by “ဆရာေလး..ထန္းေရခ်ိဳေလးေသာက္ဦးမလားဗ်…”
ထန္းေတာေရွ႕မွ ျဖတ္သြားေသာ ေက်ာင္းဆရာေလး တင့္ေဆြကို ႐ြာမွကာလသားေခါင္းကိုခ်က္ႀကီးက ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဆရာေလးကား သေဘာေကာင္းသည္၊ စာသင္ျပလည္းေကာင္းသည္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ခ်က္ႀကီးမသိ။ (၄)တန္းႏွင့္ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ေသာ ခ်က္ႀကီးအဖို႔ သူႏွင့္ ႐ြယ္တူျဖစ္ေသာ ဆရာေလးလို ပညာတတ္တစ္ေယာက္ကို မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခြင့္ရသည့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာေနသည္။ ဆရာေလးကား ကိုခ်က္ႀကီးရွိရာဆီသို႔လာခဲ့သည္။
“ေအးဗ်ာ…ေသာက္တာေပါ့…”
“ေဒၚေအးမိေရ..ဆရာေလးအတြက္ တစ္ျမဴေပးပါဗ်ိဳ႕..”
“လာပါၿပီေတာ္..လာပါၿပီ…”
ထန္းေတာပိုင္ရွင္ ဦးေမာင္ငယ္မိန္းမ ေဒၚေအးမိက ထန္းေရအိုးတစ္အိုးကို ျမက္ဖ်ာေပၚသို႔ လာခ်လိုက္သည္။
“ခြက္ေလး ဘာေလးေရာ အျမည္းေရာ ေဒၚေအးမိ”
ခ်က္ႀကီးက ေဆာ္ၾသလိုက္သည္။
“ဟိုမွာ နင့္ကိုေမာင္ငယ္ယူလာပါၿပီ.. လယ္ႂကြက္ကင္ကို ေၾကာ္ေပးေနတယ္.. အခုေတာ့ ပဲေလွာ္နဲ႔ဘဲ အရင္ျမည္းဦး…အားနာလိုက္တာ ဆရာေလးရယ္.”
ေဒၚေအးမိက ဆရာေလးကိုတင့္ေဆြကို ေလာကြက္ျပဳလိုက္သည္။
“ရပါတယ္ ေဒၚေအးမိရယ္….အားနာစရာ..”
ဆရာေလးတင့္ေဆြက ထန္းေရအိုးထဲသို႔ ခြက္ျဖင့္ခပ္ကာ ထန္းေရတစ္ခြက္ကိုေမာ့ခ်လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ လယ္ႂကြက္ေၾကာ္ပန္းကန္ကို ကိုေမာင္ငယ္မွ လာခ်လိုက္သည္။
“ဆရာေလး..စားေနာ္…အားမနာနဲ႔..”
ကိုေမာင္ငယ္ကား ဆရာေလးကိုတင့္ေဆြကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့….စားပါတယ္..ကိုေမာင္ငယ္..”
ကိုေမာင္ငယ္ကား ဆရာေလးကိုတင့္ေဆြႏွင့္ ခ်က္ႀကီးတို႔နားကို ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔အေနႏွင့္ ဆရာေလးကိုတင့္ေဆြႏွင့္စကားေျပာရတာကို သေဘာက်သည္။ ဆရာေလးက ဗဟုသုတလည္း ျပည့္စုံတယ္ေလ။ ဆရာေလးက ဒီ႐ြာကိုေရာက္တာ (၁)ႏွစ္ေလာက္ဘဲရွိေသးတယ္။ ႐ြာကလူေတြနဲ႔က ေတာ္ေတာ္ခင္ေနသလို စာအသင္အျပေကာင္းသျဖင့္ ကေလးေတြကခ်စ္ၾကသည္။ ႐ြာကလူေတြ၊ ကေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနေပမဲ့.. ဆရာေလးအေၾကာင္းကို ဘယ္သူမွ ေကာင္းေကာင္းမသိၾက။ ၿမိဳ႕ကလာတာလို႔ဘဲ သိရသည္။ ဒီေနရာႏွင့္ေတာ္ေတာ္ေဝးေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕က။
ဒီ႐ြာကေလးက အညာဘက္မွာ ဆရာေလး လာေသာဘက္က အေဝးႀကီးက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွ။ ဆရာေလးကို သူ႔ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း ေမးၾကည့္တိုင္း ဆရာေလးက စကားလမ္းေၾကာင္း လြဲေလ့ရွိသည္။ ဆရာေလးေျပာျပေသာ ဗဟုသုတမ်ား စာေပ ရသမ်ားကို နားေထာင္ရင္း.. ကိုေမာင္ငယ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံခ်က္ႀကီးတို႔မွာ ဆရာေလးရဲ႕ စကားေျပာေကာင္းမႈကို ခ်ီးမြမ္းမိသည္။ ကိုေမာင္ငယ္က ဆရာေလးတင့္ေဆြကို..
“ဆရာေလး..အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ..”
“ကြၽန္ေတာ့္အသက္(၂၅)ႏွစ္ပါ..”
“ဒါဆို ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတာဘဲ.. ဆရာေလးတို႔မ်ား ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ ဗဟုသုတလဲျပည့္စုံ ဥာဏ္ပညာကလဲ ေျပာစရာမရွိေအာင္ဘဲ..”
“ဒါနဲ႔ဆရာေလး မိန္းမယူဖို႔ စိတ္မကူးေသးဘူးလား..”
ခ်က္ႀကီးက၀င္ေျပာသည္။
“ဆရာေလးကို႐ြာထဲမွာ စိတ္၀င္စားေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြမွအမ်ားႀကီး.. ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ မနာလိုျဖစ္တယ္..ဟီးဟီး..”
“ေၾသာ္ကိုခ်က္ႀကီးကလည္း ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္ၿပီ..”
“ဟုတ္သားဘဲ…ခ်စ္ႀကီးရယ္…နင္စဥ္းစဥ္းစားစားလဲ ေျပာပါဦး.. ဒို႔ဆရာေလးက လူကလည္းေခ်ာ.. ပညာကလည္းတတ္… ဒို႔႐ြာကေကာင္မေလးေတြကို စိတ္၀င္စားမတဲ့လား… ၿမိဳ႕က ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြဘဲ စိတ္၀င္စားမွာေပါ့..”
ေဒၚေအးမိကပါ ၀င္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
“ဒီလိုလဲမဟုတ္ပါဘူး…ေဒၚေအးမိရယ္.. ေတာက ေကာင္မေလးေတြက ၿမိဳ႕ကေကာင္မေလးေတြနဲ႔စာရင္ ႐ိုးသားျဖဴစင္ပါတယ္..”
ဆရာေလးကိုတင့္ေဆြအေျပာေၾကာင့္ ကိုေမာင္ငယ္ကလည္း ေနာက္လိုက္သည္။
“ဆရာေလးၿမိဳ႕မွာရည္းစားေတြ ထားခဲ့ဖူးလား… ဟီးဟီး”
“အဟဲ…ဒါေတာ့ မေျပာျပပရေစနဲ႔…”
ရယ္သလိုလိုနဲ႔ဆရာေလး ကိုတင့္ေဆြေျပာလိုက္ေပမဲ့ ဆရာေလး ငိုင္သြားတာကို ေဒၚေအးမိက သတိထားမိသြားပါတယ္။
“ေတာ္ကလည္း ဆရာေလးမွ မေျဖခ်င္ပါဘူးဆို… ကဲ… ခ်က္ႀကီးေရ..မိုးလည္းခ်ဳပ္ၿပီ… နင့္ဆရာေလးကို လိုက္ပို႔လိုက္ဦး”
“ဟုတ္…ဟုတ္..”
ခ်က္ႀကီးလည္း ဆရာေလးကို ႐ြာထဲက ဆရာ/ ဆရာမေတြေနဖို႔ ႐ြာကေဆာက္ေပးထားတဲ့ အိမ္ကို ျပန္လိုက္ပို႔ပါတယ္.။ ဆရာေလးက သူ႔ကို..
“ကဲကိုခ်က္ႀကီးေရ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..”
“ရပါတယ္… ဆရာေလးရယ္…ဆရာေလးနဲ႔ ေသာက္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..”
ခ်က္ႀကီးလဲဆရာေလးကိုႏႈတ္ဆက္ရင္း သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုကာ သူ႔ရဲ႕အိမ္ရွိရာကို
ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ခ်က္ႀကီးနဲ႔ တင့္ေဆြတို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ဆက္သံေတြေၾကာင့္ တင့္ေဆြနဲ႔ တစ္ခန္းေက်ာ္မွာ ေနေနတဲ့ ဆရာမေလးလဲ့လဲ့ဟာႏိုးလာပါတယ္။
“ဟင္းဟင္း… ဒို႔မင္းသားတင့္ေဆြေတာ့ မူးလာၿပီ ထင္တယ္”
ေဘးမွ သူမသူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ တစ္ေက်ာင္းထဲ ဆရာမလည္းျဖစ္တဲ့… သင္းသင္းမင္းက သူမကို တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဟုတ္မယ္…သူကလည္း ဘာေၾကာင့္မ်ား ေန႔တိုင္းေသာက္ေနပါလိမ့္..”
“အံမယ္..ညဥ္းကတင့္ေဆြကို စိတ္ပူေနတယ္ေပါ့..”
သင္းသင္းမင္းက လဲ့လဲ့ကိုစေနပါေသးတယ္။
“မိန္းမေနာ္..အေကာင္းေျပာေနတာကို ေဖာက္ေဖာက္လာတယ္..ၾကည့္စမ္း”
သင္းသင္းမင္းရဲ႕တင္ပါးေလးကို လဲ့လဲ့က မနာေအာင္ဆြဲဆိတ္ရင္းနဲ႔.ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ရွက္ေသြးေလးေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီေနတာကို သင္းသင္းမင္း မသိလိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ.. တင့္ေဆြက အေဆာင္ေအာက္ကို ဆင္းသြားတဲ့ေျခသံကို ၾကားရပါတယ္။ တင့္ေဆြမူးတိုင္း ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုေနက်ပါ။ မၾကာမီမွာပဲ… တင့္ေဆြရဲ႕ ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုသံကိုၾကားရပါတယ္။
“သစ္႐ြက္ကေလးေတြလဲ ေျမမွာခလို႔လႊင့္ေႂကြၿမဲ အေဖာ္မဲ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားလဲ
ညင္သာတီးတိုး႐ြတ္ဆိုဆဲ အနမ္းပန္းမ်ားသည္လဲ ေႂကြကာခမ္းေျခာက္ရစ္ၿပီကြယ္
အခ်စ္ရဲ႕လိပ္ျပာေလး ဘယ္မွာပုန္းလို႔နားၿပီလဲ အေဖာ္ကြဲတဲ့ငွက္ကေလးမ်ား
အေပၚကိုသာေငးေငးၾကည့္ရင္းနဲ႔သာ ႏွလုံးသားမ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းလာ သူေပးတဲ့ခ်စ္အနမ္းမ်ား
ျပန္လည္ကာေတြးေတာစိတ္ေမာမိတာ ေအးျမပါးျပင္သည္ပူေႏြးလာ
ကတိစကားမ်ားကိုလဲ ေျမလွန္ျပန္ရွာရင္း ဘဝအသစ္မ်ားေပၚလဲ ညင္သာစြာေလွ်ာက္လွမ္းရင္း
ခ်စ္တိုင္းလဲမညား စကားကိုသာ တီးတိုးေရ႐ြတ္မိတာ ကိုယ့္ႏွလုံးသားအသည္းအိမ္မွာ
အခ်စ္မ်ားစြာ သူေပးတဲ့အခ်စ္မ်ားကိုသာ ေထြးပိုက္ေနတုန္းအခိုက္မွာ
ကိုယ့္ႏွလုံးသားအသည္းတစ္ေနရာ အခ်စ္ေပးတဲ့ဒါဏ္ရာမ်ား အိုးအခ်စ္ ..
ခ်စ္တိုင္းလဲမညား“
“ေၾသာ္..ကိုတင့္ေဆြရယ္…ဘယ္လိုေတြျဖစ္ခဲ့လို႔ ဒီေလာက္မ်ားခံစားေနရတာလဲကြယ္…”
လဲ့လဲ့ ခပ္တိုးတိုးေလးေရ႐ြက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရပါေတာ့တယ္။
တင့္ေဆြကား သီခ်င္းဆိုတာကို ရပ္နားလိုက္ၿပီး… ဂစ္တာကို ေဘးခ်လို႔ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုထုတ္ၿပီး မီးညႇိကာ ဖြာရႈိက္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ပါးျပင္မွ စိုစိစိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ သူ႔လက္နဲ႔ စမ္းလိုက္တဲ့အခါမွာ သူ႔မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ကအလိုလိုက်ဆင္းေနတာကို သိလိုက္ရပါၿပီ။ ငါငိုေနမိပါလား..တင့္ေဆြေတြးမိပါတယ္..။
ဘာေၾကာင့္သူ႔ငိုေနသလဲဆိုတာ သူဘဲသိပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့(၂)ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ သူ႔ဘ၀က ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအတိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ရင္နာစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္… သူဒီလိုခံစားေနရတာပါ.။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အတိတ္ဆိုတဲ့ အရာကို သူ႔ဘ၀ထဲမွာ မရွိေစခ်င္ပါဘူး။ ျပည့္ဖုံးကားခ်ထားလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြက သူ႔အတြက္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြပါ။
ေက်းလက္ေတာ႐ြာေလးမွာ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ရင္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို လာေရာက္ကုစားေနတာပါ။ သူ႔မိသားစုကိုပါ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး အားလုံးနဲ႔ေဝးရာကို ထြက္ခြာလာခဲ့တာပါ။
“ဆရာ…မအိပ္ေသးဘူးလား..”
ဆရာမေဒၚလဲ့လဲ့နဲ႔ ဆရာမသင္းသင္းမင္းတို႔ပါ။ သူ႔ဂစ္တာသံေၾကာင့္ ႏိုးသြားဟန္တူပါတယ္။ ေအာက္ဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတာပါ။
“ဟုတ္တယ္..ဆရာမ..ကြၽန္ေတာ္လည္း နည္းနည္းေသာက္လာတာနဲ႔.. ဆရာမတို႔ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္ထင္တယ္.. အားနာလိုက္တာဗ်ာ..”
အားနာစရာမလိုပါဘူး…ဆရာရဲ႕ဆရာ့အသံက နားေထာင္လို႔ေကာင္းလို႔ သင္းသင္းတို႔က ခ်ီးက်ဴးေနတာ…ဟိ…”
ဆရာမသင္းသင္းမင္းနဲ႔ လဲ့လဲ့တို႔က သူထိုင္ေနတဲ့ ကြပ္ပစ္ေလးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္းေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ဆရာေသာက္ဖို႔တဲ့ လဲ့လဲ့ေဖ်ာ္လာတာ..”
လဲ့လဲ့က သူ႔ကိုေကာ္ဖီခြက္ကို လွမ္းေပးလိုက္တာေၾကာင့္ သူလည္း ေကာ္ဖီခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္ပါတယ္။
“နက္စ္ေကာ္ဖီပါလား..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ..”
ဒီ႐ြာမွာေတာ့ မရတဲ့ေကာ္ဖီျဖစ္တာမွန္းသူသိပါတယ္..။
“ေၾသာ္..လဲ့လဲ့ရဲ႕ အိမ္က ပို႔ေပးတာေလ”
“ေက်းဇူးပါဘဲဗ်ာ…”
ေကာ္ဖီကိုေသာက္ရင္း…တင့္ေဆြက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ေကာ္ဖီတိုက္တဲ့အတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပပါလား.. ဦးထူးအိမ္သင္ရဲ႕သီခ်င္းပါဘဲ… ၾကယ္ေတြစုံတဲ့ည ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးဆိုျပပါလား..”
လဲ့လဲ့က သူ႔ကို ေတာင္းဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ သူလည္း ဂစ္တာကိုတီးခတ္ရင္းဆိုျပလိုက္ပါေတာ့တယ္..။
“ၾကယ္ေတြစုံတဲ့ည ကိုယ့္အိမ္မက္ေလးရယ္…ၾကယ္ေတြစုံတဲ့ည..ဘဝေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရယ္….”
တင့္ေဆြရဲ႕ သီဆိုျပမႈေအာက္မွ သင္းသင္းမင္းနဲ႔ လဲ့လဲ့လည္း.. စီးေမွ်ာသြားပါေတာ့တယ္.။
“ကဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္ေတာ့မယ္.. ဆရာမတို႔ အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစဗ်ာ…”
တင့္ေဆြကား လဲ့လဲ့တို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူ၏ အခန္းတြင္းသို႔ ျပန္၀င္သြားေခ်ၿပီ။ လဲ့လဲ့ႏွင့္ သင္းသင္းမင္းကား စကားဆက္ေျပာေနၾကေသးသည္။ အခ်ိန္အတန္ငယ္ၾကာၿပီးေနာက္…
“ကဲသင္းသင္းေရ ကိုယ္ေတြလဲ သြားအိပ္ရေအာင္…”
လဲ့လဲ့လည္း သင္းသင္းမင္းနဲ႔ အတူအခန္းကို ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္… ခုနက တင့္ေဆြထိုင္သြားေသာ ခုံေပၚမွာ ဓါတ္ပုံလိုလိုက်ေနတာ ျမင္လိုက္ရသည္။
“ေၾသာ္..ကိုတင့္ေဆြက်ထားတာထင္တယ္”
ဆိုၿပီး..ထိုဓါတ္ပုံကိုေကာက္ယူလိုက္သည္။ အစစ္ပင္ ဓါတ္ပုံတစ္ပုံ ဓါတ္ပုံကားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပုံပင္။ အခ်စ္ဆုံးကိုကိုသို႔ ခ်စ္တဲ့ ၾကည္ျဖဴမွ အမွတ္တရဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးထားသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ လဲ့လဲ့စိတ္ထဲမွာ မနာလိုသလိုလို ျဖစ္လာသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ သူမကိုယ္သူမမသိ။
“လဲ့လဲ့…လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ…”
ေရွ႕မွထႏွင့္သြားေသာသင္းသင္းမင္း၏ ေခၚသံေၾကာင့္..
“လာၿပီ.သင္းသင္းေရ..တကတည္း..”
ဆိုၿပီး သူမက ထိုဓါတ္ပုံကိုသူမအက်ီအိတ္ထဲ
ကပ်ာကယာ ထိုးဖြတ္လိုက္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ထိုသို႔လုပ္မိသည္ဆိုတာကို သူမကိုယ္သူမ နားမလည္။ အေဆာင္ထဲ၀င္ကာ အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲခ်ိန္အထိ.. သူမေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္.. တင့္ေဆြႏွင့္ ဓါတ္ပုံပိုင္ရွင္ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း…
သူမ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါ.။ ကိုတင့္ေဆြနဲ႔ ဒီေကာင္မေလးက ဘယ္လိုပတ္သက္ခဲ့တာလည္းဆိုတာ သူမအရမ္းသိခ်င္ေနသည္။
အို.. ဒါလဲငါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ.ဟုေတြးၿပီး သူမကိုယ္သူမ ေတြးလိုက္မိသည္။ ဒါက သူ႔ကိစၥဘဲဟာ.. ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔စပ္စုခ်င္ေနရတာလဲ… မိလဲ့လဲ့.. နင့္စိတ္ကို နင္ထိန္းစမ္း… ဆရာမလုပ္ေနၿပီးအရွက္မရွိဟု သူမကိုယ္သူမ ေျဖေတြးၿပီး ႏိုးတစ္၀က္ ေပ်ာ္တစ္၀က္ျဖစ္ေနသည္။
သူမေဘးမသူငယ္ခ်င္းမ သင္းသင္းမင္းကေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာ နတ္သားေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ျမဴးေနဟန္တူသည္။ အိပ္ေနလိုက္တာမ်ား သိုးလို႔။ သူမစိတ္ထဲမွ မဆီမဆိုင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ သူမလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
“ဆရာတင့္ေဆြက ဒီမွာေနတာလား မသိဘူးခင္ဗ်..”
အေဆာင္ေရွ႕မွာ လူ႐ြယ္တစ္ဦး။ လဲ့လဲ့.. ကိုတင့္ေဆြ အခန္းဘက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူမရွိ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ကိုတင့္ေဆြကား ႐ြာထဲမွ အသိမ်ားထံသြားဟန္တူသည္။ လူ႐ြယ္ကား ဆိုင္ကယ္ျဖင့္လာျခင္းျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ပါတယ္ရွင့္…ကိုတင့္ေဆြကေက်ာင္းပိတ္လို႔ အျပင္သြားဟန္တူတယ္…”
သင္းသင္းမင္းက ထိုလူ႐ြယ္ကိုလွမ္းေျဖလိုက္ပါတယ္။
“ဒါနဲ႔ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔လဲမသိဘူးရွင့္.. ဒီကအကိုက…”
“ေၾသာ္…ကြၽန္ေတာ္က ဒီ႐ြာကိုေရာက္လာတဲ့ က်န္းမာေရးမႉး အသစ္ပါ.. မေန႔ညကတည္းက ေရာက္တယ္.. တင့္ေဆြနဲ႔က ေက်ာင္းေနဘက္ေတြပါ.. မေန႔ညကတည္းက သူ႔ဆီလာမလို႔ ညနက္သြားတာနဲ႔ မနက္မွ လာမယ္ဆိုၿပီးလာျဖစ္တာ.. လမ္းမွာ လြဲသြားတယ္နဲ႔တူတယ္..တင့္ေဆြနဲ႔က..”
“ဟုတ္မယ္..အကို႔ထိုင္ပါဦး….သူျပန္လာေတာ့မွာပါ.. ဒါနဲ႔… အကို႔နာမည္က..”
“ကြၽန္ေတာ့နာမည္ ေက်ာ္သူေအာင္ပါခင္ဗ်..”
ထိုလူ႐ြယ္ကလည္း ၿပဳံးၿပဳံး႐ြင္႐ြင္နဲ႔ လွမ္းေျဖလိုက္ပါတယ္။
“ေစာင့္ရင္းနဲ႔ထိုင္ပါဦး….”
သို႔ျဖင့္ထိုလူ႐ြယ္ကား သင္းသင္းမင္းႏွင့္လဲ့လဲ့တို႔ အခန္းထဲကို အလည္လာခဲ့ေတာ့သည္။
“ကြၽန္ေတာ္က ဒီနယ္ေရာက္လာေတာ့ အသိမရွိဘူး ထင္ေနတာ… ဒီေရာက္ေတာ့ သူႀကီးကေျပာမွ ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း တင့္ေဆြမွန္းသိတယ္.. ဒါနဲ႔ ညီမတို႔နာမည္ေတြက..”
“ညီမနာမည္က လဲ့လဲ့ပါ…သူကေတာ့ သင္းသင္းမင္းတဲ့.. ကိုတင့္ေဆြနဲ႔ တစ္ေက်ာင္းထဲ ဆရာမေတြပါ..”
သို႔ျဖင့္ ေက်ာ္သူေအာင္ႏွင့္ လဲ့လဲ့၊ သင္းသင္းမင္းတို႔မွာ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾကေတာ့သည္။ ေက်ာ္သူေအာင္က…
“ကြၽန္ေတာ္က တင့္ေဆြႀကီး စိတ္ေတြေလၿပီး လြင့္သြားလိုက္တာ.. ဒီတစ္သက္ ျပန္မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ….”
ေက်ာ္သူေအာင္စကားကို လဲ့လဲ့စိတ္၀င္စားသြားသည္။
“ကိုတင့္ေဆြက ဘာျဖစ္ခဲ့လို႔လဲ.. ကိုေက်ာ္သူေအာင္ရယ္.. ေျပာျပႏိုင္ရင္ ေျပာျပပါလား..”
“ဒီလိုဗ်..တင့္ေဆြအေၾကာင္းကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္..”
ဆိုၿပီးေက်ာ္သူေအာင္အစပ်ိဳးလိုက္ခ်ိန္မွာ။
“ေၾသာ္..သူငယ္ခ်င္းမင္းက လဲ့လဲ့တို႔အခန္းဘက္ ေရာက္ေနတာကိုး.. သူႀကီးေျပာလို႔.. မင္းငါ့ဆီသြားတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာတာ”
ကိုတင့္ေဆြ႐ြာထဲမွ ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
“ဟုတ္တယ္..အကိုေရ…အကို႔သူငယ္ခ်င္းက စကားေျပာေကာင္းလို႔..နားေထာင္ေနတာ..”
“လာကြာသူငယ္ခ်င္း..ငါ့အခန္းဘက္သြားရေအာင္.”
ဆိုၿပီး ေက်ာ္သူေအာင္ကို ကိုတင့္ေဆြက ေခၚသြားသျဖင့္ လဲ့လဲ့သိခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကား သိခြင့္မရလိုက္ေတာ့ပါ။
တကယ္ေတာ့ တင့္ေဆြကား နယ္ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕မွ အလြန္ခ်မ္းသာေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ တင့္ေဆြ ဒီလိုေနရာမွာ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ လာလုပ္ေနျခင္းသည္…။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္ခန္႔က… တင့္ေဆြသည္ ၾကည္ျဖဴဆိုေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လြန္စြာ ခ်စ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ၾကည္ျဖဴသည္လည္း တင့္ေဆြကို ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ လင္မယားလိုပင္ေနခဲ့သည့္ အဆင့္။
“ၾကည္ျဖဴ…မင္းအဲ့အလုပ္ကထြက္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္..”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုကိုရဲ႕…ၾကည္ျဖဴဒီအလုပ္နဲ႔ အဆင္ေျပေနတာဘဲကို”
ေက်ာင္းၿပီးခါစ ၾကည္ျဖဴကား ၿမိဳ႕ထဲမွပြဲ႐ုံတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ၾကည္ျဖဴ အလုပ္လုပ္တာကို တင့္ေဆြ ဘာမွမေျပာလို။ ဒါေပမဲ့ ပြဲ႐ုံပိုင္ရွင္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကို တင့္ေဆြနည္းနည္းေလးမွ သေဘာမက်။ သူ၏ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ပါတနာ.. ဒါေပမဲ့ သူ၏ဖခင္ျဖစ္သူ၏ေျပာစကားမ်ားအရ ဦးျမတ္ေက်ာ္ ဆိုသူမွာ လူရႈပ္လူေပြ။ မိန္းမဆိုလွ်င္ အိမ္ေထာင္ရွိရွိ မရွိရွိ ဆင္ျခင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္သျဖင့္ ၾကည္ျဖဴအတြက္ သူစိုးရိမ္သည္..။ ဒါေပမဲ့ ၾကည္ျဖဴက နည္းနည္းမာနႀကီးသည္…။ အလုပ္မရွိလွ်င္ တင့္ေဆြ မိဘမ်ားအထင္ေသးမွာ စိုးသည္ဟုဆိုၿပီး ပြဲ႐ုံမွာ ဆက္လုပ္ေနသည္။
“ၾကည္ျဖဴရယ္.. အဲ့ဒါဆိုလည္း ျမန္ျမန္လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေလ..”
လို႔ ဆိုလိုက္ျပန္လွ်င္လည္း ၾကည္ျဖဴက ျငင္းႏွင့္။ ၾကည္ျဖဴအလုပ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၾကည္ျဖဴႏွင့္ သူစကားမ်ားေပါင္းမနည္းေတာ့။ ယခုလဲ…
“ဘာလဲ..ၾကည္ျဖဴက အဲ့ဦးျမတ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ လူႀကီးၾကည့္တာ ခံခ်င္ေနလို႔လား.. ၾကည္ျဖဴအလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္ အကိုတို႔အလုပ္မွာ လာလုပ္.. ဒီအတိုင္းထိုင္ေနလို႔ရတယ္”
သူလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူ႔မိဘေတြကလည္း ခ်မ္းသာသူေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပင္။
“ကိုကိုေနာ္..ၾကည္ျဖဴဂုဏ္သိကၡာကို မစြပ္စြဲနဲ႔.. ၾကည္ျဖဴ မႀကိဳက္ဖူး..”
“ဘာလဲ မွန္တာေျပာေတာ့မင္းကနာတယ္ေပါ့…”
“ကိုကိုထင္ခ်င္သလိုထင္ေတာ့…အလကားေနရင္း သ၀န္တိုေနတယ္..”
ၾကည္ျဖဴကား ငိုရင္းထြက္သြားေခ်ၿပီ.။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးေနသျဖင့္ သူလည္း လိုက္မေခ်ာ့ျဖစ္။ ၾကည္ျဖဴကလည္း သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားသည္။
ၾကည္ျဖဴကား အလုပ္ထဲေရာက္သည္အထိ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ အလုပ္ကိုဖိဖိစီးစီးလုပ္ေနသည္။ ၾကည္ျဖဴစိတ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနသည္။ သ၀န္တို ကိုတင့္ေဆြကို။
“သမီး…ဒီေန႔စာရင္းေတြမ်ားလို႔ အခ်ိန္ပိုေလး နည္းနည္းဆင္းေပးပါဦး”
“ဟုတ္ကဲ့..ဦး..”
ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား တကယ္ေတာ့ ၾကည္ျဖဴကို ဂြင္ဖန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ၾကည္ျဖဴဆိုေသာ ေဒါင္းမေလးကား သူ၏ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ၀င္လာေခ်ၿပီ.။
“သမီးေရ…ေရာ့အေအးေလးေသာက္လိုက္ဦး…”
အေအးဗူးကို ဦးျမတ္ေက်ာ္က ၾကည္ျဖဴေရွ႕ ခ်ေပးလိုက္သည္။ ပြဲ႐ုံထဲမွာက လူရွင္းေနၿပီ.. နည္းနည္းလဲေမွာင္စျပဳေနၿပီကိုး…။ ၾကည္ျဖဴလဲ ေခါင္းေတြမူးေနာက္လာသျဖင့္ အေအးဗူးကို ေဖာက္ေသာက္လိုက္သည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား စိတ္ထဲမွေက်နပ္ေနသည္။ ထိုအေအးဗူးထဲတြင္ ေဆးထိုးအပ္ျဖင့္ ထိုးထည့္ထားေသာ ရာဂႂကြေဆးမ်ား ပါရွိေနသည္။
“အို..ဦးရယ္…မူးလိုက္တာ..အင္းအင္း”
ေကာင္မေလးကား မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ တအင္းအင္းႏွင့္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား ၾကည္ျဖဴကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ဂိုေဒါင္ေနာက္မွ အခန္းထဲကိုေခၚသြားသည္။
“ေကာင္းသြားမွာပါ…သမီးရယ္… ခဏအိပ္လိုက္ေနာ္..”
ၾကည္ျဖဴကား..ေဆးရွိန္ျဖင့္ ရာဂစိတ္မ်ား ျပင္းထန္ေနေသာေၾကာင့္.. တဟင္းဟင္းႏွင့္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကို ဖက္ေနသည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကလည္း…သူ႔ရဲ႕ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ စားေနက် ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက ပုဆိုးခြၽတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရွ႕ကို ေငါက္ခနဲထြက္လာသည္။ သူက ၾကည္ျဖဴထမိန္ေလးကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ၾကည္ျဖဴရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို သူ႔လက္ဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ…
“အို.အို..ဦးရယ္..သမီးမရေတာ့ဘူး.. ဦးလုပ္ေပးပါေတာ့…”
ၾကည္ျဖဴကား အဖုတ္တြင္အေရၾကည္ေလးမ်ား ထြက္ေနေခ်ၿပီ။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား ၾကည္ျဖဴရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို သူ႔ရဲ႕ေျခာက္လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွည္သည့္ လီးႀကီးျဖင့္ မညႇာမတာေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။
“ျဗစ္..ဒုတ္…”
“အ..အား..ေသပါၿပီ..”
ၾကည္ျဖဴရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို ဦးျမတ္ေက်ာ္မွ မညႇာမတာ ေဆာင့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾကည္ျဖဴ မ်က္ရည္ဝိုင္းသြားသည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား ဆက္တိုက္ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ ၾကည္ျဖဴလည္း ႂကြေနေသာေၾကာင့္ ဖင္ႀကီးကိုပင့္ပင့္ၿပီး လိုးခ်က္မ်ားကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာခံယူေနသည္။ သူမေစာက္ပတ္အတြင္းသား အသားမ်ဥ္မ်ားက ဦးျမတ္ေက်ာ္လီးကို ဆြဲစုပ္ေနသည္။
“ဖြတ္..ဖြတ္..”
“ရွီး..ရွီး.. ဦးေရ..ေဆာင့္ေဆာင့္.. ၾကည္ျဖဴကို မညႇာနဲ႔..အ..အ..”
ၾကည္ျဖဴရဲ႕ေအာ္ဟစ္ညဥ္းညဴသံေလးမ်ားက အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနသည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္အဖို႔လည္း ၾကည္ျဖဴလိုေကာင္မေလးရဲ႕ အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္း က်ပ္က်ပ္ကေလးကို လိုးရတာ ေကာင္းေကာင္းအရသာ ေတြ႕ေနေလေတာ့သည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား ၾကည္ျဖဴကို မညႇာေတာ့ပါ.. သူၿပီးခါနီးၿပီျဖစ္လို႔ ၾကည္ျဖဴရဲ႕အဖုတ္ေလးကို သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ အသားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။
မၾကာမီမွာ သူ႔လီးထိပ္မွာ ပူခနဲျဖစ္သြားၿပီး. လီးေခ်ာင္းထဲမွ လေရျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ားကို ၾကည္ျဖဴရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားနံရံမ်ားကို ပန္းထုတ္ေနပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴအဖို႔လဲ ဦးျမတ္ေက်ာ္ရဲ႕ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြနဲ႔ ညႇစ္ညႇစ္ၿပီးဆြဲယူကာ စိတ္ကို ေျဖေလွ်ာ့လိုက္တဲ့အခါမွာ သူမေစာက္ေခါင္းထဲက သုတ္ရည္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထြက္က်လာပါေတာ့တယ္။
ဦးျမတ္ေက်ာ္က အနည္းငယ္ေမာသြားတာေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္ၿပီး အနည္းငယ္အေမာေျဖေနပါတယ္။ ရာဂႂကြေဆးအရွိန္မေျပေသးတဲ့ ၾကည္ျဖဴဟာ ဦးျမတ္ေက်ာ္ရဲ႕လီးကို သူမလက္နဲ႔ ကစားေပးေနပါတယ္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္က ၾကည္ျဖဴ႕ေခါင္းကို သူ႔လက္နဲ႔ဖြေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ ၾကည္ျဖဴႏႈတ္ခမ္းကိုေတ့ေပးလိုက္ပါတယ္။
“ဦးကိုမႈတ္ေပးပါလား…ခေလး…”
သမီးလို႔ေျပာရာကေန ခေလးလို႔ အရွက္မရွိ ေခၚလိုက္ပါေသးတယ္.။ ၾကည္ျဖဴကေတာ့ ဦးျမတ္ေက်ာ္ရဲ႕လီးႀကီးကို စတင္စုပ္ေနပါၿပီ။ စိတ္ေတြ ႂကြေနတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕စုပ္ခ်က္ေတြက အရမ္းကို ျပင္းထန္ေနတာေၾကာင့္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးႀကီးေမးၿပီး ခံလို႔ေကာင္းေနပါတယ္။
“ႁပြတ္..ႁပြတ္…”
“အား..ေကာင္းလိုက္တာ..ခေလးရယ္…”
ဦးျမတ္ေက်ာ္ကား ၾကည္ျဖဴရဲ႕လီးစုပ္ေပးတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံလို႔ေကာင္းေနပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴ စုပ္ေပးတာေကာင္းတာေၾကာင့္ သူ႔လီးႀကီးကလည္း နဂါးတစ္ေကာင္လို ျပန္ေထာင္ထလာပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴရဲ႕တံေတြးေတြနဲ႔စိုစြတ္ၿပီး ေျပာင္လက္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လီးကို ၾကည္ျဖဴပါးစပ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္ၿပီး..
“ခေလး ဖင္ကုန္းေပးပါလာ.. ဦးေနာက္ကေန လိုးမလို႔..”
လို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ၾကည္ျဖဴကလည္း ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး သူမဖင္ေလးကို ေကာ့ထားေပးပါတယ္။ ဝိုင္း၀န္းအိစက္ေနတဲ့ ၾကည္ျဖဴရဲ႕ ဖင္အိုးဝိုင္းဝိုင္းေလးအလယ္မွာ.. အရည္ေတြ စိုစြတ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္း ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ျပဴေနပါတယ္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္က သူ႔လီးႀကီးကို ၾကည္ျဖဴအဖုတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး ဒစ္ျမဳတ္႐ုံသြင္းၿပီး ၾကည္ျဖဴရဲ႕ေစာက္စိေလးကို လီးထိပ္နဲ႔ပြတ္ေပးပါတယ္။
“အိုး..အိုး…ဦးရယ္သမီးကိုလိုးေပးပါေတာ့..”
ၾကည္ျဖဴက ဖင္ေလးကိုေနာက္သို႔ဆုတ္ဆုတ္ကာ ေကာ့ေကာ့တက္လာပါတယ္။ ေကာင္မေလး ခံခ်င္စိတ္ေတြျပင္းထန္လာတာကို.. ဦးျမတ္ေက်ာ္ သိပါတယ္။
“ခေလး..ဦးလိုးတာကို တစ္သက္လုံးခံမွာလား…”
“အို..ဦးရယ္.အဖုတ္ကြဲရင္ကြဲသြားပါေစ… လိုးေပးပါေတာ့ဆို… အင္းအင္း..”
ၾကည္ျဖဴက အခုအခ်ိန္မွာ ဦးျမတ္ေက်ာ္လိုးေပးတာကို လိုခ်င္တာကလြဲၿပီး ဘာမွမျမင္ေတာ့ပါ..။ ဦးျမတ္ေက်ာ္က ၾကည္ျဖဴရဲ႕ ခါးေလးကိုကိုင္ၿပီး အသားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။
“ေဘာက္…ေဘာက္…ပလြတ္….ပလြတ္…”
“လိုး..လိုး…ဦးေရ သမီးေကာင္းေနၿပီ…”
“ပလြတ္..ပလြတ္..စြပ္…စြပ္…”
ၾကည္ျဖဴရဲ႕ညဥ္းညဥ္သံ..ဦးျမတ္ေက်ာ္ရဲ႕လီးနဲ႔ သူမအဖုတ္ကို အဆက္မျပတ္မနားတမ္း ေဆာင့္ခ်သံေတြဟာ အခန္းထဲမွာ ဆူညံေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဦးျမတ္ေက်ာ္ဟာလည္း ၾကည္ျဖဴ အဖုတ္ထဲကို လေရေတြ ပန္းထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကည္ျဖဴလဲ ေစာက္ေရေတြထြက္သြားၿပီး
ႏွစ္ေယာက္သား ထပ္ရက္ႀကီးေမွာက္က်ကာ အေမာေျဖေနၾကပါေတာ့တယ္။
ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ၾကည္ျဖဴမ်က္ႏွာေလးက ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ႏွင့္ ယခုထိတိုင္ သတိကလည္မလာေသး…။ မေန႔က သူနဲ႔စကားမ်ားသြားတုန္းက ၾကည္ျဖဴစိတ္ အဲ့ေလာက္မျဖစ္ဟု သူထင္မိသည္.။ ၾကည္ျဖဴတစ္ေယာက္ မေန႔က အိပ္ေဆးေတြ တစ္ဗူးလုံးေသာက္လိုက္သည္ဟု သိရသည္။
ၾကည္ျဖဴအတြက္ အသက္ရွင္ရန္ လက္က်န္အခ်ိန္ေတြက နည္းပါးေနၿပီဟု သူရိပ္မိသည္။ ဆရာ၀န္ႀကီး၏ ေျပာစကားအရဆို…ၾကည္ျဖဴအသက္ရွင္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က မရွိေတာ့။ ၾကည္ျဖဴမိသားစုေတြက အလိုက္သတိပင္ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားၾကၿပီ။ ေယာက်ၤားတန္မဲ့ တင့္ေဆြ ငိုခ်င္လာသည္…။
“အင္း….”
ၾကည္ျဖဴတစ္ခ်က္လူးလြန္႔လာသည္။
“ၾကည္ျဖဴ…သတိရလာၿပီလား…”
ၾကည္ျဖဴရဲ႕လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း သူေမးမိသည္။ ၾကည္ျဖဴရဲ႕လက္ကေလးေတြက ေအးစက္ေႏွသည္။ ၾကည္ျဖဴက အားယူကာ စကားေျပာရန္ႀကိဳးစားသည္။
“ကိုကို….”
“ၾကည္ျဖဴ…ေမာေနပါ့မယ္…နားပါဦး…ၾကည္ျဖဴ ေကာင္းသြားမွာပါ…”
ၾကည္ျဖဴက သူ႔ကိုၿပဳံးကာၾကည့္ရင္း….
“မလိမ္ပါနဲ႔ ကိုကိုရယ္…ၾကည္ျဖဴမေနရေတာ့ပါဘူး.. ၾကည္ျဖဴသိပါတယ္..”
သူ႔မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားက အလိုလိုက်ဆင္းလာသည္…။
“ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ..ၾကည္ျဖဴရယ္.. ကိုကို႔ကို စိတ္ဆိုးတာနဲ႔လုပ္ရလား”
သူ႔အသံမ်ားကတုန္ယင္ေနသည္။ ၾကည္ျဖဴလည္း မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းလာသည္။
“ကိုကို႔ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး.. ကိုကိုရယ္…ၾကည္ျဖဴ႕မိုက္ျပစ္နဲ႔ ၾကည္ျဖဴပါ… ၾကည္ျဖဴေလ… ၾကည္ျဖဴ.. ကိုကို႔စကားကို နားမေထာင္မိတာေၾကာင့္…
မေန႔ကေလ.. မေန႔က ၾကည္ျဖဴအသံေလးေတြ ေမာသံေပါက္ေနၿပီ…”
ၾကည္ျဖဴ႕ကိုေပြ႕ဖက္ရင္း အသံတိတ္ငိုေႂကြးမိသည္။
“ကိုကို႔ကို ၾကည္ျဖဴ မေျပာရရင္ ၾကည္ျဖဴ ကြၽတ္မွ မဟုတ္ဖူး..ကိုကိုရဲ႕.. မေန႔က.. ၾကည္ျဖဴပြဲ႐ုံသြားေတာ့…ဦးျမတ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ လူႀကီးကေလ… ၾကည္ျဖဴကို ေဆးေတြခပ္ၿပီး.. ေစာ္.. ေစာ္..ကား..ခြင့္..ခြင့္လြတ္ပါကိုကို…”
ၾကည္ျဖဴရဲ႕ဇက္ကေလးလည္က်သြားၿပီ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ… ၾကည္ျဖဴရယ္… လူယုတ္မာ ဦးျမတ္ေက်ာ္…။ သူ႔ရင္ေတြ ပြင့္ထြက္မတတ္ ခံစားရသည္။ တင့္ေဆြ ဦးျမတ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့သူကို အမုန္းႀကီး မုန္းသြားၿပီ။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေရ… ခင္ဗ်ားထမင္းဝေအာင္စားထား.. က်ဳပ္ခံစားရသလို ခင္ဗ်ားလဲ ခံစားေစရမယ္ဟု စိတ္ထဲမွ ႀကဳံးဝါးလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ဟိုမွာ ဆိုင္ထဲ၀င္လာတဲ့ေကာင္မေလးဘဲ…”
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေက်ာ္သူေအာင္ရဲ႕ ေျပာစကားေၾကာင့္ တင့္ေဆြ လည္းေက်ာ္သူေအာင္ ျပရာဘက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ အေအးဆိုင္ထဲသို႔ ၀င္သြားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။ ေကာင္မေလးကား ေက်ာင္းတက္ေနရာမွၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္ဒုတိယႏွစ္ဟု သိရသည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္လို လူယုတ္မာႀကီးသည္ သူ႔မွာ ဒီလိုသမီးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးရွိတာကို သူမ်ား သားသမီးကို သားသမီးခ်င္းမစာမနာ ဖ်က္ဆီးတတ္သည္။
ေကာင္မေလးက ပိုးဟပ္ျဖဴေလးလိုပင္။ ျဖဴျဖဴေသးေသးေလး.။ သူ၏စုံစမ္းခ်က္မ်ားအရ ရည္းစား မရွိဟုသိရသည္။ ေတြ႕ၿပီေလ…ဦးျမတ္ေက်ာ္.. ဒီတစ္ခါေတာ့ဒီလူအလွည့္ဘဲ။ တင့္ေဆြကား ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကား အေအး၀ယ္ရာမွ ျပန္ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ တင့္ေဆြလည္း ေကာင္မေလးျပန္အထြက္တြင္ တမင္သက္သက္ ၀င္တိုက္လိုက္သည္။
“ဖြမ္း..”
ေကာင္မေလးဆြဲလာေသာ အေအးဗူးနဲ႔ အသီးေတြက ေျမေပၚကို ျပဳတ္က်ကုန္သည္။
“အို..ရွင္ဘယ္လိုလူလဲ…လူတစ္ေယာက္လုံး လာတာမျမင္ဘူးလား..”
ေကာင္မေလးကား လဲက်သြားရာမွ ထၿပီး.. သူ႔ကိုရန္ေတြ႕ေတာ့သည္။
“အို…ေဆာရီး..ညီမေလး…အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္…”
“ေတာင္းပန္႐ုံနဲ႔ၿပီးမလားရွင့္…”
တင့္ေဆြက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး…။
“ေၾသာ္…ညီမေလးရဲ႕ အေအးေတြ သစ္သီးေတြကို အကိုျပန္၀ယ္ေပးပါ့မယ္.. စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္.. အကိုကလည္း အေတြးလြန္လာလို႔ပါ..”
“ဒါဆိုရင္လည္းၿပီးေရာ…”
“အဲ့ဒါဆိုရင္ ဆိုင္ထဲလိုက္ခဲ့ပါလား.. အေအးေတြ၊ သစ္သီးေတြ အစားျပန္၀ယ္ေပးရင္း တစ္ခုခုေကြၽးပါရေစ..”
ေကာင္မေလးကား နည္းနည္းအားနာသြားဟန္တူသည္။
“ရပါတယ္..အကို… သက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.”
“ေၾသာ္..နာမည္က သက္တဲ့လား..”
“သက္သက္ခ်ိဳပါ အကို…”
“ဒါနဲ႔ညီမေလးကို ဒီအေအးဆိုင္လာတာ မေတြ႕ဘူးပါဘူး”
“ဟုတ္ပါတယ္..အကို…သက္က လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကမွ ေက်ာင္းက ျပန္လာတာ..”
“ေၾသာ္..ဒါ့ေၾကာင့္မျမင္ဖူးတာကိုး… အကို႔နာမည္ တင့္ေဆြပါ…ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာဘဲေနတယ္”
“ဟုတ္.အကို..မွတ္ထားပါ့မယ္ရွင့္…”
ေကာင္မေလးက ၿပဳံး႐ႊင္စြာျပန္ေျပာသည္။ ပါးခ်ိဳင့္ေလးပါတာဘဲ ေကာင္မေလးမွာ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ ၿပဳံးလိုက္ပုံက အျပစ္ကင္းစင္သည္။ တင့္ေဆြစိတ္ထဲပင္ မလုံမလဲျဖစ္သြားရေတာ့သည္။
သက္သက္ခ်ိဳ အိမ္ေရာက္သည္ အထိ ရင္ခုန္မႈကမေပ်ာက္ခ်င္ေသး..။ တင့္ေဆြဆိုေသာ အကိုကို ျမင္ျမင္ခ်င္းခင္မိသြားခဲ့သည္။ သူမ၏ ဖုန္းနံပါတ္ကိုပင္ေပးထားခဲ့သည္။ တစ္ခါမွ ဒီလိုရင္ခုန္တာမ်ိဳးဒီအ႐ြယ္ေရာက္သည္အထိ မျဖစ္ဖူးခဲ့။
“သမီး..တစ္ေယာက္ထဲၿပဳံးလို႔ပါလား… ”
အိမ္ေရွ႕ဒန္းမွာထိုင္ၿပီးစိတ္ကူးယဥ္ေနေသာ သူမ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚသန္းသန္းဆင့္သန္းသန္းဆင့္၏ အသံေၾကာင့္ အနည္းငယ္တုန္သြားသည္။
“ေမေမရယ္…လန္႔လိုက္တာ..”
“ဟင္းဟင္း…သမီးရယ္ ေမေမေရာက္ေနတာ ၾကာလာၿပီ.. ဘာလဲ..သမီးေကာင္ေလးအေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာလား…”
“မဟုတ္ပါဘူး..ေမေမရဲ႕…သမီးမွာ ေကာင္ေလးမရွိပါဘူး”
သမီးျဖစ္သူစကားေၾကာင့္ ေဒၚသန္းသန္းဆင့္ က သက္သက္ခ်ိဳကို ဖက္လိုက္ၿပီး။
“ေမေမ့သမီးလိမၼာမွန္း သိၿပီးသားပါ… ေမေမက သမီးကိုခ်စ္လို႔စတာ…”
“ေဖေဖေရာ ပြဲ႐ုံက ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား.. ေမေမ..”
ဟင္း..ညဥ္းေဖေဖကေတာ့ သမီးရယ္ ဒီအခ်ိန္ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာဘူး.. အလုပ္ရႈပ္လို႔ လို႔ေျပာတာဘဲ..”
ဒီတစ္ခါလိမ္လိုက္ရသူက ေဒၚသန္းသန္းဆင့္။ သမီးျဖစ္သူမသိေအာင္ လိမ္ညာဖုံးကြယ္ေနရေပမဲ့.. ေဒၚသန္းသန္းဆင့္ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးျမတ္ေက်ာ္၏ အက်င့္ကိုသိေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူ႔မယားငယ္တစ္ေယာက္အိမ္မွာ ရွိေနမွာေပါ့။ သမီးေလးမ်က္ႏွာေၾကာင့္သာ သည္းခံေပါင္းသင္းေနရသည္။ ဦးျမတ္ေက်ာ္ရဲ႕ သတင္းကို ၾကားၿပီး ဦးျမတ္ေက်ာ္ကို စိတ္ကုန္ေနတာၾကာလွၿပီ။
“ေမေမ..သမီးစာအုပ္သြားငွားလိုက္ဦးမယ္…”
“ေအး..ေအးသြားသြား..သမီး..”
ေဒၚသန္းသန္းဆင့္ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ရရွိသည္ႏွင့္ သက္သက္ခ်ိဳလည္း လမ္းထိပ္က သူမသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ႐ိုစီ၏ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ႐ိုစီကား သူမငယ္သူငယ္ခ်င္း။ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း အတူတူ၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္။ သူမမွာ ဖြင့္ေျပာစရာႀကဳံလာတိုင္း ႐ိုစီႏွင့္တိုင္ပင္ေနက်။ ႐ိုစီႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ ဒီေန႔အေအးဆိုင္မွာ တိုက္မိၿပီး ခင္မင္ခဲ့ရေသာ သူမရင္ကို ဖိုေစခဲ့သည့္ ကိုလူေခ်ာ ကိုတင့္ေဆြအေၾကာင
လဲ့လဲ့ကား စိတ္ပူေနသည္။ ကိုတင့္ေဆြကား ၿမိဳ႕ကို တက္သြားရာမွ ခုခ်ိန္ထိျပန္မလာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သင္းသင္းမင္းကလည္း ဒီေန႔မွဘဲ ၿမိဳ႕မွာ သူမမိဘေတြ ေရာက္ေနသည္ဆိုသျဖင့္ ညေနကဘဲ သူမမိဘေတြကို ႀကိဳဆိုရန္သြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အေဆာင္မွာ သူမတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ေၾကာက္တာေတာ့ မေၾကာက္ေပမဲ့ ညကေမွာင္လာေတာ့ သူမအနည္းငယ္ အားငယ္စိတ္ေတြ ၀င္လာပါတယ္။ ကိုတင့္ေဆြလည္း ဒီညျပန္မေရာက္ေလာက္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။
“ဆရာမေရ…ဆရာမ..”
အေဆာင္ေရွ႕မွာေခၚသံၾကားရသည္။ ကာလသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုခ်က္ႀကီးအသံေပဘဲ။ သူမအခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုခ်က္ႀကီးနဲ႔ ကိုတင့္ေဆြ။ ကိုတင့္ေဆြ မူးလာၿပီ။ ေခါင္းကငိုက္စိုက္က်လို႔။ ခ်က္ႀကီးက တြဲေနရသည္။
“အဟဲ..ဆရာမ..ဆရာေလးကေတာ့ အရမ္းမူးေနၿပီ…”
“နည္းနည္းေလးဘဲမ်ားတာပါ..ကိုခ်က္ႀကီးရာ… ဘာေတြေျပာေနတာတုန္း..”
ကိုတင့္ေဆြအသံကေလးေနၿပီ။ လူကလည္း ယိုင္တိုင္တိုင္…
“ရၿပီ..ကိုခ်က္ႀကီး ေက်းဇူးတင္တယ္…. ရတယ္..ရတယ္..”
“ဒါဆို..သြားမယ္ေနာ္..ဆရာေလး.. ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ဆရာေလးကို ထားခဲ့ၿပီေနာ္…စိတ္ခ်မယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္…”
လဲ့လဲ့စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။ ခ်က္ႀကီးကေတာ့ သီခ်င္းေတြ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ဟစ္ရင္း.. ယိုင္တိုင္တိုင္ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ ႐ြာလယ္လမ္းအတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္သြားတာကို ျမင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
“အဟဲ..ကိုခ်က္ႀကီးေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ..ဟက္ဟက္..”
တင့္ေဆြကခ်က္ႀကီးသြားရာလမ္းကို ၾကည့္ၿပီးလဲ့လဲ့ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တဟက္ဟက္နဲ႔ေျပာရင္း သူလည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေဆာင္ေရွ႕ေလွကားရင္းမွာ ေခါင္းမွီၿပီး မူးေဝကာမထႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ လဲ့လဲ့ကိုေမ့သြားပါတယ္..။
“သက္သက္ခ်ိဳ…မင္းကိုယ့္ဆီျပန္လာခဲ့ပါ.. ခေလးရယ္…”
သူ႔ပါးစပ္ကလည္း ကေယာင္ကတမ္းေတြ ညဥ္းတြားေနပါတယ္။
“ကိုတင့္ေဆြ…အကို..ထ..ထ.အရမ္းေအးတယ္..”
တင့္ေဆြကိုလႈပ္ႏႈိးေပမဲ့ တင့္ေဆြက မထလာတာေၾကာင့္ လဲ့လဲ့စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။
“ကဲကဲ..အကို အခန္းထဲ လဲ့လဲ့လိုက္ပို႔မယ္.. ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ေသာက္ရတာလဲ အကိုရယ္…”
လဲ့လဲ့က တင့္ေဆြဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန၀င္ၿပီး သူမပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ တြဲထူလိုက္ပါတယ္။ မူးေနတာေၾကာင့္ တင့္ေဆြရဲ႕ ကိုယ္လုံးႀကီးက သူမအေပၚမွီထားသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တင့္ေဆြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကိုရေနၿပီး.. ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးတဲ့ သူမအဖို႔ ရင္ခုန္သံက ျမန္လာၿပီး
တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ သူမရင္ခုန္သံကို သူမျပန္ၾကားေနရပါတယ္။
“ခေလး….”
တင့္ေဆြကားေတာ္ေတာ္မူးေနဟန္တူပါတယ္။ လဲ့လဲ့.. စိတ္ထဲအဲ့လိုေခၚသံၾကားတာနဲ႔ သူမရင္ထဲ ၀မ္းနည္းမႈေတြသာျဖစ္လာပါတယ္။ တင့္ေဆြ..ကို သူမက ဂ႐ုစိုက္ေနရေပမဲ့ တင့္ေဆြကေတာ့ အတိတ္ေဟာင္းကိုဘဲ သတိရေနတာပါ။ သူမစိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စို႔လာပါတယ္။
“အကို…မူးေနၿပီထင္တယ္…”
တင့္ေဆြကို သူ႔ရဲ႕အခန္းထဲလိုက္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ မႏိုင္မနင္းနဲ႔ တင့္ေဆြခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို တြဲရင္း ကုတင္အေပၚဆြဲအတင္မွာ.. ယိုင္လဲသြားၿပီး သူမကကုတင္ေပၚကို ပက္လက္လွန္က်သြားၿပီး
တင့္ေဆြက သူမအေပၚကို ထပ္ရက္ႀကီး က်လာပါေတာ့တယ္။
“အို…”
ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ လဲ့လဲ့ ႐ုန္းဖို႔ႀကိဳးစားမိေပမဲ့.. တင့္ေဆြက သူမအေပၚကဖယ္မေပးဘဲ.. သူမပါးေတြကို တရႈပ္ရႈပ္နမ္းေနပါတယ္။ တစ္ခါမွ ဘယ္ေယာက်ၤားေလးမွ မနမ္းဖူးေသးတဲ့ပါးျပင္ကို တင့္ေဆြက အငမ္းမရနမ္းေနပါတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သက္သက္ခ်ိဳလို႔ဘဲ ထင္ေနမိတာပါ။ လဲ့လဲ့ကို
“ခေလးရယ္ကိုယ့္ကို အၾကာႀကီးခြဲရက္တယ္ေနာ္.. ကိုယ္ခေလးကို အရမ္းလြမ္းေနတာသိလား…”
လဲ့လဲ့လည္း တုန္ယင္ေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔…
“ခေလး..လည္း..ကိုကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္တာဘဲ… သိလား”
လို႔ ပါးေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူမအေနနဲ႔ တင့္ေဆြအေပၚမွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး.။ တင့္ေဆြမူးမူးနဲ႔ သူမအေပၚလူမွားေနတာကို သူမဘာလို႔ မျငင္းဆန္မိမွန္းမသိပါဘူး.။ တင့္ေဆြရဲ႕ အနမ္းေတြေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံလည္း ျမန္လာပါတယ္။
“ေဝါ…ေဝါ…ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္…”
မိုးစက္မိုးမႈန္ေတြက်ဆင္းလာၿပီး မိုးက သည္းသည္းမဲမဲ႐ြာလာပါၿပီ။ မိုးအကုန္ ေဆာင္းအကူးမွာ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ မိုး႐ြာခ်လာတာပါ။ မိုးသည္းသည္းမဲမဲ ႐ြာခ်လာၿပီး တေလာကလုံး အေမွာင္ဖုံးသြားပါတယ္။ အကိုတင့္ေဆြရဲ႕လက္ေတြက သူမရဲ႕ ထမိန္ေအာက္ေလးကို လက္ႏိုက္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ ေပါင္ခြၾကားက တစ္ခါမွ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္က မကိုင္ဘူးတဲ့ အပ်ိဳစင္ စစ္စစ္ပိပိေလးကို ပြတ္ကာကိုင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့။
“အို..ကိုကို…မလုပ္ပါနဲ႔…လဲ့လဲ့ေၾကာက္တယ္..”
သူမရဲ႕ ျငင္းဆန္သံေလးဟာ သည္းသည္းမဲမဲ ႐ြာခ်လိုက္တဲ့ မိုးသံေတြရဲ႕ ၾကားမွာဘဲ လြင့္ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။ နဂိုက မစြမ္းရင္းလည္းရွိ ကန္စြန္းခင္းလည္း ၿငိေနတဲ့ လဲ့လဲ့အဖို႔ ကိုကိုတင့္ေဆြရဲ႕ လူမွားၿပီးလုပ္မိတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျငင္းဆန္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့တာ အမွန္ပါဘဲေလ။
“ကိုကို…မလုပ္ပါနဲ႔..”
လဲ့လဲ့က တိုးတိုးေလးျငင္းဆန္ေပမဲ့.. ကိုကိုတင့္ေဆြက သူမအေပၚမိုးၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ၿပီး စုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူမ အသံတိတ္သြားပါတယ္။ ကိုကို႔ရဲ႕ အနမ္းေတြၾကားမွာ သူမမူးယစ္သြားပါၿပီ။ သူမထမိန္ေအာက္ကို လက္ႏႈိက္ၿပီး ကိုကိုတင့္ေဆြက သူမပိပိေလးကို ပြတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ သူမစိတ္ေတြလဲႂကြလာၿပီး ကိုကိုရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္းထားတဲ့ သူမလက္ကေလးေတြ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။
တင့္ေဆြကလည္း အရမ္းကိုမူးေနတာပါ။ သူ႔လက္က သူ႔ပုဆိုးကိုဆြဲခြၽတ္တာေတာင္ ေခ်ာ္ေနပါေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ..လဲ့လဲ့က သူမထမိန္ေလးကို ကိုကိုတင့္ေဆြမခြၽတ္ခင္ ေျဖေလွ်ာ့ခ်လိုက္မိပါတယ္။ ကိုကိုတင့္ေဆြက မူးမူးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဒုတ္ႀကီးကို သူမထဲထည့္ရာမွာ ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ခြၾကားကို လွမ္းေထာက္မိတာေၾကာင့္ သူမဖင္ေက်ာပါ စိမ့္သြားရပါတယ္။
နည္းတဲ့ဒုတ္ႀကိးလား ကိုကိုရယ္..။ ဒါေပမဲ့ လဲ့လဲ့ကေတာ့ ကိုကိုခ်စ္တာကို ခံယူခ်င္ေနၿပီမို႔ ဒုတ္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီး. သူမပိပိ ႏွစ္ျခမ္းၾကားထဲကို ေရာက္ေအာင္ကို ေတ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ တင့္ေဆြကလည္း မူးမူးနဲ႔လဲ့လဲ့ရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲကို သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို တစ္ဇြတ္ထိုးႀကီးေဆာင့္လိုက္ပါတယ္။
“ဒုတ္….”
“အ..အ..ကိုကို..”
နာက်င္မႈေၾကာင့္လဲ့လဲ့ ညဥ္းညဴသံေလးထြက္သြားၿပီး တုန္ယင္ေနတဲ့ လက္ကေလးနဲ႔ ကိုကိုတင့္ေဆြရဲ႕ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးကို တြန္းထားမိပါတယ္။ ကိုကိုကေတာ့ လဲ့လဲ့ကို မညာေတာ့ပါဘူး။ မရပ္မနားကို တဇြတ္ထိုးေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။ လဲ့လဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ရွက္မိပါတယ္။
သူမပိပိအတြင္းသားေလးေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတဲ့ ကိုကိုတင့္ေဆြရဲ႕ဒုတ္ႀကီးကို သူမအတြင္းသားေလးေတြက သူမ မသိလိုက္မိခင္မွာပင္ ဖမ္းဖမ္းညႇစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။
ကိုကိုရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ အခ်က္ (၁၀၀)ေလာက္မွာ သူမစိတ္ထဲ ငိုခ်င္သလိုရယ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာၿပီး အဖုတ္ထဲက ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျပင္းထန္လာၿပီး က်င္လာတာေၾကာင့္ တအိုးအိုး ညဥ္းညဴၿပီး ကိုကို႔ကို အသားကုန္ ဖက္ထားမိပါတယ္။ ကိုကိုဆက္ၿပီး ဆက္တိုက္ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ေဆာင့္တဲ့အခါ.. သူမတစ္ကိုယ္လုံး ေလဟာနယ္ထဲေျမာက္တက္သလို ခံစားရၿပီး
သူမအဖုတ္ထဲကေန ပူခနဲျဖစ္သြားကာ အရည္ေတြ ထြက္လာတာကိုသိလိုက္ရပါတယ္။
ကိုကိုတင့္ေဆြရဲ႕ ဒုတ္ႀကီးထဲက အရည္ေတြက တျပစ္ျပစ္နဲ႔ထြက္လာၿပီး သူမအဖုတ္ အတြင္းသားနံရံေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး သူမအဖုတ္ေလးထဲကေန ကိုကိုတင့္ေဆြက သူ႔ဒုတ္ႀကီးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူမရင္ခြင္ထဲမွာ
မၾကာခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
“အား..”
တစ္စစ္စစ္ကိုက္ခဲေနေသာ ေခါင္းကို တင့္ေဆြစမ္းရင္း
ညကေတာ္ေတာ္မ်ားသြားတာပါလားလို႔ စဥ္းစားမိသည္။ ဘာေတြျဖစ္လို႔ ျဖစ္ခဲ့မွန္းမသိ.. ထူးဆန္းတာတစ္ခုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္။ ညက အိမ္မက္လိုလိုထင္မိသည္။ အရမ္းမူးေနေသာေၾကာင့္ ထင္သည္။ ထိုအိမ္မက္လိုလိုထင္မိေသာ အရာမွာ သက္သက္ခ်ိဳျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ သူမွတ္မိတယ္။ သက္သက္ခ်ိဳက အရမ္းလုပ္လို႔ေကာင္းတာပဲ။ မေန႔ညက မိုး႐ြာတာကိုလည္းသူမွတ္မိသည္။ အဲ့အခ်ိန္ သက္သက္ခ်ိဳေရာက္လာတာဘဲ။
တင့္ေဆြကိုက္ခဲေနေသာ နားထင္ကို လက္မျဖင့္ဖိရင္း သူ႔ေဘးနားမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရႈသံလိုလို ၾကားရသည္။
“ဟိုက္..”
သူေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားသည္။ ရင္ထဲ ရထားဆယ္စင္း တစ္ၿပိဳင္ထဲေမာင္းသြားသလို လဲ့လဲ့…သူ႔ေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ဒါဆို..ညက.. သူမူးမူးနဲ႔သက္သက္ခ်ိဳဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့… သူဟာ..
လဲ့လဲ့ေပါ့…ျပသနာဘဲ…။ သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲ့လဲ့မ်က္ႏွာေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔လားမသိ အျပစ္ကင္းစင္ေနသည္..။ လဲ့လဲ့ပါးက လိမ္းေနက်သနပ္ခါးေလးေတြက ပ်က္ျပယ္ေနၿပီ။ အဆီေလးျပန္ေနတဲ့ လဲ့လဲ့မ်က္ႏွာကို သူေသေသခ်ာခ်ာ မိုးၾကည့္ေနသည္။
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးမပါလား။ညက. ညက..ဒုကၡဘဲ သူေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္လာသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမွားအတြက္ ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနသည္…။ သူလဲ့လဲ့ဆီက ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးကို ရေနတယ္။ သူ႔ႏွာေခါင္းက
လဲ့လဲ့ရဲ႕နဖူးေလးကို သူဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ… လဲ့လဲ့ရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြက ပြင့္လာပါတယ္။
“အို…ကိုကိုဘာမွန္းလဲမသိဘူး.. ခေလးအရမ္းရွက္တယ္.. ညက.. ကိုကိုသိပ္ဆိုးတယ္..သိလား…”
လဲ့လဲ့ကညဳတုတုအသံေလးနဲ႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တင့္ေဆြစိတ္ေတြ ထိန္းမရေတာ့ပါဘူး…လဲ့လဲ့ရဲ႕ ပါးျပင္ေလးကို သူတစ္႐ြတ္႐ြတ္ နမ္းလိုက္ပါတယ္။
“အို…ကိုကိုသိပ္မကဲနဲ႔ကြယ္.. လဲ့လဲ့တစ္ကိုယ္လုံး ေက်ေတာ့မွာဘဲ..”
ထိုသို႔ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ…။
“တင့္ေဆြေရ..တင့္ေဆြ.. မင္းအေဖ၊ အေမေတြ လိုက္လာတယ္ေဟ့..”
ဆိုတဲ့အေဆာင္ေရွ႕က ေက်ာ္သူေအာင္ရဲ႕ ေခၚသံၾကားရပါတယ္။ တင့္ေဆြလည္း ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားသလို လဲ့လဲ့လည္း မ်က္လုံးျပဴးသြားပါတယ္။ ဟိုက္..အေဖနဲ႔အေမက ငါရွိတဲ့အရပ္ကို ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုလိုက္လာပါလိမ့္လို႔ သူစဥ္းစားလိုက္ေပမဲ့ စဥ္းစားခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ပါဘူး..။ သူေနတဲ့ အေဆာင္အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီးလူအုပ္ႀကီးက ၀င္လာပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကမန္းကတန္း ကုန္း႐ုန္းထေပမဲ့ တင့္ေဆြေအာက္ပိုင္းက ဗလာႀကီးပါ။
“အို….”
ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ… ၀င္လာၾကတဲ့ လဲ့လဲ့သူငယ္ခ်င္းဆရာမ သင္းသင္းမင္း၊ ေက်ာ္သူေအာင္၊ တင့္ေဆြ အေဖနဲ႔အေမတို႔ကေတာ့ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္ကိုသာ လြဲထားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
“ကဲ…ကဲ…ဆရာေလး..ခဲဖိုးေလး..ဟက္ဟက္..”
ကာလသားေခါင္းေဆာင္ခ်က္ႀကီးက ကာလသားမ်ားႏွင့္အတူ အေဆာင္ေရွ႕အေပါက္၀မွ
ပိတ္ထားၿပီးခဲဖိုးေတာင္းေနသည္။
“အဟဲ..ေပးရမွာေပါ့ ကိုခ်က္ႀကီးရယ္…”
တင့္ေဆြက သူ႔တိုက္ပုံအိတ္ထဲလက္ႏႈိက္ကာ စမ္းလိုက္သည္…။ ပိုက္ဆံက (၂)ေသာင္းဘဲ ရွိေတာ့သည္။
“ႏိုးႏိုး…ဒီေလာက္နဲ႔မရဘူး ဆရာေလး…ႏို႔မို႔ဆို ဖယ္မေပးဘူး..”
ခ်က္ႀကီးက ဆက္ေညႇာ္ေနသည္။ လဲ့လဲ့က သူမပိုက္ဆံအိတ္ေလးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး…
ပိုက္ဆံတစ္ထပ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
“ေရာ့ကိုခ်က္ႀကီး..”
“ဟား..ဟား..ဒါမွဒို႔ဆရာမကြ…ကဲ.. သူငယ္ခ်င္းတို႔သြားရေအာင္..”
ဆိုၿပီး ေပးေသာေငြမ်ားကို ယူကာ ထန္းေတာက ကိုေမာင္ငယ္တို႔ဆိုင္ကို ခ်ီတက္သြားၾကေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ႐ြာထိပ္က ကုကၠိဳလ္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာေတာ့… သူတို႔မသိလိုက္သည့္
စကားေျပာေနက်သည့္စုံတြဲ(၁)တြဲက ရွိေနေသးသည္။ ဆရာမေလးသင္းသင္းမင္းႏွင့္ ေက်ာ္သူေအာင္တို႔စုံတြဲ.. ဘာေတြေျပာၿပီး.. သေဘာက်ေနသလဲဆိုေတာ့….
“ကို….အခုေတာ့ ကိုတင့္ေဆြႀကီးက အကိုဆင္ထားတဲ့ ဂြင္ထဲကို ကြိခနဲဘဲေနာ္…”
“ဟုတ္တာေပါ..သင္းသင္းရယ္…အကိုက ေရာက္ခါစ သင္းသင္းကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားရတာ.. ဟိုေကာင္ႀကီးေရာ လဲ့လဲ့ေရာ မသိေအာင္…ဟီးဟီး..”
ေက်ာ္သူေအာင္ကား ပါးစပ္ႀကီးၿဖဲကာ သေဘာက်ေနသည္..။ တကယ္ေတာ့ သင္းသင္းမင္းႏွင့္ ေက်ာ္သူေအာင္ကား ဗဟို၀န္ထမ္းတကၠသိုလ္မွာ သင္တန္းတက္ရင္း ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကၿပီး သင္းသင္းမင္းရွိရာအရပ္သို႔ အေျပာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လဲ့လဲ့က တင့္ေဆြကို စိတ္၀င္စားေနမွန္းသိသျဖင့္ သင္းသင္းမင္းနဲ႔တိုင္ပင္ကာ တလွာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေျပာရလွ်င္ လဲ့လဲ့ကား သက္သက္ခ်ိဳႏွင့္ ညီအမအရင္းလို ခ်စ္ခဲ့ေသာ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြ။ လဲ့လဲ့မိဘေတြႏွင့္ တင့္ေဆြမိဘမ်ားကား ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ရပ္တည္းသားေတြ။ ဒါကို တင့္ေဆြက သိသျဖင့္ သက္သက္ခ်ိဳစိတ္နဲ႔ေလေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို
ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလုပ္ကာ ဖူးစာေရးနတ္လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ တင့္ေဆြႏွင့္လဲ့လဲ့ ျဖစ္သြားသည့္ညက သူႏွင့္ သင္းသင္းမင္းကၿမိဳ႕ကတည္းခိုခန္း
တစ္ခုမွာႏွပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်က္ႀကီးႏွင့္ ကိုေမာင္ငယ္ကိုေဘးတီးေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းရေသးသည္။ အခ်ိန္ကိုက္ ေထာင္ဖမ္းလိုက္ေတာ့ တင့္ေဆြနဲ႔လဲ့လဲ့ကား ယခုလို ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္သည္အထိ ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
“အဟိ..”
ေက်ာ္သူေအာင္ကၿပဳံးလိုက္သည္။ သင္းသင္းမင္းက… သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာမွီေနရင္း….
“အကို..ဘာရီေနတာလဲ…”
“အခုေလာက္ဆို တင့္ေဆြႀကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ အတိတ္ေမ့ေနေလာက္ၿပီ… သင္း..သူငယ္ခ်င္း အျပဳအစုေကာင္းတာနဲ႔..”
“အို..ကိုရယ္..နားရွက္စရာေတြ…”
“အဟိ..ကိုကဘာေျပာလို႔လည္းလို႔…. သင္းသင္းဘာသာ စိတ္ကူးထဲရွိတာ ေတြးေနတာကိုး…”
“ကိုေနာ္…ေျပာေလကဲေလ…ကဲဟယ္…လူဆိုး..”
သင္းသင္းမင္းက ေက်ာ္သူေအာင္ရင္အုပ္ႀကီးကို ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားနဲ႔ ထုေနပါတယ္။ ေက်ာ္သူေအာင္က သင္းသင္းမင္း လက္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ၿပီး သူမကိုယ္လုံးေလးကို
သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့..
“အို…”
ဆိုတဲ့ သင္းသင္းမင္းရဲ႕အသံေလးက ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနၾကသလိုဘဲ… သူငယ္ခ်င္း တင့္ေဆြတစ္ေယာက္ကေတာ့ လဲ့လဲ့နဲ႔ေတြ႕ၿပီး
ၾကည္ျဖဴကိုေရာ သက္သက္ခ်ိဳကိုေရာ အခုအခ်ိန္မွာ သတိရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေက်ာ္သူေအာင္ စဥ္းစားမိလိုက္ပါေသးတယ္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့ သင္းသင္းမင္းက မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္သက္လို႔……..။
ၿပီးပါၿပီ
