အိုေအစစ္ ( စ/ဆုံး )

တပ္ၾကပ္ႀကီး စိတ္ကူးယဥ္သည္။
“ ဒက္ဒီ အထုပ္ေတြ ခနၾကည့္ထားလိုက္အုန္းေနာ္၊ မာမီ ရက္စ္႐ုမ္း သြားမလို႔”
“အိုေက”
ကေလးႏွစ္ေယာက္ က သူတို႔ ဂတ္ဂ်က္ေတြနဲ႔ သူတို႔ အလုပ္ရႈတ္ေနမယ္ ဆိုတာ သိထားေသာ အိမ္သူက ကိုရဲ ကိုေသျခာမွာခဲ့ၿပီးမွ အိမ္သာ ရွိရာသို႔ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုရဲ ကလည္း အထုပ္ေတြကို တစုတစည္းထဲ ျဖစ္ေအာင္ေနရာခ်ၿပီးမွ သူ႔ေက်ာပိုးအိပ္ထဲမွ တက္ပလက္ေလးကို ဆြဲထုပ္လိုက္သည္။ ေလယာဥ္က ၁၄နာရီေလာက္စီးလာခဲ့ရတာဆိုေတာ့ အေညာင္းအျငာေျပလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ေသးသည္။ ေနာက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ရေသးတာပဲေလ၊ မိန္းမျပန္လာမွ သြားေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္သည္။ ေလဆိပ္က အလကားေပးထားသည့္ဝိုင္ဖိုင္ကို ကေလးေတြ နည္းတူ အသုံးခ်လိုက္အုန္းမည္ဟု ေတြးကာ တက္ပလက္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။

တက္ပလက္ကို ပါဝါအြန္လိုက္ရင္းမွ ေဘးဘီကို ေခါင္းေမာ့ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ရင္း ခုံတန္း ႏွစ္တန္းေက်ာ္မွ မိသားစုတစုကို သတိထားလိုက္မိသည္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူက အထုပ္အပိုးေတြကို စစ္ေနတုန္း အမ်ိဳးသမီးက ေတာက္ေတာက္ ေျပးေနေသာ သူ႔ခေလးေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ ဆံပင္ပုခုံးေထာက္၊ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း မ်က္မွန္ကိုင္းမွ်င္မွ်င္ေလး အနက္ေရာင္ႏွင့္ ေဘးတိုက္အေနအထားကၾကည့္ေတာ့ တေနရာမွာ ေတြ႕ဘူးသလိုလို။ ဘာရယ္မဟုတ္ကိုရဲက အသိမ်ားလားဟု ေငးၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာက ေမာ့လာၿပီး ကိုရဲ ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည္။
“ဟိုက္”
ကိုရဲ ရင္ထဲဒိန္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ အၾကည့္ကလည္း သူ႔ဆီက မလြဲေတာ့၊ မ်က္ခုံးေလး နည္းနည္းတြန္႔သြားသည္။ မ်က္လုံးနက္နက္ ကေလး က သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အထုပ္ေတြကို ကုန္းဖြရင္း တခုခု ရွာေနဟန္တူေသာ အမ်ိဳးသားဘက္ကို ကိုရဲက မ်က္စတခ်က္ၾကည့္ျပလိုက္ရင္း အမ်ိဳးသမီးကို မသိမသာေမးေလးေငါ့ျပလိုက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ေခါင္းေလးကို မသိမသာေလးၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

ကိုရဲ သူ႔တက္ပလက္မွာ စိတ္မဝင္စားေတာ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးျဖင့္ ဆလိုက္လုပ္ကာ ဖြင့္လိုက္ၿပီးမွ ပါဝါခလုပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ၊ဂ်ဴတီဖရီးဆိုင္ေတြဘက္ကို အသာေလးေမးဆပ္ျပလိုက္မိသည္၊ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ခနေနေတာ့ အိမ္သာသြားေသာ မိန္းမ ျပန္ေရာက္လာသည္။
“ ကဲ ဒက္ဒီ ေရာ သြားအုန္းမလား၊ “
“ ဟင့္အင္း ဒက္ဒီ ဟိုဆိုင္ေတြဖက္သြားၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္၊ ေကာ္ဖီလည္းေသာက္ခ်င္လာလို႔”
“ သြားေလ၊ ဟဲ သားေရာ သမီးေရာ တခုခု စားခ်င္ေသးလား ဒက္ဒီ နဲ႔ လိုက္သြားေလ”
အိုင္ပက္က ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနေသာ သားႏွင့္ လက္ေတာ့ ျဖင့္ ခ်ပ္တင္းလုပ္ေနေသာ သမီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခါင္းေတြယမ္းလိုက္ၾကသည္။ ကိုရဲ က၊
“ေနပါေစ သူတို႔ ဆာရင္ ေျပာလိမ့္မယ္”
သူတို႔ ေလယာဥ္ေပၚတက္ရမဲ့ ဂိတ္ ေနရာက ေနထြက္လိုက္ေတာ့ လမ္းမွာက ဂိတ္ေတြက မ်က္ေစ့တဆုံး တန္းစီေနသည္။ ၾကားထဲမွာက ဂ်ဴတီဖရီးဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ ေတြ၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ ေတြ လည္း အစီအရီ၊ လူေတြက လည္း ဟိုသြားဒီသြား နဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ကိုရဲက သူထိုင္ေနခဲ့သည့္ေနရာမွ လွမ္းမျမင္ရေလာက္သည့္ ေနရာေလာက္ေရာက္မွ ခနရပ္ရင္း ေဘးနားက မဂၢဇင္းစင္ေပၚက မဂၢဇင္းတအုပ္ကို ဆြဲယူလွန္ေလွာရင္း ေမွ်ာ္ေနမိလိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ခုန အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ထည္း လမ္းေလွ်ာက္လာတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႔ရင္ေတြလည္း တဒိတ္ဒိတ္ ျဖစ္လာသည္။

“ခ်စ္”
“ခ်စ္”
သူ႔ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာ ေသာ အမ်ိဳးသမီး ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေလး ေပြ႕ဖက္လိုက္မိသည္။ ႏူတ္ခမ္းေလးေပၚကို ဖြဖြေလးပဲ နမ္းလိုက္မိသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ “ခ်စ္” လို႔သာေခၚခဲ့ၾကသည္။ “ကို” တို႔ “ေမာင္” တို႔၊ “ေမ” တို႔ “မ” တို႔ အဲဒါေတြ မသုံးခဲ့ၾက။
“ခ်စ္ .. ဒီနားမွာ မေကာင္းဘူး တေနရာသြားရေအာင္”
ကိုရဲက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး လက္ကို ဆြဲကာ အျမန္ေလွ်ာက္လာခဲ့မိသည္။ ဒီေလဆိပ္က သူ႐ြာျပန္တိုင္း ထရန္စစ္ နားေနၾကမို႔ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိသည္ဆိုတာကို အလြတ္ရၿပီးသား၊ တခါတေလ ေျပာင္းစီးမည့္ေလယာဥ္ေစာင့္ရတာ ခုႏွစ္နာရီ၊ ရွစ္နာရီေလာက္ ၾကာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ရဘူးတာမို႔ တေရးတေမာအိပ္ဖို႔ေတာင္ေနရာ ရွာခဲ့ဘူးသည္။ ထိုေလဆိပ္ကလည္း အေနာက္ကမာၻႏွင့္ အေရွ႕ကမာၻ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္မ်ားကို ေလယာဥ္အေျပာင္းအလဲလုပ္ေပးေနၾကမို႔ထင္သည္။ ခရီးသည္မ်ား တိတ္တိတ္ဆ္ိတ္ဆိတ္ လွဲေလွ်ာင္းနားေနႏိုင္သည့္ လယ္သာေလာင့္ခ္် (သားေရသားခ်ဴပ္ ပက္လက္ခုံ) ေတြပါရွိသည္။
ကိုရဲက လယ္သာေလာင္ခ္်လည္းရွိ ပ႐ိုက္ပိတ္စီလည္းရွိေသာ ေနရာသို႔ အမ်ိဳးသမီးကို ေခၚသြားလိုက္သည္။ သူတို႔ ထိုင္လိုက္ေသာ ေရွ႕မွာက မွန္ခ်ပ္ႀကီးသာရွိၿပီး အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ေလဆိပ္တာမင္နယ္ တစ္ႏွင့္ ႏွစ္ကို ကူးလူး ေျပးလႊားေပးေနေသာ ရထားလမ္းကိုသာေတြ႕ေနရသည္။
“ခ်စ္မေတြ႕ရတာၾကာၿပီေနာ္”
“အင္း”
အဲေလာက္ပဲ ေျပာျဖစ္ၾကၿပီး ႏူတ္ခမ္းအစုံက စကားေျပာဖို႔မအားၾကေတာ့ အသက္ပင္မ႐ူႏိုင္ၾက။ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ႏူးညံ့ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ႏူတ္ခမ္းႏုႏုေလးေတြကို ကိုရဲအငမ္းမရစုပ္ယူေနခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီး ၏ လွ်ာထိပ္ကေလးက ကိုရဲရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို တိုးဝင္လာသည္။ သူတို႔ရဲ႕ ရင္းႏွီးၿပိးသား လွ်ာခ်င္း ပြတ္သပ္တို႔ကစားမိၾကသည္။ အသက္႐ူမဝၾကေတာ့မွ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ပါးစပ္ခ်င္းခြာကာ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္
ၾကည့္မိၾကသည္။

“ခ်စ္ သမီးေလးလား ေတာက္ေတာက္ ေတာင္ေျပးေနၿပီေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ခ်စ္၊ အရမ္းေဆာ့တာပဲ၊ ခ်စ္ခေလးေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၾကၿပီေနာ္၊ ဖဘမွာေတြ႕တယ္ သမီးက တကၠသိုလ္သြားေနၿပီေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ခ်စ္”
“ခ်စ္လည္း နည္းနည္းျပည့္လာတယ္၊ မ်က္ႏွာကေတာ့ ဟိုးအရင္တုန္းကလိုပဲ ႏုတုန္းလွတုန္း၊ ခေလးအေမလို႔ေတာင္ဘယ္သူမွ ထင္မွာမဟုတ္ဘူး”
“ဟြန္႔ ခ်စ္ကလည္း ေျမႇာက္ေနျပန္ပါၿပီ၊ ခေလးေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းတုန္းက အရမ္းဝလာတာ၊ ခုမွ ျပန္ကစားၿပီး နည္းနည္းက်သြားတာ၊ အဲဒီတုန္းက ဖဘ မွာ ဘာပုံမွ မတင္လို႔ ခ်စ္မေတြ႕တာ၊ ခစ္ခစ္။ ခ်စ္ေတြ႕ရင္ စိတ္ပ်က္သြားမယ္”
“စိတ္မပ်က္ပါဘူး ကြာ ခ်စ္ကို ခ်စ္တာပဲ ဟာ ခ်စ္ကိုယ္လုံးကို ခ်စ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ တုတ္တုတ္ေလး ဆို ပိုေတာင္ႀကိဳက္ေသးတယ္ ခိခိ”
“အင္း၊ သမီးေလးေတာင္ ခုသုံးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ခ်စ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတြ႕တာ ၅ႏွစ္ေလာက္ရွိသြားၿပီေနာ္၊ အခ်ိန္ေတြက အကုန္ျမန္လိုက္တာ”
“ဟုတ္ပ၊ ကိုက ခ်စ္ကို တခ်ိန္လုံးသတိရေနတာပါကြာ၊ ခ်စ္က မိသားစုနဲ႔ ကေလးနဲ႔ ေအာ္ကီပိုင္းျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ သိလို႔သာ ကိုယ္ခ်စ္ကို အေႏွာင့္အယွက္မေပးတာပါ၊ ခ်စ္နဲ႔ ခ်ပ္လုပ္ထားတာေလးေတြပဲ အပ်င္းေျပျပန္ဖတ္မိတယ္။ ေနာက္ဆုံးေနခဲ့ရတာေလးလည္း အၿမဲ စိတ္ထဲမွာ သတိရေနတာ”
“သိပါတယ္ ခ်စ္ရယ္၊ မလည္း ခ်စ္ကို သတိယေနတာပါ၊ အဲဒီေနာက္ဆုံးေတြ႕တုန္းက ခ်စ္ကို အားနာလိုက္တာေလ၊ အေဝးႀကီးကလာၿပီးေတာ့ ခစ္ခစ္”
“ ဘာလည္း ခ်စ္မီးနီျပေနတာကို ေျပာတာလား၊ ကိုေျပာၿပီးပေကာ၊ ခ်စ္ကို ဖက္အိပ္ရရင္ေက်နပ္ေနတာပါလို႔၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တခါမီးနီျပေနရင္ေတာ့ သည္းမခံဘူးလို႔ ဒီလမ္းမီးနီျပေနရင္ ေနာက္လမ္းက ေမာင္းမယ္လို႔ ခိခိ။ အဲဒါလည္းၿပီးေရာ ေနာက္တခါမဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ ခု ၅ႏွစ္ၾကာမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီလိုေနရာမွာလာဆုံတာ”
“ အင္းေလ ေလယာဥ္တစီးထဲကို တေယာက္နဲ႔တေယာက္မျမင္မိၾကဘူး”
“ခ်စ္ .. ႐ြာမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ”
“ တလေလာက္ ေနမလားလို႔ ခ်စ္ေရာ”
“ကိုလည္း တလေလာက္ေနမလားလို႔၊ ကိုတို႔ ဆုံလို႔ရမလား အနည္းဆုံးတခါေလာက္ကြာ”
“အင္း.. ၾကည့္မယ္ေလ ခ်စ္”
“အင္း ဟိုက်ရင္ ကိုသုံးမဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ယူထားလိုက္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မီးနီမျပမဲ့ေန႔ေ႐ြးလာေနာ္၊ ဒီတခါေတာ့ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး၊ တျခားလမ္းကျဖတ္မွာ၊ ခစ္ခစ္”
“အင္းပါ..ခ်စ္ကလည္း ခစ္ခစ္”
“ ကဲသြားရေအာင္ ခ်စ္ဘဲႀကီး စိတ္ပူေနအုန္းမယ္ေတာ္ၾကာ”
“အင္း ခ်စ္၊ ခ်စ္တယ္ေနာ္”
“ခ်စ္တယ္”
ႏူတ္ခမ္းခ်င္းျပန္ဆုံမိၾကျပန္တယ္၊ ကိုရဲ မခ်င့္မရဲနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး၏ ဂ်င္းေရွာ့ပင္ဝတ္ထားေသာ္လည္း လုံးက်စ္ထြက္ေနသည့္ အိုးေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ တခ်က္ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ လူခ်င္းခြာလိုက္ၾကၿပီး၊ ကိုရဲ အနားက မခြာခ်င္ခြာခ်င္နဲ႔ လက္ျပထြက္သြားရွာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကေန ရပ္ၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။

ကိုယ္လုံးေလးက မဆိုစေလာက္ကေလးတုတ္ေနေပမဲ့ လုံးဝန္းေကာက္စြံ႕ေနတဲ့ တင္သားေတြေၾကာင့္ခါးေလးက က်င္ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ ညိဳဝင္းေျဖာင့္စင္း ၿပီး က်န္းမာေရးေကာင္း ပုံေပါက္ေနတဲ့ ေပါင္တန္ေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေလးေတြက ကိုရဲ ရဲ႕ ဒူးေတြကို ေတာင္ ၫႊတ္ေခြက်ခ်င္လာေအာင္ အေတြးေတြ ေခါင္ေစခဲ့သည္။
ဒီတခါအခြင့္ရရင္ျဖင့္၊
“”” ဟင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ရင္း၊ အမ်ိဳးသားလို႔ေရးထားတဲ့ ေလဆိပ္အိမ္သာထဲဝင္လာခဲ့မိပါေတာ့သည္။
………………………………………………
ၿပီးပါၿပီ။