ေမ်ာက္ႏွစ္ပါးသြား

တိုးေအာင္ႏွင့္ ဖိုးေက်ာ္တို႔ ရြာအေရွ႕ထိပ္ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ႏြားေက်ာင္းရင္း မၾကာခင္က ျဖစ္ပြားသြားေသာ ကာမအဓိက႐ုဏ္း အေၾကာင္းကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေျပာေနၾကသည္။
   သူတို႔အသက္ေတြက အခုမွ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ၁၆ ႏွစ္ထဲဝင္ကာစ ရွိၾကေသးသည္။ လူပ်ိဳကေလးေတြ ျဖစ္ၾကသည္ႏွင့္အညီ ညညဆိုလၽွင္ ရြာထဲက လင္မယားေတြကို ေခ်ာင္းတတ္ေနၾကၿပီ။
   ေနာက္ လူပ်ိဳေပါက္တို႔ထုံးစံအတိုင္း သူတို႔ငယ္ပါကို သူတို႔လက္ႏွင့္ ထုတတ္ေနၿပီ။

   “ေအးကြာ… အဲဒီညက သာဂိေျပာျပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္က တကယ့္ကို သဲထိတ္ရင္ဖိုပဲေဟ့…”

   တိုးေအာင္က မဝင္းခင္တို႔ ေမွာင္ရိပ္ခိုဇာတ္လမ္းကို အားရပါးရ ေျပာေန၏။

   “ေနစမ္းပါဦးကြ.. အဲဒီညက မဝင္းခင္ေယာက္်ား ကိုဘတုတ္ႀကီး မရွိလို႔လား..”

   “ ဟား…ရွိတာေပါ့ကြာ…ကိုဘတုတ္နဲ႔ ကိုသန္းေဌးတို႔ အတူတူ အရက္ေသာက္ေနၾကတာတဲ့…ေမာင္ေရ့..။ ကိုဘတုတ္က မင္းသိတဲ့အတိုင္းပဲေလ.. အလကားရ ေရအေသေသာက္ဆိုတဲ့လူႀကီးေလကြာ…ဒီေတာ့ အႀကံသမား ကိုသန္းေဌးက အရက္မူးေအာင္တိုက္ၿပီး မဝင္းခင္ႀကီးနဲ႔  ‘ေမ်ာက္ ႏွစ္ပါးသြား’  ခင္းၾကတာေပါ့ကြာ…ဟား ဟား….”

   “ေအး…အဲဒါေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ…ဘယ္လိုလုပ္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားရတာလဲ”

   ဖိုးေက်ာ္က အေသအခ်ာသိခ်င္၍ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေမးေနျခင္း ျဖစ္သည္။

   “ေအး……ဒီလိုတဲ့ကြ…….”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

   “ေရာ့..ခ်စမ္းပါ..ဘတုတ္ရာ…ဒီေန႔ ၂ လုံး ၅၀၀ ဘိုး ေပါက္ထားတာကြ.. ဟဲ ဟဲ…ဒီေတာ့ ကိုယ့္လူႀကီး ႀကိဳက္သေလာက္ တြယ္စမ္းကြာ..”

   “ေအ့…ေအ့.ထည့္ကြာ…ေအ့.ဝင္းခင္…ခရမ္းခ်ဥ္သီး ေနာက္တစ္ပြဲ သြားသုတ္ေပးစမ္း…င႐ုပ္သီး စပ္စပ္နဲ႔ သုတ္ခဲ့..”

   ကိုဘတုတ္ မ်က္လုံးမ်ားက ေမွးစင္းေနၿပီး ေခါင္းလည္း ငိုက္စိုက္က်ေနၿပီ။ သို႔တိုင္…အရက္ခြက္ကို ကိုသန္းေဌးထံ ထိုးေပးလိုက္ၿပီး သူ႔မိန္းမကို ခရမ္းခ်ဥ္သီး သုတ္ခိုင္းလိုက္၏။
   မၾကာခင္မွာပင္ မဝင္းခင္က ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ ပန္းကန္ ယူလာသည္။ သူတို႔ အရက္ေသာက္ေနသည့္ေနရာက အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာရွိ ကြပ္ျပစ္ေပၚမွာျဖစ္သည္။
   အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ ထြန္းထားေသာ လသာမွန္အိမ္အလင္းေရာင္က ထိုကြပ္ျပစ္ေပၚသို႔ ခပ္ေရးေရး ခပ္ပ်ပ်ေလးသာ ျဖန႔္က်က္ထားသည္ျဖစ္ရာ.. အရက္ပုလင္း ..အရက္ခြက္ ျမင္နိုင္႐ုံသာ အလင္းေရာင္ရွိသည္။

   “အင့္…ခရမ္းခ်ဥ္သီး သုတ္……”

   မဝင္းခင္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ပန္းကန္ ခ်ေပးလိုက္၏။ မဝင္းခင္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ရပ္လ်က္အေနအထား ျဖစ္၏။

   “ကိုဘတုတ္..သိပ္မ်ားေနမယ္ ေနာ္…”

   “ေအ့..ေအ့…..အဲ့..မီးမကလဲ..ကြာ..ရပါတယ္….ဟား ဟား..ဒီေကာင္ႀကီး ၂ လုံး ၅ဝဝဘိုးေပါက္လို႔ တဲ့ကြာ…ေအ့…အင့္..ထည့္အုံးကြာ…..”

   ကိုဘတုတ္မွာ မိန္းမကိုပင္ ပီပီသသ မေခၚနိုင္ေတာ့ဘဲ မီးမ ဟု အသံထြက္ေန၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ခြက္ကို အရက္ထပ္ထည့္ရန္ ထိုးေပးလိုက္သည္။

   “အံမယ္…ဟုတ္လား..ကိုသန္းေဌးၾကည့္စမ္း..ၾကည့္စမ္း…သူ႔လူက် အရက္တိုက္တယ္..၊ က်ဳပ္တို႔က် ဘာမွ မေကၽြးဘူး…”

   မဝင္းခင္က ထိုသို႔ေျပာရင္း ကိုသန္းေဌးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကြပ္ျပစ္ေပၚသို႔ တင္ပလႊဲဝင္ထိုင္လိုက္၏။  ကိုသန္းေဌးက ကိုဘတုတ္အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္သည္။ ကိုဘတုတ္တစ္ေယာက္ ေခါင္းမေထာင္နိုင္ေတာ့..။

   “ေအးပါ…ေကၽြးမွာေပါ့ဟ…နင္ကလဲ…”

   “အို…မရဘူး..မရဘူး…ေကၽြး…ေကၽြး…အခု ေကၽြး…..”

   မဝင္းခင္က ကိုသန္းေဌး ေဘးထိုးအိတ္ထဲသို႔ လွမ္းႏွိုက္သည္။ ကိုသန္းေဌးကလည္ းအႏွိုက္ခံလိုက္သည္။ မဝင္းခင္က ကိုသန္းေဌးေဘးထိုးအိတ္ထဲသို႔ ပိုက္ဆံႏွိုက္ေနစဥ္ ကိုသန္းေဌးလက္ကလည္း မဝင္းခင္ နို႔ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ေန၏။ မဝင္းခင္က ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ခံေနသည္။  အတြင္းခံ မဝတ္ထားသျဖင့္ တင္းအိေနေသာ နို႔အုံေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ထိထိမိမိ ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။

   “ဟင္…ဘယ္မလဲ..ေတာ့ပိုက္ဆံက….”

   မဝင္းခင္က သူ႔နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အဆုတ္အဆြဲ အပြတ္အသပ္ ခံေနလ်က္ကပင္ ျပာႏွမ္းႏွမ္း အက္တက္တက္ အသံျဖင့္ ေမးလိုက္၏။

   “အာ…ရွိပါတယ္…ဟ…ဒီမယ္…ဒီမယ္….”

   ကိုသန္းေဌးကလည္း နို႔အုံႀကီးကို ဆုတ္ေခ်ေပးလ်က္ကပင္ အရက္ႏွင့္ ရမၼက္ ေရာေထြးေနေသာ အသံႀကီးႏွင့္ ေျပာ၏။

   “ေအ့…ေအ့…ဟဲဟဲ..ငါ့မိန္းမကေတာ့ကြာ…ဇြတ္….ဆိုမွ…ဇြတ္…ပဲ…ဟဲ ဟဲ…”

   ကိုဘတုတ္တစ္ေယာက္ သူ႔မိန္းမက ကိုသန္းေဌးအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံဇြတ္ႏွိုက္ေနသည္ကို တဟဲဟဲ သေဘာက်ေန၏။ မဝင္းခင္ေက်ာျပင္က ကြယ္ထားသျဖင့္ သူ႔မိန္းမနို႔ကို ကိုသန္းေဌးက ဆုတ္ေခ်ေနသည္ကို လုံးဝမသိ။ အရက္အရွိန္ကလည္း အရမ္္းတက္ေနၿပီမို႔ သူ႔မ်က္စိအျမင္အားမွာ မႈန္ဝါးလ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။
   ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ ဤမၽွဆိုလၽွင္ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဖာ္လို႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္သြားၿပီ..။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေယာက္်ားတို႔သည္ မိန္းမမ်ားကို အထင္မႀကီးၾကေပ။ အေတြ႕အၾကဳံအရ မ်ားေသာအားျဖင့္ အထင္ႀကီးစရာအေၾကာင္းမ်ား နည္းပါးခဲ့ေပရာ အထင္မႀကီးၾကသည္မွာ အေတာ္အတန္ သဘာဝက်သည္ဟု ေတြးေခၚရမည္ ျဖစ္သည္။
   ေယာက္်ားတို႔က မိန္းမမ်ားအေပၚ အထင္မႀကီးၾကသကဲ့သို႔ မိန္းမမ်ားကလည္း ေယာက္်ားတို႔ အထင္ႀကီးေအာင္ မေနနိုင္ၾက။ မေနတတ္ၾကေပ။ အရိပ္ျပလၽွင္ အေကာင္ထင္သည့္ပမာ တစ္စုံတစ္ရာ လႈပ္ရွားျပလၽွင္ပင္ ယိုင္ခ်င္လာၾကသည္။ ယုံခ်င္လာၾကသည္။ သေဘာတူလိုက္ခ်င္ၾကသည္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ၾက။
   ေယာက္်ားဆိုေသာ သေကာင့္သားကလည္း  အကြက္ေခ်ာင္းေနၾကသူမ်ား ပီပီ ပိုင္ကြက္ေတြ႕သည္ႏွင့္ ဇက္ကို အပိုင္ကိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ မိန္းမမ်ားအေၾကာင္းကို မျပတ္ေလ့လာေနခဲ့ၾကသူမ်ားပီပီ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လၽွင္ သူတို႔အဖို႔ အခက္အခဲ သိပ္မရွိလွေပ။
   ထင္သည့္အတိုင္း မွန္သည္ကမ်ားသည္။ မွန္းေျခလည္း ေပါက္ၾကသည္။ အေတြ႕အၾကဳံ စုံလင္ေသာအခါ ေယာက်္ားတို႔အဖို႔ မိန္းမသည္ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့..။

   “ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေယာက္်ားရဲ့အေၾကာင္း”  စာမ်က္ႏွာ ၁၃၀၊ ၁၃၁၊ စာေၾကာင္းေရ ၈ မွ ၁၃ အထိ…..။

   မဝင္းခင္ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ေခ်ေပးေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ကိုသန္းေဌးလက္က ခပ္ဟဟ ထိုင္ထားေသာ ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားသည္။
   သူ႔ႏႈတ္ကမူ……….

    “ ေနစမ္းပါအုံးဟ…ပိုက္ဆံက ဒီမယ္…နင္က ဘာစားခ်င္တာတုန္း…”

   ကိုသန္းေဌးက ပုဆိုးၾကားတြင္ လိပ္ထားေသာ တစ္ေထာင္တန္ ၂ ရြက္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး…

   “ေရာ့….ေရာ့…နင့္အတြက္ မုန႔္ဘိုး တစ္ေထာင္…ဒီတစ္ေထာင္က အရက္တစ္လုံးနဲ႔ အာလူးေၾကာ္ ဝယ္ခဲ့…”

   လက္တစ္ဖက္က ပိုက္ဆံေပး၊ က်န္လက္တစ္ဖက္က မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုတ္ထည့္လိုက္သည္။

   “အယ္…ပြတာပဲ…အဟင္းဟင္း…အရက္က ဘယ္ဆိုင္က ဝယ္ခဲ့ရမွာလဲ…”

   “ႏွင္းၿမိဳင္တို႔ ဆိုင္က ဝယ္ခဲ့ေလဟာ…”

   ရြာမွာ ဆန္ဆီဆား င႐ုပ္ၾကက္သြန္ကစ၍ အရက္ပါ ရနိုင္ေသာ ကုန္စုံဆိုင္ႀကီး ႏွစ္ဆိုင္ရွိသည္။ အရက္ခ်ည္းသက္သက္ေရာင္းေသာ ဆိုင္လည္း ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရက္ဆိုင္က ဘီအီးတစ္မ်ိဳးသာ ေရာင္း၏။ ကုန္စုံဆိုင္မွာေတာ့ အရက္မ်ိဳးစုံရ၏။ မဝင္းခင္ အရက္ဝယ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ကိုဘတုတ္တစ္ေယာက္ ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကားယားႀကီး အိပ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
   ကိုသန္းေဌး က်ားျပဳံးျပဳံးေနသည္ကို ကိုဘတုတ္ လုံးဝမသိေတာ့..။ အရက္ကလည္း အေတာ္မ်ားေနၿပီမို႔ အသိစိတ္လည္း ကင္းကြာသြားၿပီ…။

   “ဟာ…ေဟ့…ဘတုတ္…ဘတုတ္….”

   ကိုသန္းေဌးက ေသခ်ာသထက္ ေသခ်ာေအာင္ လႈပ္ေခၚၾကည့္ေသာ္လည္း ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသရည္ေသရက္ ပင္လယ္ထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္သြားပါေတာ့သည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    “ႏွင္းၿမိဳင္ေရ…အရက္တစ္လုံး ေပးပါဦးေဟ့…”

   မႏွင္းၿမိဳင္တစ္ေယာက္ ဆိုင္သိမ္းခါနီးမို႔ ပိုက္ဆံေတြ ငုံ႔ေရတြက္ေနစဥ္ ျဗဳန္းခနဲ ေပၚလာေသာ မဝင္းခင္အသံေၾကာင့္…

    “အမေလး…လန႔္သြားတာပဲ…မဝင္းခင္ရယ္…ဟင္း ဟင္း…ကဲ ေျပာ..ဘာအရက္ယူမွာလဲ..”

   “အဲ..အဲ…ဘာ…ဘာတဲ့..သိပါဘူးဟယ္…နင့္အစ္ကို ခါတိုင္းေသာက္တဲ့ဟာ..ပဲ..”

   “ေအာ္…အင္း..အင္း..သိၿပီ..သိၿပီ…ေမၿမိဳ႕ဝိုင္..”

   “ေအး..ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္…အဲဒါ…၊ အာလူးေၾကာ္ သုံးထုတ္ပါေပးေအ…”

   ထိုစဥ္ ဖိုးတာႏွင့္ သာဂိတို႔ ေရာက္လာ၏။ ဖိုးတာ ၊ သာဂိ၊ တိုးေအာင္၊ ဖိုးေက်ာ္တို႔မွာ အိမ္ခ်င္းေဝးသည့္တိုင္ အလြန္ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကေသာ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သက္တူရြယ္တူ လူပ်ိဳေပါက္ကေလးေတြမို႔ လူပ်ိဳသိုး ပိုးႂကြေနသူမ်ား ျဖစ္၏။

   “ဟာ…မဝင္းခင္ႀကီး မိုးခ်ဳပ္လွၿပီ…”

   “ေအး ဟဲ့..နင္တို႔ကေရာ… ဘာလာဝယ္တာလဲ…”

   “လက္ဖက္သုတ္ လာဝယ္တာပါ ဗ်ာ..“

   သာဂိက အရက္ဝယ္တာ မသိေစခ်င္၍ မႏွင္းၿမိဳင္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပရင္း ေျပာ၏။ ဖိုးတာကမူ ဘကၳရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ အတြင္းခံေဘာ္လီမပါသျဖင့္ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလြင္ေနေသာ မဝင္းခင္၏ မို႔မို႔တင္းတင္း နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ အရက္ပုလင္းႏွင့္ အာလူးေၾကာ္ထုတ္ယူၿပီး ထြက္သြား၏။ ဒီေတာ့မွ ဖိုးတာက…

   “ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ..ေမၿမိဳ႕ဝိုင္ ႏွစ္လုံးေပးဗ်ိဳ႕…”

   သာဂိႏွင့္ ဖိုးတာတို႔လည္း အရက္ပုလင္းတစ္လုံးစီ ဆြဲကာ ထြက္လာၾကသည္။

လမ္းဖက္ေရာက္ေသာအခါ သာဂိက …

   “ေဟ့ေကာင္…ဖိုးတာ..တို႔ မဝင္းခင္ႀကီးေနာက္ လိုက္ေခ်ာင္းရေအာင္။ ကိုဘတုတ္ႀကီး အရက္ေသာက္ၿပီး သူ႔မိန္းမကို အသားကုန္ ေဆာ္ေတာ့မွာကြ.. မဝင္းခင္ အရက္လာဝယ္တုန္းက ငါ အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္တာ အတြင္းခံ ေဘာ္လီမပါဘူး ေမာင္..၊ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းမို႔ခၽြန္ေဖာင္းေနတာဘဲ…ဟီး..ဟီး…ေျပာရင္းဆိုရင္း…ေဘာ္ဒါေတာင္ မတ္လာၿပီ ေဟ့…လာကြာ..သြားေခ်ာင္းရေအာင္…”

   လူပ်ိဳသိုးႏွစ္ေကာင္မွာ မဝင္းခင္ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ၾကည့္၍ လီးေတာင္ေနၾက၏။

   “ဒီပုလင္းေတြက ဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း…”

   “ဒီလိုလုပ္ကြာ..မင္းအိမ္ဝင္ထားမယ္.. နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္ၿပီး လိုက္ေခ်ာင္းရေအာင္…”

   “ေအး..ေအး…. အဲဒါေကာင္းတယ္..”

   ဖိုးတာတို႔အိမ္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔အိမ္မွာ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္မို႔ အနီးကေလး ျဖစ္၏။ ေတာရြာျဖစ္သည့္အတြက္ လသာပင္၊ အေဝရာပင္ေလာက္သာ ၿခံစည္းရိုးအျဖစ္ စိုက္ပ်ိဳးထားေလ့ ရွိရာ အိမ္ဝင္းထဲ ဝင္ဖို႔ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရွိလွ..။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

   ကိုဘတုတ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ အိမ္ေခါင္းရင္းရွိ အဖီေအာက္က ခုံရွည္ေပၚတြင္ ေက်ာဆန႔္ရင္း မဝင္းခင္အလာကို ေစာင့္ေန၏။ ကာလနာ ဘတုုတ္ကေတာ့ ဆင္လိုးေတာင္ နိုးမည့္ပုံ မရွိေတာ့..။
   ေခါင္းရင္းအဖီက လုံလုံျခဳံျခဳံ ကားထားသည့္အတြက္ အႏၲရာယ္ကင္းသည္။ ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ မဝင္းခင္ကို တြယ္ခ်င္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီ။ အခြင့္မသာေသး၍ က်ားေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနျခင္း ျဖစ္၏။
   ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ဒီေန႔ ၅၀၀ ဖိုးေပါက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုဘတုတ္ကို အရက္အဝတိုက္ၿပီး ေမွာက္သြားၿပီဆိုမွ သူ႔မိန္းမကို ေဆာ္ရန္ စိတ္ကူးၿပီး လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အထာၾကည့္ရအုံးမည္..။
   မဝင္းခင္ပုံစံက တဏွာရာဂ ႀကီးမည့္ပုံျဖစ္၏။ အသားအေရ စိုေျပ၏။ ေသြးသားဆူၿဖိဳး၏။ နို႔ႀကီးေတြက တင္းရင္းမို႔ေမာက္ၿပီး ဖင္ဆုံႀကီးက စြင့္စြင့္ကားကား ထြားထြားထစ္ထစ္ ေကာက္ခ်ိတ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အေပးေကာင္းမည့္ ပုံ..။
   မဝင္းခင္လို မိန္းမမ်ိဳးသည္ ႀကိဳက္လၽွင္ ကုန္းတတ္သည့္ ႀကိဳက္ကုန္းအစစ္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ လီးအရသာ ေစာက္ဖုတ္အရသာကိုယ္စီကိုယ္ငွ သိထားၾကၿပီးေသာ အအိုခ်င္းမို႔ အရိပ္ျပလၽွင္ အေကာင္ထင္လြယ္ပါသည္။
    ေျခသံၾကား၍ လွဲေနရာမွ ကိုသန္းေဌး ထထိုင္လိုက္သည္။ အရက္ပုလင္း လက္ကဆြဲလ်က္ ကြပ္ျပစ္ဆီသြားေနေသာ မဝင္းခင္ကို ခပ္ေရးေရး လွမ္းျမင္ေနရသည္။
   ကိုသန္းေဌးကို မေတြ႕ဘဲ ပက္လက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သူ႔ေယာက္်ားကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ရပ္ေနမိသည္။ ကိုသန္းေဌး ျပန္သြားၿပီထင္၍ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ အႀကီးအက်ယ္ ဟာသြား၏။

   “ရႉး….ရႉး…ဒီမွာ…ဒီမွာ…..“

   ကိုသန္းေဌးက အဖီအတြင္းမွ အခ်က္ၿပ ေခၚလိုက္၏။ သည္ေတာ့မွ မဝင္းခင္စိတ္ထဲ ေက်နပ္ေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္။

   “ဟိုေကာင္ အိပ္သြားပလား..”

   မဝင္းခင္က အရက္ပုလင္းႏွင့္ အာလူးေၾကာ္ထုတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ေမးလိုက္သည္။

   “အင္း…သိုးေနၿပီ…ဆင္လိုးေတာင္ နိုးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..”

   ကိုသန္းေဌးက ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ မဝင္းခင္ကိုလည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားထားၿပီး ေျခတြဲေလာင္း ခ်ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္ရာ သူ႔လီးတန္ႀကီးက ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာေသာ မဝင္းခင္ဖင္ၾကားသို႔ ဖိေထာက္မိလ်က္သား ျဖစ္ေန၏။ ကိုသန္းေဌးက မဝင္းခင္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ေအာက္သို႔ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို လၽွိုဝင္ၿပီး ေနာက္က ဖက္ထားျခင္း ျဖစ္ရာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ထိထိမိမိႀကီး ဆုပ္ေခ်ခြင့္ ရေနေတာ့သည္။

“အာ့…ကၽြတ္ ကၽြတ္…နာလိုက္တာ..ေစာေစာကလို ခပ္ဖြဖြေလး ေကာင္းရဲ့သားနဲ႔..ဟင္း ..မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး…”

   မဝင္းခင္က ကိုသန္းေဌး ေပါင္းတြင္းေၾကာကို ခပ္ဖြဖြ လိမ္ရင္းေျပာ၏။ ထိုစဥ္ သူတို႔အနီးသို႔ ဖိုးတာႏွင့္ သာဂိတို႔ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ထင္သည့္အတိုင္း ကိုဘတုတ္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔ တြယ္ဖို႔ အစပ်ိဳးေနၾကၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ရိပ္မိလိုက္သည္။
   ဖိုးတာက သာဂိကို အသာလက္ကုတ္၍ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရန္ အခ်က္ျပလိုက္သည္။ အသံသာၾကားရၿပီး အဖီတြင္းမွာ ေမွာင္မည္းေန၍ ဘာမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ..။
   ကိုသန္းေဌးက ဘယ္လက္ျဖင့္ မဝင္းခင္ပါးကို ေမာ့လွန္ၿပီး ညာလက္ျဖင့္ နို႔အုံႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္ေခ်ေပးကာ သူ႔ေခါင္းကိုငုံ႔လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းစုပ္လိုက္သည္။

   “ႁပြတ္…ပလြတ္….ႁပြတ္……ပလြတ္….ပလပ္………”

   မဝင္းခင္ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး မာတင္းခုံးႂကြလာၿပီး ရမၼက္ေသြးေတြ လႈပ္ရြလာ၏။ နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းရင္းစူရြေနရာ ဆုပ္ေခ်ေနရတာကိုက အရသာရွိလွ၏။ ကိုသန္းေဌးက နို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညႇိုးလက္မႏွင့္ ညႇပ္ကာ လွိမ့္ေခ်ေပးသည္။

   “အဟင့္..အဟင့္..အဟိ …အဟင့္..ဟီဟိ..ခိ…ခိ…ခစ္….အယ္ အင့္..အဟင့္ အိုး.ကၽြတ္..ကၽြတ္…ယားတယ္ေတာ့…ခစ္..ခစ္…”

   မဝင္းခင္က သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ထိုးေကာ့ရင္း ေျပာသည္။ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးမွာ သိသိသာသာ ခုံးထေဖာင္းႂကြလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္လႊာကလည္း ရမၼက္ေသြးေတြ ျပည့္လၽွမ္းကာ ႏုရြတင္းႂကြလာသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လွိုက္ခနဲ လွိုက္ခနဲ ယားယား တက္လာၿပီး ေစာက္ေရၾကည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္လာသည္။
   ကိုဘတုတ္ႏွင့္ ညားလာတာ ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ေမြးခဲ့သည္။ သည္လို တယုတယ စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြေပးတာမ်ိဳး မရွိခဲ့။  တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ ႏွိုက္ေပးပါသည္။ အ႐ူးထၿပီး မလိုးခင္ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္ေပးပါသည္။
   သို႔ေသာ္ ေစာက္ေခါင္းထဲ သူ႔လက္ခလယ္ႏွင့္ တစြပ္စြပ္ ထိုး႐ုံသားထိုး၏။ နို႔ကိုင္တာလည္း ၾကမ္းလြန္း၏။ သူ႔စိတ္တိုင္းက် ကျမင္းေၾကာထၿပီးတာႏွင့္ ဂမူးရႉးထိုး တက္လိုးေတာ့သည္။
   ဒီက ၿပီးမလိုလို ျဖစ္ကာရွိေသး ကိုယ့္ေမကိုယ္လိုးက လေရထြက္သြားၿပီ။ ျပန္လုပ္ပါအုံးဆိုတာလည္း လုပ္မေပးေတာ့..။ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ သူ႔လက္ႏွင့္သူ ၿပီးခဲ့ရတာ မ်ားသည္။
   ကိုဘတုတ္လီးက ထလာလၽွင္ ၅ လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေသာ္လည္း လေရထြက္သြားၿပိးလၽွင္ ေလးလက္မသာသာမၽွသာ ရွိေတာ့သည္။  အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ အရက္သာ ဖိေသာက္ေနေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္လိုးဖို႔ေတာင္ သိပ္သတိမရေတာ့..။ ဒီေတာ့ မဝင္းခင္ကလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ စိတ္ေတြထႂကြၿပီး ခံခ်င္စိတ္ေပါက္လာလၽွင္ ခရမ္းသီးႏွင့္ ခ်ည္း စခန္းသြားလိုက္ရေတာ့သည္။
   ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကိုသန္းေဌး ေပါက္ခ်လာၿပီး ညေနကထဲက သူ႔ေယာက္်ားႏွင့္ အရက္ေသာက္ေနၾကသည္။ မဝင္းခင္ကလညး္ အလိုက္တသိ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ တစ္ပြဲခ်ေပးထားလိုက္သည္။ ကိုသန္းေဌးမွာ လာကထဲက လြယ္အိတ္ထဲတြင္ အရက္၂လုံး ထည့္လာသည္။ ကိုသန္းေဌးက သိပ္မေသာက္..။ သူ႔ေယာက္်ားကိုဘတုတ္ကသာ မတရားသျဖင့္ တြန္းေသာက္ေန၏။
ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ခ်ေပးစဥ္ ကိုသန္းေဌး သူ႔ကို ၾကည့္ေသာအၾကည့္ေတြက မရိုးသားမွန္း အထာကၽြမ္းၿပီးေသာ မိန္းမမို႔ သိသမွ သိပ္သိ..။ မဝင္းခင္ကလည္း ကလူသလို ျမႇဴသလို ၾကာၾကည့္ ျပန္ၾကည့္ေပးခဲ့လိုက္သည္။
   သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စတင္အရက္ေသာက္စဥ္က ေနမဝင္ေသး..။ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရွိေသးသည္။ ထမင္းဟင္းလည္း ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစီးၿပီမို႔ မဝင္းခင္ ေရခ်ိဳးရန္ ထမီရင္လ်ားႏွင့္ သူတို႔ေရွ႕ကပင္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူတို႔အရက္ေသာက္ေနေသာ ကြပ္ျပစ္ႏွင္ ့မနီးမေဝးတြင္ ေရတြင္းရွိ၏။
   ကိုဘတုတ္ထိုင္ေနပုံက မဝင္းခင္ကို ေက်ာေပးအေနအထားျဖစ္ရာ ကိုသန္းေဌးမွာမူ ေရတြင္းဘက္ကို မ်က္ႏွာျပဳအေနအထား ျဖစ္သည္။ ကိုဘတုတ္မွာ အရက္ေသာက္ေနရလၽွင္ ၿပီးေရာဆိုသည့္ ဇိုးသမားအႀကီးစား ျဖစ္ရာ ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ သူ႔မိန္းမကို ေဖာက္ျပန္ေသာ ရမၼက္မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ငမ္းၾကည့္ၾက့ည့္ေနသည္ကို လုံးဝမရိပ္မိ…။
   သူ႔အဖို႔ အရက္သည္ ေစာက္ဖုတ္ထက္ မက္ေမာစရာ အဆင့္ေရာက္ေနသူျဖစ္သည္။ မဝင္းခင္ကလည္း ကိုသန္းေဌးထသည္ထက္ ထလာေအာင္ ေရခ်ိဳးရင္း မာယာပရိယာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးကာ ျမႇဴဆြယ္လ်က္ ရွိသည္။ ရင္လ်ားထားေသာ ထမီကို ေအာက္သို႔ပုံခ်၍ ဝင္းဝါတင္းမို႔ေနေသာ နို႔အုံထြားထြားႀကီးကို ဆပ္ျပာႏွင့္ အေသအခ်ာ တိုက္ျပ၏။ ကိုသန္းေဌး မ်က္လုံးေတြအၾကည့္က ၁၅၀၀ ဗို႔အားအျပည့္ျဖင့္ မဝင္းခင္ဆီေရာက္ေနရာ ကိုဘတုတ္ေျပာသမၽွ အင္းသာလိုက္ေနရသည္။ ဘာေတြေျပာမွန္းလဲ လုံးဝမသိ။ သူရီလၽွင္ ေရာေယာင္ရီျပသည္။
   ဤမၽွဆိုလၽွင္ ကိုသန္းေဌး အထာေပါက္သြားၿပီ။ မဝင္းခင္ကို ကိုင္လို႔ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း  ေကာင္းေကာင္းႀကိးသိလိုက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း ပိုက္ဆံႏွိုက္ယူေနစဥ္ နို႔ကို အပီျပင္ ဆုပ္ေခ်ပြတ္သတ္ေပးခဲ့သည္။ အခုေတာ့ အႀကံကိုယ္စီရွိေနၾကေသာ ဖိုႏွင့္မသည္ ကာမပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္ကူးရန္ ရမၼက္သေဘၤာ စတင္ခုတ္ေမာင္းေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။
   ကိုသန္းေဌးလက္ေတြက နို႔အုံေပၚမွာ မရွိေတာ့။ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ ေစာက္ဖုတ္ဧရိယာတစ္ခုလုံး ေစာက္ေမႊးအုံမ်ားပါမက်န္ အထပ္ထပ္ အဖန္ဖန္ ရြရြဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္း…

   “ဘတုတ္က စိတ္ခ်ရပါ့မလားဟင္..”

   “ အမေလး စိတ္ခ်…လက္ခ် သာေန..။ သူ႔ဖင္ ဆင္လိုးသြားေတာင္ မသိဘူး”

   သာဂိႏွင့္ ဖိုးတာတို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္လုံးအစုံျပဴးက်ယ္သြားသည္။ သူတို႔ထင္ထားသည္က ကိုဘတုတ္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ အစပ်ိဳးေနသည္ဟု ထင္မွတ္ထား၏။
   ဘတုတ္က စိတ္ခ်ရပါ့မလား ဟူေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ အသံေၾကာင့္ အဖီထဲမွာ ရွိေနသူမွာ ကိုဘတုတ္လုံးဝမဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္သြား၏။

ဒါဆို မဝင္းခင္ႀကီး လင္ငယ္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္း ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္းေနျခင္း ျဖစ္၏။ အေမွာင္ထဲမွာမို႔ ေယာက်္ားသံမွာ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း သဲသဲကြဲကြဲ မသိရေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ကိုဘတုတ္တစ္ေယာက္ ဘယ္ေနရာမ်ား သြားအိပ္ေနပါလိမ့္…။

   ကိုသန္းေဌးက ေႏြးအိစိုရႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လက္ခလယ္ကိုထိုးထည့္ကာ လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ေပးသည္။

   “ၿပိ…ၿပိ…ပလပ္…ပလြတ္…ၿပီ….ၿပိ…ဖြတ္…..စြပ္……….”

   “အင္း အင္း….ကၽြတ္ ကၽြတ္…အမေလး ေလး..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုသန္းေဌးရယ္… အမေလး အမေလး ေတာ့…။ အား…အီး…အား….ေတာ့ မိန္းမက ဒီလိုမခံဘူးလား ရွီး.ကၽြတ္ကၽြတ္….ကၽြမ္းလိုက္တာေတာ္…အင္း ဟင္း..ကၽြတ္ ကၽြတ္…ဟုတ္လိုက္တာ…ေတာ့..အမေလး…အေမ့…အင့္.. အမေလး..ထိခ်က္ကေတာ့ အား…အား……..အေမ့…အင္း အီး…….”

   မဝင္းခင္က ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အနည္းငယ္ျဖဲကားလ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြေပးထားရာ စိတ္တိုင္းက် ႏွိုက္ခြင့္ရေနသည္။ မဝင္းခင္ႏႈတ္က ကိုသန္းေဌးဟု ထြက္သြားသည္။
   သည္ေတာ့မွ ဖိုးတာႏွင့္ သာဂိတို႔သည္ အေမွာင္ထဲက ၾကာကူလီမင္းသားမွာ ကိုသန္းေဌးႀကီး ျဖစ္ေနမွန္း သိလိုက္ၾကရေတာ့၏။ သာဂိက သူ႔လက္တြင္ကိုင္ထားေသာ ၃ ေပခန႔္ရွိ ဝါးဆစ္ပိတ္တံျပာေလးကို အမွတ္ထင္ထင္ ဆုပ္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားသည္။ ထိုတံျပာေလးထိပ္တြင္ မီးျခစ္ဆံလုံးပတ္အရြယ္ တစ္လက္မခန႔္ရွိ သံခၽြန္ေလးတပ္ထား၏။ ထိုတံျပာေလးမွာ သာဂိသြားေလရာရာ ပါေသာ အေဆာင္လက္နက္ ျဖစ္၏။
   အဖီက ဝင္ေပါက္တစ္ခုသာ ခ်န္ၿပီး ေဘးပတ္ပတ္လည္ အလုံကားထားသည္ဆိုေသာ္လည္း ေအာက္ေျခတြင္ လူတစ္ကိုယ္စာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဝင္သာေအာင္ လြတ္ေန၏။
   ႏွစ္ေယာက္သား အသက္ရႉေမ့မတတ္ အတြင္းသားသို႔ အာ႐ုံစိုက္ထားၾကသည္။ ကိုသန္းေဌးက ပူေႏြးႏုရြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ တို႔ကာထိကာ ပြတ္ဆြေပးေနျပန္သည္။
   ကိေလသာရာဂအရွိန္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ေႏြးရွိန္းရြႂကြေန၏။ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္ထက္ ေအာက္ပြတ္ဆြေနရာမွ အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို လက္ခလယ္ထိပ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေခ်ဆြေပးျပန္၏။ မဝင္းခင္ ႏႈတ္က အီးခနဲ အင္းခနဲ အသံႀကီးထြက္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားသည္။
   မဝင္းခင္ တစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္ႀကီးေရွ႕ေကာ့ထိုး မ်က္လုံးစုံမွိတ္လ်က္ အံႀကိတ္ထားရ၏။ တစ္ခါတစ္ခါ ဓာတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားသည္။

   “အမေလးေတာ့..ကို ကိုေဌးရယ္… ဘယ္လိုေကာင္းမွန္း မသိဘူး..ရွီး ကၽြတ္ကၽြတ္….ဟြန္း..အီး…အားလလား….ကၽြတ္ကၽြတ္…အမေလး…ကၽြတ္ကၽြတ္… …က်ဳပ္ေတာ့ကို ဒီေလာက္တတ္မွန္း မသိဘူး၊ အေမ့ အင့္..အား..က်ဳပ္ျဖင့္ ခေလးႏွစ္ေယာက္သာ ထြက္လာတာ ဒီလိုတစ္ခါမွ မေကာင္းဖူးဘူး သိလား..၊ အား ကၽြတ္ကၽြတ္…အား..အင့္….ရွီးကၽြတ္….ကၽြတ္…လိုး…လိုးပါေတာ့ ေတာ္…အေမ့…က်ဳပ္မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ..အိအီး…….အိ…….အ…အ..”

   “လိုးမွာေပါ့ အဝင္းရ… မင္းကိုလိုးခ်င္လြန္းလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာ နည္းတဲ့လေတြမွ မဟုတ္ဘဲ”

   ကိုသန္းေဌး ပါးစပ္ကလည္း ေျပာ၊ လက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အပီအျပင္ ႏွိုက္ဆြေနရာ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ႏႈတ္ကထုတ္ၿပီး လိုးခိုင္းရသည့္အဆင့္ထိ ေရာက္လာပါေတာ့သည္။

   “ဒါနဲ႔မ်ား ေတာ္က အခုမွ လာလိုးရသတဲ့လား.လို႔..၊ အားလားလား…အီး အီးဟီး..အင္း အေမ့…ကၽြတ္ကၽြတ္….လိုးပါေတာ့လို႔ ဆိုေနာ…အေမ့..က်ဳပ္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ ေကာင္းေနၿပီ ေတာ့..။ အေမ့..ကၽြတ္ကၽြတ္…အား ကၽြတ္ကၽြတ္………”

ကိုသန္းေဌးက ၾကာကူလီတဏွာ႐ူးသံႀကီးျဖင့္ ….

   “ငါ့လက္ထဲ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား မရွိဘူးဟ အဝင္းရ..“

   ကိုသန္းေဌးစကားေၾကာင့္ အႏွိုက္အဆြ ခံလို႔ေကာင္းေနရင္းကပင္ မဝင္းခင္က  ႏွာတင္းသြားေသာအသံျဖင့္…

   “ဘာဆိုင္လဲေတာ့ က်ဳပ္က ဖာသည္မွ မဟုတ္တာ…”

   ဒီေတာ့ ကိုသန္းေဌးမွာ ပ်ာပ်ာသလဲ ေလေျပထိုးရ၏။

   “မဟုတ္ဘူးေလဟာ … ဘတုတ္ကို အရက္ဝေအာင္ မတိုက္နိုင္ေသးတာကို ေျပာတာ..သူ႔ကို အရက္ဝေအာင္တိုက္ၿပီး ေမွာက္သြားမွ အဝင္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လိုးရမွာ မဟုတ္လား..“

   “အဟင့္…ဟင့္…..အ….ဒါ …လဲ ဟုတ္တာ …အင့္…ပဲ”

   ကိုသန္းေဌးက မဝင္းခင္ကို ေပြ႕၍သူ႔ေဘးတြင္ ခ်လိုက္သည္။ ခုံရွည္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ပုဆိုးစလြယ္သိုင္းလိုက္သည္။ မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ဧရာမလိုးပြဲႀကီး ဆင္ႏႊဲရေတာ့မည္မို႔ အေမွာင္ထဲတြင္ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေစာင့္စားေနသည္။ ကိုသန္းေဌးက ထမီကို ခၽြတ္ၿပီး အားရပါးရ လိုးခ်င္ပုံရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မဝင္းခင္သေဘာကို သိရေအာင္…

   “ထမီ ခၽြတ္လိုက္ရမလား အဝင္း”

   “အို…မခၽြတ္နဲ႔ေလ…အေရးၾကဳံလာရင္ အရွာရခက္ေနလိမ့္မယ္..”

   မဝင္းခင္က ထိုသို႔ေျပာရင္း ကိုသန္းေဌး ပုဆိုးဝတ္မဝတ္သိခ်င္၍ လက္ႏွင့္စမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ပုဆိုးကိုမေတြ႕ရပဲ တရမ္းရမ္းႏွင့္ ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ေႏြးေႏြးႀကီးကို စမ္းမိသည္။ စမ္းမိသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ မလႊတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။

   “အမေလး ေလး….ေတာ့လီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး..ေတာ့..၊ ကိုဘတုတ္ထက္ႀကီးတယ္ေတာ့…သိလား..”

   ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း လက္ကလည္း ဂြင္းတိုက္သလိုမ်ိဳး ေလးငါးခါ လုပ္ေပးသည္။ ကိုသန္းေဌးက တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ မဝင္းခင္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခုံရွည္ေပၚ တင္ေပးလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ထမီကို ေအာက္ကေန လိပ္မလၽွက္ ခါးအထက္ဆီသို႔ ပို႔ေပးလိုက္သည္။
ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္ေစလ်က္ ရင္ဘတ္ဖက္ဆီ တိုးကပ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ မဝင္းခင္ေက်ာကို ခုံရွည္ေနာက္မွီတန္းသို႔ မွီထားေစသည္။ မဝင္းခင္က ကိုသန္းေဌး ျပဳျပင္ေပးသည့္အတိုင္း ေနလိုက္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
   ဖင္ဆုံအစြန္းက ခုံရွည္ေဘာင္တန္းကို အနည္းငယ္ လြန္ထြက္ေနသည္။ ကိုသန္းေဌးက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး လက္ဝါးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စမ္းၾကည့္သည္။ ကြက္တိအေနအထားျဖစ္ၿပီဆိုမွ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လ်က္ မဝင္းခင္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္၏။
   ပူေႏြးႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လီးတန္ႀကီးက ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ တိုးဝင္သြားသည္။ ေစာက္ေရေတြက စိုရႊဲေနၿပီမို႔ လီးအဝင္မွာ ေခ်ာမြတ္ေနသည္။

   “ဖြစ္..ဖြစ္………ဖြစ္…ျဗစ္….ျဗစ္….ဖြတ္….ႁပြတ္………….”

   “အ..အင့္…အ..အေမ့…အား……ကၽြတ္…ကၽြတ္….”

    လီးတန္ႀကီးက တစ္ရစ္ခ်င္းဝင္ေနရာမွ ဆီးခုံခ်င္းထိကာနီးတြင္ ကိုသန္းေဌးအရွိန္ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းထည့္လိုက္သည္။ မဝင္းခင္ႏႈတ္က အင့္ခနဲ အသံထြက္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရႈံ႔မဲ့သြား၏။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲမွာကား အလြန႔္အလြန္ အားရေက်နပ္သြား၏။ ကိုသန္းေဌးက အသြင္းအႏႈတ္ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ လုပ္ၾကည့္၏။ ေစာက္ေရေတြကလည္း အဆမတန္ စိုရႊဲေနၿပီမို႔ လီးဝင္လီးထြက္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ရွိလြန္းလွသည္။

ကိုသန္းေဌးက လီးတန္ႀကီးကို အဆုံးထိ နစ္ျမဳပ္ထားရင္း မဝင္းခင္နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ကုန္းစို႔လိုက္၏။ နို႔သီးေခါင္းေလးကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ တို႔ထိကလိေပးလိုက္ရာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ ကာမအေၾကာေပါင္းမ်ားစြာတို႔မွာ ၿဖိဳးခနဲ ျဖင္းခနဲ လွိုက္ခတ္က်င္တက္သြား၏။

   “ကို….ကိုေဌး…အေမ့…ကၽြတ္ ကၽြတ္…လိုး ….လိုးေတာ့ ေနာ္…အင္း..ဟင္း…ဟား..ကၽြတ္..ကၽြတ္…က်ဳပ္ကို သနား ပါ… အ..အေမ့…အမေလး…ရွီး…ကၽြတ္…ေကာင္း……..”

   သည္ေတာ့မွ ကိုသန္းေဌးက သူ႔လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏႈတ္လိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့၏။

   “ဖြတ္…..ဖြတ္…ႁပြတ္….ဖြတ္……ပလြတ္………”

   “ဟုတ္ပီ…ေတာ့….အင့္…အ…အင့္…ဟုတ္ပီ…အေမ့….အင့္..ကၽြတ္ကၽြတ္…အား…ေကာင္းေကာင္း…လိုက္တာ…အား ..ရွီး..လုပ္..လုပ္ပါ…အေမ့….”

   မဝင္းခင္ႏႈတ္က ထြက္ေပၚလ်က္ရွိေသာ ရမၼက္ညည္းသံႀကီးက ကိုသန္းေဌးစိတ္ကို ထန္သထက္ထန္ေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့၏။

   “ဖြတ္…ဖြတ္..ဒုတ္……..ဖြတ္…ဖြတ္…..ဖ်စ္……”

   ကိုသန္းေဌးက မဝင္းခင္ ဒူးေကာက္ေကြးၾကား လက္လၽွိုသြင္းၿပီး ခါးကို တင္းတင္းဆြဲဖက္ကာ အသားကုန္ ၾကဳံးၾကဳံးေဆာင့္ပါေတာ့သည္။

   “အား…အား…….အား…ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္…ရွီး……အင့္…အ……”

   မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ လႈပ္ရွားခြင့္မသာဘဲ အပီအျပင္ခ်ဳပ္ကိုင္၍ အသားကုန္ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသမၽွကို အံတင္းတင္းႀကီးႀကိတ္ရင္း အားရေက်နပ္စြာ ခံေနေတာ့သည္။
   သူ႔ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ေကာ့ေကာ့ေပးခ်င္ေသာ္လည္း ကိုသန္းေဌးက ခါးကိုတင္းေနေအာင္ ဖက္ထားၿပီး ကပ္ကပ္ေဆာ္ေနသျဖင့္ မလႈပ္ရွားသာပဲ ျဖစ္ေန၏။

   “ဖြတ္…ဖြတ္……ဘြတ္….ဖြတ္……ႁပြတ္……ဘြတ္……”

   “အင္း…အီး…အ…အား..အင္း..ကၽြတ္…အေမ့….အေမေရ….အမေလး..ေလး.အား…အင့္….”

   မဝင္းခင္တစ္ေယာက္ ေမ့မတတ္ ေမ်ာမတတ္ ေကာင္းေနရွာသည္။ လီးကလည္း စံခ်ိန္မီ အလိုးကလည္း သန္ အားမာန္ကလည္း အျပည့္မို႔ ကာမအရသာထူးႀကီးကို တအီတဝႀကီး ခံစားေနရပါေတာ့သည္။
   အခ်က္ ၅၀ ေလာက္ေဆာင့္အၿပီးတြင္ မဝင္းခင္တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြား၏။ ဟင့္ခနဲ ဟင့္ခနဲ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ကာ ေစာက္ေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါေတာ့၏။ ကိုသန္းေဌး လီးတန္ႀကီးတဝိုက္ ေႏြးကနဲ ရွိန္းခနဲ ျဖစ္သြားရာ မဝင္းခင္ၿပီးသြားမွန္း သိလိုက္၏။ ကိုသန္းေဌးက အရွိန္ကို မေလၽွာ့ဘဲ ခပ္သြက္သြက္ ဆက္ေဆာင့္ေန၏။

   “ဖြတ္…ႁပြတ္…….ျပစ္…..ဖြတ္….ႁပြတ္…..အား…အေမ့…အေမ့…အိး…အား..အား.”

   ဘယ္လိုေဝါဟာရႏွင့္ ေဖာ္ျပရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ မဝင္းခင္ႏႈတ္က အားခနဲ အားခနဲ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း ဟင္းခနဲ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းႀကီးခ်၍ ၿငိမ္က်သြားေတာ့၏။
   ကိုသန္းေဌးလည္း ေရွ႕ဆက္ၿပီး ေဆာင့္နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့။ မဝင္းခင္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ညႇစ္ညႇစ္ဆြဲေနရာ လေခ်ာင္းတေလၽွာက္ က်င္ဆိမ့္ယားတက္လာၿပီး သုတ္ေရပူေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္ပါေတာ့သည္။
   ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္သက္စြာ မွိန္းေနၾကသည္။ ကိုသန္းေဌးတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ခ်ီ ဘယ္ပုံစံ လိုးရမည္ကို စိတ္ကူးေန၏။  အဖီအတြင္းက အသံဗလံေတြ ၿငိမ္သြားၿပီျဖစ္၍ သာဂိက လူတစ္ကိုယ္စာ လြတ္ေနေသာ ထရံေအာက္မွ ငုံ႔ဝင္လိုက္သည္။ ဖိုးတာကိုလညး္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဖို႔ လက္ႏွင့္ကုတ္လ်က္ အခ်က္ျပလိုက္၏။
   ေခါင္းတစ္လုံးစာ ဝင္သည္ႏွင့္ ကိုသန္းေဌး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရွာၾကည့္သည္။ တေျဖးေျဖး အေမွာင္ထဲတြင္ က်င့္သားရလာၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ေရးေရး ျမင္ရသည္။ ကာမသားေကာင္ႏွစ္ေကာင္မွာ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းသြားပုံရသည္။ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းေတြ ၾကားေနရသည္။

သာဂိက သူံတံျပာကို အသာေလးဆြဲယူ၍ သံခၽြန္တတ္ထားေသာ ဖက္ကို လက္ႏွင့္အသာစမ္းသည္။ ေသခ်ာၿပီဆိုမွ ခပ္ေရးေရးျမင္ေနရေသာ ကိုသန္းေဌး ညာဖက္ေျခေထာက္ကို ခ်ိန္၍ အားႏွင့္ ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္သည္။

   “အား…အမေလး..ေႁမြ…ေႁမြ…ေႁမြ ကိုက္ၿပီဗ်…”

   ကိုသန္းေဌး အသံနက္ႀကီးျဖင့္ လန႔္ေအာ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲျမဳပ္ထားေသာ လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္ကာ ပုဆိုးစလြယ္သိုင္းႀကီးျဖင့္ အသဲအသန္ ထြက္ေျပးပါေတာ့၏။ ေသြးစေတြက ေျမႀကီးေပၚတြင္ ထင္က်န္လ်က္ရွိသည္။
   မဝင္းခင္လည္း ေၾကာက္အားလန႔္အားႏွင့္ ခုံရွည္ေပၚက ခုန္ခ်လ်က္ ထမီႀကီး စြန္ေတာင္ဆြဲကာ ကြပ္ျပစ္ေပၚအိပ္ေနေသာ ကိုဘတုတ္ဆီ ေျပးထြက္သြား၏။ သာဂိႏွင့္ ဖိုးတာတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းၿမိဳသိပ္ၿပီး ဇြန္ပန္း႐ုံအကြယ္မွ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဇြန္ပန္း႐ုံႏွင့္ ကြပ္ျပစ္မွာ ဆယ္လွမ္းေလာက္ပင္ ကြာ၏။ အခုမွပင္ ကိုဘတုတ္ႀကီး ကြပ္ျပစ္ေပၚမွာ အိပ္ေနမွန္း သိၾကေတာ့၏။

   “ကိုဘတုတ္..ကိုဘတုတ္ ထပါအုံး…ကိုဘတုတ္……ကိုဘတုတ္…”

   ေၾကာက္စိတ္ေတြမႊန္ေနေသာ အသံျဖင့္ မဝင္းခင္က ကိုဘတုတ္ကို လႈပ္လႈပ္ၿပီး ႏွိုးသည္။ ႏႈတ္ကသာ အင္း အဲ…ႏွင့္ အသံထြက္ေနေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မနိုး..။

   “ကိုဘတုတ္..ကိုဘတုတ္..ထ…ထပါအုံးဆို..ေတာ္…”

   “ဘာ…ဘာလဲ ဟ…..မိန္းမရ…”

   လက္ကို တအားေဆာင့္ဆြဲၿပီးႏွိုးလိုက္မွ ျပဴးတူးျပဲတဲႏွင့္ ေမးသည္။

   “ဟို…ဟို…..လူကပ္လို႔ေတာ့…”

   “ဘယ္..ဘယ္မလဲ…ဟ..”

   “ထြက္..ထြက္ေျပးသြားၿပီ…က်ဳပ္က တေရးနိုး ေသးေပါက္ထရင္း..ေတာ့ႏွိုးဖို႔အလာ.. ထြက္ေျပးသြားတာ..”

   “ဟိုေကာင္…သန္းေဌး ေရာ…”

   “ျပန္သြားတာ..ၾကာေပါ့..ခုေလာက္ဆို သိုးေတာင္ေနၿပီ..လာ လာ…ထ..အိမ္ထဲ သြားအိပ္ေတာ့..”

   ကိုဘတုတ္က ပုလင္းထဲက လက္က်န္အရက္ကို ေမာ့ေသာက္လ်က္ ယိုင္တိယိုင္ထိုးျဖင့္ အိမ္ေအာက္ ဝင္သြား၏။ မဝင္းခင္လည္း အရက္ပုလင္းႏွင့္ ပန္းကန္မ်ား သိမ္းရင္း ကိုဘတုတ္ေနာက္က ကပ္လိုက္လာသည္။  ဖိုးတာက သာဂိနား ကပ္၍ ..

   “ဆက္ေခ်ာင္းအုံးမလား…”

   “ေတာ္..ေတာ့…မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ..နက္ဖန္ေတာသြားရအုံးမွာ..”

   “ေအး..ေအး..ၿပီးတာပဲ…ဟား ဟား..ရီရတယ္..ကြာေနာ္..သာဂိ..မိန္းမ..မိန္းမ..ဟား ဟား…”

   ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္အုပ္အုပ္ ရယ္ေမာရင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုကာ ၿခံစည္းရိုးကိုတိုး၍ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾကသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

တိုးေအာင္စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ဖိုးေက်ာ္က လက္ေျဖာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ၿပီး…

   “ဟား…အိုေကၿပီေဟ့..ဒီေန႔ည သာဂိတို႔ႏွစ္ေကာင္ေခၚၿပီး အိမ္လာခဲ့ကြာ.. တို႔ေလးေယာက္ ကိုသန္းေဌး အေမြကို ဆက္ခံဖို႔ တိုင္ပင္ၾကရေအာင္လို႔..”

   “ေအး..ဟုတ္တယ္ကြ.. ငါလဲ သာဂိေျပာျပတာကို နားေထာင္ရင္း လီးေတာင္လာၿပီ..မဝင္းခင္ႀကီးကို လိုးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတာ..”

   ႏွစ္ေယာက္သား ခါတိုင္းထက္ အခ်ိန္ေစာၿပီး ႏြားေတြသိမ္းကာ ျပန္လာၾကေတာ့၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေလးေယာက္သား ဖိုးေက်ာ္တို႔အိမ္ေနာက္ေဖးရွိ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေအာက္တြင္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္ေနၾကသည္။ ဖိုးေက်ာ္အေဖႏွင့္ အေမက အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ ၇ နာရီ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနၾက၏။ တစ္ရြာလုံးကို ရြာဦးေက်ာင္းက ည ၁၁ နာရီထိ မီးေပးသည္။

   “ေအး..ဒို႔ေလးေယာက္ ခုကထဲက လီး ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ေရြးရေအာင္..”

   “ေအး..အဲဒါ ေကာင္းတယ္..”

   ဖိုးေက်ာ္အဆိုကို သာဂိက ေထာက္ခံလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ဖိုးေက်ာ္က လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး သြားယူၿပီး ႏြားစာတဲဖက္ဆီသို႔ ေလးေယာက္သား ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ပုဆိုးကိုယ္စီလွန္ၿပီး ဓာတ္မီးႏွင့္ထိုး၍ လီး အႀကီးအေသး တိုင္းထြာၾကရာ တိုးေအာင္ႏွင့္ ဖိုးတာလီးက  ၅ လက္မခန႔္သာရွိၿပီး သာဂိက ၅ လက္မခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိသည္။
   သူတို႔ေလးေယာက္ထဲတြင္ ဖိုးေက်ာ္ လီးအႀကီးဆုံး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ဖိုးေက်ာ္လီးမွာ ၇ လက္မခန႔္ ရွည္ၿပီး ၅ လက္မခန႔္ လုံးပတ္အတုတ္ ရွိသည္။

   “ကဲ..ဒီလိုလုပ္..တိုးေအာင္နဲ႔ ဖိုးတာက ၅ လက္မခ်င္းတူေနေတာ့ မဲခ်ကြာ..မဲေပါက္တဲ့လူက အရင္ဆုံး ေဆာ္၊ ၿပီးမွ ၅ လက္မ တူး၊ အဲ့ေနာက္ ၅ လက္မခြဲသမားက သရီး၊ အဲ့ေနာက္မွ ၇ လက္မ ငါက ဖိုးေပါ့ ကဲ..မဲခ်ရေအာင္..”

   ဖိုးေက်ာ္၏ ေနာက္ဆုံးအဆုံးအျဖတ္ကို က်န္ ၃ ေယာက္က အကန႔္အကြက္မရွိ သေဘာတူၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ မဲခ်ရာ ဖိုးတာက ပထမဆုံး ေဆာ္ရမည့္သူ အျဖစ္ မဲေပါက္သြား၏။

   “ေအး ဟုတ္ပီ.. ဒါဆို ရွင္းၿပီ.. ဖိုးတာက ပထမ တိုးေအာင္က ဒုတိယ၊ သာဂိက တတိယ၊ ငါက စတုတၳ ..ဖိုးတာေဆာ္ေနတုံး ဒို႔က အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ ကိုဘတုတ္ႀကီးနဲ႔ အရက္ထိုင္ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေပးမယ္..၊ ခုကထဲက ေျပာထားမယ္ေနာ္.. အားမရမခ်င္း လိုးလို႔ရတယ္..၊ ထြက္လာၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္မေက်ာ့နဲ႔ေတာ့..၊ တခါထဲ အားရေအာင္ လိုးခဲ့…ဟုတ္ပလား..”

   “ေအး…..ဟုတ္တယ္…”

   ဖိုးေက်ာ္အဆိုကို ဝိုင္းေထာက္ခံၾက၏။ ဖိုးေက်ာ္က သူ႔စကားကို ျပန္ဆက္၏။

   “အရက္ ၄ လုံးဝယ္မယ္၊ မင္းတို႔ ၃ ေယာက္က  ၂ လုံးဝယ္၊ ငါ က ၂ လုံးဝယ္မယ္..၊ ၿပီးေတာ့ ဒို႔က သိပ္မေသာက္နဲ႔ ကိုဘတုတ္ႀကီးကို ဖိတိုက္ရမယ္..၊ ဖိုးတာနဲ႔ တိုးေအာင္က အရက္သြားဝယ္..၊ ငါနဲ႔သာဂိက ကိုဘတုတ္အိမ္က ေစာင့္မယ္..၊ ေရာ့..အရက္ဖိုး..ပိုက္ဆံ..ငါ စိုက္ေပးထားႏွင့္မယ္..ကဲ သြားစို႔…”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

   ဖိုးေက်ာ္နဲ႔ သာဂိတို႔ ကိုဘတုတ္အိမ္ထဲ အဝင္ ၿခံဝတြင္ မဝင္းခင္ႏွင့္ ေတြ႕၏။ သာဂိက ႏႈတ္သြက္လၽွာသြက္ျဖင့္…

   “ဟာ…မဝင္းခင္ ဘယ္တုန္း ..ကိုဘတုတ္ ရွိလား..”

   “ရွိပါ့ေတာ္.. ေသနာေကာင္က မဝေသးလို႔ အရက္သြားဝယ္ေပးမလို႔..”

   “ဟာ..ဒီလိုဆို သြားမဝယ္နဲ႔ေတာ့.. အမ..၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွာ ေသာက္ရတာ မလြတ္လပ္လို႔ ဒီလာေသာက္တာ..အရက္ ၄ လုံးမွာထားတယ္..၊ ၿပီးရင္ လာမွာ..”

   “မမ အတြက္လဲ ႏႈတ္ပိတ္ခ မုန႔္ဖိုး ၂ ေထာင္ေပးအုံးမွာ…”

   “ဟင္..တကယ္ေျပာတာလား..ဟဲ့..ဖိုးေက်ာ္ရဲ့..”

   “ဟာ..တကယ္ေပါ့ မမရ… အင့္..ဒီမယ္.. ”

   ဖိုးေက်ာ္က ေထာင္တန္ ၂ ရြက္ ထုတ္ေပးလိုက္၏။

   “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရက္ေသာက္ေနတုန္း မမ က အိမ္ေရွ႕အဖီထဲက ေစာင့္ေပးေနာ္..”

   “ေအးပါ..ေအးပါ… စိတ္ခ်…စိတ္ခ်…”

   သာဂိက ဖိုးေက်ာ္ အကင္းပါးပုံကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲ ေက်နပ္ေန၏။ ကိုဘတုတ္ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး ကြပ္ျပစ္ေပၚ ထိုင္ေနၾကစဥ္ ဖိုးတာႏွင့္ တိုးေအာင္တို႔ ေရာက္လာၾကသည္။

   “ေဟ့…မိန္းမေရ.. ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ မ်ား မ်ားေလး လုပ္ခဲ့ပါ…အုံး..ဟ”

   ဖိုးေက်ာ္က ကိုဘတုတ္ ဖန္ခြက္ထဲသို႔ အရက္ အျပည့္ငွဲ႕ေပးသည္။ ကိုဘတုတ္က တရွိန္ထိုး ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ မၾကာခင္ မဝင္းခင္ ကိုင္းခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္ ပန္းကန္ျပားႏွင့္ ေရာက္လာသည္။

   “မမ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ေသာက္ေနတုန္း လူၾကည့္ေပးအုံးေနာ္..”

   “ေအးပါဟဲ့…”

   ဖိုးေက်ာ္နဲ႔ မဝင္းခင္တို႔ စကားအေပးအယူ လုပ္ေနစဥ္ သာဂိက ကိုဘတုတ္ ခြက္ထဲ ထပ္ထည့္ေပးျပန္သည္။ ကိုဘတုတ္လည္း တရွိန္ထိုး ေမာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။ သာဂိႏွင့္ တိုးေအာင္တို႔ ကိုဘတုတ္ႏွင့္စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနစဥ္ ဖိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေသးေပါက္သလိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ လစ္ထြက္ခဲ့သည္။
   ဖိုးတာကိုလည္း အရက္ေသာက္ထားရန္ အရိပ္အေျချပခဲ့သည္။ မၾကာမီ သူရဲေကာင္း ၄ ေဖာ္တို႔ လႈပ္ရွားၾကေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသတည္း..။