မေဟာင္းတဲ့အခ်စ္

ဒါန္း…
ကၽြန္ေတာ္ ရဲ ့ အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ေလးပါပဲ……….
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးရယ္…က်ေနာ္ ရင္ခုန္ရဆုံး လူရယ္…ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုေလး တခုလို ေနရတာ အရမ္းဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါ….
“အခ်စ္ အခ်စ္..
အသစ္ေတြျဖစ္ေပမဲ့
စြဲလမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ
တစ္ဦးတည္း…”
ကၽြန္ေတာ္ ေလးနက္စြာ မေတြးပဲ..ခ်ေရးလိုက္ေသာ ကာရံမရွိေသာ စာေလး …
စာေလးရဲ့ ေအာက္မွာ ၅ ႏွစ္ သာသာ သမီးေလး ပုံတူ……
၄င္း….၄င္းတို႔ႏွင့္ အတူ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘဝတိုတို..ရယ္ ..မဆုံးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဆီသို႔……မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ စာအုပ္ေလး……

အခန္း(၁)
လူပ်ိဳေပါက္စ ဂ်ိဳေထာင္စ ဆိုသလို….ခန႔္ေအာင္ တေယာက္ တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေတာ့…အေပါင္းအသင္းေကာင္းမႈ ႏွင့္ အင္တာနက္ ပြန္းကားမ်ား ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အေတာ္ ကဲမယ္ ဆြဲမယ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္…..
ေအာင္ခန႔္ က အမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ ႐ုပ္ရည္ သန႔္ျပန႔္သည္။ Gem ေဆာ့ထားေသာ ေက်းဇူးေၾကာင့္ Body က ပ်ိဳတိုင္းေငးရေလာက္ေသာ ကိုယ္ခႏၵာမ်ိဳး…ပထမႏွစ္ကတည္းက King ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေအာင္ခန႔္ အဖို႔ သိပ္ေထြေထြထူးထူး ေကာင္မေလး ေတြကို လိုက္စရာမလို …အလိုလို ေႂကြဆင္းၿပီးသား…..
အခုလဲ ေအာင္ခန႔္ ေက်ာင္းမွာ အလွဆုံး Queenဆိုသူ ႐ူပေဗဒ ေမဂ်ာ မွ ပန္းျမတ္သဇင္  ႏွင့္ တကၠသိုလ္ အခန္းလြတ္ တခန္းထဲမွာ I Phone S7 Plus ႏွင့္….

“လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္ အကို …”
“ပန္းျမတ္ ကလဲကြာ ကိုယ္ ခ်စ္သူ အလွတရားေတြ မွတ္တမ္းတင္ထား႐ုံေလးကို…”
“အဲဒါဆိုလဲ ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ ရွက္တယ္…ၿပီးေတာ့ ….”
“စကားမေျပာနဲ႔ကြာ ဒီမွာ record ႏွိပ္ထားတာ “
ပန္းျမတ္ ေျခေထာက္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကိုယ္တပိုင္း စားေရးစားပြဲေပၚေမွာက္ၿပီး ကုန္းေနရတာ အဆင္ေျပေသာ္လဲ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ က ဒူးေလာက္ ေရာက္ေန သည့္အျပင္ ဖုန္း ကင္မရာႏွင့္ အရိုက္ခံရသည့္ အတြက္ ရွက္သလိုလိုေတာ့ရွိသည္။
ေအာင္ခန႔္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ သူအာ႐ုံရွိတာက ပန္းျမတ္ ပန္တီအျပာက်ားေလးႏွင့္ လုံးေနေသာ တင္ပါးေလး…ပန္တီက ေသးေတာ့ ပန္းျမတ္ တင္ပါးႀကီးႀကီးတို႔က မနိုင္မႏုင္း အျပင္သို႔ လုံးထြက္ေနေလသည္…ေအာင္ခန႔္ ထိုျမင္ကြင္းမ်ားကို ရိုက္ရင္းတန္းလန္း…လက္တဖက္ကလဲ ဖင္လုံးလုံးကို ပြတ္သပ္ေနေလသည္…ပြတ္သပ္ရင္း ပန္္တီက်ားေလးကို ေအာက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းေလးဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္..ဖုန္းကင္မရာက ေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ိန္လိုက္သည္…ျဖဴေဖြးေသာ ဖင္ေျမာင္း၏ေအာက္နားတြင္….စိၿပီးပူးကပ္ေနေသာ ပန္းျမတ္၏ ဖုတ္ဖုတ္ေလးက ေအာင္ခန႔္္ ရင္းႏွီးၿပီးဆိုေသာ္လည္း…ဘယ္ႏွခါၾကည့္ၾကည့္..ကာမရာဂကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္နိုင္ေခ်..ထိုအခ်င္းအရာထက္ ဆိုးတာက…အနံ………ပန္းျမတ္က ႐ုပ္ကေလးလွေသာ္လည္း အေနအထိုင္ၾကမ္းသည္…ျပစ္စလက္ခတ္ေနတယ္လို႔ပဲေျပာရမလား…ျဖစ္သလို ေနတယ္လိုပဲေျပာရမလား..ကိုယ္နံျပင္းတယ္ပဲေျပာရမလား …ေအာင္ျမတ္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဖုတ္ဖုတ္နံ့ ႏွင့္ ေသးနံ ခပ္ျပျပေလး ဝင္လာေလသည္…ထို အခ်င္းအရာကလဲ ေတာက္ခါနီးမီးခဲကို ေလႏွင့္ မႈတ္လိုက္သလို ..ရဲခနဲ ေထာင္ခနဲ ျဖစ္ေစသည္…
“ျမန္ျမန္ကြာ…လူေတြေတြ႕ကုန္မယ္…”

ပန္းျမတ္အေျပာက ေနာက္က်ေနေသးသည္…ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ထဲမွ အတင္း႐ုန္းထြက္ေနေသာ လီးကို ထုတ္ေနေလၿပီ…ထိုေနာက္..
“အား…..နာတယ္အကို….အတင္းထိုးထည့္ေတာ့တာပဲ…”
“ေဆာတီး..ပန္းျမတ္ ..ကို နဲနဲေလာသြားတယ္…အခ်စ္က အရမ္းလွတာကိုး…ဟီး..”
႐ုတ္တရက္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲဝင္သြားေသာ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ပန္းျမတ္ ေျပာျခင္းသာ… ဒီလိုအေတြ႕အၾကဳံကပန္းျမတ္အဖို႔ေတာ့ရိုးေနၿပီ..လီး ဝင္သြားေသာ္လဲ ေအာင္ခန႔္ ရပ္ေနသျဖင့္..
“လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ကြာ…ဘာလို႔ ရပ္ေနတာလဲ..”
“ခ်စ္နာတယ္ဆိုလို႔ေလ…ဒါဆို လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္….”
ေအာင္ျမတ္လီးကို ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ျပန္ထုတ္လိုက္ေလသည္…ဖုတ္ဖုတ္၏ေဘးသားတို႔က လီးတြင္ကပ္ပါလာၿပီးဖုတ္ဖုတ္ အျပင္သား နဲနဲစူထြက္လာေလသည္….ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ အခ်စ္အရည္ခၽြဲခၽြဲတို႔ လီးတြင္ကပ္လာၿပီး အျပင္ နဲနဲ ထုတ္လိုက္သည့္ လီးတဝွက္ခန႔္က ေျပာင္လက္ေနသည္..ပန္းျမတ္ဖုတ္ဖုတ္က စုတ္ေမ်ာ့ ပါသည္ထင္၏…အတြင္းသားတို႔က အတင္း ဆြဲစုတ္ထားသလို ေအာင္ခန႔္ ခံစားရေလသည္…အရသာခံၿပီး တဝွက္ေလာက္ ဆြဲထုတ္အၿပီး..လီးကို အျဖည္းျဖည္းခ်င္း တရစ္ခ်င္း ျပန္သြင္းလိုက္သည္…ဖုတ္ဖုတ္ အတြင္းသား၏ ႏူးညံ့ျခင္း ႏွင့္ စုတ္ယူအားတို႔က ေအာင္ျမတ္အတြက္ ဘာနဲမွ မလဲနိုင္ေသာ..ပန္းျမတ္၏ သဘာဝက ေပးေသာ လက္ေဆာင္မြန္ပမာ….
“အီးးးးး……အားး….ပန္းျမတ္ကို သနားပါကိုရယ္…ပန္းျမတ္ကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္…ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးပါ ကိုရယ္…”
ပန္းျမတ္ အရမ္းေကာင္းေနမွန္း ေအာင္ခန႔္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္….ဒီစကားေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာလဲ မွန္းထားၿပီးသား…သို႔ေသာ္ ခပ္သြက္သြက္ မလုပ္ေသး……အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ျဖည္းျဖည္းေလး စိမ္ၿပီးလိုးေနသည္…ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားပင္မက…အျဖဴခပ္ေစးေစးေတြပါ..ပါလာေလၿပီ….ဖုတ္ဖုတ္ တြင္းညႇစ္အားကလဲ ေစာေစာကထက္ျပင္းလာေလၿပီ….ထို အခါမွ…ေအာင္ခန႔္ စၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေတာ့သည္….ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္ပုံက ပညာသားပါသည္…စေကာဝိုင္းလို ကစားၿပီး ေဆာင့္ေနေတာ့ ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ နံရံ တခုလုံး ေနရာ အႏွံ ထိုးမိေနသည္။။
ဖတ္…ဖတ္..ဖတ္…..
“အာ…အားး….အီး…အီး..အား….ေဆာင့္ပါ ကိုရယ္….ေဆာင့္ပါ….အား….အရမ္းေကာင္းတယ္…”
ပန္းျမတ္ ၿပီးေတာ့မည္ကို ေအာင္ခန႔္ သိသည္။ထို႔ေၾကာင့္..
”ပက္လက္လွန္ကြာ…ဒီလိုႀကီးက အားမရဘူး ေနာက္ၿပီး…ပန္းျမတ္လဲ ကို ေနာက္က ေဆာင့္ေတာ့ ေပါင္နာမွာေပါ့”
“ဟာကြာ….အျမဲ အဲလိုပဲ…အင္းပါ…”
အားမလို အာမရေလသံေလးႏွင့္ ညည္းၿပီး စာေရးစာပြဲေပၚ ပက္လက္ေလးလွန္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ က က်ေနေသာ ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္လိုက္ရင္း….ျပဴထြက္ေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းထဲကို အျဖဴရည္ ျပစ္ျပစ္တို႔ ေပေနေသာ လီးျဖင့္ ထိုး ထည့္လိုက္ေလသည္..။
“အား..ကိုရယ္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးေနာ္…”
“အင္း ေဆာင့္ေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္…”
ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္လဲ ေဆာင့္..အေပၚအကၤ် ီလဲလွန္ရင္း…ပန္းျမတ္ နို႔ ၂လုံးကို အငမ္းမရစုပ္ယူလိုက္သည္…ပန္းျမတ္တေယာက္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲ လၽွင္ျမန္စြာ ဝင္ေနေသာ လီး၏အရသာ ႏွင့္ နို႔စို႔ခံရေသာ အရသာတို႔က ဘာနဲမွ မတူေအာင္..ေကာင္းလြန္းေနတဲ့ အတြက္..တီေကာင္ကို ဆားနဲ႔ တို႔ သလို လူးလြင့္ေနေလသည္…ေအာင္ခန႔္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလဲ တျဖည္းျဖည္း ျပင္းလာေလၿပီ….
“အားးးး..အာ….အားးး….အားးးးး…အု…အု….”
အျပင္မွ အသံၾကားမည္စိုးသျဖင့္ ပန္းျမတ္ ကိုယ္ ပါးစပ္ကိုယ္ လက္ႏွင့္ အုပ္လိုက္ေလသည္။

ဖတ္…ဖတ္..ဖတ္….
“ကို ၿပီးေတာ့မယ္…ခ်စ္ေရ…အားး….အား..”
“အာ…အာ.. အထဲမွာ…အာ.. မၿပီးနဲ႔…အားးး..”
ပန္းျမတ္ေျပာစကား ေနာက္က်ခဲ့ေလၿပီ…သုတ္ရည္ ေႏြးေႏြး တို႔က ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲသို႔ အရွိန္ႏွင့္ တိုးဝင္သြားခဲ့ေလၿပီ..ေအာင္ျမတ္ လီးကို ခၽြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဖုတ္ဖုတ္ ထဲမွ သုတ္ရည္တို႔ ျပန္အန္ထြက္ကုန္ေလသည္။
“ညစ္ပတ္ၿပီ ကိုရယ္….ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ရင္ အရည္ေတြ ကြက္ ကုန္ေတာ့မွာပဲ…ေနာက္ၿပီး…တခုခုျဖစ္ရင္ ဒုကၡ …ဘာမွန္းမသိဘူး…”
ပန္းျမတ္..ေျပာရင္းဆိုရင္း…ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ေနသည္။ေအာင္ခန႔္ကေတာ့..သူ႔လီးတြင္ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ ျဖဴျဖဴတို႔ကို တစ္႐ူး ႏွင့္ သုတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ေနသည္…။ပန္းျမတ္ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး ပြေယာင္းေယာင္းရွိေသာ ဆံပင္တို႔ကို လက္ႏွင့္ သပ္ၿပီး…
“ကို ..သြားေတာ့မယ္ေနာ္…ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္…ေနာက္တခ်ိန္က စ ေတာ့မွာ…”
ေခါင္းေလး တခ်က္ ဆက္ျပရင္း ေဆးလိပ္ဖြာကာ…ပန္းျမတ္ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

အခန္း ၂
“ဘဝတေကြ႕…ခဏအေတြ႕မွာ
သာယာလို႔ထင္…
ထိုအရာကို ..အခ်စ္ဟု ေခၚမလား”
ေဆာင္းရာသီဟု ဆိုေသာ္လဲ ေနလည္ခင္း အလင္းေရာင္က စူးရွလွ၏..အေအး ၂ လုံး ..လူ ၂ ဦး ထိုင္ခုံ ၂ လုံး စားပြဲတလုံး ႏွင့္ တစ္လံ သာသာရွိေသာ ေနရာအဝန္းအဝိုင္းေလးတခု ၿငိမ္သက္လို႔ေနေလသည္။ၿငိမ္သက္မႈ ကို ထိုးေဖာက္ ေပါက္ခြဲ လိုက္သည္က ပန္းျမတ္သဇင္…။
“ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ အကို….ပန္းျမတ္ေတာ့ စိတ္ညစ္တာပဲ”
ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္ မီးခိုးမ်ား အၾကားမွ ခပ္ျပင္းျပင္း ေလပူတခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္..
“ခက္တယ္..ပန္းျမတ္ရယ္…ကိုတို႔က ေက်ာင္းမွ မၿပီးေသးတာ..”
“ကို …အဲ့ စကားေတာ့ မေျပာနဲ႔ ၂ ေယာက္လုံး မွားခဲ့လို႔ ေလ….ပန္းျမတ္ တေယာက္တည္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး..”
ထိုစကားသံ ေဒါသေၾကာင့္ နဲနဲ က်ယ္သြားသည္ထင္….မလွမ္းမကမ္းစားပြဲမွ ထိုင္ေနေသာ ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ လွည့္ၾကည့္သည္။
“ကဲပါ ပန္းျမတ္ရယ္ …အာလုံး ကို႔တာဝန္ထား…”
“ဒါဆိုလဲ …ၿပီးေရာ …ေမေမ က သူနဲ႔ လာေတြ႕ပါတဲ့”
“ဘာ…!!!!!!!”
ေစာေစာက ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ ထပ္လွည့္ၾကည့္ျပန္သည္။ေအာင္ခန႔္ အသံ ေလ်ာ့ရင္း
“ေနပါဦး ..ပန္းျမတ္ ဗိုက္ႀကီးတဲ့ ကိစၥ ပန္းျမတ္ အေမ သိသြားၿပီ…ဟုတ္လား…”
“ဟိုေလ…အဲဒါက…အဲဒါက..”
“ျမန္ျမန္ေျပာပါ ပန္းျမတ္ရယ္…..”
“ဟိုဝွာ မျဖစ္လို႔ ဆီးစစ္ၾကည့္တုန္းကေလ…..ဟို…အဲ့ စစ္တဲ့ဟာ..သန႔္စင္ခန္းထဲမွာ ေမ့ခဲ့…”
“ေအး..ေကာင္းေရာေပါ့ကြာ…”
ေအာင္ခန႔္ မိုးႀကိဳးအေတာင့္လိုက္ ပစ္ခ်ခံရသလို ျဖစ္သြားသည္။ေအာင္ခန႔္ စဥ္းစားထားတာက ပန္းျမတ္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ဗိုက္ကိစၥ ေျဖရွင္းရန္ အႀကံ…။အခုေတာ့ ……..ျပသနာက ထင္ထားသည္ထက္ပိုၿပီးႀကီးေနေလၿပီ…သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ အေဖ မဆုံးခင္က ေအာင္ခန႔္ကို ဆုံးမခဲ့ေသာ စကားရွိသည္…
“သား….ေယာကၤ်ားေကာင္းဆိုတာ လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရတယ္ကြ..တာဝန္ယူရဲရတယ္…ဘယ္ကိစၥမဆို မလုပ္ခင္ အၾကာႀကီးစဥ္းစားလို႔ရတယ္…ေအး လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ဆုံးေအာင္လုပ္..အက်ိဳးအျပစ္..အကုန္ ခံေပေတာ့…အဲဒါမွ ေယာက်ၤားလို႔ ေခၚတယ္ကြ…ငါ့သား ေယာကၤ်ားစစ္စစ္ျဖစ္ပါေစကြာ”…
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေအာင္ခန႔္ ပန္းျမတ္အေမႏွင့္ ေတြ႕ရန္ လက္ခံခဲ့သည္….သို႔ေသာ္ လူငယ္ဘဝ ကိုဆုံး႐ုံးရေတာ့မည္ဆိုေသာ အေတြးကလဲ ရွိျပန္သည္…စိတ္ညစ္ေနသည္ကအမွန္….အခုလို လည္ကတုံးႀကီးဝတ္ၿပီး ေယာပုဆိုးႀကီးကလဲ အေနရအထိုင္ရက်ပ္လွသည္..အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ဆိုင္ တြင္ အဲကြန္းမ်ား ဖြင့္ထားေသာ္လဲ ေအာင္ခန႔္ ေခၽြးေဇာမ်ား ျပန္ၿပီး တစ္ရႉး ခဏခဏ ထုတ္သုတ္ေနရသည္..ပန္းျမတ္ႏွင့္ သူ႔အေမကလဲ ေရာက္လာေတာ့မည္…..
“ဟိတ္….ကို တေယာက္တည္းပ်င္းေနၿပီလား..”
“ဟင္ ….ပန္းျမတ္….ပန္းျမတ္ေမေမေရာ…..”
“အခုမွ ေၾကာက္ျပေနလိုက္တာ….ေမေမက ဝင္စရာတခုရွိလို႔ ပန္းျမတ္ကို အရင္လြတ္လိုက္တာကိုရဲ့”
“ေအာ္…ဟုတ္လား…..”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကိုရယ္ ေမေမ က ေအးေဆးပါ…ေနာက္ၿပီး ဆိုရွယ္က်တယ္..ေခတ္ဆန္တယ္..ေအးေဆး”
ပန္းျမတ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာေနေသာ္လဲ…ေအာင္ခန႔္ ေနသာသည္မရွိ… ေရတခြက္ေမာ့ခ်လိုက္သည္. .ရင္ေအးလို ေအးျငားေပါ့…
“ေဟာ..ေမေမ ေတာင္လာေနၿပီ..ေမေမ..သမီးတို႔ဒီမွာ….”
ေအာင္ခန႔္ ေသာက္ေနေသာ ေရခြက္ အသာခ်ၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလဒီ႐ူးအနီေရာင္…အသားကပ္ စေတာ္ကင္ ႏွင့္….စကပ္က ဒူးဖုံး႐ုံသာသာ…..လည္ပင္း အဟိုက္ အက် ႌကို အေပၚမွ ကုတ္ထပ္ထားၿပီး စလင္းဘတ္ ကို လက္မွာ ခ်ိတ္ၿပီ……ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း…..၃၀ ႏွစ္ေလာက္သာ ထင္ရသည္..
“အန္တီ့ နာမည္က မာလာသဇင္..ပါ..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ သား..”
ဟု ဆိုကာ..လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ရန္ လက္ကမ္းေပးေလသည္…ေအာင္ခန႔္ ထိုအခါမွ သတိျပန္ဝင္လာေလသည္ ..ဘယ္အခ်ိန္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ လက္လွမ္းမိမွန္းမသိ….လက္ေႏြးေႏြး ႏူႏူးညံ့ညံ့ လက္၏ အထိအေတြ႕….
“ဟုတ္….”
“သားက လူေခ်ာပဲ…အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးႀကိဳက္တာ ကိုး..”
“ဟုတ္ အန္တီ ေက်းဇူးပါ…”
“ဒါနဲ႔ ေမးပါဦးမယ္…အန္တီ့ သမီးကို တကယ္ ေမတၱာရွိပါတယ္ေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ့…တကယ္ေမတၱာရွိတာပါ…”
“အိမ္ေထာင္တခုမွာ ေမတၱာရွိ႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးကြ….မင္း အလုပ္တခုခု လုပ္မွ ရမယ္”
“ဟုတ္…ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမၿပီးေသးေတာ့..အလုပ္က ….”
“အဲ့ အတြက္ မပူပါနဲ႔ အန္တီဖြင့္ထားတဲ့ BAR တခုရွိတယ္…အဲ့မွာလုပ္ေပါ့….”
ပန္းျမတ္က ဝင္ၿပီး..”အဲဒါ ေကာင္းတယ္ ကို….ပန္းျမတ္လဲ သေဘာတူတယ္…”
“ဟုတ္ အန္တီ..က်ေနာ္ လုပ္ပါ့မယ္…”
“ေအးကြယ္….အန္တီသမီးေလး ဆိုးသမၽွ မင္း သည္းခံရမယ္ေနာ္….သူအေဖက သူ၃ႏွစ္ သမီးေလာက္ကတည္းက ဆုံးသြားတာဆိုေတာ့….ဖခင္ေမတၱာငတ္ရွာတယ္ကြယ္…”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ….က်ေနာ္ သညး္ခံနိုင္ပါတယ္”
“ေအး..မွာစရာရွိတာ မွာၿပီး…စားစရာရွိတာစားတာေပါ့…ေနာက္မွ မင္း မိဘေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး မဂၤလာကိစၥစကားေျပာတာေပါ့..”
ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ အစားပဲ အာ႐ုံထားၿပီး စားေနသည္…ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အခ်ိဳရည္ေသာက္မည္ အျပဳ…ဆုံဆည္းတိုက္ဆိုင္ေသာ လက္တစုံ….ပန္းျမတ္လက္မဟုတ္ သူ႔ေမေမလက္…..
“သားေသာက္ေလ….”
“ရပါတယ္ အန္တီ..က်ေနာ္က မမွာပဲ အန္တီ့ အေအးကို မွား ေသာက္မိေတာ့မလို႔ပါ…က်ေနာ္ မွာလိုက္ပါမယ္… အန္တီေသာက္ပါ..”
ပန္းျမတ္အေမက ျပဳံးျပရင္း…အေအးခြက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္…အနီေရာင္ ဆိုးထားေသာ ႏုတ္ခမ္းနီတို႔က ခြက္ေလးတြင္ စြန္းက်န္ရစ္ေနသည္…လွပ ေသာ ႏုတ္ခမ္းအစုံက အခ်ိဳရည္ နီနီတို႔ ကို ေသသပ္လွပစြာ ထိၿပီး လည္ေခ်ာင္းတေလၽွာက္ ဆင္းသြားသည္ကို ျမင္ေနရသည့္အလား….။ေအာင္ခန႔္ တသက္ ျမင္ဖူးသမၽွ အလွပဆုံးေသာ ႏုတ္ခမ္းတစုံ….ၿပီးေတာ့ ႏုတ္ခမ္းကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ သပ္လိုက္ပုံက…ေအာင္ခန႔္ အၾကည့္လြဲလိုက္သည္….
“ကဲ ..အန္တီ ကိစၥေလးရွိလို႔ သြာလိုက္အုံးမယ္…ေဘတခါတည္းရွင္းသြားမယ္ေနာ္…”
ဟု ေျပာကာ ဆိုကာႏွင့္ ထလိုက္ခ်ိန္….ဟိုက္ေနေသာ လည္ပင္းေပါက္မွ ဝင္းခနဲေလေအာင္ထြက္လာေသာ ရင္မႊာ ၁ စုံ..ၿပီးေတာ့…လွည့္ထြက္သြားၿပီး လူတိုင္းေငးရေလာက္သည့္ တင္တစုံ….ေအာင္ခန႔္ တေယာက္..ေဒၚမာလာသဇင္ ကို ျပဳံးျပမိလား..သို႔မဟုတ္…ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ေငးေနမိသလား ေအာင္ခန႔္ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေတာ့ၿပီ…..။။

အခန္း ၃

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ပန္းျမတ္သဇင္တို႔ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးခဲ့သည္မွာ ၇ လ ထဲသို႔ပင္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ဒါလဲ လြယ္လြယ္ေလးေတာ့မဟုတ္ခဲ့…ေအာင္ခန႔္အေမက လုံးဝသေဘာမတူ..ပန္းျမတ္ ေနာက္ေၾကာင္းမေကာင္းဘူးဟု သိထားလို႔ ျဖစ္သည္…ေနာက္တခ်က္က သားျဖစ္သူ ပညာမစုံ ေသးတာလဲပါသည္…ပန္းျမတ္တို႔၏ မ်ိဳးရိုးေၾကာင့္လဲ ပါသည္ထင္သည္…ေဒၚမာလာသဇင္ေၾကာင့္လဲ ပါသည္…ေဒၚမာလာသဇင္က ေသသြားေသာ ေယာကၤ်ား၏ ေနာက္မိန္းမ ….၁၆ ႏွစ္သမီး ဘဝတြင္ ခ်စ္သူႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးၿပီး မဖုံးနိုင္သည့္ အဆုံး ၿမိဳ႕က သူေဌးႀကီး တေယာက္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္…သူေဌးႀကီးကလဲ ကိုယ္ဝန္မွာ သူ၏ ကိုယ္ဝန္ဟု ထင္ၿပီး မယားႀကီးကိုကြာရွင္းၿပီး ေဒၚမာလာကိုယူခဲ့သည္။ သူေဌးႀကီးက ႏွလုံးေရာဂါအခံရွိေသာေၾကာင့္ မယားႀကီးက လိင္မႈကိစၥတို႔ကို တတ္နိုင္သမၽွ မရွိေအာင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆြဲေဆာင္ထားေသာ္လဲ ၄င္းကို မသိေသာ ေဒၚမာလာ သည္..ကေလးေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေလသည္..အတန္ငယ္သက္သာလာေသာ ႏွလုံးေရာဂါသည္..ေဒၚမာလာ လက္ထက္တြင္ မၾကာခဏဆိုသလို ေဖာက္တတ္ေလသည္..အမွန္အတိုင္း ဆိုလၽွင္ သူေဌးႀကီးသည္ ေဒၚမာလာႏွင့္ လိုးရင္းပင္ အသက္ပါသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။သူေဌးႀကီးဆုံးေတာ့ ေဒၚမာလာ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္… ပန္းျမတ္သဇင္က ၃ ႏွစ္သမီးေလာက္…ေဒၚမာလာ ေနာက္ အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ …သမီးေလးအရြယ္ေရာက္ရင္ သူမလို မမွားေစခ်င္…ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ပန္းျမတ္တို႔အိမ္ လိုက္ေနရသည္..
ေအာင္ခန႔္ အိမ္သာသြားၿပီး အိပ္ယာသို႔ ျပန္လာေလသည္..ပန္းျမတ္ ဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ မအိပ္ေသးတာေၾကာင့္
“ပန္းျမတ္ ..အိပ္ေတာ့ေလ….ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဆိုတာ ေစာေစာ အိပ္ရတယ္…”
“မအိပ္ခ်င္ဘူး ကိုရယ္….ကို႔ရဲ့ အထိအေတြ႕ကို လိုခ်င္လို႔….”
“ဟာ..ပန္းျမတ္ကလဲ ဗိုက္ႀကီးနဲ႔ မျဖစ္ဘူးေလ…”
“ ဘာလဲ ကိုက အဲ့စိတ္မရွိရေအာင္ တျခားေကာင္မနဲ႔ ေန ေနတာလား…”
“မဟုတ္ရပါဘူး ခ်စ္ရယ္….ခ်စ္တြက္ မေကာင္းမွာ စိုးလို႔ပါ..”
“ဒါဆို အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပ…”
ပန္းျမတ္ ကာမ ကိစၥကို အလြန္ႀကိဳက္မွန္း ေအာင္ခန႔္ယူၿပီးမွ သိေလသည္…အခုလဲ ဗိုက္ႀကီးႏွင့္ ဆႏၵရွိေနျပန္သည္…ပန္းျမတ္ လက္က ေအာင္ခန႔္ ညအိပ္ေဘာင္းဘီသို႔ ပြတ္သပ္ေနၿပီ…
“စိတ္မပါဘူးလဲ ေျပာေသးတယ္…ကို႔ဟာႀကီးက ေဘာင္းဘီေတာင္ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္….”
“ဒါကေတာ့ ခ်စ္က ျပဳစု ေတာ္တာကိုး…..”
ပန္းျမတ္ ေျပာေနရင္းႏွင့္ပင္ လက္က ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်လိုက္သည္…ေအာင္ခန႔္အလိုက္သင့္ ဖင္ႂကြေပးလိုက္သည္…ပန္းေရာင္ဝင္းၿပီး တင္းေနေသာ လီးထိပ္ဖူး ကို ပန္းျမတ္ ေရခဲေခ်ာင္းငတ္ေနေသာ ကေလး တေယာက္လို တႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေအာင္ စုတ္ေလသည္….ေအာင္ခန႔္ မ်က္လုံး မွိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အာ႐ုံမွာေပၚလာတာက ….
ပန္းျမတ္အေမ…. ျပဳံးျပရင္း…အေအးခြက္ကို လွမ္းကိုင္…အနီေရာင္ ဆိုးထားေသာ …လွပ ေသာ ႏုတ္ခမ္းအစုံက အခ်ိဳရည္ နီနီတို႔ ကို ေသသပ္လွပစြာ ထိၿပီး လည္ေခ်ာင္းတေလၽွာက္ ….. အလွပဆုံးေသာ ႏုတ္ခမ္းတစုံ….ၿပီးေတာ့ ႏုတ္ခမ္းကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ သပ္လိုက္ပုံက…
ေအာင္ခန႔္ ဆက္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့…ထပ္လဲ မျပစ္မွားခ်င္ေတာာ..ထို႔ေၾကာင့္…
“ခ်စ္ ..ကို မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ…လုပ္ရေအာင္…ေလးဘက္ကုန္းေပး…..”
ဟု ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ပန္းျမတ္  ဗိုက္ကေလးကို ပင့္ကာ…ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေလသည္…ေအာင္ခန႔္လဲပန္းျမတ္ သေရေတြ ေပေနေသာ လီးထိပ္ဖူးကို ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ ျပဲျပဲေလး၏ အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ဗိုက္က ၇ လ ေက်ာ္ၿပီမို႔လားမသိ…ဖုတ္ဖုတ္မွာ နဲနဲ ပြင့္အာ ေနသည္..ထို႔အျပင္ အေရေလး အနဲငယ္ ထြက္ေနသည္။
“ခ်စ္…ခ်စ္ထဲက အရည္ေတြ ထြက္ေနပါလား…”
“ထြက္ပေစ ကိုရာ…လုပ္မွာသာ လုပ္ပါ….ျဖည္းျဖည္းေတာ့ လုပ္ေနာ္ ကို….”
“အင္း..အင္း..”
ေအာင္ခန႔္ ႏွင္းဆီပြင့္ ပြင့္ေနသလို အနည္းငယ္ အာေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို တရစ္ခ်င္းသြင္းလိုက္သည္..။
“အား..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…”
အင့္….အင့္….အင့္…..
ထို အခ်ိန္…ေဒၚမာလာ တေယာက္ ..မီးဖိုခန္းတြင္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။အိမ္ေဖာ္မ်ားရွိေသာ္လဲ စိတ္တိုင္းမက်ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ စြပ္ျပဳတ္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ စြတ္ျပဳတ္လုပ္ရန္ ည ေနကမွ ေစ်းသြားၿပီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရေသာ ၾကက္သားကိုအသား ႏုပ္ႏုပ္ဆင္း အရိုးဖယ္ထားၿပီး သပ္သပ္ထား..ေစာေစာက ၾကက္အသားခ်ည္း ႏုပ္ႏုပ္ ဆင္းထားသည္ကို ဆား နႏြင္း အခ်ိဳမႈန႔္ ၾကက္သားမႈန႔္ နဲန်ဲႏွင့္ ႏွယ္….ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ေနစဥ္..မီးေပၚတြင္ ႏြားနို႔ တည္ထားသည္။ ၾကက္အရိုးမ်ားကို ဓါးႏွင့္ အရိုးကြဲ႐ုံ ခုတ္ ဆား နႏြင္း အခ်ိဳမႈန႔္ ငံျပာရည္နဲနဲ သံပုရာသီး အရည္ နဲနဲညႇစ္…ၾကက္သြန္ျဖဴ ၃ ၄ တက္ႏွင့္ ဂ်င္းေထာင္းထည့္..ၿပီးေတာ့ ႏြားနို႔အိုး ပြတ္သည္ အထိ ခဏ ႏွပ္ထားလိုက္သည္။ႏြားနို႔ အပြတ္ေကာင္းၿပီး အေနေတာ္ ျဖစ္မွ မီးေပၚက ခဏခ် ေစာေစာက ၾကက္ရိုး အိုးကို မီးေပၚတင္ၿပီး ေရ အနဲငယ္ထည့္ၿပီး ႏုပ္ႏုပ္ဆင္းထားေသာ ၾကက္သား နဲနဲ ထည့္လိုက္သည္။ ၾကက္သားအိုး ပြတ္သည္ႏွင့္ ဆီအိုးတင္ ေစာေစာက ၾကက္သားခ်ည္း ႏုပ္ႏုပ္စဥ္း ထားသည္ကို အေနေတာ္ လုံး အနည္းငယ္ နီလာသည္ အထိ ေၾကာ္ကာ ဆီစစ္ထားသည္။ဆီ စစ္ထားစဥ္ ႏြားနို႔အိုးျပန္တင္ကာ ေႏြးထားသည္။ၿပီးမွ ဆလပ္ရြက္ႏွင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး နံနံပင္ တို႔ ကို လွသလို ျပင္ဆင္ကာ ၾကက္သားလုံးေၾကာ္ထည့္..ႏြားနို႔ထည့္…ၾက္စြပ္ျပဳတ္ကို အရည္ခ်ည္း အသာ စစ္ထည့္ၿပီး သမီး ရွိရာ  အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းသို႔ တက္ခဲ့သည္။ အိပ္ခန္း တံခါးေခါက္ရန္ အလုပ္…တံခါးမွာ အနည္းငယ္ ဟေနတာေၾကာင့္ ဖြင့္မည္ အျပဳ…..
“အား..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…”
အင့္….အင့္….အင့္…..
သမီးျဖစ္သူ ပန္းျမတ္က ေလးဘက္ေထာက္လၽွက္ သမက္ျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္က အေနာက္မွေနၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ေနသည္။ လီးႀကီးမွာ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ အေၾကာ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္….ေဒၚမာလာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ကာမရာဂတို႔ ကို လႈပ္နိုးသလို ….ထို အခ်င္းအရာကို မျပဳမူ မျမင္ေတာ့..မခံစားရေတာ့သည္မွာလဲ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္….ေဒၚမာလာ အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသည္ ေသြးသားထစ အပ်ိဳရိုင္းေလးတေယာက္လို ရင္ခုန္မႈျမန္လာခဲ့ျပန္သည္။ သမက္ႏွင့္ ေယာက္ခမ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုေသာ အေတြး…ငါ့သမီး အလိုးခံေနရပါလားဆိုေသာ အေတြး…အေတြးမ်ားစြာ ႏွင့္ ေခါင္းထဲတြင္ျပည့္ေနေသာ္လဲ မ်က္လုံးက သားမက္၏ လီး အယင္အထြက္အား မလြတ္တမ္း မ်က္ေတာင္မခပ္ ၾကည့္မီေနသည္ မဟုတ္ပါလား။  ။

အခန္း ၄

ေဒၚမာလာ အခန္းဝမွ အသာေလး ထြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ သားမက္ ေအာင္ခန႔္၏ လီးထိပ္နီနီ ႏွင့္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ လီးႀကီးကေတာ့ မ်က္စိထဲက မထြက္….

ဝူး….
.
ေလပူမ်ား ႏွင့္ေရာၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီး မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။အာေျခာက္သည္ကတေၾကာင္း… ရင္တုန္ေနသည္ ကတေၾကာင္း ..တခါမွ မေသာက္ျဖစ္ေသာ ေရခဲေရ ေသာက္ရန္ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ေလေအးတိုက မ်က္ႏွာေရာ ရင္ဘက္ပါ ထိေတြ႕သြားသည္။မီးခဲေပၚ ေရျဖန္းသလို ရွဲခနဲ ျမည္သည္လိုေတာင္ ေဒၚမာလာ ထင္သည္။ ဖန္ခြက္ ၾကည္ၾကည္ထဲ ထည့္လိုက္ရာ ေရခဲေရ၏ အေအးႏွင့္ ဖန္ခြက္ အျပင္တြင္ ေရသီးေလးမ်ားတြဲခိုသြားသည္။ ေဒၚမာလာ ဖန္ခြက္ကိုၾကည့္ရင္း ေစာေစာက သားမက္၏ ေစာက္ရည္ေပေနေသာ လီးႀကီးကို ျပန္ျမင္ေနမိေတာ့သည္။ အေတြးအာ႐ုံကို ဖ်က္ကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္…ဆူးရွထုံက်ဥ္ေသာ ခံစားမႈက လည္ေခ်ာင္းတေလၽွာက္ ဆင္းသြားေလသည္။ …
“အား..ေကာင္းလိုက္တာကိုရယ္…. ခ်စ္ အေပၚကတတ္ေဆာင့္ေပးမယ္ေလ..”
“ျဖစ္ပါ့မလား ပန္းျမတ္ရယ္ ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔ဟာကို….”
“မသိဘူးကြာ…လုပ္ခ်င္တယ္”
“အင္း…ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ေနာ္…ခ်စ္”
ေအာင္ခန႔္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ လီးႀကီးကေတာ့ လြတ္ေတာ့မဲ့ဒုန္းပ်ံသဖြယ္…။ပန္းျမတ္ ႏႈတ္ခမ္းေလး အသာ ကိုက္ရင္း ဗိုက္ကေလး ပင့္ကာ..ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ေအာက္က ေအာင္ခန႔္က မသိမသာ ေကာ့ေပးထားသည္။ လီးသည္ ဖုတ္ဖုတ္ အတြင္း တရစ္ခ်င္း ဝင္သြားၿပီး အဆုံးေရာက္ေတာ့ ပန္းျမတ္ ခဏၿငိမ္လိုက္သည္..။အေနအထား အေျခအေန ကိုၾကည့္ၿပီး အသာ ျပန္ႂကြလိုက္သည္ ။ အတြင္းထဲကေတာ့ မနာ သို႔ေပမဲ့ အဆုံးမွာ နဲျနေတာ့ ပိတ္ကာကာႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ကိစၥမရွိ ..နဲနဲ ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ၾကည့္သည္..အနဲငယ္ေအာင့္ေသာ္လဲ အရွိန္တတ္ေနေသာ ကာမဖီးက ပိုေကာင္းေနသည္။ပန္းျမတ္ေဆာင့္ခ်က္ နဲနဲ ျမန္လာသည္။ ေအာင္ျမတ္လဲ ပန္းျမတ္ ေဆာင့္သည္ဒဏ္ကို ၾကာၾကာ မခံနိုင္ပဲ လီးေရမ်ား ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။
(စကားခ်ပ္.. ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ား၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ၄င္းႏွင့္ အတူေနေသာ ေယာက်ၤားမ်ား၏ ခံစားခ်က္မ်ား ကြဲလြဲေနပါက သည္းခံ ဖတ္ရႈေပးပါရန္)

ေအာင္ျမတ္ ကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုယ္ေပၚမွ ပန္းျမတ္ကို အသာ လွဲခ်ေပးရင္း ..
“ကို..ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ကြာ…ေပေနတာေတြလဲ သန႔္ရွင္းရင္းေပါ့…”
ဟုဆိုကာ…အိပ္ယာမွ ထလိုက္သည္။ ေစာေစာက မခၽြတ္လိုက္ရေသာ အက်ီ ခၤၽြတ္ၿပီး အဝတ္ျခင္းထဲ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။
“ေရမခ်ိဳးခင္ ေရ ဆင္းေသာက္လိုက္ဦးမယ္..ေနာ္ ခ်စ္..”
ပန္းျမတ္ စကားျပန္မရေတာ့ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေပၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ပန္းျမတ္ပါးကို နမ္းလိုက္ရင္း ေရေသာက္ရန္ အိမ္ေအာက္ရွိ ေရခဲေသတၱာနားသို႔ ဆင္းခဲ့ေလသည္။
ေဒၚမာလာ ေရခဲေရကို ဇိမ္ခံေသာက္ေနရာမွ ေျခသံလိုလိုၾကားသျဖင့္ မီးဖိုခန္း မွ အျမန္ထြက္လိုက္သည္။ တအိမ္လုံး မီးပိတ္ထားသျဖင့္ အျပင္မွ အလင္း ခပ္မွိန္မွိန္တို႔ေတာ့ရွိေနသည္။ေျခသံၾကားရာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔သားမက္ ေအာင္ခန႔္…။အဝတ္ႏွင့္တူသည္ဆိုလို သဘက္ကေလးေတာင္မပါ..။ေယာက်ာၤးတေယာက္ရွိသင့္သည့္ ႐ုပ္ရည္..ရင္အုပ္တို႔က ေခၽြးအနည္းငယ္စို႔လို႔..။ၿပီးေတာ့  ေအာင္ခန႔္ လီးႀကီး တခ်ီးၿပီးေသာ္လဲ ျပန္မက်ေသး..ေထာင္လို႔ မတ္လို႔ေနဆဲ..။အင္းေလ သူလဲ မိန္းမ ဗိုက္ႀကီးေနေတာ့ ဘယ္ဝပါ့မလဲဟု ေဒၚမာလာေတြးလိုက္မိသည္။ တကယ္လို႔သာ သားမက္မဟုတ္ပဲ တျခား သူစိမ္းသာ ဒီေနရာမွာသာဆို ေဒၚမာလာ ေျပးၿပီး စုတ္မိေလမလား…သို႔မဟုတ္ ေနာက္ကဖတ္ၿပီး လီးႀကီးကို ကိုင္မိေလမလား …စသည္ျဖင့္ အေတြးတို႔ကမဆုံး မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ သမက္၏ လီးႀကီးကို ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ဒါကို မသိရွာေသာ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ေရေသာက္ၿပီး အေပၚသို႔ ျပန္တတ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္း (၅)

“ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ့လား..”
စားေနသာ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလး၏ တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို ေဒၚမာလာ ဖ်က္စီးရင္းေျပာလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္ဟာ့ကိုယ္ မလုံသလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ပန္းျမတ္ကေတာ့ သူမဟုတ္သလိုႏွင့္..
“ေပ်ာ္ပါတယ္ေမေမရဲ့….ဒါနဲ႔ ကိုေရ ခ်စ္ ဗိုက္က ၇ လထဲေတာင္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ သားေလးလိုခ်င္လား မီးမီးေလး လိုခ်င္တာလား”
“ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ရတဲ့ ကေလးက ကိုယ့္ရတနာ ပဲေပါ့ ခ်စ္ရယ္”
“အာ ..မရဘူးကြာ ေျပာ…သားသားေလးလား မီးမီးေလးလား…”
“မီးမီးေလး ေပါ့ ခ်စ္ရယ္” ဟု ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ စိတ္မပါတပါ ေျပာလိုက္သည္။ဒါကို ပန္းျမတ္ စိတ္တိုင္းက်ပုံမရ…သူ႔အေမ ေဒၚမာလာဘက္လွည့္ျပန္သည္။
“ေမေမေရာ ဘာေလး လိုခ်င္လဲ”
“ညည္းေယာက်ၤားေရာ ေမေမေရာ ဘာေလးရရ ရင္ခုန္ရေအာင္ အန္ဒရာေဆာင္းေတာင္ မရိုက္ခိုင္းဘူး မဟုတ္လား….ကဲ မနက္စာ ေကာင္းေကာင္းစား စကားမေျပာနဲ႔ေတာ့”ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပန္းျမတ္ ၿငိမ္က် သြားသည္။သို႔ေသာ္ သိပ္ေက်နပ္ပုံမရ…။မ်က္ႏွာကမေက်နပ္သည့္ မ်က္ႏွာ..သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာလိုက္ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳး ထပ္ေျပာင္းသြားသည္ နာက်ဥ္သည့္ အမူ အရာ…။ေအာင္ခန႔္ ပန္းျမတ္ကိုၾကည့္ရင္း….
“ခ်စ္ ဘာျဖစ္တာလဲ….”
“ဗိုက္….ဗိုက္နာ…….နာတယ္ အေမေရ..လုပ္ပါဦး”
ထိုအေျခအေနတို႔အရ…စားလက္စ မနက္စာ ကို ျပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ေဒၚမာလာတို႔ ေဆး႐ုံသို႔ သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ ဖုန္းေလးထဲမွ ပုံေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္းျပဳံးေနမိသည္ ။ ထို ဖုန္းကို ထုတ္ၾကည့္မိတာလဲ တေန႔ ဘယ္ ႏွႀကိမ္မွန္းမသိ ..ထိုပုံကိုၾကည့္မိသည္ကလဲ ဘယ္ ႏွႀကိမ္မွန္းမသိ…ဖခင္တေယာက္ရဲ့ သမီးေလး အေပၚခ်စ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို ေအာင္ခန႔္ မည္သို႔မၽွ ပုံမေဖာ္နိုင္ ။ ခ်စ္သည္ ျမတ္နိုးသည္ တြယ္တာသည္ ဟူေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ အသုံးမ်ိဳးႏွင့္ သမီးေလး မထိုက္တန္….ထိုထက္လည္း ပိုေျပာစရာမရွိ ။ ေတြးေနတုန္း…
တီ…တီ….တီ…တီ…
ပန္းျမတ္ ဆီက ဖုန္းဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
“အင္း…ခ်စ္ေျပာ…”
“ကိုေရ…ဒီေန႔ ည ခ်စ္ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ဆုံပြဲရွိလို႔ သြားမွာ …အဲဒါ ကို႔ ကိုလွန္းေျပာတာ”
“ကေလး နို႔ဆာေနမယ္ေလ ခ်စ္ ..မသြားလို႔ ျဖစ္ရင္ မသြားပါနဲ႔လား”
“ကေလးက နို႔ဗူးစို႔ေနတာပဲ …မသြားလို႔ မရဘူး…”
“ဟိုေရာက္ရင္ ကေလးအတြက္ မတည့္တာေတြ စားမိမွာစိုးလို႔ေျပာတာ”
“မသိဘူးကြာ…ဒီမွာ အကုန္ျပင္ၿပီးေနၿပီ သြားမွာပဲ…ပန္းျမတ္က ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္..”
“အဲဒါဆိုလဲ ေနာက္မက်ေစနဲ႔ဦးေနာ္…”
“အာ…ညစာစားမွာပါဆိုမွ…..မသိဘူးကြာ ..ဒါပဲ”
“ဒါဆို ကေလးကို နို႔တိုက္သြား…..ဟလို…ဟလို…”
ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းခ် ၿပီး ေခါင္းခါလို႔သာ…….
ေဒၚမာလာ တေယာက္ကေတာ့ ေျမးရၿပီဆိုကတည္းက အလုပ္မသြားေတာ့ သမက္ျဖစ္သူနဲ႔သာ အလုပ္ေတြ အကုန္ လြဲထားလိုက္သည္။ သားအခ်စ္ေျမးအႏွစ္ဆိုသလို လက္ေပၚက ေအာက္ကို မခ် နို႔တိုက္ခ်ိန္မွ လြဲရင္ ကေလးက ေဒၚမာလာ လက္ထဲမွာ …ကေလး အေမျဖစ္သူ ပန္းျမတ္ကိုေတာင္ ကေလးက သိပ္ မခင္တြယ္…အဖြားျဖစ္သူ ေဒၚမာလာ ကိုပဲ အေမလို႔ ထင္ေနလား မသိ။ အခုလဲ နို႔ဗူးကို စို႔လိုက္ ပါးစပ္က ထုတ္လိုက္ ျပန္ေထြးလိုက္ ျပန္စို႔လိုက္ႏွင့္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနသည္။ ေဒၚမာလာကေတာ့ ေျမးလုပ္သမၽွ အကုန္ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
ေဒါက္…ေဒါက္..ေဒါက္…
အသံၾကားရာဘက္ ေဒၚမာလာ ၾကည့္လိုက္ရာ ပန္းျမတ္သဇင္…။ ၆လက္မေဒါက္ဟု ေခၚေသာ ေဒါက္ဖိနပ္ ႏွင့္ တမိုက္ စကပ္ ဟု ေခၚေသာ မိနီစကပ္…လည္ဟိုက္ အက်ီ  ၤတိုတို….။ နို႔စို႔ကေလးရွိေတာ့ နို႔တို႔က တင္းၿပီး လုံးထြက္ေနသည္။
“ဟဲ့…..ဟဲ့….သမီး ……ေအာင္မေလး….ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ..”
“သူငယ္ခ်င္း မိတ္ဆုံစားပြဲေလ ေမေမရဲ့…”
“ညည္းေအ….ကေလးေမြးထားတာ ….ကိုယ့္ကေလးကိုယ္လဲ ဂ႐ုစိုက္ပါဦး”
“အာ…ေမေမကလဲ ေမေမရွိေနတာပဲ…သမီးက ေမြးၿပီးကတည္းက ခုမွ ထြက္ရတာ..”
“ဟဲ့…ဒါဆို ကေလနို႔တိုက္သြားဦး…”
“မတိုက္ေတာ့ဘူး..နို႔နံေတြ နံကုန္မယ္ ၿပီးရင္ ေမေမေျမးမက ေသးေပါက္ဦးမယ္…”
“ဟဲ့….ေအာ္ ..အဲလို မေျပာရဘူးေလ ကိုယ္ေမြးထားတာ မဟုတ္တာက်ေနတာပဲ….”
“မသိဘူး..မသိဘူး…သြားေတာ့မယ္….”
“ဟဲ့…မိပန္း….ဘယ္လိုကေလးမွန္းမသိဘူး…..”
စကားပင္ မဆုံးေသး အိမ္တခါး ဒုန္းခနဲ ပိတ္ကာ…ထြက္သြားေလၿပီ။
ည၈ နာရီထိုးေလၿပီ….ေဒၚမာလာတေယာက္ ေျမးခ်ီရင္း သမီး ႏွင့္ သမက္မလာ ေမၽွာ္ေနမိသည္။တေနကုန္လဲ ဒီ ေျမးႏွင့္ ၂ေယာက္တည္း မဟုတ္လား။ကေလးကေတာ့ သူ႔အေမေမၽွာ္ရင္း ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။
“သား ေတာင္ ျပန္လာၿပီလား”
ၿခံတံခါး ဖြင့္ဝင္လာေသာ ေအာင္ခန႔္ ကိုၾကည့္ရင္း ေဒၚမာလာ ႏုတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ဟုတ္ ျပန္လာၿပီ အေမ …သမီးေလး အိပ္ေနၿပီလား…ေပးေပး အေမ သားကို”
“ေအး ..ေရာ့..ေသခ်ာ ေပြ႕ထားဦးေနာ္….”
“ပန္းျမတ္ ျပန္မလာေသးဘူးလား အေမ”
“ေအး မလာေသးဘူးကြယ့္…သား အိမ္္ထဲဝင္ႏွင့္ ေျမးေလးကို ပုခတ္ထဲထည့္ထားလိုက္ သူအိပ္ေနၿပီ အေမ ၿခံတံခါးပိတ္လိုက္ဦးမယ္”
ဟု ဆိုကာ ေဒၚမာလာ ၿခံဝအေရာက္…
“အင္း…မဆိုးနဲ႔ကြာ သူမ်ားၿခံဝႀကီးမွာ…အို…အား….”
ေဒၚမာလာၿခံဝ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူရိပ္ ၂ ခု..။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁ေယာက္က ဒူးေထာက္ၿပီး ဖင္နားေလးကို မ်က္ႏွာ အပ္ထားသည္။ အေရွ႕တေယာက္ေတာ့ ကုန္းသေယာင္ေယာင္ ခါးေလး ကုန္း ၿပီး ဒူးကို လက္ေထာက္ထားသည့္ ပုံမ်ိဳး..။ထိုေနရာက အိမ္ေရွ႕ဆိုေသာ္လဲ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိလို႔ အေမွာင္ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းရွိေသာေနရာ..။ေဒၚမာလာၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ပင္ အရိပ္၂ ခု ပုံေျပာင္းသြားသည္။ ဒူေထာက္ေနသူမွ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေနာက္က ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။
“အား……ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဆို…..”
“မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ…မင္းေလးက အရမ္းလွေနတုန္းပဲကိုး..”
ေဒၚမာလာ ..ထိုသူ ၂ ေယာက္ ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ ခုေခတ္ကေလးေတြ မလြယ္ပါလား..ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္သည္။
“ အိ…အား…အီး…ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ…အိမ္ကလူေတြ သိကုန္မယ္”
ထို စကားသံကိုၾကားေတာ့ ေဒၚမာလာ ေဒါသထြက္သြားသည္…ထို အသံမွာ တျခားလူ မဟုတ္ ပန္းျမတ္သဇင္ အသံ ..။
“ဟဲ့…ပန္းျမတ္ …ဒီကို လာခဲစမ္း…”
“ဟင္…အေမ…”
“အမိုက္မ……ေခြးလို လုပ္ေနၾကတယ္…ဟုတ္လား…”
ဟု ဆိုကာ..ပန္းျမတ္ နာရြက္ကို ပ်က္ထြက္ မတတ္လိမ္ဆြဲလိုက္သည္။ ေနာက္က ေဆာင့္ေနေသာ ေကာင္က အေျခအေနမဟန္မွန္းသိေသာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီ ဆြဲတင္ၿပီ လစ္သြားေလၿပီ။ ပန္းျမတ္ကေတာ့ ဒူးမွာရွိေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အလိမ္လိုက္ကို ဆြဲတင္ဖို႔ပင္ အခ်ိန္မရေတာ့ပဲ မိခင္၏ ေဒါသတႀကီး ဆြဲေခၚရာေနာက္ ပါသြားေလၿပီ။
“နင္…ကေလးလဲရွိရဲနဲ႔ ေခြးဇတ္ခင္းေနတယ္ဟုတ္လား….နင့္ကိုေမြးတာ ငါ့အမွားပဲ”
“သမီး လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ …သမီးကို မတားနဲ႔..ဒီကေလးေမြးၿပီးကတည္းက သမီးကို ဘယ္သူ ဂ႐ုစိုက္ၾကလို႔လဲ”
“ဟဲ့ ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ရင္ အိမ္ေထာင္မျပဳနဲ႔ေပါ့….ညည္းဟာ့ညည္း ကျမင္းခ်င္တိုင္ကျမင္းရေအာင္ ဒီအိမ္က ဇရပ္မဟုတ္ဘူး….ေနာက္ၿပီး အဲေလာက္ ဖင္ သရမ္းရေအာင္ နင္က ဖာသည္မ….လား…”
“…………..”
“……………”
ေအာင္ခန႔္ မည္သည့္စကားမၽွေျပာရန္ မရွိေတာ့ …ပုခတ္ထဲမွ သမီးေလး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း မေရတြက္နိုင္ေသာ အရက္ခြက္ ေပါင္းမ်ားစြာ ပါးစပ္ထဲသို႔ ေလာင္းထည့္ေနမိေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။  ။’

အခန္း ၆

“သားေရ ..ေအာင္ခန႔္ ထပါဦး…”
“ဟင္ အေမ…ပါလား..ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
ေအာင္ခန႔္ ညက ေသာက္လက္စ ဧည္းခန္း ထိုင္ခုံေပၚမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ေဒၚမာလာ တေယာက္ သမက္ျဖစ္သူ လက္ထဲသို႔ စာတစ္ေစာင္ ထည့္ေပးလိုက္ရင္း
“ပန္းျမတ္ မရွိေတာ့ဘူးသား..သူ ထြက္သြားၿပီ..”
“ေနအုံး ..အေမ သား စာဖတ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..”
ဟု ဆိုကာ..စာကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့…ပန္းျမတ္ လက္ေရးလွလွေလးႏွင့္….
သို႔
        ခ်စ္ေသာ ကိုကို နဲ႔ ေမေမ
 ပန္းျမတ္ မိုက္မွန္း သိပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းျမတ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝမ်ိဳး ပန္းျမတ္ မႀကိဳက္ဘူး။ပန္းျမတ္ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္။အခ်စ္နဲ႔ ဘဝဟာ တကယ္ေတာ့ အမ်ားႀကီးကြာတာ ပန္းျမတ္ သိေအာင္ က်ိဳးစားလိုက္ဦးမယ္။ သမီးေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သမီးေလးက သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ သူေတြၾကားမွာ ေနခဲ့ရတာဆိုေတာ့ စိတ္လဲ ခ်ပါတယ္…
                                                                         ခ်စ္ရေသာ
                                                                        ပန္းျမတ္သဇင္
ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ ။ ေဆးလိပ္ တလိပ္ကို ေဆးလိပ္ဗူးထဲမွ ထုတ္ေသာက္ရင္း ေယာက္ခမ ျဖစ္သူ ေဒၚမာလာ ကို ၾကည့္လိုက္ရာ …
“မင္း မိန္းမ က ေလာက ကို လြယ္လြယ္ေလးထင္ေနတယ္….ငါ့ သမီးေလးေတာ့ ဒုကၡ ေရာက္ေတာ့မယ္…သားရယ္ အခုေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ……”
ေျပာေနရင္းႏွင့္ပင္  ေဒၚမာလာ မ်က္ရည္တို႔္ က်လာေလၿပီ…ေအာင္ခန႔္ စိတ္အိုက္လာေသာေၾကာင့္ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္ကိုင္ကာ အျပင္သို႔ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္က အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ ပါးစပ္တြင္ တပ္လၽွက္ …..ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ ေဆးလိပ္ အေတာ္ေလး ေသာက္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ပန္းျမတ္ အိမ္က ထြက္ၿပီး ကတည္းကပင္။ေဒၚမာလာ ပိုင္ေသာ Bar သို႔ ေရာက္လာေသာ စာမ်ားကို Bar မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ေသာ ေအာင္ခန႔္ တေစာင္ခ်င္းၾကည့္ေနေလသည္။ ထို အထဲတြင္ ၁ေစာင္က ထူးထူးျခားျခား နိုင္ငံျခားမွ DHL ႏွင့္ပို႔လိုက္ေသာ စာ…စာကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ပန္းျမတ္သဇင္၏ စာ…စာကေတာ့ သူ အခု UAE မွာ အဆင္ေျပတဲ့ အေၾကာင္း သူ႔ ငယ္ရီးစားႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး ဘဝ တခု ထူေထာင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဘဝတခု ထူေတာင္ၿပီးရင္ ၾသဇီမွာပဲ အေျခခ် နိုင္ငံသားခံယူေတာ့ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ပို႔လိုက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ေရးထားသည္။ ေအာင္ခန႔္ ခပ္မဲ့မဲ့ ျပဳံးလိုက္ရင္း ေအာ္ …မင္းရဲ့ သမီးေလးကို ေမ့ေနၿပီေပါ့..ဟု ေတြးၿပီး ေဒၚမာလာထံ ဖုန္းေခၚကာ..ပန္းျမတ္ထံမွ စာ တေစာင္ ေရာက္ေနေၾကာင္းေျပာလိုက္ေလသည္။
“ေနာက္လဲ ..လာခဲ့ပါဦးဗ်ာ…”
“ကိုေအာင္ခန႔္တို႔ကေတာ့ အလုပ္လုပ္သလားမေမးနဲ႔ဗ်ာ…ခင္ဗ်ား ရွိမွ ဒီဆိုင္က ဝန္ေဆာင္မႈ ပိုေကာင္းလာတယ္”
“မဟုတ္တာပဲဗ်ာ..က်ေနာ္က မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ပါဗ်…”
ဧည့္သည္ႏွင့္ ႏုတ္ဆက္စကားေျပာရင္း ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ဝင္လာရာ..ေဒၚမာလာေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ေတာ့ ေအာင္ခန႔္ အနည္းငယ္ေတာ့ အံၾသ သြားသည္.။ေသာက္လက္ဝ ဝိုင္ကို ပါးစပ္ထဲေလာင္းခ်ရင္း ေဒၚမာလာ အေၿခ အေန ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သမီးျဖစ္သူ၏ စာကို ေတြေတြေဝေဝ ဖတ္ေနသည္။ အက်ီ  ၤအေပ်ာ့သားတို႔က ကိုယ္ေပၚသို႔ အိက်ေနသည္။ မီနီစကပ္ႏွင့္ တြဲဖတ္ဝတ္ဆင္ထားျပန္သည္။ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလး လိမ္းထား႐ုံ မွ လြဲၿပီး ဘာမွ မပါသည့္ သဘာဝမ်က္ႏွာ အလွ…။
“သား အခု ဘာဆက္လုပ္မလဲ..”
“ဘာမွ လုပ္မရေတာ့တာ အေမလဲ သိေနတာပဲ..”
“ေအာ္..ေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ့ သမီး အေမေနေကာင္းလား ဆိုတာေတာင္ မပါဘူး…ဒီအေမ မုတ္ဆိုးမႀကီးကို ပစ္သြားရက္တဲ့ သမီး..”
ေျပာရင္းဆိုရင္း ဝိုင္မ်ား ကို ေမာ့ ေသာက္လိုက္သည္။ ေမာ့ေသာက္လိုက္မွ သတိထားမိတာက ဝိုင္ပုလင္းကုန္ခါနီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ေအာင္ခန႔္ ဝိုင္ပုလင္းကို ေဖာက္ၿပီး တငုံလားပဲ ေသာက္ရေသးသည္။ မိတ္ကပ္မလိမ္းထားေသာ ေဒၚမာလာ ပါး ၂ ဖက္က ပန္းေရာင္သန္းေနၿပီ။ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ မ်က္ရည္ အျပည့္…
“သမီးေလး တေယာက္ ေမြးထားပါတယ္ ..အားကိုးရမလားမွတ္တယ္…ေျမးတေယာက္ထားခဲ့ၿပီး ဒုကၡေတြနဲ႔ ျပစ္ထားခဲ့တယ္…အခုေတာ့ ဘယ္သူကို အားကိုးရမွာလဲ…ဟင့္…”
ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဒၚမာလာ ငိုသံလိုလို ပါလာေလၿပီ။ေအာင္ခန႔္ ေဒၚမာလာကိုၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚမာလာ ေအာင္ခန႔္ ကို အားကို တႀကီး ၾကည့္ရင္း ေအာင္ခန႔္ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္.။
“သားပဲရွိေတာ့တယ္..အရင္ကေတာ့ သမီးေလးကို ေမၽွာ္လင့္ခဲ့ေသးတယ္..”
“စိတ္မပူပါနဲ႔ အေမရယ္…သား အေမအတြက္ေရာ အေမ့ေျမး အတြက္ေရာ က်ိဳးစားပါ့မယ္..စိတ္ခ်ပါအေမရယ္”
ေျပာေနရင္း ေအာင္ခန႔္ ထိုင္ရာမွ အနဲငယ္ ထရင္း ေဒၚမာလာပါးေပၚမွ မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ေပးရန္ လက္အလွမ္း…လွမ္းေနေသာ လက္ကို ေဒၚမာလာ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။
“ငါ အခုထိ မင္းေယာက္ခမ ပဲရွိေသးတယ္ေနာ္…မေလးမစားနဲ႔..”
ဟု ဆိုကာ ေဒၚမာလာ ထထြက္သြားသည္။ကာမကိစၥႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ ေဒၚမာလာမွာ အခုထိ ေခ်ာတုန္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေျပာစရာမရွိ…ဇြန္သင္ဇာေလာက္ မကိတ္ေပမဲ့ အခုေခတ္ေမာ္ဒယ္ေတြေလာက္ေတာ့ အိပ္ေနသေလာက္ပဲရွိသည္။ ေအာင္ခန႔္ မစားရအေညႇာ္ခံ ဘဝႏွင့္ ေဒၚမာလာ ေနာက္ေက်ာ ကို ၾကည့္ရင္း..ဝိုင္တက်ိဳင္ ေမာ့ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
“ဟဲ့ ေကာင္းေလးေတြ ဟိုဝိုင္းက ေခၚေနတယ္…..ဒီကိုလာဦး”
ဒီေန႔ ေဒၚမာလာ လန္းလန္းဆန္းဆန္း တတ္တတ္ႂကြႂကြ Bar ေကာင္တာ တြင္ ထိုင္ၿပီး အေသးစိတ္ညြန္ၾကားေနသည္။ ေဒၚမာလာ ညြန္ၾကားေနေတာ ေအာင္ခန႔္လဲ အလုပ္ လုပ္ရတာ ထိုင္ပင္ မထိုင္ရ။ ေအာင္ခန႔္ ေကာင္တာ နား အေရာက္..
“သား..ပင္ပန္းေနၿပီလား…ဒီေန႔ အိမ္ျပန္ရင္အေမနဲ႔ လိုက္ခဲ့..”
ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းၿငိမ္ျပၿပီး ဘာမွ မေျပာပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ညေန ျပန္ခ်ိန္ စကား တခြန္းမွ မေျပာမိ….
“တခါတေလ သူမ်ားေမာင္းတဲ့ ကား လိုက္စီးရတာ ဇိမ္က်သားပဲ”
“ဟုတ္”
“ဘာလိုလိုနဲ႔ ဆိုင္မလာရတာေတာင္ ၇ လေလာက္ရွိၿပီ…စားသုံးသူ ပိုမ်ားလာတယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္”
“ေတာ္ေသးတာေပါ့ မင္းရွိေနေသးလို႔ အားကိုးေနရတာ..”
“ဟုတ္”
“မင္းကလဲ အဲဒီဟုတ္ဆိုတာပဲတတ္လား…ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး ေျပးၾကည့္မွ ဒီ ၂ေယာက္ရွိတာ သူက စကားကို ေသခ်ာျပန္မေျပာဘူး..”
“အေမ က်ေနာ္ ကားေမာင္းေနလို႔ပါ..”
ေအာင္ခန႔္ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေဒၚမာလာတေယာက္ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။ ေဒၚမာလာကို ေအာင္ခန႔္ တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း..ရီးစားတေယာက္ကို စိတ္ဆိုးသလို ဆိုးေနေသာ ေဒၚမာလာကိုၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ျပဳံးလိုက္မိေတာ့သည္။အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚမာလာ ကေလးကို အိမ္ေဖာ္လက္မွ ယူလိုက္ၿပီး နို႔ဘူးတိုက္ကာ ၾကည့္ေနသည္။
“ကေလးက အေမ့ ကို သူ႔အေမမွတ္ေနလား မသိဘူးေနာ္…ဟဲ..ဟဲ”
ေအာင္ခန႔္ေျပာေသာ္လဲ ေဒၚမာလာကေတာ့ ျပန္ မေျပာ…ကေလးသာ ျမဴေနသည္။ေအာင္ခန႔္က ထပ္ၿပီး
“အင္းေလ အခုလဲ အေမပဲ ျပဳစုေနရတာ မဟုတ္လား ကေလး အေမပဲေပါ့”ထိုအခါမွ..ေဒၚမာလာက..
“ကေလးက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတယ္ ေနာ္…ၾကည့္ၾကည့္ မင္းကို ျပဳံးျပေနတယ္…”
ဟု ဆိုကာ ရင္ခြင္ထဲမွ ကေလးကို အနဲငယ္ ပင့္ၿပီးျပေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ ျမင္တာက ကေလးကို မဟုတ္..လည္ပင္း ခပ္ဟဟေလးျဖစ္ေနသည့္ အက်ီ ေအၤာက္က ေဘာ္လီ အျဖဴေရာင္ ႏွင့္ ၄င္းေဘာ္လီႏွင့္ ျပည့္႐ုံေလာက္သာရွိေသာ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ေရာယွက္ၿပီး ဝင္းေနေသာ နို႔ တစ္စုံ…။ထို အခ်ိန္ ကေလးက ကန္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ကြာသြားေသာ အႏွီးကို သပ္ၿပီး ကေလးကို ျပန္လုံးေပးရာ မီနီစကပ္ ခပ္ပြပြေလးက ပါလာၿပီး ေပါက္တံ ေဖြးေဖြးသြယ္သြယ္တို႔ႏွင့္ အတူ…။ေအာင္ခန႔္ ျပဳံး႐ုံသာ ျပဳံးျပၿပီး အိပ္ခန္းဆီသို႔ တတ္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေပါက္ထြက္မတတ္ေတာင္ေနေသာ လီးကို ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး အျပင္ထုတ္လိုက္သည္။ လီးရည္ ခၽြဲခၽြဲတို႔က ေဘာင္းဘီႏွင့္ ကပ္ၿပီး အမၽွင္လိုက္ပင္ ျဖစ္ေနေသး၏…ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ေလသည္။

အခန္း ၇

….အိပ္ခန္းတခန္း…အိပ္ခန္းထဲတြင္ အိပ္ေနေသာ ေဒၚမာလာ သူမက..ညအိပ္ဝတ္စုံ အနီေရာင္ ပါးပါးေလးႏွင့္ ကပိုကရို ….။ေအာင္ခန႔္ ဝင္လာေတာ့ ေဒၚမာလာ အလန႔္တၾကား ထထိုင္လိုက္သည္။မေျပာမဆို ေဒၚမာလာ၏ ညအိပ္ဝတ္စုံ အနီေရာင္ကို လွန္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ တြန္းလွဲညပီး နို႔ ၂ လုံးကို ဆုတ္နယ္လိုက္သည္။ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚမာလာ မ်က္လုံးေလး ေမွးဆင္းသြားၿပီး ဖီးယူေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ က နို႔ ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနရာမွ ေအာက္ေလၽွာခ်ရင္း..ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ျဖဴျဖဴေလးမွာ ကြတ္ေနေသာ အရာေလးႏွင့္ ေဖာင္းၿပီး တင္းေနေသာ အရာတခု…ေအာင္ခန႔္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အေပၚကပဲ ယက္လိုက္သည္။ ေစာက္ရည္နံ ခပ္သင္းသင္းက ႏွာေခါင္းဝတြင္ ခပ္စူးစူးေလးရေလသည္။ ေဖာင္းၿပီး တင္းေနေသာေနရာကို ယက္လဲယက္ လက္ႏွင့္လဲ ပြတ္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေဒၚမာလာကို ပုခုံးမွ ကိုင္ၿပီး ဆြဲထူလိုက္သည္။
“စုတ္ေပး မာလာ…”
ဟုဆိုကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ထိပ္တြင္ လီးရည္ ခၽြဲခၽြဲတို႔ တြဲခိုေနသည္။ ေဒၚမာလာလဲ လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္သည္။ ႏုတ္ခမ္း ဝအေရာက္ လီးရည္နံ ညႇီစို႔စို႔တို႔ေၾကာင့္ ေဒၚမာလာ ႐ုန္းရန္ လုပ္ေသာ္လဲ ေအာင္ခန႔္ ပါး ၂ ဖက္ကို လက္ႏွစ္ ညႇစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ ဟသြားသည္။ ဟေနေသာ ပါးစပ္ ထဲသို႔ လီးကို တဆုံးသြင္လိုက္ေလသည္။ ေဒၚမာလာ ေခါင္းကို ကိုင္ရင္း ပါးစပ္ကို ပိပိ အမွတ္ႏွင့္ ထိုးေဆာင့္ေတာ့သည္။ လီးမွာ ေတာ့ သေရေတြ လေရေတြ လားမသိ ေျပာင္ၿပီ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေလၿပီ။ ဒီအတိုင္းဆက္သြားလၽွင္ ေအာင္ခန႔္ ၿပီးေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုလြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ လွဲ အိပ္လိုက္သည္။ ေဒၚမာလာမွ အေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ႏူးညံေသာ ပိပိ အတြင္းသားတို႔၏ အထိ အေတြ႕ေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ၿပီးေတာ့ မလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚမာလာလဲ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ..ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖီးယူၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေဆာင္ခ်က္တို႔က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း …ေအာင္ခန႔္ကလဲ ေအာက္က ေကာ့ေကာ့ေပး…သိပ္မၾကာခင္ ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမ်ား လႈပ္ခတ္ၿပီး လေရတို႔ ဒလေဟာ အခဲလိုက္ အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထြက္သြားေတာ့သည္။
ေအာင္ခန႔္ ေမာေမာႏွင့္ တစ္႐ူးတရြက္ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ဗိုက္ေပၚတြင္ အပုံလိုက္ ျဖစ္ေနေသာ လေရမ်ားကို တစ္႐ူးႏွင့္ သုတ္လိုက္သည္။ ေလပူတို႔ တခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း..ေအာ္ မိန္းမရွိတာေတာင္ မလိုးရပဲ စြန္ပစ္ခံရတဲ့ ငါ့ဘဝ…ေယာက္ခမ ေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္ရွိတာေတာင္ မလိုးရတဲ့ဘဝ…။ဂြင္းထုရသည္ကို မႏွစ္သက္ေသာ္လဲ ဒီေန႔ ညေနေတာ့ ေယာက္ခမ ကို မွန္းထုလိုက္ရေသာ အရသာက လိုးရသည့္ အရသာထက္ပငါ ပိုေကာင္းေသး၏ ။စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းရင္ …အျပင္မွာ ဆိုရင္ေတာ့လား..။ဟု စိတ္ထဲတြင္ ႀကိတ္ေတြးရင္း လေရမ်ားကို တစ္႐ူးကို အမွို္က္ပုံးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။
“အသားေတြက သိပ္မလတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္…”
“အသားေတြ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထားရင္ ျဖစ္တတ္တာပဲလား…”
“အရင္ဆိုင္မွာတုန္းကေတာ့ ဘယ္လို စီမံထားလဲ မသိဘူးအကို အသားေတြက ဒီအတိုင္းပဲ”
“ဟာ…ျပသနာပါပဲကြာ…”
စားဖိုမႈးႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ေဆြးေႏြးေနရၿပီ။ အခု ျပသနာက အစားအေသာက္ျပသနာ။ စားသုံးသူမ်ားမွ လာေသာ ျပသနာျဖစ္ၿပီး အသားမ်ား မလတ္ဆတ္ျခင္းဟူေသာ မေျပလည္မႈ။ ေအာင္ခန႔္ အစားတုံးကို ဟိုဘက္ ဒီဘက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အနဲငယ္ ျဖဴေနၿပီး ဖြာဆုပ္ဆုပ္ျဖစ္ေနသည္။
“ကဲကဲ..အဲျပသနာ အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႔ အေမ လူတယာက္ေခၚလာတယ္..”
ဟု ေျပာရင္းေဒၚမာလာ ဝင္လာေလသည္။ သူမေနာက္မွာ သူမ ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းဟု ထင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီး တဦး…
“ဒါ အေမ့အသိ တစ္ေယာက္ရဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေဒၚကလ်ာ တဲ့..”
ေအာင္ခန႔္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ..သူသိခဲ့ေသာ ကလ်ာ ျဖစ္ေနေလမလားလို႔….ေသခ်ာပါသည္..သူသိေသာ ကလ်ာ..ကလ်ာမွ ကလ်ာ အစစ္။
“ေအာ္..ဒါနဲ႔ ကလ်ာ ဒါ တို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ တို႔သမက္…ဒီက မန္ေနဂ်ာ ကိုေအာင္ခန႔္ေပါ့”
“ဟုတ္..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္…”
ဟု ကလ်ာ အလိုက္သင့္ႏုတ္ဆက္လိုက္ရင္း…ေအာင္ခန႔္ကို ျပဳံးျပလိုက္သည္။
“လာ ကလ်ာ တို႔ဆိုင္ေရာက္တုန္း တခုခု စားၿပီးေဝဖန္ေပးပါဦး…စားဖိုမႈႀကီး လက္စြမ္းျပလိုက္ပါဦး..”
ဟုဆိုကာ ေဒၚမာလာႏွင့္ ေဒၚကလ်ာ တို႔ ျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ျပဳံးရင္း က်န္ခဲ့ၿပီး အရင္ အတိတ္ကို အေတြး ပုံခ်ဲ႕မိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။   ။
………………… ……………………….. ………………………………. …………………………. …………………….
“ဒီစာေၾကာင္းမွာ ..ျပဳလုပ္သူ ..ခံယူသူ …ကံ..ကတၱာ ႀကိယာ ..နာမဝိေသသန..စတဲ့ ဟာေတြကို အရင္ၾကည့္ရတယ္…ျပဳလုပ္သူဟာ….စာေၾကာင္းေနာက္…………………………………”
ေအာင္ခန႔္ စာကို စိတ္မဝင္စား ဂိုက္ဆရာမ ၏ ေျပာပုံ ဆိုပုံ သာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ခပ္ဟိုက္ဟိုက္ေလး ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘက္ကိုသာ ၾကည့္ေနမိ၏ …ေဘာလီ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ ျဖစ္ေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး၏ နို႔သီးေခါင္းကို ျမင္ရလို ျမင္ရငွား ခါးေလးဆန႔္ၿပီး မသိမသာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဂိုက္ဆရာမေလးမွ ေအာင္ခန႔္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း
“စာကို စိတ္ဝင္တစား လုပ္ရတယ္ကြ…စိတ္မဝင္စားရင္ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ဘူး”
“ဟုတ္ စိတ္မဝင္စားတာ မဟုတ္ပါဘူး…အမက ဒီေန႔ ပိုလွ ေနသလားလို႔”
“ဟား..ေကာင္ေလး စာမရဘူးထင္တယ္ …ေျမႇာက္ေျပာေနတယ္..တို႔က ေျမႇာက္ေျပာလဲ ရိုက္မွာပဲ..”
ဟု ဆိုကာ…ေအာင္ခန႔္ ေပါင္ရင္းနားကို လွမ္းရိုက္လိုက္သည္။လွမ္းရိုက္လိုက္ေသာ လက္က ျပန္မသိမ္းပဲ ဆက္တင္ထားရင္း…
“ကဲပါ ..စာ ဆက္သင္မယ္..လိုက္ၾကည့္ေနာ္…”
ဟု ဆိုကာ..စာဆက္သင္ေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ကလဲ ရင္ဘက္ကို ဆက္ၾကည့္ေနမိသည္။စာရွင္းေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလးသည္  ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေဘာပင္ထည့္ထားေသာ ခြက္ကို လက္ႏွင့္ တိုက္ခ်မိသြားသည္။ ဆရာမ ေကာင္မည္ အျပဳ ေအာင္ခန႔္က ဦးေအာင္ ေကာက္လိုက္သည္။ စာပြဲေအာက္မွ ျပန႔္က်ဲေနေသာ ေဘာပင္မ်ားကိုေကာက္ရင္း..ဂိုက္ဆရာမ ေအာက္ပိုင္းကို ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ဂ်င္းစကပ္ တိုတို၏ ေအာက္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေလးက ေအာင္ခန႔္ကို ဖိတ္ေခၚေနသလိုလို။ ဂိုက္ဆရာမေလးကပဲ တမင္ ကားျပထားသည္လား ေအာင္ခန႔္ မေျပာတတ္။ ေအာင္ခန႔္ ဂိုက္ဆရာမ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ေခါင္း ႏွင့္ အတင္းတိုးဝင္ရင္း ေဘာင္းဘီအနီေလးကို နမ္းလိုက္သည္….ေသးနံလိုလို ပိပိ နံလိုလို ခပ္သင္းသင္းေလး..။
ေဒါက္…..
ခြပ္….
ေအာင္ခန႔္ ေခါင္း က်ိမ္းတတ္သြားသည္ ဂိုက္ ဆရာမ၏ ေပတံေစာင္းႏွင့္ ေခါက္လိုက္ေသာ လက္သံက အေတာ္ျပင္းေလသည္။ေအာင္ခန႔္ စိတ္ကူယဥ္တာ လြန္သြားသည္။
“စာကို ေသခ်ာ လိုက္ၾကည့္”
ဟု ဆိုကာ စာကို ဆက္ရွင္းျပေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး ေဒၚကလ်ာ……..။         ။’

အခန္း (၈)

၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္ တေယာက္တည္းရွိတာေၾကာင့္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ MP 4 စက္ေလးႏွင့္ နားၾကပ္တပ္ကာ ဂ်ပန္ကား ၾကည့္ေနသည္။ထိုဂ်ပန္ကားထဲတြင္ ဂ်ပန္မ အသားျဖဴျဖဴက ေလးဘက္ေထာက္ရင္း ေနာက္မွ ဂ်ပန္ႀကီးမွ လိုးေဆာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္..ဂ်ပန္ကားတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ဂ်ပန္မ အသံစူစူက နားကြဲမတတ္…ေအာင္ခန႔္ မေနနိုင္ေတာ့ပဲ JJေဘာင္းဘီဟုေခၚေသာ ေဘာင္းဘီအပြကို အနဲငယ္ေလၽွာၿပီး လီးကို ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေတာ့ ဂိုက္ဆရာမေလးပုံ ေပၚလာေလသည္။ ဂ်ပန္မ အသံက ဂိုက္ဆရာမေလး အသံႏွင့္ ကူးေျပာင္းစိတ္ကူးလိုက္သည္။ ဂိုက္ဆရာမေလးက လက္ ၂ ဖက္ႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ထုေပးသည္ဟု ေတြးရင္း အရွိန္ပါပါ ထုေလသည္။ ပါးစပ္ကလဲ …အား….ဆရာမ လုပ္လုပ္…ေကာင္းတယ္ ဆရာမရယ္ ..အရမ္းေကာင္းတယ္….။

ထို အခ်ိန္
“ဆရာမ ဒီေန႔လာတာေစာပါလား..”
“ဟုတ္တယ္ရွင့္ ဒီေန႔ သြားစရာေလးရွိလို႔ ေစာေစာ ထြက္လာတာ..”
ေအာင္ခန႔္အေမႏွင့္ ေဒၚကလ်ာတို႔ ေလွကားခြင္မွာ ဆုံေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ခန႔္အေမက ေစ်းသြားရန္အဆင္း ..ခပ္သုတ္သုတ္ တတလာေသာ ကလ်ာႏွင့္ အဆုံ ျဖစ္ေလသည္။
“သားကေတာ့ ဂိမ္းေဆာ့မယ္ဆိုၿပီး MP-4 ေလး ဖြင့္ေဆာ့ေနေလရဲ့ေလ..”
“ဟုတ္…အန္တီ့သားက ဉာဏ္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္…”
“ဉာဏ္သာ ေကာင္းတာဆရာမေရ..အေပါင္းအသင္းကေပါ့..ဂိမ္းေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ ၁၀ တန္းေတာင္ ေအာင္ပါ့မလား မသိဘူး”
“အဲဒါကေတာ့ အန္တီသားက်ိဳးစားမႈပဲေပါ့ က်မကေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးမွာပါ အန္တီ”
“ဒါဆို ေစ်းသြားလိုက္အုံးမယ္ ဆရာမေရ..သူ႔အေဖ အတြက္ ဝက္သားေလး ဝယ္ခ်င္လို႔”
“ဟုတ္ အန္တီ..”
ဟုဆိုကာ ကလ်ာ အေပၚသို႔တတ္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္တံခါး အနဲငယ္ ဟေနသည္။ ေအာ္…ဒီကေလးေတာ္ေတာ္ အေဆာ့ မက္တာပဲ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိေတာ့သည္။ တံခါး ဖြင့္ၿပီး အထဲဝင္ကာ တံခါးေသခ်ာ ျပန္ပိတ္လိုက္ သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေအာင္ခန႔္ အခန္းရွိရာသို႔ လွမ္းခဲ့သည္။ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကလ်ာ ျမင္ရၾကားရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကလ်ာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ေက်ာေပးၿပီး MP-4 ကို လက္တဖက္ကကိုင္ကာ ေနာက္တဖက္က လႈပ္ေနၿပီး တကိုယ္လုံး တုန္ေနသည္။ ပါးစပ္မွလဲ…အား….ဆရာမ လုပ္လုပ္…ေကာင္းတယ္ ဆရာမရယ္ ..အရမ္းေကာင္းတယ္….ဟု ေအာ္ေနေသးသည္။ ကလ်ာ အသာေလးဝင္လာၿပီး ေအာင္ခန႔္ ဘာလုပ္ေနလဲ ဟု သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ အနားကပ္ၾကည္လိုက္ေတာ့…ကလ်ာ အံၾသရမလား ..ေဒါသထြက္ရမလား မသိျဖစ္သြားသည္။ MP4 ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္လိုးကား …ဂ်ပန္မက ေအာက္မွ ကားထားၿပီး ဂ်ပန္ႀကီးလီးမွာ အဝင္အထြက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေနေလသည္။ လီးအဝင္အထြက္..တို႔ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္မ ဖုတ္ဖုတ္မွ ကပ္ပါလာေသာ ဖုတ္ဖုတ္ႏွတ္ခမ္းသား ၿပီးေတာ့…ေအာင္ခန႔္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ႀကီးမားေနေသာ လီးႀကီး …လီးထိပ္မွာ မွိုဖူးႀကီးလို ေျပာင္ၿပီ နီျမန္းေနေလသည္။ ကလ်ာ ဖုတ္ဖုတ္မွ တခ်က္ ဆစ္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဖို ႏွင့္မ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္တြင္ ဆရာေက်ာင္းသား မရွိ ေမာင္ႏွမ မသိေတာ့သည္ကို ကလ်ာ လက္ခံလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ထုေနေသာ လီးႀကီၚကို ကလ်ာ မ်က္ေတာင္ မခပ္ ၾကည့္မိေနေတာ့သည္။
တစုံတေယာက္က မိမိကိုၾကည့္ေနသည္ဟု စိတ္က ထင္လိုက္ေသာ ေအာင္ခန႔္တေယာက္ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ဖီးတတ္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္တဖက္က လီးကိုင္ရက္သားႏွင့္ ..။လွည့္ၾကည့္မိေတာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားေလသည္။ သူ႔လီးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနေသာ ေဒၚကလ်ာ…။

ကလ်ာ တေယာက္ ေစာေစာက ျမင္ကြင္းကို သူမသိသလို မျမင္သလို ေနရင္း စာရွင္းျပေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ မ်က္ႏွာပူတာလား ရွက္တာလားမသိေတာ့..ကလ်ာ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲ  ကိုယ္ေရးထားေသာ စာအုပ္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ စာရွင္းတာကေတာ့ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္..။ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ အရဲစြန႔္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ..စာရွင္းေနေသာ ကလ်ာအား ..
“အမ ခုနက ျမင္တာေတြကို အေမ့ကို မေျပာပါနဲ႔ေနာ္..”
“ေျပာမယ္ဆိုရင္…မင္းဘာလုပ္ခ်င္လဲ…မင္းက ငါ့ကို လဲ ထည့္ၿပီး စိတ္ကူးေသးတယ္..အဲဒါ ဘာသေဘာလဲ”
ကလ်ာ ေျပာေနတာ ေဒါသသံမပါမွန္း သိေသာ္လဲ..တိုင္ေျပာမယ္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းႀကီးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရိုက္လၽွင္လဲခံရေတာ့မည္..တိုင္လၽွင္လဲ ခံရေတာ့မည္… ဂိုက္ဆရာမေနာက္မလာရင္လဲ စာက်က္ရသက္သာသည္..မထူးဇာတ္ခင္းတာပဲေကာင္းတယ္ ဟု ေတြးရင္း..
“က်ေနာ္…က်ေနာ္..အမ နဲ႔ ေနခ်င္လို႔..အမ ကို မွန္းၿပီး လုပ္ေနတာ….”ဟု ေနာက္ဆုံးပိတ္ အိပ္ႏွင့္လြယ္ ျပစ္ျပစ္ ႏွစ္ႏွစ္ တဆုံး ေျပာခ်လိုက္ေတာ့သည္….
“ဘာ !!..”
တကယ္တမ္း အျဖစ္က ကလ်ာ သည္ သူမရီးစားႏွင့္ ယေန႔ ဂိုက္ေပးရေသာ အခ်ိန္တြင္ တည္းခိုခန္းသြားရန္ စီစဥ္ၿပီးသား..သို႔ေသာ္..ေအာင္ခန႔္အေမႏွင့္ မေတြ႕ခင္က ဖုန္းဝင္လာၿပီး သူမရီးစား မလာျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာလို႔ ရီးစားႏွင့္ စိတ္ေကာက္ေနေသာ အခ်ိန္…ေနာက္တခုက ကာမဆႏၵနိုးၾကားလြယ္ေသာ ကလ်ာအဖို႔ ရီးစား ခ်ိန္းဆိုကတည္းက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ကြက္ေအာင္ ပိပိမွ ခ်စ္ေရၾကည္မ်ား ထြက္ခဲ့သည္။ ခ်ိန္းတဲ့ေန႔ ေရာက္ေတာ့လဲ ထိုအေတြးေၾကာင့္ ပိပိထဲမွ အရည္ၾကည္တို႔ တစစ္စစ္ ထြက္ေနၿပီ..ဒီထက္ဆိုးတာက ေအာင္ခန႔္ ျပဳမႈေနေသာ ျမင္ကြင္းက သူမအား ထပ္ေလာင္း ထႂကြေသာင္းက်န္းေစသည္။ သို႔ေသာ္..ဆရာမဂုဏ္ ကို မေလးမစားလုပ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္သာ ခပ္တင္းတင္းေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဘာ….ဆိုေသာ အသံနဲနဲက်ယ္သြားမွန္း ကလ်ာကိုယ္တိုင္လဲသိသည္။ စိတ္ထဲမွာ ထိန္းထားေသာ ကာမစိတ္တို႔ေၾကာင့္ တဖက္က အသံက်ယ္သြားျခင္းသာ….ဒါကို ေအာင္ခန႔္က မသိ..မိုးႀကိဳးပစ္ၿပီဟု ထင္လိုက္ေလသည္။ကလ်ာက ေအာင္ခန႔္ကိုဆက္ၿပီး
“ေအာင္ခန႔္ ဒီဘက္လွည့္စမ္း..”
ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးသာလွည့္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ့ မေမာ့ရဲ…ေခါင္းေခါက္ေတာ့မလား..ရိုက္ေတာ့မလား.. သို႔မဟုတ္ ငါမသင္ေတာ့ဘူးမ်ား ေျပာၿပီး ထျပန္မလား မသိ…မ်က္စိမွိတ္ ေခါင္းငုံရင္း ရေတာ့မည့္ အျပစ္ဒဏ္ကို ေစာင့္ေနေလသည္
“ငါ့ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္စမ္း…”
ေအာင္ခန႔္ မရဲတရဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာလုပ္လုပ္ေအာင္ခန႔္ ခံယူရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။
“မင္း ကတိေတာ့ေပးရလိမ္မယ္…”
“ဟုတ္..ေျပာပါ အမ..”
“တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး မင္း ဒီႏွစ္ ၁ဝတန္း ေအာင္ေအာင္ ေျဖရမယ္..ေနာက္ၿပီး ငါသင္တဲ့စာကို ဂုဏ္ထူးပါေအာင္ေျဖရမယ္…ေနာက္ၿပီး ဘယ္ကိစၥမဆို မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ၂ ေယာက္ပဲ သိရမယ္…ေပးနိုင္မလား”
“ဟုတ္..ေပးနိုင္ပါတယ္…”
“အဲဒီဂတိေတြ ေပးနိုင္ရင္ မင္းလုပ္ခ်င္တာ အမ အကုန္ လိုက္ေလၽွာမယ္…”
ေအာင္ခန႔္ နားမလည္သလို ၾကည့္ေနစဥ္ ကလ်ာ၏ လက္ ၂ ဘက္က ေအာင္ခန႔္ ပခုံးေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီျဖစ္ေလသည္။

အခန္း (၉)

အေတြ႕အၾကဳံ မရွိေသးေသာ ေအာင္ခန႔္ သူၾကည့္ဖူးသည့္ ဇာတ္ကားထဲကလို ကလ်ာ့ ႏုတ္ခမ္းကို ဆြဲစုတ္လိုက္သည္။ ကလ်ာက တြန္းလိုက္ျပန္သည္။
“ေအာ္..မင္းမလဲ ခိုးခ်င္တာကျပာလို႔ လက္ကခ်ာလို႔ ဆိုသလိုျဖစ္ေနၿပီ…နမ္းတယ္ဆိုတာ မိန္းခေလး ေအာက္ ႏွတ္ခမ္းကိုပဲ သၾကားလုံး စုတ္ၿပီး ငုံသလို ငုံရတယ္…”
ဟုေျပာကာမွ ေအာင္ခန႔္ ရွက္သလိုလို ျဖစ္မိသည္။ ကလ်ာ့ ပါး ၂ ဖက္ကို လက္ႏွင့္ ထိန္းရင္း ေစာေစာက ကလ်ာေျပာသလို ေအာက္ႏုတ္ခမ္းေလး အသာ စုတ္လိုက္သည္။ ကလွာက အလိုက္သင့္ ဆိုသလို ေအာင္ခန႔္ အေပၚႏုတ္ခမ္းကို ျပန္စုတ္ေလသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကလ်ာ လ်ာႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ႏုတ္ခမ္းကို သပ္ရင္း ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ေပးေလသည္။ အေျခအေန ေျပာင္းလာေသာ အနမ္းေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ အလိုက္သင့္ ဆိုသလို လၽွာကို ျပန္စုပ္ရင္း နမ္းေနမိသည္။ ကာမ ဒီကရီ တတ္လာျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ကလ်ာ နို႔ကို အေပၚမွ ညႇစ္လိုက္သည္…။
“အား..မရမ္းမညႇစ္ရဘူးေလ..နာတာေပါ့…ၿပီးေတာ့ အက်ီ ေတၤြ ေၾကမြကုန္မယ္…ခဏေနအုံး အက်ီ  ၤခၽြတ္လိုက္အုံးမယ္..”
ဟု ဆိုကာ အက်ီ  ၤကို ခၽြတ္ေနေလသည္။ ေဘာ္လီပဲ က်နိေတာ့ေသာ ကလ်ာ အေနာက္ကိုလွည့္ရင္း ေဘာ္လီခ်ိတ္ ျဖဳတ္ခိုင္းေလသည္။ တခါမွ ေဘာ္လီခ်ိတ္ မျဖဳတ္ဖူးတာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ခၽြတ္မရ  ….ေဘာ္လီခၽြတ္ၿပီးသြားေသာအခါ ကလ်ာ ေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာ၏ လုံးက်စ္ေနေသာ နို႔ကို ျမင္ေသာ အခါ ေအာင္ခန႔္မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ကလ်ာကို တြန္းလွဲကာ…နို႔သီးေခါင္းကို စုတ္ယူလိုက္သည္။ ကလ်ာ ေကာ့တတ္လာေသာ္လဲ လူပ်ိဳ ႏြားသိုးႀကိဳးပ်က္၏ စုတ္အားေၾကာင့္ နို႔သီးေခါင္းေလး နာတတ္လာသည္။
“အီး…အင္း..ေစာေစာက နမ္းသလိုပဲ အသာေလး လုပ္ရတယ္ကြ ..မင္းနဲ႔ေတာ့ ခက္ေနၿပီ..”
“အမရယ္..သင္ေပးမွေတာ့ အကုန္သင္ေပးေတာ့ေနာ္…”
ကလ်ာ မ်က္ေစာင္းေလး တခက္ထိုးလိုက္ရင္း……ပက္လက္လွဲေနရာမွ ထလိုက္သည္။ၿပီးမွ ေအာင္ခန႔္ JJ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ေထာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ တဆက္ဆက္ လႈပ္ေနသည္။ လီးထိပ္မွာလဲ လေရၾကည္မ်ားႏွင့္..ကလ်ာ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ကုန္းစုတ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္၏ အေႏြးဓါတ္တို႔က ေအာင္ခန႔္ တကိုယ္လုံးျပန႔္ႏွံသြားသည္။လက္တဖက္ကလဲ ထုေပးေနၿပီး ပါစပ္စုတ္အားတို႔က ပါးခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ စုတ္ေနသည္။
“အမ….အ…မ …ဆက္မလုပ္နဲ႔ေတာ့…က်ေနာ္ၿပီးေတာ့မယ္…..”
ထိုအခါမွ ကလ်ာ အစုပ္ရပ္ရင္း ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။စကပ္အတို ဝတ္လာတာေၾကာင့္ လုံးေနေသာ ဖင္ႀကီးႏွင့္ အတူ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနဲငယ္ျမင္ရသည္။ ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို အသာ မတင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို တျဖည္းျဖည္းခၽြတ္လိုက္သည္။ ဖုတ္ဖုတ္ေနရာတြင္ ေအာင္ခံေဘာင္းဘီႏွင့္ ကပ္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္ရာ ေအာက္ခံေဘာင္ဘီႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ၾကား ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ မၽွင္တန္းေနေသးသည္။ ေစာက္ပတ္နံ ခပ္သင္းသင္က လီးကို ေထာင္သည္ထက္ေထာင္ေစေလသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပင္ အဆုံးထိ မခၽြတ္နိုင္ ေအာင္ခန႔္ ေစာက္ပက္ကို လၽွာႏွင့္ ယက္မိေတာ့သည္။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ငံငံ အရသာက ဘာအရသာႏွင့္မွ မတူ ေကာင္းမြန္လွသည္။ ေစာက္ဖုတ္အကြဲထဲ လၽွာႏွင့္ ထိုးလိုက္သည့္ အခါ ႏူးညံေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္ အရသာ ပိုစူးလာေလသည္။ ေအာကားေတြသာ ၾကည့္ဖူးၿပီး အျပင္မွာ တကယ္မျမင္ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို အသာျဖဲၾကည့္လိုက္သည္ နီေထြးေထြး ေရာင္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေအာက္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ခပ္ခၽြဲခၽြဲျဖစ္ေနေသာ ထိပ္ေလး ခပ္ညိဳညိဳရွိေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္း ႏုတ္ခမ္းသား ၂ ခု..။ ထို အရာကို ေအာင္ခန႔္ လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ထိလိုက္ေတာ့ ကလ်ာ ဆက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္္။ လက္ညိဳးေလးကို အကြဲတေလၽွာက္ပြတ္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ား က်လာေလသည္။ လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ဟို စမ္းစမ္း ဒီစမ္းစမ္း အေပါက္ေလးကိုရွာေလ ကလ်ာ က တအီးအီး ..တအဲအဲ ႏွင့္ ဖီးတတ္ေလ ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို လက္ညိဳးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္သြားေလသည္။ ကလ်ာ တေယာက္ တဆက္ဆက္ တုန္ေနေတာ့သည္။ ေအာင္ခန႔္လဲ လက္ညိဳးထုတ္ၿပီး လီးႏွင့္ အေပါက္တည့္တည့္ ဟု ထင္ေသာ ေနရာကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထိုးတုန္းကေတာ့ အေပါက္တည့္တည့္ ဟု မွန္းထိုးလိုက္ေသာ္လဲ လေရႏွင့္ ေစာက္ရည္တို႔ေၾကာင့္ အေပါက္လြဲကာ ေစာက္စိကို ေခ်ာ္ထိုးမိသည္။ ေအာင္ခန႔္ မလိုးဖူးသည္သာရွိသည္ ဝင္မဝင္ေတာ့ သိသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ထိုးျပန္သည္ ထပ္ေခ်ာ္ၿပီး ေစာက္စိ ကို ထိမိျပန္သည္။  တတိယ အႀကိမ္ လြဲၿပီးသည့္ေနာက္ ကလ်ာ စိတ္မရွည္ေတာ့..။ေခ်ာ္ထိုးမိတိုင္း ေစာက္စိကိုထိၿပီး လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္ဆြဲမိသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ကလ်ာ ေစာက္ပတ္ကလဲ ယားလွၿပီ….လူပ်ိဳအစစ္ အေပါက္ေပ်ာက္ေနတာ ေၾကာင့္
“မင္း ပက္လပ္လွန္လိုက္ေတာ့…ငါပဲ လုပ္ေပးေတာ့မယ္…”
ဟု စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံႏွင့္ေျပာေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ပက္လပ္လွန္လိုက္သည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ဒုံးပ်ံထိပ္ဖူးႀကီးလို ေထာင္မတ္ေနသည္။ကာမဆိပ္တတ္ေနေသာ ကလ်ာ ရွက္မေနေတာ့ပဲ..ထီးထိပ္ကို ကိုင္ကာ ေစာက္ပက္ အဝတြင္ေတ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္း ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းေလးေထာင္လာသည္ မထိ ဖီးတတ္လာေလသည္။ တရစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထင္သြားေသာ ခံစားခ်က္ ႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ေခါင္း၏ အထိအေတြ႕က အေတာ္ကို ေကာင္းမြန္ေလသည္။ကလ်ာလဲ ေခါင္းေလးေမာ့ရင္း ဖီးခံေလသည္။ ေစာက္ရည္ႏွင့္ လီးေရတို႔က ေအာင္ခန႔္ ၏ က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ လီးေမႊးမ်ားတြင္ရႊဲႏွစ္ေနသည္။ ကလ်ာလဲ အေပၚမွ ေနၿပီး ျမင္းစီးေနသလို ေဆာင္ခ်က္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ေလသည္။ အခ်က္ ၅၀ ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ..
“အား …အမ…က်ေနာ္….ၿပီးေတာ့မယ္…..ၿပီး….”
ဟု ေအာင္ခန႔္ ေျပာသံၾကားေသာ အခါ ကလ်ာ ေစာက္ပတ္မွ လီးက္ု ခၽြတ္ၿပီး ပါးစပ္ႏွင့္ ဆက္ငုံကာ စုတ္ေပးေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ လီးရည္တို႔ ကလ်ာ ပါးစပ္ ျပည့္လုနီးနီး အထိ အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။သုတ္ရည္မ်ားကို တစ္႐ူးထဲေထြးထည့္ၿပီး ေနာက္ အသစ္တရြက္ယူကာ..ေအာင္ခန႔္ လီးကို သုတ္ေပးေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ မထနိုင္ေသး..။ပက္လပ္ေနေသာ ေအာင္ခန႔္ ရင္ထဲ ကလ်ာ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ထို အခ်ိန္ အိမ္တံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရသည္။

ေအာင္ခန႔္အေမက ေစ်းဝယ္ရင္း ဆရာမအတြက္ေရာ သားျဖစ္သူေအာင္ခန႔္ စားရန္ သစ္ေတာ္သီး ဝယ္ခဲ့ေလသည္။အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေစ်းျခင္းေတာင္းခ်ကာ သစ္ေတာ္သီးလွီးလိုက္ေလသည္။ သစ္ေတာ္သီး စိတ္ၿပီေသာ အခါ ပန္းကန္ထဲထည့္ရင္း ေအာင္ခန႔္ အခန္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။
“ကဲ နားလည္ၿပီေနာ္…ဒီေလ့က်င့္ခန္းေလး လုပ္လိုက္.”
“ဟုတ္ကဲ့ အမ..”
ဟု ေျပာဆိုေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး ကလ်ာ ႏွင့္ သားျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္အား ေတြ႕ေလသည္။
“ဆရာမ နဲ႔ သား စားဖို႔ သစ္ေတာ္သီးဝယ္လာတယ္ စားလိုက္ပါဦးေနာ္..”
“ဟုတ္ ..အန္တီ ေက်းဇူးပါပဲ”
ဟု ဆိုကာ ပန္းကန္လွမ္းယူလိုက္ရင္း ေအာင္ခန႔္ ေရးေနသာ စာမ်ားကို ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ပန္ကန္ေပးၿပီး ျပန္ထြက္သြားေသာ အခါမွ ေအာင္ခန႔္ႏွင္ ကလ်ာ တို႔ ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ၾကသည္ကိုေတာ့ ေအာင္ခန႔္ အေမ မသိနိုင္ေတာ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား..။     ။

အခန္း (၁၀)

ဂိုက္ဆရာမေလး ကလ်ာႏွင့္ ၁ဝတန္းေက်ာင္းသားေအာင္ခန႔္ တို႔ အေျခအေနက အေတာ္ကိုပင္တိုးတတ္ ခဲ့သည္။ ဘယ္ေလာက္တိုးတတ္သလဲဆိုရင္ကလ်ာ မလာတဲ့ရက္ဆိုရင္ ေအာင္ခန႔္ အေမထံမွ စာေမးရန္ ဖုန္းေတာင္းၿပီး Message ႏွင့္ ဆက္chat လုပ္ၾကသည္။ အားမရလၽွင္ ဖုန္းေျပာၿပီး Phone ဆက္ လုပ္ၾကသည္။ ဒါတင္မက ေအာင္ခန႔္ ကို စာေမးလို႔ရရင္ လီးစုတ္ေပးသည္။ တခါတေလ ကလ်ာ ေအာင္ခန႔္လေရကို မ်ိဳခ်တတ္ေသးသည္။ ေအာင္ခန႔္ကလဲ က်န္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို မရပဲရွိရင္ရွိမည္။ ကလ်ာ သင္တဲ့ ဘာသာကေတာ့ ေမးသမၽွရေလသည္။ အနဲဆုံးေတာ့ မလုပ္ရဘူးဆိုေသာ ေန႔ေတြဆို နို႔စို႔တာ နမ္းတာ အဖုတ္နိုက္တာ ေလာက္ေတာ့ ေအာင္ခန႔္ လုပ္ေနက် …ကလ်ာ လာတဲ့ အခ်ိန္ကိုပဲ ေအာင္ခန႔္ ေမၽွာ္ေနတတ္သည္။ ကလ်ာကလဲ သူ႔မရီးစားႏွင့္ အဆင္ေျပသည္ဟုမရွိေတာ့။ သူမရီးစားက အလုပ္ကိုပဲ စိတ္ဝင္စားသူျဖစ္သည္။ အရင္ကေတာ့ အလုပ္ဟုဆိုလၽွင္ကလ်ာ သည္းခံေပးသည္။ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူမရီးစားက အလုပ္ဆိုလၽွင္ ကလ်ာ ခြင့္မလြတ္ေတာ့။အခုလဲ ေအာင္ခန႔္ ကလ်ာဆီကို ဖုန္းဆက္ေနသည္။
“ဟယ္လို အမ …”
“အင္း ေမာင္ေလးေျပာ…”
“အမ အခု ဘယ္မွာလဲ”
“အိမ္မွာေပါ့…”
“ဘယ္သူရွိလဲ အမ အိမ္မွာ”
“ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူးရွင္…ဘာလဲ…လိုခ်င္ျပန္ၿပီလား.ကိုယ္ေတာ္”
“ဟဲ..ဟဲ.. အမကလဲ ..”
“ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ မေန႔က အႏွိုက္ေကာင္းလို႔ ဆီးေအာင့္ေနၿပီရွင့္…ဒီေန႔ေတာ့ ေတာ္ၿပီေနာ္”
“အာ အမကလဲ ဒီမွာ က်ေနာ္က ကိုင္ေတာင္ထားၿပီးၿပီ..”
“ကိုင္ထားၿပီးလဲ ေမာင္ေလးၾကည့္ေနက် ကားေလးၾကည့္ၿပီး လုပ္လိုက္ေပါ့..”
“အမ အသံ မၾကားရရင္ ဘယ္ ဖီးတတ္မလဲ …အာ့ဆိုလဲ ထားပါေတာ့ ေအာင္းထားလိုက္ေတာ့မယ္ အမလာေတာ့ အဝေသာက္ရတာေပါ့…ဟဲ ဟဲ..”
“အက်င့္ပုတ္ေလး ဘယ္သူကလုပ္ေပးမယ္ေျပာလို႔လဲ..”
“ေအာ္ ဒါနဲ႔ ..အမ က်ေနာ္ကို ဆုခ်ဖို႔ျပင္ထားေတာ့..”
“ဘာလို႔..”
“အမ ေျပာထားတာ မွတ္မိလား ေက်ာင္းစာေမးပြဲမွာ အမသင္တာ ဂုဏ္ထူးထြက္ရင္ ဆုခ်မယ္ဆို..”
“အင္းေလ ..Report Card ရၿပီလား ..ဂုဏ္ထူးထြက္တယ္ေပါ့..”
“ဟုတ္ ထြက္တယ္ေလ ..အဲဒါေၾကာင့္ ဆုခ်ဖို႔ လုပ္ထားလို႔ ေျပာတာေပါ့…”
“ဟုတ္ပါၿပီတဲ့ရွင္…ကဲ ဘာလိုခ်င္လဲ ေျပာ…”
“တကယ္ေျပာရမွာလား အမ”
“အင္း ေျပာေလ..”
“အမ စာသင္ခ်ိန္ တခ်ိန္လုံး အမနဲ႔ လိုးခ်င္တယ္..”
“အို…ေမာင္ေလးကလဲ…”
“ဘာလဲ မေပးဘူးလား …”
“ေရာက္မွ ေျပာမယ္ကြာ…ေနာ္…ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..”
“မရွက္ပါနဲ႔ အမရယ္ က်ေနာ္ အားေဆးေသာက္ထားလိုက္မယ္ ဒါပဲေနာ္” ဟုဆိုကာ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့သည္…

ကလ်ာ ဒီေန႔ ထြက္လာရတာ ကိုယ့္ဟာ့ကို မလုံမလဲ ။ ကုတ္အက်ီ  ၤအရွည္ႏွင့္ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ပိုက္ကာ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုတ္အက်ီ  ၤလက္ရွည္မို႔ လုံျခဳံသည္ဟု ထင္ရေသာ္လဲ ထိုကုတ္အက်ီ ေအၤာက္တြင္ အဝတ္ႏွင္တူတယ္ဆိုလို တခုမွ မပါ။ အဖုတ္ေမြးတို႔ကလဲ ဒီမနက္ကမွ ကိုယ္တိုင္ရိတ္ခဲ့လို႔ အေမြးပါသည့္အတြက္္ ေလတိုက္ရင္ အဖုတ္က ေအးကနဲ..ဘယ္သူမွ မသိေသာ္လဲ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သိေနသည့္အတြက္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ဖီးတတ္ေနေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာက ပန္းႏုေရာင္ပင္ သန္းေနေသး၏..လမ္းေလ်ာက္လၽွင္ ကုတ္အက်ီ ကၤ လႈပ္သျဖင့္ အရင္ ေဘာ္လီပါသည့္အတြက္ ဘာမွ မျဖစ္ေသာ္လဲ ယခုေတာ့ လမ္းေလၽွာက္တိုင္း ကုတ္အက်ီ  ၤအသားက နို႔သီးေခါင္းႏွင့္ လာလာ ပြတ္မိေနေသးသည္။ နို႔သီးေခါင္းမိေလ အဖုတ္မွ ယားေလ အရည္ကထြက္ေလ ႏွင့္ အေတာ္ပင္ အေနရခက္ေနသည္။ ထိုသို႔ဝတ္လာျခင္း အႀကံက ခၽြတ္ရလြယ္ၿပီး ျပန္ဝတ္ရလြယ္ေသာေၾကာင္း ျဖစ္သည့္အျပင္ ေအာင္ခန႔္ကိုလဲ ဆုခ်ရန္ လဲ ပါသည္။ အေရးထဲ ကားကမလာ..လာသည့္ကားကလဲ ၾကပ္သိပ္ေနသည္။သို႔ေသာ္ မတတ္နိုင္ ကားၾကပ္လဲ အခ်ိန္ေနာက္က်မည္စိုးေသာေၾကာင့္ တတ္လိုက္ လာခဲ့သည္။ ၃ မွတ္တိုင္သာ စီးရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေပါက္နားမွာပင္ စီးခဲ့သည္။ တတ္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ပင္ ကလ်ာ့နားသို႔ ေယာက်ာၤးတေယာက္ ေနာက္က ကပ္ေနသည္ကို သတိထားမိေလသည္။ ေအာ္ သူေနာက္မွတ္တိုင္ဆင္းေတာ့မလားဟု ကလ်ာ အနဲငယ္ ဖယ္ေပးလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ ထိုသူလဲ ကလ်ာ တိုးသည့္ဘက္သို႔လိုက္တိုးေနသည္။ ကလ်ာ အေျခအေန မဟန္ေတာ့မွန္းသိေသာ္လဲ ေနာက္ ၃ မွတ္တိုင္ပဲမို႔ သည္းခံေနလိုက္သည္။ ဒါကို ဟိုလူက သူကို အခြင့္ အေရးေပးသည္အထင္ႏွင့္ တန္းကိုင္ထားေသာ လက္တဖက္ ခ်လိုက္ၿပီး ကလ်ာ ဖင္နားေလးကို အကဲစမ္း ပြတ္သပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကလ်ာ ထိုလူကို တခ်က္လွည့္ၾကည္လိုက္သည္။ ထိုလူကေတာ့ သူမဟုတ္သလို႐ုတ္တည္ႀကီးျဖင့္..။မီးပြိင့္ကလဲ ဒီေန႔မွ ၂ ခါရွိၿပီ ..မိေနျပန္သည္။ ထိုလူမွ ကလ်ာ ဖင္ကို ပြတ္ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း အေရွ႕ေရာက္လာေလသည္။ ကလ်ာ တတ္နိုင္သမၽွ ကိုယ္ေလးကို က်ဳံရငိး ကာကြယ္ေသာ္လဲ ထိုလူလက္မွာ ကုတ္အက်ီ  ၤထဲသို႔ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။ ဘာမွ မဝတ္ထားေသာ ကလ်ာ တေယာက္ ေပါင္အသာေလး လိမ္ၿပီး တန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ထားေလသည္။ ထိုလူကလဲ အေတြ႕အၾကဳံရွိဟန္တူသည္ ေပါင္းေလး တေလၽွာက္ ပြတ္ၿပီး အေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္းတတ္လာေလသည္။ ကလ်ာ တေယာက္ ကုတ္အက်ီ ဝၤတ္လို ပူတာလား ..လူက်ပ္လို႔ပူတာလား အႏွိုက္ခံရလို႔ ပူတာလားမသိ ေခၽြးမ်ား က်လာေလသည္။ ထိုလူ ေပါင္ကို ပြတ္သပ္ေနေတာ့ ကလ်ာ ေျခလိမ္ထားသည္က အနဲငယ္ အားေလ်ာ့ သလို ျဖစ္သြားသည္ ။ဒီ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနေသာ ထိုလူသည္ ကလ်ာ့ အဖုတ္ေလးကို လက္ခလယ္ႏွင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ယခင္ကတည္းက ေစာက္ရည္ထြက္ေနေသာ ကလ်ာ၏ အဖုတ္ထဲ ထိုလူလက္ခလယ္က တစ္ဆစ္ေလာက္ဝင္သြားသည္။ လက္ကို အၿငိမ္မေနပဲ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ ပြတ္လိုက္ဆြဲလိုက္ လုပ္ေနသည္။ ကလ်ာ့ဖင္ကိုလဲ အေနာက္မွ ထိုလူ႔လီးႀကီၚႏွင့္ ေထာက္ထားေသး၏။ ကလ်ာ ..စိတ္ရိုင္းတို႔က ထိုေနရာတြင္ပင္ ထိုလူအား ကုတ္အက်ီ ္ လွမ္ၿပီး ကုန္းေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ကလ်ာ တေယာက္ စပယ္ယာ၏ မွတ္တိုင္ေအာ္သံကိုသာ စိတ္ထဲတြင္ ေရတြက္မွတ္သား မိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။   ။

အခန္း(၁၁)

မွတ္တိုင္ေရာက္လို႔ ကလ်ာ တေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ ဆင္းလာေသာ္လဲ အေနာက္မွ ထိုလူ ပါလာေသးသည္။ ကားေပၚမွာတုန္းက ကလ်ာ့နား နားကပ္ၿပီး ညီမေလး လိုက္ခဲ့ပါလား ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမယ္..ဟု မၾကားတၾကား ကပ္ေျပာခံရေသး၏ ေအာင္ခန႔္ အေပၚသို႔ေရာက္ေအာင္ ခပ္သုတ္သုတ္ တတ္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ ေအာင္ခန႔္အေမ တံခါ လာဖြင့္ေပးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ထိုလူက အေနာက္က ကပ္ပါလာတာကိုး။ ဘယ္မိန္းခေလးမဆို မည္မၽွေလာက္တဏွာႀကီးႀကီး လူစိမ္းေနာက္လိုက္ အလိုးခံဖို႔ ဆိုတာ ေတာ့ မျဖစ္နိုင္မွန္း ထိုလူသိသင့္သည္ဟု ကလ်ာ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိသည္။ ေအာင္ခန႔္ အေမက ဝမ္းသာအားရျဖင့္
“ဆရာမကို ေစာင့္ေနတာ …ဒီမွာၾကည့္ပါဦးဆရာမရယ္…ဆရာမ သင္တဲ့ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးေတာင္ပါတယ္..သား အရင္ကဆို ဒီဘာသာက အျမဲ ေအာင္မွတ္ရ႐ုံပဲရတာ…”
“သူက်ိဳးစားမႈေပါ့ အန္တီရယ္…က်မက သင္႐ုံ သင္ေပးနိုင္တာ ..”
“ေအာ္ …ဆရာမ ..သားက သူ႔အခန္ၚထဲမွာ ဆရာမကို ေမၽွာ္ေနတယ္ ႂကြားရေအာင္တဲ့…”
“ဟုတ္ ..က်မ အခုပဲ ဝင္ေတာ့မွာပါ..”
“ဆရာမေရ..နားညီးဖို႔သာျပင္ထားလိုက္ေတာ့ သားက သူ စာေမးပြဲဘယ္လိုေျဖေၾကာင္း အစ အဆုံး ေျပာပါလိမ္မယ္…ဒီကေလးက ကေလးစိတ္မကုန္ေသးဘူး ဆရာမရဲ့”
ကလ်ာ ေခါင္းေလးသာၿငိမ္ျပရင္း အင္း ..နားညီးမွာမဟုတ္ဘူး…ေသးေပါက္ခ်ိန္သာ မရမွာ…ခိခိ.. ကိုယ္အေတြးႏွင့္ ကိုယ္ ျပဳံးလိုက္မိသည္။ကေလးစိတ္မကုန္တာေတာ့ မွန္လိမ္မယ္ လူကိုေတြ႕တာနဲ႔ နို႔စို႔ခ်င္ေနတဲ့သူ..ဟု စိတ္ထဲမွ ျပန္ေျပာရင္း ေအာင္ခန႔္ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေအာင္ခန႔္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကလ်ာ ထိုင္မထိုင္ရေသး။ ေအာင္ခန႔္မွ…
“ဟဲ..ဟဲ..အမ Report Card ေတြ႕ၿပီးၿပီမဟုတ္လား ..”
“႐ူး…တိုးတိုးေျပာပါ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရယ္ ..မင္းအေမၾကားသြာအုံးမယ္..”
“ဒါဆို ဆုေပးမယ္ေပါ့..ဟီး….”
“လူဆိုးေလးေနာ္…”
ဟု ေျပာေနတုန္းပင္ရွိေသးသည္ ေအာင္ခန႔္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကလ်ာ့နားကို ေရာက္လာၿပီး ကုတ္အက်ီ ကႋဳ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ မိေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားေသာ ကလ်ာ့အားၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ေပ်ာ္သြားသည္။ အဖုတ္ေမြးေတြက အရင္ကလို ခပ္က်ဲက်ဲ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေျပာင္ေျပာင္ေလးႏွင့္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည္။ ဂြဆုံတြင္ အဖုတ္ကြဲရာေလးမွ အပ ဘာမွ မရွိ။ ေအာင္ခန႔္ ဒူးေထာက္ၿပီး ကလ်ာ့ေၿခ တဖက္ကို ပုခုံးေပၚတင္ကာ အဖုတ္ေလးကို လွမ္းနမ္းလို္က္သည္။ အရင္ကလို ေစာက္နံ့ သိပ္မရေတာ့ ေမႊးေနသည္ဟုပင္ထင္ရသည္။ ကလ်ာတေယာက္ နံရံကို မွီရင္း ေစာေစာက အႏွီုက္ခံထားရသည့္ အရွိန္ႏွင့္ အခု ေအာင္ခန႔္ ယက္ၿပီး ေစာက္စိကို စုတ္ေပးေနေသာ အရွိန္ေရာၿပီး ဖီးတတ္ကာ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းကို ကိုင္လိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းကပ္ထားမိသည္။ ေအာင္ခန႔္အထင္ ကလ်ာ ေစာက္ရည္မ်ား ယခင္ကထက္ပိုမ်ားေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ ေပါင္မွာလဲ ေစာက္ရည္ စီေၾကာင္း လက္ ၂ လုံးခန႔္ အရွည္ စီးေၾကာင္းတခု…ေအာင္ခန႔္ ယက္ေနရာမွ မေနနိုင္ေေတာ့ပဲ ႐ုတ္တရတ္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း လီးႀကီးကို ကလ်ာ့ အဖုတ္ထဲ ေဆာင့္ၿပီးထိုးထည့္လိုက္သည္။
အားးးးး……….
အသံအနည္းငယ္က်ယ္သြားသည္..
“အမ ကလဲ မေအာ္နဲေလ အေမက ဟိုဘက္အခန္းမွာတင္ကို..”
ဟု ေအာက္သံႏွင့္ေျပာင္းရင္း ေအာင္ခန႔္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ကလ်ာ..ပါစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္..
အု…အု…အု..
မတ္တပ္အလိုးခံရေသာေၾကာင့္ အဖုတ္၏အတြင္းသားတို႔က ေနရာမက် ေအာင္ခန႔္လီးႀကီးက အဖုတ္ နံရံကို ေဆာင့္ကာ တလစပ္ ထိုးေညႇာင့္ေနေလသည္။ ၂ရက္မၽွ စုထားေသာ အားတို႔ေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ ေဆာင့္ခ်က္တို႔က ၾကမ္းသည္ ။ နို႔သီးေခါင္းကို စုတ္သည့္အားႏွင့္ နို႔တဖက္ကို ညႇစ္ေနသည့္ အားကလဲ သန္လွသည္…ကလ်ာတေယာက္ မတ္တပ္ အလိုးမခံဖူးသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဖုတ္လွိုင္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ လီး၏ အဝင္အထြက္ တို႔ေၾကာင့္ မၾကာမီပင္ တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာေပါင္းစုံတို႔ တုန္ခါၿပီး ၿပီးဆုံးျခင္းျဖစ္ေသာ ကာမ အထြဥ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားေလေတာ့သည္။ အဖုတ္၏ ရႈံ႔မႈ ပြမႈ ႏွင့္ အတူ ေအာင္ခန႔္ လီးကို အဖုတ္ႂကြတ္သားတို႔ႏွင့္ လီးကို သေရပင္စီးထားသလို ညစ္ျခင္းကို ေအာင္ခန႔္ ခံစားရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကလ်ာ ၿပီးသြားမွန္း ေအာင္ခန႔္ သိလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ အရွိန္ေလၽွာ့ၿပီး ကလ်ာကို နံရံအား လက္ႏွင့္ ေထာက္ရင္း အဖုတ္တြင္ လီးကို အသာေတ့ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။ ကလ်ာတေယာက္ ၿပီးသြားေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ အဖုတ္အဝမွာ ခပ္က်ပ္က်ပ္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ ၏လီးက္ု အတင္းဆြဲညႇစ္ထားသလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ အရမ္းေကာင္းေသာ အရသာမ်ိဳး…ကလ်ာကေတာ့ လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ရင္း ေအာင္ခန႔္ လီးဒဏ္ကို ႀကိတ္ခံရေတာ့သည္။ ေအာင္ခန႔္ သိပ္ၾကာၾကာ မလိုးနိုင္ေတာ့ပဲ အဖုတ္ထဲသို႔ လေရမ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လေရထြက္လာေသာ္လဲ ေအာင္ခန႔္ လီးက က်မသြား ကလ်ာ အဖုတ္ဝတြင္ တစ္စို႔စို႔ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
“ခဏဖယ္ဦးကြာ…အထဲမွာ တစ္စို႔စို႔ႀကီးနဲ႔ ပူေတာင္ေနၿပီ..”
“အမကလဲ ခုမွ ၁ ခါရွိေသးတယ္…”
“က်မ ေရေလးေတာ့ ေသာက္ပါရေစဦးေနာ္…အေမာဆို႔ၿပီး အသက္ပါသြားလို႔ ..ေက်ာ္မေကာင္းၾကား မေကာင္းျဖစ္ေနဦးမယ္”
ေရေသာက္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာတို႔ မီးကုန္ ယမ္းကုန္ ပုံစံေပါင္းစုံ လိုးၾကေလသည္။ ထိုေန႔က ကလ်ာလဲ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပင္က်န္သည္။ တခန္းလုံး သုတ္ရည္ ႏွင့္ အဖုတ္ရည္တို႔က ေနရာ အႏွံ့ တစ္႐ူးစ တို႔ကလဲ ေဖြးလို႔ ေအာင္ခန႔္ လီးက မေထာင္နိုင္ေတာ့ေအာင္ ႀကိမ္းေနေလၿပီ။ ကလ်ာအဖုတ္မွာလဲ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရေလာက္သည္။ ေသြးစ အနဲငယ္ႏွင့္ အရည္ၾကည္တို႔က အဖုတ္မွ ေပါင္ သို႔ပင္ စီးက်ေနေလၿပီျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္း (၁၂)

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ လိုးႀကီးၿပီးသည့္ ေန႔မွ စၿပီး ၁ ပတ္ေလာက္ ကလ်ာ နားလိုက္ရသည္။ အဖုတ္ထဲမွာလဲ ႀကိမ္းေနသည္က တေၾကာင္းပါသည္။ ထို႔ထက္ဆိုးတာက ကလ်ာတေယာက္ရာသီေသြး ရပ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အရင္ကလို ေအာင္ခန႔္ ဆီ စာသင္သြားလၽွင္ လိင္ကိစၥ စိတ္မပါေတာ့..။အရင္ကလို အကိုင္မခံ အႏွိုက္မခံေတာ့ ။ တလေက်ာ္လာေတာ့ ကလ်ာ ကိုယ္ကိုကိုယ္ မလုံေတာ့ ဆီးစစ္ေခ်ာင္းေလး ဝယ္ၿပီး စစ္ၾကည္လိုက္သည္။ လိုင္းေလး ၂ တတ္လာသည္။ ကလ်ာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေလၿပီ။ မိမိသင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားအား မည္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ယူရမလဲ…။
“ဒါဆို ဆရာမေလးက သားကို မသင္ေပးနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ အန္တီ ..က်မ လက္ထပ္ေတာ့မွာမို႔ပါ..”
“ေအး..ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြယ္….သားကေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ…”
“သူက ေတာ္ၿပီးသားပါ အန္တီ ဒီအတိုင္းဆက္က်ိဳးစားရင္ ေအာင္မွာပါ အန္တီ..”
“ေအးပါကြယ္…သာကို ႏုတ္ဆက္သြားအုံးေလ..”
“မႏုတ္ဆက္ေတာ့ပါဘူး အန္တီရယ္…က်မ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥနဲ႔ သြားရဦးမွာမို႔ပါ..”
“ေအး..ေအး…”
ေအာင္ခန႔္ အကုန္ၾကားသည္။ သို႔ေသာ္ ကလ်ာ ဘာလို႔ စာဆက္မသင္ေတာ့လဲေတာ့ မသိ။ သူနဲ႔ ဟိုေန႔က ေနတာ နဲနဲလြန္သြားလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္…ငါ့ကို စိတ္ကုန္သြားတာလား….။ျပတင္းေပါက္မွ ကလ်ာ ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္းသာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ေအာ္ အကုန္တတ္ေအာင္ သင္ေပးသြားတဲ့ ဆရာမေလး ကလ်ာ……။
_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
စားဖိုမႈးႀကီးရယ္ ကလ်ာရယ္ ေဒၚမာလာရယ္ ေအာင္ခန႔္ရယ္ အလြတ္သေဘာ အလုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္း ေသာက္ရင္းစားရင္းႏွင့္ အခ်ိန္ မွာ သန္ေခါင္ယံသို႔ပင္ေရာက္လာေလၿပီ။ကလ်ာကေတာ့ သိပ္မမူးေသးေပမဲ့ ေဒၚမာလာကေတာ့ အေတာ့္ကို မူးေနေလၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာ တို႔ ေဒၚမာလာကို တြဲရင္း ကားေပၚတင္ရသည္။ ကလ်ာကို တခ်က္ျပဳံးျပရင္း ေအာင္ခန႔္ ကားေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ ကားေမာင္းလာရင္း ခဏၾကာေတာ့ ေဒၚကလ်ာ အမူးလြန္ၿပီး ကားထဲတြင္ အန္ေတာ့သည္..။ ေအာင္ခန႔္ ကားကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းရင္း ..အိမ္သို႔ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚကလ်ာ အန္ဖတ္မ်ားႏွင့္ ေပပြလို႔…ပါးစပ္ကလဲ ပလုံးပေထြးႏွင့္ ..ေျပာေနေသးသည္။ ေအာင္ခန႔္ တြဲရင္း အိပ္ယာေပၚတင္ေပးလိုက္သည္..။ဒီအတိုင္းထားလို႔ေတာ့ မျဖစ္ ..အန္ထားတာေတြနဲ႔ဆိုရင္ အေအးပတ္ေတာ့မည္…ေတာ္ေတာ္လဲ နံေနၿပီ..စကပ္ေရာ အက်ီ ပၤါ လဲေပးရေတာ့မည့္ ကိန္းစိုက္ေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ အရက္ ထည့္ၿပီးေရခဲေရ ႏွင့္ ေသာက္ခ်ကာ ရဲေဆးတင္လိုက္သည္။ ေဒၚမာလာကေတာ့ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ အသြယ္ ပ်က္ေနေလၿပီ…ေအာင္ခန႔္ ဘာလုပ္မွာလဲဟု သူကိုယ္သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမးေနမိသည္။
ေဒၚမာလာ့ အခန္းထဲ ေအာင္ခန႔္ ေနာက္တႀကိမ္ဝင္လိုက္သည္။ ေပၚအက်ီ ခၤၽြတ္ရန္ပင္ ေအာင္ခန႔္ လက္ေတြတုန္ေနသည္။ အခု အခ်ိန္ဆို အိမ္ေဖာ္ေတြက အိပ္ေနၿပီ..။ေခါင္းစြပ္အက်ီ ကႋဳ ေအာင္ခန႔္ အသာပင့္လိုက္သည္။ ဗိုက္သား ေဖြးေဖြးတို႔က နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီ ..အဆီပိုဆိုလို႔မရွိ ပန္းျမတ္ထက္ပင္ လွေနေသာ ဗိုက္သား အထိအေတြ႕ကလဲ ႏူးညံ့လွသည္။ ေအာင္ခန႔္ ေခၽြးေတြစို႔လာသည္။ တခါမွ မလိုးဖူးေသာ ေယာကၤ်ားတေယာက္၏ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳး..။ဆက္ၿပီး အက်ီ ကႋဳ မတင္လိုက္သည္။ ဇာေဘာ္လီနို႔ႏွစ္ေရာင္ေလးက တင္းၿပီးလုံးေနေသာ နို႔၂လုံးကို မနိုင္မနင္း ထိန္းထားရေလသည္။ ေပၚသို႔ ေမာက္ၿပီး ေစ့တင္းေနေသာ ေၾကာင့္ နို႔ ၂လုံး အလယ္က အေျမာင္းေလးပင္ ထင္ထင္ရွားရွား..။ အေပၚ အက်ီ  ၤခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇာေဘာ္လီမွာပါ စို သေယာင္ေယာင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ဇာေဘာ္လီေပၚကို လက္ေလးႏွင့္ တင္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးက စိုေနေသာ ဇာေဘာ္လီပင္ ေျခာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ စိတ္ကို ျပန္ထိန္းရင္း သိုင္းဖတ္ကာ ေက်ာမွ ေဘာ္လီခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ရင္ဘက္မာမာ ထဲသို႔ ေဒၚမာလာ့ နို႔ ၂ လုံး ျပားဝင္သြားေလသည္။ ေဒၚမာလာ့ အသက္႐ူသည့္ ေလေၾကာင္းက ေအာင္ခန႔္ နားထင္သို႔ တိုးေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ေခၽြးမ်ား သီးေနေအာင္ က်လာသည္။ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီးေသာ ေဘာ္လီကို ဖယ္ရန္ ေအာင္ခန႔္ မဝံမရဲရွိလွသည္။ မခၽြတ္ခင္က အေျမာင္းေလးေပၚေနေသာ နို႔သည္ အခုေတာ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလး…။ ဇာေဘာ္လီေလးကို လက္တုန္တုန္ျဖင့္ ဖယ္လိုက္သည္…ေအာင္ခန႔္ ရင္တခုလုံး ငလၽွင္အျပ္စားလႈပ္သလို တုန္ခါသြားသည္။ ကေလးအေမနို႔သီးေခါင္းဟု ဆိုေသာ္လဲ မဲမေန…အညိဳေရာင္ႏုႏု ႏွင့္ ပန္းေရာင္ ႏုႏု ေရာေထြးထားေသာ အေရာင္မ်ိဳး….လုံးေနေသာ္လဲ ေဘးသို႔တြဲမက် ရင္ဘက္ေပၚတြင္ ပုံမပ်က္ တည္ေနေသာ အေနအထားမ်ိဳး…နို႔လုံးမွာ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား အခ်ိဳ႕ ေသြးေၾကာနီမ်ားက တခ်ိဳ႕…အသားျဖဴသူမို႔ ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ လွေနသည္။ ပက္လက္ အေနအတား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၁၈ ႏွစ္သမီး နို႔ အရြယ္ ေဖာင္းသေယာင္ေယာင္…ဖုသေယာင္ေယာင္..။နို႔သီးေခါင္းေလးက အထဲဝင္ေနေသးသည္။ေအာင္ခန႔္ မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ..လက္၂ ဖက္ျဖင့္ အသာေလး ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ အိစက္ညႇက္ေညာေသာ အထိအေတြ႕ ……နို႔ သီးေခါင္းေလး ကုန္းစုတ္မိေတာ့လဲ….ညိဳႏုႏုေရာင္ေလး ေပ်က္ၿပီး ပန္းေရာင္သန္းလာေသာ နို႔ေလး….။ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို ထပ္ခၽြတ္ဖို႔ အားမရွိေတာ့ ။ လက္တဘက္က နို႔ကိုကိုင္….ပါးစပ္က နို႔စို႔ရင္း က်န္လက္တဘက္က ေျပာင္တင္ၿပီးႀကီးေနေသာ လီးကို အထက္ ေအာက္ေဆာ့ရင္း……ကိုယ္သင္းနံ …ၿပီးေတာ့ ေသြးေၾကာစိမ္းနီတို႔ ျဖန႔္က်က္ထားသည့္ ရင္အုံ…..ၿပီးေတာ့ ေထာင္ၿပီး ဖုဖုေလးျဖစ္ေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္း..ၿပီးေတာ့ ႏူးညံတဲ့ အထိအေတြ႕ ..ၿပီးေတာ့ …ၿပီးေတာ့….ေအာင္ခန႔္ …သုတ္ပူပူတို႔ ေဒၚမာလာဗိုက္သားေဖြးေဖြးေပၚ..အရိန္ႏွင့္ ပန္းထြက္သြားသည့္ အခိုက္အတန္…..။

ေဒၚမာလာ မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းသိလိုက္တာက ေခါင္းကိုင္သည့္ ေဝဒနာျဖစ္ေလသည္။ မေန႔ညက အေသာက္မ်ားသြားတာ ျဖစ္နိုင္သည္။ အက်ီ  ၤၾကည့္ေတာ့ ညဝတ္အက်ီ  ၤ…..ျပန္ေတြးၾကည့္သည္။ ညက ေသာက္တာစားတာ ပဲ မွတ္မိသည္။ ဘယ္လို ဒီေရာက္လာတာလဲ…ဒီအက်ီကေရာ ဘယ္သူလဲေပးတာလဲ…။ဆက္ေတြးေနလဲေပၚမွာ မဟုတ္..ဆက္မေတြးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။ ေရခ်ိးခန္းလိပ္ကာဆြဲကာ ေရခ်ိဳးရန္ ညဝတ္အက်ီ  ၤကို ခၽြတ္လိုက္ရာ ….
အို…..
တကိုယ္လုံး ဘာမွ မရွိေတာ့….မိမိကိုယ္တိုင္ဝတ္လၽွင္ ေဘာ္လီႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီခၽြတ္ေလ့မရွိ… အခုဟာက တကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္း ျဖစ္ေနသည္..ဗိုက္မွာလဲ တခုခု ေပေနသလိုႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ႏုပ္ေခ်းေပေနသလိုလို ပိုက္ဆက္ေကာ္ေပသလိုလို..အသားပတ္သလိုလို…။ျပန္စဥ္းစားၾကည္လၽွင္ ေအာင္ခန႔္ ႏွင့္ ျပန္လာရမည္…ကလ်ာက လဲေပးတာလဲ ျဖစ္နိုင္သည္။ သို႔ေသာ္….။ မွန္ထဲတြင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္…နို႔သီးေခါင္း တဖက္ ျပန္ေရာင္သန္းေနသည္။ စိတ္ေၾကာင့္ထင္တာပဲဟု ထင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလုံ… ပိပိေလးကို ကိုင္ၾကည့္သည္…နာတာမ်ိဳး မရွိေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခား ေစာက္ရည္ မ်ား ထြက္ေနသည္….။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလုံေသာ္လဲ ေအးျမသည့္ ေရပန္း၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ လန္းသြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး အက်ီ လၤဲကာ မနက္စာ စားရန္ထြက္ခဲ့သည္။

အခန္း (၁၃)

“ေအးသန္း လာအုံး..”
“ဟုတ္ ေျပာပါ ႀကီးႀကီး..”
“ငါ ညက ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကို နင္သိလား…”
“မသိလိုက္ဘူးရွင့္…”
“ႏွင္းပြင့္ေလးေရာ…ေဒၚႏု ေရာ နင္ အိပ္တဲ့ အခ်ိန္ အိပ္တာလား..”
“ဟုတ္ဘူး ႀကီးႀကီး သူတို႔က အရင္အိပ္တာပါ..က်မ က ေနာက္ဆုံးအိပ္တာပါ..”
မာလာတေယာက္ အိမ္ေဖာ္ေတြ ေမးၿပီး အနဲငယ္ေတာ့ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ဒါဆို ညက…ညက… အဝတ္လဲေပးတာ..ကလ်ာပဲေနမွာပါေလ..ဖုန္းဆက္ၾကည့္အုံးမွ…။
“အေမ..နိုးၿပီလား က်ေနာ္ အလုပ္သြားေတာ့မလို႔…”
မာလာ့မ်က္ႏွာ ေရေႏြးပူနဲ႔ ပက္ခံရသလို ပူကနဲျဖစ္သြားသည္။သို႔ေသာ္ မျဖစ္နိုင္ဘူးဟု စိတ္တင္းကာ မူမပ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“ေအး…ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအုံးေနာ္..”
ေအာင္ခန႔္ လက္ျပရင္းထြက္သြားေလသည္။ မာလာလဲ လက္ျပန္ျပရင္း…မဟုတ္ေသးပါဘူးဟုေတြးကာ.. လက္ျပန္႐ုတ္လိုက္သည္..။အရင္ကဆို ေအး…ေအး..ဟုသာ ေျပာမိေသာ္လဲ အခု ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဟု ပါစပ္က လြတ္ကနဲ ထြက္သြားေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပဳံးၿပီး လက္ျပန္ျပမိေသးသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိေတာ့ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကလ်ာဆီေတာ့ ဖုန္းဆက္ၾကည့္မွပါဟု အေတြးေပါက္လိုက္သည္။
“ဟယ္လို ..ကလ်ာလား”
“အင္း ေျပာေလ မမာလာ..”
“ညက ဒို႔ သိပ္မူးသြားလို႔ မႏုတ္ဆက္လိုက္ရလို႔..”
“ရပါတယ္ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲဟာ..”
“ဒါနဲ႔ ညက ကလ်ာ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ျဖစ္လဲ..”
“ညက တို႔လဲမူးေနလို႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္တယ္ ၁၂ ေလာက္ထင္တာပဲ..”
“ကလ်ာ အခု ဘယ္မွာလဲ…”
“မမာလာတို႔ဆိုင္မွာေရာက္ေနၿပီေလ…စားဖိုေဆာင္နဲနဲ စစ္ရေအာင္”
“ဒီေန႔ေတာ့ ဒို႔မလာေတာ့ဘူးေနာ္…..”
“ဟုတ္ရတယ္ မမာလာ…”
ဟုဆိုကာ ဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။ မာလာတေယာက္ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုယ္ဟာ့ကိုယ္ မလုံတာလား….ဖီးပဲတတ္လာတာလား..ရင္ပဲခုန္လာတာလား ….ရွက္ပဲရွက္လာတာလား မေဝခြဲတတ္ေတာ့….ေသခ်ာတာကေတာ့ ေယာက်ာၤးတေယာက္ထိေတြ႕ခြင့္ ကို အခုအခ်ိန္ လိုခ်င္မိသည္။ တခုခုကို လုပ္ၿပီး ထပ္လုပ္ခ်င္သလို ေယာက်ာၤးတေယာက္နဲ႔ ထိေတြ႕ၿပီး ထပ္ထိေတြ႕ခံခ်င္သလိုမ်ိဳး။ ေခါင္းနဲနဲ ကိုက္သည္ေၾကာင့္ မနက္စာစားၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေဒၚမာလာ ျပန္လွဲေနေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား…
*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာတို႔ အစည္းအေဝးခန္းထဲတြင္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေလသည္။စာရြက္လွန္ၾကည့္ေသာ အသံမွ အပ မည္သည့္အသံမွ မထြက္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ စာရြက္ေတြၾကည့္လိုက္ ကလ်ာ့ကိုၾကည့္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနသည္။ ကလ်ာကေတာ့ စာရြက္ကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ေအာ္ ကလ်ာ…ကလ်ာ..အရင္က ဖ်က္လတ္ၿပီး ဆက္စီက်ေသာ အလွအပကိုပိုင္ဆိုင္ၿပီး အခုေတာ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ့ က်က္သေရနဲ႔ အလွတို႔ ပိုင္ဆိုင္ေနပါလား ဟု ေအာင္ခန႔္ေတြးရင္းျပဳံးလိုက္မိသည္။ ေအာင္ခန႔္ျပဳံးေနခ်ိန္ ကလ်ာအၾကည့္ႏွင့္ ဆုံသြားေလသည္။
“မင္း အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ေသးဘူးပဲကြ”
“ဗ်ာ….ဟို..ဟို…”ေအာင္ခန႔္ သူခိုးလူမိသလို ေယာင္အအ ႏွင့္
“မင္းရဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အက်င့္လဲ က်န္ေနေသးတာကိုး..”
“ဟုတ္တယ္ အမ က်ေနာ္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေအာင္ အမ လုပ္သြားခဲ့တာေလ ..”
“မင္းဘာေျပာတယ္….ေအးပါ…မင္းမသိတာေတြကမ်ားခဲ့တာကိုး..”
ကလ်ာ ေျပာရင္းမ်က္ရည္ေလးဝဲလာသည္။
“က်ေနာ္ အကုန္သိတယ္..က်ေနာ့္ကို လိုသုံး အစားထိုးခဲ့တာေတြ အကုန္သိတယ္…အမက က်ေနာ့္ကို အမ ခ်စ္သူေနရာမွာ အစားထိုးၿပီး …….ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ေနာ့္ကိုပစ္သြားခဲ့တာေလ…”
“ဘာ!!!!!…..မင္း…မင္း..ေစာ္ကားလြန္းေနၿပီေနာ္…မင္းေၾကာင့္ ငါ့ ဘဝ ေျပာင္းလဲခဲ့တာ မင္းဘာသိလဲ…”
“ေဆာတီးပါ အမ…က်ေနာ့္လြန္သြားတယ္….က်ေနာ္ မသိတဲ့အေၾကာင္းေတြ သိခြင့္ရမလားဟင္”
“ေအး..မင္းသိပ္သိခ်င္ရင္ ေျပာျပရမွာေပါ့ကြာ…”
ဟုဆိုကာ ကလ်ာ က်ေနေသာ မ်က္ရည္ကို သုတ္ရင္း…….။ကလ်ာတေယာက္ ခ်စ္သူႏွင့္လဲ အဆင္မေၿပ ဒီၾကားထဲ မိမိသင္ေသာေက်ာင္းသားႏွင့္ ဗိုက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ….ကိုယ္ကိုကိုယ္ သက္ေသဖို႔သာရွိေတာ့သည္။ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ကန္ေဘာင္သို႔ တေယာက္တည္းေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။ကန္ေဘာင္တြင္ ထိုင္လိုက္သည္က ည အခ်ိန္မေတာ္သို႔ပင္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ကန္ေဘာင္က ျပန္လာေတာ့ ည ၁၁ နာရီသို႔ပင္ ထိုးေတာ့မည္။ကလ်ာေနေသာ လမ္းက လူေျခပ်က္သည္။ထိုစဥ္ အသက္ႀကီးပိုင္း လူႀကီးတဦး လမ္းတြင္ လဲေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကလ်ာအေနနဲ႔ ထို လူႀကီးကို ေဆး႐ုံပို႔ေပးလိုက္သည္။ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ရင္က်ပ္ေသာ ေရာဂါရွိေသာေၾကာင့္ အသက္ရႈရန္ခက္ခဲေသာ ေရာဂါဟု သိရသည္။ ထို လူႀကီး ျပန္သတိရလာေတာ့ ကလ်ာ့ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ခ်စ္မိသြားသည္။ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာကာ..ေဆး႐ုံကို လာခိုင္းသည္။ ထိုလူႀကီး၏ သမီးမ်ားက မေက်နပ္ၾကေပ။ မေက်နပ္သည့္ အေလ်ၽွာက္…ေဆး႐ုံေလွကားမွ တြန္းခံရသည္။ ကလ်ာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ ဗိုက္ထဲကကေလးကေတာ့ လူေလာကတြင္မရွိေတာ့…
ေျပာလက္စစကားကိုရပ္လိုက္ရင္း ဝီစကီျပင္းျပင္းတခြက္ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ဆက္ၿပီး
“ေအး..အခုလဲ ငါက အဲဒီအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္သာသာပဲ…”ဟု ဆိုကာ မ်က္ရည္ သုတ္လိုက္သည္။
“က်ေနာ္ တကယ္ မသိလိုက္လို႔ပါ မရယ္..က်ေနာ္ မ ကို လိုက္ရွာပါေသးတယ္…ရွာမေတြ႕ခဲဘူး မ ေတာ္ေတာ္ အပုန္းေကာင္းရယ္..”
“ပုန္းတာ မဟုတ္ဘူးေအာင္ခန႔္ မင္းကို စိတ္နာလို႔….မုန္းလို႔..”
“မ မုန္းလဲ က်ေနာ္ မကို အခုထိ တမ္းတေနတုန္းပဲ…”
ေအာင္ခန႔္ ထိုင္ရာမွ ထၿပီး ကလၽွာ့ကို တင္းတင္း ဖက္လိုက္ေလသည္။
“ငါ မင္းကို သိပ္မုန္းတယ္…သိပ္မုန္းတယ္…”ဟု ဆိုေသာ္လဲ ေအာင္ခန႔္ရင္ခြင္ထဲ ႏွစ္ဝင္ေနေသာ ကလ်ာတေယာက္ ႐ုန္းကန္ျခင္း မျပဳပဲ…ရွိုက္ႀကီးတငင္သာ ငိုေနေတာ့သည္။

အခန္း (၁၄)

ေအာင္ခန႔္ တေယာက္ ကလ်ာ့ကို ေထြးပိုက္ရင္းငုတ္အၾကည့္ ကလ်ာက မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ေမာ့ အၾကည့္ ..အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ အနမ္းမိုးမ်ားရြာမိေတာ့ေလသည္။ အရင္တုန္းကလို ႏုတ္ခမ္းတစုံက ေႏြးေထြးေနဆဲ..ဆယ္ေက်ာ္သက္မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ေအာင္ခန႔္ ရင္ခြင္ကလဲ က်ယ္ျပန႔္ခိုင္မာေနၿပီ…အသက္ ၃၅ ဝန္းက်င္ ကလ်ာ့ အလွကလဲ ရင့္က်က္ေနၿပီ..အေတြ႕အၾကဳံအရ ေအာင္ခန႔္ အထိအေတြ႕က ႏူးညံ့ေနၿပီ…ကလ်ာ့ မီနီစကပ္ေပၚသို႔ ေအာင္ခန႔္ လက္ ႏွစ္ဖက္ ညႇင္သာစြာ လႈပ္ရွားေနၿပီ။ ႏုတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္နမ္းေနရာမွ ပါးစပ္မ်ား ပြင့္လာၿပီး လၽွာခ်င္း ပြတ္သပ္ေနေလၿပီ။အခ်စ္ဒီဂရီတို႔ ဒီေရအလား တဆင့္ထက္တဆင့္ ျမင့္တတ္ေနေလၿပီ။ အခ်စ္ႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ လူ ႏွစ္ေယာက္အဖို႔ ကာမ ရမၼက္က မိုးထိျမင့္တတ္ေနၿပီ။ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို ပြတ္ရင္း လွန္တင္လိုက္သည္။ ဇာပြင့္ အနားႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးက နိမ့္ဆင္းရင္း ဒူေထာက္လိုက္သည္။ အေမြးအမၽွင္ အနံအသက္ကင္းလွေသာ အက္ေၾကာင္းေလး ေပၚသို႔ လၽွာဖ်ားေလး ထည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာတေယာက္ ဓါတ္လိုက္သလို တကိုယ္လုံး တုန္းတတ္သြားသည္။ မတ္တပ္ပင္ မရပ္နိုင္ေတာ့ပဲ ထိုင္ခုံ ေပၚသို႔ ဖင္ ေလး တင္ၿပီး ကားလိုက္မိသည္။ ေပါင္ ႏွစ္လုံးကားေသာ္လဲ ျပဲမေနပဲ စိစိေလးျဖစ္ေနေသာ ပိပိ ေလးကို ေအာင္ခန႔္ လက္ကေလးႏွင့္ အသာ ျဖဲရင္း..ေစာက္စိရွိေသာ ေနရာသို႔ လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔လိုက္သည္ ..ကလ်ာတေယာက္ တုန္တတ္သည္အထိ အရသာရွိလွသည္။
ေဒါက္..ေဒါက္…
“ဒီမွာ အမဲသားကင္ထားတာ ရပါၿပီ သုံးသပ္ၾကည့္ပါဦး “
႐ုတ္တရက္ စာဖိုမႉးႀကီး ဝင္လာေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ ေပါင္ ၂ ဖက္ ေစ့လိုက္သည္ ။သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းက ခံေနေသာေၾကာင့္ စိမရ။ ေအာင္ခန႔္ စားပြဲေအာက္တြင္ အသာေလးေနရသည္။
“ေအာ္…ေအး ထားခဲ့ေလ..အမ ျမည္းလိုက္ဦးမယ္ လိုအပ္တာေျပာတာေပါ့..”
“ဟုတ္ အမဲသားက သိပ္မလတ္သလို ျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မလတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ သံပုရာသီး ညႇစ္ၿပီးေတာ့ “
“အ..”
ကလ်ာပါးစပ္မွ အ..ဟု ထြက္သြားေလသည္ ။မထြက္ပဲလဲ မေနနိုင္ ေအာက္မွ ေအာင္ခန႔္ ေပါင္ အနဲငယ္ဟၿပီး လက္ခလယ္ႏွင့္ ထိုးထည့္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
“ဗ်ာ…”စာဖိုမႉးႀကီးမွ အေမး
“ေအးလို႔ ေျပာတာ…အင္း..ဆက္ေျပာ..အင္..အင္း”
ညီးသံမွန္းမသိ အင္း ေျပာမွန္းမသိ..ေအာင္ခန႔္ကလဲေအာက္မွာေနၿပီး လက္ခလယ္ကို အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ ေနေပမဲ့ ခိုးၿပီး ဖီးတတ္ရေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ့အေနနဲ႔ အေတြ႕ အၾကဳံအသစ္ပင္….စားဖိုမႉးႀကီးကလဲ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမပ်က္…ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေသးစိတ္ကို ရွင္းျပေနေသးသည္။ ေအာက္က ေအာင္ခန႔္ကလဲ သြင္းထားေသာ လက္ခလယ္၏ ထိပ္ပိုင္းကို ေကြးၿပီး ေစာက္ေခါင္း နံရံ ကို ကလိေနေသာေၾကာင့္ ကလ်ာတေယာက္ ၿပီးခ်င္သလိုလို ပင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ပိပိကို လက္ႏွင့္ အသြင္း အထြက္ မ်ားေသာေၾကာင့္ ပိပိရည္မ်ားႏွင့္ ေခ်ာေမြ႕လာေလသည္။ ကလ်ာကလဲ ေစာက္ဖုတ္ႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ညႇစ္ထားေသာ္လဲ ညႇစ္ေလေလ ဖီးတတ္ေလေလ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ စားဖိုမႉးႀကီးက ေျပာဆိုၿပီး ထြက္သြားေတာ့မွ…
“မင္း အခုခ်ိန္ထိ ဆိုးေနတုန္းပဲ ေအာင္ခန႔္ရယ္…”
“မ ကို အရသာ သစ္ေလး ေပးခ်င္လို႔ပါ..”
ေျပာရင္းႏွင့္ စားပြဲေအာက္မွ ထြက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီ ခၽြတ္လိုက္ရာ ေအာင္ခန႔္ လီးႀကီး ေငါက္ခနဲ ထြက္လာေလသည္။
“အို…မင္းဟာႀကီးက ပိုႀကီးလာသလိုပဲ….”
“ႀကီးမွာေပါ့ မ ရယ္ ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ…”
“ေၾကာက္ေတာင္လာၿပီ…ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ..ကြဲသြားလိမ့္မယ္..”
ေျပာေနရင္းပင္ စားပြဲေပၚတြင္ ကလ်ာ ကိုယ္ တဝွက္ ဆြဲေမွာက္လိုက္သည္။ ျပဴထြက္ေနေသာ ပိပိ ႏုတ္ခမ္းသား ၂ ခုက ေဖာင္းထြက္ေနေလၿပီ…စိေနေသာ ႏုတ္ခမ္းသား မ်ား အရည္မ်ားႏွင့္ ေျပာင္တင္းေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ကြဲေနေသာ အေျမာင္းေလး တေလၽွာက္ လီးႏွင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။ ပြတ္လိုက္သည့္ လီးက ပိပိ ႏုတ္ခမ္းသားအေသးႏွင့္ အစိကို ခလုပ္တိုက္သျဖင့္ ကလ်ာ ဖင္ေလး ေကာ့လာေလၿပီ…အေပါက္ဟု ထင္ေသာ ေနရာသို႔ ေအာင္ခန႔္ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ေခ်ာ္ၿပီး ေစာက္စိကို ထိုးမိေလသည္။
“အို…ဟင့္ …ဟင့္…အခုထိ အေပါက္အလန္း မတည့္ေသးဘူးကြာ….”
အားမလို အားမရသံႏွင့္ ကလ်ာေျပာေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာပဲ ပိပိကို အသာေတ့ၿပီး စထိုးထည့္လိုက္သည္။
“အား…..အီး….မရဘူးထင္တယ္….”
ေအာင္ခန႔္ လီး၏ အဖ်ားပိုင္းကြမ္းသီးေခါင္းေနရာထိပင္ ထည့္ရေသးသည္….ပိပိက ေတာ္ေတာ္ပင္ က်ဥ္းေနသည္ဟု ခံစားရသည္..ေအာင္ခန႔္ လီးကို ဒီအတိုင္းထားၿပီး ကလ်ာ့ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္ ထိုမွတဆင့္ အေရွ႕ဘက္ ကို လက္ေလ်ာကာ နို႔ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္….အက်ီ ေပၤၚမွာ ပင္ ကိုင္ရလို႔လားမသိ နို႔ေတြက တင္းတင္းရင္းရင္းပင္ရွိေသး၏..
“မ …မလုပ္ရတာၾကာၿပီထင္တယ္…အပ်ိဳေလး အတိုင္းပဲ..”
“အင္း….ဟုတ္တယ္…”
“မ အမ်ိဳးသားက မလုပ္ဘူးလား…”
“သူက အသက္ႀကီးၿပီ မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ…”
“ဒါဆို မ အလုပ္မခံရတာ ၾကာၿပီေပါ့”
“ အင္း ၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ..”
“က်ေနာ့္ ဟာနဲ႔ ဆို ဘယ္သူ ပိုႀကီးလဲ..”
“သူဟာက ေသး…..အ….အ…အား…”
ေအာင္ခန႔္ စကားေျပာေနရင္း ႐ုတ္တရက္ တဆုံး ေစာင့္ ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ လီးတခုလုံး လက္ႏွင့္ ဆုတ္ကိုင္ထားသလိုမ်ိဳး ပိပိ အတြင္းသားႂကြက္သားတို႔ ဆြဲညႇစ္ ခံရေတာ့သည္။
“နာသြားလား မ ..”
“နာတယ္ ..မလႈပ္နဲ႔ဦးကြာ..”
မလႈပ္နဲ႔ဦးသာ ေျပာေနတာ ဖင္က လႈပ္ၿပီး ေကာက္တတ္ေနၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ လီးကို တျဖည္းျဖည္း ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ပိပိ ႏုတ္ခမ္းသား တို႔က ေဖာင္းၿပီး ကပ္ပါလာသည္။ ျပန္ထိုးထည့္လိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဖာင္ေနေသာ အသားတို႔ ျပန္ႏွစ္ဝင္သြားျပန္သည္။ ညီးသံ သဲသဲ ေလး ထြက္ကာ သူမ ဖီးတတ္ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသလိုပင္..။အခ်က္ ၅၀ ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ လီးတြင္ ေစာက္ရည္ ျဖဴျဖဴတို႔ ကပ္ပါလာေလၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္ရတာ အားမရေတာ့ပဲ….ေျခတဘက္ စားပဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ပိပိ ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးတေယာက္ႏြားနို႔ေသာက္ၿပီး မလိုင္ဖက္တို႔ ပါးစပ္တြင္ ကပ္ေနသလို ပိပိ ႏုတ္ခမ္းသားတြင္ ပိပိနံသင္းသင္း ေစာက္ရည္တို႔ အဝိုင္းလိုက္ ကပ္ေနေတာ့သည္။အခ်ိန္ၾကာၾကာပင္ မေဆာင့္လိုက္ရပဲ ေအာင္ခန႔္တေယာက္ လရည္မ်ား ကလ်ာ၏ သားအိမ္ဝသို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္း ထိမွန္သြားၿပီ မဟုတ္ပါလား။

အခန္း (၁၅)

“ ခ်စ္လို႔ေတာင္ မဝေသးဘူးကြာ..”
“အို..ေအာင္ခန႔္ေနာ္…ေနာက္မွေပါ့လို႔ ဘယ္မွ ထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူးကြ..”
“ဒါဆို မနက္ျဖန္ ည ထပ္ဆုံခ်င္တယ္ကြာ…”
“မင္းကလဲ ..အခု ခ်ိန္ထိ ဇြတ္ႀကီးပါလား…”
ေအာင္ခန႔္ ေဘာငး္ဘီဝတ္ေနရင္း စကားေျပာေနတာ ျဖစ္သည္။ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီးေတာ့ ကလ်ာ ေအာက္ခံဇာေဘာင္းဘီေလး ေကာက္နမ္းလိုက္သည္။
“အို..ညစ္ပတ္ႀကီးကိုကြာ…”
“မညစ္ပတ္ပါဘူး မရဲ့ အခုမွ မရဲ့ ပိပိနံေလး ျပန္ခံစားေနတာပါ…”
“ေပးကြာ ..ဝတ္ရေအာင္…”
“က်ေနာ့္ကို အမွတ္တရေပးပါလားဟင္…”
“က်မ ဖင္ေျပာင္နဲ႔ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့…”
“ဟား…ဟား..ျပန္ေပါ့ မရဲ့ ဘယ္သူသိတာက်ေနတာပဲ…”
………………………..ေျပာဆို အခ်စ္တင္ေႏွာေနၾကတာကို အျပင္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးသံေၾကာင့္ မၾကားတာလား ။တရွဲရွဲေၾကာ္ေနေသာ စားဖိုေဆာင္ သံေၾကာင့္ မၾကားရတာလား မခြဲတတ္ေတာေပ။

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*

ညေနခင္း၏ အေမွာင္က ပိတ္ပိတ္ေမွာင္ေနေသာ္လဲ အခန္းငယ္ တခုထဲ၏ အလင္းကေတာ့ လူ၂ ဦးအတြက္ေတာ့ အလင္းေရာင္ လုံေလာက္ေနသည္။ သူခိုးမီး သို႔မဟုတ္ ညအိပ္မီး ျပာျပာ စိမ္းစိမ္း ဝါဝါ တို႔က ဟိုနား တကြက္ ဒီနာ တကြက္ ထြန္းလင္းေတာက္ပလို ေနေပသည္။ ထို အခန္းငယ္ထဲတြင္ ဝီစကီ အဖုံးဖြင့္ တလုံး ၊ ေသာက္လက္စ အရက္ ခြက္ ၂ ခြက္…ေရခဲ ပန္းကန္ႏွင့္ ေရခဲတို႔က ေအးျမလို႔ …အဲကြန္းေလမွ အေအးဆုံးေသာ ေလမ်ား တဝူးဝူး မႈတ္ထုတ္လို႔….သို႔ေသာ္ အဝတ္နကၳိ လူ ၂ ဦးကေတာ့ မေအးနိုင္…. .သူရမၼက္ေဇာႏွင့္ သူတို႔…

ထိုအခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လမ္းမီးလုံးတို႔က ပတၱျမား တို႔ စီထားသလို အမဲေရာင္ရင့္ရင့္ ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္ ေျပးေနေသာ အျပာႏုႏု ကားေလးေပၚက ဖြင့္ထားေသာ FM လိုင္းတခု …စီးကရက္ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းကို ညႇပ္ထားေသာ လက္သည္းနီ အစိမး္ႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ေသးသြယ္ေသာ လက္တစုံ ကားတံခါးဝမွာထုတ္…အေတြးေပါင္းစုံႏွင့္ ေဒၚမာလာ…
ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ စကားမေျပာျဖစ္တာလဲ ၁ ပတ္..။ထူးထူးျခားျခား တတ္တတ္ႂကြႂကြ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သည့္ ဒီ ၁ ပတ္။ ညည သီခ်င္သံ ေအးေအး ေလတခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျမဴးျမဴး ေတာ္ေတာ္ထူးတဲ့ ဒီ ၁ပတ္။ သူငယ္ခ်င္း ခပ္ရင္းရင္း ဖုန္းပင္ မဆက္ ဒီ ၁ပတ္။ ဆက္ဆံေရးေတြ ခပ္ေအးေအး ရာသီလဲ ေအးတဲ့ ဒီ ၁ပတ္။ဒီ ၁ ပတ္ အေၾကာင္းဆက္လို႔ ေတြးလာတဲ့ ေဒၚမာလာ….

ဝီစကီအရွိန္ေၾကာင့္လား ရမၼက္ အပူေၾကာင့္လား မသိ..ႏွာေခါင္းမွ ေလပူတို႔ တစ္ဦး၏ ပါးကို တဦး မႈတ္ထုတ္ေနသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ပတ္လက္အေနအထား ကလ်ာ…ေျခေထာက္ ၂ ဖက္က မိုးေပၚေထာင္လို႔ တစ္တစ္တူး ပုံစံဆိုလား ဘာလား ကလ်ာ မသိ။ ေအာင္ခန႔္လီးက ကလ်ာ့ ပိပိ ေဖာင္းေဖာင္းတြင္ ထိုးလၽွက္သား…။ေအာင္ခန႔္ ဒီလိုရက္မ်ိဳးမရွိခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီ…တိတိက်က်ေျပာရရင္ သမီးေလး အသက္အတိုင္း ….လာမဲ့ ရက္ပိုင္အတြင္း သမီးေလး ၂ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ ကလ်ာပိပိထဲ ျပည့္သိပ္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ ေအာင္ခန႔္လီးႀကီးကလဲ အရင္ကထက္ႀကီးလာတာလဲပါမည္။အဝင္အထြက္တိုင္း ပိပိ အတြင္းသားမ်ားမွ ဆြဲညႇစ္စုတ္ယူထားသည္။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ညိမ့္ညိမ့္ေညာင္းေညာင္း လိုးေနျခင္းပင္။ ေရငတ္လာရင္ ဝီစကီေလးေမာ့လိုက္ အရသာခံၿပီ ေဆာင့္လိုက္ မူးလာေတာ့ မၿပီးနိုင္။ ကလ်ာ့ေစာက္ေခါင္းမ်ားပင္ ပြတ္တိုက္မႈတို႔ေၾကာင့္ ပူေနေလၿပီ။ ေစာက္ရည္တို႔က စားပြဲေပၚတြင္ ဟို တကြတ္ ဒီတကြတ္…။ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ၿပီးခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိေသးေပ..တညလုံး ဇိမ္ခံလိုးမည္ဟု ႀကံစည္ထားေလသည္။ ကလ်ာကေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ေနေလသည္။ အစြန္းစြန္ဆုံး ပိပိတို႔က အရည္ပင္ မထြက္နိုင္ေတာ့ ..ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ပင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ကလ်ာ ပိပိ နာလွၿပီျဖစ္သျဖင့္ ပိပိ အဝႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ဂ်ယ္ ထည့္ရန္ ေအာင္ခန႔္အားေျပာရေလေတာ့သည္။
“ေမာင္..ကလ်ာ မခံနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ…ၿပီးလိုက္ေတာ့ေနာ္..”
“မ ကလဲကြာ ဒီမွာ ဝေတာင္ မဝေသးဘူး”
“မဝေသးလဲ ခဏေတာ့ နားပါဦး ေမာင္ရယ္…အထဲမွာက်ိမ္းစပ္ေနၿပီ…”
“နားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခဏပဲရမယ္ေနာ္…တညလုံး ေနမွာ..ဒီညေတာ့..”
“အင္းပါ ..ဒီမွာ ဘာမွ မထြက္နိုင္ေတာ့လို႔ ..အကူအရည္ေလးသုံးရေတာ့မယ္..”
“လာ..မ…က်ေနာ္..ထည့္ေပးမယ္ေလ..”
“အို..ေမာင္ေနာ္…မကဲနဲ႔”
မကဲနဲ႔ဟု ပါးစပ္ကသာေျပာေနတာ…စားပြဲေပၚတြင္ ေပါင္ကားထားၿပီးေနၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ ဂ်ယ္ဗူးထဲမွ ခပ္ျပစ္ျပစ္ ၾကည္ၾကည္ အရည္တို႔ လက္ဖဝါးႏွင့္ လက္ခလယ္ထိပ္တို႔တြင္တင္ၿပီး ပိပိ အဝကို က်န္လက္တဘက္ႏွင့္ ျဖဲၿပီး ဂ်ယ္ပါေသာ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ဝင္သြားေသာ လက္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ကလ်ာ တေယာက္ ေခါင္းေမာ့တတ္သြားေလသည္။ လက္ဖေနာင့္ကို ေစာက္စိကို ဖိၿပီး ပြတ္လိုက္ေသာအခါ ကလ်ာတေယာက္ အရွင္လက္လက္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားသည္။
ထိုစဥ္………………………..

အခန္း (၁၆)

ေဒၚမာလာတေယာက္ မိမိဆိုင္သို႔ အေျခအေန တခုခု သိလိုသိညား ဝင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ည အိပ္မီးမ်ားသာ လင္းေနၿပီး ဆိုင္တံခါးလဲ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားေလသည္။ တံခါးတြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္းအတြင္းလူ မရွိ တိတ္ဆိတ္လို႔….မီးဖိုခန္းသြားၾကည့္သည္..အိုးခြက္တို႔က သူေနရာႏွင့္သူ..။ထူးဆန္းေနတာက တံခါး ေသာ့မခတ္ရေသးတာရယ္..ညအိပ္မီးပြင့္ေနတာရယ္……။႐ုတ္တရတ္ဆိုသလို နားေနခန္းသို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့..
နားေနခန္းတည္ေဆာက္ပုံက ေန႔ခင္းပိုင္းဆို အတြင္းသို႔ ေဖာက္ၿပီး မျမင္ရေသာ မွန္ အမ်ိဳးအစား..။ည ဘက္ဆိုရင္ ေျပာင္းျပန္ အခန္းထဲမွ အျပင္သို႔ ျပန္မျမင္ရေပ..။သိုပေသာ္ အျပင္က ၾကည့္ရင္ ေတာ့ထင္ထင္ရွားရွား..။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထင္ရွားသလဲဆိုရင္ ကလ်ာ အဝတ္မဲ့ ခႏၵာကိုယ္ ကားထားေသာ ေပါင္….ေအာင္ခန႔္ရဲ့ တုတ္ခိုင္လွေသာ အေခ်ာင္းႀကီး..။စည္းခ်က္ညီတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္….ဖီးအျပည့္နဲ႔ ကလ်ာ့မ်က္ႏွာ…ၿပီးေတာ့ ေမာ့ေသာက္ေနတဲ့ ဝီစကီ…။ေဒၚမာလာ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ပင္ မနာလိုတာလား၊ မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတာလားမသိ..။အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သားမက္…ေဒါသႏွင့္ရမၼက္က လြန္ဆြဲေနေလသည္။ ၾကည့္ပဲေနရမလား …လွည့္ထြက္သြားရမလား..ေဝခြဲမရ။ ဒီထက္ဆိုးလာတာက ကလ်ာက စားပြဲတြင္ ေပါင္ကားၿပီး ေအာင္ခန႔္က ဗူးတဗူးထဲမွ တခုခုကို ထုတ္ကာ..ကလ်ာ ဟိုဟာထဲ ထိုးကလိေနတဲ့ ျမင္ကြင္း…။
ေဒၚမာလာတေယာက္ သူတို႔ကိုေက်ာေပးၿပီး စာပြဲတလုံးတြင္ ထိုင္လိုက္သည္..ၿပီးေတာ့ မိမိ ဖုန္းကို ထုတ္ကာ ကလ်ာ့ထံဖုန္းေခၚလိုက္သည္…
တူ…..တူ…..တူ…..
“ဟလို….”
တဖက္မွ ကလ်ာ့ ထူးသံကို ၾကားရသည္။ ကလ်ာ့ အသံက ေမာဟိုက္လၽွက္..။
“အခု ဘယ္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္း..”
တုန္ေနေသာ အသံကို ထိန္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
“ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္မွာကြ….လာမလို႔လား သူငယ္ခ်င္း”
“မလာေတာ့ပါဘူး ဆိုင္မွာရွိရင္ ငါ ဆိုင္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာမလို႔….”
“ဟင္……”
စာပြဲခင္း ျဖဴျဖဴ ပတ္ၿပီး ကလ်ာ တံခါးေလး ဟၾကည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာ့ ေနာက္က ေအာင္ခန႔္ကလဲ ေပါင္ၾကားထဲလက္ေလးအုပ္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ…။
*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_
“အျဖစ္ကေတာ့ ဒါပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္…”
“ေအာ္…ဒါဆို နင္တို႔က အရင္ကတည္းက ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းေတြ ဆိုပါေတာ့…မင္းလဲ သိပ္ ပိရိတယ္ ေအာင္ခန႔္…”
ေအာင္ခန႔္ ဘာစကားမွ ဝင္မေျပာ ၿငိမ္ၿငိမ္သာ ထိုင္ၿပီးေခါင္းငုံထားသည္။ေဒၚမာလာမွ ဆက္ၿပီး
“ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္…တေယာက္က လင္ငယ္ေန ေနာက္တေယာက္က ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္…”
“ငါ…မွားသြားပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္…”
“ငါ့ကို သူငယ္ခ်င္းလို႔ မေခၚနဲ႔…..နင္လို လူကို သူငယ္ခ်င္းေတာ္ရမွာ ရွက္တယ္..ေအာင္ခန႔္ မင္းလဲ သူနဲ႔ လိုက္သြား…ငါ့ဆိုင္ကို မနက္ျဖန္ ႏြားနို႔နဲ႔ အကုန္ေဆးခ်ျပစ္မယ္..”
ေဒၚမာလာ ေျပာရင္း ေဒါသထြက္လာသည္ ။ထိုစဥ္…
တီ…တီ..တီ…
ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းျမည္ေလသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္က ေခၚေသာ ဖုန္း….။ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။
“ဟလို…”
“…………”
“ဘာ….သမီးေလး ေပ်ာက္သြားလို႔..ဟုတ္လား…”
ေအာင္ခန႔္ မ်က္ႏွာ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သြားေလသည္။ေဒၚမာလာ ေဒါသမွ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္မိသည္…။
“ေျမးေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ ဟုတ္လား…..”
“ဟုတ္…အေမ…”
“ဘာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနတာလဲ ရွာရမွာေပါ့….”
“ဟုတ္….”
ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ေဒၚမာလာ အလၽွင္ စလို ထြက္သြားေလသည္။ သမီးေဇာ ..ေျမးေဇာတို႔က ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ၏ သံေယာဇဥ္ေလာာက္ အေရးမႀကီး…ကလ်ာတေယာက္ ေငးေငး ငိုင္ငိုင္ႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ ေက်ာကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ေနမိပါေတာ့သည္။
“အိမ္ယာနိုးေတာ့ ဘြားဘြား..ေဖေဖ..ဆိုၿပီး အတင္းဂ်ီက်တယ္ ရွာေပးလို႔လဲ ေျပာတယ္…က်မ တိုက္ဖို႔ သြားခပ္ေနတုန္း ေပ်ာက္သြားတာ..”
“ဘယ္မွာ ရွာၿပီးၿပီလဲ..ကေလးတေယာက္ေတာင္ နိုင္ေအာင္မထိန္းနိုင္ဘူးလား ခင္ဗ်ားတို႔က”
ေအာင္ခန႔္ ေဒါသတႀကီး အိမ္ေဖာ္မ်ားကို ဆူေလသည္။ ေဒၚမာလာကလဲ..
“ကေလးေပ်ာက္တာ လိုက္မရွာပဲနဲ႔ ဖုန္းဆက္ရတယ္လို႔ ငါ့ေျမး တခုခုျဖစ္ရင္ နင္တို႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေတြးထား…”

အခန္း (၁၇)

“Happy Birthday  မီးမီးေလး…Happy Birthday မီးမီးေလးးးးးး…..Happy Birthday to You”
သမီးေလး ပန္းျမတ္နဒီေလးရဲ့ ၂ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ပြဲေလးပင္။ အခု အခ်ိန္ ေအာင္ခန႔္ ျပဳံးနိုင္ၿပီ…ေဒၚမာလာလဲ ေပ်ာ္နိုင္ၿပီ….လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေလာက္က သမီးေလး ေပ်ာက္သြားေတာ့ရခဲ့တဲ့ ေသာကနဲ႔ သင္ခန္းစာ..။ပန္းျမတ္နဒီေလးက အိမ္ရွိေရကူကန္ေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ကာ ဘြားဘြား..ေဖေဖ ႏွင့္ ေအာ္ေနေသာ အသံ။ ထိုညက ေအာင္ခန႔္ ႏွင့္ ေဒၚမာလာ ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အသည္းအသန္ ငိုေႂကြးေသာ ပန္းျမတ္နဒီ..။ဘာပဲေျပာေျပာ…လူသား၂ ဦး မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနေသာ သမီးေလး။ ထိုညက ေဒၚမာလာႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ သမီးေလး ခလယ္ထားၿပီး အိပ္လိုက္ၾကသည္။ အလုပ္ကိစၥ အခ်စ္ကိစၥ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥထက္ သမီးေလး ပန္းျမတ္နဒီေဘးတြင္ သူတို႔ ၂ဦး အခ်ိန္ကုန္ေစခဲ့သည္..။ကလ်ာတေယာက္ကေတာ့ ျပသနာျဖစ္ၿပီး ေနာက္တေန႔ကစၿပီး ဖုန္းအဆက္အသြယ္မရေတာ့။ေနာက္ဆုံးၾကားရေသာ  သတင္းအရ သူမ၏ေမြးရပ္ေျမသို႔ ျပန္သြားသည္ဟုပင္။
သမီးေလး ၏ ေဘးတြင္ သမီးေလး အိပ္သည့္ အထိ ေစာင့္ေပးရင္း ေအာင္ခန႔္ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ေအာင္ခန႔္ နိုးလို႔ နာရီၾကည့္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီပဲရွိေသးသည္။ ေဒၚမာလာကိုၾကည့္ေတာ့ မရွိ..။သူ႔ အခန္းသူ ျပန္အိပ္ေနသည္ဟုပင္ ေအာင္ခန႔္ေတြးရင္း…ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ေတာ့သည္။ေအာက္ထပ္အေရာက္…
“သား..ေအာင္ခန႔္ လာ အတူတူ ေသာက္ရေအာင္..”
အာေလးလၽွာေလးျဖင့္ ေဒၚမာလာ အေတာ္ပင္ မူးေနေလၿပီ။
“အေမ …”
ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ စကားမေျပာျဖစ္တာ ျပသနာ ျဖစ္ၿပီ ကတည္းကပင္..
“လာပါကြာ အတူေသာက္ရေအာင္….သူစိမ္းေတြမွ မဟုတ္ပဲ..”
“အေမ ေသာက္တာမ်ားေနၿပီထင္တယ္…”
“မ်ားမ်ားေသာက္မွ အထီးက်န္တာ မ်ားမ်ား သက္သာတာကြ”
“အေမ လာ..သားတြဲပို႔ေပးမယ္…”
“မလိုပါဘူး….မင္းေလးက သူစိမ္းဆန္တဲ့စကားေတြသိပ္ေျပာပဲ….ငါ့ဘက္ကို ဘယ္သူမွ မၾကည့္ဘူး…ငါ့မွာ…အာကိုးစရာကိုမရွိဘူး…”
ေအာင္ခန႔္ ေဒၚမာလာကိုတြဲေခၚရင္း အခန္းထဲ ရွိ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္…။ကပိုကယိုျဖစ္ေနေသာ အေပၚအက်ီတို႔က ရင္းသားဝင္းဝင္းတို႔ကို လွစ္ျပေနသလိုပင္။ ေအာင္ခန႔္ စိတ္ရိုင္းမ်ားဝင္လာသည္။ ညအိပ္ ဂါဝန္ ပါးပါးကို လွန္ရန္ ဂါဝန္ေအာက္နားကို လက္ႏွင့္ ကိုင္ ကာ တျဖည္းျဖည္း မတင္လိုက္သည္။ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ယွက္ေနေသာ ေျခသလုံး ျဖဴျဖဴတို႔က ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနျပန္သည္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး..သူ႔သမီးကို ငါယူထားတာ ငါက သူသားမက္ပဲ..တကယ္ဆို အေမပဲေပါ့…ဟု ေတြးလာေသာ္လဲ အေၾကာပ်က္သည့္ အေရးအေၾကာင္းေလးပင္မရွိေသာ ေပါင္တံသြယ္သြယ္က ဂါဝန္ကို ဆက္လွန္ရန္ တြန္းအား တခုနယ္…။ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေရာင္ေလးက ေပါင္ေဖြးေဖြး ၂ ခုၾကား ႏွစ္ဝင္ေနၿပီ…ဇာအနားကြပ္ထားေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့..ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အေပၚမွ ပိပိ ရွိရာ ေနရာကို မွန္းၿပီး နမ္းလိုက္ေလသည္။ အနံအသက္ ခပ္သင္းသင္….၄င္းသည္ကား ေသးနံ့လဲ မဟုတ္…အမ်ားေျပာသလို ဒညႇင္းသီနံ့လံ မဟုတ္…ငံျပာရည္နံလဲ မဟုတ္….ပုရိသတို႔ လီးေတာင္ေစေသာ အနံမ်ိဳးပင္…။မာလာ တေယာက္ လႈပ္လာသည္။ ေအာင္ခန႔္က အေျခအေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမာလာတေယာက္နိုးေနေလၿပီ…။ေအာက္ခံဇာေဘာင္းဘီ အနီေလးကို အသာဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ လိပ္ၿပီး ပါလာေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို နမ္းလိုက္ရင္း ေအာင္ခန႔္ ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီ ကို ခၽြတ္ကာ လီးကို အျပင္ထုတ္ရင္း သုံး ေလး ငါး ခ်က္ေလာက္ထုလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေဒၚမာလာေပါင္ကို အနဲငယ္ကားရင္း လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေစာက္စိကို ကစားလိုက္သည္။ အစပိုင္း ခ်ဥ္သလို လို ရွိေသာ္လဲ ေနာက္ပိုင္း ငံျပၿပ ဘက္သို႔ဦးတည္လာသည္။ မာလာလက္ ၂ဘက္က ေအာင္ခန႔္ေခါင္းကို ႐ုတ္တရက္ ကိုင္မိသြားေလသည္။ ခါးလဲ ေကာ့မိသြားေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ စုတ္ေနရာမွ ေခါင္းကို အသာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္..
“ဆက္လုပ္ေလ..”
မာလာ့ထံမွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းၾကားရလို႔ ေအာင္ခန႔္ ဆက္စုတ္ရင္း ေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္းတတ္ကာ..အက်ီ  ၤကိုေလ်ာ့လိုက္ရင္း ေဘာ္လီ အနီေအာက္က လုံးၿပီး တင္းေနေသာ နို႔ကို ပါးစပ္ႏွင့္ အျပည့္ ငုံလိုက္သည္။ ၿပီးမွ လ်ာထိပ္ႏွင့္ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ေအာင္ခန႔္ လူခ်င္း အသာခြာရင္း ေခါင္းရင္းဘက္သို႔ တတ္လိုက္သည္။
“တို႔ကို ျပန္ မစုတ္ေပးခ်င္ဘူးလားဟင္..”
မာလာတေယာက္ ေဆးမိထားေသာ လူတေယာက္လို ေခါင္းေလး အသာေရႊ႕ၿပီး ေအာင္ခန႔္လီးကို ပါးစပ္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။လီး၏ ကြမ္းသီးေခါင္း ပတ္ခ်ာလည္ကို လၽွာဖ်ားႏွင့္သပ္ရင္း..တျဖည္းျဖည္း အေပၚသို႔ တတ္လိုက္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ နို႔ကို စုတ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘယ္လိုမွ မခံနိုင္ေတာ့ပဲ မာ့လာ့ကို တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ပက္လပ္ကေလးျဖစ္သြားေသာ မာလာ့ကို ေအာင္ခန႔္ အေပၚမွ ေနၿပီး နို႔ ကို စုတ္လိုက္သည္။ ကားသြားေသာ ေပါင္ႏွင့္ ေကာ့တတ္သြားေသာ ခါးတို႔ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ထိုးထည့္လိုက္ေသာ ေအာင္ခန႔္လီးႀကီး..။တရစ္ခ်င္း ဝင္သြားေသာ လီး၏ အရသာ၊ မႈတ္ထားေသာ ပါးစပ္ အရသာတို႔ေၾကာင့္ မာလာ တခ်ီၿပီးသြားေလသည္။ေအာင္ခန႔္ လီး ဝင္ဝင္ခ်င္း ခပ္က်ပက်ပ္ျဖစ္ေနေသာ မာလာ့ပိပိကို တလစပ္ လိုးေလသည္….မာလာတေယာက္ ေအာင္ခန႔္ ဖင္ကို ဆြဲထားၿပီး လီးႏွင့္ ပိပိတို႔ အတင္း လိုက္ပူးကပ္လိုက္သည္….အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေဝးကြာေနေသာ မာလာ့ အဖို႔ ေအာင့္ခန႔္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္ တခ်ီၿပီးဆုံးသြားေစသည္။ ေအာင္ခန႔္က မာလာၿပီးသြားမွန္းသိေတာ့..တင္းတင္း ျပန္ဖတ္ၿပီး အနမ္းမိုးရြာသြင္းလိုက္ေလသည္။
မၿပီးေသးေသာ ေအာင္ခန႔္ကို မာလာသိတာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ရွိရာကို ေက်ာေပးရင္း မာလာ ခါးေလးေကာ့ေပးသည္။ ေအာင္ခန႔္ အေနာက္မွေနၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ထိုးသြင္းရာတြင္ အေပါက္မတည့္ပဲ ေစာက္စိကို ထိုးမိေလသည္။  မာလာတေယာက္ တြန္သြားေလသည္။ ေနာက္တခ်က္မွာေတာ့ တန္းေနေအာင္ဝင္သြားေလသည္။ နို႔ကို ကိုင္ၿပီး အေနာက္မွ အားကုန္ေဆာင္ေလသည္။ တခ်က္တခ်က္ သားအိမ္ေခါင္းကို ထိမိတာေၾကာင့္ မာလာတေယာက္ ေအာင့္ ေအာင့္သြားေသာ ေဝတနာ ကို ခံစားရေလသည္။ ထိုးခ်က္ ေဆာင့္ခ်က္ ဆြဲခ်က္တို႔ ျပင္းထန္လာၿပီး မာလာ့ သာအိမ္ထဲသို႔ သုတ္ပိုးမ်ား အရွိန္ႏွင့္ ဝင္သြားသည့္အျပင္ ပိပိ အျပင္ဘက္သို႔ပင္..စီးက်ေနေလေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား..။

အခန္း(၁၈)
ေနေရာင္ျခည္က ျဖာဆင္းလာေလၿပီ။ ေလႏုေအးေအးကလဲ ျပတင္းေပါက္ဆီမွ တိုးဝင္လာေလၿပီ။ ေက်းငွက္တို႔၏ သီခ်င္းသံတို႔က ေအာင္ခန႔္ကို နိုးေနသေယာင္ေယာင္…..။
မာလာ့အိပ္ယာထက္တြင္…ငုတ္တုပ္ထိုင္ရင္း ညက ျဖစ္ကိုရွက္ေနမိသည္။ ဘယ္လိုရွင္းရမလဲ ..ေဒၚမာလာကေရာသူ႔အေပၚ  ဘယ္လို တုန္ျပန္မလဲ…ေတြးကာ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ့ေလသည္။ေဒၚမာလာ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ မုန္ ၂ ခ်ပ္ ကို မီးကင္ေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္တေယာက္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ စားပြဲတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။
မာလာမွ မီးကင္စက္မွ ထြက္လာေသာ ေပါင္မုန႔္ ၁ ခ်ပ္ကို ေအာင္ခန႔္ေရွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။မ်က္ႏွာကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္..။ေအာင္ခန႔္ ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီ တခ်ိဳင့္ ေမာ့လိုက္သည္။ ေကာ္ဖီခြက္ ျပန္ခ်မည္ အလုပ္….ေပါင္မုန႔္ မီးကင္ေမြးေမြးႏွင့္ ေထာပတ္သုတ္ ကိုင္ထားေသာ လက္တဖက္ ေအာင္ခန႔္ ပါးစပ္နားေရာက္လာသည္။ ေအာင္ခန႔္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ …မာလာ …………………………။

ကၽြန္ေတာ္ ရဲ ့ အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ေလးပါပဲ……….
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးရယ္…က်ေနာ္ ရင္ခုန္ရဆုံး လူရယ္…ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုေလး တခုလို ေနရတာ အရမ္းဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါ….
“အခ်စ္ အခ်စ္..
အသစ္ေတြျဖစ္ေပမဲ့
စြဲလမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ
တစ္ဦးတည္း…”
ကၽြန္ေတာ္ ေလးနက္စြာ မေတြးပဲ..ခ်ေရးလိုက္ေသာ ကာရံမရွိေသာ စာေလး …
စာေလးရဲ့ ေအာက္မွာ ၅ ႏွစ္ သာသာ သမီးေလး ပုံတူ……
၄င္း….၄င္းတို႔ႏွင့္ အတူ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘဝတိုတို..ရယ္ ..မဆုံးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဆီသို႔……မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ စာအုပ္ေလး……။

“ေမာင္ေရ ..စာအုပ္ခ်ည္းပဲၾကည့္မေနနဲ႔ သားေလးလဲ ဂ႐ုစိုက္ဦး”

က်ေနာ့္ကို လွမ္းသတိေပးေနသူကေတာ့ တခ်ိန္က က်ေနာ္ စြမ္းလမ္းခဲ့သူ..တခ်ိန္က က်ေနာ္ မိန္းမအေမ….စည္းကမ္းႀကီးၿပီး စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူ…က်ေနာ္ရဲ့ ယခု ဇနီး …က်ေနာ္ရဲ့ မရိုးနိုင္ မေဟာင္းနိုင္တဲ့ အခ်စ္…………။ မေဟာင္းေသာ အခ်စ္………..။ မေဟာင္းေသာ အခ်စ္…………။

က်ိဳးစားပါဦးမည္
နတ္ဆိုးႀကီး