သူမနဲ႔ခဲအိုမ်ား

သူမတို႔ ညီအစ္မ သုံးေယာက္ရွိသည္။ မိဘဆုံးသြားေတာ့ ညီအစ္မသုံးေယာက္ အတူတူေနၾကသည္။ ပထမ အလတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ခင္မူ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ဝိုင္းက နည္းနည္းက်ယ္သျဖင့္ ထိုအိမ္ဝိုင္းထဲတြင္ပင္ အိမ္တလုံးေဆာက္သည္။ ေနာက္ အႀကီးဆုံး ခင္ဦးအိမ္ေထာင္ဆက္က်သည္။ သူမက အိမ္ခြဲမည္လုပ္ေသာ္လည္း ခင္စီကို စိတ္မခ်ေသးသျဖင့္ အိမ္မခြဲေသး။ အစ္မတို႔ႏွင့္ သူမက ကိုးႏွစ္ကြာသျဖင့္ ခင္စီက ခုမွ ကိုးတန္းေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ရာ တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ ခင္ဦးေယာက္်ားကို အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားသည္။ ခင္ဦးေယာက်ာ္းက ဖိုးဆိုးဟုေခၚၿပီး ခင္မူေယာက္်ားက သန္းႏိုင္ဟုေခၚသည္။ အားလုံး ေတာင္ယာလုပ္ၾကသူ ျဖစ္သျဖင့္ အၿမဲၿခံသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ေယာက္်ားမ်ားက မနက္ခင္းေစာေစာ ထဆင္းၿပီး မိန္းမမ်ားက ေန႔လည္ပိုင္း ဆက္ဆင္းသည္။

ညေနပိုင္းတြင္ မိန္းမျပန္လာေတာ့ ေယာက္်ားက ယာထဲသြားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းကို ေနေအးခ်ိန္လုပ္ၿပီး သိမ္းဆည္းသည့္ အလုပ္ကို မိန္းကေလးမ်ားက လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခင္စီေက်ာင္းပိတ္သည့္ရက္ဆိုလွ်င္ ေန႔ခင္းဘက္ ခင္စီႏွင့္ ခင္ဦးေယာက္်ား ဖိုးဆိုးတို႔သာ အိမ္ထဲ က်န္က်န္ရစ္သည္။ တေန႔ သူမစာက်က္ေနခ်ိန္ ဖိုးဆိုးက ေအာ္သည္။ “ခင္စီ အခန္းထဲ ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲ လာသိမ္းစမ္း” ဆိုသျဖင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနေသာ ဖိုးဆိုးက ေအာ္ရာ သူမလည္း တက္ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ရႈပ္ပြေနတာ ဘာမွ မရွိ။ ဖိုးဆိုသာ ေထာင့္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ လည္မ်ိဳကို ဓားျဖင့္ ေထာက္သည္။ “မေအာ္နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ တခါတည္း မသာျဖစ္သြားမယ္” မီးဖိုေခ်ာင္မွ ၾကက္သြန္လီးက နည္းနည္းစိုက္ဝင္လာသည္။

“အိပ္” ဓားက ေထာက္ထားၿမဲ ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမက ခိုင္းသလို လုပ္ရသည္။ “အမနဲ႔ တိုင္မယ္” “စကားမဟနဲ႔၊ တိုင္ရဲတိုင္ၾကည့္ေလ၊ နင့္အမပါ တေလာင္းျဖစ္သြားမယ္” ဖိုးဆိုး႐ုပ္က ခက္ထန္ေနသည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲ။ သူမအိပ္ခ်လိုက္သည့္အခါ သူမေပါင္ရင္းကို စမ္းသည္။ “မလုပ္ပါနဲ႔” “တိတ္စမ္း” ဆိုကာ ဓားက နည္းနည္းအသားထဲ စိုက္လာသျဖင့္ ခင္စီ ထပ္တိတ္ရျပန္သည္။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ သူမအလိုက္သင့္ ဖင္ႂကြေပးရသည္။ အတြင္းခံကို ပြတ္ေသးသည္။ ေနာက္ အေပၚသို႔တက္ကာ သူမႏို႔ကို အက်ႌေပၚကေန ပြတ္သည္။

တဖက္တည္းျဖင့္ သူမအက်ႌကို ခြၽတ္တက္သည္။ သူမ ေဘာ္လီအက်ႌပဲ က်န္သည္။ “ခြၽတ္လိုက္” ဆိုသျဖင့္ သူမလက္ကို ေနာက္ထဲထည့္ကာ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္ေပးရသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေဘာ္လီကို ယူ၍ နမ္းသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမ၏ ဖူးသစ္စႏို႔ေလးကို ငုံ႔စို႔သည္။ ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ ႏို႔ကို တလုံးၿပီး တလုံးစို႔သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏို႔သီးေခါင္းကို ကိုက္စုပ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဓားျဖင့္ သူမအတြင္းခံႀကိဳးကို ျဖတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံကိုလည္း နမ္းသည္။ သူမအဖုတ္ကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီ၏ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ သူမ ရႈိက္ငိုသည္။ “အက်ယ္ႀကီး မငိုနဲ႔” ဖိုးဆိုးက ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဓားေလးတင္ရင္း ေျပာသည္။ ေနာက္ ပါးကို နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမကို ခြသည္။
ပုဆိုးကို ခြၽတ္သည္။ ေဖာင္းေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို တဝက္ခြၽတ္လိုက္သည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးက သူမ၏ အဖုတ္ေပၚ လာေတ့သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ထိုးစမ္းၾကည့္သည္။ သူမလည္မ်ိဳကို ဓားအေထာက္လိုက္ပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးေခါင္းသိပ္ထည့္သည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ သူမလႈပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ မလႈပ္ရဲ။ မေအာ္ရဲ။ အံ့ႀကိတ္ကာ ခံသည္။ လီးေခါင္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ျပန္ထုတ္ကာ ထပ္ထည့္သည္။နည္းနည္းထိုးထည့္သည္။ “ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္” ၾကပ္လြန္းသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အတြင္း တဆင့္ခ်င္းစီတိုးဝင္သည့္ အသံျဖစ္သည္။ သူမေအာ္ခ်င္သည္။ ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္သည္။ ဖိုးဆိုးက လီးျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ထပ္၍ သိပ္ထည့္ေတာ့ လီးက ပိုဝင္လာသည္။

ဖိုးဆိုးက နည္းနည္းစီထည့္၍ ဆက္လိုးသည္။ နာက်င္လြန္းေသာ္လည္း ခင္စီမွာ ေအာ္ဖို႔ေနေနသာသာ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ရဲသျဖင့္ ၿငိမ္ေပးေနရသည္။ ထိုအခါ သူမကိုယ္မွာ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ေတာင့္ေနရာ ဖိုးဆိုးအတြက္ ပိုၾကပ္ေလသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အမကို လိုးလို႔ ဝလာသျဖင့္ ညီမကို စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုေကာင္းေနသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးမေလးက ႏို႔ဆိုလည္း ခုမွ ထြက္ေပၚကာစျဖစ္ရာ စူတူတူေလးသာ ျဖစ္သည္။ လိုးရင္း အားရေက်နပ္သျဖင့္ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္သည္။ ခင္စီမွာ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ ပိတ္ထားသည္။ မ်က္ရည္ကလည္း က်သည္။ ႏွာရည္ေတြလည္း ထြက္သည္။ ပိတ္ထားေသာ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြ ၿမိဳမခ်ရဲသျဖင့္ တံေတြးေတြ ထြက္က်ေနသည္။
ဖိုးဆိုးၿပီးခါနီးေတာ့ ခင္စီထမီကို ယူကာ ဗိုက္ေပၚခင္းၿပီး လရည္ကိုလႊတ္ခ်သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသျဖင့္ ထမီတထည္လုံးေဖြးသြားသည္။ ဓားကို အသာေဘးခ်လိုက္သျဖင့္ ခင္စီရႈိက္ငိုသည္။ ဖိုးဆိုးက ခင္စီပါးကို ပုတ္ကာ “သြား နင့္အမအခန္းထဲက ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးျခစ္သြားယူခဲ့” ခင္စီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြတကြတျဖင့္ အစ္မအခန္းထဲ ဝင္ကာ ေဆးလိပ္ဗူးနဲ႔ မီးျခစ္ယူခဲ့သည္။ကြတ ကြတေလးျဖစ္ေနေသာ ခင္စီကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးဆိုးက ၿပဳံးသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေဆးလိပ္ကို ထုတ္ခိုင္းသည္။ သူမေဆးလိပ္ တလိပ္ထုတ္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ေစသျဖင့္ ခင္စီမွာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ တပ္ေပးသည္။ မ်က္ရိပ္ျဖင့္ မီးျခစ္ျခစ္ေပးရန္ ျပသျဖင့္ သူမ မီးျခစ္ ျခစ္ေပးသည္။

သူမလက္တုန္ေနသျဖင့္ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတာက္။ ေတာက္ျပန္ေတာ့လည္း မီးညႇိတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကူးသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း သူမကို ေဘးနားသို႔ ဖက္လိုက္သည္။ ခင္စီသည္ ဖိုးဆိုးရင္ခြင္ထဲ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးေစ့ကိုင္၍ မ်က္ႏွာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဆးလိပ္မႈတ္ထည့္သည္။ ပါးေတြလည္း နမ္းသည္။ ေက်ာမွေန၍ ဖက္ထားသျဖင့္ ခင္စီ မ႐ုန္းႏိုင္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကို မႈတ္ထည့္လိုက္ နမ္းလိုက္လုပ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ကုန္သြားသည္။ သူမ၏ လီးရည္ေပေနေသာ ထမီကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းေစသည္။ ထိုလီးရည္ျဖင့္ စိုေနေသာ ထမီေပၚ သူမကို အိပ္ေစသည္။ “နင့္အမ ေျပာရဲ ေျပာၾကည့္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္ရင္” ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေနာက္ သူမကို ေနာက္တခ်ီျပန္လိုးသည္။ သည္တခါေတာ့ ဓားနဲ႔ မေထာက္ထားေတာ့။

ၿပီးေတာ့ လရည္ကို သူမဗိုက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ရည္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ တို႔၍ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လာသုတ္သည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ္ရင္း သြားသြား ေစာက္ဖုတ္ ေရေဆးလိုက္ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လွ်က္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။သူမေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ညေနခင္း အစ္မျပန္လာေတာ့ ဖိုးဆိုးက အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမမ်က္ႏွာ သူမအမမ်က္ႏွာေတြကို အကဲခတ္သည္။ အေျခအေနေကာင္းပုံရေတာ့ အမကြယ္ရာတြင္ သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင္သည္။ ေနာက္တေန႔ တနဂၤေႏြကို သူမေၾကာက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရာက္လာပါသည္။ အစ္မေန႔လည္ဘက္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ မမပင္ လမ္းေပၚ မေပ်ာက္ေသး။ “ခင္စီ မေန႔က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ မလား” သူမအနီးေရာက္လာသည္။ သူမ ဘာမွ ျပန္ေျပာဘဲ။ စာကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။
ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ယူ၍ သူ႔ပုဆိုးထဲထည့္ကာ လီးကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကိုင္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့္ခြၽတ္လိုက္သည္။ ခင္စီေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ ဖိုးဆိုးအက်ႌေတြခြၽတ္ေနသည္။ သူမလက္ကို ျပန္႐ုတ္ကာ အသာဖြက္ထားသည္။ သူမက စာၾကည့္စားပြဲ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဘးမွ ရပ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကို ဆြဲ၍ ေပါင္ရင္းထဲ ကပ္သည္။ လီးကို သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမေခါင္းခါသည္။ ဖိုးဆိုးက “ဟြန္း” ဟု ခပ္မာမာေဟာက္သည္။ သူမေခါင္းကိုလည္း ခ်ဳပ္ထားသည္။ လီးက သူမႏႈတ္ခမ္းကို လာထိုးသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း သူမေခါင္းကို ခ်ဳပ္လွ်က္ သူမႏႈတ္ခမ္းကို လီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထိုးေနသည္။ ဖိုးဆိုးက မရမခ်င္း ဆက္ထိုးေနမည့္ ပုံရွိသျဖင့္ သူမႏႈတ္ခမ္းကို မပြင့္တပြင့္ ဟေပးသည္။
ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ္ၿပဲၿပဲႀကီးက သူမႏႈတ္ခမ္းၾကား ထိုးထည့္ကာ သူမသြားေတြကို လာထိုးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟထားလိုက္ေတာ့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္လာကာ ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ ၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးအထြန႔္တက္လာသည္။ “နင့္လ်ာ အၿငိမ္မထားနဲ႔ေလ” ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကို သူမလ်ာျဖင့္ ကစားေပးသည္။ “ႀကိဳက္တယ္ကြာ” ဖိုးဆိုးးက သူမအက်ႌထဲသို႔ လက္လ်ိဳကာ သူမႏို႔ကို ကစားသည္။ မေန႔ကတည္းက ဘာျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခင္စီသည္ ကေန႔လည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ စိတ္ေတြလည္း ကေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။ “ထိပ္ကို လ်ာနဲ႔ လွ်က္” ႐ြံသျဖင့္ လီးစုပ္ခ်ိန္ကတည္းက တံေတြးလုံးဝ မၿမိဳခ်သျဖင့္ သူမေမးေစ့ေတြ တံေတြးမ်ား ႐ႊဲလွ်က္ ရွိေနသည္။

ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ဆြဲယူ၍ လီးကိုင္ခိုင္းရင္း ေျပာသည္။ လီးႀကီးက သူမလက္တဆုပ္ မမီတမီျဖစ္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ မေန႔က သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝင္သြားသည္ မေျပာတတ္။ ထိပ္ကို ငုံစုပ္ေပးသည္။ လွ်ာနဲ႔လည္း လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခြၽန္တက္ေနသည္။ သူမငုံလိုက္တိုင္း ပါးစပ္ဟေပးရသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္လုနီးပါး ႀကီးသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကိုေတာ့ အပီခ်ဳပ္ထားၿပီး တဖက္ျဖင့္ သူမႏို႔ကို ကိုင္သည္။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္လိုးသလို လိုးသည္။ မၾကာမီဖိုးဆိုးသည္ ခင္စီေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကာ လီးကိုထိုးထည့္သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲ က်ိခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္စီမွာ မ်ိဳမခ်မိရန္ ေအာင့္ထားသည္။ လရည္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပန္းသည္။ အာေခါင္ေတြပင္ ထိသည္။
ဖိုးဆိုးလီးဆြဲထုတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမလည္း ေထြးထုတ္သည္။ ခုနကတည္းက လ်ာရည္ေတြ တံေတြးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ စီးက်ေနၿပီးသားမို႔ သူမ ေထြးထုတ္စရာ ေနရာမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ မဝင္လွ်င္ၿပီးေရာ ေထြးထုတ္ရာ အခ်ိဳ႕ေစးျပစ္ျပစ္လရည္ေတြက ေမးေတြ ကပ္က်န္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးတြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကို သူမလက္ကိုယူ၍ သူမလက္ျဖင့္ပင္ သုတ္ေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမလက္ကို ၾကည့္ေစသည္။ “စားေလ” သူမ ဝမ္းနည္း၍ ငိုသည္။ မိန္းမသား တဦးတည္းရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္သလို အႏိုင္က်င့္လွသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမအက်ႌကို ခြၽတ္သည္။ လရည္ကိုလည္း သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ သူမထမီကို ခြၽတ္သည္။ အတြင္းခံကို ခြၽတ္သည္။ ဒူးေထာက္ခ်ကာ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ဖိုးဆိုးသူမေပါင္ၾကားထဲ ငုံ႔ထည့္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။
အေတြ႕ထူးသျဖင့္ သူမလည္း ႐ူးမလိုလို ျဖစ္ရသည္။ ဖိုးဆိုးက လက္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္း ကစားသည္။ အထက္ပိုင္းေလးကို လ်က္သည္။ ေအာက္ပိုင္းကို ဆြဲစုပ္သည္။ ထိုအခါ သူမလည္း ထြန႔္ထြန႔္လူးေကာ့ေပးရသည္။ သူမနည္းနည္း ညည္းရဲလာသည္။ အသံေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး လ်က္ေပးသည္။ “လာကုတင္ေပၚ တက္” ဆိုကာ သူမကို ကုတင္ေပၚတက္ေစၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ကာ ကားလိုက္ၿပီးေနာက္ စိုက္ခ်ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါ သူမႏႈတ္ခမ္းေပၚ လရည္လႊတ္ခ်ျပန္သည္။ တနဂၤေႏြၿပီး တနလၤာ အဂၤါ စသျဖင့္ ဆက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲအိုလီးႀကီးကို ခဏခဏ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရသည္။
ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အစ္မလစ္တိုင္း ခဲအိုက သူ႔လီးႀကီး ကိုင္ကိုင္ခိုင္းရာ ခင္စီမွာ ပိုေနရခက္သည္။ “နင္ခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား” အစ္မလစ္တုန္း ခိုးေမးသည္။ သူမ ထြက္ေျပးကာ အစ္မနား ကပ္ေနသည္။ သို႔ႏွင့္ စေနက ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ အစ္မ ၿခံဆင္းသည္ႏွင့္ သူမကို ခြၽတ္ကာ သူမႏို႔ကို ဖမ္းစို႔သည္။ ခဏစို႔ၿပီး သူမကို ကုတင္ေပၚတင္ကာ သူက ေအာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကို ခေလာက္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမေပါင္တဖက္ကို ထမ္းထားေပးကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ ၾကဴေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထိုးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လွ်ာျဖင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္လ်က္သည္။ “အား ရွိ အား အားရွီး ရွီး အားရွီး” သူမေစာက္ဖုတ္ကို အေပၚတဖက္ ေအာက္တဖက္ပင့္ဆြဲကာ စုပ္ေပးသျဖင့္ သူမမွာ တြန႔္လိမ္ေခြေခါက္ေနသည္။
နဂိုကတည္းက ခံခ်င္ေနေသာ သူမမွာ ေစာက္ရည္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထြက္ပါေတာ့သည္။ ဖိုးဆိုးက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ကို သူမအား လ်က္ေစသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္လာေနရာ လ်က္ဖို႔ ဝန္မေလးေတာ့ဘဲ လ်က္ေပးမိသည္။ ဖိုးဆိုးကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေတာ့ သူမက ကုတင္ေအာက္မွေနကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့္ကိုင္ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ အဆုံးထိ ငုံေပးသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အားရသျဖင့္ သူမေခါင္းကို ႏိုက္ထားသည္။ ဖြာလန္ႀကဲသြားေသာ သူမဆံပင္ကို စုရင္း လီးကို မျပတ္တမ္း စုပ္ေစသည္။ တခါခါလည္း သူမအာေခါင္ထိေအာင္ ထိုးသည္။ ေမာလာလွ်င္ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ ဖိုးဆိုး မေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ သူမကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ကာ ေပါင္ဆြဲကားၿပီး စိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ခင္စီလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခံေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ဖိုးဆိုးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းပါးပါး နားကာ ဆက္လိုးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လီးလာေတ့သည္။ သူမငုံေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည္းနည္းကြင္းထုေတာ့ လရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ သူမမ႐ြံေတာ့။ သူမၿမိဳခ်လိုက္သည္။ လီးေတာ္ေတာ္ညိဳးက်သြားသည္အထိ သူမစုပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုးက ကုတင္ေပၚ သူမကို ဖက္ရင္း သူမကို ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကား ေျပာသည္။ “အရင္ပတ္က ကိုႀကီးကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ညီမေလး” “ဆိုးတာေပါ့ လူဆိုးႀကီး” “ခုေကာ” “ဆိုးမွာပဲ” “ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔” “ေနာက္တခါ မလိုးေပးမခ်င္း” “ဒါဆို စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ” “ဟင္ တကယ္” “ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါ လိုးဦးမွာမို႔ေလ” “သြားလူဆိုး” သို႔ႏွင့္ ခဲအိုႀကီးသည္ ခယ္မကို စေနတနဂၤေႏြတိုင္း အျပတ္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။
တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္၊ ေလးပတ္၊ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သုံးလတိုင္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွ မသိသည့္ ခဲအိုနဲ႔ ခယ္မဇာတ္လမ္းသည္ သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ သိသြားပါေတာ့သည္။ “ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လားလို႔ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့…” “ေအာ္ သန္းႏိုင္ပါလား” ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးျဖစ္ေသာ္လည္း လူမိသြားေသာ ခင္စီမွာ တုန္သြားသည္။ အနီးရွိ ေစာင္ေလးျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ဆြဲဖုံးမိသည္။ ဖိုးဆိုးက တက္ေလဆိုသည့္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပသည္။ခုမွ လိုးထားၿပီးကာစ ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးပင္။ သန္းႏိုင္ကုတင္ေပၚတက္ကာ ပုဆိုးေတြခြၽတ္ပါေတာ့သည္။ သန္းႏိုင္လီးက ေငါက္ခနဲ တန္းေနသည္။ ခင္စီက မရဲတရဲၾကည့္သည္။ သန္းႏိုင္က သူမေစာင္ကို ဆြဲခြါသည္။ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမေပၚ အထည့္လိုက္ ေမွာက္ခ်သည္။ “အု” အစိမ္းလိုက္ ျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီမွာလည္း နာရွာသည္။
သန္းႏိုင္က ႏို႔ေတြစို႔လ်က္ လိုးသည္။ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ သန္းႏိုင္က ေမးသည္။ “မင္းဘယ္လိုၿပီးတုန္း” “သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေလ” သန္းႏိုင္က ခင္စီကို လိုးရင္း ကပ္ေမးသည္။ “ၿပီးရင္ ဘယ္ထဲထည့္ေပးတုန္း” ခင္စီက ရွက္သျဖင့္ မေျပာဘဲေနသည္။ “ေျပာလိုက္ေလ” ဖိုးဆိုးက ေျပာသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ဟျပကာ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ “မိုက္တယ္ကြာ၊ နင့္အမေတာင္ င့ါလရည္ အရသာ မသိဘူး” ဆိုကာ ၿပီးသည့္အခါ သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါေတာ့သည္။သူမ ရွက္သျဖင့္ ငိုမိသည္။ “ေဟာဗ်ာ” ဖိုးဆိုးေရာ သန္းႏိုင္တို႔၏ အာေမဋိတ္ျဖစ္သည္။ “ဘာျဖစ္တာလဲ” ဖိုးဆိုးက ေမးသည္။ “အကိုတို႔က ညီမေလးကို အဲလိုဝိုင္း ဝိုင္းလုပ္ေတာ့ ရွက္တာေပ့ါ” “အဓိက နင့္အမေတြ မရိပ္မိဖို႔ပါပဲကြာ” သန္းႏိုင္နဲ႔ေတြ႕မွ အေရးထဲ သီတင္းကြၽတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေရာက္လာသည္။ မၾကာမတင္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း ေရာက္လာျပန္သည္။
ခဲအိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညညဆို အစ္မေတြကို လိုးၿပီး ေန႔ဘက္ဆို ညီမေလးကို ဝိုင္းလိုးၾကသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ ကိုးတန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ေျပာင္းထားသျဖင့္ သူမလြမ္းေသာ္ျငား နည္းနည္းသက္သာသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ သူမေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ေနသည္။ ခဲအိုတို႔က မၾကာမၾကာ ၿမိဳ႕တက္ကုန္ေရာင္းၿပီး သူမကို တည္းခိုခန္းေခၚ၍ အမုန္းလိုးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ အိမ္တြင္ ႏွစ္လေနရသည့္အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ခဲအိုတို႔ သမသျဖင့္ တခါခါ သူမမွာ ဖ်ားလုနီးနီးျဖစ္ရသည္။ ခုေတာ့လည္း သူမေက်ာင္းၿပီးေခ်ၿပီ။ သူမေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္အတူ သူမမွာ တူမေလးေတြ ရွိလာသည္။ ထိုအခါ ခဲအိုတို႔လည္း သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာသလား ထင္ရသည္။ “နင္လည္း လင္ေကာင္း သားေကာင္း ရွာေပါ့” ဟုဆိုကာ ေဝးေဝးမွတခါ သူမက ေတာင္းေတာ့မွ သူမကို ေပးၾကေတာ့သည္…. ၿပီးပါၿပီ…..။