လန္ဒန္ၿမိဳ႕ေရာက္ မိန္းကေလးတေယာက္ (အပိုင္း – ၁)

အျပင္ဘက္မွာ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီကို တက်ိဳက္ေသာက္လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ဟာ လန္ဒန္မွာ အုံ႔ဆိုင္းမႈိင္းတဲ့ေန႔တေန႔ပါ။ ေဆာင္းအကုန္ရက္ကို ေရာက္ေနေပမဲ့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကေတာ့ အေႏြးထည္အထူေတြ မာဖလာေတြနဲ႔ ေလေအးေအးကို အန္တုေနၾကပါတယ္။ ေနေရာင္ေျပာက္ေျပာက္ေလးက တခ်က္တခ်က္ေတာ့ ပြင့္လာရွာပါတယ္။ ပီဇာကို ကိုက္ၿပီး ဖုန္းကို ပြတ္ေနမိတယ္။

မေန႔ညေနပိုင္းမွာ email တေစာင္ဝင္လာတယ္။ အန္တီေမေဇာ္ဆီကပါ။ သူမက ရံဖန္ရံခါ ေနေကာင္းလား ေပ်ာ္ရဲ႕လား ေမးဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ မိသားစုသတင္းေတြေပးဖို႔ စာေရးတတ္ပါတယ္။ အခု mail ကေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မေမာင္ဝမ္းကြဲ အာကာတေယာက္ လန္ဒန္ကို ဒီတပတ္ထဲ ေရာက္မယ္ဆိုတာနဲ႔ အာကာ့ကို အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ အေၾကာင္းပါ။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေခါင္းကို ရမ္းမိတယ္။ အန္တီေမေဇာ္က ခ်မ္းသာေပမဲ့ အေတြးအေခၚက ေနာက္က်ေနတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ သူ႔အေတြးေတြက ဗရမ္းဗတာရယ္ပါ။ အန္တီက လန္ဒန္အေၾကာင္း ဘာမွမသိပါဘူး။ အာကာ့အေနနဲ႔လည္း ကြၽန္မေနာက္တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ email နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ သိထားၿပီးသားပဲ။ အကူအညီလိုရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္႐ုံနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ အာကာလည္း အကူအညီလိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ မေတြ႕တာ ၾကာေပမဲ့ သူက လူရည္လည္တဲ့သူ တေယာက္ပါ။ လန္ဒန္မွာ သူအရမ္း႐ုန္းကန္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

မိုးစက္ေတြ ႐ုတ္တရက္က်လာေတာ့ အျပင္ပလက္ေဖာင္းမွာ ေရာင္စုံထီးေတြဟာ ပန္းေတြအၿပိဳင္ပြင့္လာသလို လွပေနပါတယ္။ ေကာင္မေလးတေယာက္ကေတာ့ မိုးကလြတ္ေအာင္ အကာရွိရာေျပးေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စို႐ႊဲေနပါၿပီ။ သူမ တေနကုန္ အဝတ္စိုေတြနဲ႔ ေနရေတာ့မယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္ မုန္႔ကုန္ေအာင္စားၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့တယ္။ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ ကုန္ၿပီမို႔ ကြၽန္မ အလုပ္ျပန္ဝင္ရပါမယ္။

“သူနဲ႔ မေတြ႕တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ”
ေႏြးက အခ်ိဳရည္ နည္းနည္းေမာ့လိုက္ရင္း ေမးတယ္။
“ၾကာၿပီ ေႏြးရဲ႕။ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေတာ့မလားပဲ”
“သူ႔ပုံစံ မိုက္လား” ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ေႏြးက ေမးတယ္။
ကြၽန္မ သေဘာက်ၿပီး ရယ္မိတယ္။
“ငါ မေျပာတတ္ဘူး ေႏြးရယ္။ ဓာတ္ပုံေတြလဲ မေတြ႕ဘူးေလ။ မိုက္ေတာ့ မိုက္ႏိုင္ပါတယ္”
“အင္းးး သူ ဒီကို ေရာက္လာရင္ေတာ့ ငါနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရမယ္ေနာ္ ေဟမာ”
“နင္ပဲ ငါ့အစား သြားႀကိဳလိုက္ပါလားဟယ္”
“နင္ႀကိဳမွ ေကာင္းမွာေပါ့။ သူ႔ပုံစံက မိုက္တယ္ဆိုရင္ ငါတာဝန္ယူပါ့မယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ။ သူသေဘာတူရင္ နင့္သေဘာရွိပဲ”
“ေရးးး ဒါမွ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကြ” ေႏြးက ေအာ္ရင္း ကြၽန္မကို လာဖက္ပါတယ္။
ညက်ေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔ ေႏြး အိမ္နားက pub တခုကို သြားၾကတယ္။ Pub ဟာေမွာင္ေနေပမဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေျဖေလ်ာ့ခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ beer တခြက္စီမွာၿပီး ေခ်ာင္က်က်ေနရာမွာ ေ႐ြးထိုင္လိုက္တယ္။ တျခားသူေတြ ကခုန္ေနတာကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။

“ေႏြး ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔ နင္ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ”
ဟိုတပတ္က ဒီ pub မွာပဲ ေႏြးနဲ႔ အဆင္ေျပသလို ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖဴေကာင္ေလး အေၾကာင္း စပ္စုလိုက္တယ္။ ေႏြးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ရင္း
“အဆင္မေျပပါဘူးဟာ။ သူနဲ႔ ငါ တခါခ်ိန္းေတြ႕တယ္။ သူ႔နာရီနဲ႔ ရႉးဖိနပ္ေတြ အေၾကာင္းပဲ ႂကြားခ်င္ေနတာ။ ငါ့အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းလိုက္သလိုပဲ။ နင္ေရာ သေဘာက်တဲ့ တေယာက္တေလ ေတြ႕ၿပီလား ေဟမာ”
“မေတြ႕ေသးဘူး ေႏြးရယ္။ ငါ့႐ုံးမွာ ပါေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေကာင္ေလးတေယာက္ေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာလည္း သူ႔အဆက္နဲ႔။ ႐ုံးမွာဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လဲ မရွိဘူးေလ”
“အျပင္မွာ ေတြ႕ပါလား”
“ဒါဟာ ႐ူးသြပ္တာပဲ၊ ႐ုံးမွာ ငါနာမည္ပ်က္မခံႏိုင္ဘူး”
“ဒါဆို မေတြ႕ျဖစ္ၾကဘူးေပါ့”
အေဝးကို ေငးၾကည့္ရင္း ကြၽန္မ ေျဖလိုက္တယ္။
“မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ သူက ကေလးေတာင္ရေနၿပီ။ ငါလည္း စႏိုက္ေက်ာ္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ မေကာင္းဘူးေလ”

“သနားစရာ။ သူက နင့္ကို သေဘာက်တဲ့ပုံပါပဲ”
“ငါ ခုနက ေျပာသလိုပဲ။ ဒါက ရႈပ္ေထြးတယ္။ ဘဝက အဲလိုပါပဲ။”
“အင္းးးထားပါေတာ့ ေဒၚေဟမာ။ နင့္ေမာင္က ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ”
“ၾကာသာပေတး ညေန”
“နင္ ႀကိဳျဖစ္လား”
“မေသခ်ာေသးဘူး။ ဟိသ႐ိုးေလဆိပ္က ေဝးတယ္ေလ”
“သနားစရာ ေကာင္ေလးပါလား။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို တေယာက္တည္း လာရတယ္။ အစ္မလုပ္တဲ့သူကလည္း ႀကိဳဖို႔ ပ်င္းေနတယ္”
ေႏြးက ေလွာင္တယ္။

“နင့္ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား”
“ငါ အေဖာ္လိုက္ခဲ့မယ္ေလ”
“အင္း ႀကိဳျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။ မနက္ျဖန္ ငါ့ကို ထပ္ေမးေလ”
ေႏြးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္လာတယ္။
အဲဒီည သန္းေခါင္ေလာက္မွ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တယ္။ အေတာ္လဲ မူးေနေတာ့ ေဒါက္ဖိနပ္ကို ခြၽတ္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ေတာင္ မလြယ္ဘူး။ ဘူတာ႐ုံကေန လမ္းေလွ်ာက္လာရေတာ့ ေျခေထာက္ေတြလဲ နာေနၿပီ။ ေႏြးကေတာ့ ဆက္ေသာက္ေနတုန္းပဲ ထင္တယ္။ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး တျပားကို ေရနဲ႔ ေမ်ာခ်လိုက္တယ္။ ႏို႔မို႔ဆို မနက္က် ေခါင္းကိုက္ေတာ့မယ္။ အေပၚအက်ီကႋု ကုလားထိုင္ေပၚလႊားလိုက္တယ္။ ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး ဂါဝန္ေနာက္က ဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ကြၽတ္သြားေတာ့ ၾကမ္းေပၚမွာပဲ ပစ္စလက္ခတ္ ပုံထားခဲ့တယ္။ ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲၿပီး ေျခေထာက္ေတြကို အသားကပ္ေျခအိတ္ေပၚကေန ႏွိပ္ေပးတယ္။
“နင္ ဒီဖိနပ္ေတြ မစီးသင့္ေတာ့ဘူး”
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတိေပးတယ္။

“ဒါေတြက နင့္ကို ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေပးတယ္ဆိုတာ နင္ ေမ့ေမ့သြားတယ္”
အသားကပ္ေျခအိတ္ေတြကို ၾကမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ slim bag ထဲကေန ဖုန္းကို ထုတ္တယ္။ ဖုန္းမွာ message တေစာင္ ဝင္ေနတယ္။ unlock code ႐ိုက္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ ပို႔လာတဲ့ နံပါတ္ကို ကြၽန္မ မသိေပမဲ့ ဒါက ျမန္မာႏိုင္ငံ code +95 နဲ႔။ အာကာ့ဆီကပါ။ ေလယာဥ္နံပါတ္၊ အခ်ိန္နဲ႔ ကြၽန္မကို ေတြ႕ဖို႔ ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္း ေရးထားတယ္။
“ေတြ႕ၾကတာေပါ့ အဆင္ေျပပါေစ ေမာင္ေလး”
message ခပ္တိုတိုေရးၿပီး ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ နာရီ ၾကည့္ၿပီး တခ်က္သမ္းတယ္။ မနက္အတြက္ ႏႈိးစက္ေသခ်ာေပးတယ္။ အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္တုန္းက ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့ အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားတယ္။ အာကာတေယာက္ေရာ ဘယ္လိုပုံစံ ျဖစ္ေနမလဲ။ မေတြ႕တာလဲ အေတာ္ၾကာၿပီ။ အိပ္ရာေပၚ လူးလိမ့္ရင္း g string ကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ bra ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္တယ္။ တေနကုန္ bra ဝတ္ထားေတာ့ လက္ေမာင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြက ကိုက္ခဲေနတယ္။ မနက္ျဖန္ ပိတ္ရက္ျဖစ္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပုံမွန္ ၾကာသာပေတးေန႔ပါပဲ။ အိပ္ဖို႔ အခ်ိန္ကလည္း ငါးနာရီေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ႐ုံးမွာ အရက္နာက်တဲ့ ပုံမေပါက္ေအာင္ သတိထားရမယ္။ ကြၽန္မ အလုပ္ကို ကြၽန္မ ျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါတခါ ပိတ္ရက္ရွည္ေလး လိုခ်င္တယ္။

အိပ္လို႔က မေပ်ာ္ဘူး။ မ်က္ႏွာက်က္က မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လိုင္းေတြကို ေငးတယ္။ မာက်ဴရီမီးတိုင္ေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ကလည္း အခန္းထဲ ထိုးဝင္ေနတယ္။ ကားတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသံ ၾကားရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေယာက္်ားတအုပ္ သူတို႔ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေျပာေနတာ ၾကားရျပန္တယ္။
ႊ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္မရဲ႕ ဘယ္ဘက္ႏို႔ကို ပြတ္ေနမိတယ္။ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေထာင္မတ္လာတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ ဆြတယ္။ ကြၽန္မဟာ ရမက္ႀကီးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြဆို တကိုယ္ရည္ အာသာေျဖလိုက္တာက အိပ္ေပ်ာ္သြားေစတယ္။ ခဏအတြင္းမွာပဲ ညာလက္က ေအာက္ဆင္းသြားၿပီး အေမြးရိတ္ထားတဲ့ ဆီးခုံကတဆင့္ အကြဲေၾကာင္း၊ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္သပ္တယ္။ ကြၽန္မ ေစာက္စိကို လက္နဲ႔ ပထမဆုံးထိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တကိုယ္လုံးတုန္သြားတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္ေနက်ပါပဲ။ လက္ကို ေပါင္ၾကားထဲ ညႇစ္ထားလိုက္တယ္။

ညာဖက္ႏို႔သီးေခါင္းကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဖြဖြေလး ညႇစ္တယ္။ ႏို႔ေတြနဲ႔ နံ႐ိုးေတြကို ပြတ္သပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အထုတ္အသြင္း လုပ္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ ေစာက္စိရဲ႕ ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္တဲ့ အထိအေတြ႕ကို ကြၽန္မ သေဘာက်တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကလဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အရည္ေတြ႐ႊဲလာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြလဲ လက္ေခ်ာင္းေတြေၾကာင့္ ကြဲလာတယ္။ ဗိုက္က ႂကြက္သားေတြ လက္ေခ်ာင္းအထုတ္အသြင္းနဲ႔ အတူ က်ဳံ႕ဆန္႔ေနတာ ႏွစ္ၿခိဳက္မိတယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနတာ သတိထားရင္းနဲ႔ ရမက္ေတြလဲ တက္လာတယ္။
ပထမဆုံး ေစာက္ဖုတ္အဝေလးကို လက္ခလယ္ထိပ္နဲ႔ အသာအယာပြတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ဖဝါးကို သုံးတယ္။ ညာလက္နဲ႔ အထုတ္အသြင္း လုပ္ေနတုန္း ဘယ္လက္နဲ႔ ေစာက္စိကို ကစားေပးတယ္။ ကြၽန္မ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားၿပီး တေယာက္ေယာက္က ကြၽန္မေပၚက ဖိထားသလို စိတ္ကူးယဥ္တယ္။
ေယာက္်ားေတြရဲ႕ လိုးေနတုန္း မာန္သြင္းတဲ့ အသံကို ၾကားေယာင္တယ္။ တကယ့္လီးတေခ်ာင္း ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္ထဲ အထည့္ခံထားရသလို ခံစားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ ပြတ္သပ္တယ္။ လက္ အထုတ္အသြင္းကို သြက္သြက္ေလး လုပ္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္ရႉသံေတြလဲ ျမန္လာတယ္။ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုလဲ ေစာက္ဖုတ္က ဆြဲညႇစ္ေနတယ္။ တကယ့္လီးအစစ္နဲ႔ အလိုးခံေနရသလို စိတ္ကူးၿပီး ေအာ္ညည္းတယ္။
ကြၽန္မ ၿပီးဖို႔နီးလာတာကို ခံစားရတယ္။ ကိုယ္ကို ငုံ႔လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေမြ႕ယာေပၚ အပ္ထားတယ္။ ေယာက္်ားတေယာက္ကို အေပၚကေန တက္လုပ္ေနတဲ့ပုံမ်ိဳး စိတ္ကူးတယ္။ တကိုယ္လုံးက အေၾကာအခ်င္ေတြ က်ဳံ႕ၿပီး ျပန္ေလ်ာ့သြားတယ္။ လက္မွာလဲ အရည္ေတြ စိုစိစိနဲ႔။ တေစာင္းျပန္လွဲလိုက္တယ္။ ဒူးကို ရင္ဘတ္နဲ႔ ထိေအာင္ဆြဲကပ္တယ္။ ျမန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ ပုံမွန္ျဖစ္သြားတဲ့ အထိေစာင့္တယ္။ ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္႔ၿပီး တခ်က္သမ္းလိုက္တယ္။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အိပ္ေမာက်သြားတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ကြၽန္မ ရီေဝေဝနဲ႔ ႏိုးလာတယ္။ ဆံပင္ကလဲ ႂကြက္သိုက္လို ျဖစ္ေနတယ္။ ေရခပ္ျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီေန႔က ခါတိုင္းထက္ပိုေအးတယ္။ ကုတ္အက်ီအၤထူ ေ႐ြးဝတ္တယ္။ ေျခသလုံးေတြ ေလတိုးၿပီး မေအးရေလေအာင္ stockings ဝတ္တယ္။ ရထားတိုးေဝွ႔စီးၿပီး ႐ုံးကိုသြားတယ္။ ရထားဘူတာကေန ႐ုံးကို အေတာ္လွမ္းပါေသးတယ္။
“အားတင္းထား ေဟမာ။ နင္က အလုပ္ႀကိဳးစားတယ္။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္။ နင့္အိမ္အျပန္ကို ေစာင့္မဲ့သူ တေယာက္မွမရွိဘူး”
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ၾကား႐ုံ ေရ႐ြတ္တယ္။ ေကာ္ဖီဆိုင္ဝင္ၿပီး မေန႔က လက္က်န္အေႂကြေလးေတြနဲ႔ ေကာ္ဖီတခြက္ဝယ္တယ္။ ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္ၿပီး ႐ုံးကို ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။ ႐ုံးကို ေရာက္ေတာ့ လူတဝက္ေတာင္ မစုံေသးပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က ဒီေန႔ ႐ုံးမတက္တဲ့အေၾကာင္း စာလွမ္းပို႔တယ္။ ေႏြးဆီကလဲ message ဝင္လာတယ္။
“ငါေတာ့ ေနမေကာင္းဘူး။ ညက ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေပၚမွာ အိပ္ျဖစ္တယ္။ နင္ေတာ့ ငါ့လို မဟုတ္ေလာက္ဘူး”
ကြၽန္မ အသက္ျပင္းျပင္းရႉၿပီး ရယ္လိုက္တယ္။ ညက ကြၽန္မ ျပန္လာေတာ့ ေႏြးက ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕နဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ ညက ဘာလုပ္ၾကလဲဆိုတာ ဘုရားသခင္ပဲ သိႏိုင္မွာပါ။
“မဆိုးပါဘူး။ အိပ္ရာထဲ ေနေနသင့္တယ္။ ရာသီဥတုက ေအးတယ္ေလဟာ။”
ကြၽန္မ စာျပန္လိုက္တယ္။ ပို႔ၿပီးၿပီးခ်င္း
“ေနာက္တခါ နင္နဲ႔ မေသာက္ေတာ့ဘူး”လို႔ စာထပ္ပို႔လိုက္တယ္။
“နင္ အရင္ကလဲ အဲလို ေျပာတာပါပဲ×××”
ေႏြးက စာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔တယ္။ တကိုယ္တည္း ႀကိတ္ၿပဳံးမိတယ္။ ေႏြးဟာ ကြၽန္မနဲ႔ ညီအမ အရင္းလိုပဲ။ သာအတူ နာအတူပါ။ ေကာင္းတိုင္ပင္ ဆိုးတိုင္ပင္ေပါ့။
႐ုံးက ေကာ္ဖီစက္မွာ ေကာ္ဖီယူေနတုန္း ကြၽန္မဖုန္းက message ဝင္တဲ့အသံျမည္လာတယ္။ စာက ခပ္ရွင္းရွင္းပါပဲ။ အာကာ့ဆီကပါ။
“မၾကာခင္ ေတြ႕ၾကမယ္”
႐ုံးအလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားတယ္။ ေန႔လည္စာကို ဘီလာ႐ုစ္က ေကာင္ေလးယူလာေပးတယ္။ သူက ကြၽန္မတို႔ ေနလည္စာ သြားယူဖို႔ မအားရင္ ဒီလိုပဲ ကူညီေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႔ကို အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ ကြၽန္မတို႔က ေခ်ာကလက္ေတြ သၾကားလုံးေတြ ကိတ္မုန္႔ေတြ ျပန္ေကြၽးေလ့ရွိပါတယ္။ ႐ုံးဆင္းခါနီးေတာ့ ကြၽန္မ ေႏြးဆီ message ပို႔လိုက္တယ္။
“နင္ ဟိသ႐ိုးကို လိုက္ျဖစ္လား”
“No. အစည္းအေဝးရွိတယ္ 🙁 “
ေႏြးက ျပန္ပို႔တယ္။ ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ ႐ုံးကေန ဟိသ႐ိုးေလဆိပ္အထိ ေတာ္ေတာ္ေဝးပါတယ္။ တေယာက္တည္း သြားရမွာ ပ်င္းဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ slim bag ထဲမွာ ipad ေလးပါလာတယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္းအားတက္သြားတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ လမ္းမွာ ကြၽန္မ စာအုပ္ဖတ္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္သြားလို႔ ရၿပီေလ။
“နင္ ဘယ္မွာလဲ အာကာ”
အာကာ့ဆီ message ပို႔လိုက္တယ္။
“Immigrations မွာ။ ေလယာဥ္ေတြက တၿပိဳင္တည္းေလာက္ ဆိုက္ေတာ့ လူမ်ားေနတယ္”
သက္ျပင္းခ်ၿပီး ေကာ္ဖီတငုံ ေသာက္တယ္။ ကြၽန္မေရွ႕မွာ စုံတြဲေတြ မိသားစုေတြက ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈပ္ရင္း အဂၤလန္ကေန ႀကိဳဆိုေနတယ္။ တက္စီသမားေတြ တိုးဂိုက္ေတြက ပိုက္ဆံေကာက္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြၽန္မလိုပဲ ေလယာဥ္ဆင္းတဲ့သူကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ Arrival ေနရာက အၿမဲလူရႈပ္ေလ့ ရွိတယ္။ ကြၽန္မ Departure ေနရာကို ပိုသေဘာက်တယ္။ ဖုန္းကို ထပ္ၾကည့္တယ္။ အာကာတေယာက္ စာထပ္ပို႔ထားမလားလို႔။ သူဘယ္လို ပုံျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာလဲ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ကြၽန္မ မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီ။ အေမ ကင္ဆာေၾကာင့္ အသည္းအသန္ စျဖစ္တုန္းက ကြၽန္မတို႔ မိသားစု စိတ္မေကာင္း ဝမ္းနည္းခဲ့တယ္။ ဒုတိယတခါက်ေတာ့ ကြၽန္မ ဘယ္လိုမွ ေဆာက္တည္ရာ မရခဲ့ဘူး။ အေမဆုံးေတာ့ အေဖလည္း Motorola ဆိုင္ကယ္တစင္းဝယ္ အထုပ္အပိုးျပင္ၿပီး ဥေရာပတခြင္ ေျခဆန္႔ေတာ့တာပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ကာလရွည္ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာေပါ့။ ကြၽန္မကို တပတ္တခါ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကပုံေတြပို႔တယ္။ အေဖ့ကို ၾကည့္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာေနသလိုပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ သိပ္မလြမ္းျဖစ္ဘူး။ အေမဆုံးသြားတုန္းက ရခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာဟာလည္း ေႏြးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ အေတာ္အတန္ သက္သာရာ ရေနခဲ့ပါၿပီ။
အာကာ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ေနမလဲ ကြၽန္မ စိတ္ဝင္စားတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက သူေတြဟာ ႏွစ္ႏွစ္ သုံးႏွစ္ အမ်ားဆုံး ငါးႏွစ္ေလာက္ အထိပဲ ေနၿပီး ျပန္သြားတတ္ၾကတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ထပ္ေနေစခ်င္တယ္။ တစိမ္းတရံဆံေတြၾကား ေမာင္ဝမ္းကြဲရွိေနတယ္ဆိုတာ အကူအညီရတာေပါ့။
အရပ္ျမင့္ျမင့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေကာင္း လူငယ္တေယာက္ ဂိတ္ေတြျဖတ္ေလွ်ာက္လာၿပီး ရပ္လိုက္တယ္။ ဘယ္သြားလို႔ သြားရမွန္းမသိဘဲ ေဘးပတ္လည္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဖုန္းေခၚရင္း မတ္တပ္ရပ္ လက္ကိုယမ္းျပတယ္။
သူက ဖုန္းကိုင္လိုက္ရင္း ေဘးကို ၾကည့္ေနတယ္။
“ေမဟမာလား”
အာကာ့အသံက သိမ္ေမြ႕ၿပီး လူႀကီးလူေကာက္းဆန္တယ္။ ကြၽန္မရင္ထဲ တမ်ိဳးတမည္ ခံစားလိုက္ရတယ္။
“အာကာ နင့္ၾကည့္ရတာ လမ္းေပ်ာက္ေနသလိုပဲ”
ကြၽန္မ ဖုန္းကို အုပ္ၿပီး ရယ္လိုက္တယ္။
“နင့္ဘယ္ဖက္ကို လွည့္လိုက္ ငါက ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲမွာ။ နင့္ကို အ႐ူးမတေယာက္လို လက္ျပေနတဲ့ အျပာေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔သူက ငါပဲ”
သူလည္း ရယ္ၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တာ ကြၽန္မျမင္လိုက္တယ္။ သူ ကြၽန္မဆီ ေလွ်ာက္လာတယ္။ သူရဲ႕ အိတ္ကို ဘယ္ဖက္ပို႔လိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို လက္ကမ္းေပးတယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ေအးစက္ေနတယ္။ မ်က္လုံးကစားၿပီး ကြၽန္မကို ၾကည့္တယ္။
“ျပန္ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ မေဟမာ”
“ေကာင္းပါၿပီတဲ့ရွင္”
အာကာက အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ေလးေထာင့္က်က် ေမး႐ိုးနဲ႔ အၿပဳံးက ခ်ိဳတယ္။
“တို႔ေတြ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီေနာ္။ ဟုတ္တယ္မလား အာကာ”
“ဟုတ္တယ္ ၾကာလွၿပီ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ သတိရေနၾကတာ”
“ငါလည္း နင္တို႔ကို သတိရပါတယ္။ နင္ေကာ္ဖီေသာက္ဦးမလား ဒါမွမဟုတ္ သြားေတာ့မလား”
“ခုေတာ့ မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚမွာလဲ အမ်ားႀကီးေသာက္ခဲ့တယ္။ မေဟမာလည္း တေနကုန္ အလုပ္မ်ားေနမွာ။ နားခ်င္ေရာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္။ လာမေတြ႕လဲ ရပါတယ္”
“ငါ နင့္ကို ႀကိဳခ်င္လို႔ လာႀကိဳတာပါ”
ကြၽန္မ လိမ္လိုက္တယ္။
“သြားၾကစို႔”
“အမ အေဖေရာ ဘယ္လိုလဲ”
“သူလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒီကေန ေဝးေနတာ သူ႔အတြက္ေကာင္းတယ္။ အေမ့ကို အလြမ္းသက္သာတာေပါ့”
“ကင္ဆာက အေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္”
“ဟုတ္တာေပါ့”
“ကြၽန္ေတာ္ အန္တီနီလာ့ကို ခ်စ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမြးေန႔ေတြဆို သတိတရ ဖုန္းဆက္ၿပီး ဟာသေတြ ေျပာတတ္တယ္”
“ဟုတ္တယ္ အေမက ေပ်ာ္တတ္တယ္။ သူက ပင္စင္ယူရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္ေနခ်င္တာ။ ဒါေပမဲ့ မျဖစ္လာခဲ့ဘူး”
အာကာက ကြၽန္မ ပခုံးကို ညႇစ္ၿပီး အားေပးတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ ေျမေအာက္ရထားလက္မွတ္ ႏွစ္ေယာက္စာ ဝယ္ၿပီး ေနာက္လာမဲ့ရထားကို ေစာင့္ေနတယ္။
“နင္ လန္ဒန္ကို ပထမဆုံး ေရာက္ဖူးတာလား”
“အေဖနဲ႔ တခါလာဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ”
တျခားခရီးသည္ေတြကို ေငးရင္း အာကာေျဖတယ္။
“နင္ ဘယ္မွာ ေနမလဲ။ အခန္းမွာထားတာ ရွိလား။ အိမ္ငွားမွာလား”
“အေဖက အိမ္ခန္း ဝယ္ထားတာ ရွိတယ္။ သူ ဒီကို အလုပ္နဲ႔လာရင္ တည္းရေအာင္လို႔။ သူက တည္းခိုခန္းေတြ ဟိုတယ္ေတြ မႀကိဳက္ဘူးေလ”
“နင္ အဆင္ေျပတာေပါ့။ အဲဒါ ဘယ္မွာလဲ”
“ေဗာက္စ္ေဟာမွာ။ နာမည္က ေရးဗားလိုက္ဆိုလား ထင္တာပဲ”
“နင္ ေျပာတဲ့ေနရာ ငါသိတယ္။ အဲဒီေနရာက ေကာင္းတယ္”
“ေရခ်ိဳးဖို႔ အိပ္ဖို႔ ေနရာရရင္ ေတာ္ပါၿပီ။ ေလယာဥ္အၾကာႀကီး စီးလာရေတာ့ ပင္ပန္းေနၿပီ။ ဒီကေန ေဝးလား”
“တနာရီအတြင္း ေရာက္ပါတယ္ အာကာရဲ႕”
အာကာ ၿပဳံးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ရင္ထဲ လိပ္ျပာေတြ ပ်ံဝဲသြားသလိုပဲ။
“ဝိုးးး”
အခန္းကို ျမင္ေတာ့ အသက္ရႉမွားသြားတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ အဲေလာက္ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူး။ အေဖက ခဏ ခဏေတာ့ ဒီကိုလာတယ္”
အခန္းက အေတာ္ေလးေကာင္းတယ္။ ပရိေဘာဂကလည္း အျပည့္အစုံပါပဲ။ အျပင္ဘက္ကို မွန္ေတြနဲ႔ကာထားေတာ့ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရႈခင္းကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရတယ္။ ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးထိေအာင္ျမင့္တဲ့ အေဆာက္အအုံေတြဟာ မီးပုံးေရာင္စုံထြန္းထားသလိုပါပဲ။ ေတာ္႐ုံလန္ဒန္ကသူေတြေတာင္ ဒီလိုရႈခင္းမ်ိဳး ျမင္ရဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
“နင့္အခန္းက သိပ္မၾကာခင္မွာ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အပန္းေျဖဖို႔ ေနရာျဖစ္လာလိမ့္မယ္”
“သူငယ္ခ်င္းရေအာင္ အရင္ရွာလိုက္ပါဦးမယ္ အမရယ္”
“ငါကေရာ ဘာလဲ။ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ဘူးလား”
“အမက ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုေလ”
အာကာက ျပန္ေျဖရင္းနဲ႔ အံဆြဲတခုကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
“ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒီထဲမွာ ရွိတယ္”
အံဆြဲထဲက ေသာ့တစုံ ယူၿပီး ကြၽန္မကို ေပးတယ္။ ကြၽန္မလဲ အံ့ၾသၿပီး ေသာ့ကိုၾကည့္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အာကာ့ကိုေရာေပါ့။
“နင္ ေနာက္ေနတာလား အာကာ”
“သိမ္းထားလိုက္ပါ မေဟမာ။ တကယ္လို႔ တခုခုဆို ကြၽန္ေတာ္ အခန္းျပန္ဝင္လို႔ရတာေပါ့။ အမ သိတဲ့အတိုင္း အေမက စိတ္ပူတတ္တယ္။ အမကို ေသာ့အပိုတစုံေပးထားဖို႔ အေဖ့ကိုလဲ ေျပာထားၿပီးသား”
“ဒါဆိုလဲ ၿပီးတာပါပဲ။ လန္ဒန္က ႀကိဳဆိုပါတယ္ အာကာ”
ကြၽန္မ အိပ္ရာေပၚလွဲရင္း အာကာ့တိုက္ခန္းနဲ႔ ရႈခင္းေတြအေၾကာင္း ေတြးေနမိတယ္။ ကြၽန္မ တျခားသူေတြအေၾကာင္း သိပ္ေတြးေလ့မရွိဘူး။ အာကာက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ စတိုင္က်တာေတြ ေပါင္းထည့္လိုက္ေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈပိုရွိတာေပါ့။ ေမာ္ဒယ္တေယာက္ေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ သူရဲ႕ ခ်ိဳသာတဲ့ အၿပဳံးက ဆြဲေဆာင္တယ္။ ပါးခ်ိဳင့္နဲ႔ သူ႔အၿပဳံးက ကြၽန္မကို ဖမ္းစားထားတယ္။
အာကာ့အိမ္တုန္းက အျဖစ္ကို ျပန္ေတြးတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကို လိုတာထက္ ပိုေငးမိခဲ့တယ္။ သူ႔အခန္းမွာ မီနီဘားေလး တခုရွိတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ ဝိုင္ျဖဴတခြက္စီ ငွဲ႔ၿပီး အက်ီလၤဲဖို႔ ထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္မလဲ ဝိုင္ေသာက္ရင္း အခန္းကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူ ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့
“အမ ျပန္ဦးမယ္ အာကာ။ မနက္ျဖန္ ႐ုံးသြားရဦးမယ္”
“မနက္ျဖန္ ညစာ အတူစားၾကမလား အမ။ လာႀကိဳတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ”
ကြၽန္မ ေခါင္းညိတ္မိတယ္။ အာကာက အိမ္အျပင္ဘက္ထိလိုက္ပို႔ၿပီး တက္စီငွားေပးလိုက္တယ္။
အာကာ့အခန္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ကြၽန္မအခန္းက ေသးၿပီး က်ဥ္းက်ပ္တယ္။ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြလဲ ဝင္လာတယ္။ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ဒီလိုအခန္းမ်ိဳး ပိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေဘးကို ေစာင္းၿပီး လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအုံးထားတယ္။ မာက်ဴရီ မီးေရာင္က လိုက္ကာေတြကို ျဖတ္ၿပီး စိမ့္ဝင္ေနတယ္။ မူးေနတဲ့ ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ အသံၾကားရတယ္။ ညလယ္စာေၾကာင့္ ရင္နည္းနည္းျပည့္ေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္မ အထီးက်န္သလို ခံစားရတယ္။ အခုခ်ိန္ဆို ေႏြးတေယာက္ ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္။ အာကာေရာ ဘာေတြ လုပ္ေနပါလိမ့္။
ကြၽန္မ ဖုန္းျမည္လာတယ္။ အာကာဆီက စာပါ။
“အိမ္ျပန္တာ အဆင္ေျပရဲ႕လား အမ”
ကြၽန္မ ၿပဳံးလိုက္တယ္။ အာကာက ဂ႐ုစိုက္ရွာသား။
“အိပ္ရာထဲမွာ” ကြၽန္မ ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။
“အခန္းက က်ယ္ၿပီး အထီးက်န္ေနတယ္” အာကာဆီက စာ ျပန္လာတယ္။
“နင့္အခန္းကေန ရႈခင္းလွလွေလးေတြ ခံစားလို႔ရတယ္ေလ”
“ကြၽန္ေတာ့္အခန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖ့ဆီက ခဏငွားထားတာပါ”
ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
“ငါလည္း တေယာက္တည္းပါပဲ အာကာရယ္”
အာကာ ကြၽန္မကို ဖုန္းေခၚတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္မ်ားမွားသြားလား”
“ဟင္ ဘာလို႔လဲ”
“အိပ္ရာအပိုရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းမွာ အမေနလို႔ရတယ္ေလ”
“မနက္ေစာေစာ ႐ုံးသြားရမယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာ အဝတ္အပိုေတြလဲ မပါလာဘူး”
“အဲဒါလဲ ဟုတ္တယ္ အမ။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ အမ သိကၡာက်ေနပါဦးမယ္”
ကြၽန္မ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိတယ္။
“က်စရာ သိကၡာလည္း မရွိပါဘူးဟယ္။ အဲလို စာနာေပးတာေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ႏွစ္ေယာက္လုံး ခဏၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။ အာကာ့အသက္ရႉသံကို ဖုန္းထဲက ၾကားေနရတယ္။
“မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနရမလဲ မသိဘူး။ ေနာက္အပတ္ထဲက်မွ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္ေတြက စမွာ”
“လန္ဒန္ အႏွံ႔သြားေပါ့ဟာ”
“အမ ႐ုံးက ဘယ္မွာလဲ”
“နင္ ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“အမကို ေန႔လည္စာ လာေကြၽးမယ္ေလ”
“နင္ေျပာေတာ့ ညစာေကြၽးမယ္ဆို”
“ညစာလဲ ေကြၽးပါ့မယ္ဗ်ာ။ အမသာ အားပါေစ။ အခု အမ႐ုံး ဘယ္မွာလဲဆိုတာေျပာ”
“ဘစ္ေရွာ့ဂိတ္မွာ။ အမ႐ုံးက ဘစ္ေရွာ့ဂိတ္မွာ။အဲဒီနားမွာ စတီး႐ုပ္ထုက ဘူတာ႐ုံ အေနာက္ဘက္ဝင္ေပါက္မွာ ရွိတယ္။ အဲဒီက ေစာင့္ေလ”
“ဘယ္အခ်ိန္လဲ”
“ဆယ့္ႏွစ္နာရီနဲ႔ ႏွစ္နာရီၾကား ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္လာခဲ့”
“အိုေက။ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္။ အမ အိပ္ေတာ့ေလ”
“အင္း ဟုတ္တယ္။ မနက္ျဖန္ ႐ုံးသြားရဦးမွာ။ ဒါနဲ႔ အာကာ”
“ဘာလဲ မေဟမာ”
“ဖုန္းဆက္တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
“အတူတူပါပဲ မေဟမာ။ မနက္ျဖန္ ေတြ႕ၾကတာေပါ့”
အာကာ ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကြၽန္မ ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲလိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ လႈိက္ဖိုေနမိတယ္။ အာကာရဲ႕ အသံကို ခုထိၾကားေယာင္ေနတုန္း။ မျဖစ္သင့္မွန္း သိေနေပမဲ့ သာယာမိတယ္။ ေဘးဘက္ကို ေစာင္းရင္း အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ အာကာ့ကို စိတ္ဝင္စားမိေနတာ တကယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မေတာ့ ဒုကၡပါပဲ။
“ၿပီးေတာ့ေကာ”
ေႏြးက စိတ္ဝင္တစားေမးတယ္။ ကြၽန္မ ဖုန္းကို နားနဲ႔ ပခုံးၾကား ညႇပ္ထားၿပီး လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ေႏြးကို မလိမ္ေျပာခဲ့မိဘူး။
“သူက ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္။ နင္သေဘာက်မဲ့ ပုံမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ နင္ ခ်စ္မိသြားမွာ”
“ငါ သူနဲ႔ ေတြ႕လို႔ရမလား”
“ဒီစေန တနဂၤေႏြ ငါ တခုခု စီစဥ္ေပးမယ္ေလ”
လက္ဖက္ရည္ကို ေမာ့ေသာက္ရင္း ကြၽန္မ ေျဖလိုက္တယ္။ မီးဖိုျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးက ခပ္အုံ႔အုံ႔။ အာကာနဲ႔ ေနလည္စာ စားတဲ့အခ်ိန္ေတာ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျဖစ္ေနဖို႔လိုတယ္။
“ငါ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ႐ုံးသြားမွ ျဖစ္မယ္”
“ဂ႐ုစိုက္ပါ ေႏြး။ ခ်စ္တယ္ေနာ္”
“အင္းပါ ေဟမာ။ မြ မြ”
ဒီေန႔က အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဖို႔ ခက္တဲ့ေန႔တေန႔ပါပဲ။ အလုပ္ေတြလဲ ရႈပ္တယ္။ အာကာနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာကိုပဲ သတိရေနတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေဘာ့စ္က မနက္ပိုင္းကို အလုပ္ေတြ ၫႊန္ၾကားေလ့ ရွိပါတယ္။ ေန႔လည္ဆိုရင္ေတာ့ သူ လာေလ့မရွိဘူး။ ေန႔လည္စာ စားရင္း အခ်ိန္ၾကာခ်င္ ၾကာမွာ။ တျခားသူေတြကိုေတာ့ ေန႔လည္ ေဆးခန္းျပဖို႔ ရွိတယ္ေျပာထားတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေရာဂါလို႔ ေျပာေတာ့ ဘယ္သူမွ မစပ္စုေတာ့ပါဘူး။
နာရီကိုပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည္ၿပီးေစာင့္ေနမိတယ္။ အာကာ့ဆီက စာဝင္လာတယ္။ ဖုန္းကို ဝမ္းသာအားရ ေကာက္ၿပီး ၾကည့္ေတာ့ လက္တုန္ေနတာနဲ႔ ဖုန္းျပဳတ္က်ေတာ့မလိုပါပဲ။
“အလုပ္ေတြ တဝက္က်ိဳးၿပီလား”
“အင္း ၿပီးခါနီးၿပီ”
ကြၽန္မ ျပန္ပို႔တယ္ၿပီး စားပြဲေပၚ ျပန္တင္ထားလိုက္တယ္။
“ေန႔တဝက္ လစ္လို႔ မရဘူးလား”
အာကာ စာထပ္ပို႔တယ္။ ကြၽန္မလဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔အဖြဲ႕နဲ႔သူ စကားေျပာ ေကာ္ဖီေသာက္ လုပ္ေနၾကတယ္။
ဘယ္သူမွ မသိဘဲ လစ္လိုက္လို႔ရတာပဲ။ ကြၽန္မ ေဘာ့စ္ဆီကို စာပို႔လိုက္တယ္။ ဆရာဝန္ ျပမဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ မသိတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ေဘာ့စ္က ရွင္းရွင္းပဲ ျပန္ပို႔ပါတယ္။ ဒီေန႔လည္ off ယူၿပီး က်န္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေနာက္တပတ္မွ ေပါင္းလုပ္ပါတဲ့။
ကြၽန္မ ထီေပါက္သလိုပါပဲ။ ေန႔လည္ခင္း off ၊ ေန႔လည္စာ အလကားစားရမွာနဲ႔ ေမာင္ဝမ္းကြဲက အေဖာ္လုပ္ေပးမွာရယ္နဲ႔ေပါ့။
၁၂ နာရီထိုးတာနဲ႔ အလုပ္ကို လက္စသတ္၊ ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီး ႐ုံးက ထြက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းေပၚမွာလဲ လူေတြ ရႈပ္ေနတယ္။ အာကာနဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာမွာ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အံ့ၾသမိတယ္။ မႏူးမနပ္ သစ္႐ြက္ေႂကြတာ ရင္ခုန္ရေတာ့မဲ့ အ႐ြယ္ ျပန္ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ဇာတ္သိမ္းရမွာ သိေပမဲ့ ရသေလာက္ေလး ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်င္ေနတယ္။
သိပ္မၾကာဘူး။ အာကာေရာက္လာတယ္။ ဝတ္စားထားတာက စတိုင္က်က်ပါပဲ။ သူ႔ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္။ လမ္းမွာ ျဖတ္သြားတဲ့ တျခားမိန္းကေလးေတြလဲ အာကာ့ကို ေငးသြားၾကတယ္။ အာကာ ကြၽန္မနားေရာက္လာေတာ့ လက္ကမ္းေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးကို နမ္းတယ္။
“ဟယ္လို အာကာ”
“ဟိုင္း အမ၊ ကြၽန္ေတာ္ လန္ဒန္ကို သေဘာက်တယ္”
“လန္ဒန္ကလည္း နင့္ကို သေဘာက်ပါတယ္ 😛”
အာကာက ရယ္လိုက္ရင္း ကြၽန္မ လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္လိုက္တယ္။
“လာခဲ့ အမ။ ဒီေထာင့္နားက အီတလီဆိုင္မွာ ဘြတ္ကင္လုပ္ခဲ့တယ္”
“နင္ေျပာတဲ့အတိုင္း ငါ ေန႔တဝက္ off ယူခဲ့တယ္”
“ေကာင္းတာေပါ့ အမရယ္”
အာကာ့ေဘးက လက္ကိုတြဲၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ လိုက္လာခဲ့တယ္။ ႐ူးသြပ္မိုက္မဲတာေတြ အမ်ိဳးဆိုတာေတြကို ေမ့ထားၿပီး ပစၥဳပၸန္ အခ်ိန္ကေလးကိုပဲ တန္ဖိုးထား ျဖတ္သန္းေနမိတယ္။
မွာထားတဲ့ စားစရာေတြ မလာခင္ ဝိုင္ေသာက္ရင္း စကားစျမည္ေျပာၾကတယ္။
“နင္သိလား အာကာ ငါ အဲလို ခိုးထြက္ရတာမ်ိဳးကို သေဘာက်တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ လြတ္လပ္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္”
“လစ္တတ္ေပမဲ့ အမက အလုပ္ႀကိဳးစားပါတယ္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္မွာ ဒီလိုေနရာ ရဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဂုဏ္ယူသင့္တယ္”
“ႏွစ္ဆယ့္ခုနစ္ပါ အာကာ”
“ဘယ္တုန္းက ျပည့္သြားတာလဲ”
“ဒီဇင္ဘာ ၁၃ က”
“မထင္ရဘူး အမ။ အမ ၾကည့္ရတာ ငယ္ေသးတဲ့ပုံပါပဲ”
“ဟား ဟား ေျမႇာက္ေျပာလဲ ငါက ဘာမွ မေကြၽးဘူးေနာ္ အာကာ”
စားစရာေတြ ေရာက္လာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္သြက္သြက္ပဲ စားလိုက္ၾကတယ္။
“ဒါနဲ႔ အာကာ နင္ဒီကို ဘာျဖစ္လို႔လာတာလဲ”
“ရန္ကုန္မွာ ပ်င္းလို႔။ ႏိုင္ငံျခား အေတြ႕အႀကဳံလဲ လိုခ်င္တာလည္းပါတယ္။”
“နင္က ဘာလုပ္မွာလဲ”
“ပ႐ိုဂရမ္မင္း လုပ္မလားလို႔”
“နင့္ကို ၾကည့္ရတာ ပ႐ိုဂရမ္မာနဲ႔ မတူပါဘူး”
“ဒါဆို ဘာနဲ႔တူလဲ မေဟမာ”
“နင္က သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားထားေတာ့ ကုန္သည္လိုလို ေရွ႕ေနလိုလိုပါပဲ”
“ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ရွပ္အျဖဴနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ဝတ္မွထင္တယ္”
အာကာက ထိုင္ခုံကို ေက်ာမွီလိုက္ရင္း ေျပာတယ္။
“နင္ အခုဝတ္ထားတဲ့နဲ႔ အရမ္းၾကည့္လို႔ ေကာင္းတယ္။ နင့္အထာနဲ႔ နင္ေပါ့ဟာ”
” ေက်းဇူးပါပဲ”
အာကာက တခ်က္ၿပဳံးလိုက္တယ္။ သူ႔အၿပဳံးက ကြၽန္မကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းတယ္။
“ေဆာရီး အာကာ။ တခါတေလ ငါ့ပါးစပ္က အဲလို ေလွ်ာက္ေျပာတတ္တယ္”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး အမ။ ေကာ္ဖီေသာက္ဦးမလား”
“မေသာက္ေတာ့ဘူး အာကာ”
အာကာက ဘီလ္ကို ကြၽန္မ မျမင္ေအာင္ ရွင္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ အတင္းလုရွင္းေပမဲ့ သူက လက္မခံဘူး။ ဆိုင္ထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ အာကာက သူ႔မာဖလာ ကြၽန္မကို ပတ္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အေတာ္ၾကည္ႏူးသြားတယ္။
“အခု ဘယ္သြားၾကမလဲ”
အာကာ့မာဖလာဆီက ရတဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို ခံစားမိေနတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ မေျပာတတ္ဘူး အမ။ အမ ေျပာၾကည့္ေလ”
“ဝါတာလူးအထိ ဘတ္စကားစီးၿပီး နင့္အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္မယ္ေလ”
“ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အမ ဒီဖိနပ္ေတြနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား”
“အၾကာႀကီး မတ္တပ္မရပ္ရရင္ အဆင္ေျပပါတယ္ အာကာ”
“ဒါဆို အဲလို မျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ေလ”
အာကာ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ တက္စီငွားလိုက္တယ္။
“ကားမငွားနဲ႔ အာကာ။ ငါေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္။ ဆယ့္ငါးေပါင္ေလာက္ အနည္းဆုံးကုန္မွာ”
“လာပါ အမရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းလိုက္ပါ့မယ္”
ကြၽန္မကို တက္စီထဲ အတင္းဆြဲေခၚတယ္။
” ဝါတာလူးကို ေမာင္းပါ”
“တက္စီဖိုးက တပတ္ ေန႔လည္စာ စားလို႔ရတယ္ အာကာရဲ႕”
“အမ ေျခေထာက္နာမွာစိုးလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဝါတာလူးကေန ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကလဲ လွမ္းတယ္ေလ။ ေတာ္ၾကာ ေျခေထာက္နာေနလို႔ ညေနခင္းရဲ႕ အလွအပေတြကို မခံစားႏိုင္ဘဲ ေနလိမ့္မယ္”
“နင္ ငါ့ကို ေလွာင္ေနတာလား”
“မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ အမက ကြၽန္ေတာ့္အမေလ။ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္”
ကြၽန္မလည္း ဘာမွ မေျပာသာပဲ တက္စီထဲကေန အျပင္ဖက္ကို ေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေသာၾကာေန႔ဆိုေတာ့ ကားေတြ ပိတ္စျပဳလာပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တက္စီသမားက ျဖတ္လမ္းေတြက ေမာင္းသြားေတာ့ သိပ္မၾကာပါဘူး။ အာကာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းပြတ္ေနပါတယ္။
ဝါတာလူးကို ေရာက္ေတာ့ အာကာက ေကာ္ဖီဆိုင္ဝင္ၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ သူ႔အတြက္ လတ္ေတးတခြက္စီ ဝယ္လာပါတယ္။ ေကာ္ဖီခြက္ ကိုယ္စီကိုင္ၿပီး သိမ္းျမစ္ကို ေငးၾကတယ္။ စင္ေရာ္ႏွစ္ေကာင္က သိမ္းျမစ္ေပၚမွာ ျဖတ္ပ်ံသြားတယ္။ စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ၾကည့္တယ္။ လတ္ေတးကို ကုန္ေအာင္ေသာက္ၿပီး အာကာ့အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ စက္ဘီးသမားနဲ႔ အေျပးေလ့က်င့္သူေတြပါ ေတြ႕ရတယ္။ လမ္းဘတ္နန္းေတာ္နဲ႔ အမ္အိုင္စစ္ကို ေက်ာ္ေတာ့ ႏိုင္းအမ္းမွာ ရွိတဲ့ေခတ္မီအေဆာက္အအုံေတြ ျမင္ရတယ္။ အာကာက ဗိသုကာလက္ရာ အေၾကာင္းေတြ ေျပာတယ္။ ကြၽန္မလည္း သိပ္စိတ္မဝင္စားလို႔ ေခါင္းပဲ ညိတ္လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္မ သတိမထားမိခင္မွာပဲ အာကာ့လက္က ကြၽန္မကို ခ်ိတ္ထားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း သူ႔တင္ပါးကလည္း ကြၽန္မတင္ပါးကို လာထိထိေနတယ္။ သူ႔မ်က္လုံးကလည္း ေနဝင္ဆည္းဆာေအာက္မွာ အေရာင္ေတာက္ေနတယ္။ သူရဲ႕ အလြယ္တကူၿပဳံးလိုက္တာက ကြၽန္မရင္ကို ေႏြးေစတယ္။ အာကာ့အရပ္က ကြၽန္မထက္ ၆လက္မေလာက္ ျမင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အရိပ္ထဲမွာေတာ့ လိုက္ဖက္ညီေနပါတယ္။ အာကာနဲ႔တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ ကမာၻေပၚမွာ သဘာဝအက်ဆုံးလိုပါပဲ။ အဲဒီအခိုက္အတန္႔ေလး မၿပီးဆုံးေစဖို႔ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းမိတယ္။
အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ အာကာက ကြၽန္မ ကုတ္အက်ီကႋု ခြၽတ္ၿပီး တံခါးေဘးက စင္မွာ ခ်ိတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မီနီဘားကို သြားၿပီး
“ဝိုင္ေသာက္မလား မေဟမာ”
“ေသာက္မွာေပါ့”
“အျဖဴလား အနီလား”
“အနီပဲ ေပးပါ”
ကြၽန္မ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ရပ္ေနၿပီး လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွအပကို ခံစားေနမိတယ္။ ဖုန္းျမည္လာလို႔ ၾကည့္ေတာ့ ေႏြးဆီကပါ။
“ေဟမာ ဒီည ကလပ္လိုက္ဦးမလား”
“ဒီညေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ မနက္ျဖန္ ေတြ႕မယ္ေလ”
“ဘာလဲ နင့္သူငယ္ခ်င္းအသစ္နဲ႔ ကစားေနတာလား”
ကြၽန္မ ရယ္မိတယ္။
“မနက္ျဖန္ နင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ စီစဥ္လိုက္မယ္ေလ ေႏြး။ အခု သူက ငါ့အတြက္ ညစာခ်က္ေနလို႔”
“ေကာင္းပါၿပီေအ။ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ”
အာကာကို ၾကည့္ေတာ့ သူက မ်က္ခုံးပင့္ျပတယ္။
“ေဆာရီး အာကာ။ ေႏြးက ငါ့ BFF မို႔ပါ။ အလုပ္ၿပီးရင္ သြားေသာက္ေနက်။ ဒီည မအားတဲ့အေၾကာင္း သူ႔ကို ေျပာတာ”
“သူငယ္ခ်င္းေတြက အေရးႀကီးတယ္။ မေဟမာ့ အစီအစဥ္ ပ်က္သြားတာ ေဆာရီးပါ”
“ရပါတယ္ အာကာရဲ႕။ နင္ အားနာလို႔ရွိရင္ မနက္ျဖန္ည ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ေလ”
“ဘယ္လိုျငင္းရက္မွာလဲ မေဟမာရယ္”
အာကာက ဝိုင္အနီ တပုလင္း ယူလာၿပီး ႏွစ္ေယာက္စာ ငွဲ႔လိုက္တယ္။
“ခ်ီးယားစ္ TGIF ပါ အမ”
“ခ်ီးယားစ္ အာကာ၊ ဒီညအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္”
“ရပါတယ္ အမ၊ ကြၽန္ေတာ္ ညစာ သြားခ်က္ဦးမယ္”
အာကာ မီးဖိုခန္းထဲသြားၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္။
“အေဖက အခ်က္အျပဳတ္ ဝါသနာပါတယ္ေလ။ တကယ္လို႔ စီးပြားေရးသာ မလုပ္ျဖစ္ရင္ စားဖိုမႉးလုပ္ခ်င္တာတဲ့။ ဒီကို မလာခင္ အေဖ့ဆီက အခ်က္အျပဳတ္ သင္လာခဲ့တာ”
မီးဖိုခန္းအဝမွာ ရပ္ရင္း ကြၽန္မေမးလိုက္တယ္။
“ဘာကူညီရမလဲ အာကာ”
အာကာက ခုံတလုံးဆြဲေပးရင္း
“ရပါတယ္ အမ။ ဒီမွာထိုင္ ဝိုင္ေသာက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေဖာ္လုပ္ေပးရင္ ရပါၿပီ”
“အဆင္ေျပတာေပါ့ အာကာ”
ေနာက္ေတာ့ အာကာက ၾကက္သြန္နီလွီးေနတယ္။
“အမ အေၾကာင္းေျပာျပပါလား”
“နင္ ဘာသိခ်င္တာလဲ အာကာ”
“အမက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ”
ကြၽန္မ ဝိုင္ခြက္ကို ေငးေနမိတယ္။
“ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းပဲ အာကာ”
ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
“ေျပာစရာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိဘူး ထင္တယ္။ငါက လန္ဒန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူတေယာက္။ အလုပ္သြားတယ္။ ကလပ္တက္တယ္။ ေသာက္တယ္။ အခန္းေသးေသးမွာေနတယ္။ အနာဂတ္အေၾကာင္း မေတြးဘူး။ ေတြးရင္ စိတ္ဓာတ္က်လို႔”
“အဓိပၸာယ္ မရွိတာ။ အမက အဲလိုပုံမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မႈရွိတဲ့ မိန္းကေလးပါ”
ကြၽန္မ ဝိုင္တက်ိဳက္ေမာ့လိုက္ရင္း
“ငါ့ဘဝက ေလွာင္အိမ္ထဲက ႂကြက္လို ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးဆြဲရာက ရတဲ့ ႐ုပ္ေသးလိုပါပဲဟာ။ ေႏြးတေယာက္ပဲ ငါ့ကို အေဖာ္လုပ္မဲ့သူ ရွိတယ္”
အာကာက အာလူးေတြ ေဆးရင္း
“ေကာင္ေလးေရာ မရွိဘူးလား”
ကြၽန္မ မခ်ိတင္ကဲ ၿပဳံးလိုက္တယ္။
“ငါက အခ်စ္ေရး ကံမေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တေယာက္တည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ တျခားသူအတြက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထိခိုက္မခံဘူး”
“အမက ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အဲလိုလုပ္ေနတာ အမအတြက္ မေကာင္းပါဘူး”
“အင္းးးအာကာ နင္ ငါ့အေၾကာင္း ေသခ်ာမသိေသးလို႔ ျဖစ္မွာပါ”
အာကာ့ဆီက မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး အေဝးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႔ေပါ့။
“အမက အရင္လိုပါပဲ သိပ္မေျပာင္းလဲသြားပါဘူး”
“ေျပာင္းပါတယ္”
“ထားပါေတာ့ေလ”
“နင့္အေၾကာင္းလဲ ေျပာပါဦး”
“အမ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ”
“အဲလို လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔”
အာကာ ခါက်က္ဥကို လွီးေနလက္စက ဓားခ်လိုက္တယ္။
“အသက္ အစိတ္ေလာက္မွာ ပ်င္းလာတယ္။ ဘဝမွာ စိတ္ဝင္စားစရာက ဘာမွမရွိဘူး။ တြဲဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တာထက္ အေဖ့ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈကို စိတ္ဝင္စားတာကလား။ ဘဝရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ေနတာလဲ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိုလာခဲ့တာ။ မဆိုးပါဘူး။ ခုေတာ့ အမဝမ္းကြဲအတြက္ ညစာခ်က္ေပးေနတဲ့ ၂၆ ႏွစ္သားေလးေပါ့”
“ဒါနဲ႔ နင္ ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ အာကာ”
“အမ ျမန္မာထမင္းဟင္း ငတ္ေနတာမလား။ ၾကက္သားအာလူးကို မဆလာအုပ္မယ္။ အစိမ္းေၾကာ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ ထမင္းစားၿပီးရင္ ေသာက္ဖို႔ ဝိုင္ရွိတယ္ေလ”
“နင့္ကို ထမင္းခ်က္ခန္႔မွ ထင္တယ္”
“ဘာလို႔လဲ”
“Fast food ေတြ စားရတာ မုန္းလွၿပီ။ ခ်က္ဖို႔လည္း အခ်ိန္မရဘူး။ ခ်က္လည္း မခ်က္တတ္ပါဘူးဟာ။ အိမ္က မီးဖိုခန္းကလည္း က်ဥ္းတယ္”
“အမအတြက္ဆို ကြၽန္ေတာ္ စားေတာ္ကဲလုပ္ေပးပါ့မယ္။ အမ လိုအပ္ခ်ိန္တိုင္းေပါ့”
“မျဖစ္ႏိုင္တာကို ကတိမေပးစမ္းပါနဲ႔ အာကာရယ္။ ငါက ညတိုင္းလာစားမွာေနာ္”
“အခန္းအပို ရွိတယ္ လာေနပါလို႔ အမကို ေျပာသားပဲ”
ဝိုင္ခြက္ကို လႈပ္ေသာက္ရင္း အာကာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြ လွီးတာၾကည့္ေနမိတယ္။
“လန္ဒန္မွာ ေနရတာ မလြယ္ပါဘူး”
“ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လာေနပါလား။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေပါ့”
ေျပာရင္း အာကာက ကြၽန္မကို ေငးၾကည့္ေနေတာ့ ကြၽန္မလည္း ရွက္ေသြးျဖာမိတယ္။
ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ အာကာ ေရခ်ိဳးတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္မတို႔ ညစာအတူစားၾကတယ္။ ျမန္မာထမင္းဟင္း မစားရတာၾကာေနလို႔လား မသိဘူး။ စားလို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဗိုက္တင္းေအာင္စားမိတယ္။ ပန္းကန္ေတြေတာ့ ကူသိမ္းၿပီး ေဆးေပးလိုက္တယ္။ အားလုံးၿပီးေတာ့ ဝိုင္ခြက္ကိုယ္စီကိုင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ဆိုဖာမွာ ထိုင္ၾကတယ္။ ဝိုင္တန္ခိုးေၾကာင့္ ကြၽန္မ ရီေဝေဝပါပဲ။ အာကာနဲ႔ အတူရွိေနတာ ေႏြးေထြးလုံၿခဳံသလိုပါပဲ။ အခန္းက ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းၿပီး အလင္းေရာင္လဲရတယ္။ စိတ္ကူးကြန္ယက္ ျဖန္႔က်က္ေနတုန္း
“ေဆာရီး အာကာ။ ဘာေျပာလိုက္တာလဲ”
အာကာ တခုခု ေျပာလိုက္သလို ထင္လို႔ ေမးၾကည့္တယ္။
“အမ ဘာစားခ်င္ေသးလဲ။ ေကာ္ဖီေသာက္ဦးမလားလို႔”
“ေက်းဇူး အာကာ။ မေသာက္ခ်င္ေသးဘူး။ ငါ ဒီေန႔ တကယ္ေပ်ာ္ရပါတယ္”
“အမၾကည့္ရတာ တကယ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္”
“အင္း ဟုတ္တယ္။ အခန္းက ေကာင္းတယ္။ ဆိတ္ၿငိမ္တယ္။ အစားအေသာက္လဲ ေကာင္းေကာင္းစားရတယ္။ ဝိုင္နဲ႔ ဧည့္ခံတယ္။ ငါ ေပ်ာ္တာေပါ့”
အာကာက ဝိုင္ပုလင္းယူၿပီး ထပ္ငွဲ႔ေပးတယ္။
“ေက်းဇူးပါ အာကာ”
“ဒါနဲ႔ အမကို ၾကည့္ရတာ အေဖာ္လိုေနသလိုပဲ။ စတာမဟုတ္ဘူးေနာ္”
“အင္း နင္မွန္ပါတယ္ အာကာ။ ေႏြးကိုလည္း အခ်ိန္တိုင္း ဒုကၡေပးမေနခ်င္ပါဘူး။ ငါ့နားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိတာၾကာၿပီ။ ရည္းစားထားရတာ ဘယ္လိုလဲေတာင္ ေမ့ေနၿပီ”
“ဒီမွာ တေယာက္တည္းေနရတာ အမ ခက္ခဲမွာေပါ့”
“ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လန္ဒန္မွာ ငါတေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနရတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ ေႏြးက အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္းပါပဲ”
“အခုထိေပါ့”
အာကာက ၿပဳံးရင္း ေမးတယ္။
“ဟုတ္တယ္ အခုထိပဲ”
“ဝရန္တာ သြားထိုင္ၾကမလား”
“ေကာင္းသားပဲ။ လန္ဒန္ရဲ႕ ညအလွကို ခံစားၾကတာေပါ့”
ကြၽန္မတို႔ ဝရန္တာကေန ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ညအလင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးျမေနေတာ့ ကြၽန္မ ကုတ္အက်ီကႋု ထပ္ဝတ္တယ္။ အာကာက သူ႔မာဖလာကို တခါထပ္ပတ္ေပးတယ္။ သူကေတာ့ အေႏြးထည္ ဝတ္တယ္။
“လန္ဒန္က ညဆို အရမ္းလွတာပဲ”
“ရန္ကုန္လဲ လွပါတယ္ မေဟမာ”
“ၾကည့္တဲ့သူေပၚ မူတည္မွာေပါ့ အာကာရယ္”
“စကားမစပ္ အမမွာ ခ်စ္သူမရွိဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္မယုံခ်င္ဘူး”
“မေနာက္ပါနဲ႔ ငါ့ေမာင္”
“အတည္ေျပာတာ။ အမက ႐ုပ္လဲေခ်ာပါတယ္။ အမ တကိုယ္တည္း ဘာေၾကာင့္ေနေနလဲ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး”
“ေႏြးမေခၚရင္ ငါက စာအုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေလ့ရွိတယ္။ အလုပ္က တဖက္နဲ႔။ ျပန္လာရင္ ဖတ္ဖတ္ေမာေနၿပီ။ အျပင္ထြက္ဖို႔ အားေတာင္မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငါ့လို ငမြဲကို ဘယ္သူမွ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး”
“ဒီေန႔ေတာ့ အမမွာ အခ်ိန္ပိုေတြ အမ်ားႀကီးပါ”
အာကာက ကြၽန္မကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျပာတယ္။
“ဒါက မတူဘူးေလ။ နင္က ငါ့ေမာင္ကိုး”
“ထားပါေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔ အခု သိပ္မကြာဘူး မဟုတ္လား အမ”
“နင္ အခု ဆြဲေဆာင္မႈ ပိုရွိလာတယ္”
ကြၽန္မပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာကာက ရယ္လိုက္တယ္။
“အလွအပဆိုတာ ၾကည့္တဲ့သူရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာပါပဲ”
ဝိုင္ေသာက္ရင္း အာကာက ေျပာတယ္။
“ဒါေပမဲ့ အမ ေျမႇာက္လုံးပင့္လုံးအတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ”
“ငါ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာတာပါ။ ငါ့ပါးစပ္က လက္လႊတ္စပယ္ ေျပာတတ္ေပမဲ့ အမွန္ေတြပဲ။ နင္က ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ေႏြးေတာင္ နင့္ကို စိတ္ဝင္စားေနတာ။ လန္ဒန္က တျခားေကာင္မေလးေတြလည္း အဲလိုပဲေနမွာ”
“တကယ္လို႔ မထင္ပါဘူးဗ်ာ”
အာကာက ကြၽန္မေျပာတာကို သေဘာက်ေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ႏွစ္ေယာက္လုံး တိတ္ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အာကာက ကြၽန္မကို ဖက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတယ္။
“အမ အဆင္ေျပရဲ႕လား”
“ပင္ပန္းေနလို႔ပါ”
ကြၽန္မ ေခါင္းကို အာကာ့ပခုံးေပၚ မွီထားလိုက္တယ္။ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသလို ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ႐ူးမိုက္မႈကို ကြၽန္မ အလိုလိုက္ေနမိတယ္။
“ရင္ဖြင့္ခ်င္ ဖြင့္လို႔ရတယ္ေနာ္ အမ”
ဟိသ႐ိုးမွာဆင္းမဲ့ ေလယာဥ္တစင္း ကြၽန္မတို႔ေပၚက ျဖတ္ပ်ံသြားတယ္။ ကြၽန္မ အာကာကို ၾကည့္ရင္း
“ဒီညအတြက္ ေက်းဇူးပါ အာကာ။ နင္ေၾကာင့္ ဒီေန႔ဟာ အဓိပၸာယ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ အိမ္ျပန္ရဦးမယ္”
“လုပ္ျပန္ၿပီ အမကလဲ။ အခန္းအပိုက အမအပိုင္ပဲ”
“ငါ့မွာ အဝတ္အပို မပါခဲ့ဘူး”
“တီရွပ္နဲ႔ ထရက္ဆုေဘာင္းဘီ ငွားမယ္ေလ”
အာကာက ကြၽန္မ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း
ေျပာတယ္။
“ေကာင္းၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ မနက္စာအတြက္ေရာ ဘာရွိလဲ”
“လမ္းဟိုဖက္ျခမ္းမွာ စတိုးရွိတယ္။ အမႀကိဳက္တဲ့ မနက္စာ အဆင္ေျပမွာပါ”
အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာၾကၿပီး ဆိုဖာမွာ ထိုင္တယ္။ အာကာက ဝိုင္ထပ္ျဖည့္ေပးၿပီး စကားစတယ္။
“ဒါနဲ႔…”
“ဒါနဲ႔…ဘာလဲ နင့္မွာ ေျပာစရာကုန္ၿပီမလား။ ငါက တေနကုန္ ဒုကၡေပးေနတာ”
“ဒုကၡေပးတယ္ မေခၚပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္ အမရဲ႕”
“နင္ ေျပာသလိုပါပဲ။ ငါလည္း ထူးဆန္းေနတာ နင့္မွာ ေကာင္မေလး မရွိတာကို”
“ကြၽန္ေတာ္က အခ်စ္ေရးမွာ ကံမေကာင္းတာပါ။ တကယ္ခ်စ္တာထက္ ခ်ဴစားခ်င္တဲ့သူက မ်ားတယ္ေလ”
အာကာက သက္ျပင္းခ်ရင္း ေျပာတယ္။
“လန္ဒန္မွာလည္း အဲလိုေကာင္မေလးေတြ နင္ေတြ႕မွာပါ”
“အေမကရာ”
“ငါက ငါ့အတြက္ငါ ရွင္းတယ္။ ဖရီးႀကိတ္တဲ့သူကို မုန္းတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တာဝန္ယူသင့္တယ္ေလ”
“အင္းးးအမ။ ဒီေန႔ အမကို ေစာ္ကားသလိုမ်ား ျဖစ္သြားလား”
“မျဖစ္ပါဘူး။ နင္က ဆင္းရဲတဲ့ ငတ္ေနတဲ့ အမကို ျပဳစုတာေလ”
အာကာက ရယ္တယ္။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲ လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ေျခေထာက္ဆန္႔ၿပီး ဆိုဖာေက်ာမွီေပၚ ေခါင္းတင္တယ္။ စကားေျပာေနရင္း သူ႔ကို ျမင္ေနရေအာင္ပါ။
“တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြက ညံ့တယ္။ နင္က ၾကင္နာတတ္တယ္။ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တယ္။ နင့္လိုလူမ်ိဳးရွာေတြ႕ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ”
ကြၽန္မ ရွက္ရွက္နဲ႔ ေျပာခ်လိုက္တယ္။
“ကြၽန္ေတာ္က အဲေလာက္မဟုတ္ပါဘူး”
“ေယာက္်ားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နင့္လို႔မဟုတ္ဘူး။ ကုတင္ေပၚ မေရာက္ခင္အထိေတာ့ ႏူးညံ့ၾကင္နာၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့…”
“အမ လိုခ်င္တာ အဲဒါမဟုတ္ဘူးလား”
“နင္ကေရာ”
“ကြၽန္ေတာ္က ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရွိမဲ့သူမ်ိဳး လိုခ်င္တာ။ ယုံၾကည္လို႔ရမဲ့သူမ်ိဳးေပါ့”
“ေတြ႕လား အဲလိုသူမ်ိဳး ရွာရခက္တယ္”
“အမ စိတ္ကူးထဲက ခ်စ္သူက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ”
“နင္ ဒီေန႔ ငါ့ကို လုပ္ေပးသလိုမ်ိဳးေပါ့”
“အဲဒါ အမကို ဂ႐ုစိုက္တာပါ”
“နင့္ကိုနင္ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲဆိုတာ နင္မသိေသးဘူးပဲ အာကာ။ လူႀကီးဆန္တယ္။ ၾကင္နာတတ္တယ္။ ေပးဆပ္ခ်င္တာပဲ ရွိတယ္”
“အမ ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးလြန္းေနၿပီ”
“မဟုတ္ဘူး အာကာ”
ကြၽန္မ အာကာ့လက္ကို ကိုင္ရင္း ျငင္းလိုက္တယ္။
“ငါက နင့္အမ။ နင္က ငါ့အေပၚ ေကာင္းပါတယ္။ နင့္ပုံစံ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ပုံမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ နင္က လူေကာင္း တေယာက္ပါ”
အာကာက ဝိုင္တက်ိဳက္ ေသာက္ၿပီး ဝိုင္ခြက္ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။
“နင့္လိုလူမ်ိဳး မ်ားမ်ားရွိပါေစလို႔ ငါ ဆုေတာင္းပါတယ္”
ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်ရင္း ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္။
“ကြၽန္ေတာ္လည္း အမလိုမ်ိဳး မိန္းကေလးမ်ားပါေစ ဆုေတာင္းပါတယ္”
အာကာက ၿပဳံးရင္း ျပန္ေျပာတယ္။
“ဘာလဲ အာကာ အိမ္တြင္းပုန္း ငမြဲ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘာမွန္း
မသိတဲ့သူေတြလား”
“ေႏြးေထြးၾကင္နာၿပီး ႐ုပ္ေရာ စိတ္ပါလွတယ္ေလ”
“ကဲ ဘယ္သူက အထင္ႀကီးလြန္းေနတာလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္ ကြဲကြဲျပားျပား ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မႏွိမ့္ခ်ပါနဲ႔။ အမက ျပည့္စုံပါၿပီးသားပါ”
“အေျပာလြယ္ အလုပ္ခက္တယ္ အာကာ”
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ၿငိမ္ေနၿပီးေနာက္ အာကာက
“ေကာ္ဖီေသာက္မလား အမ”
“ငါ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္။ တေနကုန္ ေနရတာ ႏုံးေနၿပီ”
“ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရပူေရေအးရွိတယ္ေလ”
“ဘယ္မွာလဲ”
“ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ျပမယ္ေလ”
အာကာက ကြၽန္မလက္ကို ဆြဲၿပီး သူ႔အခန္းထဲ ေခၚသြားတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းကို ဖြင့္ၿပီး
“ဒီမွာ အမ”
“ေရခ်ိဳးခန္းမဟုတ္ဘူး။ ေရကူးကန္လိုပါပဲလား”
“အမ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ိဳးလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တဘက္သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
“နင္ ေခ်ာင္းမၾကည့္နဲ႔ေနာ္”
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ပိတ္ရင္း ကြၽန္မ အာကာ့ကို စလိုက္တယ္။
“ညအိပ္ဝတ္စုံကို ကုတင္ေပၚ တင္ခဲ့မယ္”
အာကာက ၿပဳံးၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။ အခန္းအျပင္ ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ေျခသံကို နားေထာင္တယ္။ ၿပီးမွ ကြၽန္မ ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔လုပ္ၿပီး ေရပူေရေအးကို စမ္းၾကည့္တယ္။ ကြၽန္မ အက်ီနၤဲ့ စကပ္ကို ခြၽတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းက တန္းမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္။ မနက္က် ျပန္ဝတ္လို႔ရေအာင္ပါ။ ဘရာနဲ႔ ပင္တီကို ထပ္ခြၽတ္ၿပီး bathtub ေဘးတဖက္မွာ ပုံထားလိုက္တယ္။
bathtub ထဲ ေရျဖည့္ၿပီး စိမ္တယ္။ ေရပူေရေအးမွ်ေအာင္ ေရာထားေတာ့ ဇိမ္က်ေနပါတယ္။ ကြၽန္မ အခန္းမွာ bathtub မရွိေတာ့ ဒီလို ဇိမ္မက်ပါဘူး။ ကိုယ္ကို ခပ္ေလ်ာေလ်ာလုပ္ၿပီး ရင္သားေတြျမဳပ္ေအာင္ စိမ္လိုက္တယ္။ ဘရာတေနကုန္ဝတ္ထားေတာ့ ရင္သားေတြလဲ နည္းနည္းနာေနတယ္။ ဧည့္ခန္းကေန သီခ်င္းသံတိုးတိုး ၾကားရတယ္။ အာကာက နန္းဆုရတီစိုးရဲ႕ ႐ူးေအာင္ခ်စ္ရသူ သီခ်င္းကို နားေထာင္ေနတယ္။ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္မ သိပ္မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္း နားေထာင္ရတာကို သေဘာက်ပါတယ္။
ကြၽန္မ လက္ေမာင္း၊ ရင္သားနဲ႔ ပခုံးေတြကို ညင္ညင္သာသာ ႏွိပ္ေပးရင္း တေန႔တာ အေမာေတြကို စီးေမ်ာလိုက္တယ္။ ဆပ္ျပာေျဖးေျဖးတိုက္တယ္။ လက္ေမာင္းမွာ က်က္သီးထသြားတာကို ၾကည့္ရင္း ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြ လိမ္းက်ံတယ္။ ကြၽန္မလက္က ေအာက္ပိုင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ အစကေတာ့ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မလို႔ပါပဲ။ ဝိုင္ေသာက္ထားလို႔ပဲလား မသိ။ ကြၽန္မ သတိမထားမိခင္မွာပဲ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ႏႈတ္ခမ္းသားနဲ႔ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္သပ္ေနမိပါေတာ့တယ္။ လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ရမက္ႀကီးလဲ ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
bathtub ကိုမွီလိုက္ၿပီး အသက္ကို ေျဖးေျဖးရႉထုတ္လိုက္တယ္။ ေျခေထာက္ကို ကားၿပီး ညာဖက္လက္ညႇိဳးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ပြတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အထုတ္အသြင္း လုပ္တယ္။ အသက္ရႉတာ ပိုျပင္းလာတယ္။ လည္ေခ်ာင္းထဲက ညည္းတယ္။ လက္ကလည္း ပိုးသားလို ႏူးညံ့တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားနဲ႔ တင္းက်ပ္တဲ့ ႂကြက္သားေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရင္းနဲ႔ေပါ့။ ဘယ္ဖက္လက္ညႇိဳးနဲ႔ ေစာက္စိကို ပြတ္ေခ်ေနလိုက္တယ္။ ညာဖက္လက္ခလယ္ကိုပါ အထုတ္အသြင္းလုပ္တယ္။ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ လီးနဲ႔ အလိုးခံေနရတယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မ အလိုးမခံရတာ ၾကာလွေတာ့ လီးရဲ႕အရသာကို ေမ့လုေမ့ခင္ပါပဲ။ ကြၽန္မ အေနနဲ႔ လီးကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ တမ္းတေနမိတယ္။ ေယာက္်ားတေယာက္နဲ႔ ႏို႔ေတြ ရင္ဘတ္ေတြကို နမ္းတာနဲ႔ လိုးေဆာင့္တာေတြကို အငမ္းမရလိုခ်င္ေနတယ္။
ကြၽန္မ တကိုယ္လုံး ခိုက္ခိုက္တုန္ရီေနတယ္။ ဆံပင္ေတြက ေရထဲဝဲက်ေနတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ျမန္ျမန္အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္သြားဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ အသက္ရႉသံေတြက လက္ေခ်ာင္းေတြ အဝင္အထြက္နဲ႔အတူ ျမန္လာတယ္။ ဗိုက္က ႂကြက္သားေတြလည္း အေလ်ာ့အတင္း ျဖစ္လာတယ္။ ပါးစပ္ကို အတင္းေစ့ပိတ္ၿပီး မေအာ္မိေအာင္ ခ်ဳပ္တည္းထားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မ အေၾကာအျခင္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး ႏုံးခ်ိခ်ိနဲ႔ bathtub ကို မွီထားလိုက္တယ္။
ကြၽန္မ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့သူကေတာ့ သူ ပါပဲ…

အာကာက မီးခိုးေရာင္တီရွပ္နဲ႔ ထရက္ဆု ေဘာင္းဘီထားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကိုယ္မွာ ပတ္ထားတဲ့ တဘက္ကို ခြၽတ္လွန္းၿပီး အာကာေပးတဲ့ ဝတ္စုံဝတ္လိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွာလွန္းထားတဲ့ ကြၽန္မအဝတ္အစားေတြကို အိပ္ခန္းဆီယူလာခဲ့တယ္။ အိတ္ထဲက ေခါင္းစည္းႀကိဳးကို ထုတ္ၿပီး ဆံပင္ကို ေနာက္မွာ စုစည္းတယ္။
အာကာက ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ရင္း သီခ်င္းနားေထာင္ေနတယ္။ ကြၽန္မကို ျမင္ေတာ့
“ေရခ်ိဳးလို႔ ေကာင္းရဲ႕လား အမ”
“ေကာင္းတယ္ အာကာ။ လန္းဆန္းေပါ့ပါးသြားတာပဲ။ နင္ေရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ”
“သီခ်င္းနားေထာင္တယ္။ ဝိုင္ေသာက္တယ္”
“အင္း”
ကြၽန္မ အာကာ့ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
“ညအိပ္ဝတ္စုံအတြက္ ေက်းဇူးေနာ္”
“အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား”
“ေျပပါတယ္”
ေသာက္လက္စ ဝိုင္ခြက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အာကာက ဝိုင္ပုလင္းယူၿပီး ထပ္ျဖည့္ေပးမယ္လုပ္တယ္။
“ေတာ္ၿပီ အာကာ။ ငါ အမူးလြန္ေနမွာ ေၾကာက္တယ္”
ဝိုင္တငုံေသာက္ၿပီး ကြၽန္မ ပခုံးနဲ႔ လည္ပင္းေတြကို ႏွိပ္ေနလိုက္တယ္။
“ေတာ္ေသးတယ္။ တပတ္ၿပီးသြားျပန္ၿပီ”
“အမ ခြင့္ယူပါလား။ နားဖို႔လိုတယ္ ထင္တယ္”
ကြၽန္မ ေခါင္းကို ဘယ္ညာလွည့္ၿပီး အေၾကာေလ်ာ့သြားေအာက္ လုပ္ေနလိုက္တယ္။
“နာေနတာလား အမ”
“မနာပါဘူး။ အေၾကာေတြ ေတာင့္တင္းေနတာ”
“ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“နင္က ဘာလုပ္ေပးခ်င္လို႔လဲ”
“ဇက္ေၾကာဆြဲေပးမယ္ေလ”
“နင္ ႏွိပ္တတ္လို႔လား”
“အမ မခံခ်င္ဘူးလား”
“မခံခ်င္ဘူးလို႔ ငါ မေျပာမိပါဘူးေအ။ ငါ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”
“အမ အဆင္ေျပသလိုေနေလ”
ကြၽန္မလဲ ဆိုဖာေအာက္မွာ ဆင္းထိုင္လိုက္တယ္။ အာကာက ဆိုဖာေပၚ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ၿပီး စႏွိပ္တယ္။
“အဆင္မေျပရင္ ေျပာေနာ္ အမ”
အာကာလက္ေခ်ာင္းေတြ ပခုံးေပၚ ေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္မဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးတေယာက္လို ရင္ခုန္မိတယ္။ အသက္ရႉတာလဲ ျမန္လာတယ္။
“နာလား အမ။ ေဆာရီးေနာ္”
“ရပါတယ္ဟ”
အာကာက လည္ပင္းတေလွ်ာက္နဲ႔ ပခုံးေတြကို ေသခ်ာႏွိပ္တယ္။ အာကာႏွိပ္ေနတဲ့ေနရာက က်က္သီးထေနတယ္။ ကြၽန္မ ေခါင္းကို ေရွ႕ငိုက္ထားၿပီး ဇိမ္ခံေနမိတယ္။
“စိတ္ကို တင္းမထားနဲ႔။ ေလ်ာ့ထား အမ”
“ငါ ဇက္ေၾကာအဆြဲ မခံဖူးဘူး အာကာ”
အာကာ့ရယ္သံ ခပ္တိုးတိုးၾကားလိုက္တယ္။ သူက အေၾကာေတြေလ်ာ့ေအာင္ ႏွိပ္ေပးေနတယ္။
“ေကာင္းလိုက္တာ အာကာ။ ေက်းဇူးေနာ္”
“အင္း ရပါတယ္ အမ”
အာကာက ေျခေထာက္ကို ကြၽန္မ ေဘးတဖက္စီခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇက္ေၾကာကို ခပ္ျပင္းျပင္းဆြဲတယ္။ အႏွိပ္ခံေနရင္း အိပ္ငိုက္လာေတာ့ ကြၽန္မ အာကာ့ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းကိုမွီတယ္။
“ဘယ္လိုလဲ အမ”
“နင္က လက္ေပါက္တယ္။ မရပ္နဲ႔ေနာ္”
“လက္ေညာင္းေနၿပီ။ ခဏနားဦးမယ္”
“ေကာင္းေနမွ ရပ္လိုက္တယ္”
“အမ အေၾကာေတြက ေတာ္ေတာ္တင္းေနတာကိုး။ အားမ်ားမ်ားသုံးရတယ္”
“တကိုယ္တည္း အထီးက်န္ရတဲ့ ဘဝက အဲလိုပါပဲ အာကာ”
“ဘာ ဘယ္လို!”
ေခါင္းေမာ့ၿပီး အာကာ့ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
“ဘာလို႔ အေဖာ္လိုလဲ နင္သိမွာပါ”
“ဟာ အမကလဲ”
အာကာ ရွက္သြားတာ ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မ ရယ္လိုက္တယ္။
“ေနာက္ႀကဳံရင္ နင္ ႏွိပ္ေပးတာ ခံခ်င္ေသးတယ္”
“ရတယ္ အမ။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ေျပာ အဆင္သင့္ပဲ”
ကြၽန္မ ထိုင္ေနရင္း အေၾကာဆန္႔ေနလိုက္တယ္။ အာကာ့ညာလက္က ကြၽန္မ ပခုံးေပၚတင္ထားတယ္။ ကြၽန္မ ေခါင္းေမာ့ လက္ဆန္႔ၿပီး အာကာ့ကို ၾကည့္တယ္။
“ဟင္းခ်က္ေကာင္းတယ္။ ဇက္ေၾကာဆြဲတာ ေကာင္းတယ္။ အၿပဳံးေတြက ဆြဲေဆာင္တယ္။ နင္ မလုပ္တတ္တာ ဘာရွိေသးလဲ”
“ေျမႇာက္ေနျပန္ပါၿပီ”
အာကာက ကြၽန္မ ပခုံးကို ဖြဖြပြတ္ေပးေနတယ္။ ကြၽန္မလဲ ဇိမ္ယူေနတယ္။ ခဏေလာက္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေတာ့ အာကာက
“အမ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ”
“ဒါက လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္”
“ဘယ္လိုလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ိဳးလဲ”
အာကာက ဇက္ေၾကာျပန္ဆြဲေပးရင္း ေမးတယ္။
“ထုတ္ေျပာရင္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ဟာမ်ိဳးေပါ့”
“အင္း ေကာင္းတယ္။ အဲဒီနားေလးႏွိပ္ေပး”
“အမ အေၾကာက ေတာ္ေတာ္တင္းေနတာပဲ။ မာဆတ္တို႔ အပ္စိုက္ကုတို႔ မသြားဘူးလား”
“အလုပ္က တေနကုန္လုပ္ရတာ အခ်ိန္မရဘူးေလ။ ေနာက္ ငါ မတတ္ႏိုင္တာလဲ ပါတယ္”
“ခြင့္တရက္ေလာက္ ယူလိုက္ေလ။ အမ ခႏၶာကိုယ္က အမကို ေက်းဇူးတင္လိမ့္မယ္”
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါ့ခႏၶာကိုယ္က နင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေနမွာ။အား နင့္လက္က ေပါက္တယ္”
အာကာက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္တယ္။ ကြၽန္မ စစခ်င္းသေဘာမေပါက္ဘူး။ ေနာက္မွ
“ငါ ေျပာခ်င္တာ အဲလိုမဟုတ္ဘူး အာကာ မညစ္ပတ္နဲ႔”
“အမ ေျပာတာ တျခားသူေတြကို မေျပာပါဘူး။ ကတိေပးတယ္”
“နင္ ထင္တာေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ အာကာ”
ေခါင္းငုံ႔ထားၿပီး အာကာႏွိပ္ေပးတာကို ခံေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္မေဘးႏွစ္ဖက္က အာကာ့ေပါင္ႂကြက္သားေတြ လႈပ္ရွားေနတာ ခံစားမိတယ္။ အာကာ့ကို အ႐ူးအမူးခ်စ္ေနမိတာ ျငင္းပယ္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါက မျဖစ္သင့္ဘူး မွားေနတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့ ကြၽန္မဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သူက ႐ုပ္ေျဖာင့္တယ္။ တည္ၾကည္တယ္။ ၾကင္နာတတ္တယ္။ ေမာင္ဝမ္းကြဲဆိုတဲ့အခ်က္သာ ဖယ္လိုက္ရင္ အာကာက ကြၽန္မလိုခ်င္တဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳးပါပဲ။ သူ႔ကို မပိုင္ဆိုင္ရဘူးဆိုတာလည္း သိေနခဲ့ေပမဲ့ ခ်စ္မိေနတာေလ။
“လက္ေတြ ေညာင္းလာၿပီ မေဟမာ”
ဆက္မႏွိပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ အာကာက ေတာင္းပန္တယ္။
“နင္ႏွိပ္ေပးတာက ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ နားပါေတာ့”
အာကာက ကြၽန္မဂုတ္ပိုးကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေနတယ္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ဒီနားေလးက ကိုင္လို႔ေကာင္းတယ္”
“ဟုတ္လို႔လား”
“ဟုတ္တယ္ အမ”
“ဘာလို႔လဲ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတာ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်တယ္ေလ”
“ဆင္ေျခေကာင္းပဲ”
ကြၽန္မ ၿပဳံးမိတယ္။
“ဝိုင္က်န္ေသးလား အာကာ”
“ဒီပုလင္းထဲေတာ့ တခြက္စာေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဘားမွာေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ”
“ဒီညအဖို႔ ေတာ္ပါၿပီ။ ငါ့ကို ထူဦး အာကာ။ ထိုင္တာ ၾကာသြားလို႔ အေညာင္းမိေနၿပီ”
အာကာ ထိုင္ရာက ထၿပီး ကြၽန္မကို ဆြဲထူတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္ၿပီး နီးနီးကပ္ကပ္ေနေနတယ္။ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္တယ္။
“ေက်းဇူးတင္တယ္ အာကာ”
“ဘာအတြက္လဲ”
“ႏွိပ္ေပးတဲ့အတြက္ေလ…ဟီး”
ဆိုဖာေပၚမွာ အာကာ့ပခုံးကို မီရင္းထိုင္တယ္။ အာကာက ကြၽန္မဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြေဆာ့ကစားေနတယ္။ ပီယာႏိုသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးက ကြၽန္မ အသက္ရႉသံနဲ႔ စည္းခ်က္ညီညီ အခန္းထဲမွာ ထြက္ေပၚေနတယ္။ ဒီအခိုက္အတန္႔ေလးကို ရပ္လို႔ရရင္ ရပ္ထားလိုက္ခ်င္မိတယ္။ အာကာက ကြၽန္မအတြက္ ပုံအပ္ထားရမဲ့သူမ်ိဳးပါပဲ။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရတာကိုေတာ့ ႏွေျမာတသျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အာကာက ညင္ညင္သာသာေမးတယ္။
“အမ အဆင္ေျပရဲ႕လား”
“ေျပပါတယ္။ ဒီမွာ အၿမဲေနလို႔ရရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္”
အာကာက ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲနဲ႔
“အဲဒါ ျပႆနာေတာ့ ရွိတယ္ အမ။ အမကို ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးဖို႔ မထႏိုင္ရင္ခက္ၿပီ”
“အဆင္ေျပေနရင္ အစားအေသာက္က အဓိကမက်ပါဘူးဟာ”
“က်ပါတယ္ အမရယ္”
“ငါ ဒီေန႔ ျမန္မာထမင္းဟင္းစားတယ္။ ဇိမ္က်က်ေရခ်ိဳးတယ္။ အဆင္ေလးတေယာက္ ရင္ခြင္မွာ အခုအိပ္ေနရတယ္။ ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပလဲ”
“အဆင္ေလး?”
“ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ”
“အဲလိုသိရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ အမ”
အာကာက ကြၽန္မပါးကို လက္နဲ႔ ပြတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ဖက္ မ်က္ႏွာလွည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။
“ဘာလဲ”
“အမက ေခ်ာတယ္”
“နင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၿပီ”
“မျဖစ္ပါဘူး”
“ထားပါေတာ့”
႐ုတ္တရက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းက ကြၽန္မကို လာနမ္းတယ္။ ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
“ေဆာရီး မေဟမာ။ တကယ္ေတာ့ …”
“အာကာ အဲဒါ ဘာျဖစ္တာလဲ”
ကြၽန္မ စိတ္ထဲကမပါေပမဲ့ အျပစ္တင္တဲ့အသံနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
“ေန႔လယ္ကတည္းက လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာ”
“ငါက နင့္အမေနာ္”
ကြၽန္မတကိုယ္လုံး ၾကက္သီးထေနတယ္။
“အမလဲ မ႐ုန္းဘဲနဲ႔”
“ငါ စိတ္ရႈပ္ေနလို႔”
“ဘယ္လို”
“အာကာ ေသခ်ာစဥ္းစားေလ။ ဘာမွ ေကာင္းတာျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္”
“အျပန္အလွန္နားလည္ၿပီး အေဖာ္လုပ္ေပးတာေလ”
“အိမ္ေတြ သိသြားရင္ေကာ”
“ဘယ္သူမွ မေျပာရင္ မသိပါဘူး”
“နင္ ညစ္ပတ္တာကို ငါကပါ ဖုံးကြယ္ထားေပးရမယ္ေပါ့”
“မဟုတ္ဘူး။ မဆိုင္တဲ့သူေတြကို မေျပာေစခ်င္႐ုံပါ အမ”
“ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေကာ မသိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“အဲေလာက္ထိ မစဥ္းစားထားဘူး အမ။ အမ လိုအပ္ေနမယ္ထင္တာ ျဖည့္ဆည္းခ်င္႐ုံ သက္သက္ပဲ”
“ငါ မလိုအပ္ဘူးလို႔ မျငင္းခ်င္ပါဘူး အာကာ။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ဆက္တိုးရင္ မွားလိမ့္မယ္”
“ဒါဆို အမ လိုအပ္ေနတာ ဝန္ခံတယ္ေပါ့”
“အင္း တကယ္ပဲ။ နင္က ဆြဲေဆာင္မႈရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ အာကာ”
“အမစကားေတြက ျငင္းေနေပမဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေရွ႕ဆက္တိုးခ်င္ေနတယ္ေနာ္”
“ငါ့မ်က္လုံးေတြက ညာေနတာ”
“ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ အဲလိုမထင္ပါဘူး”
ကြၽန္မ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ လူခ်င္းခြာလိုက္ၾကၿပီး အာကာက ဆိုဖာကို မီထိုင္တယ္။ သီခ်င္းသံကို နားေထာင္ရင္း ကြၽန္မ အသက္ရႉျမန္ေနတယ္။ ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ အာကာကိုလည္း သတိထားေနမိတယ္။
ကြၽန္မ အာကာ့ကို အလိုရွိတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ထဲ အာကာ့ဘက္လွည့္ၿပီး နမ္းလိုက္ဖို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လိုလားေနတယ္။ အရာအားလုံးထက္ သူ႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေပၚက အာကာ့အနမ္းကို ေတာင့္တေနဆဲ။
အာကာက ကြၽန္မေရွ႕လာရပ္ၿပီး နဖူးကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။ မ်က္စိကို တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားတယ္။ သူ႔လက္က ေမး႐ိုးကေန လည္ပင္းထိ ဆင္းလာတယ္။
“ေမဟမာ”
“အင္းးး”
အာကာလက္က ေအာက္ကို ထပ္ဆင္းလာတယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက အက်ီအၤျပင္ဘက္ကေန ကြၽန္မရင္သားေတြကို ကလူက်ီစယ္ေနတယ္။
“ေရွ႕မဆက္ခ်င္ေတာ့ရင္ ေျပာေနာ္ အမ”
“အာကာ နင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ”
ကြၽန္မကိုယ္ကို လူးလြန္႔ၿပီး ေျပာေတာ့ အာကာ့လက္ေတြ ခဏဖယ္သြားတယ္။
“အမကို ျမႇဴဆြယ္ေနတာေလ”
“နင္ မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္…”
“အမရပ္ခ်င္ရင္ ေျပာလိုက္။ ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း…”
“ငါ့ကို အဲလိုမေျပာနဲ႔။ ငတ္ေနတဲ့သူကို မစားရဘူးလို႔ မေျပာနဲ႔…”
“ဒါဆို ရပ္ရေတာ့မလား”
မ်က္စိဖြင့္လိုက္ေတာ့ အာကာက ကြၽန္မကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
“မရပ္နဲ႔…လုံးဝမရပ္နဲ႔”
စကားမဆုံးခင္မွာပဲ အာကာက ကြၽန္မကို ဆြဲဖက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚတက္ထိုင္တယ္။ ကြၽန္မေခါင္းကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းတယ္။ တကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေနေတာ့ ကြၽန္မ ရင္ခုန္သံေတြ တရိက္ရိပ္တက္လာတယ္။
“ေမဟမာ”
“ရႉး…”
အာကာ့ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းေတာ့ ဝိုင္အရသာရတယ္။ သူက ကြၽန္မကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားတယ္။ ကြၽန္မရင္သားေတြက သူ႔ရင္ဘတ္နဲ႔ ထိကပ္ေနတယ္။ သူက ကြၽန္မကို ထပ္ခါထပ္ခါနမ္းတယ္။ အသက္ရႉလို႔ရေအာင္ အနမ္းကို ခဏရပ္တယ္။ ကြၽန္မ အာကာရင္ခြင္ထဲ တိုးေဝွ႔ေနလိုက္တယ္။
“ဝိုးးး”
“နင္ ေနာင္တရေနၿပီလား”
“မဟုတ္ဘူး အမ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းလို႔”
“နင္ ငါ့စိတ္ေတြယိမ္းယိုင္လာေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ”
“အလုပ္ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား”
“ျဖစ္တာေပါ့ အနမ္းမခံရတာၾကာလွၿပီ။ နင္ နမ္းတာလည္း ေကာင္းတယ္”
ကြၽန္မ အာကာ့အေပၚ ခြထိုက္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးခ်င္းဆုံလိုက္တယ္။
“နင္ေတာ့ က်ားၿမီးဆြဲမိၿပီ အာကာ”
အာကာ့ကို ထပ္နမ္းရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
“မဟုတ္ပါဘူး။ အမကို ျမင္ျမင္ခ်င္းထဲက သေဘာက်ေနတာ”
“ဒါဆို နင္ အစတည္းက ႀကိတ္ႀကံေနခဲ့တယ္ေပါ့”
“မဟုတ္ရပါဘူး။ ဒီေန႔မွ စြန္႔စားလိုက္တာပါ မေဟမာ”
“နင္က ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ”
“ေပါင္ေပၚေတာက္ တက္ထိုင္ေနၿပီးမွ ေၾကာက္မေနပါနဲ႔ေတာ့ ဟဲ ဟဲ”
“ငါတို႔ေသာက္ထားလို႔ လက္လြတ္စပယ္ လုပ္မိတယ္ ထားပါေတာ့”
အာကာက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၾကင္ၾကင္နာနာေထြးပိုက္လိုက္တယ္။ လက္ေခ်ာင္းေတြက တီရွပ္ေပၚကေန ရင္သားကို က်ီစယ္ေနတယ္။
ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို စမ္းမိသြားေတာ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္တယ္။ ကြၽန္မ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားၿပီး ခပ္တိုးတိုးပဲ ညည္းေနမိတယ္။ အာကာက ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း ရင္သားေတြကို ကလိေနေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ သူ႔လီးကလည္း မာေတာင္ၿပီး အဝတ္ေတြေပၚကေန ကြၽန္မဆီးခုံကို လာေထာက္တယ္။
“အာကာ နင္ ငါ့ကို သတ္ေနတာလား အင္းးးး”
အာကာ့ လက္တဖက္က ကြၽန္မရဲ႕ ထရက္ဆုထဲ တိုးဝင္လာတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့ ကြၽန္မ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္မိတယ္။ မရည္႐ြယ္ဘဲ အာကာ့လက္ကို ဆြဲဖယ္ၿပီး ကြၽန္မ ေဘာင္းဘီကို စမ္းၾကည့္တယ္။ အာကာ့လက္က ျပန္ေရာက္လာၿပီး အဖုတ္ကို အုပ္ကိုင္တယ္။ ကြၽန္မ စို႐ႊဲေနခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္မ အဖုတ္မွာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာ သိသြားေတာ့ အာကာက ညည္းလိုက္တယ္။ သူ႔လက္က အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားတေလွ်ာက္ ပြတ္သပ္ေနတယ္။
ကြၽန္မ လိုလားေတာင့္တစြာနဲ႔
“အာကာ ငါ့ကို ထည့္ေပးပါေတာ့”
“ထည့္လို႔မရဘူး ပုံစံေျပာင္းရေအာင္”
ကြၽန္မ သူ႔ေပၚခြထိုင္ထားရာက ေလ်ာဆင္းၿပီး သူ႔ကို ကြၽန္မေပၚဆြဲယူလိုက္တယ္။
“ထည့္ေပးပါေတာ့ အာကာ”
ဒီတခါေတာ့ အာကာက ထည့္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ပထမ တေခ်ာင္း ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေခ်ာင္းထည့္ၿပီး အထုတ္အသြင္း ျမန္ျမန္လုပ္တယ္။ ကြၽန္မ မ်က္လုံးထဲ ၾကယ္ေတြလေတြ ျမင္ေနသလိုပါပဲ။ အာကာက လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ အဖုတ္ကို လိုးေနရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို နမ္းလိုက္ ကိုက္လိုက္လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ တြန္႔လိမ္လူးလြန္႔ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လက္က အာကာ့ဆံပင္ေတြကို ဖြတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ ကြၽန္မၿပီးေတာ့မယ္။ အာကာက ကြၽန္မေပၚတက္လိုက္တယ္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ေလက ကြၽန္မ ရင္သားေတြကို လာတိုးေနတယ္။ သူ႔လီးကလည္း ေပါင္ကို လာထိေနတယ္။ ကြၽန္မ တုန္ရီေမာဟိုက္ေနတယ္။ အာကာ့လက္ေတြကလည္း အရွိန္ျမင့္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အာကာ့လက္နဲ႔တင္ ကြၽန္မ တခ်ီၿပီးသြားပါေတာ့တယ္။
“အားးးးေကာင္းတယ္ အာကာရယ္…”
အာကာ့လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးၿပီး ေဘးတေစာင္း လွဲေနမိတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ တိတ္တိတ္ေလးရႈိက္ငိုမိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက ပါးေပၚစီးက်လာတယ္။ အာကာက သတိထားမိသြားၿပီး တစ္ရႉးနဲ႔ သုတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးကိုနမ္းတယ္။ ေက်ာကို ပြတ္သပ္ေပးတယ္။
“ေဆာရီး အာကာ”
“ဘာလို႔လဲ အမ”
“ငါငိုလိုက္ေတာ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလး ေပ်ာက္သြားမလားလို႔”
“အဲလိုမျဖစ္ပါဘူး။ လိုအပ္ရင္ ငိုသာငို”
ေျပာရင္းနဲ႔ ပါးကို ထပ္နမ္းတယ္။
“ဘာလိုအပ္ရင္လဲ အာကာ”
“အမအတြက္ ေကာင္းမယ္ထင္ရင္ ေျပာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္လို႔ ငိုတာမဟုတ္ရင္ ၿပီးေရာ”
“နင္ လုပ္ေပးတာေကာင္းလို႔ ငိုမိတာ။ ငါ အဲလိုအထိအေတြ႕ေတြ မရတာၾကာၿပီ။ နင္ေၾကာင့္ ငါတင္းက်ပ္ေနတာေတြ ေျပေလ်ာ့သြားတယ္”
“ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးေတာ့ အမ ၿပီးသြားၿပီး မ်က္ရည္က်တာေပါ့။ ေရွ႕ဆက္ၾကဦးမလား”
“နင္ မ႐ိုးသားဘူး အာကာ။ နင္ ငါ့ကိုလုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔ မူးေအာင္တိုက္တာ”
“အဲလိုမရည္႐ြယ္ပါဘူး မေဟမာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေပၚလည္း မူတည္သြားတာေပါ့”
“ငါ သိပါတယ္”
“အမနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ သေဘာက်တယ္”
“ငါလည္း နင့္လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို သေဘာက်ပါတယ္ဟာ”
“ဘုရားေရ နင့္ဟာသာ ငါ့ထဲထည့္လိုက္ရင္ အံ့ၾသစရာ ျဖစ္ေနမလား အာကာ”
အာကာေဘးကို ကပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက ေဖာင္းေဖာင္းတခုက ကြၽန္မဗိုက္သားကို လာကပ္ေနတယ္။
“နင့္အၿပဳံးေတြက ငါ့ရမက္ေတြကို မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏႈိးဆြေပးတယ္ အာကာ”
“အခုရက္ပိုင္း ကြၽန္ေတာ္လည္း အမအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိတာ”
“ဘာေတြေတြးလဲ ေျပာျပပါဦး”
“အမရဲ႕ ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ေလးကို ခ်စ္တယ္။ ေျခလွမ္းလွမ္းတာေတြကို သေဘာက်တယ္။ ေနေရာက္ေအာက္မွာ အေရာင္ေတာက္တဲ့ အမဆံပင္ေတြကို ခ်စ္တယ္။ ၿပဳံးလိုက္တဲ့အခါ ေပၚလာတဲ့ အမႏႈတ္ခမ္းကို ခ်စ္တယ္။ အမ အသံကို ခ်စ္တယ္။ အမ မ်က္လုံးကို သေဘာက်တယ္။ ေနာက္ဆုံး အမ အဖုတ္ေလးကို ထိေတြ႕ရတာ ျမတ္ႏိုးတယ္”
“နင္က လည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါခ်စ္ပါတယ္ အာကာ”
“အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ လည္သလိုျဖစ္သြားတာပါ”
“အင္းးးအဲလို သိရတာေက်နပ္ပါတယ္။ ငါတို႔ စည္းေတာ့ေက်ာ္မိသြားၿပီ။ နင္ ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ”
“အမ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပါ”
“ငါ့ကို နင္ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာသာေျပာ အာကာ”
အာကာက သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း က်က္သီးထလာတယ္။
“အာကာ နင္ ပြတ္သပ္ေန႐ုံနဲ႔ ေက်နပ္ေတာ့မွာလား”
အာကာက ကြၽန္မရဲ႕ ညာဖက္ႏို႔သီးေခါင္းကို လက္နဲ႔ ေျဖးေျဖးလွည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။
“အမ အဝတ္အစား အားလုံးကို ခြၽတ္မယ္။ လည္ပင္းကေန ႏို႔ေတြအထိနမ္းမယ္”
“အင္းးးး”
“ၿပီးေတာ့ ေအာက္ကို ဆက္နမ္းမယ္။ ရင္ၫြန္႔… ဗိုက္သား… ၿပီးေတာ့…နမ္းမယ္။ မႈတ္မယ္။ အမကို ႏႈးမယ္။ အမၿပီးတဲ့အထိ လက္နဲ႔လိုးေပးမယ္”
“ဘုရားေရ”
ကြၽန္မ အဖုတ္ေလးထဲက ႐ြစိစိျဖစ္လာတယ္။
“ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို အမအဖုတ္ထဲ ထည့္မယ္။ ကုတင္က်ိဳးတဲ့အထိ လိုးၾကမယ္”
ကြၽန္မ အာကာ့ကို ဆြဲနမ္းလိုက္တယ္။ ရင္ခုန္သံေတြျမန္ၿပီး လႈိက္ဖိုေမာလာတယ္။
“ဘယ္ေလာက္ထိ ငါ့ကို လိုခ်င္တာလဲ အာကာ”
“အမ ရည္စားေဟာင္းေတြ လိုးဖူးတာထက္ေပါ့”
“ေနာက္ပိုင္း အရႈပ္အရွင္းေတြ နင္ ပတ္သက္ႏိုင္လို႔လား”
“ကြၽန္ေတာ့္မွာ အမရွိေနသေ႐ြ႕ ပတ္သက္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ”
“ဒါဆို ငါက နင့္အပိုင္ပဲ။ သေဘာရွိလုပ္ အာကာ”
အာကာက ကြၽန္မကို သူ႔အိပ္ခန္းဆီေခၚလာတယ္။ ေမြ႕ရာနဲ႔ ကုတင္က အပ်ံစားပါပဲ။ အခန္းထဲမွာ မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ်ေလး ထြန္းထားတယ္။ အာကာက ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ကြၽန္မကို ေခၚတယ္။ ကြၽန္မလည္း သူ႔ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္တယ္။ သူနဲ႔ နီးကပ္ေအာင္ အာကာက ဆြဲဖက္တယ္။ သူ႔ညာလက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးရင္း ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားၾကည့္ေနမိတယ္။ အာကာက ဖက္ထားရင္း တင္ပါးေတြကို ပြတ္ေနတယ္။ သူ႔လီးမာမာႀကီးက ကြၽန္မဗိုက္ကို လာေထာက္ေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ရႉမွားေနၾကတယ္။
အာကာ့လက္က တင္ပါးေပၚကေန တီရွပ္ခ်ဳပ္႐ိုးကို စမ္းတဝါးဝါးလိုက္စမ္းေနတယ္။ ကြၽန္မ တီရွပ္ကို ဟေပးေတာ့ သူ႔လက္က ေက်ာေပၚ ေရာက္လာတယ္။ အာကာ့ေခါင္းကို ကြၽန္မဖက္ဆြဲၿပီး ကသုတ္ကရက္နမ္းေနတုန္း သူ႔လက္က ေက်ာကေန နံ႐ိုး ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မညာဘက္ရင္သားေပၚ လာကစားေနတယ္။
“အမ ကြၽန္ေတာ္…”
“အင္းးးးဆက္လုပ္ေလ”
ကြၽန္မ တုန္ရီေမာဟိုက္စြာနဲ႔ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။
“အမ အက်ီကႋု ခြၽတ္လို႔ရမလား”
“အင္းးးးအဲဒီအတြက္ နင္ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္ အာကာ”
“အမအတြက္ဆို ေပးဆပ္ဖို႔ အသင့္ပါ မေဟမာ”
“သေဘာရွိပါပဲရွင္”
ကြၽန္မရယ္ၿပီးေျပာရင္း တင္ပါးဆုံကို ႂကြေပးလိုက္တယ္။ အာကာ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး တီရွပ္အဖ်ားကေန အေပၚကို ဆြဲခြၽတ္တယ္။ အာကာအဲလိုလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္မမ်က္လုံးကို မွိတ္ထားမိတယ္။ တီရွပ္ကြၽတ္သြားၿပီး ကြၽန္မႏို႔ေတြကို ျမင္ရေတာ့ အာကာက တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္မိတာေပါ့။
“ငါ့ႏို႔ေတြ ႀကိဳက္လား အာကာ”
အာကာ့ကို က်ီစယ္ရင္း မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္တယ္။ အာကာက ကိုယ္ကို ကိုင္းၿပီး ဘယ္ဘက္ႏို႔သီးေခါင္းကို ဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ ညည္းမိတယ္။
“အားးး ေကာင္းလိုက္တာ အာကာ”
အာကာ့လွ်ာက ေႏြးေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြက ႏူးညံ့တယ္။ ကြၽန္မတကိုယ္လုံး လွ်ပ္စစ္စီးေနသလိုပါပဲ။ ဆားတို႔ခံရတဲ့ တီေကာင္လို တြန္႔လိမ္ၿပီး ဘယ္လက္က အာကာ့အက်ီကႋု ဆြဲထားၿပီး ညာလက္က အိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းဆုပ္မိတယ္။ အာကာ့လက္တဖက္က ကုတင္ေပၚေထာက္ထားတယ္။ က်န္တဲ့လက္က ကြၽန္မထရက္ဆုေဘာင္းဘီ ခါးစည္းႀကိဳးကို စမ္းတယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ေပါင္ေတြဆီကေန အဖုတ္ဆီေရာက္လာတယ္။ ကြၽန္မအဖုတ္ေလးမွာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတာ သိသြားေတာ့ အာကာက တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္ျပန္တယ္။ သူ႔လက္က အဖုတ္ကို ႐ြ႐ြေလး ကစားေပးေနေတာ့ သံေယာက္လိုက္မိတယ္။
အာကာ့လက္ေခ်ာင္းေတြက အဖုတ္ကို အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနေတာ့ ကြၽန္မ ေအာ္ညည္းမိတယ္။ အေပၚပိုင္းမွာလည္း ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို နမ္းလိုက္စုပ္လိုက္နဲ႔ပါ။ သူ႔လီးကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ မာသထက္မာလာပါၿပီ။ အာကာ့ဆံပင္ေတြကို ဖြကစားတယ္။ အာကာလက္နဲ႔လိုးေပးတာကို ခံရင္း ကြၽန္မေပါင္ေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္က ကြၽန္မ ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းထိုးခြဲေနတယ္။
အာကာက ႏို႔သီးေခါင္းေတြ စို႔ေနတာကိုရပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းတယ္။ အဖုတ္ထဲက လက္ကိုထုတ္ၿပီး ကြၽန္မကို တက္ခြတယ္။ သူ႔လီးက ကြၽန္မဆီးခုံကိုကပ္ၿပီး တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတယ္။ ျခားထားတာက အဝတ္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္။ အာကာ့ဗိုက္ႂကြက္သားေတြက အသက္ရႉသြင္း ရႉထုတ္တိုင္းမွာ တင္းလိုက္ေလ်ာ့လိုက္ ျဖစ္ေနတာ သတိထားမိတယ္။ ကြၽန္မမသိစိတ္ကလည္း သူ႔လီးကို ဆီးခုံနဲ႔ ပြတ္ေနမိတယ္။
“ေမဟမာ”
အာကာက ေလသံေလးနဲ႔ ေခၚတယ္။
“အင္းးအင္းး”
“အမ အဝတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္လိုက္မယ္ေနာ္”
“အင္းးးအင္းးး”
အာကာက ထလိုက္ၿပီး ကြၽန္မထရက္ဆုရဲ႕ ခါးစည္းႀကိဳးက ကိုင္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္တယ္။ ကြၽန္မလည္း သူအဆင္ေျပေအာင္ တင္ပါးကိုႂကြေပးလိုက္တယ္။
“အမ အဖုတ္ေလးက လွလိုက္တာ”
အာကာက ေရ႐ြတ္ရင္း တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္ျပန္တယ္။ ကြၽန္မလည္း ရယ္လိုက္ရင္း
“ႀကံႀကီးစည္ရာဟယ္ နင္ကလဲ အဖုတ္က လွရတယ္လို႔ ဟီးးးဟီးးး”
“နင္ သေဘာက်လား အာကာ”
“ေျပာေနစရာကိုမလိုဘူး အမ”
အာကာက ေျပာရင္း ကြၽန္မအဖုတ္ဆီ လက္ေရာက္လာတယ္။
“အင္းးး အာကာ”
“ဟုတ္ အမ”
“နင္လည္း ခြၽတ္ေတာ့ေလ”
ကြၽန္မ ထထိုင္လိုက္တယ္။ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို သပ္ၿပီး အာကာ့ကို ၾကည့္တယ္။ အာကာက ကြၽန္မဆီက ခပ္သြက္သြက္ခြာလိုက္ၿပီး အက်ီၾကၤယ္သီးေတြကို စျဖဳတ္တယ္။ အာကာ့လက္ေမာင္းေတြ ရင္အုပ္ႂကြက္သားေတြကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနမိတယ္။ အာကာ သူ႔အက်ီကႋု ပစ္စလက္ခတ္ပဲ ၾကမ္းေပၚခ်လိုက္တယ္။
“နင္ရွက္ေနတာမလား အာကာ”
ကြၽန္မ အာကာ့ကို က်ီစယ္လိုက္တယ္။
“အမအၾကည့္ေတြက စူးရွတယ္ေလ”
“အၾကည့္ေတြတင္ စူးရွတာ မဟုတ္ဘူး အာကာ”
ကြၽန္မ တိုးတိုးေရ႐ြတ္တယ္။ အဖုတ္ဆီကို လက္နဲ႔စမ္းလိုက္ရင္း
“ငါ တခါမွ ဒီေလာက္အရည္မထြက္ဖူးဘူး။ နင္နဲ႔က်မွ…”
“တကယ္လား အမ။ မာန္ေတာင္တက္ခ်င္သြားတယ္”
အာကာက ခါးပတ္ေခါင္းကို ျဖဳတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ၿပီး အခန္းေထာင့္ကို လွမ္းပစ္လိုက္တယ္။ အတြင္းခံေအာက္မွာ သိသိသာသာႀကီး ေဖာင္းေနတာ ျမင္ရတယ္။ ကြၽန္မလည္း ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အာကာ့ေရွ႕မွာ ထိုင္လိုက္တယ္။
“ျမန္ျမန္ခြၽတ္ပါ အာကာရဲ႕”
ရင္ခုန္သံေတြျမန္ၿပီး မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ၾကည့္ေနမိတယ္။ အာကာကၿပဳံးရင္း သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေဘာင္းဘီသားေရႀကိဳးထဲ ထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ အာကာ့လီးကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
“နင္က ေယာက္်ားပီသတာပဲ အာကာ”
“အမ သေဘာက်ရဲ႕လား”
အာကာက ကြၽန္မနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္တယ္။ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္ဗလာကိုယ္နဲ႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ မ်က္စိအရသာခံၿပီး ၾကည့္ေနမိတယ္။ အာကာ့လီးက ေသြးေတြတိုးဝင္ၿပီး တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကာမေဇာကလည္း တရိပ္ရိပ္တက္လာတယ္။ ကြၽန္မ အာကာ့လီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ သူနည္းနည္းတုန္သြားတယ္။ အာကာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း လက္ညႇိဳး လက္မနဲ႔ သူ႔လီးကို ဝိုက္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေနတယ္။ ဖြဖြေလး ညႇစ္လိုက္ေတာ့ အာကာက ညည္းသံေပးတာ သေဘာက်မိတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မ သူ႔လီးကို လိုခ်င္တယ္။ အငမ္းမရ မက္ေမာေတာင့္တတယ္။ ကြၽန္မ ဆႏၵျပင္းျပစြာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာပါၿပီ။
“အာကာ”
“ဘာလဲ မေဟမာ”
“ငါ့ကိုထည့္ေပးေတာ့ေလ”
အာကာက ကြၽန္မတင္ပါးေအာက္ကို ေခါင္းအုံးခုလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ကို ကြၽန္မေဘးမွာေထာက္ထားတယ္။ သူ႔ကိုယ္အေလးခ်ိန္က လက္ေပၚမွာေပါ့။ သူ႔လီးထိပ္က ကြၽန္မေပါင္သားေတြနဲ႔အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို တခ်က္တခ်က္လာထိတယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္ကလည္း ကြၽန္မႏို႔ေတြကို ထိေနတယ္။ အာကာ့ကို အဝတ္ဗလာနဲ႔ ထိေတြ႕ေနရတာ ရင္ခုန္သံကို ျမန္သထက္ျမန္လာေစတယ္။
အာကာက ေႏြးေထြးၾကင္နာတယ္။ သန္မာတယ္။ ေယာက္်ားပီသတယ္။ ကြၽန္မ သူ႔ကိုလိုလားေတာင့္တတယ္။ သူနဲ႔ ႏွစ္ကိုယ့္တစိတ္သာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္မိတယ္။
အာကာက မထည့္ေသးဘဲ ကြၽန္မကို ႏႉးႏွပ္ေနတယ္။ စိတ္ေတြ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာတယ္။
“အာကာ မထည့္ေသးဘူးလားဟာ။ နင္လုပ္တာနဲ႔ ငါ႐ူးေတာ့မယ္”
“အမ တကယ္ခံခ်င္တာလား”
“ေအးးးအခုခ်က္ခ်င္း နင့္လီးကို ငါ့အဖုတ္ထဲ ထည့္လိုက္ေတာ့”
အာကာက အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဆြဲၿဖဲၿပီး အဝမွာ သူ႔လီးကို ေတ့လိုက္တယ္။ ကြၽန္မအဖုတ္ကလည္း အာကာရဲ႕ ဖိုးပေလးေၾကာင့္ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။ အာကာရဲ႕ လီးက ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ တထစ္ခ်င္း တိုးဝင္လာပါေတာ့တယ္။ အာကာ့ဆီးခုံနဲ႔ ကြၽန္မဟာ ထိမိသြားၿပီး သူ႔ဥေတြက ကြၽန္မတင္ပါးကို လာကပ္ေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အသက္ျပင္းျပင္းရႉရင္း တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
“ငါလိုခ်င္တာ အဲ့ဒါပဲ အာကာ”
“Fk မေဟမာ။ အမအဖုတ္က တင္းက်ပ္စီးပိုင္ေနတာပဲ” “အပ်ိဳစင္ေလးလိုေပါ့။ ငါ အလိုးမခံရတာ ႏွစ္ေပါက္ေနၿပီ အာကာ” အာကာက ခါးကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္ ေရွ႕တိုးလိုက္နဲ႔ ကြၽန္မကို စလိုးပါေတာ့တယ္။ လီးကို ႏႈတ္ခမ္းအဝနားထိ ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းဟာ အားအင္အျပည့္နဲ႔ပါ။ “အားးးအင္းးးးအိုးးးေဆာင့္…အာကာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္” “တညလုံး လိုးခ်င္တယ္ အမရယ္” အာကာက ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာတယ္။ အထုတ္အသြင္း မွန္မွန္လုပ္ေနရင္း ကြၽန္မနား႐ြက္ေလးေတြကို နမ္းလိုက္ကိုက္လိုက္လုပ္တယ္။ “အမ ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္မွာ တညလုံး အလိုးခံဖို႔ အရည္ေတြ႐ႊဲေနေစခ်င္တယ္ဗ်ာ” “နင္က ငါထန္ေနတာ၊ နင့္အလိုးခံဖို႔ ေစာက္ရည္ေတြ႐ႊဲေနတာ သေဘာက်တယ္မလား အာကာ” “အတိအက္ပဲ ေမဟမာ” ကြၽန္မအိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။ အာကာ့အလိုးအေဆာင့္ေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး တြန္႔လိမ္ေနတယ္။ ေခြၽးေတြလည္း ထြက္စျပဳလာတာ ခံစားရတယ္။ အာကာလည္း အတူတူပဲ။ သူ ကြၽန္မကို နမ္းလိုက္တိုင္း ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေခြၽးအရသာေတြ ရေနတယ္။ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းၿပီး ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္လာတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု ထိ႐ိုက္သံ တဖတ္ဖတ္ကလည္း အခန္းထဲ လြင့္ပ်ံေနတယ္။ “ေမဟမာ” “ကြၽန္ေတာ္ ထြက္ခ်င္လာၿပီ အမ” “ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး ထြက္လိုက္ အာကာ” ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အာကာ့ခါးမွာခ်ိတ္လိုက္တယ္။ အာကာ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း အရွိန္ျမင့္လာတယ္။ ေဆာင့္ခ်က္နဲ႔အညီ တင္ပါးကို ေကာ့တင္ေပးေနမိတယ္။ အာကာ့မာန္သြင္းသံက တရႉးရႉးတရွဲရွဲနဲ႔။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ “အား… ေကာင္းလိုက္တာ အမရယ္” အာကာက သုက္ေတြထြက္သြားတာေတာင္ ဆက္ေဆာင့္ေနတုန္းပဲ။ ေဖာင္းတင္းေနတဲ့ သူ႔လီးကို အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြပြတ္တိုက္ေနတာ ခံစားရတယ္။ လုံးဝေပ်ာ့က်သြားတဲ့ အာကာ့လီးက အဖုတ္ထဲကေန ကြၽတ္ထြက္လာတယ္။ အာကာက ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းၿပီး ေစာက္စိေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္ေခ်ေပးတယ္။ အလိုးခံၿပီးတဲ့ေနာက္ ေစာက္စိကို ဆြေပးခံရတာလည္း အရသာတမ်ိဳးပါပဲ။ ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းနဲ႔ပါ။ အားပါၿပီး အာကာ့ေက်ာကို ကုတ္ျခစ္မိတယ္။ အာကာ့အျပဳအစုမွာ ကြၽန္မေတာင့္မခံထားႏိုင္ပါဘူး။ အာကာ့က ႏို႔ေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္မအဖုတ္က တခ်က္က်ဳံးၿပီး အရည္ေတြစီးက်လာပါေတာ့တယ္။ ခံစားမႈကလည္း အထြဋ္အထိပ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေမာင္ဝမ္းကြဲရဲ႕ နာမည္ကို ေရ႐ြတ္လိုက္တယ္။ “ခ်စ္လိုက္တာ အာကာရယ္…” ကာမေဇာနဲ႔ မိန္းေမာေနတုန္းမွာပဲ အာကာက ကြၽန္မကိုဆြဲထူတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္နဲ႔ကစားတယ္။ ကြၽန္ေနာက္မွာ အာကာထိုင္ေနတယ္။ အာကာ့အရည္ေတြက အဖုတ္ကေန စီးက်ေနတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေခြၽးနံ႔နဲ႔ ကာမအရည္ေတြရဲ႕အနံ႔ေတြ လႈိင္ေနတယ္။ သူရဲ႕ မေတာင္တေတာင္လီးက ကြၽန္မတင္ပါးဆုံကို လာေထာက္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ဂုတ္ပိုးကို အာကာနမ္းတယ္။ သူရဲ႕အထိအေတြ႕တိုင္းဟာ ကြၽန္မအတြက္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္စီးကူးေနသလိုပါပဲ။ အာကာ့လီးက ေထာင္မတ္လာၿပီး ကြၽန္မကို ထပ္ထိတယ္။ “ထန္လွခ်ည္လား အာကာ” “ကြၽန္ေတာ္ထပ္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္” “ငါေတာ့ ေသမွာပဲ။ အခုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႏုန္းေနၿပီ အာကာ” “အမ အလုပ္မွာ ပင္ပန္းခဲ့လို႔ေနမွာပါ” “အင္းးး” ကြၽန္မ အဖုတ္ကို လက္နဲ႔စမ္းလိုက္တယ္။ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတုန္းပါပဲ။ လက္ကို ေပါင္ၾကားမွာ ညႇပ္ထားၿပီး ေပါင္ကိုေစ့ထားမိတယ္။ အာကာက ဂုတ္ကို ထပ္နမ္းၿပီး တိုးတိုးေျပာတယ္။ “ထပ္လိုးခ်င္ေသးတယ္ မေဟမာ” “နင္ ပက္လက္လွဲလိုက္ အာကာ” ကြၽန္မလည္း သူလွဲလိုက္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္။ ဒူးေထာက္ခါးကိုင္းၿပီး အာကာ့မ်က္ႏွာကို စနမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းရင္း ခပ္ဖြဖြကိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမးေစ့ကိုနမ္းတယ္။ ေအာက္ဆင္းၿပီး ညႇပ္႐ိုးေတြရဲ႕ ခ်ိဳင့္ေတြကို နမ္းတယ္။ လွ်ာနဲ႔ ဖြဖြလ်က္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို နမ္းလိုက္ လွ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးလိုက္လုပ္တယ္။ အာကာတေယာက္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ “အားးး မေဟမာ” “ရႉးးး” နံ႐ိုးေတြ ဗိုက္သားေတြကို လိုက္နမ္းရင္း ကြၽန္မ ရမက္ေတြျပန္တက္လာပါေတာ့တယ္။ အာကာ့လီးကလည္း အျပည့္အဝေထာင္မတ္ၿပီး တုန္ခါေနတယ္။ အာကာ့လက္ကလည္း ကြၽန္မေခါင္းကို လီးဆီအတင္းတြန္းပို႔ေနပါတယ္။ လီးစုပ္ေစခ်င္တဲ့သေဘာပါပဲ။ သူ႔ကို မစုပ္ေပးေသးဘဲ ေဘးေပါင္သားေတြကို လိုက္နမ္းေနလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ဥေတြကို တဥခ်င္း ဖြဖြေလးစုပ္ေပးလိုက္တယ္။ အာကာ့ေအာ္ညည္းသံေတြ အခန္းထဲမွာ ဆူညံလာပါေတာ့တယ္။ အာကာ့လီးဒစ္ကို ကြၽန္မနမ္းတယ္။ ထိပ္ေလးတင္ပါပဲ။ လွ်ာနဲ႔ ဒစ္ကိုဝိုက္ၿပီး လ်က္ေပးတယ္။ အာကာက ညည္းညဴၿပီး ခါးကိုေကာ့ေပးေနတယ္။ အာကာ့လက္တဖက္က ကြၽန္မေပါင္ၾကားကို ေရာက္လာတယ္။ ေပါင္ကို တင္းတင္းေစ့ထားၿပီး လီးကိုယ္ထည္တေလွ်ာက္ကို လွ်ာနဲ႔လိုက္လ်က္တယ္။ ဥေလးေတြကို ဖြဖြဆုပ္နယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ပါးစပ္ကိုဟၿပီး အာကာ့လီးကို အာေငြ႕ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ဟာကို တတ္ႏိုင္သမွ် ပါးစပ္ထဲဝင္ေအာင္သြင္းယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလို စုပ္ေပးလိုက္တယ္။ အာကာက ပက္လက္လွဲေနရာက ထထိုင္ၿပီး ကြၽန္မေခါင္းေပၚလက္လာတင္တယ္။ သူ႔လီး ကြၽန္မပါးစပ္ထဲပိုဝင္ေအာင္ ေခါင္းကိုဖိခ်တယ္။ မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီး ကြၽန္မေခါင္းကို ႂကြလိုက္ ျပန္ႏွိမ့္လိုက္လုပ္တယ္။ အဲလိုလုပ္ေနရင္း စုပ္လိုက္ လွ်ာနဲ႔ ကစားေပးလိုက္နဲ႔ေပါ့။ ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းကို မာေတာင္ေနတဲ့လီး ပြတ္တိုက္တာခံစားေနမိတယ္။ ပါးစပ္ကေနပိုထြက္ေနတဲ့ သူ႔လီးကို လက္ညႇိဳးလက္မနဲ႔ဝိုင္းၿပီး အေပၚေအာက္ ပြတ္တိုက္ေပးတယ္။ က်န္တဲ့လက္တဖက္နဲ႔ ကြၽန္မ ေစာက္စိေလးကို တံေတြးဆြတ္ၿပီး ပြတ္ေခ်ေနလိုက္တယ္။ “အားးးအင္းးးအမပုေလြက ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ပညာရွင္အဆင့္ပဲ” “အေတြ႕အႀကဳံက သင္ေပးတာေပါ့ အာကာ” လီးစုပ္ေနရင္း ကြၽန္မျပန္ေျပာေတာ့ စကားေတြက ဗလုံးဗေထြးထြက္လာတယ္။ စိတ္ေတြ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသလို ကြၽန္မအဖုတ္ေလးကလည္း အရည္ခြၽဲေတြထြက္ၿပီး အလိုးခံဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ လီးစုပ္တာကို ရပ္တယ္။ အာကာ့ကို နမ္းၿပီး သူ႔ေပၚတက္ခြလိုက္တယ္။ သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး အဖုတ္ဝမွာေတ့လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အျပည့္အဝေတာင္မတ္ေနတဲ့ အာကာ့လီးက တထစ္ခ်င္းတိုးဝင္လာတယ္။ အာကာ့ဆီးခုံနဲ႔ ကြၽန္မတင္ပါးထိကပ္သြားတယ္။ မလႈပ္ရွားေသးဘဲ လီးကို အဖုတ္ထဲစိမ္ထားတယ္။ အာကာက ကြၽန္မတင္ပါးေတြကို လာကိုင္တယ္။ ကြၽန္မတင္ပါးကို ႂကြလိုက္ ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္လုပ္ေပးတယ္။ သူ႔လီးက ကြၽန္မအဖုတ္မွာ ေလ်ာကနဲ ေလ်ာကနဲ ဝင္ထြက္ေနတယ္။ မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး အေပၚကေနေဆာင့္တယ္။ သူ႔လီးက အေပၚကို ေကာက္ေနေတာ့ ကြၽန္မ ဂ်ီစေပါ့ကို တိုက္႐ိုက္ဆြေပးေနသလိုပါပဲ။ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း သူ႔ဥေတြက ကြၽန္မအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ လာထိေနတယ္။ အာကာ့ေပၚမွာ ေဆာင့္ေနရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရင္သားေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေနတယ္။ သူ႔လိင္တံမာမာႀကီးတိုးေဝွ႔ဝင္ ထြက္ေနတာကို ခံစားရတာ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကြၽန္မအတြက္ ထီေပါက္သလိုပါပဲ။ ေဆာင့္ရတာေမာလို႔ ခဏရပ္လိုက္ေတာ့ အာကာက ကြၽန္မကို သူ႔ဆီဆြဲယူလိုက္တယ္။ ကြၽန္မႏို႔ေတြက အာကာ့ရင္ဘတ္ေပၚ ဖိကပ္မိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ အာကာက ေအာက္ကေန သူ႔လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ ကြၽန္မေစာက္စိေလးကို ဖိႀကိတ္ေပးေနသလိုပါပဲ။ ကြၽန္မကိုယ္ကို အာကာ့ေပၚေမွာက္ခ်ထားလိုက္ၿပီး သူလိုးေဆာင့္ေပးတာကို ခံေနလိုက္တယ္။ အာကာ့လီး အ႐ြယ္အစားက ကြၽန္မလိုလားေတာင့္တေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ အာကာ့လက္က ကြၽန္မေစာက္စိဆီေရာက္လာၿပီး ေခ်ေနတယ္။ ေနာက္ သူ႔လက္ကို ဖယ္လိုက္ၿပီး တံေတြးဆြတ္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္မက ကြၽန္မ ခေရပြင့္ေလးကို စမ္းၿပီး ဖိပြတ္တယ္။ ပြတ္ေနရင္း လက္မက ခေရထဲကို တိုးဝင္လာတယ္။ အာကာက ခေရဖူးကို ခူးဆြတ္ခ်င္လို႔ အစပ်ိဳးေနၿပီ။ အရင္ရည္းစားေတြလည္း ခေရေႁခြဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြၽန္မ ကလိခံတာထက္ပိုၿပီး မေပးခဲ့ဖူးဘူး။ ကလိခံရတာမ်ားေတာ့ ဖင္ဇိမ္ခံေနတတ္ပါၿပီ။ အလိုးေတာ့မခံဖူးတဲ့ ဖင္အပ်ိဳေလးေပါ့။ ေႏြးကေတာ့ ဖင္လိုးခံရတာ အဖုတ္ကို အလိုးခံရတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္တဲ့။ ကြၽန္မ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အာကာ့ကို ေမးလိုက္တယ္။ “အာကာ နင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ” “မေဟမာကို လိုးေပးေနတာေလ” “မဟုတ္ဘူး နင့္ လက္ကို ေျပာတာ” “ေၾသာ္ ဒါလား အမ ဖီးလ္ရွိေအာင္ လုပ္ေပးမလို႔ပါ” “နင့္လက္ ျပန္ထုတ္လိုက္။ ဒီေလာက္ ညစ္ပတ္တာကို” အာကာ စကားျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ေအာက္ကေန ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးေနတယ္။ ပထမတခါ ၿပီးထားေတာ့ ဒီတခါ နည္းနည္းၾကာၾကာ လိုးေပးေနတယ္။ ဖင္ထဲက လက္ကိုေတာ့ မထုတ္ပါဘူး။ ေမွာက္ရက္ေနေနရင္း အာကာ့အသက္ရႉသံ မာန္သြင္းသံေတြ ၾကားရတယ္။ ေခြၽးနံ႔လည္း ရေနတယ္။ “ေမဟမာ…” “အင္းးး အာကာ” “ထိန္းမထားေတာ့ဘူးေနာ္…” “အင္းးး ငါ့ထဲမွာထုတ္လိုက္။ ငါ့အဖုတ္ကို နင့္သုက္ရည္ေတြနဲ႔ ျဖည့္ေပးလိုက္စမ္းပါ အာကာ” “ထြက္ေတာ့မယ္…” “အင္းးး လုပ္လိုက္စမ္းပါ ငါလိုခ်င္တယ္” ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္တခုလုံးက ႂကြက္သားေတြ ေတာင့္တင္းသြားတာ ခံစားမိတယ္။ အာကာ့သုက္ရည္ေတြကလည္း ကြၽန္မအဖုတ္ေခါင္းထဲ ပက္ဖ်န္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း အေၾကာအခ်င္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး အားရေက်နပ္သြားတယ္။ အခန္းထဲမွာလည္း ကြၽန္မေအာ္သံေတြနဲ႔ ဆူညံသြားတယ္။ လီးကမေပ်ာ့တေပ်ာ့ျဖစ္ၿပီး ကြၽတ္သြားေတာ့ အာကာ့ေပၚက ကြၽန္မလွိမ့္ဆင္းလိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား အသက္ျပင္းျပင္းရႉရင္း ကာမအရသာကို ခံစားေနၾကတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ဗိုက္ေတြေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္လုံးဆီကကာမအရည္ေတြနဲ႔ ေစးကပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနခဲ့ပါၿပီ။ အာကာက ႏို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ေနျပန္ပါတယ္။ စကားေတြ တခြန္းမွ မေျပာဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိၾကတယ္။ ကြၽန္မ အာကာ့ပါးကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ေနလိုက္တယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈကို ကြၽန္မပဲ စၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္။ “ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္ အာကာ” မစဥ္းစားဘဲ ကြၽန္မေျပာလိုက္တယ္။ “ကြၽန္ေတာ္ သိပါတယ္ မေဟမာ” အာကာက တိတ္တိတ္ပဲ ျပန္ေျဖတယ္။ “အဲဒါ့ ျပႆနာရွိလား” ရင္ခုန္ခုန္နဲ႔ပဲ ကြၽန္မ ေမးလိုက္တယ္။ “မရွိပါဘူး အမရယ္” “ဘာလို႔လဲ” “ကြၽန္ေတာ္ အမကို ခ်စ္ခဲ့တာ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီေလ” “ဘယ္လို ?” ကြၽန္မ ထထိုင္ၿပီး အာကာ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္တယ္။ “အမ အေမမဆုံးခင္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရန္ကုန္ကို လာတုန္းကတည္းကေလ။ အမက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း အခ်ိန္ေပးတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလးကို အၿမဲသတိရေနခဲ့တာ” “အင္းးးနင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ crush ခဲ့တာပဲ” ကြၽန္မ ၿပဳံးမိတယ္။ “crush ဆိုတာထက္ ပိုအဓိပၸာယ္ရွိမယ္ ကြၽန္ေတာ္ထင္တာပဲ” “ဒါဆို နင္ ဒီကိုလာတာ ငါ့ကိုျမႇဴဆြယ္ဖို႔ေပါ့ ဟုတ္လား” “မဟုတ္ပါဘူး အမ။ ဒါေပမဲ့ အမကို ထပ္ေတြ႕ခ်င္လို႔လာခဲ့တာပါ” ကြၽန္မ အာကာ့လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအုံးလိုက္ၿပီး ေမးတယ္။ “ဘာလို႔လဲ” “ကြၽန္ေတာ္ လြမ္းလြန္းလို႔ေပါ့ဗ်ာ” “ဒါဆို အခုေရာ အာကာ” “အခု ကြၽန္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရၿပီေလ” ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ဆြံ႕အသြားတယ္။ အာကာ့ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ အာကာကလည္း ကြၽန္မကို ျပန္ဖက္ထားတယ္။ အာကာ့အသက္ရႉသံက ကြၽန္မကို အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုပါပဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းယူလိုက္ရေပမဲ့ ဒီညအခိုက္အတန္႔ေလးကို အိပ္မက္ထဲအထိ ကြၽန္ သိမ္းထားခ်င္မိခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးပါၿပီ**