မေနာျဖဴတဲ့ဆရာမေလး

 က်ေနာ္ေဇာ္မိုးတစ္ေယာက္

ေက်းလက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမွာ
တင္ဒါေတြၿပိဳင္ၿပီးေနာက္မွာတင္ဒါေအာင္ျမင္ခဲ့အတြက္ စစ္ကိုင္းတိုင္း
ေဒသႀကီးရဲ႕ေတာ႐ြာဖက္မွာလမ္း
ေဖာက္ၿပီးတံတားေလးေတြေဆာက္
ဖို႔အတြက္တပည့္မ်ားႏွင့္ေရာက္ရွိခဲ့
တာတစ္လေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။႐ြာႏွင့္လည္း
တမိုင္ခန္႔ေဝးတဲ့ေနရာမွာပဲအေျခခ်
စခန္းေဆာက္ၿပီးေနခဲ့တယ္။႐ြာႏွင့္
ေဝးၿပီးေနတာကလည္းျပသနာေတြ
ႏွင့္ကင္းေအာင္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။
႐ြာဆိုေတာ့မီးမရွိသလို တယ္လီဖုန္း
တို႔အင္တာနက္တို႔မရွိဘူး။ၿမိဳ႕နဲ႔မိုင္
ေလးဆယ္ေက်ာ္ေဝးပါတယ္။တကယ္ဆိုမိုင္ေလးဆယ္ေလာက္ကနီးနီးေလးပါ။သို႔ေသာ္လမ္းေတြကဆိုး
႐ြားလြန္းတဲ့အတြက္ခရီးဖင့္ရတယ္။လမ္းဆိုေပမယ့္တစ္ေၾကာင္းထိုးေျမသားလမ္းျဖစ္ၿပီးသစ္ခုတ္ဝါးခုတ္တဲ့လမ္းေၾကာင္းကိုလမ္းေဖာက္တဲ့
လမ္းပါ။က်ေနာ္တို႔လမ္းကေတာ့ဌာနကလမ္းအူေၾကာင္းေပးထားတဲ့
လမ္းအတိုင္းပဲေဖာက္ရတာပါ။

ေတာလမ္းလဲျဖစ္တဲ့အတြက္ေရရွိတဲ့ေနရာမွာပဲစခန္းခ်ေနထိုင္တာ
ျဖစ္ပါတယ္။လုပ္ငန္းအတြက္
ေရတြင္းႏွင့္မီးစက္ကေတာ့ပါရပါ
တယ္။က်ေနာ္ေနတဲ့တဲကိုေတာ့႐ုံး
အျဖစ္စီစဥ္ၿပီးေဘးတခ်က္တခ်က္စီမွာအိပ္ခန္းစီစဥ္ထားခဲ့တာပါ။
ေက်း႐ြာလူႀကီးေတြကေတာ့အဝင္အထြက္ရွိပါတယ္။သူတို႔အကူအညီႏွင့္ေဒသကထြက္တဲ့သစ္ဝါးအလြယ္
တကူရရွိသလို၊လိုအပ္တဲ့ဝါးထရံ
ယက္တာတို႔သက္ကယ္ပ်စ္တာတို႔ကိုေတာ့႐ြာကလူေတြကိုခိုင္းထားပါ
တယ္။႐ြာဖက္ကေတာ့ေစ်းလာ
ေရာင္းၾကတယ္။ေက်း႐ြာကလိုအပ္
တဲ့အကူအညီတခ်ိဳ႕ရသလိုကိုယ့္
ဘက္ကလည္းတတ္ႏိုင္တဲ့အကူအညီကိုေပးေတာ့႐ြာလူႀကီးမ်ားႏွင့္အဆင္တေျပျဖစ္ခဲ့တယ္။လုပ္ငန္းလဲ
စၿပီးေျမတူးစက္ေတြေျမထိုးစက္
ေတြႏွင့္ေျမသယ္ကားေတြကအထိုင္
က်ေနပါၿပီ။လမ္းလႊဲေတြလဲႀကိဳၿပီးစီမံၿပီးထားပါၿပီ။ၿမိဳ႕ေပၚပစၥည္းအ
ဝယ္ထြက္ရတာလဲမလြယ္ပါဘူး။တ
ပတ္စာရိကၡာကိုၿမိဳ႕ေပၚတက္ဝယ္ရ
သလို စက္ေတြအတြက္ဆီကိုၿမိဳ႕ေပၚ
မွာရပါတယ္။႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား
အေနနဲ႔ကေတာ့မျဖစ္မေနၿမိဳ႕ေပၚ
သြားရမယ္ဆိုမွဆိုင္ကယ္ႏွင့္သြား
ၾကရတယ္။ဖုန္အလူးလူးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္ကေတာ့ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ႏွစ္
ပတ္တႀကိမ္သြားရမွာပါ။ဒါေပမယ့္
လုပ္ငန္းအစပ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္စခန္းခ်ေနခဲ့ပါ
တယ္။ခနခနလဲၿမိဳ႕ေပၚတက္ၿပီးရန္ကုန္ကလုပ္ငန္းကိုလမ္းၫႊန္ရသလိုရိကၡာ၊ဆီလည္းဝယ္ေလ့ရွိတယ္။႐ြာကလူေတြလဲဒီအေျခအေနကိုသိပါတယ္။႐ြာကလိုအပ္တာေတြလဲ႐ြာလူႀကီးကမွာတတ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔႐ြာကလူႀကီးေတြက႐ြာ
ကိုအလည္ခနခနေခၚေတာ့က်ေနာ္
လည္းခနခနသြားရေတာ့တယ္။အဲဒီမွာအလယ္တန္းေက်ာင္းကေလး၊
တေက်ာင္းႏွင့္တ႐ြာလုံးက်န္းမာ
ေရးအတြက္ကသူနာျပဳဆရာမေလး
တစ္ေယာက္သာရွိပါတယ္။ေတာသူေတာင္သားေတြၾကားမွာေတာ့သူက
အလွပေဂးပါပဲ။အသားျဖဴၿပီးဆံ
ပင္ရွည္ေလးႏွင့္ဖြံ႕ထြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္မဟုတ္ေသာ္လည္းသူ႔အခ်ိဳးအဆစ္နဲ႔သူကေတာ့လွပါတယ္။တင္းရင္း
ဝိုင္းစက္တဲ့တင္ပုဆုံေလးႏွင့္ေသး
ငယ္ၿပီးခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးမွာယူနီ
ေဖာင္းေလးနဲ႔တြဲျမင္ရတဲ့အခိုက္အတန္႔ကေတာ့နတ္သမီးေလးတပါးလိုပါပဲ။ရပ္႐ြာဖြံၿဖိဳးေရးအစီအစဥ္ေတြ
မွာလဲက်ေနာ့္ကို႐ြာလူႀကီးေတြရဲ႕
ဖိတ္ၾကားမႈ႕အရက်ေနာ္ခနခနအ
စည္းအေဝးတက္ရတဲ့အခါဆရာမ
ေလးႏွင့္ဆုံေတြ႕ေနရတာပါပဲ။ဆရာမနာမည္ကလင္းလက္ၾကယ္တဲ့ဗ်ာ။
“ဆရာေရ က်ေနာ္တို႔ဒီတစ္ခါအစည္းအေဝး
ေခၚရတာက ဝူဟန္ဗိုင္းရပ္စ္လို႔ေခၚ
တဲ့ေရာဂါေၾကာင့္ပါ”

“ဟုတ္ကဲ့”
“႐ြာမွာကက်န္းမာေရးအရဆရာမ
တစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့အားလုံးက
ဝိုင္းကူညီရမွာဆိုေတာ့ဗ်ာ၊ဆရာ့ကို
လည္းအကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ပါ”
“ဗ်ာ ဟုတ္ကဲ့၊က်ေနာ္ကဘာမ်ား
ကူညီႏိုင္တာရွိလို႔လဲဗ်”
“ဒီလိုပါဆရာ၊သၾကၤန္နားနီးေတာ့
ႏိုင္ငံျခားသြားလုပ္ေနတဲ့႐ြာက
ကေလးေတြျပန္လာၾကမွာ၊သူတို႔ကို
ထားဖို႔အတြက္ေနရာေလးစီစဥ္ခ်င္ပါတယ္၊အဲဒီအတြက္အကူအညီ
ေတာင္းခ်င္တာပါ”
“႐ြာမွာစာသင္ေက်ာင္းရွိေနတာပဲ
ဥကၠဌႀကီး”
“မွန္ပါတယ္ဗ်၊ဒါေပမယ့္ေက်ာင္းက
႐ြာထဲမွာ၊ၿပီးေတာ့ေရအခက္အခဲနည္းနည္းရွိတယ္၊႐ြာေက်ာင္းကေရ
တြင္းကိုပဲတ႐ြာလုံးအားကိုးေနရ
ေတာ့သူတို႔ေတြထားတာနဲ႔အဆင္မ
ေျပဘူးေလ”
“ေအာ ဒီလိုဆိုရင္၊ဥကၠဌႀကီးတို႔ဘယ္လိုစီ
စဥ္ခ်င္လို႔လဲ”
“႐ြာအျပင္မွာယာယီတဲေဆာက္ၿပီး
ထားခ်င္တာပါ”
“က်ေနာ္ကဘာကူညီရမလဲေျပာပါ”
“ဆရာ့ဆီမွာသစ္ေတြ၊အထပ္သား
ေတြရွိေတာ့က်ေနာ္တို႔ေစာင့္ၾကည့္ကာလအတြင္းမွာဆရာ့အကူအညီ
ႏွင့္ယာယီတဲေလးေတြေဆာက္ခ်င္
ပါတယ္”
“ဟိုက္! ဒိုးခပဲ”(ရင္ထဲကအသံ)
“ဆရာ့အေနနဲ႔တစ္လေလာက္ကူညီေပးေစလိုပါတယ္”
“က်ေနာ့္အေနနဲ႔ပစၥည္းကူညီေပး
တာကရပါတယ္ဗ်၊ဒါေပမယ့္က်
ေနာ့္လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔နီးရင္လဲက်
ေနာ့္လည္းတပည့္ေတြကိုကူးစက္
မွာေၾကာက္ပါတယ္”

“က်မတို႔အဲဒီကိစၥကိုလည္းစီစဥ္
ထားပါတယ္ရွင္”
“ဆရာမေလးအေနနဲ႔ဘာေတြစီစဥ္ထားလဲရွင္းျပပါဦး”
“က်မက႐ြာသူ႐ြာသားေတြကိုနားလည္ေအာင္စည္း႐ုံးထားပါတယ္။ကို
ဗစ္19ႏွင့္ပတ္သက္လို႔ျဖစ္လာမယ့္
ဆိုးက်ိဳးေတြကိုရွင္းျပထားၿပီးပါၿပီ၊
ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာမယ့္သူေတြကို
လည္းေျပာျပရမွာေပါ့ရွင္”
“သူတို႔ကိုရွင္းျပလို႔လက္ခံပါ့မလား”
“ဆရာဘာမွ စိတ္ပူမေနနဲ႔က်ေနာ္တို႔
ကအမ်ားအတြက္ခ်မွတ္ထားတဲ့
စည္းကမ္းမလိုက္နာရင္အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္ဖို႔စဥ္းစားထားပါတယ္၊
ဆရာကိုေဇာ္မိုးအေနနဲ႔အမ်ားအ
တြက္ကူညီေဆာင္႐ြက္ေပးဖို႔ပဲလိုပါ
တယ္”(သိပ္လည္တဲ့႐ြာလူႀကီး)
“ဟုတ္ပါၿပီက်ေနာ္လည္းတတ္ႏိုင္
သေလာက္ကူညီေပးပါ့မယ္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္”
လင္းလက္ရဲ႕အႀကံအစည္ေတြပါ။

႐ြာလူႀကီးကိုေနရာကိုေ႐ြးခ်ယ္ျပၿပီးမွကိုေဇာ္မိုးဆီအကူအညီေတာင္း
လိုက္တာပါ။႐ြာကလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကခက္ခဲၿပီးႏြမ္းပါးၾကပါတယ္။ဒီလိုအေျခအေနမွာကိုေဇာ္မိုးလိုလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္႐ြာကို
ေရာက္လာတာဟာသိၾကားမင္းမစသလိုျဖစ္ခဲ့တယ္။သူ႔အေၾကာင္းက
႐ြာထဲမွာေျပာမဆုံးေပါင္ေတာသုံး
ေတာင္ျဖစ္ေနတာ။လူပ်ိဳလို႔လဲၾကားထားပါတယ္။အလုပ္သမားေတြက
ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသၾကမွန္းလဲၾကား
ပါတယ္။အခုလိုလြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔
အကူအညီရဖို႔ေတာ့လင္းလက္မ
ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ပါဘူး။ခုလိုမ်ိဳးအကူအညီရတဲ့အခါကိုေဇာ္မိုးအေပၚအရမ္း
ေလးစားမိျပန္တယ္။လင္းလက္
ေတြးေနတုန္းမွာပဲကိုေဇာ္မိုးက
“ဒါဆိုလဲေနရာေ႐ြးလိုက္ပါ”
သူတို႔ေ႐ြးတဲ့ေနရာကက်ေနာ္နဲ႔သိပ္
မေဝးဘူးဗ်။က်ေနာ့္တဲေတြႏွင့္ေပတစ္ေထာင္ေလာက္ပဲကြာပါတယ္။သူတို႔ေနရာေ႐ြးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
ေမ်ာတိုင္ေတြနဲ႔တိုင္ထူၿပီးက်ေနာ္ဆီကသစ္ေတြကိုထုတ္၊ေယာက္၊ဒိုင္း
မွ်ားႏွင့္ဆင့္ယကၼေတြအတြက္ယူသုံး
ၾကပါတယ္။အမိုးကေတာ့သူတို႔႐ြာ
ထြက္သက္ကယ္မိုးေပါ့၊ၾကမ္းခင္း
အတြက္သီးသန္႔မေပးႏိုငိတဲ့အခါ
အထပ္သားတစ္ခ်ပ္စာကုတင္ပုံစံ
မ်ိဳး႐ိုက္ေပးလိုက္ၾကတယ္။အကာကေတာ့က်ေနာ့္ရဲ႕မိုးကာစေတြယူ
သုံးလိုက္ၾကတယ္။ေရအတြက္
ေတာ့ေရစုပ္စက္ကိုသုံးၿပီး႐ြာကလာပို႔တဲ့တိုင္ကီေတြကိုသုံးၿပီးယာယီေရကန္အျဖစ္သုံးၿပီးေရပိုက္ဆင္ေပးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့သူတို႔ေနရာကို
ၿခံခတ္ၿပီးစည္းျခားထားလိုက္တယ္။ထမင္းဟင္းလာယူရမယ့္ေနရာကို
သတ္မွတ္ထားလိုက္တယ္။အားလုံး
စီစဥ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
“ကိုေဇာ္မိုး”
“ဘာလဲဆရာမ”
“ဆရာမလို႔မေခၚပါႏွင့္ရွင္၊လင္း
လက္လို႔ပဲေခၚပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ”
“ဟြန္႔လုပ္ၿပီကိုေဇာ္မိုးကလဲ”
“အက်င့္ပါေနလို႔ပါဗ်ာ”
“ဟုတ္”
“ကိုေဇာ္မိုးရန္ကုန္မျပန္ဘူးလား”
“အလုပ္ရွိေနတာကို၊မျပန္ပါဘူး”
“ဒီလိုကပ္ေရာဂါလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္အိမ္ကမိသားစုေတြစိတ္ပူမွာေပါ့”
“စိတ္ေတာ့ပူၾကပါတယ္၊ဒါေပမယ့္
အလုပ္ကလည္းသတ္မွတ္ရက္အတြင္းၿပီးရမွာဆိုေတာ့”
“ကိုေဇာ္မိုးကေရာမိသားစုကိုစိတ္မပူဘူးလား”
“ဆရာမ ၊က်ေနာ့္ဆရာကမိသားစု
မရွိဘူးေလ၊လူပ်ိဳႀကီးပဲဥစၥာ”
“ဟာ ဒီေကာင္”
ဘယ္အခ်ိန္ကနားေထာင္ေနမွန္း
မသိေသာတပည့္ကဝင္ေထာက္
သည္။(အလိုက္သိတတ္ျခင္း)
“ေဟ့ေကာင္သြားကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္
လုပ္”
(တပည့္ကိုအနီးမွေမာင္းထုတ္ျခင္း)
“ေဟာ့ေတာ္ ဒီအ႐ြယ္ထိလူပ်ိဳႀကီး
လုပ္ေနတာ၊အိမ္ကသေဘာမတူလို႔
လား”
“”လင္းလက္ရယ္ဖူးစားဆိုတာေျပာ
ရခက္ပါတယ္၊အခ်ိန္တန္ရင္သူ႔ဟာ
နဲ႔သူျဖစ္လာမွာေပါ့”
“ေဗဒင္ေမးထားတာလား”
“ဟုတ္တယ္ဗ်”
“ေဗဒင္ခ်ည္းအားကိုးလို႔မရဘူးေႏွာ္
လူပ်ိဳႀကီး၊ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း
အားကိုးဦး၊ဘယ္မိန္းကေလးကမွ
ခ်စ္ပါတယ္လို႔လာေျပာမွာမဟုတ္ဘူး”
“အဲဒီလိုလႈပ္ရွားဖို႔အခ်ိန္ကိုမရွိပါ
ဘူးဗ်ာ”
“ကိုေဇာ္မိုးဘယ္ေတာ့ေလာက္ၿမိဳ႕
တက္မလဲဟင္”
“ဘာမွာမလို႔လဲလင္းလက္”
“ဒီမွာလိုတဲ့ပိုးသတ္ေဆးေတြ၊ျဖန္း
မယ့္ကရိယာေတြႏွင့္ေဆး႐ုံကေဆး
ဝါးေတြစုထားရမယ္မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ ၊က်ေနာ္လဲေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္
ေလာက္ဆိုရင္သြားရမွာ၊ဆီဆန္ဆား၊ငါးေျခာက္အာလူး၊အဲဒီရိကၡာေတြ
ဝယ္ရဦးမယ္ဗ်၊ၿပီးေတာ့ဆီေတြေပါ့
လာတဲ့ေကာင္ေတြကိုမီးမရွိပဲထား
ရင္အျပင္ကိုထြက္ေနၾကမွာ၊ဒီေတာ့
မီးလဲဆင္ေပးရဦးမယ္နဲ႔တူတယ္”
“အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊က်မကမ
ေျပာရဲလို႔”
“လင္းလက္ရယ္က်ေနာ္စဥ္းစားမိသ
ေလာက္ေတာ့ရေအာင္စီစဥ္မွာပါ”
(ေစတနာဗလပြနဲ႔)
“ေက်းဇူးတင္လိုက္လိုက္တာကိုေဇာ္
မိုးေရ”
“ရပါတယ္ဗ်ာ၊ပို႔မွပို႔လဲကူးတို႔ေရာက္
ေအာင္ပို႔ရမယ္မဟုတ္လား။ေတာ္
ၾကာမီးမရွိဘာမရွိ၊အင္တာနက္မရ
တဲ့ေနရာမွာပ်င္းၿပီးစခန္းကထြက္
ေျပးမွထိန္းမရမွာစိုးလို႔”
“ဟုတ္တယ္ကိုေဇာ္မိုး၊ဒါႏွင့္ကိုေဇာ္မိုးဘယ္ေတာ့ေလာက္ၿမိဳ႕ေပၚတက္မလဲ”
“ေနာက္တရက္တက္ရမယ္၊ရိကၡာကို
ဒီတစ္ခါတလစာေလာက္ဝယ္လာရ
မွာပဲ၊ဘာလို႔ေမးတာလဲလင္းလက္”
“က်မလဲၿမိဳ႕ေပၚတက္ၿပီးလိုအပ္တာ
ေတြဝယ္ရမယ္။ခါတိုင္းေတာ့ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ၿမိဳ႕ေပၚတက္ေပမယ့္ဒီတစ္ခါ
ဝယ္ရမယ့္ပစၥည္းကမ်ားေနေတာ့”
“က်ေနာ္ႏွင့္လိုက္ခဲ့ပါ”
“ဟုတ္ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္”
က်ေနာ္ၿမိဳ႕ေပၚတက္ေတာ့လင္း
လက္လည္းလိုက္လာပါတယ္။
က်ေနာ္ဝယ္ရမယ့္ပစၥည္းေတြကိုစာ
ရင္းျပဳစုထားရတယ္။တလစာအ
တြက္ဝယ္ရမွာဆိုေတာ့မလြယ္ဘူး။
ဆန္တအိတ္ကိုႏွစ္ရက္ခြဲပဲစားတဲ့အ
လုပ္ၾကမ္းသမားေတြမို႔ဆန္အိတ္ကို
အိတ္ႏွစ္ဆယ္ဝယ္ရတယ္။အဲဒီမွာ
ျပသနာကဆန္အိတ္ကိုခြဲၿပီးဝယ္ရ
တယ္။ရိကၡာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
လည္းခ်က္ခ်င္းမရေတာ့ဘူး။ၿမိဳ႕
ေပၚလူေတြကဝယ္ယူစုေဆာင္းေန
ၾကၿပီ။ေစ်းနည္းနည္းေတာ့တက္ပါတယ္။ဆီကေစ်းက်ေနလို႔ေတာ္ပါ
ေသးတယ္။က်ေနာ္လဲရိကၡာေတြကို
တစ္ခါတည္းယူသြားမရတာမို႔မွာခဲ့
ၿပီးေတာထဲကကားေတြလာရင္တင္ေပးဖို႔ဆိုင္ေတြကိုမွာရေတာ့တယ္။
လင္းလက္ႏွင့္က်ေနာ္ကေတာ့ေဆး
ဆိုင္ေတြသြားၿပီးလိုအပ္တဲ့ေဆးႏွင့္
ႏွာေခါင္းစည္း၊လက္အိတ္စသည္ကို
ဝယ္တဲ့အခါမွာေတာ့လိုအပ္သ
ေလာက္မရေတာ့ပါဘူး။
“ကိုေဇာ္မိုးေရ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
မွာထားခဲ့လို႔ရရင္မွာထားခဲ့လိုက္
က်ေနာ့္ကားေတြလာယူမွာေပါ့”
“ခက္တာကက်မလိုခ်င္တဲ့ေဆး
ေတြမရတာပဲ”
“ဘယ္မွာ ရမလဲ”
“ရန္ကုန္ကိုမွာလို႔ရရင္ေတာ့မဆိုးဘူး”
“လင္းလက္အသိရွိရင္မွာေပါ့”
လင္းလက္ဖုန္းတစ္လုံးႏွင့္ဟိုမွာဒီမွာ
လုပ္ၿပီးေတာ့၊ၿမိဳ႕နယ္ေဆး႐ုံကိုသြား
ေတာ့က်ေနာ္လိုက္ပို႔ရျပန္တယ္။
ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးလည္းအၿငိမ္မေနရ
ပါဘူး၊တႏိုင္ငံလုံးအေနအထားျဖစ္ေနေတာ့သူ႔အေနနဲ႔လဲအစည္းအေဝး
မ်ားႏွင့္မအားလပ္တဲ့အခါလင္း
လက္ႏွင့္စကားေျပာဖို႔ေနာက္ေန႔
ထပ္မံခ်ိန္းဆိုေတာ့တယ္။
လင္းလက္အျပင္ထြက္လာၿပီး
“ဒုကၡပါပဲကိုေဇာ္မိုးရယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးမအားေတာ့ေနာက္
ေန႔ခ်ိန္းတယ္။ကိုေဇာ္မိုးျပန္ခ်င္ရင္
ျပန္ပါ၊က်မအားနာလို႔”
“အားနာစရာမလိုပါဘူးဗ်ာ”
“ကိုေဇာ္မိုးမွာအလုပ္ေတြႏွင့္ေလ”
“ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ၊က်ေနာ္လဲရသမွ်
ပစၥည္းေတြယူသြားမယ္။မနက္ျဖန္
တစ္ေခါက္လာယူမယ္၊က်ေနာ္တစ္
ခုေတြးေနတာရွိတယ္”
“ဘာလဲဟင္ကိုေဇာ္မိုး”
“ဟိုလူေတြကိုထမင္းေကြၽးဖို႔တစ္ခါ
သုံးပစၥည္းေတြ၊ေဖာ့ဘူးေတြနဲ႔ဆိုအ
ဆင္ေျပမယ္။ၿပီးေတာ့ထမင္းပို႔မယ့္
သူအတြက္အကာအကြယ္ပစၥည္း၊
သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္
ဖ်ားရင္လင္းလက္ပဲၾကည့္ရမွာ
ဆိုေတာ့လင္းလက္အတြက္အကာအကြယ္အဝတ္ေတြဘယ္လိုစီစဥ္ရမလဲ”
“က်မလဲအဲဒီအတြက္စဥ္းစားေနတာ
ၿပီးေတာ့သူတို႔ကိုႀကိဳမယ့္လူေတြအ
တြက္လဲလိုအပ္တယ္”
“PPEေတြလဲလိုခ်င္ေပမယ့္က်မ
မဝယ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး”
“လိုအပ္တာဝယ္ဗ်ာ၊က်ေနာ္လႉပါ့
မယ္”
“အယ္ တကယ္လားကိုေဇာ္မိုး”
“တကယ္ေပါ့ဗ်ာ”
“ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးကုန္မွာ”
“လူ႔အသက္ထက္ေငြေၾကးကပိုၿပီး
တန္ဘိုးမရွိပါဘူးဗ်ာ”
“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာရွင္”
လင္းလက္မွာကိုေဇာ္မိုးကိုေက်းဇူး
တင္လို႔မဆုံးေတာ့ပါဘူး။ၾကားခဲ့တဲ့
ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕အေၾကာင္းကမွန္ေနသ
လိုျဖစ္သြားပါၿပီ။ေလးစားၿပီးရင္း
ေလးစားလို႔မဆုံးေတာ့ပါဘူး။
ရသေလာက္ပစၥည္းေတြစုေဆာင္း
ဝယ္ယူၿပီးေနာက္ျပန္တဲ့အခ်ိန္က
ေနာက္က်ေနၿပီ။ညအခ်ိန္လမ္း
ၾကမ္းကိုေမာင္းရမွာကိုေဇာ္မိုးကို
အားနာမိတယ္။ညဆယ့္တစ္နာရီမွ႐ြာျပန္ေရာက္တယ္။ကားေပၚက
ပစၥည္းေတြမခ်ႏိုင္ပါဘူး။ မနက္ၾက
မွကားေပၚကခ်ၿပီးလင္းလက္
ပစၥည္းေတြကို႐ြာကိုပို႔ေပးၾကတယ္။
႐ြာလူႀကီးက
“ဟာ ဆရာ မေန႔ညကညနက္တယ္
ဗ္”
“ဟုတ္တယ္ဥကၠဌႀကီး”
“ညနက္ႀကီးကားေမာင္းရတာဒီလမ္းေတြနဲ႔အဆင္မေျပဘူးဆရာ၊ညနက္
မယ္ဆိုရင္ျပန္မလာပါနဲ႔”
“ျပန္မလာလို႔မျဖစ္ဘူးဗ်၊လင္းလက္
ကပါလာေသးတယ္”
“လင္းလက္ကသူ႔အသိအိမ္သူအိပ္
လိမ့္မယ္။အရင္ကလဲသြားေနၾကပဲ”
“ေတာ္ၾကာခင္မ်ားႏွင့္႐ြာသားေတြေပါက္ကရေတြးရင္လင္းလက္ကနစ္
နာမွာဗ်”
“မေတြးရပါဘူးဆရာရယ္။ဆရာႏွင့္
လင္းလက္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုယုံ
ၾကည္ပါတယ္”
“ဥကၠဌႀကီး ဟိုမွာလင္းလက္လာေနၿပီ”
လင္းလက္လဲ႐ြာလူႀကီးေတြကိုမွာစရာရွိတာေတြမွာသလိုက်ေနာ္လဲတပည့္ေတြကိုမွာရတယ္။
ေနာက္သုံးရက္ဆိုရင္ေတာ့ယာယီတဲေတြေဆာက္လို႔ၿပီးစီးေတာ့မယ္၊မီး
ဆင္ေပးဖို႔မွာထားၿပီးေရစက္ေတြအဆင္ေျပမေျပစမ္းေမာင္းထားဖို႔မွာ
ထားၿပီးလင္းလက္နဲ႔ၿမိဳ႕ေပၚတစ္
ေခါက္သြားရျပန္ေတာ့တယ္။
သူ႔အတြက္လိုအပ္တဲ့ဟာေတြကိုမွာ
ၿပီးလင္းလက္ကိုေဆး႐ုံကိုပို႔လိုက္တယ္။က်ေနာ္ကသြားစရာမရွိတာ
ႏွင့္ၿမိဳ႕ေပၚကအဆင့္ျမင့္တည္းခိုခန္း
မွာခနဝင္နားေတာ့တယ္။မေန႔ညကအိပ္ေရးပ်က္ထားတာမို႔အားျဖည့္
တဲ့သေဘာပါပဲ။မေန႔ညကမွာထားတဲ့ပစၥည္းမ်ားမနက္ျဖန္မနက္
ေရာက္မည္ဆို၍ညအိပ္ရေတာ့မည္ကိုႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားရေတာ့တယ္။ညေနအထိလင္းလက္ဆီကသတင္းမရေတာ့က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဖုန္းဆက္ရာအသံတိုးတိုးျဖင့္အစည္းအေဝးၿပီးေတာ့မည္။တနာရီခန္႔
ၾကာလွ်င္လာေခၚဟုသာေျပာၿပီး
ဖုန္းခ်သြားသျဖင့္ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးတနာ
ရီၾကာေသာအခါလင္းလက္ဆီကို
သြားလိုက္သည္။လင္းလက္ကေဆး႐ုံကေစာင့္ေနၿပီးဖုန္းဆက္သည္ႏွင့္
ထြက္လာသည္။
“ကိုေဇာ္မိုး ဒီေန႔လဲက်မတို႔ေနာက္
က်ျပန္ၿပီ”
“ေနာက္က်တာကအေရးမႀကီးဘူး၊
မေန႔ကမွာထားတဲ့ပစၥည္းေတြမနက္
ေစာေစာေရာက္မယ္တဲ့”
“ျမန္ျမန္ရတာဘုရားမတာပဲ”
“အင္း “
“အယ္အဲဒါဆိုမနက္ျဖန္တစ္ေခါက္
လာရအုံးမယ္ဆိုရင္ဘယ္ျဖစ္မလဲ
ကိုေဇာ္မိုးအရမ္းပင္ပန္းေနမွာပဲ”
“မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ၊လာရမွာေပါ့”
“ခုလဲညနက္မွေရာက္မယ္ဆိုရင္မ
ထူးေတာ့ဘူးၿမိဳ႕ေပၚမွာပဲညအိပ္ၿပီးမနက္က်မွပစၥည္းေတြယူၿပီးျပန္ရင္”
“လင္းလက္အဆင္ေျပမလား”
“ဘာလို႔မေျပရမွာလဲ၊ခါတိုင္းလဲ
လင္းလက္လုပ္ေနၾကပဲကို”
“အဲဒါဆိုလဲၿပီးေရာေလ၊လင္းလက္
လဲမနားရေသးဘူးမဟုတ္လား”
“နားခ်င္တယ္၊လူကညီးစီစီႀကီးျဖစ္
ေနၿပီ၊ဒါနဲ႔ကိုေဇာ္မိုးေန႔လည္က
ဘယ္မွာသြားေနတာလဲ”
“က်ေနာ္ဟိုတယ္မွာ”
“ဟင္၊တကယ္”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊တေန႔လုံးကားေပၚ
မွခ်ည္းမထိုင္ႏိုင္သလို၊လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာလည္းမထိုင္ခ်င္ေတာ့ဟို
တယ္မွာပဲနားလိုက္တာ”
“အင္းအဲဒါလဲေကာင္းသားပဲ”
“လင္းလက္ကိုအားနာေနတာ၊လင္း
လက္ကက်ေနာ္နဲ႔ဟိုတယ္မွာလိုက္
တည္းလို႔ျဖစ္ပါ့မလား”
“ျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါဆိုလဲလိုက္ခဲ့ေလ၊ေရခ်ိဳးၿပီးမွ
အျပင္မွာထမင္းထြက္စားမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဟိုတယ္မွာလင္းလက္အတြက္တစ္ခန္းမွာၿပီးလင္းလက္ကိုထားလိုက္တယ္။လင္းလက္ေရခ်ိဳးၿပီးအဝတ္
အစားလဲကာက်ေနာ့္အခန္းတံခါး
လာေခါက္ေတာ့မွက်ေနာ္လဲအျပင္
ထြက္ခဲ့တယ္။ထမင္းစားရင္းနဲ႔ပင္
“ကိုေဇာ္မိုး လည္းက်မနဲ႔ေပါင္းမွ
ပင္ပန္းရၿပီ”
“မပင္ပန္းပါဘူးဗ်ာ”
“လင္းလက္ကအရမ္းအားနာေနတာ၊လူလဲပင္ပန္းပိုက္ဆံလဲကုန္တယ္”
“ရပါတယ္ဗ်ာ၊႐ြာသားေတြက်န္းမာမွက်ေနာ့္အလုပ္လဲအဆင္ေျပမွာ၊
သူတို႔တစ္ခုခုျဖစ္ရင္က်ေနာ္တို႔အလုပ္လဲရပ္နားၿပီးျပန္ရရင္ဒီထက္ပိုကုန္က်မွာပဲ”
“အင္းေပါ့”
“က်ေနာ္ကလင္းလက္ကိုပဲသနားေနတာ”
“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔”
“လင္းလက္ပုခုံးမွာထမ္းထားရတဲ့
ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးေတြကႀကီးလြန္း
တယ္၊ခုျပန္လာတဲ့လူေတြမေျပာ
ေကာင္းမဆိုေကာင္းဗ်ာ၊ေရာဂါပိုးပါ
လာရင္လင္းလက္တို႔လိုေဆးကုသ
တဲ့က်န္းမာဆရးဝန္ထမ္းေတြကအရင္ထိမွာ၊ပစၥည္းေတြမစုံမလင္နဲ႔မို႔
တကယ္လဲစိတ္ပူေနတာ”
“လင္းလက္အတြက္စိတ္ပူတာ
ေက်းဇူးပါပဲရွင္”
လင္းလင္တကယ္ပဲစိတ္ထဲၾကည္ႏူး
မိတယ္။ကိုေဇာ္မိုးကလင္းလက္ကို
စိတ္ရွည္ၿပီးကူညီေပးသလို၊စိတ္လဲ
ပူေပးေနတယ္။တကယ္ပါပဲ၊ေရာဂါ
ေတြစျဖစ္လာၿပီဆိုကတည္းကလင္း
လက္စိတ္ေတြမြန္းၾကပ္ၿပီးေလးလံ
ေနခဲ့တယ္။မိမိစြမ္းအားရွိသ၍႐ြာကိုကူညီခ်င္ခဲ့တယ္။ဘာမွျပည္စုံမႈ႕့မရွိတဲ့႐ြာေလးအတြက္စိတ္ပင္ပန္းခံၿပီးအားလုံးအဆင္ေျပေအာင္ရွိတဲ့အားနဲ႔႐ုန္းကန္ခဲ့တာလူကလဲခ်င္ေနၿပီ။လူပဲေလအခက္အခဲရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ
စိတ္ပင္ပန္းလူပင္ပန္းျဖစ္ရေတာ့
နားခိုစရာတစ္ခု၊အားကိုးစရာ၊တိုင္
ပင္စရာတစ္ခုလိုအပ္ပါတယ္။အခု
ေတာ့နီးနီးကပ္ကပ္တိုင္ပင္လို႔ရတဲ့
ကိုေဇာ္မိုးႀကီးတစ္ေယာက္ရွိလာ
ေတာ့အားရမိတယ္။အားကိုးမိတယ္။ခြၽဲႏြဲ႕မေျပာတတ္တဲ့ေယာက္်ား၊စီး
ပြားေရးသမားပီပီတိတိက်က်လမ္း
ၫႊန္တတ္တဲ့ေယာက္်ားတစ္
ေယာက္ကလင္းလက္ရဲ႕စိတ္ထဲမသိလိုက္ပဲဝင္ကာေနရာယူလာခဲ့တယ္။
သို႔ေသာ္လည္းမေမ်ာ္မွန္းႏိုင္တဲ့ဘဝ
ေတြကကြာျခားလြန္းလွတယ္ေလ။လင္းလက္ဟိုတယ္ကိုေရာက္ၿပီး
ပင္ပန္းေပမယ့္အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါ
ဘူး။ဒီေတာ့လဲမေနႏိုင္စြာပဲကိုေဇာ္
မိုးရဲ႕အခန္းတံခါးကိုသြားေခါက္
လိုက္တယ္
“ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္”
“ဘယ္သူလဲ”
“လင္းလက္ပါ”
“က်ီ”
တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတုကိုေဇာ္မိုးက
ဂ်ာစီဝတ္ၿပီးေဘာင္းဘီတိုႏွင့္အခန္း
ဝကေပၚလာတယ္။
“လာေလ လင္းလက္၊အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလား”
“အိပ္မေပ်ာ္လို႔ကိုေဇာ္မိုး”
လင္းလက္အခန္းထဲဝင္ၿပီးထိုင္ခုံ
ေပၚထိုင္လိုက္တယ္”
“ဘာေတြမ်ားေတြးေနလို႔လဲ”
“ေနာက္ရက္ေတြဘာလုပ္ရမလဲေပါ့
ကိုေဇာ္မိုးရယ္”
“ေအာ္”
“ကိုေဇာ္မိုးကေရာဘာေတြလုပ္ေန
တာလဲ”
“Wifi freeရေတာ့အေခြေတြေဒါင္း
ေနတာပါ”
“ဟင္ ကိုေဇာ္မိုးကဒါေတြလဲဝါသနာ
ပါတယ္လား”
“ခုအားေနတာနဲ႔ေတာထဲေရာက္ရင္တပည့္ေတြအတြက္ကူးေနတာပါ”
“တပည့္ေတြအတြက္လဲေတြးတာပဲ”
“သူတို႔ေပ်ာ္ဖို႔လဲလိုတယ္ဗ်။မိသားစုေတြနဲ႔ခြဲလာရတဲ့လူေတြလဲပါတယ္
မဟုတ္လား၊ညက်ရင္သူတို႔အတြက္ကဒါကအပန္းေျဖေပါ့”
“ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္ပါတယ္၊လင္း
လက္ကေတာ့ေနာက္ထပ္လုပ္ရမယ့္
အလုပ္ေတြကိုေတြးေနတာ”
“အင္း..လုပ္စရာေတြကေတာ့မ်ားသားပဲ၊ဟိုလူေတြမေရာက္လာခင္ပိုးသတ္ေဆးျဖန္းထားရမယ္။
အမႈိက္ေတြစနစ္တက်စြန္႔ပစ္ရမယ္”
“အေသးစိပ္ေတြကအစေျပာရမွာပဲ”
“ဟုတ္တယ္၊အဓိကသူတို႔လိုက္ၿပီး
လုပ္ခ်င္လာေအာင္ေျပာရမွာေပါ့”
“က်မစိုးရိမ္တာတစ္ခုရွိတယ္။တ
ခ်ိဳ႕ကအိမ္ေထာင္ရွင္ေတြပါတယ္။ကေလးေတြမိသားစုေတြ”
“ေစာင့္ၾကည့္ကာလဆယ့္ေလးရက္ေတာ့သည္းခံၾကေပါ့”
“ၿပီးမွအတိုးခ်ၿပီးခ်စ္ၾကေပါ့ဗ်ာ”
“အာ ကိုေဇာ္မိုးကလဲ”
“ဟုတ္တယ္ဗ်။သူတို႔လဲျမင္သာျမင္
ရမၾကင္ရတဲ့ဘဝေတြျဖစ္ေနမွာ”
“ကိုေဇာ္မိုးေႏွာ္ေျပာေလဆိုးေလ”
“ဟာ က်ေနာ္ က..အာေဆာရီး၊သ
ေဘာ႐ိုးနဲ႔ေျပာတာပါ”
“သိတယ္ကိုေဇာ္မိုးကတပည့္ေတြ
ကိုဒီလိုပဲေျပာေနၾကတယ္ဆိုတာ
လင္းလက္လဲၾကားပါတယ္”
“ဟားးဟားးဒီလိုပဲလင္းလက္၊လူဆိုတာအလုပ္ခ်ည္းခိုင္းေနလို႔မရသလို၊သူတို႔ေပ်ာ္ဖို႔႐ႊင္ဖို႔လဲစေနာက္ေပးရတာေလ”
“ကိုေဇာ္မိုးတို႔ေျပာတာမ်ိဳးကတျခား
လူေတြအတြက္က်ေတာ့ၾကားရတာ
တမ်ိဳးပဲ”
“ဟားးးမၾကားဖူး၊မေတြးဖူးလို႔ပါ၊
တကယ္ကအမွန္တရားေတြ”
“အာ ကိုေဇာ္မိုးကလဲလင္းလက္က
ဘယ္သိမလဲ”
“ေခတ္ပညာတတ္ေတြပါလင္းလက္
ေတြးၾကည့္ရင္ေျပးၾကည္ြသလိုျမင္
တယ္ ဟားးဟားး”
“အာေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ေျပးမွပဲ”
“ဘယ္ေျပးမလဲလင္းလက္ကလဲ
က်ေနာ္မေျပာေတာ့ပါဘူး”
“လင္းလက္ကလိင္အေၾကာင္းမသိ
တာမွမဟုတ္တာ၊ဒါေပမယ့္ကိုေဇာ္
မိုးေျပာေနပုံကတစ္တစ္ခြခြႀကီးဆို
ေတာ့”
“ေဆာရီးေဆာရီးး”
တကယ္ပဲလင္းလက္လဲရယ္ခ်င္
သြားတယ္၊ကိုေဇာ္မိုးျပာျပာသလဲ
ေတာင္းပန္ေနတဲ့ပုံကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
ေပါ့။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ေဆးပညာဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္လိင္ဆိုတာေတာ့မသိပဲဘယ္ေနမလဲ။
လူေရွ႕သူေရွ႕ေတာ့ဘယ္လိုေျပာမလဲ။ခေလးမီးဖြားတဲ့ကိစၥမ်ိဳး၊သားဆက္ျခားကိစၥမ်ိဳးဆိုေတာ့တမ်ိဳး
ေပါ့။ကိုေဇာ္မိုးနဲ႔ခဏတာေျပာရေပမယ့္စိတ္ေပါ့ပါးတာေတာ့အမွန္၊မိမိ
အတြက္အၿမဲဂ႐ုထားၿပီးစိတ္ပူပန္
ေပးေတာ့လင္းလက္ေက်နပ္မိတယ္။
“ကိုေဇာ္ လင္းလက္တစ္ခုေမးခ်င္
တယ္သိလား”
“ဘာေမးမလို႔လဲလင္းလက္”
“ဘာလို႔အိမ္ေထာင္မျပဳေသးတာလဲ
အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ့္အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ”
“ဒါဆိုလင္းလက္ကေရာဘာလို႔အိမ္
ေထာင္မျပဳတာလဲ၊လင္းလက္အ
သက္လဲ၃၀ေလာက္ရွိေနၿပီပဲ”
“လင္းလက္အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့
ဘူးဆုံးျဖတ္ထားတာ”
“ဘာလို႔လဲ”
“အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ဒီအ႐ြယ္
ကေနာက္က်သြားၿပီ၊က်မအသက္
ကဟိုင္းေနၿပီေလ၊ကိုေဇာ္တို႔
ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔မတူဘူး”
“ႏွေျမာစရာႀကီးလင္းလက္”
“ဟာဟ.ဘာကိုႏွေျမာတာလဲကိုေဇာ္မိုးရယ္”
“လင္းလက္ဒီအ႐ြယ္ကိုပဲအရမ္း
က်က္သေရရွိေနတာပဲေလ”
“ေျမႇာက္မေနနဲ႔ကိုေဇာ္မိုးအ႐ြယ္ငယ္
တုန္းကေတာင္ႀကိဳက္တဲ့သူမရွိခဲ့ဘူး”
“မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီးပဲ”
“တကယ္ပါဆို လူကပိန္ေသးေသး
ေလရယ္”
“ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ”
တေျဖးေျဖးႏွင့္ကိုေဇာ္မိုးစိတ္ဓာတ္ကိုသိေလသေဘာက်ေလ၊စီးပြား
ေရးသမားဆိုေပမယ့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ႐ိုးသားတဲ့အရာကေပၚလႊင္တယ္။
ပြင့္လင္းတယ္။လူတဖက္သားကို
ကူညီတတ္တယ္။လင္းလက္လဲသူ
နဲ႔ေနမွစိတ္ေတြေပါ့ပါးလာခဲ့တယ္။
ဒီလိုႏွင့္တဲေတြလည္းၿပီးၿပီ၊ျပည္
ေတာ္ျပန္ေတြကိုႀကိဳဖို႔လုပ္ရတယ္။
ကိုေဇာ္မိုးဆီကကားကိုပဲအကူအညီ
ေတာင္းရတယ္။လာတဲ့လူေတြကို
ပိုးသတ္ေဆးျဖန္း၊အပူခ်ိန္စစ္ၿပီး
ကားေပၚတင္ေခၚလာၿပီးေနရာခ်
တယ္။အားလုံးအဆင္တေျပပါပဲ။
လင္းလက္ကေန႔တိုင္းပဲျပည္ေတာ္
ျပန္စခန္းကိုသြားရတယ္။စိတ္မ
ေကာင္းစရာတစ္ခုကေတာ့လင္း
လက္ကတခ်ိဳ႕ေသာသာမာန္ေဝဒနာရွင္ေတြအတြက္ေတာ့အဲဒီစခန္းကို
မျဖစ္မေနသြားရသူဆိုေတာ့႐ြာက
တခ်ိဳ႕လူေတြကအသံထြက္လာ
တယ္။
ဆရာမကိုယ္တိုင္ကူးစက္ခံေနရရင္
တစ္႐ြာလုံးကုန္မွာပဲဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့
လင္းလက္နားလည္ပါတယ္ေလ။
အျပစ္မေျပာရက္ပါဘူး၊ဒါေတာင္မွ
ကူးစက္ေရာဂါလကၡဏာမျပေသး
လို႔ပါ။
“လင္းလက္ဘာျဖစ္တာလဲ”
“ကိုေဇာ္ေရ႐ြာကက်မကိုအသံထြက္
လာလို႔စိတ္ညစ္ေနတာ”
“ဘာသံထြက္လို႔လဲ”
“လင္းလက္ကသူတို႔ဆီသြားရတာ
ေလ၊သူတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္လင္းလက္ကိုလဲကူး
ၿပီေပါ့။သူတို႔ကိုသာသီးျခားေစာင့္
ၾကည့္ေပမယ့္လင္းလက္ပဲ႐ြာကိုအ
ဝင္အထြက္ရွိသူျဖစ္တဲ့အတြက္လင္း
လက္ကိုကူးရင္သူတို႔တစ္႐ြာလုံးေသ
မယ္လို႔ေျပာၾကတယ္”
“ေအာ အင္းေပါ့၊
အစိုးရိမ္လြန္တဲ့သူ
လဲရွိမွာပဲေလ၊လင္းလက္ကမ
ေၾကာက္ဘူးလား”
“ေၾကာက္တာေပါ့ကိုေဇာ္၊လင္း
လက္လဲအသက္နဲ႔ပဲဥစၥာ၊ခုေတာ့
စိတ္ညစ္တယ္ကိုေဇာ္ရယ္”
“မညစ္ပါႏွင့္ဗ်ာ။စမိတဲ့အလုပ္ဆုံးတဲ့အထိလုပ္ရမွာပဲ၊လင္းလက္
လိုေဆးပညာဝန္ထမ္းရွိလို႔ဒီ႐ြာ
ေလးကက်န္းမာေရးအဆင္ေျပရ
တာ”
“ဒါေပမယ့္..”
“လင္းလက္အတြက္အဆင္မေျပရင္တစ္ေနရာထပ္ေဆာက္ေပးမယ္”
“ကိုေဇာ္လဲ လင္းလက္ကိုမယုံခ်င္
ေတာ့ဘူးလား”
“မဟုတ္ရပါဘူးလင္းလက္ရယ္ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုေဇာ္ရင္ခြင္ထဲထားလိုက္
ခ်င္ေသး”
“ကိုေဇာ့္ကိုကူးရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ကိုယ္ခံအားေကာင္းရင္မကူးဘူး
ေလ”
“ေျပာလို႔မရပါဘူးကိုေဇာ္”
“ဒါေပမယ့္လင္းလက္အတြက္
ကိုေဇာ့္စိတ္ေစတနာကေတာ့အမွန္”
“ယုံပါတယ္ကိုေဇာ္”
“ဒါျဖင့္လဲကိုေဇာ္တဲ့ေျပာင္းခဲ့”
“အာျဖစ္ပါ့မလား”
“ျဖစ္ပါတယ္၊က်ေနာ့ေဘးအခန္း
တစ္ခန္းရွိတာပဲ”
“ကိုေဇာ္အေနအထိုင္ၾကပ္မွာစိုး
တယ္”
“က်ေနာ္ေျပာရမယ့္စကားပါဗ်ာ”
“လင္းလက္႐ြာလူႀကီးနဲ႔ေျပာရအုံး
မယ္”
“အင္းပါ လင္းလက္အဆင္ေျပသ
လိုလုပ္”
ညေနက်ေတာ့လင္းလက္ႏွင့္အတူ
႐ြာလူႀကီးမ်ား လိုက္လာၾကသည္။
“ဆရာကိုေရာ၊ဆရာမေလးကိုေရာအားေတာ့နာတယ္ဆရာရယ္၊က်
ေနာ္တို႔႐ြာသားေတြကစိုးရိမ္လြန္ေန
တာ”
“႐ြာလူႀကီးလဲပါတယ္မဟုတ္လား”
“အာ အဲလိုမဟုတ္ရပါဘူး”
“လင္းလက္ဒီမွာေနမယ္ဆိုရင္က်
ေနာ့္အခန္းေဘးကအခန္းလြတ္ေန
လို႔ရတယ္”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
႐ြာလူႀကီးမ်ားျပန္သြားၾကၿပီး
က်ေနာ့္ဝန္ထမ္းေတြကအခန္း
ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားၾကတယ္။
“အားနာလိုက္တာ၊ကိုေဇာ့္ဝန္ထမ္း
ေတြေနရာေ႐ႊ႕သြားၾကၿပီ”
“လင္းလက္ဆီကေရာဂါကိုေဇာ္ပဲ
ယူမယ္၊အကူးခံမယ္၊တပည့္ေတြကိုေတာ့အကူးမခံႏိုင္ဘူး”
“ေတာ္ပါ ၊လူ႐ိုးႀကီးထင္ေနတာ
စကားကအရမ္းတတ္တယ္”
“ဟားးးဟားး
ကဲနားပါဗ်ာ၊ညတစ္ေခါက္သြားရ
အုံးမယ္မဟုတ္လား”
“ဟင့္အင္းမသြားေတာ့ဘူး၊ဗိုက္
ေအာင့္တတ္တဲ့လူနာအတြက္ေဆး
ေပးခဲ့ၿပီ”
“ဟုတ္ လင္းလက္”
ထိုေန႔ကလင္းလက္အိပ္ရတာအ
ဆင္မေျပပါ၊အိပ္ရာအေျပာင္းအလဲ
ေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သလို၊အေတြးေတြ
ေၾကာင့္လဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ေစတနာ
ေတြနဲ႔တ႐ြာလုံးအေပၚလုပ္ကိုင္ခဲ့ေပ
မယ့္မိမိဘက္က်ေတာ့ငဲ့ညာမႈ႕မရွိ
တဲ့တခ်ိဳ႕လူေတြကိုမ်ားစိတ္နာ
ရေလမလားေတြးမိလို႔ေနျပန္တယ္။
အိပ္မရေတာ့အျပင္ကိုထြက္ၿပီး
ၾကည့္လိုက္တယ္။လေရာင္ေအာက္
မွာမီးစက္သံသဲ့သဲ့ေလးၾကားရ
တဲ့ဆီေငးေမာၾကည့္မိျပန္တယ္။
“အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလားလင္းလက္”
“ဟုတ္တယ္ကိုေဇာ္”
“အိပ္ရာအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္
ျဖစ္မွာပါ”
“အဲလိုပဲထင္ပါတယ္ကိုေဇာ္”
“စိတ္မညစ္ပါနဲ႔လင္းလက္”
“စိတ္ညစ္တာထက္အားငယ္မိတယ္
တကယ္တမ္းျဖစ္လာရင္ကိုယ့္ဘက္မွာဘယ္သူမွမရွိၾကတာ”
က်ေနာ္လင္းလက္အနားကပ္သြား
ၿပီးမွသူ႔ပုခုံးေပၚလက္ႏွင့္ကိုင္လိုက္ကာအခ်ိန္တန္ရင္ကိုယ့္ေစတနာကို
နားလည္လာမွာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ကိုေဇာ္ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္”
“ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူး၊အ
ခက္အခဲျဖစ္ခ်ိန္မွာတြဲလက္ေတြခိုင္
ၿမဲမွျဖစ္မယ္”
“ဟုတ္”
ကိုေဇာ့္မ်က္ႏွာကိုလင္းလက္ေမာ့
ၾကည့္လိုက္သည္။ကိုေဇာ့္အနမ္း
တခ်က္ကလင္းလက္နဖူးေပၚက်
ေရာက္လာသည္။လင္းလက္လည္း
ၾကည္ျဖဴစြာပင္အနမ္းခံလိုက္ေပ
ေတာ့သည္။
“အိပ္ေတာ့လင္းလက္ကိုယ္တို႔အား
ျပည့္ေနမွျဖစ္မယ္”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
ကိုယ့္အိပ္ခန္းကိုကိုယ္စီဝင္ခဲ့ၾက
သည္။ကိုေဇာ္အခန္းႏွင့္လင္းလက္အခန္းကဝါးထရံတစ္ခ်ပ္သာျခား
သည္။ကိုေဇာ္လိုက္လာျခင္းမရွိ
သည္ကိုလင္းလက္သိၿပီးျဖစ္သည္။
စိတ္ေအးလက္ေအးအိပ္လို႔ရသည္။
သို႔ေသာ္ရင္ထဲသို႔ကိုေဇာ္လိုက္လာ
ခဲ့သည္။ရင္ထဲေႏြးသြားသလိုခံစား
လိုက္ရသည္။ထိုညကအိမ္မက္ထဲ
ကိုေဇာ္လိုက္လာသည္။အနမ္းတို႔
ေပးသြားသည္။လင္းလက္လည္း
အိပ္မက္ထဲ၌ၾကည္ႏူးေနသည္။
မနက္မိုးလင္းေသာအခါမွလင္း
လက္ႏိုးလာသည္။ကိုေဇာ္ႏိုးေနၿပီး
ေရခ်ိဳးသံၾကား၍ေရခ်ိဳးသံမၾကား
ရမွထြက္လိုက္သည္။ကိုေဇာ္ေရခ်ိဳး
ၿပီးသဘက္သုတ္ၿပီးသူ႔အခန္းဝင္
သြားသည္။လင္းလက္လည္းေရခ်ိဳး
ခန္းထဲဝင္၍ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးရင္းညကအိမ္မက္ကိုသတိရလိုက္သည္။ရယ္ခ်င္သလိုျဖစ္ၿပီးရင္လဲခုန္သြားရသည္။ေရခ်ိဳးၿပီး
ကိုေဇာ့္ေရွ႕ကျဖတ္ရသည္။ရင္
လွ်ားထားေပမယ့္သဘက္ပတ္ထား၍သာေတာ္ေသးသည္။
“မနက္စာျပင္ထားၿပီးၿပီလင္းလက္
ၿပီးရင္လာစားေလ”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
လင္းလက္လည္းျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ပင္ျပင္လိုက္ရသည္။ၿပီးသည္ႏွင့္
ကိုေဇာ္ေစာင့္ေနေသာစားပြဲကိုဝင္
ထိုင္လိုက္သည္။ထမင္းေၾကာ္ႏွင့္
ၾကက္ဥေၾကာ္ ရွိသည္။
“ေကာ္ဖီရွိတယ္လင္းလက္၊မုန္႔က
ေတာ့ပုံးထဲမွာ”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
ထမင္းေၾကာ္ကိုယူစားလိုက္ၿပီး
ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္သည္။
“ကိုေဇာ့္တပည့္ေတြအလုပ္ထဲသြား
ၾကၿပီလား”
“ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ”
“မေတြ႕လို႔”
“ထမင္းခ်က္တဲ့လူေတြပဲစားဖို
ေဆာင္မွာရွိတယ္။က်န္တဲ့လူေတြကအလုပ္သြားၿပီ”
“ကိုေဇာ္သြားစရာလိုေသးလား”
“သြားမွာေပါ့”
“သူတို႔ေတြရဲ႕က်န္းမာေရးဘယ္လိုစီ
စဥ္ထားလဲ”
“ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့အလုပ္
လုပ္လို႔ရပါေသးတယ္ေလ၊က်န္းမာ
ေရးကေတာ့လက္ေဆးၿပီးႏွာေခါင္း
စည္းတပ္ေပါ့၊ဒီေန႔တစ္ခုစီစဥ္ထား
တယ္။အျပင္ကျပန္လာရင္ပိုးသတ္
ေဆးျဖန္းခံရမယ္”
“အားလုံးလား”
“ဟုတ္တယ္”
“တကယ္လို႔အလုပ္နားရရင္ဘယ္
လိုလုပ္မလဲ”
“တကယ္တမ္းကအလုပ္နားရမွာပဲ
ေၾကာက္တာ၊အလုပ္ထဲမွာ သူ႔ေနရာ
ႏွင့္သူေနၾကတာ၊အလုပ္နားရင္လူ
စုသလိုျဖစ္မွာေပါ့”
“အာ့လဲဟုတ္သားပဲ”
“ခုေတာင္လူစုၿပီးတီဗီၾကည့္လို႔မရ
ဘူးေလ”
“သူတို႔အပန္းေျဖဖို႔က်ေတာ့ဘယ္လိုစီစဥ္ထားရလဲ”
“တာဝန္ခံေတြဆီကိုမူဗီေတြေပးထား
တာ၊ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ၾကည့္က်
ေပ့”
“လင္းလက္လဲကူးခ်င္တယ္၊ဟိုက
လူေတြပ်င္းေနရင္ၾကည့္လို႔ရေအာင္”
“ကူးေပးလို႔ရပါတယ္၊External
Hardiscရွိတယ္၊ကြန္ျပဴတာထဲက
ေနကူးယူေပါ့”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
“ကိုေဇာ့္ကြန္ျပဴတာထဲကေနကူးရ
မလား”
“ဟုတ္တယ္၊ခုကူးထားမလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
ကြန္ျပဴတာယူၿပီးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္
“ဘယ္မွာထားလဲကိုေဇာ္”
“Dထဲမွာပဲမူဗီလို႔ေရးထားတယ္”
လင္းလက္ရွာၾကည့္ရာဇာတ္ကား
ေပါင္းေတာ္ေတာ္ေတြ႕ရသည္။
တခ်ိဳ႕ကားေတြထဲမွာနန္းတြင္း18+ေတြလည္းပါသည္။
“အာ ကိုေဇာ္ ဟိုကားေတြလဲပါေန
ပါလား”
“အစုံေပါ့ဗ်ာ”
“လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္ၿပီးဒီလိုကားေတြလဲ
ထည့္ထားရလားကိုေဇာ္”
“လူပဲဗ်ာ၊စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္
ၾကည့္တာပဲ”
“တပည့္ေတြသိရင္ရွက္စရာႀကီး”
“ဒီကိစၥကရွက္စရာမွမဟုတ္တာ”
“သိသာမျမင္ေစနဲ႔ေလကိုေဇာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ”
ရယ္ေတာ့ရယ္ခ်င္သား၊ဒါမ်ိဳးကား
ေတြၾကည့္ၿပီးဘာမ်ားလုပ္ေနပါ
လိမ့္….
လင္းလက္ကူးခ်င္တဲ့ဇာတ္ကားမ်ား
ကိုေ႐ြးကူးလိုက္သည္။
“လင္းလက္သြားရင္က်ေနာ္လိုက္ပို႔
ေပးပါ့မယ္”
“ရတယ္မပို႔နဲ႔ကိုေဇာ္”
“ဘာလို႔လဲဗ်ာ”
“ကိုေဇာ္ကိုလဲလူေတြေရွာင္မွာစိုး
တာ”
“ကိုေဇာ္ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူး”
“ကိုကိုေဆးေသာက္ၿပီးၿပီလား”
တာဝန္ခံညီေလးလာၿပီးေျပာေတာ့
“ေအးမေသာက္ရေသးဘူး”
“ေမ့ေနမွာစိုးလို႔”
“ေအးပါကြာ”
“က်ေနာ္ဝင္ယူလိုက္မယ္”
“ေအးေအး”
ေဆးဝင္ယူၿပီးေရခြက္ပါယူလာေပးေတာ့လင္းလက္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ကိုေဇာ္ေဆးေတြမ်ားလွခ်ည္လား”
“ေလးလုံးထဲပါ”
“ေနမေကာင္းလို႔လား”
“ပုံမွန္ေသာက္ေနရတဲ့ေဆးေတြပါ”
“ေအာ”
လင္းလက္စိတ္ဝင္စားသြားရသည္။
“လင္းလက္သြားရအုံးမယ္”
“လာေလ က်ေနာ္ပို႔ခဲ့မယ္”
လင္းလက္နဲ႔က်ေနာ္ကားေပၚတက္ခဲ့ၿပီးစခန္းဆီသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္
လင္းလက္ကိုပို႔ခဲ့သည္။အလုပ္ထဲ
ေရာက္ၿပီးကားကိုရပ္ကာအလုပ္ထဲကိုၾကည့္သည္။လိုအပ္သည္မ်ား
မွာၿပီးထပ္မံလုပ္ရမည့္အလုပ္မ်ားအတြင္လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကို
လာေရာက္ေသာေက်ာက္ကားမ်ား
အားမွာရန္၊ျဖစ္ႏိုင္ကညဘက္ကိုပါ
လာေရာက္ပို႔ရန္၊မွာခဲ့လိုက္ရသည္။
ေရာက္ရွိပစၥည္းမ်ားကိုေနရာတက်ထားရွိေစရန္လမ္းကိုမပိတ္ေစပဲအေရးေပၚကာလသုံးစြဲႏိုင္ရန္၊ျပဳလုပ္ၿပီးလမ္းမ်ားကိုလဲအေရးေပၚကားမ်ားျဖတ္သန္းလိုကျဖတ္သန္းႏိုင္ရန္စီစဥ္ထားလိုက္သည္။
ထိုေနာက္နားေနစခန္းကိုျပန္ၿပီး
တြက္ခ်က္မႈ႕မ်ားဓာတ္ပုံမွတ္တမ္း
မ်ားကိုစနစ္တက်ကြန္ျပဴတာထဲ
သြင္းထားလိုက္သည္။ေန႔လည္စာ
စားရန္အတြက္ျပင္ဆင္ထားေသာ
စားေသာက္စရာမ်ားကိုစားၿပီးလင္း
လက္ရွိရာကိုသြားေရာက္ရင္းျပည္
ေတာ္ျပန္စခန္းအတြက္လိုအပ္ေသာစက္သုံးဆီမ်ားကိုပို႔ေပးမည္ဟုေျပာခဲ့သည္။႐ြာလူႀကီးမ်ားကလည္း
ေနာက္ထပ္ဆယ္ရက္တာမွ်ၾကာ
ေသာအခါေစာင့္ၾကည့္ကာလၿပီးဆုံး
မည္ဟုထင္ေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ၿပီး
က်ေနာ့္ကိုလည္းအားနာေၾကာင္း
ေျပာေနပါေသးသည္။ညေနေရာက္
ေတာ့လင္းလက္ကက်ေနာ့္တဲဆီျပန္
ေရာက္လာသည္။လက္မ်ားေဆး
ေၾကာၿပီးမွတဲထဲဝင္လာရာ
“လင္းလက္ေရ အဝတ္ေတြလည္း
လဲလိုက္ဦး၊ေရေတာ့မခ်ိဳးနဲ႔ဦး၊အပူရွပ္ၿပီးဖ်ားေနမယ္
“ဟုတ္ကဲ့ကိုေဇာ္”
လင္းလက္သေဘာက်စြာၿပဳံးလိုက္သည္။က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းတစ္
ေယာက္ကိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာေနသည္မ
ဟုတ္လား၊ဒါေပမယ့္ေက်နပ္မိသည္
အဝတ္မ်ားလဲလွယ္ဝတ္ၿပီး တဲအ
လယ္ယာယီ႐ုံးခန္းေနရာကိုသြား
လိုက္သည္။
“အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လားလင္းလက္”
“ေျပပါတယ္၊အားလုံးလဲေျပာသလို
လိုက္နာၾကပါတယ္၊တခ်ိဳ႕ေသာလူ
ေတြကခရီးသြားလာၿပီး ေရေျမအ
ေျပာင္းအလဲႏွင့္ရာသီဥတုပူလို႔ေနမယ္ဝမ္းသြားၾကတယ္၊႐ြာကလည္း
သန္႔ေအာင္ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနတဲ့
ၾကားက”
“အင္းျဖစ္တတ္တာေပါ့၊အဆင္ေျပေအာင္စီစဥ္ရမွာေပါ့၊အားလုံးအ
တြက္ပဲကို”
“တခ်ိဳ႕ေဆးေတြလိုအပ္ေနေသး
တယ္ကိုေဇာ္”
“ဟုတ္လား၊သြားဝယ္ရမလား”
“ဝယ္ခ်င္တာေပါ့၊ဒီညေနသြားရင္
ေကာင္းမလားေတြးေနတာ”
“ေအာ သြားဝယ္ခ်င္ရင္လိုက္ပို႔
ေပးမယ္”
“ကိုေဇာ္ေရာဘာေတြလုပ္ေနလဲ”
“ဒီလိုပါပဲ”
“တကယ္လို႔အလုပ္သိပ္မမ်ားရင္
ၿမိဳ႕ေပၚတက္ခ်င္တယ္”
“ညေရာက္လို႔အလြယ္တကူရပါ့မ
လား”
“လင္းလက္ကဒီလိုေတြးတာ၊ညဝယ္
လို႔ရရင္လည္းမနက္ျပန္လာမယ္
ေပါ့”
“ေကာင္းၿပီေလ ခုသြားၾကမယ္”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
ၿမိဳ႕ကိုဦးတည္ၿပီးကားေမာင္းခဲ့
လိုက္တယ္။ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့
ညဆယ္နာရီခန္႔ဆိုေတာ့ေဆးဝယ္
လို႔အဆင္မေျပပါ။ထို႔ေၾကာင့္ပင္
ဟိုတယ္မွာပင္တည္းခိုရန္စီစဥ္ရ
ေတာ့သည္။
“ညီေလးအခန္းႏွစ္ခန္းေလာက္”
“ဆရာ ႏွစ္ခန္းေတာ့မရေတာ့ဘူး”
“ဘာလို႔လဲ”
“လူျပည့္ေနလို႔”
“ခရီးသြားလာမႈ႕ကန္႔သတ္ေနတာကို
ကြာ၊ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
“လာလႉတဲ့လူေတြရွိလို႔ဆရာ”
“ေအးပါကြာ၊ႏွစ္ခန္းရမွျဖစ္မွာ”
“ကိုေဇာ္ညနက္ေနၿပီ၊လင္းလက္ကိုအားမနာနဲ႔ ရွိတဲ့အခန္းပဲတည္းလိုက္
ေတာ့မယ္”
“လင္းလက္အဆင္ေျပရင္ေတာ့ရ
တယ္”
“ေျပပါတယ္၊ဒီလိုအခ်ိန္ျဖစ္သ
လိုေနရမွာေပါ့”
“အင္းေပါ့”
ရတဲ့အခန္းေနရေတာ့သည္။ႏွစ္
ေယာက္သားအခန္းထဲဝင္ၿပီး
“လင္းလက္ေရခ်ိဳးအုံးမလား”
“ခ်ိဳးမယ္ကိုေဇာ္”
“အာ့ဆိုခ်ိဳးလိုက္ေလ”
“ဟုတ္”
လင္းလက္ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာ
ေတာ့က်ေနာ္ေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။
“ကိုေဇာ္ကုတင္ေပၚအိပ္ေလ၊လင္း
လက္ေအာက္အိပ္လိုက္မယ္”
“လင္းဘက္ကကိုေဇာ္နဲ႔မအိပ္ရဲလို႔
လား”
“အာကိုေဇာ္ကလဲ”
လင္းလက္ရွက္သြားသည္။ဟိုတယ္
အခန္းငွားကတည္းကႀကဳံရေတာ့
မည္ကိုေတြးမိၿပီးျဖစ္သည္။တခန္း
တည္းျဖစ္ေနရတာကိုကလင္းလက္
အတြက္စိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္မိသည္။
“လာပါလင္းလက္၊ၾကားမွာအိပ္ျခား
လိုက္မယ္”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
လင္းလက္ေတြးမိသည္ကအိပ္သာ
ျခားေပမယ့္တစ္ခန္းတည္း၊တစ္ကုတင္တည္းေပၚဝယ္လြတ္လပ္သူ
ႏွစ္ေယာက္ဖိုနဲ႔မအတူတကြအိပ္စက္
ၾကရေတာ့မည့္အခါ၊ရင္ခုန္ျခင္းတ
ဝက္၊ေၾကာက္လန္႔ျခင္းတဝက္ျဖစ္
မိသည္။
ကိုေဇာ္ကအိပ္တစ္လုံးကိုအလယ္ကျခားထား၍
“လာေလ အိပ္ေလ လင္းလက္”
“ဟုတ္ကိုေဇာ္”
ကိုေဇာ္ေဘးဝင္အိပ္လိုက္သည္။
နီးကပ္လြန္းသျဖင့္ရင္ခုန္သံကိုေဇာ္
ၾကားမွာပင္ေၾကာက္မိသည္။
အိပ္၍မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ရသူကလင္း
လက္ပါ။
“အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလားလင္းလက္”
“ဟုတ္တယ္ကိုေဇာ္”
“အိပ္မေပ်ာ္ရင္ကိုေဇာ္ေခ်ာ့သိပ္
မယ္”
“ကေလးမွမဟုတ္တာကိုေဇာ္ကလဲ”
“ကေလးမဟုတ္ရင္ေခ်ာ့မသိပ္ရဘူး
လား”
“ဟုတ္ဘူးလင္းလက္ေၾကာက္လို႔”
“ဘာလို႔ေၾကာက္ရမွာလဲကိုေဇာ္က
ကိုက္မစားဘူး”
“ကိုက္စားရင္ေတာင္ခုေလာက္ေၾကာက္မွာမဟုတ္ဘူး၊ခုတစ္ခန္းတည္း
အတူေနရေတာ့ရင္ထဲတမ်ိဳးႀကီးကို
ေဇာ္ရဲ႕”
“ဘာမွမေၾကာက္ပါႏွင့္လင္းလက္
ရယ္၊ကိုေဇာ့္ရင္ခြင္ကေအးခ်မ္းပါ
တယ္”
“ဟင့္လိပ္ႀကီး”
က်ေနာ္လည္းအိပ္ကိုဖယ္ပစ္ၿပီး
လင္းလက္နားကပ္ကာ၊က်ေနာ့
ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္ေစၿပီးဖက္ထား
လိုက္ေတာ့တယ္။
လင္းလက္တကယ္ပဲကိုေဇာ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ခဲ့ရၿပီ၊စိတ္ကလဲကိုေဇာ့္ကိုဖက္ထားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေန
တာေၾကာင့္ျပန္လည္ဖက္ထားလိုက္
ေတာ့သည္။ရင္ခုန္သံတို႔အားႏွစ္
ေယာက္သားၾကားေနရသည္။ကို
ေဇာ့္ဝင္ေလတဲ့ထြက္ေလကလင္း
လက္နဖူးကိုထိေနေတာ့သည္။
လင္းလက္ရင္တဆတ္ဆတ္ခုန္လာသည္။
“လင္းလင္”
“ဟင္”
မ်က္ႏွာေလးေမာ့ၿပီးထူးမိသည္။
ကိုေဇာ့္အနမ္းကလင္းလက္ႏႈတ္ခမ္း
ေပၚက်ေရာက္လာသည္။ပူေႏြးေႏြး
ႏႉတ္ခမ္းတစ္စုံကလင္းလက္၏ႏႈတ္
ခမ္းကိုထိကပ္လာသည္။
“ေဆာရီး ေႏွာ္လင္းလက္”
“မအိပ္ႏိုင္ဘူးလားကိုေဇာ္”
“အင္း အာ့ဆိုရင္လင္းလက္ေအာက္ဆင္းအိပ္လိုက္ရမလား”
“လိုလို႔လားလင္းလက္ရယ္”
လင္းလက္မွာရင္
ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးတုန္ခါေနပါၿပီ
။ေ႐ႊရင္အစုံဘယ္မ
ခုန္ပဲေနမလား၊အပ်ိဳလူပ်ိဳႏွစ္
ေယာက္ညအခါအခန္းတစ္ခန္းရဲ႕
ကုတင္တစ္လုံးထဲဝယ္။
ကိုေဇာ္မိုးက လင္းလက္ကိုဖက္ၿပီးသူ႔ဘက္ထပ္မံ
ဆြဲယူလိုက္တယ္။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
တဲ့အခါႏႈတ္ခမ္းကိုလာနမ္းစုပ္
ေတာ့တယ္။အစကေတာ့ေၾကာက္လန္႔ၿပီးေရွာင္မလိုလုပ္ေပမယ့္ႏႈတ္
ခမ္းခ်င္းထိေသာအခါမွာေတာ့ဒိန္းတလိန္းနတ္၏ဖမ္းစားျခင္းကိုလင္းလက္ခံလိုက္ရပါၿပီ။အနမ္းကြၽမ္း
က်င္လွတဲ့ကိုေဇာ္မိုးေၾကာင့္လင္းလက္လဲတုန္႔ျပန္နမ္းမိတယ္။
ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕အနမ္းေတြကေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္
ေအာင္ျပင္းထန္တယ္။ရမက္ေတြနဲ႔
မို႔လင္းလက္တကိုယ္လုံးလဲကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ပြတ္သတ္ေပးမႈ႕့ေတြေၾကာင့္
ၾကက္သီးေႏြးဖုေတြပါထလာရသလိုကာမစိတ္ေတြလဲျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးပိပိထဲအရည္ေတြစိုလာခဲ့တယ္။ညဝတ္အက်ႌပြပြကိုမတင္ၿပီးလက္ကေဘာ္လီခ်ိတ္ဆီေရာက္လာကာခ်ိတ္
ကိုျဖဳတ္သြားျပန္တယ္။ေနာက္ေတာ့လုံခ်ည္ကိုပါအေပၚထိလွန္ကာျပဴး
ၿပီးဖြံ႕ထြားလွတဲ့ျဖဴ႕ရဲ႕ႏို႔ကိုတႁပြတ္
ႁပြတ္စို႔ေတာ့တယ္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အာ့ အိုး ကိုေဇာ္မိုးရယ္ အင္းဟင္း
ဟင္း”
ႏို႔စို႔ခံရတာနာသလိုက်င္သလိုျဖစ္
ေပမယ့္တကယ္တမ္းက်ေတာ့လင္းလက္စိတ္ေတြထလာခဲ့တာပါ။ဘယ္ညာလွည့္စို႔ၿပီးေနာက္မွာေတာ့လင္းလက္ပိပိလဲစို႐ႊဲေနၿပီေလ။ေပါင္သားေတြကိုပြတ္သပ္ၿပီးလင္းလက္ရဲ႕ပိပိကိုလာပြတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ၾကက္သီး
ေႏြးဖုေတြထကာပိပိထဲကအရည္ကေပါင္ၿခံထဲစီးဆင္းသြားရျပန္တယ္။ပိပိကိုလာပြတ္ျပန္တယ္
“အာ့! အင္းးဟင္းးကိုေဇာ္၊မသင့္ေတာ္ပါဘူး”
ႏႈတ္ကျငင္းဆန္ေပမယ့္ခႏၶာကိုယ္က
ျငင္းဆန္ဖို႔အားမရွိေတာ့ပါ။ကာမအလိုကိုစိတ္ကအလိုလိုက္ခ်င္ေနပါၿပီေလ။အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္စုံ
ဆန္ပြတ္ၿပီးကာမေစ့ကိုပါမထိတထိ
ပြတ္ေပးေလေတာ့လင္းလက္မွာ ေနလို႔မရေအာင္ကာမစိတ္ေတြျဖစ္ခဲ့
ရၿပီ။မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးညည္းတြားမိသည္။မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ
ေတာ့ကိုေဇာ္မိုးမွာေအာက္ပိုင္းအ
ဝတ္အစားတို႔မရွိေတာ့ေခ်။
လင္းလက္မွာကိုေဇာ္မိုးႏို႔စို႔ေပးျခင္းေၾကာင့္ႏို႔သီးေခါင္းေတြလဲစူထြက္
လာၿပီ။အတင္းကာေရာစို႔တာမ
ဟုတ္ေပမယ့္အထိအေတြ႕တို႔မရွိဖူး
ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ပင္တခ်က္တခ်က္
မွာေကာ့ေနေအာင္ခံစားမိရသည္။
ႏို႔စို႔ၿပီးေနာက္ကိုေဇာ္မိုးကလင္း
လက္ရဲ႕ေပါင္ၾကားမ်က္ႏွာအပ္ၿပီးတခ်က္မွ်သာအကြဲေၾကာင္းတ
ေလွ်ာက္လွ်ာဖ်ားႏွင့္ကေလာ္လိုက္ရာ
“အား ကိုေဇာ္ မလုပ္နဲ႔ကြာ၊အား
ကြၽတ္ ကြၽတ္”
မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီးေအာ္လိုက္
သည္။ၾကက္သီးထၿပီးခါးပါေကာ့
သြားရတယ္။ပထမဆုံးပိပိယက္ခံရတဲ့ေဝဒနာကိုခံစားလိုက္ရျပန္သည္။လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လုပ္ေနေသာကို
ေဇာ္မိုးကိုစိတ္မဆိုးမိပဲအားနာလွ
သည္။ဘုန္းနိမ့္မွာလဲစိုးရိမ္သြားၿပီး
အတင္းပင္ကိုေဇာ္မိုးလက္ကိုဆြဲယူ
လိုက္ရာကိုေဇာ္မိုးကအလိုက္သင့္ပါၿပီးလင္းလက္ရဲ႕အေပၚတက္လာ
ကာလင္းလက္ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို
ကားၿပီးဒူးေထာက္လိုက္သည္။
ထိုေနာက္လင္းလက္ပိပိအဝကိုေတ့
ၿပီးအသာဖိထည့္ေတာ့
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ၿဗိ”
“အာ့! ကိုေဇာ္ နာတယ္”
အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့အသိကရင္ထဲ
လႈိက္ကနဲဝင္လာၿပီးအပ်ိဳရည္ပ်က္
ၿပီဆိုၿပီးစိတ္ထဲခံစားရၿပီးဗိုက္ႀကီး
မွာလဲစိုးရိမ္သြားရသည္။သို႔ေသာ္ကိုေဇာ္ကလင္းလက္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းျပန္တယ္။စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္ရသည္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေပ။ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေလ်ာ့ပါးလာၿပီးကာမ
စိတ္တို႔ျပန္သက္ေရာက္လာကာ ျပန္ၿပီးစုပ္နမ္းမိေတာ့တယ္။နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကပိပိထဲမသက္ေရာက္ေတာ့ပဲစိတ္လႈပ္ရွားမႈ႕့နဲ႔အတူပိပိအ
တြင္းသားကစုပ္ယူသလိုလႈပ္ရွား
လာေတာ့လင္းလက္လဲအံ့ဩမိ
တယ္။
ကိုေဇာ္မိုးကေတာ့စုပ္နမ္းၿပီးေနာက္
မွာဆတ္ကနဲ႔လႈပ္ရွားၿပီးဖိသြင္း
လိုက္တယ္
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္ ဗ်ိ”
“အာ့! အိုး အင္းဟင္းးဟင္း”
တိုးဝင္လာတဲ့လီးေၾကာင့္အပ်ိဳေမွး
ေဖာက္သြားတာကိုသိလိုက္ၿပီးလင္း
လက္မွာစပ္ဖ်င္းဖ်င္းေဝဒနာကိုခံ
စားလိုက္ရသလိုထူးဆန္းတဲ့အရ
သာတမ်ိဳးကိုပါပူးတြဲသိလိုက္ရ
တယ္။ဆက္ၿပီးလိုးးမွာကိုလဲ
ေၾကာက္ေနတယ္။ကိုေဇာ္ကေတာ့ဆက္ၿပီးမလႈပ္ရွားပဲလီးကိုအဆုံးထိသြင္းထားၿပီးလင္းလက္ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းေနျပန္တယ္
တင္းက်ပ္က်ပ္တစ္ဆို႔ဆို႔အရသာ
ႏွင့္အတူပိပိအတြင္းသားလႈပ္ရွား
လာၿပီးအရည္ေတြပိုထြက္သလိုခံ
စားရလာတယ္။တကယ္တမ္းေတာ့လင္းလက္လဲခံႏိုင္ပါၿပီသို႔ေသာ္
ကိုေဇာ္ကိုဆက္မလႈပ္ရွားပဲလင္း
လက္ရဲ႕ႏို႔ေတြကိုပါပြတ္
သပ္ေပးတဲ့အခါအလိုလိုညည္း
သံေပးမိတယ္။ညည္းသံထြက္မွ
ကိုေဇာ္ကလီးကိုတေျဖးေျဖးႏွင့္ႏႈတ္
ယူၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္
လုပ္ေတာ့တယ္။အေစ့ကိုလဲထိသလိုအတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုပြတ္
ဆြဲသြားတဲ့ကိုေဇာ္မိုးလီးေၾကာင့္ပိပိကအရသာတမ်ိဳးကိုပါခံစားလိုက္ရ
သည္။
“ဖြတ္!ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္”
ဆီးခုံခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္မိေနသလို
လီးကတဇြိ ဇြိ တဗ်ိဗ်ိ ဝင္ေနေတာ့
မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီးညည္းမိေတာ့
တယ္။နည္းနည္းျမန္ေလအရသာ
ေတြ႕ေလပိုညည္းမိေတာ့တယ္။
“ဗ်စ္! ဘြတ္ !ဖတ္! ဖတ္ ဖန္းဖန္းးး”
“အင့္! အိုးးအင္းးဟင္းးဟင္းး”
ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေတာ့ကိုေဇာ့္ခါးကိုသာအတင္း
ဖက္ထားၿပီး ေနခ်င္ေတာ့တယ္။
ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့လိုးတဲ့အရွိန္
ေႏွးခ်ိန္မွာေတာ့လင္းလက္အား
မရေတာ့ေပ။ခါးကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး
ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေစဖို႔သာခါးကိုလွမ္းဆြဲျပန္တြန္းတဲ့အမႈ႕ကိုမသိစိတ္ထဲကလုပ္ေပးေနမိၿပီးကိုေဇာ္ျမန္လာသည္ႏွင့္အမွ်
“ဖြတ္ ဖတ္ ဗ်ိ ..ဗ်စ္ဖန္းးးဖန္းဖန္း”
“အာ့!ရွီးးရွီးးး အိုးးအားအင္းဟင္းး”
ၾကားဖူးေနေသာကာမအမႈ႕ၿပီးတယ္
ဆိုတာကိုသတိရလိုက္ၿပီးအထြဋ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္
ရေတာ့တယ္။
“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း”
“အားရွီးးရွီးးအိုးးး”
ပိပိအတြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕မ်ားႏွင့္အတူ
လင္းလက္မွာအရည္ေတြစီးဆင္း
သြားသလိုခံစားလိုက္တယ္။ဆက္လက္မညည္းႏိုင္ေတာ့ေလာက္
ေအာင္အားအင္ကုန္ခမ္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးၿငိမ္သြားရတယ္။ကိုေဇာ္ကေတာ့မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ရာလင္းလက္လဲ
သူၿပီးေအာင္လုပ္ပါေစဆိုၿပီးလႊတ္
ထားလိုက္တယ္။လင္းလက္ၿပီးၿပီး
ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါမွာေတာ့ကိုေဇာ့္ဆီက
“အင္းးအားးး ရွီးးးရွီး ဟားးး”
တႏွာသံထြက္လာၿပီးအတင္းလိုး
ေတာ့တယ္။မၾကာပါဘူး၊ပိပိထဲ
ပူေႏြးေႏြးသုတ္ေတြဝင္လာၿပီး ကိုေဇာ္ကလီးကိုအဆုံးထိသြင္းၿပီး
ေနာက္ေကာ့ၿပီးပန္းထည့္လိုက္ရာအဖုတ္ထဲသုတ္ရည္တို႔ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့တယ္။
ထိုေနာက္ေတာ့ကိုေဇာ္က
လင္းလက္ေဘးဝင္အိပ္ကာလင္း
လက္ကိုနမ္းၿပီး
“ကိုေဇာ့္ကိုမုန္းသြားၿပီလားလင္း
လက္ရယ္”
“မမုန္ပါဘူးကိုေဇာ္၊ႀကဳံမယ္ဆိုတာ
လင္းလက္သိပါတယ္”
“ခ်စ္တယ္လင္းလက္ရယ္”
“လုပ္ၿပီးခ်စ္စကားေျပာေသာဒီလူ
ႀကီး မုန္းစရာေကာင္းလြန္းတယ္
သိလား”
“တကယ္ေျပာတာပါလင္းလက္”
“မခ်စ္နဲ႔ေတာ့သိလား”
“မရဘူးထပ္ခ်စ္အုံးမွာပဲ”
“ေတာ္ၿပီကြာ နာေနၿပီကိုေဇာ္”
“ဟုတ္လင္းလက္”
စကားေျပာရင္းလင္းလက္ကိုဖက္ထားေသာေၾကာင့္လင္းလက္မွာ
ရင္ထဲၾကည္ႏူးေနရသည္။ထိုေနာက္ေတာ့လင္းလက္လည္းအရမ္းအိပ္
ခ်င္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ကိုေဇာ့္ကိုဖက္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။