ဖူးရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသည္။အခုခ်ိန္တြင္ ကမာၻေပၚမွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးလူစာရင္း ေကာက္လုိက္ရင္ သူထိပ္ဆံုးနားေလးကပင္ ပါလာႏိုင္သည္။ တကယ္ေပါက္ရင္ေတာင္ အိမ္တစ္လံုး၀ယ္လို႕ မရႏုိင္တဲ့ ေအာင္ဘာေလ သိန္း၁၅၀၀ ထီေပါက္တာထက္ပင္ေပ်ာ္ေနရသည္ဟု ဆိုလွ်င္ လြန္အ့ံမထင္။ အေၾကာင္းကား သူအလြန္အမင္းစြဲလမ္း ခ်စ္ခင္ရပါေသာ…….. ဖူးဖူး ဟုသူအျမတ္တႏုိးေခၚဆိုအပ္ေသာ ေမမီဖူးဖူး ထံမွ ခ်စ္အေျဖ ကို အံ့ၾသတၾကီး လက္ခံရရွိလုိက္သည္မွာ နာရီပိုင္းမွ်သာရွိေသးေသာေၾကာင့္ပင္။ အံ့ၾသတၾကီး ဟူေသာစာလံုးကိုရွင္းပါအံုးမည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူ မိန္းကေလးထံမွ ခ်စ္အေျဖ စကားျပန္ၾကားရသည္မွာ ဘာမွအ့ံၾသေလာက္စရာေတာ့မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့မိေသာ ေမမီဖူးဖူးမွာ သူ႕တသက္တာ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲတြင္….ေမာ္ဒယ္၊ မင္းသမီးတမွ် လွပသူေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကလည္း ရုပ္ရွိ ေရလွ်ံ ရွဳိးေကာင္းသူ တစ္ေယာက္သာဆုိလွ်င္ အံ့ၾသစရာကိစၥမဟုတ္ေသး။ အႏွီေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ သူလုိငါလုိ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ရုပ္ရည္သာပိုင္ဆုိင္သည္။ ေငြေရးေၾကးေရးမွာလည္း အလကားေနရင္းသံုးႏုိင္ျဖဳန္းႏုိင္ ေနသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ ရူပါမလုိ ဗ်ဴဟာသာလုိသည္ ဆိုေသာ ဆရာ့ဆရာၾကီးမ်ားလုိ ေတာ္ကီအလႊတ္တြင္ ေဘာ္လီကြ်တ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေနျပီးသား။

ထို႕ေၾကာင့္ ေမမီဖူးဖူး ဟူေသာ လူတကာဆြတ္ယူခ်င္ေသာ ပန္းကေလးက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတည္းဟူေသာ သာမေညာင္ည လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္လည္ခ်စ္ၾကိဳက္ျခင္းမွာ ကိုယ္တုိင္ မျကံုရလွ်င္ ယံုႏုိင္ဖြယ္ေတာင္ မရွိေသာ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေနအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေန၏။ စင္စစ္ေသာ္ ဖူးဖူးမွာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတုိ႕ ေက်ာင္း၏အလွပေဂးစာရင္း၀င္တစ္ဦးပင္။ ဖူးဖူး၏ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ုိင္းမ်က္ဆံနက္နက္ေလးမ်ားႏွင့္ အရုပ္ကေလးလုိ လွပ ႏုနယ္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ပိန္ပိန္ပါးပါး သာရွိေသာ္လည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ အက်ီပံုဆန္းဆန္းေလးမ်ားေအာက္မွ မို႕ေမာက္ရုန္းျကြေနေသာ စေနႏွစ္ခုိင္ကိုလည္းေကာင္း၊ သိမ္ေသာခါးႏွင့္ လိုက္ဖက္လွေသာ တင္အိုးခပ္ကားကား ေလးကိုလည္းေကာင္း ေငးၾက ေဆြးၾက သက္ျပင္းခ်ၾကေသာ ေက်ာင္းသားထုမွာ ဒုႏွင့္ေဒး ရွိေခ်၏။ ထိုမွ်မကေသး ေက်ာင္းအျပင္ က်ဴရွင္ အလာတြင္ တစ္ခါတရံ၀တ္တတ္ေသာ ရင္ဘတ္ဟိုက္ဟိုက္ ဘေလာက္စ္ေလးမ်ားႏွင့္ ထဘီစကပ္အတြင္းမွ လွစ္ခနဲေပၚေပၚလာတတ္ေသာ ေျခသလံုးသားေလးမ်ားေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ကာ စာျကိုးစားၾကေလသတတ္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ငါလုိလူဇမၻဴမွာရွိေသးရဲ႕လားဟု လက္ခေမာင္းခတ္မတတ္ပင္ ၀မ္းသာလံုးဆို႕ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ဖူးဖူးကို သူတိတ္တခိုးခ်စ္ေနမိသည္မွာ ၾကာလွျပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေအာင္အရင္ျကိုးစားကာ ဖူးဖူးအနားကပ္ခြင့္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ မာနမၾကီးတတ္ေသာ ဖူးဖူးက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ အားသာခ်က္မ်ားကိုရွာၾကံေျပာရလွ်င္ အလုိက္သိျခင္း ႏွင့္ သူတပါးကို နားလည္မွဳေပးႏုိင္ျခင္းတို႕ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ခ်စ္သူခင္သူ မိတ္ေဆြမရွား……။သူခ်စ္ေနေသာဖူးဖူးအေပၚပိုေရြ႕ပင္ ဂရုတစိုက္ရွိမိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးဟူေသာပန္းကေလး သူ႕လက္ထဲ ေျကြက်လာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူယံုၾကည္မိေလသည္။ ခ်စ္သူျဖစ္ကာစရက္မ်ားတြင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တိမ္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရသလုိပင္ ေပ်ာ္ရႊင္လွသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားတကာ သမီးရည္းစားေတြလို ခ်က္ခ်င္း အခြင့္အေရးတန္းမယူ ခ်စ္သူေခ်ာေခ်ာေလးအား လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ေနရာအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားေနရျခင္းျဖင့္ ပင္ သူ႕အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ ဟိုဟိုဒီဒီပန္းျခံေလးမ်ားထိုင္မိလွ်င္ ႏွဳတ္ခမ္းဆုိးေဆးေၾကာင့္ သစ္သီးနံ႕ေလးသင္းေနေသာ ဖူူးဖူး၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကို မရဲတရဲနမ္းမိလုိက္လွ်င္ပင္ ေယာက်္ားသဘာ၀ ဇာတ္လမ္းဆံုးသို႕ေရာက္လုမတတ္္ သူစိတ္လွဳပ္ရွားရသည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးရည္းစားမထားဖူးဘူး မဟုတ္ ထားဖူးေသာ္လည္း ဖူးဖူးလို ပထမတန္းစားေလးႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ သူမိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ရည္းစားျဖစ္ျပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးအခက္အခဲတစ္ခုႏွင့္ ၾကံဳရသည္။ ဖူးဖူးကို ေျကြရုပ္ေလးလုိ အလွထုိင္ၾကည္႕ေနေသာ သူ႕အားသူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္မ်ားက အဆင့္တက္ဖို႕ ၀ိုင္း၀န္းေျမွာက္ေပးၾကသည္။

သူကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္အခ်ိန္လိိုတယ္ ဘာညာႏွင့္ ေဖာေရွာ ေျပာထားေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာ သူပင္။ ဒီေလာက္လွေသာ ဖူးဖူးကို သူမအုပ္ခ်င္လို႕မဟုတ္၊ ဖူးဖူး၏ အတြင္းက်ေသာခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို မျမင္ခ်င္လုိ႕မဟုတ္ေပ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ သူ၏ အတြင္းပစၥည္းမ်ားကို ျပသရန္ ရွက္ေနမိျခင္းသာျဖစ္သည္။ တစ္ျခားေယာက်္ားသားတုိ႕ ဒါမ်ိဳးစဥ္းစားခ်င္မွစဥ္းစားမည္ျဖစ္ေသာလည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက အေတြးလြန္တတ္သည္။ သူ၏ တီရွပ္ပြပြထူထူမ်ားျဖင့္ မသိသာေအာင္ဖံုးထားေသာ နံရိုးျပိဳင္းျပိဳင္း ေဘာ္ဒီကိုလည္းေကာင္း၊ မဲေနေသာဖင္ရွဳ႕ံရွံဳ႕ေလးအားလည္းေကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး မိန္းမကိစၥတြင္ေတာင္ “တို႕ကေတာ့ ရုပ္ကို မၾကည္႕နဲ႕ -ီး လာၾကည္႕ တသက္စြဲသြားေစရမယ္” ဆိုေသာ ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိ…သူၾကားခဲ့ဖူးေသာ ၾကိမ္း၀ါးသံမ်ားလုိ လက္မေထာင္ႏုိင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ေနေနသာသာ လူစဥ္မွီရုံေလာက္သာ ရွိေသာ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္အားလည္းေကာင္း…ဖူးဖူးသာျမင္သြား ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမွာပဲဟု သူေတြးရင္း ရွက္ေနမိေသာၾကာင့္ သူတို႕အခ်စ္ေရးကို ေရွ႕ဆက္မတုိးမိျခင္းသာ ျဖစ္ေလ၏။ ထိုသို႕အရွက္သည္းေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစဥ္းစားထားသည္က လက္ထပ္ျပီးမွဆိုလွ်င္ ဖူးဖူးတစ္ေယာက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပမည္ဟု…။

သို႕ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “မင့္ေမ ေသာက္ေခြး ဟိုက မင့္အတည္ယူမယ္ဘယ္သူေျပာတုန္း….. ခုလိုရည္းစားျဖစ္ရတုန္း အခြင့္သာခုိက္မွ မအုပ္ခ်င္လွ်င္ ဘာညာသာရကာ ေနၾကာကြာစိ” စသျဖင့္ ပြားလြန္းမက ပြားၾကေလေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကိုယ္တုိင္ စိတ္ပါလာေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ဆိုျပီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိေတာ့သည္။ “ဖူးရယ္…ကိုယ္တုိ႕လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ရရင္ေကာင္းမယ္ကြာ” “ခုလည္းေတြ႕ေနရတာပဲကို ကိုရယ္…… ဘယ္သူေတြကလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနလုိ႕တုန္း”“မဟုတ္ဘူးေလ……..ႏွစ္ေယာက္ထဲ တေနရာမွာ စကားေအးေဆးေျပာခ်င္တာကို ေျပာတာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ေနရာကြာ ““အမယ္…မသိရင္ခက္မယ္…….စကားေျပာခ်င္တာက နဲနဲ…ဟြန္း” “ဟီး…ခ်စ္လြန္းလို႕ပါဖူးေလးရယ္……ဖူးကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလားေျပာ……..” ထိုသို႕တတ္သမွ်မွတ္သမွ် နည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဳပ္ေလေသာအခါ ဖူးဖူးလညး္ မလိုက္ခ်င္သလုိလုိက္ခ်င္သလို ႏွင့္ ဟိုတယ္အခန္းေလးတစ္ခုထဲသို႕ပါလာရေလေတာ့သည္။ အျဖဴေရာင္ ရင္ေစ့အက်ီ၊ အျဖဴႏွင့္ မီးခိုးအပြင့္ေလးမ်ားေရာစပ္ထားေသာ ထဘီႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ဖူးဖူးတစ္ကိုယ္လံုးအား ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သိမ္းက်ံဳးၾကည္႕လုိက္သည္။ ဖူးဖူးက ရွက္ေသြးျဖာေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေခါင္းကိုငံု႕လုိက္စဥ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ေခါင္းအငံုမခံဘဲ လက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ အနမ္းမ်ားၾကာရွည္စြာေပးလုိက္ေလသည္။

“အိ……အူးးးး….ဟူး…ေမာလုိက္တာကိုရာ….”ဖူးဖူး၏ပန္းေသြးေရာင္ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုလႊတ္ျပီး လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို အနမ္းေျခြလုိက္စဥ္ ဖူးဖူးထံမွ ညည္းသံေလးမ်ားထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အက်ီၾကယ္သီးေလးမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ညင္သာစြာ ျဖဴတ္လုိက္ျပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာေသာဘရာအျဖဴေရာင္ေလးကို ခြ်တ္မည္လုပ္ေတာ့ ဖူးဖူးက အခြ်တ္မခံဘဲ လက္ႏွင့္ဖိအုပ္ထားသည္။ “မခြ်တ္ပါနဲ႕လားကိုရယ္….ဖူးမေနတတ္လုိ႕ပါ”ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ဘာမွမေျပာဘဲ မေၾကာက္ပါနဲ႕ဟူေသာႏွစ္သိမ့္အျပံဳးေလးႏွင့္ ဖူးဖူးလက္ေတြကိုဖယ္ရွားလုိက္သည္။ ခုခ်ိန္မွာအေျပာထက္အလုပ္က ပိုအေရးၾကီးတာေလာက္ကေတာ့ သူသိသည္။ အျဖဴေရာင္ဘရာေလးကြာက်ျပီးေနာက္ ဖူးဖူး၏ အိစက္ထြားက်ိဳင္းေသာ ရင္သားမ်ားကို အားရပါးရကိုင္မည္ အျပဳ…သူ႕လက္ေတြေလထဲခန တန္႕သြားရသည္။ “အဲ…”ခုနက၀တ္ထားေသာဘရာႏွင့္မႏိုင့္တႏုိင္ျဖစ္ကာအကဲြေၾကာင္းေလးပင္ေပၚေနေသာရင္သားထြားထြားမ်ားက မ်က္လွည္႕ျပလိုက္သလုိ သူ႕ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။ သူျမင္ေနရသည္က ၾကက္ဥ ဟတ္ဖရိုက္ေၾကာ္ မရွိတရွိေလာက္အေနအထားျဖင့္ ခပ္ျပားျပားရင္သားမ်ား………။ ဘာေၾကာင့္မွန္း နားမလည္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဖူးဖူးမရိပ္မိခင္ ထုိရင္သားျပားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေတြကိုပဲ ဆုပ္လုိက္ နယ္လုိက္ စို႕လုိက္သည္။

“အီး…ဖူးမေနတတ္ေတာ့ဘူးကိုရဲ႕”ဖူးဖူက သူ႕ေအာက္မွာအျငိမ္မေန ဟိုဒီယိမ္းထုိးေနသျဖင့္ လက္ထဲမွ ရင္သားျပားျပားေလးမ်ားကိုပင္ သူလိုက္ဖမ္းရခက္ေနသည္။ သူစိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ျပီး ထဘီကိုအျမန္ဆံုးနည္းႏွင့္ခြ်တ္လုိက္သည္။ “အင္…ဘလိုျကီးလဲ”ဖူးဖူး၏ထဘီေအာက္မွ ပန္တီေပၚထြက္လာေသာအခါ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သတိလက္လြတ္ေရရြတ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူျမင္ဖူးေသာအမ်ိဳးသမီးပန္တီမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးျခားကာ ဗိုက္အထိဖုံးေနေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “ဟီး…” သူ႕ေရရြတ္သံကိုၾကားလုိက္ေသာဖူးဖူးက ဟီးကနဲတခ်က္ရယ္ကာ ရွက္တတ္တတ္ေလးျဖစ္ေနျပီးမွ သူ႕ကိုရွင္းျပသည္။ “ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီေလ ကိုရဲ႕…ဖူးကဗိုက္ေခါက္နဲနဲထြက္ေနလို႕ ၀တ္ရတာ..” “ေအာ္…ဒီလိုကိုး..” ဟုေရရြတ္ကာ ဖူးဖူးေဘာင္းဘီကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဆြဲခြ်တ္ရန္ျကိုးစားလုိက္သည္။ ပန္တီေဘာင္းဘီအေသးေတြေလာက္မလြယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးက်ပ္ေနလုိ႕ မနည္းျကိုးစားကာခြ်တ္လိုက္ရသည္။ေအာက္ဘက္္မွာေတာ့ မဲနက္နက္ခ်ံဳပုတ္ေလးေအာက္မွာပုန္းေနေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ခရီးဆံုးမွတ္တုိင္ေလး။ အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ ေရွ႕ေတာ္ေျပးလက္ငါးေၾကာင္းကို အရင္လႊတ္ကာ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္လုိက္သည္။ ဖူးဖူး၏ မွတ္တုိင္ေလးကလည္း မိုးဖြဲဖြဲရြာသလုိ စိုစိစိျဖစ္လာသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ ေဘာက္ဆာကို အျမန္ဆြဲခြ်တ္လုိက္သည္။ ခပ္ကုတ္ကုတ္ထြက္လာေသာ သူ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ၾကည္႕ကာ မလံုမလဲျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည္႕လုိက္ေတာ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားအစြမ္းေၾကာင့္ မိန္းေမာေနပံုရေသာ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလးမွာ ထူးျခားေသာ အရိပ္အေယာင္မရွိေပ။ ဖူးဖူ၏ မွတ္တုိင္ေလးအတြင္းသုိ႕ သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ပို႕လိုက္သည္။ ဖူးဖူး၏မွတ္တုိင္ေလးကား အသစ္စက္စက္လုိ႕ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမထင္။ ခရီးသြားေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပံုရသည္။

သို႕ေသာ္ အရမ္းတင္းက်ပ္မေနသည္မွလြဲေရြ႕ အေကာင္ခပ္ေသးေသး သူ႕ဖြားဖက္ေတာ္ကို ဖူးဖူး၏ ကိုယ္အတြင္းပိုင္းက ခပ္ေစးေစးေလးပင္ ရစ္ပတ္ ျကိုဆုိလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ဖူးဖူး၏ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴျခင္းမရွိေသာ္လည္း ႏွဳတ္ခမ္းကိုက္ကာ အံျကိတ္ရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အာရုံစိုက္ၾကည္႕ရင္း အသြင္းအထုတ္ကို အရွိန္တင္ကာ ႏွစ္ဆတိုးျကိုးစားလုိက္သည္။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူ၏သုတ္ေရမ်ားကို ဖူးဖူးကိုယ္တြင္းသို႕ေအာင္ျမင္စြာ အေရာက္ပို႕ေပးႏိုင္ လုိက္ျပီ ျဖစ္ေလသည္။ “ဟူးးး…ေကာင္းလုိက္တာဖူးရယ္….” “ဟင့္..ရွက္စရာေတြမေျပာနဲ႕ေတာ့…ဖူး တြိဳင္းလက္သြားမလုိ႕ ကိုယ္ေပၚကဖယ္အံုး…” ဖူးဖူး၏မ်က္ႏွာအႏွံ႕ကိုနမ္းရင္း အုပ္မိုးထားေသာေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကို တြန္းထုတ္ကာ ဟိုတယ္မွေပးေသာ တဘက္အၾကီးကိုကိုယ္ေပၚမွာမခို႕တရို႕ပတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းသို႕၀င္သြားေသာဖူးဖူးကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေက်နပ္ျပံဳးႏွင့္ၾကည္႕ေနမိသည္။ ျပီးမွ တစ္စံုတစ္ခုကိုသတိရကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕လုိက္သြားျပီး မီးကိုရုတ္တရက္ဖြင့္လုိက္သည္။ “အို…ဘာလာလုပ္တာလဲ” ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလုိက္လာမည္ မထင္ေသာဖူးဖူးက တဘက္ကိုခြ်တ္ျပီး ေရပိုက္ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို သန္႕စင္ေနသည္ႏွင့္ တည္႕တည္႕တုိးေလသည္။ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ကိုယ္လံုးတီးေလးႏွင့္ ေရွ႕ဖုံးရမလုိ ေနာက္ကြယ္ရမလိုလုပ္ေနေသာ ဖူးဖူး၏အ၀တ္ဗလာခႏၶာကုိယ္ကိုေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည္႕လုိက္သည္။

သူခုနကမ်က္စိမ်ားေမွာက္သလားသိခ်င္လုိ႕ျဖစ္သည္။ တစ္တံုးတစ္ခဲၾကီးဟု သူထင္ခဲ့ေသာ ေရႊရင္ႏွစ္မႊာက ခုနကအတုိင္း ခပ္ေသးေသး သာမာန္ဆိုဒ္ေလာက္ပင္ရွိမည္။ အက်ီ၀တ္ထားတုန္းက ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလးကအခုေတာ့ ခပ္စူစူေလးထြက္ေနသည္။ တင္ပါးေလးကလည္း ကားေတာ့ကားပါသည္။ ေဘးကိုအနည္းငယ္ကားေပမဲ့ ေနာက္ကၾကည္႕ေတာ့ ခပ္ျပားျပားပင္။ သူမ်ား မ်က္စိအျမင္ေတြအားနည္းေနျပီလား ေတြးမိေသာ္လည္း အျခားေသာေယာက်္ားေလးမ်ားသည္လည္း သူ႕နည္းလည္းေကာင္း ေမမီဖူးဖူးကို သြားေရက်ခဲ့ၾကတာ သူသိေနသည္။ သူနားမလည္ႏုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ဘယ္လုိေမးရမလဲစဥ္းစားေနတုန္း ဖူးဖူး၏ေလသံခပ္တင္းတင္းက ထြက္လာသည္။ “ကို႕….ဘာလာၾကည္႕ေနတာလဲလုိ႕ေမးေနတယ္ေလ” “ေအာ္..ဟိုဒင္း..ရွဴး..ရွဴးေပါက္မလုိ႕ပါ” “အဲ့ဒါဆိုလည္းေပါက္ေလ ဘာကိစၥသူမ်ားကိုရပ္ၾကည္႕ေနရတာလဲ” “ဟီး…ဖူးကလွလို႕…” သူ႕အေျပာကို ဖူးဖူးက မယံုသလုိ မ်က္ေစာင္းထုိးကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္သြား၏။ မတတ္ႏုိင္…သူမုသားေျပာလုိက္ရျပီ။ သူ႕စိတ္ထဲရွိတာေတြ အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ဟီရူရွီးမားအႏုျမဴဗံုးထက္ ဆိုးသြားမွာ အေသအခ်ာပင္။ သူ႕အေနႏွင့္ ဖူးဖူးကို အျပစ္ျမင္ကဲ့ရဲ႕လုိျခင္းမဟုတ္။ အ၀တ္အစား၀တ္ထားျခင္းႏွင့္ ၀တ္မထားျခင္းၾကားတြင္ အေတာ္ကြာျခားသြားပံုကို သူနားမလည္ႏုိင္လုိ႕သာ ျဖစ္သည္။ ေရာက္လက္စနဲ႕ ေပါက္စရာရွိတာေပါက္ရင္း ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဖူးဖူးက တဘက္ေလး ေသခ်ာပတ္ကာ အိပ္ယာေပၚ၀ယ္ ငုတ္တုတ္ေလးေျခခ်ထုိင္ေနသည္။

“ဖူးေလး…””……..”“ဟင္…မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား….ဘာဖစ္လဲ ကို႕ကိုေျပာစမ္း”ျပိဳေတာ့မည့္မိုးႏွယ္ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲကာ လက္ခ်င္းဆုပ္နယ္ျပီးထုိင္ေနေသာ ဖူးဖူး မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးျပာသြားသည္။ သူေခ်ာ့ေမာ့ေမးေသာ္လည္း ဖူးဖူးကမေျပာ။ ေခ်ာ့ကာမွ ပိုဆုိးလာသလား မွတ္ရကာ မ်က္ရည္မ်ားသြင္သြင္စီးက်လာသည္။ ေနာက္ဆံုးေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ေမးလြန္းမက ေမးမွ ရွိဳက္သံတဟင့္ဟင့္ႏွင့္အတူ…..“ဖူး…ဖူးကအပ်ိဳမဟုတ္တာ ကိုသိတယ္မဟုတ္လား…” “အာ……ဘာမ်ားလဲလို႕…ဒါမ်ားဖူးရယ္….အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ…” “အဲဒါတင္မကေသးဘူး……..ကို႕မ်က္လံုးေတြကိုဖူးသိပါတယ္……ဖူးကိုအားလံုးက လွလွပပေလးထင္ထားၾကတာ……. မ်က္ႏွာကလည္း မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းထားလုိ႕သာ ၾကည္႕ေကာင္းတာ… မ်က္လံုးကလည္း မ်က္ကပ္မွန္တပ္ထားတာ…. တကယ္တမ္းက် ဖူးက အျပင္အဆင္ေတြ အခုအခံေတြပါမွ လွတာ….အခု အကုန္ ခြ်တ္လုိက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာၾကီးမဟုတ္လား..”ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။ သူေတြးေနေသာကိစၥ ဖူးဖူးက ေျပာလာေလျပီ။ “မဟုတ္ပါဘူး ဖူးရယ္…..ကိုယ္က တခါမွမျမင္ဖူးလုိ႕နဲနဲအ့ံၾသသြားတာပါ…ဒီလုိေတြလုပ္ရတယ္မွန္း မသိလုိ႕ေလ….” “ ဟုတ္တယ္…အဲဒါ တြန္းတင္ဘရာ လို႕ေခၚတယ္…ရင္သားမရွိတဲ့သူေတာင္ ၀တ္လိုက္ရင္ ၾကီးသြားသလုိထင္ရတာ……ဗိုက္ကလည္းပူေနလို႕ ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားရတယ္….ထဘီကိုလည္း ေဒါက္ပါတာ၀တ္မွ….. တင္ျပားေနတာမသိသာေအာင္ ထဘီကိုေဒါက္ေသခ်ာထည္႕ခ်ဳပ္ပီး ၀တ္ရတာ… ကိုအခုသိျပီလား….အဟင့္”“သိျပီ သိျပီ…..ဟားဟားးး”ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တြက္မရေသာ ပုစာၧတပုဒ္အေျဖရသြားသည္႕ႏွယ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ဖူးဖူးကို ထဖက္လိုက္သည္။

ဖူးဖူးက အတင္းရုန္းထြက္ျပီး သူ႕ကိုမ်ားေလွာင္ေနသလားဟူေသာ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ အၾကည္႕ကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက လက္ကာခါ…..“ဒီမယ္ ဖူး….ကိုယ္က နားမလည္လုိ႕သိခ်င္တာပဲရွိတာ…အခုသိေတာ့ေကာဘာျဖစ္လဲ…ဖူးက ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ.. ဖူးအပ်ိဳမဟုတ္တာေကာ ဘာအေရးလဲ……ကိုယ့္ကိုဖူးခ်စ္ရင္ေက်နပ္တယ္….ဒီလိုကိုယ္လံုးရွိတာလည္း ဘာျဖစ္လဲ….ကိုယ့္အတြက္ဖူးက လွေနျပီးသားပဲ…ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္လိုပံုမလာပန္းမလာလူမ်ိဳးကို ဖူးကျပန္ခ်စ္လုိ႕ ၀မ္းသာေနရတာ… ဒါမ်ိဳးေတြေတြးျပီး၀မ္းနည္းမေနနဲ႕ၾကားလား….အရင္လုိ လွလွပပေလးပဲေန…ကိုယ္ခ်စ္ရင္ပီးတာပဲမဟုတ္လား…” “ဒါ..ဒါေပမဲ့..ကိုက ဖူးကို လွလုိ႕ခ်စ္တာမဟုတ္ဖူးလား…”ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းထပ္ခ်ရျပန္သည္။ သူဖူးဖူးကိုလွလို႕ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းမျငင္းႏိုင္ပါ။ အခုက်ေတာ့ေရာ… သူစိတ္ထဲဘာမွမျဖစ္..ဘယ္လုိမွမေန…ခါတိုင္းလုိပဲဖူးဖူးကိုသူခ်စ္သည္။ ဖူးဖူးသည္ သူ႕ဖူးစာဖက္ ျဖစ္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ လက္ထပ္ဖုိ႕အထိေတာင္ရည္ရြယ္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ ဖူးဖူး၏၀မ္းနည္းတ၀က္အားငယ္စိတ္တစ္၀က္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို သူစိုက္ၾကည္႕ရင္းေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ “ဟင့္အင္း….ကို႕ဖူးစာဖက္မို႕လို႕ခ်စ္တာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့္ရဲ႕ဖူးစာဖက္…” မိုးရြာျပီး ေနျပန္ထြက္လာကာစေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမည္းမ်ားလြင့္စင္ေျပးထြက္ကုန္သလုိ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလး ျပံဳးကာ ၀င္းပသြားရေတာ့သည္။ ။ ျပီးပါျပီ………….