ဖူးစာဖက္ ( အျပာစာအုပ္ )

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသည္။
အခုခ်ိန္တြင္ ကမာၻေပၚမွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆုံးလူစာရင္း ေကာက္လိုက္ရင္ သူထိပ္ဆုံးနားေလးကပင္ ပါလာႏိုင္သည္။ တကယ္ေပါက္ရင္ေတာင္ အိမ္တစ္လုံး၀ယ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ေအာင္ဘာေလ သိန္း၁၅၀၀ ထီေပါက္တာထက္ပင္ေပ်ာ္ေနရသည္ဟု ဆိုလွ်င္ လြန္အံ့မထင္။ အေၾကာင္းကား သူအလြန္အမင္းစြဲလမ္း ခ်စ္ခင္ရပါေသာ…….. ဖူးဖူး ဟုသူအျမတ္တႏိုးေခၚဆိုအပ္ေသာ ေမမီဖူးဖူး ထံမွ ခ်စ္အေျဖ ကို အံ့ၾသတႀကီး လက္ခံရရွိလိုက္သည္မွာ နာရီပိုင္းမွ်သာရွိေသးေသာေၾကာင့္ပင္။

အံ့ၾသတႀကီး ဟူေသာစာလုံးကိုရွင္းပါအုံးမည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူ မိန္းကေလးထံမွ ခ်စ္အေျဖ စကားျပန္ၾကားရသည္မွာ ဘာမွအံ့ၾသေလာက္စရာေတာ့မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့မိေသာ ေမမီဖူးဖူးမွာ သူ႔တသက္တာ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲတြင္….ေမာ္ဒယ္၊ မင္းသမီးတမွ် လွပသူေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကလည္း ႐ုပ္ရွိ ေရလွ်ံ ရႈိးေကာင္းသူ တစ္ေယာက္သာဆိုလွ်င္ အံ့ၾသစရာကိစၥမဟုတ္ေသး။ အႏွီေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ သူလိုငါလို ႐ြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ ႐ုပ္ရည္သာပိုင္ဆိုင္သည္။ ေငြေရးေၾကးေရးမွာလည္း အလကားေနရင္းသုံးႏိုင္ျဖဳန္းႏိုင္ ေနသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ ႐ူပါမလို ဗ်ဴဟာသာလိုသည္ ဆိုေသာ ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ားလို ေတာ္ကီအလြတ္တြင္ ေဘာ္လီကြၽတ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္းလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေနၿပီးသား။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမမီဖူးဖူး ဟူေသာ လူတကာဆြတ္ယူခ်င္ေသာ ပန္းကေလးက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတည္းဟူေသာ သာမေညာင္ည လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္လည္ခ်စ္ႀကိဳက္ျခင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ မႀကဳံရလွ်င္ ယုံႏိုင္ဖြယ္ေတာင္ မရွိေသာ ယုံခ်င္ယုံ မယုံခ်င္ေနအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေန၏။

စင္စစ္ေသာ္ ဖူးဖူးမွာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတို႔ ေက်ာင္း၏အလွပေဂးစာရင္း၀င္တစ္ဦးပင္။ ဖူးဖူး၏ မ်က္လုံးဝိုင္းဝုိင္းမ်က္ဆံနက္နက္ေလးမ်ားႏွင့္ အ႐ုပ္ကေလးလို လွပ ႏုနယ္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ပိန္ပိန္ပါးပါး သာရွိေသာ္လည္း ျမန္မာဆန္ဆန္ အက်ီပုံဆန္းဆန္းေလးမ်ားေအာက္မွ မို႔ေမာက္႐ုန္းႂကြေနေသာ စေနႏွစ္ခိုင္ကိုလည္းေကာင္း၊ သိမ္ေသာခါးႏွင့္ လိုက္ဖက္လွေသာ တင္အိုးခပ္ကားကား ေလးကိုလည္းေကာင္း ေငးၾက ေဆြးၾက သက္ျပင္းခ်ၾကေသာ ေက်ာင္းသားထုမွာ ဒုႏွင့္ေဒး ရွိေခ်၏။ ထိုမွ်မကေသး ေက်ာင္းအျပင္ က်ဴရွင္ အလာတြင္ တစ္ခါတရံ၀တ္တတ္ေသာ ရင္ဘတ္ဟိုက္ဟိုက္ ဘေလာက္စ္ေလးမ်ားႏွင့္ ထဘီစကပ္အတြင္းမွ လွစ္ခနဲေပၚေပၚလာတတ္ေသာ ေျခသလုံးသားေလးမ်ားေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ကာ စာႀကိဳးစားၾကေလသတတ္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ငါလိုလူဇမၻဴမွာရွိေသးရဲ႕လားဟု လက္ခေမာင္းခတ္မတတ္ပင္ ၀မ္းသာလုံးဆို႔ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ဖူးဖူးကို သူတိတ္တခိုးခ်စ္ေနမိသည္မွာ ၾကာလွၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေအာင္အရင္ႀကိဳးစားကာ ဖူးဖူးအနားကပ္ခြင့္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ မာနမႀကီးတတ္ေသာ ဖူးဖူးက သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ အားသာခ်က္မ်ားကိုရွာႀကံေျပာရလွ်င္ အလိုက္သိျခင္း ႏွင့္ သူတပါးကို နားလည္မႈေပးႏိုင္ျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမွာ ခ်စ္သူခင္သူ မိတ္ေဆြမရွား……။သူခ်စ္ေနေသာဖူးဖူးအေပၚပိုေ႐ြ႕ပင္ ဂ႐ုတစိုက္ရွိမိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးဟူေသာပန္းကေလး သူ႔လက္ထဲ ေႂကြက်လာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူယုံၾကည္မိေလသည္။
ခ်စ္သူျဖစ္ကာစရက္မ်ားတြင္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တိမ္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုပင္ ေပ်ာ္႐ြင္လွသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားတကာ သမီးရည္းစားေတြလို ခ်က္ခ်င္း အခြင့္အေရးတန္းမယူ ခ်စ္သူေခ်ာေခ်ာေလးအား လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ေနရာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားေနရျခင္းျဖင့္ ပင္ သူ႔အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆုံးေစခဲ့သည္။ ဟိုဟိုဒီဒီပန္းၿခံေလးမ်ားထိုင္မိလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေၾကာင့္ သစ္သီးနံ႔ေလးသင္းေနေသာ ဖူးဖူး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို မရဲတရဲနမ္းမိလိုက္လွ်င္ပင္ ေယာက္်ားသဘာ၀ ဇာတ္လမ္းဆုံးသို႔ေရာက္လုမတတ္ သူစိတ္လႈပ္ရွားရသည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးရည္းစားမထားဖူးဘူး မဟုတ္ ထားဖူးေသာ္လည္း ဖူးဖူးလို ပထမတန္းစားေလးႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ သူမိုးမျမင္ေလမျမင္ျဖစ္မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ရည္းစားျဖစ္ၿပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးအခက္အခဲတစ္ခုႏွင့္ ႀကဳံရသည္။ ဖူးဖူးကို ေႂကြ႐ုပ္ေလးလို အလွထိုင္ၾကည့္ေနေသာ သူ႔အားသူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအေဖာ္မ်ားက အဆင့္တက္ဖို႔ ဝိုင္း၀န္းေျမႇာက္ေပးၾကသည္။ သူကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္အခ်ိန္လိုတယ္ ဘာညာႏွင့္ ေဖာေရွာ ေျပာထားေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတာ သူပင္။ ဒီေလာက္လွေသာ ဖူးဖူးကို သူမအုပ္ခ်င္လို႔မဟုတ္၊ ဖူးဖူး၏ အတြင္းက်ေသာခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို မျမင္ခ်င္လို႔မဟုတ္ေပ။ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ သူ၏ အတြင္းပစၥည္းမ်ားကို ျပသရန္ ရွက္ေနမိျခင္းသာျဖစ္သည္။ တစ္ျခားေယာက္်ားသားတို႔ ဒါမ်ိဳးစဥ္းစားခ်င္မွစဥ္းစားမည္ျဖစ္ေသာလည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက အေတြးလြန္တတ္သည္။

သူ၏ တီရွပ္ပြပြထူထူမ်ားျဖင့္ မသိသာေအာင္ဖုံးထားေသာ နံ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေဘာ္ဒီကိုလည္းေကာင္း၊ မဲေနေသာဖင္ရႈံ႕ရႈံ႕ေလးအားလည္းေကာင္း၊ ယုတ္စြအဆုံး မိန္းမကိစၥတြင္ေတာင္ “တို႔ကေတာ့ ႐ုပ္ကို မၾကည့္နဲ႔ -ီး လာၾကည့္ တသက္စြဲသြားေစရမယ္” ဆိုေသာ ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိ…သူၾကားခဲ့ဖူးေသာ ႀကိမ္းဝါးသံမ်ားလို လက္မေထာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ လူစဥ္မွီ႐ုံေလာက္သာ ရွိေသာ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္အားလည္းေကာင္း…ဖူးဖူးသာျမင္သြား ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမွာပဲဟု သူေတြးရင္း ရွက္ေနမိေသာၾကာင့္ သူတို႔အခ်စ္ေရးကို ေရွ႕ဆက္မတိုးမိျခင္းသာ ျဖစ္ေလ၏။
ထိုသို႔အရွက္သည္းေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစဥ္းစားထားသည္က လက္ထပ္ၿပီးမွဆိုလွ်င္ ဖူးဖူးတစ္ေယာက္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေသာေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပမည္ဟု…။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “မင့္ေမ ေသာက္ေခြး ဟိုက မင့္အတည္ယူမယ္ဘယ္သူေျပာတုန္း….. ခုလိုရည္းစားျဖစ္ရတုန္း အခြင့္သာခိုက္မွ မအုပ္ခ်င္လွ်င္ ဘာညာသာရကာ ေနၾကာကြာစိ” စသျဖင့္ ပြားလြန္းမက ပြားၾကေလေသာ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါလာေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာ ဆိုၿပီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိေတာ့သည္။

“ဖူးရယ္…ကိုယ္တို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ရရင္ေကာင္းမယ္ကြာ”
“ခုလည္းေတြ႕ေနရတာပဲကို ကိုရယ္……ဘယ္သူေတြကလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနလို႔တုန္း”
“မဟုတ္ဘူးေလ……..ႏွစ္ေယာက္ထဲ တေနရာမွာ စကားေအးေဆးေျပာခ်င္တာကို ေျပာတာ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ေနရာကြာ “
“အမယ္…မသိရင္ခက္မယ္…….စကားေျပာခ်င္တာက နဲနဲ…ဟြန္း”
“ဟီး…ခ်စ္လြန္းလို႔ပါဖူးေလးရယ္……ဖူးကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလားေျပာ……..”
ထိုသို႔တတ္သမွ်မွတ္သမွ် နည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဳပ္ေလေသာအခါ ဖူးဖူးလည္း မလိုက္ခ်င္သလိုလိုက္ခ်င္သလို ႏွင့္ ဟိုတယ္အခန္းေလးတစ္ခုထဲသို႔ပါလာရေလေတာ့သည္။
အျဖဴေရာင္ ရင္ေစ့အက်ီ၊ အျဖဴႏွင့္ မီးခိုးအပြင့္ေလးမ်ားေရာစပ္ထားေသာ ထဘီႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ဖူးဖူးတစ္ကိုယ္လုံးအား ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သိမ္းက်ဳံးၾကည့္လိုက္သည္။ ဖူးဖူးက ရွက္ေသြးျဖာေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေခါင္းကိုငုံ႔လိုက္စဥ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ေခါင္းအငုံမခံဘဲ လက္ျဖင့္ ဆြဲယူကာ အနမ္းမ်ားၾကာရွည္စြာေပးလိုက္ေလသည္။
“အိ……အူးးးး….ဟူး…ေမာလိုက္တာကိုရာ….”
ဖူးဖူး၏ပန္းေသြးေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုလြတ္ၿပီး လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို အနမ္းေႁခြလိုက္စဥ္ ဖူးဖူးထံမွ ညည္းသံေလးမ်ားထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အက်ီၾကယ္သီးေလးမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ညင္သာစြာ ျဖဴတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေပၚထြက္လာေသာဘရာအျဖဴေရာင္ေလးကို ခြၽတ္မည္လုပ္ေတာ့ ဖူးဖူးက အခြၽတ္မခံဘဲ လက္ႏွင့္ဖိအုပ္ထားသည္။
“မခြၽတ္ပါနဲ႔လားကိုရယ္….ဖူးမေနတတ္လို႔ပါ”
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက ဘာမွမေျပာဘဲ မေၾကာက္ပါနဲ႔ဟူေသာႏွစ္သိမ့္အၿပဳံးေလးႏွင့္ ဖူးဖူးလက္ေတြကိုဖယ္ရွားလိုက္သည္။ ခုခ်ိန္မွာအေျပာထက္အလုပ္က ပိုအေရးႀကီးတာေလာက္ကေတာ့ သူသိသည္။ အျဖဴေရာင္ဘရာေလးကြာက်ၿပီးေနာက္ ဖူးဖူး၏ အိစက္ထြားက်ိဳင္းေသာ ရင္သားမ်ားကို အားရပါးရကိုင္မည္ အျပဳ…သူ႔လက္ေတြေလထဲခန တန႔္သြားရသည္။
“အဲ…”
ခုနက၀တ္ထားေသာဘရာႏွင့္မႏိုင့္တႏိုင္ျဖစ္ကာအကြဲေၾကာင္းေလးပင္ေပၚေနေသာရင္သားထြားထြားမ်ားက မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလို သူ႔ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ပင္။ သူျမင္ေနရသည္က ၾကက္ဥ ဟတ္ဖ႐ိုက္ေၾကာ္ မရွိတရွိေလာက္အေနအထားျဖင့္ ခပ္ျပားျပားရင္သားမ်ား………။ ဘာေၾကာင့္မွန္း နားမလည္ႏိုင္ေသာ္လည္း ဖူးဖူးမရိပ္မိခင္ ထိုရင္သားျပားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေတြကိုပဲ ဆုပ္လိုက္ နယ္လိုက္ စို႔လိုက္သည္။
“အီး…ဖူးမေနတတ္ေတာ့ဘူးကိုရဲ႕”
ဖူးဖူက သူ႔ေအာက္မွာအၿငိမ္မေန ဟိုဒီယိမ္းထိုးေနသျဖင့္ လက္ထဲမွ ရင္သားျပားျပားေလးမ်ားကိုပင္ သူလိုက္ဖမ္းရခက္ေနသည္။ သူစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး ထဘီကိုအျမန္ဆုံးနည္းႏွင့္ခြၽတ္လိုက္သည္။
“အင္…ဘလိုႀကီးလဲ”
ဖူးဖူး၏ထဘီေအာက္မွ ပန္တီေပၚထြက္လာေသာအခါ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး သတိလက္လြတ္ေရ႐ြတ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူျမင္ဖူးေသာအမ်ိဳးသမီးပန္တီမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးျခားကာ ဗိုက္အထိဖုံးေနေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
“ဟီး…”
သူ႔ေရ႐ြတ္သံကိုၾကားလိုက္ေသာဖူးဖူးက ဟီးကနဲတခ်က္ရယ္ကာ ရွက္တတ္တတ္ေလးျဖစ္ေနၿပီးမွ သူ႔ကိုရွင္းျပသည္။
“ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီေလ ကိုရဲ႕…ဖူးကဗိုက္ေခါက္နဲနဲထြက္ေနလို႔ ၀တ္ရတာ..”
“ေအာ္…ဒီလိုကိုး..” ဟုေရ႐ြတ္ကာ ဖူးဖူးေဘာင္းဘီကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဆြဲခြၽတ္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ပန္တီေဘာင္းဘီအေသးေတြေလာက္မလြယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးက်ပ္ေနလို႔ မနည္းႀကိဳးစားကာခြၽတ္လိုက္ရသည္။
ေအာက္ဘက္မွာေတာ့ မဲနက္နက္ခ်ဳံပုတ္ေလးေအာက္မွာပုန္းေနေသာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး၏ခရီးဆုံးမွတ္တိုင္ေလး။ အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ေရွ႕ေတာ္ေျပးလက္ငါးေၾကာင္းကို အရင္လြတ္ကာ ေ႐ြလမ္းေငြလမ္းေဖာက္လိုက္သည္။ ဖူးဖူး၏ မွတ္တိုင္ေလးကလည္း မိုးဖြဲဖြဲ႐ြာသလို စိုစိစိျဖစ္လာသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ ေဘာက္ဆာကို အျမန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ခပ္ကုတ္ကုတ္ထြက္လာေသာ သူ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ၾကည့္ကာ မလုံမလဲျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားအစြမ္းေၾကာင့္ မိန္းေမာေနပုံရေသာ ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလးမွာ ထူးျခားေသာ အရိပ္အေယာင္မရွိေပ။
ဖူးဖူ၏ မွတ္တိုင္ေလးအတြင္းသို႔ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ပို႔လိုက္သည္။ ဖူးဖူး၏မွတ္တိုင္ေလးကား အသစ္စက္စက္လို႔ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးမထင္။ ခရီးသြားေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပုံရသည္။ သို႔ေသာ္ အရမ္းတင္းက်ပ္မေနသည္မွလြဲေ႐ြ႕ အေကာင္ခပ္ေသးေသး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ဖူးဖူး၏ ကိုယ္အတြင္းပိုင္းက ခပ္ေစးေစးေလးပင္ ရစ္ပတ္ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ဖူးဖူး၏ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴျခင္းမရွိေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ကာ အံႀကိတ္ရင္း မ်က္လုံးမွိတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ရင္း အသြင္းအထုတ္ကို အရွိန္တင္ကာ ႏွစ္ဆတိုးႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူ၏သုတ္ေရမ်ားကို ဖူးဖူးကိုယ္တြင္းသို႔ေအာင္ျမင္စြာ အေရာက္ပို႔ေပးႏိုင္ လိုက္ၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
“ဟူးးး…ေကာင္းလိုက္တာဖူးရယ္….”
“ဟင့္..ရွက္စရာေတြမေျပာနဲ႔ေတာ့…ဖူး တြိဳင္းလက္သြားမလို႔ ကိုယ္ေပၚကဖယ္အုံး…”
ဖူးဖူး၏မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကိုနမ္းရင္း အုပ္မိုးထားေသာေမာင္ေမာင္မ်ိဳးကို တြန္းထုတ္ကာ ဟိုတယ္မွေပးေသာ တဘက္အႀကီးကိုကိုယ္ေပၚမွာမခို႔တ႐ို႕ပတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းသို႔၀င္သြားေသာဖူးဖူးကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး ေက်နပ္ၿပဳံးႏွင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးမွ တစ္စုံတစ္ခုကိုသတိရကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔လိုက္သြားၿပီး မီးကို႐ုတ္တရက္ဖြင့္လိုက္သည္။
“အို…ဘာလာလုပ္တာလဲ”
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလိုက္လာမည္ မထင္ေသာဖူးဖူးက တဘက္ကိုခြၽတ္ၿပီး ေရပိုက္ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို သန႔္စင္ေနသည္ႏွင့္ တည့္တည့္တိုးေလသည္။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကိုယ္လုံးတီးေလးႏွင့္ ေရွ႕ဖုံးရမလို ေနာက္ကြယ္ရမလိုလုပ္ေနေသာ ဖူးဖူး၏အ၀တ္ဗလာခႏၶာကိုယ္ကိုေမာင္ေမာင္မ်ိဳးစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္။
သူခုနကမ်က္စိမ်ားေမွာက္သလားသိခ်င္လို႔ျဖစ္သည္။ တစ္တုံးတစ္ခဲႀကီးဟု သူထင္ခဲ့ေသာ ေ႐ြရင္ႏွစ္မြာက ခုနကအတိုင္း ခပ္ေသးေသး သာမာန္ဆိုဒ္ေလာက္ပင္ရွိမည္။ အက်ီ၀တ္ထားတုန္းက ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားေလးကအခုေတာ့ ခပ္စူစူေလးထြက္ေနသည္။ တင္ပါးေလးကလည္း ကားေတာ့ကားပါသည္။ ေဘးကိုအနည္းငယ္ကားေပမဲ့ ေနာက္ကၾကည့္ေတာ့ ခပ္ျပားျပားပင္။ သူမ်ား မ်က္စိအျမင္ေတြအားနည္းေနၿပီလား ေတြးမိေသာ္လည္း အျခားေသာေယာက္်ားေလးမ်ားသည္လည္း သူ႔နည္းလည္းေကာင္း ေမမီဖူးဖူးကို သြားေရက်ခဲ့ၾကတာ သူသိေနသည္။ သူနားမလည္ႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ဘယ္လိုေမးရမလဲစဥ္းစားေနတုန္း ဖူးဖူး၏ေလသံခပ္တင္းတင္းက ထြက္လာသည္။
“ကို႔….ဘာလာၾကည့္ေနတာလဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ”
“ေအာ္..ဟိုဒင္း..ရႉး..ရႉးေပါက္မလို႔ပါ”
“အဲ့ဒါဆိုလည္းေပါက္ေလ ဘာကိစၥသူမ်ားကိုရပ္ၾကည့္ေနရတာလဲ”
“ဟီး…ဖူးကလြလို႔…”
သူ႔အေျပာကို ဖူးဖူးက မယုံသလို မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္သြား၏။ မတတ္ႏိုင္…သူမုသားေျပာလိုက္ရၿပီ။ သူ႔စိတ္ထဲရွိတာေတြ အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္ရင္ ဟီ႐ူရွီးမားအႏုျမဴဗုံးထက္ ဆိုးသြားမွာ အေသအခ်ာပင္။ သူ႔အေနႏွင့္ ဖူးဖူးကို အျပစ္ျမင္ကဲ့ရဲ႕လိုျခင္းမဟုတ္။ အ၀တ္အစား၀တ္ထားျခင္းႏွင့္ ၀တ္မထားျခင္းၾကားတြင္ အေတာ္ကြာျခားသြားပုံကို သူနားမလည္ႏိုင္လို႔သာ ျဖစ္သည္။ ေရာက္လက္စနဲ႔ ေပါက္စရာရွိတာေပါက္ရင္း ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဖူးဖူးက တဘက္ေလး ေသခ်ာပတ္ကာ အိပ္ယာေပၚ၀ယ္ ငုတ္တုတ္ေလးေျခခ်ထိုင္ေနသည္။
“ဖူးေလး…”
“ဟင္…မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား….ဘာဖစ္လဲ ကို႔ကိုေျပာစမ္း”
ၿပိဳေတာ့မည့္မိုးႏွယ္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲကာ လက္ခ်င္းဆုပ္နယ္ၿပီးထိုင္ေနေသာ ဖူးဖူး မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးျပာသြားသည္။ သူေခ်ာ့ေမာ့ေမးေသာ္လည္း ဖူးဖူးကမေျပာ။ ေခ်ာ့ကာမွ ပိုဆိုးလာသလား မွတ္ရကာ မ်က္ရည္မ်ားသြင္သြင္စီးက်လာသည္။ ေနာက္ဆုံးေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ေမးလြန္းမက ေမးမွ ရႈိက္သံတဟင့္ဟင့္ႏွင့္အတူ…..
“ဖူး…ဖူးကအပ်ိဳမဟုတ္တာ ကိုသိတယ္မဟုတ္လား…”
“အာ……ဘာမ်ားလဲလို႔…ဒါမ်ားဖူးရယ္….အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ…”
“အဲဒါတင္မကေသးဘူး……..ကို႔မ်က္လုံးေတြကိုဖူးသိပါတယ္……ဖူးကိုအားလုံးက လွလွပပေလးထင္ထားၾကတာ……. မ်က္ႏွာကလည္း မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းထားလို႔သာ ၾကည့္ေကာင္းတာ… မ်က္လုံးကလည္း မ်က္ကပ္မွန္တပ္ထားတာ…. တကယ္တမ္းက် ဖူးက အျပင္အဆင္ေတြ အခုအခံေတြပါမွ လွတာ….အခု အကုန္ ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာႀကီးမဟုတ္လား..”
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သူေတြးေနေသာကိစၥ ဖူးဖူးက ေျပာလာေလၿပီ။
“မဟုတ္ပါဘူး ဖူးရယ္…..ကိုယ္က တခါမွမျမင္ဖူးလို႔နဲနဲအံ့ၾသသြားတာပါ…ဒီလိုေတြလုပ္ရတယ္မွန္း မသိလို႔ေလ….”
“ ဟုတ္တယ္…အဲဒါ push up bra လို႔ေခၚတယ္…ရင္သားမရွိတဲ့သူေတာင္ ၀တ္လိုက္ရင္ ႀကီးသြားသလိုထင္ရတာ……ဗိုက္ကလည္းပူေနလို႔ ဗိုက္ခ်ပ္ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားရတယ္….ထဘီကိုလည္း ေဒါက္ပါတာ၀တ္မွ….. တင္ျပားေနတာမသိသာေအာင္ ထဘီကိုေဒါက္ေသခ်ာထည့္ခ်ဳပ္ပီး ၀တ္ရတာ… ကိုအခုသိၿပီလား….အဟင့္”
“သိၿပီ သိၿပီ…..ဟားဟားးး”
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ တြက္မရေသာ ပုစာၦတပုဒ္အေျဖရသြားသည့္ႏွယ္ေပ်ာ္႐ြင္စြာျဖင့္ ဖူးဖူးကို ထဖက္လိုက္သည္။ ဖူးဖူးက အတင္း႐ုန္းထြက္ၿပီး သူ႔ကိုမ်ားေလွာင္ေနသလားဟူေသာ မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ အၾကည့္ကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးက လက္ကာခါ…..
“ဒီမယ္ ဖူး….ကိုယ္က နားမလည္လို႔သိခ်င္တာပဲရွိတာ…အခုသိေတာ့ေကာဘာျဖစ္လဲ…ဖူးက ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ.. ဖူးအပ်ိဳမဟုတ္တာေကာ ဘာအေရးလဲ……ကိုယ့္ကိုဖူးခ်စ္ရင္ေက်နပ္တယ္….ဒီလိုကိုယ္လုံးရွိတာလည္း ဘာျဖစ္လဲ….ကိုယ့္အတြက္ဖူးက လွေနၿပီးသားပဲ…ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္လိုပုံမလာပန္းမလာလူမ်ိဳးကို ဖူးကျပန္ခ်စ္လို႔ ၀မ္းသာေနရတာ…ဒါမ်ိဳးေတြေတြးၿပီး၀မ္းနည္းမေနနဲ႔ၾကားလား….အရင္လို လွလွပပေလးပဲေန…ကိုယ္ခ်စ္ရင္ပီးတာပဲမဟုတ္လား…”
“ဒါ..ဒါေပမဲ့..ကိုက ဖူးကို လွလို႔ခ်စ္တာမဟုတ္ဖူးလား…”
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးသက္ျပင္းထပ္ခ်ရျပန္သည္။ သူဖူးဖူးကိုလွလို႔ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းမျငင္းႏိုင္ပါ။ အခုက်ေတာ့ေရာ… သူစိတ္ထဲဘာမွမျဖစ္..ဘယ္လိုမွမေန…ခါတိုင္းလိုပဲဖူးဖူးကိုသူခ်စ္သည္။ ဖူးဖူးသည္ သူ႔ဖူးစာဖက္ ျဖစ္ရမည္ဟု ယုံၾကည္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ လက္ထပ္ဖို႔အထိေတာင္ရည္႐ြယ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ဖူးဖူး၏၀မ္းနည္းတ၀က္အားငယ္စိတ္တစ္၀က္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို သူစိုက္ၾကည့္ရင္းေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
“ဟင့္အင္း….ကို႔ဖူးစာဖက္မို႔လို႔ခ်စ္တာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့္ရဲ႕ဖူးစာဖက္…”
မိုး႐ြာၿပီး ေနျပန္ထြက္လာကာစေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ညိဳမည္းမ်ားလြင့္စင္ေျပးထြက္ကုန္သလို ဖူးဖူးမ်က္ႏွာေလး ၿပဳံးကာ ၀င္းပသြားရေတာ့သည္။