စားေနက်

ျမန္မာျပည္က နာစ့္ေလးေတြက ဖင္လုံးလုံးေလးေတြဆို အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာ။ ထမီ ၾကက္ေသြးေရာင္ေလးေနာက္မွာ လုံးတုံးတုံးနဲ႔ ဘယ္ညာ ေ႐ြ႕သြားတာေလးေတြ ၾကည့္ရတာ ဖီးလ္ပဲ။ ဘတ္(စ္)ကားစီးတုန္းမ်ားဆို မေထာက္ဖို႔ မနည္းအားတင္းရတယ္။ ဒါမ်ိဳး လူပ်ိဳတိုင္းခံစားရမွာ ေသခ်ာတယ္။ အခု စဥ္းစားရင္ေတာင္ တံေတြးမ်ိဳခ်မိတာအမွန္။

ဆိုးတာတစ္ခုက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ အျမင္မွာ နာစ့္ေတြဆိုတာက ဒီပစၥည္းေတြ ျမင္ေနေတြ႕ေနက်ဆိုေတာ့ ဖီလ္းမလာမွာတို႔ ကိုယ့္ထက္ စေကးၾကမ္းေနမွာတို႔ အေသလန႔္တာ။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႕ဖူးတဲ့ နာစ့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ငထန္နဲ႔ ဇယားမေတြခ်ည္းပဲ။ ပိုက္ဆံခ်ဴရင္ခ်ဴ မခ်ဴရင္ သုက္ေတာ့ခ်ဴတာပဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက နာစ့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ယူခ်လိုက္ပါေလေရာ။ ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက ရႈပ္ေတာ့တာပဲ။ နာမည္က ခင္ေမတဲ့။ ေဆာ္က အလန္းဗ်။ ေဘာ္ဒီက ရွယ္ပဲ။ ရင္သားႀကီးေတြဆိုတာ အလႉေတြမွာ ငါးပိခ်က္ထည့္တဲ့ ေႂကြပန္ကန္လုံးေလာက္ ရွိသဗ်ာ။ တင္ကလည္း ကြၽတ္ဆင္ႀကီး။တင္ကိတ္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ခါးကလည္း သိမ္တယ္။ GYM ေဆာ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕။

သူငယ္ခ်င္းက ေဘာစိဆိုေတာ့ နတ္သမီးလို ေဆာ္နဲ႔ညားတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းတာက ဒီေကာင္မူးတိုင္း သူ႔မိန္းမက ဘယ္လိုအေပးေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္လို ဆြဲလို႔ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း လာလာႂကြားတာ အေမာ။ ဒီေကာင့္အသိုင္းအဝိုင္းမွာလည္း ႂကြားစရာဆိုလို႔ က်ဳပ္ပဲရွိတာ။ က်န္တဲ့သူေတြက သြားပုတ္ေလလႊင့္ အတင္းေျပာၾက၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေအာက္ဖဲေတြ လွန္ကိုက္ၾက ဖဲ့ၾကနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူယုံတာ က်ဳပ္ပဲေလ။ ကိုယ္က လခစားဆိုေတာ့ ဘီယာေသာက္မယ္ေဟ့ဆိုရင္ ေတာ္႐ုံမသြားခ်င္ဘူး။

ဒီေကာင္က ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ဆို ကားနဲ႔ေစာင့္ေစာင့္ေနတာက တပိုင္း၊ ဖရီးလဲႀကိတ္ရတာတစ္ပိုင္း၊ တျခားလူလည္းမပါ ၂ ေယာက္ထဲလဲ ျဖစ္တာမလို႔ ဒီေကာင္ လာလာေခၚရင္ ပါသြားတာပဲ။ ၁ ပတ္ ၁ ခါေတာ့ ပုံမွန္ကစ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေကာင္က မိသားစုလိုက္ ခ်မ္းသာတဲ့ ေကာင္ေလ။ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ခ႐ိုနီေတြဆိုေတာ့ ဘီယာတစ္ခြက္ကစ္တိုင္း (ငါလည္း ျပည္သူပဲ၊ ဒါျပည္သူ႔ဘ႑ာကို အလကား မျဖစ္ေအာင္ သုံးစြဲေနတာကြ) ဆိုၿပီး ေတြးေတြး ေသာက္ရတာေပ့ါ ဟဲဟဲ။

က်ဳပ္က မူးရင္ ရစ္လည္းမရစ္ဘူး။ ရန္လည္းမရွာဘူး။ ေစာ္လည္း ပတ္ၾကဴေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ခပ္တည္တည္ထိုင္ၿပီး ဘာေျပာေျပာ အင္း ဟုတ္တယ္ပဲ ထိုင္လုပ္ေနတာ။ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္။ ေသာက္လိုက္စားလိုက္၊ အင္း အင္း လုပ္လိုက္နဲ႔ သာယာေနတာ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ စေကးက တက္တက္လာေတာ့ ဘီယာေသာက္တာ ေတာ္႐ုံ မမူးေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့မွ ဒီေကာင္ေျပာတာ ေတြၾကားတာ။ ေသာက္လည္း အဲကြန္းခန္းထဲ ဝင္ေသာက္ၾကတာဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔ရတယ္ေလ။

“ငါ့မိန္းမကကြာ ခုမ်ားဆို ခါးေလးကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဖင္က ကုန္းၿပီးသားပဲကြ”

ဆိုတဲ့ သူ႔စကားၾကားေတာ့ မ်က္စိေတြပါ ျပဴးတက္လာတယ္။ အျမန္ တစ္ခြက္ထငွဲ႔ၿပီးမွ

“ေဟ ဟုတ္လား”

ဆိုၿပီးေမးေတာ့ အထူးအဆန္းပုံစံနဲ႔ လွည့္ၾကည့္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ခါတိုင္းဆို ေအာ္ အင္း လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့ သူလည္း အံ့ၾသမွာေပါ့။ ေနာက္မၾကာပါဘူး ဆက္ေျပာတာ စုံေနတာပဲ။ အဲ့ေန႔က ေသာက္တာ မ်ားေပမယ့္ မမူးဘူးဗ်ာ။ တကယ္မူးတဲ့ညမွ ေစာက္ျပသနာ တက္ေတာ့တာပဲ။

ႏွစ္ေကာင္လုံး မူးေနေတာ့ တကၠစီနဲ႔ ျပန္ရတာေပါ့။ ဘီယာဆိုင္ကိုေျပာၿပီး ကားႀကီးထားခဲ့ရတယ္။ သူ႔အိမ္ အရင္လိုက္ပို႔။ ၿခံေစာင့္ကို ကားသြားယူခိုင္း။ က်ေနာ္ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ရစ္ၿပီးေတာ့ မျပန္နဲ႔ မင္းမူးေနတာ ဘာညာနဲ႔ အတင္းအိပ္ခိုင္းေကာ။ အိပ္ေတာ့ သူတို႔အိမ္က အခန္းမ်ားတယ္။ ဧည့္သည္ေတြ ေနတဲ့အခန္း သြားအိပ္တာေပါ့။

က်ေနာ္ကမူးရင္ ညည မ်က္စိေတြ ေၾကာင္ေနၿပီး အိပ္မရဘူး။ တစ္ေခါင္းလုံးလဲ ခ်ာလည္လည္နဲ႔။ ေရေသာက္လိုက္ ေသးေပါက္လိုက္ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္မ်ိဳး။ ခနခန အိမ္သာထသြားတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိန္းမက ေသးဝင္ေပါက္ဖို႔ ဝင္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္က ငပဲႀကီး ေဆာ့ေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သြားတိုက္ဆိုင္တာဗ်ာ။ မူးေနတဲ့ေကာင္ဆိုတာ တံခါးပိတ္ဖို႔ ေနေနသာ ကိုယ့္ပုဆိုးေတာင္မနဲ ထိန္းရတာေလ။ မူးေနတဲ့ အခ်ိန္ဆို ငပဲက ေထာင္ေနတာမ်ား ႀကီးေဆးလိမ္းထားတဲ့အတိုင္းပဲ။ ျပန္ကိုမက်တာ။

မူးေၾကာင္႐ူးေၾကာင္နဲ႔ ဗိုလ္ထိုင္အိမ္သာမွာ ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္ပစၥည္းကို ေရေဆးေနတာ။ အဲ့တာကိုျမင္ေတာ့ နာ့စ္ေလးက ခြိခနဲရယ္သဗ်ာ။ က်ေနာ္ကလည္းမူးမူးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ရီေဝေ၀ရယ္။ ျပဴးၿပဲၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါ မိန္းမမွန္း သိတာ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတဲ့အခ်ိန္ ေျပးျမင္တာက နႏၵာလႈိင္။ အဲ့တုန္းက နႏၵာလႈိင္ေခတ္ထတဲ့ အခ်ိန္ေလ။ သူ႔ဆိုဒ္ကလည္း နႏၶာလႈိင္ဆိုဒ္ဆိုေတာ့။ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ၿပီး ပါးစပ္က “ဟာ နႏၶာလႈိင္ ငါ့ေရွ႕ေရာက္ေနပါလား” ဆိုၿပီး ၿဖီးတာေပါ့။

သူ႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ထိုင္ထုေနတာ။ သူကလည္း မလႈပ္မယွက္ ၾကည့္ၿပီး တခြိခြိရယ္ေနတာ။ မူးေတာ့ ထုတာက မထြက္ဘူးဗ်။ သာမန္အခ်ိန္ဆို ၁၀ ခ်က္ေလာက္တိုက္ရင္ ထြက္ေနတာ အခုမထြက္ဘူး။ ေခြၽးကျပန္ေနၿပီ။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ့ဆီ တလွမ္းခ်င္းလာရင္း ေဆာင့္ေၾကာင္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ထုေနတာေပါ့။

ငပဲက အဲ့ေတာ့မွ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ၿပီးခ်င္ေနတာ ။ အခုခ်ိန္ၿပီးရင္ သူ႔မ်က္ႏွာဒဲ့ပဲ။ သူက မေၾကာက္မ႐ြံ႕ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို တြန္းၿပီး ကုန္းစုပ္မယ္အလုပ္ ျဗစ္ခနဲ ထြက္သြားပါေလေရာ။ ပါးစပ္ေတြေကာ မ်က္ႏွာေတြပါ ေပတာေပါ့။ ပထမေတာ့ သူစိတ္ဆိုးၿပီး မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးသား။ ေနာက္ေတာ့မွ ကုန္းစုပ္တာ။

ေတာင္တာမက်ခင္ အစုပ္ခံရေတာ့ ထပ္ေတာင္တာေပါ့။ မတ္ေထာင္ေနၿပီး တံေတြးေတြ စိုေနတဲ့ လီးတံကို ကမုတ္ေပၚမွာပဲ သူက တက္ခြတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ အခ်စ္ၾကမ္းလိုက္တာ ၄ နာရီေလာက္မွ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိမ္သာထဲ လဲၾကတာေပါ့။ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါက မူးရင္ မိုးအလင္းအိပ္တဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့ ၂ ေယာက္သား မနက္စာကို ၅ နာရီေလာက္ထဲက စားၿပီး လင္းဆြဲေလး ထပ္ဆြဲၾကေသး။ ၈ နာရီလည္းထိုးေရာ လူလည္း ေမွာက္ေကာပဲ။ အဲ့ေန႔ကစလို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါသူ႔အိမ္သြားသြားေသာက္ေတာ့တာပဲ။

ဒီေကာင့္ကို အမူးတိုက္လိုက္ သူ႔မိန္းမကို အေမွာက္ခ်လိုက္နဲ႔။ သာယာေနတာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ညက သူ႔တပည့္ေက်ာ္ ဒရဝမ္ေကာင္ ေဂၚရခါးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးတာပဲ။ ေႏြလည္းေႏြဆိုေတာ့ အိုက္တယ္။ အဲကြန္းက က်ေနာ့္ အခန္းထဲမွာ မရွိေတာ့ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ၿပီး ေဆာ္တာေပါ့။ မီးပိတ္ထားေပမယ့္ လေရာင္ေၾကာင့္ ျပဴတင္းေပါက္နားကၾကည့္ရင္ အတိုင္းသား။

ခင္ေမက အေပၚက တက္ေဆာင့္ေနရင္း ခဏရပ္သြားေတာ့ ဘာလို႔လဲဆိုၿပီး ေမးမိတာေပါ့။ ဒရဝမ္က ၾကည့္ေနတယ္ဆိုၿပီး နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဖီလ္းပိုတက္လာၿပီး သူ႔ကို ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းခိုင္းေတာ့တာပဲ။ ေခြးလိုးအလိုးခံေနရတာကို ၿခံေစာင့္က ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိက ခင္ေမ့ကို စိတ္ေတြ အရမ္းႂကြေစတယ္ေလ။ က်ေနာ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္တာနဲ႔

“ေဟ့ေကာင္ ေခ်ာင္းမေနနဲ႔ လာခ်င္လာခဲ့ဆိုၿပီး”

အသံအုပ္အုပ္ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ရိပ္ခနဲ ၿခဳံပုတ္ကလႈပ္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာ အိမ္တံခါးဖြင့္သံကို ၾကားရတာေပါ့။ ၂ ေယာက္သား စိတ္လႈပ္ရွားခ်က္က ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေနတယ္။ ၿခံေစာင့္ကလည္း မေခဘူးဗ်။ အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္လာလာခ်င္း ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ၿပီး ခင္ေမ့ မ်က္ႏွာနား မတ္တပ္ရပ္တယ္။ စုပ္ခိုင္းတာေလ။

လီးနံ႔က နံတဲ့အျပင္ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေခြၽးနံ႔လည္း လႈိင္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း မထူးဇာတ္ခင္းရေလေတာ့ ခင္ေမလည္း မထိတထိ စုပ္ေနရတာပဲေလ။ ခင္ေမစုပ္တာ အားမရပုံရတဲ့သူက ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္လိုးတယ္။ ဒီေကာင္လုပ္ေနတာ ျမင္ရတဲ့ က်ေနာ္လည္း ရပ္မေနအားပဲ အေနာက္က ေဆာင့္တာေပါ့။

အေနာက္ကေဆာင့္လို႔ အခနဲ ေအာ္ရင္ အေရွ႕ကလီးက လည္ပင္းကို ဒုတ္ခနဲ ေထာက္ေကာ။ ေရွ႕ေႏွာက္ ညႇပ္လိုးရတဲ့ ဖီလ္းက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူး။ အဲ့တစ္ညလုံးေတာ့ ခင္ေမ့ဘ၀ ေလာကနိဗၺာန္ပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတြေတာ့ ခင္ေမ့ဘဝလည္း နတ္ျပည္လား ငရဲလား မသဲကြဲေတာ့ဘူး။

တနလၤာ ေသာၾကာဆို ႐ုံးက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၿခံေစာင့္ကုလားက လိုးတယ္။ ညက် သူ႔လင္က လိုးတယ္။ စေန တနဂၤေႏြက် က်ဳပ္က လိုးတယ္။ တစ္လေလာက္ ပိုးစိုးပက္စက္ ပုံမွန္အလိုးခံၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ခင္ေမက လီးဆိုတာနဲ႔ ဖင္က ကပ္ၿပီးသား ျဖစ္ေကာ။

ဟုတ္တယ္ဗ်။ ဘတ္စ္ကားေတြၾကပ္ရင္ သူ႔ကို သူမ်ားက မေထာက္ရဘူး။ သူက ဖင္နဲ႔ လိုက္လိုက္ပြတ္တာ။ မသိမသာေပါ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း လမ္းေဘး ၊ ေဟာ္တယ္၊ တည္းခိုခန္း၊ အစုံပဲ ခံဖူးသြားတယ္။ ဘဝကဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာနဲ႔ပါ ကားေပၚ အလိုးခံရေသး။ အဲ့တုန္းက သူအေထာက္ခံေနရတာ စပါယ္ယာဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြက ျမင္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူက မျငင္းတဲ့အျပင္ ဖင္ေလးကို ေကာက္ေကာက္ၿပီး ခံေနတာျမင္ေတာ့ သူ႔မွတ္တိုင္လည္းေရာက္ေရာ မဆင္းခိုင္းပဲ

“အစ္မ ဂိတ္ဆုံးလိုက္မွာမလား”

ဆိုၿပီး အထာေလးနဲ႔ ေမးတယ္။ သူလည္း စိုေနတာမို႔ မညင္းမိ။ ကားလည္း လူကုန္ေကာ စပါယ္ယာက ဒ႐ိုင္ဘာကို တိုးတိုးနဲ႔ေျပာေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာလည္း ဂိတ္ဆုံးထိေတာင္ မေစာင့္။ ကားကို လူျပတ္တဲ့ေနရာရပ္ၿပီး လိုးေတာ့တာပဲ။ ဘတ္စ္ကားေပၚ၊ လမ္းေဘးအထိ အလိုးခံရတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ပါေလေရာ။

ဒါေတြကို မသိႏိုင္တဲ့ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါကိုေတာ့ သနားပါတယ္။ အဲ ပုံမွန္စားေနက်ေတာ့ ဘယ္ျငင္းမလဲ စားပါတယ္။ ဟဲဟဲ….။

ၿပီးပါၿပီ။