ေရးသူ – ေနာင္ရဲ (အေတြးပင္လယ္ျပာ မွကူးယူသည္)

Creditသက္ဆိုင္သူ

“သီတာေရ… သီတာ…”
“ရွင္… ကို… လာၿပီ…”
“ဝႉး… ေမာလိုက္တာကြာ…”
“ေရာ့… ကို… ေရေအးေအးေလး ေသာက္လိုက္…”
“လိမၼာလိုက္တဲ့ မိန္းမ…”
ေနာင္ရဲသည္ သီတာ လွမ္းေပးေသာ ေရခြက္ထဲမွ ေရကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲမွ ဆိုဖာခုံတြင္ ထိုင္ကာ ေရကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ သီတာကေတာ့ ေနာင္ရဲ ကမ္းေပးသည့္ အိတ္ေတြကို လွမ္းယူၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ကာ စားပြဲခုံေပၚ သြားတင္ထားသည္။ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ သီတာ့ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

“သီတာေရ… လာပါဦး… ေျပာစရာ ရွိလို႔…”
“အင္း… ေျပာေလ… ကို…”
“ကို… မနက္ဖန္က်ရင္ စကၤာပူကို အလုပ္ကိစၥ သြားရမွာ… အဲ့ဒါ ၂ ရက္ ေတာ့ ၾကာမယ္… သီတာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ပါ့မလား…”
“ျဖစ္ပါတယ္… ကိုရ…”
“အိမ္အကူ ေကာင္မေလးေတြကို ႐ြာျပန္လႊတ္လိုက္ေတာ့… သီတာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္မွာ စိုးရိမ္တယ္…”
“မစိုးရိမ္နဲ႔… ဘာမွ မျဖစ္ဘူး… ကို သာ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ အလုပ္ကိစၥ လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္… ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္ ေပ်ာ္လာခဲ့… ခိခိ… ေဂလန္း သြားလိုက္ဦးေနာ္…”
“ဟာ… မသြားပါဘူး.. သီတာကလဲ…”
“သြားပါ… ကိုရ… သီတာက အခု မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔… ကို႔အလို ကို မျဖည့္ေပးႏိုင္ဘူး… ကိုကလည္း သီတာ ဗိုက္ရွိတယ္ဆိုၿပီး လုပ္မွ မလုပ္တာ…”
“ရပါတယ္… သီတာက ကို႔ကို ပါးစပ္နဲ႔ လုပ္ေပးတာပဲကိုး…”
“ခိခိ… အခုေရာ… လုပ္ေပးရမလား…”
“အင္း… အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္တာ… ေနဦး… ကို ေရခ်ိဳး လိုက္ဦးမယ္…”
“ဒါဆို သီတာ ပါ လိုက္မယ္ေလ… တခါထဲ ဂ်ီးပါ တြန္းေပးမယ္…”
“ဟားဟား… လာခဲ့…”
ခ်စ္မိန္းမ သီတာ့ကို ဆြဲထူလိုက္ကာ ပုခုံးမွ ဖက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ေခၚသြားလိုက္သည္။ သီတာက ပုေလြ မႈတ္တာေတာ့ တကယ့္ရွယ္ပါ။ အဲ့… ပုေလြ တစ္ခုထဲ ေကာင္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အကုန္ ေကာင္းတယ္။ ျမင္းစီးလည္း ေကာင္းသလို၊ ေဒါ့ဂီပုံစံ ဆိုရင္လည္း စြင့္ေနေအာင္ ကားထားတဲ့ တင္ က တကယ့္ရွယ္ႀကီး။ ကိုယ္ဝန္ မရခင္တုန္းကေတာ့ ၂ ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ တေျဖာင္းေျဖာင္း တဒိုင္းဒိုင္း တဒုန္းဒုန္း တႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ ေန႔ေရာ ညေရာ ခ်စ္တင္းေႏွာၾကသည္။ အခုေတာ့ ကိုယ္ဝန္ ရွိလာေတာ့ သားဦးေလး ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္ဝန္ ထိမည္ကို စိုးသျဖင့္ သီတာက ခြင့္ျပဳသည့္တိုင္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့။ သီတာ့ ပုေလြနဲ႔ပဲ စခန္းသြားတာ မ်ားသည္။ အခုလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရခ်ိဳးဇလုံ (bathtub) ထဲမွာ ၂ ေယာက္သား ဝင္စိမ္ၿပီး ဆပ္ျပာတိုက္ကာ အခ်င္းခ်င္း ဂ်ီးတြန္းေနက်သည္။ ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ကေတာ့ ေထာင္မတ္လို႔ေပါ့။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားမွ သီတာသည္ ေနာင္ရဲကို ဂ်ီးတြန္းေပးရာမွ ညီေတာ္ေမာင္ကို ကိုင္ကာ ကြင္းတိုက္ေပးေတာ့သည္။ ေရထဲမွာ ဆပ္ျပာရည္ေတြႏွင့္ ဆိုေတာ့ ေခ်ာေနတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာင္ရဲကို ေရခ်ိဳးဇလုံရဲ႕ ေဘာင္ေပၚမွာ တက္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ညီေတာ္ေမာင္မွာ ရွိတဲ့ ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြကို ေရပန္းႏွင့္ ေဆးခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ညီေတာ္ေမာင္ အရင္းကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္ၿပီး စုပ္ေတာ့သည္။ တခါတေလ ညီေတာ္ေမာင္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းေလးကို လ်ာဖ်ားႏွင့္ တို႔ထိကာ ကစားေနေသးသည္။ ညီေတာ္ေမာင္ကို စုပ္ေနရင္းႏွင့္လည္း ဥ ေတြကို အၿပဳံလိုက္ ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး လုံးေျခလိုက္၊ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ၿပီး စုပ္လိုက္ႏွင့္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတ္ာေလး ခံစားလို႔ ေကာင္းသည္။ သီတာရဲ႕ အျပဳအစုေအာက္မွာ က်ဆုံးခဲ့ရေပါင္း မနည္းေသာ ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္သည္လည္း အမွတ္သည္းေျခ မရွိ က်ဆုံးျပန္သည္။ ညီေတာ္ေမာင္မွ ထြက္လာသမွ် အရည္ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ရင္း ၿမိဳခ်ေနသည့္ သီတာကို ၾကည့္ကာ အခ်စ္စိတ္ေတြလည္း မ်ားသထက္ မ်ားလာသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာကာ အဝတ္အစား ဝတ္ၿပီးေတာ့ ညစာ အတူ စားၾကသည္။ ေနာင္ရဲတို႔ အိမ္သည္ မႀကီးလြန္း၊ မေသးလြန္း ၂ ထပ္တိုက္ အိမ္ကေလး ျဖစ္သည္။ ၂ ေယာက္လုံး အလုပ္ အတူတူ လုပ္ေသာေၾကာင့္ အိမ္အကူေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေခၚထားေသာ္လည္း အိမ္အလုပ္ဆိုၿပီး သိပ္မလုပ္ရပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အပိုေငြ မကုန္ေအာင္ မေခၚပဲ ထားမလားဟု စဥ္းစားမိေသာ္လည္း အခုေတာ့ သီတာ ဗိုက္ႀကီးေနေသာေၾကာင့္ ထိုေကာင္မေလး ေခၚထားတာ ခပ္ေကာင္းေကာင္း ဟုပင္ ေတြးမိသည္။
ေနာင္ရဲရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူက လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေလး ထူေထာင္ထားေသာေၾကာင့္ အခုလို ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သီတာ ဆိုသည္မွာလည္း ေနာင္ရဲ ရဲ႕ ဖခင္ ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉး လုပ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ႏွင့္ ထက္ျမက္သူမို႔ ဖခင္ျဖစ္သူက သီတာ ေတာ္လြန္းေၾကာင္း မိသားစု ထမင္းဝိုင္းတြင္ တဖြဖြ ေျပာသည္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာ ေနာင္ရဲသည္ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ကုမၸဏီမွာ အလုပ္သင္အျဖစ္ ပညာသင္ယူ အလုပ္ဝင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သီတာ အလုပ္ဝင္ၿပီး ၅ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေနာင္ရဲ ရဲ႕ မိခင္သည္ ရင္သားကင္ဆာ ျဖင့္ ေသဆုံးခဲ့သည္။ မိန္းမ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ ဦးေအာင္သည္ အသက္ ၅၅ ႏွစ္ေလာက္သာ ရွိေသးေသာ္လည္း ေနာက္ အိမ္ေထာင္ မျပဳေတာ့။ အိမ္ေထာင္ မျပဳေသာ္လည္း တခါတရံ အေပ်ာ္အပါးေလးေတြေတာ့ ရွိတတ္သည္။ သီတာ့ကိုေတာ့ ဦးေအာင္သည္ မထိ။ ေနာင္ရဲကိုလည္း မိမိ လုပ္ငန္းကို ဆက္လက္ ဦးေဆာင္ေစကာ သီတာႏွင့္ အလုပ္ အတူ တြဲလုပ္ေစခဲ့သည္။ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ ဆိုသည့္အတိုင္း လူငယ္ေတြ ျဖစ္သည့္ ေနာင္ရဲ ႏွင့္ သီတာတို႔ ထိၾက ၿငိၾကသည္။ ေနာင္ရဲႏွင့္ သီတာကို လက္ထပ္ေပးကာ မိမိတို႔ လက္ရွိ အိမ္မွာပင္ ေနေစၿပီး ဦးေအာင္ကေတာ့ အိမ္ခြဲေနလိုက္သည္။ လူငယ္ေတြကို လြတ္လပ္ေစခ်င္သလို၊ မိမိလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေစလိုေသာေၾကာင့္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ပင္ ခြဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေနာင္ရဲတို႔ အိမ္ကို အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြဆို လာကာ တစ္ည ႏွစ္ညေလာက္ အိပ္တတ္သည္။ အခုလည္း ဦးေအာင္သည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ခရီးထြက္ေနသည္ဟုသာ ေျပာသြားသည္။

မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ေနာင္ရဲသည္ ဇနီးျဖစ္သူ သီတာ့ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ သီတာလည္း အိမ္တံခါး ပိတ္ၿပီး အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ အဝတ္ေတြ ထည့္ကာ ေလွ်ာ္ထားခဲ့ၿပီး၊ မိမိတို႔ အိပ္ခန္းကိုသာ ဖုန္စုပ္စက္ျဖင့္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည္။ က်န္ အခန္းေတြကိုေတာ့ အိမ္အကူ ေကာင္မေလး ျပန္လာမွ လုပ္ခိုင္းရမည္။ သူကလည္း တစ္ပတ္ေလာက္ ျပန္မည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၿပီးေတာ့ မိမိ စားခ်င္ေနသည့္ ေရွာက္သီးသုပ္၊ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္၊ ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ ႏွင့္ ငါးသလဲထိုးေၾကာ္ အျပင္ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ (ဝက္သားသုံးထပ္သားႏွင့္) တို႔ကို ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့သည္။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးတာႏွင့္ ကိုယ္လက္ေတြ နည္းနည္း ထုံထိုင္းေနတာနဲ႔ ႏွိပ္ေနက် ျဖစ္ေသာ အႏွိပ္သည္ ေဒၚစိန္ေအးကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ ေခၚလိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ေဒၚစိန္ေအး အားတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တိုးလို႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္ လာမည္ ဟု ေျပာသည္။ သူကလည္း လက္မလည္ဘူးေလ။ လက္ ေတာ္ေတ္ာ ထိသည္ဟု ေျပာရမည္။ အႏွိပ္ခံဘို႔ ခ်ိန္းၿပီးမွာေတာ့ ေလွ်ာ္ထားေသာ အဝတ္ေတြကို လွမ္းကာ၊ ေရခ်ိဳး ထားလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန အထြက္မွာေတာ့ အဝတ္အစား မဝတ္ခင္ ကိုယ္လုံးေပၚ မွန္တြင္ မိမိကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဗိုက္က ေတာ္ေတာ္ႀကီး ပူထြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳဗိုက္ဆိုေတာ့ ၄ လ ေလာက္ အထိက သိပ္မပူေပမယ့္ အခု ၆ လ ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ လုံးလုံးေလး ထြက္လာသည္။ ႏို႔ႀကီးေတြကလည္း အရင္ကထက္ စာရင္ လုံးၿပီး ႀကီးထြက္လာသည္။ တင္ပါးေတြကလည္း ေဘးကို ကားထြက္လာသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး သိသာသည္။ ႏို႔ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကို တစ္ေယာက္ ဒီ ႏို႔ေတြကို စို႔ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုၿပီး ဖီးလ္ေတြ တက္လာသည္။ ႏို႔ေတြကို လုံးေျခေနမိသည္။ မိမိဘာသာ ေကာင္းတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းေနသည္။ ထိုစဥ္ အိမ္ေရွ႕ လူေခၚေခါင္းေလာင္းမွ အသံ ျမည္လာသည္။ ေဒၚစိန္ေအး ေစာထြက္လာသည္ အထင္ႏွင့္ အဝတ္အစား ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတာကတေၾကာင္း၊ အႏွိပ္သည္ကလည္း လူရင္း ေဒၚစိန္ေအး ျဖစ္ေနတာက တေၾကာင္းေၾကာင့္ အတြင္းခံေတြ ဘာမွ မဝတ္ေတာ့ပဲ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ႏွင့္ ဝန္းဆက္ အက်ီ သာ ဝတ္လာခဲ့သည္။ အေပၚကေန အေႏြးထည္ပါးပါးေလး တစ္ထည္သာ ဝတ္ခဲ့သည္။

အိမ္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ ၿခံဝ တြင့္ ေစာင့္ေနေသာ ေယာကၡမ ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လူေတြ႕ေနၿပီးေတာ့မွ အိမ္ထဲဝင္ အေပၚထပ္ တက္ကာ အဝတ္ ျပန္ဝတ္ေနရင္ ၾကာမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျပန္ဝင္မေနေတာ့ပဲ ၿခံတခါး သြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
“ဦးေအာင္… ဖုန္းလည္း ႀကိဳမဆက္ဘူး… ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္မွ လာမယ္ ထင္ေနတာ…”
“ဟုတ္တယ္… သီတာေရ… အမွန္က ေခ်ာင္းသာကေန ျပန္လာတာ… ဒါၿပီးတာနဲ႔ ပုဂံ ဆက္တက္မယ္လို႔ စီစဥ္ထားတာေလ… ဦးေအာင္ ေဘာ္ဒါ ေက်ာ္စြာ့ကို သိတယ္မလား…”
“ဒီေကာင္ စေဖာက္တာနဲ႔… မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး… ဒါနဲ႔ပဲ သားတို႔ဆီ ခဏ သြားေနဦးမွ ဆိုၿပီး လာတာ…”
“ေၾသာ္… ဦးေက်ာ္စြာလား… သူက မိန္းမေၾကာက္ရတယ္ ဆိုေတာ့… သူ႔မိန္းမ ပါမစ္ ဆက္မက်လို႔ ထင္မယ္… ခိခိ…”
“ဟုတ္ပါ့… အေသအခ်ာပဲ… ဒါနဲ႔ သားေရာ… ဒီေန႔ ပိတ္ရက္ မဟုတ္ဘူးလား…”
“ဦးေအာင္ သားက အခု စကၤာပူ သြားေနတယ္… ခဏေနရင္ေတာ့ viber ကေန ဖုန္းလွမ္းေခၚမယ္ ထင္တယ္…”
“ေအး… ဒီေကာင္ကေတာ့ ငါ့ထက္ ေျခသြက္တယ္ေဟ့… ငါ့လုပ္ငန္း ဒီေကာင့္ကို ဆက္လုပ္ခိုင္းတာ မွန္သြားၿပီ… ညည္းဗိုက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ထြက္လာၿပီပဲ…”
“ဟုတ္တယ္… ဦးေအာင္.. အိမ္ထဲ ဝင္ရေအာင္…”
ၿခံတခါးဖြင့္ေနရင္းနဲ႔ စကားေကာင္းေနရာမွ အိမ္ထဲသို႔ လွည့္ဝင္ေသာအခါ ဦးေအာင္ ကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး အေရွ႕က ဝင္သြားလိုက္သည္။ မဝင္လို႔လည္း မရ။ ေနေရာင္ လင္းလင္း ေတာက္ေတာက္ ေအာက္က သီတာရဲ႕ ညဝတ္ပါးပါးေလးကေန တဆင့္ ျမင္ရသည့္ သီတာ ေကာက္ေၾကာင္းက ဦးေအာင္ ကို စိတ္ႂကြေစသည္ေလ။ ဒီေကာင္မေလး ေဘာင္းဘီ မဝတ္ထားပါလား ဆိုသည္က ညီေတာ္ေမာင္ဆီကို သတင္းပို႔လိုက္သည့္ အလား တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ညအိပ္မေနေတာ့ပဲ၊ ေန႔လည္စာ စားၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္မွ ျဖစ္မည္။

“ဦးေအာင္… ထမင္း စားေတာ့မလား…”
“ေအး… စားမယ္ဟာ… ဗိုက္ဆာေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီ… ညည္းလက္ရာ မစားတာ ၾကာလို႔ လာဝင္စားတာ…”
“ဟီး… ဒီေန႔ေတာ့ သီတာ တစ္ေယာက္ထဲမို႔ ၿပီးစလြယ္ပဲ ခ်က္လိုက္တယ္…”
“ေအးပါ… ဘာျဖစ္ျဖစ္ စားမယ္…”
ထိုစဥ္ viber မွ သားျဖစ္သူ ေနာင္ရဲက သီတာ့ဆီကို လွမ္းေခၚတာ ၾကားလိုက္သည္။
“ကို… ဒီမွာ… ဦးေအာင္ ေရာက္ေနတယ္ေလ… အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကားနဲ႔…”
“ဟုတ္လား… ကို… ေဖေဖနဲ႔ ေျပာလိုက္ဦးမယ္…”
“ေအး… သား… အလုပ္ကိစၥ သြားတာဆိုေတာ့ ၾကာမွာလား…”
“မၾကာဘူး… ေဖေဖ… ၂ ရက္ ပဲ… အမ်ားဆုံး ၃ ရက္ေပါ့…”
“ေအး… ေအး… ဒါဆို ၿပီးေရာ… အိမ္မွာ ေကာင္မေလးလည္း မေတြ႕ေတာ့ သီတာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနလို႔…”
“အဲ့ဒါ ေျပာမလို႔… ေဖေဖ… ေဖေဖ တျခား လုပ္စရာမရွိရင္… အိမ္မွာပဲ အိပ္လိုက္ပါလား… သီတာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္လို႔ စိတ္ပူလို႔… အခု ေခတ္ကလည္း သိပ္ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး…”
“ေဟ… တျခားေတာ့ ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိပါဘူး… ခရီးသြားဘို႔ ပ်က္သြားတာနဲ႔ ေစာေစာ ျပန္လာျဖစ္တာေလ…”
“ဒါဆိုလည္း သားျပန္လာတဲ့ အထိ ေစာင့္ေပးပါ… ေဖေဖရာ…”
“ေအးပါကြာ… မင္းသာ အလုပ္ကို ေသခ်ာ လုပ္လာခဲ့…”
“အေဖ့သားပါ… ဒါေလာက္ေတာ့ ေအးေဆး… ခဏေနရင္ အလုပ္ကိစၥ စကားေျပာေတာ့မွာေလ… အေဖ… သီတာ့ဆီ ဖုန္း ျပန္ေပးေပး…”
“ေအး… ေအး… ခဏကိုင္ထား…”
“ကို… ေျပာ…”
“သီတာ… ခုဏက အေဖနဲ႔ ေျပာတာ ၾကားတယ္မလား… အဲ့ဒါ ကို ျပန္လာတဲ့ အထိ အေဖ့ကို အိမ္မွာ ေစာင့္အိပ္ခိုင္းထားတယ္…”
“အိုေခ… ကို… ကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္… ဘာေျပာစရာ ရွိေသးလဲ…”
“မရွိပါဘူး… ကိုလည္း ခဏေန… အလုပ္ကိစၥ စကားေျပာေတာ့မွာ… ၿပီးမွ လွမ္းေခၚလိုက္မယ္…”
“ဟုတ္… သီတာ ေျပာတဲ့ ေနရာလည္း သြားဘို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္…”
“ဟားဟား… အိုေခ… ကို သြားလိုက္မယ္…”
ေနာင္ရဲႏွင့္ စကားေျပာၿပီးေသာအခါ ေခြၽးမျဖစ္သူႏွင့္ ၂ ေယာက္ထဲ တစ္အိမ္ထဲ ညအိပ္ရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ရင္ထဲ အပူလုံးႀကီး ႂကြလာသည္။ ထမင္းစားေနရင္းႏွင့္ ေရ ခဏခဏ ေသာက္ရသည္။ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတုန္း အႏွိပ္သည္ ေဒၚစိန္ေအး ေရာက္လာသည္။ တံခါးသြားဖြင့္ေပးၿပီး ေဒၚစိန္ေအးႏွင့္ အတူ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေသာ သီတာက ဦးေအာင္ကို လွမ္းေျပာသည္။

“ဦးေအာင္ေရ… သီတာ… အေညာင္းမိေနလို႔… အႏွိပ္ခံလိုက္ဦးမယ္…”
“ေဟ… ဦးေအာင္လည္း အႏွိပ္ခံခ်င္လို႔… ရလား… မစိန္ေအး…”
“မရေတာ့ဘူး… ဦးေအာင္ေရ… က်မ က ခဏပဲ အခ်ိန္ရတာ… ၿပီးရင္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ကို သြားႏွိပ္ေပးရဦးမယ္… တစ္ေယာက္ပဲ ႏွိပ္ေပးလို႔ ရမွာ…”
“ညည္းကလည္း… မရရင္ မရဘူးေပါ့… ငါ့ကို လႊတ္ေတာ္ အမတ္နဲ႔ေတာင္ ခ်ိန္းေျခာက္လိုက္ေသးတယ္…”
“ဟီး… တကယ္ေျပာတာပါ… ဦးေအာင္ရ…”
“ဒါဆို သီတာ အႏွိပ္မခံေတာ့ဘူးေလ… ေနာက္ေန႔ ရေသးလား… ေဒၚစိန္ေအး… ေနာက္ေန႔မွ ႏွိပ္ေတာ့မယ္…”
“ဒီတပတ္ မအားဘူး… သီတာေရ… မနက္ဖန္က်ရင္ ေနျပည္ေတာ္ တက္ရမွာ…”
“မစိန္ေအးရယ္… ညည္းမလဲ အစိုးရထက္ေတာင္ အလုပ္မ်ားေနေသးတယ္…”
“ဦးေအာင္… ဦးေအာင္ပဲ အႏွိပ္ခံလိုက္ေတာ့… သီတာက ေနာက္တစ္ပတ္မွ အႏွိပ္ခံေတာ့မယ္…”
“ရပါတယ္… သီတာပဲ အႏွိပ္ခံေတာ့…”
“ကဲ… ဒီ ၂ ေယာက္ကေတာ့ ျမန္ျမန္ ေ႐ြးက်ရွင္… က်မ အခ်ိန္မရပါဘူးဆိုမွ…”
“ကဲပါ… သီတာပဲ အႏွိပ္ခံေတာ့… ဗိုက္ႀကီးသည္ ဆိုေတာ့ ေညာင္းညာေနမွာ… သြား… သြား…”
သို႔ႏွင့္ သီတာက သူတို႔ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေဒၚစိန္ေအးကို ေခၚသြားလိုက္သည္။ ဦးေအာင္လည္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ကာ DVD ေခြၾကည့္ရန္ ေမႊေႏွာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အမ်ားဆုံးက ကိုရီးယားကားေတြ သာ ေတြ႕ရသည္။ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပဲ၊ မိမိ အခန္း ရွိရာ ေအာက္ထပ္က အိပ္ခန္းေလးထဲ ဝင္ၿပီး တေရးတေမာ အိပ္ေနေတာ့သည္။ ျပန္ႏိုးလာေတာ့ နာရီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီေတာင္ ခြဲေနၿပီ။ အိပ္ခန္းအျပင္ ထြက္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေနသည့္ သီတာကို ေတြ႕ရသည္။
“ညည္းလည္း ကိုရီးယားကား ၾကည့္တာ မပ်က္ဘူးေနာ္… အရင္အတိုင္းပဲ…”
“ဟီး… ဦးေအာင္ကလည္း… သီတာ အလုပ္ လုပ္ရင္ စိတ္ႏွစ္ၿပီး လုပ္တယ္ေလ… အားလပ္ခ်ိန္ဆို ဒါေလးနဲ႔ပဲ အပန္းေျဖရတာ… အခုေတာ့ အလုပ္ လုပ္စရာ မရွိေတာ့ ဒါပဲ ၾကည့္ျဖစ္တာေပါ့…”
“ကဲ… ဦးေအာင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္… ၿပီးရင္ အျပင္မွာ ထြက္စားရေအာင္… ဦးေအာင္ လိုက္ေကြၽးမယ္…”
“ေဟး… ဒါမွ ဦးေအာင္ကြ…”
“ငါ နင့္ေယာကၡမ ျဖစ္ေနၿပီေလ… အလုပ္ထဲက အတိုင္း ေအာ္မေနနဲ႔…”
“ဟီး… အက်င့္ပါသြားလို႔ပါ… ဦးေအာင္ရ…”
“ဦးေအာင္… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပဲ အဝတ္ေတြ ပုံထားလိုက္… သီတာ မနက္ဖန္က်ရင္ အဝတ္ေလွ်ာ္ရင္းနဲ႔ တခါထဲ ေလွ်ာ္လိုက္မယ္… အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ…. သီတာတို႔နဲ႔ အတူ လာေနပါလို႔… ေဝယဝစၥ လုပ္ေပးလို႔ ရတာကို…”
“ေနပါေစဟာ… ငါ့ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပါရေစ…”
ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကို ထြက္သြားေသာ ဦးေအာင္သည္ ေက်ာဘက္မွာ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ မိမိကို လူတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနမည္ ဆိုလွ်င္ ျဖစ္သြားတတ္ေသာ မသိစိတ္ထဲက ခံစားခ်က္မ်ိဳးေပါ့။ အေနာက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သီတာက တီဗြီဘက္ကို မ်က္ႏွာမူလို႔ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေကာင္းေနတုန္း။ စိတ္အထင္ ျဖစ္မွာပါေလဟု ေတြးကာ ေရခ်ိဳးေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာ္စြာတို႔ႏွင့္ ေခ်ာင္းသာ သြားတာ မွန္ေသာ္လည္း ပုဂံသြားမွာကေတာ့ ေက်ာ္စြာတို႔ႏွင့္ မဟုတ္။ သူႏွင့္ လတ္တေလာ ဒိတ္ေနေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ျဖစ္သည္။ သြားခါနီးမွ သူ႔အေမ ေနမေကာင္းဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ မသြားျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခရီး အတူသြားလွ်င္ ထိုေကာင္မေလးကို လုပ္ရေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသျဖင့္ အားေမြးထားေသာ္လည္း ခုေတာ့ ေတာင္ေမာႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေရခ်ိဳးေနရင္းႏွင့္ ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ကြင္းထုေနေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္က အာသာမေျပ။ ေရခ်ိဳးတာ ၾကာလွ်င္ သီတာ တမ်ိဳး ေတြးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ကြင္းတိုက္တာကို ရပ္ကာ အျပင္ ျပန္ထြက္လာေတာ့သည္။
သီတာ ႀကိဳက္တတ္ေသာ တ႐ုတ္တန္း ေ႐ႊေတာင္တန္းလမ္းက စကားဝါဆိုေသာ ေၾကးအိုးဆိုင္သို႔ သြားကာ စားေသာက္ၾကသည္။ ဟိုးအရင္ အလုပ္ အတူတူ လုပ္တုန္းကဆို အခုလိုပဲ ဝန္ထမ္းေတြႏွင့္ အတူ ညစာ ထြက္စားၾကသည္။ ခုေတာ့ သီတာလို႔ ေခၚတဲ့ အတြင္းေရးမႉး တျဖစ္လဲ ေခြၽးမ ႏွင့္ေပါ့။ စားေသာက္ၿပီး ျပန္ေတာ့၊ တ႐ုတ္တန္း orange မွာပဲ ေဈးဝင္ဝယ္ၾကသည္။ ဦးေအာင္ ေသာက္တတ္တာကို သိေတာ့ သီတာက ဘီယာ ဝယ္လာေပးသည္။ ျပန္ထြက္ေတာ့ ၁၉ လမ္းထိပ္က ဆာေတး အကင္ဆိုမွာ ဝက္ဆာေတးကင္၊ ငါးကင္ ခဲပတ္ႏွင့္ အမဲ အူစုံသုပ္ ဝယ္လာသည္။ အင္း… ျမန္ျမန္ေသာက္ၿပီး ျမန္ျမန္ အိပ္တာပဲ ေကာင္းမည္ဟု ဦးေအာင္ကေတာ့ ေတြးေနသည္ေပါ့ေလ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ အျမည္းႏွင့္ ဘီယာ စီစဥ္ေပးၿပီး၊ ဦးေအာင္က ဘီယာေသာက္၊ သီတာက အျမည္းစားလိုက္ႏွင့္ ေလကန္ေနသည္ေပါ့။ ဘီယာ ၂ ဗူးေလာက္ ကုန္ေတာ့ ေျပာစရာ စကားလည္း သိပ္မရွိေတာ့။ ဇာတ္လမ္းေခြ ၾကည့္ရန္ သီတာက ေျပာသည္။
“ေန႔လည္က ငါ ရွာၾကည့္ေသးတယ္… ကိုရီးယားကားေတြခ်ည္းပဲ… ဒါနဲ႔ ငါလည္း မၾကည့္ေတာ့တာ…”
“ဦးေအာင္ သားကို သပ္သပ္ သိမ္းခိုင္းထားတာ… သီတာ့ ကိုရီးယား ကားေတြနဲ႔ ေရာမွာ စိုးလို႔… သီတာလည္း သူ႔ကားေတြ စိတ္မဝင္စားလို႔ ကိုင္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး… ေနဦး… သီတာ သြားယူေပးမယ္…”
လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ႏွင့္ ဖင္ကို ရမ္းကာ ထြက္သြားေသာ သီတာ့ကို ၾကည့္ၿပီး ငါေတာ့ ျမန္ျမန္ အိပ္မွ ရမယ္ ထင္တယ္ ဟု ေတြးတာ ဘီယာ ၁ ဗူး ထပ္ဖြင့္ကာ non-stop ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ကုန္သြားေတာ့မွ စားပြဲေပၚက ဝက္ဆာေတး ၁ ကင္ကို ေကာက္ဝါးလိုက္သည္။ ေခါင္းက အူလည္လည္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ သီတာ ျပန္ထြက္လာေသာ လက္ထဲမွာ CD ထည့္သည့္ အိတ္ႀကီး တစ္အိတ္ ပါလာသည္။ ဦးေအာင္ လက္ထဲကို ထိုးထည့္ကာ အျမည္းကုန္ေတာ့မွ အိမ္မွာ ရွိတဲ့ အေျခာက္အျခမ္း သြားယူေပးမယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။ အိတ္ရဲ႕ ဇစ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေခြေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမ်ားစုက 18+ ကားေတြ။ ေနာင္ရဲလည္း ငါ့ေသြးေပမို႔ ငါ့လိုပဲ ဒီကိစၥ ဝါသနာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲဟု ႀကံဖန္ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ေသးသည္။ အနည္းက်ဥ္း ျဖစ္တဲ့ ကားထဲမွာမွ သီတာလည္း ၾကည့္လို႔ရေအာင္ Mr.Bean ဟာသကားပဲ ေ႐ြးလိုက္သည္။ သီတာ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေခြ ထိုးေပးၿပီး ဖြင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ သီတာက အေျခာက္အျခမ္းေတြ အျပင္ ၾကက္ဥေၾကာ္လာေပးသည္။ ေရလည္း ယူလာေပးေသာေၾကာင့္ ေျခာက္ေနေသာ အာေခါင္ကို စိုစြတ္ေအာင္ ေရ တဂြတ္ဂြတ္ ႏွင့္ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။
Mr.Bean ကား ၾကည့္ေတာ့လည္း ရယ္ရလြန္းလို႔ အမူးေတာင္ ေျပမလိုပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႔ ေသာက္လိုက္၊ ေပါက္လိုက္ႏွင့္ Mr.Bean ကားကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ခရီးသြားထားတာကေန ေညာင္းညာလို႔ လက္ကလည္း မိမိ ေျခသလုံးကို မိမိ ျပန္ႏွိပ္ေပးေနမိသည္။ ဒါကို သီတာက ျမင္သြားသည္။
“ဦးေအာင္… သီတာ ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ… အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ… ညေနတုန္းက အႏွိပ္ခံလိုက္ပါဆိုတာကို…”
“ေနပါေအ… ညည္းက မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ကို…”
“လုပ္ျပန္ၿပီ… သားျဖစ္သူကလည္း ဒီမေပါ့မပါးႀကီးကိုပဲ ခလုတ္တိုက္ၿပီး… အဲ…”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“ဟီး… ဘာမွ မဟုတ္ဘူး… သီတာက မေပါ့မပါးေပမယ့္ လုပ္ႏိုင္ ကိုင္ႏိုင္ပါတယ္… ဒါကို ဟိုဟာ မလုပ္နဲ႔ ဒီဟာ မလုပ္နဲ႔ ဆိုၿပီး ေျပာေနလို႔…”
“ေၾသာ္… ဒါေတာ့ သူ႔ရင္ေသြး ထိခိုက္မွာ စိုးလို႔ေပါ့…”
“ကဲပါ… သီတာ ႏွိပ္ေပးမယ္… ဦးေအာင္ ဘာသာ ေအးေဆး ေနၿပီး ေခြၾကည့္ေန…”
တားလည္း မရမယ့္ အတူတူ သီတာ အႏွိပ္ကို ခံရေတာ့မည္။ ဦးေအာင္ ထိုင္ေနေသာ ၂ ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာႀကီးဆီသို႔ သီတာက လာထိုင္သည္။ ဦးေအာင္ကို လွဲအိပ္ေစလိုက္ကာ သီတာရဲ႕ ေပါင္ေပၚသို႔ ဦးေအာင္ရဲ႕ ေျခသလုံးကို တင္ခိုင္းၿပီး သီတာက ႏွိပ္ေပးပါေတာ့သည္။ သီတာကေတာ့ ေန႔လည္က ေတြ႕ခဲ့တဲ့ အိမ္ေနရင္း အက်ီပါပဲ။ ဒီတေခါက္လည္း အတြင္းခံေတြ မဝတ္လာဘူး ထင္သည္။ ဦးေအာင္ကေတာ့ ညအိပ္လွ်င္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္သည့္ ပုဆိုးသာ ဝတ္အိပ္တတ္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္က လူပ်ိဳ ျဖစ္ထဲက ဝတ္ေလ့ မရွိေပ။ ေဘာက္ဆာ သာ ဝတ္ေလ့ရွိသည္။ ဦးေအာင္ရဲ႕ ေျခသလုံးေတြကို ႏွိပ္ေပးေနေသာ သီတာ့ကို မၾကည့္မိေအာင္ ထိန္းကာ တီဗြီဘက္ကိုပဲ ေခါင္းလွည့္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။ ၾကာေတာ့လည္း ဇက္ေညာင္းလာေသာေၾကာင့္ ေခါင္းအတည့္ထားကာ ျမင္ေနရသည့္ သီတာ့ကိုပဲ ၾကည့္မိေနေတာ့သည္။ အႏွိပ္သည္ အစစ္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သီတာ ႏွိပ္ေနသည္မွာ ဦးေအာင္အတြက္ ဘာမွ ထူးျခားၿပီး အေညာင္း မေျပေပမယ့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ သာယာလာသည္။ ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း ၃၀% ေလာက္ ေတာင္လာသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ရွိေနက် အ႐ြယ္အစားထက္ နည္းနည္း ေဖာင္းပြလာေသာ္လည္း ေထာင္မတ္သည့္ အဆင့္ေတာ့ မေရာက္ေသး။ အရက္ မူးေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
သီတာက ေျခသလုံးကို ႏွိပ္ေနရာမွ ေပါင္ကို တဆင့္တက္ၿပီး ႏွိပ္ေပးသည္။ ဒီေတာ့မွ အေျခအေနက ပိုဆိုးသြားသည္။ ညီေတာ္ေမာင္က ေထာင္သထက္ ေထာင္လာသည္။ ဒီပုံအတိုင္းဆို ပုဆိုးကေန ေဖာင္းတက္ေနသည့္ ညီေတာ္ေမာင္ကို သီတာ ျမင္မည္မွာ မလြဲ။ ရွက္ရွက္ႏွင့္ မ်က္လုံးမွိတ္ထားလိုက္သည္။ သီတာ့ရယ္သံ ၾကားေတာ့မွ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ တီဗြီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ပိတ္ထားမွန္းမသိေသာ တီဗြီစကရင္ မဲမဲႀကီးသာ ျမင္ရသည္။
“ခိခိခိခိ…”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ… သီတာ…”
“ဒီမွာ… ၾကည့္ေလ… ဦးေအာင္ရဲ႕ နဂါးႀကီး ႏိုးေနတာကိုး…”
“ညည္းက ႏွိပ္ေတာ့လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ဟ…”
“ဟင္… အရင္ ေဒၚစိန္ေအး ႏွိပ္ေပးတာပဲ… အဲ့လို ျဖစ္လို႔လား…”
“လူမွ မတူတာ… သူက ညည္းလို ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးမွ မဟုတ္တာ…”
“ခိခိ… ဦးေအာင္ကေတာ့ ေျပာေတာ့မယ္…”
ဒီပုံအတိုင္းဆို ႀကိဳးခ်င္းၿငိေတာ့မည္ကို ေတြးမိၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္းကို အျမန္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့မွ ပိုဆိုးသြားေတာ့သည္။
“ေနာင္ရဲေရာ ဖုန္းဆက္ေသးလား…”
“အင္း… ညေန ဦးေအာင္ အိပ္ေနတုန္းက ဆက္တယ္… အိပ္ေနရင္ မႏႈိးပါနဲ႔ေတာ့ဆိုလို႔…”
“ညေရာ မဆက္ဘူးလား… ဒီေကာင္ေတာ့… ကိုယ့္မိန္းမကို ပစ္ထားတယ္…”
“ခိခိ… သူ႔ကို ေဂလန္း သြားခိုင္းထားတာေလ…”
“ဘာရယ္…”
“ဟီး… ဟုတ္တယ္… သီတာ့ကို မေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔ ဆိုၿပီး သူက ဟို… ဟို… မဆက္ဆံဘူးေလ… အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ဟိုေရာက္ရင္ သြားျဖစ္ေအာင္ သြားဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္တာ…”
“ေၾသာ္… ညည္းက မေပါ့မပါးနဲ႔ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ စိတ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့…”
“ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ… ဦးေအာင္ရ…”
စကားမွားၿပီး လြန္သြားၿပီဆိုသည့္ ဟန္ျဖင့္ သီတာသည္ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေခါင္းငုပ္ကာ ရွက္ေနေတာ့သည္။ ေခါင္းငုပ္ၿပီး ရွက္တာက အေၾကာင္းမဟုတ္။ သီတာက ေပါင္ကို ႏွိပ္ေနရင္းနဲ႔မွ ေပါင္ရင္းကို ေရာက္ကာ ညီေတာ္ေမာင္ကိုလည္း မထိတထိ အေနအထား ျဖစ္သြားသည္။ ဒီလို အေျခအေန ျဖစ္လာေတာ့မွ ဦးေအာင္လည္း မထူးဇာတ္ ခင္းရေတာ့မည္။ ညီေတာ္ေမာင္ကို မထိတထိ ျဖစ္ေနေသာ သီတာ့လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ညီေတာ္ေမာင္ဆီ အေရာက္ပို႔လိုက္သည္။ ၂ ေယာက္သား အၾကည့္ခ်င္း ဆုံသြားသည္။ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့။ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ရမည္ ဆိုတာကို အလိုအေလ်ာက္ သိသြားေတာ့သည္။ ပုဆိုးကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကို သီတာက ကြင္းတိုက္ေပးေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးေအာင္ကို မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းၿပီး သီတာရဲ႕ ပုေလြအစြမ္း ျပေတာ့သည္။ အရက္တန္ခိုးေၾကာင့္ ၂ ဆ တိုးၿပီး ေသြးေၾကာေတြ ေထာင္ထြက္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကလည္း ေတာ္႐ုံႏွင့္ မၿပီးေပ။ ဒီတခါေတာ့ ဦးေအာင္ အလွည့္ေပါ့။ သီတာ့ကို ဆိုဖာခုံမွာ လွဲခိုင္းလိုက္ၿပီး ဘာဂ်ာအစြမ္းျပေတာ့သည္။ ေနာင္ရဲက မထိရက္ မကိုင္ရက္ေသာ ရင္သား ၂ မႊာ ကိုေရာ၊ အေမႊးႏုႏုေတြႏွင့္ ေဖာင္းပြေနေသာ ညီမေလးကိုေရာ ကိုင္သည္၊ စုပ္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ထင္ရာဆိုင္းပါေတာ့သည္။ ၂ ေယာက္ထဲ ရွိေသာ အိမ္ေလးသည္ အသံေတြ ဆူညံေနလို႔ေပါ့။
“အဲ့ဒါေၾကာင့္ သီတာ့ကို ေျပာတာေပါ့… ဦးေအာင္ ဒီမွာ သီတာတို႔နဲ႔ အတူတူ မေနခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း…”
“အဲ့ဒါေၾကာင့္ သီတာကလည္း ဦးေအာင္ကို ေျပာတာေပါ့… သီတာတို႔နဲ႔ လာေနေစခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း…”
“ေၾသာ္… သီတာရယ္…”
(ေနာင္ရဲေရ… မင္း ငါ့မိန္းမ ႏို႔ကို စို႔ထားတာ… ငါလည္း မင္းမိန္းမ ႏို႔ကို စို႔တာ မင္း အျပစ္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္…)
၂ ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ရသျဖင့္ ဦးေအာင္ႏွင့္ သီတာမွာ ၾကင္စဦး ဇနီးေမာင္ႏွံ ပမာ။ ေနာင္ရဲ ျပန္လာေတာ့ အရာ အားလုံးက ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ ထူးျခားသည္မွာက ဦးေအာင္သည္ သားျဖစ္သူ ေခြၽးမျဖစ္သူတို႔ဆီ အလည္လာတာ မ်ားလာကာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဟိုဘက္အိမ္ကို ေရာင္းလိုက္ၿပီး အတူတူ ေနၾကေတာ့ေလသည္။
ခင္တဲ့
ေနာင္ရဲ (၂၀၁၉ ဇန္နဝါရီ)