မီးႏွင့္ထိေသာဖေယာင္း

ယေန႔သည္ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ခ်စ္သူမ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ valentine day (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ရက္ေန႔) ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ရည္းစားရွိသူေတြက ေန႔လည္ကတည္းက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြႏွင့္ ႐ုံးဆင္းရင္ေတာ့ ဘယ္သြားမည္ ဘယ္လာမည္ဆိုၿပီး ေျပာေနခဲ့ၾကသလို၊ အတြဲမရွိေသးသူမ်ားကလဲ ညေနက်ရင္ေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ရွိတယ္ ဘယ္ဝါႏွင့္ ေတြ႕ဖို႔ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ဒိတ္လုပ္ေနၾကတာကို ကိုယ့္စာရင္းစာရြက္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ အလုပ္မ်ားေနေသာ ေလးႏြယ္ နားၾကားျပင္းကပ္ေအာင္ကို ၾကားေနခဲ့ရသည္။ ေလးႏြယ္အတြက္ေတာ့ ဗယ္လင္တိုင္းေဒးသည္ သူမႏွင့္ မပတ္သက္ခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ တနလၤာေန႔ ႐ုံးျပန္ဖြင့္ဖြင့္ျခင္း ေဘာ့စ္စားပြဲေပၚ အမွီတင္ရမည့္ စာရင္းရွင္းတမ္း ရီပို႔ကိုထဲကိုသာ အာ႐ုံကို ႏွစ္ထားၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားလိုက္သည္။ အခု အားလုံးၿပီးသြားလို႔ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေတာင္ အခ်ိန္ကလင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

႐ုံးခန္းထဲမွ ေလးႏြယ္ထြက္လာၿပီး ဓါတ္ေလွကား ရွိရာ ေလၽွာက္လာခ်ိန္တြင္ သူမတို႔ အထပ္ရွိ ႐ုံးခန္းတိုင္းသည္ တံခါးပိတ္လၽွက္သား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၾကည့္ရတာ အေဆာက္အဦး တစ္ခုလုံး သူမတစ္ေယာက္ထဲမ်ား က်န္ေတာ့တာလား မသိ။ ေလးႏြယ္ ပုခုံးတစ္ခ်က္ကို မသိမသာ တြန႔္လိုက္ရင္း ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူမတို႔ အထပ္ဆီ ေရာက္လာေသာ ဓါတ္ေလွကားထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ပထမထပ္ ခလုတ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ႏွိပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဓါတ္ေလွကားက အလိုအေလ်ာက္ ျပန္ပိတ္သြားသည္။ ခါတိုင္း ႐ုံးဆင္းလၽွင္ အလုအယက္ တိုးဝင္ရသည့္ ဓါတ္ေလွကားထဲတြင္ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိေလရာ တံခါးေဘာင္တြင္ ကပ္ထားေသာ မွန္ခ်ပ္ကိုေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး လွမ္းၾကည့္လို႔ရေနသည္။ ခပ္မိမိပုံစံရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ျပဳံးတုံ႔တုံ႔ ျပန္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ရေလသည္။ ထိုအခိုက္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ဓါတ္ေလွကားက တင္ခနဲ ျမည္ကာ ရပ္သြားၿပီး ေစ့ထားသည့္ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္က ကြာဟသည္။ မွန္ထဲတြင္ ျမင္ေနရသည့္ ေလးႏြယ္၏ ပုံရိပ္ေလး ျဗဳန္းဆို ေပ်ာက္သြားၿပီး ထိုေနရာတြင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ပုံရိပ္က အစားထိုး၍ ဝင္လာသည္။ ထိုပုံရိပ္က ဓါတ္ေလွကား၏ အျပင္ဘက္တြင္ ရွိမေနပဲ အထဲသို႔ ဝင္လာယုံသာမက သူမကိုလဲ လွမ္း၍ ျပဳံးျပလိုက္ေသးသည္။ “ေဆာရီးဗ်ာ .. က်ေနာ္ လိုက္ခဲ့ပါရေစ “ ႏွစ္လိုေဖာ္ေရြဖြယ္ အျပဳံးႏွင့္အတူ ယဥ္ေက်းသည့္ စကားေၾကာင့္ ပုံမွန္ဆိုလၽွင္ စကားနည္းတတ္သူ ေလးႏြယ္ေတာင္ ႏႈတ္ခြန္းျပန္၍ ဆက္ျဖစ္သြားသည္။ “ရပါတယ္ .. “ “အလုပ္ေတြ လက္စသတ္ေနရတာနဲ႔ဗ်ာ .. ေတာ္ေတာ္ႀကီးေတာင္ မိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ “ “က်မလဲ အတူတူပဲ .. “ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ တျခား ေျပာစရာ စကားမရွိေတာ့သည့္အတြက္ ဘယ္အထပ္ကို ေရာက္ေနၿပီဆိုသည္ကို ျပေသာ ဓါတ္ေလွကား၏ display panel ကိုသာ ႏွစ္ေယာက္သား ေငးၾကည့္ေနမိသည္။

ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ။ ေလးႏြယ္ စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ဆင္းသက္လာသည့္ ဓါတ္ေလွကားက နံပါတ္ေျခာက္ဂဏန္းကို ျပသည့္အခ်ိန္တြင္ … ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ဘယ္ကမွန္းမသိ ဒုန္းခနဲ အသံျမည္လာၿပီး ဓါတ္ေလွကား တစ္ခုလုံး တုန္ခါသည္။ “ အေမ့ !! “ “ဟာ !! “ တိုင္ပင္မထားပဲ အာေမဍိတ္သံေတြ ႏွစ္ဦးစလုံးဆီမွ အၿပိဳင္ ထြက္လာၾကသည္။ ပိုဆိုးသည္က ေလးႏြယ္။ စီးထားသည္က ေဒါက္ဖိနပ္ႏွင့္မို႔ ကိုယ္ဟန္ပ်က္ၿပီး ေဘးဘက္ကလူဆီသို႔ ယိုင္က်သြားသည္။ “သတိထား !! “ ကံေကာင္းသည္ဟု ေျပာရမည္။ သူမ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို မိမိရရ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည့္ ကိုလူစိမ္းေၾကာင့္ ေလးႏြယ္ လဲက်သည္ေတာ့ မျဖစ္လိုက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္သည့္ အၾကည့္ႏွင့္ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္တြင္ ထိုလူက ေလးႏြယ္ကို ရပါတယ္ဟူေသာ အမူအယာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္၍ ျပလိုက္ၿပီး ကိုင္ထားသည့္ ပုခုံးေပၚက လက္ေတြကို ဖယ္ေပးလိုက္သည္။ “ဘာ ျဖစ္တာလဲ .. သိလား ဟင္ .. “ “Maintenance လုပ္တာလား မသိဘူး .. က်ေနာ္အရင္တုန္းက တစ္ခါ ၾကဳံဖူးတယ္ .. “ “ဟုတ္လား .. ဒါဆို ဘာလုပ္ရမွာလဲ … ခက္ေတာ့တာပဲေနာ္ .. “ “ခန .. building maintenance ဆီ လွမ္းေခၚလိုက္ဦးမယ္ ..” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဓါတ္ေလွကား၏ ေဘးေဘာင္တြင္ ရွိေနေသာ အင္တာကြန္းခလုပ္ကိုု ႏွိပ္ကာ ေခၚေနသည္ကို ေလးႏြယ္ လွမ္းေတြ႕ရသည္။ ေလးႏြယ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ကို ၾကဳံဖူးသူမဟုတ္လို႔ ဘာမွ မလုပ္တတ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိသျဖင့္ ေဘးတိုက္အေနအထားႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွ ျမင္ေနရေသာ သူ႔ကိုသာ စိတ္ဝင္တစားႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေသခ်ာၾကည့္မိမွ ထိုလူရြယ္သည္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္မွန္း ေလးႏြယ္ ျမင္လာရသည္။ မ်က္ႏွာထား က်ပုံက ေယာက်္ားပီသေသာ ႐ုပ္ရည္ရွိၿပီး အရပ္အေမာင္းႏွင့္ လိုက္ဖက္ေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ ရွိလွသည္။ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားသျဖင့္ သူ၏ ေျခတံေတြ အခ်ိဳးက်က် ရွိေနပုံကို ေတြ႕ေနရသည္။

ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ ရႈပ္ေနလို႔လား မသိ။ ေလးႏြယ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ကိုလူေခ်ာက သတိမထားမိ။ building maintenanceသို႔ ေခၚဆိုသည့္ ခလုတ္ကိုသာ မလႊတ္တမ္း ႏွိပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသည့္တိုင္ ဘာအေၾကာင္းမွ မထူး။ ထိုေတာ့မွ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ဟန္ႏွင့္ သူမဘက္ ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး … “မရဘူးဗ်ာ .. ဘယ္သူမွ လာမကိုင္ဘူး .. ၾကည့္ရတာ building ထဲက တျခားေနရာေတြမွာ maintenance လုပ္ေနလို႔လား မသိဘူး “ “ဟုတ္လား … ဒါဆို က်မတို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ “ “တေအာင့္ေလာက္ ေနမွ ျပန္ေခၚၾကည့္မယ္ .. ဘုရား သိၾကားမလို႔ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ လာကိုင္ပါေစဗ်ား ..” “အင္း .. “ ေလးႏြယ္ ဘာေျပာရမွန္း မသိလို႔ “အင္း” ပဲ လိုက္မိသည္တြင္ သူမ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနသူ ကိုလူေခ်ာက စူးစမ္ဟန္ႏွင့္ လွမ္းေမးသည္။ “ခ်ိန္းထားတာမ်ား ရွိေနလား မသိဘူး .. ဒီေန႔ ဗယ္လင္တိုင္းေဒး ဆိုေတာ့ေလ . “ “မ .. မရွိပါဘူး .. ဗယ္လင္တိုင္းေဒး မွတ္လို႔ မဟုတ္ဘူး .. ရွိကို မရွိတာ .. “ “ေအာ္ .. “ “ကဲ .. မထူးေတာ့ပါဘူး .. ရွင္နဲ႔ က်မ ဒီထဲမွာ ဆက္ေနရမွေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ၾကရေအာင္ .. က်မနာမည္ ေလးေလးႏြယ္ပါ .. ၁၇ထပ္က ေနလေရာင္ကုမၸဏီ က “ “ဟုတ္ကဲ့ .. က်ေနာ္ ေနမ်ိဳးပါ … ၁၁ထပ္ ထြန္းအိတ္စပို႔ အင္ပို႔ ကုမၸဏီ ကပါ .. ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတယ္လို႔ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး မေလးေလးႏြယ္ ေရ .. ဟင္း .. ဟင္း ..” “ရပါတယ္ … ကိုေနမ်ိဳး ..မေျပာပါနဲ႔ .. ေနာက္ၿပီး က်မကို ေလးႏြယ္လို႔ပဲ ေခၚပါ ..ေလးေလးႏြယ္ရဲ့အတိုေကာက္ေပါ့ .. ေနာက္ၿပီး ေရွ႕က မတပ္မေခၚပါနဲ႔ .. မတပ္ေခၚရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးသြားတယ္ ခံစားရလို႔ … “ “အတူတူပဲ .. ေလးႏြယ္ .. က်ေနာ့္ကိုလဲ ေနမ်ိဳးလို႔သာ ေခၚပါ ..” …… “မွန္တယ္ .. အဲဒီ အေျဖမွန္တယ္ “ ေလးႏြယ္ဆီမွ အတည္ျပဳသံထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ ေနမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဓါတ္ေလွကား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ လက္ဆြဲအိတ္ေပၚမွ ေျမပဲတစ္ေစ့ကို ေကာက္ကာယူလိုက္သည္။

ေလးႏြယ္ႏွင့္ သူ သေဘာတူထားသည့္ ထုံးစံအတိုင္း ေျမပဲေစ့ကို ေလထဲ ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ျပန္အက်တြင္ ေခါင္းကိုေမာ့၊ ပါးစပ္ကို ဟ၍ ဖမ္းယူသည္။ ပါးစပ္ထဲ တိုက္ရိုက္ဝင္သြားသည့္ ေျမပဲေစ့ကို တေထာက္ေထာက္ ဝါးလိုက္ရင္း သူ႔အလွည့္ကို ေစာင့္ေနဟန္ရွိသည့္ ေလးႏြယ္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္သည္။ “ကဲ .. ဒီတစ္ခါ .. က်ေနာ္ ေမးရမယ့္ အလွည့္ .. “ Building maintenance ဆီသို႔ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ေခၚၿပီးသည့္တိုင္ ဘာအဆက္အသြယ္မွ မရသည့္အတြက္ ေလးႏြယ္ႏွင့္ ေနမ်ိဳး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမူ၍ ဓါတ္ေလွကားေထာင့္ကို ကိုယ္စီမွီကာ ထိုင္ေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ ထိုင္ေနရင္းမွ အခ်ိန္ျဖဳန္းသည့္အေနႏွင့္ ဂိမ္းသေဘာမ်ိဳး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အေမးအေျဖလုပ္ရင္း ေလးႏြယ္ဆီမွာ ပါလာသည့္ ေျမပဲထုပ္ကို ေဖာက္စားေနခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ ေဆာ့ေနသည့္ ဂိမ္းပုံစံက တစ္ဖက္က ေမးခြန္းႏွစ္ခုေမးၿပီး ေျဖရမည့္သူက ထိုေမးခြန္းႏွစ္ခုစလုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေျဖတစ္ခုထဲကိုပဲ ေပးရန္ျဖစ္သည္။ “ေမးၿပီ .. ေလးႏြယ္ .. တခ်ိဳ႕ေရာဂါသည္ေတြက အသားမစားဘူး .. တခ်ိဳ႕အဆိုေတာ္ေတြက သီခ်င္း မဆိုဘူး ..” “ေအာ္ .. ဒါလား “ “ဟုတ္တယ္ .. အဲဒါပဲ .. ေျဖနိုင္ရင္ေၿဖ .. “ “ဟြန႔္ .. ဒါမ်ား ဘာခက္တာ မွတ္လို႔လဲ “ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနသည့္ ေနမ်ိဳး၏ မ်က္ႏွာေပးကို အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီးမွ သူမ စဥ္းစားထားသည့္ အေျဖကို ေပးလိုက္၏။ “ေရာဂါသည္ေတြ အသားမစားတာေရာ၊ အဆိုေတာ္ေတြ သီခ်င္းမဆိုတာေရာက တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး .. လည္ေခ်ာင္းနာေနလို႔ .. “ “ဟာ .. ! “ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည့္ ေနမ်ိဳးပုံစံကို ျမင္ကတည္းက သူမ အေျဖမွန္သြားမွန္း ေလးႏြယ္သိပါသည္။ ခပ္သြက္သြက္ပင္ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ရွိေနေသာ ေနမ်ိဳး၏ လက္ဆြဲအိတ္ေပၚရွိ အပုံထဲမွ ေျမပဲတစ္ေစ့ကို ေကာက္ယူသည္။ ထို႔ေနာက္ သူလုပ္သလို ေလထဲကို ေျမာက္တက္သြားေအာင္ ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး အက်တြင္ ပါးစပ္ေလး အသင့္ဟထားလိုက္သည္။ အံဝင္ခြင္က် ေျမပဲေစ့ ဝင္သြားသည့္ေနာက္ ေမာ့ထားေသာ ေခါင္းကို ျပန္ငုံ႔လိုက္စဥ္ သူမကို အၾကည့္စူးစူးႏွင့္ စိုက္ေငးေနေသာ ေနမ်ိဳးကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔အၾကည့္က ရိုးရိုးမဟုတ္ပဲ ညိဳ႕ငင္ရီေဝေနရာ ေလးႏြယ္ ရင္ထဲ ဒိတ္ခနဲ ခုန္သြားသည္။
အလိုလိုေနရင္း ကိုယ္ေလးက ေႏြးတက္လာၿပီး စိတ္ထဲလဲ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို ျဖစ္လာသည္။ မျဖစ္ေတာ့ဟု ေတြးမိၿပီး လည္ေခ်ာင္းကို ကမန္းကတမ္း ရွင္းရင္းမွ .. “က် .. က်မတို႔ maintenance ဆီ ျပန္ဆက္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္နဲ႔ တူတယ္ .. “ မသိမသာ တုန္ေနေသာ အသံကို ထိန္းကာေျပာလိုက္သည့္အျပင္ လုပ္မိလုပ္ရာ အျဖစ္ ပုဆစ္တုပ္ထိုင္ေနရာမွ ေလးႏြယ္ ထရပ္လိုက္သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ပုံစံ မေျပာင္းပဲ ထိုင္ထားမိသည့္အတြက္ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္က က်င္ေနရာ ကိုယ္ကေလး ယိမ္းၿပီး ေရွ႕ကို ငိုက္က်သြားသည္။ “ေလးႏြယ္ ရလား .. “ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္အျဖစ္ သူ႔ဘက္ယိုင္က်လာေသာ ေလးႏြယ္ကိုယ္ေလးကို ေနမ်ိဳးက ဖမ္းထိန္းေပးလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအခ်ီတြင္ မေတာ္တဆဟုပဲ ေျပာရမလား၊ တမင္တကာဟုပဲ ဆိုရမလား မသိ။ လွမ္းထိန္းလိုက္ေသာ ေနမ်ိဳး၏ လက္တစ္ဖက္က ေလးႏြယ္၏ ရင္သားမို႔မို႔တစ္ဖက္ကို သြား၍ အုပ္ကိုင္မိသည္။ မီးႏွင့္ထိေသာ ဖေယာင္းလို သူမတကိုယ္လုံး အရည္ေပ်ာ္က်သြားသည္ဟု ေလးႏြယ္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘယ္လိုမွ မတ္မတ္မရပ္နိုင္ပဲ ေရွ႕ကိုထပ္တိုးသြားသည္တြင္ ေနမ်ိဳး၏ ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ကိုယ္ခ်င္း ပူးကပ္သြားသည့္အတြက္ ႏွစ္ဦးသား မ်က္ႏွာခ်င္းလဲ နီးစပ္ကုန္သည္။ ေလးႏြယ္က ေနမ်ိဳးကို ရီေဝစြာ ေမာ္ၾကည့္ေနသလို ေနမ်ိဳးကလဲ ေလးႏြယ္ကို ညိဳ႕ငင္စြာ ငုံ႔ၾကည့္ေနျပန္သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ သတိမထားလိုက္ခင္မွာပင္ တလႈပ္လႈပ္ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေနၾကေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ပူးကပ္သြားသည္။ ဘာေတြ ဘယ္လို ျဖစ္ကုန္သည္ ေလးႏြယ္ စဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ပါ။ သူမ အသိဉာဏ္ထဲတြင္ ေလာေလာဆယ္ ရွိေနသည္က ေနမ်ိဳး၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမ်ားက ေပးသည့္ အနမ္း၏ အရသာသာ ျဖစ္သည္။ ေလးႏြယ္ ဘဝတြင္ အနမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အရင္က အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဖူးသည့္တိုင္ အခုလိုမ်ိဳး နမ္းတာကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မရဘူးပါ။ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ေနမ်ိဳး၏ အနမ္းေနာက္တြင္ ေမ်ာပါေနမိသည့္အတြက္ ေနမ်ိဳးက ဘေလာက္စ္အကၤ် ီ၏ ၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္တာေရာ၊ သူ႔ ရွပ္လက္အကၤ် ီကို ခၽြတ္လိုက္တာေရာ သတိမထားမိလိုက္။

သူက သူမကို မက္မက္ေမာေမာ နမ္းေနသလို၊ သူမကလဲ ရက္ရက္ေရာေရာ တုံ႔ျပန္မိေနေလရာ နမ္းလို႔ အားရၿပီဆိုသည့္အခ်ိန္တြင္ ေလးႏြယ္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဝတ္ဆိုလို႔ အတြင္းခံတစ္စုံႏွင့္ ရင္ဘတ္ပြင့္ေနေသာ ဘေလာက္စ္အကၤ် ီတစ္ထည္သာ ရွိေတာ့သည္။ ေနမ်ိဳး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္မူ ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ပဲ ေပါင္တန္ခြဆုံၾကားတြင္ အလံတိုင္ႀကီးလို သူ႔အေခ်ာင္းႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္လ်က္ရွိသည္။ အားရစရာ ေကာင္းလွသည့္ ေနမ်ိဳး၏ ပစၥည္းႀကီးကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေလးႏြယ္ ၾကက္သီးေလးမ်ား ျဖန္းကနဲ ထၿပီး ေရႊက်ဳတ္ထဲမွ က်င္ခနဲေတာင္ ျဖစ္မိသည္။ စိတ္ရိုင္းေတြက ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ကုန္ၿပီမို႔ ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားမိ မေနေတာ့ သူမလိုခ်င္သည္ကို ထုတ္၍ ေတာင္းဆိုမိသည္အထိ ျဖစ္သည္။ “က် .. က်မကို ေကာင္းေကာင္း ခ်စ္ ေပးပါ .. ရွင္ရယ္ .. “ “ေလး .. ႏြယ္ .. “ သူမနာမည္ကို ရီေဝလွိုက္ေမာစြာ ေခၚမိၿပီးေနာက္ ေနမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ေလးႏြယ္၏ ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို လိုလားတက္မက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေလးႏြယ္၏ ညီမေလးသည္ ယားယံ၍ေနရာ ေနမ်ိဳးက သူ႔အေပၚ ဖုံးကြယ္ထားသည့္ ပင္တီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္တြင္ ေက်နပ္သေဘာက်ဟန္ွႏွင့္ အရည္ၾကည္ေလး တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ စစ္ခနဲ ထုတ္ေပးေနေသးသည္။ ေနမ်ိဳးပုံစံက ဖိုမကိစၥတြင္ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိဟန္ရွိသည္။ သူမ၏ ရတနာပစၥည္းေလးကို လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းသုံးကာ အသာအယာ ျဖဲယူလိုက္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းကို အပ္လိုက္သည္။ ဆီးစပ္ေအာက္ပိုင္းႏွင့္ သူ႔မ်က္ႏွာထိေတြ႕သြားသည္ႏွင့္ ေလးႏြယ္ ရတနာေလး၏ အဝကို လၽွာေႏြးေႏြးႀကီး တစ္ခုက လာေရာက္ တို႔ထိသည္။ “အ ေမ … အာ့ … “ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေကာင္းမြန္လွေသာ အရသာေၾကာင့္ ေလးႏြယ္ ကိုယ္ေလးတစ္ခုလုံး ယိမ္းထိုး၍ ေနသည္။ ဓါတ္ေလွကား နံရံတစ္ဖက္ကိုသာ မွီမထားျဖစ္လၽွင္ သူမကိုယ္ေလး ပစ္လဲက်မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္သည္။

ေနမ်ိဳးကလဲ ေလးႏြယ္၏ အေျခအေနကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္ေနသည္မို႔ ေလးႏြယ္ ကိုယ္ေလး ပို၍ လႈပ္ရွားေလေလ သူ႔လၽွာႀကီးကို တိုး၍ အလုပ္ေပးေလေလ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာလာသည္တြင္ ေလးႏြယ္ ဘယ္လိုမွ ေအာင့္အီး၍ မေနနိုင္ေတာ့။ ေနမ်ိဳးသာ ေနာက္ထပ္ ဆက္လ်က္ေပးလၽွင္ သူမ ၿပီးသြားေတာ့မည္ဆိုတာ သိသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီလိုမ်ိဳး ၿပီးရမွာကို ေလးႏြယ္ မလိုခ်င္။ မ်က္စိထဲတြင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ေနမ်ိဳး၏ ေအာင္ျမင္ေသာ အေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္သာ ၿပီးလိုက္ခ်င္သည္။ “ေန .. ေနပါဦး … အင့့္. “ “ပလတ္ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေလးႏြယ္ .. ကိုယ္လုပ္ေပးတာ မေကာင္းလို႔လား .. “ “ေကာင္း တယ္ … ဒါေပမယ့္ .. က်မ ရွင့္ဟာႀကီးနဲ႔ ေဆာင့္ခံၿပီး မွ ၿပီးခ်င္လို႔ “ မထူးေတာ့သည့္ အဆုံး ေလးႏြယ္ ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားၿပီး အရဲစြင့္၍သာ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ေနမ်ိဳးဆိုတဲ့ ေယာက်္ားသားက နားလည္မႈရွိသည့္အတြက္ သူမ ေနရခက္ေလာက္မည့္ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး ျဖစ္မသြား။ သူမေျပာသည္ကို နားလည္သည့္ သေဘာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာမွ ထမည့္ဟန္ျပင္သည္။ “မ ထနဲ႔ .. ေနမ်ိဳး .. အဲဒီမွာပဲ ပက္လက္အိပ္ေပးပါလား .. က်မဖာသာ က်မ လုပ္မယ့္ … ရွင့္ဟာက ႀကီးလို႔ေလ .. “ “ဟုတ္ .. ဟုတ္ကဲ့ “ ေလးႏြယ္ေျပာသည့္အတိုင္း အတိအက် လိုက္နာၿပီး ေနမ်ိဳး ေနေပးလိုက္သည္။ ေျခေထာက္ကို ဆန႔္ဆန႔္ဆင္းေပးထားၿပီး ကိုယ္အေပၚပိုင္းကိုေတာ့ ဓါတ္ေလွကားေဘာင္ကို အမွီျပဳထားသည္။ ဆီးစပ္တြင္ မားမားမတ္မတ္ ျဖစ္ေနသည့္ ေႁမြနဂါးကေတာ့ မၾကာခင္ တြင္းအသစ္ေလးထဲ ေအာင္းရေတာ့မွာ သိေနသည့္အလား အေမာက္ေထာင္၍ ထၾကည့္ေနသည္။ အသည္းယားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို ေလးႏြယ္ ၾကာၾကာၾကည့္မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ၾကမ္းျပင္ေတြ ေခြ၍ခ်၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေထာက္၍ ခပ္ႂကြႂကြ လုပ္ၿပီးေနာက္ ထိပ္ဖူးနီတာရဲႀကီးႏွင့္ သူမအဝေလးကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ပြတ္ဆြဲၿပီးသည္ႏွင့္ အေပါက္ဝႏွင့္ ေသခ်ာေတ့သည္။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ၿပီဆိုတာ ေလးႏြယ္ နားလည္လိုက္သည္ႏွင့္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို႔ ႏွိမ့္ခ်သည္။ “အီး … ရွီး …” “အား … ရွစ္ ..” ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ေအာ္ကာ ညည္းလိုက္သလို ေခါင္းကိုယ္စီလဲ ေနာက္သို႔လန္က်သည္။ လိင္အဂၤါမ်ား ပြတ္တိုက္ဆြဲမႈမွ ျဖစ္တည္လွေသာ အရသာက ေကာင္းမြန္လွေလရာ ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ ေအာင့္ကာ နာေနသည့္တိုင္ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့။ ဆက္၍ပင္ တင္ပါးေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိခ်လိုက္ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္မူ ေနမ်ိဳး၏ လက္နက္ႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ အုပ္စီးမိလိုက္နိုင္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ building maintenance ေတြ ဓါတ္ေလွကားရပ္ေနသည္ကို သတိမထားမိပါေစႏွင့္ဟု စိတ္ထဲ ႀကိတ္ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္ ျမင္းစီးျခင္း အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပဳမူပါေတာ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမၽွ အဝင္အထြက္ ျပဳလုပ္ရတာ ပို၍ ေကာင္းမြန္လာၿပီး ႏွစ္ဦးသား အဂၤါခ်င္း ရိုက္မိသံမ်ားက တဖတ္ဖတ္ တဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္ပင္ အဆက္မျပတ္ကို ျမည္ေနေလသည္။ ေအာက္မွာ ရွိေနသူ ေနမ်ိဳးကိုယ္တိုင္လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ေလးႏြယ္၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ အက်ႏွင့္အညီ ပင့္၍ ေကာ့ေကာ့တင္ေပးသည္။ အခ်က္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္သြားသည္ေတာ့ ေလးႏြယ္ ေသခ်ာ မမွတ္မိလိုက္။ သူမ သိသည္က သူမ တကိုယ္လုံး က်င္ဆိမ့္ကာ တက္လာၿပီး အရည္ေတြထြက္က်သြားခ်ိန္တြင္ ေနမ်ိဳး၏ လိင္တန္ထိပ္မွ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္လာသည္ကိုသာ …။ “ေလးႏြယ္ .. အခ်စ္ .. ဟက္ပီး ဗယ္လင္တိုင္း ေဒးေနာ္ .. ဟင္း .. ဟင္း “ “အင္း .. အ ဟင္း .. ဟင္ … ဆိမ္းတူယူ ပါ ရွင္ရယ္ .. “ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ထားရင္းမွ အထက္ပါအတိုင္း ေျပာမိၾကသည့္ေနာက္ ေနမ်ိဳးႏွင့္ ေလးႏြယ္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကည္ႏူးစြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ ေနမ်ိဳး၏ အေတြးထဲတြင္ေတာ့ ဒီေန႔သည္ ေလးႏြယ္ႏွင့္ အတူ သူ႔ဘဝတစ္သက္တာတြင္ ဆင္ႏႊဲမည့္ ဗယ္လင္တိုင္းေဒးမ်ား၏ ပထမဆုံးေန႔ဟု သတ္မွတ္ထားလိုက္သည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္ႏွစ္ခါ အခုလိုအခ်ိန္တြင္ ဓါတ္ေလွကား မရပ္ရပ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ဆိုတာကိုလဲ ႀကိဳတင္စဥ္းစားရင္း အႀကံထုတ္ေနရွာေတာ့သည္…..ၿပီး