အဝင္အထြက္ၾကမ္းသည္

ဆရာမေလးသဇင္က ဖုန္းထဲမွ ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝေခၚသည္ကို ေျဖလိုက္သည္။ ကိေလသာ နန္းေတာ္တြင္ သဇင္ဆိုသည့္ မိန္းကေလးေပါင္း ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိၿပီး ေဝေဝဆိုသည့္ မိန္းကေလးေပါင္းလည္း ေလးေယာက္ေလာက္ရွိရာ မမွားေအာင္ ေရွ႕က ဂုဏ္ပုဒ္ထည့္၍ ေခၚရေလ့ရွိသည္။ သဇင္မွာ တစ္ခါက တကယ့္ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝမွာလည္း တစ္ခါက သေဘၤာဗိုလ္တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ဖူးသည္။ (မရဲ့ေမာင္ေလး၊ မရဲ့ေမာင္ေလးမ်ားႏွင့္ က်ဴရွင္အခ်ိန္ပို ဆိုသည့္အပိုဒ္တြင္ ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝအေၾကာင္းကို အစပိုင္း မိတ္ဆက္ထားေပးၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သဇင္အေၾကာင္းကို မၾကာမီ တင္ဆက္ပါမည္) “ေျပာပါ ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝ” “ေသာင္းက်န္းသူမ်ားအဖြဲ႕ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးေတြကို သိလား” “အင္း သိတယ္” “သူတို႔က နင္မွနင္ပဲတဲ့” “ေအးပါ လာၿပီေျပာလိုက္” မိန္းကေလးတို႔ လာၿပီဆိုသည့္ နာရီဝက္အတြင္း သဇင္ေရာက္သြားသည္။ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားအဖြဲ႕ကို ယခင္တစ္ပတ္က သဇင္ဆုံဖူးေသးသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူမကို လာေတာင္းတေနၾကတာပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားမရ။ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားအဖြဲ႕က အေပ်ာ္သေဘာမ်ားသည္။ သူတို႔က ေစာက္ဖုတ္ သိပ္မလိုးတတ္ၾက။ လိုးခ်င္ပုံလည္း မေပၚၾက။ မိန္းကေလးတေယာက္၏ တကိုယ္လုံးအလွကို အလွၾကည့္ၾကရင္း အာသာေျဖၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခင္တစ္ပတ္က ထို ၁၂ ေယာက္စလုံးကို ကြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရသျဖင့္ သူမလက္ေတာ္ေတာ္ေညာင္းသြားသည္။ သူမက အလွျပင္၍ သူမက မရွိေသာအိုးကို ကစားျပရင္းအဖုတ္ကို နည္းနည္းပြတ္ျပသည္။ ေနာက္ေတာ့ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ကြင္းတိုက္ေပးရပါေတာ့သည္။ လရည္ကိုလည္း သူမတကိုယ္လုံးေပၚလြတ္ခ်ၾကသည္။ သူမမွာ လရည္ရႊဲလ်က္ ခ်က္ခ်င္းေရခ်ိဳးခဲ့ရသည္။

ယခုလည္း ထိုနည္းပင္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္သည္။ “သဇင္တဲ့လား” “လွလိုက္တဲ့နာမည္” “မမ လၽွာေလး ထုတ္ျပပါဦး” သူမက ထိုေကာင္ေလး ၁၂ ေယာက္ၾကား ဒူးတုပ္ထိုင္ရင္း ပါးစပ္အသာဟ၍ လၽွာထုတ္ျပသည္။ “နည္းနည္းက်ယ္က်ယ္ဟ” သဇင္က ပါးစပ္က်ယ္က်ယ္ဟ၍ လၽွာထုတ္ျပသည္။ “ဗိုက္ဆာၿပီလား မမ” “မဆာပါဘူး” သူမက ခ်က္ခ်င္းတုန္ျပပန္သည္။ “ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က မမကို လရည္ေကၽြးခ်င္တာ” “အိုး ေတာ္ၿပီ ငါမပါေတာ့ဘူး” “ရိုးရိုးမစားရဘူးေနာ္ မမ၊ တခါစား အနည္းဆုံး ငါးမိနစ္ပဲ” သဇင္ျငင္းမရနိုင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိမွာ ေၾကစားေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဇင္ ပါးစပ္ အသာဟေပးထားသည္။ ပထမဦးဆုံးတေယာက္ သူမပါးစပ္နား ကြင္းတိုက္သည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ လရည္မ်ား သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဝနား နည္းနည္းေပသြားသည္ေတာ့ ရွိသည္။ သဇင္က လက္သန္းျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေပေနေသာ လရည္အမ်င္တန္းေလးကို သပ္ယူရင္း လရည္ျပည့္ေနေသာ လၽွာေဘးတြင္ သုတ္လိုက္သည္။ လၽွာကို ေခါက္လိုက္သည္။ လရည္ကို နည္းနည္းထုတ္သည္။ လရည္က ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ျပည့္သြားေတာ့ ျပန္စုပ္သြင္းသည္။ လရည္ျပည့္ေနေသာ လၽွာကို ဟိုဟိုဒီဒီကစားျပသည္။ ေနာက္တေယာက္ သူမ နဖူးကို လက္ဖ်ားျဖင့္ေထာက္၍ ေမာ့ခိုင္းသည္။ သူမေမာ့၍ လရည္ကို အကုန္ၿမိဳခ်သည္။ ေနာက္တေယာက္ ထပ္မံ၍ သူမပါးစပ္ထဲ ကြင္းတိုက္ခ်သည္။ လရည္မ်ား သူမပါးစပ္ထဲ အကုန္ဝင္သည္။ သူမက လရည္ကို ဘယ္ပါးေစာင္ ညာပါးေစာင္ထား၍ ဝါးျပသည္။ သြားတဆတ္ဆတ္ေခါက္ရင္း လရည္ကို ပါးစပ္ထဲ ကစားျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳခ်သည္။ ေနာက္တေယာက္ ထပ္၍ ကြင္းတိုက္ထည့္ျပန္သည္။ သူမက လရည္ကို ငုံ၍ ပလုပ္က်င္းျပသည္။ ပါးစပ္ထဲ လိပ္ေနေအာင္ ကစားျပသည္။ ေနာက္ေယာက္ ထပ္၍ ပါးစပ္ထဲ ကြင္းတိုက္ထည့္သည္။ လရည္မ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးပါသည္။ သဇင္က လရည္မ်ားကို လက္ဝါးေပၚ ေထြးခ်ၿပီးေနာက္ လက္ညိဳးျဖင့္ ေမႊသည္။ ၿပီးလ်င္ ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္သြင္းၿပီး ၿမိဳခ်သည္။ “ခံတြင္း သန္႔သြားေအာင္ ဒါေလးလည္း စားလိုက္ဦးေနာ္ မမ” ေကာင္ေလးတေယာက္က အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ ယူလာသည္။

ထိုတေယာက္က သူမကို အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ တစ္ခုခ်င္းစီ ေကၽြးသည္။ ေကၽြးေသာ္လည္း သူမႏႈတ္ခမ္းကို ကစားေသးသည္။ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ ငါးခုေလာက္သာ ကုန္ေသးသည္။ ထိုတေယာက္က တစ္ရႉးျဖင့္ ဆီမ်ားေပေနသည္ကို သုတ္ၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ ကြင္းထုထည့္ျပန္သည္။ သူမ စားျပရျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္တေယာက္က လရည္ကို ပါးစပ္ထဲအကုန္မထည့္ဘဲ ပါးတစ္ဖက္နည္းနည္းစီ ထုခ်သည္။ သဇင္မွာ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ယူမည္လုပ္ေတာ့ ေနာက္တေယာက္က သူမပါးတြင္ ေပေနေသာ လရည္ကို အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ျဖင့္ သပ္ယူၿပီး သူမကို စားခိုင္းသည္။ သူမမွာ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ကို လရည္နဲ႔ စားရသည္။ “ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ပုံပဲေနာ္ မမ” သဇင္ျပဳံးျပ႐ုံသာ ျပဳံးျပလိုက္သည္။ ထိုေန႔ သဇင္မွာ လီးရည္မ်ား စားလိုက္ရသည့္အျပင္ လီးရည္ကို အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္နဲ႔တို႔စားရ႐ုံမက ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေကာင္ေလးမ်ားက အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ပန္းကန္ထဲ ကြင္းထုထည့္၍ လရည္နဲ႔ေရာေနေသာ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ကို သဇင္စားျပလိုက္ရသည္။ ေကာင္ေလးမ်ား ျပန္သြားေတာ့ သဇင္ထိုးအန္သည္။ မရေတာ့ မရ။ “ေနာက္တစ္ခါဆို ငါမအားဘူးလို႔ ေျပာေပးပါေနာ္” ဆရာမေလးသဇင္က ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝကို ထိုေန႔ကိစၥေျပာမျပေသာ္လည္း ေနာက္တႀကိမ္ မၾကဳံခ်င္ေတာ့သျဖင့္ တားထားသည္။ “ဆရာမေလး သဇင္” ေမာ္ဒယ္မေလး နန္းခင္က ေခၚလာသည္။ “ဟုတ္ ေျပာေလ ေမာ္ဒယ္မေလး နန္းခင္” ေမာ္ဒယ္မေလးနန္းခင္ကလည္း ဌာနတစ္ခုတြင္လုပ္သည္။ ထိုဌာနမွာ လူတေယာက္က ဓာတ္ပုံအယ္ဘမ္ၾကည့္ရာတြင္ ခဏခဏေတြ႕ေနရေသာ သူမအား ေခၚခ်င္သည္ဆိုလာသျဖင့္ ေမာ္ဒယ္မေလးနန္းခင္က ဖုန္းဆက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု ေမာ္ဒယ္မေလးနန္းခင္ ဦးေဆာင္ေနေသာ ဌာနက အားကစားဌာနျဖစ္သည္။ တနည္းေျပာရလ်င္ ဘီဒီအက္အမ္ ဌာနျဖစ္သည္။ ဧည့္သည္မ်ား လိုခ်င္ပါက ဌာနေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္လိုက္ေပးရတတ္သျဖင့္ လက္ေထာက္ေတြေတာ့ ထားရရွိရသည္။ သဇင္က သူမလက္ေထာက္မေလး ဘီလီကို ထားခဲ့ၿပီး ေမာ္ဒယ္မေလးနန္းခင္ ဌာနသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ “မမ ခုတေလာ စြံေနပါလား” “စြံခ်င္ပါဘူး ဘီလီရယ္ ကိုယ့္အဖြဲ႕သားနဲ႔တင္ အဆင္ေျပေနတာ” မွန္ပါသည္။

ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး လက္ေအာက္တြင္ သူမကဲ့သို႔ မိန္းကေလးမ်ား ရွိသလို ေကာင္ေလးမ်ားလည္း ရွိသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အပိုင္းရွိသလို တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္း ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးကိုလိုခ်င္ၾကရာ ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးမ်ားလည္း ထားရွိထားသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေကာင္ေလးမ်ားကေတာ့ ႏွစ္ဖက္ခၽြန္က ပိုမ်ားသည္။ အခ်ိဳ႕ေယာက္်ားမ်ားကလည္း ေကာင္ေလးမ်ားကိုမွ လိုခ်င္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ သဇင္ဘာမွ ဆက္ေျပာမေနဘဲ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူမအား လိုခ်င္သည့္ လူမွာ အသက္သုံးဆယ္ခန္႔ သန္သန္မာမာတေယာက္ ျဖစ္သည္။ မိမိအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးခ်င္သည့္လူ၏ ပုံစံကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရိုးရိုးေအးေအး ခပ္အူအူပုံ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွ မျမင္ရတာ။ သူမ ထင္သည့္အတိုင္းပင္။ ထိုလူက သဇင္ကို အဂၤလိပ္ အိတ္ ပုံစံတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျခႏွစ္ဖက္ အရည္စ၍ သံႀကိဳးပါေသာ လက္ပတ္ျဖင့္ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ကေန ခ်ည္သည္။ သံႀကိဳးက တေပေလာက္ ရွည္သျဖင့္ ႐ုန္း၍ ရသည္။ ေျခေထာက္ကိုေတာ့ လႈပ္မရေအာင္ ခ်ည္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမထမိန္ကို ခၽြတ္သည္။ ပင္တီကို ဆြဲျဖဲသည္။ သူမတို႔အားလုံးက ခပ္ေဆြးေဆြးဘဇ္မ်ားကိုသာ ဝတ္ရသျဖင့္ ဆြဲျဖဲရလြယ္သည္။ ထိုလူက လီးတုႏွစ္ခုပါေသာ ခုံကို ယူလာသည္။ ထို႔ေနာက္ အဆီတမ်ိဳးသုတ္သည္။ လီးတုႏွစ္ခုကို ထိုလူက ဓာတ္ခဲစစ္သည္။ ခလုတ္ ႏွိပ္ၾကည့္သည္။ လီးတုႏွစ္ခုက ေအာက္ကေန အေပၚကို ထိုးတက္ေနသည္။ ထိုလူက အရွိန္နည္းနည္းျမႇင့္ၾကည့္သည္။ လီးတုႏွစ္ခုသည္ အေပၚကို ခပ္ျမန္ျမန္ထိုးတက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေပါက္ပါသည့္ ပါးစပ္ပိတ္ဘုလုံးကိုယူသည္။ ႏွင္တံတစ္ခုယူသည္။ အနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္ ခ်ထားၿပီး ေနာက္ထပ္ နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကို လိုက္ၾကည့္သည္။ ထိုထဲမွ ပန္းဖြားတစ္ခု ယူလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူက လက္အိပ္ဝတ္သည္။ “နာမည္က သဇင္တဲ့လား” ထိုလူက သူမေမးေစ့ကို ကိုင္ကာ ေမးသည္။ သူမ အသာေခါင္းညိတ္ျပသည္။ “ဒီေနရာမွာ ဖာေခါင္းအဆင့္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝါရင့္ေနၿပီေပါ့” တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ သူမတို႔ကို အမွန္အတိုင္း ေခၚၾကသည္။ “မရင့္ပါဘူး” “ဖာမေတြတိုင္း ဒီလိုလိမ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ” ထိုလူက ေျပာလည္းေျပာ သဇင္ပါးစပ္ကိုလည္း ဘုေလးနဲ႔ပိတ္၍ ေခါင္းတြင္ခ်ည္လိုက္သည္။ သဇင္ စကားေျပာမရေတာ့။

ထိုလူက ထမိန္ခၽြတ္ထားေသာေၾကာင့္ ေပၚေနေသာ သဇင္ေပါင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ ၿပီးလ်င္ အကၤ်ီကို အေပၚနည္းနည္းပင့္သည္။ “လီးရည္ေတြ စုေနတာလား” သဇင့္ဗိုက္ေခါက္ကို ကိုင္ရင္း ဆြဲခါ၍ ေျပာသည္။ သဇင္က ဗိုက္ေခါက္နည္းနည္းထူသည္။ ထူ႐ုံမက အရစ္လိုက္ အရစ္လိုက္ပါ ထေနသည္။ မတ္တပ္ရပ္သည့္အေနအထားမွာေတာင္ ဗိုက္ေခါက္က ရစ္ေနသည္။ ထိုလူက ဗိုက္ေခါက္ကို ကိုင္၍ ခါရင္း သဇင့္အကၤ်ီကို ပင့္သည္။ ေဘာ္လီကို ေအာက္ဆြဲခ်၍ နို႔ကိုေဖာ္သည္။ လက္အိပ္ျဖင့္ နို႔သီးဖ်ားကို ကိုင္သည္။ နို႔သီးေခါင္းကို ညစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သဇင့္ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သပ္သည္။ လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ရင္း သဇင့္အဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ အေပၚကုတ္သည္။ သဇင့္ကိုယ္လုံးပင္ ေျမာက္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ အဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အဆုံးထိႏွိုက္ၿပီး ကုတ္သည္။ သဇင္နို႔ကိုလည္း စုပ္သည္။ သဇင္မွာ ပါးစပ္တြင္ ဘုလုံးျဖင့္ ပိတ္မရဘဲ ေအာ္ေနရသည္။ “ဟန္ေဆာင္ေအာ္တာလား၊ တကယ္ေအာ္တာလားဟ” အဖုတ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအႏွိုက္ခံရၿပီး နို႔ကိုလည္း အစုပ္ခံရေသာ သဇင့္ေအာ္သံကို သံသယကပ္ဝင္လိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးတုအစုံကို ယူလာသည္။ သဇင့္ေပါင္ၾကားထဲ ခုံတစ္လုံးျဖင့္ တင္လိုက္သည္။ လီးတုအျမဳပ္ႏွင့္ ခုံအျမင့္က ကြက္တိျဖစ္ေနသည္။ သဇင္မွာ ဖင္ထဲေရာ ေစာက္ဖုတ္ထဲပါ လီးတုႏွစ္ေခ်ာင္း အသြင္းခံထားရသည္။ “ျဖည္းျဖည္းႀကိဳက္လား ျမန္ျမန္ႀကိဳက္လား” ထိုလူက ခလုတ္ေပၚ လက္တင္ရင္း ေမးသည္။ ေနာက္ အရွိန္ေလၽွာ့ခလုတ္ကို ေလၽွာ့၍ ထိုးတက္ေနေသာ ခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ လီးတုက ေစာက္ဖုတ္ထဲေကာ ဖင္ထဲပါ ထိုးတက္ေနသည္။ ထိုလူက ၾကည့္ေနရင္း ျမန္သည့္ ခလုတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္သည္။ သဇင္မွာ လီးတု၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထိုးထည့္မႈေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ေရာ ဖင္ပါ ကြဲလုမတတ္နာသည္။ ထိုလူက ခလုတ္ျမန္ျမန္လုပ္ေနခ်ိန္ ခုံတစ္ခုံေပၚ ရပ္ကာ သဇင့္နို႔ကို လီးနဲ႔ထိုးသည္။ သဇင့္နို႔မ်ားကို လီးနဲ႔ပြတ္သပ္ကစားသည္။ နို႔သီးေခါင္းကို လီးနဲ႔ဖြသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္ဆင္းၿပီး နို႔ကို စုပ္သည္။ တဖန္ ထပ္၍ လီးနဲ႔ထိုးျပန္သည္။ သဇင္မွာ နာလြန္းသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတု ထြက္သြားေအာင္ ေရွ႕ေနာက္ ႐ုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ မရ။

ထိုလူက သဇင့္ပါးစပ္မွ ဘုကို ျဖဳတ္ကာ လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေပးသည္။ သဇင္က နာလြန္းသျဖင့္ လက္မ်ားကို အတင္း႐ုန္းသည္။ လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ ပတ္ထားသည့္ ႀကိဳးကလည္း ခိုင္လွသည္။ ထိုလူက သဇင့္ကို ၾကည့္ရင္း သဇင့္ေပါင္ကို ႏွင္တံျဖင့္ ရိုက္သည္။ ႏွင္တံက ႏွစ္ေပေလာက္ရွည္သည္။ ထိပ္နားတြင္ ေကာ္ျပားေလး ကပ္ထားသည္။ ထိုေကာ္ျပားေလးက လက္ႏွစ္လုံးေလာက္သာ ရွိသည္။ ထိုေကာ္ျပားျဖင့္ သဇင္ေပါင္ကို ရိုက္သည္။ ဆတ္ခနဲ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေအာင္ ရိုက္သည္။ သဇင္မွာ အေမ့ကိုတ၍ ေအာ္ရသည္။ ဒီေလာက္ အလိုးခံလာတာ အေမ့ကို မတစဖူး တရသည္။ ထိုလူက ႀကိဳးတဖက္လာျဖည္ေပးသည္။ ၿပီးလ်င္ သူ႔လီးကို ကိုင္၍ ကြင္းတိုက္ခိုင္းသည္။ သဇင္မွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတုတဆတ္ဆတ္ျဖင့္ အထိုးခံေနရသည့္ၾကားက လီးကိုကြင္းတိုက္ေပးေနရသည္။ သဇင္လက္ေတြ အေၾကာေတြ ေတာင့္ေနသည္။ အေတာ္ေလး ထိန္းရသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာနာ ဖာသည္မဆိုသည္မွာ ဧည့္သည္မၿငိဳျငင္ေအာင္ ေနေပးရမည္ဟု ကိေလသာနန္းေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဗိုလ္ကေတာ္မေလးေဝေဝက ဆိုသည္မဟုတ္ပါလား။ ထိုလူက လက္ကိုခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးႏွစ္ဖက္လုံးျဖဳတ္ေပးသည္။ လီးတုကေတာ့ အဖုတ္နဲ႔ဖင္ထဲ တပ္ထားျမဲ တပ္ထားသည္။ ထိုသူက ႀကိဳးျဖဳတ္ေပးေသာ္လည္း လက္ေနာက္ျပန္ပူးခ်ည္လိုက္သည္။ x တြင္ မတ္တပ္အရပ္လိုက္မဟုတ္ဘဲ အထိုင္လိုက္ ျဖစ္သြားသည္။ ထိုင္လိုက္ခါမွ လီးတုက ပိုေဆာင့္သျဖင့္ သဇင္ အၿငိမ္မေနရ။ ႂကြႂကြရြရြ ျဖစ္ေနရသည္။ ထိုလူက သဇင့္ကို လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ သဇင့္ေခါင္းကို ကိုင္၍ ထိုလူသည္ သဇင့္ပါးစပ္ထဲ သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးထည့္သည္။ သဇင္သည္ သူမကို ေယာက္်ားေတြ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ ဝိုင္း၍ လိုးဖူးသည္။ ေလးငါးေျခာက္ေယာက္မွ တေယာက္စီမဟုတ္။ တၿပိဳင္တည္း လိုးဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ဤေလာက္ မနာဟု ထင္သည္။ ထိုစဥ္က ဖီးလ္ပိုရွိသည္။ ခုက ေစာက္ဖုတ္ထဲဝင္ေနတာ လီးအစစ္မဟုတ္၍လား မသိ။ နာသည္။

လက္ေနာက္ျပန္ျဖစ္သျဖင့္ ဘာမွ လုပ္မရ။ ထိုလူက ေခါင္းကိုင္၍ ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ သဇင္ ပါးစပ္ကို အကုန္ဟထားေပးရသည္။ ထိုလူက ပါးစပ္ကို လိုးရင္း လီးကို အာေခါင္စိုက္ေအာင္ ထိုးထည့္သည္။ အာေခါင္ထဲ စိမ္သည္။ သဇင္မွာ ေခါင္းတခါခါ ျဖစ္ရသည္။ ဘယ္လိုမွ မရသည့္အဆုံး ႐ုန္း၍ ထြက္ရသည္။ ထိုလူက မေက်နပ္၍လား မသိ။ ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးေနေသာ လီးတုကို အရွိန္နည္းနည္းထပ္တင္သည္။ “အား အား အီး အီး အီး” လီးတုက ရိုးရိုးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ နည္းနည္း လိမ္၍ ထိုးလာသည္။ သဇင္မွာ ေရွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူက လီးျဖင့္ ပါးစပ္ကို ထပ္လိုးျပန္သည္။ ပါးစပ္ကို လိုး၍ အားရသည့္ေနာက္ သူမကို အိတ္ ေပၚ ေျပာင္းျပန္ ခ်ည္ျပန္သည္။ ေနာက္ကေန သူမဖင္ကို လိုးသည္။ “အား အား အီး အား” သဇင္က နာ၍ ေအာ္ေတာ့ ထိုလူက နားၿငီးသည္ဆိုကာ သူမလည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားေသာ ဘုသီးျဖင့္ ပါးစပ္ကို ပိတ္ျပန္သည္။ ပါးစပ္ကို ပိတ္ၿပီး ဖင္ဆက္လိုးသည္။ လက္ကို အိတ္ ေပၚတြင္ ကပ္ခ်ည္ထားသျဖင့္ သဇင္႐ုန္းမရ။ လႈပ္မရ။ ထိုလူက ဖင္ကိုသာ လိုးေနသည္။ သူမအိုးကို ပုတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူသည္ အထိုင္လိုက္ သူမကို လိုးသည္။ သူမက အေပၚမွေန၍ လီးေပါင္ ဖင္ျဖင့္ ထိုင္ခ်ရသည္။ ထိုလူက လီးတုတစ္ခုျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္၍ ေမႊသည္။ ေအာက္ကေနလည္း ေဆာင့္တက္သည္။ လီးတုကိုလည္း ေမႊသည္။ သူမလက္ကို ႀကိဳးမေျဖေပးေသးဘဲ ခပ္ရွည္ရွည္လုပ္ထားသည္။ သူမမွာ ႀကိဳးေၾကာင့္ လက္ေျမာက္ေနရသည္။ ဖင္ကို လီးအစစ္နဲ႔လိုးၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို လီးတုနဲ႔ သမခံရသည္။ “ဖာသယ္မ” “ထိုလူက သူမကို ေခၚသည္။ “အ အင့္ ရွင့္” သူမ ညည္းရင္း ထူးသည္။ “ေကာင္းလား” သူမေခါင္းညိတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္တိုင္ေဆာင့္ခ်ခိုင္းသည္။ ထိုလူက ၿငိမ္ေနသည္။ သူမက ႀကိဳးျဖဳတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုလူ ႀကိဳးျဖဳတ္ေပးသည္။ သဇင္သည္ လီးတုကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ေမႊကာ လီးအစစ္ေပၚ ကိုယ္တိုင္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ထိုလူက သူမနို႔မ်ားကို ကိုင္သည္။ သဇင္မွာ ေအာ္၍သာ ေနရသည္။

ထိုလူက ဖင္ကို အၾကာႀကီး လိုးသည္။ ဖင္ကိုသာလိုးေနသည့္အခ်ိန္မွာ နာရီဝက္ေက်ာ္လာသည္။ လိုးရင္း သူမကို ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ခိုင္းတတ္သည္။ ထိုလူက ၿပီးခါနီးတိုင္း ဖင္ထဲ လီးခဏစိမ္ၿပီး သူမကို ၾကည့္ရင္း နို႔မ်ားကို ကိုင္၍ ေစာင့္သည္။ နည္းနည္းျပန္ေအာင့္နိုင္သည္ႏွင့္ ဆက္လိုးသည္။ သဇင္မွာ ဖင္ကို အၾကာဆုံးခံဖူးသည္ထက္ ပိုၾကာသလို ထင္ရသည္။ ထိုလူသူမဖင္ထဲ ၿပီးထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေဆးအဝတ္အစားမ်ားဝတ္၍ ေလခၽြန္ကာ သူမကို ခ်ီးက်ဴးသြားသလို ရက္ခ်ိန္းပင္ ယူသြားေသးသည္။ “ပိုက္ဆံစုလိုက္ဦးမယ္ ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ တစ္နည္းေပါ့ သဇင့္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားၿပီ” ဗိုလ္ကေတာ္မေလး ေဝေဝတည္ေထာင္၍ ကိုကိုေလးဦးစီးေသာ ကိေလသာနန္းေတာ္သည္ ဌာနေပါင္းမ်ားစြာရွိ၏။ ေက်ာင္းသူေရးရာဌာနတြင္ ေက်ာင္းတက္ရင္း ပိုက္ဆံလိုေသာ ေက်ာင္းသူမ်ားလာ၍ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကို လက္ခံသည္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ဌာနတြင္ အခ်ိဳ႕ေယာက္်ားမ်ား ထူးျခားစြာ ဆက္ဆံလိုေသာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းကေလးမ်ား ထားရွိသည္။ အားကစားဌာနတြင္ မိန္းမေလးမ်ားကို လိုးရသည္ထက္ ကိရိယာတန္ဆာပလာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကစားရသည္ကို ႀကိဳက္ေသာသူမ်ားအတြက္ ထားရွိသည္။ ပို႔ေဆာင္ေရးဌာနတြင္ မိန္းကေလးမ်ားကို သီးျခားေခၚေဆာင္သြားလိုသူမ်ားအတြက္ ထားရွိသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဌာနတြင္ အိမ္ေထာင္ရွိေသာ္လည္း အဖမ္းခံရ၍လည္းေကာင္း မိမိကိုယ္တိုင္ မိမိအိမ္ေထာင္ဘက္ကို အားမရ၍လည္းေကာင္း ေရာက္ရွိေနေသာ မိန္းကေလးမ်ား ရွိသည္။ သုံးဆယ္ေက်ာ္ဌာန ႏွင့္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ဌာနတြင္ေတာ့ အသက္အလိုက္ ထားရွိသည္။ စုစည္းေရးဌာနတြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ အားမရ၍ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ရလိုေသာ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ထားရွိသည္။ ေယာက္်ားေလးမ်ားဌာနလည္း ရွိသည္။ သူတို႔ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္ခၽြန္က မ်ားသည္။ ထို႔ေနာက္ ထူးျခားသည့္ ဌာနလည္း တစ္ခု ရွိပါေသးသည္။ ထိုဌာနမွာ နိုင္ငံျခားေရးဌာန ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဌာနအသီးသီးတြင္ တာဝန္အသီးသီးျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ရွိသည္။ သဇင္သည္ မိမိဌာနတြင္ေန၍ တေန႔က ေကာင္ေလးတစ္စုလရည္မ်ား ေသာက္ရၿပီး လူတေယာက္၏ ဘီဒီအက္အမ္နဲ႔ အလိုးခံရၿပီးေနာက္ စိတ္ညစ္သြားသည္။ မိမိက အထက္တန္းစာ ဖာသည္မွ ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ အရိုင္းအစိုင္းမ်ားအတြက္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဌာနႏွစ္ခုမွ မိမိဓာတ္ပုံႏွင့္ မိမိအေၾကာင္းရာဇဝင္ကို ဖ်က္ထားလိုက္သည္။

ေလာေလာဆယ္ မေတြ႕ခ်င္ေသးဟု ဆိုထားသည္။ သူမက ဤကိေလသာနန္းေတာ္တြင္ နည္းနည္းရာထူးရွိသူျဖစ္သျဖင့္ လုပ္ခြင့္ရွိသည္။ မဟုတ္ပါကလည္း မိမိဌာနတစ္ခုတည္းတြင္သာ မိမိစာရင္းသြင္းထားသည္မ်ိဳး လုပ္နိုင္သည္။ အျခားမိန္းကေလးမ်ားကိုေတာ့ သူတို႔ကိုၾကည့္၍ ဌာနခြဲထားသည္။ သဇင္မွာ ဘီဒီအက္အမ္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေနာက္ေန႔ နိုင္ငံျခားသား တေယာက္က သူမကိုေခၚသည္ဟု ဆိုလာသည္။ “မမ ဟိဟိ” ဘီလီက ရယ္သည္။ ဘီလီကို သူမ မ်က္ေစာင္းစာ ေကၽြးလိုက္သည္။ ဘီလီက သူမ မ်က္ေစာင္းေၾကာင့္ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။ နိုင္ငံျခားဌာနတြင္ စာေရးဆရာမေလးငုဝါေနသည္။ သူမက သဇင့္ကို ေတြ႕သည္ႏွင့္ “လူမည္းႀကီး” ဟုေျပာသည္။ တကယ္လည္း သူမလူမည္းႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕သည္။ ယူဂန္ဒါနိုင္ငံကဟိသိ ရသည္။ သဇင္သည္ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားထဲတြင္ အရပ္ျမင့္သည့္ အမ်ိဳးထဲတြင္ ပါသည္။ သူမ အရပ္က ငါးေပ ခုႏွစ္လက္မ ရွိရာ ေတာ္ေတာ္ျမင့္သည္ဟု ဆိုရမည္။ နိုင္ငံျခားသား လူမည္းႀကီးက သူမကို မတ္တပ္ရပ္၍ ႀကိဳေနသည္။ သူမက လူမည္းနားသြားရပ္ေတာ့ အရပ္တူလုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ လူမည္းက သူမ၏ ျမန္မာဝတ္စုံကို ၾကည့္သည္။ ထိုေန႔တြင္ သူမက ပန္းႏုေရာင္ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားသည္။ လူမည္းက သူမဆံပင္ကိုလည္းေကာင္း သူမေက်ာကိုလည္းေကာင္း သူမနို႔ကိုလည္းေကာင္း စမ္းသည္။ နိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ဖင္ႀကီး မႀကီး သိပ္ဂ႐ုစိုက္တတ္သူမ်ား မဟုတ္ဟု မၾကာခဏၾကားဖူးသျဖင့္ သူမထင္သည့္အတိုင္းလည္း မွန္ေနသည္။ သူမအိုးကို သိပ္မစမ္း။ သူမကို အကုန္ခၽြတ္ခိုင္းသျဖင့္ သူမခၽြတ္လိုက္သည္။ ထိုလူမည္းကလည္း ခၽြတ္သည္။ ေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္သာ က်န္သည္။ သူမ ဒူးေထာက္၍ လူမည္းလီးကို ထုတ္လိုက္သည္။ “အမေလး” သူမ လန္႔သြားသည္ကို လူမည္းက သေဘာက်ေနဟန္ ရွိသည္။ လီးႀကီးက တကယ့္မည္းတုံးေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သဇင္တကယ္လန္႔သည္မွာ အႀကီးျဖစ္သည္။ အရွည္ျဖစ္သည္။ ႀကီးလိုက္သည့္လီး။ ရွည္လိုက္သည့္လီး။ သဇင္သည္ ေစာက္ဖုတ္က်ယ္သလို ပါးစပ္လည္း က်ယ္သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လီးႀကီးကို ပါးစပ္အေတာ္ဟၿပီး စုပ္ရသည္။ လီးထိပ္က ခၽြန္သည္။ သူမ ထိပ္ကိုသာ ငုံရသည္။ ပါးစပ္ျပည့္သြားသည္။ သူမ၏ သြယ္လ်ေသာ ဆရာမလက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကိုင္လိုက္ေတာ့ တပတ္ျပည့္ေအာင္ မကိုင္နိုင္ပါ။ သူမႏွစ္ဖက္ကိုင္လိုက္သည္။ သူမႏွစ္ဖက္ဆုပ္သည္ပင္ လီးက ေနာက္ထပ္ လက္ႏွစ္ဆုပ္စာ ပိုေနေသးသည္။ “ဒါႀကီးနဲ႔ ငါ့ကိုဒခ်ိမည္ဆိုရင္ေတာ့ ငါေသေလာက္တယ္” သဇင္က တိုးျငင္းစြာေျပာသည္။

လူမည္းႀကီးက အဂၤလိပ္လို ဘာလဲဟုေမးသည္။ သူမက ဘာမွမဟုတ္ဘူးဟု ျပန္ေျပာၿပီး လီးကို ဆက္စုပ္ေပးသည္။ လီးႀကီးလုံးပတ္ကို လ်က္ေပးသည္။ သဇင္သည္အလိုးခံရဖို႔ ေၾကာက္ေနသျဖင့္ ထိပ္ကို အားကုန္ငုံကာ စုပ္ၿပီး ကြင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထုေပးသည္။ လူမည္းက သေဘာက်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမေခါင္းကိုကိုင္ကာ သူမပါးစပ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးသည္။ လီးႀကီးက ပါးစပ္ျပည့္သပ္ေနသည္။ ပါးစပ္အစြမ္းကုန္ဟထားသည့္တိုင္ ျပည့္ေနသည္။ လီးျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပါးစပ္ကို လိုးသျဖင့္ သဇင္အသက္ရႉလို႔ပင္ မရေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ သဇင္လက္ေျမာက္ရသည္။ လူမည္းက ခဏနားသည္။ ထို႔ေနာက္ စားပြဲေပၚထိုင္သည္။ စားပြဲေပၚထိ သူမကုန္း၍ လီးကို စုပ္ေပးသည္။ လူမည္းႀကီးက သူ႔လီးမည္းႀကီးျဖင့္ သဇင့္ပါးကို ပုတ္သည္။ သဇင္မွာ လ်ာရည္မ်ားပင္ မထိန္းနိုင္ေလာက္ေအာင္ လီးမည္းႀကီးကို စုပ္ရသည္။ သူမ စုပ္ေနတုန္း လူမည္းက သူမလက္ကို ဖယ္သည္။ သူမ လီးကို မကိုင္ဘဲ စုပ္ေပးသည္။ လူမည္းႀကီးက သူမေခါင္းကိုတြန္းဖယ္သည္။ သဇင္ စားပြဲေပၚ ပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္သည္။ စားပြဲက တိုသျဖင့္ ကိုယ္တဝက္သာ အိပ္သည္။ လူမည္းႀကီးက သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကားသည္။ ၿပီးလ်င္ လီးမည္းႀကီးနဲ႔ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထည့္သည္။ သဇင္ ေလပူမ်ား မႈတ္ထုတ္ေနရသည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရသည္။ မိမိစအလိုးခံရတုန္းကလို ခံစားရသည္။ ေျခမမ်ားလည္း ကုတ္ထားမိသည္။ လူမည္းကေတာ့ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးကို အသာထိုးထည့္သည္။ သဇင္ ေလပူမ်ား မႈတ္ထုတ္ရင္း ခံေပးသည္။ “ဖတ္ ဖာခ္ ဖာခ ဝူး ဝူး ရွီး ဝူး ဖာ္ အိုး အိုး အ အိုး အ” သဇင္အသံစုံေအာ္သည္။ ဆဲလည္းဆဲပါသည္။ ဆဲတာက ဖာခ္ဟုဆဲသည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ လိုးစမ္းပါ ဟုျဖစ္သည္။ ထိုအခါ လူမည္းႀကီးကလည္း အားရပါးရ ဒခ်ိသည္။ လူမည္းႀကီးသည္ သူမကိုၾကည့္ရင္း ဒခ်ိသည္။ သူမက ေနာက္ကို ေခါင္းေမာ့၍ ေအာ္ရသည္။ လူမည္းက သူမေပါင္ကို မကိုင္ေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ကာ သူမေပါင္ကို အေပၚတင္ထားၿပီး လိုးသည္။ သူမမွာ အင့္ေနေအာင္ ခံရသည္။ ခဏေန လူမည္းက ေျခႏွစ္ဖက္ကို ေျမာက္၍ လိုးျပန္သည္။ “ဆပ္.. “ လူမည္းႀကီးက လီးထုတ္ၿပီး ေျပာသည္။ ဆပ္ဆိုတာ စုပ္တာေလာက္ေတာ့ ဆရာမျဖစ္ဖူးေသာ သဇင္တေယာက္ သိသည္။ လူမည္းႀကီးမတ္တပ္တခ်က္ရပ္သည္။ သဇင္ဒူးေထာက္ၿပီး လီးမည္းႀကီးကို စုပ္သည္။ သူမကိုင္မည္လုပ္ေတာ့ လူမည္းႀကီးက သူမလက္ကို အသာဖယ္သည္။ သူမ လီးကို မကိုင္ဘဲ လၽွာျဖင့္ လီးထိပ္သပ္ယူၿပီး ထိပ္အျပည့္ငုံလိုက္သည္။

သူမ ငုံနိုင္သည့္ အစြမ္းအကုန္ ျဖစ္သည္။ လီးႀကီးကို မကိုင္ဘဲ ေအာက္ကေန လၽွာျဖင့္ ပင့္လ်က္သည္။ ထိုလူက လီးကိုပင့္ေပးသျဖင့္ မည္းတုံးေနေသာ လႁပြတ္ကို လ်က္သည္။ လႁပြတ္ကို စုပ္သည္။ သဇင္သည္ တကယ္တမ္း အသားျဖဴသည့္သူတေယာက္ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္က်ီးကန္းမည္းမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ျဖဴေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနသည္။ “အို” သဇင္သည္ စားပြဲကို လက္ေထာက္၍ ကုန္းေပးသည္။ လူမည္းႀကီးက သူမေပါင္တဖက္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ သူမေပါင္တဖက္ေထာင္၍ အကုန္းလိုက္ အလိုးခံရသည္။ အစက သူမ လက္ေထာက္၍ ကုန္းေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူမည္းႀကီးလီးက သားအိမ္ေခါင္းကို ထိုးဆြ႐ုံသာမက သူမအစာအိမ္ေတြကိုပါ လာေထာက္ေနေတာ့ နာလြန္းသျဖင့္ သူမ လက္ေထာက္နိုင္ေတာ့။ စားပြဲေပၚ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ရသည္။ လူမည္းႀကီးက သူမခါးကို ဖိၿပီး လိုးသည္။ လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံး ျပည့္သိပ္ေနသည္။ အဝင္အထြက္ကလည္း ၾကမ္းသည္။ ေလလုံးဝမခို။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တႁပြတ္ႁပြတ္အသံကပင္ ထူးျခားေနသည္။ “အ” လူမည္းႀကီးက ဖင္လိုးသည္။ သူမ အေၾကာက္ဆုံးကိစၥျဖစ္သည္။ ဖင္ထဲ လီးကိုထည့္ေတာ့ သဇင္ခမ်ာ ဘယ္လိုေအာ္ရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ဖင္ကို ငါးမိနစ္ေလာက္ လိုးၿပီးေနာက္ လူမည္းက စားပြဲေပၚ အိပ္သည္။ သူမကို ဖင္ျဖင့္ အေပၚကေန ေနာက္ပန္အိပ္၍ ေဆာင့္ခ်ခိုင္းသည္။ သဇင္မွာ ဖင္တခုလုံး နာသျဖင့္ မေဆာင့္ခ်ရဲ။ လူမည္းႀကီးကပင္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေနာက္ထပ္ ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာ သူမကို စားပြဲေပၚကေန ပက္လက္ေဆာင့္ခ်ခိုင္းၿပီး လူမည္းႀကီးသည္ လီးမခၽြတ္ဘဲ ထိုင္ခုံေပၚ ထိုင္သည္။ သူမေပါင္ကို သူ႔ေပါင္အား ကားခြေစသည္။ သဇင္သည္ ေနာက္ျပန္လက္ေထာက္ၿပီး လီးေပၚ ဖင္ျဖင့္ ေဆာင့္ခ်ရသည္။ လူမည္းႀကီးကလည္း အားမရ၍လားမသိ ေဆာင့္တက္သည္။ သဇင့္ေအာ္သံမွာ အသံအလုံပိတ္ထားသည့္ အျခားအခန္းထိ ၾကားနိုင္မည္ထင္သည္။ “အား အား အာ အိ အား “ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” လူမည္းႀကီးသည္ ေဘးတေစာင္းတိုက္ေန၍ ေဆာင့္ခ်ခိုင္းျပန္သည္။

သဇင္မွာ ဒဲ့ေဆာင့္ခ်စဥ္ကပင္ မခံနိုင္ေအာင္ နာရသည့္အထဲ တေစာင္းေဆာင့္ခ်ရေတာ့ ဖင္ကြဲၿပီဟုပင္ ထင္သြားသည္။ တေစာင္းေဆာင့္ခ်ၿပီး လူမည္းက သူမကို ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ကာ လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ သဇင္မွာ မလိုးေတာ့သျဖင့္ နည္းနည္းဝမ္းသာကာ လီးကို အားပါးတရ စုပ္ေပးသည္။ လူမည္းႀကီးက သဇင့္ဆံပင္အား သပ္တင္ကစားသည္။ သဇင္လည္း ခုမွ လူမည္းႀကီးကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ဆံပင္က အက်စ္လိုက္ က်စ္ထားသည္။ ပါးစပ္ကလည္း အျပဲလိုက္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ထူအစ္ကာ တြဲက်ေနသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ခၽြန္စူးစူး။ ျမင္ဖူးသမ်ထဲတြင္ ဤလူကို ကမၻာ့႐ုပ္အဆိုးဆုံးဟု ထင္ရသည္။ လူမည္းက လီးစုပ္ေပးေနေသာ သူမေခါင္းကို အသာဆြဲေမာ့၍ မတ္တပ္ထသည္။ သူမ လၽွာထုတ္၍ ေမာ့ထားသည္။ လူမည္းက လီးမည္းႀကီးကို သူမႏႈတ္ခမ္းေပၚေတ့၍ ကြင္းတိုက္ခ်သည္။ လူမည္း၏ လီးမည္းႀကီးမွ လီးရည္ျဖဴျဖဴ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲႀကီးက သူမႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ျပည့္လ်ံသြားသည္။ “ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ဒီတစ္သက္ ငါ ဒီအလုပ္မ်ိဳး မလုပ္စားေတာ့ဘူး” သဇင္က ထိုတစ္ပတ္စာ ေတြ႕ဆုံပြဲတြင္ ေျပာသည္။ တစ္ပတ္အတြင္း သူမၾကဳံရသည့္အေတြ႕အၾကဳံက ဆရာမလုပ္စဥ္ ဝိုင္းလိုးခံရေသာ ေလးႏွစ္တာႏွင့္ ဤေနရာတြင္ ဖာလုပ္စားေနသည့္ ရွစ္ႏွစ္တာအတြင္း အဆိုးဆုံးကာလ ျဖစ္သြားသည္။ “ဒါဆို ငါ့ေနရာ ခဏလုပ္ပါလား ဆရာမေလးသဇင္” ဤကဲ့သို႔ေျပာလိုက္သူက ေရွ႕ေနမေလး မူမူခ်ယ္ ျဖစ္သည္။ “လုပ္ပါ ႏွစ္ပတ္ေလးပဲ လုပ္ၾကည့္ပါ ႀကိဳက္ရင္ ဆက္လုပ္ေန ရတယ္” “ႏွစ္ပတ္က နင္က ဘယ္သြားမလို႔လဲ” “နိုင္ငံျခား ခရီးတစ္ခု သြားမလို႔” ဆရာမေလးသဇင္က နည္းနည္းအံ့အားသင့္သြားသည္။ ေရွ႕ေနမေလးမူမူခ်ယ္က ဘာကိစၥ နိုင္ငံျခားကို သြားမည္နည္းကိုလည္း နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ “ဘာမွမဟုတ္ဘူး ျပင္သစ္တေယာက္က မူမူခ်ယ္ကို သေဘာက်လို႔ နိုင္ငံတကာေခၚၿပီး ဒခ်ိမလို႔တဲ့” “နင္ကလည္း” ေမွာ္ဆရာကိုကိုေလး၏ ညာလက္႐ုံးထင္ေက်ာ္က ဝင္ေျပာသည္။ ထင္ေက်ာ္က ေရွ႕ေနမေလးကို ႀကိဳက္ေနသည္။ ေရွ႕ေနမေလးကေတာ့ ဖာေခါင္းခ်င္းခ်င္း ျပန္မႀကိဳက္။ ျပန္မႀကိဳက္သည္ကို သိေသာ ထင္ေက်ာ္ကလည္း ေရွ႕ေနမေလးကို ေခၚဒခ်ိတတ္သည္။

အခ်င္းခ်င္း ဒခ်ိလ်င္ မည္သူမွ ျငင္းပိုင္ခြင့္မရွိဆိုသည့္ စည္းကမ္းအရ ေရွ႕ေနမေလးလည္း ခံရသည္။ ရိုးရိုးမဒခ်ိပဲ ဒခ်ိရင္း ရည္းစားစကား ကပ္ေျပာတတ္ေသးသည္။ ေရွ႕ေနမေလးကေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္သာေဆာင္သည္။ “လုပ္ၾကည့္မယ္ေလ” ေနာက္ေန႔တြင္ ဆရာမေလးသဇင္က ေရွ႕ေနမေလး မူမူခ်ယ္လုပ္သည့္ စီရင္ေရးဌာနတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ စီရင္ေရးဌာနဆိုသည္မွာ တရားသည္ျဖစ္ေစ မတရားသည္ျဖစ္ေစ ေရာက္လာသည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ကာ ဖာလုပ္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ “နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ” “နီနီအုန္းပါရွင့္” သဇင္သည္ နီနီအုန္းဆိုသည့္ ကေလးမကို ၾကည့္လိုက္သည္။ တကယ့္ကေလးဘိပိ။ အဘိုးႀကီးတေယာက္က ၁၂ ႏွစ္အရြယ္မွာတြင္ ဒခ်ိဖို႔ ေသခ်ာေမြးၿပီး ၁၃ ႏွစ္ခြဲတြင္ ဒခ်ိခဲ့သည္။ ဒခ်ိတာကလည္း ရိုးရိုးမဟုတ္။ အိမ္ေဖာ္အေဒၚကိုပါ တြဲဖက္ေခၚ ဒခ်ိသည္။ ရိုးရိုးေလး ဒခ်ိမည္ဆို ေတာ္ေသးသည္။ ခုေတာ့ အိမ္ေဖာ္အေဒၚကို ဘီဒီအက္အမ္နည္းျဖင့္ အဘိုးႀကီးေရာ သည္ကေလးမေလးပါ ဒခ်ိၾကသည္တဲ့။ “အစ္မကေကာ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ” “အမ္” သဇင္ ေၾကာင္သြားသည္။ မိမိအမႈသည္က မိမိကို ျပန္ေမးသည္တဲ့လား။ “နင့္အေၾကာင္း အရင္ေျပာပါဦး” “ဘာမွ မရွိဘူးေလ၊ သမီးက မိဘမရွိေတာ့ဘူး၊ ကိုႀကီးက သမီးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ သမီးအသက္ျပည့္ရင္ ကိုႀကီးက သမီးကို လက္ထပ္မွာ” “ဒါမဲ့ နင္က အိမ္မွာ ကူလိုက္တဲ့ အိမ္ေဖာ္ကို လိင္ပစၥည္းနဲ႔ အၾကမ္းဖက္တယ္ဆို” “သမီး စကားမွ နားမေထာင္တာ လုပ္မွာေပါ့” “ၿပီးေတာ့ နင့္ကို ဦးရဲေခါင္က ညတိုင္း ဒခ်ိတယ္ဆို ဟုတ္လား” “တရားဝင္ လက္မထပ္ခင္ ဒခ်ိတာေလ ေနာက္က်ရင္ တကယ္တရားဝင္ လက္ထပ္မွာ” “နင့္အသက္ မျပည့္ေသးဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား” “ဘာဆိုင္လို႔လဲ ခုသမီးဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ” “ဒီကေန ျပန္ရင္ နင္ဘယ္သြားမလဲ” “အိမ္ျပန္မွာေပါ့” “ဦးရဲေခါင္ကို သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈနဲ႔ ေထာင္ ၁၈ ႏွစ္ခ်လိုက္တယ္၊ ေဒၚျမင့္ကို ႏွိပ္စက္တဲ့အမႈနဲ႔ နင့္ကို ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ခ်လိုက္တယ္ အဲဒါကိုေကာ နင္သိလား” “ဘာဆိုင္လို႔ ကိုႀကီးကို ေထာင္ခ်တာလဲ သမီးကေကာ ဘယ္မွာ အဲေကာင္မစုတ္ကို ႏွိပ္စက္လို႔လဲ” “ကဲ နီနီအုန္း ငါရွည္ရွည္ေဝးေဝးနင္နဲ႔ ၿပိဳင္မျငင္းခ်င္ဘူး၊ ဒီေထာင္မွာေနမလား၊ ေက်ာက္ခဲ သဲသယ္ လမ္းခင္းတဲ့ ေထာင္ကို သြားမလား ဒါပဲ သိခ်င္တယ္” “ဒီမွာက ဘာလုပ္ရမလဲ” “အလွျပင္ေနေပါ့” သို႔ႏွင့္ နီနီအုပ္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္ဌာနကို ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ရသည္။ နီနီ၏ ပစၥည္းမ်ားကို စစ္လိုက္ေတာ့ သတၱမတန္း ဖတ္စာအုပ္မ်ားႏွင့္အတူ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံေလးမ်ား ေတြ႕ရသည္။ ငါးႏွစ္တိုင္တိုင္ ဆရာမ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ေသာ သဇင္မွာ ေက်ာင္းစိမ္းကို ျမင္ေတာ့ သူမအတိတ္ဘဝကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိသည္ ….. ၿပီးပါၿပီ။