by ‘‘ဓါတ္ဆီ ႏွစ္ဂါလံ . . . အင္ဂ်င္ဝိုင္ တစ္လုံး’’
‘‘ကိုေဇာ္ႀကီး မေန႔ကဆီဖိုး ေပးၿပီးၿပီလား’’
‘‘ဟာ အိုးစြပ္ ခြက္စြပ္ မေန႔က မက်န္ပါဘူး’’
‘‘ဟဲ့ ရီႏြယ္ . . ေဇာ္ႀကီးက်န္တာ မဟုတ္ဘူး . . . ကိုတင္သန္း’’
‘‘မသိဘူးေလ အေမတို႔ဟာက’’
‘‘ငါ့ . . . ေယာင္ၿပီး ေျပာလိုက္မိတာ ေဇာ္ႀကီးေရ့’’
ဓါတ္ဆီေမွာင္ခို အေရာင္းဆိုင္မွ ေဒၚဝိုင္းသမီး ရီႏြယ္မွာ အေတာ္ေတာင့္တင္းေသာ မိန္းမလွေလးျဖစ္သည္။ သမိုင္းမွာ ဓါတ္ဆီ အေရာင္းဆိုင္ေတြ ရွိေသာ္လည္း ကားသမားငယ္ငယ္ အထူးသျဖင့္ ရီႏြယ့္ အလွကို အပမ္းေၿဖ ၾကည့္လိုက္သူတို႔က သည္ေရာက္မွ ဝယ္ၾကထည့္ၾကသည္။ ရီႏြယ့္အေမကလည္း ဒါကို သေဘာေပါက္ထားသည္။ ဓါတ္ဆီဂါလံခြက္ကို မနိုင္မနင္း ယူလာတတ္ေသာ ရီႏြယ့္လက္ကေလးကို အုပ္ကိုင္ဖမ္းယူလိုက္ရသည္ကိုပင္ သူတို႔ဓါတ္ဆီဖိုးေလး တဝက္က်ိဳးသြားေအာင္ကို တန္သည္ထင္ၾက၏။ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ရီႏြယ့္ လက္ကေလးကို ကိုင္ရၿပီး ဆီ အလကားရလိုက္သလို သေဘာထားၾကသည္။
ေဇာ္ႀကီး ေပၚတက္ကတ္ အဌားကားေလး ေမာင္းစားသည္မွာ (၂)ႏွစ္ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ ဦးေလး ျမသူက ေဇာ္ႀကီးအား ေက်ာင္းတစ္ဖက္ႏွင့္ ကားေမာင္းေစျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္း မေအာင္ခင္ ကတည္းက ေဇာ္ႀကီး ေန႔ (၆) နာရီ မွ ည (၁၀ ) နာရီ အထိေမာင္း၏။ လိုင္စင္လုံးဝမရွိ၊ တကၠသိုလ္ ေရာက္မွ လိုင္စင္ရၿပီး အတန္းမတက္မီ သုံးေလးေခါက္ေလာက္ ဆြဲၿပီး ညေန အတန္းၿပီးခ်ိန္မွ ညဆယ္နာရီခန႔္အထိ ေမာင္းသည္။ ‘‘ကိုေဇာ္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆို’’
‘‘အလကား ေကာလဟာလေတြ’’
‘‘အံမာေနာ္ ရီႏြယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာပါတယ္ေနာ္’’ ‘‘ေက်ာင္းထဲကို တစ္ခါတစ္ေလ ေရာက္တတ္တာပဲ’’
ဘာျဖစ္လို႔ ဝန္မခံခ်င္ရတာလဲဟု ရီႏြယ္ ေတြးမရ။ စကားကလည္း နည္းသလား မေမးနဲ႔။
ဟိုတင္သန္းတို႔နဲ႔ကေတာ့ ကြာပါ့၊ ဓါတ္ဆီ လာဝယ္တာနဲ႔ မတူဘူး။ ရီႏြယ့္ကို ၾကည္တဲ့ မ်က္လုံးေတြက ကၽြတ္ထြက္မတတ္ပဲ . . စကားမရွိ စကားရွာၿပီး . . သိပ္ရစ္တဲ့လူ . . ။ အေမက အဲဒီလူ လာၿပီဆိုရင္ ရီႏြယ့္ကို သတိေပးၾကည့္တတ္တယ္ . . ရီႏြယ္ သိတာေပါ့ ဟင္း . . ဟင္း . . . အသက္ ( ၁၈ ) ႏွစ္ပဲ
ရွိၿပီဟာကို။
အဲ ရီႏြယ္က်ေတာ့ ေဇာ္ႀကီးကို စကားမရွိ စကားရွာၿပီး . . ရစ္တာ . . ေဇာ္ႀကီးက ေက်ာက္႐ုပ္ပင္။ ‘‘အင္းေပါ့ေလ တကၠသိုလ္က ၿပီးရင္ အရာရွိျဖစ္မယ့္လူ ဆိုေတာ့ ရီႏြယ္တို႔ကို သိပ္မေရာဘူးေပါ့ ဟုတ္လား’’
‘‘ဒါေပါ့ . . ဒါေပါ့’’
ဟင္း ၾကည့္ပါလား ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္ခ်င္စရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ လူႀကီးလဲလို႔ . . စိတ္ပိန္တယ္။ ‘‘အေမဝိုင္း မနက္ျဖန္ ခုလို ညေနပိုင္း အတြက္ ႏွစ္ဂါလံ ခ်န္ေပးဦးေနာ္ .. ည ဆြဲစရာမရွိပဲ ျဖစ္ေနဦးမယ္’’ ဘယ္ကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမ့ကိုပဲ ေျပာတတ္တယ္ေလ၊ အဖက္မတန္ သလိုလိုနဲ႔ သိပ္ခံျပင္းဖို႔ ေကာင္းတာဘဲ။
‘‘ဟို ဝယ္သူလာရင္ေတာ့ ေရာင္းမွာပဲ . . က်န္က်န္ မက်န္က်န္ ’’ ရီႏြယ္ ရစ္လိုက္တဲ့ စကားကို
ဂ႐ုမစိုက္ဘူး၊ ဘာမွလဲ ျပန္မေျပာဘူး။ ဓါတ္ဆီထည့္ၿပီး ေမာင္းထြက္သြားတယ္။
ရီႏြယ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဂါလံခြက္ႀကီးကို ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္မိတယ္။ ‘‘ဂြမ္း’’ ကနဲ အသံၾကားေတာ့ အေမက ဆတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္ရင္း မာန္သည္။ ‘‘ဂါလံခြက္တစ္လုံး တစ္ရာေက်ာ္တယ္ သိရဲ့လား’’ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘လုပ္စမ္းပါ မင္းကလည္း ေစာ္ေလးက သန႔္ပါတယ္ကြ . . ကုန္စိမ္းလာခ်ရင္း ကုန္းတာဟ ဝါသနာ’’
‘‘ေၾကးစား မဟုတ္ဘူး ဂစ္တာႀကီးက ဟဲဗီးႀကီးကြ’’
အသားညိဳညိဳ မြန္ရည္ သန႔္ျပန႔္ဟန္ရွိေသာ္လည္း အဝတ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ကိုတင္သန္းတို႔ ပင့္လာၾကသည္။ ကားေခါင္းအတြင္း၌ မဂၢဇင္း ဖတ္ေနေသာ ေဇာ္ႀကီးက မိန္းကေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ကားသမားေလာကမွာ ဒါမ်ိဳးေတြကလည္း ေတြ႕တတ္လြန္းသည္။ ေဇာ္ႀကီးသည္ အေတြ႕အၾကဳံကေတာ့ မ်ားသည္။ အေဝေျပးကားပိုင္ရွင္ ကိုသိန္းေအာင္
ခ်က္ပလက္ႀကီးႏွင့္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ျပည္၊ ေရႊေတာင္အထိ ေခါက္စားေမာင္းဖူး၏။ သည္လိုင္းက်ေတာ့ ရိုးရိုးသားသား ေရာင္းဝယ္စားေနၾကေသာ မိန္းမငယ္ေလးမ်ားၾကား၌ စုံးျပဴးေလးေတြ ပါတတ္၏။ ေၾကးစားလဲမဟုတ္ ခရီးသြားဟန္လြဲ အေပ်ာ္သေဘာ လႈပ္ရွားၾကေသာ ပ်ံလႊားမေလးေတြရွိ၏။ အဲ တစ္သားက် ႏွစ္သားက် ပ်ံလႊားမႀကီးေတြလည္းရွိ၏။ စံပယ္ယာ စံလွႏွင့္ကေတာ့ အေၾကာတည့္သည္။ အေလနေတာ ပါးစပ္က ထြက္တတ္ေသာ စံလွႏွင့္ အယုတၱအနတၱ မိုးမြႏွ္ေအာင္ ေျပာတတ္ေသာ ေဒၚေဒါင္းဆိုသည့္ အညာကုန္သည္ မုဆိုးမ အသက္ (၃၅) ႏွစ္ခန႔္ မိန္းမႏွင့္သာ ဆုံမိလၽွင္ ကားတစ္စင္းလုံး တဝါးဝါး ဆူညံလာသည္။
ယခု သည္ဟာမေလးကား ေဒၚေဒါင္းတို႔ကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးအစား မဟုတ္သည္ကေတာ့ အတိအက်။ ရိုးသားေသာ မ်က္လုံးညိဳညိဳေလးမ်ားက ဝမ္းနည္းရိပ္သမ္းေနသေယာင္ ေမွးရီေနသည္။ ပိပိရိရိ ေစ့ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုခဲေစ ျမဲေစ ဆိုသည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ိဳး။
‘‘နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ’’
‘‘မိေခ်ာပါ . . .’’
‘‘ကိုတူးတို႔ ေခၚလာတာလား’’
‘‘ညကားရွိတယ္ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္အထိ ေရာက္မယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာခဲ့တာပါ . . ကားရွိတယ္မို႔လားဟင္’’
‘‘ေရာ္ . . ကိုတူးေတာ့ ေရာဂါရွာလာၿပီ’’
မိေခ်ာက ကေမ႓ာဇလြယ္အိတ္ေဟာင္းေလးကို ထိပ္မွစုစည္းကာ တင္းတင္းႀကီး ကိုင္ထားသည္။ မ်က္လုံးေလးမ်ားက တစ္စုံတစ္ရာကို သေဘာေပါက္သလို ေျခာက္ျခားစ ျပဳလာသည္။
‘‘မင္းက ဘယ္အထိသြားမွာလဲ’’
‘‘ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ မေရာက္ပါဘူး နင္းၾကမ္းႀကီးျဖစ္ျဖစ္ ကေဝစုျဖစ္ျဖစ္ အိုးသည္ကုန္းျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္မွာဆင္းဆင္း ရပါတယ္’’ ‘‘အေဖၚေတြက ဘယ္ေရာက္ကုန္လို႔လဲ’’
‘‘ကၽြန္မက ဒါပထမဆုံး လိုက္လာတာ . . . မေရြးတစ္တင္းနဲ႔ ဇီးခ်ိဳႏွစ္ေတာင္းပဲ ယူလာတာ ေရာင္းေကာင္းလို႔ ေရာက္တာနဲ႔ ကုန္ေရာ၊ သူတို႔က ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ဆက္ေနဦးမွာ ကုန္ခ်င္းက မတူဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေရာင္းေကာင္းတုန္း ျပန္ယူခ်င္လို႔ပါ’’
မိေခ်ာ လုံးေစ့ ပတ္ေစ့ ရွင္းျပေတာ့ ထြန္းေဇာ္ စိတ္မေကာင္း၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုလည္း အလ်င္အျမန္ ခ်လိုက္မိသည္။
‘‘မိေခ်ာ . . . ကားေပၚတက္’’
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘အစ္မေရ . . ေရွ႕မွာ ေဟာင္းေလာင္းႀကီးခင္ဗ် . . တိုးထား’’
‘‘ၾကပ္ေနၿပီ စံလွရဲ့’’
‘‘ဒါမ်ိဳးက ၾကပ္မွေကာင္းတာ အစ္မရဲ့ . . ေရွ႕တိုး’’
‘‘ေဆာင့္တယ္ဟဲ့’’
‘‘ေဆာင့္မယ္ေလ . . . ဥကၠံေက်ာ္ရင္ ပိုေဆာင့္ဦးမယ္ အေမဂ်မ္း ဝင္သလားေအာက္ေမ့ရတယ္ . .
ယုံမလား မသိဘူး’’
စံပယ္ယာ စံလွ ရိုးသားစြာ ေျပာေနေသာ္လည္း ရန္ကုန္ျပန္ ကုန္သည္မ်ားခ်ည္း ေရြးတင္လာေသာ ခရီးသည္မ်ားက ငိုက္ျမည္းရင္းမွ ျပဳံးၾကသည္။
‘‘အစ္မေရ . . ေပါင္ေလးျဖဲလိုက္ၿပီး ခြလိုက္ပါလား အဆင္ေျပသြားတာေပါ့’’
ကားေပါက္ အတက္အဆင္းေဘးမွ ေတာင္းလြတ္ႀကီးကို ပိုက္ကာ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ထိုင္ေနေသာ အသက္ (၂၀) ခန႔္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို လက္ညႇိုးထိုးၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္တယ္’’
‘‘မခြတတ္ဘူးဟဲ့’’
‘‘ဟာ . . ဒါေတာ့ အစ္မ သက္သက္လိမ္တာပါဗ်ာ စမ္းၿပီးခြၾကည့္လိုက္စမ္းပါ . . ေနာက္ဆို ခြတတ္သြားေရာ’’
‘‘ကိုယ့္ . . မေအ . . ’’
‘‘ဟင္း . . ဟင္း . . မဆဲနဲ႔ေနာ္ . . စံလွဆိုတဲ့ေကာင္က မေက်နပ္ရင္ . . ကန္ခ်ခဲ့မွာ’’
‘‘အံမာ . . . လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ပါလား’’
‘‘လုပ္ရဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ . . ဟင္း . . . ဟင္း . . . လုပ္ခ်င္တာေပါ့’’
စံလွအေၾကာင္း သိေနၾကေသာ ေဒၚေဒါင္းတို႔ အုပ္စုက စံလွကို မ်က္စပစ္ၿပီး ေျမႇာက္ေပးေနၾက၏။ ခရီးသည္ မိန္းကေလးက မ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီး ေဒါကန္ေန၏။ ေထာက္ႀကံ့ကို ေက်ာ္ၿပီး ေမွာ္ဘီ မဝင္ခင္ မိုးခ်ဳပ္စျပဳလာသည္။ တပ္ႀကီးကုန္းအလြန္ ေမွာ္ဘီ အဝင္၌ လမ္းမီးတိုင္မ်ား လင္းေနေခ်ၿပီ။ မိေခ်ာကိစၥကို ကူညီရင္း ေမာင္းေနက် ကိုသိန္းေအာင္၏ ခ်က္ပလက္ ဘတ္(စ္)ကားကို ျပည္ေခါက္ေၾကးစား ထြန္းေဇာ္ ေမာင္းလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ေရႊျမယာကုန္း အလြန္၌ တိုက္ႀကီးဘက္မွ ဝင္လာေသာ အီဇူးဇူးကားႀကီးမ်ား မီးေရာင္ေၾကာင့္ သတိထားေမာင္းေနရသည္။ မိုးညိဳ . . သရက္ေခ်ာင္း လမ္းခြဲအေရာက္ … ‘‘ဒိုင္း . . ေဖါင္း . . ဖလပ္ . . ဖလပ္ . . ဖလပ္’’
ဘီးေပါက္သြားသည္။ လိုင္နာကၽြတ္က တရြတ္တိုက္ႀကီး . . ဖလပ္ . . ဖလပ္ ႏွင့္ပါလာသည္။
‘‘ကၽြတ္ၿပီကြာ စပယ္ယာဝွီး မပါဘူး’’
စံပယ္ယာ စံလွစကားက ထြန္းေဇာ္နားထင္ကို တူႏွင့္ ထုလိုက္သည္ႏွင့္ တူလွသည္။
‘‘ဟိုင္းေဝးေမာင္းတာ စပယ္ယာဘီး မယူလာဘူးလား စံလွရ’’
‘‘ေမ့တာ အာစရိရဲ့ .. ဂိုေဒါင္ေရွ႕မွာ ထုတ္ၿပီးသား’’
သာယာဝတီ ပန္းကန္စက္မွ လၽွပ္စစ္မီးေရာင္ ျပာလဲ့လဲ့ကို ထိန္ထိန္ညီးေအာင္ လွမ္းေတြ႕ေနရေသာ္လည္း ထြန္းေဇာ္တို႔ ကားရပ္ထားေသာ ေနရာက ျခဳံႏြယ္ လယ္ကြင္းႏွင့္ မဲမဲေမွာင္ေနသည္။ ေနာက္ကားကို ေမၽွာ္သူက ေမၽွာ္သည္။
‘‘ကိုးကိုးတစ္ အလာကို ေစာင့္ရေတာ့မွာပဲ’’
မနက္ ေလးနာရီခန႔္ ထြက္လာမည့္ ကိုသိန္းေအာင္ ေမာင္းလာေသာ ကားကိုသာ ေစာင့္ဖို႔ရွိေတာ့၏။ စံလွက လြယ္အိတ္ကို စလြယ္သိုင္းလြယ္လိုက္၏။
‘‘ေငြပါတဲ့သူေတြ လုံလုံျခဳံျခဳံ ထားဗ်ိဳ႕ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေတာ့ တာဝန္မယူနိုင္ဘူးေနာ္’’ ေမွာင္ႀကီးမဲထဲ၌ ေျခာက္ျခားစြာ ၿငိမ္သက္သြား၏။
‘‘ကားေပၚမွာ အိပ္ခ်င္တဲ့သူ ဝင္အိပ္ . . ႏွင္းမစိုဘူးေပါ့ဗ်ာ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ ကားေစာင့္ရမွာမို႔ ကားေခါင္းေပၚ တက္အိပ္မွာ’’
ထြန္းေဇာ္ ဖင္ထိုင္ခုံေအာက္မွ ေစာင္ပါးေလးထုတ္ယူၿပီး ကားေအာက္ဆင္းရန္ ျပင္လိုက္သည္။
‘‘အစ္ကို . . ’’
အားငယ္တုန္လႈပ္ေနရွာေသာ မိေခ်ာအသံက တိုးညႇင္းလြန္းလွသည္။ ထြန္းေဇာ္ လွည့္ၾကည့္သည္။
‘‘မိေခ်ာ ပိုက္ဆံအိတ္ ယူထားေပးပါေနာ္’’
စပယ္ယာ စံလွ စကားကို ခရီးမသြားဘူးေသာ မိေခ်ာက အဟုတ္ထင္ကာ အႀကီးအက်ယ္ေၾကာက္ေန၏။ ‘‘အလကား စံလွ ေနာက္တာပါ မိေခ်ာရဲ့ ဒီလမ္းက လုံျခဳံပါတယ္ . . ဒို႔သာ မသိတာ ဒီအေမွာင္ေတြထဲမွာ တပ္မေတာ္က အျမဲကင္းလွည့္ေနတာပါ၊ နဲနဲ ညနက္သြားေတာ့ ေတြလိမ့္မယ္ေလ ရဲေဘာ္ေတြ’’ ‘‘ဟာ . . သူမ်ားကို မလိမ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုရယ္ ယူထားေပးပါေနာ္ . . မိေခ်ာ တကယ္ေၾကာက္တာ’’ ထြန္းေဇာ္ ထပ္ရွင္းျပမေနေတာ့၊ မိေခ်ာ လြယ္အိတ္ေလးကို ဖင္ထိုင္ခုံ ေသတၱာထဲ ထည့္ၿပီး ေသာ့ခတ္ေပးလိုက္၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အေမွာင္ . . .
အေမွာင္သည္ ေအးစက္ ပိန္းပိတ္လာသည္။
‘‘ဝွီး . . . က်လိုက္တဲ့ႏွင္းေတြကြာ’’
စံလွက ေစာင္ကို တင္းတင္းျခဳံရင္း ၿငီးသည္။ ပါးစပ္က ေဆးေပါ့လိပ္ကိုလည္း တြင္တြင္ဖြာေသးသည္။
‘‘စံလွ အိပ္ၿပီလား . . ဟဲ့’’
ေဒၚေဒါင္းအသံ ကားထဲမွ ထြက္လာေလသည္။
‘‘ဘယ္လိုလုပ္ အိပ္လို႔ရမွာလဲဗ်ာ၊ ႏွင္းေတြက တအားက်ေနတာ’’
‘‘မအိပ္ေသးရင္ လာေလ ဟဲ့ လက္ဖက္စားမယ္’’ ‘‘ေအးဗ် ကၽြန္ေတာ္လည္း ခုမွဆာလာတာ’’
ျပဴတင္းေပါက္ တံခါးကို နင္းၿပီး ဆင္းရန္ျပင္သည္။ ကားအတြင္း၌ ေမွာင္ေနသည္။
‘‘မီးထြန္းဖို႔ မပါၾကဘူးလားဗ်ာ’’
‘‘ဟဲ့ . . နင့္ကား ပ်က္မယ္လို႔မွ ႀကိဳမသိတာ’’
‘‘ေအာ ႀကိဳသိရင္လည္း က်ဳပ္ကလည္း ထြက္ေတာင္မလာဘူး’’
ထြန္းေဇာ္ စစ္အကၤ်ီေကာ္လံကို ဆြဲေထာင္ထားရင္း ရန္ကုန္ဘက္မွ ေပၚလာအံ့ေသာ ကားမ်ားကို ေမၽွာ္ေနမိသည္။
စံလွႏွင့္ ေဒၚေဒါင္းတီးတိုးစကားေတြ ေျပာေန၏။ ေဒၚေဒါင္းအုပ္စု၌ ေဒၚေဒါင္း၊ မခင္၊ မသိန္း၊ မပြင့္ႏွင့္ ထြန္းေဇာ္ မသိေသာ မ်က္ႏွာစိမ္း မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ပါသည္။ ျပည္၊ ေရႊေတာင္ သြားၾကမည့္ ခရီးသည္ ( ၄ ) ေယာက္ကလည္း အမ်ိဳးသမီးခ်ည္း ျဖစ္၏။ မိေခ်ာႏွင့္ဆိုလၽွင္ စုစုေပါင္း ခရီးသည္ ( ၈ ) ေယာက္ပါသည္။ ေသတၱာခြံ ဆီပီပါခြံႏွင့္ ဂုန္နီအိတ္မ်ားေၾကာင့္ ကားက အတန္ငယ္ ၾကပ္သေယာင္ ျဖစ္ေနရ၏။
ညီညာစြာ တန္းစီေနေသာ သာယာဝတီ ပန္းကန္စက္ဆီမွ လၽွပ္စစ္မီးေရာင္သည္ပင္ ထြန္းေဇာ္တို႔အတြက္ အားရွိစရာျဖစ္ေနရ၏။ ေဆာင္းညသည္ ေအးစက္စြာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။
‘‘အစ္ကို . . အစ္ကို ခဏ . . ခဏ’’
ေမွးစင္းသေယာင္ မ်က္ခြံမ်ားကို မနဲဖြင့္ရ၏။ မိေခ်ာအသံဟုလည္း စိတ္ကသိလိုက္သည္။
‘‘အစ္ကို စပယ္ယာ မေကာင္းဘူး’’ ‘‘ဟင္ . . . ဘာျဖစ္လို႔လဲ မိေခ်ာရဲ့’’
မိေခ်ာ ဆက္မေျပာ၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိဳးဖဲ့လုပ္ရင္း ေခါင္းကို ငုံ႔ေနသည္။ ၾကယ္ေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့က မိေခ်ာ လႈပ္ရွားမႈေလးမ်ားကို ျမင္ေနရေလသည္။
‘‘စံလွ . . . မိေခ်ာကို . . . ဘာ’’
‘‘အို . . မိေခ်ာကို ဘာမွမလုပ္ပါဘူး . . . ဟို ေဒၚေဒါင္းဆိုတဲ့ မိန္းမနဲ႔ မိေခ်ာေျပာမွာ’’
‘‘ေအာ္ ေဟာ္ သူက ဒီလိုပဲ မိေခ်ာရဲ့ ကုန္သည္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေနေတာ့ အတူတူ အိပ္တတ္တယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး . . . အဟင္း’’
‘‘အာ . . . ျဖစ္ေနတာ အစ္ကိုကလဲ မသိပဲနဲ႔’’
‘‘ျဖစ္ေနတာ . . . ဟုတ္လား’’
‘‘အင္း . . ဆို သြားေခ်ာင္းၾကည့္ပါလား’’ ‘‘ဟင္ မၾကည့္ရဲဘူး ဟင္းဟင္းဟင္း’’
ကတၱရာလမ္းသည္ ေႏြးေနသည္။ မာေက်ာေသာ ကတၱရာလမ္း ေႏြးေႏြးေပၚ၌ ထြန္းေဇာ္ ထိုင္ခ်လိုက္ရာ မိေခ်ာသည္လည္း သူႏွင့္ မနီးမေဝး၌ အသာအယာ ထိုင္လိုက္ရွာသည္။ ထြန္းေဇာ္၏အၾကည့္က မိေခ်ာထံ
ေရာက္သည္။ အသက္ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ မိေခ်ာ၏ ကိုယ္ခန္ဓာ . . . က်န္းမာေတာင့္တင္းသည္။ ရိုးသားပုံ အမူအယာေလးမ်ားက ထြန္းေဇာ္ကို က႐ုဏာသက္ေစသည္။
‘‘မိေခ်ာ ရင္ေတြခုန္ေနတာ’’ အဆက္အစပ္မရွိ တိုးတိုးေျပာသည္။
‘‘ဘာျဖစ္လို႔ . . ’’
‘‘ဟိုမွာ ျဖစ္ေနၾကတာႀကီးကို ေတြ႕ၿပီလား’’ မပြင့္တပြင့္ေလး ေျပာလိုက္ေသာ မိေခ်ာ၏ အသံေလး တုန္လွိုက္ လွိုက္ခတ္ေနသည္မွာ ထင္ရွားလွသည္။ ေျမာင္းလာေပးတာလားဟု ထြန္းေဇာ္ ေတြး၏။ အထာေပးေနတာ ဟုတ္ရင္ေကာဟု ေတြးကာ စိတ္က မရဲ။ နက္ေမွာင္ေသာ ကတၱရာလမ္းက
ႏွင္းထုအတြင္း တိုးထြက္သြားရာသို႔သာ ရင္ပူ အာေျခာက္ေနမိသည္။
‘‘အစ္ကို ကားလာရင္ႏွိုးေနာ္ မိေခ်ာ အိပ္မလို႔’’ ေစာင္ပါးေလးကို ခင္းၿပီး ေျပာ၏။
‘‘ေျမေငြ႕မႈတ္မယ္ မိေခ်ာရဲ့’’
‘‘ဒါျဖင့္ အစ္ကို႔ ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းတင္မယ္ ကဲ’’
ေခါင္းေလးက ေစြ႕ကနဲ ေပါင္ေပၚ ေရာက္လာသည္။ သစ္ငုတ္တိုႀကီး လွိုင္းပုတ္ခံရသည့္ႏွယ္ တုံကနဲ တုံ၏။ မိေခ်ာ ဆံပင္ၾကားမွ အုန္းဆီႏွင့္ စံပယ္ရနံ့ေလးကို ရႈရွိုက္မိသည္။
‘‘ခ်မ္းလာၿပီေနာ္’’
‘‘အင္း ခ်မ္းလာၿပီ’’
ထြန္းေဇာ္ လည္ေခ်ာင္းမွ တစ္ဆို႔ဆို႔ ထြက္သည့္အသံက လွိုင္းမညီ၊ တုန္ခါေနသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈက ျမင့္လာသည္။ ႏွလုံးခုန္သံကို မိေခ်ာၾကားေနရသည္။ တကယ္တမ္း အသည္းႏွလုံးကို ကိုင္လႈပ္ျခင္း ခံေနရသလို ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနရသည္က မိေခ်ာသာျဖစ္သည္။ မိေခ်ာ မိန္းမသားတစ္ဦး ျဖစ္ေနရျခင္းကိုပင္ ကိုယ္ဖါသာ မေက်နပ္။
ထြန္းေဇာ္ကို စေတြ႕လိုက္စဥ္ကတည္းက မေခ်ာ ရွိန္းကနဲ ႏွလုံးေသြး ေဆာင့္တိုးျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ရိုးသားခန႔္ညားဟန္ ေယာက္်ားပီသေသာ ထြန္းေဇာ္၏ ဥပဓိ႐ုပ္ကိုက မေခ်ာကို ေျခာက္ျခားေစခဲ့သည္။ စံလွႏွင့္ ေဒၚေဒါင္းတို႔ တရြတွ္ရြတွ္ တျြပတ္ျြပတ္ အလုပ္ျဖစ္ေနသံမ်ားကို နီးကပ္စြာ ၾကားေနရကတည္းက မိေခ်ာ မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ ျဖစ္လာရသည္။ မိေခ်ာ အိပ္ေမာက်ေနဟန္ျဖင့္ လူးလြန႔္ရင္း လက္ကို ထြန္းေဇာ္ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။
ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ပါဟန္မရွိေသာ ထြန္းေဇာ္ လီးတန္ႀကီးကို လက္ခုံႀကီးႏွင့္ ဖိမိလိုက္သည္။ ထြန္းေဇာ္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ ေလထိုးလိုက္ေသာ တာယာကၽြတ္ႏွယ္ ေဖါင္းေဖါင္းတက္လာသည္။ မိေခ်ာ အသက္ရႈသံ သိသိသာသာ က်ယ္လာ၏။ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ထန္းလ်က္ေခ်ာင္း လွိမ့္သလို လွိမ့္ေပးေနမိသည္။ အညာမွာ ထန္းလ်က္ေခ်ာင္း လွိမ့္ေနက် မိေခ်ာ လက္ကေလးမ်ားက ကၽြမ္းက်င္၏။ ေထာင္းကနဲကန္တက္လာသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အထာေပါက္ေနၾကသည္။ ရင္ေတြ
ပူေလာင္ေမာဟိုက္လာၾကသည္။ ဟန္ေဆာင္မႈ အေရခြံသည္ တေျဖးေျဖး ေလ်ာက် ေျပဆင္းလာေနသည္။ ထြန္းေဇာ္၏ လက္မ်ားက မိေခ်ာ ပုခုံး လုံးလုံးက်စ္က်စ္ကေလးကို လုံးပြတ္ ဖိညႇစ္မိ၏။ မိေခ်ာ ‘‘ဟင္း’’ ကနဲ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ေခါင္းက ပူေႏြးေသာ ကတၱရာလမ္းေပၚ
ေရႊ႕ေျပာင္းခ်လိုက္သည္။ မႈံရီေသာ ၾကယ္ေရာင္ကေလးမ်ားေအာက္ ထြန္းေဇာ္၏ မ်က္ႏွာကို မိေခ်ာ အေမာတေကာ ရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ အထင္ေသးေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားကို မိေခ်ာ ရြံသည္။ မျမင္နိုင္ေသာ အေမွာင္ရိပ္ထဲမွ အစ္ကို႔မ်က္ႏွာ၌ အခ်စ္ေရာင္ျခည္မ်ားသာ သန္းေနပါေစဟု စိုးထိတ္ဗ်ာပါဒႏွင့္ ႀကိတ္၍ ဆုေတာင္းရသည္။
‘‘မိေခ်ာ . . . ရယ္’’
ၿပိဳဆင္းလာေသာ ကာမေတာင္က်ေရအလ်င္၌ သူ၏သိက္ခာကမ္းပါးႀကီး တစ္စ တစ္စ တိုက္စားၿပိဳက်လာေသာ အသံႀကီးက မိေခ်ာရင္ကို ေႏြးေထြးသြားေစသည္။ မရဲတရဲ တုန႔္ဆိုင္းဆိုင္း အစ္ကို႔လက္မ်ားကို မိေခ်ာ ရဲရဲတင္းတင္းေလး ဆြဲယူၿပီး နို႔ႏွစ္လုံးေပၚသို႔ ဖိအုပ္ ကိုင္တြယ္ေစလိုက္သည္။ အစ္ကို႔ အသက္ရႈသံႀကီးက ညေနက ကားတာယာအတြင္းမွ လက္က်န္ေလမ်ား စိမ့္ထြက္ေနသလို က်ယ္ေလာင္လာသည္။ မိေခ်ာ အစ္ကို႔ေပါင္ၾကားသို႔ ကမန္းကတမ္း လက္ထိုးသြင္းလိုက္ရာ မာတင္း မတ္ေထာင္ေနေသာ ခ်စ္စရာ တစ္တုံးတစ္ခဲ အစ္ကို႔ပစၥည္းႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေလ၏။ အစ္ကို႔ဖင္ႀကီး ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြႏွင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္ကို မိေခ်ာခံစားထိေတြ႕ေနရသည္။ မိေခ်ာနို႔ေတြေပၚတင္ေပးထားေသာ အကို႔လက္ေတြက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ရဲတင္းလာၿပီး နို႔ေလးေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္လာ၏။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား နားလည္မႈရလာၾကသည္။
‘‘ ကားနဲ႔ ေဝးေဝး သြားရေအာင္ေနာ္ .. ’’
‘‘ အင္း . . . ’’
မိေခ်ာ ေစာင္ေခါက္ကေလးကို ေကာက္ယူၿပီး ကတၱရာလမ္း အလယ္ေၾကာမွ ရန္ကုန္ဖက္သို႔ ေပသုံးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလၽွာက္ခဲ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အစ္ကို႔ရင္ခြင္၌ ေပ်ာ့ေခြမွီလိုက္မိသည္ႏွင့္
ဦးစြာ ရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္မွာ မိမိ ေပါင္ၾကားသို႔ အစ္ကို႔လက္က ခပ္တင္းတင္း ပင့္အုပ္ ပြတ္သပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထမီခံေနေသာ္လည္း ေယာက္်ားတစ္ဦးက မိမိ၏ အတြင္းပစၥည္းကို ယခုကဲ့သို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အႏွိုက္မခံဘူးေသးေသာ မိေခ်ာမွာ ျဖင္းကနဲ ၾကက္သီးကေလးမ်ားထကာ ေအးေသာညပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ေခၽြးေစးကေလးမ်ားပင္ ထြက္လာရသည္။
‘‘ယား . . . တယ္’’
အစ္ကို႔ရင္ဘတ္ကို ဖြဖြထုရင္း မပြင့္တပြင့္ ေျပာ၏။ အစ္ကိုက ယုယျမတ္နိုးစြာ မိေခ်ာ၏ ပါးမို႔မို႔ေလးကို တရွိုက္မက္မက္ နမ္းရွိုက္ေပးလိုက္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္၏။ ကာမမီးေတာက္သည္ တရွိန္ရွိန္ ေတာက္ေလာင္လာသည္။
တဆတ္ဆတ္ တုန္လာေသာ ကိုယ္လုံးေလးက ေပ်ာ့ေခြက်လာသည္။ အစ္ကိုက ေလ်ာ့ပုံခ်ေပးရင္း မိေခ်ာေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်၏။ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ နို႔မာမာကေလးမ်ားက အစ္ကို၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီးႀကိဳေတာ္လွန္ေလသည္။ စို႔ထြက္လာေသာ ႏွစ္ဦးစလုံးဆီမွ ကာမအရည္အန႔ံမ်ားက သင္ပ်ံ႕လာေနၾကသည္။ အစ္ကို႔ပစၥည္း မာတင္းတင္းႀကီးက မိေခ်ာ ေပါင္ရင္းၾကားကို ေထာက္မိေနရာ အေနရခက္လွသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ၿပီး အရဲစြန႔္လ်က္ အစ္ကို႔ဟာႀကီးကို ေနရာေရႊ႕ကာ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ထမီႏွင့္ လုံခ်ည္သာ ၾကားခံရွိမေနပါက စြပ္ကနဲ ဝင္သြားမည္မွာ ဧကန္ပင္ျဖစ္၏။ မိေခ်ာ ထမီစေလးကို အစ္ကို မသိေအာင္ ေျဖခ်လိုက္သည္။ တင္းရင္းေနေသာ တင္ပါးေကာ့ေကာ့ေလး ေအးကနဲ ႏွင္းေငြ႕ႏွင့္ ထိေတြ႕ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရသည္။ အစ္ကို႔ ပုဆိုးစသည္လည္း ေအာက္သို႔ ေျပေလ်ာ့က်သြားမွန္း မိေခ်ာ သိလိုက္သည္။ ဤအသိေနာက္ဝယ္ မိမိ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝေလးကို ဝါးၿမိဳပစ္ေတာ့မည့္ အစ္ကို႔ဟာႀကီးက မိေခ်ာ၏ တင္းတင္းခုံးခုံး ေနရာေလးကို ‘‘ျြပတ္’’ ကနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေတာ့ေလသည္။ ေသြးသားသန္မာ အသန္စြမ္းဆုံးေသာ အရြယ္ေတြမို႔ ႏွစ္ဦးသား ဖိန႔္ဖိန႔္တုန္ခါ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးသြား၏။ အဂၤါႏွစ္ခုက န်စ္အတန္ၾကာ ကြဲကြာေနေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွယ္ ၿငိမ္သက္စြာ ဖိကပ္ပူးေနၾကသည္။ ဇိ ကနဲ ဇိ ကနဲ လီးထိပ္မွ ယိုစိမ့္လာေသာ အရည္ေႏြးေႏြးေလးမ်ားက မိေခ်ာ ေစာက္ဖုတ္ကို စြတ္စိုေစသည္။
‘‘အစ္ကို႔ဟာက အရည္ေတြ ထြက္တယ္’’
‘‘အင္း . . . အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ’’
‘‘သြား . . ဟင္း ညစ္ပတ္ႀကီး’’
ႏွစ္ေယာက္သား တဟင္းဟင္း ဖက္ထားခဲ့ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ မိေခ်ာ၏ အေပၚအကၤ်ီေလးႏွင္ ဘရာစီယာကို အစ္ကိုက ခက္ခဲခၽြတ္ေခ်ာ္စြာ ဆြဲခၽြတ္ေလေတာ့သည္။
‘‘အကၤ်ီ ျပဲသြားၿပီ . . အရမ္းပဲ’’
အစ္ကို႔ထံမွ တုန႔္ျပန္သံ ထြက္မလာ၊ အသက္ရႈသံႀကီးကသာ ျပင္းသည္ထက္ ျပင္းထန္လာေလသည္။ မိေခ်ာ မေနသာေတာ့ပဲ အကၤ်ီႏွင့္ ဘရာစီယာကို ခၽြတ္ေပးရ၏။ ညဆိုေသာ အလင္းမဲ့ဝန္းက်င္၌ မိေခ်ာတစ္ေယာက္ သတၱိေတြ အရမ္းႀကီးကို ေကာင္းေနတာ့သည္။ ရန္ကုန္-ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚ၌ ဝတ္လစ္စလစ္ မိေခ်ာတစ္ေယာက္ကို ခုလို ပုံစံႏွင့္သာ ေတြ႕လိုက္ၾကပါက ကမ႓ာေက်ာ္သြားမည္လား မသိ။
‘‘ျမန္ျမန္ လုပ္ကြာ . . ခ်မ္းတယ္’’
ခ်မ္းတယ္ ဆိုေသာ မုသာဝါဒစကားကို မိေခ်ာ ဘာေၾကာင့္ ေျပာမိသည္ကိုပင္ မိေခ်ာကိုယ္တိုင္ မသိေပ။ ေဆာင္းဥတုကို မိေခ်ာသတိမရ။ သိမ့္ကနဲ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားျခင္းကိုသာ ခံစားရသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္၏။
‘‘ေပါင္ နည္းနည္းကား . . အင္း’’
အစ္ကို႔ အသံက အေမာတေကာနိုင္လွသည္။ လြတ္က်သြားမွာစိုးေသာ ဝက္သားတုံးႀကီးကို အငမ္းမရ မနားတမ္း ကိုက္ဖဲ့စားေသာက္ေနသူ၏ အသက္ရႈသံႏွင့္ တူလွသည္။ မိေခ်ာ အစ္ကို႔ခါးကို ဖက္ထားသည္။ အရပ္ခ်င္းကမညီ။ အစ္ကိုက ေဒါင္ျမင့္ေနသျဖင့္ အစ္ကိုလီးႀကီးက ငိုက္လၽွိုးၿပီး စိုက္ဝင္ေနရေသာ ေစာက္ေခါင္းႏွင့္ ေခ်ာ္ေနျပန္သည္။ မိေခ်ာ ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ခါ ေထာက္ခါ အဝႏွင့္ေတ့ . . ေတ့ေပးေသာ္လည္း မဝင္ ၾကာေတာ့ ေညာင္းလာသည္။
‘‘အိပ္ . . ေပးမယ္ကြယ္’’
အစ္ကို႔ခါးကို မလြတ္တမ္းဖက္ရင္းက မိေခ်ာ ထမီပုံေပၚ ေက်ာခ်ၿပီး လွဲအိပ္လိုက္သည္။ နို႔ႏွစ္လုံးႏွင့္ အစ္ကို႔လီးက ထိခတ္ ပြတ္သပ္မိ၍ ရင္မွာ ပူထူၿပီး ရွိန္းကနဲ ျဖစ္ရသည္။ လီးႀကီး၏ လုံးပတ္ႏွင့္ အရွည္အေနအထားကိုလည္း ထိတ္လန႔္စြာ အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရ၏။ က်စ္က်စ္မာမာ အသားစိုင္ ပူပူေႏြးေႏြး အစ္ကို႔လီးကို ကိုင္လ်က္ ခပ္နာနာေလး ဖိပြတ္ေပးလိုက္ေလ၏။
‘‘ျြပတ္ . . ျြပတ္ . . ဖြတ္ . . ပလြတ္ . . ျြပတ္’’
လီးထိပ္မွ သံစုံထြက္လာသည္။ မိေခ်ာ သိမ့္ကနဲ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ေသာ ေဝဒနာတစ္မ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္မွ ထြက္လာေသာ အသံသည္ တမ်ိဳးပင္ ခံစားရေသာ အသံတစ္မ်ိဳးေလလားမသိပါ။
‘‘အ . . နာတယ္ . . မိေခ်ာရဲ့ . . အရမ္း မျဖဲနဲ႔’’ အစ္ကိုက နာနာက်င္က်င္ ေျပာမွ မိေခ်ာ ရပ္လိုက္သည္။ ထို႔အတူ အစ္ကို႔ဖင္ႀကီးေအာက္ဆီသို႔ ေရြလၽွားသြားသည္။ ေႏြးေထြးေသာ ေဂြးဥႀကီးမ်ားက မိေခ်ာ ခန္ဓာကိုယ္ကို ပြတ္တိုက္သြားေလသည္။ မိေခ်ာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳၿပီး တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ခ်ိဳးထား၏။ အစ္ကိုက သူ႔လီးကို အေသအခ်ာကိုင္ၿပီး အေပါက္ကို စမ္းတဝါးဝါး ေတ့ေနျပန္၏။ မိေခ်ာ သိပ္စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ေပ။
‘‘ကၽြတ္ . . ဒီမွာ . . ဒီမွာ . . ကဲ ေတြ႕ၿပီလား’’
ေစာက္ပတ္ဝႏွင့္ လီးထိပ္က ပုလင္းဝႏွင့္ အစို႔လို ဖိကပ္မိသြားသည္။ သည္မွာ မိေခ်ာ မ်က္ေတာင္ေလး ေမွးစင္းသြားသည္အထိ အီစိမ့္ ခ်ိဳၿမိန္ေသာ အထိအေတြ႕။
‘‘ဘြတ္ . . .ဘြတ္’’
‘‘အား . . . ဝင္သြားၿပီ . . အီး . . ရွီး ကၽြတ္ ကၽြတ္’’
လီးထိပ္က ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ကၽြံဝင္သြားသည္။ မိေခ်ာ၏ ဖင္ႀကီး ေနာက္သို႔ တြန႔္ကနဲ ေရႊ႕သြားသည္။ အစ္ကို႔ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္က မိေခ်ာတင္ပါးႏွစ္လုံးကို ဖေနာင့္ႏွင့္ ဖိကပ္ ဆြဲထားလိုက္ရာ ဖင္ႀကီးမွာ ေရႊ႕မရေတာ့ေပ။
‘‘ဘြတ္ . . .ဘြတ္ . . ဘြတ္ ျြပတ္’’
‘‘အို . . အ . . အိုး . . အ . . အ . . ဟာ့ . . အား . . ကၽြတ္’’
ဘြတ္ကနဲ လီးထိပ္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ အရည္စိုစျပဳေနေသာ မိေခ်ာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ‘‘ ဘြပ္ ’’ ကနဲ အန္ထြက္လာၿပီး ‘‘ ျြပတ္ ’’ ကနဲ ဟူေသာ အသံႏွင္အတူ ေႏြးအိေသာ အရည္ခၽြဲခၽြဲမ်ား လၽွံထြက္ျခင္းကို သိရွိခံစားလိုက္ရေလသည္။
အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ ပါကင္မဖြင့္ရေသးေသာ မိေခ်ာ၏ ေစာက္ပတ္ကေလးမွာ တင္းကနဲ ၾကပ္စည္းခံရသလိုပင္ ျဖစ္သြားရ၏။ အတြင္းပိုင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အလိုးခံရျခင္း အရသာ၏ ေကာင္းမြန္ျခင္း ၾကည္ႏူးျခင္းကို လီးထိပ္ႀကီးမွ လက္ခံရရွိလိုက္ေလသည္။
‘‘ဘြတ္ . . .ဘြတ္ . . စြတ္ . . ျြပတ္’’
ထြန္းေဇာ္ ႏွစ္ခ်က္ဆင့္၍ ခပ္ဖိဖိေလး ေဆာင့္ေပးလိုက္၏။ လီးထိပ္မွ နင့္ကနဲေနေအာင္ တစ္စုံတစ္ခုႏွင့္ ေဆာင့္မိ၏။
‘‘အ . . အစ္ကို . . ’’
မိေခ်ာ အသက္ရႈရပ္သြားသည္။ မ်က္လုံးထဲ ျပာကနဲ ဝင္းကနဲ ျဖစ္သြား၏။ ၾကားဖူးနားဝျဖင့္ စဥ္းစားမိသည္။
‘‘အပ်ိဳေမွး . . ေပါက္သြားတာ’’
ဟုတ္လား . . မဟုတ္လား မသိ၊ ႏွစ္ဦးသား အတည္ျပဳသလို ဆက္လိုးၾကသည္။ ထြန္းေဇာ္ ေယာက်္ားေလးစိတ္ထဲ၌ ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မၽွ မဖိုက္ရေသးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လွပေသာ ဘီယာဘူးအသစ္ကေလး ေဖာက္လိုက္ရသလို ေက်နပ္သြား၏။
မိေခ်ာကလည္း ဒါကိုေတာ့ ေလ့လာဘူးသည္။ အေပါက္သစ္ကိုမွ ခ်စ္တတ္ၾကေသာ
ေယာက္်ားေလးေတြ၏ ညာဥ္ကို သိထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ အပ်ိဳေမွးေပါက္သြားၿပီဟု သံေယာင္ ထည့္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအသံၾကားမွ ထြန္းေဇာ္ အားထည့္ၿပီး ၾကဳံးေတာ့သည္။
‘‘ဘြတ္ . . .ဘြတ္ . . ဖြတ္ . . ဖတ္’’
‘‘အင့္ . . အင့္ . . အင့္ . . အ . . အား . . ဟ . . လားလား’’
မိေရႊေခ်ာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္အတတ္ႏွင့္ ကိုယ္စူးၿပီ၊ နင့္ေနေအာင္ ခံရသည့္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္က ကားၿပီး အေပၚသို႔ ျဖဲေထာင္ထားရာ ဆီးခုံက ေမာက္တင္းလ်က္ ခပ္မို႔မို႔ေလး ေကာ့တင္ေပးသလိုျဖစ္၏။ ကုတင္မဟုတ္၊ ၾကမ္းမဟုတ္။ ကတၱရာလမ္း မာမာမွာ ထင္တိုင္းေဆာင့္နိုင္၏။( ေျမႀကီး၌ ဖိုက္ရေသာ အရသာႏွင့္ ေတာင္ဆုပ္ခန႔္ ထူေသာ ဖဲေမြ႕ယာေပၚ၌ ဖိုက္ရေသာ အရသာမွာ အေပ်ာ့ အမာ ခံအား ေဆာင့္အား ကြာလြန္းလွသည္။ ေအာက္ခံက မာေနလၽွင္ တင္ပါးအသားဆိုင္တို႔၏ ႐ုန္းကန္ျပန္ႂကြေပးမႈ အရသာကို ပိုၿပီး ထိထိမိမိ ခံစားသိရွိနိုင္၏ … စကားခ်ပ္ ။ )
ယခု မိေခ်ာ နင့္ေနေအာင္ အလိုးခံရသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ က်င္တက္သြားေအာင္ထိသည္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက အားပါ၏။ ႀကီးမားလွေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားသာ မရွိပါက အရိုးေတြ အမႈန႔္ ျဖစ္ကုန္မလားဟု မဆိုနိုင္ေခ်။
‘‘အစ္ကို က အဆုံးထိ ေဆာင့္တာပဲ . . တခါထဲ . . အင့္’’
‘‘နာ လို႔လားဟင္’’
‘‘နာတာေပါ့ အသက္ေအာင့္ထားရတာ . . အသက္ရႈဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး . . အားႀကီး ၾကမ္းတာပဲ’’
ငိုသံလိုလို ေဒါသသံလိုလို ေျပာလိုက္ေသာ မိေခ်ာစကားေၾကာင့္ ထြန္းေဇာ္ အၾကမ္းဆုံးေသာ ေဆာင့္အားမွ ကပ္ေညာင့္လိုးနည္းသို႔ ေျပာင္းလိုက္ေလသည္။
‘‘ဘြတ္ . . .ဘြတ္ . . စြတ္ . . ဘြတ္ . . စြတ္’’
‘‘အင့္ . . အင့္ . . အဲ့ . . အဲဒါက ေတာ္ေသးတယ္ တခါတည္းမ်ား အသက္ရႈလို႔ကို မရဘူး’’
‘‘ျြပတ္ . . ဘြတ္ . . .ဘြတ္ . .’’
‘‘ဟ . . အ . . အိုး . . အိုး . .အဆုံးခ်ည္းဝင္တာပဲကြယ္’’
လီးေမႊးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ားက မိေခ်ာရဲ့ ေစာက္ေမႊးအုံေလးကို ခပ္ဖိဖိေလး ဖိႀကိတ္ၿပီး ေညာင့္ေနသည္။
ၿဗိ ကနဲ ၿဗိ ကနဲ အေမႊးခ်င္း ဖိႀကိတ္သံက တစ္ခါတစ္ေလ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ထြက္ထြက္လာတတ္ေလ၏။
‘‘အ . . အစ္ကို အရမ္းအေဆာင့္သန္တယ္ . . ကၽြတ္ . . ကၽြတ္ . . ’’
‘‘ေဆာင့္တာ မိေခ်ာ မႀကိဳက္ဘူးလားဟင္’’
‘‘ဆီးခုံနာတယ္ ဘာမွန္းလည္း မသိဘူး၊ အရသာမွ မရွိတာ စြတ္ေညာင့္ေနတာပဲ မုန္းတယ္’’
ပါးစပ္ကေလး ရဲရဲျဖင့္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တိုးတိုးေလး ေျပာေနေသာ မိေခ်ာအသံက ေလသံေလးမၽွသာျဖစ္၏။
‘‘အစ္ကိုလီးႀကီးကို အားရရဲ့လားဟင္’’
‘‘ဟာ အစ္ကိုကလည္း . . . သြား မသိဘူး’’
‘‘ခံလို႔ ေကာင္းရဲ့လားလို႔ေမးတာပါ’’
‘‘ဟိ ဟိ ေတာ္ကြာ မေမးနဲ႔ ရွက္တယ္’’
‘‘အ . . အင့္ . . ဟင့္ . . အင့္ . . အင့္ . . အား ကၽြတ္ ကၽြတ္’’
ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္ေနစဥ္ နို႔အစို႔ခံရေသာ အရသာမွာ မိန္းခေလးတစ္ဦးအတြက္ အျမင့္ဆုံး ခံစားမႈပင္ ျဖစ္သတည္း။
‘‘ရွီး . . အား . . ကၽြတ္ . . ကၽြတ္ . . အီး . . အား . . အစ္ကို . . ဖယ္ . . ဖယ္ေတာ့ . . ’’
‘‘ဟာ ဘာလို႔ဖယ္ရမွာလဲ . . ျြပတ္ . . ျြပတ္’’
‘‘အာ . . ဒီမွာ ထြက္ . . ထြက္ကုန္ေတာ့မယ္ ဖယ္ပါဆို’’
‘‘ထြက္ . . ထြက္ . . ျြပတ္ . . ျြပတ္’’
‘‘ဟင့္အင္း . . အား ဒုက္ခပါပဲ . . ရွီး . . ျြပတ္ . . ျြပတ္ . . ဘြတ္’’
အား . . အား . . အား . . မိေခ်ာအသံ အနည္းငယ္ က်ယ္သြားသည္။ ဘတ္စ္ကားဆီမွ လူသံ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရသည္။
‘‘သိပ္မေအာ္နဲ႔ေလ လူေတြၾကားကုန္လိမ့္မယ္’’
‘‘အို ၾကား ၾကား မတတ္နိုင္ဘူး . . အား အား’’
ေကာင္မေလး စြတ္ေအာ္ေနျပန္သည္။ ‘‘ျဖင္း’’ ကနဲ ရွိန္းတက္သြားရေသာ ခံစားမႈႏွင့္အတူ လီးထိပ္မွ အားရျပည့္ဝေသာ ခံစားမႈ သုတ္ရည္မ်ား ဇိကနဲ ဇိကနဲ မိေခ်ာေလး၏ ေစာက္ေခါင္းအဆုံး၌ စိမ္ထားရင္း ပန္းထည့္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ မိေခ်ာ၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အသားခ်င္း ဖိကပ္ပူထားရင္း ရြစိ ရြစိျဖင့္ အရွိန္မေသေသးသလို ကပ္ေဆာင့္ရင္း ေညာင့္ရင္း ကာမအရသာကို အျပည့္အဝ ခံစားလိုက္ၾကရေလသည္။
လူသူကင္းမဲ့ေသာ ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးေပၚမွ အပ်ိဳစင္မေလး၏ ေသြးကြက္ေလးကိုေတာ့ျဖင့္ မည္သူမၽွ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ သတိထားမိၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေခ်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘မိေခ်ာကို . . . ကို ေမ့လိုက္ပါ ေနာ္’’
ပိုက္ဆံအိတ္ေလးလာယူရင္း ကားေပၚက အဆင္း၌ မိေခ်ာ ကပ္ေျပာသည္။ ထြန္းေဇာ္ လွိုက္က်င္ေသာ ခံစားမႈကို ခံစားရသည္။
‘‘မိေခ်ာတို႔ ရြာကို ေျပာျပခဲ့ဦးေလ . . ’’
‘‘အို . . အပိုေတြ’’
မိေခ်ာ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ေဟာက္ၿပီး ဆင္းသြားသည္။ ကားလမ္းေဘးရွိ ဖုံထေနေသာ လွည္းလမ္းမအထိ ေနာက္မွၾကည့္ၿပီး တန္းေျပးသြားသည္။
‘‘ေမာင္း . . ဆရာေရ့ ေမာင္း’’
‘‘မေမာင္းေသးဘူးလားကြာ’’
‘‘အမ္ . . ေရာဂါကၽြမ္းေနၿပီ’’
‘‘ေဇာ္ႀကီး ေမာင္းကြာ’’
‘‘ . . . . . ’’
‘‘ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူး ကိုစံလွ’’
ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသာ ထြန္းေဇာ္ကို စံလွ သက္ျပင္းခ်ရင္း ၾကည့္သည္။
‘‘ခက္ၿပီ ကဲဖယ္ ငါပဲ ေမာင္းမယ္’’
စပယ္ယာစံလွ ဒရိုင္ဘာ ထိုင္ခုံ၌ ဝင္ထိုင္ၿပီး ေမာင္း၏။ ေရးေရးပ်ပ် မိေခ်ာ၏ သ႑န္ေလးကို ထြန္းေဇာ္ လြမ္းဆြတ္ေၾကကြဲစြာ ေနာက္ဆုံးေငးေနမိခဲ့သည္။ ကားသည္ အိုးသည္ကုန္းကို ေက်ာ္လၿပီး ျဖစ္သည္။ ခရီးသည္ တစ္ေယာက္မၽွ မက်န္ေတာ့။
‘‘ငါ ငယ္ငယ္က အခု သြင္႐ုံမွာ ႐ုပ္ရွင္စၿပီး ၾကည့္ဘူးတယ္၊ ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အထိ သြင္႐ုံမွာပဲ ၾကည့္တယ္၊ သြင္႐ုံကိုပဲ ႀကိဳက္တယ္၊ ေနာက္ လည္လာေတာ့ ပပဝင္း႐ုံ ၾကည့္တယ္၊ သြင္႐ုံကို မသြားေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ သမၼတ မွာပဲ ၾကည့္တယ္၊ ဘယ္႐ုံမွ မသြားဘူး။ အခု ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ငါၾကည့္တယ္၊ ႐ုံ မေရြးေတာ့ဘူး၊ ဘယ္႐ုံျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္တယ္၊ မိန္းမလဲ ဒီလိုပါပဲ ေဇာ္ႀကီး၊
သာတာမေတြ႕ေသးေတာ့ . . ဟင္း ဟင္း’’
ကားကို ေမာင္းရင္းက စံလွ လူလည္က်ေန၏။ ထြန္းေဇာ္ အံကို ႀကိတ္ထားသည္။ မခ်စ္ဘူးေသာ အသည္း၌ . . အျပစ္အနာအဆာကင္းေသာ အသည္းသန႔္သန႔္ေလးေပၚ၌ အမာရြတ္ ထင္ေစေသာ အခ်စ္ငရဲမီးကို သြန္းေလာင္းခ်ေပးသြားေသာ အဆိပ္ပန္းမေလး မေရႊေခ်ာ . .
ျပန္လည္ဆုံစည္းခဲ့သည္ရွိေသာ္ . . . . . ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ‘‘ေဟ့ေကာင္ ထြန္းေဇာ္ ငါ ဒီမွာကြ’’
‘‘လေခြးမွပဲ မင္း ကလပ္စ္ကလည္း မၿပီးေသးဘဲနဲ႔’’
မ်က္မွန္ထူထူႏွင့္ အင္းတီ ေခၚ တ႐ုပ္က ထြန္းေဇာ္ေဘး ဝင္ထိုင္သည္။ အင္းတီႏွင့္ အတူ အတန္းတူ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ စာဂ်ပိုးေလး ခင္ေမာင္ထြန္းလည္း ပါလာသည္။
‘‘မင္းတို႔က ဘာလို႔ ငါ့ကို ရွာေနရတာတုန္း ဆိုစမ္းပါဦး’’
’’ကား . . ကား ကိစၥ ေျပာခ်င္လို႔ .. ’’
‘‘ ငွားမလို႔လား’’
‘‘ ငွားမလို႔ေပါ့ကြ .. ဝယ္နိုင္မွေတာ့ မင္းဆီ လာမလား’’
‘‘အင္း ေျပာေလ ဘယ္သြားမွာလဲ’’
‘‘ဘယ္မွ မသြားဘူး အိမ္ျပန္မွာ’’
‘‘ႀကိဳပို႔ လုပ္ရမွာလား’’
‘‘ဒါေပါ့ .. တို႔ေလးေယာက္တည္း’’
‘‘ေလးေယာက္က မင္းရယ္ . . ခင္ေမာင္ေထြးရယ္ . . ’’
‘‘ၿငိမ္းၿငိမ္းနဲ႔ စတယ္လာေကာကြ’’
စတယ္လာက ဂြမ္းေလးလို ျဖဴႏုသည္။ ေက်ာက္သားေလးနယ္ မြတ္ညက္သည္။ သလင္းေက်ာက္ေလးႏွယ္
ၾကည္လဲ့ေနသည္။ အေဝးမွ ၾကည့္႐ုံမၽွျဖင့္ ထင္းကနဲ ေပၚလြင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀ ရာစုကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ၂၅ ရာစု ဆီသို႔ ေျခလွမ္းကၽြံထြက္ေနေအာင္ ေရွ႕မွေျပးေနသူေလးပင္တည္း။
‘‘ကိုင္း မနက္ျဖန္ကစၿပီး ႀကိဳပို႔ေနာ္’’
‘‘အခ်စ္ ႀကိဳပို႔ေက်ာင္းကားလို႔ ေရးထားရမွာေပါ့ေနာ္’’
‘‘မင့္မေအ . . အခ်စ္ႀကိဳပို႔လား’’
ခင္ေမာင္ေထြးက ႐ုတ္တရက္ ရယ္လိုက္ၿပီးမွ သူ႔အစ္မပါေၾကာင္း သတိရသြားၿပီး ထြန္းေဇာ္ကို မေက်မနပ္ ၾကည့္ကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘ကားေပၚက ကိုေဇာ္ႀကီး ရည္းစားလားဟင္’’
‘‘ဟာ ဟိတ္ ၾကားသြားပါဦးမယ္ ဓါတ္ဆီ ေပးစမ္းပါ’’
‘‘ေခ်ာလိုက္တာေနာ္ ကိုေဇာ္ႀကီး မိတ္ဆက္ေပးပါလား’’
‘‘အေရးမပါတာ ရီႏြယ္ရာ လုပ္ . . လုပ္စမ္းပါ အာပလာေတြပါ၊ ငါ့ကားငွားစီးတာပဲၾကည့္ေလ ဟင္းဟင္း’’
ရီႏြယ္ ဂါလံခြက္ႀကီးကိုင္ၿပီး စတယ္လာကို ေငးေနမိ၏။
‘‘ခလုတ္တိုက္ၿပီး ဂန႔္ေနဦးမယ္ ေအာက္ၾကည့္’’
စတယ္လာႏွင့္စာလၽွင္ ရီႏြယ့္၏ အလွကမွ အၾကည့္ခံေနေသး၏။ စတယ္လာ့ အလွက သစ္လြင္ေတာက္ပေသာ အလွဟုေတာ့ ဆိုနိုင္ေပသည္။
ၿငိမ္းၿငိမ္းဆိုေသာ ခင္ေမာင္ေထြးအစ္မက အနည္းငယ္ ရင့္က်က္သေယာင္ရွိသည္။ ျပာလြင္ေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ထာဝစဥ္ ရွက္ရြံ့စြာ ငုတ္လၽွိုးေနတတ္သည္။ ထြန္းေဇာ္ သတိထားမိသည္။ အင္း ႏွင္းဆီနဲ႔ ခေရလို အလွမ်ိဳး . . . ။
အင္းတီႏွင့္ ခင္ေမာင္ေထြး ဂ်ီက်ေနသျဖင့္ ဓါတ္ဆီပင္ ဝယ္မထည့္ခဲ့ရပဲ ရီႏြယ္တို႔ဆိုင္ ေရာက္မွ ဝယ္ထည့္ရသည္။ အေမဝိုင္းက စူးစမ္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ထြန္းေဇာ္ကို ၾကည့္သည္။
သည္အၾကည့္ကိုလည္း ထြန္းေဇာ္ နားလည္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အရွက္ေၿပ ဟက္ကနဲ ရယ္ရင္း . . ။
‘‘ေက်ာင္းကား ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ အေမဝိုင္းေရ’’ အေမဝိုင္းက မဲ့ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
‘‘ေဟ့ေကာင္ လုပ္ဟ ျမန္ျမန္’’
‘‘လာပါၿပီကြ မင္းတို႔ကလည္း ခုမွ ခုႏွစ္နာရီခြဲေသးတာ’’
ခင္ေမာင္ေထြး ေပၚတာကတ္ ဦးေခါင္းမွ လွမ္း၍ေအာ္၏။ ထြန္းေဇာ္ ရီႏြယ့္လက္ထဲမွ ဂါလံခြက္ကို ယူၿပီး ဆီထည့္သည္။
‘‘အင္ဂ်င္ဝိုင္ မေရာေတာ့ဘူးလား ကိုေဇာ္’’
‘‘ရွိေသးတယ္ဟ တစ္ပုလင္း ဒီမွာ’’
ဒရိုင္ဘာေနာက္ခုံမွ အင္ဂ်င္ဝိုင္ပုလင္းကို ဓါတ္ဆီတိုင္ကီထဲ ေရာေပးလိုက္သည္။
‘‘ဓါတ္ဆီနဲ႔ ေရာထည့္ရလားဟင္’’ အံ့ၾသဟန္ျဖင့္ စတယ္လာက ေမးသည္။
‘‘ဟမ္းဘီး၊ ဒိုင္ဟာ့စုနဲ႔ ေပၚတာကတ္က အင္ဂ်င္ဝိုင္နဲ႔ ဓါတ္ဆီ ေရာေကၽြးရတာခ်ည္းပဲေလ’’
‘‘ေအာ္ ခုမွ သိတာ’’
စတယ္လာႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္သြားသည္။ ရီႏြယ္က ဘာမွန္းမသိ ထြန္းေဇာ္လက္ထဲမွ ဂါလံခြက္ကို ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္ယူၿပီး ေဆာင့္ . . ေဆာင့္ႏွင့္ ထြက္သြားေလ၏။
‘‘အဟီး ကိုေဇာ္ႀကီး သူက ဒီဆိုင္ကလား’’
ခင္ေမာင္ေထြးက စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
‘‘အင္း ဓါတ္ဆီေရာင္းတဲ့ အေမဝိုင္းသမီးေလ’’
‘‘မွည့္တယ္ေနာ္ ဟဲဟဲဟဲ’’
အင္းတီက ကားေနာက္ခန္းမွ လွမ္းေအာ္သည္။
‘‘ဟိတ္ေကာင္ ႏွာဘူး စြတ္ေျပာမေနနဲ႔ ကိုေဇာ္ႀကီး ပစၥည္းျဖစ္ေနရင္ မ်က္ႏွာပူစရာႀကီး’’ ‘‘ဟာကြာ . . ’’
‘‘ညေနကို မာလာဘက္ ခဏသြားၾကမယ္ေနာ္’’
‘‘ရတယ္ေလ ကလပ္စ္ၿပီးမွ မဟုတ္လား’’
‘‘အင္းေပါ့ .. ၿငိမ္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔’’
အင္းတီကို သာမန္ေလသံႏွင့္ ေျပာေနေသာ္လည္း စတယ္လာက တစ္စုံတစ္ရာ ေနာက္ေျပာင္ရန္ ပါးစပ္ျပင္ေနသည္။
‘‘ဗ်ိဳ႕ ကားဆရာ ညေန ခ်ိန္းထားတာရွိတယ္ေနာ္ မေမ့နဲ႔’’
‘‘ဘာလဲ ဘာေျပာတာလဲ’’
ကားစက္သံႏွင့္ မရွင္းေသာ ေဇာ္ႀကီးက လွည့္ေမး၏။ စတယ္လာ ခြက္ထိုးခြက္လန္ေလး ရယ္ေနသည္။
‘‘အင္း . . ဒါ . . ဒါ ရယ္စရာလား ဟဲ့’’
အင္းတီက မ်က္ႏွာထိ မ်က္ႏွာထားအေျပာေၾကာင့္ စတယ္လာ့မ်က္ႏွာ ဘရိတ္ေဆာင့္နင္းျခင္း ခံလိုက္ရေသာ တိုယိုတာကားႏွယ္ ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီး အရယ္ရပ္သြား၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘ဒီည စတိတ္ရွိုးလက္မွတ္ ရလာတယ္ေဟ့’’
‘‘ဟယ္ ျပစမ္း’’
‘‘အို ဘယ္မလဲ .. သုံးေစာင္တည္း’’
စတယ္လာက စိတ္ပ်က္သလို ညည္း၏။
‘‘စတယ္လာတို႔ သြားၾကပါ ၿငိမ္းက အိပ္ေရးပ်က္သိပ္မခံနိုင္ဘူး’’
ၿငိမ္းၿငိမ္းက လက္မွတ္သုံးေစာင္ကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာသည္။ ‘‘ဟယ္ . . အယ္ . . မဟုတ္တာ ဒါဆို အဟီး . . ငါတို႔ပဲ သြားရမွာေပါ့’’ စတယ္လာ့စကားေၾကာင့္ ခင္ေမာင္ေထြး ခမ်ာမွာ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားရ၏။
ထိုစဥ္ ပါဝါမ်က္မွန္ေလးျဖင့္ သြယ္လ်ျဖဴႏြဲ႕ေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ဦး ကင္တင္းထဲသို႔ ဝင္လာရင္း
ၿငိမ္းၿငိမ္းကို ျပဳံးျပ၏။
‘‘ေဟာ ျဖဴေရာက္လာၿပီ လာ ထိုင္’’
ျဖဴဆိုေသာ ပါဝါမ်က္မွန္ႏွင့္ မိန္းကေလးက ေတြ႕ေနက် အင္းတီႏွင့္ ခင္ေမာင္ေထြးကို ျပဳံးျပရင္း
အၾကည့္က ထြန္းေဇာဆီ ေရာက္သြားသည္။ ထြန္းေဇာ္က ေသာက္လက္စ ေထာပတ္တစ္ဇြန္းကို ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းရင္း ခပ္ေရးေရး ျပဳံးျပျဖစ္သည္။ ‘‘သူက ကိုထြန္းေဇာ္တဲ့ .. တို႔အဖြဲ႕ထဲကပဲ’’ ‘‘ဟုတ္လား ဒါဆို အီကို အဖြဲ႕ႀကီးစုမိတာေပါ့’’
စတယ္လာတစ္ေယာက္ ၿငိမ္းၿငိမ္းႏွင့္ ျဖဴတို႔ၾကား၌ ထြန္းေဇာ္ မ်က္ႏွာငယ္စြာ က်န္ရစ္သည္ကို လွည့္၍မၽွပင္ မၾကည့္ေတာ့ေခ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
‘‘ဟင္ စတယ္လာ မၾကည့္ဘူးလား’’
ျဖဴကပါ ၿငိမ္းၿငိမ္းတို႔ႏွင့္အတူလိုက္မည္ျဖစ္လာသျဖင့္ အစီအစဥ္က ေျပာင္းသြားၿပီး
စတယ္လာ၊ၿငိမ္းၿငိမ္းႏွင့္ ျဖဴတို႔ သုံးေယာက္သား စတိတ္ရွိုးၾကည့္ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ .. ထြန္းေဇာ္က ကားေပၚမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ၿပီးတေယာက္ထဲ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္က်န္ခဲ့စဥ္ စတယ္လာက ျပန္ေရာက္လာသည္။
‘‘ၿငိမ္း ေပ်ာက္သြားလို႔ ကိုေဇာ့္ကားဆီ လာၾကည့္တာ’’
‘‘အေပါ့အပါး သြားတာေနမွာပါ ကားဆီ ျပန္မလာပါဘူး’’
စတယ္လာက ဘေလာက္စ္အကၤ်ီ လည္ဟိုက္ေလးထဲမွ ဝင္းဝါေနေသာ ရင္ညြန႔္ေလး ျပဴထြက္လာသည္အထိ ကုန္းလိုက္ရင္း ဟန္လုပ္ၿပီး ရယ္သည္။
‘‘ဟင္း . . ဟင္း ယုံပါတယ္ေနာ္ ဒီက ၿငိမ္းကို လာရွာတာပါ ၊ စတယ္လာ ကိုေဇာ့္ကို စစ္ေဆးေနတာ မဟုတ္ရပါဘူးေနာ္ .. ’’
ကားေရွ႕ခန္းေလးသည္ ၾကပ္တီးၾကပ္ေတာင္း နိုင္လွသည္။ ေမွာင္ရိပ္က်ေသာ ကားေခါင္းအတြင္းသို႔ စတယ္လာ ရဲတင္းစြာ ေစြ႕ကနဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ကားေလး ၿငိမ့္ကနဲ တုန္သြား၏။
‘‘ကို . . ေဇာ္’’ ေလသံအုပ္အုပ္ျဖင့္ ေခၚသည္။
‘‘ဘာလဲ . . . စတယ္လာ’’
‘‘ေက်ာင္းမွာ စတယ္လာကို လိုက္ေနတဲ့ ဘဲေလ အခုလိုက္လာတယ္၊ စတယ္လာက အုံနာရွိတယ္လို႔
ေျပာထားတာ မယုံဘူး ဟိုမွာ လာၾကည့္ေနၿပီ ဒီဘက္တိုးေနာ္ ခဏ’’ ထြန္းေဇာ္ ရင္ခုန္ခ်ိန္မရလိုက္ . . . . .
အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ မိုးႀကိဳးပစ္ ခံလိုက္ရသည့္အလား ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ အတင္းဖိကပ္လာေသာ စတယ္လာ ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးကို ေယာင္ယမ္းၿပီး စုပ္လိုက္ရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းနီနံ့ သင္းသင္းခ်ိဳျမသြားသည္။
ကားေဘး မနီးမေဝးမွ အကဲခတ္ဟန္ ဆံရွည္ကိုယ္ေတာ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ထြန္းေဇာ္ ေတြ႕ေနရသည္။
‘‘အင္း . . အြန္း . . ျြပတ္ . . ျြပတ္ . . စြပ္ . . အြန္း . . ျြပတ္’’ စတယ္လာက ထြန္းေဇာ္ ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စုပ္ယူသည္။ ထြန္းေဇာ္ ေထာင္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ ေလ .. ဘာေတြျဖစ္ကုန္သည္မသိ ေတာ့။ ..
ဟန္ေဆာင္အနမ္းဟုဆိုေသာ စတယ္လာ့ အနမ္းက အသက္ပါလာသည္။ တဒဂၤ မဟုတ္ေတာ့ေခ်၊
‘‘အြန္း . . ဟင္း . . အြန္း . . အင္း . . ျြပတ္ . . စြပ္ . . ’’
ေႏြးအိႏူးညံ့ေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာက ထြန္းေဇာ္၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို တင္းတင္းႀကီး ဖိကပ္မိသည္။ လွိမ့္လူးသည္။ ဤအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ တာဝါကရိန္းေမာင္းတံႀကီးက တေျဖးေျဖး ေထာင္ထလာသည္။ သူ႔ကို ဟန္ေဆာင္ေနတာပါလို႔ ရွင္းျပလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အိုး . . . စတယ္လာ .. မင္းလက္ ေႏြးေႏြးေလးက ယုယုယယ ကိုင္ဆြေပးေနတာေကာ ဟန္ေဆာင္တာပဲလားကြယ္ . . . . ။
ထြန္းေဇာ္ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနေသာ လက္ေဝွ႕သမားလို ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။ လမ္းေပၚမွ ကိုယ္ေတာ္က ေသာက္လက္စ စီးကရက္ကို ေျမႀကီးေပၚခ်ၿပီး ဟပ္ဖ္ရႈးဖိနပ္ျဖင့္ ဖိေခ်နင္းသတ္ၿပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။
‘‘သြား . . သြားၾကၿပီ စတယ္လာ’’
စတယ္လာ့ ကိုယ္သင္းနံ့ေမႊးေမႊးေလးက ႏွာေခါင္းထက္မွာ ထင္က်န္ရစ္ေနဆဲပါေလ . . . ။ ‘‘ဟင္း . . ’’ စတယ္လာက ရွည္လ်ားလွေသာ သက္ျပင္းေလးကို ခိုးရွိုက္ရင္း ‘‘ ေမာသြားတာပဲ’’ ဟု တိုးတိုးေလး ေျပာ၏။ ခန္ဓာကိုယ္ခ်င္းက ပးကပ္ထားဆဲရွိသည္။ စတယ္လာ့ နားရြက္ကေလးတစ္ဖက္က ထြန္းေဇာ္ရင္ဘတ္၌ ကပ္ဖိထားရာ က်ယ္ေလာင္ေသာ ထြန္းေဇာ္၏ ႏွလုံးခုန္သံျပင္းျပင္းကို
ၾကားေနရသည္။
‘‘ဒိတ္ . . ဒိတ္ . . ဒိတ္ . . ဒိတ္’’
‘‘ကိုေဇာ့္ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနတယ္’’
‘‘ဟုတ္တယ္ အားႀကီး ယုံပါဘူးေနာ္’’
‘‘တကယ္ပါ ဒီလို ေမႊးအီတဲ့ အနမ္းမ်ိဳး တစ္ခါမွ မခံစားဘူးေသးဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ခုလို အကိုင္လည္း မခံဘူးေသးဘူး’’
‘‘အယ္ . . ယုတ္မာတာ ၾကည့္’’
စတယ္လာ လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ထြန္းေဇာ္ ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြ ထုရင္း ရွက္ရြံ့စြာ ေျပာသည္။ စတယ္လာ့ ရင္၌ ၾကည္ႏူးေႏြးေထြးေန၏။ ထြန္းေဇာ္လက္က စတယ္လာ့ ေပါင္လုံးလုံးေလးကို ဖြဖြေလးပြတ္ရင္း ေပါင္ရင္းသို႔ ေရြ႕လ်ားလာေနသည္။ တ႐ုပ္မေလး စတယ္လာက သည္လက္ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနသည္ဆိုသည္ကို သိသည္။ မတားျမစ္ရက္ . . ထြန္းေဇာ္ လက္ခုံေပၚမွ လက္ကေလးတစ္ဖက္ကို ခပ္သာသာေလး အုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း ေမွးလိုက္သြားမိသည္။
‘‘ဟ . . အား . . အဲလို မလုပ္နဲ႔ကြယ္’’
ကားေလး သိမ့္ကနဲ ၿငိမ့္ကနဲ ခါရမ္းသြား၏။ ဒရိုင္ဘာခန္း ေနာက္ၾကည့္မွန္တြင္ ခ်ိပ္ဆြဲထားေသာ စံပယ္ပန္း အတြဲေလးက ရမ္းခါသြားသည္။
‘‘ရွီး . . အ . . အ . . ယ . . ယ . . ယားတယ္ . . ဆို’’
ထြန္းေဇာ္ ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို အပီအျပင္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ လက္ဖဝါး၌ ၎င္းလက္ေခ်ာင္းမ်ားဆီမွ လည္းေကာင္း အလြန္ႏူးညံ့ေသာ ဝါဂြမ္းအထိအေတြ႕ကဲ့သို႔ မြတ္မြတ္စင္စင္ အထိအေတြ႕ကဲ့သို႔ ထြန္းေဇာ္ ခံစားရသည္။ တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခါ တုန္ရီေနေသာ ရင္အစုံက ဆူလွိုက္ေသာ ခံစားမႈကို အျပင္းအထန္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ‘‘ေဟ့ေအးကြယ္ . . သူမ်ား မေနတတ္ေတာ့ဘူး’’
မသိမသာေလး ရွိုက္လွိုက္ေသာ အသံအက္အက္ကေလးက ထြန္းေဇာ္ကို ႏွိုးဆြေပးသလို ျဖစ္ေနသည္။ စတယ္လာ၏ ဝင္းဝင္ပပ မ်က္ႏွာေလးက ထြန္းေဇာ္ ရင္ခြင္တြင္းသို႔ အတင္းအၾကပ္ ပူးကပ္တိုးဝင္ရင္း အသက္ျပင္းျပင္း ရႈလိုက္ျခင္းကို စတယ္လာသိသည္။ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းက ဟျပဲသြားၿပီး တင္းမာေနေသာ ထြန္းေဇာ္ပစၥည္းကို အသာအယာ ကိုင္ေပးမိသည္။ စကားတစ္ခြန္းတစ္ေလမၽွ မဆိုမိၾကပဲ ဘာလုပ္ၾကမည္ကို အထိအေတြ႕ အပြတ္အသပ္ အကားအျပဲေလးမ်ားက အျပန္အလွန္ စကားေတြ ေျပာေနၾကေပသည္။ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ ကားေခါင္းထဲမွာပင္ ထြန္းေဇာ္ ပုဆိုးကို ဆြဲတင္ရင္း ေဖါင္းကား အိစိုေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလး အဝ၌ ေတ့လိုက္သည္။
‘‘ဟို႔ . . အို ’’
စတယ္လာ ႏႈတ္ခမ္းေလး စုခၽြန္ၿပီး မ်က္ျဖဴေလး လန္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ဖက္ မဟတဟေလး ျဖဲထားသည့္တိုင္ေအာင္ ကြမ္းသီးေခါင္း လီးထိပ္ႀကီးက ျပဴတစ္ေန၏။
‘‘ဘြတ္ . . ဖြတ္ . . စြပ္’’
‘‘အို . . အား . . အမေလး’’ ခပ္အုပ္အုပ္ ဆက္တိုက္ထြက္လာေသာ အသံညႇင္းညႇင္း . . .
‘‘မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္ . . . အ . . . အရမ္းၾကပ္ေနတယ္’’
‘‘ ဘြတ္ . . ဘြတ္ . .ဖြတ္’’
‘‘ေဟ့ . . ေအ့ . . အ . . အား’’ စတယ္လာ အဆိပ္ရွိေသာ ေျြမကိုမွ ကစားမိခဲ့ေလၿပီေကာ ။ ..
‘‘အား . . မရဘူး . . အု . . အားဟား . . မရ . . မရဘူး’’
‘‘ဘြတ္ . . ဘြတ္ . . ဖြတ္ . . စြတ္ . . ျြပတ္ . . ’’
‘‘ဘြာ’’ ခတ္၍ မရေသာ ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးကို စတယ္လာ စိတ္လိုလက္ရ ကစားမိခဲ့ေခ်ၿပီ။ စိတ္ၾကမ္း သန္မာလွေသာ ထြန္းေဇာ္ထံမွ ျမင္းသိုးႀကီး ႏွာမႈတ္သံလို ျပင္းျပေသာ အသံကို ၾကားေနရသည္။ ဆီးစပ္မွ နာက်င္ေသာ ေဝဒနာႏွင့္ မာတင္းသန္မာလွေသာ လိင္တန္ႀကီး အလိုးအေညႇာင့္ ေဝဒနာတို႔ ေရာျြပန္းကာ စတယ္လာ ထြန္းေဇာ္ရင္ဘတ္ကို အတင္း တြန္းကန္ထား၏။ သားအိမ္ကို ထိုးေဖာက္၍ အစာအိမ္အတြင္းသို႔ပင္ ေရာက္သြားေလသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ လိင္တန္ႀကီးက ႀကီးမား ထြားႀကိဳင္းလြန္းေနျပန္သည္။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ထားေသာ ထြန္းေဇာ္၏ လက္ႀကီးမ်ားက သန္မာ တင္းၾကပ္လြန္းေနၿပီး ဒူးဆစ္ကေလးမ်ား ေဖြးေဖြးလြလွႊ ေသြးဆုတ္ေနရေလသည္။
ထြန္းေဇာ္အတြက္ စန္းပြင့္ေနသည္ဟုပင္ ဆိုရေလမည္လား စုတ္ဝင္ကိန္းကပဲ ယခုလထဲ
မ်ားေနသည္လားမသိ . . လွပေသာ ေစာ္ေလးမ်ားႏွင့္ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ျဖဳတ္ . . ျဖဳတ္ေနရသျဖင့္ ထြန္းေဇာ္ အကိုင္အတြယ္ေတြ ညင္သာကၽြမ္းက်င္လြန္းေနသည္။ အပြတ္အသပ္ အႏူးအနပ္ေတြကလည္း ေျပာင္ေျမာက္လြန္းေနေပရာ ထြန္းေဇာ္ႏွင့္ ထိလိုက္ေသာ ေစာ္မွန္သမၽွ ပင့္ကူအိမ္၌ၿငိမိရေသာ ယင္ေကာင္ႏွယ္ ခြာမရ ႐ုန္းမရေတာ့ေခ်၊ ေစာ္ေလးမ်ားကလည္း ထြန္းေဇာ္၏ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ ကိုယ္ခန္ဓာကိုယ္ကို ၾကည့္ရင္း မသိစိတ္မ်ားက ဆာေလာင္နိုးထေနတတ္ၾကေပရာ ယခုကဲ့သို႔ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ျဖစ္လာၾကေသာအခါ . . . . .
‘‘အ . . အား . . ကၽြတ္ . . ကၽြတ္ . . တအားၾကပ္တယ္ ကိုေဇာ္ရ . . ’’
‘‘အရမ္းၾကပ္လား စတယ္လာ ဟင္ ျပစမ္း’’
‘‘အထဲမွာ ေထာက္ . . ေထာက္ေနသလိုႀကီး . . . ရွီး . . အ’’
‘‘ခဏေလး စတယ္လာ . . . ခဏေလး’’
ထြန္းေဇာ္ ကားဒက္(ရွ္)ဘုတ္ထဲမွ လက္သန္းအစြယ္ခန႔္ ဓါတ္ခဲေလးမ်ားႏွင့္ အသုံးျပဳေသာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး အေသးစားေလးကို ထုတ္ယူကာ စတယ္လာ၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ သူ၏ လီးႀကီး တိုးလိုးတစ္လစ္ ျဖစ္ေနျခင္းကို အနီးကပ္ ထိုးၾကည့္ေလေတာ့၏။ စတယ္လာက ဖင္ကို ဓါတ္မီးျဖင့္ ထိုးၾကည့္ျခင္းကို ခံရသည့္အတြက္ ရွက္သြားကာ လက္ျဖင့္ အုပ္လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အုပ္မိေသာ္လည္း လက္ၾကားထဲမွ တဆင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္ေနေသာ လီးႀကီးကမူ ေသြးေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ထေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
‘‘လက္ဖယ္စမ္းပါ စတယ္လာရဲ့ ’’
‘‘အာ . . ဟင့္ . . ဘာလုပ္မလို႔လဲ . . လို႔’’
‘‘ၾကည့္မလို႔ေလကြာ’’
‘‘ေဟ့ေအး မၾကည့္နဲ႔ကြာ . . ကၽြတ္ . . မီးပိတ္လိုက္စမ္းပါ’’
စတယ္လာ၏ က်န္လက္တစ္ဖက္က ဓါတ္မီးေလးကို လိုက္လုေနျပန္သည္။ စတိတ္ရွိုးစင္ျမင့္ဆီမွ ဆူညံေနေသာ ပရိသတ္အသံမ်ားက ထိုးေဖါက္လြင့္ပ်ံေနေလသည္။ ‘‘ပိက်ိ . . ပိက်ိ’’ ဟူေသာ ပူေဖာင္းသည္ အသံက ပြဲခင္းအျပင္သို႔ လြင့္စင္ထြက္လာသည္။ ပဒုမၼာကြင္းေနာက္ဖက္
ဗံဒါပင္ေလးမ်ားေအာက္ စီတန္းရပ္ထားေသာ ကားမ်ားထဲမွ ေပၚတာကတ္ အနီေရာင္ကားေလး ေရွ႕ခန္းမွ တစ္ခါတစ္ရံ မီးလင္းလက္သြားသည္ကို ေတြ႕ေနရပါသည္။
လက္ဝါးေလးျဖင့္ အုပ္ထားေသာ စတယ္လာ့ လက္ၾကားထဲမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ တနင့္တပိုး လိုးဝင္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီး ဒဏ္ေၾကာင့္ တ႐ုပ္မေလး၏ေစာက္ဖုတ္မွာ ေသြးေရာင္လြမွ္းကာ ေစာက္ဖုတ္တျပင္လုံး ရဲရဲနီေနရွာ၏။ နီက်င္ေသာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားက လိမ္ေကြးကာ ဘုတ္စုေလး အုံလိုက္ေပါက္ေနရာ ထြန္းေဇာ္၏ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကို ဖြဖြ ရြရြ ပြတ္သပ္ဆြဲယူလိုက္မိေလရာ စတယ္လာ၏ လက္ကေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ေလး တုန္ကာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အုပ္ကိုင္ထားရာမွ မသိမသာေလး ေဘးဖယ္သြားရျပန္ေလ၏။
‘‘မီးမထိုးနဲ႔ဆို . . အို႔ . .’’
ဘယ္လိုမွန္းလဲ မသိဘူး ဒါက လမ္းေဘး ကားေခါင္းထဲမွာ . . ေစာက္ပတ္ကို စိတ္တိုင္းက် ျဖဲၾကည့္ေနရမည့္ေနရာမဟုတ္ . . စိတ္ဆိုးမိသည္။ ရွက္သည္ ေဒါသလည္း ျဖစ္မိ၏။ သည္အထဲ တစ္တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ခံစားေနရေသာ လီးဒါဏ္က တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးေၾကာမ်ားထဲသို႔ အဆိပ္ရည္မ်ား ထိုးသြင္းေနသလား ထင္မွတ္မွားရေလာက္ေအာင္ တဖ်င္းဖ်င္း ခံစားရသည္။ နားရြက္ေတြ ပူထူလာသည္။ နားထင္ေတြ တင္းၿပီး တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးတိုးသံကိုပင္ နားက ျပန္ၾကားေနရသည္။
‘‘ဘြတ္ . . ျြပတ္ . . စြပ္ . . ဒုတ္’’
‘‘ဟာ့ . . အ’’
စတယ္လာ၏ လက္ကေလးကို ႐ုတ္တရက္ ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ ေသြးေရာင္လြမွ္းေနေသာ
တ႐ုပ္မေလး၏ အစိေလးက တင္းေထာင္ကာ . . . ထိတ္ကနဲ . . . ထိတ္ကနဲ လီးႀကီး၏ တင္းၾကပ္ေသာ
ဒါဏ္ကို တင္းခံေနသည္။ လီးထိပ္မွ အေရျပားအခ်ိဳ႕က ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းျပင္၌ တြန႔္ၿပီး က်န္ရစ္ေနသည္။ ထိုအေရျပား တြန႔္တြန႔္ႀကီးမ်ားၾကားမွ ေဖါင္းကားေနေသာ ေသြးေၾကာႀကီးမ်ာက ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ မဝင္ . . အျပင္၌ တစ္ဆို႔ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထြန္းေဇာ္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို အေပၚတက္ခြထိုင္လိုက္ၿပီး လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မ ႏွစ္ေခ်ာင္းခြ၍ ဆြဲျဖဲလိုက္သည္။ တခဏေလးအျဖဲ၌ အဆီႏွင့္ အသားဝင္းဝင္း နီရဲအာျပဲသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို အရင္းကပ္သည္အထိ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္သြင္းေပးလိုက္ရာ ‘‘ဇြတ္’’ ကနဲ လီးေရွ႕ပိုင္း ဝင္သြားၿပီးေနာက္ ‘‘ျြဗတ္’’ ကနဲ လီးအေရခြံ အျပဳံလိုက္ပါ ဝင္သြားေလရာ ‘‘စြတ္’’ ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အေရမ်ား လၽွံထြက္လာေလ၏။
အရင္းသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ လီးထိပ္က သားအိမ္၏ မာမာလုံးလုံး(ဘာမွန္းေတာ့မသိပါ)ႏွင့္ ေတြ႕ကာ ‘‘ဒုတ္’’ ကနဲ က်င္တက္သြားရေလသည္။ စတယ္လာ ‘‘ ဟာ. . . အ’’ ဟာ လန႔္ေအာ္ရင္း ထြန္းေဇာ္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ေယာင္ၿပီးတြန္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ . .
‘‘ဘြတ္ . . က်ိ . . ဘြတ္ . . က်ိ . . က်ိ . . ဘြတ္ . . က်ိ . . ဘြတ္’’ ‘‘ဘြတ္’’ ကနဲ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ‘‘က်ိ’’ ကနဲ ကားေလးက သိမ့္ခါသြားေလရာ ‘‘ဘြတ္ . . က်ိ . .’’ ဆိုေသာ အသံသည္ မရပ္မနား ဒလစပ္ ေပၚလာေနေလေတာ့သည္။
‘‘ဘြတ္ . . က်ိ . . ဘြတ္ . . က်ိ . . က်ိ . . ဘြတ္ . . က်ိ . . ဘြတ္’’
‘‘အင္ . . အင္ . . အင္ . . ေသ . . ေသ . . ေသေရာေပါ့ . . . ’’
စတယ္လာက စကားကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ေျပာရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ထားရွာသည္။ ထြန္းေဇာ္ လက္ထဲမွ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးအေသးစားေလးကို ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ အေသအခ်ာထိုးၿပီး ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ေလသည္။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး အလင္းေရာင္ေအာက္၌ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို ေစာက္ရည္ အရႊဲသားႏွင့္ လိုးဝင္ေနေသာ ထြန္းေဇာ္၏ လီးႀကီးမွာ
ေျပာင္လက္စိုရႊျေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြတ္ထြက္လာေသာ လီးဒစ္ႀကီးၾကားထဲ၌ ျဖဴေဖြးေသာ အျမဳပ္မ်ား စီေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တ႐ုပ္မေလး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေအာက္ဖက္ ၾကက္လၽွာစြန္းေဒါင့္ေလးထဲ၌မူ ျပစ္ခၽြဲေသာ အျမဳပ္မ်ား စုပုံစီးက်ေန၏။
‘‘ဘြတ္ . . ဘြတ္ . . က်ိ . . က်ိ . . ဖြတ္ . . က်ိ . . ဖြတ္ . . ဘြတ္ . .’’
‘‘အီး . . အ . . အ . . ဟင္း ဟင္းဟင္း . . ေတာ္ . . ေတာ္ၿပီ . . ’’
‘‘ဘြတ္ . . သြပ္ . . ဘြတ္ ဖြတ္ . . ဘြတ္’’
‘‘ေတာ္ . . ေတာ္ . . ေတာ္ . . ၿပီ . . ဆိုမွ . . အ . . . အရမ္းပဲ . . အ . . . ’’
စတယ္လာ့အသံက ငိုသံႏွင့္ ေရာ၍ ေဒါသနိမိတ္ လက္ခဏာေလးပါလာစဥ္ ထြန္းေဇာ္၏ လီးထိပ္မွ ပူေႏြးျပစ္ခၽြဲေသာ သုတ္ေရမ်ားကို တ႐ုပ္မေလး၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ တျဖင္းျဖင္း
ပန္းထည့္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ စတယ္လာ့ကိုယ္လုံးေလးလည္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ အေၾကာဆြဲသလို တုန္ခါသြားၿပီးမွ ျပင္းျပေသာ အသက္ရႈသံႏွင့္ အတူ . . . . . .
ၿငိမ္သက္သြားရွာေလေတာ့သတည္း။
