အၾကံပိုင္တ့ဲ ဖိုးတုတ္

ကိုင္ေတာ့မကိုင္ၾကည့္ဖူးပါ။ ဒါေပမဲ့ မစန္းၾကည္၏ ကားကားစြင့္စြင့္ ရွိလွေသာ တင္ပါးႀကီးေတြက မာတင္းၿပီး ေနမည္ဆိုသည္ကိုကား ဖိုးတုတ္ တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနသည္။ တေန႔တေန႔ ဒီတင္ပါးႀကီးေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး လူပ်ိဳသိုး ဖိုးတုတ္လီးေတာင္ခဲ့ရတာ မနည္းေပ။ ကေလးတစ္ေယာက္ အေမဆိုေပမဲ့ မစန္းၾကည္က တသားေမြး တေသြးလွသည္။ အသားကလည္း ျဖဴေတာ့ လံုးႀကီးေပါက္လွ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။ ၾကည့္ေကာင္းသည္ဆိုၿပီး ဖိုးတုတ္ေျဗာင္က်က် မၾကည့္ရဲေပ။ ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိကို မစန္းၾကည္တို႔ လင္မယားက အမ်ားႀကီး ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ ထားတာ ျဖစ္သည္။ ဖိုးတုတ္တို႔ လက္ပံရြာမွာက မစန္းၾကည္တို႔ လင္မယား… အဲ… သူ႔လင္ဘေအးႏွင့္ မစန္းၾကည္တို႔က ရြာ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ။ စီးပြါးေရး ေျပလည္သည္။ အိမ္ေျခတရာ မေက်ာ္ေသာ သူတို႔ရြာေလးတြင္ လယ္ယာ၊ၿခံ၊ကၽြဲႏွင့္ႏြား တို႔ျဖင့္ အဆင္ေျပသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သံုးဧကေလာက္ရွိေသာ ၿခံႀကီးရွိၿပီး သည္ၿခံထဲမွာပင္ ဘေအးႏွင့္ မစန္းၾကည္ တို႔က ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုး အိမ္ႀကီးေဆာက္၍ ေန႐ုံမွ်မက ၿခံေထာင့္တေနရာတြင္လည္း ဖိုးတုတ္တို႔ သားအမိအတြက္ အခိုင္အခန္႔ ဓနိမိုးတဲေလးေဆာက္၍ ေပးထားေသးသည္။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ဖိုးတုတ္ မစန္းၾကည္ကို ရဲရဲမၾကည့္ဝံ့သည္မွာ မဆန္းေပ။ ဖိုးတုတ္အခုအသက္ ၂၅ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဖိုးတုတ္ ၁၄ ႏွစ္သားတြင္သူ႔အေဖဆံုးၿပီး သူ႔အေမ မုဆိုးမျဖစ္သည္။ ႐ြာတြင္ ဖိုးတုတ္လယ္သူရင္းငွားဘဝျဖင့္ ဝမ္းေရး ေၾကာင္းေနခဲ့ရၿပီး ဖိုးတုတ္ သူရင္းငွားလုပ္ရသည့္ လယ္ကလည္း မစန္းၾကည္၏ မိဘမ်ားလယ္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးတုတ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္တြင္ ဘေအးႏွင့္ မစန္းၾကည္ညားခဲ့ၿပီး သူတို႔ လင္မယား ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေနစရာ တဲေလးရခဲ့႐ုံမွ်မက ကိုဘေအးက သူတို႔သားအမိအတြက္ ဝမ္းစာစပါးထည့္ေပးထားၿပီး တႏွစ္ပတ္လံုး လယ္အလုပ္၊ ၿခံအလုပ္ျဖင့္ အလုပ္မျပတ္ေအာင္ ေပးထားေလေတာ့ ဖိုးတုတ္တို႔သားအမိ အေတာ္ေလး ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ေနႏိုင္လာခဲ့ေပသည္။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ထဲက မစန္းၾကည္ႏွင့္ လက္ပြန္းတႏွီးေနခဲ့ရေသာ ဖုိးတုတ္ တေယာက္ လူကေနေပမဲ့ လီးကမေနေပ။ မစန္းၾကည္ကိုျမင္၍ လီးေတာင္ခဲ့ရေသာ အႀကိမ္အေရအတြက္က မနဲေတာ့ေပ။ အခ်ိန္ကာလ ကလည္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား ၾကာလာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။ မစန္းၾကည္ကို ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္၍ ဂြင္းတုိက္ခဲ့တာလဲ မ်ားလွေပၿပီ။ ျမင္ဖန္ ေတြ႔ဖန္မ်ားလွ်င္ ႐ိုးသည္ဆိုေသာ စကားက ဖုိးတုတ္အတြက္ေတာ့ မမွန္ေပ။ ျမင္ဖန္ေတြ႔ဖန္မ်ားလာေတာ့ ဖုိးတုတ္ မစန္းၾကည္ကို လိုးခ်င္စိတ္က ပို၍ပင္ သည္းထန္လာခဲ့ရေပသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖထြက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာ ေမးခြန္းကိုလည္း ဖိုးတုတ္ ခဏခဏေမးေနမိသည္။

ဒါကေတာ့ “..မစန္းၾကည္ကို ဘယ္လိုရေအာင္ လိုးမလဲ”.. ဆိုတာပင္ ျဖစ္သည္။ ဖိုးတုတ္တြင္ ေကာင္းသည္လို႔ပဲ ေျပာရမလား… မေကာင္းဘူးဟုပင္ ေျပာရမလား မသိသည့္ ညင္တခုရွိသည္။ မသြားနဲ႔ဆိုလွ်င္ သြားသည္။ မလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုလွ်င္ ရေအာင္လုပ္တတ္သည့္ ဖိုးတုတ္၏ ‘ညင္’ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဖုိးတုတ္၏ သည္ညင္ေၾကာင့္ဘဲ ဒီဇာတ္လမ္းေလးေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္ ဆိုပါစို႔….. “ ဖုိးတုတ္ေရ….. ဖုိးတုတ္… ခဏလာအံုး….. ” “ လာၿပီ….. အမ… ေရ…. ” အိမ္ေရွ႕ဖက္မွ ေခၚသံေၾကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖး ႏြားတင္းကုပ္ထဲတြင္ ႏြားစာစင္းေနေသာ ဖိုးတုတ္ အိမ္ဘက္ သို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ဖုိးတုတ္ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ေနေသာ မစန္းၾကည္ကို အဆင္သင့္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ “ အမ…..ဘာခိုင္းမလို႔လဲ….. ” “ ေအာ္…..နင့္ကို..ငါမွာထားမလို႔…..နင္ ညေနက် အဖြားေလးတို႔တဲက ႏြားႏို႔သြားယူရင္….သံေခ်ာင္းတို႔ တဲဖက္က မသြားနဲ႔….အဲဒီဖက္က ပိုေဝးတယ္ သိလား…” “ ဟုတ္ကဲ့….အမ…..” “ ေအး…..အဲဒါဘဲ…..သြားေတာ့……” ဖိုးတုတ္ မစန္းၾကည္ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး အိမ္ေနာက္ဖက္ ႏြားစာစဥ္းရာသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ အဖြားေလးတို႔ တဲမွာ ႏြားမသားက်သျဖင့္ ႏြားႏို႔ရသည္။ ေန႔တိုင္း ႏြားႏို႔ ငွက္ေပ်ာဖူး တပုလင္းကို ဘေအးေသာက္ဖို႔ ဖိုးတုတ္ သြားသြားယူရသည္။

ဖုိးတုတ္ သံေခ်ာင္းတို႔တဲမွ ေန႔တိုင္းျဖတ္၍ သြားေနက်။ ဖုိးတုတ္ စဥ္းစားမိသည္က သံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္မွ သြားလွ်င္ပို၍နီးသည္။ ငါ့ကို အမစန္းၾကည္က ဘာလို႔ပိုေဝးတယ္လို႔ ေျပာရတာလဲဟု ဖိုးတုတ္စဥ္းစား၍မရ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ႔ကိုအမစန္းၾကည္က သံေခ်ာင္းတို႔တဲဖက္က မသြားေစခ်င္တာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ညေနေစာင္းေတာ့ ဖိုးတုတ္ အဖြားေလးတို႔တဲတြင္ ႏြားႏို႔ယူရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သံေခ်ာင္းတို႔တဲကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေသာအခ်ိန္တြင္ မစန္းၾကည္မွာထားတာကို ဖုိးတုတ္သြားၿပီး သတိရ လိုက္ေလသည္။ မစန္းၾကည္ ေျပာထားသည့္အတိုင္း သံေခ်ာင္း၏တဲဖက္မွ မသြားဘဲ ကြင္းထဲကေနပတ္ၿပီး သြားရမလားဟု ဖုိးတုတ္ စဥ္းစားလိုက္ေလသည္။ ဒီမွာတင္ သူ႔ရဲ့ ညဥ္ကေပၚလာသည္။ သံေခ်ာင္းတို႔ တဲရွိရာဖက္သို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ပင္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ သံေခ်ာင္း၏ တဲမေရာက္မွီ ဝါးႏွစ္ျပန္ေလာက္တြင္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္တလံုးေလာက္ ျမင့္ေသာ ေကာက္႐ိုးပံုႀကီး တခုရွိသည္။ ထိုေကာက္႐ိုးပံု အနီးသို႔အေရာက္ သံေခ်ာင္းေျခလွမ္း တံု႔သြားသည္။ မစန္းၾကည္ တစ္ေယာက္ သံေခ်ာင္း၏ တဲထဲသို႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ဝင္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရ၍ျဖစ္သည္။ ဖုိးတုတ္ ေကာက္႐ိုးပံုႀကီးေဘး ေျပးကပ္လိုက္ၿပီးေကာက္႐ိုးပံုႀကီးကို ပတ္ကာ အေျပးအလႊားျဖင့္ သံေခ်ာင္း၏တဲေဘးသို႔ ဝင္၍ကပ္လိုက္သည္။ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဖုိးတုတ္အတြက္ တပန္းသာ သြားေလသည္။ တဲေဘးသို႔ ကပ္မိလွ်င္ကာထား ေသာ ခပ္ႀကဲႀကဲထရံၾကားမွ အထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ လိုက္မိသည္။ ဖုိးတုတ္ မ်က္လံုးေတြ ျပာေဝသြားသည္။

မစန္းၾကည္ က သံေခ်ာင္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္ေနၿပီး မစန္းၾကည္၏ အက်ႌၾကယ္သီး မ်ားအားသံေခ်ာင္းကျဖဳတ္ေပးေနသည္။ သံေခ်ာင္းျဖဳတ္ေပး၍ အက်ႌၾကယ္သီးမ်ား ျပဳတ္အသြား မစန္းၾကည္က သူမအက်ႌကို သူမဘာသာ ခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ အက်ႌကၽြတ္သြားေတာ့ အထဲမွ ေဘာ္လီအက်ႌ တထည္တည္းႏွင့္ မစန္းၾကည္၏ ကိုယ္လံုးက ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနသည္။ ေဘာ္လီအက်ႌထဲမွ ႐ုန္းကန္ထြက္မတတ္ ျဖစ္ေနေသာ ႏို႔အံုသား ေဖြးေဖြးအိအိႀကီးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သံေခ်ာင္း၏ မ်က္ႏွာကို မစန္းၾကည္ ၾကည့္လိုက္ေသာအၾကည့္က ဖိုးတုတ္စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲႀကီး ျဖစ္သြားရေလသည္။ သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္၏ ေဘာ္လီအက်ႌကို မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ အေပၚသို႔လွန္တင္ကာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ဆြဲေဖာ္လိုက္ေလသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္သာ ေမြးဖူးေသးေသာ မစန္းၾကည္၏ ႏို႔ႀကီးေတြက မို႔ေမာက္ေဖါင္းတင္းၿပီး ေကာ့ခၽြန္တက္ေနေလသည္။ သံေခ်ာင္းက ႏို႔အံုတင္းတင္းအိအိႀကီးေတြကို လက္ဖဝါးႏွင့္အုပ္ကာ ပြတ္သပ္ဆုပ္ေခ်ေပးလိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုငံု႔၍ တႁပြတ္ႁပႊတ္ႏွင့္ စို႔ေနေလေတာ့သည္။ ဖုိးတုတ္က အနီးေလးမို႔ အသံေတြပါ ၾကားေနရေလသည္။ မစန္းၾကည္က ေခါင္းႀကီးကို ေနာက္လွန္ေမာ့ ထားၿပီး မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ကာ ခံေနရွာသည္။

သံေခ်ာင္း၏ လက္တဖက္ကလည္း မစန္းၾကည္၏ ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္ထားသည္။ “ အဟင့္…..အဟင့္…..ယားတယ္……” သံေခ်ာင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္သည္မသိ။ မစန္းၾကည္၏ ခါးႀကီးေကာ့၍ တြန္႔လိမ္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ “ ဟို….တေန႔ညက လုပ္ရတာအားမရဘူးကြာ…..ဒီေန႔ေတာ့ အားရေအာင္ လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…..” ႏို႔စို႔တာ အားရသြားသည္ထင္၏။ ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး မစန္းၾကည္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲေပြ႔ကာ ေျပာလိုက္သည္။ မစန္းၾကည္၏ လက္တဖက္ကလည္း သံေခ်ာင္း၏ခါးကို သိုင္းဖက္ထားေလသည္။ “ အဲဒီညက….ဟုိအေကာင္…..ေသခ်င္းဆိုး…..ႏိုးလာလို႔ေပါ့…..” မစန္းၾကည္ လင္ငယ္ေက်နပ္ေအာင္ဘဲ ေျပာတာလား တကယ္စိတ္ပါ၍ ေျပာသလားေတာ့မသိ။ ကိုဘေအး ကို ဒီလိုေျပာသည့္အတြက္ ဖုိးတုတ္ ေဒါသေထာင္းကနဲ ထြက္သြားသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေဒါသကို တခဏအတြင္း ကာမစိတ္က အႏိုင္ယူသြားသည္။ ဒီလိုလိုးတာကို အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးကမလြယ္။ ၿပီးေတာ့ အလိုးခံမည့္သူက သူနဲ႔လက္ပြန္းတတီးေနခဲ့ၿပီး လွေသာေတာင့္ေသာ သူသေဘာက်ေနသည့္ မစန္းၾကည္ ျဖစ္ေနတာ ကေတာ့ တဏွာစိတ္က ပို၍ထလာရေတာ့သည္။

“ အဲဒီညက…..တအားလိုးလို႔ ေကာင္းတယ္ကြာ…မင္းေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားရပါးရ လိုးရေအာင္ အိမ္က ေကာင္မကို မလိုးဘဲ စုထားလိုက္ရတာ….ဟင္း..” “ က်မကလဲ အားရပါးရ ခံမလို႔ဘဲ…. ဟိုအေကာင္ ႏိုးလာေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ… ” “ ေအး….ဟုတ္တယ္… ” “ ဒါေပမဲ့….ေတာ္က…အဲဒီညက…ၿပီးပါတယ္…..က်မကသာ တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး က်န္ရစ္ခဲ့တာ…က်မျဖင့္ တညလံုး အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္ဘူး….အဲဒါနဲ႔….လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည့္ၿပီး…အာသာေျပေအာင္ လုပ္လိုက္ရ တယ္……” “ ေအးပါကြာ…..အဲဒီညက……အေႂကြးဆပ္ခ်င္လို႔…..မင္းကို ဒီေန႔ ခ်ိန္းလိုက္တာပါ…” သံေခ်ာင္းက ပါးစပ္ကလဲေျပာ လက္ကလည္း ထဘီေအာက္ကိုလ်ိဳၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ႏႈိက္ေနပံုရသည္။ “ ေတာ့္……မိန္းမက….က်မနဲ႔ျဖစ္ေနတာ….မရိပ္မိဘူးလား…..” “ ဘယ္လို ရိပ္မိမွာလဲ…ဒီေကာင္မက ငတံုးမဘဲဟာ……” ဖိုးတုတ္ သံေခ်ာင္း၏မိန္းမ ‘ခင္ႏြဲ႔’ ကိုေျပးျမင္ေယာင္မိလိုက္သည္။ ခင္ႏြဲ႔ဆိုတာကလည္း အသားေလးညိဳတာက လြဲလို႔ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က မစန္းၾကည္ႏွင့္ တန္းတူလွသည္။ “ ေစာက္ဖုတ္ထဲ မႏႈိက္နဲ႔ေတာ္…..ေစာက္ေစ့ကို နာနာေလးပြတ္ေပးစမ္းပါ….အဲ…အဲ…ဟုတ္ပီ….နာနာ… အမေလး….အား…ဟင္း…ဟင္း..ပြတ္……ပြတ္….ဟုတ္ပီ…..ရွီး….ကၽြတ္…..ကၽြတ္……..” သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္စကားအတိုင္း ေစာက္ေစ့ကို ပြတ္ေပးလိုက္ပံုရသည္။ မစန္းၾကည္ တကိုယ္လံုး တြန္႔ လိမ္ေကာ့လန္ေနၿပီး တဆတ္ဆတ္ လူးသြားသည္။ သံေခ်ာင္းက သူ႔လက္တဖက္ၿဖင့္ ဖက္ထားေသာ မစန္းၾကည္၏ ကိုယ္လံုးႀကီးကို ေအာက္သို႔လွဲသိပ္လိုက္ၿပီး ေဘးေစာင္းယွဥ္လ်က္ ပါးစပ္က ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို တလွည့္စီ စို႔ေပးရင္း လက္က ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို ဆက္လက္၍ ပြတ္ေပးေနပါသည္။

“ အား….ဟင္း…..အမေလး…..အ…..အား…..ဟင္း…….ရွီး….အ…အား.. တအားေကာင္းတာဘဲ…..ပြတ္….ပြတ္…..နာ….နာ..ေလး….အေစ့ေလးကို… လွိမ့္ၿပီး…..ပြတ္ေပးစမ္းပါ……အမေလး……..” ထဘီကဖံုးထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မျမင္ရေသးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး တကိုယ္လံုး တြန္႔လိမ္ေကာ့ျပန္ေနသည့္အတြက္ ထဘီက ေပါင္ရင္းထိ လန္ၿပီး ေလွ်ာက်သြားသည္။ မစန္းၾကည္၏ ေပါင္တံေဖြးေဖြး တုတ္တုတ္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဖိုးတုတ္ တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေမႊးညႇင္း ေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္ကာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာေတာ့သည္။ မစန္းၾကည္ မ်က္ႏွာတခုလံုး ႐ႈံ႕မဲ့ေနၿပီး ပါးစပ္မွ တကၽြတ္ကၽြတ္ စုပ္သပ္ေနပါသည္။ မစန္းၾကည္၏ လက္ေတြက သံေခ်ာင္း၏လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွ စမ္း၍တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ “ အား……အား…….အမေလး…..ေလး……အား……ရွီး…..လုပ္…လုပ္ေတာ့… ရၿပီ……အား….အင္း……” သည္ေတာ့မွ သံေခ်ာင္းက လွဲအိပ္ေနရာမွ ထထိုင္ကာ မစန္းၾကည္၏ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားကို ဒူးေထာက္၍ ဝင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ပုဆိုးကိုေခါင္းမွ လွန္၍ခၽြတ္လိုက္ၿပီး မစန္းၾကည္၏ ဒူးႏွစ္လံုးကို ပင့္တင္ကာ ရင္ဘတ္ ဆီသို႔ ဖိကပ္လိုက္ေလသည္။ သံေခ်ာင္း၏လီးႀကီးက ေျခာက္လက္မခန္႔ရွည္သည္။ လေခ်ာင္းတခုလံုး အညိဳေရာင္သန္းေနၿပီး ဒစ္ႀကီးက တင္းေျပာင္ၿပဲအာ၍ေနသည္။ ဖုိးတုတ္ၾကည့္ရင္း သံေခ်ာင္း၏လီးႏွင့္ သူ႔လီးကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔လီးက သံေခ်ာင္း၏လီးထက္ အရွည္က လက္သံုးလံုးေလာက္ပိုၿပီး လံုးပတ္က ႏွစ္ဆေလာက္ ပိုႀကီးသည္။ သူ႔ကို ဖုိးတုတ္လို႔ နာမည္ေပးထားတာဘဲ ၾကည့္ေလ။ အခု သူ႔လီးက ပုဆိုးထဲတြင္ ေထာင္မတ္၍ေနသည္။

သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္၏ ထဘီကို ခါးစပ္ထိေရာက္ေအာင္ ပင့္လွန္လိုက္သည့္အတြက္ မို႔အစ္တင္း ေဖါင္းေနေသာ ဆီးခံုေဖြးေဖြး ဝင္းဝင္းႀကီးနွင့္ေစာက္ေမႊးအံုမဲမဲႀကီးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေအာက္ပိုင္းဘက္ ေရာက္ေနသည္မို႔ ျမင္ခြင့္မသာေသးေပ။ သံေခ်ာင္းက သူ႔လီးႀကီးကို လက္မွကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ လီးႀကီးက ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပံုရၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ဘယ္မွ်ႀကီးၿပီး ဘယ္ေလာက္ၿပဲေနမလဲဟု ဖုိးတုတ္ ေတြးမိလိုက္သည္။ မစန္းၾကည္ မွာ သံေခ်ာင္းက သူမေစာက္ေစ့ကို ပြတ္ေပးထားသျဖင့္ မစန္းၾကည္မွာ တဟင္းဟင္း စိတ္ေတြႂကြေနသည္။ မိန္းမေတြအဖို႔ ကာမကိစၥတြင္ ေစာက္ေစ့၏ အေရးပါပံုကို ဖုိးတုတ္ နဂိုကထဲကပင္ သိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ခုလို မစန္းၾကည္တေယာက္ သံေခ်ာင္းကို လင္ငယ္ထား၍ ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ကို ဖုိးတုတ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ မစန္းၾကည္အား ဖုိးတုတ္ မထိရဲ မတို႔ရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည့္ၾကားက အတားအဆီးႀကီးက က်ိဳးပ်က္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည့္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္ခြထားလိုက္ၿပီး ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးပါေတာ့သည္။ “ ဖြတ္…….ဖြတ္……ပလြတ္……ဖြတ္……ဖြတ္……..” တေျဖးေျဖး ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္သြက္လက္လာသည္။ မစန္းၾကည္ကလည္း သံေခ်ာင္း၏ခါးႀကီးကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး သူမဖင္ဆံုထြားထြားႀကီးကို ႂကြကာ ႂကြကာ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံေနေလသည္။

“ ဖြတ္….ပလြတ္……ျဗစ္…..ဖြတ္…..ဇြတ္…….” မစန္းၾကည္၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးသို႔ၿဖဲကားထားၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းက အေပၚသို႔ေထာင္ကာ ေဆာင့္တိုင္း ေဆာင့္တိုင္း ရမ္းခါေနပါသည္။ သံေခ်ာင္းက ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးရင္း သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးကို မစန္းၾကည္၏ ဗိုက္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးဖ်ားေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္၍ သြားႏွင့္ မနာက်င္ေအာင္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ကိုက္ေပးလိုက္ေလသည္။ သည္အေနအထားအရ သံေခ်ာင္းက ေရွ႕သို႔အားျပဳထားေလေတာ့ သူ႔လီးက မစန္းၾကည္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ တဆံုးမဝင္ဘဲ မထိတထိ ပြတ္ေညႇာင့္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနရကာ မစန္းၾကည္မွာ အားမလို အားမရျဖင့္ သူမ၏ ဖင္ဆံုႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေျမႇာက္၍မ်က္လံုးစံုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ကာ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ထိုးေပးေနသည္။ “ ျဗစ္….ပလြတ္….အင္း….ဟင္း…..ပလြတ္….ဖြတ္…..ကၽြတ္…ကၽြတ္…..” က်န္းက်န္းမာမာ သန္သန္စြမ္းစြမ္း ကိုဘေအးလို ေယာက်္ားရွိလ်က္ႏွင့္ ဒီလိုကျမင္းေနသည္မွာ မစန္းၾကည္ ေတာ္ေတာ္တဏွာႀကီးေၾကာင္း ဖုိးတုတ္ ေတြးလိုက္မိသည္။ “ ဖြတ္…..ဖြတ္…..ပလြတ္…..ျဗစ္…..ဖြတ္….အား….အား….အီး..ရွီး..ကၽြတ္…ကၽြတ္……ကၽြတ္…..ေဆာင့္… နာ..နာ..ေဆာင့္….အီး…..” မစန္းၾကည္ စိတ္ေတြထလာၿပီး ေအာက္မွေန၍ အသကုန္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ပင့္ပင့္ၿပီး ျပန္ေဆာင့္ေလေတာ့ရာ သံေခ်ာင္းလည္း ႏို႔စို႔ေနရာမွ ကိုယ့္ကိုျပန္မတ္လိုက္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ “ ဖြတ္…ဖြတ္…..ပလြတ္…..ျဗစ္…..အား…..အား….အမေလး….” သံေခ်ာင္း၏ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ တဲေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ေနရေလသည္။

“ ဖြတ္…ဖြတ္….ပလြတ္….ဇြတ္…..အမေလး….. အား….အား…..” အခ်က္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ သံေခ်င္းတေယာက္ အားကနဲ အားကနဲ ပါးစပ္က အသံထြက္ရင္း မ်က္ႏွာတခုလံုး ရႈံ႕မဲ့၍ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲ တြန္႔တြန္႔သြားပါသည္။ သံေခ်ာင္း ခါးကိုတင္းေနေအာင္ဖက္ထားေသာ မစန္းၾကည္ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေျပက်သြားေတာ့သည္။ သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္၏ ႏို႔အံုႀကီးေပၚသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေမွာက္၍ မွိန္းေနပါသည္။ အေတာ္ၾကာၾကာမွိန္းေနၿပီးမွ သံေခ်ာင္းက ကုန္းထလိုက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီး ကိုဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ လီးႀကီးက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ငိုက္ငိုက္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္ကို ေပြ႔ထူလိုက္သည္။ “ ဘယ္နဲ႔လဲ……ေက်နပ္တယ္မို႔လား……” မစန္းၾကည္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း သူ႔ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ေဘာ္လီအက်ႌကို ျပန္ဆြဲခ်၍ ဖံုးလိုက္ၿပီး အေပၚအက်ႌကိုဝတ္ကာ ၾကယ္သီးေတြ ျပန္တပ္လိုက္သည္။ သံေခ်ာင္းကလည္း သူ႔ပုဆိုးကို ျပန္ဝတ္သည္။ မစန္းၾကည္က ဖင္ေျပာင္ႀကီးႏွင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကားကာ ခါးမွထဘီ ေအာက္နားစကို ဆြဲ၍ေစာက္ပတ္ကို သုတ္သည္။ ဖိုးတုတ္ၾကည့္ခ်င္ေနေသာ မစန္းၾကည္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို တဲ့တဲ့ႀကီးေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူတို႔လိုးတာ ၾကည့္ၿပီး တခ်ိန္လံုး ေတာင္မတ္ေနသည့္ လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္သြားသည္။

ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက နဲတာႀကီး မဟုတ္။ ဒီလိုေစာက္ဖုတ္မ်ိဳးမွ သူ႔လီးႏွင့္ကိုက္ညီမည္ဟု ဖိုးတုတ္ ေတြးလိုက္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးက ျဖဴဝင္းေဖါင္းမို႔ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႀကီးေတြက အညိဳေရာင္သမ္းေနသည္။ မစန္းၾကည္က ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကိုၿဖဲၿပီး သုတ္ေသာအခါတြင္ေတာ့ အတြင္းသားႏုႏုေတြက နီရဲေနၿပီး ေစာက္ရည္ေတြျဖင့္ စိုရႊဲကာ အေရာင္လက္ေနသည္။ ထိပ္မွ ဇီးကင္းေလာက္ရွိေသာ ေစာက္ေစ့မွာ ေထာင္ေနသည္။ ဖိုးတုတ္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပုဆိုးကိုေအာင္မွမတင္ကာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ သူ႔လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ဂြင္းတိုက္ပစ္လိုက္ေတာ့ ခဏအတြင္းမွာပင္ လေရေတြပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေစာက္ရည္မ်ား သုတ္ၿပီးေတာ့ မစန္းၾကည္က ထဘီကို ခါးမွေျဖခ်၍ ျပန္ဝတ္လိုက္သည္။ “ မနက္ျဖန္ လာအံုးမလား….စန္းၾကည္… ” “ ဟင့္အင္း…..သန္ဘက္ခါ ညက်မ် ခါတိုင္းလိုဘဲ ရွင္လာခဲ့…အိမ္ကေကာင္ ၿမိဳ့တက္ၿပီး ေရစုပ္စက္ သြား ဝယ္မလို႔……” “ ဒါဆို ဟန္က်တာေပါ့….” “ သမီးေလးကိုလည္း အေမတို႔အိမ္ကုိ ပုိ႔ထားမယ္…..ဒါမွ ေတာ္နဲ႔က်မ စိတ္ရွိတိုင္း ေပ်ာ္ႏိုင္မွာ….အဲ… တခုေတာ့ရွိတယ္… ရွင္… သန္းေခါင္ေက်ာ္မွလာ… ဒီအခ်ိန္ဆို ဖိုးတုတ္တို႔ သားအမိလည္း အိပ္ေနၿပီ…..သိလား……” နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ ၾကားလိုက္ရေသာ ဖိုးတုတ္ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သံေခ်ာင္းနဲ႔ မစန္းၾကည္ တေယာက္ကို တေယာက္ ေပြ႔ဖက္နမ္းလိုက္ ၾကေလသည္။ ဖိုးတုတ္လည္း သံေခ်ာင္း၏ တဲေဘးမွ ေျခကိုဖြနင္းၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ မစန္းၾကည္ ကိုဘေအးကို ယူခဲ့တာက မိဘမ်ားသေဘာတူ ေပးစား၍ ယူခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

အမွန္ေတာ့ သံေခ်ာင္းက မစန္းၾကည္၏ ရည္းစားဦးသာ ျဖစ္ေလသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုဘေအးႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္မစန္းၾကည္က သံေခ်ာင္းႏွင့္ တိတ္တိတ္ပုန္း ေတြ႔ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ “ အမေရ……အမ……” “ ဟဲ့….ဘာတံုး….ဖိုးတုတ္….” ညေနခင္း ေရခ်ိဳးကာ သနပ္ခါးလိမ္းေနေသာ မစန္းၾကည္က အိမ္ေရွ႕မွ ဖိုးတုတ္၏ အသံၾကား၍ ျပန္ထူး လိုက္ရင္း အိမ္ေရွ႕သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိရာ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာၿပီး သူမထဘီရင္လ်ားျဖင့္ သနပ္ခါးလိမ္းေနရာသို႔ ရဲရဲတင္းတင္း ဖိုးတုတ္ေရာက္လာသည္ ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ မစန္းၾကည္ ထိုင္၍ထဘီရင္လ်ားျဖင့္ သနပ္ခါးလိမ္း ေနရာအနီးသို႔ေရာက္လွ်င္ ဖိုးတုတ္က ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ရဲတင္း၍ အခ်ိဳးေျပာင္းေနေသာ ဖိုးတုတ္ကို မစန္းၾကည္အံ့ၾသေနမိသည္။ “ ဘာ…ေျပာ…မလို႔လဲ…..ဖုိးတုတ္…..” “ က်ေနာ္…..ႏြားႏို႔ သြားယူမလို႔……” ေျပာလဲေျပာ ဖိုးတုတ္၏ မ်က္လံုးက ေရေဆးငါးႀကီးလို ျဖဴေဖြးလွပေနေသာ မစန္းၾကည္ကို ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း စားေတာ့ဝါးေတာ့မတတ္ ၾကည့္ေနသည္။ “ ဒါမ်ား…သြားယူေပါ့ဟယ္….ႏြားႏို႔ေန႔တိုင္း သြားယူေနက်ဘဲဟာ….” “ မဟုတ္ဘူး….အမရ……ဒီေန႔ ကိုသံေခ်ာင္းတို႔ တဲဖက္ကို သြားလို႔ရၿပီလားလို႔….ေမးမလို႔……” မစန္းၾကည္၏ မ်က္ႏွာရဲသြားသည္ကို ဖိုးတုတ္ ေသေသခ်ာခ်ာ အနီးကပ္ေတြ႔လိုက္ရသည္။

“ နင္….သြားခ်င္တဲ့ ဆီကသာ….သြားေခ်…..” မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာႏွင့္ ဖိုးတုတ္က မစန္းၾကည္ကို ၾကည့္ၿပီး ထရပ္လိုက္သည္။ “ ဒါဆိုလဲ သြားေတာ့မယ္ဗ်ာ……” ဖိုးတုတ္ အိမ္ေရွ႕ဘက္သို႔ တလွမ္းခ်င္း လွမ္းထြက္ခဲ့သည္။ ဖိုးတုတ္၏ ထူးျခားေသာ ပံုစံႏွင့္ စကားတို႔က သူမႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႔ အေၾကာင္းမ်ား သိသြားၿပီလားဟု မစန္းၾကည္ ေတြးမိလိုက္သည္။ အိုဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုရမယ္ရ တခုခုလုပ္ရမည္ဟု မစန္းၾကည္ ေတြးလိုက္သည္။ “ ဖိုးတုတ္…..ခဏ…လာအံုး…..” ဖုိးတုတ္ ျပန္လွည့္လာသည္။ အနားေရာက္ေတာ့ “ ထိုင္ပါအံုး ဟ….” ဖိုးတုတ္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ မစန္းၾကည္က စကားဆက္သည္။ “ နင္နဲ႔ငါနဲ႔က ေမာင္ႏွမေတြလိုေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ငါမရွက္ပါဘူးဟာ….” ဖိုးတုတ္က ဘာလဲဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သူမကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ “ တျခားမဟုတ္ပါဘူးဟာ……ဒီမွာ ငါ့ႏို႔သီးကို ဘာေကာင္ကိုက္သြားလဲ မသိဘူး…ၾကည့္ေပးစမ္းပါအံုး……” ေျပာလဲေျပာ မစန္းၾကည္က ထဘီကို ခါးထိျဖည္ခ်လိုက္သည္။ ဆူၿဖိဳးလွေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးႏွစ္လံုး ဝင္းကနဲ ထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ ဖိုးတုတ္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “ ေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ……ဖိုးတုတ္ရ…..” “ ၾကည့္…. ၾကည့္ေနပါတယ္….အမရ……” ဖိုးတုတ္အသံက တုန္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းေတြကလည္း ေျခာက္ေနသည္။

“ ဘာေတြ႔လဲ….ဟ…..” “ ဘာမွမေတြ႔ဘူး….အမ….ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး…အေမ့ကို ေခၚျပၾကည့္ပါလား..” “ ေအာ္….ေအး……ဒါဆို…နင္သြားေတာ့….” ဖိုးတုတ္ ေလးေလးလံလံျဖင့္ မတ္တပ္ထရပ္သည္။ “ ေအာ္…….ဖိုးတုတ္…..” “ ဘာ…ဘာလဲ….အမ…..” မစန္းၾကည္ဘက္သို႔ ဖိုးတုတ္က သမင္လွည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ “ ဟို….အိမ္ေရွ႕က ဘီဒိုေပၚမွာ ငါးရာတန္ တ႐ြက္ရွိတယ္… ယူသြားၿပီး နင္သံုးခ်င္ရာသံုး…ငါမုန္႔ဘိုးေပးတာ….” “ ဟုတ္ကဲ့…အမ…..” ဖိုးတုတ္အိမ္မွ ထြက္သြားေတာ့မွ မစန္းၾကည္ သက္ျပင္းခ်ၿပီး သနပ္ခါး ဆက္လိမ္းျဖစ္ေတာ့သည္။ ဒီည သံေခ်ာင္းႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ညျဖစ္၍ မစန္းၾကည္တေယာက္ အရင္ေန႔မ်ားနဲ႔မတူ သနပ္ခါးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးလိမ္းကာ အလွျပင္ေနမိျခင္းသာ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။ ဖိုးတုတ္ အလာတံုးက ၾကည့္ေတာ့ သံေခ်ာင္းတို႔တဲတြင္ ဘယ္သူမွမရွိ။ အဖြားေလးတို႔တဲမွ အျပန္က်မွ တဲေရွ႕တြင္ သံေခ်ာင္း ထင္းျဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဖိုးတုတ္ လက္ထဲမွ ႏြားနို႔ပုလင္းကို ကိုင္ကာ သံေခ်ာင္း၏ အနီး ထင္းတံုးတခု ေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “ ဖိုးတုတ္… ႏြားႏို႔လာယူတာလား….” “ ဟုတ္တယ္…..ကိုသံေခ်ာင္းရာ…ေန႔ရွိသေရြ႔ ယူေနရတာဘဲ….” “ မစန္းၾကည္တို႔ လင္မယားက မင္းတို႔သားအမိအေပၚ ေကာင္းပါတယ္ကြာ…..” သံေခ်ာင္းက ထင္းတေခ်ာင္းကို သူ႔ေရွ႕သို႔လွမ္းဆြဲရင္း ေျပာလိုက္သည္။

“ အမွန္က က်ဳပ္ ဒီေန႔ႏြားႏို႔ လာယူစရာမလိုဘူးဗ်…. အကိုဘေအးက ၿမိဳ႕တက္မွာ” ေျပာလဲေျပာ သံေခ်ာင္းမ်က္ႏွာကို ဖိုးတုတ္ကလွမ္း၍ အကဲခတ္လိုက္သည္။ ဖိုးတုတ္၏စကားအဆံုး ထင္း ေခ်ာင္းကိုခုတ္ရန္ ရြယ္ထားေသာ ဓားမကို သံေခ်ာင္းက ဆက္၍မခုတ္ေတာ့ဘဲ ေဘးသို႔ခ်လိုက္ကာ ဖိုးတုတ္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္သည္။ “ ႏို႔…. ဘေအးက ၿမိဳ႕မတက္ဘူးလား…. မနက္ကဘဲ ပဲ့ဆိပ္ဆင္းသြားတာ ငါေတြ႔လိုက္ပါတယ္….” “ အဲဒါေပါ့….သူလိုခ်င္တဲ့ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားက ေစ်းတက္ေနလို႔ ေငြမမွီဘူးဆိုၿပီး ျပန္လာတယ္…ေစာေစာကမွ ျပန္ေရာက္လာတာ… လိုတဲ့ေငြ ထပ္ယူၿပီး မနက္မိုးမလင္းမွီ ျပန္သြားမယ္ ေျပာတာဘဲဗ်ာ… ပဲ့ေထာင္ေလးတစ္စီးရွိေတာ့ သြားခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ထသြားလို႔ ရတာေပါ့ဗ်ာ….” “ ဘေအး…ကမနက္ျဖန္က်ေတာ့…စက္ဝယ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္လာမွာလား…” သံေခ်ာင္းက ေကာင္ကာငင္ကာ အေလာတႀကီး ေမးလိုက္သည္။ ၿပံဳးေတာ့မလို ျဖစ္သြားေသာ မ်က္ႏွာအား ဖိုးတုတ္အျမန္ျပင္လိုက္ရသည္။ “ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူးဗ်ာ….ကဲ…သြားမယ္….. ဗ်ာ… မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္….” ေျပာလဲေျပာ ဖိုးတုတ္က ထ၍ျပန္ခဲ့သည္။ သူ႔ကိုေက်ာေပးကာ ထြက္သြားေသာ ဖိုးတုတ္၏ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း သံေခ်ာင္းမွာ ‘ေတာ္ေသးတာေပါ့.’ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ရင္း က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

သံေခ်ာင္းကုိ သန္းေခါင္ေက်ာ္မွလာရန္ ခ်ိန္းထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ ညဦးပိုင္း တေရးရေအာင္ အိပ္ထားမည္ဟုဆံုးျဖတ္ကာ မစန္းၾကည္ ႀကိတ္မွိတ္၍ အိပ္သည္။ အိပ္လို႔ကားမရ။ ဆံုၾကရမည့္အေရး ႀကံဳလာေတာ့မည့္ ကိစၥကို ေမ်ွာ္ေတြး၍ စိတ္ေတြထကာ အိပ္ယာေပၚ လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ မစန္းၾကည္တေယာက္ မၾကာခဏလည္း ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ လက္ထည့္ၿပီး ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးေနမိသည္။ သည္လိုႏွင့္ သန္းေခါင္ၾကက္တြန္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။ မစန္းၾကည္ အိပ္ယာေပၚမွ လူးလဲထလိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္၍ ဖီးသင္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲတြင္က ဘက္ထၳရီမီးေလး ထြန္းထားလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ “ ေဒါက္…ေဒါက္….ေဒါက္….ေဒါက္……” အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို ေခါက္သံ မစန္းၾကည္ ၾကားလိုက္ရသည္။ ၿဗံဳးကနဲ ဝမ္းသာသြားၿပီး ထိုင္ရာမွထရပ္ လိုက္ေသာ္လည္း ေနရာမွ မေ႐ႊ႕ျဖစ္။ မစန္းၾကည္ စဥ္းစားသည္။ ခါတိုင္း သံေခ်ာင္းလာလွ်င္ သူမအိပ္ခန္းေခါင္းရင္းဘက္မွ နံရံကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေခါင္လိုက္သည္။ သူမက သိေၾကာင္း ေခ်ာင္းတခ်က္ေလာက္ ဟက္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးကို သြားဖြင့္ေပးရသည္။ ခုေတာ့ ေခါင္းရင္းတံခါးကို မေခါင္ဘဲ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို ေခါက္လာသည္။ မစန္းၾကည္ ထပ္၍ေခါင္းရႈပ္ခံမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ေနာက္ေဖးသို႔လာကာ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေစာေစာထဲက စိတ္ထဲကလည္း ထေနၿပီမို႔ ဝင္လာသူကို ဆီး၍ ဖက္လိုက္သည့္အခါ ဝင္လာတဲ့သူကလည္း သူမကိုျပန္၍ ဖက္လိုက္သည္။ ေနာက္ေဖးဘက္တြင္က မီးအလင္းေရာင္ကမရွိ။ ၿခံရိပ္ကလည္း ရွိေနေတာ့ လူလံုးကြဲ႐ုံေလာက္သာ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္က ျမင္ရေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္လိုက္ၾကၿပီးသည္ႏွင့္ အျပန္အလွန္ နမ္းလိုက္ေတာ့ ေထာင္းကနဲ ကန္ထလာေသာလီး က မစန္းၾကည္၏ ဗိုက္ကို လာေထာက္သည္။

မစန္းၾကည္ ရင္ထဲဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ နဲနဲေနာေနာလီးႀကီးမဟုတ္။ ကိုသံေခ်ာင္း ၾကားဖူးနားဝႏွင့္ ဘာေတြလုပ္လာလဲမသိ။ လီးက အရင္ကထက္ ႏွစ္ျပန္ေလာက္ႀကီး ေနသည္။ လီးအေၾကာင္းစဥ္းစားမိၿပီး လီးကလည္းဗိုက္ကိုလာကပ္ေနေတာ့ စိတ္ေတြက ပိုထလာကာ မစန္းၾကည္တအားဖက္ၿပီး ဝင္လာသူကို နမ္းလိုက္သည္။ ဒီမွာတင္……… “ အထဲသြားရေအာင္…..အမရာ……” “ ဟင္…..ဟင္….နင္…..နင္….” လန္႔သြားေသာ မစန္းၾကည္က ဖက္ထားသည္ကို လႊတ္ေပးလိုက္မလိုလုပ္ၿပီးမွ ဘာကို သတိရသြားသည္မသိ။ လက္ကို မလႊတ္ဘဲ ျပန္၍ဖက္ထားလိုက္သည္။ “ ဟုတ္တယ္…..အမ…..ကၽြန္ေတာ္……ဖိုးတုတ္….ဘဲ…” ဖိုးတုတ္ဆိုတာ သဲသဲကြဲကြဲ သိလိုက္ရေတာ့ ခ်ိန္းထားေသာ သံေခ်ာင္းေရာက္လာလွ်င္ ဒုကၡဘဲဟု မစန္းၾကည္ ေတြးလိုက္မိသည္။ ဒါေပမဲ့ ဖိုးတုတ္က သူ႔စကားကို ဆက္၍ေျပာလိုက္သည္။ “ ကိုသံေခ်ာင္းလာမွာ …. မဟုတ္ဘူး….အမ….” ဒါဘဲေျပာၿပီး မစန္းၾကည္ကို အိမ္အတြင္းဖက္ကို ဆြဲေခၚသည္။ မစန္းၾကည္ စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ရင္း ဖိုးတုတ္ဆြဲေခၚရာသို႔ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။ အိမ္အတြင္းဖက္ မီးအလင္းေရာင္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဖိုးတုတ္က သူဆြဲထားေသာ မစန္းၾကည္လက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

“ ဖိုးတုတ္…နင္…..နင္….ဒါ..ဒါ…ဘာလုပ္တာလဲ….” မစန္းၾကည္ မိန္းမသားပီပီ မူလိုက္သည္။ “ လုပ္မေနပါနဲ႔အမရာ….အေၾကာင္းသိေတြဘဲ…. ဒီမွာကၽြန္ေတာ့္လဲ ၾကည့္ပါအံုး…” ေျပာလဲေျပာ ဖိုးတုတ္က သူ႔ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ “ ဟယ္…..နဲတာႀကီး မဟုတ္ဘူး……” ဟုေျပာကာ မစန္းၾကည္က လီးႀကီးကို လွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။ မစန္းၾကည္ အရာအားလံုးကို ေမ့၍ ဖိုးတုတ္၏ လီးေပၚအာ႐ုံေရာက္သြားၿပီး…… “ ၾကည့္ပါအံုး…..နဲနဲေနာေနာမဟုတ္ဘူး…..ဖိုးတုတ္..ရယ္……” အံ့ၾသတႀကီး ေျပာရင္း လီးႀကီးကို လိုက္၍ဆုပ္ေပးေနသည္။ “ နင္….နင္…..ႀကီးတာေတာ့…အႀကီးႀကီးဘဲ…..ၾကာေရာၾကာပါ့မလား….ဟင္…” တဖက္က လီးကိုဆုပ္ဆုပ္ေပးရင္း က်န္လက္တဖက္က ဖိုးတုတ္၏ လက္ေမာင္းတဖက္ကို လွမ္းကိုင္၍ ေမးလိုက္သည္။ “ ပထမေတာ့ ဘယ္ႀကာမလဲ….ေနာက္ေတာ့ၾကာလာမွာေပါ့….” “ ကဲ….ဖိုးတုတ္….အိပ္ယာေပၚလွဲၿပီး…..ပက္လက္လွန္လိုက္……”ဖိုးတုတ္က မစန္းၾကည္ ေျပာသည့္အတိုင္း အိပ္ယာထဲလွဲခ်လိုက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လိုက္ေတာ့ လီးႀကီးက သစ္ငုတ္တိုႀကီးသဖြယ္ ေထာင္မတ္ေနသည္။

ဒါႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းက မစန္းၾကည္ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို အကုန္လံုးခၽြတ္ ပစ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္မွပင္ လွဲေနေသာ ဖိုးတုတ္ကို ခြၿပီးရပ္လိုက္ရာက တေျဖးေျဖး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ လီးထိပ္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ ဝေတ့မိသည္ႏွင့္ မစန္းၾကည္က အားႏွင့္ဖိ၍ ထပ္ၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ လီးႀကီးက တထစ္ထစ္ႏွင့္ ဝင္သြားၿပီး မစန္းၾကည္၏ မ်က္ႏွာက ရႈံကနဲ ရႈံကနဲ မဲ့မဲ့သြားသည္။ ၿပီးေတာ့လဲ ထိုင္ခ်ေနေသာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကလည္း တေျဖးေျဖး ကားကားေပးလာသည္။ ေနာက္ဆံုး လီးတဆံုး ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ မစန္းၾကည္ တကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြျပန္ေနၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္ေနသည္။ မစန္းၾကည္အံကို ႀကိတ္၍ ဖင္ကိုႂကြ ၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးသည္။ ဖိုးတုတ္က သူကိုင္ဖူးခ်င္ေနေသာ မစန္းၾကည္၏ဖင္ႀကီး ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စံုကိုင္၍ ညႇစ္ေနသည္။ “ ဖြတ္….ပလြတ္……ဖြတ္….ဖြတ္…..ဟင္း….ဟင္း…..ဖြတ္….ဖြတ္……” မစန္းၾကည္မွာ စိတ္ရွိတိုင္း သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ လီးႀကီးက မဆန္႔မၿပဲႀကီး ျဖစ္ေလေတာ့ မသက္သာလွေပ။ “ ေဆာင့္ေပးပါ အမရာ…..ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေတာ့မယ္……” ေနာက္တခ်ီမွဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ခံေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မစန္းၾကည္ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ အံကို ႀကိတ္ၿပီး သြက္သြက္ေလး ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္ေပးလိုက္ ေတာ့ရာ တခဏအတြင္းမွာပင္ ဖိုးတုတ္တေယာက္ လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါ ေလေတာ့သည္…….။ၿပီး။