“”ဝေအာင္ လာလာခံဦးမွျဖစ္မည္””

အခ်ိန္က ည ၉နာရီခြဲလုၿပီ။ ရန္ကုန္ မအူကုန္းရပ္ကြက္သည္ ေန႔လည္ဘက္တြင္ လူစည္ကားသေလာက္ ညနက္လာလွ်င္ လူအသြား အလာက ျပတ္လာၿမဲျဖစ္သည္။ ၁၂၃လမ္းထဲရွိ ‘ထြန္းေတာက္’ ေဆးခန္းထဲတြင္ ေဒါက္တာကိုလတ္တေယာက္ထဲ စာထိုင္ဖတ္ေနမိ၏။ မိုးဖြဲဖြဲ႐ြာေနသည္မို႔ ည၈နာရီေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ေဆးခန္းကို လူနာမလာေတာ့ … ၉နာရီခြဲ ေဆးခန္းပိတ္ခ်ိန္အထိေတာ့ လူနာ မလာလည္း မျပန္ေသးပဲ ဆက္ထိုင္ေနတတ္သည္က ကိုလတ္ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေစာေသးလွ်င္ ကားလမ္းေပၚတြင္ကားေတြက ျပည့္ၾကပ္ေနတတ္ေသးသည္မို႔ ကားေမာင္းရတာ ေမာင္းလို႔မေကာင္း။ .. ၉နာရီခြဲႏွင့္ဆယ္နာရီၾကားထဲေလာက္ဆိုမွ ကားရွင္းၿပီး ေမာင္းလို႔ေကာင္း၏ တခါတခါေတာ့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင္ေနရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းလွသည္။ အလုပ္မရွိေတာ့ စိတ္ေတြကလဲ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ … ။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုလတ္စိတ္ထဲ ႐ြာမွငယ္ရည္းစား နီလာ့ကို ထူးထူးျခားျခားသတိရေနမိသည္။ .. သူကသာ သတိရေနမိတာပါ … နီလာကေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ကူးထဲေတာင္ထည့္ေတာ့မည္မဟုတ္မွန္းလဲ သူသိေနသည္။ ရည္းစားျဖစ္ၿပီးလို႔မွ တႏွစ္မျပည့္ေသးခင္ နီလာ့အေမဆုံးပါးသြားတာ ေက်ာင္းတက္ရင္း သတင္းၾကားလိုက္ရ၏။ .. စာေမးပြဲေတြႏွင့္လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနေသာ ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀မို႔ ခ်က္ျခင္းမျပန္ႏိုင္ေသးပဲ အားေပးစကားေတြသာ လူႀကဳံပါးလိုက္ စာထည့္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ရသည္။ .. ေဟာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ လို႔ သူလဲ ႐ြာျပန္ေရာ သတင္းေကာင္းက ဆီးႀကိဳေနပါေတာ့သည္။

နီလာတေယာက္ သူမ၏ပေထြး ကိုေက်ာ္ႏွင့္ အတိအလင္းယူလိုက္ၾကၿပီတဲ့ … ။ ေကာင္းပါသည္ .. ေကာင္းၾကပါေပသည္။ .. သြားေလသူ အေမ့မ်က္ႏွာမွမေထာက္ .. ။ သူ႔မ်က္ႏွာလဲမေထာက္ … ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွမေထာက္ … လုပ္ပုံ လုပ္ပုံ၊ နီလာတို႔လုပ္ခ်လိုက္ပုံက ကိုလတ္ဆလံသ သြားရသည္။ ႐ြာကိုလည္း အဲဒီကတည္းက ကိုလတ္ လုံး၀မျပန္ေတာ့။ ယိုသူက မရွက္ေပမယ့္ ျမင္သူက ရွက္သည္ေလ .. ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္နာသည္ဆိုဆို ပထမဆုံးရည္းစားမို႔ ကိုလတ္ နီလာ့ကို ေမ့မရေသး … ။ နီလာ့ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးေလးေတြ … ႏို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြ .. တင္သားအိအိႀကီးေတြ .. အိုေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆြဲအားေကာင္းလွေသာေစာက္ဖုတ္ေလး … တခုမွ ကိုလတ္ေမ့လို႔ကိုမရ။ .. အင္း ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအားလုံးက ခုေတာ့ သူ႔ပေထြးတျဖစ္လဲ လင္ေတာ္ေမာင္ႀကီး ကိုေက်ာ့္အတြက္ အသုံးေတာ္ခံစရာေလးေတြသာ ျဖစ္ေနေပေရာ့မည္ … ေတာက္ … ။ ကိုလတ္ေတြးရင္း ေဒါသထြက္လာသျဖင့္ ေတာက္ပင္ေခါက္လိုက္မိသည္။ .. သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ေျပာသည္၊ .. ကိုေက်ာ့္မွာ သူ႔ထက္ေကာင္းကြက္ေတြရွိေနလို႔ျဖစ္မည္တဲ့ … ။ သူလဲ ဒါေတြအစက သိပ္ေတာ့နားမလည္ .. ေဆးေက်ာင္းသားေပမယ့္ စာထဲသာစိတ္ႏွစ္ထားခဲ့သူမို႔ ဒါေတြႏွင့္ နဲနဲစိမ္းသည္။ ..

သို႔ေပမယ့္ ရည္းစားလူလုခံရၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုလတ္ မခံခ်င္စိတ္ႏွင့္ ဒါေတြ လိုက္စားလာသည္။ လိင္တံႀကီးထြားေစေသာ နည္းလမ္းမ်ားရွာသည္။ .. ေဆးထိုးတာေတြဘာေတြ ကေတာ့ ေဘးမကင္းမွန္း ဆရာ၀န္ေလာင္းပီပီ သူသိသည္မို႔ လက္တဲ့မစမ္းခဲ့။ .. ေဘးကင္းေသာ ေလစုပ္ႁပြန္ေတြ ဘာေတြႏွင့္ေတာ့ စမ္းၾကည့္သည္။ .. ရလဒ္က မဆိုးလွပါ။ သူ႔ဆိုဒ္က ပိုႀကီးလာသည္။ .. သန္မာမႈႏွင့္သုတ္ထိန္းႏိုင္အားလဲ ပိုေကာင္းလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တိုင္ပင္ၿပီး တေယာက္ဟာေပၚတေယာက္ ေဂၚလီေတြ အျပန္အလွန္ထည့္ၾကသည္။ .. သူလဲ သူ႔လိင္တံ ေက်ာဘက္တြင္ ေဂၚလီ၂လုံးထည့္လိုက္သည္။ .. ေျပာင္းဖူးေစ့ေတြလို ေလွ်ာက္ထည့္ေနလွ်င္ေတာ့ ေဘးလဲ မကင္းသလို ခံရသူလဲ လက္လန္သြားမည္မို႔ မထည့္။ .. ၂လုံးေလာက္က အေနေတာ္ပါပဲ။ စိတ္နာနာႏွင့္ ကိုလတ္ ရန္ကုန္တြင္ ရည္းစားေတြ ထည္လဲထားျပစ္ခဲ့သည္။ ထားလိုက္ေသာ ရည္းစားတိုင္းကလဲ သူ႔ဟာႀကီးႏွင့္ ေဂၚလီေလးေတြကို တန္းတန္းစြဲ .. ။ အဲ တခုေတာ့ ရွိသည္။ .. ရည္းစားက ရည္းစားလိုမေနပဲ ယူဘို႔အတင္းအၾကပ္တိုက္တြန္းလာလွ်င္ေတာ့ ကိုလတ္ တို႔ ေဝးေဝးေျပးေတာ့သည္။ .. လူပ်ိဳဘ၀ႏွင့္ ရသေလာက္ကဲဦးမည္ဟု ကိုလတ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသည္။ .. ဒါေတြအားလုံးကို နီလာ့အစား မိန္းမေတြအေပၚလက္စားေခ်ေနျခင္း တမ်ိဳးဟု သူ ခံယူထားလိုက္သည္ .. ဆိုင္သလား မဆိုင္သလားေတာ့ မသိ။ .. ဒီလိုႏွင့္ မႏွစ္က သူ ဆရာ၀န္ျဖစ္လာသည္။ .. အလုပ္ႏွင့္အကိုင္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ကဲရတာ ပိုတင့္တယ္လာ၏ သူ႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသူေလးေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီးသားေရအိုင္ေတြကို ေျခ၀င္ေဆးခဲ့တာေတြလည္း မနဲလွေတာ့။ .. ဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ ေရွာင္တတ္တိမ္းတတ္တာေကာ ကံေကာင္းေနေသးတာေကာ ပါမည္ေပါ့ေလ .. ကိုလတ္တို႔ ခုထိေတာ့ ပိုက္ေဘာ မိသည့္ဘ၀ မေရာက္ေသး။ ကိုလတ္အလုပ္က ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ျဖစ္သည္၊ .. ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္းကိုေတာ့ လူနာအရမ်ားသည့္ မအူကုန္းဘက္တြင္ ဖြင့္ျဖစ္သည္။ လူပ်ိဳလူလြတ္ ဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ ေဆးခန္းပတ္၀န္းက်င္တြင္ ကိုလတ္နာမည္က ေရပန္းစားသည္။ .. ရႈပ္ေပြသူအျဖစ္လဲ နာမည္ထြက္သည္။ .. သို႔ေပမယ့္ မိန္းကေလးမ်ားထုံးစံအတိုင္း ရႈပ္သူေပြသူဟု နာမည္ႀကီးသူေတြဆို ပိုကပ္တတ္ ေရာတတ္သည့္ အတြက္ ကိုလတ္ေဘးနားမွာ မိန္းကေလးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနေလသည္။ ..

ကိုလတ္ကေတာ့ အခြင့္သင့္လွ်င္ သင့္သလို အေျခအေနေပးလွ်င္ ေပးသလို စိတ္ႀကိဳက္ရာကို ဆြတ္ခူးစားသုံးရင္း လူပ်ိဳဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ျဖတ္သန္းေနေလေတာ့သည္။ ‘ ဝါး ဟား … ‘ အိပ္ငိုက္သလိုလိုျဖစ္လာသည္မို႔ ကိုလတ္ သန္းေဝလိုက္မိသည္။ လက္ပါတ္နာရီကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ ကိုးနာရီခြဲလုၿပီ။ .. လက္ထဲမွ ပေလးဘြိဳင္းစာအုပ္ကို အသာေခါက္သိမ္းလိုက္ၿပီး သိမ္းစရာရွိတာေတြ သိမ္းႏွင့္ရန္ ကိုလတ္ ထလိုက္၏။ ပုဆိုးေအာက္မွ ဖြားဘက္ေတာ္က ပေလးဘြိဳင္းစာအုပ္အရွိန္ႏွင့္တႂကြႂကြျဖစ္ေနသည္ ပုဆိုး၀တ္လွ်င္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ၀တ္ေလ့မရွိေသာ ကိုလတ္အက်င့္က တခါတခါေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပး၏။ ခုလဲ ဖြားဘက္ေတာ္ၿငိမ္ေအာင္ ခနေစာင့္ရေသးသည္။ ႏို႔မဟုတ္ လူျမင္လို႔မွ ေကာင္းမည္မဟုတ္။ … ‘ ဆရာ .. ဆရာရွိေသးလားဟင္ … ‘ ေဆးခန္းတံခါးတျခမ္းပိတ္ထားလိုက္ၿပီး အတြင္းဘက္လူနာစမ္းသပ္ခန္းထဲ၀င္ကာ နားၾကပ္ေတြဘာေတြ သိမ္းေနေသာ ကိုလတ္နားထဲသို႔ ဆည္းလည္းသံေလးတခုတိုး၀င္လာသည္။ .. ျပန္မည္လုပ္ခါမွ လူနာက လာေနျပန္ၿပီထင္သည္။ ကိုလတ္ နဲနဲကြၽဲၿမီးတိုသြားရ၏။ တခါတခါက် လူနာေတြက ဒီလိုပါပဲ .. ေဆးခန္းဖြင့္ထားခ်ိန္ေတာက္ေလွ်ာက္က် လူရႈပ္သည္ဘာသည္ဆိုၿပီး လာမျပၾက၊ ေဆးခန္းပိတ္ၿပီး ျပန္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သည္။

‘ ကိုးနာရီခြဲၿပီဗ် .. ေဆးခန္းပိတ္ေတာ့မလို႔ … ေၾသာ္ … မီမီ ပါလား .. ‘ ကိုလတ္ဘုေတာသံက တ၀က္တပ်က္ႏွင့္ရပ္သြားရသည္။ ေရစိုေနေသာထီးေလးကို ကိုင္ထားသည့္ ခ်စ္စရာ မိန္းကေလးကို သူေကာင္းေကာင္းသိသည္ကိုး .. ။ လမ္းထိပ္နားမွ မီမီရယ္ေလ .. မႏွစ္ကမွ ေယာက်ာ္း ဆုံးထားသည့္ ပူပူေႏြးေႏြး မုဆိုးမေလး မီမီ။ .. ‘ ေဆာရီးေနာ္ ဆရာ … ဆရာနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာတိုင္ပင္ခ်င္လို႔ ေဆးခန္းလူရွင္းခ်ိန္က်မွ ေ႐ြးၿပီးလာခဲ့တာ၊ အေႏွာက္အယွက္ေပးမိသလိုမ်ား ျဖစ္သြားၿပီလားမသိဘူး .. အားနာလိုက္တာ .. ‘ မီမီက မ်က္လုံးေလး ပုတ္ကလပ္ပုတ္ကလပ္လုပ္ရင္း ေတာင္းပန္ေနသည္။ .. ခြင့္လႊတ္ေပးရမွာေပါ့ေလ။ .. ဒီေလာက္လွသည့္ မုဆိုးမေလးပဲဟာ .. ။ ‘ ရပါတယ္ မီမီရယ္ … ေျပာေနရမယ့္သူေတြမွ မဟုတ္တာ … ကဲေျပာ .. က်ေနာ္ဘာကူညီရမလဲ ‘ ကိုလတ္ေလသံေျပာင္းသြားေတာ့မွ မီမီ အားတက္သြားရသည္။ ေနာက္ေန႔မွလာလို႔မ်ား ေျပာလႊတ္ေလမလားဟု ေဆးခန္းအလာတေလွ်ာက္လုံး ေတြးပူေနခဲ့ရသည္ေလ။ .. လက္ထဲမွ မိုးေရစိုေနေသာေခါက္ထီးေလးကို ထီးထည့္သည့္ပုံးထဲ မီမီထည့္လိုက္၏။ ေဘးဘီကို စိတ္မလုံ သလို အသာအကဲခပ္သည္။ ‘ စိတ္ခ်သာ ေျပာပါ မီမီ … ဒီေန႔ အကူေကာင္ေလးမလာလို႔ က်ေနာ္တေယာက္ထဲရွိတာ .. ‘ ကိုလတ္က မီမီ့အေနအထားကို အကဲခပ္မိသျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္ရ၏။ ခါတိုင္းဆို ေကာင္ေလးႏွင့္ ကိုလတ္ အတူျပန္ၿပီး လမ္းက်မွ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္တြင္ ခ်ေပးေနၾက။ ဒီေန႔ေတာ့ ေကာင္ေလး သြားစရာရွိလို႔ ခြင့္တိုင္ထားသည္မို႔ သူတေယာက္တည္းသာ .. ။ ကိုလတ္စကားေၾကာင့္ မီမီ သက္ျပင္းေလး အသာခ်လိုက္သည္။ ရွက္႐ြံ႕ဟန္ႏွင့္ မ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။ ‘ ဒီ .. ဒီလိုပါဆရာ … မီမီ ေသြးမေပၚတာ ၂လရွိေနၿပီ အဲဒါ .. အဲဒါ .. ‘ က်န္းက်န္းမာမာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ လင္ေသမုဆိုးမေလး .. ေသြးထိန္ေနတာကို ရွက္ရွက္ႏွင့္ေျပာေနၿပီဆိုမွေတာ့ တျခားဘာမ်ားျဖစ္ႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ .. ခိုးစားတာ လူမိေလၿပီေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ တျခားျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြလဲ ရွိေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ တာ၀န္အရ ရွင္းျပရေလသည္။

‘ တခါတခါ ဒီလိုပဲ ေသြးထိန္တတ္တာပဲ မီမီရဲ႕ .. ‘ မီမီမ်က္ႏွာေလး ရဲတက္လာသည္။ .. သက္ျပင္းတခ်က္ကို ရႈိက္လိုက္ရင္း မပြင့္တပြင့္ေလး ေျပာလာျပန္ ေလ၏။ ‘ မဟုတ္ဖူးဆရာ .. မီမီက ေသြးသိပ္မွန္တာ။ .. ရက္ေတာင္ လြဲေလ့မရွိဘူး။ ခုဟာက .. ခုဟာက .. ‘ ‘ ရၿပီ .. ဒီေလာက္ဆို ဆရာနားလည္ၿပီ .. ။ ကဲေျပာ .. မီမီဘာျဖစ္ခ်င္လဲ .. ‘ ‘ ေသြးေပၚေဆးေတြဘာေတြ ထိုးေပးလို႔ မရဘူးလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ ေခါင္းကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခါမိသည္။ အျပင္လူေတြၾကားထဲမွာ ေသြးေပၚေဆး ေသြးေပၚေဆးႏွင့္ လူသိမ်ားလွေသာ ထိုးေဆးေတြက တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ရွိတာသာဆိုလွ်င္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ .. လူအမ်ားက နားလည္မႈေတြ လြဲေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ‘ ေသြးေပၚေဆးက ကိုယ္၀န္မရွိပဲ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသြးထိန္ေနတာမ်ိဳးမွ စြမ္းတာ မီမီရဲ႕ .. ‘ ကိုလတ္စကားေၾကာင့္ မီမီ နီးရာခုံတခုေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။ ‘ အဲဒါမွ ခက္ေတာ့တာပါပဲ ဆရာရယ္ … ခုဟာက ကိုယ္၀န္ရွိတာလို႔ မီမီေတာ့ထင္တာပဲ .. ဟင္း .. ‘ မီမီ၀တ္ထားသည္က လည္ပင္းေတာ္ေတာ္ဟိုက္ေသာ တီရွပ္လက္တိုကေလး .. ။ ကိုလတ္ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ လည္ဟိုက္ၾကားမွ ရင္ႏွစ္မႊာကြဲေၾကာင္းေလးက မ်က္စိထဲကို ထင္းကနဲ ၀င္လာသည္။ အသာမိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏို႔အုံအေပၚပိုင္းေလးေတြကိုပင္ ျမင္ေနရ၏။ ေစာေစာ တုန္းက ပေလးဘြိဳင္းဖတ္ထားေသာ အရွိန္က မေသေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ေသြးေတြ ဆူလာသည္။ ‘ မီမီတကယ္တမ္းလိုအပ္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ က်ေနာ့္အသိ ဆရာ၀န္မတေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြကို ကူညီေနၾကေလ .. ခက္တာက .. ‘ ‘ ခက္တာက ဘာလဲဟင္ ဆရာရယ္ .. လုပ္ပါဦး .. မီမီ ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ္ရွင္ .. ‘ ‘ ခက္တာက ဒါဟာ တကယ္ကိုယ္၀န္ရွိတာ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္ မီမီရဲ႕ .. ‘ ‘ ဆီးစစ္ၾကည့္ရမွာလား ဆရာ … ‘ ကိုလတ္ အသာၿပဳံးလိုက္မိသည္။ သူဆင္ေသာ အကြက္ထဲေတာ့ မီမီတေယာက္ ၀င္လာေလၿပီ။ .. ‘ ဆီးစစ္တာက မေသခ်ာလွေသးဘူး မီမီရဲ႕ .. ေသခ်ာခ်င္ရင္ အတြင္းပိုင္း စမ္းသပ္ၾကည့္ရမွာ ….. ‘ ‘ အို … ‘ မီမီ့မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္သြားသည္။ ေခါင္းေလးက ငုံ႔က်သြားရ၏။ ကိုလတ္က ဟန္ကိုယ့္ဘို႔ ဆိုသလို အသာ မွင္ႏွင့္ေမာင္းႏွင့္ ဆက္ေျပာလိုက္ျပန္၏။ ‘ မီမီရွက္ေနရင္ ေနာက္ေန႔မွ မိန္းကေလးေဖာ္တေယာက္ေယာက္ေခၚလာၿပီး စမ္းေလ .. ။ ဒါမွမဟုတ္ ေလဒီေဒါက္တာ တေယာက္ေယာက္ကိုပဲ သြားျပခ်င္ ျပပါလား .. ‘ ေျပာမယ့္သာေျပာလိုက္ရသည္၊ မီမီ သူေျပာသလို တကယ္သေဘာတူသြားရင္ အခက္ ဟု ကိုလတ္ေတြးေန မိေလ၏။ .. မုန္႔က ပါးစပ္နားေရာက္ေနၿပီမို႔ မစားလိုက္ရလွ်င္ေတာ့ ကိုလတ္တို႔ ရာဇ၀င္႐ိုင္းေရာ့မည္။ ကိုလတ္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ေျပာရမည္။ မီမီက ခနစဥ္းစားသလိုေလးလုပ္ေနၿပီးမွ သက္ျပင္းေလးတခ်က္ ခ်ရင္း စိတ္ကို ဒုံးဒုံးခ်လိုက္ေလ၏။ ‘ မထူးပါဘူး ဆရာရယ္ … ။ ဒါနဲ႔ပဲ ရက္ေတြ သိပ္ၾကာသြားဦးမယ္။ …
ဆရာပဲ စမ္းေပးပါေတာ့ … ‘ ကိုလတ္ တံေတြးကို အသာၿမိဳလိုက္မိသည္။ စားရကံေတာ့ ႀကဳံေလၿပီ။ ‘ ကဲကဲ .. လာ။ ဒါဆိုလဲ အခန္းထဲသြားရေအာင္ … ေၾသာ္ … တံခါးႀကီးေတာ့ ပိတ္ခဲ့မယ္ေနာ္ … ေတာ္ၾကာ စမ္းေနတုန္း သူမ်ားေတြ ႐ုတ္တရက္ ၀င္လာမွာစိုးလို႔ … ‘ မီမီ့အတြက္ ရတက္မေအးဟန္ႏွင့္ ကိုလတ္က ေဆးခန္းအ၀င္တံခါးကို တ၀က္ပိတ္ထားရာမွ အကုန္ပိတ္ ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ ႏုႏုထြားထြား မုဆိုးမေလးကို ဦးေဆာင္ကာ အတြင္းဘက္ လူနာစမ္းသပ္ ခန္းထဲ ၀င္လာလိုက္ေတာ့၏။ မီမီက ေခါင္းေလးငုံ႔ရင္း ဆင္မယဥ္သာ ဟန္ေလးႏွင့္ ကိုလတ္ေနာက္က လိုက္လာသည္။ အတြင္းခန္းသို႔ေရာက္ေလၿပီ။ ‘ ကဲ .. မီမီ တက္ ‘ ကိုလတ္က ေျပာလဲေျပာ မီမီ့လက္ေလးကိုလဲ အသာဆြဲကာ ကုတင္ေပၚတက္ခိုင္းလိုက္သည္။ မီမီ့လက္ဖ်ား ေလးေတြ ေအးစက္ေနတာ သတိထားမိလိုက္၏။ ကုတင္က အနည္းငယ္ျမင့္သည္မို႔ မီမီက တဖက္ေစာင္းကာ လက္ေလးႏွင့္ေထာက္ၿပီးတက္ရသည္။ ေျခဖ်ားေလးေတြက ေအာက္မွ ခုထားေသာ ခုံေလးေပၚေထာက္ၿပီး တင္ပါးကို တေစာင္းလွမ္းတင္လိုက္ရ၏ ကိုလတ္က သူ႔ဘက္သို႔လွည့္ကာ ကုန္းျပေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားေသာ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြကို အားမနာတမ္း အနီးကပ္ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။
ေစာေစာက မနဲခ်ိဳးႏွိမ္ထားရေသာ ဖြားဘက္ေတာ္က ႐ုန္းထလာသည္။ .. ခုတင္ေစာင္းႏွင့္ မနဲဖိထားလိုက္ရသည္။ ‘ ဟင္း … ‘ ကုတင္ေပၚေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မီမီက မ်က္လုံးေလးမ်ား အသာမွိတ္ကာ သက္ျပင္းေလးတခ်က္ မႈတ္ထုတ္ လိုက္ျပန္၏။ ကိုလတ္ အတတ္သိလိုက္ၿပီ … ဒီေကာင္မေလးလဲ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၿပီ။ … ဟန္ကိုယ့္ဘို႔ ဆိုသလို တရွိန္ရွိန္တက္ေနေသာ စိတ္ကို အသာခ်ိဳးႏွိမ္ယင္း လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ေသြးေပါင္အရင္ ခ်ိန္ေပးလိုက္၏။ .. ဒါေတာင္ လူကေနေပမယ့္ လက္က မေန။ .. ေသြးေပါင္ခ်ိန္ကရိယာ ျပန္အျဖဳတ္တြင္ ကိုလတ္လက္ေတြက မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြကို မထိတထိ ပြတ္သြားလိုက္ေသးသည္။ မီမီ မသိမသာေလး တြန္႔သြားတာ .. ေျခဖ်ားေလးေတြ ကုပ္ေကြးသြားတာ ကိုလတ္ သတိထားမိသည္။ မီမီ့တကိုယ္လုံးက ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ေလးမို႔ ရႈိက္ႀကီးဖိုငယ္အသြယ္သြယ္က မၾကည့္ခ်င္ ျမင္လ်က္သား ဆိုသလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ခ်င္ႀကီးႏွင့္ကို ၾကည့္ေနျခင္းပါ။ ‘ ကဲ … မီမီေရ … စမ္းၾကစို႔ေနာ္ … မရွက္နဲ႔ သိလား … ‘ အာေတြေျခာက္တက္လာသည္မို႔ ကိုလတ္ တံေတြးကို ခနခန ၿမိဳခ်ေနရ၏။ ဒီစကားေလး ေျပာထြက္လာဖို႔ မနဲကို အရွိန္ယူလိုက္ရသည္။ မီမီကေတာ့ ဘာစကားမွေတာင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ရွာ။ … ေခါင္းေလးသာ အႏိုင္ႏိုင္ ညိတ္ျပလိုက္ရသည္။ ကိုလတ္က မီမီ့ထမီအထက္ဆင္စေလးကို အသာျဖဳတ္သည္။ … မီမီက ဗိုက္ေလးရွပ္ေပးထားၿပီး ကိုလတ္ ျဖဳတ္ရလြယ္ေအာင္ ကူညီေပးေန၏။ လူကေတာ့ မလႈပ္ … မ်က္စိလဲ စုံမွိတ္ထားသည္။ .. အထက္ဆင္စေလး ျပဳတ္သြားေလၿပီ။ .. ကိုလတ္က အစက မီမီ၀တ္ထားတာ ႐ိုး႐ိုးထမီထင္ေနမိသည္။ ..
အခု ထက္ဆင္ျဖဳတ္လိုက္မွ ခါးတြင္အထက္ဆင္စ ခ်ည္ၿပီး ၀တ္ရေသာ စကပ္ထမီမွန္း သိရသည္။ ဟန္က်သည္ေပါ့ … အထက္ဆင္စ ျဖည္လိုက္သည္ႏွင့္ ခါးအကြဲစေလးက ဟထြက္သြားသည္။ .. ဒါေပမယ့္ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြက ဖြံ႕ထြားလွသည္မို႔ လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့ စကပ္ထမီေလးက ေအာက္ေလွ်ာခ်လို႔ မရ။ .. ‘ မီမီ … တင္ပါးေလး နဲနဲ ႂကြေပးဦးေနာ္ … ‘ ကိုလတ္အသံက အေဝးတေနရာမွ လာေနသလို မီမီ့နားထဲ ခံစားေနရ၏။ စိတ္ညႇိဳ႕ခံေနရသူလို မီမီဘာမွကို ျပန္မေျပာႏိုင္။ .. သူေျပာသလို ခါးေလးကို အသာပင့္ကာ သာ တင္ပါးႀကီးေတြကို ႂကြေပးလိုက္မိရသည္။ ကိုလတ္က အလိုက္သင့္ဆိုသလိုပင္ စကပ္ထမီေလးကို ေအာက္ဖက္ တျဖည္းျဖည္း ဆြဲခ်လိုက္၏။ ေဆးခန္းလာျပရသည္မို႔လားမသိ .. ။ မီမီ့တြင္ ေအာက္ခံ ဘာမွ မ၀တ္ထားပါ။ .. ကိုလတ္က စကပ္ထမီေလးကို ဆြဲခ်လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ မီမီ့ ရတနာေလးက ၀င့္ႂကြားစြာ ၀င္း၀င္းပပ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ မဂိုေသြးပါသူမို႔လားမသိ … မီမီက အေမႊးအမွ်င္ေတြ ေျပာင္ေနေအာင္ကို ရိတ္ထားသည္။
မျဖဴမညိဳအသားေလးႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာညီေထြစြာပင္ မီမီ့ဆီးခုံေလးက မို႔ေမာက္တက္ေန၏။ .. ေပါင္တံထိပ္ဖ်ားေတြကေတာ့ အျပင္အသားအေရထက္ကို ပိုၿပီး ျဖဴ၀င္းေတာက္ပေနသည္။ … ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာ အတြင္း၀ယ္ သာမာန္မိန္းကေလးေတြထက္ သိသိသာသာႀကီးကို ပိုႀကီးေသာ အေစ့ေလးက ျပဴးထြက္ေန၏ … ။ ကိုလတ္ကို မ်က္စပစ္ျပ ေနသလိုလို .. ။ ကိုလတ္က လက္အိတ္စြပ္လိုက္သည္။ … အမွန္က ဒါမ်ိဳးစမ္းမည္ဆိုလွ်င္ ပိုးသတ္ထားေသာ ရာဘာလက္အိတ္ အထူကို စြပ္ရမည္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က အႀကံႀကီးႏွင့္မို႔ ႐ိုး႐ိုး ေသြးေဖာက္တာေတြ ဘာေတြမွာသုံးသည့္ ရာဘာလက္အိတ္အပါးေလးပဲ စြပ္လိုက္၏။ မီမီကေတာ့ ဘာမွ မသိရွာ … ။ ကိုလတ္ျပဳသမွ် ႏုေတာ့မည့္ပုံႏွင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး လွဲေနေလသည္။ ကိုလတ္က မီမီ့ေပါင္ၾကားထဲသို႔ သူ႔ညာဘက္လက္ႀကီးကို သြင္းလိုက္၏။ ဘယ္လက္ကေတာ့ မီမီ့ခါးကို အသာလွမ္းကိုင္ထားသည္။ မီမီက အလိုက္သင့္ပင္ ေပါင္ႀကီးေတြကို ကားေပးလိုက္သည္။ ေစာေစာက ဒူးေလာက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ထားေသာ စကပ္ထမီေလးက မီမီ ေပါင္ကားေပးလိုက္မႈေၾကာင့္ ေအာက္သို႔ တြန္းခ်လိုက္သလိုျဖစ္ကာ ေျခဖ်ားထိေလွ်ာက်သြားေတာ့၏။ ကိုလတ္ အသက္ကိုမွန္ေအာင္ မနဲထိမ္းရႈယင္း မီမီ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ လက္ညႇိဳးကို စထိုးသြင္းလိုက္၏ အတြင္းပိုင္းစမ္းသပ္လွ်င္ လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးႏွင့္ စမ္းရၿမဲျဖစ္ေသာ္လည္း မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက အပ်ိဳႏွင့္မျခား တင္းၾကပ္စိရိေနသည္မို႔ တေခ်ာင္းထဲႏွင့္ပဲ အရင္ သြင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္မွ ကိုလတ္လက္ညႇိဳးက ပုဇြန္က်စ္စာတြင္းထဲ ထိုးထည့္ရသည့္အလား စီးပိုင္တင္းၾကပ္ေနသည္။ …
‘ အ …. ‘ မီမီ့ႏႈတ္မွ မပြင့္တပြင့္ အသံေလး ပြင့္အံထြက္လာ၏။ ကိုယ္လုံးေလးလဲ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ .. ခါးေလးက မသိမသာ ေကာ့တက္လာကာ ေပါင္တံႀကီးေတြက ပိုကားထြက္သြားသည္။ ‘ မီမီ နာသြားလို႔လားဟင္ … ‘ ကိုလတ္က အမွန္အကန္စမ္းသလို မစမ္းပဲ လက္ညႇိဳးကို အတြင္းထဲတြင္ ပတ္လည္လွည့္ကလိေပးေနရင္း မသိဟန္ေဆာင္ကာ ေမးလိုက္၏။ ခါးေလးကို ထိန္းကိုင္ေပးထားေသာ ဘယ္လက္ကလဲ မသိသလိုလိုႏွင့္ ေအာက္ဖက္ေလွ်ာဆင္းလာၿပီး မီမီ့တင္သား ထြားထြားအိအိႀကီးေတြကို အသာျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လာသည္။ အထိအေတြ႕က ထူးလွ၏။ .. ကိုလတ္ စိတ္႐ိုင္းေတြ ပိုဆင္လာသည္။ ‘ နာရင္ေျပာေနာ္ … အားမနာနဲ႔သိလား … ‘ ပါးစပ္ကသာ ေတြ႕ကရာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနေသာ္လည္း ကိုလတ္ လက္ေတြက စနစ္တက် လႈပ္ရွားလာၿပီ၊ လက္ညႇိဳးတေခ်ာင္းထဲထိုးသြင္းထားရာမွ လက္ခလယ္ကိုပါ စစ္ကူယူလာသည္။ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးျဖင့္ မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလာသည္။ .. မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးကလဲ အရည္ေတြ စို႐ႊဲထြက္လာၿပီမို႔ ကိုလတ္လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကို မၿဖဳံေတာ့ေပ။ ကိုလတ္က အပီပင္ လက္တဆုံးထိုးသြင္းလိုက္ .. ပါတ္လည္လွည့္ကာ ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ .. ေဘးနံရံေလးေတြကို တဆတ္ဆတ္ထိုးဆြလိုက္ .. သားအိမ္ေခါင္းေနရာေလးကို ဖိထိုးလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ မီမီ တဆတ္ဆတ္တုန္ေလၿပီ … ကိုလတ္ ဘာလုပ္ေနၿပီမွန္းလဲ ရိပ္မိၿပီ။ .. သို႔ေပမယ့္ ဘာမွလဲ မေျပာသာ .. မ႐ုန္းသာ .. ။ သူမကိုယ္တိုင္လဲ အေသြးထဲအသားထဲက ကာမေဇာေတြ တရွိန္ရွိန္ တက္ေနရေလၿပီကိုး .. ။ ‘ အား ဟာ့ဟာ့ …. ဆရာ ဆရာ ရယ္ … ‘ ကိုလတ္က လက္ညႇိဳးလက္ခလယ္ပူးကို အဆုံးထိုးသြင္းဖိထားရင္း လက္မက အ၀မွ အေစ့ေလးကို ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ မေနႏိုင္ေတာ့။ .. အသံေတြပင္ထြက္လာရေတာ့သည္။ .. ခုနက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး လွဲေနရာမွ ခုေတာ့ ေျခဖဝါးေတြ ခုတင္ေပၚအျပားလိုက္ခ်ကာ တင္ပါးႀကီးတခုလုံး တထြာနီးပါး ေျမာက္တက္ လာသည္အထိကို ေကာ့တင္ေပးေနေတာ့သည္။ ‘ မီမီ ခံလို႔ေကာင္းလားဟင္ … ‘ ကိုလတ္က ေျဗာင္ပင္ ေမးလာေတာ့သည္။ ..
အပြဲပြဲႏႊဲခဲ့ဘူးၿပီျဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းမို႔ ဒီတပြဲလဲ သူေကာင္းေကာင္းႀကီး ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္ၿပီမွန္း ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပဲ ကိုလတ္ အတတ္သိေနေလၿပီကိုး … ။ ‘ ေကာင္းတယ္ ဆရာရယ္ … ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကို မသိဘူး … အားရွီး …. ‘ ေတာ္ယုံမိန္းကေလးဆို ဒီေလာက္ႏွင့္ စကားေမးမရတတ္ေသး။ … မသကာ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပယုံေလာက္ပဲ ရွိမည္။ .. မီမီကေတာ့ မုဆိုးမေလးလဲျဖစ္ျပန္ .. ကာမေဇာလဲ ထန္လွသူမို႔ ရွက္တာေတြ ေၾကာက္တာေတြ ခနႏွင့္ လြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ။ … ကိုလတ္က ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို ၿပဳံးလိုက္၏။ .. ေရကန္အသင့္ ၾကာအတင့္ဆိုသလိုပင္ အျပင္တြင္လဲ မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာလာျပန္သည္။ … အျပင္ကလူေတြ ေရာက္လာစရာမျမင္ေတာ့။ .. ေရာက္လာလဲ ပိတ္ထားေသာ ေဆးခန္းတံခါးကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာ၀န္ျပန္သြားၿပီပဲမွတ္ၾကမည္။ ကိုလတ္၏ ကားက ေဆးခန္းအ၀တြင္မရပ္ပဲ ရပ္ရန္လြယ္ေသာ လမ္းထိပ္နားက ေျမကြက္လြတ္ႀကီးေရွ႕တြင္ ရပ္ထား ျခင္းျဖစ္ရာ ေနာက္ေၾကာင္းက အကုန္ရွင္းေနေလၿပီ။ .. ‘ အမယ္ေလးေလး … ဆရာ ဆရာရယ္ … ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာလဲရွင္ .. အား ဟားဟား အူး … ‘ ကိုလတ္က ဂ်ီစေပါ့တ္ ဟုေခၚသည့္ ဆီးအိမ္ေအာက္နား ေစာက္ဖုတ္ေရွ႕ဘက္နံရံကို အတင္းထိုးဖိကာ ဆြေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားရေတာ့သည္။ … အရည္ေတြလဲ ပြက္ခနဲကို ထြက္က်လာရာ ကိုလတ္ လက္အိတ္ေပၚမွာပင္ ႐ႊဲအိုင္သြားရသည္။ … ၿပီးရွာေလၿပီေပါ့ တခ်ီ .. မီမီေလးရယ္ ။ ေကာ့တင္ေပးထားေသာ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြက စမ္းသပ္ခုတင္ေလးေပၚ ဝုန္းကနဲ ျပန္ပစ္ခ်လိုက္သလို က်သြားသည္။ .. မီမီေခါင္းေလးကို တဖက္ေစာင္းကာ အသက္ကို မွန္မွန္ျပန္ရႈေနရ၏။ ဖြံ႕ထြားေသာ မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ လႈိင္းထေနရသည္။ ကိုလတ္ကေတာ့ ဒါကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အရသာခံၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ လက္ကိုေတာ့ မထုတ္ေသး … မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးက ရႈံ႕လိုက္ပြလိုက္ႏွင့္ ကိုလတ္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ညႇစ္ေနဆဲရွိေသးသည္။ ခနေနေတာ့ ကိုလတ္ ေရွ႕တဆင့္တက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္၏။ မီမီ့ကိုယ္ေလးကို ခုတင္ေအာက္ဖက္ေဇာင္းေရာက္ေအာင္ အသာဆြဲခ်လိုက္သည္။ ..
မီမီက မ်က္လုံးေလး အသာေမွးကာ လွမ္းၾကည့္သည္။ .. ဘာမွေတာ့ မေျပာ၊ .. ႐ုန္းတာကန္တာေတြလဲ မလုပ္။ မီမီ့တင္ပါးႀကီးေတြ ခုတင္ေအာက္ဖက္ေဇာင္းေပၚတင္မိေတာ့ ကိုလတ္က ခုတင္ေစာင္းမွာ မွီၿပီးရပ္လိုက္သည္။ မီမီ့ ေပါင္တံႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္တီတူးေထာင္လို အေပၚေျမႇာက္တင္လိုက္၏။ … တခ်ိန္တည္းမွာ ကိုလတ္လုံခ်ည္ကလဲ ကြင္းလုံးကြၽတ္သြားၿပီ။ .. ေက်ာဘက္တြင္ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးလို ဖုထြက္ေနေသာ ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးႏွင့္ ကိုလတ္ လိင္တံႀကီးက အမဲသားနံ႔ရေနေသာ က်ားႀကီးလို အာသာငမ္းငမ္း ထြက္ေပၚလာေလေတာ့၏။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာေၾကာင့္ မီမီ့တင္သားႀကီးေတြကို ထိုးမိေထာက္မိျဖစ္ေနသည္။ မီမီကေတာ့ အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ ခုတင္ေဘးေစာင္းေတြကို သူမလက္ေလးေတြက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ထားေလ၏။ ကိုလတ္ ေရွ႕တဆင့္တက္လာမွာကို အသင့္ႀကိဳလင့္ေနသည့္အလား … ။ ကိုလတ္က ခ်က္ျခင္းေရွ႕မဆက္ေသး …။ လက္အိတ္ကို ခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။ … မီမီ့အရည္ေတြက လက္အိတ္ေပၚတြင္ ႐ႊဲအိုင္သြားသည္ျဖစ္ရာ လက္အိတ္အထဲမွ ကိုလတ္လက္ပင္ အစိုျပန္ကာ ႏူးအိေနရသည္။ ႏူးအိကာ အစိုျပန္ေနေသာ ကိုလတ္လက္ေႏြးေႏြးႀကီးေတြက မီမီ့ တီရွပ္ေလးေပၚမွ အုပ္ကာ ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေတြကို အုပ္ကိုင္လာေတာ့သည္။ မီမီ ပါးစပ္ေလး ဟ သြားကာ ပင့္သက္ရႈိက္သြားမိရ၏။ ‘ အေမ့ … ‘ ေအာက္ဖက္တြင္သာ ကိုလတ္ ပြဲၾကမ္းလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားမိေနခ်ိန္တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အေပၚပိုင္းကို တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ အငိုက္မိသြားေသာ စစ္သည္တဦး ပမာ မီမီ အေမပင္ တလိုက္မိရသည္။ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြအေပၚမွ သူမလက္ေလးႏွင့္ ကပ်ာကယာ အုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ ကိုလတ္ကေတာ့ မီမီ့ႏို႔အုံအိအိထြားထြားႀကီးေတြကို မညႇာမတာပင္ ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္နယ္ေလေတာ့၏။ တီရွပ္ေလးပင္ ၿပဲသြားေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ မီမီ နာလဲနာသည္ … ခံလို႔လဲ ေကာင္းလွသည္။ .. ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြေပၚအုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမ၏ လက္ေလးေတြက ပထမေတာ့ ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြကို ဆြဲဖယ္မလိုလိုႏွင့္ ေနာက္ေတာ့ မသိမသာ ကူညီ ဖိေပးေနမိလွ်က္သားျဖစ္သြားရသည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ သူ႔လက္အားေကာ မီမီ ဖိေပးေနသည့္အားကိုပါ ယူကာ အပီကို ပြဲၾကမ္းျပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
‘ အား … ရွီး … ဟင္း ဟင္း … ‘ အဖ်ားတက္ေနေသာ လူမမာပမာ မီမီ့ႏႈတ္မွညဥ္းသံေလးေတြ တရစပ္ထြက္လာသည္။ ရင္ဘတ္ေလးကလဲ ေကာ့တက္လာသည္။ .. မီမီ၀တ္ထားေသာ တီရွပ္ေလးက ပါးပါးေလးႏွင့္ လည္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သည္ျဖစ္ရာ ကိုလတ္ခုလို အပီပြဲၾကမ္းေနေတာ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြက လည္ဟိုက္အေပါက္ေလးထဲမွပင္ လွ်ံထြက္လာေတာ့မလိုျဖစ္ေနရ ေလ၏။ အတြင္းမွ ဘရာစီယာေလးကလဲ ရင္ပုံခြက္တျခား ႏို႔တျခားျဖစ္ေနေလၿပီ။ … ကိုလတ္က ဒါကိုပင္ အားမရေလဟန္ႏွင့္ မီမီ့ တီရွပ္ေလးကို ခါးေအာက္စမွ ကိုင္ကာ အတင္းလွန္ခြၽတ္၏။ မီမီက လက္ေလးႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္ေပးကာ ကိုလတ္ခြၽတ္ရလြယ္ေအာင္ ကူညီေပးသည္။ … တီရွပ္ေလးကြၽတ္ သြားၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကိုေတာ့ ကိုလတ္က အခ်ိန္ကုန္ခံကာ ခြၽတ္မေနေတာ့။ .. ႏို႔အုံေတြေအာက္မွ ဆြဲလွန္ကာ မတင္လိုက္ေတာ့သည္။ … ေဘာ္လီမဟုတ္သည့္အတြက္ ဒီလို မတင္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ျဖစ္သြားကာ ႏို႔ႏွစ္လုံးက အၿပိဳင္ျပဴးထြက္လာသည္။ မုဆိုးမေလးေပမယ့္ ကေလး မေမြးဘူးေသးသည္မို႔ မီမီ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက အပ်ိဳေလးေတြလိုပင္ နီနီရဲရဲေလးေတြျဖစ္၏။ .. ရာဂစိတ္မႊန္ေနခ်ိန္မို႔ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ခြၽန္ေကာ့စူတက္ေနသည္။ … ကိုလတ္က မီမီ့ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတခုလုံးေမွာက္ခ်ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ငုံစုပ္ကာစို႔လိုက္၏။ ‘ ႁပြတ္ ႁပြတ္ … အင္း ဟား …. ‘ မီမီ ေကာ့လန္တက္သြားသည္။ ကိုလတ္ေခါင္းႀကီးကိုလဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္အတင္းဖိကာ သူမရင္ဘတ္ေပၚဖိတြန္းထားလိုက္မိ၏။ ကိုလတ္ကေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုစို႔ရာမွ ႏို႔အုံသားႀကီးေတြပါ ပါးစပ္ထဲ၀င္ႏိုင္သမွ် ၀င္သည္အထိ အာကို အားရပါးရၿဖဲကာ စုပ္သြင္းေနျပန္သည္။ .. မီမီ့ႏို႔ႀကီးေတြ ေသြးခ်ည္ဥကုန္ၿပီလားပင္ ထင္ရသည္။ အာေခါင္ထဲ၀င္လာေသာ ႏို႔အုံသား ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေတြကိုလဲ သြားႏွင့္ မနာ့တနာ ကိုက္ျခစ္ေပးေနျပန္၏ ႏို႔စို႔ေနရင္းမွ ကိုလတ္ လက္ကလဲ အအားမေန။ .. ေအာက္ဖက္ကိုလွမ္းၿပီး မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚပြတ္သပ္ရင္း အေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ ဖိညႇပ္ေဆာ့ကစားေပးေနေသးသည္။ ‘ အင့္ ဟင့္ဟင့္ … ေတာ္ပါေတာ့ ဆရာရယ္ … လိုးမွာျဖင့္လဲ လိုးပါေတာ့ … မီမီခံရခက္လွၿပီ .. ‘ ဒီလိုပဲ ျဖစ္လာရမည္ေလ။ … အႏႉးအႏွပ္ေတာ္သည့္ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ အဘယ္မိန္းကေလးမဆို ဒီလိုပဲ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေတာင္းဆိုလာရေပမည္ေပါ့။ .. ခုလဲ ကိုလတ္ မီမီ့ကို အပိုင္ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ၿပီေလ။ မီမီ့ေတာင္းပန္သံဆုံးသည္ႏွင့္ ကိုလတ္ မီမီ့ရင္ဘတ္ေပၚမွ ေခါင္းျပန္ႂကြလိုက္သည္။ ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ေနရာယူသည္။ .. ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးႏွင့္ ပနံတင့္ေနေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ တဆဆလုပ္ရင္း မီမီ့ဆီးခုံေလးေပၚကို ဖတ္ကနဲဖတ္ကနဲ သုံးေလးခ်က္ ႐ိုက္ေပးလိုက္သည္။ .. ‘ အာ့ အာ့ ….. ‘ မီမီဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားရရွာသည္။ ကိုလတ္ဟာႀကီးက သူမအေစ့ေလးကိုပင္ လာ႐ိုက္မိသျဖင့္ ၿပီးလုလုပင္ ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ကိုလတ္သာ ေနာက္ထပ္ ဆက္႐ိုက္ေပးေနလွ်င္ တကယ္ပင္ ၿပီးသြားေလာက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ကိုလတ္က ဆက္မ႐ိုက္ေတာ့ .. ။ သူ႔ဟာႀကီးကိုသာ လက္ႏွင့္အသာထိန္းကိုင္ကာ မီမီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ေတ့သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
‘ ရွီး … အား လားလား … ‘ လိင္တံႀကီးေက်ာဘက္မွ ေဂၚလီေလးႏွစ္လုံးက မီမီ့ ဂ်ီစေပါ့တ္ကို က်က်နန ဖိႏွိပ္ပြတ္တိုက္သြားသည္။ ေရထဲမွ ကုန္းေပၚသို႔ ဆြဲတင္ခံလိုက္ရေသာ ငါးကေလးလို မီမီ ပါးစပ္ေလးဟကာ အသက္ငင္သလို ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ေလး ျဖစ္သြားရေလ၏။ … တကိုယ္လုံးလဲ တုန္တက္သြားသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကိုလတ္လီးေခ်ာင္းႀကီးတခုလုံးက အတြင္းထဲထိ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အတင္းၿဖဲကာ ထိုး၀င္လာေတာ့သည္။ အဆုံးေရာက္ေတာ့ သားအိမ္ေခါင္းေလးကို ဒုတ္ ကနဲ တိုက္မိသြားသည္။ … မီမီမွာ ကိုယ္၀န္ ၂လရွိေနသည္မို႔ အတြင္းသားေလးေတြ သားအိမ္ေခါင္းေလးေတြက ႏုဖတ္ေနသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ဒီအခ်ိန္တြင္ လိုးလို႔အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။ လိုးဖူးသူမွ ဒါကိုသိၾကမည္။ .. ကိုလတ္ကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံစုံေနၿပီမို႔ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ .. သိသည့္အတိုင္းလဲ ေသေသခ်ာခ်ာကို ခံစားကာ လိုးေလေတာ့သည္။ … မ်က္စိေတြကိုပင္ ေမွးထားကာ မီမီ့ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြ၏ အထိအေတြ႕ကို အပီအျပင္ ခံယူေနသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ မေဆာင့္ပဲ ျဖည္းျဖည္းေလး သာသာေလး ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ .. စိမ္ၿပီးႏွပ္ထားလိုက္ လုပ္ေနသည္။ … ကိုလတ္ က ဒီလိုလုပ္ေနေလ မီမီကေတာ့ အာသာမေျပစြာႏွင့္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးလာေလပါပဲ။ … ကိုလတ္ရဲ႕ထိခ်က္ေတြမ်ား ပိုျပင္းလာလိုလာေလျငားႏွင့္ ေအာက္ကေန သူမဖင္ဆုံႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေျမႇာက္ေပးေနသည္။ .. ကိုလတ္သိသည္၊ .. မီမီ ဘယ္လိုမွ အဆာမေျပျဖစ္ေနရၿပီ။ .. အမွန္ကေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေလးမ်ား၏ ႏူးညံ့သည့္အထိအေတြ႕ကို ဆက္ခံစားေနခ်င္ေသးေသာ္လည္း မီမီ့အလိုကိုျဖည့္ေပးဘို႔ကလည္း တာ၀န္ရွိေသးသည္မို႔ ကိုလတ္ ဗ်ဴဟာေျပာင္းလိုက္ရသည္။ မီမီ့ဖင္ဆုံႀကီးေအာက္သို႔ လက္လွ်ိဳကာ တင္သားအိအိႀကီးမ်ားကို လက္ႏွင့္က်က်နန ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မီမီ့ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚထမ္းလိုက္ကာ ခါးအားေကာ တကိုယ္လုံးအားပါထုတ္သုံးၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ …
‘ ဖုံး ဖုံး … ဖုံးဖုံး … အ အ .. အ အ … ‘ မီမီတေယာက္ ခုမွပဲ အာသာေျပေတာ့သည္။ .. ကိုလတ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း စမ္းသပ္ခုတင္ေလးက တအိအိလႈပ္ခါေနသလို မီမီ့တကိုယ္လုံး အထူးသျဖင့္ ႏို႔ႀကီးေတြက ရမ္းခါေနရသည္။ .. ကိုလတ္က မၾကည့္ရက္ဟန္ႏွင့္ မီမီ့ ႏို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွင့္အသာ လွမ္းကိုင္ကာ ထိန္းထားေပးလိုက္ေတာ့ မီမီ့လက္က ကိုလတ္လက္ႀကီးေတြေပၚထပ္ကိုင္ရင္း အတင္းပဲ ဖိညႇစ္ေနသည္။ ဒီေတာ့လဲ ကိုလတ္လဲ မေနသာေတာ့ ..။ အသားကုန္ေဆာင့္က်ဳံးရင္းမွ လက္ေတြကပါ ႏို႔ႀကီးေတြကို ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ေပးေနမိရေတာ့သည္။ … နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ မီမီ့တကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္တက္လာကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္သြားရျပန္သည္။ … ေနာက္တခ်ီ ေပါ့ …