ကလ့ဲစား အခ်စ္

ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာထိုင္ေနသည္။ မႏၲေလးသို႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန႔္ လိုေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ားမွားသြားၿပီလားလို႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကို သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကိုျဖစ္သူ တိုးေဝေအာင္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလိုက္လၽွင္ ေစာနန္းငယ္ကို သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..။ ” ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။တိုးေဝေအာင္အေၾကာင္းကို ေတြးမိလ်င္ သူ႔ေသြးေတြဆူပြတ္လာသလို ခံစားရသည္။

ဒီလူယုတ္မာေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ေမျမတ္ဘ၀ ေရတိမ္မွာနစ္ခဲ့ရသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီအတြက္ တိုးေဝေအာင္သည္လည္း သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းျဖစ္ကိုျဖစ္ေစရမည္။ သူ႔စိတ္ေတြေပ်ာ့ညံ့လို႔မျဖစ္။ ေပ်ာ့ညံ့ေနလၽွင္ သူရႈံးသြားလိမ့္မည္။ ဒီပြဲမွာငါနိုင္တယ္…ငါနိုင္တယ္လို႔.သူတိုးတိုးေလးေရရြက္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္လည္အားေပးေနျခင္းသာ။ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵတစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ရေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေပ်ာ္နိုင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လာသလိုလို ခံစားရသျဖင့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ဇစ္ကို ဆြဲလိုက္ၿပီး အထဲမွ စီးကရက္ဗူးကို ထုတ္လိုက္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဆြဲထုတ္မီးညႇိလိုက္သည္။ မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာ စီးကရက္မီးခိုးေငြ႕ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ခန႔္က အခ်ိန္ေတြကို လြင့္ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။

(၂) ” ဟင္းေနာ္…ကိုကိုအရမ္းဆိုးတာဘဲကြာ.။” ေမျမတ္ ကိုတိုးေဝရဲ့ရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္းရင္းရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာလိုက္သည္။ ” ခ်စ္လို႔ပါ ျမတ္ရယ္…ကိုကိုက။” ” သြားပါ…အပိုေတြ….” “ေဟာ့ဗ်ာ…မယုံဘူးလား..” ” ကဲမယုံဦး…” ကိုတိုးေဝက ေျပာမွပိုဆိုးလာသည္။သူမရဲ့ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ပါးေတြကို တရြတ္ရြတ္နမ္းေတာ့သည္။ ေနရာကေတာ့ ေမျမတ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ့ အတြဲေတြက်င္လည္က်က္စားရာ ရႈခင္းသာေခၚေသာ ေတာင္ကုန္းေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုးေဝက ကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္။ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို အေရာင္းအဝယ္ကိစၥျဖင့္ မၾကာခဏလာသည္။ ေမျမတ္က တိုးေဝလာတိုင္း တည္းေနက် သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ႏွင့္ တစ္လမ္းထဲမွာ။ ေမျမတ္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းစိတ္ဝင္စားသြားေသာ တိုးေဝသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ တစ္ဆင့္ေမျမတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္သိကၽြမ္းခဲ့သည္။

ေမျမတ္က ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမွ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး။ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အေခ်ာအလွစာရင္းဝင္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြ ဆုံးပါးသြားသည္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု တိုးေဝသိထားသည္။ အစ္ကိုျဖစ္သူက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ နိုင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနတယ္လို႔ေမျမတ္ကေတာ့ေျပာတယ္။ ေမျမတ္ကေတာ့ သူမအေဒၚအပ်ိဳႀကီးနဲ႔ အတူတူေနတယ္ေလ။ ယခုဆို ရပ္ကြက္က လူေတြကလည္း သူမတို႔အေၾကာင္းကိုေတာ္ေတာ္သိေနၿပီ။ ေမျမတ္ကလည္း နိုင္ငံျခားမွာေရာက္ေနေသာ သူမအစ္ကိုျဖစ္သူကို ေျပာထားၿပီးၿပီ။ တိုးေဝလည္း ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လၽွင္ မိဘေတြကို ေမျမတ္ႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေမျမတ္ႏွင့္သူ အတူတူ ေနခ်င္လွၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ေမျမတ္ႏွင့္သူကလည္း လူငယ္တို႔သဘာ၀ မွားယြင္းခဲ့ၾကၿပီး၊ အလြန္အကၽွံေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။

(၃) တိုးေဝသီခ်င္းကို တိုးတိုးဖြင့္ရင္း ကားကိုေျဖးေျဖး ေမာင္းလာခဲ့သည္။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာက ရန္ကုန္-မႏၲေလးအျမန္လမ္းမႀကီးမွာ.။ သီခ်င္းေလးဖြင့္ရင္း သူစဥ္းစားမိေနတာက ေမျမတ္အေၾကာင္း။မေန႔ညက ေမျမတ္ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ကဲခဲ့ေသာအေၾကာင္း။ ေမျမတ္က သူအရင္ကေတြ႕ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ရိုးသားသည္ဟုေျပာရမည္။ ဒီေကာင္မေလးကို သူအတည္ယူမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ မိဘမ်ားကလဲ သူ႔သေဘာအတိုင္းသာ။ ေခၽြးမလိုခ်င္ေနၾကသည္။ သူ႔အသက္ကလည္း ၂၈ ႏွစ္ထဲမွာေရာက္ေနၿပီေလ။ ေမျမတ္ သည္ မိန္းမေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုခ်စ္လြန္းသျဖင့္သာ သူ႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလဲ သေဘာေပါက္သည္။ မေန႔ညကအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလ်င္ အခုထက္ထိတိုင္ သူရင္ခုန္သည္။ ေမျမတ္ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး အသားကုန္ဗ်င္းခဲ့သည့္အေၾကာင္း။ “အို..ကိုကို သိပ္ဆိုးတာဘဲ..” “ေနပါဦး ျမတ္ရယ္…ရြတ္..” ေမျမတ္ကိုဖက္ရင္း တိုးေဝက ပါးကို ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ ေမျမတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တိုးေဝရဲ့ အနမ္းမ်ားမွာ ျပန္လည္မွိန္းေမာသြားသည္။

ကိုကိုဘာလိုခ်င္ေနသည္ ဆိုတာကို သူမကလည္း သေဘာေပါက္ေနၿပီ။ သူမထမိန္ေလးကၽြတ္ထြက္သြားၿပီး ကြင္းလုံးပုံက်သြားသည္။ သူမသားျမတ္အစုံကို ကိုကိုက အတင္းကိုစို႔ေနသည္။ ခါးေတြအလိုလို ေကာ့တက္လာသည္။ ေနာက္ဆုံး မ်က္လုံးကိုအသာမွိတ္ ထားလိုက္သည္။ ေအာက္မွ ကိုကိုလက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနေသာ သူမေရႊၾကဳပ္မွ အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။ “အေမ့..” သူမႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလးထြက္သြားၿပီး ကိုက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ပြင့္ဟသြားၿပီး မ်က္လုံးအဖြင့္မွာ ကိုကိုဒုတ္ႀကီးက သူမေရႊၾကဳပ္အေျမာင္းကိုထိုးခြဲကာ တစ္ဆုံးထိ ဝင္ေရာက္သြားေခ်ၿပီ။ ကိုကိုက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုျဖဲကားၿပီး ေရွ႕တိုးေႏွာက္ငင္လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး တိမ္စိုင္ေတြထဲ ေမၽွာလြင့္ေနသလိုခံစားရသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ သူမရင္ထဲ လွိုက္ဖိုလာသလိုခံစားရၿပီး ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ငိုခ်င္သလိုလို ခံစားလာရသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က ေအာက္ကေမြ႕ယာမွ အစမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ခါးကို ေကာ့ကာ ကိုကိုေဆာင့္တာကို ျပန္ပင့္ေပးမိသည္။ ေနာက္ဆုံး သူမတစ္ကိုယ္လုံး ေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလို ခံစားရၿပီး လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္ထလာကာ ေမြ႕ယာကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမလက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြားမိသည္။ ကိုကို႔ ခႏၶာကိုယ္က သူမအေပၚထပ္ရက္ႀကီးက်လာၿပီး သူမကိုဖက္ကာပါးေတြကို တရြတ္ရြတ္နမ္းရႈပ္ေနသည္။ သူမလည္း ကိုကို႔ကိုျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမမ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စို႔တက္လာပါတယ္။

(၄) ” ကဲ..ေစာနန္းေရ ျပန္ၾကရေအာင္။” ခိုင္ခ်ိဳမာ ရဲ့ အသံစာစာက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေစာနန္းငယ္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔က(၁၀)တန္းေအာင္စာရင္းမွာ သူမဂုဏ္ထူး(၂)ဘာသာျဖင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္က အားလပ္ရက္တစ္ရက္ ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူမပါလာေသာ အိတ္မ်ားအထုပ္မ်ားကိုယူရင္း…” ဟင္….” သူမအိတ္ေဘးမွာ အိတ္တစ္အိတ္.။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘဏ္စာအုပ္ေတြေရာ စာရြက္စာတမ္းေတြေရာ.။ နားေတာ့ မလည္ေသာ္လည္း ဒီစာရြက္စာတမ္းေတြဟာ အေရးႀကီးတတ္တယ္ဆိုတာ အိမ္က ေဖေဖႀကီးေျပာၿပ သျဖင့္ သိထားသည္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္က သူမေဘးခုံမွာက်ေနေသာ အစ္ကိုႀကီး က်န္ထားခဲ့တာျဖစ္မည္။ ထိုအစ္ကိုႀကီးၾကည့္ရတာ ဒီကဟုတ္ဟန္မတူ။ ဒါေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတာကို သတိထားမိသည္။ ၾကည့္ေကာင္းတာမွ ေတာ္ေတာ္ကိုၾကည့္ေကာင္းတာ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္ ထိုအစ္ကိုႀကီးကား အေရးႀကီးကိစၥ ရွိဟန္တူသည္။ ထသြားကတည္းက ေပၚမလာေတာ့။ ” နန္းငယ္ေရ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ…မိန္းမ..ျပန္မယ္..။” ခိုင္ခ်ိဳမာက စိတ္မရွည္နိုင္စြာ ေျပာလိုက္သံကိုၾကားရသည္…။

” မဟုတ္ဘူး..ခ်ိဳရဲ့…ဒီမွာၾကည့္စမ္း..ငါ့ေဘးနားက အကိုႀကီးက်န္ထားခဲ့တာ.။” ” ဟင္…ဟုတ္လား….။” ” လိုက္ေပးရေအာင္လဲလူကမရွိေတာ့ဘူး….။” “ေအးဟဲ့…နန္းငယ္…သူ႔လိပ္စာေလးဘာေလးပါမလား…ရွာၾကည့္ဦးေလ။” အိတ္ထဲကို ေစာနန္းငယ္ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လိပ္စာကဒ္တစ္ခုကို သူမေတြ႕လိုက္သည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့လို႔ ေစာနန္းငယ္ ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္သည္။ သူမ်ားပစၥည္း အလကား မလိုခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအနည္းငယ္ထဲမွာ ေစာနန္းငယ္လဲပါသည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ပိုင္ရွင္အမွန္ျဖစ္သူ အဆိုပါ အစ္ကိုႀကီးရဲ့ လိပ္စာအတိုင္း လိုက္ပို႔ခိုင္းမည္ဟု စဥ္းစားလိုက္သည္။ လိပ္စာကဒ္တြင္ပါေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းကစက္ပိတ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္နေမာ္နမဲ့ နိုင္တဲ့သူဟု ေတြးထင္လိုက္ေသးသည္။ (၅) ” သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရတာေပ်ာ္ရဲ့လား။” ” ဟုတ္ကဲ့ ေဖႀကီး။” သမီး အေပၚထပ္ တက္သြားတာကိုၾကည့္ရင္း ဦးေအာင္ျမတ္ စဥ္းစားေနသည္။

မိခင္ျဖစ္သူကလဲဆုံး။ သားျဖစ္သူကလဲ လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္က အလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ နိုင္ငံျခားသြားရာမွ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ၿပီးဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ သားႀကီးတြင္ ေကာင္မေလးရွိသည္။ နိုင္ငံျခားကျပန္လာလၽွင္ သူ႔ေကာင္မေလးကို နယ္မွာ လိုက္ေတာင္းေပးရန္ ေျပာထားၿပီးကာမွ ျပန္မလာနိုင္ခဲ့ေတာ့။ သူ႔ေကာင္မေလးကို ဓါတ္ပုံထဲမွာသာ ျမင္ဖူးလိုက္သည္။ သူ႔ေခၽြးမေလာင္းေလးကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလိုက္ပါ။ ထိုသို႔ စဥ္းစားမိတိုင္း ရင္နာသည္။ ဇနီးျဖစ္သူမွာလဲ သားသတင္းၾကား လိုက္သည္ႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါအခံျဖင့္ ဆုံးပါးသြားသည္။ သမီးေလးသာ သူ႔ဘဝပင္။ သူ႔မွာခ်စ္ရမည့္သူဆိုလို႔ သမီးေလးသာ ရွိေတာ့သျဖင့္ အစြမ္းကုန္အလိုလိုက္ခဲ့သည္။ သမီးေလးအတြက္ဆို ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ။ အရင္ေနအိမ္မွာေနလၽွင္ အစ္ကိုျဖစ္သူႏွင့္အေမျဖစ္သူကို သတိရၿပီး ခဏခဏငိုသျဖင့္ အဆိုပါ အိမ္ကို ေရာင္းခ်ၿပီး၊ တစ္ျခားေနရာမွာ အိမ္ဝယ္ၿပီးေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးေလးက ဒီေန႔(၁၀)တန္းစာေမးပြဲေအာင္လို႔ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဟန္တူသည္။ သမီးေလး ေပ်ာ္ရင္သူေပ်ာ္ပါတယ္ေလ။ သမီးေလးက သူ႔အေမႏွင့္တူသျဖင့္ ႐ုပ္က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။

သမီးေလးကိုျမင္လၽွင္ဆုံးပါးသြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူျမျမကို သတိရမိပါတယ္။ ဦးေအာင္ျမင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ စီးကရက္ဗူးထဲမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုထုန္ေသာက္လိုက္သည္။ ျမနဲ႔သားႀကီးေရ မင္းတို႔ ဘယ္ဘုံဘဝေရာက္ေနၾကသလဲ သိခ်င္စမ္းပါတယ္ကြယ္။ သူ႔စိတ္ေတြက မိသားစုစုံညီစြာရွိခဲ့တဲ့ဆီသို႔ လြမ္းရင္းတမ္းတမိေနပါေတာ့တယ္။ (၆) အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ရင္း ေစာနန္းငယ္ ေမြ႕ယာေပၚ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ အို ငါ့ရင္ေတြအခု အခ်ိန္ထိ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနဆဲပါလား။ဘယ္လိုလူႀကီးမွန္းကို မသိဘူး ခစ္ခစ္။ ငါေတာ့႐ူးၿပီထင္တယ္။ ေန႔လည္က စာရြက္စာတမ္းေတြက်န္ခဲ့ေသာ လူႀကီး။ သူမ ထိုလူႀကီးေနေသာ အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္။ ၿခံကေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပင္။ သူမတို႔ မိသားစုလို အဆင့္အတန္းထဲက ျဖစ္မည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းထဲအာ႐ုံရေနသျဖင့္ေရာ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနတာေရာေၾကာင့္ သတိမထားမိ။ အျပင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ အေျပာကလဲရဲလိုက္တာ။ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရင္း သူမကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူမရင္ထဲ ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္သြားသည္။ သူမကိုလဲ စိုက္ၾကည့္လိုက္တာအရမ္းဘဲ။ ခိုင္ခ်ိဳမာေတာင္ သတိထားမိတယ္။

မုန႔္ဖိုးေတြေပးေနေသးတာ။ ၁၀၀၀၀ တန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။ မယူပါဘူး။ ျငင္းခဲ့တာ။ လူႀကီးကေျပာေသးတယ္ ညီမေလးက႐ုပ္ကလဲလွ စိတ္ေလးကလဲလွတယ္ေနာ္တဲ့။ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ သူမဘာေတြေျပာမိတယ္မသိ။ လူႀကီးက သူမုန႔္ဖိုးေပးတာမယူေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္မုန႔္လိုက္ေကၽြးမယ္တဲ့။ သူစိမ္းေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါမွမေပးဖူးေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကို သူမဘာလို႔ေပးလိုက္သည္ကို အခုအခ်ိန္ထိသူမစဥ္းစားမရ။ မသိစိတ္ရဲ့လႈံ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ “သမီးေရ ထမင္းစားေတာ့မလားတဲ့ သမီးေဖေဖေမးေနတယ္။” ထမင္းခ်က္ႀကီးႀကီးေမာ္ရဲ့ အသံ။ ” မစားခ်င္ေသးဘူးႀကီးႀကီး သမီးအျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မုန႔္စားလာလို႔။” တကယ္ေတာ့ သူမရင္ေတြခုန္ေနလို႔ ဗိုက္မဆာနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါေလ။ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ရင္မခုန္ဖူးဘူး။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း အသားလတ္လတ္နဲ႔ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း ထိုလူႀကီးကို သူမမ်က္လုံးထဲကမထြက္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။

(၇) အခ်ိန္တို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အကုန္ျမန္ေသာ သေဘာရွိသည္မသိ။ ႐ုပ္ရွင္သာၿပီးသြားတယ္ ဇာတ္ကားကဘာမွန္းမသိလိုက္။ မင္းသမီးသက္မြန္ျမင့္ႏွင့္ မင္းသားေနတိုးဟုသာ သိလိုက္ရသည္။ ေစာနန္းငယ္ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္ၿပီး ရွက္ေနတုန္းပင္။ ကိုႀကီးေနာင္ေနာင္ရဲ့လက္ေတြက ေမွာ္ဆရာက်ေနတာဘဲ။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာ သူမဖက္ရင္း သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္လိုက္တာ ျမန္လြန္းလို႔လန႔္ေတာင္လန႔္သည္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဘးနားက အတြဲေတြကလဲ ကိုယ့္အတြဲနဲ႔ကိုယ္ ေဘးကိုအာ႐ုံမစိုက္နိုင္ၾကလို႔။ ႐ုပ္ရွင္လဲၿပီးၿပီ။ သူမလဲတြန႔္ေက်ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္သည္။

ရြတ္… အို… ပါးကို နမ္းခံလိုက္ရျပန္ေသး။ ” ဟင္းေနာ္ ကိုႀကီးအရမ္းဆိုးတာဘဲ။” ” ခ်စ္လို႔ပါ ခေလးကလဲ။” ” အလကားပါ ေနာက္ဆို ကိုႀကီးက ခေလးကို ျပစ္ေျပးသြားမဲ့ပုံႀကီးပါ။” ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္က ေခါင္းငုံ႔ေန၍မျမင္လိုက္။ ” ဟာ ခေလးရာ မေျပာေကာင္းတာေတြ။ ကိုႀကီး ခေလးကို ဘယ္ေတာ့မွျပစ္မေျပးသြားဘူးသိလား။ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွမေျပာနဲ႔သိလား။” ” ခေလးက စတာပါ ကိုႀကီးရဲ့။ ကိုႀကီးကိုယုံပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးက စနိုက္ေက်ာ္မေတြ ေပါတယ္ေလ။” ” ဘယ္ေတာ့မွဒါမ်ိဳးမျဖစ္ဖူးသိလား။ ဟဲဟဲ ဂြင္ထဲဝင္လာရင္ေနာ့မေျပာတတ္ဖူး သိလား။” ” ေျပာရင္းဆိုရင္းေဖာက္လာၿပီ နန္းငယ္ေအာ္ငိုလိုက္မွာေနာ္။” တကယ္ပင္ ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္သြားေသာ နန္းငယ္ကို သူဖက္လိုက္ၿပီး။ ” မငိုပါနဲ႔ခေလးရယ္ ကိုႀကီးကစတာပါ။” ဒီေကာင္မေလးကို ဒီေလာက္စိတ္ထိခိုက္လြယ္မည္မထင္ခဲ့။ သူ ထိုေစာနန္းငယ္ဆိုေသာေကာင္မေလးကို မရိုးသားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၿပီး ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႔လဲသူႏွင့္ေလၽွာက္လည္ရန္ အိမ္ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ဟု လိမ္ခဲ့ျခင္းဟု သိရသည္။ အိမ္ကကားကိုပင္ မယူခဲ့။ သူမသူငယ္ခ်င္းခိုင္ခ်ိဳမာႏွင့္ ထြက္လာၿပီး လမ္းက်မွ လူခြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။

(၈) ” ဟင္ ေဖေဖ။” ေစာနန္းငယ္ႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလး ထြက္သြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွ အထြက္ ကိုႀကီးနဲ႔လက္တြဲၿပီး လမ္းေလၽွာက္လာခ်ိန္မွ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ေဖေဖ့ကားကို လွမ္းေတြ႕လိုက္သည္။ ေဖေဖကလဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ တစ္ဖက္လမ္းကို လွမ္းအၾကည့္ႏွင့္ သူမတို႔ကိုျမင္သြားသည္။ အံ့ၾသေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္။ ” ကိုႀကီး ျမန္ျမန္ ဟိုမွာနန္းငယ္ေဖေဖ။” ေစာနန္းငယ္ကိုႀကီးလက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီး လမ္းၾကားထဲ အျမန္ ဝင္ခဲ့သည္။ ကိုႀကီးက နားမလည္နိုင္စြာ ပါလာသည္။ “ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခေလးရဲ့ထိတ္ထိတ္လန႔္လန႔္နဲ႔။” ” ခေလးေဖေဖ ခေလးတို႔ကို လွမ္းျမင္သြားတယ္။” ” ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုႀကီး ေစာနန္း ငိုခ်င္တယ္။” တကယ္ကို မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ဝိုင္းေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကို ၾကည့္ရင္းေနာင္ေနာင္ သူ႔ဂြင္ထဲေရာက္ၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြားသည္။ ” ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ ခေလး ကိုႀကီးေနာက္ လိုက္ခဲ့ေတာ့။” ” ဟင္ ျဖစ္ပါ့မလားကိုႀကီးရဲ့။” သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေစာနန္းငယ္ရဲ့ လက္ကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာ သတိထားမိသည္။ ” ျဖစ္ပါတယ္ ခေလးရဲ့။ ခေလး ကိုကိုႀကီး တစ္ခါတည္းခိုးသြားေတာ့မယ္။ ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွမထူးေတာ့ဘူးေလ။ ခေလးလဲ အိမ္ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ကိုႀကီးေနာက္ တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ေတာ့။” ေစာနန္းငယ္ ကိုႀကီးလက္ေမာင္းကို အတင္းဆြဲထားမိသည္။ ေဖေဖကေတာ့ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးေနမည္မသိ။ ငိုခ်င္လာသည္။ ကိုႀကီးရင္ခြင္ကိုမွီၿပီး အားရပါးရငိုလိုက္သည္။ သူမကိုကိုႀကီးကဖက္ထားၿပီး။ ” တိတ္ပါခေလးရယ္ ဘာမွအားမငယ္ပါနဲ႔ ကိုႀကီး တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္။ ” ကိုႀကီးစကားေတြေၾကာင့္ သူမအားေတြရွိလာသလို။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခ်စ္အတြက္ဘဲ။ ကိုႀကီးနဲ႔ဆိုဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရဲပါတယ္ေလ။ ေစာနန္းငယ္ရဲ့မ်က္ရည္ေတြက ေနာင္ေနာင့္ အက်ီမွာ စိုကုန္ၿပီေလ။ ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ကို ဖက္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႔ရဲ့လက္စားေခ်မည့္ အစီအစဥ္ သူ႔ညီမေလးအတြက္ တိုးေဝတို႔ မိသားစုေပးဆပ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။ ေစာနန္းငယ္ကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီးငိုေနသျဖင့္ သူျပဳံးလိုက္တာကို မျမင္လိုက္နိုင္ပါ။

(၉) မနက္(၉)နာရီေလာက္မွာ ေနာင္ေနာင္အိပ္ယာမွနိုးလာသည္။ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာဆိုဘာမွ မသိရွာပါလား။ မေန႔ညက အိပ္ခါနီး သူမေသာက္လိုက္သည့္ႏြားနို႔ထဲမွာထည့္လိုက္ေသာ အိပ္ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ သူမေတာ္ေတာ္ႏွင့္နိုးဦးမည္မဟုတ္။ဒီေန႔ဆို ေစာနန္းငယ္သူ႔ေနာက္ခိုးရာလိုက္ခဲ့ တာႏွစ္လတင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔။ ဒီေန႔ သူနယ္ျပန္ေတာ့မည္။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ရက္ကေဆးစစ္ခ်က္အရ ေစာနန္းငယ္မွာကိုယ္ဝန္ရွိေနတာသူသိလိုက္ရသည္။ သူထလိုက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားကို ထုတ္ပိုးလိုက္သည္။ စာတစ္ေစာင္ကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ေစာနန္းငယ္အတြက္ ေရးထားေသာစာ။ သူ႔အေနနဲ႔ လက္စားေခ်ခ်င္လို႔သာ သူမကိုခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္သူ႔ကိုေမ့လိုက္ရန္အေၾကာင္းေပါ့။ အထုပ္ကိုဆြဲၿပီးမွ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ထြက္မည္ျပဳၿပီးမွ သူ႔စိတ္ကအမွန္မထင္မရည္ရြယ္ပဲ ေစာနန္းငယ္အိပ္ေနတဲ့ဆီသြားၿပီး နဖူးျပင္ကိုဖြဖြေလးနမ္းၿပီး ခဏေငးၾကည့္မိေနမိသည္။

ကိုႀကီးကိုခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔ညီမေလး။ ညီမေလးက ၾကားထဲကေျမစာပင္ျဖစ္ရတာပါ။ တိုးတိုးေလးေျပာရင္း ေစာနန္းငယ္ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေစာင္ေလးကိုလြမ္းျခဳံေပးလိုက္ကာ အထုပ္ကိုဆြဲၿပီး အခန္းျပင္ထြက္လိုက္သည္။ ေလးကန္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ၿခံျပင္သို႔ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ကိုႀကီးအသာအယာပိတ္သြားတာ ေစာနန္းငယ္သိသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္ၿပီး ျပဴတင္းတံခါးမွန္ကိုကာထားသည့္ လိုက္ကာစေလးကိုဟကာ ၿခံျပင္သို႔ထြက္သြားသည့္ ကိုႀကီးရဲ့ေနာက္ေက်ာကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိသူမၾကည့္ေနသည္။ ကိုႀကီး သူမျမင္ကြင္းကလုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္သူမစိတ္တို႔ကိုလြတ္ေပးလိုက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္ဥ မ်ားကလိမ့္ဆင္းက်လာၿပီး အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ရင္း အားရပါးရ သူမငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။

(၁၀) မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွေစာနန္းငယ္ျပဳံးလိုက္သည္။ ေက်နပ္ေသာအျပဳံး။ တစ္ေန႔ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာႀကိဳေတြးထားၿပီးသားပဲေလ။ ကိုႀကီးအတြက္ သူမေပးဆပ္လိုက္ျခင္းသာ။ သူမသိေနတာၾကာပါၿပီ မဂၤလာဦးညကတည္းကေပါ့။ ေျပာရလၽွင္ေတာ့။ဟာ ကိုႀကီး ထမီရင္လ်ားျဖင့္ေရခ်ိဳးေနေသာ ေစာနန္းငယ္မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ကိုႀကီးေနေသာအိမ္ကို ေစာနန္းငယ္ခိုးရာလိုက္ခဲ့ၿပီး ကိုႀကီးကသူမအတြက္အဝတ္အစားေတြဝယ္ဖို႔အျပင္ထြက္သြားသည္။ ကိုႀကီးျပန္လာလၽွင္စားဖို႔ ထမင္းဟင္းေတြခ်က္ၿပီး အိုက္လာသျဖင့္ေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ေအးလက္ေအးေရခ်ိဳးေနေသာ ေစာနန္းငယ္ အခန္းတံခါးခ်က္မထိုးထားမိ။ ကိုႀကီးအၾကည့္ေတြကိုသူမရွက္လွသည္။ ေရစိုေနေသာသူမကိုယ္လုံး ေလးက သူမကိုယ္လုံးအလွကို ေပၚလြင္ေနေစသည္မဟုတ္ပ့ါလား။ ကိုႀကီးကေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္အေပၚပိုင္းကဗလာ။ မရဲတရဲၾကည့္ရင္းရင္ေတြဖိုလာသည္။ ကိုႀကီးကအားကစားလိုက္စား ဟန္တူသည္။ႂကြက္သားေတြအဖုအဖုႏွင့္အဆီပိုပင္မရွိ။ သူမရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္ အျပင္ထြက္မည္ျပဳစဥ္ ကိုႀကီးကသူမခါးကိုဖက္ၿပီး ပါးကိုနမ္းလိုက္သည္။ အို ကိုႀကီး နန္းငယ္ရွက္တယ္။ ဟား မိန္းမကလဲရွက္ေနရေသးတယ္။ ညက်ရင္ ဟင္း ဟင္း ေစာနန္းငယ္ပိုရွက္သြားသည္။

ညက်ရင္တဲ့ ။ မ်က္ႏွာပင္ဘယ္နားသြားထားရမွန္းမသိ။ ညက်ရင္ကိုႀကီး ဟြာျပဳေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ အေတြ႕အၾကဳံကလဲမရွိ။ ဒုကၡပါပဲ။ ကိုႀကီးေရခ်ိဳးမလို႔မဟုတ္လား။ နန္းငယ္ခ်ိဳးၿပီးၿပီ။ ထမင္းစားဖို႔ျပင္ထား လိမ့္မယ္ ေနာ္ေနာ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ထြက္သြားေသာ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး ေနာင္ေနာင္ရင္ေတြပင္ခုန္လာသည္။ အရိုင္းေလးမွ အးတကယ့္အရိုင္းေဘးပင္။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ဟုစိတ္ထဲကၾကဳံးဝါးလိုက္သည္။ ေရပန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ေအးစက္ေသာ ေရရဲ့အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရသည္။

(၁၁) အခ်ိန္က ည(၉)နာရီခန႔္ရွိေနၿပီ။ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီး ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကိုၾကည့္ေနေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္ အာ႐ုံကမရ။ ခါတိုင္း ေဖေဖ့အိမ္မွာဆိုလၽွင္ သူမဒီအခ်ိန္အိပ္ေနၿပီ။ေဘးနားမွာထိုင္ေနေသာကိုႀကီးကိုခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး တံေတြးေတြကိုျမဳခ်ေနရသည္။ မ်က္လုံးက အိပ္ခန္းဘက္သို႔မေရာက္ေအာင္မနည္းသတိထားေနရသည္။ သူမစိတ္ထဲေရငတ္သလို ဆီးသြားခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဘတ္မွ ႏွလုံးခုန္သံကို တဒုတ္ဒုတ္ႏွင့္ျပန္ၾကားေနရသည္။ ဒီညကိုႀကီးနဲ႔အတူအိပ္ရေတာ့မွာပါလား။ ဒုကၡပါဘဲေနာ္။ နန္းငယ္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား။ ဟင့္အင္းကိုႀကီး။ အခ်ိန္ေတြကလဲျမန္လိုက္တာေနာ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ဖ်က္ခနဲမီးကမွိတ္သြားသည္။

အေရးထဲမီးကပ်က္သြားသည္။ ကိုႀကီးလက္က သူမခါးဆီေရာက္လာသည္။ အသက္ကိုေအာင့္ထားရသည္။ မိန္းမ အိပ္ရေအာင္ေလ။ ရွင္။ နန္းငယ္ဒါပဲေျပာနိုင္သည္။ ကိုႀကီးလက္တစ္ဖက္က သူမဒေဂါက္ေကြးကေနလွမ္းမၿပီး တစ္ဖက္က ကိုယ္လုံးကို သိုင္းသာေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။ ရင္ေတြမရပ္မနားခုန္လာသည္။ အိပ္ခန္းဆီသူမကိုေခၚသြားသည္။ကိုႀကီးက တံခါးကိုကိုယ္လုံးေစာင္းႏွင့္ တြန္းၿပီး ေျချဖင့္ေနာက္ျပန္ ကန္ပိုက္လိုက္သည္။ ကုတင္ကိုျမင္ေနရသည္။ သူမကိုေမြ႕ယာေပၚတင္လိုက္သည္။ နန္းငယ္ေမာလာသည္။ ေခၽြးေစးေလးမ်ားပင္ျမန္လာသည္။ ရင္ေတြက ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ခုန္ေနရပါလိမ့္။ သူမအက်ီၾကယ္သီးေတြကို ကိုႀကီးက တျဗဳတ္ျဗဳတ္ႏွင့္ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး။ လက္ကလဲျမန္လိုက္တာ။ သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကို ဘယ္အခ်ိန္ျဖဳတ္လိုက္လို႔ျဖဳတ္လိုက္မွန္းမသိ။ ေတာ္ေသးသည္။မီးပ်က္ေနတာကို သူမေက်းဇူးတင္ရမည္ နို႔မို႔ဆို သူမမ်က္ႏွာဘယ္မွာ သြားထားလို႔ထားရမွန္းမသိေအာင္ရွက္မိေနမွာေသခ်ာသည္။ သူမရဲ့ ယင္ဖိုေတာင္မသမ္းဖူးေသာ သားျမတ္အစုံကို ကိုႀကီးက လကိႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆုပ္လိုက္ေခ်ၿပီ။ နန္းငယ္စိတ္ထဲ အလိုလိုသာယာလာသလိုလို။

(၁၂) ႁပြတ္ ကိုႀကီးရဲ့ပါးစပ္ထဲ ညာဖက္ကသားျမတ္ကိုငုံစို႔လိုက္တာ တစ္ကိုယ္လုံးေလထဲေရာက္ရွိသြားသလိုပါပဲ။ဘယ္ဘက္သားျမတ္ကိုစို႔လိုက္ညာဖက္သားျမတ္ကိုဆုပ္နယ္လိုက္ ညာဖက္သားျမတ္ကိုစို႔လိုက္ ဘယ္ဖက္သားျမတ္ကိုဆပ္နယ္လိုက္နဲ႔ ကိုႀကီးအလုပ္ေတြရႈပ္ေနသည္။ရွက္လို႔မ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားမိသည္။ကိုႀကီးလၽွာၾကမ္းႀကီးကလဲကလိေနေတာ့ရင္ဖိုေနမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကိုႀကီးေခါင္းကေအာက္ေလၽွာသြားပါတယ္။ ဗိုက္သားဝင္းဝင္းေလးေတြကိုကိုႀကီးကေတာက္ေလၽွာက္ ယက္ေပးရင္း ထမိန္ကို ေျဖေလၽွာ့လိုက္တာကိုသိလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အို ကိုႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔ ငရဲႀကီးလိုက္မယ္။ အထိတ္တလန႔္ေျပာရင္း ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကိုစိလိုက္ေပမဲ့ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလက္နဲ႔ဖိၿပီး နန္းငယ္ရဲ့ရႊၾကဳပ္ေလးကို ကိုႀကီးလၽွာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ပင့္ယက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ကိုယ္လုံးအေၾကာေတြဖ်ဥ္းကနဲျဖစ္သံားၿပီး ေရႊၾကဳပ္ထဲက ဆီးေတြပန္းထြက္ခ်င္သလိုကိုျဖစ္သြားၿပီး ေကာ့တက္သြားပါတယ္။ ေပါင္တံေတြကိုတုန္သြားတာပါပဲ။ ကိုႀကီးေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဟင့္ဟင့္။ အဆက္မျပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကိုမက အစိေလးကိုပါ လၽွာနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကစားခံရတဲ့အခါမွာ နန္းငယ္ တြန႔္လိန္သြားၿပီး ကိုႀကီးေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ကေယာင္ကတမ္းဆြဲဆပ္မိသြားပါတယ္။ ကိုႀကီးကေတာ့ နန္းငယ္စကားကိုမ်ကိကြယ္ျပဳၿပီး ေတာက္ေလၽွာက္ယက္ေတာ့တာပါပဲ။ အိုး အိုး အင္း အင္း ေတာ္ ေတာ္ ပါေတာ့ အအ လည္ပင္းက အေၾကာေလးေတြေထာင္ထၿပီး ေလထဲမွာေရာက္ေနသလိုခံစားရပါတယ္။ အသံကမပီေတာ့ပဲ ငိုခ်ငသလိုလိုျဖစ္လာၿပီး သူမေရႊၾကဳပ္ထဲက အရည္ေတြစီးဆင္း ကုန္တာ ေမြ႕ယာေပၚေတာင္ ေပကုန္ပါေတာ့တယ္။နန္းငယ္လဲ အခုမွပဲ အသက္ကိုဝဝရႈနိုင္ပါေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးမေကာင္းဘူးကြာ အရမ္းဆိုးတာပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြကိုၾကားသာၾကားဖူးတာ။ လက္ေတြ႕မခံစားခဲ့ဖူးေသာ နန္းငယ္ ကိုႀကီးကိုအသည္းခိုက္သြားပါတယ္။

(၁၃) ကိုႀကီးက နန္းငယ္ေပၚကခြာၿပီး ပုဆိုးကိုခၽြတ္ကာ ကုတင္ေအာက္ကိုပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အို နန္းငယ္ အသက္ရႈပင္မွားသြားမိသြားတယ္။ ကိုႀကီးဒုတ္ႀကီး ကနည္းလွတ္မဟုတ္ပါလား။ ၆ လက္မေလာက္ရွည္ၿပီး ဓါတ္ခဲလုံးေလာက္တုတ္မည္။ ငါ့ေရႊၾကဳပ္အေပါက္ေလးထဲဒီဒုတ္ႀကီးနဲ႔ဆံ့ပါ့ဆံ့ပါ့မလား။ ရင္ဖိုေနေသာ နန္းငယ္လက္ကိုဆြဲၿပီး ကိုႀကီးကသူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ နန္းငယ္ သူ႔လက္ထဲေရာက္လာေသာဒုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးလည္တနင္နင္ျဖစ္သြားသည္။ ၾကားဖူးနားဝရွိေနေသာနန္းငယ္ ကိုႀကီးဟာႀကီးကိုစုပ္ေပးရင္ေကာင္း မလားစဥ္းစားမိၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့လိုက္သည္။ ႁပြတ္ စမ္းၿပီးငုံလိုက္တာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကိုႀကီး မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားသည္။ ကိုႀကီးဒုတ္ကသူမ ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္ပင္။ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုငုံလိုက္ေတာ့အာေခါင္ေထာက္သည္။

ကိုႀကီးကသူမဆံပင္မ်ားကိုပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကိုႀကီးေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး မစုတ္တတ္စုပ္တတ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားပန္းစားစုပ္ေပးေတာ့သည္။ အင္း အင္း ကိုႀကီးပါးစပ္ကညဥ္းညဴသံေတြထြက္လာေတာ့ သူမႀကိဳးစားရႀကိဳးနပ္မွန္းသိသြားသည္။ ပါးေတြခ်ိဳင့္သြားေအာင္ကို ကိုႀကီးဒုတ္ကိုကိုင္ၿပီးစုပ္ေပးသည္။ အိုးအိုး ကေလးေရ အ အ။ ကိုႀကီးဆတ္ဆတ္ကိုခါသြားေအာင္သူမပညာစြမ္းျပေပးလိုက္သည္။ သူမတုန္းကလည္းေကာ့ေန တုန္ေနေအာင္ကိုႀကီးက မညႇာမတာယက္ထားတာေလ။ မွတ္ပလား ။ ကိုႀကီးကို ၁၀ မိနစ္ေလာက္မရပ္မနားပေလြေကၽြးလိုက္ေတာ့ ကိုႀကီး တဟင္းဟင္းတဟဲဟဲျဖင့္မခံနိုင္ဘဲ အရည္ေတြသူမပါးစပ္ထဲထြကိက်ကုန္ေတာ့တာပါဘဲ။ နန္းငယ္ကိုႀကီးရဲ့ အရည္ေတြကိုၿမိဳခ်မိသြားတယ္။

(၁၄) အခုေတာ့ နန္းငယ္မရွက္ေတာ့ပါ။ ေပ်ာ့သြားေသာကိုႀကီးရဲ့ဒုတ္ကို လက္နဲ႔ဆြေပးလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္မာလာပါတယ္။ကိုႀကီးကသူမေပါင္ခြၾကားမွာေနရာယူေနပါၿပီ။ ကုတင္ေဘာင္မွာ ေခါင္းအုံးကိုခံလို႔မွီၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေပးလိူက္ပါတယ္။ကိုႀကီးဟာကိုကိုင္ၿပီး သူမေရႊၾကဳပ္ေလးနဲ႔ေတ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုႀကီးလည္ပင္းကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔သိုင္းလိုက္ပါတယ္။ အို႔ အရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ေရႊၾကဳပ္ေလးကို ကိုႀကီးဒုတ္ႀကီးကေတ့ေနပါၿပီ။တျဖညိးျဖည္းခ်င္းတိုးဝင္လာပါတယ္။ စစခ်င္းမွာေတာ့နာငလိုလိုရွိတယ္။ ကိုႀကီးကအားစိုက္ၿပီး တဆုံးသြင္းလိုက္ေတာ့။ အေမ့ သူမပါးစပ္က ေအာ္သံေလးထြက္သြားပါတယ္။ သူမအပ်ိဳစင္အေျမးပါးေလးကို ကိုႀကီးဒုတ္ကထိုးေဖာက္သြားလို႔ပါ။ သူမေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားနံရံေတြကကိုႀကီးဒုတ္ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္ပါတယ္။

ကိုႀကီကျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းထုတ္လုပ္ေနပါတယ္။ စြပ္စြပ္ အင္းအင္း ကိုႀကီး ရပါတယ္ နန္းငယ္ခံနိုင္ပါတယ္။ အားမလိုအားမရျဖစ္လာတဲ့နန္းငယ္ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကိုႀကီးက အဲ့လိုလဲေျပာေရာနန္းငယ္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပုခုံးေပၚထမ္းတင္ၿပီး တရစပ္ကိုေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။ ေဖာက္ေဖာက္ စြပ္စြပ္ ဘတ္ဘတ္ အိုးအိုး ကိုႀကီး အအ စြပ္စြပ္ ကုတင္ကိုယိမ္းေအာင္ကို အမုန္းၾကဳံးတာပါ။ နန္းငယ္လဲေအာက္ကေနအလိုလိုျပန္ျပန္ပင့္ပင့္ၿပီး ခါးကိုေကာ့ေကာ့ေပးေနမိပါတယ္။ လက္ကေမြ႕ယာစေတြကိုကုတ္ဆြဲထားမိပါတယ္။ စြပ္စြပ္ အအ ဘတ္ဘတ္ ဒုတ္ဒုတ္ ဘြတ္ဘြတ္ ရွီး အ အ ကိုႀကီး အခ်က္ ၁၀၀ ေလာက္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့နန္းငယ္ရဲ့ ေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားနံရံေတြ ပူခနဲျဖစ္သြားၿပီးအေရေတြထြက္က်သြားသလို ကိုႀကီးရဲ့အခ်စ္ရည္ေတြကလဲနန္းငယ္ ေရႊၾကဳပ္ကို ဖ်န္းပက္လိုက္ပါတယ္။ ကိုႀကီးကနန္းငယ္အေပၚကိုေမွာက္က်လာၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီးအေမာေျဖေနပါတယ္။ ေမာေနၿပီလား ကိုႀကီး။ ဟင္းဟင္း ခနနားေနတာေနာ္။ တစ္ညလုံးေဆာ္မွာ။ ေနာက္မွ မခံနိုင္ဘူးမလုပ္နဲ႔။ ခစ္ခစ္ အခုေတာင္ေမာေနတာကိုႀကီးက ၿပီးမွထြက္မေျပးနဲ႔ ခစ္ခစ္။ နန္းကငယ္ စလိုက္ပါတယ္။ တစ္ညလုံးေဆာ္မွာတဲ့ အေျပာကေတာ့ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကိုႀကီးရယ္ နန္းငယ္အေၾကာင္းျပရေသးတာေပါ့။

(၁၅) ၁၀ မိနစ္ေလာက္နားၿပီးေတာ့ နန္းငယ္ကိုႀကီးဒုတ္ကိုဆြလိုက္ေတာ့ ျပန္ေထာင္လာသည္။ကိုႀကီးက အေပၚမွခြမည္လုပ္ေတာ့နန္းငယ္ကိုႀကီး ကိုတြန္းလွဲလိုက္သည္။ ကိုႀကီးကိုအေပၚမွတက္ခြလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါနန္းငယ္ အလွည့္ေနာ္ကိုႀကီး။ ကိုႀကီးသေဘာေပါက္သြားသည္။ နန္းငယ္ကိုႀကီးကိုခြလိုက္ၿပီး ဒုတ္ကိုသူမေရႊၾကဳပ္ႏွင့္ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ကိုႀကီးရင္ဘတ္ကိုသူမလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြေထာက္လိုက္သည္။ ကိုႀကီးက သူမသားျမတ္အစုံကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ညႇစ္ေပးလိုက္ေတာ့ နန္းငယ္လဲအေပၚကေန စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ေပးလိုက္တာ ကိုႀကီးပင္လက္ဖ်ားခါသြားသည္။ ကိုႀကီးကလဲေခသူေတာ့မဟုတ္။ထိုသို႔သူမကျပန္ေဆာင့္ေပးတာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ သူမကိုေလးဘက္ကုန္းခိုင္းၿပီး ဖင္ေထာင္ၿပီး တစ္ခ်ီထပ္ေဆာ္ေတာ့သည္။ သူမခါးကိုလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ သူမေနာက္မွာ စုစည္းထားတဲ့ဆံပင္ေတြကိုဆြဲဆုပ္ၿပီး အသားကုန္တြယ္တယ္။ သူမတင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြပင္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္းတုန္တုန္ၿပီးကိုတက္သြားသည္။ထိုေန႔ညကေတာ့ သူမအတြက္မေမ့နိုင္ေသာညပင္။ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကမတတ္ပင္။ ကိုႀကီးက နားလိုက္ လိုးလိုက္ႏွင့္ တစ္ညလုံးပင္။ ေနာက္ဆုံးသူမေရႊၾကဳပ္ေလးပင္က်ိန္းသြားၿပီး ကိုႀကီးလဲ အားကုန္သြားမွပဲရပ္ေတာ့သည္။ည ၉ နာရီေလာက္ကစလိုက္ေသာ ဇာတ္လမ္း မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွရပ္သြားၿပီး ကိုႀကီးနဲ႔သူမဖက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ (၁၁)နာရီေလာက္မွာ သူမနိုးလာေတာ့ကိုႀကီးက အခန္းထဲမွာမရွိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔မ်က္ႏွာသစ္ရန္သြားေတာ့ ကိုႀကီးဖုန္းေျပာေနဟန္တူသည္။ အသံေတြကိုၾကားရသည္။ ထိုမွစ၍အမွတ္မထင္ သူမမသိေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိခဲ့ရသည္။

(၁၆) ကားထြက္ဖို႔နာရီဝက္ခန႔္သာလိုပါေတာ့တယ္။ ေနာင္ေနာင္ အေတြးစမ်ားကိုျဖတ္လိုက္ၿပီး လက္ထဲကစီးကရက္တိုကိုလြင့္ပစ္လိုက္သည္။ သြားၿပီရန္ကုန္ေရ။ သူပိုင္ဆိုင္သမၽွကိုေစာနန္းငယ္နာမည္နဲ႔လႊဲထားခဲ့ၿပီ။ တမလြန္ဘဝကေနေက်နပ္ပါေတာ့ညီမေလးေရ။ ကိုေနာင္ေနာင္ ကိုေနာင္ေနာင္ ေနာက္မွေခၚသံၾကားလိုက္လို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ ဟင္ ေစာနန္းငယ္သူငယ္ခ်င္းခိုင္ခ်ိဳမာ။ အကို အေတာ္ရက္စက္တာပဲေနာ္။ ညီမေလး ဘာကိုဆိုလိုတာလဲမသိ။ ကၽြန္မ မသိဘူးမွတ္ေနလား အကိုေစာနန္းငယ္ကိုထားၿပီးသြားမယ္ဆိုတာ့။ မထင္မွတ္ေသာစကားေၾကာင့္ သူအံ့ၾသသြားသည္။ အံ့ၾသမေနပါနဲ႔ ကၽြန္မကအေစာႀကီးကတည္းကသိၿပီးသား ေစာနန္းငယ္ေျပာျပလို႔ သူ႔မွာရွင္မသိေအာင္လကၽြန္မဆီလာရင္ဖြင့္ၿပီးငိုငိုေနရတာ။ ရွင္ သူ႔ကိုခိုးသြားၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ ရွင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ရွင့္သူငယ္ခ်င္းကိုဖုန္းေျပာေနတာသူၾကားတယ္တဲ့။ ရွင့္ညီမအတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္လို႔ ရွင္သူ႔ကို ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာဆိုတာသူသိသြားတယ္။

တကယ္ေတာ့သူကရွင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာပါ။ သူ႔အကိုကလဲ ရွင့္ညီမကို အဲ့လိုျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူနိုင္ငံျခားသြားရင္း ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ၿပီးဆုံးသြားတာရွင့္။ ဒါေၾကာင့္မို႔မလာနိုင္ေတာ့တာ။ နင္ နင္ တကယ္ေျပာေနတာလား။ ေနာင္ေနာင္ အံ့ၾသသြားသည္။ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးခ်ာခ်ာလည္သြားသလိုပင္။ ၿပီးေတာ့ နန္းငယ္က အကို႔ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ သူ႔အေဖခနခနျပန္ေခၚ ေနတာေတာင္ျပန္သြားခဲ့တာမဟုတ္ဖူး။ ကၽြန္မကို သူကမေျပာပါနဲ႔ဆိုလို႔ ေနေနတာ။ အကို လက္စားေခ်ခ်င္ေနတာ သူကသိၿပီးသား။ အကို႔ကေလးကိုလဲ သူမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ေမြးမယ္တဲ့။ အကို႔ကိုယ္စားခ်စ္လို႔ရေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့တဲ့။ ခိုင္ခ်ိဳမာေျပာေနေသာစကားမ်ားကို ေနာင္ေနာင္ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာဘာမွမရွိေတာ့။ သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။ တကယ္ဆိုေစာနန္းငယ္မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိသည့္အျပင္ သူရက္စက္မွာကိုသိသိႀကီးနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရတာေပါ့။ မွားၿပီ မွားၿပီ လို႔လဲ သူ႔စိတ္ထဲကအထပ္ထပ္ေရရြက္ေနမိသည္။ နန္းငယ္ေရ နန္းငယ္ အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ကာငိုေနေသာ ေစာနန္းငယ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခိုင္ခ်ိဳမာကိုျမင္ေတာ့ေျပးၿပီး ဖက္ကာ ရင္ဘတ္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ၿပီး အားရပါးရငိုပါေတာ့တယ္။

တိတ္ပါနန္းငယ္ရယ္ နင့္မ်က္ရည္ေတြကသူ႔အတြက္မတန္ပါဘူးဟာ။ ကေလးကိုလဲဖ်က္ခ်လိုက္။ ခိုင္ခ်ိဳမာအေျပာေၾကာင့္ ေစာနန္းငယ္ပိုငိုပါေတာ့တယ္။ ကိုႀကီးသြားၿပီလား သူငယ္ခ်င္း။ သြားၿပီဟဲ့သြားၿပီ။ သူကားေပၚတက္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီးမွ ငါထြက္လာတာဟဲ့။ နင့္ကိုအဲ့ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ကေလးမယူပါနဲ႔လို႔။ မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ငါကိုႀကီးကိုခ်စ္တယ္။ သူငါ့ကို မခ်စ္မွန္းသိေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္စားငါခ်စ္ရမဲ့ ကေလးေလးကိုငါလိုခ်င္တယ္ဟာ။ ဒါ့ဒါေၾကာင့္ပါဟာ။သူ႔ညီမအတြက္ လက္စားေခ်လိုက္ရလို႔ ကိုႀကီးဝမ္းသာရငိငါေက်နပ္ပါတယ္ဟာ။ ဒါေတာ့ သမီးဘက္ကေပးဆပ္ရတာမ်ားလြန္းပါတယ္။ ေဖေဖ ေဖေဖလိုက္လာတယ္။ လိုက္လာရတာေပါ့သမီးရယ္။ ဖခင္ဦးေအာင္ျမတ္ပင္။ သူမေဖေဖ့ကိုျမင္ေတာ့ပိုငိုမိသည္။ သူအရမ္းရက္စက္တယ္ေဖေဖ သမီးအခ်စ္ေတြကိုသူနားမလည္ဘူး။ တိတ္ပါသမီးရယ္ သူ႔လိုလူအတြက္သမီးမ်က္ေရေတြမတန္ပါဘူး။ အေဖသူ႔ကိုလိုက္ရွာၿပီး သတ္မယ္သမီး။ မလုပ္ပါနဲ႔ေဖေဖ သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္။ သမီးတို႔မိသားစုကို လက္စားေခ်ရလို႔သူေပ်ာ္ပါေစ ေဖေဖရယ္။ သူစိတ္ခ်မ္းသာရင္ သမီး သမီးေက်နပ္ပါတယ္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြသြားၿပီး တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္က်သြားသည္ ။

အင္း အင္း သူမသတိရလာေတာ့ ေခါင္းအနည္းငယ္မူးေနသည္။ သူမရင္ခြင္တစ္ခုထဲေရာက္ေနသည္။ ထိုကိုယ္ရနံ့ကား သူမအလြန္ရင္းႏွီးေနေသာရနံ့။ သူမရင္ေတြလႈပ္ရွားလာသည္။ အိမ္မက္မ်ားမက္ေနတာလား။ သူမမ်က္လုံးကို မရဲတရဲဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဟင့္ ျဖစ္ေရာျဖစ္နိုင္ပါ့မလား။ ကို႔ကိုႀကီး။ ကိုႀကီးကိုခြင့္လႊတ္ပါညီမေလးရယ္။ ကိုႀကီး အားလုံးကိုသိသြားပါၿပီ ညီမေလးရယ္။ ညီမေလးအနားကေန ေသသည္အထိမသြားေတာ့ဘူး။ သားနဲ႔သမီးေရ ေဖေဖတို႔သြားၿပီေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းေရငါလစ္ၿပီ သိလား။ အခန္းျပင္မွ ေဖေဖနဲ႔သူငယ္ခ်င္းခိုင္ခ်ိဳမာအသံၾကားရေတာ့ အို နန္းငယ္ရွက္လိုက္တာေလ။ ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုျဖစိကုန္မွနိးမသိေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ကိုႀကီးရင္ခြင္မွာ မ်က္ႏွာအပိၿပီးနန္းငယ္ငိုရတာ ဝမ္းနည္းလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ငိုရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္ဟူ၍သာ။ ၿပီးပါၿပီ