by ဦးေတဇသည္ မနက္ကတည္းက ႐ုံးပိုင္းဆိုင္ရာ ဆုံးျဖတ္စရာမ်ားကို ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ကာ အျမန္ဆုံး အၿပီးသတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ bell ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ မၾကာမီ သူ၏ ႐ုံးတံခါးပြင့္လာသည္။
ထို႔အတူ သူ အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ “ဆု” တစ္ေယာက္ ျငင္သာစြာ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ဆုသည္ မီးခိုးျပာေရာင္ ႐ုံးဝန္ထမ္းဝတ္စုံျဖင့္ လွခ်င္တိုင္း လွေနသည္။ သူမကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူက ခါးပတ္ႀကိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဆုကလည္း တံခါးခတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေပါင္လည္ထိ ေရာက္ေနေသာ စကဒ္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ဦးေတဇကလည္း ေဘာင္းဘီကို
ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ဆုကို ျမင္လိုက္တိုင္း သူ႔လီးက အငမ္းမရ ေတာင္တတ္သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ခုလည္း ေတာင္ေနဆဲပင္။ ႐ိုးမသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လြန္းႏိုင္သည့္ ဆု၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူ တန္းတန္းစြဲ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဆုက အလိုက္တသိပင္ သူ႔႐ုံးစာပြဲတြင္ လာကုန္းေပးသည္။ တင္းမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးလွေသာ အိုးႀကီးက အယ္တက္ေနသည္။ သူ႔လီးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္ၿပီး ဆု၏ ခါးကိုကိုင္ကာ ေနာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ လီးက ေတာက္ေလွ်ာက္ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ သူ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး
အခ်က္ ၂၀ ေက်ာ္ ေဆာင့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲပင္ နည္းနည္းေ႐ြ႕သြားသည္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ရင္း အက်ႌကို ခြၽတ္ကာ ႏို႔ကို ႏႈိက္ၿပီး ဆြဲသည္။
“ေကာင္းလိုက္တာ ကိုႀကီးရယ္”
ဆုက ခံရင္း ညည္းသည္။ ဆုက သူ႔ကို ကိုႀကီး ဟုေခၚသည္။ ဒါကလည္း သူေ႒းတို႔မွန္သမွ်ကို ဖန္တတ္ေသာ မိန္းမမ်ား၏ အေခၚအေဝၚ တစ္ခုမွ်သာပင္။ ဆုထက္ သူ႔အသက္က ၂၀ေက်ာ္ႀကီးသည္။ သူ႔အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဆုက ခုမွ ၂၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သန္တုန္းျမန္တုန္း ျဖစ္သည္။ သူ႔လို ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံလုံးအတိုင္းအတာျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာ သူ႔အားအလိုးခံရသည္ပင္ သူမအတြက္ မဟာ အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေတဇသည္ မိန္းကေလးမ်ားစြာကို စိတ္ႀကိဳက္ေျခေတာ္တင္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုတစ္ေယာက္လို သုံးႏွစ္ခန္႔ၾကာေအာင္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမျဖစ္ခဲ့ဖူး။ သည္တစ္ေယာက္မွ ခက္ေခ်ၿပီ။ အိမ္က ဟာနဲ႔ စကားမ်ားရေပါင္းလည္း မနည္းၿပီ။ ခုပင္ ေဆး႐ုံတင္ထားရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
“တီ တီ တီ”
ေတဇသည္ အဲကြန္းေအာက္မွ ေခြၽးမ်ား႐ႊဲေနေအာင္ ဆြဲေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ ခဏရပ္ကာ ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အိုး ေဆး႐ုံက ဖုန္းပါလား။ သူ ခ်က္ခ်င္း ေျဖလိုက္သည္။
“မမ ဆုံးၿပီ”
“ဟင္”
ဆု၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲျမဳပ္ဝင္ကာ ထန္ေနေသာ သူ႔လီး ခ်က္ခ်င္း ညိဳးက်သြားသည္။ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အားပဲ ေဆး႐ုံသို႔ ေျပးခဲ့သည္။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဆုသည္ ဟာတာတာ ျဖစ္ေနသည္။ သူေ႒း
ဦးေတဇသည္ ခုလိုပင္ မၾကာခဏ အေလာတႀကီး ထြက္သြားေနက် ျဖစ္သည္။ ဒါကို ဆုကလည္း အရႈံးမေပးပါ။ “ေမာင့္ ေနရာ လူမလပ္ပါဘူး၊ ကဲပိုလို႔ထူး” ဆိုသလိုပင္ ျပာတာ မင္းထင္က
အခန္႔သင့္ပင္ ဝင္လာသည္။
“မဆု”
“အခ်ိန္မဆြဲနဲ႔ လာၾကာတယ္”
သူမက ခပ္ထန္ထန္ပင္ ေခၚလိုက္သည္။ ဟုတ္သည္ သူမ အာသာ မေျပေသးပါ။ ျပာတာ မင္းထင္က ႐ုံးျပာတာမို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။ ေက်ာင္းပညာမတတ္ေပမယ့္ သည္ပညာမ်ိဳးေတာ့
တတ္သည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္ကို ေအာက္က ပင့္လ်က္ေပးသည္။ ေတဇ၏ လီးရာေပ်ာက္ေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ သူမကို ပက္လက္အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ထမ္းကာ အားပါးတရ
ေဆာ္ေလေတာ့သည္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးသည္။ မင္းထင္က မုဆိုးဒူးေထာက္ပုံစံ လိုးသည္။
“ဖင္ေဆာ္ေပးမယ္”
ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထုတ္ၿပီး ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ တံေတြးေထြးခ်ကာ လီးျဖင့္ ပြတ္သည္။ လီးေခါင္းႏႈိက္ထည့္သည္။ လီးေခါင္း ဝင္ေတာ့ ဆက္သိပ္ထည့္သည္။ တေစာင္းေလး အိပ္ၿပီး
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေနာက္ကေန တဖုတ္ဖုတ္ ေဆာ္သည္။ ေရွ႕က အဖုတ္ကို လက္ျဖင့္ႏႈိက္ၿပီး ေနာက္ဖင္ကို တရစပ္လိုးသည္။ မင္းထင္သည္ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ဖင္ကို အားရေအာင္ ေဆာင့္ၿပီးေနာက္
တင္သားေပၚ လီးရည္ကို လြတ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ တစ္ရႈးျဖင့္ ျပန္သုတ္ေပးၿပီး အဝတ္မ်ား ဝတ္ၾကၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အနမ္းဖလွယ္ၾကသည္။
မင္းထင္က ျပန္တင္းလာမွန္း ဆုတစ္ေယာက္ သိေနေသာ္လည္း ရပ္လိုက္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သူမ လိုခ်င္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနေတြ ရွိေသးသည္။ သူမ ျဖစ္လိုေသာ
သူေဌးကေတာ္ ဆုံးပါးသည့္ ကိစၥရပ္က ျဖစ္ခ်င္သည့္အတိုင္း ျဖစ္လာေပၿပီ။ သူမ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆိုသည္ထက္ သူမ၏ ဦးေလး ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆိုသည္က ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္။ သူမ၏ ဦးေလးဆိုသူက
ဤ ကုမၸဏီကို ပ်က္စီးေစလိုသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ သူမ မသိရ။ သူမကို သူေဌးက စြဲလန္းေနေအာင္တြန္းပို႔ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ သူမကို ေတာက ေခၚလာသည္။
သူမက ေက်ာင္းသာ ၿပီးသြားသည္။ ဘာဆိုဘာမွ ေရလည္လည္ မရွိ။ ဒါသည္ကပင္ ဦးေလး၏ အခြင့္အေရး ျဖစ္ေနသည္။
“ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္ရမယ္” ဆိုသျဖင့္ သူမ လိုက္လာခဲ့သည္။ အလုပ္ တကယ္ ရပါသည္။ အေရာင္းစာေရးမေလး အဆင့္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လို ဆက္ဆံ ဘယ္လိုၿပဳံး ဘယ္လို ေနထိုင္ စသျဖင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းမွာသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ဦးေလးအိမ္သို႔ ညေနခင္း ျပန္မေရာက္ခ်င္။ သူမ ျပန္သြားတိုင္း ဦးေလးက သူ႔မိန္းမကို လိုးလိုးေနတတ္သည္။ အစက အခန္းတြင္းတြင္ အင္း အင္းနဲ႔ လိုးသံၾကားရသည္။ ၾကာေတာ့ ဦးေလးမိန္းမ ျဖစ္သူ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ကိုယ္တိုင္ သူမကို အခန္းထဲ သံပုရာရည္ ယူလာရန္ မွာသည္။ သူမ ဝင္သြားေတာ့
“နင့္ဦးေလးေလ ဒီညမွ ပိုၾကာေနတယ္၊ ေမာ လည္းေမာ ေရလည္း ဆာလို႔”
ဟုေျပာကာ စားပြဲေပၚတြင္ လက္ေထာက္ကာ အကုန္းလိုက္ခံၿပီး တန္းလန္း ေတာင္းေသာက္သည္။ တဝက္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးက လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ သံပုရာရည္ ေသာက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခြက္မေပးေသးဘဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးျပန္သြင္းၿပီးမွ လွည့္ေပးသည္။ သူမ နတ္ပူးသလို ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သူတို႔ လိုးေနစဥ္
ရာသီေပၚ သစ္သီးမ်ား သြားထားေပးရသည္။ သူတို႔ကသူမကို ရွိသည္ဟုပင္ သေဘာမထားပဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လိုးၾကသည္။ လီးစုပ္တာ၊ ေစာက္ပတ္လ်က္တာ၊ ဖင္လိုးတာကို သူမ ကုန္ကုန္စင္စင္ ျမင္ဖူးသြားေတာ့ သူမလည္း ေစာက္ဖုတ္ ယားလာသည္။ ဖင္ယားလာသည္။ လက္ေခ်ာင္းကို လီးအမွတ္ျဖင့္ စုပ္ကစားတတ္လာသည္။
“ညည္းအဖုတ္လည္း ယားတာပဲ မဟုတ္လား”
အန္တီႏြဲ႕က ထမင္းစားရင္း ေမးသည္။ သူမ မေျဖရဲပါ။ ဒီေန႔႐ုံးပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ညည္းလည္း ဘယ္မွ သြားမေနပါနဲ႔ ဟုဆိုကာ ဆုတစ္ေယာက္ ကာမႏြံထဲသို႔ တေနကုန္ က်ေရာက္ခဲ့ရသည္။
“ဒီလိုစုပ္”
ဟုဆိုကာ လီးတံမည္းမည္းႀကီးကို စုပ္ျပသည္။ သူမကိုလည္း စုပ္ခိုင္းသည္။ သူမ မစုပ္ရေတာ့ အန္တီႏြဲ႕က သူမခါးဖက္ကာ လီးစုပ္ထားေသာႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ သူမပါးစပ္ကို စုပ္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးကိုယူကာ သူမပါးကို ထိုးကစားသည္။ ဦးေလးကလည္း သူမေခါင္းကို ကိုင္ထားသည္။ မၾကာမတင္ လီးထိပ္က သူမႏႈတ္ခမ္းကို လာထိုးသည္။ သူမလည္း ေရွာင္လို႔ မရေတာ့။ စိတ္ႏွစ္ခြလည္း ေပ်ာက္ကာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္စိတ္ဝင္သြားၿပီ။ လီးတံႀကီးကို ငုံထားလိုက္သည္။ ဦးေလးကို သူမေခါင္းကို ကိုင္ကာ ဆြဲသြင္းဆြဲထုတ္ လုပ္ေပးသည္။
“ပါးစပ္နဲ႔ ကြင္းတိုက္ေပးတာ”
အန္တီႏြဲ႕က ဝင္ေျပာသည္။ေနာက္ ဘယ္လို ဆြဲစုပ္ရသည္။ ဘယ္လို အဆုံးထိငုံရသည္။ ပါးေစာင္နဲ႔ ငုံကာ ပတ္ထုတ္ေပးရသည္ စသျဖင့္ အန္တီႏြဲ႕က အကုန္သင္ေပးသည္။ သူမ အဝတ္ကို အကုန္ခြၽတ္ကာ သူမအဖုတ္ကို အန္တီႏြဲ႕က လ်က္ေပးသည္။ ဦးေလးက ႏို႔စို႔သည္။ အခ်ိဳ႕လင္မယားမ်ားက ေယာက္်ားျဖစ္သူ ေဖာက္ျပန္လွ်င္ မီးပြင့္ၾကေသာ္လည္း ခုေတာ့ သူမအဖုတ္ကို အန္တီႏြဲ႕ကိုယ္တိုင္ ၿဖဲေပးသည္။ ဦးေလးက သူ႔လီးကို အန္တီႏြဲ႕ အရင္ငုံခိုင္းၿပီး သူမအဖုတ္ထဲသို႔သြင္းသည္။ တေန႔လုံး သူမအပ်ိဳစင္ဘဝကို ကုန္စင္ေအာင္ ရယူခဲ့သည္။ ညေနေစာင္းတြင္ သူမ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး က်န္သည္။ ေနာက္ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ညေနတိုင္း ဦးေလးက သူမကို စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲသည္။ေနာင္တြင္ သိလိုက္ရသည္က သူမကို အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီမွ သူေဌးႀကီးအား ျမဴဆြယ္ရန္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သူတို႔က နင္လည္းသူေဌးကေတာ္၊ ငါတို႔လည္း သူေဌးကေတာ္ရဲ႕ဦးေလးေပါ့ဟာ… ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ နင္ ေက်ာ္တင့္ကို အရင္ကပ္ရလိမ့္မယ္ .. မွာလိုက္သည္။ ထိုအခါ သူမသည္ အေရာင္းမန္ေနဂ်ာႀကီး ဦးေက်ာ္တင့္အိပ္ယာေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ ဦးေက်ာ္တင့္က သူမကို သူငယ္နပ္စားေလးလို က်င့္ႀကံသည္။
ဦးေက်ာ္တင့္က အဝတ္အကုန္ခြၽတ္ၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ သူမက ေက်ာမွီခ်လိုက္သည္။ ႐ုံးဝတ္စုံ အျပာေရာင္တို႔၏ ၾကယ္သီးတို႔ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ျပဳတ္ကာ အတြင္းခံအက်ႌကိုပင့္ၿပီး ဘရာကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ႏို႔သီးကို ေခ်ကစားၿပီး လဲအိပ္ေစကာ ႏို႔စို႔သည္။ အဖုတ္ကို ကစားၿပီး လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ ေနာက္ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းခိုင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို အရင္ေဆာ္ကာ ခဏနားၿပီး ဖင္ကို ေဆာ္သည္။ အၿပီးသတ္တြင္ လီးရည္ကို မ်ိဳခ်ခိုင္းသည္။ ညေနတိုင္း တခ်ီဆြဲၿပီး လမ္းထိပ္ကို ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔သည္။ အိမ္တြင္ ဦးေလးက ဆက္ဖိုက္သည္။ ေျခာက္လေလာက္ ၾကာေတာ့ အထက္က မမတစ္ေယာက္ ရာထူးျပဳတ္သည္။ ထိုရာထူး သူမရသည္။ မၾကာၿပီ သူေဌးႀကီးေတဇက သူမကို ျဖဳတ္ပါေတာ့သည္။ “အရင္ေဆာ္ေတြတုန္းက သူေဌးဒီေလာက္ မစြဲဘူး” ဟုေတာ့ ေျပာၾကသည္။♥
