ခံရမသက္သာေသာ

၁၉၃၃ ခုႏွစ္၏ ေအးျမေသာ ေဆာင္းညတြင္ျဖစ္ပါသည္။ မီးလင္းဖိုမွ လြန႔္လူးေသာမီးေရာင္သည္ ျဖာက်လ်က္ ရွိေနသည္။ ၁၈ ႏွစ္သမီးေလး ေထြးငယ္ သည္ ခိုက္ခိုက္တုန္လ်က္ရွိသည္။ ေဆာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္၊ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္ေၾကာင့္တည္း။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးတြင္ အဝတ္အစားမရွိ၊ မီးေရာင္သည္ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေျပးလ်က္၊ ေမြြ႕ယာခုံႀကီးေပၚတြင္ ေကြးေကြးေလး၊ ခုံေပၚတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္သားမွ သူ၏ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းသည္ ခုံ ေနာက္မွီ အထက္တြင္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ သူမ၏ ရင္သား မ်ားသည္ တြဲေလာင္းျဖစ္လ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ခုံ လက္ရမ္းတစ္ဖက္စီတြင္ က်ဲကားလ်က္၊ သူ႔ အဖုတ္ႏွင့္ တင္ပါးတို႔သည္ ၿဖဲထားသလိုျဖစ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိရသည္။ သူမသည္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္လ်က္ ရွိသလို အားကိုးရာလည္း မဲ့လ်က္ရွိသည္။ မျမင္ရေသာ္လည္း ေနာက္ေက်ာဖက္ တြင္ သူ႔အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ ၏ အဝတ္အစားမ်ား ခြၽတ္ခ် ပစ္ေနသံကို ၾကားေနရသည္။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ အိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွ ေရာက္လာသည္မွာ တစ္လ သာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုစဥ္က သူမသည္ ကံေကာင္းသူတစ္ဦးဟု ထင္ခဲ့မိသည္။ ခန္းနားေသာအိမ္ႀကီး၊ အခန္းႀကီး မ်ားအား သန႔္ရွင္းျပင္ဆင္ ရမည္ဟု ဂုဏ္ယူခဲ့ရသည္။ အစားအေသာက္မ်ားက ေကာင္းမြန္သလို ေနထိုင္ရပုံကလည္း သူႀကဳံခဲ့ဘူးသည့္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းႏွင့္ မယွဥ္သာေအာင္ ျမင့္မားလွေပသည္။

ဤသို႔ေသာ အလုပ္မ်ိဳးကိုရခဲ့သည္မွာ သူမကံႀကီးေပလို႔သာ။ စီးပြားပ်က္ကပ္အတြင္း ဆင္းရဲျခင္း အနာကို ခံစားၾကရသူမ်ားအလယ္ သူကား ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ဟု ဆိုရမလို၊ သူႏွင့္အတူ မိဘမဲ့ေက်ာင္းတြင္ ေနခဲ့ၿပီး ၁၈ ႏွစ္ျပည့္သြားသူတို႔အဖို႔ ကံဆိုးမြဳမ်ား ဆက္တိုက္ႀကဳံၾကရခ်ိန္တြင္ သူ႔ဘဝက အေပၚစီးေရာက္ခဲ့ သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သူသည္ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ ၏ အပ်ိဳရည္ဖ်က္မြဳကို ကိုယ္တုံးလုံး ေစာင့္ေနရေသာ အျဖစ္သို႔ေရာက္ခဲ့ေပသည္။ အမွန္ကေတာ့ သူ အလုပ္စဝင္သည္မွသည္ အဆိုး မွ ပို၍ဆိုး ဆိုး လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အစမွာေတာ့ တကိုယ္လုံး အဝတ္အစားမပါသလို စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ခံရရာ မွသည္ သူအလုပ္လုပ္ေနစဥ္ မေတာ္တဆ ထိမိေတြ႕မိသည္ သို႔ ေျပာင္းလာခဲ့သည္။ ဖန္ခြက္ကြဲ သည္ကို ဒဏ္ေပးရာမွ သူမ၏ ဖင္ပိုင္းတစ္ခုလုံး သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔တင္ကာ အတြင္းခံ ေပၚသည္အထိ လုံခ်ည္ကိုလွန္၍ အ႐ိုက္ခံရသည့္အခါ ဗိုက္ကို မာေတာင္ေနေသာ သူ႔ပစၥည္းျဖင့္ ထိုးထားျခင္း ခံရ သည္။ ေန႔စဥ္ပင္ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားက တစ္ေန႔တျခားသိသာလာကာ ည အခ်ိန္မ်ားကေတာ့ ျဖင့္ အဆိုးဝါးဆုံးပင္ ျဖစ္သည္။ သူမကို စာၾကည့္ခန္းအတြင္းသို႔ေခၚသည္။ ညအိပ္အဝတ္ရွည္ကို ဝတ္ထားေသာ္လည္း ယင္းေအာက္တြင္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနမွန္းမၾကာခင္ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ သူမကို ရပ္ ေနခိုင္းကာ ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သတ္သည္။ ေနာက္ ပိုင္းတြင္ သူ႔ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ခိုင္းကာ လေရ ထြက္သည္အထိ အစုတ္ခိုင္းသည္။ ယခုညေတာ့ျဖင့္ သူမသည္ ခုံေပၚတြင္ ကိုယ္တုံးလုံး ကုန္း ေနရၿပီ။ ဒီည သူ႔ကို လိုးေတာ့မည္ဟု လည္း ႀကိဳေျပာထားသည္။ သူမေနာက္ေက်ာ တြင္ ရပ္လွ်က္ ၿဖဲထားေသာ သူ႔ အဖုတ္ကို ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ပြတ္၍ ေနသည္။ သူ႔ အပ်ိဳရည္ကို လုံးဝပ်က္စီးသြားေအာင္ အပ်ိဳေမွးကို ေဖာက္၍ ထိုးထည့္လိုက္သည့္အခါ ေအာ္ငိုမိသည္။

သူ႔ပါးစပ္မွ ညည္းညဴသံမ်ားထြက္လာသည့္တိုင္ေအာင္ သူမ၏ ေသြးမ်ားႏွင့္ ေခ်ာေမြ႕ေစသြားေသာ အဖုတ္အတြင္းသို႔ စကာ လိုးေနေလၿပီ။ ေထြးငယ္ သည္ ငါးေပ ငါးလက္မ ေက်ာ္ အရပ္ရွိသည္ျဖစ္ရာ မိန္းကေလးထဲတြင္ အတန္ျမင့္သည္။ ဆံပင္ ညိဳညိဳ ရွည္ရွည္မွလြဲ၍ သူ႔တြင္ ထူးျခားေသာ သြင္ျပင္ မရွိလွပါ။ ယခုေတာ့ ယင္းဆံစမ်ားသည္ သူမ၏ ခါးကိုေက်ာ္ကာ တင္ပါး ေပၚထိ ဖုံးလ်က္ရွိသည္။ ေထြးငယ္ ၏ဘဝ တြင္ ပိုင္ဆိုင္သည့္အရာဆို၍ ဆံပင္ရွည္ကိုသာ ျပရေပမည္။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းတြင္ အစားအေသာက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ကိုယ္လုံးက ေသးသြယ္သည္။ သူ႔ရင္သားမ်ားသည္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း မာက်စ္သည္။ ႏို႔သီးမ်ားမွာ ညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့၊ လက္သန္းဖ်ားခန႔္ရွိမည္။ ခါးေသးၿပီး လုံးဝန္း က်စ္လ်စ္ေသာ တင္ပါးမ်ားရွိသည္။ နီညိဳေရာင္ အေမြြးမ်ားက သူ႔ အဖုတ္ေလးကို ဝန္းရံထားသည္။ အဆိုးႏွင့္စခဲ့သည့္ ေထြးငယ္၏ ဘဝက ၁၈ ႏွစ္ အ႐ြယ္တိုင္ေအာင္ ထူးၿပီး ေကာင္းလာခဲ့သည္ကို မေတြ႕ရ၊ ၃ ႏွစ္သမီး အ႐ြယ္တြင္ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးလုံး မီးထဲပါသြားခဲ့သည္။ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက လည္း မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ အစိုးရ လက္ထဲ သို႔ ထိုးအပ္လိုက္ၾကသည္။ ယင္းမွသည္ သူသည္ မိဘမဲ့မိန္းကေလး ေက်ာင္း အဆင့္ဆင့္ ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ လာခဲ့ရရာ ကေလးေမြးစားလိုသည့္သူ မ်ား ၏ လာေရာက္ ၾကည့္႐ြဳျခင္းကို တစ္ခါတစ္ရံ ႀကဳံရေသာ္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား မိသားစုမ်ား က ေမြးစားလိုသည္မွာ ႏို႔စို႔ ကေလး အ႐ြယ္သာျဖစ္ၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္႐ြယ္ မဟုတ္ၾကရာ အ႐ြယ္ေရာက္ လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းပါးလာခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးက်သည္ႏွင့္ အမွ် မိဘမဲ့ေက်ာင္းေနဘဝကလည္း ၾကပ္တည္းလာသည္။ နဂိုကမွ အစားအေသာက္ ပါးရွားေသာ ေက်ာင္းတြင္ ပို၍ ပင္ ေလ်ာ့နည္းလာသည္။ ကိုယ့္ကေလးကိုယ္ မေကြၽးႏိုင္ေတာ့ေသာ မိသားစုမ်ား တိုးလာသည္ႏွင့္ အမွ် အေဆာင္ အခန္းမ်ားတြင္ လူဦးေရမ်ားလာကာ ၂၀ ဆန႔္ေသာ အခန္းတြင္ ၃၀ ေနရသည္။ ကေလးငယ္မ်ားကို အႀကီးမ်ားႏွင့္ တြဲ အိပ္ေစသည္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္သည္ႏွင့္ အစိုးရက ေထာက္ပံ့မြဳ ရပ္ဆိုင္းလိုက္သည္ျဖစ္ရာ ရက္စက္ေသာ ေလာက အတြင္းသို႔ လြြတ္လိုက္ျခင္းခံရေတာ့သည္။ စီးပြားပ်က္ကပ္ ဆိုး႐ြားလာသည္ႏွင့္အမွ် အလုပ္လက္မဲ့ တိုးပြားလာကာ အသက္ေမြးပညာ နည္းပါးသူတို႔ သည္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေတာ့သည္။ ေထြးငယ္ ကေတာ့ သူ႔ဘဝ က ေနာက္ဆုံးတြင္ အေကာင္းသို႔ေရာက္လာၿပီဟု ထင္ခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာလက သူမ၏ ၁၈ ႏွစ္ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ တနလာတၤစ္ရက္မွစခဲ့သည္။ အေဆာင္ထဲက အမ်ားပင္ သူတို႔ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္မည့္ေန႔ကို ေတြးေၾကာက္ၾကသလို ပင္ ေထြးငယ္ လည္းေၾကာက္႐ြံ႕ခဲ့သည္။ မိန္းမေဆာင္က သူ႔ကို ပညာသင္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း အသက္ေမြးႏိုင္မည့္ တစ္ခုခု ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္တတ္ခဲ့သည္လည္းမဟုတ္ပဲ အျပင္ေလာကသို႔ဝင္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။ ေထြးငယ္ သည္ ႐ုံးခန္းက အေခၚခံရၿပီ။ ဦးေဖခင္ သည္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ၅ ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ သန႔္ရွင္းေရး မ်ားပင္ မိန္းကေလးမ်ားျဖစ္ေသာ ဤ တဝန္းလုံးတြင္ သူသည္တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက်ာ္းျဖစ္သည္။ ဗိုက္ေခါက္ထူ ထူ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ ၄၅ ႏွစ္ အ႐ြယ္ခန႔္ရွိမည့္ ဦးေဖခင္အတြက္ ေတာ့ အစားအေသာက္ ႏြမ္းပါးသည္ မရွိေပ။ အေဆာင္ မွာသာ အစာျပတ္ခ်င္ျပတ္မည္။ သူကေတာ့ လစာ အေထာက္အပံ့နည္းသည္ကို အေၾကာင္းျပ၍ ေက်ာင္း စားစရိတ္မ်ားမွ ျဖတ္ယူထားသည္။ ခ်မ္းသာေသာ တကိုယ္ရည္တကာယ မ်ားထံ မိန္းကေလးမ်ား ဆက္သြင္းသည့္ အလုပ္ျဖင့္လည္း ပိုက္ဆံရွာသည္။ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ၾကပ္သည္ဆိုေသာ္လည္း အလြန္အမင္းႂကြယ္ဝေနသူမ်ားက ရွိေနသည္။ အိမ္ေစမ်ားျဖင့္ သူတို႔၏ ခ်မ္းသာမြဳကို ျပသၾက႐ုံသာမက သူတို႔ေမြးထားေသာ အိမ္ေဖာ္မ်ားျဖင့္ မိတ္ေဆြ မ်ားကို ဧည့္ခံၾကသည္။ ၾကာလာလွ်င္ အရသာပ်က္သြားႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ အပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးမ်ား အၿမဲ လိုေနသည္။

ဦးေဖခင္၏ မိဘမဲ့ေက်ာင္းသည္ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ မထိေတြ႕ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းထားေပးသည္ ျဖစ္ရာ သူတို႔ အႀကိဳက္မ်ားကို ေမြးေပးႏိုင္သည္။ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ ကာမကိစၥ ဆို၍ အျမင့္ဆုံး မွာ အႀကီးမ်ားက အငယ္ မ်ားကို သင္ေပးတတ္ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖ ေဖ်ာက္ ျခင္းမွ်ေလာက္သာ တတ္ၾကသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔လုပ္သက္တေလွ်ာက္ ယင္း သူေဌးမ်ား လိုခ်င္ေသာ အေနအထားမ်ားကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေထြးငယ္ ကို မႏွစ္က စ၍ သတိထားမိလာသည္။ သူမ၏ ဆံပင္ညိဳညိဳေလးသည္ သူ႔ေက်းဇူးရွင္ေဖာက္သည္ မ်ားအတြက္ အႀကိဳက္ေတြ႕ႏိုင္ေပသည္။ သူသည္တစ္ခါတေလ ေထြးငယ္ကို ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ဆံပင္မ်ား တင္ပါးေပၚ ဖုံးလွ်က္၊ နီညိဳေရာင္ ေစာက္ေမြြးမ်ားက အဖုတ္ပတ္လည္ ဝန္းရံလ်က္ ျမင္ၾကည့္ဘူးသည္။ ကေလးမကို သူသည္ ဦးဆုံး လိုးရသူျဖစ္ခ်င္သည္။ သို႔ရာတြင္ ပထမဆုံးအႀကိမ္အတြက္ သူ႔ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ေပးမည့္ သူမ်ားကလည္း ရွိေနေပသည္။ သူ႔ဆႏၵကိုျဖည့္ေပးမည့္ အပ်ိဳမငယ္မ်ားစြာက အရန္သင့္ရွိေနေပသည္။ သူ႔တြင္ အာသာေျဖစရာ တစ္ေယာက္ေတာ့ အၿမဲရွာထားသည္။ ႐ုံးခန္းသို႔တစ္ပတ္ တစ္ခါေလာက္ေခၚကာ ေက်ာင္းတြင္း အမွားတစ္ခုခုေၾကာင့္ ဒဏ္ေပးရာမွ စ၍ လိုင္းသြင္းယူသည္။ ႐ုံးခန္းတံခါးကိုပိတ္၊ အဝတ္အစားမ်ားခြၽတ္ၿပီး ခုံေပၚတြင္ ကုန္း ခိုင္းၿပီး ႀကိမ္ႏွင့္ ေဆာ္သည္။ သူ႔ႀကိမ္႐ိုက္ခ်က္သည္ အလြန္နာသည္ျဖစ္ရာ ဒဏ္ေပးခံရသူ ကေလးမငယ္ခမ်ာ တစ္ပတ္ခန႔္ ဆက္တိုက္နာေနရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေတာ့ ထိုဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ မိန္းကေလးသည္ ပါးစပ္ အတြင္း အလိုးခံရျခင္း မွသည္ ေနာက္ဆုံးဖင္ အလိုးခံရျခင္းအထိ ႀကိမ္ဒဏ္မွ သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးရရွာေတာ့ သည္။ တံခါးေခါက္သံၾကားရၿပီး ေထြးငယ္ အခန္းတြင္းသို႔ဝင္လာသည္။ ေဒးဗစ္ သည္ အခန္းတစ္ဖက္တြင္ ထိုင္ေနကာ ဦးေဖခင္ က စားပြဲေနာက္တြင္ထိုင္ေနသည္။ သူသည္ ေထြးငယ္ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဒးဗစ္ သေဘာက်ပါက က်ပ္ ၅၀၀ ျဖင့္ လြြဲေပးရန္ သေဘာတူၿပီးျဖစ္သည္။ ၅၀၀ ဆိုေသာေငြသည္ သူ႔လစာ ၆ လစာေလာက္ရွိသည္ျဖစ္ရာ အငန္းမရ လိုခ်င္ေနသည္ႏွင့္ အတူ ေထြးငယ္ အား တင့္တင့္တယ္တယ္ျဖစ္ေစရန္ ၂ က်ပ္ဖိုးခန႔္ အရင္းတည္၍ အဝတ္အစား သစ္မ်ားဆင္ေပးထားေပသည္။ ေထြးငယ္ သည္ ဦးေဖခင္ လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ အခန္းတြင္း၌ လူစိမ္းတစ္ဦး ရွိေနသည္ကို အံ့ၾသသြားသည္။ သူ႔ကို အဝတ္ သစ္မ်ားဆင္ေပးထားသည္ ကို သတိထားမိေသာ္လည္း ယင္းမွာ မနက္ျဖန္ တြင္ ေက်ာင္းမွ ထြက္ရေတာ့ မည္ျဖစ္၍ ဟုသာ ထင္ေနသည္။ မဝတ္ဘူးေသာ အဝတ္မ်ားျဖင့္ သူ႔ဘဝတြင္ အလွဆုံးျဖစ္ေနသည္။ ဘေလာက္စ္ အက်ီ  ၤႏွင့္ စကတ္ထမီ သည္ သူ႔ကိုယ္လုံးကို ေပၚေစသည္။ ဝတ္စုံေပၚတြင္ သူ႔ဆံပင္ညိဳေလးမ်ားက ဝဲက်လ်က္၊ ေဒးဗစ္ က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနေၾကာင္းသတိထားမိသည္။ “ဆရာႀကီး ကြၽန္မကို ေခၚသလားရွင္” “ဟုတ္တယ္၊ ေထြးငယ္။

ငါ ညည္းကို သတင္းေကာင္း တစ္ခုေျပာမလို႔။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ညည္းလည္း ၁၈ႏွစ္ ျပည့္ ၿပီ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ထြက္ရေတာ့မယ္။ တိုင္းျပည္ကလည္း စီးပြားက်ေနေတာ့ အလုပ္အကိုင္ရဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ဘူး။ ခုေတာ့ ငါ့ မိတ္ေဆြ ဦး ေဒးဗစ္ က အိမ္ေဖာ္ အသစ္တစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေနတာနဲ႔ အံက်သြားတယ္။ ညည္း အေၾကာင္း လည္း ငါေျပာျပထားၿပီးၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး။ သမီးလည္း ဒီေန႔ၿပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆို တာ မသိပါဘူး။ အေဆာင္က ထြက္သြားတဲ့ အမ ေတြလည္း အဆင္ေျပတယ္ ၾကားရတယ္ကိုမရွိဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ပဲ လို႔ၾကားေနရတာ..” “ေဒးဗစ္၊ အဲဒါ ေထြးငယ္ ပဲေလ” “ေအး၊ ေထြးငယ္၊ ငါ က အိမ္ေဖာ္ တစ္ေယာက္ လိုခ်င္ေနတာ။ ငါ့ၿခံက ၿမိဳ႕စြန္မွာ။ အိမ္က အခန္း ၁၅ ခန္း၊ အိပ္ခန္းခ်ည္းပဲ ၆ ခန္းရွိတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းေနေပမယ့္ ဧည့္သည္ေတြ ဧည့္ခံရတာ တစ္ခါတေလ ရွိတတ္တယ္။ ညည္းအတြက္ အခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ေနရမယ္။ လစာလည္း ေကာင္းေကာင္းရမယ္။ အဝတ္အစားလည္း ဆင္ေပးမယ္။ ငါဆင္ေပးတဲ့ အဝတ္အစားေတြဝတ္ရမယ္။ အလုပ္ကေတာ့ တစ္ပတ္ကို ရ ရက္လုံး အခ်ိန္မေ႐ြး လိုအပ္ တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္ေပးရမယ္။ ငါ့ကို သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ လို႔ေခၚၿပီး ငါလိုအပ္တာေတြကို အစအဆုံးလုပ္ေပးဖို႔ပဲ။ သက္သက္သာသာ ေတာ့ ေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းေကာင္းေနေကာင္းေကာင္းစားရမယ္။ ညည္းအတြက္ အခန္းကိုယ္က ေရခ်ိဳးခန္းတြဲလ်က္ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ေနရမွာ။ လစာကလည္း ဒီေခတ္ လူေတြ ရဖို႔မလြယ္တဲ့ ပိုက္ဆံမ်ိဳးေပးမွာပဲ။ အဲေတာ့… ငါ့အလုပ္ကို လက္ခံႏိုင္မလား ကေလးမ” ေထြးငယ္ သည္ ေဒးဗစ္ ကို စိုး႐ြံ႕စြာၾကည့္မိသည္။ သူသည္ ဦးေဖခင္ ႏွင့္ ႐ြယ္တူေလာက္ျဖစ္ရာ သူလို ၁၈ ႏွစ္ အ႐ြယ္အတြက္ေတာ့ အဘိုးႀကီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေဖခင္ ထက္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အမ်ားႀကီးသာသည္။ အရပ္က၅ ေပ ၁၀ လက္မေလာက္ရွိကာ အသားညိဳညိဳ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းျဖင့္ ပို၍ ႏုပ်ိဳပုံရွိသည္။ သူသည္ အိမ္ႀကီးတစ္ခုတြင္ သခင္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ အတူေနရမည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မ်ားမ်ားမရွိ။ မနက္ျဖန္ တြင္ လမ္းေပၚသို႔သြားမလား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရသည့္အလုပ္ကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အလုပ္ သည္ မလြယ္မွန္းသူသိေသာ္လည္း သူ႔ဘဝတြင္ လြယ္သည့္အလုပ္လည္း မရွိခဲ့ဘူးေသး။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ  သခင္ႀကီး ေဒးဗစ္ ။ သမီး ..အဲ ကြၽန္မ သခင္ႀကီး သေဘာက်ေအာင္ ေနပါ့မယ္။ သမီးကို ယုံၾကည္လို႔ အလုပ္ရွာေပးတဲ့ ဆရာႀကီး ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ဦးေဖခင္ သည္ ေဒးဗစ္ ကို ၿပဳံးျပသည္။  “ဒါဆို မင္းကို နက္ျဖန္မနက္ ၁၀ နာရီ ကားနဲ႔လာေခၚလိမ့္မယ္  ေထြးငယ္ ညည္း ပစၥည္းေတြ အဆင္သင့္ သိမ္းထုတ္ထားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ျပင္ေပေတာ့။ ကိုေဒးဗစ္ေရ ခင္ဗ်ားလည္း သူ႔ကို သေဘာက်မွာပါ။

သူလည္း လမ္းေပၚအေရာက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ေဆာင္းလည္းဝင္လာၿပီဆိုေတာ့ အျပင္မွာ အေတာ္ ခ်မ္းေနၿပီ။ ေထြးငယ္ ညည္းလည္း အခန္းျပန္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏြဳတ္ဆက္ေပေတာ့။ နက္ျဖန္ဆို ညည္းဘဝ စၿပီ။ Good luck” “ေက်းဇူးပါပဲ ဆရာႀကီး ဦးေဖခင္၊ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ကို လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကြၽန္မကို စိတ္ပ်က္စရာ မျဖစ္ေစရပါဘူးရွင္” ေထြးငယ္ အခန္းထဲမွလွည့္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ မ်က္လုံးမ်ားက သူမ ဖင္ေပၚတြင္ ကပ္ပါသြားၾက သည္။ ေထြးငယ္ ေပ်ာက္သြားေတာ့မွ ေဒးဗစ္  ဦးေဖခင္ ဖက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။ “သူ႔ၾကည့္ရတာ မဆိုးပါဘူး။ အၾကာႀကီး သင္ေပးေနရမယ့္ပုံ မေပၚဘူး။ ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ သူ႔ကို သေဘာက်ေနပုံပဲ။ ၂ လ ေလာက္ဆို လာခဲ့ေလဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကို ခြဲေကြၽးမွာေပါ့။ သူက အရင္ ဟာေတြနဲ႔စာရင္ တကဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးပဲ။ ကဲ ဒီမွာ ေငြ ၅၀၀။ ဆံပင္ညိဳညိဳေလးဆိုေတာ့ က်ဳပ္ မိတ္ေဆြေတြလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕ေလာက္တယ္ဗ်။” ေဒးဗစ္ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ထြက္သြား ေတာ့သည္။ ေဒးဗစ္တို႔ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးေဖခင္ သည္ ေငြမ်ားကို ေရတြက္ လ်က္က်န္ေနခဲ့သည္။ သူသည္အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ လ်က္၊  ေထြးငယ္ ကို စဥ္းစားရင္ ေတာင္လာေသာ သူ႔ လီးကို ဆႏၵျဖည့္ဖို႔ ႀကံေနေတာ့သည္။ “ေဒၚေကသီ ေရ ေနာ္ေနာ့္ကို ကြၽန္ေတာ့္ ႐ုံးခန္းလြြတ္ေပးပါ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဒီေန႔ ႐ုံးေစာေစာဆင္းခ်င္ဆင္ေတာ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလည္း မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ရတာ မ်ားေနၿပီဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ေစာျပန္ဖို႔ တန္ပါတယ္။” ဦးေဖခင္ သည္ ၿပဳံးလ်က္၊ သူသည္ သူ၏ ေနာက္ဆုံး သားေကာင္ျဖစ္ေသာ ေနာ္ေနာ္ ကို စားခ်င္ေနသည္။ ေဒးဗစ္ သည္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ ေထြးငယ္ ကို ဖက္လ်က္ လိုးေနပုံ၊ သူမ၏ ဆံပင္ရွည္ ညိဳညိဳမ်ား သည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပန႔္က်ဲလ်က္ ရွိပုံ၊ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီးက နက္ရႈိင္းစြာ လိုးသြင္းလ်က္ရွိပုံ တို႔ကို မွန္းလ်က္ သူ႔ လီးမွာ မာေတာင္လ်က္ရွိသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ဦးေဖခင္၊ ေက်းဇူးပဲရွင္၊ ကြၽန္မကေလးေတြေတာ့ ေစာေစာျပန္လာတာျမင္တာနဲ႔ အံ့ၾသကုန္ၾကေတာ့မွာ ပဲ၊ ေနာ္ေနာ့္ ကို ဒဏ္ေပးမလို႔မဟုတ္လား၊ သူ မေန႔ကေဒၚဝင္းမ ရဲ႕ အတန္းမွာ ေပါက္ကရလုပ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ၾကားပါတယ္” ေဒၚေကသီသည္ ဦးေဖခင္ က ေနာ္ေနာ္ကို ကာမလြန္က်ဴးေနမွန္း ရိတ္စားမိသည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ အလုပ္ မဟုတ္၊ သူ႔တြင္ လစာသင့္ေသာအလုပ္ရွိေနၿပီး ဒီလို ခပ္မိုက္မိုက္ မိဘမဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အလုပ္ျပဳတ္ ခံရလို႔ မျဖစ္ေပ။ “ေအးဗ်ာ။ ဒီကေလးမကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ေက်ာင္းကို ဖ်က္ဆီးေတာ့မွာပဲ။ အပတ္တိုင္း သူ႔ကို တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး နဲ႔ ဒဏ္ေပးေနရတယ္။ အင္းေလ။ က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းက ထြက္လို႔ ဆိုးဝါးတဲ့ေလာက ထဲ ေရာက္မသြားခင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ လူ႔စည္းကမ္းေတြ နားလည္ေအာင္သင္ေပးရမွာပါပဲ။ ေက်ာင္းျပင္ကေတာ့ ဆိုးဝါးတဲ့ေလာက ပဲဗ်ိဳ႕။

ဒီေန႔ ေကာင္းသတင္းကေတာ့ ခုနက သခင္ႀကီးေဒးဗစ္ က ေထြးငယ္ ကို အိမ္ေဖာ္ ေခၚသြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီဗ်။ နက္ျဖန္ မနက္ ၁၀ နာရီ လာေခၚလိမ့္မယ္ သူ႔ကို အဆင္သင့္ လုပ္ခိုင္းထားလိုက္အုံးေနာ္” “ဟုတ္လား ေထြးငယ္ က နည္းနည္း ႐ိုးေပမယ့္ လိမၼာတဲ့ကေလးပဲ၊ ေကာင္းတာေပါ့။ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏိုင္မွာပဲ” ေဒၚေကသီသည္ ဦးေဖခင္၏ မိတ္ေဆြ သူေဌးမ်ားေနာ္ပါသြားေသာ သူ႔ေက်ာင္းသူ ေလးမ်ား မည္သို႔ျဖစ္သြားၾကသည္ကို သိပါသည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔မလုပ္ခ်င္ေသာ တစ္ခုခုကို လုပ္ၾကရေပလိမ့္ မည္။ သို႔ရာတြင္ မိဘမဲ့ကေလးဘဝအတြက္ ထင္သေလာက္ေတာ့ ဆိုးမည္မဟုတ္ဟု သူေတြးသည္။  “ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆို ကြၽန္မသြားေတာ့မယ္ဆရာႀကီး ၊ ေနာ္ေနာ့္ ကို ခဏခ်င္းေရာက္ေအာင္ လြြတ္လိုက္ပါမယ္ေနာ” ေဒၚေကသီ ပစၥည္းမ်ား ကိုသိမ္း၊ တံခါးကိုပိတ္ကာ ေနာ္ေနာ္ ကို ဆရာႀကီး ဦးေဖခင္ ေခၚေနေၾကာင္း သြားေျပာရန္ထြက္ခဲ့သည္။ ေဒၚေကသီ သည္ အပ်ိဳေပါက္ ကေလးငယ္မ်ား ေနရာ အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ ေနာ္ေနာ္ သည္ေတာ့ ေထြးငယ္ လို ကံေကာင္းမည္မဟုတ္၊ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္း စားေနၿပီမို႔ အပ်ိဳစင္ ႐ိုး႐ိုးေလးမ်ားကို သာႀကိဳက္သည့္ သူ႔ မိတ္ေဆြ သူေဌးမ်ားထံ ေရာင္းမည့္ ပုံမရွိ၊  ထိုသူတို႔သည္ အပ်ိဳေလးမ်ားကို အရွက္ကုန္ေအာင္ အစုံလုပ္ခိုင္းၿပီးမွ အပ်ိဳရည္ကို အရယူ ျခင္းျဖင့္ အရသာခံတတ္ၾကသည္။ လမ္းေပၚမွာ အခ်ိန္မေ႐ြး ဝယ္လို႔ ရႏိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီး မိန္းကေလးမ်ားကို မလို ခ်င္ၾက၊ “ေနာ္ေနာ္၊ ညည္းကို ဆရာႀကီး ဦးေဖခင္ က ႐ုံးခန္းကို ခ်က္ျခင္း လာဖို႔ ေခၚေနတယ္။ ညည္းမေန႔က ေဒၚဝင္းမ အခန္းမွာ ေပါက္ကရ လုပ္ အသံေပး တယ္မဟုတ္လား။ ဒဏ္ေပးဖို႔ ပဲျဖစ္မယ္။ ညည္း သင္ခန္းစာပဲယူမလား ေနာက္ထပ္ပဲ ဆက္ဒဏ္ေပးခံေနအုံးမလား စဥ္းစားေပေတာ့” ေဒၚေကသီ သည္ ေျပာရင္း ကေလးမကို စိုက္ၾကည့္သည္။ သူ႔အတြက္ စိတ္ထဲကေတာ့ မေကာင္း။ သို႔ေသာ္ ဒီကိစၥသည္ သူ႔ ေန႔စဥ္ဘဝအတြက္ ဘာမွေတာ့ အေရးမပါလွေပ။ ေနာ္ေနာ္ သည္ အိပ္ယာထဲမွ တုန႔္ဆိုင္းတုန႔္ဆိုင္း ထလာရသည္။ သူေတာ့  ဦးေဖခင္ ၏ ကာမက်ဴးမည့္ ဒဏ္ကို ခံရေပအုံးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေနသည္။ တစ္ခါက သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးသြားသည္အထိ လီးႀကီးကို စုတ္ေပးခဲ့ ရဘူး ၿပီ၊ အရင္အပတ္ကလည္း ခုံတန္းရွည္ေပၚတြင္ ကိုယ္တုံးလုံး ေမွာက္ခိုင္း၊ ဖင္ကိုေျမႇာက္ခိုင္းၿပီး သူ႔ အဖုတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အပ်ိဳရည္ဖ်က္ခဲ့ဘူးၿပီ။

ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ ဖင္ခ်ခံရမည္ ဟုလည္း ေျပာလိုက္ေသးသည္။ သူလို ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးႀကီးထည့္ လိုးလို႔ရမယ္လို႔ေတာ့ မယုံႏိုင္၊ သူ႔ဖင္ေပါက္သည္ ေသးေသးေလးျဖစ္ၿပီး သူေတြ႕ဘူးသည့္ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီးက အလြန္ႀကီးသည္ျဖစ္ရာ ဘယ္လိုမွ မဆန႔္ႏိုင္ဟုသာ ထင္မိသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အဝတ္အစားမ်ားကို ဆြဲျဖန႔္သတ္ယတ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ဦးေဖခင္၏ အခန္းဖက္ သာသာေလွ်ာက္လာကာ တံခါးကို ေခါက္သည္။ “လာလာ ေနာ္ေနာ္၊ ဝင္ခဲ့၊ ငါ ေစာင့္ေနတာ”  ဦးေဖခင္ သည္ ပုဆိုးေအာက္မွ လီးႀကီးကို ပြတ္ေနရင္း ေနာ္ေနာ္ ဝင္လာ သည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ “ တံခါးပိတ္ၿပီး မင္းတုန္းခ်လိုက္” အမိန႔္ေပးသည္။ ေနာ္ေနာ္ သည္ ေထြးငယ္ ႏွင့္ အရပ္ အတူတူေလာက္ရွိေသာ္လည္း က်န္တာ ဘာမွ မတူ။ ေနာ္ေနာ္၏ ဆံပင္မ်ားသည္ မည္းညစ္ညစ္၊ ႏို႔ႀကီးမ်ားက အတန္ ႀကီးၿပီး ဖင္ကေတာ့ ေလွ်ာသည္။ သူသည္ အလိုးခံဖို႔ ေမြးလာသည္ဟုသာ စဥ္းစားၿပီး ရသေလာက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႔သာ ဦးေဖခင္ စဥ္းစားသည္။  “ေဒၚဝင္းမက မေန႔ကသူ႔အတန္းထဲမွာ ညည္း စကားမ်ားတယ္ လို႔တိုင္တယ္ ဟုတ္လား၊ ဘာမွ အတြန႔္တက္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔၊ ဘယ္လို အေဆာ္ခံရမယ္ ဆိုတာ နင္သိတယ္ မဟုတ္လား” ဦးေဖခင္ ေျပာရင္း ခုံကို စားပြဲမွလြတ္ေအာင္ ဆြဲထုတ္သည္။ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ ေနာ္ေနာ္ ေမွာက္ဖို႔ ေနရာ ရေအာင္ ေျခေထာက္ကို ခ်ဲလိုက္ၿပီး ေမွာက္ခ်ဖို႔ လက္ျဖင့္ ျပသည္။ ေနာ္ေနာ္ သည္ ဦးေဖခင္၏ အမိန႔္စကား သံအၾကားတြင္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းျဖင့္ ေခါင္းမ်ားပူကနဲျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ဖင္ကို သုံးေလးရက္ ထိုင္လို႔မရေအာင္ ႐ိုက္အုံးေတာ့မည္ထင္၏။ ႀကိမ္လုံး ဆိုသည့္ စကားေတာ့ မၾကားရ သျဖင့္ နည္းနည္းမ်ားသက္သာေလမလား ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ပါဆရာႀကီး ရွင့္” ဦးေဖခင္နား တိုးကပ္သြား ၿပီး ေပါင္ေပၚတြင္ အသာေလး ေမွာက္ခ်လိုက္ရသည္။ သူ႔ေခါင္းသည္ ၾကမ္းျပင္သို႔ စိုက္ေနၿပီး တင္ပါးမွာ ေပါင္ေပၚ တြင္ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီးေတာင္ေနသည္ကို သူမ၏ ဗိုက္တြင္ သိေနရ သည္။ သူမ၏ေက်ာေပၚတြင္ သူ႔လက္ျဖင့္ ပြတ္ကာ အရသာယူရင္း ဖင္ကို ပြတ္ေနေၾကာင္း ခံစားမိသည္။ လုံခ်ည္ကို လွန္တင္လိုက္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲကားလိုက္တာ ခံရသည္ ေသာအခါ ကိုယ္ကို က်ဳံ႕လိုက္မိသည္။

လုံခ်ည္ မွာ ခါးအထိ အတြင္းခံေပၚေအာင္ ဆြဲလွန္ထားခံလိုက္ရၿပီး ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေျခေထာက္မ်ား ကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သတ္ျခင္းခံေနရၿပီ။ ဦးေဖခင္ သည္ ေနာ္ေနာ္ ၏ ေခ်ာမြတ္ေသာ အသားကို အရသာ ခံ၍ ေနရင္း လုံခ်ည္ကို ခါးအထိ ဆြဲလွန္ေသာအခါ အတြင္းခံ ေကာဆက္ ရွင္မွီး သည္ ရင္ပတ္မွ ေပါင္ၾကားထိ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေနေၾကာင္း သတိထားမိသြားသည္။ “ဒီ ဟာႀကီးဝတ္ထားလို႔ေတာ့ နင္နဲ႔ မျဖစ္ဘူး။ ငါက ဖင္လွန္႐ိုက္မွာ။ အဲေတာ့ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး အဝတ္ေတြ အားလုံး ခြၽတ္လိုက္စမ္း ေနာ္ေနာ္.”ေနာ္ေနာ္ ေတြ ေနသည္။ ဤအမိန႔္သည္ သူ႔ အတြက္ တုန္လြဳပ္မြဳကို ပိုတိုးေစသည္။ သူ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ရေတာ့ မည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သူ မတ္တတ္ရပ္၍ အဝတ္မ်ားကို ခြၽတ္ခ်ပစ္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ခဏရပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္စတည္းႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ ရွင္မွီးအတြင္းခံကို ဆက္ခြၽတ္ ရသည္။ သူ႔ရင္သားမ်ားသည္ ၾကပ္တည္းစြာခ်ဳပ္ေနွာင္ ထားရာမွ လြတ္ထြက္သြားသည္။ အစကို ဆြဲခ်သည္ႏွင့္ အဖုတ္လည္း ေပၚလာေတာ့သည္။ အားလုံးကို ၾကမ္းေပၚသို႔ ခြၽတ္ခ်ၿပီးေသာအခါ လက္တစ္ဖက္က ရင္ပတ္ေပၚ ေနာက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ကို ဖုံးဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ ေခါင္းကို ငုံ႔ထား သည္။ ဦးေဖခင္၏ မ်က္လုံးမ်ားကို သူရင္မဆိုင္ခ်င္။ “မတ္တတ္ ဆန႔္ဆန႔္ရပ္ၿပီး လက္ေတြကို ေဘးခ်ထားစမ္း။ နင့္ကိုယ္လုံးက လွေတာ့ ငါ ေသခ်ာ ၾကည့္လို႔ရေအာင္” ေနာ္ေနာ္၏ လက္မ်ား ေဘးသို႔ ခ်လိုက္ရသည္။ ရင္သားမ်ားသည္ ႀကီးေသာ္လည္း တင္းေနသည္။ အတန္ႀကီး ေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားမွာ အခန္းတြင္းေလေအးေၾကာင့္ ေထာင္မတ္၍ ေနသည္။ “ေျခေထာက္ေတြကို ခ်ဲလိုက္” အမိန႔္အရ ေနာ္ေနာ့္ ေျခေထာက္မ်ား ခ်ဲလိုက္ရေသာအခါ အဖုတ္ဝသည္ ၿဖဲၿပီးျဖစ္သြားသည္။ ေနာ္ေနာ့္မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္ရိပ္ႏွင့္ ရဲ ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔ လီးေတာင္လာသည္။ “တုံးလုံးေနရတာ ရွက္မေနပါနဲ႔ဟ။ ညည္းက ကိုယ္လုံးလွတာပဲ။ ခြၽတ္ၾကည့္ရတာ ငါေတာင္ သေဘာက်သြားၿပီ။ ကဲ ခုနအတိုင္းျပန္ေနေတာ့။” ေနာ္ေနာ္ သည္ ဦးေဖခင္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ေမွာက္ရျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါတြင္ ေတာ့ သူမ၏ အကာ မပါေတာ့ေသာ ရင္သားမ်ားသည္ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို ထိလ်က္ေနသည္။ ေတာင္ေနေသာလီးႀကီးက သူမဗိုက္ေျပာင္ေျပာင္ကို ထိုးမိေနသည္။ လက္မ်ားျဖင့္ ျပန္ပြတ္လာတာကို ခံစားရသည္။ တင္သားမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သျဖင့္ ရဲ လာသည္။ လက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ ဖင္ၾကားထဲသို႔ တိုးဝင္လာသျဖင့္ ဖင္ကို ႐ြဳံ႕ထားမိသည္။ “ျဖန္း” အသံသည္ တစ္ခန္းလုံးၾကားရေအာင္ က်ယ္သည္။ ဦးေဖခင္ သည္ ေနာ္ေနာ္ ၏ ညာဖက္ တင္ပါးကို အရမ္းနာ ေအာင္ လက္ျဖင့္ လြြဲ႐ိုက္လိုက္ၿပီး ဖင္႐ြဳံ႕ထားျခင္းရွိမရွိ ျပန္ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္ဖက္ တင္ပါးကို လြြဲ႐ိုက္ ျပန္သည္။ တျဖန္းျဖန္းအသံမ်ား တစ္ခန္းလုံးဆူသြားသည္။ သူမ၏ ညည္းသံႏွင့္ အတူ တင္ပါးမ်ား ရဲတြတ္လာသည္ ကို ဦးေဖခင္ျမင္ေနရသည္။ “ဆရာႀကီးရယ္။ အရမ္းနာတယ္။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီေနာ္” သူမ တိုးတိုးေတာင္းပန္သည္။ ေတာင္းပန္လို႔ မရမွန္း လည္း သူမ သိသည္။ ႐ိုက္လိုက္တိုင္း သူမဗိုက္ကို ထိုးေနေသာ လီးႀကီးက တင္းကနဲျဖစ္သြားမွန္း သတိထားမိ သည္။ ခုလို ႐ိုက္ရတာ သူေက်နပ္ေနပုံရသည္။ ဘယ္တစ္လွည့္ ညာတစ္လွည့္ ႐ိုက္ခ်က္မ်ားက ဆက္၍ က်ေရာက္ လာသည္။ တစ္ခ်က္ထက္ တစ္ခ်က္ ပိုအားပါလာသည္။

ပို၍ စပ္ နာ လာ ရင္း ဗိုက္ကို ထိုးေနေသာ လီးႀကီးက ပိုတင္း လာေနရင္း သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ သူမ လိမ္တြန႔္ေနသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔ေရွ႕မွ လြြဲ႐ိုက္ခံေနရေသာ ကိုယ္တုံးလုံးမေလးဗိုက္က သူ႔လီးႀကီးကို သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနတာကို ဖီးတက္ေနသည္။ ၁၅ ခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္႐ိုက္ၿပီးေသာအခါမွ ခဏ နားလိုက္သည္။ ဖင္ကို႐ိုက္ခံရတာ ရပ္သြားေသာအခါ ေနာ္ေနာ့္ ဖင္သည္ မီးေလာင္သကဲ့သို႔ပူေနၿပီ။ သူမ ညည္းတြားရင္း မ်က္ရည္ ေတြက်ေနသည္။ ပူေနေသာ တင္ပါးမ်ားကို ဆက္အပြတ္ခံရေသာအခါ အရမ္းစပ္သည္။ ဦးေဖခင္၏ လက္မ်ားသည္ စားပြဲေပၚမွ အုန္းဆီပုလင္းကို လွမ္းယူလိုက္သည္။ ပုလင္းကို ဖြင့္ၿပီး သူ၏ အသားေျပာင္ေျပာင္ေပၚသို႔ တစ္စက္ခ်င္း ခ်သည္။ စပ္ေနေသာ အသားေပၚသို႔ ဆီျဖင့္ ပြတ္ေပးေနသည္။ “ဖင္ကို ႐ြဳံ႕မထားနဲ႔ ေလွ်ာ့ထားစမ္း။ ငါ ဆက္႐ိုက္လိုက္ရမလား” ေနာ္ေနာ္ ဖင္ကို ဆန႔္ေပးလိုက္ရသည္။ သူ၏ ဆီစြတ္ ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ဖင္ၾကားသို႔ စမ္းဝင္သြားသည္။ ဖင္ဝကို ပြတ္လိုက္ေသာအခါ သူမ အသာ ဖင္႐ြဳံ႕လိုက္ ျပန္မွန္းသတိထားမိသည္။ “ငါ ေနာက္ဆုံးသတိေပးတာေနာ္၊ ေနာ္ေနာ္။ ဖင္ကို ေလွ်ာ့ထားစမ္း” ေနာ္ေနာ္ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရၿပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ဖင္ၾကားထဲသို႔ တိုးဝင္ကာ တင္ပါးႏွစ္ခုကို ဆြဲ ခ်ဲ႕သြားသည္။ ဖင္အၿဖဲခံရသည္ ႏွင့္ ေနာ္ေနာ္ အရမ္းရွက္ေနသည္။ ေလေအးတိုးမြဳေၾကာင့္ ဖင္ဝ ၿဖဲခံထားရမွန္းသိေနရသည္။ ဆီမ်ား ပိုစိုလာၿပီး ဖင္ဝကို အသာထိုးထည့္လိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းသည္ စြပ္ ကနဲ အတြင္းထဲထိ တိုးဝင္သြားသည္။ဦးေဖခင္ ၏ လက္ေခ်ာင္းကို သူမ ဖင္က ညႇစ္လိုက္သည္။ ျပဳတ္တူႏွင့္ ညႇပ္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဖင္ထဲသို႔ လီးထိုး ထည့္ပါက မည္သို႔ ခံစားရမည္ကို သူ စဥ္းစားမိေနသည္။ ဒီညေတာ့ ဒီကေလးမ ဖင္ကို ခ်ရမည္။ ဖင္ အတြင္းထဲသို႔ နက္နက္ ႏႈိက္လိုက္ေသာအခါ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ တြန႔္သြားမွန္း သိေနသည္။ သူမ ကိုယ္ကို တင္းလိုက္ျပန္ၿပီ။ “ေလွ်ာ့ထား ေနာ္ေနာ္။ ငါ နင့္ဖင္ကို ဖြင့္ေပးေနတာ။ ငါ့လီးထည့္လို႔ရသြားေအာင္။ ခု ေန နင္ သည္းမခံရင္ ခဏေန လီးနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ နင္ ကြဲသြားမယ္”ဖင္ထဲသို႔ လက္ထည့္ခံေနရသည္မွာ အခံရဆိုးလွသည္။ ေပါင္ေပၚတြင္တြန႔္လိန္၍ ေနသည္။ ဒီလို တြန႔္သည္ကပင္ သူ႔အတြက္ ဇိမ္က်ေအာင္ လီးႀကီးကို ဗိုက္ႏွင့္ ပြတ္ေပးလိုျဖစ္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ဆုံး ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနျခင္း ေၾကာင့္ မသက္မသာ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္၊ လက္တစ္ေခ်ာင္းမွသည္ ႏွစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္လာပီး ဖင္ဝကို ဆြဲၿဖဲ ေသာအခါ “အရမ္းနာတယ္။ ေတာ္ပါေတာ့ ဆရာႀကီးရယ္” ဟု ေတာင္းပန္ရျပန္သည္။

လက္မ်ားသည္ ဖင္ထဲသို႔ ေႁမြဝင္ထြက္ ေနသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဖင္ထဲသို႔ ဆီေတြ အေတာ္ေလးဝင္ကုန္ၿပီ။ ဦးေဖခင္ သည္ သူမ ႏြဳတ္ဖ်ားမွ အားကနဲထြက္ ေအာင္ ျပင္းျပင္းနက္နက္ တစ္ခ်က္ စိုက္သြင္းလိုက္ၿပီး လက္ကို ျပန္ႏြဳတ္ယူလိုက္သည္။ “ကဲထစမ္း။ ငါ့ကို ေက်ာေပးၿပီးရပ္” ေနာ္ေနာ္ သည္ ဦးေဖခင္၏ ေရွ႕တြင္ ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေန ရသည္။ ဦးေဖခင္ က သူမ၏ ေပါင္မ်ားကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ဖက္ တိုးကပ္သည္။ သူ႔ ေပါင္မ်ားကို ေက်ာေပးလ်က္ ခြ ေစၿပီး ေျခေထာက္ကို ၃ ေပခန႔္ ဆြဲကားလိုက္သျဖင့္ သူမ ေပါင္မ်ားၾကားသို႔ မာေတာင္ ေနေသာ လီးႀကီး ႏွင့္ ထိုးမိသြား သည္။ လီးႀကီးသည္ ေပါင္ၾကားတစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္သြားေနသည္။ ေျခေထာက္မ်ားၿဖဲကား ထားရသျဖင့္ ဖင္ဝ ဟၿပဲေနေသာ ေနာ္ေနာ္ကို ဦးေဖခင္ ေပါင္ေပၚသို႔ အသာ ဆြဲခ်သည္။ “ဖင္ဝကို ေလွ်ာ့ထားေနာ္ ေနာ္ေနာ္၊ ဒါဆို နင္အေတာ္ေလး သက္သာမယ္” အဝင္ေခ်ာေစရန္ သူ႔လီးႀကီးကို ဆီ ျဖင့္ ပြတ္လိမ္းသည္။ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကို သူမ ဖင္ဝက အသာေလးၿမိဳေနသည္ကို ခံစားၾကည့္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြား ေနၿပီ။ ေနာ္ေနာ္ သည္ သူ႔ကို ဆြဲ ႏွိမ့္ခ်ခံရေသာေၾကာင့္ ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီးဝင္လာေနမွန္း အထိတ္တလန႔္သိေနရသည္။ “ဖင္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာႀကီးရယ္။ အဖုတ္ထဲပဲ ခ်ပါလားဟင္။ ဘာမ်ားထူးလို႔လဲ” သူ ေၾကာက္လန႔္စြာေအာ္ သည္။ ဦးေဖခင္ သူ႔စကားကို အေလးထားမည္ဟု ထင္ပုံရသည္။ ဖင္ဝသို႔ ထိုးေနေသာ လီးႀကီးလက္မွ လြတ္ရာလြတ္ ေၾကာင္း ေျပာမိသည္။ သူ႔လက္မ်ားကေတာ့ ဖင္ထဲသို႔ လထစ္ႀကီးဝင္သြားေအာင္ ဆြဲ ခ်ေနသည္။ ေနာ္ေနာ္ ႐ုန္း၍ မရ။ “မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္။ အရမ္းနာတယ္” သူမ၏ မ်က္ရည္မ်ား တေရာေသာပါး က်ဆင္းလာသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ ေနာ္ေနာ္ ကို ဖင္ဝထဲ ထည့္ခံထားရသည့္ အေနအထားတြင္ ခဏေလး အနားေပးလိုက္သည္။ သူမသည္ ထိုင္တစ္ဝက္ ထတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနသည္။ ဖင္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ လီးႀကီးႏွင့္ ထိုးၿဖဲခံထားရသည္။ ခုဆိုလွ်င္ လထစ္ ႀကီး သာဝင္ေသးသည္။ အျပင္ ၆ လက္မေလာက္ က်န္ေနေသးေၾကာင္း သူမ သိ သည္။ သူသည္ ကေလးမ၏ အသားမ်ားကို ပြတ္သတ္ေပးေနရင္း အသာ ဆြဲႏွိမ့္ခ်ေတာ့သည္။ ဖင္ထဲရွိအပူေငြ႕က လီးႀကီးကို ေႏြး ေတးေတး ျဖစ္ေစမြဳကို ဇိမ္ယူေနသည္။ “ကဲ အေတာ္ေလးဝင္သြားၿပီ။ ငါ့လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္ေအာင္ထည့္ရမယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆက္ထိုင္စမ္း ေနာ္ေနာ္။” တစ္ကိုယ္လုံးကို လြဳပ္ခံေနရရင္း ေနာ္ေနာ္ ငိုေနသည္။ လက္ျဖင့္ သူ႔ကိုယ္လုံးကို ဆြဲခ်ခံရေသာအခါ ဖင္ထဲသို႔ စို႔ ႀကီး ထိုးခံရသလို နာက်င္ရသည္။ လီးႀကီးေပၚမွ အေၾကာမ်ား အဖု အထစ္မ်ားကို သူ႔ဖင္က သိေနသည္။ သူ႔ကို ဆြဲ ခ်လိုက္ မတင္လိုက္လုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပို နိမ့္ေအာင္ ဆြဲခ်သည္။ အေရျပားမ်ား ၿပဲစုတ္ကုန္သလို ခံစားရသည္။ စိုေနသလို လည္းခံစားရသည္။ ဆီ ေတြစိုေနတာလား သူမ၏ ေသြးေတြလား သူမသိ။

ဖင္ထဲသို႔ နက္နက္ စိုက္ေအာင္ ဆြဲခ်ခံရသည့္ အခါတိုင္း ေနာ္ေနာ္ စူးေနေအာင္ ေအာ္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူသည္ လီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံး စိုက္ဝင္လ်က္ ဦးေဖခင္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္မိေနေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ “ခဏေလး ေနပါအုံး ဆရာႀကီးရယ္။ လြဳပ္လိုက္တာနဲ႔ နာလြန္းလို႔ပါ။” ၿငိမ္ ထိုင္ေနရေသာအခါ နည္းနည္းသက္သာသည္။ ဖင္ထဲတြင္ လီးႀကီး တစ္ေခ်ာင္း လုံး ဝင္ေနသည္ကို မႏွစ္မ်ိဳ႕ေသာ္လည္း ဆြဲထုတ္ခံရသည္ထက္ေတာ့ သက္သာပါေသးသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔လီးႀကီးကို ေနာ္ေနာ္၏ ဖင္ေခါင္းတေလွ်ာက္ ႏွိပ္ နယ္ ေပးေနသလို ခံစားရျခင္းအား ေက်နပ္ လ်က္ ရွိသည္။ ဖင္ဝႂကြက္သားမ်ားက သူ႔လီးအားတြန္းထုတ္ ညႇစ္ေပးေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ေနာ္ေနာ့္ ႏို႔ေတြကို ပြတ္သတ္ေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို ညႇစ္ျခင္း၊ ေခ်ေပး လွိမ့္ေပးျခင္းတို႔ျဖင့္ ႏို႔သီးမ်ား မာလာေအာင္ လုပ္သည္။ ေနာ္ေနာ္ သည္ သူမ၏ အပ်ိဳႏို႔ ႏုႏု ေလးမ်ားအား နာက်င္ေအာင္ ညႇစ္ခံရသျဖင့္ ႐ုန္းသည္။ ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီးက ပို၍ ေဆာင့္ဝင္လာသည္။ ႏို႔ကနာလိုက္ ဖင္က နာလိုက္ ျဖစ္ေနရသည္။ “ကဲ ငါ့ကို နင့္ဖင္ဝနဲ႔ လိုးေပးစမ္း ေနာ္ေနာ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္လုပ္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ႀကိမ္လုံး သာ ၾကည့္ထားေပေတာ့” အမိန႔္စကား ေၾကာင့္ ေနာ္ေနာ္ တြန႔္သြားသည္။ သူ႔လီးကို သူမ ဖင္ျဖင့္ လိုးခိုင္းေနသည္။ အလြန္အမင္းလည္း နာလွသည္။ မလုပ္ေပးပါလွ်င္ ႀကိမ္လုံးစာမိမည္။ ႀကိမ္ျဖင့္ အေဆာ္ခံရၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ဖင္ခ်ခံရအုံးမည္သာ ျဖစ္ ႏိုင္ေပသည္။ ေနာ္ေနာ္ အားယူ၍ တင္ပါးဆုံကို အသာဆြဲတင္သည္။ လီးႀကီးသည္ အသာေလး ေလွ်ာထြက္ က်န္ခဲ့သည္။ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ဖင္ထဲမွာ ဟာသြားသည္။ ဖင္ဝ ႂကြက္သားက လဒစ္ႀကီးကို ညႇစ္ထားသည္ အထိ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ဦးေဖခင္၏ လက္မ်ား သူ႔ တင္ပါးဆုံေပၚ ပြတ္ေသာအခါ သူ႔ကို ျပန္ထိုင္ေစခ်င္မွန္း သိလာရသည္။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထိုင္ခ်ရသည္။ သူက ေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သြက္သြက္ လုပ္ေစခ်င္ေနပုံရသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ ေနာ္ေနာ္ ကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ သူ႔ လီးႀကီးသည္ ဖင္ထဲသို႔ တိုးဝင္သြားသည္ႏွင့္အမွ် ညႇစ္ထားျခင္း ခံရျပန္သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲခ်ျခင္းျဖင့္ သူ႔ လီးကို ပိုမာေတာင္လာေအာင္လုပ္သည္။ ေနာ္ေနာ္ ပါးစပ္က ေအာ္ ညည္းသံ ထြက္လာေသာ္လည္း အပ်ိဳစင္ဖင္ကို လိုးေနရသည့္အတြက္ ပို၍ ထန္လာသည္။

လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္း လုံး အရသာရွိရွိ ဝင္ေနေအာင္ ဆြဲေဆာင့္ခ်လိုက္ၿပီးမွ “ျပန္ထ၊ ငါ့လီးကို ဖင္ထဲက ထုတ္ပလိုက္စမ္း”  အမိန႔္ေပးျပန္သည္။ ေနာ္ေနာ္ သည္ အသားကို စူးထိုးခြဲသကဲ့သို႔ လီးႀကီး ဝင္ထြက္ေနေအာင္ တြန္းတင္ တြန္းခ် ခံေနရသည္။ သူ႔ ဖင္သည္ ရက္စက္ေသာလီးႀကီး၏ အၾကမ္းပတမ္း လိုးသြင္းျခင္းကိုခံစားရသည္။ လက္ျဖင့္ အတြန္း အဆြဲ က အလိုးကို ပို၍ ျမန္ဆန္လာေစသည္ႏွင့္အမွ် သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္က တြန္းကန္ထုတ္ေနသည္။ လီးအသြင္းက ပို၍ နက္ရႈိင္းလာၿပီး သူ႔ အူလမ္းေၾကာင္း ကို ထိုးခြဲလာသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႔ကိုယ္တြင္းသို႔ အနက္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဖိခ်ခံရၿပီးေသာအခါ လီးႀကီး ၏ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါမြဳႏွင့္အတူ လေရမ်ား ထိုးသြင္းခံလိုက္ရသည္။ သူမ ငိုသည္။ သူ႔ဖင္ သည္ လေရထုတ္စရာေနရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ သူ၏ ဖင္ေပါက္သည္ အဖုတ္ကဲ့သို႔ပင္ ဦးေဖခင္၏ လီးႀကီးအား ဂြင္းတိုက္ ေပးစရာ ပစၥည္း တစ္ခုျဖစ္ရျခင္းကို မယုံၾကည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ဖင္ထဲသို႔ ပူေႏြးေသာ လေရမ်ား ဆက္ တိုက္ ထပ္ဝင္လာသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ ေနာ္ေနာ့္ ဖင္အျပည့္ လေရမ်ား ထုတ္ၿပီးသြားေသာအခါ သူ႔လီးႀကီးကို ညႇစ္ေပးသလိုျဖစ္ေနေသာ လွပသည့္ ဖင္ဝေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ ေခြက်သြားေသာ ေနာ္ေနာ္ကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ့က်လာေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေလွ်ာ့လိုက္ကာ “ငါ့လီးကို ထုတ္လိုက္ေတာ့” ဟု အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္ေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထသြားစဥ္ ဖင္ထဲမွ လီးႀကီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္လာကာ နီရဲ ကာ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေသာ ဖင္ဝ ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ ေနသည္။ ဖင္ဝမွ လေရမ်ား ပြက္ကနဲ ထြက္က်လာသည္ကို ျမင္ရသည္။ သူမကို အသာတြန္းဖယ္လိုက္ ၿပီး “အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ၿပီး အခန္းျပန္ေတာ့ ေနာ္ေနာ္၊ ေနာက္ အတန္းထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းေန၊ မွတ္ထား” ဟု ေျပာကာ ႐ုံးခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ေနာ္ေနာ္သည္ မ်က္ရည္မ်ားက က်ဆင္းလ်က္၊ လေရမ်ားက ဖင္ဝမွ သည္ ေပါင္မ်ားတေလွ်ာက္ စီးဆင္းလ်က္ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ ” အပိုင္း (၂) ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္လြဳပ္ရွားေနသည္။ တစ္ညလုံး အိပ္၍ မရ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႏြဳတ္ဆက္သည္။ သူ႔အနာဂတ္ကို ေတြးေတာေနသည္။ မိဘမဲ့ေက်ာင္း၏ လုံၿခဳံေသာအရိပ္မွ ထြက္ရေတာ့မည္ကို လည္း ေၾကာက္႐ြံ႕သည္။ တစ္ဖက္ကလည္း အားမာန္ေတြက ရွိေနသည္။ သူသည္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ရေတာ့မည္ဟု ယုံၾကည္ေနသည္။ ဦးေဖခင္ သည္ သူ႔ဘဝအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သည္ဟုထင္သည္။ သူလုပ္ရမည္မွာ “သခင္ႀကီးေဒးဗစ္” လိုခ်င္တာ ျပည့္စုံဖို႔သာျဖစ္မည္။ သူ႔အေနႏွင့္ သခင္ႀကီးဟု ေခၚရမည္ကေတာ့ အနည္းငယ္ ထူးဆန္းေနသည္။ သို႔ရာတြင္ သူရမည့္ အခြင့္အေရးႏွင့္ စာလွ်င္ စာဖြဲ႕ေနစရာမရွိ၊ ေထြးငယ္ သည္ သူမ၏ ရွိမဲ့စုမဲ့ေလးမ်ားကို ထုတ္ပိုးကာ အႀကိဳကိုေစာင့္ေနသည္။

ခန္းနားေသာ အမဲေရာင္ ကားႀကီးတစ္စီး သည္ သူ႔ကို ေခၚရန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူသည္ ကားမ်ားအေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေစ်းႀကီးေသာ ကားႀကီးမ်ားအေၾကာင္း နားမလည္ေသာ္လည္း အဆင့္အတန္းျမင့္မားမွန္းေတာ့ သိသည္။ ကားတြင္းသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေတာက္ပေသာအရိပ္မ်ား ေပၚလာသည္။ သူ႔ဘဝသစ္ စခဲ့ေလၿပီ။ ရာဂ်ဴး သည္ ေထြးငယ္ ကို တံခါးဖြင့္ေပးရင္းၿပဳံးေနသည္။ ကားထဲသို႔ငုံ႔ဝင္စဥ္ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းသြားေသာ ထမီတို ေအာက္မွ ဖူးထြက္လာေသာ တင္ပါးဆုံ ေလးကို ၾကည့္သည္။ သူသည္ ေဒးဗစ္၏ ကာမဆႏၵႏွင့္ ေဒးဗစ္တို႔ အသိုင္းအဝန္း၏ အရသာခံစားမြဳ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေကာင္းေကာင္းသိေပသည္။ သူသည္ ေဒးဗစ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ပါတီအၿပီး ညသန္းေခါင္မ်ား တြင္ အမ်ိဳးသမီးတို႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးရတတ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ အားလုံးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အသုံးေတာ္ ခံၿပီး ျပန္လာရသည္သာျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တြင္ အၾကမ္းပတမ္းလုပ္ခံလာရသည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ ကာလတြင္ ေငြသည္ အပ်ိဳစင္ျဖစ္မြဳႏွင့္တကြ အားလုံးကို ဝယ္ယူႏိုင္ေနေလၿပီ။ ယခုတစ္ႀကိမ္သည္ ေဒးဗစ္၏ အိမ္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ အခ်ိန္ျပည့္အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ထားရွိမြဳ ျဖစ္သည္။ အရင္က အိမ္ေဖာ္မွာ တစ္ပတ္သာ ခံခဲ့သည္။ ယခင္ကမူ ေဒးဗစ္သည္ ညအလုပ္လုပ္ေပးမည့္ အခ်ိန္ပိုင္း အိမ္ေဖာ္မ်ား သုံးစြဲခဲ့သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္မွာ အိ္မ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည့္ အတန္ရင့္က်က္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ေထြးငယ္ ကမူ တစ္မူ ထူးေနသည္။ ေဒးဗစ္ က သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား သူ႔အတြက္ အထူး လိင္ကြၽန္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမည့္ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ ေခၚ ထားေတာ့မည့္အေၾကာင္း ေျပာေနသံကို သူၾကားခဲ့ဘူးသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀ိုင္းအားေပးရင္း သူတို႔ကိုလည္း အျမည္းေပးပါရန္ ေတာင္းသည္ကို ၾကားခဲ့ရသည္။ ေထြးငယ္ ေပးမည့္ အရသာ မ်ားကို သူလည္း တစ္ေယာက္ ရွယ္ရာ ပါရေလမည္လားဟု စိတ္ကူးယဥ္ရင္း ရာဂ်ဴး  လီးႀကီးေတာင္လာသည္။ သူသည္ ေထြးငယ္ အတြက္ေတာ့ အနည္းငယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလိုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေထြးငယ္တြင္ ဒီအလုပ္မလုပ္ဖို႔ ျငင္းႏိုင္သည့္အခြင့္အေရး ရွိသျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား စာနာေပးစရာေတာ့မရွိ။ သူမေနအျဖင့္ ေငြကိုယူၿပီး ေဒးဗစ္လိုတာေပးမလား၊ သူ႔သိကၡာကို ပဲ ထိန္းသိမ္းေနမလား ေ႐ြးႏိုင္သျဖင့္ ကံဆိုးလွသည္ဟုမဆိုႏိုင္ေပ။ ေဒးဗစ္ သည္ အလုပ္ရွင္ႀကီး တစ္ဦး၏ ဟန္ပန္အျပည့္ျဖင့္ ေထြးငယ္ ေရာက္လာသည္ကို တံခါးဝမွ ဆီးႀကိဳသည္။ “ညည္းေနရမယ့္အခန္း လိုက္ျပေပးမယ္။ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့။” ခန္းမလည္ရွိ ခန္းနားေသာေလွခါးႀကီးမွ အေပၚထပ္သို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္။ “တစ္ခန္းကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ အိပ္ခန္းအားလုံးက ဒီအထပ္မွာရွိတယ္။

ေနာက္ထပ္ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းက ေတာ့ ေအာက္ထပ္က ငါ့ရဲ႕စာၾကည့္ခန္းေဘးမွာ၊ တစ္ခါတေလ အလုပ္လုပ္တာ ညဥ့္နက္သြားရင္ ငါ အဲဒီမွာ အိပ္တတ္တယ္။ ညည္းအခန္းကေတာ့ ဒီခန္းမအဆုံးမွာ” ေဒးဗစ္ သည္ ခန္းမအဆုံးရွိ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္ “ငါ့အခန္းက ဟိုဖက္ အေပါက္ပဲ။ ညည္းအခန္း ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္က အခန္းေတြက ဧည့္သည္ ေနတဲ့ အခန္း ေတြ၊ တစ္ခါတေလ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ငါ့ အိမ္မွာ ဧည့္ခံပြဲလုပ္ရင္ သူတို႔ ဒီအိမ္မွာ ပဲ အိပ္ၾကေလ့ရွိတယ္။” ေထြးငယ္ သည္ ဤမွ် ခန္းနားေသာ အခန္းမ်ိဳး ကိုတစ္ခါမွမျမင္ဘူး။ သူ႔မိဘမဲ့ေက်ာင္းရွိ အေဆာင္ တစ္ခု နီးပါးမွ် က်ယ္သည္။ အခန္းတစ္ေထာင့္တြင္ ကုတင္ႀကီးတစ္လုံးရွိသည္။ ကုတင္ေျခေထာက္မ်ားသည္ အႀကီးဆုံးေနရာ၌ အခ်င္း ၃ လက္မခန႔္တုတ္ၿပီး သိမ္သြားကာ အဖ်ားတြင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသဖြယ္ ျဖာထြက္သြားသည္။ ေခါင္းရင္း တြင္ နာနတ္သီးပုံ ပန္းပုလက္ရာမ်ား ႏွင့္ ဖုလုံးမ်ားရွိသည္။ မေဟာ္ဂနီေရာင္သည္ အခန္း တြင္းရွိ ပရိေဘာဂမ်ားႏွင့္ လိုက္ဖက္ လ်က္ရွိသည္။ ခန္းနားေသာ ဆက္တီႀကီးလည္းရွိသည္။ အခန္းစြန္တြင္ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးေပါက္ရွိသည္။ ေျခေထာက္မ်ားပါေသာ သတၱဳ ေရခ်ိဳးကန္သည္ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းတြင္မရွိပဲ အိပ္ခန္းတြင္း ထိုင္ခုံအနီးတြင္ ေရာက္ေနသည္မွာ ထူးျခားသည္။ ေထြးငယ္ အတြက္ အဆန္းျဖစ္ေနေသာ္လည္း မိဘမဲ့ေက်ာင္းတြင္ ေနခဲ့ရေသာ ဖတ္ဘူးသည့္ စာအုပ္မ်ားထဲက ေလာက္သာ သိေသာ သူမအတြက္ ဘာမွ ထူးၿပီး နားမလည္ေပ။ ေဒးဗစ္ သည္ အခန္းတြင္းရွိ မွန္ခ်ပ္ႀကီးမ်ားစြာကို ျပသည္။ နံရံတိုင္းတြင္ မွန္ခ်ပ္ႀကီးမ်ားရွိၿပီး ယင္းတို႔သည္ အိပ္ယာ ႏွင့္ ေရးခ်ိဳးကန္တို႔ ကို အရိပ္ထိုးထားကာ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚတြင္ မွန္အႀကီးႀကီး ရွိသည္။ “ဒီအခန္းက ငါ့အေမ မေသခင္က ေနခဲ့တဲ့အခန္းပဲ။

သူက အိုမင္းတဲ့အခ်ိန္ထိေအာင္ လွတုန္းပဲ။ သူ႔ကိုသူၾကည့္ခ်င္လို႔ ဒီမွန္ေတြကို တပ္ထားခဲ့တာ။ ငါက အေမကို သတိရတဲ့အေနနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲထားခဲ့တာပဲ။ ညည္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကည့္ခ်င္တိုင္း ၾကည့္လို႔ရတာေပါ့။ ဟုတ္လား”ေထြးငယ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္။ သူ႔အရိပ္ကို နံရံမ်ားတြင္ ျမင္ရသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ဆြဲေဆာင္မြဳရွိသည္ဟု မထင္သည့္ အတြက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစား ရအုံးမည္။ မိဘမဲ့ဘဝ ကကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မြဳ ေမြးႏိုင္ခဲ့သည္လည္းမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ — “ဟုတ္ကဲ့ပါ…… သခင္ႀကီးေဒးဗစ္” စကားကို အျမန္ျဖည့္ေျပာလိုက္သည္။ “ ဘီ႐ိုထဲမွာ ညည္းနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြထည့္ထားေပးတယ္။ ငါေပးတဲ့ အဝတ္ေတြကို ပဲ ဝတ္ရမယ္။ ဘာမွ ခ်ဳပ္တာ ျပင္တာမ်ဳုိးလည္း မလုပ္ရဘူး ။ ငါ့အလုပ္သမား အေနနဲ႔ ငါ စိတ္ကူးထားတဲ့ ပုံစံအတိုင္းပဲေနရမယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတြန႔္တက္တာ မၾကားခ်င္ဘူးေနာ္။ ငါ ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကို မႀကိဳက္ရင္ ညည္းအေနနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး အလုပ္ထြက္လို႔ရတယ္။ ၾကားလား” ေဒးဗစ္ က ဘီ႐ိုကိုဖြင့္ျပသည္။ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဘေလာက္စ္ အက် ႌမ်ားႏွင့္ စကပ္မ်ားကို တစ္ဖက္တြင္ေတြ႕ရသည္။ ေအာက္ေျခတြင္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မ်ား၊ အေတာ္မ်ားမ်ားက ခုံအျမင့္ႀကီးမ်ားႏွင့္။ ေဒးဗစ္က အံဆြဲ ႏွစ္ခု ကို ဆြဲထုတ္ျပသည္။ “ေအာက္ခံအဝတ္ေတြက ဒီမွာ၊ ပိုး အတြင္းခံေတြနဲ႔ ပိုးေျခအိပ္ေတြ ဝတ္ရမယ္။ ညဝတ္ ဆိုရင္လည္း ပိုးခ်ဳံထည္နဲ႔ ညဝတ္ထည္ေတြပဲ” ေထြးငယ္ သည္ ဤမွ်လွပေသာ ဝတ္စုံမ်ားကို တစ္ခါမွ်မျမင္ဘူး။ အတန္ၾကမ္းေသာ ပိတ္စမ်ားသာ ဝတ္ခဲ့ဘူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္ သခင္ႀကီး သေဘာအတိုင္း ဝတ္ပါ့မယ္။ အရမ္းလွတဲ့ အဝတ္ေတြပါပဲ ရွင္။” “ေအး။ ညည္းကို နာရီဝက္အခ်ိန္ေပးမယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းခဲ့ေတာ့။ အိမ္ရဲ႕ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ တာဝန္ေတြ ငါရွင္းျပမယ္။ အခ်ိန္တိက်ေအာင္လုပ္၊ ေျပာတဲ့အတိုင္း တိတိက်က် ႐ို႐ိုေသေသ လိုက္နာမယ္ မဟုတ္လား” ေဒးဗစ္ ေျပာၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္။ တံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးသြားသည္။ ေထြးငယ္ သည္ သူ႔အိပ္ကို အခန္းေထာင့္တြင္ ခ်ထားလိုက္သည္။ ငါ ဒါေတြ မလိုေတာ့ပါဘူးေလ ဟုစဥ္းစားသည္။ ဘီ႐ိုနားသြားကာ အျဖဴေရာင္အက် ႌ ႏွင့္ စကပ္ အနက္ေရာင္တစ္စုံကို ထုတ္ူးသည္။ အံဆြဲထဲတြင္ ႀကိဳးေပ်ာက္ အျဖဴေရာင္ပိုးေဘာ္လီ ႏွင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကိုေတြ႕ရသည္။ ယင္းႏွစ္ထည္မွာ အစြန္းတြင္ အဆက္ရွိသည္။ ပိုးေျခအိတ္ တစ္စုံကိုလည္း ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ခါးပတ္ကလည္း အဆင္သင့္။

ဘီ႐ိုထဲတြင္ အျမင့္ဆုံးမဟုတ္ ေသာ္လည္း တစ္ခါမွ မဝတ္ဘူးသည့္ အနက္ေရာင္ ေထာက္ျမင့္ဖိနပ္ ကိုပါ ထုတ္ယူသည္။ အဝတ္မ်ားကို ခြၽတ္ကာ အိတ္ထဲသို႔ ပစ္ထည့္သည္။ နက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ ယင္း အထုတ္ကို လြြင့္ပစ္ရေပေတာ့ မည္။ မွန္နံရံတြင္ၾကည့္သည္။ သူ႔ကိုယ္ကို ၿခဳံလြြမ္းထားေသာ ဆံပင္ညိဳညိဳေလးကို စစ္ေဆးသည္။ ေထြးငယ္ အေတာ္ေတာ့ ပိန္သည္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ရင္သားေတြက ေသးေသးငယ္ငယ္။ႏို႔သီးညိဳညိဳမ်ားသည္ လတ္ေသာ သူ႔အသားအေရ တြင္ ထင္းလွ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားၾကားမွ အညိဳေရာင္ ေစာက္ေမြြးမ်ားကလည္း ဝင္းပလွ်က္ရွိ၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကိုယူဝတ္သည္။ တိုင္းထားသည့္ပမာ အတိအက် တန္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘာ္လီႀကိဳးေပ်ာက္ကို ဝတ္သည္။ အဝတ္မ်ားကိုၾကည့္ရင္းပင္ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာတင္း ေနသည္။ ခါးပတ္ပတ္ပီး ပိုးေျခအိတ္တို႔ကို ဆင္သည္။ ေနာက္ မွန္ကို ၾကည့္ျပန္သည္။ အံ့ၾသစရာပင္ သူသည္ အေတာ္ေလး ဆက္ဆီ ျဖစ္ေနသည္။ ႏို႔သီးမ်ားသည္ ခြၽန္လ်က္။ အက်ီ  ကႋုဝတ္သည္။ ေနာက္မွ စကတ္ကိုစြတ္သည္။ အေတာ္ေလးေတာ့ၾကပ္သည္။ တင္သားမ်ားေပၚထင္လွသည္။ ၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္ကို စြတ္သည္။ မွန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုသူ မယုံခ်င္။ ခုေတာ့ သူမသည္ မိဘမဲ့ကေလးမဟုတ္ေတာ့။ ကာမ ဆြဲေဆာင္မြဳျပည့္သည့္ မိန္းမႀကီးျဖစ္ေနေလၿပီ။ ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ စာၾကည့္ခန္းသို႔ဆင္းခဲ့သည္။ ၄ လက္မေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္မ်ားသည္ သူ႔ႏွင့္ ေနသားမက်ေသး။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ေဒးဗစ္၏ စာၾကည့္ခန္းေလာက္ေရာက္ေသာအခါ သူအေတာ္ အားရေနၿပီ။  အခန္းျပင္တြင္ ခဏရပ္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို သတ္ခ်၊ စစ္ေဆးသည္။ ငါကေတာ့ လမ္းေပၚမေရာက္တာ ေသခ်ာၿပီ ဟု ေတြးမိသည္။ သက္ျပင္းခ်ရင္း တံခါးကို အသာေခါက္သည္။ “ဝင္ခဲ့ေလ။ ေထြးငယ္,” ေဒးဗစ္ က ထူးသည္။ စာၾကည့္ခန္း ကား စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုမွ် ႀကီးမားသည္။ မေဟာဂနီ ေရာင္ စားပြဲ ႀကီးသည္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းက ညစာစားပြဲထက္ ႀကီးသည္။ ေနာက္တြင္ အနက္ေရာင္ သားေရဖုံး ထိုင္ခုံရွိ သည္။ မီးလင္းဖိုနားတြင္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ႀကီးရွိသည္။ မီးေတာက္ က ဝင့္ထည္လ်က္ ျပင္ပေလေအးကို တြန္း ထုတ္ေနသည္။ နံရံတစ္ဖက္တြင္ စာအုပ္စင္။ ၾကမ္းျပင္မွ မ်က္ႏွာက်က္ထိ စာအုပ္ေတြမို႔ စာအုပ္နံရံ ဟုသာေျပာရ မည္။

စာအုပ္တက္ယူရန္ ေလွခါး ႏွစ္စင္း ပါေတြ႕ရသည္။ ေဒးဗစ္ သည္ ခုံတစ္လုံးတြင္ထိုင္လ်က္ သူဝင္လာေသာ တံခါး ကိုၾကည့္ေနသည္။ သူမ ဝတ္ဆင္ထားပုံကို သေဘာက်ေနဟန္ၿပဳံးသည္။ “လာစမ္း အနားကို။ ဝတ္ထားတာ ၾကည့္ရေအာင္” မီးလင္းဖိုအနားမွျဖတ္ကာ သူ႔ထံသြားရသည္။  ေဒးဗစ္ က ေလွ်ာက္ လာပုံကို ၾကည့္ေနသည္။ စကပ္သည္ သူ႔တင္ပါးဆုံတြင္ တိတိက်က် ျဖစ္ေနသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ အနည္းငယ္ လြဳပ္ခါသည္။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေၾကာင့္ အရပ္က ပိုျမင့္လာသည္။ သူသည္ ခါးပတ္ႏွင့္ ေျခအိတ္သာ ဝတ္ဆင္ ထားေသာ ေဒါက္ျမင့္ ဖိနပ္ေပၚမွ မိန္းကေလးအျဖစ္ျမင္ၾကည့္ႏိုင္ေနသည္။ မၾကာခင္ေတာ့ သူမသည္ သူ႔ကို ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ရေပေတာ့မည္။ ပိုးအက် ႌေလးကိုသေဘာက်ေနသည္။ ႏို႔ကေလးေတြသည္ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ကိုျမင္ေနရသည္။ “ကဲ လွည့္ျပစမ္း။ အဲ ဟုတ္ၿပီ ရပ္ေတာ့” သူမ ဖင္ကို ၾကည့္သည္။ စကပ္သည္ တင္သားမ်ားကို ခ်ဳပ္စည္းထားသည္။  ေဒးဗစ္ သည္ ဖင္ႀကိဳက္သူ။ မိန္းမ မ်ားတြင္ ဖင္ထက္ စိတ္ဝင္စား စရာ မရွိဟု ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူမကို ေက်ာခိုင္းေနေစျခင္းျဖစ္သည္။ ေထြးငယ္ သည္ သူမ မီးလင္းဖိုဆီေလွ်ာက္လာစဥ္ကပင္ ေဒးဗစ္၏ မ်က္လုံးမ်ားကို သတိထားၾကည့္ေနသည္။ သူမ အဝတ္မ်ားကို ခြၽတ္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္လည္းဝင္လာသည္။ သူ စိတ္ကူး ယဥ္ေနတာ ျဖစ္မွာပါဟုလည္း ေျဖ ေတြး သည္။ ငါ့အလုပ္ငါလုပ္ရမွာပဲေလဟု စဥ္းစားသည္။ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ၾကည့္ ေနျခင္းကို သူနားလည္သည္။ ေနာက္လွည့္ခိုင္းေသာအခါ သူ႔အဝတ္အစား ပုံက်မက် ၾကည့္ျခင္းဟု သာ ထင္သည္။ ဆန္းေတာ့ဆန္းသည္။ ေဒးဗစ္ ကို မျမင္ရေတာ့လည္း ေငးၾကည့္ေနမွန္းေတာ့ ခံစားမိသည္။ အၾကာႀကီး ရပ္ခိုင္းထား ေသာအခါ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္သည္။ ျပန္လွည့္ ရေသာအခါ သူမမ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးျဖင့္ ရဲ လာသည္။ “အဝတ္အစားေတြ နဲ႔ တန္သားပဲ- ေထြးငယ္၊ ေန႔တိုင္း ဒီလိုပုံျဖစ္ပါေစေပါ့။ ငါ ညည္းကို အဝတ္အစား စာရင္း တစ္ခု လုပ္ေပးထားမယ္။ ေပးထားတဲ့အတိုင္း ခြၽင္းခ်က္မရွိ ဝတ္ရမယ္။ ဒီအတြက္ အမွားမခံဘူးေနာ္။ ငါေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္တဲ့ေန႔ အလုပ္ျပဳတ္ၿပီသာမွတ္ထားေပါ့။ မင္း အခုရထားတဲ့ ရာထူးအတြက္ တန္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္၊ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မင္းထက္ ပိုလည္း ဆြဲေဆာင္မြဳရွိၾကတယ္။ ငါေျပာတာ နားလည္တယ္ မဟုတ္လား ေထြးငယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ” သူမ လက္ခံပါသည္။ သူမတြင္ ထူးထူးျခားျခား ဆြဲေဆာင္မြဳ မရွိလွေပ။ ေဒးဗစ္၏ ဓန ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ႀကိဳက္ ရာ မိန္းကေလးကို ရႏိုင္ေပးသည္။ သူမအေပၚ စိတ္ေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ သာႀကိဳးစားဖို႔ပဲရွိသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္”. “မင္းရဲ႕ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စည္းကမ္းေတြ ေျပာထားမယ္။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕အိမ္ပဲ။ မင္းက ဒီမွာ ေရာက္ေနတယ္။ မင္းက မိန္းကေလးလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ငါ့အိမ္ပဲ။ ငါ့သေဘာအတိုင္းပဲ ရွိရမယ္။ ငါ့မွာ မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေယာက်္ားေတြ၊ မိန္းမေတြ အစုံပဲ။

ငါတို႔ေတြ ဒီမွာ ပါတီပြဲေတြ ခဏခဏလုပ္ၾက တယ္။ အဲဒီအခါမွာ မင္းက စီစဥ္ျပင္ဆင္ေပးရလိမ့္မယ္။ မင္းအေနနဲ႔ မျမင္ဘူး မေတြ႕ဘူးတာေတြ၊ အထူးအဆန္း ေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို မင္းအေနနဲ႔ ႀကိဳက္ဖို႔၊ မႀကိဳက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေဝဖန္စရာလည္း မလိုဘူး။ မင္းတာဝန္က ငါတို႔ကို လုပ္ကိုင္ေပးဖို႔ပဲ။ ဒီအခါမွာ မင္းက အံ့ၾသတဲ့ပုံ၊ မႀကိဳက္တဲ့ပုံ။ အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့ပုံ ျပတာနဲ႔ မင္းအလုပ္ ျပဳတ္ ၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာမွတ္ထားပါ။ ငါတစ္ေယာက္ထဲေနတဲ့အခါမွာလည္း ငါ က မင္း မျမင္ဘူးတဲ့ အဝတ္အစား ဝတ္ရင္ ဝတ္မယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုယ္တုံးလုံးပဲ ေနေန ခုနက အတိုင္းပဲ။ မင္း ဖက္က ငါမႀကိဳက္တဲ့ တုန႔္ျပန္မြဳမ်ိဳး မလုပ္မိေစနဲ႔” ေဒးဗစ္ က ေျပာရင္း သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ မေက်နပ္မြဳ တစ္ခုခု ျပမျပ ၾကည့္ေနသည္။ ဘာမွ မတုန႔္ျပန္ေတာ့မွ ဆက္ေျပာသည္။ “ငါ့ အိမ္သားအားလုံး အတြက္ စည္းကမ္းက တင္းၾကပ္တယ္။ ဝန္ထမ္းအားလုံးဟာ အေကာင္းဆုံး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရ မယ္။ နေမာ္နမဲ့ေတြ ငါ မႀကိဳက္ဘူး။ အမွားတစ္ခုခု က်ဴးလြန္တာနဲ႔ ခြင့္မလြြတ္ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ အလုပ္ထြက္ရင္ ထြက္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ေပးခံရတယ္။ ဒါကလည္း ေနာက္တစ္ခါ အျပစ္မလုပ္မိေအာင္ သတိေပးတဲ့ သေဘာပဲ” ေျပာရင္း ေထြးငယ္မ်က္ႏွာတြင္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန႔္ရိပ္ ကို ေတြ႕သည္။ သူမအေနျဖင့္ အျပစ္ ေပးခံရမြဳ ဆိုသည္မွာ ဘယ္သို႔ဘယ္ပုံ မစဥ္းစားတတ္။ ေဒးဗစ္သေဘာက်ေနသည္။ သူမေတာ့ ခဏခဏ သူမႀကိဳက္တာလုပ္မိၿပီး ဒဏ္ေပးေတာ့ ခံရေတာ့ မွာပဲ ဟု စဥ္းစားေနသည္။ သူ ကေတာ့ မိန္းကေလးရဲ႕တင္ပါးကို ႐ိုက္ရသည္ အထိ ေစာင့္မည္မဟုတ္။ “မင္းအေနနဲ႔ ငါ လိုအပ္ရင္ တစ္ပတ္မွာ ရ ရက္။ တစ္ရက္မွာ ၂၄ နာရီ အသင့္ရွိရမယ္။ သင့္ေတာ္တယ္ထင္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြ မင္း အနားယူလို႔ရမယ္။ အားလပ္ရက္မွာလည္း ငါ့ရဲ႕ လက္ေထာက္ အျဖစ္ေနရမွာပဲ။ မင္း ဒီမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အတြက္ ခံစားခြင့္ေတြလည္းရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ငါက အၿမဲတမ္း ခိုင္းေစ ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလဆို ငါ အိမ္မွာ မေနပဲ အၾကာႀကီး သြားေနတတ္တယ္။ မင္း အတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး နားစရာ အခ်ိန္ရမယ္။ အိမ္အလုပ္မရွိတဲ့အခ်ိန္ ငါ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္လို႔ရမယ္။ အျမင္လည္း ပိုက်ယ္လာတာေပါ့။” သူ႔တြင္ စာအုပ္မ်ားစြာ ရွိသည္။

လိင္ဆက္ဆံမြဳႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ေတြ လည္း အေတာ္မ်ားသည္။ သူမကို ဒါေတြ ဖတ္ေစခ်င္သည္။ သို႔မွသာ သူႏွင့္ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ား၏ ဆႏၵကို ျဖည့္ဖို႔ အတတ္ပညာ စုံမည္ မဟုတ္ပါလား။ “ငါ့ မိတ္ေဆြ ေတြ ေျပာစကားကိုလည္း နာခံရမယ္။ မင္းအေနနဲ႔ သူတို႔လည္း ငါလိုပဲ။ မင္းသခင္ ေတြလို႔ မွတ္ထား ရမယ္။  တစ္ခုခု ျပႆနာလုပ္မိတာနဲ႔ အျပစ္ေပးခံရမယ္ ဆိုတာ မွတ္ထားပါ” ေျပာၿပီး သူမ ဘယ္လို သေဘာထား လဲ စိုက္ၾကည့္ျပန္သည္။ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ဆံပင္ညိဳညိဳေလးကို စိတ္လြဳပ္ရွားၾကေပလိမ့္မည္။ သူတို႔သည္ ေစာက္ေမြြး နီနီေလးကို သေဘာက်မည္မွာေသခ်ာေပသည္။ ေထြးငယ္ သည္ ေဒးဗစ္ ၏ စည္းကမ္းမ်ားကို စဥ္းစားေနသည္။ မဆိုးလွပါ။ သူမသည္ အလုပ္အကိုင္ မည့ံ။ အမွား မ်ားမ်ား ျပဳမိမည္ဟုလည္း မထင္။ မွားလို႔ အျပစ္ေပးခံရလည္း သူ႔အတြက္ သိပ္နစ္နာစရာ ရွိမည္ဟု မထင္မိေပ။ ေဒးဗစ္ ကိုယ္တုံးလုံး ခြၽတ္ေနတတ္သည္ ဆိုသည္ကို ေတာ့ နည္းနည္း ပူသည္။ သူသည္ ေယာက်ာ္း ကိုယ္တုံးလုံး ကို မိဘမဲ့ေက်ာင္းတုန္းက အတန္းႀကီး ေသာ အမႀကီး မ်ားက ဖုံးဖုံးဖိဖိ ျပဘူးသည့္ ဓာတ္ပုံ တခ်ိဳ႕ကလြဲ၍ မျမင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ ေဒးဗစ္၏ အိမ္ျဖစ္သျဖင့္ သူေနခ်င္သလိုေန ႏိုင္သည္ကို လက္ခံသည္။ “ဟုတ္ကဲ့။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္။ ကြၽန္မ စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာပါ့မယ္။ ကြၽန္မကို သေဘာက်ရပါေစ့မယ္” သူမ ၿပဳံး၍ေျပာသည္။ ေဒးဗစ္က သူမေနာက္ကြယ္ တြင္ ၿပဳံးေနသည္။ “ကဲ ခုေတာ့ မင္းတာဝန္က ငါ့အခန္း၊ ဒီ စာၾကည့္ခန္းနဲ႔ မင္း ေနတဲ့အ ခန္းေတြ ကို ရွင္းဖို႔ပဲ။ တစ္ခါတေလ တစ္အိမ္လုံး ႐ြဳင္းတဲ့အခါ ၀ိုင္း ကူရမယ္။ အစားအေသာက္ကိုေတာ့ မီးဖို ဝန္ထမ္းေတြက လုပ္ေပးလိမ့္မယ္။ သူတို႔က တျခား အလုပ္သမားေတြလိုပဲ ည ရ နာရီကိုျပန္တယ္။ ပါတီပြဲရွိရင္သာ ေနတာ။ မင္းက ငါ့ကိုယ္စား သူတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ သေဘာ လုပ္ေပးလို႔ရတယ္။ ငါခိုင္းတာ ၿပီးရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္နားေနေပါ့။ ညဖက္ ငါ နားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေတာ့ ည ၉ နာရီတိုင္းမွာ ေရခ်ိဳးဖို႔ အဆင္သင့္လုပ္ေပးထားရမယ္။ မလိုတဲ့ေန႔ေတြဆို ငါႀကိဳေျပာမယ္။ ဒါက ေန႔တိုင္း ပုံမွန္ပဲ။ ငါ့အခန္းက ေခါင္းေလာင္းက မင္းအခန္းနဲ႔ တျခား အခန္းအားလုံးကို ဆက္ထားတယ္။ အသံၾကား တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းငါ့ဆီလာရမယ္။ ဒါ အေရးႀကီးတယ္။ မင္း တာဝန္က ငါ့ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ပဲ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား” ေထြးငယ္ ေခါင္းညိမ့္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ကြၽန္မက အအိပ္လည္း ဆတ္ပါတယ္။ သခင္ႀကီး လိုတဲ့အခ်ိန္ ျပဳစုေပးပါမယ္။” …ဒါေပါ့။ မင္းငါ့ကိုေကာင္းေကာင္းျပဳစုရမွာေပါ့ ေထြးငယ္၊ မင္း ငါ့ကို လိုခ်င္တာဘာမဆိုေပးရမယ္။ မင္းရဲ႕ အပ်ိဳရည္ကို လည္းေပးရမွာေပါ့။… ေဒးဗစ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေရ႐ြတ္ေနသည္။ “ကဲ သြားႏိုင္ၿပီ။ ရာဂ်ဴး က မင္းကို အိမ္တစ္ပတ္ လိုက္ျပလိမ့္မယ္။

ဘယ္ဟာ ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာကို ..” သူ လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းျပလိုက္သည္။ ေထြးငယ္ အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ျမင့္ေသာ ေဒါက္ဖိနပ္ေပၚတြင္ ေထြးငယ္၏ ေျခလွမ္းတိုင္း၌ လြဳပ္ခါေနေသာ ဖင္မ်ား ကိုၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လ်က္ရွိသည္။ ရာဂ်ဴး သည္ စာၾကည့္ခန္းအျပင္တြင္ ေစာင့္ေနသည္။ “အဆင္ေျပလား ေထြးငယ္” “အင္း။ ကြၽန္မ ရွင္နဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလို႔ရမလားရာဂ်ဴး” “ရတာေပါ့ ေထြးငယ္၊ ငါဘယ္သူ႔မွ ျပန္မေျပာပါဘူးဟ” “ဒီေန႔ ေျပာတာ နည္းနည္းဆန္းတယ္ရွင့္။ သူက ကြၽန္မ မွားတာရွိရင္ အျပစ္ေပးမယ္တဲ့။ ေနာက္ သူနဲ႔ သူ႔ မိတ္ေဆြ ေတြနဲ႔ ပါတီပြဲေတြ အေၾကာင္းလည္းေျပာတယ္။ ဘာမ်ား ကြၽန္မ စိတ္ပူစရာရွိလဲ ဟင္” “အင္း။ ေထြးငယ္။ ငါ အမွန္အတိုင္းေျပာပါ့မယ္။ ေဒးဗစ္ က အင္မတန္ခ်မ္းသာတယ္။ ထူးလည္း ထူးျခားတယ္။ သူေဌး ေတြဟာ အဲလိုပဲထင္ပါတယ္။ သူတို႔က နင္တို႔ ငါတို႔လို ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြကို သူတို႔ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၾကတယ္။ ငါတို႔က ေ႐ြးစရာ မရွိဘူးေလဟာ။ သူတို႔ ခိုင္းတာလုပ္ရင္လုပ္ ၿပီးရင္ ေကာင္းေကာင္း ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မလုပ္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ဘဝ ျပန္သြားေနမလား။ ဒါပဲရွိတယ္။ ငါကေတာ့ ငါ့သေဘာအတိုင္းပဲ။ ပထမဟာပဲေ႐ြးခဲ့တယ္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေတြ လမ္းေဘးမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ သူတို႔ ေတြ ဘဝပ်က္ေနၾကတယ္။ သူတို႔လိုေတာ့ ငါက မျဖစ္ခ်င္ဘူးကိုး။  အရင္ လ က ေဒးဗစ္  က နင့္ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ ခန႔္ဘူးတယ္။ တစ္ပတ္ပဲၾကာတယ္။ ေဒးဗစ္ က အျပစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕တယ္။ အျပစ္ေပးဖို႔လုပ္တယ္။ တင္ပါးကို ႐ိုက္မယ္ လည္း လုပ္တယ္။ ေကာင္မေလးက ဒါဟာ သူမွားတာထက္ ပို အျပစ္ ေပးခံရတယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာပဲ။ တစ္ေန႔က ေနာက္ဆုံး ငါၾကားတာေတာ့ အဲဒီ ကေလးမ လမ္းေဘး ေရာက္ ေနၿပီ။ သူဟာ နင့္လို မိဘမဲ့ကေလးပဲေလ။ အတတ္ပညာ ဘာမွ ရွိတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဖာသည္ အျဖစ္နဲ႔ ပဲ ဘဝ ဆုံးမွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ။ နင့္ၾကည့္ရတာ မိန္းမေကာင္းေလးပဲ။ smart ျဖစ္ပါတယ္။ ေထြးငယ္။ ငါက ေတာ့ နင့္ကို အႀကံေပးခ်င္တာက ေဒးဗစ္ ကို ဆန႔္က်င္မယ္ စိတ္ကူးရင္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွလုပ္ပါ။

ဒါက နင့္အတြက္ တစ္ခု တည္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံး အခြင့္ေကာင္း ပဲ။ ကန႔္လန႔္မတိုက္မိေစနဲ႔” “သူက မိန္းကေလး တင္ပါး ကို ႐ိုက္ဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ဟုတ္လား ရာဂ်ဴးရယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းတယ္ေနာ္။ ကြၽန္မလို ကေလးမ ငယ္ငယ္ ေလး အတြက္ ေျပာတာပါ။” ေထြးငယ္ သည္ ပေဟဠိ မ်က္ႏွာျဖင့္ ရာဂ်ဴးကိုၾကည့္သည္။ ငါ့ ဖင္ကို ႐ိုက္မယ္ဆို ငါဘာလုပ္ရမလဲ.. စဥ္းစားေနသည္။ “သူေဌးေတြဟာ ထူးဆန္းတာပဲဟ။ နင္စဥ္းစားရမွာက ငါတို႔ အသက္ရွင္ေအာင္ ဘယ္လို ေမြးမလဲ ပဲ။ စီးပြားေရးက တျပည္လုံးက်ေနတာ။ လုပ္စားကိုင္စား လို႔ ေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္ထိ ငါတို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရွိေနဖို႔ လိုတယ္ ဟ။ ငါကေတာ့ နင့္အနားမွာ ကူညီဖို႔ အၿမဲရွိေနမွာပဲဆိုတာ ေတာ့မွတ္ထား။” ရာဂ်ဴး က ေထြးငယ္ ကိုၾကည့္ေနသည္။ ေဒးဗစ္က တြယ္ခ်င္သလို တြယ္ၿပီးရင္ေတ့ာ ငါ ဒီဟာမေလးကို စားလို႔ရမွာပဲလို႔ ေတြးေနသည္။ သူသည္လည္း ေစာက္ေမြြးနီနီႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ခ်ခ်င္သည္။ စဥ္းစားရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကားထားေသာ သူမ ကိုယ္ေပၚ ေရာက္ကာ သူ႔လီးက ဆယ္ေက်ာ္သက္ အဖုတ္ေလးထဲ နစ္ဝင္ေန သလို ခံစားကာ လီးက ေတာင္လာသည္။ “အင္း။ ဟုတ္ပါတယ္ ရာဂ်ဴးရယ္။ ကြၽန္မ တာဝန္က ဒီအလုပ္မျပဳတ္ဖို႔ပဲ။ ကြၽန္မလည္း ရွင္နဲ႔ ေပါင္းရတာ သေဘာက် ပါ တယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္း ေတြလို႔ သေဘာထားပါရွင္” “ေကာင္းတာေပါ့။ ကဲ ငါ တစ္အိမ္လုံး လိုက္ျပမယ္” တစ္ေန႔လုံး ရာဂ်ဴး က တစ္အိမ္လုံး၏ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ မ်ားကို လိုက္ျပ ေျပာျပသည္။ “ကဲ ငါ ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ေဒးဗစ္ လည္း ညစာစား ေတာ့မယ္။ နက္ျဖန္မွေတြ႕ၾက တာေပါ့ ။ မင္း ရဲ႕ ဒီအိမ္မွာ ပထမည ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါေစဗ်ား။” ရာဂ်ဴး ၿပဳံးလ်က္ ထြက္သြားသည္။ ဒီည ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ ေဒးဗစ္ ဘာလုပ္တာ ခံရမလဲေတာ့ မသိ။ ေထြးငယ္ ညစာကို မီးဖိုထဲတြင္ စားသည္။ ေဒးဗစ္ ကေတာ့ စာၾကည့္ခမ္းမွာ စားေနသည္။ အစားအေသာက္တို႔ သည္ သူမဘဝတြင္ အေကာင္းဆုံး အရသာ အရွိဆုံး ေတြျဖစ္သည္။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ အသားဆိုတာ ရွားရွားပါးပါး။ ပန္းကန္ မ်ားေဆးၿပီးေသာအခါ အိပ္ခန္းသို႔ဝင္သည္။ ၈ နာရီ ၄၅ တြင္ ေဒးဗစ္၏ အိပ္ခန္းသို႔ထြက္ခဲ့သည္။ တံခါးေခါက္သည္။ ေျဖသံမၾကား။ အခန္းထဲဝင္သည္။ သူမ အိပ္ခန္းေလာက္ က်ယ္ေသာ ေရခ်ိဳးခန္းကို ဖြင့္သည္။ ေရခ်ိဳးကန္ကို ေရေႏြးျဖင့္ ျဖည့္ သည္။ ဆပ္ျပာရည္ အနည္းငယ္ကို ထည့္စပ္သည္။ ေရခ်ိဳးကန္ေပၚ ကုန္းၾကည့္ေနစဥ္ ေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္ေနေၾကာင္း ခံစားမိသည္။ “အံမေလး လန႔္လိုက္တာ” ေထြးငယ္ သည္ တံခါးဝတြင္ ေဒးဗစ္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕သည္။ “ၾကာၿပီလား သခင္ႀကီး” “မၾကာေသးဘူး။ ဒီအိမ္မွာ အခန္းထဲမဝင္ခင္ ညည္း တံခါး မေခါက္နဲ႔။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ အၿမဲလို ညည္းနဲ႔ ငါ ႏွစ္ ေယာက္ ပဲ ရွိတယ္။

ငါက privacy သိပ္ မလိုဘူး။ ဒါက ငါ့အိမ္၊ ၿပီး ညည္းက ငါ့အတြက္ ကူညီဖို႔ထားတာ။ နင့္ အခန္း အပါအဝင္ ငါ ႀကိဳက္ တဲ့ေနရာ ငါသြားမယ္။ တံခါးတိုင္းမွာ ေသာ့လည္း မရွိဘူး။ အျပင္ တံခါးေတြပဲ ရွိတာ။ နားလည္ လား။ ေထြးငယ္” “ဟုတ္ကဲ့။ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္” ေရကို ပိတ္ၿပီး ရပ္လ်က္ ေျဖသည္။ “ေနာက္ တစ္နာရီၾကာရင္ ငါ ေရခ်ိဳးၿပီးလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ တစ္ေခါက္ဆင္းလာ။ ေရခ်ိဳးခန္းကို သန႔္ရွင္း၊ ၿပီးရင္ စာၾကည့္ခန္းကို လာခဲ့။ လာတဲ့အခါ ညဝတ္အက် ႌ ဝတ္ခဲ့။ မင္းဝတ္ရမယ့္ ဟာေတြ ငါ မင္းကုတင္ေပၚမွာ တင္ထား ခဲ့ၿပိ၊ ဟုတ္ၿပီေနာ္” ဘာျပန္ေျပာမလဲ ေဒးဗစ္ ေစာင့္ၾကည့္သည္။ ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ “ေရခ်ိဳးခန္း ရွင္းၿပီး အဝတ္လဲ ရရင္ ၾကာမ်ားၾကာသြားမလား သခင္ႀကီး” သူမအား ညဝတ္အက်ီ ၤႏွင့္ မျမင္ေစလိုသျဖင့္ ႀကိဳးစား အတြန႔္တက္ၾကည့္သည္။ “ညည္းကို ေမးေနတာမဟုတ္ဘူး ေထြးငယ္၊ အမိန႔္ေပးေနတာ။ ငါ့ကို အတြန႔္တက္ေနတာလား” ေဒးဗစ္ အသံကို ျမႇင့္ ၍ ေျပာသည္။ ေထြးငယ္ ကို ေျခာက္ၾကည့္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ “မဟုတ္ပါဘူး သခင္ႀကီးေဒးဗစ္၊ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ကြၽန္မလုပ္မွာပါ။ ေနာက္ ကို မေမးေတာ့ပါဘူးရွင္” ေထြးငယ္ အျမန္ ျပန္ေျဖသည္။ မရစ္မိေစနဲ႔ ေထြးငယ္၊ သူစဥ္းစားသည္။ ငါ အလုပ္မျပဳတ္ဖို႔နဲ႔ လမ္းေဘးမေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဟု ေတြးသည္။ “ကဲ သြားေတာ့” ခ်က္ျခင္း ေမာင္းထုတ္သည္။ သူမ ထြက္သြားေနရင္း မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းတြင္ သူ အဝတ္ခြၽတ္ေန သည္ ကို ေတြ႕သည္။ အျမန္ ေလွ်ာက္သည္။ သူ တုံးလုံး ခြၽတ္ေနတာ သူမ မၾကည့္ရဲ။ အိပ္ခန္းသို႔ သူမျပန္သြားေသာအခါ အိပ္ယာေပၚတြင္ျဖန႔္ထားၿပီးသား ညဝတ္စုံကိုေတြ႕ရသည္။ အပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းသာ။ အနက္ေရာင္ ညဝတ္လြြာစႏွင့္ နက္ျပာေရာင္ ခါးစည္းႀကိဳးသားျဖစ္သည္။ ခ်ည္စသည္ ထြင္းေဖာက္ျမင္သာၿပီး အဝတ္ မဝတ္သကဲ့သို႔သာျဖစ္သည္။ ၾကမ္းျပင္တြင္မူ ေထာက္ ၃ လက္မခန႔္ရွိမည့္ ဖိနပ္တစ္စုံ။ ေထြးငယ္ အဝတ္မ်ားကို ခြၽတ္ၿပီး ခ်ိတ္ဘီ႐ိုထဲထည့္သည္။ အဝတ္လဲေနရင္း သူ႔ ဝတ္လက္စအထည္ႏွင့္ ေျခအိတ္မ်ား ကို ေလွ်ာ္ဇလုံထဲထည့္စိမ္သည္။ ရွင္မီးခံဝတ္ရမလား။ မျဖစ္ပါ။ သူ႔ကို ခ်ေပးထားသည္မွအပ မဝတ္ရ ဟု ဆိုၿပီး မဟုတ္ပါလား။ ႏြဳးညံ့ေသာ အစသည္ သူ႔အသားမ်ားကို ပြတ္တိုက္ၿပီး ႏြဳးညံ့ေသာအသားမ်ားကို တင္းမာေစသည္။  မွန္တြင္ၾကည့္ေသာအခါ ညိဳေသာ သူ႔ အေမြြးအျမႇင္မ်ားသည္ အနက္ေရာင္ တြင္ ထင္းေနေၾကာင္းေတြ႕လာရသည္။ ၁၀ နာရီထိုးကာနီးၿပီ။ သြားေတာ့မွပဲ။ ငါ့အဝတ္ေတြ တန္မတန္ၾကည့္႐ုံပဲျဖစ္မွာ။ ၿပီးရင္ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ဟုေတြးသည္။ ေထြးငယ္ စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္သည္။ တံခါးမေခါက္ေတာ့ပါ။ ေဒးဗစ္ က မီးလင္းဖိုေရွ႕မွာ။ “လာ။ မီးဖိုေရွ႕မွာရပ္စမ္း။ မေအးဘူးလား။” ေဒးဗစ္ က သူေလွ်ာက္လာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ “ငါ့ဖက္လွည့္။ လက္ေတြကို ေဘးခ်ထား။ ဟုတ္ၿပီ” “အဝတ္ေတြ တန္သားပဲ။ ေကာင္းတယ္ ေထြးငယ္၊ လွည့္လိုက္စမ္း ငါ့ကို ေက်ာခိုင္းၿပီးရပ္။ အင္း။ အဲဒီလို” ေထြးငယ္ ၫြြန္ၾကားခ်က္အတိုင္းလုပ္သည္။ ခုထိေတာ့သဘာဝက်ဆဲ။ သူမ တုန႔္ေနွးမြဳမရွိ။ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို စိုက္ၾကည့္ ခံေနရမွန္းေတာ့သိေနသည္။ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္ထပ္ အမိန႔္မရပဲ ေက်ာ္သြားသည္။ “ကဲ ငါ့ဖက္လွည့္စမ္း ေထြးငယ္၊ ခါးပတ္ကို ေျဖခ်လိုက္စမ္း။ ငါ ညဝတ္သက္သက္ၾကည့္မယ္” ေထြးငယ္မ်က္ႏွာ ရွက္ ေသြး ရဲလာသည္။ ခုလိုစိတ္လြဳပ္ရွားေအာင္တမင္လုပ္ေနျခင္းပင္။ “ငါထပ္မေျပာဘူးေနာ္” အသံကိုျမႇင့္ေျပာသည္။ ေထြးငယ္ စိတ္ေတြ အမွန္ဖက္ေရာက္ေအာင္ျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး ခါးစည္းကို ျဖည္ခ်သည္။ သူမေမွ်ာ္လင့္ေသာ အမိန႔္ မဟုတ္ပါလား။

ေဖာက္ထြင္းျမင္ရေသာ အဝတ္စႏွင့္ သူမ ရပ္ေနၿပီ။ သူ႔ရင္သားတို႔မွာ မႀကီးလွေသာ္လည္း ႏို႔သီးေခါင္းတို႔က တင္းမာေနသည္။ “အဲလိုမွေပါ့။ ေထြးငယ္၊ ညတိုင္း မင္းငါ့စာၾကည့္ခန္းကိုလာရမယ္။ ငါေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ နားလည္လား။ ေထြးငယ္” “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” သူသည္ သူမကိုယ္ခႏၶာကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ ေထာက္ေနေသာ ႏို႔သီးမ်ားမွသည္ ၃လက္မ ေဒါက္ ေပၚမွ ေျခေခ်ာင္းမ်ားအထိ။ ကိုယ္တုံးလုံးနီးပါး ရပ္ျပေနရမြဳေၾကာင့္ သူမ မအီမသာျဖစ္ေနသည္။ “ကဲ ဟိုဖက္လွည့္ၿပီး မီးဖိုနဲ႔ပိုကပ္လိုက္အုံး” “ဟုတ္ၿပီ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးခ်။ ေျခေထာက္ကို ခုထက္ပိုခြဲလိုက္။ ထပ္ခ်ဲအုံး” ငါေတာ့ ပိုၿပီး တုံးလုံးျဖစ္ၿပီ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” ၃ ေပေလာက္ထိ ေျခေထာက္ကို ကားထားရသည္။ “ငါမေျပာမခ်င္း ထပ္မလြဳပ္နဲ႔ေတာ့” ေထြးငယ္ ေဒးဗစ္၏ ဝတ္႐ုံလြဳပ္ခတ္သံ၊ အသက္႐ြဳသံတို႔ကို ၾကားေနရသည္။ ငါးမိနစ္ေက်ာ္ၾကာသည္။ ေျခေထာက္ ေတြေတာင္ ေညာင္းလာသည္။ ထို႔ေနာက္. . “ကဲ အိပ္ေတာ့။ မနက္မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ့” ေထြးငယ္ ခါးစည္းစကို ဆြဲယူၿပီး မေျပး႐ုံတမယ္ အခန္းထဲကထြက္ခဲ့သည္။ သူမအခန္းသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ဝတ္စုံကို ခ်ိန္ကာ အိပ္ယာထဲဝင္ေတာ့သည္။ ေစာင္ကို လည္ပင္းထိခ်ဳံၿပီး မ်က္ေစ့မွိတ္ထားသည္။ မ်က္လုံးထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့သမွ် ကို ျပန္ျမင္ေနသည္။ ေဒးဗစ္၏ မ်က္လုံးေအာက္တြင္ အဝတ္ပါးႏွင့္ ရပ္ေနခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာခံစားမြဳ။ ဆင္းရဲမြဳေၾကာင့္ သူမသည္ အရွက္တကြဲျဖစ္ရသည္ဟု ထင္သကဲ့သို႔ပင္ လြြမ္းမိုးမြဳႀကီးေသာသူတစ္ဦး၏ အရွိန္အဝါ ေၾကာင့္လဲ ခုလိုျဖစ္ရျခင္း။ စဥ္းစားေနရင္း သူမလက္မ်ားက အဖုတ္ဆီေရာက္သြားကာ ပြတ္တိုက္ေနမိေတာ့သည္။ အဖုတ္ထဲမွာ စို႐ြြဲေနေၾကာင္း အံ့ၾသစြာသိလိုက္ရသည္။ ေဒးဗစ္ေရွ႕တြင္ ကိုယ္တုံးလုံးရပ္လွ်က္၊ ေျခေထာက္မ်ားကား ကာ အဖုတ္ကို ၿဖဲ ထားရသလို စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္လာရင္း အဖုတ္ကို ပို၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္မိကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေပါင္ၾကားတြင္ အတင္းညႇပ္ထားရင္း သူမ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေထြးငယ္ စိတ္ထဲတြင္ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားသည္။ ငါ ဒီည ခုလို ထပ္လုပ္ရအုံးမွာပဲ။ ဒါဆို ဘာျဖစ္မလဲ။ အင္း ..ဘာမွ မျဖစ္ဘူး သိပ္လည္း မဆိုးပါဘူး.. ဟု စဥ္းစားသည္။ ေန႔ခင္းဖက္တြင္ ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ အရင္က ေဒးဗစ္ လုပ္သလိုပင္ အနားမွ ကပ္သြားတတ္သည္။ ေဒးဗစ္က တစ္ခါတစ္ခါ အနားကပ္လာ ရင္း သူမကို ပြတ္သြားလိုက္၊ လက္ျဖင့္ ပုခုံး သို႔မဟုတ္ ေက်ာကို ပြတ္သြားလိုက္ လုပ္သည္။ သို႔ေသာ္ ညင္ညင္ သာသာ အျပစ္ကင္းကင္းပင္။ ညေရာက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ ေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္ စာၾကည့္ခန္းသို႔ ေထြးငယ္ ေရာက္သြားၿပီး မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ရပ္ရျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ရက္ ဒီအတိုင္း ဆက္ျဖစ္သည္။ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ။ ခုညေတာ့ ေထြးငယ္ တစ္ေယာက္ ေဒးဗစ္ ေရခ်ိဳးစဥ္ “မဂၤလာ ညပါ သခင္ႀကီး” ဟု ႏြဳတ္ဆက္ရင္း ေရာက္သြားကာ ၿပဳံးလ်က္ ေရ စပ္ ေပးေနသည္။ “ေကာင္းေသာညပါ ေထြးငယ္၊ ဒီည ညည္းကို ငါေရခ်ိဳးေနတုန္း ေနေစခ်င္တယ္။ ငါ့ေက်ာကုံးကို နည္းနည္း ေခ်းတြန္း ေပးစမ္းပါ။” ေထြးငယ္ အံ့ၾသစိတ္ျဖင့္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္သည္။ မျငင္းႏိုင္သည့္အတူ . . “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္၊ လုပ္ေပးပါ့မယ္” ေရခ်ိဳးကန္ ေရျပည့္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ အဝတ္ခြၽတ္ႏိုင္ေစရန္ ေထြးငယ္ ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ေက်ာခိုင္းေပးသည္။ “မလိုဘူး ေထြးငယ္၊ ငါက သူေတာ္စင္လည္းမဟုတ္ဘူး။

ငါနဲ႔အတူတူေနရင္ ငါ့ကိုယ္လုံးကို မျမင္စရာလည္း မရွိဘူး။ ခုနလိုပဲ ေနစမ္း” သူမျပန္လွည့္လာသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း အဝတ္မ်ားကို စခြၽတ္ေနသည္။ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ေသာ အခါ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်ားက ခါးေအာက္ကို မဆင္းေခ်။ “ေရေႏြး က အေနေတာ္ေလးပဲ။ ေထြးငယ္ ညည္း ငါ့အႀကိဳက္ကို သိသား..” သူ ေရဝင္စိမ္သည္။ ေထြးငယ္ စိတ္လြဳပ္ရွားစြာအနားတိုးလာၿပီး ေခ်းတြန္း ေဖာ့တုံးကို ယူကာ ဆပ္ျပာႏွင့္ သုတ္သည္။ “အက်ီ  ခ်ၤြတ္လိုက္အုံး။ နင့္အဝတ္ေတြ စိုကုန္အုံးမယ္။” သူစိုက္ၾကည့္ရင္း အမိန႔္ေပးသည္။ ေထြးငယ္ ၏ လက္မ်ားက ၾကယ္သီးမ်ားေပၚသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္လုံးခ်င္း အေပၚမွ စကာ ခြၽတ္သည္။ ေအာက္ဆုံး ၾကယ္သီး သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ပါးလြြာေသာ ရင္စီးေအာက္မွ ေထာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားအား စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ရွက္ေသြးျဖန္းသြားသည္။ ဆက္ခြၽတ္လိုက္ ၿပီး အက်ီ ကႋုအနီးရွိခုံေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္။ ေဒးဗစ္ေနာက္ေက်ာသို႔ ေ႐ြြ႕ကာ ေခ်းတြန္းေပးရန္ ျပင္သည္။ ေဒးဗစ္ က ခါးကိုင္းေပးသည္။ ေနာက္သို႔ေလွ်ာက္သြားစဥ္ ရင္စည္းေအာက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ျမင္လိုက္ၿပီး ေက်ာကုံးကို ျဖည္းညႇင္းစြာ အပြတ္ခံရင္း လီးေတာင္လာသည္။ “ေကာင္းတယ္ ေထြးငယ္ ညည္းေတာ္တယ္။ ဆက္လုပ္” ရပ္ခိုင္းသည့္တိုင္ ေထြးငယ္ ဆက္ပြတ္ေပးေနရသည္။ “ကဲ သြားလို႔ရၿပီ။ နာရီဝက္ေနရင္ ငါ့စာၾကည့္ခန္းလာခဲ့ေတာ့။” ေဒးဗစ္ အမိန႔္ေပးၿပီး အေျပးအလြြားထြက္သြား ေသာ ေထြးငယ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ မၾကာခင္ သူ႔လီးႀကီးကို သူမကိုယ္တိုင္ ေခ်းတြန္းေပးရေပေတာ့မည္။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေထြးငယ္၏ လက္ကေလးမ်ား သူ႔ လီးႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္ေနသည္ကို ျမင္ေနသည္။ ေထြးငယ္ ညည္းမၾကာခင္ ငါ့ လီးကို ညတိုင္းဂြင္းတိုက္ေပးရေတာ့မယ္။ ေနာက္တစ္ဆင့္ႏွစ္ဆင့္ဆို စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အပ်ိဳစင္ႏြဳတ္ခမ္းနဲ႔ ငါ့လီးႀကီးကိုစုတ္ေပးရမွာ။….. စဥ္းစားရင္း ထုေနသည္မွာ ေရခ်ိဳးကန္ထဲသို႔ လေရမ်ား ပန္းထည့္မိသည္အထိ။ အင္း… ေနာက္ဆို ဒါေတြ ညည္းပါးစပ္ထဲ ေရာက္မွာေပါ့ ေထြးငယ္ရယ္။ အပိုင္း (၃) ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္တြင္ ေထြး သည္ ေဒးဗစ္ အနားသို႔ ကပ္ရန္ ပို ရဲလာသည္။ ခါးကိုင္း၍ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ေမာ့ၾကည့္မိလွ်င္ ေဒးဗစ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရတတ္သည္။ မီးဖို ၾကမ္းျပင္ကို ကုံး၍တိုက္ ေနလွ်င္ ေဒးဗစ္ဝင္လာၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ထား၍ ဖင္ေထာင္ေနသည္ကို မုန႔္တစ္ခုခု ယူစားရင္း စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ အိမ္တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာရင္း လက္က ပ်ံထြက္လာၿပီး သူမရင္ပတ္ကိုပုတ္သည္။ ႐ုတ္တရက္လို ျဖစ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းၾကာမွ လက္ဖယ္သြားသည္။ ေၾကာင္အိမ္ နား ကပ္ရပ္ ေက်ာေပး ေနစဥ္ ေနာက္က ေရာက္လာၿပီး သူ႔တင္ပါးကို ဝင္ကပ္ေတာ့ ေတာင္ေနေသာလီးႀကီး၏ အေတြ႕ ကို ခံစားရသည္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခုက ျဖစ္လာသည္။ ၀ိုင္ခြက္မ်ားကို မီးဖိုထဲတြင္ ေဆးေၾကာေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ေခ်ာ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚ က်သြားသည္။ လွမ္း ဖမ္းေသာ္လည္း မမွီလိုက္ေတာ့။ ဖန္ခြက္ကြဲသံသည္ တစ္အိမ္လုံးဆူသြားသည္။ သူ ခဏေလး ၿငိမ္ၿပီး နားစြင့္မိသည္။ ဘာမွေတာ့မၾကား။ အမွားအယြင္းတစ္ခုခုလုပ္မိလွ်င္ ဒဏ္ေပးခံရမည္ဟု ရာဂ်ဴး က ေျပာထား သည္ မဟုတ္ပါလား။ သူမေၾကာင့္ ခုလို ကြဲရွသည္မွာ ပထမဆုံး။ မေတာ္တဆပဲေလ ဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္… “ေဟ့ ဘာျဖစ္တာလဲ” ေဒးဗစ္ ၏ ေမးသံကို ၾကယ္ေလာင္စြာၾကားရသည္။ “ဟုတ္ကဲ့၊ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္။ ကြၽန္မ ေခ်ာ္ၿပီး လြတ္က်သြားပါတယ္။

ဖမ္းေပမယ့္ မမိလိုက္လို႔ ဖန္ခြက္ကြဲသြားတာပါ ရွင့္။ မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ။ ခု ပဲ ရွင္းလိုက္ပါမယ္။” သူမ၏ အသံက တုန္ခါေနသည္။ ဒါေလာက္ႏွင့္ ၿပီးသြား မည္ဟု လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ “ဒီဖန္ခြက္က ငါ့အေမ အႀကိဳက္ဆုံး တစ္စုံထဲက ဟ။ သူဆုံးသြာကတည္းက ငါ ေန႔တိုင္း ဒါနဲ႔ ေသာက္ခဲ့တာ။ ခု ခြက္ က ေနာက္ဆုံးပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ အစားရမလဲ။ နင့္ကို ငါစိတ္ပ်က္တယ္ ေထြး။ နင့္ကို ငါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းေပး တယ္။ ဂ႐ုစိုက္တယ္။ နင္က ခုလိုလုပ္ပစ္တယ္။ ငါ့ကို ဘာနဲ႔ အေလ်ာ္ေပးမလဲ ေဟ။” “ေဆာရီးပါ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္၊ ေနာက္ မျဖစ္ေစရပါဘူးရွင္။ သခင္ႀကီးက ကြၽန္မအတြက္ အေကာင္းဆုံး အလုပ္ရွင္ ပါ။ ဒီအလုပ္ကိုလည္း ကြၽန္မႀကိဳက္ပါတယ္” ေျဖသိမ့္ႏိုင္မလားလို႔ ႀကိဳးစားေျပာၾကည့္သည္။ “ငါ လက္မခံဘူး။ နင္တကယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္လည္း မယုံဘူး။ အဲေတာ့.. နင္ ဒီည ရ နာရီခြဲ ငါ့စာၾကည့္ခန္းထဲ လာခဲ့။ အလုပ္ေတြၿပီးေအာင္လုပ္ခဲ့။ နင္နဲ႔ တန္တဲ့ အျပစ္ေပးဖို႔ ငါစဥ္းစားထားမယ္။ ကဲ။ ငါ ဒဏ္ေပးတာ လက္ခံမလား မခံဘူးလား ေျပာ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ့္ အဝတ္ကိုယ္ထုတ္ၿပီး ခုခ်က္ျခင္း ထြက္သြားလို႔ရတယ္။” ေထြး အလြန္ေၾကာက္မိသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံရေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ ခုအလုပ္မွာ သူေပ်ာ္ေနၿပီ။ ေဒးဗစ္ သည္ သူ႔ကို ေၾကာက္လန႔္ေအာင္ တမင္ေျခာက္ေနသည္ဟုသာထင္သည္။ သူေဌးေတြၾကားထဲမွ မေနဘူး သျဖင့္ သူ နားမလည္ႏိုင္။ ေ႐ြးစရာလမ္းလည္းမရွိ၊ ၁၈ ႏွစ္သမီး မိဘမဲ့ တစ္ေယာက္အတြက္ ခုလို ေဆာင္းရာသီတြင္ တျခား လုပ္စရာ လည္း ဘာမွမရွိ။ “ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ သခင္ႀကီး။ ကြၽန္မ ေက်နပ္တဲ့အထိ အျပစ္ေပးခံပါ့မယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ေဒးဗစ္၏ မ်က္ႏွာကို ျပန္မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ အကြဲ အစ မ်ားကို ရွင္းရန္ လုပ္ေတာ့သည္။ ခံရမွာေပါ့ေလ.. ဟု ေတြး မိသည္။ ရာဂ်ဴး ေျပာသလို တင္ပါးကို ႐ိုက္တယ္ ပဲဆိုဆို ဘယ္ေလာက္ ဆိုးမွာမို႔လဲ။ လမ္းေပၚေရာက္တာနဲ႔စာရင္ ေတာ္ပါေသးတယ္ ဟုေတြးေနရသည္။ ညေရာက္ရင္ ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ တစ္ခါတေလ ေတြးၿပီး ပူေသာ္လည္း ေထြး တစ္ေန႔လုံး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနသည္။ သူ႔တင္ပါးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ ႐ိုက္ခံရႏိုင္သည္။ အေတာ္မ်ားနာမလား။ သူခံႏိုင္မလား။

စဥ္းစားရင္း ညစာကို ျဖည္းျဖည္း စားသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ အစာေတာ့မဝင္။ “အားလုံး OK ပဲလား ေထြး?” ရာဂ်ဴး အသံေၾကာင့္ သူလန႔္သြားသည္။ “အင္း။ ကြၽန္မေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနၿပီ။ သူ႔အေမ စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္ခြက္ေတြ ထဲက ေနာက္ဆုံး တစ္လုံးကို ခြဲလိုက္မိတယ္။ ေဒးဗစ္ ေဒါေဖာင္းေနတယ္။ ဒီည ဒဏ္ေပးခံရမယ္တဲ့။ သူ ကြၽန္မကို မ႐ိုက္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။ ဘယ္လိုထင္လဲဟင္” ရာဂ်ဴး အံ့ၾသဟန္ျပသည္။ ေဒးဗစ္ ဒီမနက္က သူ႔ကို စာၾကည့္ခန္းထဲေခၚၿပီး အထူး စီမံထားေသာ ကုလားထိုင္ အရွင္ တစ္ခု လုပ္ေပးရန္ခိုင္းခဲ့သည္။ ခုံကို ဘယ္လို မ်ိဳး အသုံးခ်ဖို႔ ဆိုတာ သူနားမလည္ခဲ့။ ခုေတာ့ သူ သေဘာေပါက္ၿပီ။ ေဒးဗစ္ က ႐ိုက္ဖို႔ ခုံ လိုခ်င္သည္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခုံ အေနအထားေၾကာင့္ ေထြး၏ ဖင္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္မည္။ ခုံမွာ တျခား ထူးျခားခ်က္ေတြက ပါေသးသည္။ သူမ ဖင္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိေတြ႕ႏိုင္ေအာင္။ ကိုယ္ ခႏၶာသည္ အားကိုးရာမဲ့ေနေအာင္၊ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ခံရေအာင္ ဒီဇိုင္းဆြဲထားၿပီး ဒီစေနတနဂၤေႏြ အၿပီး လုပ္ခိုင္းထား သည္။ အင္း၊ ဒီည ေတာ့ သူမ အ႐ိုက္ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အစသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ပိတ္ရက္မတိုင္မီ ေနာက္ထပ္ အမွားမ်ား ဆက္တိုက္ ေတြ႕ေတာ့မွာ ေသခ်ာပါသည္။ “အင္း။ ငါ နင့္ကို ခင္ပါတယ္ ေထြး၊ ၿပီး ေတာ့ ဒီမွာ နင္ အလုပ္လုပ္တာလည္း အကုန္ ေကာင္းတာပဲေလ။ ခုေတာ့ နင္ အရစ္ ခံရၿပီေပါ့။ သူေဌးေတြအေၾကာင္း ငါလည္း ေျပာျပဘူးသားပဲ။ သူတို႔က ထူးဆန္းတယ္ဟ။ ေဒးဗစ္ ရဲ႕ မိတ္ေဆြ ေတြဆိုရင္ သူ႔ထက္ ဆိုးတယ္။ ဒါက နင့္အတြက္ ဆုံးျဖတ္ရမယ့္ အခ်ိန္ပဲ။ အနာဂတ္အတြက္လည္း စဥ္းစားရမယ္။ နင့္မွာ သြားစရာေနရာလည္းမရွိ၊ ေက်ာင္းကလည္း ျပန္လက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္၊ ေဆာင္းကလည္း ဝင္လာေနၿပီ စဥ္းစား ေပါ့ဟာ။ လမ္းေပၚမွာ ဖာျဖစ္ရတဲ့ဘဝေတာ့ မေရာက္ေစခ်င္ဘူး။

နင့္အသက္ ၁၈ ႏွစ္ဆိုေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးသြားလုပ္လည္း လတ္တေလာေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ဆို လူလည္း ရစရာက်န္မွာမဟုတ္ဘူး။ နင္ အဲလို ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး မဟုတ္လား “ ရာဂ်ဴး ေျပာတာမွန္ပါသည္။ သူမအတြက္ ေ႐ြးစရာ မရွိလွ “အင္း။ ကြၽန္မနားလည္ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာပဲ။ ႐ြဳင့္ကို တစ္ခါမွမေျပာဘူးဘူး။ ကြၽန္မဟာ အပ်ိဳေလးပါ။ တစ္သက္လုံး ေက်ာင္းမွာပဲေနခဲ့ရၿပီး ဘယ္ေယာက်္ားနဲ႔မွ လည္း မပတ္သက္ခဲ့ဘူးပါဘူး။ ေဒးဗစ္ က ကြၽန္မကို ၾကည့္တာ က မ႐ိုးဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပြတ္တာထိတာေတြလည္း ပါလာတယ္ရွင္” ေထြး တစ္ေယာက္ ရာဂ်ဴးကို ေငးရင္း ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေပးမလဲ ေစာင့္သည္။ ေဒးဗစ္ သည္ အပ်ိဳစင္ေလးကို စားေပေတာ့မည္။ ငါလည္း သူ႔ ဟာေလးကို တြယ္ခ်င္လိုက္တာ။ ဟင္း.. သူေဌး ငမိုက္ ေတြ။ အပ်ိဳစစ္ေတြဆို သူတို႔ပဲ စားရတယ္။ ဒီကေလးမလည္း မၾကာခင္ အတြယ္ခံရေတာ့မယ္။ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိသမွ် အေပါက္ ေတြ အားလုံး ေဒးဗစ္ပစၥည္း အထည့္ခံရေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ၿပီးရင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ေတြ႕မယ္။ ဟိုလူေတြက အင္မတန္ဆိုးတဲ့လူေတြ။ ေဒးဗစ္ထက္ ၾကမ္းတမ္းတယ္။ သူတို႔ ပါတီေတြမွာ ငါေတြ႕ဘူးတာ ဖာသည္မေတာင္ ေၾကာက္ လန႔္ၿပီး ခံရရွာတယ္။ အင္း သူလိုးၿပီးရင္ေတာ့ ငါ့ကို လည္း အခြင့္အေရးေပးအုံးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အင္း… “နားေထာင္စမ္း ေထြး၊ ငါ နင့္ကို ထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းပဲလုပ္။ ကန႔္လန႔္မတိုက္နဲ႔။ နက္ျဖန္ မွေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့” ရာဂ်ဴး ထြက္ခဲ့သည္။ လီးကေတာင္ေနသည္။ ကံေကာင္းတဲ့ ငနဲေတြ ပါလား။ ႐ိုက္ ဖို႔ ခုံ လုပ္ေပးရင္းကို ေတြးရင္း တင္း လာေနသည္။ အရင္ လုပ္ဘူးသည့္ ခုံ ေတြနဲ႔မတူေအာင္ ပို ေကာင္းေအာင္ လည္း လုပ္ထားရာ ေဒးဗစ္ ႀကိဳက္မည္မွာေသခ်ာသည္။ တစ္ခါတေလ ေတာ့ ေထြးကို ဒီခုံ မွာ သူ႔လက္ထဲမ်ား ထည့္ေလမလား ..။ ရာဂ်ဴးစိတ္ကူးယဥ္ေနမိသည္. ေထြး အခန္းသို႔ျပန္ကာ သန႔္ရွင္းသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မွန္ထဲၾကည့္ အက်ီ ၤ၊ စကတ္၊ ေဒါက္ဖိနပ္၊ ေျခအိတ္နက္ အားလုံး ေကာင္းပါသည္။ ေဒးဗစ္သည္ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး သနားေလာက္ပါသည္။ စာၾကည့္ခန္းဖက္သို႔ ဆင္းလာခဲ့ သည္။ ေဒးဗစ္ သည္ ခန႔္ညားေသာ ထိုင္ခုံႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္။ ေျခေထာက္က ေရွ႕က ခုံေလးမွာ တင္ထားသည္။ သူမဝင္လာေသာအခါ ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို ခ်လိုက္သည္။ သူသည္ ဝတ္စုံျပည့္ႏွင့္။ “ကြၽန္မ အျပစ္ေပးခံဖို႔ လာတာပါ သခင္ႀကီး။ ကြၽန္မ လုပ္ခဲ့မိတာ အျပစ္ရွိတဲ့အတြက္ သခင္ႀကီးေပးတဲ့ အျပစ္ကို ခံပါ့မယ္” ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးစား၍ ေျပာရွာသည္။ ေဒးဗစ္ က သူမကို ခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနသည္။ “ဒါ နင့္အတြက္ ပထမဆုံး အမွားပဲ ဆိုတာ ငါလည္းနားလည္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ေပါ့ေပါ့ထားလိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ ဆက္ျဖစ္လာမွာ စိုးရိမ္ရတယ္။ ငါက စည္းကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အေလွ်ာ့ေပးတဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အဲေတာ့ အျပစ္ ေပးမွသာ မသင့္ေတာ္တာေတြ ဆက္ မျဖစ္မွာလို႔ပဲ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒီေတာ့ နင္ဒီည အ႐ိုက္ခံရေတာ့မွာေပါ့” ေဒးဗစ္ ခုံမွ ထကာ “နင္ ဒဏ္ေပးခံမယ္ မဟုတ္လား” ထိုခဏေလးသည္ ေထြး၏ ဘဝ အတြက္ အဆုံးအျဖတ္ပင္ျဖစ္သည္။

ျငင္းလိုက္သည္ႏွင့္ သူမဘဝသည္ လမ္းေပၚတြင္ ဘာဆက္ျဖစ္မည္ မသိ၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆိုလွ်င္ ယခု အလုပ္တြင္ တည္ၿမဲေနမည္။ သူမ ဘာေၾကာင့္ အေလွ်ာ့ေပးရမည္ နည္း။ သူမ အလုပ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေျခအေနအားလုံးကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္ရေပမည္။ ခု သူမကို ႐ိုး႐ိုး တန္းတန္း ႐ိုက္ မွာ မဟုတ္မွန္းသူ နားလည္သည္။ ဤသည္မွာ အစသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ေဒးဗစ္ တြင္ သူမအား တျခား ရည္႐ြယ္ခ်က္ မ်ားရွိမွန္း သူမ မႀကိဳက္တာေတြ လုပ္ရဖို႔ ရွိႏိုင္မွန္း သိသည္။ သို႔ေသာ္.. “ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ သခင္ႀကီးေဒးဗစ္” သူမအနာဂတ္ လမ္းတစ္ခုကို ေ႐ြးလိုက္သည္။ ေဒးဗစ္ က အေျဖအတြက္ ၿပဳံးၿပီးေက်နပ္ေနသည္။ သူ မ ကို သူပိုင္သြားၿပီ။ သူမအား ၾကည့္ဖို႔၊ ထိဖို႔ အတြက္ အေၾကာင္း ျပေနစရာမလိုေတာ့။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္မည္၊ တြန္းပို႔မည္၊ ေၾကာက္လာေအာင္ လုပ္မည္။ “အနားလာခဲ့ ေထြး၊ ငါ့အနားကပ္စမ္း” လက္တကမ္းကို ေခၚသည္။ ေထြး တစ္ေယာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ ေဘးခ်လ်က္ ေဒးဗစ္ ေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသည္။ သူ၏လက္မ်ားက သူမကို ကိုင္တြယ္ ေနသည္ကို ခံစားရသည္။ ခါးကို ေသခ်ာ ကိုင္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက သူမ၏ ခါးထက္ပင္ ႀကီးမားေနသလို ရွိသည္။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုန္လြဳပ္လာသည္။ လက္မ်ားက သူ႔ကို လွည့္ခိုင္းေနသည္။ “လွည့္လိုက္စမ္း။ ဟုတ္ၿပီ” ေဒးဗစ္ လက္မ်ားက စကပ္ အေပၚနားကို အသာကိုင္လိုက္ၿပီး တင္ပါးအတိုင္းျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ေလွ်ာဆင္းသြားသည္။ “ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္” လက္မ်ားက ဖင္ကို ေသခ်ာကိုင္တြယ္သည္။ “နင့္ဖင္က လုံးေနတာပဲ ေထြး၊ အတီးခံဖို႔ လုပ္ထားတာလား။ နင္ အ႐ိုက္ခံရဘူးလား” “ဟင့္အင္း၊ သခင္ႀကီး” သူမ ခ်ိဳသာစြာေျဖသည္။ “တျခားမိန္းကေလးေတြေတာ့ ဦးေဖခင္ ႐ိုက္တာ ခံရဘူးပါတယ္။ ျပန္ေတာ့ ေျပာမျပၾကဘူး။ ကြၽန္မေတာ့ ကံေကာင္းလို႔ တစ္ခါမွ မခံခဲ့ရပါဘူး။” မဟုတ္ပါ။ သူကံေကာင္းသည္မဟုတ္။ ဦးေဖခင္ သည္ ေဒးဗစ္အတြက္ စုေဆာင္းထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ တျခား မိန္းကေလးေတြ ဖင္လွန္အ႐ိုက္ခံရသည္။ ႀကိမ္ေဆာ္ခံရသည္။ ေနာက္ဆုံး သူတို႔၏ အပ်ိဳရည္ကို ဦးေဖခင္ထံ ေပး ၾကရသည္။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွမိန္းကေလးမ်ားစြာသည္ သူတို႔၏ အပ်ိဳပါးစပ္၊ အပ်ိဳအဖုတ္ႏွင့္ အပ်ိဳဖင္ တို႔ကို ျပင္းထန္စြာ ဖင္လွန္႐ိုက္ခံရျခင္းႏွင့္ ႀကိမ္လုံးစာမိျခင္းတို႔ ေနာက္တြင္ ဦးေဖခင္၏ စားပြဲေပၚ၌ ေပးခဲ့ၾကရသည္။ “နင္လည္း ဒီမွာေတာ့ သိပ္ကံမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ေထြး။

ရက္ေတာင္သိပ္မၾကာေသးဘူး နင္ အေဆာ္ခံရေတာ့မယ္” သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူမ၏ တင္ပါးမ်ားကို ပြတ္ေနသည္။ ဖင္တစ္ခုလုံး ကို လုံးေျခေနသလို ကိုင္သည္။ “တစ္ပတ္လွည့္ လိုက္အုံး” လက္မ်ားကေတာ့ မဖယ္။ “နင့္ အက်ီ  နၤဲ့ ႐ြဳပ္မေနေစခ်င္ဘူး။ ခြၽတ္လိုက္စမ္း” ေမးခြန္း မဟုတ္၊ အမိန႔္ေပးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေထြး သည္ ေဒးဗစ္ ေရခ်ိဳးေနစဥ္ က ေရွ႕တြင္ အက် ႌ ခြၽတ္ေနဘူးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုတစ္ခါတြင္ ယခင္ လို မဟုတ္ေတာ့မွန္း နားလည္သည္။ သူမ တင္ပါးေပၚတြင္ ေအးေဆးစြာပြတ္သတ္ေနေသာ လက္မ်ားက သူမအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္မြဳကိုျပေနသည္။ သူမသည္ ေဒးဗစ္ ၏ မ်က္လုံးမ်ားေအာက္တြင္ ၾကယ္သီးမ်ားကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ျဖဳတ္ ေနသည္။ လက္ေမာင္းႏွင့္ ပုခုံးေပၚမွ အသာေက်ာ္ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေဒးဗစ္ ၾကည့္ေနစဥ္ အက် ႌကို အသာကိုင္ထား ေသးသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ငုံ႔ၾကည့္ေသာအခါ ပိုး ရင္စည္း ေအာက္မွ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ျမင္ရသည္။ ေဒးဗစ္ က အက်ႌကို လွမ္းယူၿပီး ေဘးရွိခုံေပၚတြင္ တင္ထားလိုက္သည္။ “နင့္ႏို႔ေတြက ငယ္ေသးေပမယ့္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြက ႀကီးသားပဲ။ ဟုတ္လား။ ခြၽတ္ျပစမ္းပါအုံး ၾကည့္ရေအာင္” ေဒးဗစ္ က ေျပာရင္း သူမရွက္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္းၿပဳံးေနသည္။ “ျပဖို႔ေတာင္ မလိုေလာက္ပါဘူးသခင္ႀကီး။ ကြၽန္မမွာ ႏို႔သီးေခါင္းကႀကီးပါတယ္။ ပိုးစေၾကာင့္ ေထာင္ထြက္ေနတာပါ” သူရွက္ရွက္ႏွင့္ ေအာ္မိသည္။ ဘာေၾကာင့္ ခုလို ဇြတ္ေျပာမိသည္ မသိ။ ဟုတ္ကဲ့ ဟု႐ိုး႐ိုးေျပာလိုက္ရင္လည္း ရသားပဲ ဟု ေတြးမိသည္။ “ေအး။ စကတ္ဝတ္ထားရင္ ႐ိုက္တဲ့အခါ နင္သိပ္နာမွာမဟုတ္ဘူး ခြၽတ္အုံးမွျဖစ္မယ္။ လွည့္လိုက္စမ္း။ ငါခြၽတ္ေပး မယ္” သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ အသာဆြဲလွည့္ရင္း “မွန္ကို ေသခ်ာၾကည့္ထား။ ငါ ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ နင္ျမင္မွ ျဖစ္မယ္” အမိန႔္ေပးသည္။ သူမေရွ႕တြင္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးတစ္ခုရွိေနသည္။ တစ္ခါမွ သတိမထားမိခဲ့။ ခုမွ ဒီမွန္ ႀကီး ရွိေနျခင္း၏ အေျဖကို နားလည္ရေတာ့သည္။ သူမဖင္လုံးေပၚတြင္ လက္မ်ားက တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သတ္ ေပးေနသည္ကို ျမင္ရသည္။  ၾကယ္သီးမ်ားဆီသို႔ ေ႐ြ႕သြားၿပီး သုံးလုံးလုံး ျဖဳတ္ၿပီးေသာအခါ စကတ္ကို ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းခြၽတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ သူ႔ေျခေထာက္ေပၚသို႔ ျပဳတ္က်လာသည္။ ငုံ႔ၾကည့္လွ်င္ ရင္စည္းႏွင့္ ပိုးျခည္ျဖင့္ တြဲထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုျမင္ရသည္။ “ေသခ်ာ ေရွ႕ကိုၾကည့္ေနေနာ္။ စကားနားမေထာင္ရင္ အပို ျပစ္ခ်က္ေတြ တိုးလာမယ္” သူ႔ဖက္သို႔ အသာေလး လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေသာ ေတာင္းပန္ မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္လိုက္သျဖင့္ စကားသံထြက္လာသည္။

သူသည္ ပိုး ေဘာင္းဘီ ေအာက္မွ ဖင္မ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။ သူမက လွေတာ့ လွသည္။ ေဒါက္ဖိနပ္ေၾကာင့္ ျမင့္ေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားမွ အနက္ေရာင္ေျခအိပ္မ်ားတြင္ ေပါင္သားတို႔သည္ ေတာက္ပလွ်က္။ ေဘာင္းဘီထဲအစြန္းတြင္ တိုးထြက္ေနေသာ အနီေရာင္ ေစာက္ေမြြးေလးမ်ားကိုပင္ ျမင္ေနရသည္။ ဒီညေတာ့ သူ အတြင္းခံကို ခြၽတ္ဖို႔ စိတ္မကူး။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မွာ တစ္ဆင့္တိုး လာဖို႔ ခ်န္ထားသည္။ ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ထိ အရသာကို တိုးတိုးခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ အျပစ္ ဘယ္လိုတိုးတိုးခံရဦးမည္လဲ။ သူမသည္ ခါးကို ဆန႔္ထားသည္။ ပိုးေဘာင္းဘီ တေလွ်ာက္ လက္မ်ားက ပြတ္သတ္ေနသည္။ ဖင္လုံးမ်ားအား လြဳပ္ခါၾကည့္ေနသည္။ ဖင္ၾကားထဲ လက္ထည့္ေသာအခါ ဖင္ကိုအသာေစ့ ထားမိသည္။ လက္မ်ားကအတင္းမတိုး။ ပတ္ေဝွ႔သြားေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီေအာက္ မွ ေပါင္သားမ်ား ေပၚသို႔ ေရာက္သည္။ ေပါင္ၾကားတေလွ်ာက္ ပြတ္ေနျပန္သည္။ “ေျခေထာက္ ကိုခ်ဲလိုက္စမ္း ေထြး” ဆုံးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ကို လြန္ခဲ့ၿပီမို႔ သူမသည္ အမိန႔္နာခံရန္သာရွိေတာ့သည္။ လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားကို တြန္းထိုးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကားသြားေအာင္ လုပ္ေပးသည္။ “ကားအုံး။ နင္ဒီထက္ ပို လို႔ရပါေသးတယ္ ေထြးရဲ႕” ေပါင္မ်ားပိုကားလာေအာင္ ၾကားထဲကို လက္ထည့္ၿပီးတြန္းေပးသည္။ “နည္းနည္း ပို လိုက္ အုံး။ ခုပုံမ်ိဳး မွန္ထဲမွာျမင္ရတာ ႀကိဳက္ရဲ႕လား ေထြး?” ေထြး ေျခေထာက္ကို ပိုခ်ဲ႕လိုက္သည္။ ခုဆိုလွ်င္ ၂ ေပခန႔္ ကားထားၿပီးၿပီ။ ေပါင္ၾကားမ်ားသည္ ေဒးဗစ္၏ ေသခ်ာ ပြတ္ေပးမြဳကို ခံေနရသည္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ သူ႔ပုံရိပ္တြင္ ေဘာ္လီေအာက္မွ ေထာင္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းမာမာေလးမ်ား၊ ပိုးသား ပင္တီ အျဖဴေရာင္ ႏွင့္ ေျခအိတ္ကို ဆြဲထိန္းထားေသာ ခါးပတ္စမ်ား ကို ျမင္ေနရသည္။ သူ႔ေမးခြန္းကို ဘယ္လိုေျဖရမယ္မွန္းမသိ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွသည္ဟု တစ္ခါမွမထင္ခဲ့ဘူးေပ။ သူမသည္ သာမာန္႐ုပ္ေရသာရွိသည္။ ႏို႔အုံမ်ားက ေသးငယ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖင္ကႀကီးသည္။ “သခင္ႀကီး ေက်နပ္ ရင္ ၿပီးတာပါပဲရွင့္” ခုလိုေျဖရင္ သေဘာက်မည္ဟု ထင္သည္။ “ငါ ေက်နပ္ေအာင္ အၿမဲလုပ္ေနရင္ ခုလို ႐ိုက္စရာ အေၾကာင္းမေပၚဘူး။ ကဲ ခုေတာ့ အခ်ိန္က်ၿပီ။ ဆိုဖာခုံေပၚတက္လိုက္ စမ္း။ ဒီဖက္ကို။ ဟုတ္ၿပီ ဒူးေထာက္လိုက္။

မွန္ဖက္ကို ၾကည့္ထား” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက သူလိုခ်င္သည့္ ပုံစံအတိုင္းျပင္ေပးသည္။ ေဒဗစ္လိုခ်င္သည့္ ပုံစံအရ ေထြး သည္ မွန္ကို မ်က္ႏွာမူလ်က္ ထိုင္ခုံေပၚတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထားျဖစ္ သြား သည္။ ေမးေစ့ကိုလက္ျဖင့္ ပင့္တင္ၿပီး သူမ ဘယ္လို လုပ္ခံရသည္ကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေစရန္ မွန္ကို တည့္တည့္ ၾကည့္ေစသည္။ ေပါင္မ်ားကို ပြတ္ၿပီး ထပ္ကားေအာင္ လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ “ဟုတ္ၿပီ။ အက်ယ္ဆုံးထိေအာင္ ေပါင္ကိုထပ္ကားလိုက္စမ္း။ ခုံနဲ႔ ထိသြားေအာင္ ႀကိဳးစား။” ကားၿပီး ေမွာက္ခ်လိုက္ ရာ တကိုယ္လုံး ဖြင့္ေပးထားသလိုျဖစ္သြားၿပီ “ဟုတ္ၿပီ။ ေကာင္းတယ္” ေက်ာကုံးကို အသာဖိခ်ၿပီး ေခါင္းကို ေထာင္ ေပးသည္။ ေနာက္ ဗိုက္ေအာက္မွ လက္လွ်ိဳကာ ဖင္ကို ေျမာက္ေနေအာင္ ျပန္လုပ္သည္။ “ကဲ ဒီအတိုင္းေန။ ထပ္ မလြဳပ္ နဲ႔ေတာ့။ ပုံစံေျပာင္းသြားလို႔မရဘူးေနာ္” သူ ျမင္ခ်င္သည့္ ပုံအတိုင္း ျမင္ရ၍ သေဘာက်ေနသည္။ သူမသည္ ေလ့က်င့္ထားေသာ ေခြးေလးပမာျဖစ္ေနသည္။ မွန္ထဲတြင္ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္မယုံခ်င္။ ဖင္က ေျမာက္ တက္ေနသည္။ ေပါင္ေတြကကားေနသည္။ေနာက္က ၾကည့္လွ်င္ ဘယ္လိုျမင္ရမည္ကို စဥ္းစား၍ရသည္။ အလိုးခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ ဖာသည္မေလးပမာပင္တည္း။ လက္မ်ားက ဖင္ကို လာပြတ္ျပန္သည္။ သူမ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြ ထြက္လာသည္။ ဘုရားဘုရား။ ငါ အရည္႐ြြဲလာတာ သူမသိပါေစနဲ႔။ ေထြး ကိုေနာက္ကၾကည့္ရသည္ မွာ အေတာ္ပင္ ဆြဲေဆာင္မြဳရွိလွသည္။ ကားထားေသာ ေပါင္မ်ားၾကားတြင္ ေစာက္ေမြြးေလး မ်ားျပဴထြက္ေနသည္ကို ပင္ျမင္ရသည္။ ဖင္ကလည္း ေထာင္လွ်က္။ စေနေန႔ဆိုလွ်င္ သူ႔အတြက္ ခုံ အသစ္ရမည္။ ဒီထက္ပိုေကာင္းေသာ ပိုေဇရွင္ ကို ခ်ိန္လို႔ရေပမည္။ သူ႔လက္မ်ားက ဖင္ကို ပြတ္ျပန္သည္။ ဖင္ၾကားက ေစ့ထားသည္။ “ငါ့ပစၥည္း ကို တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ သင္ေပးရမွာပဲ” ပထမဆုံး လက္ဝါးက သူမ၏ ညာဖက္ တင္ပါးေပၚသို႔က် လာသည္။

ျဖန္းကနဲ႐ိုက္သံသည္ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ “အား” သူမ၏ ဖင္ႏုႏုေပၚသို႔ ႐ိုက္ခ်က္သည္ အ႐ိုးမွသည္ ဦးေဏွာက္ထိ ေရာက္သြားသည္။ လြဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစား ေသာ္ လည္း ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက တင္ပါးဆုံကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထားသည္။ အ႐ိုက္ခံထားရေသာ တင္ပါးကို ပြတ္ေနျပန္သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ “အား” ဒီတစ္ခါ ဘယ္ဖက္ တင္ပါး။ လက္က ပြတ္ရင္း ဖင္ကို ေျမႇာက္ေပးထားသည္။ “အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္။ ဖင္ကို ျပန္ျမႇင့္ထားစမ္း။ ေထာင္ထား” “ေျခေထာက္ကို ထပ္ကားအုံး” ေပါင္ၾကားထဲက လက္မ်ားက ပိုကားေအာင္ ခ်ဲ႕ေနေသးသည္။ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခ်က္စီ အျမန္ထပ္႐ိုက္လိုက္သည္။ ေနာက္ ဆက္ ပြတ္ေပးေနသည္။ ေဘာင္းဘီ အနားစြန္းေတြကို ပြတ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ ကားေသာ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိတ္ ဝင္သြားသည္။ ပင္တီေတြ စို႐ြြဲလာေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ဒီတစ္ခါ ၂ ခ်က္ ထပ္႐ိုက္ေသာအခါ ႐ိုက္ခ်က္ သည္ ေဘာင္းဘီေပၚမဟုတ္ေတာ့။ ေပၚလာေနေသာ ဖင္သားမ်ားေပၚ ျဖစ္ေနၿပီ ။ ဖင္မ်ား က လိုးခ်င္စရာ တုန္ခါ ေနသည္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္ ထပ္ ႏွစ္ခ်က္။ “ေကာင္းတယ္ ေထြး “ လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားထဲေရာက္လာ ၿပီး အတြင္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကို ႐ိုက္သည္။ ေပါင္ က ပိုကားသြားကာ ပင္တီ ထဲမွ အေမြြးေတြ ပို ထြက္က်လာသည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေဘာင္းဘီ ခလယ္စြန္းကို ဆြဲလိုက္သျဖင့္ ဖင္ၾကားထဲညပ္ေနသလို ျဖစ္ လာသည္။ အဖုတ္ၾကား ညပ္ေနေသာ ေဘာင္းဘီစမွတစ္ဆင့္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား စိုလာသည္။ “နင္ အေဆာ္ခံရတာ နဲ႔ အဖုတ္ေတြ႐ြြဲေနၿပီ။ ဟုတ္လား ေထြး?” ေထြး ေဒးဗစ္ ကို မွန္ထဲမွၾကည့္ရင္း ရွက္လွသည္။ သူမ႐ြြဲေနမွန္း၊ စိတ္လြဳပ္ရွားေနမွန္း သူသိေနၿပီ။ ခုလိုပုံစံမ်ိဳး လုပ္ခိုင္း ၍ စိုလာသည္လား ႐ိုက္ခံရလို႔ စိုသည္လား သူမ မသိ။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္ ႐ိုက္ခ်က္ကို ဆက္ခံရဖို႔ ေသခ်ာသည္။ “ေတာ္ပါေတာ့ သခင္ႀကီး” ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။ “ေၾကာက္ပါၿပီရွင္” ေဒးဗစ္ လက္တစ္ဖက္က ဗိုက္ေအာက္ကို ထပ္ဝင္လာၿပီး ဖင္ကို ေျမာက္ေအာင္ တြန္းတင္ျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်က္ အျမန္႐ိုက္သည္။ သူမ၏ နာက်င္မြဳ ႏွင့္ ညည္းတြားသံမ်ားေနာက္တြက္ သူ႔လီးက ေတာင္ ေနၿပီ။ သူ႔လက္မ်ားက ေပၚေနေသာ ဖင္သားမ်ားကို ပြတ္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းတို႔သည္ အပ်ိဳေလး၏ လုံးက်စ္ေသာ ဖင္မ်ားၾကားသို႔ ဝင္သည္။ ဒီတစ္ခါတြင္ ဖင္သည္ ေစ့မထားေတာ့။ ပို၍ အတြင္းက်ေသာ ေနရာမ်ားထိ လြယ္လြယ္ ကိုင္၍ ရလာသည္။ “ဟုတ္ၿပီ ေထြး၊ ေလွ်ာ့ထား။ အဲလိုျဖစ္ရမွာေပါ့” သူ႔လက္ေခ်ာင္းက ဖင္ၾကားထဲသို႔တိုးလာသည္။ ေဘာင္းဘီကို ဖင္ၾကားထဲ ပိုတိုးထည့္လိုက္သည္။ ဖင္ၾကားက ညႇစ္လိုက္သည္ကို လက္မ်ားက သိလိုက္သည္။ လက္က ေပါင္ၾကားကို ပိတ္႐ိုက္လိုက္သည္။ အရမ္းကို ကားစန႔္သြားေသာ ေပါင္မ်ားၾကားမွ ပင္တီကို ပြတ္သည္။

ခ်ိဳင့္ေနေသာ ေနရာေလးနားတြင္ စက္ဝိုင္းပုံ ပြတ္ေပးေနသည္။ ဖင္ေပါက္ေလးကို ပြတ္ေသာအခါ တုန္လြဳပ္သြားသည္ ကို ခံစားမိသည္။ “ဖင္ဝကို ထိုးတာ ႀကိဳက္ပုံရတယ္။ ဟုတ္လား ေထြး” လက္က ဖင္ၾကားထဲ ေဘာင္းဘီစခံလ်က္ တိုးဝင္လာသည္။ သူမကိုယ္ခႏၶာက ျပန္ညႇစ္ထုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျခားလက္တစ္ဖက္ ေရွ႕မွ ျပန္တြန္းေနသည္။ ေနာက္ ထပ္ ၂ ခ်က္႐ိုက္ျပန္သည္။ ဖင္ၾကားထဲသို႔ပင္ ထိေအာင္ ေဆာ္သည္။ ေထြး သည္ သူမဖင္ၾကားမွ လက္မ်ားကို ခံစားမိေနသည္။ သူ႔ဖင္ကို ေလွ်ာ့ခ်ထားလိုက္ျခင္းျဖင့္ လက္ထိုးထည့္မြဳ ကို ဖြင့္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ လက္က ဖင္ၾကားထဲ ပိုတိုးဝင္ေနသည္။ သူဘာဆက္လုပ္မည္ကို မသိေသာ္လည္း ဖင္ဝကို ကစားေနမြဳေတြင္ သူမ စိတ္လြဳပ္ရွားေနသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္က ျပန္ညႇစ္ထုတ္ေတာ့ ေရွ႕က လက္ေတြက ျပန္တြန္းျပန္သည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရသည္။ ေဒးဗစ္သည္ သူမ၏ မည္သည့္ တြန္းလွန္မြဳ ကိုမွ် မလိုခ်င္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ခ်က္႐ိုက္ျပန္သည္။ ဖင္ႏႈိက္၍ သူဘယ္လို ဇိမ္က်သည္ေတာ့မသိ။ သူမကိုယ္မွာ ေၾကာက္လန႔္မြဳက ျပည့္ေနသည္။ လက္က ေအာက္ဖက္ပိုေ႐ြ႕ကာ အဖုတ္ေပၚသို႔ အုပ္ကိုင္လာသည္။ လက္မက အဖုတ္ထဲ တိုးဝင္သည္။ လက္ ႏွစ္ေခ်ာင္း ေရွ႕ေနာက္ထိုးကိုင္ထားမြဳမွာ ေဘာလုံးညႇစ္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ေဒးဗစ္ က သူမ၏ အဖုတ္ကို ဆုတ္ၿပီး ေနာက္ကို ဆြဲျခင္းျဖင့္ ပြင့္ေအာင္လုပ္ေနသည္။ “ေလးခ်က္ က်န္ေသးတယ္။ ႏွစ္ခါစီေပါ့။ ဒီတစ္ခါ အဖုတ္ကို တီးမယ္။ ပြင့္ေအာင္လုပ္ထား။” လက္မ်ားက ေပါင္ၾကားကို တြန္းကားကာ လုံးဝ ဖြင့္ ေပးထားသည္။ ေထြး သည္ ေနာက္ဆုံးတစ္ႀကိမ္႐ိုက္ခ်က္မ်ားအတြက္ စိတ္ကိုတင္းထားသည္။ အဖုတ္ကို႐ိုက္မည္ဆိုသည္ကို မည္သို႔ မွ် နားမလည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔ကို ထားထားပုံက ေသခ်ာေပါက္လုပ္မွာမွန္း သိသာသည္။ အဖုတ္သည္ ႏူးညံ့ေသာ အစိတ္အပိုင္းမို႔ လန႔္လည္းလန႔္သည္။ ပို၍ပင္ စို႐ြြဲလာသည္။ နာေတာ့မည္မွန္းလည္း သိသည္။ သိရင္းပင္ အရသာ ေတြ႕သလိုျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ခ်က္ ဆက္တိုက္ တီးခံရၿပီ။ စိုေနေသာ ေဘာင္းဘီစ ကို အဖုတ္သြင္း႐ိုက္သြင္းလိုက္ သလို။ “အိုး။ အား။ ဘုရားဘုရား။ ေၾကာက္ပါၿပီ” ေဒးဗစ္ လက္မ်ား သူမ၏ အဖုတ္မွ အရည္မ်ားေၾကာင့္ စိုကုန္သည္။

စိုေနေသာ ေဘာင္းဘီ ေပၚမွ အဖုတ္ကို ဆက္ပြတ္ ေပးေနျခင္းျဖင့္ နာက်င္မြဳကို ဏွာ စိတ္သို႔ေျပာင္းေပးေနသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ ဏွာ အဂၤါ မ်ားအား အလြန္ ႏြဳးညံ့ အထိမခံ ဟုထင္တတ္ၾကသည္။ ေဒးဗစ္ကေတာ့ ယင္းတို႔သည္ အၾကမ္းပတမ္း အျပစ္ေပး ခံရဖို႔ လုပ္ထားသည္ဟု နားလည္သည္။ ထူေသာ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားမ်ားႏွင့္ ပန္းေရာင္အတြင္းသားမ်ား ကို ႐ိုက္ၿပီး တုန႔္ျပန္မြဳကို ၾကည့္သည္။ ေနာက္တစ္ခါ႐ိုက္လို႔ရမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ မၾကာပါ။ သူမသည္ ျပန္ကား သြားကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္အတြက္ ေစာင့္ေနေလၿပီ။ “ႏွစ္ခ်က္ပဲ ေထြး၊ နင္က အေတာ္႐ြြဲေနၿပီ။ ၿပီး သြားေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ အ႐ိုက္ခံရရင္ ၿပီးတယ္ေပါ့။ ဟုတ္လား” ေထြး ေရွ႕မွ မွန္ကိုၾကည့္ရာ သူ႔မ်က္လုံးမွ ရမၼက္ အျပင္ ႐ိုက္လိုက္တိုင္း ညဝတ္အက်ႌေအာက္မွ တိုးထြက္ေနေသာ လီးႀကီး ေတာင္တက္ တက္ သြားသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ေနာက္ဆုံး႐ိုက္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ကို အေနွးျပကြက္ ၾကည့္ရ သလို ျမင္လိုက္ရသည္။ လက္ဖဝါးသည္ သူမ ဖင္ေနာက္တြင္ ေျပာက္ကြယ္သြားသည္ကို ျမင္ရၿပီး ခဏအတြင္း အလြန္ အမင္း နာက်င္မြဳသည္ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္း မွသည္ အတြင္း အဂၤါမ်ားအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ “အား” သူမ ဟစ္၍ ေအာ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖင္ကို ေထာင္လ်က္ အေနအထားမွ မပ်က္။ ေဒးဗစ္ က လက္မ်ားကို အဖုတ္ေပၚတြင္ ကစားေနသည္။ လက္မက အဖုတ္တြင္းဝင္ေနေသာ ႐ြြဲေနသည့္ ေဘာင္းဘီ ကို အထက္ေအာက္ သြားေနေစသည္။ သူ မ အဖုတ္သည္ ၿပီးမည့္ အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမွန္းသိသည္။ ခုေတာ့ ဘယ္ ရမလဲ။ သူမကို သူ ၿပီးေအာင္ လုပ္မွာေပမယ့္ ယခု မျဖစ္ေစရေပ။ သူမကို ႐ြြဲေနေသာ အေျခအေနတြင္ ထားၿပီး သူ လို သလို ဆက္လက္ သုံးစြဲဦးမည္သာ။ “ညည္း မဆိုးဘူး။ ဒဏ္ေပးတာကို ေကာင္းေကာင္း ခံတယ္။ ကဲ အခု သင္ခန္းစာ ရထားၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိေလာက္ၿပီ။ ေနာက္ဆို ငါ့စကား အတိုင္း ေသခ်ာ ေနတတ္ထိုင္တတ္ၿပီျဖစ္မယ္။” ေထြး တစ္ေယာက္ အရမ္းကို ၿပီးခ်င္ေနသည္။ သူမသည္ ေဒးဗစ္၏ အမိန႔္အတိုင္းသာ လုပ္ရကိုင္ရ ေနထိုင္ရမည္ ကိုလည္း သိသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရမွာေပတည္း။ ထရပ္လိုက္ရင္း ဝတ္စုံေအာက္မွာ လီးေတာင္ထြက္ ေနေသာ သူ႔ပုံရိပ္ကို မွန္ထဲတြင္ေတြ႕ရသည္။ “ညည္း မအိပ္ခင္ တစ္ခု ေျပာထားအုံးမယ္။ ေထြး၊ ခုကစၿပီး ငါညဖက္ေရခ်ိဳးရင္ လာစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မအိပ္ ခင္ ငါလိုတာ လုပ္ေပးရမယ္။ကဲ ထၿပီး ဒီနားလာစမ္း။ ငါ ညည္းကို ဒီည တစ္ခုသင္ေပးစရာရွိေသးတယ္။ ငါ့ အတြက္ ဇိမ္က်ေအာင္ လုပ္ေပးရမွာ။ လုပ္ေပးမယ္ မဟုတ္လား ေထြး” ေဒးဗစ္ ျပန္ထိုင္သည္။ ေထြး ဆိုဖာမွ ထလာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ သူမသည္ အလြန္ ဆက္ဆီ ျဖစ္ေနသည္။ သူ၏ ႐ိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေခြၽးမ်ားျပန္ကာ အသားက ပို၍ စိုေနသည္။

ကားေနေအာင္ အၾကာႀကီး ကုန္းထားရာမွ ထလာရ ၍ ေျဖးေျဖးခ်င္း လြဳပ္ရွားေနရသည္။ ဖင္႐ိုက္ခ်က္မ်ားအား ေဘာင္းဘီစိုစိုျဖင့္ ပြတ္တိုက္မြဳေၾကာင့္ လြဳပ္တိုင္း နာေနသည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ေဘာ္လီ၊ ခါးစည္း၊ ပင္တီ၊ ေျခအိပ္ႏွင့္ ေဒါက္ဖိနပ္ တို႔ သာရွိသည္။ ေဒးဗစ္က ဆိုဖာခုံ ကို ဆြဲဖယ္ လိုက္ကာ သူ႔ေရွ႕တည္းတည့္တြင္ ေခါင္းအုံးတ္တစ္လုံးကို ခ်ထားလိုက္သည္။ “ဒီကိုလာ ေထြး” လက္ယပ္ ေခၚသည္။ “ဒီေခါင္းအုံးေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း။ ေအး ။ ဟုတ္ၿပီ” လက္မ်ားက ပုခုံးကို ကိုင္၍ ထိုင္ခိုင္းသည္။ သူမသည္ ေဒးဗစ္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ရင္း ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္ရင္ေနသည္။ သူမ ဘာလုပ္ေပးရမည္ေတာ့ေသခ်ာ မသိ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ သူ႔လီးကို တစ္ခုခု လုပ္ေပးရေပေတာ့မည္။ လက္ကိုသုံးခိုင္းမလား။ ပါးစပ္ႏွင့္လား။ တစ္ခုမွ သူမလုပ္ဘူး။ သူ႔ေျခေထာက္က သူမေပါင္ၾကားသို႔ဝင္လာၿပီး ကားခိုင္းေနျပန္ၿပီ။ “ေပါင္ကားၿပီး ထိုင္စမ္း။ နင့္ေျခေထာက္ေတြကားထားတာ ငါသေဘာက်တယ္။ ဟုတ္ၿပီ ေထြး” ေပါင္ၾကားသို႔လည္း ထိုးေသးသည္။ “နင္ စို႐ြြဲေနတုံးပဲ ေထြး၊ ဒီတစ္ခါက ငါ့ကို ျပဳစုေပးဖို႔ပဲ။ ငါ့ လီးကို ဘယ္လို အရသာရွိေအာင္ လုပ္ေပး ရတယ္ဆိုတာ သင္ေပးမယ္။ ေသခ်ာ သင္ယူၿပီး ညတိုင္း လုပ္ေပးရမယ္။ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးရင္ ငါဆုခ်မယ္။ မေကာင္းရင္ေတာ့ ထပ္အ႐ိုက္ခံဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့” သူေရွ႕နည္းနည္းတိုးထိုင္လိုက္ၿပီး ညဝတ္စုံကို ဟလိုက္ကာ လီးႀကီးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရစဥ္ ေထြး ထိတ္လန႔္သြားသည္။ ေထြး သည္ ၈ လက္မေက်ာ္ရွည္သည့္ လူႀကီးလီးႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေနၿပီ။ သူသည္ ေယာက်္ားတန္ဆာမ်ား အေၾကာင္း ၾကားဘူးေသာ္လည္း ဤမွ်ႀကီးမားမည္ဟု တစ္ခါမွ မထင္ဘူးခဲ့။ ထိပ္တြင္ အဖူးႀကီးပါသည္။ နီညိဳေရာင္ ႀကီးျဖစ္သည္။ ထိပ္ဖ်ားတြင္ အေပါက္ငယ္ေလးပါသည္။ အရည္ေလး အနည္းငယ္ထြက္ေနရာ အလင္းေရာင္တြင္ ေတာက္လွ်က္ရွိသည္။ “လက္ေတြ ေပးစမ္း ေထြး” သူမအားေျပာေနေသာ္လည္း မၾကားႏိုင္။ မ်က္လုံးထဲမွာ ေရွ႕ေမွာက္ရွိ လီးႀကီးကိုသာ အာ႐ုံဝင္စားေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက ေထြး ေမးေစ့ကို မလိုက္ကာ “ငါ့ကို လက္ေတြေပး ေထြး၊ မင္း ခု ကိုင္လို႔ရ ေတာ့မွာေပါ့” သူမ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္ၿပီး လက္ကို လီးအနားတိုးလိုက္သည္။ “လက္တစ္ဖက္ ေျမႇာက္ၿပီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးကို အေပၚေအာက္ ကိုင္လိုက္စမ္း။ ျဖည္းျဖည္း။ လက္ကို ဖြထား။ ဟုတ္ၿပီ။ အင္း… ေကာင္းတယ္။ ေထြး လက္ေတြက ႏုသားပဲ။ ဟုတ္ၿပီးျဖည္းျဖည္းဆင္း။ ကဲ ျပန္တက္၊ ျပန္ဆင္း အဲဒီနားမွာ ခဏနား။ ေအာက္ေျခကို ဆုတ္ထား ။ ေနာက္ လက္ဝါးတစ္ဖက္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္တင္။ ျဖည္းျဖည္းေလးလုပ္။ ေကာင္းတယ္။ လထစ္ကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ဆုတ္လိုက္။ နည္းနည္းၾကပ္။ ကဲ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ ျပန္လုပ္။ လထစ္ကိုပါ ပြတ္။ အေပါက္ေလး ေပၚကို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ အုပ္။ အသာေလး ပြတ္။ လရည္ေလးေတြ ထြက္ေနတာ ေတြ႕လား။ ဟုတ္ၿပီ အဲဒါကို လထစ္ေပၚ ျဖန႔္ပြတ္လိုက္။ နင္လည္း ႐ြြဲလာၿပီ မဟုတ္လား။

နင့္ႏြဳတ္ခမ္းလွလွေလးကို ဖြင့္ၿပီး လထစ္ကို ေလနဲ႔ မြဳတ္လိုက္။ အိုး။ ေကာင္းတယ္။ ေလေႏြးေလးက အေတာ္ေကာင္းတာပဲ ေထြး။ နင္ ဂြင္းတိုက္ေပးဘူးလား။ မလုပ္ဘူးဘူးလား။ နင္မဆိုးဘူးပဲ။ သဘာဝအတိုင္း လုပ္တာ ဒါမ်ိဳးလုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေထြး လက္မ်ားက ပူေႏြးေသာ အသားကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူမထင္သေလာက္ မာေတာင့္ မေန။ ႏူးညံ့၍ ေႏြးေႏြးႀကီးျဖစ္သည္။ ၫြြန္ၾကားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ရင္း လက္က လီးႀကီးကို အစုန္အဆန္ ပြတ္ေပးသည္။ လထစ္ႀကီးကို ပြတ္သည္။ ေႏြးေသာ လရည္မ်ားကို စမ္းမိသည္။ လထစ္ေပၚသို႔ အရည္မ်ားကို ပြတ္ေပးသည္။ ခိုင္းသည့္အတိုင္း ေလျဖင့္ မြဳတ္ေပးသည္။ မြဳတ္လိုက္လွ်င္ ေတာင္ ေတာင္ တက္သြားသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ “ကြၽန္မတစ္ခါမွမလုပ္ဘူးပါဘူး သခင္ႀကီး” “ကြၽန္မလုပ္တာ မွန္ရဲ႕လားရွင္” ေဒးဗစ္ က သူမလက္တစ္ဖက္ကို ဆုတ္၍ ေဂြးဥမ်ားဆီသို႔ ပို႔ကာ ကိုင္ခိုင္းသည္။ ဒါက တစ္မ်ိဳးဆန္းသည္။ ဥ ႏွစ္လုံးက ကပၸယ္အိတ္ထဲတြင္ လွိမ့္၍ေနသည္။ အနည္းငယ္ ညႇစ္လိုက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္၏ ညည္းသံကိုၾကားရသည္။ “ျဖည္းျဖည္း ေထြး၊ ဥေတြကို သိပ္မညႇစ္နဲ႔။ အဲဒီထဲမွာ နင္ အရသာခံဖို႔ လရည္ေတြ တေထာႀကီးရွိတယ္။” သူခုံေပၚတြင္ ေသခ်ာျပန္ထိုင္ရင္း ေထြး ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ခုမွစလုပ္ဘူးေသာ သူမသည္ သင္ယူမြဳ အေတာ္ေလးျမန္သည္ဟုဆိုရမည္။ အစုန္အဆန္ ထုေပးေနရင္း လက္မျဖင့္ လထစ္ကို ပြတ္ေပးသည္။ လက္သည္းမ်ားက လထစ္ အရစ္ကို အသာခ်စ္သည္မွာ သူ႔ကို စ ေနသလိုျဖစ္သည္။  “မင္းလက္ေတြက အေတာ္ ေကာင္းတာပဲ ေထြး။ လီးတစ္ေခ်ာင္းကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရန္မွန္းသိေနၿပီ” ေထြး အဖုတ္ထဲတြင္ ျပန္႐ြြဲလာျပန္သည္။ သူ႔ လီး ႀကီးကို ထုေပးေနရသည့္ အလုပ္အေပၚ ဖီလင္ရေနသည္။ ထုသည့္ ႏြဳန္းကို ေနွးလိုက္ေသာအခါ ေဒးဗစ္ ခါးက ႂကြၿပီးေရွ႕တိုး လာသည္။ လဥမ်ာကို ညႇစ္ေသာအခါ နည္းနည္းမ်ားသြား လွ်င္ ဖင္ႂကြလာၿပီး ညည္းသံထြက္လာသည္။ တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေသာ္လည္း နားလည္လာကာ ေဒးဗစ္၏ ခ်ီးမြန္း အားေပး သံတို႔က ဆက္တိုက္ ထြက္လ်က္။ “အင္း။ အား လားလား။ အရမ္းေကာင္းတယ္ ေထြး။ ျမန္ျမန္ေလး ထုစမ္း။ ငါ ထြက္ေတာ့မယ္။ ထြက္တာနဲ႔ ငါ နင့္ေပၚကို တည့္တည့္ထားလိုက္မယ္။ နင့္ကိုယ္ေပၚကို လရည္ေတြ ပန္းပစ္လိုက္မယ္။ ဟုတ္ၿပီ လား ေထြး” ေထြး ေက်ာင္းေနစဥ္ တခ်ိဳ႕ မိန္းကေလးေတြက လီး က ပူေႏြးေသာ လရည္ေတြ ပန္းထြက္လာတတ္မွန္း ေျပာတာ ၾကားဘူးပါသည္။

သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုျဖစ္မည္ဆိုတာ သူမ မမွန္းႏိုင္။ အရည္ေတြ ခုနလည္းထြက္လာသားပဲ။ သို႔ေသာ္ လထစ္ေပၚက စိမ့္ရည္မွ်သာ။ ဒါမ်ိဳးပဲ ဆိုရင္ေတာ့ သူမေပၚကို ပန္းႏိုင္မည္ မထင္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” သူ႔လက္မ်ားက လီးႀကီးကို သူမဖက္ခ်ိန္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ေနရင္းမွ ေဒးဗစ္ သူမနား ပိုတိုးကပ္လာသည္။ လီးႀကီးက ပိုမာေတာင့္လာည္။ လက္တစ္ဖက္က လထစ္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို အသာညႇစ္ရင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ထြက္လာေအာင္ လုပ္ေပးသည္။ “ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္။ အား။ ေခြးမ။ ငါ့လေရေတြ ထြက္ကုန္ၿပီ” သူ႔ကိုယ္ ေရွ႕သို႔ တိုးရင္း ပန္းသည္။ ေဒးဗစ္ တစ္ေယာက္ ဥမ်ားအားညႇစ္ကာ ေရွ႕သို႔ ထု ထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ အရည္မ်ားစြာ ဆြဲထုတ္ခံရသလို ခံစားရသည္။ “အား” ပထမအသုတ္ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ ေထြး၏ ေဘာ္လီေပၚ၊ မ်က္ႏွာေပၚ က်ကုန္သည္။ ေထြး က ပထမသုတ္ လရည္မ်ားပန္းသည္ကို တအံ့တၾသ ၾကည့္ေနသည္။ သူထင္သည္ထက္ ပို၍ အရွိန္ျပင္းသည္။ ေႏြးေႏြးအရည္မ်ား သူမကိုယ္ေပၚက်လာသည္။ လက္က ဆက္၍ ထုေပးေနသည္။ ေနာက္တစ္ဖက္က ဥကို ညႇစ္ေပး ေနသည္။ ေနာက္ တသုတ္ ထပ္ထြက္လာၿပီ။ တခ်ိဳ႕က သူမလက္ထဲကို ပန္းသည္။ လီးႀကီးတေလွ်ာက္ လရည္မ်ား ေပကုန္  ေသာေၾကာင့္ ပို ၍ ျမန္ျမန္ ဆက္ထုေပးေန ရသလိုျဖစ္သည္။ ေနာက္ ထပ္ တစ္သုတ္။ လက္ဝါးထဲသို႔က် သည္။ အားက ေလ်ာ့သြားသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လာအုံးမလားလို႔ သူမ ပိုျမန္ျမန္ တိုက္ ေပးေနသည္။ ထြက္ေတာ့လာသည္။ လီးထိပ္မွ အရည္မ်ား သာ စီးလာၿပီး လီးႀကီးတစ္ခုလုံး ႏွင့္ ထုေပးေနေသာ လက္မ်ားကို စိုေစသည္။ “အား။.. သိပ္ေကာင္းတယ္။ ၿပီးေအာင္ ဘယ္လိုထုရမယ္ဆိုတာ နင္ေကာင္းေကာင္းသိသားပဲ” ပူေႏြးေသာ လရည္မ်ား သူမေပၚတြင္ ေပကုန္ၿပီ။ “ငါလိုးမ။ အင္း.. ေကာင္းတယ္” ေနာက္ဆုံးတစ္ႀကိမ္ သူမလက္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ထိုင္ခုံေပၚသို႔ ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးမွာလည္း ေပ်ာ့က်သြားသည္။ “ကိုင္း သြားလို႔ရၿပီ ေထြး။ နင္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္တတ္တယ္။ ေသခ်ာ သင္ယူလိုက္သားပဲ” ေထြး ထလိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို ေကာက္ယူကာ ျပန္မဝတ္ေတာ့ပဲ ထြက္ခဲ့သည္။ သူမ အလြန္ရွက္ေနသည္။ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ၿပီး တံခါးကို အျမန္ပိတ္သည္။

အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ထားသည္။ မ်က္လုံးထဲတြင္ သူမ ေဒးဗစ္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လ်က္ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ကာ သူမကိုယ္ေပၚက်လာတာ ျမင္ေနသည္။ သူမလက္မ်ားက အဖုတ္ ဆီေရာက္သြားကာ အေစ့ေလးကို ပြတ္သည္။ သူမ ဖင္က ေကာ့တက္လာသည္။ ပိုၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သည္။ “အားလားလား” သူမညည္းသည္။ လက္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး ၿပီးသြားမြဳကို အသံမထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ လက္က ေစာက္ရည္မ်ားကို အရသာခံမိသည္။ လွ်ာျဖင့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လ်က္ ရင္း ထပ္ၿပီးသြားျပန္သည္။ ပါးစပ္ထဲတြင္ လက္မွာေပေနေသာ လရည္မ်ားပါ ဝင္သြားသည္။ သူ႔ေဘာ္လီကလည္း လရည္ေတြ စို႐ြြဲေနဆဲ။ မနက္က်ေတာ့ ေထြး လန္းဆန္းစြာထလာသည္။ သူ ညက ၿပီးသြားတိုင္း ဒီလိုထလာၿမဲ။ မိဘမဲ့ေက်ာင္းက မိန္းကေလး မ်ားက သူမကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ ေယာက်္ားေလး မရွိေသာ္လည္း အျပန္အလွန္ လုပ္ၾကကာ ႀကီးလာေလ ပိုလုပ္ျဖစ္ေလျဖစ္သည္။ ညက သူမ အရွက္ရခဲ့သည္ တစ္ကိုယ္လုံး လရည္မ်ား အျဖန္းခံရသည္။ ဒီေန႔ ေတြ႕လွ်င္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမည္လဲ သူမသိ။ စိတ္လြဳပ္ရွားေစသည္။ အဝတ္လဲၿပီး မီးဖိုထဲသြားကာ မနက္စာ စားသည္။ ရာဂ်ဴးက ေရာက္ႏွင့္ေနကာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ေမာ့ေနၿပီ။ သူမဝင္လာသည္ကို ၾကည့္ေနသည္။ “မဂၤလာပါ ရာဂ်ဴး” “ညက အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား ဟ” သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက အနည္းငယ္အေရာင္ေတာက္လွ်က္ ေမးသည္။ “အင္း။ ေျပပါတယ္” သူမ ညက ဒဏ္ေပးခံရမည္ကို ရာဂ်ဴးသိၿပီးမွန္း ေမ့ေနသည္။ ခုေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာ ၿပီတီတီ အၾကည့္ တစ္ခ်ိဳ႕ျမင္ရသည္ဟုထင္သည္။ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ခံရမယ္ ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမလား။ “ေကာင္းတာေပါ့ ေထြး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ နင့္ကို သေဘာက်တာ။ နင္က ဘယ္လို ေနရမယ္။ ေဒးဗစ္ ေက်နပ္ေအာင္ ဘယ္လို ထိုင္ရမယ္ သိသားပဲ။ ကဲ သြားေတာ့မယ္။ နင္လည္း လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္မဟုတ္လား” စေနေန႔တြင္ အၿပီးေပးဖို႔ ခုံ ကို အျမန္ဆက္လုပ္ရအုံးမည္။ သူ႔ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေၾကာင့္ ေဒးဗစ္ စိတ္လြဳပ္ရွား ေနသည္။ ေထြးကို ခုံေပၚတြင္ ကုန္းလ်က္၊ ဖင္ ဘူးေတာင္း ေထာင္လ်က္၊ ေပါင္မ်ားကားလ်က္ ျမင္ေနသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ေဒးဗစ္က သူမကို ေပးႏိုင္သည္။ သူ လည္း အဲလို ေနာက္က ေဆာ္ရမည္ထင္သည္။ ဖင္ကိုပါ ခ်ရလ်င္ ပိုေကာင္းမည္။ စိတ္ကူးႏွင့္ လီးေတာင္လွ်က္ သူ႔ အလုပ္႐ုံဆီသို႔ သြားသည္။ ေထြး စားေသာက္ေနစဥ္ ေဒးဗစ္ မီးဖိုထဲဝင္လာသည္။ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ယူကာ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ေန႔ခင္းက်မွ စာၾကည့္ခန္းေခၚၿပီး နည္းနည္း ေသြးတိုးစမ္းၾကည့္ဦးမည္။ ေထြး က ေဒးဗစ္ ကို ႏြဳတ္ဆက္လိုက္ေသာ္လည္း စကားသံထြက္လာခ်ိန္မွာ ေဒးဗစ္မရွိေတာ့ၿပီ။ ညက ျဖစ္ခဲ့တာ တကယ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ေဒးဗစ္သည္ သူမကို ရွိသည္ေတာင္မထင္။ ကဲ ထားပါေတာ့ေလ။ သူမ ပုံမွန္အလုပ္မ်ားကို စသည္။ အခန္းမ်ားကို ရွင္းသည္။ ေဒးဗစ္၏ အိပ္ခန္း၊ ေနာက္ စာၾကည့္ခန္း။ ဆိုဖာခုံကို ၾကာၾကာၾကည့္မိသည္။ သူဒူး ေထာက္ခဲ့ျခင္း၊ ဖင္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားမ်ားကို ႐ိုက္ခံခဲ့ရျခင္း။ ၿပီးေနာက္ ေဒးဗစ္၏ ထိုင္ခုံ၊ သူမေပၚ လရည္မ်ားပန္းခ်သည္ ထိ ထုေပးခဲ့ရေသာေနရာ။ ေခါင္းထဲမွ မနည္းထုတ္ပစ္ရသည္။ ျပန္ေတြးတိုင္ အဖုတ္က စိုလာသည္။ မနက္ခင္းက လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္သြားသည္။ ေန႔လည္စာအၾကာႀကီးစားသည္။ ထို႔ေနာက္ အလုပ္ဆက္လုပ္သည္။ ရာဂ်ဴးႏွင့္ ဆုံေသာ အခါ သူမ စာၾကည့္တိုက္ထဲေရာက္ေနသည္။ “ေဒးဗစ္ က သူ႔စာၾကည့္ခန္းထဲလာခဲ့ဖို႔ေခၚေနတယ္ ေထြး” သူမ တုန႔္ျပန္မြဳကို စူးစမ္းရင္း လာေျပာသည္။ ေထြး အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားသည္။ “ေက်းဇူးပဲ ရာဂ်ဴး” သူမ တစ္ခုခု မ်ား မွားလုပ္ခဲ့မိေသးလား။ ေထြး အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ နားလည္လိုက္သည္။ ေဒးဗစ္ က ခုံမွာထိုင္ေနသည္။ ဆိုဖာက သူ႔ေရွ႕ၾကမ္းျပင္မွာ။ ညဝတ္စုံကို ဝတ္ထားသည္။ “ငါ ဒီည အျပင္သြားစရာရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေန႔ အလုပ္ကို ခုပဲ လုပ္လိုက္ရေအာင္။ ဒီကိုလာ ေထြး.” သူ႔အသံက ေလာေလာ ေလာေလာ ႏွင့္ ေတာင္းဆိုသည္။ ေထြး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးခ်လွ်က္ သူ႔ေရွ႕ေရာက္သြားသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္.” သူ႔လက္မ်ားက သူမ ခါးကို ကိုင္ကာ ေရွ႕ဆြဲလိုက္သည္။ ဝတ္စုံကို အသာဟထား၍ လီးႀကီးကို တစ္စိတ္တပိုင္း ျမင္ ေနရသည္။ “ဒီေန႔ နင့္ဖင္ေတြနာေနလား ေထြး?” သူမကို လွည့္ၿပီး ဖင္ကို ၾကည့္သည္။

အသာပုတ္လိုက္သည္။ “ထပ္ ခ်ရအုံးမလား” ေနာက္ တင္ပါးတစ္ဖက္ကို ထပ္ ပုတ္သည္။ “သိပ္မနာေတာ့ဘူး သခင္ႀကီးေဒးဗစ္။ မနက္ကေတာ့ အေတာ္နာတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ နာေသးတယ္။ အခု။” သူ႔ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို တင္ပါးမ်ားကို ကိုင္ၾကည့္ေနတာ ခံရသည္။ ပြတ္သတ္ ဆုတ္နယ္ ေနျပန္သည္။ “ငါ စကတ္ ခြၽတ္ၾကည့္မယ္” ၾကယ္သီးမ်ားကို အျမန္ျဖဳတ္ကာ စကတ္ကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ “ခြၽတ္လိုက္ ေထြး၊ ၿပီးေတာ့ အက်ႌ၊ ခြၽတ္လိုက္စမ္း ျမန္ျမန္ေလး။ ငါအခ်ိန္မရဘူး။” ေထြး အျမန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဘာ္လီ၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ၊ ခါးစည္း၊ ေျခအိတ္ တို႔သာ က်န္ေတာ့မွ ေဒးဗစ္ကို ေက်ာ ျပန္ေပးလိုက္သည္။ ေဒးဗစ္လက္မ်ားက ပိုးသား ပင္တီ ေပၚမွ ပြတ္ေနသည္ကို ခံစားရသည္။ “ေပါင္ကားလိုက္အုံး။ ထပ္ ကား။ ဟုတ္ၿပီ” ေျခေထာက္ေတြက ၿခဲထားတာ ၃ ေပေလာက္ ရွိၿပီ။ “ခါးကိုင္းၿပီး ဒူးေတြကို လက္နဲ႔ကိုင္လိုက္စမ္း၊ ဟုတ္ၿပီ။ ကုန္း၊” ခါးကို လက္ျဖင့္ ဖိခ်ၿပီး ဖင္ကို ေျမာက္ေနေအာင္လုပ္သည္။ တင္ပါးမ်ားက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ဖ်ားေယာင္း ေနသည္။ “ဟုတ္ၿပီ ေကာင္မေလး။ ေပါင္ၾကားကေန ငါ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနေနာ္။” ေထြး စိတ္လြဳပ္ရွားေနသည္။ သူမ တစ္ကိုယ္လုံး ဖြင့္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဖင္မ်ားက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ။ ေပါင္ ၾကားမွ သူလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အားလုံးက ေစာက္ထိုး။ သူက သူမ တင္ မ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။ အသားမ်ားကို ပြတ္သတ္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သည္။ ေဘာင္းဘီ စြန္းမွျပဴေနေသာ ေစာက္ေမြြးေလးကို အသာဆြဲ ထုတ္သည္။ နာသျဖင့္ သူမညည္းသည္။ ေဒးဗစ္က သူမ၏ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲၿပီး ဖင္လုံးမ်ား ေပၚလာေအာင္လုပ္သည္။ ေဘာင္းဘီစက အဖုတ္ထဲသို႔ တိုးဝင္သြား ၿပီး အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို ခြဲလိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ဖင္ၾကားထဲ ထိုးဝင္ၿပီး ေ႐ြြ႕ကာ အဖုတ္အထိ ေရာက္သြားသည္။ ေဘာင္းဘီမွာ စိုလာမွန္းသူသိသြားသည္။ “႐ြြဲလာျပန္ၿပီလား ေထြး? ေပါင္ၾကားမွ သူမမ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ေခ်ာင္းမ်ား အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းပြတ္သည္။ ဖင္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီး “ဒူးေထာက္ၿပီး ေရွ႕မွာထိုင္စမ္း။ ျမန္ျမန္” အက်ႌထဲမွ လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “ငါ့ကို ထပ္ ဂြင္းတိုက္ေပးစမ္း။ သင္ေပးစရာ မလိုေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။ ေဟ” ေထြး အဖုတ္ထဲမွာ ယားၿပီး စိုေနၿပီ။ သူမ ျပန္ရပ္လိုက္ၿပီးမွ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္သည္။ “ရပါၿပီ သခင္ႀကီး။ ေက်နပ္ေအာင္ သမီး လုပ္တတ္ပါၿပီ” လက္တစ္ဖက္က လီးႀကီးကိုကိုင္၊ ေနာက္တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို အသာ ကိုင္ သည္။ ဂြင္း စ ထုေပးၿပီ။ ေလႏွင့္လည္း အသာမြဳတ္ေပးသည္။ ဥကို အသာေလး ညႇစ္ေပးသည္။

တစ္ဖက္က ဖြဖြေလး စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ တိုက္ေပးသည္။ “ဒီတစ္ခါ ငါ ၿပီး ရင္ နင့္မ်က္ႏွာကို ပန္းမယ္။ အဝတ္ေတြေပၚ မက်ေစနဲ႔။ မ်က္ေစ့ကို လည္း ပိတ္မထားမိေစနဲ႔။ ငါ ၿပီးရင္ နင့္မ်က္လုံးေတြကို ျမင္ခ်င္တယ္” ခုံေပၚတြင္ မွီထိုင္ရင္း ခ်စ္စရာ မိန္းမပ်ိဳေလးက ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္ကို ခံစားေနသည္။ ေလႏွင့္ မြဳတ္ေပးေနသျဖင့္ သူ႔ လီးႀကီးမွ ႏွစ္ လက္မ ေလာက္သာ ေဝးေသာ သူမ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ ၾကည့္ေနသည္။ အရသာ အလြန္ရွိသည္။ ေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးပဲ။ သို႔ေသာ္ ဒီညသည္ သူ႔ကို ဂြင္းတိုက္ေပးရတာ ေနာက္ဆုံးညသာ ျဖစ္ေပမည္။ နက္ျဖန္ ဆိုလွ်င္ စေနေန႔။ သူမ၏ ပါးစပ္ကို စသုံးရေတာ့မည္။ ၿပီးရင္ လုပ္ခိုင္းထား ေသာ ခုံအသစ္ကို သုံးရမည္။ ၾကည့္ေနရင္း သူသည္ ၿပီးကာနီးလာၿပီ။ သူမလက္မ်ားက လည္း ပိုျမန္လာသည္။ “ကပ္ထား။ နင့္မ်က္ႏွာကို” ပထမဆုံး လရည္ တစ္သုတ္က သူမ ႏွာေခါင္းကိုတည့္တည့္ပန္းသည္။ ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာေသာ လရည္မ်ားေၾကာင့္ သူမ ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ တြန႔္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပါးေပၚသို႔ က်သည္။ ပါးစပ္နားသို႔ေရာက္သည္။  “ငါ မေျပာမခ်င္း သုတ္မပစ္နဲ႔အုံး” သူမ ေခါင္းကို ဆြဲကပ္လိုက္ၿပီး “ဆက္ထု။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထြက္ေအာင္ လုပ္စမ္း ေထြး ” သူမ ဆက္လုပ္ေနသည္။ ဥေလး မ်ားကို ညႇစ္သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူမႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို ပန္းသည္။ သူက ႏြဳတ္ခမ္းေပၚက လရည္မ်ားကို ဆြဲ စု ကာပါးစပ္ တစ္ဖက္မွ တစ္ဖက္စြန္းသို႔ ျဖန႔္သည္။ “ကဲ ႏြဳတ္ခမ္းေတြေျပာင္ေအာင္ လ်က္လိုက္စမ္း ေထြး။ ဘာမွ မက်န္ ေစနဲ႔” ေထြး မ်က္ႏွာေပၚသို႔ လရည္မ်ား ပန္းခံရၿပီ။ ပူေႏြးေသာ လရည္မ်ားက မ်က္ႏွာေပၚမွာ စီးေနစဥ္ ပို၍ ပို၍ သိမ္ငယ္ သြားသလို ခံစားရသည္။ သုတ္မပစ္ဖို႔လည္း ေျပာသည္။ မ်က္ႏွာကို ဆြဲကပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး တစ္သုတ္ထြက္ေအာင္ လုပ္ခိုင္းသည္။ သူမႏြဳတ္ခမ္းကို ပန္းခ်င္မွန္း နားလည္သည္။ ႏြဳတ္ခမ္းက္ုိလ်က္ခိုင္းေနၿပီ။ သူမ မလုပ္ခ်င္။ သို႔ေသာ္ မျငင္းပယ္ႏိုင္။ ညက သူ႔လရည္မ်ားကို ကိုယ့္လက္ကို စုတ္ရင္း အရသာခံဘူးၿပီ။ လွ်ာကို အသာထုတ္ကာ ႏြဳတ္ခမ္း မ်ားကို သတ္သည္။ ပါးစပ္ထဲ လ်က္သြင္းသည္။ ခြၽဲခြၽဲ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ခံစားရင္း လွ်ာျဖင့္ ႏြဳတ္ခမ္းကို ထပ္သတ္ ေနသည္။ “ငါ လရည္ထြက္လာတုန္း နင္ ေနာက္ကို တြန႔္သြားတယ္မဟုတ္လား။ နင္ နက္ျဖန္ညက် တစ္ခါ ဒဏ္ေပးခံရမယ္။ ကဲ သြားေတာ့။

ငါလည္း အျပင္ သြားေတာ့မယ္” ေထြး အဝတ္မ်ားကို ကိုင္ကာ အျပင္ေျပးထြက္ခဲ့သည္။ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ပါးေပၚမွာ လရည္ေတြႏွင့္။ နက္ျဖန္ည ဒဏ္ထပ္ ေပးခံရမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြလည္း က်ဆင္းေနသည္။ ဒီတစ္ခါ ဆို အရင္တစ္ခါထက္ ပိုဆိုးမည္မွန္း လည္း သိသည္။ အခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ ငိုညည္းေနသည္။ လက္မ်ားက ႐ြြဲေနေသာ အဖုတ္ဆီေရာက္သြားကာ အေစ့ ကို ရွာသည္။ မာေတာင္ေနေသာ အေစ့ကို ပြတ္သည္။ ခါးက ကုတင္ေပၚမွာ တစ္လြဳပ္လြဳပ္ႏွင့္ ၿပီးသြားသည္ အထိ ပြတ္ေနသည္။ သူမလက္ေခ်ာင္း တခ်ိဳ႕က မ်က္ႏွာေပၚက လရည္မ်ားကို သုတ္ကာ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္သည္။ က်န္လက္မ်ားကို ေပါင္ၾကားထဲမွာ ညႇပ္ထားသည္။ အခန္း (၄) ေထြး အိပ္ယာေပၚမွာထထိုင္သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ ထိတ္လန႔္ျခင္းျဖင့္။ တစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ။ အိပ္မက္ဆိုးမွ လန႔္ႏိုး စဥ္ မသက္မသာ ျဖစ္သလိုမ်ိဳးလား။ အာ႐ုဏ္တက္ေနၿပီ။ ျပဴတင္းမွ အလင္းေရာင္ စတင္ထိုးက်လာေနသည္။ အခန္း ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ လြဳပ္ရွားမြဳ ေတြ႕လိုက္သလိုရွိသျဖင့္ ႐ုတ္ခ်ည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အိပ္ခ်င္မေျပေသး ေသာ မ်က္လုံးမ်ားက အရိပ္မည္းတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “သခင္ႀကီးေဒးဗစ္၊ ဟုတ္လားဟင္?” အခန္းေထာင့္ ရွိထိုင္ခုံေပၚသို႔ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက စူးစိုက္ၾကည့္မိသြားၿပီး ေၾကာက္ လန႔္တၾကား ေမးမိသည္။ ပိုရွင္းရွင္းျမင္ရလာသည္။ ေဒးဗစ္သည္ အခန္းေထာင့္ ခုံေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္။ ညက ဝတ္ထားေသာ ညဝတ္႐ုံကို ဝတ္ထားၿပီး သူမကို ၾကည့္ေနသည္။ “ဘာေၾကာက္စရာရွိလည္း ေထြး။ ဒါ ငါ့အိမ္ေလ။ ငါ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကို ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ သြားမယ္ လာမယ္ ေျပာထားသားပဲ” ေထြး ေစာင္ကို လည္ပင္းထိၿခဳံလိုက္သည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ ကိုယ္ၾကပ္ပိုးအတြင္းခံသာ ရွိေၾကာင္း သတိရ၍ျဖစ္သည္။ “ခြင့္လြြတ္ပါ သခင္ႀကီး၊ အဲဒါေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဝင္လာတာ မသိလိုက္လို႔ လန႔္သြားတာပါ။” “ငါရွိေနတယ္ဆိုတာ ႐ိုးေနမွျဖစ္မယ္။ ငါ က နင့္အခန္းအပါအဝင္ တစ္အိမ္လုံးကို အခ်ိန္ျပည့္သုံးမွာပဲေလ။ ကဲ အိပ္ယာ ျမန္ျမန္ထ၊ ဒီနားကိုလာစမ္း။ ဒီေန႔ စေနေန႔။ နင့္မွာ လုပ္စရာ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ ညက်ရင္လည္း ဒဏ္ေပး ခံရအုံးမယ္။ ငါ တစ္ေနကုန္ ေစာင့္မေနႏိုင္ဘူး” ညက်အျပစ္ခံရအုံးမည္ဆိုေသာစကားမွ်ႏွင့္ပင္ ေထြး အိပ္ယာထဲက ခုန္ထလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ အနာခံရမွာ ေၾကာက္ေနသည္မဟုတ္လား။ အတြင္းခံမ်ားကို အသာဆြဲဆန႔္သည္။ ပိုးစသည္ သူမ၏ အေရျပားတစ္ခုႏွယ္ ကပ္ ေနသည္။ ဝတ္ထားေသာ္လည္း တုံးလုံး လိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ အေပၚပိုင္းကလည္း ဟိုက္လြန္းသျဖင့္ ရင္ႏွစ္မြြာၾကား က ထင္းထင္းေပၚေနသည္။

က်န္အဝတ္အစားတို႔က သူမ၏ ေသးေသာခါး၊ က်စ္လ်စ္ေသာ တင္ႏွင့္ အတူ အဖုတ္ ကိုပါ ေရးေရးျမင္ေနရသလိုရွိသည္။ သူမ အျမန္လာသည္ကို ေဒးဗစ္ ၾကည့္ေနသည္။ ေျခေျပာင္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လာစဥ္ လွမ္းလိုက္တိုင္း တင္ပါးဆုံတို႔က ဏွာထဖြယ္ လြဳပ္ရွားေနသည္။ ညက သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေသာက္ ေနခဲ့သည္။ ထုံးစံအတိုင္း မိန္းကေလးေတြ ႏွင့္လည္း ဆုံသည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဝင္မပါခဲ့။ စိတ္ထဲမွာ ေထြးကို ဘယ္လို က်င့္ေပးရမလဲ။ သူႀကိဳက္သည့္ ပုံစံ ဘယ္လို သြင္းယူမလဲ သာ စဥ္းစားသည္။ ဒီခုံေပၚမွာ ထိုင္ေနတာ တစ္နာရီေလာက္ပင္ရွိၿပီ။ အိပ္ေနေသာ ေထြးကို ၾကည့္ေနသည္။ ေနေရာက္က အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ အျပစ္ကင္းေသာ သူမမ်က္ႏွာကို ေတြ႕သည္။ ဒီအျပစ္ကင္းမြဳ ကို မၾကာခင္ သူမထံမွ သူ ရယူသြားေပေတာ့မည္။ အသက္႐ြဳသည္ကိုၾကည့္ေနရင္း သူ႔လီးက ေတာင္လာသည္။ သူမက ဂြင္းတိုက္ေပးေနသလို စိတ္ကူးယဥ္သည္။ သူမ၏ လွ်ာေလးျဖင့္ စုတ္ေပးခံရသလို ဖီလင္ျဖစ္သည္။ ေလေႏြး ေလးႏွင့္ လထစ္ကို မြဳတ္ေပးေနသလို ခံစားသည္။ ညအထိ သူမေစာင့္ ႏိုင္ေတာ့။ ခ်က္ျခင္းပင္ ဆႏၵျဖည့္ခိုင္းဖို႔ လုပ္ ေတာ့သည္။ သူ႔အနားလာရန္ လက္ယတ္ေခၚေနသည္ကို ေထြး ေတြ႕ရသည္။ သူ႔လီးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေကာင္း ေအာင္ လုပ္ၿပီး သူမမ်က္ႏွာေပၚ ပန္းဦးမည္လား။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သူ စိတ္ဆိုးမွာ မလိုလားသည့္ အတြက္ ေရွ႕ကိုတိုးလာသည္။ သူ႔လက္မ်ားက သူမကိုယ္ေပၚ ေရာက္လာၿပီ။ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ေခ်ာမြတ္ေနသာ တင္ပါးဆုံကို ဆုတ္ကိုင္သည္။ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ တင္ပါးမ်ားကို ပြတ္ေနသည္။ သူမ ဖင္ကို ေလွ်ာ့ထားသည္။ ဖင္႐ြဳံ႕ထားလွ်င္လည္း အျပစ္ တစ္ခု ျဖစ္ဦးမည္မွန္း သိေနသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို အျပည့္အဝ ထိေတြ႕ခြင့္ ေပးမွသာ ေက်နပ္မည္ျဖစ္သည္။ သူမအသားႏုႏုကို ကိုင္တြယ္ရင္း ေဒးဗစ္ ေက်နပ္စြာ လီးေတာင္ေနသည္။ “ေျခေထာက္” “ေျခေထာက္ေတြ ကားေပးစမ္း” ေပါင္ကားလိုက္သျဖင့္ အတြင္းခံက ပိုၾကပ္သြားသည္။ လက္က ေပါင္ၾကားကို ႏႈိက္သည္။ အဖုတ္ေပၚမွ အေမြြးႏုမ်ားကို စမ္းမိသည္။ ေစာက္ေမြြးနီနီေလးမ်ားဟု သူျမင္ေယာင္သည္။ ခ်က္ျခင္းပင္ ၾကည့္ခ်င္လွၿပီ။ “နင္ေရခ်ိဳးတာ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္။ လုပ္စမ္း” ေထြး သူ႔ေရွ႕မွာ တစ္ခါမွ ကိုယ္တုံးလုံးမခြၽတ္ဘူးေသး။ ခုေတာ့ ခြၽတ္ခိုင္းၿပီး သူေရခ်ိဳးသည္ကို ၾကည့္မည္ဟု ဆိုလာ သည္။

ေတြေတြေဝေဝႏွင့္ပင္ ေရခ်ိဳးကန္ဆီသူမေရာက္သြားသည္။ ေရပိုက္ကိုဖြင့္ၿပီး ေရေႏြးစပ္သည္။ ေဒးဗစ္ သူ႔ခုံ ကို ေရခ်ိဳးကန္နားေ႐ြြ႕လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကန္ ေခါင္းရင္းမွာ ေနရာခ်သည္။ အဲဒီေနရာဆိုလွ်င္ သူမေရွ႕ပိုင္းကို ေသခ်ာျမင္ရမည္။ ဆပ္ျပာျမႇတ္နဲ႔ ခ်ိဳးရင္ ပုံးသာ ကြယ္သာ ရွိမွာပဲဟု စဥ္းစားေနသည္။ “ငါ့ဖက္လွည့္စမ္း ေထြး၊ ခါးစည္းကို ျဖည္လိုက္။ နင့္ ႏို႔ေတြ ငါမျမင္ဘူးဘူး။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ေထာင္ ေနတာပဲ ေတြ႕ ဘူးတာ။ နင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေတြႀကီးတယ္လို႔ ငါ့ကို ေျပာဘူးတယ္မဟုတ္လား။ ကဲ ျပစမ္းပါအုံး။ ဟုတ္လား မဟုတ္လား အျမည္း ေပါ့။” ရယ္ရင္းေျပာသည္။ သူမရင္သားမ်ား ကမႀကီးလွေသာ္လည္း က်စ္လစ္လွပသည္ဟု ဂုဏ္ယူေလ့ရွိခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြဆိုလွ်င္ ႏို႔ႀကီး ႀကီး မ်ားရွိၾကၿပီး ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာရင္ ဗိုက္ေပၚေရာက္တဲ့ အထိ တြဲက်သြားႏိုင္သည္ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ခါးစည္းကို အသာျဖဳတ္ရင္း ေဘာ္လီကို ျဖည္ခ်သည္။ လက္မ်ားက ျဖည္လက္စပုံစံျဖင့္ ရင္သားမ်ားကို တစ္စိတ္တစ္ ပိုင္း ကာကြယ္သည္။ ေဒဗစ္၏ လက္မ်ားက သူ႔ေဘာင္းဘီဆီေရာက္သြားၿပီး ဇစ္ကို ဆြဲဖြင္လိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ ဇစ္ေနာက္သို႔ လက္ထည့္လိုက္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ “နင္ ငါ့ကို လီးေတာင္ေအာင္ လုပ္တာပဲ ေထြး၊ နင္ဘာလုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား။ လုပ္မလား?” ကိုယ့္ဟာကို ဂြင္းတိုက္ျပေနေသာ သူ႔လက္မ်ားကို သူမေငးၾကည့္ေနသည္။ သူမကို လုပ္ခိုင္းေတာ့မည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” “ႏို႔ကိုျပစမ္း။ ႏို႔သီးေခါင္းကို” ေဒးဗစ္ စိတ္မရွည္ေတာ့။ လန႔္သြားၿပီ။ ေထြးငယ္ ေဘာ္လီကို ခါးသို႔ လြြတ္ခ်လိုက္သည္။ သူမရင္သားမ်ားကို ပထမဆုံးအျဖစ္ ေဒးဗစ္ကို ေဖာ္ ျပလိုက္ရသည္။ လက္မ်ားကို ေဘးမွာခ်လ်က္။ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ မဆုံးျဖတ္တတ္ေသး။ အဝတ္ခြၽတ္ခိုင္းျခင္း မွာ သူမ တုန္လြဳပ္ေနသည္။ သူမကိုၾကည့္ရင္း ေဒးဗစ္ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို လွ်ာႏွင့္သပ္မိသည္။ ျဖဴႏုေသာ အသားအေရေပၚ တြင္ အညိဳေရာင္ ေအာက္ေျခ အရစ္ မွ ခြၽန္တက္ေနေသာ ပန္းေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား။ ဆံပင္နီညိဳသူတို႔သည္ အသားျဖဴၿပီး ေနေလာင္ ခံရတတ္ေသာ အသားအေရရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူမကို မ်က္ေစ့က်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး နီညိဳေရာင္ ေစာက္ေမြြး ေလးမ်ားရွိလိမ့္မည္ဟုလည္း တြက္ထားသည္။

စဥ္းစားရင္း သူ႔လီးက ခုန္လ်က္။ သူမသည္ အလန႔္တၾကား ေငးလ်က္။ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ေအာင္လည္း လြြဲဖယ္လ်က္။ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ သူမကို လုံးဝ ေျပာင္သလင္းခါေအာင္လုပ္ခိုင္းျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း – “ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္ထိပ္နဲ႔ စမ္းၾကည့္စမ္း။ မာ တင္း လာတာ ၾကည့္ရေအာင္” သူမသည္ ဤနည္းမ်ားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆႏၶျဖည့္ေလ့ရွိပါသည္။ ခါတိုင္းထက္ပိုစြာပင္ ေဒးဗစ္ကို ဆႏၶျဖည့္ ေပးရ သည့္ အခါအၿပီးတြင္ လုပ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ်ားေရွ႕တြင္ တစ္ခါမွ် မလုပ္ဘူးပါ။ ကိုယ့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ ပြတ္သတ္မိေသာအခါ ပို၍ သိသာေသာ ခံစားမြဳကို ရသည္။ တင္းလာေသာ ႏို႔မ်ားကို ဆက္ပြတ္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို လက္သည္းႏွင့္ ဆိတ္မိၿပီးရလာသည့္ နာက်င္မြဳတြင္ ပို၍ အရသာေတြ႕သည္။ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံလိုသည့္ ဏွာစိတ္မ်ိဳးေတြသူမမွာ ဝင္ေနေလၿပီ။ ေဒးဗစ္ က သူမ၏ ႏို႔ေလ့က်င့္ခန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူမမ်က္လုံးမ်ားက တစ္ဝက္တပ်က္ မွိတ္ေနၿပီး ဖီလင္ တက္ေနသည္ကို ေတြ႕သည္။ သူမ ခါးတို႔က အနည္းငယ္လြဳပ္ခါကာ မည္မွ် စိုေနသည္ကိုျပသည္။ “လက္ကို တံေတြးဆြတ္ၿပီး ႏို႔ကိုပြတ္ ေထြး” လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ လွ်ာႏွင့္ တံေတြးဆြတ္သည္ကို ၾကည့္ရင္း သူ႔ လီးႀကီးကို လ်က္ေနသေယာက္ ေဒးဗစ္ လီးက ႐ြထလာသည္။ သူမသည္ သူ႔ကို စ ေနပုံရသည္။ လက္ကို ပါစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ေထြးသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယုံႏိုင္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို လီးလိုစုတ္မိေနသည္။ ေနာက္ ႏို႔သီးမ်ားကို အသာပြတ္သည္။ စိုေသာလက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ပို စိတ္လြဳပ္ရွားသည္။ အဖုတ္ထဲမွာ ပို စိုလာၿပီ။ ေရခ်ိဳးရမွာ မို႔ ေတာ္ေသးသည္။ သူမႏို႔မ်ား ဤမွ်တင္းလာသည္ကို မႀကဳံဘူး။ ခုေတာ့ ေပါက္ကြဲေတာ့မတတ္ပင္ျဖစ္ေနသည္။ ႏို႔သီး အေျခ ေလးမ်ားကို ပြတ္ၿပီး အရသာပိုေတြ႕လာသည္။ သူမ၏ ဏွာအိပ္မက္သည္ ေဒးဗစ္၏ အသံေၾကာင့္ ဆုံးသြား သည္။ “ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္စမ္း။ ငါ ေစာက္ေမြြးနီနီေလးေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္” ေဒးဗစ္ သည္ ခြၽတ္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဂြင္းတိုက္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြၽတ္ရင္း ေစာက္ေမြြးေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၿပီးေတာ့မလိုပင္ ျဖစ္သြားရ သည္။ ဒါမ်ိဳးသူတစ္ခါမွ် မျမင္ဘူးေသး။ သူ စိတ္ကူးဘူးသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါမွ မႀကဳံ။ ဦးေဖခင္၏ ဖုန္းျဖင့္ သတင္း ေပးမြဳေၾကာင့္ပင္ ေထြး အေၾကာင္းၾကားရင္း လီးေတာင္ခဲ့ဘူးသည္။ ေစ်းေတာ့ႀကီးသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ အေနႏွင့္ လက္လြတ္မခံႏိုင္။

ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္တန္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ေစာက္ေမြြးေလးမ်ားသည္ ဆံပင္မ်ားကဲ့သို႔ ပင္ နီညိဳေရာင္ေတာက္လ်က္။ ေတာ္ေတာ္လညး္ ထူသည္။ သူ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ မိန္းကေလးမ်ားကို အေမြြးရိတ္ေပး ေလ့ရွိေသာ္လည္း ဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ မပါႏိုင္ေပ။ ေထြး လက္က်န္အဝတ္ကို ၾကမ္းေပၚပစ္ခ်ၿပီး သူ႔ေရွ႕တြင္ တုံးလုံးရပ္ေနသည္။ သူ႔ကိုၾကည့္ေသာအခါ သူမမ်က္ႏွာ ကို ၾကည့္မေန။ ေပါင္ၾကားကိုသာ စူးစိုက္ေနသည္။ အလြန္အမင္း ရွက္ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ လက္ႏွစ္ဖက္ ေဘးခ်ကာ ေနာက္ထပ္ ဘာခိုင္းမလဲ ေစာင့္သည္။ “လွတဲ့ အေမြြးနီေလးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါ အထဲကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ႐ြဳးေပါက္သလို ၿဖဲျပစမ္း။ ေပါင္ကို ကားလိုက္။” ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ႏွစ္ေပခန္းေရာက္ေအာင္ကားလိုက္သည္။ လက္ကို အဖုတ္ေပၚတင္ၿပီး အသာပြတ္လိုက္သည္။ သူမလက္မ်ားက အေမြြးႏုေလးမ်ားကို သပ္တင္ကာ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကို အသာၿဖဲျပ သည္။ အခန္းတြင္းေလေအးေၾကာင့္ ႐ြြဲစိုေနေသာ အဖုတ္အတြင္းသား ေလးမ်ား ေအးကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အဖုတ္ကို ၿဖဲျပရင္း မ်က္ႏွာသည္ ရဲတြတ္လ်က္။ သူမလက္မ်ားက သူမ၏ အလွ်ိဳ႕ဝွက္ဆုံးေနရာကို သူတပါးကို လုံးဝဖြင့္ျပ ေနရသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” “ခ်စ္စရာေလးပဲ ေထြး၊ ပန္းေရာင္ အတြင္းသားေလးကို အနီေရာင္ ခ်ဳံပုတ္လွလွေလးနဲ႔ ၀ိုင္းထားတာပဲ” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ားက သူ႔လီးကို ဂြင္းဆက္တိုက္ေနသည္။ “ေရခ်ိဳးကန္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့။ ခ်ိဳးတာငါၾကည့္ခ်င္တယ္” ရွက္လြန္းေနေသာ ေထြး သည္ ေရခ်ိဳးကန္ထဲသို႔ ဝမ္းသာအားရ ႏွစ္စိမ္လိုက္သည္။ ဆပ္ျပာကို ယူကာ ေဘးခုံမွာ ထိုင္ေနေသာ ေဒးဗစ္ ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ တကိုယ္လုံးတိုက္ေနသည္။ ေဒးဗစ္ကေတာ့ လီးကိုကိုင္ပြတ္ရင္း ေငးေနသည္။ ေရခ်ိဳးရင္း သူ႔ကို စိတ္ထဲကထုတ္ထားသည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ အမိန႔္ေတြ ထပ္က်လာသည့္ အခါ သတိက ျပန္ျပန္ဝင္လာသည္။ ထၿပီး အဖုတ္ကို ေဆးျပစမ္း၊ ေနာက္လွည့္ ဖင္ၿဖဲၿပီး ႏႈိက္ေဆးစမ္း၊ စသည္ျဖင့္..။ ခိုင္းတိုင္း သူမက ခ်က္ျခင္းလုပ္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံး ေရခ်ိဳးျခင္းအမြဳၿပီးသည္။ ေရကို ဖြင့္ ထုတ္လိုက္ကာ မတ္တတ္ ထရပ္သည္။. “ဒီကိုလာ ေထြး” ေဒးဗစ္၏ လက္မ်ား လြဳပ္ရွားလာသည္။ သဘက္ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္ကာ သူမကို သူ႔ေျခေထာက္မ်ား ၾကား ဆြဲယူလိုကသည္။

လက္တစ္ဖက္က သူမေနာက္ေက်ာ။ ေနာက္တစ္ဖက္က ေရွ႕မွာ ထားသည္။ “ေပါင္ကားအုံး။ ဒီတစ္ခါ ပိုက်ယ္ေအာင္ကားေနာ္” သူ႔မ်က္ႏွာသည္ အဖုတ္မွ လက္မ အနည္းငယ္သာ ကြာေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာနံ႔ ခ်ိဳခ်ိဳကို ရသည္။ လက္တစ္ဖက္က ရင္အုံကို အုပ္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေလးမ်ား ျပန္ေထာင္ လာေအာင္ ပြတ္သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးပြတ္ေသာအခါ သူမ ကိုယ္မွာ တုန္ရီလာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း ကို နီရဲလာေအာင္ ညႇစ္သည္။ အနည္းငယ္ညည္းမိသည္မွအပါ သူမ ဒီတိုင္းခံေနသည္။ ႏို႔ကို လိမ္ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္ညႇစ္ေသာအခါ သူမအံႀကိတ္ထားရသည္။ အရမ္းကိုနာသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ မလြဳပ္။ ညက် လွ်င္ ဒဏ္ေပးခံရအုံးမည္ျဖစ္ရာ ဒဏ္ေတြ ထပ္တိုးလို႔မျဖစ္။ “အမ္း…..” ညည္းတြားမိသည္။ လက္တစ္ဖက္က ဗိုက္သားမ်ားကို ပြတ္ဆင္းကာ နီညိဳေရာင္ေစာက္ေမြြးေလးမ်ားေပၚေရာက္လာသည္။ ေမြြးႏုေလးမ်ားကို ဆြဲေမြြသည္။ တခ်ိဳ႕ အေမြြးေတြ ႂကြတ္ထြက္သျဖင့္ သူမ နာက်င္စြာ ညည္းသံကို ၾကားရသည္။ အဖုတ္ အုံ တစ္ခုလုံးကို ေဘာလုံးလို ဆုတ္ကိုင္သည္။ သူမ တင္ပါးဆုံကို ေနာက္ဆုတ္ၿပီး လြတ္မလားႀကိဳးစား သည္။ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းက ဖင္ၾကားမွ ေစာင့္ေနသည္။ ဖင္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုးဝင္လာသည္။ သူမ တုန္တုန္ရင္ ရင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေထြး သည္ သူ႔ ကိုယ္ခႏၶာကို ေဒးဗစ္ သိမ္းပိုက္လိုက္သလို ခံစားရသည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သူမဖင္ထဲထိုး ေနသည္။ ဖင္ကို ေလွ်ာ့ဖြင့္ထားသျဖင့္ ဆန္းျပားေသာ အေတြ႕ကိုခံစားေနရသည္။ ဖင္ဝႂကြက္သားကို လက္ေခ်ာင္းက ပြတ္ေပးေနသည္။ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းက ေစာက္ရည္မ်ား ဖုံးလြြမ္းေနသည့္ အဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားကို ပြတ္ေနသည္။ သူမကိုယ္ခႏၶာက သစၥာေဖာက္ေနၿပီ။ ေနာက္လက္တစ္ေခ်ာင္းက အေစ့ကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးသည္။ အေစ့မွ သည္ အဖုတ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲအထိ။ ေဒးဗစ္ က ေထြးကို စၿပီး လက္နဲ႔လုပ္ေနၿပီ။ ေထြးတစ္ကိုယ္လုံး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မည္။ သူမကိုယ္က ေရွ႕တိုး ေနာက္ငင္ ျဖစ္ေနသည္ မွာ မဖုံးမဖိႏိုင္။ ဖင္ထဲက လက္ေခ်ာင္းက ပို၍ ပို၍ ဝင္သြားသည္။ အဖုတ္က စို႐ြြဲေနၿပီ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမွာ ေစာက္ရည္ေတြ လူးလို႔။ အဖုတ္နံ႔က တစ္ခန္းလုံး ေထာင္းေနသည္။ သူ႔လက္မ်ားက အပ်ိဳစင္ကိုယ္ ထဲကို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သည္။ မိန္းမကိုယ္၏ တုန႔္ျပန္ညႇစ္အားေၾကာင့္ ၾကပ္ၾကပ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ဖင္ဝက ေခ်ာဆီမပါေသာ္လည္း သူမက ေရွ႕ေပါက္ ထိုးခ်က္ကို တုန႔္ျပန္လိုက္တိုင္း ေနာက္သို႔ ဆုတ္သြားရသည္ျဖစ္ရာ ပို၍ တိုးဝင္ခံရၿပီး ႏွစ္ဖက္ညႇပ္ လက္သြင္းလိုးမြဳမွာ နာၾကင္စြာညည္းမိသည္။ ေထြး ဏွာစိတ္ အျမင့္ဆုံးထိ စတက္ေနၿပီ။ သူမကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပီးေအာင္ လက္ႏွင့္လုပ္ဘူးျခင္းႏွင့္ သိသာျခားနား သည္။

ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး သူမ၏ရတနာမ်ားကို ေဒးဗစ္၏ မ်က္လုံးႏွင့္ လက္မ်ားထံ ဖြင့္ေပး ထားရသည္။ ဖင္ထဲက လက္ေခ်ာင္းသည္ သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ဆုတ္ၿဖဲလိုက္သလိုျဖစ္ကာ မစဥ္းစားဘူးသည့္ အၾကမ္းဖက္မြဳကို ခံေနရသည္။ ဖင္ထဲကို ေႁမြတစ္ေကာင္လို တိုးဝင္လိုက္ ျပန္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ပင္ လြဳံ႕ေဆာ္ ေနသည္။ နာက်င္ေသာ္လည္း သူ႔ေၾကာင့္ပင္ အဖုတ္က ပို႐ြြဲရသည္။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းက သူမကိုယ္ကို ဆုတ္ၿဖဲ ကာ ဖင္ေခါင္းႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းၾကားရွိ အေရျပားကို ၿဖဲခ်လိုက္သလို ခံစားမိၿပီး “အန္း……” နာက်င္မြဳႏွင့္ အရသာ ေပါင္းစပ္ကာ ညည္းတြားသည္။ ေဒးဗစ္ ေရွ႕တိုးလာၿပီး ေထြးလက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူကာ သူ႔လီးေပၚတင္ေပးသည္။ “နင့္ကိုၿပီးေအာင္လုပ္ေပးေနတုန္း ငါ့ကိုလည္း ထုေပးအုံး” ခိုင္းေတာ့သည္။ လက္ဖဝါးႏုႏု က သူ႔လီးႀကီးကို စုန္ဆန္ ပြတ္သတ္သည္။ လထစ္ကို အသာ ညႇစ္ရင္း လက္သည္းက လထစ္ေအာက္ပိုင္းကို ခ်စ္မိေသာအခါ လီးက တုန္တက္သြားသည္။ “အား။ ေကာင္းတယ္။ လုပ္၊ ေထြး” လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက သူမဖင္ထဲသို႔ ထပ္တိုး လာေသာအခါ နာက်င္မြဳျဖင့္ သူမေရွ႕ကို ႐ုတ္တရက္ တိုးလိုက္ၿပီး ေရွ႕ေပါက္က လက္က အပ်ိဳေမွးကို ေဖာက္ေတာ့မလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။ “သတိထား ေထြး၊ ငါ နင့္ ကို အပ်ိဳရည္ မဖ်က္ခ်င္ေသးဘူး။ အဲဒါက ညက်မွ ငါ့လီးက လုပ္ေပးမွာေလ” ေရေႏြး၏ အပူေငြ႕ႏွင့္ သူမကို ႏႈိက္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ား၏ ျပင္းထန္ေသာ လြဳံ႕ေဆာ္မြဳေၾကာင့္ ေထြးကိုယ္မွာ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ားက်လာသည္။ လက္မက သူမ ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္သည္။ သူမ တင္ပါးဆုံက ဘယ္ညာယိမ္း လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ား က သူမတစ္ကိုယ္လုံး ၏ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မြဳကို လြြင့္ပစ္လိုက္ကာ သူမ ေျခေခ်ာင္းမ်ား က ဆန႔္တက္လာသည္။ ကားထားရ၍ နာေနေသာ ေပါင္တြင္း နာက်င္မြဳႏွင့္အတူ အဖုတ္က လိုးေနေသာ လက္ေခ်ာင္းကို ညႇစ္လိုက္ရာ ေကာ့တက္သြားၿပီး ဖင္ဝကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးအတြက္ အစြမ္းကုန္ဖြင့္လိုက္ ရင္း “အိုး…အန္း… ဘုရား ဘုရား” ေထြး ထပ္ၿပီးသြားၿပီ။ လက္မ်ားက ဆက္လိုးေနဆဲ။ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း လက္မျဖင့္ ပြတ္ေခ်ခံေနရဆဲ။ ေဒးဗစ္ သည္ ေထြး ၿပီး တာေတြကိုၾကည့္ရင္းၿပဳံးေနသည္။ သူမ၏ ေစာက္ရည္မ်ားသည္ သူ႔လက္တြင္ စို႐ြြဲလ်က္။ သူမအေပၚ သူ႔လြြမ္းမိုးႏိုင္မြဳေၾကာင့္ ပိုထန္လာသည္။ ဖင္ထဲကို နာက်င္စြာ ကလိျခင္းခံေနရသည္။ သူမလက္ကလည္း သူ႔ လီးႀကီးကို ပြတ္တိုက္ေပးေနသည္။ လက္ကလည္း ပိုၾကပ္ၾကပ္ညႇစ္ရင္း ပို၍ ပို၍ ျမန္ျမန္ ထုသည္။ ၿပီးမသြားေအာင္ ေဒးဗစ္ က သြားကို ကိုက္ထားသည္။ သူမ ၿပီး သြားသည္ႏွင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ လရည္ ပန္းထဲ့ရန္ ျဖစ္သည္။

သူမၿပိဳယိုင္လဲသြားသျဖင့္ သူက ထိန္းကိုင္ေပးထားရသည့္ အခ်ိန္တြင္ အနည္းဆုံး ၃ ႀကိ္မ္ေလာက္ ၿပီး သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သူမ ဖင္ေပါက္ထဲက လက္မ်ားကို ညႇစ္ထားသည့္ စအိုႂကြက္သားမ်ားၾကားမွ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ အဖုတ္ထဲကလက္မ်ားကေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ားျဖင့္ ပြေနသည္။ အဖုတ္ေမြြးနီနီေလးမ်ားေပၚတြင္ အရည္မ်ား နံနက္ခင္းႏွင္းပြင့္ ပမာ လက္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ သူ ေထြးငယ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚအသာခ်လိုက္သည္။ သူမသည္ ဘာကိုမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းလ်ေနေလၿပီ။ ဒီအခ်ိန္သည္ ေဒးဗစ္လိုသလို အျမတ္ထုတ္ ရမည့္ အခ်ိန္ပင္တည္း။ သူမေရွ႕ၾကမ္းျပင္တြင္ ေခါင္းအုံးတစ္ခု ခ်ထားသည္။ ေဒးဗစ္က ဒူးတက္ေထာက္ေစလိုက္သည။ သူ မတ္တတ္ရပ္ သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရစဥ္ သူမလက္မ်ားက သူ႔လီးႀကီးေပၚတြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုေပးေနဆဲျဖစ္သည္။ ေဒးဗစ္ လထိပ္ဖ်ားမွ ထြက္ေသာ အရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ စို႐ြြဲေနသည္။ သူမမ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔လီးႀကီး တေျပးညီျဖစ္သြားေသာအခါ ေဒးဗစ္ ဘာလုပ္ေစခ်င္သည္ကို သူမရိတ္စားမိသြားသည္။ သူ႔လီးႀကီးကို စုတ္ခိုင္းေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။ ပိုေသခ်ာ သည္က ထြက္လာေသာအရည္မ်ားကို ေသာက္မ်ိဳခိုင္းေတာ့မည္။ သူမ မျငင္းဆန္ႏိုင္မီ သူမ ႏြဳတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ား တြင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားဝင္လာၿပီး ပါးစပ္ကို ဆြဲခ်ဲ႕ခံလိုက္ရသည္ ႏွင့္မေရွးမေနွာင္း ေဒးဗစ္၏လီးႀကီးက တိုးဝင္လာသည္။ ပူေႏြးေသာ လီးႀကီးတြင္ ပြဲႀကိဳရည္မ်ားျဖင့္ ေပက်န္ေနသည္။ သူမလွ်ာက လထစ္ကို ရမၼက္ျဖင့္ လ်က္ယူလိုက္သည္။ ငံက်ိက်ိ အရသာ ကို ရလိုက္စဥ္ လရည္တခ်ိဳ႕ပန္းဝင္လာသည္။ သူမပါးစပ္က ႐ုတ္တရက္ ေစ့သြားမိသည္။ သြားက လထစ္ကို ကိုက္မိသြားသည္။ “အိုး” ေဒးဗစ္ နာက်င္စြာေအာ္သည္။ “ေခြးမ” လီးကို ပါးစပ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေထြး၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ႐ိုက္လိုက္သည္။ ပါးမ်ားမွာ ရဲရဲနီသြားရသည္။ ေထြးဆံပင္ကို ဆြဲစုကိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေစ လိုက္သည္။ “မင္းဒီည ေတြ႕မယ္ ေထြး” သူမ မ်က္ရည္မ်ားက်လာသည္။ “နင့္သြား ကိုသိမ္းထား။ လုံးဝမထိေစနဲ႔” ပါး႐ိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ သူမ ေခါင္းမွာျပာေဝေနသည္။ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီး ပါးစပ္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာျပန္သည္။

ညဖက္ ဘာ လုပ္ခံရမွာမွန္းမသိတာကို ေၾကာက္လွသျဖင့္ ပါးစပ္ကို အသာေလးဖြင့္သည္။ သူ႔လီးႀကီးက အ႐ြဳံးေပးသြားေသာ သူမပါးစပ္ထဲသို႔ တစ္ဆုံးထိုးဝင္သြားသည္။ သူမ သြားမ်ားကို ႏြဳတ္ခမ္းျဖင့္ ကာလိုက္ကာ လထစ္ကို ေခ်ာေခ်ာမြတ္ မြတ္ ဝင္ေစလိုက္ရသည္။ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းျဖင့္ သူမ တုန္ယင္ေနသည္။ လီးႀကီး၏ တိုးဝင္တိုးထြက္မြဳေၾကာင့္ ခက္ခဲစြာ အသက္႐ြဴေနရသည္။ “လထစ္ကို ဒီတိုင္းပဲထား။ လိမ္လိမ္မာမာေန။ ငါ နင့္ကို လရည္ ေကြၽးမယ္” သူ ရယ္ေနသည္။ အျပစ္ကင္းေသာ မိန္းကေလး၏ လွ်ာက သူ႔လထစ္ကို ရစ္ပတ္ေနတာကို သေဘာက်ေနသည္။ သူမမ်က္လုံးမ်ားက အနားခံေနသည္။ လရည္ေတြအားလုံး ဗိုက္ထဲေရာက္သြားရင္ေတာ့ လြြတ္ေပးေပလိမ့္မည္။ “ကဲ လွ်ာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလ်က္။ ထိပ္ဝကို ထိုးၿပီး သုတ္ ကို အရသာခံစမ္း” လက္မ်ားက သူမေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ထားဆဲ။ “အမ္း…၊ အေတာ္ေကာင္း လာၿပီ။ ေထြး နင္က ပါရမီရွိတဲ့ လီးစုတ္မေလး ပဲ။ နည္းနည္း သင္ေပးၿပီး ဒဏ္နည္းနည္းေပးခံလိုက္ရရင္ အိုေကသြားၿပီ။ ငါ က ႏွစ္မ်ိဳးလုံး ေပးႏိုင္တယ္။ ကဲ နည္းနည္း ပို ၿမိဳလိုက္စမ္း” သူမ၏ ေခါင္းကို ဆြဲထားရင္း သူ႔ခါးကို ေရွ႕တိုးလိုက္သည္။ လီးႀကီးက စိုေနေသာ လွ်ာေပၚမွ ျဖတ္ကာ ပိုနက္ေအာင္ဝင္သြားသည္။  “လထစ္ေအာက္နားကို လွ်ာနဲ႔လ်က္စမ္း အိုး..ေရး။ ေကာင္းလိုက္တာ ေထြးရယ္” လီးႀကီးသည္ သူမ၏ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ပိုနက္ေအာင္ တိုးဝင္လာသည္။ အာေခါင္တြင္းသို႔ေရာက္လာမည္ကို သူမ စိုးရိမ္ ေနမိသည္။ မတားႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ။ နာက်င္မြဳ မွ သက္သာေစရန္ လီးေပၚရွိ အဖုအထစ္အားလုံးေပၚသို႔ လွ်ာကို ကစားေပးေနသည္။ ငံက်ိက်ိ လရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာကာ လွ်ာေပၚတြင္တင္ေနသည္။ ေဒးဗစ္က ေခါင္းကို ဆြဲ တည့္ ၿပီး လည္ေခ်ာင္းကို ေျဖာင့္တန္းေအာင္ျပင္ဆင္ရင္း လီးကို သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္လုပ္သည္။ လီးကို အဝင္ ၾကပ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမြဳေၾကာင့္ လွ်ာျဖင့္ တျပတ္ ျပတ္ စုတ္သံက ဆူညံေနသည္။ “နက္နက္ေလး ေထြး၊ အေတာ္ေလး နက္နက္ သြင္းရရင္ေကာင္းမယ္။ အသက္ကို ျပင္းျပင္း႐ြဴစမ္း” ေဒးဗစ္ သည္ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနေသာ ေထြး၏ ေခါင္းကို ကိုင္ကာ ဆြဲခ်ဳပ္ၿပီးလိုးေနေတာ့သည္။ “အ ..အ.. အား” လထစ္ႀကီး အာေခါင္ထဲသို႔ဝင္လာေသာအခါ ေထြး ေအာ့ခ်င္လာသည္။

လယ္ေခ်ာင္းကို စစ္ေဆး မည့္ ဆရာဝန္က တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထိုးေနသလို တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ယခု တုတ္ေခ်ာင္းကား ပို၍ႀကီးမား ေသာ အသားေႏြးေႏြး လီးတံႀကီးတည္း။ ဆြဲထုတ္သြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ျပန္ဝင္လာသည္။ “ဂ……လု” လထစ္ကို မ်ိဳခိုင္းသလိုျဖစ္မြဳေၾကာင့္ ပို၍ ေအာ့ခ်င္လာၿပီ “အြမ္..” ႏွာေခါင္းမွ အသက္ႀကိဳးစား႐ြဳသည္။ လယ္ေခ်ာင္းထဲမွာ ခြၽဲ လာသည္။ လယ္ေခ်ာင္းအတြင္းသားတို႔ကို ဆြဲယူသည္။ အာသီးကို ေကာ္ျဖင့္သုတ္သည္။ ဗိုက္ထဲမွ ေလဆန္သည္။ “အဲလိုဟုတ္တယ္ ေထြး၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္ကို ရေအာင္႐ြဴ။ ၿပီးေတာ့မွာ” ေဒးဗစ္က သူမ ကိုယ္ခႏၶာ တုန္ခါလာသည္ ကိုသိသည္။ အသက္ကိုခက္ခက္ခဲခဲ႐ြဴေနသည္။ လီးႀကီးကို လထစ္ လွ်ာေပၚေရာက္သည္ထိ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး “အသက္ ကို တစ္ခ်က္ ဝဝ႐ြဴလိုက္စမ္း၊ ၿပီးရင္ မ်ိဳခ်တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမယ္” ခါးကို ေရွ႕ျပန္တိုးလိုက္သည္။ အာသီးကို ျပင္းထန္စြာထပ္ထိသည္။ လရည္မ်ား႐ြြဲေနေသာ လီးႀကီးသည္ ေခ်ာမြတ္စြာပင္ ဝင္လာသည္။ ေထြး ေအာ့ ေသာ္လည္း ယခင္ေလာက္မဆိုးေတာ့။ “ညည္းေတာ္ေတာ္ တတ္လာၿပီ” သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ကိုယ့္ လီး၏ အေျခကို ကိုယ္ကိုင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာကို ဆက္လိုးရင္း တစ္ဖက္က ထုေနသည္။ လယ္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ႏွစ္လက္မ ေလာက္ဝင္သြားေအာင္ ေဆာင့္သြင္းသည္။ ေထြး ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ခံရမသက္သာပါ။ ေဒးဗစ္က ဆံပင္ ကို ဆြဲထားသည္။ သူမပါးစပ္သည္ ခုေတာ့ လီးထည့္စရာေနရာ တစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ သူမ မည္မွ်ခံႏိုင္ဦးမည္ကို ကိုယ္တိုင္မမွန္းႏိုင္။ မ်က္ႏွာကို အဖုတ္လို သေဘာထား သုံးခံေနရ၍ လယ္ေခ်ာင္းမွာ မီးေတာက္ေနသည္။ ျမန္ျမန္ေက်ာ္သြားေစခ်င္လွၿပီ။ သူ ျမန္ျမန္ၿပီး သြားေစခ်င္လွသည္။ လရည္မ်ား သူမ ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္မည္ကို မုန္းတီးလွေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကို အလိုးခံေနရ ျခင္း ရပ္တန႔္သြားဖို႔က ပိုအေရးႀကီးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လွ်ာကို ႀကိဳးစားျပင္ဆင္ကာ ဝင္လာေသာ လီးကို လွည့္ပတ္ လ်က္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ပူေလာင္ ေလးလံေနေသာ လဥမ်ားကို ဆုတ္ကိုင္သည္။ အသာညႇစ္ေပးသည္။ ျမန္ျမန္ထြက္ေစဖို႔ရာတည္း။ “လရည္ထြက္ေအာင္လုပ္ ေထြး …အား.. ေကာင္းတယ္။  ငါ့ဥထဲကလာမည့္ သုတ္ေတြကို စုတ္စမ္း” လက္ဖဝါး ႏုႏု ေလးမ်ားက ဥကို ႏွိပ္နယ္ေပးေနသည္ကို ဖီးလ္ယူသည္။ လီးကို လွ်ာႏွင့္ လွည့္ပတ္ လ်က္ ေနမြဳေၾကာင့္ သူ ၾကာၾကာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ သူမ လရည္အရသာ ခံလို႔ရေအာင္ လယ္ေခ်ာင္းထဲက လထစ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ “နင့္လက္နဲ႔ ထုၿပီး ပါးစပ္ထဲကို သုတ္ေတြပန္းဝင္ေအာင္ လုပ္စမ္း” သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က လီး အေျခကို ကိုင္ကာစုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ အျမန္ပြတ္သည္။

တစ္ဖက္က ဥမ်ားကို သာသာ ညႇစ္သည္။ လထစ္ႀကီးသည္ လွ်ာေပၚတြင္ ဖိတင္ေနသည္။ လထစ္ပတ္လည္ကို လွ်ာႏွင့္ လွိမ့္ေပးေနသည္။ ဥထဲတြင္ လရည္မ်ား လြဳပ္ရွားေနသည္ကို စမ္းမိသည္။ လီးထိပ္ႀကီး တုန္ခါသြားသည္ႏွင့္ အတူ လည္ေခ်ာင္းထဲထိ တန္းဝင္လာ ေအာင္ ပန္းလိုက္ေသာ လရည္မ်ားကို ခံစားလိုက္ရသည္။ “အ ..အ..ဂ” ပါးစပ္အျပည့္ လရည္မ်ားဝင္လာသည္။ အျမန္ ျပည့္လာသျဖင့္ အတင္းမ်ိဳခ်သည္။ လက္က ဆက္ညႇစ္ေပး ထုေပးေနသျဖင့္ ေနာက္တစ္သုတ္ က လာေတာ့မည္။ ေဒးဗစ္ က တင္ပါးဆုံကို ျမႇင့္ၿပီး တြန္းထည့္လိုက္သည္။ ဥထဲမွ သုတ္မ်ားကို အပ်ိဳစင္ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားအတြင္းသို႔ ပန္းသြင္း သည္။ ပါးစပ္ထဲတြင္ လရည္မ်ား ခ်က္ျခင္းျပည့္သြားသျဖင့္ သူမမ်က္လုံးေတြ ျပဴး ၀ိုင္း လာသည္ကို ျမင္ရသည္။ အရည္ေတြက မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားလြန္းသည္။ သူမမ်က္ရည္မ်ားက်လာသည္။ လက္မ်ားက မူ အလုပ္႐ြဳပ္လ်က္။ ေနာက္ လရည္ တစ္သုတ္က ပါးေစာင္ကို ပန္းသည္။ သူမ အျမန္မ်ိဳခ်ရျပန္သည္။ လွ်ာက ေသးေပါက္ တံႀကီးကို လ်က္ေနသည္။ လထစ္က ခုန္ေနသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္သုတ္ ပန္းျပန္ၿပီ။ ေဒးဗစ္မွာ ဒါေလာက္မ်ားသည့္ လရည္ေတြ ရွိသည္ကို ေထြးမယုံႏိုင္။ ပါးစပ္ထဲမွာ မဆန႔္သျဖင့္ ဆက္တိုက္မ်ိဳခ်ေန သည္။ ခြၽဲပ်စ္ ငံက်ိေသာ အရည္ေတြက အာသီးကို ခို ေနသည္။ ႏြဳတ္ခမ္းက လီးကို တင္းတင္း ေစ့ စုတ္ထားသည္။ လီး ႀကီးက လွ်ာကို ဖိထားသျဖင့္ မလ်က္ႏိုင္ေတာ့ “ဂု ..ဂု.. အု…” ပ်ိဳ႕တက္လာသည္။ ပါးစပ္ထဲက လီးႀကီး စတင္ ေပ်ာ့ က်သြားသည္ကို ခံစားမိသည္။ သူမသေရေတြႏွင့္ သူ႔ သုတ္ေတြလိမ္းထားေသာ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီး ကို ငုံထား ရသလိုျဖစ္သြားသည္။ “ငါ ျပန္ထုတ္လိုက္ရင္ စင္ေအာင္ ေသခ်ာ လ်က္ ေပး။ ငါ လိုးတဲ့အခါတိုင္း ၿပီး ရင္ လီးကို အဲလို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပး ရမယ္။ မွတ္ထားေနာ္” ခိုင္းသည္။ လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲထုတ္ေသာအခါ ႏြဳတ္ခမ္းကို ေစ့ေပးထားရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပါးစပ္ထဲက ႁပြတ္ကနဲထြက္သြားသည္။ ေဒးဗစ္က သူမကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။ မ်က္ရည္မ်ား လိမ္းက်န္ ထားေသာ မ်က္ႏွာ၊ နီရဲ စိုစြတ္ေနေသာ ႏြဳတ္ခမ္းမ်ားတြင္ သူ႔ လရည္ေတြေပလ်က္၊ ေမးေစ့တြင္ လရည္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေျခာက္လ်က္။ “နင္ လီးအစုတ္ေကာင္းသားပဲ ေထြး” သူ ေျဖသိမ့္သည္။

“ဒါေပမယ့္ နင္ဒီည ဒဏ္ေပးခံရအုံးမယ္ ေနာ္။ ငါ့လီးကို ကိုက္လို႔” သူ ထ ရပ္သည္။ တံဘက္ႏွင့္ အဝတ္မ်ားကို ဆြဲယူ၍ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ေနဆဲ ေထြးငယ္ကို ထားကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ တံခါးကို အျပင္က ေစ့ေပးခဲ့သည္။ အဆုံး (သို႔မဟုတ္) အစ ရာဂ်ဴး သည္ သူ၏ လက္ရာ “လိုး စင္” ဟု ေခၚႏိုင္ေသာ ဒဏ္ေပးခုံႀကီးအတြက္ ေက်နပ္လွ်က္ရွိသည္။ စာၾကည့္တိုက္ အလယ္တြင္ ေဒးဗစ္အတြက္ လုပ္ေပးထားေသာ သစ္သား ခုံသည္ ခန႔္ခန႔္ညားညား။ ၾကမ္းျပင္မွ ၂ ေပခြဲခန႔္ ျမင့္သည္။ မလြဳပ္ေအာင္ ခိုင္ခန႔္ေလးလံေသာ ေျခေထာက္မ်ားရွိသည္။ တင္ၿပီးလိုးရန္ အျမင့္က အေနေတာ္။ ခုံေရွ႕ပိုင္းတြင္ ေမြြ႕ယာခင္းထားသည္။ ခုံအစြန္းတြင္ ပ်ဥ္ခ်ပ္ႀကီး ေထာင္လ်က္။  လက္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ ေခါင္းကို ထိပ္တုံး လို ထည့္ထားဖို႔ အေပါက္ သုံးေပါက္ပါသည္။ ပ်ဥ္  ၂ ပိုင္းကို ဆြဲလွန္ၿပီး ေခါင္း၊ လက္မ်ား ထည့္ကာ ျပန္ပိတ္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ခ်ဳပ္ထားလွ်င္ ပါးစပ္က အလိုးခံဖို႔ အတြက္ ဟ ေနလိမ့္မည္။ ေနာက္ပိုင္းက အရွင္လုပ္ထားသည္။ ခုံ၏ ေျခေထာက္ ၆ ေခ်ာင္း သည္ ေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကစား ႏိုင္ေအာင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေပါင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးကား လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ျခင္းျဖင့္ သားေကာင္ ၏ ဖင္ကို ေလထဲ ေထာင္ေနေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ တစ္ျပင္လုံးကို ေကာ္ေဇာအုပ္ထားသည္။ ပိရမစ္ပုံ ခုံသည္ ႏွိမ့္ျခင္း ျမႇင့္ျခင္း ျဖင့္ ေျခေထာက္ကို ေကြးေစကာ အဖုတ္ကို ၿဖဲဟ ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ အလိုးခံမည့္သူ၏ ရင္အုံ ေအာက္ေနရာေလာက္တြင္ စပရင္ မ်ား ထည့္ထားၿပီး တြဲေလာင္းျဖစ္ေနမည့္ ႏို႔ကို ဆြဲဆုတ္ သလိုျဖစ္ေအာင္ စီမံထားသည္။ “သိပ္ေကာင္းတယ္။ ရာဂ်ဴး။ မင္းလက္ရာ အေတာ္ ခန္းနားေသသပ္တာပါလား။ ေထြးေတာ့ ဒီည သေဘာက်ေလာက္တယ္။ ငါ့လီးကို ကိုက္မိသြားလို႔ ညက်ရင္ အေႂကြးျပန္ဆပ္ရေတာ့မယ္ကြ။” စိတ္ကူးရင္းပင္ ေဒးဗစ္၏ လီးႀကီးက မာေတာင္လာေနသည္ ………ၿပီးပါၿပီ။