ေဒါက္တာမမ

 ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က သံပန္းတံခါးကို လူပ္ကိုင္ရင္း အိမ္ထဲသို႔လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
‘စုစုေရ…စုစု’ ‘ရွင္၊ လာပါၿပီအန္တီသြယ္’ ေျပာသံႏွင့္အတူ အသက္၁၃ႏွစ္ခန႔္ မိန္းခေလးတဦးအိမ္ေရွ႕သို႔ ေျပးထြက္လာသည္။ ‘ဘာလုပ္ေနလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက္ေနတာပါ အန္တီသြယ္’ မိန္းကေလးက ရိုေသစြာျပန္ေျဖရင္း တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဒါက္ျမင့္ျမင့္သြယ္က လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆြဲလၽွက္သူ႔အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလရာ စုစုလည္းတံခါးကိုပိတ္၍ ေသာ့ခတ္ကာ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္သြားေလသည္။ ထိုအခိုက္.. ‘ကလင္..ကလင္..ကလင္’ တယ္လီဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ေဒါက္တာျမင့္ျမင့္သြယ္ေျပးထြက္လာၿပီး ဖုံးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ေလသည္။
‘ဟဲလို ..ေျပာပါရွင္’ ညင္သာစြာေမးလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ျပဳံးရႊင္စြာျဖင့္ ‘ေအာ္.. ကိုလတ္လား .. ေျပာေလ’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခဏၾကာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ‘အဟင္းဟင္း .. ဟင္း..ဟင္..ကိုလတ္ရယ္..’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးမွာ အခန္းတခန္းလုံး ပ်႕ံႏွံသြားေလသည္။ ဧည့္ခန္းဆီမွာ သာယာေသာ နာရီသံ ၉ခ်က္ႏွင့္အတူ ညသည္လည္းပို၍တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။
———————————-
ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ဆရာဝန္မတေယာက္ျဖစ္သည္။ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဒုတိယတိုက္ခန္းတခန္းတြင္ေနထိုင္၍ သူမႏွင့္အတူအသက္၆ဝ ခန႔္ အေဒၚတေယာက္ ႏွင့္ ၄ႏွစ္အရြယ္သားေလးတဦးအျပင္ စုစုဆိုေသာ အိမ္ေဖၚမေလး တေယာက္တို႔ပါရွိေလသည္။ သူမ၏ခင္ပြန္းမွာ ကိုရဲျမင့္ဆိုသူျဖစ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကမွ အီမ္တြင္းေရးျပသာနာမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပတ္စဲခဲ့ၾကသည္။ ကိုရဲျမင့္က ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္ အေရာတဝင္ေနေသာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္အား တဖက္သပ္လမ္းခြဲခဲ့ေလသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ၿမိဳ႕ျပင္ရပ္ကြက္တခုတြင္ ညေနပိုင္းေဆးခန္းဖြင့္၍ ညစဥ္ ၉နာရီ ခန႔္တြင္မွ အီမ္သို႔ျပန္၍ အနားယူရသည္။လိမ္မာေရးျခားရွိေသာအိမ္ေဖၚမေလး စုစုေၾကာင့္သာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ သက္သာရာ ရ ေနသည္မို႔ စုစုကို သူမကခ်စ္လည္းခ်စ္သည္..အလိုလည္းလိုက္သည္။ စုစုကလည္းသေဘာေကာင္းေသာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပဳစုလုပ္ကိုင္ေပးေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ခန႔္သာရွိေသးသည္မို႔ အရြယ္ကလည္းေကာင္းတုန္း အစိုေျပဆုံးအရြယ္ ျဖစ္ေနသည္။နဂိုကမွ ျဖဴဝင္းေသာ အသားအေရေၾကာင့္ စိုစိုေျပေၿပ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ရွိ့ရသည့္အထဲ ဖြင့္ကားမို႔ေမာက္၍ လွပေသာ ကိုယ္လုံးေၾကာင့္ ေယာက်္ားသားမ်ား အဖို႔ ေငးေမာ၍ ၾကည့္႐ူ႔ရေလာက္ေပသည္။ ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တံမ်ားက ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏အလွကို ကူညီပ့ံပိုးေပးသေယာင္ေယာင္ ရွိေနသလို ျဖဴဝင္းျပည့္ၿဖိဳးေသာ လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးမ်ားကလဲ သူမကိုပို၍ လွပေစသည္ဟုဆိုလၽွင္မမွားနိုင္ပါေပ။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ အေျပာအဆို အမူအရာ ကစ၍ ခ်ိဳသာပါသည္။ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္၍ ေဖၚေဖၚေရြေရြ ရွိတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အားနည္းခ်က္တခုကားရွိသည္။ ယင္းကား အျခားမဟုတ္၊ ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္ေယာက်္ားမ်ား အေပၚ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ဆက္ဆံတတ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ရိုးရိုးႏွင့္ ႐ုင္း႐ုင္းေျပာရပါမူ ထိုသို႔ေရာေရာဆက္ဆံတတ္ျခင္းထက္ ကာမခံစားမူအရသာကို မက္မက္ေမာေမာ လိုလားခံစားတတ္ပါသည္ဆိုလၽွင္ ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ခံစားမူေၾကာင့္ပိုလွသည္လား..လွလြန္းေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ခံစားသည္လားေတာ့ သူမမွ လြဲ၍ မည္သူမွသိနိုင္မည္မဟုတ္ပါေခ်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ယေန႔မိုးလင္းကထဲက အိမ္ကထြက္၍ေဆး႐ုံသြား၊ေန႔ခင္းဖက္ စိန္ဂၽြန္းေစ်းတြင္ေဆးသြားဝယ္၊ညေနျပန္ေတာ့ ေဆးခန္းဖြင့္ႏွင့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ တေန႔လုံးပင္မနားရေအာင္ရွိေလသည္။ အျပင္ဘက္တြင္ ေလေျပ႐ူးက တသုန္သုန္တိုက္ခတ္လာသည္။ယခုမွပင္ လူနာက စဲသြားေတာ့သည္။ ၈နာရီခြဲၿပီမို႔ တန္းေပၚမွ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ဆြဲယူရင္း ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ေျပာလိုက္သည္။ ‘ကိုတူး..၈နာရီခြဲၿပီ၊အားလုံး သိမ္းလိုက္ေတာ့ေနာ္’ ‘ဟုတ္ကဲ့ မမ’ ကိုတူးက ျပန္ေျဖရင္း ေဆးပုလင္းမ်ားကို နံရံကပ္ဘီဒိုထဲထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ စားပြဲေပၚမွ စာရြက္မ်ား၊ ပစၥည္းပစၥယ မ်ားကိုအားလုံး သိမ္းဆည္း၍ အတန္ၾကာေသာ အခါမွ ‘အားလုံး ၿပီးၿပီ မမ’ ‘ေအး ေအး တံခါးေတြ ပိတ္ထားေနာ္’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ဆြဲအိတ္ကိုယူ၍ အခန္းအျပင္ဖက္သို႔ ထြက္လိုက္သည္။ကိုတူးလည္း ဘီဒိုမ်ားကိုပိတ္၍ အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လာကာ ‘ၿပီးၿပီ မမ .. ေသာ့ပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္’ ‘ေအး ေအး’ ေဆးခန္း ေသာ့ပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ကားမွတ္တိုင္ရွိရာဖက္သို႔ လမ္းေလၽွာက္ လာခဲ့ၾကေလသည္။ —————————————-

အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သားငယ္က ဆီးႀကိဳလာသည္။ သားငယ္ကို ခ်စ္စနိုး ယုယစြာျဖင့္ ေပြ႕ဖက္ရင္း ‘ႀကီးႀကီး မေတြ႕ပါလား စုစု ‘ စုစု ကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္။ ‘ဖြားဖြားႀကီး ေစာေစာကပဲ အိပ္ရာဝင္ သြားတယ္ အန္တီသြယ္’ ေျပာေျပာဆိုဆို စုစုက စာအိတ္ေလးတအိတ္ကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က စာအိတ္ကို ဆြဲယူ၍ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၿပီးမွ ‘ဘာမွာ သြားေသးလဲ စုစု ‘ ‘တျခားေတာ့ ဘာမွမမွာမသြားဘူး ။ အန္တီသြယ္ လာရင္ဆက္ဆက္ေပးေပးပါ လို႔ေတာ့ေျပာသြားတယ္’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ ေခါင္းကို တဆပ္ဆပ္ညိမ့္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆက္တီခုံေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း စာအိတ္ကို ဖြင့္ေဖါက္လိုက္သည္။

စာကို အစမွအဆုံးဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ ထိုင့္ရာမွ ထလၽွက္ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလေတာ့သည္။ အျပင္ဖက္တြင္ ေမွာင္မိုက္၍တိတ္ဆိတ္ေနၿပီ။ ဆယ္နာရီခြဲသည္ အထိ အိမ္ေ႐ု႔ဧည့္ခန္းတြင္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္တေယာက္ထဲ ထိုင္းရင္းစာဖတ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ ‘ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္’ ညင္သာေသာ တံခါးေခါက္သံက ခပ္ခပ္ေပၚထြက္လာသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ေျဖးညႇင္းစြာ လွမ္းလၽွက္ တံခါးေပါက္မွန္ေပါက္ေလးမွ အျပင္သို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးမွ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ေပးလိုက္ရာ ႏူတ္ဆက္ေသာ အျပဳံးျဖင့္ ကိုလတ္က စကားစလာသည္။ ‘ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ မအိပ္ေသးဘူးလား’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က မ်က္ႏွာကိုျပဳံးလၽွက္ ေခါင္းကို တခ်က္မၽွခါရမ္းလိုက္ရာ ဧည့္ခန္းမီးဝါဝါေအာက္ဝယ္ သူမ၏နက္ေမွာင္ေသာ ဆံစေလးမ်ားက ပ်ံဝဲသြားေလသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ကိုလတ္လက္ေမာင္း တဖက္ကို ကႏြဲ႕ကရ လွမ္းဆြဲၿပီး အိမ္ခန္းတြင္းသို႔ေခၚကာ တံခါးဂ်က္ကို ျပန္ပိတ္လိုက္ေလသည္။ မၾကာမွီပင္ အိမ္ေ႐ု႔ဧည့္ခန္းမီးကိုပိတ္လၽွက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။ အခန္းထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုလတ္ကလက္ထဲမွ စကၠဴအိတ္ႏွင့္ထည့္လာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ထံ လွမ္းေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္အိပ္ထဲမွ အထုပ္မ်ားကို ခ်ေနသည့္ သူမ၏ေျပျပစ္ႏုရြေသာ ကိုယ္လုံးအား စူးစူးရဲရဲ ေငးၾကည့္ေနမိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုလတ္လဲ ေဒါက္တာတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ နာမည္အရင္းကေတာ့ ေက်ာ္လတ္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က ေဆးခန္းတခုတြင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ႏွင့္ ကိုရဲျမင့္တို႔ လင္မယားကြဲခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရင္းႏွီးမူမွ အလိုဆႏၵေနာက္သို႔လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ရမက္ႀကီးပုံခ်င္း တူညီေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အဖို႔ တဒဂၤတခဏ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။

ကိုလတ္က ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေခြရစ္ေနေသာ ဆံပင္လိူင္းတို႔ၾကားမွ မ်က္ဝန္းနက္ႏွင့္ သြယ္ဝိုင္းေသာ မ်က္ႏွာ၏အလွကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။
‘ေရာ့ ကိုလတ္’ ႐ုတ္တရက္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ေပးေသာ ဝိုင္ဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူၿပီး တငုံေမာ့ကာ စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ သူမ၏လက္ေမာင္းတစ္တစ္ကို လွမ္းဆြဲရင္း ‘ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ … ကိုလတ္ကို သတိမရဘူးလားဟင္’ ကိုလတ္အေမးကို ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ျပဳံးရင္း သူမလက္ညႇိးကို ပါးစပ္နားကပ္ရင္း ‘႐ူး..တိုးတိုး’ ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ အားမလိုအားမရျဖစ္လာေသာ ကိုလတ္က ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရင္ခြင္ထဲသို႔ဆြဲသြင္းလိုက္ရာသူမကလည္း အလိုက္သင့္ေလးပါသြားၿပီး ကိုယ္လတ္ပခုံး ကိုဖက္ထားမိေလသည္။

ခဏမၽွ ဖက္ထားရင္း ကိုလတ္က ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ႏူတ္ခမ္းနီတြဲတြဲေလးအား ဖမ္း၍ အမွတ္မထင္စုပ္ငုံလိုက္ရာ ‘အင့္’ အသံတခ်က္သာေပၚလာၿပီး ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ကိုလတ္ရင္ခြင္ထဲသို႔ေပ်ာ့ေခြသြားသည္။ ကိုလတ္က မလြတ္စုပ္ထားရင္း သူမ၏ကိုယ္ေပၚရွိညဝတ္အက်ၤီပါးပါးေလးမွ ၾကယ္သီးမ်ားအား တလုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသား ကုတင္ေပၚသို႔ထိုင္ခ်ၿပီး တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ေပးလိုက္ၾကသည္။
ေနာက္ဆုံး ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနသည့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ ကိုယ္ေပၚမွ ေနာက္ဆုံးက်န္ရွိေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီျဖဴျဖဴေလးကို ကိုလတ္ကအသာကေလး ဆြဲယူခၽြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။
အခုေတာ့ ကိုလတ္ေရာ၊ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကိုယ္ေပၚတြင္ ဘာမၽွမရွိေတာ့။ အခန္းေထာင့္ စားပြဲမွ ညအိပ္မီးလုံး အလင္းေရာင္ျပာျပာေလးက ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္တကိုယ္လုံးအား အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေဖၚျပေနေလသည္။ ျဖဴေဖြးေနေသာ ကိုယ္လုံးေပၚမွ အဝင္းသားျမင္ေနရေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ တင္းေနသည္။ေပါင္လုံးတစ္တစ္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွ ေမာက္ႂကြေနေသာ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ မဲနက္ေသာအေမႊးမ်ားျဖင့္အုပ္လၽွက္ အေတာ္ပင္အသဲယားခ်င္စရာ ေကာင္းေနေတာ့သည္။

ကိုလတ္လည္း အခုေတာ့စိတ္ကိုဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မနိုင္ေတာ့..ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ အိတြဲေသာ ႏူတ္ခမ္းအစုံကို ဆြဲ၍စုပ္ယူလိုက္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ေက်ာျပင္ႏုႏုတခုလုံးအား ပြတ္သပ္ရင္းတေျဖးေျဖးခ်င္း ေအာက္ဖက္ကိုေရာက္ရွိသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏူးအိေသာဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား အသာအယာပြတ္ေပးရင္း ေပါင္အတြင္းသားၾကားထဲသို႔ လက္ခလယ္ျဖင့္ မသိမသာပြတ္ဆြဲလိုက္ရာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ တအင္းအင္းညည္းလၽွက္ ေပါင္ေဖြးေဖြးႀကီးတလုံးအား မသိမသာ မ၍ ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုလတ္၏လက္ျဖင့္ အပြတ္ခံေနရေသာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားတေလၽွာက္တြင္ အရည္မ်ားစိမ့္က်လာေလသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ကလည္း ကိုလတ္၏ေက်ာျပင္ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားရင္း တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမ၏ဗိုက္သားျပင္တြင္ ထိုးကပ္ေနေသာ ကိုလတ္၏လီးႀကီးကို ႐ုတ္တရက္လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ မာေက်ာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးအား သြယ္လၽွလၽွလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းမွ မို႔ေဖါင္းေနေသာ သူမ၏ဆီးခုံဆီသို႔ ကပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုလတ္က တေစာင္းလွဲေနရာမွ သူမ၏ကိုယ္လုံးေပၚတက္ခြလိုက္ၿပီး လည္တံစင္းစင္းေလးအား ငုံစုပ္လိုက္ရာ.. ‘အား…ကိုလတ္ရယ္…အို..’ တိုးညႇင္းစြာ ေရရြတ္ရင္း ကိုလတ္၏ေက်ာျပင္အား အတင္းပင္ဖက္တြယ္ထားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ေပါင္လုံးေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးအား ခပ္ကားကားလုပ္လိုက္ရင္း ကိုလတ္၏ လီးေတာင္ေတာင္ႀကီးကိုဆုပ္ကိုင္လၽွက္ ေစာက္ရည္မ်ား ရြဲနစ္ေနေသာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အဝ သို႔ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုလတ္ကသူ၏ လီးႀကီးကို အထဲမသြင္းေသးဘဲနီရဲေနေသာ ဒစ္ဖူးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏူတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္ဆြဲေပးရင္း ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ နို႔ႀကီးအားစုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ ‘အား ..အား…ဟင္း..ဟင္း..’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ မွာတကိုယ္လုံးေကာ့ပ်ံတက္လာသည္။ ကိုလတ္လက္တဖက္က နို႔တလုံးကိုဆုပ္ညႇစ္နယ္ရင္း နို႔သီးေလးကိုလၽွာဖ်ားျဖင့္ တို႔ထိေပးေနျပန္သည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ မေနနိုင္ေတာ့ၿပီမို႔ ဖင္ျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးကိုျဖဲလၽွက္ ကိုလတ္၏ခါးေပၚသို႔ ေပါင္ကိုခ်ိတ္တင္လိုက္ၿပီး ေအာက္မွေကာ့ေပးလိုက္ေလရာ ကိုလတ္၏လီးထိပ္ဖူးႀကီးမွာ သူမ၏အတြင္းသို႔ တထစ္ခန႔္ဝင္သြားေလသည္။ ‘အား..ကိုလတ္ရယ္..မသြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး.. အို…ယားလာၿပီ’ ကိုလတ္လည္းမေနသာေတာ့။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ၏လီးတန္ႀကီးကိုဆြဲ၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအတြင္းသို႔ အသာအယာဖိကပ္၍ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ပါးစပ္ကေလး ဟလၽွက္တခ်က္မၽွေကာ့တက္သြားၿပီး ေခါင္းရင္းဖက္မွ ေခါင္းအုံးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။

ကိုလတ္က သူ၏လီးတံႀကီးအား တခ်က္ခ်င္း အသာအယာပင္ အဆုံးထိေအာင္ထိုးထည့္လိုက္တိုင္း ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ ႏူတ္ဖ်ားမွ တ အင္းအင္း ညီးညဴသံက အဆက္မျပတ္ေပၚလာေလသည္။ ကိုလတ္၏ မာေက်ာ ေတာင့္တင္းလွေသာ လီးႀကီးကလည္း သူမ၏ေတာင္တက္ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိအား မထိတထိပြတ္ဆြဲေနသည္မို႔ ေဖၚမျပနိုင္ေသာ ရသာထူးကိုႏွစ္ေယာက္သား ခံစားေနၾကေလသည္။ ‘ႁဗြတ္ ႁဗြတ္….အင္း အင္း အား..အာ…’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ျဖဴေဖြးတင္းကားေနေသာ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးအား ဆုပ္မရင္း အခ်က္ေလးဆယ္ခန႔္ မွန္မွန္လိုးေပးလိုက္ရာ ..ကိုလတ္က လီႀကီးေဆာင့္အထည့္ ..သူမကလည္း ေစာက္ပတ္အတြင္းႏူတ္ခမ္းသားမ်ားျဖင့္ လီးႀကီးအား စုပ္ညႇစ္လိုက္ျဖင့္တက္ညီညီစခန္းသြားရင္း ကာမအရသာကို အားရပါးရခံစားေနၾကေလသည္။ ‘အိုး..အား..ကိုလတ္..မသြယ္ၿပီးေတာ့မယ္..နာနာေလး ေဆာင့္လိုးေပးစမ္းပါ….မေနနိုင္ေတာ့ဘူး…ဟင္း..ဟင္း..’ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ တဏွာသံျဖင့္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ညည္းသံ အဆုံးမွာ ကိုလတ္လီးထိပ္ႀကီးမွာ ပူကနဲျဖစ္သြားၿပီး သုတ္ေရ ပူပူမ်ားကို ပ်စ္ကနဲနဲ ပ်စ္ကနဲ ပန္းထုတ္ရင္း လီးႀကီးကို ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္တဆုံးထိုးထည့္ကာ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖင့္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ စိုက္က်သြားေလေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ေဆးခန္းထဲတြင္ လူရွင္းစျပဳၿပီျဖစ္သည္။ အခုမွ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ႏွင့္ ကိုတူးတို႔စကားေအးေအးေဆးေဆးေျပာျဖစ္ ၾကေတာ့သည္။ ကိုတူးက အကၤ် ီၾကည္ျပာေရာင္လက္တိုႏွင့္ ပိုးေပ်ာ့ေပ်ာ့ထမီအျပာရင့္ေရာင္ဝတ္ထားေသာ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္ကို ခပ္ေငးေငးေလးၾကည့္ေနမိသည္။ လက္ေမာင္းသားျဖဴကစ္ကစ္ ႏွစ္ဖက္မွာ မီးေရာင္ျဖဴျဖဴေအာက္တြင္ ၿဖိဳးလက္ေနသည္။ တင္ပါးကားကားစြင့္စြင့္ႀကီးေပၚမွ အတြင္းခံပင္တီ အရာေလးကို ပိုးေပ်ာ့ထမီေအာက္တြင္ ခပ္ထင္းထင္းတခ်က္တခ်က္ ျမင္ေနရသည္က အသဲယားစရာ… ကိုတူး၏ အာေခါင္မ်ားကိုေျခာက္ေသြ႕သြားေစသည္။ ‘ကိုတူး..ဒီေန႔အိမ္ျပန္ရင္ မမသြယ္နဲ႔တခါထဲ လိုက္ျပန္ကြာ’ နံရံဖက္ကိုေက်ာေပးရပ္ရင္း ေဆးပုလင္းကိုေရြးေနေသာ မမသြယ္က ႐ုတ္တရက္လွည့္ေျပာလိုက္သျဖင့္ မမသြယ္တင္သားႀကီးကို တပ္တပ္မက္မက္ေငး ေနေသာ ကိုတူး အားတုံ႔အားနာျဖင့္ သူခိုးလူမိသလို မ်က္ႏွာ အိုးတိုးအမ္းတမ္းျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္က သတိျပဳမိေပမဲ့ လူႀကီးပီပီ မသိဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။ ‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ မမ’ ‘ေအးကြာ..ဘယ္က ကေလကေခ်ေတြမွန္း မသိပါဘူး..မမကိုလိုက္ေနာက္လို႔..ဟိုေျပာ ဒီေျပာနဲ႔’ ‘ဘယ္ကေကာင္ေတြလဲ မမ..’
‘မသိပါဘူးကြာ..မေန႔က ကားေပၚ အထိေတာင္လိုက္လာေသးတယ္…ကားေပၚ မွာ လဲ မမေနာက္က ကပ္ရပ္ၿပီး..ဟိုတိုး ဒီတိုး နဲ႔..သိပ္ရြံဖို႔ေကာင္းတာပဲ’ ‘ေတာက္..ေတာ္ေတာ္လူပါးဝတဲ့ေကာင္ေတြ..ေတြ႕မယ္’ .. ကိုတူးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း ၾကဳံးဝါးလိုက္သည္။
‘ေအာင္မယ္..ေဒါသကလည္းႀကီးပ၊ ..ဒါပဲေနာ္..ဒီလိုေကာင္ေတြနဲ႔ ဖက္ၿပိဳင္ၿပီး ထိုးလားႀကိတ္လား သြားလုပ္မေနနဲ႔အုံး’ ေျပာမိၿပီးမွ မွားသြားသလို ေနာင္တရမိသြားသည္။ ကိုတူး၏ လက္ရဲဇက္ရဲသတၳိကို ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္သိသည္ေလ… ေဒါသထြက္ေနေသာကိုတူးက ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ျပန္ေခ်ာ့ေမာ့ရသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ေရွ႕မွာမို႔ ကိုတူးၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ မေက်နပ္။ ဒီလိုႏွင့္ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ခဲ့သည္။ ကားမွတ္တိုင္ဆီ ႏွစ္ေယာက္အတူတူေလၽွာက္လာရသည္ကို ကိုတူး ၾကည္ႏူးေနမိသည္။ ရပ္ကြက္လမ္းမီးေတြက က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ…လေရာင္ရွိေပလို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။ လေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္တြင္ ယွဥ္တြဲလမ္းေလၽွာက္လာရသည္က ကိုတူးရင္ကို တလွပ္လွပ္ႏွင့္ လိူက္ဖိုေမာေစသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတဲအိမ္ေလးဆီက သဲ့သဲ့ေလးပ်႕ံလြင့္လာေသာ အခ်စ္ေတးညည္းသံေလးကလည္း တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ ႏွလုံးသားကိုမထိတထိကလိေနသလိုလို..မမသြက္ကိုယ္သင္းနံေ လးကလည္းလမ္းေဘးၿခံစည္းရိုးမ်ားမွ ညေမႊးပန္းေလးမ်ားႏွင့္ အၿပိဳင္ … ။ ကပ္ၿပီးလမ္းေလၽွာက္ရင္း တခ်က္တခ်က္ မမသြယ္ဖင္သားကားကားႀကီးမ်ားက ကိုတူးႏွင့္ ထိမိေလတိုင္း တုံတုံအိအိအရသာက ကိုတူးရမက္ေသြးမ်ားကို ထႂကြလာေစသည္။ သုံး ေလး ငါးခါေလာက္ အဲ့လိုထိမိၿပီးေသာ အခါ ကိုတူးပုဆိုးၾကားမွ လီးတန္ႀကီးမွာ နဂါးအေမာက္ေထာင္လာသလို တ႐ူး႐ူးႏွင့္ တင္းမာေထာင္တက္လာေလသည္။ ပထမေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့လဲ မရေတာ့..လႊတ္ထားလိုက္ရေတာ့သည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ကိုတူးအျဖစ္ကို သတိျပဳမိေပမဲ့လဲ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ရင္း စကားကို အဆင္မျပတ္ေျပာရင္း ဆက္ေလၽွာက္ေနရေလသည္။
‘ကိုတူး..ဟိုႏွစ္ေကာင္ကိုေတြ႕လား..သူတို႔ေပါ့..မမေျပာတာ..ကိုတူ းေရွာင္နိုင္ေအာင္လို႔ မမသြယ္ျပထားတာ..ေဝးေဝးေရွာင္ေနာ္’ လက္ေမာင္းကို ဆြဲကိုင္လူပ္ရင္းေျပာလိုက္ေသာ မမသြယ္စကားေၾကာင့္ ကိုတူးသတိဝင္လာၿပီး မမသြယ္ျပရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လမ္းဓါတ္တိုင္ေအာက္မွာ ေဆးလိပ္တဖြားဖြားႏွင့္ငနာႏွစ္ေကာင္.. ကိုတူးျမင္ဖူးပါသည္..ေဆးခန္းနားမွာ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနၾကမို႔ သတိျပဳမိေနသည္။ ‘ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့..’ ကိုတူးစိတ္ထဲက ၾကဳံးဝါးလိုက္သည္။
——————————————
ယေန႔ေဒါက္တာ ျမင့္ျမင့္သြယ္ေဆးခန္းေရာက္သည္ႏွင့္ လူနာေတြက စုျပဳံေရာက္ေနသည္မို႔ ဘီဒိုဖြင့္ရင္းေဆးပုလင္း ယူေနေသာ ကိုတူးေၾကာျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း အခန္းထဲသို႔တန္းဝင္သြားသည္။ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ စမ္းသပ္ေဆးေပးေဆးထိုးႏွင့္ အခ်ိန္က ကုန္မွန္မသိကုန္ သြားသည္။ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္ေရာက္မွပဲ အေညာင္းေျပအညာေၿပ အေၾကာဆန႔္လိုက္ရင္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္အခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လိုက္သည္။ ‘ဟင္..ကိုတူးမ်က္ခုံးက ဘာျဖစ္တာလဲ’ ညိဳမဲေနေသာ ဒဏ္ရာႏွင့္ အကြဲရာကို အလန႔္တၾကားၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။ ကိုတူးက ဘာမွမေျပာပဲ ေဆးပုလင္းမ်ားကို ဆက္သိမ္းေနသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္က ေရွ႕သို႔တိုး၍ ကိုတူးေခါင္းကို လွမ္းကိုင္ရင္း ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ ေသြးအနဲငယ္စို႔ ေနသည္။ ‘ကိုတူးဘာျဖစ္တာလဲလို႔ မမေမးေနတာ မေျပာဘူးလား ‘
‘ေခ်ာ္လဲ တာပါ..မမရာ’ ‘မဟုတ္ဖူး..မဟုတ္ဖူး..ဒါေခ်ာ္လဲတဲ့ ဒဏ္ရာမဟုတ္ဖူး..မမကိုမညာနဲ႔’ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ လွစ္ကနဲသတိရလိုက္မိသည္။
‘ကိုေကာင္ေတြနဲ႔ ရန္သြားျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား..မမအေသအခ်ာေျပာထားရဲ့နဲ႔ကြာ…မမစကားကိုနားမေထာင္ ဖူး’ မွန္ပါသည္။ ဒီေန႔ ခပ္ေစာေစာလာခါ ကားဂိတ္မွာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ကို ေတြတာႏွင့္ ဘာမေျပာညာမေျပာ အတင္းလက္ဦးေအာင္ေဆာ္ထည့္လိုက္သည္။ အလစ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ငနာႏွစ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္ အီသြားသည္။ မိမိမွာလည္း အလစ္ဝင္လာေသာ အုတ္က်ိဳးတပဲ့ကို ကဗ်ာကသီေရွာင္မိလို႔ အေပၚယံေလးသာရွပ္ထိၿပီး ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မ်က္လုံးႏွင့္သီသီေလးလြဲခဲ့သည္။ မမသြယ္အတြက္ျဖစ္ရသည္မို႔ ေက်နပ္အားရမိသည္။ ‘လာစမ္း ကိုတူး..လာလာ..’ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ကိုတူးလက္ေမာင္းကို ဖမ္းဆြဲရင္း အတြင္းခန္းသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။ လူနာစမ္းကုတင္ေပၚ ထိုင္ခိုင္းရင္း အနာကို ေဆးေၾကာရင္းေဆးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ‘မင္းက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ကြယ္..မမေျပာထားရဲ့နဲ႔..ကံေကာင္းလို႔..မေတာ္လို႔ မ်က္လုံးထိသြားရင္ ဒုကၡ ‘ ဂ႐ုဏာေဒါေဒါေျပာေနေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ကို ေအာက္မွ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ေပးရင္း ကိုတူးအသာၿငိမ္ေနမိသည္။ ‘ဒီဘက္လွည့္အုံး ‘ ..
ကိုတူးေခါင္းကို နဲနဲလွည့္လိုက္သည္။ လွည့္လိုက္ခါမွ မ်က္ႏွာတဲ့တဲ့ ေရွ႕မွာေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ဝင္းဝင္းေမာက္ေမာက္နို႔အုံ ႏွစ္လုံးက မ်က္ႏွာႏွင့္ မထိတထိ ကလူ၏သို႔ ျမႇဴ၏သို႔…..
ကိုတူးမ်က္လုံးကို ကဗ်ာကရာ စုံပိတ္လိုက္ရသည္။တျဖင္းျဖင္း ႏွစ္ထႂကြလာေသာ ေပါင္ၾကားမွ လိင္တံေၾကာင့္ စိတ္ကိုတျခားအာ႐ုံလႊဲလိုက္ရသည္…တကယ္ဆိုေတာ့ေဒါက္တာမမ ကမိမိအလုပ္သခင္ေက်းဇူးရွင္ မဟုတ္ေပပါပဲလား…
———————————————————
ကိုလတ္ႏွင့္ မေတြ႕ရသည္မွာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ရွိၿပီ။ ကိုလတ္ခရီးထြက္သြားသည္ ဟုသာသိရသည္။ ဘယ္ဆီမွန္းေတာ့မသိ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ကိုလတ္ကိုတပ္မက္ခ်င္းသာျဖစ္သည္။ ခ်စ္လို႔ တမ္းတလႊမ္းေဆြးရသည္ထက္ ေသြးသားေသာင္းတမူ႔ေၾကာင့္ သတိရမိသည္ကပိုသည္။ကိုလတ္မရွိ၍ ျပတ္လတ္ေနသျဖင့္ ရင္ထဲအီသလို ဟာသလိုလို ႏွင့္ တခုခုကို အလိုမျပည့္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ဟိုေတြးဒီေတြးျဖင့္ ကိုလတ္လက္ေဆာင္ေပးထားေသာ လက္မွလက္ပတ္နာရီအေကာင္းစားေလးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုးနာရီထိုးရန္ ဆယ္မိနစ္၊ ေဆးခန္းပိတ္ရန္ အခ်ိန္နီးၿပီ။ကိုတူးက အေရွ႕တံခါးခ်ပ္ကို ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။
ထိုအခိုက္ ေဝါကနဲ ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ ရြာခ်လိုက္ေသာ မိုးသံေၾကာင့္ ကိုတူးကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ‘ကိုတူး ..ေဆးခန္းတံခါးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာပိတ္ေနာ္’ ‘ဟုတ္ကဲ့ မမ’ ကိုတူးက ရိုေသစြာျဖင့္ အေျဖေပးလိုက္သည္။ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္လည္း ထိုင္ရာမွထလၽွက္ ေဘးျပတင္းေပါက္မ်ားကို လိုက္ပိတ္လိုက္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္က အညိဴးႀကီးေနမွန္း မသိေသာ မိုးက တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္း သဲႀကီးမဲႀကီးရြာခ်လာသည္။ ေလ ပါပါလာသည္မို႔ သစ္ကိုင္းလူပ္သံ တံခါးရြက္လူပ္သံ တို႔က ဆူည့ံေနသည္။ ကိုတူးလည္း မိုးပက္ေနေသာ အေပါက္ဝမွ တံခါးအားအသာဆြဲပိတ္လိုက္ၿပီး အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာသည္။
‘ဖ်တ္..အင့္..’
မီးျပတ္သြားသံႏွင့္အတူ အခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ႏွင့္ ကိုတူးတို႔ ဝင္တိုးမိသြားေလသည္။
‘ အင့္’ ကနဲျဖစ္သြားေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္အား ကိုတူးက ဖမ္း၍ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္မိသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္က လက္တဖက္ျဖင့္ ကိုတူးလက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ခဏမၽွၿငိမ္သြားသည္။ ‘ဟင္းဟင္း…မမရင္တုန္ၿပီးေခါင္းမူး သလိုလိုပဲ ကိုတူးရယ္..အဲလို မိုးအရမ္းရြာရင္မမသိပ္ေၾကာက္တတ္တာ..
ငယ္ငယ္ထဲက..ဟင္း….’ ‘ဟင္..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္..မမ’ ကိုတူး ပုခုန္းေပၚ ေခါင္းကိုအသာေလးမွီရင္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္အသာေလးၿငိမ္ေနမိသည္။ မီးမလာရသည့္ အထဲ အျပင္မွာ မိုးကလဲအရမ္း သဲေနသည္။ ကိုတူးရင္ထဲ ရွိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းႏွင့္ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္။ အသက္ ၂ဝေက်ာ္သာရွိေသးၿပီး ‘မ ‘အေတြအၾကဳံမရွိေသးသည့္ လူပ်ိဳရိုင္းေလးမို႔ရင္ခုန္သံျမန္လာသလို ေပါင္ၾကားမွ လိင္တန္ႀကီးကလည္း တေျဖးေျဖး တင္းတက္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကေယာက္ကတန္းျဖင့္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ေက်ာျပင္ျပည့္ျပည့္ကို အသာအယာဖက္ထားလိုက္မိေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာလဲ အမွတ္တမဲ့ကိုတူးရင္ခြင္ထဲမွီေနမိရင္း ေႏြးေထြးေသာ အေတြ႕တမ်ိဳးကို ခံစားမိလာေလသည္။ ႏုငယ္ေသာ ကိုတူး၏ တဒိုင္းဒိုင္းရင္ခုန္သံက ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ စိတ္ကိုလူပ္ရွားလာေစသည္။
ထိုအခိုက္ ကိုတူး၏မ်က္ႏွာက ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ပါးျပင္မို႔မို႔ကို တေျဖးေျဖးထိကပ္လာၿပီး နမ္းလိုက္မိသည္။
‘အိ’ု… ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္က ကိုတူူး၏ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းလိုက္ေသာ္လည္း တင္းၾကပ္ေသာ ကိုတူး၏လက္ထဲမွ မထြက္နိုင္ေတာ့။ ‘မမ’ ကိုတူး၏ ေခၚ သံတိုုးတိုးေလး ထြက္လာသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ဆီမွ ဘာမွ ျပန္ထူးသံ မၾကားရ..မ်က္ႏွာေလးသာ တေျဖးေျဖးေမာ့လာသည္။ ကိုတူးက ျပတင္းေပါက္မွ တိုးဝင္လာေသာ အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္ေအာက္မွ ခပ္ဝါးဝါး မ်က္ႏွာေလးကို အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာတခုလုံးအား အငမ္းမရ နမ္းေနေလသည္။ ‘ဟာ..ကိုတူးဘာလုပ္တာလဲ..လႊတ္ပါ…မမ မႀကိဳုက္ဖူး..စိတ္ဆိုးမွာေနာ္’ ပါးစပ္ကလည္းေျပာ..ကိုတူးလက္မွ လည္းသာသာေလး ႐ုန္းထြက္ေနေလသည္။ ကိုတူးက ဘာမွမေျပာေတာ့..
ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ နီေစြးေစြးႏူတ္ခမ္းထူထူ ႏွစ္လႊာကို မိမိႏူတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္ၿပီး အငမ္းမရ စုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ ‘ဟင္း ဟင္း..’ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္႐ုန္းအား တေျဖးေျဖးေလၽွာ့လာေလသည္။ ကိုတူးကိုခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္ရင္း ကိုတူးႏူတ္ခမ္းကို ျပန္နမ္းစုပ္ေနမိသည္။ တိုမၽွမက မိမိလၽွာကို ကိုတူးႏူတ္ခမ္းထဲ အတင္းထိုးသြင္းၿပီး လၽွာခ်င္း ကလိေပးေနမိေလသည္။ နကိုကမွ ကာမရမက္ထန္ေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ကိုတူး၏ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ လူပ်ိဳအေတြ႕ေၾကာင့္ ေသြးသားမ်ားဆူပြက္ၿပီး ‘ ဟင္းဟင္း…ဟင္းဟင္း ‘ႏွင့္ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ထႂကြလာေလသည္။ ကိုတူးလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း တေျဖးေျဖးနယ္က်ဳးလာသည္။ ပထမ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ တင္းမွည့္ေသာ ေရႊရင္အစုံကို အသာေလး ပြတ္ရင္း ရြရြေလး ဆုပ္ကိုင္ျဖႇစ္ညႇစ္လာသည္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ကိုတူးလက္မ်ားကို မ႐ုန္းဖယ္ေတာ့…ကိုတူးကိုသာ တင္းၾကပ္စြာျပန္ဖက္ရင္း ရင္တဆတ္ဆတ္ခုန္လၽွက္ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခံစားမူကို ခံစားရင္း ကိုတူးႏွင့္ အၿပိဳင္ခရီးဆက္ေနမိေလေတာ့သည္။ ကိုတူးလက္တဖက္က ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ဆဖါရီကုတ္အတြင္းမွတဆင့္ အက် ႌၾကယ္သီးမ်ားကို တလုံးခ်င္း ျဖဳတ္ခါ ဘရာစီယာအတြင္းမွ ျပည့္လၽွံထြက္ေနေသာ ရင္သားေထြးေထြးကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနေလသည္။ ‘အင့္..အင္းအင္း..အိုကြယ္..အား’ ေၾကာျပင္ကိုဖက္ထားေသာ အျခားလက္က ဘရာစီယာခ်ိတ္ကို ေထာက္ကနဲျဖဳတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ နို႔ျဖဴျဖဴႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ အကာအကြယ္အေႏွာင္အဖြဲ႕မဲ့စြာ တင္းတင္းကားကားႂကြႂကြႀကီးေပၚ ထြက္လာေလသည္။ ကိုတူးမွာ ေပၚ ထြက္လာေသာနို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ရင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ နို႔အုံႀကီးတလုံးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။ အို..ကိုတူးရယ္..ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ..အား…ရွက္တယ္ကြာ..ၾကည့္ပါလား…ကဲလိုက္တာ..ဟင္း.ဟင္…’ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ႐ုန္းသလိုမ႐ုန္းသလို လူးလြန႔္ရင္း မသိမသာ ကုတင္ေစာင္းဆီ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားေလသည္။ ကိုတူးမွာ ဘယ္ဖက္နို႔အုံႀကီးကို ပါးစပ္ျပည့္ငုံရင္း လၽွာဖ်ားက နို႔သီးနီတာေလးကို ယက္စုပ္ စုပ္လိုက္သျဖင့္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ တင္းကနဲ ဖင္ႀကီးေကာ့တက္သြားေလသည္။ ကိုတူးမွာလည္း တခါမွမၾကဳံဖူးေသးေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ စမ္းတဝါးဝါး လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္ေနမိေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္က ခပ္ေစာင္းေစာင္း ကုတင္ေပၚ သို႔လွဲက်သြားသည္ႏွင့္ ကိုတူးကလည္း အလိုက္သင့္ ထပ္က်သြားေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းတြဲအား စုပ္ယူရင္း ကိုတူးလက္တဖက္က သူမ၏ျပည့္တင္းေသာ ဗိုက္သားေဖြးေဖြေပၚ သို႔ေရာက္လာေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ေလ်ာ့ရဲရဲျဖစ္ေနေသာ ထမီစထဲသို႔ လက္ကိုထိုးထည့္လိုက္ရာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ျဖတ္ကနဲ ေကာ့တက္သြားေလသည္။ ကိုတူး၏ လက္က မရဲတရဲႏွင့္ တျဖည္းျဖည္းပြတ္ရင္းပြတ္ရင္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေဖါင္းမို႔ေနေသာ ဆီးခုံေပၚမွ အေမႊးမ်ားကို ထိမိေလေတာ့သည္။ ကိုတူးအသက္႐ူသံ ပို၍ျမန္လာသည္။ လက္က ပြတ္ရင္းသပ္ရင္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ကိုယ္လုံးေပၚ ခြ၍ ေျခတေခ်ာင္းတင္ထားေလရာ လုံခ်ည္ထဲမွ လီးက အတင္းပင္ေထာင္ထလၽွက္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ေပါင္လုံးႀကီးႏွင့္ ထိေနေလသည္။ ေစာက္ေမႊးမ်ားအား လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ရင္း ေဖါင္းႂကြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးအား ကိုတူးလက္ဝါးျဖင့္ ႐ုတ္တရက္အုပ္ကိုင္လိုက္ေလရာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ႏူတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွ ‘ဟင္း..ဟင္း’ ႏွင့္ ခိုၿငီးသလို အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာသလို ဖါးဂုံညင္းလိုတင္းကားႂကြေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံ ႏူတ္ခမ္းသားမ်ားမွာလည္း စိုစိစိုစိျဖစ္လာေလသည္။ ‘အို..ကိုတူးရယ္…မလုပ္ပါနဲ႔ကြယ္..လႊတ္ပါေနာ္…’ တတြတ္တြတ္ေျပာေနေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ကို ကိုတူးဘာမွ ျပန္ေျပာေတာ့။ အျပင္ဘက္မွာ မိုးသံက ပို၍ပို၍ က်ယ္လာသည္။ မိုးၿခိမ္းသံမ်ား၊ မိုးထစ္ခ်ဳန္းသံမ်ား၊ တလက္လက္ ျဖတ္ကနဲ ျဖတ္ကနဲ လင္းလက္လာေသာ လၽွပ္စီးမ်ားက အခန္းထဲမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ပို၍ရင္ခုံေစသည္။ ယခုေတာ့ ကာမရမက္ေဇာရွိန္ တရိတ္ရိတ္တက္ေနေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာကိုမၽွ သတိမထားနိုင္အားၾကေတာ့ေပ။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ပိုးတီေကာင္တြန႔္သလို တြန႔္လီမ္ရင္း မိမိေပါင္သားကို မထိတထိလာထိေနေသာ ကိုတူး၏ ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ကို မသိမသာ ကိုင္သလိုမကိုင္သလိုႏွင့္ မရဲတရဲ ဖြဖြေလးအုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုတူးမွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္မထားသျဖင့္ လီးႀကီးမွာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မရွိ ရမ္းခ်င္တိုင္း ရမ္းေနေလသည္။ ‘ အား …ဟင္း..’ ဟူေသာ ၿငီးသံ သဲ့သဲ့ေလးမ်ားက ႏွစ္ဦးစလုံး ပါးစပ္ဖ်ားမွ တိုးတိုးေလး ထြက္လာေလသည္။ ကိုတူးလက္တဖက္ကလည္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေလ်ာ့ရဲရဲထမီေပၚ မွ ကားစြင့္အိေနေသာ ဖင္သားႀကီးကို အားရပါးရဆုပ္နယ္ရင္း လက္ကို ထမီၾကားထဲ ထည့္ကာ အတြင္းခံပင္တီပါးပါးေလးေပၚမွ တခါ ဂ်ဳံနယ္သလို စိတ္တိုင္းက် ဆုပ္နယ္ေနျပန္သည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ႀကိတ္ၿပီးတဖက္သပ္ ကိုင္ခ်င္ဆုပ္နယ္ခ်င္ေနေသာ မိမိအလုပ္ရွင္ မမလွလွ၏ဖင္ႀကီးအား ယခုမွ အခါခြင့္ရသျဖင့္ အေတာမသပ္နိုင္ အငန္းမရ စိတ္တိုင္းက် ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ပြတ္သပ္လိုက္ ၊တခ်က္တခ်က္ ဖင္သားႏွစ္ခုအလယ္ၾကားကို လက္ခလည္ျဖင့္ ခပ္တင္းတင္းထိုးလိုက္ႏွင့္ စိတ္ထင္တိုင္း ကလိေနမိေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာလဲ ကိုတူးလီးကို ပုဆိုးေပၚ မွ ကိုင္ရသည္ကို အားမရသည့္အလား ပုဆိုးကိုဇပ္ကနဲ ၿဖီခ်လိုက္ၿပီး ေပၚ ထြက္လာေသာ လီးတန္ထြားထြားႀကီးကို လက္ႏုႏုေလးျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း မသိမသာျဖစ္ညႇစ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္၊ တခ်က္တခ်က္ အထက္ေအာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ ေဂြးဥကိုရြရြေလးပြတ္လိုက္ႏွင့္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ထင္တိုင္းၾကဲေနမိေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကာမရမက္ရွိန္မ်ားကလည္း တန္းကနဲထိုးတက္လာေသာ ေႏြလည္အပူခ်ိန္မ်ားလို ရိပ္ကနဲရိပ္ကနဲ ျပသားတိုင္ဆုံးနားထိတက္လာေလသည္။ အျပင္မွာ မိုးေလ ေအးေနေပမဲ့လည္း ႏွစ္ဦးသား ေဇာေခၽႊးေလးမ်ားပင္ ပ်ံေနေသး။ တဝက္ကၽြတ္က်ေနေသာ လုံခ်ည္ကို အဆုံးအထိေျဖခ်လိုက္ရင္း ေပါင္ၾကားမွ လီးကလည္း မၾကဳံစဖူး ေတာင္ထေနသည္မို႔ ကိုတူးဘာလုပ္ရမွန္း မသိပဲ ထထိုင္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ၾကယ္သိးမ်ားျပဳတ္ထြက္ေနေသာ ဆဖါရီကုတ္ၾကားမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ နို႔လုံးလုံးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဖိညႇစ္ေနမိေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာလည္း မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာကာ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးကို ကိုတူး၏ေဘးသို႔ မသိမသာျဖဲကားေပးရင္း ဒူးတဖက္ကို ေထာင္ထားမိေလသည္။
ထိုအခိုက္ အငမ္းမရျဖစ္ေနေသာ ကိုတူး၏ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ေရွ႕သို႔တိုးဝင္လာရာ….
‘ အို ကိုတူးရယ္…ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ကြယ္…ဒုကၡပါပဲ…’ မၿငီးသလို ၿငီးသလို အသံတိုးတိုးေလးက ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ႏူတ္ဖ်ားမွ ထြက္လာေလသည္။ ကိုတူးလည္း နို႔ႀကီးႏွစ္လုံး အား လက္ျဖင့္ခပ္တင္းတင္း ေခ်မြဆုပ္နယ္ရင္း လီးတန္ႀကီးကို ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ေပါင္ခြၾကားသို႔ ခပ္ညင္ညင္ေလး ေဆာင့္ေနမိေလသည္။ ၾကားမွ ထမီႏွင့္ ပင္တီေလးက ခံေနေသးသျဖင့္ ထိေစခ်င္ေသာ ေနရာကို လီးႏွင့္မထိနိုင္ေသးေပ။ ယားက်ိက်ိႏွင့္ ရြထလာေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ကိုတူးအခၽြတ္ကို မေဆာင့္ေတာ့ပဲ ေျပလုေျပခင္ ထမီးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ခြာခ်လိုက္ၿပီး ပင္တီအနီပါးပါးေလးကိုလည္း ေပါင္လုံး တစ္တစ္ႀကီးမ်ားတေလၽွာက္ လိမ့္ကာလိမ့္ကာ ခၽြတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ယခုေတာ့ ကိုတူးေရာ ၊ သူ႔အလုပ္ရွင္ ဆရာဝန္မ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးတီး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားၾကေပၿပီ။ ရမက္လိူင္းထန္ေနေသာ လူသားႏွစ္ဦးမွာ ဘာကိုမွလဲ မျမင္နိုင္အားေတာ့ပါေပ။ တဦးကိုတဦး
တင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း အငမ္းမရ နမ္းစုပ္ေနၾကေလသည္။ ကိုတူးက လက္ထဲမွ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႀကိတ္မနိုင္ ခဲမရ ေခ်မြဆုပ္နယ္ေနသလို ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ မွာလည္း တအင္းအင္း ညည္းလၽွက္ လက္ထဲမွ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ကားထားေသာ ေပါင္ခြၾကားေစာက္ဖုတ္အဝႏုင့္ ေတ့ပြတ္ေလး ပြတ္လိုက္ ႏွင့္ လူပ္ရွားရင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပီပီျပင္ျပင္ပင္ လီးႀကီးကို ေစာက္ေခါင္း ဝသို႔ဖိၿပီး ေကာ့ေတ့ ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္၏ ပူေႏြးေသာ အေတြ႕ကို တခါမွမခံစားဖူးေသာ ကိုတူးမွာ ႐ုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ လီးကိုေကာ့ထိုး သြင္းလိုက္ရာ ဒစ္ႀကီးမွာ ဒါးအိမ္ထဲဝင္သြားေသာ ဒါးကဲ့သို႔ ေလၽွာကနဲ စြပ္ကနဲ ဝင္သြားေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ တခ်က္တြန႔္သြားရင္း ကိုတူူးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားမိလိုက္ေလသည္။
‘ ႁဗြတ္ႁဗြတ္… အား.. အား..’ ကိုတူးက လူပ်ိဳပီပီ အတင္းပင္ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ လီးမွာ သိပ္မႀကီးလွေသာ္လည္း ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ အေပးအယူေကာင္းမူေၾကာင့္ ထိေရာက္မူရွိလွသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္တေယာက္ အေၾကာအျခင္ေတြ အဖ်င္းဖ်င္း စိမ့္တက္လာသည္။ ‘အား..အား…အင္း.. အိုး..အား’ ‘အို ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူးကြယ္..’ ‘ခဏေလးပါ မမရယ္..က်ေနာ္ မမကို တကယ္ခ်စ္တာ..ဟင္း..’ ကိုတူးက ကေယာင္ကတမ္း ေလၽွာက္ေျပာရင္း
ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ပုခုံးတင္းတင္းေလးအား ဆုပ္ကိုင္ရင္း အငမ္းမရ ေဆာင့္လိုးေပးေနသည္။ အခ်က္၂ဝ၊၃ဝ ခန႔္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ေသာအခါ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့ တက္လာၿပီး ေပါင္လုံး ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးကို အတင္းျဖဲအတင္းထိုးႏွင့္ ဇတ္ဇတ္ ဇတ္ဇတ္ျဖစ္လာသလို ကိုတူးကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ခါးသြယ္သြယ္ ေလးကို စုံကိုင္ကာ တအားကုန္ က်ဳံးေဆာင့္ လိုးထည့္ေနေလသည္။ ‘အား..အင္း..ဟင္း.. အား..’ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္ ႏူတ္ခမ္းဖ်ားမွ အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး မိုးသံေလသံၾကားကို ထိုးေဖါက္တိုးထြက္လာေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္တေယာက္ အားမရနိုင္ေတာ့..ကိုတူးပုခုံးကို ဆြဲကိုင္ရင္း ေအာက္မွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို ေကာ့ေကာ့ေပးခါ တန္ျပန္ေဆာင့္ေဆာင့္ တင္ေနေလသည္။
‘ အိုး..အား…အား..’ ကိုတူးက သူ၏လီးကို အျပင္သို႔ အသာဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး တဖန္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ျပန္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ရာ
ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ အရည္စိုေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက ခ်စ္လီးတန္ႀကီးကို စုပ္ရစ္ဆြဲယူလိုက္သျဖင့္ ကိုတူးတကိုယ္လုံး က်င္တက္သြားေလသည္။ အင္း ကနဲ ေအာ္ ရင္း ကိုတူး ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ဖင္တင္းတင္းႀကီးအား အတင္းပင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ထားမိေလသည္။ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ရင္ထဲမွ ဖိုလိူက္သံမ်ားက အျပင္မွ မိုးၿခိမ္းသံ ထက္ပင္ က်ယ္ေလာင္သည္ဟု ထင္ရေလသည္။ ထိုအခိုက္ ကိုတူး၏လီးႀကီးမွာ ပူကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး လီးထိပ္မွ လရည္မ်ား ပန္းကနဲ ထြက္သြားေလရာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္မွာ ‘ဟင္း’ ကနဲ ညည္းညဴလၽွက္ ကိုတူး၏ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးမွာ တင္းကနဲျဖစ္သြားၿပီး ေျခဖ်ားမ်ား ေကာက္ေကြးကာ အေၾကာဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ျဖင့္ တခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ အျပင္မွ မိုးကလည္း တဝုန္းဝုန္း တဒိုင္းဒိုင္းျဖင့္ ရြာ ေကာင္းတိုင္း ရြာေနေလသည္။ ထိုနည္းတူ တဒုန္းဒုန္း ခုန္တက္ေနေသာ ေဒၚ ျမင့္ျမင့္သြယ္၏ ရမက္လိူင္းမ်ားက ကိုတူးရင္ကိုပါကူးစက္ ေစပါေတာ့သည္။ ဒီညအဖို႔ ဘယ္လိုမွ မစဲနိုင္ေတာ့ေသာ ရမက္မိုးမ်ားပါေပ။ ဒီညတင္မဟုတ္..ဘယ္ေတာ့မွ စဲ နိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေသာ ခ်စ္ေသာ ေဒါက္တာမမ ႏွင့္ ကိုတူးတို႔၏ အခ်စ္ရမက္မိုး ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။