တဏွာေပမ ထိတိုင္းရွ

သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ လို႔ဆိုရမည္လား၊ အဟမ္းအဟမ္း။ ဒီလိုအရပ္ေဒသေရာက္ေနေတာ့လည္း ငယ္ေပါင္းဆိုတာမ်ိဳးက မရွိေတာ့၊ ငယ္ေပါင္းေတြ၊ ငယ္က်ိဳးငယ္နာသိတဲ့သူေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း အထင္ေသးမွာ သိကၡာက်မွာ ေၾကာက္စရာမလို ေျပာခ်င္ရာေျပာလို႔ ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ရွာမွ ရွားတဲ့ ေနရာမွာ ရွားရွားပါးပါး၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းလို႔ရသည့္တေကာင္ႏွင့္ဆုံမိသည္။ ဝါသနာတူခ်င္းမို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္၊ ပထမ ကေတာ့ အရက္၊ အတူေသာက္ျဖစ္သည္။ ေနာက္က်ေတာ့ မူးလာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္၊ ၾကည့္ၿပီးသည့္႐ုပ္ရွင္ေတြအေၾကာင္းအာျဖစ္သည္၊ ေနာက္တဆင့္ စာေပ၊ ဖတ္ခဲ့သည့္စာေပေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ျမဴးဇစ္၊ ဝါသနာေတြကလည္းတူသည္၊ ဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေလးေတြေတြ႕ေတာ့ လက္တို႔မိၾကသည္။ အြန္လိုင္းဗမာေအာစာေပ ကို သူလည္းစိတ္ဝင္စားတာ သိရေတာ့ ကိုသိထားသည့္ ဆိုက္ကေလးေတြ၊ ဖိုရမ္ ေတြကို ရွယ္ေပးမိသည္၊ ေအာစာေတြကို ဖတ္လို႔ေကာင္းသည္ဆိုၿပီး ေျပာလာေတာ့ ကိုယ္ေရးေနသည့္အေၾကာင္းတေန႔ေတာ့ ႂကြားလိုက္မိသည္။ အဲဒီမွာ သူက သူ႔စိတ္ကူးထားသည့္ဇာတ္လမ္းေလး တခုရွိသည္ဟုေျပာသည္၊ ေနာက္ ေတာ့ တခုေသာ ေသာက္ပြဲတပြဲမွာ အမူးေသာက္ၾကရင္း လူအုပ္နဲ႔ေဝးရာသို႔သြားၿပီး သူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာျပခ်င္သည္ဟုဆိုသည္၊ ေနရာေတြ နာမည္ေတြကို လုံးဝ မတူေအာင္ေရးရမည္ ဟု ဂတိေပးခိုင္းသည္၊ ကိုယ္ကလည္း နားေထာင္ခ်င္ေနတာလည္းပါသည္၊ ေနာက္ဆုံးဂတိေပးလိုက္ေတာ့မွ စေျပာျပသည္၊ ဇာတ္လမ္းက တညထဲႏွင့္ မဆုံး တန္းလန္းမို႔ ႏုတ္ပဲ အၾကမ္းဖွ်ဳဥ္း မွတ္ထားလိုက္ရသည္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွေနာက္တခါ မူးသည့္အခါထပ္ေျပာသည္။ သူ ကေတာ့ အဲလိုျဖစ္ခဲ့သည္၊ အဲလိုျဖစ္သြားသည္၊ ဆိုတာေလာက္ပဲေျပာေတာ့ ျမန္သည္၊ ကိုက သူေျပာသည့္အတိုင္းဇာတ္လမ္းကို ေရးရရင္လည္း သတင္းစာ ထဲက သတင္းတပုဒ္လိုသာျဖစ္ေနေလမည္၊ ထို႔အတြက္ စာဖတ္သူမ်ားလည္းဖတ္လို႔ေကာင္းေအာင္ အပိုဆာဒါးေလးေတြ ႏွမ္းျဖဴးရင္း ဇာတ္လမ္းတပုဒ္စာရေအာင္ ေရးလိုက္ရေလသတည္း၊ ကဲ ေလာကလူ႔ဘုံက ဇာတ္လမ္းမ်ားစြာထဲက တပုဒ္လို႔သာ သေဘာထားၿပီး အပ်င္းေျပဖတ္ၾကကုန္ေလာ့။ငါ့ရွင္တို႔။
……………………………………………………………
စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ အေမရိကားေရာက္တာ တႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ သူဆရာဝန္ေတာင္ ျပန္ျဖစ္ပါ့မလားဟု စၿပီး စိုးရိမ္စ ျပဳလာၿပီ၊ သူက ဗမာျပည္မွာ ဆရာဝန္ေပါက္စ ျဖစ္သည္၊ အလုပ္သင္လည္း ဆင္းၿပီးစ မွာ သူမ်ားေတြ နည္းတူ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး အေမရိကန္ဂရင္းကတ္ထီ ေလွ်ာက္လႊာတင္လိုက္မိရာမွ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေပါက္လာေတာ့၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ေတာ့ သြားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
သူတို႔လို နယ္ကေလးမွ အေမရိကန္သို႔ တေယာက္ထည္းသြားမယ္ ဆိုေတာ့ တကယ္တန္းက ခပ္လန္႔လန္႔ျဖစ္ေနရသည္၊ ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္လိုေနၿပီး၊ဘယ္လိုစားလို႔၊ ဘယ္လိုစကားေတြေျပာရမွာလည္း၊ အဂၤလိပ္စကားကေတာ့ ဒီမွာလည္း ေက်ာင္းက စာေတြကေတာ့ ဘိုလိုသင္ရတာ၊ ေရာဂါေတြ ေဆးနာမည္ေတြကလည္း ဘိုလို မွတ္ထား အလြတ္က်က္ထားရတာဆိုေတာ့၊ သူမ်ားေတြထက္စာရင္ေတာ့ သိပ္ေၾကာက္စရာမလိုလွဟုေတြးထားမိသည္၊ သူမ်ားေတြ ဆိုတာက သူၾကားခဲ့ရဖူးတာ ပိုက္ဆံေတြ ပုံေပး အကုန္ခံၿပီး ဂ်ပန္တို႔ဘာတို႔မွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြ၊ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕ရေတြ ေတာင္ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကတာပဲ၊ သူတို႔ ဘာစကားနဲ႔ေျပာၿပီး ဘယ္လိုအလုပ္ျဖစ္ေနၾကလည္း ေတာ့မသိ၊ ကိုယ္က ဆရာဝန္ပဲ၊ ကိုယ္က ေဆးကုစားမွာပဲ ၊ေရာဂါနာမည္ကလည္း ဘိုလို ကိုယ္ကသိၿပီးသား၊ ေဆးနာမည္ေတြလည္း ဘိုလို အလြတ္က်က္ထားတာ၊ အဆင္ေျပသြားမွာပါ၊ အဲလိုအေတြးႏွင့္၊ စကားေျပာဖို႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္လို႔ ေတြးထားသည္။
ေနာက္တခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကမွ အေမရိက ထြက္သြားခဲ့ေသာ၊ သူ႔အေမ၏ ညီမ ဘယ္ႏွစ္ဝမ္းကြဲမွန္းမသိ ေတာ္သည့္ ေဒၚေလး တေယာက္က ဟိုမွာ အဆင္ေျပေနသည္ ဟုသိရသည္၊ ဟိုတေခါက္ လြန္ခဲ့သည့္ သုံးေလးႏွစ္ကေတာင္ ဗမာျပည္တေခါက္ျပန္လာလည္ၿပီး လက္ေဆာင္ေတြ ဘာေတြေပး ေကာင္းေကာင္း သုံးၿဖဳံးျပသြားေသးသည္ ဟုဆိုသည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိုင္းျမတ္ထိုက္က သူ႔ၿမိဳ႕မွာ မရွိ၊ ေနာက္ဆုံးႏွစ္လား ေဟာက္စ္ဆင္းေနသလား ပင္မမွတ္မိေတာ့၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ ႏွင့္အမ်ိဳးမွာလည္း ေဝးၿပီး ငယ္ငယ္ထဲက အဆက္အစပ္သိပ္မရွိလွသျဖင့္၊ သူ႔ဘာသာျပန္လာၿပီး ႂကြားတာ ဘာညာေနမွာပါဆိုၿပီး ဂ႐ုတစိုက္လည္း မွတ္မထားမိလိုက္။
အခု သူ ဂရင္းကတ္မဲေပါက္သည္ ဆိုေတာ့မွ သူ႔အမ ဝမ္းကြဲေတြက သူတို႔ အေဒၚအေမရိကားမွာ ရွိသည္ ဆိုၿပီး ဗိုင္ပါ ေတြ ၊ စကိုက္ေတြ၊ ဗီဇီယိုခ်ပ္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆက္မိၾကၿပီး သူ႔အတြက္ ေနေရးထိုင္ေရးပါ အဆင္ေျပဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအေဒၚက ေရာက္ကာစတြင္ သူ႔ဆီမွာ ေနလို႔ရေၾကာင္း၊ သူ႔ အသိ ဗမာျပည္မွ လာၾကေသာဆရာဝန္မ်ားလည္း ရွိသျဖင့္ စိုင္းျမတ္ထိုက္ ဘာေတြလုပ္ရမည္ဆိုတာကို ေမးျမန္းလို႔လည္းရႏိုင္ေၾကာင္း၊ သူ႔အိမ္ေတြ ေန၍ အဆင္ေျပေစရန္ သူ႔ေယာက္်ားကိုလည္း သူ႔တူအရင္းလို႔ ေျပာထားမည္ဟု ဆိုေလသည္။
အဲလိုႏွင့္ သူျပင္ဆင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီး အမိေျမကို ဘိုင့္ဘိုင္လုပ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
သူအေမရိကန္ႏိုင္ငံ တက္ဆက္ျပည္နယ္ ဟူစတန္က ေဂ်ာ့ဘြတ္ရွ္ အင္တာကြန္တီနင္တယ္ အဲယားပို႔စ္ကို ေရာက္ေတာ့ လာႀကိဳေနတဲ့ သူ႔အေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာကို ေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီးသြားသည္။ အေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာက တေယာက္ထည္း ကားေမာင္းၿပီးသူ႔ကို လာႀကိဳတာရယ္၊ သူ႔အဆင္အျပင္က ေဟာ့တာရယ္ေၾကာင့္ေပါ့။ သူ႔အေမ နဲ႔ အမေတြ အေျပာအရဆိုရင္ သူနဲ႔ အနည္းဆုံး၁၀ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ ဆိုသည္၊ သူေတာင္မငယ္ေတာ့ဘူး အသက္အစိတ္ နီးပါးျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာလည္း သုံးဆယ့္ငါးေလာက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လုံးဝမထင္ရဘူး၊ ဆံပင္က ပုခုံးစြန္း ေက်ာ္တယ္ဆို႐ုံေလးပဲရွည္တယ္၊ အေနာက္က သားရည္ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားၿပီး ျမင္းျမႇီးလို ခ်ထားတယ္။ တီရွပ္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔။ ကိုယ္လုံးက မဝမပိန္၊ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးပဲ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက စကင္နီဂ်င္းမို႔ ေတာင့္တင္း ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ေပါင္တန္ေျခသလုံးေတြကို ထင္းကနဲ ျမင္ႏိုင္သည္။ တီရွပ္ကလည္း ခါးတို အက်ပ္လိုမ်ိဳးမို႔ မို႔ေမါက္ေနတဲ့ ရင္သားအစုံကလည္း သိသိသာသာႀကီးကို ထင္းေနတာ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ စူးစိုက္မၾကည့္မိေအာင္ မ်က္လုံးလြဲထားလိုက္ရသည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးပီပီ၊ ပါးနီနီ ႏူတ္ခမ္းနီနီနဲ႔ ေမး႐ိုးေလး နည္းနည္းကားသလိုပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ၾကတာနဲ႔ သူတို႔ ေဒသစကား ရွမ္းစကားနဲ႔ ေျပာၾက ဆိုၾကတာဆိုေတာ့ ခနေလးနဲ႔ တကယ့္ကို တူအရီးအရင္းလို ခင္မင္သြားၾကတယ္။ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာက သူဒီမွာ ရွမ္း လိုမေျပာျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ ဆိုပဲ။
ကားဆီကို သြားေနတဲ့ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာ ေနာက္က စိုင္းျမတ္ထိုက္ သူ႔အထုပ္ဆြဲၿပီး လိုက္ေတာ့၊ ေရွ႕က ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္မွာ တင္းရင္း ကားစြင့္ေနတဲ့ တင္သားေတြက သူစီးထားတဲ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေၾကာင့္ ပိုၿပီး ႂကြ႐ြလွပေနတာ ကို မၾကည့္မိေအာင္ အတင္း စိတ္ကို ေျပာင္းေနရသည္။ ဗမာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ကို ေတာင္ သတိရမိသြားသည္။
သူ႔ခ်စ္ခ်စ္က နာမည္ကိုက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္တဲ့၊ သူနဲ႔ တတန္းထဲ အတူစာက်က္ အတူသြားအတူလာရာကေန ခ်စ္သူဘဝေရာက္သြားခဲ့သူ၊ ပိုးဟတ္ျဖဴလို႔ေတာင္နာမည္ရေလာက္ေအာင္ ျဖဴျဖဴလႊလႊေလး၊ ဒါေပမဲ့ စာကို ပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ဘာမွ မလႈပ္မရွားလို႔လား၊ မ်ိဳး႐ိုးေၾကာင့္ပဲ လား ပိန္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ေခ်ာသည္။ နီးစပ္တာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြလည္း တြယ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေလာက္မွာ သမီးရီးစားျဖစ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ သူက လက္ထပ္ၿပီးတခါထဲေခၚသြားခဲ့ခ်င္ေသာ္လည္း အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မျဖစ္လာခဲ့၊ သူ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးမွ လက္ထပ္ေခၚယူေတာ့မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကလိုက္ၿပီး သူတေယာက္ထည္းသာ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ သူနဲ႔လည္း အခ်စ္နယ္ကြၽံခဲ့ၾကဘူးၿပီ၊ ႏွစ္ဦးစလုံးကလည္း ေဆးေက်ာင္းသား၊ ေနာက္ေတာ့ ဆရာဝန္ေတြျဖစ္လာၾကတာမို႔ ကိုယ္ဝန္ကိစၥကေတာ့ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကၿပီး ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ခ်စ္ခ်စ္ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ပန္းဦးကိုလည္း စိုင္းျမတ္ထိုက္ က သာ ပန္ခဲ့သူျဖစ္သလို၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လူပ်ိဳရည္ကလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ ေၾကာင့္သာပ်က္ခဲ့ရေလသည္။
ယခုေတာ့ ေခတၱခန ဆိုၿပီး သူတို႔ ခြဲလာခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေလဆိပ္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခ်စ္သူကို ၾကည့္ရင္းသူလည္း မ်က္ရည္ဝိုင္းခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလယဥ္ေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေရွ႕မွာႀကဳံရမည့္ အသစ္အဆန္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြက သူ၏ လြမ္းေဆြးမႈကို အတိုင္းအတာတခု ထိ ေသးငယ္သြားေစခဲ့ေလသည္။
အခုေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီပင္ မျပည့္ေသး တျခားအမ်ိဳးသမီးတေယာက္၏ ကိုယ္လုံးကို တပ္တပ္မက္မက္ ႏွင့္ၾကည့္မိေနေလၿပီ။
…………………………………………………..
မနန္းေ႐ႊၾကာမွာ တကယ္ေတာ့ ဗမာေတြ လုပ္ေနၾကေသာ စက္႐ုံ တခု မွာ အလုပ္လုပ္ေနသူသာျဖစ္ေလသည္၊ သူတို႔လို ဗမာျပည္မွ ႐ိုး႐ိုးသိပၸံဘြဲ႕ရတေယာက္အေနနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ျပင္းပ်စြာ ေလ့လာလိုစိတ္မရွိလွ်င္ လြယ္ကူရာ စက္႐ုံအလုပ္ေတြမွ ဘလူးေကာ္လာ အလုပ္သမားအေနႏွင့္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေလသည္။ ပုံမွန္စားေသာက္ေနထိုင္႐ုံေလာက္က ေတာ့ေကာင္းေကာင္းေလာက္သည္၊ က်န္းမာေရးတို႔ ခြင့္တို႔ အဲလို ဘနစ္ဖစ္ ေတြလည္းရွိသည္။ ကိုယ္က ကားအေကာင္းဝယ္စီး၊ ကိုယ္နဲ႔ မတန္ရာ အိမ္ေလာက္ဝယ္၊ ဖုန္းအေကာင္းစားကိုင္ အိမ္မွာလည္း ပစၥည္း အေကာင္းစား၊ ေတာ့ပေအာ့ဖသည္လိုင္း လိုမ်ိဳးေတြပဲ ဝယ္သုံးရင္ေတာ့ လစဥ္ခရက္ဒစ္ကဒ္ေတြ၊ ေဘလ္ ေပးမန္႔ ေတြနဲ႔ လုံးျခာပတ္ျခာလည္႐ိုက္ေနလိမ့္မည္။
မနန္းေ႐ႊၾကာအတြက္က ေတာ့ အိုေကလို႔ေျပာလို႔ရသည္၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ႔ေယာက္်ားက ဝင္ေငြအသင့္အတင့္ ေကာင္းသည္၊ သူတို႔ေနေသာ အိမ္လခႏွင့္၊ သူေမာင္းေနေသာကား ကိုသူ႔ေယာက္်ားက ေပးေပးသည္၊ စားဖို႔လည္း သူ႔ေယာက္်ားပဲေပးသည္၊ သူက တခါတေလ သူစိတ္ေကာင္းဝင္ရင္ စားစရာေသာက္စရာ သူ႔ပိုက္ဆံႏွင့္ဝယ္သည္။ သူ႔ကားဆီထည့္သည္၊ သူ႔သမီးလိုခ်င္တာ ဝယ္ျခမ္းေပးသည္၊ အဓိက က သူ႔ပိုက္ဆံေတြက သူ႔အလွျပင္ပစၥည္းမ်ား ႏွင့္ကုန္ေနရသည္။
မနန္းေ႐ႊၾကာရဲ႕ ရာဇဝင္ကို ျပန္လွန္ရေသာ္၊ သူက ရွမ္းတ႐ုပ္စပ္ ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ သူတို႔ ၿမိဳ႕က ေကာလိပ္မွာပဲ ဆက္တက္သည္၊ ႐ိုး႐ိုး သိပံၸဘာသာရပ္တခု ႏွင့္။ အဲဒီမွာ ရီးစားစရသည္၊ သူႏွင့္ ေမဂ်ာအတူတူ ကပဲ၊ျဖစ္သည္၊ သူက ေက်ာင္းသာတက္ေနတာ ဆယ္တန္းအမွတ္မွီသည့္ ဘာသာရပ္ကို ယူတာ၊ ဘာမွ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားမရွိ၊ ဘြဲ႕ရရင္ၿပီးေရာ စိတ္ထားသာရွိသည္။ ေကာလိပ္မွာ ေပ်ာ္ပါးဖို႔သာ စိတ္ထဲရွိသည္။ ဘြဲ႕ရၿပီးဘာလုပ္မည္ဆိုသည့္ စိတ္ကူးပင္ မရွိ၊ သူ႔ရီးစားကလည္း သူ႔လိုပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရီးစားရဲ႕ မိဘ ေတြက အေရာင္းအဝယ္လုပ္သည္၊ နယ္စပ္ကုန္ကူးတာကို ဒိုင္သေဘာမ်ိဳး ပြဲ႐ုံႀကီးႏွင့္ ပစၥည္းေတြေကာက္ လက္လီ လက္ကား ျပန္ျဖန္႔ေဝသည္၊ အက်ဥ္း ဆိုရေသာ္ ေငြနည္းနည္း႐ႊင္သည္၊ ေက်ာင္းၿပီးရင္ မိဘေတြ ပြဲ႐ုံမွာပဲ ဝင္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားသည္၊ ခုလည္း ေက်ာင္းတဖက္ႏွင့္ မိဘအလုပ္မွာ ဝင္လုပ္ေနၿပီ၊ အဲဒီ စိုင္းထူးသာ ဆိုတဲ့ ပထမဆုံး အခ်စ္ဦးက ပဲ နန္းေ႐ႊၾကာရဲ႕ အပ်ိဳေမွးကို ေဖါက္ေပးသြားခဲ့သည္ ဟုဆိုရမည္။ ပထမေတာ့ စိုင္းထူးသာက လူလည္က်၊ ေခ်ာင္ပိတ္ႀကံလိုက္တာ၊ ေနာက္ေတာ့ နန္းေ႐ႊၾကာက လည္း ႏွစ္သက္လာေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အခြင့္အေရး ရရင္ ရသလို လုပ္ျဖစ္ၾကေတာ့သည္၊ အသက္၂၀ ေတာင္မျပည့္ၾကေသးေသာ လူပ်ိဳ အပ်ိဳလည္းျဖစ္၊ စိုင္းထူးသာ၏ ပြဲ႐ုံမွ အလုပ္သမား တဦး၏ အိမ္ကလည္း သူတို႔ သုံးခ်င္သလိုသုံးလို႔ရေနေတာ့၊ ကာမတဏွာႏြံက နစ္ၿပီးရင္း နစ္လို႔ေပါ့၊ စိုင္းထူးသာက ဗီစီဒီ ခ်ပ္ေတြထဲျမင္ရသည့္ နည္းေတြလည္း အသုံးခ်သည္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ပုံစံေတြေတာ့ စုံသေလာက္ကို စမ္းၾကည့္ၾကၿပီးၿပီ၊ အဲလို တႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေနလာၾကၿပီးေတာ့ မွ စိုင္းထူးသာက နည္းနည္းေဗြေဖါက္ခ်င္လာသည္၊ နန္းေ႐ႊၾကာ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို စၿပီးလုံးလာသည္၊ နန္းေ႐ႊၾကာက ပထမေတာ့ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ႐ုပ္ကေလး ေခ်ာေသာ္လည္း ဝါးခ်မ္းျပား ပိန္ကပ္ကပ္ကေလး၊ ဆိုေတာ့ သူ႔လို၊ ဖင္အိုးကားကား၊ ရင္သားထြားထြား လိုမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူက ဘာမက္စရာမွ မရွိတဲ့ ဟာကို စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ဟုတြက္ထားသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမို႔ အားနာလို႔ လိုက္လိုက္ေလွ်ာေလွ်ာေပါင္းေနသည္ဟုထင္သည္၊ ေယာက္်ားမ်ားေပၚ အတြက္မွားခဲ့သည့္ နန္းေ႐ႊၾကာ၏ ပထမဆုံးဘဝသင္ခန္းစာ၊ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူနဲ႔စိုင္းထူးသာ အေနႀကဲလာသည္၊ တေန႔ သူစိုင္းထူးသာကို ေတြ႕ၿပီးေျပာစရာရွိေနတာ ဘယ္လိုမွ ရွာမရေတာ့ သူတို႔ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနၾက အိမ္သို႔ သြားၾကည့္လိုက္မိသည္၊ ထိုအိမ္ကေလးသို႔ စိုင္းထူးသာ မပါပဲႏွင့္ သူတခါမွ မေရာက္ဖူးခဲ့၊ ယခုေတာ့ ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား စြန္႔စားသြားလိုက္သည္။

အိမ္ေရွ႕မွာ စိုင္းထူးသာ၏ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို ေတြ႕ရသည္၊ အဲဒါႏွင့္ အိမ္တံခါးကို သြားထုေတာ့၊ စိုင္းထူးသာတေယာက္ အေပၚပိုင္း အက်ႌဗလာ၊ လုံျခည္ ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ထြက္လာၿပီး တံခါးလာဖြင့္သည္၊ သူ႔ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မ်က္ႏွာအပ်က္ပ်က္ႏွင့္ျဖစ္ေနစဥ္၊ နန္းေ႐ႊၾကာက အိမ္ထဲအတင္းတိုးဝင္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာသည့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပိန္တာ႐ိုးမ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း စိုင္းထူးသာ အတင္းလိုက္ေတာင္းပန္ေခ်ာ့ေမာ့ေသာ္လည္း သူက လုံးဝ အေျပာမခံ၊ မေတြ႕ေအာင္လည္း ေရွာင္ေနလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ စိုင္းထူးသာလည္း လက္ေလွ်ာ့သြားသည္။
နန္းေ႐ႊၾကာ ရွက္လည္းရွက္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈလည္းက်သြားသည္၊ ေက်ာင္းေတာင္မွန္မွန္ မသြားျဖစ္ေတာ့ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းကို ေတာ့ ၿပီးေအာင္တက္လိုက္သည္၊
ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္၊ သူတို႔ၿမိဳ႕မွာလည္း သူမေနခ်င္ေတာ့၊ သူ႔မွာလည္း ဘာမွ ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစလည္းမရွိ၊ မစြန္႔စားရဲ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ အေဖဘက္က တ႐ုပ္စပ္ေတာ့ တ႐ုပ္ေတြခ်င္း စပ္ၾကသည့္ထုံးစံအတိုင္း ပြဲစားတေယာက္က ကမ္းလွမ္းလာသည္၊ သူတို႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္၊ လူပ်ိဳႀကီး မိန္းမ ရွာေနသည္၊ အရမ္း႐ိုးသည္၊ အေမရိကန္မွာေနသည္၊ အလုပ္အကိုင္လည္းေကာင္းသည္၊ စိတ္ဝင္စားရင္ သူ႔ဓါတ္ပုံျပၿပီး ဟိုဘက္ကလည္း စိတ္ဝင္စားရင္ ေအာင္သြယ္ေပးမည္၊ ဆိုေတာ့ နန္းေ႐ႊၾကာ အေမက သေဘာတူလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ နန္းေ႐ႊၾကာကို သေဘာက်သည္ဆို လာသည္၊ နန္းေ႐ႊၾကာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ဘာသာသူ ဘာလုပ္ရမလည္းမသိ၊ သူ႔ကို သစၥာမဲ့သြားၿပီး အရွက္တကြဲ ျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားသည့္ စိုင္းထူးသာထက္သာဖို႔ကေတာ့ အခု ကမ္းလွမ္းလာသူကို လက္ခံလိုက္ဖို႔ပဲရွိသည္၊ ဒီၿမိဳ႕ေလးကထြက္သြားရ႐ု႕ံမက ႏိုင္ငံျခားကိုပင္သြားရမည္၊ သူမ်ားေတြ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ခံၿပီးေတာင္ ႏိုင္ငံျခား အလုပ္သြားလုပ္ေနၾကေသးသည္၊ သူက ေယာက္်ားေနာက္ လိုက္သြားၿပီး ေအးေဆးေန႐ုံပင္၊ ကိုရီးယားဒရမ္မာေတြ ၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားလည္း သြားလည္ခ်င္ေနတာ ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားသည္ဆိုသည့္ လူပ်ိဳႀကီးဓါတ္ပုံၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သိပ္႐ုပ္အဆိုးႀကီး မဟုတ္ရွာပါ၊ အသက္က ၄၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလး တဲ့၊ သူနဲ႔ေတာ့ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ကြာသည္၊ သိပ္ၿပီး စဥ္းစားဖို႔လည္း အခ်ိန္မရ၊ နန္းေ႐ႊၾကာလည္း အေမ့ကို ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္မိေတာ့သည္။

အဲလိုႏွင့္ အေမရိကား ေရာက္လာခဲ့သည္၊ ေရာက္ကာစ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းပဲမို႔ စိတ္လႈပ္ရွားရသည္၊ ေနာက္ၿပီး စိုင္းထူးသာ ႏွင့္ျပတ္သြားၿပီးကထည္းက ဘာနဲ႔မွ အထိအေတြ႕ မရွိေတာ့ေသာ သူ႔ဟာကေလးကလည္း အသစ္လိုျပန္ျဖစ္ေနၿပီ၊ လူပ်ိဳႀကီးကလည္း ဘယ္တုန္းက ေအာင္းထားမွန္းမသိ၊ ပ်ားရည္ဆမ္း မွာ ေဆာ္လိုက္တာ နန္းေ႐ႊၾကာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးအီ သြားသည္၊ ဒါေပမဲ့ ျပန္အသားက်လာေတာ့ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ အၿပိဳင္ဆြဲၾကသည္၊ စိုင္းထူးသာတုန္းကလိုပင္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ ျဖစ္လာၾကသည္၊ ေစာင္း ပုေလြ ဘာဂ်ာစုံသည္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလိုပင္။ အေရးေကာင္းတုန္းဒိန္းေဒါင္းဖ်က္လား ၊ ဘာလားမသိ၊ နန္ေ႐ႊၾကာ တေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္ကို ေသျခာပင္ မကြၽမ္းေသးခင္မွာပင္၊ ကိုယ္ဝန္ရွိလာခဲ့ရသည္။ သမီး ကေလး အန္နာ ရလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း နန္းေ႐ႊၾကာတေယာက္ အလုပ္ရႈတ္လာခဲ့ေတာ့သည္၊ အေပါင္းအသင္းေတြလည္း မ်ားလာသည္၊ ဗမာေတြ ေတာလည္း ဟိုသြားဒီသြား သြားျဖစ္လာခဲ့သည္။ သမီးေလးကို ခေလးထိန္းေက်ာင္းပို႔ေတာ့ နန္းေ႐ႊၾကာ ကားေမာင္းတတ္ေနၿပီ၊ သမီးေလး ေက်ာင္းသြားေနေတာ့ အိမ္မွာ သူလည္း တေယာက္ထည္း ပ်င္းလာၿပီ၊ တီဗီေတြလည္း ၾကည့္ရတာပ်င္းလာၿပီ၊ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္သုံးစရာရွိရင္ ကိုကို႔ ဆီက လက္ျဖန္႔ေတာင္းရတာလည္း နည္းနည္း စိတ္ထဲမွာ သိပ္ဘဝင္မက်ေတာ့၊ ဗမာအုပ္စုေတြနဲ႔ သိလာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြေတြ႕လာတယ္၊ အဲလိုနဲ႔သမီးေလး အန္နာပြမ္ ဖတ္စ္ဂရိတ္ ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား ေဂ်ာ္နီပြမ္ ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဗမာေတြ အမ်ားစုလုပ္ေနၾကတဲ့ စက္႐ုံတခုမွာ အလုပ္ဝင္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ပထမ တႏွစ္ေလာက္မွာ အဆင္ေျပေနတယ္၊ ကိုယ့္ဝင္ေငြေလးနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္လာေတာ့ သုံးခ်င္တာေလးေတြသုံးလို႔ရလာတယ္၊ ကိုယ့္ကားကလည္း ကိုကိုေဂ်ာ္ဝယ္ေပးထားတာ၊ အိမ္လခ လည္း ကိုယ္ေပးစရာမလို၊ အစားအေသာက္လည္း ေပးစရာမလို၊ ဆိုေတာ့ သူသုံးခ်င္တဲ့ဟာေတြ သုံးလို႔ရလာတယ္၊ ကိုကိုေဂ်ာ့္ဆီက လက္ျဖန္႔ေတာင္းစရာမလိုေတာ့။
ေနာက္တႏွစ္ေလာက္က်ေတာ့ သူတိုကစက္႐ုံက အလုပ္ပါးလို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး လူေတြကို လည္း ေန႔ဆိုင္းညဆိုင္းေျပာင္းျပစ္တာ ခံၾကရတယ္၊ အဲဒီမွာ အလုပ္ကိုလည္း လက္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့၊ နန္းေ႐ႊၾကာတေယာက္ ညဆိုင္းကို ယူလိုက္ရတယ္၊ ညေနဘက္အလုပ္ဆင္းရၿပီး မနက္ အေစာႀကီးမွ အိမ္ျပန္ရေတာ့တယ္၊ လုပ္ရင္းနဲ႔လည္း အဲဒီ အဆိုင္းကို သေဘာက်လာမိတယ္၊ သူ႔ အတြက္ ေန႔ခင္းအခ်ိန္ေတြ ရတာကိုး၊ အိပ္ေရးကေတာ့ သိပ္မဝခ်င္ဘူး၊ အဲလိုနဲ႔ ပဲ ေန႔ည အဆိုင္းေတြ ေျပာင္းရင္းနဲ႔ သမီးေလးေတာင္ အ႐ြယ္ေရာက္လာတယ္၊ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္လိုက္တာလို႔ထင္မိတယ္။ သမီးေလး ၁၀ ႏွစ္သမီးေလာက္မွာပဲ ကိုကိုေဂ်ာ္ တေယာက္ ဟတ္အတက္ျဖစ္လို႔ ေဆး႐ုံတင္လိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘိုင္ပတ္ဆာဂ်ရီလုပ္လိုက္ရတယ္၊ ကိုကိုေဂ်ာ္နဲ႔က အလုပ္ခ်ိန္ေန႔ည လြဲေနလို႔ ဟိုကိစၥေတြကို စေနတနဂၤေႏြေလာက္မွာ လုပ္ရတဲ့ အဆင့္ေရာက္ေနရာကေန၊ ကိုကိုေဂ်ာ္ရဲ႕ ေအာ္ပေရးရွင္းၿပီးေတာ့ လုံးဝကို မလုပ္ျဖစ္သေလာက္အဆင့္ေရာက္လာတယ္၊ ကိုကိုေဂ်ာ္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေရာဂါနဲ႔ က စိတ္အလို ကိုယ္ခႏၶာက မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနကိုး၊
နန္းေ႐ႊၾကာအတြက္က အခုမွ ၃၀ ေက်ာ္႐ုံေလး၊ ေသြးသား အလြန္အေကာင္းဆုံးအ႐ြယ္၊ နဂိုထဲကလည္း ကာမဆႏၵ အလြန္ထက္သန္ခဲ့သူျဖစ္ေလရာ၊ ေသြးသားေတာင္းတမႈေတြက ရွိေနခဲ့ေလသည္၊ တျခားေသာ အေျခအေနေတြကလည္း နန္းေ႐ႊၾကာကို အေျခအေန တမ်ိဳးေျပာင္းေအာင္ ပို႔ေဆာင္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
………………………………………………..
စိုင္းျမတ္ထိုက္ စေရာက္ကာစမွာေတာ့ အသိမိတ္ေဆြလည္းမရွိ ကားလည္းမရွိေတာ့ ဘယ္မွလည္းသြားလို႔မရ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီရေနေသာ တီဗီခ်န္နယ္ေပါင္းစုံ၊ ဟိုက္စပိအင္တာနက္၊ အဲဒါေတြနဲ႔ တေန႔တေန႔ အခ်ိန္ကုန္ေနရသည္၊ အိမ္မွာက ဦးေဂ်ာ္ႏွီ ရွိရင္ရွိ မရွိရင္ ေဒၚေလးနန္း ရွိေနတတ္သည္၊ အန္နာကေတာ့ ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းၿပီးရင္ အာဖတာစကူး ဆိုတာေတြသြားနဲ႔ သိပ္မေတြ႕ရတတ္၊ စေနတနဂၤေႏြေတြလိုေန႔မ်ိဳးေတြမွာပဲအိမ္မွာ၊ လူစုံေတြ႕ရတတ္သည္၊ အိမ္မွာ ေဒၚေလးနန္းခ်က္ျပဳတ္တာ ဝိုင္းကူေပး၊ ေစ်းသြားရင္ လိုက္သြားၿပီး ေရွာ့ပင္းကတ္တြန္း၊ အထုပ္ဆြဲေပး အဲလိုနဲ႔ပဲ အသားက်လာသည္၊ ေရွာ့ပင္းေမာေတြ၊ မားကက္ ေတြမွာ ေတြ႕ရသည့္ေပါင္တန္လွလွေလး ေတြ ႏို႔ႀကီးႀကီးေတြကို ျမင္ျမင္ေနရၿပီး ညဆိုရင္ အိပ္မေပ်ာ္၊ ခ်စ္ခ်စ္ ကိုလည္း သတိရမိသည္၊ ေနာက္ၿပီး ေတာင့္ေတာင့္ထြားထြားႀကီး ေဒၚေလးနန္းကိုလည္း မွန္းၿပီး ထုမိတတ္သည္။ အင္တာနက္မွာလည္း အိမ္မွာလူလစ္တုန္းဝင္ၾကည့္မိသည့္ ပြန္ ဆိုက္ေတြကလည္း သူ႔ကို ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးသည္ဆိုရမည္၊ သူ႔မွာ လိင္ကိစၥပဲ တြမ္တီဖိုးဆဲဗင္း စဥ္းစားေနမိေတာ့သည္။

ဗမာျပည္က ဆရာဝန္ေပမဲ့ ဒီမွာက သူ႔ကို ဆရာဝန္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔က စာေမးပြဲ ျပန္ေျဖရအုန္းမည္၊ ေနာက္ ရက္စီးဒန္႔အျဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ လုပ္ရအုန္းမည္၊ အဲဒါမွပဲ သူ ဆရာဝန္အလုပ္ကို ရွာလို႔ရမည္၊ စာေမးပြဲေျဖဖို႔အတြက္ကို သူရီဗ်ဴးကလပ္စ္ ေတြတက္ရမည္၊ က်ဴရွင္လိုမ်ိဳးေက်ာင္းေတြရွိသည္၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ကားလည္းမရွိေတာ့ သြားေရးလာေရးလည္း ခက္ခဲသည္၊ က်ဴရွင္ဖိုးကလည္း နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ေတာ့ ပိုက္ဆံကလိုသည္၊ ဆိုေတာ့ အေမရိကားကို ေရာက္ကာစ လူမ်ားထုံးစံ၊ ေအာ့ဖေဂ်ာ့ ေခၚ ရရာအလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ျပင္ရသည္။
ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေဒၚေလးနန္းတို႔ စက္႐ုံက လူလိုသည္ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ေျပာေပးလို႔ ေဒၚေလးနန္းတို႔ အလုပ္မွာ သူအလုပ္ဝင္ခြင့္ရခဲ့သည္၊ ေဒၚေလးနန္းနဲ႔ ကားႀကဳံလိုက္လို႔ရတဲ့ ညဆိုင္းကိုပဲ သူယူလိုက္ရသည္။ ေဒၚေလးနန္းက လည္း သူ႔ကားေလး ႏွင့္ ကားႀကဳံလိုက္ေသာ တျခား လူႏွစ္ေယာက္ ကို ဝင္ေခၚရေသးသည္၊ ထိုသူေတြကလည္း ဗမာျပည္က ေရာက္လာၾကသူမ်ားပင္။ ညလည္စာစားဖို႔ကို သူႏွင့္ေဒၚေလးနန္းတို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ သြားၾကသည္။
အဲဒီမွာ သူတို႔နဲ႔ အလုပ္တူသြားေနၾကေသာ ကိုလူလူ တို႔ မမာဂရက္မြီ တို႔ႏွင့္လည္းခင္လာခဲ့သည္။ ေဒၚေလးနန္းေ႐ႊၾကာက ကိုလူလူ တို႔ မမာဂရက္မြီ တို႔ကို ဝင္ေခၚရသည္၊ သူတို႔က ေဒၚေလးနန္းႏွင့္ ကားပူး ( car pool ) လိုက္စီးၾကသည္၊ ေဒၚေလးနန္း အတြက္ သူတို႔က ကားဖိုးဆီဖိုးဆိုၿပီး လကုန္ရင္ စပ္ေပါင္းထည့္ၾကသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္ ကိုေတာ့ ေဒၚေလးနန္းက ကားဖိုးမေတာင္း သူတို႔ အိမ္မွာ ေနတာနဲ႔ စားတာေလာက္ပဲ ရွယ္ထည့္ခိုင္းသည္။
ကိုလူလူ ဆိုတာက ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က သူကလည္း လူလြတ္ ဟုဆိုသည္၊ ဗမာျပည္မွာတုန္းက အိမ္ေထာင္က်ဖူးသည္၊ ကြဲသြားၿပီဆိုသည္။ အသက္က လည္း ေဒၚေလးနန္းတို႔ႏွင့္႐ြယ္တူ၊ ကိုလူလူကေတာ့ သေဘၤာသား အေမရိကန္ကို သေဘၤာကပ္တုန္း ခုန္ဆင္းေနခဲ့သူ ဆိုသည္။ သူကလည္း ဗမာေတြ အမ်ားႀကီးေနေသာ အပတ္မန္႔တခုမွာ သူမ်ားေတြႏွင့္ အခန္း ေဖၚေနသည္၊ မမာဂရက္မြီ ကလည္း ေဒၚေလးနန္း နဲ႔ဆိုငယ္မည္ထင္သည္၊ သူကေတာ့ ခ်င္းမ အိမ္ေထာင္သည္၊ ခေလးေတာ့မရွိေသး၊ သူကဖလမ္းဘက္မွ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေယာက္်ားက လည္း ခ်င္းပဲ ျဖစ္သည္။ သူ႔ေယာက္်ားက ဆူရွီကုမၸဏီ တခုက မန္ေနဂ်ာ၊ ဆူရွီဖရန္ခ်ိဳင္းယူထားေသာ ဆိုင္ေလးမ်ားကို သြားေရာက္စစ္ေဆးရသည္၊ ခရီးခနခနထြက္ရသည္၊ ျပည္နယ္ေတြ ၿမိဳ႕ေတြအႏွံ႔၊ မမာဂရက္က သူ႔မိဘေတြ ႏွင့္ေနသည္၊ သူ႔ေယာက္်ားက အပတ္မန္႔သတ္သတ္ငွားေပးႏိုင္ေသာ္လည္း သူတေယာက္ထည္းက်န္က်န္ေနခဲ့မွာကို စိတ္မခ်သျဖင့္ မာဂရက္မြီရဲ႕ မိဘေတြအိမ္မွာ တခန္းအငွားသေဘာမ်ိဳးလခေပး ၿပီးေနၾကသည္။

စိုးျမတ္ထိုက္က ဗမာျပည္က စေရာက္စမို႔လားမသိလို႔ ထင္သည္၊ ကိုလူလူ ႏွင့္ ေဒၚေလးနန္းတို႔၏ ဆက္ဆံေရးမွာ ရင္းၤႏွီးလြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္၊ ေနတာထိုင္တာက အရမ္းကို ကပ္သည္၊ ဗမာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ေသျခာေပါက္ လူေျပာခံရမည္၊ ဒီမွာကေတာ့ သိပ္မသိသာေပ၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေနအထိုင္က မဟုတ္ေတာ့ဆိုတာ စိုင္းျမတ္ထိုက္ အခိုင္အမာေျပာႏိုင္လာေတာ့သည္။
ေန႔ခင္းဘက္ဆိုလွ်င္ သူတို႔အိမ္မွာ နန္းေ႐ႊၾကာႏွင့္ စိုင္းျမန္ထိုက္သာရွိၾကသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အလုပ္မွ မနက္အေစာႀကီးျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အစားတခုခု စားၿပီး အိပ္ယာဝင္ေကြးၾကေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဦးေဂ်ာ္နီက အလုပ္သြားၿပီ၊ အန္နာလည္း ေက်ာင္းသြားၿပီ ဆိုေတာ့ တအိမ္လုံးတိတ္ဆိတ္လို႔၊ ေနာက္ပိုင္းအသားက်သြားေတာ့ စိုင္းျမန္ထိုက္လည္း တေရးႏိုးရင္ အျပင္သို႔ထြက္ေလ့ရွိသည္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမ်ားေတြ မိတ္ဆက္ေပးလို႔ သူႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေစာေသာ သူတို႔ ေဆး မန္း မွ အကိုႀကီးတေယာက္၏ ၫြန္ၾကားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ၿပီး စာစၾကည့္ေနသည္၊ တခါတေလ ထိုသူလာေခၚလွ်င္လိုက္သြားသည္၊ ထိုသူကလည္း ေရာက္ကာစ ဆရာဝန္ေပါက္စကို ကိုယ္ခ်င္းစာေသာအားျဖင့္ ဟိုနားဒီနား ပို႔ေပး၊ ေလ့ရွိသည္။
တေန႔ေတာ့ သူတို႔ အလုပ္ပိတ္ေသာညမို႔ ေဒၚေလးနန္းကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ လိုက္သြားလိုက္အုန္းမယ္ အျပန္ေနာက္က်မွာမို႔ ညေနစာ သူ႔အတြက္မခ်န္ထားခဲ့နဲ႔ဟု မွာကာထြက္သြားေလသည္။ သူတို႔ တေနရာ အသြား သူ႔မိတ္ေဆြက အြန္ေကာ ရသျဖင့္ လူနာၾကည့္ဖို႔ သြားရမည္ဆိုေတာ့ သူတို႔ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို အိမ္နားမွာ ခ်ေပးခဲ့သည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူ႔မွာ အိမ္ေသာ့ပါသျဖင့္ အိမ္ကို ေသာ့ဖြင့္ဝင္လာခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ နန္းေ႐ႊၾကာတို႔မွာ အိမ္လို႔ေခၚေနၾကေပမဲ့ အပတ္မန္႔ ကြန္ပလက္စ္ တခုသာျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ အပတ္မန္႔မွာ ေအာက္ထပ္က ကားဂိုေဒါင္ၤႏွင့္ ဧည့္ခန္းမီးဖိုေခ်ာင္၊ အေပၚထပ္မွာ အိပ္ခန္းသုံးခန္း နဲ႔ မိသားစု ဧည့္ခန္းေသးေသးေလး တခုရွိသည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္သူတို႔မွာ ကားျဖင့္သာ အဝင္အထြက္လုပ္ၾကတာ ဂိုေဒါင္တံခါးမွသာ ဝင္ထြက္လုပ္ၾကသည္၊ စိုးျမတ္ထိုက္လို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာသူသာလွ်င္ ေဘးတံခါးမွ ေသာ့ဖြင့္ဝင္လာတတ္သည္။ စိုးျမတ္ထိုက္က ထိုအခ်ိန္ဆိုရင္ ေဒၚေလးနန္းအိပ္ေနတတ္မွန္းသိ၍ အသံကို လုံႏိုင္သမွ်လုံေအာင္ တံခါးဖြင့္ပိတ္၊ေလွခါးေပၚလည္း ဖြဖြေလးတက္လာကာ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္ ေနလိုက္သည္၊ သူလည္းအိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေသးသျဖင့္ သူ႔ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္ကာ အင္တာနက္ထဲမွ ေအာကားေတြကို ၾကည့္ေနမိသည္။
သူတို႔ အိမ္မွာ ၾကမ္းခင္းမွာ တခ်က္တခ်က္ သိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသျဖင့္၊ ေဒၚေလးနန္းႏိုးေနၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနသည္ဟု သူ႔စိတ္ထဲမွာထင္လိုက္မိသည္၊ ေဒၚေလးနန္း က တပတ္မွာ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ အနည္းဆုံး ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တတ္ေလသည္၊ တခါတေလလည္း ဇြန္းဘား ဆိုလားဘာလား အကေလ့က်င့္ခန္း သင္တန္းလည္း သြားတတ္သည္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ကေလးတေယာက္နဲ႔ေတာင္ မိုက္ေနတာပဲလို႔ ေတြးမိသည္။ ေတြးရင္းနဲ႔ သူ႔ လီးက ေတာင္လာေတာ့ အိမ္ေနရင္းဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို အသာျဖည္ကာ သူ႔လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ လီးကို အသာဆုပ္ႏွယ္ပြတ္ေပးေနမိသည္။
အင္တာနက္မွ ဂ်ပန္ေအာကားတခုက သူ႔ေဒၚေလးနန္းႏွင့္ အ႐ြယ္တူကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ တူတူ ေလာက္ရွိမည့္ ဂ်ပန္အိမ္ရွင္မတေယာက္ ေဖာက္ျပန္သည့္ကားကို ၾကည့္ေနမိရာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္းမသိ သူ႔လက္က သူ၏လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ပြတ္ေနရာက သုတ္ရည္မ်ား လုံခ်ည္ထဲပန္းထြက္ရင္း ၿပီးသြားရသည္။ သူၾကည့္ေနေသာ ဂ်ပန္ကားက မၿပီးေသး၊ ဂ်ပန္ေအာကားေတြ ေတြက ဂ်ပန္မူလီေတြလိုပဲ အရစ္စိတ္သည္၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လိုရင္းမေရာက္ဟု ထင္မိသည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ သူ႔ပုဆိုးေပၚအျပင္ ေပါင္ေတြေပၚေပသြားသည့္သူ႔ လရည္ေတြကို ပုဆိုးႏွင့္ လုံးေထြးသုတ္ၿပီး ပုဆိုးကို အတြင္းထဲလွည့္ပတ္ၿပီးဝတ္လိုက္သည္၊ ဒီပုဆိုးတခါထဲေရလဲ ခ်ိဳးၿပီး ေလွ်ာ္လိုက္ေတာ့မယ္ဟုေတြးလိုက္သည္။ ဂ်ပန္ကားကို ပိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ တထည္ကို ဆြဲယူကာ အခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။
…ဟာ..
..ဟင္….
ကိုလူလူ ႏွင့္ ေဒၚေလးနန္း၊ ေဒၚေလးနန္းတို႔ အခန္းဝ မွာတေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ဖက္ရင္း ကစ္ဆင္ ေပးေနၾကသည္၊ ကိုလူလူကေတာ့ အက်ႌေဘာင္းဘီအျပည့္အစုံႏွင့္၊ ေဒၚေလးနန္းက ညဝတ္အက်ႌပါးပါးဖ႐ိုဖရဲႏွင့္၊ အက်ႌက ရင္ဘတ္မွာဟိုးလိုးေဟာင္းေလာင္းႏွင့္၊ ကိုလူလူ လက္ေတြက ေဒၚေလးနန္းရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြေပၚမွာကိုင္ရက္၊ သူတို႔ ႏွစ္စလုံးက စိုင္းျမတ္ထိုက္ အခန္းတံခါးပြင့္လာ လို႔ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ၿပီး လွည့္အၾကည့္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ကလည္း မေမွ်ာ္လင့္တာဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေၾကာင္ၿပီး အၾကည့္၊ အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္သြားၾကသည္။ မ်က္ႏွာပူသြားေသာ စိုင္းျမတ္ထိုက္ဘာေျပာရမွန္းမသိပဲ၊
..အိုး..ေဆာရီးေဒၚေလးနန္း ….
ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းထဲ သူျပန္ဝင္လိုက္ၿပီး တံခါးကို ဆြဲပိတ္လိုက္မိသည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္၊ ငါထင္သားပဲ၊ သူတို႔ေနပုံထိုင္ပုံ မ႐ိုးဘူးဆိုတာ၊ ေနာက္ၿပီးငါ ဒီအခန္းထဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ရွိေနတာ လူတက္လာသံလည္း မၾကားဘူး၊ အခုနက တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ဟာ ေဒၚေလးနန္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတယ္ထင္တာ၊ သူတို႔ လိုးေနၾကတာကိုး၊ အခုမွ ကိုလူလူ ကျပန္မယ္ဆိုၿပီးထြက္လာတာျဖစ္မယ္၊ မခြဲခင္၊ ႏူတ္ဆက္အနမ္းနမ္းေနတာျဖစ္မယ္၊ ေဒၚေလးနန္းက ငါတေနကုန္ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး အိမ္မွာေခၚကဲလိုက္တာေနမယ္၊ ဒုကၡပါပဲ၊ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ မသိဘူး အားလည္းနာတယ္။မ်က္ႏွာလည္းပူလိုက္တာ။ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ အဲလိုေတြးေနရင္းနဲ႔ကို၊ သူ႔မ်က္ေစ့ထဲမွာ ကိုလူလူ လက္ဖဝါးနဲ႔အုပ္ကိုင္ ဆုပ္ႏွယ္ေနေသာ ေဒၚေလးနန္းရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို ျမင္ေယာင္ေနၿပီး အခုနမွ တခ်ီၿပီးထားတဲ့ သူ႔လီးႀကီးက ျပန္ၿပီးမာတင္းလာခဲ့ရတယ္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ တေယာက္သူ႔အခန္းထဲက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေနမိတယ္၊ ပုဆိုးေအာက္က မာေတာင္တင္းရင္းေနတဲ့ လီးႀကီးကို လက္နဲ႔ဖိထားရင္းက သူ႔ေဒၚေလးနန္းကို ဘယ္လို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲ စဥ္းစားေနမိ၏၊
အျပင္ဘက္မွာ ေလွခါးထစ္မွ လူဆင္းသြားသံ၊ ကားဂိုေဒါင္တံခါးဖြင့္သံ၊ ကားစက္ႏိုးၿပီး ထြက္သြားသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ကိုလူလူ ျပန္သြားၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္အိမ္ထဲကို ဝင္လာတုန္းက ေဘးတံခါးေပါက္မွ ဝင္ခဲ့သည္ျဖစ္ရာ၊ ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာ ကားအပိုရပ္ထားမွန္းလည္း သူမသိခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
အခု သူဒုကၡေရာက္ေနသည္မွာ ေဒၚေလးနန္းကို အားနာေနျခင္းျဖစ္ေလသည္၊ သူ႔ဖာသာဘာလုပ္လုပ္ တကယ္က ကိုယ္နဲ႔ဘာမွ မဆိုင္ ဦးေဂ်ာ္နီကလည္း သူနဲ႔ဘာမွ မဆိုင္၊သူဒီအိမ္ေရာက္လာတာက ေဒၚေလးနန္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သူႏွင့္ ဘယ္လိုအမ်ိဳးေဝးသည္ ေျပာေျပာ သူတို႔ ရွမ္းအခ်င္းခ်င္းက ရွားပါးလူမ်ိဳးမို႔ တကယ့္အမ်ိဳးအရင္းလိုပဲ ခင္မိသည္၊ အားကိုးမိသည္၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေဒၚေလးနန္းရွက္သြားမွာကို သူက ပိုၿပီးစိုးရိမ္မိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မေနပါဘူးဆိုတာကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ အင္းေလ၊ သူဘာေျပာမလဲေစာင့္ၾကည့္တာေပါ့။
စိုင္းျမတ္ထိုက္အေတြးေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနတုန္းသူ႔အခန္းတံခါးေဒါက္ေဒါက္ဟု မတိုးမက်ယ္ေလးေခါက္လိုက္သံၾကားလိုက္ရသည္။ သူ႔ရင္ဒိန္းကနဲ ကိုခ်က္ျခင္း အခုံျမန္တက္လာသည္၊ သူ႔နား႐ြက္ေတြပူလာသည္၊ သူ႔ပါးျပင္ေပၚ အပူဓါတ္ပါျဖန္းသြားတာ သူခံစားမိလိုက္သည္။
…ေဒါက္..ေဒါက္..
…စိုင္း ေရ၊ ေဒၚေလးကို တံခါးခနေလာက္ဖြင့္ေပးပါလား..
……………………………………………………
စိုင္းျမတ္ထိုက္ အသာၿငိမ္ေန၍ မရေတာ့ေျခ၊ တံခါးကို သြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္လာသည္၊ ခုေတာ့ အဝတ္အစားေတြ ေသေသသပ္သပ္ျပန္ဝတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္၊ ရွမ္းရင္ဖုံးအက်ႌေလးႏွင့္ အိမ္ေနရင္း ထမိန္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေလးတထည္ဝတ္ထားသည္၊ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာက စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ တကယ္က စိုင္းျမတ္ထိုက္အခန္းမ်ာက ကုတင္တလုံး၊ စာပြဲတလုံးႏွင့္ကုလားထိုင္တလုံးသာရွိသည္၊ စားပြဲေပၚမွာက ကြန္ျပဴတာနဲ႔ စာအုပ္ေတြ ရွိသည္၊ သူကြန္ျပဴလုပ္ရင္ သုံးဖို႔ ကုလားထိုင္တလုံးရွိသည္၊၊ ထိုင္စရာက ကုတင္ႏွင့္ သူ႔ကုလားထိုင္ပဲရွိသည္၊ ေဒၚေလးနန္းကို တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚေလးနန္က သူ႔အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီ သူ႔ကုတင္ေပၚထိုင္ေတာ့ သူက ကုလားထိုင္ ေပၚမွာထိုင္လိုက္သည္၊ ေဒၚေလးနန္းကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ရမွာ အားနာ၍ မ်က္ႏွာကို ၾကမ္းျပင္ေပၚစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
….စိုင္း ေဒၚေလးကို ၾကည့္ပါအုန္….
စိုင္းျမတ္ထိုက္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာရဲ႕ က်က္သရည္ရွိ လွေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲလို႔ ၊ မ်က္ႏွာကလည္း နည္းနည္းေတာ့ နီေနသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကိုေတာ့ ျပန္ေအာင္ရွင္းျပစ္ရမည္လို႔ စိတ္ဒုံးဒုံးခ်ထားပုံရသည္။
…..စိုင္း ေဒၚေလးနန္းကို အထင္ေသးသြားပလား…
စိုင္းျမတ္ထိုက္ စကားမေျပာႏိုင္ လည္ေခ်ာင္းထဲ တစ္စို႔ေနသည္၊ သူ႔ျပႆနာက အထင္ေသးတာလည္း မဟုတ္၊ ႏွေျမာေနတာ၊ သူပဲ လုပ္ခ်င္သည္၊ အဲလို သူမ်ားနဲ႔ ကုံးမဲ့အစား၊ သူ႔ေခါင္းကို ပဲ ရမ္းျပမိသည္။
..စိုင္းကို ေဒၚေလးနန္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ဖြင့္ေျပာေတာ့မယ္၊ ကိုေဂ်ာ္နီကို ေဒၚေလးယူခဲ့တာ မိဘေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔က ပထမအခ်က္ပါ၊ ေနာက္တခ်က္က ေဒၚေလးလည္း အဲဒီၿမိဳ႕က ထြက္သြားခ်င္ေနခဲ့တာေလ.. အခုေနာက္ပိုင္း ေအာ္ပေရးရွင္းၿပီးေတာ့ ကိုေဂ်ာ္နီက တကယ့္အဖိုးႀကီး လိုျဖစ္သြားၿပီကြယ့္၊ ဘာမွကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေဒၚေလးနန္းကလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ ေလ၊ ေနာက္ၿပီး ကိုလူလူ ကလည္း ေဒၚေလးအေပၚဂ႐ုစိုက္ ေတာ့ ၿငိသြားခဲ့ရတာပါ…ဒါဟာလည္းအခုဟာက ဒုတိယ အႀကိမ္ပါ၊ ေဒၚေလးလည္း မမွားမိေအာင္ သတိထားေနပါတယ္…
အဲဒီ ဒုတိယအႀကိမ္ပါ ဆိုတာကိုေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္ မယုံပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဘာေျပာစရာလိုလို႔လဲ၊ အသာၿငိမ္ေနလိုက္တယ္၊
..စိုင္း ေဒၚေလးကို နားလည္ေပးပါလို႔ပဲ ေဒၚေလးက ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါကြယ္..
..အို ေဒၚေလးနန္းကလည္း က်ေနာ့္ကို ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး၊ တကယ္က က်ေနာ္က နားလည္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ဟိုဟို၊ ေဒၚေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲတာက ေဒၚေလးရွက္သြားမွာစိုး လို႔ပါ..က်ေနာ္ ေဒၚေလးနန္းကို အထင္လည္းမေသးမိပါဘူး..
..အင္း ေက်းဇူးပါပဲ စိုင္းရယ္၊ ေဒၚေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲတာက ၊ ဒီအဖြားႀကီးဒီေလာက္အသက္ႀကီးေနတာေတာင္ ကဲတုန္းပဲ လို႔ေျပာရမွာ အားနာေနလို႔မဟုတ္လား..
..အို ေဒၚေလးကလည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္ဗ်ာ၊ ဘယ္ကလာ အဖြားႀကီးရမွာလည္း ေဒၚေလးက အသက္လည္း မႀကီးေသးပါဘူး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဒၚေလးက ဒီေလာက္ ေခ်ာၿပီး ဒီေလာက္ ..အာ..ေဆာရီးေဆာရီး..က်ေနာ္လည္း ဘာေတြေျပာေနမိမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး..
..ဘာလဲ ေတာင့္တယ္လို႔ ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား ဟင္း..ေယာက္်ားေလးေတြေနာ္၊ ကိုယ့္အေဒၚေတာင္ ကိုယ္မေရွာင္ၾကဘူး၊ ခစ္ခစ္…
…ဟာေဒၚေလးကလည္း လွတယ္ပဲ ေျပာမွာပါ၊ ေဘာ္ဒီလွတယ္လို႔ေျပာမလို႔ပါ အဟီးဟီးး…
အဲလိုနဲ႔ တူဝရီးမေတာ္တဲ့ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ သက္ေတာင္းသက္သာ ျဖစ္သြားၾကပါေတာ့သည္။
ေနာက္ေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္သိေနၿပီ ဆိုၿပီး ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာက ေပၚတင္ပဲ တြဲပါေတာ့သည္၊ ကိုလူလူ တို႔ အပတ္မန္႔ေရွ႕ ခ်ေပးရင္ ကစ္ေပးၿပီး ႏုတ္ဆက္တာတို႔ဘာတို႔ ေပၚတင္လုပ္ၾကပါသည္၊ အဲဒီေတာ့မွ သူတို႔နဲ႔ ကားႀကဳံလိုက္ေနတဲ့ မာဂရက္မြီကလည္း ေဒၚနန္းေ႐ႊၾကာနဲ႔ ကိုလူလူ တို႔ဇာတ္လမ္းကို သိထားၿပီး ၿပီ ဆိုတာ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္သိလိုက္ရပါသည္။ တပတ္တခါေလာက္ေတာ့ ေန႔ခင္းဘက္ သူတို႔ အပတ္မန္႔ရွိရာသို႔ ကိုလူလူ လာၿပီး ေဒၚေလးနန္းကို ေကာင္းေကာင္းျဗင္းေလ့ရွိပါသည္၊ အဲလိုလာသည့္ေန႔တြင္ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ လည္း ဒီဘက္အခန္းမွာ ေဒၚေလးနန္းကို မွန္းရင္း ကိုယ့္ဘာသာ အိုးစည္ေကာင္းေကာင္းတီး မိပါသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ကားေမာင္းတတ္လာေတာ့ ေဒၚေလးနန္း၏ကားကို သူေမာင္းေပးေတာ့သည္၊ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ေဒၚေလးနန္းႏွင့္ လူလူ တို႔က ကားေနာက္ခမ္းမွာထိုင္ၿပီး အသံတိတ္ကဲၾကသည္၊ ကားေရွ႕ခန္းမွာေတာ့ မာဂရက္မြီက ၿပဳံးစိစိ၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ခုမွ မာဂရက္မြီကို သတိထားမိလာသည္၊ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း၊ အၿမဲလို ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေနတတ္ေတာ့ သေဘာေကာင္းမဲ့ပုံပဲလို႔ေတြးမိသည္၊ ဆံပင္က ပုခုံးေပၚက်႐ုံေလးသာရွည္သည္၊ ဆံပင္ အဖ်ားေလးေတြကို နည္းနည္းေလးတြန္႔လိမ္လိမ္ေခြေခြေခါက္ေခါက္ေလး အၿမဲလုပ္ထားတတ္သည္၊ သြားေတြက ညီၿပီး သြယ္တန္းေနသည္၊ အသားကေတာ့ ညိဳေပမဲ့ စိုေျပေနေတာ့၊ ဝင္းေနသလိုရွိသည္။ေဘာ္ဒီကေတာ့ နည္းနည္းေလး တုတ္သည္၊ အရပ္က ၅ေပ ေက်ာ္႐ုံေလးရွိသည္။ ေဒၚေလးနန္းနဲ႔ယွဥ္ရပ္ရင္ေတာ့ ေဒၚေလးနန္း နား႐ြက္ေလာက္မွာ ပဲရွိသည္။ ဝသည္ဟုေတာ့ မဆိုႏိုင္၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုံးက ဂီတာရွိတ္လိုေတာ့ရွိသည္၊ ခါးက အရမ္းမေသးက်င္ေပမဲ့ ေအာက္ပိုင္းမွ ကားစြင့္လာေသာ တင္လုံးမ်ားေၾကာင့္ ေသးသည္ဟုထင္သြားရသည္၊ အေပၚက လည္း ရင္သားမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ အလုံးအထည္ေကာင္းပုံရသည္၊ သူက ဝတ္လိုက္ရင္လည္း တခါတေလ အေတာ္ဟိုက္တာ ေတြဝတ္တတ္ေတာ့ ရင္သားေျမႇာင္းကို နက္နက္ ရႈိင္းရႈိင္း ျမင္ရတတ္သည္၊ ေပါင္လုံးေတြကလည္း နည္းနည္းေတာ့ တုတ္ေပမဲ့ ဆယ္လူလြၽိဳက္ ေခၚတဲ့ အဆီအရစ္ရစ္ေတြမရွိ ေခ်ာမြတ္ေနသည္၊ ဝတ္လိုက္ရင္လည္း ေဘာင္းဘီတို၊ စကတ္တို ဆိုေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္က စိုက္ၾကည့္မိမွာစိုးလို႔ သူ႔ မ်က္လုံးကို မနည္းထိန္းထားရသည္၊ လစ္ရင္ေတာ့ ခိုးၾကည့္ျဖစ္သည္။
ေဒၚေလးနန္းက စိုင္းျမတ္ထိုက္ကို မသိမသာစကားစေလ့ေတာ့ရွိသည္။ မာဂရက္ ေယာက္်ား က စတိတ္ေတြ ၿမိဳ႕ေတြ အႏွံ႔ ဆူးရွီ ဆိုင္ေတြကို လိုက္စစ္ ရသျဖင့္ ခရီးခနခန ထြက္ရသည္၊ မာဂရက္မွာ အထီးက်န္ေနသလို ျဖစ္ေနရသည္၊ ဘာညာေပါ့။ စိုင္းျမတ္ထိုက္ ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြက ႐ိုင္းကုန္သည္၊ အင္း မာဂရက္ရဲ႕ လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္ကေလး ျဖည့္ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ရဲ႕ ဂြင္းတိုက္ရင္ မွန္းတဲ့ အထဲမွာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္၊ ေဒၚေလးနန္းၿပီးေတာ့ မာဂရက္တေယာက္ပါပိုလာ ေတာ့သည္။
တေန႔ေတာ့ သူတို႔ စက္႐ုံပိတ္ေသာ ေဟာလီးေဒးႏွင့္ႀကဳံေတာ့ စက္႐ုံမွ လူမ်ားစုၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ၾကမည္ဟု ေဒၚေလးနန္းက အိမ္တြင္ ဦးေဂ်ာ္နီပြမ္ ကိုေျပာေလသည္၊ ဦးေဂ်ာ္နီပြမ္က မအား သည့္အျပင္ ေဒၚေလးနန္းတို႔ စက္႐ုံမွ လူမ်ားသာ ဆိုေတာ့ သူလည္း မလိုက္ခ်င္၊ ၍ သမီးေလး အန္နာကို သူ အပို႔အႀကိဳလုပ္ေပးလိုက္မည္ ေဒၚေလးနန္းတို႔ သာသြားပါဟု ဆိုေလသည္၊ ေနာက္တခ်က္က စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း ပါေနေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တကယ္က သြားၾကသည္မွာ သူတို႔ ေလးေယာက္ထဲသာ၊ ကိုလူလူက ကမ္းေျခနားမွ အိမ္ေလးတလုံးကို တေန႔တာ ငွားထားလိုက္သည္ဟုဆိုသည္၊ သူတို႔ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္၊ ေရကူး စသည္မ်ားလုပ္ၿပီး ညေနက်ရင္ ျပန္လာၾကမည္ဟု အစီအစဥ္ဆြဲၿပီး မနက္ ေစာေစာထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
………………………………………………………………
ထုံးစံအတိုင္း စိုင္းျမတ္ထိုက္က ကားေမာင္း သူ႔ေဘးက မာဂရက္မြီကထိုင္၊ အေနာက္ဘက္ခုံမွာက ကိုလူလူနဲ႔ နန္းေ႐ႊၾကာ တို႔ထိုင္ၾကသည္။ စထြက္လာကတည္းက ကားအေနာက္ဖက္က အတြဲ တိုးတိုးတိုးတိုး ခြိခြိခြိခြိ ႏွင့္၊ မာဂရက္မြီကလည္း ၿပဳံးေစ့ေစ့ႏွင့္၊ တခ်က္မွာ ႁပြတ္စ္ကနဲ အေနာက္က အသံထြက္လာရာ မာဂရက္မြီက ခြိကနဲ ရီလိုက္သည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ကမူ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ မနည္းထိန္းေနရသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တကယ့္ကို မနာလိုျဖစ္မိသည္၊ ေဒၚေလးနန္းကိုသာ သူဆြဲလိုက္ရရင္၊ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကိုေတာင္သူသတိရ မိမည္မထင္ေတာ့၊ ေဒၚေလးနန္းက အရမ္းကို ဆက္ဆီျဖစ္လြန္းသည္ဟု သူထင္မိသည္။ မာဂရက္မြီကလည္း စကတ္ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ ေပါင္လယ္ေလာက္ေရာက္သည့္အတိုႏွင့္၊ အေပၚကေတာ့ အျဖဴေပၚမွာ အမဲကန္႔လန္႔စင္းေတြႏွင့္၊တီရွပ္လက္စက ဝတ္ထားသည္၊ ရင္ဘတ္က ဗီပုံစံ အကြဲ ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း နည္းနည္းဟိုက္သည္၊ ေပါင္လယ္ေလာက္ သာေရာက္သည့္ စကတ္ေၾကာင့္ မာဂရက္မြီ၏ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ ကေလးေတြကို ျမင္ေနရသည္၊ ေပါင္လုံးေလးေတြက ညိဳၿပီးမြတ္ေနသည္၊ အင္း၊ ကမ္းေျခက်ရင္ ေရကူးဝတ္စုံနဲ႔ ဆင္းၾကမည္ဆိုေတာ့ ဒီထက္ပိုျမင္ရေျခေသးရဲ႕လို႔ စိုင္းျမတ္ထိုက္ တေယာက္ေတြးရင္း လီးက ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ မာတင္းေနရေလသည္။
ကမ္းေျခေရာက္ေတာ့ ကိုလူလူ ငွားထားသည့္ အခန္းေလးမွာ ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးတခု၊ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္အေသးေလး ပါသည့္ အခန္းျဖစ္ၿပီး ကမ္းေျခကို လမ္းနည္းနည္းေလး ေလွ်ာက္လိုက္တာႏွင့္ေရာက္ေလသည္။ စားေသာက္စရာေတြ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္၊ သဘက္ေတြ ကမ္းစပ္မွာထိုင္ဖို႔ အခင္းေတြ အစားအေသာက္နည္းနည္းထည့္ထားေသာ ေရခဲပုံးတပုံးဆြဲၿပီး ေလးေယာက္သားကမ္းေျခသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကေလသည္။
ကမ္းေျခေသာင္ျပင္ေပၚမွာ သူတို႔ပါလာသည့္အခင္းေတြကိုခင္းၿပီး ေရကူးဝတ္စုံအေပၚက ထပ္ဝတ္လာၾကသည့္ တီရွပ္ ေဘာင္းဘီ၊ စကဒ္တို႔ကို ခြၽတ္ပုံ ကာ ေရထဲဆင္းဖို႔ျပင္ၾကေလသည္၊ ေဒၚေလးနန္းေ႐ႊၾကာက ပန္းေရာင္ ဘီကီနီႏွင့္၊ မာဂရက္မြီက အျပာေရာင္ ဘီကီနီတို႔ကို ဝတ္ထားၾကေလသည္၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရထဲ ေျပးဆင္းၾကေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ေတာင့္တင္းလုံးႂကြ လွေသာ တင္သားစိုင္မ်ားကို ကိုလူလူႏွင့္ စိုင္းျမတ္ထိုက္တို႔ သြားရည္တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ ေငးၾကည့္မိၾကေလသည္။
ကိုလူလူ က စိုင္းျမတ္ထိုက္ကို မ်က္လုံးတဖက္မွိတ္ျပရင္း၊
…ေဟ့ စိုင္း..မေျပာမရွိနဲ႔ေနာ္..မာဂရက္ ေဘာ္ဒီက ေတာ္ေတာ္ မိုက္တာပဲ၊ အဟီး ငါတို႔ ေရွာင္ေပးမယ္ မင္းဝင္သာလုံးေပေတာ့၊ ဒါမ်ိဳးအခြင့္အေရး မ်ိဳးက တခါတေလမွ ႀကဳံတာ…
စိုင္းျမတ္ထိုက္က ဟာ လင္ရွိမယားကို မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဟု ျပန္ေျပာမလို႔ ျပင္ၿပီးမွ သူ႔ေဒၚေလးနန္းကိုလည္း ကိုလူလူ ျဗင္းေနတာ မို႔ ေျပာလို႔မေကာင္းပါဘူးေလ ဆိုၿပီးၿငိမ္ေနလိုက္သည္၊ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း တကယ္ေတာ့ လင္ရွိမယားေပမဲ့ သူအလိုတူရင္ ဘာမေကာင္းစရာရွိမလဲ လို႔ေတြးေနမိတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။
သူတို႔ ေလးေယာက္ ေရထဲမွာ ေဆာ့ၾကေတာ့ ကိုလူလူက တခ်ိန္လုံး နန္းေ႐ႊၾကာနားမွာ ဆိုေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္လည္း အလိုလို မာဂရက္မြီနားေရာက္ရေတာ့တာေပါ့၊ မာဂရက္မြီက ေရကို ကူးတတ္႐ုံေလးပဲရွိေတာ့ အနက္ဘက္မသြားရဲ၊ တခါတေလ လႈိင္းႀကီးေတြ ဝင္လာလို႔ ေျခေထာက္ေလးသဲေပၚကလြတ္သြားရင္ လန္႔ျဖတ္ေအာ္ဟစ္ၿပီး စိုင္းျမတ္ထိုက္ လက္ေမာင္းေတြကို ဆြဲခိုထားတတ္သည္၊ အဲဒီေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္လုံးဖြင့္လွတဲ့ ကြၽဲေကာ္သီးဆိုက္ ႏို႔ႀကီးေတြက စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေမာင္းကို အိကနဲ ဖိဖိ မိေနသည္။ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လီးကလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ အစြမ္းကုန္ကို တင္းမာေနခဲ့ရသည္၊ ခနေနေမာၾကလို႔ ကမ္းေျခကို ျပန္သြား ေတာ့ေတာင္ မွ စိုင္းျမတ္ထိုက္မွာ သူ႔လီးအေတာင္က်ေအာင္ ေရထဲ ခနအခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး မွ တက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ေသာင္ျပင္မွာ ဗိုက္ဆာဆာႏွင့္ ပါလာေသာ အစားအေသာက္မ်ားကို စားေသာက္ၾကၿပီး ခနနားေနခိုက္၊ ကိုလူလူႏွင့္ ေဒၚေလးနန္းတို႔က သူတို႔ အိမ္မွာ ခနျပန္နားၾကအုန္းမည္ နင္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခဲ့ၾက ဆိုၿပီး တေယာက္လက္ကို တေယာက္ဆြဲၿပီး လစ္သြားၾကေလသည္၊
မာဂရက္မြီက ခနေနေတာ့၊
..ေဟ့ ..စိုင္း တို႔ ဟို ႏွစ္ေယာက္ကို သြားေခ်ာင္းရေအာင္..
ဟုဆိုေလသည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း စိတ္က ထေနတာမို႔ မာဂရက္အႀကံကို သေဘာတူၿပီး ထလာခဲ့ၾကေလသည္၊ သူတို႔မွာလည္း ေသာ့ပို တေခ်ာင္းရွိသျဖင့္ တံခါးကို အသံမၾကားေအာင္ဖြင့္ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း နန္းေ႐ႊၾကာတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ တခုထည္းေသာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္ၿပီး အတြင္းမွ ေလာ့ခ်သြားၿပီ ျဖစ္ရာ၊ သူတို႔ ဘယ္လိုေခ်ာင္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့သည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္က ေဒၚေလးနန္းတို႔ လုပ္လွ်င္ အေတာ္အသံျမည္ေၾကာင္းသူ႔အေတြ႕အႀကဳံရသိၿပီး ျဖစ္သျဖင့္၊ တံခါးေပၚတြင္ နားကပ္ ၍ ေထာင္ၾကည့္လိုက္၏၊ အထဲ မွာ တအင္းအင္း တအဲအဲ၊ တျပတ္ျပတ္၊ အသံမ်ားၾကားေနရသည္၊ မာဂရက္လည္း စိုင္းျမတ္ထိုက္နည္းတူ သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ နားကို ကပ္ၿပီး ေထာင္လိုက္သည္၊
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ နားကို တံခါးမွာ ကပ္ထားၾကသျဖင့္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းက နီးကပ္ေနၾကသည္၊ မာဂရက္၏ ၿပဳံးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းေလး ႏွင့္၊ ဘီကီနီထဲမွ ႐ုန္းကန္ထြက္ေတာ့မလို ေဖာင္းမို႔ထေနသည့္ ရင္သားစိုင္မ်ားက စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ မ်က္ေစ့ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ေရာက္ေနေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္ လီးႀကီး က တအားေတာင္လာတာ အျပစ္ေျပာစရာမရွိလွေပ၊ ဒီၾကားထဲ အခန္းတြင္းက အသံမ်ားက ပိုပီျပင္လာရာ၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ ေတာ္ေတာ့္ကို တင္းလာခဲ့ေလသည္၊ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တထြာေလာက္သာကြာေတာ့ေသာ မာဂရက္မြီ ေခါင္းေလးကို လွမ္းကိုင္ၿပီး မာဂရက္မြီ၏ ႏူတ္ခမ္းအစုံကို စိုင္းျမတ္ထိုက္က သူ႔ႏူတ္ခမ္းအစုံႏွင့္ ဖိကာ နမ္းလိုက္မိေတာ့သည္၊ မာဂရက္ကလည္း ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေစာင့္ေနသလဲ မသိ၊ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ အနမ္းေတြႏွင့္ တုန္႔ျပန္လာေတာ့သည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေတြက အလိုလို မာဂရက္မြီ၏ ခါးေလးေပၚေရာက္သြားေတာ့သည္၊ မာဂရက္မြီက အျပာေရာင္ တူးပိစ္ ဘီကီနီကို ဝတ္ထားတာမို႔၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ေတြက မာဂရက္မြီ၏ ေခ်ာမြတ္ေသာ အသားျပင္ေလးေတြကို ပြတ္သတ္မိေနေလသည္။ ေနာက္ေတာ့သူ႔လက္ေတြက မာဂရက္မြီ၏ တင္ပါးဆုံႀကီးကို အားမလိုအားမရ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ဆီသို႔ ဆြဲကပ္လိုက္ေလသည္၊ သူ႔ေရကူးေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေထာင္ထေနေသာ လိင္တန္ႀကီးက မာဂရက္မြီ၏ ဗိုက္သားေလးေတြေပၚသြားဖိမိေတာ့ မာဂရက္မြီမွာ ၾကက္သည္းေလးပင္ထသြားရသည္၊ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ၿပီး ငတ္ေနရတာ ၾကၿပီ မဟုတ္လား၊ မာဂရက္မြီ၏ ပါးစပ္မွာေရာ ေစာက္ဖုတ္မွာပါ အရည္ေတြ ႐ြမ္းလာခဲ့ရေလေတာ့သည္။
…………………………………………………………
..ခြမ္း..
..အို….
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ရဲ႕ လက္ထဲက ဖန္ႁပြန္ေလး ႏွစ္ခု ေရွာကနဲ ထြက္ၿပီး သံမံတလင္း ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ထိမိကာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာကြဲသြားရသည္၊ အထဲက အထဲက ဓါတုေဆးရည္ေတြက သိပ္အေရးတႀကီး အဖိုးတန္တာ မဟုတ္ေပမဲ့ မိန္းမသားပီပီ၊ ဖန္စေတြ ကြဲတဲ့အသံေၾကာင့္ လန္႔ျဖတ္ၿပီး တုန္ကနဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္၊ ဒါေပမဲ့ တလုံးက မကြဲပဲလိမ့္သြားေတာ့ သူ႔အလိုလို ကုန္းၿပီးေကာက္လိုက္မိတယ္၊ အဲလိုကုန္းလိုက္ေတာ့ သူ႔အေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ဆရာႀကီးေဒါက္တာ ဦးသန္းထြန္းေဇာ္ ရဲ႕ ကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းကို သူ႔ဖင္ေလးနဲ႔ တြန္းဖိပြတ္လိုက္သလိုျဖစ္သြားတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးေဘာင္းဘီေအာက္က ပူပူေႏြးေႏြး လုံးလုံးႀကီးတခုက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ ဖင္လုံးေလး ႏွစ္လုံးၾကားကို ကြက္တိအေျမႇာင္းလိုက္ပြတ္လိုက္သလိုမို႔ ရင္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားသည္။
…အို မေကာက္နဲ႔ေလ မိႏြယ္ လက္ရွမယ္…
ဆရာႀကီးက ေျပာရင္းဆိုရင္းကခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ရဲ႕ ပုခုံးေလးကို အေနာက္က လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ အေခ်ာင္းႀကီးက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ရဲ႕ ဖင္လုံးေလး ႏွစ္ခုၾကားမွာ လႊတိုက္သလို ပြတ္သတ္သြားသည္၊ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားသည္၊ ကမန္းကတန္း ကိုယ္ကို မတ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဆရာႀကီးနဲ႔ နည္းနည္းခြာရပ္လိုက္သည္။
..ေဆာရီး ဆရာႀကီး ႏြယ္နည္းနည္းေပါ့သြားတယ္..
..အမေလး မိႏြယ္ကလည္း ဒါက ဘာမွ အေရးႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ထားလိုက္ထားလိုက္၊ ဟို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့ မေနာ္တို႔ကို ေခၚလိုက္မယ္..
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ ညေနဖက္မွာ ေဆးခန္းထိုင္ရင္း မနက္ဖက္မွာ ဝါသနာပါရာ သုေတသန ဌာနတခုမွာ လည္း အခ်ိန္ပိုင္း ဝင္လုပ္ေနသည္၊ စိုင္းတေယာက္ အေမရိကား သြားကထဲက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ အခ်ိန္ပို ရလာေတာ့ သူလည္းဝါသနာပါ၊ သူ႔အရင္တုန္းက ဆရာလည္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူ ဆရာႀကီးေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္ ႀကီးၾကပ္လုပ္ေနၾကေသာ၊ထ႐ုပ္ပီကယ္ဒီစိ ရီဆပ္စန္တာ မွာလူလိုလို႔ေခၚေနတာနဲ႔ ဝင္လုပ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္မွာ ဗဟုသုတလည္းႂကြယ္၊ သေဘာလည္းအရမ္းေကာင္းသူျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ ၏ ေဖေဖ ႏွင့္လည္း မိတ္ေဆြရင္းေတြ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ ထိုရီဆပ္စန္တာမွာ ဝင္လုပ္ေနရင္းက သူ႔အလုပ္ကို သူ ပိုစိတ္ဝင္စားလာခဲ့ရသည္၊ သူေဆးခန္းထိုင္ေနတာက လူနည္းစုကိုသာ သူအက်ိဳးျပဳႏိုင္သည္၊ ထိုရီဆပ္မ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက အာရွတိုက္ အပူပိုင္းမိုးမ်ားရပ္ဝန္းေနထိုင္သူ အမ်ားစုကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္မည္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာ၍လည္း ျဖစ္ေလသည္။
ဆရာႀကီး အမ်ိဳးသမီး ေဒၚရီရီမွာ အၿငိမ္းစားေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးျဖစ္ၿပီးသူတို႔မွာလည္း ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အ႐ြယ္ သမီးတေယာက္ရွိေလသည္၊ ထိုသမီးမွာ ဆရာဝန္အလုပ္ကို ဝါသနာမပါ ဟုဆိုတာ ကြန္ျပဴတာ ဆိုင္းရင့္ တက္၊ မာစတာတက္ကာ စကၤာပူသို႔ ထြက္အလုပ္လုပ္ေနေလသည္။ ထိုသို႔ သူ႔သမီးကို သူေျပာ မႏိုင္သျဖင့္၊ သူ႔ေျပာစကားလည္း နားေထာင္၊ ဝါသနာလည္းတူေသာ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကို ဆရာႀကီးက သူ႔သမီးအရင္းလို ခ်စ္ခင္ေပသည္၊ ေဒၚရီရီကလည္း အၿငိမ္းစားယူၿပီး အခ်က္အျပဳတ္ကလည္းေကာင္းေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္အတြက္ စားအိမ္ေသာက္အိမ္လည္း ျဖစ္ေနရေပသည္။ ေဒၚရီရီက အၿငိမ္းစားယူေလာက္ရေအာင္ အသက္မႀကီးေသးေသာ္လည္း ရသည့္လစာမွာ သူတို႔ အတြက္ ဘာမွ မေျပာပေလာက္သည့္ ေငြေၾကးပမာဏမို႔ မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည့္ဆႏၵေပၚလာတာႏွင့္ အနားယူလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္မွာ အရင္တုန္းက ဆရာႀကီးအေပၚ ဘယ္လိုမွ စိတ္ထားမရွိေသာ္လည္း ယခု အမွတ္မထင္ ဆရာႀကီး၏ ပူေႏြးေႏြး အေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ဖင္ၾကားပြတ္မိသြားေတာ့ ရင္ေတြပန္းေတြ တုန္သြားခဲ့ရသည္။ ေမာင္နဲ႔ မခ်စ္ရတာ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ ေနာ္လို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း တမ္းတလိုက္မိသည္၊ ဘာမွ သူ႔စိတ္ထည္းမွာ ဆရာႀကီးကို လိင္ကိစၥ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတြးမိတာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔အဖုတ္ေလးမွာေတာ့ စိုထိုင္းထိုင္း ေလးျဖစ္သြားသလိုပဲ။ အင္း စားဖူးတဲ့ အစာတခု၊ မစားရတာၾကာလို႔ ေတာင္းတမိသလိုမ်ိဳးပဲထင္တယ္လို႔ေပါ့ေပါ့ပဲေတြးလိုက္မိလိုက္ပါသည္။
အကယ္၍ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္သာ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းေဇာ္စိတ္ထဲ ဘာေတြေတြးေနတယ္ ဆိုတာကိုသာသိလိုက္ရရင္ျဖင့္၊ ………………………..
…………………………………………..
ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းေဇာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကို ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ကို လိုးပစ္ေနမိပါသည္။ သူ႔မွာက အဲလိုစိတ္႐ိုင္းေတြ ရွိေနတာက ၾကာလွၿပီ၊ သို႔ရာတြင္ သူ႔ဘဝမွာ ငယ္ငယ္ထဲက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို မလုပ္ရ၊ မိဘ အထိန္းအကြပ္၊ လူမႈေရးအထိန္းအကြပ္ ဘာသာေရးအထိန္းအကြပ္ အဲဒါေတြကို ပဲ လိုက္နာေနရၿပီး အျပင္ဟန္ေဆာင္ ဘဝမွာပဲ ေနေနရတာ၊ သူ႔တသက္စာ၊ ရာစုႏွစ္ေခါက္ခ်ိဳးတဝက္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေပါ့၊ ဆယ္တန္းေအာင္ ေတာ့ သူဝါသနာပါရာ စာေပကဗ်ာ သမိုင္း စသည့္ဝိဇၨာပညာရပ္ကို သင္ယူလိုခဲ့ေသာ္လည္း ဂုဏ္ထူးေျခာက္ခု ရေအာင္ က်ဴရွင္ေတြ၊ ဆရာေတြေခၚသင္ေပးခဲ့တဲ့ သူ႔မိဘေတြက ေဆးေက်ာင္းကိုပဲ တက္ေစခ်င္လို႔ မိဘအလိုလိုက္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ၿပီး ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးလို႔ ေဒၚရီရီႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရသည္၊ လူက ညဏ္ရည္တအားေကာင္းေတာ့ အျမႇီးေတြ တခုၿပီးတခု ထပ္ဆင့္ရေနၿပီး အစိုးရပိုင္းမွာပါ နာမည္ရ ပညာတတ္ တဦးျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ သူ႔ မိန္းမဘက္ကလည္း ခ်မ္းသာေသာ မ်ိဳး႐ိုး၊ ဆိုေတာ့ သူ႔ဂုဏ္နဲ႔ အညီ ေနထိုင္ေျပာဆိုဆက္ဆံခဲ့ရေလသည္၊ သူတို႔သမီးေလး ေမြးလာေတာ့ ေဒၚရီရီက ပုံစံသြင္းဖို႔ က်ိဳးစားေသာ္လည္း သမီးေလးက လက္မခံ၊ လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္သည္၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေဇာ္က လည္း ကြယ္ရာကေနေျမႇာက္ေပးသည္၊ သူငယ္ငယ္တုန္းက မရခဲ့သည့္ အခြင့္အေရးကို သူ႔သမီးကို ရေစသည္၊ ေပၚတင္ေတာ့မဟုတ္။
ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေဇာ္မွာ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ကထည္းက ေက်ာင္းသူေလးမ်ား အေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ တခ်ိန္လုံးပစ္မွားေနသူျဖစ္သည္၊ ကာမတဏွာလည္း အားႀကီးသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ ဉာဥ္ ကို က အင္မတန္ထိန္းခ်ဴပ္တတ္သူျဖစ္ေလေတာ့ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိ၊ သူ႔ကိုယ္သူလည္း သိလို႔ အမွားမလုပ္မိေအာင္ တခါတေလ တရားထိုင္ တရားနာ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ အတြင္းေအာင္းေနေသာ မီးက ဖြဲမီးလိုပဲသတ္လို႔ မလြယ္။ သူ႔ မွာ ခ်ီးက်ဴးစရာက နာမည္ပ်က္ ေတာ့ တခုမွ မရွိခဲ့၊ အတြင္းစိတ္ကသာ ညစ္ညမ္းအေတြးေတြ ရွိေပမဲ့ အျပင္ပန္းမွာ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အင္တာနက္ ေခတ္ထလာေတာ့ သူ၏ အတြင္းေအာင္းစိတ္ေတြ ပြင့္လာခဲ့ရသည္၊ အဲဒါကေတာ့ အင္တာနက္မွာ ရေနသည့္ ပြန္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူႏွင့္ကိုက္ညီမည့္ ဗမာဖိုရမ္ဆိုက္တခုကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္၊ အဲဒါကေတာ့ အေတြးပင္လယ္ျပာ၊ နဂိုထဲက စာေပဝါသနာပါသူျဖစ္ေတာ့ ေအာစာေရးသူမ်ားစုေနရာ အေတြးပင္လယ္ က သူ႔အတြက္ရတနာသိုက္လိုျဖစ္ေနခဲ့ရေတာ့သည္။ အေတြးပင္လယ္မွာက စာမ်ားမွာ အ႐ြယ္မ်ိဳးစုံစာရွိေလသည္၊ သူတို႔ လိုအ႐ြယ္ေတြက ဘဝမွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔သားသမီးနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ကလည္း ေအာင္ျမင္ ေနတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ခ်မ္းကိုတို႔လိုလူပ်ိဳသိုး စိတ္ကူးယဥ္ ႏုႏု႐ြ႐ြ ေတြ မႀကိဳက္ေတာ့၊ ကိုသာဒင္တို႔လို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေရးထားတာေတြကို ပဲသေဘာက်မိသည္၊ သူလည္း ပိုးက ထလာေတာ့ စာစေရးျဖစ္သည္၊ သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ကူးယဥ္မင္းသား လို႔ အမည္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ အခုမွ ေဆးေက်ာင္းၿပီးစ ခ်ာတိတ္လိုလို ပ႐ိုဖိုင္းကို လုပ္ထားသည္။ တကယ္စေရးေတာ့ နည္းနည္းေလးလက္ေပါက္ကပ္တာ ေတြ႕လာရသည္။ အဲေတာ့ သူမ်ားေရးၿပီးသားေတြကို ေလ့လာရသည္။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ဖတ္လိုက္ေတာ့ ကိုသာဒင္ရဲ႕ ပိေတာက္ဝါ ဒိုင္ယာရီဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို အရမ္းႀကိဳက္မိသည္။ ပိေတာက္ဝါေနရာတြင္ သူ႔ဇနီးရီရီကို ထည့္စဥ္းစားလိုက္မိေတာ့ ဖီးတက္လာသည္။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚရီရီမွာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေဇာ္ ထက္ အမ်ားႀကီးငယ္သည္၊ အသက္၄၈ ႏွစ္ေလာက္သာရွိေသးသည္၊ သူတို႔မွာ ေငြေၾကးအင္အားက အလုပ္လုပ္ဖို႔လည္း မလို လို႔ ေစာေစာစီးစီး အၿငိမ္းစားယူခိုင္းလိုက္သည္။ ေနာက္ၿပီး ေဒၚရီရီမွာ ခ်မ္းသာသည့္မိဘ ႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာသည္မို႔ လက္ေမႊးမီးမေလာင္၊ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ ေနလာခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ လူက တအားႏုသည္၊ အသားေလးေတြမွာ ေဖြးဥေနၿပီး ေဘာ္ဒီကလည္း လွေနတုန္းျဖစ္သည္။ လူက ငယ္ငယ္တုန္းက ခတ္ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ေလး ျဖစ္သျဖင့္ အသက္ႀကီးလာေတာ့ ေဘာ္ဒီက အေနေတာ္ျဖစ္ေနသည္။
ေဒၚရီရီမွာ ေခတ္မွီေသာ္လည္း လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမဟုတ္ေပ၊ လင္ေယာက္်ားကို ႐ိုေသၿပီး အေနအထိုင္ ႐ိုး႐ိုး ျဖင့္ အစားအေသာက္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ဝါသနာပါသူျဖစ္ေလသည္။ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းေဇာ္က ေဒၚရီရီ႕အေၾကာင္းသိသူ ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ကြယ္ရာမွာ ေဖာက္ျပန္မည့္သူ မဟုတ္မွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း နဂိုထဲက ကာမတဏွာအားႀကီးေသာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေဇာ္ က သူ႔မိန္းမကို ကိုသာဒင့္ဇာတ္လမ္းထဲက ေယာက္်ားေနာက္ကြယ္မွာ ေဖါက္ျပန္ေသာ မိန္းမ ေဒၚကန္႔ေကာ္ေနရာမွာ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရင္း အကယ္၍ ရီရီသာ ေဒၚကန္႔ေကာ္လို ေဖာက္ျပန္ခဲ့လွ်င္ ဆိုသည့္ အေတြးကို ေတြးလိုက္တာႏွင့္ပင္ ဖီးတအားတက္ေနမိသည္။ သူ႔အေတြးထဲမွာ ေဒၚရီရီႏွင့္ ေကာင္ေလးတေယာက္ အားရပါးရ လုပ္ေနၾကပုံမ်ိဳးကို စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ကို လီးကေတာင္တက္လာခဲ့ရသည္။ အဲလိုေန႔မ်ိဳးေတြ ဆိုရင္ ညဘက္အိပ္ယာထဲမွာ ေဒၚရီရီကို အားရပါးရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဆက္ဆံ မိေလသည္။
တေန႔ေတာ့ သူ၏ဇာတိၿမိဳ႕သို႔ ခရီးထြက္ရင္းက သူ႔ အမဝမ္းကြဲတေယာက္၏သားေလး ၁၀တန္းေအာင္ၿပီး အမွတ္ေကာင္းသျဖင့္ ေဆးတကၠသိုလ္သို႔သြားရမည္ ျဖစ္ရာ သူတို႔အိမ္မွ ေက်ာင္းတက္ဖို႔သူက ေျပာလိုက္ရာ သူ႔အမဝမ္းကြဲ မိသားစုက ဝမ္းသာအားရ လက္ခံလိုက္ၿပီး ေမာင္မင္းညိဳ ကို သူ႔အိမ္မွ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေမာင္မင္းညိဳမွာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာႀကီးျပင္းလာခဲ့သူျဖစ္ရာ အသက္ ငယ္ေပမဲ့ အသားညိဳညိဳ လူေကာင္က ထြားထြားျဖစ္ေလသည္။ ေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္ အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္စရာ အကြက္ရခဲ့ေပသည္၊ ေမာင္မင္းညိဳမွာလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသား၊ ေဒၚရီရီမွာလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသား ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစုံ ကလန္ဖန္ထိုး၊ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္ခင္းကာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြရခဲ့ေတာ့သည္၊ ေဒၚရီရီမွာလည္း အခုမွ သူ႔ေယာက္်ားက သူငယ္ျပန္သလို ညတိုင္း ခ်စ္ပြဲေတြဆင္ႏြဲေနတာကို နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနရေသာ္လည္း သူ႔အတြက္လည္းေကာင္းတာမို႔၊ ဘာမွေတာ့ ကြန္ပလိန္းမတက္ရွာပါ။
ေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္ တေယာက္ေနာက္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ေတြကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖၚခ်င္လာေတာ့သည္၊ ကိုသာဒင့္ဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ ေဒၚကန္႔ေကာ္က ကာမဆႏၵျပင္းပ် တာမို႔၊ သူ႔ေယာက္်ား တူကေလးႏွင့္ျဖစ္တာကို ေရးထားေပမဲ့၊ တကယ္တန္းက ေဒၚရီရီကလည္း အဲလိုမဟုတ္၊ ေမာင္မင္းညိဳမွာလည္း သူတို႔ကို အရမ္း႐ိုေသေလးစား ႐ုံမက ႐ိုးသားလြန္းေတာ့ မ်က္လုံးေတာင္ေမာ္မၾကည့္၊ ဒီတိုင္းထားလို႔ကေတာ့ အိုးခ်င္းထိ၊ ႀကိဳးခ်င္းညိ ဖို႔က ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္၊ ထိဖို႔ညိဖို႔ ျပင္ပ ပေယာဂ ေတာ့ ထည့္ေပးရမည္ ဟု ေဒါက္တာဦးသန္းထြန္းေဇာ္ သေဘာေပါက္လာသည္။ ထိုအတြက္ကို သူစံနစ္တက် ပလန္ခ်လုပ္ဖို႔စဥ္းစားေတာ့သည္။
ဒီၾကားထဲမွာ သူ႔မိတ္ေဆြ၊ ၏ သမီးေလး၊ သူ႔တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူ၊ ေဒါက္တာခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး ကို သူ႔အလုပ္ထဲမွာ လူလည္းလိုေနတာႏွင့္ခန္႔လိုက္သည္၊ ခန္႔လိုက္ၿပီးမွ၊ အဲဒီေကာင္မေလးက ဘာျဖစ္လို႔မွန္းမသိ၊ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စြဲေဆာင္မႈရွိေနတာကို သတိထားမိလာတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနရေအာင္ သူလုပ္ေနေသာ စပယ္ရွယ္ပေရာဂ်က္တခုထဲ ေခၚထားလိုက္ေလသည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္ေစ့စပ္ထားသည္ ဆိုေတာ့ ေဒါက္တာစိုင္းျမတ္ထိုက္ ဆိုတာကလည္း အေမရိကားထြက္သြားသည္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးလည္းေလာေလာဆယ္ေတာ့ လြတ္လပ္ေနတဲ့သေဘာေပါ့၊ ဟုေတြးထားသည္။ ဘာရယ္ညာရယ္လုပ္ဖို႔ေတာ့ စိတ္ကူးမရွိ၊ အရင္ကလည္းသူ၊ ဘယ္သူ႔အေပၚမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မလုပ္ဖူးဘူး၊ စိတ္ထဲက မွန္း႐ုံသာ၊
တေန႔က ေတာ့ ေကာင္မေလး ဖန္ေခ်ာင္းကေလးျပဳတ္က်လို႔ ကုန္းေကာက္လိုက္တာ သူနဲ႔ တအားကပ္ေနေတာ့ သူ႔ ငယ္ပါႀကီးကို ေကာင္မေလး ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ အေျမႇာင္းလိုက္ ပြတ္မိသြားသည္၊ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာ နဲနဲ ရဲသြားသလို၊ သူလည္း အေတာ္ဖီးတက္သြားသည္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီညက ရီရီကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး၊ အျပတ္ဆြဲျပစ္လိုက္သည္၊ သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ ေရွ႕က ကုန္းေနတဲ့ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကို ေဆာ္ေနတာပဲေပါ့။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ က မာဂရက္မြီကို လက္ဆြဲကာ ဧည့္ခန္းဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၾကသည္၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာက ဆိုဖာရွည္ႀကီးတလုံးရွိသည္၊ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီး အငမ္းမရ နမ္းၾကသည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ မိန္းမ တေယာက္ကို မကိုင္မဖက္မနမ္းရတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေလၿပီမို႔ အေတာ္ အရသာရွိလွသည္၊ မာဂရက္မြီက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ေတာ္ေတာ့္ကို ထူထူထဲထဲ လို႔ေျပာရမည္၊ ထူထူထဲထဲ ဆိုတာက ကိုယ္လုံး အခ်ိဳးအစားကို ဆိုလိုတာ၊ ကိုယ္လုံးတုတ္တုတ္၊ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္၊ ႏို႔ႀကီးေတြကလည္း အႀကီးႀကီး၊ အစစ အရာရာ တကိုယ္လုံးက ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ထက္ ထူထဲ ႀကီးမားလို႔ ထူထူထဲထဲလို႔ေျပာတာ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔ အခ်ိဳးအစားနဲ႔သူမို႔ ေဘာ္ဒီက မိုက္သည္လို႔ဆိုရမည္၊ ခါးလည္းေသးက်င္ေနတာမဟုတ္ေပမဲ့ ေအာက္က ကားစြင့္ေနေသာ တင္သားႀကီးေတြႏွင့္ အေပၚက လုံးဖြင့္ေနေသာႏို႔ႀကီးေတြ ႏွစ္ခုၾကားမွာ သဲနာရီလို ေလးသိမ္သြားသည္ဆိုေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္။ မာဂရက္မြီ၏ ႏူတ္ခမ္းေတြကလည္းထူသည္၊ အိမ္ေထာင္သည္မို႔၊ အေပးအယူက အလိုက္သင့္ေနသည္၊ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကို စၿပီး ဖက္ရမ္းနမ္းရႈံ႕ေသာ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ ေထာင့္ေထာင့္ ေအာင့္ေအာင့္ႏိုင္တာ စိုင္းျမတ္ထိုက္သတိထားမိသည္။ အခု မာဂရက္မြီ က်ေတာ့ အလိုက္သင့္ကေလး၊ မာဂရက္မြီႏူတ္ခမ္းေတြက ေႏြးေထြး ခ်ိဳျမၿပီး စိုင္းျမတ္ထိုက္ ပါးစပ္ထဲ အရည္ေပ်ာ္ၿပီး ပါလာသည္လို႔ထင္ရေအာင္ကို နမ္းတတ္လြန္းသည္၊ ႏူတ္ခမ္းစုပ္နမ္းခ်င္းရဲ႕ အရသာကို အခုမွ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူ႔ရင္ဘတ္ကို အိကနဲလာဖိေသာ ေခါင္းအုန္းႏွစ္လုံးလို ႏို႔ႀကီးေတြကိုလည္း စိုင္းျမတ္ထိုက္ မ်က္ေျခမျပတ္ပါ၊ မာဂရက္၏ ေရကူးဝတ္စုံေပၚကပင္ သူ႔လက္ဝါးေတြနဲ႔ အုပ္ကိုင္ ၿပီး ဆုပ္ႏွယ္မိလိုက္သည္၊ မာဂရက္မြီ ပါးစပ္က ၿငီးသံေလး သဲ့သဲ့ ထြက္လာသည္၊ မာဂရက္မြီ လက္ႏွစ္ဖက္က စိုင္းျမတ္ထိုက္ လည္ဂုတ္ကို ဆြဲၿပီး သူက ဆိုဖာေပၚကို ပက္လက္ေလးလွဲခ်လိုက္ေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္အေပၚ ကေနထပ္ရက္ ပါသြားသည္၊ မာဂရက္မြီက သူ႔ရဲ႕ သန္မာလွတဲ့ ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးကိုေထာင္၍ စိုင္းျမတ္ထိုက္ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ညႇပ္လိုက္သည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္ မာဂရက္မြီ၏ ေရကူးဝတ္စုံ အေပၚပိုင္းကို ေက်ာေအာက္လက္လ်ိဳ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္၊ လြတ္လပ္သြားေသာ မာဂရက္မြီ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ ကြၽဲေကာ္သီးလုံးႀကီးေတြေလာက္ရွိသည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္လက္ဝါႏွင့္ မဆန္႔ အုပ္ကိုင္လိုက္လွ်င္ အံထြက္ေနသည္၊ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳ ေတြက မာေတာင္ေနၿပီ၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ မာဂရက္မြီ၏ ႏို႔ေတြကို ကုန္းစိုလိုက္သည္၊ လက္တဖက္က ဆုပ္ႏွယ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ ဘယ္တလွည့္ညာတလွည့္ စို႔ေပးေနမိသည္၊ မာဂရက္မြီကေတာ့ မ်က္လုံးေလး ေမွးရင္း ပါးစပ္ကလည္း အသံတိုးတိုးေလး ျဖင့္ၿငီးေနသည္၊ လက္ေတြက စိုင္းျမတ္ထိုက္ ဆံပင္ထဲထိုးဖြလိုက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္လုပ္ေနသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္က ႏို႔ေတြကို စို႔ေနရင္း သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က မာဂရက္မြီ ေရကူးေဘာင္းဘီေလး သေရေမ်ာ့ႀကိဳးကို ခါးမွ ဆြဲခ်ၿပီး ခြၽတ္လိုက္သည္၊ မာဂရက္က သူ႔တင္ပါးႀကီးေတြကို အသာေလးႂကြေပးလိုက္သည္၊ မာဂရက္၏ အားရပါးရ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ေပါင္လုံးႀကီးေတြ နားေရာက္ေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္ကိုယ္လုံးခံေနေတာ့ စိုင္းျမတ္ထိုက္ ဆိုဖာေဘးမွာ မတ္တတ္ခနရပ္ေပးလိုက္ရသည္၊ ထိုအခါမွ မာဂရက္က ေဘာင္းဘီကိုသူ႔ဘာသာ ဆြဲယူခြၽတ္လိုက္သလို စိုင္းျမတ္ထိုက္လည္း သူ႔ေရကူးေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ရသည္၊ ေနာက္ေတာ့ မာဂရက္မြီ ေပါင္လုံးႏွစ္ခုၾကားမွာ ေနရာဝင္ယူလိုက္ေတာ့ သူ၏ မာေတာင္ၿပီး ေခါင္းတယမ္းယမ္း ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို မာဂရက္မြီက သူ႔လက္ကေလးႏွင့္ လွမ္းဆုပ္ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္ ၾကက္သည္းေတာင္ ျဖန္းကနဲ ထ သြားရသည္။ သူႏွင့္ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ လိင္ဆက္ဆံဖူးသည္ ဆိုတာမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးသြင္းသေလာက္သာ ျဖစ္သည္၊ ခ်စ္ခ်စ္ႏြယ္ကလည္း သူ႔လီးႀကီးကို မကိုင္ဖူး၊ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆရာဝန္ေတြ ေပမဲ့ ထို ေနရာေတြကို တေယာက္နဲ႔ တယာက္ကိုင္ရမွာ ရွက္ေနၾကသည္၊ တေယာက္ကို တေယာက္က အထင္ေသးမွာစိုးလို႔လားမသိၾက၊ အခုေတာ့ သူ႔ရီးစားမဟုတ္ဘာမဟုတ္ အသိအမ်ိဳးသမီး တဦးက သူ႔လီးႀကီးကို ပယ္ပယ္ႏႈယ္ႏွယ္ ဆုပ္ကိုင္တာ ခံလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဖီးတက္သြားသည္၊ ကိုင္ဆုပ္႐ုံတင္မက တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဂြင္းတိုက္သလိုေလးပင္လုပ္ေပးလိုက္ေသးသည္။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ ဆိုဖာေပၚဒူးေထာက္တက္၍ မာဂရက္မြီေပါင္ၾကားထဲ ဝင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ လီးႀကီးမွာ မာဂရက္မြီ၏ ေပါင္ခြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္တည့္ေနေလၿပီ၊ မာဂရက္မြီက လည္း သူ႔လီးႀကီးကို အဆြဲသူကလည္း အလိုက္သင့္ ကိုယ္ကိုႏွိမ့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးက မာဂရက္မြီ ၏ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့ရက္ျဖစ္ေနၿပီ။
စိုင္းျမတ္ထိုက္ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မာဂရက္မြီ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အေမႊးအျမႇင္မရွိ ပဲ ႏူတ္ခမ္းသား ညိဳညိဳေလးေတြက တြန္႔ေခြလွ်က္၊ အရည္ေတြ႐ြဲေနလို႔ အေရာင္ျပန္ဟတ္ေနသည္၊ သူ႔ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီး တအိအိ ဝင္သြားေသာ့ ေႏြးေထြး ေစးက်ပ္ေသာ မာဂရက္၏ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက သူ႔လိင္တန္ႀကီးတေခ်ာင္းလုံးကို ေပြ႕ဖက္ထားသလိုမို႔ အရသာ ရွိလွေပသည္၊ သူက တဝက္ေလာက္ ဝင္ေအာင္ဖိသြင္းၿပီးမွ က်ပ္လွသျဖင့္ ဖင္ကို နည္းနည္းႂကြကာ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးေန၏၊ ေနာက္ေတာ့ မာဂရက္မြီကလည္း သူ႔ဖင္ႀကီးကို ႂကြကာ ႂကြကာ ျဖင့္ ေအာက္မွ ပင့္ေကာ့ေကာ့ေပးေလရာ၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္၏ လီးႀကီးမွာ အၾကာခင္ပဲ မာဂရက္မြီ၏ ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ အဆုံးထိ ဝင္သြားေလေတာ့သည္။
အစပိုင္း၌ စိုင္းျမတ္ထိုက္က မာဂရက္မြီ၏ ခါးကို ကိုင္ကာေဆာင့္ေနေသာ္လည္း ဆိုဖာေပၚမွာ အေနအထားက မလြတ္လပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အရွိန္ရလာေတာ့၊ မာဂရက္မြီ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုံေျမာက္ၿပီး သူ႔ပုခုံးတဖက္တခ်က္ေပၚမွာ တင္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေလေတာ့ရာ မာဂရက္မြီမွာလည္း တအင့္အင့္ႏွင့္ အရသာ ေတြ႕ၿပီး ကိုယ္ေလးေတာင့္တင္းကာ ၿပီးသြားရသလို၊ စိုင္းျမတ္ထိုက္တေယာက္လည္း အၾကာႀကီးမထိန္းႏိုင္ပဲ သုတ္ေရေတြ တႁဖြတ္ႁဖြတ္ပန္းကာ တခ်ီၿပီးသြားရေလေတာ့သည္။