ကြန္ယက္

ဇင္ဘာလ ၁၂ရက္ေန႔ ။

သုဝဏၰဘူမိ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္
ထိုင္းနိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕

ေလယာဥ္က ည၁၂နာရီတိတိမွ ထြက္မည္ ။ ေစာင့္ဆိုင္းခန္းမထဲမွာ သူ ဖုန္းတလုံးနဲ႔ လက္ေတာ့ပ္ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ ။ က်ားျဖဴ  (White Tiger ) တေယာက္ ဒီကမၻာမွာ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့အသိက သူ႔ကို ေျခာက္ျခားေစသည္ ။

က်ားျဖဴ ေသၿပီ ။
 ေသၿပီတဲ့ ။

လူေသျခင္းဟာ သူ႔အတြက္ အဆန္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး ။ လူေတြ ေသတာ ေတြ႕ၾကဳံ ခဲ့တာ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ တခ်ိဳ႕လူေတြ ေသေအာင္လည္း သူ သတ္ခဲ့သည္ ။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ ေသတာလည္း ေတြ႕ခဲ့ဘူးသည္ ။ သူ႔လက္ေပၚမွာ ေသသြားၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးဘဲ ။ ဒါေပမယ့္ အခု က်ားျဖဴ ေသတာကို သိလိုက္ ၾကားလိုက္ရေတာ့
သူ ေတာ္ေတာ့္ကို တုန္လႈပ္သြားရသည္ ။

သံမဏိလူသား နဲ႔ သူ ဆက္သြယ္ စကားေျပာေနသည္ ။ သံမဏိလူသားလည္း သူ႔လိုဘဲ ထိခိုက္ေၾကကြဲေနသည္ ။ သံမဏိလူသား (Iron Man ) က သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ေအးဂ်င့္ ။ ခင္လဲခင္ အတူတူလည္း အလုပ္ေတြေပါင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ ေဘာ္ဒါ ။အခ်ိန္ေတြက ေႏွးေကြးလြန္းေနသည္ လို႔ သူထင္ေနသည္ ။ စိတ္ေစာေနသည္ ။

က်ားျဖဴက ပထမ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္..ေနာက္ေတာ့ သူ႔အထက္လူႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ သူသံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ။ က်ားျဖဴေသတာ သူ႔ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနမိသည္ ။

က်ားျဖဴ ရဲ့ စ်ာပန အခန္းအနားကို သူ အေရာက္သြားခ်င္ေနသည္ ။ ၀ါရွင္တန္ကို အျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြက သူ႔ကို ဂဏာမၿငိမ္ ျဖစ္ေစသည္ ။ ေရတပုလင္း Sprite တပုလင္း သြားဝယ္သည္ ။ ခရီးသည္ေတြက ထိုင္ခုံေတြမွာ အျပည့္ဘဲ ။ အိပ္တဲ့လူလည္း အိပ္ အိုင္ပက္ေတြ ဖုန္းေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ လူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးဘဲ ။ အာရွအဖိုးႀကီးတေယာက္က သူတေယာက္ထဲ ေပမယ့္ ထိုင္ခုံေတြ အမ်ားႀကီးကို ေနရာဦးထားလို႔ အေနာက္နိုင္ငံသားတေယာက္နဲ႔ တင္းေနသည္ ။ စကားေတြ မ်ားေနသည္ ။

ကိုလံဘိုကိစၥေၾကာင့္အလုပ္ကေန အၿပီးအပိုင္ အနားယူေတာ့မည္ လို႔ သူဆုံးျဖတ္ထားတာေတြဟာ က်ားျဖဴ ႐ုတ္တရက္ လုပ္ႀကံခံလိုက္ရတာေၾကာင့္  ေျပာင္းလဲသြားရသည္ ။ သံမဏိလူသားက
က်ားျဖဴကို သတ္တဲ့ ရန္သူကို ငါတို႔ အမိဖမ္းရအုံးမယ္…မင္း ထြက္လို႔ မျဖစ္ေသးဘူး ….လို႔ ေျပာတယ္ ။

ထိုင္းနိုင္ငံ ေတာင္ဖက္စြန္းစြန္းက ေတာထဲမွာ သူ တေယာက္ထဲ စိတ္အပန္းေျဖေနခဲ့သည္ ။
သီရိလကၤာနိုင္ငံ ကိုလံဘိုၿမိဳ႕ကေန ၀ါရွင္တန္ကို ျပန္ရမွာကို မျပန္ေတာ့ဘဲ ထိုင္းနိုင္ငံက ေတာရြာေလးကို သူသြားလိုက္သည္ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘဲ အေၾကာင္းမၾကားဘဲ သြားလိုက္တာ ။

ကိုလံဘိုကေန ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အစၥရာကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး တခ်ိန္က သူ ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ရြာကေလးကို သြားလို႔ရမလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ အစၥရာက သြားလို႔ ရတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပၿပီး အခု အဲဒီရြာကေလးကို လာခဲ့မည္ လို႔ ေျပာသည္ ။

သူက မလာဖို႔ ေျပာလို႔ အစၥရာ စိတ္ေကာက္သြားခဲ့သည္ ။ တကယ္ေတာ့ သူသည္ သာမန္အခ်ိန္ အနားယူ အပန္းေျဖဖို႔ သြားတာ မဟုတ္ဘဲေဝဒနာရသြားတဲ့ သူ႔စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ကုစားဖို႔
လူသူေဝးတဲ့ ေတာေတာင္ထဲကို သြားလိုတာ ျဖစ္သည္ ။ အစၥရာနဲ႔ ဟိုးတခ်ိန္တုံးက ဒီေတာထဲေတာင္ထဲကို လာခဲ့စဥ္က စိတ္ဓါတ္ အေျခအေနမ်ိ ုး မဟုတ္ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးကိုေရာ ပတ္ဝန္းက်င္က လူ
ေတြကိုေရာ  စြန႔္ခြာ စြန႔္ပစ္ခ်င္မိေနခဲ့သည္ ။

ေအဂ်င္စီကေန အၿပီးအပိုင္ ႏုတ္ထြက္လိုက္မည္ လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့သည္ ။ စိမ္းစိုေနတဲ့ ေတာအုပ္ေလးထဲမွာ သူ တေယာက္ထဲ လမ္းေလၽွာက္ေနသလို ေတာင္ကုန္းေလးေပၚက သစ္ျမစ္ႀကီးတခုမွာ ထိုင္ၿပီး ေကြ႕ေကာက္စြာ စီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းေလးကို ထိုင္ေငးေနမိခဲ့သည္ ။ ငွက္ေတြရဲ့ အသံေတြက လြဲလို႔ ကားသံ ဆိုင္ကယ္သံ လူသံ ဘာမွ မရွိတဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ေနရာ ။ ႏြမ္းေဟာင္းတဲ့တီရွပ္တထည္နဲ႔ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဟာင္းစုတ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို သူဝတ္ထားတယ္  ။ သူ႔မွာ ဖုန္းလဲ မပါခဲ့ ။ နာရီလဲ မယူခဲ့ ။ ပိုက္ဆံေရာ ပိုက္ဆံအိတ္ေရာ မရွိေန ။ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ကင္းကြာစြာ ေနေနလိုက္သည္ ။ လက္နက္နဲ႔ လူ မကင္းကြာေစရ ဆိုတဲ့ ေအဂ်င္စီရဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို သူ မလိုက္နာေတာ့ ။ ကိုင္ေနက် ဂ်ာမဏီနိုင္ငံလုပ္ ၉မမ အိပ္ခ်္ေက ပီသာတိ ေသနတ္လဲ မပါေတာ့ ။

စိတ္ကုန္သြားသည္ ။ အလုပ္သေဘာအရ သူသည္ လူ႔အသက္ေတြကို ဇီဝိန္ေခၽြခဲ့ေပမယ့္ မၾကာေသးခင္က ကိုလံဘိုမွာ ၾကဳံခဲ့ရတာမ်ိဳးေလာက္ တခါမွ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ အရင္တုံးက ကိုယ္ မသတ္ရင္ သူက ကိုယ့္ကို သတ္မွာမို႔ အသက္လုပြဲေတြမွာ တဖက္ရန္သူကို လက္ဦးမႈ ရယူခဲ့ရသည္ ။ ခုခံကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ ျပန္လွန္ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္ ။ ေအဂ်င္စီက ခိုင္းေစတဲ့အခါ
ကိုယ္နဲ႔ တခါဘူးမွ မသိတဲ့ ရန္လဲ မျဖစ္ဘူးတဲ့ တစိမ္းတေယာက္ကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး လူ႔ေလာကကေန ေမာင္းထုတ္ပစ္ခဲ့ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ။ အဆန္း မဟုတ္ဘူး ။

သူသည္ လူသတ္လိုင္စင္ ရထားတဲ့ လူတေယာက္ ။ တာဝန္အရ တရားဝင္ လူသတ္ေနတဲ့ လူ ။ ေသနတ္သမား ။

သူပစ္ကိုယ္ပစ္ ပစ္ခတ္ၾကရင္း သတ္လိုက္ရတာ မသိသာဘူး ။ တခါတေလ သက္သက္ သတ္လိုက္ရတာ လုပ္ႀကံရတာေတြ ရွိတယ္ ။
အဲလိုလူသတ္ၿပီးရင္ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္တာ ..လိုအပ္လို႔ လုပ္တာ တိုင္းျပည္တာဝန္ကို ေက်ႁပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရတာဘဲ လို႔ စိတ္ေျဖခဲ့ရသည္ ။ တခ်ိဳ႕အခါမ်ားမွာ ဆိုက္ကိုဝင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဆရာဝန္နဲ႔ အျမဲေတြ႕ဆုံၿပီး ေဆးကုသခံခဲ့ရတာေတြလည္း ရွိခဲ့သည္ ။

ကိုလံဘိုမွာ ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ သူ ဒီေအဂ်င္စီ ေလာကကေန အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္လြန္းသည္ ..။

သီရိလကၤာကို သူ နိုဝင္ဘာလ ၂၃ရက္ေန႔မွာ ေရာက္သြားတယ္ ။ ေဒသခံ ကိုယ္စားလွယ္ ေအးဂ်င့္ကသူ႔ကို သူေျခရာခံမိထားတဲ့ ရန္သူကြန္ယက္ထဲက အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ဆဲလ္တခုကို ညႊန္ျပတယ္ ။ ရန္သူေတြ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲကို လာၿပီး တိုက္စစ္ မဆင္ခင္ ရန္သူေတြရွိေနတဲ့ ေနရာေတြကိုကိုယ္ကသြားၿပီး အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းရမယ္ လို႔ သူတို႔ကို ညႊန္ၾကားခဲ့တဲ့အတိုင္း သူ ရန္သူတစု ရွိေနတဲ့ ကိုလံဘိုကို ေရာက္လာခဲ့တာ ။

  CAT စီေအတီ ( Counter Attack Team ) အဖြဲ႕ဝင္တေယာက္အေနနဲ႔ သူဟာ ေခ်မႈန္းေရး ကၽြမ္းက်င္သူတေယာက္မို႔ သူ႔ကို ေအဂ်င္စီႀကီးက  ေစလႊတ္ခဲ့လို႔ သူ ေရာက္သြားတာ။

ရန္သူရဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ဆဲလ္ကို အနီးကပ္ ေထာက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာလထဲ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္အခ်ိန္မွာ နိုင္ငံတကာက လူငယ္ေတြကို အေမရိကန္သမၼတက ဂုဏ္ျပဳမယ့္ပြဲကို တက္ေရာက္မယ့္အင္ဒီယာ ဆိုတဲ့ ကေလးမကို အေသခံ ဗုံးေတြ ကိုယ္မွာ ပတ္ခိုင္းၿပီး သမၼတကိုလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖို႔အႀကံအစည္ႀကီး ရွိေနတယ္ ဆိုတာ ဘြားဘြားႀကီး ေပၚေပါက္လာရသည္ ။

သူ႔ကို အလုပ္ခိုင္းတဲ့ အထက္လူႀကီး မိုရွည္ကို အမိန႔္ေတာင္းခံ တင္ျပေတာ့ မိုရွည္က သူ႔ကို ကူညီဖို႔သံမဏိလူသားကို ကိုလံဘိုကို အျမန္ ေစလႊတ္ခဲ့တယ္ ။ သံမဏိလူသား က သူ႔လိုဘဲ စီေအတီအဖြဲ႕ဝင္ေအးဂ်င့္တေယာက္ရဲ့ နံမည္ဝွက္ ပါ ။ သူ႔ရဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ပါ ..။ သံမဏိလူသား ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ ရန္သူဆဲလ္ကို အၿပီးအျပတ္ေခ်မႈန္းပစ္ၾကသည္ ။ သူ႔အေမအရြယ္ မိန္းမႀကီးတေယာက္နဲ႔ ညီမအရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးမအင္ဒီယာကို မတတ္သာလို႔ ပစ္သတ္ပစ္ခဲ့ရတယ္ ။ ကိုယ္က မသတ္ရင္ အင္ဒီယာက ဗုံး စနက္တန္ခလုပ္ကို ႏွိပ္ေတာ့မွာမို႔ မတတ္သာလို႔ ပစ္လိုက္ခဲ့ရသလို အသက္ရဝအရြယ္ မိန္းမႀကီးကလည္း ေအေက၄ရေမာင္းျပန္နဲ႔ ဒလစပ္ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္လို႔ ခုခံကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ ပစ္ခတ္ခဲ့ရတယ္  ။ သံမဏိလူသားက “ မိန္းမသား မိန္းကေလးေတြ ေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ကမၻာ့လူသားတရပ္လုံးကို သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ့ တဲရိုးရစ္စ္ေတြကြ..မင္း ဘာမွ ဂစ္လ္တီး မျဖစ္နဲ႔…” လို႔ သူ႔ကို အားေပးခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္အရမ္းက်ဆင္းၿပီး သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ ေသသြားတဲ့ ကေလးမ အင္ဒီယာရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို တခ်ိန္လုံး ျမင္ေနမိတယ္ …အသက္ရဝအရြယ္ အေမႀကီးရဲ့ မေသခင္ က်ိန္ဆဲသြားတာ
ကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေနခဲ့တယ္ ။

ရန္သူ႔စခန္းကို ေခ်မႈန္းပစ္ၿပီးတဲ့ ညကစၿပီး အရက္မူးေအာင္ေသာက္ၿပီး စိတ္ေျပရာေျပေၾကာင္း ကိုလံဘိုက ညငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ေတြက သူ႔အလုပ္ကို စိတ္ကုန္သြားၿပီး ေရာက္ရာေပါက္ရာ ထြက္သြားခ်င္ခဲ့လို႔ ထိုင္းနိုင္ငံကို တေယာက္ထဲ ထြက္လာခဲ့တာ…။

တကယ္ေတာ့ အေသခံေဖါက္ခြဲမယ့္ ကေလးမ အင္ဒီယာသည္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီ က ေမြးစားလိုက္တဲ့ ေမြးစားအေဖ ဆရာဝန္ႀကီး ေခၚယူလိုက္တာေၾကာင့္ ထြက္ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္ ။ ႀကိဳတင္အကြက္ခ်ၿပီး ႀကံစည္တဲ့ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ဘဲ ။

အင္ဒီယာကို ဘယ္လို စိတ္ေျပာင္းထားခဲ့ၾကသလဲ မသိဘူး ။ ေသဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတယ္ ။အင္ဒီယာသည္ သမၼတကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မယ့္သူ ျဖစ္ေပမယ့္ ႀကံရြယ္ေနဆဲအခ်ိန္ဘဲ ျဖစ္ၿပီး ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တဲ့ အပ်ိဳမေလးတေယာက္မို႔ သူ မသတ္ပစ္လိုခဲ့ ။ အရွင္ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ အင္ဒီယာက အဖမ္းမခံဘဲ ဗုံး စနက္တန္ ခလုပ္ကို ႏွိပ္ၿပီး ဗုံးကို  ေဖါက္ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ။သူနဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔ ရန္သူအဖြဲ႕နဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိေတြ႕ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္ၿပီး စုစုေပါင္း လူ၄၄ ေယာက္ ေသခဲ့တယ္ ။

ရန္သူေတြရဲ့ ေသြးေတြ အသားစဖတ္ေတြ သူ႔ကိုယ္မွာ ေပက်ံကပ္ၿငိၿပီး ေသြးညႇီနံ့ေတြ တကိုယ္လုံးမွာဖုံးလႊမ္းခဲ့တယ္ ။ ဒီဘဝ ဒီေလာကကို သူ စိတ္ကုန္ခဲ့တယ္ ။ အေဝးကို ေျပးေရွာင္တိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ။

အစၥရာကို မလာခဲ့ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ အစၥရာက သူေရာက္ၿပီး ငါးရက္တိတိ အခ်ိန္မွာ သူေရာက္ေနတဲ့ေတာနက္ထဲက ေျခတံရွည္ တဲကေလးဆီကို လိုက္လာခဲ့တယ္ ။

တဲကေလးရဲ့ ေရွ႕မွာ သူ ထိုင္ၿပီး စိမ္းစိုေနတဲ့ ေတာတန္းႀကီးကို ေငးေမာေနတုံး အစၥရာ ေရာက္လာသည္ ။

အစၥရာသည္ အရင္လိုဘဲ ေခ်ာေမာလွပ ေတာင့္တင္းဆဲဘဲ ။ ထိုင္းနိုင္ငံကို လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္တုံးက အလုပ္တခုနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တုံးက အစၥရာနဲ႔ ထိုင္း ပင္လယ္ကမ္းေျခတခု ျဖစ္တဲ့ ဖူခတ္မွာ ဆုံခဲ့ၾကဘူးတယ္ ။ အစၥရာနဲ႔ သာယာလွပလြန္းနဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေတြမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာၾကာ အတူတူ ေပ်ာ္ခဲ့ဘူးတယ္ ။ အစၥရာက ထိုင္းေလေၾကာင္းတခုမွာ ေလယာဥ္မယ္ တေယာက္မို႔ သူရွိေနတဲ့ ၀ါရွင္တန္ ဒီစီကို တေန႔မွာ အလုပ္တာဝန္နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ နာရီပိုင္းဘဲ ဟိုတယ္မွာ အိပ္စက္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အစၥရာနဲ႔ သူ ျပန္ဆုံေတြ႕ၾကၿပီး ဖူခတ္တုံးကလိုဘဲ အခ်စ္ပြဲၾကမ္းေတြ ႏႊဲျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ။ သည္ေနာက္ပိုင္း ထပ္မေတြ႕ၾကေပမယ့္ အစၥရာနဲ႔ တခါတခါ ဖုန္းစကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ။

အစၥရာ အစားအေသာက္ေတြ မ်ိဳးစုံကို သယ္ေဆာင္ၿပီး သူ႔ဆီကို လိုက္လာခဲ့တာ ။
Ray ရယ္…မင္းက မလာနဲ႔ ဆိုေပမယ့္ မင္းနဲ႔ အရမ္း ေတြ႕ခ်င္လို႔ အစၥရာ လာခဲ့တယ္..မင္းအတြက္လည္း သိပ္ စိတ္ပူမိတယ္ …မင္းက အႏၲရာယ္ေတြ ၾကားမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနရတဲ့ လူတေယာက္ ဆို
တာ ငါသိတယ္ ..မင္း ေဘးရန္ေတြက လြတ္ေျမာက္ပါေစ…က်န္းမာပါေစ ငါ အျမဲတမ္း ဆုေတာင္းေပးေနတာပါ ….လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္လာတယ္ ။

 အစၥရာနဲ႔ မေတြ႕ၾကတာ ၾကာၿပီမို႔ ေတြ႕တာနဲ႔ အငမ္းမရဘဲ နမ္းၾကဖက္ၾက ကိုင္ၾကစုတ္ၾကနဲ႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို အျမန္ဆုံး ခၽြတ္ခြာၾကရင္း မိေမြးတိုင္းကိုယ္ေတြနဲ႔ ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ စပ္ယွက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ တႀကိမ္ မဟုတ္ ။ တႀကိမ္မက ။ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲ ေတာထဲက တဲကေလးထဲမွာ အခ်စ္လြန္ခဲ့ၾကတယ္ ။

အစၥရာရဲ့ နို႔ႀကီးေတြက အရင္ကထက္ ပိုႀကီးလာတယ္လို႔ သူထင္မိတယ္ ။ ႀကီးလာေပမယ့္ တြဲမက်ဘဲ တင္းမာ လုံးဝန္းၿပီး ေကာ့ေနၾကတယ္ ။ အစၥရာလည္း ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ပုံဘဲ ။ သူ႔ကို ပက္လက္ အိပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို အပီ စုတ္ေပးတယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ကလည္း တအားကို ႀကီးထြား မာေက်ာေနတယ္ ။တခါမွ ဒီေလာက္ စိတ္ေတြ မႂကြထဘူး ။ ဒီတခါ အစၥရာ့ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီး စပ္ယွက္မိရတယ္ ။

မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါဘဲ ခင္းထားတဲ့ သစ္ခင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးတဲ့ အစၥရာ့ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ထည့္ေတာ့ အစၥရာရဲ့ ညည္းျငဴသံေတြက အသားခ်င္းထိရိုက္တဲ့အသံေတြနဲ႔အတူ ေပၚထြက္ေနတယ္ ။ အစၥရာရဲ့ အဖုတ္က အရင္တုံးကလိုဘဲ တင္းၾကပ္စီးပိုင္တဲ့ အရသာေတြ ေပးစြမ္းေနတုံးဘဲမို႔အားရပါးရ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္ထည့္မိတယ္ ။ လႈပ္တုံေနတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ကိုယ္ကို ေရွ႕ကို ကိုင္းၿပီး လက္ေတြကို ဆန႔္တန္းလို႔ ဆြဲကိုင္ရင္း အားနဲ႔ ေဆာင့္ပစ္လိုက္တာ သူေရာကိုယ္ပါ တခ်ိန္ထဲ ၿပိဳင္တူလို အထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းသြားၾကရတယ္ ။

အစၥရာက အဂၤါစပ္ထဲက တန္ဆာေခ်ာင္း ျပန္ထုတ္မွာကို မလိုလားဘူး ။ တဆုံးထိုးထည့္ထားျပၤး စိမ္ထားေစခ်င္တယ္ ။ ရာဂစိတ္ေတြ အရမ္းႀကီး ျပင္းထန္ေနတဲ့ အစၥရာသည္ တခ်ီနဲ႔ မဝေသး ။
သူမအေၾကာင္းကို သူ ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။

ေန႔ေလး ညေျခာက္ ထမင္းစာၿပီး တစ္ ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ အစၥရာနဲ႔ အခ်စ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ၾကမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ေခ်ာင္းေလးထဲမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ေရဆင္းကူးေနၾကတုံး ေကာင္းကင္ယံက တဒုတ္ဒုတ္ အသံေတြ ၾကားရတယ္ ။

ရဟတ္ယာဥ္တစီး ခပ္နိမ့္နိမ့္ပ်ံသန္းလာေနတယ္ ။ သူနဲ႔ အစၥရာ သစ္ပင္ႀကီးတပင္ရဲ့ ေနာက္မွာ အသာ ခိုေနလိုက္ၾကတယ္ ။ ရဟတ္ယာဥ္က သူတို႔ရဲ့ တဲကေလး အေပၚမွာ ဝဲေနတယ္ ။ နိမ့္နိမ့္ေလး တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ဝဲေနတာ ။ လုံးလုံးတုတ္တုတ္ ရာဘာဘူးႀကီးတဘူး  အေပၚကေန ပစ္ခ်တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အေရွ႕စူးစူး အရပ္ကို ပ်ံသြားတယ္ ။

ရာဘာဘူးႀကီးက တဲေလး အေရွ႕ကို ဘုတ္ကနဲ လာက်တယ္ ။

ဘာဘူးႀကီးလဲ ..။ သူ ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး အဖုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာတေစာင္ ထြက္လာတယ္ ။

Ray …

က်ားျဖဴ ေသၿပီ ။ ရန္သူ သတ္တာ ခံလိုက္ရတယ္ ။ အျမန္ျပန္လာပါ ။ က်ားျဖဴကို သတ္တဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြကို ရမိဖို႔ ငါတို႔ မင္းကို လိုတယ္ ။

                                                                                                                                  မို ။

မို ဆိုတာက သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီး ရဲ့ အျမင့္ဆုံး ဒါရိုက္တာႀကီး…။

က်ားျဖဴက မိုရဲ့ ေအာက္က ဒုတိယ အႀကီးဆုံး ။

ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ ဒုတိယအႀကီးဆုံး ဒါရိုက္တာ တေယာက္ကို ရန္သူဖက္က လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္လိုက္လို႔
အားလုံး အုံးအုံးႂကြက္ႂကြက္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ သမၼတႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ထိခိုက္ အခံရခက္ေနတယ္ ။ ရန္သူကြန္ယက္ ကို အျမန္ဆုံး  ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔ မို ကို ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ လို႔ သိရတယ္ ..။

သူ ဒီမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ မို ဘယ္လိုသိသလဲ ။ သူျပဳံးမိတယ္ ။ သူ ကိုလံဘိုကို မထြက္ခင္က သူ႔ဌာနခ်ဳပ္က သူ႔ကို လိုအပ္တာေတြ ရွင္းလင္းေျပာျပသလို သူ႔ကို လိုအပ္တဲ့ လက္နက္ေတြ ထုတ္ေပးတုံးက သူ႔လက္ဖ်ံထဲကို ေဆးထိုးလိုက္တယ္ ။ သူက ေဆးထိုးေပးတဲ့ဆရာဝန္မေလးကို ေမးၾကည့္ေတာ့သူဘယ္အရပ္မွာ ေရာက္ေနသလဲဆိုတာျပမယ့္ခ်စ္ပ္ေလးထည့္ေပးလိုက္တာလို႔ဆရာဝန္မေလးက ေျပာျပခဲ့တာ အမွတ္ရလိုက္သည္ ။

သူအျမန္ဆုံး ျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္ ။

အစၥရာက သူ႔ကို ထူးဆန္းသလို ေငး ၾကည့္ေနတယ္ ။

ဒီေလာက ကို စြန႔္ခြာၿပီး ေတာထဲမွာ တေယာက္ထဲ လာေနေနတဲ့ လူက အခု ခ်က္ခ်င္းဘဲ နဂို ပတ္ဝန္းက်င္ဆီကို ျပန္သြားေတာ့မယ္ ဆိုလို႔ ျဖစ္မယ္ ။

အစၥရာက “ မင္းနဲ႔ ခဏေလးေတာ့ ေနပါရေစအုံး….” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ သူ႔ကို ဖက္ထားလိုက္တယ္ ။ အစၥရာရဲ့ နို႔သီးေခါင္း မာမာ လုံးလုံးေလးေတြရဲ့ အထိအေတြ႕ကို သိလိုက္တယ္ ။ နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကလဲ အိေထြးေထြးနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ကို လာဖိကပ္ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေတြက အစၥရာရဲ့ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲကို ေရာက္သြားၿပီး အစၥရာ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို စမ္းလိုက္
တယ္ ။ အေမႊးေရးေရးကို စမ္းမိတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ စိုေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္းႀကီး ။

“ ဒီ တညလုံး မင္းနဲ႔ ေနအုံးမွာပါ …မင္းရဲ့ ဖုန္း ကို သုံးၿပီး ဘန္ေကာက္ကေန ၀ါရွင္တန္ကို ျပန္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ လုပ္ခိုင္းရအုံးမယ္ ..”

“ ဘန္ေကာက္မွာ မင္းရဲ့ လူ ရွိေနသလား…”

“ ငါတို႔ဆီက လူ အျမဲ ရွိေနတယ္..ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ေပါ့….”

အစၥရာ့ ႏႈတ္ခမ္းထူျပဲျပဲေလးကို သူ ငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။ အစၥရာက သူ႔ေက်ာ္ျပင္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္လိုက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ စုတ္တယ္ ။ သူတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရိုးအီမသြားတဲ့ မရိုးနိုင္တဲ့ လူသားေတြ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ အခါခါ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ကာမဆက္ဆံမႈ အလုပ္ကို တခါထပ္ လုပ္ျဖစ္ၾကျပန္တယ္ ။

အစၥရာ့ရဲ့ အဂၤါစပ္ကို သူ လ်ာနဲ႔ ယက္ ပါးစပ္နဲ႔ စုတ္ သလို အစၥရာကလည္း သူ႔လိင္တန္ဆာကို စိတ္ရွိလက္ရွိ စုတ္တယ္ ။ ယက္တယ္ ။ သူတို႔ မနက္ဖန္က်ရင္ ခြဲၾကရဦးမယ္ ဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္
ေနာက္တခါ ထပ္ျပန္ေတြ႕ဖို႔ ဆိုတာက မေရရာဘူးေလ ။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္ထည့္လို႔ အစၥရာရဲ့ ေအာ္ညည္းသံေတြက က်ယ္ေလာင္လြန္းေနတယ္ ။ ေတာထဲက တဲကေလး သိမ့္သိမ့္ တုန္ေနတယ္ ။

အဘူဒါဘီေလဆိပ္

ထရန္စစ္ ေစာင့္ဆိုင္းခန္းမွာ သူ ထိုင္ေနတယ္ ။ တဆင့္ေတာ့ နီးၿပီ ။ ေကာ္ဖီတခြက္ ဝယ္ေသာက္ရင္း သံမဏိလူသား ကို လက္ပ္ေတာ့နဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္တယ္ ။ သံမဏိလူသားက မိုက က်ားျဖဴ  စ်ာပန အခန္းအနားကို မထင္မရွားဘဲ လာဖို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အေၾကာင္း သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။

ရန္သူဖက္ကို အထင္ေသးလို႔ မရဘူး ။ သူနဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔က ထိပ္တန္း လွို႔ဝွက္ ေအးဂ်င့္ေတြျဖစ္သည္ ။ စ်ာပန အခန္းအနားကို ရန္သူေတြ ေစာင့္မၾကည့္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူး ။ က်ားျဖဴ
အတြက္ လုပ္ရမယ့္ တာဝန္ေတြ ရွိေနေသးလို႔ သူ ဒီေလာကကေန ထြက္ခြာလို႔ မရေသး ။

ငါ ျပန္လာၿပီ ။
ပဥၥမံတပ္သား ငါ ျပန္လာခဲ့ၿပီ ။
ရန္သူေတြကို အျပတ္အသတ္ ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔ အားအင္အျပည့္နဲ႔ ျပန္လာၿပီ ။

ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ရက္ေန႔ …။

အာလင္တန္ စစ္သင္းခ်ိဳင္း ( Arlington Cemetery )
ဗာဂ်င္းနီးယား ျပည္နယ္( Virginia State )

ႏွင္းအႂကြင္းအက်န္ေတြေၾကာင့္ စိုေနတဲ့ ျမက္နဲ႔ ေႂကြက်ထားတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ အဝါေတြေပၚ နင္းၿပီး က်ားျဖဴကို ေျမခ်ေတာ့မယ့္ လူေတြ စုေဝးေနတဲ့ေနရာေလးဆီကို သူ တိုးကပ္ခဲ့တယ္ ။

 ေခါင္းတလားရဲ့အဖုံးကို ဖြင့္ျပတာေၾကာင့္ က်ားျဖဴရဲ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ ႐ုပ္ခႏၶာကို သူေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ နိုင္ငံေတာ္အလံဖုံးအုပ္ထားတဲ့ ေခါင္းတလား ထဲမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ ရင္ဘတ္ေပၚ ယွက္တင္ၿပီး အိပ္စက္ေနတဲ့ က်ားျဖဴကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္  ။ မိတ္ကပ္ျပင္ထားတဲ့ က်ားျဖဴသည္ ေရႊဝါေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဆံပင္အတိုေလးနဲ႔ဆိုးေနက် ႏႈတ္ခမ္းနီေရာင္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ လွပဆဲပါ ။ ခါတိုင္းအျမဲ ျပဳံးေနတတ္တဲ့ က်ားျဖဴဟာ အသက္မဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တည္လြန္းေနတယ္ လို႔ သူထင္တယ္ ။

  မိန္းမႀကီးတေယာက္က က်ားျဖဴရဲ့ ေခါင္းတလားနားမွာ ရပ္ၿပီး Amazing Grace ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ဆြဲဆြဲငင္ငင္နဲ႔ သီဆိုေနတယ္ ။ ေသနတ္ေဖါက္မယ့္ စစ္သည္ေတြကလည္း က်ားျဖဴရဲ့ ေခါင္းတလား တဖက္တခ်က္မွာ သတိအေနအထားနဲ႔ တန္းစီရပ္ေနၾကတယ္ ။

တရားရစရာဘဲ ။
                            က်ားျဖဴသည္ အသက္ရွင္ေနတုံးက အင္မတန္မွ ထက္ျမက္တဲ့ ေခါင္းေကာင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္..ထိပ္တန္းသူလ််ိဳတေယာက္ ။ အသက္လဲ မဲ့သြားေရာေျမႀကီးထဲ ထည့္ျမဳပ္ စြန႔္ပစ္လိုက္ၾကရေတာ့တာဘဲ ။ အင္းေလ..ထူးခၽြန္တဲ့ ေတာ္တဲ့ လူေတြက လူေသေပမယ့္ နံမည္မေသပါဘူး ။ က်ားျဖဴရဲ့ ့ေအဂ်င္စီအတြက္ တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာနဲ႔ က်န္ေနခဲ့မွာပါ ။

က်ားျဖဴ  ရဲ့ စ်ာပန အခန္းအနားကို ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ အႀကီးဆုံး မို နဲ႔ စစ္ဖက္အရာရွိႀကီးေတြ..ထိပ္တန္း ေအးဂ်င့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တက္ေရာက္တာမို႔ စစ္သင္းခ်ိ ုင္းမွာ လုံျခဳံေရး ထူထူထဲထဲ ခ်ထားတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ သူကေတာ့ႏြမ္းပါးတဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ မထင္မရွား ေရာက္ခဲ့ရတာပါ ။ သူ႔လိုဘဲ သံမဏီလူသားလည္း ႐ုပ္ဖ်က္ၿပီး လာ တက္ေရာက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ က်ားျဖဴရယ္ ။

မင္းကို လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ လူသတ္ေကာင္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ အမိအရ ဖမ္းဆီး..ဒါမွမဟုတ္ သုတ္သင္ပစ္မယ္ လို႔ မင္းရဲ့ သင္းခ်ိဳင္းေၿမ မင္းရဲ့ စ်ာပန အခန္းအနားမွာ ငါ ဂတိေပးပါတယ္..ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါေစ …လို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ရင္း သူမ်ားတကာေတြ ေျမတြင္းထဲကို ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ေလးေတြ ပစ္ထည့္သလို သူလည္း ႏွင္းဆီပြင့္ေလးေတြကို ပန္းေခြ တေခြဆီကေန ျဖဳတ္ၿပီး ေျမတြင္းထဲကို ပစ္ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။

စိတ္ထိခိုက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ မို ကားေပၚကို ျပန္တက္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို တခ်က္ ၾကည့္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ လန္ကေလ ဌာနခ် ုပ္ႀကီးရဲ့ နံရံထက္မွာ ၾကယ္ပြင့္ေလး တပြင့္ တိုးျပန္
ၿပီေပါ့ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးက လွို႔ဝွက္ ဝန္ထမ္းေတြ ေအးဂ်င့္ေတြ က်ဆုံးတိုင္း ၾကယ္ပြင့္ေလး နံရံထက္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့တယ္ေလ ။

သင္းခ်ိ ုင္းေျမက အထြက္မွာ တံတားႀကီး တဖက္က ၀ါရွင္တန္ ဒီစီ ( Washington DC ) ၿမိဳ႕ကို လွမ္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါ စစ္ေသြးႂကြ ရန္သူေတြက ၀ါရွင္တန္ ဒီစီၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက္ခိုက္မယ္လို႔ ေၾကျငာတဲ့ သတင္းကို သတိရလိုက္မိတယ္ ။ ရန္သူေတြဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို မတိုက္ခိုက္နိုင္ခင္မွာ ေအဂ်င္စီႀကီး အနားကို ကပ္လာၿပီး မနက္ ႐ုံးတက္ဖို႔ ကားေတြနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြ ဝန္ထမ္းေတြကို ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္ ။ က်ားျဖဴလဲ ကံဆိုး တိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ထိခိုက္ေသဆုံးရတဲ့အထဲ ပါသြားတယ္ ။

ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ မိုက သူ႔ကို သံမဏိလူသားကေန တဆင့္ က်ားျဖဴကို သတ္လိုက္တဲ့ လူသတ္ေကာင္ ေတြကို လိုက္လံေခ်မႈန္း သုတ္သင္ဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ၾကာပါေစ..ဘယ္ေလာက္ဘဲ ကုန္က်ပါေစ..ရန္သူကို ရေအာင္ကို သုတ္သင္ဖို႔ အမိန႔္မွာ ပါတယ္ ။

သူ႔အေပၚသံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့တဲ့ က်ားျဖဴကို ျမင္ေယာင္ သတိရေနမိတယ္ ။

က်ားျဖဴသည္ အလြန္ လွတဲ့ မိန္းမလွ တေယာက္ပါ ။ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္လြန္းတဲ့ လွို႔ဝွက္ဝန္ထမ္း တေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရာထူးအဆင့္ေတြ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ တိုးျမႇင့္ေပးတာကို ခံရၿပီး ဒုတိယအႀကီးဆုံး အဆင့္ကို ေရာက္သြားတဲ့သူပါ ။ အႀကီးဆုံး ဒါရိုက္တာ မိုရဲ့ အားအကိုးဆုံးသူ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အခု က်ားျဖဴ မရွိေတာ့ မိုတေယာက္ ေတာ္ေတာ့္ကို ခံျပင္းေနလိမ့္မယ္ ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္မိတယ္ ။

မိုရဲ့ နံမည္ အရွည္က မိုရွည္ေဝၚေလာစကီး ။

ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္ အလုပ္ခြင္မွာဘဲ တခ်ိန္လုံး ရွိေနၿပီး တိုင္းျပည္ထဲတင္ မ က ျပည္ပ စစ္ဆင္ေရးေတြ အကုန္လုံးကို ကြပ္ကဲေနတဲ့ ထိပ္ဆုံးက လူႀကီး ပါ ။

ကားကို သူ႔အတြက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ Falls church က တိုက္ခန္းဆီကို ဦးတည္ၿပီး ေမာင္းလိုက္တယ္ ။ အဲဒီတိုက္ခန္းကို ေရာက္ေတာ့ ဌာနခ် ုပ္က ေပးပို႔ထားတဲ့ က်ားျဖဴတို႔ကို တိုက္ခိုက္တဲ့ ရန္သူ
ရဲ့ သဲလြန္စေတြကို ေလ့လာတယ္ ။ သံမဏိလူသားနဲ႔ တိုင္ပင္တယ္ ။ တိုက္ခန္းက လွို႔ဝွက္ အံဖုံးထဲကေန သူ႔အတြက္ ထားေပးထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကို သူ ထုတ္ယူလိုက္တယ္ ။
အစၥေရးနိုင္ငံ လက္နက္စက္႐ုံ ( IWI )က ထုတ္လုုပ္တဲ့ ဂ်ယ္ရီကို ၉မမ ပစၥတို( Jarico 9mm )  ႏွစ္လက္ နဲ႔ အေမရိကန္လုပ္ ဘြတ္ရွ္မာစတာ ( Bush Master M-4 )အမ္ဖိုး ေမာင္းျပန္တလက္ ။ M-4 က ေခါက္ဒင္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေခါက္ၿပီး လက္ဆြဲအိတ္ထဲ ထည္ကယူသြားလို႔ရတယ္ ။ Nike တံဆိပ္နဲ႔ အိတ္အမဲႀကီးထဲ ထည့္ သယ္သြားရင္ လူေတြက ဂ်င္မ္က ျပန္လာတဲ့ လူဘဲ ထင္မယ္ ။ ပေတာင့္ ၃၀ ဆန႔္ က်ည္ကပ္အပိုေတြကို က်ည္ေတြ ျဖည့္လိုက္တယ္ ။

 ရန္သူေတြဟာ ဘာေတြလဲ..ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာကို ေအဂ်င္စီက အၾကမ္းဖ်င္း သိထားၿပီ ။ ဒီ အုပ္စု ေနာက္ကို လိုက္လံ စုံစမ္းေနတဲ့ ေအဂ်င္စီႀကီးက Under Cover  ေအးဂ်င့္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ဒီေအးဂ်င့္ကို ကြန္ျပဴတာေပၚမွာ စကားေျပာ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ၿပီး သူနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ဆီကို ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။

ဒီလွို႔ဝွက္ေအးဂ်င့္က သတင္းေထာက္လွမ္းစုေဆာင္းသူ သက္သက္ဘဲ ျဖစ္တယ္ ။ ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ ပစ္မယ့္ သူ႔လို တိုက္ခိုက္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူ တေယာက္ မဟုတ္ဘူး ။ ဒီ ေအးဂ်င့္လို ရန္ သူ႔သတင္းရွာေဖြသူေတြ ဆီက ရရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ သူက လိုက္လံေခ်မႈန္းပစ္ရတယ္ ။ Fairfax က Hooters ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ခ်ိန္းလိုက္တာ ။  Hooters က ေဘာင္းဘီတိုတို
ေလးေတြ နဲ႔ တီရွပ္တိုတိုေလးေတြ ဝတ္ၿပီး ရင္သားအလွကို ေဖၚျပခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြ စားပြဲထိုးတဲ့ ဆိုင္ ။ ဟမ္ဘာဂါ ၾကက္ေၾကာ္ ဘီယာ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ ။

သည္ေအးဂ်င့္ရဲ့ နံမည္ဝွက္က ႏွင္းဆီနက္ Black Rose ..။ ဒါ နံမည္အရင္းေတြကို မသုံးခ်င္လို႔ မိုက သူတို႔တေတြကို ေပးထားတဲ့ နံမည္ဝွက္ေတြ ။ က်ားျဖဴ..သံမဏိလူသား..ႏွင္းဆီနက္ ..။ သူ႔ကို
ေတာ့ Cunning Wolf ေကာက္က်စ္တဲ့ ဝံပုေလြ လို႔ မိုက သုံးႏႈံးတယ္ ။

  Hooters ဆိုင္ထဲကို ဝင္သြားလိုက္ေတာ့ Black Rose ကို သူ႔မ်က္လုံးေတြက ရွာေဖြလိုက္မိတယ္ ။ ဘီယာေသာက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ လူငယ္တအုပ္က လြဲလို႔ ဆိုင္ထဲမွာ လူမရွိလွဘူး ။
ေဘာင္းဘီတိုျပတ္ျပတ္ေလးေတြ ဝတ္ထားၿပီး ဖင္ေတြ ရမ္းခါေလၽွာက္တဲ့ စားပြဲထိုးမေလးေတြထဲက တေယာက္က သူ႔ကို စားပြဲတလုံးမွာ ေနရာ ခ်ထားေပးတယ္ ။

“ ဘာ သုံးေဆာင္ပါမလဲ …”

အျပဳံးကေလး ဆင္ျမန္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ညဳတုတုနဲ႔ ။

“လတ္တေလာ ငါ့မိတ္ေဆြတေယာက္ကို ေစာင့္လိုက္အုံးမယ္..သၾကား..နို႔ မပါတဲ့ ေကာ္ဖီအမဲတခြက္ေလာက္ဘဲ ရနိုင္မလား..” လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္ ။

“ ရနိုင္ပါတယ္…ယူခဲ့ေပးပါမယ္..” လို႔ သူ႔ကို ေျပာရင္း စားပြဲထိုးမေလး ဖင္လႈပ္ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။

ဆယ္မိနစ္ေလာက္ သူ ေကာ္ဖီကို အရသာခံ ေသာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ႏွင္းဆီနက္ ေရာက္လာတယ္ ။ ေအးဂ်င့္ ႏွင္းဆီနက္ကို သူ အစက တခါမွ မေတြ႕ဘူးပါ ။ အခုအႀကိမ္းဟာ ႏွင္းဆီနက္နဲ႔ ပထမဆုံး ဆုံရတာပါ ။ နို႔ႏွစ္ေရာင္ အသားေလးနဲ႔ အလြန္တရာ လွလြန္းတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ အံ့ၾသေငးေမာ ၾကည့္မိသြားရတယ္ ။

လွို႔ဝွက္ေအးဂ်င့္တေယာက္ဟာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ေမာ္ဒယ္လ္မတေယာက္လို ေျပျပစ္ ေခ်ာေမာလြန္းေနလို႔ ငါ စိတ္ကူးယဥ္ ဘြန္း႐ုပ္ရွင္ကားထဲကလို ျဖစ္ေနပါလား လို႔ ျပဳံးမိလိုက္ရတယ္ ။

“ ဘာျပဳံးတာလဲ…”

“ ဟင္း..ငါ့ကိုငါ ဂ်ိန္းဘြန္း လို႔ ထင္မိသြားလို႔ပါ …”

ႏွင္းဆီနက္က သူ႔ဟာသကို လိုက္မရယ္ဘူး ။ နားမလည္လို႔လဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ဟာ အီရန္မေလး ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ကိုဘဲ အာ႐ုံထား စူးစိုက္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံေလး ။ အစားအေသာက္ကို
စားတယ္ ဆို႐ုံ သူတို႔ စားၾကၿပီး အလုပ္ကိစၥကို တိုင္ပင္ၾကတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္က က်ားျဖဴကို သုတ္သင္လိုက္တဲ့ ရန္သူေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာဘဲ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေျပာျပၿပီး ရန္သူေတြဟာ ဘယ္သူေတြ ဆိုတာကိုလည္း ေျပာျပတယ္ ။ သူတို႔ဘယ္မွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ အေသးစိတ္ မေျပာနိုင္ဘူး ။ ရန္သူေတြက အျမဲ ေရြ႕လ်ား ေနၾကမွာမို႔ ။။ႏွင္းဆီနက္လို လွလြန္းတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္က အႏၲရာယ္ မ်ားလြန္းတဲ့ စပိုင္အလုပ္မ်ိ ုးကို မလုပ္သင့္ဘူး လို႔ သူ႔စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္မိသလို ႏွင္းဆီနက္ ေျပာျပေနတာေတြကိုလည္း မွတ္သားေနရေသးတယ္ ။ တခ်ိန္ထဲမွာသူတို႔ကို ဘယ္သူမ်ား ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနမလဲ..ရန္သူတဦးတေယာက္ အနီးအနားမွာ ရွိေနမလား ဆိုတာကလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္ ။  ႏွင္းဆီနက္ ႏုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားေတာ့ သူ႔ရဲ့ သြယ္လ်ေပမယ့္ အခ်ိဳးက်တဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ေငးေမာၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ အလုပ္ကိစၥေတြျပည့္ႏွက္ေနၿပီ ။

ႏွင္းဆီနက္ ေျပာသြားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အရ ဆိုရင္ ရန္သူေတြဟာ ႀကီးမားတဲ့ စစ္ဆင္မႈတခုကို ၀ါရွင္တန္ေအရီယာမွာ ထပ္ လုပ္ၾကလိမ့္ဦးမယ္ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ ထိပ္ပိုင္း အဓိက ရာထူးႀကီး
ေနရာက က်ားျဖဴကို သုတ္သင္ပစ္လိုက္နိုင္တဲ့အတြက္ ရန္သူေတြ ေအာင္ပြဲခံၿပီး ေသြးႂကြ ဘဝင္ျမင့္ေနၾကတယ္လို႔ သိရတယ္ ။ ဒီတခ်ီမွာလည္း အစိုးရအေနနဲ႔ နာနာက်ည္းက်ည္း ခံစားသြားရေအာင္ကို တခုခုကို လုပ္လိမ့္မယ္…သူတို႔ဖက္က သူလၽွိုေအးဂ်င့္ဟာ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း သို႔မဟုတ္ မိသားစု အဖြဲ႕ဝင္ မိန္းမ နဲ႔ ကေလးေတြရဲ့ သြားတာလာတာေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အေၾကာင္း လည္း ႏွင္းဆီနက္က  ေျပာျပတယ္ ။ သူတို႔က အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿပီး လစ္ဟာတဲ့ လုံျခဳံေရး အေနအထား ကို သူတို႔ ရတာနဲ႔ အဲဒီ လစ္ဟာခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အလုံးအရင္းနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကလိမ့္မယ္ တဲ့ ။

ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အလွက သူ႔ကို ဖမ္းစားသြားၿပီ ။
ရန္သူအသိုင္းအဝိုင္းထဲ တိုးဝင္ ထိုးေဖါက္ၿပီး သတင္းေဖြရွာေနရတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ အတြက္ သူ စိုးရိမ္မိတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္က သူနဲ႔ လူသူမရွိတဲ့ ပန္းၿခံတို႔ လမ္းေဘးက ကားထဲတို႔မွာ ေတြ႕ဆုံရင္ ရန္သူဖက္က သိသြားနိုင္လို႔ အခုလို စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုလိုက္တာ လို႔ သူ႔ကို ေျပာျပတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ထပ္ ေတြ႕ခ်င္ေနေသးတဲ့သူက ထပ္ေတြ႕ဖို႔ ေျပာေတာ့မလို႔ လုပ္ေနဆဲမွာဘဲ ႏွင္းဆီနက္က ႏုတ္ဆက္ၿပီး ထျပန္သြားတယ္ ။

Hooters ဆိုင္ထဲက သူထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ကားဆီကို သူ ေလ််ာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေနာက္ေက်ာနားမွာ လူရိပ္တခု ျမင္လိုက္ရလို႔ သူ႔လက္တဖက္က ခါးၾကားမွာ သားေရေပ်ာ့အိတ္နဲ႔ ညႇပ္ထိုးလာတဲ့ ၉မမ
ပစၥတိုေသနတ္ဆီကို ေရာက္သြားရတယ္ ။

အာ . . .သံမဏိလူသား ..။
အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ အနားကပ္လာတဲ့သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ..။ သူနဲ႔ အလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူတူ လက္တြဲ လုပ္လာခဲ့ၾကတဲ့ လူ ။

သံမဏိလူသားသည္ သူ႔လိုဘဲ အာရွသား ျဖစ္သည္ ။ အေမရိကန္ျပည္ေပါက္ ဗီယက္နမ္လူမ်ိ ုး ျဖစ္သည္ ။

ေအဂ်င္စီႀကီးသည္ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ ။

စီအိုင္ေအ ေအးဂ်င့္မ်ားသည္ အရင္ေခတ္ကလို ဆံပင္အဝါေရာင္ မ်က္လုံးအျပာ အရပ္ ေျခာက္ေပေက်ာ္ အျဖဴေကာင္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ေတာ့ ။ အရင္ေခတ္က ေအဂ်င္စီက လူေတြ ရန္သူနိုင္ငံ ရန္သူၿမိဳ႕ကို တာဝန္နဲ႔ သြားရင္ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ စီအိုင္ေအ ဆိုတာ သိသာလွတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းလိုဘဲ ရန္သူရဲ့ ုလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္တာကို ခံရတတ္သည္ ။ ရန္သူက ဆီးႀကိဳ ရန္ျပဳတတ္သည္ ။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ေအးဂ်င့္မ်ားဟာ လူမ်ိ ုးေပါင္းစုံ ပုံစံ အမ်ိ ုးမ်ိ ုး ျဖစ္ေနၿပီ ။ မိန္းမ ေအးဂ်င့္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးဘဲ ။

ႏွင္းဆီနက္လို ေခါင္းၿမီးျခဳံနဲ႔ အီရန္မေလးကို ဘယ္သူမွ ေအဂ်င္စီကလို႔ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးေလ ။

“ ဘယ္တုံးက ေရာက္ေနတာလဲ….”

“ မင္းနဲ႔ ႏွင္းဆီနက္တို႔ မေရာက္ခင္ထဲက..”

“ ဘာလုပ္ေနတာလဲ…”

“ မင္းနဲ႔ ႏွင္းဆီနက္ တို႔ အေနာက္မွာ အရိပ္မ်ား ရွိသလားလို႔ ငါသိခ်င္လို႔…ၾကည့္တာ….မရွိပါဘူး ….”

“ ဒို႔ တိုင္ပင္စရာေတြ ရွိတယ္..အခန္းကို လိုက္ခဲ့ပါလား….”

“ အိုေက .သြားတာေပါ့…”

သံမဏိလူသားသည္ ကားေမာင္းေနရင္း သူ႔ဖက္ကို ငဲ့ၾကည့္ၿပီး..“ မင္း ကိုလံဘိုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ က်ားျဖဴက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပူတာကြ ..အဲဒီက ရန္သူေျမေပၚဆဲလ္ေတြက ဒိတ္ဒိတ္ၾကဲေတြ ဆိုတာ သူသိေနတယ္..ငါ့ကို မင္းကို ဆပ္ပို႔ လုပ္ဖို႔ အျမန္ လိုက္ခိုင္းေနတာ …ငါကလည္း ဒီမွာ အလုပ္ေတြ မ်ားေနေတာ့ မင္းဆီကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္မသြားနိုင္ဘူးေလ..က်ားျဖဴက မင္း
ကို ေတာ္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္ေနာ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ားျဖဴကို သတိရမိရျပန္တယ္ ။ အေဟာင္းေတြက အသစ္ ျပန္ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။

က်ားျဖဴ နဲ႔ သူနဲ႔ အလုပ္တာဝန္ အရ ဆက္ဆံတာထက္ ပိုခဲ့တယ္ ဆိုတာ သံမဏိလူသား သိေနတယ္ ။
သူတို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က နိုင္ဂ်ီးရီးယား နိုင္ငံ ေလးဂို႔စ္ၿမိဳ႕မွာ ထိပ္တန္းလွို႔ဝွက္ တာဝန္တခု သြားလုပ္ၾကရတယ္ ။ သူတို႔ ထင္ထားတာထက္ ပိုၾကာၾကာေနေနရတယ္ ။ ေလးဂို႔စ္ၿမိဳ႕လည္က တိုက္ခန္းတခန္းထဲမွာ ပုံးရွိုးကြယ္ရွိုး ေနၿပီး လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကရတယ္ ။ က်ားျဖဴနဲ႔ သူက သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ SAFE HOUSE တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ လူမသိေအာင္ ေအာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ သံမဏိလူသားက သူတို႔ လိုအပ္တဲ့ ေငြတို႔ လက္နက္ပစၥည္းတို႔ကို လာပို႔ပို႔ေပးရတဲ့ ဆက္သား တာဝန္ကို ယူခဲ့တယ္ ။

 SAFE HOUSE ဆိုတာက ျမန္မာလို အိမ္ပုန္း လို႔ဘဲ ေခၚရမလား ။ အေရးေပၚအိမ္ လို႔ ေခၚမလား ။ ရန္သူဖက္က မသိနိုင္ေအာင္ ေအးဂ်င့္ေတြ ခိုေအာင္းနိုင္ေအာင္ သုံးနိုင္ေအာင္ ထားထားတဲ့ ေအဂ်င္စီက အိမ္ေတြ ေပါ့ ။ တိုက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေနၾကရတာ . .။တိုင္းျပည္က အာဖရိကတိုင္းျပည္ဆိုေတာ့ သူေရာ က်ားျဖဴေရာအတြက္က အဲဒီတိုင္းျပည္က မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိသာေနတယ္ ။

က်ားျဖဴက အဲဒီတုံးက ေဘာ့စ္ မဟုတ္ေသးဘူး ။ သူ႔ထက္ေတာ့ ရာထူးႀကီးတဲ့ ေအးဂ်င့္ေပါ့ ။ က်ားျဖဴ က ေယာက်္ားနဲ႔ကြဲထားတာ ၾကာၿပီ ။ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္ဆန္ေနၿပီး အလုပ္ခြင္ထဲမွာဘဲ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ မိန္းမတေယာက္ေပါ့ ။ သူကလည္း ေခ်ာေခ်ာလွလွ မိန္းမေတြကို ႀကိဳက္ႀကိဳက္သြားတတ္တဲ့လူ ။ လတ္တေလာလည္း မိန္းမနဲ႔ ကင္းေဝး ျပတ္လပ္ေနတဲ့လူ ။

က်ားျဖဴက သူ႔ကိုယ္သူ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ သိပ္ ဂ႐ုစိုက္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ ေဆ့ဖ္ေဟာက္စ္ထဲမွာ ေနေနတုံးလည္း ေလ့က်င့္ခန္းေတြ တအား လုပ္တယ္ ။ Ray..မင္း ငါနဲ႔အတူလည္း လုပ္ပါ ဆိုၿပီးသူ႔ကိုလည္း ေခၚတယ္ ။ အရမ္း ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္လြန္းလို႔ က်ားျဖဴရဲ့ ကိုယ္လုံးက အခ်ိဳးအဆက္ အရမ္း ေျပျပစ္တယ္ ။ လွတယ္ ။ က်ားျဖဴက ေလ့က်င့္လန္း လုပ္ရင္ စြပ္က်ယ္ လက္ျပတ္ပါးပါးေလးနဲ႔ လုပ္တယ္ ။ အတြင္းက ဘရာခံမထားဘူး ။ ေခၽြးစိုလာေတာ့ က်ားျဖဴရဲ့ နို႔ေတြက ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႕ေနရတာ သူ႔စိတ္ေတြ ဆူႂကြ နိုးထလာရတာေပါ့ ။

သူ႔အားကစား ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ရင္ ဝတ္တဲ့ ေဘာင္းဘီရွည္ထဲက ဒုတ္က ျမဴးထလာေတာ့ က်ားျဖဴ ခဏခဏဘဲ ေတြ႕ေတြ႕သြားတတ္တယ္ ။ တခါတခါ က်ားျဖဴက မာေတာင္ေနတဲ့ ဒုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္တတ္တာလဲ သူသိတယ္ ။ ေတြ႕တယ္ ။

ေရခ်ိ ုးၾကေတာ့လဲ တခါတေလ က်ားျဖဴက တံခါးကို အထဲကေန ေသာ့မခ်ဘဲ ေစ့႐ုံေလး ပိတ္ထားတတ္ေတာ့ က်ားျဖဴရဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္ကို တပိုင္းတစ နဲနဲပါးပါး သူ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတာလဲ အႀကိမ္
ႀကိမ္ပါဘဲ ။ ညဖက္က်ေတာ့ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ လန္ကေလဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ၾကရၿပီး သူတို႔ လာေခ်ာင္းေနတဲ့ ဂ်င္နရယ္ဘီဆိုတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ရန္သူေတာ္ႀကီးရဲ့ လႈပ္ရွားမႈ အေျခအေနေတြကိုလည္း တင္ျပရတာေတြကို အတူတူ ပူးတြဲၿပီး လုပ္ၾကရတယ္ ။ က်ားျဖဴက ဘယ္ေတာ့မွ ဘရာခံၿပီး အဝတ္မဝတ္ေတာ့ နို႔လွလွေကာ့ေကာ့ႀကီးကိုသူ နီးနီးကပ္ကပ္ ရိုးတိုးရိပ္တိပ္
ျမင္ရတတ္တယ္ ။ တခါတေလ လူခ်င္း နီးကပ္လြန္းေနေတာ့ ထိမိတာေတြလဲ ၾကဳံရတယ္ ။

က်ားျဖဴက သူ႔အထက္က ရာထူးပိုႀကီးတဲ့ ေအးဂ်င့္တေယာက္မို႔ သူ ေလးစားရတယ္ ။ က်ားျဖဴက သူ႔ကို ခင္မင္ၿပီး သေဘာေကာင္းေနတာကို သူက အခြင့္အေရး ယူဖို႔ မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး သူ႔စိတ္ေတြကို ခ်ဳ ုပ္တီးခဲ့တယ္ ။

ဒါေပမယ့္ အိုးခ်င္းထားလို႔ အိုးခ်င္း ၿငိသြားတယ္ ။ က်ားျဖဳနဲ႔ သူ ၿငိသြားတယ္ ။ သူက စတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ တညမွာ က်ားျဖဴ သူ႔အခန္းကို ေရာက္လာတာ ။ က်ားျဖဴ အရက္ပုလင္းကိုင္ၿပီး ဝင္လာတာ ။ သူက ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲၿပီး စဥ္းစားေနတဲ့ အခ်ိန္ ။

“ Ray ..မင္း ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ…”

“ အလုပ္အေၾကာင္းပါ က်ားျဖဴ…..”

က်ားျဖဴက သူ႔နံမည္အရင္း ေရခ်ယ္လ္ လို႔ သူ႔ကို ေခၚတာထက္ က်ားျဖဴ  White Tiger လို႔ ေခၚတာကို ပို သေဘာက်တယ္ ။ သူ႔လက္မွာ ပတ္ထားတဲ့ နာရီေလးကို က်ားျဖဴ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္

တယ္ ။ ဒီနာရီေလးက က်ားျဖဴ ဘန္ေကာက္ကို အလုပ္ကိစၥတခု နဲ႔သြားၿပီး ျပန္လာေတာ့..Ray ..မင္းအတြက္ ငါ နာရီ ဝယ္လာတယ္..မင္းရဲ့ နံမည္ ပါတာနဲ႔ ဝယ္လာတာ ..ဆိုၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ နာရီေလး

 ။ သူ႔နံမည္က Raymond ..နာရီနံမည္က Raymond Weil  ေလ ။ အျဖဴေရာင္ ဒိုင္ခြက္မွာ အနက္ေရာင္ ေရာမဂဏန္း နံပါတ္ေတြနဲ႔ .သားေရ လက္ပတ္ႀကိဳးနဲ႔ ။

သူလည္း က်ားျဖဴေပးတာကို တန္ဖိုးထားတဲ့ အေနနဲ႔ အျမဲ ပတ္ထားခဲ့တယ္ ။ အစစ္လား အတုလားေတာ့ သူလည္း မေသခ်ာဘူး ။ က်ားျဖဴ ဘန္ေကာက္ လမ္းေဘးက ဝယ္လာတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ။

“ ငါေပးခဲ့တဲ့ နာရီေလး..မင္း ပတ္ထားတာ ျမင္ရေတာ့ ငါ ဝမ္းသာတယ္…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ က်ားျဖဴ အရက္မူးေနၿပီ ထင္တာဘဲ ။

“ ေရာ့..ေသာက္ေလ …”

အရက္ပုလင္းကို ထိုးေပးတယ္ ။ မျငင္းခ်င္တာနဲ႔ ယူေသာက္လိုက္တယ္ ။

“ ေျပာျပ..အလုပ္အေၾကာင္း ဘာေတြ စဥ္းစားတယ္ ဆိုတာ….”

“ အဘူဘက္ကာ ကို စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ နဲ႔ အေဝးကေန လွမ္းထုၿပီး ေလ်ာ့ပစ္ဖို႔က မလြယ္ဘူး..က်ားျဖဴ..သူက ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ၿခံရံၿပီး သြားတာလာတာ …ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြက က်ည္ကာ
( ဒိုင္းလႊား )ေတြဘဲ …ငါစဥ္းစားေနတာက သူ ထမင္းစားေနတဲ့့ ဟိုတယ္ထဲ ငါ ဝင္သြားၿပီး အနီးကပ္ ပစ္သတ္ဖို႔ ….” လို႔ သူစဥ္းစားမိတာကို ေျပာျပလိုက္မိတယ္ ။

က်ားျဖဴက “ မင္းက အေသခံမလို႔ေပါ့ေလ..” လို႔ သူ႔ကို ျပန္ေမးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့..“ အဘူဘက္ကာကို ရွင္းဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ငါတို႔ဖက္က ေအးဂ်င့္ေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္တဲ့ မင္းနဲ႔ လဲရမွာေတာ့ မတန္ဘူး …လုပ္ခ်င္းလုပ္ ..ငါတို႔ အေပါစား လူမိုက္တေယာက္ ငွားၿပီး လုပ္ရင္ မရဘူးလား….” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး “ သူ႔သတင္း ထပ္လာေပးမယ့္ ကပၸလီမ ကို စိတ္
ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ၾကေသးတာေပါ့ …”လို႔ ထပ္ေျပာတယ္ ။

ကုတင္ေပၚမွာ ေဘးခ်င္းတိုက္ အတူတူ အိပ္ၿပီး အရက္ပုလင္းကို နိ( တ္ ) ေမာ့ရင္း အလုပ္အေၾကာင္း ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကရင္းနဲ႔ ဖ်တ္ကနဲ က်ားျဖဴက သူ႔ေပါင္ာကားကို လက္ကေလးနဲ႔ လာစမ္းလိုက္တယ္ ။ သူ႔ဒုတ္ကလည္း ထုံးစံအတိုင္း မာေက်ာထြားေတာင္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ အေတာင့္လိုက္ႀကီး သူ စမ္းမိသြားတယ္ ။

“ မင္း ငါ့ေၾကာင့္ အဲလို ျဖစ္တာလား….” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးတယ္ ။

ဘာျပန္ေျဖရမွန္း မသိလို႔ ၿငိမ္ေနမိေတာ့ က်ားျဖဴက သူ႔လက္တဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ၾကက္သီးေတြ ထသြားရတယ္ ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ နို႔ႀကီး တင္းေနတာဘဲ ။ နို႔သီးေလးက မာေတာင္တင္းေနတယ္ ။ ထႂကြေနတယ္ ။

“ ႀကိဳက္လား…” လို႔ ေမးတယ္ ။

“ ေခါင္းလည္း ျငႇိမ့္ျပ..“ ႀကိဳက္တယ္..” လို႔လဲ ပါးစပ္က ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ “ မင္း ဟာကိုလည္း ငါႀကိဳက္တယ္ ..ငါကိုင္မယ္ေနာ္…” လို႔ ေျပာလဲေျပာ သူ႔ဒုတ္ကို ကိုင္ေတာ့တာဘဲ ။

သူကလည္း က်ားျဖဴ ဝတ္ထားတဲ့ စြပ္က်ယ္ကို မခၽြတ္..က်ားျဖဴကလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ခ်တယ္ ။ တဦးရဲ့ အလိုပစၥည္းနဲ႔ တျခားတဦးရဲ့ အလိုပစၥည္း ခ်င္း လဲလွယ္လိုက္ၾကတယ္ ။

ဘာတာစစ္စတမ္မ္ေလ ။ ျပင္သစ္ပုံစံ ေျခာက္ဆယ့္ကိုး ဆြဲျဖစ္သြားတယ္ ။ က်ားျဖဴရဲ့ ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကို သူ ေရေရလည္လည္ စားပစ္တယ္ ။ စုတ္တယ္ ။ ယက္တယ္ ။ က်ားျဖဴကလည္း

သူ႔ဒုတ္ကို ေရလည္ မႈတ္ေပးတယ္ ။ ပြင့္လင္းသြားၾကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ဗ်င္းၾကေတာ့တာေပါ့ ။ အခ်ီေပါင္း မ်ားစြာ …။

“  Ray  ”

သံမဏိလူသားက သူ႔နံမည္ကို ေခၚလိုက္လို႔ သူ႔အေတြးစေတြ ျပတ္ေတာက္သြားတယ္ ။

“ ဘာလဲ Iron Man ..”

“ မင္း ႏွင္းဆီနက္ကို သေဘာက်လား …”

“ မင္း ဘယ္လိုသိလဲ…ငါ သေဘာက်တာ ….”

“ ဟားဟား…ဒီေလာက္ လွတဲ့ ေကာင္မေလးကို မင္း သေဘာမက်ဘဲ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲေလ…ဟားဟား……”

“ ဘာလို႔ ေမးတာလဲ….”

“ မင္း သူ႔နံမည္အရင္းနဲ႔ သူဘယ္မွာေနသလဲ မသိခ်င္ဘူးလား….”

“ သိခ်င္တာေပါ့..မင္း သိေနလို႔လား…Iron Man ”

“ ဒါေပါ့..အလကားေတာ့ မရဘူး…ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တိုက္ရမယ္…..ဟားဟားဟား…”

“ တိုက္မယ္..တိုက္မယ္ ….”

ဒီဇင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔ ။
သံမဏိလူသားက သူ႔ကို Mary Land State ထဲက Silver Spring ရပ္ကြက္မွာ ရွိတဲ့တိုက္ခန္းတခန္းကို ေခၚသြားတယ္ ။
ဒီအခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ကန႔္လန႔္ကာ ဆြဲကာပိတ္ထားတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ထရိုင္ေပါ့ ေဒါက္ေတြနဲ႔ တပ္ဆင္ ခ်ိန္ထားတဲ့ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ဗီဒီယိုကင္မရာ ေတြကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ သံမဏိလူသားမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္က အခန္းတခန္းကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ေခ်ာင္းေနတယ္ ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္ ။ ဒီလိုဘဲ သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးေရာ အက္ဖ္ဘီအိုင္အဖြဲ႕ကေရာ လုပ္ေနၾကေလ ။
“ မင္း ဘယ္သူကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာလဲ ..လျပည့္မဲ ( Black Full Moon ) အဖြဲ႕သား တေယာက္ေယာက္လား …”
သံမဏိလူသားက ျပဳံးတယ္ ။
“ မင္း မွန္ေျပာင္းကေန ၾကည့္လိုက္ေလ..မင္း သိသြားမွာေပါ့..”
အေရးထဲ ေစ်းကိုင္ေနတဲ့ သံမဏိလူသား ေၾကာင့္ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ မွန္ေျပာင္းဆီကို ေလၽွာက္သြားၿပီး ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ တဖက္တိုက္ခန္းက တခ်ိဳ႕ ျပဴတင္းေပါက္ေတြက ကန႔္လန႔္ကာ ကာထားေပမယ့္ ျပဴတင္းေပါက္ တေပါက္ကေတာ့ ကန႔္လန႔္ကာ မရွိေနဘူး ။ မီးဖိုခန္း ဆိုတာကို သူ ျမင္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တယ္ ။ မိန္းမတေယာက္ ဟင္းခ်က္ေနတယ္ ။
အာ…ႏွင္းဆီနက္ (  Black Rose )ဘဲ ။
သံမဏိလူသား ဖက္ကို သူ လွည့္ၾကည့္ၿပီး…“ အိုင္ရင္းမင္း..ဒါဘာလုပ္တာလဲ…မင္းကို ဘယ္သူခိုင္းသလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္မိေတာ့ သံမဏိလူသားက “ ေအး…မင္း ထိုင္းလင္းက ေတာထဲမွာ သြားေနေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ့ကို မို က ေခၚၿပီး ဒို႔ ေအးဂ်င့္တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ ( Black Rose ) ကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာတယ္ ..” လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
သူ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ႏွင္းဆီနက္ကို ျပန္ ၾကည့္တယ္ ။နက္ေမွာင္သန္စြမ္းတဲ့ ဆံပင္နဲ႔ အသားဆြပ္ဆြပ္ျဖဴတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ပါးပါးေလးနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနတယ္ ။ ဂါဝန္က တိုတိုေလး ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေပါင္ရင္းအထိ ျမင္ေနရတယ္ ။ ျဖဴဆြပ္ အခ်ိ ုးက်တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေပါင္တန္ေတြဆီကို သူ ဇြန္းဆြဲၿပီး ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ သံမဏိလူသားရဲ့ ရယ္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ မင္း သေဘာက်ေနၿပီလား …Ray…ေကာင္မက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ကြာ..ဟင္း…ငါေစာင့္ေခ်ာင္းေနရင္း တခါမွာ သူ႔နို႔ႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ..လွလိုက္တာကြာ..ရက္ရက္စက္စက္ကို လွတယ္….အင္း….ႏွင္းဆီနက္က တကယ့္ကို ပုံျပင္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ အာေရဗ် သဲကႏၲာရထဲက ဘုရင့္သမီးေတာ္ မင္းသမီးေလး  လိုပါဘဲ…”
သူ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အနီးကပ္ဆြဲၿပီး ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ ဂါဝန္ပါးေလးရဲ့ ေအာက္မွာ ဘာမွ ခံမထားတာကိုလည္း ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ နို႔ႀကီးေတြ တုန္လႈပ္ေနတာေၾကာင့္ သိသိသာသာ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ငနဲသား ခ်က္ခ်င္းကိုဘဲ မာေက်ာထြားႀကိဳင္း ေထာင္လာတယ္ ။
“ သံမဏိလူသား …မင္း သူ႔ကို ေကာင္တာ လုပ္ေနတာ ဘာေတြသိရသလဲ..ငါ့ကို ေျပာျပခြင့္ ရွိလား …”
“ မင္းက အဓိက တာဝန္ခံဘဲကြာ..မင္းကို ေျပာျပနိုင္ပါတယ္..ဒါေၾကာင့္လည္း အခု ေခၚလာျပတာဘဲ..မိုကိုေတာ့ အေရးႀကီးတယ္ ထင္တာေတြ ကို ငါ တိုက္ရိုက္ သတင္းပို႔ပို႔ေပးေနတယ္ကြ…”
လိုရင္းကို မေျပာေသးတဲ့ သံမဏိလူသားေၾကာင့္ “ ဒီေတာ့…” လို႔ စကားေထာက္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ ႏွင္းဆီနက္ က လျပည့္မဲ( Black Full Moon )ေတြအတြင္းေရးေတြကို အသြင္ယူၿပီး ပူးကပ္ေထာက္လွမ္းေနရတဲ့ သူဆိုေတာ့ အၾကမ္းဖက္သမား ကြန္ယက္ ( တဲရိုးရစ္စ္ နက္ဝပ္ ) နဲ႔ ပတ္သက္ လုံးေထြးေနရတဲ့ သူ….ဒီေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ဟာ ရန္သူဖက္ကိုေရာ ပံ့ပိုးေနတဲ့ ( Double agent ) ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို သိဖို႔ ခက္တဲ့ ကိစၥဘဲ ….Ray….”လို႔ သံမဏိလူသားက ေျပာတယ္ ။
မွန္တယ္ ။ Double agent ေတြကို ေဖၚထုတ္ဖို႔က ဘယ္ လြယ္မလဲ ..။
“ Ray..သူ႔ဖုန္း စကားေျပာတာေတြကိုလည္း ငါ တခ်ိန္လုံး ဖမ္းထားတယ္ ….အဲရားဘစ္ နဲ႔ေျပာဆိုတာေတြေပါ့…အင္း..ရန္သူရဲ့ ကြန္ယက္က ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ က်ယ္ျပန႔္ နက္နဲတယ္ကြ….ဒို႔တိုင္းျပည္ကို အနိုင္ယူဖို႔က သူတို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို လုံ႔လ စိုက္ထုတ္ထားတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္…”

ဒီဇင္ဘာလ ၁၉ရက္ ေန႔..။
လာေဟာအသားေစ်း၀ါရွင္တန္ ဒီစီ ၿမိဳ႕လည္ တေနရာ
အသား ဝယ္မယ့္ လူေတြ တန္းစီေနတဲ့ၾကား သူ ေရာက္ေနတယ္ ။ ေရခဲခန္းႀကီးထဲက အေရခြံ ႏႊာၿပီးသား ဆိတ္အေကာင္လိုက္ကို အလုပ္သမားေကာင္ေလးက ထုတ္လာတယ္ ။ ႀကီးမားတဲ့ စဥ္းနီတုံးႀကီးေပၚကို ဆိတ္ကို တင္လိုက္တယ္ ။
“  ( ဂ်ဴ နစ္ )Junnid ..ဒီမွာ လာကူပါ…..”
ေကာင္ေလးက အတြင္းခန္းကို လွမ္းေအာ္ေခၚတယ္ ။ သူ႔မ်က္လုံးေတြ မႈန္မွိုင္း က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္ ။ ( ဂ်ဴ နစ္ )Junnid…။ 
( ဂ် ူ နစ္ )Junnid ဆိုတာ သူ ရွာေနတဲ့ေကာင္ ။
 ႏွင္းဆီနက္ ဆီက ရတဲ့ သတင္းနဲ႔ သူ ရွာေနတာ သုံးရက္ ရွိၿပီ ။ ပထမ  ဂြတ္ဖဲလိုးစ္ ဆိုတဲ့ ခၽြတ္ကတဲ့ ကလပ္မွာ အတြင္းမွာ ပုဂံေဆးတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ သူ အဲဒီကလပ္မွာ သြားေခ်ာင္းတယ္ ။ မလုပ္ေတာ့ဘူး..အလုပ္ ထြက္သြားၿပီ လို႔ သိရတယ္ ။ ေဟာ..ထြက္လာၿပီ ။
စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ရင္အုပ္ကားကား လက္ေမာင္းႂကြက္သားႀကီးေတြနဲ႔ အသားျဖဴ ျဖဴ လူငယ္တေယာက္ ။ မုတ္ဆိပ္ က်င္စြယ္ အေမႊးအမွင္ ဘာမွ မရွိေအာင္ ရိပ္သင္ထားတဲ့ ေမးရိုးေလးေထာင့္နဲ႔ မ်က္လုံး စိမ္းဖန႔္ဖန႔္နဲ႔..။ ေဘာလီးဝတ္ အိႏၵိယ ႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္တေယာက္လို ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေကာင္ ..။
ဒါ  ( ဂ် ူ နစ္ )Junnid …ဘဲ….။ က်ားျဖဴ နဲ႔ ေအဂ်င္စီက ဝန္ထမ္း ေတြကို တမလြန္ ဘဝကို ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ ရန္သူ..လူသတ္ေကာင္ ….အၾကမ္းဖက္ စစ္ေသြးႂကြ….အဖ်က္သမား …..။
“ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ …ေဂ်ာ္နီ…..”
“ ဆိတ္သား ခုတ္ေပးပါ..ကပ္စတန္မာေတြ မ်ားေနလို႔ ငါ တေယာက္ထဲ မနိုင္ဘူး…..” 
“ အိုေက..ရတယ္ေလ …..”  
Junnid က ႀကီးမားတဲ့ ဓါးႀကီးတေခ်ာင္းနဲ႔ ဆိတ္ကို တဒိုင္းဒိုင္း ျမည္ေအာင္ ခုတ္ျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ေစ်းဝယ္သူေတြ လိုခ်င္သေလာက္ ခ်ိန္တြယ္ၿပီး ေပးေနတယ္ ။
ဒီေလာက္ဆို ရၿပီ . သိၿပီ . မွတ္မိၿပီ ။ ဒီေကာင္ကို ေခြးခ်ီသြားေတာင္ မွတ္မိသြားၿပီ ။
ေတာ္ေလာက္ၿပီ . ဒိုးမယ္ ။
အနားက စင္က အာဖဂန္ေပါင္မုန႔္ အရွည္ တထုပ္ နဲ႔ ဂီးေထာပတ္တဘူးကို ေကာက္ယူၿပီး ေငြသိမ္းေကာင္တာကို သူ ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္ ။ မုတ္ဆိပ္ဖြားဖြားနဲ႔ အဖိုးႀကီးတေယာက္က ေငြသိမ္း
ေကာင္တာမွာ ရွိေနတယ္ ။
“ ေစ်းဝယ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ့လား ေဘာ့စ္..အသား မဝယ္သြားေတာ့ဘူးလား….”
“ မဝယ္ေသးဘူး..ေနာက္မွ…” လို႔ ေျပာရင္ း ႏွစ္ဆယ္တန္ တရြက္ ကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဒီအဖိုးႀကီး က ဂ် ူ နစ္ ဟာ တဲရိုးရစ္စ္ တေယာက္ဆိုတာ မသိဘူးလား ။ သိရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား ဆိုတာေတြ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားေနတုံး မုတ္ဆိတ္ႀကီးက ျပန္အမ္းေငြကို သူ႔လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးရင္း “ ေက်းူ ဇူးတင္တယ္…ေနာက္လဲ အားေပးပါ ..” လို႔ ေျပာတယ္ ။
သည္ဆိုင္ရဲ့ ဖုန္းေတြကို သူတို႔ ဌာနႀကီးက ျဖတ္နားေထာင္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ ႏွင္းဆီနက္ဆီက သတင္းမရခင္ထဲကဘဲ ။ အထိနာခဲ့တဲ့ သူတို႔ဆီက ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြဟာ အခုေတာ့ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယုံၾကည္ၾကေတာ့ဘူး ။
၂၀၀၁ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ရက္ေန႔မွာ အထိနာၿပီးကထဲက သူတို႔ လည္း ရန္သူေတြရဲ့ ကြန္ယက္ေတြ ဆဲလ္ေတြကို ေန႔ညမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတယ္ ။ ေန႔စဥ္လိုဘဲ ရန္သူ႔ ဘက္ေတာ္သားေတြကို ေဖၚထုတ္ ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္ ။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ့ ေနာက္ကြယ္က ေထာက္ပံ့ေနသူေတြ အားေပးေနသူေတြလို႔ ယူဆရတဲ့ လူေတြကိုလည္း လူဝင္မႉႀကီးၾကပ္ေရး ဌာနကလည္း လူမသိသူမသိ ျပည္ႏွင္ခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ။ 
ဒီမိုကေရစီ ဖခင္နိုင္ငံႀကီး ဆိုေတာ့လည္း ေပၚတင္ႀကီး လုပ္လို႔ မေရာင္းဘူးေလ ။
ဆိုင္ထဲက ထြက္လာေတာ့ သူ႔ကို ကားထဲက ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ သံမဏိလူသားကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ကားထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ သံမဏိလူသားက “ လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ရခဲ့လား…” လို႔ ေမးတယ္ ။ သူက “ အင္း..ေတြ႕ထားတယ္..မၾကာခင္ ဝယ္မယ္ ..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
သံမဏိလူသားက ကားစက္ကို ႏွိုးလိုက္ၿပီး “ ဘယ္ကို ေမာင္းရမလဲ..” လို႔ ေမးတယ္ ။
သူက “ ငါးေစ်း ..” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ သံမဏိလူသားက “ က်ားျဖဴ ကို သတိရလြမ္းလို႔ သြားမလို႔လား..” လို႔ သူ႔ကို ေမးလိုက္တယ္ ။
က်ားျဖဴနဲ႔သူ ဒီ DC Fish Market ငါးေစ်းကေန ဂဏန္းအရွင္ေတြ သြားသြားဝယ္ၿပီး က်ားျဖဴရဲ့ ၿခံမွာ အေပ်ာ္သြားခ်က္စားျပဳတ္စားၾကတာကို သံမဏိလူသားက မွတ္မိၿပီး ေမးတယ္ ဆိုတာ သူသိပါတယ္ ။
“ မဟုတ္ဘူး….Junnid ရဲ့ အေပါင္းအေဖၚတေယာက္ အဲဒီငါးေစ်းမွာ ရွိနိုင္တယ္ လို႔ ႏွင္းဆီနက္က ေျပာခဲ့လို႔ ..မေသခ်ာေပမယ့္ ရွိလိုရွိျငား သြားၾကည့္လိုက္မလို႔..” လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္ ။
“ အိုေက….”လို႔ သံမဏိလူသားက ေျပာရင္း ကားကို ငါးေစ်းဆီကို ဦးတည္လိုက္တယ္ ။
ငါးေစ်းေရာက္ေတာ့ သံမဏိလူသားက ကားထဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ၿပီး သူတေယာက္ထဲ ငါးေစ်းတန္းဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြက Junnidရဲ့ ေရာင္းရင္း အိုကူဘူ ( OKUBU ) ကို ရွာေဖြေနတယ္ ။ ဂဏန္းေတြ ဝယ္ရင္း တဆိုင္ၿပီး တဆိုင္ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ မၾကာခင္ဘဲ အိုကူဘူကို သူေတြ႕ရတယ္ ။ 
အိုကူဘူက သူ႔ဗလကိုသူ အားကိုးၿပီး ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ လုပ္တတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးမွန္း ျမင္တာနဲ႔ သူသိလိုက္တယ္ ။ လက္ေမာင္းတိုၾကပ္ၾကပ္ စပို႔ရွပ္ကို ဝတ္ထားတဲ့ ရင္အုပ္ကားကား နဲ႔ အိုကူဘူက က်ားျဖဴတို႔ကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အုပ္စုဝင္ …။
တခ်က္ေတြ႕ၿပီးတာနဲ႔ သူ အိုကူဘူ ဖက္ကို မၾကည့္ေတာ့ ။
ႏွင္းဆီနက္ ေပးတဲ့ သတင္းနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြထဲမွာ အိုကူဘူ နဲ႔ JUNNID တို႔ဓါတ္ပုံေတြကို ရၿပီးသား ။ 
အိုကူဘူက JUNNID တို႔ တိုင္းးျပည္က မဟုတ္ဘူး ။ သူက အာဖရိက  နိုင္ဂ်ီးရီးယားက ။ အၾကမ္းဖက္သမား အခ်င္းခ်င္း စည္း႐ုံးၾကတာ ။ နိုင္ငံျခား စစ္ေသြးႂကြ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ၾကတာ ။
ကားထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သံမဏိလူသားက ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ႔ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူက “ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ..ဒီညဘဲ ဆြဲစိလိုက္ၾကစို႔..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔
 ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဂဏန္းအရွင္ေတြက လႈပ္ရြေနၾကတယ္ ။ အင္း..က်ားျဖဴနဲ႔ ဂဏန္းစားခဲ့တာေတြက စိတ္အာ႐ုံမွာထင္ဟတ္ သတိရလာတယ္ ။
က်ားျဖဴရဲ့ ၿခံက ေမရီလင္းျပည္နယ္ အေရွ႕ဖက္ျခမ္း ပင္လယ္စပ္ နားမွာ ရွိတယ္ ။ ဂဏန္းလဲ စားရင္း တျခားဟာလည္း စားရင္း ဒီၿခံမွာ ခဏခဏ ေပ်ာ္ၾကတယ္ ။
က်ားျဖဴက သူ႔ၿခံထဲမွာ ေသနတ္ပစ္ကြင္း ေလး တခု လုပ္ထားတယ္ ။ က်ားျဖဴနဲ႔ သူနဲ႔ အျမဲ ေသနတ္ပစ္ ေလ့က်င့္ၾကတယ္ ။ ဘယ္သူပိုေျဖာင့္သလဲ လို႔ သံမဏိလူသားက သိခ်င္တယ္ ။ သူနဲ႔ 
က်ားျဖဴလက္ရည္ အတူတူပါဘဲ ။
က်ားျဖဴကို သုတ္သင္ခဲ့တဲ့ ရန္သူေတြကို ေျခရာခံမိၿပီ ။
မနက္လင္းအားႀကီး ၂နာရီခြဲ ။
သံမဏိလူသားက CAT ( Counter Attack Team ) SWAT အဖြဲ႕နဲ႔ JUNNID   ေနတဲ့ တိုက္ခန္းကို ၀ိုင္းထားလိုက္ၾကၿပီး သံမဏိလူသားက သူ႔တိုက္ခန္းတံခါးကို ထုၿပီး..ဒို႔ရဲေတြဘဲ ..ေမးျမန္းစရာ ရွိလို႔ တံခါးဖြင့္..” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ ။ SWAT အဖြဲ႕သား စနိုက္ပါ ႏွစ္ေယာက္က ဂ် ူ နစ္ေနတဲ့ တိုက္ခန္းကို ျမင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က တိုက္ ေခါင္မိုးေပၚကေန မွန္ေျပာင္းတပ္ အားျပင္းတဲ့ ရိုင္ဖယ္ေျပာင္းရွည္ေတြနဲ႔ ပစ္ကြင္းကို ရွာေဖြေနၾကၿပီ ။
သူကေတာ့ JUNNID  ေနတဲ့ တိုက္ရဲ့ အေပၚဆုံး ေခါင္မိုးေပၚမွာ ရွိေနတယ္ ။ ခဏလဲၾကာေရာ ေခါင္မိုးေပၚကို တက္တဲ့ ေလွခါးေလးအတိုင္း တဒုံးဒုံးနဲ႔ ကမူးရႉးတိုး လူတေယာက္ ေျပးတက္လာလို႔ တံခါးအကြယ္က သူ ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။
တက္လာတာက Junnid …။ Junnid လက္ထဲမွာ ဒင္မပါတဲ့ ေျပာင္းတို ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ကိုင္ထားတယ္ ။ ဒီငတိ ေခါင္မိုးေပၚကို ေျခခ်တာနဲ႔သူခုန္ထြက္လိုက္ၿပီး အမ္ဖိုးေသနတ္ဒင္နဲ႔ မ်က္ခြက္ကို ထုခ်လိုက္တယ္ ။ 
“ ေဂ်ာင္း …”
“ အားးးး”
တခ်က္ထဲနဲ႔ Junnid နလံမထူနိုင္ေတာ့ဘူး ။  ေသနတ္တျခား လူတျခား ကို႔ရို႔ကားရား..။ ျပန္ထလာခဲ့ရင္ ထပ္ ထုဖို႔ ေထာင္းဖို႔ သူ အဆင္သင့္ဘဲ ။
သံမဏိလူသား ေရာက္လာၿပီး မ်က္ႏွာမွာ ေသြးလူးေနတဲ့ Junnidရဲ့ နံၾကားကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ၾကဳံးၾကဳံးကန္ထည့္ေနတယ္ ။
“ က်ားျဖဴအတြက္…” လို႔ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္တာကို ၾကားလိုက္မိသလိုဘဲ ။ “ ေတာ္ေတာ့..သံမဏိလူသား ..” လို႔ သူ မတားမိဘူး ။ ဘာလို႔လဲ ။ က်ားျဖဴကို သတ္တဲ့ ေကာင္မို႔လား .။ 
SWAT  ဆြပ္ေတြက Junnid ကို လက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ခတ္ၿပီး တံဆိပ္အမွတ္အသား မပါတဲ့ အလုံပိတ္ ဗင္ကားထဲ 
ထည့္ေခၚသြားခ်ိန္မွာ သူတို႔ အိုကူဘူေနတဲ့ အိမ္ကို ဦးတည္လိုက္ၾကတယ္ ။ 
သူတို႔လူေတြက အေစာႀကီးထဲက ၀ိုင္းထားၿပီးေနသလို အိုကူဘူရဲ့ အိမ္ကို မွန္ေျပာင္းေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ သူ႔ဖုန္းကိုလဲ 
ၾကားျဖတ္နားေထာင္ထားၾကတယ္ ။ သူတို႔ ကားကို အိုကူဘူရဲ့ အိမ္ဆီကို ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့သူတို႔လူေတြက စက္နဲ႔ သတင္းပို႔တယ္ ။ အိုကူဘူ သူ႔အိမ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္ တဲ့ ။
အိမ္ခ်င္းကပ္ထားတဲ့ Town House ရပ္ကြက္ေလး ။
သူတို႔ ေရာက္သြားၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္ကိုဝိုင္း သံမဏိလူသားက အိုကူဘူရဲ့ အေရွ႕တံခါးကို ထုၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူနဲ႔ ဆြပ္အဖြဲ႕က ေသနတ္ေတြ အသင့္ ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး အဆင္သင့္ ရွိေနတယ္ ။
အထဲက ဘာသံမွ မၾကားရဘူး ။ အိုကူဘူ အႀကံအိုက္ေနၿပီ ထင္တယ္ ။
သံမဏိလူသားက ထပ္ထု ထပ္ေအာ္တယ္ ။
“ အိုကူဘူ..တံခါးဖြင့္….ခုခံဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔..လက္နက္ခ် အဖမ္းခံ …”
ေဘာင္း..ဘေရာင္း…ထုံးထုံး …..။
အိုကူဘူက အိမ္ထဲကေန ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဒလစပ္ ပစ္ခတ္ၿပီ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္ႀကီး ေသနတ္သံေတြ ဆူညံသြားၿပီ ။
သူတို႔အဖြဲ႕ ေနရာ ယူထားၾကေပမယ့္ ျပန္လွန္ မပစ္ခတ္ေသး ။ အၾကမ္းဖက္သမားက ဘယ္သူ ထိထိ ဂ႐ုစိုက္တာ မဟုတ္ဘူး ။ ထိခ်င္ရာထိ စြတ္ ပစ္တာ ။ သူတို႔ကေတာ့ လူထုကို ထိမွန္မွာ သတိထားရတယ္ ။
အိမ္အေနာက္ဖက္ျခမ္းက ၀ိုင္းထားတဲ့ ဆြပ္အဖြဲ႕က အိမ္နားကို တိုးကပ္သြားၾကတယ္ ။ အထဲက ဒလၾကမ္  ပစ္ခတ္လို႔ သူတို႔ ဆက္ မတိုးနိုင္ေသးဘူး လို႔ စက္နဲ႔ သတင္းပို႔တယ္ ။ သံမဏိလူသားနဲ႔ သူ တိုင္ပင္ၿပီး မ်က္ရည္ယိုဗုံး ႏွစ္လုံး အိမ္ထဲကို ပစ္သြင္းလိုက္တယ္ ။ အေရွ႕ကေရာ အေနာက္ကေရာ..။ ဆြပ္ေတြက ေျပးဝင္ဖို႔ အဆင္သင့္ဘဲ ။သူတို႔အားလုံးလည္း ဓါတ္ေငြ႕့ကာ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ စြပ္လိုက္ၾကတယ္ ။ မီးခိုးလုံးေတြၾကားကေန ပစ္ရင္း ေျပးထြက္လာတဲ့ အိုကူဘူတို႔ဟာ တကယ့္အေသခံေတြပါလား ဆိုတာ သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္ ။ သူတို႔က အဆင္သင့္ ခ်ိန္ထားၾကတာ ဆိုေတာ့ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ပစ္ခတ္လိုက္ၾကတာေပါ ။ အိုကူဘူကို အရွင္ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ မလြယ္ခဲ့ဘူး။

မနက္လင္းသြားေတာ့ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ စစ္ေၾကာေရးအခန္းမွာ သူ Junnid ကို စစ္ေမးတယ္ ။ Junnidက သူ႔မ်က္ႏွာကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ထုတာ သူမွန္း မသိဘူး ။ ညအေမွာင္မွာ တိုက္ေခါင္မိုးေပၚမွာေလ ။
Junnid ကို သူက သူတို႔ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ဘယ္သူလဲ..ဘယ္မွာလဲ..ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလဲ ဘယ္မွာလဲ အထပ္ထပ္ ေမးတယ္ ။  Junnid က ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းမာတယ္ ။ မေျဖဘူး ။
“ ငါ့ကို က်ဴးဘားက ဂြတာနာမိုေဘး ကို ပို႔မွာ မဟုတ္လား..ပို႔လိုက္ကြာ..ၾကာတယ္..မင္းတို႔ ေမးတာေတြကို ငါ ေျဖလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မေနနဲ႔ ..မင္းတို႔ကို ငါ အခြင့္သာတာနဲ႔ ျပန္သတ္မွာဘဲ ..ငါ့အက်ဥ္းသားအခြင့္အေရးေတြ ဘာလဲ ဆိုတာလည္း ငါသိတယ္ ….”
သူ ဝတ္ထားတဲ့ စပို႔ရွပ္ကို သူခၽြတ္လိုက္တယ္ ။  Junnid က သူ႔ကို နားမလည္သလို ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ မင္းကို ဘယ္ကိုမွ မပို႔ဘူး….မင္း ဒီအခန္းထဲမွာဘဲ ဘဝဆုံးမွာကြ…..မင္း ငါ့လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္လိုက္တာကို ငါ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနနိုင္ဘူး …”
“ ေဟ့ေကာင္…..မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ငါ့ ညီအကိုေတာ္ေတြကို အျမင့္ႀကီးကေန ဗုံးေတြ ၾကဲၿပီး သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တာကိုေတာ့ မင္းက ထည့္မေျပာဘူးလား…အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္လြမ္းတဲ့ အျဖဴဖင္ကိုနမ္းတဲ့ အာရွေခြး….”
သူ ဆဲေရးတိုင္းထြာေနတဲ့ Junnid အနားကို တိုးကပ္သြားပါတယ္ ။ Junnid က သူ႔ကို အေသေဆာ္ေတာ့မယ္လို႔ ထင္သြားၿပီး သူ႔ဘာသာစကားနဲ႔ ရဲရဲေတာက္စကားလုံးေတြ ေႂကြးေၾကာ္ေနပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ဒီငတိကို ရက္ရက္စက္စက္ ညႇင္းပန္းပစ္ခ်င္တာပါ ။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔အသားကို သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကို နာက်င္ေစတာထက္ သူစိတ္ဓါတ္က်လာၿပီး အျဖစ္မွန္ေတြကို ဖြင့္ဟလာေအာင္ စိတ္ကိုဘဲ ဒုကၡေပးဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားပါ ။
“ ေဟ့ေကာင္..မင္းကို ငါ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိဘူး …ဒါေပမယ့္ မင္း အသဲကို တဆတ္ဆတ္ နာက်င္ခံစားရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ ငါတို႔မွာ တပုံႀကီး ရွိတယ္ ….မင္း ေလမာခ်င္သေလာက္မာစမ္းကြာ..မင္တို႔ ကြန္ယက္ကို ငါ ၿဖိဳမယ္..အကုန္လုံးကို မရမက လိုက္မယ္ …” လို႔ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူ႔ကို ေအာ္မိတယ္ ။
Junnid က “ ဘာေတြ လာရႊီးေနတာလဲ..ငါ မယုံဘူး….ထြတ္ထြတ္ထြတ္ ..” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း တံေတြးနဲ႔ ဆက္တိုက္ ေထြးေနတယ္ ။
“ မင္းကို နမူနာဘဲ နဲနဲျပမယ္..မင္း ၾကည့္ရဲရင္ ၾကည့္…..”
အေဝးထိန္း ရီမုတ္ခလုပ္နဲ႔ နံရံက တီဗီကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ 
“ အဲ့မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္…..ဆဲတလိုက္ကေန ရိုက္ထားတာ….ကရာခ်ိမွာ ရွိေနတဲ့ မင္းညီမအငယ္ဆုံး ….”
“ ဟား…..”
Junnid သူ႔မ်က္ႏွာကို တီဗီကေန လႊဲပစ္လိုက္တယ္ ။ သူ႔ညီမေလး ကိုယ္တုံးလုံး ေရခ်ိ ုးေနတာေတြကို ရိုက္ထားတာ …..ျဖစ္ေနလို႔ ။
“ ေတြ႕လား ေခြးသား….ငါတို႔က မလုပ္ခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာ..မင္းအေဖနဲ႔ အေမ လိုးတာလည္း ၾကည့္ခ်င္ရင္ ျပနိုင္တယ္  ….”
“ ေတာ္..ေတာ္ ….မင္းတို႔ အရမ္း မိုက္ရိုင္းတယ္….ပက္စက္တယ္..ယုတ္မာတယ္……”
“ ဟားဟားဟား….သူခိုးကဘဲ လူလူ ဟစ္ေနရေသးတယ္ …..မင္းတို႔ေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ လူေတြကို သတ္တာ……ငါတို႔ဖက္က စစ္သမီးေတြကို မိရင္ မင္းတို႔ ေစာက္ပတ္တင္မက ဖင္ေရာ ပါးစပ္ေရာ ၀ိုင္းလိုးၾကတာ ငါတို႔ သိေနၾကားေနရတယ္ ..တူျဖစ္ရင္ ႏွံ ေပျဖစ္ရင္ ခံေပါ့ကြာ …..”
Junnid  ကို တိုက္ပိတ္ထားလိုက္ဖို႔ သူ စဥ္းစားေနတယ္ ။ တိုက္ပိတ္တယ္ ဆိုတာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အေမွာင္ခ်ၿပီး ေလွာင္ထားလိုက္တာကို ေျပာတာပါ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔  ။
ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးမွာ ခရစ္စမတ္ ပါတီပြဲ က်င္းပေနတယ္ ။ဒီၿမိဳ႕နယ္က တရားသူႀကီးေတြ အစိုးရဆြဲခ်ေရွ႕ေနေတြ ..ရဲေတြ ..႐ုံးဝန္ထမ္းေတြ အမ်ားႀကီး စားေသာက္ၾက ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ စကားေတြ ေျပာေနၾကတယ္ ။ အရက္ဘီယာ ၀ိုင္ပုလင္းေတြက တပုံႀကီး ။အေမရိကန္ အစားအစာေတြေရာ..ဂ်ပန္စာ ဆူရွီေတြေရာ တ႐ုတ္အစားအစာေတြေရာ စုံေနတယ္ ။
ဒီ႐ုံးက မလစ္ဆာ ဖိတ္လို႔ သံမဏိလူသား လာစားလာေသာက္ေနတယ္ ။ Ray ကိုေတာ့ သူ ေခၚေပမယ့္ Junnid ဆိုတဲ့ ေခါင္းမာတဲ့ စစ္ေသြးႂကြကို တေန႔လုံး တညလုံး သူစစ္ေမးေနခဲ့ေပမယ့္ အေျဖမထြက္လို႔ စစ္ေၾကာေရးအခန္းမွာဘဲ သူ က်န္ခဲ့တယ္ ။
မလစ္ဆာက သံမဏိလူသားလိုဘဲ ဗီယက္နမ္ အမ်ိ ုးသမီး ။ သူ႔ကို ေရလာေျမာင္းေပး အထာခင္းေနတဲ့ မိန္းမ ။ သူကလည္း သေဘာက်တယ္ ။ မၾကာခင္ေတာ့ ညိၾကေတာ့မွာပါ ။
ပါတီပြဲက ညေနေစာင္းလာေလ အရွိန္ေကာင္းလာေလဘဲ ။ ဂ်ဴတီ ထြက္လာတဲ့ ရဲသားေတြလည္း ပါတီခန္းမထဲကို ေရာက္လာၾကၿပီး ဘီယာပုလင္းေတြ ေဖါက္ေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ ။မလစ္ဆာက သူ႔အတြက္ စားစရာေတြ လာေပးတယ္ ။သူက “ မလစ္ဆာရယ္..ငါ့ဖါသာ ထယူမွာေပါ့….ဒုကၡရွာလို႔…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း မလစ္ဆာလက္ထဲက စကၠဴ တခါသုံး ပုဂံကို လွမ္း ယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ပါတီပြဲ က်င္းပေနတဲ့ ခန္မး အဝမွာ အနက္ေရာင္မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္နဲ႔  ယူနီေဖါင္းဝတ္ ေတြ ကို ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။“ ဟင္..ဘာေတြလဲ…”သူတို႔ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ မဂၢဇင္း အေကာက္ႀကီးေတြနဲ႔ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူ႔ခါးက ေသနတ္ဆီကို လက္ေရာက္သြားတယ္ ။
“ ရန္သူ …..”
သီခ်င္းသံေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာ္ဟစ္ စကားေျပာ ကခုန္ေနၾကတဲ့ လူေတြက သူ႔ေအာ္သံကို မၾကားၾကဘူး ။ သူ႔ေသနတ္ကို ဒီရန္သူေတြဆီကို ထိုးခ်ိန္ထားေပမယ့္ ပစ္ကြင္းက မေကာင္းဘူး ။လူမလြတ္ဘူး ။ က်ည္လမ္းေၾကာင္း မရွင္းဘူး ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အနက္ေရာင္ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္နဲ႔ အနက္ေရာင္ ကြန္မန္ဒိုဝတ္စုံေတြ ဝတ္ထားတဲ့ ရန္သူေတြက စၿပီး ပါတီပြဲထဲက လူေတြကို ပစ္ခတ္ၿပီ ။ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ေသာက္စားေနတဲ့ ရဲသားေတြလည္း ေသနတ္ထုတ္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘဲ အတုံးအ႐ုန္း လဲက်ကုန္တယ္ ။ ေအာ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္ ။ ေမာင္းျပန္ပစ္ခတ္ေနလို႔ လူေတြ ေထြးကနဲ ေထြးကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လဲကုန္တယ္ ။ ရန္သူေတြကိ္ု သံမဏိလူသား ပစ္ခတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ေဘးက မလစ္ဆာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနၿပီ ။ “ မလစ္ဆာ ….”သူ မလစ္ဆာကို ေပြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ေအေကနဲ႔ ထိုးခ်ိန္ေနတဲ့ ရန္သူ အနက္ေရာင္ေကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ သူေနာက္က်သြားၿပီ ။ အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ ေကေအ ၄၅ ရဲ့ ရ.၆၂က်ည္ဆံေတာင့္ေတြက သူ႔ကိုယ္ အႏွ႕ံအျပားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မိတ္ဆက္လိုက္ၿပီ ။
“ အားးးးးးး….”
                                              *****************************************************************************

က်ားျဖဴကို သတ္ခဲ့တဲ့ Junnid ကို သူ႔စိတ္ထဲက ဘယ္ေလာက္ မုန္းတီး ေနသလဲ ဆိုတာ ဘယ္သူ႔မွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ စိတ္ကို ထိန္းၿပီး စစ္ေမးတယ္ ။ Junnidက အရမ္း စိတ္ျပင္းတယ္ ။ ေခါင္းမာတယ္ ။ ဘာမွ မေျဖဘူး ။ 
Junnid ဆီက ဘာမွ အေျဖမရလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ တိုေနတယ္ ။
ေတာက္…အခ်ိ္န္ ကုန္တာဘဲ အဖတ္တင္တယ္ ။ သံမဏိလူသားက ခရစ္စမတ္ပါတီပြဲ ကို သြားလိုက္တယ္ ။ သူက ေခၚေသးတယ္ ။ လူက စစ္ေၾကာေရးအခန္းမွာ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ ဘယ္လို လိုက္ခ်င္မွာလဲ…။
Junnid ..ရွိေနတဲ့ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို သူ ဝင္တဲ့အခါ ထုံးစံစည္းမ်ဥ္းအတိုင္း သူ ဘာမွ အထဲကို ယူသြားလို႔ မရဘူး . ။ ဆဲလ္ဖုန္း ..ေသနတ္..အးလုံး အျပင္က အခ်ဳ ုပ္ခန္း အေစာင့္က်သူဆီမွာ ထားခဲ့ရတယ္ ။ ဒီအေစာင့္က်သူက သူ႔ကို လာေခၚတယ္ ။ ဖုန္းလာတယ္လို႔ ေျပာတယ္ ။ သူ ဖုန္းကို ယူနားေထာင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဌာနခ် ုပ္က တာဝန္ခံ အရာရွိ ဟင္နရီ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဟင္နရီ့အသံေတြ တုန္ခါေနတယ္ ။
“ ဘာျဖစ္သလဲ ဟင္နရီ….”
“ Ray..အခုေလးတင္ဘဲ မင္းရဲ့ ပါတနာ သံမဏိလူသား ေသသြားၿပီ……အားလုံး စုစုေပါင္း လူ၃ဝေက်ာ္ ေသသြားတယ္…အၾကမ္းဖက္အုပ္စု ဝင္ပစ္သြားတယ္ ….”
သူ႔နားကို သူ မယုံနိုင္ ။ သံမဏိလူသား ေသၿပီ….တဲ့ ။
“ ရန္သူအုပ္စုရဲ့ ကားကို လမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔ၿပီး ရွာေနတယ္ ..Ray..မင္းလည္း အျမန္ လိုက္သြားပါ….ရန္သူအူပ္စုရဲ့ ကားက အနက္ေရာင္ လင္းက႐ူဆာ ..ဦးတည္ေနတာက  New York ဟိုင္းေဝး95 ေပၚမွာ..သူတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာကို ဒို႔  သိသြားၿပီဆိုေတာ့ အခု သူတို႔ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးကေန ျပန္ထြက္ဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္ …”
“ အိုေက ဟင္နရီ..ငါ လိုက္သြားၿပီ…အခုဘဲ…”
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေသနတ္ေတြဆြဲ..ကားေပၚတက္ၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္ ။ 
စိတ္ထဲမွာ မယုံနိုင္ဘူး ။
သံမဏိလူသား ေသၿပီ တဲ့ ။
ရန္သူရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေတြက ေတာ္ေတာ္ စိပ္ေနၿပီ ။ က်ားျဖဴ ေသၿပီး မၾကာခင္ သံမဏိလူသားပါ ရန္သူ႔တိုက္ခိုက္တာကို ခံရၿပီး က်ဆုံးသြားရျပန္ၿပီ ။

အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ရဲ့ ကား ပုံစံ..အမ်ိဳးအစား အေရာင္ကို ရဲရဟတ္ယာဥ္ေတြက စက္နဲ႔ ေျပာေနသံေတြကို သူ႔ကားက စက္ကေန ၾကားေနရတယ္ ။ သံမဏိလူသား က်ဆုံးရတာ သူ႔အတြက္ေရာ ေအဂ်င္စီႀကီးအတြက္ေရာ ႀကီးမားတဲ့ ဆုံးရႈံုးမႈႀကီး ဆိုတာ ေတြးမိေနတယ္ ။
အၾကမ္းဖက္ဝါဒ က်ဆုံးဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္ေနရင္း သူ႔ေရာင္းရင္းႀကီးေတာ့ က်ဆုံးသြားၿပီ ။ဌာနခ်ဳပ္က ဟင္နရီက “ တတ္နိုင္ရင္ ရန္သူေတြထဲက တေယာက္ေယာက္ကို အရွင္ဖမ္းဖို႔ ” စက္နဲ႔သူ႔ကို အေၾကာင္းၾကားတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ အေသခံ ေမာင္းျပန္ ေျခမႈန္းေရး လက္နက္ေတြ ကိုင္စြဲထားတဲ့ ရန္သူေတြကို အရွင္ဖမ္းမိဖို႔ ဆိုတာက အင္မတန္မွ ခက္ခဲမယ္ ။ အေသခံရဲသူေတြမို႔ သူတို႔ဟာ ေခ်ာင္ပိတ္မိခဲ့ရင္ သူတို႔ဖါ သူတို႔ လက္စတုံးပစ္လိုုက္ၾကမွာ ေသခ်ာသေလာက္ဘဲ ။
ကားကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ဟိုင္းေဝးလမ္းဆီကို ဦးတည္လိုက္တယ္ ။ ရဲကားတခ်ိ ု႔လည္း ေခါင္မိုးမွာ မီးနီတဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ တေဝါ့ဝါ့ ဥၾသဆြဲၿပီး ဟိုင္းေဝး လမ္းမႀကီး ၉၅ ဆီကို ဦးတည္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ရန္သူကားကို ရဲေတြ ၀ိုင္းထားေနေလာက္ၿပီ ။
ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးေပၚကေန သူတို႔ ျပန္မထြက္ခင္ အေရွ႕ကေန ရဲကားေတြက ပိတ္ဆီးကာထားလိုက္သလို အေနာက္ကလည္း ရဲကားေတြက ထပ္ခ်ပ္လိုက္ေနတာမို႔ ေျပးေပါက္ ထြက္ေပါက္ မရွိဘဲ ပိတ္မိေနၿပီ  ။ သူေရာက္သြားေတာ့ တိုက္ပြဲ အျပင္းအထန္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ၾကဳံတယ္ ။
 ေကာင္းကင္မွာလည္း ရဲဟယ္လီေကာ့ပတာ ႏွစ္စီး ရွိေနတယ္ ။ 
ေသနတ္သံေတြက တေျဖာင္းေျဖာင္း တဒိန္းဒိန္း ဆူညံေနတယ္ ။ၿမိဳ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တိုက္ပြဲႀကီးတခု ျဖစ္ေနတာ..။
၀ိုင္းမိထားတဲ့ ရဲေတြကလည္း လက္နက္မ်ိ ုးစုံနဲ႔ ရန္သူကားကို ပစ္ခတ္ေနၾကတယ္ ။ ရန္သူကလည္း ကားအေနာက္ခန္းကေန ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေတြနဲ႔ ဒလစပ္ ပစ္ခတ္ေနၾကတယ္ ။
သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ အထူးတိုက္ခိုက္ေရးအဖြဲ႕ SWAT သံခ်ပ္ကာ ကားႀကီးႏွစ္စီး က ကန႔္လန႔္ျဖတ္ ပိတ္ကာထားေပးတယ္ ။ က်ည္ဆံေတြက သံခ်ပ္ကာကားေတြကို တေထာင္ေထာင္ လာေရာက္ ထိမွန္ေနတယ္ ။
 ရဲဘက္က စနိုက္ပါ မွန္ေျပာင္းတပ္ ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္သမားေတြကလည္း ရန္သူအဖြဲ႕ကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဇီဝိန္ေခၽြပစ္ေနတယ္ ။ ရန္သူေတြ ဖက္က ပစ္အား ေလ်ာ့က်လာတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ ရန္သူဖက္က က်ည္ ေျခေထာက္ကို ထိသြားတဲ့ ရဲတေယာက္ကို ေဆး႐ုံကို အျမန္ပို႔ဖို႔ ဆြဲေျပးသြားၾကတာကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။
တာဝန္ခံ ရဲမႉးက သံခ်ပ္ကာ ကားတစီးကို ရန္သူေတြ ရွိရာကို တေျဖးေျဖးခ်င္း တိုးကပ္သြားေစတယ္ ။ သံခ်ပ္ကာကား အေနာက္ကေန အကာအကြယ္ယူၿပီး သူတို႔အုပ္စုေတြ လိုက္ပါသြားတယ္ ။ရန္သူေတြ အင္အား ေလ်ာ့သြားၿပီ ။ သူတို႔ လင္းက႐ူဆာႀကီးလဲ စုတ္ျပတ္သတ္ ေနၿပီ ။ ဇကာေပါက္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ ဘီးေတြလည္း ျပားခ်ပ္လို႔ ။
“ ေဟး…ရန္သူႏွစ္ေယာက္ လမ္းေဘးကို ေျပးၿပီ …..”
ရဟတ္ယာဥ္ေတြေပၚက ေျပာလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံး ေသနတ္ေျပာင္းေတြ ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီး ေဘးက ကုန္းေလ်ာေလးအတိုင္း ထြက္ေျပးေနတဲ့ ရန္သူႏွစ္ေယာက္ဆီကို ခ်ိန္ရြယ္လိုက္မိၾကတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရန္သူေတြဟာ ခရစ္စမတ္ပါတီထဲ ဝင္ပစ္တုံးကလို မ်က္ႏွာဖုံးေတြ စြပ္မထားၾကေတာ့ဘူး ။ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚက မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေပးေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ကရန္သူႏွစ္ေယာက္အနက္ တေယာက္ဟာ မိန္းမ တေယာက္လို႔ လွမ္းေျပာတယ္ ။ ေယာက်္ားက ဒါဏ္ရာ ရထားပုံရတယ္ လို႔လည္း ေျပာတယ္ ။ သူတို႔ ေျပးလိုက္ၾကတယ္ ။ နီးကပ္လာေတာ့ ေယာက်္ား လက္ထဲမွာဘဲ ေသနတ္ရွိၿပီး မိန္းမ လက္ထဲမွာ ဘာေသနတ္မွ မရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္ ။ တတ္နိုင္ရင္ အရွင္ဖမ္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္ ။
“ ေဟး…လက္နက္ခ်..လက္နက္ခ်…..အဖမ္းခံ…..” သူတို႔ ၀ိုင္းေအာ္တယ္ ။ ေျပးလိုက္ရင္း ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစခ်လိုက္ရင္ ရေပမယ့္ မပစ္ၾကဘဲ တိုးကပ္သြားတယ္ ။ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ေယာက်္ားေခြလဲက်သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ေသနတ္တျခား လူတျခား ျဖစ္သြားတယ္ ။ မိန္းမက ဆက္ေျပးေနတုံးဘဲ ။ အေရွ႕ဖက္က ပိတ္ဝိုင္းထားတဲ့ ရဲေတြလည္း နီးကပ္လာလို႔ ေျပးေနတဲ့ မိန္းမ ဆက္ မေျပးနိုင္ေတာ့ဘူး ။ ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ ၀ိုင္ထားမိေနၿပီ ။
မိန္းမ လက္ႏွစ္ဖက္ ေလထဲ ေျမႇာက္လိုက္တာ ေတြ႕ရတယ္ ။ အညံ့ခံေနၿပီ ။အနက္ေရာင္ ကြန္ဘက္ ဝတ္စုံ ဝတ္ထားတဲ့ ဆံပင္အနက္ ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးနဲ႔ မိန္းမ ဆီကို သူတို႔ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ တိုးကပ္သြားၾကတယ္ ။
“ ေျမေပၚကို ဒူးေထာက္ခ်လိုက္…..လက္ေတြကို ေျမႇာက္ထား . . .”
ရဲတေယာက္က အမိန႔္ေပးတဲ့အတိုင္း မိန္းမက လိုက္နာတယ္ ။ ဒူးေထာက္ရက္နဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ထားတယ္ ။
“ သူ႔ကိုယ္မွာ ဗုံးေတြ ရွိနိုင္တယ္..သတိထားၾက…..”
“ လက္ကို ေလထဲကို ျမင့္ျမင့္ေျမႇာက္ထား ….”
လက္ေျမႇာက္ ဒူးေထာက္ထားတဲ့ မိန္းမဆီကို တိုးကပ္သြားၾကတယ္ ။ ေပေရညစ္ပတ္ေနေပမယ့္ မိန္းမရဲ့ မ်က္ႏွာက ႏုႏုေလး ျဖစ္ေနတယ္ ။ အသက္ငယ္ေသးတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ဘယ္လိုလုပ္ ၿပီး လူေတြ လိုက္သတ္ေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္အုပ္စုထဲကို ေရာက္ေနပါလိမ့္ ..။ဒီရန္သူေကာင္မေလးရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္ကို ဆြဲသိမ္းလိုက္ၿပီး လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တဲ့ ရဲတေယာက္ကို သက္သက္ညႇာညႇာ လုပ္ဖို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္မိတယ္ ။ဒီေကာင္မေလး တေယာက္ထဲကိုဘဲ အရွင္မိတာ…သူ႔ကို စစ္ေမးၿပီး ရန္သူေတြရဲ့ ကြန္ယက္ကို ေဖၚထုတ္ရမယ္  ။ 
ပထမ က်ားျဖဴ…..ဒုတိယ သံမဏိလူသား..သူ႔ကို ထားခဲ့ၿပီး တမလြန္ကို ထြက္ခြာသြားၾကၿပီ ။ 
သူတို႔ ထြက္သြားခ်င္လို႔ သြားၾကတာ မဟုတ္ ။ စစ္ေသြးႂကြ အုပ္စုဝင္ေတြရဲ့ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ လုပ္ႀကံတာကို ခံလိုက္ၾကရလို႔ ..။ သူ လက္သီးေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတယ္ ။

ဗဂ်င္းနီးယား ျပည္နယ္ထဲ တေနရာက ေအဂ်င္စီရဲ့ စခန္းခြဲတခု ..။
သူ႔တကိုယ္လုံးလည္း ေပေရညစ္ပတ္ စုတ္ျပတ္ေနတယ္ ။
ေအးလြန္းလို႔လား ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္လား မသိဘူး ။ သူ႔လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ ။
အစိမ္းပုတ္ ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္းဝတ္ေတြ ေစာင့္ၾကပ္ေနတဲ့ အေဆာက္အဦးထဲကို သူ ဝင္လိုက္တယ္ ။ ဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ေအးဂ်င့္ေလးတေယာက္က သူ႔ကိုဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားေပးတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ ေျပျပစ္တဲ့ တင္ပါးေတြပါလား …။
ေရာက္ၿပီ ။ စစ္ေၾကာေရးအခန္းေတြကို ..။ 
စစ္ေၾကာေရး အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ ဆလိုက္မီး အျပင္းစား အလင္းစားတလုံးက စားပြဲနဲ႔ တြဲ လက္ထိတ္ခပ္ထားတဲ့ ရန္သူေကာင္မေလးကို ထိုးထားတယ္ ။ ေကာင္မေလးရဲ့ ရွန္သားအက် ႌပါးပါးက ေခၽြးေတြ စိုစိုရႊဲေနလို႔ အသားမွာ ကပ္ေနတယ္ ။ ဖြံ့ထြားတဲ့ နို႔ႀကီးေတြက အတိုင္းသား ျမင္ေနရတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းလုံးလုံးေလးေတြကိုပါ ထင္းထင္းႀကီး ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ျဖဴေဖြးႏုဖတ္တဲ့ ေကာင္မေလးက ေျပးလႊားလဲၿပိဳထားလို႔ ညစ္ေပေနေပမယ့္ စြဲမက္စရာေကာင္းေနတယ္ ။
“ မင္း ကို ငါ ေမးခြန္းေတြ ေမးမယ္ ..မင္း ငါေမးတာေတြ ေျဖရင္ ေရခ်ိဳးခြင့္ေပးမယ္..အစားေကၽြးမယ္..ေရတိုက္မယ္ ..အိပ္ခိုင္းမယ္ …ေျဖမယ္ မဟုတ္လား….”
ေကာင္မေလး ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး ။
“ မင္း မေျဖရင္ ဘာျဖစ္မလဲ..သိလား…မေကာင္းတာေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္..ဥပမာကြာ..ေရမရဘူး..အစားမရဘူး..ေရမခ်ိဳးရဘူး …မအိပ္ရဘူး…ဒါက အေျခခံ ျဖစ္မွာေတြ..ဒီထက္ ဆိုးဝါးတာေတြလည္း တစတစနဲ႔ ၾကဳံလာရလိမ့္မယ္…..”
ေကာင္မေလးက ျပာလဲ့လဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ကဲ စေမးမယ္..တစ္..မင္း နံမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ…နံမည္ အစစ္ကို ေျပာ…”
ေကာင္မေလး သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး..“မင္း ေျပာသလို ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံမယ္…လိုတာ ေပးမယ္..မႏွိပ္စက္ဘူး ဆိုရင္ ငါ ေျပာနိုင္တာေတြ ခု ခ်က္ခ်င္း ေျပာမယ္..ဂတိ တည္ပါေစ … ငါ့နံမည္ ကမယ္လ္ …” လို႔ ေျဖတယ္ ။
“ အသက္ ”“ ၁၉ႏွစ္  ”
“ လူမ်ိဳး ..”“ တားကစ္ရွ္ …တူရကီ က …”
“ မင္းတို႔အဖြဲ႕နံမည္ …”“ လျပည့္မဲ ( Black Full Moon )..”
 “ အားလုံး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ….”“ ရေယာက္ …”
“ ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္သူလဲ…”“ သူမပါဘူး..ဒီမွာ မရွိဘူး …”
“ ဘယ္မွာလဲ…” “ မသိဘူး…”
“ မင္းမညာနဲ႔..သူ ဘယ္မွာလဲ….”“ တကယ္ မသိဘူး….”
“ အင္း မင္း ငါေမးတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေျဖတယ္..မင္း မဆိုးဘူး…ေနာက္ဆုံး ေမးခြန္းကိုဘဲ မေျဖနိုင္တာ…..”“ ငါ တကယ္မသိဘူး…..”
“ မင္းတို႔ ဘာလို႔ ဒီလို လုပ္တာလဲ..ဘာအတြက္လဲ….”“ ငါတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က မင္းတို႔ဟာ ငါတို႔ ရန္သူ..အင္အားႀကီး ရန္သူ …ငါတို႔ မနိုင္နိုင္ဘူး..ဒါေၾကာင့္ ေျပာက္ၾကားစနစ္နဲ႔ မင္းတို႔ကို ရနိုင္သေလာက္ သတ္တာ ….”
“ ဒီမွာ..မင္းတို႔ အခုသတ္လိုက္တာ လက္နက္မဲ့..သာမန္ ႐ုံးအမႈထမ္းေတြက ၉၅% ပါေနတယ္…မင္းတို႔ ဘာလို႔ စစ္တပ္ သို႔မဟုတ္ ရဲကို မတိုက္လဲ…”“ ဒါေတြ ငါမသိဘူး..ငါက ေနာက္လိုက္ဘဲ..သတ္ဆို သတ္တယ္..ပစ္ဆို ပစ္တယ္…မင္းတို႔ မေက်နပ္ရင္ ငါ့ကို သတ္ပစ္လိုက္..မညႇင္းဆဲေနနဲ႔….”
အာဂ ေကာင္မေလး ဘဲ ..။
ဖုန္းလာလို႔ စစ္ေၾကာေရးအခန္းေလးထဲက ထြက္ခဲ့တယ္ ။ ဖုန္းေခၚတာက သူ႔အထက္လူႀကီး ။
 မိထားတဲ့ ေကာင္မေလး ဘာေျပာသလဲ ေမးတာ ။
 အထက္လူႀကီးက ႏွင္းဆီနက္ နဲ႔ ေတြ႕ခိုင္းတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္က ဒီနယ္ေျမမွာ ရန္သူ႔အတြင္းထဲ ထိုးေဖါက္ ေထာက္လွမ္းေနတဲ့သူ ။ ဒီလို တိုက္ခိုက္မႈႀကီးေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ေတာ့ သူေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ တိတိက်က် မေျပာခဲ့ဘူး ။ သူ ႀကိဳတင္ သတင္း မရဘူးလား ..အထက္က သိခ်င္တယ္ ။ သူ ႏွင္းဆီနက္ကို ေတြ႕ဆုံလိုတဲ့အေၾကာင္း ဆက္သြယ္လိုက္တယ္ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ရက္ေန႔ ။
ႏွင္းဆီနက္က သူ႔ကို သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ အိမ္ပုန္းတလုံးမွာ ခ်ိန္းလိုက္တယ္ ။ ဒီအိမ္က အထပ္ျမင့္တိုက္ႀကီးတလုံးထဲက အခန္းငယ္ တခန္း ဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ လာတာကို လူမသိနိုင္ဘူး ။ေစာေစာက အထက္လူႀကီးက ႏွင္းဆီနက္ကို အျပစ္ဖို႔ခ်င္တဲ့ ေလသံရွိတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္တို႔လို သတင္းေပးေတြကို ေအဂ်င္စီႀကီးက လစာ ေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး သတင္းေတြ ေထာက္လွမ္းခိုင္းထားတာ ။ သံမဏိလူသားတို႔ သုတ္သင္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေအဂ်င္စီက လူႀကီးေတြက ႏွင္းဆီနက္ တာဝန္မေက်တာလား..သစၥာေဖါက္တာလား ဆိုၿပီး မသကၤာၾကဘူး ။
တိုက္ခန္းေလးထဲ သူ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ ။ေစာင့္ဆိုင္းရတာေတြကို သူ အက်င့္ရေနၿပီ ။ တခါတရံ သူသုတ္သင္ပစ္ရမယ့္ လုပ္ႀကံရမယ့္ ပစ္မွတ္ကို သစ္ပင္တပင္ေပၚက ျဖစ္ျဖစ္ ျခဳံဲပုတ္တခုထဲက ျဖစ္ျဖစ္ ပုန္းေအာင္း ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရတာေတြက သူ႔အတြက္ မဆန္းေတာ့ဘူး ။

ႏွင္းဆီနက္ ေရာက္လာတယ္ ။ ခါတိုင္းလို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မဟုတ္ဘူး ။ သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ ။
“ ဘာေျပာစရာ ရွိလဲ …ဘာသိခ်င္လဲ …”
“ ခရစ္စမတ္ပါတီပြဲကို ဝင္ပစ္တာ သံမဏိလူသား ေသသြားတယ္..သူ႔ဖီယြန္ေစေရာ..မင္းသိတယ္ မဟုတ္လား…..”
“ ပါတီပြဲ ပစ္ခတ္တာကို သိတယ္..သံမဏိလူသား ေသတာ မသိဘူး …ဒီအုပ္စုကို ငါမသိဘူး ..သူတို႔က ႐ုတ္တရက္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြလို ေကာင္းကင္က က်လာသလို  ျဗဳံးကနဲ ေပၚလာတာ …ေဆာရီးဘဲ..ငါ မသိလို႔ ဘာမွ ႀကိဳတင္ သတင္း မေပးနိုင္ခဲ့ဘူး …ငါသိတာေတြ ငါ ေပးခဲ့တာဘဲေလ ….”
“ မင္းမွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘူးလား …”
“ အစစအရာရာကို ငါ ဘယ္သိနိုင္ပါ့မလဲ …မင္းလည္း ေအးဂ်င့္တေယာက္ဘဲ သေဘာေပါက္မွာေပါ့….”
“ အင္း..ငါက ေပါက္တယ္..ေဘာ့စ္ေတြက သိပ္ မေပါက္ခ်င္ဘူး …”
“ ငါ့ကိုလည္း ေျမေအာက္အုပ္စု က သိပ္ မသကၤာၾကဘူး ..အခု ထြက္လာတာေတာင္ အေနာက္က ( အရိပ္ ) ပါလာနိုင္တယ္ ….”
“ ဘာဘဲ ေျပာေျပာကြာ..အခု တိုက္ခိုက္မႈမ်ိ ုး ေနာက္ကို ထပ္ ျဖစ္လာဦးမလား သိခ်င္တယ္..မင္း စုံစမ္းေပးေစခ်င္တယ္ …”
“ အၾကမ္းဖက္အုပ္စုေတြကေတာ့ ဆက္တိုက္ လုပ္ေနၾကဦးမွာဘဲ ..မင္းတို႔ ငါတို႔က ေဖၚထုတ္ ရွင္းလင္းပစ္ၾကရမွာဘဲ ေလ ….”
ႏွင္းဆီနက္က ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္ ။
“ မင္း ျပန္ေတာ့မလို႔လား….”
“ ဟုတ္တယ္….”
“ မင္းကို ျပန္ခြင့္မေပးနိုင္ဘူး…..”
“ ဘာ….”
“ ဟုတ္တယ္…လန္ကေလက အမိန႔္ ..မင္း ငါနဲ႔ ဒီအခန္းထဲမွာ ေနရမယ္..ငါတို႔ သိခ်င္တာေတြ မင္း ေျဖရမယ္….”
“ ဟာ…ငါ အၾကာႀကီးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး …မင္း ေမးခ်င္တာေတြ အခုေမးပါ..ငါ ျပန္မွကို ျဖစ္မယ္ ….”
“ မရဘူး..ႏွင္းဆီနက္..ဒါ ဌာနခ်ဳပ္က အမိန႔္ဘဲ …မင္းကို ေမးစရာေတြ ရွိေသးတဲ့အတြက္ မင္း မျပန္နဲ႔အုံး….”
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္သြားတယ္ ။
“ ဒါ ဘာသေဘာလဲ..ေရး…ငါ့ကို မင္းတို႔ ေကာင္တာခ်က္ လုပ္ေနၾကၿပီလား..မင္းတို႔ ငါ့ကို ရန္သူ႔ဘက္ေတာ္သား လို႔ ထင္ေနၾကလား…ငါ မင္းတို႔အတြက္ လုပ္ခဲ့ေပးတာေတြကိုမွ မေထာက္ၾကဘဲ ခုလို မသကၤာ ျဖစ္ၾကတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး…”
“ ဒါကေတာ့ မိုရဲ့ အမိန႔္ဘဲ ႏွင္းဆီနက္..ငါလည္း သူခိုင္းလို႔ မင္းနဲ႔ လာေတြ႕ရတာဘဲ ….သမဏိလူသားလို ေအးဂ်င့္ေကာင္းတေယာက္ ဆုံးရႈံးသြားရတာ ဒို႔ ဘယ္ေလာက္ “ နာ ” သလဲ မင္းလဲအသိဘဲ..ဟိုတေလာေလးကတင္ဘဲ က်ားျဖဴလဲ က်ဆုံးခဲ့ရၿပီးၿပီ မဟုတ္လား …”
“ ဒီမွာ ေရး..ငါလည္း မင္းတို႔လို ေအးဂ်င့္တေယာက္ပါ..ငါလဲ စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္..အခုက စစ္ေျမျပင္မွာ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲတခု မဟုတ္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ျပမွာ ဆင္ႏႊဲေနရတဲ့ သူဦးသူသတ္ စစ္ပြဲကိုဒို႔ ဆင္ႏႊဲေနရတာမို႔ ရန္သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ က်ဆုံးရတာေတြ ရွိလိမ့္မယ္ ဆိုတာ မင္းသိမွာပါ….ေရး..”
“ ႏွင္းဆီနက္..က်ားျဖဴနဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ငါနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ နီးကပ္တယ္ ဆိုတာ မင္း သိခ်င္မွ သိလိမ့္မယ္…သူတို႔ အတြက္ ဆိုရင္ ငါ အလုပ္ျပဳတ္ ေထာင္က်သြားပါေစ..ငါ မမႈဘူး..သူတို႔အတြက္ ငါ လက္တုန႔္ျပန္မယ္..”
“ ေရး..ေဒါသထြက္တိုင္း ေလၽွာက္ ေျပာမေနပါနဲ႔..မင္းက ထိပ္တန္း ေအးဂ်င့္တေယာက္ပါ….လူသတ္လိုင္စင္ ေပးထားတယ္ ဆိုတာ မင္းကို ေအဂ်င္စီႀကီးက ယုံလို႔ စိတ္ခ်လို႔ ေပးထားတာဘဲ..လူသတ္လိုင္စင္ ရထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြဟာ လူသတ္ဖို႔ကို သာမန္ ရဲေတြ စုံေထာက္ေတြထက္ ပိုၿပီး အင္မတန္မွ သတိထားတယ္ ဆိုတာ မင္းေရာ ငါေရာ သိၾကတာဘဲေလ..မင္းစိတ္ေတြကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းစမ္းပါ…”
တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလး တစုံကို သူ ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို လွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဘဲ ..။
“ ဟိတ္..မင္း ဘာလို႔ ငါ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ….”
သူ႔အၾကည့္ေတြကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြဆီကေန လႊဲဖယ္လိုက္တယ္ ။
“ မင္း သိပ္လွတယ္..ႏွင္းဆီနက္ …”
ႏွင္းဆီနက္ ျပဳံးသြားတယ္ ။
“ Ray…Ray……မင္းကိုယ္မင္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသား လို႔ထင္ေနေလ်ာ့သလား..ခုဘဲ စိတ္ဆိုးျပ..ခုဘဲ ငါ့ကို လွတယ္လို႔ ေျပာ….တတ္လည္း တတ္နိုင္တယ္ကြာ….”
“ မင္း တကယ္ဘဲ အရမ္း လွတာဘဲ ႏွင္းဆီနက္ရယ္..မင္းဖါသာမင္းလည္း သိမွာေပါ့..မင္းလို လွတဲ့ မိန္းမ ဒီကမၻာမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိမလဲ..ငါေတာ့ သိပ္ မ်ားမ်ား ရွိလိမ့္မယ္ လို႔ မထင္ဘူးကြာ..”
“ ဟင္းဟင္း..မင္း ငါ့ကို ေျမႇာက္ပင့္ေနၿပီ.. Ray …..”

“ မေျမႇာက္ဘူး..တကယ္ ေျပာေနတာ..မင္း သိပ္လွတာဘဲ..မင္းကို ငါ ျမင္ျမင္ခ်င္း….”
“ အဟတ္ဟတ္…ျမင္ျမင္ခ်င္း ဘာျဖစ္သြားလဲ…love at first sight လား….ခ်စ္သြားတာလား…ဟိဟိ..”
ႏွင္းဆီနက္က ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္ခါသြားေအာင္ ရယ္ေမာလိုက္တယ္ ။
“ မေလွာင္ပါနဲ႔..ႏွင္းဆီနက္ရယ္….မင္း..မင္းေၾကာင့္…ငါေလ…”
သူ ေျပာေနရင္း ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္လိုက္တယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အံ့ၾသၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို အနမ္းမိုးေတြ ရြာခ်လိုက္တယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကဖူးဖူးေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြ။ဖိကပ္စုတ္ယူနမ္းလိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ သူ႔ခါးကို ျပန္ဖက္သိုင္းလာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လ်ာေလးနဲ႔ သူ႔လ်ာ လုံးေထြးကုန္တယ္ ။ အငမ္းမရ အနမ္းေတြ ၾကာရွည္သြားတယ္ ။

သူ႔လက္ေတြက ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ စြင့္ကားလုံးဝန္းတဲ့ တင္ပါးစိုင္ေတြကို ပြတ္သပ္ကိုင္ဆုပ္ ေနတယ္ ။ ပါးလႊာတဲ့ ဂါဝန္ေအာက္ထဲမွာ ဘာ ပင္တီမွ ခံဝတ္မထားဘူး ဆိုတာ သူ႔လက္ေတြက စမ္းမိ သိရွိေနတယ္ ။ ဒီအခ်က္က သူ႔ေသြးသားေတြကို တစတစ ဆူေဝ လာေစတယ္ ။ ထႂကြလာေစတယ္ ။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကြာဟအသြားမွာ ႏွင္းဆီနက္က “Ray ..မင္း အရမ္း နမ္းတတ္တာဘဲ…..” လို႔ ေမာဟိုက္သံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔တင္ပါးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ထားေနတယ္ ။သူ႔လက္တဖက္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ တင္ပါးေတြ ၾကားထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။
“ Ray…မင္း..ငါ့ကို ယုံပါ ..ငါ ရန္သူ သူလၽွို မဟုတ္ပါဘူး ..ငါ..ဒီတိုင္းျပည္က ေရကိုေသာက္..ဒီတိုင္းျပည္က အစားကို စား..ဒီတိုင္းျပည္က လစာေငြကို စားၿပီး ဒီတိုင္းျပည္ကို သစၥာမေဖါက္ပါဘူး ..”
တိုးတိုးေလး တတြတ္တြတ္ ေျပာေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို သူ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္တခါ နမ္းစုတ္မိရျပန္တယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ တင္ပါးအိအိေတြ ၾကားက ခေရပြင့္ေလးကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။ အဂၤါစပ္က အရည္ေတြက ခေရပြင့္နားကိုပါ စီးဆင္းေရာက္ရွိေနတာေၾကာင့္ ဒီအရည္ေတြနဲ႔ ေပလူးေနတဲ့ သူ႔လက္ညႇိုးက ႏွင္းဆီနက္ ခေရပြင့္ထဲကိုတိုးဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ ခေရပြင့္ေလးရဲ့ တင္းၾကပ္တဲ့ အရသာကို သူ႔လက္ညႇိုး ခံစားေနရတယ္ ။
ႏွင္းဆီနက္က သူ႔လ်ာကို လိုက္ဟပ္ၿပီး စုတ္ေနသလို သူ႔တင္ပါးေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။
ဒီတခါ အနမ္းေတြ ရပ္သြားေတာ့ ႏွင္းဆီနက္က သူ႔ခါးက ခါးပတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္ဖြင့္တယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြက မဟတဟ နဲ႔ တစုံတခုကို ေတာင့္တလိုလားေနသလိုဘဲ ။ ခါးပတ္ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီရဲ့ အေပဓဆုံးက ဂ်ိတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဇစ္ ။ ဇစ္ကို ဆြဲခ် ဖြင့္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘးတဖက္တခ်က္ကေန စုံကိုင္ၿပီး ဆြဲခ်လိုက္တယ္ ။
Nike အမ်ိဳးအစား အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အနက္ေရာင္ေလးထဲက ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေငါေငါႀကီးကို ႏွင္းဆီနက္ ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေတြ ေကြးညႊတ္ေအာင္ ျပဳံးလိုက္တယ္ ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မာေက်ာတုတ္ခိုင္တဲ့ အတန္ႀကီး လႈပ္ခါၿပီး ထြက္လာတယ္ ။
ႏွင္းဆီနက္က “ မင္းရဲ့ လက္နက္က အရမ္းေကာင္းတာဘဲ Ray ရယ္..”လို႔ တိုးတိုးေလး ေလသံနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဖြဖြေလး လာကိုင္ဆုပ္လိုက္တယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ဂါဝန္ကိုသူ ခၽြတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီနက္က  သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ကိုယ္လုံးေပၚမွာ အနက္ေရာင္ ဇာနားကြတ္ ဘရာစီယာ ေသးေသး မၽွင္မၽွင္ေလး တခုဘဲ က်န္ရွိေနတယ္ ။ ေအာက္ပိုင္းမွာ ပင္တီ ဝတ္မထားတာေၾကာင့္ ဂါဝန္လည္း ဖယ္လိုက္ေရာ ဝမ္းပ်င္သား ျဖဴျဖဴေလးေတြ နဲ႔ ေပါင္တန္လွလွ တစုံ..ေပါင္ရင္း ဂြဆုံမွာ ရွိေနတဲ့ ႀတိဂံပုံ ေနရာေလးမွာ အေမႊးနီညိဳညိဳပါးပါးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဖြံ့ထြား တင္းမာတဲ့ ရင္သားတစုံက ဘရာ အနက္ေရာင္ေလးထဲက အတင္းကိုဘဲ ႐ုန္းကန္ တိုးထြက္ခ်င္ေနၾကတယ္ ။
ႏွင္းဆီနက္က သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းကို ျပန္ကိုင္တယ္ ။ ယုယုယယေလး ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ဟာ ေယာက်ားတေယာက္ကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ရမယ္ ဆိုတာ အထာကၽြမ္းေနတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ဆိုတာ သိသာတယ္ ။ တန္ဆာရဲ့ ထိပ္ပိုင္း ဒစ္လုံးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနတယ္ ။ သူ႔တန္ဆာလည္း ပိုမာပိုထြား ပိုမတ္လာတယ္ ။ ဆတ္ကနဲ သူ႔ေရွ႕ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ဟာ သူ႔တန္ဆာထိပ္ပိုင္းကို ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြနဲ႔ ငုံလိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ဆံပင္နက္နက္ေတြကို ဖမ္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိရတယ္ ။
လ်ာထိပ္ခၽြန္ေလးက ဒစ္အထစ္ၾကားေလးထဲ ေျပးလႊားေနတယ္ ။
“ အိုး….အင္း..အင္း…အင္း…..အင္း..”
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေခါင္းေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိရတယ္ ။ စုတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လ်ာကစားေပးခ်က္ေတြက ထိပ္တန္း အဆင့္ဘဲ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ စုတ္ေပးတာေတြက တအားေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့တုန္သြားရေအာင္ကို ထိမိလြန္းတယ္ ။ လ်ာကစားေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ျပာလဲ့လဲ့ မ်က္လုံးေတြက သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ တကယ့္ကို စြဲမက္စရာအစုတ္အယက္ေတြဘဲ ။
႐ုတ္တရက္ စုတ္တာေတြ ရပ္သြားၿပီး ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ လ်ာေလးရဲ့ အထိအေတြ႕ေလးေတြ ရပ္သြားတယ္ ။မ်က္လုံး မွိတ္ထားရာက ဖြင့္ၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။ အရင္တုံးက ရန္သူစပိုင္မေတြနဲ႔ တုံးကလို ေသနတ္ေျပာင္းတခုက သူ႔ကို ခ်ိန္ရြယ္ထားေလမလား လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိေပမယ့္ တကယ္တမ္းသူ ျမင္လိုက္ရတာက ဘရာအနက္ေရာင္ေလးကို ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ ပါ ။
ႏွင္းဆီနက္က ကၽြတ္ကြာသြားတဲ့ ဇာနားကြပ္ ဘရာေလးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လႊတ္ခ်လိုက္တယ္ ။ လွလြန္းေနတဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို သူေငးေမာေနမိတဲ့အခ်ိန္ ႏွင္းဆီနက္က “ ငါ့ကို ၾကမ္းၾကမ္းေလး ခ်စ္ေပးစမ္းပါ Ray ” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ကို လက္တဖက္ ကမ္းေပးေနတယ္ ။
ေမြ႕ရာထူထူႀကီးနဲ႔ အိပ္ရာေပၚကို သူနဲ႔ ႏွင္းဆီနက္တို႔ ေရာက္သြားၾကတယ္ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတြ႕ဆုံ ထိကပ္ စုတ္မိၾကရျပန္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ သူ႔အလွည့္ပါ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေပါင္ဂြဆုံက အဂၤါစပ္ႀကီးကို သူ နမ္းရႈံ႔လိုက္တယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဂၤါစပ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူေတြကို သူ ငုံစုတ္လိုက္တယ္ ။ ကာမအရွီန္ေၾကာင့္ ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အစိေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္စုတ္လိုက္တယ္ ။ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ မပီမသ ညည္းတြားသံေလး ထြက္လာတယ္ ။
သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ႏွင္းဆီနက္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္တယ္ ။ သူ႔လ်ာအျပားလိုက္နဲ႔ စုံခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္ခါရမ္းလိုက္ ႂကြလိုက္နဲ႔အား..အား..အား….နဲ႔ ေအာ္လာတယ္ ။ ေခါင္းေလး ဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း ေကာ့ေကာ့ေပးလာတယ္ ။
မၾကာခင္မွာဘဲ..“ Ray ရယ္…လုပ္ပါေတာ့ ငါ့ကို လုပ္ေပးပါေတာ့ကြာ..ငါ အရမ္းကို လိုခ်င္ေနၿပီ…..” လို႔ ေတာင္းခံလာတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေတာင္းခံေနပါေစ ။ သူကေတာ့ ဆူၿဖိဳးလြန္းတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို အရင္ဆုံး အားရပါးရ စုတ္စို႔ ကိုင္တြယ္ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တယ္ ။ နို႔သီးေခါင္း နီနီေလးေတြကို တဖက္ၿပီးတဖက္ စို႔ေပးတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္က “ မင္းဟာကို ငါ့အထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့”လို႔ ထပ္ၿပီး ေတာင္းဆိုတယ္ ။ သူ႔တန္ဆာကိုလည္း လွမ္းကိုင္တယ္ ။
ရာဂတဏွာေတြ ထိန္းမရေအာင္ကို ထႂကြလြန္းေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဂၤါစပ္အထဲကို သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္း ဖိသြင္းေပးလိုက္ရတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္က သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တအား ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြကို ေထာင္ကားေပးရင္း မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းၿပီး သူလုပ္သမၽွကို ခံယူေနတယ္ ။ တင္းၾကပ္တဲ့ အဂၤါစပ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံစားေနရရင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ဆက္တိုက္ ေပးပစ္လိုက္တယ္ ။
“ အင္း..ဟင္း..ေဆာင့္…ေဆာင့္..ေကာင္းတယ္…..တအားေကာင္းတယ္…ေဆာင့္ပါ..”
ႏွင္းဆီနက္လည္း တင္ပါးႀကီးေတြ ဘယ္ညာ ရမ္းခါလႈပ္ရင္း ေကာ့ေကာ့ေပးလာတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနတယ္ ။ အသားဆြတ္ဆြတ္ျဖဴၿပီး ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္း လွပလွတဲ့အီရန္မ ေခ်ာေခ်ာေလးကို စိမ္ေျပနေၿပ သူ ေဆာင့္ေနတယ္ ။ စီးပိုင္တင္းၾကပ္တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဂၤါစပ္ေလးက ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း ေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ ကိုင္ရင္းေဆာင့္ထည့္ေနမိတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္လည္း သူ႔လိုဘဲ တအား ေကာင္းေနပုံဘဲ ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ တေျဖးေျဖး ျမန္လာတယ္ ။ ျပင္းလာတယ္ ။  ၾကဳံးေဆာင့္ ေနမိတယ္ ။
“ ၿပီးခါနီးၿပီ..ဒလၾကမ္းေဆာင့္ေပး…တအား…တအားေဆာင့္ေပး….” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီနက္ကို သူေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း ျမန္ျမန္ ျပင္းျပင္းေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေခၽြးေတြ နဖူးကေန တေတာက္ေတာက္က်ေနတယ္ ။ အားကုန္ထည့္ၿပီး ေဆာင့္တယ္ ။ တအားအား ေအာ္ရင္း ႏွင္းဆီနက္ သူ႔ပုခုံးနဲ႔ လက္ေမာင္းကို ကိုင္ဆုပ္ရင္း ၿပီးသြားတယ္ ။ လမ္းဆုံးကို တက္လွမ္းသြားတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ ၿပီးသြားခ်ိန္ သူ မရပ္လိုက္ဘဲ ဆက္တိုက္ ဆက္ ေဆာင့္ထည့္တယ္ ။ ဖြတ္ဖပ္ဘြတ္ဘပ္ အသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ။ မၾကာခင္ သူလည္း သုတ္ရည္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ ပန္းထြက္ၿပီးလမ္းဆုံးကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အီဆိမ့္တဲ့ ကာမအရသာထူး ကို ခံစားရင္း သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းကို ႏွင္းဆီနက္ အဂၤါစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္ေတာ့ လက္က်န္ အရည္ေတြ ေဖ်ာကနဲ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဂၤါစပ္အေပၚကို က်ေရာက္ကုန္တယ္ ။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး တအား ေက်နပ္ရတဲ့ စပ္ယွက္ပြဲေလးပါဘဲ ။ ႏွင္းဆီနက္က “ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ …ေဟာလီးဝတ္က စပိုင္ ႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲကလို မင္းဟာ မိန္းမအိပ္တာကိုပါ ကၽြမ္းတဲ့ စြယ္စုံရ သူလၽွိုတေယာက္ပါဘဲကြာ….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ကို ျပဳံးၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။
ကာမအေတြ႕ထူးကို ခံစား ေက်နပ္ေနေပမယ့္ မို ခိုင္းထားတဲ့ သိခ်င္ေနတာေတြကို ႏွင္းဆီနက္ကို ေမးျမန္းရအုံးမယ္ ။
ႏွင္းဆီနက္က အထပ္ထပ္ အခါခါ သူဟာ စစ္ေသြးႂကြေတြဖက္က ႏွစ္ခြ တန္ျပန္သူလၽွိုတေယာက္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သူ႔ကို ရွင္းၿပ တယ္ ။ သူနဲ႔ ႏွင္းဆီနက္ ဒုတိယအႀကိမ္ ကာမပြဲၾကမ္း တပြဲ ထပ္ ဆင္ႏႊဲလိုက္မိၾကျပန္တယ္ ။ ဒီတခ်ီမွာေတာ့ ပထမ အခ်ီတုံးကေလာက္ မျမန္ဆန္ေတာ့ဘဲ ပုံစံေတြ ေျပာင္းၿပီး စိမ္ေျပနေၿပ ဆြဲျဖစ္ၾကတယ္ ။ႏွင္းဆီနက္ကို ေဒါ့ဂီစတိုင္ ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းၿပီး လုပ္ရတာကို သူ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ခါးေသးေသးေအာက္က စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးအိုးလွလွႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲျဖဲၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြထဲကို သူ႔လိင္တန္ ဖိသြင္းထည့္ ေဆာင့္ရတာက အရသာ ထူးကဲလြန္းလွတယ္ ။ တခ်က္တခ်က္လည္း တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ နို႔အုံႀကီးကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္ဆြဲမိရတယ္ ။ျဖဴဆြပ္လြန္းတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အသားေၾကာင့္ ဖင္ေပါက္ေလးကလည္း နီရဲေနတာက သူ႔စိတ္ေတြကို ပိုမို ထႂကြေစေနတယ္ ။ သူ႔လက္မနဲ႔ ဖင္ေပါက္ေလးကို ပြတ္ေခ်ေပးမိရာက ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို ထိုးသြင္းမိရတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဖုတ္က သူ႔လိင္တန္ကို တအားဆုပ္ညႇစ္ထားသလို ၾကပ္တည္းလွတာေၾကာင့္ ထိုးေဆာင့္ခ်က္တိုင္း အရသာ ရွိလြန္းတာေၾကာင့္ မၿပီးလိုက္ခ်င္တာနဲ႔ သူ ပုံစံ ထပ္တခါ ေျပာင္းလိုက္တယ္ ။ ဒီတခါေတာ့ ႏွင္းဆီနက္က အေပၚကေန တက္ထိုင္ၿပီး လုပ္တယ္ ။ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ရမက္ျပင္းထန္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ သူ႔ကိုယ္ေပၚခြရက္ေလး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တသိမ့္သိမ့္ေဆာင့္ခ်ေနတဲ့အခ်ိန္ သူမရဲ့ ရင္စိုင္ႏွစ္လုံးက သိမ့္သိမ့္တုန္ေနတယ္ ။ တဆတ္ဆတ္ ခုံေနတယ္ ။ေခါင္းေလး ေမာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟၿပီး ေဆာင့္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ဟာ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ ။ သူကလည္း ေအာက္ကေန ျပန္ပင့္ေဆာင့္ထည့္ေပးေနတယ္ ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ေကာင္းတဲ့ ပြဲေလးတခုပါဘဲ ။
ေနာက္ဆုံးပိတ္မွာေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို စုကိုင္မၿပီး ေပါင္တန္ေတြ အၾကားက ျပဴးေဖါင္းထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္လွလွႀကီးထဲကို ထိုးသြင္းထည့္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းေလး သူ ေဆာင့္ထည့္ရင္းႏွင္းဆီနက္နဲ႔ သူနဲ႔ တခ်ိန္ထဲလို “ ၿပီး ”ဆုံးျခင္းကို တက္လွမ္းလိုက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ႏွင္းဆီနက္ ရဲ့ ေဘးနားမွာ ပက္လက္ လွဲအိပ္ရင္း အေမာေျဖေနလိုက္မိတာ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ ။ သူနိုးလာေတာ့ ႏွင္းဆီနက္ အိပ္ရာေပၚမွာ မရွိေတာ့ဘူး ။ သူ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရခ်ိ ုးလိုက္တယ္ ။ မွန္တင္ခုံေပၚမွာ စာေလးတေစာင္ ရွိေနတယ္ ။ 
မင္း အရမ္း ခ်စ္တတ္တာဘဲ..မင္းကို စြဲသြားၿပီ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္ အခုေတာ့ အလုပ္ ရွိလို႔ ထြက္သြားၿပီ ငါဟာ ဒပ္ဘယ္လ္ေအးဂ်င့္တေယာက္ မဟုတ္ဖူးဆိုတာကို ငါ သက္ေသျပပါမယ္ ..မၾကာခင္ ထပ္ဆုံမယ္ …ႏွင္းဆီနက္ 

သူ စစ္ေၾကာေရးစခန္းကို ျပန္သြားလိုက္တယ္ ။ လမ္းမွာ ဌာနခ်ဳပ္က တာဝန္ခံ ဟင္နရီ ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ႏွင္းဆီနက္ကို ေမးျမန္းစစ္ေဆးၿပီးၿပီ လို႔ မိုကို သတင္းပို႔ေပးဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။စစ္ေၾကာေရးစခန္း ေရာက္ေတာ့ လျပည့္မဲ အဖြဲ႕က  သူ စစ္ေမးထားတဲ့ ေကာင္မေလး ကမဲလ္ ရဲ့ အခန္းကို သူ ျပန္သြားလိုက္တယ္ ။
ကမဲလ္ သားသားနားနား ျဖစ္ေနၿပီ ။ေရမိုးခ်ိဳးထားဟန္ ရွိတယ္ ။ သူ ဝင္သြားေတာ့ သူ႔ကို ေခါင္းဆတ္ျပၿပီး ႏုတ္ဆက္တယ္ ။
“ ဘယ္လိုလဲ..မင္းကို ေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံၾကတယ္ မဟုတ္လား…ကမဲလ္…..”
“ အင္း..မင္း ဂတိတည္ပါတယ္..ငါ့ကို ေရေပးခ်ိ ုးတယ္..အဝတ္အစား အသစ္ လဲေပးတယ္..ၿပီးေတာ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္း ေကာင္းေကာင္းလဲ ေကၽြးတယ္…..”
ကမဲလ္သည္ ရွပ္အက် ႌပါးပါးတထည္ကို ၾကယ္သီး အျပည့္အစုံ မတပ္ဘဲ ကပိုကရို ဝတ္ထားတယ္ ။ ေအာက္မွာေတာ့ စကပ္ပြပြ တထည္ကို ဝတ္ထားတယ္ ။ ကမဲလ္အက် ႌေလးေအာက္မွာ အခုအခံရင္စည္း မပါဘူးဆိုတာ သူ ေတြ႕ေနရတယ္ ။
“ မင္း ငါေမးတာကို အမွန္ေျဖရင္ ဒီထက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း အခြင့္အေရး ရလိမ့္မယ္..ကမဲလ္ . .”
ကမဲလ္က မဲ့ျပဳံးေလး ျပဳံးလိုက္ၿပီး….“ ဘာေမးမွာလဲ..ေမးေလ..ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္မွာလဲ လို႔ ေမးမလို႔ မဟုတ္လား…..” လို႔ သူ႔ကို ေမးလိုက္ပါတယ္ ။
“ အင္း….မင္း သိသားဘဲ…အဲဒါက နံပါတ္တစ္ ေမးခြန္းေလ..ႏွစ္က မင္းတို႔အဖြဲ႕က ေနာက္ထပ္ ဘယ္မွာ ဘာ ထပ္ လုပ္အုံးမလဲ….ကဲ အဲဒီ ႏွစ္ခုကို မင္း မလိမ္မညာဘဲ တိတိက်က် ေျဖမယ္ ဆို
လို႔ ရွိရင္ မင္းကို အခြင့္အေရး ေကာင္းေတြ ငါ ထပ္ေပးမယ္….ကမဲလ္…”
ကမဲလ္က ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လုံးလွလွေတြနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး “ မင္းက ငါ့ကို အခြင့္အေရး ေပးနိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာ ရွိတဲ့ လူတေယာက္လား ….” လို႔ ျပန္ေမးတယ္ ။
သူက မဆိုင္းမတြဘဲ..“ ေအး …ငါက ေပးနိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္ဘဲ ဆိုပါေတာ့ ..တခု မင္းကို ေျပာရအုံးမယ္..မင္းေလးက အရမ္းလွတယ္..မင္းကို ငါ ျမင္ျမင္ခ်င္းဘဲ တကယ့္ကို 
သေဘာက်မိသြားတယ္ …မင္းလို ေကာင္မေလးက ေထာင္ထဲမွာ ေနဖို႔ မဟုတ္ဖူးကြ..စာသင္ခန္းထဲမွာ ရွိေနရမွာ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ “ ငါတို႔ အခု ေျပာေနတာေတြကို သူမ်ား ၾကားလား
ကင္မရာေတြ တပ္ထားလား..” လို႔ ကမဲလ္က ေဘးဘီဝဲယာကို ၾကည့္ရင္း ျပန္ေမးျပန္တယ္ ။
သူက ကမဲလ္အနားကို တိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီး..“ ကင္မရာေတြ ပိတ္ထားတယ္ …ဘယ္သူမွလည္း နားမေထာင္ေနဘူး…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကမဲလ္က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ေသခ်ာလား…
မင္းနံမည္လည္း ေျပာျပအုံးေလ..ငါ ဘယ္လို ေခၚရမလဲ…” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။
“ ငါ့နံမည္ ..ေရး (RAY )..မင္းကို ငါ ႀကိဳက္တယ္..မင္းရဲ့ ႐ုပ္ကို ငါႀကိဳတယ္တယ္ ….အထူးသျဖင့္ မင္းရဲ့ ကိုယ္လုံး …. မင္းကို ငါ လိုခ်င္တယ္..ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ ……မင္း ငါသိခ်င္တာကို ေျပာျပမယ္
ဆိုရင္ မင္းကို ငါ အျပင္ကို ျပန္ေခၚသြားမယ္ ….အၿပီး လႊတ္လိုက္မယ္ လို႔ ငါ မေျပာဘူးေနာ္..မင္းကို မင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆီကို လိုက္ျပခိုင္းမယ္ ဆိုၿပီး ေခၚထုတ္သြားမွာ……တခုေတာ့ ရွိတယ္ 
…မင္း….ငါနဲ႔ အိပ္ရမယ္ ….ငါလိုခ်င္တာေတြ ေပးရမယ္…..မင္း ခႏၶာကိုယ္ ကို ငါ့ကို ေပးရမယ္ ….”
ကမဲလ္က ရွက္ရြံ့ေနတဲ့ ဟန္ မျပဘူး ။
“ မင္း သိပ္ ပြင့္လင္းတယ္ ေရး…ငါ မင္း လုပ္ရပ္ေတြ အမူအရာေတြကို ႀကိဳက္တယ္ …အဲ..လူကိုေတာ့ မႀကိဳက္ေသးဘူး ….မင္းတို႔လို အာရွသားနဲ႔ ငါ မဆုံဘူးဘူး..ငါႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ေနရာေတြမွာ 
အာရွသား မရွိသေလာက္ဘဲ …မင္းရဲ့ မူရင္း ေအာ္ရဂ်င္နယ္ တိုင္းျပည္က ဘာလဲ..ဖိလိပိုင္လား…..”
“ ငါက ျမန္မာက အရင္က Burma လို႔ ေခၚတယ္..မင္း သိသလား….”
“ သိတာေပါ့ ….သိတယ္ …..”
“ မင္း ဘာေၾကာင့္ သိေနတယ္ ဆိုတာလည္း ငါ သိတယ္ …ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ငါသိတယ္ …”
“ မင္း ဒီမွာ ေမြးတာလား….”
“ မဟုတ္ဘူး….ကေလး ဘဝက ေရာက္လာတာ…….”
“ ဘာလို႔ အျဖဴေကာင္ေတြ အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနတာလဲ..သူတို႔ကို ေကာင္းတယ္ လို႔ မင္း ထင္လား…..”
“ မင္း ဘာလို႔ အျဖဴေတြကို မုန္းတီးေနတာလဲ ….”
“ အားႀကီးတိုင္း ဗိုလ္က်ေနတာ တကမၻာလုံး အသိဘဲ..ဗုံးေတြ ၾကဲတာ အျပစ္မဲ့ မိန္းမေတြ ကေလးေတြ ဘယ္လို အတုံးအ႐ုန္း ေသခဲ့ၾကသလဲ မင္း ေသခ်ာ သိလို႔လား…..”
ကမဲလ္သည္ ေဒါသသံေလးနဲ႔ အသံတုန္တုန္နဲ႔ ေျပာေနတယ္ ။ သူ ကမဲလ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ အိၿဖိဳးၿဖိဳး ရင္စိုင္ေတြကို ၾကည့္ေနတာ ။
“ ငါတို႔ မေန႔က တိုက္ခိုက္လိုက္လို႔ မင္းတို႔ ေသတယ္ ဆိုတာ အေသးအဖြဲပါ ..ေရး..မင္းတို႔ တိုင္းျပည္က သတ္ခဲ့တာေတြနဲ႔ စာရင္……ဟီရိုရွီးမားမွာ ဘယ္ေလာက္ ေသခဲ့လဲ..လူညြန႔္တုံးခဲ့တဲ့
လူေတြ ကေလးေတြေရာ..ေနာက္ၿပီး အီရတ္မွာ အာဖဂန္မွာ ..ဗီယက္နမ္ စစ္တုံးကေရာ..ဗုံးေတြ ၾကဲခဲ့တာ စိစိညက္ညက္ ေၾကခဲ့တယ္ …မီးေလာင္ဗုံးေတြ…အဆိပ္ခတ္တာေတြ …ငါ ဘာေၾကာင့္ 
လျပည့္မဲ အဖြဲ႕ကို ပါဝင္ပူးေပါင္းခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ ေျပာျပတာပါ ..တရားတဲ့ စစ္ကို ဆင္ႏႊဲဖို႔…အမွန္တရားဖက္က ရပ္တည္ဖို႔ …”
“ မင္း ငါေမးတဲ့ ေမးခြန္း ႏွစ္ခုကို ေျဖမလား..ဆိုတာေလးလည္း ငါ့ကို ေျပာပါအုံး..ကမဲလ္…..”
“ ငါသိခ်င္တာက မင္း အဲဒါေတြကို ငါေျဖရင္ ေစာေစာက မင္း ေျပာသလိုဘဲ ငါ့ကို ဒီအက်ဥ္းစခန္းထဲကေန ေခၚထုတ္သြားမွာလား ….”
“ မလုပ္ဘဲ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ အပို မေျပာဘူး ..မင္း အမွန္အတိုင္း ေျဖ..ငါ ေခၚထုတ္သြားမယ္ ….”
“ ဟုတ္ၿပီေလ..ငါ ေျဖမယ္..ငါ ဒီအထဲက လြတ္ေျမာက္ခ်င္လို႔ ..ေျဖမယ္…..”
“ ငါ့ကို မင္း လိုခ်င္တာေတြ ေပးဖို႔ကေကာ….”
“ အို..ဒါကေတာ့ မင္း ငါ့အေပၚ ေကာင္းရင္ ငါက မင္းဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေပါ့ ေရး…”
“ ကဲ..ေၿဖ …..နံပါတ္ တစ္ကို အရင္ေၿဖ ..မင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလဲ..နံမည္…ေနာက္ၿပီး သူ ဘယ္မွာလဲ…..”
“ မင္း ဂတိတည္မယ္ေနာ္…ေရး..”
“ စိတ္ခ်….ကမဲလ္….”
“ ေမးခြန္းနံပါတ္၂ကို အရင္ေျဖမယ္ ..ေနာက္ထပ္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္မလား ဆိုတာ.. ျဖစ္မယ္…အေနာက္အုပ္စုနဲ႔ တသက္လုံး ကပ္ကမၻာကုန္သည္အထိ ရန္သူ ျဖစ္သြားၾကမွာမို႔ ငါတို႔ အဖြဲ႕ေတြက ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ၾကမွာဘဲ ..ဘယ္ကို ဘယ္ေတာ့ တိုက္ခိုက္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ ငါက သာမန္ အဖြဲ႕ဝင္ အဆင့္မို႔ မသိေသးဘူး..လုပ္ခါနီးမွ တားဂက္က ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ ေျပာေလ့ရွိတယ္ …”
“ ေကာင္းၿပီေလ..မင္းေျဖတာ ယုတၱိရွိပါတယ္..ကမဲလ္ ..ေမးခြန္း နံပါတ္၁ က….”
“ ငါ့ကို အျပင္ကို ထုတ္သြားမယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ ငါ အျပင္ေလာကကို ေရာက္မွ ေျပာလို႔ ျဖစ္မလား…”
“ ရတယ္ေလ..ဒါဆိုရင္ ငါ့ဖက္ကလည္း တခု ေတာင္းဆိုရလိမ့္မယ္ ..”
“ ဘာလဲ…”
“ မင္းကို ေဟာဒီ စတီးလက္ေကာက္ေလး ဝတ္ေပးထားမယ္…”
အနက္ေရာင္ လက္ေကာက္ေလးကို ျပလိုက္တယ္ ။
“ ငါ ဘယ္မွာ ဆိုတာ ထေရ့စ္လုပ္နိုင္တဲ့ လက္ေကာက္လား ..ရတယ္ေလ …”
ကမဲလ္ရဲ့ ညာလက္ေကာက္ဝတ္ ျဖဴျဖဴေလးမွာ အနက္ေရာင္ သံမဏိလက္ေကာက္ေလး ဝတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဒီလက္ေကာက္ေလးဟာ ကမဲလ္ ဘယ္မွာ ရွိတယ္ ဆိုတာကို ညႊန္ျပ႐ုံသာ မကဘူး..အေဝးထိန္း
ခလုပ္နဲ႔ လၽွပ္စစ္ဓါတ္အားေတြ လႊတ္လိုက္ၿပီး ဗုံးဗုံးလဲသြားေစမယ့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ တခု ျဖစ္တယ္ ။
“ ငါ့ကို မင္းတို႔ ဖမ္းသြားတာ ငါ့အဖြဲ႕က သိသြားၿပီ ဆိုေတာ့ ငါျပန္လြတ္လာရင္ ငါ့ကို ယုံၾကည္ၾကေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူး..ငါ့ကို အျပတ္ ရွင္းခ်င္ေတာင္ ရွင္းပစ္ၾကလိမ့္မယ္ …ဒါေပမယ့္ ငါ အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္..ေထာင္ထဲ
မွာ ေသမယ့္အစား အျပင္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနရင္း ေသခ်င္တယ္….”
“ မင္း အေျဖာင္ခံရမယ့္အတူတူ ငါတို႔ဘက္ကို ကူးလိုက္ပါလား..မင္းလုံျခဳံေရးအတြက္ကို တာဝန္ယူတယ္ ..မင္းရဲ့
အိုင္ဒင္တတီကို လုံးဝ ေျပာင္းပစ္ေပးလိုက္မယ္..မင္း နံမည္အသစ္ လူအသစ္ဘဝနဲ႔ တေနရာရာမွာ အေျခခ်နိုင္
ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္ ..ကမဲလ္….ဘယ္လိုလဲ…”
“ နိုး….နိုး..မင္းတို႔ ၾသဇာကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မခံဘူး…ငါ့အဖြဲ႕က ငါ့ကို သတ္ခ်င္ သတ္ၾကပါေစ…မင္းတို႔ဖက္
ကိုေတာ့ မကူးဘူး….”
“ ကဲပါေလ..မင္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား…ငါတို႔ သြားၾကစို႔….”
ကမဲလ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလးက မယုံၾကည္နိုင္သလို ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ အခု….အခု ထြက္ရမွာလား….”
“ ဒါေပါ့…ကဲ သြားစို႔….”
ကမဲလ္ရဲ့ ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ကေလးကို သူ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ၿပီး အက်ဥ္းခန္းေလးထဲက ေလၽွာက္ထြက္လိုက္တဲ့
အခါ ထူးဆန္းအံ့ၾသေနတဲ့ ကမဲလ္က “ အိပ္မက္မ်ားလား….” လို႔ တီးတိုး ေရရြတ္လိုက္တာ သူ ၾကားလိုက္ရ
တယ္ ။ တေနရာကို ေရာက္ေတာ့ သူက ကမဲလ္ရဲ့ မ်က္ႏွာမွာ အဝတ္ အမဲေရာင္ အိတ္တအိတ္ကို စြပ္လိုက္
တယ္ ။ “ ဒို႔စခန္းရဲ့ လုံျခဳံမႈအတြက္ပါ…” လို႔ သူေျပာလိုက္ေတာ့ ကမဲလ္က “ အိုေက ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။
ကမဲလ္လက္ကို ဆြဲၿပီး စစ္ေၾကာေရးစခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္ ။ ကားတစီးေပၚကို တက္လိုက္ၾကတယ္ ။ သူ
ေမာင္းထြက္လာခဲ့ေတာ့ ကမဲလ္က “ မင္း တကယ္ဘဲ ငါ့ကို အျပင္ေခၚထုတ္ခဲ့တာဘဲေနာ္….ငါ..ငါ…ငါ…မယုံ
နိုင္ဘူး…ဒီအတြက္ မင္းကို ငါ ေပးနိုင္တာ အကုန္ေပးမယ္….မင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္ …”
“ မင္းအဓိက ငါ့ကို ေပးဖို႔က ေမးခြန္း နံပါတ္၁ ဘဲ ကမဲလ္ …မင္း ဂတိတည္မယ္လို႔ ငါ ယုံၾကည္လို႔ ခုလို မင္း
ကို အက်ဥ္းစခန္းထဲက ထုတ္ေပးတာ….”
“ ငါ ေျဖမွာပါ..ငါ မညာပါဘူး …”
အိမ္တလုံးရဲ့ ကားဂိုေဒါင္ထဲကို ကားထိုးဝင္လိုက္ၿပီး ဂိုေဒါင္တံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကမဲလ္ရဲ့ ေခါင္းက
အဝတ္အိတ္အမဲႀကီးကို သူ ဖယ္ခြာေပးလိုက္ပါတယ္ ။
“ လာ..အိမ္ထဲသြားရေအာင္ …”
ကမဲလ္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ သူ႔ေနာက္က ပါလာတယ္ ။
“ မယုံၾကည္နိုင္ေအာင္ဘဲ…အက်ဥ္းသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ညႇင္းပန္းတယ္လို႔ နံမည္ႀကီးတဲ့ မင္းတို႔က ငါ့ကို အျပင္ကို ျပန္ေခၚထုတ္လာၾကတာ…မင္းရဲ့ ေက်းဇူးေတြက တကယ့္ကို ႀကီးမားပါတယ္…ကဲ..ငါ ေရခ်ိဳး သန႔္စင္လို႔ရမလား…”
“ ရတယ္..ဟိုက အခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းဘဲ…စိတ္ေအးေအးနဲ႔သာ ေရခ်ိဳးလိုက္ေပေတာ့…”
သူနဲ႔ ကမဲလ္ ေရာက္ေနတဲ့ အိမ္ကေလးကို လူ၁၂ေယာက္တိတိ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္ ။အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ ကမဲလ္လို အေသခံ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕ဝင္ တေယာက္ကို သူတို႔အေနနဲ႔ အသားလြတ္ႀကီးေတာ့ အျပင္ကို ျပန္ေခၚမထုတ္ပါ ။ သူ႔ဆီက သိခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြ ရယူဖို႔နဲ႔ သူ႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး တဲ့အခါ သူ ဘယ္သူ႔ကို ဆက္သြယ္မလဲ..ဘာေတြ လုပ္မလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္တဲ့အတြက္ အခုလို သူ႔ဌာနခ်ဳပ္ကစီစဥ္လိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရသံ တဖ်န္းဖ်န္း ၾကားေနရတယ္ ။
ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖါမွာ သူ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။မၾကာခင္ ေထာက္ကနဲ႔ တံခါးပြင့္တဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။ ေရေႏြးေငြ႕ေတြၾကားက ကမဲလ္ ထြက္လာတယ္ ။ ကမဲလ္ကိုယ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီး ပတ္ရစ္ထားတာက လြဲလို႔ ဘာ အဝတ္မွာ မရွိေနဘူး ။ ကမဲလ္ရဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴေဖြးေဖြးေတြကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ကမဲလ္က ႏွင္းဆီနက္ေလာက္ မေတာင့္တင္းဘူး ။ ႏွင္းဆီနက္ထက္ ပို ပိန္တယ္ ။ အသားကေတာ့ ႏွင္းဆီနက္လိုဘဲဆြတ္ဆြတ္ျဖဴတယ္ ။
“ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ ငါ့ရဲ့ စိတ္ေတြေရာ ကိုယ္ေရာ ရွင္းလင္းသြားတယ္ …ဟင္းဟင္း …မင္းကို ငါ လက္ေဆာင္ေပးမလို႔..လာ..လိုက္ခဲ့..”
ဒီတခါေတာ့ ကမဲလ္က သူ႔လက္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေခၚသြားတယ္ ။ အိပ္ခန္းေလးထဲကို ။ အိပ္ခန္းေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး သန႔္ျပန႔္တယ္ ။ ေမြ႕ရာထူထူနဲ႔ ကုတင္ႀကီးတလုံး ရွိေနတယ္ ။ ကုတင္နားကို ေရာက္ေတာ့ ကမဲလ္က သူ႔ကို ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။
“ မင္း ငါ့ကို တကယ္ သေဘာက်တာလားဟင္ …”
“ အင္း..မင္းကိုမင္း မွန္ထဲ ၾကည့္လိုက္ပါလား..မင္းဟာ တကယ့္ကို လွတဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ဘဲ…”
“ ဟင္းဟင္း..လွတာနဲ႔ မင္းက သေဘာက်သြားေရာလား….”
“ ဒါ သဘာဝဘဲေလ…အလွအပတရားကို ကိုးကြယ္တတ္ၾကတာဘဲ…”
“ မင္းကို ငါ ေဆာရီးေျပာခ်င္တာက ေထာင္အခန္းထဲမွာတုံးက မင္းတို႔ကို တသက္လုံး ငါတို႔ တိုက္ခိုက္ေနမွာ လို႔ေျပာခဲ့တာ အတြက္ပါ..ငါတို႔အဖြဲ႕ေတြက ဒီသေဘာထားတယ္ လို႔ ငါ ေျပာခ်င္တာပါ..ငါကေတာ့ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး….ငါလည္း ငါ့အကိုအရင္းေၾကာင့္ ဒီအဖြဲ႕ထဲ ပါခဲ့တာပါ…ငါ တကယ္ေတာ့ လူသတ္တာ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး..စာဘဲ သင္ခ်င္တာပါ …ယုံပါကြာ….ကဲ..ေဟာဒီမွာၾကည့္…”
ကမဲလ္က မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။
အိုး ….    တကယ့္ကို စင္းလုံးေခ်ာ ဘာမွ အျပစ္မေျပာနိုင္ေအာင္ကို အခ်ိဳးက် လွပတဲ့ နတ္မိမယ္ေလး ပါလား ။အဝတ္ဆိုလို႔ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ မရွိတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ေငးေမာၾကည့္ေနမိရတယ္ ။
“ ႀကိဳက္လား …“
“ အင္း..ႀကိဳက္တယ္..ကမဲလ္..မင္း အရမ္းကို လွတာဘဲ…”
ကမဲလ္က ကိုယ္လုံးကိုယ္ဟန္ ပါးပါးလ်ားလ်ားေပမယ့္ နို႔ႏွစ္လုံးက မေသးလွဘူး ။ တင္းမာေကာ့ေနတယ္ ။ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ေလးေတြ ..။ဝမ္းပ်င္သား ရွပ္ရွပ္ ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ။ ေပါင္တန္ ရွည္ရွည္ ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဒီေပါင္တန္ေတြ ဆုံတဲ့ေနရာက အေမႊးအမၽွင္ ရိပ္ရွင္းထားလို႔ ဝင္းေျပာင္ေနတဲ့ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းေလးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳေလး ကလည္း ၾကည့္လို႔ အလြန္ဘဲ လွေနတယ္ ။
“ Ray ..ငါ့တကိုယ္လုံးကို မင္း သေဘာရွိ လုပ္ဖို႔ အပ္လိုက္တယ္ ..မင္း စိတ္ႀကိဳက္ ငါ့ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေတာ့…..”
ကမဲလ္က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာေနတယ္ ။“ ဟိတ္..မင္း စကားေတာင္ ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ပါလား….ဘာလဲ..ငါက ဒီေလာက္ေတာင္ မင္းစိတ္ေတြကို လႈပ္ရွားသြားေစလို႔လားဟင္….”ကမဲလ္ရဲ့ အျပဳံးေလးက တကယ့္ကို ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္ ။ လူေတြက ဒီေလာက္ လွတဲ့ မိန္းကေလး ႏုႏုနယ္နယ္ေလးက ေမာင္းျပန္လူသတ္လက္နက္နဲ႔ လူေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္ယုံၾကည္ၾကမယ္ မထင္ဘူး ။ကမဲလ္ရဲ့ ေရွ႕ေရးကို သူ စိုးရိမ္ပူပန္သြားမိတယ္ ။ သူ႔ဆီက လွို႔ဝွက္ခ်က္ေတြ ရလိုတာေၾကာင့္သာ ကမဲလ္ကို သူတို႔ အျပင္ကို ေခၚထုတ္ခဲ့တာပါ ။ ကမဲလ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ မိုတို႔မွာ မရွိဘူး ။ အေသခံ ဗုံးခြဲသမား တေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ အရမ္းကို မွားသြားမွာေပါ့ ။ကမဲလ္ သူ႔ဆီကို တိုးကပ္လာတယ္ ။“ Ray …မင္းက ငါ့ဆီကို မလာေတာ့လည္း ငါက မင္းဆီကို လာရေတာ့တာေပါ့….” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ခါးက ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္ ။ အနီးကပ္ ရွိေနတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ နို႔ေတြက သူ႔စိတ္ေတြကို အျပင္းအထန္ ဆူပြက္ထႂကြေစပါၿပီ ။“ လွလိုက္တာ ကမဲလ္ရယ္….”“ ကိုင္ေလ..ႀကိဳက္ရင္..ဒါေတြက မင္းအတြက္ဘဲ…မင္း တသက္လုံး ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လည္း ရတယ္…ခိခိ…မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္ယူလိုက္ေလ…ဟာဟ….ဒီအိုင္ေအ ေအးဂ်င့္ႀကီးနဲ႔ တဲရိုးရစ္စ္မ တို႔ရဲ့လက္ထပ္မဂၤလာပြဲ ေပါ့..ဘယ္သူ႔ကို ဖိတ္မလဲ..အိုဘားမားလား….ခိခိခိ…..အိုဆာမာဘင္လါဒင္ကေတာ့ ေသရွာၿပီ…….ခိခိခိ…..”ကိုယ္လုံးေလးကို လႈပ္ခါသြားေအာင္ ရယ္ေမာလိုက္လို႔ ကမဲလ္ရဲ့ ရင္သားစိုင္ လုံးလုံးေလးေတြ တုန္ခါသြားၾကပါတယ္ ။ကမဲလ္ရဲ့ နို႔လွလွတစုံကို တုန္ရင္ေနတဲ့ သူ႔လက္တဖက္နဲ႔ စမ္းသပ္ကိုင္တြယ္မိရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကမဲလ္က သူ ဝတ္ထားတဲ့ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ကြန္ဘက္ေဘာင္းဘီရဲ့ ခါးပတ္ကို ဖြင့္ျဖဳတ္ပစ္ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ဖြင့္ၿပီးေနၿပီ ။“ မင္း တသက္တာမွာ အမွတ္ရေစမယ့္ ဘလိုးေဂ်ာ့ပ္ မင္းကို ေပးမယ္….” လို႔ ေျပာရင္း ဒူးတုပ္ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘာင္းဘီကို တဖက္တခ်က္ကေန ကိုင္ၿပီး ဆြဲခ် ခၽြတ္လိုက္တယ္ ။အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခံ မဝတ္တဲ့အတြက္ သူ႔ သန္မာထႂကြေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဖြားဖက္ေတာ္ က တန္းကနဲ ေငါထြက္လာတယ္ ။ ကမဲလ္က “ ငါ့ဘဝမွာ ရန္သူျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ စီအိုင္ေအ ေအးဂ်င့္ရဲ့ လီးကို စုတ္ေပးျဖစ္မယ္လို႔ လုံးဝ မထင္မိခဲ့ပါဘူး…” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ အတန္ထိပ္ပိုင္းကို ငုံလိုက္ပါေတာ့တယ္ ။“ အား…အိုး…..ကမဲလ္ရယ္ …”မိန္းမေခ်ာေလး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားပိုင္းကို စၿပီး စုတ္ေပးေနပါၿပီ ။ စိုစြတ္အိေထြးတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြရဲ့ အထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ကမဲလ္ရဲ့လ်ာေလးက သူ႔ထိပ္ပိုင္း အထစ္ႀကီးၾကားထဲကို တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ကလိေပးေနတာကို ခံေနရတယ္ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ လွို႔ဝွက္ ဝန္ထမ္း ဘဝကို ေရာက္ၿပီးမွ သူသည္ ကမၻာအရပ္ရပ္ကို အလုပ္တာဝန္ေတြနဲ႔ ေရာက္ခဲ့ရသလို နိုင္ငံတကာက မိန္းမေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ခဲ့ရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါပါဘဲ ။ မိန္းမေခ်ာေလးေတြရဲ့ လိင္တန္စုတ္ေပးတာကိုလည္း ခဏ ခဏ ၾကဳံခဲ့ ခံခဲ့ရတယ္ ။အခု ကမဲလ္ စုတ္ေပးသလို ေကာင္းခဲတယ္ ။ ကမဲလ္ စုတ္ေပးေနတာက ေစတနာပါတယ္ ။ တာဝန္ေက် စုတ္ေပးတာမ်ိ ုး မဟုတ္ဘဲ သူ႔ကို အရသာထူးေအာင္ ပညာသားေလးေတြ ပါေနတယ္ ။ကမဲလ္ရဲ့ ဆံႏြယ္စေလးေတြကို သပ္တင္ေပးမိရင္း စုတ္တာေတြကို ခံယူေနမိတယ္ ။အတန္နဲ႔ ထိပ္ဖူးကိုဘဲ စုတ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း စုတ္လိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္ေပးတယ္ . .။ေဂြးစိေတြရဲ့ ေအာက္ဖက္ကို ယက္ေပးရင္း ကမဲလ္ရဲ့ လ်ာေလးက သူ႔ဖင္ေပါက္ အနားကို ေရာက္သြားလို႔သူ တခ်က္ တြန႔္သြားတယ္ ။ ကမဲလ္ အစုတ္ေကာင္းလို႔ သူၿပီးလုလုမွာ ကမဲ ပါးစပ္ထဲက သူ႔အတန္ကို သူ ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ကမဲလ္က “ ဘာလို႔လဲ..ဘာျဖစ္တာလဲ…” လို႔ သူ႔ကို ေမးတယ္ ။ သူက “ မင္းစုတ္ေပးတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ သုတ္ေတြ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ပန္းထြက္ေတာ့မွာမို႔..”လို႔ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ကမဲလ္က ျပဳံးၿပီး “ ပန္းပေစေပါ့…မင္းေကာင္းသြားဖို႔ အေရးႀကီးတာေလ..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ သူက “ နိုးနိုး..ကမဲလ္..မင္းကို ငါ လိုးခ်င္တယ္..စုတ္တာနဲ႔တင္ မၿပီးလိုက္ခ်င္ဘူး..” လို႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ ကမဲလ္က “ ငါက ဘယ္ကိုမွ ထြက္ေျပးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး..မင္းရဲ့ အေစအပါးကို ခံမယ့္ မင္းရဲ့ ကၽြန္မေလးေလ …ကဲ သခင္..ကၽြန္မေလးကို လိုးေပးေတာ့….” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္ ။
ကမဲလ္နဲ႔ အားရပါးရ စပ္ယွက္ၾကတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ ႏူးည့ံစိုအိေနတဲ့ေစာက္ဖုတ္က တင္းၾကပ္ၿပီး အခ်က္တိုင္း အီဆိမ့္ေနတဲ့ အရသာထူးေတြကို ေပးလို႔ သူ စြဲမက္သြားရတယ္ ။ အသားကုန္ ဆြဲလိုက္လို႔ သူ႔တကိုယ္လုံး ေခၽြးေတြ ရႊဲနစ္ေနတယ္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ ကမဲလ္က တေစာင္းေလး လွဲၿပီး မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားတယ္ ။ ကမဲလ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေမာသြားပုံရတယ္ ။ အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ ကမဲလ္ကိုသူ တခ်က္ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။“ ကမဲလ္…”“ အင္..” “ ေျပာေတာ့..မင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္မွာလဲ..ဘယ္သူလဲ…ေနာက္ၿပီး မင္းတို႔ အဖြဲ႕သားေတြ စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလဲ….အနီးစပ္ဆုံး ရွိေနတဲ့ အဖြဲ႕သားက ဘယ္သူလဲ …”ကမဲလ္က မ်က္လုံး မဖြင့္ဘဲ..“ ေျပာမွာပါ…ငါတို႔ ေခါင္းေဆာင္က ဒီမွာ မရွိဘူး …ဒဲရာမွာ..ဒဲရာ ဆိုတာက ႀတိဂံနယ္ေၿမ မွာ ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ ေသးေသးေလး …မင္းတို႔ တိုင္းျပည္နားက ေရႊႀတိဂံနယ္ေၿမ မဟုတ္ဖူးေနာ္ ….အီရန္..ပါကစၥတန္နဲ႔ အာဖဂန္နစ္စတန္ သုံးနိုင္ငံ ဆုံတဲ့ ႀတိဂံေဒသ ..ဒဲရာက သုံးနိုင္ငံ အလည္က ေနရာေလး…ဥပေဒမဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးတခုေပါ့..အဲဒီကေန သူက ညႊန္ၾကားေနတယ္ေနာက္တခု မင္း သိခ်င္တာက အဖြဲ႕သား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ေနာ္..ငါသိသေလာက္ ယူအက္စ္ထဲမွာ ၁၂ေယာက္ ရွိေနတယ္ …အျပင္က ဝင္လာတာ ၁ဝေယာက္ ၂ေယာက္က USမွာ ေမြးတဲ့ ေပါက္တဲ့ နိုင္ငံသားေတြ…အနီးစပ္ဆုံး အဖြဲ႕သားက ၀ါရွင္တန္ဒီစီက ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္ တကၠသိုလ္က “ ႐ူဘီ ”….ကဲ မင္းသိခ်င္တာ ဘာ ရွိေသးသလဲ…မင္း ငါေျပာတာေတြကို ယုံပါကြာ..ငါ မင္းကိုမညာဘူး….”“ ငါလည္း မင္းကို ယုံပါတယ္ ကမဲလ္….“ ႐ူဘီ ”ကို ငါေတြ႕ခ်င္တယ္..႐ူဘီကို ဆက္သြယ္ဖို႔ ကူညီပါ .”“ အိုေက…ဒီလို လုပ္…..”  ကမဲလ္ ေျပာျပတာေတြကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္တယ္ ။
“ ကမဲလ္..” သူ႔ေဘာင္းဘီကို ျပန္ဆြဲယူ ဝတ္ရင္း ေခၚလိုက္တယ္ ။“ ငါ အျပင္သြားမယ္..အျပင္ဖက္ကေန ေခ်ာင္းေနတဲ့သူဟာ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရလို႔ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရတယ္ ။႐ူဘီကေတာ့ အားတက္သေရာ စုတ္ေနတယ္ ။အျပင္ဖက္ကေန ေခ်ာင္းေနတဲ့သူဟာ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရလို႔ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရတယ္ ။႐ူဘီကေတာ့ အားတက္သေရာ စုတ္ေနတယ္ ။ အျပင္ဖက္ကေန ေခ်ာင္းေနတဲ့သူဟာ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရလို႔ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရတယ္ ။႐ူဘီကေတာ့ အားတက္သေရာ စုတ္ေနတယ္ ။  ဒီမွာဘဲ ေန..ဘယ္မွ မထြက္နဲ႔..စားစရာေတြ အျပည့္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ရွိတယ္…”
“ အင္းအင္း…”
သူ အက် ႌၾကယ္သီးေတြကို ျပန္တပ္ရင္း အိမ္အျပင္ကို ထြက္လိုက္တယ္ ။သစ္ပင္အကြယ္ ေမွာင္ရိပ္မွာ လူတေယာက္ ရွိေနတယ္ ။ သူ႔အဖြဲ႕က လူတေယာက္ ။ သူ႔နံမည္က ခ်ာရကား ..။  ခ်ရကားက လက္ေထာင္ျပတယ္ ။ ခ်ာရကား က ၀ိုင္Y ပုံစံ သိုင္းႀကိဳးနဲ႔ အိပ္ခ်္ေကHK MP5 အေပါ့စား ေမာင္းျပန္ေလးတလက္ကို လြယ္ထားတယ္ ။
သူလက္ျပန္ေထာင္ျပၿပီး ကားေပၚတက္ ေမာင္းထြက္လိုက္တယ္ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ရက္ေန႔ ။

ၿမိဳ႕ေတာ္ ၀ါရွင္တန္ဒီစီေဂ်ာ့ခ်္ဝါရွင္တန္ တကၠသိုလ္ဥပေဒပညာဌာန
သစ္လြင္သပ္ရပ္တဲ့ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံ ..တန္ဖိုးႀကီးသည္လို႔ သိသာတဲ့ လည္စည္း..နဲ႔ လူရြယ္တေယာက္က “ ႐ူဘီ ” ကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ လို႔ လာေမးေနသည္ ။ ႐ုံးခန္းမွာ ဒီေန႔ တာဝန္က်ေနတဲ့ စာေရးမေလးက ႐ူဘီကို မသိဘူး ။ ေျဖခ်င္ရာ ေျဖေနလို႔ ေႏြးေႏြး ထိုင္ေနရာက ထၿပီး အဝင္ဝက စုံစမ္းရန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္တာကို ေလၽွာက္သြားၿပီး ႐ူဘီကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ လာတဲ့ အာရွသာ လူရြယ္ကို“ ႐ူဘီ ..ဒီေန႔ ေက်ာင္းမလာဘူး..ခြင့္ယူထားတယ္ …” လို႔ ဝင္ေျဖေပးလိုက္ပါသည္ ။လူရြယ္က “ ဟုတ္လား..သူ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးမ်ား ရနိုင္မလား…ငါက အေဝးက လာခဲ့လို႔ပါ…”လို႔ ေႏြးေႏြးကို ေမးသည္ ။ ေႏြးေႏြးက မသိတဲ့ လူစိမ္းတေယာက္ကို ႐ူဘီရဲ့ ဖုန္း မေပးခ်င္ပါ ။ “ ဒီလိုလုပ္…ရွင္က ဘယ္ကလဲ ဘာကိစၥ ေတြ႕ခ်င္တာလဲ နဲ႔ ရွင့္နံမည္ကို တဆိတ္ ေျပာျပမလား..က်မ ႐ူဘီ့ကို ဖုန္းဆက္ေပးမယ္..႐ူဘီ နဲ႔ က်မက ဒီဌာနမွာ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြမို႔ ဝင္ ကူညီတာ”လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက “ ငါ့နံမည္က ေဇာ္ရဲေအာင္ ..အဂၤလိပ္ နံမည္က ေရမြန္ Raymond ပါ..ရင္းႏွီးသူေတြကေတာ့ အတိုေကာက္ Ray လို႔ ေခၚၾကပါတယ္ ျမန္မာလူမ်ိ ုး.ပါ .လာတာက ဖိလိပိုင္နိုင္ငံ မနီလာက..႐ူဘီရဲ့ အမ်ိဳးတေယာက္က လူၾကဳံ ေပးခိုင္းလိုက္လို႔…”လို႔ ေျဖသည္ ။ျမန္မာလူမ်ိ ုး လို႔ ၾကားလိုက္ရလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။ျမန္မာလို သူ႔ကို “ ျမန္မာစကား ေျပာတတ္လား..က်မလည္း ျမန္မာဘဲ…” လို႔ ေမးလိုက္မိသည္ ။ သူ႔အသံက အေမရိကန္ အစစ္တေယာက္ရဲ့ ေလသံေပါက္ေနလို႔ ။ သူက “ ေျပာတတ္ပါတယ္..ဒီက ညီမ က ျမန္မာကိုး..နံမည္က..” လို႔ ေျဖလည္းေၿဖ ျပန္လဲ ေမးေနသည္ ။“ က်မနံမည္ ေႏြးေႏြးစံသာေအာင္ ပါ..ကိုေဇာ္ရဲေအာင္..ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္..က်မ ႐ူဘီ့ကို ခုဘဲ ဖုန္းေခၚေမးေပးပါမယ္ေနာ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးရဲ့ အလုပ္စားပြဲေနရာကို ျပန္ခဲ့သည္ ။ စားပြဲေပၚက လိုင္းဖုန္းနဲ႔ အေဆာင္ခန္းကို ေခၚလိုက္သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ႐ူဘီ နဲ႔ ေႏြးက အခန္းေဖၚ..အတူတူေနၾကတဲ့ ( Room Mate )ေတြပါ ။ ေႏြးေႏြးက ဒီတကၠသိုလ္မွာ စာျပေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ပါၿပီ ။ ႐ူဘီကေတာ့ အလုပ္ရတာ သိပ္ မၾကာေသးပါ ။႐ူဘီသည္ အာဖရိကတိုက္ ( ကမရြန္း ) နိုင္ငံက ျဖစ္ၿပီး အလြန္ ခင္မင္ေဖၚေရြတဲ့ မိန္းမ ျဖစ္သည္ ။ေႏြးေႏြးလိုဘဲ “ လက္ေထာက္ပါေမာကၡ ” ျဖစ္ေပမယ့္ သူက ေခတ္မွီမွီ ဝတ္စားၿပီး လူငယ္ေက်ာင္းသူစရိုက္ မေပ်ာက္ေသးလို႔ ႐ူဘီ့ကို “ ဆရာမ ” တေယာက္လို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက မထင္ၾက ။
“ ဟယ္လို..႐ူဘီရွလာဘီး ပါ..ဟိတ္..ေႏြးေႏြး ….ဘာကိတ္…”႐ူဘီက ေကာ္လာအိုင္ဒီမွာ ေက်ာင္း႐ုံးခန္းနံပါတ္ကို ေတြ႕ဟန္တူသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..႐ူဘီ…မင္းဆီကို ဧည့္သည္တေယာက္ လာေတြ႕လို႔..မင္း သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လား..ဖုန္းနံပါတ္ ေပးရမလား..သိခ်င္လို႔….” လို႔ ေျပာျပလိုက္ၿပီး ျမန္မာလူရြယ္ရဲ့ နံမည္ လာတဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ လာရင္းကိစၥေတြကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။
“ အာ…မသိဘူး..သူ႔ကို မသိဘူး..ဒါေပမယ့္ မနီလာက လာတယ္ ဆိုေတာ့ ငါ့အန္တီ လႊတ္လိုက္တာဘဲ ျဖစ္မယ္…ေတြ႕ခ်င္တယ္….ျဖစ္နိုင္ရင္ ေႏြးေႏြး..ယူ ျပန္လာရင္ ေခၚခဲ့ေပးပါလား….”
လုပ္ၿပီ ။ ႐ူဘီကေတာ့ အလုပ္ေပးၿပီ ..ေခၚလာေပးရမယ့္လူကလည္း လူကို စိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့ ေႏြးေႏြးနဲ႔ အသက္မတိမ္းမယိမ္း ျဖစ္နိုင္မယ့္ ျမန္မာေယာက်္ားတေယာက္ ။“ အိုေကေလ..ေႏြးေႏြး ေခၚခဲ့ေပးမယ္….”႐ူဘီက ေႏြးေႏြးကို တအား ခင္မင္သလို ႐ူဘီ ေကာင္းထားတာေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့သည္ ။ တခန္းထဲ အခန္းခ်င္း ကပ္ရက္ ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္းမို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကူညီေနက်ပါ ။
ေဇာ္ရဲေအာင္ ( သို႔မဟုတ္ ) ေရမြန္ ဆိုတဲ့ လူကို ႐ူဘီက ေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း..ေႏြးေႏြးက ေက်ာင္းဆင္းအိမ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ ႐ူဘီ ရွိရာ ဆရာမေတြ ေနတဲ့ အေဆာင္ကို ေခၚသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းေျပာျပလိုက္ပါသည္ ။ သူက  ေက်းဇူးအရမ္းတင္ေၾကာင္း…အခုလို ေႏြးေႏြးနဲ႔ ေတြ႕တာ အရမ္း အံ့ၾသေၾကာင္း…ဝမ္းသာေၾကာင္း ေလသံခ်ိဳခ်ိဳ နဲ႔ ေျပာသည္ ။ ေႏြးေႏြးလည္း သူ႔လို ႐ုပ္မ်ိဳး ေတြ႕ဘူးသလိုလို စိတ္ထဲ ထင္မိလို႔ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ ဘယ္မွာ ေတြ႕ဘူးတာလဲ ။႐ုပ္ရွင္ထဲမွာလား..။ ျမန္မာဗီဒီယိုေတြထဲက မင္းသားနဲ႔ ဆင္တာလား…စသျဖင့္ ။“ ေႏြးေႏြးက မိသားစုေရာ ဒီမွာဘဲလား…”“ ေအာ္..ဟင့္အင္း..ေႏြးေႏြး အေဖနဲ႔ အေမက ဝက္စ္ကို႔စ္ ( ကယ္လီဖိုးနီးယား ) ဖက္မွာပါ..အလုပ္ရလို႔ ဒီမွာ လာလုပ္ေနတာ…ေရမြန္ကေရာ..မိသားစု နဲ႔လား..ဘယ္ကလဲ…”“ က်ေနာ္က တေကာင္ႂကြက္ပါ…ေမြးစားအေဖက ဆုံးသြားၿပီ….ဒီမွာဘဲ ေနပါတယ္….”“ ကိုေရမြန္…ညေန ေလးနာရီေလာက္မွာ ျပန္လာပါလား..က်မက အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ျပန္မွာ..အခုေတာ့ လုပ္စရာေလးေတြ နဲနဲ ရွိေသးလို႔…”“ အိုေက..က်ေနာ္ ျပန္လာခဲ့ပါမယ္…ေႏြးေႏြး…”

သူ႔ဘဝမွာ အျမဲ မိန္းမေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ဆုံဆည္းခဲ့ရတယ္ ။ အခုလည္း ဆုံျပန္ၿပီ ။ အရမ္းလွတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ။ နံမည္က ေႏြးေႏြး ။ကမဲလ္ စီစဥ္ေပးတဲ့အတိုင္း သူ “ ႐ူဘီ ” ရွိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တာပါ ။ ႐ူဘီသည္ ကမရြန္းနိုင္ငံက ကပၸလီအမဲမေလး ပါ ။ စဥ္းစားလိုက္ရင္ ရန္သူရဲ့ ကြန္ယက္က ၾကက္သီးထဘြယ္ပါဘဲ ။အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး လူမ်ိဳးပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး ..ဒါေပမယ့္ သူတိ့ ဦးတည္ခ်က္က တခုထဲ ။ စိုးရိမ္မိတာက ေႏြးေႏြး အတြက္ ။ သူမ အခန္းေဖၚဟာ အၾကမ္းဖက္ ကြန္ယက္ထဲက တေယာက္ ဆိုတာ သိရွာလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ကမဲလ္ကို ဖမ္းမိလိုက္တာ မီဒီယာ သတင္းေတြထဲ မပါဘဲ လွို႔ဝွက္ထားလို႔ ကမဲလ္ရဲ့ အေပါင္းအေဖၚေတြ မသိေသး ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ အခုလို ႐ူဘီနဲ႔ လာဆက္သြယ္နိုင္တာပါဘဲ ။
ေႏြးေႏြး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကို သူ ေစာင့္ဖို႔ အနီးအနားက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ေစာင့္မယ္လို႔ စဥ္းစားရင္း လမ္း၂၀ အတိုင္း ေလၽွာက္လာခဲ့ေတာႈ ပင္ဆယ္လ္ေဗးနီးယား လမ္းမႀကီးနဲ႔ လမ္း၂ဝေဒါင့္မွာ “စတားဘတ္ခ္ ” ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ပါတယ္ ။“ ကာေဖလာေတး ” တခြက္ မွာေသာက္ရင္း သူ ေစာင့္တယ္ ။
ကမဲလ္အတြက္ေတာ့ သူ စိတ္မပူဘူး ။ ေအဂ်င္စီက လုံျခဳံေရး တပ္စိပ္တခုက အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ခ်ာရကား နဲ႔ လူ ၁၂ေယာက္ ဝန္းရံ ေစာင့္ေနတဲ့ အိမ္ကေလးထဲမွာ ကမဲလ္ က်န္ခဲ့လို႔ပါဘဲ ။ကမဲလ္က သူ႔အကိုေၾကာင့္ ဒီ လျပည့္မဲ အဖြဲ႕ထဲကို ပါလာရပါသည္ လို႔ ေျပာခဲ့တာ မွန္ဖို႔ မ်ားတယ္လို႔ သူ ေတြးေနမိတယ္ ။ အခုကမဲလ္သည္ သူသိတာေတြ အားလုံးကို ေျပာျပေနတယ္ ။ တကယ့္ကို စိတ္ျပင္းထန္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ အုပ္စုဝင္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တလုံးမွ မဟဘဲ လုံးဝ ႏုတ္လုံၾကတယ္ ။
ကမဲလ္ေျပာျပတဲ့ သုံနိုင္ငံ ဆုံတဲ့ ႀတိဂံနယ္ေျမက ရြာငယ္ေလးမွာ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဖါရြတ္ခန္း ရွိမရွိကို ပါကစၥတန္မွာ ရွိေနတဲ့ အေျခစိုက္ ဌာေနေအးဂ်င့္( သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးက လွို႔ဝွက္ဝန္ထမ္း )ကို စုံစမ္းခိုင္းလိုက္တယ္ ။အေျဖကေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ျပန္မရနိုင္ဘူး ဆိုတာကို သူသိတယ္ ။ “ ႐ူဘီ ” ကို ဝင္ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဖါရြတ္ခန္း အေၾကာင္းကို ေထာက္လွမ္းဖို႔ သူ ႀကိဳးစားေနတာပါ ။ ႐ူဘီဟာ အၾကမ္းဖက္အုပ္စုရဲ့ ေျမေပၚဆဲလ္တခု ဆိုတာကို သူ႔အခန္းေဖၚနဲ႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ျမန္မာမေလး ေႏြးေႏြးက သိမွာ မဟုတ္ဘူး ။
“ ႐ူဘီ ” ဟာ သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္အဖြဲ႕ႀကီးရဲ့ အမဲေရာင္စာရင္း ( Black List )မွာ မပါရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူတို႔မသိေသးတဲ့ ေျမေပၚ ဆဲလ္တခုဘဲ  ။ ဌာနခ်ဳပ္က ဟင္နရီနဲ႔သူ အလုပ္ကိစၥေတြ တိုင္ပင္တယ္ ။ ဟင္နရီက လိုအပ္တဲ့ အကူအညီ ဘာမဆိုေတာင္းးပါ..ေရဆုံးေျမဆုံး လိုက္ေပေတာ့ တူးေပေတာ့ လို႔ သူ႔ကို ပါ၀ါကုန္ လႊဲတယ္ ။
ေႏြးေႏြးရဲ့ ဆူဘာ႐ူးကားအနက္ေလးနဲ႔ သူတို႔ေနတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ခန္းကို သူ ပါသြားတယ္ ။ ေႏြးေႏြးမ်က္ႏွာေလးက တကယ့္ကို ရိုးသားၿပီး အျပစ္ကင္းစင္တယ္ ။“ ႐ူဘီ ” က အေဆာင္ေအာက္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ သူတို႔ကို ေစာင့္ေနတယ္ ။
“ မင္းကို ဘယ္သူ လႊတ္လိုက္တာလဲ ” လို႔ စူးစမ္းတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တဲ့ “ ႐ူဘီ ” ဟာ အသားမဲ ကပၸလီမေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ့္ကို လွတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ဆိုတာ သူ ေတြ႕လိုက္သိလိုက္ရတယ္ ။ မ်က္ႏွာ လွတာထက္ ႐ူဘီရဲ့ ကိုယ္လုံးက တကယ့္ကို ေျပျပစ္အခ်ိဳးက်တယ္ ။ ႐ူဘီ့ရင္စိုင္ေတြက ႀကီးႀကီးထယ္ထယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ။ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ ရွည္ရွည္ေတြကလည္း အသားကပ္ေဘာင္းဘီ အနက္ေလး ဝတ္ထားလို႔ အရွိကို အရွိအတိုင္း ေတြ႕ေနရတယ္ ။ စကားထိုင္ေျပာၾကရင္း ႐ူဘီက ေရအျမဲကူးၿပီး အေျပးသမားတေယာက္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲက “ ဒါေၾကာင့္ ႐ူဘီ့ကိုယ္လုံးက ႂကြႂကြရြရြေလး ေကာ့ေကာ့ေလး ျဖစ္ေနတာကိုးလို႔ သူ သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။
႐ူဘီ့အလွေတြကို ေလ့လာေနတာမို႔ ႐ူဘီ ေမးတာကို သူ မၾကားလိုက္ဘူး ။ မၾကားခ်င္ေယာင္ နဲနဲေဆာင္လိုက္တာလည္း ပါတယ္ ။ လ်စ္ေနေအာင္ပါးတဲ့ လွို႔ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးသမား တေယာက္ဆိုတာ မသိရေလေအာင္ နဲနဲ အူတူတူပုံစံ ဖမ္းေလ့ရွိတဲ့ သူ႔အိုက္တင္တခုပါ ။
“ မင္းကို ဘယ္သူ လႊတ္လိုက္တာလဲ…” လို႔ ႐ူဘီက ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမးေတာ့မွ “ ေအာ္ေဆာရီး…မင္းရဲ့ အန္တီ…လႊတ္လိုက္တာပါ..အန္တီအာနာ….” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။တကယ္ေတာ့ အန္တီအာနာ ဆိုတာ တကယ္ မရွိပါဘူး ။ ကမဲလ္ေပးလိုက္တဲ့ စကားဝွက္ပါ ။
“ အန္တီအာနာက ဘာမွာလိုက္ေသးလဲ…”
“ ဖိလိပိုင္ကို လာမလည္နဲ႔အုံးတဲ့…ရာသီဥတု မေကာင္းေသးဘူး လို႔ မွာလိုက္တယ္ ” လို႔ သူေျဖလိုက္ပါတယ္ ။ဒါလည္း စကားဝွက္တခုပါဘဲ ။ ခုေလးတင္ Attack တခု လုပ္ထားလို႔ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ မလုပ္ေသးဘဲ ခဏ ၿငိမ္ေနၾကမယ္..လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ သေဘာပါ ။ 
႐ူဘီက “ အန္တီ႐ူဘီက မင္းကို ကိတ္မုန႔္ဖုတ္တာ သင္မေပးဘူးလား..ေနာက္တခါ ကိတ္မုန႔္ ဘယ္သူ ဖုန္မွာလဲ မင္းလား…” လို႔ သူ႔ကို ေမးပါတယ္ ။ သူက ကိတ္မုန႔္ ေကာင္းေကာင္း ဖုတ္တတ္တယ္..ငါ ေနာက္တခါ ဖုတ္ေကၽြးမွာ..အခုေတာ့ ဦးေလးဝမ္းကြဲဆီကို ခဏ သြားလိုက္အုံးမယ္….”လို႔ သူေျဖလိုက္တယ္ ။
ကိတ္မုန႔္ဖုတ္တယ္ ဆိုတာက ဗုံးခြဲတာကို ေျပာတာ ျဖစ္ၿပီး ဦးေလးဝမ္းကြဲ ဆိုတာက ဖါရြတ္ခန္းကို ဆိုလိုတာပါ ။
႐ူဘီက “ ငါလည္း ဦးေလးဝမ္းကြဲဆီကို လိုက္ခ်င္တယ္…” လို႔ ေျပာၿပီး ရယ္လိုက္တယ္ ။ ရယ္တဲ့ သေဘာက ေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ေႏြးေႏြးကို လွည့္စားလိုက္တာပါ ။ ေႏြးေႏြးက သူတို႔ အတည္ေပါက္ စကားေတြ ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ မရိပ္မိေစခ်င္လို႔ ျဖစ္မယ္ ။
႐ူဘီက “ မင္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး တိုင္ပင္စရာေတြ ရွိေသးတယ္..မင္း အခု ဘယ္မွာ တည္းခိုေနလဲဟင္…” လို႔ ေမးေတာ့ သူက သူတည္းခိုေနတဲ့ ဟိုတယ္ နံမည္ကို ေျပာလိုက္တယ္ ။ဒီဟိုတယ္ခန္းက ႐ူဘီဆီ လာခါနီးမွာမွ ငွားလိုက္တာပါ ။
ေႏြးေႏြးကလည္း “ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတယ္..ေနာက္ လာလည္ပါအုံး….“ လို႔ သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။ 
သူတို႔ဆီက ျပန္လာေတာ့ သူ ေႏြးေႏြးကိုေရာ ႐ူဘီကိုေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံးကို သေဘာက်သြားတယ္ ဆိုတာ သူ႔ဖါသာ ဝန္ခံလိုက္မိပါတယ္ ။

 ကမဲလ္ရွိတဲ့အိမ္ေလးကို သူျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ၿခံထဲကို ကားေမာင္း ဝင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ သစ္ပင္ေတြေအာက္ ေမွာင္ရိပ္မွာ လုံျခဳံေရးခ်ထားတဲ့ ခ်ာရကားတို႔ လူစုကိုေတြ႕ရတယ္ ။ ခ်ာရကားက လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဗြီပုံေထာင္ျပတယ္ ။ အားလုံး ပိစ္ ေအးခ်မ္းၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ လို႔ သူေျပာတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္တယ္ ။
အိမ္ထဲကို အေနာက္ဖက္ တံခါးေပါက္ေလးကေန ဝင္လိုက္တယ္ ။ 
“ ဘယ္သူလဲ….Rayလား …”
ကမဲလ္ရဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ကမဲလ္ …”
ကမဲလ္ ညဝတ္အက် ႌပါးပါးတိုတိုေလးနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတယ္ ။ ဆပ္ျပာအနံ့သင္းသင္းေလး သူ႔ကိုယ္ကေန ရလိုက္တယ္ ။ ညဝတ္အက် ႌသားက ပါးလြန္းလို႔ ရင္စိုင္ထြားထြားႏွစ္လုံးကို သိသိသာသာႀကီး ျမင္ေနရတယ္ ။ ရင္သီးဖုေလးေတြက အက် ႌေပၚကေန ဖုထြက္ေနတယ္ ။ ထင္းေနတယ္ ။ စိတ္ႂကြဖြယ္ ေတြ႕ေနရတယ္ ။
“ ဟိတ္..ယူ..ငါ့ကို ထားသြားတယ္ ..ယူ႔ကို တမ္းတေနတယ္ သိလား ..”
ကမဲလ္က သူ႔လည္ဂုတ္ကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို နမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ရွာေဖြေနတယ္ ။နမ္းမိၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ ရမက္ျပင္းျပင္း အနမ္းေတြက လြယ္လြယ္နဲ႔ မရပ္နိုင္ေတာ့ဘူး ။
 ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အခြာမွာ..“ ကမဲလ္ မင္း တခုခု မစားဘူးလား…”လို႔ သူက ေမးလိုက္တယ္ ။“ စားမယ္..ယူ႔ဒစ္ကို စားမယ္…”
ကမဲလ္ရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေပါင္ၾကားကို ဖ်တ္ကနဲ ဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္ ။ ထြားမာေနတဲ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကိုကမဲလ္ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္မိထားတယ္ ။  ကမဲလ္ကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ထန္ေနတဲ့ပုံ ။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကိုပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္တယ္ ။
သူ႔စိတ္ေတြလည္း ကမဲလ္နည္းတူဘဲ ထႂကြေဖါက္ျပန္လာေနတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ ညဝတ္အက် ႌ ခါးစည္းႀကိဳးေလးကို ေျဖၿပီး ဖြင့္ဟခၽြတ္လိုက္တာနဲ႔ ညဝတ္အက် ႌေပ်ာ့ေလးက ျဖဳတ္ကနဲ ၾကမ္းေပၚကို ျပဳတ္က်သြားတယ္ ။လုံးဝန္းဖြံ့ၿဖိဳးတဲ့ ရင္စိုင္ ႏွစ္မႊာက ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္ ။မိေမြးတိုင္း ဗလာက်င္းသြားတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ ကိုယ္ခႏၶာကို ျမင္လိုက္ရလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ ယမ္းပုံေပၚကို မီးက်သလိုဝုန္းကနဲ ထေပါက္ကြဲသြားတယ္ ။ ကမဲလ္ကလည္း သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေလးေထာက္ခ်ၿပီး ဖြားဖက္ေတာ္ ထိပ္ဖ်ားပိုင္းကို အားရပါးရ စုတ္ေပးတယ္ ။
“ အား..အား…..အင္း..”
စိုစြတ္ပူေႏြးတဲ့ကမဲလ္ရဲ့ အစုတ္ကို သူ အလူးအလဲ ခံေနရတယ္ ။ ဒစ္ဖ်ားကို လ်ာေလးနဲ႔ ကလိေပးေနတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း ခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ လ်ာထိပ္ခၽြန္ေလးက သူ႔ထိပ္ဖူးက အေပါက္ေလးကို ထိုးကစားေနေတာ့ တုန္ခါေနရေအာင္ကို ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ကမဲလ္ရဲ့ေခါင္းကို ေယာင္ယမ္းကိုင္ဆုပ္မိလိုက္တယ္ ။“ အား…….အား…ေကာင္းလိုက္တာ ကမဲလ္ရယ္ ….    ”ကမဲလ္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးေညႇာင့္ေနမိတယ္ ။ ကမဲလ္ကလည္း စုတ္ယူ သူကလည္း ထိုးထည့္ ။ ျပတ္ကနဲ ျပတ္ကနဲ အသံေလးေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ လ်ာေလးက ဟိုထိုးဒီထိုး ေျပးလႊားေနတယ္ ။ အင္း..အင္း….အရသာေတြ ထူးထူးကဲကဲ ရေနတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို သူလက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ကမဲလ္ပါးစပ္ထဲကို ဖိေညႇာင့္လိုက္တယ္ ။ၿပီးခါနီး သုတ္လႊတ္ခါနီးအေျခအေနေရာက္မွ သူကအတန္ေခ်ာင္းကို ကမဲလ္ပါးစပ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။
“ လိုးၾကရေအာင္ ကမဲလ္..”“ မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုပုံစံ ေနေပးေစခ်င္လဲ…”“ ေလးဖက္ကုန္းေပးပါလား …”“ အင္း..ရတယ္ေလ…”ကမဲလ္က ေကာ္ေဇာခင္းထားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ေထာက္ေပးလိုက္ၿပီး သူကကမဲလ္ရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြ အေနာက္တည့္တည့္မွာ ေနရာယူလိုက္တဲ့အခါမွာ ကမဲလ္က သူ႔ခါးေလးကို ခြက္လိုက္ၿပီး ဖင္တုံးေတြကို ေကာ့ေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
စြင့္ကားဝိုင္းစက္တဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြ ၾကားထဲက ကမဲလ္ရဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတယ္ ။ အေမႊးအမၽွင္ အားလုံး ရွင္းထားပုံရတဲ့ ကမဲလ္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ၾကား ဖင္ၾကားေနရာေတြမွာ ျဖဴဝင္းသန႔္ရွင္းေနတယ္ ။ ဖင္စအိုေပါက္နီညိဳညိဳေလးကလည္း ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးထည့္ေတာ့မယ့္ သူႈအတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ေခၚဖိတ္ေနသလို ထင္မွတ္မိရတယ္ ။
သူ႔အတန္ေခ်ာင္းကို ေစာက္ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလး ႏွစ္ဖတ္ၾကားထဲကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ ညည္းသံေလးထြက္လာတယ္ ။ 
“ အင္း…ဟင္…..အား….မင္း….မင္း…မင္း လီး အရမ္းတုတ္တာဘဲကြာ…”
သူ႔လီးတန္ႀကီး တထစ္ထစ္နဲ႔ ကမဲလ္ေစာက္ဖုတ္ထဲ နစ္တိုးဝင္သြားတာကို သူေတြ႕ေနရတာကို အရမ္း သေဘာက်မိတယ္ ။ အဆုံးအထိ ထိုးသြင္းၿပီးခ်ိန္မွာ အသာအယာ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ လီးတန္လုံးပတ္ႀကီးနဲ႔ အတူတူ ျပန္ထြက္လာတယ္ ။ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္တဲ့အခါ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက လီးႀကီးနဲ႔ အတူတူ ျပန္ပါသြားရတယ္ ။ အတြင္းသား အသားႏုႏုေလးေတြကို ပြတ္တိုက္ၾကည္ဆယ္သြားေနတဲ့ ပူေႏြးေႏြး လီးတန္ေခ်ာင္းႀကီး ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ထိုးေဆာင့္ေပးေနတာကို ကမဲလ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟ ဖင္ႀကီးေတြ ေကာ့ေပးၿပီး ခံယူေနတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း တအင္းအင္းညည္းေနတယ္ ။ အရည္ေတြက တအားစိုရႊဲေနတာေၾကာင့္ တဘြပ္ဘြပ္ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ အားနဲ႔ ဖိဖိေဆာင့္ေတာ့ ကမဲလ္ရဲ့ ဖင္ႀကီးေတြနဲ႔ သူ႔ဆီးစပ္ ရိုက္ကပ္သြားတဲ့ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြလည္း ထြက္တယ္ ။ အားကုန္ေဆာင့္တယ္ ။ ကမဲလ္ကလည္း ခံနိုင္တယ္ ။ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ထည့္ေနတယ္ ။ တကိုယ္လုံး ေခၽြေတြ စိုစိုရႊဲေနတယ္ ။
“ ကမဲလ္…”“ အင္..”“ မင္းဖင္ေပါက္ကို လိုးခ်င္တယ္…”“ လိုးခ်င္လိုး…..လိုး…”ကမဲလ္လည္း အရွိန္တက္ေနၿပီ ။ ကမဲလ္ကို ၿပီးသြားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ဆက္တိုက္ ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ။ တဖတ္ဖတ္ တဘြပ္ဘြပ္အသံေတြ တအင္းအင္းညည္းသံေတြ ညံေနတယ္ ။ သိပ္မၾကာဘဲ ကမဲလ္ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္သြားတယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ စအိုေပါက္ေလးထဲကို သူ တံေတြး ေထြးထည့္လိုက္သလို တအားမာေတာင္ဆဲ သူ႔အတန္ကို ကမဲလ္ရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ဆြဲႏုတ္လိုက္တယ္ ။
ခ်က္ခ်င္းဘဲ စအိုေပါက္ဝမွာ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တယ္ ။ သူေထြးထည့္ထားတဲ့ တံေတြးေတြေၾကာင့္ေရာလီးတန္မွာ ေပေရေနတဲ့ အရည္ေတြေၾကာင့္ေရာ သူ႔လီးထိပ္ဖူး ကမဲလ္ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို ျမဳပ္ဝင္သြားတယ္ ။“ အား…အာ…..အို……အား…အား….”ဖိသြင္းလိုက္ျပန္ေတာ့ သူ႔အတန္ေခ်ာင္း ဖင္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ တထစ္ထစ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားျပန္တယ္ ။ဖင္ေပါက္ေလးထဲ လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီး အျပည့္အသိပ္ တန္းလန္းႀကီး ဝင္ေနတာကို သူငုံ႔ၾကည့္ရင္း တအား သေဘာက်တယ္ ။“ ကမဲလ္ မင္း ဖင္ခံဘူးလားဟင္..ဖင္လိုးခံဘူးလား….”“ အင္း…”“ ဘယ္သူက မင္းဖင္ကို ခ်တာလဲ…”“ အာဖဂန္မွာ သင္တန္းတက္တုံးက….”“ ဘယ္သူက လိုးတာလဲ..”“ သင္တန္းဆရာက လိုးတာ….”တေျဖးေျဖးနဲ႔ အရွိန္ျမန္ျမန္ ျပင္းျပင္း သူေဆာင့္ထည့္တယ္ ။ ကမဲလ္ရဲ့ တအားအားေအာ္သံေတြနဲ႔အတူ သူေဆာင့္ထည့္တာ ၾကမ္းလာတယ္ ။ ကမဲလ္ဖင္ေပါက္အတြင္းကို သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တထပ္ထပ္နဲ႔ ပန္းထုတ္ရင္း က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ဖင္ေပါက္က ေပးစြမ္းတဲ့ အရသာထူးေတြကို အျပည့္အဝ ခံစားလိုက္ရတယ္ ။
ကမဲလ္နဲ႔ သူနဲ႔ အေမာေဟာင္းေလးတခု ၿပီးသြားတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ အေမာေၿဖ ၿငိမ္သက္ေနၾကၿပီး ကမဲလ္က ႐ုတ္တရက္ သူ႔နံမည္ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
“  Ray ”“ ဟင္..ဘာလဲ ကမဲလ္…”
“ Ray…႐ူဘီနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့လား …”“ အင္း..”“ ငါေျပာျပခဲ့တဲ့ စကားဝွက္ေတြ မွန္တယ္ မဟုတ္လား….”“ အင္း မွန္တယ္ ….     ႐ူဘီအေၾကာင္း မင္းသိအမၽွ ငါ့ကို ထပ္ေျပာျပပါလား ကမဲလ္ …”“ ႐ူဘီက မင္းတို႔ဖက္က မသိေသးတဲ့ ဒို႔ျမဳပ္ထားတဲ့ ဆဲလ္အသစ္တခုဘဲ ..ဒါေပမယ့္ သူက ပညာလည္း တတ္တယ္ ..ဉာဏ္ရည္လဲ ျမင့္တယ္ ဆိုေတာ့ ဒို႔ေခါင္းေဆာင္က သေဘာက်တယ္ …ႀတိဂံေဒသ ရြာေလးကေခါင္ေဆာင္ ဖာရြတ္ခန္းက အဓိက ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မဟုတ္ေသးဘူး ..အဓိက ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ဘယ္သူဆိုတာနဲ႔ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ ဖါရြတ္ခန္းေတာ့ သိမယ္ ..မင္းတို႔ ဖာရြတ္ခန္းကို ရမိဖို႔ကေတာ့ ခက္လိမ့္မယ္ သူေရာက္ေနတဲ့ ေဒးရာ ဆိုတဲ့ ရြာေလးးက သူ႔ဇာတိ ျဖစ္သလို သူ႔ကို အကာအကြယ္ေပးမယ့္ လူေတြက တပုံႀကီးကြ…ငါ့အကိုလည္း ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ မသိဘူး..ငါသူ႔ကို မေသခင္ေတာ့ ျပန္ဆုံလိုက္ ခ်င္မိတာဘဲ..”
ကမဲလ္ အခုလို သူတို႔အဖြဲ႕အေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ဟတာေတြကို မိုဆီကို သူ သတင္းပို႔ထားတယ္ ။ ကမဲလ္လို အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕ဝင္ သူတခါမွ မေတြ႕ခဲ့ဘူး ။
ကမဲလ္ကို မိုတို႔ ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္ၾကမလဲ သူမသိဘူး ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ ။
မနက္ေစာေစာ…။
၁ရလမ္း ေပၚက မက္ခ္ေဒါနယ္လ္ ဆိုင္ေလး ထဲမွာ သူ ေကာ္ဖီတခြက္ ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ႐ူဘီ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆင္တယ္ ။
႐ူူဘီက “ မင္းနဲ႔ စကားေျပာစရာေတြ တိုင္ပင္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ …ဘယ္လို ေတြ႕ၾကမလဲ…Raymond ” လို႔ သူ႔ကို ေျပာတယ္ ။ သူက “ ခရစ္စမတ္ ေရာက္ဖို႔ ၂ရက္ဘဲ လိုေတာ့တယ္ မင္းတို႔ အလုပ္ပိတ္တယ္ မဟုတ္လား..႐ူဘီ ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီက “ ပိတ္တာေပါ့..ငါတို႔ ရွဲနင္ေဒါေတာင္ေပၚမွာ သြားအိပ္ၾကမလို႔..မင္း လိုက္ခဲ့ပါလား..အဲဒီမွာ ငါနဲ႔ မင္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး တိုင္ပင္နီုင္တာေပါ့ ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
သူက “ ေကာင္းတာေပါ့ ႐ူဘီ….ငါ လိုက္မယ္ ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ျမန္မာမေလး ေႏြးေႏြးနဲ႔လည္း အတူတူ သြားၾကရမွာမို႔ သူ စိတ္ဝင္စားတယ္ ။ မေန႔ညက ကမဲလ္ရဲ့ အေျခအေနကို သတင္းပို႔ရင္း မိုဆီက ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ တပုံႀကီး သူ ရလိုက္တယ္ ။ ႐ူဘီကို အနီးကပ္ ဝင္လုံးၿပီး သတင္းႏွိုက္ဖို႔ မိုက သူ႔ကို ညႊန္ၾကားတယ္ ။ အမွန္က ရွဲနင္ေဒါေတာင္ေပၚကို ေႏြရာသီလို အခ်ိန္မွာ သြားၾကရတာ ။ အခုက ဒီဇင္ဘာလကုန္ ေဆာင္းတြင္းႀကီး ။ လူသူ သိပ္ ရွိမယ္ မထင္ဘူး ။ အခန္းေအာင္းၿပီး ျဖဳတ္ၾကမယ့္ အတြဲေတြ ေလာက္ဘဲ ရွိမယ္ ထင္တယ္ ။
ေတာထဲ ေျပးခ်င္သူေတြလည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းထဲ ရွိေကာင္း ရွိနိုင္တယ္ ။ ႐ူဘီက “ ဒါဆိုရင္ မင္း ဒီညေန လာခဲ့လိုက္ေလ .ငါ ဒီေန႔လည္း ခြင့္ယူထားတယ္….” လို႔ ေျပာတယ္ ။ “ မင္း ငါ့အေဆာင္ခန္းကို မွတ္မိအုံးမွာ မဟုတ္ဘူး..ေက်ာင္းကိုဘဲ သြားလိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးနဲ႔ အတူတူ ျပန္လာလိုက္ေပါ့..ဟိုတေန႔ကလိုေပါ့…” လို႔ ေျပာတယ္ ။
“ အိုေက…ဆီးယူး ႐ူဘီ…”“ ဆီးယူး…Raymond…”
ဟိုတယ္ကို ျပန္ၿပီး လန္ကေလ ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ဟင္နရီကို ရွဲနင္ေဒါေတာင္ေပၚစခန္းကို ႐ူဘီတို႔နဲ႔ သြားမယ့္အေၾကာင္း သတင္းပို႔လိုက္တယ္ ။ ဟင္နရီက ပါကစၥတန္ က သူတို႔ ဌာေနေအးဂ်င့္က သူတို႔ သိခ်င္ေနတဲ့ လူကို ေျခရာခံမိၿပီ လို႔ သိရတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္ ။ မိုက Rayကိုဘဲ လႊတ္ရမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အေၾကာင္း ဟင္နရီက ေျပာျပတယ္ ။ ခက္တာက သူက ႐ူဘီ့အနားကိုလည္း ထိုးေဖါက္ထားရတယ္ ။ ဟင္နရီ ေျပာတာကေတာ့ မိုက တျခား ေအးဂ်င့္တေယာက္ကို ပါကစၥတန္ အီရန္ အာဖဂန္ နယ္စပ္ကို လႊတ္ခ်င္ လႊတ္လိမ့္မယ္..တဲ့ ။
ေႏြးေႏြးဆီကို သူ လာမယ္အေၾကာင္း ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးက ဝမ္းသာအားရ အသံနဲ႔ သူေစာင့္ေနမယ္..ဥပေဒဌာနကိုဘဲ လာခဲ့ပါ..လို႔ ေျပာတယ္ ။
အခ်ိန္ရေသးတာနဲ႔ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ ရန္သူသုံ႔ပန္း စစ္ေၾကာေရး စခန္းတခု ဆီကို သူ အျမန္ေျပးလိုက္ေသးတယ္ ။
သူစစ္ေဆးေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ Junnid ကို သြားၾကည့္တယ္ ။ Junnid က စိတ္ျပင္းထန္တုံးဘဲ ။ သူတို႔အဖြဲ႕ရဲ့ ရြတ္ဆိုေနက် ဂါထာေတြကို အထပ္ထပ္ ရြတ္ဆိုရင္း ေမးသမၽွကို ျငင္းဆန္ေနဆဲ ။
သူ႔ကို ေျပာက္ၾကားစစ္ဝတ္စုံဝတ္  ေရႊဝါေရာင္ ဆံပင္တိုနဲ႔ စစ္သမီးေလးတေယာက္က အခ်ဳပ္ခန္း အျပင္ကေန တေန႔လုံးေစာင့္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ ။ စစ္သမီးေလးက “ အထက္လူႀကီးေတြက  Junnid သူ႔ကိုယ္သူ ေသေၾကာင္းႀကံစည္မွာ စိုးရိမ္လို႔ ၂၄နာရီ လူလဲနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းတာပါ ”လို႔ ရွင္းျပတယ္ ။
ကမဲလ္ကို ၿခံဝင္းထဲကေန ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ေပးေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ေတြဆီကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ကမဲလ္ အိမ္ထဲမွာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္လိုက္ ရွိတာ ထုတ္စားလိုက္နဲ႔ ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာျပတယ္ ။
ေႏြးေႏြးနဲ႔ ေတြ႕ရမွာမို႔ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ သြက္လက္ေနတယ္ ။ သူေနတဲ့ ဟိုတယ္ကေန သိပ္မေဝးတာေၾကာင့္ လမ္းေလၽွာက္ၿပီး သြားလိုက္တယ္ ။ ဒီေန႔ ေႏြးေႏြး ပိုၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ လို႔သူထင္တယ္ ။ သူလာမယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိထားလို႔ မိတ္ကပ္ဖို႔ အလွေတြပိုျပင္ထားလို႔ဘဲလား ။
ဒီေန႔ ေတြ႕ၾကေတာ့ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို ဘာအလုပ္လုပ္လဲ..ဘာဘြဲ႕ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္ ။ ရန္သူဆဲလ္ကို ထိုးေဖါက္ ေထာက္လွမ္းေနတဲ့ အခါမွာ ေပါက္ကရ ျဖစ္သလို ေျပာခ်င္တာေျပာလိုက္လို႔ မရဘူး ။ ရန္သူဖက္က ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္စုံမ္းနိုင္တာေၾကာင့္ ပိပိရိရိ ရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္ ။သူက ရီမစ္ ရီးရယ္အစတိတ္ ကုမၸဏီ မွာ အိမ္ၿခံေၿမ ေရာင္းဝယ္တဲ့ ေအးဂ်င့္ တေယာက္ ပါဘြဲ႕က ဓါတုေဗဒ ဘာသာရပ္နဲ႔ သိပၸံဘြဲ႕ ရထားတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
ေႏြးေႏြးရဲ့ ကားေလးနဲ႔ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႐ူဘီတို႔ ရွယ္ၿပီး ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းအေဆာင္အခန္းကို လိုက္သြားေတာ့ အိမ္ေနရင္း အက် ႌပြပြထဲမွာ အခုအခံ အတြင္းခံ ဘရာ မပါဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ ႐ူဘီနဲ႔ ဆုံရေတာ့ ႐ူဘီရဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို သိသိသာသာႀကီး ေတြ႕ေနရလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ယိမ္းယိုင္ ထႂကြမိရတယ္ ။
ဒီညေနဘဲ ရွဲနင္ေဒါကို ထြက္ၾကမယ္ လို႔ ႐ူဘီက ေျပာၿပီး လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကရိယာေတြကို ကားေပၚ တင္တာကို သူ ၀ိုင္းကူညီ တင္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႐ူဘီနဲ႔ သူနဲ႔ ပိုၿပီး ခင္မင္ ရင္းႏွီးလာၾကတယ္ ။
ရွဲနင္းေဒါ ေတာင္ေပၚကို ႐ူဘီရဲ့ တိုယိုတာ FJ က႐ူဆာကား အျပာေရာင္ေလးနဲ႔ သြားၾကတယ္ ။ ႐ူဘီက ကားကို ေမာင္းၿပီး သူနဲ႔ ေႏြးေႏြးက ေဘးက ထိုင္ၾကတယ္ ။ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ကပ္ၿပီး ထိုင္ၾကရတာေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေပါင္တန္လွလွေတြနဲ႔ သူ႔ေပါင္နဲ႔ တခ်ိန္လုံးလို ထိေတြ႕ ပူးကပ္ေနရတယ္ ။ ေႏြးေႏြးဆီက ေရေမႊးအနံ့ သင္းသင္းေလးကလည္း သူ႔စိတ္ေတြကို နိုးႂကြေစေနတယ္ ။

ေဆာင္းတြင္းမို႔ ေမွာင္တာ ျမန္တယ္ ။ရွဲနင္းေဒါ ေဘးမဲ့သစ္ေတာကို ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္စပ်ိ ုးၿပီ ။
ဒရယ္သုံးေကာင္ ေဝါကနဲ ကားေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားၾကတယ္ ။  ကားေမာင္းတဲ့ ႐ူဘီ ေတာ္ေတာ္ လန႔္သြားတယ္ ။ ဒရယ္ေတြ ဆတ္ေတြ ကားလမ္းေပၚ ထြက္ၾက ျဖတ္ကူးၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔လည္းေသ ကားလဲ ပ်က္စီး လူေတြလည္း ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရၾကတာ အျမဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ ။
႐ူဘီက “ ေမရီလင္းမွာ အမဲလိုက္ရာသီ စဖြင့္လိုက္လို႔ လူေတြ ဒရယ္ေတြကို စရွင္းေနၾကၿပီ…” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ေႏြးေႏြးက “ တခ်ိ ု႔က ဒူးေလးနဲ႔ အမဲလိုက္ၾကတယ္တဲ့..ဒို႔ေက်ာင္းက ဆရာ ေသာမတ္စ္က ဒူးေလးသမားေလ…သူ ဒရယ္ရရင္ ခ်က္ေကၽြးတတ္တယ္ ..ဒါနဲ႔ ေရမြန္ေကာ အမဲလိုက္တာ ၀ါသနာ ပါလား…” လို႔ သူ႔ဖက္ကို လွည့္ေျပာ လိုက္တယ္ ။ “ ငယ္ငယ္ကေတာ့ေမြးစားအေဖက အမဲလိုက္ေတာ့ သူနဲ႔ လိုက္သြားဘူးပါတယ္….မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမရီလင္း ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြနားမွာ ေရဘဲေတြ ပစ္တယ္…” လို႔ သူေျပာလိုက္တဲ့အခါ ႐ူဘီက သူ႔ကို “ ေသနတ္ပစ္ေျဖာင့္မွာေပါ့ေနာ္..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ သူက “ ေသနတ္ေတာ့ ပစ္တတ္တယ္…ေျဖာင့္တယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး..႐ူဘီ..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ ။
အေကြ႕အပတ္ ေတာင္လမ္းကေလးေတြအတိုင္း ေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ခဏခဏဘဲ ေတာရိုင္းသတၱဝါေတြ ျဖတ္ေျပးၾကတာ ေတြ႕ၾကရတယ္ ။ ေႏြးေႏြးက လမ္းေဘးတေနရာမွာ ဝက္ဝံတေကာင္ကို ေတြ႕လို႔“ ဟယ္..ဝက္ဝံ ဝက္ဝံ……ၾကည့္ၾကပါအုံး…” လို႔ ေအာ္ရင္း သူထိုင္ေနတဲ့ ကားညာဖက္ျခမ္းကို ကိုယ္လုံး လွည့္လိုက္တယ္။ေႏြးေႏြးရဲ့ ညာဖက္ ရင္သားႀကီးနဲ႔ သူ႔လက္ေမာင္းေတြ ဖိကပ္မိသြားရတယ္ ။ တင္းတင္းအိအိ အထိအေတြ႕က စြဲမက္ရင္ခုံစရာ ။
႐ူဘီက “ ေႏြးေႏြး..ဓါတ္ပုံရိုက္ခ်င္လား…” လို႔ ေျပာရင္း ကား ဘရိတ္ကို အုပ္လိုက္တယ္ ။ ေႏြးေႏြးက “ မရိုက္ေတာ့ပါဘူး..ေမွာင္ေနၿပီေလ..ဓါတ္ပုံလည္း ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး..႐ူဘီ..” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး နီးကပ္သြားတတ္တယ္ ။
ေတာေတာင္ရႈခင္းေတြက သာယာလွေပမယ့္ ႏွင္းေငြ႕ေတြ ေဝ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနလို႔နဲ႔ ညေနေစာင္းသြားလို႔ မႈန္မွိုင္းမွိုင္းႀကီး ။ေတာင္ေပၚစခန္းေလးကို သူတို႔ ေရာက္ၿပီ ။တည္းခိုစခန္းေလးမွာ လူသိပ္မရွိဘူး ။ ကားႏွစ္စီးေလာက္ဘဲ ရွိတယ္ ။
ေႏြးေႏြးက “ အရမ္း ဆိတ္ၿငိမ္ၿပီး ေအးေဆးတာဘဲေနာ္….လုံျခဳံေရးေကာ ေကာင္းရဲ့လား မသိဘူး..ဟီး..ေႏြးေႏြးတို႔ သုံးေယာက္ထဲား မသိဘူးေနာ္…ေတာ္ၾကာ လူဆိုးေတြ ဘာေတြ လာရင္ ခက္ေနမယ္…ကိုေရမြန္ကိုဘဲ အားကိုးရမွာဘဲ…” လို႔ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ သူက ရယ္လိုက္ၿပီး..“ လူဆိုး မရွိေလာက္ပါဘူး….ေႏြးေႏြးရယ္..ဒီတိုင္းျပည္က လူေတြလည္း ေဟာလီးဝတ္ကအက္ရွင္မူဗီေတြေၾကာင့္ အျမဲတမ္းလိုဘဲ လူဆိုးနဲ႔ တိုးမလားဆိုၿပီး စိတ္ပူေနၾကသလိုဘဲ..” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ကားေပၚက ပစၥည္းေတြ အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်တယ္ ။
႐ူဘီက တည္းခိုရိပ္သာရဲ့ ႐ုံးခန္းကို သြားၿပီး သူတို႔အတြက္ ႀကိဳတင္မွာထားတဲ့ အခန္း ႏွစ္ခန္း ပါတဲ့ သစ္လုံးအိမ္ကေလး ရဲ့ ေသာ့ကို သြားယူတယ္ ။သစ္လုံးအိမ္ကေလးေတြ တလုံးနဲ႔ တလုံးက သိပ္ ကပ္ကပ္ေလး မဟုတ္ၾကဘူး ။ သစ္လုံးအိမ္ ဆိုေပမယ့္ အပူ အေအး Air Con and Heating ပါၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ တြဲပါတဲ့ အိပ္ခန္းေတြက ဟိုတယ္ေတြလိုဘဲ သန႔္ရွင္း ေခတ္မွီပါတယ္ ။ တီဗီ ေရခဲေကသတၱာနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္စားဖို႔ အိုးခြက္ပုဂံေတြလည္း ထားထားေပးတယ္ ။
႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးက တခန္း..သူ႔အတြက္က တခန္းပါ ။ မိန္းမေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လာရတဲ့ ခရီးက အေပ်ာ္သက္သက္ဘဲလား…အလုပ္ကိစၥေတြ ပါလာဦးမွာလား…သူမသိေသးဘူး ။ တခ်ိ ု႔က ေျပာၾကတယ္ ။ လွို႔ဝွက္ဝန္ထမ္း အလုပ္ကို လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြဟာ အသက္မရွည္ဘူးတဲ့ ။ အျမဲတမ္း စိုးရိမ္ ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ငါ့ကို ဘယ္သူက ရန္မူမလဲ..ဘယ္ေတာ့ ရန္သူက တိုက္ခိုက္လာမလဲ…သတ္မလဲ ဆိုၿပီး ေသာကေတြ ဖိစီးေနတဲ့ ဘဝလမ္းခရီးက ဘယ္လို အသက္ရွည္ေစမလဲ ။
႐ူဘီက အခုလည္း ကိုယ္နဲ႔ ကပ္ၾကပ္ေနတဲ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီရွည္ ကို ဝတ္ထားတယ္ ။ ကိုယ္လုံးအလွက ေပၚလြင္ေနတာ တင္ပါးႀကီးေတြက သူ႔စိတ္ေတြကို တကယ့္ကို ယိမ္းယိုင္ေစတာ.။႐ူဘီတို႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို သူ အထင္မေသးရဲ ။ ႏွစ္ဖက္ခၽြန္ ရန္သူ႔သူလၽွိုေတြက အျမဲ ရွိတတ္တယ္ ။ ကမၻာတလႊမ္းမွာ ႐ူဘီတို႔ကို ေထာက္ခံသူေတြကလည္း မနည္းလွဘူး ။ ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြဘယ္လို လႈပ္ရွား လည္ပတ္ေနလဲ ။ ဘယ္က ေငြနဲ႔လဲ ။ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြကို တိတ္တဆိတ္ အေနာက္ကေန ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ နိုင္ငံေတြ သူေဌးသူႂကြယ္ေတြ အဖြဲ႕အစည္း အသင္းအပင္းေတြက ရွိေနတယ္ေလ ။ သည္ ေငြလမ္းေၾကာင္းကို သူတို႔ ေအဂ်င္စီတင္မက ညီအကိုေတာ္ ေအဂ်င္စီေတြကပါ လိုက္ၿပီး ေဖၚထုတ္ေနၾကဆဲပါ ။ ေငြမဲေတြ တိုင္းျပည္ထဲ လွိမ့္ဝင္ေနတာလည္း သိေနတယ္ ။
ရန္သူေတြကို အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းေနတဲ့ သူတို႔လို လွို႔ဝွက္ဝန္ထမ္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ ။ ေန႔ေရာ ညပါ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ။ သို႔ေပမယ့္ ရန္သူေတြကလည္း တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္ စနစ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ကိုမွ ေလ်ာ့က်သြားတယ္လို႔ မရွိဘူး ။ ငကန္းသြားရင္ ငေစြေပၚလာတယ္ ။ရန္သူ႔ကြန္ယက္က ပင့္ကူအိမ္ေတြလိုဘဲ အမ်ားႀကီး ျပန႔္ေနတယ္ ။ ဘယ္သူက ရန္သူလည္း မသိရဘူး ။ ၿငိမ္ေနၿပီး ႐ုတ္တရက္ ထထ ေဖါက္တာမ်ိ ုး ။ ( sleepy cells ) ရန္သူသူလၽွိုေတြကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ေဖၚထုတ္ၾကရတယ္ ။ ရန္သူေတြဟာလည္း နလပိန္းတုံး ငအူေတြ မဟုတ္ၾကဘူး ။ ေခတ္ပညာတတ္ ဉာဏ္ေျပးတဲ့ လူေတြ ပါေနတယ္ ။မိုဆီက ညႊန္ၾကားခ်က္ကေတာ့ ႐ူဘီ့ဆီက လိုခ်င္ေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရၿပီးၿပီ ဆိုရင္ ႐ူဘီကို တမလၤန္ကို ပို႔ေဆာင္ပစ္လိုက္ပါ တဲ့ ။ ေသမိန႔္က်ၿပီးၿပီ ။ ရန္သူကို ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းလင္းပစ္တဲ့ သေဘာဘဲ ။ ကိုယ္က သူ႔ကို မသတ္ရင္ သူက အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ဗုံးခြဲၿပီး ကိုယ္တင္မက ကိုယ့္နိုင္ငံသားေတြကို သတ္ေတာ့မွာ မဟုတ္လား..။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေခါင္းထဲမွာက ခိုင္းတာကို လုပ္ေနဆဲပါဘဲ ။ တျခားဟာေတြ မေတြးဘူး ။ တရားသလား မတရားဘူးလား မစဥ္းစားဘူး ။ သင့္သလား မသင့္ဘူးလား မစဥ္းစားဘူး ။ အထက္အမိန႔္ကို ဖီဆန္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္လည္း ကိုယ့္ကို ရန္သူ႔ဖက္ေတာ္သား အျဖစ္ သတ္မွတ္တာ ခံရနိုင္တယ္ ။
“ ေထာက္ေထာက္ေထာက္….”
သူ႔အခန္းကို တံခါး လာေခါက္တယ္ ။ ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြး ထင္တာဘဲ ။
တံခါးက ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေလးက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ႐ူဘီ နဲ႔ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတယ္ ။ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ ။
“ ကဲ ေသာက္ရ စားရေအာင္ ေရမြန္….”
သူတို႔ လက္ေတြထဲမွာ ၀ိုင္ပုလင္းႀကီးတလုံးနဲ႔ ဒိန္ခဲတုံးေတြ ငါးမုန႔္ေၾကာ္ထုပ္ေတြ ပါလာၾကတယ္ ။
“ Ray …႐ူဘီ မနက္က်ရင္ အေစာႀကီး ေတာလမ္းထဲမွာ ေျပးမလို႔ ….လိုက္မလား…..” လို႔ ႐ူဘီက ေမးရင္း ယူလာတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းႀကီးကို ေဖါက္ဖို႔ ျပင္ေနတယ္ ။ သည္ ၀ိုင္ပုလင္းကို ၾကည့္လိုက္တာ
နဲ႔ တပုလင္းကို ေဒၚလာ၁ဝဝေလာက္ ေပးရတဲ့ ၀ိုင္အေကာင္းစားမွန္း သိလိုက္တယ္ ။ Terrorist ေတြရဲ့ အေနအထိုင္ ပိရိလြန္းတာကို ၂၀၀၁ စက္တင္ဘာလ ၁၁ရက္ေန႔ ေလယာဥ္ေတြကို အပိုင္စီးၿပီးလိုခ်င္တဲ့ ပစ္မွတ္ေတြကို ဝင္တိုက္ခဲ့တဲ့လူအုပ္စုရဲ့ ေသြးေအးလြန္းခဲ့တာေတြကို အခါခါ ေလ့လာခဲ့ၿပီးမို႔ သူ သိခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္ ။ သူတို႔ဟာ အေသခံ လုပ္မယ့္ ဒီစီမံခ်က္ႀကီး မလုပ္ခင္ တရက္ ညေနမွာအိမ္နားနီးခ်င္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔အတူတူ ၿခံေနာက္မွာ အသားကင္စားတဲ့လူက စား…ကိုယ္တုံးလုံး ခၽြတ္ပြဲ သြားထိုင္ၾကည့္တဲ့လူက ၾကည့္..ေသရေတာ့မွာေပမယ့္ ဘာမွ မျဖစ္သလို ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္ ။
အခုလည္း ႐ူဘီကို ၾကည့္ ။ ပညာတတ္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ ပါေမာကၡတေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ႐ူဘီလို ကိုယ္လုံးလွလွနဲ႔ မိန္းမတေယာက္ကို ဘယ္သူက အေသခံ တိုက္ခိုက္မယ့္ အၾကမ္းဖက္သမား တေယာက္လို႔ ထင္ၾကမလဲ ။
ေႏြးေႏြးကေတာ့ အခန္းေဖၚ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ တေယာက္ အေနနဲ႔ ႐ူဘီ့ကို အရမ္း ခင္မင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ ဒိန္ခဲဝါ၀ါအတုံးႀကီးကို ပါးပါးေသးေသး အတုံးေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေႏြးေႏြး ဓါးပါးေလးနဲ႔ လွီးေနတယ္ ။ သူက မီးဖိုခန္း ဘီဒိုထဲမွာ အသင့္ထားေပးထားတဲ့ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ေတြကို ထုတ္လိုက္တယ္ ။
႐ုဘီက ဆြယ္တာလက္ရွည္ နံ့သာေရာင္ပြပြကို တထပ္ထဲ ဝတ္ထားလို႔ ႐ူဘီရဲ့ နို႔သီးဖုေလးေတြကို ဆြယ္တာအသားမွာ ကပ္ထင္းေနတာကို သူ ခဏ ခဏ ၾကည့္မိတယ္ ။ ဖြံ့ၿဖိဳးတဲ့ ႐ူဘီရဲ့ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာက သူ႔စိတ္ေတြကို ဖမ္းစားေနတယ္ ။
ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို “ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္….Ray နဲ႔ ဆုံၾကရတာ..ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း လာဆုံတာ …Rayမွာ တျခား ျမန္မာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း မရွိဘူးလားဟင္….ေႏြးမွာေတာ့ ရွိတယ္ …လယ္ေအမွာေနခဲ့တုံးကေပါ့…ဒီစီမွာေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း သိပ္ မရွိလွဘူး…..Ray ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မသြားဘူးလားဟင္….” လို႔ ျမန္မာလို စကား လွမ္းေျပာတယ္ ။
“ မသြားျဖစ္ပါဘူး…က်ေနာ္ က ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ ရႈပ္ေနတာေလ ….”
“ ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးက ဘာသာ မတူေပမယ့္ ေပါင္းလို႔ ရတယ္..႐ူဘီက ေႏြးနဲ႔ အတူတူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ လိုက္တယ္…..” လို႔ ေႏြးေႏြးက ေျပာတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ထဲက “ ေႏြးေႏြး..မင္းေတာ့ 
လူေပါင္းမွားေနၿပီ …သေဘာေကာင္း ျပေနၿပီး တေန႔က် အစြယ္ထုတ္ျပမယ့္ ဘီလူးမ တေကာင္ ဆိုတာ မင္း မသိရွာဘူး….” လို႔ ေျပာေနမိတယ္ ။
ပါးစပ္ကေတာ့ “ အရမ္းေကာင္းတာေပါ့ ေႏြးေႏြး..ဟင္းဟင္း..႐ူဘီ့ကို ျမန္မာျပည္ေကာ အလည္ ေခၚမသြားဘူးလား..” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ေႏြးေႏြးက “ ႐ူဘီက သိပ္ စိတ္ဝင္စားတာ..ျမန္မာျပည္
ကို သူ လည္ခ်င္တယ္…တေန႔ေတာ့ ေႏြး ႐ူဘီ့ကို ျမန္မာျပည္အႏွံ့လိုက္ျပျဖစ္မွာပါ..” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ ။
႐ူဘီက ၀ိုင္ပုလင္းထဲက ၀ိုင္ေတြကို ဖန္ခြက္ သုံးခြက္ထဲမွာ အညီအမၽွ ေလာင္းထည့္တယ္ ။ “ ကဲ..မိတ္ေဆြ ျဖစ္ၾကတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေလး ေပါ့…” သုံးေယာက္သား ေသာက္လိုက္ၾကတာ 
၀ိုင္တပုလင္း ခဏေလး ေျပာင္သြားတယ္ ။ ႐ူဘီက “ ကဲ ေ်ႏြးေႏြး  ဒို႔ဖက္ အခန္းမွာ ၀ိုင္ပုလင္ အသစ္တလုံး သြားဆြဲအုံး..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးကလည္း “ 
အိုေက..ဆြဲရမယ္…အရွိန္ေကာင္းေနတုံး ရွိေသးတယ္ …” လို႔ ေျပာၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားပါတယ္ ။ ေႏြးေႏြးလည္း ထြက္သြားေရာ ႐ူဘီက “ မနက္ဖန္မနက္က်ရင္ေတာ့ မင္းနဲ႔ ငါ အေသးစိတ္
တိုင္ပင္စရာေတြ ရွိတယ္..ေႏြးေႏြးက ခ်မ္းတတ္တယ္..သူ မနက္မွာ ဒို႔နဲ႔ လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး …” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး..“ ခရစ္စမတ္ပါတီကို ေဖါက္ခြဲတဲ့ ဒို႔ ဘက္ေတာ္သားေတြ အကုန္လုံး က်ဆုံးကုန္
ၾကတာလား..ငါက တေယာက္ မိသြားတယ္ လို႔ ၾကားသလားလို႔…” လို႔ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။
“ မင္း ဘယ္က ၾကားသလဲ.. မီဒီယာကေတာ့ ဘာမွ မေျပာပါလား ….”
“ သူတို႔နဲ႔ ရဲေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့နားက မ်က္ျမင္သက္ေသေတြ ေျပာေတာ့ အရွင္မိသြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ ေျပာတာဘဲ ..အားလုံး ေသကုန္ၿပီ ဆိုရင္လည္း သူတို႔ဟာ နိဗၺာန္ဘုံမွာ 
နတ္သမီးေလးေတြ တဖက္ ငါးဆယ္ေလာက္နဲ႔ စံစားၾကရမယ့္ သူရဲေကာင္း အာဇာနည္ေတြပါဘဲကြာ..ေလးစားစြာ ဦးညႊတ္ အေလးျပဳတယ္ …”
“ ဒါေပါ့ ႐ူဘီ..နယ္ခ်ဲ႕ က်ဴးေက်ာ္စနစ္နဲ႔  အရင္းရွင္ စနစ္ဆိုးကို ဆန႔္က်င္တဲ့ ဒို႔ ရဲေဘာ္ေတြေလာက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အာဇာနည္ေတြ ဒီကမၻာမွာ မရွိဘူး….”
စိတ္ထဲက မပါဘဲ ႐ူဘီ့အႀကိဳက္ လိုက္ေျပာလိုက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ေႏြးေႏြးတေယာက္ ၀ိုင္ပုလင္းႀကီးတလုံးနဲ႔ အခန္းထဲကို ႂကြႂကြရြရြေလး ဝင္လာပါတယ္ ။
“ ေဟး..အသစ္တလုံး ဖြင့္ၾကစို႔…..”
႐ူဘီ့ပုံစံက ေစာေစာကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ ဒိန္ခဲတုံးေလးကို သြားၾကားထိုးတံေလးနဲ႔ ထိုးကာ စားလိုက္ရင္း ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံနဲ႔ တင္ပါးေတြကို တုန္ခါ လႈပ္ရမ္းရင္း ကလိုက္ပါတယ္ ။
တတ္လည္း တတ္နိုင္တဲ့ ႐ူဘီ ။ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႐ူဘီရဲ့ အခ်ိ ုးက် လွပတဲ့ ကိုယ္လုံးေတြကို အနီးကပ္ ရႈစားရင္း ၀ိုင္ေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္နဲ႔ ဒိန္ခဲေလး ျမဳံ႕ၿပီး ၿငိမ့္ေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ညဉ့္နက္
မွ ပြဲသိမ္းလိုက္ၾကတယ္ ။ ႐ူဘီက “ ဆီးယူး..တူေမာရိုး ေမာနင္း..ေရး…” လို႔ ႏုတ္ဆက္သြားတယ္ ။ သူတို႔ သုံးေယာက္ ဖြခဲ့တဲ့ သစ္သီးခြံေတြ စကၠဴေတြ စားႂကြင္းစားက်န္ေတြကို သူအားလုံး ရွင္းလင္း
လိုက္ၿပီးမွ ေရပူပူနဲ႔ ေရခ်ိ ုးပစ္လိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန အေမြးပြ တဘက္ တထည္နဲ႔ ေရသုတ္ရင္း ထြက္လာခဲ့အခ်ိန္ ႐ူဘီ့ကို သူ႔အခန္းထဲမွာ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္ 
တုန္လႈပ္သြားရတယ္ ။
႐ူဘီက အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္ေအာက္ဖက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ။
“ ဟင္..႐ူဘီ…မင္း မအိပ္ေသးဘူးလား….”
“ ဟုတ္တယ္…ေရး….မင္းကို ငါတို႔ ဖက္ေတာ္သား တကယ္ စစ္မစစ္ ငါ စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ လိုေနေသးလို႔ ေႏြးေႏြး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ မင္းဆီကို ငါျပန္လာခဲ့တာ….”
စိတ္ထဲမွာ ထင့္သြားတယ္ ။ ႐ူဘီ ဘယ္လိုမ်ား စစ္မွာပါလိမ့္ ။ ကမဲလ္ကလည္း ဘာမွ မေျပာထားဘူး ။ စကားဝွက္ေတြ ေျပာခဲ့နိုင္လို႔ သူ႔ကို ယုံၾကည္သြားၿပီလို႔ ထင္ခဲ့တာ ..။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာ
မပ်က္ေအာင္ သတိထားၿပီး..“ ဘာေတြမ်ား စစ္မလို႔လဲ..” လို႔ ခပ္ျပဳံး ျပဳံး မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ႐ူဘီ့ကို ေမးလိုက္တယ္ ။
“ စစ္မယ့္ အခ်က္ေတြထဲမွာ ပါတဲ့ တခ်က္ကေတာ့ အခုဘဲ စစ္ၿပီးသြားၿပီ….”
႐ူဘီ့မ်က္လုံးေတြက တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ဆီမွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ ဘာကို ဆိုလိုပါလိမ့္ ။ 
“ ေနာက္ထပ္ေကာ ဘာေတြ စစ္ခ်င္ေသလဲဟင္….႐ူဘီ..”
“ ဒို႔အဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ လက္႐ုံးရည္ေကာင္းၾကသလို အိပ္ရာဝင္ အတတ္ပညာေတြလည္း ကၽြမ္းရ.. စြမ္းရတယ္.Ray…ဒီေတာ့ မင္း ဘယ္လို ကၽြမ္းလဲ ဘယ္ေလာက္ စြမ္းသလဲ ငါ့ကို ျပမွာလား…”

ဟား..ႀကိဳက္သြားၿပီ ။ သူကလည္း ႐ုဘီ့ကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ “ လာ ”ေနတာ ။ အခုလို သူ႔ဖက္က ေျပာလာေတာ့လည္း က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့ ။
႐ူဘီသည္ အသားမဲေပမယ့္ အသာအရည္က ေခ်ာမြတ္ႏူးညံ့ေနသည္ ။ သန႔္ရွင္း ေမႊးပ်ံ႕ေနသည္ ။ ႐ူဘီက မ်က္ႏွာက်က္က မီးအလင္းႀကီးကို ပိတ္ခိုင္းလိုက္သည္ . .။ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ဖြင့္ထားလို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မီးေရာင္က အိပ္ၾကမယ့္ ကုတင္ေမြ႕ယာႀကီးဆီကို အထိ လင္းေနသည္ ..။ ႐ူဘီက ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြကို တခုၿပီးတခု ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္ ။
အိုး…လွလိုက္တဲ့ အေကြ႕အေကာက္ေတြပါလား …။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ေမာင္မာေက်ာကလည္း တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္ ရွည္ထြက္လာသည္ ။ ဒါကို ႐ူဘီ အရမ္းသေဘာက်ၿပီး လက္ေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ေဆာ့ကစားေပးလိုက္ေသာအခါမွာ ပိုလို႔ သန္မာ တုတ္ၿဖိဳးလာသည္ ။ ရွည္သထက္ ရွည္လာသည္ ။
“ အံ့ၾသစရာဘဲကြာ..တကယ့္ကို စံခ်ိန္မွီတဲ့ လီးဘဲ…”
အိစက္ၿငိမ့္ေျငာင္းတဲ့ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာႀကီးေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေႏြးေႏြးေလးေတြနဲ႔ ငုံခဲထားတာကို ခံယူေနရၿပီ ။ ႐ူဘီရဲ့ လ်ာကေလးက အၿငိမ္မေနဘဲ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ရဲ့ ထိပ္ပိုင္း ဒစ္ဖူးႀကီးရဲ့ ၾကားက အခ်ိ ုင့္ေလးထဲမွာ လွိမ့္လိုက္ ပတ္လိုက္ လူးလိုုက္ ပ်ံလိုက္နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္ ။ ႐ူဘီရဲ့ လွိုက္ေမာဖြယ္ အစုတ္ အယက္ကေလးေတြကို အရသာခံေနတဲ့အခ်ိန္ ျပဴတင္းေပါက္က ဟေနတဲ့ ခန္းဆီးၾကားကေန အျပင္က လူတေယာက္က အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာကို သူ ဖ်တ္ကနဲ ျမင္လိုက္သည္ ။
ေလတဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ရာသီဥတု ျပင္းထန္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူသည္ ေခါင္းအုပ္ေဆာင္း ပါတဲ့ ဂ်ာကင္ထူထူႀကီးကို ဝတ္ထားတာကိုလည္း သူ ျမင္ေနသည္ ။  ႐ူဘီ စုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့လူ ပိုၿပီး ေခ်ာင္းရက်ိ ုး နပ္သြားေအာင္ သူ႔ပစၥည္းကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ႐ူဘီ့ပါးစပ္ထဲကို ထိုးေပးေနမိသည္ ။ ႐ူဘီကလည္း ဖြားဖက္ေတာ္ 
အရင္းပိုင္း ကို လက္တဖက္က ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ စုတ္ေနသလို က်န္တဲ့ လက္တဖက္ကလည္း သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးကို ပြတ္နယ္ေပးေနသည္ ။
အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ လူက ၾကည့္ရတာ အားမရလို႔ ထင္သည္ ။ ျပဴတင္းေပါက္ နားကို တိုးကပ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ ။  
ဟင္…..ေႏြးေႏြးပါလား ….အျပင္ဖက္ကေန ေခ်ာင္းေနတဲ့သူဟာ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရလို႔ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရတယ္ ။႐ူဘီကေတာ့ အားတက္သေရာ စုတ္ေနတယ္ ။
ေႏြးေႏြး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး မသိသလိုနဲ႔ ႐ူဘီနဲ႔ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ေႏြးေႏြး အတြက္ ပိုၿပီး ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္ျပမည္လို႔ သူစိတ္ကူးမိလိုက္သည္ ။ စုတ္ေနတဲ့ ႐ူဘီ့ပါးစပ္ထဲကို သူ႔အတန္ႀကီးကိုေကာ့ကာေကာ့ကာနဲ႔ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ႐ူဘီ့ကို “ ေတာ္ေလာက္ၿပီ..႐ူဘီ ..မင္းကို ငါ အပီ ျဖဲခ်င္ေသးတယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီသည္ လိင္တန္ စုတ္ေနတာကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္မပစ္လိုက္ခ်င္ေသး ။ထပ္ေျပာလိုက္မွ မရပ္ခ်င္ ရပ္ခ်င္နဲ႔ ရပ္လိုက္သည္ ။ ႐ူဘီ့ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းသည္ စိုေျပာင္ကာ တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနသည္ ။ အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေႏြးေႏြး အခုအခ်ိန္အခါမွာ ရွင္းရွင္းႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔လိင္တန္ တုတ္တုတ္ခဲခဲ ရွည္လေမ်ာႀကီးကို ေကာင္းေကာင္း ျမေနရမည္ လို႔ သူသိေနသည္ ။
႐ူဘီက လိင္တန္ေခ်ာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး ထိပ္ေခါင္း ဒစ္ျပဲႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္ရင္း
“ တကယ့္ကို ထြားတဲ့ ဒစ္ႀကီးဘဲ ေရမြန္ရယ္….မင္း ဒစ္ကို ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ “ ၿပီး”ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားရသလိုဘဲ” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
႐ူဘီ့ကို ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ဘဲ စလုပ္တဲ့အခါ  လိင္အဂၤါ အဝင္အထြက္ေတြကို အျပင္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေႏြးေႏြးျမင္သာေအာင္ ျပထားၿပီး သူလုပ္သည္ ။ ႐ူဘီ့ကို အပီအျပင္ ေဆာင့္သည္ ။ ႐ူဘီ့ကို ပုံစံ အမ်ိ ုးမ်ိ ုးနဲ႔ သူ လုပ္သည္ ။ ေဆာင့္သည္ ။ ႐ူဘီကလည္း သူလုပ္တာေတြကို ႀကိဳက္သည္ ။ အသားကုန္ ေဆာ္ထည့္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြကိုလည္း ႐ူဘီရဲ့ အဂၤါစပ္ အေခါင္းထဲကို ပန္းမထုတ္လိုက္ဘဲ ၿပီးခါနီးမွာ လက္နဲ႔ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး မဟူရာေရာင္႐ူဘီ့ရဲ့ ဘိုက္သားေလးအေပၚမွာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ႐ူဘီလည္း သုတ္ရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြကို လက္ညႇိုးေလးနဲ႔ထိေကာ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြ ၾကားထဲကို ထည့္ပို႔ရင္း ႁပြတ္ကနဲ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းၿပီး စုတ္လိုက္သည္ ။
ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ျပန္လွဲခ် အေမာေျဖေနတဲ့အခ်ိန္ ျပဴတင္းေပါက္ကို မသိမသာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးအျပင္မွာ မရွိေတာ့ဘူး ။
႐ူဘီက အိမ္သာကမုတ္မွာ ေသးထိုင္ေပါက္ရင္း သူ႔ကို “ မင္း အရမ္း အလိုးေတာ္တယ္..ေရမြန္..ငါ ႏွစ္ခါေတာင္ ၿပီး
တယ္..မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ကေလး ယူပစ္လိုက္ခ်င္တယ္..မင္းနဲ႔ ငါ ေပါင္းစပ္ရင္ ငါတို႔ အဖြဲ႕ႀကီးအတြက္ တကယ့္သူရဲေကာင္း တိုက္ခိုက္ေရး သမားေလး တေယာက္ ေမြးဖြားေပးနိုင္မွာေလ …” 
လို႔ ေျပာသည္ ။
“ ဒါေပါ့ ႐ူဘီ..ဒို႔တေတြ လုပ္ရမယ့္ တာဝန္ေတြက အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္ေလ ..” လို႔ သူက အလိုက္အထိုက္ လိုက္ေျပာလိုက္သည္ ။
“ မင္းကို ငါ့ဆီကို ပို႔ေပးတဲ့ အဖြဲ႕ဝင္က ဒို႔အဖြဲ႕ရဲ့ အားအကိုးရဆုံး ေခါင္းေဆာင္ငယ္တေယာက္ရဲ့ ညီမ အရင္း
ကြ…ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ့ ညီမ ျဖစ္ေပမယ့္ တိုက္ရဲခိုက္ရဲ ေသရဲတယ္ …”
႐ူဘီက ကမဲလ္ကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သူ သိလိုက္သည္ ။
“ သူ႔အကိုနဲ႔ ငါနဲ႔ မၾကာခင္ ေတြ႕မယ္ …ငါတို႔ အလုပ္ႀကီး တခုကို မၾကာခင္ လုပ္ဖို႔ ရွိတယ္ …”
“ ဒါဆို ငါကေကာ ဘာတာဝန္ကို ယူရမွာလဲ….”
သူက ႐ူဘီ ဘာေျပာလာမလဲ သိခ်င္လို႔ မသိမသာ ေမးၾကည့္လိုက္သည္ ။
“ မင္းက အရမ္း အေရးႀကီးတဲ့ အလုပ္တခုကို လုပ္ရမွာ….ဒို႔အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ဗီအိုင္ပီ တေယာက္
 နယူးေယာက္ကို မၾကာခင္ လာဖို႔ရွိတယ္ …သူက အင္ဒိုနီးရွား နိုင္ငံကဘဲ ..သူလာတဲ့အခါ မင္းက သူ႔လုံျခဳံေရး အ
တြက္ အစစ အရာရာ တာဝန္ယူရမွာ…ဘယ္လိုလဲ လုပ္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား …”
“ လုပ္နိုင္တာေပါ့ ႐ူဘီ….”
“ အင္း….သူ႔အေနာက္ကို အက္ဖ္ဘီအိုင္တို႔ စီအိုင္ေအတို႔က ေနာက္ေယာင္ခံမခံကိုလည္း မင္းက ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရမယ္ …ခုထိေတာ့ သူ႔ကို ဘာဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကေသးဘူး …သူ႔ကို “ ေထာက္ပံ့သူႀကီး ” လို႔ဘဲ သူတို႔ အၾကမ္းဖ်င္း သိၾကတယ္ ။
“ သူ႔နံမည္က ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ခ်ဴး …တဲ့..ဒို႔အဖြဲ႕က ပေရာ္ဖက္ဆာ လို႔ဘဲ ေခၚၾကတယ္ …သူ မၾကာခင္ လာလိမ့္မယ္ …”
“ စိတ္ခ် ႐ူဘီ….ငါ အားလုံး တာဝန္ယူတယ္ …”
႐ူဘီက သူတို႔ အဖြဲ႕ႀကီးကို အေနာက္ကေန ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ဘီလ်ံနာႀကီး တေယာက္ရဲ့ နံမည္ကို ႐ုတ္တရက္ ေျပာလိုက္လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ တဒုန္းဒုန္း နဲ႔ အာဖရိက ဗုံသံေတြ 
ဆူညံသြားရသည္ ။
သူတို႔ေအဂ်င္စီႀကီးနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္အဖြဲ႕ႀကီးက အေသအလဲ အသဲအသန္ လိုလားေနတဲ့ သတင္း..အခ်က္အလက္
မို႔ ။ 
ဘီလ်ံနာႀကီး တေယာက္က ေနာက္ကြယ္ကေန ေထာက္ပံ့ေနတယ္ ဆိုတာကို သူတို႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြက
 သိေနေပမယ့္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဆိုတာကို အတိအက် မသိၾကဘူး ။ ႐ူဘီက ဒီလို ထိပ္တန္း လွို႔ဝွက္ ကို သူ႔ကို အခုလို ေျပာျပတာလည္း သူ နားမလည္နိုင္ဘူး ။ 
မၾကာခင္ လာေတာ့မွာမို႔ အခုထဲက ေျပာျပလိုက္တာ ျဖစ္မယ္ ။
႐ူဘီနဲ႔ တူယွဥ္တြဲ လွဲေလ်ာင္းေနရင္း ႐ူဘီ့ ဆူေကာ့ၿဖိဳးတင္းေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ ကိုင္တြယ္ရင္း စိတ္ေတြ ျပန္လည္ နိုးႂကြ ထရြ လာရျပန္သည္ ။ ႐ူဘီရဲ့
 လက္တဖက္ကလည္း သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းဆီကို ေရာက္ရွိသြားသည္ ။  ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ပူးကပ္ငုံဟတ္မိၾကခ်ိန္ ႐ူဘီ့လ်ာေလးက သူ႔လ်ာကိုအငမ္းမရ လိုက္ၿပီး ယက္သလို ႐ူဘီ့လက္ကလည္း မာေက်ာေထာင္ထေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႔လက္နက္ႀကီးကို ပြတ္နယ္ေဆာ့ကစားေနပါသည္ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔ ..။
မနက္ေစာေစာ ..။
ညက အက်ိတ္အနယ္ ခ်စ္တလင္းေခၚၾကေပမယ့္ မနက္ေစာေစာမွာ ႐ူဘီနဲ႔သူ ေတာင္ေပၚက ေတာလမ္းကေလးမွာ တူယွဥ္တြဲၿပီး ေျပးၾကသည္ ။ အနက္ေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ ႐ူဘီသည္ မနက္ေစာေစာေနထြက္ခါစ အလင္းေရာင္နဲ႔ အရမ္းကို ၾကည့္ေကာင္းလွသည္ ။ 
ဌာနခ်ဳပ္က အႀကီးအကဲေတြက သူ႔ကို ႐ူဘီဆီက လိုခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အားလုံး ရၿပီးရင္ ႐ူဘီ့ကိုဖမ္းဆီးဖို႔ ညႊန္ၾကားထားသည္ ။ အကယ္လို႔ အဖမ္းမခံဘဲ ခုခံရင္ ျဖစ္ေစ ဖမ္းဖို႔ အဆင္မေျပရင္ ျဖစ္ေစ ႐ူဘီကိုဒီေလာကကေန အၿပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔လည္း ညႊန္ၾကားထားသည္ ။ 
ရြက္ေႂကြသစ္ေတာထဲ သူတို႔ ေျပးေနတဲ့အခ်ိန္ ဒရယ္ေတြ အုပ္လိုက္ ျဖတ္ေျပးသြားတာေတြကို ေတြ႕ရသည္ ။
႐ူဘီသည္ ေတာ္ေတာ္ သက္လုံေကာင္းသည္ ။ မရပ္မနား ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္ လမ္းေလးမွာ ေျပးေနသည္ ။ ႐ူဘီ နဲ႔ လိုက္ေျပးရင္း ေႏြးေႏြးအေၾကာင္းကို သူ စဥ္းစားေနသည္ ။ ေႏြးေႏြးသည္သူနဲ႔ ႐ူဘီတို႔ ခ်စ္စခန္းဖြင့္တာေတြကို ေလေတြ တဝွီးဝွီး တိုက္ေနတဲ့ ညအခ်ိန္ႀကီးမွာ အျပင္ကေန လာေခ်ာင္းခဲ့တာကို သူ စဥ္းစားေနတာပါ ။ အပ်ိဳႀကီးတပိုင္း ျဖစ္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေႏြးေႏြးသည္ သဘာဝဆႏၵစိတ္ေတြ ထႂကြျပင္းထန္ေနပုံရသည္ ။ 
ေတာင့္တင္းဆူၿဖိဳးတဲ့ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ခ်စ္ျဗဴဟာ ခင္းလိုက္ၾကရရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ ေတြးလိုက္မိေတာ့ သူ႔ေအာက္က လက္နက္က ထေထာင္လာခ်င္သည္ ။ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ ေျပးေနတဲ့ ႐ူဘီ သူ႔ကို ေက်ာ္သြားသည္ ။
႐ူဘီက သူ႔အေရွ႕က ေျပးေနေတာ့ ႐ူဘီရဲ့ ခါးေသးေသးေလး ေအာက္က စြင့္ဝိုင္းေနတဲ့ တင္ပါးေတြ က နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္ ခုံေနတာကို ေတြ႕ေနရသည္ ။  ေတာင္ကုန္းဆင္ေခ်ေလ်ာေလးအတိုင္း သူတို႔ ေျပးေနသည္ . လက်္ာဖက္ျခမ္းမွာ ေခ်ာင္းေသးေသးေလး စီးဆင္းေနသည္ ။ သစ္ပင္အိုႀကီးတခ်ိ ု႔ လဲက်ေနသည္ ။ သာယာတဲ့ ရႈခင္းေတြ ရဲ့အလည္မွာ သူတို႔ ေျပးေနၾကတာ ။ သစ္ရြက္ေတြ ေႂကြေနတာ ေျမေပၚမွာ အဝါေရာင္ အနီေရာင္ သစ္ရြက္ေႂကြေတြတပုံတပင္ႀကီးဘဲ ။
ေတာ ယုန္အညိဳေရာင္ေတြ ဒရယ္ေတြ ေျမေခြးေတြ ကို ခဏ ခဏ ေတြ႕ရသည္ ။
ထင္းရႉးပင္ေတာထဲကို ေရာက္လာသည္ ။ ႐ူဘီက ေျပးေနတဲ့ အရွိန္ကို ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး..“ ေရမြန္..ဘိုက္ဆာလား..ဆာရင္ ျပန္ၾကမယ္…ေႏြးေႏြးက တည္းခိုေဆာင္ကို ဒို႔သုံးေယာက္အတြက္ ဘရိတ္ဖတ္စ္ ညထဲက ႀကိဳမွာထားတယ္..ဘယ္လိုလဲ ျပန္မလား…” လို႔ သူ႔ကို ေမးလိုက္သည္ ။
“ နဲနဲ ဆာသလိုလိုဘဲ..ျပန္ၾကမယ္ေလ …”
ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ဖို႔ ျပင္တဲ့အခိုက္ ထင္းရႉးပင္အကြယ္က လူတေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ခုန္ထြက္လာသည္ ။လက္ထဲမွာ မဲနက္တုတ္ခိုင္တဲ့ ပစၥတိုေသနတ္တလက္နဲ႔ ။“ ေဟ့…မလႈပ္နဲ႔…လက္ေတြ ေျမႇာက္ထားလိုက္စမ္း….”
ေကာ္ေကးရွန္း မ်က္ႏွာျဖဴ ဆံပင္အညိဳ ခပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေကာင္ႀကီးရဲ့ ေသနတ္ကိုင္ပုံကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ဘဲ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပုံထြက္သည္ ။ အစိမ္းပုတ္စစ္အက် ႌႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ ကပ္အိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အနက္ေရာင္ ကြန္ဘက္ ေဘာင္းဘီ..ေတာစီးလည္ရွည္ဖိနပ္  ဒီေကာင္ႀကီးက သူခိုင္းသလို မလုပ္ရင္ပစ္မယ့္ ခတ္မယ့္ပုံ ။
သူတေယာက္ထဲ မဟုတ္ ။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက လူေတြ ထပ္ထြက္လာသည္ ။ စုစုေပါင္း ေလးေယာက္ေတာင္ ။သုံးေယာက္က ေကာ္ေကးရွန္း..တေယာက္က အာဖရိက အေမရိကန္ အမဲ ။
သူတို႔ေသနတ္ေတြက ေတာက္ေျပာင္သစ္လြင္တဲ့ အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ေတြ ။ အစိုးရေအးဂ်င့္ေတြ ကိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ဂေလာ့ခ္နဲ႔ စမင္အင္ဝက္ဆင္ ပစၥတိုလ္ေတြ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးက ကြန္ထရိုက္ေၾကးစားေတြလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ ၾကည္းတပ္က အထူးတိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြလား ထင္စရာ ပုံေတြ…။
“ မင္းတို႔ ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ရမယ္….”ပထမဆုံး ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ငတိႀကီးက ေျပာလိုက္ရင္း လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႔ ေနရာေရႊ႕ဖို႔ ေဝွ႕ရမ္းျပလိုက္သည္ ။
“ ငါတို႔ ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ..မင္းတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ…အစိုးရလူေတြလား..ရဲေတြလား..ဘာေတြလဲ…”
သူက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။
ငတိႀကီးက “ မင္းက အာခံတဲ့ သေဘာလား..လိုက္ဆို လိုက္ခဲ့..ေစာက္စကား မရွည္နဲ႔…” လို႔ ေငါက္လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့လူေတြကို “ ဒီ၂ေယာက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္စမ္းကြာ…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ႀကိဳးတုပ္ဖို႔ အနားကပ္လာတဲ့ေကာင္ႏွစ္ေကာင္က သူနဲ႔ ႐ူဘီ့ကို လက္ေတြ အေနာက္ကို ပစ္ေပးဖို႔ ေျပာသည္ ။ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္မယ့္သေဘာ ။
ရန္သူေလးေယာက္ရဲ့ အေနအထားကို သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေလ့လာလိုက္သည္ ။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္ကို ပူးပစ္ေပးလိုက္သည္ ။ ႀကိဳးလဲ လာတုပ္ေရာ လာတုပ္တဲ့ေကာင္ကို သူစတိုက္ခိုက္သည္ ။ ႀကိဳးတုပ္မယ့္ေကာင္ကႀကိဳးတုပ္မွာမို႔ ေသနတ္ကို ကိုင္မထား ။ ခါးမွာ ထိုးထားသည္ ။ ႐ုတ္တရက္ ဒီေကာင့္ေပါင္ၾကား ဂြဆုံေနရာကို ဒူးနဲ႔တိုက္ မ်က္ႏွာကို ေခါင္းနဲ႔တိုက္ သူ႔ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲထုတ္ယူလိုက္သည္ ။
တိုက္ခိုက္တာ ျမန္လြန္းလွလို႔ က်န္တဲ့ သုံးေယာက္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုံး စေတြ႕တဲ့ လူထြားႀကီးကို သူရလိုက္တဲ့ေသနတ္နဲ႔ စၿပီး ထိုးခ်ိန္ ပစ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ဒိန္းကနဲ႔ ေသနတ္သံနဲ႔အတူ လူထြားႀကီးရဲ့ ေခါင္းကို ထိမွန္ေဖါက္ထြက္သြားသည္ ။ အားးကနဲ႔ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ရင္းအေနာက္ကို လန္ထြက္ခ်ိန္ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို သူဆက္ပစ္သည္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ပစ္ဖို႔ ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ သူက လက္ဦးေအာင္ ပစ္သည္ ။တေယာက္ရဲ့ ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို သူပစ္တာ ထိသြားသည္ ။ က်န္တဲ့ တေယာက္ကိုေတာ့ ပုခုံးစြန္းကို ထိသည္ ။ အား…ယိုး…… ၀ါး…….။ ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္ လြတ္က်ၿပီး သူ႔ပုခုံးကို သူ ဖိသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကို ႀကိဳးတုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူ ေပါင္ၾကားကို ဒူးနဲ႔တိုက္ မ်က္ႏွာကို ေခါင္းနဲ႔ တိုက္ခဲ့တဲ့ေကာင္ ကုန္းထလာလို႔ ေျခနဲ႔ ၾကဳံးကန္ထည့္လိုက္သည္ ။အား….ေမွာက္သြားသည္ ။
ပုခုံးကို မွန္တဲ့ငတိဖက္ကို သူေသနတ္ေျပာင္းျပန္လွည့္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔ထက္ အရင္ ႐ူဘီက ေက်ာက္ခဲႀကီးတတုံးနဲ႔ ဒီငတိကို ထုခ်လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
ရန္သူေလးေယာက္စလုံး ေသတဲ့လူေသ ေမွာက္တဲ့လူ ေမွာက္သြားၿပီ ။
႐ူဘီက “ ေရမြန္…ယူ အရမ္းျမန္တာဘဲ…မယုံနိုင္ေအာင္ဘဲ….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူက ႐ူဘီကို ဘာမွ ျပန္မေျပာနိုင္..မေျပာအား ။ ရန္သူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လို႔ ရန္သူေတြရဲ့ ကိုယ္ေတြမွာ အေထာက္အထားကို ရွာသည္ ။ လူထြားႀကီးရဲ့ လက္ဖ်န္မွာ တက္တူး႐ုပ္တခုကို သူေတြ႕လိုက္လို႔ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားသြားသည္ ။ဖါးတေကာင္ရဲ့ အရိုးစုပုံ တက္တူးသည္ ဒီငတိႀကီးသည္ ေနဗီဆီးလ္က Swift and Violent Response အဖြဲ႕ဝင္တေယာက္ ဆိုတာကို ေဖၚညႊန္းေနလို႔ ။
“ လစ္ၾကမယ္..႐ူဘီ….တည္းခိုစခန္းကို ျပန္ ေႏြးေႏြးကို ေခၚၿပီး ဒီေနရာက အျမန္ဆုံး ေျပးၾကစို႔…”
“ ဟုတ္တယ္..ေရမြန္….မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ …”
တည္းခိုစခန္းကို အျပန္လမ္းမွာ တလမ္းလုံး သူ႔ေခါင္းေတြ ထူပူေနသည္ ။ ေစာေစာက ရန္သူေလးေယာက္ဟာ အစိုးရ ေအးဂ်င့္ေတြမ်ားလား ။ သူနဲ႔ ႐ူဘီကို ဘာလို႔ လာဖမ္းတာလဲ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးကဘဲ ခိုင္းလိုက္တာလား ။ မိုက သူ႔ကို မယုံၾကည္ေတာ့ဘူးလား….။
႐ူဘီကေတာ့ သူ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္တာေတြ ျမန္ၿပီး ျပတ္သားလြန္းတယ္ လို႔ ခ်ီးမြမ္းခန္း ထုတ္ေနသည္ ။ တည္းခိုစခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးကို ေစာေစာထဲက ေတာလမ္းကေန ဖုန္းဆက္ၿပီး ပစၥည္းသိမ္းခိုင္းထားခဲ့တာမို႔ ေႏြးေႏြးက ကားထဲက အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနသည္ ။ တည္းခိုခန္းခကိုေတာင္ ေပးထားၿပီးေနၿပီ  ။
၀ါရွင္တန္ကို သူတို႔ အျမန္ ျပန္ခဲ့ၾကသည္ ။ေႏြးေႏြးကို ရန္သူေတြ တိုက္ခိုက္တာကို ႐ူဘီက ျပန္မေျပာဘူး . အေရးတႀကီး လုပ္စရာ တခု ရွိလို႔ ျပန္တာ လို႔ဘဲေျပာသည္ ။
လမ္းမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးတခုမွာ ခဏဝင္နားၿပီး ေပါင္မုန႔္ ၾကက္ဥေၾကာ္ ေကာ္ဖီေတြ မွာၿပီး စားရင္း ႐ူဘီကအခုလို ကတိုက္ကရိုက္ အျမန္ ျပန္လိုက္ရတာ သူ႔ေၾကာင့္..ေဆာရီးဘဲ လို႔ ေျပာသည္ ။ ေႏြးေႏြးက “ ရပါတယ္..အေရးမႀကီးပါဘူး…ေနာက္ တေနရာရာကို အတူတူ ေလၽွာက္လည္ၾကေသးတာေပါ့ ” လို႔ ေျပာသည္ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ရက္ေန႔ ။ခရစ္စမတ္စ္ေန႔ ။
အိမ္ပုန္းတလုံးမွာ ႏွင္းဆီနက္နဲ႔သူနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကသည္ ။ႏွင္းဆီနက္က သူတို႔ကို ရွဲနင္းေဒါေတာထဲမွာ လာဖမ္းတာ အစိုးရေအးဂ်င့္ေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ အခိုင္အမာ ေျပာသည္ ။ ေနဗီဆီးလ္လူေဟာင္းတေယာက္ပါတဲ့ သီးျခား အဖြဲ႕တဖြဲ႕က ျဖစ္လိမ့္မည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ သူ မိုရဲ့ လက္ေထာက္ဟင္နရီကို ဖုန္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ေမးလိုက္ေတာ့ ဟင္နရီက ေအဂ်င္စီကလူေတြ မဟုတ္ဘူး ..လို႔ ေျပာျပသည္ ။
ႏွင္းဆီနက္သည္ သူ႔ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ေျပးဖက္ၿပီး အငမ္းမရေတြ နမ္းလိုက္ ဖက္လိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ သူကလည္း ႏွင္းဆီနက္ကို ကုတင္ေပၚ တင္ေဆာ္ပစ္လိုက္သည္ ။ႏွင္းဆီနက္က လိုလိုလားလား ရွိလွသည္ ။ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ စပ္ယွက္တာေတြမွာ တခါတခါ သူကေတာင္ ဦးေဆာင္သြားတာကို ေတြ႕ရသည္ ။
ႏွင္းဆီနက္က ရန္သူ႔အတြင္းစည္းထဲကို ထိုးေဖါက္ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေၾကာင္းေျပာသည္ ။ လိုအပ္တာ ရွိရင္ သူ႔ကိုလည္း အကူအညီ ေတာင္းပါ လို႔ ေျပာသည္ ။
ျဖဴေဖြးလွပတဲ့ အီရန္မေလး ႏွင္းဆီနက္နဲ႔ ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ႏႊဲရတာကိုေတာ့ သူ႔တသက္တာမွာ အျမဲ အမွတ္ရေနမွာ ဘဲ ။
တစ္တစ္တစ္တစ္နဲ႔ ဖုန္း လႈပ္တုန္လာသည္ ။
ေကာ္လာအိုင္ဒီကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူမသိတဲ့ နံပါတ္ အသစ္တခု ျဖစ္ေနသည္ ။
ဘယ္သူလဲ …။
“ Ray,,,Pa Pa John Pizza က ေခၚတာပါ ..မင္း စားေနက် ပီဇာ ငါတို႔ ဆီမွာ မရေတာ့ဘူး..မိုင္၅ဝေလာက္ ေဝးတဲ့ ေဘာ္လ္တီမိုးဆိပ္ကမ္းမွာ သြားဝယ္စားမွ ရမယ္ …”
ဌာနခ် ုပ္က ဟင္နရီ ေခၚတာ ။ Pa Pa John Pizza ဆိုတာက ဟင္နရီ အသုံးျပဳေနက် စကားဝွက္ ပါ ။ ကမဲလ္ကို အရင္အိမ္မွာ မထားေတာ့ဘဲ ေနရာေရႊ႕လိုက္တယ္ ဆိုတာ အေၾကာင္းၾကားတာ ။
ကမဲလ္ ဖြင့္ဟေျပာလို႔ သူ ႐ူဘီလို အေရးႀကီးတဲ့ ရန္သူ႔ဆဲလ္တခုနဲ႔ ဆက္သြယ္မိရတာမို႔ ကမဲလ္ကို ေက်းဇူးတင္သည္ ။
“ မင္းတို႔ ဆိုင္က ဘာ အထူးေလ်ာ့ေစ်းေတြ ရွိသလဲ ေျပာပါအုံး..” လို႔ သူ ျပန္ေမးလိုက္သည္ ။
“ ရွိတာေပါ့..မင္း လာဝယ္စားရင္ နိုင္ငံျခားကို ဗေကးရွင္း ထြက္တဲ့ မဲႏွိုက္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ နဲ႔ တိုးၿပီး ခရီးေတြ ထြက္ရမယ္ …ရက္တို ဗေကးရွင္းေလး ေပါ့ …”
“ အိုေက…ေကာင္းတာေပါ့ ဘယ္ေတြကို ထြက္ရမွာလဲ..”
“ မင္းဆီကို အီးေမးလ္ ပို႔လိုက္မယ္…အိုေက..ဘိုင္း….”
မိုက သူ႔ကို ဘယ္ကို သြားေစခ်င္ျပန္သလဲ…။
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လက္ကေလး သူ႔ရင္ဘတ္ကို လာစမ္းလိုက္လို႔ ယွဥ္တြဲၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ႏွင္းဆီနက္သည္ မ်က္လုံး မဖြင့္ေသးေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ
က ျပဳံးေနသည္ ။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တေရြ႕ေရြ႕ ဖြဖြေလး စမ္းသပ္ေနသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေလသံေလးနဲ႔ “ ဘယ္ကို ခရီးထြက္ရမယ္တဲ့လဲ…” လို႔ ေမးသည္ ။
“ မသိေသးပါဘူး..ေနာက္မွ ညႊန္ၾကားခ်က္ ေပးမယ္ တဲ့…” လို႔ သူ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ကို ကုတ္ျခစ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လက္ကို သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို ပို႔ေပးလိုက္သည္ ။
မာေက်ာတင္းေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လက္နက္ႀကီးကို ကိုင္မိရတဲ့ ႏွင္းဆီနက္ ခစ္ကနဲ တခ်က္ ရယ္လိုက္သည္ ။
“ ဟိတ္..အားေကာင္းလွခ်ည္လား..ျပန္ႂကြေနၿပီ..” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လက္နက္ႀကီးကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ ပြတ္နယ္လိုက္ လုပ္ေနသည္ ။
“ ႏွင္းဆီနက္….”
“ ဘာလဲ…”
“ မင္း သိပ္ေကာင္းတာဘဲ..မင္း အရမ္း လုပ္တတ္တာဘဲ..မင္းကို ထပ္ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္…”
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ အဂၤါစပ္က သူ႔လိင္တန္ကို ဆြဲညႇစ္ ရစ္ပတ္ၿပီး ထိန္းခ် ုပ္မထားနိုင္ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ တပုံႀကီး ထုတ္လႊတ္ ပန္းထြက္သြားရေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္လြန္းတာေၾကာင့္ အစြဲႀကီး စြဲသြားခဲ့
ရတာကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ျခင္းပါ ..။
“ လုပ္ေလ..မင္းကိုလည္း ငါ ႀကိဳက္တယ္…မင္းက သိပ္ လုပ္တတ္တာဘဲ…..”
ႏွင္းဆီနက္က ေစာင္ကို ဖယ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္နက္ထိပ္ပိုင္းကို လ်ာေလးနဲ႔ စ ယက္ပါေတာ့သည္ ။ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ဖြံ့ထြား တင္းမာတဲ့ ရင္စိုင္ႏွစ္မႊာက ျဖဴေဖြးလြန္းေနသလို ရင္သီးအဖုေလးေတြက 
နီရဲတြတ္ေနၾကသည္ ။
ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ လ်ာေလးရဲ့ ထိုးဆြတာေတြေၾကာင့္ သူ႔လက္နက္က ပိုပို ႀကီးထြား သန္မာလာရသည္ ။
ေထာင္ၿပီး တင္းမာေနတဲ့ ရင္သီးေလးေတြကို သူ ပြတ္လိုက္ လက္နဲ႔ ဆြဲလိုက္ လုပ္ေနမိသည္  ။ ႏွင္းဆီဆက္ အပီ စုတ္ၿပီ ။ လ်ာကလည္း တအား ေမႊေနသည္ ။ တခ်က္တခ်က္ ႁပြတ္ျပတ္ ဆိုတဲ့ အ
သံေတြ ထြက္ထြက္လာသည္ ။ ႏွင္းဆီနက္ ပုေလြ တအားေကာင္းသည္ ။ ဟိုတုံးက သူ ရဖူးတဲ့ က်ားျဖဴရဲ့ ပုေလြ လိုဘဲ ေကာင္းေနသည္ ။
တခါတခါ တအားကို ထိထိသြားလို႔ သူ႔ႏႈတ္က အင္း အင္း..အဲအဲ နဲ႔ ညည္းမိရသည္ ။
လက္နက္ႀကီးရဲ့ ကိုယ္ထည္တေလ်ာက္လည္း လ်ာနဲ႔ ယက္ေပးသလို ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ယက္ေပးသည္ ။ အထိဆုံးကေတာ့ ေဂြးစိေတြ ေအာက္ဖက္ေနရာကို စုတ္ေပးတာဘဲ ။
အားအင္း နဲ႔ ညည္းမိရၿပီး ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ေခါင္းေလးကို ဆုပ္ကိုင္မိရတဲ့ အထိပါဘဲ ။
လက္နက္ရဲ့ ထိပ္က အေပါက္ကို လ်ာထိပ္ခၽြန္ေလးနဲ႔ ထိုးေတာ့ တကိုယ္လုံး က်င္တက္ၿပီး ၿပီးခါနီး ျဖစ္လာရသည္ ။ ႏွင္းဆီနက္ ကို ေတာ္ဖို႔ ရပ္လိုက္ဖို႔ သူ ေျပာမိသည္ ။ ႏွင္းဆီနက္က ေျပာခါမွ ပို
ထိုးေနသည္ ။ အားဟား….အိုး….အင္း….အင္း…….အား….အား………။ ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ေတြ ႏွင္းဆီနက္ရဲ့ ပါးစပ္ထဲကို တအား ပန္းထုတ္မိလိုက္သည္ ။
ႏွင္းဆီနက္က ဝင္လာသမၽွ သူ႔သုတ္ေရ ပ်စ္ပ်စ္ေတြကို တကြပ္ကြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လက္နက္ထိပ္ေခါင္းတခုလုံးကို က်က်နန ထပ္ စုတ္ပစ္သည္ ။
“ ေကာင္းလိုက္တာ ႏွင္းဆီနက္ရယ္…..”

လႈပ္ခါ တုန္ခါ သြား လို႔ သူ လန႔္နိုးလာသည္ ။
လက္က နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အိုမီဂါ ဆီးမာစတာ နာရီဒိုင္ခြက္က အေမွာင္ထဲမွာ အစိမ္းေရာင္ ေတာက္ေတာက္ လက္တန္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကို ျပသေနသည္ ။ အင္း…တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္
သူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါလား ။
C140 ေလယာဥ္ႀကီးသည္ အာဖဂန္နစ္စတန္ ကို ဦးတည္ ပ်ံသန္းေနသည္ ။
သူသည ္ဝါရွင္တန္မွာ ႏွင္းဆီနက္နဲ႔ စိတ္ႀကိဳက္ ခ်စ္တလင္းေတြ ေခၚၿပီး ခ်ိန္ ႐ူဘီက ဖုန္းဆက္ လွမ္းေခၚလို႔ ႐ူဘီ့ဆီကို ေျပးသြားရသည္ ။ ႐ူဘီက ေႏြးေႏြး သူ႔မိဘေတြဆီကို ခဏ ျပန္သြားတယ္ 
လို႔ ေျပာျပသည္ ။ သူ႔အေဖ ေနမေကာင္းလို႔ ျပန္သြားတာ တဲ့ ။ ေႏြးေႏြး မရွိလို႔ သူ စိတ္ထဲ ဟာတာတာႀကီး လိုလို ျဖစ္မိေပမယ့္ ႐ူဘီရဲ့ အခန္းမွာ သူနဲ႔ ႐ူဘီဘဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနလို႔ အခြင့္
ေကာင္းေနတာနဲ႔ ႐ူဘီနဲ႔ စိတ္ရွိလက္ရွိ စပ္ယွက္မိၾကရျပန္သည္ ။ ေစာေစာက ျဖဴဆြပ္ဆြပ္ ႏွင္းဆီနက္ နဲ႔ စပ္ယွက္ခဲ့ရာက အခု နက္ေမွာင္ ေျပာင္တင္းေနတဲ့ ႐ူဘီနဲ႔ အားရပါးရ 
စပ္ယွက္ေနရျပန္သည္ ။ “ ျဖဴရႊဲ ညိဳစီး..မဲ ႏုတ္မရ ” ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္း ႐ူဘီကို စပ္ယွက္ရတာ စီးၾကပ္တင္းေနၿပီး တအားကို အရသာ ရွိလွသည္ ။ သြင္းတိုင္း ထုတ္တိုင္း အရသာ ထူးကဲလွတာမို႔
ၾကာၾကာထိန္းဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲသည္ ။ ႐ူဘီ့ကို ဖင္ကုန္းခိုင္းၿပီး လုပ္ေတာ့ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳေလးကို ထုံးစံအတိုင္း သူကလိမိသည္ ။ ႐ူဘီက ဖင္ခံဘူးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဟန္တူသည္ ။
ဖင္ေပါက္ကို လိုးခ်င္လား လို႔ သူ႔ကို ေမးသည္ ။ သူက လိုးခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ႐ူဘီက သူ႔ကုတင္ေဘးနားက အံဆြဲထဲက ေကဝိုင္ဂ်ယ္လီဘူးကို ထုတ္ေပးသည္ ။ သူ႔လိင္တန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ
သုတ္လိမ္းသလို ဖင္ေပါက္ေလးမွာလဲ က်က်နန လိမ္းက်ံၿပီး သူ ႐ူဘီ့ဖင္ေပါက္ထဲကို သြင္းထည့္သည္ ။ ႐ူဘီလည္း တအင္းအင္းနဲ႔ သူထိုးေဆာင့္တာေတြကို ဖင္ေလးေကာ့ေထာင္ေပးၿပီး ခံသည္ ။
႐ူဘီ့ဖင္ကို က်က်နန လုပ္ၿပီး ေကာင္းလြန္းတဲ့ “ ၿပီးျခင္း ”နဲ႔ သုတ္ရည္ေတြ ဖင္ေခါင္းေပါက္ထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္ရၿပီး သူ ပက္လက္လွန္ၿပီး လွဲလိုက္မိသည္ ။
႐ူဘီက “ ငါ့ေစာက္ပတ္နဲ႔ ဖင္ေပါက္ ဘယ္ဟာ လိုးလို႔ ပိုေကာင္းလဲ ..” လို႔ ေမးသည္ ။
“   ႏွစ္ခုစလုံး အရမ္းေကာင္းတယ္…. ”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီရဲ့ သဲ့သဲ့ေလး ရယ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
႐ူဘီ့အခန္းက သူ ေနေနတဲ့ ဟိုတယ္ခန္းကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ ဟင္နရီ ထပ္ ဖုန္းဆက္တယ္ ။ ကား လႊတ္လိုက္မယ္ …ျပင္ဆင္ထားပါ..ခရီး ထြက္ရမယ္…လို႔ ေျပာသည္ ။ ႏွင္းဆီနက္ နဲ႔
႐ူဘီနဲ႔ အႀကိ္မ္ႀကိမ္ ကာမပြဲၾကမ္းေတြ ဆြဲထားတာေၾကာင့္ တတ္နိုင္ရင္ အိပ္ရာထဲ အပီ ႏွပ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္က ခိုင္းေစတဲ့ ေနရာကို သြားရအုံးမည္ ။ အဝတ္အစားနဲ႔ လိုအပ္တာေတြ ထည့္ၿပီး
ဟိုတယ္ထဲက ထြက္လာေတာ့ မီးပိတ္ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ ခ်ယ္ဗီတာဟိုကားႀကီးကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဟင္နရီ လႊတ္လိုက္တဲ့ကားႀကီး ျဖစ္သည္ ။ ဒီကားႀကီးနဲ႔ အင္ဒ႐ူးေလတပ္စခန္းကို နာရီ
ဝက္သာသာေလာက္ ၾကာေအာင္ သြားလိုက္ရသည္ ။အစိမ္းပုတ္ေရာင္ အဝါေရာင္ အနက္ေရာင္ ေရသမေမႊ ေျပာက္ၾကားေဆး သုတ္ထားတဲ့  C140 ေလယာဥ္ႀကီၤး နဲ႔ ခရီး စတင္ခဲ့ရသည္ ။
ေလတပ္စစ္သားတေယာက္ ကမ္းလာေပးတဲ့ ေရသန႔္ဘူးကို လွမ္းယူၿပီး အဖုံးလွည့္ဖြင့္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္ ။
ရန္သူ႔နယ္ေျမကို ထပ္ၿပီး ေရာက္ရအုံးမည္ ။
မဲမဲေမွာင္ေမွာင္ ကြင္းေျပာင္ေျပာင္ႀကီးထဲကို စီ၁၄ဝႀကီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆင္းလိုက္သည္ ။ေလယာဥ္ဘီးေတြနဲ႔ ေျမျပင္ ထိေတြ႕တာ ၾကမ္းလြန္းလို႔ တအား တုန္ခါသြားရသည္ ။ ေလယာဥ္ေပၚက သူဆင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ရွိေနတဲ့ တဲစုတ္ေလးတလုံးထဲက လူတစု ထြက္လာၾကသည္ ။ သူ႔ကို လာႀကိဳေစာင့္ေနၾကတဲ့ သူတို႔ေအဂ်င္စီႀကီးက လူေတြ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားသည္ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူသိုင္းလြယ္လာတဲ့ ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ေတာ့ ျပင္ဆင္ထားလိုက္သည္ ။
ေလယာဥ္နဲ႔ လိုက္ပါလာတဲ့ ေလတပ္စစ္သည္က ေလယာဥ္ႀကီးေပၚက အမိုးမပါတဲ့ စစ္ဂ်စ္ကားေလးကို ေမာင္းခ်ေပးသည္ ။ လူအုပ္စု သူ႔အနားကို နီးကပ္လာသည္ ။ စူစူေပါင္း ေလးေယာက္ ။သူတို႔သည္ ေဒသခံ လူေတြလိုဘဲ ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္ ။ ေလယာဥ္ႀကီးက မီးေရာင္နဲ႔ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကို ၀ိုးတဝါး ျမင္ေနရသည္ ။ သူတို႔သည္  ေဒသခံေတြလိုဘဲ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြ ဗလပ်စ္နဲ႔ ။ “ သိုးသားလား…ဆိတ္သားလား….” သူက လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။ သူ႔လက္ထဲက HK MP5 K Apachee အေပါ့စား စက္ေသနတ္ေလးကို သူတို႔ဖက္ကို ခ်ိန္ထားသည္ ။လူေလးေယာက္ထဲက တေယာက္က “ မႀကိဳက္ဖူး..ကုလားအုပ္နို႔ ရွိလား..” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ ဒီအသံကို ငါ ၾကားဖူးပါတယ္ လို႔ သူစဥ္းစားေနဆဲ ဒီလူက “ အကို ..Ray…ေနေကာင္းလား….”လို႔ ျမန္မာလို လွမ္းေမးသည္ ။အိုး..ထင္ေပၚလြန္း…..ဒီေကာင္ ေပ်ာက္ေနတယ္ မွတ္တယ္….ဒီေရာက္ေနတာကိုး ….။
( ထင္ေပၚလြန္း အေၾကာင္းကို ပဥၥမံတပ္သား ( ၄ ) နဲ႔ ( ၅ )တြင္ ေတြ႕ခဲ့ရမည္ ျဖစ္ပါသည္ )
“ ေဟး..မင္း ဒီမွာ ရွိေနတာ ငါမသိဘူး …”“ က်ေနာ္လည္း ျပန္ခ်င္ေနၿပီ..အကို..ဟင္နရီက ျပန္မေခၚေသးဘူး….”
ထင္ေပၚလြန္းက သူနဲ႔ အတူတူ လာတဲ့ က်န္တဲ့ သုံးေယာက္ကို လွမ္းေခၚၿပီး မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။သူတို႔ လက္သီးဆုပ္ခ်င္း ဆိုင္ေတ့ကာ ႏုတ္ဆက္လိုက္ၾကၿပီး အခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲ ဂ်စ္ကားေလးေပၚကို တက္လိုက္ၾကသည္ ။ ထင္ေပၚလြန္းတို႔ ေလးေယာက္သည္လည္း သူ႔လိုဘဲ HK MP5 ေသနတ္အတိုေလးေတြကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဒီ စက္ေသနတ္ အေပါ့စားေလးမ်ားသည္ လက္တကမ္းတိုက္ပြဲမ်ားမွာ အသုံးဝင္သလို ေဒသခံေတြ ျခဳံတဲ့ ေစာင္ႀကီးေတြ ေအာက္မွာ ဝွက္သယ္ေဆာင္လို႔ အင္မတန္ေကာင္းလွသည္ ။ သူတို႔ အားလုံးရဲ့ ေသနတ္ေတြထိပ္မွာ အသံထိန္းေျပာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးေတြ အသီးသီး တပ္ဆင္ထားၾကသည္ ။
စီ၁၄၀ ကုန္တင္ေလယာဥ္ႀကီး ျပန္လည္ ထြက္ခြာဖို႔ တာစူေနသည္ ။ထင္ေပၚလြန္းက ကားကို ေမာင္းၿပီး သူက ေဘးက ထိုင္သည္ ။ အေနာက္ခန္းမွာ ထင္ေပၚလြန္းရဲ့ အဖြဲ႕သား သုံးေယာက္ ထိုင္သည္ ။ ေလက တဟူးဟူး တိုက္ခတ္ေနသည္ ။ ေလနဲ႔အတူ သဲေတြ တဖြဲဖြဲ ပါလာလို႔ သူတို႔အားလုံး မ်က္မွန္ေတြ တပ္ထားၾကရသလို မ်က္ႏွာကို တဘက္ၾကမ္းေတြနဲ႔ ကာစီးထားၾကရသည္ ။
“ အကို လင္းျပာတို႔ ရွဲလာတို႔နဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ေသးလား…..”
“ ဟင့္အင္း….ငါလဲ အလုပ္ေတြ မ်ားေနတယ္ …”
“ ဆရာေဒးဗစ္ေကာ….”
“ မေတြ႕ျဖစ္ဘူးကြ..မင္းေရာ မင္းေစာ္ေလးနဲ႔ ဘယ္လိုလဲ..”
“ ျပတ္သြားၿပီဘဲ ထားလိုက္ပါေတာ့ အကိုေရ….က်ေနာ္လည္း စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ဒီဖက္မွာဘဲ ၾကာသြားတာေလ…”
“ က်ားျဖဴေသတာ မင္းသိလား….”
“ ၾကားတယ္..ဟင္နရီ ..ေျပာျပတယ္..”
“ သံမဏိလူသား ေကာ မင္းသိလား….ငါနဲ႔ ကိုလံဘိုမွာ အတူတူ လုပ္ခဲ့တဲ့လူ…သူလဲ က်ဆုံးသြားၿပီ…”
“ လန္ဂေလနံရံႀကီးမွာ ၾကယ္ပြင့္ေတြ တိုးၿပီေပါ့ ….ဟားဟား..ေနာက္လည္း ထပ္တိုးခ်င္ တိုးမွာ..အခု က်ေနာ္တို႔ သြားဖမ္းမယ့္ေကာင္က တကယ့္ အဓိပတိႀကီး….”
“ ေဆာ္ၾကတာေပါ့ကြာ..မဆန္းပါဘူး..သူေသကိုယ္ေသေပါ့…”
“ ဒါေပါ့ အကို..”
ထင္ေပၚလြန္းက ဂ်ီပီအက္စ္ လမ္းျပစက္ကေလး အကူအညီနဲ႔ ေမာင္းေနသည္ ။
လမ္းၾကမ္းမွာ တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ခုန္ေပါက္ ေမာင္းႏွင္ေနရင္း အာဖဂန္နစ္စတန္ ပါကစၥတန္ နဲ႔ အီရန္ နိုင္ငံ သုံးနိုင္ငံ ဆုံရာ ႀတိဂံနယ္ေျမေဒသကို ခ်ဥ္းနင္း ဝင္ေရာက္လာၾကသည္ ။
“ အကို သိတဲ့အတိုင္း..သင္းကြဲအုပ္စုေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ..က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ခုထိေတာ့ မတိုးေသးဘူး ….တိုးရင္လဲ ေဆာ္ၾက႐ုံဘဲ …အကို႔ေျခရင္းၾကမ္းေပၚက အိတ္ထဲမွာ လက္ပစ္ဗုံးေတြ ရွိတယ္ …”
“ အိုေက…”
နာရီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဒရာ ရြာသာသာ ၿမိဳ႕ေပါက္စေလးကို အေဝးက လွမ္း ျမင္လိုက္ၾကရသည္ ။
“ ဒါ ေဒရာဘဲ ….”
သူလည္း ေျပာရမယ့္ စကားတခ်ိ ု႔ကို ေျပာလိုက္သည္ ။
“ တတ္နိုင္ရင္ ပစ္မွတ္ကို အရွင္ဖမ္းေခၚၾကမယ္..မတတ္သာမွ..ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္ေျပာမယ္..မတတ္သာမွ သူ႔ကို ေလ်ာ့မယ္…ၾကားၾကတယ္ေနာ္..”
“ ၾကားတယ္…” လို႔ အားလုံး တညီတညာထဲ ေျဖလိုက္ၾကသည္ ။
“ လက္နက္ေတြ စစ္ေဆးပါ..နာရီေတြ တိုက္မယ္..အခု မနက္ လင္းအားႀကီး ေလးနာရီ….တိတိ..”
“ ထင္ေပၚလြန္း..ပစ္မွတ္ကို ရခဲ့ၿပီးရင္ ဒို႔ စီ၁၄ဝကို ေစာေစာက ကြင္းမွာဘဲ ျပန္ေစာင့္မယ္..သူက ေစာရင္လည္း ေစာမွာေပါ့….”
“ အိုေက..အကို…”
ေဒရာၿမိဳ႕ေလး အျပင္ဖက္မွာ ဂ်စ္ကားကို ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔လူစု တိတ္တဆိတ္ ၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ၾကၿပီ ။
တၿမိဳ႕လုံး အိပ္ေမာက်ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္သည္ ။ သတင္း ရထားတဲ့ တည္းခိုရိပ္သာေလးဆီကို တန္းၿပီး သြားၾကသည္ ။ သူတေယာက္ဘဲ မုတ္ဆိတ္မရွိသလို ေဒသခံလို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ အက် ႌႀကီး နဲ႔ဦးထုပ္ ဝတ္ဆင္မထား ။ ထင္ေပၚလြန္းက ေစာင္စုတ္ႀကီး တထည္ကို သူ႔ကို ျခဳံထားခိုင္းသည္ ။ သူတို႔ တည္းခိုေဆာင္ကို ဝင္လိုက္ၾကေတာ့ ပိုင္ရွင္ ဒါမွ မဟုတ္ မန္ေနဂ်ာက “ ဘာလိုခ်င္လဲ..” လို႔ေမးသည္ ။ သူ႔ကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ေတ့ခ်ိန္ထားလိုက္ၿပီး ဖါရြတ္ခန္ ဘယ္မွာလဲ ” လို႔ သူတို႔ထဲက တေယာက္က ဖါစီဘာသာစကားနဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ဒီငတိက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေၾကာက္သြားတဲ့ ပုံရွိသည္ ။ အေပၚထပ္က အခန္းနံပါတ္၉ မွာလို႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ေျဖသည္ ။ ဒီငတိကို လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ ပါးစပ္ထဲ ရာဘာေဘာ္လုံးအေသးစားေလး ခြံ့လိုက္ၿပီး သူတို႔ အေပၚထပ္ကို ေသနတ္ေတြ အသင့္ ဆန႔္တန္က ခ်ိန္ရြယ္ၿပီး တက္လိုက္ၾကသည္ ။
အခန္းနံပါတ္ ၉ ကို ေရာက္ေတာ့ တံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္ ။ ႏွစ္ခါ ေခါက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ အထဲက “ ဘယ္သူလဲ..ဘာလိုလဲ..” လို႔ အူရတူစကားနဲ႔ ေမးလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။“ ငါ ဟိုတယ္က အလုပ္သမား..မင္းကို ေျပာစရာေတြ ရွိလို႔…” လို႔ တေယာက္က ေျဖလိုက္တဲ့အခါ အထဲက ဆဲေရးလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။ ေသနတ္ေျပာင္းေတြ ခ်ိန္ထားတဲ့အခ်ိန္ တံခါး ပြင့္လာသည္ ။ အိပ္မႈန္စုံမႊား ေခါင္းစုပ္ဖြားနဲ႔ ခပ္ဝ၀ လူတေယာက္ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔ ရပ္ေနၿပီး..“ ဘာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ..” လို႔ ေမးတဲ့အခါ သူတို႔ ေသနတ္ေျပာင္းေတြက သူ႔မ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ ခ်ိန္ေတ့ထားလိုက္ၾကသည္ ။“ ဖါရြတ္ခန္ …မင္း ငါတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့..အခ်ိန္ မရွိဘူး…အေပၚကုတ္ ဝတ္လိုက္..” လို႔ ေျပာေတာ့ သူ အေတာ္ တုန္လႈပ္သြားသည္ ။သူ႔အေနာက္ဖက္က ကုတင္ကို သူတို႔ လက္ႏွိပ္မီးေတြနဲ႔ ထိုးၾကည့္ေတာ့ ေစာင္ျခဳံထားတဲ့ လူတေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ အားလုံး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ တုန္လႈပ္သြားၾကသည္ ။ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္ၿပီး ပစ္ခတ္ေမာင္းျဖဳတ္ဖို႔ လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေစာင္ျခဳံထားသူက အိပ္ေနရာက ထထိုင္လိုက္သည္ ။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ရတာ ဆံပင္မဲမဲ ရွည္ရွည္ အသားဆြတ္ဆြတ္ျဖဴ နဲ႔ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ထင္ေပၚလြန္းက မိန္းမျခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကို ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေစာင္ျခဳံေအာက္မွာ ေအေက၄၇ ေမာင္းျပန္ ရွိေနမွာကို မလိုလားလို႔ဘဲ ။မိန္းမသည္ ေစာင္ေအာက္မွာ ကိုယ္လုံးတီးႀကီးမို႔ ေစာင္လဲ ဖယ္လိုက္ေရာ ဆူၿဖိဳးတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံး နဲ႔ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးေတြ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ နဲ႔ အေမႊးဖုံးေနတဲ့ ဆီးစပ္ႀကီးေတြကို သူတို႔ လူစုဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။့နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးထိပ္ေတြက နို႔သီးေခါင္း နီနီေလးေတြကို အားလုံး ေငးၾကည့္မိသြားၾကရတဲ့ အခ်ိန္ ပစ္မွတ္ ဖါရြတ္ခန္က ျဗဳံးကနဲ နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ အတိုကို ေျပးဆြဲသည္ ။
သူနဲ႔ အနီးဆုံးမို႔ ဖါရြတ္ခန္ ေသနတ္ဆီကို မေရာက္ခင္ ဖါရြတ္ခန္ ရင္ဘတ္ကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ေဆာင့္ထိုးလိုက္သည္ ။
“ အြန႔္…အား…အား…..”
ထင္ေပၚလြန္က ဖါရြတ္ခန္ဂုတ္ပိုးကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ထုခ်လိုက္သည္ ။
ဖါရြတ္ခန္ ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားသည္ ။
“ အခုအခ်ိန္က စၿပီး အဲလိုေတြ လုံးဝ မလုပ္နဲ႔ေတာ့..မင္း က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစလိမ့္မယ္..ဖါရြတ္..”အဖြဲ႕သား တေယာက္က ဖါရြတ္ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္ ။
ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္နဲ႔ မိန္းမကို ေသနတ္ျပၿပီး ထခိုင္းသည္ ။ ကုတင္ေပၚက အဆင္း စြင့္ကားတဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ၾကရသည္ ။“ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တာဘဲ…”“ သူ႔ကိုပါ ေခၚခဲ့ရမလား…”
ဖနန္းဒိုး ဆိုတဲ့ သူတို႔အဖြဲ႕ထဲကေကာင္ႀကီးက “ ေခၚခဲ့ကြာ..မိန္းမ မလိုးရတာ လေပါင္း ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီ…ပစ္မွတ္ကို ေလယာဥ္ေပၚ တင္ေပးၿပီးရင္ ေကာင္မကို အျပတ္လိုးပစ္ၾကမယ္..” လို႔မိန္းမကို ျပဴးျပဲၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။
ထင္ေပၚလြန္းက ကိုယ္တုံးလုံး မိန္းမကို အဝတ္အစားေတြ အျမန္ ျပန္ဝတ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။
“ ကဲ..ဒိုးမယ္….ဒိူးမယ္ ….ေရွ႕ေျပးႏွစ္ေယာက္ အရင္ဆင္းမယ္….”
သြက္လက္တဲ့ အဖြဲ႕သားႏွစ္ေယာက္က ေသနတ္ေတြကို ဆန႔္တန္း ခ်ိန္ရြယ္ရင္း  ေျခေဖါ့နင္းၿပီး ဟိုတယ္အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသည္ ။ သူတို႔ အေနာက္က အားလုံး တန္းစီၿပီး လိုက္ဆင္းၾကသည္ ။ကံအားေလၽွာ္စြာ ဟိုတယ္ ေအာက္ကို ေရာက္သည္အထိ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတိုးဘူး ။
ဂ်စ္ကား ရွိေနတဲ့ ေနရာကို သူတို႔ ခပ္သြက္သြက္ သြားာကတဲ့ အခ်ိန္ သူက ထင္ေပၚလြန္းကို “ လြယ္မေနဘူးလား..အဓိပတိႀကီး ဆိုတဲ့ ဖါရြတ္က တပည့္လူေစာင့္ မရွိဘဲ မိန္းမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေပ်ာ္ပါးေနသလား..ေကေအ တလက္ထဲနဲ႔..တေယာက္ထဲဘဲ..ဖါရြတ္ အစစ္မွ ဟုတ္ရဲ့လား….” ေမးလိုက္သည္ ။
“ အစစ္ပါ အကို သူက သူ႔ေအရီယာမို႔ ဘယ္သူမွ လာမယ္ ထင္မထားဘူးေလ …သူ ဒီမွာ ရွိေနတာကိုလည္း ယူအက္စ္က ေကာင္ေတြက မသိေလာက္ဘူး ထင္ထားလို႔ပါ..သူ႔တပည့္ေတြက အနီးအနားမွာဘဲ ရွိေနၾကမွာပါ..ဖါသြား ခ်ေနၾကမွာေပါ့ …” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။
“ သူ႔ကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အမွတ္အသားေတြ ခ်က္ရေအာင္..”
“ ဂ်စ္ကားဆီ ေရာက္ရင္ ခ်က္တာေပါ့ အကို….”
“ အိုေကေလ..”
ဖနန္ဒိုးကေတာ့ သူတို႔ ေခၚလာတဲ့ ဖာရြတ္ နဲ႔ အိပ္ရာထဲမွာ ေတြ႕တဲ့ မိန္းမကို ဖက္တြဲ ေခၚလာရင္း ဖင္ႀကီးေတြကို အားပါးတရ နယ္ေနသည္ ။
ဖါရြတ္ခန္ကို ဖမ္းသြားတယ္ ဆိုတာ သိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူ႔တပည့္ လက္နက္ကိုင္ေတြ တျပဳံတေအာႀကီး ဒလၾကမ္းလိုက္လာၾကမယ္ ဆိုတာ သူတို႔ သိၾကသည္ ။ ဂ်စ္ကားဆီကို အျမန္ေရာက္ဖို႔ အေသာ့ႏွင္ၾကသည္ ။ ဖါရြတ္ခန္က ဘိုက္ရႊဲရႊဲနဲ႔ ဝေတာ့ သူတို႔ေတြလို လမ္းျမန္ျမန္ မေလၽွာက္နိုင္ၾကဘူး ။ ေဟာဟဲေဟာဟဲနဲ႔ အေမာေဖါက္ေနၿပီး “ အျမန္မေလၽွာက္နိုင္ဘူး..ျဖည္းျဖည္းသြားပါ ” လို႔ အူရတူဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာသည္ ။ သူတို႔အုပ္စုထဲက ေသာမတ္စ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ရိုင္းသည္ ။ “ နင့္ပါးစပ္ပိတ္ထား ” လို႔ ေျပာၿပီး ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ေက်ာကို ထုမယ့္ဟန္ ရြယ္သည္ ။ 
ေရွ႕တန္းနယ္ေျမေတြမွာ ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြကို စည္းကမ္းသိပ္ မတင္းၾကပ္ခ်င္ဘူး ။ သူတို႔ရဲ့ စြမ္းအား အင္အားကို သူလိုသည္ ။ စည္းလုံးဖို႔ လိုတာေၾကာင့္ ေတာ္႐ုံဆိုရင္ သူ မတားဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တာ မ်ားသည္ ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဖနန္ဒိုက မိန္းမကို ေခၚလာတာ သူ မတားဆီးလိုက္ ။ ဖာရြတ္ခန္ကို ေခၚသြားတယ္ ဆိုတာ အခုတည္းခိုေဆာင္ ပိုင္ရွင္ တေယာက္ထဲ မ်က္ျမင္သက္ေသ ရွိသည္ ။ ထင္ေပၚလြန္းက ရွင္းပစ္လိုက္ရမလား သူ႔ကိုေမးေသးသည္ ။ သူတို႔က လူမသိသူမသိ လာဖမ္းတာ မဟုတ္ဘဲ တေန႔က် ဖါရြတ္ခန္ကို သူတို႔လက္ထဲ ေရာက္ေနသည္ ဆိုတာ ျပသမွာမို႔ ဒီစစ္ဆင္ေရးမွာ ရန္သူ မဟုတ္တဲ့ လူေတြကို လုံးဝ မသတ္ခ်င္ ။ 
က်ားျဖဴ..သံမဏိလူသားတို႔ကို ေသတြင္းကို ပို႔ခဲ့တဲ့ လူစုရဲ့ အဓိပတိ ဖာရြတ္ကို ျပန္ႏွိပ္စက္ခ်င္စိတ္ေတြ သူ႔မွာလဲေပၚေပါက္ပါသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္ ။ သူတို႔လူစု အျပင္းခ်ီတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အခုေလာက္ဆို ေဒရာက တည္းခိုခန္းမွာ ဖာရြတ္ရဲ့ တပည့္လက္သားေတြ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ပါသြားၿပီ ဆိုတာကို သိၾကေလာက္ျပလို႔ သူ ထင္သည္ ။
ေလယာဥ္လာေခၚဖို႔ ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ၾကည့္သည္ ။အျပန္က အက်ဥ္းသား ပါလာမွာမို႔ ရန္သူေတြ လိုက္လံတိုက္ခိုက္တာကို ခံရနိုင္တာေၾကာင့္ ေျမျပင္ေပၚကို ဆင္းသက္ရပ္နားမယ့္ စီ၁၄ဝေလယာဥ္ႀကီး ဆင္းသက္တာထက္ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ လာႀကိဳတာက ပို သင့္ေလၽွာ္သည္လို႔ေလတပ္ တာဝန္ခံက ျပန္ေျပာၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ လႊတ္ေပးမည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ အနီးဆုံး စစ္စခန္းက စစ္သည္ တပ္စိတ္တစိတ္ကလည္း လုံျခဳံေရး လာေပးမည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ သူတို႔ အနီးဆုံး စစ္စခန္း ရွိတဲ့ အရပ္ဖက္ကို ဦးတည္  ၿပီး သြားေနသည္ ။ သူတို႔ ဂ်စ္ကားဆီကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ထင္ေပၚလြန္းနဲ႔ သူနဲ႔ လက္ႏွိပ္မီးေတြနဲ႔ ဖာရြတ္ခန္ရဲ့ကိုယ္ေပၚက ထင္ရွားတဲ့ အမွတ္အသားေတြကို စစ္ေဆးသည္ ။ သူတို႔ ရထားတဲ့ မွတ္တမ္းေတြထဲကလိုဘဲဖာရြတ္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚက မွဲ႕ေတြ အမာရြတ္ေတြကို ေတြ႕ရလို႔ ဖာရြတ္ အစစ္ဘဲ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားသည္ ။
“ကဲ ဒိုးၾကမယ္…ဟယ္လီေကာ့ပတာ ဆင္းမယ့္ေနရာက နဲနဲ လွမ္းေသးတယ္….ကားေပၚ တက္ၾက …”လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖနန္ဒိုဆိုတဲ့ ငနဲႀကီးက ဖင္အေျပာင္သားနဲ႔ ဖာရြတ္နဲ႔ ျဖစ္တဲ့ မိန္းမကို တက္လုပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ေျမႀကီးေပၚမွာဘဲ ေစာင္ကို ခင္းၿပီး တက္ေဆာ္ေနတာ။ မိန္းမကလည္း စိတ္ပါလက္ပါ ျပန္ေကာ့ေပးေနသည္ ။ လူတိုင္း တဟားဟားနဲ႔ သေဘာက်ေနၾကေပမယ့္ ဖာရြတ္ကေတာ့ “ ေခြးမ..ဖါသည္မ” ဆိုၿပီး ဆဲေရးတိုင္းထြာေနသည္ ။
ထင္ေပၚလြန္းက“ ဖနန္ဒို…လစ္မယ္…မင္း ပူစီခင္မေနနဲ႔ က်ည္ဆံရသြားမယ္…လစ္မယ္..လစ္မယ္…”လို႔ ေအာ္ေခၚသည္ ။ ဖနန္ဒိုလည္း ဒလစပ္ဂိုးသြင္းပစ္ေနၿပီး ၿပီးသြားခ်ိန္ အျပာကားေတြထဲကလို မိန္းမရဲ့ မ်က္ႏွာကို သုတ္ရည္ေတြနဲ႔ ပန္းပစ္လိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။ စက္ႏွိုးထားၿပီး အားလုံး ကားေပၚက ေစာင့္ေနၾကတာမို႔ ဖနန္ဒိုနဲ႔ မိန္းမလည္း ခုန္တက္လိုက္ေရာ ကားက ေဝါကနဲ ေဆာင့္ထြက္သြားေတာ့သည္ ။ မိန္းမမ်က္ႏွာမွာ သုတ္ရည္ေတြ ရွိေနတုံးဘဲ လို႔ ေသာမတ္စ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ထြီကနဲ တံေတြးေထြးရင္းေအာ္လိုက္လို႔ သူတို႔ လူစု ပြဲက် ရယ္ေမာ္လိုက္ၾကသည္ ။ ေမွာင္ႀကီးထဲ ကားကို ဒလၾကမ္း ေမာင္းေနတဲ့ ထင္ေပၚလြန္းက အေနာက္က ထိုင္တဲ့လူေတြကို ေဒရ ၿမိဳ႕ဖက္က ကားလိုက္လာတာ ၾကည့္ခိုင္းထားသည္ ။ 
ဖနန္ဒိုလည္း ကာမစိတ္ ေသာင္းက်န္းထႂကြလြန္းလို႔ ဖါရြတ္ေဆာ္တဲ့ ေကာင္မကို တက္လုပ္လိုက္ရၿပီးလို႔ စိတ္ေျပသြားၿပီး ေသာမတ္စ္..မင္းအလွည့္ ဆိုၿပီး ေသာမတ္စ္ကို ထိုးေပးလိုက္သည္ ။ ဖာရြတ္က သူ႔ဘာသာ စကားနဲ႔“ ရန္သူကို ကုန္းတဲ့ ဖါသည္မ ” လို႔ ဆဲလိုက္တာ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ သူေရာ ထင္ေပၚလြန္းေကာ ေအဂ်င္စီႀကီးရဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းကထဲက လိုအပ္မယ့္ နိုင္ငံျခား ဘာသာစကားေတြကို တတ္ကၽြမ္းသည္အထိ သင္ၾကားခဲ့ ေလ့က်င့္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူတို႔ ဘာေျပာသလဲ နားလည္ၾကသည္ ။
ရဟတ္ယာဥ္ နဲ႔ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ေနရာကို ေရာက္လာေပမယ့္ ေကာင္းကင္ယံမွာ ဘာမွ မရွိေသး ။ အသံလည္း မၾကားရေသး ။ “ ထပ္ေခၚၾကည့္ပါအုံး….ဒို႔ ေရာက္ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာကြာ….” ထင္ေပၚလြန္း ကိုယ္တိုင္ စက္နဲ႔ ေလတပ္စခန္းကို ေခၚေနသည္ ။ 
ေဒရာၿမိဳ႕ေလးဘက္ကို မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္သည္ ။ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မေတြ႕ေသး ။ ရဟတ္ယာဥ္ လႊတ္ထားၿပီးၿပီ လို႔အေၾကာင္းျပန္သည္ ။ အခုထိေတာ့ ဘာမွ အရိပ္အေယာင္ မေတြ႕ေသး ။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အခ်ိန္မေရြး ေရာက္လာနိုင္သည္ ။ အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဖာရြတ္ကို အမိေျမကို ျပန္ေခၚသြားနိုင္ဖို႔က အရမ္းအေရးႀကီးသည္ ။သူ႔ဆီက အေရးႀကီး သတင္း အခ်က္အလက္ေတြ ရမည္လို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္ ။
စိတ္ပူေနတာက ရန္သူေတြ အေနာက္က လိုက္လာမွာ ။ ညၾကည့္ မွန္ေျပာင္းေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနၾကဆဲ ေကာင္းကင္က ရဟတ္ယာဥ္မဲမဲႀကီး တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ဆင္းလာလို႔ နဲနဲ စိတ္ေအးသြားသည္ ။
“ ကဲ ဒိုးမယ္..ညီေလးေရ…ေနာက္ေတာ့ ျပန္ဆုံၾကတာေပါ့…”
ဖာရြတ္ခံရဲ့ လက္ေမာင္းကို သူ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂ်စ္ကားေပၚက ဆင္းသည္ ။ ေျမျပင္မွာ ဆင္းနားထားတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ဆီကို အျမန္ေလၽွာက္သည္ ။ ရဟတ္ယာဥ္သည္ သူတို႔ တက္ဖို႔ မိနစ္ပိုင္းေလးမၽွ ေျမႀကီးေပၚ ဆင္းသက္လိုက္တာပါ ။
ရဟတ္ယာဥ္ေပၚက စစ္သည္ေတြက ေျပးလာႀကိဳသည္ ။ သူတို႔ တက္ၿပီးတာနဲ႔ ရဟတ္ယာဥ္လဲ ေျမေပၚကေန ခြာသည္ ။ ထင္ေပၚလြန္းတို႔ အုပ္စုကို သူ လက္ျပလိုက္သည္ ။ ထင္ေပၚလြန္းတို႔ကလည္း လက္ေတြ ျပန္ျပၾကသည္ ။
ထင္ထားသလို တိုက္ခိုက္သတ္ပုတ္ရတာေတြ မပါဘဲ လြယ္လင့္တကူ ပစ္မွတ္ကို ရမိၿပီး ေခၚေဆာင္လာနိုင္ခဲ့သည္ ။
ဖာရြတ္ကို စစ္အက်ဥ္းစခန္းကို ပို႔ၿပီးေတာ့ သူဟန္ျပတည္းေနတဲ့ ဟိုတယ္ကို ျပန္သည္ ။သူ႔ကို ႐ူဘီက ေခၚထားတဲ့ မက္ေဆ့၂ခု ရွိေနသည္ ။ သူ ႐ူဘီ့ဆီကို ဖုန္းျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီက “ မင္းကိုလြမ္းေနတယ္..မင္း ဘယ္သြားေနတာလဲ..” လို႔ ေမးသည္ ။ သူက “ အလုပ္ကိစၥတခုေၾကာင့္ အေရးတႀကီး ထြက္သြားရလို႔ ဖုန္း က်န္ခဲ့သည္ ” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။
သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဖာရြတ္ ကို ဖမ္းသြားတယ္ ဆိုတာ ႐ူဘီ သိပုံမရေသးဘူး ။
႐ူဘီက လာခဲ့ဖို႔ ေခၚသည္ ။ သူ ႐ူဘီ့တိုက္ခန္းကို တက္စီကားတစီး တားၿပီး သြားလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီသည္ သူ အခန္းထဲ ဝင္တာနဲ႔ တအားဖက္ၿပီး တအားဘဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ပူးကပ္ စုတ္သည္ ။႐ူဘီသည္ ကပၸလီမေလး ျဖစ္ေပမယ့္ သန႔္ရွင္းသည္  ။  အသားမဲေျပာင္ေနေပမယ့္ အသားက ႏူးညံ့ ေခ်ာမြတ္ေနသည္ . .။ အျမဲ အနံ့ေလး ေမႊးေနသည္ ။ ႐ူဘီ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ထူ႐ုံမက ေထာ္ေနသည္ ။ သူ႔လိင္တန္ကို ငုံစုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထူထူထဲထဲ ႐ူဘီ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေတြ ၾကားထဲမွာ သူ႔လိင္တန္သည္ တကယ့္ကို အိေထြးတဲ့ အရသာထူးကို ရရွိလို႔ သူ အရမ္းကိုသေဘာက်မိသည္ ။ ႐ူဘီသည္ ပုေလြ အမႈတ္ေကာင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ဆိုတာလည္း သူ စိတ္ထဲက သတ္မွတ္လိုက္မိရသည္ ။
႐ူဘီက အိမ္ေနရင္း စြပ္က်ယ္ လက္ျပတ္ကို တထပ္ထဲ ဝတ္ထားသည္ ။ ရင္ထြားထြားေတြက အတိုင္းသား ျမင္ေနရသလို နို႔သီးေတြကလည္း စြပ္က်ယ္သား ပါးပါးမွာ ထင္းဖုေနၾကသည္ ။
ဒီစြပ္က်ယ္ပါးပါးႏြမ္းႏြမ္းကို သူ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ရင္စိုင္ထြားထြား တင္းတင္းႀကီးေတြက တအား ဆြဲေဆာင္လြန္းေနသည္ ။ အငမ္းမရဘဲ စို႔ပစ္ေနမိသည္ ။ တဖက္ကို စို႔ေနတဲ့အခ်ိန္ ႐ူဘီက ေနာက္တဖက္ကို စို႔ေပးဖို႔ ေျပာသည္ ။ ႐ူဘီသည္ ရာဂအား ႀကီးတဲ့ မိန္းမတေယာက္လို႔ သူ ထင္မိသည္ ။ သူနဲ႔ ျဗဳံးၾကတိုင္း ႐ူဘီသည္ သူ႔ဒုတ္ကို တအားစုတ္..သူ႔အေပၚကတက္ခြေဆာင့္ျပင္းျပင္း ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္မွ ႀကိဳက္သည္ ။ တခ်ီ လိုးေပး႐ုံနဲ႔လည္း အားမရဘူး ။ တခ်ီၿပီး တခ်ီ အားရတယ္လို႔ကို မရွိဘူး ။ ရၿပီးရင္း ထပ္လိုခ်င္ရင္း ..။ သူကလည္း ႐ူဘီ လိုသမၽွ ေပးသည္ ။
အခုလည္း အိပ္ခန္းထဲကိုေတာင္ မသြားနိုင္ဘဲ တိုက္ခန္းထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္း ေနရာမွာဘဲ အဝတ္ေတြ အကုန္ ခၽြတ္ပစ္ၿပီး ႐ူဘီသည္ ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်ၿပီး ေတာင္မာေနတဲ့ သူ႔ဒုတ္ကို အားရပါးရ စုတ္သည္ ။ သူ႔တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနေအာင္ကိုဘဲ ႐ူဘီ့အစုတ္အယက္ေတြက ေျပာင္ေျမာက္သည္ ။ သူသာ မရပ္ခိုင္းခဲ့ရင္ ႐ူဘီသည္ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တဲ့အထိ အပီ စုတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ သူ သိလိုက္သည္ ။ ၿပီးခါနီး ျဖစ္လာသည္ ။
“ ေတာ္ၿပီ ႐ူဘီ..မင္းစုတ္တာ အရမ္းမိုက္ေပမယ့္ မင္းကို အျပတ္ ျဖဳတ္ခ်င္ေသးတယ္ ..မၿပီးလိုက္ခ်င္ေသးဘူး…..”

သူ႔ကို ၾကမ္းျပင္ကို တြန္းလွဲခ်ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚကို တက္ခြသည္ ။ သူ႔ဒုတ္ကို ဆြဲကိုင္ၿပီး အေပၚကေန ခြထားၿပီး အဖုတ္ဝကို ေတ့ေပးသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိခ်သည္ ။ စိုစြတ္ေနတဲ့အဖုတ္ေပါက္ထဲ သူ႔လီးႀကီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး စြပ္မိသြားသည္ ။ တထစ္ထစ္နဲ႔ လွိုဏ္ေခါင္းထဲကို ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ သူ႔ရဲ့ ဒုတ္က စိုအိတဲ့ တင္းၾကပ္တဲ့ အရသာထူးေတြကို ရေနသည္ ။စီးကနဲ စီးကနဲ အဝင္အထြက္ေတြက တင္းတင္းႀကီး အရသာထူးသည္ ။ ႐ူဘီရဲ့ နို႔ႀကီးေတြ လႈပ္ခါ တုန္ေနၾကသည္ ။
“ အင္းဟင္..အင္းဟင္……အား..ဟားဟား……အိုး…”“ ဖြတ္ဖပ္ ဖြတ္ဖပ္…..ဖပ္ဖပ္ဖပ္ ဘြပ္ ”
႐ူဘီ ဖင္ႀကီးေတြ ေျမာက္ႂကြလ်က္ ဖိဖိ ေဆာင့္ေနသည္ ။
“ အား…အား…အား…အား…”
တကယ္ေတာ့ ႐ူဘီ အဲဒီလို တက္ေဆာင့္တာကို သူ အားမရဘူး..အစပိုင္းမွာ အရသာ ခံေနလို႔ေကာင္းေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူကိုယ္တိုင္ ဆြဲခ်င္တာမို႔ ႐ူဘီ့ကို ပုံစံေျပာင္းၾကမယ္ လို႔ ေျပာၿပီး အနားမွာ ေတြ႕တဲ့ စားပြဲေလးေပၚ ႐ူဘီ့ကို တက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ႐ူဘီ့ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မေထာင္ၿပီး သူက မတ္တပ္ရပ္လၽွက္က  လုပ္သည္ ။ ႐ူဘီ့အဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြ ၾကားထဲကို ထိုးသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။
စိတ္ရွိလက္ရွိ ဆြဲပစ္လိုက္သည္ ။ 
႐ူဘီလည္း ၿပီး သူလည္း ၿပီး ၿပီးတဲ့ အခ်ိ္န္ အဖုတ္ထဲက ဒုတ္ကို မထုတ္ဘဲ အထဲမွာ စိမ္ထားရင္း မ်က္စိကို မွိတ္ၿပီး ဇိမ္ခံေနလိုက္တာ အၾကာႀကီးဘဲ ။
သည္မိန္းမ ခရီးထြက္သြားရင္ အတူတူလိုက္ပါ …မ်က္ေၿခ မျပတ္ေစနဲ႔…ဒီမိန္းမသည္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက နိုင္ငံတခုမွာ  ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးေရး သင္တန္းေတြကို တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီးသားမို႔ သူတို႔အဖြဲ႕က သူ႔ကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ  ေဖါက္ခြဲေရး တာဝန္ေတြ ေပးနိုင္သည္ လို႔ သူတို႔ ေအဂ်င္စီႀကီးက အၾကမ္းဖက္သမား ေလ့လာသူေတြက မွတ္ခ်က္ေပး  အႀကံေပးၾကသည္ ။
မိုကေတာ့ အေျခအေနအရ ႐ူဘီ့ကို  ေလ်ာ့စရာ ရွိရင္ ေလ်ာ့လိုက္ဖို႔ ေျပာသည္ ။ သူ႔ကို ကိုယ္က မေလၽွာ့ဘဲ ထားရင္ သူက လူေတြ အမ်ားႀကီးကို အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ေလ်ာ့သြားနိုင္တယ္ လို႔ မိုက ေျပာခဲ့သည္ ။ သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔ကို ပုေလြ အေကာင္းစားေပး…အေကာင္းစား ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ေပးေနတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သတ္ရက္မွာလဲ ။

တခ်ီတေမာင္း ဆြဲၿပီးသြားလို႔ ႐ူဘီ လာတိုက္တဲ့ ဟင္နက္စီ ေကာ့ညက္ကို ေသာက္ရင္း ေနာက္တခ်ီအတြက္ အားေမြး အနားယူေနတဲ့အခ်ိန္ ႐ူဘီ ျပန္ေရာက္လာၿပီး အဝတ္စ အနက္ တခုနဲ႔ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို ကာစည္း ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္လို႔ “ ဘာေတြမ်ား အဆန္းထြင္ေနတာလဲ..႐ူဘီ…” လို႔ ရယ္ေမာ ေျပာဆိုလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီက “ ဒီလို မင္းမ်က္လုံးေတြကို စည္းကာၿပီး မင္းကို ငါ ႏွိုးဆြရင္ မင္းဘယ္လို ဖီလင္မ်ိ ုး ရမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ေရမြန္….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ရဲ့ ရင္ဘတ္ကို လက္တဖက္နဲ႔ ဖြဖြ ကိုင္စမ္းလိုက္သည္ ။ တဏွာႀကီးေသာ ႐ူဘီသည္ ေနာက္ထပ္ တခ်ီ လိုလားျပန္ၿပီလို႔သူ သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ ဒီလို မ်က္လုံးကို အဝတ္နက္နဲ႔ စည္းေႏွာင္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာလည္း သူ သိေနသည္ ။ လွို႔ဝွက္ ေထာက္လွမ္းေရးသမား တေယာက္မို႔ အရာရာကို သူ သတိရွိခဲ့ရတာက အက်င့္ပါေနၿပီေလ ။
႐ူဘီက သူ႔ရင္ဘတ္ကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္လိုက္ ကုတ္ျခစ္လိုက္ လုပ္ေနသည္ ။ေနာက္လက္တဖက္ကလည္း ဖုံးကာထားတဲ့ ေစာင္ကို ဖယ္ပစ္လိုက္သည္ ။ သူ႔လိင္တန္ကို ကိုင္ေတာ့မည္ ဆိုတာကို သူ သိေနသည္ ။ ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ လက္တဖက္က သူ႔လိင္တန္ထိပ္ပိုင္းကိုဖြဖြေလး ကိုင္စမ္းလိုက္တာကို ခံလိုက္ရသည္ ။
အင္း..တကယ္လဲ ထန္တဲ့ မိန္းမပါလား…႐ူဘီ့ကို ေက်နပ္သည္အထိ သူ စြမ္းေဆာင္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ သူက ခံခ်င္လြန္းေနမွေတာ့ ငါကလည္း လုပ္ေပးနိုင္ရမွာေပါ့ လို႔ ေတြးလိုက္သည္ ။သူ႔လိင္တန္ကို လာကိုင္လိုက္တဲ့ လက္က ေစာေစာက ရင္ဘတ္ကို ပြတ္ကုတ္ခဲ့တဲ့ လက္နဲ႔ မတူေတာ့တာ သူ ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္ . ။လိင္တန္ကို ကိုင္လိုက္တဲ့ လက္က ေစာေစာက ရင္ဘတ္ကို စမ္းပြတ္ေနတဲ့ လက္ေလာက္ ပူေႏြးမေနဘူး .. ။ဒါဆို လိင္တန္ကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္တဲ့ လက္ဟာ ႐ူဘီရဲ့ လက္ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္ ။ ဒါဆို ဘယ္သူလဲ ။ျဖစ္နိုင္တာကေတာ့ ေႏြးေႏြးဘဲ..။သူ႔လိင္တန္ကလည္း ႐ူဘီ စၿပီး ပြတ္သီးပြတ္သပ္ လုပ္လာတဲ့ အခ်ိန္ထဲက ျပန္ မာေက်ာလာေနခဲ့တာ ။ အခုေတာ့ လိင္တန္ေခါင္းကို လက္ကေလးက ေခ်ေပးေနတဲ့အခါ ကိုင္ကစားေနတဲ့သူကေႏြးေႏြး ျဖစ္မည္ကို သိလိုက္ေတာ့ ပိုၿပီး ထန္လာသည္ ။ လိင္တန္က ပိုၿပီး မာလာသည္ . ။ ေထာင္လည္း ေထာင္လာသည္ ။ ဒစ္လုံးပိုင္းကို ပြတ္ေခ်ေပး႐ုံမက ဂြင္းတိုက္သလို ေရွ႕ေနာက္ ပြတ္ဆြဲေပးေနျပန္သည္ ။ ေဂြးစိႏွစ္လုံးကိုလည္း ေနာက္ လက္တဖက္က ပြတ္လိုက္ တုပ္လိုက္ လုပ္ေနသည္ ။ လိင္တန္လည္း အစြမ္းကုန္ မတ္ေထာင္လာရသည္ ။ဒီအခါမွာေတာ့ လိင္တန္ထိပ္ပိုင္းကို ပူေႏြးတဲ့ စိုစြတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ငုံဟတ္ စုတ္ယူလိုက္တာကို ခံရသည္ ။အိုး ….လ်ာကေလး…လ်ာကေလးက လိင္တန္ကို ပြတ္ထိုးလူးလွိမ့္ ၾကည္ဆည္ေနသည္ ။အား…စုတ္လိုက္ငုံလိုက္ျပန္ၿပီ ။ ေသခ်ာသြားၿပီ ။ ဒါ ႐ူဘီ လုံးဝ မဟုတ္ေတာ့ ။ စုတ္ပုံခ်င္း သိသိသာသာ ကြာသည္။ေႏြးေႏြးသည္ လုပ္လဲ လုပ္ခ်င္ အသိလည္း မခံခ်င္တာေၾကာင့္ ႐ူဘီကို  မ်က္လုံးစည္းခိုင္းတာဘဲ ျဖစ္မည္ ။စုတ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ သူက ဖင္ကို ႂကြၿပီး ျပန္ေကာ့ထိုးထည့္ပစ္လိုက္သည္ ။ စုတ္သံယက္သံေတြ တျပတ္ျပတ္ တပ်က္ပ်က္နဲ႔ ထြက္ေပၚလာေနသည္ ။ သူ စုတ္ေပးေနတဲ့သူရဲ့ ေခါင္းကို လက္နဲ႔ မွန္းကာ စမ္းလိုက္သည္ ။ လက္တဖက္က အစမ္းမခံဘဲ သူ႔လက္ကို တြန္းပစ္တာခံရသည္ ။ ႐ူဘီသည ္ကပၸလီမ ဆံပင္ လိန္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ေႏြးေႏြးရဲ့ ဆံပင္က ႐ူဘီနဲ႔ တျခားစီ အေျဖာင့္ အရွည္ ျဖစ္သည္ ။သူ႔ကို မသၤကာဘဲ စမ္းတယ္လို႔ ထင္လို႔လား မသိဘူး ။ စုတ္ေနတဲ့ သူက ခဏၾကာေတာ့ အစုတ္ရပ္သြားသည္ ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္သည္ ။ သည္အခ်ိန္မွာေတာ့ ႐ူဘီ ျပန္ျဖစ္သြားသည္ ။ ႐ူဘီက လိင္တန္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ တြန္းၿပီး သူမ အဖုတ္ေပါက္ဝကို ေတ့လိုက္တာကို ခံရသည္ ။ ေဟာ..စိုစြတ္တဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ အဖုတ္ေပါက္ဝေလးနဲ႔ ထိေတြ႕ေနၿပီ ။ ႐ူဘီ ထိုင္ခ်သည္ ။ေျဖးေျဖးေလး ဖိခ်တာ ။ လိင္တန္သည္ ဂူေအာင္းရျပန္ၿပီ ။ ႏူးညံ့တဲ့ အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္ရင္း အထဲကို တဆုံး ဝင္သြားတဲ့အခါ ပြတ္တိုက္မႈေၾကာင့္ အရသာထူးထူးကဲကဲ ကို ရရွိ ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ႐ူဘီ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ ဖိဖိခ်သည္ ။ အိုး..ေကာင္းလာၿပီ ။ သူလည္း ျပန္ေကာ့ထိုးေပးသည္ ။ ႐ူဘီကလည္း ေကာင္းဘြိဳင္မေလး ျဖစ္လာၿပီ ။ ျမင္းစီးေနသလို တႂကြႂကြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ။ခါးေလးကို သူ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ အင္း..ဒါ ႐ူဘီ အစစ္ ။ ရင္စိုင္ေတြကို လွမ္းစမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ဒုတိယအခ်ီက ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ ၿပီးသြားသည္ ။ ႐ူဘီ့အဖုတ္က တအား ၾကပ္သည္ ။ စီးသည္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနၾကတုံး သူက ႐ုတ္တရက္ “ ေႏြးေႏြးေကာ..ျပန္ေရာက္ၿပီလား….” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီက ျပန္ေတာ့ေရာက္ၿပီ..ခရီးပန္းလာလို႔ အိပ္ေနသည္ လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။

ဖါရြတ္ခန္ကို ေအဂ်င္စီက လူေတြနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ ေအးဂ်င့္ေတြ ပူးေပါင္းၿပီး စစ္ေဆးေနသည္ ။၂၀၀၁ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ရက္ေန႔ တိုက္ခိုက္ခံရမႈ ၿပီးကထဲက ေအဂ်င္စီနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕တို႔ သည္ လက္တြဲ ပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္လာၾကရသည္ ။
ဖါရြတ္ခံက စိတ္ျပင္းသူ ပီပီ သူတို႔ ေမးတာေတြကို လုံးဝ မေျဖဘူး ။ “ သတ္ခ်င္ သတ္ပစ္လိုက္..ညႇင္းဆဲလည္း ငါမမႈဘူး …မင္းတို႔ ေမးတာေတြကို မေျဖဘဲ အေသခံပစ္လိုက္မယ္….” လို႔ တိုးတိုးေအးေအးနဲ႔ ျပန္ေျပာသည္ ။
ဖါရြတ္ခံကို သူတို႔က အဖြဲ႕ ကြန္ယက္ထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ပါလဲ ..စုစုေပါင္း အင္အား ဘယ္ေလာက္ ရွိလဲ..အေနာက္ကြယ္က ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့သူေတြ ဘယ္သူလဲ..ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့ ထပ္ၿပီးတိုက္ခိုက္မွာလဲ စသျဖင့္ ေမးျမန္းၾကသည္ ။ ဖါရြတ္ခံ ဆီက လိုခ်င္တဲ့ အေျဖေတြ မရေသးေပမယ့္ အက်ိ ုးထူးတာကေတာ့ အရင္ မိထားတဲ့ Junnid ကို ဖါရြတ္ခံ ကို မိထားတာကို ျပသလိုက္ေတာ့ Junnid စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆင္းသြားတာပါ ။
 Junnid ကို သဲသဲမဲမဲ ဖိ စစ္ၾကေတာ့  Junnid  ၾကာရွည္ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ဘဲ ပြင့္အံလာေတာ့မည္ လို႔ ဟင္နရီက သူ႔ကို လွို႔ဝွက္ မက္ေဆ့ ပို႔ၿပီး ေျပာျပသည္ ။

ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ ။မနက္ ေစာေစာ ။
သူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနတုံး သူ႔ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။“ ဟယ္လို….”“ ဟိတ္ ေရမြန္….အိပ္ေနတုံးဘဲလား….ဘာလဲ..ညက ကလပ္မွာ ညဉ့္နက္ေအာင္ ကဲလိုက္လို႔လား..ဟင္းဟင္း….”“ ေႏြးေႏြး…”“ ေရမြန္က အသံ မွတ္မိသားဘဲ ….ေရမြန္ ဘယ္ေတာ့ အိပ္ရာက ထမွာလဲ….”“ အခု ထၿပီ..ေႏြးေႏြး…ဘာကိစၥ ရွိလဲဟင္..”“ ေတြ႕ခ်င္လို႔ စကားေျပာ တိုင္ပင္စရာ ရွိလို႔….”“ အိုေက..ဘယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕ၾကမလဲဟင္..”“ အခု ေျခာက္နာရီခြဲ..ေနာက္ နာရီဝက္မွာ ၂၃လမ္း ဘူတာနားမွာ ဆုံမလား…”“ အိုေက…လာခဲ့မယ္….”“ လက္ဘႏြန္ ကေဖး ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးမွာ ေႏြး ေစာင့္ေနမယ္….”“ ဟုတ္ၿပီ..လာခဲ့မယ္….”“ ဆီးယူး…”
ဒီေန႔ ထူးထူးျခားျခား အေအး ပိုလာသည္ ။ 
သူေနေနတဲ့ ဟိုတယ္ကေန ၂၃လမ္းက သိပ္ မေဝးလွတာေၾကာင့္ လမ္းေလ််ာက္ဘဲ သြားလိုက္သည္ ။
ဒီေန႔ ႐ုံးဖြင့္ရက္ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ မွာ ေႏြးေႏြး အလုပ္မသြားဘူးလား မသိဘူး ။ ေႏြးေႏြးသည္ ႐ူဘီက မ်က္လုံးကို အဝတ္နဲ႔ လာစည္းၿပီးေနာက္ အခန္းထဲက တိတ္တဆိတ္ ထြက္လာၿပီး သူ႔ပစၥည္း
ကို လာကိုင္ေဆာ့ၿပီး ပုေလြကိုင္ေပးခဲ့သည္ လို႔ သူ လုံးဝ ယုံၾကည္သည္ ။ အခုလို ေခၚခ်ိန္းတာ ဘာလဲ လို႔ လမ္းေလၽွာက္ရင္း စဥ္းစားေနသည္ ။ သူနဲ႔ ခ်ိန္းျဖဳတ္ခ်င္လို႔လား ။
Foggy Bottom ဘူတာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ လက္ဘႏြန္ ကေဖး ဆိုတာကို ေတြ႕ၿပီ ။ 
ဆိုင္အျပင္ကေန ဆိုင္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္အတြင္းဖက္ ေထာင့္ တေနရာမွာ ေႏြးေႏြး ထိုင္ေနတာကို သူ ေတြ႕လိုက္သည္ ။ မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ အေႏြးဓါတ္က
ဆီးႀကိဳေနသည္ ။ ေအးက်င္ေနတဲ့ လမ္းမေပၚကေန ေႏြးေထြးတဲ့ ဆိုင္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာသြားသည္ ။ ဆိုင္ထဲမွာ အသားကင္တဲ့ အနံ့ေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္ ။
ေႏြးေႏြးဆီကို ေလၽွာက္သြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေႏြးေႏြးရဲ့ အျပဳံးေလးကို ရလိုက္သည္ ။
သူ႔စားပြဲဝိုင္းေလးမွာ သူဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ကုတ္အက် ႌ အနက္နဲ႔ အတြင္းက ဆြယ္တာအျဖဴေလးနဲ႔ ေႏြးေႏြးသည္ သိုးေမႊးဦးထုပ္ အနက္ေလးကို ေဆာင္းထားသည္ ။ ဦးထုပ္ရဲ့ အေရွ႕မွာ 
သားပိုက္ေကာင္႐ုပ္ အျဖဴေရာင္ေလးကို ေတြ႕ရသည္ ။ “ ေရမြန္..အိပ္ေရး ဝရဲ့လားဟင္…” လို႔ ေႏြးေႏြးက ေမးလိုက္သည္ ။
“ ဝပါတယ္..ေႏြးေႏြး ဒီေန႔ ေက်ာင္းမသြားဘူးလား…”
“ ေက်ာင္းမရွိဘူး..ေရမြန္..နယူးယား ၿပီးမွ ျပန္ဖြင့္မယ္ …ေရမြန္ ဘာစားမလဲဟင္ …”
“ လတ္တေလာေတာ့ ေစာေသးလို႔ ေကာ္ဖီေလာက္ဘဲ ေသာက္ခ်င္တယ္ ..”
“ ေႏြးေရာဘဲ …”
စားပြဲထိုးမေလးကို လွမ္းေခၚၿပီး ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ မွာလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးက “ ေရမြန႔္ကို ေခၚရတာက တကယ့္ကို အေရးတႀကီး တိုင္ပင္စရာ ရွိလို႔..” လို႔ ေျပာသည္ ။ “ ေျပာပါ ေႏြးေႏြး…ဘာဘဲ ျဖစ္
ျဖစ္ တိုင္ပင္နိုင္ပါတယ္…” လို႔ သူ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
 “ ႐ူဘီ မရွိဘူး …ေတာင္ဆင္ မွာ သူ႔အမ်ိ ုးတေယာက္ ေနမေကာင္းလို႔ လိုက္သြားတယ္” 
 ။ Towson က ဒီစီနဲ႔မိုင္၅ဝေလာက္ ေဝးတဲ့ ေဘာ္တီမိုးၿမိဳ႕နားက ၿမိဳ႕ကေလး တခုပါ ။ 
“ ဒီလိုပါ ေရမြန္…ေႏြးကေလ..႐ူဘီ နဲ႔ Room mate လုပ္…ခင္ခင္မင္မင္ ေပါင္းေနတာ ေရမြန္လဲ အသိဘဲ…ေႏြး စိတ္ထဲမွာ ႐ူဘီ့ကို နဲနဲ မသၤကာ ျဖစ္လာလို႔..အဲဒါ ေရမြန္က ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းလည္း
 ျဖစ္ ေရမြန္က ထက္ထက္ျမက္ျမက္နဲ႔ အစစအရာရာ တတ္ကၽြမ္းတဲ့ လူတေယာက္မို႔ အားကိုးတဲ့အေနနဲ႔ တိုင္ပင္တာပါ ..”
“ ဘယ္လို မသၤကာ ျဖစ္လာတာလဲ ေႏြးေႏြး..”
“ ႐ူဘီက လွို႔ဝွက္ အဖြဲ႕တခုခု နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနသလိုဘဲ ေႏြး ထင္မိလို႔…”
“ ဟုတ္လား…”
အခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း သိလိုက္ရသလို အံ့ၾသတဲ့ ပုံနဲ႔ သူ ေျပာလိုက္သည္ ။
ေႏြးေႏြးက အသံကို တိုးလိုက္ၿပီး ေလသံေလးနဲ႔..“ သိတယ္ မဟုတ္လား….တဲရိုးရစ္စ္ အဖြဲ႕ေတြေလ….” လို႔ သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း နီးကပ္တဲ့အထိ တိုးကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ဟင္..ဟုတ္လား….”
လွို႔ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးသမားတို႔သည္ ႐ုပ္ရွင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြလိုဘဲ အမူအရာ လုပ္တတ္ၾကရပါသည္ ။ သာမန္ထက္ကို နဲနဲ အမူအရာ ပိုၾကရသည္ ဆိုလၽွင္လည္း မမွားပါ ။
“ ဟုတ္တယ္..ေရမြန္…႐ူဘီဟာ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္အုပ္စု နိုင္ငံေတြကို မုန္းတီးေနတဲ့ အစြန္းေရာက္ အုပ္စုနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတယ္..ေႏြးက သူနဲ႔ တပူးပူး တတြဲတြဲ ေနေနတာေၾကာင့္ ၾကာလာ
ေတာ့ ရိပ္မိလာတယ္ ..သူကေတာ့ ခုထိ သူ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို မေျပာေသးပါဘူး…ေႏြးလည္း ေၾကာက္လို႔..ေၾကာက္လာလို႔ အခုလို ေရမြန႔္ကို ဖြင့္တိုင္ပင္တာပါ ..ေႏြး ဘာလုပ္
သင့္လဲဟင္..”
ေႏြးေႏြးသည္ တကယ္ဘဲ သေဘာရိုးနဲ႔ သူ႔ကို တိုင္ပင္တာလည္း ျဖစ္နိုင္သလို ႐ူဘီကေနၿပီး ေႏြးေႏြးကို ဒီလိုေတြ ေျပာစမ္းၾကည့္ဖို႔ ခိုင္းတာလည္း ျဖစ္နိုင္သည္ ။ သူ ဘာေျပာမလဲ 
အစ္ထုတ္ခ်င္တာလည္း ျဖစ္နိုင္သည္ ။ သူ ဘာေကာင္လဲ ဆိုတာကိုလည္း သိလိုတာေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္သည္ ။
သူက ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။
“ ေႏြးေႏြးက စပိုင္ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ပုံရတယ္ …စိတ္ထင္လို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..႐ူဘီ့ကို ၾကည့္ရတာ သာမန္ပါဘဲ …အားကစား လိုက္စားတဲ့ ကမရြန္းက အမဲမေခ်ာေခ်ာေလး 
လို႔ဘဲ က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္မိတာပါ…အၾကမ္းဖက္ သမား မျဖစ္နိုုင္ပါဘူးေလ …” လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္ ။ ေႏြးေႏြးက သူ ဒီလို ျပန္ေျပာတာကို သိပ္ အားရပုံ မရွိဘူး ။
“ ေရမြန္က ေႏြး ေျပာတာကို မယုံၾကည္ဘူး ထင္တယ္..တကယ္ ေျပာေနတာ..႐ူဘီက အၾကမ္းဖက္သမား ကြန္ယက္က ဆဲလ္တခု လို႔ ေႏြးေတာ့ ၁၀၀% ယုံၾကည္ေနတယ္…”
“ အင္းေလ..ေႏြးကို ဆန႔္က်င္ၿပီး က်ေနာ္ မေျပာခ်င္ပါဘူး …ေႏြး ဘာလုပ္ခ်င္လဲဟင္…က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ….”
“ ေရမြန္က ဒီမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ လူ..ေက်ာင္းလည္း ေနခဲ့တယ္..အသိအကၽြမ္းေတြ မရွိဘူးလား…အက္ဖ္ဘီအိုင္တို႔ ဘာတို႔ေပါ့….”
“ အဲ….မရွိဘူး..ေႏြးေႏြး….က်ေနာ္က ကိုယ့္ဖါသာ ေအးေအးဘဲ တေယာက္ထဲ ေနတတ္တဲ့ လူ..အေပါင္းအသင္း နည္းတယ္…ဒီလို အဖြဲ႕ေတြ ဘာေတြနဲ႔လည္း ပတ္သက္ရမွာ ေၾကာက္တယ္ ..”
“ အင္း..ေရမြန္က သာမန္ေတာ့ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္..ရွဲနင္ဒိုး ေတာင္ေပၚက ေတာထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာ ႐ူဘီက ေႏြးကို ဖြင့္ေျပာျပတယ္ …ေရမြန္က လူဆိုးေတြနဲ႔ ဖိုက္တာ တအား ျမန္တာတဲ့
သာမန္ မဟုတ္ဘူး..အရမ္းကို ထရိမ္း လုပ္ထားတဲ့ အသားေသေနေအာင္ ဖိုက္နိုင္တဲ့ ပညာရွင္တေယာက္ တဲ့..သူက ေရမြန႔္ကို ဆီးခရက္ ေအးဂ်င့္လိုလိုေတာင္ ထင္ေနတာ…”
“ ဟုတ္လား..သူ႔အသက္ ကိုယ့္အသက္ အသက္လုရေတာ့ ေၾကာက္ကန္ကန္ၿပီး ျပန္ခ်တာပါ ေႏြးေႏြးရယ္..က်ေနာ္က ဘာမွ မတတ္ပါဘူး…”
စားပြဲထိုးမေလးက ေကာ္ဖီ ႏွစ္ခြက္ လာခ်လို႔ စကား ခဏ ရပ္လိုက္ၾကသည္ ။
“ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ..ေႏြးေတာ့ အခုလို ေရမြန႔္ကို ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရတာေတြ ဖြင့္ေျပာျပလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ေပါ့သြားတယ္..ေရမြန္..”
“ ေႏြးေႏြး ဘယ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တိုင္ပင္ခ်င္တာ ရင္ဖြင့္ခ်င္တာ..ဘာဘဲ လိုလို က်ေနာ့္ကို ေခၚလိုက္ပါ..က်ေနာ္ ေျပးလာခဲ့မယ္..ဟုတ္လား…”
“ အခုလို ၾကားရတာ ေႏြး ဝမ္းသာတယ္ ေရမြန္ …ေႏြး ေရမြန႔္ကို တကယ့္ကို ခင္မင္မိတာပါ..ဒါေၾကာင့္လည္း ႐ူဘီ့အေၾကာင္း ဖြင့္ တိုင္ပင္တာေပါ့…”
“ က်ေနာ္ကလည္း ေႏြးကို တကယ္ ခင္မင္မိပါတယ္ဗ်ာ…”
ေကာ္ဖီ ေသာက္လိုက္ၾကသည္ ။ ေစာေသးလို႔ ထင္သည္ ။ ဆိုင္ထဲမွာ လူသိပ္ မရွိဘူး ။
“ ဒီေန႔ ေရမြန္ ဘာ လုပ္စရာ အလုပ္ ရွိလဲဟင္…”
“ မရွိဘူး..ေႏြး..ေႏြးေကာ ..ဘာလုပ္စရာ ရွိလဲ…”
“  ႐ူဘီ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ ေရမြန႔္ကို ျပစရာ တခု ရွိလို႔..အားရင္ လိုက္ၾကည့္နိုင္မလား….”
“ ရတယ္..ေႏြး..ဘာျပမွာလဲဟင္…”
“ ဓါတ္ပုံေတြပါ …သူ လူတစုနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ…”
“ ဟင္..ဟုတ္လား….ဘာလူမ်ိ ုးေတြလည္း…”
“ အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး ေရမြန္..အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက လူမ်ိဳး တခုခုဘဲ….အီရန္..ဒါမွ မဟုတ္..ဆီးရီးယားလိုေပါ့..”
“ အိုေကေႏြး..လိုက္ၾကည့္မယ္…ဘိုက္ဆာေသးလား..တခုခု စားမလား…”
“ ေနာက္မွဘဲ စားၾကတာေပါ့ ေရမြန္..ခု ေကာ္ဖီ ေသာက္ထားလို႔ မဆာပါဘူး…”
ေႏြးေႏြးနဲ႔ သူ သူတို႔ တိုက္ခန္းကို လိုက္သြားရပါသည္ ။ စိတ္ထဲ ရင္ထဲမွာ တထုံးထုံးနဲ႔ လႈပ္ရွားေနသည္ ။ ရင္ခုံေနသည္ ။ သူ႔အေတြ႕အၾကဳံေတြ အရ ေႏြးေႏြးလို မိန္းမေခ်ာေလးနဲ႔ သူေနတဲ့ 
အခန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနမယ္ ဆိုရင္ တခုခု မုခ် ျဖစ္ပ်က္သြားဖို႔ က ၉၅% မကပါဘူးေလ…။ စားရေသာက္ရေတာ့မည္ ကို ရိပ္စားမိလို႔ထင္သည္ ။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ငတိကလည္း 
ျမဴးထလာသည္ ။ စိတ္ထဲက “ ေနအုံးေကာင္ေလး..အခ်ိန္ မတန္ေသးဘူး ” လို႔ က်ိတ္ၿပီး တားေနမိသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ကားေလးနဲ႔ လိုက္သြားရင္း ေႏြးေႏြးသည္ ပုေလြကိုင္ခဲ့ၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္နဲ႔ 
ကစားခဲ့လို႔ သူ႔ကို ကုန္းခ်င္ေနသည္ လို႔ ေတြးေနမိေတာ့ ဖြားဖက္ေတာ္က တားဆီးလို႔ မရဘဲ ေထာင္လာသည္ ။
“ ေရမြန္..ဂဲလ္ဖရင္း ရွိလားဟင္…စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္..ခင္လို႔ ေမးတာ…”
“ အင္း..အရင္ကေတာ့ ရွိတယ္..ျပတ္သြားတာ ၾကာပါၿပီ …”
“ ျမန္မာဘဲလား..”
“ ဟုတ္တယ္..ေႏြး…”
“ အခု တေယာက္ထဲေပါ့..ဘာလဲ ေနာက္ထပ္ မရွာခ်င္ေတာ့ဘူးလား..”
“ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး..က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားအရြယ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ..ေတြ႕စရာ ဆုံစရာ မရွိေတာ့ဘူး..တခါတေလ ကလပ္ေတြ ဘားေတြမွာ ဆုံၾကတဲ့ မိန္းမေတြကလည္း မျမဲ
ဘူးေပါ့….”
“ ရွာရင္ နိုင္ငံျခားသူ ရွာမွာလား..ျမန္မာဘဲ ရွာမွာလား..”
“ဟင္းဟင္း..က်ေနာ္က လိုက္ရွာေနခ်ိန္ မရပါဘူး..ေႏြး..ဘဝ႐ုန္းကန္မႈေတြေၾကာင့္..ျမန္မာမ ေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္ကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားေနသလိုဘဲ..”
“ ဟင္..ဟုတ္လား …တယ္ဟုတ္ပါလား..ေရမြန္က…”
“ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အဆင့္ပါဘဲ..တဖက္သတ္ေပါ့…ဟင္းဟင္း ….”
“ ဘယ္ကလဲ ဒီ ဒီစီကဘဲလား …ေႏြးတို႔ သိခ်င္ သိေနမွာ..ဘယ္သူလဲ..”
“ မၾကာခင္ေတာ့ ေႏြးတို႔လည္း သိလာမွာပါ….”
“ ဟုတ္လား..ေရမြန္ေျပာတာ စိတ္ဝင္စားသြားၿပီ..ခိခိ….ဘယ္သူလဲ သိခ်င္သြားၿပီ…..”
ေႏြးေႏြးတို႔ ေနတဲ့ အခန္းကို ေရာက္လာလို႔ စကားစ ျပတ္သြားၿပီး ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၾကသည္ ။ ေလက ေအးလြန္းလို႔ ကုတ္အက် ႌထဲ လက္ထည့္သြင္းထားရသည္ ။ လက္အိတ္ေတာ့ 
ပါေပမယ့္ မစြတ္ျဖစ္ဘူး ။ ေႏြးေႏြးက ေသာ့ဖြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔စိတ္ေတြ ထန္လာသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေရေမႊး အနံ့ကလည္း လူကို ကလူၾကည္ဆည္ေနသည္ ။ ဆြဲေဆာင္ေနသည္ ။
အထဲကို ေရာက္ေတာ့ ကုတ္အက် ႌေတြကို ခၽြတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ေႏြးေႏြးက သူ႔ ကုတ္အက် ႌကို ယူကာ ခ်ိတ္ေပးသည္ ။
“ တခုခု ေသာက္မလား…ေရမြန္…”
“ ေသာက္ေလ…ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ….”
ေႏြးေႏြးက ၀ိုင္ပုလင္းတပုလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ရွည္ ႏွစ္ခြက္ကို ယူလာသည္ ။ သူ႔ရင္ေတြ တအား ခုံေနသည္ ။ ၀ိုင္ထိုင္ေသာက္ရင္း ေႏြးေႏြးက လာရင္းကိစၥကို သတိရသြားၿပီး ..“ ဓါတ္ပုံေတြ ျပရအုံးမယ္..
လာ..ေရမြန္..လိုက္ခဲ့..အိပ္ခန္းထဲမွာ…” လို႔ ေျပာရင္း အိပ္ခန္းထဲကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည္ ။ အင္း..ဇာတ္လမ္းကေတာ့ စၿပီ …။
ေႏြးေႏြးရဲ့ တင္ပါးေတြ လႈပ္ခါသြားေနတာကို အနီးကပ္ အေနာက္က ကပ္ရက္ ၾကည့္ရင္း အိပ္ခန္းထဲကို လိုက္သြားတဲ့အခါ စိတ္ရိုင္းေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ေဖါက္ျပန္နိုးႂကြေနၿပီ ။
ေႏြးေႏြးရဲ့ အိပ္ခန္းေလးက က်ဥ္းေပမယ့္ သန႔္ရွင္း ေသသပ္ေနသည္ ။
ကုတင္ေပၚက အိပ္ရာခင္း အျဖဴေရာင္ ေဖြးေဖြးေလးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ဓါတ္ပုံတထပ္ကို ေကာက္ယူလိုက္ရင္း “ ေရမြန္..ဒီပုံေတြဘဲ ….” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။ သူက 
လွမ္းယူလိုက္သည္။
႐ူဘီရဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ။ ေႏြးေႏြး ေျပာခဲ့သလိုဘဲ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက လူေတြနဲ႔ အတူတူ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ။ အဲ့ရဗစ္ ဘာသာ စာလုံးေတြ ေနာက္ခံနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြမွာ အဲရဗစ္စာ 
ဖတ္တတ္ေသာ သူ သေဘာေပါက္လိုက္တာက ႐ူဘီသည္ တဖက္စြန္းေရာက္ စစ္ေသြးႂကြအုပ္စုဝင္ေတြနဲ႔ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ပါဘဲ ။
သို႔ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ႐ူဘီသည္ လွို႔ဝွက္ ကြန္ယက္ထဲက ဆဲလ္တခု အေနနဲ႔ သူေနတဲ့ အိမ္မွာ ဒါမ်ိ ုး ပုံေတြ ထားပါ့မလား ဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္ေနသည္ ။ အက္ဖ္ဘီအိုင္က အခ်ိန္မေရြး  ဝင္
ေရာက္ ရွာေဖြနိုင္တဲ့ ဒီစီလို ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ႐ူဘီသည္ ဓါတ္ပုံေတြကို ဒီလို မိုက္မိုက္မဲမဲ  ေပၚတင္ႀကီး ထားပါ့မလား…။
ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို အခုလို ေခၚယူ တိုင္ပင္တာဟာ သူ႔ကို စမ္းသပ္ခ်က္ တခုဘဲ လို႔ သူ ခိုင္ခိုင္မာမာ လက္ခံသြားၿပီ ။  “ ဘယ္လိုထင္လဲ ေရမြန္….” လို႔ ေႏြးေႏြးက ေမးသည္ ။
“ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး..ေႏြးေႏြး…အာရပ္ေတြနဲ႔ တြဲရိုက္တာနဲ႔ အၾကမ္းဖက္သမားေတြလို႔ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ Stereo Typing လုပ္တာ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ..လူမဲ ဆိုရင္ ဓါးျပထင္..မုတ္ဆိတ္နဲ႔ လူဆို
ရင္ ဗုံးခြဲမယ့္ေကာင္ထင္ သလိုႀကီး ျဖစ္ေနမယ္…” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးနဲ႔ သူနဲ႔ လူခ်င္း အရမ္းကို နီးကပ္ေနသည္ ။
“ ဒါဆိုရင္ ႐ူဘီက စစ္ေသြးႂကြ အစြန္းေရာက္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္…” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေကာ့တင္းဆူၿဖိဳးလြန္းတဲ့ ရင္သားေတြက စိတ္ကို အရမ္း ထႂကြေစေနၿပီ ။
“ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ေႏြးေႏြး …က်ေနာ္ေလ..ေႏြးေႏြးကို တခုေလာက္ ေျပာလို႔ရမလားဟင္..”
“ ဘာမ်ားလဲ ေရမြန္….ထိုင္ေလ..ကုတင္ေပၚမွာ..ဟင္းဟင္း..အိပ္ခန္းထဲမွာကလည္း ကုတင္ဘဲ ရွိတယ္..ထိုင္စရာ ဆိုလို႔…”
ကုတင္ေပၚက အိစက္တဲ့ ေမြ႕ရာႀကီးအေပၚ သူနဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔ ယွဥ္တြဲလို႔ ထိုင္လိုက္ၾကသည္ ။
“ ေျပာေလ..ေရမြန္..ဘာေျပာခ်င္တာလဲ..ဘာအေၾကာင္းလဲ….”
“ ေျပာမယ္..စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္ …“ 
“ မဆိုးပါဘူး..ေျပာပါ…”
“ ေႏြးကို က်ေနာ္ အရမ္း ခ်စ္ေနတယ္….”
“ အို…ရည္းစား စကား ေျပာတာဘဲ…..”
ေႏြးေႏြးရဲ့ လက္ကေလးေတြကို သူ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ၿပီး…“ ခ်စ္တယ္..ေႏြးရယ္..ျပန္ခ်စ္ပါကြာ…” လို႔ ေျပာလည္းေျပာ ေနာက္လက္တဖက္နဲ႔လဲ ခါးသိမ္ေလးကို ဖက္ပစ္လိုက္သည္ ။
“ ေရမြန္..မင္း..သူတပါးစိတ္ထဲ ဘာရွိတယ္ ဆိုတာ သိနိုင္စြမ္း ရွိတယ္ေနာ္ ….” လို႔ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို တိုးတိုးေလး ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ “ ေႏြး..ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား…” လို႔ 
သူက ေမးလိုက္ရင္း ေႏြးေႏြးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေလးေတြကို ငုံခဲ စုတ္နမ္းပစ္လိုက္ပါသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ လႈပ္ခတ္ေနရာက ဖ်တ္ကနဲ ပိတ္က်သြားသည္ ။
သူ႔အနမ္းေတြကို ေႏြးေႏြး တုန႔္ျပန္သည္ ။ ျပန္စုတ္နမ္းသည္ ။ ခ်ိန္ၿမိန္တဲ့ အနမ္းေတြက ရပ္လို႔မရ ။ တအားဖက္ တအား နမ္းမိၾကၿပီ ။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ၾကာလို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခြာလိုက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္
ေႏြးေႏြးက “ သူ သိပ္ နမ္းတတ္တာဘဲ..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ အသံက တိုးသလို တုန္ခါေနသည္ ။ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနၿပီမို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္ ငတိက 
မတ္မတ္ကို ေထာင္ေနၿပီ ။ မၾကာခင္ ဂူထဲ ေအာင္းရေတာ့မွာကို သိေနတဲ့ ေႁမြနဂါးႀကီး .သည္ ပါးပ်ဥ္းႀကီး ေထာင္လို႔ မာေက်ာ ႀကီးထြားေနသည္ .။ အနံ့ခံေကာင္းတဲ့ ဒီေႁမြႀကီးသည္ နီးနီးကပ္ကပ္
ရွိေနတဲ့ ဂူဝက ေခ်ာ္ရည္ေခ်ာ္ျမဳပ္ေတြရဲ့ အနံ့ကို ရလိုက္လို႔ ျဖစ္မည္ လို႔ သူ ေတြးလိုက္မိရင္း ျပဳံးမိသြားသည္ ။
“ ဘာျပဳံးတာလဲ ေရမြန္…..ေႏြးက အညႇာလြယ္တယ္ လို႔ ထင္လို႔လားဟင္…..”
“ မဟုတ္ပါဘူး..ေႏြးရယ္..ေဟာဒီမွာ ကိုယ့္အေပါင္းအေဖၚႀကီး တအား တင္းမာၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနလို႔ပါ…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေႏြးေႏြးရဲ့ လက္ကေလးတဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီထဲက
 အတင္း ေထာင္ထေနတဲ့ အတန္ေပၚကို တင္ေပးရင္း ဆုပ္ကိုင္ခိုင္းလိုက္ပါသည္ ။ “ အႀကီးႀကီးဘဲ ကြာ..” ေႏြးေႏြးက တိုးတိုးေလး ေျပာၿပီး သူ႔အတန္မာမာႀကီးကို ေဘာင္းဘီအေပၚကေနၿပီး 
ပြတ္သပ္ေနပါသည္ ။ သူက ေႏြးေႏြးရဲ့ လည္တိုင္ကို နမ္းစုတ္ေနရင္း ေႏြးေႏြးရဲ့ ဆြယ္တာေလးရဲ့ ၾကယ္သီးေတြကို တခုၿပီး တခု ျဖဳတ္ပစ္ေနသည္ ။ ေႏြးေႏြးကလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီ ခါးပတ္ကို 
ျဖဳတ္ပစ္သည္ ။ တေယာက္ကို တေယာက္ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ေပးၾကသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ဇာနားကြပ္ ဘရာ အနက္ေလးကို ခၽြတ္ပစ္တဲ့ အခ်ိန္ အတင္း ခ်ဳုပ္ထားရာက ျဗဳံးကနဲ လြတ္ေျမာက္သြားၾကတဲ့
ရင္သားႏွစ္မႊာက ေကာ့ေထာင္ လႈပ္ခါသြားေနၾကလို႔ သူ႔လက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ ထိန္းထားရင္း နီညိဳညိဳ နို႔သီးေလးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ သူ စို႔လိုက္သည္ ။ သူေရာ ေႏြးေႏြးေရာ 
အဝတ္မရွိၾကေတာ့ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေပါင္တန္လွလွႀကီးေတြနဲ႔ ေပါင္ၾကားက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ရတနာေရႊတြင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔ေႁမြနဂ္းႀကီးလည္း ထိန္းကနဲ 
တုန္လႈပ္သြားရေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ နဂါးႀကီး ျမဴးေပ်ာ္ေနတာကို ေႏြးေႏြးက တပ္မက္စြာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ကုတင္ေပၚ အိပ္ခ်လိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးေပါင္တန္ေတြကို သူ 
ျဖဲကားလိုက္ၿပီး မို႔ေဖါင္းခုံးေနတဲ့ အေမႊးရွင္းထားတဲ့အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းရႈံ႔လိုက္ စုတ္နမ္းလိုက္ လုပ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး တkန္ခါသြားရင္း ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ သူက ေစ့ခြင့္မေပးဘဲ ရတနာေရႊတြင္းႀကီးကိုဖိကာဖိကာ ယက္ပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။
 ေႏြးေႏြးရဲ့ ေအာ္ညည္းလိုက္တဲ့ အသံေတြ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ သူ႔လ်ာက ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူတြန႔္တြန႔္ ႏွစ္ဖတ္ၾကားထဲကို အတင္း ထိုးယက္ေနသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ လက္တဖက္က သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို လာဆြဲကိုင္လိုက္သည္ ။ အား..ဟား…..အီး..ေရမြန္….အင္းဟင္း…..လို႔ ေႏြးေႏြး ပါးစပ္က အသံေတြ ထြက္သည္ ။ သူ႔လက္ေတြက ေႏြးေႏြး ရင္ထြားထြားေတြကိုလည္းဆုပ္ညႇစ္ေနမိသည္ ။ နို႔သီးေလးေတြက တင္းမာၿပီး ေထာင္ထ စူထြက္ေနၾကလို႔ ဒါေလးေတြကိုလက္ညႇိုးနဲ႔ လက္မသုံးၿပီး လွည့္က်စ္ေပးလိုက္သည္ ။

လွိုဏ္ဂူအတြင္းထဲကို သူ႔လ်ာကို ထိုးသြင္းကလိေတာ့ ေႏြးေႏြး ထြန႔္ထြန႔္လူးေနသည္ ။ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ဘာ္ညာရမ္းခါေနသည္ ။ တုန္ခါေနသည္ ။ ရင္စိုင္ေတြလည္း တုန္ခါေနသည္ ။
“ ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီ….ေႏြးအရင္းက်င္တယ္ကြာ..ေႏြး ဆက္ မခံနိုင္ေတာ့ဘူး….”
ေႏြးေႏြးရဲ့ ရတနာတြင္းကေန မ်က္ႏွာ ခြာလိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာ တခုလုံး အရည္ေတြေပလူးေပပြေနမည္ ဆိုတာကို သူသိသည္ ။ ဒါေတြ ဂ႐ုမစိုက္အားဘူး ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ဂူထဲကို သူ႔ ေႁမြနဂါးႀကီး ဝင္ေအာင္းဖို႔က အေရးႀကီးသည္ ။ ေႏြးေႏြးကလည္း ေႁမြနဂါးႀကီးကို ေတာ္ေတာ့္ကို လိုလားေနသည္ ။ ေႁမြနဂါးရဲ့ ေခါင္းကို လက္နဲ႔ လွမ္းဆုပ္ၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္ ။ေႏြးေႏြးေပါင္ၾကားကို သူ႔ကိုယ္ထိုးသြင္း ေနရာယူလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးတဖက္တခ်က္ကို အလိုလို ကားေပးသလို ျဖစ္သြားသည္ ။ မို႔ေဖါင္းလြန္းေနတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ လွိုဏ္ဂူႀကီးရဲ့ အေပါက္ဝနားကိုေႁမြနဂါးရဲ့ ေခါင္းကို ေတ့ေထာက္လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ စိုေခ်ာအိေႏြးေနတဲ့ လွိုဏ္ဂူထဲကို ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းနဲ႔ တိုးဝင္ေတာ့ အတြင္းနံရံ အိအိေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ ပြတ္သပ္လိုက္ရတဲ့ ေႁမြနဂါးႀကီးလည္း တုန္ခါသြားရသည္ ။
“ အို..ေရမြန္ရယ္..တအားႀကီးတာဘဲ…” ေႏြးေႏြးက တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္ ။ 
ဆက္ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးလည္း ေပါင္တန္ေတြကို ပိုကားေပးလိုက္သလို “ ေရမြန္ရယ္ ….အားပါးပါး..” လို႔ ညည္းလိုက္လို႔ “ နာလို႔လား ေႏြး ..” လို႔ သူေမးလိုက္တဲ့အခါ ေႏြးေႏြးက “ ဟင့္အင္း…နာဘူး..ေကာင္းလို႔..” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ ရမက္ျပင္းျပတဲ့ အသံေလးနဲ႔ အေျဖကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္ေတြ ပိုမို ျပင္းထန္ ထႂကြသြားရၿပီး ေႏြးေႏြးရဲ့ ဂူက်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ထဲကို ထပ္ၿပီး ဖိထိုးသြင္းထည့္လိုက္ပါသည္ ။“ အိုး..ရွီး..အိုး..တဆုံးထိသြင္းလိုက္တယ္ကြာ..ဟင့္ဟင့္….” သူတို႔ ဆီးခုံခ်င္း ထိကပ္သြားတဲ့အထိ ေႁမြနဂါးက ေႏြးေႏြးရဲ့ ဂူထဲကို ေရာက္သြားသည္ ..။ေႁမြနဂါးကို ဂူေပါက္က တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ညႇစ္ထားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေႁမြနဂါး လႈပ္လိုက္တိုင္း လူးလြန႔္လိုက္တိုင္း ဂူအျပင္ကို ျပန္ဆုတ္လိုက္တိုင္း ထူးျခားလွတဲ့ ကာမအရသာထူးကို ရရွိခံစားေနရတာေၾကာင့္ ေႁမြနဂါးလည္း အၿငိမ္မေနဘဲ သြက္သြက္လက္လက္ လႈပ္ရွားပါေတာ့သည္ ။
“ ေကာင္းလားဟင္..ေႏြးေႏြး..”“ အရမ္းအရမ္း ေကာင္းတယ္..ေရမြန္ရယ္…”
ေႏြးေႏြးက သူ ထိုးထည့္သလို ျပန္ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္ ။ အီဆိမ့္ေနတဲ့ အရသာထူးေၾကာင့္ ဖိကာဖိကာ ထိုးေဆာင့္သြင္းေနမိရသည္ ။ ရွဲနင္ဒိုးေတာင္ေပၚစခန္းကို သြားစဥ္က စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားေနခဲ့ရတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို စိတ္တိုင္းက် ကိုင္ေဆာ့ခြင့္ ရသြားရတာကို ေက်နပ္ေနမိရသည္ ။ ေႏြးေႏြးကို ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ ပက္လက္တက္ေမွာက္ ေလွႀကီးထိုး ပုံစံနဲ႔ဖိေဆာင့္ေပးအၿပီး..“ ပုံစံေျပာင္းၾကရေအာင္ ” လို႔ ေႏြးေႏြးနားေလးနားကပ္ၿပီး သူ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေႏြးေႏြးက “ ယူ႔သေဘာ..” လို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးကို ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြး ေလးဘက္ကုန္းေပးသည္ ။ ဖင္ေတာင့္ေတာင့္ေတြက ေလးဖက္ကုန္းလိုက္တဲ့အခါ ပိုႀကီးကားသြားသလိုဘဲ ။ လွလိုက္တာ ။ ဖင္တုန္းျဖဴ ျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးက ေထာင္လိုက္တဲ့အခါ ဖင္ေပါက္ ခေရပြင့္ နီနီေလးက ေပၚလာသည္ ။ ဒီဖင္ေပါက္ေလးရဲ့ ေအာက္ ကပ္ရက္မွာ မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေရႊၾကဳတ္ႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးႏွစ္ဖတ္နဲ႔ အရမ္းစိုေျပာင္ၿပီး လွလြန္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ခုေလးတင္ သူ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိေဆာင့္ထားလို႔ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြ နဲနဲ ပါင္ကဟေနတာေၾကာင့္ အတြင္းသား နီရဲရဲေလးေတြကို တပိုင္းတစ နဲနဲ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္ ။ ေႏြးေႏြးဖင္ေနာက္ တည့္တည့္မွာ ဒူးေထာက္ ေနရာဝင္ယူလိုက္ၿပီး ေႏြးေႏြးရဲ့ ေျခေထာက္ေတၤကို သူ႔ဒူးေတြနဲ႔ နဲနဲ ေဘးတဖက္တခ်က္ကို တြန္းခြဲလိုက္သည္ ။ သူ႔ေႁမြနဂါးေခါင္းကို ေႏြးေႏြး လွိုဏ္ဂူေပါက္ထဲကို ဖိသြင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဘယ္ဖက္လက္ လက္မကလည္း ေႏြးေႏြးရဲ့ ခေရပြင့္ေလးထဲကို ထိုးကလိေပးလိုက္သည္ ။ “ အို..ရွီး…အူး…..”တထစ္ထစ္နဲ႔ လုံးပတ္တုတ္တုတ္ႀကီး ျပည့္ၾကပ္တင္းတင္းႀကီး တိုးဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္ အတြင္းနံရံေတြနဲ႔ တဗ်စ္ဗ်စ္ ပြတ္တိုက္သြားေတာ့ သူေရာ ကိုယ္ေရာ အရသာေကာင္းသြားၾကရသည္ ။ ခပ္သြက္သြက္ အသြင္းေတြ အထုတ္ေတြ လႈပ္ရွား လူးလြန႔္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးလဲ အားအားအီးအီးေတြ ေအာ္ဟစ္သလို “ ရွည္လိုက္တာကြာ..ေအာင့္ေအာင့္သြားတယ္..တဆုံး မေဆာင့္ပါနဲ႔….” လို႔ ညည္းတြားသလိုေလး ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ ထိုးေဆာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္ဖက္ လက္မကလည္း ခေရပြင့္ေလးထဲ ထိုးဆြကလိေပးေနသည္ ။ ၾကည့္ရတာ ေႏြးေႏြးသည္ ေနာက္ေပါက္ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဘူးပုံေပၚသည္ ။ ခေရပြင့္ရဲ့ အေနအထာားကို စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းထဲက သူ ခန႔္မွန္းလို႔ရသည္ ။ ေႏြးေႏြးသည္ အစိမ္းသက္သက္ကေလး မဟုတ္ ။ အေတြ႕အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္း ရွိထားမွန္း သူသိလိုက္သည္ ။ ခေရပြင့္ထဲ လက္မက ဝင္ထြက္ေနသည္ ။ ဒုတိယအခ်ီေလာက္က်မွ ေႏြးေႏြး ဖင္ေပါက္ကို သူေတာင္း လုပ္မည္လို႔ မွန္းထားသည္ ။ အခုေတာ့ အဖုတ္ကိုဘဲ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးေနသည္ ။ တဆုံး မလုပ္ပါနဲ႔ ေျပာေပမယ့္ သူ အားနဲ႔ ၾကဳံးေဆာင့္ေတာ့လည္း ေႏြးေႏြး ႀကိဳက္တာပါဘဲ ။ သူ႔ကို တအားေဆာင့္ဖို႔ ေႏြးေႏြးေျပာသလို ျမန္ျမန္ လုပ္ဖို႔လည္း ေတာင္းခံသည္ ။ အရည္ေတြတအားထြက္ၿပီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္တဲ့ ပြတ္တိုက္မႈေတြဆီက တဖြပ္ဖြပ္ အသံေတြ ဆီးခုံခ်င္း ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ တဖတ္ဖတ္အသံေတြ ထြက္သလို လွိုဏ္ေခါင္းနက္ထဲက ေလအန္သံ ဘြပ္ကနဲ ဘြတ္ကနဲေတြလည္း ၾကားလိုက္ရသည္ ။
“ အိုး..ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ..အို…ေဆာင့္ေဆာင့္..တအားကြာ..တအားေဆာင့္…ၿပီးေတာ့မယ္….ေဆာင့္ေဆာင့္…၀ိုး…ရွီး…အား…ေကာင္း..ေကာင္း…..ၿပီး…ၿပီး….ၿပီး….ၿပီ…”အားကုန္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္ထည့္ေပးလိုက္မႈေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး အထြပ္အထိဋ္ကို တက္လွမ္းသြားသည္ ။ ၿပီးသြားတာနဲ႔ ေႏြးေႏြးသည္ အိပ္ရာေပၚကို လဲက်သြားသည္ ။ သူမၿပီးေသးတာကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ ။ ေဘးတိုက္လွဲအိပ္လိုက္ေသာ ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ သူ႔ေႁမြနဂါး ကၽြတ္ထြက္သြားရသည္ ။ မတ္မတ္ေထာင္ဆဲ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ သူ ဒူးေထာက္ရက္ နဲ႔ ေက်နပ္ေနသည္ ။ ေႏြးေႏြး ေကာင္းသြားေအာင္ သူလုပ္ေပးလိုက္နိုင္လို႔ သူ ေက်နပ္သည္ ။ သူမၿပီးလိုက္လည္း ဒုတိယအခ်ီက်ရင္ ေႏြးေႏြးရဲ့ ခေရပြင့္ေလးကို သူ ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းအုံးမွာမို႔ ကိစၥမရွိ ။ ေႏြးေႏြးကိုတေန႔လုံး တညလုံး ၾကမ္းပစ္လိုက္မည္ လို႔ သူ အားခဲထားသည္ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝရက္ေန႔ ။
ေန႔လည္ ၁၂နာရီတိတိ ။
ေမရီလင္းျပည္နယ္ ဟိုင္းရက္စ္ဗီးလ္ ၿမိဳ႕နယ္ႏြမ္းစုတ္ ညစ္ပတ္ေသာ ပီကင္း ကေဖး အမည္နဲ႔ တ႐ုတ္စားေသာက္ဆိုင္ေလး ။
ႏွင္းမိုးေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္ ရြာေနသည္ ။မွန္ျပဴတင္းကေန အျပင္ဖက္က လူေတြ ထီးေဆာင္းၿပီး လမ္းျဖတ္ေနတာကို သူေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ေျခသံၾကာ.းသည္ ။ စားပြဲထိုးမေလး သူမွာထားတဲ့ အစားအစာနဲ႔ ဘီယာကို လာခ်ဖို႔ ေလၽွာက္လာတာ။
တေနကုန္ ေႏြးေႏြးနဲ႔ အခ်စ္လြန္ပြဲေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႏႊဲခဲ့ၾကၿပီး သူ ေနေနတဲ့ ဟိုတယ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့လင္ဂေလက ဟင္နရီရဲ့ မက္ေဆ့ေတြ ရသည္ ။ ႐ူဘီတို႔ ကြန္ယက္ထဲကို ထိုးေဖါက္ ေထာက္လွမ္းေနတဲ့ သူ႔ကို အေနာက္ကေန ေထာက္ပံ့အကူအညီေပးေနတဲ့ ဘက္ကပ္ ( Backup ) ေအးဂ်င့္သံမဏိလူသား က်ဆုံးသြားရတာေၾကာင့္ သူ႔မွာ အေထာက္အကူေအးဂ်င့္ မရွိ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။ ဒီအတြက္ ေအးဂ်င့္တေယာက္ တြဲေပးလိုက္သည္ လို႔ ေျပာသည္ ။ ဒီ ေအးဂ်င့္ကို ေတြ႕ဆုံဖို႔ သူ ဒီဆိုင္ေလးမွာ ေန႔လည္စာ စားရင္း လာေစာင့္ေနတာ ။ 
ဟင္နရီ က ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔ရဲ့ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း လိုက္ၾကၿပီး သိရတာေတြကို သူ႔ကို ေျပာျပသည္ ။ မၾကာခင္မွာ အလစ္အငိုက္ ထလုပ္မယ့္ အၾကမ္းဖက္မႈႀကီးဟာ ဘာလဲ ဘယ္မွာလုပ္မွာလဲ ဆိုတာ အတိအက်သိဖို႔ ေဖၚထုတ္ပါ လို႔ ဆိုသည္ ။
ဂဏန္းအသားေတြကို ႏႊာၿပီး ၾကက္ဥနဲ႔ ေၾကာ္ထားတဲ့ ဟင္းတခြက္ ..ေရႊပဲရြက္ နဲ႔ ထမင္း ကို ႀကိဳးစားစားရင္း ဆိုင္အေပါက္ဝက ဝင္လာတဲ့မိန္းမတေယာက္ကို ၾကည့္မိသည္ ။ ဆံပင္တိုတို အညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ ပိန္ပါးပါး မိန္းမတေယာက္ ။ လူကိုယ္လုံးက ပိန္သြယ္ေပမယ့္ အားအင္ အျပည့္ ရွိမည္ ဆိုတာ ခန႔္မွန္းမိသည္ ။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အဝတ္အစားမ်ားက မထင္ေပၚခ်င္ဘဲ လူၾကားထဲမသိသာေအာင္ တမင္ ဝတ္စားထားမွန္း သူသိလိုက္သည္ ။ မ်က္လုံးျပာျပာေတြက ေတာက္ပေနသည္ ။ဘယ္လက္မွာ ခပ္ေပါေပါစား နာရီေလးတလုံးဘဲ ပတ္ထားသည္ ။ လက္ကိုင္အိတ္ကလည္း ႏြမ္းစုတ္စုတ္ ။ သူ႔ဆီကို တန္းၿပီး ေလၽွာက္လာသည္ ။
“ ထိုင္မယ္ေနာ္..ေရမြန္….”“ ထိုင္ပါ..မင္းက ..”“ ပက္ဂီ ပါ….ဟင္နရီ လႊတ္လိုက္တာပါ …”“ အိုေက…သူ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို မင္းကို သူ ေျပာျပၿပီးၿပီလို႔ ယူဆတယ္…”“ ဟုတ္တယ္…ငါ သိသင့္တာေတြ သိၿပီးၿပီ ..”“မင္းဟာ ငါ့ ဘက္ကပ္ ဆိုေပမယ့္ အျမဲ ဆက္သြယ္ဖို႔ မဟုတ္ဖူးဆိုတာေရာ ဟင္နရီက ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပတာ္ မဟုတ္လား…”“ ျပတယ္..ငါ့ဖက္ကိုလည္း စိတ္ခ်ပါ..ငါဟာ ဘယ္မွာ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ငါ့မိဘေတာင္ မသိဘူး..ကေလးငယ္ေလးေတြကို စာျပတဲ့ ဆရာမ တေယာက္လို႔ဘဲ ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္က သိၾကတာပါ…မင္းကိုလည္း မလိုအပ္ဘဲ ငါ မဆက္သြယ္ပါဘူး..မင္း အကူအညီ လိုအပ္ရင္သာ ငါ့ကို ဆက္သြယ္လိုက္ေပါ့…ဒီမွာ ဟင္နရီ ေပးလိုက္တယ္..မင္းအတြက္….မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ ဆက္သြယ္ေရး ဂက္ဂ်စ္ေတြ….”
ေယာက်္ားပတ္ လက္ပတ္နာရီတလုံး ။ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္း ႐ုပ္ရွင္ကားထဲကလိုေတာ့ အိုမီဂါ မဟုတ္ပါ ။ သာမန္Kenneth Cole အျဖဴေရာင္ ဒိုင္ကြက္ အနက္ေရာင္ လက္ပတ္ႀကိဳးနဲ႔ နာရီေလး ။  ေနာက္တခုကကားဂ်ီပီအက္စ္ ( ေျမပုံလမ္းၿပ လမ္းညႊန္တဲ့ စက္ကေလး )..။ ေဘာ္လ္ပင္က တေခ်ာင္း ။
“ အိုေက..ပက္ဂီ…ငါ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္မယ္ …မင္းေျပာစရာရွိရင္လဲ ဒို႔သုံးေနက် လုံျခဳံတဲ့ မက္ေဆ့ပုန္းေလးမွာ မက္ေဆ့ ထားခဲ့ေပါ့…ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတယ္ …”
“ အိုေက ေရမြန္…ပူးေပါင္း လုပ္ၾကတာေပါ့ …”
ပက္ဂီ ျပန္ထြက္သြားသည္ ။
သူ ထမင္းစားရင္း ပိန္သြယ္လို႔ ေသးေသးက်စ္က်စ္ တင္ပါးေလးေတြဘဲ ရွိတဲ့ ပက္ဂီ့ေနာက္ပိုင္းကိုမၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ခ်င္နဲ႔ တခ်က္ ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
တိတု တိတု တိတု တိတု……။
ဖုန္း ေကာ္လာအိုင္ဒီမွာ ေႏြးေႏြး ဆိုတဲ့ နံမည္ေလး ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ ဟယ္လို..ေရမြန္ပါ…”“ ဟိတ္…ကိုကို..ဘယ္မွာလဲ…”“ ေန႔လည္စာ စားေနတယ္..ေမရီလင္းမွာ…”“ ေကာင္းလား…”“ အသင့္အတင့္ပါဘဲ…ေႏြးေကာ..ေက်ာင္းမွာလား…”“ အင္းေပါ့…ကိုကို႔ကို လြမ္းေနတယ္ …”ေႏြးေႏြးရဲ့ ပုံစံေလးကို ျမင္ေယာင္မိသြားသည္ ။“ တကယ္လား…”
“ တကယ္ေပါ့ ကိုကို..ဘာလဲ ကိုကိုက မယုံဘူးလား…”“ ယုံပါတယ္…ကိုယ္လည္း ေႏြးကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာဘဲ..”“ အင္း..ေႏြးလည္း ကိုကို႔ကိုဘဲ သတိရေနတယ္ ..”“ ဘယ္ေတာ့ ေတြ႕ၾကမလဲ…”“ ေႏြးဆီကို ကိုယ္ လာခဲ့ရမလား..”“ နိုး မလာနဲ႔ ႐ူဘီ ရွိေနတယ္…ဒီလိုလုပ္..ေႏြး ကိုကို႔ဆီကို လာခဲ့မယ္…ဟိုတယ္က ေစာင့္..”“ ဘယ္အခ်ိန္လာမလဲ..”“ ညေနေပါ့..”“ အိုေက..ေစာင့္ေနမယ္…”“ ဆီးယူးကိုကို..႐ူဘီ လာေနၿပီ …”“ ဆီးယူ ေႏြြး…”
ဟိုတယ္ခန္းကို ေႏြးေႏြး ေရာက္လာသည္ ။ေႏြးေႏြးက ကိုကို ခ်စ္ေပးတာေတြကို တခ်ိန္လုံး သတိရေနတယ္..ထပ္လိုခ်င္ေနတယ္..ကိုကိုရယ္ လို႔ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္ၿပီး ေျပာသည္ ..။ ေႏြးေႏြး ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ ေႏြးေႏြးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြကို စုတ္ယူနမ္းၿပီး ေႏြးေႏြး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္ကို လွန္တင္ၿပီး ေရႊၾကဳတ္ကို ယက္ေပးဖို႔ လုပ္ေတာ့ ေႏြးေႏြးက တေနကုန္ စာသင္ေနခဲ့တာမို႔ ကိုကို႔ကို အားနာတယ္..ေရခ်ိ ုးခန္း ဝင္လိုက္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာသည္ ။ ေရခ်ိ ုးခန္းထဲမွာ ေႏြးေႏြး ေတာ္ေတာ္ ၾကာသည္ ။ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အိပ္ရင္း ေစာင့္ေနသည္ ။ ေႏြးေႏြးကို ပုံစံ အမ်ိ ုးမ်ိ ုးနဲ႔ ျဖဳတ္ဖို႔ သူ စဥ္းစားေနသည္ ။သူ႔ဒုတ္ကေတာ့ မတ္မတ္ေထာင္ မာေတာင့္ ရွည္လ်ားေနသည္ ။
ေႏြးေႏြး ေရခ်ိ ုးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးတထည္ကို ကိုယ္မွာ ပတ္ရစ္လာတာကလြဲလို႔ ဘာအဝတ္မွ မရွိဘူး ။ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္လာတဲ့ ေႏြးေႏြးက “ ကဲ ကိုကို႔သေဘာရွိ..” လို႔ေျပာၿပီး ကုတင္ေပၚ အတူယွဥ္တြဲၿပီး လွဲအိပ္လိုက္သည္ ။ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီးကို သူ ဆြဲေျဖလိုက္ေတာ့ ျဖဴ ဝင္း ေတာင့္တင္း အခ်ိ ုးက်တဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ခႏၶာကို သူအနီးကပ္ ရႈျမင္လိုက္ရသည္ ။ လွလြန္းတဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ၾကည့္လို႔မဝေတာ့ ။ နို႔သီးေခါင္း နီရဲရဲေလးေတြကို နမ္းလိုက္ ငုံစို႔လိုက္ လုပ္ေနမိၿပီ ။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းကို တေရြ႕ေရြ႕ဆင္းသက္သြားခဲ့ၿပီး ဘိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးရဲ့ ေအာက္ဖက္ေနရာေတြကို ထပ္ဆင္းသြားလိုက္တဲ့အခါ ေပါင္ဂြဆုံက မို႔ေဖါင္းတဲ့ ပစၥည္းႀကီးဆီကို ေရာက္သြားရသည္ ။
ေရေဆးသန႔္စင္ထားတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ခုံးမို႔ၿပီး အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳမွာ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစ္ခ်ပ္က အနည္းငယ္ ျပဲဟဟေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ အတြင္းသား နီနီေလးေတြကို နဲနဲေလးျမင္ေနရသည္ ။ အရင္ဆုံး ေထာင္ထေနတဲ့ အစိေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ တို႔ကစားမိသည္ ။

“ အို..ကိုကို..ကိုကိုရယ္….အင္းဟင္……အား……အားရွီး…….”ဒီတခါက အျမန္မလိုဘူး ။ စိမ္ေျပနေၿပ ကစားေပးၿပီ ။ ေႏြးေႏြး ေစာက္စိေလးကို ဖိယက္လိုက္ လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနသလို ေႏြးေႏြးနို႔ႀကီးတလုံးကို လက္ဆန႔္တန္းၿပီး ဆုပ္ကိုင္ရင္း နို႔သီးေခါင္း နီနီေလးကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ ေခ်ေပးလိုက္ လုပ္လိုက္သည္ ။
ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လုပ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္ ေႏြးေႏြးက ယက္ေပးေနတဲ့ သူ႔နဖူးကို လက္နဲ႔ အသာတြန္းၿပီး “ ကိုကို႔ကို ေႏြးလဲ ျပန္နမ္းေပးခ်င္တယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးကိုယ္ေပၚကိုသူ ေျပာင္းျပန္ တက္ခြလိုက္သည္ ။ မ်က္ႏွာနား ေရာက္လာတဲ့ သူ႔ဒုတ္ကို ေႏြးေႏြးက ဖမ္းဆြဲၿပီး စုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူကလည္း ေႏြးေႏြးအဖုတ္ႀကီးကို လ်ာနဲ႔ ဖိဖိယက္ေပးလိုက္ပါသည္ ။ တခ်ိန္ထဲ သူေကာင္းကိုယ္ေကာင္း အရသာရွိေနၾကရခ်ိန္ သူက ေႏြးေႏြး ခေရပြင့္ေလးကိုပါ လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးကာဆြလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြး တုန္ခါသြားတာကို သတိထားမိလိုက္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္ခါဆက္ခါ ခေရပြင့္ကို ဖိၿပီး ကလိေပးလိုက္သည္ ။
သူ႔ဒုတ္ကို အားရပါးရ စုတ္ေပးေနရာက ေႏြးေႏြး အသာရပ္လိုက္ၿပီး..“ ကိုကို..ေႏြး တအားလိုခ်င္ေနၿပီကြယ္…ေႏြးကို လုပ္ပါေတာ့…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူက “ ဘာလုပ္ရမွာလဲ..” လို႔ ေနာက္သလို ျပန္ေမးလိုက္ေသာအခါ ေႏြးေႏြးက “ ကိုကို လိုးေပး…” လို႔ ျပဳံးစိစိနဲ႔ ျပန္ေျဖသည္ ။
“ ေလးဖက္ေထာက္ေပး…ေႏြး…” လို႔ သူေျပာသည္ ။ေႏြးေႏြးကို ေလးဖက္ေထာက္ ပုံစံနဲ႔ လုပ္ရတာကို သူ တအားႀကိဳက္သည္ ။ ဖင္တုံးလွလွႀကီးေတြရဲ့ အေနာက္ကေန ထိုးေဆာင့္ရတာ ေကာင္းလွသည္ ။ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ျဖဴျဖဴဝိုင္းဝိုင္းေတြက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါလို႔သြားသည္ ။ အဖုတ္ေပါက္ထဲကို သူ႔ဒုတ္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရလို႔ စိတ္ပိုႂကြသည္ ။ ခေရပြင့္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း သမနိုင္သည္ေလ ။
ေႏြးေႏြးကို စိ္တ္ႀကိဳက္ ေဆာင့္ထည့္ကာ လုပ္ေနတုံး ေႏြးေႏြး ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို သူ တဖ်န္းဖ်န္း ရိုက္ႏွက္လိုက္သည္ ။ ခေရပြင့္ထဲ လက္မကို ထိုးသြင္းၿပီး အသြင္းအထုတ္ေလးေတြ လုပ္ေပးသည္ ။
“ ကိုကို..ဖင္ကို လုပ္မလို႔လားဟင္…”“ ေႏြး အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဘူးလား…”“ အင္း..တခါ…”
ေႏြးေႏြး ဖင္ခံဘူူးတယ္ ဆိုတာ သိရျခင္းက သူ႔ကာမရာဂစိတ္ေတြကို အျမင့္ဆုံးအထိ ျမင့္တက္သြားေစသည္ ။ သူ႔ဒုတ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ မာေက်ာေတာင္မတ္ၿပီး အရည္ေတြ ေပလူးစိုေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးထဲ ဒုတ္ကို ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ အဖုတ္ကို အားရေအာင္ ေဆာင့္ၿပီးမွ ခေရပြင့္ကို ထည့္မယ္လို႔ သူ စဥ္းစားထားတာ ။
႐ူဘီက အေရးႀကီးလို႔ အျမန္လာပါ ဆိုလို႔ သူ ခ်က္ခ်င္း သြားလိုက္သည္ ။ေႏြးေႏြးကေတာ့ မရွိဘူး ေစ်းသြားေနတယ္ တဲ့ ။ 
တက္စီကားေပၚမွာ ေႏြးေႏြး သူ႔ဖုန္းထဲမွာ ထားခဲ့တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို ၾကားေယာင္ေနသည္ ။ 
“ မေန႔က ကိုကိုၾကမ္းတာ ေႏြး က်ိန္းစပ္နာက်င္ေနတယ္..သိလား…အဲဒီ နာက်င္က်ိန္းစပ္ေနတာေလးေတြက ကိုကို႔ကို အမွတ္ရေစေနတာမို႔ ေႏြး ေက်နပ္တယ္ ..ကိုကို…အရင္တခါက ၾကဳံဘူးတယ္ ဆိုတာက အတင္း လုပ္တာ ခံလိုက္ရတာ….အခု ကိုကိုနဲ႔ ၾကဳံတာက်ေတာ့ ေႏြးကိုယ္တိုင္က လိုခ်င္တာေလ ”တဲ့ …။
ေႏြးကို ေနာက္ေပါက္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ေႏြးက သူ႔ဖင္ေပါက္ေလး အေၾကာင္း ေျပာတာ ။
႐ူဘီ့ဆီ ေရာက္ေတာ့ ႐ူဘီက “ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေရာက္လာၿပီ ….     ” လို႔ စေျပာလိုက္သည္ ။
အင္ဒိုနီးရွားက ေဒါက္တာခ်ဴး ။ပေရာ္ဖက္ဆာလို႔ သူ႔ကို ႐ူဘီတို႔အဖြဲ႕က ေခၚၾကတယ္ ။
ေဒါက္တာခ်ဴးသည္ ႐ူဘီတို႔ ကြန္ယက္ကို အေနာက္ကေနၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ ေက်ာရိုးႀကီးတခု မို႔ေအဂ်င္စီႀကီးနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္က အထူး စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ပစ္မွတ္အႀကီးစားႀကီးတခု ။
“ ႐ူဘီတို႔ ပေရာ္ဖက္ဆာနဲ႔သြားေတြ႕ၾကမယ္….ေရမြန္…”
“ ဟုတ္ၿပီ..႐ူဘီ..သူက ဘာအတြက္လာတာလဲ..”
“ အဓိကကေတာ့ သူေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္မယ့္ ကိစၥႀကီးကို သူကိုယ္တိုင္ သူ႔မ်က္စိနဲ႔ ျမင္သြားခ်င္လို႔ဘဲ…ေရမြန္…သူလုပ္ခ်င္တာကို ႐ူဘီတို႔ ေရမြန္တို႔ကလည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၀ိုင္းဝန္းၾကရမယ္…..သူ႔ဆီက သတင္းဆိုး တခု ရလိုက္တာက ႀတိဂံေဒသက ႐ူဘီတို႔ရဲ့ ဒုေခါင္းေဆာင္ ဖာရြတ္ခန္း ကို ရန္သူဖက္က ဖမ္းဆီးသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းဘဲ….”
“ ဟာ..ဟုတ္လား….ဘယ္သူေတြက ဖမ္းသြားတယ္လို႔ သတင္းရလဲ..”
“ အတိအက်ေတာ့ မသိဘူး..ေရမြန္…ဖာရြတ္ခန္း မိသြားတာက အရမ္း နစ္နာတယ္..ဒီအတြက္ကို ႐ူဘီတို႔က လက္တုံ႔ျပန္မွာပါ…ဘယ္လို လက္တုံ႔ျပန္တာက သူတို႔ အသဲထဲအထိ နာက်င္ေစမလဲ ဆိုတာပေရာ္ဖက္ဆာက ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေနတယ္ ….    ေရမြန္…ကဲ ပေရာ္ဖက္ဆာကို သြားေတြ႕ဖို႔ ျပင္ထားေပေတာ့..”
“ အိုေက..႐ူဘီ…”
ဒီအခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြး ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ လက္ထဲမွာလည္း အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ ။“ ဒန္ေပါက္ ခ်က္စားၾကမလို႔..ေရမြန္ ေရာက္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ဘဲ…” လို႔ ေႏြးေႏြးက ေျပာသည္ ။
သူ႔ကို ဟင္နရီ ပို႔ထားတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္သည္ ။
“ ေႏြးေႏြးဟာ ႐ူဘီရဲ့ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းတာေၾကာင့္ အစြန္းေရာက္အုပ္စုထဲကို အသြင္ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္အသစ္စက္စက္ တေယာက္ဆိုတာ သိရသည္ ..႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးဟာ သူတို႔ရဲ့ အလွအပ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ျမႇဴဆြယ္ၿပီး သူတို႔ လိုခ်င္တာကို ရယူတတ္သည္ ဆိုတာ သတိခ်ပ္ပါ ” တဲ့ ။
ႏွင္းဆီနက္ကလည္း သူ႔ကို ဖုန္းေခၚၿပီး ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးကို အထူးသတိထားဖို႔ ဒီႏွစ္ေယာက္က ျပည္ပမွာ ေဖါက္ခြဲေရးသင္တန္းေတြ သြားတက္ၿပီးသား အမာခံ ေဖါက္ခြဲေရးသမားေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ သတင္းရထားသည္ လို႔ ေျပာျပသည္ ။

ေဆာင္းတြင္း အခါမို႔ ေနက ေစာေစာဝင္သည္ . . ။ ငါးနာရီဘဲ ရွိေသးသည္ ။ ေနဝင္ၿပီ ။ေမရီလင္းျပည္နယ္ အေရွ႕ဖက္ကမ္းေျခဖက္ကို ဦးတည္ၿပီး ေမာင္းေနသည္ ။ သူ ႐ူဘီရဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔ေမာင္းေနတာ ။ သတင္းလုံျခဳံဖို႔အတြက္ ႐ူဘီက ပေရာ္ဖက္ဆာ ဘယ္မွာ ရွိေနသလဲ ဆိုတာကို ႀကိဳ မေျပာဘူး ။ 
ပင္လယ္ေကြ႕က ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဆီကို ဦးတည္ေနသည္ ။ သူေမာင္းေနတာက ကားငွားတဲ့ ေနရာက ငွားထားတဲ့ ကား ျဖစ္သည္ ။ ႐ူဘီကား သြားငွားခိုင္းလို႔ သူကားသြားငွားကထဲက သူ႔ဘက္ကပ္ေအးဂ်င့္ ပက္ဂီ သူ႔ကို ေပးတဲ့ ဂ်ီပီအက္စ္ လမ္းညႊန္စက္ကေလးကို ကား ဒက္ရွ္ဘုတ္ေပၚမွာ သူ ေထာင္ထားလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔က သတိမထားမိၾကဘူး ။ ကားနဲ႔ အတူတူဘဲ ပါလာတယ္လို႔ ထင္ၾကသည္ ။ သည္ ဂ်ီပီအက္စ္ ေျမပုံၿပ စက္ကေလးသည္ တကယ္ေတာ့ ပက္ဂီတို႔ ကို သူ ဘယ္ေနရာမွာရွိေနတယ္ ဆိုတာ အတိအက် ျပသမယ့္စက္ကေလးပါဘဲ ။ သူပတ္ထားတဲ့ ကက္နက္ကိုးလ္ နာရီေလးကလည္း သူတို႔ ဘာေျပာဆိုေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ေအဂ်င္စီ ဌာနခ်ဳ႕္ လန္ဂေလက ၾကားေနနိုင္ေအာင္အသံလႊင့္ထုတ္ေပးတဲ့ စက္ကေလး တပ္ဆင္ထားသည္ ။
ၿမိဳ႕ကေလးထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကသည္ ။ တၿမိဳ႕လုံးမွာ တဆိုင္တည္းရွိေနေသာ ဟမ္ဘာဂါဆိုင္ေလးရဲ့ နားမွာအညိဳေရာင္ ဖို႔ဒ္ ကေရာင္း ဗစ္တိုးရီးယား ရဲကားႀကီးတစီး ရပ္ထားတာကို ေတြ႕ၾကရသည္ ။ ေဆးျပင္းလိပ္တို ခဲထားတဲ့ အညိဳေရာင္ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ Sheriff ႀကီးသည္ ငူငူႀကီး ကားေဘးမွာ ရပ္ေနသည္ ။
ဆိပ္ခံတံတားေလး နားအထိ ေမာင္းလိုက္ ေရမြန္….လို႔ ႐ူဘီက ေျပာသည္ ။
ပင္လယ္စာ အစုံေရာင္းတဲ့ Crab Shed ဆိုတဲ့ ႏွစ္ထပ္ ဆိုင္ႀကီး ေဘးနားကေန ကားကို ျဖတ္ေမာင္းခဲ့ၿပီး ဆိပ္ခံတံတားဆီကို ေရာက္ခဲ့သည္ ။ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္ႀကီးကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ ။
ဆိပ္ခံတံတားမွာ ကပ္ထားတဲ့ အေပ်ာ္စီး ဇိမ္ခံသေဘၤာေလးတစီးကို ေတြ႕ရသည္ ။ ေတာက္ေျပာင္တဲ့ဒီသေဘၤာအသစ္ေလးဟာ အနည္းဆုံး ေဒၚလာ တသန္းေလာက္ေတာ့ ေပးရမည္ လို႔ သူ႔စိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိသည္ ။ ဒီထက္ ပိုမ်ားနိုင္သည္ ။
သူတို႔ကားေပၚက အဆင္း ႐ူဘီက ဆတ္ကနဲ သူ႔ဖက္ကို လွည့္ၿပီး…“ ေရမြန္..မင္းမွာေသနတ္ပါလား”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ “ ပါတယ္..႐ူဘီ..” လို႔ မဆိုင္းမတြဘဲ ခ်က္ခ်င္း ေျဖလိုက္သည္ ။ “ ေသနတ္..ယူမသြားပါနဲ႔ ကားေပၚမွာဘဲ ထားခဲ့လိုုုက္ပါ…” လို႔ ႐ူဘီက ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ရတယ္ေလ..ထားဆိုလည္း ထားခဲ့႐ုံေပါ့..”လို႔ သူေျပာရင္း ေသနတ္ကို ကား ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခ်ထားလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီက ေသနတ္ကို တခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး…“ ဂ်ရီကို….အင္..ဒါ အစၥေရးလုပ္ ေသနတ္ဘဲ…ေရမြန္..ဒါ မင္းေသနတ္လား…ဘာလို႔ ဒါကို သုံးတာလဲ..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ “ မသိဘူး..႐ူဘီ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ…ငါ့လူတေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးထားတာ …” လို႔ သူျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီက “ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး…ငါေတာ့ ဂ်ာမန္ မိတ္ဒ္ ေသနတ္ေတြဘဲ ႀကိဳက္တယ္…” လို႔ေျပာလိုက္သည္ ။
ေႏြးေႏြးကေတာ့ ဘာမွ ဝင္ မေျပာဘူး ။ ေက်ာပိုးအိ္တ္ေလး လြယ္ပိုးၿပီး သူတို႔ အေနာက္က လိုက္သည္ ။  သေဘၤာနားကို ေရာက္ေတာ့ တံခါးပြင့္လာသည္ ။ အျဖဴေရာင္ဝတ္ သေဘၤာသား တေယာက္ကေလွခါးတိုေလး ခ်ေပးသည္ ။ သူတို႔ သုံးေယာက္ သေဘၤာေပၚကို တက္လိုက္ၾကသည္ ။ သူတို႔ကို ေဒါက္တာခ်ဳးရဲ့ လူယုံေတာ္ႀကီးက လာေခၚၿပီး သေဘၤာအေပၚထပ္က ေဒါက္တာခ်ဳးဆီကို ေခၚေဆာင္သြားသည္ ။
ပေရာ္ဖက္ဆာေဒါက္တာခ်ဳးသည္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားႀကီး ျဖစ္သည္ ။ မိဘဘိုးဘြား ခ်မ္းသာလို႔ သူေဌးသားအျဖစ္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနိုင္ရက္နဲ႔ ေဒါက္တာခ်ဳးသည္ အစြန္းေရာက္ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ မေက်နပ္တဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာ လူအစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ကို သတ္ျဖတ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕ကို ေနာက္ကြယ္ကေန ပံ့ပိုးေပးေနသည္ ။
႐ူဘီ ေႏြးေႏြးနဲ႔ သူ႔ကို ေဒါက္တာခ်ဳးက ဖက္လဲတကင္း ႀကိဳဆိုသည္ ။ ညီအကိုေတာ္ ညီမေတာ္လို႔ သုံးႏႈံးၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီးရဲ့ ရက္ရက္စက္စက္ ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့တာေတြကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာနဲ႔ ေျပာဆိုလိုက္ၿပီး ကမၻာမွာ ငပြႀကီး လုပ္ေနတဲ့ အေမရိကန္ ေတြကို ဆုံးမဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒါက္တာခ်ဳးရဲ့ လူေတြက လူတေယာက္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး ေဒါက္တာခ်ဳးေရွ႕ကိုေခၚခ်လာသည္ ။
“ ပေရာ္ဖက္ဆာ..ဒီေကာင္ စပိုင္ျဖစ္မယ္..က်ေနာ္တို႔ သေဘၤာနားမွာ လာေခ်ာင္းေနတယ္ …”
ဆံပင္စုတ္ဖြားဖြား ေမးစိခၽြန္ခၽြန္နဲ႔လူက သူဟာ စပိုင္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္နဲ႔ ေျဖရွင္းေနသည္ ။
႐ူဘီက လက္က္ိုင္အိတ္ထဲက ပစၥတိုတလက္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။ သူ႔ကိုက်ေတာ့ ေသနတ္ထားခဲ့ဖို႔ ေျပာၿပီး ႐ူဘီသည္ သူကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ေသနတ္ပါခဲ့သည္ ။
“ စပိုင္ မဟုတ္ရင္ မင္း ဒီသေဘၤာနားကို ဘာေၾကာင့္ ကပ္လာသလဲ…” ႐ူဘီက ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ေကာင္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
“ က်ဳပ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲ ေျပာျပမယ္..က်ဳပ္ သူခိုး..ခိုးခ်င္လို႔ ကပ္လာတာ…ရတာ ေျဖာင္မလို႔..ခိုးမလို႔…”
“ ေသခ်ာလား….”
“ အဟုတ္ေျပာေနတာ..က်ဳပ္ စပိုင္ မဟုတ္ဘူး …က်ဳပ္ သူခိုးတေယာက္..က်ဳပ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးပါ..”
႐ူဘီက “ လႊတ္ေပးလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ…လုပ္သင့္တာက မင္းကို ငါတို႔ အစေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ဖို႔ဘဲ…”လို႔ ေျပာရင္း..သူ႔ဖက္ကို လွည့္ၿပီး..“ ေရမြန္…ဒီေကာင္ကို မင္း ရွင္းပစ္ေပးပါ..” လို႔ ေျပာလိုက္ကာ ေသနတ္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။     
သူ႔ကိုယ္သူ သူခိုးလို႔ေျပာတဲ့လူက သူ႔ကို မသတ္ဖို႔ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ေတာင္းပန္သည္ ။“ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ..က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေတြလဲ ဘယ္သူေတြလည္း မသိပါဘူး..က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္းမေျပာပါဘူး..ဂတိေပးပါတယ္…က်ေနာ့္ကို မသတ္ပါနဲ႔…”
“ ရတယ္ေလ…ရွင္းလိုက္႐ုံေပါ့..” လို႔ သူေျပာရင္း ႐ူဘီ ကမ္းေပးတဲ့ ပစၥတိုကို လွမ္းယူလိုက္သည္ ။
သည္မွာတင္ ေဒါက္တာခ်ဳးက ဝင္ဟန႔္လိုက္သည္ ။
“ေဟး…သေဘၤာေပၚမွာေတာ့ ပစ္မသတ္နဲ႔ကြာ..ခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာက အရမ္း တန္ဖိုးႀကီတယ္..သတ္ရင္လည္း တျခားမွာ သတ္ၾက…” လို႔ တားလိုက္သည္ ။ တပည့္ေတြက သူခိုး ဆိုတဲ့ေကာင္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး သေဘၤာေပၚက ဆြဲခ်သြားၾကသည္ ။
႐ူဘီက ေသနတ္ကို ျပန္ယူလိုက္ရင္း..“ မင္းစိတ္ကို စမ္းတာပါ ေရမြန္……ငါ ေသနတ္ထဲမွာ က်ည္ဆံ ထည့္မထားပါဘူး…” လို႔ ေျပာရင္း က်ည္ကပ္ကို ျဖဳတ္ျပသည္ ။
“ သတ္တယ္ ဆိုတာ ငါ့အတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္ပါ ႐ူဘီ…မင္း တေန႔သိမွာပါ….”
ေအးစက္မာေၾကာတဲ့ သူ႔စကားလုံးေတြက အဓိပၸါယ္ ရွိလွသည္ ။တကယ္လည္း သူသည္ လူသတ္ျခင္းကို အေျခခံထားတဲ့ အလုပ္အကိုင္ကို လုပ္ေနတာဘဲေလ ။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ူဘီသည္ သူ႔ကို မယုံဘူးဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္သြားရသည္ ။
ေႏြးေႏြးသည္လည္း သူနဲ႔ ခ်စ္စခန္းဖြင့္တုံးကလို ရမက္ႀကီးတဲ့ ခ်စ္စရာ ခ်စ္သူေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။
ကမၻာကို ဖ်က္မယ့္ တကယ့္ အၾကမ္းဖက္မေလးတေယာက္ ပုံစံ ျဖစ္ေနသည္ ။
ေဒါက္တာခ်ဳးက သူလုပ္ခ်င္တဲ့ အဖ်က္လုပ္ရပ္ကို ဖြင့္ဟေျပာျပလိုက္တဲ့အခါ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သူရဲကားေတြထဲကလို ေၾကာက္စရာ အသံဗလံေတြ ျမည္ဟီးၿပီး ေလျပင္းေတြတိုက္ သစ္ရြက္ေတြ လႈပ္ခါလာတာမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရသည္ ။“ ဒီငတိႀကီးဟာ မေကာင္းဆိုးဝါးႀကီးတေကာင္ပါလား..” လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚမိရတာကို ဆိုလိုသည္ ။
သူတို႔ အျပန္မွာ ႐ူဘီက ေဒါက္တာခ်ဳးနဲ႔ အေသးစိတ္ တိုင္ပင္စရာေတြ တိုင္ပင္မလို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေနခဲ့သည္ ။ သူနဲ႔ ေႏြးေႏြး ျပန္ခဲ့သည္ ။ ကားထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ေႏြးေႏြးက “ ကိုကို..ေႏြးလည္း ႐ူဘီတို႔ အဖြဲ႕သား တေယာက္ ျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ကိုကို အရမ္းအံ့ၾသေနလားဟင္ ..ဒီလို ျဖစ္လာရျခင္း အေၾကာင္းေတြ ရွိတယ္..ကိုကို…မတရား သိပ္လုပ္လြန္းလာတဲ့အခါ အမွန္တရားဖက္ရ ရပ္တည္ခ်င္လာတယ္ …” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔..“ ေႏြးေႏြး ပါ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္လာတာကို ကိုယ္က ေက်နပ္ေနတာပါ..ကိုယ္ မအံ့ၾသပါဘူး …”
“ ဟင္..ကိုကိုက ႀကိဳသိေနတယ္လား …”
“ ႀကိဳေတာ့ မသိပါဘူး..ေႏြး…ဒါနဲ႔ ႐ူဘီက ကိုယ့္ကို မယုံဘူး ျဖစ္ေနတာလား…”
“ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး ..႐ူဘီက အဲလိုဘဲ စိတ္စမ္းတတ္တယ္ ..ေႏြး ထင္တာကေတာ့ ဒီအဖြဲ႕ႀကီးထဲကို အက္ဖ္ဘီအိုင္လို ေအးဂ်င့္ေတြ ထိုးေဖါက္ ဝင္လာမွာကို သူတို႔ စိုးရိမ္တယ္..ဒီေတာ့ျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိတဲ့လူဆို သူတို႔ သတိေတာ္ေတာ္ ထားၾကတဲ့ သေဘာပါ …”
 ျမန္ျမန္ဘဲ ဇတ္သိမ္းခန္းကို ေရာက္ခ်င္ေနၿပီ ။ သူေသကို္ယ္ေသ ေဆာ္ပစ္လိုက္မည္လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျပင္ဆင္ထားသည္ ။ 
သူ႔စိတ္ထဲမွာကေတာ့ အဖြဲ႕အစည္းက သူ႔ကို ခိုင္းေစတာကို တေသြမတိမ္း တာဝန္ေက်ေအာင္     လုပ္ရမွာေၾကာင့္တင္ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ က်ားျဖဴနဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔အတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြကစိုးမိုးေနသည္ ။ ဒီတခါ ရန္ေႂကြးေတြကို ရွင္းလင္းၿပီးရင္ ေအဂ်င္စီႀကီးကိုလည္း စြန႔္ခြာဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ ။
ေႏြးေႏြးတို႔ အေဆာင္ခန္းကို ေရာက္သြားေတာ့ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကိ အေပၚထပ္ကို တက္ဖို႔ ေခၚသည္ ။႐ူဘီ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ လြတ္လပ္တယ္ လို႔ ေျပာသည္ ။ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာကထဲက ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္မိၾကသည္ ။ အခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ အားလုံး ခၽြတ္ပစ္မိလိုက္ၾကၿပီး ဘယ္ေလာက္ ေသာက္ေသာက္ ငတ္မေျပနိုင္တဲ့ ဆားငံရည္ကို ထပ္ေသာက္မိသြားၾကရျပန္သည္ .။
  ဒီဇင္ဘာလ၃၁ရက္ေန႔ ။
ေမရီလင္း ျပည္နယ္ထဲက “ ၾကယ္စင္လျခမ္း ” ေမြးျမဴေရးၿခံႀကီး ထဲကို ႐ူဘီ ေႏြးေႏြးတို႔နဲ႔ အတူ ေရာက္ခဲ့သည္ ။
ေမြးျမဴေရး ၿခံႀကီးထဲမွာ ၾကက္ ဆိတ္နဲ႔ ႏြားေတြကို ေခတ္မွီနည္းစနစ္ေတြနဲ႔ စနစ္တက် ေမြးျမဴထားသည္ ။ ပိုင္ရွင္ ဂ်ိ ုးအတၱာသည္ ေဒါက္တာခ်ဴ း ကို ညစာနဲ႔ ဧည့္ခံခ်င္လို႔ ဒီည ဖိတ္လိုက္တာျဖစ္သည္ ။
ဂ်ိ ုးမတၱာသည္ ေဒါက္တာခ် ုးလိုဘဲ ႐ူဘီတို႔ အဖြဲ႕ႀကီးကို ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ေနသူ သူေဌးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ ေမြးျမဴေရးၿခံႀကီးသည္ ေမြးျမဴထားေသာ ႏြား ဆိတ္ ၾကက္ သိုးတို႔ကို သတ္ၿပီးလည္း
ေရာင္းသည္ ။ လမ္းနဲ႔ ၿမိဳ႕နဲ႔ ေဝးကြာတဲ့ လက္ယာေၿမ က်ယ္က်ယ္ထဲ ရွိေနတာမို႔ လြတ္လပ္တဲ့ သီးသန႔္ ၿခံဝင္းႀကီး ျဖစ္သည္ ။ တျခား ၿခံေတြလို သံစူးႀကိဳးေလာက္နဲ႔ဘဲ ၿခံခပ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ ျမင့္
မားတဲ့ အုတ္နံရံႀကီးေတြနဲ႔ ကာရံထားတာမို႔ သူတို႔ ၿခံႀကီးထဲ ဘာလုပ္ကိုင္ေနသလဲ ဆိုတာကို အျပင္က သိရွိဖို႔ မလြယ္ဘူး ။
လူသားအခြင့္အေရး ကို ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာမို႔ လြတ္လပ္စြာ ေျပဆိုေနထိုင္နိုင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားတဲ့ နိုင္ငံမွာမို႔ ဂ်ိ ုးအတၱာဟာ သူ႔ၿခံထဲမွာ သူ ႀကိဳက္တာကို လုပ္ကိုင္နိုင္ေန
သည္ ။ ကိုယ္ပိုင္ၿခံက်ယ္ႀကီးသည္ လူေတြ ေနထိုင္တဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔ အလြန္ေဝးတဲ့အျပင္ ၿခံနီးျခင္းေတြကလည္း သူ႔ေဆြမ်ိ ုးစုေတြဘဲ ျဖစ္ေနသည္ ။

ဒီေန႔ည ပြဲကို ဆီးရီးယား အီရတ္နဲ႔ တူရကီနိုင္ငံေတြက ရဲရဲေတာက္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ လာၾကမွာျဖစ္သည္ ။ မၾကာခင္ လုပ္ေတာ့မယ့္ အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ႀကီးမွာ ဒီ ရဲရဲေတာက္ေတြက 
ပါဝင္ၾကမွာျဖစ္သည္ ။ 
ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ရဲရဲေတာက္ တိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြ အကုန္ ေရာက္ေနၾကၿပီ ။
ဂ်ိဳးအတၱာက သူ႔လူေတြကို ဒန္ေပါက္ထမင္း ၾကက္သိုး ဆိတ္ အကင္မ်ိ ုးစုံ နဲ႔ တည္ခင္း ဧည့္ခံမွာျဖစ္သည္ ။ ဟင္းအနံ့ အကင္အနံ့ေတြ သင္းႀကိဳင္ေနသည္ ။
“ အားလုံး ႂကြလာၾကလို႔ ဝမ္းလည္းသာ ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္ ….”
ဂ်ိ ုးအတၱာက လူေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္ ဆန႔္တန္း ေျမႇာက္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္ ။ 
“ ေဒါက္တာခ် ုး….တဆိတ္ အမွာစကားေလး ေျပာေပးပါ…”
ေဒါက္တာခ် ုးက ေနရာကေန ထလာသည္ ။ ပိုးသား အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီး နဲ႔ ဦးထုပ္ အျဖဴနဲ႔ ေဒါက္တာ ခ်ဳူ း သည္ ဒီည ေအာင္ပြဲခံျခင္းကို အရမ္းကို ေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနပုံ ရသည္ ။
အေမရိကန္ လုံျခဳံေရး ဌာနအသီးသီးကို သူ အလြန္ဘဲ အထင္ေသးမိေၾကာင္း စစခ်င္း ေျပာလိုက္လို႔ အဖြဲ႕သား အားလုံးက ၀ါးကနဲ ပြဲက် ရယ္ေမာလိုက္ၾကသလို တခ်ိ ု႔ကလည္း လက္ခုပ္လက္ဝါး 
တီးက ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္ ။
“ က် ုပ္ သူတို႔ တိုင္းျပည္ထဲကို ဝင္လာတာ သူတို႔ သတိမထားမိၾကဘူး ေလ….သူတို႔က အဆီမ်ားတဲ့ ေထာပတ္ဒိန္ခဲေတြ စားၿပီး အိပ္ငိုက္ၾကၾကတယ္ေလ ….” လို႔ ေျပာလိုက္ျပန္ေတာ့ အဖြဲ႕သား
ေတြက တဝါးဝါး ပြဲက် ရယ္ေမာ ေထာက္ခံၾကျပန္သည္ ။
သူနဲ႔ ေႏြးေႏြး..႐ူဘီတို႔လည္း အမ်ားနဲ႔အတူ လက္ခုပ္တီး လက္ေခါက္မႈတ္ကာ ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္ ။ အတြင္းစိတ္မွာေတာ့ ေနႏွင့္အုံးေပါ့..မၾကာခင္ သိမယ္ လို႔ ၾကဳံးဝါးေနသည္ ။
က်ားျဖဴနဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔အတြက္ လက္စားေခ်ဖို႔ သူ အဆင္သင့္ဘဲ ။ သူ႔အသက္ကိုရင္းၿပီး ဒင္းတို႔ကို တမလြန္ကို ပို႔ပစ္မည္ ။
“ သမတ ႐ုံးစိုက္တဲ့ ၀ါရွင္တန္ ဒီစီမွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ျပလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အင္အားႀကီး စူပါ ပါ၀ါ အေမရိကန္ကို ကမၻာ့အလည္မွာ ေစာက္ရွက္ ခြဲပစ္လိုက္သလို ျဖစ္အုံးမည္…” လို႔
ေဒါက္တာခ် ုးက ဝမ္းသာအားရ ေျပာၾကားသည္ ။ ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြး က အားရဝမ္းသာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္ ။
“ နိုင္ငံအသီးသီးကေန ပါဝင္တဲ့ ရဲမက္ေတြကို ဂုဏ္ယူပါတယ္ …ရန္သူကို အသက္ေအသခံၿပီး တိုက္ျပသြားတဲ့ အရင့္အရင္က အာဇာနည္ေတြကိုလည္း အေလးျပဳပါတယ္ ..” လို႔ ေဒါက္တာခ် ုးက
ေျပာဆိုလိုက္သည္ ။ ႐ူဘီက ေရွ႕ထြက္ၿပီး ..“ ငါတို႔တေတြကို လိုက္ ေထာက္လွမ္းေနတဲ့ အက္ဖ္ဘီအိုင္ စုံေထာက္ သုံးေယာက္ကိုလည္း ငါတို႔ ေဖၚထုတ္ၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့နိုင္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း
ေၾကျငာပါတယ္ …ဒီလို သတ္ျဖတ္နိုင္ဖို႔ကို ငါ နဲ႔ ငါ့ ပါတနာတို႔က စြန႔္လႊတ္စြန႔္စားခဲ့ၾကပါတယ္ …” လို႔ ေျပာဆိုလိုက္တဲ့အခါမွာ ဂ်ိ ုးအတၱာ အပါအဝင္ အဖြဲ႕သားေတြက “ ႀကီးျမတ္လွတယ္…
ေလးစားဂုဏ္ျပဳပါတယ္…” လို႔ အထပ္ထပ္ ေအာ္ဟစ္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါတယ္ ။
ေအာင္ပြဲခံ ညစာစားပြဲႀကီး စတင္ပါၿပီ ။ ဆိတ္ေကာင္လုံးကင္ ၾကက္ေကာင္လုံး ကင္ သိုးေပါင္လိုက္ အကင္ေတြ နဲ႔ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ အနံ့အသက္နဲ႔ အဝါေရာင္ ဒန္ေပါက္ထမင္းေတြ ကို အားရပါးရ 
စားေသာက္ၾက ပါေတာ့သည္ ။ ႀကီးမားတဲ့ ဖန္အိုးႀကီးထဲမွာ ေရခဲတုံးေတြ စိမ္ထားတဲ့  စိမ္းဖန႔္ဖန႔္ သံပုရာရည္ ေတြ ေဖ်ာ္ထားသလို ဒန္အိုးႀကီးနဲ႔ ဒိန္ခ်ဥ္ေတြကလည္း အဆင္သင့္ ရွိေနပါတယ္ ။
အျဖဴေရာင္ မလိုင္လုံးေတြကလည္း ေရႊေရာင္ ပုဂံႀကီးေတြနဲ႔ လွလွပပ ျပင္ဆင္ထားသည္ ။
သူပတ္ထားတဲ့ ကက္နက္ကိုးလ္ နာရီေလးက လႊင့္ထုတ္ေနတဲ့ အသံလွိုင္းေတြေၾကာင့္ ဒီထဲက ေျပာဆိုေနသမၽွေတြကို ေအဂ်င္စီႀကီးက ေခါင္းေဆာင္မ်ား ၾကားသိေနၾကသည္ ။
ဒါရိုက္တာ မိုသည္ အနီေရာင္ တယ္လီဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။ ဒီအနီေရာင္ တယ္လီဖုန္းသည္ သမတႀကီးကို တိုက္ရိုက္ စကားေျပာဆိုဖို႔ သီးသန႔္လိုင္း ျဖစ္သည္ ။ ည၁ဝနာရီ ရွိေနၿပီ 
ျဖစ္ေပမယ့္ နိုင္ငံေတာ္ လုံျခဳံေရးအတြက္ အေရးအလြန္ႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြကို တင္ျပမွာမို႔ ။
ဂ်ိဳးအတၱာရဲ့ ၿခံ တည္ေနရာကိုလည္း ကားထဲမွာ တပ္ထားတဲ့ ဂ်ီပီအက္စ္ပုံစံ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ ထရန္စမစ္တာေလးက ျပသေနတာေၾကာင့္ ေအဂ်င္စီႀကီးက သိရွိေနၿပီး ျဖစ္သည္ ။
႐ူဘီက “ ဒီည သန္းေကာင္ေက်ာ္မွာ ဒို႔ လူစုက ဗာဂ်င္းနီးယား ကေန ဒီစီကို ကူးသန္းတဲ့ ၁၄လမ္း တံတားႀကီးရဲ့ ေအာက္က တိုင္ေတြမွာ စီဖိုး ယမ္းေပ်ာ့ထုပ္ေတြ ကို တပ္ၾကလိမ့္မယ္ 
…သူတို႔ ေရငုတ္ဝတ္စုံေတြနဲ႔ ကူးသြားၿပီး တိုင္ေတြမွာ ဗုံးေတြ ခ်ည္ေႏွာင္ၾကမယ္ …ညပိုင္း ကင္းလွည့္မယ့္ ဒီစီရဲ ကင္းလွည့္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြကို ငါတို႔ရဲ့ ရဲရဲေတာက္ တိုက္ခိုက္ေရးအဖြဲ႕ေတြက
 အသံတိတ္ ေသနတ္ေတြနဲ႔ အစေဖ်ာက္ပစ္ၾကလိမ့္မယ္ ….အားလုံး ရယ္ဒီၿပီ ဆိုရင္ မလွမ္းမကမ္းက ဓါတ္ဆီဆိုင္အပ်က္ႀကီးထဲမွာ ရွိေနမယ့္ ပေရာ္ဖက္ဆာက ရီမုတ္ခလုပ္ကို ႏွိပ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္
ေဖါက္ခြဲလိမ့္မယ္…ငါရယ္..ေႏြးေႏြးရယ္..မင္းရယ္က ပေရာ္ဖက္ဆာကို ကာကြယ္ဖို႔ သူနဲ႔ အတူတူ ရွိၾကမယ္…အားလုံး ေအာင္ျမင္ၿပီးရင္ ဒို႔တေတြ ဂ်ိ ုးအတၱာရဲ့ ဒီၿခံႀကီးမွာ ျပန္ ဆုံၾကမယ္….”လို႔
ေျပာသည္ ။
“ အကယ္လို႔ အစိုးရ လုံျခဳံေရး အဖြဲ႕ေတြက ရိပ္မိၿပီး လာတိုက္ရင္ေကာ…႐ူဘီ..” လို႔ သူက ေမးလိုက္ေတာ့ ႐ူဘီက “ ဟားဟားဟား……ထည့္တြက္ထားတယ္ …ဆီးရီးယား..အီရတ္ နဲ႔ တူရကီက
ဝင္လာတဲ့ ေရာင္းရင္း ဖိုက္တာေတြက သူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ငါးဖမ္းသမားေတြလို ပုံဖ်က္ ထားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြ ကေန အျပင္းအထန္ တိုက္ပြဲဝင္ၾကမွာ….” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။
သူတို႔သည္ တြက္ေရးမွာေတာ့ စက္သူေဌးေတြဘဲ..ဟင္းဟင္း….ရန္သူကို အထင္အျမင္ေသးတဲ့ ႐ူဘီတို႔ကို စိတ္ထဲကေန ျပဳံးမိသည္ ။
ေမြးျမဴေရး ၿခံႀကီးထဲကေန ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးရမယ့္ ၁၄လမ္း တံတားႀကီးနဲ႔ နီးကပ္တဲ့ ဗာရ်င္းနီးယား ဖက္ျခမ္းက အိမ္တအိမ္ကို သူတို႔ ေရႊ႕ၾကသည္ ။ New Year Day … ႏွစ္သစ္ရဲ့ ပထမဆုံးေန႔ ။ ဂ်န္နဝါရီလ ၁ရက္ ကို ကူးကူးျခင္း အခ်ိန္မွာ အနက္ေရာင္ တိုယိုတာ စကြားယား ကားႀကီးနဲ႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ကားႀကီးကို သူက ေမာင္းၿပီး ပေရာဖက္ဆာႀကီးက သူ႔ေဘး ကားေရွ႕ခန္းက ထိုင္သည္ ။ ႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးက ကားေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္သည္ ။ ရာသီဥတုက ဒီည အေအးပိုသည္ ။ ေလက တဟူးဟူးနဲ႔ တိုက္ခတ္ေနသည္ ။ ဒီေန႔ လုပ္မယ့္ အဖ်က္လုပ္ငန္းႀကီးဟာ အေမရိကန္ေတြ အတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ဘဲ လို႔ ေဒါက္တာခ် ုးက ေျပာလိုက္သည္ ။
ဒီကေန႔ လုပ္မယ့္ ကိစၥႀကီးသည္ လူအေသအေပ်ာက္ မ်ားမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ အဓိက က်တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္မွာေၾကာင့္ ႐ူဘီတို႔ အဖြဲ႕ႀကီး ကမၻာမွာ နံမည္ႀကီးသြားမယ့္အျပင္ အေမရိကန္ေတြဟာ ညံ့ဖ်င္းၾကသည္ ဆိုတာ ေထာက္ျပမယ့္ ကိစၥႀကီး ျဖစ္သည္ ။ သမတေနတဲ့ အိမ္ျဖဴနဲ႔ ၁မိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဘဲ ရွိမယ့္ ဒီတဲတားႀကီးကို ၿဖိဳဖ်က္ျပလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားၾကမွာကို သိေနသည္ ။  ေဒါက္တာခ် ုးက ကိစၥ လုပ္ၿပီးရင္ မသိသလို အသာေလး တိတ္တဆိတ္ ကေနဒါနယ္စပ္ကို ထြက္သြားလိုက္မွာ ျဖစ္သည္ ။
ကေနဒါနယ္စပ္က ၿမိဳ႕ကေလးမွာ သူတို႔ ကြန္ယက္က လူေတြ ရွိေနသည္ ဆိုတာလည္း သိလိုက္ရသည္ ။ ဂ်ိ ုးအတၱာရဲ့ ၿခံထဲက အထြက္မွာ ႐ူဘီက သူတို႔ေလးေယာက္အတြက္ လက္နက္ေတြ ထုတ္လာေပးသည္ ။ ရီမုတ္နဲ႔တံတားႀကီးကို ေဖါက္ခြဲတဲ့အခ်ိန္ အေၾကာင္း တစုံတရာ ေပၚလာရင္ သုံးနိုင္ေအာင္အေပါ့စား စက္ေသနတ္ေလးေတြ နဲ႔ ပစၥတိုေသနတ္ေတြ ကို လူေစ့ ေဝငွေပးခဲ့သည္ ။ ပေရာ္ဖက္ဆာကေတာ့ ပစၥတိုေသနတ္ တလက္ကိုဘဲ ယူသည္ ။ သူက ဆရာႀကီးေလ ။ ႐ူဘီ ေပးတဲ့ဒင္မပါတဲ့ ေကေအ၄ရေမာင္းျပန္ေလးေတြက တကယ္တမ္းက် ဒီေလာက္ အားကိုးနိုင္တဲ့ စက္ေသနတ္ကေလးေတြ မဟုတ္ပါဘူး ။ ရွိုးအားျဖင့္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ ။ ေျပာင္းတိုေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ဒင္မပါတာေၾကာင့္ ေကေအပစၥတို AK Pistol လို႔ ေခၚၾကတာေလးေတြပါ ။ ယမ္းအားျပင္းတဲ့ ၇.၆၂ က်ည္ဆံေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေထာက္ထားမယ့္ ဒင္မပါတာေၾကာင့္ အင္မတန္မွ ထြားႀကိဳင္းသန္မာတဲ့ ဗလႀကီးႀကီးနဲ႔ လူႀကီးေတြ ဆိုရင္ေတာ့ အိုေကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ႐ူဘီတို႔ ေႏြးေႏြးတို႔လို ပိန္ပါးပါး မိန္းမသားေတြ အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ပစ္ခ်င္တဲ့ ပစ္မွတ္ကို ထိဖို႔ မေျပာနဲ႔ ..ဗရမ္းဗတာေတြ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုတာ သူသိေနသည္ ။ ပစၥတိုေတြကေတာ့ ဂ်ာမန္လုပ္ HKP30SK.. HKvp40 ေတြ ျဖစ္သည္ ။
တလမ္းလုံး ပေရာ္ဖက္ဆာ အာေခ်ာင္လာသည္ ။ သူအာေခ်ာင္သမၽွကို ေအဂ်င္စီႀကီးက ဟင္နရီနဲ႔ မိုတို႔ အဖြဲ႕က တလုံးးမက်န္ ၾကားေနၾကရသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ႐ူဘီသည္ ခပ္ညံ့ညံ့ အဖြဲ႕ဝင္တေယာက္လို႔ သူဆိုခ်င္သည္ ။ သူ႔ကို အဖြဲ႕ဝင္တေယာက္ အျဖစ္ ယုံၾကည္လိုက္တာက ေပါ့ဆဆနိုင္လြန္းေနသည္ လို႔ သူထင္သည္ ။ အရင္လူေတြ တုံးကဆိုလၽွင္ တဖက္ ရန္သူက ထိုးေဖါက္ ဝင္ေရာက္မွာ စိုးလို႔ အထပ္ထပ္ စစ္ေဆးခဲ့ၾကတာေတြ သူ ေတြ႕ၾကဳံဘူးခဲ့သည္ ။
စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းၿပီးလို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းတာ မၾကာေသးတဲ့ ေႏြးေႏြးကို တကယ့္ ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးေရး အလုပ္ႀကီးကို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အသိေပး ေခၚသုံးတာကလည္း သိပ္ေပါ့ဆလြန္းသည္ ထင္တာဘဲ ။ “ ေရမြန္ ….ပေရာ္ဖက္ဆာကို မင္း ကင္ညာနိုင္ငံက ေရွာ့ပင္စန္တာႀကီးကို ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တာေတြ ေျပာျပလိုက္ပါအုံး ….” လို႔ ႐ူဘီက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ပေရာ္ဖက္ဆာက အံ့အားသင့္သြားသည္ ။ “ ဟင္..ဟုတ္လို႔လား..မင္း နံမည္က ဘယ္သူ….” လို႔ လွည့္ေမးလိုက္သည္ ။ “ ငါ့ကို ကင္ညာမွာ တုံးက “ ကိုးဂ်ိ ု ..” လို႔ အဖြဲ႕က သိၾကတယ္..” လို႔ သူက ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ပေရာ္ဖက္ဆာက “ အင္း..ငါ မွတ္မိၿပီ..မင္းကို “ ဖိလစ္ပိုင္ ” တေယာက္လို႔ ငါထင္ထားတာ …” လို႔ေျပာလိုက္သည္ ။ တကယ္ေတာ့ ကိုးဂ်ိ ုသည္ သူ မဟုတ္ပါ ။
႐ူဘီနဲ႔ ေႏြးေႏြးက အက္ဖ္ဘီအိုင္ ေအးဂ်င့္ေတြကို သူတို႔ရဲ့ အလွနဲ႔ ျမႇဴဆြယ္သိမ္းသြင္းၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ ပစ္ခဲ့ၾကတာေတြကို ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္နဲ႔ ေျပာေနၾကသည္ ။ ဒါကို ေသြးဆာေနတဲ့ လူသတ္ေကာင္ မိစၧာႀကီးက သေဘာက်ၿပီး တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနသည္ ။ အၾကမ္းဖက္သမားတေယာက္လို ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ အလိုက္အထိုက္ ေရာေႏွာေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရက္စက္ယုတ္မာတာေတြ ေျပာဆိုတိုင္ပင္ေနတာေတြကို သ႐ုပ္တူေအာင္ ဟန္ေဆာင္လိုက္လုပ္ေနရတာ ပင္ပန္းလွသည္ ။
သူတို႔ ခဏ ခိုေအာင္းေနရမယ့္ အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္ ။ အိမ္ရွင္ ဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့ ကားဂိုေဒါင္ တံခါးကေန ကားကို ဂိုေဒါင္ထဲ ေမာင္းသြင္းလိုက္ရသည္ ။ အိမ္ရွင္က သူတို႔ ဂိုေဒါင္ထဲကို ကားေရာက္သည္ႏွင့္ ဂိုေဒါင္တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္ ။ အိမ္ရွင္ နံမည္က စနိတ္ ( Snake ) ။ ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးနဲ႔ စနိတ္တို႔ ဖက္လွဲတကင္း ႏုတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္ ။ စနိတ္က အိမ္ထဲကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားသည္ ။ လဖက္ရည္ပူပူနဲ႔ ဧည့္ခံသည္ ။ စမူဆာေၾကာ္ ေကာ္ျပန႔္လိပ္ေၾကာ္ေတြကလည္း ဘန္းနဲ႔ အျပည့္ ။ စနိတ္သည္ တကိုယ္ထဲ ေနတဲ့ လူပ်ိ ုႀကီး လို႔ သိရသည္ ။
စနိတ္လို လူေတြ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနၾကမလဲ လို႔ ေတြးမိသည္ ။ စနိတ္သည္ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာ တေယာက္ ျဖစ္သည္ ။ အစားေကာင္းေတြ အျမဲစားေသာက္ၿပီး ဝၿဖိဳးတုတ္ခိုင္ေနတဲ့စနိတ္သည္ သူကိုယ္တိုင္က သတၱိမရွိ အေသမခံရဲေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္သူေတြကို ေနာက္ကြယ္ကေန အားေပးေနသူ တေယာက္ပါ ။
ပေရာ္ဖက္ဆာက နာရီပိုင္းေလာက္ စနိတ္ရဲ့ အိမ္ထဲမွာ ခိုနားေနၿပီးမွ ရီမုတ္နဲ႔ ႏွိပ္ ေဖါက္ခြဲမယ့္ ဓါတ္ဆီဆိုင္ အေဟာင္းေလးဆီကို သြားမွာ ။ ဓါတ္ဆီဆိုင္ေလးကလည္း သူတို႔ ကြန္ယက္ထဲက လူတေယာက္ ပိုင္တာဘဲေလ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အထဲကို ဝင္ေနၿပီး ေဖါက္ခြဲပ့စ္တာကို ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္နိုင္မွာ …။ ပေရာ္ဖက္ဆာက သူ႔မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ရမွာ ကို အရမ္းကို ေက်နပ္ေနသည္ ။ 
႐ူဘီနဲ႔ ပေရာ္ဖက္ဆာ စကားေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို မ်က္ရိပ္ျပၿပီး ေခၚလိုက္သည္ ။ စနိတ္ကို အိမ္သာ ဘယ္မွာလဲ လို႔ ေမးသည္ ။ စနိတ္က ျပာျပာသလဲ ဧည့္ခန္းရဲ့ ေဘးမွာလည္း တလုံး ရွိသည္ ..အိမ္သာ သက္သက္ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းေတာ့ မပါဘူး..ေရခ်ိဳးခန္း သြားခ်င္ရင္ေတာ့ ေျမေအာက္ထပ္ ( ေဘ့စ္မင့္ ) မွာ ေရခ်ိဳးခန္းေရာ အိမ္သာေရာ ရွိသည္ လို႔ညႊန္ျပသည္ ။ သူနဲ႔ ေႏြးေႏြး ေျမေအာက္ထပ္ ကို ဆင္းခဲ့ၾကသည္ ။ ေျမေအာက္ထပ္ ဆိုေပမယ့္ သားသားနားနား ျပင္ဆင္ထားသည္ ။ အိပ္ခန္းတခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ ရွိေနသည္ ။ စတိုခန္းေလးက တခန္း ။
“ ေႏြး..ဘာေျပာမလို႔လဲ….” လို႔ သူက ေလသံေလးနဲ႔ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ေႏြးေႏြးက “ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး..အခု လုပ္မယ့္ ကိစၥက ေႏြတို႔ လုပ္ရင္း အသက္ေပးခ်င္ ေပးၾကရမွာမို႔ ကိုကိုနဲ႔ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ေလးမွာ အတူတူ ေနခ်င္လို႔” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းေလးထိုးမွီလိုက္ၿပီး ေက်ာျပင္ကို ဖက္သိုင္းလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ လုံးတင္းအိစက္တဲ့ ရင္စိုင္ေတြက သူ႔ရင္ဘတ္ကို ဖိကပ္မိသည္ ။ သူကလည္း ေႏြးေႏြးကို ျပန္ဖက္လိုက္သည္ ။ သူ႔လက္တဖက္က ေႏြးေႏြးရဲ့ ခါးေလးမွာ ရွိေနေတာ့ စြင့္ကားေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြနဲ႔က နီးကပ္ေနသည္ ။ ေကာ္ဒူရိုင္း ေဘာင္းဘီအနက္ကို ဝတ္ထားတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ငုံဟတ္ ဖိစုတ္မိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ခါးဆီက လက္ကလည္း တင္ပါးႀကီးေတြကို ပြတ္သပ္မိလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုတ္ရင္း သူ႔ကိုယ္ အေရွ႕ဖက္ ေအာက္နားကို လက္ကေလးက လာစမ္းသည္ ။ တင္ပါးႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနရင္း လ်ာခ်င္း ကစားကလိေနထဲက သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္က ေတာင္မာေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေႏြးေႏြး လာစမ္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ မာေတာင္ေနတာကို စမ္းမိသြားရၿပီး ေႏြးေႏြးလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္ခ်သည္ ။ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ႏွိုက္ၿပီး သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ကို ကိုင္သည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အခြာလိုက္မွာ..“ ကိုကို႔ကို စုတ္ေပးခ်င္တယ္..” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ ေဘာင္းဘီကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္သလို အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုလည္း ေလ်ာ့ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးလည္း ဆတ္ကနဲ ဒူးေလးတုပ္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ဒုတ္ကို တအား စုတ္ပါေတာ့သည္ ။ တကယ္ေတာ့ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာ ဒီအၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕ေတြကို သူ႔ရွိသမၽွ အင္အား အစြမ္းနဲ႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေခ်မႈန္း ပစ္ေတာ့မွာ ျဖစ္သည္ ။ သူ႔ေအဂ်င္စီႀကီးနဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ အဖြဲ႕ႀကီးကလည္း အင္အားကို သုံးၿပီး ရန္သူကို ပီပီျပင္ျပင္ ေခ်မႈန္းၾကေတာ့မွာ ျဖစ္သည္ ။ သူ႔အေနနဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔ ႐ူဘီတို႔ကို ညႇာေနနိုင္မည္ မဟုတ္ဘူး ။ သူတို႔ကလည္း သူဟ ေအဂ်င္စီက လူတေယာက္ ဆိုတာကို သိလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုလည္း ညႇာမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္ လုပ္ၾကရမွာ ။
အခုေတာ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ က်က်နန စုတ္ေပးေနတာကို သူ ခံေနရသည္ ။ အေပၚထပ္က ၾကားသြားမွာ စိုးလို႔ ေႏြးေႏြးလ်ာကစားလို႔ တအား ထိသြား ေကာင္းသြားေပမယ့္ သူ အသံ မထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနေနရသည္ ။ ေႏြးေႏြးသည္ သူ႔ေဂြးစိေတြကိုလည္း စုတ္လိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္ေပးသည္ ။
“ ေကာင္းလား..ကိုကို…”
ေမာ့ၿပီး သူ႔ကို ေမးလိုက္တဲ့ ေႏြးေႏြးသည္ အရမ္းကို ေခ်ာလြန္း လွလြန္းေနသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကလည္း ထူထူေဖါင္းေဖါင္းေလးေတြ ။ လိင္တန္ကို အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ဆုပ္ထားရင္း ေမာ့ၾကည့္ၿပီးမ်က္လုံးလွလွႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေႏြးေႏြးကို လိုအပ္လာရင္ သူ ဘယ္လို သတ္ပစ္ရက္မွာလဲ ။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ သူ႔ကို သတ္ပစ္မွာလား …။
“ အရမ္းေကာင္းတာဘဲ …” လို႔ သူေျဖလိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးက လိင္တန္ကို ထပ္ စုတ္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္ ။
သည္အခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြး….ဘယ္မွာလဲ…လို႔ ေအာ္ေခၚေနတဲ့ ႐ူဘီရဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေႏြးေႏြးက “ ႐ူဘီ..ငါ အိမ္သာ ဝင္ေနတယ္ ….” လို႔ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး လိင္တန္ကို ျပန္ငုံလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ လ်ာေလးက သူ႔လိင္တန္ရဲ့ ထိပ္က အေပါက္ေလးကို ကလိေပးေနတာ တုန္ခါေနေအာင္ ေကာင္းလွတာမို႔ ေႏြးေႏြးရဲ့ ေခါင္းေလးကို ကိုင္ထားလိုက္မိရသည္ ။ ေႏြးေႏြးသည္ ပုေလြ တအားေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို သူ သိၿပီးသားပါ ။ ဒီတခါေတာ့ အရင္မႈတ္ေပးတာေတြထက္ ပိုေကာင္းလွသည္လို႔ သူထင္မိတာဘဲ ။
ေႏြးေႏြးရဲ့ အစုတ္အယက္ေတြမွာ ယစ္မူးေမ်ာလြင့္ခံစားေနမိရင္း သူ႔မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားေနခိုက္ ေႏြးေႏြး အစုတ္ ရပ္သြားသည္ ။မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးက သူ႔လိင္တန္ထိပ္ေခါင္းကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရခ်ိ ုးခန္းထဲကို လွမ္းလိုက္လို႔ သူ အေနာက္ကေန လိုက္ပါသြားရသည္ ။
ေႏြးေႏြးက ဝတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဒူရိုင္း ေဘာင္းဘီ အနက္ကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ ဇစ္ဖြင့္ၿပီး ေလ်ာခ်လိုက္သလို ေအာက္က ရွိေနတဲ့ ပင္တီကိုလည္း ေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာသစ္ လက္ေဆးတဲ့  ေႂကြခြက္မွာ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းကုန္းေလး လုပ္ေပးလိုက္သည္ ။ ျဖဴဝင္းတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးေတြက သူ႔စိတ္ရိုင္းေတြကို အရမ္း ထႂကြသြားေစသည္ ။ ဖင္တုန္းႀကီးေတြကို ဆြဲျဖဲၿပီး နီညိဳညိဳ အဂၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းကို သူ႔လက္ညႇိုးလက္ခလယ္ပူးရက္နဲ႔ လိုင္းဆြဲ ပြတ္သပ္လိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးဆီက ညည္းျငဴသံေလး ထြက္လာသည္ ။ အခ်ိန္ဆိုင္း မေနေတာ့ဘဲ သူ႔လိင္တန္ကို ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးရဲ့ အဂၤါစပ္က တဏွာေရွ႕ေျပး အရည္ေတြက စိုစိုရႊဲေနေတာ့ သူ႔လိင္တန္က တထစ္ထစ္ တဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ တိုးဝင္သြားသည္ ။
“ အင္အင္…အင္း…….”
ျပန္ေနာက္ဆုတ္ထုတ္ ျပန္ဖိကာသြင္းသည္ ။ 
“ အိုးအား..အား…..”
စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ တင္းၾကပ္ေနတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးက ထိုးလိုက္တိုင္း အရာသာေကာင္းေနသည္ ။ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ အသြင္းအထုတ္လုပ္လိုက္ၿပီး အဆင္ေျပလာတာနဲ႔ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ဖိဖိထည့္ေဆာင့္လိုက္သည္ ။ 
“ အိုး….အား……အားရွီး….”
အိေထြးႏူးညံ့ တင္းၾကပ္ၾကပ္ ရွိလွတဲ့ ေႏြးေႏြးရဲ့ လွိုဏ္ဂူထဲကို ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိသည္ ။ေကာင္းလြန္းတဲ့ ကာမအထြဋ္အထိပ္ကို တက္လွမ္းသြားရသည္ ။
“ ကိုကို…”“ အင္..ေႏြး…”
“ မၾကာခင္ ပစ္ၾကခတ္ၾက ျဖစ္လို႔ ေႏြးနဲ႔ ကိုကို ေသသြားခဲ့ၾကရင္ ၀ိညာဥ္အျဖစ္လည္း အတူတူ ေပါင္းစုံမလား မသိဘူးေနာ္ …”ေႏြးေႏြး ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက “ ေႏြးရယ္…အပ်က္ ( နက္ဂတစ္ဖ္ ) မစဥ္းစားပါနဲ႔ကြာ….ေပါ့စတစ္ ဘဲ စဥ္းစားပါ..ေအာင္ပြဲရရမယ္ ….ဒို႔တေတြ လုပ္တာ အားလုံး အနိုင္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္….” လို႔ ေျပာေပးလိုက္သည္ ။ ေႏြးေႏြးလဲ ေပက်ံေနတဲ့ ေပါင္ၾကား ဖင္ၾကားေနရာေတြကို ေဆးေၾကာ သုတ္သင္သည္ ။ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းကိုလည္း တယတု ပြတ္သပ္ ေဆးေၾကာေပးသည္ ။
အေပၚထပ္ကို ျပန္တက္ခါနီးမွာ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို “ ကိုကို..ကိုကို႔နံမည္က တကယ္ဘဲ ေရမြန္ လားဟင္….ကိုကိုက တကယ္ဘဲ လျပည့္မဲ အဖြဲ႕ကလား….အမွန္ကို ေျပာပါ ကိုကိုရယ္….” လို႔ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ သူ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ ။ “ အမွန္ပါဘဲ ေႏြးရယ္..ကိုယ္ဟာ အစြန္းေရာက္ စစ္ေသြးႂကြ တေယာက္ပါ ….” လို႔ သူေျဖလိုက္သည္ ။ ဒီလိုဘဲ ေျဖရမွာဘဲေလ ။
သူတို႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္ အစုတ္ေလးဆီကို သြားၾကသည္ ။သည္ဓါတ္ဆီဆိုင္ေလးသည္ ေခတၱ ပိတ္ထားလို႔ ေမွာင္မဲေနသည္ ။ အိမ္ရွင္ စနိတ္က သူတို႔ကို “ တံခါး ပိတ္မထားဘူး.အသာေလး တြန္းဝင္သြားလိုက္ပါ ” လို႔ ေျပာထားတဲ့အတိုင္း ဓါတ္ဆီဆိုင္ေလးထဲကို သူ ဝင္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ ႐ူဘီေပးထားတဲ့ ေအေကပစၥတိုကို အသင့္ကိုင္ထားသည္ ။ ဓါတ္ဆီဆိုင္ေလးသည္ မီးေမွာင္ခ်ထားေပမယ့္ အပူဓါတ္ေႏြးေႏြးေလး လႊတ္ထားတာကို သိရလို႔ သူတို႔ ပုန္းေအာင္းေနတုံး ေအးမေနေစဖို႔ ႀကိဳတင္ အပူလႊတ္ထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္ ။
ဓါတ္ဆီဆိုင္ေလးသည္ ပိုတိုမက္ျမစ္ႀကီးရဲ့ ကမ္းစပ္နားမွာ ရွိေနတာေၾကာင့္ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္ပါက တံတားႀကီးကို ျမင္ေနရသည္ ။ ႐ူဘီ ေႏြးေႏြးနဲ႔ ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးတို႔ သူ႔အေနာက္က လိုက္ဝင္လာၾကသည္ ။ ႐ူဘီက ဆဲလ္ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး နံပါတ္တခုကို ေခၚလိုက္သည္ ။
“ အီဒစ္ ..အကုန္ အိုေကလား….”“ အိုေက..အိုေက….အကုန္ ၿပီးစီးၿပီ….ငါတို႔လည္း ျပန္ ဆုတ္ခြားေနၿပီ …ေနာက္ ၁ဝမိနစ္ ဆိုရင္ ဟက္ပီးႏူးယား လုပ္လို႔ ရၿပီ…..”“ အိုေက…အီဒစ္ …စုရပ္မွာ ျပန္ဆုံမယ္…”
“ ပေရာ္ဖက္ဆာ..ေနာက္ ၁ဝမိနစ္ ဆိုရင္ ႏွိပ္လို႔ ရၿပီ..အားလုံး အဆင္ေျပတယ္ …..”“ အိုေက..႐ူဘီ..မင္းရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ငါတို႔ အဖြဲ႕ႀကီး ဂုဏ္တက္စရာေတြပါ..ကဲ နာရီ ၾကည့္ထား..၁ဝမိနစ္မွာ ေအာင္ပြဲခံမယ္…”
ေႏြးေႏြးနဲ႔ သူနဲ႔ ေအေကပစၥတို ကိုယ္စီနဲ႔ ပေရာ္ဖက္ဆာ့ေဘး တဖက္တခ်က္မွာ ရွိေနၾကသည္ ။ ႐ူဘီကေတာ့ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ ကိုင္မထားဘူး ..။ ဖုန္းကိုဘဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ ။ သူ႔ေသြးေတြ ဆူေဝေနသည္ ။ ျဖစ္လာေတာ့မွာေတြကို ႀကိဳသိေနသည္ ။ အပြဲပြဲႏႊဲလာခဲ့တဲ့ လူဘဲေလ ။ ဖိုင္နယ္ကို ေရာက္ၿပီ ။ သူကိုင္ထားတဲ့ ေကေအပစၥတိုရဲ့ ေမာင္းထိန္းခလုပ္ႀကီးကို  (Safe} ေနရာကေန  ( Fire) ကို တြန္းေရႊ႕ထားၿပီးေနၿပီ ။
၁ဝမိနစ္ ျပည့္ၿပီ ။ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာခ် ုး မွန္ျပဴတင္းေပါက္ကေန တံတားႀကီးကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ရီမုတ္ ( အေဝးထိန္း ခလုပ္ )ကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ႀကီး ႏွိပ္ခ်လိုက္သည္ ။
တံတားႀကီးသည္ တုတ္တုတ္မွကို မလႈပ္ ။ ညသည္ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ ။
ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး ထပ္ႏွိပ္သည္ ။ ဘာမွ ျဖစ္မလာ ။
 “ ႐ူဘီ..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ….”
႐ူဘီက ပေရာ္ဖက္ဆာရဲ့ လက္ထဲက ရီမုတ္ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏွိပ္ၾကည့္သည္ ။ ဘာသံမွ မၾကားရ ။ တံတားႀကီးေပၚမွာ ကားေတြ ျဖတ္ေနတာကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
“ တခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ.ဖုန္းဆက္ၾကည့္စမ္း…..”
႐ူဘီက ေစာေစာက ဆက္ခဲ့တဲ့ အီဒစ္ ကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။
“ အီဒစ္ မကြဲ ပါလား..ဘာေတြ လိုေနသလဲ….”
“မသိဘူး…႐ူဘီ….ငါလဲ မသိဘူး..ေဟာ..ဟယ္လီေကာ့ပတာ အသံေတြ ၾကားတယ္….တခုခုေတာ့ တခုခု မွားယြင္းေနၿပီ….”
ပေရာ္ဖက္ဆာက “ ဘာျဖစ္သလဲ ..ငါ လစ္ရင္ ေကာင္းမလား..႐ူဘီ….” လို႔ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..တခုခု လြဲေနတယ္..လစ္ၾကစို႔….ေရမြန္..ကားေမာင္း..ေႏြးေႏြး..ပေရာ္ဖက္ဆာကို ကာဗာလုပ္..လစ္မယ္…..”
ဆရာမႀကီး လုပ္ေနတဲ့ ႐ူဘီက သူနဲ႔ ေႏြးေႏြးက မလႈပ္မရွက္ ဆက္ရပ္ေနလို႔..“ ဟိတ္ ဘာေၾကာင္ေနၾကတာလဲ လစ္မယ္ေလ…” လို႔ ထပ္ ျပာလိုက္တဲ့ အခါမွာ သူက ေအေကပစၥတိုေသနတ္နဲ႔
အားလုံးကို ခ်ိန္ရြယ္ထားလိုက္သည္ ။
“ အားလုံး ေျမေပၚမွာ ဒူးေထာက္လိုက္..ပေရာ္ဖက္ဆာ..မင္းေသနတ္ကို ေျမေပၚကို ခ်လိုက္..ဉာဏ္မမ်ားနဲ႔ေနာ္..အတြဲလိုက္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္မယ္….”
“ ဟင္..မင္း ဘာလုပ္တာလဲ..သစၥာေဖါက္ တာလား….”
ပေရာ္ဖက္ဆာက သူ႔အမိန႔္ကို မနာခံဘဲ ေသနတ္ကို သူ႔ဖက္ကို လွည့္လိုက္သည္ ။ ႐ူဘီကလည္း ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။ ပေရာ္ဖက္ဆာရဲ့ အေနာက္မွာ ေႏြးေႏြး ရွိေနသည္ ။ သူပစ္ခတ္လိုက္ရင္ ေႏြးေႏြးကိုလည္း ထိမွန္လိမ့္မည္ ။ ေႏြးေႏြးသည္ ေသနတ္ကိုင္ထားေပမယ့္ သူ႔ကို ခ်ိန္မထား ။
ေအေကပစၥတိုကို လြတ္တဲ့ဖက္ကို သုံးးေတာင့္ေအာ္တို ဆြဲပစ္လိုက္သည္ ။
“ ေထာင္းေထာင္းေဖာင္း…..”
ဓါတ္ဆီဆိုင္ရဲ့ ေကာင္တာ ကြဲေၾကလန္ပ်ံသြားသည္ ။
“ ေသနတ္ခ်လိုက္” ( Drop Your Gun!!!!)
ပေရာ္ဖက္ဆာ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး လက္ထဲသ ေသနတ္ကို လႊတ္ခ်လိုက္သည္ ။႐ူဘီက သူ႔ကို ထိုးခ်ိန္ၿပီး ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။ 
“ ေထာင္းေထာင္းေထာင္း ……ေထာင္းေထာင္း…..”
ေႏြးေႏြးက ႐ူဘီ့ကို ပစ္ခတ္လိုက္တာပါ ။ ႐ူဘီသည္ အနီးကပ္ ပစ္တာ ခံလိုက္ရလို႔ အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားသည္ ။  သူက ေႏြးေႏြးဖက္ကို ေသနတ္ကို ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ ေႏြးေႏြးက ေသနတ္ကို ေျပာင္းေအာက္ဆိုက္လိုက္ၿပီး..“ မပစ္နဲ႔ ..ေႏြးက FBI က…” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။
ပေရာ္ဖက္ဆာက မိုက္ရိုင္း ၾကမ္းၾကဳတ္စြာနဲ႔ ဆဲေရးလိုက္သည္ ။ သူ႔ဘာသာစကားနဲ႔ ျဖစ္ေပမယ့္ ေခြးမနဲ႔ ေခြးေကာင္ လို႔ ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သူ နားလည္လိုက္သည္ ။
ေအေကပစၥတိုေျပာင္းနဲ႔ ပေရာ္ဖက္ဆာ့ ဘိုက္ကို ေဆာင့္ထိုးလိုက္သည္ ။
“ ပါးစပ္ပိတ္ထား….” ( Shut your mouth !!!!)
ပေရာ္ဖက္ဆာ အြတ္ကနဲ ခါးကုန္းက်လာသည္ ။
“ တခြန္း ထပ္ေျပာၾကည့္..မင္း နာမယ္…..”
ပေရာ္ဖက္ဆာ ဒူးေထာက္ရက္နဲ႔ ဘိုက္ကို လက္နဲ႔ ဖိကိုင္ရင္း ေခါင္းငုံ႔ထားသည္ ။
ေႏြးေႏြးက ေအေကေသနတ္ကို ေျပာင္းေအာက္ဆိုက္ထားရင္း..“ ကိုကို….ေႏြးက အက္ဖ္ဘီအိုင္ ေအးဂ်င့္ ပါ ..” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္သည္ ။ သူက “ သိတယ္ …ေႏြး..သိၿပီးသား….ေႏြးတို႔ ႐ူဘီ့ကို ေအးဂ်င့္ေတြကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္လို႔ ဟန္ေဆာင္ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာေတြကိုလည္း သိတယ္ ….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္ ။
“ ဟင္..ဒါေတြ ကိုကို သိႏွင့္ေနတယ္..ဟုတ္လား…..”
“ ဟုတ္တယ္..ေႏြးရဲ့ ေဘာ့စ္ ဆိုင္မြန္က အားလုံး ေျပာျပထားၿပီးသား….”
ဒီအခ်ိန္မွာ ဓါတ္ဆီဆိုင္စုတ္ေလး အျပင္ဖက္ကို ကားနက္ႀကီးသုံးစီး ထိုးဆိုက္လာသည္ ။
ေရွ႕ဆုံးက ဝင္လာတဲ့သူက ပက္ဂီ ။
သူ႔ရဲ့ ဘက္ကပ္ ( ေထာက္ပံ့ေရး ေအးဂ်င့္ ) ပိန္ပိန္ေလး  ။ ေသနတ္ကိုင္ခ်ိန္ရင္း ဝင္လာသည္ ။
ပက္ဂီ့ေနာက္က ေမာင္းးျပန္ေသနတ္ကိုင္ အနက္ေရာင္ ယူနီေဖါင္း ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြနဲ႔ SWAT ေတြ တျပဳံႀကီး ဝင္လိုက္လာသည္ ။ ပေရာ္ဖက္ဆာ့ကို လက္ ေနာက္ျပန္ ထားခိုင္းၿပီး
လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ပက္ဂီက “ အကုန္ အုပ္မိတယ္..Ray….တံတားတိုင္ေတြမွာ ယမ္းေပ်ာ့ လာခ်ည္တဲ့ေကာင္ေတြေရာ ငါးဖမ္းသမား ဟန္ေဆာင္တဲ့ ေကာင္ေတြေရာ ငါတို႔ေအးဂ်င့္ေတြ
နဲ႔ အက္ဖ္ဘီအိုင္ေအးဂ်င့္ေတြ ပူးေပါင္းၿပီး လက္ရ ဖမ္းမိလိုက္တယ္..အဲ..တေယာက္ကေတာ့ ခုခံလို႔ ရွင္းပစ္လိုက္ရတယ္ …Homeland Security Department က ေအးဂ်င့္ေတြလည္း ပါဝင္ၾက
တယ္..” လို႔ လာသတင္းပို႔ေလသည္ ။ “ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္း ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဂ်ိ ုးအတၱာရဲ့ ေမြးျမဴေရး ၿခံႀကီးေရာ အေစပိုင္းက မင္းတို႔ နားခိုခဲ့တဲ့ “ စနိတ္ ”ရဲ့ အိမ္ေကာ ဒို႔အဖြဲ႕ေတြ အုပ္စီးမိလိုက္ၿပီ”
လို႔လည္း ျဖည့္စြက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။
ေႏြးေႏြးက သူ႔လက္ကို လာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။
“ ကိုကို႔ကို ေအးဂ်င့္တေယာက္မွန္း ေႏြး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ အထိ မသိခဲ့ပါဘူး..႐ူဘီက ကိုကို႔ကို နဲနဲ မသကၤာစိတ္ေတာ့ ရွိေပမယ့္ သူ႔မွာ ေဖၚထုတ္ဖို႔လည္း အခ်ိန္က နည္းေနတယ္ …ေႏြးကိုေတာ့
ကိုကိုက တဲရိုးရစ္စ္ တေယာက္နဲ႔ မတူဘဲ စီအိုင္ေအ သို႔မဟုတ္ အက္ဖ္ဘီအိုင္ ေအးဂ်င့္တေယာက္နဲ႔ ပိုတူေနတယ္ လို႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာဘူးတယ္ ….” လို႔ ေျပာျပေနသည္ ။
လစ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ ။ က်န္တာေတြက ပက္ဂီတို႔ အဖြဲ႕က ဆက္လုပ္လိမ့္မယ္ေလ ..။
“ လစ္ၿပီ..ပက္ဂီေရ..တေန႔ေန႔ ဆုံၾကေသးတာေပါ့….”
ေအေကပစၥတိုေတြကို ပက္ဂီ့လက္ထဲ ထည့္ခဲ့ၿပီး သူနဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္ အေဟာင္းေလးထဲက ထြက္လာခဲ့ၾကသည္ ။
ေနထြက္ခါစ အာ႐ုဏ္ဦး အခ်ိန္မွယာ ေႏြးေႏြးသည္ လွလြန္းေနသည္ ။
“ ေႏြး..”
“ ဟင္ ကိုကို…ဘာလဲ…”
“ ေႏြးေႏြးဆိုတဲ့ နံမည္က အစစ္လား..အခု ေက့စ္အတြက္ ေျပာင္းထားတဲ့ နံမည္လား….”
“ အစစ္ပါ ကိုကို..ၿပီးေတာ့ ေႏြးက တကယ္လည္း ဥပေဒဘြဲ႕ရထားတဲ့သူပါ ..ေဂ်ာ့ရွ္ ၀ါရွင္တန္ တကၠသိုလ္ ကေတာ့ မဟုတ္ဘူး..ကယ္လီဖိုးနီးယား က ရတာ…”
“ တယ္ဟုတ္ပါလား…ကဲ….က်န္တဲ့ အုပ္စုေတြကို ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲၿပီး ဆက္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ၾကဦးစို႔..”
“ ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို…”
က်ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ က်ားျဖဴ နဲ႔ သံမဏိလူသားတို႔အတြက္ လက္စားေျခလိုက္နိုင္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္မိသည္ ။ ဒို႔ေပမယ့္ ကြန္ယက္ႀကီးက ပင့္ကူအိမ္ႀကီးတခုလိုဘဲ အစိပ္စိပ္ အမႊာမႊာ က်ယ္ဝန္း
မ်ားျပားလွသည္ ။ ေအဂ်င္စီႀကီးကေန ထြက္ခြာ အနားယူမည္ လို႔ စဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ လတ္တေလာေတာ့ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ရန္သူ ေျမေပၚ ဆဲလ္ေတြကို ေဖၚထုတ္ ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔ ေႏြးေႏြးက သူ႔ကို
ေခၚေနသည္ ။ ဟိုင္းေဝး ၉၅ ေပၚမွာ သူနဲ႔ ေႏြးေႏြး ကားတစီးနဲ႔ ခရီးဆက္ေနသည္ ။ “ ႏွင္းဆီနက္ ”က ေျမေပၚဆဲလ္ေတြရဲ့ သတင္းတခ်ိ ု႔ကို ခုနကဘဲ ထပ္ ေပးပို႔သည္ ။ ပဥၥမံတပ္သားတေယာက္
အေနနဲ႔ သူ ပါကစၥတန္နိုင္ငံထဲကို ေႏြးေႏြးနဲ႔ အတူတူ ခရီးထြက္ၾကရဦးမည္ ။

                                                                          နားပါဦးမည္