ႏွင္းဆီနီမွ အျပစ္သား

သူမ အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ မနက္ေျခာက္နာရီတိတိ……။ သူမအိပ္ယာက ထၿပီး အိပ္ယာကို စနစ္တက်ေခါက္သိမ္းလိုက္သည္။ ေနာက္ ဝတ္ထားသမွ် အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ကာ ေရလဲထဘီေလးကို ရင္လွ်ားလ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္သည္။
ေရကို စိတ္တိုင္းက်ခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ေရလဲအစိုကို ခြတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းတဲက တန္းမွာလွန္းလိုက္ၿပီး ေရလဲတစ္ထည္ကို ဝတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္သည္။ ေနာက္ မွန္တင္ခုန္ေရွ႕ထိုင္ အဝတ္လဲ ၿပီးေတာ့ ၇နာရီ ၄၅ မိနစ္တိတိ………။
သူမေအာက္ထပ္ထမင္း စားခန္းသို႔ ဆင္းကာ မိဘေတြနဲ႔အတူ ထမင္းစားပြဲမွာထိုင္ၿပီး မနက္စာစားသည္။ မနက္စာစားရင္း မသားစုစုံညီ စကားေတြေျပာၾကသည္။(မွတ္ခ်က္-ျမန္မာဗီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ားကို စိတ္ထဲမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။)
သမီး ဟို ဘက္အိမ္က အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး သမီးပစၥည္းေတြလဲေ႐ႊ႕ၿပီးၿပီ အေဖဘာထပ္ျဖည့္ေပးရဦးမလဲ…….။
ရပါၿပီအေဖရယ္…….. ။

ဟိုဘက္မွာ လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္။ မမ႐ြယ္ႏုကိုလဲ အႏိုင္မက်င္နဲ႔ဦး……..။
ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕စကားေၾကာင့္ သီရိႏြယ္ ၿပဳံးျဖစ္သည္။
အင္းပါ ေဖေဖရဲ႕ သမီး မမစကားနားေထာင္ပါ့မယ္……ဟု အၿပဳံးေလးျဖင့္ အဓိပၸယ္ပါပါေျပာလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ဖခင္ျဖစ္သူက သူမကို ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးသည္။ သူမလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္သည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ဝယ္ေပးထားသည့္အိမ္ျဖစ္သည္။ သူမအေဖာ္ရရန္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေသာ ႐ြယ္ႏုဆိုသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အေဖာ္အျဖစ္ေနေစသည္။
႐ြယ္ႏုက သီရိႏြယ္ထက္ ၃ႏွစ္ခန႔္ႀကီးၿပီး မိဘမဲ့ေလးမို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဦးျမင့္ႏိုင္တို႔ကေမြးစားထားသည္။ ေမြးစားသမီးဆိုေတာ့ သီရိေလာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးမရရွာ။ အိမ္ေဖာ္ေတြထက္သာသည္ဆို႐ုံသာ အခြင့္အေရးရသည္။

ထြက္လာၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ သူမဆံျမန္းရမည့္ ႏွင္းဆီနီ စံအိမ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ၿခံဝမွာပင္ ႏွင္းဆီနီစံအိမ္ဟု ေရစထိုးထားသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ဦးျမင့္ႏိုင္က သမီးျဖစ္သူကို မွာစရာရွိတာမွာၿပီး ျပန္သြားသည္။ သီရိလည္း သူမရဲ႕အိမ္အသစ္ေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနသည္။ေနာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုႏွင့္ အတူ သူမအခန္းေလးထဲ ပစၥည္းေတြေနရာခ်ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားၾကသည္။
သီရိ နားခ်င္ရင္ ခဏနားေလ။ ၄နာရီထိုးရင္ မမအခန္းကိုလာခဲ့ ၾကားလား……။

ဟုတ္ မမ
သီရိ သူမဘဝကို ႐ြယ္ႏုထံေက်နပ္စြာ ပုံအပ္ထားသည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီအေၾကာင္းကို သူမမိဘေတြပင္မသိ။ သည္ကမာၻေတြ သူမကို အမိန႔္ေပးသူမ ႐ြယ္ႏုတစ္ဦးသာရွိသည္။ အခုလည္း ႐ြယ္ႏုက ခြင့္ျပဳသည္မို႔ အခန္းထဲ ျပန္ကာ အိပ္လိုက္သည္။
႐ႊမ္း…….
အမေလး………
တင္ပါးဆီကာ ပူစပ္ေသာ ခံစားမႈႏွင့္အတူ သီရိလန႔္ႏိုးလာသည္။ ႐ြယ္ႏုက ေဘးမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာရပ္ေနသည္။ ဝါးခ်င္းျပားကို ခပ္ေသးေသးစိပ္ၿပီး ေသခ်ာ အေခ်ာသပ္ထားတဲ့တုတ္။ ႐ြယ္ႏုက နာရီကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။
၄နာရီ ၁၅မိနစ္။ သူမေတာ္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ ခြင့္ျပဳခ်ိန္ထက္ ၁၅မိနစ္ပိုသြားေသာေၾကာင့္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္ဟု သီရိရိပ္မိလိုက္သည္။

မ်က္ႏွာသြားသစ္ ၿပီးရင္ဧည့္ခန္းထဲလာခဲ့……။
သီရိလဲ အိပ္ယာမွ လူးလဲထကာ ကမန္းပတန္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ လိုက္ဆင္းသြားသည္။ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္မို႔နည္းနည္းလည္းလန႔္ေနသည္။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက ခုတစ္လုံးမွာထိုင္ေနသည္။ မနီးမေဝးမွာ မိမ်ိဳး၊ မိစန္းႏွင့္ မိေအးဟု သူမတို႔ေခၚေသာ အိမ္ေဖာ္မေလး သုံးေယာက္ရွိေနသည္။ အေၾကာင္းသိေတြ။ တစ္ခါတစခါ သီရိႀကိမ္ဒဏ္အေပးခံရလွ်င္ပင္ သူတို႔က ဝင္၍ စြမ္းႀကီးေလာင္းတတ္ၾကေသးသည္။

သူမအနားေရာက္သြားေတာ့ ႐ြယ္ႏုက
ကဲ မယ္မင္းႀကီးမ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္သိတယ္ေနာ္……။
သီရိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
႐ြယ္ႏု ကေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေမးဆတ္ျပသည္။ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ ခံယူေတာ့ဟူသည့္သေဘာ ။ သူမဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာသ္ပါသည္။ အိပ္ရထေနာက္က်သည့္အခ်ိန္ကို ၁၀ ရသည့္ အႀကိမ္အေရအတြက္အတိုသ္းထိုင္ထလုပ္ရမွာျဖစ္သည္။ သူမက ၁၅မိနစ္ဆိုေတာ့ ၁၅၀ေပါ့။
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ၾကက္ေၾဃတ္ယွက္ၿပီး ဘယ္လက္နဲ႔ ညာနား႐ြက္ကိုစြဲ၊ ညာလက္နဲ႔ ဘယ္နား႐ြက္ကို စြဲလိုက္ၿပီး ႐ြယ္ႏုကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု က မိေအးကို အမွတ္စဥ္တိုင္ေပးလိုက္ဟုေျပာသည္။ သီရိလဲ သူမအလုပ္ကို စလုပ္သည္။

ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေစာင့္ေၾကာက့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္တပ္မတ္မတ္ျပန္ရပ္ျဖစ္ေတာ့မွ မိေအးက တစ္ဟု စေရသည္။ေနာက္တစ္ေခါက္က် ႏွစ္။ ညာလို႔မရ…….။ ညသည္ဟုထင္လွ်င္ လည္းေကာင္းအေခါက္အတြက္ အမွတ္စဥ္မေရ…..။ ထို႔ေၾကာင့္ပိုလုပ္ရသျဖင့္ သီရိအေခ်ာင္မခိုရဲ….။အခုခ်ိန္တြင္ သူမဘဝက မိေအးလက္ထဲမွာ။ မိေအးက အမွတ္စဥ္မေရလွ်င္ သူမဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲထပ္ကာထပ္ကာ လုပ္ေနရမည္။

အသက္အားျဖင့္ ၁၉ႏွစ္ခန႔္သာရွိေသာ္လည္း ကိုယ္ဟန္ ေက်ာ့ရွင္းသူေလးမို႔ ထိုင္ထလုပ္ေနပုံေလးက ၾကည့္၍ေကာင္းလွသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ကယ္ လုပ္ေနရတဲ့ သီရိအဖို႔ေတာ့မသက္သာလွေပ……..။ ပထမမသိသာေသာ္လည္း အႀကိမ္ေရ ၈၀နီးပါးေရာက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြေညာင္းလာသည္။ အျပစ္ေပးခံေနရသည္ဟူေသာ အသိက သူမကို စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ အိမ္ေဖာ္ေတြေရွ႕မို႔ သူမရွက္႐ြံ႕ရသည္။အႀကိမ္ ၁၃၀ေျမာက္ေတာ့ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ……။ သို႔ေသာ္ အျပစ္ေပးခံေနရတာဟူေသာ အသိႏွင့္ အတင္းႀကဳံး႐ုံးကာ က်န္ေသာ အႀကိမ္ ၂၀ကို ခတ္ခတ္ခဲခဲ လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္။
အႀကိမ္ေရျပည့္ေတည့ သီရိႏြယ္ ေမာဟိုက္ေညာင္းခ်ိေနသည္။ သို႔ေပမဲ့ အေမာမေျဖရဲ လက္ကေလးပိုက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။
ရၿပီသြား ေရသြားခ်ိဳး ၿပီးရင္ အဝတ္ေတြ မဝတ္နဲ႔ဦး ငါ့ကို အေပၚကေစာင့္ေန……..။
အမိန႔္ရသည္ႏွင့္ သီရိ အေပၚတတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ခုတင္ေပၚ ခဏလွဲကာ အေမာ ျဖည္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေရလဲထဘီတစ္ထည္လဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ့သည္။သူမအခန္းႏွင့္ တြဲလွ်က္ပင္ ေရခ်ိဳးခန္း သန႔္စင္ခန္းရွိသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ ႏုံးခ်ိေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့။ လန္းလန္းဆန္းတန္းျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့စိုေနတဲ့ ေရလဲကို ခြၽတ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အေျခာက္တစ္ထည္ကို ရင္လွ်ားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္ခဲ့သည္။
အခန္းထဲက ခုတင္ေပၚမွာ ႐ြယ္ႏု ထိုင္ေစာင့္ေနသာ႐ြယ္ႏုကိုေတြ႕ရသည္။ ေဘးမွာလဲ အေရာင္တူ အဝတ္အစားတစ္ထပ္ကို ေတြ႕ရသည္။ ႐ြယ္ႏုက သူမကို ထိုအဝတ္အစားေတြထဲက တစ္စုံကို ေပးကာဝတ္ေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိ ေရလဲကို မမေရွ႕မွာပင္ ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ပထမဦးစြာ အနက္ေရာင္ပင္တီကို အရင္ ဝတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ခါးရွည္ေဘာ္လီ အနက္ေရာင္တစ္ထည္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ဆင္ရသည္။ ၿပီးမွ အေပၚက ရင္ဖုံးအညိဳေရာင္ေလးနဲ႔ ေယာလုံခ်ည္ အညိဳေရာင္ေလးကို ေသခ်ာဝတ္ဆင္ရသည္။ ၿပီးသြားေတာ့ မမကသူမခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ႔ေရွ႕မွ တပါတ္လွည့္ျပေစသည္။
လွသားပဲ……. မွတ္ထား အဲ့တာ နင္အျပစ္ႀကီးႀကီးလုပ္လို႔ ရက္ရွည္အျပစ္ေပးခံရရင္ ဝတ္ရမဲ့ အျပစ္သားဝတ္စုံပဲ…….။
ရွင္………
သီရိ အံၾသလြန္းသျဖင့္ ရွင္ကနဲအသံထြက္သြားသည္။ ဘယ္ႏွယ့္ သူတပါး ဘုရားသြားေက်ာင္းတတ္ အျမတ္တႏိုးဝတ္ေသာ ေယာလုံခ်ည္ကိုမွ သူမက အျပစ္ေပးသည့္အခါ ဝတ္ရမည့္အျပစ္သားဝတ္စုံဟုဆိုသည္။ အနည္းငယ္ ရယ္ခ်င္သြားေပမဲ့မရယ္ရဲ။ ေဘးနားခ်ထားငည့္ လက္စြဲေတာ္ ႀကိမ္လုံးကို ေၾကာက္ရသည္။
ေနာက္သူမကို အျပစ္ေပးသည့္ေနရာမွာ သုံးမည့္ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အမ်ိဳးအစား စုံလင္စြာျပသည္။ အိမ္ခြဲေနသည့္အခါ သူမကို ထိန္းသိမ္းရန္ မမက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာပဲ ဟူေသာ အေတြးနဲ႔ အတူ သီရိေက်ာခ်မ္းသြားသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ အျပစ္ေပးမခံရေအာင္ ဆင္ျခင္ရမည္ဟုလည္းေတြးေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထမင္းသြားစားမယ္ဟုဆိုဟာ သူမကို ပစၥည္းေတြသိမ္းေစသည္။ တခ်ိဳ႕တဝက္ကိုေတာ့ ႐ြယ္ႏုကိုယ္တိုင္ အခန္းတစ္ခုထဲယူသြားသည္။
ဟဲ့ သီရိ မလာေသးဘူးလား………။
လာပါၿပီ မမရဲ႕………။
အိမ္ဝကေန ႐ြယ္ႏု ခုႏွစ္သံခ်ီနဲ႔ ေအာ္ေတာ့မွာ သီရိႏြယ္ အေျပးတပိုင္းထြက္လာသည္။ အနားေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကို ဂြပ္ကနဲ အေခါက္ခံရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမတို႔အတြက္ဝယ္ေပးထားေသာ ကားေလးနဲ႔ ႐ြယ္ႏုက သီရိႏြယ္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔သည္။
သီရိ အျပန္မမလာႀကိဳ ရဦးမွာလား……။
ဟင့္အင္း မမ! သမီးဘာသာ ျပန္ခဲ့မယ္။
ဘယ္ခ်ိန္ ျပန္ေရာက္ရမလဲ သိတယ္ေနာ္……..။
အင္းပါမမရဲ႕……ဟုဆိုလွ်က္ သီရိရဲ႕ပါးကို ႐ႊတ္ကနဲနမ္းကာ သီရိ ကားေပၚက ဆင္းသြားသည္။ တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ကေလးဆန္ေနပုံ………။
ညီမျဖစ္သူကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ ႐ြယ္ႏု သူမ တတ္ရမည့္သင္တန္းရွိရာသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ႐ြယ္ႏုက သီရိထက္ သုံးႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးသား…..။ မည္သည့္ကုမၸဏီမွာမွ အလုပ္မဝင္ပဲ လိုအပ္တဲ့ သင္တန္းေတြလိုက္တတ္ေန သင္ယူေနသည္။အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အခါ သူမကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းငယ္ေလးထူေထာင္မည္။ ဦးျမင္ႏိုင္ကလဲ သူေထာက္ပံမည္ဟုဆိုထားသည္ေလ……။
သင္တန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး နီးစပ္ရာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုကို ႐ြယ္ႏု ဝင္ခဲ့သည္။ ဆိုင္မွာထမင္းစားရင္း သင္တန္စခ်ိန္မွာ ပိတ္ထားတဲ့ဖုန္းကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ တေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဝင္လာတဲ့ miss callေတြမွ အမ်ားႀကီး။
အဲ….. ေမာင့္ဆီကဟ
ဟူေသာ အေတြးနဲ႔ ဖုန္းေလးဆက္လိုက္သည္။
ဟဲလို ေမာင္…..ျပန္ေရာက္ၿပီလား…..။
ေအးေရာက္ၿပီ ခုလာခဲ့ဟု…..။ ဆိုကာ လိပ္စာတစ္ခုေျပာျပၿပီး ဖုန္းခ်သြားသျဖင့္ သူမွ ႏႈတ္ခမ္းေလးမဲ့မိသည္။
ေလဆိပ္လာမႀကိဳမိတာေလးကို သူက ေယာက္်ားတန္မဲ့ စိတိေကာက္ေနသည္ဟုေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထမင္းကို ျမန္ျမန္စားကာ ေမာင့္စီ ထြက္လာခဲ၏။ မေတြတာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေလ……။႐ြယ္ႏုရဲ႕ ခ်စ္သူသီဟ ကႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူ။ အခုက ခြင့္နဲ႔ခဏျပန္လာတာ……။
သူမလိပ္စာထဲကေနရာေရာက္ေတာ့ ကားကို တိုက္ေအာက္ရပ္ခဲ့ၿပီး တတိယထပ္သို႔တပ္ခဲ့သည္။ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူေခၚဘဲလ္ေလးတီးလိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ အထဲကသစ္သားတခါးပြင့္ကာ မႈန္ကုပ္ေနတဲ့ သီဟရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႐ြယ္ႏုလဲ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ အဟီးဟု သြားေလးၿဖဲပလိုက္သည္။ သီဟက အျပင္တံခါးဖြင့္ေပးကာ ဝင္ဟုဆိုသည္။ သူမအထဲေရာက္ေတာ့ သီဟက တံခါးကို အတြင္းက ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ဂ်ိပ္ကနဲအသံက ေက်ာခ်မ္းစရာ…..။
ကဲ…..ေျပာ…..ေဒၚ႐ြယ္ႏု က်ဳပ္ကို လာမႀကိဳရတဲ့အေၾကာင္းအရင္း….
အဲ ေမာင္….အဲ့ဒါက ဟိုဟာေလ……
ဘယ္လို႐ႊီးရမလဲ အေျပးအလႊားစဥ္းစားမိသည္။ သင္တန္းတတ္ေနဟုဆို ေျဖလွ်င္ သူ႔ထပ္သင္တန္းကပို အေရး ႀကီးသလားဟုဆိုကာ စိတ္ထပ္ေကာက္ဦးမည္။ ေမ့သြားလို႔ဟု ေျဖလိုက္မိလွ်င္ ခ်က္ျခင္းတိုက္ေပၚက ကန္ခ်မည့္သေဘာရွိေနသည္မို႔ ႐ြယ္ႏု သီဟထိုင္ေနသည့္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္သစ္သားခုံေလးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သီဟက ဘုၾကည့္ျပန္ၾကည့္သည္။ မိန္းမ မာယာေတြလည္း အသုံးဝင္မည့္ပုံမေပၚ။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာ သူ႔ေရွ႕ထိုးေပးလိုက္သည္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ဟူသည့္သေဘာ…..။
သီဟက ထိုင္ေနရာမွထကာ ဗီဒိုထဲ ႀကိဳးေခြေတြထုတ္ၿပီး သူမဆီျပန္လာသည္။ အနားမွာလာထိုင္ေသာ သီဟကို ႐ြယ္ႏု မဲ့ျပလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူမ်ားသားသမီး ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို အႏိုင္က်င့္ဖို႔ဂြင္ဆင္ေနတာကိုး…….။ သူမပုံစံေၾကာင့္ သီဟက ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ ေခါင္းကို လက္သီးစုပ္ျဖင့္ထုသည္။ သူမက ေရွာင္လိုက္သျဖင့္ သီဟရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။ ထိုအခါ သီဟက ႐ြယ္ႏုကိုယ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေပြ႕ဖတ္ထားလိုက္သည္……….ဟု မထင္ပါနဲ႔….။ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးနဲ႔တင္းက်ပ္စြာတုပ္ေႏွာင္လိုက္သည္။ (ေရးရတာ ဖီးက်ဲတာ)။ လုံးဝတင္းက်ပ္သြားသည္မို႔ အ…ကနဲ ညည္းညဴမိေသာ ႐ြယ္ႏုႏႈတ္ခမ္းပါးေလး သီဟရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေအာက္မွာ အသံေပ်ာက္သြားကာ မ်က္လုံးေတြ ေမွးဆင္းသြားသည္။ ခဏေနေတာ့ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ကာ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ထားတဲ့ ႐ြယ္ႏုလက္ေတြကို ေျမႇာက္ၿပီး ဦးေခါင္းေနာက္ျပစ္က ပိုေနေသာ ႀကိဳးစကို ဆက္တီရဲ႕ေနာက္မွီက သစ္သားတန္းမွာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ အခုေတာ့ ႐ုန္းမရ ကန္မရနဲ႔ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးမွာ ေကာ့ေကာ့ေလးျဖစ္ေနသည္။
႐ြယ္စုစိတ္ထဲ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သြားသလိုခံစားရသည္။ သီဟ ႏိုင္ငံၾကားမသြားခင္ကလည္း ထိုသို႔ေသာ တုပ္ေႏွာင္မႈမ်ိဳးကို ခံစားဖူးသည္။ ထိုေန႔ကပင္ သီဟေၾကာင့္ သူမအပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။ အဲ့လိုေျပာရတာလဲမေကာင္း အမွန္ေတာ့ထို႔ေန႔က ႏွစ္ဦးသေဘာတူ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းပင္။(ႏွစ္ဦးသေဘာတူ =သီဟဆႏၵ 50%+႐ြယ္ႏုဆႏၵ 25%+တုပ္ေႏွာင္ထားသျဖင့္ ျပဳသမွ် ႏုခဲ့ရျခင္း25%)
႐ြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္လွတယ္။
သီဟစကားေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏု ရွက္ဝဲဝဲျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးမိသည္။ လွမွာေပါ့ ဒီတိုင္းေန႔ေတာင္ လူတကာေငးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ေရွ႕မွာ ေကာ့ေကာ့ေလးျဖစ္ေနတာကိုး။ သီဟက သူမရဲ႕ ဝဲဘက္ရင္အုံ႔ကို သူ႔လက္ျဖင့္ကိုင္ညႇစ္သည္။ ဏြယ္ႏု ခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္ကနဲဖစ္သြားငည္။ နဂို ခြင့္ျပဳထားၿပီးျဖစ္ေပမဲ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနတတ္သူပီပီ ရွက္သည္။ ပုံမွန္ဆိုသူ႔လက္ကို ဖယ္ျပစ္မွာ ။ ခုေတာ့လက္ေတြက ႀကိဳးတုပ္ထားေတာ့ မ်က္လုံးေတြကိုပဲမွိတ္ကာ ၿငိမ္ေနရေတာ့သည္။
သူမဝတ္ဆင္ထားေသာ ရင္ဖုံးအက်ႌက လက္ပ်က္ေလးမို႔ လက္ေတြေျမႇာက္ထားရသျဖင့္ ျဖဴဝင္းေသာဂ်ိဳင္းသားေလးေတြက ေပၚလြင္ေနရာ သီဟက ငုံနမ္းၿပီးလွ်ာနင့္ရပ္သည္သည္။ ဒီတႀကိမ္ေတာ့ ၿငိမ္မေနႏိုင္ ပထမ ပါးစပ္တဟင့္ဟင့္ ညည္းသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထြန႔္ထြန႔္လူးကာ ႐ုန္းေတာ့သည္။ ခဏေနမွာ သီက ကရပ္လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငုံနမ္းျပန္သည္။ လက္ေတြကေတာ့ ႐ြယ္ႏုတစ္ကိုယ္လုံးကို ရန္ရွာေနသည္။ ေနာက္႐ြယ္ႏုရဲ႕ ထဘီကို ျဖည္ခ်လိုက္သည္။ ေျပာေလ်ာ့သြားေပမဲ့ ခံပၚထိုင္ေနတာမို႔ လုံးဝကြၽတ္က်သြားတာမ်ိဳးမရွိ ။
သီဟက ထဘီေအာက္လက္လွ်ိဳက ပင္တီေပၚကေန ႐ြယ္ႏုရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ႐ြယ္ႏုေျခေထာက္ေတြတုန္ယင္ေနသည္။ သီဟက နမ္းေနရာမွခြာက သူမရဲ႕လုံျခည္ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ပင္တီကို လဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု ရွက္စိတ္နဲ႔ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ့ကပ္ထားသည္။
ေပါင္ကားလိုက္……
႐ြယ္ႏု မတုန႔္ျပန္မိ။ ထိုအခါ သီက က ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ႏွဖူးကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။
႐ြယ္ေလး ေပါင္ကားလိုက္…..။
႐ြယ္ႏု တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္နဲ႔ သူ႔အမိန႔္ကို လိုက္နာမိသြားသည္။ သူက သူမအဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ကာ လက္ညိဳးေလးထိုးသြင္းကာ ကလိသည္။ ေနာက္မ်ိဳးစုံ ေဆာ့ကစားေနေတာ့ ႐ြယ္ႏုမေနႏိုင္ ။ ေကာ့ပ်ံေနသည္။ သူက ထိုသို႔ကလိေနရာမွ ႐ုတ္တရပ္ကာ သူ႔လက္ဝါးျဖင့္ ထိုေနရာကို ေဖာင္းကနဲ ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။ ႐ြယ္ႏု ပါးစပ္က အားကနဲေအာ္သံႏွင့္အတူ ခုဏက ကလိခံရေသာ အရွိန္ႏွင့္ေပါင္းကာ ဆီးေတြထြက္က်ကုန္ေတာ့သည္။
ဝမ္းနည္း အားငယ္စိတ္နဲ႔ ႐ြယ္ႏု တဟင့္ဟင့္႐ိုက္ငိုမိသြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေရွ႕ ဆီးေတြထြက္က်တယ္ဆိုတာရွက္လဲရွက္စရာမဟုတ္လား…….။ဒီေတာ့ ငို႐ိုက္ေနတဲ့ သူမႏႈတ္ခံေတြကို သီဟႏႈတ္ခမ္းေတြက အငို တိတ္ေစျပန္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ႔လက္ေတြဟာ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ ရင္သားေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ စုပ္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ေဆာ့ကစားေနသည္။ ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ လိင္တန္ဟာ သူ႔တို႔ရန္ရွာေနၾကေနရာေလးကို ခ်ိန္တြယ္လာသည္။ သူမ မ႐ုန္းကန္ခဲ့ပါ။ အရာရာကို သီဟ သေဘာက် ဆီးေမ်ာ မိပါသည္။
စိတ္အလိုတိုင္း ႏွစ္ဦးသား နစ္ေမ်ာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူမကို သီဟက ေရခ်ိဳးေစပါသည္။ သူမေရခ်ိဳးေနတုန္း သီဟ အခန္းထဲက ေပပြေနသမွ်ကို ရွင္းလင္းသည္။ ႐ြယ္ႏုလဲ ေရကို စိန္ေျပနေျပခ်ိဳးၿပီး အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ကာ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ ခုံမွာ ႏွစ္ေယာက္တြဲထိုင္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ သီဟက ႐ြယ္ႏုကို လက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။
ေမာင္ ဘာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ….. မေက်နပ္ေသးဘူးလား
ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး ခဏပဲ…..။
သီဟက သူမမ်က္ႏွာေရွ႕က်ေနတဲ့ဆံစေတြကို နား႐ြက္ေနာက္ညႇပ္ေပးရင္းေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚမွတင္ထားတဲ့ ဇလုံက အဖုံးေလးကိုဖြင့္ကာ ေခါက္ဆြဲပုတ္ကိုဘတယုတယ ခြန႔္ေကြၽးသည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မိ႐ြယ္ႏုတို႔က ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးၿပဳံးကာ စားပါသည္။ စားၿပီးေတာ့ သီဟက ႐ြယ္ႏုကို သူ႔ရင္ခြင္မွာမွီေစကာ စကားေျပာၾကသည္။ သမီးရည္းစကားေျပာၾကသည္ပဲ…။ တခါတေလ ဖြဖြေလးထု႐ိုက္တာ ဆြဲဆိတ္တာမ်ိဳးရွိမည္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ႐ြယ္ႏုမွာ ထိုအခြင့္အေရးကိုမရ။ သီဟကေတာ့ အသဲယားတိုင္း သူမဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြလိုက္ သူမကိုယ္ေလးကို ေထြးေပြ႕လိုက္နဲ႔မို႔ ႐ြယ္ႏုခဗ်ာ ၾကည္လဲၾကည္ႏူးရသလို ေအာင့္သက္သက္လဲ ျဖစ္ရသည္။
ညေနေလးနာရီထိုးေတာ့မွ သီဟက လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးသည္မို႔ ႐ြယ္ႏုလဲ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သီရိက ေရာင့္ႏွင့္ေနသည္။
မမ ေနာက္က်တယ္ ထိုင္ထလုပ္ရမယ္……။
သီရိက လွမ္းစသျဖင့္ ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ေခါင္းေလးေခါက္ကာ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္။ အိမ္မျပန္ခင္ေဆးဆိုင္က ဝယ္ခဲ့ေသာေဆးကို ေသာက္ရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဝတ္အစားလဲကာ သီရိအခန္းသြားေခ်ာင္းငည္။ မယ္မင္းႀကီးမ အခန္းက စာက်က္သံၾကားမွ ကိုယ့္အခန္းကို ျပန္နားသည္။
စာေမးပြဲနီးၿပီမို႔ သီရိႏြယ္တစ္ေယာက္ ေျခခ်ဳပ္မိပါသည္။ သူမတင္မက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကသြယ္နဲ႔ သီတာျမင့္တို႔ပါ သူမတို႔မိဘေတြက ႐ြယ္ႏုထံ အပ္ႏွ႔ထားငဖင့္ ေျခခ်ဳပ္မိေနၾကသည္။႐ြယ္ႏုကလဲ တျခားအခ်ိန္တြင္ ေဖာ္ေ႐ြေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္တြင္မ်က္ႏွာႀကီးတင္စထားသျဖင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲရွိန္ေနမိသည္။ သူမတို႔သုံးဦးကို ထိန္းသိမ္းထားငည့္ကာ လသတ္မွတ္ကာ သီရိကို ရက္ရွည္အျပစ္ေပးသည့္အခါဝတ္ခိုင္းသည္။ အညိဳေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ခိုင္းသည္။ ဖုန္းေတြကို သိမ္းထားသလို အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္လဲေပးမထြက္ ။ စည္းကမ္းကို တင္းက်ပ္ထားသည္။ ႐ိုက္ရလြန္းလို႔ႀကိမ္လုံးေတြ ဘယ္ႏွေခ်ာင္းပင္ကုန္ေနမွန္းမသိေတာ့……..။
အခုလဲ သူမတို႔သုံးေယာက္ကို အစမ္းေျဖခိုင္းထားတာကို စစ္ေနသည္။ စာေမးပြဲမွာေတာ့ အမွတ္ ၅၀ဆိုေအာင္သည္။ သူမကေတာ့ ဒူးေလာက္တင္မွရင္ေလာက္က်သည္ဟုဆိုကာ မွတ္မရရင္၇၀ အျပစ္ေပးသည္။ သုံးေယာက္သား သူမေရွ႕မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာထိုင္ေနၾကသည္။
သီတာျမင့္
ဟုတ္
သူမေခၚသံေၾကာင့္ သီတာျမင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ထူးလိုက္သည္။
ႏွစ္ဘာသာက်တယ္။
သူမစကားေၾကာင့္ သီတာလန႔္သြားသည္။
ေရွ႕ထြက္ခဲ့………
သီတာျမင့္ခဗ်ာ ေရွ႕ကို တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ထြက္ရသည္။ တစ္ဘာသာက ၆၅မွတ္ က်န္တဘာသာက ၆၀ စုစုေပါင္း ၁၅မွတ္လိုသည္။ ၁၅ခ်က္အ႐ိုက္ခံရမည့္သေဘာ။ ႐ြယ္ႏုေရွ႕မွာ ေဘးတေစာင္းေလး မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထဘီကို ေရွ႕ကေန တင္းတင္းဆြဲလိုက္သည္။ ထိုအခါ အညိဳရာင္ထဘီေလးက တင္းအိေနေသာတင္ပါးမွာ အတိုင္းသားကပ္ေနသည္။
ထိုအခါမွ႐ြယ္ႏုက ႀကိမ္လုံးႏွစ္လုံးကို လိမ္ပူးထားေသာ ႀကိမ္လုံးကို ယူလိုက္သည္။
ဝွစ္ ႐ႊမ္း
အ
နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူမ မ်က္ရည္ဝဲကာ ခါးေလးပင္ေကာ့သြားသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္က်လာတဲ့ ႀကိမ္ဒဏ္ကို ခံယူရင္း ငိုခ်လိုက္မိသည္။ ၁၅ခ်က္ျပည့္ေတာ့တင္ပါးတစ္ခုလုံးထူပူေနသည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္တြန႔္လိမ္ကာ တင္ပါးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ြယ္ႏုက သူမကို ေနရာျပန္ေစကာ ဒူးေထာက္လိုက္ထားေစသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေကသြယ္။ သူမကေတာ့အမွတ္ ၂၀ လိုသျဖင့္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ အ႐ိုက္ခံရသည္။
ေနာက္ဆုံး သီရိ အလွည့္ ။ သူမက အမွတ္ ၂၃မွတ္သာလိုသည္။
သီရိ အမွတ္အနဲဆုံးလူကို ငါဘာလုပ္မယ္ေျပာထားလဲ
ဟို ဖင္ခြၽတ္ၿပီး႐ိုက္မယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္……။ သူမအေျဖေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုက ေမးဆတ္ျပသည္။ ခြၽတ္လိုက္ဆိုတဲ့သေဘာ။ မိန္းကေလးခ်င္းေပမဲ့ သီရိရွက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မလြန္ဆန္ႏိုင္သည္မို႔ ထဘီကို ျဖည္ခ်လိုက္ရသည္။ အတြင္းခံကိုလည္းခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး လက္ပိုက္ေနသည္။
ဒီေတာ့မွ႐ြယ္ႏုက သီရိရဲ႕တင္ပါးေျပာင္ေျပာင္ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔ေစာ္ပါေတာ့သည္။ တင္ပါးေပၚ ႀကိမ္လုံးရာေတြ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ထပ္လာသည္။ ၁၅ခ်က္ေလာက္မွာ လုံးဝမခံႏိုင္ေတာ့သည္မို႔ ေျေျခသလုံးေျပာင္း႐ိုက္ေပးဖို႔ေတာင္းပန္ရသည္။ အက်ိဳးဆက္က ႏွစ္ခ်က္ပို အ႐ိုက္ခံရသည္။ ေျခသလုံးေကာ တင္ပါးပါ အလွ်ိဳးရာေတြထပ္သြားသည္။ သူမ လုံခ်ည္ျပန္ဝတ္ခြင့္မရပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြေဘးမွာ ဒူးေထာက္ရသည္။
႐ြယ္ႏုက ေဆးဘူးခ်ေပးၿပီး ေနာက္၁၀မိနစ္ေနရင္ေတာ္ေတာ့ဟုဆိုကာ ထြက္သြားသည္။ ႐ြယ္ႏုထြက္သြားေပမဲ့ သီရိတို႔အေခ်ာင္မခိုရဲပါ။ ေနာက္ ၁၀မိနစ္တိတိ ဒူးေထာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဆးလူးကာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္ရက္ေတြက် စာေမးပြဲနီးလာၿပီမို႔႐ြယ္ႏုသိပ္မၾကမ္းေတာ့ပါ။ ညီမေတြ စားခ်င္တာခ်က္ေကြၽးသလို ေပ်ာ္ေအာင္လဲထားသည္။ စာက ႀကိဳ က်က္ထားသည္မို႔ ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာ ျပန္ေႏြးေစသည္။ စာေမးပြဲမွာ သုံးေယာက္လုံးထူးခြၽန္စြာ ေအာင္ၾကပါသည္။
(ငါးႏွစ္ခန႔္ၾကာၿပီးေနာက္)
အခ်ိန္ဟာ အရာရာကို ေျပာင္းလဲေစတတ္ပါသည္။ ထို႔အတူ သူမတို႔လဲေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ သီရိႏြယ္တို႔ သုံးေယာက္လုံးဘြဲ႕ရၿပီးၿပီမို႔ သူမ ထိန္းေက်ာင္းစရာမလို။ သီရိက အိမ္ေထာင္ျပဳကာ သူ႔အေဖရဲ႕ကုမၸဏီကို ဦးစီးသည္။ ေကသြယ္က ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းဆက္တတ္သည္။ သီတာကေတာ့ မိဘေတြကနယ္ကမို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြအိမ္မွာပင္ေနကာ မိဘေတြရဲ႕လုပ္ငန္းကို လုပ္သည္။
အေျပာင္းလဲကီးေျပာင္းလဲခဲ့ရသူက ႐ြယ္ႏုပင္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ႏွစ္ခန႔္က လက္ထပ္ရန္ရည္႐ြယ္ထားေသာ သီဟ ကားအက္စီးဒန႔္ျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ သူမ႐ူးမတတ္ခံစားခဲ့ရသည္။ လက္ထပ္ရန္ရည္႐ြယ္ထားၿပီးျဖစ္သည္အျပင္ သီဟရဲ႕ပုံသြင္းမႈေတြမွာ အသားက်ေနေသာသူမ သီဟမရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ရသည္။ သီဟရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းေသာ ႏူးညံ့ေသာ အျပဳအမူမ်ားကို ခံစားခ်င္သည္။ အားကိုးရာမဲ့ေသာ နာခံရေသာ ဘဝမ်ိဳးကို ေတာင့္တမိသည္။ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ခ်ဳပ္တည္းကာ သီရိအေဖ ဦးျမင့္ႏိုင္က အေမြသေဘာမ်ိဳးလႊဲေပးထားေသာ ႏွင္းဆီနီ ဆံအိမ္မွာ တစ္ဦးတည္းေနသည္။ စတိုးဆိုင္ေလးတစ္ခုဖြင့္ထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခိုင္ခိုင္ျဖင့္သာ လႊဲထားသည္။
႐ြယ္ႏု ဆက္သြယ္ေလ့ရွိသူ တစ္ဦးသာရွိသည္။ သီရိႏြယ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သီတာျမင့္ပင္။ သီတာျမင့္ကိုေတာ့ ညီမတစ္ေယာက္လို ခင္သည္ ။ တခါတခါ သူမတို႔အိမ္သြားအိပ္ေလ့ရွိသလို သူမကလဲ ႏွင္းဆီနီမွာ အခ်ိန္လာျဖဳန္းေလ့ရွိသည္။
ကဲ သီတာ မမေနာက္တစ္ပါတ္မလာခဲ့မယ္။
ဟုတ္ မမ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လက္ျပၿပီး သီတာျမင့္အေပၚျပန္တတ္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ႐ြယ္ႏုရဲ အိတ္တလုံးက်န္ခဲ့တာကို သိရသည္။
ၾသ မမႏွယ္ ေမ့ျပန္ၿပီ…..။
သီတာျမင့္တစ္ကိုယ္တည္းေရ႐ြတ္ၿပီး အိတ္ကေလးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အထဲမွာ အျခားတိုလီမိုလီပစၥည္းေတြနဲ႔ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္ကို ေတြ႕သျဖင့္ စပ္စုလိုစိတ္နဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သီဟနဲ႔ပါတ္သပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုေတြ႕သျဖင့္ ႐ြယ္ႏုကို သနားမိသြားသည္။ ဆက္ဖက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…
သမီးေရ သီတာ !႐ြယ္ေလး လာတယ္ေဟ့
အေပၚသာလႊတ္လိုက္ ႀကီးႀကီး…..။
ခဏေနေတာ့ တခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ ႐ြယ္ႏု ဝင္လာသည္။ သီတာလဲ စာရင္းစစ္ေနရာမွၿပဳံးျပလိုက္သည္။
မယ္မင္းႀကီးမ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတယ္ေပါ့ေလ…..
ဟီး….
ထမင္းစားၿပီးၿပီလား…. မမ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြဝယ္လာတယ္။
ထမင္းစားၿပီးၿပီ ၾကာဇံေၾကာ္လဲထပ္စားမယ္……။
အစားကိုပုပ္တယ္ဟု ႐ြယ္ႏု ေတြးမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတူစားၾကသည္။ ၿပီးစကားေျပာၿပီး အိပ္ယာျပင္ၾကသည္။
ေရာ့မမ……
သီတာေပးေသာ သူမဒိုင္ယာရီေလးကို ၾကည့္ၿပီး ႐ြယ္ႏု မ်က္ႏွာေလးရဲခနဲဖစ္သြားသည္။ ရွက္႐ြံသလိုမ်ိဳးေခါင္းေလးငုံ႔သြားသည္။ သီတာက ခုတင္ေပၚထိုင္ကာ သူမခါးေလးကို ဖက္လိုက္ရင္း
ကို သီဟကို လြမ္းေနတုန္းလား……
သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္ ထင္ပါသည္။ သူမလဲ သီတာ့ေဘးထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ စကားမေျပာမိၾက။ ခဏေနေတာ့
မမ
ရွင္
ေဆာ့ရေအာင္….
ဘာတိုင္းလဲ…..
ႀကိဳးနဲ႔တုပ္တိုင္း တုတ္နဲ႔႐ိုက္တိုင္းေလ
႐ြယ္ႏု ရွက္ဝဲဝဲနဲ႔ရယ္ေတာ့ သီတာက လိုက္ရယ္ပါသည္။
မမ
ရွင္လို႔ဆို……
ခ်စ္တယ္……
႐ုတ္တရက္ဆြံ႕အကာ သီတာ့ကို ေငးၾကည့္မိသည္။ ေနာက္မွသတိျပန္ဝင္ကာ….
အာ သီတာကလဲ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း……
မမကလဲ မိန္းကေလးခ်င္းမခ်စ္ရဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာလဲ
မဟုတ္ဘူးေလး သီတာရဲ႕ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ…..။
သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ထိုအေၾကာင္းကို ျငင္းခုန္ၾကရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာငည္။ သီတာက သူမနဲ႔ အတူ ေနခ်င္ေၾကာင္း သူလိုခ်င္ေသာ ဘဝမ်ိဳး ဖန္တီးေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာေျပာေနသည္။ သူမစိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ သီတာနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ယူလိုက္သည္။ ေႂကြျပားေစ့ေလ့တစ္ခု…..
သီတါ…..ေခါင္းက်ရင္ တစ္သက္လုံး ဒီအေၾကာင္း ထပ္မေျပာရေတာ့ဘူး ပန္းက်ရင္ေတာ့ တစ္သက္လုံး မမကို ညီမပိုင္တယ္……။
Deal ႏွစ္ခုလုံးက တစ္သက္လုံးေနာ္ မမ…..
႐ြယ္ႏု ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေႂကြျပားေစ့ေလးေလေပၚ ေျမႇာက္တတ္ကာ လက္ဖဝါးေတြထဲ ျပန္က်လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ႐ြယ္ႏု သက္ျပင္းကို ခ်ကာ လက္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့…….
ေဟး…..ကနဲ သီတာထေအာ္သည္။ ႐ြယ္ႏုစိတ္ထဲ ဝမ္းနဲသြားသလို မခံစားမိ…….။ သီတာက သူမကို မ်က္ခုံးပင့္ျပသည္။
ခုမွေတာ့ သီတာထားရာေနေစရာသြားရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္
သီတာက သူမခါးကို ဖက္ကာ ခုတင္ေအာက္မွာ ဒူးတုပ္ထိုင္မိသြားေအာင္လုပ္သည္။ ေနာက္ေမာ့ၾကည့္လာေသာ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚ လက္ညိဳးေလးတင္ကာ…….။
သီတာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ အေခၚအေဝၚေတြေျပာင္းေတာ့
ဘယ္လို ေျပာင္းရမွာလဲ……
ဘယ္လိုေျပာင္းသက့္တယ္ထင္လဲ
သူမစကားေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုၿပဳံးမိပါသည္။
သခင္မလို႔လား…….
သီတာၿပဳံးသည္။ ႐ြယ္ႏု ႏွဖူးေပၚ အနမ္းတစ္ပြင့္……
မွန္တင္ခုံထဲက ကိုယ့္႐ုပ္ကိုယ္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးမိသည္။ သူမဒီေန႔ လွလြန္းေနသည္ေလ။ သူမကိုယ္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ပြဲတတ္ဝတ္စုံေလး ကိုဆင္ျမန္စထားသည္။ ပါးေပၚမွာ သနပ္ခါးကို ပါးပါးေလး လိမ္းထားသည္။ ထိုင္ခုံေပၚမွာ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို ညီမျဖစ္သူ သီရိက ေဥပ္စြာ ၿဖီးသင္၍ ဆံထုံးထုံးေပးေနသည္။
ရၿပီ……..
သီရိရဲ႕ အသံေၾကာင့္ ႐ြယ္ႏုသတိဝင္လာကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သီရိက သူမခါးေလးကို ဖတ္ကာ မမ အရမ္းလွတာပဲဟုဆိုသည္။ သူမ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးၿပဳံးျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သီရိက သူမလက္ကို ဆြဲကာ အခန္းျပင္ေခၚသြားသည္။
ႏွင္းဆီနီ ဆံအိမ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္းေလးဟာ ပုံစံေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ ဧည့္ခန္းရဲ႕ ေခါင္းရင္းနံရံမွာ Collaring ceremony ဟု စာလုံးေရးထားၿပီး အခန္း အလယ္မွာ စားပြဲတစ္လုံးခ်ထားသည္။ စားပြဲပတ္ပတ္လယ္မွာ ကုလားထိုင္ေျခာက္လုံးရွိၿပီး အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီး ေလးဦးရွိေနသည္။
သီရိႏြယ္က ႐ြယ္ႏုကို သီတာျမင့္ရွိရာသို႔ေခၚသြားၿပီး ႐ြယ္ႏုရဲ႕ လက္ကို သီတာျမင့္လက္ထဲ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ သီတာက ႐ြယ္ႏုကို စာပြဲရွိရာေခၚသြားကာ စားပြဲရဲ႕ ညာဘက္ခ်မ္းတြင္ႏွစ္ဦးသားဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ သူမတို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္မွာ သီရိနဲ႔ ေကသြယ္က ထိုင္ၿပီး စာပြဲရဲ႕ ထိပ္ႏွစ္ဖက္မွာ ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာနဲ႔ ႐ြယ္ႏုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ခင္ခင္က ထိုင္သည္။
အဟမ္း လူစုံၿပီဆိုေတာ့ စလိုက္ရေအာင္
ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာက ဦးစြာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူမစာရင္းျပဳစုထားေသာ ႐ြယ္ႏုနဲ႔ သီတာျမင့္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ဖတ္ျပသည္။ ျပန္လည္အတည္ျပဳသည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္အျငင္းမပြားရေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကျခင္းပင္။ ေနာက္ေတာ့ သူမတို႔ကို စာခ်ဳပ္ႏွစ္ေဆာင္ ကမ္းေပသည္။ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္သေဘာပင္။ သို႔ေသာ္ လက္ထပိစာခ်ဳပ္ေတာ့မဟုတ္။ ဒီစာခ်ဳပ္ထဲမွာ သီတာနဲ႔ ႐ြယ္ႏုတို႔ရဲ႕ သေဘာတူညီမႈေတြ ကတိကဝတ္ေတြပါသည္။
စာခ်ဳပ္ရဲ႕ေအာက္ေျခမွာေတာ့ လက္မွတ္ထိုးရန္အတြက္ ေနရာရွိသည္မို႔ သူမတို႔လဲ သူမတို႔နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာ အသီးသီးလက္မွတ္ထိုးၾကသည္။ သီရိႏြယ္တို႔ကလဲအသိသက္ေသေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးၾကသည္။
ကဲ ဒီလင္ဒီမယား အဲေလ မွားလို႔…….. ဒီစုံတြဲေသတဖန္စက္တဆုံး လက္တြဲႏိုင္ၾကပါေစ(ဖြီး ဆုေတာင္းေပးရတာ လက္ေပါက္ကပ္တယ္)
ေရွ႕ေနမေလး နႏၵာရဲ႕ ဆုေတာင္းေၾကာင့္သူမတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္မိသည္။ သီတာက ႐ြယ္ႏုကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးမတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ ႐ြယ္ႏုကလဲ သူမေရွ႕က ပါကင္လွလွထုတ္ထားတဲ့ ဘူးေလးကို ယူကာ မတ္တပ္ထရပ္သည္။ ေနာက္သီတာက ႐ြယ္ႏုလက္ကိုဆြဲကာ collaring ceremonyဟုေရးထားေသာ္နံရံအနီးသို႔ေလွ်ာက္သြားသည္။
Collaring Ceremony ဟုေရးထားေသာ စာတန္းရဲ႕အေရွ႕မွာ ကြၽန္မနဲ႔ မမ႐ြယ္ႏုတို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စီမွာစုပုံေနတယ္။ ကြၽန္မေရွ႕မွာ မမဒူးေထာက္ခ်လိုၿပီး သူ႔လက္ထဲက ဘူးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကမ္းေပးတယ္။ ကြၽန္မလွမ္းယူလိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕ လက္ေတြကို ေနာက္ပစ္ကာ မ်က္လႊာေလးခ်ရင္း ၿငိမ္သက္ေနေလရဲ႕ ။ ကြၽန္မလက္ လက္ထဲက ဘူးေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ ပန္းႏုေရာင္လည္ပတ္ေလးတစ္ခု……..။
ကြၽန္မ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ မမေရွ႕ ထိုင္လိုက္ရင္း မမရဲ႕ဆံထုံးကို ဖြဖြေလးဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ေခါင္းငုံထားရာကေန အၿပဳံးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အလိုက္သင့္ေလးေခါင္းေမာ့လာသည္။ ဒီေတာ့မွ ဆြဲႀကိဳးလည္ဆြဲတို႔ ဆင္ျမန္းထားျခင္းမရွိတဲ့သူမရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို လည္ပတ္ေလးပတ္ေပးလိုက္သည္။ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းထြက္လာသည္။ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ……။ ငယ္စဥ္ထဲက ျမတ္ႏိုးရ ခ်စ္ရေသာ အမ်ိဳးသမီး အခု သူမေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ၿငိမ္သက္လွ်က္။ သူမဘဝတစ္ခုလုံး ကြၽန္မအဆုံးအျဖတ္ကို နာခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာ အေနအထားႏွင့္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မ႐ူးေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ပါသည္။
ေနာက္ေတာ့ မမရဲ႕ လည္ပါတ္ေလးမွာ သံႀကိဳး သြယ္သြယ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို တပ္ဆင္ကာ စာပြဲရွိရာသို႔ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္။ မမက ကြၽန္မေနာက္ကေန မ်က္လႊာခ်လိုက္လာမွာ ေသခ်ာေနပါသည္။
အေကြၽးအေမြး အစီအစဥ္ စပါေတာ့ဗ်ိဳ႕……..
ေကသြယ့္အသံျဖစ္သည္။ ကြၽန္မေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ မမ႐ြယ္ႏု က စာပြဲအလယ္မွာ ျပင္ထားတဲ့ စားေသာက္စရာေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီေရွ႕ေသခ်ာထည့္ေပးသည္။ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း လည္ပတ္မွာ တပ္ထားတဲ့ သံႀကိဳးေလးက တရမ္းရမ္းနဲ႔ မမက ယဥ္ေနျပန္ပါသည္။ စားရင္းေသာက္ရင္း ကြၽန္မနဲ႔ မမကို စၾကေနာက္ၾကၿပီး သီရိတို႔ေလးေယာက္ျပန္သြားသည္။ ကြၽန္မလဲ တံခါးေတြလုံေအာင္ပိတ္လိုက္သည္။
အိမ္ထဲလွည့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မေရွ႕မွာ မမက လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ေနာက္ပစ္လို႔ အသင့္အေနအထား…….။ ကြၽန္မလဲ သူလည္ပင္းက တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ သံႀကိဳးေလးကို ဆြဲကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ေခၚလာခဲ့သည္။ မမကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီးလိုက္လာသည္။ အခန္းတံခါးပို ဂ်ိပ္ကနဲပိတ္လိုက္ၿပီး ေတာ့ ကြၽန္မခုတင္ေပၚထိုင္ကာ မမကိုလဲ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေစသည္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္လႊာခ်ထားစဲ သူမကို အသဲယားလာသည္မို႔ ခါးေလးကိုဖတ္ကာ သူမပါးျပင္ဆီ ကြၽန္မမ်က္ႏွာတိုးကပ္သြားသည္။ သနပ္ခါးနံက်န္မႏွာဝဆီတိုးဝင္လာသည္။
ၿပီးပါၿပီ