ခံစားမႈအႀကီးဆုံးေနရာေလးကိုမွ

ႏွင္းျဖဴမည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။ ႏိုးလာလွ်င္ သူမဘယ္ေရာက္ေနသလဲဆိုသည္ကို မနည္းစဥ္းစားလိုက္ရသည္။ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းျဖဴ၏ ဖင္လုံးျဖဴျဖဴႀကီးမ်ား ႏွင့္ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံး ေအးစက္ေသာ ေက်ာက္စားပြဲ၏ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္မိသည္။ ေက်ာက္စားပြဲေပၚတြင္ ႏွင္းျဖဴကို လက္ကားယား ေျခကားယား ခါးပတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ပက္လက္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ေက်ာက္စားပြဲေခါင္းရင္းရွိ ေျခေထာက္တံမ်ားတြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရာ ေခါင္းကို လုံး၀ လႈပ္မရသည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနသည္။ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို အဝတ္မည္းျဖင့္ စည္းေႏွာင္ထားသည္။

ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခါးပတ္ႏွင့္ ခ်ည္ၿပီး ဆြဲၿဖဲထားရာ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းကားၿပီး ၿပဲဟေနေတာ့သည္။ ေအးစက္ေနေသာ အက်ဥ္းခန္းထဲတြင္ အသံလုံးဝတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေနေရာင္မဝင္ေသာ အခန္းမွာ ေအးစက္ေနသည္။ ကိုယ္တုံးလုံး ဖင္တုံးလုံးႏွင့္ ေက်ာက္စားပြဲေပၚတြင္ ပက္လက္ရွိေနေသာ ႏွင္းျဖဴမွာ ခ်မ္းလြန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္မတတ္ျဖစ္ေနရွာသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ေက်ာက္သားတံခါးႀကီး ကြၽီကနဲပြင့္လာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အသံမွာ ႏွင္းျဖဴ၏ ကားထားေသာ ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္မွ ထြက္လာရာ ႏွင္းျဖဴမွာ ဆတ္ကနဲ လန႔္သြားၿပီး ၿပဲကားပြင့္ဟေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပိတ္လို ပိတ္ျငား ရႈံ႕တြရႈံ႕တြ လုပ္ေနမိသည္။

တံခါးမွ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားရသည္။ ေျခသံမွာ ေလးလံၿပီး ရွပ္တိုက္လာေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္ရာ လူေကာင္ႀကီးႀကီး ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ႏွင္းျဖဴ ခန႔္မွန္းလိုက္မိသည္။ ေျခသံက ႏွင္းျဖဴေဘးနားအထိေရာက္လာၿပီး ေက်ာက္ကုတင္ေဘးတြင္ ရပ္တန႔္သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴခမ်ာ ေၾကာက္လြန္း၍ အသက္ပင္မရႉႏိုင္ပဲ ေအာင့္ထားရာ ေဖာင္းကားႀကီးမားလွေသာ ႏို႔အုံျဖဴျဖဴႀကီးေတြမွာ ပိုၿပီးေမာက္တက္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။ ဖတ္ကနဲ အသံၾကားရၿပီး ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြေပၚမွ ပူကနဲျဖစ္သြားသည္။ အင္း ကနဲ ညည္းညဴလိုက္မိသည္။

ေျခသံရွင္လူႀကီးမွာ လက္ထဲမွ ဖေယာင္းတိုင္ျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔လုံးႀကီးေတြေပၚမွာ ဖေယာင္းစက္ေတြ ခ်ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံႀကီးေတြ တသိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနမိရွာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြေပၚ တည့္တည့္ ဖေယာင္းစက္မ်ားကို စိမ္ေျပနေျပခ်ေနသည္။ ဖေယာင္းတိုင္ကို တျဖည္းျဖည္း ေအာက္သို႔ေ႐ႊ႕လာရာ ေစာက္ဖုတ္နားေရာက္လာသည္။ ေစာက္စိတည့္တည့္ကို ဖေယာင္းစက္ ႏွစ္စက္ခန႔္ က်သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ မ်က္လုံးမ်ားမွ မ်က္ရည္ေတြေတြစီးက်လာသည္။ ဖေယာင္းရည္မ်ားက ေစာက္စိေပၚတြင္ အဖတ္အဖတ္ပင္ ျဖစ္ကာ ဖုံးအုပ္သြားသည္။

ႏွင္းျဖဴ ေအာ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲတြင္ ပင္ေပါင္ေဘာလုံးကို ထည့္ၿပီး အဝတ္ျဖင့္စီးထားရာ ေအာ္မရဘဲညည္းသာညည္းေနရရွာသည္။ ဖေယာင္းစက္ခ်သူ လူထြားႀကီးသည္ ႏွင္းျဖဴ၏ အနားမွ ခြာသြားသံၾကားလိုက္ရသည္။ နံရံတြင္ ကပ္ထားေသာ ၾကာပြတ္ရွည္ႀကီးကို ျဖဳတ္ယူၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဒ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲလာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနဘဲ ႐ႊမ္းကနဲ ႏွင္းျဖဴ၏ အဝတ္မဲ့ေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို အၾကင္နာကင္းစြာ ပိတ္႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ပထမ ဒုတိယ ၾကာပြတ္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွင္းျဖဴ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔က်ေရာက္လာသည္။

ႏွင္းျဖဴ၏ လွပ ျဖဴေဖြးေသာ ကိုယ္လုံးႏုႏုေလးမွာ ၾကာပြတ္ အရႈိးရာ ဗလပြႏွင့္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလာေတာ့သည္။ တကိုယ္လုံးမွာလည္း တီေကာင္ကို ဆားတို႔သလို တြန႔္တြန႔္လူးေနရွာေတာ့သည္။ အားရေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီးလွ်င္ လူၾကမ္းႀကီးသည္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာမူရာဆီမွ စက္ခုံႀကီးတစ္လုံးကို ႏွင္းျဖဴ၏ ေပါင္ခြၾကားကို တြန္းယူလာသံၾကားရသည္။ စက္ခုံႀကီး၏ အလည္မွ ရာဘာတုတ္တံႀကီးကို ႏွင္းျဖဴ၏ ကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး၏ အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ စက္ခလုတ္မ်ားကို ဖြင့္လိုက္ရာ ရာဘာတုတ္တံႀကီးသည္ လီးတန္ႀကီးပမာ ႏွင္းျဖဴ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္ၿပီး အသားကုန္လိုးေလေတာ့သည္။

ႏွင္းျဖဴမွာ ေစာက္ေခါင္းဝကို ဖင္လုံးႂကြက္သားအားေလးေတြစုၿပီး အသားကုန္ ညႇစ္ပိတ္ပါေသာ္လည္း ရာဘာတုတ္ႀကီး၏ထိပ္တြင္ ေခ်ာဆီသုတ္ထားေသာေၾကာင့္ အတံႀကီးမွာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲေလွ်ာကနဲ ဝင္ဝင္သြားေတာ့သည္။ ၾကာပြတ္ျဖင့္ အ႐ိုက္ခံရေသာေၾကာင့္ နာက်င္ၿပီး ေမ့ေမ်ာလုျဖစ္ေနရာမွ ရာဘာတုတ္ႀကီးႏွင့္ အဆက္မျပတ္အလိုးခံရသျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ကိုယ္ခႏၶာမွာ တမ်ိဳးျဖစ္လာသည္။ မိန္းမဆိုသည္မွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ အေခ်ာင္းထည့္ၿပီး သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္လုပ္လွ်င္ ေကာင္းလာသည္မွာ သဘာဝျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ႏွင္းျဖဴမွာလည္း ကိုယ္လုံးေအာက္ပိုင္း ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းနားဆီမွ ကာမခံစားမႈက နာက်င္မႈႏွင့္အတူ ေရာယွက္ၿပီး တလိပ္လိပ္ထလာသည္။

သို႔ေသာ္လူယုတ္မာႀကီးမွာႏွင္းျဖဴကိုသာယာခြင့္မေပးေပ။ ႏွင္းျဖဴ၏ ႏို႔အုံဆီမွ စူးကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ အပ္ႏွင့္ အထိုးခံရသလို နာက်င္မႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အမွန္မွာလည္း ေယာက်္ားႀကီးက ႏွင္းျဖဴ၏ႏို႔ေတြကို အပ္ႏွင့္ ဆြကာ ထိုးစိုက္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ကို တစ္ခ်က္လိုးတိုင္း ႏို႔အုံႀကီးေတြ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို အပ္ႏွင့္ တစ္ခ်က္စီ စည္းခ်က္က်စြာ ထိုးဆြေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ကာမစည္းစိမ္ႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးဆီမွ နာက်င္စူးရွခံရခက္မႈတို႔မွာ စည္းခ်က္က်က် တၿပိဳင္တည္း ေပၚထြက္ေနသည္။ ႏွင္းျဖဴတစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။

ႏွင္းျဖဴႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္လုံးႏွင့္ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးဆီမွ အနီရင့္ေရာင္ ေသြးစက္မ်ားစီးက်လာသလို ေစာက္ေခါင္းထဲမွလည္း ေစာက္ရည္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲေတြ ဒလေဟာ ထြက္က်လာေတာ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ႏွင္းျဖဴ၏ လည္ပင္းသားေလးမ်ားေပၚသို႔ လူသန္ႀကီးကလက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားျဖင့္ အုပ္ၿပီး ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ႏွင္းျဖဴ အသက္ဝေအာင္ မရႉႏိုင္မီမွာပင္ လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားက ႏွင္းျဖဴ၏ လည္မ်ိဳေလးကို ရက္စက္စြာ ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္ေတာ့သည္။ ႏွင္းျဖဴအသက္လုံးဝရႉမရေတာ့သည္အထိ ဖ်စ္ညႇစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူႀကီးမွာ လည္ပင္းညႇစ္ေနေသာ လက္တစ္ဘက္ကို ဖယ္လိုက္သည္။

ႏွင္းျဖဴ ႀကိဳးစားၿပီး အသက္ရႉၾကည့္ေသာ္လည္း လက္တစ္ဘက္တည္းျဖင့္ ညႇစ္ထား႐ုံျဖင့္ လည္မ်ိဳတစ္ခုလုံးကို ပိတ္ဆို႔ထားႏိုင္သည္ကို ခံစားေနရသည္။ လူသန္ႀကီးမွာ က်န္လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ႏွင္းျဖဴ၏ ဒဏ္ရာလႊမ္းေနေသာ ေစာက္စိေလးကို လက္မ လက္ညႇိဳးသုံးကာ ဆြဲညႇစ္လိုက္ျပန္သည္။ ႏွင္းျဖဴတကိုယ္လုံးမွ အေၾကာေတြ လွ်ပ္စီးလက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ရင္ဘတ္ေပၚမွ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ေနာက္ဆုံးမေသခင္ ဝင္ေလရလိုရျငား လႈိင္းထသလို လႈပ္ရွားၿပီး ဆန႔္တငင္ငင္ျဖင့္ အသက္ရႉဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲမွာ အညႇစ္ခံရေသာ ေစာက္စိဆီမွ အျပင္းထန္ဆုံးကာမခံစားမႈေၾကာင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ခြဲ်ပ်စ္ပ်စ္ေစာက္ရည္ေတြမွာ ေရပိုက္ေပါက္သလို ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲ ထြက္က်လာေတာ့သည္။

ႏွင္းျဖဴ၏ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေလထဲသို႔ လြင့္တက္သြားသလို ထင္မွတ္လိုက္မိသည္။ ဘဝမကူးမီ ကာမစည္းစိမ္ကို ေပးလိုက္ေသာ ေစာက္စိေလးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ႏွင္းျဖဴစိတ္ကူးႏွင့္ ေက်းဇူးတင္လိုက္မိေသးသည္။ ႏွင္းျဖဴတစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံးတြင္ ခံစားမႈအႀကီးဆုံး ေစာက္စိေလးကို ျပားကပ္ေၾကမြသြားေအာင္ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖိေခ်သည္ကို ခံရင္း ဖင္ေခါင္း ေပါင္ၿခံႂကြက္သားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး အရည္ေတြ ထြက္က်ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝေလးကို ဖုုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ႏွင့္ တရႈံ႕ရႈံ႕တပြပြလုပ္ရင္း ဘဝမွာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ၿပီးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနဆဲမွာ

လူၾကမ္းႀကီးက သူ၏ လက္ေခ်ာင္းႀကီးေတြကို ႏွင္းျဖဴလည္မ်ိဳေလးေပၚမွ ႐ုတ္တရက္ ဖယ္ေပးလိုက္သည့္အျပင္ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေသာ ေဘာလုံးႏွင့္အဝတ္တို႔ကိုပါေျဖေပးလိုက္ေလရာအားးးးးးးးးးရႈိက္သြင္းလိုက္ေသာေလမွာ ပါးစပ္မွဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းမွ ျပန္ထြက္သြားသလို ႏွင္းျဖဴ ထင္မွတ္လိုက္မိသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ ေအာက္ပိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေနရာမွ ေဘာလုံးေပါက္သလို ေပါက္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ တကယ္လည္း ေရေဘာလုံးႀကီးေဖာင္းကနဲ ေပါက္ထြက္သြားသလို ႏွင္းျဖဴ၏ ေစာက္ဖုတ္အေပါက္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။

သူမေစာက္ရည္ေတြမွာ ပ်စ္ကနဲ ပ်စ္ကနဲ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာပန္းထြက္ေနေသးသည္။ ေစာက္ရည္ေတြ ကုန္သြားလွ်င္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေသးေတြက တရႉးရႉး ေပါက္က်လာျပန္သည္။ ႏွင္းျဖဴတကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ဖတ္ၿပီး အေသေကာင္လို အားယုတ္က်သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း ေဖာင္းကားေနရာမွ ၿပဲလန္ၿပီး ျပာႏွမ္းကာ တျဖည္းျဖည္း ညႇိဳးက်သြားသည္။ ႏွင္းျဖဴ၏ အသိစိတ္ဝိညာဥ္မွာ သူမ၏ ေသြးသံရဲရဲ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးကို တျဖည္းျဖည္း စြန႔္ခြာသြားေတာ့သည္။ ႏွင္းျဖဴျပန္ႏိုးလာလွ်င္ ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးေတြ မရွိေတာ့တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

သန႔္ရွင္းေနေသာ အိပ္ရာျဖဴျဖဴေပၚတြင္ သက္သာစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ကိုယ္ေပၚတြင္ ညဝတ္စုံ အျဖဴေလးကို ဝတ္ထားသည္။ အက်ႌေအာက္တြင္ ပတ္တီးျဖဴျဖဴမ်ား တကိုယ္လုံးလိုလို စည္းထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ႏွင္းျဖဴ အိပ္ရာမွ ေျခလႊဲကာ ထိုင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေဘး စားပြဲေပၚတြင္ ေဆးပုလင္းတစ္ပုလင္းကို ေတြ႕ရသည္။ ေမာ္ဖင္း ဟု ေရးထားေသာ ပုလင္းထဲမွ ေဆးတလုံးကို ေမာ့လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေျခရင္းမွ အျပင္သြားသည့္ ဝတ္စုံကို ထၿပီးဝတ္လိုက္သည္။ လက္ဆြဲအိတ္ကို ယူသည္။ အိတ္ထဲမွာ ေဒၚလာရာတန္အထပ္လိုက္ကိုယူၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အိတ္ကို လြယ္ၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ အခန္းဝတြင္ လူထြားႀကီးတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနသည္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚႏွင္းျဖဴ။ ေနာက္လည္း လာအားေပးပါဦး