ခ်စ္ လို႔ ပါ ျမတ္ ရယ္

ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာထိုင္ေနသည္။ မႏၲေလးသို႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန႔္ လိုေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ားမွားသြားၿပီလားလို႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကို သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကိုျဖစ္သူ တိုးေဝေအာင္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလိုက္လွ်င္ ေစာနန္းငယ္ကို သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..။ ” ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။တိုးေဝေအာင္အေၾကာင္းကို ေတြးမိလ်င္ သူ႔ေသြးေတြဆူပြတ္လာသလို ခံစားရသည္။

ဒီလူယုတ္မာေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ေမျမတ္ဘ၀ ေရတိမ္မွာနစ္ခဲ့ရသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီအတြက္ တိုးေဝေအာင္သည္လည္း သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းျဖစ္ကိုျဖစ္ေစရမည္။ သူ႔စိတ္ေတြေပ်ာ့ညံ့လို႔မျဖစ္။ ေပ်ာ့ညံ့ေနလွ်င္ သူရႈံးသြားလိမ့္မည္။ ဒီပြဲမွာငါႏိုင္တယ္…ငါႏိုင္တယ္လို႔.သူတိုးတိုးေလးေရ႐ြက္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္လည္အားေပးေနျခင္းသာ။ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵတစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ရေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ။ စိတ္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လာသလိုလို ခံစားရသျဖင့္ ခရီးေဆာင္အိတ္ဇစ္ကို ဆြဲလိုက္ၿပီး အထဲမွ စီးကရက္ဗူးကို ထုတ္လိုက္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဆြဲထုတ္မီးညႇိလိုက္သည္။ မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာ စီးကရက္မီးခိုးေငြ႕ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ခန႔္က အခ်ိန္ေတြကို လြင့္ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။
(၂) ” ဟင္းေနာ္…ကိုကိုအရမ္းဆိုးတာဘဲကြာ.။” ေမျမတ္ ကိုတိုးေဝရဲ႕ရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္းရင္းရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာလိုက္သည္။ ” ခ်စ္လို႔ပါ ျမတ္ရယ္…ကိုကိုက။” ” သြားပါ…အပိုေတြ….” “ေဟာ့ဗ်ာ…မယုံဘူးလား..” ” ကဲမယုံဦး…” ကိုတိုးေဝက ေျပာမွပိုဆိုးလာသည္။သူမရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းဖက္ထားၿပီး ပါးေတြကို တ႐ြတ္႐ြတ္နမ္းေတာ့သည္။ ေနရာကေတာ့ ေမျမတ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ အတြဲေတြက်င္လည္က်က္စားရာ ရႈခင္းသာေခၚေသာ ေတာင္ကုန္းေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုးေဝက ကုန္သည္ေပါက္စတစ္ေယာက္။ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို အေရာင္းအဝယ္ကိစၥျဖင့္ မၾကာခဏလာသည္။ ေမျမတ္က တိုးေဝလာတိုင္း တည္းေနက် သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ႏွင့္ တစ္လမ္းထဲမွာ။ ေမျမတ္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းစိတ္ဝင္စားသြားေသာ တိုးေဝသည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ တစ္ဆင့္ေမျမတ္ႏွင့္ မိတ္ဆက္သိကြၽမ္းခဲ့သည္။

ေမျမတ္က ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမွ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး။ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အေခ်ာအလွစာရင္းဝင္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိဘေတြ ဆုံးပါးသြားသည္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု တိုးေဝသိထားသည္။ အစ္ကိုျဖစ္သူက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနတယ္လို႔ေမျမတ္ကေတာ့ေျပာတယ္။ ေမျမတ္ကေတာ့ သူမအေဒၚအပ်ိဳႀကီးနဲ႔ အတူတူေနတယ္ေလ။ ယခုဆို ရပ္ကြက္က လူေတြကလည္း သူမတို႔အေၾကာင္းကိုေတာ္ေတာ္သိေနၿပီ။ ေမျမတ္ကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာေရာက္ေနေသာ သူမအစ္ကိုျဖစ္သူကို ေျပာထားၿပီးၿပီ။ တိုးေဝလည္း ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လွ်င္ မိဘေတြကို ေမျမတ္ႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ ေမျမတ္ႏွင့္သူ အတူတူ ေနခ်င္လွၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ေမျမတ္ႏွင့္သူကလည္း လူငယ္တို႔သဘာ၀ မွားယြင္းခဲ့ၾကၿပီး၊ အလြန္အကွ်ံေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာက ေတာ္ေတာ္ၾကာေပါ့။
(၃) တိုးေဝသီခ်င္းကို တိုးတိုးဖြင့္ရင္း ကားကိုေျဖးေျဖး ေမာင္းလာခဲ့သည္။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာက ရန္ကုန္-မႏၲေလးအျမန္လမ္းမႀကီးမွာ.။ သီခ်င္းေလးဖြင့္ရင္း သူစဥ္းစားမိေနတာက ေမျမတ္အေၾကာင္း။မေန႔ညက ေမျမတ္ႏွင့္ အစြမ္းကုန္ကဲခဲ့ေသာအေၾကာင္း။ ေမျမတ္က သူအရင္ကေတြ႕ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္႐ိုးသားသည္ဟုေျပာရမည္။ ဒီေကာင္မေလးကို သူအတည္ယူမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ မိဘမ်ားကလဲ သူ႔သေဘာအတိုင္းသာ။ ေခြၽးမလိုခ်င္ေနၾကသည္။ သူ႔အသက္ကလည္း ၂၈ ႏွစ္ထဲမွာေရာက္ေနၿပီေလ။ ေမျမတ္ သည္ မိန္းမေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုခ်စ္လြန္းသျဖင့္သာ သူ႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာျဖစ္တယ္ ဆိုတာလဲ သေဘာေပါက္သည္။ မေန႔ညကအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလ်င္ အခုထက္ထိတိုင္ သူရင္ခုန္သည္။ ေမျမတ္ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး အသားကုန္ဗ်င္းခဲ့သည့္အေၾကာင္း။ “အို..ကိုကို သိပ္ဆိုးတာဘဲ..” “ေနပါဦး ျမတ္ရယ္…႐ြတ္..” ေမျမတ္ကိုဖက္ရင္း တိုးေဝက ပါးကို ျပန္နမ္းလိုက္သည္။ ေမျမတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တိုးေဝရဲ႕ အနမ္းမ်ားမွာ ျပန္လည္မွိန္းေမာသြားသည္။
ကိုကိုဘာလိုခ်င္ေနသည္ ဆိုတာကို သူမကလည္း သေဘာေပါက္ေနၿပီ။ သူမထမိန္ေလးကြၽတ္ထြက္သြားၿပီး ကြင္းလုံးပုံက်သြားသည္။ သူမသားျမတ္အစုံကို ကိုကိုက အတင္းကိုစို႔ေနသည္။ ခါးေတြအလိုလို ေကာ့တက္လာသည္။ ေနာက္ဆုံး မ်က္လုံးကိုအသာမွိတ္ ထားလိုက္သည္။ ေအာက္မွ ကိုကိုလက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေနေသာ သူမေ႐ႊၾကဳပ္မွ အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။ “အေမ့..” သူမႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလးထြက္သြားၿပီး ကိုက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ပြင့္ဟသြားၿပီး မ်က္လုံးအဖြင့္မွာ ကိုကိုဒုတ္ႀကီးက သူမေ႐ႊၾကဳပ္အေျမာင္းကိုထိုးခြဲကာ တစ္ဆုံးထိ ဝင္ေရာက္သြားေခ်ၿပီ။ ကိုကိုက သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုၿဖဲကားၿပီး ေရွ႕တိုးေႏွာက္ငင္လႈပ္ရွားေနခ်ိန္မွာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး တိမ္စိုင္ေတြထဲ ေမွ်ာလြင့္ေနသလိုခံစားရသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ သူမရင္ထဲ လႈိက္ဖိုလာသလိုခံစားရၿပီး ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ငိုခ်င္သလိုလို ခံစားလာရသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က ေအာက္ကေမြ႕ယာမွ အစမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ခါးကို ေကာ့ကာ ကိုကိုေဆာင့္တာကို ျပန္ပင့္ေပးမိသည္။ ေနာက္ဆုံး သူမတစ္ကိုယ္လုံး ေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလို ခံစားရၿပီး လည္ပင္းေၾကာမ်ားေထာင္ထလာကာ ေမြ႕ယာကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမလက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြားမိသည္။ ကိုကို႔ ခႏၶာကိုယ္က သူမအေပၚထပ္ရက္ႀကီးက်လာၿပီး သူမကိုဖက္ကာပါးေတြကို တ႐ြတ္႐ြတ္နမ္းရႈပ္ေနသည္။ သူမလည္း ကိုကို႔ကိုျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမမ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား စို႔တက္လာပါတယ္။

(၄) ” ကဲ..ေစာနန္းေရ ျပန္ၾကရေအာင္။” ခိုင္ခ်ိဳမာ ရဲ႕ အသံစာစာက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေစာနန္းငယ္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔က(၁၀)တန္းေအာင္စာရင္းမွာ သူမဂုဏ္ထူး(၂)ဘာသာျဖင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္က အားလပ္ရက္တစ္ရက္ ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ထြက္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူမပါလာေသာ အိတ္မ်ားအထုပ္မ်ားကိုယူရင္း…” ဟင္….” သူမအိတ္ေဘးမွာ အိတ္တစ္အိတ္.။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘဏ္စာအုပ္ေတြေရာ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြေရာ.။ နားေတာ့ မလည္ေသာ္လည္း ဒီစာ႐ြက္စာတမ္းေတြဟာ အေရးႀကီးတတ္တယ္ဆိုတာ အိမ္က ေဖေဖႀကီးေျပာျပ သျဖင့္ သိထားသည္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္က သူမေဘးခုံမွာက်ေနေသာ အစ္ကိုႀကီး က်န္ထားခဲ့တာျဖစ္မည္။ ထိုအစ္ကိုႀကီးၾကည့္ရတာ ဒီကဟုတ္ဟန္မတူ။ ဒါေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတာကို သတိထားမိသည္။ ၾကည့္ေကာင္းတာမွ ေတာ္ေတာ္ကိုၾကည့္ေကာင္းတာ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနစဥ္ ထိုအစ္ကိုႀကီးကား အေရးႀကီးကိစၥ ရွိဟန္တူသည္။ ထသြားကတည္းက ေပၚမလာေတာ့။ ” နန္းငယ္ေရ…ဘာလုပ္ေနတာလဲ…မိန္းမ..ျပန္မယ္..။” ခိုင္ခ်ိဳမာက စိတ္မရွည္ႏိုင္စြာ ေျပာလိုက္သံကိုၾကားရသည္…။
” မဟုတ္ဘူး..ခ်ိဳရဲ႕…ဒီမွာၾကည့္စမ္း..ငါ့ေဘးနားက အကိုႀကီးက်န္ထားခဲ့တာ.။” ” ဟင္…ဟုတ္လား….။” ” လိုက္ေပးရေအာင္လဲလူကမရွိေတာ့ဘူး….။” “ေအးဟဲ့…နန္းငယ္…သူ႔လိပ္စာေလးဘာေလးပါမလား…ရွာၾကည့္ဦးေလ။” အိတ္ထဲကို ေစာနန္းငယ္ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လိပ္စာကဒ္တစ္ခုကို သူမေတြ႕လိုက္သည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႔ ေစာနန္းငယ္ ခပ္တိုးတိုး ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ သူမ်ားပစၥည္း အလကား မလိုခ်င္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအနည္းငယ္ထဲမွာ ေစာနန္းငယ္လဲပါသည္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ပိုင္ရွင္အမွန္ျဖစ္သူ အဆိုပါ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ လိပ္စာအတိုင္း လိုက္ပို႔ခိုင္းမည္ဟု စဥ္းစားလိုက္သည္။ လိပ္စာကဒ္တြင္ပါေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းကစက္ပိတ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္တဲ့သူဟု ေတြးထင္လိုက္ေသးသည္။ (၅) ” သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား။” ” ဟုတ္ကဲ့ ေဖႀကီး။” သမီး အေပၚထပ္ တက္သြားတာကိုၾကည့္ရင္း ဦးေအာင္ျမတ္ စဥ္းစားေနသည္။
မိခင္ျဖစ္သူကလဲဆုံး။ သားျဖစ္သူကလဲ လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္က အလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသြားရာမွ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ၿပီးဆုံးပါးသြားခဲ့သည္။ သားႀကီးတြင္ ေကာင္မေလးရွိသည္။ ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာလွ်င္ သူ႔ေကာင္မေလးကို နယ္မွာ လိုက္ေတာင္းေပးရန္ ေျပာထားၿပီးကာမွ ျပန္မလာႏိုင္ခဲ့ေတာ့။ သူ႔ေကာင္မေလးကို ဓါတ္ပုံထဲမွာသာ ျမင္ဖူးလိုက္သည္။ သူ႔ေခြၽးမေလာင္းေလးကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးလိုက္ပါ။ ထိုသို႔ စဥ္းစားမိတိုင္း ရင္နာသည္။ ဇနီးျဖစ္သူမွာလဲ သားသတင္းၾကား လိုက္သည္ႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါအခံျဖင့္ ဆုံးပါးသြားသည္။ သမီးေလးသာ သူ႔ဘဝပင္။ သူ႔မွာခ်စ္ရမည့္သူဆိုလို႔ သမီးေလးသာ ရွိေတာ့သျဖင့္ အစြမ္းကုန္အလိုလိုက္ခဲ့သည္။ သမီးေလးအတြက္ဆို ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ။ အရင္ေနအိမ္မွာေနလွ်င္ အစ္ကိုျဖစ္သူႏွင့္အေမျဖစ္သူကို သတိရၿပီး ခဏခဏငိုသျဖင့္ အဆိုပါ အိမ္ကို ေရာင္းခ်ၿပီး၊ တစ္ျခားေနရာမွာ အိမ္ဝယ္ၿပီးေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးေလးက ဒီေန႔(၁၀)တန္းစာေမးပြဲေအာင္လို႔ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ဟန္တူသည္။ သမီးေလး ေပ်ာ္ရင္သူေပ်ာ္ပါတယ္ေလ။ သမီးေလးက သူ႔အေမႏွင့္တူသျဖင့္ ႐ုပ္က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။
သမီးေလးကိုျမင္လွ်င္ဆုံးပါးသြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူျမျမကို သတိရမိပါတယ္။ ဦးေအာင္ျမင့္ စားပြဲေပၚတင္ထားေသာ စီးကရက္ဗူးထဲမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုထုန္ေသာက္လိုက္သည္။ ျမနဲ႔သားႀကီးေရ မင္းတို႔ ဘယ္ဘုံဘဝေရာက္ေနၾကသလဲ သိခ်င္စမ္းပါတယ္ကြယ္။ သူ႔စိတ္ေတြက မိသားစုစုံညီစြာရွိခဲ့တဲ့ဆီသို႔ လြမ္းရင္းတမ္းတမိေနပါေတာ့တယ္။ (၆) အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ရင္း ေစာနန္းငယ္ ေမြ႕ယာေပၚ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ အို ငါ့ရင္ေတြအခု အခ်ိန္ထိ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနဆဲပါလား။ဘယ္လိုလူႀကီးမွန္းကို မသိဘူး ခစ္ခစ္။ ငါေတာ့႐ူးၿပီထင္တယ္။ ေန႔လည္က စာ႐ြက္စာတမ္းေတြက်န္ခဲ့ေသာ လူႀကီး။ သူမ ထိုလူႀကီးေနေသာ အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္။ ၿခံကေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပင္။ သူမတို႔ မိသားစုလို အဆင့္အတန္းထဲက ျဖစ္မည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းထဲအာ႐ုံရေနသျဖင့္ေရာ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနတာေရာေၾကာင့္ သတိမထားမိ။ အျပင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ အေျပာကလဲရဲလိုက္တာ။ ေက်းဇူးတင္စကားေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရင္း သူမကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူမရင္ထဲ ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္သြားသည္။ သူမကိုလဲ စိုက္ၾကည့္လိုက္တာအရမ္းဘဲ။ ခိုင္ခ်ိဳမာေတာင္ သတိထားမိတယ္။

မုန႔္ဖိုးေတြေပးေနေသးတာ။ ၁၀၀၀၀ တန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။ မယူပါဘူး။ ျငင္းခဲ့တာ။ လူႀကီးကေျပာေသးတယ္ ညီမေလးက႐ုပ္ကလဲလွ စိတ္ေလးကလဲလွတယ္ေနာ္တဲ့။ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ သူမဘာေတြေျပာမိတယ္မသိ။ လူႀကီးက သူမုန႔္ဖိုးေပးတာမယူေတာ့ ေနာက္တစ္ပတ္မုန႔္လိုက္ေကြၽးမယ္တဲ့။ သူစိမ္းေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါမွမေပးဖူးေသာ ဖုန္းနံပါတ္ကို သူမဘာလို႔ေပးလိုက္သည္ကို အခုအခ်ိန္ထိသူမစဥ္းစားမရ။ မသိစိတ္ရဲ႕လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ “သမီးေရ ထမင္းစားေတာ့မလားတဲ့ သမီးေဖေဖေမးေနတယ္။” ထမင္းခ်က္ႀကီးႀကီးေမာ္ရဲ႕ အသံ။ ” မစားခ်င္ေသးဘူးႀကီးႀကီး သမီးအျပင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မုန႔္စားလာလို႔။” တကယ္ေတာ့ သူမရင္ေတြခုန္ေနလို႔ ဗိုက္မဆာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါေလ။ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ရင္မခုန္ဖူးဘူး။ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္း အသားလတ္လတ္နဲ႔ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္း ထိုလူႀကီးကို သူမမ်က္လုံးထဲကမထြက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
(၇) အခ်ိန္တို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အကုန္ျမန္ေသာ သေဘာရွိသည္မသိ။ ႐ုပ္ရွင္သာၿပီးသြားတယ္ ဇာတ္ကားကဘာမွန္းမသိလိုက္။ မင္းသမီးသက္မြန္ျမင့္ႏွင့္ မင္းသားေနတိုးဟုသာ သိလိုက္ရသည္။ ေစာနန္းငယ္ မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္ၿပီး ရွက္ေနတုန္းပင္။ ကိုႀကီးေနာင္ေနာင္ရဲ႕လက္ေတြက ေမွာ္ဆရာက်ေနတာဘဲ။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာ သူမဖက္ရင္း သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္လိုက္တာ ျမန္လြန္းလို႔လန႔္ေတာင္လန႔္သည္။ ေတာ္ေသးတယ္ ေဘးနားက အတြဲေတြကလဲ ကိုယ့္အတြဲနဲ႔ကိုယ္ ေဘးကိုအာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ၾကလို႔။ ႐ုပ္ရွင္လဲၿပီးၿပီ။ သူမလဲတြန႔္ေက်ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္သည္။

႐ြတ္… အို… ပါးကို နမ္းခံလိုက္ရျပန္ေသး။ ” ဟင္းေနာ္ ကိုႀကီးအရမ္းဆိုးတာဘဲ။” ” ခ်စ္လို႔ပါ ခေလးကလဲ။” ” အလကားပါ ေနာက္ဆို ကိုႀကီးက ခေလးကို ျပစ္ေျပးသြားမဲ့ပုံႀကီးပါ။” ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္က ေခါင္းငုံ႔ေန၍မျမင္လိုက္။ ” ဟာ ခေလးရာ မေျပာေကာင္းတာေတြ။ ကိုႀကီး ခေလးကို ဘယ္ေတာ့မွျပစ္မေျပးသြားဘူးသိလား။ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွမေျပာနဲ႔သိလား။” ” ခေလးက စတာပါ ကိုႀကီးရဲ႕။ ကိုႀကီးကိုယုံပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးက စႏိုက္ေက်ာ္မေတြ ေပါတယ္ေလ။” ” ဘယ္ေတာ့မွဒါမ်ိဳးမျဖစ္ဖူးသိလား။ ဟဲဟဲ ဂြင္ထဲဝင္လာရင္ေနာ့မေျပာတတ္ဖူး သိလား။” ” ေျပာရင္းဆိုရင္းေဖာက္လာၿပီ နန္းငယ္ေအာ္ငိုလိုက္မွာေနာ္။” တကယ္ပင္ ငိုမဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္သြားေသာ နန္းငယ္ကို သူဖက္လိုက္ၿပီး။ ” မငိုပါနဲ႔ခေလးရယ္ ကိုႀကီးကစတာပါ။” ဒီေကာင္မေလးကို ဒီေလာက္စိတ္ထိခိုက္လြယ္မည္မထင္ခဲ့။ သူ ထိုေစာနန္းငယ္ဆိုေသာေကာင္မေလးကို မ႐ိုးသားေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၿပီး ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္လေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႔လဲသူႏွင့္ေလွ်ာက္လည္ရန္ အိမ္ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ဟု လိမ္ခဲ့ျခင္းဟု သိရသည္။ အိမ္ကကားကိုပင္ မယူခဲ့။ သူမသူငယ္ခ်င္းခိုင္ခ်ိဳမာႏွင့္ ထြက္လာၿပီး လမ္းက်မွ လူခြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
(၈) ” ဟင္ ေဖေဖ။” ေစာနန္းငယ္ႏႈတ္မွ အာေမဋိတ္သံေလး ထြက္သြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွ အထြက္ ကိုႀကီးနဲ႔လက္တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာခ်ိန္မွ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ေဖေဖ့ကားကို လွမ္းေတြ႕လိုက္သည္။ ေဖေဖကလဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ တစ္ဖက္လမ္းကို လွမ္းအၾကည့္ႏွင့္ သူမတို႔ကိုျမင္သြားသည္။ အံ့ၾသေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္။ ” ကိုႀကီး ျမန္ျမန္ ဟိုမွာနန္းငယ္ေဖေဖ။” ေစာနန္းငယ္ကိုႀကီးလက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီး လမ္းၾကားထဲ အျမန္ ဝင္ခဲ့သည္။ ကိုႀကီးက နားမလည္ႏိုင္စြာ ပါလာသည္။ “ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခေလးရဲ႕ထိတ္ထိတ္လန႔္လန႔္နဲ႔။” ” ခေလးေဖေဖ ခေလးတို႔ကို လွမ္းျမင္သြားတယ္။” ” ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုႀကီး ေစာနန္း ငိုခ်င္တယ္။” တကယ္ကို မ်က္ရည္ေလးမ်ားပင္ဝိုင္းေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကို ၾကည့္ရင္းေနာင္ေနာင္ သူ႔ဂြင္ထဲေရာက္ၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြားသည္။ ” ဘာမွလုပ္မေနေတာ့ ခေလး ကိုႀကီးေနာက္ လိုက္ခဲ့ေတာ့။” ” ဟင္ ျဖစ္ပါ့မလားကိုႀကီးရဲ႕။” သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေစာနန္းငယ္ရဲ႕ လက္ကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတာ သတိထားမိသည္။ ” ျဖစ္ပါတယ္ ခေလးရဲ႕။ ခေလး ကိုကိုႀကီး တစ္ခါတည္းခိုးသြားေတာ့မယ္။ ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွမထူးေတာ့ဘူးေလ။ ခေလးလဲ အိမ္ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ကိုႀကီးေနာက္ တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ေတာ့။” ေစာနန္းငယ္ ကိုႀကီးလက္ေမာင္းကို အတင္းဆြဲထားမိသည္။ ေဖေဖကေတာ့ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးေနမည္မသိ။ ငိုခ်င္လာသည္။ ကိုႀကီးရင္ခြင္ကိုမွီၿပီး အားရပါးရငိုလိုက္သည္။ သူမကိုကိုႀကီးကဖက္ထားၿပီး။ ” တိတ္ပါခေလးရယ္ ဘာမွအားမငယ္ပါနဲ႔ ကိုႀကီး တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္။ ” ကိုႀကီးစကားေတြေၾကာင့္ သူမအားေတြရွိလာသလို။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ အခ်စ္အတြက္ဘဲ။ ကိုႀကီးနဲ႔ဆိုဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရဲပါတယ္ေလ။ ေစာနန္းငယ္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ေနာင္ေနာင့္ အက်ီမွာ စိုကုန္ၿပီေလ။ ေနာင္ေနာင္ ေစာနန္းငယ္ကို ဖက္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕လက္စားေခ်မည့္ အစီအစဥ္ သူ႔ညီမေလးအတြက္ တိုးေဝတို႔ မိသားစုေပးဆပ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ။ ေစာနန္းငယ္ကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီးငိုေနသျဖင့္ သူၿပဳံးလိုက္တာကို မျမင္လိုက္ႏိုင္ပါ။
(၉) မနက္(၉)နာရီေလာက္မွာ ေနာင္ေနာင္အိပ္ယာမွႏိုးလာသည္။ ေဘးနားမွာ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေစာနန္းငယ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာဆိုဘာမွ မသိရွာပါလား။ မေန႔ညက အိပ္ခါနီး သူမေသာက္လိုက္သည့္ႏြားႏို႔ထဲမွာထည့္လိုက္ေသာ အိပ္ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ သူမေတာ္ေတာ္ႏွင့္ႏိုးဦးမည္မဟုတ္။ဒီေန႔ဆို ေစာနန္းငယ္သူ႔ေနာက္ခိုးရာလိုက္ခဲ့ တာႏွစ္လတင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔။ ဒီေန႔ သူနယ္ျပန္ေတာ့မည္။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ရက္ကေဆးစစ္ခ်က္အရ ေစာနန္းငယ္မွာကိုယ္ဝန္ရွိေနတာသူသိလိုက္ရသည္။ သူထလိုက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားကို ထုတ္ပိုးလိုက္သည္။ စာတစ္ေစာင္ကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ ေစာနန္းငယ္အတြက္ ေရးထားေသာစာ။ သူ႔အေနနဲ႔ လက္စားေခ်ခ်င္လို႔သာ သူမကိုခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္သူ႔ကိုေမ့လိုက္ရန္အေၾကာင္းေပါ့။ အထုပ္ကိုဆြဲၿပီးမွ အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ထြက္မည္ျပဳၿပီးမွ သူ႔စိတ္ကအမွန္မထင္မရည္႐ြယ္ပဲ ေစာနန္းငယ္အိပ္ေနတဲ့ဆီသြားၿပီး နဖူးျပင္ကိုဖြဖြေလးနမ္းၿပီး ခဏေငးၾကည့္မိေနမိသည္။

ကိုႀကီးကိုခြင့္မလြတ္ပါနဲ႔ညီမေလး။ ညီမေလးက ၾကားထဲကေျမစာပင္ျဖစ္ရတာပါ။ တိုးတိုးေလးေျပာရင္း ေစာနန္းငယ္ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေစာင္ေလးကိုလြမ္းၿခဳံေပးလိုက္ကာ အထုပ္ကိုဆြဲၿပီး အခန္းျပင္ထြက္လိုက္သည္။ ေလးကန္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ၿခံျပင္သို႔ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ကိုႀကီးအသာအယာပိတ္သြားတာ ေစာနန္းငယ္သိသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္ၿပီး ျပဴတင္းတံခါးမွန္ကိုကာထားသည့္ လိုက္ကာစေလးကိုဟကာ ၿခံျပင္သို႔ထြက္သြားသည့္ ကိုႀကီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိသူမၾကည့္ေနသည္။ ကိုႀကီး သူမျမင္ကြင္းကလုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္သူမစိတ္တို႔ကိုလြတ္ေပးလိုက္သည္။ ပါးျပင္ေပၚသို႔မ်က္ရည္ဥ မ်ားကလိမ့္ဆင္းက်လာၿပီး အခန္းေထာင့္မွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ရင္း အားရပါးရ သူမငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
(၁၀) မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွေစာနန္းငယ္ၿပဳံးလိုက္သည္။ ေက်နပ္ေသာအၿပဳံး။ တစ္ေန႔ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာႀကိဳေတြးထားၿပီးသားပဲေလ။ ကိုႀကီးအတြက္ သူမေပးဆပ္လိုက္ျခင္းသာ။ သူမသိေနတာၾကာပါၿပီ မဂၤလာဦးညကတည္းကေပါ့။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့။ဟာ ကိုႀကီး ထမီရင္လ်ားျဖင့္ေရခ်ိဳးေနေသာ ေစာနန္းငယ္မ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ကိုႀကီးေနေသာအိမ္ကို ေစာနန္းငယ္ခိုးရာလိုက္ခဲ့ၿပီး ကိုႀကီးကသူမအတြက္အဝတ္အစားေတြဝယ္ဖို႔အျပင္ထြက္သြားသည္။ ကိုႀကီးျပန္လာလွ်င္စားဖို႔ ထမင္းဟင္းေတြခ်က္ၿပီး အိုက္လာသျဖင့္ေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ေအးလက္ေအးေရခ်ိဳးေနေသာ ေစာနန္းငယ္ အခန္းတံခါးခ်က္မထိုးထားမိ။ ကိုႀကီးအၾကည့္ေတြကိုသူမရွက္လွသည္။ ေရစိုေနေသာသူမကိုယ္လုံး ေလးက သူမကိုယ္လုံးအလွကို ေပၚလြင္ေနေစသည္မဟုတ္ပ့ါလား။ ကိုႀကီးကေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္အေပၚပိုင္းကဗလာ။ မရဲတရဲၾကည့္ရင္းရင္ေတြဖိုလာသည္။ ကိုႀကီးကအားကစားလိုက္စား ဟန္တူသည္။ႂကြက္သားေတြအဖုအဖုႏွင့္အဆီပိုပင္မရွိ။ သူမရွက္ကိုးရွက္ကန္းႏွင့္ အျပင္ထြက္မည္ျပဳစဥ္ ကိုႀကီးကသူမခါးကိုဖက္ၿပီး ပါးကိုနမ္းလိုက္သည္။ အို ကိုႀကီး နန္းငယ္ရွက္တယ္။ ဟား မိန္းမကလဲရွက္ေနရေသးတယ္။ ညက်ရင္ ဟင္း ဟင္း ေစာနန္းငယ္ပိုရွက္သြားသည္။