ေဒါက္ တာ နဲ႔မီ မီ

အခ္ိႏ္ က ည ကိုးနာရီၿခဲလုၿပီ။ ရႏၠဳႏ္ မအူကုႏ္းရျပၠက္သၫ္ ေန႔လၫၻၾကၱင္ လူစၫၠားေသလာက္ ညနကႅာလၽြင္ လူအၾသား အလာက ်ပတႅာ်မဲ်ဖစ္သၫ္။ သံုးဆယ့္ေလးလမ္းထဲ႐ြိ ‘ၾထႏ္းေတာက္’ ေဆးခႏ္းထဲၾတင္ ေဒါကၱာကိုလေတၱယာကၳဲ စာထိုငၹတ္ေနမိ၏။ မိုးၿဖဲၿဖဲျရာေနသၫၼိဳ့ ည႐ြစၷာရီေက္ာ္ေလာကၠတၫ္းက ေဆးခႏ္းကို လူနာမလာေတာ့ … ကိုးနာရီၿခဲ ေဆးခႏ္းပိတၡ္ိႏ္အထိေတာ့ လူနာ မလာလၫ္း မ်ပႏ္ေသးပဲ ဆကၳိဳင္ေနတတ္သၫၠ ကိုလတ္ အက္င့္်ဖစ္ေနၿပီ။ ေစာေသးလၽြင္ ကားလမ္းေပၚၾတငၠားေၾတက ်ပၫ့္ၾကပ္ေနတတ္ေသးသၫၼိဳ့ ကားေမာင္းရတာ ေမာင္းလို႔ေမကာင္း။ .. ကိုးနာရီၿခဲႏြင့္ဆယၷာရီၾကားထဲေလာကၦိဳမြ ကား႐ြင္းၿပီး ေမာင္းလို႔ေကာင္း၏ တခါတခါေတာ့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင္ေနရတာ ပ္င္းစရာေကာင္းလြသၫ္။ အလုပၼ႐ြိေတာ့ စိတ္ေၾတကလဲ ဟိုေရာကၵီေရာက္ … ။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုလတၥိတၳဲ ျရာမြငယ္ရၫ္းစား နီလာ့ကို ထူးထူး်ခား်ခားသတိေရနမိသၫ္။

သူကသာ သတိေရနမိတာပါ … နီလာေကတာ့ သူ႔ကို စိတၠဴးထဲေတာငၳၫ့္ေတာ့မၫၼဟုတၼြႏ္းလဲ သူသိေနသၫ္။ ရၫ္းစား်ဖစ္ၿပီးလို႔မြ တႏြစၼ်ပၫ့္ေသးခင္ နီလာ့ေအမဆုံးပါးၾသားတာ ေက္ာင္းတက္ရင္း သတင္းၾကားလိုက္ရ၏။ .. စာေမးၿပဲေၾတႏြင့္လုံးလၫၡ္ာလၫႅိဳက္ေေနသာ ေဆးေက္ာင္းသားဘ၀မို႔ ခ္က္်ခင္းမ်ပႏၷိဳင္ေသးပဲ အားေပးစကားေၾတသာ လူႀကဳံပါးလိုက္ စာထၫ့္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ရသၫ္။ .. ေဟာ ေက္ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ လို႔ သူလဲ ျရာ်ပႏ္ေရာ သတင္းေကာင္းက ဆီးႀကိဳေနပါေတာ့သၫ္။ နီလာေတယာက္ သူမ၏ေပၾထး ကိုေက္ာၷြင့္ အတိအလင္းယူလိုက္ၾကၿပီတဲ့ … ။ ေကာင္းပါသၫ္ .. ေကာင္းၾကပါေပသၫ္။ .. ၾသားေလသူ ေအမ့မ္ကၷြာမြေမထာက္ .. ။ သူ႔မ္ကၷြာလဲေမထာက္ … ဘယ္သဴ႕မ္ကၷြာမြေမထာက္ … လုပၸဳံ လုပၸဳံ၊ နီလာတို႔လုပၡ္လိုကၸဳံက ကိုလတၦလံသ ၾသားရသၫ္။ ျရာကိုလၫ္း အဲဒီကတၫ္းက ကိုလတ္ လုံး၀မ်ပႏ္ေတာ့။ ယိုသူက မ႐ြက္ေပမယ့္ ်မင္သဴက ႐ြက္သၫ္ေလ .. ။

ဘယ္ေလာကၸဲ စိတၷာသၫၦိဳဆို ပထမဆုံးရၫ္းစားမို႔ ကိုလတ္ နီလာ့ကို ေမ့မေရသး … ။ နီလာ့ႏြဳတၡမ္းေျႏးေျႏးေလးေၾတ … ႏို႔အုံၾထားၾထားႀကီးေၾတ .. တင္သားအိအိႀကီးေၾတ .. အိုေနာကၦဳံးေတာ့ ႀဆဲအားေကာင္းေလြသာေစာကၹဳတ္ေလး … တခုမြ ကိုလတ္ေမ့လို႔ကိုမရ။ အင္း ဒါေပမယ့္ ဒါေၾတအားလုံးက ခုေတာ့ သူ႔ေပၾထးတ်ဖစႅဲ လင္ေတာ္ေမာင္ႀကီး ကိုေက္ာ့္အၾတက္ အသုံးေတာၡံစရာေလးေၾတသာ ်ဖစ္ေေနေပရာ့မၫ္ … ေတာက္ … ။ ကိုလတ္ေၾတးရင္း ေဒါသၾထကႅာသ်ဖင့္ ေတာကၸင္ေခါကႅိဳကၼိသၫ္။ .. သူငယၡ္င္းတခ္ိဳ့ေကတာ့ေ်ပာသၫ္၊ .. ကိုေက္ာ့္မြာ သူ႔ထက္ေကာင္းၾကက္ေၾတ႐ြိေနလို႔်ဖစၼၫၱဲ့ … ။ သူလဲ ဒါေၾတအစက သိပ္ေတာ့နားမလၫ္ .. ေဆးေက္ာင္းသားေပမယ့္ စာထဲသာစိတၷြစၳားခဲ့သူမို႔ ဒါေၾတႏြင့္ နဲနဲစိမ္းသၫ္။ .. သို႔ေပမယ့္ ရၫ္းစားလူလုခံရၿပီးေနာၾကၱင္ေတာ့ ကိုလတ္ မခံခ္ငၥိတၷြင့္ ဒါေၾတ လိုကၥားလာသၫ္။ လိငၱံႀကီးၾထားေေစသာ နၫ္းလမ္းမ္ား႐ြာသၫ္။

ေဆးထိုးတာေၾတဘာေၾတ ေကတာ့ ေဘးမကင္းမြႏ္း ဆရာ၀ႏ္ေလာင္းပီပီ သူသိသၫၼိဳ့ လကၱဲ့မစမ္းခဲ့။ .. ေဘးကင္းေသာ ေလစုပ္ႁျပႏ္ေၾတ ဘာေၾတႏြင့္ေတာ့ စမ္းၾကၫ့္သၫ္။ .. ရလဒၠ မဆိုးလြပါ။ သူ႔ဆိုဒၠ ပိုႀကီးလာသၫ္။ .. သႏၼာမြဳႏြင့္သုတၳိႏ္းႏိုင္အားလဲ ပိုေကာင္းလာသၫ္။ ေနာက္ေတာ့ သူငယၡ္င္းေၾတ တိုငၸင္ၿပီး ေတယာက္ဟာေပၚေတယာက္ ေဂၚလီေၾတ အ်ပႏ္အလြႏၴၫ့္ၾကသၫ္။ သူလဲ သူ႔လိငၱံ ေက္ာဘၾကၱင္ ေဂၚလီႏြစႅဳံးထၫ့္လိုက္သၫ္။ .. ေ်ပာင္းဖူးေစ့ေၾတလို ေလၽြာကၳၫ့္ေနလၽြင္ေတာ့ ေဘးလဲ မကင္းသလို ခံရသူလဲ လကႅႏ္ၾသားမၫၼိဳ့ မထၫ့္။ ႏြစႅဳံးေလာကၠ ေအေနတာၸါပဲ။ စိတၷာနာႏြင့္ ကိုလတ္ ရႏၠဳျႏၲင္ ရၫ္းစားေၾတ ထၫႅဲထား်ပစၡဲ့သၫ္။ ထားလိုက္ေသာ ရၫ္းစားတိုင္းကလဲ သူ႔ဟာႀကီးႏြင့္ ေဂၚလီေလးေၾတကို တႏ္းတႏ္းၿစဲ .. ။ အဲ တခုေတာ့ ႐ြိသၫ္။ .. ရၫ္းစားက ရၫ္းစားလိုေမနပဲ ယူဘို႔အတင္းအၾကပၱိဳၾကၱႏ္းလာလၽြင္ေတာ့ ကိုလတ္ တို႔ ေဝးေဝးေ်ပးေတာ့သၫ္။

လူပ္ိဳဘ၀ႏြင့္ ရေသလာကၠဲဦးမၫ္ဟဳ ကိုလတ္ စိတၸိဳင္း်ဖတၳားသၫ္။ .. ဒါေၾတအားလုံးကို နီလာ့အစား မိႏ္းေမၾတေအပၚလကၥားေခ္ေန်ခင္း တမ္ိဳးဟု သူ ခံယူထားလိုက္သၫ္ .. ဆိုင္သလား မဆိုင္သလားေတာ့ မသိ။ .. ဒီလိုႏြင့္ မႏြစၠ သူ ဆရာ၀ႏ္်ဖစႅာသၫ္။ .. အလုပၷြင့္အကိုငၷြင့္ဆိုေတာ့ ကဲရတာ ပိုတင့္တယႅာ၏ သူ႔ေၾကာင့္ အပ္ိဳရၫၸ္ကၡဲ့ရသူေလးေၾတလဲ ေတာ္ေတာၼ္ားေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီးသားေရအိုင္ေၾတကို ေ်ခ၀င္ေဆးခဲ့တာေၾတလၫ္း မနဲေလြတာ့။ .. ဆရာ၀ႏၦိဳေတာ့ ေ႐ြာငၱတၱိမ္းတတၱာေကာ ကံေကာင္းေေနသးတာေကာ ပါမၫ္ေပါ့ေလ .. ကိုလတၱိဳ့ ခုထိေတာ့ ပိုက္ေဘာ မိသၫ့္ဘ၀ ေမရာက္ေသး။ ကိုလတ္အလုပၠ ရႏၠဳႏ္ေအနာကၸိဳင္း ေဆး႐ုံႀကီးၾတင္်ဖစ္သၫ္၊ .. ကိုယၸိဳင္ေဆးခႏ္းကိုေတာ့ လူနာအရမ္ားသၫ့္ မအူကုႏ္းဘၾကၱင္ ျဖင့္်ဖစ္သၫ္။ လူပ္ိဳလူၾလတ္ ဆရာ၀ႏၦိဳေတာ့ ေဆးခႏ္းပတ္၀ႏ္းက္ျငၱင္ ကိုလတၷာမၫၠ ေရပႏ္းစားသၫ္။

႐ြဳပ္ေျပသူအ်ဖစႅဲ နာမၫၳၾက္သၫ္။ .. သို႔ေပမယ့္ မိႏ္းေကလးမ္ားထုံးစံအတိုင္း ႐ြဳပ္သဴေျပသူဟု နာမၫ္ႀကီးသူေၾတဆို ပိုကပၱတ္ ေရာတတ္သၫ့္ အၾတက္ ကိုလတ္ေဘးနားမြာ မိႏ္းေကလးေၾတ ဝိုင္းဝိုင္းလၫ္ေေနလသၫ္။ .. ကိုလေတၠတာ့ အျခင့္သင့္လၽြင္ သင့္သလို ေအ်ခေအေနပးလၽြင္ ေပးသလို စိတ္ႀကိဳက္ရာကို ၾဆတၡဴးစားသုံးရင္း လူပ္ိဳဘ၀ကို ေပ္ာ္ေပ္ာ္ႀကီး ်ဖတ္သႏ္းေေနေလတာ့သၫ္။ ‘ ဝါး ဟား … ‘ အိပ္ငိဳက္သလိုလို်ဖစႅာသၫၼိဳ့ ကိုလတ္ သႏ္းေဝလိုကၼိသၫ္။ လကၸါတၷာရီကို ငုံ႔ၾကၫ့္ေတာ့ ကိုးနာရီၿခဲလုၿပီ။ .. လကၳဲမြ ေပလးႀဘိဳင္းစာအုပၠိဳ အသာေခါက္သိမ္းလိုက္ၿပီး သိမ္းစရာ႐ြိတာေၾတ သိမ္းႏြင့္ရႏ္ ကိုလတ္ ထလိုက္၏။ ပုဆိုးေအာကၼြ ျဖားဘက္ေတာၠ ေပလးႀဘိဳင္းစာအုပ္အ႐ြိႏၷြင့္တႂၾကႂၾက်ဖစ္ေနသၫ္ ပုဆိုး၀တႅၽြင္ ေအာကၡံေဘာင္းဘီ၀တ္ေလ့မ႐ြိေသာ ကိုလတ္အက္င့္က တခါတခါေတာ္ေတာၵဳေကၡပး၏။ ခုလဲ ျဖားဘက္ေတာ္ၿငိမ္ေအာင္ ခေနစာင့္ေရသးသၫ္။

ႏို႔မဟုတ္ လူ်မငႅိဳ့မြ ေကာင္းမၫၼဟုတ္။ … ‘ ဆရာ .. ဆရာ႐ြိေသးလားဟင္ … ‘ ေဆးခႏ္းတံခါးတ်ခမ္းပိတၳားလိုက္ၿပီး အၾတင္းဘကႅဴနာစမ္းသပၡႏ္းထဲ၀ငၠာ နားၾကပ္ေၾတဘာေၾတ သိမ္းေေနသာ ကိုလတၷားထဲသို႔ ဆၫ္းလၫ္းသံေလးတခုတိုး၀ငႅာသၫ္။ .. ်ပႏၼၫႅဳပၡါမြ လူနာက လာေန်ပႏ္ၿပီထင္သၫ္။ ကိုလတ္ နဲနဲကၽျဲၿမီးတိုၾသားရ၏။ တခါတခါက္ လူနာေၾတက ဒီလိုပါပဲ .. ေဆးခႏ္းျဖင့္ထားခ္ိႏ္ေတာက္ေလၽြာကၠ္ လူ႐ြဳပ္သၫၻာသၫၦိဳၿပီး လာမ်ပၾက၊ ေဆးခႏ္းပိတ္ၿပီး ်ပႏ္ေတာ့မၫၦိဳလၽြင္ ေတယာက္ၿပီးေတယာက္ ေရာက္ေရာကႅာတတ္သၫ္။ ‘ ကိုးနာရီၿခဲၿပီဗ္ .. ေဆးခႏ္းပိတ္ေတာ့မလို႔ … ေၾသာ္ … မီမီ ပါလား .. ‘ ကိုလတၻဳေတာသံက တ၀ကၱပ္ကၷြင့္ရပ္ၾသားရသၫ္။ ေရစိုေေနသာထီးေလးကို ကိုငၳားသၫ့္ ခ္စၥရာ မိႏ္းေကလးကို သူေကာင္းေကာင္းသိသၫၠိဳး .. ။ လမ္းထိပၷားမြ မီမီရယ္ေလ .. မႏြစၠမြ ေယာက္ာ္း ဆုံးထားသၫ့္ ပူပူေျႏးေျႏး မုဆိုးေမလး မီမီ။

ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ … ဆရာနဲ႔ ေေသသခ္ာခ္ာတိုငၸငၡ္ငႅိဳ့ ေဆးခႏ္းလူ႐ြင္းခ္ိႏၠ္မြ ေျရးၿပီးလာခဲ့တာ၊ ေအႏြာက္အယြက္ေပးမိသလိုမ္ား ်ဖစ္ၾသားၿပီလားမသိဘူး .. အားနာလိုကၱာ .. ‘ မီမီက မ္ကႅဳံးေလး ပုတၠလပၸဳတၠလပႅဳပ္ရင္း ေတာင္းပႏ္ေနသၫ္။ ျခင့္လႊတ္ေပးရမြာေပါ့ေလ။ .. ဒီေလာကႅြသၫ့္ မုဆိုးေမလးပဲဟာ .. ။ ‘ ရပါတယ္ မီမီရယ္ … ေ်ပာေနရမယ့္သူေၾတမြ မဟုတၱာ … ကဲေ်ပာ .. က္ေနာၻာကူညီရမလဲ ‘ ကိုလတ္ေလသံေ်ပာင္းၾသားေတာ့မြ မီမီ အားတက္ၾသားရသၫ္။ ေနာက္ေန႔မြလာလို႔မ္ား ေ်ပာလႊတ္ေလမလားဟု ေဆးခႏ္းအလာေတလၽြာကႅဳံး ေၾတးပူေနခဲ့ရသၫ္ေလ။ .. လကၳဲမြ မိုးေရစိုေေနသာေခါကၳီးေလးကို ထီးထၫ့္သၫ့္ပုံးထဲ မီမီထၫ့္လိုက္၏။ ေဘးဘီကို စိတၼလုံ သလို အသာအကဲခပ္သၫ္။ ‘ စိတၡ္သာ ေ်ပာပါ မီမီ … ဒီေန႔ အကူေကာင္ေလးမလာလို႔ က္ေနာၱေယာကၳဲ႐ြိတာ .. ‘ ကိုလတၠ မီမီ့ေအနအထားကို အကဲခပၼိသ်ဖင့္ ႐ြင္း်ပလိုက္ရ၏။

ခါတိုင္းဆို ေကာင္ေလးႏြင့္ ကိုလတ္ အတူ်ပႏ္ၿပီး လမ္းက္မြ ဘတၥၠားမြတၱိဳျငၱင္ ခ္ေပးေနၾက။ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္ေလး ၾသားစရာ႐ြိလို႔ ျခင့္တိုငၳားသၫၼိဳ့ သူေတယာကၱၫ္းသာ .. ။ ကိုလတၥကားေၾကာင့္ မီမီ သက္်ပင္းေလး အသာခ္လိုက္သၫ္။ ႐ြက္ၿရံ႕ဟႏၷြင့္ မ္ကႅႊာေလးခ္လိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး ေ်ပာလိုက္သၫ္။ ‘ ဒီ .. ဒီလိုပါဆရာ … မီမီ ေၾသးေမပၚတာ ၂လ႐ြိေနၿပီ အဲဒါ .. အဲဒါ .. ‘ က္ႏ္းက္ႏ္းမာမာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏြင့္ ခ္စၥျဖယ္ လင္ေသမုဆိုးေမလး .. ေၾသးထိႏ္ေနတာကို ႐ြက္႐ြကၷြင့္ေ်ပာေနၿပီဆိုေမြတာ့ တ်ခားဘာမ္ား်ဖစၷိဳင္ဦးမြာတဲ့လဲ .. ခိုးစားတာ လူမိေလၿပီေပါ့။ ဘာပဲေ်ပာေ်ပာ တ်ခား်ဖစၷိဳင္ေ်ေခၾတလဲ ႐ြိေသးသၫၼိဳ့ ကိုလတ္ တာ၀ႏ္အရ ႐ြင္း်ပေရလသၫ္။ ‘ တခါတခါ ဒီလိုပဲ ေၾသးထိႏၲတၱာပဲ မီမီရဲ႕ .. ‘ မီမီမ္ကၷြာေလး ရဲတကႅာသၫ္။ .. သက္်ပင္းတခ္ကၠိဳ ႐ြိဳကႅိဳက္ရင္း မျပင့္တျပင့္ေလး ေ်ပာလာ်ပႏ္ ေလ၏။ ‘ မဟုတၹဴးဆရာ .. မီမီက ေၾသးသိပၼြႏၲာ။

ရက္ေတာင္ ႀလဲေလ့မ႐ြိဘူး။ ခုဟာက .. ခုဟာက .. ‘ ‘ ရၿပီ .. ဒီေလာကၦိဳ ဆရာနားလၫ္ၿပီ .. ။ ကဲေ်ပာ .. မီမီဘာ်ဖစၡ္ငႅဲ .. ‘ ‘ ေၾသးေပၚေဆးေၾတဘာေၾတ ထိုးေပးလို႔ မရဘူးလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ ေခါင္းကို ခပ္်ဖၫ္း်ဖၫ္းခါမိသၫ္။ အ်ပငႅဴေၾတၾကားထဲမြာ ေၾသးေပၚေဆး ေၾသးေပၚေဆးႏြင့္ လူသိမ္ားေလြသာ ထိုးေဆးေၾတက တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀ႏ္႐ြိတာသာဆိုလၽြင္ ဘာမြ မတတၷိဳင္။ .. လူအမ္ားက နားလၫၼြဳေၾတ ႀလဲေနၾက်ခင္း်ဖစ္သၫ္။ ‘ ေၾသးေပၚေဆးက ကိုယ္၀ႏၼ႐ြိပဲ တ်ခားေအၾကာင္းေၾကာင့္ ေၾသးထိႏ္ေနတာမ္ိဳးမြ ျစမ္းတာ မီမီရဲ႕ .. ‘ ကိုလတၥကားေၾကာင့္ မီမီ နီးရာခုံတခုေပၚ စိတၸ္ကႅကၸ္က္ ထိုငၡ္လိုကၼိသၫ္။ ‘ အဲဒါမြ ခက္ေတာ့တာပါပဲ ဆရာရယ္ … ခုဟာက ကိုယ္၀ႏ္႐ြိတာလို႔ မီမီေတာ့ထငၱာပဲ .. ဟင္း .. ‘ မီမီ၀တၳားသၫၠ လၫၸင္းေတာ္ေတာ္ဟိဳက္ေသာ တီ႐ြပႅကၱိဳေကလး .. ။ ကိုလတ္ေ႐ြ႕တၫ့္တၫ့္ၾတင္ ထိုငၡ္လိုက္ေတာ့ လၫ္ဟိဳက္ၾကားမြ ရငၷြစၼႊာႀကဲေၾကာင္းေလးက မ္ကၥိထဲကို ထင္းကနဲ ၀ငႅာသၫ္။

အသာမိုးၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ႏို႔အုံေအပၚပိုင္းေလးေၾတကိုပင္ ်မင္ေနရ၏။ ေစာေစာ တုႏ္းက ေပလးႀဘိဳင္းဖတၳားေသာ အ႐ြိႏၠ ေမေသသးသၫၼိဳ့ ကိုလတ္ေၾသးေၾတ ဆူလာသၫ္။ ‘ မီမီတကယၱမ္းလိုအပၼယၦိဳရင္ ေတာင္ဥကၠလာဘကၼြာ က္ေနာ့္အသိ ဆရာ၀ႏၼေတယာက္႐ြိပါတယ္။ ဒါမ္ိဳးေၾတကို ကူညီေနၾေကလ .. ခကၱာက .. ‘ ‘ ခကၱာက ဘာလဲဟင္ ဆရာရယ္ .. လုပၸါဦး .. မီမီ ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ္႐ြင္ .. ‘ ‘ ခကၱာက ဒါဟာ တကယၠိဳယ္၀ႏ္႐ြိတာ ဟုတၼဟုတ္ ေသခ္ာေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ မီမီရဲ႕ .. ‘ ‘ ဆီးစစ္ၾကၫ့္ရမြာလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ အသာ်ပဳံးလိုကၼိသၫ္။ သူဆင္ေသာ အၾကကၳဲေတာ့ မီမီေတယာက္ ၀ငႅာေလၿပီ။ .. ‘ ဆီးစစၱာက ေမသခ္ာေလြသးဘူး မီမီရဲ႕ .. ေသခ္ာခ္င္ရင္ အၾတင္းပိုင္း စမ္းသပ္ၾကၫ့္ရမြာ ….. ‘ ‘ အို … ‘ မီမီ့မ္ကၷြာေလး ရဲၾတတ္ၾသားသၫ္။ ေခါင္းေလးက ငုံ႔က္ၾသားရ၏။ ကိုလတၠ ဟႏၠိဳယ့္ဘို႔ ဆိုသလို အသာ မြငၷြင့္ေမာင္းႏြင့္ ဆက္ေ်ပာလိုက္်ပႏ္၏။

မီမီ႐ြက္ေနရင္ ေနာက္ေန႔မြ မိႏ္းေကလးေဖာၱေယာက္ေယာက္ေခၚလာၿပီး စမ္းေလ .. ။ ဒါမြမဟုတ္ ေလဒီေဒါကၱာ ေတယာက္ေယာကၠိဳပဲ ၾသား်ပခ္င္ ်ပပါလား .. ‘ ေ်ပာမယ့္သာေ်ပာလိုက္ရသၫ္၊ မီမီ သူေ်ပာသလို တကယ္ေသဘာတူၾသားရင္ အခက္ ဟု ကိုလတ္ေၾတးေန မိေလ၏။ .. မုႏ္႔က ပါးစပၷားေရာက္ေနၿပီမို႔ မစားလိုက္ရလၽြင္ေတာ့ ကိုလတၱိဳ့ ရာဇ၀င္ရိဳင္းေရာ့မၫ္။ ကိုလတ္ ဆုေတာင္း်ပၫ့္သၫ္ေ်ပာရမၫ္။ မီမီက ခနစၪ္းစားသလိုေလးလုပ္ေနၿပီးမြ သက္်ပင္းေလးတခ္က္ ခ္ရင္း စိတၠိဳ ဒုံးဒုံးခ္လိုက္ေလ၏။ ‘ မထူးပါဘူး ဆရာရယ္ … ။ ဒါနဲ႔ပဲ ရက္ေၾတ သိပ္ၾကာၾသားဦးမယ္။ … ဆရာပဲ စမ္းေပးပါေတာ့ … ‘ ကိုလတ္ တံေၾတးကို အသာၿမိဳလိုကၼိသၫ္။ စားရကံေတာ့ ႀကဳံေလၿပီ။ ‘ ကဲကဲ .. လာ။ ဒါဆိုလဲ အခႏ္းထဲၾသားေရအာင္ … ေၾသာ္ … တံခါးႀကီးေတာ့ ပိတၡဲ့မယ္ေနာ္ … ေတာ္ၾကာ စမ္းေနတုႏ္း သူမ္ားေၾတ ႐ုတၱရက္ ၀ငႅာမြာစိုးလို႔ …။

မီမီ့အၾတက္ ရတေကၼအးဟႏၷြင့္ ကိုလတၠ ေဆးခႏ္းအ၀ငၱံခါးကို တ၀ကၸိတၳားရာမြ အကုႏၸိတ္ ပစႅိဳက္သၫ္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ႏုႏုၾထားၾထား မုဆိုးေမလးကို ဦးေဆာငၠာ အၾတင္းဘက္ လူနာစမ္းသပ္ ခႏ္းထဲ ၀ငႅာလိုက္ေတာ့၏။ မီမီက ေခါင္းေလးငုံ႔ရင္း ဆငၼယၪ္သာ ဟႏ္ေလးႏြင့္ ကိုလတ္ေနာကၠ လိုကႅာသၫ္။ အၾတင္းခႏ္းသို႔ေရာက္ေလၿပီ။ ‘ ကဲ .. မီမီ တက္ ‘ ကိုလတၠ ေ်ပာလဲေ်ပာ မီမီ့လက္ေလးကိုလဲ အသာႀဆဲကာ ကုတင္ေပၚတကၡိဳင္းလိုက္သၫ္။ မီမီ့လကၹ္ား ေလးေၾတ ေအးစက္ေနတာ သတိထားမိလိုက္၏။ ကုတငၠ အနၫ္းငယ္်မင့္သၫၼိဳ့ မီမီက တဖက္ေစာင္းကာ လက္ေလးႏြင့္ေထာက္ၿပီးတက္ရသၫ္။ ေ်ခဖ္ားေလးေၾတက ေအာကၼြ ခုထားေသာ ခုံေလးေပၚေထာက္ၿပီး တငၸါးကို ေတစာင္းလြမ္းတငႅိဳက္ရ၏ ကိုလတၠ သူ႔ဘက္သိဳ့လြၫ့္ကာ ကုႏ္း်ေပပးလိုက္သလို်ဖစ္ၾသားေသာ မီမီ့တငၸါးႀကီးေၾတကို အားမနာတမ္း အနီးကပ္ၾကၫ့္်ပစႅိဳက္သၫ္။

ေစာေစာက မနဲခ္ိဳးႏြိမၳားေရသာ ျဖားဘက္ေတာၠ ႐ုႏ္းထလာသၫ္။ .. ခုတင္ေစာင္းႏြင့္ မနဲဖိထားလိုက္ရသၫ္။ ‘ ဟင္း … ‘ ကုတင္ေပၚေရာက္ၿပီးသၫၷြင့္ မီမီက မ္ကႅဳံးေလးမ္ား အသာမြိတၠာ သက္်ပင္းေလးတခ္က္ မြဳတၳဳတ္ လိုက္်ပႏ္၏။ ကိုလတ္ အတတ္သိလိုက္ၿပီ … ဒီေကာေငၼလးလဲ စိတ္ေၾတလြဳပ္႐ြားေနၿပီ။ … ဟႏၠိဳယ့္ဘို႔ ဆိုသလို တ႐ြိႏ္႐ြိႏၲက္ေေနသာ စိတၠိဳ အသာခ္ိဳးႏြိမ္ယင္း လုပ္ရိဳးလုပၥၪ္အတိုင္း ေၾသးေပါင္အရင္ ခ္ိႏ္ေပးလိုက္၏။ .. ဒါေတာင္ လူေကေနပမယ့္ လကၠ ေမန။ .. ေၾသးေပါငၡ္ိႏၠရိယာ ်ပႏ္အ်ဖဳၾတၱင္ ကိုလတႅက္ေၾတက မီမီ့ႏို႔ႀကီးေၾတကို မထိတထိ ျပတ္ၾသားလိုက္ေသးသၫ္။ မီမီ မသိမသာေလး ၾတႏ္႔ၾသားတာ .. ေ်ခဖ္ားေလးေၾတ ကုပ္ေၾကးၾသားတာ ကိုလတ္ သတိထားမိသၫ္။ မီမီ့တကိုယႅဳံးက ကုတင္ေပၚၾတင္ ပကႅက္ေလးမို႔ ႐ြိဳက္ႀကီးဖိုငယ္အၾသယ္ၾသယၠ မၾကၫ့္ခ္င္ ်မငႅ္က္သား ဆိုသလို ်ဖစ္ေနေရလသၫ္။ .. ကိုလေတၠတာ့ ၾကၫ့္ခ္ငၡ္င္ႀကီးႏြင့္ကို ၾကၫ့္ေန်ခင္းပါ။

ကဲ … မီမီေရ … စမ္းၾကစို႔ေနာ္ … မ႐ြကၷဲ႔ သိလား … အာေေၾတ်ခာကၱကႅာသၫၼိဳ့ ကိုလတ္ တံေၾတးကို ခနခန ၿမိဳခ္ေနရ၏။ ဒီစကားေလး ေ်ပာၾထကႅာဖို႔ မနဲကို အ႐ြိႏ္ယဴလိုက္ရသၫ္။ မီမီေကတာ့ ဘာစကားေမြတာင္ ်ပေႏၼ်ပာႏိုင္႐ြာ။ … ေခါင္းေလးသာ အႏိုငၷိဳင္ ညိတ္်ပလိုက္ရသၫ္။ ကိုလတၠ မီမီ့ထမီအထကၦေငၥလးကို အသာ်ဖဳတ္သၫ္။ … မီမီက ဗိုက္ေလး႐ြပ္ေပးထားၿပီး ကိုလတ္ ်ဖဳတ္ရၾလယ္ေအာင္ ကူညီေပးေန၏။ လူေကတာ့ မလြဳပ္ … မ္ကၥိလဲ စုံမြိတၳားသၫ္။ .. အထကၦေငၥလး ်ပဳတ္ၾသားေလၿပီ။ .. ကိုလတၠ အစက မီမီ၀တၳားတာ ႐ိုး႐ိုးထမီထင္ေနမိသၫ္။ .. အခု ထကၦင္်ဖဳတႅိဳကၼြ ခါးၾတင္အထကၦငၥ ခ္ၫ္ၿပီး ၀တ္ေရသာ စကပၳမီမြႏ္း သိရသၫ္။ ဟႏၠ္သၫ္ေပါ့ … အထကၦငၥ ်ဖၫႅိဳက္သၫၷြင့္ ခါးအႀကဲေစလးက ဟၾထက္ၾသားသၫ္။ .. ဒါေပမယ့္ မီမီ့တငၸါးႀကီးေၾတက ၿဖံ့ၾထားလြသၫၼိဳ့ ၾလၾယႅယၷြင့္ေတာ့ စကပၳမီေလးက ေအာက္ေလၽြာခ္လို႔ မရ။

မီမီ … တငၸါးေလး နဲနဲ ႂေၾကပးဦးေနာ္ … ‘ ကိုလတ္အသံက ေအဝးေတနရာမြ လာေနသလို မီမီ့နားထဲ ခံစားေနရ၏။ စိတ္ညႇို႔ခံေနရသူလို မီမီဘာမြကို ်ပေႏၼ်ပာႏိုင္။ .. သူေ်ပာသလို ခါးေလးကို အသာပင့္ကာ သာ တငၸါးႀကီးေၾတကို ႂေၾကပးလိုကၼိရသၫ္။ ကိုလတၠ အလိုက္သင့္ဆိုသလိုပင္ စကပၳမီေလးကို ေအာကၹက္ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္း ႀဆဲခ္လိုက္၏။ ေဆးခႏ္းလာ်ပရသၫၼိဳ့လားမသိ .. ။ မီမီ့ၾတင္ ေအာကၡံ ဘာမြ မ၀တၳားပါ။ .. ကိုလတၠ စကပၳမီေလးကို ႀဆဲခ္လိုက္သၫၷြင့္တၿပိဳငၷက္ မီမီ့ ရတနာေလးက ၀င့္ႂၾကားျစာ ၀င္း၀င္းပပ ၾထက္ေပၚလာပါေတာ့သၫ္။ မဂိုေၾသးပါသူမို႔လားမသိ … မီမီက ေအမႊးအမၽြင္ေၾတ ေ်ပာင္ေေနအာငၠိဳ ရိတၳားသၫ္။ မ်ဖဴမညိဳအသားေလးႏြင့္ လိုက္ေလၽြာညီေၾထျစာပင္ မီမီ့ဆီးခုံေလးက မို႔ေမာကၱက္ေန၏။ .. ေပါငၱံထိပၹ္ားေၾတေကတာ့ အ်ပင္အသားေအရထကၠိဳ ပိုၿပီး ်ဖဴ၀င္းေတာေကၸနသၫ္။

်ပၫ့္်ပၫ့္တင္းတင္း ႏြဳတၡမ္းသားႏြစႅႊာ အၾတင္း၀ယ္ သာမာႏၼိႏ္းေကလးေၾတထက္ သိသိသာသာႀကီးကို ပိုႀကီးေသာ ေအစ့ေလးက ်ပဴးၾထက္ေန၏ … ။ ကိုလတၠိဳ မ္ကၥပစ္်ပ ေနသလိုလို .. ။ ကိုလတၠ လက္အိၾတၥပႅိဳက္သၫ္။ … အမြႏၠ ဒါမ္ိဳးစမ္းမၫၦိဳလၽြင္ ပိုးသတၳားေသာ ရာဘာလက္အိတ္ အထူကို ျစပ္ရမၫ္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတၠ အႀကံႀကီးႏြင့္မို႔ ႐ိုး႐ိုး ေၾသးေဖာကၱာေၾတ ဘာေၾတမြာသုံးသၫ့္ ရာဘာလက္အိတ္အပါးေလးပဲ ျစပႅိဳက္၏။ မီမီေကတာ့ ဘာမြ မသိ႐ြာ … ။ ကိုလတ္်ပဳသမၽြ ႏုေတာ့မၫ့္ပုံႏြင့္ ေပ္ာ့ေပ္ာ့ေက္ာ့ေက္ာ့ေလး လြဲေေနလသၫ္။ ကိုလတၠ မီမီ့ေပါင္ၾကားထဲသို႔ သူ႔ညာဘကႅက္ႀကီးကို ၾသင္းလိုက္၏။ ဘယႅေကၠတာ့ မီမီ့ခါးကို အသာလြမ္းကိုငၳားသၫ္။ မီမီက အလိုက္သင့္ပင္ ေပါင္ႀကီးေၾတကို ကားေပးလိုက္သၫ္။ ေစာေစာက ဒူးေလာက္ေရာက္ေအာင္ ႀဆဲခ္ထားေသာ စကပၳမီေလးက မီမီ ေပါငၠားေပးလိုကၼြဳေၾကာင့္။

ေအာက္သိဳ့ ၾတႏ္းခ္လိုက္သလို်ဖစၠာ ေ်ခဖ္ားထိေလၽြာက္ၾသားေတာ့၏။ ကိုလတ္ အသကၠိဳမြႏ္ေအာင္ မနဲထိမ္း႐ြဳယင္း မီမီ့ ေစာကၹဳတ္ေလးထဲ လက္ညႇိုးကို စထိုးၾသင္းလိုက္၏ အၾတင္းပိုင္းစမ္းသပႅၽြင္ လက္ညႇိုးလကၡလယၷြစ္ေခ္ာင္းပူးႏြင့္ စမ္းရ်မဲ်ဖစ္ေသာႅၫ္း မီမီ့ေစာကၹဳတ္ေလးက အပ္ိဳႏြင့္မ်ခား တင္းၾကပၥိရိေနသၫၼိဳ့ ေတခ္ာင္းထဲႏြင့္ပဲ အရင္ ၾသင္းလိုက္်ခင္း်ဖစ္သၫ္။ ဒါေတာငၼြ ကိုလတႅက္ညႇိုးက ပုျဇႏၠ္စၥာၾတင္းထဲ ထိုးထၫ့္ရသၫ့္အလား စီးပိုငၱင္းၾကပ္ေနသၫ္။ … ‘ အ …. ‘ မီမီ့ႏြဳတၼြ မျပင့္တျပင့္ အသံေလး ျပင့္အံၾထကႅာ၏။ ကိုယႅဳံးေလးလဲ ဆတၠနဲ တုႏ္ၾသားသၫ္။ .. ခါးေလးက မသိမသာ ေကာ့တကႅာကာ ေပါငၱံႀကီးေၾတက ပိုကားၾထက္ၾသားသၫ္။ ‘ မီမီ နာၾသားလို႔လားဟင္ … ‘ ကိုလတၠ အမြႏ္အကႏၥမ္းသလို မစမ္းပဲ လက္ညႇိုးကို အၾတင္းထဲၾတင္ ပတႅၫႅြၫ့္ကလိေပးေနရင္း မသိဟႏ္ေဆာငၠာ ေမးလိုက္၏။

ခါးေလးကို ထိႏ္းကိုင္ေပးထားေသာ ဘယႅကၠလဲ မသိသလိုလိုႏြင့္ ေအာကၹက္ေလၽြာဆင္းလာၿပီး မီမီ့တင္သား ၾထားၾထားအိအိႀကီးေၾတကို အသာ်ဖစ္ညႇစၦဳပၷယႅာသၫ္။ အထိေအၾတ႕က ထူးလြ၏။ .. ကိုလတ္ စိတ္ရိဳင္းေၾတ ပိုဆငႅာသၫ္။ ‘ နာရင္ေ်ပာေနာ္ … အားမနာနဲ႔သိလား … ‘ ပါးစပၠသာ ေၾတ႕ကရာေေၾတလၽြာက္ေ်ပာေေနသာႅၫ္း ကိုလတ္ လက္ေၾတက စနစၱက္ လြဳပ္႐ြားလာၿပီ၊ လက္ညႇိုးေတခ္ာင္းထဲထိုးၾသင္းထားရာမြ လကၡလယၠိဳပါ စစၠဴယူလာသၫ္။ ႏြစ္ေခ္ာင္းပူး်ဖင့္ မီမီ့ေစာကၹဳတၳဲ ထိုးၾသင္းလာသၫ္။ .. မီမီ့ေစာကၹဳတ္ေလးကလဲ အရၫ္ေၾတ စို႐ႊဲၾထကႅာၿပီမို႔ ကိုလတႅကၷြစ္ေခ္ာင္းပူးကို မ်ဖဳံေတာ့ေပ။ ကိုလတၠ အပီပင္ လကၱဆုံးထိုးၾသင္းလိုက္ .. ပါတႅၫႅြၫ့္ကာ ေေမႊႏြာက္ေပးလိုက္ .. ေဘးနံရံေလးေၾတကို တဆတၦတၳိဳးၾဆလိုက္ .. သားအိမ္ေခါင္းေနရာေလးကို ဖိထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနသၫ္။ မီမီ တဆတၦတၱဳႏ္ေလၿပီ … ကိုလတ္ ဘာလုပ္ေနၿပီမြႏ္းလဲ ရိပၼိၿပီ။

သို႔ေပမယ့္ ဘာမြလဲ ေမ်ပာသာ .. မ႐ုႏ္းသာ .. ။ သူမကိုယၱိဳငႅဲ ေအၾသးထဲအသားထဲက ကာေမဇာေၾတ တ႐ြိႏ္႐ြိႏ္ တက္ေနေရလၿပီကိုး .. ။ ‘ အား ဟာ့ဟာ့ …. ဆရာ ဆရာ ရယ္ … ‘ ကိုလတၠ လက္ညႇိုးလကၡလယၸဴးကို အဆုံးထိုးၾသင္းဖိထားရင္း လကၼက အ၀မြ ေအစ့ေလးကို ေၾဆပးလိုက္ေတာ့ မီမီ ေမနႏိုင္ေတာ့။ .. အသံေၾတပျငၳကႅာေရတာ့သၫ္။ .. ခုနက ခပ္ေပ္ာ့ေပ္ာ့ေလး လြဲေနရာမြ ခုေတာ့ ေ်ခဖဝါးေၾတ ခုတင္ေပၚအ်ပားလိုကၡ္ကာ တငၸါးႀကီးတခုလုံး တၾထာနီးပါး ေ်မာကၱက္ လာသၫ္အထိကို ေကာ့တင္ေပးေေနတာ့သၫ္။ ‘ မီမီ ခံလို႔ေကာင္းလားဟင္ … ‘ ကိုလတၠ ေ်ဗာငၸင္ ေမးလာေတာ့သၫ္။ .. အၿပဲၿပဲႏႊဲခဲ့ဘူးၿပီ်ဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းမို႔ ဒီတၿပဲလဲ သူေကာင္းေကာင္းႀကီး ေအာငၷိဳင္သဴ်ဖစ္ၿပီမြႏ္း ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပဲ ကိုလတ္ အတတ္သိေေနလၿပီကိုး … ။ ‘ ေကာင္းတယ္ ဆရာရယ္ … ဘယႅိဳႀကီးမြႏ္းကို မသိဘူး … အား႐ြီး …. ‘ ေတာ္ယဳံမိႏ္းေကလးဆို ဒီေလာကၷြင့္ စကားေမးမရတတ္ေသး။

မသကာ ေခါင္းေလးညိမ့္်ပယုံေလာကၸဲ ႐ြိမၫ္။ .. မီမီေကတာ့ မုဆိုးေမလးလဲ်ဖစ္်ပႏ္ .. ကာေမဇာလဲ ထႏႅြသူမို႔ ႐ြကၱာေၾတ ေၾကာကၱာေၾတ ခနႏြင့္ ၾလင့္စင္ေပ္ာၾကၠယ္ၾသားေလၿပီ။ … ကိုလတၠ ေက္ေက္နပၷပ္ႀကီးကို ်ပဳံးလိုက္၏။ .. ေရကႏ္အသင့္ ၾကာအတင့္ဆိုသလိုပင္ အ်ပျငၱငႅဲ မိုးက သၫ္းသၫ္းမၫ္းမၫ္းျရာလာ်ပႏ္သၫ္။ … အ်ပငၠလူေၾတ ေရာကႅာစရာမ်မင္ေတာ့။ ေရာကႅာလဲ ပိတၳားေသာ ေဆးခႏ္းတံခါးကိုၾကၫ့္ၿပီး ဆရာ၀ႏ္်ပႏ္ၾသားၿပီပဲမြတ္ၾကမၫ္။ ကိုလတ္၏ ကားက ေဆးခႏ္းအ၀ၾတငၼရပၸဲ ရပ္ရျႏႅယ္ေသာ လမ္းထိပၷားက ေ်မၾကၾကႅတ္ႀကီးေ႐ြ႕ၾတင္ ရပၳား ်ခင္း်ဖစ္ရာ ေနာက္ေၾကာင္းက အကုႏ္႐ြင္းေေနလၿပီ။ .. ‘ အမယ္ေလးေလး … ဆရာ ဆရာရယ္ … ဘယႅိဳမ္ားလုပႅိဳကၱာလဲ႐ြင္ .. အား ဟားဟား အူး … ‘ ကိုလတၠ ဂ္ီေစပါ့တ္ ဟုေခၚသၫ့္ ဆီးအိမ္ေအာကၷား ေစာကၹဳတ္ေ႐ြ႕ဘကၷံရံကို အတင္းထိုးဖိကာ ေၾဆပးလိုက္ေတာ့ မီမီ ၾထႏ္႔ၾထႏ္႔လူးၾသားေရတာ့သၫ္။

အရၫ္ေၾတလဲ ျပကၡနဲကို ၾထကၠ္လာရာ ကိုလတ္ လက္အိတ္ေပၚမြာပင္ ႐ႊဲအိုင္ၾသားရသၫ္။ … ၿပီး႐ြာေလၿပီေပါ့ တခ္ီ .. မီမီေလးရယ္ ။ ေကာ့တင္ေပးထားေသာ မီမီ့တငၸါးႀကီးေၾတက စမ္းသပၡဳတင္ေလးေပၚ ဝုႏ္းကနဲ ်ပႏၸစၡ္လိုက္သလို က္ၾသားသၫ္။ .. မီမီေခါင္းေလးကို တဖက္ေစာင္းကာ အသကၠိဳ မြႏၼြႏ္်ပႏ္႐ြဳေနရ၏။ ၿဖံ့ၾထားေသာ မီမီ့ႏို႔ႀကီးေၾတက နိမ့္လိုက္်မင့္လိုကၷြင့္ လြိဳင္းေထနရသၫ္။ ကိုလေတၠတာ့ ဒါကို ေက္ေက္နပၷပ္ႀကီး အရသာခံၾကၫ့္ေနလိုက္သၫ္။ ေစာကၹဳတ္ေလးထဲမြ လကၠိဳေတာ့ မထုတ္ေသး … မီမီ့ေစာကၹဳတ္ေလးက ႐ြဳံ႕လိုၾကၸလိုကၷြင့္ ကိုလတႅက္ေခ္ာင္းေၾတကို ညႇစ္ေနဆဲ႐ြိေသးသၫ္။ ခေနေနတာ့ ကိုလတ္ ေ႐ြ႕တဆင့္တက္ရႏ္ ေ်ခလြမ္း်ပငႅိဳက္၏။ မီမီ့ကိုယ္ေလးကို ခုတင္ေအာကၹက္ေဇာင္းေရာက္ေအာင္ အသာႀဆဲခ္လိုက္သၫ္။ .. မီမီက မ္ကႅဳံးေလး အသာေမြးကာ လြမ္းၾကၫ့္သၫ္။ .. ဘာေမြတာ့ ေမ်ပာ၊ .. ႐ုႏ္းတာကႏၲာေၾတလဲ မလုပ္။

မီမီ့တငၸါးႀကီးေၾတ ခုတင္ေအာကၹက္ေဇာင္းေပၚတငၼိေတာ့ ကိုလတၠ ခုတင္ေစာင္းမြာ မြီၿပီးရပႅိဳက္သၫ္။ မီမီ့ ေပါငၱံႀကီးႏြစ္ေခ္ာင္းကို တစၱီတူးေထာငႅိဳ ေအပၚေ်မႇာကၱငႅိဳက္၏။ … တခ္ိႏၲၫ္းမြာ ကိုလတႅဳံခ္ၫၠလဲ ၾကင္းလုံးကၽၾတ္ၾသားၿပီ။ .. ေက္ာဘၾကၱင္ မ္ကႅဳံးေလးႏြစႅဳံးလို ဖုၾထက္ေေနသာ ေဂၚလီေလးႏြစႅဳံးႏြင့္ ကိုလတ္ လိငၱံႀကီးက အမဲသားနံ႔ေရေနသာ က္ားႀကီးလို အာသာငမ္းငမ္း ၾထက္ေပၚလာေေလတာ့၏။ တဆတၦတၱဳႏ္ေေနသာေၾကာင့္ မီမီ့တင္သားႀကီးေၾတကို ထိုးမိေထာကၼိ်ဖစ္ေနသၫ္။ မီမီေကတာ့ အံတင္းတင္းႀကိတၠာ ခုတင္ေဘးေစာင္းေၾတကို သူမလက္ေလးေၾတက ခပၱင္းတင္းဆုပၠိဳင္ ထားေလ၏။ ကိုလတ္ ေ႐ြ႕တဆင့္တကႅာမြာကို အသင့္ႀကိဳလင့္ေနသၫ့္အလား … ။ ကိုလတၠ ခ္က္်ခင္းေ႐ြ႕မဆက္ေသး …။ လက္အိတၠိဳ ခၽၾတ္်ပစႅိဳက္သၫ္။ … မီမီ့အရၫ္ေၾတက လက္အိတ္ေပၚၾတင္ ႐ႊဲအိုင္ၾသားသၫ္်ဖစ္ရာ လက္အိတ္အထဲမြ ကိုလတႅကၸင္ အစို်ပႏၠာ ႏူးအိေနရသၫ္။

ႏူးအိကာ အစို်ပႏ္ေေနသာ ကိုလတႅက္ေျႏးေျႏးႀကီးေၾတက မီမီ့ တီ႐ြပ္ေလးေပၚမြ အုပၠာ ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေၾတကို အုပၠိဳငႅာေတာ့သၫ္။ မီမီ ပါးစပ္ေလး ဟ ၾသားကာ ပင့္သက္႐ြိဳက္ၾသားမိရ၏။ ‘ ေအမ့ … ‘ ေအာကၹၾကၱင္သာ ကိုလတ္ ၿပဲၾကမ္းလိမ့္မၫ္ဟဳ ထငၳားမိေနခ္ိျႏၲင္ ေမမၽြာႅင့္ပဲ ေအပၚပိုင္းကို တိုကၡိဳကၡံလိုက္ရသ်ဖင့္ အငိုကၼိၾသားေသာ စစ္သၫၱဦး ပမာ မီမီ ေအမပင္ တလိုကၼိရသၫ္။ ကိုလတႅက္ႀကီးေၾတေအပၚမြ သူမလက္ေလးႏြင့္ ကပ္ာကယာ အုပၠိဳငႅိဳကၼိသၫ္။ ကိုလေတၠတာ့ မီမီ့ႏို႔အုံအိအိၾထားၾထားႀကီးေၾတကို မညႇာမတာပင္ ဆုပၠိဳင္ညႇစၷယ္ေေလတာ့၏။ တီ႐ြပ္ေလးပင္ ်ပဲၾသားေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရသၫ္။ မီမီ နာလဲနာသၫ္ … ခံလို႔လဲ ေကာင္းလြသၫ္။ .. ကိုလတႅက္ႀကီးေေၾတပၚအုပၠိဳငၳားေသာ သူမ၏ လက္ေလးေၾတက ပထေမတာ့ ကိုလတႅက္ႀကီးေၾတကို ႀဆဲဖယၼလိုလိုႏြင့္ ေနာက္ေတာ့ မသိမသာ ကူညီ ဖိေပးေနမိလၽြက္သား်ဖစ္ၾသားရသၫ္။

ကိုလေတၠတာ့ သူ႔လက္အားေကာ မီမီ ဖိေပးေနသၫ့္အားကိုပါ ယူကာ အပီကို ၿပဲၾကမ္း်ပစႅိဳက္ေေလတာ့သၫ္။ ‘ အား … ႐ြီး … ဟင္း ဟင္း … ‘ အဖ္ားတက္ေေနသာ လူမမာပမာ မီမီ့ႏြဳတၼြညၪ္းသံေလးေၾတ တရစျပၳကႅာသၫ္။ ရငၻတ္ေလးကလဲ ေကာ့တကႅာသၫ္။ မီမီ၀တၳားေသာ တီ႐ြပ္ေလးက ပါးပါးေလးႏြင့္ လၫၠလဲ ေတာ္ေတာ္ဟိဳက္သၫ္်ဖစ္ရာ ကိုလတၡဳလို အပီၿပဲၾကမ္းေေနတာ့ ႏို႔အုံႀကီးေၾတက လၫ္ဟိဳက္ေအပါက္ေလးထဲမြပင္ လၽြံၾထကႅာေတာ့မလို်ဖစ္ေနရ ေလ၏။ အၾတင္းမြ ဘရာစီယာေလးကလဲ ရငၸဳံျခကၱ်ခား ႏို႔တ်ခား်ဖစ္ေေနလၿပီ။ … ကိုလတၠ ဒါကိုပင္ အားမေရလဟႏၷြင့္ မီမီ့ တီ႐ြပ္ေလးကို ခါးေအာကၥမြ ကိုငၠာ အတင္းလြႏၡၽၾတ္၏။ မီမီက လက္ေလးႏြစၹက္ေ်မႇာက္ေပးကာ ကိုလတၡၽၾတ္ရၾလယ္ေအာင္ ကူညီေပးသၫ္။ … တီ႐ြပ္ေလးကၽၾတ္ ၾသားၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကိုေတာ့ ကိုလတၠ အခ္ိႏၠဳႏၡံကာ ခၽျေတၼေနတာ့။ .. ႏို႔အုံေေၾတအာကၼြ ႀဆဲလြႏၠာ မတငႅိဳက္ေတာ့သၫ္။

ေဘာႅီမဟုတ္သၫ့္အၾတက္ ဒီလို မတငႅိဳက္သၫၷြင့္ပင္ ၾလၾတႅတၠၽၾတၠၽၾတ္်ဖစ္ၾသားကာ ႏို႔ႏြစႅဳံးက အၿပိဳင္်ပဴးၾထကႅာသၫ္။ မုဆိုးေမလးေပမယ့္ ေကလး ေမျမးဘူးေသးသၫၼိဳ့ မီမီ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေၾတက အပ္ိဳေလးေၾတလိုပင္ နီနီရဲရဲေလးေၾတ်ဖစ္၏။ .. ရာဂစိတၼႊႏ္ေနခ္ိႏၼိဳ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေၾတက ခၽျႏ္ေကာ့စူတက္ေနသၫ္။ … ကိုလတၠ မီမီ့ရငၻတ္ေပၚေခါင္းတခုလုံးေမြာကၡ္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေၾတကို ငုံစုပၠာစို႔လိုက္၏။ ‘ ႁျပတ္ ႁျပတ္ … အင္း ဟား …. ‘ မီမီ ေကာ့လႏၲက္ၾသားသၫ္။ ကိုလတ္ေခါင္းႀကီးကိုလဲ လကၷြစၹကၷြင့္အတင္းဖိကာ သူမရငၻတ္ေပၚဖိၾတႏ္းထားလိုကၼိ၏။ ကိုလေတၠတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေၾတကိုစို႔ရာမြ ႏို႔အုံသားႀကီးေၾတပါ ပါးစပၳဲ၀ငၷိဳင္သမၽြ ၀င္သၫ္အထိ အာကို အားရပါးရ်ဖဲကာ စုပ္ၾသင္းေန်ပႏ္သၫ္။ .. မီမီ့ႏို႔ႀကီးေၾတ ေၾသးခ္ၫ္ဥကုႏ္ၿပီလားပင္ ထင္ရသၫ္။ အာေခါငၳဲ၀ငႅာေသာ ႏို႔အုံသား ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေၾတကိုလဲ ၾသားႏြင့္ မနာ့တနာ ကိုက္်ခစ္ေပးေန်ပႏ္၏။

ႏို႔စို႔ေနရင္းမြ ကိုလတ္ လကၠလဲ အအားေမန။ .. ေအာကၹကၠိဳလြမ္းၿပီး မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚျပတ္သပ္ရင္း ေအစ့ေလးကို လက္ညႇိုးလကၼႏြင့္ ဖိညႇပ္ေဆာ့ကစားေပးေေနသးသၫ္။ ‘ အင့္ ဟင့္ဟင့္ … ေတာၸါေတာ့ ဆရာရယ္ … လိုးမြာ်ဖင့္လဲ လိုးပါေတာ့ … မီမီခံရခကႅြၿပီ .. ‘ ဒီလိုပဲ ်ဖစႅာရမၫ္ေလ။ … အႏြဴးအႏြပ္ေတာ္သၫ့္ ေယာက္ာ္းမ္ိဳးႏြင့္ေၾတ႕လၽြင္ အဘယၼိႏ္းေကလးမဆို ဒီလိုပဲ ေမနႏိုငၼထိုငၷိဳင္ ေတာင္းဆိုလာေရပမၫ္ေပါ့။ .. ခုလဲ ကိုလတ္ မီမီ့ကို အပိုငၡ္ၫ္ေႏြာငႅိဳက္ၿပီေလ။ မီမီ့ေတာင္းပႏ္သံဆုံးသၫၷြင့္ ကိုလတ္ မီမီ့ရငၻတ္ေပၚမြ ေခါင္း်ပႏ္ႂၾကလိုက္သၫ္။ ေနာက္သိဳ့ အနၫ္းငယ္်ပႏၦဳတ္ၿပီး ေနရာယူသၫ္။ .. ေဂၚလီေလးႏြစႅဳံးႏြင့္ ပနံတင့္ေေနသာ သူ႔လိငၱံႀကီးကို လကၷြင့္ကိုငၠာ တဆဆလုပ္ရင္း မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚကို ဖတၠနဲဖတၠနဲ သုံးေလးခ္က္ ႐ိုက္ေပးလိုက္သၫ္။ .. ‘ အာ့ အာ့ ….. ‘ မီမီဖ္တၹ္တႅဴးၾသားရ႐ြာသၫ္။ ကိုလတ္ဟာႀကီးက သူမေအစ့ေလးကိုပင္ လာ႐ိုကၼိသ်ဖင့္ ၿပီးလုလုပင္ ်ဖစ္ၾသားရ်ပႏ္သၫ္။

ကိုလတ္သာ ေနာကၳပ္ ဆက္ရိဳက္ေပးေနလၽြင္ တကယၸင္ ၿပီးၾသားေလာက္သၫ္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတၠ ဆကၼ႐ိုက္ေတာ့ .. ။ သူ႔ဟာႀကီးကိုသာ လကၷြင့္အသာထိႏ္းကိုငၠာ မီမီ့ေစာကၹဳတ္ေလးထဲ ေတ့ၾသင္းလိုက္ေတာ့သၫ္။ ‘ ႐ြီး … အား လားလား … ‘ လိငၱံႀကီးေက္ာဘကၼြ ေဂၚလီေလးႏြစႅဳံးက မီမီ့ ဂ္ီေစပါ့တၠိဳ က္က္နန ဖိႏြိျပၸတၱိဳက္ၾသားသၫ္။ ေရထဲမြ ကုႏ္းေပၚသို႔ ႀဆဲတငၡံလိုက္ေရသာ ငါးေကလးလို မီမီ ပါးစပ္ေလးဟကာ အသက္ငင္သလို ဖုတႅြိဳကၹဳတႅြိဳက္ေလး ်ဖစ္ၾသားေရလ၏။ … တကိုယႅဳံးလဲ တုႏၲက္ၾသားသၫ္။ တခ္ိႏၲၫ္းမြာပင္ ကိုလတႅီးေခ္ာင္းႀကီးတခုလုံးက အၾတင္းထဲထိ နကၷက္႐ြိဳင္း႐ြိဳင္း အတင္း်ဖဲကာ ထိုး၀ငႅာေတာ့သၫ္။ အဆုံးေရာက္ေတာ့ သားအိမ္ေခါင္းေလးကို ဒုတ္ ကနဲ တိုကၼိၾသားသၫ္။ … မီမီမြာ ကိုယ္၀ႏ္ ႏြစႅ႐ြိေနသၫၼိဳ့ အၾတင္းသားေလးေၾတ သားအိမ္ေခါင္းေလးေၾတက ႏုဖတ္ေနသၫ္။ မိႏ္းေကလးမ္ား ဒီအခ္ိျႏၲင္ လိုးလို႔ေအကာင္းဆုံး်ဖစ္၏။

လိုးဖူးသူမြ ဒါကိုသိၾကမၫ္။ .. ကိုလေတၠတာ့ ေအၾတ႕အႀကဳံစုံေနၿပီမို႔ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိသၫ္။ .. သိသၫ့္အတိုင္းလဲ ေေသသခ္ာခ္ာကို ခံစားကာ လိုးေေလတာ့သၫ္။ မ္ကၥိေၾတကိုပင္ ေမြးထားကာ မီမီ့ ေစာကၹဳတ္အၾတင္းသားေလးေၾတ၏ အထိေအၾတ႕ကို အပီအ်ပင္ ခံယူေနသၫ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေမဆာင့္ပဲ ်ဖၫ္း်ဖၫ္းေလး သာသာေလး ထုတႅိဳက္ၾသင္းလိုက္ .. စိမ္ၿပီးႏြပၳားလိုက္ လုပ္ေနသၫ္။ … ကိုလတ္ က ဒီလိုလုပ္ေေနလ မီမီေကတာ့ အာသာေမ်ပျစာႏြင့္ ဖ္တၹ္တႅဴးလာေလပါပဲ။ … ကိုလတ္ရဲ႕ထိခ္က္ေၾတမ္ား ပို်ပင္းလာလိုလာေလ်ငားႏြင့္ ေအာေကၠန သူမဖငၦဳံႀကီးကို အျစမ္းကုႏ္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေ်မႇာက္ေပးေနသၫ္။ .. ကိုလတ္သိသၫ္၊ .. မီမီ ဘယႅိဳမြ အဆာေမ်ပ်ဖစ္ေနရၿပီ။ .. အမြေႏၠတာ့ ေစာကၹဳတ္ အၾတင္းသားေလးမ္ား၏ ႏူးညံ့သၫ့္အထိေအၾတ႕ကို ဆကၡံစားေနခ္င္ေသးေသာႅၫ္း မီမီ့အလိုကို်ဖၫ့္ေပးဘို႔ကလၫ္း တာ၀ႏ္႐ြိေသးသၫၼိဳ့ ကိုလတ္ ဗ္ဴဟာေ်ပာင္းလိုက္ရသၫ္။

မီမီ့ဖငၦဳံႀကီးေအာက္သိဳ့ လကႅၽြိဳကာ တင္သားအိအိႀကီးမ္ားကို လကၷြင့္က္က္နန ဆုပၠိဳငႅိဳက္သၫ္။ ထို႔ေနာက္ မီမီ့ေ်ခႏြစ္ေခ္ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚထမ္းလိုကၠာ ခါးအားေကာ။တကိုယႅဳံးအားပါထုတ္သဳံးၿပီး ခပ္်ပင္း်ပင္း ေဆာင့္ခ္ေပးလိုက္ေေလတာ့သၫ္။ … ‘ ဖုံး ဖုံး … ဖုံးဖုံး … အ အ .. အ အ … ‘ မီမီေတယာက္ ခုမြပဲ အာသာေ်ေပတာ့သၫ္။ .. ကိုလတ္ေဆာင့္လိုကၱိဳင္း စမ္းသပၡဳတင္ေလးက တအိအိလြဳပၡါေနသလို မီမီ့တကိုယႅဳံး အထူးသ်ဖင့္ ႏို႔ႀကီးေၾတက ရမ္းခါေနရသၫ္။ .. ကိုလတၠ မၾကၫ့္ရက္ဟႏၷြင့္ မီမီ့ ႏို႔ႀကီးေၾတကို လကၷြင့္အသာ လြမ္းကိုငၠာ ထိႏ္းထားေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ့လကၠ ကိုလတႅက္ႀကီးေေၾတပၚထပၠိဳင္ရင္း အတင္းပဲ ဖိညႇစ္ေနသၫ္။ ဒီေတာ့လဲ ကိုလတႅဲ ေမနသာေတာ့ ..။ အသားကုႏ္ေဆာင့္က္ဳံးရင္းမြ လက္ေၾတကပါ ႏို႔ႀကီးေၾတကို ်ဖစ္ညႇစၦဳပၷယ္ေပးေနမိေရတာ့သၫ္။ … နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ မီမီ့တကိုယႅဳံး တဆတၦတၱဳႏၲကႅာကာ ေစာကၹဳတ္ေလးထဲမြ အရၫ္ေၾတ ဒေလဟာ ပႏ္းၾထက္ၾသားရ်ပႏ္သၫ္.. ေနာကၱခ္ီ ေပါ့ …်ပီးပါ်ပီ။