ခ်စ္ေသြးႂကြခ်ိန္

ေရးသားသူ – ဘိုးေ႐ႊခဲ

အခန္း (၁)
ဤအေတြ႕

အင္းလ်ားကန္ေရျပင္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ မာလာၿမိဳင္ေဂဟာႏွင့္ ႏွင္းဆီၿမိဳင္ေဂဟာ တိုက္ႏွစ္လုံးမွာ အထက္တန္းလႊာဟု ေခၚဆိုအပ္သည့္ ပစၥည္ဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ားေနထိုင္ရာ စံအိမ္ေဂဟာမ်ားေပမို႔ ေခတ္မီလွပကာ ေနခ်င့္စဖြယ္ သာယာလွပပါေပသည္။

မာလာၿမိဳင္ေဂဟာတြင္ အတြင္းဝန္ လူပ်ိဳႀကီး ဦးေက်ာ္မင္း ႏွင့္ တူျဖစ္သူ ေက်ာင္းသာ ေမာင္ဝင္းႏိုင္ တို႔ ႏွစ္ဦးသာ ေနထိုင္လ်က္ရွိၿပီး အိမ္တြင္ အေစခံႏွင့္ ထမင္းခ်က္ရန္အတြက္ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိ ကရင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မာလီအလုပ္ႏွင့္ တိုက္ေစာင့္အျဖစ္ကိုမူ ေဝလရာလူမ်ိဳး မန္ဂလာဆိုေသာ ကုလားကို ခိုင္းေစာထား၏။

ႏွင္းဆီၿမိဳင္ေဂဟာတြင္ အၿငိမ္းစာအရာရွိ ဦးသန္းေဝ ႏွင့္ ဇနီးေဒၚခင္ေမ အျပင္ သမီးျဖစ္သူ ၿမီးေကာင္ေပါက္အ႐ြယ္ ေမာ္လီႏွင့္ ဦးသန္းေဝ၏ႏွမ အပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝတို႔ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ အထက္တန္းလႊာ အရာရွိႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္အေလ်ာက္ မာလာၿမိဳင္ႏွင့္ ႏွင္းဆီၿမိဳင္ေဂဟာတို႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ၾကကာ တဘက္ႏွင့္တဘက္ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္သြားလာၾကေလ၏။

လူပ်ိဳႀကီး ဦးေက်ာ္မင္းသည္ တဘက္ၿခံမွ အပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝကို ပိုးပန္းလ်က္ ရွိသကဲ့သို႔ သူမကလည္း သူ႔အား ေမတၱာသက္ဝင္လ်က္ ရွိေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးသားမွာ မိမိတို႔ သိကၡာကို ေစာင့္ထိန္းေနရသျဖင့္ ပြင့္လင္းရင္းႏွီးျခင္း မရွိႏိုင္ၾကေပ။ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ အခ်စ္ေရးကို ပြင့္လင္းစြာ ဖြင္ဟရန္ မဝန႔္မရဲ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ညေန ေက်ာင္းက ျပန္လာမည့္ ေမာင္ဝင္းႏိုင္အား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန၏။ သူ၏အႀကံမွာ တူျဖစ္သူအား ေမတၱာစာေပးခိုင္းရန္ျဖစ္၏။

ယင္းကဲ့သို႔ ေစာင့္စားေနခိုက္ ေမာင္ဝင္းႏိုင္ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာ၏။ အဝတ္အစား လဲလွယ္ၿပီး၍ ျပန္ထြက္လာေသာ ဝင္းႏိုင္အား ဦးေက်ာ္မင္း လွမ္းေခၚလိုက္ေလသည္။

‘ေမာင္ဝင္းႏိုင္… ဟိုဘက္တိုက္ကို သြားေခ်စမ္း၊ ဟိုအပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝကို ေဟာဒီစာ သြားေပးစမ္းပါ၊ စာေပးတာကို ဘယ္သူမွ မျမင္ေစနဲ႔.. ၾကားလား’

ေက်ာ္မင္းက စာတစ္ေစာင္ကို လွမ္းေပးရင္း မွာၾကားေလသည္။

‘ဟဲ… ဟဲ အန္ကယ္လည္း သိပ္မ႐ိုးေတာ့ဘူး’

‘တယ္.. ဒီေကာင္ေလး… သြားေပးမွာ ေပးတာမဟုတ္ဘူး.. စာေပးၿပီး ျပန္စာပါယူခဲ့ ၾကားလား’

ဦးေက်ာ္မင္းက မာန္မဲသလို လုပ္လိုက္သျဖင့္ ဝင္းႏိုင္သည္ တိုက္ထဲမွ ေျပးထြက္လာကာ တဘက္ၿခံထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလ၏။ ၿခံဝင္းထဲသို႔ ေရာက္လာေသာ ဝင္းႏိုင္သည္ တိုက္တြင္းတြင္ ဆိတ္ညိမ္လ်က္ရွိသျဖင့္ လူမ်ားမရွိၾကေလသေလာဟု ေတြးမိ၏။ တိုက္ေရွ႕သံတံခါးႀကီးမ်ားမွ အတြင္းဘက္မွ ပိတ္ထားသျဖင့္ တိုက္အေနအထားကို ေကာင္းစြားကြၽမ္းက်င္ေသာ ဝင္းႏိုင္သည္ တိုက္အေနာက္ဖက္သို႔ လွည့္လာခဲ့ေလသည္။

တိုက္၏ အေနာက္တြင္ရွိေသာ သံတံခါးတစ္ခုမွာ ေစ့ထားသျဖင့္ ဝင္းႏိုင္သည္ အသာအယာ တြန္းဖြင့္ကာ ဝင္လာသည္။ တိုက္ခမ္းအတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ ဝင္းႏိုင္သည္ အိမ္သာႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိသည့္ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရက်သံၾကားသျဖင့္ မည္သူမ်ား ေရခ်ိဳးေနသနည္းဟု သိလိုသျဖင့္ အေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္၏။ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္မွ ျမင္းကြင္းေၾကာင့္ သူ၏ႏွလုံးေသြးမွာ ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီဟူ၍ပင္ သူက ထင္မိေလသည္။

ေရပန္းမွ တဖြဲဖြဲက်ေနေသာ ေရဖြားမ်ားေအာက္၌ နတ္မိမယ္တစ္ဦးပမာ ကိုယ္ခႏၶာဗလာက်င္းလ်က္ ေရခ်ိဳးေနသည့္ အပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝပင္ျဖစ္၏။ သူမသည္ တံခါးေပါက္ကို ေက်ာခိုင္းကာ မတ္တတ္ရပ္ေနသျဖင့္ သူမ၏ အသားအရည္မွာ ဝင္းဝါလ်က္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ခါးေသးရင္ခ်ီ ပဒုမၼနီအလား ျဖစ္ေန၏။ တံခါးေပါက္မွရပ္ကာ အညႇိဳ႕ခံေနရသူပမာ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိေသာ ဝင္းႏိုင္သည္ မႏွင္းေဝ၏ ႀကီးမားလွသည့္ တင္ပါးႀကီးႏွင့္ ၎၏အလယ္မွ အကြဲေၾကာင္း ဖင္းၾကားကို ၾကည့္ရင္း သူ၏ရမၼက္ေဇာအဟုန္မွာ ျပန္ထင္၍လာေခ်ၿပီ။

သူသည္ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏ေရွ႕ေမွာက္မွ ယမင္း႐ုပ္သည္ သူ၏ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းရွိ တစ္ေထာင္ေသာ အေၾကာမ်ားကို ထြန႔္ထြန႔္လူး သြက္သြက္ခါေအာင္ ရင္တြင္းလႈိက္ေမာ ရမၼက္ႂကြေစသည္ မဟုတ္ေလာ။ ကာမရာဂတည္းဟူေသာ ဘီလူးႀကီးသည္ သူ၏လည္ဂုတ္ကို ခြစီးကာ သူ႔အားအသူတရာနက္ေသာ အေမွာင္တိုက္အတြင္းသို႔ သယ္ေဆာင္၍ သြားပါၿပီေကာ။ တစ္ေထာင့္ငါးရာတည္းဟူေသာ အင္အားအစြမ္းကို သူကဲ့သို႔ လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ အဘယ္မွာ တြန္းလွန္ႏိုင္ပါမည္နည္း။

ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္မွ သံလိုက္ဓာတ္ပမာ ဆြဲေဆာင္လ်က္ရွိသည့္ မႏွင္းေဝ၏ အနီးသို႔ တေျဖးေျဖးကပ္သြားၿပီး အေနာက္ဖက္မွ သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္ရာ သူမက အလန႔္တၾကား ေအာ္မိၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။

‘ဟင္.. ဝင္း.. ဝင္းႏိုင္.. ဒါ.. ဒါဘာလုပ္တာလဲ.. ထြက္… ထြက္’

သူမက ထစ္ထစ္ေင့ါေင့ါေျပာရင္း သူမ၏ တုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားေလ၏။

‘အို… မထြက္ဘူး.. အန္တီ့ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္မယ္.. ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်… ခ်စ္မွာဘဲ.. ခ်စ္မွာဘဲ’

ဟု ေျပာကာ သူသည္ မႏွင္းေဝ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သိမ္းႀကဳံးေပြ႕ဖက္ၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားကို ျပဳတ္လုမတတ္ ငုံခဲ့ေနေလသည္။ ဖိုသတၱဝါဆိုလ်င္ ယင္ဖိုမွ မသန္းရေလေအာင္ မိမိကိုယ္ မိမိ ထိန္းသိမ္းေနထိုင္လာခဲ့ေသာ အပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝမွာ လူသရမ္းေလး ဝင္းႏိုင္က သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူေနေလရာ သူမသည္ တမ်ိဳးတမည္ေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ရင္တြင္းမွ ဖိုလႈိက္ေမာဟိုက္လာ၏။

သူမ၏ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ေစာက္ဖုတ္ခုံကို အုပ္ထားေသာ လက္ဖမိုးေပၚတြင္ ဝင္းႏိုင္၏ လုံခ်ည္အတြင္းမွ လိင္တန္မွာလည္း မာေတာင္စြာ ထိကပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ထိေနရသျဖင့္ သူ၏ရင္ထဲဝယ္ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာ၏။

‘ဝင္းႏိုင္… ဖယ္လို႔ေျပာတာ မရဘူးလာ… လူႀကီးေတြ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ေနာ္… ငါေအာ္လိုက္ရမလား..’

ဟု ထန္မာေသာ သူမ၏ ေလသံမွာ ေတာင္းပန္ေနသကဲ့သို႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွ၏။

‘မဖယ္ဘူးဗ်ာ… မဖယ္ဘူး… ေအာ္႐ုံမကလို႔ က်ေနာ့္ကို သတ္ပစ္ခ်င္လဲသတ္’

‘ဝင္းႏိုင္… မင္းေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူးလားကြယ္.. ဟင္’

သူမက ရမၼက္ေဇာတက္ႂကြလာသည့္တိုင္ တူသားအ႐ြယ္ေလးႏွင့္ လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ မိမိသာလွ်င္ တရားခံ ျဖစ္ေတာ့မည္ကို ေတြးမိသျဖင့္ ေဒါသႏွင့္ အံကေလးႀကိတ္၍ ေျပာေလ၏။

‘ဒီအေျခက်မွေတာ့ မ႐ုန္းပါနဲ႔ေတာ့ အန္တီရယ္.. က်ေနာ့ကို ခ်စ္ခြင့္ေပးပါေတာ့.. ေနာ္’

ဝင္းႏိုင္သည္ သူမ၏ လက္မ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ ဖူးေယာင္ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အကြင္းသား ေပၚထြက္လာေပၿပီ။ သူ၏ေရွ႕တြင္ အခန႔္သင့္ေရာက္ေနသည့္ ဖူးေယာင္ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံအကြဲေၾကာင္းတြင္ သူ၏ လိင္တန္ဒစ္ဖ်ားကို ေတ့ကာ ခါးေကာ့လ်က္ ေညႇာင့္လိုး၍ ေနေလသည္။

သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝမွာ ေအာက္ဖက္သို႔ အနည္းငယ္ ေရာက္ေနသျဖင့္ သူေညႇာင့္လိုးလိုက္တိုင္း သူ႔ဒစ္ဖ်ားက သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေခ်ာ္၍ေခ်ာ္၍ ထြက္သြားသျဖင့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကို ကလိေပးေနသလိုျဖစ္ရကာ သူမသည္လည္း ကာမဆႏၵတက္ႂကြလာရာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို တေျဖးေျဖးကားမွန္းမသိ ကား၍ ေပးလာမိေလေတာ့သည္။

‘ဟင္း… ဟင္း… ယားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ဝင္းႏိုင္’

ဟု သူမက ရမၼက္ေဒသေလးျဖင့္ ေမးလိုက္၏။

‘ဟုတ္တယ္ အန္တီ.. ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး.. အထဲမဝင္းဘူးဗ်’

‘လုပ္လဲလုပ္ခ်င္ေသးတယ္.. ေစာက္ျဖစ္လဲ မရွိဘူး ဒီေနရာကို လုပ္ေတာ္မူပါရွင့္’

မႏွင္းေဝက သူမလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဝင္းႏိုင္၏ လိင္တန္ကို ထိန္းကိုင္ေပးကာ သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ခပ္ကားကားရပ္လ်က္ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ဒစ္ဖ်ားေတ့ေပးလိုက္၏။ ဝင္းႏိုင္ကလည္း သူမခိုင္းသလို ခါးေကာ့၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ…

‘ေဖာက္.. ဖ်ိ ဖ်ိ..ဖတ္..’

ဟူေသာ အပ်ိဳႀကီး၏ အေမွးထူႀကီးကို သူ၏လိင္တန္က ေဖာက္ခြဲ၍ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ဝင္သြားသံမ်ားႏွင့္အတူ

‘အမေလး.. ကြၽတ္ကြၽတ္.. နာလိုက္တာ ေျဖးေျဖးလုပ္ေရာေပ့ါ.. ေသနာက်ေလးရဲ႕..ဟင္း…’

ဟူေသာ သူမအသံက ထြက္ေပၚလာ၏။

‘မသိဘူးေလဗ်ာ.. အန္တီက လုပ္ေတာ့ဆိုလို႔ လုပ္ရတာဘဲ’

ဝင္းႏိုင္က နာက်င္သြား၍ ရႈံ႕မဲ့ေနေသာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးရင္း သူ၏ခါးကို ေကာ့၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ေဆာင့္ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ လိုးေညႇာင့္ေပးေနေလရာ..

‘ဖြတ္. ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဖြတ္… ႁပြတ္.. ႐ြတ္.. ႐ြတ္… ဘြတ္.. ဗ်စ္… ဖတ္’

ဟူေသာ အသံမ်ားက စီးခ်က္ဝါးခ်က္ညီညီ ေပၚထြက္လာ၏။

လူ႔ေလာက ကာမစည္းစိမ္ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ခံစားဖူးျခင္း မရွိခဲ့ၾကသည့္ အပ်ိဳႀကီးႏွင့္ လူပ်ိဳ႐ိုင္းတို႔မွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ရင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ လိင္တန္ဝင္ထြက္ေနသည္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ေသးတိမ္ကာျဖင့္ ပီတိလႈိက္ဖို အၿမိဳက္အရသာ ေတြ႕ေနၾကေပၿပီ။

မႏွင္းေဝမွာ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ ႏူးညံ့ေသာ အသားႏု အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ဝင္းႏိုင္၏ လိင္တန္ႀကီးက တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံႏွင့္အတူ ထိုးစိုက္၍ ဝင္လာတိုင္း ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီစိမ့္ေအာင္ တင္းၾကပ္သည့္ အရသာကိုလည္း တေျဖးေျဖး ခံစားလာရေလ၏။ သူ၏ လိင္တန္က အျပင္သို႔ ျပန္ႏႈတ္လိုက္တိုင္း သူမ၏ ရင္တြင္း၌ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္သြားသျဖင့္ သူမသည္ ဝင္းႏိုင္အား သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္ထားမိ၏။

ဝင္းႏိုင္မွာလည္း သူ၏လိင္တန္က ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို တင္းၾကပ္စြာ ပြတ္တိုက္၍ ဝင္သြားၿပီး သူ၏ဒစ္က သားအိမ္အတြင္းသို႔ စိုက္ဝင္းသြားေလတိုင္း သူ၏ရင္တြင္းဝယ္ ဘဝင္ခိုက္ေအာင္ အႀကိဳက္ေတြ႕၍ ေနေလသည္။

‘ဝင္းႏိုင္ နာနာလုပ္စမ္းပါ.. င့ါရင္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္လာၿပီလဲ မသိဘူး… အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္..အင္း အင္း’

ဆႏၵျပင္းျပေသာ အသံမ်ားမွာ သူမထံမွ ထြက္ေပၚလာကာ..

‘ႁပြတ္.. စြပ္.. စြပ္.. ဖတ္.. ႐ြတ္.. ဗ်စ္.. ဗ်စ္.. ဘြတ္.. ဖြတ္..ဖတ္’

အထက္ပါ ေတးသံစုံမ်ား အဆုံးတြင္ ဝင္းႏိုင္၏ လိင္တန္ထိပ္ဖ်ားမွ ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ားသည္ သူမ၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ႁပြန္တန္မွ ေရလႊတ္လိုက္သလို ပန္းထုတ္၍ ကာမဆႏၵျပည့္ဝသြားသကဲ့သို႔ သူမကလည္း သားအိမ္ဝကို ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီျပဳလုပ္ကာျဖင့္ သုတ္ရည္မ်ားကို သားအိမ္အတြင္းသို႔ စုပ္ယူလ်က္ ကာမအထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။

ဝင္းႏိုင္သည္ သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ နစ္ျမႇဳပ္ေနသည့္ လိင္တန္ႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ရာ ‘ႁပြတ္’ ကနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ အျပင္ထြက္လာသျဖင့္ သူ၏ လုံခ်ီကို ေကာက္ယူဝတ္လိုက္၏။

‘ဝင္းႏိုင္… မင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ ယုတ္မာတဲ့ ေကာင္ေလး.. ငါတသက္လုံး မွဲ႔တေပါက္ မစြန္းေအာင္ ေနလာခဲ့တာ အခုေတာ့ေလ အခုေတာ့ အဟင့္.. ဟီး.. ဟီး’

ဟု ေျပာေျပာဆိုဆို သူမက ငိုခ်လိုက္ေလ၏။

‘က်ေနာ္.. က်ေနာ္… လြန္က်ဴးမိတာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီရယ္…က်ေနာ္ဟာ ယုတ္မာတဲ့စိတ္နဲ႔ လြန္က်ဴးမိတာ မဟုတ္ပါဘူး.. အေတြ႕ကို မေရွာင္ႏိုင္လို႔ပါ… ဒီကိုလာတာလဲ အန္ကယ္က အန္တီ့ကို စာေပးခိုင္းလိုက္လို႔ပါ… က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆိုးသလား.. ေရာ့.. အန္တီတို႔စာ..’

ဟု ဝင္းႏိုင္က ေျပာရင္း စာလွမ္းေပးလိုက္၏။

‘ေအာ္… ဦးေလးေတာ္သူက အေဒၚေလာင္းဆီကို စာေပးခိုင္းလိုက္တာ.. အခုေတာ့.. မင္းကလက္ဦးေအာင္ လုပ္တယ္.. ဟင့္.. တယ္ေတာ္တယ္… ေနာက္ၿပီး လူကိုလဲ မယားလုပ္လိုက္ေသးရဲ႕.. ေခၚေတာ့ အန္တီတဲ့… အန္တီ မဟုတ္ဘူး.. မယား.. မယား.. သိၿပီလား’

သူမက ေဒါမာန္ပါပါႏွင့္ ႀကိမ္းေမာင္းေနသျဖင့္ ဝင္းႏိုင္သည္ တိုက္ခန္းထဲမွ အေျပးအလႊား ထြက္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။

အခန္း (၂)
ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မွာ ေမာရသူ

လူပ်ိဳႀကီး ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ႐ုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္ခန္းအတြင္းဝယ္ လွဲေလ်ာင္းကာ စာဖတ္ေနေသာအခ်ိန္ အတန္ၾကာသည္အထိ စာဖတ္ေနသျဖင့္ သူ႔ေခါင္းတြင္ ညီးစီစီျဖစ္လာသျဖင့္ သူသည္ စာအုပ္ကို ပိတ္ကာ ျပတင္းေပါက္က လွမ္းေမွ်ာ္၍ အင္းလ်ားကန္ ေရျပင္တဖက္သို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ ကမ္းစပ္တေနရာတြင္ ေရကူးဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ ေရကူးရင္း ေျပးလႊားကစားေနသည့္ ေမာင္ဝင္းႏိုင္ႏွင့္ တဖက္ၿခံမွ ၿမီးေကာင္ေပါက္မကေလး ေမာ္လီတို႔ကို ေတြ႕ရေလသည္။

အပ်ိဳ လူပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္ၾကသူမ်ား ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးစြာ ေဆာ့ကစားေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဦးေက်ာ္မင္းသည္ မိမိမွာ ၎တို႔ကဲ့သို႔ ေဆာ့ကစားလိုသည့္ လူငယ္စိတ္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ လူငယ္ႏွစ္ဦး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္ကို ၾကည့္ေနသည့္ ဦးေက်ာ္မင္း၏ မ်က္လုံးအစုံသည္ အမွတ္မထင္ ေနာက္ေဖးရွိ အေစခံ တန္းလ်ားဆီသို႔ ေရာက္သြားရာ သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ျပဴး၍သြားရေနေတာ့သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိမ္ေစ ကရင္အမ်ိဳးသမီးအား မာလီကုလား မန္ဂလာက လက္တဖက္ကိုဆြဲကာ သူ၏ အိပ္ခန္းေလးအတြင္းသို႔ ဆြဲေခၚေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။ မာလီကုလား၏ အျပဳအမႈသည္ အကယ္၍ တဖက္မိန္းမသား၏ စိတ္ဆႏၵအား ဆန႔္က်င္ျပဳမူျခင္း ျဖစ္ပါက အခ်ိန္မွီ ဟန႔္တားႏိုင္ရန္အတြက္ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သူ႔အိပ္ခန္းမွထြက္ကာ အေစခံတန္းလ်ားဘက္သို႔ အေျပးအလႊား လာခဲ့ေလသည္။

အေစခံတန္းလ်ားအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ အိမ္ခန္းအတြင္းရွိ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အေျခအေနကို ဦးစြာအကဲခတ္ရန္ လိုအပ္သျဖင့္ အိမ္ေဘး ျပတင္းေပါက္ အၾကားမွ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသမီး ေနာ္မူရာသည္ မန္ဂလာ့ ရင္ခြင္ထဲ၌ ေရာက္ေနၿပီး သူမပါးျပင္ကို ႏႈတ္ခမ္းေမြး စိုစိုထြက္ေနေသာ ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ နမ္းေနေလသည္။

‘နင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြက ယားပါတယ္ေဝ’

ဟု ေနာ္မူရာက သူမလက္ဖဝါးျဖင့္ မန႔္ဂလာ့ မ်က္ႏွာကို ေဖးကာရင္း ေျပာလိုက္သည္။

‘အစ္မ မခ်ိဳက္ဘူးေနာ္.. ခ်ေနာ္မလုပ္ဘူး.. မေခါင္းဘူးေနာ္.. ေျပာပါ’

ဟု မန္ဂလာက ေျပာဆိုၿပီး သူမအား ရင္ခြင္ထဲမွ ကြပ္ျပစ္ေပၚသို႔ လွဲသိပ္လိုက္ေလသည္။ ကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ တင္ပါးလႊဲထိုင္ေနသည့္ မာလီက ပက္လက္စင္းစင္းျဖစ္ေနေသာ ေနာ္မူရာ ကိုယ္ခႏၶာေပၚသို႔ အက်ႌႏွင့္ ေဘာ္လီကို ခြၽတ္လိုက္ရာ ႀကီးမားလြန္းေသာ မွ်စ္စို႔ႀကီးပမာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အထင္းသာ ေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္။

မာလီသည္ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အထင္းသာေပၚထြက္လာသည့္ ႏို႔အုံတဘက္ကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ခပ္႐ြ႐ြဆုပ္ေခ်ေနရင္း က်န္ႏို႔အုံတဘက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ငုံ၍ တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေပးေနသည္။

‘ေအး… ေအး… ေကာင္းတယ္ေဝ့.. ေကာင္းတယ္’

‘အာ.. ဒီထက္ေခါင္းတာ ခ်ေနာ္ လုပ္ေပမယ္.. ခ်ည့္ပါ’

လို႔ေျပာရင္း မာလီက သူမကိုယ္ခႏၶာေအာက္ရွိ ထမီကို ဂြင္းလုံးဆြဲခြၽတ္လိုက္၏။

ကရင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သျဖင့္ ေနာ္မူရာ့ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ ဝင္းလဲ့တုတ္ႏွစ္ၿပီး ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွာ မဲနက္ေသာ အေမႊးမ်ားျဖင့္ ဖုံးအုပ္ေနရာ သူမေစာက္ဖုတ္ျပင္ကို ေကာင္းစြာ မျမင္ရေပ။

‘အာမ… အေမႊးရွိဒဲေနာ္ အားႀကီးညစ္ပတ္တယ္၊ ကိစၥမရွိဘူး.. ခ်ေနာ္ ေရးေစးမယ္’

မာလီကုလားသည္ အခန္းေဒါင့္တေနရာရွိ တန္းတခုေပၚမွ သူ႔မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေသာ ဓားႏွင့္ ေရအိုးမွ ေရခတ္၍ ကြပ္ျပစ္ဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ မာလီက သူမေစာက္ေမႊးမ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိုက္ရာ ဝင္းဝါမို႔ေမာက္၍ ကားစြင့္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ မာလီက သြားေရတျမားျမားက်လာေပသည္။

‘အေရး.. အစ္မေစာက္ဖုတ္.. အားႀကီးလတယ္.. ခ်ေနာ္ သူ႔ကိုအမ်ားႀကီး ခ်ိလာၿပီ’

မာလီသည္ သြားေရတျမားျမားႏွင့္ ေျပာဆိုရင္း ေဖာင္းမို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အငမ္းမရ နမ္းရႈံ႕ေနသျဖင့္ သူမကလည္း ေပါင္တုတ္တုတ္ႀကီးမ်ားအား ခပ္ကားကား လုပ္ေပးလိုက္၏။

‘အား.. အစ္မ ေရွာက္ဖုတ္ေနာ္.. အားႀကီးႀကီးဘဲ.. ျဖဴလဲျဖဴတယ္.. ဘဂၤလားက ခ်ေနာ့္မိန္းမ ေရွာက္ဖုတ္ေနာ္… အားႀကီးမဲတယ္… မမ ေရွာက္ဖုတ္ကို အားႀကီးခ်ိတယ္.. ခ်ိတယ္’

မာလီက သူမေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို အစြမ္းကုန္ဆြဲ၍ကားၿပီး သူမေပါင္ၾကားတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ သူမကလည္း ဒူးေထာင္ေပါင္ကားၿပီး ၿဖဲရဲေပးလိုက္သျဖင့္ ေစာင္ေခါင္းအတြင္းသားနီရဲရဲတို႔မွာ အထင္းသာ ေပၚလြင္လာရာ မာလီက ထမင္းေရအိုး ေခြးယက္သလိုပင္ တျပတ္ျပတ္ ယက္ေပးလိုက္သျဖင့္…

‘အိုး.. ေကာင္းတယ္ေဝ့.. ငါ့ေယာက္်ား အဖိုးႀကီးဟာ.. ဒီလိုတစ္ခါမွ လုပ္မေပးဘူး.. နင္င့ါကို သိပ္ခ်စ္သလား… ဟင္း.. ဟင္း.. ယားတယ္.. ယားတယ္.. ငါသိပ္ယားတာဘဲ’

သူမသည္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထိပ္မွ ေစာက္ေစ့ ျပဴးျပဴးနီရဲရဲႀကီးက ေင့ါကနဲ႔ ေင့ါကနဲ ေပၚထြက္လာျခင္းအား မာလီက ႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးၾကားညႇပ္၍ စုပ္ေပးလိုက္ျပန္သျဖင့္

‘အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ေကာင္းတယ္.. ေကာင္းတယ္…ငါယားလွၿပီဟယ္… င့ါကိုတက္လုပ္ပါေတာ့.. အဟင့္.. အဟင့္’

‘ဘြတ္… ႁပြတ္.. ဖ်ိ.. ဖ်ိ..ဖတ္’

ဟူေသာ မာလီ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္သည့္ လိင္တန္က သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ မခ်ိမဆန႔္ ဝင္သြားသည့္ အသံမ်ားက ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚလာေလသည္။

‘အမေျပာဒေနာ္… နာရင္ေအာက္ခံမယ္… ဒါေခ်ာင့္ ခ်ေနာ္လုပ္တာ’

ဟုမာလီက ရႈံ႕မဲ့ငိုေကြၽးေနေသာ ကရင္မအားၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္၏။

‘နင့္ ျမင္းလီးေလာက္ ႀကီးတာႀကီးနဲ႔ တအားလိုးတာ ခံႏိုင္မလားဟဲ့ ေခြးကုလားရဲ႕’

‘အမ.. နာဒေနာ္ ခါဏဘဲ… ေတာ္ၾကာ ေခါင္းမယ္ ၾကည့္ပါ အစ္မရဲ႕’

မာလီက သူမေစာက္ေစ့ ျပဴးျပဴးႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ခပ္႐ြ႐ြပြတ္ကလိေပးရင္း သူ၏ လိင္တန္ကို အသာအယာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ဆြဲႏႈတ္ေန၏။ မာလီက လိင္တန္ ဒစ္အရင္းသာေပၚခါနီးတြင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထိုးထည့္လိုက္သလို အသြင္းအႏႈတ္ အလိုးအေညႇာင့္တို႔ကို မွန္မွန္ျပဳလုပ္ေပးေနရာ

‘ႁပြတ္… ႐ႊတ္.. ႐ႊတ္.. ပ်စ္.. ဘြတ္..ဖတ္..စြိ… စြပ္…စြပ္’

ဟူေသာ အသံမ်ား ထြက္ေပၚေနစဥ္ ေနာ္မူရာသည္ နာက်င္ေဝဒနာ ကင္းစင္ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ ကာမစည္းစိမ္အရသာကို တဖိန္းဖိန္း ေတြ႕ရွိခံစားလာရသျဖင့္….

‘ေအး… ေအး.. ငါမနာေတာ့ဘူး.. ေကာင္းလာၿပီ… ေဆာင့္ေတာ့ေလ’

သူမက ခြင့္ျပဳသည့္တိုင္ေအာင္ မာလီက လိင္တန္ကို အဆုံးထိုးမသြင္းဘဲ ေမႊေႏွာက္ကေလာ္၍ လိုးေနသည္သာမက သူမဆႏၵကို ပိုမိုတက္ႂကြေစျပန္သည္။

‘ေကာင္းလိုက္တာဟယ္.. နင့္လီးကို အဆုံးထိုးၿပီး တအား ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ.. ငါၿပီးေတာ့မယ္’

ထိုသို႔ သူမက ေျပာလိုက္သျဖင့္ မာလီသည္ လိင္တန္ႀကီးကို သူမ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အဆုံးထိုးထည့္ၿပီး သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လ်က္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင့္လိုးေနရာ…

‘ဘြတ္.. ဗ်စ္.. ဗ်စ္…ဖတ္.. ႐ႊတ္… ႁပြတ္.. ဖြတ္… စြိ… ႐ြတ္.. ဖြတ္’

ဟူေသာ အသံမ်ားက တစ္ခန္းလုံး လႊမ္းမိုးသြားေလသည္။

‘အိုး.. ေကာင္းလိုက္တာဟယ္ ငါၿပီး ၿပီးၿပီ’

သူမသည္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို ေကာ့၍ ေျမႇာက္ေပးရင္း ကာမသရဖူကို ေဆာင္းသြားေပၿပီ။ ေနာ္မူရာသည္ သူမလိုအင္ဆႏၵ ျပည့္ဝသြားေသာ္လည္း မာလီက မၿပီးေသးဘဲ လိင္တန္မွာ သံမဏိေခ်ာင္းလို မာေတာင္လွ်က္ပင္ ရွိေသးရာ မာလီက သူ၏ လိင္တန္ကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သျဖင့္ ‘ဖြပ္’ ဟူေသာ အသံႏွင့္ ေစာင္ေခါင္းအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာရေလသည္။

‘ကဲ.. အစ္မ ၿပီးၿပီေနာ္.. ခ်ေနာ္ မၿပီးေသးဘူ.. ဒီလို လုပ္ေပးပါ’

ဟုေျပာကာ မာလီက သူမအား ဒူးႏွစ္လုံးကို ခပ္ကားကားေထာင္ေစလွ်က္ ေရွ႕သို႔ ခပ္ငိုက္ငိုက္ ကုန္းခိုင္းလိုက္၏။

‘မာလီရယ္.. နင့္လီးႀကီးနဲ႔ ဒီလို ႏြားတက္နည္းလိုးရင္ ငါေသေရာေပါ့ဟယ္’

ဟု သူမက ညီးညီးညဴညဴ ေျပာလိုက္၏။

‘အိုးဟို.. မေထပါဘူး အာမရဲ႕.. အစ္မေရွာက္ပတ္ေနာ္.. သိပ္ခ်ီးတာဘဲ.. ဒီလိုလုပ္တေနာ္.. ခ်ေနာ့ ေဂြးစိေတာင္ အထဲဝင္တြားမယ္.. ေခါင္းေခါင္းခံတယ္ေနာ္ ခ်ေနာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လိုးေပးမယ္’

သူမသည္ မာလီေျပာသလို ဒူးေထာက္၍ ဖင္ပိုင္းကို ေထာင္ေပးထားသျဖင့္ ဖင္ၾကားမွ ျပဴးၿပဲစူထြက္ေနေသာ ေစာင္ေခါင္းဝကို မာလီက အားပါးတရ ကုန္းနမ္းလိုက္ၿပီး သူ၏လိင္တန္ကို ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ေတ့ကာ ခါးကုန္းလိုက္သည္။ မာလီက လိင္တန္ႀကီးကို တဝက္သာသာမွ် ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ‘ဘြတ္.. ႐ႊတ္… ႐ႊတ္..’ ဟူေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေလအံသံႏွင့္အတူ လိင္တန္ႀကီးသည္ ေစာက္ေခါင္းအထဲသို႔ နစ္ျမႇဳပ္သြားေလသည္။

‘မာလီေရ … ေျဖးေျဖးေနာ္… အဲဒီလိုလိုးရင္ သားအိမ္ ေအာင့္တယ္’

‘ရွိတ္ခ်အစ္မ.. ခ်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္’

မန္ဂလားသည္ သူ၏လိင္တန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားသကဲ့သို႔ သူမ၏လေစာက္ေခါင္းသားမ်ားကလည္း တင္းၾကပ္စြာ စုပ္ေပးထားသျဖင့္ မာလီက တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေဆာင့္လိုးေပးေနရာ…

‘ဘြတ္.. ႐ႊတ္.. ႐ြတ္.. ရွတ္.. ဖြပ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္.. ဖတ္.. စြိ.. ဖြတ္.. ဖြတ္..’

ထိုေတးသံစုံမ်ား ထြက္ေပၚလာသလို..

‘အင္း… အင္းး.. ေကာင္းလိုက္တာ မာလီရယ္.. မင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ အလိုးက်င္လည္တဲ့ ကုလားဘဲ.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. နာနာေဆာင္လိုက္ပါ’

ဟု သူမက ေျပာလိုက္သျဖင့္ မာလီက အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ျပန္သည္။

‘အဟင့္.. အဟင့္.. ေကာင္းတယ္.. ငါမနာဘူး… လိုးလိုး.. နင္ႀကိဳက္သလို လိုးစမ္း’

သူမက ေတာင္းတလြန္းသျဖင့္ မာလီက သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲရင္း သူ၏ ဖင္ပိုင္းကို ေျမႇာက္ႂကြလ်က္ စက္ေသနပ္ပစ္သလို ဒလၾကမ္း ထိုးေဆာင့္ လိုးေညႇာင့္ေပးလိုက္ေလရာ

‘ဘြတ္.. ႐ႊတ္.. ႐ြတ္.. ရွတ္.. ဖြပ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္.. ဖတ္.. စြိ.. ဖြတ္… အင့္… အင့္..’

အသံမ်ားႏွင့္အတူ

‘အမေလး…ေလး ေအာင့္တယ္.. ေအာင့္တယ္… ဟယ္.. မထူးပါဘူး.. နာနာႀကီးသာ ေဆာင့္လိုးစမ္းဟယ္… ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာင့္ခ်င္လွတဲ့ သားအိမ္… အင့္… အင့္… အြတ္… အြတ္….’

ဟု အသံမ်ားက သူမ၏ ႏႈတ္မ်ားမွ ေပၚထြက္လာၿပီး မၾကာမီမွာပင္..

‘ဟ.. ဟ.. ျမန္ျမန္လုပ္ပါ.. ငါၿပီးေတာ့မယ္ဟဲ့… အင့္… အင့္.. အား……’

သူမ၏ ရမၼက္ေတးအဆုံးတြင္ မာလီ၏ လိင္တန္ႀကီးမွ သုတ္ရည္မ်ားက သူမ သားအိမ္တြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ရာ ႏွစ္ဦးသာမွာ ထပ္လ်က္သာ လဲက်သြားေလ၏။ အခ်ိန္အတန္ၾကာမွ် အပန္းေျဖၾကၿပီးေသာအခါ၌ မာလီက သူ၏လိင္တန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ‘ဘြတ္’ ကနဲျမည္ေအာင္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ရင္း အေမာေျဖေနသည့္ သူမကလည္း ထထိုင္လိုက္ကာ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ မာလီ၏ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျဖစ္ေနသည့္ လိင္တန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ လွမ္းကိုင္ရင္း…

‘အို.. ၾကည့္စမ္း.. နင့္လီးမွာ ေသြးေတြပါလား.. င့ါသားအိမ္ ကြဲသြားၿပီ… ဒါေပမဲ့ ဒီဟာႀကီးက ငါ့ရဲ႕ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေတာင့္တခဲ့တဲ့ ဆႏၵကို ျပည့္ဝခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတာ္ႀကီးဘဲ.. ေနာ္.. ေနာ္.. ဒါလင္ရယ္’

သူမသည္ သုတ္ရည္ႏွင့္ ေသြးမ်ား ေပက်န္ေနေသာ မာလီ၏ လိင္တန္ႀကီးကို ပါးစပ္အတြင္းသြင္း၍ တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ႏူးညံ့ေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ လိင္တန္ႀကီးမွာ မာေတာင္လာျပန္သျဖင့္ သူမက ပါးစပ္အတြင္းမွ ခြၽတ္လိုက္ရေလသည္။

‘ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ့ေနာ္… မနက္ျဖန္ကစၿပီး .. နင့္္သေဘာရွိဘဲ.. ေတာ္ ေတာ္ၾကာ လူေတြသိလို႔ ငါ့လင္ အဖိုးႀကီက ေႏွာင့္ယွက္ေနဦးမယ္.. ကဲ.. ငါသြားေတာ့မယ္။’

သူမတို႔က အဝတ္အစားမ်ား ေကာက္ယူဝတ္ေနခိုက္ ျပတင္းေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ျမင္းကြင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ တကိုယ္လုံးပူထူၿပီး ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္အတြင္းဝယ္ ေမာဟိုက္ေနေတာ့သည္။

အခန္း (၃)
ဒဏ္ရာမဲ့ ေဝဒနာ

လူပ်ိဳႀကီး ဦးေက်ာ္မင္းမွာ သူကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းအား ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ရန္ အတန္တန္ ႀကိဳးစားပါေသာ္လည္း အဘယ္သို႔မွ် ေမ့ေပ်ာက္ျပစ္၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေန၏။ သူ၏ရင္တြင္းဝယ္ တေျမ့ေျမ့ ခံစားေနရသည္ ေဝဒနာတစ္ရပ္ကို အဘယ္ကဲ့သို႔ ကုစားရပါမည္နည္းဟူ၍ နည္းလမ္းရွာေဖြၾကည့္မိပါ၏။

သူသည္ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ တစ္ဦးေပမို႔ ေၾကးစာျပည့္တန္ဆာမ်ားျဖင့္ သူ႔ရင္တြင္းမွ ေဝဒနာကို ကုစားပစ္ႏိုင္ေၾကာင္းသိပါ၏။ သို႔ရာတြင္ သူသည္ ထိုဝါဒကို ႐ြံမုန္းသူျဖစ္သျဖင့္ အျခားနည္းျဖင့္သာ သူ၏ရင္တြင္းမွ ေဝဒနာကို ကုစားရေပမည္။ သူသည္ အပ်ိဳႀကီး မႏွင္းေဝထံမွ ခ်စ္တုန႔္ျပန္သဝဏ္လႊာကို ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္ေသာ္လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းပင္ မသိရ၍ စိတ္ပ်က္ေနမိ၏။

ယေန႔သည္ စေနေန႔ျဖစ္၍ ႐ုံးမွအိမ္သို႔ အခ်ိန္ေစာေစာကပင္ ျပန္လည္းေရာက္သျဖင့္ သူသည္ အေညာင္းေျဖရင္း အိပ္ခန္းအတြင္းဝယ္ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ အတန္ၾကာ၍ ငိုက္မည္းစျပဳလာ၏။ သူသည္ အဘယ္မွ်ၾကာေအာင့္ ငိုက္မည္းေနသည္ကို မသိရေသာ္လည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူအိပ္စက္ေနသည့္ ေဘးတြင္ထိုင္ကာ သူ႔ရင္ဘတ္အား ပုတ္လိုက္ရာ သူသည္ မ်က္လုံးမ်ား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သျဖင့္ တဖက္တိုက္မွ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး ေမာ္လီကို ဂါဝန္ျပာေလးႏွင့္ သူ႔အားႏႈိးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

‘အန္ကယ္.. အန္ကယ္… ဘာျဖစ္လို႔ ေန႔ခင္းႀကီးမွာ အိပ္ေနတာလဲ.. ထစမ္းပါဦး.. ဒီေန႔ ညက်ရင္ ကိုဝင္းႏိုင္နဲ႔ ေမာ္လီကို ပစ္ခ်ာလိုက္ျပရမယ္… ဟင္.. ေျပာစမ္းပါ အန္ကယ္ရယ္.. ျပမယ္မဟုတ္လား..’

ဟု သူမက ညဳတုတု ပလီပလာ အခယာျဖင့္ လူပ်ိဳႀကီးအား ပြတ္တီးပြတ္တာျဖင့္ ခြၽဲလိုက္ေလသည္။

‘ဟာကြာ.. ေမာ္လီကလဲ.. ဒီေန႔ အန္ကယ္ ေနမေကာင္းလို႔ ႐ုံးကေတာင္ ေစာေစာျပန္လာခဲ့တာ.. ကဲ မင္းၾကည့္ခ်င္ရင္.. ဝင္းႏိုင္နဲ႔ သြားေပ့ါ’

လူပ်ိဳႀကီးမွာ သူ၏အနီးတြင္ ပူးပူးကပ္ကပ္ျဖင့္ တြတ္တီးတြတ္တာ လုပ္ေနေသာ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး ေမာ္လီ အနားမွ ျမန္ျမန္ထြက္သြားရန္ ေျပာလိုက္၏။ ယင္းကဲ့သို႔ ေျပာလိုက္ကာမွပင္ ေမာ္လီမွ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူထား႐ုံသာမကဘဲ မ်က္ႏွာေလးအို၍ အလိုမက် ျဖစ္သြားေလး၏။

‘ဟင္း.. ဒါနဲ႔မ်ား.. အန္ကယ္က ေမာ္လီကို ကိုဝင္းႏိုင္ထက္ေတာင္ ခ်စ္သေလး.. ဘာေလးနဲ႔.. ပစ္ခ်ာေလးေတာင္ လိုက္မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာက မခ်စ္လို႔ေပါ့.. တကယ္လို႔မ်ား.. အန္တီႏွင္းကသာ လိုက္ျပခိုင္းရင္ ဒီလိုေတာင္ျငင္းမွာ မဟုတ္ဘူး’

ဟု သူမက စကားနာထိုးကာ လူပ်ိဳႀကီးအား သူမအေဒၚျဖင့္ ပတ္သတ္၍ ကလိေပးလိုက္သည္။

‘ဟဲ့… ဟဲ့.. သူငယ္မ… မင္းစကား ဟိုတစ္ေယာက္ၾကားသြားလို႔ ခက္ကုန္ပါဦးမယ္’

ဟု ဦးေက်ာ္မင္းက ဟန႔္တားေသာ္လည္း အေျခအေနမွာ ဆိုးဝါးလာျပန္၏။ သူမက ထိုင္ရာမွထၿပီး ဟန္မူပါပါျဖင့္ ရင္ေလးေမာ့ တင္ေလးေကာ့ကာ ခပ္ေၾကာ့ေၾကာ့ ခါးေထာက္ရင္း…

‘ဟား… ဟား… အန္ကယ္က ေမာ္လီကိုမ်ား သူငယ္မတဲ့.. ရီခ်င္လိုက္တာ.. က်မဟာ ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းနဲ႔ ပူတူတူးေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး.. က်မဟာ မငယ္ေတာ့ဘူး အန္ကယ္… ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ ေမာ္လီဟာ ေပၚျပဴလာ အျဖစ္ဆုံးဘဲ.. ဟုတ္ပါတယ္ေလ… ေခတ္မမွီတဲ့ အန္ကယ္ဟာ.. ဒါေၾကာင့္လဲ အခုထက္ထိ မိန္းမမရႏိုင္ဘဲ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာေပ့ါ.. ဟီ…ဟိ’

သူမက ရယ္ေမာလိုက္သလို ႏႈတ္ဆြံ႕အေနသူ တစ္ဦးပမာ သူမ၏ ေက်ာ့ရွင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတို႔ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရႈေနေသာ လူပ်ိဳႀကီး၏ ေဘးတြင္ ျပန္လည္ ဝင္ထိုက္လိုက္ျပန္၏။ ဣထိယတည္းဟူေသာ မိန္းမမ်ားျဖင့္ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိေသာ လူပ်ိဳႀကီးခင္မ်ာ မႏူးမနပ္အ႐ြယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး ေမာ္လီက ပူးပူးကပ္ကပ္ အပလီ အခရာျဖင့္ တီတီတာ ခြၽဲလိုက္သျဖင့္ သူ၏ သတိပညာဟူသည့္ ခြၽန္းသည္ မုန္ယိုလာသည့္ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို ခြၽန္အုပ္၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာေပၿပီ။

သို႔ေသာ္ သူသည္ တူမအ႐ြယ္၊ သမီးအ႐ြယ္ေလးအေပၚ ေဖာက္ျပားလာသည့္ စိတ္အား အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ကာ သူမ သူ႔အနီးမွ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာသြားေစလိုေသာ သေဘာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္မွာ..

‘ေအး.. ေအး… သြား.. သြားေတာ့ ေမာ္လီ.. အန္ကယ္…’

ဟု ထစ္ထစ္ေင့ါေင့ါျဖင့္ ေျပာၾကားေနစဥ္ပင္ ေမာ္လီသည္ မည္ကဲ့သို႔ သေဘာေပါက္သြားသည္မသိ၊ သူ၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးေမွာက္ကာ ရႈိက္၍ ရႈိက္၍ ငိုေကြၽးရင္..

‘အန္.. အန္ကယ္ဟာ.. ေမာ္လီကို ႏွင္လႊတ္တယ္ေပ့ါေလ… အဟင့္.. အဟင့္.. ေမာ္လီကေတာ့.. အန္ကယ္ကို ခ်စ္လြန္း ခင္လြန္းလို႔ လာၿပီး တပူတတ္တာပါ.. အန္ကယ္က အခုေတာ့ က်မကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး.. မုန္းေနၿပီေပ့ါေလ… အဟင့္.. အဟင့္..’

ဟု သူမက သူ႔ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးအား ကုပ္ဖဲ့ရင္ အခဲမေၾက ေျပာလိုက္၏။

‘ေမာ္.. ေမာ္လီ.. မင္း.. အန္ကယ္ကိုေတာ့ အထင္မလြဲေစခ်င္ဘူး.. အန္ကယ္ဟာ.. မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႔ .. နစ္မြန္းမွာစိုးလို႔ ေျပာေနတာပါ’

ဟု သူက ရွင္းလင္း ေျပာျပပါေသာ္လည္း သူမက လက္မခံေပ။

‘ေတာ္ပါ အန္ကယ္ရယ္… ေမာ္လီကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အခုလို ႏွင္ထုတ္မလားလို႔… ေမာ္လီခ်စ္သလို မခ်စ္လို႔သာ အခုလို.. အဟင့္.. အဟင့္’

ဟု ငိုရႈိက္ေျပာဆိုရင္း သူ၏ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားရာ သူ႔အားေမာ္၍ ၾကည့္လိုက္၏။ သူ၏စိတ္ကို အတန္တန္ ခ်ိဳးႏွိမ္ေနရေသာ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သတိပညာအလင္းေရာင္အား ရမၼက္ဆႏၵတည္းဟူသည့္ အမိုက္ေမွာက္က ဝါးမ်ိဳသြားေပၿပီ။ သူ၏ ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းရွိ ေသြးမ်ားမွာ ပြက္ပြက္ဆူလာသလို အသဲႏွလုံးသားမွ ေတာင့္တခဲ့ေသာ ရမၼက္ေဇာကလည္း သူ႔အား အႏိုင္ယူသြားပါၿပီေကာ။

‘ေမာ္… ေမာ္လီ.. မင္းကို အန္ကယ္ခ်စ္.. ခ်စ္လွပါတယ္ကြယ္.. ဟင္.. ဟင္း.. အခုေတာ့ အန္ကယ္ ၿမိဳသိပ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရင္ဖြင့္ေတာ့မယ္.. မင္းကို ငါဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲဆိုရင္’

ထိုသို႔သာ ေျပာႏိုင္ၿပီး ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သူ၏ မ်က္ႏွာအနီးတြင္ ရစ္ဝဲေနသည့္ သူမ၏ လွမ်က္ႏွာေလးကို သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆြဲယူကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို အငမ္းမရ စုပ္ပစ္လိုက္၏။ ထိုမွ်သာမက ႐ုတ္တရက္ ႏႈတ္ခမ္းအစုပ္ခံလိုက္ရ၍ ေက်ာက္႐ုပ္မာ ညိမ္သက္စြာ မွင္သက္မိေနေသာ သူမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေတာင္းတင့္ လုံးက်စ္ေနသည္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ၏ေဘးသို႔ ကပ္လ်က္သာ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးျဖင့္ ဖိထားမိ၏။

‘ဟင္.. အယ္.. အန္ကယ္… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ… ဖယ္.. ဖယ္ပါ.. မေတာ္ပါဘူး’

သူမ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားအား ဦးေက်ာ္မင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းအၾကားမွ လႊတ္ထြက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေတာင္းပန္ရင္းက ႐ုန္းကန္ရန္ ႀကိဳးစားေလသည္။

‘အဲဒီလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔.. အန္ကယ္ ေတာင္းပန္ခဲ့တာကို မင္း နားမေထာင္ခဲ့ဘူး.. အခုေတာ့.. အန္ကယ္ စိတ္ကို မခ်ဳပ္တည္းႏိုင္ေတာ့ဘူး’

ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ရမၼက္သားေကာင္းျဖစ္၍ ကာမဘီလူးႀကီးပမာ သူမႏႈတ္ခမ္းအစုံ ပြင့္ဖူးငုံကို ထပ္မံစုပ္ယူၿပီး ဂါဝန္ေအာက္မွ လက္လွ်ိဳသြင္းကာ ေပါင္ရင္းဂြဆုံတြင္ ဖုံးအုပ္ဝတ္ဆင္ထားသည္ စပ္စမိုင္နာေခၚ ေဘာင္းဘီၾကပ္ကေလးကို ေအာက္ဘက္ဆီသို႔ တြန္း၍ တြန္း၍ ခြၽတ္လ်က္ရွိေလသည္။ သူမ၏ ေဘာင္းဘီၾကပ္ေလးသည္ တစစႏွင့္ လိပ္၍ ေအာက္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက်လာရာ မၾကာမီပင္ တုတ္ခိုင္လွေသာ ေပါင္ရင္းသာမွာ ဗလာက်င္းကာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားလ်က္ ေခ်ာမြတ္မို႔ေမာက္ေနေသာ အသားကို ဦးေက်ာ္မင္း လက္ဖဝါးက အုပ္ကိုင္မိလ်က္သား ျဖစ္၍ သြားေလသည္။

သူသည္ မို႔ေမာက္စြင့္ကားဖူးေယာင္ေနေသာ ဖားခုံညႇင္းေလးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနသကဲ့သို႔ သူ၏ လက္ညႇိဳးကလည္း အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔ကို မထိတထိ ကလိေပးလိုက္ရာ သူမသည္ တကိုယ္လုံး ထြန႔္ထြန႔္လူးၿပီး နတ္ပူးသလို ျဖစ္လာေပၿပီ။ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သူ၏ခါးမွ လုံခ်ည္ကို ေျခမႏွင့္ ညႇပ္၍ ေအာက္ဖက္သို႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သျဖင့္ သူ၏ လိင္တန္ႀကီးမွာ သူမေစာက္ဖုတ္ခုံးေလးႏွင့္ ခ်ိန္သားကိုက္စြာပင္ တည့္မတ္၍ ေနေလသည္။

သူသည္ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနသာလက္ျဖင့္ လိင္တန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းတေလွ်ာက္ကို ပြတ္တိုက္ေပးေနျပန္သျဖင့္ သူမသည္ ခါးေလးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာမိ၏။ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ျပတ္ထြက္လုမတတ္ စုပ္ယူထားေသာ ေမာ္လီႏႈတ္ခမ္းအစုံကို လႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူ၏လိင္တန္ ဒစ္ၿပဲႀကီးႏွင့္ ကာမသိုက္နန္း ခလုတ္ျဖစ္သည့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးေလးကို ထိုးဆြကလိေပးေန၏။

‘အန္ကယ္… ဖယ္ပါ အန္ကယ္ရယ္.. ေမာ္လီကို သနားရင္ လႊတ္ပါ’

ဟု မည္သို႔မွ် ႐ုန္းကန္၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ အသနား ခံလိုက္၏။

‘အခု အေျခအေနက်ေတာ့မွ မလႊတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္.. အန္ကယ္ မင္းကို ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္.. ၿပီးေတာ့ စိတ္လဲ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ေမာ္လီ.. အန္ကယ္ကို ခ်စ္ခြင္ေပးပါေတာ့ေနာ္’

ဦးေက်ာ္မင္းက ထိုသို႔ေျပာၿပီး လိင္တန္ဒစ္ၿပဲႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အျပန္အလွန္ ပြတ္တိုက္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္လိုက္ျပန္သည္။ မည္မွ်ပင္ သေဘာတူ ၾကည္ျဖဴျခင္း မရွိခဲ့ေသာ ေမာ္လီသည္ ဦးေက်ာ္မင္း၏ လိင္တန္ဒစ္ဖ်ားက မည္သည့္ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္သတၱ၏ ကိုင္တြယ္ျခင္းကို မခံခဲ့ရဘူးသည့္ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ရသာဖူးေခၚ ေစာက္ေစ့ျပဴးေလးကိုပါ ထိထိမိမိ ကလိေပးေနေသာေၾကာင့္ သူမသည္ မခ်ိတရိ ျဖစ္လာ၏။ တဖန္တုန္လည္း သူက သူမႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုပ္ယူ၍ ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ ဘဝင္ဖိုလႈိက္ ရင္တြင္းခိုက္ေအာင္ မ်က္လုံးမ်ားေမွးမွိတ္လာေအာင္ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ခံစားေနရၿပီ မဟုတ္ေလာ။

သူမ ၿငိမ္သက္သြားသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုလႊတ္ၿပီး သူမေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား၌ ထိုင္လိုက္ၿပီး လုံးက်စ္ေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား သူ႔ပုခုံးတဖက္တခ်က္ ထမ္းတင္လိုက္ရာ သူမေျခေထာက္မ်ားမွာ ေဘးသို႔ကား၍ တစ္တီးတူးပုံစံ ျဖစ္သြားေလ၏။ မို႔ေမာက္ကားစြင့္ေနသည့္ မုန႔္ေပါင္းသ႑ာန္ရွိ ေစာက္ဖုတ္ခုံးျပင္ေလးမွာ အလည္မွ ဟတ္တတ္ကြဲသြားကာ နီရဲေသာ ေစာက္ေခါင္းဝႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔မွာ အကြင္းသား အလင္းသား ေပၚထြက္လာေပၿပီ။

ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ပြင့္အာလာေသာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့နီေၾကာင္ေၾကာင္တို႔ကို သူ၏ဒစ္ဖ်ားျဖင့္ အထက္ေအာက္ အျပန္အလွန္ ထိုးဆြကလိ၍ ေပးလိုက္ရာ ေမာ္လီသည္ တင္ပါးႏွစ္လုံးအား ေကာ့ေကာ့ေပးလာလ်က္ တလူးလူး တလြန႔္လြန႔္ျဖင့္ ရမၼက္ေဇာမွာ ဒီေရအလား တသိမ့္သိမ့္ တက္လာခဲ့ရသည္။

‘အန္ကယ္… ယားတယ္… ယားတယ္’

ဟု မပြင့္တပြင့္ ေလသံေလးျဖင့္ ေျပာၾကားလိုက္၏။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူက သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကိုသာ ဖိ၍ ဖိ၍ ကလိေပးေနျပန္သျဖင့္ သူမက မေအာင့္ႏိုင့္သည့္အခါတြင္..

‘အိုး… အန္ကယ္ရယ္… က်မ ယားလွပါၿပီ.. မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ေတာ္ပါေတာ့’

ဟု ခါးကေလးေကာ့၍ ေျပာျပန္ေသာေၾကာင့္ သူမရမၼက္ေဇာႂကြလာၿပီကို ဦးေက်ာ္မင္းက သေဘာေပါက္လာမိ၏။ ရမၼက္ေဇာ ထန္ျပင္းလာေသာေၾကာင့္ တုတ္ခိုင္က်စ္လစ္ေသာ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားကို ကား၍ ကား၍ ေပးလာရာ ေမာ္လီ၏ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းမွာ အစြမ္းကုန္ ၿပဲအာ၍ေနသျဖင့္ ဦးေက်ာင္မင္းသည္ လိင္တန္ဒစ္ဖ်ားအား ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖင္ပိုင္းကို အသာႂကြ၍ အားကုန္ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ..

‘ဗ်စ္… ဗ်စ္… ဗ်စ္… ဖ်ိ.. ဖ်ိ.. ဗ်ိ.. ဖတ္…’

ဟူေသာ သူ၏လိင္တန္ႀကီက ကာမရာဂ စပ္ရွက္လမ္းေၾကာင္းပင္ ေကာင္းစြာမပြင့္ေသးသည့္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး၏ ေစာက္ေခါင္းႏွင့္ အပ်ိဳေမွးကို ခြဲေဖာက္၍ ဝင္သြားသံႏွင့္အတူ..

‘အိုး.. မာမီ’

ဟု တစ္ခြန္းသာ ေအာ္ႏိုင္ၿပီး ေမာ္လီမွာ သတိလစ္သလို ျဖစ္သြားေလသည္။ ေမာ္လီတစ္ေယာက္ မခ်ိမဆန႔္ ခံလိုက္ရသည့္ ေဝဒနာေၾကာင့္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားၿပီေလာဟူသည့္ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ သပ္႐ိုက္ထည့္ထားသလို ၾကပ့္တည္းစြာ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ ၆ လက္မခန႔္ရွိ လိင္တန္ႀကီးကို အတင္းဆြဲႏႈတ္လိုက္ရာ ‘ဂြိ.. ႁပြတ္…’ ဟူေသာ အသံႀကီးႏွင့္အတူ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာ၏။

‘အား.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. နာတယ္… နာတယ္… အမေလးေနာ္.. က်မ ေသပါေတာ့မယ္.. ဟီး…. ဟီး… ဖယ္.. ဖယ္ပါ အန္ကယ္.. က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး’

ဟု နာက်င္ေဝဒနာေၾကာင့္ ငိုေကြၽးရႈိက္ငင္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။

‘ငိုမေနပါနဲ႔ ေမာ္လီရယ္.. ခဏၾကာရင္ .. နာတာေပ်ာက္သြားမွာပါ.. ေနာ္.. ခဏေလး ေအာင့္ခံလိုက္ပါ’

ထိုသို႔ ဦးေက်ာင္မင္းက ေျပာၿပီး ေစာက္ေစ့ကေလးကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ကလိေပးရင္း အပ်ိဳေမွးေပါက္သြားသျဖင့္ ေသြးမ်ားထြက္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သူ၏ဒစ္ၿပဲႀကီးကို ေတ့ကာ တေျဖးေျဖး ထိုး၍ ထိုး၍ သြင္းလိုက္ျပန္ေလသည္။

‘အို.. နာပါတယ္ဆိုမွ ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူးလား.. ဒီမွာ ေအာက္ကနာလို႔ ေသေတာ့မယ္.. သူကအေပၚကလုပ္တုန္း.. ေတာ္ပါေတာ့.. အန္ကယ္ရယ္’

ဟု သူမက ေတာင္းပန္ရွာ၏။

‘ခဏေလး နာတာကို ေအာင့္ခံစမ္းပါ.. ေနာ္.. ေတာ္ေတာ္ၾကာ.. အနာေပ်ာက္သြားရင္.. မင္းေကာင္းလာမွာပါ ေမာ္လီရာ’

ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သူ၏လိင္တန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေျဖးေျဖး ညင္သာစြာ အသြင္းအႏႈတ္ လုပ္ေပးလိုက္ရာ…

‘ဖြတ္.. ဖ်စ္…ဖတ္.. ႁပြတ္… စြပ္.. စြပ္.. ဘြတ္… ႐ႊတ္… ႐ြတ္’

အသံမ်ားက စီးဝါးခ်က္အညီ ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ ေမာ္လီမွာလည္း ထြန႔္ထြန႔္လူး ျဖစ္လာရာမွ နာက်င္မႈကို ေအာင့္အီးမ်ိဳသိပ္ကာ တေျဖးေျဖး ၿငိမ္က်သြား၏။ ေမာ္လီတစ္ေယာက္ သူ၏လိင္တန္ အရွိန္အဝါကို ခံႏိုင္ရည္ရွိလာမွန္းသိသျဖင့္ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ အထိုးအေဆာင့္ အလိုးအေညႇာင့္တို႔ကို သြက္လာေပၿပီ။ သူ၏ တုတ္ခိုင္ရွည္လ်ားေသာ လိင္တန္ႀကီးက သူမ၏ က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထိုးစိုက္ကာ ဝင္သြားတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔မွာ လိင္တန္ႏွင့္အတူ အထဲသို႔ ခြက္ဝင္သြားၿပီး အျပင္သို႔ ဆြဲႏႈတ္လိုက္လွ်င္လည္း ေစာက္ဖုတ္တျပင္လုံးမွာ ႂကြ၍ပါလာေလ၏။

သူ၏လိင္တန္ႀကီးသည္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလး၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ မခ်ိမဆန႔္ ထိုးစိုက္ေန႐ုံသာမက ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသာမ်ားမွ အထစ္အရစ္မရွိဘဲ တင္းၾကပ္လွသျဖင့္ ဦးေက်ာ္မင္းအဖို႔ အရသာထူးကို ေတြ႕ေနရေလ၏။

‘ေမာ္လီ.. နာေသးလား အခ်စ္ရယ္ ေျပာပါဦး’

ဟု သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ကာ ဆြဲယူရင္း ေမးလိုက္၏။

‘မေမးနဲ႔… သူေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တယ္… ေမာ္လီကို ေသမေလာက္ နာေအာင္ လုပ္ရက္တယ္’

ဟုေျပာကာ သူမသည္ စိတ္ဆိုးဟန္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္ေသာ္လည္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို မဲ့ၿပဳံးေလး ၿပဳံးေနေပသည္။

‘ဒါကေတာ့.. မင္းက အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ေလးဆိုေတာ့ လုပ္လုပ္ခ်င္း နာတာေပါ့ကြယ္.. ေဟာ.. အခုေတာ့.. နာေသးလာ… အန္ကယ္ အေပၚက လုပ္ေပးတာ ဇိမ္မရွိဘူးလား.. ကဲ.. ေျပာစမ္းပါဦး’

ဟုေျပာကာ လိင္တန္ႀကီးအား ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ကေလာ္လိုးေပးရင္း ေမးလိုက္ျပန္ေလသည္။

‘သိဘူး… နားရွက္စရာေတြ ေျပာေနတယ္.. အစကေတာ့.. အရွက္အေၾကာက္ႀကီးတဲ့ လူလိုဘဲ.. အခုေတာ့.. ေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္တယ္’

‘ကဲ.. မင္းမနာေတာ့ဘူးဆိုရင္.. အန္ကယ္ အားရပါးရ လုပ္ခ်င္တယ္ကြယ္’

ဦးေက်ာ္မင္းက ေမာ္လီ၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ နစ္ျမႇဳပ္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ျပန္လည္ဆြဲႏႈတ္ၿပီး သူမ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ရာ..

‘ႁပြတ္.. ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဖ်စ္… ဘြတ္.. ဗ်စ္… ဗ်စ္… ႁပြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. စြပ္.. စြိ.. ‘

ဟူေသာ အသံမ်ားက အခန္းအတြင္းဝယ္ က်ယ္ေလာင္စြား ထြက္ေပၚလာသံႏွင့္အတူ

‘လုပ္… လုပ္.. နာနာလုပ္… ဟီး.. ဟီး.. က်မ အဖုတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး အင့္.. အင့္..’

ေမာ္လီ၏ ရမၼက္ေတးသံအဆုံးတြင္ ဦးေက်ာ္မင္းက လိင္တန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အခ်က္သုံးဆယ္ခန႔္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို ဒလၾကမ္း လိုးေဆာင့္ေပးေနသည္။ မၾကာမီပင္ သူ၏ဒစ္ဖ်ားမွ သုတ္ေရမ်ားက ေမာ္လီ၏ သားအိမ္အတြင္းသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ရာ ႏွစ္ဦးသား လူ႔ေလာကႀကီးကို ေမ့ေပ်ာက္သြားမတတ္ ကာမဆႏၵကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားသြားၾကရေလေတာ့သည္။

‘ကဲ.. ဖယ္ပါေတာ့ အန္ကယ္ရယ္… ေတာ္ေတာ္ၾကာ .. တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားပါဦးမယ္’

သူမကေျပာရင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္း၌ လိင္တန္ႏွစ္ျမဳပ္ကာ ေမွးေနသည့္ ဦးေက်ာ္မင္း၏ ရင္းဘတ္ကို တြန္းရင္း ေျပာလိုက္၏။ ထိုအခါက်မွပင္ ဦးေက်ာ္မင္းက သူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ‘ဘြက္’ ကနဲျမည္ေအာင္ လိင္တန္ကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွ လွိမ့္ဆင္းသြား၏။ ေမာ္လီကလည္း ေဘာင္းဘီၾကပ္ေလးကို ျပန္ဝတ္၍ အခန္းအတြင္းမွ ထြက္လာရာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ျဖင့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေပါင္ကြတတျဖစ္ေနေလသည္။

ဦးေက်ာ္မင္းသည္ သူမႏွင့္အတူ ထြက္လာရင္ သူမ၏ သိမ္ငယ္ေသာ ခါးေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားရာမွ…

‘ေမာ္လီ… ငါဟာမင္းရဲ႕ ပန္းဦးကို ပန္ဆင္လိုက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဘဲ ဆိုတာကိုေတာ့.. မေမ့နဲ႔ေနာ္.. ငါဟာ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ဦးဘဲ’

‘အန္ကယ္က က်မရဲ႕ ကာမကို အတင္းဓားျမတိုက္ယူခဲ့သလို ယူခဲ့႐ုံနဲ႔.. အခ်စ္ဦးလို႔ မေခၚႏိုင္ပါဘူး… က်မက အခ်စ္ဦး ရွိၿပီးသားပါ’

ဟု ေမာ္လီက မ်က္ႏွာထား တည္တည္ႏွင့္ ေျပာလိုက္၏။ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ေမာ္လီ၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး…

‘ဒီမွာ ေမာ္လီ… မင္းေျပာခ်င္ရာေျပာ ငါဟာ မင္းရဲ႕ အပ်ိဳေမွးကို ထိုးေဖာက္ခြဲၿပီး.. မင္းရဲ႕ သားအိမ္ထဲမွာ .. ငါ့ရဲ႕ သုတ္ေသြးေတြ ထည့္ေပးလိုက္ၿပီ.. ဒါဟာ.. ငါရဲ႕ သႏၶမ်ိဳးေစ့ေတြကို မင္းကိုယ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တာဘဲ… အခုအေျခအေန ေရာက္ၿပီးမွ မင္းငါ့ကို ေမ့ပစ္မယ္ဆိုရင္ မင္းထိုက္နဲ႔ မင္းကံဘဲ’

‘မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို… ကိုယ္ျပဳခ်င္သလို ျပဳၿပီး အန္ကယ္ကို ယူရမယ္ဆိုတာ.. ေတာ္ေတာ္ရီစရာ ေကာင္းေနတယ္.. ကိုယ့္အသက္အ႐ြယ္မွ ကိုယ္အားနာတတ္ဘို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္… ဖယ္ပါေလ.. ဒါေတြဆက္ေျပာေနလို.. အေၾကာင္းမထူးပါဘူး’

ဟုေျပာကာ ေမာ္လီသည္ တိုက္ခန္းအတြင္းမွ ထြက္ၿပီး တဖက္ၿခံသို႔ ကူးသြားေလ၏။

တိုက္ခန္းအတြင္းဝယ္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဦးေက်ာ္မင္းသည္ ဧည့္ခန္းအတြင္းရွိ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုက္ခ်ရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိကာ မွိန္းေန၏။ သူ၏စိတ္တြင္းဝယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလးႏွင့္အတူ အဘယ္ပုံ ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့ၾကသည္ကို စားၿမဳံ႕ျပန္ေနရာ သူသည္ တစ္ဆယ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္ပတ္လည္း အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ေလး တစ္ဦးအား ဤကဲ့သို႔ ပန္းဦးပန္ရလိမ္မည္ဟု အဘယ္ကာလကမွ် စိတ္ကူး၍ပင္ မရခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ခ်စ္ေသြးႂကြခ်ိန္ဝယ္ သူသည္ ေအာင္ေသေအာင္သား စားခဲ့ရၿပီး မဟုတ္ပါေလာ။

အခန္း (၄)
ခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူရယ္

ယေန႔သည္ကား တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္သျဖင့္ ေမာ္လီသည္ ေရကူးဝတ္စုံဝတ္ကာ ၿခံဝင္းအတြင္းရွိ ေလွဆိပ္တြင္ ဆိုက္ကပ္ထားသည့္ ႏွစ္ေယာက္စီးေလွငယ္ကို ေလွာ္ၿပီး တဘက္ၿခံမွ ေလွဆိပ္သို႔ ေရာက္လာ၏။ ေလွဆိပ္တြင္ ေရကူးေဘာင္းဘီတိုေလးကို ဝတ္ကာေစာင့္ေနသူကား ေမာင္ဝင္းႏိုင္ေပတည္း။

ေမာ္လီက ေလွဦးကို ကမ္းကပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ဝင္းႏိုင္သည္ ေလွေပၚလွမ္းတတ္ကာ ကမ္းမွခြာလိုက္ၾက၏။ ေလွေပၚတြင္ ထိုင္ခ်ရင္း ဝင္းႏိုင္သည္ ေမာ္လီအား လည္ျပန္လွဲ႔ကာ ေရကူးဝတ္စုံကို ကိုယ္ေပၚတြင္ ခ်ပ္ယပ္တင္းၾကပ္စြာ ဝတ္ထားသျဖင့္ မို႔ေမာက္စြင့္ကားေနသည့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ အစိတ္အပိုင္းတို႔ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏။

‘ေမာ္လီ.. မင္းဟာ တေန႔ထက္တေန႔ အလွေတြ တိုးလာပါလားကြယ္’

‘ေတာ္စမ္းပါ.. ကိုကိုႏိုင္ရာ… လွ်ာအ႐ိုးမရွိတိုင္း.. ပလီပလာ ေျပာဘို႔ဘဲ တတ္တယ္’

ေမာ္လီက ဝင္းႏိုင္သည္ မိမိငယ္ခ်စ္ဦးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏႐ိုးအမႈေၾကာင့္ ယခုအခါ မိမိမွာ အပ်ိဳရည္ပ်က္သြားသည္ကို ေတြးမိကာ စိတ္လည္းမေကာင္း၊ ေဒါသလည္း ျဖစ္မိကာ ေျပာလိုက္၏။

‘ကိုယ့္ ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔.. ပလီပလာ ေျပာတာကို စိတ္ဆိုးသလား ဟန္နီရယ္’

‘သြားစမ္းပါ.. ကိုကိုႏိုင္ဟာ.. လူအ.. လူနဘဲ.. သိလား’

ဟု ေမာ္လီက ႏႈတ္ခမ္းကေလးစူကာ ရန္ေတြ႕လိုက္ေလသည္။

‘ဘာ… ဘ.. ကိုယ့္ကို လူအ… ဟုတ္လား… ကဲ.. ေျပာဦး.. ေျပာဦ..’

ဟု ဆိုကာ ဝင္းႏိုင္သည္ ေလွငယ္ကို တိမ္းေမွာက္မသြားေစရန္ လက္ျဖင့္ထိမ္းကာ ေမာ္လီ၏ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ ကိုင္းၫြတ္လာေအာင္ ဆြဲယူၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္လႊာကို ငုံခဲ့၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုပ္ယူလိုက္၏။ ေမာ္လီသည္ ပူးကပ္ေနသည္ ဝင္းႏိုင္၏ မ်က္ႏွာကို တြန္းခြလိုက္ရင္း…

‘ေတာ္ပါ.. အခုမွ.. လူေတြ ျမင္ကုန္ပါ့မယ္’

ဟု သူမက ညဳတုတု ေျပာလိုက္၏။

‘လူေတြျမင္မွာစိုးလို႔.. မျမင္ကြယ္ရာဆိုရင္ သေဘာရွိ ဟုတ္လား ေမာ္လီ.. ဟဲ..ဟဲ’

ဟု ဝင္းႏိုင္က ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာရင္း ေလွငယ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ေလွာ္ခတ္ေနသည္။

‘ေတာ္စမ္းပါ.. ေနာက္ဘို႔ဘဲတတ္တယ္. ေနာက္ဦး.. ေနာက္ဦး…’

ဟုဆိုကာ ေမာ္လီက ဝင္းႏိုင္၏ ေက်ာျပင္အား လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ထုကာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနသည့္ ေလွငယ္ေပၚတြင္ လိုက္ပါလာေလ၏။ မၾကာမီပင္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေလွာ္ခတ္လာသည့္ ေလွကေလးမွာ လူျပတ္လ်က္ရွိေသာ ၾကက္ကြၽန္းဘက္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

‘ကဲ ေမာ္လီ.. ေလွဆိုက္ၿပီ ကိုယ္တို႔ ဒီမွာ ေရကူးၾကရေအာင္’

ဟု ဝင္းႏိုင္က ေျပာဆိုၿပီး ကမ္းစပ္သို႔ ကပ္လိုက္ေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး ကမ္းေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အႀကံသမား ဝင္းႏိုင္က ေမာ္လီ၏ လက္ကိုဆြဲကာ လူမျမင္ႏိုင္သည္ ခ်ဳံကြယ္တစ္ခုသို႔ ေခၚေဆာင္လာ၏။

‘ကိုကိုႏိုင္ကလဲကြာ.. လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ.. ဘာမ်ားလုပ္မလို႔လဲ.. တစ္ေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြားလို႔ အရွက္ကြဲေနပါ့မယ္’

ဟု ေမာ္လီက ေျပာေသာ္လည္း တဇြတ္ထိုးသမား ဝင္းႏိုင္ ေခၚရာသို႔သာ ပါခဲ့ရေလသည္။

‘ကဲ.. ဒီခ်ဳံပုတ္အကြယ္.. ေဟာဒီက ျမက္ေမြ႕ယာ ကဗၺလာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာတာ ဘယ္သူျမင္မွာတဲ့လဲ.. လာ.. ဒီမွာထိုင္’

ဟု ေျပာကာ ဝင္းႏိုင္က သူမ၏ လုံးက်စ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ဝယ္ ေပြ႕ဖက္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ၾက၏။ သူ၏ရင္ခြင္တြင္းဝယ္ မွီထိုင္ေနေသာ ေမာ္လီ၏ ကိုယ္အထက္ပိုင္းမွ ကားစြင့္မို႔ေမာက္ေနသည့္ စေနႏွစ္ခိုင္ကို ေရကူးအဝတ္ေပၚမွ ျမင္ေတြ႕ရသည္ကို အားရေက်နပ္ျခင္းမရွိေသာ ဝင္းႏိုင္က အသားပကတိ ကိုင္တြယ္၍ ၾကည့္လိုစိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚလာမိ၏။

ထိုမွတဖန္ သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေအာက္ပိုင္းဆီသို႔ က်စ္စားမိျပန္ေသာ္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္သာ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးႏွင့္ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ဖားခုံညႇင္းပမာ အထင္းသာ မို႔ေမာက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံကိုၾကည့္ကာ ရင္ဝယ္ ဖိုလႈိက္လာသည္။

‘ေမာ္လီ…. ေမာ္လီ… ကိုယ္ေတာ့ မင္းကို ခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္’

ဝင္းႏိုင္က ေမာ္လီ၏ ေမးေလးကို လက္ျဖင့္ ပင့္မကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အားရပါးရ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ယူလိုက္သည္။ သူ၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးအား ေမာ္လီက သိုင္းဖက္၍ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးကား စင္းသြားေလသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းပါးႏွစ္လႊာအား ငုံခဲ၍ စုပ္ယူေနရင္း ဝင္းႏိုင္က ေမာ္လီ၏ ေရကူးဝတ္စုံမွႀကိဳးကို တေျဖးေျဖး ျဖဳတ္ခ်လိုက္ရာ ကိုယ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းမွာ ဗလာက်င္းသြားေပၿပီ၊ သူက သူမႏႈတ္ခမ္းကို လႊတ္လိုက္၏။

‘ဟင္.. ကိုကိုႏိုင္.. ဘာျဖစ္လို႔ အက်ႌႀကိဳး ျဖဳတ္ရတာလဲ.. တစ္ေယာက္ေယာက္ ေတြ႕သြားလို႔ အရွက္ကြဲေနပါဦးမယ္.. ျပန္ခ်ီေပးကြယ္’

‘ဒီေနရာက လူျပတ္ပါတယ္ကြယ္… အစ္ကို႔ကို တကယ္ခ်စ္႐ိုးမွန္ရင္ အခုလို အခါအခြင့္သင့္တုန္း ခ်စ္စမ္းပါရေစလားကြယ္.. ေနာ္..ေနာ္’

ရမၼက္ေဇာ ျပင္းထန္လာၿပီးျဖစ္ေသာ ဝင္းႏိုင္က သူမအား ေပါင္ေပၚလွဲသိပ္လိုက္ၿပီး ႏို႔အုံတဖက္ကို လက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ ေဆာ့ကစားရင္း က်န္ႏို႔တလုံးကို ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ စို႔ေပးလိုက္ရာ ေမာ္လီမွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားၿပီး

‘အဟင့္.. ယားတယ္ကြယ္.. ယားတယ္’

ဟု သူမက မပြင့္တပြင့္ ေလသံေလးျဖင့္ ေနာ့ၾကဴလိုက္၏။

ေမာ္လီသည္ ဝင္းႏိုင္က ႏို႔သီးေခါင္းေလးအား အားျပင္ျပင္းျဖင့္ စုတ္ေပးလိုက္တိုင္း သူမတကိုယ္လုံးမွာ တလူးလူး တလြန႔္လြန႔္ႏွင့္ ျဖစ္ေန၏။ ဝင္းႏိုင္ကလည္း သူမႏို႔သီးေခါင္းအား စုပ္ေနရာမွ သူမခါးေအာက္ပိုင္းတြင္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ေဘာင္းဘီအဆက္ကို ခြၽတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။

‘ကိုကိုႏိုင္.. ေဘာင္းဘီကို ဘာျဖစ္လို႔ ခြၽတ္ေနတာလဲကြယ္… အဲဒီအထိေတာ့ ဒီမွာအလိုမလိုက္ပါရေစနဲ႔ေနာ္၊ ေမာ္လီဘယ္လိုမွ စိတ္မလုံလို႔ပါ’

ဟု သူမ၏ခါးမွ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေနေသာ ဝင္းႏိုင္လက္ကအား ဆုပ္ဆြဲရင္းက ေတာင္းပန္ေနသည္။

‘ဒီေနရာ လုံပါတယ္ ေမာ္လီရယ္.. ကိုယ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔.. ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ ဟန္နီရယ္’

ဟုေျပာၿပီး ဝင္းႏိုင္က ေမာ္လီ၏ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရာ..

‘အို.. ကိုကိုႏိုင္… ေမာ္လီရွက္တယ္… အဟင့္.. အဟင့္..’

ဟု ေျပာၾကားလိုက္ရင္း ေမာ္လီက သူမမ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ဝင္းႏိုင္သည္ သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွ အဝတ္ဗလာက်င္း၍ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္ေနသည့္ ေမာ္လီ၏ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလုံးအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိရာမွ သူမခႏၶာတစ္ခုလုံးမွာ ေနေရာင္တြင္ ဝင္းလဲ့တင့္႐ႊန္းေန၏။ သူမ၏ ႀကီးထြားေသာ ကိုယ္ခႏၶာအထက္ပိုင္းတြင္ မို႔ေမာက္ကားစြင့္မာက်စ္ေနသည့္ ႏို႔အုံေလးမ်ားမွာ ေတာင္ထိပ္ကေလးပမာထင္ရ၍ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားမွာလည္း ပတၱျမားလုံးပမာ နီရဲေန၏။ ဝင္းဝါျဖဴဝင္းေနေသာ ဝမ္းဗိုက္သားမ်ားမွာလည္း သိမ္ငယ္ေသာခါးျဖင့္ အလိုက္သင့္စြာ ခပ္မို႔မို႔ေလး ျဖစ္ေန၍သာမက တုတ္ခိုင္‌ကာ ေပါင္ရင္းဂြဆုံမွ ဆင္ဦးကင္းသ႑ာန္ ဝါဝင္းမို႔ေမာက္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ခုံမွာ ျမင္ရသူ ဝင္းႏိုင္အဖို႔ ဘဝင္တသိမ့္သိမ့္ တုန္ေစသည္။

သူ၏ေပါင္ေပၚတင္ထာသည့္ ေမာ္လီ၏ ကိုယ္ခႏၶာအား ဝင္းႏိုင္က မ်က္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကေလးခ်လိုက္ၿပီး သူ၏ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ခြၽတ္လိုက္ရာ တေငါက္ေငါင္ ေတာင္ထေနသည့္ လိင္တန္ႀကီးကို ေမာ္လီက မ်က္ေစ့ဖြင့္ၾကည့္ရင္း..

‘အိုး.. ကိုကိုႏိုင္.. ကိုကိုႏိုင့္ဟာႀကီး… ေမာ္လီ ေၾကာက္တယ္ကြယ္.. အဟင့္.. ေမာ္လီ့ဟာေလး ကြဲၿပဲကုန္လိမ့္မယ္.. ေၾကာက္တယ္ကြယ္’

ဟု သူမကေျပာဆိုေသာ္လည္း ဦးေက်ာ္မင္း၏ ႀကီးထြားရွည္လ်ားေသာ လိင္တန္ႀကီး၏ အလိုးအေညႇာင့္ ခံၿပီးသားျဖစ္လင့္ကစား သူမကိုယ္သူမ အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ေလးပမာ ေၾကာက္အားပိုဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ျခင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

‘ေအာ္.. ေမာ္လီကလည္း ခက္လိုက္တာ.. မင္းနာေအာင္ ကိုယ္လုပ္ရက္ပါ့မလား.. အးရပါးရ ခ်စ္စမ္းပါရေစလား၊ အခ်စ္ရယ္’

ဟု ေျပာကာ ဝင္းႏိုင္က ေမာ္လီေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ေစ့ေနသည့္အတိုင္း ထပ္လ်က္သာ ေမွာက္ခ်လိုက္ရာ သူ၏လိင္တန္မွာ ေစာက္ေခါင္းထဲမဝင္ဘဲ ေဘးသို႔ ေခ်ာ္ထြက္သြား၏။ ေမာ္လီစိတ္ထဲတြင္ ဝင္းႏိုင္သည္ လူပ်ိဳစစ္စစ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ကာ သူမကိုယ္တိုင္ လမ္းေၾကာင္းေဖးမမွ ကာမစခန္း ပြင့္လင္းမည္ဟု သိရွိသြားေလးသည္။

‘ကိုကိုႏိုင္ကလဲကြာ.. သူ႔ဟာႀကီးက ေမာ္လီ့ေပါင္ၾကားထဲမွာ ၾကည့္လဲၾကည့္ပါဦး ဆရာႀကီးရဲ႕’

သူမက လမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္သျဖင့္ ဝင္းႏိုင္သည္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအယာျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္သည့္အခိုက္ ေမာ္လီက သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္အား ဝင္းႏိုင္၏ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ ေျမႇာက္ကား၍ တင္ေပးလိုက္၏။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ေမာ္လီ၏ ေစာက္ဖုတ္မွာ အလည္မွ ဟတ္တက္ကြဲသြားရာ အသင့္ျဖစ္ေနရင္း ဝင္းႏိုင္က လိင္တန္ ဒစ္ဖ်ားကို ေစာက္ေခါင္းဝေတ့က သူ႔ဖင့္ကို အသာႂကြ၍ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ..

‘ဖ်စ္.. ဖ်ိ… ဖ်ိ… ဖ်ိ…’

ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ကာမေရွ႕ေျပး ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား နည္းပါးေနေသးသည့္ ေမာ္လီ၏ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ မခ်ိမဆံ့ ဝင္သြားသလို…

‘အမေလး..ေလး… ေသပါၿပီ ကိုကိုႏိုင္ရယ္… က်မဟာေလး စုတ္ျပတ္ကုန္ပါၿပီ.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္..’

ဟု နာက်င္မႈဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ ေမာ္လီအသံက ထြက္ေပၚလာေလသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ေမာ္လီသည္ ဝင္းႏိုင္၏ လိင္တန္ထက္ ႀကီးမားေသာ ဦးေက်ာ္မင္း၏ လိင္တန္အလိုးကို ခံဘူး၍ အေတြ႕အႀကဳံရွိေသာ္လည္း ဝင္းႏိုင္က ကာမဆႏၵကို အစြမ္းကုန္ ႏႈိးဆြျပဳစုျခင္း မရွိသျဖင့္ ဒလၾကမ္း လိုးေဆာင့္လိုက္မႈေၾကာင့္ အသဲခိုက္ေအာင္ နာက်င္သြားျခင္းျဖစ္၏။

ဝင္းႏိုင္က သူမေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေအာင္းေနေသာ လိင္တန္ကို တေျဖးေျဖး ျပန္ႏႈတ္လိုက္သျဖင့္ ‘ဘြတ္’ ကနဲျမည္ကာ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ျပန္ထြက္လာေလ၏။

‘ဟင္… ဒါက ဘာျဖစ္လို႔ ႏႈတ္လိုက္တာလဲ’

‘အို.. နာတယ္ဆိုကြဲ႕.. ကိုကိုႏိုင္ မင္းနာက်င္ ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ရက္ပါဘူး’

‘ေအာ္… ဒုကၡ.. ဒုကၡ.. ဟင္း.. ကဲ .. ေပးစမ္းပါ… ရွင့္ဟာႀကီး.. ဒီမွာၾကည့္.. ေတြ႕လား.. ဒီအဖ်ားနဲ႔ ဒီေနရာေတြကို ေကာင္းေကာင္းပြတ္ေပး.. ေမာ္လီက လုပ္ေတာ့ဆိုမွ နင့္ဟာကို ေမာ္လီ့ဟာထဲ ထည့္ၿပီး လုပ္ေတာ္မူပါဘုရား.. ကဲ.. လူလဲ.. အရွက္ကုန္ေရာ…’

ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာ္လီက ဝင္းႏိုင္၏ လိင္တန္ကို ကိုင္ကာ သူမ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ႏွင့္ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးအား ပြတ္တိုက္ေပးရန္ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ျပလိုက္ျပန္ေလသည္။

ၿပီးပါၿပီ။