သူငယ္ခ်င္း ညီမ

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က စည္သူ ။ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲက အရမ္းခင္တဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔မွာလည္း ရွိမွာပဲ။ ဒီေကာင့္ကို အကုန္လုံးက ေလအိုး လို႔ ေခၚၾကတာ။ ေလအရမ္းေပါတဲ့ေကာင္။ နာမည္အရင္းက ထြဋ္ေခါင္ ဆိုေပမယ့္ အဲ့နာမည္ကို ဘယ္သူမွ မေခၚေပါင္ဗ်ာ။

ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စသိေတာ့ ၃ တန္းဗ်။ ကေလးဘ၀ ေက်ာင္းမွာ ေဘာလုံးကန္ရင္း သိတာ။ ငယ္ငယ္ထဲက ကြၽန္ေတာ္က လူလည္က်တာ။ ဒီေကာင္ေတြအၿမဲ ေရွ႕တန္းတို႔ ေနာက္တန္းတို႔ လုေနရင္ ဂိုးဖမ္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ပဲ။ ေလအိုးက ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးႀကီး အေသျဖစ္ခ်င္တာ။

အဲ့ေန႔က ေရွ႕တန္း သူသြားမယ္ ငါသြားမယ္ လုေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္က ေလအိုးကို ေရွ႕တန္းေပးဖို႔ ၿပိဳင္ျငင္းေပးလိုက္တာ ေလအိုးေရွ႕တန္းျဖစ္ေကာ။ မျဖစ္လည္း မရဘူးေလ။ ဂိုးသမားမရွိရင္ ေဘာလုံးကန္ မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ္းမယ့္သူက ခပ္ရွားရွားရယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ေလအိုးက က်ေနာ့္ကို မုန႔္ဝယ္ေကြၽးတယ္။ သူ႔ဖက္ ဝင္ျငင္းေပးလို႔ေပါ့။ အဲ့ထဲက ခင္လာခဲ့တာ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ကိုယ္စီအလုပ္ေတြအကိုင္ေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့ အထိပဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္။ ဒီေကာင္က ၁၁ လပိုင္း။ ကြၽန္ေတာ္က ၁၂ လပိုင္း။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိန္းမေတြလည္း ေနာက္ေတာ့ ခင္သြားၾကတာပဲ။ ေလအိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းခင္တာကိုး။ တတြဲတြဲနဲ႔ ေနၾကတာ အခုေခတ္ဆို swing တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ၾကမွာ။ တစ္ေယာက္ေငြလို တစ္ေယာက္ေခ်း၊ တစ္ေယာက္ စီးပြားေရး တစ္ေယာက္ကူညီနဲ႔ အျပန္အလွန္ေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား ဝင္လာတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိန္းမေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေလအိုးညီမ ေပါက္စ ။ ဟုတ္တယ္။ သူ႔နာမည္ကိုက ေပါက္စ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ ကြာတယ္။ ေလအိုးေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ သူ႔ကို ေပါက္စလို႔ပဲေခၚတာ။ ခြၽဲတာကလည္း ၂ ေကာင္လုံးကို အေသခြၽဲတာ။ ဆိုးလည္းဆိုးတယ္ ႏိုင္လည္းႏိုင္တယ္။ အလိုလိုက္တာဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေကာင္ပဲ ရွိတာကိုး။

ေလအိုးတို႔အိမ္က အရမ္းတင္းၾကပ္တာ။ ဇာတ္လမ္းျဖစ္တာက သၾကၤန္တြင္းႀကီးျဖစ္တာ။ အဲ့ႏွစ္သၾကၤန္တုန္းက ေလအိုးက သူ႔ရဲ႕ လိုက္ထရပ္ေလးကို သၾကၤန္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ထလုပ္ေကာ။ သူ႔မိန္းမကလည္း ေလအိုးရဲ႕ ပိုးကိုမႏိုင္ေတာ့ ထြက္ေပါ့ သူလည္း လိုက္မယ္ေလတဲ့။ လင္မယား ၂ ေယာက္လုံးက လိုက္မယ္ဆိုေတာ့။ ဒီေကာင့္ညီမ ေပါက္စကလည္း လိုက္မယ္ တကဲကဲ။

သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက သၾကၤန္ဆိုတာနဲ႔ တရားစခန္းပဲ ဝင္ခိုင္းတာ ဟိုးကေလးဘဝထဲက။ အခု အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေတာင္ တရားစခန္း လႊတ္ေနတုန္း။ ေပါက္စကလည္း သူ႔အထာနဲ႔သူ။ သူ႔ဘဲနဲ႔ သူပတ္လည္ဖို႔ ေလအိုးကို အေၾကာင္းျပတာ။

ေလအိုးက ညီမကိုေတာ့ ခ်စ္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ မိဘႏွစ္ပါး ေထာင္းမယ့္ဒဏ္ကို ပိုေၾကာက္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ မႏိုင္မယ့္အတူတူ ေပါက္စကို မေခၚခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း က်ဳပ္အိမ္ေရာက္ခ်လာပါေကာ။ မိန္းမေရွ႕မွာ မဲ့ကာ ႐ြဲ႕ကာ တမ်ိဳး ငိုလိုက္ရယ္လိုက္တမ်ိဳး ခြၽဲေနေတာ့ မိန္းမကလည္း အျမင္ကပ္လာပုံရတယ္။

“နင္သာလိုက္သြားလိုက္ေအ။ တကတည္း သူ႔အိမ္ကလည္း လြန္ပါတယ္။ အပ်ိဳႀကီးေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ အခုထိ သၾကၤန္မလည္ခိုင္းဘူး”

ဆိုၿပီးၿပီး ႐ြဲ႕ေျပာတယ္။ ကိုယ့္မိန္းစကား ကိုယ္နားလည္ေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာအက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပရတာေပါ့။

“ဟဲ့မိန္းမ။ နင္မသိဘူးေနာ္။ ဒီေပါက္စမက သူ႔ဘဲနဲ႔ သူလည္ခ်င္လို႔ သက္သက္ ဂြင္ဆင္ေနတာ”

မိန္းမကို ျပန္ေျပာရင္း ေပါက္စေခါင္းကို ေဒါက္ခနဲေခါက္ေတာ့ ေပါက္စက ႏႈတ္သီးစူသြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ .. ကိုယ့္မိန္းမေရွ႕ေတာ့ အႏိုင္ေပးလို႔မရ။ မဟုတ္ရင္ ဒီေကာင္မေလး လုပ္ပုံနဲ႔ ညစာငတ္ဖို႔မ်ားသည္။

“ဒါမ်ားဟယ္ သူ႔ဘဲမလိုက္ခိုင္းနဲ႔ေပါ့။ တို႔လင္မယား ၂ ေယာက္ ထိန္းမယ္ေလ။ သူ႔အိမ္ကို နင္လိုက္ေျပာရင္ ရပါတယ္။ ”

မိန္းမျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ စူေနေသာ ႏႈတ္သီးက မဲ့သြားသည္။ သူ႔အတတ္ သူစူးၿပီေလ။ ေပါက္စမဲ့သြားတာျမင္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း မိန္းမ အႀကံေပးတဲ့အတိုင္းလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

လမ္းမွာတစ္ခြန္းမွ စကားမေျပာ။ ပြစိပြစိႏွင့္ ဘာေတြ က်ိန္ဆဲေနလဲမသိ။ ကိုယ္သာ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ ေလအိုးအိမ္ကလည္း တစ္ကားလုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြ လင္မယားေတြဆိုေတာ့ တစ္ရက္ေတာ့ ေပးလႊတ္သည္။ ဒါေတာင္ မနည္းေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာရတာ။

“ေမာင္စည္သူ မင္းပါလို႔ လႊတ္တာေနာ္။ မင္းသူငယ္ခ်င္း ေလအိုးသာဆိုလို႔ကေတာ့ မယုံရဲဘူး။ ဒီေကာင္က သူ႔မိန္းမနဲ႔သူ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာ။ ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ ။ ဒီေပါက္စကို ေခါင္းခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္ေလ။ အဲ့တာဆို ေအးေဆးေပါ့။”

“ေအး ေအး အဲ့အႀကံေကာင္းတယ္။ သမီးမိန္းကေလးဆိုတာ . .. …..”

ထုံးစံအတိုင္း ၾသဝါဒေတြ ေႁခြလာေတာ့ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တုန္း က်ေနာ့္ကို ဒိုင္းခနဲ ေပါက္စက မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးပါေတာ့သည္။

လည္တဲ့ေန႔ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းခန္းထဲက လင္မယားရယ္ ေပါက္စရယ္။ ေပါက္စတို႔ သၾကၤန္လည္တာမ်ား ဟာသကိုျဖစ္လို႔။ ထမိန္ရယ္ shirt အက်ီႀကီးရယ္ အေပၚက အေႏြးထည္ႀကီး ဝတ္ထားေသး။ ကားမထြက္ခင္ ေျပာတာမ်ား ၁ နာရီေလာက္ရွိတယ္။ ကားေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္မိန္းမက ေခါင္းဖက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေနာက္အစြန္ကေန ကေလးေတြကို ထိန္းရတာေပါ့။ လည္တာမွ ကမာၻေအး မေရာက္ေသး။ ကားက ထိုးရပ္သြားၿပီး ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ ေပါက္စမ ေခါင္းခန္းက ဆင္းခ်လာသည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ စပ္ၿဖီးၿဖီး။ အေႏြးထည္လဲ မရွိေတာ့။ shirt နဲ႔ ထမီနဲ႔။

ကားေဘးမွာ ပဲနဲ႔ေလွ်ာက္ေနတုန္း တျခားကားတစ္စီးက ဗြမ္းခနဲ ပက္ခ်လိုက္တာ တစ္ကိုယ္လုံး ႐ႊဲသြားပါေလေရာ။ ဒီေတာ့မွ တစ္သက္လုံး ကေလးလို႔ ထင္ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္မရဲ႕ အလွေတြ ထင္းခနဲ။ ကိုယ့္မ်က္စိဟာလည္း ဝင္းခနဲ။ အို မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး အေရွ႕က မိန္းမဆီပို႔ရတယ္။ ဒီေနာက္က ေကာင္ေတြနဲ႔ဆို အိမ္ျပန္ရင္ ထဘီေတာင္က်န္မယ္မထင္။ ကားေနာက္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကေလးေတြ မ်က္ႏွာလုပ္တဲ့ ဘီယာေတြ တဗူးၿပီးတဗူး ကစ္တာပဲ။ ခါးၾကားထဲက ၈ ပတ္ျပားေလးနဲ႔ တင္ရတာေပါ့။ ေရေလးစိုလိုက္ ကစ္လိုက္နဲ႔ ကမာၻေအးေရာက္ေတာ့ ကားက ထုံးစံအတိုင္းၾကပ္သည္။

လူငယ္ေတြ ၄ ေယာက္ေလာက္ပါေတာ့ ဆင္းမေလွ်ာက္ခိုင္း။ ဒီတိုင္း အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ တိုးေနတာ။ ေပါက္စမကိုၾကည့္ေတာ့ အေအးဗူးက တစ္ဝက္ေတာင္ ကုန္ေနပၿပီ။ အေရွ႕ေျပးရင္းနဲ႔ အေအးဗူးယူေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အံမာ ေရာထားတာဗ်ား။ ဆူလည္းဆူခ်င္တယ္ အေနာက္က ေကာင္ေတြက သူ႔ထက္ပိုကဲေနေတာ့ ေခါင္း ၂ ခ်က္ေလာက္ေခါက္ၿပီး နဂိုေနရာ ျပန္ထိုင္ရတယ္။

မျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး ကားေရွ႕ျပန္သြားၿပီး မိန္းမကိုလည္း ေပးမေသာက္ဖို႔ သတိေပးေတာမွ ကိုယ့္မိန္းမကပါ အပ်ိဳလုပ္ေနတာ။ သူကစ္ထားတာ ေပါက္စထက္ ပိုမ်ားပုံရတယ္။ တဟီဟီနဲ႔ ။ လခြီးပါကြာလို႔ ေရ႐ြတ္ရင္း လူငယ္ေတြထဲက ထိန္းႏိုင္တဲ့ေကာင္ကိုပဲ ရန္မျဖစ္ေအာင္ထိန္းဖို႔ ေျပာရင္း ကိုယ့္ေကာင္ ၂ ေကာင္ ကိုယ္ျပန္ထိန္းေနရတယ္။ ေပါက္စမက နည္းနည္းရယ္။

“ေဟး ခ်စ္..ဘာလုပ္ေနလည္း ဘာညာ” နဲ႔ လင္ေထာင္ေနတာ ကိုယ့္မိန္းမ။ မူးတာက နည္းနည္း ယြတာက မ်ားမ်ား။ အခုခ်ိန္ေျပာလည္း ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့။ ေပါက္စကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ခ်ာတိတ္က ၿပဳံးစိစိ။

ကန္ေတာ္ႀကီးေရာက္ေတာ့ ဆုံရပ္ကိုေျပာၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ မ႑ပ္ေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ ဝင္ကတဲ့ ေကာင္ကိုလည္းထိန္း။ ယိုင္ေနတဲ့ ကိုယ့္မိန္းမကိုလဲတြဲနဲ႔ ေပါက္စေတာင္ မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။ အဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ဝွစ္ခနဲ ဘယ္လစ္သြားတယ္မသိ။ မယ္မင္းႀကီးမက ေပ်ာက္သြားပါေလေကာ။ အဲ့ေတာ့မွ ေခါင္းမီးေတာက္တာ။ ခုနက ကစ္ထားတဲ့ ၈ ပတ္ျပားလည္း ဘယ္နံၾကားေရာက္မွန္း မသိေတာ့။ ေခါင္း ဆင္နင္းတယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ။

ကိုယ့္မိန္းမကို သူငယ္ေတြၾကားထဲ ထားခဲ့ရမွာလည္း စိတ္ကမခ်ႏိုင္။ မတတ္သာတဲ့အဆုံး ကိုယ့္မိန္းမကိုတြဲဖို႔ ေကာင္ေလး ၂ ေကာင္ လက္ထဲထည့္ၿပီး သေကာင့္သားမကိုရွာဖို႔ ထြက္ရပါေလေကာ။ အဲ့ႏွစ္က IC show ရွိတယ္။ အကုန္ IC show ဒိုးၾကတာေပါ့။ ေတြ႕ခ်င္ေတာ့ ခ်ာတိတ္မကို အိမ္သာေရွ႕မွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။

ခုနက သမဖို႔ျပင္ထားတာ နည္းနည္းေတာ့ ေလ်ာ့သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ကိုေျပးဆြဲၿပီး ေဒါက္ခနဲ ေခါက္ျဖစ္ေအာင္ ေခါက္လိုက္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ဆူတာေပါ့။ ေျပာတာမ်ား တန္းကိုစီေနတာ။ ဂန္းနာမေလးက ဒါေတာင္စပ္ၿဖီးၿဖီနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး

“ဘာေတြစိတ္ပူေနတာတုန္း ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာကို။ ခိခိ”

ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။

“ေဟ”

“ဟုတ္တယ္ေလ.. ကိုေလးတို႔က ေပါက္စဆို အၿမဲ ကေလးလို႔ ထင္ေနတာမလား။ ဘာလဲ ေရစိုမွ လူႀကီးမွန္း သိတာလား”

ေပါက္စ၏ စကားက မွန္လြန္းလို႔ ခဏေတာင္ ဆြံ႕အသြားသည္။ ဟန္ကိုယ္ဖို႔ဆိုသလို

“နင္လွ်ာမရွည္နဲ႔ နင္ေပ်ာက္သြားရင္ ငါေသမွာမလို႔။ နင့္ကိုဘာမွ စိတ္မပူဘူး။ အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔ လာ။”

ဟုဆိုကာ လက္ကိုဆြဲရင္း ေခၚလာေတာ့လည္း မျငင္းသည့္အျပင္ ေျပာေသးတာက

“ဟီး.. ကိုေလးနဲ႔ ေပါက္စက အခုက်ေတာ့လည္း ရန္ျဖစ္ထားတဲ့ စုံတြဲေတြက်ေနတာပဲ ဟဲဟဲ”

ရယ္ပုံကိုက လူယုတ္မာ အသံနဲ႔ရယ္တာ။

” .. .. ..”

ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လက္ကို အတင္းဆြဲကာ ေခၚလာရင္း သူက ဖက္ခနဲဆို ခါးကို ဖက္ကာ

“ကိုေလး..ေနပါဦး ခဏနားေထာင္”

ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆြဲလွည့္တယ္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ေၾကာင္သြားၿပီး ဘာဆက္ေျပာမလဲ နားေထာင္မိတာေပါ့။

“ေပါက္စကို မိန္းကေလးလို႔ကို မထင္တာလား”

“ဟာ.. မိန္းကေလးမလို႔ စိုးရိမ္တာေပါ့ဟ”

“ကိုေလး စိုးရိမ္တာ သိပါတယ္။ အဲ့တာေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ေပါက္စကို ကိုေလးမိန္းမအေပၚ ျမင္သလို မျမင္ဘူးလား”

ႏြယ္ၿပီေလ။

“ဒါ.. ဒါက..”

“ကိုေလး.. မလိမ္ပါနဲ႔ေနာ္.. ေပါက္စကို ဒီေန႔ ကိုေလးၾကည့္တာေတြ မ႐ိုးသားဘူး အမွန္အတိုင္းေျဖ”

“အာ.. ၾကည့္တာက ေအာ္ ဒီကေလးမ အ႐ြယ္ေရာက္လာပါလားဆိုၿပီးပဲ ၾကည့္တာပါ။ နင္က ငါ့ညီမအရင္းလိုပါပဲ။ တျခား မေတြးနဲ႔”

” အပိုေတြ ”

“….”

“ကိုေလးဟာေလ… အျဖစ္ကို မရွိဘူး”

ေပါက္စ၏ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေဒါသက ဒိုင္းခနဲ ထြက္သြားၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ႁပြတ္ခနဲ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲနမ္းလိုက္မိသည္။

“….”

“…..”

ႏွစ္ေယာက္လုံး ခဏေၾကာင္သြားတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ လက္ကိုဆြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း သူမက ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေ႐ြ႕ႏိုင္ မလႈပ္ႏိုင္။ ဆူညံေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္က တိတ္ဆိတ္ညင္သာလွသည္။ ဟုတ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္လုံး နားလည္တယ္ေလ။ ဒါမျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥဆိုတာ။ ဒါမူးေနတုန္း ျဖစ္မိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္သာသာ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေမ့သြားမွာ..။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ . . . .

ကားေပၚျပန္ေရာက္ လည္ၾကပတ္ၾကနဲ႔ အက်ေန႔တစ္ရက္ ကုန္ဆုံးသြားသည္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ မလႈပ္ႏိုင္။ ကိုယ္တင္မဟုတ္.. ပိုဆိုးတာက ကိုယ့္မိန္းမ အပူေတြႀကီးၿပီး ဖ်ားပါေလေရာ။ ေဆးေလးတိုက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးထားၿပီး ေပါက္စတို႔အိမ္ကို လာေတာ့လည္း.. ေပါက္စမလည္း ဖ်ားသည္။

သူ႔အစ္ကိုလင္မယားကေတာ့ ကားျဖင့္ ထြက္သြားၿပီ။ အိမ္မွာ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အဘြားႀကီးပဲရွိတယ္။ ေပါက္စ ေနမေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔လည္း တရားစခန္း မသြားၾက။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့မွ ဘြားေတာ္က တရားနာေလးအမွီ သြားပါဦးမယ္ဆိုၿပီး ဘိုးေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို လူနာေစာင့္ခိုင္းခဲ့သည္။

ဘိုးေတာ္ကလည္း ေလပစ္ခ်က္ေတြက ႏိုင္းေလာက္ရွိတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ပစ္ေနတာ။ လူနာဝင္ၾကည့္ဖို႔ေျပာေတာ့ ဘိုးေတာ္ကလည္း ေဆးယူကာ လိုက္ခဲ့သည္။ ခ်မ္းေနတာမွ တုန္လို႔။ မေန႔က မကဲစဖူး ကဲလိုက္တာ ဒီေန႔ တုတ္တုတ္မလႈပ္။ ေပါက္စကိုႏိုးၿပီး ေဆးတိုက္ေတာ့ ေဆးေသာက္ရင္းေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ကိုျမင္ေတာ့ ေစာက္ခြက္က ၿပဳံးစိစိ။ ၿပီးေတာ့

“ေဖႀကီးေရ အေမလွမ္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြ ႐ုတ္ရဦးမယ္ထင္တယ္။ အေပၚထပ္မွာ.. ကိုေလးကို ေခၚသြားလိုက္ဦး”

“ေဟ.. ဟုတ္သားပဲ။ ေနေန.. ေမာင္စည္သူ။ ဧည့္သည္ကို ခိုင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား။ ၿပီးေတာ့ ထဘီေတြလည္း ပါတာကို”

“အာ.. ဦးေလးကလည္း.. ရပါတယ္။”

“ရပါတယ္ မလုပ္နဲ႔။ မင္းညီမက ဘယ္ထေျပးမလဲ မသိဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္ထား”

” ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး။”

ဘိုးေတာ္ ေျပာတာလည္း ဟုတ္သည္။ ဒီကေလးမ ဘာႀကံေနလဲဆိုတာ မသိ။ အခန္းဝက ထိုင္ေစာင့္ရင္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနရသည္။ ဘိုးေတာ္ အေပၚတက္သြားေတာ့ ေပါက္စက ျဗဳန္းခနဲထကာ က်ေနာ့္ကို သိုင္းဖက္၏။

“ကိုေလးရာ လြမ္းလိုက္တာ။..”

“ဟဲ့.. ဟဲ့ အဘျမင္သြားရင္ မေကင္းဘူး”

အတင္း တြန္းခ်ေသာ္လည္း မရ။

“ဟဲဟဲ လန႔္လို႔လား။ မလန႔္ပါနဲ႔”

ဟုေျပာရင္း သူမ ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္လုပ္ပုံက အသည္းယားစရာ။ ေစာင္ကို ရင္ဘတ္အထိ ၿခဳံရင္းနဲ႔ ဝွစ္ခနဲဆိုသလို သူမ၏ အက်ႌကို ခြၽတ္ၿပီး လက္ျဖင့္ ယမ္းျပသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဘိုးေတာ္က ေအာက္ဆင္းလာၿပီ။ ဘိုးေတာ္အသံၾကားေတာ့ အက်ႌကို ေစာင္ၿခဳံထဲထည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို လွ်ာထုတ္ျပသည္။ ႏိုင္လည္းမႏိုင္တဲ့ ကေလးမ။

“ေဖႀကီးေရ… ေဖႀကီး လာပါဦး”

ဘာႀကံေနျပန္ၿပီ မသိ။

“ေအး ေျပာ… ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”

ေပါက္စ၏ အသည္းအသန္ ေခၚသံေၾကာင့္ ဘိုးေတာ္ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္သြားသည္။

“သမီး ဗိုက္ဆာတယ္။ မနက္ထဲက ဘာမွမစားရေသးဘူး”

“နင္ အပိုေတြ မေျပာနဲ႔ မနက္ကတင္ နင္ ဆန္ျပဳတ္ ေသာက္ၿပီးၿပီေလ”

“သိဘူး ဆာတယ္။ ခုနကတင္ ေဆးေသာက္ထားတာ ။ သမီးကို ဘာမွလည္း မေကြၽးဘူး။ ဗိုက္ဆာတယ္။ ဗိုက္ဆာတယ္”

“ေအးပါဟာ..။ သမီးတစ္ေကာင္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ အခုထိ အကုန္ခိုင္းတုန္း”

“ေမာင္စည္သူ။ ခဏၾကည့္ထား။ မနက္ေတာင္ အဘ ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္တုန္း သူလမ္းထိပ္မွာ ေရသြားေဆာ့ေနတာ ျပန္ေခၚရတယ္။”

“ဟုတ္ကဲ့ အဘ..။”

“ေနကလည္းေကာင္းတာမဟုတ္.. ယြပိုးကလည္း အခုထိ မေသေသးဘူး”

ဘိုးေတာ္ ပြစိပြစိႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားတာၾကည့္ရင္း ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေပါက္စကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူမပင္တီကို ခုနကလို ယမ္းျပေနသည္။ ကိုယ္လည္း သည္းမခံႏိုင္ေတာ့။ ကိေလသာကုန္ေနတဲ့ ေကာင္လည္း မဟုတ္ဘူးေလ။

႐ုတ္တရက္ထၿပီး ေစာင္ကို ဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးက မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း။ ပစၥည္းက ဒင္ခနဲ ထလာသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေခါင္းေျပးဝင္ကာ အားပါးတရ ကုန္းယက္လိုက္ေတာ့သည္။ တျပက္ျပက္ ျမည္ေနသံက အခန္းဝကပင္ ၾကားႏိုင္သည္။ ေပါက္စအဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ တံေတြးေတြေရာကာ ႐ႊဲအိုင္ေနပါေလေရာ။ ထိုစဥ္

“ဟဲ့.. ၾကက္ဥလား ၾကက္သား”

ဟူသည့္ အသံေၾကာင့္ ၂ ေကာင္သား တြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ခဏရပ္သြားေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိခ်ရင္း သူမက

“ၾကက္သား အဘေရ ၾကက္သား”

ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ေျဖသည္။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္အႀကံတစ္ခု လင္းခနဲရသည္။ ဟုတ္ၿပီ။ ဒီတိုင္းလုပ္ရမယ္။ ႐ုတ္ခနဲထကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့ သူမ ေၾကာင္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ျပတင္းေပါက္တံခါးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပရင္း မ်က္စိမွိတ္ျပေတာ့ သူကလည္း သေဘာေပါက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ဘိုးေတာ္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပန္ကန္ထဲေတာင္ ေခါက္ဆြဲကို ထည့္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့မွ..

“အဘေရ.. ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ၿပီေနာ္။ တံခါးေစ့ခဲ့မယ္”

ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ၿခံထဲဝင္ကာ သူမ အခန္းျပတင္းေပါက္နား ထိုင္ေနမိသည္။

“ေအးေအး…”

ဟုသာ ျပန္ေျဖႏိုင္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေခါက္ဆြဲထည့္ရင္း တန္းလန္းဆိုေတာ့ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္လိုက္ရ။ ဘိုးေတာ္က ေပါက္စကို ေခါက္ဆြဲခ်ေပးရင္း အခန္းဝမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနသျဖင့္

“ေဖႀကီး ဘာထိုင္ၾကည့္ေနတာလဲ ၿခံတံခါး သြားပိတ္ဦးေလ”

ဟု ေပါက္စအေျပာေၾကာင့္

“ေအးေအး ဟုတ္သားဟ ။ နင္ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္”

ဟုဆိုကာ ထြက္သြားေတာ့ သူကျပတင္းေပါက္ထဖြင့္သည္။ ဒီေတာ့မွ ခြဝင္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကိုျပန္ေစ့။ ႏႈတ္ခမ္းကို တရစပ္ နမ္းမိသည္။ ဘာမွဝတ္မထားေသာ သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို ကိုယ္တြယ္ကစားရင္း တံခါးမႀကီး ဂ်က္ထိုးလိုက္သည္။ ေပါက္စမ ေပါင္ကိုၿဖဲၿပီး လီးကိုကိုင္သြင္းသည့္အခ်ိန္ ဒုန္းဒုန္းဆို တံခါးကို တြန္းသံၾကားရသည္။

“ဟဲ့ ေပါက္စ။ ဟဲ့ေပါက္စ။ အာ… ျပတင္းေပါက္က ထြက္သြားၿပီလား မသိပါဘူးကြာ”

ဘိုးေတာ္ ၿခံထဲေျပးဆင္းသြားတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပတင္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ကုတင္ေဘး ပုန္းေနတာေပါ့။ ျပတင္းတံခါး ပြင့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ဘိုးေတာ္လည္း အသည္းအသန္ ေနာက္ေဖးေကာ ၿခံတံခါးေကာ လိုက္စစ္ေနသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က သူ႔နားနား ကပ္ၿပီးေျပာသည္။ သူကလည္း လက္ခံသည္။

“ေဖႀကီးေရ.. သမီးဒီမွာ..”

ၿခံေနာက္ေရာက္ေနေသာ ဘိုးေတာ္ကို ျပတင္းေပါက္က လွမ္းေအာ္သည္။

“ဟဲ့ နင္ဘယ္သြား..”

“ဟီး.. သမီး ဒီမွာပုန္းေနတာပါ။ ေနဒီေလာက္ပူေနတာ ဒီေန႔မေဆာ့ပါဘူး။ အခန္းေရွ႕လည္း ထိုင္ေစာင့္မေနနဲ႔ ဒါပဲ”

ဟုေျပာၿပီး ျပတင္းတံခါးကို ခ်က္ျပန္ထိုးကာ လွည့္အလာ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္က ေပါက္စမကိုခ်ီၿပီး ျပတင္းေပါက္ေပၚမွီကာ လိုးဖို႔ႀကံသည္။ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ကိုၾကားေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္။ ဘိုးေတာ္က ျပတင္းတံခါးကို ထုရင္း

“ေအး ထြက္ရဲထြက္ၾကည့္ ဒီည နင္ျပန္လာဖို႔ မေတြးနဲ႔။ အေသပဲ”

ဟု ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းကာ ေဒါသတႀကီး ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္။ ဧည့္ခန္းနဲ႔ ေပါက္စအခန္းက နည္းနည္းသာ လွမ္းသည္။ ေပါက္စအခန္း တံခါးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္ေလ။ ကံဆိုးရွာေသာ ဘိုးေတာ္မွာ အခန္းတံခါးကိုသာ ျမင္ရသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေလးဖက္ေထာက္ကာ အလိုးခံေနရသည့္ သမီးျဖစ္သူကို မျမင္ႏိုင္။

ေပါက္စကို ေလးဖက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ေခြးလိုး လိုးရသည္မွာ အသံထြက္လွသည္။ ႁဗြတ္ႁဗြတ္ႏွင့္ သံစုံထြက္ေနသည္။ ဒါကိုလည္း ဘိုးေတာ္ မၾကားႏိုင္။ သူ႔ေရဒီယိုႀကီးက ဖြင့္ထားေသာ ပဌာန္းကိုသာ သူၾကားမည္။ ေပါက္စကို လိုးရသည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမႏွင့္မတူ ၾကပ္သည္၊ အရည္လည္း ထြက္သည္။ ပိုေကာင္းတာကေတာ့ ဖီလ္းကတျခားစီ။ ရင္ပိုခုန္သည္။ လိုးေနရင္းပင္ ထပ္လိုးခ်င္ေနမိသည္။

ေပါက္စ၏ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲစုရင္း အားပါးတရ ေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးသြားသည္ထင့္ ေပ်ာ့ေခြက်သြားကာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒီပုံစံက လုံး၀ PERFECT ေလ။ ခါးေလးကိုကိုင္ကာ လဥေတြပါ နာေအာင္ ေဆာင့္မိေတာ့ ၿပီးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။

ဒီေတာ့မွ လီးကိုႁဗြတ္ခနဲ ဆြဲထုတ္ရင္း ေပါက္စကို ပက္လက္လွန္ကာ ဆဲပင္ဆြဲၿပီး ပါးစပ္ထဲ လီးထည့္ထားလိုက္သည္။ ေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးနဲ႔တင္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်လို႔ရသည္။ ခနထိန္းၿပီးေတာ့ ပါးဘယ္ညာကို လီးထိုးရင္း လွ်ာေပၚမွာတင္ ျဗစ္ခနဲ ထုတ္ခ်လိုက္ေတာ့ တဝူးဝူးနဲ႔ သူ႐ုန္းသည္။ ေခါင္းကိုအတင္းဖိကပ္ရင္း အကုန္လုံးထုတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ။