စပြန္စာဦး

အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ တစ္စင္းထဲေသာ လမင္းေလး ေသာ္တာ ဟုသတ္မွတ္ျခင္းခံထားရသည့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဘ၀မွာ ပန္းကေလးမ်ားကဲ့သို႔ မလွပရွာေပ။ အေမမုဆိုးမႀကီးနဲ႔ ညီမငယ္တစ္ေယာက္ တို႔နဲ႔ အတူ ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲစြာ ေနရရွာ၏။ အေမမုဆိုးမႀကီးက အေၾကာ္ေရာင္း ၊ရပ္ကြက္ထဲအ၀တ္ေတြလိုက္ေလ်ာ္နဲ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ အကူအညီယူကာဘ၀ကို႐ုန္းကန္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အႀကီးဆုံးသမီးျဖစ္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာငါးတန္း ၊ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူအ႐ြယ္ ကတည္းက မိခင္မုဆိုးမႀကီး နဲ႔ အတူ အ၀တ္ေတြ လိုက္ေလွ်ာ္ ၊ ရပ္ကြက္ေတြပတ္ၿပီးအေၾကာ္လိုက္ေရာင္းခဲ့ရသည္။ ဆင္းရဲသည့္ ဒဏ္ကိုေကာင္းစြာခံစားရသည့္အတြက္ ေသာ္တာမွာ အလြန္ပင္ ခ်မ္းသာခ်င္သည္။ ေက်ာင္းခန္းထဲက ႐ြယ္တူေကာင္မေလး ေတြ၀တ္သည ေသာ္တာ၀တ္ဖူးခ်င္သည္။့္ ဂါ၀န္လွလွေလးေတြမ်ိဳး ဒီလိုဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ၾကားကပင္ ေသာ္တာ တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ေအာင္ခဲ့သည္။ ခ်ိဳ႕တဲ့ မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းကိုေနာက္က်မွတက္ခဲ့ရ သျဖင့္ သူမအသက္ ၁၆ႏွစ္တြင္ ရွစ္တန္းသို႔သာေရာက္ခဲ့ရသည္။ သက္တူ႐ြယ္တူေတြက ၁၀တန္း ၊ ၁၀တန္းေအာင္အ႐ြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသာ္တာမွာ ၈တန္းေက်ာင္းသူသာျဖစ္ခဲ့သည္။ဒါေပမဲ့ သူမက ၈တန္းအေက်ာင္းသူအ႐ြယ္မွာ အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီမို႔ ဖြံ႕ထြား ႏုပ်ိဳလွပတဲ့ အလွအပေတြပိုင္ဆိုင္လာခဲ့သည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ ေပမဲ့ သူမကအပ်ိဳအ႐ြယ္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ပင္ အလုပ္မ်ားလုပ္ခဲ့ရသည္။

အထူးသျဖင့္ မနက္ေစာေစာေက်ာင္းမသြားခင္ အေၾကာ္ဗန္းကိုေခါင္းမွာ႐ြက္ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕လုံးလွည့္ကာအေၾကာ္ေရာင္းရသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕အႏွံ႔လွည့္လည္ကာအေၾကာ္ေရာင္းရျခင္းကို ရွက္႐ြံ႕စျပဳလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိခင္ႀကီးႏွင့္အတိုက္ခံျပဳၿပီး အေၾကာ္ေရာင္းသည့္ တာ၀န္ကို ညီမငယ္ျဖစ္သူထံ လႊဲအပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေသာ္တာအေတာ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ သူမအတြက္လိုအပ္မႈေတြကလည္းမ်ားျပားလာသည္။ သူမ်ားနည္းတူ၀တ္စားလိုျခင္းႏွင့္ ပိုမိုလွပလိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုရွစ္တန္းႏွစ္မွာပင္ ေသာ္တာရည္းစားထားတတ္လာသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းလွပေအာင္ ျခယ္မႈန္းျပင္ဆင္တတ္လာသည္။ ေယာက္်ားေလးေတြေရွ႕မွာ ဘယ္လိုပုံစံေလးနဲ႔ေနၿပီးသူတို႔ေတြကို ဘယ္လိုဆြဲေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို ခ်ယ္ရီတတ္ကြၽမ္းလာသည္။ ခ်ယ္ရီ႕အလွကိုပိုမိုေတာက္ပေအာင္ ပံ့ပိုးေပးသည့္အရာတစ္ခုလည္းရွိေသးသည္။ ထိုအရာက ခ်ယ္ရီ႕ရဲ႕ ေခြေခြလိပ္လိပ္ပုံစံေလး လို လႈိင္းတြန္႔ဆံပင္ရွည္မ်ားပင္ျ့ဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ဆံပင္ညႇပ္လွ်င္ပိုက္ဆံကုန္ေသာေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ဆံပင္မညႇပ္ခိုင္းခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆံပင္ရွည္ထားျဖစ္ခဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးက ေသာ္တာ အပ်ိဳျဖစ္လာေသာအခါ သူမအတြက္အေထာက္အကူ ျပဳေစျခင္းျဖစ္သည္။ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္ေတြေၾကာင့္လည္း ေယာက်ာ္းေလးေတြက ေသာ္တာ့က ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီးျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟု သတ္မွတ္ထားၾကသည္မဟုတ္လား။

ထို႔ေၾကာင့္ သူမက ေယာက္်ားေလးေတြေရွ႕တြင္ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ေလးလို စကားေျပာတာကအစ တိုးတိုးညင္ညင္သာသာ ၊ ရယ္လိုက္လွ်င္လည္း သြားမေပၚေအာင္လက္ကေလးအုပ္ကာ ရယ္တတ္သည္။ သနပ္ခါးပါးပါးေလးကိုလည္း မ်က္ႏွာေပၚမွာအၿမဲတင္ထားခဲ့သည္။ေခတ္ေပၚမိတ္ကပ္အလွျပင္ပစၥည္းေတြ မသုံးႏိုင္သျဖင့္ သနပ္ခါးကိုသာ အလွျပင္မိတ္ကပ္ပစၥည္းလို အသုံးျပဳေနျခင္း ကလည္းေသာ္တာ့အတြက္ ျမန္မာဆန္ဆန္ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးဟူ၍ အလွက်က္သေရ တိုးေစပါသည္။ ေသာ္တာက မိန္းကေလး သိပ္ပီသတာပဲေနာ္ဟု ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလာလွ်င္ က်ိတ္ကာေက်နပ္ေနရသည္။ ေကာင္ေလးေတြေပးေသာ ပိုးေၾကးပန္းေၾကးပစၥည္းေတြက ေသာ္တာမွာ တစ္စထက္တစ္စမ်ားျပားလို႔လာခဲ့၏။ ရည္းစားကိုလည္းႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္းထားတတ္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ေသာ္တာ ကအေနအထိုင္အသြားအလာပိရိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေကာင္ေလးေတြက မရိပ္မိေပ။ အကယ္၍ သံသယ၀င္ကာေမးျမန္းလာလွ်င္လည္းဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာတို႔ကိုဒီလိုထင္ရက္တယ္ေနာ္။တို႔မွာခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မနည္းသတၱိေမြးၿပီး ခ်စ္ရတာပါ.. လိုစကားေလးေတြသုံးၿပီး အသံကို ငိုသံပါေလးနဲ႔ေျပာရင္ ေမးမိတဲ့သူက ေသာ္တာ့ ကို ပင္ျပန္ေတာင္းပန္သြားၾကသည္ပဲျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာ မာယာ၊ ပညာေတြနဲ႔ ေသာ္တာ မွာ ၁၀တန္းေရာက္လာေတာ့ ပညာပိုစုံလာသည္။ မာယာေတြပိုမ်ားလာတဲ့ေသာ္တာက ႀကိဳက္သမွ်အားလုံးလိုလို သူေဌးသားေတြခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသူေဌးသားေတြကို ေသာ္တာကအပိုင္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ေနာက္ၿပီးေသာ္တာကအေပးအေကြၽးလဲရက္ေရာသည္။ ဒါကေတာ့ သူမဆယ္တန္းႏွစ္ေရာက္မွ ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ”အဟင့္ … ရွင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ လိုက္ေလ်ာတာေနာ္။ ” ”ေအးပါကြာ… ေသာ္တာကလည္းကိုယ့္ဘ၀ပါ။” ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ပတ္သက္သည့္လူက ေသာ္တာမွာ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ သူတို႔အႀကိဳက္လိုက္ေလ်ာၿပီးသူမလိုခ်င္တာေတြကိုေတာင္းဆိုတတ္သည့္အက်င့္ေလးကလည္း ေသာ္တာ့မွာျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ သူမလိုခ်င္သည့္အရာကိုလည္းရေအာင္ ေတာင္းဆိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္အထိ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ကြၽမ္းက်င္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသူေဌးသားေတြကလည္း ေသာ္တာ ရဲ႕ အလွ၊ အညဳ ၊ အခြၽဲေတြကို စြဲလန္းမက္ေမာၿပီး ေသာ္တာလိုသမွ်ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာရဲ႕ မို႔ေမာက္သည့္ ေ႐ႊရင္အစုံကိုနယ္ရစို႔ရ႐ုံနဲ႔သူတို႔မွာလူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟုအေတြးေတြ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာ္တာကမ်ားသူတို႔ရဲ႕ ဒစ္ျပဳတ္စလီးကိုကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရင္နတ္ျပည္နတ္နန္းေရာက္ေနရသည္ ဟုထင္ၾကသည္အထိေသာ္တာ့မာယာေတြအလွေတြမွာနစ္ေမ်ာခဲ့ၾက၏။

ဒီ့အတြက္ ေသာ္တာ့မွာအ၀တ္အစား၊ ေရေမႊး၊အလွျပင္ပစၥည္းေတြသုံးလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ေပါမ်ားလာခဲ့၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဒီလိုပိုင္ဆိုင္မႈေလးမ်ိဳး ၊ ဒီလိုဘ၀အေျခအေနေလးနဲ႔ နည္းနည္းေလးမွပင္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ခဲ့။ ဒီ့ထက္ ပိုၿပီးျပည့္စုံ ႂကြယ္၀မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနဆဲပင္။ သူမကအရမ္းကိုခ်မ္းသာခ်င္သည္ေလ……………။ ေသာ္တာ တို႔ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြေျဖခါနီး အခ်ိန္ေလာက္၌ ေသာ္တာ့ ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လမ္းစတစ္ခုကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ကားအေကာင္းစားႀကီးန ဲ့ သူမတို႔ေက်ာင္းေရွ႕လမ္းမွ ျဖတ္သြားတတ္သည့္ သူေဌးႀကီးတစ္ဦးကို ေသာ္တာအၿမဲေငးမိေနက်။ မသိမသာစုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ မိုးကုတ္မွသူေဌးဟုသိရျပန္သည့္အခါ ေသာ္တာတစ္ေယာက္အရဲစြန္႔ၿပီး ထိုကားအေကာင္းစားႀကီးအလာတြင္ ေရွ႕ကျဖတ္ၿပီး လမ္းကူးပစ္လိုက္ေတာ့၏။ ”က် ြီ …….” ”အ… အေမ” ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေသာ္တာကလည္းလဲအက် အံကိုက္ပင္။ ကားေပၚမွ လူႀကီးတစ္ဦးအေျပးအလႊားဆင္းလာသည္။ ”ကေလးမ…. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ…” ”ဟို… သမီး….” ”မင္း… က်ဳပ္ကားနဲ႔တိုက္မိသြားတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။” ”မဟုတ္ပါဘူး။ သမီးဘာသာလန္႔ၿပီးလဲသြားတာပါဦး။” အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္အ႐ြယ္လူႀကီးကို ေသာ္တာက ”ဦး” ဟုေခၚပစ္လိုက္သည္။ ေသာ္တာက သူမေျခေထာက္ေလးကို ပြတ္ကာ မ်က္ရည္ေလးဝဲျပလိုက္ျပန္သည္။ သူမရဲ႕လက္နက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည့္ ဆံပင္ရွည္ႀကီးမ်ားကလည္း ပခုံးေပၚ၌ကပိုကယိုဝဲကာက်ေန၏။

ကားေပၚမွ လူႀကီးက ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ႏုႏုျဖဴျဖဴလုံးလုံးတစ္တစ္ေလးနဲ႔ သနားကမား႐ုပ္ကေလး။ ဆံပင္ရွည္တြန္႔တြန္႔ေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာ႐ုပ္သြင္ေလးမို႔ ကားေရွ႕ေခ်ာ္လဲဟန္ျပၿပီး အေလ်ာ္ေတာင္းတတ္သည့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ”ျပစမ္းပါအုံးကြယ္…။ မင္းေျခေထာက္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ။” ”အို….” ေသာ္တာ့ထဘီေလးက ဒူးအထက္နားသို႔လန္တက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေျခသလုံးသားျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေသာလူႀကီးက ေသာ္တာ့ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ဖို႔ ေမ့ကာမွင္သက္ေန၏။ ေသာ္တာမွထိုလူႀကီး၏အၾကည့္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီကာရွက္သြားရၿပီး ေခါင္းေလးကိုငုံ႔ပစ္လိုက္ေလသည္။ ေျခေထာက္အေၾကာတင္သြားတာထင္တယ္… ကဲလာ… မင္းကိုေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္။ ထိုလူႀကီးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ကာေကာက္ခ်ီၿပီး ကားေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။ သူမကလည္း ကိုယ္လုံးေလးကို ထိုလူႀကီး၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ အစြမ္းကုန္အပ္ထားလိုက္သည္။ သည္ေတာ့ေသာ္တာ့ရဲ႕ႏူးညံ့အိစက္ေသာ ရင္သားစိုင္ေလးေတြက ထိုလူႀကီး၏ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးႏွင့္ ပြတ္ထိမိေနျခင္းက ထိုလူႀကီးရင္ကိုလႈိက္ေမာေစသည္ေပါ့။ ဦးလွၿမိဳင္ဟုေခၚသည့္ ထိုလူႀကီးႏွင့္ ေသာ္တာတို႔ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနတြင္ေသာ္တာ့ကိုလာေခၚၿပီးေဆးခန္းလိုက္ျပေပးျပန္၏

ေဆးခန္းကျပန္ထြက္ေတာ့လည္း စားစရာေတြတစ္ပုံတစ္ပင္ ၀ယ္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ေသာ္တာ့ ဘ၀မွာမစီးဖူးေသာကားကိုစီးရျခင္း၊ မစားဖူးေသာအစားအစာေတြကိုစားေသာက္ရနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးေက်နပ္ေနေလ၏။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာတို႔က ဣေျႏၵ မပ်က္ေအာင္ေနသည္။ သူမရဲ႕စြန္႔စားမႈေတြက အရာထင္စျပဳလာၿပီမဟုတ္လား။ ဦးလွၿမိဳင္ကားေရွ႕ေခ်ာ္လဲလိုက္ျခင္းက ေသာ္တာ့ရဲ႕ စြန္႔စားမႈအစပင္ျဖစ္သည္။ သူမက ထိုအေျခအေနမွေန၍ သူမဘ၀အတြက္ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ပင္ျဖစ္၏။ တတိယေျမာက္ေတြ႕ဆုံမႈညေနခင္း၌ ထုံးစံအတိုင္းဦးလွၿမိဳင္ေပါက္ခ်လာျပန္၏။ ေသာ္တာကို ေဆးခန္းလိုက္ျပေပးရန္ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာေသာ္တာ့ေျခေထာက္ကေကာင္းေနေပၿပီ။ ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ၊ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာေသာ္တာက ဒီေန႔မွပိုနာလာသည္ဟုအေၾကာင္းျပၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ဟုဆိုသည္။ အဲဒီမွာ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို သိပ္ၿပီး ခ်ီခ်င္၊ ေပြ႕ခ်င္ ၊ ေထြးပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အဆင္သင့္ပင္ျဖစ္ကာ အႀကိဳက္ေတြ႕ေပၿပီေပါ့။ ”အို… ဦး” ေစြ႕ကနဲေပြ႕ခ်ီလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးက အလိုက္သင့္။ အိမ္မွာအေၾကာ္ထြက္ေရာင္းေနသည့္ အေမႏွင့္ ညီမတို႔မရွိ၍ ေသာ္တာ့မာယာေတြက ပြင့္လင္းလွသည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေသာ္တာ့ ႏို႔အုံလုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးနဲ႔ အတင္းဖိကပ္ၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ခါးကို ေၾကာက္လန္႔တၾကားပုံစံေလးနဲ႔ ခပ္တင္းတင္းေလးဖက္ပစ္လိုက္ေလသည္။ သက္ၾကားအိုႀကီး ဦးလွၿမိဳင္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ အပ်ိဳေပါက္မေလးရဲ႕ အေတြ႕မွာ မိန္းမူးသြားရေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္………..။ ထိုေန႔က ေသာ္တာေဆးခန္းသို႔မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ ဦးလွၿမိဳင္တည္းခိုေသာ အိမ္ေလးသို႔ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔အတူ ေသာ္တာေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ စူးစူးရဲရဲအၾကည့္ေတြနဲ႔ ေသာ္တာရဲ႕ မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြက အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ အဓိပၸာယ္တစ္ရပ္ကို ဖြင့္ဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့၏။ ဦးလွၿမိဳင္က မုဆိုးဖို၊ ကာမမႈမွာ အေတြ႕အႀကဳံရင့္က်က္ခဲ့သူ။ ေသာ္တာကလည္း ေျခစမ္းပြဲေတြအမ်ားႀကီးကန္ဖူးတဲ့ အသင္းတစ္သင္းလို တက္ႂကြႏိုးၾကာေနတဲ့ ရမၼက္စိတ္ေတြနဲ႔ အားက်မခံေပ။ ငါးေၾကာ္ႂကြပ္ႂကြပ္႐ြ႐ြေလး န ဲ့ အစာျပတ္ငတ္ေနသည့္ေၾကာင္ႀကီး။ အတြဲအဖက္ညီစြာျဖင့္ ကာမေတာသို႔ ခရီးထြက္ခ ဲ့ မိၾကေလေတာ့သည္။ ”အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္” ”ကေလးရယ္ .. အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲကြယ္။” ဦးလွၿမိဳင္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ ႏုံးေခြဟန္ေလးျဖင့္ တိုးေဝွ႔၀င္ေနတဲ့ ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ၿပီး ေသာ္တာ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ကစားလို႔ေနသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ညႇစ္လိုက္မႈေၾကာင့္ ေသာ္တာမွာ တြန္႔ခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီး ဦးလွၿမိဳင္ကို ညဳခြၽဲေလး ခြၽဲျပလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့ကိုယ္လုံးေလးကို မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားသည့္ ေသာ္တာ့ဆံပင္ေလးေတြကိုနမ္းရင္း ခ်စ္မ၀ႏိုင္ပတ္ပ်ိဳးကို ဖြဲ႕ျပေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ”ကေလး… အရမ္းေမာေနၿပီလားဟင္” ”ရပါတယ္ဦးရယ္… ဦးရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြက ေသာ္တာ့ရဲ႕ ဘ၀အေမာေတြေလာက္ေတာ့မေမာပါဘူး။

ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ သူမရဲ႕ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို ပိုၿပီးဂ႐ုျပဳမိေစရန္သနားေအာင္ေျပာလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာေတာ့ ႏုဖတ္ေဖြးဥေခ်ာေမာလွပေနသည့္ ႐ုပ္ရည္ေလးနဲ႔ မလိုက္ဖက္သည့္ ေသာ္တာ့ဘ၀ခရီးၾကမ္းကို သိျမင္ၿပီးျဖစ္ရာ သနားစိတ္ျဖင့္ အၾကင္နာေတြပိုတိုးလာၿပီျဖစ္၏။ ေသာ္တာ၏ မာယာေတာမွာ ေမ်ာေနရျခင္းပင္ျဖစ္ေပေတာ့၏။ ”ဦး ကေလးကို ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္ကြယ္..” ”ဦး သေဘာပါပဲ ဦးရယ္” အေပးအေကြၽးရက္ေရာေသာ ေသာ္တာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္လိုးဖို႔ေတာင္းဆိုလာသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မျငင္း။ ၿပီးေတာ့ ေသာ္တာက အလိုးမခံဖူးသည့္ အပ်ိဳစင္ေလးလည္းမဟုတ္၊ (၁၀)တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝေရာက္သည္မွစ၍အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူမထားခဲ့သည့္ ရည္းစားေတြရဲ႕လီးန ဲ့ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ခံစားအလိုးခံၾကည့္မွပင္ ကာမအရသာဆိုတာကိုေသခ်ာခံစားမိခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို ကာမဆက္ဆံသည့္ တဒဂၤစြဲလမ္းမိစိတ္ျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္လိုက် လိုက္ေလ်ာေနမိျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ”ဦးကို ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးပါလား… ဦးေနာက္ကေန လိုးေပးခ်င္လို႔” ”အို.. ဦးကလည္း” ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသာ္တာရွက္သြားရသည္။ ယခင္သူမ ရည္းစားမ်ားနဲ႔ ဆုံေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့စဥ္က သမ႐ိုးက်ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္သာ အလိုးခံခဲ့ဖူးသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီး၀င္အလိုးခံၿပီး ဆႏၵေတြျပည့္၀သြားၾကၿပီဆိုလွ်င္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာကို ေသာ္တာခြင့္မျပဳေတာ့။ တစ္ခါဆုံေတြ႕လွ်င္ တစ္ႀကိမ္သာအလိုးခံခဲ့သူ။ အတင္းဂ်စ္တိုက္ေနလွ်င္ ဂြင္းထုေပးျခင္းျဖင့္သာေျဖသိမ့္ေပးခဲ့သူ။ ခုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္နဲ႔ က်မွ ေသာ္တာေပးဆပ္ရတာမ်ားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ဂိုင္းႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေသာ္တာ့ဘက္ကလည္း အရင္းအႏွီးႀကီးေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။

”လုပ္ပါ ကေလးရယ္… ဦးက ကေလးက ဖင္ကုန္းေပးထားရင္ ကေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္က ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနမွာ…. ဦးက ဒီလီးႀကီးနဲ႔ ကေလးေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေဖြးေဖြးႀကီးကို ေနာက္ကေနလိုးေဆာင့္ေပးမွာ…. ကေလးရယ္…. ဖင္ေလးကုန္းလိုက္ေနာ္…” ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို သင္ျပေသြးေဆာင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ရမၼက္ဆႏၵေတြတက္ႂကြလာေအာင္ စကားလုံးေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုံးကာ ရမၼက္စိတ္ကို ဆြေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါမွေသာ္တာ စိတ္ေတြျပန္ထလာၿပီး သူ႔အလိုကို လိုက္ေလ်ာေစဖို႔ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏လီးတန္ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကိုလည္း ေသာ္တာ့ လက္ကေလးျဖင့္ ကိုင္ေစလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ စကားေတြက ေသာ္တာ့ကို အမွန္ပင္ရမက္ေသြးေတြႂကြေစရသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမလက္ထဲမွလီးတန္ႀကီးေၾကာင့္လည္း သူမစိတ္ထဲ ဖင္ကုန္းအလိုးခံခ်င္ေသာစိတ္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနရၿပီျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးက သူမလက္ကေလးႏွင့္ တစ္ကိုင္ပင္မျပည့္ေပ။ ထိုလီးတန္ႀကီးဆီမွ တဒုတ္ဒုတ္ျဖင့္ ေသြးခုန္ေနသလို အထိအေတြ႕က သူမလက္ကေလးမွတစ္ဆင့္ အေသြးအသားေတြ တစ္ကိုယ္လုံးကို ရမက္ေသြးအရွိန္လႊမ္းၿခဳံေနသလိုခံစားလာရသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွလည္း စစ္ကနဲ စစ္ကနဲျဖစ္ကာ အရည္ေတြ ထပ္မံစိမ့္ထြက္လာရျပန္သည္။ ”ကဲ…. ထ… ကေလးေလး။ အင္း… ဟုတ္ၿပီ။ ခါးကိုခြက္ထား။ ဖင္ကိုေနာက္ကို ေကာ့ပစ္ထားလိုက္….။ ဟုတ္ၿပီ…။ လက္ေတြကို ေတာင့္ခံမထားနဲ႔…။ တံေတာင္နဲ႔ပဲေထာက္ထား..။ နဲနဲထပ္ၿပီးကုန္းလိုက္ဦး…။ ဟုတ္ၿပီ…။

အဲဒီအတိုင္းကေလးကို ဦးလိုးေပးမယ္ေနာ္..။” ေသာ္တာတစ္ေယာက္ဦးလွၿမိဳင္ခိုင္းေစေနရာခ်ထားေပးသည့္အတိုင္း ဖင္ကုန္းေပးလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ဖင္ႀကီးေတြေနာက္မွာ ေနရာ၀င္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးတန္ညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ေသာ္တာ့ အဖုတ္ေလးရဲ႕ အ၀မွာေတ့ၿပီးေထာက္လိုက္သည္။ အဖုတ္၀ကို ထိပ္နဲ႔ေတ့ေထာက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေသာ္တာ့ ဖင္ဆုံႀကီးက တြန္႔ကနဲတုန္သြားသည္။ ေနာက္မွအသက္ကို၀၀ရႈကာ ဖင္ကိုေတာင့္ခံၿပီး လီးအ၀င္ကို ငဲ့လင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ဒစ္ထိပ္ျဖင့္ ေတ့ေထာက္ျခင္းခံထားေသာ ေသာ္တာ့အဖုတ္နီနီေလးက ႏုအိၿပီး၀င္းလက္ေနသည္။ အေမႊးေလးေတြက ႏုႏုေလးပင္ရွိေသးၿပီး အစိေလးအထက္ဆီးစပ္နားမွာ အေခြေလးေတြျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးကို သူရဲ႕က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆီးစပ္အထက္နားမွ လက္လွ်ိဳႏႈိက္စမ္းၿပီး အေစ့ေလးကို အသာပင္ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ”အင့္… ဟင့္.. ဦးရယ္… လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ပါေတာ့။ ေသာ္တာမေနတတ္ေတာ့ဘူး။” အဖုတ္ထဲ လီး၀င္လာဖို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ငဲ့လင့္ေနတဲ့ ေသာ္တာခမ်ာ အစိကိုပြတ္ေခ်ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ ဖင္ႀကီးခါယမ္းသြားၿပီး သူမဖင္ႀကီးကို အေနာက္ဖက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္ကာ အေနအထိုင္ခက္လို႔ေနရေတာ့သည္။

ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း အစိကိုပြတ္ေခ်ေနလ်က္မွပင္ သူရဲ႕ အတန္ႀကီးကို ေသာ္တာ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ဖိႏွစ္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့၏။ ”ဘြတ္.. ဖြတ္…. ဖြတ္… ျပစ္…. ဒုတ္ ….” ပထမတစ္ခ်ီလုပ္ၿပီးသား အဖုတ္ထဲသို႔ ဦးလွၿမိဳင္အတန္ႀကီးက ေလအန္သံနဲ႔အတူ ထိုးခြဲ၀င္ေရာက္သြားျပန္သည္။ ေသာ္တာကေတာ့ မသက္မသာပင္ ခံစားလိုက္ရရွာသည္။ ” အ … အီး… အေမ့… နာလိုက္တာ… ဦးရယ္” ခါးေလးခြက္ ဖင္ကုန္းေပးထားေသာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ အဖုတ္ထဲသို႔ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ၀င္လာတဲ့ အတန္ႀကီးေၾကာင့္ ခါးေလးခုံးထသြားရသည္။ ဒါေပမဲ့ လီးအ၀င္က ထိထိမိမိရွိလွတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အရသာေတြ႕သြားရေတာ့၏။ လီးႀကီးက အဖုတ္ေသးေသးေလးထဲ နင့္နင့္နဲနဲျပည့္ျပည့္ၾကပ္ကာ ၀င္ေနျခင္းေၾကာင့္ အ၀င္အထြက္ေခ်ာေမြ႕ေစရန္ လက္ကိုေနာက္သို႔ျပန္ၿပီး သူမဖင္သားႀကီးကို သူမဘာသာလွမ္းဆြဲၿပီးၿဖဲေပးမိကာ အလိုးခံေနေတာ့၏။ ေသာ္တာ့ပုံစံေလးမွာ အလိုးခံမႈကို မက္မက္ေမာေမာခံစားရင္း ကာမအရသာထူးကို ခံစားလို႔ေနေပ၏။ ဦးလွၿမိဳင္မွာ အသားျဖဴျဖဴ ၊ ဖင္အိုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးေဆာ္ေနရျခင္းေၾကာင့္ သူ၏အေသြးအသားတို႔က ပူေႏြးတက္ႂကြလို႔ေနသည္။

ဒါ့အျပင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ခါခါဆင္းသြားေသာ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔အတူ ေ၀၀ိုက္ာက်ေနေသာ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္မ်ားေၾကာင့္ ေသာ္တာအလိုးခံေနသည့္ ပုံစံေလးက ဦးလွၿမိဳင္အတြက္ ကာမအျမင္ဖီလင္ကိုခံစားလို႔ ေနရျပန္ေသး၏။ အား…. ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္..။ အစပထမ၌ အလိုးခံေနရေသာ ေသာ္တာ့ရဲ႕ပုံစံေလးက ရမက္ေသြးႂကြစရာျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း၌ ေသာ္တာကိုယ္တိုင္ကပင္ အလိုးခံရင္း ဦးလွၿမိဳင္ စိတ္ေတြပိုထန္ေအာင္ ေအာက္မွ အညဳ ၊ အခရာေလးမ်ားေျပာေပးျခင္း၊ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို တိုးပြားေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေပးသည့္ စကားသံေလးမ်ားကို ေျပာတတ္ဆိုတတ္လာေလေတာ့၏။ ”အား… ေကာင္းတယ္ ဦးရယ္… ေဆာင့္.. နာနာေလးေဆာင့္ပါ..။” ေသာ္တာ့ရဲ႕ အညဳအခြၽဲေတြေၾကာင့္ ရမက္ထန္လာၿပီျဖစ္ေသာ ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေနေလေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးမ်ားျဖင့္ ႐ႊဲနစ္ေနသလို ေသာ္တာ၏ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အသားေလးေတြမွာလည္း ေခြၽးစက္ကေလးမ်ားသီးေနသည္။ ျဖဴေဖြးေသာ ကိုယ္လုံးကေလးမွာ ေတာက္ေျပာင္ၿပီးေႂကြ႐ုပ္ကေလးလိုျဖစ္ေနသည္။ ေသာ္တာမွာ သူမဖင္သားႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ေဆာင့္ကာ အလိုးခံေပးေနရ၏။

သူမရဲ႕ ပစ္ေဆာင့္ေကာ့တင္အလိုးခံမႈနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေသာ္တာ့ဆံပင္ရွည္ေလးေတြမွာလည္း ေ၀၀ဲခါယမ္းလို႔ေနသည္။ ေသာ္တာတစ္ေယာက္ ဖင္ကုန္းၿပီးအလိုးခံေနရတာအရမ္းကို အရသာေတြ႕ေနၿပီး အဖုတ္ထဲမွာ ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ ၿပီးခ်င္လာေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္လီးႀကီးကို သူမအဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ရွိသမွ်အင္အားေလးသုံးကာ ဆြဲဆြဲညႇစ္ေပးေနမိသည္။ ဦးလွၿမိဳင္မွာေတာ့ ေသာ္တာ့ရဲ႕ အေပးေကာင္းမႈ၊ အဖုတ္ေလးထဲမွ တရစ္ရစ္ဆြဲညႇစ္မႈမ်ားေၾကာင့္ လိင္တန္ႀကီးတစ္ခုလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္ကာ သုက္ရည္တို႔က သုက္ေၾကာတစ္ေလွ်ာက္ တင္းရင္းကာေနေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္လိုးအားကို ျမႇင့္တင္ၿပီး ေဆာင့္ရင္း ေသာ္တာ့ကို ပက္ပင္စက္စက္မညႇာမတာပင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ”အား…. ထြက္ကုန္ၿပီ ဦးေရ….။” ဦးလွၿမိဳင္ ေသာ္တာ့ကို နင္းကန္ေဆာင့္လိုး၍ သုက္ရည္ေတြထြက္သြားခ်ိန္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္ ေသာ္တာ့အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ားလည္းထြက္ကာ အၿပီးခ်င္းဆုံစည္းသြားေတာ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ေသာ္တာ့ကို အစြဲႀကီးစြဲမက္လို႔သြားရၿပီျဖစ္သည္။ ”ဦးေတာ့ ေသာ္တာ့ကို အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီကြာ..။” ”တကယ္ပဲလားဦးရယ္။ ေသာ္တာကသာ ဦးကို အားကိုးခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္မိလို႔ အခုလိုေတြျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ ဦးမွာသာ အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြရွိ…..။” ေသာ္တာက မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ ငဲ့ကာျဖင့္ ဦးလွၿမိဳင္ကို မာယာေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ အပိုင္ခ်ဳပ္သည္။

ဦးလွၿမိဳင္မွာ ေသာ္တာ၏သနားစဖြယ္ ဟန္ပန္ေလးေၾကာင့္ ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္ကာ ေသာ္တာ့ရဲ႕ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ရင္း … ”ဦးမွာ အိမ္ေထာင္မရွိေတာ့ပါဘူး ေသာ္တာေလးရယ္။ ဦးက မုဆိုးဖိုပါ။ ဦး ေသာ္တာေလးကို လက္ထပ္ယူမွာပါကြာ….။” ဦးလွၿမိဳင္ထက္ အသက္ထက္၀က္ေက်ာ္ငယ္ေပမဲ့ ေသာ္တာက ေယာက္်ားေတြကို ကစားလွည့္စား မာယာမ်ားတဲ့ အတတ္ပညာတြင္ အေတြ႕အႀကဳံမနည္းေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးလွၿမိဳင္လို သူေဌးတစ္ေယာက္ကို အပီခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့မိဘေတြဆီမွာ လိုက္ေတာင္းပါ့မယ္ဆိုတာေတာင္ မိခင္ျဖစ္သူကန္႔ကြက္မွာစိုးရိမ္တဲ့ ေသာ္တာကသူမသေဘာဆႏၵနဲ႔ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္လိုက္ခဲ့မည္ဟုဆိုခဲ့သည္။ အိမ္ကိုေတာ့ ခ်စ္သူေနာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးသြားၿပီဟု စာေရးထားခဲ့ကာ ဦးလွၿမိဳင္ဆီမွ ပိုက္ဆံငါးသိန္းယူၿပီး ေပးထားခဲ့သည္။ ေသာ္တာက ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရၿပီဟု ယုံၾကည္စိတ္ျဖင့္ မိသာစုကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ခြဲထားႏိုင္ခဲ့သည္။ မိသားစုေရွ႕ေရးေတြဘာေတြ သူမ မသိေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားလွ်င္ သူမဘ၀ လုံၿခဳံမႈအျပည့္ရွိမည္ဆိုသည့္ အေတြးသာ သူမေတြးေနခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူ မိုးကုတ္သို႔ ေသာ္တာလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ဦးလွၿမိဳင္၏အေဆာင္အေယာင္ေတြက သူမတစ္သက္ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ခဲ့ဖူးသည့္ အရာေတြျဖစ္ေန၏။

တိုက္ ၊ ကား၊ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအားလုံးက ေသာ္တာ့ကို မက္ေမာတပ္မက္စိတ္ျဖစ္ေစရသည္။ မိုးကုတ္ကို ေရာက္ကတည္းက ေသာ္တာတစ္ေယာက္ တိုက္ေပၚက ေျမေပၚမဆင္းေတာ့။ ဦးလွၿမိဳင္ဆင္သည့္ အ၀တ္အစား၊ လက္၀တ္ရတနာမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင့္ အိပ္မက္ကမာၻေလးထဲေရာက္ရွိေနရသလို ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးေနေတာ့ေလသည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လို မယားငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာလွလွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို ရထားသည္မို႔ ေသာ္တာဘာပဲလုပ္လုပ္ တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ပင္။ အခ်ိန္မွန္မွန္ ကာမဆက္ဆံေနရလွ်င္ေက်နပ္ေနသည္။ ေသာ္တာကလည္း အိစက္ညက္ေညာေသာ ဖဲေမြ႕ယာႀကီးေပၚမွာ ဦးလွၿမိဳင္ကို ရမက္ေဆးေတြတိုက္ေကြၽးၿပီး ေလာကႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ေမ့လို႔ေနေတာ့သည္။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က ေသာ္တာ့ကို အေရးဆိုလာသည္။ ”ေသာ္တာေလး.. ဦးတို႔ လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ” ”ဟင္..” ထိုအခါမွ ေသာ္တာမွ လက္ရွိဘ၀ကို သတိရမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ကိုေသာ္တာမခ်စ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ဘ၀လုံးစာအတြက္ လက္မထပ္ခ်င္။ သူမခ်စ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြပင္။ သူမ ဦးလွၿမိဳင္ေနာက္လိုက္ခဲ့ျခင္းကလည္း ခ်မ္းသာခ်င္၍သာျဖစ္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကိုခ်စ္၍ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းရန္လိုက္ပါခဲ့ျခင္း မဟုတ္ခဲ့။ ”ဘယ္လိုလဲ ေသာ္တာ.. ၀မ္းမသာဘူးလား။” ”ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့ … ၀မ္းသာပါတယ္ ဦးရယ္၊ ဒါေပမဲ့ လက္ထပ္ဖို႔ ကိစၥကို အလ်င္မလိုပါနဲ႔အုံးလား။” ”ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေသာ္တာေလးရဲ႕။

ဟိုေလ.. ေသာ္တာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖခ်င္ေသးတယ္။” ”ဟင္.. ဘယ္လို..။” သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ လိုက္လာခဲ့ၿပီးမွ စာေမးပြဲေျဖမည္ဆိုတာကို ဦးလွၿမိဳင္သေဘာမေပါက္။ ဘ၀င္မက်။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ကိုယ္လုံးႀကီးကိုဆြဲဖက္ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္တက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ေခါင္းညိမ့္လိုက္ရေတာ့သည္။ ”ဒါဆို ပတ္၀န္းက်င္ကိုဘယ္လိုေျပာထားမလဲ ေသာ္တာေလးရဲ႕။” ”ဦးကလဲ ဦးတူမလို႔ ေျပာျပထားလိုက္ေပါ့လို႔။” ေသာ္တာက ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ပါးကို႐ႊတ္ခနဲ နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ဒီလိုအျပဳအမူေတြနဲ႔အတူ ဦးလွၿမိဳင္လီးတန္ႀကီးေပ်ာ့က်ခဲ့ရျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသာ္တာ့အလိုက် ဦးလွၿမိဳင္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရေတာ့သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ျပန္ေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္က တစ္စခန္းထကာ လက္ထပ္ဖို႔ေျပာတာျပန္၏။ ”အို… ဦးကလဲ ေသာ္တာျဖင့္ စာေမးပြဲေအာင္လို႔ ေပ်ာ္ၿပီး ဦးရင္ခြင္ထဲမွာေနနလို႔မဝေသးပါဘူး။ လက္ထပ္ဖို႔ေနပါအုံးေနာ္ ဦး…၊ ေနာ္လို႔…။” ေသ္ာတာအစြမ္းကုန္ ကပ္ခြၽဲေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က တင္းခံထားခဲ့သည္။ သူနဲ႔လိုက္ပါၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္း အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္း ၊ အေနအထိုင္ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ တစ္ေသြးတစ္ေမြးလွလာေသာ ေသာ္တာ့ကို လက္လႊတ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိသည္။ ေသာ္တာတစ္ေယာက္အရမ္းကိုလွလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတြကလည္း မက္ေမာစရာအတိျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ဘက္က ေသာ္တာ့ကို လက္လြတ္သြားမွာ စိုးရိမ္ေနမိသည္မွာ အလြန္ေတာ့မဟုတ္ပါ။

ဒီေတာ့ ဦးလွၿမိဳင္ရသေလာက္ေတာ့ တင္းခံထားမိသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တကၠသိုလ္အရမ္းတက္ခ်င္ေနသည့္ ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာက မဂၤလာဧည့္ခံပြဲေတြဘာေတြမလုပ္ဖို႔နဲ႔ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္တြင္ သူမကို ဦးလွၿမိဳင္၏ တူမအျဖစ္သာ လူသိခံဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀န ဲ့ တကၠသိုလ္တက္ရမွာ ရွက္လို႔ဟူ၍ျဖစ္သည္။ တူမအ႐ြယ္မယားေခ်ာေလးကို အပိုင္ရေနၿပီမို႔ ဦးလွၿမိဳင္ကေသာ္တာ့ ဆႏၵကို အေလ်ာ့ေပးခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ထိုခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ ေသာ္တာက သူမအေသြးအသားေတြနဲ႔ ဦးလွၿမိဳင္ကို အခ်စ္ႀကီးခ်စ္ျပလိုက္ျပန္သည္။ မာယာေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္တက္ရမည့္ရက္နီးလာေတာ့ ေသာ္တာအေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနသည္။ မိုးကုတ္ကေန မႏၲၱေလးထိသြားၿပီးေက်ာင္းတက္ရမွာမို႔ ေသာ္တာကလြတ္လပ္ၿပီဟု စိတ္တြင္ေတြးကာေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။ ”ေသာ္တာေနဖို႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဦးတိုက္ခန္းရွိတယ္။ အဲဒီတိုက္ခန္းမွာပဲေနၿပီးေက်ာင္းတက္ေလ။ ဦးလဲမၾကာမၾကာလာၿပီး ေသာ္တာေလးနဲ႔ ခ်စ္လို႔ရတာေပါ့။” ”ဟင့္အင္း .. ဟင့္အင္း.. ဦးကလဲ … ေသာ္တာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ပီပီျပင္ျပင္ခံစားခ်င္ေသးတာ… အေဆာင္ကပဲတက္မယ္ဦး…။” ”ဟင္… ဒါဆို ဦးလာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။” ”ေၾသာ္.. ဦးကလည္း အဲဒီေတာ့ ဦးတိုက္ခန္းမွာ ေသာ္တာလိုက္ေနမွာေပါ့လို႔။” ”ကဲ ေသာ္တာ့ သေဘာပါပဲကြာ။” ”ေဟး.. အဲဒါေၾကာင့္……” ”ဘာလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဦးကိုခ်စ္တာလို႔ ေျပာဦးမယ္မဟုတ္လား။” ”ဟြန္း.. ဦးေနာ္..။

ေသာ္တာ့ကို ရွက္ေအာင္လုပ္တယ္။ ကဲ… ကဲ….” ေသာ္တာ ဦးလွၿမိဳင္ရင္ဘတ္ႀကီးကို လက္သီးဆုတ္ကေလးျဖင့္ မနာေအာင္ထုလိုက္သည္။ ဦးလွၿမိဳင္ကလည္း ေသာ္တာ့လက္ကေလးကိုဖမ္းဆြဲကာ ေသာ္တာနဲ႔အတူ ကုတင္ေပၚသို႔ လွဲခ်ပစ္လိုက္ေတာ့၏။ ”အင္း… ဟင္း… ဦးရယ္…” အျပဳအစု အခြၽဲ႕အႏြဲ႕ေကာင္းေသာ ေသာ္တာ့ကို ဦးလွၿမိဳင္တစ္ေယာက္ အသည္းစြဲခ်စ္ေနျခင္းက လြန္သည္ဟုမေျပာႏိုင္ေပ။ ေသာ္တာက မာယာဆိုတဲ့အဆိပ္ေတြျပင္းလွသည္ကိုး………..။ ”ေဟ့ေကာင္… ငါေျပာတာ အဲဒီ့ေကာင္မေလးေပါ့။ မိုးကုတ္ကသူေဌးတူမတဲ့ ၊ ၀တ္တာစားတာ၊ သုံးတာစြဲတာေတာ့ အလွ်ံပဲ….။” တကၠသိုလ္က ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေသာ္တာတစ္ေယာက္နာမည္အေတာ္ေလးႀကီးလာခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို မိန္းကေလးတိုင္းကအထင္ႀကီးအားက်ၾကသည္။ ေသာ္တာ့ဘ၀က အစစအရာရာျပည့္စုံကာ မိုးေပၚကလမင္းလိုစံျမန္းေနရသည္ပဲ။ အဲဒါပဲတင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ေသာ္တာရဲ႕ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းေသာဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြက တင္ပါးထြားထြားအိအိနားထိေရာက္သည္။ လုံးက်စ္မို႔ေမာက္ေသာ ေ႐ႊရင္အစုံကို ေပၚလြင္ေအာင္ ခါးတိုအက်ၤ ီေလးေတြ၀တ္ၿပီး ထဘီကိုတင္းေနေအာင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္တတ္သည့္ေသာ္တာ့အလွကို ျမန္မာဆန္ဆန္လွသည္ဟုဆိုကာ ကြင္းဘြဲ႕ပင္အပ္ႏွင္းခဲ့ၾကသည္။ ေမဂ်ာကြင္းေတြထက္ပိုလွသည္ဟု ပင္သတ္မွတ္ၾကၿပီး တကၠသိုလ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ အလွဘုရင္မဘြဲ႕ကို အပ္ႏွင္းၾကျပန္၏။

ေသာ္တာမွာ ဦးလွၿမိဳင္၏ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေရျမင့္လို႔ၾကာတင့္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ႏွလုံးသားကို ညာေနခဲ့ၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို မက္ေမာေနခဲ့ေသာ ေသာ္တာ့ဘ၀ထဲသို႔ လူတစ္ေယာက္၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဆးေက်ာင္းသား၊ သူေဌးသား၊ လူေခ်ာလို႔ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ မိုးျမင့္။ နယ္ပယ္အသီးသီးက အလွဘုရင္မေတြ၊ အပ်ိဳေခ်ာေလးေတြ တိတ္တခိုးစြဲလမ္းႏွစ္သက္ၾကရသည့္ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို မ်က္စိက်ကာ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့သည္။ ေသာ္တာမွာ အေဖအ႐ြယ္၊ ဦးေလးအ႐ြယ္ သက္ၾကားအိုႀကီးကိုလင္လုပ္ေနရသည့္ အေျခအေနတြင္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ေလးက ခူးခြင့္ေပးေနေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ဆန္ခဲ့ရသည္။ ႏွလုံးသားက လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိုးျမင့္လိုသက္တူ႐ြယ္တူ ႏုပ်ိဳေခ်ာေမာၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ကာဆရာ၀န္ျဖစ္မည့္သူကို ရင္ခုန္လႈပ္ရွားခ်စ္စိတ္ျဖင့္တစ္ဖက္ ၊ ဘ၀အတြက္ အာမခံခ်က္ေတြအျပည့္အဝေပးႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိေနသည္ကတစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူမအတြက္ အဆင္ေျပေနျခင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ကလည္း ေသာ္တာ့ကို အလွဘုရင္မေလး ျမန္မာဆန္ဆန္လွသူေလးမို႔ အသဲစြဲေအာင္ခ်စ္မိခဲ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို တစ္ဘ၀လုံးစာအတြက္ ခ်စ္သည္ဟူ၍ပင္ေႂကြးေၾကာ္ေနခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ ပ်က္စီးရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။

”မိုးျမင့္ …. မင္း ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိုးကုတ္ကေကာင္မေလးကို တြဲေနတာ အတည္ဆို…” ”ေအး..။ ဟုတ္တယ္ ေဇာ္ႀကီးရ …. မင္းဘယ္ကၾကားလာရတာတုန္း” မိုးျမင့္ သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ႀကီးက မိုးကုတ္သား။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ မိုးျမင့္ကိစၥၾကားတာနဲ႔ ေဇာ္ႀကီးေပါက္ခ်လာျခင္းျဖစ္သည္။ ”ငါမင္းကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ မိုးျမင့္… အဲဒီ ေစာ္ကို မင္းျဖဳတ္႐ုံျဖဳတ္ၿပီးေခါက္ထားမယ္ဆိုရင္ ငါဒီအထိလိုက္မလာဘူး။ အခုမင္းက အတည္ႀကံေနတယ္ဆိုလို႔ ငါ လိုက္လာရတာ။” ”ဟာ… ငါ ေသာ္တာ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာ ေဇာ္ႀကီးရ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။” ”ေအး… အဲဒီေသာ္တာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက တို႔ၿမိဳ႕က ေက်ာက္တြင္းသူေဌး ဦးလွၿမိဳင္ရဲ႕ေနာက္မိန္းမတဲ့။” ”ဘာ…” မိုးျမင့္ ဆြံ႕အသြားသည္။ဒီစကားကို လာေျပာတဲ့သူက သာမာန္ရင္းႏွီးတဲ့လူဆို မိုးျမင့္ေလွာင္ပစ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာ။ ေသာ္တာ့ကိုလိုက္မရလို႔ မလိုမုန္းထားၿပီး အပုပ္ခ်ေျပာေနသည္ဟုသတ္မွတ္လိုက္မိမွာပဲျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ အခုက ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အျပင္၊ မိုးကုတ္သားစစ္စစ္။ ေသာ္တာေနထိုင္သည့္ေနရာက ငယ္သူငယ္ခ်င္းက အတိအက်ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္မယုံလို႔မရေတာ့။ မိုးျမင့္စိတ္ေတြေပါက္ကြဲလာရၿပီျဖစ္သည္။ ေသာ္တာ့ကို သူခ်စ္သေလာက္ ေသာ္တာကလည္းျပန္ခ်စ္ခဲ့သည္ဟု ထင္မိခဲ့တဲ့စိတ္ေတြက ေသာ္တာ့အေပၚ အျမင္ေစာင္းခဲ့ရေလၿပီ။

အသက္ႀကီးႀကီးလင္ကိုယူထားၿပီး လင္ငယ္ေနခ်င္သည့္ေကာင္မဟု သတ္မွတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ေသာ္တာ့ကို သူ႔ဘက္မွ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးသည့္ မိန္းကေလးမ်ားလို အေသြးအသားကိုဝါးမ်ိဳလိုသည့္စိတ္ကိုပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည္။ ေသာ္တာနဲ႔ အတူေနခြင့္ရတာေတာင္ သူ႔ဘက္ကစည္းေစာင့္ေပးခဲ့သည္။ အခုေတာ့….။ ”ေတာက္ … ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ေသာ္တာရယ္…။” မိုးျမင့္အႀကီးအက်ယ္ႀကဳံးဝါးၿပီး ေသာ္တာေနထိုင္ရာ အေဆာင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေသာ္တာကရွိမေနခဲ့ေပ။ အေဆာင္ေနမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္မိမွပင္ မိုးျမင့္စိတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္ေစေသာ သတင္းစကားတစ္ခုကို ၾကားခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုစကားကမိုးျမင့္စိတ္ကို အရမ္းေပါက္ကြဲေစျပန္သည္။ ”မိုးကုတ္က သူ႔ဦးေလးလာလို႔ ၿမိဳ႕ထဲကတိုက္ခန္းမွာ လိုက္အိပ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔သိသေလာက္ေတာ့ ေသာ္တာနဲ႔ အဲ့ဒီလူႀကီးက ဦးေလးနဲ႔ တူမ မဟုတ္ဘူး။” ေနာက္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေသာ္တာ အေဆာင္ျပန္ေရာက္လာၿပီဟု သတင္းၾကားတာနဲ႔ ေသာ္တာ့ဆီကို မိုးျမင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ”ဟယ္… ကို… ဒီအခ်ိန္ႀကီး မလာစဖူးပါလား..။” ”ေသာ္တာအားရင္ ကို နဲ႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလား။” ”ဟုတ္ကဲ့ ကို” ေသာ္တာ့မွာေတာ့ မိုးျမင့္ဘာျဖစ္ေနသည္ကိုမသိ။ သူမ ခ်စ္ရသူကလာေခၚေတာ့ ေကာက္ခါငင္ခါပင္လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာရက္က ဦးလွၿမိဳင္ေရာက္လာခဲ့သျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲတိုက္ခန္းတြင္ အတူလိုက္ပါအိပ္စက္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ား၌ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ကိုပင္ သတိရေနခဲ့သည္။

ယခင္က ဦးလွၿမိဳင္၏ အနမ္း၊ အယုအယမ်ားအေပၚ သာယာမိန္းမူးခဲ့ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဦးလွၿမိဳင္ႏွင့္အတူေနရသည္ကို ငရဲက်ေနသလိုခံစားေနခဲ့ရသည္။မိုးျမင့္ႏွင့္ စည္းမေက်ာ္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း မိုးျမင့္ကိုခ်စ္သည့္ စိတ္ေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္ေနခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိုးျမင့္က ယခင္ေကာင္မေလးေတြကို ေခၚလာေနက်တိုက္ခန္းသို႔ ေသာ္တာ့ကို ေခၚေဆာင္လာသည္။ မိုးျမင့္ပုံစံက ေအးတိေအးစက္ႏိုင္လြန္းလွသည္။ ေသာ္တာ့ကို ယခင္ကလိုဧည့္ခန္း၌ပင္စကားမေျပာေတာ့ဘဲ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တန္းေခၚလာခဲ့သည္။ ”ကို … ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဒီေန႔ ေသာ္တာ့ကို ဆက္ဆံတာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။” ”ကို … မင္းနဲ႔ အတူေနခ်င္တယ္ ေသာ္တာ… ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳမလား။” ”အို… ကိုကလည္း။” ေသာ္တာရွက္ေသြးျဖာသြားရသည္။ သူမဘက္မွ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတာင္မွ စည္းေစာင့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္သူက ယခုေကာက္ကာငင္ကာ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ မျငင္းရက္ပဲ ေခါင္းေလးအသာငုံ႔ကာ ၿငိမ္ၿပီးရပ္ေနလိုက္မိသည္။ သူမဘ၀မွာ ဘယ္ေယာက္်ားေလးအေပၚမွ မခံစားဖူးခဲ့သည့္ ရင္ခုန္မႈျဖင့္ မိုးျမင့္ကိုခ်စ္ရသည္မို႔ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုလာလွ်င္ သူမဘက္မွ အရာရာေပးဆပ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ရပ္ကာ သူ၏ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေခါင္းငုံ႔ကာရပ္ေနေသာ ေသာ္တာမွာ ေရွ႕မွလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေခါင္းကိုအသာအယာေမာ့အၾကည့္တြင္ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားရသည္။

ထိုမွ်မကေသး ေသာ္တာတစ္ေယာက္အာေခါင္ေတြပင္ေျခာက္လို႔သြားရေတာ့သည္။ သူမမ်က္စိေရွ႕၌ မိုးျမင့္က အတန္ႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီကိုး။ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းႏွင့္ရပ္ေနေသာ မိုးျမင့္ ေပါင္ၾကားထဲမွ အတန္ႀကီးက ေသာ္တာ့ကို တန္းမတ္စြာခ်ိန္႐ြယ္ထားသကဲ့သို႔ ေတာင္မတ္စြာရွိေန၏။ ”မင္း အ၀တ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္ေလ ေသာ္တာ” မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့ကို အမိန္႔သံဆန္ဆန္ ေလသံျဖင့္ေစခိုင္းလိုက္သည္။ ေသာ္တာက မိုးျမင့္စကားကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာရွာသည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွ အ၀တ္အစားမ်ားကို တစ္လႊာခ်င္းခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေသာ္တာ့ရဲ႕ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ၿပီး တြဲမက်ေသးတဲ့ရင္သားထြားထြားကေပၚထြက္လာသည္။ ရင္သားထြားထြားေအာက္က အဆီပိုမရွိပဲ ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလး၊ အဲဒီေအာက္မွာေတာ့ အေမႊးအျမင္ေျပာင္စင္ေအာင္ရိတ္ထားတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ျမင္ရသူ မိုးျမင့္အဖို႔ ရမက္ေသြးတို႔ ဆူေဝဖြယ္ရာအတိပင္။ သူမရင္ထဲတြင္ စြဲလန္းခ်စ္ခင္ရသည့္ မိုးျမင့္ကို ခ်စ္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ အႏြမ္းပန္းျဖစ္ေနရသည့္ သူမမွ မိုးျမင့္အလိုက် အစြမ္းကုန္ လိုက္ေလ်ာျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ေသာ္တာဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးခမ်ာ မိုးျမင့္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း မကန္႔ကြက္ပဲ မိုးျမင့္ေတာင္းဆိုသမွ် လိုက္လုပ္ေပးေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ လီးအေတာင္သားႏွင့္ ကုတင္ေစာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ၀တ္လစ္စလစ္ကေလးျဖင့္ ထိရက္ကိုင္ရက္စရာမရွိပဲ လွလြန္းေနေသာ ေသာ္တာ့အလွကို ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲရိပ္သန္းေသာမ်က္၀န္းအစုံျဖင့္ ခပ္ေဆြးေဆြးေလးတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ မိုးျမင့္ရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားက ေဒါသစြက္ေသာ အၾကည့္မ်ားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းလို႔သြားေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ရင္ထဲမွာ ေသာ္တာရဲ႕ သစၥာေဖာက္ဖ်က္လိမ္ညာလွည့္စားထားမႈမ်ားကို ျပန္လည္ေတြးေတာမိၿပီး စိတ္ေတြခက္ထန္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ ”ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေသးလား ေသာ္တာ” မိုးျမင့္က သူ႔ေရွ႕မွာ ရွက္႐ြံ႕ဟန္ေလးျဖင့္ ရပ္ေနေသာ ေသာ္တာ့ကို စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလသံမွန္မွန္ျဖင့္ပင္ေမးလိုက္သည္။ ”ကို႔ကိုေသာ့္တာအရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ကိုရယ္။ ကို႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ကို႔ဆႏၵေတြျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ေသာ္တာအခုလိုလိုက္လာခဲ့ရတာပါ။ ကို ေသာ္တာ့ကို အထင္မေသးပါနဲ႔ေနာ္….။” ေယာက္်ားေတြကို အၿမဲလွည့္ပတ္လိမ္ညာမာယာမ်ားေလ့ရွိသည့္ ေသာ္တာက သူမ၀သီအတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိကၡာဆည္သည့္အေနျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသး၏။

ထိုစကားသံေတြက မိုးျမင့္၏ရင္ဘတ္ကို ပိုမိုထိခိုက္နာက်င္ေစမွန္း ေသာ္တာမသိခဲ့ေပ။ ဒါကို ကိုယ့္လီးကို လာစုပ္ေပးကြာ။ ေသာ္တာ လီးစုပ္ေပးတာကို ကိုယ္အရမ္းခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ မိုးျမင့္က ေသာ္တာ့အက်င့္စ႐ိုက္ကို အထင္ေသးစြာျဖင့္ အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္ကိုဆက္ဆံသလို ခပ္ရင့္ရင့္ပင္ေစခိုင္းလိုက္၏။ မိုးျမင့္စကားေၾကာင့္ ေသာ္တာ့ကိုယ္ေလး တြန္႔ကနဲပင္ျဖစ္သြားသည္။ သူမႏွင့္ ပတ္သက္ဖူးခဲ့သည့္ ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ ေသာ္တာ ပုေလြမေပးဖူးခဲ့ပါ။ ယုတ္စြအဆုံးသူမရဲ႕ေက်းဇူးရွင္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရသည့္ ဦးလွၿမိဳင္ကိုေတာင္ ေသာ္တာစုပ္ေပးခဲ့သည္မဟုတ္ေပ။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္က သူမလက္ထပ္မည့္ ေယာက္်ား၊ သူမခ်စ္ရသည့္ ခ်စ္သူဟူေသာအေတြးျဖင့္ ေသာ္တာ့စိတ္ထဲမာန္တင္းကာ ခ်စ္သူအလိုက် လိင္တန္ကိုငုံစုပ္ေပးဖို႔ ကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ေနေသာ မိုးျမင့္ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲသို႔ ဒူးေလးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးျမင့္၏ ေတာင္မတ္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ေသာ္တာ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ တင္းေျပာင္ဖူးထြက္ေနသည့္ ထိပ္ဖူးကို သူမႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားျဖင့္ စတင္တို႔ထိကာ စုပ္ငုံလိုက္ေတာ့သည္။

ေသာ္တာ့ ပါးစပ္မွ အားႀကိဳးမာန္တက္ စုပ္သံတႁပြတ္ႁပြတ္က အခန္းထဲမွာ ခပ္မွန္မွန္ပင္ထြက္လို႔ေနသည္။ ေသာ္တာ့ခမ်ာ မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရဲ႕ လိင္တန္ထြားထြားကို ေခါင္းကေလး နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ အားႀကိဳးမာန္တက္စုပ္ေပးေနရွာသည္။ မိုးျမင့္က ကုတင္ကို လက္ေထာက္ကာ ဖင္ကိုႂကြၿပီး ေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲ သူ႔လိင္တန္ကို အားမလိုအားမရျဖင့္ ေကာ့ေကာ့ထိုးေနလိုက္ေသးသည္။ ပုေလြေပးတာမကြၽမ္းက်င္သည့္ ေသာ္တာမွာ မိုးျမင့္ရဲ႕ ေကာ့တင္ေဆာင့္ထိုးလိုက္ေသာ လိင္တန္ထိပ္ဖူးက အာေခါင္သို႔ လာလာထိုးျခင္းကို ခံစားရသည္။ ေသာ္တာ့ ပါးစပ္တစ္ခုလုံးျပည့္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးေၾကာင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲ၌ပ်ိဳ႕အင့္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္စို႔ထြက္လာသည္။ ဒါေပမဲ့ မိုးျမင့္ကာ ေသာ္တာ့အေပၚ သနားညႇာတာစိတ္မရွိေတာ့ေပ။ ေသာ္တာရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲစုကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေသာ္တာ့ ဂုတ္သား၀င္း၀င္းေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း ေသာ္တာ့ပါးစပ္ထဲကို အဖုတ္ထဲလိုးသလို ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုးေနမိေတာ့သည္။ မိုးျမင့္စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းခက္ထန္ေနေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္အတူ ရမက္စိတ္က ျပင္းထန္လာသည္။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူ၏ သနားစရာမ်က္ႏွာလွလွေလးႏွင့္ ေႏြးေထြးႏူးညံ့လြန္းေသာ ေသာ္တာ့ အာခံတြင္း၏အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ မိုးျမင့္တစ္ေယာက္ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ သုက္ရည္မ်ား ႁပြတ္ခနဲထြက္ကာ ေသာ္တာ့အာေခါင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ လိင္တန္ကိုေသာ္တာ့ပါးစပ္ေလးထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး ေသာ္တာ့ေခါင္းေလးကိုဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ ေသာ္တာ့မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားက တြဲလဲခိုေနသည္။ ခ်စ္ရသူ၏ရက္စက္စြာ ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းၿပီးထြက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားလား၊ အာေခါင္ကိုထိုးမိေသာေၾကာင့္ ထြက္လာေသာမ်က္ရည္မ်ားလားဆိုတာကေတာ့ ေသာ္တာမွလြဲ၍မည္သူမွသိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ…………ၿပီးပါၿပီ။