by တစ္ထပ္တိုက္ေလးက အၾကမ္းထည္ၿပီးေတာ့မည္။ ကန္ထ႐ိုက္တာက ဦးေအးေမာင္ျဖစ္သည္။ ဦးေအးေမာင္မွာ အရင္ကလက္သမားဆရာ၊ ပန္းရံဆရာႀကီးျဖစ္သည္။
သူကအမ်ားေတြလို လက္သမားသီးသန္႔၊ ပန္းရံသီးသန္႔ ကြၽမ္းက်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။
လက္သမားလုပ္ငန္းေကာ၊ ပန္းရံလုပ္ငန္းပါ ကြၽမ္းက်င္တာျဖစ္သည္။ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈ၊ အလုပ္တြင္ေစ့စပ္ေသခ်ာမႈ၊ ပိုင္ရွင္အေပၚ ေစတနာေတြထားမႈေတြေၾကာင့္ လူေတြက သူ႔ကိုတျဖည္းျဖည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်လာၿပီး အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံးကို `ဝ´ ကြက္အပ္သည္အထိ ျဖစ္လာကာ ဦးေအးေမာင္ တစ္ေယာက္ ကန္ထ႐ိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။
“ ေမာင္ေက်ာ္ေရ………ေမာင္ေက်ာ္ ”
“ လာၿပီဆရာ…… ”
ဦးေအးေမာင္၏ ေခၚသံေၾကာင့္ ေပႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အသက္(၂၅)ႏွစ္အ႐ြယ္ ေလာက္ရွိေသာ လူငယ္တစ္ဦးက ဦးေအးေမာင္၏ အနားသို႔ေရာက္လာသည္။
“ ငါအမိုးျပားဝယ္ဖို႔သြားဦးမယ္…လွသန္းကို ေခၚသြားမယ္….မင္းဒီမွာေနလိုက္ဦး…”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ… ”
ေမာင္ေက်ာ္မွာ လက္သမားလည္းမဟုတ္၊ ပန္းရံလည္းမဟုတ္၊ ကန္ထ႐ိုက္တာ ဦးေအးေမာင္၏ လက္ေထာက္တပည့္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။
စက္မႈလက္မႈ အတတ္ေက်ာင္းဆင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဦးေအးေမာင္အတြက္ စာရင္းဇယားမ်ား တိုင္းတာတြက္ခ်က္မႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပးေနရသူျဖစ္သည္။
“ လွသန္း…ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့အုန္းေဟ့.. ”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာလာၿပီ.. ”
ေခါင္မိုးတြင္ မွ်ားတန္းေတြ႐ိုက္ေနရာမွ အသက္(၂၀)ေက်ာ္အ႐ြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ တေျဖးေျဖးခ်င္းတြ ယ္ကပ္ေ႐ြ႕ဆင္းလာသည္။
ၿပီးေတာ့ ေရဘုံဘိုင္တြင္ ေျခလက္ေဆးၿပီး ဦးေအးေမာင္အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ ေမာင္ေက်ာ္…..မွ်ားတန္းေတြကိုၿပီးေအာင္႐ိုက္ခိုင္းထား…….ငါတို႔သြားၿပီ ”
“ ဟုတ္ကဲ့… ”
ဦးေအးေမာင္ႏွင့္လွသန္းတို႔ ၿခံအျပင္ထြက္သြားၾကသည္။
ထိုသို႔ထြက္သြားၿပီး (၁၅)မိနစ္မွ်ၾကာေသာအခါ တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ကေလးႏွင့္ေရာက္လာသည္။ ေဆာက္လက္စတိုက္ေလးနားေရာက္ေတာ့ အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္သည္။
“ ဦးေလးခ်စ္….အစ္ကိုေရာ… ”
“ နင့္အစ္ကို ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔လိုက္သြားတယ္…. ဘာလဲထမင္းခ်ိဳင့္လား…….. ဟိုအုတ္ခုံေပၚမွာ တင္ထားခဲ့ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး…. ”
ဦးခ်စ္မွာ လက္သမားမ်ားထဲတြင္ အသက္အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး လွသန္းတို႔ႏွင့္ အၿမဲတြဲေနေသာ တစ္ဖြဲ႕သားထဲျဖစ္ သည္။
“ ညိဳညိဳ….နင္ဆိုင္မထြက္ဖူးလားဟ…… ”
“ ဆိုင္သိမ္းၿပီးၿပီ ဦးေလး …….. က်မ ထမင္းေၾကာ္ကမနက္ခင္းဘဲ ေရာင္းတာေလ….. ”
“ လွသန္းလာရင္ ဘာေျပာလိုက္ရဦးမလဲ…. ”
“ ကြၽန္မ ညေန အေဖတို႔အီမ္သြားဦးမယ္ ေျပာလိုက္ပါ…. ”
“ ေအးေအး…… နင့္အေဖေရာ မူးတုန္းပဲလား…….. ”
ညိဳညိဳဆိုေသာ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးရဲသြားသည္။
“ ဦးေလးခ်စ္တို႔ အေပါင္းအသင္းေတြပဲ မသိဘူးလား….. ”
ေကာင္မေလးက ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ျပန္ေျပာသည္။
“ နင္လဲ ပင္ပန္းပါတယ္ဟာ….. နင့္အစ္ကိုလွသန္းကိုသာ မိန္းမေပးစားလိုက္ပါေတာ့…… ”
“ ကြၽန္မက ဦးေလးသမီး အဝင္းနဲ႔ သေဘာတူတာ ”
“ ေကာင္မေလးေနာ္……. ”
“ ဝါး….. ဟား….. ဟား……. ဦးခ်စ္ထိသြားၿပီကြ…. ”
ေဘးမွလက္သမားမ်ားက ဝိုင္းၿပီးေထာပနာျပဳၾကသည္။
“ က်မ သြားေတာ့မယ္ ဦးေလးခ်စ္….. ဦးေလးသားမက္ကိုလည္း ထမင္ခ်ိဳင့္ေပးလိုက္ဦး….. ”
“ ဟာ……ဒီေကာင္မေလးေတာ့ေနာ္ ”
ညိဳညိဳက လွည့္ပင္မၾကည့္။
ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေပမယ့္ သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ေနသူကေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဒါကို ဦးခ်စ္က အေပၚစီးမွေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕လိုက္သည္။
“ ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ေက်ာ္……ေတာ္ၿပီေလကြာ…. ”
“ ဟာ.. ဦးေလးကလဲ.. ”
“ မင္းကလဲကြာ… ကန္ထ႐ိုက္သမက္ဘဲျဖစ္ေတာ့မယ့္ဟာကြာ… ”
ဦးခ်စ္ကို ျပန္ပက္ရန္ျပင္လိုက္ေသာ ေမာင္ေက်ာ္ႏႈတ္ဆိတ္ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္း ကန္ထ႐ိုက္ ဦးေအးေမာင္ထံတြင္ ခ်ိဳခ်ိဳေအး ဆိုေသာ အသက္(၂၈)ႏွစ္ေလာက္ရွိသည့္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။
ေမာင္ေက်ာ္က ဦးေအးေမာင္အိမ္သို႔ ဝင္ထြက္ရင္းျဖင့္ ခ်ိဳခ်ိဳေအးႏွင့္ ႀကိဳက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
လွသန္းႏွင့္ညိဳညိဳတို႔၏ ဖခင္က အရက္သမား ဇိုးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လွသန္းႏွင့္ ညိဳညိဳတို႔၏ မိခင္ႏွင့္ကြဲခဲ့ၿပီး သူတို႔ေမာင္ႏွမက မိခင္ႏွင့္က်န္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
ဖခင္ကေတာ့ သူ႔ႏွမေတြအိမ္ကို ဆင္းသြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဖခင္ႏွင့္မိခင္တို႔ ကြဲတာကၾကာခဲ့ၿပီ။ သူတို႔ေမာင္ႏွမ၏ မိခင္ပင္လွ်င္ မႏွစ္ကဆုံးသြားခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
“ ေဒၚေလး….. အေဖေနေကာင္းလား ”
“ အစ္ကို… ညိဳညိဳလာတယ္.. ”
“ ေအး… ဒီကိုလႊတ္လိုက္ ”
“ ဟင္…. အေဖ ေနမေကာင္းဘူး ”
“ ေအး..သမီး… ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါျပန္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ… ”
“ ေဒၚေလး…အေဖ့ကိုေဆးခန္းမျပဘူးလား ”
စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ညိဳညိဳက ဖခင္၏ညီမ အေဒၚျဖစ္သူထံ လွည့္ေ႐ြ႕ေမးလိုက္သည္။
“ ျပေတာ့ျပတာေပါ့ေအ….. ဆရာဝန္က တို႔အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး အျပင္မွာေဆးဝယ္စားဖို႔ ေဆးစာေရးေပး လိုက္တယ္…”
“ ဟင္……ေဆးေရာထိုးမေပးဘူးလား…. ”
တစ္ထပ္တိုက္ေလးက အၾကမ္းထည္ၿပီးေတာ့မည္။ ကန္ထ႐ိုက္တာက ဦးေအးေမာင္ျဖစ္သည္။ ဦးေအးေမာင္မွာ အရင္ကလက္သမားဆရာ၊ ပန္းရံဆရာႀကီးျဖစ္သည္။ သူကအမ်ားေတြလို လက္သမားသီးသန္႔၊ ပန္းရံသီးသန္႔…
