လွထိတ္ေခါင္

လွထိတ္ေခါင္
ေရး-မႏၲလာေမာင္ေမာင္တုတ္
Typed by Lynnsett (အခ်စ္တကၠသိုလ္)
ေဒၚလြင္မာထက္ဆိုသည္မွာ ‘ထက္’ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီႀကီး၏ပိုင္ရွင္လည္း ျဖစ္သည္။ သူမသည္ကိုယ္တိုင္က အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အျပင္ ျပည္ပသို႔လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္သြားေရာက္၍ သင္တန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

သူမသည္ လုပ္ငန္းလုပ္ရာတြင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာသည္။တိက် ျပတ္သားသည္။ေစတနာ ေကာင္းသည္။လုပ္ငန္းႏွင့္ပက္သက္လွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ အားမနာတတ္။တိတိက်က် ေဆာင္႐ြက္တတ္သည္။ လြင္မာထက္၏ လက္ထက္က်မွ ကုမၸဏီ၏လုပ္ငန္းမ်ားသည္ အံၾသဖြယ္
ေအာင္ျမင္၍လာရျပန္ေတာ့ လြင္မာထက္၏ဂုဏ္သတင္းက စီးပြားေရး ေလာကတြင္ သတင္းႀကီးခဲ့သည္။ ထိုဂုဏ္သတင္းတို႔တြင္ လြင္မာထက္၏ေဆာင္႐ြက္မႈ ေအာင္ျမင္မႈ၊
အရည္အခ်င္းရွိမႈေတြသာမက သူမ၏အလွဂုဏ္ သတင္းကလည္း ႀကီးမားလွသည္။ အသက္(၂၆)ႏွစ္အ႐ြယ္ လြင္မာထက္သည္ ငယ္စဥ္ကလို ႏုနယ္လွပမႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ျပည့္စုံေသာ အလွပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္း ကလဲရွိ ဓနဥစၥာကလဲ ျပည့္စုံလွရက္လြန္းသူ တစ္ေယာက္ကလဲျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ လြင္မာထက္ကို တမ္းတမက္ေမာသူမ်ား လက္တြဲလိုသူမ်ား ကမ္းလွမ္းသူမ်ားျဖင့္ ဝိုင္းဝိုင္းလည္၍ေနရသည္။
လြင္မာထက္တြင္ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလုံးသား ၾကင္နာတတ္တဲ့ စိတ္ေတြ က မရွိတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။သို႔ရာတြင္ သူမ ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရျခင္း၊
ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သိုသိပ္စြာ ေနခဲ့ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အ႐ြယ္ေရာက္သူ က်န္းမာသန္စြမ္းသူတိုင္း ခံစားရၿမဲဓမၼတာျဖစ္ေလေသာ ေသြးသား ဆႏၵမ်ားကိုပင္ မ်ိဳသိပ္၍ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ထားခဲ့ရေလသည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မ်ိဳးဝင္းပိုင္တစ္ေယာက္ အလုပ္ဝင္ခဲ့သည္မွာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္မွ်ပင္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုကာလအေတာအတြင္း မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူ၏အလုပ္တာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့၏။ လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို သူမ၏႐ုံးခန္းထဲသို႔ေခၚကာ မၾကာခဏ အလုပ္ခိုင္းေစ တတ္သည္။ထို႔ျပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို လြင္မာထက္သည္ သူမ၏႐ုံးခန္းထဲသို႔ ေခၚ၍ အလုပ္မ်ားလုပ္ေစခဲ့ရာတြင္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ အလုပ္မ်ားၿပီးလွ်င္ သူမသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို အေအး၊ေကာ္ဖီ၊မုန႔္ စသည္တို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးလွ်က္ စကားစျမည္ ေျပာတတ္ေသးသည္။

ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ အိေျႏၵရွိလြန္းေသာ ေဒၚလြင္မာထက္၏
ဟန္ပန္မ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့။မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ရင္းႏွီးခင္မင္လြန္းစြာျဖင့္ ရွိေနေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ဦးပမာ အသြင္မ်ိဳးကို ေဆာင္ကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ လြင္မာထက္ တစ္ေယာက္ ရွိေနတတ္ေလသည္။
ထိုသို႔ေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ ေခၚေဝၚသုံးႏုံးေသာ အေခၚအေဝၚေလး ေတြကလဲ တမ်ိဳးေလး ေျပာင္းသြား၏။မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို လြင္မာထက္က “ေမာင္ေလး” ဟု ေခၚေဝၚသုံးႏႈန္းသည္။မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကေတာ့ စ၍အလုပ္မဝင္မွီ အင္တာဗ်ဴးေျဖကထဲက “မမ” ဟုသာ သုံးစြဲခဲ့ရာမွ ယခုေတာ့ “မမထက္” ဟုပင္ တရင္းတႏွီးေခၚေဝၚ၍ေနေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ဦးတည္းရွိေနေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ ေပါ့ပါး လတ္ဆတ္၍ေနေသာ “မမထက္”၏
မ်က္ႏွာလွလွေလးကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ တိတ္တခိုးေငးၾကည့္မိတတ္သည္။ ၾကည့္ဖန္မ်ားလာေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ခပ္ရဲရဲပင္ ေငး၍ၾကည့္တတ္လာသည္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ပင္ လြင္မာထက္က ဖန္တီးေပးေနတာလား မသိ။
ဒါတင္မဟုတ္ေသးပါ။မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ မမထက္၏ေခ်ာေမာလြန္းေသာ
မ်က္ႏွာေလးႏွင့္အၿပဳံးလွလွေလးတင္သာမက မမထက္၏အခ်ိဳးက်နစြာျဖင့္ ရွိေနေသာ လွပလြန္းသည့္ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ေငး၍ၾကည့္တတ္သည္။သူရွိရာဖက္သို႔ တခါတရံ မ်ိဳးတြင္
ေက်ာခိုင္းကာသြားလာလႈပ္ရွားေနေသာ မမထက္၏ တေပြ႕တပိုက္ႀကီးျဖစ္ကာ အိေထြးတုံခါလွ်က္ရွိေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း မ်ိဳးဝင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ကာ ရမၼက္မ်ား ထန္ခဲ့ရသည္မွာလည္း ႀကိမ္ဖန္မနည္းေတာ့ေပ။

မ်ိဳးဝင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ မမထက္ကို စိတ္ကူး၍သာယာ တတ္လာသည္။မမထက္ကို စြဲလန္းတမ္းတရင္း စိတ္ကူးယဥ္ကာ သာယာေနခဲ့ရေသာ အႀကိမ္မ်ားလည္း တေျဖးေျဖးမ်ား၍လာခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ကာလ တေျဖးေျဖး ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ မမထက္ကို
စြဲလန္းသထက္ စြဲလန္းတမ္းတကာ ရင္ေမာစြာျဖင့္ ခ်စ္ခဲ့မိေပၿပီ။
မမထက္သည္လည္း မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံလာကာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ အနီးသို႔ သူမသည္ တေျဖးေျဖး နီးကပ္စြာျဖင့္ ေရာက္၍လာခဲ့ရေပသည္။
လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏မ်က္ႏွာေလးကိုဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္လိုက္မိ ေသာ အခ်ိန္ကစ၍ သူ၏ႏုငယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးသည္ သူမ၏ရင္ဝယ္ၿငိတြယ္ခဲ့ရေလ သည္။မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေျပာဟန္ ဆိုဟန္ လႈပ္ရွားဟန္ေလးမ်ားကို ေတြ႕ဖန္မ်ားလာေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ခင္တြယ္လာခဲ့ရသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီး၍လာခဲ့ ရျပန္ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏အၿပဳံးေလး မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏စကားသံေလးတို႔ကို လြင္မာထက္က စြဲလန္း၍လာခဲ့ရသည္။သူမသည္ ဘယ္ေနရာဘဲေရာက္ေရာက္ ဘာဘဲလုပ္ေန လုပ္ေန မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ပုံရိပ္က လြင္မာထက္၏အေတြးအာ႐ုံထဲတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနခဲ့ရသည္။
လြင္မာထက္၏ရင္တြင္းမွ တစ္ခုတည္းေသာႏွလုံးသည္းပြတ္သည္ ရွင္သန္လာခဲ့ရၿပီး ေႏြးေထြးေသာ ရင္လႈိင္း ဂယက္ေလးမ်ားႏွင့္အတူ အခ်စ္မ်ားစြာ တို႔ကိုေပါက္ပြားကာ သူမ၏အေသြးအသားမ်ားထဲသို႔ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစခဲ့ရၿပီျဖစ္၏။
“မမထက္” သည္ ေမာင္ေလးကို အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ စြဲလန္းျမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္ခဲ့ရေလၿပီ ျဖစ္ေတာ့၏။
ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ဆုံေတြ႕ေနရေသာ အခ်ိန္ေလးအတြင္းဝယ္ လြင္မာထက္၏ ရင္ဝယ္ ေအးခ်မ္းၾကည္ႏူးစြာ ခံစားေနရသည္။ထို႔ျပင္ ခ်စ္သူအပါးတြင္ ရွိေနစဥ္အခါတြင္ သူမသည္ ႏုငယ္ကာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးသဖြယ္ ျဖစ္သြားရၿပီး လန္းဆန္းေပါ့ပါး၍ ေနခဲ့ရသည္။

မမထက္သည္ခ်စ္သူအပါး၌ ရွိေနခ်ိန္ကာလေလးကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕ခ်င္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္ေလးကိုလည္း ကာလၾကာရွည္စြာ ရွိေစခ်င္လာသည္။ အတူေနရရင္ဟူေသာ စိတ္ကူးေလးေတြက လြင္မာထက္၏ရင္ဝယ္မၾကာခဏ ဆိုသလို ေပၚေပါက္၍ခံစားေနရသည္။
“ေမာင္ေလး”ကလဲ သူမအေပၚ စိတ္ဝင္တစားရွိလာသည္ကို မမထက္သည္
မိန္းမသားပီပီႏွင့္ေနခဲ့သည္။ထိုသို႔ စတင္၍ သိလိုက္ရေသာအခ်ိန္တြင္ သူမခံစားလိုက္ရ ေသာ ၾကည္ႏူးမႈမ်ိဳးသည္ လြင္မာထက္အဖို႔ ဒီတသက္ ဒီတခါသာ ခံစားရဖူးသည္ ျဖစ္သည္။ သူမကို စိတ္ဝင္တစားရွိေနသူ သူမခ်စ္မိသူတစ္ေယာက္က ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြကို ဖြင့္ဟလာေစေၾကာင္း တိတ္တခိုးဆုေတာင္းေနမိခဲ့သည္။
ခ်စ္မိသူမွ ဖြင့္ဟလာႏိုင္ေစရန္လည္း လြင္မာထက္သည္ လမ္းေၾကာင္းေပး ခဲ့သည္။ဒါ့အျပင္ အမူအရာမ်ားျဖင့္လည္း လမ္းခင္းေပးခဲ့သည္။ဒီလိုလမ္းေၾကာင္းေပးခဲ့ ရေသာ အႀကိမ္တို႔သည္လည္း မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာပင္ ျဖစ္သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုပိုင္းျခားထားေသာ သာမန္ဝန္ထမ္းငယ္ေလး
တစ္ေယာက္ႏွင့္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ဟူေသာ တံတိုင္းသည္ ႀကီးမားထူထဲလြန္းလွသည္။ ခ်စ္မိေသာသူမွ သူမဆီသို႔ ထိုတံတိုင္းအား ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ထိုးေဖါက္ႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ေပ.
အင္အားႀကီးမားေသာ သူမကသာ ထိုတံတိုင္းကို ခ်ိဳးဖ်က္၍ခ်စ္သူအတြက္
လမ္းခင္းရမည္သာျဖစ္သည္။သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုင္းျခားထားေသာ ႀကီးမားထူထဲ လြန္းသည့္ ထိုတံတိုင္းကို ခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ရန္ အင္အားေတြသူမတြင္ရွိႏိုင္ပါ့မလားဟူေသာ အေတြးေတြက အခ်စ္ကိုတမ္းတေနရေသာ လြင္မာထက္၏ ရင္ကို ခိုဝင္၍ လာခဲ့ရပါေတာ့သည္။
“…သမီးေရ…..ခဏ…” “…ဟုတ္ကဲ့…ေမေမ….”
႐ုံးသြားရန္အတြက္ထြက္လာခဲ့ေသာ လြင္မာထက္သည္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ အေရာက္မွာပင္ မိခင္ျဖစ္သူေဒၚသိန္းလြင္က လွမ္း၍ေခၚလိုက္သျဖင့္ မိခင္၏အနားသို႔ ေရာက္၍သြားရသည္။ၿပီးေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ၏ေရွ႕ရွိဆိုဖါေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။
“….ေမေမ…ဘာမ်ားေျပာမလို႔လဲ….ဟင္…”
“….တျခားမဟုတ္ပါဘူး…သမီးရယ္….ေမေမ…တရားစခန္း တစ္လဝင္ဖို႔အတြက္ ကိစၥပါ……” “….ဝင္ေလ ေမေမရာ၊ အိမ္မွာလည္း မသိန္းႏုတို႔ လင္မယားရွိေနတာဘဲ..”
“…ဒါေတာ့ ဒါေပါ့သမီးရယ္ ေမေမကလဲ သမီးကို စိတ္မခ်ဘူး အဲဒါ သမီးေဒၚေလး ခင္ခင္မိကို အိမ္မွာ ေခၚထားမလားလို႔….”
မိခင္ျဖစ္သူ၏စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ စဥ္းစားရ ၾကပ္၍ သြားရသည္။ သူမ၏ေဒၚေလး ခင္ခင္မိဆိုတာက မိခင္ျဖစ္သူ၏ ညီမအငယ္ဆုံး ျဖစ္သည္။အသက္က (၃၃)ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးၿပီး ေယာက်ာ္းက (၃)ေယာက္ပင္ ရဘူးခဲ့သူျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္လဲ
လြင္မာထက္၏ဖိုးဖြားမ်ားရွိစဥ္ကထဲက အေမြျပတ္ ေၾကာ္ျငာထားတာျဖစ္ၿပီး ဘိုးဘြားမ်ား မရွိေတာ့မွ
မိခင္ျဖစ္သူက ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ ၿပီး ျပန္၍ အဆက္အသြယ္ရေနျခင္းျဖစ္သည္။ “…..တစ္လေလာက္ပဲ သမီးရယ္…ေနာက္ၿပီး သူ႔ေယာက်ာ္းကိုေခၚမလာဖို႔ ေမေမဘဲ ေျပာပါ့မယ္….ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား သမီး….ဟင္…”
မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။မိခင္ျဖစ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ႏွင့္ တရားစခန္းဝင္မည့္
မိခင္ျဖစ္သူေနာက္ဆံမတင္းရန္အတြက္ လြင္မာထက္သည္ တလထဲဘဲဟူ၍ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရေလေတာ့သည္။

“….သူတေယာက္ထဲ လာေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေမေမသေဘာပါဘဲ။ေဒၚေလးကို ေခၚထားခဲ့ေပါ့ ေအာ္… ေမေမက ဘယ္ေတာ့ေလာက္ တရားစခန္းဝင္မွာလဲ…”
“……သဘက္ခါေလာက္ စၿပီးဝင္မယ္ သမီး….ကဲကဲ… သမီးလဲ ႐ုံးေနာက္က်ေနအုံးမယ္ ……..သြားရင္လဲ…. သြားေတာ့ကြယ္….”
“….ဟုတ္ကဲ့….ေမေမ……”
ဟူ၍ ေျပာလိုက္ရင္းကပင္ ထိုင္ရာမွ အသာထကာ လြင္မာထက္သည္ ထြက္၍ လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဒီေန႔႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာ္လည္း လြင္မာထက္မွာထား၍ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ အိမ္သို႔ နံနက္(၉)နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရာက္၍လာခဲ့ရသည္။
မ်ိဳးဝင္းပိုင္တစ္ေယာက္ ေရာက္၍လာသည္ဆိုသည္ႏွင့္အသင့္ပင္ ေစာင့္၍ေနသာ
လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ကားေမာင္းခိုင္းကာ ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့၏။
အၿမဲတမ္းပင္ ခပ္႐ိုး႐ိုးသာဝတ္တတ္ေသာ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ
သူမဝတ္စားထားတာ မေတြ႕ဖူးေသာ အဝတ္အစာမ်ိဳးကို ဝတ္လွ်က္ လွခ်င္တိုင္းလွ၍ေနရေသာ လြင္မာထက္ကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ လြင္မာထက္သည္ေျခသလုံးေလး ေနာက္ဖက္တြင္ခြဲထားေသာ အခြဲေလးပါသည့္ စကပ္အနက္ေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားၿပီး သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတြင္ေတာ့ ငုဝါေရာင္ လက္ျပတ္ ရင္ေစ့ ခါးတင္ အက်ႌေလးကို ဝတ္၍ထားေလးသည္။
ၿပီးေတာ့ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ေက်ာလယ္သာသာ ဆံပင္ေလးကို ေနာက္ေစ့တြင္ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးစု၍ ျမင္းၿမီးပုံစံေလးခ်ထားသည္။သူမ၏မ်က္ႏွာေလးမွာ ေတာ့
မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးလိမ္းထားကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာကိုေတာ့ နီနီရဲရဲေလး ဆိုး၍ထားေလသည္။ တစ္ခါဖူးမွ် သူမ်ားေမာင္းသည့္ ကားကိုေရွ႕ခန္းတြင္ မလိုက္ခဲ့ဖူးသည့္ လြင္မာထက္သည္ ယခု မ်ိဳးဝင္းပိုင္ ေမာင္းေသာကားကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္ႏွင့္ ယွဥ္ကာ ကားေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္၍ လိုက္ပါခဲ့ေလသည္။ သူမဆီမွပ်ံ႕လြင့္၍လာေသာ သင္းပ်ံ႕သည့္ ရနံ႔မ်ားသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ရင္ကို
႐ိုက္ပုတ္လႈံ႕ေဆာ္လွ်က္ရွိေလသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးကို သယ္ေဆာင္၍ လာေသာကားေလး သည္ အျမန္ႏႈန္းမွန္မွန္ျဖင့္ ေမာင္း၍လာခဲ့ရာတြင္ နာရီဝက္ခန႔္ၾကာေသာအခါ၌ လြင္မာထက္ ၫႊန္ျပသည့္ ၿခံဝန္းတစ္ခုထဲသို႔ အသင့္ဖြင့္၍ထားေသာ ၿခံတခါးမွ တဆင့္ ဝင္လိုက္သည္။
ကားေလးသည္ၿခံဝန္းထဲသို႔ေရာက္လွ်င္ပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကလြင္မာထက္၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ၿခံတံခါးကိုပိတ္ကာ အတြင္းမွ မင္းတုံးထိုးလိုက္ရသည္။ၿပီးေတာ့ ကားေပၚတက္၍ ကားေလးကို ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္း မလွမ္းမကမ္းေလးတြင္ရွိေန ေသာ တစ္ထပ္တိုက္ေလးဆီသို႔ ေမာင္း၍လာခဲ့သည္။
တိုက္ကေလးေရွ႕သို႔ေရာက္လွ်င္ ကားေလးထိုးရပ္လိုက္သည္ ဆိုသည္ႏွင့္ လြင္မာထက္က ကားေပၚမွဆင္းကာ တိုက္ကေလး၏တံခါးကိုသြား၍ ဖြင့္ေနသည္။မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္ယူေနရင္း သူ၏အၾကည့္မ်ားက ေနာက္ေက်ာေပးထားေသာ လြင္မာထက္၏ဆီသို႔ ေရာက္၍ ေနသည္။ေသးက်င္ေသာ လြင္မာထက္၏ခါးေလးေအာက္မွ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ရင္ကို လႈိက္ဖို၍လာေစခဲ့သည္။
တိုက္ထဲေရာက္သည္ႏွင့္လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လက္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကိုယူ၍ ဆက္တီစားပြဲေပၚတြင္စီကာ စဥ္ကာ ခ်၍ေနသည္။သူမရပ္၍ ျပင္ဆင္ေနသည္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ ထိုင္ေနရာႏွင့္စားပြဲေလးအၾကားတြင္ ျဖစ္ေနရာ လြင္မာထက္၏ကားစြင့္မို႔ေမာက္လွ်က္ရွိေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏မ်က္ႏွာ ေရွ႕နားတြင္ ကပ္လွ်က္ေတြ႕ျမင္ေနရ၍ သူ၏ပုဆိုးတြင္းမွ လီးတန္ႀကီးသည္ မာေတာင္၍ လာရေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ေဘးတြင္ကပ္လွ်က္သား ထိုင္ခ်လိုက္ေသာအခါ အိေထြးလွေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ကိုယ္လုံးေလးႏွင့္ထိထိမိမိ ဖိကပ္မိေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လြင္မာထက္၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ လူးလြန႔္ကာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ကိုယ္လုံးဖက္သို႔ ပို၍ဖိကာတိုးလိုက္ၿပီး သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ငိုက္လွ်က္
လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။
“……ေမာင္ေလး….ဆာရင္ စားေတာ့ေလ….”
“……..ကြၽန္ေတာ္…မဆာေသးဘူး….မမ….”
“…..မမ…လဲ မဆာသးဘူး….ေနာက္မွ…အတူစားၾကတာေပါ့…”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ရွိ စားပြဲေလးေပၚတြင္ေတာ့ စားစရာေတြမွာ အျပည့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ၾကၿပီးေနာက္ စကားဆုံးသြားေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဆုံေတြ႕ေန ေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မ႐ုတ္သိမ္းဘဲ ခပ္ရဲရဲပင္ မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာမွာ တထြာခန႔္သာ ကြာေဝးေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ သူမဆီမွ လွပလြန္းေသာ အၿပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ပ်ံ႕လြင့္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ကိုယ္လုံးေလးကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အငမ္းမရပင္ နမ္းပါေလေတာ့သည္။လြင္မာထက္ကေတာ့ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို အလိုက္သင့္ေလး ေမာ့ကာ ၿပဳံးၿပဳံးေလး လုပ္ေပးထားေလသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက သူမ၏ ဖူးဖူးေလးႂကြေနေသာ နီနီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားဆီသို႔ ဖိကပ္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အရင္ဦးေအာင္ စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သည့္ခဏမွာပင္ သူမ၏လွ်ာဖ်ားေလးက မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္၍ ေပးေနေတာ့သည္။
ထို႔ျပင္ လြင္မာထက္၏လက္ႏွစ္ဖက္အနက္ တစ္ဖက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္လိုက္ၿပီးက်န္တစ္ဖက္က သူ၏ခါးကိုဖက္လိုက္သည္။ေဘးတိုက္ ထိုင္လွ်က္သားျဖစ္သည့္အျပင္ လြင္မာထက္မွာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလး တစ္ျခမ္းေရာက္လွ်က္ရွိေနသည္ျဖစ္၍
မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ေရွ႕ဖက္မွ ေန၍ သူ၏ခါးကိုဖက္ထားေသာ လြင္မာထက္၏လက္ဖ်ံေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေပါင္ရင္းကို အသာေလးဖိကပ္မိေတာ့ရာ သူ၏ပုဆိုးေအာက္မွ ေထာင္မတ္၍ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏လက္ဖ်ံေလးက အေပၚမွ ဖိလွ်က္သားေလးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ခမ္းျခင္းဂေဟဆက္ကာ အျပန္အလွန္နမ္းေနၾကရင္းျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ကိုယ္လုံးမ်ားမွာ တြန႔္ကာ တြန႔္ကာျဖင့္ ျဖစ္လာၾကေတာ့သည့္အေလွ်ာက္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ပုဆိုးတြင္းမွ မာေတာင္၍ေနေသာ လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ ထိကပ္၍ေနေသာ လြင္မာထက္၏လက္ဖ်ံေလးမွာ လီးတန္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ အရင္းမွ အဖ်ား အဖ်ားမွ အရင္းသို႔ တစ္ခ်က္ျခင္း ပြတ္ကာ ေပးေနသလိုျဖစ္၍ေနေလေတာ့သည္။
မၾကာမီမွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လက္တဖက္က လြင္မာထက္၏ရင္သားမို႔မို႔ ေမာက္ေမာက္ေပၚသို႔ က်ေရာက္၍လာသည္မွ သူမ၏ႏို႔အုံႀကီးကို ဝတ္ထားေသာ ေဘာ္လီအက်ီေလၤးေပၚမွပင္ ဖိညႇစ္၍ ေပးေလေတာ့သည္။လြင္မာထက္ကလဲ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ေပးလာပါေတာ့သည္။
ခဏအၾကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကြာအသြားတြင္ေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ မ်က္ႏွာကို သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို တရႈိက္မက္မက္ျဖင့္ နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ေနရာမွအားယူကာ ထလိုက္ၿပီး မေျပး႐ုံတမယ္ပင္ အတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္၍သြားေတာ့ရာ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေန ေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္က ခဏေနမွထိုင္ရာမွထကာ လြင္မာထက္၏ေနာက္သို႔ လိုက္၍ လာခဲ့ေလသည္။
အခန္းတြင္းတြင္ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာႀကီးေပၚတြင္ေတာ့ လြင္မာထက္ တေယာက္ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ယာေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္သားလွဲေနသည္။
ေနာက္မွေရာက္၍လာေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ကုတင္ႀကီးေပၚသို႔ တက္လိုက္ကာ
သူမ၏ေဘးတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီးခါးေလးကို လွမ္း၍ ဖက္ၿပီး လြင္မာထက္၏တလုံးတခဲႀကီး ျဖစ္၍ေနေသာ တင္သားႀကီးမ်ားကို ဝတ္ထားေသာ စကပ္ေလးေပၚမွပင္ ဖိ၍ဖိ၍ အားပါးတရ နမ္းေနေတာ့သည္။ တစထက္တစ ကာမစိတ္မ်ား ေသာင္းက်န္း၍လာရေသာ လြင္မာထက္သည္
သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို လူးကာလြန႔္ကာ လုပ္ေနရာမွ ပက္လက္
လွန္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ သူမ၏လက္တဖက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏အက်ီၤ ေပၚသို႔ လွမ္းလိုက္ကာ ၾကယ္သီးေလးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ေပးပါေတာ့သည္။အလားတူပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လက္ေလးေတြကလဲ သူမ၏အက်ီၾကၤယ္သီးေလးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ ေပးေနသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အက်ီမ်ၤားသည္ၿပိဳင္တူလိုပင္ ကြၽတ္၍သြားခ်ိန္မွာေတာ့
လြင္မာထက္၏လက္ေလးတစ္ဖက္က သူမ၏ေနာက္ေက်ာသို႔ သြင္းလိုက္ရာက
ဘရာစီယာခ်ိတ္ေလးကိုျဖဳတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ပင္ ဘရာစီယာေလးကို သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ခြာ၍ေပးရင္းမ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္၍ ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ေခတၱမွ်ေငးစိုက္ကာၾကည့္ေနၿပီးမွ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူမ၏အေပၚသို႔ေမွာက္၍ ခ်လိုက္ၿပီး အငမ္းမရပင္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီစို႔၍ေပးေနေတာ့ရာ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္တြန႔္ လြန႔္ျဖစ္ေနရာမွ သူမ၏ႏို႔မ်ားကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္ထံသို႔ ေက်ာေလးေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ ဖိသြင္းေပးေနပါေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္မွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လက္တဖက္က သူမ၏ခါးမွ စကပ္ေလးကို
လွမ္း၍ျဖဳတ္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကိုေထာင္၍ စကပ္ေလးကိုခြၽတ္၍ေပးလိုက္ေတာ့ရာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လက္ကလဲ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပင္ လြင္မာထက္၏ေစာက္ပတ္ေပၚသို႔ေစာက္ေမႊးေလးေတြၾကားမွ တိုးဝင္ဖိကပ္သြားခဲ့ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏူးႏႈးအိအိေလးကို သူ၏လက္ျဖင့္ ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ေပးေနေတာ့သည္။ လြင္မာထက္ခမ်ာမွာေတာ့ သူမ၏ဒူးေလးေတြေကြးကာ ေထာင္လိုက္ မိေသာ
ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္လွ်က္ ခံရခက္ေနကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာေတာ့ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ ႐ႊဲနစ္၍ ေနခဲ့ရေခ်ၿပီျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့
လြင္မာထက္၏ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ေသြးသားမ်ားသည္ ဆူပြက္၍လာခဲ့ရကာ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွလဲ ယား၍ ယား၍တက္လာရၿပီး လြင္မာထက္မွာအလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ မႊန္ထူ၍ လာခဲ့ရေလသည္။ “ေမာင္ေလးရယ္….အင့္…ဟင့္….မ…မ….မေနတတ္ေတာ့ဘူး…ဟင့္..”
လြင္မာထက္၏မပီမသစကားသံေလးကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူ၏ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ လြင္မာထက္၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္တေယာက္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ေမွးစင္း၍ထားရာမွပင္ အသာေလးဖြင့္၍ ၾကည့္လိုက္မိရာ ကာမေဇာေတြၾကားမွပင္ ရင္ေလးမွာ ဖို၍သြားရျပန္ပါသည္။
ေတာင္မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာလီးတန္ႀကီးမွာ အရွည္(၇) လက္မနီးပါးႏွင့္ လုံးပတ္က က်ပ္လုံးသာသာေလာက္ရွိသည္။ၿပီးေတာ့ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထ ေနေသာ အေၾကာႀကီးမ်ားကလဲ ဖုထစ္၍ေနၾကသည္။
မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္၍ထိုင္လိုက္ၿပီး
သည္ႏွင့္လီးတန္ႀကီးထိပ္ကိုေစာက္ပတ္ဝတြင္ေတ့ကာ ဖိ၍သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “……ၿဗိ….အင့္….ဗ်စ္….အေမ့….ၿဗိ….အာ့..ကြၽတ္…..ကြၽတ္…..အ….”
လီးတန္ႀကီးမွာ လြင္မာထက္၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔တဆုံးဝင္၍ သြားၿပီဆိုသည္ ႏွင့္ မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ျပည့္သိပ္ထိေတြ႕ကာေနေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကာ လာရေတာ့သည္။
လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ နာ၍သြားပုံရသျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္၍ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ၌ ဖိကပ္၍ထားကာ အနားေပးလိုက္ရာ ခဏအတြင္းမွာပင္ လြင္မာထက္၏ခါးေလးသည္ ေကာ့၍ တက္လာေတာ့သည္။
“……ဟင့္….မ…..မရပ္နဲ႔….လုပ္….လုပ္ပါ…..ေမာင္ေလးရယ္….ဟင္း..ဟင္း..”
သူမ၏ရမၼက္သံေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို စ၍တာလႊတ္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ထုတ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။
လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ားကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏
ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ေျမႇာက္ႂကြ၍ေပးကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးရင္း အလိုးခံေနသည္။
အလိုးခံရင္း ညီးတြားရသည္မွာ အားရေၾကနပ္ဖြယ္ အရသာေတြ႕ေနရေသာ လြင္မာထက္သည္
သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လီးတန္ႀကီးက ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ေလတိုင္း သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားမွာ ဟ၍ ဟ၍ သြားကာ ဝမ္းေခါင္းသံေလးမ်ားျဖင့္ ညီးတြားရင္း အားပါးတရအလိုးခံေနပါေတာ့သည္။
“ …….ႁဗြတ္….အင္း….ပလြတ္…ပလြတ္….ဖြတ္….ဟင္းဟင္း….ႁပြတ္…ဖြတ္… ဟင္း.. …….အင္း….ဟင္း…..အင္း…..”
အစက လြင္မာထက္သည္ သူမက ဦးေဆာင္ရလိမ့္မည္ဟု ထင္၍ထားေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူမကိုမ်က္လုံးမဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ေကာင္း၍ေနရန္ပင္ လိုးေပးေနႏိုင္သည့္ အတြက္ အေၾကနပ္ႀကီး ေၾကနပ္၍ေနရေတာ့သည္။
ရွည္လွ်ားလွေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ဝင္လာေလတိုင္း လီးတန္ႀကီး၏ထိပ္ဖူးႀကီးမွာ သူမ၏သားအိမ္ဝသို႔ ေျပး၍ ေျပး၍ ေဆာင့္ေနသျဖင့္ လြင္မာထက္၏ကိုယ္လုံးေလးသည္ တုံ၍ တုံ၍သြားရေအာင္ ပင္ ေကာင္း၍ေနရေလသည္။ “…..မမထက္…..ေကာင္းလား…ဟင္….”
“……ေကာင္းတယ္….သိပ္ေကာင္းတယ္……ဟင္း…ဟင္း…ခ်စ္…လားဟင္…”
“…..ခ်စ္တာေပါ့….မမထက္…ရယ္….”
“…….အမေလး…….အင္း…..ဟင္း…..ခ်စ္….ခ်စ္လိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္….အင္း.. ဟင္း……” ကာမအရသာမ်ား အဆမတန္ တက္၍လာရေသာ လြင္မာထက္က သူမ၏
ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးေပးေနေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ဖိ၍ ဖိ၍ ဖင္ၾကားေလးမ်ား ရႈံ႕၍ ရႈံ၍ သြားရသည္အထိ ညႇစ္၍ေပးရင္း အလိုးခံေနသည္။
မၾကာမွီမွာပင္ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဆက္တိုက္
ညီးတြားကာ ေကာ့ပ်ံလာသလို ကာမဆိပ္မ်ားတက္၍ လာခဲ့ရၿပီျဖစ္ေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္လဲ သူ၏လီးတန္ႀကီးမွာ က်င္ဆိမ့္၍လာၿပီျဖစ္ရာ လြင္မာထက္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍ဆြဲကာ ဆုတ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း အားကုန္ေဆာင့္၍ အခ်က္(၂၀)မွ် လိုးလိုက္ပါေတာ့သည္။ “……အမေလး….ေမာင္…..အား….ခ်စ္….တယ္……ဟင္း….ဟင္း…..”
မ်ိဳးဝင္းပိုင္ႏွင့္ လြင္မာထက္တို႔ ကိုယ္လုံးႏွစ္ခုသည္ တြန႔္ခါ၍သြားၾကရကာ ႏွစ္ဦးစလုံး ကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္၍ သြားရပါေတာ့သည္။

မ်ိဳးဝင္းပိုင္ႏွင့္လြင္မာထက္တို႔သည္ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ညေန႐ုံးဆင္းတိုင္း ေန႔တိုင္းလိုလိုပင္ ေတြ႕ေနက်ေနရာေလးသို႔ သြားကာ တူႏွစ္ကိုယ္ ယွဥ္တြဲ၍ ခ်စ္ပြဲဝင္ ခဲ့ၾကသည္မွာ (၁၀)ရက္ထက္ မနည္းေတာ့ေပ။
လြင္မာထက္ကလဲ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို တပ္မက္စြဲလန္းကာ ေနရသကဲ့သို႔ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကလဲ လြင္မာထက္ကို မက္ေမာစြဲလန္းကာ ရွိေနခဲ့ရေလ ေတာ့သည္။ထန္းပင္မွ ထန္းႏို႔မ်ားသည္ လွီးျဖစ္စရွိလွ်င္ လွီးေလထန္းႏို႔ထြက္ေလပင္ ျဖစ္သည္။မလွီးမျဖတ္ဘဲထားပါက တေျဖးေျဖးေျခာက္၍ ေႂကြတတ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ စားရေသာကေလးသည္ ငတ္သည္ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားကလဲ ရွိေနျပန္ေသးသည္။
တစ္ခါဘူးကမွမခံစားဘူးခဲ့ရကာ ကာမအရသာကို စတင္ခံစားဘူး ခဲ့သည္ေန႔မွစ၍
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို လြင္မာထက္သည္ (၁၀)ရက္တိုင္တိုင္ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ဆိုသလို အားပါးတရခံစားခဲ့ရေလသည္။
ၿပီးေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကလည္း ခြင့္(၁၀)ရက္ယူသြားေတာ့ လြင္မာထက္သည္
ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္၍ က်န္ခဲ့သည္။ခ်ိဳသည္ ခါးသည္ဆိုေသာ အရသာကိုလည္း သိေနေတာ့ ပထမတြင္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သတိရသည္။အဲဒီေနာက္ တေျဖးေျဖး တရက္ၿပီးတရက္ျဖစ္လာေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလို ျပင္းျပေသာ ဆႏၵေတြက ေသြးသားတို႔ကို ေသာင္းက်န္းေစသည္။ဒါေပမဲ့လည္း (၁ဝ)ရက္ျပည့္လွ်င္ ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ျပန္၍လာေတာ့မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေျဖသိမ့္ကာ သူမ၏
ေဝဒနာကို ႀကိတ္မွိတ္၍ ခံစားခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ သူမ၏ဆႏၵမွာ ျပည့္ဝ၍မလာခဲ့ပါ။(၁၀)ရက္ျပည့္ ေသာေန႔မွာပင္
မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ဖခင္ကြယ္လြန္သြားခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ခြင့္ (၁၅)ရက္ေပး ရန္ ခြင့္ယူခဲ့သည္ကို သူမသည္ သိခဲ့ရၿပီး ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ကာ စိတ္ပ်က္၍ သြားခဲ့ရသည္။
လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာမွာ ကိုယ္ႏွင့္မမွ်
ရင္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ျဖစ္၍ေနသည္။အလုပ္လုပ္ရတာပင္သိပ္ၿပီး စိတ္မပါေတာ့။အလုပ္ ကိစၥႏွင့္ပက္သက္၍ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ႐ြယ္႐ြယ္အိုအို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ ႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနရခ်ိန္မွာပင္ သူမ၏ေသြးသားတို႔က တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ကာ လြင္မာထက္၏ အတြင္းစိတ္တို႔သည္ ေဖါက္ျပန္၍ ေနရသည္။ Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ခင္ခင္မိသည္ အမျဖစ္သူ ေဒၚသိန္းလြင္၏ၾသဇာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္၍သာ အမျဖစ္သူ တရားစခန္းဝင္ေနစဥ္တြင္ လြင္မာထက္ႏွင့္အတူလာ၍ ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အမ၏ၾသဇာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္သည္ကလည္း မေျပာႏွင့္ ခင္ခင္မိတို႔
လင္မယားႏွစ္ေယာက္အတြက္ စားဝတ္ေနေရးကို အမျဖစ္သူ ေဒၚသိန္းလြင္က တာဝန္ယူထားခဲ့သည္။ထို႔ျပင္ တခါတရံလိုအပ္သည့္အခါမ်ားတြင္လည္း ေငြကို လိုသေလာက္ ထုတ္ေပးေသးသည္။ဒီေတာ့ အမစကားကို မနာခံ၍ မျဖစ္သျဖင့္ နာခံခဲ့ရသည္။
သို႔ေပမဲ့လည္း ခင္ခင္မိသည္ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ေယာက်ာ္းႏွင့္ကင္းကြာ ကာ ေနႏိုင္သူ ေနတတ္သူမဟုတ္ေခ်။အခုဆိုလွ်င္ ေယာက်ာ္းႏွင့္မေတြ႕ရသည္မွာ (၁၈) ရက္ခန႔္ပင္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။မေန႔က လြင္မာထက္ ႐ုံးသြားေနတုံး ခင္ခင္မိသည္ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့ေသးသည္။ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ပြဲစားလုပ္ေသာ သူမ၏ေယာက်ာ္းက ခရီးထြက္သြား သည္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္ခန္းမွ ေျပာသျဖင့္ သိခဲ့ရသည္။ ခင္ခင္မိ၏ေယာက်ာ္း သည္လည္း ခင္ခင္မိမရွိလွ်င္အေပ်ာ္ရွာေနမယ္ဆိုတာကို ခင္ခင္မိတေယာက္ သိၿပီး သား ျဖစ္သည္။
နဂိုထဲကမွတဏွာရာဂေတြႀကီးခဲ့ေသာ ခင္ခင္မိတေယာက္ ယခုလို ေယာက်္ားႏွင့္ မေတြ႕ရျပန္ေတာ့ သူမ၏ေသြးသားေတြက အျပင္းအထန္ပင္ ေသာင္းက်န္း၍ ေနခဲ့ရသည္။
နံနက္စာစားၿပီး၍ အိပ္ယာထက္တြင္တက္၍လွဲေနမိရင္း မျပည့္ဝေသာ ဆႏၵေတြအတြက္ ရတက္မေအးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္၍ေနရေသာ ခင္ခင္မိသည္ သူမ၏ ေယာက်ာ္းကိုေတြးလိုက္မိၿပီး သူလည္း
အေပ်ာ္ရွာေနမွာဘဲဆိုေသာ အေတြးက ဝင္လာျပန္ေတာ့ ခင္ခင္မိ၏ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ရေလာက္ ေအာင္ပင္ ထႂကြ၍ ေသာင္းက်န္းလာခဲ့ရသည့္အေလွ်ာက္ ခင္ခင္မိသည္ အိပ္ယာေပၚ တြင္ လွဲ၍မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ လူးလဲ၍ထကာ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္၍ လာခဲ့ေလသည္။
“ မမ “
ခင္ခင္မိသည္ ေနာက္မွေခၚသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိန္းႏုကို ေတြ႕ရသည္။ဒါနဲ႔ဘဲ ခင္ခင္မိက သူမ၏ေျခလွမ္းေတြကို႔ရပ္လိုက္သည္။
“ေဟာ……..မသိန္းႏုပါလား….” “…ဟုတ္ကဲ့….”
“…ေျပာေလ…မသိန္းႏု ဘာေျပာမလို႔လဲ…”
“…ဟို က်မ…တာေမြမွာရွိတဲ့ က်မညီမဆီခဏ သြားခ်င္လို႔ပါ မမ…”
“….အင္း…သြားေလ…”
“…ညေန မေစာင္းမွီ ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္…..မမ…ခိုင္းစရာရွိရင္ ခိုင္းလို႔ရေအာင္ ကိုတင္ေအာင္ ကို ထားခဲ့တယ္ မမ…”
“……ေအးေလ….သြားေပါ့…” “…..ဟုတ္ကဲ့…မမ….”
“…..ဒါနဲ႔ ကိုတင္ေမာင္ေရာ…..ဘယ္မွာလဲ….”
“……အိမ္မွာပါ မမ…..” “…ေအာ္ ေအးေအး ရတယ္ သြားရင္သြားေတာ့ေလ…”
“…ဟုတ္…..ဟုတ္ကဲ့ မမ….”
ကိုတင္ေမာင္ႏွင္ မသိန္းႏုတို႔က တိုက္ႀကီး၏ေနာက္ဖက္နားတြင္ရွိေသာ သစ္သားအိမ္ေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။အလုပ္ရွင္ႏွင့္အလုပ္သမား ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္၍ သာ အသက္(၃၃)ႏွစ္သာရွိေသးေသာ ခင္ခင္မိကို မသိန္းႏုက မမ ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
အမွန္ေတာ့ မသိန္းႏုက အသက္(၃၅)ႏွစ္ပင္ ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ကိုတင္ေမာင္က အသက္ (၃၈)ႏွစ္ပင္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ မသိန္းႏုက အိမ္ဗာရီယလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ရ၍ ကိုတင္ေမာင္က သစ္ပင္ပန္းပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးရန္ ၿခံရွင္း၊ျမက္ရွင္းရန္ တခါတရံ လိုအပ္ပါက ကားေမာင္းေပးရသည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ရေလသည္။
မသိန္းႏုက အိမ္ေနာက္ဖက္သို႔ျပန္၍ထြက္သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိသည္ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ဆက္၍ထြက္ခဲ့သည္။ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဗြီစီဒီ ၾကည့္ရန္စိတ္ကူးလိုက္ေသးသည္။ဒါေပမဲ့လဲ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္၍ေနေသာ သူမသည္ ဗြီစီဒီၾကည့္ရန္ လုပ္ၿပီးကာမွ လက္ထဲမွ ဗြီစီဒီခ်ပ္ကိုခ်ကာ စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႕ရေသာ သတင္းစာကိုေကာက္၍ ကိုင္လိုက္ျပန္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မသိန္းႏုတေယာက္ အိမ္ေဘးမွပတ္၍ အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႔
ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရကာ ခင္ခင္မိ၏စိတ္ထဲတြင္ မည္သို႔ ေတြးလိုက္မိသည္မသိ။လက္ထဲမွ သတင္းစာကို စားပြဲေပၚသို႔ ခ်ကာထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ သူမသည္ အိမ္ေနာက္ဖက္သို႔ ဦးတည္၍ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ခင္ခင္မိသည္ မီးဖိုေဆာင္ေဘးေပါက္မွေန၍ ၿခံထဲသို႔ဆင္းလိုက္သည္။
တိုက္ႀကီး၏ေနာက္ဖက္ရွိ မသိန္းႏုတို႔ေနထိုင္ရာ အိမ္ေလးဆီသို႔ လာခဲ့ေတာ့ရာတြင္ တိုက္ႀကီး၏ေနာက္ဖက္သို႔ေကြ႕၍ အဝင္မွာပင္ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခင္ခင္မိ၏ေျခလွမ္းတို႔သည္ ရပ္တန႔္၍သြားရသည္။ၿပီးေတာ့ ေရွ႕နားတြင္ရွိေသာ ပန္းၿခဳံေဘးသို႔ သူမသည္ ေျပး၍ကပ္ကာ ထိုျမင္ကြင္းကို
မမွိတ္မသုံၾကည့္၍ ေနမိသည္။
သူမျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္ကေတာ့ မသိန္းႏုတို႔၏အိမ္ေလးေဘးတြင္ မသိန္းႏု၏ေယာက်္ားကိုတင္ေမာင္သည္ ေရစည္ထဲမွေရကို ခပ္၍ခ်ိဳးေနေလသည္။
သူ၏တကိုယ္လုံးတြင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးတစ္ထည္ကိုသာ ဝတ္ထားသည္။
တကိုယ္လုံးစို႐ႊဲေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးသည္ ေဖါင္းဖု၍လုံးတစ္ကာ အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။ ခင္ခင္မိ၏အၾကည့္ေတြက ထိုေနရာမွ မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္၍ သြားရေလသည္။
ၿပီးေတာ့ တကိုယ္လုံးေရေတြစို႐ႊဲေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ကိုယ္လုံးႀကီး သည္
ႂကြက္သားအေျမႇာင္းေျမႇာင္းထ၍ေနသည္။ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ဖက္မွာလည္း သန္မာ လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း တုတ္ခိုင္၍ အသားစိုင္ႀကီးေတြမွာ အေျမႇာင္းလိုက္ ထေနရသည္။
ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းကပင္ ခင္ခင္မိ၏တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္း ျဖစ္၍လာရသည္။ ၿပီးေတာ့လဲ သူမသည္ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ တံေတြးကို မ်ိဳ၍ ခ်ေန ရေလေတာ့သည္။ ကိုတင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳး၍ၿပီးေခ်ေတာ့မည္။ခင္ခင္မိသည္ ပန္း႐ုံအကြယ္မွ ထြက္လိုက္ၿပီး ကိုတင္ေမာင္ရွိရာသို႔ သူမသည္ ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ “…ကိုတင္ေမာင္….” “….ဗ်ာ…” “….အမေလး..” “…ဟင္….” “….အို…”
ကိုတင္ေမာင္ကို လွမ္း၍ေခၚလိုက္ရာမွ ေျခလွမ္းလိုက္ေသာ ခင္ခင္မိတေယာက္ ကိုတင္ေမာင္က သူမ၏ထံသို႔ လွည့္အၾကည့္မွာပင္ ေရစိုထားေသာ အုပ္ခဲေပၚသို႔ လွမ္း၍ နင္းလိုက္မိေသာ ခင္ခင္မိ တစ္ေယာက္ အုပ္ခဲေစာင္းကို နင္းမိရာက ေခ်ာ၍ သြားကာ လဲက်မတတ္ျဖစ္၍သြားရသည္။ဒီမွာတင္ လက္တကမ္းအကြာမွ ကိုတင္ေမာင္ က ျဖတ္ကနဲ ေရွ႕သို႔လွမ္း၍ ေျခတလွမ္းတက္ကာ ခင္ခင္မိ၏ကိုယ္လုံးေလးကို လွမ္း၍ ထိန္းကာဖက္လိုက္မိသည္။ဖက္တာမွ ခင္ခင္မိလဲ၍ က်မသြားရေလေအာင္ပင္ အတင္း ဖက္လိုက္သည္။အို ကနဲျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခင္ခင္မိသည္တဒဂၤေတာ့ ကိုတင္ေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေမွး၍ေနမိသည္။ခင္ခင္မိ၏ စိတ္ထဲတြင္ တဒဂၤေၾကနပ္၍ သြားရေလသည္။
သူမ၏ခါးေစာင္းႏွင့္ထိမိေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ေရွ႕မွ လုံးတစ္ဖုထစ္၍ သူမကို ထိေနသည္။ တဒဂၤေနၿပီးေတာ့မွခင္ခင္မိသည္ ကိုတင္ေမာင္၏ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္လိုက္ေလသည္။ၿပီးေတာ့မွ သူမသည္အသက္ကို မွန္မွန္ရႈ၍……….
“….ကို…ကိုတင္ေမာင္…ထမင္းစားၿပီးရင္ အိမ္ဖက္ကို ခဏလာခဲ့အုံးေနာ္..”
ေျပာရင္းက ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ကိုတင္ေမာင္၏ေရမ်ားစို႐ႊဲေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး၏အထဲမွ ေစာေစာက ေရွေမွ်ာေမွ်ာအရာႀကီးသည္ ေရွ႕သို႔ပင္ ေငါ၍ထြက္ေနေပၿပီ။ ခင္ခင္မိက ခပ္ရဲရဲပင္ ၾကည့္ေနသည္ကို ကိုတင္ေမာင္ကလဲ သတိျပဳလိုက္မိသည္။
“….ဟုတ္ကဲ့…” “….ဒါဆို…က်မ…သြားမယ္…”
လို႔ ဆိုကာလွဲ႔ထြက္သြားေသာ ခင္ခင္မိ၏လက္ဖ်ားေလးက ကိုတင္ေမာင္၏ေရွ႕မွ
ခပ္ေငါေငါထြက္ေနသည့္အရာႀကီး၏ထိပ္ဖ်ားကို မထိတထိ ခလုတ္တိုက္၍ထိသြားရာ ကိုတင္ေမာင္၏ကိုယ္ႀကီးသည္ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားရာမွပင္ သူ႔ကိုေက်ာေပး၍ ထြက္သြားေသာ
ခင္ခင္မိ၏ေနာက္ေက်ာကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
တလုံးစီ တလုံးစီ လႈပ္ကနဲ လႈပ္ကနဲျဖစ္၍သြားရေသာ ခင္ခင္မိ၏ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားမွာ ကိုတင္ေမာင္ဝတ္ထားေသာ ေရစိုအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး၏ အတြင္းမွ လီးတန္ႀကီးကို အဆမတန္ ေတာင္မတ္လာေစေတာ့သျဖင့္ ေဘာင္းဘီေလး ေၾကာင့္ တင္းၾကပ္၍လာရေသာ
ကိုတင္ေမာင္သည္အနားတြင္ရွိေနေသာ တန္းမွ ေရလဲ ပုဆိုးကို ကမန္းကတန္းလွမ္း၍ ယူလိုက္ရေလသည္။ ခင္ခင္မိတေယာက္ကေတာ့ သူ၏ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္ လည္း
သူမ၏စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ကိုယ္လုံးေလးကေတာ့ သူ၏အျမင္အာ႐ုံထဲမွ မထြက္ႏိုင္ပါေခ်။ ထမင္းကို ကမန္းကတန္းစား၍ တိုက္ႀကီးထဲသို႔ေရာက္၍လာေသာ ကိုတင္ေမာင္သည္ မီးဖိုေဆာင္ထဲတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ရ၍ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဆက္၍ ဝင္လာခဲ့သည္။ ကိုတင္ေမာင္တေယာက္ ခင္ခင္မိ၏အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ ျဖတ္၍အေလွ်ာက္တြင္
ေတာ့……………….
“…….အင့္….” “….ဟင္…”
အိပ္ခန္းထဲမွ ထဘီရင္လွ်ားေလးျဖင့္ လွမ္း၍ထြက္လာေသာ ခင္ခင္မိႏွင့္ လူလုံးခ်င္း တိုက္မိၾကေတာ့သည္။ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္လဲ ခင္ခင္မိက ႀကိဳတင္၍ စီစဥ္ကာ တမင္ဝင္ တိုက္မိေအာင္ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ကိစၥကေတာ့………………
လူလုံးခ်င္းဝင္တိုက္မိသည္ႏွင့္ လွ်င္ျမန္ေသာ ကိုတင္ေမာင္က လက္တဖက္ျဖင့္
ခင္ခင္မိ၏ခါးကိုသိုင္းဖက္၍ ဆြဲယူကာ အထိန္းလိုက္သည္တြင္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ ရင္လွ်ားထားေသာ ထဘီေလးသည္ သူမ၏ရင္ၫြန႔္ထက္မွ ေျပကာေလွ်ာ၍ က်သြားရာ သူမ၏ခါးကို ခပ္တင္းတင္းေလးဆြဲ၍ ဖက္ထားေသာ ကိုတင္ေမာင္၏လက္ဆီသို႔ အေရာက္တြင္ တန႔္ကနဲ ရပ္၍သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိတစ္ေယာက္ အံ့ၾသတႀကီး တြန႔္ကနဲ ျဖစ္၍ သြားရစဥ္မွာပင္ သူမ၏ခါးမွ တင္ေမာင္၏လက္ကလဲ ေယာင္ယမ္း၍ အခြာလိုက္တြင္ေတာ့ ခင္ခင္မိ၏ထဘီေလးမွာ သူမ၏ေျခဖ်ားဆီသို႔ ေလွ်ာကနဲ က်၍ က်သြားေလေတာ့သည္။
“….အို…”
အခိုက္အတန႔္ေလးမွာပင္ ဝင္းလက္စြာ ထြက္ေပၚ၍ လာရေသာ ခင္ခင္မိ၏
ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို ျမင္လိုက္ရစဥ္မွာပင္ ခင္ေမာင္၏လက္ကျဖတ္ကနဲပင္ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲ၍ ဖက္လိုက္ၿပီး ခင္ခင္မိ၏ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ႐ႊတ္ကနဲ ေနေအာင္ နမ္းလိုက္ရာမွ ခင္ခင္မိ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ား အေပၚသို႔ တင္ေမာင္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက စုပ္နမ္းလိုက္ပါေလေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့လဲ တင္ေမာင္၏လက္ေတြက ခင္ခင္မိ၏ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးကို ဖက္ထားရာမွ အၿငိမ္မေနဘဲ သူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးေပၚတြင္ ေ႐ႊ႕လ်ား ေျပးလႊားေနသည့္အျပင္ ျဖဴေဖြးေနေသာ သူမ၏တင္သားစိုင္ႀကီးေတြကိုလည္း မခ်င့္မရဲႏွင့္ ဆုတ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္၍ေနရင္းကပင္ တေျဖးေျဖး ခင္ခင္မိ၏ကိုယ္လုံးေလး အား တင္ေမာင္သည္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖးဆြဲ၍ သြင္းသြားေလေတာ့သည္။
အိပ္ခန္းဝႏွင့္ေလးငါးေပမွ်သာေဝးေသာ ကုတင္ေစာင္းသို႔ခ်ဥ္းကပ္မိလိုက္သည္ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခင္ခင္မိ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေပၚမွ ဆြဲ၍ ခြာယူလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ခင္ခင္မိ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေစာင္းမွ ကုတင္ေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္ကာ ခ်လိုက္ရင္း တင္ေမာင္၏ကိုယ္လုံးႀကီးသည္လည္း သူမ၏ကိုယ္လုံး ေလးေပၚမွ ကပ္၍ပါသြားသည္။ၿပီးေတာ့ တင္ေမာင္သည္ သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အငမ္းမရပင္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔၍ ေပးရင္းက ႏို႔သီးေလးေတြကိုပါ လွ်ာျဖင့္ လွည့္ပတ္၍ ယက္ေနေတာ့ရာ………………..
တလြန႔္လြန႔္ျဖစ္၍ေနရေသာ ခင္ခင္မိသည္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ကုတင္ေစာင္းၾကမ္းျပင္တြင္ ရပ္၍ေနေသာ တင္ေမာင္၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးျဖင့္ အတင္းပင္
ဖိညႇပ္၍ထားေလေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ စို႔၍ေပးေနေသာ တင္ေမာင္၏လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ဖင္သားႀကီးေတြကို ေအာက္သို႔ သြင္းကာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ထိုးသြင္း၍ ဆုတ္နယ္ေပးေန႐ုံမွ်မက သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေပၚ သို႔ ဖိ၍ထားေသာ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကိုလည္း လက္သြင္းႏိုင္႐ုံႂကြလိုက္ရာမွ လက္ကို ထိုးသြင္းကာ ခင္ခင္မိ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အုပ္၍ ကိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။
တင္ေမာင္၏ လက္ဖဝါးျဖင့္ပင္ အျပည့္ျဖစ္၍ေနေသာ ခင္ခင္မိ၏ေစာက္ပတ္ ႀကီးသည္ အေမႊးမ်ား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖင့္ ေဖါင္းအိေနသည္။အိေထြးေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ပင္ တင္ေမာင္သည္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ညႇစ္၍ ကိုင္လိုက္မိသည္ မွစ၍ ေအာက္သို႔ေလွ်ာ၍ပြတ္လိုက္ရာ ခင္ခင္မိ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ စို႐ႊဲ၍ေနေသာ အရည္ေလးမ်ားက သူ၏လက္ကိုလာ၍ ထိေတြ႕သည္။ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေလးငါးႀကိမ္မွ် ပြတ္၍ ေပးလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ားျပင္းျပ၍လာရေသာ တင္ေမာင္သည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ခင္ခင္မိ၏ရင္ဘတ္ေပၚမွ ခြာကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရာ ေမွးစင္းထားေသာ ခင္ခင္မိ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ဖြင့္၍လာေလသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ကိုယ္ေပၚမွ စြပ္က်ယ္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီးမွ ပုဆိုးကိုပါ ခြၽတ္၍ခ်လိုက္ေတာ့ရာ ၾကည့္ေနေသာ ခင္ခင္မိ၏
ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ပင္ တင္းကနဲျဖစ္၍ သြားရေလသည္။ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ တင္ေမာင္၏လီးတန္ႀကီးမွာ အရွည္ (၈)လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္က ငါးမတ္လုံးမွ်ပင္ရွိမည္ျဖစ္သည္။ လီးတန္ႀကီး၏ဒစ္ႀကီးမွာ ၿပဲလန္၍ေနၿပီး နီရဲေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးက ထိပ္တြင္အရည္ေတြစိမ့္ထြက္ကာ တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့ တင္ေမာင္၏လက္ညႇိဳးထိပ္က သူမ၏ေစာက္ေခါင္းနံရံေလး ေတြကို
ကလိ၍ေနျပန္ေတာ့ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ႐ႊဲကနဲ ႐ႊဲကနဲထြက္ရင္းကပင္ ခင္ခင္မိ၏ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ကုတင္ေစာင္းမွ ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္၍ လာရေလသည္။
ကာမဆိပ္ေတြ အဆမတန္တက္ေနရေသာ ခင္ခင္မိမွာမ်က္ႏွာေလး ခပ္ရႈံ႕ရႈံ႕ေလးျဖစ္လွ်က္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပင္ ကိုက္၍ထားရေလသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမသည္ တာရွည္ေတာ့ တင္းမခံႏိုင္ပါ။ “……ကို….ကိုတင္….ေတာ္ပါေတာ့….က်မအသဲက ယားလွၿပီ လိုး…လိုးမွာျဖင့္… လိုးပါေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး……ဟင္း…ဟင္း….”
ဒီၾကားထဲမွပင္ တင္ေမာင္သည္ သူ၏လက္ညႇိဳးကိုေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္းက
ေစာက္ေစ့ေလးကို (၂)ခ်က္ (၃)ခ်က္ ကလိလိုက္ေပသည္။
“….ကြၽတ္….ကြၽတ္….ဟင့္…”
ၿပီးေတာ့မွ တင္ေမာင္သည္ သူ၏လီးတန္ႀကီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
“…….အင့္…..အမေလး… ေျဖးေျဖး…ရွင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီး.. ဟင္း..”
ခင္ခင္မိ၏မ်က္ႏွာေလးတခုလုံး ရႈံ႕မဲ့၍သြားကာ သူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံး ေလး တစ္ခုလုံးမွာ ေကာ့၍တက္သြားရေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဆႏၵစိတ္မ်ား ျပင္းျပကာ ႐ုံးတြင္အလုပ္လုပ္၍ပင္ မရႏိုင္ ျဖစ္ေနရသျဖင့္ အိမ္သို႔ျပန္၍လာေသာ လြင္မာထက္၏ကားေလး အိမ္ေရွ႕သို႔ထိုးရပ္ လိုက္သည္ကိုပင္ ရမၼက္ထန္ေနၾကေသာ တင္ေမာင္ႏွင့္ခင္ခင္မိတို႔ႏွစ္ေယာက္ မသိ
လိုက္ၾကေခ်။
လြင္မာထက္သည္ ဧည့္ခန္းထဲမွ ျဖတ္၍ အေပၚထပ္သို႔တက္ရန္ ေလွခါးထိပ္သို႔ အသြားတိုက္ႀကီး တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ၾကားက ဧည့္ခန္းႏွင့္ ကပ္ရက္အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္ေပၚလာေနေသာ အသံေလးမ်ားေၾကာင့္ သူမ၏ေျခလွမ္းမွာ ရပ္၍သြားသည္။ၿပီးေတာ့ ဘာသံဆိုတာသိလိုက္ရသည္ႏွင့္ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ စလင္းဘက္အိတ္ေလးကို အနီးရွိ စားပြဲေပၚသို႔လွမ္း၍ တင္လိုက္ရာက အသံေလးေတြ ထြက္ေပၚေနရာ အိပ္ခန္းဝသို႔ ခပ္သြက္သြက္လာကာ အိပ္ခန္းတံခါး ေဘးနံရံတြင္ ကပ္၍ ဖြင့္ထားေသာ အိပ္ခန္းေပါက္သို႔ သူမ၏ေခါင္းတျခမ္းကို ထုတ္ကာ ၾကည့္လိုက္မိ ခ်ိန္မွာေတာ့ လြင္မာထက္၏ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲျဖစ္၍ သြားရခ်ိန္မွာပင္ ေစာေစာကထဲ က သူမ၏ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ထႂကြေသာင္းက်န္းေနရေသာ ေသြးသားတို႔သည္ ဖ်န္းကနဲ ခါ၍သြားရေလသည္။
ခင္ခင္မိ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျဖင့္ လိုးေနေသာ
တင္ေမာင္၏ဧရာမလီးတန္ႀကီးမွာ အရည္မ်ားေပပြလွ်က္ ေျပာင္လက္ကာ မက္ေမာစရာႀကီး ျဖစ္ေနသလို လီးတန္ႀကီးက အားပါးတရ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုမွာ ခြက္၍ ခြက္၍ ဝင္သြားေနသည္မွာ အားရစရာ ေကာင္းလွပါသည္။
“….ႁပြတ္….ဖြတ္…အင့္…ဟင္း… ပလြတ္…ႁပြတ္…ဟင့္…ေဆာင့္စမ္းပါရွင္ရယ္….
…….ဟင္း ဟင္း…. က်မေစာက္ပတ္ႀကီး ကြဲသြားေအာင္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္စမ္း…ပါ .. ဟင္း…ဟင္း….” အရည္လဲ့ကာ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ လြင္မာထက္၏မ်က္လုံးမ်ားက သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း သူမ၏ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားအားလုံးကို ခြၽတ္၍ ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို သူတို႔ရွိရာသို႔ သယ္ေဆာင္ သြားၿပီး အေဒၚျဖစ္သူ ခင္ခင္မိ၏ ကိုယ္လုံးေဘး ကုတင္ေစာင္းတြင္ ပက္လက္လွန္ခ် လိုက္ရာက သူမ၏ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကားၿပီး ေဖါင္းကား၍ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ဝကို
ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ေပၚ၌ သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္မွ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ တဖက္တခ်က္စီ တင္၍ၿဖဲလိုက္ရာ နီရဲေသာ
ေစာက္ပတ္ဝရွိ အတြင္းသားေလးမ်ားေပၚ၍ လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ တင္ေမာင္သည္ ခင္ခင္မိ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္ရာက ေဘးသို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး သူ၏အရည္တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို
သူေန႔စဥ္ေတြ႕ျမင္ကာ လိုးခ်င္ေနရသည့္ လြင္မာထက္၏ၿဖဲထားေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးစိုက္ကာ လိုးလိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လြင္မာထက္ခမ်ာ မ်က္လုံးေလးမ်ား စုံမွိတ္ကာ အံေလးႀကိတ္ရင္း အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္သြားရပါေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။