႐ိုး လိုက္ တဲ့ အ ကို ရယ္”

အဖုံးဖြင့္ထားေသာ ေလးေထာင့္သံပုံး၏ အဝတြင္ သစ္သားတုတ္ ကန႔္လန႔္ခံကာ ခ်ိတ္ျဖင့္ ခ်ိတ္..တံပိုးျဖင့္ ထမ္းလာခဲ့ေသာ ေရအျပည့္ပါသည့္ သံပုံးႏွစ္ပုံးကို ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အသာထိန္းၿပီး ဒူးႏွစ္ဖက္ေကြးကာ ေျမေပၚကို ခ်လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ပုံးႏွစ္ပုံးတြင္ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ခ်ိတ္ႏွစ္ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူ၏ ပုခုံးေပၚမွ တံပိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ယူၿပီး အနီးရွိ အုန္းပင္ျမစ္အုံႀကီးတြင္ မွီကာ ေထာင္လို႔ ထားလိုက္၏ ။ၿပီးေတာ့ ေရအျပဘ့္ပါလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံး အတြင္းမွ ေရမ်ားကို ရင္ေမာင္သည္ တပုံးခ်င္းမၿပီး အနီးရွိ ဒီဇယ္ေပပါကို ထက္ပိုင္း ျဖတ္ထားေသာ စည္ပိုင္းျဖတ္ အတြင္းသို႔ ေလာင္းၿပီး ထည့္လိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္ ထမ္းလာေသာ သံပုံးႏွစ္ပုံးအတြင္းမွ ေရမ်ား ကုန္ေသာအခါတြင္ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းတြင္ ေရမ်ား ျပည့္သြားေတာ့သည္ ။ ရင္ေမာင္သည္ သူ၏ ခါးတြင္ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ျဖန႔္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွ ေခြၽးမ်ားကို သုတ္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖန႔္ၿပီးမွ ခါးတြင္ ျပန္ၿပီး ခပ္တိုတို ဝတ္လိုက္၏ ။ ” သန္းႏုေရ ..ဒီမွာ ေရျပည့္ၿပီ ..ေရခ်ိ ုးလို႔ ရၿပီဟ …” ရင္ေမာင္က သြပ္မိုး ဝါးထရံကာ ပ်ဥ္ခင္း သုံးပင္ ႏွစ္ခန္း ပတ္လည္ အိမ္ေလးအတြင္းသို႔ ငုံ႔ၿပီး အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္၏ ။ ” လာၿပီ..အကိုေရ..လာၿပီ …” အိမ္အတြင္းမွ ထမိန္ေလးကို ရင္လ်ားလ်က္ လက္အတြင္းမွလည္း ထမိန္တထည္ကို ေခါက္လ်က္သားေလး ကိုင္ၿပီး သန္းႏုသည္ ကဗ်ာကရာ ထြက္လာသည္ ။ သန္းႏုသည္ သံစည္ပိုင္းအနား ေရာက္သည္ႏွင့္ အနီးရွိ သရက္ပင္ပ်ိေလး၏ ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ခြေလးတြင္ သူမ၏ လက္အတြင္းမွာ ကိုင္လာေသာ ထမိန္ေခါက္ေလးကို တင္လိူက္၏ ။ အနီးသို႔ သန္းႏု ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အုန္းပင္ႀကီး၏ ျမစ္ဆုံတြင္ ေထာင္မွီထားေသာ သူ၏ တံပိုးကို လွမ္းယူၿပီး ရင္ေမာင္သည္ သန္းႏုကို ၾကည့္လို႔ေန၏။ သူမ ရင္လ်ားကာ ဝတ္ထားသည့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားမ်ားႏွင့္ ကားစြင့္ၿပီး ႀကီးမားအိစက္ေနေသာ တင္သားမ်ားကို ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုံၿခဳံ မႈ မေပးႏိုင္ေျခ။

ျဖဴ ၿပီး ဝင္း ေနေသာ အသားအရည္ေလးမ်ားျဖင့္ သူမ၏ အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားကို ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ သူမ၏ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အရပ္ကေလးျဖင့္ သန္းႏုမွာ လွခ်င္တိုင္း လွလို႔ ေန၏ ။ ” သန္းႏု..ခ်ိ ုးေတာ့ေလ ..ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္ အုံးမယ္” ” အကို ခပ္ေပးတဲ့ ေရကို ခ်ိးရမွာ အားနာေနလို႔ပါ ..သန္းႏုဘာသာ ေခ်ာင္းထဲ ဆင္းခ်ိးလဲ ရတာဘဲ ဟာကို…” ” ခုတေလာ ေရေတြ ငံတယ္ဟ …ဒါေၾကာင့္ ငါက ကန္ေရကို ခပ္ေပးတာ ..ေဒၚေလးပါ ခ်ိ ုးရ သုံးရ မွာ ဆိုေတာ့ ငါလည္း ကုသိုလ္ရတာေပါ့ဟာ ..ေအာ္..ေဒၚေလးကို မျမင္ပါလား..” ” စက္အိမ္ႀကီးက ဘဘႀကီးတို႔ ေရာက္ေနလို႔ ေစာေစာက ေခၚခိုင္းတာနဲ႔ အေမ လိုက္သြားတယ္ေလ ..” ” ကဲ ..ခ်ိ ုး..ခ်ိ ုး …မိုးခ်ဳပ္သြားအုံးမယ္…” ” ဟင္း….အကိုက သန္းႏုကိုသာ ေရခ်ိ ုးခိုင္းေနတာ..အကိုက မသြားေသးေတာ့..သန္းႏုက ဘယ္လို ခ်ိးရမွာလဲ…” ” ေအာ္..ေအး..ဟုတ္သားဘဲ…ကဲ..သြားၿပီ..သန္းႏုေရ ..” တံပိုးႏွင့္ ေရပုံးႏွစ္ပုံးကို ကိုင္ကာ ထြက္သြားေသာ ရင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ေငးကာ ၾကည့္ရင္း သန္းႏု တခ်က္ ၿပဳံးလိုက္၏ ။ ” ေအာ္..႐ိုးလိုက္တဲ့ အကိုရယ္ …” ဒါေၾကာင့္လည္း သန္းႏုက အကို႔ကို ခင္ရတာ…အင္း..ခင္တာ မဟုတ္ဘူး..ခ်စ္တာပါ …။ သန္းႏုသည္ သူမ အေတြးျဖင့္ သူမ ရွက္ၿပံဳးေလး ၿပံဳးလိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္တြင္ ပန္းႏုေရာင္ေလးေတာင္ သန္းလို႔ သြားရ၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ အေတြးစေလးကို ရွက္စႏိုးေလး ျဖတ္လိုက္ၿပီး ေရဖလားေလးကို ေကာက္ကိုင္ကာ စည္ပိုင္းျပတ္အတြင္းမွ ေရကို ခပ္ကာ မ်က္ႏွာ သစ္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ တခြက္ခ်င္း ခပ္ၿပီး ခ်ိ ုးေနေတာ့၏ ။ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္းႀကီး အတြင္းတြင္ အတးေနထိုင္ၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္ ။ ရင္ေမာင္မွာ အသက္ ၂၀ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး အေဝးသင္ တက္ေန၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ ရွစ္တန္းႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရၿပီး စက္ထဲတြင္ စပါးသယ္ တာလီမွတ္ စသျဖင့္ အလုပ္မ်ား လုပ္ေနခဲ့ရ၏ ။ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သန္းႏုတို႔၏ မိဘမ်ား လက္ထက္ကထဲက ဓနရွိန္ ဆန္စက္ႀကီး၏ အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾက၏ ။ သန္းႏု ရွစ္တန္း ေရာက္ေသာ ႏွစ္တြင္ သန္းႏု၏ အေဖ မွာ စက္ညပ္လို႔ ေျခတဖက္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရၿပီး စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက ဆိုတာမ်ိ ုးလို ျဖစ္ၿပီး အရက္စြဲကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသဆုံးသြားခဲ့သည္ ။ သန္းႏုတို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သာ ေလာကႀကီး အလည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္ ။ ရင္ေမာင္သည္လည္း သန္းႏုႏွင့္ ဘာမွ မထူးပါ ။ ရင္ေမာင္၏ အေဖသည္လည္း စပါးထမ္းသည့္ အလုပ္သမားမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ရင္း ကုန္းေဘာင္ ( ေရယာဥ္ႏွင့္ ေျပကမ္းပါးရွိ တံတားတို႔ကို ဆက္သြယ္ဖို႔ အရွက္ခင္းကာ တင္ထားသည့္ ပ်ဥ္ျပားႀကီးမ်ား ) ေပၚမွ ျပဳတ္က်ကာ ေရထဲက ငုတ္ျဖင့္ ေဆာင့္ၿပီး ရင္ေမာင္ ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးေသာ ႏွစ္တြင္ပင္ ကြယ္လြန္ ခဲ့ရ၏ ။ ရင္ေမာင္၏ အေဖ..သန္းႏု၏ အေဖ ႏွင့္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔မွာ ဒီ ဓနရွိန္ စက္ဝန္းႀကီးအတြင္းတြင္ပင္ အတူေနထိုင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အားေလွ်ာ္စြာ ရင္ေမာင္၏ အေဖ ႏွင့္ သန္းႏု၏ အေဖတို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ မိသားစုမ်ားကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးက ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ကာ ထားခဲ့၏ ။ ရင္ေမာင္၏ မိခင္မွာ ရင္ေမာင္ ေလး ငါးႏွစ္သား ေလာက္ကပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလရာ ရင္ေမာင္၏ ဖခင္ ကြယ္လြန္ ၿပီးသြားေသာ အခါတြင္ ရင္ေမာင္မွာ ေလာကႀကီး မွာ သူ တဦးတည္းသာ က်န္ရစ္ေလေတာ့သည္ ။

ရင္ေမာင္ကို စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးက သူ၏ စက္အိမ္ႀကီး ေနာက္ဖက္တြင္ ရွိေသာ အခန္းသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနထိုင္ေစခဲ့ၿပီး ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ရင္ေမာင္ကို စက္ထဲတြင္ စာေရး အလုပ္ ေပးခဲ့၏ ။ ရင္ေမာင္၏ ပညာသင္ စားရိတ္ကိုလည္း ေထာက္ပံ့၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးသည္ ရင္ေမာင္ကို တခါတရံတြင္ ဘဘႀကီးတို႔ ရန္ကုန္ ျပန္ရာတြင္လည္း ေခၚကာ သြားတတ္သည္ ။ ရင္ေမာင္ ဘြဲ႕ရလွ်င္ စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးက ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္ေပးၿပီး ေခၚထားမည္ ဟုလည္း စက္ဝန္းတခုလုံးက သိၾကသည္ ။ စက္ပိုင္ရွင္ဘဘႀကီးတို႔တြင္ မိုးျမင့္ရွိန္ ဟူေသာ သားတေယာက္သာ ရွိ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ရင္ေမာင္..သန္းႏုတို႔ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္၏ ။ သို႔ရာတြင္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ကိုးတန္းကို သုံးႏွစ္က်ၿပီး ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရသူ ျဖစ္၏ ။ တဦးတည္းေသာ သား ျဖစ္ၿပီး မိဘမ်ားက အလိုလိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ထင္ရာစိုးင္းေနေသာ လူငယ္တေယာက္ ျဖစ္၏ ။ ဓနရွိန္ဆန္စက္ႀကီးသည္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕၏ ဆင္ေျခဖုံး ေခ်ာင္းကမ္းပါးေပၚတြင္ တည္ရွိ၏ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးမွာ ရန္ကုန္တြင္သာ အေနမ်ားသည္ ။ ရန္ကုန္တြင္ အျခား စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားရွိၿပီး စက္သို႔ လာေသာ အခါတြင္ ရန္ကုန္ႏွင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ ကားလမ္းေပါက္လွ်က္ ရွိေသာ ဆန္စက္ႀကီးမွာ ( ၃ )ရက္ထက္ ဘဘႀကီး သည္ ပိုၿပီး မေနပါ ။ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးတို႔ လင္မယား ျပန္သြားလ််င္ ဘဘႀကီး၏ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ အသက္ ( ၄၅)ႏွစ္ခန႔္ ရွိေသာ ဦးျမင့္မူသည္ ဆန္စက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ခန႔္ခြဲလုပ္ကိုင္ရန္ က်န္ရစ္ခဲ့၏ ။ ဦးျမင့္မူမွာလည္း သူ၏ မိသားစုမ်ားမွာ ရန္ကုန္တြင္ ရွိၿပီး တခါတရံမွသာ လာတတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကေတာ့ ဆန္စက္မွ တဖဝါးမွ မခြာ ။ ရန္ကုန္ရွိ သူ၏ မိသားစုထံ ျပန္ခဲ၏ ။ ဦးျမင့္မူက စက္အိမ္ႀကီးမွာ ေန၏ ။ စက္သူေဌးဘဘႀကီး၏ တဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သူ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း ဦးျမင့္မူကဲ့သို႔ပင္ မိသားစု ရွိရာ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မသြားဘဲ မိဘမ်ား မ်က္ကြယ္ ျဖစ္သည့္ ဆန္စက္တြင္သာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခဲ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ ဓနရွိန္ ဆန္စက္ဝန္း အတြင္းတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူႏွင့္အတူ ေနထိုင္၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္မွာ သူ၏ ဖခင္ႏွင့္ မိခင္တို႔ ဆန္စက္သို႔ လာေရာက္ျခင္း မရွိသည့္ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အရက္ေလး တျမျမႏွင့္ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္၏ ။ ဦးျမင့္မူကလည္း မိုးျမင့္ရွိန္ကို မေျပာရဲ မဆိုရဲ ။
မိုးျမင့္ရွိန္မွာ စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ သား ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ဦးျမင့္မူမွာလည္း စက္သူေဌးႀကီး မလာသည့္ေနံရက္မ်ားတြင္ ဆန္စက္မွာ ထင္ရာစိုင္းေနတတ္သူ ျဖစ္လို႔ပါ ..။ ဆန္စက္လုပ္ငန္းသည္ အလုပ္သမား အမ်ားအျပားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရေသာ လုပ္ငန္း ျဖစ္ၿပီး စပါးသယ္ ဆန္အိတ္ထမ္း အလုပ္သမ မိန္းကေလးမ်ား ကလည္း ဆန္စက္တြင္ အမ်ားအျပား ရွိေန၏ ။ လူအမ်ိ ုးမ်ိ ုး စိတ္အေထြေထြ ဆိုတာမ်ိ ုးလို ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ႀကဳံး႐ုန္းၿပီး အပင္ပန္းခံ အလုပ္လုပ္ေနသူ မိန္းကေလးမ်ား ရွိေနသကဲ့သို႔ စပါးကုန္သည္ ဆန္ကုန္သည္ ဆန္ပြဲစား စပါးပြဲစားမ်ားႏွင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ၾကည့္ေပါင္းၿပီး ဝမ္းဆက္ဖို႔ရေအာင္ ရွာေနသူ မိန္းကေလးမ်ားလည္း ရွိေန၏ ။ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္ မိန္းကေလးကိုမွ ခ်မ္းသာ မေပးပါ ။ သူတို႔၏ အရွိန္အဝါကို သုံးၿပီး လစ္ရင္ လစ္သလို ဆြဲစားတတ္၏ ။ ဆန္စက္ရွိ စပါးသယ္..ဆန္သယ္ မိန္းကေလးေတြထဲက တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ခ်စ္စရာေလးေတြဆို ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က အလြတ္ ေပးခဲ၏ ။ ဒီေနရာတြင္ေတာ့ ရင္ေမာင္က သူတို႔ႏွင့္ ဆန႔္ကင်္ဖက္ ျဖစ္၏ ။ ႐ိုးသား၏ ။ ႀကိဳးစယး၏ ။ ေနာက္ၿပီး ဆန္စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီးကလည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်ၿပီး ေျမႇာက္စား ထားသျဖင့္ ဦးျမင့္မူႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔က ရင္ေမာင္ကို နဲနဲ ရွိန္၏ ။ သူတို႔ဂြင္မ်ားကို ရင္ေမာင္ကို ေရွာင္ၿပီး လႈပ္ရွားၾကရ၏ ။ ရင္ေမာင္ကိုလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးက တခ်က္ေလးမွ ၾကည့္လို႔ မရ ။ ဒါေပမယ့္ သြားၿပီး မထိရဲ ။ ရင္ေမာင္ကို ထိလွ်င္ စက္ပိုင္ရွင္ ဘဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရေပ မည္ ။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဆန္စက္ထဲတြင္ အလုပ္ဆင္းေနေသာ မိန္းကေလး ေျမာက္မ်ားစြာထဲတြင္ သန္းႏုသည္ အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုကို ၾကည့္ၿပီး မိုးျမင့္ရွိန္က အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖင့္ ျဖစ္ ေနသလို ဦးျမင့္မူကလည္း သန္းႏုကို ၾကည့္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ မသိေအာင္ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖစ္ေန၏ ။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သန္းႏုကို မထိရဲပါ ။ သူမသည္ ရင္ေမာင္ႏွင့္ သမီးရည္းစား ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ဆန္စက္တဝန္းလုံး တခုလုံးက သိထားၾကသလို ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ သိထားၾက၏ ။ ထို႔အျပင္ သန္းႏုသည္လည္း စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး၏ အေရးေပးထားေသာ သူ တဆယာက္လည္း ျဖစ္ေနလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သန္းႏု ကို မထိရဲ ..။

အံတႀကိတ္ႀကိတ္ ျဖင့္သာ ၾကည့္ရင္း အလစ္ကို ေစာင့္ေနၾက၏ ။ ေရခ်ိ ုးလို႔ ၿပီးသြားေသာ သန္းႏုက သူမ၏ ခါးေလးကို ကုန္းၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစေလးကို ေပါင္လည္ မေရာက္တေရာက္ ေလာက္အထိ တင္ကာ ေရွ႕သို႔ လုံးကာ ယူလိုက္ၿပီး သူမ၏ လက္ေလး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေရညႇစ္လိုက္၏ ။ ထမိန္ ေအာက္နားကို သူမ၏ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိ လိပ္ကာ တင္ထားသျဖင့္ ျဖဴေဖြး တုတ္ခဲ ေတာင့္တင္းလွေသာ သူမ၏ ေပါင္သားႀကီး ႏွစ္လုံးမွာ တပ္မက္ဖြယ္ ျဖစ္ေန၏ ။ သူမသည္ ခါးကုန္းၿပီး ထမိန္ ေအာက္နားစ ကို ေရညႇစ္ေနသည္ ျဖစ္လို႔ သူမ၏ တင္သား လုံးလုံးတစ္တစ္ႀကီးမ်ားမွာ ေရေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲ စိုေနေသာ ေရလဲထမိန္ပါးေလးတြင္ အတိုင္းသားကပ္လွ်က္ ခါးကုန္းထားသျဖင့္ ပိုလို႔ ကားစြင့္ အိစက္ကာ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွ၏ ။ မို႔ေမာက္ ဝင္းဝါခ်က္ ရွိေနေသာ သန္းႏု၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ရင္လ်ားထားေသာ ထမိန္ေလး အတြင္းမွ ျပည့္အန္ကာ ထြက္ေနေတာ့၏ ။ သူမ၏ ေဘးဖက္တြင္ ေရွ႕ဖက္ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ေနရာေလးမွာမတ္တပ္ရပ္ကာ သူမကို ၾကည့္ေနမိေသာ မိုးျမင့္ရွိန္ သည္ တံေတြး တခ်က္ ၿမိဳခ်ကာ အံတခ်က္ ႀကိတ္လိုက္၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ရင္လ်ားထားေသာ ေရလဲ ထမိန္ေလး၏ ေအာက္နားစကို ေရညႇစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးတဖက္တခ်က္ ဆီသို႔ ခ်ကာ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ေလာက္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါလိုက္ရာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ခါ သြားရသည့္ နည္းတူ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာလည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ၿငိမ္သြားရသည့္ တိုင္ေအာင္ မၿငိမ္ေသးဘဲ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွ် တုန္ကာ ေနေသး၏ ။ သူမႏွင့္ ဆယ္ေပ အကြာအေဝး မွ်သာ ရွိေသာ ဇီဇဝါ ၿခဳံေလး၏ တဖက္မွ မတ္တပ္ရပ္ကာ ၾကည့္ေနေသာ မိုးျမင့္ဂွိန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားရွိ လီးႀကီးမွာ သန္းႏုကို ၾကည့္ေနလ််က္မွ မာေတာင္လာခဲ့႐ုံ တင္ မက တဆတ္ဆတ္ပင္ ျဖစ္လို႔ လာရေတာ့သည္ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေရခါၿပီးသည္ႏွင့္ ေရစည္ေဘးရွိ သရက္ပင္ေလး ေျခရင္းနားရွိ ကိုင္းတက္ကေလး ၾကားတြင္ တင္ကာထားေသာ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို လွမ္းယူကာ လဲၿပီး ဝတ္လိုက္၏ ။

ပန္းၿခဳံတဖက္ရွိ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ အသာအယာပင္ ထြက္လို႔ လာခဲ့ၿပီး သန္းႏု ရွိရာေနရာႏွင့္ ဝါးႏွစ္႐ိုက္ေလာက္ လြန္လာေသာ ေနရာက်မွ ျပင္းထန္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေတာက္တခ်က္ကို ေခါက္လိုက္ၿပီး ” ထြီ” ကနဲေနေအာင္ တံေတြး တခ်က္ကို ေထြးလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ တင္းမာေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ဆက္ ေလွ်ာက္သြားသည္ ။ ဒီေန႔ စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ ဇနီးတို႔ ေန႔လည္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ၾကမည္ ျဖစ္သည္ ။ သန္းႏု၏ အေမကို တရားစခန္း ( ၁၀ ) ရက္စခန္း ဝင္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြားမည္ ျဖစ္ၿပီး ရင္ေမာင္ကိုလည္း ဆန္စက္အတြက္ စက္ပစၥည္း အခ်ိ ု႔ ဝယ္ရန္ သူေဌးႀကီးက ရန္ကုန္သို႔ ေခၚသြား၏ ။ ရင္ေမာင္ကေတာ့ ညေန ( ၆ )နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္မည္ ။ သန္းႏုႏွင့္ အေဖၚေနရန္အတြက္ ကူလီေခါင္း သာစိန္၏ မိန္းမ ခင္လွကို သန္းႏုႏွင့္ သြားအိပ္ရန္ႏွင့္ သားသမီး မရွိေသာ ကူလီေခါင္း သာစိန္တို႔ လင္မယားကို ဇနီးျဖစ္သူ ခင္လွက သန္းႏု၏ အေမ ျပန္မေရာက္မခ်င္း သန္းႏုႏွင့္ အတူေနၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားရန္ႏွင့္ သာစိန္ကေတာ့ စက္အိမ္ႀကီးတြင္ပင္ ဦးျမင့္မူ ..မိုးျမင့္ရွိန္ ..ရင္ေမာင္တို႔ႏွင့္ အတူ လာစားရန္ သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္က စီစဥ္ေပးခဲ့၏ ။ သန္းႏုကိုလည္း မုံ႔ဖိုးေပးခဲ့၏ ။ စက္သူေဌးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္တို႔သည္ မနက္စာ စားၿပီး ေန႔လည္ ၁၂နာရီ ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သြားၾကသည္ႏွင့္ ( ၃ )ရက္ေလာက္ ေအာင့္ေနၾကရေသာ ဦးျမင့္မူ ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္တို႔သည္ အရက္ဝိုင္း စၾကေတာ့၏ ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ ေန႔စဥ္ ဆိုသလို အျမမဲပင္ ေသာက္ေနက် ျဖစ္သည္ ။ အရက္ဝိုင္းေလး အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္ အရက္မူးေတာ့ ကြၽဲခိုးေပၚ ဆိုတာမ်ိ ုးလို မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ ရင္တြင္းမွ သန္းႏုႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခံစားခ်က္တို႔ကို ပြင့္အန္ ထြက္လာေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ ထံမွ စကားမ်ား ၾကားရကာစက သန္းႏုကို အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ စိတ္ထဲတြင္ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရေသာ္လည္း အေတြ႕အႀကံဳ ရင့္က်က္ေသာ မဟုတ္တာ လုပ္တာကို အသားက်ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဦးျမင့္မူက အိေျႏၵ မပိက္ ငါးခူၿပံဳးေလးျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေပး၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ စကားမ်ား အရ အကြက္ဝင္လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေနရာမ်ားတြင္လည္း ဦးျမင့္မူက စကား ဝင္ေထာက္ကာ ေျမႇာက္ေပးလိုက္ေသး၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏုတ္ဖ်ားက ပြင့္အန္လာေသာ စကားသံမ်ား ရပ္စဲသြားသည္ႏွင့္ ဦးျမင့္မူသည္ အားကိုးဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သူ၏ ဟန္ပန္ ပုံစံကို ေျပာင္းၿပီး ထိုင္ရာက ထလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လက္တဖက္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္ ၏ ပုခုံး တဖက္ကို ခပ္သာသာေလး ကိုင္လိုက္၏ ။ ” မင္းရဲ႕ စကားေတြ ဦးေလး ၾကားရေတာ့ ဦးေလး စိတ္မေကာင္းပါဘူး..ေမာင္မိုးရာ…ဒီစက္မွာ သူေဌးႀကီးရဲ႕ တဦးတည္းေသာ သားက ဟိုဟာ မလုပ္ရဲ ဒီဟာ မလုပ္ရဲနဲ႔ ေၾကာက္လန႔္ေနရတာလဲ ဦးေလး မင္းဖက္က မခံခ်င္ဘူးကြာ…” ” ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ..ဦးေလးရ…” ” ေအးကြာ..မင္းနဲ႔ ဦးေလးနဲ႔ ဆိုတာက ေသြးမေတာ္လို႔သာ ေဆြမ်ိ ုး မေတာ္ၾကတာပါ ..တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔ ဦးဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္း ဟုတ္တယ္…ညီအကိုဆိုလည္း ဟုတ္တယ္ ..ဒီလို သံေယာဇဥ္ နဲ႔ ေနလာၾကတာ မဟုတ္လား …” ” ဟုတ္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္ ..က်ေနာ္က ဦးေလးကို ကိုယ့္ဦးေလး အရင္းလိုဘဲ သေဘာထားတာပါ ..” ေစာေစာက အားတက္သေရာ ေျပာေနေသာ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုပင္ တည္ကာသြားသည္။
ၿပီးေတာ့ တေျဖးေျဖး အိုကာသြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ေလးပင္ ထပ္လို႔ ႀကဳံ႕ကာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနၾကေသာ စက္အိမ္ႀကီး အေပၚထပ္ လသာေဆာင္မွေနၿပီး ဦးျမင့္မူသည္ အေဝးသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့မွ သူ၏ ႏုတ္ဖ်ားမွ စကားတို႔သည္ တလုံးခ်င္း ထြက္ေပၚကာ လာေတာ့၏ ။ ” ဦး မင္း ကို ကူ ညီ ပါ့ မယ္ …” ” ဝမ္းသာလိုက္တာ ဦးေလးရယ္..က်ေနာ္က ေနာက္ေၾကာင္း ကိစၥဘဲ လန႔္တာပါ …” ” ဒါေတြ အတြက္ ဘာမွ မပူေနပါနဲ႔ေတာ့ကြာ ..ဦးေလး စီစဥ္ရင္ အားလုံး အဆင္ေျပ သြားရမွာေပါ့ကြာ..အင္း..ဒါေပမယ့္…” ဦးျမင့္မူက သူ၏ ဟကားကို ရပ္ကာ အိုမင္း ညိဳေမွာင္လို႔ ေနေသာ မ်က္ႏွာထားကို လုပ္လ်က္ အေဝးသို႔ လွမ္းကာ ၾကည့္ေနျပန္၏ ။ ” ဒါ….ဒါေပမယ့္..ဘာျဖစ္လဲ..ဦးေလး . . ” ” ဦးေလး မွာလည္း စိတ္မအား လူမအားနဲ႔ အခက္အခဲ အက်ဥ္းအၾကပ္ တခုက ရွိေနတယ္ကြာ…” ” ဘယ္လို အခက္အခဲလဲ ဦးေလး ..က်ေနာ္ ကူညီလို႔ရရင္ ကူညီမယ္ေလ ..” ” ဦးေလးလဲ မင္းကိုဘဲ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ အကူအညီ ေတာင္းမလို႔ပါကြာ…” ခ်က္ခ်င္းပင္ ဦးျမင့္မူ၏ မ်က္ႏွာမွာ အားတက္သေရာ ျဖစ္သြားခဲ့ရာမွ တဖန္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ျပန္ၿပီး အိုစာညႇိဳး သြားျပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့မွ စကားကို ျပန္ဆက္၏ ။ ” ဦးေလး အကူအညီေတာင္းဖို႔ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခု မင္းရဲ႕ ကိစၥကို ဦးေလး ကူညီမယ္လို႔ ဂတိေပးၿပီးမွ ဦးေလးရဲ႕ အခက္အခဲကို မင္းကို အကူအညီေတာင္းမယ္ ဆိုရင္ အေပးအယူ သေဘာမ်ိ ုးမ်ား ….” ” ဟာ..ဦးေလးကလည္း ဗ်ာ . .ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး …ကိုယ့္လူ အရင္းအခ်ာလို က်ေနာ့္ကို သေဘာထားပါဗ်ာ ..တစိမ္းဆန္ဆန္ သေဘာမထားပါနဲ႔ ..ေျပာစရာ ရွိတာသာ ေျပာပါ ..ဦးေလးရာ…” ” ကဲယယမင္းက ေျပာဆိုေတာ့လည္း ဦးေလးက ေျပာရတာေပါ့ ..ဒီလိုကြာ ..ဦးေလးဟာ မင္းတို႔ မိသားစု အတြက္ မင္းအေဖရဲ႕ ကိုယ္စား ဒီ ဆန္စက္ႀကီးကို စီမံခန္ံခြဲၿပီး လုပ္ေပးခဲ့တာ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္ထဲကဘဲေနာ္…” ” ဟုတ္ပါတယ္..ဦးေလး…” ” ေအး..ဒီ ကာလေတြမွာ ဒီ ဆန္စက္လုပ္ငန္း အဆင္ေျပဖို႔ ဘြိဳင္လာကိစၥတို႔ ဌာနကိစၥတို႔ အဝယ္ဒိုင္ကိစၥတို႔ ေနာက္ၿပီး ရပ္ေရး႐ြာေရးက အစ အားလုံးမွာ ဦးေလးက အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အယ္ ေဖၚလို႔ မရတဲ့ ကုန္က်စားရိတ္ေတြ ရွိလာခဲ့တယ္ကြာ” ” ဟုတ္ကဲ့.ဦးေလး” ” အဲဒီ ကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ အမယ္ေဖၚမရေတာ့လည္း ဦးေလး စာရင္းတင္လို႔ မရဘူးကြာ …ေနာက္ၿပီး ဒီ ကုန္က်စားရိတ္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ပမဏ မ်ားလာၿပီး ဦးေလးရဲ႕ အေပၚမွာ ဝန္ထုတ္ ဝန္ပိုး ျဖစ္လာခဲ့ရတာေပါ့…” ” အဲဒီ ဟာေတြကို အေဖက စာရင္းရွင္းရွင္း ေပးတယ္ မို႔လား..ဦးေလးရ…” ” မင္းလည္း သိသားဘဲကြာ..စာရင္း တင္လို႔ ရတာေတာ့ မင္းအေဖက စာရင္း ရွင္းေပးပါတယ္ ..စာရင္း တင္မရေတာ့ ဦးေလးမွာ လာၿပီး ပိေနေတာ့တာေပါ့..” ” ကဲ..ဦးေလး ..ေငြ ဘယ္ေလာက္ကို က်ေနာ္ ဘယ္လို လုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာကိုသာ ေျပာပါေတာ့ ဦးေလးရာ…” ” အင္း..ႏွစ္ေတြကလဲ ၾကာလာၿပီ ဆိုေတာ့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိန္း ေလာက္ ရွိၿပီေပါ့ ..အဲဒါကို မင္း ကူညီမယ္ ဆိုရင္ ငါ့တူ ရဲ႕ အသုံးစားရိတ္ အျဖစ္ ျပေပးဖို႔ပါဘဲ ..ဒါ ..ဒါေနာ္ ..ဦးေလးက မင္းကို မျဖစ္မေန ကူညီရမယ္ မေျပာပါဘူး …မင္း မကူညီႏိုင္လည္း ဦးေလး ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး ..ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွေတာ့ မေျပာနဲ႔ေပါ့ကြာ …” ” က်ေနာ္ ကူညီပါမယ္..ဦးေလး ..” ” အင္း..မင္းရဲ႕ စကား ၾကားရတာ ဝမ္းသာစရာပါဘဲကြာ..ကဲ..မင္းကိစၥလည္း ေအာင္ျမင္ၿပီ လို႔သာ မွတ္ေပေတာ့ ငါ့တူေရ…” သန္းႏု ေရခ်ိ ုးအၿပီး သနပ္ခါးလူးေနေတာ့ စက္ထဲက နာရီ သံေခ်ာင္း ( ၄ ) ခ်က္ ေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရ၏။ ညေန ( ၄ ) နာရီ ရွိေပၿပီ။

သန္းႏု တေယာက္ သနပ္ခါး လိမ္း အဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေရွ႕တြင္ ထြက္ၿပီး ခဏ ထိုင္ေန၏။ ေစာေသးလို႔ အမခင္လွ မေရာက္ေသး ။ ထမင္းကလဲ မဆာေသးလို႔ အမခင္လွ လာမွဘဲ စားေတာ့မည္ ။ ဒီေန႔ သန္းႏုတို႔ အလုပ္ သမား အဖြဲ႕တခုလုံး စပါးျပတ္သြားလို႔ ညေန ( ၃ ) နာရီႏွင့္ အလုပ္သိမ္းၾက၏။ သန္းႏု အိမ္ေရွ႕တြင္ ထိုင္ကာ ရွိေသးသည္ ။ အိမ္ေရွ႕သို႔ ကိုသာစိန္ ေရာက္လာ၏ ။ ” သန္းႏုေရ..သန္းႏု …” ” ရွင္..က်မ ဒီမွာ ရွိတယ္ ..ဦးေလး. လာေလ” ” ေအး.ငါ အိမ္ထဲ မဝင္ေတာ့ဘူးဟာ ..ရင္ေမာင္က ေန႔ခင္းက ရန္ကုန္ မသြားခင္ မွာသြားလို႔ဟ…” ” ဘာမ်ားလဲ..ဦးေလးရ ..” ” ေအာ္..သူ႔အခန္းကို နင့္ကို ရွင္းထားေပးဖို႔နဲ႔ မီးုးထိုးဖို႔ အဝတ္အစားေတြလည္း သူ႔အခန္းမွာ သြားၿပီး ယူထားဖို႔ပါ ..အဲဒါ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးက ရင္ေမာင့္ အခန္းေသာ့ ေပးလိုက္တယ္…ေရာ့…” ” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး..က်မ ခုပဲ သြားလိုက္ပါ့မယ္..အကိုရင္ေမာင္ကလဲ သူနဲ႔ ေန႔ခင္းက ေတြ႕သားနဲ႔ လူကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး ..ႏို႔မို႔ ေန႔ခင္းထဲက တခါထဲ ယူလာခဲ့တာေပါ့..” ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုသာစိန္ရဲ႕ လက္ထဲမွ ေသာ့ကို သန္းႏု လွမ္းယူလိုက္၏ ။ ” ရင္ေမာင္က နင့္ကို အားနာလို႔ မေျပာခဲ့တာေနမွာေပါ့ဟာ..” သန္းႏုကို ေသာ့ေပးၿပီး ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြားေသာ ကိုသာစိန္က သန္းႏုကို ေျပာသြားေသး၏ ။ ” ဟုတ္မွာပါ..အကိုရင္ေမာင္က သိပ္ၿပီး အားနာတာ အရင္ကလည္း သန္းႏု အားတဲ့ရက္..အတင္း သြားယူမွ မီးအိုးတိုက္ဖို႔ အဝတ္အစားေတြကို ေပးတာ ..။ သန္းႏုက အိမ္ေရွ႕တံခါးေလး ပိတ္ၿပီး စက္အိမ္ႀကီး ဖက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္ ။ စက္အိမ္ႀကီးနား ေရာက္ေတာ့ သန္းႏုက အိမ္ႀကီး၏ အေပၚထပ္ လသာေဆာင္သို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေလ၏။ ခါတိုင္း ဒီ အခ်ိန္ဆို ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးနဲ႔မိုးျမင့္ရွိန္တို႔ လသာေဆာင္မွာ ထိုင္ၿပီး အရက္ေသာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္ ။ ဒီေန႔ ဘယ္သူမွ မရွိ ။ ဒီတေခါက္ စက္သူေဌး ဘဘႀကီး လာသြားတာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အပိုးက်ိးသြားပုံရ၏။ ရင္ေမာင္ေနရာ စက္အိမ္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ရွိ အခန္းသို႔ သန္းႏုက အိမ္ေဘးရွိ အုတ္ခဲေလးမ်ား ခင္းထားေသာ လမ္းအတိုင္း အိမ္ႀကီးကို ပတ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲသို႔ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ဝင္လိုက္သည္။
ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲတြင္ ရွိေသာ မီးလုံးမွာ လင္းလွ်က္ ရွိသည္ ။ အခန္းထဲတြင္ ရင္ေမာင္ အိပ္ေသာ ကုတင္ေလးေပၚမွာ အဝတ္အစားႏွင့္ စာအုပ္ေတြ ျပန႔္ႀကဲလို႔ေန၏ ။ ခါတိုင္း ဒီလို မဟုတ္။ အကိုရင္ေမာင္က သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္၏ ။ ဒီတခါ ဘယ္လို ျဖစ္သည္ မသိ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ရႈပ္ပြကာ ေနသည္ ။ သူ ေန႔ခင္းက ဘဘႀကီးတို႔ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ လိုက္မ သြားမီ ပစၥည္းတခုခု ရွာလို႔ ပြသြားတာဘဲ ျဖစ္မည္။ ရွင္းခ်ိန္ မရေတာ့လို႔ သူမကို ရွင္းခိုင္း ထားခဲ့တာဘဲ ဟု သန္းႏု ေတြးလိုက္၏ ။ ရင္ေမာင္၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ရႈပ္ပြေနေသာ စာအုပ္ႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ရွင္းရန္ ရင္ေမာင္အိပ္ေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တင္ပုလြဲေလး ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္၏ ။ လူပ်ိ ုေလး အိပ္ေသာ ကုတင္ေပၚသို႔ ဝင္ၿပီး ထိုင္လိုက္ေသာ အပ်ိ ုေလး သန္းႏုမွာ ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္လို႔ သြားရေသးသည္ ။ ခါတိုင္း သန္းႏုလာလွ်င္ အိပ္ခန္းဝမွာပင္ေကာ ေျပာစရာ ေျပာ ယူစရာယူၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္ပင္ ..။ အခုလို ရင္ေမာင္၏ အခန္းထဲသို႔ မဝင္ ။ ကုတင္ေပၚမွာပင္ ထိုင္ရန္ ေဝးေရာေပါ့ ။ သန္းႏု ရွက္ၿပဳံးေလး ၿပံဳးလိုက္မိေသး ၏ ။ ကုတင္ေပၚသို႔ တင္ပုလႊဲေလး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အဝတ္အစားမ်ားကို တထည္ခ်င္း ေခါက္ကာ ထပ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးရွိ ရင္ေမာင္၏ စာၾကည့္စားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚရွိ ရင္ေမာင္၏ အေဝးသင္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ဗလာစာအုပ္မ်ားကို ေကာက္ကာ ထပ္ေန၏ .။ၿပီးေတာ့မွ သန္းႏုသည္ စာအု္ပမ်ားကိုကုတင္ေဘးတြင္ ကပ္ရက္ရွိေနေသာ စားပြဲေပၚသို႔ တင္လိုက္ျပန္သည္ ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ဘာမွ ရွိမေနေတာ့ပါ ။ ” ေဟာ…” ကုတင္၏ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ ႐ြဲ႕ေစာင္းလို႔ ေနေသာ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ စာအုပ္တအုပ္ ေဒါင့္စြန္းေလး ထြက္ကာေနတာကို သန္းႏု ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ တြဲေလာင္းခ်ကာထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေပၚကို ဆြဲလို႔ တင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပုဆစ္တုပ္လို႔ ထိုင္ကာ စာအုပ္ေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္၏ ။ ” ဟင္ …” သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ၾကက္သီးေလးမ်ားပင္ ထသြားရ၏။
ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးအတြင္း ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလး ေပၚသို႔ စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနရင္းမွ သန္းႏုသည္ မလုံမလဲ ျပာျပာသလဲျဖင့္ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးကို ဘာ္ညာလွည့္ၿပီး သူမ၏ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားကို ဝင့္ကာ အခန္းတြင္း ေဘးဘီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေသး၏ ။ ၿပီးမွ သူမသည္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလး အတြင္းတြင္ ကိုင္လို႔ထားေသာ စာအုပ္ေလးထံသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလး၏ မ်က္ႏွာစာတြင္ ေယာက်္ားႀကီး တေယာက္၏ လီးႀကီးကို အနီးကပ္ ႐ိုက္လို႔ထားေသာ ေရာင္စုံပုံ ျဖစ္ၿပီး ထိုလီးႀကီးမွာ ထိပ္ဖူးႀကီး တခုလုံး ၿပဲလန္ေနၿပီးထိပ္ဖူးႀကီးမွာ နီရဲလို႔ ေန၏ ။ လီးတန္ႀကီး တခုလုံးမွာ မာေတာင္လို႔ ေနၿပီး လီးတန္ႀကီး ပတ္လည္တြင္ အေၾကာမ်ား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး ဖုထစ္ေန၏ ။ ဓါတ္ပုံ၏ ရွင္းလင္း ျပတ္သားမႈေၾကာင့္ လီးႀကီး ထိပ္ရွိ အေပါက္ကေလးပင္ ျမင္ေတြ႕ေနရ၏ ။ သန္းႏုသည္ ေခတၱမွ် စိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္မိၿပီးသည္ႏွင့္ စာအုပ္ေလးကို ကိုင္ထားေသာ သူမ၏ လက္ကေလးမ်ားမွာ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လာ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်င္ဝန္းေလးမ်ားထဲတြင္အရည္ေလးမ်ား လဲ့လာကာ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးသည္လည္း ပန္းႏုေရာင္ သန္းကာ လာေတာ့၏ ။ လက္ထဲမွ စာအုပ္ေလးကို သန္းႏုသည္ ေနာက္တ႐ြက္ လွန္လိုက္၏ ။ မ်က္ႏွာဖုံး အတြင္းဖက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေစာေစာက မ်က္ႏွာဖုံးတြင္ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဧရာမ လီးႀကီး၏ ၿပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို လက္ေလးတဖက္က ကိုင္ၿပီး လီးႀကီး၏ ထိပ္ရွိ အေပါက္ေလးေနရာကို လွာတခုက လ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔ထိေနပုံ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီးႏွင့္ လ်ာဖ်ားတို႔ႏွင့္ လီးတန္ႀကီး ေပၚတြင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ကေလးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ပုံ ျဖစ္၏ ။ ထိုစာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ကပၸလီႀကီး တေယာက္၏ လီးႀကီးကို အသား ျဖဴျဖဴ အဂၤလိပ္မေလးက စုတ္ေပးေနေသာ ပုံ ျဖစ္ၿပီး ကပၸလီႀကီးက မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အဂၤလိပ္မေလးမွာ ဒူးေထာက္ရက္သားေလး ျဖစ္၏ ။ သန္းႏုသည္ တုန္ေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ စာအုပ္ကို ေနာက္ထပ္ တမ်က္ႏွာ လွန္လိုက္ျပန္၏ ။ ထို စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ပက္လက္လွနေနေသာ အဂၤလိပ္မေလးက ေပါင္ႏွစ္လုံး ကားကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာၿဖဲေပးၿပီး က်န္လက္တဖက္က ေစာေစာက လီးႀကီးကို ဆြဲၿပီး သူမၿဖဲထားေသာ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတံထားေသာ ပုံ ျဖစ္၏ ။
ထို စာမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အဂၤလိပ္မေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဧရာမလီးႀကီးက တဝက္မွ် စိုက္လို႔ ဝင္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ လီးတန္ႀကီး ေဘးတြင္ ကပ္ညိၿပီး ခြက္ဝင္ေနပုံကို အနီးကပ္ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္တို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီး ခ်ဲ႕ကာ ႐ိုက္ထားေသာ ပုံ ျဖစ္၏ ။ ဆက္လက္ၿပီး သန္းႏုသည္ စာအုပ္ေလးကို တ႐ြက္ခ်င္းလွန္လို႔ တေျဖးေျဖးခ်င္းၾကည့္လို႔သြားရာ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ကပၸလီႀကီးႏွင့္ အဂၤလိပ္မေလးတို႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လိုးေနၾကပုံကို ႐ိုက္ ထားၿပီး ထို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ လိုးေနၾကပုံမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ေတာ့လိုးေနၾကေသာ ပုံစံအရ ျဖစ္ေပၚလို႔ေနေသာ လီးႀကီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ႀကီးတို႔သာ ပါေသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ ေရာင္စုံပုံ ..အနီးကပ္ ပုံမ်ားျဖင့္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ႐ိုက္ကာ ျပထားေသာ ပုံမ်ား ျဖစ္သည္ ။ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ ေယာက်္ားတေယာက္၏ လီးကို တခါဘူးကမွ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ဘူးေသာ အသက္ ( ၁၉ ) ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွီေသးသည့္ အပ်ိ ုမေလး သန္းႏုသည္ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ ဓါတ္ ပုံထဲက လီးႀကီးကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ အနီးကပ္ ျမင္ရသည့္အျပင္ ထိုလီးႀကီး၏ စြမ္းေဆာင္ လႈပ္ရွားပုံကိုပါ အဆင့္ဆင့္ ေတြ႕ျမင္ရသည္ ျဖစ္လို႔ သန္းးႏု၏ အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနေသးေသာအေသြးအသား တို႔သည္ အထိန္းအကြပ္မဲ့ လႈပ္ရွားလို႔ လာၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ မ်က္ႏွာေလး တခုလုံးတြင္ အနီေရာင္ သန္းလာသကဲ့သို႔ သူမ၏ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေလးမ်ားသည္လည္း ေျခာက္ေသြ႕လာသည္ ျဖစ္လို႔ မၾကာခဏလည္း တံေတြးမ်ား ၿမိဳ ခ်ေနရ၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းမွလည္း မည္သို႔ ျဖစ္သည္ကို သူမဘာသာ အမည္တပ္ၿပီး မေျပာႏိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ တမ်ိ ုး ျဖစ္ေပၚလို႔ လာေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ႏွာသီးဖ်ားေလးမွ အသက္ရႈသြင္းသံ..ျပန္ထြက္သံတို႔သည္ သူမဘာသာပင္ ၾကားလာရသည္ထိ ျပင္းထန္လာၾက၏ ။ စာအုပ္ေလး၏ ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ အရည္မ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲ တင္းေျပာင္ေနေသာ ဧရာမ လီးတန္ႀကီးကို လက္ေလးတဖက္က ဆုပ္ကိုင္လို႔ထားၿပီး ထိုလီးႀကီး၏ ၿပဲလန္ေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီး ထိပ္မွ ပ်စ္ခဲေသာ အျဖဴေရာင္ အရည္မ်ား ပန္းလို႔ ထြက္ေနပုံပင္ ျဖစ္၏ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ စစ္ကနဲ တခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံသည္လည္း တင္းကနဲ တခ်က္ ျဖစ္လို႔သြားရ၏ ။ သန္းႏုသည္ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ရာေပၚတြင္ ပုဆစ္တုပ္ကာ ထိုင္ေနရာမွသူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အိပ္ရာေပၚသို႔ ခ်ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ဒူးေလးတဖက္ကို ေထာင္လိုက္ကာေပါင္ၾကားသို႔ သူမ၏ လက္ေလးတဖက္သည္ ဝင္လို႔သြားသည္ ။
ၿပီးေတာ့ သန္ဒႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ထမိန္ေလး ေပၚမွပင္ အသာ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးလိုက္၏ ။ ေသြးသားမ်ား ဆူပြက္လို႔ ေနေသာ အခ်ိန္အခါတြင္အာ႐ုံေၾကာ အာ႐ုံ ခံစားမႈမ်ား၏ အဓိကေနရာေလးသည္ ထႂကြေနေသာ ေသြးသားမ်ားေၾကာင့္ လႈပ္ရွား ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္မ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚကာ ခံစားေနရခ်ိန္တြင္ တစုံတခုက ထိုေနရာေလးကို လာေရာက္ ထိေတြ႕မိၿပီး ထိေတြ႕ေသာ အရာကလည္း ရပ္တည္မေနဘဲ ေ႐ြ႕လ်ားကာ ပြတ္ေပးေနေတာ့ သာယာမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရေတာ့၏ ။ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွပင္ သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ပြတ္ေပးေနရင္းက အရသာမ်ား ေတြ႕ကာ ေန၏ ။ သူမ၏ က်န္ လက္အတြင္းမွ ဓါတ္ပုံစာအုပ္ကိုလည္း သူမသည္ လႊတ္မခ်ေသးဘဲ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားက အာသာ တငမ္းငမ္းျဖင့္ ၾကည့္ေနလွ်က္ပင္ ရွိေနေသး၏ ။ ခဏမွ် ၾကာသြားေသာ အခါတြင္ ေစာက္ပတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွ ပြတ္လို႔ေပးေနေသာ သူမ၏ လက္ကေလးသည္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တည့္တည့္တြင္ ထမိန္ေလးေပၚမွ ပြတ္ေပးလိုက္စဥ္မွာ စိုစိစိ အရည္ေလးက သူမ၏ လက္ကို လာၿပီး ထိေတြ႕သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ထို လက္ကေလးကို သူမ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ေျမႇာက္ကာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ စိုစိစိ အရည္ေလး ထိေတြ႕သြားခဲ့ရေသာ သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးကိုလည္း သန္းႏုသည္ သူမ၏ ႏွာသီးဖ်ားတြင္ ကပ္ကာ နမ္းကာ ၾကည့္လိုက္မိ၏ ။ ထို အခ်ိန္မွာပင္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ႐ုတ္တရက္ က်ေရာက္လာၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚသို႔ ဆြဲကာ လွဲခ်လိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ လက္အတြင္းမွ စာအုပ္ေလးသည္ လြတ္က်သြားၿပီး သန္းႏုသည္လည္း အိပ္ရာေပၚသို႔ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ ေထာင္ကာ ပက္လက္ကေလး လန္ကာ က်သြားေတာ့၏ ။ ” ဟင္…..ကိုကိုျမင့္…မ…မလုပ္ပါနဲ႔..အကို…” သန္းႏု စကားဆုံးေအာင္ပင္ မေျပာလိုက္ရေခ် ။ သူမ၏ ႏွတ္ခမ္းပါးေလးမ်ား ေပၚသို႔ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္ကာ အတင္းပင္ စုတ္နမ္းေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္ဒႏုႏွင့္ အ႐ြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူေဌးႀကီး၏ သား ျဖစ္လို႔ သူ႔ကို သန္းႏုက ငယ္စဥ္ကပင္ ကိုကိုျမင့္ဟု ေခၚခဲ့၏ ။ ထို႔ေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဖိကပ္ကာ စုတ္နမ္းလ်က္ ရွိေနရာမွ သူ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ သန္ဒႏု၏ ထမိန္ ေအာက္နားစေလးကို လွမ္းဆြဲကာ သူမ၏ ခါးဆီသို႔ လွန္ကာ တင္လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ လက္ကေလးတဖက္က အတင္းပင္ သူမ၏ ထမိန္ေလးကို ျပန္ကာ ဆြဲခ်ရန္ ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသို႔ ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖး ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သျဖင့္ သန္းႏုသည္ ခါးကေလး တြန႔္သြားရသည္ ။ သူမ၏ ထမိန္ေလးကိုေတာ့ျပန္ၿပီး ဖုံးဖိျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ေခ် ။
သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ေပၚရွိ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚတြင္ ခပ္ဖိဖိေလး ၄..၅ခ်က္ေလာက္ ပြတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ျဖင့္ အသာၿဖဲၿပီး လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းကို လက္တဆစ္သာသာေလာက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ဖိကပ္ စုတ္နမ္းထားသျဖင့္ မည္သည့္အသံမွ် ထြက္မလာဘဲ သူမ၏ ခါးေလးကေတာ့ ေကာ့သြားၿပီး သူမ၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ကား သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကို သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုတ္နမ္းထားသည့္အျပင္ လွ်ာျဖင့္လည္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္ကာေပးေနေသး၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လက္တဆစ္သာသာ သြင္းထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္သည္လည္း အၿငိမ္မေနဘဲ ထုတ္လိုက္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝ၏ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ကပ္ၿပီး ဝိုက္ကာ ဝိုက္ကာျဖင့္ ပြတ္တိုက္ လုပ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏု၏ ေသြးသားတို႔သည္ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ေသာင္းက်န္းလာၾကေတာ့၏ ။ သန္းႏု၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ျဖဳျဖဳ ႏွစ္လုံးသည္ စုလိုက္ ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္လာသည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသို႔ သူ၏ လက္ခလယ္ျဖင့္ သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ လုပ္ၿပီး ေမႊေႏွာက္ေပး ေန႐ုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက္မထိပ္ေလးျဖင့္လည္း ေစာက္ပတ္ထိပ္နားရွိ ေစာက္စိေလးကို မထိတထိျဖင့္ ေကာ္ ေကာ္ထိုးကာ ကလိေပး ေနေသး၏။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ တင္းမာေဖါင္းကားေနၿပီး ေစာက္ပတ္ အတြင္းမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ကာ လာေနၾကၿပီ ျဖစ္၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လက္ေလးတဖက္ကလည္း သူမကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ စုတ္လို႔ ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အက်ၤ ီ ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ေပၚသို႔ အသာအယာ တင္လာသည္ ။ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္အဝရွိ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္လည္း ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ထိုးသြင္းကာ ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ လုပ္ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ထိေတြ႕ ပြတ္တိုက္ေနမႈေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ စိုစြတ္လာၾကသည္ ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးကို ရင္ဆိုင္ ထိေတြ႕လို႔ လာၾကေတာ့သည္ ။ ႏူးညံ့ေထြးအိ စိုစြတ္ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီ ျဖစ္လာၾကသည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္အတြင္းရွိ ေသြးသားတို႔သည္ ျပင္းျပလာေသာ သူ၏ ကာမေဇာမ်ားေၾကာင့္ ဆူပြက္လာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူ၏ ဆူပြက္ေနေသာ ေသြးသားတို႔ဆီမွ လြင့္ပ်ံကာ ထြက္လာေသာ အပူေငြ႕မ်ားကို သူ၏ ႏွာသီးဖ်ားမွ တဆင့္ ဟင္းကနဲ ေနေအာင္ ထုတ္ပစ္လိုက္၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ မ်က္ႏွာကို သန္းႏု၏ ႏုႏုငယ္ငယ္ မ်က္ႏွာေလးဆီမွ ခြာကာ သူ၏ ကိုယ္လုံးကိုလည္း သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေပၚမွ ခြာလိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းႏု၏ ရင္ဘတ္ရွိ အင္းက်ီ ႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို အလ်င္အျမန္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့၏ ။ ” အို..ကိုကိုျမင့္ရယ္ ..သန္းႏုကို သနားပါအုံး …မရက္စက္ပါနဲ႔ ကိုကိုျမင့္ရယ္ေနာ္…” သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးက လႈပ္ရွာခြင့္ ရသြားၿပီ ျဖစ္လို႔ မ်က္ရည္ဝဲဝဲေလးျဖင့္ ငိုသံေလး စြက္ကာ မိုးျမင့္ရွိန္ကို ေတာင္းပန္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖမိုးေလးျဖင့္ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားဆီက မ်က္ရည္ဥမ်ားကို သုတ္ကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ေလး တခ်က္ျပဳလ်က္ မိုးျမင့္ရွိန္ ရွိရာဖက္သို႔ ေက်ာေလးေပးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေစာင္းလိုက္၏ ။ ထိုအခါတြင္ ိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီအင္းက်ီအျဖဴေလး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကိုပါ တပါတည္း လါယ္ကူစြာ ျဖဳတ္ခြင့္ရသြားသျဖင့္ အလ်င္အျမန္ပင္ ျဖဳတ္၏ ။ သန္းႏု၏ ေျမႇာက္ၿပီး မ်က္ရည္ သုတ္ေနေသာ လက္မွတဆင့္ ေဘာ္လီအင္းက်ီေလး၏ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးႏွင့္ အေပၚတြင္ ဝတ္ထားသည့္ ႏွိပ္ေစ့ၾကယ္သီးမ်ား ျဖဳတ္ၿပီးေနေသာ လက္ျပတ္ အင္းက်ီေလး၏ လက္ေပါက္တို႔ကိုပါ ပင့္တင္ကာ ခြၽတ္လိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ ေစာင္းထားေသာ ကိုယ္လုံးေလး၏ အေပၚဖက္ရွိ လက္ကေလးကို တံေတာင္ဆစ္မွ ေကြးကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ျပန္ၿပီး တင္လိုက္သျဖင့္ ထို လက္ကေလးဘက္ရွိ အင္းက်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီအင္းက်ီ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔မွာ ကြၽတ္ခြာထြက္သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ က်န္ရွိေနေသာ သူမ၏ အျခား လက္တဖက္ရွိ အင္းက်ီလက္ေပါက္ႏွင့္ ေဘာ္လီပုခုံးသိုင္းႀကိဳးတို႔ကိုပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ထိုအခါတြင္ ဝင္းလဲ့ေနေသာ သူမ၏ ရင္ၫြန႔္သားေလးမ်ား သည္ ထြက္ေပၚလာၾကေတာ့၏ ။ ဝင္းမြတ္ကာ တင္းတင္းေလး ျပည့္ၿဖိဳး ေထြးအိေနေသာ သူမ၏ အၾကမ္းပုဂံလုံး အႀကီးစား ေမွာက္ထားသည့္ အ႐ြယ္ ပမာဏ သာသာရွိသည့္ မက္ေမာဖြယ္ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာလည္း တုန္တုန္ ယင္ယင္ေလးျဖစ္ကာ ထြက္ေပၚလာေတာ့၏။
” သန္းႏု..သန္းႏု ကို သနားပါအုံး..အကိုရယ္ …ဟင့္…” ” သန္းႏုရာ..အကိုက မင္းကို အတည္ႀကံတာပါ ..မင္းကို လက္ထပ္ယူမွာပါ .ယုံပါ သန္းႏုရယ္…” ” မ…မ ျဖစ္ႏိုင္တာ…အကိုရယ္ …ဘဘႀကီးတို႔က..ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး..သေဘာတူမွာလဲ ေနာက္ၿပီး..ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးကလည္း သန္းႏုတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ခြဲပစ္လိုက္မွာေပါ့..အဟင့္…ဟင့္…မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…အကိုရယ္….သန္း…သန္းႏုကို သနားပါ..ကိုကိုျမင့္ရယ္…ေနာ္…..” ” သန္းႏုရာ…ဘာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ….မင္းကို အိကု ခ်စ္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီကြာ….” မိုးျမင့္ရွိန္မွာ ပါးစပ္ကလဲေျပာ လက္ကလဲ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို သူ၏ လက္ဖဝါးထဲ ထည့္ကာ ပြတ္ေပးေနသျဖင့္ သန္းႏုသည္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ေမွးမွိတ္လို႔ ထားရာမွ တဟင့္ဟင့္ျဖင့္ ငိုသံပါေလးျဖင့္ ျငင္းဆန္ကာ အသနားခံ ေနျခင္း ျဖစ္၏ ။ သန္းႏု၏ ႏုတ္ဖ်ားက ျငင္းဆန္ကာ ေနရွာေသာ္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကမူ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေသြးသားတို႔၏ ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ ကာမေဇာေလးမ်ား ႂကြလ်က္ အင္အားမ်ား ခ်ိနဲ႔ကာ အထိအေတြ႕မ်ားမွာ သာယာမိန္းေမာလ်က္ ေပ်ာ့ေခြ ႏုံးခ်ိ ေန၏ ။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးကေတာ့ ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္စြမ္းမ်ား ကုန္ခမ္းကာ သာယာမႈေလးမ်ားတြင္သာ မိန္းေမာလ်က္ ထိုဟာယာမႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကိုပင္ စိုးထိတ္ေနသည္ ။ သန္းႏု၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတြင္ အဝတ္အစားမ်ား ကင္းမဲ့သြားခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူမ၏ ထမိန္ေလးကေတာ့ သူမ၏ ခါးတြင္ လုံးကာ ပုံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ထမိန္ေလးကို သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွ ဆြဲလို႔ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ သန္းႏုက သူမ၏ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားဆီမွ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကို သူမ၏ လက္ကေလးျဖင့္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ သုတ္လ်က္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးကာလွိမ့္ကာျဖင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ႂကြကာ ေပးလိုက္သျဖင့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ ေျခေထာက္ဖက္မွေနၿပီး ကြင္းလုံးကြၽတ္ကာ ထြက္သြားေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလး ေဘးမွာ ထိုင္လ်က္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္လို႔သြားရွာေသာ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တပ္မက္စြာ ၾကည့္လိုက္၏ ။ ” သန္းႏုရယ္…လွလိုက္တာ…” ” အကိုရယ္..သန္းႏုကို မသနားေတာ့ဘူးလားဟင္ ..” ” အကို သန္းႏုကို ဒီညဘဲ ခိုးမွာပါ ..သန္းႏုရယ္…” ” ဟင္..အကို ..” ” ဒီည ( ၁၀ ) နာရီေလာက္က်ရင္ တံတားကို ဆင္းခဲ့…သန္းႏု…ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ကပ္ထားတဲ့ ပဲ့ေထာင္ထဲသာ ဆင္းၿပီး သြားလိုက္..ပကိုက ေညာင္ပင္စုကေန ေစာင့္ေနမယ္..ဟိုမွာ ညတြင္းခ်င္း လက္ထပ္ၾကတာေပါ့..သန္းႏုရယ္…ေနာ္…” ” အကို…ရယ္…” သန္းႏု၏ လက္ကေလးတဖက္က မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္တဖက္ကို အားကိုးတႀကီး ဆုတ္ကိုင္ ထ်စ္ညႇစ္လာ၏ ။
သူမ၏ လက္ဖ်ားေလးမ်ားမွာ ေစာေစာကလို ေအးစက္လို႔ မေနေတာ့ဘဲ ပူပူေႏြးေႏြးေလး ျဖစ္ကာေနသည္ကို မိုးျမင့္ရွိန္ ခံစားလိုက္ရ၏ ။ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္ဒႏု၏ မ်က္ႏွာေလးဆီသို႔ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ကာ သူမ၏ နဖူးေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ နမ္းလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သန္ဒႏု၏ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလးမ်ား တင္ကာ ထားေသာ ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဖိလို႔ နမ္းရႈိက္လိုက္သည္ ။ ၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူမ၏ ႏို႔ေလးမ်ား ဆီသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေတာ့၏ ။ သန္းႏုမွာေတာ့ တလူးလူး တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ ကာမေဇာမ်ား ႂကြတက္လာေနၿပီး သူမ၏ လက္ကေလး ႏွစဖက္ကေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ အဝတ္အစား နဂိုထဲက ဝတ္မထားေသာ ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚသို႔ အ သာယာေလး တင္ကာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္လ်က္ ယုံမွတ္လို႔ ပုံအပ္ကာ မိန္းေမာ ေနေလေတာ့သည္ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေပးေနရင္းမွ သူ၏ လက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ နံေစာင္းေလးမ်ား ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္တို႔ကို ပြတ္သပ္ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ ကာ ေပးေန၏ ။ ထို႔ျပင္ သန္းႏု၏ လုံးတစ္ ကားအယ္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ား ေအာက္ကိုပါ လက္ကို ထိုးသြင္းၿပီး ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ကာ ေပးေနေသး၏ ။ သန္းႏုကေတာ့ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ျဖဴစင္ဝင္းပ လွပ အခ်ိ ုးက် မို႔ေမာက္ ကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္ေလး ေနကာ စင္းေပးထား႐ုံမွတပါး ဘာမ်ား တတ္ႏိုင္ပါဦးမည္နည္း ..။ ႏို႔စို႔ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ အတြင္းမွ လ်ာေလးသည္ သန္းႏု၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ား ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ထိလာကာ ယက္လို႔ ေပးလိုက္ေသာအခါ မ်ားတြင္ေတာ့ သန္းႏုခမ်ာမွာ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေလး တခုလုံး ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္လွ်က္ အသက္ရႈေလးမ်ားပင္ မွားလို႔ သြားရ၏ ။ ထို႔ျပင္ စင္းလို႔ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ေကြးလိုက္ ဆန႔္လိုက္ ျဖစ္ေနရာမွ သူမ၏ ဒူးေခါင္းေလးမ်ားသည္ ေကြးလ်က္ ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ေထာင္လို႔ လာေတာ့၏ ။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႔ကို ပြတ္လို႔ ေပးေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္သည္ သူမ၏ ေပါင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးၾကားရွိ သန္းႏု၏ အေမႊးနက္ကေလးမ်ား ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြးေလးမ်ား ျဖစ္လို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးေပၚသု႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ ကိုယ္လုံးကို သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ ခြာကာ ႂကြလိုက္ၿပီးေနာက္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား တြင္ ဝင္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီးသူ၏ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏ ။
သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး အေပၚမွ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကိုယ္လုံးသည္ ႂကြလို႔သြားသျဖင့္ ေမွးမွိတ္လို႔ ထားေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ဖြင့္ကာ ၾကည့္မိလိုက္ေသာ သန္းႏု၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ဝိုင္းကာ သြားၿပီး သူမ၏ အသဲထဲတြင္ ေအးကနဲ ျဖစ္ကာ သြားရေတာ့သည္ ။ ပုဆိုးအတြင္းမွ ထြက္ေပၚလို႔ လာေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ အရွည္ ( ၆ ) လက္မ ထက္ မနည္းေပ ။ ညိဳကာ တုတ္ေနၿပီး လုံးပတ္ က်ပ္လုံးသာသာေတာင္ ရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။ လီးႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးသည္ ၿပဲလန္ေနၿပီး ထိပ္တြင္ အရည္မ်ားႏွင့္ စို႐ႊဲေနကာ လီးတန္ႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ကာေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏု၏ ေထာင္လို႔ ထားေသာ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးကို အသာ ကားေပးလိုက္ၿပီး သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ထိကာေတ့လိုက္၏ ။ သန္းႏု၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တခ်က္မွ် တုန္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္ကာ ထားလိုက္ေတာ့၏ ။ ထိုစဥ္မွာပင္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့လို႔ထားေသာ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္ တေျဖးေျဖး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္လို႔ လာေတာ့၏ ။ ” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဗ်စ္….” ” အင့္…အအ…အမေလး ….ကြၽတ္ကြၽတ္…” သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးကို အစြမ္းကုန္ ၿဖဲကားေပးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကိုလည္း ေကာ့လို႔ ေပးလိုက္၏ ။သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူ၏လီးႀကီးကို တေျဖးေျဖး ထိုးသြင္းေနေသာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးထိပ္တြင္ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ အရာဝတၳဳတခုက ေရွ႕ကေနၿပီး တားဆီးကာသလို ထိေတြ႕လာရသျဖင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းေနရာမွ အားျဖင့္ ဖိကာ ေဆာင့္ၿပီး သြင္းလိုက္၏ ။ ” ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဖြတ္..” ” အား..အေမ့…အား….ေသပါၿပီ …အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…” သန္းႏု၏ ခါးေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ အေတာ္ေလး ေျမာက္ႂကြကာ တက္သြားရသလို သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာလည္း ဘယ္ညာ ခါရမ္းသြားရ၏ ။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္လုံးမွာလည္း အစြမ္းကုန္ကားေပးထားသျဖင့္ ေပါင္တြင္းေၾကာႏွစ္ဖက္မွာ ေထာင္လို႔ပင္ ထေန၏ . သူမ၏ ႏုေထြးျဖဴေဖြးလို႔ ေနေသာ ေပါင္တြင္းသားေလးမ်ားမွာေတာ့ တဆတ္ဆတ္ တုန္လို႔ေနသည္ ။
မိုးျမင့္ရွိန္က သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာမွာ တပ္မက္ မက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ သန္းႏု၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အမို႔အေမာက္ အစြင့္အကားမ်ားျဖင့္ အခ်ိ ုးက် လွပလွေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို မမွိတ္မသုံ ျမင္ေတြ႕ေနရကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေသာ လီးႀကီးမွာလည္း သန္းႏု၏ က်ဥ္းၾကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားႏွင့္ စီးကနဲ ပြတ္တိုက္သြာားရသည္ ျဖစ္လို႔ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အဆုံး ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ၏ လီးႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ျပန္ ဆြဲထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ပင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ လိုးသြင္းကာ ခပ္သြက္သြက္ လိုးေလေတာ့၏ ။ ” ဖြတ္ ..ဖြတ္…ပလြတ္…” ” အင့္..အေမ့…ေသပါၿပီ . . ” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အား…အမေလး …နာ…နာလိုက္တာ….” ” ဖြတ္..ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အား…ေတာ္…ေတာ္ပါေတာ့..ကိုရယ္….အား…ကြၽတ္….ကြၽတ္ ….ကြၽတ္…” ” ဖြတ္…ပလြတ္ …” ” ခဏေလာက္ သည္းခံလိုက္ပါဟာ..အစမို႔ပါ ..ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းလာမွာေပါ့…” ” ဖြတ္..ပလြတ္ …” ” အား..ကြၽတ္..ကြၽတ္..ရက္စက္လိုက္တာ ကိုရယ္ …အင့္..ဟင္…”သန္းႏုရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးမွာ နာရွာလြန္းလို႔ ေကာ့ပ်ံေန၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္ကလည္း သူ၏ လိုးအားကို မေလ််ာ့သည့္အျပင္ သန္းႏု၏ မခံမရပ္ႏိုင္ ေကာ့ပ်ံကာ ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး သန္းႏု၏ မခ်ိမဆန႔္ေလး ညည္းတြားသံေလးမ်ား ၾကားရေတာ့ မိုးျမင့္ရွိန္၏ ကာမစိတ္မ်ားမွာ အားရေက်နပ္ တက္ႂကြလာၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္ကာ လိုးေတာ့၏ ။ ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အေမ့..အား..ဟင့္ဟင့္ …” ” အား..ကြၽတ္ကြၽတ္ …..” ” ဖြတ္..ပလြတ္..” ” အ…အင့္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” အင့္….ဟင့္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” မိုးျမင့္ရွိန္က အားျဖင့္ ဖိေဆာင့္လို႔ အခ်က္ ( ၃၀ )မွ် ေဆာင့္ကာ လိုးၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ သန္းႏု တဆတ္ဆတ္ တုန္ကာေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားမွ ညည္းသံေလးမ်ား ထြက္ မလာေတာ့ေပ ။ ေကာ့ပ်ံေနေသာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း ၿငိမ္သက္သြား၏ ။ ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္…” ” ဖြတ္..ပလြတ္..” သန္းႏုမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရည္မ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ ယားလို႔ေနေသာ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားကိုလည္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ သန္မာေတာင့္တင္းလွေသာ လီးတန္ႀကီးက အားပါးတရ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာျဖင့္ပြတ္ကာေနသျဖင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အတြင္းတြင္ အရသာမ်ား ပိုလို႔ေကာင္းလာရေတာ့၏ ။ ” ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္…” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” နာေသးလားဟင္..သန္းႏု..” ” ဟင့္အင္း..” ” ဖြတ္ပလြတ္ ..” ” ဖြတ္ ပလြတ္…” ” ေကာင္းေရာ ေကာင္းလာၿပီလားဟင္…” ” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” သိဘူး….အ..ဘာေတြ ေမးေနတာလဲလို႔……အ…အ….” ” ဖြတ္ပလြတ္..ဖြတ္ပလြတ္….” မိုးျမင့္ရွိန္က တခ်က္ ၿပဳံးလိုက္ကာ သူ၏ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ နဲနဲတိုးၿပီး ဆီးခုံ အေပၚပိုင္းျခင္း ကပ္ကာ လီးကို ဖင္ႂကြၿပီး ေဆာင့္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးလိုက္၏ ။
” ဖြတ္ ပလြတ္..” ” ဖြတ္ ပလြတ္ ..” ( ၁၅ )ခ်က္ေလာက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လိုးၿပီးသည္ႏွင့္ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဒစ္ႀကီးနားထိ ျပန္ကာ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို အကုန္ မခြၽတ္ဘဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔လည္း ျပန္ထိုးမသြင္းေတာ့ဘဲ ရပ္ကာ ထားလိုက္၏ ။ တစကၠန႔္..ႏွစ္စကၠန႔္ သုံး စကၠန႔္….။ ” ဟင့္ ….ကို…ဘာ….ဘာ…ျဖစ္တာလဲ …ဟင့္ဟင့္…..” ” ကို လိုးတာ သန္းႏု မေကာင္းဘူး ထင္လို႔ဆက္မလိုးေတာ့ဘူးလားလို႔…” ” ဟင့္…ကိုရယ္…ကြၽတ္…အႏိုင္မက်င့္နဲ႔ကြာ…” သန္းႏုက ညည္းတြားရင္းက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး ကို လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြေလး လုပ္ကာ သူမ၏ ခါးေလးကို ေကာ့လွ်က္ သူမ၏ အရည္မ်ား ႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ထြက္က်ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို မိုးးျမင့္ရွိန္၏ လီးတန္ႀကီး အရင္းသို႔ တိုးကပ္ကာ ေပးလာ၏ ။ ” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ေကာင္းလားဟင္..” ” အင္းပါ..ေကာင္းပါတယ္ …” ” ဘာေကာင္းတာလဲဟင္…” ” အာ..ကြၽတ္…ကိုကလဲကြာ…” သန္းႏုက ေျပာလဲေျပာ သူမ၏ လက္ကေလးတဖက္ျဖင့္လည္း မိုးျမင့္ရွိန္ရဲ႕ ခါးကို လွမ္းၿပီး ဆြဲလာ၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္က သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးကို သူ၏ လီးႀကီး ထိပ္ဖူးျဖင့္ ေညႇာင့္ကာ ေညႇာင့္ကာ လႈပ္ရွားကာ လိုးေပးလိုက္၏ ။ ” ကဲ..ေျပာေလ..သန္းႏု ..ရ..” ” ဘာ..ကြၽတ္..ဟင့္..ဒီမွာက ေသေတာ့မယ္…ဟင့္..ဟင့္…ဟို ..ကို..ကို…လိုးတာ …ေကာင္း..ေကာင္းတယ္..ဟင့္…” သန္းႏု၏ စကားလည္း ဆုံးေရာ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သူ၏ လီးႀကီးကို ၿဗဳံးကနဲ ေဆာင့္ကာ သန္းႏု၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏ ။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆက္ကာ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေတာ့၏ ။ မိုးျမင့္ရွိန္သည္ သန္းႏုကို ေဆာင့္လိုးေနရာမွ အလိုးမပ်က္ေစဘဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ျပင္ၿပီး ထိုငိုက္ရာ အခိုက္အတန႔္ေလးမွာ ေဆာင့္အား နဲနဲ ေလ်ာ့လို႔သြား၏ ။ ဖြတ္..ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ …. ” အ…ေဆာင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ…ကိုရယ္…အ….အင္း….ဟင္း..ဟင္း…” ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …. မိုးျမင့္ရွိန္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ျပင္ၿပီး ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို လွမ္းလို႔ ဆြဲကိုင္ကာ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးရင္း လိုးေန၏ ။
မိုးျမင့္ရွိန္၏ လက္မ်ားသည္ သူမ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုပါ လက္ညႇိဳး လက္မတို႔ျဖင့္ ပြတ္သပ္ ေခ်မြကာ ေပးေန၏ ။ ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….. ဖြတ္ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ …… ” အ..ဟင့္…ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္ ….အမေလး…ေနာ္ …” ဖြတ္ ပလြတ္…ဖြတ္ ပလြတ္ ….. သန္းႏုသည္ ခ်စ္ရသူ ခ်စ္သူ ရင္ေမာင္၏ အိပ္ယာထက္ ဝယ္ သူမ၏ ယင္ဖိုပင္ မသန္းဖူးေသာ ကိုယ္လုံးေလးကို အဝတ္အစားမ်ား အားလုံး ခြၽတ္လ််က္ သူမ၏ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး တပ္မက္ဖြယ္ ကိုယ္လုံးေလးျဖင့္ အသစ္စက္စက္ နီတာရဲ ေစာက္ပတ္ေလးကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ေပးရင္း မိုးျမင့္ရွိန္၏ အလိုးကို ေကာ့ပ်ံကာ အလိုးခံေနရင္းက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရသာမ်ား မႊန္ထူလာကာ မခ်ိမဆန႔္ ျဖစ္လို႔လာရ၏ ။ ထို႔အတူ မိုးျမင့္ရွိန္၏ လီးႀကီးသည္လည္း ေဆာင့္ကာ လိုးရင္းက အရသာမ်ား ရွိလြန္းမက ရွိလာၿပီး အားမလို အားမရ ျဖစ္လာလို႔သန္းႏု၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆြဲကိုင္ကာ အားကုန္ ေဆာင့္လိုးေတာ့၏ ။ အင့္..ဟင့္…အမ…ေလး….ကို…ကိုရယ္…..အင္း…ဟင္း…ဟင္း….” ဖြတ္ ပလြတ္..ဖြတ္ ပလြတ္ ….. ” ကြၽတ္..သန္းႏုရယ္ …အ…အင္း..ဟင္း…ဟင္း….အီး…” ကာမ အထြဋ္အထိပ္ သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တြန႔္လိန္ေကာ့ပ်ံလ်က္ ရွိၾကေပေတာ့သည္…ၿပီး