by အသုဘ တစ္ခုတြင္…
“ဟီး……ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သမီးတို႔ကို ထားခဲ့ၿပီလား။”
“ဟီး.. မမ ေမေမတို႔ကို ေခၚပါဦး။”
“ေမေမ ေဖေဖ ထပါဦး သားတို႔ကို ေက်ာင္းလိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးလား။”
ေဒၚစန္းတင္မွာ မိမိ၏ တူမနဲ႔တူ ႏွစ္ေယာက္ကို ဖက္ထားရင္း
“ညီမေလးေရ၊ ေမာင္ေလးေရ အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္လား။ နင္တို႔သားသမီးေတြကို ဒီအတိုင္းထားသြားေတာ့မွာလား။ ရပါတယ္ ညီမေလးတို႔။ ငါ့တူ၊ တူမတို႔ကို ငါ့သားသမီးလို႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေမြးစားမယ္။ ညီမေလးတို႔ ေကာင္းရာသုကတိလားပါေစ။”
“သားတို႔သမီးတို႔ အားမငယ္ၾကနဲ႔ အရီးတစ္ေယာက္လုံး ရွိတယ္။”
ဒါဟာ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕ ဘဝအေျပာင္းအလဲ တစ္ခုပါ။ ဖိုးဂ်မ္း အသက္ ၁၀ ႏွစ္သားမွာ မိဘႏွစ္ပါးက ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ၿပီး ဆုံးသြားၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ အေဒၚျဖစ္သူက မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ တူနဲ႔တူမတို႔ကို ေမြးစားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ထားေပးသည္။ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕အစ္မ နာမည္မွာ မေဌးယဥ္ျဖစ္ၿပီး သူထက္ ၅ ႏွစ္ႀကီးသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚစန္းတင္မွာလည္း သမီးတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ သမီးနာမည္မွာ မခင္ၿငိမ္းလတ္ ျဖစ္သည္။ မေဌးယဥ္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးသည္။
ဖိုးဂ်မ္းကို ေမြးစားစဥ္က ေဒၚစန္းတင္ အသက္ ၅၀ ရွိၿပီ။ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ က်ဖူးေပမယ့္ သမီးတစ္ေယာက္သာ ထြန္းကားခဲ့သည္။ လင္သားဆုံးတာ ၇ ႏွစ္ ရွိၿပီးမို႔ သမီးေလးနဲ႔သာ က်န္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ညီမျဖစ္သူ ဆုံးေတာ့ က်န္ရွိတဲ့ တူနဲ႔တူမကို ေမြးစားလိုက္ျခင္းပင္။
အေဒၚက ေမြးစားတာဆိုေပမယ့္ အေဒၚကို အေမလို႔ မေခၚေပ။ ေခၚေနက် အရီးလို႔ ႏႈတ္က်ိဴးေနၿပီးျဖစ္သည္။ ဖိုးဂ်မ္း လူပ်ိဴေပါက္ အ႐ြယ္ကတည္းက ေဂြးထုတတ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူေဂြးထုၿပီးဆိုရင္ အရင္ဦးဆုံး အမွန္းခံရသူကေတာ့ သူ႔ကိုအၿမဲ အလိုလိုက္တဲ့ သူ႔အေဒၚ ေဒၚစန္းတင္ပဲျဖစ္သည္။ အေဒၚရဲ႕ အေခ်ာ့အေမာ့၊ အထိအေတြ႕ေတြဟာ လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ ေရာက္တဲ့အခါ စြဲလမ္းမႈတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚေစတာ ျဖစ္သည္။
အေဒၚက ႐ုပ္ရည္က်သြားပါၿပီ။ မက်တာက တင္ပါးႏွစ္ဖက္သာ ျဖစ္သည္။ ပါရည္နားရည္ေတြ တြန႔္သြားၿပီ ဆိုေပမယ့္ ဖင္တုံးႀကီးက ႀကီးဆဲပင္။
မႏၲေလးမွာ ေနၾကသူေတြမို႔ သင္တန္းကလည္း သူတို႔နဲ႔ သိပ္မေဝးပါ။ ဖိုးဂ်မ္းက သင္တန္းကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ အသြားအျပန္ လုပ္သည္။ အေဒၚက ကုန္စုံဆိုင္ႀကီးတစ္ခု ဖြင့္ထားသည္မို႔ မနက္ဆိုရင္ အစ္မျဖစ္သူ မေဌးယဥ္က ေစ်းသြား၊ မခင္ၿငိမ္းလတ္က ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး အေဒၚက ဖိုးဂ်မ္းစားခ်င္တာကို ခ်က္ေကြၽးတတ္သည္။ သားဆိုလို႔ ဒီတစ္ေယာက္တည္းရွိတာမို႔ အလိုလိုက္သည္။
“အရီး…”
“ေျပာေစ”
“ဘာဟင္းခ်က္လဲ”
“သား ႀကိဳက္တဲ့ စာကေလးေၾကာ္ရယ္၊ ႐ုံးပတီသီးဟင္းရယ္ ၿပီးေတာ့”
“ဒါမွ တို႔အရီး”
အေဒၚျဖစ္သူ စကားပင္မဆုံးေသး အေဒၚကို အေနာက္ကေန ေျပးဖက္ထားလိုက္သည္။ အေဒၚျဖစ္သူ ဖင္အကြဲႏွစ္ခုနဲ႔ အတြင္းခံကိုအံတုၿပီး ခုံးခုံးႀကီးျဖစ္လာတဲ့ လီးေက်ာ႐ိုးမွာ ထိကပ္ေနေတာ့သည္။ ပထမ အေဒၚ ခဏၿငိမ္ေနၿပီးမွ
“သား.. ဖယ္ဦး အရီး လုပ္စရာရွိေသးတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ အရီး”
ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚနဲ႔ခြာလိုက္ၿပီး
“သား ဘာကူညီေပးရမလဲ”
“မလိုပါဘူး သားရယ္၊ သားက တစ္ခုပဲလုပ္ေပး၊ အရီးခ်က္ေကြၽးတာကို စား႐ုံပဲ။”
“ဟုတ္ကဲ့… စားမယ္ အရီး..၊ အရီး ဘာေကြၽးေကြၽး”
“အံမယ္..”
အေဒၚက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး တူေတာ္ေမာင္ ဖိုးဂ်မ္းအတြက္ သင္တန္းမွာ စားဖို႔ ျပင္ေပးသည္။ အမွန္ေတာ့ စာကေလးေၾကာ္ကို ဖိုးဂ်မ္းက မႀကိဳက္ပါ။ ေဂြးထုတတ္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ႀကိဳက္သြားတာ ျဖစ္သည္။ ဖိုးဂ်မ္း လိုခ်င္တာမွန္သမွ် အေဒၚျဖစ္သူက လုပ္ေပးတတ္သျဖင့္ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚျဖစ္သူကို ႀကိဳက္ၿပီးရင္းႀကိဳက္ ျဖစ္ေနသည္။
စကားသာေျပာတာ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕ မ်က္လုံးကေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူရဲ႕ ဖင္ကေန မခြာေပ။ ဆိုင္ကိုေတာ့ သမီးႏွစ္ေယာက္က ေရာင္းသည္။ ကုန္ပစၥည္းေတြ ကုန္သြားရင္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းက အေဒၚနဲ႔ အေဖာ္လိုက္ၿပီး ကူဝယ္ေပးရသည္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚကို ႀကံဖို႔ အားခဲထားေပမယ့္ အခြင့္မသာသျဖင့္ ၿငိမ္ေနရသည္။ တစ္ရက္မွာ အေဒၚျဖစ္သူက
“သား.. မနက္ျဖန္အားလား၊ သင္တန္းရွိေသးလား”
“ဘာလို႔လဲ အရီး သားကို ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ”
“ေၾသာ္… သားအားရင္ သားကို လိုက္ပို႔ခိုင္းမလို႔၊ နယ္ဘက္မွာ အရီး အလႉသြားစရာ ရွိတယ္။”
“ဟုတ္လား အရီး.. သားအားပါတယ္။ မနက္ျဖန္ သင္တန္းပိတ္တယ္။ ဆရာ ခရီးသြားေနလို႔”
“ဟုတ္လား အဲဆို အရီးကို လိုက္ပို႔ေပးေနာ္”
“အရီးရယ္.. သားက လိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာပါ”
ဖိုးဂ်မ္း ေတြးမိသည္။ နယ္ဆိုေတာ့ ခရီးေဝးမွာပဲ အရီးကိုႀကံဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးရတာေပါ့။ ဒီတစ္ခါ အရီးကို ရေအာင္ႀကံမယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အရီးက ငါ့ကိုခ်စ္တာပဲေလ။ သူငါ့ကို စိတ္ဆိုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာက အစ္မတို႔ ရွိေနလို႔ သူက အခြင့္မေပးတာေနမယ္။ ဖိုးဂ်မ္း ေတြးေနတုန္း….
“ေအး.. သား ဒါဆိုရင္ေတာ့ အရီး တကၠစီ မေခၚေတာ့ဘူး။”
“ဟုတ္ကဲ့ အရီး..”
မိုးလင္းေတာ့ တူသားႏွစ္ေယာက္ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ၿပီး ထြက္လာသည္။ အလႉအိမ္ေရာက္ေတာ့ အလာဘ သလာဘ စကားေတြေျပာ စားေသာက္ ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔ ခဏနားၿပီး ထြက္လာၾကသည္။ အနည္းငယ္ပင္ ေနာက္က်ေနၿပီး။
“သား ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းေနာ္”
“ဟုတ္.. အရီး”
ဖိုးဂ်မ္း အရီးကို ဘယ္လိုႀကံရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိသည္။ အာ.. ဟုတ္ၿပီ။ ဆိုင္ကယ္ကို အျမန္ေမာင္းရင္း ေလဘာေလွ်ာ့ၿပီး ရပ္လိုက္သည္။
“သား.. ဆိုင္ကယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“မသိဘူး အရီး၊ ေမာင္းရင္းနဲ႔ ရပ္သြားတာ”
“ခက္ေတာ့တာပဲ၊ မိုးကေတာ့ ခ်ဴပ္ေတာ့မွာပဲ”
“သား ခဏၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”
“ေအး.. သား”
ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဖိုးဂ်မ္း ဟိုၾကည့္ဒီးၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲေနလိုက္သည္။ အေဒၚမ်က္နာမွာေတာ့ မိုးခ်ဴပ္မွာ စိုးရိမ္ေသာ အရိပ္အေရာင္ေတြ ေတြ႕ေနရသည္။ အရီးရဲ႕မ်က္နာညိဳးေနေတာ့ ဖိုးဂ်မ္း စိတ္ထဲက မေကာင္း။ ခဏၾကာေတာ့မွ
“ရၿပီး အရီး”
“ဟုတ္လား”
ဆိုၿပီး အေဒၚျဖစ္သူမ်က္နာ ၾကည္လင္သြားသည္။
“အဲဆို ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့ သား”
ျမန္ျမန္ေမာင္းပါဆိုေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္း စိတ္ေလးေနသည္။ သူ႔စိတ္ဆႏၵကို သူျဖည့္ဆည္းခ်င္သည္။ အခြင့္အေရးကိုလည္း လက္လြတ္မခံခ်င္။ အဲဒါနဲ႔ သူေျဖးေျဖးေလး ေမာင္းရင္း ေျပာသည္။
“ဆိုင္ကယ္က အရင္လို မျမန္ေတာ့ဘူး အရီး။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး”
ဆိုၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို သူရပ္လိုက္ျပန္သည္။
“ရပ္သြားၿပီ အရီး.. သား ထပ္စစ္ေဆးၾကည့္မယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး။”
အေဒၚက ဆိုင္ကယ္အေၾကာင္း နားမလည္လို႔သာ သူရဲရဲလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခဏဆင္းၾကည့္ၿပီး စတပ္ႀကိဳးကို ခိုးျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဆီမလိုက္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ
“သား.. စက္ႏိုးၾကည့္မယ္။ မရဘူး အရီး၊ ဟိုနားမွာ ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္ ရွိတာပဲ၊ အဲဒီကို တြန္းသြားၿပီး ျပင္ၾကမယ္ေလ”
“ေအး.. ဟယ္… မတတ္ႏိုင္ဘူး ေမာင္ဂ်မ္းေရ။ ေနေတာင္ ဝင္သြားၿပီ… မိုးခ်ဴပ္ပါၿပီ”
“သား တစ္ေယာက္လုံးရွိတာကို အရီးရယ္ ဘာစိုးရိမ္စရာရွိလဲ”
“စိုးရိမ္တာေပါ့ မိုးခ်ဴပ္တာက အႏၲရာယ္မ်ားတယ္။ သားရွိေပမယ့္ အႏၲရာယ္က ေျပာလို႔မရဘူး”
“စိတ္ခ်ပါ အရီးရယ္ ဘယ္သူမွ အရီးကို မလုပ္ေစရဘူး”
အေတြးထဲမွာေတာ့ သားပဲလုပ္မွာလို႔ ေျပာေနမိသည္။ ဆိုင္ကယ္ ျပင္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ျပင္သူက ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဟိုဟာျဖစ္တာ၊ ဒီဟာျဖစ္တာဆိုၿပီး ျဖဳတ္ထားတာေတြကို ျပန္တတ္လိုက္သည္။
“ကဲ.. ရၿပီဗ်ား”
“ဟုတ္ကဲ့…”
“ရၿပီ အရီး…”
“ရလည္း ဘာထူးမွာလဲ သားရယ္။ မိုးပဲခ်ဴပ္ေနၿပီကို၊ ပုံမွန္ေလးပဲေမာင္းေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။”
“ဟုတ္ အရီး”
ဖိုးဂ်မ္း ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္း အရီးကို ဘယ္လိုဖန္ရမလဲ မသိ။ ေက်ာကုန္းမွာ ထိကပ္ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စိတ္ထဲမွာမွန္းဆမိရင္း လီးေတာင္လာသည္။ တစ္ခါမွလည္း အတည္ႀကီး မလုပ္ဖူးေတာ့ ဘယ္ကစလို႔ စရမွန္းမသိ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ေက်းဇူးရွင္ မိုးမင္းႀကီးက ဖိုးဂ်မ္းကို သနားသြားလားမသိ မိုး႐ြာလာသည္။ မိုး႐ြာလာေတာ့ အဝတ္ေတြ အနည္းငယ္ စိုကုန္ၿပီး
“သား… ဟိုထန္းပင္ေအာက္မွာ မိုးခိုရေအာင္၊ မဟုတ္ရင္ အရီးတို႔ စိုကုန္လိမ့္မယ္။”
“ဟုတ္ အရီး…”
ထန္းပင္ေအာက္မွာ မိုးခိုရင္း အရီးက ခ်မ္းလာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းအတြက္ အခြင့္ေကာင္းပဲ ျဖစ္သည္။ အရီးကို ေနာက္ကေန ဖက္ထားလိုက္သည္။
“အရီး ခ်မ္းေနတယ္မလား၊ သား ဖက္ထားေပးမယ္။”
“ရတယ္သား မဖက္နဲ႔၊ အရီး ေတာင့္ထားႏိုင္ပါတယ္။”
“သားေၾကာင့္ အရီး အခုလို ျဖစ္ရတာေလ။ သားသာ ဆိုင္ကယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ထားရင္ အခုလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဖက္ထားေပးမယ္။”
ပထမ ဖိုးဂ်မ္း ဖြဖြေလး ဖက္ထားၿပီး ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တင္းလာသည္။ အေဒၚျဖစ္သူမွာ သားက သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ ကူညီတယ္ထင္ၿပီး ဘာမွမျငင္းေသး။ ေနာက္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းလက္က သူ႔ႏို႔အုံႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္လာသည္။
“သား… ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ သား…”
“အရီးကို ခ်စ္လို႔ပါ။”
“သား… ငါက နင့္အေဒၚေနာ္”
“ဟုတ္ သားသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားက အဲ့ အေဒၚကိုပဲ ခ်စ္တာ”
“မျဖစ္ဘူးေနာ္ သား ဖယ္စမ္း…”
ဖိုးဂ်မ္းက ပိုတင္းၾကပ္စြာ ညာလက္နဲ႔ အေဒၚ့ကို ပိုက္ထားၿပီး ဘယ္လက္နဲ႔ အေဒၚရဲ႕ ထမိန္ကို လွန္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပင္တီေပၚကေန အေဒါ့္တင္ပါးကို ပြတ္ၿပီး ပင္တီကို ေစာက္ပတ္ဝေပၚေအာင္ လွန္တင္လိုက္ကာ လီးကို အေဒါ့္ေစာက္ဖုတ္ဝေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။
ေစာက္ပတ္မွာကား ၾကပ္ေနလို႔ အသံေတာင္ မျမည္ေပ။ သို႔ေပမယ့္ ဖိုးဂ်မ္း လိုးထည့္လိုက္ေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ ဖတ္ကနဲ အသံထြက္လာသည္။ အေဒၚျဖစ္သူမွာေတာ့ ငိုေနသည္။ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ လီးနဲ႔ မေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေဒါ့္ေစာက္ပတ္မွာ က်ဳံ႕သြားၿပီးခါမွ လီးနဲ႔ေတြ႕လို႔ နာေနတာလား မသိ။ ကိုယ့္တူက အမွားႀကီးကို က်ဴးလြန္ေနလို႔ ဝမ္းနည္းတာလား မသိ။ ဘာဆိုဘာမွ ဖိုးဂ်မ္း မသိေတာ့ပါ။ ကာမအေမွာင္စိတ္ေတြဖုံးကာ အေဒၚရဲ႕ ေစာက္ပတ္ကို.. အားရေအာင္သာ တဖြတ္ဖြတ္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ အရီးရဲ႕ ေစာက္ပတ္လည္း အရည္ေတြ႐ႊမ္းကာ စီးက်လာသည္။
“ဟင္း ဟင္း”
အေဒၚျဖစ္သူရဲ႕ ငိုသံေတြ ဆိတ္ၿငိမ္သြားၿပီး ညီးသံေလး ထြက္လာသည္။ ဘာရယ္မွန္းမသိ ခုနက ေတြးေနမိသည္မွာ “ဖိုးဂ်မ္း ေခြးေကာင္၊ ေခြးစိတ္ေမြးတဲ့အေကာင္ ကိုယ့္အေဒၚကိုေတာင္ ျပန္လိုးတဲ့ ေခြးတိရိစာၦန္ေကာင္” စသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆဲေနမိသည္။ အခုေတာ့ “ဟင္း ဟင္း သား.. ေကာင္းတယ္” လို႔ ေျပာမိေတာ့မလို႔ အေဒၚျဖစ္သူမွာ မိမိႏႈတ္ကို မိမိျပန္ၿပီး ထိန္းလိုက္ရသည္။ ဘာလို႔ဆို ခုနကပဲ စိတ္ထဲမွာ ဆဲခ်င္သလို ဆဲေနသည္ မဟုတ္လား။
“အ..အ..ဖြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္”
အရီးတင္ပါးနဲ႔ ဖိုးဂ်မ္း ဆီးခုံတို႔ ႐ိုက္ခတ္သံမ်ား ျမန္သထက္ ျမန္လာသည္။ အေစာက အဖုတ္ထဲ ဝင္သြားေသာ လီးမွာ စကားမေျပာတတ္ေသာ္လည္း အခုေတာ့ အေဒၚ့ရဲ႕ ေစာက္ရည္မ်ားေၾကာင့္ အဝင္အထြက္မ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ကာ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။
အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚစန္းတင္မွာလည္း အေကာင္းႀကီး ေကာင္းေနသည္မို႔ တဟင္းဟင္းနဲ႔သာ ညီးေနေတာ့သည္။ ဆယ္ငါးမိနစ္ခန္႔ ၾကာသြားေတာ့ အေဒၚလည္း
“သားေရ… အရီး မင္းကို စိတ္ထဲမွာ ေခြးလို႔ ေျပာမိတာ အခု အေဒၚလည္း ေခြးစိတ္ဝင္ေနၿပီး လြတ္ေကာင္းေနတယ္။”
“အား…….. ေကာင္းလိုက္တာ အရီးရယ္။ အရီးေရာ ေကာင္းလား”
“ဟြန္း…”
အေဒၚျဖစ္သူမွာ တူေတာ္ေမာင္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးေတာ့သာ ၾကည့္လိုက္သည္။ အေဒၚေရာ သူပါ ကာမအထဋ္အထိတ္သို႔ ေရာက္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို အေဒါ့္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က ဖိုးဂ်မ္း အသက္ ၂၀ အ႐ြယ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲအခ်ိန္မွာ အေဒၚ့အသက္က ၆၀ ျပည့္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ မိမိအရမ္းလိုးခ်င္တဲ့ မိမိအေဒၚကို အားရပါးရ လိုးလိုက္ရတဲ့အတြက္ အားရကာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူက ဖိုးဂ်မ္းကို လုံးဝ အကပ္မခံေတာ့ေပ။ ေဒၚစန္းတင္ မိမိကိုယ္ မိမိ ထိန္းေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကာမအရသာကို ေမ့ပစ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ မိမိေစာက္ပတ္ကို တူေတာ္ေမာင္ေၾကာင့္ တေရးႏိုးလာသလိုမ်ိဳး ထိုအရသာကို လႈပ္ရွားေတာင္းတလ်က္သာ ရွိေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကာၾကာ မေရွာင္ႏိုင္ေပ။ တူေတာ္ေမာင္ကိုလည္း ဟန္ေဆာင္ၿပီး ပိုးစိုးပက္စက္ မေျပာရဲ႕။ ကာမအရသာကို လူတခ်ိဳ႕က နတ္ဘုံဟုေတာင္ တင္စားၾကသည္မွာ လိုေတာင္လိုေလဦးမည္။
ကာမဂုဏ္ရဲ႕ အရသာဟာ လိုက္စားလွ်င္ လိုက္စားသလို စြဲလမ္းေစတတ္သည္။ အသက္ႀကီးလို႔ ထိုစိတ္ ကုန္ခမ္းတာမ်ိဳး မဟုတ္။ ထိုစိတ္ကို လိုက္စားပါက အဘြားႀကီးလည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ေဒၚစန္းတင္မွာ မိမိစိတ္ကို မိမိသိေနသျဖင့္ တူေတာ္ေမာင္ကို အေဝးပို႔ဖို႔ ေတြးေလေတာ့၏။
မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး ဒီေကာင္ေလးက ၾကာလာရင္ ပိုပိုကဲလာမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔အသားနဲ႔ထိရင္ သာယာေနတယ္။ ဒီႏွစ္လည္း ႏွစ္ကုန္ခါနီးၿပီ။ သူ႔သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ ငါ့အစ္ကိုဝမ္းကြဲရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားကို ပို႔ထားရမွာပဲ… ဟူး။
“အမေလး…”
“အရီး ဘာလို႔လန႔္ေနတာလဲ။”
“ေၾသာ္… နင္က အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔ အေနာက္ကေန လာဖက္တာကိုး။”
“အရီးက ဘာေတြးေနလည္းမွ မသိတာ။ ေျပာပါဦး ကြၽန္ေတာ့္လီး ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းကို ေတြးေနတာ မဟုတ္လား။”
“ဖယ္စမ္း.. ငါ နင့္ကို အလုပ္လုပ္ခိုင္းမလို႔။ ဒီသင္တန္းၿပီးရင္။”
“တကယ္လား အရီး။ အဲ့ဆိုရင္ေတာ့ အရီး ေစာက္ပတ္ကို သား လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ။”
“ဟဲ့.. စကားတိုးတိုးေျပာ၊ နင့္အစ္မေတြ ၾကားသြားရင္ နင့္ကို ငါလုပ္ခြင့္ မေပးေတာ့ဘူးေနာ္”
“အစ္မတို႔ မၾကားရင္ သားကို လုပ္ခြင့္ေပးမယ္ေပါ့”
“အဲ.. အဲဒါ အရီးေယာင္သြားလို႔။ အရွက္ကြဲမွာကိုေျပာတာ”
“ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အရီး ေျပာၿပီးၿပီ ကတိတည္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္လီး အရမ္းေတာင္ေနတယ္ အရီး။ စုပ္ေပးပါလား။”
“ဒီကေလးေတာ့”
“အရီး ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ မမတို႔ ျပန္မလာခင္ ျမန္ျမန္လုပ္ေပး”
“ခက္ၿပီ”
“မခက္ဘူး လြယ္လြယ္ေလး။ ဒီမွာ သားလီးကို အျပင္ထုတ္ထားၿပီးသား။ ပါးစပ္ေလးကိုဟ ၿပီးရင္ လီးကို ငုံလိုက္ၿပီး ပေလြေပး႐ုံေလးပဲ။”
ေဒၚစန္းတင္မွာ သူ႔တူလီးကိုျမင္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုင္လိုက္ၿပီး အားရပါးရစုပ္ကာ ပေလြေပးေနမိေတာ့သည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္”
စုပ္ေနရင္း ခဏၾကာေတာ့ တူေတာ္ေမာင္မွာ
“မမ မမခင္”
လို႔ ေရ႐ြတ္လိုက္လို႔ အရီးလည္း ေကာက္ထကာ ဆိုင္တံခါးဝသို႔ မ်က္နာမူလိုက္သည္။ အမွန္ေတာ့ တူမနဲ႔သမီးတို႔က သြားစရာေပၚလာလို႔ ဆိုင္ထဲမွာ ေဒၚစန္းတင္က ဆိုင္ေစာင့္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ တူေတာ္ေမာင္ ေရာက္လာေတာ့မွ ဘာညာကြိစိကြစ ျဖစ္ၿပီး သမီးခင္ၿငိမ္းလတ္က ႐ုတ္တရက္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ခင္ၿငိမ္းလတ္ ဝင္လာေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းက
“မမ ျပန္လာၿပီလား။”
ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕ ညာလက္မွာကား အေဒၚျဖစ္သူ ဖင္ကို ႏႈိက္လွ်က္သား..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေရာင္းကုန္ထည့္ထားတဲ့ ဗီဒိုရွိလို႔ သူတို႔ေအာက္ပိုင္းကို မျမင္ရပါ။
“ေအး ေမာင္ေလး။”
“မမေရာ..”
“နင့္မမက သူ႔ကိစၥနဲ႔သူ က်န္ခဲ့တယ္။”
“ေၾသာ္…”
ဖိုးဂ်မ္းမွာ မမကို ပထုတ္လိုက္ ဟူေသာ သေဘာနဲ႔ အေဒၚျဖစ္သူကို မ်က္စပစ္လိုက္ေတာ့ အေဒၚျဖစ္သူက
“ဒါနဲ႔ သမီး ဦးျမင့္ဆီ အေႂကြးေတာင္းၿပီးၿပီးလား။”
“ၿပီးၿပီး ေမေမ”
“ဦးလွမိုးေရာ”
“အဲဒါလည္း ၿပီးၿပီး”
“မစန္းၾကည္..”
“အဲဒါေတာ့ မၿပီးေသးဘူး။”
ေတာ္ေသးတာေပါ့ မစန္းၾကည္ကယ္လို႔။
“ဒါနဲ႔ အဲဒါက ေမေမ့ကို လာေခ်းတာမလား။”
“ေအး ဟုတ္တယ္။ သမီး ေမေမ့ကိုယ္စား သြားေတာင္းလိုက္”
“ဟုတ္… ေၾသာ္… ညေနက်မွ သြားေတာင္းလို႔ မရဘူးလား ေမေမ။”
“မရဘူး အဲဒီ မိန္းမက အခုတေလာ ညေနဘက္ အိမ္မကပ္ဘူး။ အခုသြားေတာင္းလိုက္”
“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ”
ခင္ၿငိမ္းလတ္ ထြက္သြားေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္း သူ႔အေဒၚထမိန္ကို အျမန္လွန္ၿပီး ပင္တီကိုခြၽတ္ကာ အေဒၚ့ခါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ အေဒၚက အလိုအေလ်ာက္ ေလးဘက္ကုန္းေလး ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာက္ပတ္အဝကို လီးထိပ္ေတ့ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“အ…”
ၿပီးတာနဲ႔ တရစပ္ လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ခိုးစားရတာမို႔ ႏူးဖို႔နပ္ဖို႔ မအားေပ။ လိုးခ်က္ေတြ ျမန္လာၿပီး အရွိန္တက္လာမွ ဆိုင္ထဲကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာသည္။ ဖိုးဂ်မ္း အျမန္ပဲ အေဒၚကို အသိေပးၿပီး သူ႔အေပၚပိုင္းမွာ အက်ႌမခြၽတ္ထားသျဖင့္ ေဘးေစာင္း အေနအထားနဲ႔ လက္တံေတာင္ကို ဗီဒိုေပၚ တင္လိုက္ၿပီး
“မမ ျပန္လာၿပီးလား”
“အင္း ေမာင္ေလး။ ဒါနဲ႔ အရီးေရာ”
“အရီးက အိမ္ထဲမွာ”
အစ္မျဖစ္သူ ဝင္လာမယ္လုပ္ေတာ့။
“မဝင္နဲ႔ဦး အစ္မ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ကြၽန္ေတာ့ကို ေျပာင္းဖူးသၾကားလုံး သြားဝယ္ေပးပါလား။ စားခ်င္လို႔”
“ဒီမွာေျပာင္းဖူး သၾကားလုံး ရွိတယ္ေလ”
“မရွိပါဘူး။ အမာစားပဲရွိတာ။ အေပ်ာ့စား စာခ်င္တာ”
“ဟဲ.. ငါတို႔ဆိုင္မွာလည္း အေပ်ာ့စား တင္ေရာင္းပါတယ္။”
“မရွိေတာ့ဘူး အစ္မရဲ႕.. ကဲ.. သြားဝယ္ေပးပါဗ်ား။ ကိုယ့္ေမာင္ကို ခ်စ္ရင္။”
“နင္ကေတာ့ေလ လိုခ်င္ရင္ ဇြတ္ပဲ။”
ေအာက္ကေနလည္း အေဒၚျဖစ္သူက ေလးဘက္ကုန္း အေနအထားနဲ႔ ဖင္ကို ေနာက္ျပန္ ေဆာက္ေပးေနတာမို႔ ဖိုးဂ်မ္းမ်က္နာမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ပုံပ်က္ေနသည္။
“ဘာလို႔လဲ ေမာင္ေလး။ နင့္မ်က္နာက မအီမသာနဲ႔”
“ဘာမွမဟုတ္ဘူး မမ။ ကဲဗ်ာ ျမန္ျမန္သြားစမ္းပါ အစ္မရဲ႕”
အစ္မျဖစ္သူ သြားေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္း ကိုယ့္အေဒၚ ေစာက္ပတ္ကို အေနာက္ကေန စက္ေသနတ္ ပစ္သလို တဖြတ္ဖြတ္ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းေအာင္ လိုးေဆာ္ေတာ့သည္။
“ေမာင္ဂ်မ္း ၾကမ္းလွခ်ည္လား”
“မၾကမ္းလို႔ မရဘူး အရီး။ မမတို႔ ျပန္လာခင္ အမွီလိုးတာ”
“သားၾကမ္းပုံကလည္း ကိုယ့္အေဒၚကို ဖာသည္မလို လိုးေနသလိုပဲ။”
“အဲလိုျဖစ္သြားရင္ ခြင့္လြတ္ေနာ္ အရီး”
“အံမယ္.. မလိုပါဘူး။ နင့္အေဒၚလည္း ဖာသည္မလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခုလို သားၾကမ္းတာ အရီးႀကိဳက္တယ္။”
ဒီလိုနဲ႔ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တရစပ္ လိုးေဆာ္ရင္း မၾကာခင္မွာပဲ သုတ္ရည္မ်ား အေဒၚ့ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္ကာ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ရမၼက္ခရီး တဒဂၤေလး ၿပီးသြားေတာ့သည္။
ေနာက္လည္း ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို လိုးျဖစ္ခဲ့ၾကတာမို႔ ေဒၚစန္းတင္ဟာ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းေက်ာင္းတဲ့အေနနဲ႔ တူေတာ္ေမာင္ကို ႏိုင္ငံျခားသို႔ ပို႔လိုက္သည္။ ဖိုးဂ်မ္း ႏိုင္ငံျခားမသြားခင္ ႏွစ္ရက္အလိုမွာေတာင္ တည္းခိုခန္းသြားၿပီး တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ တဝႀကီး လိုးခဲ့ၾကေသးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ဖိုးဂ်မ္းမွာ မျဖစ္မေနလိုမ်ိဳး ဦးေလးႏွစ္ဝမ္းကြဲဆီကို အလုပ္သြားလုပ္ရေတာ့သည္။
ေဒၚစန္းတင္မွာ သူ႔တူ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားလို႔ ေဝးသြားရင္ ရမၼက္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားမည္ ထင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ားမသိ မွန္းခ်က္နဲ႔နန္းထြက္မကိုက္ေတာ့ပါ။ ရမၼက္စိတ္က ပိုပိုပင္ ဆိုးလာသည္။ တူေတာ္ေမာင္ ႏိုင္ငံျခားသြားတာလည္း သုံးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ မိမိ အသက္မွာလည္ ၆၃ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ဒီရမၼက္အတြက္ ေယာက်္ားယူလိုက္ရင္လည္း သူမ်ားေျပာစရာေတြ ျဖစ္မွာဆိုေတာ့ လီးအတုဝယ္ၿပီး တူရဲ႕လီးလို႔ သေဘာထားကာ အာသာေျဖေနရေတာ့သည္။
သုံးႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ဖိုးဂ်မ္းဟာ အေဒၚျဖစ္သူတို႔ကိုပဲ အေၾကာင္းၾကားၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ျပန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ အရင္တည္းခိုခန္းကိုလာဖို႔ အေဒၚဆီကို ဖုန္းဆက္ခ်ိန္းသည္။
ေဒၚစန္းတင္မွာ တည္းခိုးခန္းမွ အခန္းတစ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ မတ္တပ္ရပ္ကာ ၾကည့္ေနတဲ့ တူေလးကို ျမင္ေတာ့ ကုတင္ေပၚသို႔ တြန္းလိုက္ၿပီး တက္ခြလိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး တူေလးရဲ႕လီးကို ထုတ္လိုက္သည္။ လီးႀကီးထြက္လာမွ အံၾသစြာနဲ႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ဖိုးဂ်မ္းလီးက အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆပိုႀကီးၿပီး ေဂၚလီသုံးလုံးေတာင္ ထည့္ထားသည္။
“သား.. သားလီးက ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး”
“ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မလဲ… ဒီလီးက ေလ့က်င့္ထားတဲ့လီး….။ ေဝးေအာင္လုပ္တဲ့ အရီးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ကြဲေအာင္လိုးဖို႔ ျပန္လာတာ။”
“အမေလး… လိုးလိုက္စမ္းပါ သားရယ္။ အရီးအဖုတ္ ကြဲခ်င္ကြဲပါေစ”
ဆိုၿပီး တူရဲ႕လီးကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ စုပ္ေတာ့သည္။ လီးမွာ အရင္ကထက္ ပိုတုတ္လာသျဖင့္ ပါးစပ္နဲ႔ မဆန႔္မၿပဲႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဂ်မ္းမွာ အေဒၚျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလွ်က္ ဒါမွ ဖိုးဂ်မ္းရဲ႕ အေဒၚကြလို႔ စိတ္ထဲ ေျပာေနမိသည္။
အဲဒီေန႔ တစ္ေန႔လုံး ေဒၚစန္းတင္ တူေတာ္ေမာင္ လိုးတာကို ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ မိုးလင္းမွ သူ႔တူနဲ႔ ျပန္လာသည္။ ထိုေန႔ကစၿပီး ၅ ႏွစ္ၾကာတဲ့ ယခုအခ်ိန္ထိ အဆက္မျပတ္ လိုးျဖစ္ၾကသည္။
ဖိုးဂ်မ္းက ဆိုင္ထဲမွာ အိပ္တတ္ၿပီး အိမ္ထဲမွာေတာ့ အစ္မႏွစ္ေယာက္က တစ္ခန္း၊ အေဒၚက တစ္ခန္းအိပ္ၾကသည္။
ဒီလိုနဲ႔ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ဖိုးဂ်မ္းဟာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားလာစရာ မရွိရင္ အေဒၚနဲ႔ မျမင္ကြယ္ရာမွာ အလိုးမပ်က္တန္း ရွိေလေတာ့သည္……။
ၿပီးပါၿပီ။
