အငယ္အေႏွာင္းဘဝေလ

ဆယ္တန္းမၿပီးပဲေက်ာင္းထ္ြက္ထားေတာ့ ကြၽန္မဘာလုပ္ရမယ္မသိ။ အသက္က ၂၀ေက်ာ္တဲ့အထိ အလုပ္လဲေရေရရာရာမရွိ။ အိမ္ကလဲ စီးပြားေရးအဆင္ေျပလွသည္ မဟုတ္ေတာ့ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘြဲ႕မ်ားမ်ားရတဲ့ သူေတြေတာင္ အလုပ္ရဖို႔ခက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲ ကြၽန္မလိုဆယ္တန္းမၿပီးတဲ့သူအတြက္ အပုံႀကီးခက္တာအမွန္ပါပဲ။ ရွိစုမဲ့စု ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ကြၽန္မကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္တယ္။ အလုပ္ရဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ သတင္းစာေတြမွာ အလုပ္ေခၚတဲ့ေၾကာ္ျငာရွာတယ္။ လမ္းသြားရင္းလဲ ကပ္ထားသမွ်အလုပ္ေခၚစာဖတ္တယ္။ သြားေလွ်ာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့အျငင္းခံရတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတာင္မေျဖရဘူး။ စိတ္ဓာတ္ေတာ့မက်ပါဘူး။ တေန႔ေတာ့ အလုပ္ရမွာပဲလို႔ ယုံၾကည္ထားတယ္။

တရက္ကြၽန္မ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းကအျပန္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အလုပ္ေခၚစာတစ္ခုေတြ႕တယ္။ (အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္း အလိုရွိသည္) အစခ်ီၿပီး ဘာညာဘာညာေပါ့။ ေခၚတဲ့ကုမၼဏီလိပ္စာလဲေရးထားတယ္။ ကြၽန္မေရာက္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္မေဝးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္တယ္။ ကုမၼဏီေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ။ ငါးနာရီေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ အထဲဝင္စုံစမ္းေတာ့ ေနာက္ေန႔ညေနေျခာက္နာရီမွာ အမ္ဒီနဲ႔အင္တာဗ်ဳးေျဖဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ အလုပ္ရဖို႔ကမေသခ်ာေပမဲ့ ေျဖဖို႔က ကြၽန္မတာဝန္ပဲေလ။ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး အင္တာဗ်ဴးအတြက္ ျပင္ဆင္ရတယ္။ တခါမွအင္တာဗ်ဴးမေျဖဘူးေတာ့ ကုမၼဏီတခုမွာ အလုပ္ဝင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက အကူအညီယူရတယ္။ သူကကမ္ပဏီဝတ္စုံျဖစ္တဲ့ ရွပ္အျဖဴလယ္သာစကပ္အနက္ ငွားေပးတယ္။

တျခားသိသင့္တာေလးေတြ ေျပာျပတယ္။ ကြၽန္မကအကိတ္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ ရွိသင့္တဲ့အမို႔အေမာက္ ေတြေတာ့ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကြၽန္မထက္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေသးတယ္။ သူ႔အဝတ္အစားေတြက ကြၽန္မဝတ္လိုက္ေတာ့ တင္းက်ပ္ၿပီး ဆက္ဆီက်ေနတယ္။ ရွပ္အျဖဴေအာက္က ကြၽန္မရင္သားေတြ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနသလို လယ္သာစကပ္အနက္ေအာက္မွာလဲ တင္သားအလွကေပၚလြင္ေနတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေျဖမဲ့ေန႔မွာေတာ့ ရင္သားေတြဖုံးေအာင္ ကုတ္အက်ီေလး ထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ကုမၼဏီေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီေလးဆယ့္ငါးရွိၿပီ။ အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခန္းအျပင္ ထိုင္ခုံေလးမွာ ကြၽန္မေစာင့္ေနရတယ္။ ကြၽန္မလက္ဖဝါးက ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနတယ္။ ရန္ကုန္ရဲ႕ရာသီဥတုေၾကာင့္ လယ္သာစကပ္ေအာက္မွာလဲ အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ၿပီး ေခြၽးထြက္စျပဳေနတယ္။

ကြၽန္မထိုင္ေစာင့္ေနရတာ မသက္မသာရွိလိုက္တာ။ ကုမၼဏီက ပုရိသအခ်ိဳ႕က ကြၽန္မကိုေငးေနၾကတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ကေတာ့ ဒါလိုအၾကည့္ေတြ ႐ိုးေနပါၿပီ။ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွကို မေနေတာ့တာ။ ညေနေျခာက္နာရီေဒါင္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မကို အင္တာဗ်ဴးေျဖဖို႔ ေခၚပါေတာ့တယ္။ အခန္းဝကိုတုန္တုန္ရီရီ ေလွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္တယ္။ အထဲကဝင္ခဲ့ဖို႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ အခန္းထဲဝင္ခဲ့တယ္။ အသက္ေလးဆယ္စြန္းစြန္း အမ်ိဳးသားတေယာက္က စားပြဲတဘက္မွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူကအမ္ဒီတဲ့။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မိတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသားကကြၽန္မကို မထိုင္ခိုင္းေသးဘဲ ေခါင္းအစေျခအဆုံးအႏွံ႔ၾကည့္တယ္။ ထိုင္ၿပီးေတာ့လဲ သာမန္ကာလွ်ံကာ ေမးခြန္းေတြေမးတယ္။

စားပြဲေအာက္က သူ႔ေျခေထာက္က ကြၽန္မေျခေထာက္ကို လာလာထိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ကြၽန္မမိဘေတြ အေၾကာင္းေမးတယ္။ ပုံမွန္ေျဖေနေပမဲ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနမိတယ္။ အဲဒါေတြၿပီးေတာ့ အမ္ဒီကမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကြၽန္မေဘးကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကြၽန္မပခုံးေပၚတင္ၿပီး စိတ္မပူဖို႔ေျပာတယ္။ အားလုံးအဆင္ေျပ သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ သူ႔လက္ေတြ ကြၽန္မရင္ဘတ္ေပၚ လွမ္းလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မလဲမတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ လက္ဖဝါးမွာေခြၽးေစးေတြ ႐ႊဲနစ္ေနတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေမးလို႔ၿပီးၿပီလား ကြၽန္မေမးလိုက္ေတာ့ မၿပီးေသးဘူးတဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ မ႐ိုးသားတဲ့ ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးတခု ျဖတ္ေျပးသြားတယ္။ ကြၽန္မတကိုယ္လုံးလဲ ေခြၽးျပန္ေနေတာ့ အေပၚထပ္ ကုတ္ေလးကိုခြၽတ္တယ္။

သူကအေပၚထပ္ကုတ္က အင္တာဗ်ဴးမစခင္ ကတည္းကခြၽတ္လာရမွာတဲ့။ ကြၽန္မမသက္မသာပဲ ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မကိုျပန္ထိုင္ခိုင္းတာနဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ရတယ္။ သူ႔လက္ေတြက ဒီတခါ ကြၽန္မတင္ပါးေပၚေရာက္လာတယ္။ စကပ္ကလယ္သာအစစ္လားတဲ့။ သူ႔မိန္းမေတာင္လယ္သာစကပ္ တထည္ေလာက္ ဝယ္ခ်င္ေနတာဆိုပဲ။ ကြၽန္မတင္ပါးေပၚက အမ္ဒီ့လက္ေတြကို ညင္ညင္သာသာပဲဖယ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ဖုန္းျမည္လာလို႔ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ ကြၽန္မဆီကမခြာဘူး။ ေပါင္ၾကားထဲေခြၽးထြက္ေနေတာ့ ကြၽန္မလက္နဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒါကိုသူျမင္သြားၿပီး ဆႏၵရွိရင္စကပ္ပါ ခြၽတ္လို႔ရတယ္တဲ့။ ဒီအခန္းထဲ တျခားသူမလာဘူးတဲ့။ ရိသဲ့သဲ့ၿပဳံးၿပီးေျပာတယ္။

အမ္ဒီက ဖုန္းေျပာလို႔ မၿပီးေသးဘူး။ အခန္းေထာင့္မွာ ဆိုဖာတခုေတြ႕တာနဲ႔ ကြၽန္မသြားထိုင္ ေနလိုက္တယ္။ အမ္ဒီရဲ႕အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ေနရတာထက္ ဆိုဖာက သက္ေတာင့္သက္သာ ပိုရွိေနတယ္။ သူ ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့အထိ ကြၽန္မေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေစာင့္ေနတယ္။ အမ္ဒီက ဖုန္းခ်ၿပီး ကြၽန္မေဘး ဆိုဖာေပၚ လာထိုင္တယ္။ ကြၽန္မ အင္တာဗ်ဴး အေျခအေန အမ္ဒီကို ေမးလိုက္တယ္။ အမ္ဒီက အင္တာဗ်ဴးလို႔ေတာ့ မၿပီးေသးဘူးတဲ့။ ကြၽန္မ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ လိုခ်င္ေနရင္ေတာ့ တေနရာရာကို လာသင့္တယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး အမ္ဒီက လိပ္စာကဒ္တခု လွမ္းေပးတယ္။ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ လိပ္စာက ကဒ္ေပၚမွာပါတယ္။ ေျပာေနရင္း အမ္ဒီ့လက္က ကြၽန္မေပါင္ေပၚ ေရာက္လာတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ စကပ္ေအာက္ တိုးဝင္တယ္။ ကြၽန္မအတြက္ စဥ္းစားခ်ိန္ ေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။

အဲဒ္ီအခ်ိန္မွာ သူ႔လက္က ကြၽန္မပင္တီေပၚ ေရာက္ေနေတာ့တယ္။ အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ျမန္ျမန္စဥ္းစားလို႔ အမ္ဒီက ျပန္ေျပာရင္း ပင္တီကို ေဘးတဘက္ကပ္ၿပီး လက္က ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္ကို လာပြတ္ေနတယ္။ အမ္ဒီ လက္ျပန္ထုတ္ေတာ့ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ကုမၼဏီက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္မအဲဒီကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ တျခား တျခားအလုပ္ေတြ ရွာတယ္။ ေလွ်ာက္တယ္။ အင္တာဗ်ဴး ေျဖရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္တန္းေအာင္ေတြပဲ ဦးစားေပး ေနၾကတာခ်ည္းပဲ။ စာ႐ြက္ေပၚကဘြဲ႕က အဓိကလိုျဖစ္ေနၾကတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ အရင္ကုမၼဏီဆီ ျပန္သြားဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ အမ္ဒီက ႏွာဘူးဆိုေပမဲ့ အဲဒီကုမၼဏီက လစာအေတာ္မ်ားတယ္။ က်န္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေပါ့။

တညေနမွာေတာ့ အမ္ဒီေပးလိုက္တဲ့ လိပ္စာကဒ္ေလးကိုင္ရင္း ကြၽန္မစဥ္းစားခန္း ဖြင့္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီး မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ အမ္ဒီဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္ကိုလက္ခံမဲ့ အေၾကာင္းေျပာ လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ဘာလို႔အဲေလာက္ အခ်ိန္ဆြဲေနတာလဲတဲ့။ ကြၽန္မလဲ စဥ္းစားေနတာ ၾကာသြားလို႔ေပါ့။ အမ္ဒီက ရယ္သြမ္းေသြးၿပီး လိပ္စာကဒ္ထဲက ေနရာကို ညရွစ္နာရီအေရာက္ လာဖို႔ေျပာတယ္။ ဆက္ဆီက်က် ဝတ္လာခဲ့ဖို႔လဲ မေမ့ေစနဲ႔တဲ့။ အမ္ဒီ့ဆီ ဖုန္းဆက္တဲ့အခ်ိန္က ညေနငါးနာရီ ထိုးခါနီး။ ကြၽန္မလဲ ခပ္သြက္သြက္ ျပင္ဆင္ရတာေပါ့။ အေပၚက တီရွပ္နဲ႔ ေအာက္မွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုတို ဝတ္သြားလိုက္တယ္။ တက္စီတစီးငွားၿပီး လိပ္စာကဒ္ထဲက ေနရာကိုသြားတယ္။

တက္စီဆရာက ကားေနာက္ၾကည့္ မွန္ကတဆင့္ ကြၽန္မကို ငမ္းတယ္။ ကြၽန္မ လ်စ္လ်ဴရႈ ထားလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အမ္ဒီခ်ိန္းတဲ့ေနရာ ေရာက္တယ္။ အရမ္းလွတဲ့ ေနရာတခုပါပဲ။ သုံးထပ္တိုက္ေလးက ေရကန္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ေဆာက္ထားတယ္။ ကမ္းေျခက ဘန္ဂလိုပုံစံေလးပါ။ အထပ္မ်ားတာက လြဲရင္ေပါ့။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မွာ ေသခ်ာေဆာက္ထားတယ္။ တိုက္ေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားေတာ့ တံခါးကို ေသာ့ခတ္ထားတယ္။ ကန္ေရျပင္ကိုျဖတ္ၿပီး တိုက္လာတဲ့ေလေၾကာင့္ တခ်က္တခ်က္ ခ်မ္းသြားတယ္။ အမ္ဒီကို တိုက္အျပင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ ေနလိုက္တယ္။ သူေရာက္လာေတာ့ ညရွစ္နာရီခြဲေတာ့မယ္။ ကားကို ပါကင္ထိုးၿပီး အမ္ဒီဆင္းလာတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ ဘီယာကဒ္လိုက္ ဆြဲလာတယ္။

သူက ကြၽန္မဝတ္လာတာ သူ႔အႀကိဳက္ပဲတဲ့။ ခ်ီးက်ဴးသလိုလို ေျပာေသးတယ္။ အမ္ဒီက တံခါးဖြင့္ၿပီး တိုက္ထဲဝင္တယ္။ ကြၽန္မလဲ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ခဲ့တယ္။ တိုက္ေလးရဲ႕ ဧည့္ခန္းက အက်ယ္ႀကီးပဲ။ အမ္ဒီက အိမ္ေသာ့ကို အတြင္းက ေသခ်ာပိတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္တဖက္က ကြၽန္မေဘာင္းဘီတို အေရွ႕ေပၚမွာ။ ေနာက္တဖက္က ေဘာင္းဘီတိုရဲ႕ ေနာက္အတြင္းထဲမွာ။ ၿပီးေတာ့ လက္ေတြျပန္႐ုတ္ၿပီး ဘီယာကဒ္ကိုဆြဲ ကြၽန္မခါးကိုဖက္ၿပီး အေပၚဆုံးထပ္က အခန္းဆီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ အခန္းက အိပ္ခန္းကို လသာေဆာင္နဲ႔ ဆက္ထားတယ္။ ေရကန္ကို မ်က္ႏွာမူထားေတာ့ ေလကတျဖဴးျဖဴး တိုက္ေနတယ္။ အမ္ဒီရဲ႕ ေယာကၡမက သူ႔ကို ဒီတိုက္ေလး လက္ဖြဲ႕ခဲ့တာတဲ့။ အမ္ဒီက သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္တယ္။

ဘီယာတဘူး ေဖာက္ေသာက္တယ္။ ကြၽန္မက လသာေဆာင္ ဆီသြားၿပီး ကန္ေရျပင္အလွကို ခံစားေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမ္ဒီက ကြၽန္မကိုေခၚလာတာ ေရကန္ၾကည့္ခိုင္းဖို႔ မဟုတ္၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မလဲ ကုတင္ေဘး ျပန္လာရတာေပါ့။ သူက ဘီယာတဘူး ကြၽန္မဆီ လွမ္းတယ္။ ကြၽန္မ ဘီယာကို နည္းနည္းခ်င္း စုပ္ေနလိုက္တယ္။ အမ္ဒီက မ်က္ႏွာကို လာလ်က္တယ္။ ကြၽန္မ ဘီယာတဘူးကုန္ေတာ့ ကုတင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အမ္ဒီက မ်က္ႏွာကို နမ္းေနရင္း ဘီယာထပ္ေသာက္တယ္။ ကြၽန္မဆီလဲ ထပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။ ဒီတဘူးက ဘီယာသက္သက္ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူ႔လရည္ေတြ ေရာထားတယ္။ ကုန္ေအာင္ေသာက္တဲ့။

ကြၽန္မလဲ တုန႔္ဆိုင္းမေနဘဲ ဘီယာကို တက်ိဳက္ခ်င္း ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။ အမ္ဒီက အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ကြၽန္မရဲ႕အက်ႌနဲ႔ ဘရာကိုခြၽတ္တယ္။ ဘီယာဘူးကို ကြၽန္မႏို႔ေတြၾကား ညႇပ္တယ္။ ဘီယာကို အကုန္ေသာက္ၿပီး အမ္ဒီက အနမ္းမိုးေတြ စ႐ြာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုပ္နမ္းတယ္။ ကြၽန္မ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ပင္တီကိုလဲ ခြၽတ္လိုက္တယ္။ အမ္ဒီေရွ႕ေမွာက္ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္။ သူလဲ အဝတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးႀကီး ပါးစပ္နားလာေတ့ၿပီး စုပ္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မလဲ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ျပဳစုေပးတယ္။ အမ္ဒီလက္က ကြၽန္မေစာက္စိနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိေနတယ္။ သိပ္ၾကာၾကာ မစုပ္လိုက္ရဘူး။

အမ္ဒီက လရည္ေတြ ကြၽန္မကိုယ္ေပၚ ပန္းထုတ္လိုက္တယ္။ သူက ကုတင္ေပၚလွဲတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔လီး ျပန္မတ္ေအာင္ ဆြေပးတယ္။ လီးျပန္ေတာင္လာေတာ့ အေပၚကခြၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဆြဲယူသြင္းတယ္။ အမ္ဒီလီးက ပုံမွန္ဆိုဒ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မအတြက္ သိပ္မသိသာလွ။ အရွည္က သူမ်ားထက္သာေတာ့ ဖိထိုင္ခ်လိုက္တိုင္း လီးဒစ္က သားအိမ္ေခါင္းကို လာလာထိတယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ အမ္ဒီေပၚကေန ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ္ဒီကကြၽန္မကို လီးေစာက္ဖုတ္ တပ္လ်က္လွဲခ်တယ္။ ေလွႀကီးထိုး႐ိုး႐ိုးနဲ႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ တဖန္းဖန္းေဆာင့္လိုးတယ္။ လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ကြၽန္မႏို႔ၾကားထဲကို လိုးျပန္တယ္။ သူ အဲလိုလုပ္ေနတုန္း ကြၽန္မမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဖီးလ္ခံေနမိတယ္။

အမ္ဒီက ကြၽန္မကို ပါး႐ိုက္ၿပီး မ်က္စိဖြင့္ခိုင္းတယ္။ ႏို႔ကိုလိုးလို႔ အားရေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဒါ့ဂီစတိုင္နဲ႔ ထပ္လိုးတယ္။ အမ္ဒီ့လီးက ရွည္ေတာ့ အေတာ္ထိထိမိမိ ရွိတယ္။ ခဏေလာက္ပဲ ေဆာင့္လိုးၿပီး ကြၽန္မ ဖင္နဲ႔ေက်ာေပၚ လရည္ေတြ ပန္းထုတ္တယ္။ အဲဒီညက ညလုံးေပါက္ အခါခါလိုးျဖစ္တယ္။ ခေရကိုျဖဳတ္မယ္ ထင္ေပမဲ့ အမ္ဒီက ေစာက္ဖုတ္သီးသန႔္ပဲ ေဆာ္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ အေပါက္စုံ ခံရတာေပါ့။ စေနေန႔ညက ခ်ိန္းၿပီး လိုးလိုက္တာ တနလၤာေန႔ မနက္မွ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးတယ္။ တနလၤာ ညေနက် ဖုန္းလာတယ္။ အလုပ္ခန႔္လိုက္ၿပီတဲ့။ ရင္းရက်ိဳးနပ္တယ္ ဆိုရမလား။

တအိမ္လုံးကို အလုပ္ရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေဟာ့ေပါ့လိုက္ ေကြၽးလိုက္တယ္။ အလုပ္ဝင္ၿပီး မၾကာမၾကာ ေရကန္ေရွ႕က တိုက္ေလးမွာ အမ္ဒီနဲ႔ လိုးျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္မွန္း မသိတဲ့ မယားငယ္အေနနဲ႔ေပါ့။ ေျခာက္လေလာက္ေနေတာ့ အမ္ဒီ တျခားၿမိဳ႕က ကမ္ပဏီခြဲတခုကို ေျပာင္းသြားတယ္။ တိုက္ရဲ႕ေသာ့က ကြၽန္မဆီလဲ တစုံရွိေတာ့ သူရန္ကုန္လာတိုင္း သြားေနျဖစ္တယ္။ သူမလာေတာ့လဲ တျခားသူေတြနဲ႔ အပတ္တိုင္း ေပ်ာ္ပါးရတာေပါ့။ အမ္ဒီနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ ကမ္ပဏီအလုပ္ကို ကြၽန္မ အရမ္းသေဘာက် ႏွစ္သက္မိတာပါပဲရွင္..ၿပီးပါၿပီ