by ၾကည္သာခင္ ဒီကိုေရာက္လာရသည္က ဒက္ဒီႏွင့္ မာမီတို႔က “ သမီးရယ္…ႀကီးေမက သမီးကို အကူအညီေတာင္း တာပါ…ႀကီးေမႀကီးကို အားနာစရာႀကီး မာမီတို႔က ဘယ္ထားခဲ့ခ်င္ပါ့မလဲ…” ဟူေသာ စကားရပ္ျဖင့္ ၾကည္သာခင္မွာ ႀကီးေမ ႀကီး၏ အိမ္တြင္ ေနရစ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ႀကီးေမဆိုတဲ့ ေဒၚလွႏုက ဒက္ဒီရဲ႕ အမႀကီး။ သူတို႔က ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ထဲရွိ သည္။ ဒက္ဒီငယ္ငယ္ကတည္းက ႀကီးေမႀကီးရဲ႕ ၾသဇာကလႊမ္းမိုးၿပီးသား မာမီဆိုတာက ဘာမို႔လို႔လဲ ဒက္ဒီကို ဘယ္ေျပာရဲပါ့ မလဲ…။ ၾကည္သာခင္ ႀကီးေမႀကီး၏ မိသားစုဝင္ေတြကို သိပ္ၿပီးႀကိဳက္လွသည္မဟုတ္ပါ။ ႀကီးေမႀကီးမွာ သားသမီးႏွစ္ ေယာက္ရွိသည္။ အႀကီးကမိန္းကေလး တင္ႏုသြယ္ တဲ့ အငယ္ကေယာက္်ားေလး တင္ဦးေအာင္ တဲ့…မမတင္ႏုသြယ္က အသက္ (၂၀) ေက်ာ္ၿပီ။ အကိုေလး တင္ဦးေအာင္က (၁၈) ႏွစ္ပဲရွိေသးသည္။ သူတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္စလုံးက ၾကည္သာခင္ ကိုဆက္ဆံတာ သိပ္ၿပီးပုံစံမက်လွဟု ၾကည္သာခင္ ထင္မိသည္။ ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့ မလဲ…။ ၾကည္သာခင္က ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီတို႔ရဲ႕ ေမြးစားသမီးေလ…။ ၾကည္သာခင္ အခါလည္သမီးကတည္းက ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီတို႔ က ေမြးလာခဲ့တာ…ဒက္ဒီေရာ မာမီေရာ ၾကည္သာခင္ကို သမီးအရင္းလိုခ်စ္သည္။ သမီးအရင္းလို ဘာမွလိုေလေသးမရွိ ေအာင္ထားသည္။ အခုဆိုလွ်င္ ၾကည္သာခင္ (၁၀)တန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ထားတဲ့ေက်ာင္း၊ ဝတ္တဲ့အဝတ္၊ ေက်ာင္းသြားတဲ့ ကား…အားလုံးက အပ်ံစား။ ၾကည္သာခင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႐ုပ္ရည္ကအမိုက္စားမို႔…အားလုံးထဲမွာ စတားျဖစ္ေနသည္။ အခုေက်ာင္းပိတ္ရက္ မႏၲေလးက ႀကီးေမႀကီးဆီ အလည္လာမိကာမွ ႀကီးေမႀကီးက ဆြဲထားသျဖင့္ ၾကည္သာခင္ ႀကီးေမႀကီး အိမ္မွာေသာင္တင္၍ က်န္ခဲ့ရသည္။
ႀကီးေမႀကီး အိမ္မွာက ႀကီးေမႀကီး ေဒၚလွႏု…မမႀကီး တင္ႏုသြယ္…အကိုေလး တင္ဦးေအာင္ႏွင့္ ထမင္းဟင္းခ်က္ သည့္ ေဒၚစိန္တို႔ရွိၾကသည္။ သည္အထဲမွ အကိုေလးတင္ဦးေအာင္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေပါင္းအသင္းမ်ားသူျဖစ္ သည့္အတြက္ အိမ္ကို ကပ္တာမဟုတ္။ မိုးလင္းကေန ထြက္သြားတာ အိပ္ခါနီးမွ ျပန္ေရာက္လာေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ အိပ္တတ္ေသးသည္။ ဖခင္မရွိေတာ့ဘဲ မိခင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာဆိုေတာ့ လြတ္ခ်င္ တိုင္းလြတ္၍ေနသည္။ တင္ႏုသြယ္က ေက်ာင္းၿပီးသြားၿပီး အိမ္တြင္ထိုင္ေနသူျဖစ္သည္။ မၾကာမွီ လက္ထပ္ေတာ့မည္ဟု လည္း ၾကည္သာခင္ သိထားသည္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ မမတင္ႏုသြယ္ပဲ ျဖစ္သည္။ ၾကည္သာခင္ကို ဆက္ဆံတာက စကား ေျပာခ်င္သလို မေျပာခ်င္သလိုႏွင့္ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ၾကည္သာခင္ကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကို ၾကည္သာခင္ မႀကိဳက္။ အထင္ေသးအျမင္ေသးသည့္ အၾကည့္ထဲတြင္ မနာလိုမရႈစိမ့္သည့္ အဓိပၸာယ္ေတြလည္းပါေနသည္။ ၾကည္သာခင္ ေကာင္းေကာင္းအကဲခတ္မိပါသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ…ၾကည္သာခင္က တင္ႏုသြယ္ထက္ အမ်ားႀကီးလွတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ဒက္ဒီနဲ႔ မာမီတို႔က ႀကီးေမႀကီးတို႔ထက္ ပိုၿပီးခ်မ္းသာတယ္ေလ…။
ဟိုတစ္ေန႔က ၾကည္သာခင္ ဧည့္ခန္းဖက္ထြက္လာတုန္း ႀကီးေမႀကီးအခန္းထဲမွာ သူတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေျပာေန တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ၾကည္သာခင္ အေပၚ တင္ႏုသြယ္ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္သိခဲ့ရ သည္။
“ မာမီ…ဟိုဟာမေလးကို ဘာလို႔ အိမ္မွာေခၚထားလိုက္ရတာလဲ…”
“ ေအာ္…သမီးကလည္း မာမီက စစ္ကိုင္းေခ်ာင္သြားဦးမွာေလ….ဟိုမွာတစ္လေလာက္ၾကာမွာ….အိမ္မွာလည္း ေအာင္ေလးက အိမ္ကပ္တာမဟုတ္ေတာ့….သမီးနဲ႔ မစိန္ပဲရွိတာ…အေဖာ္ရေအာင္လို႔ပါ….”
“ ဟြန္း….မာမီမ်ား…အိမ္မွာ ဘာစိတ္မခ်စရာရွိသလဲ…အလကားအိမ္မွာ လာရႈပ္တဲ့အမႈိက္….”
“ ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ….သမီးဦးေလးက ၾကည္သာကို သမီးအရင္းလိုခ်စ္တာေနာ္….သူတို႔ ဘယ္ လိုထားသလဲၾကည့္….ဒီလိုအေျပာမ်ိဳးေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔….သမီးရယ္….”
“ မာမီေၾကာင့္ေတာ့ ခက္ပါတယ္….”
“ ကဲ…ေတာ္ေတာ္….ၾကားသြားလို႔ သမီးဦးေလးျပန္သိသြားရင္ ငါ့ေမာင္ေလး စိတ္ဆင္းရဲေနပါ့မယ္….သူတို႔ကလည္း သိပ္ၿပီးထားခဲ့ခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး….မာမီက အတင္းေခၚထားလိုက္တာပါ….ကေလးမေလးက လိမၼာေရးျခားရွိပါတယ္ကြယ္ …..”
“ ေတာ္ၿပီ….မာမီက ဒီေကာင္မ ေကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းပဲေျပာေန….”
“ ကဲ….သမီး မာမီေျပာမယ္….ေသခ်ာနားေထာင္ မာမီ မရွိတုန္း ဘာသံမွမၾကားခ်င္ဘူး…ညည္း မာမီ ေျပာတာ ေသခ်ာမွတ္ထား…ဒါပဲ….”
ေဒၚလွႏု၏ ေနာက္ဆုံးစကားက ေလသံမာမာႏွင့္ ေျပာလိုက္တာျဖစ္သည္။ ၾကည္သာခင္ ေျခသံမၾကားေအာင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့ၿပီး သူမအတြက္ေပးထားေသာ အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ ေနလိုက္ေလေတာ့သည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ၾကည္သာခင္ ရန္ကုန္ကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒက္ဒီ မာမီႏွင့္ ႀကီးေမႀကီးတို႔၏ မ်က္ႏွာက ရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား….။
ႀကီးေမႀကီး စစ္ကိုင္းေခ်ာင္သြားၿပီ။ အိမ္တြင္ ႀကီးေမႀကီးမရွိေတာ့။ အကိုေလးက ခါတိုင္းထက္ပင္ ပို၍လမ္းသလား ေသးသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္မွာ စတဲခ်ေနၿပီး အိမ္သို႔ပင္ျပန္မလာေတာ့ေခ်။ ၾကည္သာခင္ အိမ္မွာထဲက အိမ္မႈ ကိစၥမ်ားကို ေက်ာင္းအားလပ္ရက္ မာမီႏွင့္အတူဝိုင္း၍ ကူတတ္သည္။ ထိုင္မေနတတ္။ ဒီအိမ္မွာလည္း သူမက အားေန သျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ ေဒၚစိန္ႏွင့္ ဝိုင္းကူ၍လုပ္ေပးသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကစဥ္ အိမ္ ေရွ႕မွ ကားဟြန္းတီးသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရ၍ ၾကည္သာခင္က ေခါင္းေထာင္၍ နားစြင့္လိုက္သည္။
“ အဲဒါမမေလးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေလ….”
“ ေဒၚစိန္က ကားဟြန္းေတာင္ မွတ္မိေနၿပီ…”
“ အၿမဲလာေနေတာ့ မွတ္မိတာေပါ့….”
“ ဟိုမမသြယ္ ေစ့စပ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ လူလား….”
“ ဟုတ္တယ္ ၾကည္သာ….မမေလးထက္ အသက္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ငယ္တယ္….”
“ အဟဲ….”
ၾကည္သာ လွ်ာေလးတစ္လစ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားမဆက္မိေတာ့ပဲ ၾကည္သာက ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။
“ ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္…ေဒၚစိန္ေရ…”
“ က်န္တာေတြကို ေဒၚစိန္ပဲ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္….အရင္ကလည္း ေဒၚစိန္တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ေနၾကာဟာကို….”
ေဒၚစိန္မွာ ၾကည္သာခင္ကို အားတုံ႔အားနာေျပာရင္း မီးဖိုထဲတြင္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ၾကည္သာခင္ သူမ၏ အခန္းထဲ သို႔ ဝင္လိုက္ၿပီးမွ စပ္စုလိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႔ ေျခသံမၾကားေအာင္ ေလွ်ာက္၍ အလာ…။
“ မမသြယ္…ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆို….”
“ ေတာ္ေတာ့…ေမာင္ရယ္….မမ ေၾကာက္တယ္….လက္ထပ္ၿပီးမွေနာ္….ေမာင္ရယ္….”
ၾကည္သာခင္၏ ေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ကနဲ ရပ္၍သြားသည္။ အသံၾကားရာ ဧည့္ခန္းထဲဝင္ရာလမ္း၏ေဘးရွိ နံရံေဘးသို႔ ေျပး၍ကပ္လိုက္သည္။
“ ဟဲ့…အယ္….”
ၾကည္သာခင္ သူမရင္ဘတ္ကို ဖိကာစိတ္ထဲမွ တအံ့တၾသေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက ၾကည္သာခင္၏ ရင္ကိုတုံခါသြားေစေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚတြင္ မမသြယ္ႏွင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေတာင့္ ေတာင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္တို႔ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ကာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္တြယ္ထားၾကသည္။ ဒါ မ်ိဳးျမင့္ေဝ ဆိုတဲ့ မမသြယ္ရဲ႕ ရည္းစားပဲျဖစ္မယ္…။ ၾကည္သာခင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖင့္ ေတြးလိုက္မိသည္။ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က မမသြယ္၏ ဖင္သားအိအိႀကီးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ဆုပ္နယ္လ်က္ရွိသည္။
“ ေမာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ပါ မမရယ္….”
“ ေဟ့ ေအးဆို…ဟင့္အင္း….”
မမသြယ္ ႐ုန္းထရန္ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ အားခ်င္းကမမွ်၊ ႐ုန္းထဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ကာမွ အေနအထားက ပိုဆိုး သြားသည္။ ပုခုံးကိုဖိလွဲျခင္းခံလိုက္ရၿပီး ပက္လက္ေလးျပန္၍ လဲက်သြားသည္။ တဆက္တည္း ထိုလူက ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ ကို မမသြယ္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးေပၚသို႔ အားရပါးရႀကီး ခြက္တက္ပစ္လိုက္သည္။
“ အို…ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း….”
တင္ႏုသြယ္၏ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး ေသြးေရာင္ျဖင့္ နီျမန္းကာ မ်က္လုံးေလးေတြကို ဇြတ္မွိတ္လ်က္ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးဆုပ္ေလးေတြျဖင့္ ထု႐ိုက္လ်က္ရွိသည္။
“ မ႐ုန္းစမ္းပါနဲ႔ မမရာ….”
သူ႔အသံက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်ထားဟန္တူသည္။ တင္ႏုသြယ္၏ ထဘီေလးကို အထက္သို႔ ဆြဲလွန္တင္ လိုက္သည္။ ေျခသလုံးသား တစ္တစ္ေလးေတြ ေဖြးကနဲ ထြက္ေပၚလာၿပီး ထဘီမွာ ဒူးဆစ္အထက္သို႔ လွန္တက္သြားသည္။
“ မမ ေၾကာက္တယ္…ေၾကာက္တယ္….ဟင့္အင္း…”
“ မမကို သနားပါအုံး ေမာင္ရယ္…အို…”
တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားထဲမွ ထဘီက ရင္ေခါင္းသို႔ေရာက္သြားသည္။ ေဖြးႏုေသာ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ား မွာ ေတာင့္တင္းလွပလြန္းသည္။ ၾကည့္ေနသည့္ၾကားမွပင္ ထဘီကေပါင္ရင္းအထက္သို႔ လွန္တင္ခံလိုက္ရျပန္သည္။
“ အာ…အဟင့္….”
ထိုအသံေလးႏွင့္အတူ တင္ႏုသြယ္က လက္ေလးႏွင့္ ဖင္ၾကားကို ဖုံးအုပ္လိုက္သည္။ လွ်ပ္ျပက္သလိုေတြ႕လိုက္ရ ေသာ တင္ႏုသြယ္၏ အဂၤါစပ္ႀကီးက ပန္းႏုေရာင္အေသြးျဖင့္ ခုံးအာေနၿပီး ေစာက္ပတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ႐ႊမ္းလဲ့တင္းေမာက္၍ ေနသည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ မ်ိဳးျမင့္ေဝက သူ႔ပုဆိုးကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ထူထဲေသာ လေမႊးအုံႀကီးႏွင့္ လီးတန္ႀကီးကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ၾကည္သာခင္ ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာသည္။ ရင္ထဲတြင္ ေမာဟိုက္တုန္လႈပ္ေသာ ေဝဒနာႀကီးကို ခံစားလာရ သည္။ လီးႀကီးက နည္းတာႀကီးမဟုတ္ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းလွသည္။ ထိပ္ႀကီးက လန္ၿပီး နီနီရဲရဲႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္ စလုံး၏ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းေတြကို ၾကည္သာခင္ ၾကားေနရသည္။
“ မမ လက္ကိုဖယ္ေလ….မမ ကလည္းကြာ….”
“ အဟင့္…ဟင့္…ေၾကာက္တယ္ဆို….”
တင္ႏုသြယ္၏ လက္ေလးမ်ားက အုပ္ၿမဲတိုင္းအုပ္ထားသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ စိတ္ေတြ သည္းထန္လြန္းေနသည္။ လက္ ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ထားသည့္ၾကားမွ ကိုယ္ကိုေစာင္း၍ ေဘးတိုက္အေနအထား ၿဗဳံးကနဲယူလိုက္ၿပီး လက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္အုံအ သားေလးတို႔ ထိစပ္ေနရာသို႔ လီးထိပ္ႀကီးကို ဖိ၍ထိုးပစ္လိုက္သည္။
“ အို….အို…အဟင့္….”
စြမ္းအားႀကီးမားလွေသာ လီး၏ အေတြ႕က မမတင္ႏုသြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလိုျဖစ္သြားၿပီး လက္ကေလး ကို ဆတ္ကနဲ ႐ုတ္လိုက္မိသည္။ ဆတ္ကနဲ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ လွစ္ဟသြားေသာ တင္ႏုသြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားသို႔ ဒစ္ႀကီးၿပဲလန္ေနေသာ လီးႀကီးကို ထိုးစိုက္ခ်လိုက္သည္။
“ အား…အိ…နာ….နာတယ္….”
ၿဗဳံးကနဲ ထိုးစိုက္လိုက္ေသာ လီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္မသြားဘဲ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း ေအာက္စပ္ ကို ထိုးစိုက္မိသြားသည္။ တင္ႏုသြယ္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ဆတ္ကနဲ အေပၚသို႔ေကြးတက္သြားၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ ေနရွာသည္။
“ အား…အား….မရဘူး….မရဘူး….တအားနာတယ္….ေမာင့္ဟာႀကီးက သံေခ်ာင္းႀကီးက်ေနတာပဲ….အား….”
“ မမက ၿငိမ္ၿငိမ္မွ မေနတာ…ကဲ…ေနအုံး….”
မ်ိဳးျမင့္ေဝက လီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ၿပီး ဖင္ႀကီးကိုႂကြလိုက္ကာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဒ႐ြတ္တိုက္ ပြတ္ဆြဲ၍ ခံခ်င္စိတ္မ်ားထလာေအာင္ ႏႈိးဆြေပးသည္။ တင္ႏုသြယ္ ပါးစပ္ေလးဟလ်က္ ရင္အုံေလးႂကြတက္လာေအာင္ အသက္ကိုဝဝရႈရင္း ေခတၱၿငိမ္သက္သြားသည္။ တင္ႏုသြယ္၏ အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ အထဲမွ အရည္တို႔က သိသိသာသာႀကီး ထြက္လာၾကသည္။ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ဖက္က ဟလိုက္စိလိုက္ လႈပ္ရွားသြားသည္။ ေျခဖ်ား ေလးက ကုတ္သြားလိုက္ ဆန္႔လာလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ၾကည္သာခင္မွာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာရင္း တံေတြးကို မၾကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရသည္။ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္ရင္း ေမာေနသည္။
“ ႁပြတ္….အ….”
တင္ႏုသြယ္ တစ္ကိုယ္လုံး ခါဆင္းသြားသည္။ ၾကည္သာခင္၏ မ်က္လုံးေလးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္သြားသည္။ ေစာက္ ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကား လီးႀကီးက နစ္ဝင္ထိုးစိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေစာက္ပတ္အုံက ႐ုတ္ခ်ည္းတင္းေျပာင္ေဖာင္းကား သြားသည္။ လီးက ေစာက္ပတ္အတြင္းသို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္း နစ္ဝင္သြားသည္။ လီးလုံးပတ္ႀကီးက ႀကီးလြန္းသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းစပ္ အသားေလးေတြက လီးႏွင့္အတူ အတြင္းပိုင္းသို႔ လိပ္ေခါက္နစ္ဝင္သြားသည္။
“ အား…ကြၽတ္….နာတယ္….နာတယ္….”
“ ခဏေလး….ဝင္ေနၿပီ….”
“ အား….အား….နာတယ္….မခံႏိုင္ဘူး….”
ေျပာရင္းဆိုရင္း ဖိဖိေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ လီးမွာတဆုံးနီးပါးဝင္သြားသည္။
“ ျဗစ္…ျဗစ္….ပလြတ္….ျဗစ္….”
“ အား….အား….မရေတာ့ဘူး….မရဘူး….”
တင္ႏုသြယ္ အံကိုႀကိတ္ကာ မ်က္ေစ့မွိတ္ထားလ်က္မွ အလန္႔တၾကားေအာ္သည္။ ၾကည္သာခင္ စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္ လာသည္မသိ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲဟု စိတ္ထဲမွ အားမလိုအားမရေျပာမိသည္။ လီးႀကီးက အဆုံးဝင္ေတာ့မည္ နည္း နည္းေလးပဲ က်န္ေတာ့တာကို ၾကည္သာခင္ ျမင္ေနရသည္။
“ ျဗစ္…ဘြတ္…ႁပြတ္…ဖြတ္….”
“ အမေလး….အမေလး…ေလး…ကြၽတ္…ကြၽတ္….”
တင္ႏုသြယ္၏ အသံက အထိမ္းအကြတ္မရွိထြက္၍လာသည္။ ၾကည္သာခင္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။ ဘာလုပ္ ရမွန္းမသိ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္သြားသည္။
“ အား…အား….ဟင္း…ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….”
တင္ႏုသြယ္၏ ဖင္ႀကီးၿဖဲကားေနေအာင္ပင္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲေျမႇာက္ကာ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ခါးကိုကတ္ေၾကးကိုက္ လ်က္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ ဖက္တာမွ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလား အတင္းႀကီးကို ဖက္တြယ္ထား လိုက္မိသည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ဖြတ္….ဖြတ္…ပလြတ္…ႁပြတ္…”
“ အား…အီး…ရွီး…အီး…”
တင္ႏုသြယ္၏ ေစာက္ေစ့နီနီရဲရဲေလးမွာ ၿဖဲထားေသာေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေငါက္ေတာက္ေလးျပဴးထြက္ေနၿပီး ဆီးစပ္ျခင္းဖိကပ္သြားေအာင္ သြက္သြက္ႀကီးလိုးကာ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း လီးဒစ္ႀကီးက ေစာက္ေစ့ေငါက္ေတာက္ေလးကို တြန္းတိုက္သြားသည္အထိ ဆြဲဆြဲပြတ္တိုက္သြားသည္။ တင္းကနဲ ဖ်င္းကနဲ ခံစားရရင္း ကာမေသြးေတြ ထႂကြေသာင္းက်န္း ကုန္ေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…ပလြတ္…ဖြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…”
“ အား…အား…ရွီး…အိုး…အိုး…အင္း…”
“ မမ…ေကာင္းလားဟင္….”
“ အင္း…ကြၽတ္….ကြၽတ္…ဘယ္လိုႀကီးလဲမသိဘူး….ေျပာမျပတတ္ဘူး….ေမာင့္ဟာႀကီးကို နာနာေဆာင့္ထည့္စမ္း ပါ…ေမာင္ရဲ႕….”
ၾကည္သာခင္ ပါးစပ္ေလးက ဟသြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားတာလဲဟု မေတြးတတ္ေအာင္ျဖစ္ သြားသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းဖိခ်ဖိခ် ေဆာင့္ၿပီးလိုးေနေသာေၾကာင့္ တင္ႏုသြယ္ခမ်ာ ဖင္ေလးက ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲျဖစ္ကာ ဇက္ကေလးက လန္၍လန္၍သြားသည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္….စြပ္…စြပ္…ဖြတ္….ႁပြတ္…”
“ အား…အင္း…အိုး….အိုး….ေမာင္….ေမာင္….အင္း….အင္း…”
“ အား…ဟာ…အင္း….မမရယ္….အင္း….”
အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ဆယ့္ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ လီးႀကီးက တင္ႏုသြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဆတ္ကနဲ ထိုးစိုက္ကာဖိကပ္ထားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ လီးႀကီးက တဇတ္ဇတ္ျဖစ္ကာ မ်ိဳးျမင့္ေဝမွာ ၿငိမ္က်၍သြားသည္။ တင္ႏုသြယ္ကေတာ့ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ လီးႀကီးကို ထိုးစိုက္ဖိကပ္ျခင္းမျပဳမွီ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ေနခိုက္ မွာပင္ မ်က္ျဖဴေလးလန္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းကာ တြန္႔လိမ္သြားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
“ အဟင့္…ေမာင့္ဟာႀကီးက ထြက္တာအရည္ေတြ တအားပဲ…”
“ မမေရာ ထြက္တယ္မို႔လား….”
“ သိဘူး….”
မ်က္လုံးေလးအျပဴးသားျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ ၾကည္သာခင္မွာ သူမ၏ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ ၿပီး ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းကာ သူမ၏အိပ္ခန္းဖက္ဆီသို႔ ျပန္လွည့္၍ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ၾကည္သာခင္ အလိုလိုေနရင္း ရင္ထဲ တြင္ ေမာဟိုက္၍ေနသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ခြၾကားမွာလည္း စိုစိုစိစိျဖစ္ေနသည္။ ကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္၍ ထဘီကိုလွန္လိုက္ ၿပီး ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေပါင္ခြၾကားကိုၾကည့္သည္။
“ အဟင္း…ဟင္း…ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ…မသိဘူး…နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး…တစ္အုံလုံးလည္း ႐ႊဲေနတာပဲ…”
ၾကည္သာခင္ မႀကဳံစဘူး အံ့ၾသ၍သြားသည္။ သူမ၏ ေပါင္ခြၾကားမွ အေမႊးပါးပါးေလးႏွင့္ ေစာက္ပတ္အုံေလးက မႀကဳံဖူးေလာက္ေအာင္ ေဖာင္းကား၍ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္မႊာက တင္းေျပာင္ေဖာင္းကား၍ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာတြင္ အရည္တို႔က မႀကဳံဖူးေအာင္ ႐ႊဲနစ္၍ေနသည္။ တင္းေျပာင္ခုံးေမာက္ စို႐ႊဲေနေသာ ကိုယ့္ေစာက္ပတ္ထဲမွ အမည္မေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ ေဝဒနာတစ္ရပ္က နဂိုက ရင္ထဲတြင္ ေမာပန္းေနမႈအေပၚတြင္ ထပ္ဆင့္၍ ဖိစီးလာသည္။ ထိုေဝဒနာ ေၾကာင့္ပင္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအရာဝတၳဳတစ္ခုခုကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထည့္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ တစ္ၿပိဳင္ နက္ထဲမွာပင္ ေစာေစာက သူမျမင္ခဲ့ရေသာ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ လီးႀကီးကို ၾကည္သာခင္ သြား၍သတိရျမင္ေယာင္မိလိုက္ျပန္သည္။
“ ငါ…ငါ…သူတို႔ေျပာေနၾကသလို…ဟို…ဟို…ခံခ်င္လာတာလားမသိဘူး…ကြၽတ္…”
ၾကည္သာခင္ စုပ္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း အိပ္ယာေပၚကို ဘုံးကနဲ ပစ္လွဲလိုက္သည္။ အိပ္ယာခင္းေတြ တြန္႔ေၾကသြား သည္အထိ အိပ္ယာေပၚတြင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ႏွင့္ လူးလွိမ့္ပစ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာေမာႏွင့္ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ၾကည္သာခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
အိမ္ေရွ႕သို႔ ကားတစ္စီးထိုးရပ္လိုက္သျဖင့္ ၾကည္သာခင္ အိမ္ေရွ႕တံခါးအနီးသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
“ ဟယ္…ဟိုအကိုႀကီး…”
ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ မ်ိဳးျမင့္ေဝကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ၾကည္သာခင္ မ်က္ႏွာေလးရဲသြားသည္။ အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွမရွိ။ မမသြယ္က ေဒၚစိန္ကိုေခၚ၍ ေစ်းထြက္သြားသည္။ ဟင္းခ်က္စရာ ဝယ္႐ုံတင္မဟုတ္။ အိမ္အတြက္ လိုအပ္ တာေတြ အကုန္လုံးဝယ္ယူရမည္ျဖစ္၍ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္လာမွာမဟုတ္ေပ။ ၿပီးေတာ့ မမသြယ္ ေစ်းသြားလွ်င္လည္း နဂိုက တည္းက ၾကာတတ္သည္။ မမသြယ္ မရွိေၾကာင္းေျပာၿပီး အိမ္ထဲသို႔ ျပန္ဝင္လာလွ်င္ ေကာင္းမလား…။ ဒါက်ေတာ့လည္း သိပ္ၿပီး႐ိုင္းရာက်သည္။
“ ေဟာ…သူေလွ်ာက္လာၿပီ…”
ၾကည္သာခင္ အိမ္ေရွ႕မွ သံဘာဂ်ာတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
“ မမသြယ္ မရွိဘူးလား…”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့…ေစ်းသြားပါတယ္…”
မ်ိဳးျမင့္ေဝက သူ႔အိမ္သူ႔ယာလို သေဘာထားေနလားမသိ။ တံခါးေပါက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ၾကည္သာခင္ကို ျဖတ္ ေက်ာ္ကာ အိမ္ထဲသို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ဝင္လာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲရွိ ဆိုဖာခုံေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည္သာခင္ ကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနသည္။
“ မမသြယ္ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ…”
“ အဲ…ဟို…က်မမသိဘူး…တစ္ခါတေလ ၾကာတတ္တယ္…”
ၾကည္သာ ဒီလူႀကီးႏွင့္ ၾကာၾကာ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ပါ။
“ အဲဒီမွာ ထိုင္ေနေပါ့…ဟိုမွာ စာေစာင္ေတြလည္းရွိတယ္…အေခြေတြလည္း ရွိတယ္…က်မလုပ္စရာရွိလို႔ သြားအုံး မယ္…”
“ ေနပါအုံး ခ်ာတိတ္ရ…ဒီနားလာပါအုံး…”
စိတ္ထဲက ေတာ္ေတာ္ပိုင္စိုးပိုင္နင္းႏိုင္တဲ့လူႀကီးပါလားလို႔ ေတြးမိလိုက္ေပမယ့္ လူကေတာ့ မ်ိဳးျမင့္ေဝနားေရာက္၍ သြားသည္။
“ မင္းက မမသြယ္တို႔ရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲဆိုတာလား…”
“ ဟုတ္ကဲ့…”
တစိမ္းေယာက္်ားေတြႏွင့္ စကားေျပာလွ်င္ မ်က္လႊာခ်၍ေျပာတတ္ေသာ ၾကည္သာခင္ ဒီတစ္ခါ ဘယ္လိုျဖစ္သည္လဲ မသိ။ မ်ိဳးျမင့္ေဝကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ စူးစူးရဲရဲ ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။
“ မင္းနာမည္က…”
“ ၾကည္သာခင္ပါ…”
“ ငါ့နာမည္က မ်ိဳးျမင့္ေဝတဲ့…”
“ မမသြယ္ ေျပာဖူးပါတယ္…”
“ မင္းက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ…မမသြယ္ထက္ေတာင္လွေသးတယ္…”
ၾကည္သာခင္ ၿပဳံးလိုက္သည္။
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…ေစာင့္အုံး…ေနာက္ကဟိုထဲမွာ အေအးမ်ိဳးစုံရွိတယ္…က်မသြားအုံးမယ္…”
ေရခဲေသတၱာကို လက္ညႇိဳးၫႊန္ျပေျပာဆိုၿပီး ၾကည္သာခင္ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္လာကာ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲဝင္လာ ခဲ့သည္။
“ ဟင္း…ငါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲမသိဘူး…မေန႔ကလိုျဖစ္လာျပန္ၿပီ…”
မ်ိဳးျမင့္ေဝကို ေတြ႕ျမင္စကားေျပာလိုက္႐ုံျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ခြၾကားမွဟာေလးက ေဖာင္းကားစို႐ႊဲလာတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွသည္။ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး ထဘီေလးကိုဆြဲလွန္လိုက္ကာ ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ငုံ႔၍ၾကည့္လိုက္သည္။
“ ဟယ္…မေန႔ကလိုပဲ…”
ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္မႊာက တင္းေျပာင္ေဖာင္းတင္းကာ ေစာက္ေစ့ေလးက ေငါက္ေတာက္ေလးေထာင္၍ေနသည္။ ေဝဒ နာတစ္ရပ္က ၾကည္သာခင္၏ ရင္ထဲခ်က္ခ်င္းထိုးနက္၍ဝင္လာသည္။ တစ္စုံတစ္ခုကို အထဲသို႔ ထိုးထည့္ခ်င္လာသည္။ ဘာ ပစၥည္းကို ထိုးထည့္ရင္ေကာင္းမလဲ ၾကည္သာခင္၏ မ်က္လုံးအစုံက ေစာက္ပတ္ေလးဆီမွ ခြာလိုက္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။
“ ဟာ…”
အိပ္ခန္းတံခါးဝတြင္ရပ္၍ သူမကိုၿပဳံးၿပဳံးႀကီးၾကည့္ေနေသာ မ်ိဳးျမင့္ေဝကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၾကည္သာခင္ ေခါင္းန ပမ္းႀကီးကာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္လ်က္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။ တဒဂၤအတြင္း သူမထဘီကို ျပန္ဖုံးရန္ေမ့သြား သည္။ အၾကည့္ခံေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝက သူမဆီသို႔ ေရွ႕ရႈ၍ေျခလွမ္းကိုစတင္လိုက္ၿပီး ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြ က ၾကည္သာခင္၏ ေပါင္ၾကားဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ သူမက သတိရသြားၿပီး ထဘီေလးကို ကမန္းကတန္းဖုံးကာ ထိုင္ရာမွထလိုက္ရာ သူမေရွ႕သို႔ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ မ်ိဳးျမင့္ေဝႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိလိုက္သည္။
“ အို…”
ၾကည္သာခင္ ႐ုတ္တရက္ ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခားႀကီးလန္႔ေအာ္ကာ ေနာက္သို႔ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ ၾကည္သာခင္၏ ကိုယ္လုံးေလးက မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္၍သြားသည္။
“ သိပ္..လွ..တာပဲ…ခ်ာတိတ္ရယ္…”
“ အို…အို…လႊတ္…လႊတ္…”
မ်ိဳးျမင့္ေဝက တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ႀကီးေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ သိမ္းႀကဳံး၍ဖက္ထားေသာ ၾကည္သာခင္၏ ပါးႏုႏု ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို ငုံ႔၍နမ္းသည္။ ၾကည္သာခင္တစ္ကိုယ္လုံး ေသြးသားေတြပါ ေျဗာင္းဆန္သြားၿပီး အတင္း႐ုန္းသည္။ အတင္း႐ုန္းလိုက္ေပမယ့္ သူ႔လက္ႀကီးေတြၾကားက ၾကည္သာခင္လႈပ္၍ပင္မရေခ်။
“ မဟုတ္မွလြဲေရာ…မင္း မေန႔က ငါနဲ႔ မမသြယ္တို႔ လိုးတာကိုေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ခံခ်င္ေနတာမဟုတ္လား…”
“ မဟုတ္ဘူး…မဟုတ္ဘူး…”
“ ဒါဆို မင္းငါ့ကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ဘာလို႔စိတ္ေတြထလာရတာလဲ…”
“ ဘာထလို႔လဲ…”
“ မင္း ခံခ်င္ေနတာေလ…မင္းေစာက္ပတ္ေလးကို ေဖာင္းကားေနတာပဲ…”
“ အို…မဟုတ္ဘူး…မဟုတ္ဘူး…လႊတ္…လႊတ္…”
ၾကည္သာခင္ အတင္း႐ုန္းသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝက ဒီနည္းလမ္းႏွင့္ေတာ့ မသာယာႏိုင္ေၾကာင္း ေတြးလိုက္မိၿပီး တိုက္စစ္ ေျပာင္းရန္ စဥ္းစားလိုက္သည္။
“ လုပ္ပါ…ခ်ာတိတ္ရာ…မင္းကို ငါလိုးခ်င္လြန္းလို႔ပါ…တစ္ခါထဲပါကြာ…”
“ ႁပြတ္…”
“ အေမ့…လႊတ္…လႊတ္…”
မ်ိဳးျမင့္ေဝက တစ္လုံးခ်င္းေျပာၿပီး ၾကည္သာခင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ႁပြတ္ကနဲ တစ္ခ်က္စုပ္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းခြာလိုက္ သည္။ တစ္တစ္ခြခြေျပာေနေသာ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ ၾကည္သာခင္ စိတ္ေတြေျဗာင္းဆန္ေနရသည့္အထဲ သူ႔ေပါင္ခြၾကားမွ ဟာႀကီးကလည္း ပုဆိုးထဲမွေန၍ အစြမ္းျပကာ ၾကည္သာခင္၏ ဝမ္းဗိုက္ေလးကို ဆီးခုံေလးအထက္နားကေန၍ မာမာေက်ာ ေက်ာ အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ဖိမိ၍ေနသည္။
“ လႊတ္…လႊတ္ဆို…ခုလႊတ္…”
လက္သီးဆုပ္ေလးေတြႏွင့္ မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ရင္ဘတ္ကိုထုၿပီး ေျပာသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝ တစ္ခ်က္ၿပဳံးကာ သူမကိုလႊတ္ေပး လိုက္ေတာ့ ၾကည္သာခင္ေနာက္သို႔ဆုတ္ၿပီး ကုတင္နားတြင္ ကပ္၍ေနသည္။
“ ေအးေလ…မင္း မခံခ်င္လဲေနေပါ့…ဒါေပမယ့္ ဒီမွာၾကည့္…”
သူ႔ခါးမွဖုန္းကို ဖုန္းအိတ္ပါျဖဳတ္ယူလိုက္ရင္း ပုဆိုးကိုပါခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။
“ အို…”
ေငါက္ေတာက္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို အလိုအေလွ်ာက္ၾကည့္မိလိုက္ၿပီး ၾကည္သာခင္ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္သြား သည္။
“ ေအးေလ…ခ်ာတိတ္ရာ မင္းမခံခ်င္လည္းေနေပါ့…ဒီမွာ မင္းခါးေလးေကာ့ၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ေနတဲ့ပုံ ေလးကို ငါ့ဖုန္းနဲ႔႐ိုက္ထားၿပီးၿပီ…ရန္ကုန္က မင္းတက္တဲ့ေက်ာင္းကို မ်ားမ်ားကူးၿပီး စာတိုက္ကေနလွမ္းေဝလိုက္မယ္….”
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မ်ိဳးျမင့္ေဝက သူ႔ပုဆိုးကိုေကာက္၍ဆြဲတင္ကာဝတ္ၿပီး လွည့္ထြက္မည္လုပ္သည္။
“ ဟို…ဟို…ဒီမွာ…”
“ လိမၼာစမ္းပါ ခ်ာတိတ္ရယ္…”
ဆတ္ကနဲ ေနာက္သို႔ျပန္လွမ္းကာ ၿဗဳံးကနဲ ၾကည္သာခင္ နားေရာက္လာၿပီး ဆြဲဖက္လိုက္သည္။ ျမန္လိုက္တာမေျပာ ပါႏွင့္ ဒါမ်ိဳးဆိုကြၽမ္းက်င္ၿပီးသား…။ လက္ထဲမွဖုန္းကို အိပ္ယာေပၚပစ္တင္လိုက္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ မ်က္ႏွာေလးကိုဝွက္ ထားရင္း ၾကည္သာခင္ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။ ၾကည္သာခင္၏ ေက်ာျပင္ေလးကို ရစ္သိုင္းဖက္တြယ္ထား ေသာ သူ႔လက္ႀကီးက တ႐ြ႐ြပြတ္သပ္ေနသလို သူမ၏လုံးအိေႏြးေထြးေသာ ႏို႔ေလးေတြကလည္း မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ႀကီးမားက်ယ္ ျပန္႔ေသာ ရင္အုပ္ႀကီးႏွင့္ ဖိကပ္မိေနသည္။ ရႈိက္ငိုေန႐ုံမွတပါး ၾကည္သာခင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့…။ ေျခာက္ေျခာက္ျခား ျခားႀကီး တုန္လႈပ္ေနသည္။ အသိတို႔သည္ ေဝဝါးေမွးမွိန္သြားသည္။ ေႏြးေထြးပူရွိန္းေသာ အထိအေတြ႕က သူမတစ္ကိုယ္လုံး ကို ထုံက်င္လႈိက္ေမာေနေစကာ သတိလစ္ေနသူလိုခံစားေနရသည္။
မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ လက္တစ္ဖက္က ၾကည္သာခင္၏ ဆီးခုံလုံးလုံးေလးကို အသာအယာႏႈိက္၍ ပြတ္သပ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပါး ျပင္ေလးေတြကိုလည္း ယုယုယယေလးနမ္းသည္။ အနမ္းခံရရင္း ေစာက္ပတ္ေလးကို အပြတ္ခံေနရရွာေသာ ၾကည္သာခင္ တစ္ေလာကလုံးကို တဒဂၤေမ့ေလ်ာ့သြားသည္။ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ႕ကနဲေပြ႕ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ ပက္လက္ေလးျဖစ္သြားခိုက္ ၾကည္သာခင္ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ဖြင့္ၾကည့္သည္။ ထပ္ခ်ပ္မကြာ အိပ္ယာေပၚသို႔ပါလာေသာ မ်ိဳးျမင့္ေဝက သူမ၏ ဖင္လုံးလုံးေလးေတြကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ သူမ၏မ်က္လုံးေလးမ်ားက ျပန္၍မွိတ္က်သြားျပန္သည္။ ဖင္လုံး လုံးေလးေတြကို လက္ဝါးႀကီးႏွင့္ ဆုပ္နယ္ေနျပန္ၿပီမို႔ ၾကည္သာခင္မွာ ‘အင္းကနဲ’ ‘ဟင္းကနဲ’ ျဖင့္ ေသြးသားေတြထႂကြဆူ ပြက္လာရေတာ့သည္။ တစ္ခဏအတြင္း ၾကည္သာခင္ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ သူမ၏ ထဘီေလးကို ျဖတ္ကနဲဆြဲ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ တင္သားႏွင့္ဖိေန၍ တစ္ခ်က္ေဆာင့္ဆြဲလိုက္မွ ကြၽတ္ထြက္သြားသည္။ အေမႊးႏုႏုေလးေတြ ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ေလးက ေစာေစာက သူမကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ကာ ဖင္လွန္၍ၾကည့္ေနစဥ္ကထက္ပိုၿပီး သိသိသာသာ ေဖာင္းႂကြခုံးထကာ အက္ကြဲလုခမန္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ အက္ကြဲေၾကာင္းေလးက အထဲမွစိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္ ေလးေတြေၾကာင့္ စိုစြတ္ေျပာင္လက္၍ေနသည္။
မ်ိဳးျမင့္ေဝက ၾကည္သာခင္၏ အက်ႌေလးကို ထပ္၍ခြၽတ္ျပန္သည္။ ၾကည္သာခင္က တစ္ကိုယ္လုံး လႈပ္ရွားႏိုင္စြမ္းမ ရွိေတာ့ေခ်။ ခဏအတြင္းကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝ သူ႔အက်ႌကိုခြၽတ္ၿပီး ႏို႔သီးေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ကုန္းၿပီးယက္ ေနရာက သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္လိုက္သည္။ ဒလစပ္လွ်ာျဖင့္ယက္ေနရင္း ကပ္ေနေသာ ႏို႔သီးေလးေတြ ေထာင္ထလာေတာ့မွ ႏို႔သီး ေလးႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး စို႔၍ေပးသည္။
“ အင္းဟင္း…အင္း…ဟင္း…”
ညည္းသံေလးေတြထြက္လာၿပီ…။ မ်ိဳးျမင့္ေဝ သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကိုႂကြလိုက္ၿပီး အသည္းအသန္ျဖစ္ေနေသာ သူ႔လီး တန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးေပၚတင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ပြတ္တိုက္လႈပ္ရွားရင္း ႏို႔အုံေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္မြ မြေလး ဆုပ္နယ္ေခ်မြေပးလိုက္သည္။ ၾကည္သာခင္ ခါးေလးတြန္႔တြန္႔သြားၿပီး ေစာက္ပတ္ေလးကေတာ့ ေကာ့၍တက္တက္ လာပါသည္။ လီးႀကီးကို အကြဲေၾကာင္းအတိုင္း ပြတ္တိုက္လႈပ္ရွားေပးေနရာမွတစ္ခ်က္ ဆတ္ကနဲထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အေပါက္မဟုတ္မွန္းသိသည္။ ‘ကြၽတ္’ ၾကည္သာခင္ စိတ္မရွည္သလိုႏွင့္ မခ်င့္မရဲေလးအသံျပဳသည္။ ေကာင္မ ေလး ခံခ်င္စိတ္က မိုးမႊန္ေနၿပီ။ မ်ိဳးျမင့္ေဝက ခါးကိုလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္၍ ေစာက္ပတ္ဝကို အေသအခ်ာေတ့ၿပီး ထိုးသြင္း လိုက္သည္။
“ ျဗစ္…”
“ အြန္း…”
အသံအစ္အစ္ေလးတစ္ခ်က္ ထြက္လာၿပီး ေမးေၾကာေလးမ်ား ေထာင္ထလာသည္ထိ အသက္ကိုေအာင့္ကာ တင္း ခံသည္။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…အ…နာတယ္….နာတယ္….အင့္…ဟင္း….”
“ ျဗစ္…ႁပြတ္…ဒုတ္….”
“ အေမ့…အမေလး….နာလိုက္တာ…အား…အား…”
လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားၿပီ…။
“ အား…အား…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္…”
ၾကည္သာခင္တစ္ကိုယ္လုံး ထြန္႔ထြန္႔လူးေနသည္။ ဆီးခုံခ်င္းကပ္ကာ ခပ္သာသာေလး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ သည့္ အခ်က္တိုင္းအခ်က္တိုင္း လီးထိပ္ႀကီးက သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ ထိုးေဆာင့္မိသည္မို႔ ၾကည္သာခင္ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းလာသည္။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ထားေသာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးက အဆမတန္ႀကီး ေဖာင္းကားလ်က္ စို႐ႊဲေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ကပ္ေနသည့္ၾကားမွ အျမႇဳပ္ျဖဴျဖဴေလးမ်ားထြက္ထြက္လာ တတ္သည္။ ၾကည္သာခင္ မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ဖက္သို႔ေစာင္းကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို လွ်ာဖ်ားေလးထုတ္၍ ယက္ယက္ ေနသည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
“ ျဗစ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
“ အင္း…အင့္…အင့္…အင့္…”
တအင့္အင့္ အသံေလးေတြက လိုးခ်က္ႏွင့္အတူ စီးခ်က္က်က်ေလး ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တေျဖးေျဖးျမန္လာသည္။ ေစာက္ပတ္မွ စိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္မ်ားက လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေျပာင္လက္ဝင္းစို၍ေန သည္။ ေစာက္ပတ္ေအာက္စပ္၌ ေသြးစေသြးနေလးေတြရွိေနသည္။ ေသြးပူေနခ်ိန္မို႔ ၾကည္သာခင္မွာ နာရမည္မွန္းမသိ။ အရွိန္ေတြတက္ကာ ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးေပးေနသည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…စြပ္…ဖြတ္…”
“ အင့္…အင့္…အင္း…အ…အင့္…”
“ ေကာင္းလားဟင္…ခ်ာတိတ္…”
မွန္မွန္ႀကီးေဆာင့္လိုးရင္း ေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေမးသည္။ ၾကည္သာခင္ မ်က္လုံးေလး တစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္ကာ ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ ကိုယ္လုံးတီးေလး တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနရာမွ ခ်စ္စရာမ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ မ်ိဳးျမင့္ေဝထံေရာက္သြား သည္။
“ ဘာခ်ာတိတ္လဲ…”
“ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚတာပါကြာ…ဘယ့္ႏွယ္လဲ…ေကာင္းလားဟင္…”
“ ႁပြတ္…ျပတ္…စြပ္….ႁပြတ္…ဖြတ္…”
“ အင့္…ဟင္း…အင္း…”
ၾကည္သာခင္က မ်ိဳးျမင့္ေဝ ေမးတာကို ၿဗဳံးကနဲ မေျဖ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး အရသာခံေနသည္။
“ ေဟ့…ဒီမွာေမးေနတယ္ေလ…”
“ ကြၽတ္…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္…ဒီမွာေကာင္းေနတဲ့ဟာ…စကားပဲ…ေျပာေနတယ္…”
ၾကည္သာခင္ စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္မိၿပီး သူမစကားမွားသြားတာကို သတိျပဳမိၿပီး စကားပဲ ဟုေျပာၿပီး ပါးစပ္ ပိတ္သြားသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝ ၿပဳံးလိုက္ကာ သူ၏ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို အရွိန္ျမႇင့္လိုက္ၿပီး သြက္သြက္ႀကီးေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ သည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ျဗစ္…စြပ္…စြပ္…ဖြတ္…”
“ အင့္…အင့္…အင့္…ဟင္း…”
ၾကည္သာခင္ အားမရႏိုင္ျဖစ္လာပုံရသည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ ခါးႀကီးကို ဘယ္ညာခြလ်က္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ သူမ၏ဖေနာင့္ႏွစ္ဖက္ကိုတင္ကာ ေစာက္ပတ္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲေပးထားကာ ခါး ေလးကို တြန္း၍တြန္း၍ေကာ့ေကာ့တင္ေပးသည္။
“ ႁပြတ္…စြပ္…ဖြတ္…စြပ္…စြပ္…”
“ အင့္…အ…အင္း…ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…”
မ်ိဳးျမင့္ေဝ၏ လီးတန္ႀကီးက ႐ုတ္တရက္ေတာင့္တင္းသြားၿပီး တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ေဆာင့္အားက အံ့မခန္းျပင္း ထန္သြားသည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း၌ပင္ ႏုႏုငယ္ငယ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း လွပႏုထြတ္ေသာ ၾကည္သာခင္ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကလည္း မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္ထလာေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းတမ္းစြာျပန္လည္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ၿပီး ႏွစ္ဦးစလုံးသုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ၾကသည္။
ၾကည္သာခင္ တေျဖးေျဖးၿငိမ္က်သြားသည္။ မ်ိဳးျမင့္ေဝကေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်င္းဆက္၍ ေဆာင့္ေပးေနရာမွ ခဏအ ၾကာတြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး ၾကည္သာခင္၏ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ကုန္း၍ယက္ေပးေနေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။
