by ပြႀကီးတစ္ေယာက္ ၁၀တန္းေျဖၿပီးတည္းက အိမ္ၿမဲေနသည္။ ေက်ာင္းတက္ကတည္းက အိမ္မွေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းမွက်ဴရွင္၊ က်ဴရွင္မွအိမ္ ဤသုံးေနရာျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့သည္။ မိဘမ်ားက အျပင္ထြက္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳသည့္အျပင္ ပြႀကီးကိုယ္တိုင္ကလည္း အိမ္မွာပဲ အိမ္တြင္းပုန္းေနရသည္ကိုသာ သေဘာက်၏။ ၁၀တန္းၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခရီးထြက္ဖို႔ေခၚတာေတာင္ မလိုက္ပဲဇြတ္က်န္ေနခဲ့၏။ အိမ္ကအေမက ေတာင္မွ
“သားရယ္ ပ်င္းေနမွာေပါ့ လိုက္သြားလိုက္ပာ”
လို႔ေျပာတာေတာင္ မလိုက္ပဲေနခဲ့သည္။ အခုလည္း ပြႀကီးအေဖ သေဘၤာထြက္လို႔ေလဆိပ္ပို႔ဖို႔ကို မလိုက္ခ်င္ဘူးဟုဇြတ္ျငင္းေနသည္ကို အေမက
“ဟဲ့သား ကိုယ့္အေဖခရီးထြက္မွာကို စိတ္ညစ္ေအာင္လို႔၊ ေတာက္ သည္းခံတာလြန္လာၿပီေနာ္ ပြႀကီး”
“ကေလးကိုမဆူပါနဲ႔ မိန္းမရယ္”
“ဒီမွာသား သားမလိုက္ခ်င္ရင္ေနခဲ့၊ အေဖမရွိတုန္း မင္းအေမကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္သား ၾကားလား”
“ဟုတ္ အေဖ”
အေမလည္း မတတ္သာ၍ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေပ။ဒီလိုနဲ႔ အေဖခရီးထြက္ၿပီးကတည္းက အိမ္မွာပြႀကီးတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သာက်န္ေနခဲ့၏။
“ကလင္…..ကလင္….”
“သားေရ ဖုန္းလာေနတယ္ ကိုင္လိုက္အုံး အေမ ဒီမွာ ဟင္းကိုင္ေနလို႔”
“ဟုတ္.. ဟုတ္”
ပြႀကီးတစ္ေယာက္အခန္းထဲအျပာကားၾကည့္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေနရာမွ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္၏။
” ဟဲလို…ဟဲလို ဘယ္သူလဲ”
“ပြႀကီးလား…”
တစ္ဖက္ကဖုန္းသံေၾကာင့္ပြႀကီး ဇေဝဇ၀ါ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ပြႀကီးပါ “
“ေအး ငါ့တူ ဦးပါကြ မင့္ဦးေလး ေလးသိန္းေလကြာ”
“ေၾသာ္ ေလးသိန္း ေျပာေလ”
” ေအး ဦးတို႔မိသားစု နက္ျဖန္မင္းတို႔ဆီလာဖို႔ ဖုန္းဆက္တာ ဒါနဲ႔ငါ့အစ္မ မင္းအေမေရာ”
“အေမကအခုဟင္းကိုင္ေနလို႔ သားပဲဖုန္းကိုင္လိုက္တာ အေမနဲ႔ေျပာအုံးမလား”
“ေန ေန ငါ့တူ ဦးတို႔လာမယ္ဆိုတာသာ မင္းအေမကိုေျပာေပးထား ဟုတ္ၿပီလား”
“ဟုတ္..ဟုတ္”
“ေအး..ေအး ဒါပဲ ငါ့တူ”
ဦးေလးသိန္း ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ပြႀကီးလည္း အိမ္ေပၚထပ္သို႔တက္ရန္ ျပင္လိုက္ၿပီးမွ ေနာက္ေဖးသို႔လွည့္၀င္ကာ
“အေမေရ ဦးေလးသိန္းတို႔လင္မယား နက္ျဖန္လာမယ္တဲ့”
“ေအး ေအး သူတို႔ ေနဖို႔အခန္းရွင္းလိုက္အုံး”
“ဟုတ္ အေမ”
ပြႀကီးလည္းစကားျဖတ္၍အခန္းထဲ၀င္ကာ ၾကည့္လက္စ ဖူးကားကိုဆက္ၾကည့္၍ဂြင္းတိုက္လိုက္၏။ ထိုစဥ္ အ႐ိုင္းဆန္ေသာ စိတ္အတြင္းသို႔ ေလးသိန္းမိန္းမ ေဒၚေလးေဝ၏ပုံရိပ္သည္ တစ္စ တစ္စႏွင့္ တိုး၀င္လာေလသည္။ ။
ပြႀကီးအေမႏွင့္ဦးေလးသိန္းတို႔မွာ ေဖမတူေမကြဲ တစ္၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမျဖစ္သလို ေဆြမ်ိဳးထဲတြင္လည္း အရင္းႏွီးဆုံး၊ အေခၚအေျပာရွိဆုံးပင္။ပြႀကီးတို႔အဘိုးအဘြားေတကလည္းနယ္တြင္ေနထိုင္ၾကၿပီးတခါတေလသာအလည္လာၾကသည္။ဦးေလးသိန္းတို႔ကေတာ့မၾကာခဏ ဆိုသလို ရန္ကုန္အလည္လာၿပီး လာတိုင္း လာတိုင္း ႐ြာလက္ေဆာင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုက ပါလာတတ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ၂ ႏွစ္ကမွနဖူးစာလည္ၿပီး ရန္ကုန္သူ ကရင္မတစ္ေယာက္ႏွင့္ညားကာ ရန္ကုန္မွာပဲ အေျခခ်ေနၾကသည္။ အခုဆို ေလးသိန္းသားေတာင္မွ ဆယ္လျပည့္ေတာ့မည္။ ေလးသိန္းမိန္းမ ေဒၚေလးေဝသည္ ဦးေလးႏွင့္မယူခင္က အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္မွ အပ္ခ်ဳပ္သမ ဘ၀ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေနခဲ့သည္။ ေလးသိန္းႏွင့္ယူၿပီးမွ အလုပ္ထြက္ကာ ကိုယ္ပိုင္အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္တစ္ခုေထာင္ထား၏။
ေဒၚေလးေဝသည္ ၃၂ႏွစ္သာရွိေသးေသာလုံးႀကီးေပါက္လွ ျဖစ္သလို ကရင္ကျပားျဖစ္သျဖင့္ အသားမွာလည္း ျဖဴစြတ္လွသည္။ တင္သားမ်ားမွာ လုံး၀န္းၿပီး ေဘးဘက္သို႔ စြင့္စြင့္ငြားငြား ကားထြက္ေန၏။ ထမိန္၀တ္တိုင္း တင္သားမွာကားထြက္ေနၿပီး
ေဘးမွၾကည့္လွ်င္ လြန္တရာမွေကာက္ခ်ိတ္လွ၏။ အို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ လိုးခ်င္စမ္းပါဘိ။ မဂၤလာေဆာင္မွာကတည္းက ျမင္လိုက္ရေသာ ေဒၚေလးေဝ၏တင္မွာ အခုခ်ိန္ထိ မွန္းထုေနမိဆဲပင္။
“သားေရ အိမ္ေရွ႕မွာကားသံၾကားတယ္ ထြက္ၾကည့္လိုက္အုံး”
“ဟုတ္..ဟုတ္”
ပြႀကီးတစ္ေယာက္ TV ၾကည့္ေနရာမွအိမ္ျပင္သို႔ ထြက္ၾကည့္လိုက္၏။
“အေမေရ ေလးသိန္းတို႔လာၿပီ”
“လာ..လာ ေလးသိန္း”
ပြႀကီးလည္းေနာက္ခန္းတံခါးဖြင့္ကာ အိတ္မ်ားကူသယ္ေန၏။ ထိုစဥ္ ကားထဲမွ ေဒၚေလးေဝကေလးခ်ီကာဆင္းလာသည္။ အိတ္သယ္သလိုႏွင့္ ေဒၚေလးအား မသိမသာခိုးခိုးၾကည့္ေနသည္မွာ ပြႀကီးသာ။ ႀကီးလိုက္တဲ့အိုး မဂၤလာေဆာင္တုန္းေတာင္ ဒီေလာက္ႀကီးမယ္မထင္။ အခုအေနအထားသည္စေကာေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးရွိေလာက္မည္။
ဒီထက္ပိုအံ့ၾသသည္က ကေလးစို႔ေနေသာရင္သားမ်ားပင္။ ေတြ႕စတုံးက တင္သာႀကီးတာ ရင္ကေတာ့ သူလိုငါလို။ မႀကီးမေသးပဲအေနေတာ္ပင္။ အခုျမင္ေနရသည္မွာေလမႈတ္ပူေဖာင္းအ႐ြယ္ေလာက္။လက္တစ္ဖက္ႏွင့္မဆန္႔ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းမွဆုံမယ္ထင္။တစ္သားေမြးၿပီး တစ္ေသြးလွလာေသာ ေဒၚေလးအားေငးရင္း စိတ္ထဲ၌ အႀကိမ္တစ္ရာေလာက္လိုးေနမိ၏။ ေဒၚေလးေနာက္ကလိုက္ရင္းငပဲမွာ သိသိသာသာေတာင္မတ္လာ၏။ အေမတို႔မျမင္ခင္ အျမန္ဖုံးကာအိမ္ထဲသို႔၀င္ခဲ့၏။
ပြႀကီးတစ္ေယာက္ ပုံမွန္အတိုင္း အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ေသာ္လည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းအိပ္မေပ်ာ္ေပ။ မ်က္စိကိုစုံမွိတ္ၿပီး အိပ္ေနေသာ္လည္းေဒၚေလးေဝေကာက္ေၾကာင္းမ်ားကအိပ္မရေအာင္ႏႈိးဆြေပးေန၏။မ်က္စိမွိတ္လိုက္တိုင္း ထမိန္ခြၽတ္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးေနေသာ ေဒၚေလးေဝပုံရိပ္မ်ားကညီေတာ္ေမာင္ ငပဲအား အစြန္းကုန္ေထာင္မတ္ေစသည္။ ထမိန္ကိုေအာက္စမွ အသာအယာလွန္တင္ၿပီး အတြင္းခံေလးကိုခြၽတ္ ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ကေလးႏွင့္ၿဖဲကာဖင္ကုန္းေပးေနေသာ ေဝက္ိုမွန္းရင္းအနီးရွိႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ခံကာေဂြးကိုတရစပ္ထုေန၏။
ဂြင္းတိုက္ေနစဥ္ ေျခရင္းခန္းရွိေလးသိန္းတို႔ထံမွ အသံသဲ့သဲ့ကိုပြႀကီးတစ္ေယာက္နားစြန္နားဖ်ား ၾကားလိုက္ရ၏။ ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းစေနၿပီနဲ႔ တူတယ္။ ပြႀကီးဂြင္းတိုက္ေနရာမွထကာေလးသိန္းအခန္းတံခါးသို႔နားကပ္လိုက္၏။
“ျျပတ္…ျျပတ္”
ဟင္…ဒါကေလးႏို႔တိုက္ေနတာပဲ။ ေတာ္ၿပီကြာ ဂြင္းပဲျပန္တိုက္ေတာ့မည္ဟုလွည့္အထြက္
“ကိုသိန္း…ေတာ္ေတာ့ကြာ..ကေလးနဲ႔လုစို႔ေနတယ္”
“ကိုယ့္မိန္းမကလည္းကြာ ညဆိုကိုယ္ကကေလးပဲေပါ့.. ဟဲ…ဟဲ”
ပြႀကီးလည္းအသံႏွင့္သာမက အျမင္ႏွင့္ပါၾကည့္ခ်င္လာသည္။ ပြႀကီးတို႔အိမ္သည္ သစ္သားႏွစ္ထပ္အိမ္ပီပီ အခန္းမ်ားကိုသုံးထပ္သားျပားျဖင့္သာျခားထားသည္။
ေဆာက္ထားသည္ကလည္းၾကာ ႂကြက္ေတြကလည္းေပါတာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သုံးထပ္သားမ်ားတြင္ အေပါက္ငယ္ေလးမ်ားမွာလက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းစာ၀င္ဆန္႔၏။
ပြႀကီးတစ္ေယာက္ေခ်ာင္းေပါက္ရွာရင္း လက္သန္း႐ြယ္အေပါက္ေလးတစ္ခုကို သြားေတြ႕သည္။ ျမင္ကြင္းရွင္းေအာင္ အေပါက္ကိုလက္သန္းျဖင့္ထိုးခ်ဲ႕လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ ပြႀကီးျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းမွာ ေဒၚေလးေဝ၏ ႏို႔တစ္ဖက္တြင္ ကေလးစို႔၍ က်န္တစ္ဖက္ကို ေလးသိန္းက အငမ္းမရကုန္းစုပ္ေန၏။ ေလးသိန္း အစုပ္ေကာင္း မႈေၾကာင့္ေဒၚေလးေဝခမ်ာ ေခါင္းေလးေမာ့ မ်က္လုံးကေလးစင္းၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ဖဲ့ေန၏။ ပြႀကီးကေတာ့ ၾကည့္ၿမဲၾကည့္ဆဲပင္။
“ေဝ…သားေလးအိပ္သြားၿပီလား”
“ရႉး…တိုးတိုး…အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ”
“အာ့ဆိုကိုယ့္ေပး ပုခက္ထဲထည့္သိပ္လိုက္မယ္”
ေဒၚေလးေဝဆီမွကေလးကိုတယုတယခ်ီကာ ပုခက္ထဲထည့္ၿပီး အနည္းငယ္လႊဲေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေလးေဝဘက္လွည့္ကာ
“ေဝ…လုပ္ငန္းစရေအာင္”
“မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ ကိုသိန္း ေအာက္မွာအမရွိတယ္ ၿပီးေတာ့ သားေလးႏိုးသြားလိမ့္မယ္”
“မႏိုးပါဘူးကြာ…အိပ္ေနတာမွက်ိဳးေနတာပဲ အမမၾကားေအာင္ေတာ့ အသံမထြက္နဲ႔ေပါ့ လာပါ”
“ကိုသိန္း…မျဖစ္ဘူးေနာ္… ကိုသိန္း… မျဖစ္ဘူး…. အား….ရွိ….အား… ကိုသိန္း”
ေဒၚေလးေဝတားခ်ိန္မရလိုက္ေပ။ ေလးသိန္းကေဒၚေလးေဝ ထပ္မျငင္းခင္ထမိန္ လွန္ကာေစာက္ဖုတ္အား ကုန္းယက္ေလ၏။ ေဒၚေလးေဝကတားသာတားေနတာ တကယ္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း အယက္ခံခ်င္ေနသည္။ ေလးသိန္းေခါင္းကိုကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမလြတ္ေအာင္ကပ္ထားလိုက္၏။ ေလးသိန္းတစ္ခါယက္လိုက္တိုင္း ေဒၚေလးခမ်ာ ေကာ့ေကာ့တက္ကာ တဟီးဟီးႏွင့္ညဥ္းေန၏။
ေလးသိန္းမွာ ေတာသားဆိုေသာ္လည္းေခပုံမေပၚ။ မယူယုံတမယ္ ထည္လဲတြဲခဲ့သူမို႔ ဘာဂ်ာေပးရာတြင္တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ကြၽမ္းက်င္လွသည္။ ေစာက္စိကေလးကိုႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္ကာ အတြင္းသားမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ကေလာ္ေပး၏။ ေဒၚေလး လက္တစ္ဖက္က ေလးသိန္းေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က သူႏို႔သူ ညႇစ္ေခ်ေန၏။
“ကိုသိန္းရယ္….ေဝ့ ႏို႔ေတြေခ်ေပးစမ္းပါ… ေခ်..ေခ်.. ဟုတ္ၿပီ..ေခ်….အား….ရွိ…..အား”
ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ရမက္ႀကီးထန္ေန၏။ ေလးသိန္းကုန္းယက္ေနေသာ အဖုတ္တစ္ဝိုက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ အရည္မ်ား စို႐ႊဲေန၏။ ေလးသိန္းလည္း လွ်ာျဖင့္ယက္ေန႐ုံမက လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ပူးကာ အဖုတ္ထဲသို႔ တရစပ္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္လုပ္ေန၏။
” ကိုသိန္း…ေဝ..မရေတာ့ဘူး”
ဆိုကာေလးသိန္းအားတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး ေက်ာေပးကာ ထမိန္လွန္ၿပီး ဖင္ကုန္းေန၏။ ေဒၚေလးေဝသည္ အသားျဖဴ႐ုံမက ဖင္သားမ်ားမွာလည္းျဖဴေဖြးၿပီး တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါသြား၏။
“ကိုသိန္း….ေဝ့ကို လိုးေပးစမ္းပါ..ေဝအရမ္းခံခ်င္ေနၿပီ”
လင္မယားမို႔လို႔လားမသိ အင္မတန္မွ ပြင့္လင္းေန၏။ကာမစိတ္၏ေတာင္းဆိုမႈကို ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ခါးစီးခံေနရ၏။
“ေနအုံးေလ…ေဝ…ကိုယ့္ျပန္စုပ္ေပးအုံးေလ”
ေဒၚေလးေဝ ဖင္ကုန္းေနရာမွ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ေလးသိန္းပုဆိုးအားဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလ၏။ ဟိုက္….။ပြႀကီးမ်က္လုံးျပဴးသြားေလ၏။ ရွည္လ်ားၿပီး မဲသည္းေနေသာ ေလးသိန္းလီးႀကီးမွာ ၆ လက္မေပတံတစ္ေခ်ာင္းစာေလာက္ရွိမည္။ ႐ြာသားလီး ရွည္သည္ကို ျမင္ဖူးယုံ ႀကဳံဖူးမွလက္ခံမိသည္။ ထို႔ထက္ပိုအံ့ၾသသည္ကေဒၚေလးေဝ ဖင္ႀကီး။ အစက ဖင္ကုန္းေနစဥ္ ပြႀကီးေခ်ာင္းေပါက္ဆီသို႔မ်က္ႏွာမူရာမွ တစ္ဖက္လွည့္ေသာအခါ ေဒၚေလးေဝ ဖင္ႀကီးမွာ ပြႀကီး ေခ်ာင္းေပါက္ႏွင့္ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း တန္းေန၏။
ပြႀကီးတစ္ေယာက္ပြေပါက္တိုးကာဖင္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ဂြင္းတိုက္ေန၏။ မွန္းဆသမွ် တန္းရခ်က္ကေတာ့ ေျပာမေျပာခ်င္။ ထမိန္ေအာက္က မိေမြးဖေမြး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ျမင္ခ်င္ခဲ့သည္မွာ ႐ူးမတတ္ေပ။ အခုေတာ့ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကို ျမင္ေနရသည္။ “ေဒၚေလးရယ္” ဟု တစ္ခ်က္ညဥ္းကာ တစ္ဖက္ကႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ခံ က်န္တစ္ဖက္က အရည္ထြက္မေစာရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုေန၏။
ေဒၚေလးမွာေမြးရာပါ လီးစုပ္ကြၽမ္းသည္မသိ။ ေဒၚေလး၏စုပ္ခ်က္ေအာက္တြင္ ေလးသိန္းတစ္ေယာက္အသားကုန္ဖီးတက္ေန၏။ လီးစုပ္႐ုံသာမက လဥကိုပါ ငုံၿပီးလွ်ာျဖင့္ ကလိေပးေန၏။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းကိုကိုင္ကာ အဖုတ္က္ို လိုးသလို အဆတ္မျပတ္ေစာင့္ေပး၏။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ တအုအု ႏွင့္ စည္းခ်က္ညီလွသည္။ ေဒၚေလးေဝ လီးစုပ္ေနရာမွာ တစ္ဖက္လွည့္ကာ ဖင္ျပန္ကုန္းေန၏။
“ကိုရယ္….လိုးေပးေတာ့ကြာ…”
ေလးသိန္းတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာမွ ကုန္းထကာ ဒူးေထာက္ၿပီး လီးကိုအဖုတ္၀သို႔ေတ့လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းမသြင္းေသး အဖုတ္ကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လီးျဖင့္ပြတ္ဆြဲေန၏။
“ေဝ…ကို လိုးေတာ့မယ္ေနာ္”
“အင္းပါ လိုး..လိုး…ေစာက္ဖုတ္ကြဲေအာင္လိုး..ေဝ ခံခ်င္လွၿပီ..အီး..”
အေရးထဲေလးသိန္းတစ္ေယာက္ နားအရသာခံေန၏။ ေဒၚေလးေဝ တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ အသနားခံေနသံမွာ ေလးသိန္းသာမက ပြႀကီး ရမက္စိတ္ကိုပါ အုံႂကြလာေစသည္။ ေလးသိန္းလည္း သူ႔ရွစ္လက္မ လီးရွည္ႀကီးကိုေဒၚေလးေဝ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္း၏။ မၾကာမီ ေလးသိန္းလီးမွာေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔အဆုံးထိ ျမဳပ္သြား၏။
အစ တြင္ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် စည္းခ်က္ျမန္လာသည္။ ေဒၚေလးမွာ အေပးေကာင္းသလို ေလးသိန္းမွာ အလိုးေကာင္းေသာေၾကာင့္ အတိုင္အေဖာက္ညီစြာ ကာမအရသာကို ေကာင္းစြာခံစားေနၾကသည္။
“ကိုသိန္း…ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေစာင့္လိုး…ေဝ့ မညႇာနဲ႔… လိုးသာလိုး..ေျဝပီးခါနီးပီ….အား… အား…ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…အား…အား..”
“ဖတ္…….ဖြတ္……ဖတ္……..ဖြတ္….. ဘလြတ္…..ႁပြတ္…အား…အား….”
ေဒၚေလးေဝ ကမာၻပ်က္ေနသည္။ အိမ္ေအာက္တြင္ အေမရွိသည္ကို သတိမရေတာ့။ ကာမစိတ္က ႀကီးစိုးေနသည္။ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် လီးတံႀကီးမွာ အဖုတ္အတြင္းသို႔အငမ္းမရ တိုးသြင္းေန၏။ ေဆာင့္ခ်က္တို႔ျမန္လာသည္။ ၾကမ္းလည္းၾကမ္းလာသည္။ တြဲက်ေနေသာ ႏို႔အုံမ်ားက္ိုဆြဲကာ အသာကုန္ေမာင္းတင္ေန၏။
“ကိုသိန္း…ေစာင့္..ေစာင့္…အား… အား…”
မၾကာမီပင္ အသားကုန္လိုးေနရာမွလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူၿပီးသြားေလ၏။ ေလးသိန္းလည္း လရည္မ်ားကို ေဒၚေလးအဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ပြႀကီးလည္း ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္အေျမာက္အျမား ပန္းထည့္လိုက္၏။ ေလးသိန္းမွာ ေဒၚေလးအေပၚမွမိုးကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းရႈိက္ရင္း ႏို႔အုံမ်ားကို ဆြဲညႇစ္ကာ အေမာေျဖေနၾက၏။
ပြႀကီးလည္း ေပေနေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို တစ္သွ်ဳးျဖင့္ သုတ္ၿပီးေနာက္ အိပ္ယာထဲလွဲကာ ျပန္အိပ္ေနလိုက္၏။
ပြႀကီးတစ္ေန႔လုံးတစ္စက္ကေလးမွ အိေျႏၵေရမရေပ။ မေန႔ညကေလးသိန္းတို႔ လင္မယား ပက္ပက္စက္စက္လိုးခန္းကိုျမင္ၿပီးကတည္းက တစ္သက္စားမကုန္ေသာ ေဒၚေလးေဝ ဖင္တုံႀကီးကို လိုးခ်င္လိုက္တာမွ ႐ြပိုးထိုးေနသည္။ပြႀကီးကံေကာင္းခ်င္ေတာ့နယ္ကအဘြားအေရးေပၚေဆး႐ုံတတ္ရမည္ျဖစ္၍အေမျဖစ္သူကခရီးထြက္ရမည္ ဦးေလးသိန္းကလည္းသူပါလိုက္မည္ဆိုေတာ့အေမကသူ႔တေယာက္ထည္းစိတ္မခ်ႏိုင္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ေဒၚေလးျဖစ္သူကိုပါအိမ္ေစာင့္အတူထားခဲ့ေပသည္။ပြႀကီးေယာက္ညျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္ပီလူကလည္းတတ္ႂကြေနပီ သူ႔အေဒၚ ေဒၚေဝကိုလည္းအရမ္းလိုးခ်င္ေနပီ။
ဘယ္လာက္ပဲ ေပ်ာ့ေခြေနပါေစ ျဖဴလြၿပီး လုံးက်စ္ေသာ တင္ပဆုံႀကီးကို ျမင္လိုက္တိုင္း လီးကဆက္ခနဲ ဆက္ခနဲ ေတာင္မတ္လာသည္။ လိုးခ်င္သည္မွာလည္း လူးလိမ့္ေနၿပီ။ ဒီထက္ဆိုးရင္႐ူးေတာင္သြားႏိုင္တယ္။မျဖစ္ေသးဘူး။ ႏွစ္ခါျပန္မရႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးကို ပြႀကီးဘယ္လိုမွလက္မလြတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ပြႀကီးတစ္ေယာက္ မႀကံႀကီးစည္ရာေတြ ဘာေတြမသိ။ ဖင္ႀကီးမေဒၚေလးကို ဒီည အသားကုန္လိုးရန္ႀကံစည္ေတာ့၏။
“ေဒၚေလး”
“ေဟ…ဘာေျပာမလို႔လဲသား ေျပာေလ”
“ဒီမွာ ေဒၚေလးအတြက္ ႏြားႏို႔ေဖ်ာ္လာတယ္”
“ေၾသာ္…ေအး ေအး..သားေရာ မေသာက္ဘူးလား”
“ကြၽန္ေတာ္ေသာက္ၿပီးၿပီ ေဒၚေလး”
“ေအး.. ေအး..ေက်းဇူးပဲကြယ္”
ပြႀကီး ႏြားႏို႔ေပးၿပီးေနာက္ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ေျပး၀င္ၿပီး ေဒၚေလး ေသာက္မေသာက္ကို ေသခ်ာေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏။ အေၾကာင္းကား ေဖ်ာ္ထားေသာ ႏြားႏို႔ထဲတြင္ ေဒၚေလးအတြက္ စပါယ္ရွယ္အိပ္ေဆးမ်ား ပါေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္က်ိဳက္ၿပီးတစ္က်ိဳက္ ေမာ့ေသာက္ ေနေသာ ေဒၚေလးအား ေငးၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲတြင္ ဒီညေတာ့ အမုန႔္းဆြဲပစ္မည္ ဟုႀကဳံးဝါးေန၏။နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာေသာ္….
“သားေရ…ေဒၚေလးအိပ္ငိုက္လာလို႔ မင့္ညီသိပ္ၿပီး အိပ္ေတာ့မယ္.. တံခါးေတြေသခ်ာပိတ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”
ဟိုက္…. ေဆးစြမ္းကေတာ့ျပေနၿပီ ျပေနၿပီ။ က်န္တာ ႏွစ္ပါးသြားကဖို႔ အခ်ိန္ေစာင့္ဖို႔ပဲလိုေတာ့တယ္။ ေဒၚေလးအိပ္ေပ်ာ္မွအေျခအေနၾကည့္ၿပီး စခန္းသြားရမယ္။ ပြႀကီးတစ္ေယာက္ မိန္႔မိန္႔ႀကီးၿပဳံးကာ နာရီစက္သံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ကို လိုက္လံမွတ္သားေန၏။ အို..။ အခ်ိန္ကုန္သည္မွာေႏွးလြန္းလွသည္။ နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာေသာ္ ေဒၚေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီအထင္ႏွင့္အရဲစြန္႔ကာ အိမ္ေပၚသို႔တစ္လွမ္းခ်င္းတိတ္ဆ္ိတ္စြာတက္လာ၏။
အိပ္ခန္းထဲတြင္ညီေလးမွာပုခက္ထဲအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး ေဒၚေလးမွာဖ်ာေပၚတြင္ ေဘးေစာင္းလ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ အခန္းထဲအ၀င္တံခါးေပါက္ဘက္ျခမ္းသ္ို႔ေက်ာေပးအိပ္ေနေသာေၾကာင့့္ စူကားၿပီးျပဴထြက္ေနေသာဖင္တုံႀကီးမွာပြႀကီးအားစိန္ေခၚေန၏။ ပြႀကီးရမက္စိတ္က အသိစိတ္ကိုလႊမ္းၿခဳံသြားေလ၏။
ေျခသံမၾကားရေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး လွမ္းကာ အခန္းထဲ၀င္၍ ေဒၚေလးေနာက္ဘက္တြင္ လွဲကာေနရာယူလိုက္၏။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း ပိုေသခ်ာေအာင္ ေဒၚေလးအားလႈပ္ႏႈိးကာ အိပ္ေပ်ာ္မေပ်ာ္အရင္စမ္း၏။ ေသခ်ာမွ လည္ဂုတ္နားကပ္ကာတစ္ခ်က္နမ္းရႈိက္လိုက္၏။ ေမႊးလိုက္တဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔။ ေဒၚေလးရဲ႕ပင္ကိုအေမႊးနံ႔တို႔ကပြႀကီးအားပို၍စိတ္ႂကြလာေစသည္။
ပြႀကီးလက္ကေဒၚေလးခါးနားသို႔ကပ္ကာ ခ်ည္ထားေသာထမိန္စကို အသာအယာေလး ေနာက္ဘက္မွလွမ္းျဖည္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ အက်ႌအတြင္းသို႔လက္ လွ်ိဳကာ ႏို႔ရည္ျပည့္တင္းေနေသာ ရင္သားကို ဖြဖြေလး ဆုပ္လိုက္ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေန၏။
“အင္း…..”
ထိုစဥ္ ေဒၚေလးဆီမွညဥ္းသံထြက္ေပၚလာသည္။ ႏို႔ကိုကိုင္ၿပီး ညႇစ္ေနေသာပြႀကီးညဥ္းသံၾကားသည္ႏွင့္လန္႔ဖ်န္႔ၿပီး ေဇာေခြၽးျပန္ကာ ညႇစ္ေနေသာလက္ကိုရက္တန္႔လိုက္၏။ ေဒၚေလးမွာ တစ္ခ်က္သာညဥ္းၿပီး ရႉး…ရႉးႏွင့္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ ပြႀကီးလည္းျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီးမွ လက္ကိုထုတ္ကာ ေျပေနေသာထမိန္စအတြင္းသို႔ ဗိုက္သားေပၚမွ တိုး၀င္သြား၏။အထဲတြင္ အတြင္းခံမပါေသာအဖုတ္ႏွင့္ပြႀကီးလက္တို႔မွာ တျဖည္းျဖည္း မိတ္ဆက္သြား၏။
ပြႀကီးလက္မွာ ဆီးခုံေပၚရွိ အေမႊးပါးေလးေတြကို စမ္းရင္းအက္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ပြတ္ဆြဲေနသည္။ ေဒၚေလး အဖုတ္ကိုပြတ္ဆြဲေနေသာ အထိအေတြ႕မွာ ၾကက္သီးေမႊးညင္းထလာၿပီး လီးမွာတဆက္ဆက္ ေတာင္မတ္လာသည္။ လိုးခ်င္လြန္း၍ အရည္ၾကည္မ်ား ထပ္တြင္စို႔လာသည္။ ေဒၚေလးေဝမွာဘာမွမသ္ိ အိပ္ေဆးေၾကာင့္က်ိဳးေနသည္။
ပြႀကီးလည္း ေတာင္မတ္ေနေသာပုဆိုးထဲမွ လီးကို ထုတ္ကာ ဖင္အက္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပြတ္ေပး၏။ ပြတ္ရင္းပြတ္ရင္း ထန္လာကာ အဆင့္တက္ၿပီး ေဒၚေလးေဝ ထမိန္ကို ေအာက္စမွဆြဲ လွန္တင္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ လီးကိုေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထည့္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေန၏။
“အီး….အား….အီး….”
ေဒၚေလးေဝ ညဥ္းသံ တစ္စတစ္စ က်ယ္လာသည္။ သို႔ေသာ္လူကမႏိုးေသး။ အိမ္မက္ထဲ၌အလိုးခံေနပုံရတယ္။ မသိစိတ္က ဖီးတက္ေနတာလားမသိ အဖုတ္အတြင္းမွ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။ ပြႀကီးစလိုးရင္ျပင္လိုက္၏။ သူ႔လီးအား တံေတြးစြတ္ကာ အဖုတ္ထဲမထည့္ခင္ ေခ်ာေနေအာင္ ဂြင္းတိုက္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္လီးကိုအရင္းမွကိုင္၍ အဖုတ္၀နားႏွင့္လီးထိပ္က္ိုေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္း၏။ ေလးသိန္း ညတိုင္းလိုးသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ အဖုတ္ထဲတြင္ ႐ႊဲစိုေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း လီးမွာဇြတ္မသြင္းရပဲ သူ႔အလိုလို ေလွ်ာခနဲတိုး၀င္သြားသည္။
သြင္းရင္းသြင္းရင္း လီးလည္းတစ္ဆုံး၀င္ေနခ်ိန္ ေဒၚေလးမွာ႐ုတ္တရက္ လန္႔ႏိုးလာေလ၏။ ႏိုးႏိုးခ်င္း အဖုတ္ထဲလီး၀င္ေနသည္ကို သိသည္ႏွင့္ အတင္းပင္ နင္းကန္႐ုန္းေလ၏။
“ဟဲ့ ပြႀကီး နင္….နင္…လႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္…ေခြးေကာင္….ဖယ္လို႔…”
အိပ္မက္ထဲ၌ေလးသိန္းလိုးေနသည္ဟုထင္ေနေသာ ေဒၚေလးေဝတစ္ေယာက္ ပြႀကီးမွန္းသိေသာ္ နင္းကန္႐ုန္းေလ၏။ အမွန္ကမူ ေန႔လည္ကတည္းက ပြႀကီးလီးကို ျမင္ၿပီး ခံခ်င္ေနသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထည့္စိမ္ထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ လင္ပါတူ ျဖစ္ေနသည္က ေဒၚေလးေဝအား ႐ုန္းကန္ေစ၏။ ပြႀကီးမွန္းသိေသာ္ အတင္းပင္အိပ္ေနရာမွ ကုန္းထ၏။ ႐ုတ္တရက္ထလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲတြင္စိမ္ထားေသာပြႀကီးလီးမွာ ႁပြတ္ခနဲ ကြၽတ္ထြက္သြား၏။
ပြႀကီးကား ေခသူမဟုတ္။ ေအာကားေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ၾကည့္ဖူးသူမို႔ ေဒၚေလးေဝ ဘယ္ယုန္ျမင္၍ ဘယ္ခ်ဳံထြင္ေနမွန္း တန္းခနဲရိပ္မိ၏။ ဒါဟာ အစမို႔ မူေနတာ ေနာက္က်ရင္ သူဟာသူအလိုလို ပါလာမွာ။ အေရးႀကီးတာက ေဒၚေလးဖီးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဘဲ။ ႐ုတ္တရက္ထရပ္ေသာ ေဒၚေလးလက္ကို ေစာင့္ဆြဲလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဒၚေလးခမ်ာ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ဘုန္းခနဲ လဲက်၏။
ပက္လက္လန္ လဲက်သြားေသာေဒၚေလးကိုယ္ ေပၚအတင္းတက္ကာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ဖိ၏။ ေဒၚေလးကလည္းအတင္း႐ုန္း၏။ တက္ဖိလ်က္ႏွင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္က ထမိန္ကိုအတင္းလွန္တင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲလက္ထည့္၍ ေရွ႕တို႔ေနာက္ဆုတ္လုပ္၏။ ေဒၚေလးကလည္း အၿငိမ္မခံ ခြန္အားရွိသမွ် တြန္းဖယ္၏။
“ပြႀကီး…..လႊတ္ပါေတာ့…..ေဒၚေလးေတာင္းပန္ပါတယ္….. မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့….အား…အား…. မလုပ္နဲ႔…အား….ယား……..အင္း……”
ပြႀကီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈိက္ေနရာမွ ထမိန္ကို ဗိုက္ထိဆြဲတင္ကာ ေခါင္းကိုေစာက္ဖုတ္ၾကားထဲ လွ်ိဳသြင္း၍ ကုန္းယက္ေလ၏။ တက္စြမ္းသမွ် လွ်ာကို အတြင္းသားထဲ သြင္းကာ လ်က္စုပ္၏။ ပက္ၾကားအက္တစ္ေလွ်ာက္ အေပၚေအာက္လ်က္လိုက္၊ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို စုပ္ဆြဲလိုက္လုပ္ရင္း ေဒၚေလး၏ ခြန္အားလည္းတစ္စတစ္စ ေလ်ာ့နည္းသြား၏။ ခါးသည္လည္းတျဖည္းျဖည္း ေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ တြန္းေနေသာလက္တို႔ကလည္း ပြႀကီးေခါင္းကို ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ဖိကပ္ေနသည္။
ပြႀကီး အေျခအေနကို ရိပ္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အသားကုန္ယက္ေလရာ အဖုတ္မွအရည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။ ေဒၚေလးမွာ မလႈပ္ႏိုင္ဘဲၿငိမ္က်သြားသည္။ ပြႀကီးလည္း ေဒၚေလးျပန္မ႐ုန္းခင္ ေဘးေစာင္းေလးေခြေနေသာ ေဒၚေလး ေနာက္မွေန၍ လီးကို အဖုတ္အတြင္းသို႔ လွ်ိသြင္း၏။
“အား……..”
တုတ္ခိုင္ေသာလီးမွာ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တိုး၀င္သြား၏။ ေစာနက တစ္ခါၿပီးထားေသာေၾကာင့္လီးမွာထစ္မေနပဲ ေလွ်ာ၀င္သြား၏။ လက္တစ္ဖက္က အက်ႌစကို လွန္ကာ စူထြားေသာႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ပြတ္ေခ်၏။ ဓမၼတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ ပြႀကီးလုပ္သမွ်ကို မ႐ုန္းကန္ေတာ့ေပ။ ပြႀကီးကလည္း ေနာက္ဘက္မွ တစ္ေဖာင္း ေဖာင္းနဲ႔ ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းလာသည္။
ေဒၚေလးမွာလည္းခံရင္းခံရင္း ပြႀကီးဘက္သို႔ ခါးကိုေကာက္၍ ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ ေပးလာသည္။ ေကာက္ခ်ိတ္ၿပီး ဆူတင္းေသာ တင္သားႀကီးမွာ ပြႀကီး လိုးသမွ်ကို တဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္ မႈတ္မႈတ္ညက္ညက္ေက်ေအာင္ ခံေနရသည္။ လိုးရင္းလိုးရင္း ဦးေလးမိန္းမကို လိုးေနသည္ဆိုေသာအသိက ပြႀကီးအား ပို၍ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းလာေစသည္။
“ဖြတ္……ဖြတ္……..ဘြတ္…..ႁပြတ္…..အား…. အား……အဟင္း……. ဘြတ္…..ႁပြတ္…..ဘြတ္.. ဘြတ္.ဘြတ္..အား……အား….”
“တူေလးျမန္ျမန္လိုး ျမန္ေလးလိုးေပး
ေဒၚေလးပီးခ်င္ေနပီ”
ပြႀကီးလည္း ေဒၚေလးဖင္ႀကီးကိုအားရပါးရကိုင္လိုးရင္း
အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ မနားတမ္း ဆက္တိုက္လိုးရာ ကာမစိတ္မွာ ထိပ္ဆုံးသို႔ေရာက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္ပူမ်ား ျပည့္လွ်ံေအာင္ ပန္းထည့္လိုက္ေလ၏။
ေဒၚေဝလည္းအားရပီးေနာက္တခ်ီထပ္လိုးရင္းညလုံးေပါက္သူ႔တူပြႀကီးလိုးသမွ်ကိုပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ခံေနေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ
