မေဟာင္းတဲ့အခ်စ္

ေရးသားသူ – နတ္ဆိုးႀကီး

နိဒါန္း…

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ေလးပါပဲ……။ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးရယ္… ကြၽန္ေတာ္ ရင္ခုန္ရဆုံး လူရယ္… ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုေလး တစ္ခုလို ေနရတာ အရမ္းဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါ….။

“အခ်စ္ အခ်စ္..
အသစ္ေတြျဖစ္ေပမဲ့
စြဲလမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ
တစ္ဦးတည္း…”

ကြၽန္ေတာ္ ေလးနက္စြာ မေတြးပဲ.. ခ်ေရးလိုက္ေသာ ကာရံမရွိေသာ စာေလး …။ စာေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ ၅ ႏွစ္ သာသာ သမီးေလး ပုံတူ……။ ၎…. ၎တို႔ႏွင့္ အတူ ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘဝတိုတိုရယ္… မဆုံးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဆီသို႔… မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ စာအုပ္ေလး……။

အခန္း (၁)

လူပ်ိဳေပါက္စ ဂ်ိဳေထာင္စ ဆိုသလို… ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေတာ့… အေပါင္းအသင္းေကာင္းမႈ ႏွင့္ အင္တာနက္ ပြန္းကားမ်ား ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အေတာ္ ကဲမယ္ ဆြဲမယ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္…..။

ေအာင္ခန႔္ က အမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ ႐ုပ္ရည္ သန႔္ျပန႔္သည္။ Gem ေဆာ့ထားေသာ ေက်းဇူးေၾကာင့္ Body က ပ်ိဳတိုင္းေငးရေလာက္ေသာ ကိုယ္ခႏၵာမ်ိဳး…။ ပထမႏွစ္ကတည္းက King ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေအာင္ခန႔္ အဖို႔ သိပ္ေထြေထြထူးထူး ေကာင္မေလး ေတြကို လိုက္စရာမလို …။ အလိုလို ေႂကြဆင္းၿပီးသား…..။

အခုလဲ ေအာင္ခန႔္ ေက်ာင္းမွာ အလွဆုံး Queen ဆိုသူ ႐ူပေဗဒေမဂ်ာမွ ပန္းျမတ္သဇင္ ႏွင့္ တကၠသိုလ္ အခန္းလြတ္ တစ္ခန္းထဲမွာ iPhone S7 Plus ႏွင့္….

“လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္ အစ္ကို …”

“ပန္းျမတ္ကလည္းကြာ ကိုယ့္ခ်စ္သူ အလွတရားေတြ မွတ္တမ္းတင္ထား႐ုံေလးကို…”

“အဲဒါဆိုလဲ ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ ရွက္တယ္… ၿပီးေတာ့ ….”

“စကားမေျပာနဲ႔ကြာ ဒီမွာ record ႏွိပ္ထားတာ “

ပန္းျမတ္ ေျခေထာက္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကိုယ္တပိုင္း စားေရးစားပြဲေပၚေမွာက္ၿပီး ကုန္းေနရတာ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ဒူးေလာက္ ေရာက္ေနသည့္အျပင္ ဖုန္းကင္မရာႏွင့္ အ႐ိုက္ခံရသည့္ အတြက္ ရွက္သလိုလိုေတာ့ရွိသည္။

ေအာင္ခန႔္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ သူအာ႐ုံရွိတာက ပန္းျမတ္ ပန္တီအျပာက်ားေလးႏွင့္ လုံးေနေသာ တင္ပါးေလး…။ ပန္တီက ေသးေတာ့ ပန္းျမတ္ တင္ပါးႀကီးႀကီးတို႔က မႏိုင္မနင္း အျပင္သို႔ လုံးထြက္ေနေလသည္…။ ေအာင္ခန႔္ ထိုျမင္ကြင္းမ်ားကို ႐ိုက္ရင္းတန္းလန္း… လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဖင္လုံးလုံးကို ပြတ္သပ္ေနေလသည္…။ ပြတ္သပ္ရင္း ပန္တီက်ားေလးကို ေအာက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းေလး ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္..။ ဖုန္းကင္မရာကို ေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ိန္လိုက္သည္…။ ျဖဴေဖြးေသာ ဖင္ေျမာင္း၏ ေအာက္နားတြင္…. စိၿပီးပူးကပ္ေနေသာ ပန္းျမတ္၏ ဖုတ္ဖုတ္ေလးက ေအာင္ခန႔္ ရင္းႏွီးၿပီးဆိုေသာ္လည္း… ဘယ္ႏွခါၾကည့္ၾကည့္.. ကာမရာဂကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်..။ ထိုအခ်င္းအရာထက္ ဆိုးတာက… အနံ…။

ပန္းျမတ္က ႐ုပ္ကေလးလွေသာ္လည္း အေနအထိုင္ၾကမ္းသည္…။ ျပစ္စလက္ခတ္ ေနတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား… ျဖစ္သလို ေနတယ္လိုပဲ ေျပာရမလား… ကိုယ္နံျပင္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား … ေအာင္ခန႔္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဖုတ္ဖုတ္နံ႔ ႏွင့္ ေသးနံ ခပ္ျပျပေလး ဝင္လာေလသည္…။ ထိုအခ်င္းအရာကလည္း ေတာက္ခါနီးမီးခဲကို ေလႏွင့္ မႈတ္လိုက္သလို… ရဲခနဲ ေထာင္းခနဲ ျဖစ္ေစသည္…။

“ျမန္ျမန္ကြာ… လူေတြ ေတြ႕ကုန္မယ္…”

ပန္းျမတ္အေျပာက ေနာက္က်ေနေသးသည္…။ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲမွ အတင္း႐ုန္းထြက္ေနေသာ လီးကို ထုတ္ေနေလၿပီ…။ ထိုေနာက္….

“အား….. နာတယ္အကို…. အတင္းထိုးထည့္ေတာ့တာပဲ…”

“ေဆာတီး.. ပန္းျမတ္ .. ကို နဲနဲေလာသြားတယ္… အခ်စ္က အရမ္းလွတာကိုး… ဟီး..”

႐ုတ္တရက္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲ ဝင္သြားေသာ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ပန္းျမတ္ ေျပာျခင္းသာ…။ ဒီလိုအေတြ႕အႀကဳံက ပန္းျမတ္အဖို႔ေတာ့ ႐ိုးေနၿပီ..။ လီး ဝင္သြားေသာ္လည္း ေအာင္ခန႔္က ရပ္ေနသျဖင့္….

“လုပ္မွာျဖင့္ လုပ္ကြာ… ဘာလို႔ ရပ္ေနတာလဲ..”

“ခ်စ္နာတယ္ဆိုလို႔ေလ… ဒါဆို လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္….”

ေအာင္ခန္႔လီးကို ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထုတ္လိုက္ေလသည္…။ ဖုတ္ဖုတ္၏ ေဘးသားတို႔က လီးတြင္ ကပ္ပါလာၿပီး ဖုတ္ဖုတ္ အျပင္သား နဲနဲစူထြက္လာေလသည္….။ ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ အခ်စ္အရည္ခြၽဲခြၽဲတို႔ လီးတြင္ကပ္လာၿပီး အျပင္နဲနဲ ထုတ္လိုက္သည့္ လီးတဝက္ခန႔္က ေျပာင္လက္ေနသည္..။ ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္က စုပ္ေမ်ာ့ ပါသည္ထင္၏…။ အတြင္းသားတို႔က အတင္း ဆြဲစုပ္ထားသလို ေအာင္ခန႔္ ခံစားရေလသည္…။ အရသာခံၿပီး တဝက္ေလာက္ ဆြဲထုတ္အၿပီး.. လီးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တရစ္ခ်င္း ျပန္သြင္းလိုက္သည္…။ ဖုတ္ဖုတ္ အတြင္းသား၏ ႏူးညံ့ျခင္း ႏွင့္ စုပ္ယူအားတို႔က ေအာင္ျမတ္အတြက္ ဘာနဲမွ မလဲႏိုင္ေသာ.. ပန္းျမတ္၏ သဘာဝက ေပးေသာ လက္ေဆာင္မြန္ပမာ….။

“အီးးးးး…… အားး…. ပန္းျမတ္ကို သနားပါ ကိုရယ္… ပန္းျမတ္ကို မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္… ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါ ကိုရယ္…”

ပန္းျမတ္ အရမ္းေကာင္းေနမွန္း ေအာင္ခန႔္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္….။ ဒီစကားေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာလဲ မွန္းထားၿပီးသား…။ သို႔ေသာ္ ခပ္သြက္သြက္ မလုပ္ေသး……။ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ျဖည္းျဖည္းေလး စိမ္ၿပီးလိုးေနသည္…။ ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားသာမက… အျဖဴခပ္ေစးေစးေတြပါ.. ပါလာေလၿပီ….။ ဖုတ္ဖုတ္အတြင္း ညႇစ္အားကလည္း ေစာေစာကထက္ ျပင္းလာေလၿပီ….။ ထိုအခါမွ… ေအာင္ခန႔္ စၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေတာ့သည္….။ ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္ပုံက ပညာသားပါသည္…။ စေကာဝိုင္းလို ကစားၿပီး ေဆာင့္ေနေတာ့ ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ နံရံ တစ္ခုလုံး ေနရာအႏွံ႔ ထိုးမိေနသည္။။

“ဖတ္…ဖတ္..ဖတ္…..”

“အာ… အားး…. အီး… အီး… အား…. ေဆာင့္ပါ ကိုရယ္…. ေဆာင့္ပါ…. အား…. အရမ္းေကာင္းတယ္…”

ပန္းျမတ္ ၿပီးေတာ့မည္ကို ေအာင္ခန႔္ သိသည္။ထို႔ေၾကာင့္….

”ပက္လက္လွန္ကြာ… ဒီလိုႀကီးက အားမရဘူး… ေနာက္ၿပီး… ပန္းျမတ္လဲ ကိုေနာက္က ေဆာင့္ေတာ့ ေပါင္နာမွာေပါ့”

“ဟာကြာ…. အၿမဲ အဲလိုပဲ… အင္းပါ…”

အားမလို အားမရ ေလသံေလးႏွင့္ ညည္းၿပီး စာေရးစာပြဲေပၚ ပက္လက္ေလး လွန္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေအာင္ခန႔္က က်ေနေသာ ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းကို ေျမႇာက္လိုက္ရင္း…. ျပဴထြက္ေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းထဲကို အျဖဴရည္ ပ်စ္ပ်စ္တို႔ ေပေနေသာ လီးျဖင့္ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္..။

“အား.. ကိုရယ္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးေနာ္…”

“အင္း ေဆာင့္ေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္…”

ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္လဲ ေဆာင့္.. အေပၚအက်ႌလည္း လွန္ရင္း… ပန္းျမတ္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အငမ္းမရ စုပ္ယူလိုက္သည္…။ ပန္းျမတ္တစ္ေယာက္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲ လ်င္ျမန္စြာ ဝင္ေနေသာ လီး၏ အရသာႏွင့္ ႏို႔စို႔ခံရေသာ အရသာတို႔က ဘာနဲမွ မတူေအာင္.. ေကာင္းလြန္းေနတဲ့ အတြက္.. တီေကာင္ကို ဆားနဲ႔ တို႔ သလို လူးလြင့္ေနေလသည္…။ ေအာင္ခန႔္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း ျပင္းလာေလၿပီ….။

“အားးးး..အာ….အားးး….အားးးးး…အု…အု….”

အျပင္မွ အသံၾကားမည္စိုးသျဖင့္ ပန္းျမတ္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို လက္ႏွင့္ အုပ္လိုက္ေလသည္။

“ဖတ္…ဖတ္..ဖတ္….”

“ကို ၿပီးေတာ့မယ္…ခ်စ္ေရ…အားး….အား..”

“အာ…အာ.. အထဲမွာ…အာ.. မၿပီးနဲ႔…အားးး..”

ပန္းျမတ္ေျပာစကား ေနာက္က်ခဲ့ေလၿပီ…။ သုတ္ရည္ ေႏြးေႏြးတို႔က ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲသို႔ အရွိန္ႏွင့္ တိုးဝင္သြားခဲ့ေလၿပီ..။ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ခြၽတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဖုတ္ဖုတ္ထဲမွ သုတ္ရည္တို႔ ျပန္အန္ထြက္ကုန္ေလသည္။

“ညစ္ပတ္ၿပီ ကိုရယ္…. ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ရင္ အရည္ေတြ ကြက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ… ေနာက္ၿပီး… တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဒုကၡ … ဘာမွန္းမသိဘူး…”

ပန္းျမတ္.. ေျပာရင္းဆိုရင္း… ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့.. သူ႔လီးတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ ျဖဴျဖဴတို႔ကို တစ္႐ူး ႏွင့္ သုတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ေနသည္…။ ပန္းျမတ္ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး ပြေယာင္းေယာင္းရွိေသာ ဆံပင္တို႔ကို လက္ႏွင့္ သပ္ၿပီး…

“ကို .. သြားေတာ့မယ္ေနာ္… ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္… ေနာက္တခ်ိန္က စေတာ့မွာ…”

ေခါင္းေလး တစ္ခ်က္ ဆက္ျပရင္း ေဆးလိပ္ဖြာကာ… ပန္းျမတ္ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

အခန္း (၂)

“ဘဝတေကြ႕… ခဏအေတြ႕မွာ သာယာလို႔ထင္… ထိုအရာကို .. အခ်စ္ဟု ေခၚမလား”

ေဆာင္းရာသီဟု ဆိုေသာ္လည္း ေနလည္ခင္း အလင္းေရာင္က စူးရွလွ၏..။ အေအး ၂ လုံး .. လူ ၂ ဦး ထိုင္ခုံ ၂ လုံး စားပြဲတစ္လုံး ႏွင့္ တစ္လံသာသာရွိေသာ ေနရာအဝန္းအဝိုင္းေလးတစ္ခု ၿငိမ္သက္လို႔ေနေလသည္။ ၿငိမ္သက္မႈကို ထိုးေဖာက္ ေပါက္ခြဲ လိုက္သည္က ပန္းျမတ္သဇင္…။

“ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ အစ္ကို… ပန္းျမတ္ေတာ့ စိတ္ညစ္တာပဲ”

ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္ မီးခိုးမ်ား အၾကားမွ ခပ္ျပင္းျပင္း ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္..။

“ခက္တယ္.. ပန္းျမတ္ရယ္… ကိုတို႔က ေက်ာင္းမွ မၿပီးေသးတာ..”

“ကို … အဲ့စကားေတာ့ မေျပာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး မွားခဲ့လို႔ေလ… ပန္းျမတ္ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး..”

ထိုစကားသံ ေဒါသေၾကာင့္ နဲနဲ က်ယ္သြားသည္ထင္….။ မလွမ္းမကမ္း စားပြဲမွ ထိုင္ေနေသာ ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ လွည့္ၾကည့္သည္။

“ကဲပါ ပန္းျမတ္ရယ္ … အာလုံး ကို႔တာဝန္ထား…”

“ဒါဆိုလဲ …ၿပီးေရာ … ေမေမက သူနဲ႔ လာေတြ႕ပါတဲ့”

“ဘာ…!!!!!!!”

ေစာေစာက ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ ထပ္လွည့္ၾကည့္ျပန္သည္။ ေအာင္ခန႔္ အသံေလွ်ာ့ရင္း

“ေနပါဦး ..ပန္းျမတ္ ဗိုက္ႀကီးတဲ့ ကိစၥ ပန္းျမတ္ အေမ သိသြားၿပီ… ဟုတ္လား…”

“ဟိုေလ…အဲဒါက…အဲဒါက..”

“ျမန္ျမန္ေျပာပါ ပန္းျမတ္ရယ္…..”

“ဟိုဝွာ မျဖစ္လို႔ ဆီးစစ္ၾကည့္တုန္းကေလ….. ဟို…အဲ့ စစ္တဲ့ဟာ.. သန႔္စင္ခန္းထဲမွာ ေမ့ခဲ့…”

“ေအး..ေကာင္းေရာေပါ့ကြာ…”

ေအာင္ခန႔္ မိုးႀကိဳးအေတာင့္လိုက္ ပစ္ခ်ခံရသလို ျဖစ္သြားသည္။ ေအာင္ခန႔္ စဥ္းစားထားတာက ပန္းျမတ္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ဗိုက္ကိစၥ ေျဖရွင္းရန္ အႀကံ…။ အခုေတာ့ … ျပသနာက ထင္ထားသည္ထက္ ပိုၿပီး ႀကီးေနေလၿပီ…။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ အေဖ မဆုံးခင္က ေအာင္ခန႔္ကို ဆုံးမခဲ့ေသာ စကားရွိသည္…။

“သား…. ေယာက်ၤားေကာင္းဆိုတာ လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရတယ္ကြ.. တာဝန္ယူရဲရတယ္… ဘယ္ကိစၥမဆို မလုပ္ခင္ အၾကာႀကီး စဥ္းစားလို႔ရတယ္… ေအး လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ ဆုံးေအာင္လုပ္.. အက်ိဳးအျပစ္.. အကုန္ ခံေပေတာ့…။ အဲဒါမွ ေယာက်္ားလို႔ ေခၚတယ္ကြ…။ ငါ့သား ေယာက်ၤားစစ္စစ္ ျဖစ္ပါေစကြာ”

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေအာင္ခန႔္ ပန္းျမတ္အေမႏွင့္ ေတြ႕ရန္ လက္ခံခဲ့သည္….။ သို႔ေသာ္ လူငယ္ဘဝကို ဆုံးရႉံးရေတာ့မည္ဆိုေသာ အေတြးကလည္း ရွိျပန္သည္…။ စိတ္ညစ္ေနသည္က အမွန္….။

အခုလို လည္ကတုံးႀကီးဝတ္ၿပီး ေယာပုဆိုးႀကီးကလည္း အေနရအထိုင္ရ ၾကပ္လွသည္..။ အဆင့္ျမင့္ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ အဲကြန္းမ်ား ဖြင့္ထားေသာ္လည္း ေအာင္ခန႔္ ေခြၽးေဇာမ်ား ျပန္ၿပီး တစ္ရႉး ခဏခဏ ထုတ္သုတ္ေနရသည္..။ ပန္းျမတ္ႏွင့္ သူ႔အေမကလည္း ေရာက္လာေတာ့မည္…..။

“ဟိတ္…. ကို တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနၿပီလား..”

“ဟင္ ….ပန္းျမတ္…. ပန္းျမတ္ေမေမေရာ…..”

“အခုမွ ေၾကာက္ျပေနလိုက္တာ…. ေမေမက ဝင္စရာတစ္ခုရွိလို႔ ပန္းျမတ္ကို အရင္လြတ္လိုက္တာကိုရဲ႕”

“ေအာ္…ဟုတ္လား…..”

“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကိုရယ္ ေမေမက ေအးေဆးပါ… ေနာက္ၿပီး ဆိုရွယ္က်တယ္.. ေခတ္ဆန္တယ္.. ေအးေဆး”

ပန္းျမတ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာေနေသာ္လည္း…ေအာင္ခန႔္ ေနသာသည္မရွိ… ေရတစ္ခြက္ေမာ့ခ်လိုက္သည္. . ရင္ေအးလို ေအးျငားေပါ့…။

“ေဟာ.. ေမေမေတာင္ လာေနၿပီ.. ေမေမ.. သမီးတို႔ ဒီမွာ….”

ေအာင္ခန႔္ ေသာက္ေနေသာ ေရခြက္ အသာခ်ၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလဒီရႉးအနီေရာင္… အသားကပ္ စေတာ္ကင္ႏွင့္…. စကပ္က ဒူးဖုံး႐ုံသာသာ…. လည္ပင္းအဟိုက္ အက်ႌကို အေပၚမွ ကုတ္ထပ္ထားၿပီး စလင္းဘတ္ကို လက္မွာ ခ်ိတ္ၿပီ… ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း….. ၃၀ ႏွစ္ေလာက္သာ ထင္ရသည္..။

“အန္တီ့ နာမည္က မာလာသဇင္ ပါ.. ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ သား..”

ဟု ဆိုကာ.. လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရန္ လက္ကမ္းေပးေလသည္…။ ေအာင္ခန႔္ ထိုအခါမွ သတိျပန္ဝင္လာေလသည္ ..။ ဘယ္အခ်ိန္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ လက္လွမ္းမိမွန္းမသိ….။ လက္ေႏြးေႏြး ႏူႏူးညံ့ညံ့ လက္၏ အထိအေတြ႕….။

“ဟုတ္….”

“သားက လူေခ်ာပဲ… အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးေလး ႀကိဳက္တာကိုး..”

“ဟုတ္ အန္တီ ေက်းဇူးပါ…”

“ဒါနဲ႔ ေမးပါဦးမယ္… အန္တီ့ သမီးကို တကယ္ ေမတၱာ ရွိပါတယ္ေနာ္…”

“ဟုတ္ကဲ့… တကယ္ေမတၱာရွိတာပါ…”

“အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ေမတၱာရွိ႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးကြ…. မင္း အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္မွ ရမယ္”

“ဟုတ္…ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမၿပီးေသးေတာ့.. အလုပ္က ….”

“အဲ့ အတြက္ မပူပါနဲ႔ အန္တီဖြင့္ထားတဲ့ BAR တစ္ခုရွိတယ္… အဲ့မွာလုပ္ေပါ့….”

ပန္းျမတ္က ဝင္ၿပီး..

”အဲဒါ ေကာင္းတယ္ ကို…. ပန္းျမတ္လည္း သေဘာတူတယ္…”

“ဟုတ္ အန္တီ.. က်ေနာ္ လုပ္ပါ့မယ္…”

“ေအးကြယ္…. အန္တီသမီးေလး ဆိုးသမွ် မင္း သည္းခံရမယ္ေနာ္….။ သူအေဖက သူ ၃ ႏွစ္ သမီးေလာက္ကတည္းက ဆုံးသြားတာဆိုေတာ့…. ဖခင္ေမတၱာ ငတ္ရွာတယ္ကြယ္…”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ…. က်ေနာ္ သည္းခံႏိုင္ပါတယ္”

“ေအး.. မွာစရာရွိတာ မွာၿပီး… စားစရာရွိတာ စားတာေပါ့…။ ေနာက္မွ မင္း မိဘေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး မဂၤလာကိစၥ စကားေျပာတာေပါ့..”

ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ အစားပဲ အာ႐ုံထားၿပီး စားေနသည္…။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အခ်ိဳရည္ေသာက္မည္ အျပဳ… ဆုံဆည္းတိုက္ဆိုင္ေသာ လက္တစုံ…. ပန္းျမတ္လက္မဟုတ္ သူ႔ေမေမလက္…..

“သားေသာက္ေလ….”

“ရပါတယ္ အန္တီ.. က်ေနာ္က မမွာပဲ အန္တီ့ အေအးကို မွားေသာက္မိေတာ့မလို႔ပါ… က်ေနာ္ မွာလိုက္ပါမယ္… အန္တီေသာက္ပါ..”

ပန္းျမတ္အေမက ၿပဳံးျပရင္း… အေအးခြက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္…။ အနီေရာင္ ဆိုးထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီတို႔က ခြက္ေလးတြင္ စြန္းက်န္ရစ္ေနသည္…။ လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက အခ်ိဳရည္ နီနီတို႔ကို ေသသပ္လွပစြာထိၿပီး လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ ဆင္းသြားသည္ကို ျမင္ေနရသည့္အလား….။ ေအာင္ခန႔္ တသက္ ျမင္ဖူးသမွ် အလွပဆုံးေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစုံ…. ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ သပ္လိုက္ပုံက… ေအာင္ခန႔္ အၾကည့္ လြဲလိုက္သည္….။

“ကဲ ..အန္တီ ကိစၥေလးရွိလို႔ သြာလိုက္ဦးမယ္… ေဘတခါတည္း ရွင္းသြားမယ္ေနာ္…”

ဟု ေျပာကာ ဆိုကာႏွင့္ ထလိုက္ခ်ိန္…. ဟိုက္ေနေသာ လည္ပင္းေပါက္မွ ဝင္းခနဲေနေအာင္ ထြက္လာေသာ ရင္မႊာတစ္စုံ.. ၿပီးေတာ့… လွည့္ထြက္သြားၿပီး လူတိုင္းေငးရေလာက္သည့္ တင္တစ္စုံ…. ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္.. ေဒၚမာလာသဇင္ကို ၿပဳံးျပမိလား.. သို႔မဟုတ္… ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ေငးေနမိသလား ေအာင္ခန႔္ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေတာ့ၿပီ…..။

အခန္း (၃)

ဘာလိုလိုနဲ႔ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ပန္းျမတ္သဇင္တို႔ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးခဲ့သည္မွာ (၇) လ ထဲသို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ဒါလဲ လြယ္လြယ္ေလးေတာ့မဟုတ္ခဲ့…။ ေအာင္ခန႔္အေမက လုံးဝသေဘာမတူ..။ ပန္းျမတ္ ေနာက္ေၾကာင္း မေကာင္းဘူးဟု သိထားလို႔ ျဖစ္သည္…။ ေနာက္တစ္ခ်က္က သားျဖစ္သူ ပညာမစုံေသးတာလည္း ပါသည္…။ ပန္းျမတ္တို႔၏ မ်ိဳး႐ိုးေၾကာင့္လည္း ပါသည္ထင္သည္…။ ေဒၚမာလာသဇင္ေၾကာင့္လည္း ပါသည္…။

ေဒၚမာလာသဇင္က ေသသြားေသာ ေယာက်ာ္း၏ ေနာက္မိန္းမ ….။ ၁၆ ႏွစ္သမီး ဘဝတြင္ ခ်စ္သူႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးၿပီး မဖုံးႏိုင္သည့္အဆုံး ၿမိဳ႕က သူေဌးႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္…။ သူေဌးႀကီးကလည္း ကိုယ္ဝန္မွာ သူ၏ ကိုယ္ဝန္ဟု ထင္ၿပီး မယားႀကီးကို ကြာရွင္းၿပီး ေဒၚမာလာကို ယူခဲ့သည္။ သူေဌးႀကီးက ႏွလုံးေရာဂါအခံ ရွိေသာေၾကာင့္ မယားႀကီးက လိင္မႈကိစၥတို႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် မရွိေအာင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆြဲေဆာင္ထားေသာ္လည္း ၎ကို မသိေသာ ေဒၚမာလာ သည္.. ကေလးေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေလသည္..။

အတန္ငယ္ သက္သာလာေသာ ႏွလုံးေရာဂါသည္.. ေဒၚမာလာ လက္ထက္တြင္ မၾကာခဏဆိုသလို ေဖာက္တတ္ေလသည္..။ အမွန္အတိုင္းဆိုလွ်င္ သူေဌးႀကီးသည္ ေဒၚမာလာႏွင့္ လိုးရင္းပင္ အသက္ပါသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူေဌးႀကီး ဆုံးေတာ့ ေဒၚမာလာ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္…။ ပန္းျမတ္သဇင္က ၃ ႏွစ္သမီးေလာက္…။ ေဒၚမာလာ ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ … သမီးေလးအ႐ြယ္ေရာက္ရင္ သူမလို မမွားေစခ်င္…။

ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ပန္းျမတ္တို႔အိမ္ လိုက္ေနရသည္..။ ေအာင္ခန႔္ အိမ္သာသြားၿပီး အိပ္ယာသို႔ ျပန္လာေလသည္..။ ပန္းျမတ္ ဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ မအိပ္ေသးတာေၾကာင့္

“ပန္းျမတ္ ..အိပ္ေတာ့ေလ…. ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဆိုတာ ေစာေစာ အိပ္ရတယ္…”

“မအိပ္ခ်င္ဘူး ကိုရယ္…. ကို႔ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို လိုခ်င္လို႔….”

“ဟာ..ပန္းျမတ္ကလဲ ဗိုက္ႀကီးနဲ႔ မျဖစ္ဘူးေလ…”

“ ဘာလဲ ကိုက အဲ့စိတ္မရွိရေအာင္ တျခားေကာင္မနဲ႔ ေနေနတာလား…”

“မဟုတ္ရပါဘူး ခ်စ္ရယ္…. ခ်စ္တြက္ မေကာင္းမွာ စိုးလို႔ပါ..”

“ဒါဆို အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပ…”

ပန္းျမတ္ ကာမ ကိစၥကို အလြန္ႀကိဳက္မွန္း ေအာင္ခန႔္ယူၿပီးမွ သိေလသည္…။ အခုလည္း ဗိုက္ႀကီးႏွင့္ ဆႏၵရွိေနျပန္သည္…။ ပန္းျမတ္ လက္က ေအာင္ခန႔္ ညအိပ္ေဘာင္းဘီသို႔ ပြတ္သပ္ေနၿပီ…။

“စိတ္မပါဘူးလဲ ေျပာေသးတယ္… ကို႔ဟာႀကီးက ေဘာင္းဘီေတာင္ ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္….”

“ဒါကေတာ့ ခ်စ္က ျပဳစု ေတာ္တာကိုး…..”

ပန္းျမတ္ ေျပာေနရင္းႏွင့္ပင္ လက္က ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်လိုက္သည္…။ ေအာင္ခန႔္အလိုက္သင့္ ဖင္ႂကြေပးလိုက္သည္…။ ပန္းေရာင္ဝင္းၿပီး တင္းေနေသာ လီးထိပ္ဖူးကို ပန္းျမတ္ ေရခဲေခ်ာင္းငတ္ေနေသာ ကေလး တစ္ေယာက္လို တႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေအာင္ စုတ္ေလသည္….။

ေအာင္ခန႔္ မ်က္လုံး မွိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အာ႐ုံမွာေပၚလာတာက …. ပန္းျမတ္အေမ…. ၿပဳံးျပရင္း…အေအးခြက္ကို လွမ္းကိုင္…အနီေရာင္ ဆိုးထားေသာ …လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက အခ်ိဳရည္ နီနီတို႔ ကို ေသသပ္လွပစြာ ထိၿပီး လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ ….. အလွပဆုံးေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစုံ….ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ သပ္လိုက္ပုံက…
ေအာင္ခန႔္ ဆက္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့…ထပ္လဲ မျပစ္မွားခ်င္ေတာာ.. ထို႔ေၾကာင့္…

“ခ်စ္ ..ကို မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ… လုပ္ရေအာင္… ေလးဘက္ကုန္းေပး…..”

ဟု ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ပန္းျမတ္ ဗိုက္ကေလးကို ပင့္ကာ… ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေလသည္…။ ေအာင္ခန႔္လည္း ပန္းျမတ္ သေရေတြ ေပေနေသာ လီးထိပ္ဖူးကို ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ ၿပဲၿပဲေလး၏ အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ဗိုက္က ၇ လ ေက်ာ္ၿပီမို႔လားမသိ… ဖုတ္ဖုတ္မွာ နဲနဲ ပြင့္အာေနသည္..။ ထို႔အျပင္ အေရေလး အနည္းငယ္ ထြက္ေနသည္။

“ခ်စ္…ခ်စ္ထဲက အရည္ေတြ ထြက္ေနပါလား…”

“ထြက္ပေစ ကိုရာ…လုပ္မွာသာ လုပ္ပါ…. ျဖည္းျဖည္းေတာ့ လုပ္ေနာ္ ကို….”

“အင္း..အင္း..”

ေအာင္ခန႔္ ႏွင္းဆီပြင့္ ပြင့္ေနသလို အနည္းငယ္ အာေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို တရစ္ခ်င္းသြင္းလိုက္သည္..။

“အား..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…”

“အင့္….အင့္….အင့္…..”

ထို အခ်ိန္…ေဒၚမာလာ တစ္ေယာက္ ..မီးဖိုခန္းတြင္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ အိမ္ေဖာ္မ်ားရွိေသာ္လည္း စိတ္တိုင္းမက်ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ စြပ္ျပဳတ္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ စြတ္ျပဳတ္လုပ္ရန္ ညေနကမွ ေဈးသြားၿပီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရေသာ ၾကက္သားကိုအသား ႏုပ္ႏုပ္စင္း အ႐ိုးဖယ္ထားၿပီး သပ္သပ္ထား.. ေစာေစာက ၾကက္အသားခ်ည္း ႏုပ္ႏုပ္ဆစင္းထားသည္ကို ဆား နႏြင္း အခ်ိဳမႈန႔္ ၾကက္သားမႈန႔္ နဲန်ဲႏွင့္ ႏွယ္….ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ေနစဥ္..မီးေပၚတြင္ ႏြားႏို႔ တည္ထားသည္။

ၾကက္အ႐ိုးမ်ားကို ဓါးႏွင့္ အ႐ိုးကြဲ႐ုံ ခုတ္ ဆား နႏြင္း အခ်ိဳမႈန႔္ ငံျပာရည္နဲနဲ သံပုရာသီး အရည္ နဲနဲညႇစ္…ၾကက္သြန္ျဖဴ ၃၊ ၄ တက္ႏွင့္ ဂ်င္းေထာင္းထည့္.. ၿပီးေတာ့ ႏြားႏို႔အိုး ပြတ္သည္ အထိ ခဏ ႏွပ္ထားလိုက္သည္။ ႏြားႏို႔ အပြတ္ေကာင္းၿပီး အေနေတာ္ ျဖစ္မွ မီးေပၚက ခဏခ် ေစာေစာက ၾကက္႐ိုး အိုးကို မီးေပၚတင္ၿပီး ေရ အနည္းငယ္ထည့္ၿပီး ႏုပ္ႏုပ္စင္းထားေသာ ၾကက္သား နည္းနည္း ထည့္လိုက္သည္။

ၾကက္သားအိုး ပြတ္သည္ႏွင့္ ဆီအိုးတင္ ေစာေစာက ၾကက္သားခ်ည္း ႏုပ္ႏုပ္စင္း ထားသည္ကို အေနေတာ္လုံး အနည္းငယ္ နီလာသည္ အထိ ေၾကာ္ကာ ဆီစစ္ထားသည္။ ဆီ စစ္ထားစဥ္ ႏြားႏို႔အိုးျပန္တင္ကာ ေႏြးထားသည္။ ၿပီးမွ ဆလပ္႐ြက္ႏွင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး နံနံပင္ တို႔ ကို လွသလို ျပင္ဆင္ကာ ၾကက္သားလုံးေၾကာ္ထည့္.. ႏြားႏို႔ထည့္… ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကို အရည္ခ်ည္း အသာ စစ္ထည့္ၿပီး သမီး ရွိရာ အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းသို႔ တက္ခဲ့သည္။

အိပ္ခန္း တံခါးေခါက္ရန္ အလုပ္… တံခါးမွာ အနည္းငယ္ ဟေနတာေၾကာင့္ ဖြင့္မည္ အျပဳ…..

“အား..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…”

“အင့္….အင့္….အင့္…..’

သမီးျဖစ္သူ ပန္းျမတ္က ေလးဘက္ေထာက္လွ်က္ သားမက္ျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္က အေနာက္မွေနၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ေနသည္။ လီးႀကီးမွာ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ အေၾကာ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းျဖင့္…. ေဒၚမာလာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ကာမရာဂတို႔ ကို လႈပ္ႏိုးသလို …. ထိုအခ်င္းအရာကို မျပဳမူ မျမင္ေတာ့.. မခံစားရေတာ့သည္မွာလည္း အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္….။ ေဒၚမာလာ အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသည္ ေသြးသားထစ အပ်ိဳ႐ိုင္းေလးတစ္ေယာက္လို ရင္ခုန္မႈျမန္လာခဲ့ျပန္သည္။

သားမက္ႏွင့္ ေယာကၡမ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုေသာ အေတြး… ငါ့သမီး အလိုးခံေနရပါလားဆိုေသာ အေတြး… အေတြးမ်ားစြာ ႏွင့္ ေခါင္းထဲတြင္ ျပည့္ေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးက သားမက္၏ လီး အဝင္အထြက္အား မလြတ္တမ္း မ်က္ေတာင္မခပ္ ၾကည့္မီေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ။

အခန္း (၄)

ေဒၚမာလာ အခန္းဝမွ အသာေလး ထြက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ သားမက္ ေအာင္ခန႔္၏ လီးထိပ္နီနီ ႏွင့္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ လီးႀကီးကေတာ့ မ်က္စိထဲက မထြက္….

“ဝူး….”

ေလပူမ်ား ႏွင့္ေရာၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီး မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။ အာေျခာက္သည္ကတေၾကာင္း… ရင္တုန္ေနသည္ကတေၾကာင္း ..တခါမွ မေသာက္ျဖစ္ေသာ ေရခဲေရ ေသာက္ရန္ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ေလေအးတိုက မ်က္ႏွာေရာ ရင္ဘက္ပါ ထိေတြ႕သြားသည္။ မီးခဲေပၚ ေရျဖန္းသလို ရွဲခနဲ ျမည္သည္လို႔ေတာင္ ေဒၚမာလာ ထင္သည္။ ဖန္ခြက္ ၾကည္ၾကည္ထဲ ထည့္လိုက္ရာ ေရခဲေရ၏ အေအးႏွင့္ ဖန္ခြက္ အျပင္တြင္ ေရသီးေလးမ်ား တြဲခိုသြားသည္။

ေဒၚမာလာ ဖန္ခြက္ကိုၾကည့္ရင္း ေစာေစာက သားမက္၏ ေစာက္ရည္ေပေနေသာ လီးႀကီးကို ျပန္ျမင္ေနမိေတာ့သည္။ အေတြးအာ႐ုံကို ဖ်က္ကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္…။ ဆူးရွထုံက်ဥ္ေသာ ခံစားမႈက လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ ဆင္းသြားေလသည္။ …

“အား..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္…. ခ်စ္ အေပၚက တက္ေဆာင့္ေပးမယ္ေလ..”

“ျဖစ္ပါ့မလား ပန္းျမတ္ရယ္ ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔ဟာကို….”

“မသိဘူးကြာ… လုပ္ခ်င္တယ္”

“အင္း…ေျဖးေျဖးေတာ့ လုပ္ေနာ္… ခ်စ္”

ေအာင္ခန႔္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ လီးႀကီးကေတာ့ လြတ္ေတာ့မဲ့ ဒုန္းပ်ံသဖြယ္…။ ပန္းျမတ္ ႏႈတ္ခမ္းေလး အသာ ကိုက္ရင္း ဗိုက္ကေလး ပင့္ကာ.. ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ေအာက္က ေအာင္ခန႔္က မသိမသာ ေကာ့ေပးထားသည္။ လီးသည္ ဖုတ္ဖုတ္ အတြင္း တရစ္ခ်င္း ဝင္သြားၿပီး အဆုံးေရာက္ေတာ့ ပန္းျမတ္ ခဏၿငိမ္လိုက္သည္..။ အေနအထား အေျခအေန ကိုၾကည့္ၿပီး အသာ ျပန္ႂကြလိုက္သည္။

အတြင္းထဲကေတာ့ မနာ သို႔ေပမဲ့ အဆုံးမွာ နဲနဲေတာ့ ပိတ္ကာကာႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ကိစၥမရွိ ..နဲနဲ ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ၾကည့္သည္..။ အနည္းငယ္ ေအာင့္ေသာ္လည္း အရွိန္တက္ေနေသာ ကာမဖီးက ပိုေကာင္းေနသည္။ ပန္းျမတ္ေဆာင့္ခ်က္ နဲနဲ ျမန္လာသည္။ ေအာင္ျမတ္လည္း ပန္းျမတ္ ေဆာင့္သည္ဒဏ္ကို ၾကာၾကာ မခံႏိုင္ပဲ လီးေရမ်ား ပန္းျမတ္ ဖုတ္ဖုတ္ ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။

(စကားခ်ပ္.. ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မ်ား၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ၎ႏွင့္ အတူေနေသာ ေယာက်္ားမ်ား၏ ခံစားခ်က္မ်ား ကြဲလြဲေနပါက သည္းခံ ဖတ္ရႈေပးပါရန္)

ေအာင္ျမတ္ ကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုယ္ေပၚမွ ပန္းျမတ္ကို အသာလွဲခ်ေပးရင္း ..

“ကို.. ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ကြာ… ေပေနတာေတြလဲ သန႔္ရွင္းရင္းေပါ့…”

ဟုဆိုကာ…အိပ္ယာမွ ထလိုက္သည္။ ေစာေစာက မခြၽတ္လိုက္ရေသာ အက်ႌခြၽတ္ၿပီး အဝတ္ျခင္းထဲ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။

“ေရမခ်ိဳးခင္ ေရဆင္းေသာက္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္… ခ်စ္..”

ပန္းျမတ္ စကားျပန္မရေတာ့ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ သြားေပၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ပန္းျမတ္ပါးကို နမ္းလိုက္ရင္း ေရေသာက္ရန္ အိမ္ေအာက္ရွိ ေရခဲေသတၱာနားသို႔ ဆင္းခဲ့ေလသည္။

ေဒၚမာလာ ေရခဲေရကို ဇိမ္ခံေသာက္ေနရာမွ ေျခသံလိုလိုၾကားသျဖင့္ မီးဖိုခန္းမွ အျမန္ထြက္လိုက္သည္။ တအိမ္လုံး မီးပိတ္ထားသျဖင့္ အျပင္မွ အလင္း ခပ္မွိန္မွိန္တို႔ေတာ့ ရွိေနသည္။ ေျခသံၾကားရာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔သားမက္ ေအာင္ခန႔္…။ အဝတ္ႏွင့္တူသည္ဆိုလို သဘက္ကေလးေတာင္မပါ..။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရွိသင့္သည့္ ႐ုပ္ရည္.. ရင္အုပ္တို႔က ေခြၽးအနည္းငယ္စို႔လို႔..။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ခန႔္ လီးႀကီး တစ္ခ်ီးၿပီးေသာ္လည္း ျပန္မက်ေသး.. ေထာင္လို႔ မတ္လို႔ေနဆဲ..။

အင္းေလ သူလဲ မိန္းမ ဗိုက္ႀကီးေနေတာ့ ဘယ္ဝပါ့မလဲဟု ေဒၚမာလာ ေတြးလိုက္မိသည္။ တကယ္လို႔သာ သားမက္မဟုတ္ပဲ တျခား သူစိမ္းသာ ဒီေနရာမွာသာဆို ေဒၚမာလာ ေျပးၿပီး စုပ္မိေလမလား… သို႔မဟုတ္ ေနာက္ကဖတ္ၿပီး လီးႀကီးကို ကိုင္မိေလမလား … စသည္ျဖင့္ အေတြးတို႔ကမဆုံး မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ သမက္၏ လီးႀကီးကို ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ဒါကို မသိရွာေသာ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ေရေသာက္ၿပီး အေပၚသို႔ ျပန္တတ္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္း (၅)

“ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား..”
စားေနသာ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလး၏ တိတ္ဆိတ္ေနမႈကို ေဒၚမာလာ ဖ်က္စီးရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္ဟာ့ကိုယ္ မလုံသလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ပန္းျမတ္ကေတာ့ သူမဟုတ္သလိုႏွင့္..

“ေပ်ာ္ပါတယ္ ေမေမရဲ႕….ဒါနဲ႔ ကိုေရ ခ်စ္ ဗိုက္က ၇ လထဲေတာင္ ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ သားေလး လိုခ်င္လား မီးမီးေလး လိုခ်င္တာလား”

“ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ရတဲ့ ကေလးက ကိုယ့္ရတနာ ပဲေပါ့ ခ်စ္ရယ္”

“အာ ..မရဘူးကြာ ေျပာ… သားသားေလးလား မီးမီးေလးလား…”

“မီးမီးေလးေပါ့ ခ်စ္ရယ္”

ဟု ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ စိတ္မပါတပါ ေျပာလိုက္သည္။ ဒါကို ပန္းျမတ္ စိတ္တိုင္းက်ပုံမရ…။ သူ႔အေမ ေဒၚမာလာဘက္ လွည့္ျပန္သည္။

“ေမေမေရာ ဘာေလး လိုခ်င္လဲ”

“ညည္းေယာက်္ားေရာ ေမေမေရာ ဘာေလးရရ ရင္ခုန္ရေအာင္ အန္ဒရာေဆာင္းေတာင္ မ႐ိုက္ခိုင္းဘူး မဟုတ္လား….။ ကဲ မနက္စာ ေကာင္းေကာင္းစား စကားမေျပာနဲ႔ေတာ့”

ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပန္းျမတ္ ၿငိမ္က် သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္ေက်နပ္ပုံမရ…။ မ်က္ႏွာက မေက်နပ္သည့္ မ်က္ႏွာ..။ သို႔ေသာ္ သိပ္မၾကာလိုက္ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳး ထပ္ေျပာင္းသြားသည္ နာက်င္သည့္ အမူ အရာ…။ ေအာင္ခန႔္ ပန္းျမတ္ကို ၾကည့္ရင္း….

“ခ်စ္ ဘာျဖစ္တာလဲ….”

“ဗိုက္….ဗိုက္နာ…….နာတယ္ အေမေရ..လုပ္ပါဦး”

ထိုအေျခအေနတို႔အရ… စားလက္စ မနက္စာကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ေဒၚမာလာတို႔ ေဆး႐ုံသို႔ သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။

ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ ဖုန္းေလးထဲမွ ပုံေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးေနမိသည္ ။ ထိုဖုန္းကို ထုတ္ၾကည့္မိတာလဲ တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိ ..။ ထိုပုံကို ၾကည့္မိသည္ကလည္း ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိ…။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးေလးအေပၚ ခ်စ္ေသာ ခ်စ္ျခင္းတို႔ကို ေအာင္ခန႔္ မည္သို႔မွ် ပုံမေဖာ္ႏိုင္ ။ ခ်စ္သည္ ျမတ္ႏိုးသည္ တြယ္တာသည္ ဟူေသာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ အသုံးမ်ိဳးႏွင့္ သမီးေလး မထိုက္တန္…. ထိုထက္လည္း ပိုေျပာစရာမရွိ ။ ေတြးေနတုန္း…

“တီ…တီ….တီ…တီ…”

ပန္းျမတ္ ဆီက ဖုန္းဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

“အင္း…ခ်စ္ေျပာ…”

“ကိုေရ…ဒီေန႔ည ခ်စ္ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ဆုံပြဲရွိလို႔ သြားမွာ … အဲဒါ ကို႔ကို လွမ္းေျပာတာ”

“ကေလး ႏို႔ဆာေနမယ္ေလ ခ်စ္ ..မသြားလို႔ ျဖစ္ရင္ မသြားပါနဲ႔လား”

“ကေလးက ႏို႔ဗူးစို႔ေနတာပဲ …မသြားလို႔ မရဘူး…”

“ဟိုေရာက္ရင္ ကေလးအတြက္ မတည့္တာေတြ စားမိမွာစိုးလို႔ ေျပာတာ”

“မသိဘူးကြာ… ဒီမွာ အကုန္ျပင္ၿပီးေနၿပီ သြားမွာပဲ… ပန္းျမတ္က ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္..”

“အဲဒါဆိုလဲ ေနာက္မက်ေစနဲ႔ဦးေနာ္…”

“အာ…ညစာစားမွာပါဆိုမွ…..မသိဘူးကြာ ..ဒါပဲ”

“ဒါဆို ကေလးကို ႏို႔တိုက္သြား…..ဟလို…ဟလို…”

ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းခ် ၿပီး ေခါင္းခါလို႔သာ…….။ ေဒၚမာလာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျမးရၿပီဆိုကတည္းက အလုပ္မသြားေတာ့ သမက္ျဖစ္သူနဲ႔သာ အလုပ္ေတြ အကုန္ လြဲထားလိုက္သည္။ သားအခ်စ္ေျမးအႏွစ္ဆိုသလို လက္ေပၚက ေအာက္ကို မခ် ႏို႔တိုက္ခ်ိန္မွ လြဲရင္ ကေလးက ေဒၚမာလာ လက္ထဲမွာ …။ ကေလး အေမျဖစ္သူ ပန္းျမတ္ကိုေတာင္ ကေလးက သိပ္မခင္တြယ္… အဖြားျဖစ္သူ ေဒၚမာလာကိုပဲ အေမလို႔ ထင္ေနလားမသိ။

အခုလည္း ႏို႔ဗူးကို စို႔လိုက္ ပါးစပ္က ထုတ္လိုက္ ျပန္ေထြးလိုက္ ျပန္စို႔လိုက္ႏွင့္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနသည္။ ေဒၚမာလာကေတာ့ ေျမးလုပ္သမွ် အကုန္ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။

“ေဒါက္…ေဒါက္..ေဒါက္…”

အသံၾကားရာဘက္ ေဒၚမာလာ ၾကည့္လိုက္ရာ ပန္းျမတ္သဇင္…။ ၆ လက္မ ေဒါက္ဟု ေခၚေသာ ေဒါက္ဖိနပ္ ႏွင့္ တမိုက္စကပ္ ဟုေခၚေသာ မိနီစကပ္… လည္ဟိုက္အက်ႌတိုတို….။ ႏို႔စို႔ကေလးရွိေတာ့ ႏို႔တို႔က တင္းၿပီး လုံးထြက္ေနသည္။

“ဟဲ့…..ဟဲ့….သမီး …… ေအာင္မေလး…. ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ..”

“သူငယ္ခ်င္း မိတ္ဆုံစားပြဲေလ ေမေမရဲ႕…”

“ညည္းေအ….ကေလးေမြးထားတာ ….ကိုယ့္ကေလးကိုလဲ ဂ႐ုစိုက္ပါဦး”

“အာ…ေမေမကလဲ ေမေမရွိေနတာပဲ…သမီးက ေမြးၿပီးကတည္းက ခုမွ ထြက္ရတာ..”

“ဟဲ့…ဒါဆို ကေလႏို႔တိုက္သြားဦး…”

“မတိုက္ေတာ့ဘူး..ႏို႔နံေတြ နံကုန္မယ္ ၿပီးရင္ ေမေမ့ ေျမးမက ေသးေပါက္ဦးမယ္…”

“ဟဲ့….ေအာ္ ..အဲလို မေျပာရဘူးေလ ကိုယ္ေမြးထားတာ မဟုတ္တာက်ေနတာပဲ….”

“မသိဘူး..မသိဘူး…သြားေတာ့မယ္….”

“ဟဲ့…မိပန္း….ဘယ္လို ကေလးမွန္း မသိဘူး…..”

စကားပင္ မဆုံးေသး အိမ္တခါး ဒုန္းခနဲ ပိတ္ကာ…ထြက္သြားေလၿပီ။

ည၈ နာရီထိုးေလၿပီ…. ေဒၚမာလာတစ္ေယာက္ ေျမးခ်ီရင္း သမီး ႏွင့္ သားမက္အလာ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ တေနကုန္လည္း ဒီ ေျမးႏွင့္ ၂ ေယာက္တည္း မဟုတ္လား။ ကေလးကေတာ့ သူ႔အေမေမွ်ာ္ရင္း ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလၿပီ။

“သားေတာင္ ျပန္လာၿပီလား”

ၿခံတံခါး ဖြင့္ဝင္လာေသာ ေအာင္ခန႔္ကို ၾကည့္ရင္း ေဒၚမာလာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

“ဟုတ္ ျပန္လာၿပီ အေမ …သမီးေလး အိပ္ေနၿပီလား… ေပးေပး အေမ သားကို”

“ေအး ..ေရာ့..ေသခ်ာ ေပြ႕ထားဦးေနာ္….”

“ပန္းျမတ္ ျပန္မလာေသးဘူးလား အေမ”

“ေအး မလာေသးဘူးကြယ္… သား အိမ္ထဲဝင္ႏွင့္ ေျမးေလးကို ပုခတ္ထဲထည့္ထားလိုက္ သူအိပ္ေနၿပီ အေမ ၿခံတံခါး ပိတ္လိုက္ဦးမယ္”

ဟု ဆိုကာ ေဒၚမာလာ ၿခံဝအေရာက္…

“အင္း…မဆိုးနဲ႔ကြာ သူမ်ားၿခံဝႀကီးမွာ… အို…အား….”

ေဒၚမာလာၿခံဝ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူရိပ္ ၂ ခု..။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္ၿပီး ဖင္နားေလးကို မ်က္ႏွာအပ္ထားသည္။ အေရွ႕တစ္ေယာက္ေတာ့ ကုန္းသေယာင္ေယာင္ ခါးေလး ကုန္း ၿပီး ဒူးကို လက္ေထာက္ထားသည့္ ပုံမ်ိဳး..။ ထိုေနရာက အိမ္ေရွ႕ဆိုေသာ္လည္း သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိလို႔ အေမွာင္ အရိပ္ ေကာင္းေကာင္းရွိေသာေနရာ..။ ေဒၚမာလာ ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ပင္ အရိပ္၂ ခု ပုံေျပာင္းသြားသည္။ ဒူေထာက္ေနသူမွ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေနာက္က ေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။

“အား……ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဆို…..”

“မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ…မင္းေလးက အရမ္းလွေနတုန္းပဲကိုး..”

ေဒၚမာလာ ..ထိုသူ ၂ ေယာက္ ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္သည္။ ခုေခတ္ကေလးေတြ မလြယ္ပါလား..ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္သည္။

“ အိ…အား…အီး…ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ… အိမ္ကလူေတြ သိကုန္မယ္”

ထိုစကားသံကိုၾကားေတာ့ ေဒၚမာလာ ေဒါသထြက္သြားသည္…။ ထိုအသံမွာ တျခားလူ မဟုတ္ ပန္းျမတ္သဇင္ အသံ ..။

“ဟဲ့…ပန္းျမတ္ …ဒီကို လာခဲစမ္း…”

“ဟင္…အေမ…”

“အမိုက္မ……ေခြးလို လုပ္ေနၾကတယ္… ဟုတ္လား…”

ဟု ဆိုကာ..ပန္းျမတ္ နား႐ြက္ကို ပ်က္ထြက္မတတ္ လိမ္ဆြဲလိုက္သည္။ ေနာက္က ေဆာင့္ေနေသာ ေကာင္က အေျခအေနမဟန္မွန္း သိေသာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီ ဆြဲတင္ၿပီ လစ္သြားေလၿပီ။ ပန္းျမတ္ကေတာ့ ဒူးမွာရွိေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အလိမ္လိုက္ကို ဆြဲတင္ဖို႔ပင္ အခ်ိန္မရေတာ့ပဲ မိခင္၏ ေဒါသတႀကီး ဆြဲေခၚရာေနာက္ ပါသြားေလၿပီ။

“နင္…ကေလးလည္း ရွိရဲနဲ႔ ေခြးဇာတ္ခင္းေနတယ္ ဟုတ္လား…. နင့္ကိုေမြးတာ ငါ့အမွားပဲ”

“သမီး လြတ္လပ္ခ်င္တယ္ …သမီးကို မတားနဲ႔.. ဒီကေလးေမြးၿပီး ကတည္းက သမီးကို ဘယ္သူ ဂ႐ုစိုက္ၾကလို႔လဲ”

“ဟဲ့ ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္ရင္ အိမ္ေထာင္မျပဳနဲ႔ေပါ့…. ညည္းဟာ့ညည္း ကျမင္းခ်င္တိုင္း ကျမင္းရေအာင္ ဒီအိမ္က ဇရပ္မဟုတ္ဘူး…. ေနာက္ၿပီး အဲေလာက္ ဖင္သရမ္းရေအာင္ နင္က ဖာသည္မ…. လား…”

“…………..”

“……………”

ေအာင္ခန႔္ မည္သည့္စကားမွ်ေျပာရန္ မရွိေတာ့ …။ ပုခတ္ထဲမွ သမီးေလး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း မေရတြက္ႏိုင္ေသာ အရက္ခြက္ ေပါင္းမ်ားစြာ ပါးစပ္ထဲသို႔ ေလာင္းထည့္ေနမိေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။

အခန္း (၆)

“သားေရ ..ေအာင္ခန႔္ ထပါဦး…”

“ဟင္ အေမပါလား..ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

ေအာင္ခန႔္ ညက ေသာက္လက္စ ဧည္းခန္း ထိုင္ခုံေပၚမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေဒၚမာလာ တစ္ေယာက္ သမက္ျဖစ္သူ လက္ထဲသို႔ စာတစ္ေစာင္ ထည့္ေပးလိုက္ရင္း

“ပန္းျမတ္ မရွိေတာ့ဘူး သား.. သူ ထြက္သြားၿပီ..”

“ေနဦး ..အေမ သား စာဖတ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..”

ဟု ဆိုကာ..စာကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… ပန္းျမတ္ လက္ေရးလွလွေလးႏွင့္….

သို႔
ခ်စ္ေသာ ကိုကို နဲ႔ ေမေမ

ပန္းျမတ္ မိုက္မွန္း သိပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းျမတ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝမ်ိဳး ပန္းျမတ္ မႀကိဳက္ဘူး။ ပန္းျမတ္ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္။ အခ်စ္နဲ႔ ဘဝဟာ တကယ္ေတာ့ အမ်ားႀကီးကြာတာ ပန္းျမတ္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမယ္။ သမီးေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သမီးေလးက သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ သူေတြၾကားမွာ ေနခဲ့ရတာဆိုေတာ့ စိတ္လဲ ခ်ပါတယ္…။

ခ်စ္ရေသာ
ပန္းျမတ္သဇင္

ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ ။ ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကို ေဆးလိပ္ဗူးထဲမွ ထုတ္ေသာက္ရင္း ေယာကၡမျဖစ္သူ ေဒၚမာလာကို ၾကည့္လိုက္ရာ …

“မင္း မိန္းမက ေလာကကို လြယ္လြယ္ေလး ထင္ေနတယ္…. ငါ့ သမီးေလးေတာ့ ဒုကၡ ေရာက္ေတာ့မယ္… သားရယ္ အခုေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ……”

ေျပာေနရင္းႏွင့္ပင္ ေဒၚမာလာ မ်က္ရည္တို႔ က်လာေလၿပီ…။ ေအာင္ခန႔္ စိတ္အိုက္လာေသာေၾကာင့္ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္ကိုင္ကာ အျပင္သို႔ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္က အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ ပါးစပ္တြင္ တပ္လွ်က္ …..။ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ ေဆးလိပ္ အေတာ္ေလး ေသာက္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ပန္းျမတ္ အိမ္က ထြက္ၿပီး ကတည္းကပင္။

ေဒၚမာလာ ပိုင္ေသာ Bar သို႔ ေရာက္လာေသာ စာမ်ားကို Bar မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ေသာ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေစာင္ခ်င္း ၾကည့္ေနေလသည္။ ထို အထဲတြင္ တစ္ေစာင္က ထူးထူးျခားျခား ႏိုင္ငံျခားမွ DHL ႏွင့္ပို႔လိုက္ေသာ စာ…။ စာကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ပန္းျမတ္သဇင္၏ စာ…။ စာကေတာ့ သူအခု UAE မွာ အဆင္ေျပတဲ့ အေၾကာင္း သူ႔ ငယ္ရည္းစားႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဘဝတစ္ခု ထူေတာင္ၿပီးရင္ ၾသဇီမွာပဲ အေျခခ် ႏိုင္ငံသား ခံယူေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ ပို႔လိုက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ေရးထားသည္။

ေအာင္ခန႔္ ခပ္မဲ့မဲ့ ၿပဳံးလိုက္ရင္း ေအာ္ …မင္းရဲ႕ သမီးေလးကို ေမ့ေနၿပီေပါ့.. ဟု ေတြးၿပီး ေဒၚမာလာထံ ဖုန္းေခၚကာ.. ပန္းျမတ္ထံမွ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္ေနေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။

“ေနာက္လဲ ..လာခဲ့ပါဦးဗ်ာ…”

“ကိုေအာင္ခန႔္တို႔ကေတာ့ အလုပ္လုပ္သလား မေမးနဲ႔ဗ်ာ… ခင္ဗ်ားရွိမွ ဒီဆိုင္က ဝန္ေဆာင္မႈ ပိုေကာင္းလာတယ္”

“မဟုတ္တာပဲဗ်ာ.. က်ေနာ္က မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ပါဗ်…”

ဧည့္သည္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရင္း ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ဝင္လာရာ.. ေဒၚမာလာ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ေတာ့ ေအာင္ခန႔္ အနည္းငယ္ေတာ့ အံၾသသြားသည္။ ေသာက္လက္စ ဝိုင္ကို ပါးစပ္ထဲေလာင္းခ်ရင္း ေဒၚမာလာ အေျခအေနကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သမီးျဖစ္သူ၏ စာကို ေတြေတြေဝေဝ ဖတ္ေနသည္။ အက်ႌအေပ်ာ့သားတို႔က ကိုယ္ေပၚသို႔ အိက်ေနသည္။ မီနီစကပ္ႏွင့္ တြဲဖတ္ဝတ္ဆင္ထားျပန္သည္။ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလး လိမ္းထား႐ုံမွ လြဲၿပီး ဘာမွမပါသည့္ သဘာဝမ်က္ႏွာအလွ…။

“သား အခု ဘာဆက္လုပ္မလဲ..”

“ဘာမွ လုပ္မရေတာ့တာ အေမလည္း သိေနတာပဲ..”

“ေအာ္..ေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ့ သမီး… အေမေနေကာင္းလား ဆိုတာေတာင္ မပါဘူး… ဒီအေမ မုဆိုးမႀကီးကို ပစ္သြားရက္တဲ့ သမီး..”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ဝိုင္မ်ားကို ေမာ့ ေသာက္လိုက္သည္။ ေမာ့ေသာက္လိုက္မွ သတိထားမိတာက ဝိုင္ပုလင္းကုန္ခါနီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ဝိုင္ပုလင္းကို ေဖာက္ၿပီး တငုံလားပဲ ေသာက္ရေသးသည္။ မိတ္ကပ္မလိမ္းထားေသာ ေဒၚမာလာ ပါး ၂ ဖက္က ပန္းေရာင္သန္းေနၿပီ။ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ မ်က္ရည္ အျပည့္…။

“သမီးေလး တစ္ေယာက္ ေမြးထားပါတယ္ .. အားကိုးရမလားမွတ္တယ္… ေျမးတစ္ေယာက္ထားခဲ့ၿပီး ဒုကၡေတြနဲ႔ ပစ္ထားခဲ့တယ္… အခုေတာ့ ဘယ္သူကို အားကိုးရမွာလဲ…ဟင့္…”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဒၚမာလာ ငိုသံလိုလို ပါလာေလၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ ေဒၚမာလာကို ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚမာလာ ေအာင္ခန႔္ကို အားကို တႀကီး ၾကည့္ရင္း ေအာင္ခန႔္ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

“သားပဲရွိေတာ့တယ္.. အရင္ကေတာ့ သမီးေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသးတယ္..”

“စိတ္မပူပါနဲ႔ အေမရယ္… သား အေမ့ အတြက္ေရာ အေမ့ေျမး အတြက္ေရာ ႀကိဳးစားပါ့မယ္.. စိတ္ခ်ပါ အေမရယ္”

ေျပာေနရင္း ေအာင္ခန႔္ ထိုင္ရာမွ အနည္းငယ္ ထရင္း ေဒၚမာလာပါးေပၚမွ မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ေပးရန္ လက္အလွမ္း…။ လွမ္းေနေသာ လက္ကို ေဒၚမာလာ ႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။

“ငါ အခုထိ မင္းေယာကၡမပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္… မေလးမစားနဲ႔..”

ဟု ဆိုကာ ေဒၚမာလာ ထထြက္သြားသည္။ ကာမကိစၥႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ ေဒၚမာလာမွာ အခုထိ ေခ်ာတုန္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေျပာစရာမရွိ…။ ဇြန္သင္ဇာေလာက္ မကိတ္ေပမဲ့ အခုေခတ္ ေမာ္ဒယ္ေတြေလာက္ေတာ့ အိပ္ေနသေလာက္ပဲ ရွိသည္။ ေအာင္ခန႔္ မစားရအေညႇာ္ခံ ဘဝႏွင့္ ေဒၚမာလာ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း.. ဝိုင္တက်ိဳင္ ေမာ့ခ်လိုက္ေတာ့သည္။

“ဟဲ့ ေကာင္းေလးေတြ ဟိုဝိုင္းက ေခၚေနတယ္….. ဒီကိုလာဦး”

ဒီေန႔ ေဒၚမာလာ လန္းလန္းဆန္းဆန္း တက္တက္ႂကြႂကြ Bar ေကာင္တာတြင္ ထိုင္ၿပီး အေသးစိတ္ၫြန္ၾကားေနသည္။ ေဒၚမာလာ ၫြန္ၾကားေနေတာ ေအာင္ခန႔္လည္း အလုပ္လုပ္ရတာ ထိုင္ပင္ မထိုင္ရ။ ေအာင္ခန႔္ ေကာင္တာနား အေရာက္..

“သား..ပင္ပန္းေနၿပီလား…ဒီေန႔ အိမ္ျပန္ရင္ အေမနဲ႔ လိုက္ခဲ့..”

ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းၿငိမ္ျပၿပီး ဘာမွမေျပာပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္ စကား တစ္ခြန္းမွ မေျပာမိ….။

“တခါတေလ သူမ်ားေမာင္းတဲ့ ကား လိုက္စီးရတာ ဇိမ္က်သားပဲ”

“ဟုတ္”

“ဘာလိုလိုနဲ႔ ဆိုင္မလာရတာေတာင္ ၇ လေလာက္ရွိၿပီ… စားသုံးသူ ပိုမ်ားလာတယ္ေနာ္..”

“ဟုတ္”

“ေတာ္ေသးတာေပါ့ မင္းရွိေနေသးလို႔ အားကိုးေနရတာ..”

“ဟုတ္”

“မင္းကလည္း အဲဒီ ဟုတ္ဆိုတာပဲ တတ္လား… ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး… ေျပးၾကည့္မွ ဒီ ၂ ေယာက္ရွိတာ… သူက စကားကို ေသခ်ာျပန္မေျပာဘူး..”

“အေမ က်ေနာ္ ကားေမာင္းေနလို႔ပါ..”

ေအာင္ခန႔္ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေဒၚမာလာတစ္ေယာက္ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။ ေဒၚမာလာကို ေအာင္ခန႔္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း.. ရည္းစားတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဆိုးသလို ဆိုးေနေသာ ေဒၚမာလာကိုၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့သည္။

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚမာလာ ကေလးကို အိမ္ေဖာ္လက္မွ ယူလိုက္ၿပီး ႏို႔ဘူးတိုက္ကာ ၾကည့္ေနသည္။

“ကေလးက အေမ့ကို သူ႔အေမ မွတ္ေနလား မသိဘူးေနာ္… ဟဲ.. ဟဲ”

ေအာင္ခန႔္ေျပာေသာ္လည္း ေဒၚမာလာကေတာ့ ျပန္ မေျပာ… ကေလးသာ ျမဴေနသည္။ ေအာင္ခန႔္က ထပ္ၿပီး

“အင္းေလ အခုလည္း အေမပဲ ျပဳစုေနရတာ မဟုတ္လား ကေလး အေမပဲေပါ့”

ထိုအခါမွ..ေဒၚမာလာက..

“ကေလးက ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတယ္ ေနာ္… ၾကည့္ၾကည့္ မင္းကို ၿပဳံးျပေနတယ္…”

ဟု ဆိုကာ ရင္ခြင္ထဲမွ ကေလးကို အနည္းငယ္ ပင့္ၿပီးျပေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ ျမင္တာက ကေလးကို မဟုတ္.. လည္ပင္း ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ေနသည့္ အက်ႌေအာက္က ေဘာ္လီ အျဖဴေရာင္ႏွင့္ ၎ေဘာ္လီႏွင့္ ျပည့္႐ုံေလာက္သာရွိေသာ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ေရာယွက္ၿပီး ဝင္းေနေသာ ႏို႔ တစ္စုံ…။ ထိုအခ်ိန္ ကေလးက ကန္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ကြာသြားေသာ အႏွီးကို သပ္ၿပီး ကေလးကို ျပန္လုံးေပးရာ မီနီစကပ္ ခပ္ပြပြေလးက ပါလာၿပီး ေပါက္တံ ေဖြးေဖြးသြယ္သြယ္တို႔ႏွင့္ အတူ…။ ေအာင္ခန႔္ ၿပဳံး႐ုံသာ ၿပဳံးျပၿပီး အိပ္ခန္းဆီသို႔ တက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။

အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေပါက္ထြက္မတတ္ ေတာင္ေနေသာ လီးကို ေဘာင္းဘီခြၽတ္ၿပီး အျပင္ထုတ္လိုက္သည္။ လီးရည္ ခြၽဲခြၽဲတို႔က ေဘာင္းဘီႏွင့္ ကပ္ၿပီး အမွ်င္လိုက္ပင္ ျဖစ္ေနေသး၏…။ ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။

အခန္း (၇)

….အိပ္ခန္းတစ္ခန္း…

အိပ္ခန္းထဲတြင္ အိပ္ေနေသာ ေဒၚမာလာ သူမက.. ညအိပ္ဝတ္စုံ အနီေရာင္ ပါးပါးေလးႏွင့္ ကပိုက႐ို ….။ ေအာင္ခန႔္ ဝင္လာေတာ့ ေဒၚမာလာ အလန႔္တၾကား ထထိုင္လိုက္သည္။ မေျပာမဆို ေဒၚမာလာ၏ ညအိပ္ဝတ္စုံ အနီေရာင္ကို လွန္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တြန္းလွဲၿပီး ႏို႔ ၂ လုံးကို ဆုပ္နယ္လိုက္သည္။ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ ေဒၚမာလာ မ်က္လုံးေလး ေမွးဆင္းသြားၿပီး ဖီးယူေနသည္။

ေအာင္ခန႔္က ႏို႔ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနရာမွ ေအာက္ေလွ်ာခ်ရင္း.. ေျခေထာက္ ၂ ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ျဖဴျဖဴေလးမွာ ကြက္ေနေသာ အရာေလးႏွင့္ ေဖာင္းၿပီး တင္းေနေသာ အရာတစ္ခု…။ ေအာင္ခန႔္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အေပၚကပဲ ယက္လိုက္သည္။ ေစာက္ရည္နံ ခပ္သင္းသင္းက ႏွာေခါင္းဝတြင္ ခပ္စူးစူးေလးရေလသည္။ ေဖာင္းၿပီး တင္းေနေသာ ေနရာကို ယက္လဲယက္ လက္ႏွင့္လဲ ပြတ္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေဒၚမာလာကို ပုခုံးမွ ကိုင္ၿပီး ဆြဲထူလိုက္သည္။

“စုပ္ေပး မာလာ…”

ဟုဆိုကာ ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ထိပ္တြင္ လီးရည္ ခြၽဲခြၽဲတို႔ တြဲခိုေနသည္။ ေဒၚမာလာလည္း လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ပါးစပ္ႏွင့္ ေတ့လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းဝအေရာက္ လီးရည္နံ ညႇီစို႔စို႔တို႔ေၾကာင့္ ေဒၚမာလာ ႐ုန္းရန္ လုပ္ေသာ္လည္း ေအာင္ခန႔္ ပါး ၂ ဖက္ကို လက္ႏွစ္ ညႇစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ ဟသြားသည္။ ဟေနေသာ ပါးစပ္ ထဲသို႔ လီးကို တဆုံးသြင္လိုက္ေလသည္။ ေဒၚမာလာ ေခါင္းကို ကိုင္ရင္း ပါးစပ္ကို ပိပိ အမွတ္ႏွင့္ ထိုးေဆာင့္ေတာ့သည္။

လီးမွာေတာ့ သေရေတြ လေရေတြ လားမသိ ေျပာင္ၿပီ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေလၿပီ။ ဒီအတိုင္းဆက္သြားလွ်င္ ေအာင္ခန႔္ ၿပီးေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုလြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ေဒၚမာလာမွ အေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ႏူးညံေသာ ပိပိ အတြင္းသားတို႔၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ၿပီးေတာ့ မလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚမာလာလည္း မ်က္လုံးေလးမွိတ္ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ.. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖီးယူၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။

ေဆာင္ခ်က္တို႔က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း … ေအာင္ခန႔္ကလည္း ေအာက္က ေကာ့ေကာ့ေပး… သိပ္မၾကာခင္ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမ်ား လႈပ္ခတ္ၿပီး လေရတို႔ ဒလေဟာ အခဲလိုက္ အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထြက္သြားေတာ့သည္။

ေအာင္ခန႔္ ေမာေမာႏွင့္ တစ္႐ူးတ႐ြက္ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ဗိုက္ေပၚတြင္ အပုံလိုက္ ျဖစ္ေနေသာ လေရမ်ားကို တစ္႐ူးႏွင့္ သုတ္လိုက္သည္။ ေလပူတို႔ တစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း.. ေအာ္ မိန္းမရွိတာေတာင္ မလိုးရပဲ စြန္ပစ္ခံရတဲ့ ငါ့ဘဝ… ေယာကၡမ ေခ်ာေခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္ ရွိတာေတာင္ မလိုးရတဲ့ဘဝ…။ ဂြင္းထုရသည္ကို မႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ ညေနေတာ့ ေယာကၡမကို မွန္းထုလိုက္ရေသာ အရသာက လိုးရသည့္ အရသာထက္ပင္ ပိုေကာင္းေသး၏ ။စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းရင္ …အျပင္မွာ ဆိုရင္ေတာ့လား.. ဟု စိတ္ထဲတြင္ ႀကိတ္ေတြးရင္း လေရမ်ား သုတ္ထားေသာ တစ္ရႉးကို အမႈိက္ပုံးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။

“အသားေတြက သိပ္မလတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္…”

“အသားေတြ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထားရင္ ျဖစ္တတ္တာပဲလား…”

“အရင္ဆိုင္မွာတုန္းကေတာ့ ဘယ္လို စီမံထားလဲ မသိဘူး အစ္ကို အသားေတြက ဒီအတိုင္းပဲ”

“ဟာ…ျပသနာပါပဲကြာ…”

စားဖိုမႈးႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ေဆြးေႏြးေနရၿပီ။ အခု ျပသနာက အစားအေသာက္ျပသနာ။ စားသုံးသူမ်ားမွ လာေသာ ျပသနာျဖစ္ၿပီး အသားမ်ား မလတ္ဆတ္ျခင္းဟူေသာ မေျပလည္မႈ။ ေအာင္ခန႔္ အသားတုံးကို ဟိုဘက္ ဒီဘက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္ ျဖဴေနၿပီး ဖြာဆုပ္ဆုပ္ျဖစ္ေနသည္။

“ကဲကဲ..အဲျပသနာ အတြက္ ဘာမွ မပူနဲ႔ အေမ လူတစ္ယာက္ ေခၚလာတယ္..”

ဟု ေျပာရင္း ေဒၚမာလာ ဝင္လာေလသည္။ သူမေနာက္မွာ သူမ ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းဟု ထင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး…

“ဒါ အေမ့အသိ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ေဒၚကလ်ာ တဲ့..”

ေအာင္ခန႔္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ..။ သူသိခဲ့ေသာ ကလ်ာ ျဖစ္ေနေလမလားလို႔….။ ေသခ်ာပါသည္.. သူသိေသာ ကလ်ာ.. ကလ်ာမွ ကလ်ာ အစစ္။

“ေအာ္..ဒါနဲ႔ ကလ်ာ ဒါ တို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ တို႔သားမက္… ဒီက မန္ေနဂ်ာ ကိုေအာင္ခန႔္ေပါ့”

“ဟုတ္..ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္…”

ဟု ကလ်ာ အလိုက္သင့္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရင္း… ေအာင္ခန႔္ကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

“လာ ကလ်ာ ဒို႔ဆိုင္ေရာက္တုန္း တစ္ခုခု စားၿပီးေဝဖန္ေပးပါဦး… စားဖိုမႈႀကီး လက္စြမ္းျပလိုက္ပါဦး..”

ဟုဆိုကာ ေဒၚမာလာႏွင့္ ေဒၚကလ်ာ တို႔ ျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ၿပဳံးရင္း က်န္ခဲ့ၿပီး အရင္ အတိတ္ကို အေတြး ပုံခ်ဲ႕မိေတာ့သည္မဟုတ္ပါလား။ ။

……….……………………

“ဒီစာေၾကာင္းမွာ ..ျပဳလုပ္သူ ..ခံယူသူ …ကံ.. ကတၱာ ႀကိယာ ..နာမဝိေသသန.. စတဲ့ ဟာေတြကို အရင္ၾကည့္ရတယ္… ျပဳလုပ္သူဟာ…. စာေၾကာင္းေနာက္…………”

ေအာင္ခန႔္ စာကို စိတ္မဝင္စား ဂိုက္ဆရာမ၏ ေျပာပုံ ဆိုပုံသာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ခပ္ဟိုက္ဟိုက္ေလး ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘက္ကိုသာ ၾကည့္ေနမိ၏ …။ ေဘာလီ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ ျဖစ္ေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး၏ ႏို႔သီးေခါင္းကို ျမင္ရလို ျမင္ရငွား ခါးေလးဆန႔္ၿပီး မသိမသာ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဂိုက္ဆရာမေလးမွ ေအာင္ခန႔္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း

“စာကို စိတ္ဝင္တစား လုပ္ရတယ္ကြ… စိတ္မဝင္စားရင္ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ဘူး”

“ဟုတ္ စိတ္မဝင္စားတာ မဟုတ္ပါဘူး… အစ္မက ဒီေန႔ ပိုလွ ေနသလားလို႔”

“ဟား..ေကာင္ေလး စာမရဘူးထင္တယ္ … ေျမႇာက္ေျပာေနတယ္..တို႔က ေျမႇာက္ေျပာလဲ ႐ိုက္မွာပဲ..”

ဟု ဆိုကာ… ေအာင္ခန႔္ ေပါင္ရင္းနားကို လွမ္း႐ိုက္လိုက္သည္။ လွမ္း႐ိုက္လိုက္ေသာ လက္က ျပန္မသိမ္းပဲ ဆက္တင္ထားရင္း…

“ကဲပါ ..စာ ဆက္သင္မယ္..လိုက္ၾကည့္ေနာ္…”

ဟု ဆိုကာ..စာဆက္သင္ေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ကလည္း ရင္ဘက္ကို ဆက္ၾကည့္ေနမိသည္။ စာရွင္းေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေဘာပင္ထည့္ထားေသာ ခြက္ကို လက္ႏွင့္ တိုက္ခ်မိသြားသည္။ ဆရာမ ေကာက္မည္ အျပဳ ေအာင္ခန႔္က ဦးေအာင္ ေကာက္လိုက္သည္။ စာပြဲေအာက္မွ ျပန႔္က်ဲေနေသာ ေဘာပင္မ်ားကို ေကာက္ရင္း.. ဂိုက္ဆရာမ ေအာက္ပိုင္းကို ၾကည့္မိလိုက္သည္။

ဂ်င္းစကပ္ တိုတို၏ ေအာက္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေလးက ေအာင္ခန႔္ကို ဖိတ္ေခၚေနသလိုလို။ ဂိုက္ဆရာမေလးကပဲ တမင္ ကားျပထားသည္လား ေအာင္ခန႔္ မေျပာတတ္။ ေအာင္ခန႔္ ဂိုက္ဆရာမ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ေခါင္း ႏွင့္ အတင္းတိုးဝင္ရင္း ေဘာင္းဘီအနီေလးကို နမ္းလိုက္သည္…. ေသးနံလိုလို ပိပိနံလိုလို ခပ္သင္းသင္းေလး..။

“ေဒါက္….. ခြပ္….”

ေအာင္ခန႔္ ေခါင္း က်ိမ္းတတ္သြားသည္။ ဂိုက္ ဆရာမ၏ ေပတံေစာင္းႏွင့္ ေခါက္လိုက္ေသာ လက္သံက အေတာ္ျပင္းေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ စိတ္ကူယဥ္တာ လြန္သြားသည္။

“စာကို ေသခ်ာ လိုက္ၾကည့္”

ဟု ဆိုကာ စာကို ဆက္ရွင္းျပေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး ေဒၚကလ်ာ……..။ ။’

အခန္း (၈)

၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာေၾကာင့္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ MP4 စက္ေလးႏွင့္ နားၾကပ္တပ္ကာ ဂ်ပန္ကား ၾကည့္ေနသည္။ ထိုဂ်ပန္ကားထဲတြင္ ဂ်ပန္မ အသားျဖဴျဖဴက ေလးဘက္ေထာက္ရင္း ေနာက္မွ ဂ်ပန္ႀကီးမွ လိုးေဆာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ဂ်ပန္ကားတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ဂ်ပန္မ အသံစူစူက နားကြဲမတတ္…။ ေအာင္ခန႔္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ JJ ေဘာင္းဘီဟုေခၚေသာ ေဘာင္းဘီအပြကို အနည္းငယ္ေလွ်ာၿပီး လီးကို ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေတာ့ ဂိုက္ဆရာမေလးပုံ ေပၚလာေလသည္။

ဂ်ပန္မ အသံကို ဂိုက္ဆရာမေလး အသံႏွင့္ ကူးေျပာင္း စိတ္ကူးလိုက္သည္။ ဂိုက္ဆရာမေလးက လက္ ၂ ဖက္ႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ထုေပးသည္ဟု ေတြးရင္း အရွိန္ပါပါ ထုေလသည္။ ပါးစပ္ကလဲည္း …အား….ဆရာမ လုပ္လုပ္…ေကာင္းတယ္ ဆရာမရယ္ ..အရမ္းေကာင္းတယ္….။

ထို အခ်ိန္

“ဆရာမ ဒီေန႔လာတာ ေစာပါလား..”

“ဟုတ္တယ္ရွင့္ ဒီေန႔ သြားစရာေလးရွိလို႔ ေစာေစာ ထြက္လာတာ..”

ေအာင္ခန႔္အေမႏွင့္ ေဒၚကလ်ာတို႔ ေလွကားခြင္မွာ ဆုံေတြ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာင္ခန႔္အေမက ေဈးသြားရန္အဆင္း .. ခပ္သုတ္သုတ္ တက္လာေသာ ကလ်ာႏွင့္ အဆုံ ျဖစ္ေလသည္။

“သားကေတာ့ ဂိမ္းေဆာ့မယ္ဆိုၿပီး MP4 ေလး ဖြင့္ေဆာ့ေနေလရဲ႕ေလ..”

“ဟုတ္…အန္တီ့သားက ဉာဏ္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္…”

“ဉာဏ္သာ ေကာင္းတာ ဆရာမေရ.. အေပါင္းအသင္းကေပါ့.. ဂိမ္းေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ ၁၀ တန္းေတာင္ ေအာင္ပါ့မလား မသိဘူး”

“အဲဒါကေတာ့ အန္တီ့သား ႀကိဳးစားမႈပဲေပါ့။ က်မကေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးမွာပါ အန္တီ”

“ဒါဆို ေဈးသြားလိုက္ဦးမယ္ ဆရာမေရ.. သူ႔အေဖ အတြက္ ဝက္သားေလး ဝယ္ခ်င္လို႔”

“ဟုတ္ အန္တီ..”

ဟုဆိုကာ ကလ်ာ အေပၚသို႔ တက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္တံခါး အနည္းငယ္ ဟေနသည္။ ေအာ္… ဒီကေလးေတာ္ေတာ္ အေဆာ့ မက္တာပဲ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိေတာ့သည္။ တံခါး ဖြင့္ၿပီး အထဲဝင္ကာ တံခါးေသခ်ာ ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေအာင္ခန႔္ အခန္းရွိရာသို႔ လွမ္းခဲ့သည္။

တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကလ်ာ ျမင္ရၾကားရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကလ်ာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္။ ေက်ာေပးၿပီး MP4 ကို လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ ေနာက္တစ္ဖက္က လႈပ္ေနၿပီး တကိုယ္လုံး တုန္ေနသည္။ ပါးစပ္မွလည္း…အား…. ဆရာမ လုပ္လုပ္… ေကာင္းတယ္ ဆရာမရယ္ .. အရမ္းေကာင္းတယ္…. ဟု ေအာ္ေနေသးသည္။

ကလ်ာ အသာေလးဝင္လာၿပီး ေအာင္ခန႔္ ဘာလုပ္ေနလဲဟု သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ အနားကပ္ၾကည္လိုက္ေတာ့… ကလ်ာ အံၾသရမလား .. ေဒါသထြက္ရမလား မသိျဖစ္သြားသည္။ MP4 ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္လိုးကား …ဂ်ပန္မက ေအာက္မွ ကားထားၿပီး ဂ်ပန္ႀကီးလီးမွာ အဝင္အထြက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ေနေလသည္။ လီးအဝင္အထြက္.. တို႔ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္မ ဖုတ္ဖုတ္မွ ကပ္ပါလာေသာ ဖုတ္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား။ ၿပီးေတာ့… ေအာင္ခန႔္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အ႐ြယ္ႏွင့္ မလိုက္ေအာင္ ႀကီးမားေနေသာ လီးႀကီး … လီးထိပ္မွာ မႈိဖူးႀကီးလို ေျပာင္ၿပီ နီျမန္းေနေလသည္။

ကလ်ာ ဖုတ္ဖုတ္မွ တစ္ခ်က္ ဆစ္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဖိုႏွင့္မ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္တြင္ ဆရာေက်ာင္းသား မရွိ ေမာင္ႏွမ မသိေတာ့သည္ကို ကလ်ာ လက္ခံလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ထုေနေသာ လီးႀကီးကို ကလ်ာ မ်က္ေတာင္ မခပ္ ၾကည့္မိေနေတာ့သည္။ တစုံတေယာက္က မိမိကိုၾကည့္ေနသည္ဟု စိတ္က ထင္လိုက္ေသာ ေအာင္ခန႔္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ဖီးတက္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္တဖက္က လီးကိုင္ရက္သားႏွင့္ ..။

လွည့္ၾကည့္မိေတာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားေလသည္။ သူ႔လီးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနေသာ ေဒၚကလ်ာ…။

ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ေစာေစာက ျမင္ကြင္းကို သူမသိသလို မျမင္သလို ေနရင္း စာရွင္းျပေနသည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ မ်က္ႏွာပူတာလား ရွက္တာလားမသိေတာ့.. ကလ်ာ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲ ကိုယ္ေရးထားေသာ စာအုပ္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ စာရွင္းတာကေတာ့ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္..။ ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ အရဲစြန႔္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ.. စာရွင္းေနေသာ ကလ်ာအား ..

“အစ္မ ခုနက ျမင္တာေတြကို အေမ့ကို မေျပာပါနဲ႔ေနာ္..”

“ေျပာမယ္ဆိုရင္… မင္းဘာလုပ္ခ်င္လဲ… မင္းက ငါ့ကိုလည္း ထည့္ၿပီး စိတ္ကူးေသးတယ္.. အဲဒါ ဘာသေဘာလဲ”

ကလ်ာ ေျပာေနတာ ေဒါသသံမပါမွန္း သိေသာ္လည္း.. တိုင္ေျပာမယ္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းႀကီးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုက္လွ်င္လဲ ခံရေတာ့မည္.. တိုင္လွ်င္လဲ ခံရေတာ့မည္… ဂိုက္ဆရာမ ေနာက္မလာရင္လဲ စာက်က္ရ သက္သာသည္..။ မထူးဇာတ္ခင္းတာပဲ ေကာင္းတယ္ဟု ေတြးရင္း..

“က်ေနာ္… က်ေနာ္.. အစ္မနဲ႔ ေနခ်င္လို႔.. အစ္မကို မွန္းၿပီး လုပ္ေနတာ….”

ဟု ေနာက္ဆုံးပိတ္ အိပ္ႏွင့္လြယ္ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ တဆုံး ေျပာခ်လိုက္ေတာ့သည္….။

“ဘာ !!..”

တကယ္တမ္း အျဖစ္က ကလ်ာသည္ သူမရည္းစားႏွင့္ ယေန႔ ဂိုက္ေပးရေသာ အခ်ိန္တြင္ တည္းခိုခန္းသြားရန္ စီစဥ္ၿပီးသား..။ သို႔ေသာ္.. ေအာင္ခန႔္အေမႏွင့္ မေတြ႕ခင္က ဖုန္းဝင္လာၿပီး သူမရည္းစား မလာျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာလို႔ ရည္းစားႏွင့္ စိတ္ေကာက္ေနေသာ အခ်ိန္…။ ေနာက္တစ္ခုက ကာမဆႏၵ ႏိုးၾကားလြယ္ေသာ ကလ်ာအဖို႔ ရည္းစား ခ်ိန္းဆိုကတည္းက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ကြက္ေအာင္ ပိပိမွ ခ်စ္ေရၾကည္မ်ား ထြက္ခဲ့သည္။ ခ်ိန္းတဲ့ေန႔ ေရာက္ေတာ့လည္း ထိုအေတြးေၾကာင့္ ပိပိထဲမွ အရည္ၾကည္တို႔ တစစ္စစ္ ထြက္ေနၿပီ..။ ဒီထက္ဆိုးတာက ေအာင္ခန႔္ ျပဳမႈေနေသာ ျမင္ကြင္းက သူမအား ထပ္ေလာင္း ထႂကြေသာင္းက်န္းေစသည္။

သို႔ေသာ္.. ဆရာမဂုဏ္ ကို မေလးမစား လုပ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္သာ ခပ္တင္းတင္း ေနရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဘာ…. ဆိုေသာ အသံ နည္းနည္း က်ယ္သြားမွန္း ကလ်ာကိုယ္တိုင္လဲ သိသည္။ စိတ္ထဲမွာ ထိန္းထားေသာ ကာမစိတ္တို႔ေၾကာင့္ တဖက္က အသံက်ယ္သြားျခင္းသာ….။ ဒါကို ေအာင္ခန႔္က မသိ.. မိုးႀကိဳးပစ္ၿပီဟု ထင္လိုက္ေလသည္။ ကလ်ာက ေအာင္ခန႔္ကိုဆက္ၿပီး

“ေအာင္ခန႔္ ဒီဘက္လွည့္စမ္း..”

ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးသာ လွည့္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ့ မေမာ့ရဲ…။ ေခါင္းေခါက္ေတာ့မလား.. ႐ိုက္ေတာ့မလား.. သို႔မဟုတ္ ငါ မသင္ေတာ့ဘူးမ်ား ေျပာၿပီး ထျပန္မလား မသိ…။ မ်က္စိမွိတ္ ေခါင္းငုံရင္း ရေတာ့မည့္ အျပစ္ဒဏ္ကို ေစာင့္ေနေလသည္။

“ငါ့ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္စမ္း…”

ေအာင္ခန႔္ မရဲတရဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာလုပ္လုပ္ ေအာင္ခန႔္ ခံယူရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။

“မင္း ကတိေတာ့ ေပးရလိမ္မယ္…”

“ဟုတ္..ေျပာပါ အစ္မ..”

“တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး မင္း ဒီႏွစ္ ၁ဝ တန္း ေအာင္ေအာင္ ေျဖရမယ္..။ ေနာက္ၿပီး ငါသင္တဲ့စာကို ဂုဏ္ထူးပါေအာင္ ေျဖရမယ္…။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္ကိစၥမဆို မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ၂ ေယာက္ပဲ သိရမယ္…။ ေပးႏိုင္မလား”

“ဟုတ္.. ေပးႏိုင္ပါတယ္…”

“အဲဒီကတိေတြ ေပးႏိုင္ရင္ မင္းလုပ္ခ်င္တာ အစ္မ အကုန္ လိုက္ေလ်ာမယ္…”

ေအာင္ခန႔္ နားမလည္သလို ၾကည့္ေနစဥ္ ကလ်ာ၏ လက္ ၂ ဘက္က ေအာင္ခန႔္ ပခုံးေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

အခန္း (၉)

အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသးေသာ ေအာင္ခန႔္ သူၾကည့္ဖူးသည့္ ဇာတ္ကားထဲကလို ကလ်ာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ ကလ်ာက တြန္းလိုက္ျပန္သည္။

“ေအာ္..မင္းမွာလဲ ခိုးခ်င္တာကျပာလို႔ လက္ကခ်ာလို႔ ဆိုသလို ျဖစ္ေနၿပီ… နမ္းတယ္ဆိုတာ မိန္းကေလး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုပဲ သၾကားလုံး စုပ္ၿပီး ငုံသလို ငုံရတယ္…”

ဟုေျပာကာမွ ေအာင္ခန႔္ ရွက္သလိုလို ျဖစ္မိသည္။ ကလ်ာ့ ပါး ၂ ဖက္ကို လက္ႏွင့္ ထိန္းရင္း ေစာေစာက ကလ်ာေျပာသလို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလး အသာ စုပ္လိုက္သည္။ ကလ်ာက အလိုက္သင့္ ဆိုသလို ေအာင္ခန႔္ အေပၚႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္စုပ္ေလသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကလ်ာ လွ်ာႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ ႏႈတ္ခမ္းကို သပ္ရင္း ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ေပးေလသည္။ အေျခအေန ေျပာင္းလာေသာ အနမ္းေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ အလိုက္သင့္ ဆိုသလို လွ်ာကို ျပန္စုပ္ရင္း နမ္းေနမိသည္။ ကာမ ဒီကရီ တတ္လာျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ကလ်ာႏို႔ကို အေပၚမွ ညႇစ္လိုက္သည္…။

“အား.. မရမ္းမညႇစ္ရဘူးေလ.. နာတာေပါ့… ၿပီးေတာ့ အက်ႌေတြ ေၾကမြကုန္မယ္… ခဏေနဦး အက်ႌ ခြၽတ္လိုက္ဦးမယ္..”

ဟု ဆိုကာ အက်ႌကို ခြၽတ္ေနေလသည္။ ေဘာ္လီပဲ က်န္ေတာ့ေသာ ကလ်ာ အေနာက္ကိုလွည့္ရင္း ေဘာ္လီခ်ိတ္ ျဖဳတ္ခိုင္းေလသည္။ တခါမွ ေဘာ္လီခ်ိတ္ မျဖဳတ္ဖူးတာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ခြၽတ္မရ ….။ ေဘာ္လီခြၽတ္ၿပီးသြားေသာအခါ ကလ်ာ ေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာ၏ လုံးက်စ္ေနေသာ ႏို႔ကို ျမင္ေသာအခါ ေအာင္ခန႔္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ကလ်ာကို တြန္းလွဲကာ… ႏို႔သီးေခါင္းကို စုပ္ယူလိုက္သည္။ ကလ်ာ ေကာ့တတ္လာေသာ္လည္း လူပ်ိဳ ႏြားသိုးႀကိဳးပ်က္၏ စုပ္အားေၾကာင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလး နာတတ္လာသည္။

“အီး…အင္း.. ေစာေစာက နမ္းသလိုပဲ အသာေလး လုပ္ရတယ္ကြ .. မင္းနဲ႔ေတာ့ ခက္ေနၿပီ..”

“အစ္မရယ္..သင္ေပးမွေတာ့ အကုန္ သင္ေပးေတာ့ေနာ္…”

ကလ်ာ မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ထိုးလိုက္ရင္း… ပက္လက္လွဲေနရာမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေအာင္ခန႔္ JJ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ ေထာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ လႈပ္ေနသည္။ လီးထိပ္မွာလည္း လေရၾကည္မ်ားႏွင့္..။ ကလ်ာ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ကုန္းစုပ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္၏ အေႏြးဓါတ္တို႔က ေအာင္ခန႔္ တကိုယ္လုံး ျပန႔္ႏွံသြားသည္။ လက္တဖက္ကလည္း ထုေပးေနၿပီး ပါစပ္စုပ္အားတို႔က ပါးခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ စုပ္ေနသည္။

“အစ္မ….အ…မ …ဆက္မလုပ္နဲ႔ေတာ့… က်ေနာ္ ၿပီးေတာ့မယ္…..”

ထိုအခါမွ ကလ်ာ အစုပ္ရပ္ရင္း ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။ စကပ္အတို ဝတ္လာတာေၾကာင့္ လုံးေနေသာ ဖင္ႀကီးႏွင့္ အတူ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနည္းငယ္ ျမင္ရသည္။ ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို အသာ မတင္လိုက္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို တျဖည္းျဖည္း ခြၽတ္လိုက္သည္။ ဖုတ္ဖုတ္ေနရာတြင္ ေအာင္ခံေဘာင္းဘီႏွင့္ ကပ္ၿပီး ခြၽတ္လိုက္ရာ ေအာက္ခံေဘာင္ဘီႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ၾကား ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ မွ်င္တန္းေနေသးသည္။

ေစာက္ပတ္နံ ခပ္သင္းသင္က လီးကို ေထာင္သည္ထက္ ေထာင္ေစေလသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပင္ အဆုံးထိ မခြၽတ္ႏိုင္ ေအာင္ခန႔္ ေစာက္ပက္ကို လွ်ာႏွင့္ ယက္မိေတာ့သည္။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ငံငံ အရသာက ဘာအရသာႏွင့္မွ မတူ ေကာင္းမြန္လွသည္။ ေစာက္ဖုတ္အကြဲထဲ လွ်ာႏွင့္ ထိုးလိုက္သည့္ အခါ ႏူးညံေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္ အရသာ ပိုစူးလာေလသည္။

ေအာကားေတြသာ ၾကည့္ဖူးၿပီး အျပင္မွာ တကယ္မျမင္ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို အသာၿဖဲၾကည့္လိုက္သည္။ နီေထြးေထြး ေရာင္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းေအာက္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ခပ္ခြၽဲခြၽဲ ျဖစ္ေနေသာ ထိပ္ေလး ခပ္ညိဳညိဳရွိေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္း ႏႈတ္ခမ္းသား ၂ ခု..။ ထိုအရာကို ေအာင္ခန႔္ လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ထိလိုက္ေတာ့ ကလ်ာ ဆက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ လက္ညိဳးေလးကို အကြဲတေလွ်ာက္ပြတ္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ရည္မ်ား က်လာေလသည္။ လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ဟိုစမ္းစမ္း ဒီစမ္းစမ္း အေပါက္ေလးကိုရွာေလ ကလ်ာက တအီးအီး ..တအဲအဲ ႏွင့္ ဖီးတတ္ေလ ျဖစ္ေနသည္။

ေအာင္ခန႔္ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို လက္ညိဳးက ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္သြားေလသည္။ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ တဆက္ဆက္ တုန္ေနေတာ့သည္။ ေအာင္ခန႔္လည္း လက္ညိဳးထုတ္ၿပီး လီးႏွင့္ အေပါက္တည့္တည့္ဟု ထင္ေသာ ေနရာကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထိုးတုန္းကေတာ့ အေပါက္တည့္တည့္ဟု မွန္းထိုးလိုက္ေသာ္လည္း လေရႏွင့္ ေစာက္ရည္တို႔ေၾကာင့္ အေပါက္လြဲကာ ေစာက္စိကို ေခ်ာ္ထိုးမိသည္။

ေအာင္ခန႔္ မလိုးဖူးသည္သာရွိသည္ ဝင္မဝင္ေတာ့ သိသည္။ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ထိုးျပန္သည္ ထပ္ေခ်ာ္ၿပီး ေစာက္စိကို ထိမိျပန္သည္။ တတိယ အႀကိမ္ လြဲၿပီးသည့္ေနာက္ ကလ်ာ စိတ္မရွည္ေတာ့..။ ေခ်ာ္ထိုးမိတိုင္း ေစာက္စိကိုထိၿပီး လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္ဆြဲမိသလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကလ်ာ ေစာက္ပတ္ကလည္း ယားလွၿပီ….။ လူပ်ိဳအစစ္ အေပါက္ေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္

“မင္း ပက္လပ္လွန္လိုက္ေတာ့…ငါပဲ လုပ္ေပးေတာ့မယ္…”

ဟု စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံႏွင့္ ေျပာေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ဒုံးပ်ံထိပ္ဖူးႀကီးလို ေထာင္မတ္ေနသည္။ ကာမဆိပ္တတ္ေနေသာ ကလ်ာ ရွက္မေနေတာ့ပဲ.. လီးထိပ္ကို ကိုင္ကာ ေစာက္ပက္ အဝတြင္ေတ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္း ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းေလးေထာင္လာသည္ အထိ ဖီးတတ္လာေလသည္။

တရစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္သြားေသာ ခံစားခ်က္ ႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ေခါင္း၏ အထိအေတြ႕က အေတာ္ကို ေကာင္းမြန္ေလသည္။ကလ်ာလည္း ေခါင္းေလးေမာ့ရင္း ဖီးခံေလသည္။ ေစာက္ရည္ႏွင့္ လီးေရတို႔က ေအာင္ခန႔္၏ က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ လီးေမႊးမ်ားတြင္ ႐ႊဲႏွစ္ေနသည္။ ကလ်ာလည္း အေပၚမွေနၿပီး ျမင္းစီးေနသလို ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ေလသည္။ အခ်က္ ၅၀ ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ..

“အား …အစ္မ…က်ေနာ္…. ၿပီးေတာ့မယ္….. ၿပီး….”
ဟု ေအာင္ခန႔္ ေျပာသံၾကားေသာ အခါ ကလ်ာ ေစာက္ပတ္မွ လီးကို ခြၽတ္ၿပီး ပါးစပ္ႏွင့္ ဆက္ငုံကာ စုပ္ေပးေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ လီးရည္တို႔ ကလ်ာ ပါးစပ္ ျပည့္လုနီးနီး အထိ အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ သုတ္ရည္မ်ားကို တစ္ရႉးထဲေထြးထည့္ၿပီးေနာက္ အသစ္တစ္႐ြက္ယူကာ.. ေအာင္ခန႔္ လီးကို သုတ္ေပးေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ မထႏိုင္ေသး..။ ပက္လက္ေနေသာ ေအာင္ခန႔္ ရင္ထဲ ကလ်ာ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ အိမ္တံခါးဖြင့္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။

ေအာင္ခန႔္အေမက ေဈးဝယ္ရင္း ဆရာမအတြက္ေရာ သားျဖစ္သူေအာင္ခန႔္ စားရန္ သစ္ေတာ္သီး ဝယ္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဈးျခင္းေတာင္းခ်ကာ သစ္ေတာ္သီး လွီးလိုက္ေလသည္။ သစ္ေတာ္သီး စိတ္ၿပီေသာ အခါ ပန္းကန္ထဲထည့္ရင္း ေအာင္ခန႔္ အခန္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။

“ကဲ နားလည္ၿပီေနာ္… ဒီေလ့က်င့္ခန္းေလး လုပ္လိုက္.”

“ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ..”

ဟု ေျပာဆိုေနေသာ ဂိုက္ဆရာမေလး ကလ်ာ ႏွင့္ သားျဖစ္သူ ေအာင္ခန႔္အား ေတြ႕ေလသည္။

“ဆရာမ နဲ႔ သား စားဖို႔ သစ္ေတာ္သီး ဝယ္လာတယ္ စားလိုက္ပါဦးေနာ္..”

“ဟုတ္ ..အန္တီ ေက်းဇူးပါပဲ”

ဟု ဆိုကာ ပန္းကန္လွမ္းယူလိုက္ရင္း ေအာင္ခန႔္ ေရးေနသာ စာမ်ားကို ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ပန္ကန္ေပးၿပီး ျပန္ထြက္သြားေသာ အခါမွ ေအာင္ခန႔္ႏွင္ ကလ်ာတို႔ ေဘာင္းဘီ ျပန္ဝတ္ၾကသည္ကိုေတာ့ ေအာင္ခန႔္အေမ မသိႏိုင္ေတာ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား..။

အခန္း (၁၀)

ဂိုက္ဆရာမေလး ကလ်ာႏွင့္ ၁ဝ တန္း ေက်ာင္းသားေအာင္ခန႔္တို႔ အေျခအေနက အေတာ္ကိုပင္ တိုးတက္ခဲ့သည္။ ဘယ္ေလာက္တိုးတတ္သလဲဆိုရင္ ကလ်ာ မလာတဲ့ရက္ဆိုရင္ ေအာင္ခန႔္ အေမထံမွ စာေမးရန္ ဖုန္းေတာင္းၿပီး Message ႏွင့္ ဆက် chat လုပ္ၾကသည္။ အားမရလွ်င္ ဖုန္းေျပာၿပီး Phone ဆက် လုပ္ၾကသည္။ ဒါတင္မက ေအာင္ခန႔္ ကို စာေမးလို႔ရရင္ လီးစုပ္ေပးသည္။ တခါတေလ ကလ်ာ ေအာင္ခန႔္လေရကို မ်ိဳခ်တတ္ေသးသည္။

ေအာင္ခန႔္ကလည္း က်န္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို မရပဲ ရွိရင္ ရွိမည္။ ကလ်ာ သင္တဲ့ ဘာသာကေတာ့ ေမးသမွ် ရေလသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ မလုပ္ရဘူးဆိုေသာ ေန႔ေတြဆို ႏို႔စို႔တာ နမ္းတာ အဖုတ္ႏႈိက္တာ ေလာက္ေတာ့ ေအာင္ခန႔္ လုပ္ေနက်။ ကလ်ာ လာတဲ့ အခ်ိန္ကိုပဲ ေအာင္ခန႔္ ေမွ်ာ္ေနတတ္သည္။

ကလ်ာကလည္း သူမရည္းစားႏွင့္ အဆင္ေျပသည္ဟု မရွိေတာ့။ သူမရည္းစားက အလုပ္ကိုပဲ စိတ္ဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။ အရင္ကေတာ့ အလုပ္ဟုဆိုလွ်င္ ကလ်ာ သည္းခံေပးသည္။ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူမရည္းစားက အလုပ္ဆိုလွ်င္ ကလ်ာ ခြင့္မလြတ္ေတာ့။ အခုလည္း ေအာင္ခန႔္ ကလ်ာဆီကို ဖုန္းဆက္ေနသည္။

“ဟယ္လို အစ္မ …”

“အင္း ေမာင္ေလးေျပာ…”

“အစ္မ အခု ဘယ္မွာလဲ”

“အိမ္မွာေပါ့…”

“ဘယ္သူရွိလဲ အစ္မ အိမ္မွာ”

“ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူးရွင္… ဘာလဲ… လိုခ်င္ျပန္ၿပီလား… ကိုယ္ေတာ္”

“ဟဲ..ဟဲ.. အစ္မကလဲ ..”

“ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ မေန႔က အႏႈိက္ေကာင္းလို႔ ဆီးေအာင့္ေနၿပီရွင့္… ဒီေန႔ေတာ့ ေတာ္ၿပီေနာ္”

“အာ အစ္မကလည္း ဒီမွာ က်ေနာ္က ကိုင္ေတာင္ထားၿပီးၿပီ..”

“ကိုင္ထားၿပီးလဲ ေမာင္ေလးၾကည့္ေနက် ကားေလးၾကည့္ၿပီး လုပ္လိုက္ေပါ့..”

“အစ္မ အသံ မၾကားရရင္ ဘယ္ ဖီးတက္မလဲ …အာ့ဆိုလဲ ထားပါေတာ့ ေအာင္းထားလိုက္ေတာ့မယ္… အစ္မလာေတာ့ အဝေသာက္ရတာေပါ့… ဟဲ ဟဲ..”

“အက်င့္ပုတ္ေလး ဘယ္သူက လုပ္ေပးမယ္ ေျပာလို႔လဲ..”

“ေအာ္ ဒါနဲ႔ .. အစ္မ က်ေနာ့္ကို ဆုခ်ဖို႔ ျပင္ထားေတာ့..”

“ဘာလို႔..”

“အစ္မ ေျပာထားတာ မွတ္မိလား… ေက်ာင္းစာေမးပြဲမွာ အစ္မသင္တာ ဂုဏ္ထူးထြက္ရင္ ဆုခ်မယ္ဆို..”

“အင္းေလ ..Report Card ရၿပီလား .. ဂုဏ္ထူးထြက္တယ္ေပါ့..”

“ဟုတ္ ထြက္တယ္ေလ ..အဲဒါေၾကာင့္ ဆုခ်ဖို႔ လုပ္ထားလို႔ ေျပာတာေပါ့…”

“ဟုတ္ပါၿပီတဲ့ရွင္…ကဲ ဘာလိုခ်င္လဲ ေျပာ…”

“တကယ္ေျပာရမွာလား အစ္မ”

“အင္း ေျပာေလ..”

“အစ္မ စာသင္ခ်ိန္ တခ်ိန္လုံး အစ္မနဲ႔ လိုးခ်င္တယ္..”

“အို…ေမာင္ေလးကလဲ…”

“ဘာလဲ မေပးဘူးလား …”

“ေရာက္မွ ေျပာမယ္ကြာ…ေနာ္… ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..”

“မရွက္ပါနဲ႔ အစ္မရယ္ က်ေနာ္ အားေဆးေသာက္ထားလိုက္မယ္ ဒါပဲေနာ္”

ဟုဆိုကာ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့သည္…

ကလ်ာ ဒီေန႔ ထြက္လာရတာ ကိုယ့္ဟာ့ကို မလုံမလဲ။ ကုတ္အက်ႌအရွည္ႏွင့္ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ပိုက္ကာ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကုတ္အက်ႌ လက္ရွည္မို႔ လုံၿခဳံသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ထိုကုတ္အက်ႌေအာက္တြင္ အဝတ္ႏွင္တူတယ္ဆိုလို႔ တစ္ခုမွ မပါ။ အဖုတ္ေမြးတို႔ကလဲ ဒီမနက္ကမွ ကိုယ္တိုင္ရိတ္ခဲ့လို႔ အေမြးပါသည့္အတြက္ ေလတိုက္ရင္ အဖုတ္က ေအးကနဲ..။ ဘယ္သူမွ မသိေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သိေနသည့္အတြက္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ဖီးတက္ေနတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာက ပန္းႏုေရာင္ပင္ သန္းေနေသး၏..။

လမ္းေလ်ာက္လွ်င္ ကုတ္အက်ႌက လႈပ္သျဖင့္ အရင္ ေဘာ္လီပါသည့္အတြက္ ဘာမွ မျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ကုတ္အက်ႌ အသားက ႏို႔သီးေခါင္းႏွင့္ လာလာ ပြတ္မိေနေသးသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းပြတ္မိေလ အဖုတ္မွ ယားေလ အရည္ကထြက္ေလ ႏွင့္ အေတာ္ပင္ အေနရခက္ေနသည္။

ထိုသို႔ဝတ္လာျခင္း အႀကံက ခြၽတ္ရလြယ္ၿပီး ျပန္ဝတ္ရလြယ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ေအာင္ခန႔္ကို ဆုခ်ရန္လည္း ပါသည္။ အေရးထဲ ကားကမလာ..။ လာသည့္ကားကလည္း ၾကပ္သိပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္။ ကားၾကပ္လဲ အခ်ိန္ေနာက္က်မည္စိုးေသာေၾကာင့္ တက္လိုက္လာခဲ့သည္။ ၃ မွတ္တိုင္သာ စီးရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေပါက္နားမွာပင္ စီးခဲ့သည္။

တက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ပင္ ကလ်ာ့နားသို႔ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ေနာက္က ကပ္ေနသည္ကို သတိထားမိေလသည္။ ေအာ္ သူေနာက္မွတ္တိုင္ဆင္းေတာ့မလားဟု ကလ်ာ အနည္းငယ္ ဖယ္ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူလည္း ကလ်ာ တိုးသည့္ဘက္သို႔ လိုက္တိုးေနသည္။ ကလ်ာ အေျခအေန မဟန္ေတာ့မွန္း သိေသာ္လည္း ေနာက္ ၃ မွတ္တိုင္ပဲမို႔ သည္းခံေနလိုက္သည္။ ဒါကို ဟိုလူက သူကို အခြင့္ အေရးေပးသည္ အထင္ႏွင့္ တန္းကိုင္ထားေသာ လက္တဖက္ ခ်လိုက္ၿပီး ကလ်ာ ဖင္နားေလးကို အကဲစမ္း ပြတ္သပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

ကလ်ာ ထိုလူကို တခ်က္လွည့္ၾကည္လိုက္သည္။ ထိုလူကေတာ့ သူမဟုတ္သလို ႐ုတ္တည္ႀကီးျဖင့္..။ မီးပြိင့္ကလည္း ဒီေန႔မွ ၂ ခါရွိၿပီ .. မိေနျပန္သည္။ ထိုလူမွ ကလ်ာ ဖင္ကို ပြတ္ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း အေရွ႕ ေရာက္လာေလသည္။ ကလ်ာ တတ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ္ေလးကို က်ဳံ႕ရင္း ကာကြယ္ေသာ္လည္း ထိုလူလက္မွာ ကုတ္အက်ႌထဲသို႔ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ။

ဘာမွ မဝတ္ထားေသာ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ေပါင္အသာေလး လိမ္ၿပီး တန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေလသည္။ ထိုလူကလည္း အေတြ႕အႀကဳံရွိဟန္တူသည္။ ေပါင္းေလး တေလွ်ာက္ ပြတ္ၿပီး အေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္း တက္လာေလသည္။ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ကုတ္အက်ႌဝတ္လို႔ ပူတာလား .. လူၾကပ္လို႔ ပူတာလား အႏႈိက္ခံရလို႔ ပူတာလားမသိ ေခြၽးမ်ား က်လာေလသည္။

ထိုလူ ေပါင္ကို ပြတ္သပ္ေနေတာ့ ကလ်ာ ေျခလိမ္ထားသည္က အနည္းငယ္ အားေလ်ာ့သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနေသာ ထိုလူသည္ ကလ်ာ့ အဖုတ္ေလးကို လက္ခလယ္ႏွင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ယခင္ကတည္းက ေစာက္ရည္ထြက္ေနေသာ ကလ်ာ၏ အဖုတ္ထဲ ထိုလူလက္ခလယ္က တစ္ဆစ္ေလာက္ ဝင္သြားသည္။ လက္ကို အၿငိမ္မေနပဲ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ ပြတ္လိုက္ဆြဲလိုက္ လုပ္ေနသည္။ ကလ်ာ့ဖင္ကိုလည္း အေနာက္မွ ထိုလူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေထာက္ထားေသး၏။ ကလ်ာ့ .. စိတ္႐ိုင္းတို႔က ထိုေနရာတြင္ပင္ ထိုလူအား ကုတ္အက်ႌလွန္ၿပီး ကုန္းေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။

ကလ်ာ တစ္ေယာက္ စပယ္ယာ၏ မွတ္တိုင္ေအာ္သံကိုသာ စိတ္ထဲတြင္ ေရတြက္မွတ္သား မိေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ။

အခန္း (၁၁)

မွတ္တိုင္ေရာက္လို႔ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ ဆင္းလာေသာ္လည္း အေနာက္မွ ထိုလူ ပါလာေသးသည္။ ကားေပၚမွာတုန္းက ကလ်ာ့နား နားကပ္ၿပီး ညီမေလး လိုက္ခဲ့ပါလား ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမယ္..ဟု မၾကားတၾကား ကပ္ေျပာခံရေသး၏။ ေအာင္ခန႔္ အိမ္အေပၚသို႔ေရာက္ေအာင္ ခပ္သုတ္သုတ္ တက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ ေအာင္ခန႔္အေမ တံခါ လာဖြင့္ေပးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ထိုလူက အေနာက္က ကပ္ပါလာတာကိုး။

ဘယ္မိန္းကေလးမဆို မည္မွ်ေလာက္ တဏွာႀကီးႀကီး လူစိမ္းေနာက္လိုက္ အလိုးခံဖို႔ ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ထိုလူသိသင့္သည္ဟု ကလ်ာ စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနမိသည္။ ေအာင္ခန႔္ အေမက ဝမ္းသာအားရျဖင့္

“ဆရာမကို ေစာင့္ေနတာ … ဒီမွာၾကည့္ပါဦး ဆရာမရယ္… ဆရာမ သင္တဲ့ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးေတာင္ပါတယ္.. သား အရင္ကဆို ဒီဘာသာက အၿမဲ ေအာင္မွတ္ရ႐ုံပဲရတာ…”

“သူ႔ႀကိဳးစားမႈေပါ့ အန္တီရယ္… က်မက သင္႐ုံ သင္ေပးႏိုင္တာ ..”

“ေအာ္ …ဆရာမ .. သားက သူ႔အခန္းထဲမွာ ဆရာမကို ေမွ်ာ္ေနတယ္ ႂကြားရေအာင္တဲ့…”

“ဟုတ္ ..က်မ အခုပဲ ဝင္ေတာ့မွာပါ..”

“ဆရာမေရ.. နားညီးဖို႔သာ ျပင္ထားလိုက္ေတာ့ သားက သူ စာေမးပြဲ ဘယ္လိုေျဖေၾကာင္း အစ အဆုံး ေျပာပါလိမ္မယ္… ဒီကေလးက ကေလးစိတ္ မကုန္ေသးဘူး ဆရာမရဲ႕”

ကလ်ာ ေခါင္းေလးသာ ၿငိမ့္ျပရင္း အင္း ..နားညီးမွာမဟုတ္ဘူး… ေသးေပါက္ခ်ိန္သာ မရမွာ… ခိခိ.. ကိုယ္အေတြးႏွင့္ ကိုယ္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ကေလးစိတ္ မကုန္တာေတာ့ မွန္လိမ္မယ္ လူကိုေတြ႕တာနဲ႔ ႏို႔စို႔ခ်င္ေနတဲ့သူ.. ဟု စိတ္ထဲမွ ျပန္ေျပာရင္း ေအာင္ခန႔္ အခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေအာင္ခန႔္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကလ်ာ ထိုင္ေတာင္မထိုင္ရေသး။ ေအာင္ခန႔္မွ…

“ဟဲ..ဟဲ..အစ္မ Report Card ေတြ႕ၿပီးၿပီ မဟုတ္လား ..”

“ရႉး… တိုးတိုးေျပာပါ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရယ္ ..မင္းအေမ ၾကားသြာဦးမယ္..”

“ဒါဆို ဆုေပးမယ္ေပါ့..ဟီး….”

“လူဆိုးေလးေနာ္…”

ဟု ေျပာေနတုန္းပင္ ရွိေသးသည္ ေအာင္ခန႔္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ကလ်ာ့နားကို ေရာက္လာၿပီး ကုတ္အက်ႌကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ မိေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားေသာ ကလ်ာ့အားၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ေပ်ာ္သြားသည္။ အဖုတ္ေမြးေတြက အရင္ကလို ခပ္က်ဲက်ဲ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေျပာင္ေျပာင္ေလးႏွင့္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည္။ ဂြဆုံတြင္ အဖုတ္ကြဲရာေလးမွအပ ဘာမွမရွိ။

ေအာင္ခန႔္ ဒူးေထာက္ၿပီး ကလ်ာ့ေျခ တဖက္ကို ပုခုံးေပၚတင္ကာ အဖုတ္ေလးကို လွမ္းနမ္းလိုက္သည္။ အရင္ကလို ေစာက္နံ႔ သိပ္မရေတာ့ ေမႊးေနသည္ဟုပင္ထင္ရသည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ နံရံကို မွီရင္း ေစာေစာက အႏႈိက္ခံထားရသည့္ အရွိန္ႏွင့္ အခု ေအာင္ခန႔္ ယက္ၿပီး ေစာက္စိကို စုပ္ေပးေနေသာ အရွိန္ေရာၿပီး ဖီးတတ္ကာ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းကပ္ထားမိသည္။

ေအာင္ခန႔္အထင္ ကလ်ာ့ ေစာက္ရည္မ်ား ယခင္ကထက္ ပိုမ်ားေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ ေပါင္မွာလည္း ေစာက္ရည္ စီေၾကာင္း လက္ ၂ လုံးခန႔္ အရွည္ စီးေၾကာင္းတစ္ခု…။ ေအာင္ခန႔္ ယက္ေနရာမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ႐ုတ္တရတ္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း လီးႀကီးကို ကလ်ာ့ အဖုတ္ထဲ ေဆာင့္ၿပီးထိုး ထည့္လိုက္သည္။

“အားးးးး……….”

အသံ အနည္းငယ္ က်ယ္သြားသည္…။

“အစ္မကလည္း မေအာ္နဲေလ အေမက ဟိုဘက္အခန္းမွာတင္ကို..”

ဟု ေအာက္သံႏွင့္ေျပာင္းရင္း ေအာင္ခန႔္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ကလ်ာ့.. ပါစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္..။

“အု…အု…အု..”

မတ္တပ္ရပ္ အလိုးခံရေသာေၾကာင့္ အဖုတ္၏ အတြင္းသားတို႔က ေနရာမက်။ ေအာင္ခန႔္လီးႀကီးက အဖုတ္နံရံကို ေဆာင့္ကာ တရစပ္ ထိုးေညႇာင့္ေနေလသည္။ ၂ ရက္မွ် စုထားေသာ အားတို႔ေၾကာင့္ အဝင္အထြက္ ေဆာင့္ခ်က္တို႔က ၾကမ္းသည္ ။ ႏို႔သီးေခါင္းကို စုပ္သည့္အားႏွင့္ ႏို႔တဖက္ကို ညႇစ္ေနသည့္ အားကလည္း သန္လွသည္…။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ အလိုးမခံဖူးသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဖုတ္လႈိင္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ ပြတ္တိုက္ေနေသာ လီး၏ အဝင္အထြက္ တို႔ေၾကာင့္ မၾကာမီပင္ တကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာေပါင္းစုံတို႔ တုန္ခါၿပီး ၿပီးဆုံးျခင္းျဖစ္ေသာ ကာမ အထြဥ္အထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားေလေတာ့သည္။

အဖုတ္၏ ရႈံ႕မႈ ပြမႈ ႏွင့္ အတူ ေအာင္ခန႔္ လီးကို အဖုတ္ႂကြတ္သားတို႔ႏွင့္ လီးကို သေရပင္စီးထားသလို ညစ္ျခင္းကို ေအာင္ခန႔္ ခံစားရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကလ်ာ ၿပီးသြားမွန္း ေအာင္ခန႔္ သိလိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ အရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီး ကလ်ာ့ကို နံရံအား လက္ႏွင့္ ေထာက္ရင္း အဖုတ္တြင္ လီးကို အသာေတ့ကာ ေဆာင့္လိုက္သည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ၿပီးသြားေသာ အရွိန္ေၾကာင့္ အဖုတ္အဝမွာ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ခန႔္၏ လီးကို အတင္းဆြဲညႇစ္ထားသလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ အရမ္းေကာင္းေသာ အရသာမ်ိဳး…။

ကလ်ာကေတာ့ လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း ေအာင္ခန႔္ လီးဒဏ္ကို ႀကိတ္ခံရေတာ့သည္။ ေအာင္ခန႔္ သိပ္ၾကာၾကာ မလိုးႏိုင္ေတာ့ပဲ အဖုတ္ထဲသို႔ လေရမ်ား ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ လေရ ထြက္လာေသာ္လည္း ေအာင္ခန႔္ လီးက က်မသြား ကလ်ာ အဖုတ္ဝတြင္ တစ္စို႔စို႔ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။

“ခဏဖယ္ဦးကြာ…အထဲမွာ တစ္စို႔စို႔ႀကီးနဲ႔ ပူေတာင္ေနၿပီ..”

“အစ္မကလည္း ခုမွ ၁ ခါ ရွိေသးတယ္…”

“က်မ ေရေလးေတာ့ ေသာက္ပါရေစဦးေနာ္… အေမာဆို႔ၿပီး အသက္ပါသြားလို႔ .. ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္း ျဖစ္ေနဦးမယ္”

ေရေသာက္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာတို႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ပုံစံေပါင္းစုံ လိုးၾကေလသည္။ ထိုေန႔က ကလ်ာလဲ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပင္က်န္သည္။ တခန္းလုံး သုတ္ရည္ ႏွင့္ အဖုတ္ရည္တို႔က ေနရာ အႏွံ႔ တစ္ရႉးစတို႔ကလည္း ေဖြးလို႔။ ေအာင္ခန႔္ လီးက မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ႀကိမ္းေနေလၿပီ။ ကလ်ာအဖုတ္မွာလည္း ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရေလာက္သည္။ ေသြးစ အနည္းငယ္ႏွင့္ အရည္ၾကည္တို႔က အဖုတ္မွ ေပါင္သို႔ပင္ စီးက်ေနေလၿပီ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္း (၁၂)

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ လိုးႀကီးၿပီးသည့္ ေန႔မွ စၿပီး ၁ ပတ္ေလာက္ ကလ်ာ နားလိုက္ရသည္။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း ႀကိမ္းေနသည္က တေၾကာင္းပါသည္။ ထို႔ထက္ဆိုးတာက ကလ်ာတစ္ေယာက္ ရာသီေသြး ရပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အရင္ကလို ေအာင္ခန႔္ ဆီ စာသင္သြားလွ်င္ လိင္ကိစၥ စိတ္မပါေတာ့..။ အရင္ကလို အကိုင္မခံ အႏႈိက္မခံေတာ့။

တစ္လေက်ာ္လာေတာ့ ကလ်ာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလုံေတာ့ ဆီးစစ္ေခ်ာင္းေလး ဝယ္ၿပီး စစ္ၾကည္လိုက္သည္။ လိုင္းေလး ၂ တက္လာသည္။ ကလ်ာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေလၿပီ။ မိမိသင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားအား မည္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ယူရမလဲ…။

“ဒါဆို ဆရာမေလးက သားကို မသင္ေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့”

“ဟုတ္ အန္တီ .. က်မ လက္ထပ္ေတာ့မွာမို႔ပါ..”

“ေအး..ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြယ္… သားကေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ…”

“သူက ေတာ္ၿပီးသားပါ အန္တီ ဒီအတိုင္းဆက္ႀကိဳးစားရင္ ေအာင္မွာပါ အန္တီ..”

“ေအးပါကြယ္… သာကို ႏႈတ္ဆက္သြားဦးေလ..”

“မႏႈတ္ဆက္ေတာ့ပါဘူး အန္တီရယ္… က်မ မဂၤလာေဆာင္ကိစၥနဲ႔ သြားရဦးမွာမို႔ပါ..”

“ေအး..ေအး…”

ေအာင္ခန႔္ အကုန္ၾကားသည္။ သို႔ေသာ္ ကလ်ာ ဘာလို႔ စာဆက္မသင္ေတာ့လဲေတာ့ မသိ။ သူနဲ႔ ဟိုေန႔က ေနတာ နည္းနည္းလြန္သြားလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္… ငါ့ကို စိတ္ကုန္သြားတာလား….။ ျပတင္းေပါက္မွ ကလ်ာ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္းသာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ေအာ္ အကုန္တတ္ေအာင္ သင္ေပးသြားတဲ့ ဆရာမေလး ကလ်ာ……။

—————————————

စားဖိုမႈးႀကီးရယ္ ကလ်ာရယ္ ေဒၚမာလာရယ္ ေအာင္ခန႔္ရယ္ အလြတ္သေဘာ အလုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္း ေသာက္ရင္းစားရင္းႏွင့္ အခ်ိန္မွာ သန္းေခါင္ယံသို႔ပင္ ေရာက္လာေလၿပီ။ ကလ်ာကေတာ့ သိပ္မမူးေသးေပမဲ့ ေဒၚမာလာကေတာ့ အေတာ့္ကို မူးေနေလၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာတို႔ ေဒၚမာလာကို တြဲရင္း ကားေပၚတင္ရသည္။ ကလ်ာကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပရင္း ေအာင္ခန႔္ ကားေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။

ကားေမာင္းလာရင္း ခဏၾကာေတာ့ ေဒၚမာလာ အမူးလြန္ၿပီး ကားထဲတြင္ အန္ေတာ့သည္..။ ေအာင္ခန႔္ ကားကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းရင္း ..အိမ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚမာလာ အန္ဖတ္မ်ားႏွင့္ ေပပြလို႔… ပါးစပ္ကလည္း ပလုံးပေထြးႏွင့္ ..ေျပာေနေသးသည္။ ေအာင္ခန႔္ တြဲရင္း အိပ္ယာေပၚတင္ေပးလိုက္သည္..။ ဒီအတိုင္းထားလို႔ေတာ့ မျဖစ္ ..အန္ထားတာေတြနဲ႔ဆိုရင္ အေအးပတ္ေတာ့မည္… ေတာ္ေတာ္လည္း နံေနၿပီ..။ စကပ္ေရာ အက်ႌပါ လဲေပးရေတာ့မည့္ကိန္း စိုက္ေနေလသည္။

ေအာင္ခန႔္ အရက္ ထည့္ၿပီး ေရခဲေရႏွင့္ ေသာက္ခ်ကာ ရဲေဆးတင္လိုက္သည္။ ေဒၚမာလာကေတာ့ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ပ်က္ေနေလၿပီ…။ ေအာင္ခန႔္ ဘာလုပ္မွာလဲဟု သူ႔ကိုယ္သူ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမးေနမိသည္။

ေဒၚမာလာ့ အခန္းထဲ ေအာင္ခန႔္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဝင္လိုက္သည္။ အေပၚအက်ႌခြၽတ္ရန္ပင္ ေအာင္ခန႔္ လက္ေတြ တုန္ေနသည္။ အခုအခ်ိန္ဆို အိမ္ေဖာ္ေတြက အိပ္ေနၿပီ..။ ေခါင္းစြပ္အက်ႌကို ေအာင္ခန႔္ အသာပင့္လိုက္သည္။ ဗိုက္သား ေဖြးေဖြးတို႔က နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီ ..အဆီပိုဆိုလို႔မရွိ… ပန္းျမတ္ထက္ပင္ လွေနေသာ ဗိုက္သား အထိအေတြ႕ကလည္း ႏူးညံ့လွသည္။

ေအာင္ခန႔္ ေခြၽးေတြစို႔လာသည္။ တခါမွ မလိုးဖူးေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခုန္မႈမ်ိဳး..။ ဆက္ၿပီး အက်ႌကို မတင္လိုက္သည္။ ဇာေဘာ္လီ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေလးက တင္းၿပီးလုံးေနေသာ ႏို႔ ၂ လုံးကို မႏိုင္မနင္း ထိန္းထားရေလသည္။ အေပၚသို႔ ေမာက္ၿပီး ေစ့တင္းေနေသာ ေၾကာင့္ ႏို႔ ၂ လုံး အလယ္က အေျမာင္းေလးပင္ ထင္ထင္ရွားရွား..။ အေပၚအက်ႌ ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇာေဘာ္လီမွာပါ စိုသေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ ဇာေဘာ္လီေပၚကို လက္ေလးႏွင့္ တင္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးက စိုေနေသာ ဇာေဘာ္လီပင္ ေျခာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနေလၿပီ။

ေအာင္ခန႔္ စိတ္ကို ျပန္ထိန္းရင္း သိုင္းဖတ္ကာ ေက်ာမွ ေဘာ္လီခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ရင္ဘတ္မာမာထဲသို႔ ေဒၚမာလာ့ ႏို႔ ၂ လုံး ျပားဝင္သြားေလသည္။ ေဒၚမာလာ အသက္ရႉသည့္ ေလေၾကာင္းက ေအာင္ခန႔္ နားထင္သို႔ တိုးေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ေခြၽးမ်ား သီးေနေအာင္ က်လာသည္။ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ၿပီးေသာ ေဘာ္လီကို ဖယ္ရန္ ေအာင္ခန႔္ မဝံမရဲ ရွိလွသည္။ မခြၽတ္ခင္က အေျမာင္းေလး ေပၚေနေသာ ႏို႔သည္ အခုေတာ့ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလး…။ ဇာေဘာ္လီေလးကို လက္တုန္တုန္ျဖင့္ ဖယ္လိုက္သည္…။ ေအာင္ခန႔္ ရင္တစ္ခုလုံး ငလ်င္အၾကမ္းစား လႈပ္သလို တုန္ခါသြားသည္။

ကေလးအေမ ႏို႔သီးေခါင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း မဲမေန… အညိဳေရာင္ႏုႏု ႏွင့္ ပန္းေရာင္ႏုႏု ေရာေထြးထားေသာ အေရာင္မ်ိဳး….။ လုံးေနေသာ္လည္း ေဘးသို႔ တြဲမက်။ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ ပုံမပ်က္ တည္ေနေသာ အေနအထားမ်ိဳး…။ ႏို႔လုံးမွာ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား အခ်ိဳ႕ ေသြးေၾကာနီမ်ားက တခ်ိဳ႕… အသားျဖဴသူမို႔ ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ လွေနသည္။ ပက္လက္ အေနအတား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၁၈ ႏွစ္သမီး ႏို႔အ႐ြယ္ ေဖာင္းသေယာင္ေယာင္… ဖုသေယာင္ေယာင္..။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးက အထဲဝင္ေနေသးသည္။

ေအာင္ခန႔္ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ .. လက္၂ ဖက္ျဖင့္ အသာေလး ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ အိစက္ညႇက္ေညာေသာ အထိအေတြ႕ …။ ႏို႔ သီးေခါင္းေလးကို ကုန္းစုတ္မိေတာ့လည္း…. ညိဳႏုႏုအေရာင္ေလး ေပ်ာက္ၿပီး ပန္းေရာင္သန္းလာေသာ ႏို႔ေလး….။ ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို ထပ္ခြၽတ္ဖို႔ အားမရွိေတာ့ ။ လက္တဘက္က ႏို႔ကိုကိုင္…. ပါးစပ္က ႏို႔စို႔ရင္း က်န္လက္တဘက္က ေျပာင္တင္ၿပီး ႀကီးေနေသာ လီးကို အထက္ေအာက္ေဆာ့ရင္း… ကိုယ္သင္းနံ … ၿပီးေတာ့ ေသြးေၾကာစိမ္းနီတို႔ ျဖန႔္က်က္ထားသည့္ ရင္အုံ….. ၿပီးေတာ့ ေထာင္ၿပီး ဖုဖုေလးျဖစ္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္း.. ၿပီးေတာ့ ႏူးညံတဲ့ အထိအေတြ႕ .. ၿပီးေတာ့ … ၿပီးေတာ့…. ေအာင္ခန႔္ … သုတ္ပူပူတို႔ ေဒၚမာလာ ဗိုက္သားေဖြးေဖြးေပၚ.. အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထြက္သြားသည့္ အခိုက္အတန္…..။

ေဒၚမာလာ မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း သိလိုက္တာက ေခါင္းကိုင္သည့္ ေဝဒနာ ျဖစ္ေလသည္။ မေန႔ညက အေသာက္မ်ားသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အက်ႌၾကည့္ေတာ့ ညဝတ္အက်ႌ…..။ ျပန္ေတြးၾကည့္သည္။ ညက ေသာက္တာစားတာပဲ မွတ္မိသည္။ ဘယ္လို ဒီေရာက္လာတာလဲ… ဒီအက်ီကေရာ ဘယ္သူ လဲေပးတာလဲ…။ ဆက္ေတြးေနလဲ ေပၚမွာ မဟုတ္.. ဆက္မေတြးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။

ေရခ်ိးခန္းလိပ္ကာဆြဲကာ ေရခ်ိဳးရန္ ညဝတ္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ရာ ….

“အို…..”

တကိုယ္လုံး ဘာမွ မရွိေတာ့….. မိမိကိုယ္တိုင္ဝတ္လွ်င္ ေဘာ္လီႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ခြၽတ္ေလ့မရွိ….။ အခုဟာက တကိုယ္လုံး မိေမြးတိုင္း ျဖစ္ေနသည္..။ ဗိုက္မွာလည္း တစ္ခုခု ေပေနသလိုႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ႏွပ္ေခ်းေပေနသလိုလို ပိုက္ဆက္ေကာ္ေပသလိုလို.. အသားပတ္သလိုလို…။ ျပန္စဥ္းစားၾကည္လွ်င္ ေအာင္ခန႔္ ႏွင့္ ျပန္လာရမည္…။ ကလ်ာက လဲေပးတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္…. မွန္ထဲတြင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္…။ ႏို႔သီးေခါင္း တဖက္ ပန္းေရာင္သန္းေနသည္။ စိတ္ေၾကာင့္ထင္တာပဲဟု ထင္လိုက္သည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမလုံ… ပိပိေလးကို ကိုင္ၾကည့္သည္… နာတာမ်ိဳး မရွိေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခား ေစာက္ရည္မ်ား ထြက္ေနသည္….။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလုံေသာ္လည္း ေအးျမသည့္ ေရပန္း၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ လန္းသြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး အက်ႌလဲကာ မနက္စာ စားရန္ ထြက္ခဲ့သည္။

အခန္း (၁၃)

“ေအးသန္း လာဦး….”

“ဟုတ္ ေျပာပါ ႀကီးႀကီး..”

“ငါ ညက ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကို နင္သိလား…”

“မသိလိုက္ဘူးရွင့္…”

“ႏွင္းပြင့္ေလးေရာ… ေဒၚႏုေရာ နင္အိပ္တဲ့အခ်ိန္ အိပ္တာလား..”

“မဟုတ္ဘူး ႀကီးႀကီး သူတို႔က အရင္အိပ္တာပါ.. က်မက ေနာက္ဆုံး အိပ္တာပါ..”

မာလာတစ္ေယာက္ အိမ္ေဖာ္ေတြေမးၿပီး အနည္းငယ္ေတာ့ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ဒါဆို ညက… ညက… အဝတ္လဲေပးတာ.. ကလ်ာပဲ ေနမွာပါေလ.. ဖုန္းဆက္ၾကည့္ဦးမွ…။

“အေမ..ႏိုးၿပီလား က်ေနာ္ အလုပ္သြားေတာ့မလို႔…”

မာလာ့မ်က္ႏွာ ေရေႏြးပူနဲ႔ ပက္ခံရသလို ပူကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု စိတ္တင္းကာ မူမပ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

“ေအး…ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဦးေနာ္..”

ေအာင္ခန႔္ လက္ျပရင္း ထြက္သြားေလသည္။ မာလာလဲ လက္ျပန္ျပရင္း… မဟုတ္ေသးပါဘူးဟုေတြးကာ.. လက္ျပန္႐ုတ္လိုက္သည္..။ အရင္ကဆို ေအး…ေအး.. ဟုသာ ေျပာမိေသာ္လည္း အခု ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဟု ပါစပ္က လြတ္ကနဲ ထြက္သြားေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ၿပဳံးၿပီး လက္ျပန္ျပမိေသးသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဘာျဖစ္မွန္း မသိေတာ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကလ်ာ့ဆီေတာ့ ဖုန္းဆက္ၾကည့္မွပါဟု အေတြးေပါက္လိုက္သည္။

“ဟယ္လို ..ကလ်ာလား”

“အင္း ေျပာေလ မမာလာ..”

“ညက ဒို႔ သိပ္မူးသြားလို႔ မႏႈတ္ဆက္လိုက္ရလို႔..”

“ရပါတယ္ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲဟာ..”

“ဒါနဲ႔ ညက ကလ်ာ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ျဖစ္လဲ..”

“ညက တို႔လဲမူးေနလို႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္တယ္ ၁၂ ေလာက္ ထင္တာပဲ..”

“ကလ်ာ အခု ဘယ္မွာလဲ…”

“မမာလာတို႔ဆိုင္မွာ ေရာက္ေနၿပီေလ… စားဖိုေဆာင္ နဲနဲစစ္ရေအာင္”

“ဒီေန႔ေတာ့ ဒို႔မလာေတာ့ဘူးေနာ္…..”

“ဟုတ္ရတယ္ မမာလာ…”

ဟုဆိုကာ ဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။ မာလာတစ္ေယာက္ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုယ္ဟာ့ကိုယ္ မလုံတာလား…. ဖီးပဲတက္လာတာလား… ရင္ပဲခုန္လာတာလား … ရွက္ပဲရွက္လာတာလား မေဝခြဲတတ္ေတာ့….။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ထိေတြ႕ခြင့္ကို အခုအခ်ိန္ လိုခ်င္မိသည္။ တစ္ခုခုကို လုပ္ၿပီး ထပ္လုပ္ခ်င္သလို ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထိေတြ႕ၿပီး ထပ္ထိေတြ႕ခံခ်င္သလိုမ်ိဳး။ ေခါင္းနဲနဲ ကိုက္တာေၾကာင့္ မနက္စာစားၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေဒၚမာလာ ျပန္လွဲေနေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား…။

——————————

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ကလ်ာတို႔ အစည္းအေဝးခန္းထဲတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနေလသည္။ စာ႐ြက္လွန္ၾကည့္ေသာ အသံမွအပ မည္သည့္အသံမွ မထြက္။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ စာ႐ြက္ေတြၾကည့္လိုက္ ကလ်ာ့ကိုၾကည့္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနသည္။ ကလ်ာကေတာ့ စာ႐ြက္ကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ေအာ္ ကလ်ာ… ကလ်ာ.. အရင္က ဖ်က္လတ္ၿပီး ဆက္စီက်ေသာ အလွအပကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး အခုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ က်က္သေရနဲ႔ အလွတို႔ ပိုင္ဆိုင္ေနပါလားဟု ေအာင္ခန႔္ေတြးရင္း ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ေအာင္ခန႔္ၿပဳံးေနခ်ိန္ ကလ်ာအၾကည့္ႏွင့္ ဆုံသြားေလသည္။

“မင္း အက်င့္ေတြ မေပ်ာက္ေသးဘူးပဲကြ”

“ဗ်ာ….ဟို..ဟို…”

ေအာင္ခန႔္ သူခိုးလူမိသလို ေယာင္အအ ႏွင့္

“မင္းရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အက်င့္လဲ က်န္ေနေသးတာကိုး..”

“ဟုတ္တယ္ အစ္မ က်ေနာ္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေအာင္ အစ္မ လုပ္သြားခဲ့တာေလ ..”

“မင္းဘာေျပာတယ္…. ေအးပါ… မင္းမသိတာေတြက မ်ားခဲ့တာကိုး..”

ကလ်ာ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေလး ဝဲလာသည္။

“က်ေနာ္ အကုန္သိတယ္.. က်ေနာ့္ကို လိုသုံး အစားထိုးခဲ့တာေတြ အကုန္သိတယ္… အစ္မက က်ေနာ့္ကို အစ္မ ခ်စ္သူေနရာမွာ အစားထိုးၿပီး … ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ပစ္သြားခဲ့တာေလ…”

“ဘာ!!!!!…. မင္း… မင္း.. ေစာ္ကားလြန္းေနၿပီေနာ္… မင္းေၾကာင့္ ငါ့ဘဝ ေျပာင္းလဲခဲ့တာ မင္းဘာသိလဲ…”

“ေဆာတီးပါ အစ္မ… က်ေနာ္ လြန္သြားတယ္…. က်ေနာ္ မသိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ သိခြင့္ရမလားဟင္”

“ေအး..မင္းသိပ္သိခ်င္ရင္ ေျပာျပရမွာေပါ့ကြာ…”

ဟုဆိုကာ ကလ်ာ က်ေနေသာ မ်က္ရည္ကို သုတ္ရင္း…….။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ခ်စ္သူႏွင့္လည္း အဆင္မေျပ ဒီၾကားထဲ မိမိသင္ေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ဗိုက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ …. ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔သာ ရွိေတာ့သည္။ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ကန္ေဘာင္သို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ ကန္ေဘာင္တြင္ ထိုင္လိုက္သည္က ည အခ်ိန္မေတာ္သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ကန္ေဘာင္က ျပန္လာေတာ့ ည ၁၁ နာရီသို႔ပင္ ထိုးေတာ့မည္။ ကလ်ာေနေသာ လမ္းက လူေျခပ်က္သည္။

ထိုစဥ္ အသက္ႀကီးပိုင္း လူႀကီးတစ္ဦး လမ္းတြင္ လဲေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကလ်ာအေနနဲ႔ ထို လူႀကီးကို ေဆး႐ုံပို႔ေပးလိုက္သည္။ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ရင္ၾကပ္ေသာ ေရာဂါရွိေသာေၾကာင့္ အသက္ရႉရန္ ခက္ခဲေသာ ေရာဂါဟု သိရသည္။ ထို လူႀကီး ျပန္သတိရလာေတာ့ ကလ်ာ့ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ခ်စ္မိသြားသည္။ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာကာ.. ေဆး႐ုံကို လာခိုင္းသည္။ ထိုလူႀကီး၏ သမီးမ်ားက မေက်နပ္ၾကေပ။ မေက်နပ္သည့္ အေလ်ာက္… ေဆး႐ုံေလွကားမွ တြန္းခ်ခံရသည္။ ကလ်ာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ ဗိုက္ထဲက ကေလးကေတာ့ လူေလာကတြင္ မရွိေတာ့…။

ေျပာလက္စ စကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး ဝီစကီျပင္းျပင္း တစ္ခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ဆက္ၿပီး

“ေအး.. အခုလည္း ငါက အဲဒီအိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္သာသာပဲ…”

ဟု ဆိုကာ မ်က္ရည္ သုတ္လိုက္သည္။

“က်ေနာ္ တကယ္ မသိလိုက္လို႔ပါ မရယ္… က်ေနာ္ မကို လိုက္ရွာပါေသးတယ္… ရွာမေတြ႕ခဲဘူး… မ ေတာ္ေတာ္ အပုန္းေကာင္းတယ္..”

“ပုန္းတာ မဟုတ္ဘူး ေအာင္ခန႔္ မင္းကို စိတ္နာလို႔…. မုန္းလို႔..”

“မ… မုန္းလဲ က်ေနာ္ မကို အခုထိ တမ္းတေနတုန္းပဲ…”

ေအာင္ခန႔္ ထိုင္ရာမွထၿပီး ကလ်ာ့ကို တင္းတင္း ဖက္လိုက္ေလသည္။

“ငါ မင္းကို သိပ္မုန္းတယ္… သိပ္မုန္းတယ္…”

ဟု ဆိုေသာ္လည္း ေအာင္ခန႔္ရင္ခြင္ထဲ ႏွစ္ဝင္ေနေသာ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ႐ုန္းကန္ျခင္း မျပဳပဲ… ရႈိက္ႀကီးတငင္သာ ငိုေနေတာ့သည္။

အခန္း (၁၄)

ေအာင္ခန႔္ တစ္ေယာက္ ကလ်ာ့ကို ေထြးပိုက္ရင္းငုတ္အၾကည့္ ကလ်ာက မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ေမာ့ အၾကည့္ ..အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ အနမ္းမိုးမ်ား ႐ြာမိေတာ့ေလသည္။ အရင္တုန္းကလို ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံက ေႏြးေထြးေနဆဲ..။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ေအာင္ခန႔္ ရင္ခြင္ကလည္း က်ယ္ျပန႔္ခိုင္မာေနၿပီ…။ အသက္ ၃၅ ဝန္းက်င္ ကလ်ာ့ အလွကလည္း ရင့္က်က္ေနၿပီ..။

အေတြ႕အႀကဳံအရ ေအာင္ခန႔္ အထိအေတြ႕က ႏူးညံ့ေနၿပီ…။ ကလ်ာ့ မီနီစကပ္ေပၚသို႔ ေအာင္ခန႔္ လက္ ႏွစ္ဖက္ ညႇင္သာစြာ လႈပ္ရွားေနၿပီ။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေနရာမွ ပါးစပ္မ်ား ပြင့္လာၿပီး လွ်ာခ်င္း ပြတ္သပ္ေနေလၿပီ။ အခ်စ္ဒီဂရီတို႔ ဒီေရအလား တဆင့္ထက္တဆင့္ ျမင့္တတ္ေနေလၿပီ။ အခ်စ္ႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္အဖို႔ ကာမ ရမၼက္က မိုးထိျမင့္တတ္ေနၿပီ။

ေအာင္ခန႔္ စကပ္ကို ပြတ္ရင္း လွန္တင္လိုက္သည္။ ဇာပြင့္ အနားႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ကိုယ္လုံးက နိမ့္ဆင္းရင္း ဒူေထာက္လိုက္သည္။ အေမြးအမွ်င္ အနံအသက္ကင္းလွေသာ အက္ေၾကာင္းေလးေပၚသို႔ လွ်ာဖ်ားေလး ထည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ဓါတ္လိုက္သလို တကိုယ္လုံး တုန္းတတ္သြားသည္။ မတ္တပ္ပင္ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ထိုင္ခုံ ေပၚသို႔ ဖင္ေလး တင္ၿပီး ကားလိုက္မိသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားေသာ္လည္း ၿပဲမေနပဲ စိစိေလးျဖစ္ေနေသာ ပိပိ ေလးကို ေအာင္ခန႔္ လက္ကေလးႏွင့္ အသာ ၿဖဲရင္း.. ေစာက္စိရွိေသာ ေနရာသို႔ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔လိုက္သည္ ..။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ တုန္တက္သည္အထိ အရသာ ရွိလွသည္။

“ေဒါက္..ေဒါက္…”

“ဒီမွာ အမဲသားကင္ထားတာ ရပါၿပီ သုံးသပ္ၾကည့္ပါဦး “

႐ုတ္တရက္ စာဖိုမႉးႀကီး ဝင္လာေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ ေပါင္ ၂ ဖက္ ေစ့လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ခန႔္ ေခါင္းက ခံေနေသာေၾကာင့္ စိမရ။ ေအာင္ခန႔္ စားပြဲေအာက္တြင္ အသာေလး ေနရသည္။

“ေအာ္…ေအး ထားခဲ့ေလ..အစ္မ ျမည္းလိုက္ဦးမယ္ လိုအပ္တာ ေျပာတာေပါ့..”

“ဟုတ္ အမဲသားက သိပ္မလတ္သလို ျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မလတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ သံပုရာသီး ညႇစ္ၿပီးေတာ့ “

“အ..”

ကလ်ာပါးစပ္မွ အ.. ဟု ထြက္သြားေလသည္။ မထြက္ပဲလည္း မေနႏိုင္။ ေအာက္မွ ေအာင္ခန႔္ ေပါင္အနည္းငယ္ဟၿပီး လက္ခလယ္ႏွင့္ ထိုးထည့္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

“ဗ်ာ…”

စာဖိုမႉးႀကီးမွ အေမး

“ေအးလို႔ ေျပာတာ…အင္း.. ဆက္ေျပာ.. အင္.. အင္း”

ညီးသံမွန္းမသိ အင္း ေျပာမွန္းမသိ.. ေအာင္ခန႔္ကလည္း ေအာက္မွာေနၿပီး လက္ခလယ္ကို အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ ေနေပမဲ့ ခိုးၿပီး ဖီးတက္ရေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ့အေနနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံအသစ္ပင္….။ စားဖိုမႉးႀကီးကလည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမပ်က္… ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေသးစိတ္ကို ရွင္းျပေနေသးသည္။

ေအာက္က ေအာင္ခန႔္ကလည္း သြင္းထားေသာ လက္ခလယ္၏ ထိပ္ပိုင္းကို ေကြးၿပီး ေစာက္ေခါင္း နံရံကို ကလိေနေသာေၾကာင့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ၿပီးခ်င္သလိုလို ပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ပိပိကို လက္ႏွင့္ အသြင္း အထြက္ မ်ားေသာေၾကာင့္ ပိပိရည္မ်ားႏွင့္ ေခ်ာေမြ႕လာေလသည္။ ကလ်ာကလည္း ေစာက္ဖုတ္ႂကြက္သားမ်ားႏွင့္ ညႇစ္ထားေသာ္လည္း ညႇစ္ေလေလ ဖီးတက္ေလေလ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ စားဖိုမႉးႀကီးက ေျပာဆိုၿပီး ထြက္သြားေတာ့မွ…

“မင္း အခုခ်ိန္ထိ ဆိုးေနတုန္းပဲ ေအာင္ခန႔္ရယ္…”

“မကို အရသာ အသစ္ေလး ေပးခ်င္လို႔ပါ..”

ေျပာရင္းႏွင့္ စားပြဲေအာက္မွ ထြက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္လိုက္ရာ ေအာင္ခန႔္ လီးႀကီး ေငါက္ခနဲ ထြက္လာေလသည္။

“အို…မင္းဟာႀကီးက ပိုႀကီးလာသလိုပဲ….”

“ႀကီးမွာေပါ့ မရယ္ ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ…”

“ေၾကာက္ေတာင္လာၿပီ… ျဖည္းျဖည္းေနာ္ .. ကြဲသြားလိမ့္မယ္..”

ေျပာေနရင္းပင္ စားပြဲေပၚတြင္ ကလ်ာ့ ကိုယ္တဝက္ကို ဆြဲေမွာက္လိုက္သည္။ ျပဴထြက္ေနေသာ ပိပိ ႏႈတ္ခမ္းသား ၂ ခုက ေဖာင္းထြက္ေနေလၿပီ…။ စိေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား အရည္မ်ားႏွင့္ ေျပာင္တင္းေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ကြဲေနေသာ အေျမာင္းေလး တေလွ်ာက္ လီးႏွင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။ ပြတ္လိုက္သည့္ လီးက ပိပိ ႏႈတ္ခမ္းသားအေသးႏွင့္ အစိကို ခလုပ္တိုက္သျဖင့္ ကလ်ာ ဖင္ေလး ေကာ့လာေလၿပီ…။ အေပါက္ဟု ထင္ေသာ ေနရာသို႔ ေအာင္ခန႔္ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ေခ်ာ္ၿပီး ေစာက္စိကို ထိုးမိေလသည္။

“အို…ဟင့္ …ဟင့္…အခုထိ အေပါက္အတန္း မတည့္ေသးဘူးကြာ….”

အားမလို အားမရသံႏွင့္ ကလ်ာ ေျပာေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘာမွ မေျပာပဲ ပိပိကို အသာေတ့ၿပီး စထိုးထည့္လိုက္သည္။

“အား…..အီး….မရဘူးထင္တယ္….”

ေအာင္ခန႔္ လီး၏ အဖ်ားပိုင္း ကြမ္းသီးေခါင္း ေနရာထိပင္ ထည့္ရေသးသည္…. ပိပိက ေတာ္ေတာ္ပင္ က်ဥ္းေနသည္ဟု ခံစားရသည္..။ ေအာင္ခန႔္ လီးကို ဒီအတိုင္းထားၿပီး ကလ်ာ့ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ထိုမွတဆင့္ အေရွ႕ဘက္ကို လက္ေလွ်ာကာ ႏို႔ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္….။ အက်ႌေပၚမွာပင္ ကိုင္ရလို႔လားမသိ ႏို႔ေတြက တင္းတင္းရင္းရင္းပင္ ရွိေသး၏..။

“မ … မလုပ္ရတာ ၾကာၿပီထင္တယ္… အပ်ိဳေလး အတိုင္းပဲ..”

“အင္း….ဟုတ္တယ္…”

“မ အမ်ိဳးသားက မလုပ္ဘူးလား…”

“သူက အသက္ႀကီးၿပီ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ…”

“ဒါဆို မ အလုပ္မခံရတာ ၾကာၿပီေပါ့”

“ အင္း ၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ..”

“က်ေနာ့္ ဟာနဲ႔ဆို ဘယ္သူ ပိုႀကီးလဲ..”

“သူဟာက ေသး…..အ….အ…အား…”

ေအာင္ခန႔္ စကားေျပာေနရင္း ႐ုတ္တရက္ တဆုံး ေဆာင့္ခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ လီးတစ္ခုလုံး လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားသလိုမ်ိဳး ပိပိ အတြင္းသားႂကြက္သားတို႔ ဆြဲညႇစ္ခံရေတာ့သည္။

“နာသြားလား မ ..”

“နာတယ္ ..မလႈပ္နဲ႔ဦးကြာ..”

မလႈပ္နဲ႔ဦးသာ ေျပာေနတာ ဖင္က လႈပ္ၿပီး ေကာက္တက္ေနၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ လီးကို တျဖည္းျဖည္း ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ပိပိ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔က ေဖာင္းၿပီး ကပ္ပါလာသည္။ ျပန္ထိုးထည့္လိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဖာင္ေနေသာ အသားတို႔ ျပန္ႏွစ္ဝင္သြားျပန္သည္။ ညီးသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္ကာ သူမ ဖီးတက္ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသလိုပင္..။

အခ်က္ ၅၀ ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ လီးတြင္ ေစာက္ရည္ ျဖဴျဖဴတို႔ ကပ္ပါလာေလၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ ေဆာင့္ရတာ အားမရေတာ့ပဲ…. ေျခတဘက္ စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္။ ပိပိကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ႏြားႏို႔ေသာက္ၿပီး မလိုင္ဖတ္တို႔ ပါးစပ္တြင္ ကပ္ေနသလို ပိပိ ႏႈတ္ခမ္းသားတြင္ ပိပိနံ႔သင္းသင္း ေစာက္ရည္တို႔ အဝိုင္းလိုက္ ကပ္ေနေတာ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာပင္ မေဆာင့္လိုက္ရပဲ ေအာင္ခန႔္တစ္ေယာက္ လရည္မ်ား ကလ်ာ၏ သားအိမ္ဝသို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္း ထိမွန္သြားၿပီ မဟုတ္ပါလား။

အခန္း (၁၅)

“ ခ်စ္လို႔ေတာင္ မဝေသးဘူးကြာ..”

“အို..ေအာင္ခန႔္ေနာ္… ေနာက္မွေပါ့လို႔ ဘယ္မွ ထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူးကြ..”

“ဒါဆို မနက္ျဖန္ည ထပ္ဆုံခ်င္တယ္ကြာ…”

“မင္းကလည္း ..အခုခ်ိန္ထိ ဇြတ္ႀကီးပါလား…”

ေအာင္ခန႔္ ေဘာင္းဘီဝတ္ေနရင္း စကားေျပာေနတာ ျဖစ္သည္။ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီးေတာ့ ကလ်ာ ေအာက္ခံဇာေဘာင္းဘီေလး ေကာက္နမ္းလိုက္သည္။

“အို..ညစ္ပတ္ႀကီးကိုကြာ…”

“မညစ္ပတ္ပါဘူး မရဲ႕ အခုမွ မရဲ႕ ပိပိနံေလး ျပန္ခံစားေနတာပါ…”

“ေပးကြာ ..ဝတ္ရေအာင္…”

“က်ေနာ့္ကို အမွတ္တရ ေပးပါလားဟင္…”

“က်မ ဖင္ေျပာင္နဲ႔ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့…”

“ဟား…ဟား..ျပန္ေပါ့ မရဲ႕ ဘယ္သူသိတာက်ေနတာပဲ…”

ေျပာဆို အခ်စ္တင္းေႏွာေနၾကတာကို အျပင္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးသံေၾကာင့္ မၾကားတာလား။ တရွဲရွဲေၾကာ္ေနေသာ စားဖိုေဆာင္ သံေၾကာင့္ မၾကားရတာလား မခြဲတတ္ေတာ့ေပ။

———————————

ညေနခင္း၏ အေမွာင္က ပိတ္ပိတ္ေမွာင္ေနေသာ္လည္း အခန္းငယ္ တစ္ခုထဲ၏ အလင္းကေတာ့ လူ၂ ဦးအတြက္ေတာ့ အလင္းေရာင္ လုံေလာက္ေနသည္။ သူခိုးမီး သို႔မဟုတ္ ညအိပ္မီး ျပာျပာ စိမ္းစိမ္း ဝါဝါ တို႔က ဟိုနား တကြက္ ဒီနာ တကြက္ ထြန္းလင္းေတာက္ပလို႔ ေနေပသည္။ ထို အခန္းငယ္ထဲတြင္ ဝီစကီ အဖုံးဖြင့္ တစ္လုံး ၊ ေသာက္လက္စ အရက္ ခြက္ ၂ ခြက္… ေရခဲ ပန္းကန္ႏွင့္ ေရခဲတို႔က ေအးျမလို႔ …။ အဲကြန္းေလမွ အေအးဆုံးေသာ ေလမ်ား တဝူးဝူး မႈတ္ထုတ္လို႔….။ သို႔ေသာ္ အဝတ္နကၳိ လူ ၂ ဦးကေတာ့ မေအးႏိုင္…. သူရမၼက္ေဇာႏွင့္ သူတို႔…။

ထိုအခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လမ္းမီးလုံးတို႔က ပတၱျမားတို႔ စီထားသလို အမဲေရာင္ရင့္ရင့္ ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္ ေျပးေနေသာ အျပာႏုႏု ကားေလးေပၚက ဖြင့္ထားေသာ FM လိုင္းတစ္ခု… စီးကရက္ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းကို ညႇပ္ထားေသာ လက္သည္းနီ အစိမ္းႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ေသးသြယ္ေသာ လက္တစုံ ကားတံခါးဝမွာထုတ္… အေတြးေပါင္းစုံႏွင့္ ေဒၚမာလာ…။

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ စကား မေျပာျဖစ္တာလည္း ၁ ပတ္..။ ထူးထူးျခားျခား တတ္တတ္ႂကြႂကြ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သည့္ ဒီ ၁ ပတ္။ ညည သီခ်င္သံ ေအးေအး ေလတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျမဴးျမဴး ေတာ္ေတာ္ထူးတဲ့ ဒီ ၁ ပတ္။ သူငယ္ခ်င္း ခပ္ရင္းရင္း ဖုန္းပင္ မဆက္ ဒီ ၁ ပတ္။ ဆက္ဆံေရးေတြ ခပ္ေအးေအး ရာသီလည္း ေအးတဲ့ ဒီ ၁ ပတ္။ ဒီ ၁ ပတ္ အေၾကာင္းဆက္လို႔ ေတြးလာတဲ့ ေဒၚမာလာ….။

ဝီစကီ အရွိန္ေၾကာင့္လား ရမၼက္ အပူေၾကာင့္လား မသိ.. ႏွာေခါင္းမွ ေလပူတို႔ တစ္ဦး၏ပါးကို တစ္ဦး မႈတ္ထုတ္ေနသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ပတ္လက္အေနအထား။ ကလ်ာ့… ေျခေထာက္ ၂ ဖက္က မိုးေပၚေထာင္လို႔ တစ္တစ္တူး ပုံစံဆိုလား ဘာလား ကလ်ာ မသိ။ ေအာင္ခန႔္လီးက ကလ်ာ့ ပိပိ ေဖာင္းေဖာင္းတြင္ ထိုးလ်က္သား…။

ေအာင္ခန႔္ ဒီလိုရက္မ်ိဳး မရွိခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီ…။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သမီးေလး အသက္အတိုင္း …. လာမဲ့ ရက္ပိုင္အတြင္း သမီးေလး ၂ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ ကလ်ာ့ပိပိထဲ ျပည့္သိပ္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ ေအာင္ခန႔္လီးႀကီးကလည္း အရင္ကထက္ ႀကီးလာတာလည္း ပါမည္။ အဝင္အထြက္တိုင္း ပိပိ အတြင္းသားမ်ားမွ ဆြဲညႇစ္စုပ္ယူထားသည္။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ညိမ့္ညိမ့္ေညာင္းေညာင္း လိုးေနျခင္းပင္။

ေရငတ္လာရင္ ဝီစကီေလးေမာ့လိုက္ အရသာခံၿပီ ေဆာင့္လိုက္ မူးလာေတာ့ မၿပီးႏိုင္။ ကလ်ာ့ ေစာက္ေခါင္းမ်ားပင္ ပြတ္တိုက္မႈတို႔ေၾကာင့္ ပူေနေလၿပီ။ ေစာက္ရည္တို႔က စားပြဲေပၚတြင္ ဟိုတကြတ္ ဒီတကြက္…။ ေအာင္ခန႔္ကေတာ့ ၿပီးခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိေသးေပ.. တစ္ညလုံး ဇိမ္ခံလိုးမည္ဟု ႀကံစည္ထားေလသည္။ ကလ်ာကေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ေနေလသည္။ အစြန္းစြန္ဆုံး ပိပိတို႔က အရည္ပင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ .. ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ပင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။

ကလ်ာ ပိပိ နာလွၿပီျဖစ္သျဖင့္ ပိပိအဝႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ဂ်ယ္ထည့္ရန္ ေအာင္ခန႔္အား ေျပာရေလေတာ့သည္။

“ေမာင္..ကလ်ာ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ… ၿပီးလိုက္ေတာ့ေနာ္..”

“မကလည္းကြာ ဒီမွာ ဝေတာင္ မဝေသးဘူး”

“မဝေသးလဲ ခဏေတာ့ နားပါဦး ေမာင္ရယ္… အထဲမွာ က်ိမ္းစပ္ေနၿပီ…”

“နားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခဏပဲရမယ္ေနာ္… တစ္ညလုံး ေနမွာ.. ဒီညေတာ့..”

“အင္းပါ ..ဒီမွာ ဘာမွ မထြက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ .. အကူအရည္ေလး သုံးရေတာ့မယ္..”

“လာ..မ… က်ေနာ္.. ထည့္ေပးမယ္ေလ..”

“အို..ေမာင္ေနာ္…မကဲနဲ႔”

မကဲနဲ႔ဟု ပါးစပ္ကသာ ေျပာေနတာ… စားပြဲေပၚတြင္ ေပါင္ကားထားၿပီးေနၿပီ။ ေအာင္ခန႔္ ဂ်ယ္ဗူးထဲမွ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ၾကည္ၾကည္ အရည္တို႔ လက္ဖဝါးႏွင့္ လက္ခလယ္ထိပ္တို႔တြင္တင္ၿပီး ပိပိ အဝကို က်န္လက္တဘက္ႏွင့္ ၿဖဲၿပီး ဂ်ယ္ပါေသာ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ဝင္သြားေသာ လက္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့တက္သြားေလသည္။ လက္ဖေနာင့္ႏွင့္ ေစာက္စိကို ဖိၿပီး ပြတ္လိုက္ေသာအခါ ကလ်ာတစ္ေယာက္ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္သြားသည္။

ထိုစဥ္………………………..

အခန္း (၁၆)

ေဒၚမာလာတစ္ေယာက္ မိမိဆိုင္သို႔ အေျခအေန တစ္ခုခု သိလိုသိညား ဝင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ညအိပ္မီးမ်ားသာ လင္းေနၿပီး ဆိုင္တံခါးလဲ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားေလသည္။ တံခါးတြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္းအတြင္း လူမရွိ တိတ္ဆိတ္လို႔….။ မီးဖိုခန္း သြားၾကည့္သည္.. အိုးခြက္တို႔က သူေနရာႏွင့္သူ..။

ထူးဆန္းေနတာက တံခါး ေသာ့မခတ္ရေသးတာရယ္.. ညအိပ္မီး ပြင့္ေနတာရယ္……။ ႐ုတ္တရတ္ဆိုသလို နားေနခန္းသို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့…. နားေနခန္းတည္ေဆာက္ပုံက ေန႔ခင္းပိုင္းဆို အတြင္းသို႔ ေဖာက္ၿပီး မျမင္ရေသာ မွန္ အမ်ိဳးအစား..။ ညဘက္ဆိုရင္ ေျပာင္းျပန္ အခန္းထဲမွ အျပင္သို႔ ျပန္မျမင္ရေပ..။ သို႔ေသာ္ အျပင္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွား..။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထင္ရွားသလဲဆိုရင္ ကလ်ာ အဝတ္မဲ့ ခႏၵာကိုယ္ ကားထားေသာ ေပါင္….။ ေအာင္ခန႔္ရဲ႕ တုတ္ခိုင္လွေသာ အေခ်ာင္းႀကီး..။ စည္းခ်က္ညီတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္….။ ဖီးအျပည့္နဲ႔ ကလ်ာ့မ်က္ႏွာ…။ ၿပီးေတာ့ ေမာ့ေသာက္ေနတဲ့ ဝီစကီ…။

ေဒၚမာလာ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ပင္ မနာလိုတာလား… မခံခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတာလားမသိ..။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သားမက္…။ ေဒါသႏွင့္ ရမၼက္က လြန္ဆြဲေနေလသည္။ ၾကည့္ပဲေနရမလား … လွည့္ထြက္သြားရမလား.. ေဝခြဲမရ။ ဒီထက္ဆိုးလာတာက ကလ်ာက စားပြဲတြင္ ေပါင္ကားၿပီး ေအာင္ခန႔္က ဗူးတဗူးထဲမွ တစ္ခုခုကို ထုတ္ကာ.. ကလ်ာ ဟိုဟာထဲ ထိုးကလိေနတဲ့ ျမင္ကြင္း…။

ေဒၚမာလာတစ္ေယာက္ သူတို႔ကို ေက်ာေပးၿပီး စာပြဲတစ္လုံးတြင္ ထိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ မိမိ ဖုန္းကို ထုတ္ကာ ကလ်ာ့ထံ ဖုန္းေခၚလိုက္သည္…။

“တူ…..တူ…..တူ…..”

“ဟလို….”

တဖက္မွ ကလ်ာ့ ထူးသံကို ၾကားရသည္။ ကလ်ာ့ အသံက ေမာဟိုက္လွ်က္..။

“အခု ဘယ္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္း..”

တုန္ေနေသာ အသံကို ထိန္းကာ ေျပာလိုက္သည္။

“သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္မွာကြ… လာမလို႔လား သူငယ္ခ်င္း”

“မလာေတာ့ပါဘူး ဆိုင္မွာရွိရင္ ငါ ဆိုင္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာမလို႔….”

“ဟင္……”

စာပြဲခင္း ျဖဴျဖဴပတ္ၿပီး ကလ်ာ တံခါးေလး ဟၾကည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာ့ ေနာက္က ေအာင္ခန႔္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲ လက္ေလးအုပ္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ…။

——————————-

“အျဖစ္ကေတာ့ ဒါပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္…”

“ေအာ္…ဒါဆို နင္တို႔က အရင္ကတည္းက ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းေတြ ဆိုပါေတာ့… မင္းလည္း သိပ္ ပိရိတယ္ ေအာင္ခန႔္…”

ေအာင္ခန႔္ ဘာစကားမွ ဝင္မေျပာ ၿငိမ္ၿငိမ္သာ ထိုင္ၿပီး ေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ ေဒၚမာလာမွ ဆက္ၿပီး

“ေကာင္းတယ္… ေကာင္းတယ္… တစ္ေယာက္က လင္ငယ္ေန ေနာက္တစ္ေယာက္က ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္…”

“ငါ…မွားသြားပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္…”

“ငါ့ကို သူငယ္ခ်င္းလို႔ မေခၚနဲ႔… နင့္လိုလူကို သူငယ္ခ်င္းေတာ္ရမွာ ရွက္တယ္… ေအာင္ခန႔္ မင္းလည္း သူနဲ႔လိုက္သြား… ငါ့ဆိုင္ကို မနက္ျဖန္ ႏြားႏို႔နဲ႔ အကုန္ေဆးခ်ပစ္မယ္..”

ေဒၚမာလာ ေျပာရင္း ေဒါသထြက္လာသည္။ ထိုစဥ္…

“တီ…တီ..တီ…”

ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းျမည္ေလသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္က ေခၚေသာ ဖုန္း….။ ေအာင္ခန႔္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။

“ဟလို…”

“…………”

“ဘာ… သမီးေလး ေပ်ာက္သြားလို႔… ဟုတ္လား…”

ေအာင္ခန႔္ မ်က္ႏွာ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သြားေလသည္။ ေဒၚမာလာ ေဒါသမွ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္မိသည္…။

“ေျမးေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ ဟုတ္လား…..”

“ဟုတ္…အေမ…”

“ဘာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္ေနတာလဲ ရွာရမွာေပါ့….”

“ဟုတ္….”

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ ေဒၚမာလာ အလ်င္စလို ထြက္သြားေလသည္။ သမီးေဇာ ..ေျမးေဇာတို႔က ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ သံေယာဇဥ္ေလာက္ အေရးမႀကီး…။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေငးေငး ငိုင္ငိုင္ႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ ေက်ာကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ေနမိပါေတာ့သည္။

“အိမ္ယာႏိုးေတာ့ ဘြားဘြား.. ေဖေဖ.. ဆိုၿပီး အတင္းဂ်ီက်တယ္ ရွာေပးလို႔လဲ ေျပာတယ္… က်မ ေရတိုက္ဖို႔ သြားခပ္ေနတုန္း ေပ်ာက္သြားတာ..”

“ဘယ္မွာ ရွာၿပီးၿပီလဲ.. ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ႏိုင္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ဘူးလား ခင္ဗ်ားတို႔က”

ေအာင္ခန႔္ ေဒါသတႀကီး အိမ္ေဖာ္မ်ားကို ဆူေလသည္။ ေဒၚမာလာကလည္း..

“ကေလးေပ်ာက္တာ လိုက္မရွာပဲနဲ႔ ဖုန္းဆက္ရတယ္လို႔…. ငါ့ေျမး တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ နင္တို႔ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတြးထား…”

အခန္း (၁၇)

“Happy Birthday မီးမီးေလး… Happy Birthday မီးမီးေလးးးးးး….. Happy Birthday to You”

သမီးေလး ပန္းျမတ္နဒီေလးရဲ႕ ၂ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ပြဲေလးပင္။ အခုအခ်ိန္ ေအာင္ခန႔္ ၿပဳံးႏိုင္ၿပီ… ေဒၚမာလာလည္း ေပ်ာ္ႏိုင္ၿပီ….။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေလာက္က သမီးေလး ေပ်ာက္သြားေတာ့ ရခဲ့တဲ့ ေသာကနဲ႔ သင္ခန္းစာ..။ ပန္းျမတ္နဒီေလးက အိမ္ရွိ ေရကူကန္ေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ေလး ထိုင္ကာ ဘြားဘြား.. ေဖေဖ ႏွင့္ ေအာ္ေနေသာ အသံ။ ထိုညက ေအာင္ခန႔္ ႏွင့္ ေဒၚမာလာကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အသည္းအသန္ ငိုေႂကြးေသာ ပန္းျမတ္နဒီ..။ ဘာပဲေျပာေျပာ… လူသား၂ ဦးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနေသာ သမီးေလး။ ထိုညက ေဒၚမာလာႏွင့္ ေအာင္ခန႔္ သမီးေလးကို ခလယ္ထားၿပီး အိပ္လိုက္ၾကသည္။ အလုပ္ကိစၥ အခ်စ္ကိစၥ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥထက္ သမီးေလး ပန္းျမတ္နဒီေဘးတြင္ သူတို႔ ၂ ဦး အခ်ိန္ကုန္ေစခဲ့သည္..။

ကလ်ာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ျပသနာျဖစ္ၿပီး ေနာက္တေန႔ကစၿပီး ဖုန္းအဆက္အသြယ္ မရေတာ့။ ေနာက္ဆုံးၾကားရေသာ သတင္းအရ သူမ၏ ေမြးရပ္ေျမသို႔ ျပန္သြားသည္ဟုပင္။ သမီးေလး၏ ေဘးတြင္ သမီးေလး အိပ္သည့္ အထိ ေစာင့္ေပးရင္း ေအာင္ခန႔္ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

ေအာင္ခန႔္ ႏိုးလို႔ နာရီၾကည့္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီပဲ ရွိေသးသည္။ ေဒၚမာလာကို ၾကည့္ေတာ့ မရွိ..။ သူ႔ အခန္းသူ ျပန္အိပ္ေနသည္ဟုပင္ ေအာင္ခန႔္ေတြးရင္း… ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ေတာ့သည္။ ေအာက္ထပ္အေရာက္…

“သား..ေအာင္ခန႔္ လာ အတူတူ ေသာက္ရေအာင္..”

အာေလးလွ်ာေလးျဖင့္ ေဒၚမာလာ အေတာ္ပင္ မူးေနေလၿပီ။

“အေမ …”

ေအာင္ခန႔္ႏွင့္ မာလာ စကားမေျပာျဖစ္တာ ျပသနာ ျဖစ္ၿပီး ကတည္းကပင္..။

“လာပါကြာ အတူေသာက္ရေအာင္… သူစိမ္းေတြမွ မဟုတ္ပဲ..”

“အေမ ေသာက္တာ မ်ားေနၿပီထင္တယ္…”

“မ်ားမ်ားေသာက္မွ အထီးက်န္တာ မ်ားမ်ား သက္သာတာကြ”

“အေမ လာ.. သားတြဲပို႔ေပးမယ္…”

“မလိုပါဘူး…. မင္းေလးက သူစိမ္းဆန္တဲ့ စကားေတြ သိပ္ေျပာပဲ…. ငါ့ဘက္ကို ဘယ္သူမွ မၾကည့္ဘူး… ငါ့မွာ… အာကိုးစရာကို မရွိဘူး…”

ေအာင္ခန႔္ ေဒၚမာလာကို တြဲေခၚရင္း အခန္းထဲရွိ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္သည္…။ ကပိုကယို ျဖစ္ေနေသာ အေပၚအက်ႌတို႔က ရင္းသားဝင္းဝင္းတို႔ကို လွစ္ျပေနသလိုပင္။ ေအာင္ခန႔္ စိတ္႐ိုင္းမ်ား ဝင္လာသည္။ ညအိပ္ ဂါဝန္ ပါးပါးကို လွန္ရန္ ဂါဝန္ေအာက္နားကို လက္ႏွင့္ ကိုင္ကာ တျဖည္းျဖည္း မတင္လိုက္သည္။ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ား ယွက္ေနေသာ ေျခသလုံး ျဖဴျဖဴတို႔က ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနျပန္သည္။

မဟုတ္ေသးပါဘူး.. သူ႔သမီးကို ငါယူထားတာ ငါက သူ႔သားမက္ပဲ.. တကယ္ဆို အေမပဲေပါ့… ဟု ေတြးလာေသာ္လည္း အေၾကာပ်က္သည့္ အေရးအေၾကာင္းေလးပင္ မရွိေသာ ေပါင္တံသြယ္သြယ္က ဂါဝန္ကို ဆက္လွန္ရန္ တြန္းအား တစ္ခုနယ္…။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အနီေရာင္ေလးက ေပါင္ေဖြးေဖြး ၂ ခုၾကား ႏွစ္ဝင္ေနၿပီ…။ ဇာအနားကြပ္ထားေလသည္။

ေအာင္ခန႔္ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့..။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ အေပၚမွ ပိပိရွိရာ ေနရာကို မွန္းၿပီး နမ္းလိုက္ေလသည္။ အနံအသက္ ခပ္သင္းသင္…. ၎သည္ကား ေသးနံ႔လဲ မဟုတ္… အမ်ားေျပာသလို ဒညႇင္းသီနံ႔လည္း မဟုတ္… ငံျပာရည္နံ႔လည္း မဟုတ္…. ပုရိသတို႔ လီးေတာင္ေစေသာ အနံမ်ိဳးပင္…။

မာလာ တစ္ေယာက္ လႈပ္လာသည္။ ေအာင္ခန႔္က အေျခအေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမာလာတစ္ေယာက္ ႏိုးေနေလၿပီ…။ ေအာက္ခံဇာေဘာင္းဘီ အနီေလးကို အသာဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ လိပ္ၿပီး ပါလာေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို နမ္းလိုက္ရင္း ေအာင္ခန႔္ ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ကာ လီးကို အျပင္ထုတ္ရင္း သုံး ေလး ငါး ခ်က္ေလာက္ ထုလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေဒၚမာလာေပါင္ကို အနည္းငယ္ကားရင္း လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ေစာက္စိကို ကစားလိုက္သည္။

အစပိုင္း ခ်ဥ္သလိုလို ရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း ငံျပျပ ဘက္သို႔ ဦးတည္လာသည္။ မာလာလက္ ၂ ဘက္က ေအာင္ခန႔္ေခါင္းကို ႐ုတ္တရက္ ကိုင္မိသြားေလသည္။ ခါးလည္း ေကာ့မိသြားေလသည္။ ေအာင္ခန႔္ စုပ္ေနရာမွ ေခါင္းကို အသာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္..။

“ဆက္လုပ္ေလ..”

မာလာ့ထံမွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းၾကားရလို႔ ေအာင္ခန႔္ ဆက္စုပ္ရင္း အေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္းတက္ကာ.. အက်ႌကို ေလ်ာ့လိုက္ရင္း ေဘာ္လီ အနီေအာက္က လုံးၿပီးတင္းေနေသာ ႏို႔ကို ပါးစပ္ႏွင့္ အျပည့္ ငုံလိုက္သည္။ ၿပီးမွ လွ်ာထိပ္ႏွင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ လူခ်င္း အသာခြာရင္း ေခါင္းရင္းဘက္သို႔ တက္လိုက္သည္။

“တို႔ကို ျပန္မစုပ္ေပးခ်င္ဘူးလားဟင္..”

မာလာတစ္ေယာက္ ေဆးမိထားေသာ လူတစ္ေယာက္လို ေခါင္းေလး အသာေ႐ႊ႕ၿပီး ေအာင္ခန႔္လီးကို ပါးစပ္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ လီး၏ ကြမ္းသီးေခါင္း ပတ္ခ်ာလည္ကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္သပ္ရင္း.. တျဖည္းျဖည္း အေပၚသို႔ တက္လိုက္ၿပီး ေအာင္ခန႔္ ႏို႔ကို စုပ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခန႔္ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ မာ့လာ့ကို တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားေသာ မာလာ့ကို ေအာင္ခန႔္ အေပၚမွ ေနၿပီး ႏို႔ကို စုပ္လိုက္သည္။ ကားသြားေသာ ေပါင္ႏွင့္ ေကာ့တက္သြားေသာ ခါးတို႔ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ထိုးထည့္လိုက္ေသာ ေအာင္ခန႔္လီးႀကီး..။ တရစ္ခ်င္း ဝင္သြားေသာ လီး၏ အရသာ၊ မႈတ္ထားေသာ ပါးစပ္ အရသာတို႔ေၾကာင့္ မာလာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေလသည္။

ေအာင္ခန႔္ လီး ဝင္ဝင္ခ်င္း ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနေသာ မာလာ့ပိပိကို တရစပ္ လိုးေလသည္….။ မာလာတစ္ေယာက္ ေအာင္ခန႔္ဖင္ကို ဆြဲထားၿပီး လီးႏွင့္ ပိပိတို႔ အတင္း လိုက္ပူးကပ္လိုက္သည္….။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ေဝးကြာေနေသာ မာလာ့အဖို႔ ေအာင့္ခန႔္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္တစ္ခ်ီ ၿပီးဆုံးသြားေစသည္။ ေအာင္ခန႔္က မာလာ ၿပီးသြားမွန္းသိေတာ့.. တင္းတင္း ျပန္ဖက္ၿပီး အနမ္းမိုး ႐ြာသြန္းလိုက္ေလသည္။

မၿပီးေသးေသာ ေအာင္ခန႔္ကို မာလာသိတာေၾကာင့္ ေအာင္ခန႔္ရွိရာကို ေက်ာေပးရင္း မာလာ ခါးေလးေကာ့ေပးသည္။ ေအာင္ခန႔္ အေနာက္မွေနၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ထိုးသြင္းရာတြင္ အေပါက္မတည့္ပဲ ေစာက္စိကို ထိုးမိေလသည္။ မာလာတစ္ေယာက္ တြန္႔သြားေလသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ တန္းေနေအာင္ ဝင္သြားေလသည္။ ႏို႔ကို ကိုင္ၿပီး အေနာက္မွ အားကုန္ ေဆာင့္ေလသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သားအိမ္ေခါင္းကို ထိမိတာေၾကာင့္ မာလာတစ္ေယာက္ ေအာင့္ေအာင့္သြားေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရေလသည္။

ထိုးခ်က္ ေဆာင့္ခ်က္ ဆြဲခ်က္တို႔ ျပင္းထန္လာၿပီး မာလာ့ သာအိမ္ထဲသို႔ သုတ္ပိုးမ်ား အရွိန္ႏွင့္ ဝင္သြားသည့္အျပင္ ပိပိ အျပင္ဘက္သို႔ပင္.. စီးက်ေနေလေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား..။

အခန္း(၁၈)

ေနေရာင္ျခည္က ျဖာဆင္းလာေလၿပီ။ ေလႏုေအးေအးကလည္း ျပတင္းေပါက္ဆီမွ တိုးဝင္လာေလၿပီ။ ေက်းငွက္တို႔၏ သီခ်င္းသံတို႔က ေအာင္ခန႔္ကို ႏိုးေနသေယာင္ေယာင္…..။

မာလာ့အိပ္ယာထက္တြင္… ငုတ္တုပ္ထိုင္ရင္း ညက အျဖစ္ကို ရွက္ေနမိသည္။ ဘယ္လိုရွင္းရမလဲ .. ေဒၚမာလာကေရာ သူ႔အေပၚ ဘယ္လို တုန္ျပန္မလဲ… ေတြးကာ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ့ေလသည္။

ေဒၚမာလာ့ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ မုန္ ၂ ခ်ပ္ကို မီးကင္ေနေလသည္။ ေအာင္ခန႔္တစ္ေယာက္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ စားပြဲတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ မာလာက မီးကင္စက္မွ ထြက္လာေသာ ေပါင္မုန႔္ ၁ ခ်ပ္ကို ေအာင္ခန႔္ေရွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္..။

ေအာင္ခန႔္ ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီ တခ်ိဳင့္ ေမာ့လိုက္သည္။ ေကာ္ဖီခြက္ ျပန္ခ်မည္ အလုပ္…. ေပါင္မုန႔္ မီးကင္ေမြးေမြးႏွင့္ ေထာပတ္သုတ္ ကိုင္ထားေသာ လက္တစ္ဖက္ ေအာင္ခန႔္ ပါးစပ္နားေရာက္လာသည္။ ေအာင္ခန႔္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ … မာလာ ………………။

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ေလးပါပဲ………။ ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးရယ္… ကြၽန္ေတာ္ ရင္ခုန္ရဆုံး လူရယ္… ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုေလး တစ္ခုလို ေနရတာ အရမ္းဝမ္းသာမိတာ အမွန္ပါ….။

“အခ်စ္ အခ်စ္..
အသစ္ေတြျဖစ္ေပမဲ့
စြဲလမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာ
တစ္ဦးတည္း…”

ကြၽန္ေတာ္ ေလးနက္စြာ မေတြးပဲ.. ခ်ေရးလိုက္ေသာ ကာရံမရွိေသာ စာေလး … စာေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ ၅ ႏွစ္ သာသာ သမီးေလး ပုံတူ…… ၎… ၎တို႔ႏွင့္ အတူ ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘဝတိုတိုရယ္ …. မဆုံးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားဆီသို႔… မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ စာအုပ္ေလး……။

“ေမာင္ေရ ..စာအုပ္ခ်ည္းပဲ ၾကည့္မေနနဲ႔ သမီးေလးလည္း ဂ႐ုစိုက္ဦး”

‌ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းသတိေပးေနသူကေတာ့ တခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ စြဲလမ္းခဲ့သူ…. တခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္ မိန္းမအေမ…. စည္းကမ္းႀကီးၿပီး စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသူ… ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယခု ဇနီး … ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မ႐ိုးႏိုင္ မေဟာင္းႏိုင္တဲ့ အခ်စ္………။ မေဟာင္းေသာ အခ်စ္………။ မေဟာင္းေသာ အခ်စ္…………။

ၿပီးပါၿပီ။

ႀကိဳးစားပါဦးမည္။
နတ္ဆိုးႀကီး