ပိုထိတယ္

ေရးသားသူ – ?????

႐ုံးပိတ္ရက္တစ္ရက္ ႐ုံးပိတ္ေသာ္လည္း ဘယ္မွမသြားခ်င္သျဖင့္ အိပ္ရာထဲတြင္ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ေနရင္း ေဖ့စ္ဘုတ္ဖြင့္ကာ ေတာင္ေတာင္အီအီ ေလွ်ာက္ေမႊေနလိုက္သည္။ New Feed တြင္ တက္လာေသာ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံေၾကာင့္ ပူတူး အေကာင့္ျဖစ္မွန္း သိလိုက္ရသည္။ သူမအေကာင့္က ကြၽန္ေတာ္ Friend ျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။ ဘယ္သူမွန္းမသိခဲ့။ ပုံေလးတစ္ပုံတက္လာေတာ့မွ သူမပုံမွန္း သိလိုက္ရသည္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ္ သူမအေမႏွင့္ အေတာ္ရင္းႏွီးသည္။ ဒီေကာင္မေလးမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖမရွိေတာ့။ သူမအေမနဲ႔သာ ေနရသည္။ သူမအေမကၿမိဳ႕ထဲမွာေဈးေရာင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္။ သူမကေတာ့ ၁၆ ႏွစ္ မျပည့္တျပည့္ေလာက္သာ ရွိဦးမည္။ သူမက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူေလး။ သူမနာမည္ အရင္းက ႏွင္းစက္ေမ ။

ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္ပိတ္ရက္ႏွင့္ ေန႔တိုင္း ညေနပိုင္းမ်ားတြင္ သူမတို႔ဆိုင္ကို ေရာက္သြားေလ့ရွိသည္။ သူမတို႔ဆိုင္ကို တစ္ခါတရံ ကူေရာင္းေပးသည္။ တစ္ခါတရံ ေဈးမွပစၥည္းပစၥယ သြားဝယ္ဖို႔ကိုလည္း ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ သြားေပးရသည္။ သူမအေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို သားတစ္ေယာက္သဖြယ္ခ်စ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မရွိေတာ့ သူတို႔သားအမိကိုသာ ကိုယ့္မိသားစုသဖြယ္ ေပါင္းသည္။

ႏွင္းစက္ေမက သူမ်ားမိန္းကေလးေတြလို ပဲမမ်ားတတ္။ ကေလးလိုသာ ေနသည္။ ေက်ာင္းတက္လ်င္သာ မျဖစ္မေန ထဘီဝတ္ရေသာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္လ်င္ စကတ္၊ ေဘာင္းဘီတို၊ အက်ႌခ်ိဳင္းျပတ္ႏွင့္သာ ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ဆိုင္အတြက္ ေဈးဝယ္သြားလ်င္ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က အၿမဲလိုက္လာတတ္သည္။ သူမကို ကြၽန္ေတာ္ ညီမေလးသဖြယ္ သံေယာဇဥ္ ရွိခဲ့သည္။ သူမ အေမကလည္း ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သြားသြား သူမလိုက္ခ်င္သည္ ဆိုလ်င္ စိတ္ခ်လက္ခ် ထည့္ေပးလိုက္သည္။

သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုေလး ဟုေခၚၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူမကို ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ ပူတူး ဟုသာ ေခၚသည္။ တစ္ခါတရံလည္း ညီမေလးဟုေခၚသည္။ ေမာင္ႏွမ သံေယာဇဥ္ထက္ ပိုလာေစသည့္ ေန႔တစ္ေန႔ကို ႀကဳံလာရေသာအခါတြင္ကား သူမတို႔ ကိုးတန္းေျဖၿပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ သူမက အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမကို ေပ်ာ္ပြဲစားလိုက္ဖို႔ ပူဆာသည္။ သူ႔အေမက သူမကိုစိတ္မခ်။ ေန႔ခ်င္းျပန္ ခရီးသြားရမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္လယ္ကမ္းေျခသို႔ သြားရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေရနစ္မွာ၊ ေဘးအႏၲရာယ္ေတြ႕မွာ စိုးရိမ္သည္။ သူမကလက္ေလွ်ာ့ေသး။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာၿပီး အပူကပ္ျပန္သည္။

သူမ ေနာက္ေန႔ ေပ်ာ္ပြဲစားလိုက္ခ်င္၍ သူမတစ္ေယာက္တည္းသြားလ်င္ အေမလုပ္သူက မထည့္သျဖင့္ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးရန္ပင္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ႐ုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ႔အေမကို သြားေျပာေပးဖို႔ ကတိျပဳလိုက္သည္။

“အန္တီ ပူတူးက မနက္ျဖန္ ေပ်ာ္ပြဲစား သြားခ်င္လို႔တဲ့ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာအေဖာ္စပ္ေနလို႔”

“ေအာ္ ဟုတ္တယ္ သားေရ ညေနကတည္းက မင္းညီမက ပူဆာေနတာ။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ စိတ္မခ်လို႔ မလႊတ္ဘူး ေျပာတာကို မင္းကိုထပ္လာ အပူကပ္ေနတယ္ ထင္တယ္”

“ဟုတ္တယ္ အန္တီေရ သားက အားပါတယ္မနက္ျဖန္ ႐ုံးပိတ္တယ္ေလ။ အန္တီ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေဖာ္လိုက္သြားေပးမယ္ေလ ေန႔ခ်င္းျပန္ပဲ ညရွစ္နာရီ ကိုးနာရီေလာက္ဆို ျပန္ေရာက္မွာပဲ”

“ေအးေလ သားပါမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အန္တီက စိတ္ခ်ပါတယ္။ မင္းညီမက ကေလးလိုပဲကြယ္ ေသခ်ာေလး ဂ႐ုစိုက္ ေခၚသြားပါ ေရနက္ေတြထဲ မဆင္းေစနဲ႔ေနာ္”

“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ စိတ္ခ်ပါ ကြၽန္ေတာ္ ပါတာပဲ ဘာမွမပူနဲ႔”

“ေအးပါ သားရယ္ အဲဒါဆိုလည္း မနက္ျဖန္က် ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ သြားၾကေပါ့”

ကြၽန္ေတာ္ သူမဘက္လွည့္ၿပီး ၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ သူမက ခ်စ္စဖြယ္ သြားတက္ကေလးေပၚေအာင္ ျပန္ၿပဳံးျပသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သူမတို႔အိမ္မွာ သြားေခၚရသည္။ သူမက စပန႔္သား ေဘာင္းဘီပြပြ အျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္ျမဴးတက္ႂကြေနသည္။ သူမ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွစ္နာရီထိုးမွာ ထြက္လာမွာ ျဖစ္သျဖင့္ မွတ္တိုင္နားကေန ခုနစ္နာရီေလးဆယ္ေလာက္ ထြက္ေစာင့္ေနလိုက္ၾကသည္။

ကားေရာက္လာေတာ့ လူက အေတာ္မ်ားသည္။ အမ်ားစုက ကိုယ္စီကိုယ္စီ အတြဲေလးေတြနဲ႔။ ပူတူးကေတာ့ အတြဲလည္း ရွိမဲ့ပုံ မေပၚ။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့…

“ဟဲ့ ႏွင္းစက္ေမ ဘယ္သူႀကီး ေခၚလာတာတုန္း”

“အာ နင္တို႔က ကိုယ္စီကိုယ္စီ အတြဲနဲ႔၊ ငါ့မွာက ဘယ္မွာ အတြဲရွိတုန္း၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့အေမက ငါ့တစ္ေယာက္တည္းဆို မလႊတ္ဘူး၊ ဒါငါ့အစ္ကိုေလး အေဖာ္ထည့္ေပးလိုက္တာ”

“သိပါဘူးဟယ္ နင္ဘဲႀကီးႀကီးနဲ႔မ်ား ရသြားတာလားလို႔ ခ္ခ္”

“ေကာင္မစုတ္ေတြေနာ္ နင္တို႔ ဟြန္း”

သူမရန္ေထာင္ပုံေလးက ႏႈတ္ခမ္းကို စူေထာ္ကာ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းသည္။ ကမ္းေျခသို႔ ေရာက္ေတာ့ ကားကိုေနရိပ္ရသည့္ ေနရာတစ္ေနရာတြင္ ထိုးကာ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ဆင္းကုန္ၾကသည္။

ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာၾကသည္ ဆိုေသာ္လည္း ဟိုေရာက္ေတာ့ အတြဲကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ကြဲကုန္ၾကကာ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ေပ်ာက္ကုန္ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ ေငါင္းစင္းစင္းႏွင့္ ဘယ္သြားလို႔ သြားရမယ္မွန္း မသိ၍ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနသည္။ ေနပူလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဝတ္လာေသာ ဂ်ာကင္ကို ကားထဲတြင္ ခ်န္ခဲ့လိုက္သည္။ ဗိုက္ဆာသည္ႏွင့္ ပင္လယ္စာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ဝင္လိုက္သည္။

ဆိုင္ထဲတြင္လည္း ႐ုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္သျဖင့္ ရႈပ္ရွတ္ခတ္ေနသည္။ ဂဏန္းကင္ႏွင့္ ပုဇြန္တင္ပူရာေၾကာ္ မွာလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဂဏန္းႏွင့္ ပုဇြန္ကို ဘီယာႏွင့္ ျမည္းဖို႔ အာသီသ ရွိေသာ္လည္း သူမရွိေနသျဖင့္ အေအးတစ္ဘူးစီသာ မွာလိုက္သည္။ သူမက ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕ထုတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပးသည္။

“ကိုေလး ညီမေလး စုထားတာ ေလွ်ာက္လည္ရင္ သုံးဖို႔”

“ေအာင္မေလး ေနပါ ပူတူးရယ္ ကိုေလး ေကြၽးပါ့မယ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေဈးသြားရင္လည္း ကိုေလးပဲ ေကြၽးတာမို႔လား။ ခုလည္း ကိုေလး ေကြၽးတာပဲ စားပါ။ ပူတူးတစ္ေယာက္စားလို႔ မြဲမသြားပါဘူး”

သူမက စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္ သူမပိုက္ဆံ ျပန္သိမ္းလိုက္သည္။

“ကိုေလး”

“ေဟ ပူတူးဘာလဲ”

“ညီမေလးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရည္းစားေတြ ထားေနၾကတာ အကုန္လုံးပဲ။ ကိုေလးက ရည္းစား မရွိဘူးလား”

“ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ပူတူးရယ္ ရည္းစားရွိမွေတာ့ နင့္လိုက္ပို႔မလား ငါ့ရည္းစား ငါလိုက္ပို႔မွာေပါ့”

“ဟမ့္ ကိုေလးကလည္း”

“ေနပါအုံး နင္က ရည္းစား မရွိဘူးေပါ့”

“ညီမေလးအတြက္ ရည္းစားမွ မလိုတာ၊ ညီမေလးမွာ ခ်စ္စရာ အေမရွိတယ္၊ ကိုေလးလည္း ရွိတယ္ေလ”

ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ေႏြးကနဲေတာ့ ျဖစ္သြားသည္။ ဖတဆိုးေလး သူမအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ ပိုသြားမိျပန္သည္။ ဒီပုံစံနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရည္းစားထားျဖစ္မဲ့ပုံ မေပၚေတာ့ပါေလ။ စားေသာက္ၿပီးစီးေတာ့ ကမ္းေျခဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ ကမ္းေျခမွာ ကားကြၽတ္ကြင္းႀကီးေတြ ေလထိုးၿပီး ငွားေနတာ ေတြ႕ေတာ့..

“ကိုေလး ပူတူး ေဘာစီးခ်င္တယ္”

“ဟာ မသာမေလးရဲ႕ ေဘာကြင္းစီးခ်င္တယ္ လုပ္ပါ”

“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ တူတူပဲ မဟုတ္ဘူးလား”

“အာ ထားေတာ့”

“မတူဘူးလား ေျပာ”

“မတူဘူး ေဘာကြင္းက အကြင္းဟ။ ေဘာက အလုံးဟ ရွင္းပလား”

“ေအာ္ဂလိုလား အင္း ေဘာကြင္း စီးခ်င္တယ္”

ကြၽန္ေတာ္ ေဘာကြင္းႏွစ္ကြင္း ငွားဖို႔ ေဈးေမးလိုက္သည္။

“ဟာ ကိုေလး တစ္ကြင္းပဲ ငွားေလ၊ ပူတူး ေဘာကြင္း ေမ်ာသြားရင္ ကိုေလး လိုက္ဆယ္”

“အာ ေအးပါဟာ”

ေဘာကြင္းငွားၿပီး ရလာေတာ့ သူမက ေဘာကြင္းကို ကိုင္ကာ ကေလးေတြလို ခုန္ဆြခုန္ဆြႏွင့္ လိုက္လာသည္။ ေရထဲေရာက္ေတာ့ သူမက ေဘာကြင္းေပၚတြင္ အက်အနထိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းခိုင္း သည္။ ေရနက္ပိုင္းသို႔ မေရာက္ေအာင္ေတာ့ သတိထားရသည္။ ႏွစ္ေယာက္ စီးမည္ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဘာကြင္းေပၚ ထိုင္ခိုင္းၿပီး သူမက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္သည္။ သူမဆိုင္တြင္လည္း သူမက တစ္ခါတရံ သူမ အေမ ေရွ႕မွာပင္ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚ လာထိုင္ခ်င္ ထိုင္တတ္သည္။ ညီမေလးကဲ့သို႔သာ စိတ္ထဲ ရွိသျဖင့္ ဘာမွေတာ့ မျဖစ္။

ေရထဲတြင္ ေဆာ့တာ ဝ၍ ျပန္တက္လာသည့္ အခါတြင္ေတာ့… သူမဝတ္ထားသည့္ တီရွပ္ႏွင့္ စပန႔္သား ေဘာင္းဘီ အျဖဴထည္ေလးက ေရစိုသျဖင့္ အသားတြင္ ကပ္ေနကာ တစ္ကိုယ္လုံးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေနရသည္။ ဒီထက္ ဆိုးသည္က သူမေဘာင္းဘီ ကပ္ေနပုံက သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ခု ဆုံရာေနရာမွာ မည္းမည္း ေလးပင္ ျမင္ေနရသည္။ ထို႔အျပင္ အထဲက ခံဝတ္လာသည့္ ဘရာ အနီေရာင္ေလး ကလည္း ထင္းထင္းေလး ေပၚေနသည္။ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ေတာ့ ခက္ၿပီ။

ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ တဒဂၤ ႐ိုင္းသြားမိသည္။ ညီမေလးသဖြယ္ ခ်စ္သည့္ သံေယာဇဥ္ထက္ အေတာ္ပိုသြားကာ ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူ၍ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ကပ္လာသည္။ မ႐ိုးသားေတာ့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိလိုက္ရၿပီး သူမအေပၚမွ အၾကည့္မ်ား ေရွာင္လႊဲရန္ ခက္ခဲလြန္းလွသည္။

“ကိုေလး… ဘာၾကည့္ေနတာတုန္း”

“ဘာၾကည့္ရမွာလဲ… နင့္ကိုယ္နင္လည္း.. ငုံ႔ၾကည့္အုံး ပူတူးရယ္”

“အယ္… ကိုေလး… ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”

သူမကိုယ္သူမ ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး အလန႔္တၾကားႏွင့္ ေျပာသည္။

“ေရေတြစိုၿပီး ပူတူးတစ္ကိုယ္လုံး ကပ္ေနတာ အကုန္ ျမင္ေနရတယ္ ဟ”

“အမ္… ကိုေလး… ဘယ္လို လုပ္ၾကမတုန္း”

“ဘယ္လိုမွ မလုပ္နဲ႔ အဲဒီ ကားတာယာကြင္းကို အေရွ႕ကေန ကြယ္ၿပီး ကိုင္ခဲ့၊ အက်ႌ ဝယ္ရေတာ့မွာေပါ့”

သူမက ကားကြၽတ္ကြင္းႀကီးကို ကြယ္ကာ အေနာက္မွ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း လိုက္လာသည္။

“ဟာ… ဒီေကာင္မေလး… ေအာက္ပိုင္းကို ကြယ္ဟ… ေဘာင္းဘီလည္း မဝတ္လာဘူး”

ကြၽန္ေတာ္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ ဆူရသည္။

“အာ… ကိုေလးကလည္း… ဝတ္လာပါတယ္… အဲ… အဟီး… ဟုတ္တယ္… အထဲက ခံဝတ္ဖို႔ ေမ့လာတာ”

ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာေတာ့။ အနားမွာ ရွိသည့္ အထည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ ဝင္ကာ သူမႏွင့္ ေတာ္ေလာက္သည့္ အနီေရာင္ စကတ္ကေလးႏွင့္ အက်ႌ ဝမ္းဆက္ကေလးကို ဝယ္ေပးလိုက္သည္။ အဝတ္လဲသည့္ အခန္းကို လက္ညႇိဳး ထိုးျပလိုက္သည္။

“ကိုေလး လိုက္ခဲ့အုံးေလ… ပူတူး တစ္ေယာက္တည္း”

“ဟာ… ငနာမေလး… နင္အဝတ္လဲတာ ငါက ဘာလိုက္လုပ္ရမွာလဲ”

“ဟာ… လိုက္ခဲ့ပါ… အထဲလိုက္မဝင္နဲ႔ေလ… အျပင္က ေစာင့္ေပါ့”

“ေအးပါဟာ… လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္”

အျဖစ္သေဘာမ်ိဳး လုပ္ထားသည့္ အဝတ္လဲခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ အေနာက္ဖက္မွာ ပင္လယ္ႀကီးသာ ရွိၿပီး ဘာမွ မရွိ။ အထည္ဆိုင္တြင္ လူရွင္းေန၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ ေနက ညေနေစာင္းသျဖင့္ အေနာက္ဘက္မွ ထိုးေနသည္။ အဝတ္လဲခန္းကို ကာရံထားသည္ ကလည္း ပလတ္စတစ္စ အပါးေလး။ ၿပီးေတာ့ လည္ပင္းေလာက္ အထိသာ လုပ္ထားသျဖင့္ ေခါင္းပိုင္းကို ျမင္ေနရသည္။ သူမက အခန္းထဲကေန လွမ္းေျပာင္ျပေနသျဖင့္ လက္သီး ေထာင္ျပလိုက္ရသည္။

မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အဝတ္လဲေနသည္ကို မ်က္ႏွာ လႊဲထားသင့္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ မလႊဲျဖစ္ခဲ့။ ေနေရာင္ျဖင့္ က်ေနေသာ သူမ အရိပ္ကို ပလတ္စတစ္စေပၚမွာ ျမင္ေနရသည္။ သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး လွည့္ကာ အဝတ္လဲသည္။ သူမ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေရစို အဝတ္ မ်ားကို ခြၽတ္ကာ တန္းေပၚသို႔ တင္သည္။ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အရိပ္ကို ျမင္ေနရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲ ‌ဗေလာင္ဆူေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဝယ္ေပးေသာ အဝတ္မ်ားကို ဝတ္ကာ ထြက္လာသည္။ အနီေရာင္ ဝမ္းဆက္ကေလးနဲ႔ သူမပုံစံေလးက အလြန္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းလြန္း ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ပုံက ေမာင္ခ်စ္ ႏွမခ်စ္ မဟုတ္သည္ေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ သို႔ႏွင့္ ညေန ေျခာက္နာရီ ထိုးေလာက္က်ေတာ့ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ား ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ အပီအျပင္ ကဲလာၾကေသာေၾကာင့္ အသြားေလာက္ အာက်ယ္အာက်ယ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ ကိုယ့္အတြဲႏွင့္ကိုယ္သာ တိတ္တဆိတ္ ျပန္လာၾကသည္။

သူမတို႔၏ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ရေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက ေနာက္ သုံးနာရီအတြင္း ကုန္ေတာ့မည္ေလ။ ညဘက္ေရာက္လာေတာ့ အနည္းငယ္ ေအးလာသည္။

“ကိုေလး… ခ်မ္းတယ္”

ကြၽန္ေတာ္ ကားေပၚမွာ ထားခဲ့ေသာ ဂ်ာကင္ကို သူမအား တစ္ျခမ္း လႊမ္းေပးလိုက္သည္။ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့…

“ဒိုင္း …..”

က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႏွင့္အတူ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

“ကားဘီးေပါက္သြားၿပီေဟ့… ေအာက္ဆင္းၿပီး ေစာင့္ၾကအုံး… ဘီးအပို ပါမလာဘူး… ဟိုက လွမ္းမွာရအုံးမွာ”

သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကို မွီၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ လန႔္ႏိုးလာသည္။

“ကိုေလး… ဘာျဖစ္တာလဲ”

“ကားဘီး ေပါက္သြားတာ..”

“အဲဒါဆို ၾကာအုံးမွာေပါ့”

“အင္း… ၾကာေလာက္တယ္… ကားဘီးပို ပါမလာဘူး… ၿမိဳ႕က လွမ္းမွာထားတုန္း”

“အင္း… အေမေတာ့ စိတ္ပူေတာ့မွာပဲေနာ္”

“ကိုေလး ဖုန္းဆက္ထားမယ္ေလ…”

“တူ…. တူ….. ဟဲလို အန္တီ သားပါ”

“ေအး သား ေျပာ”

“အန္တီေရ… ဒီမွာ လမ္းတစ္ဝက္မွာ ဘီးေပါက္သြားလို႔ အန္တီ စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔”

“ေအာ္… ျဖစ္ရတယ္ကြယ္… ေအးေပါ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ… မင္းညီမေလး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္… လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္သြားမေနေစနဲ႔အုံး ညေမွာင္ေတာ့ ေႁမြပါးကင္းပါး သတိလည္း ထားအုံး”

“ဟုတ္ကဲ့..အန္တီ စိတ္ခ်ပါ… အိမ္ေရာက္ေအာင္ လာပို႔ပါ့မယ္”

“ေအးပါ ေအးပါ… ဒါဆို အန္တီ ေစာင့္ေနလိုက္မယ္ေနာ္… ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္…”

“ကဲ ပူတူး… အေမ့ဆီေတာ့ ဆက္ၿပီးသြားၿပီ”

ထိုအခ်ိန္ဝယ္ သူ႔အတြဲလိုက္ အတြဲလိုက္ ကားနဲ႔ ေဝးရာလမ္းေဘးမွာ အခင္းေလးေတြ ခင္းၿပီး ထိုင္ေနၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကားနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာပင္ အခင္းေလးခင္းၿပီး ထိုင္ေနၾကသည္။ ဂ်ာကင္ကို သူမကိုယ္ေပၚသို႔ တစ္ထည္လုံး ၿခဳံေပးလိုက္သည္။

“ကိုေလး… ေအးေနမွာေပါ့… လာပါ… ညီမေလးနဲ႔ အတူတူၿခဳံမယ္”

“ၿခဳံပါ… ကိုေလး မေအးပါဘူး”

“အာ.. ေအးတာေပါ့.. ညီမေလးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းေနၿပီ”

သူမက ဂ်ာကင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ေပၚသို႔ လာၿခဳံေပးသည္။ သူမ၏ ကိုယ္ေငြ႕ေလးက ေႏြးေႏြးေနသည္။ သူမ အေပၚပိုင္း တစ္ပိုင္းလုံး ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထိန္းေနရသည္။ မထိန္းလို႔ မျဖစ္။ သူမတို႔ မိသားစုရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ရက္။ ပူတူးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ တကယ့္ အစ္ကိုရင္းတစ္ေယာက္လိုသာ တြယ္တာေနပုံရသည္။ လက္က ေယာင္မွားကာ သူမ၏ ရင္အစုံေပၚသို႔ ေရာက္ေတာ့ မည့္ဆဲဆဲ ျပန္႐ုပ္လိုက္ကာ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္သာ ဆိတ္လိုက္ရသည္။ ထိုစဥ္ အိပ္ေနရာမွ သူမ လူးလြန႔္လာကာ…

“ကိုေလး… ပူတူး ရႉးေပါက္ခ်င္တယ္”

“ဟိုဘက္နားမွာ သြားေပါက္ေလ.. ဒီနားမွာ ကားသမားေတြ ရွိတယ္”

“ကိုေလး လိုက္ခဲ့အုံး… ေမွာင္မဲေနတာပဲ… ပူတူးေၾကာက္လို႔”

လေရာင္ႏွင့္ ဝိုးတဝါး ျမင္ေနရေသာ ကားလမ္းမႀကီးနံေဘးမွ ခြဲထြက္သြားသည့္ တာေဘာင္မွ အနည္းငယ္ ေဝးသည့္ ေနရာသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္။

“ရၿပီ… ဒီနားမွာ ေပါက္ေတာ့”

သူမက ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အစက မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္မလို႔ ႀကိဳးစားေသးေသာ္လည္း အၾကည့္က သူမ ေအာက္ပိုင္းသို႔သာ ေရာက္သြားသည္။ တရွဲရွဲ အသံႏွင့္အတူ လေရာင္ေအာက္မွာ သူမေအာက္က ေငြေရာင္ အရည္ေလးမ်ားကိုလည္း ဝိုးတဝါး ျမင္ေနရသည္။ လဆုတ္ရက္ ျဖစ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ေနသည္ကို သူမ သတိထားမိပုံ မေပၚ။

သူမ ကိစၥဝိစၥၿပီး၍ ထထြက္လာခဲ့ၿပီး လမ္းေပၚ ျပန္ေရာက္စဥ္မွာပင္ ကားတစ္စီးေရာက္လာၿပီး ကားဘီးကို လဲလွယ္တပ္ဆင္သည္။ ထိုည အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ည ၁၂ နာရီပင္ ထိုးလုၿပီ။ သူမအေမက မအိပ္ေသးဘဲ ေစာင့္ေနပုံ ရသည္။

“သမီးရယ္… မေန႔ကတည္းက အေမေျပာေနတာကို နားမေထာင္ဘဲ.. အခုေတာ့ နင့္ကိုေလး အားနာစရာ”

“အန္တီကလည္း ရပါတယ္… ဘာမွ မျဖစ္ဘူး.. သူ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ”

“ကဲ… ဒါဆို သား ဒီမွာပဲ အိပ္ေတာ့ … မနက္မွသာ ျပန္”

သူမ အေမက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ျခင္ေထာင္တစ္လုံးကို သူမတို႔ ျခင္ေထာင္ႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္ ေထာင္ေပးသည္။ သူမတို႔ အိမ္မွာက အိမ္ေရွ႕ခန္း ေနာက္ခန္းရယ္လို႔ မရွိ၊ ေရွ႕က ေဈးဆိုင္က အိမ္ေရွ႕ခန္း ျဖစ္ၿပီး ေနာက္က အိမ္မွာ အခန္းကန႔္ထားတာ မရွိ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္။ ပူတူးကေတာ့ ေျခပစ္လက္ပစ္ႏွင့္ အိပ္ေမာ က်ေနၿပီ။

“ကိုေလး… ကိုေလး…”

ငတိမက အိပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ ေယာင္ေနေသးသည္။ ဝတ္ထားေသာ စကတ္က အေပၚသို႔ လန္တက္ေနကာ ညမီးေရာင္ မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ အထင္းသား ျမင္ေနရျပန္သည္။ ေအာ္ ဒီကေလးမနဲ႔ေတာ့လည္း ငါ့မွာ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ရမွာပါေလ။

ေနာက္ေန႔ မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္သြားသည္။ အရင္က သူ႔အေပၚမွာ ႐ိုးသားခဲ့သည့္ကြၽန္ေတာ္ မ႐ိုးမသားစိတ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ ျမင္ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္း၊ ေဘာကြင္းစီးစဥ္က အထိအေတြ႕၊ ကားေပၚမွာ ႀကဳံခဲ့ရသည့္ အထိအေတြ႕တို႔က စိတ္ထဲတြင္ စိုးမိုးေနခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ရည္းစားစကား ေျပာဖို႔ ႀကံစည္မိသည္။ သို႔ေသာ္ မေျပာရဲေသး။ မေျပာရဲေသးတာထက္ မေျပာသင့္ေသးဟု ယူဆသည္။ ဒီေကာင္မေလး ေက်ာင္းမၿပီးေသး။ ဆယ္တန္းေလးေတာ့ ေအာင္ေအာင္ ေျဖပါေစအုံးဟု ေတးထားလိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ကသာ စိတ္ကေယာက္ကယက္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူကေတာ့ သိပုံမေပၚပါ။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ သြားၿမဲ လာၿမဲ စားၿမဲ ေသာက္ၿမဲ။ ထူးျခားလာသည္က ယခင္က ဒီေကာင္မေလး ဘယ္လိုေနေန ဘယ္လိုထိုင္ထိုင္ ကိစၥမရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ မ်က္စိထဲမွာ အလိုလို ျမင္လာသည္။ ယခင္က ပူတူး ေျမႀကီးေပၚမွာ ထိုင္ေနတာ တင္ပါးႏွစ္ခုေပၚေနသည္ကို မၾကာခဏ ျမင္ဖူးေသာ္လည္း ကေလးဟုသာ သေဘာထားကာ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အျမင္ မေတာ္သည္ကို ဆူမိသည္။

ပူတူးက အရမ္း ကေလးဆန္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္းလည္း သိပုံ မရ။ အိမ္ေနရင္း ေဘာ္လီမပါဘဲ တီရွပ္ဝတ္ခ်င္ ဝတ္သည္။ ေဘာင္းဘီအၾကပ္ ဝတ္ၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ထိုင္ခ်င္ထိုင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဆူေတာ့..

“ကိုေလး… သမီး ဆယ္တန္းေရာက္မွ အေတာ္ဆူတယ္ေနာ္.. ဟိုဟာမဝတ္နဲ႔.. ဒီလို မေနနဲ႔.. နဲ႔”

“ဟ… ဆူမွာေပါ့… နင့္ကိုယ္နင္ ကေလးေပါက္စ မွတ္ေနလို႔လား… စိတ္က ကေလးေပမဲ့ လူက အပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္ေနၿပီ.. အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ ေျပာရမွာေပါ့.. ၿပီးေတာ့ ငါက..”

“ဘာျဖစ္လဲ.. ငါက.. ကိုေလးကလည္း စကားကို ဆုံးေအာင္ မေျပာဘူး”

“နင္ငယ္ေသးတယ္ ေျပာလို႔ မရေသးဘူး၊ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးမွ ေျပာျပမယ္..”

ပါးစပ္ကို မနည္း ဘရိတ္အုပ္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္း သူမ နည္းနည္း ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ လုပ္တတ္လာသည္။ သူမ ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္သည့္ေန႔… သူမ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔ ေတြ႕သည္။

“အန္တီ.. ပူတူးေရာ.. ေအာင္စာရင္း သြားၾကည့္မလို႔ လာေခၚတာ”

“သားညီမက.. မိုးမလင္းခင္ကတည္းက ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕”

ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေက်ာင္းေရွ႕သို႔ အေျပးခ်ီတက္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့… ပူတူးကိုလည္း မေတြ႕။ ဒါနဲ႔ ေအာင္မေအာင္ သြားၾကည့္ေတာ့ ေအာင္သည္။ ဂုဏ္ထူးေတာ့ မပါ။ ဒီေကာင္မေလး စာက်က္ပုံနဲ႔ကလည္း ဂုဏ္ထူး ထြက္စရာ ေတာ့ မရွိပါ။ သူမကို လွည့္ပတ္ ရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕သျဖင့္ သူမတို႔အိမ္သို႔ ျပန္သြားလိုက္သည္။

“အန္တီ… ပူတူး ေအာင္တယ္… ဂုဏ္ထူးေတာ့ မပါဘူး… ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းမွာ မေတြ႕ခဲ့ဘူး… ဘယ္သြားလဲ မသိဘူး..”

“သိပါဘူးကြယ္.. မင္းညီမကလည္း… အရင္ေတာ့ အဲလို မသြားတတ္ပါဘူး”

“အင္းပါ… ဒီမွာပဲ ေစာင့္လိုက္မယ္ အန္တီ.. သူ႔ကို ဆုခ်ခ်င္လို႔”

“ေအးပါသားရယ္… အထဲမွာ ထမင္းရွိတယ္ ထမင္းသြားစားအုံး”

တစ္ေနကုန္ ထိုင္ေစာင့္သည္။ ျပန္မလာ။ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ သူမအေမေရာ ကြၽန္ေတာ္ပါ စိတ္ပူစ ျပဳလာပါၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ညမိုးခ်ဳပ္မွ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ လူေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ရသည္။ ဆိုင္ကယ္သာ ဆီ သုံးပုလင္း ကုန္သြားသည္။ သြားတတ္တဲ့ေနရာေတြကိုလည္း အကုန္ေရာက္ၿပီးၿပီ။ ဧကႏၲ ကြၽန္ေတာ္ထင္တာ မွန္ခဲ့ရင္… မွန္လည္း မမွန္ေစခ်င္၊ ဒါေပမဲ့လည္း ဘာမွ အႏၲရာယ္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔သာ ဆုေတာင္းေနရေတာ့သည္။ သူမ အေမကလည္း တငိုငို တရယ္ရယ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီညေတာ့ သူမတို႔ အိမ္မွာပဲ အားေပးရင္း အိပ္လိုက္ရသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လည္း ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ ၿမိဳ႕ကို ပတ္ၿပီး ထပ္ရွာသည္။ တစ္ေနသာ ကုန္သြားသည္။ ရွာမေတြ႕။ ဒီညေနမွ မေတြ႕လ်င္ ရဲစခန္းကို လူေပ်ာက္တိုင္ဖို႔ စဥ္းစားထားသည္။ ညေန ငါးနာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ သူမ အေမကို ဘယ္လို ေျပာရမည္ မသိ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ေတြ ခုနစ္စီးေလာက္ ရပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူသြားသည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲေတာ့ မသိ။

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ခန္းေရာ ဧည့္ခန္းေရာ ဒီတစ္ခန္းသာ ရွိသည့္ သူမတို႔ အိမ္ထဲတြင္ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ ေရာက္ေနသည္။ ပူတူးက မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ထားရာမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပန္ငုံ႔သြားသည္။ ထိုင္ၿပီး ေမးစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ အေၾကာင္းစုံ သိရသည္။

ကြၽန္ေတာ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးမ်ား ပ်က္သုဥ္းသြားေပၿပီ။ ေအာင္စာရင္းထြက္လ်င္ ပူတူးကို ဖြင့္ေျပာေတာ့မည္၊ သူမ တကၠသိုလ္ တက္ႏိုင္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးမည္၊ ေက်ာင္းၿပီးမွပဲ ယူမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ေလ။

ပူတူး ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ သူနဲ႔ တစ္တန္းတည္း သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ေကာင္ေလးႏွင့္ ခိုးရာ လိုက္ေျပးသည္။ တစ္ည အိပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာ အပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္ေလးက ငါးက်ည္းေျခာက္႐ုပ္ မည္းမည္းသည္းသည္း ဘယ္လို ႀကိဳက္သြားသလဲေတာ့ မသိ။ ရင္ထဲမွာ ဆို႔တက္လာကာ ဝမ္းနည္းလာသျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းသြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ အေဆာင္သို႔သာ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။

စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ အရက္တစ္လုံးဝယ္ကာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေသာက္ေနလိုက္သည္။ ဘယ္ႏွခြက္ေတာင္ ေသာက္မိမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေရာက္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္သျဖင့္ မထႏိုင္။ တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့ အားယူၿပီး ထရသည္။

“ဟင္ ကိုေလး အရက္ေတြ ေသာက္ထားတာလား”

“ဟာ… ပူတူး.. နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ”

“အစ္ကိုေလးကို လာေတာင္းပန္တာပါ… ပူတူး မွားသြားတယ္ အစ္ကိုေလးရယ္”

“ေအး… မွား… မွားစမ္း… နင္မွားတာ ျပင္မရတဲ့ အမွား ပူတူးရယ္.. နင္ ဒီအသက္ ဒီအ႐ြယ္နဲ႔ ဟိုေကာင္ေလးကလည္း အလုပ္မရွိေသးဘူး နင္တို႔ ဘယ္လို စားၾကမလဲ”

“ဟင့္.. ကိုေလးရယ္.. မေန႔က ဧည့္သည္ေတြ ျပန္သြားေတာ့ အေမ ပူတူးကို ဆူတယ္”

“ေအး… ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ဆူ႐ုံပဲ ဆူလို႔…”

“ဒါနဲ႔… ကိုေလးက အရင္ အရက္ေတြ ဘာေတြ မေသာက္ဘဲ အခုမွ ဘာလို႔ ေသာက္ရတာလဲ”

“ငါ မေျပာခ်င္ဘူး ပူတူးရာ… ေျပာလည္း မေျပာသင့္ေတာ့ဘူး… မေမးနဲ႔ေတာ့”

“ကိုေလးရယ္.. ပူတူးကို ခ်စ္ရင္ ေျပာျပပါ”

“ေအးဟာ… ငါေျပာလို႔ရတာ ေျပာျပမယ္.. ငါ့မွာ မိဘေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး… ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမလည္း မရွိေတာ့ဘူး… ဒီမွာ ငါခင္တြယ္စရာ ဆိုလို႔ နင္နဲ႔ နင့္အေမပဲ ရွိတာ.. အခု ပူတူး နင္… ေယာက္်ားရသြားၿပီ.. ငါ့ဘဝမွာ ခင္တြယ္စရာ ဘယ္သူမ်ား ရွိေသးလဲ…”

ညက အမူးရွိန္ကလည္း မေျပေသးသျဖင့္ အေတာ္ေလး တင္းတင္းမာမာ ေျပာမိလိုက္သည္။ ပူတူးလည္း ငိုယိုၿပီး ျပန္သြားရွာသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ တင္းခံထားေသာ္လည္း သူမအေမက မဂၤလာေဆာင္ကိစၥ ဦးေဆာင္ စီမံေပး ဖို႔ ေတာင္းဆိုျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အမွတ္သည္းေျခမရွိ၊ သြားလုပ္ေပးမိျပန္သည္။ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္သာ ခြၽန္းအုပ္ေနရေတာ့သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္က်မွ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မထားသင့္ေတာ့။ ဒု သ န ေသာ ကို စိတ္ႏွင့္လည္း မက်ဴးလြန္ခ်င္ေတာ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမတို႔ အိပ္မည့္ အခန္းပါ စိတ္တိုင္းက် ျပင္ဆင္ေပးခဲ့မိသည္။

မဂၤလာေဆာင္ၿပီးေတာ့ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္လုံး လာကန္ေတာ့ၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ေတာ့ ငါးႏွစ္ ေျခက္ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ၾကမည္ပဲေလ။ အစ္ကိုႀကီး အဖရာ ဆိုသည့္ စကား အတိုင္း ဆုေတြေတာ့ ေပးလိုက္သည္။ ဘာေတြ ေပးမိမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစ ဆိုေတာ့လည္း တစ္ၿပဳံးၿပဳံး တေပ်ာ္ေပ်ာ္ႏွင့္ေပါ့ေလ။ သူမတို႔ အိမ္ကိုလည္း တစ္ပတ္ တစ္ခါ ေလာက္သာ ေရာက္ေတာ့သည္။ သူမ အေမကေတာ့ ယခင္လိုပင္ ဝင္ထြက္ေစလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က ဆင္ျခင္ရမည္ေလ။

ေနာက္ထပ္ သုံးလခန႔္ၾကာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္းသို႔ အေျပာင္းအေ႐ႊ႕ က်သည္။ ဝမ္းလည္း သာသလို ဝမ္းလည္း နည္းသည္။ ဝမ္းသာသည္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အရပ္ေဒသမွာ မေနလိုေတာ့ၿပီ။ ဝမ္းနည္းမိသည္က ဒီၿမိဳ႕မွာ အလုပ္စဝင္ကတည္းက ေနခဲ့သည့္ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ပင္။ ေျပာင္းသြားၿပီး အေတာ္ၾကာသည္အထိ ပူတူး အေမႏွင့္ ဖုန္းေျပာျဖစ္သည္။

သူမ အေဝးသင္ပဲ ဆက္တက္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ဟိုေကာင္ေလးကလည္း မလိမၼာေၾကာင္း၊ လင္ဆိုးမယား ျဖစ္ေနရေၾကာင္း အနိဌာ႐ုံေတြသာ မၾကာမၾကာ ၾကားေနရသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အလုပ္တာဝန္ေတြ မ်ားလာတာႏွင့္ တစ္လ တစ္ခါ၊ ေနာက္ပိုင္း လုံးဝ အဆက္အသြယ္ မရွိ ေတာ့သည္အထိ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

——————————————

အေမ ေပးထားတာက ႏွင္းစက္ေမ ပါ။ ကိုေလးကသာ ပူတူးလို႔ ေခၚတာ။ ကိုေလးဆိုတာက တကယ္က ဘာမွေတာ့ မေတာ္စပ္ဘူး။ ပူတူးတို႔က ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ဆိုင္ေသးေသးေလး ဖြင့္ထားတယ္ေလ။ ၿမိဳ႕ထဲက ႐ုံးစာေရး ကိုခ်စ္ဦးေမာင္က ပူတူးတို႔ ဆိုင္တြင္ အၿမဲ အားေပးေနက်။

ပူတူးတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကိုခ်စ္ဦးေမာင္တို႔ စရင္းႏွီးေတာ့ ပူတူးက ကိုးတန္းေလ။ ပူတူးအေဖက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆုံးသြားတာ။ ကိုခ်စ္ဦးေမာင္ကလည္း မိေဝးဖေဝး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မရွိဘူး။ မိသားစု ငတ္ေနတဲ့ ကိုေလးနဲ႔ အေဖငတ္ေနတဲ့ ပူတူးတို႔ မိသားစု ရင္းႏွီးသြားတာေပါ့။

သူက အေမ့ကို အန္တီလို႔ ေခၚေပမဲ့ ႏွင္းစက္ေမကို ပူတူးလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒါ သူ႔မူပိုင္ နာမည္။ ဘယ္သူကမွလည္း ပူတူး ဟု မေခၚဘူး။

ပူတူးက ကိုခ်စ္ဦးေမာင္ကို ကိုေလးလို႔ ေခၚတယ္။ ကိုႀကီး မရွိ။ သူက အဲဒီအခ်ိန္က ပူတူးထက္ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးေတာ့ ကိုေလးလို႔ ကိုယ့္ဘာသာကို နာမည္ တပ္ပစ္လိုက္တာ။ ကိုေလးက ႐ိုးသားတယ္။ အိမ္လာလာၿပီး ကူေရာင္းေပးတယ္။ ကူမေရာင္းေပးလဲ အိမ္ေရာက္ ရင္ အိမ္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္။ ၾကာေတာ့လည္း သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္လာတာေပါ့ေလ။

ကိုေလးက ပူတူးကို ညီမေလးလို သေဘာထားတယ္။ ကိုေလးကိုလည္း ပူတူးက အစ္ကိုႀကီးလို သေဘာထားတယ္။ ကိုေလး ၿမိဳ႕ထဲ ေဈးသြားဝယ္လ်င္လည္း ပူတူး လိုက္သြားတာပဲ။ ပူတူးက ပိန္သေလာက္ အစားမက္တယ္။ ကိုေလး ရတဲ့လစာ ပူတူး မုန႔္စားတာနဲ႔တင္ တစ္ဝက္ေလာက္ ကုန္မယ္။ သူက သုံးစရာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာတာပါပဲ။

တခါတေလ အဝတ္အစားဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေပးတယ္။ ပထမ ပူတူး မယူခ်င္ဘူး။ ကိုေလးက လက္မေလွ်ာ့ဘူး၊ သူကိုယ္တိုင္ မဝယ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဝယ္ရန္ ပိုက္ဆံေပးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီမကို အစ္ကို က ေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားေတြလို ပိုးေၾကးပန္းေၾကး ေပးတာမ်ိဳး မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ပူတူးတို႔ သားအမိကို အေမရင္း ညီမရင္းမ်ားလို သံေယာဇဥ္ရွိတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံေယာဇဥ္ကို အသိအမွတ္မျပဳ၊ ေစတနာကို လက္မခံလို႔ စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း၊ ေနာက္လည္း မလာေတာ့ေၾကာင္း၊ ဒီပိုက္ဆံေတြ ဒီမွာမွ မသုံးရင္လည္း သုံးစရာ မရွိ၍ မီးရႈိ႕ပစ္မယ္ဆိုၿပီး ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ ေျပာပါေလေရာ။ အေမလည္း ရွိတယ္။ ကိုေလး မ်က္ရည္ေတြ ဝဲေနတာေတြ႕တယ္။

ကိုေလး တကယ္ စိတ္ဆိုးေနမွန္းသိေတာ့မွ.. အေမက အဲလိုမ်ိဳး စိတ္မထားေၾကာင္း၊ ပူတူးကလည္း ငယ္ငယ္ကေလးတည္းက ဘယ္သူဘာေပးေပး မယူရန္ မွာထားလို႔ မယူရဲတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုေလးရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ကို နားလည္ေၾကာင္း၊ သားတစ္ေယာက္ ေကာက္ရသလိ ခံစားမိပါေၾကာင္း ဘာညာ ေျဖာင္းဖ်ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ပူတူးကို တစ္ခုခု ဝယ္ေပးခ်င္ရင္ ပိုက္ဆံေတာ့ မေပးဘဲ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ဝယ္ေပးၿပီး ပူတူးႀကိဳက္တာ ေ႐ြးယူခိုင္းဖို႔ ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။

ကိုေလးကလည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိလို႔ ေျပာတာဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္းပန္ေတာ့ ေျပလည္သြားတာ။ ကိုေလး ပူတူးကို ေဈးထဲ ေခၚသြားၿပီး ပူတူးလိုခ်င္တာ ဝယ္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ သုံးေသာင္းပဲ ပါလာတယ္၊ မေလာက္ရင္ေတာ့ ဆိုင္မွာ ေ႐ြးၿပီး ခ်န္ခိုင္းထားၿပီး ျပန္သြားယူၾကမယ္ ေျပာတယ္။ ပူတူးကိုေလးကို သနားလိုက္တာ။

အဲဒါနဲ႔ ေဈး သင့္သင့္ေလာက္ပဲ ယူမယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္မွာ ဝင္ေမးၾကတယ္။ ဂါဝန္ ဆင္စြယ္ေရာင္ေလး တစ္ထည္ ေတြ႕လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္း လို႔ ေျပာတာနဲ႔ အဲဒါေလး လိုခ်င္တယ္လို႔ ကိုေလးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပတယ္။ ကိုေလးက ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး တခါတည္း လဲခိုင္းတယ္။ ပူတူး အဝတ္လဲခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ကိုေလးဝယ္ေပးတဲ့ ဂါဝန္ေလးကို လဲလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ မွန္ထဲကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြ က်ေနတာ အဟိ။

အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုေလးက ပူတူးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားကို ၾကည့္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ပူတူးသိတယ္။ ဒါ ကိုေလး ေကာင္မေလး လွလွ တစ္ေယာက္ကို ၾကည့္သလို ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အေဖက သမီးေလးကို ခ်စ္စႏိုးၾကည့္သလိုမ်ိဳး၊ အစ္ကိုက ညီမေလးကို ခ်စ္စႏိုးၾကည့္တာမ်ိဳး။ ပူတူး ရင္ထဲ ေႏြးသြားတာပဲ။ ကိုေလးက သိပ္ အမ်ားႀကီး မေျပာဘူး။

“ပူတူးေလး လွတယ္” တဲ့။

ကိုေလးလက္ကို ဆြဲၿပီး မုန႔္သြားစားၾကတယ္။ ပူတူးက မုန႔္ဆိုင္ေရာက္လို႔ကေတာ့ ဘာလာလာ အဝ ဆြဲတာ။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ကားၿပီး အိမ္ျပန္လာတာေပါ့။ အေမက ပူတူးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြက်လို႔။ ကိုေလးက ပူတူးရဲ႕ စကားေဖာ္လည္း ဟုတ္၊ အစ္ကိုလည္း ဟုတ္၊ မုန႔္စားေဖာ္လည္းဟုတ္၊ ၿပီးေတာ့ စာနားမလည္လို႔ သြားေမးရင္လည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္း ျပတတ္ေသးေတာ့ ဆရာလည္း ဟုတ္ပဲ။ ကိုေလးကို ေလးစားတယ္။

ကိုးတန္းစာေမးပြဲေျဖေတာ့ ကိုေလး ညဘက္ အိမ္မွာ လာေနေပးတယ္။ ပူတူးကို ေကာ္ဖီတိုက္ လိုက္၊ လက္ဖက္သုပ္ ေကြၽးလိုက္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနေရာပဲ။ စာေတာ့ ဝိုင္းကူ မက်က္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်က္စရာ မလိုေအာင္ စာကို ကဗ်ာေတြ လုပ္ၿပီး ကိုေလး ေရးေပးထားတာ ေအးေဆး ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ပူတူး အိပ္မွ ကိုေလး အိမ္က ျပန္တယ္။ ပူတူး ကိုေလးကို ခ်စ္တယ္။ ခ်စ္တယ္ ဆိုလို႔ ဘာဘာညာညာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အစ္ကိုလို ခ်စ္တာ။ တကယ္။ အဲဒီစိတ္ေတြလည္း ပူတူး မရွိပါဘူး။

သူမ်ားေတြသာ ရည္းစားေတြ ထားေနတာ။ ပူတူးတို႔ကေတာ့ အစားမပ်က္ အေဆာ့မပ်က္ဘူးရယ္။ ရည္းစားထားရင္ေတာ့ ကိုေလးက ဆူမလား၊ ထားတဲ့ ရည္းစားကိုပဲ လိုက္ ဗ်င္းမလားေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ခါေတာ့ ပူတူးကို ရည္းစားစကားေျပာလို႔ အဲဒီေကာင္ကို ကိုေလး ဗ်င္းလိုက္တာ ရွဲကြၽတ္သြားတယ္။ ကိုေလးကို ဟိုေကာင္ေတြက ဝိုင္း႐ိုက္မလို႔ လုပ္တာ ကိုေလး တစ္ေယာက္တည္း ျပန္တီးလိုက္တာ ေမွာက္ကုန္ေရာ။ လက္ကေတာ့ သြက္ခ်က္။

ပူတူးကသာ စိတ္ပူေနတာ။ ပူတူးတို႔သားအမိေရာ ကိုေလးေရာ ရပ္ကြက္႐ုံး ေရာက္သြားေသးတယ္။ ကိုေလးက အခ်ဥ္မွ မဟုတ္တာ။ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးကဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္လူ ႀကီးက ဟိုေကာင္ေတြကိုပဲ ခံဝန္ထိုးခိုင္းၿပီး ကိုေလးကို ထိုင္ကန္ေတာ့ခိုင္းတယ္။ မကန္ေတာ့ဘဲ မေနရဲဘူးေလ။ အီစလံ ေဝသြားတာကိုး။ ေၾကာင္ေသ ပါး႐ိုက္တဲ့ ႐ုပ္ေတြနဲ႔ ကန္ေတာ့တယ္။ ကိုေလးကေတာ့ ေနာက္မလုပ္ဖို႔ ဘာညာ၊ စာႀကိဳးစားဖို႔ အဲဒါပဲ ေျပာၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။

ေက်ာင္းမွာေတာ့ နာမည္ကို ႀကီးလို႔ပဲ။ ဘာတဲ့ ႏွင္းစက္ေမကို သြားမလိုက္နဲ႔ ၊ ဘီလူး ေစာင့္ေနတယ္ ဆိုပဲ။ ပူတူးက အားကိုးရွိေတာ့ သြားျပန္ၿဖဲတာေပါ့။ နင္တို႔ ငါ့ကို အဲလိုေျပာတာ ကိုေလးနဲ႔ တိုင္မယ္ ဆိုေတာ့ ဟီးဟီး ဟဲဟဲနဲ႔ ျပန္ေလွ်ာခ်သြားတာ။ သူတို႔ ကိုေလးကို ေၾကာက္တယ္ေလ။

ပူတူးတို႔ ကိုးတန္းစာေမးပြဲၿပီးေတာ့ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး ပင္လယ္ဝ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ဖို႔ တိုင္ပင္ၾကတယ္။ ပူတူးလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို ပူဆာတာေပါ့။ အေမက မလႊတ္ဘူး။ စိတ္မခ်လို႔တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ပူတူးက ဘယ္လက္ေလွ်ာ့မလဲ။ ကိုေလးကို သြားၿပီး အပူ ကပ္ရတာေပါ့။ ကိုေလးက အေမ့ကို လိုက္ေျပာေပးတယ္။ ကိုေလးက သူပါ လိုက္မယ္တဲ့။ ပူတူး ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္က် အကုန္လုံးက အတြဲကိုယ္စီနဲ႔ သြားၾကမွာ။ ပူတူးက လိုက္ရ ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ရမွာ။ အခုေတာ့ အဆင္ေျပသထက္ေတာင္ လြန္သြား ေသးတယ္။

ပူတူးနားမွာကိုေလး ရွိေတာ့ အားရွိတာေပါ့။ ၿပီး ဘယ္သူမွလည္း ေႏွာက္ယွက္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ကိုေလးပါလာရင္ ဝါးတီးအတြက္ကလည္း ပူစရာ မလိုဘူး။ ေကြၽးမွာ အေသအခ်ာ။ ေနာက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ ပူတူး ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ စပန႔္သား ေဘာင္းဘီ ဒူးဆစ္ေလာက္အျဖဴေလးနဲ႔ အက်ႌအျဖဴ ပြပြေလးနဲ႔ ထြက္လာတယ္။ ကိုေလးက အေစာႀကီး ေရာက္ေနၿပီ။

အဲဒါနဲ႔ လမ္းထိပ္သြား ကားေစာင့္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုငွားလာတဲ့ကား ေရာက္လာေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား ကားေပၚ တက္လိုက္သြားေသးတယ္။ ဟိုေကာင္မေတြက စပ္စုေနေသးတယ္၊ ဘဲက အႀကီးႀကီးထားတယ္ေပါ့။ ပူတူးက ငါ့အစ္ကိုေလး ဟ ဆိုမွ ၿဖဳံသြား တာ။ သူတို႔ ၾကားဖူးထားတယ္ေလ။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ငနာမ ေတြက အတြဲေတြ အတြဲေတြ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီနဲ႔ သြားလိုက္ၾကတာမ်ား ပူတူးတို႔ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကားပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ကိုေလးနဲ႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဝင္၊ ပင္လယ္စာ အကင္ေတြ စား၊ ၿပီးေတာ့ ကမ္းစပ္ကို ဆင္းသြားၾကတယ္။ ေဘာကြင္းေတြ ငွားတဲ့ေနရာ ေတြ႕ေတာ့ ကိုေလးကို ေဘာစီးခ်င္တယ္လို႔ ပူဆာလိုက္တာေပါ့။ ကိုေလးက ေဘာကြင္းစီးခ်င္ တယ္ေျပာပါဟ တဲ့။ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္စဥ္းစားတာ ဘာမွန္း စဥ္းစားမရဘူး။ ကိုေလးကို ဘာကြာလဲ ေမးေတာ့ အကြင္းနဲ႔ အလုံး ကြာတယ္တဲ့။ ရွင္းသြားတာပဲ။

ေဘာကြင္းငွားၿပီး ေရထဲဆင္း ကိုေလးက ေဘာကြင္းကို တြန္း၊ ပူတူးက အေပၚက စီး၊ အဲလို စီးလို႔ ဝေတာ့ ကိုေလးကို ေဘာကြင္းေပၚ စီးခိုင္းၿပီး သူေပၚက တက္ထိုင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္း လိုက္တာမ်ား မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေရထဲ ေနရတာ ၾကာၿပီး ခ်မ္းလာေတာ့ ကုန္းေပၚ ျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ကမ္းစပ္နား ေရာက္ေတာ့ ကိုေလးက မ်က္ေမွာင္က်ဳပ္ႀကီး ပူတူး ေအာက္ပိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတာ။

အဲဒါနဲ႔ ကိုေလး ဘာၾကည့္တာလဲ ေမးေတာ့မွ လက္ညႇိဳးထိုးျပတယ္။ ဟုတ္ပါ ရဲ႕။ ပူတူးက ရာသီလာတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ပဲ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲ ဂြမ္းထုပ္ထည့္ဝတ္တာ။ ဒီတိုင္းဆို မဝတ္ဘူး။ အိုက္လို႔။ အခု ဝတ္လာတာက စပန႔္သား၊ ေရစိုေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ကပ္ၿပီး ပူတူးရဲ႕ ေအာက္ကဟာကို အျပင္ကေန ျမင္ေနရတာ။ အေမႊးေလးေတြက ခုနစ္တန္း ေလာက္ကတည္းက ေပါက္ေနတာဆိုေတာ့ အခု ေတာ္ေတာ္ သန္ေနၿပီေလ။ မည္းမည္းေလး ျမင္ေနရတယ္။ ခ္ခ္။ ရွက္လိုက္တာေနာ္။

ကိုေလးက ေဘာကြင္းကို ေရွ႕ကေန ကာၿပီး ေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမွတ္တရ ဝတ္စုံ ေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ထဲ ဝင္သြားတယ္။ ေအာက္က ေပၚေနတာကို ေအာက္ကို မကာဘဲ အေပၚကို ကာမိလို႔ အဆူခံရေသးတယ္။ တကယ္ပဲ။ ဟိုေရာက္ေတာ့မွ အဝတ္အသစ္ ဝယ္ ေပးတယ္။ အဝတ္လဲခန္းက အေနာက္ဘက္မွာ။ ပူတူး ေရစို အဝတ္ေတြ အကုန္ ခြၽတ္ၿပီး တန္းေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။ ကိုေလးကို လွမ္းေျပာင္ျပလိုက္ေသးတယ္။ ေခါင္းပိုင္းေတာ့ ကိုေလး ျမင္ခ်င္ ျမင္ရမွာေပါ့။ ကိုေလးက လက္သီးေထာင္ျပတယ္။ ပူတူး ဖင္တုံးလုံးေလး ျဖစ္သြားၿပီ။

ကိုေလး ဝယ္ေပးတဲ့ အဝတ္အစား လဲၿပီးမွာ ေရစို အဝတ္ေတြကို လုံးကိုင္ၿပီး ျပန္ ထြက္လာတယ္။ အျပင္မွာ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္တစ္လုံးထဲ ထည့္သယ္ရတာ။ မိုးခ်ဳပ္ကာနီးေတာ့မွ အဖြဲ႕ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ျပန္ေရာက္လာတာ။ တစ္ေနကုန္ ကဲထားရတာ ပင္ပန္းေတာ့ ကိုေလးကို မွီၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

ဒိုင္းကနဲ ျမည္သံၾကားေတာ့ လန႔္သြားတာပဲ။ ကားလည္း ထိုးရပ္သြားတယ္။ ကားဘီးေပါက္သြားတယ္ေျပာတာပဲ။ လမ္း ခုလတ္ ဘီးအပိုလည္း မပါေတာ့ ၿမိဳ႕က ျပန္မွာေနတာၾကားတယ္။ ၾကာဦးမွာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ လမ္း ေဘးမွာပဲ ဖ်ာေလး ခင္းၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။

ကိုေလးက သူ႔ဂ်ာကင္ကို ပူတူးကို တစ္ထည္လုံး ၿခဳံေပးတယ္။ ဪ သူလည္း ခ်မ္းရွာမွာ။ သနားသြားမိတယ္။ ကိုေလး ပူတူး အေပၚ အေတာ္ အနစ္နာခံရွာတယ္ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ကိုေလးနဲ႔ပူတူး တစ္ဝက္စီၿခဳံမယ္ဆိုၿပီး ကို ေလးကို တစ္ျခမ္း ၿခဳံခိုင္းလိုက္တယ္။ ကိုေလးနဲ႔ အတူတူ ၿခဳံရတာ ေႏြးေနတာပဲ။ ပူတူး ရင္ထဲ တမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ရင္ခုန္သလိုလို ဘာလိုလို။ ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္ဆုံးမရေသးတယ္။ ပူတူးရယ္ ရင္ခုန္မေနနဲ႔ဟ ကိုေလးက နင့္ကို ညီမေလးလို ခ်စ္တာ ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲလို႔။ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ကိုေလးရင္ခြင္ထဲမွာ။ ႏိုးလာေတာ့ ဆီးက တအား တင္းေနၿပီ။

ကိုေလး ရႉး ေပါက္ခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ ဒီနား ကားသမားေတြနဲ႔ ဟိုဘက္နား သြားေပါက္တဲ့။ ေမွာင္မဲေနေတာ့ ပူတူး ေၾကာက္တယ္။ မသြားရဲပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကိုေလးကိုပါ ေခၚရင္း သူ လိုက္ လာတယ္။ လကလည္း တစ္ျခမ္းပဲ သာေနေတာ့ သိပ္ေတာ့ မလင္းေပမဲ့ ျမင္ေတာ့ ျမင္ေနရ တယ္။ လမ္းကေန ခြဲထြက္သြားတဲ့ တာလမ္းေလးအတိုင္း နည္းနည္း ေလွ်ာက္ဝင္သြားၿပီးေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ထြက္က်ေတာ့မယ္။ ကိုေလးကိုေတာင္ ေက်ာမခိုင္း ေတာ့ဘဲ ဒီအတိုင္း စကတ္လွန္ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ကိုေလးလည္း မျမင္ရေလာက္ပါဘူး။ ေမွာင္ေနတာႀကီး။

ကိစၥဝိစၥၿပီးေတာ့မွ လမ္းေပၚျပန္အတက္ ကားကလည္း ျပင္အၿပီး တစ္ခါတည္းပဲ ဆက္ထြက္ လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ အေမ့ကို ကိုေလး ဖုန္းႀကိဳဆက္ထားလို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ ကိုေလးကို အဲဒီည ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္မွာပဲ ျခင္ေထာင္ တစ္လုံးနဲ႔ သိပ္ လိုက္တယ္။ ကိုေလးက ပူတူးတို႔ ျခင္ေထာင္ေဘးမွာ ျခင္ေထာင္ တစ္လုံးနဲ႔။ ပူတူး ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ခုနက အထိအေတြ႕ေတြကို ၾကည္ႏူးေနသလိုလို၊ ဘာလိုလိုပဲ။ မေျပာတတ္ဘူး။ ကိုေလး ေနာက္ေန႔ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ျပန္သြားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ပူတူး ဆယ္တန္းေရာက္လာတယ္။ ကိုေလးက အရင္လို မဟုတ္ဘူး။ ပူတူးရဲ႕ ရင္သား ေနရာနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းေနရာေတြကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကည့္တာ ေတြ႕တယ္။ စိတ္ထင္တာ ျဖစ္မွာပါ။ ၿပီးေတာ့ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရင္လို ဒူးေထာင္ ေပါင္ကားေနတာေတြ၊ ဖင္ေပၚရင္ေပၚ ျဖစ္ေနတာေတြ ေတြ႕ရင္ ဆူေရာ။ သူကေတာ့ ပူတူးက ကေလးေပါက္စေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အျမင္မေတာ္လို႔ ဆူတာ လို႔ ေျပာတယ္။ ကိုေလး ဆူရင္ ပူတူး စိတ္မဆိုး ပါဘူး။ သေဘာက်တယ္။

ဆယ္တန္း ႏွစ္တစ္ဝက္ေလာက္က်ေတာ့ ပူတူး အတတ္ဆန္းေတြ တတ္လာတယ္။ ပူတူး နဲ႔ အတူတူ တက္တဲ့ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ စုမိရင္ သူ႔ဘဲက ဘယ္လို ငါ့ဘဲက ဘယ္လိုလုပ္ တာ၊ ဘယ္လိုေကာင္းတာ.. ဘယ္လို ႀကီးတာ.. အဲဒါေတြ ေျပာတာ။ အစက နားမလည္ဘူး။ ေနာက္ သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းမိတာၾကာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ေျပာျပတယ္။

ပါကင္ ေဖာက္ခံရတုန္းက ဘယ္လိုမ်ိဳး၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဘယ္ကို သြားတာ၊ ဗိုက္မႀကီးေအာင္ ဘယ္လို ေဆးေသာက္ရတာ အဲဒါေတြ ပါတယ္။ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာ ေယာက်ၤားေလးေတြရဲ႕ ကိုယ္လုံးေပၚပုံေတြလည္း ရွိတယ္။ အရင္က ကေလးေတြရဲ႕ ပစၥည္း ေလာက္ပဲ ျမင္ဖူးတာ။ သူတို႔ျပတာႀကီးေတြက နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ၾကက္သီးေတာင္ ထ တယ္။

အဲဒါေတြ ျမင္မိရင္ ေအာက္ပိုင္း ဟိုဟာထဲက စိုလာတယ္။ အရည္ေတြေတာင္ ထမိန္မွာ ကြက္တာ။ ေနာက္ပိုင္း အဲလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေန႔တိုင္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲမွာ ခံဝတ္ ထားရတယ္။ မၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဲဘူး။ ျပရင္လည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ ေပါင္းမိတယ္။ သူကက်ေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။ သူမ်ားေတြလို ရည္းစား မထားဘူး။

တစ္ရက္က်ေတာ့ သူ႔အိမ္ကို အလည္ ေခၚတာနဲ႔ လိုက္သြားမိတယ္။ ခဏပါ။ သူက ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့ အပ်ိဳစင္ဘဝဆိုတာ ပ်က္ဖို႔ပဲ လြယ္တာ၊ ျပန္မရဘူးတဲ့။ တန္ဖိုးရွိတယ္တဲ့။ ရည္းစားထားမိလို႔ ရည္းစားနဲ႔ အတူတူ ေနလိုက္ရင္ ပိပိထဲက အေျမႇးေလး ေပါက္သြားေၾကာင္း၊ အပ်ိဳရည္ပ်က္တယ္ေခၚေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ သူ႔မိဘေတြက ညမွ ျပန္လာတာဆိုေတာ့ သူနဲ႔ ပူတူးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ရွိတဲ့လူေတြဘာေတြနဲ႔ အတူေနမိရင္ ကိုယ္ပါ ကူးမွာေျပာတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ၾကားဖူးၿပီးသားပါ။ ေက်ာင္းက်န္းမာေရးမွာ သင္တယ္ေလ။

ေနာက္ၿပီး သူက ပူတူးကို သူ႔ေသတၱာ ေအာက္က သတင္းစာ ထဲမွာ ပုံေလးေတြ ထုတ္ျပတယ္။ ပုံေတြမွာေတာ့ အရင္ျမင္ဖူးေနက်ပုံေတြနဲ႔ မတူဘူး။ အဝတ္အစားမပါတဲ့ ပုံေတြျဖစ္ေပမဲ့ ကိုရီးယားမင္းသားေတြလို႔ ေျပာတယ္၊ အရမ္းေခ်ာတယ္။ သူက ရည္းစားထားစရာ မလိုဘူးတဲ့။ သူ စိတ္ေတြ ထ လာၿပီး အရည္ေတြထြက္က်လာရင္၊ ပိပိ ထဲက ယားလာရင္ ဒီပုံေလးေတြ ထုတ္ၾကည့္ၿပီး အာသာေျဖတယ္တဲ့။ ေဇာင္းတိုက္တယ္လို႔ ေခၚတာေပါ့တဲ့။

ၿပီးေတာ့မွ ပူတူးကို မရွက္နဲ႔ နင္လည္း ေနာက္ စမ္းခ်င္ရင္ စမ္းလို႔ ရေအာင္ ငါ သင္ေပးမယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထလာတာနဲ႔ အဲလိုပဲ အာသာေျဖလိုက္ ေျပသြားမွာတဲ့။ အပ်ိဳစင္ ဘဝကိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ တကယ္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ သတို႔သားကိုပဲ ေပးမယ္တဲ့။ သူက သူ႔အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္တယ္။ ပူတူးကိုလည္း ခြၽတ္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ ၾကည့္ေနာ္ ဆိုၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ သူ႔ပိပိကို သူ ပြတ္ေတာ့တာပဲ။ အစိေလး ေထာင္လာတယ္။ အဲဒါေလးကို ပြတ္လိုက္။ အကြဲေၾကာင္းကို ပြတ္လိုက္နဲ႔ မ်က္လုံးေလး စင္းၿပီး တအင္းအင္း တအားအားနဲ႔ အေတာ္ႀကီး ၾကာေတာ့မွ ဆန႔္ကနဲ ဆန႔္ကနဲ ျဖစ္ၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္ ျဖစ္သြား တယ္။

သူအဲလို လုပ္ျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာကို ပူတူးရဲ႕ ေအာက္ကဟာထဲက စစ္စစ္စစ္စစ္နဲ႔ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာတယ္။ အရည္ေတြလည္း စိုလာတယ္။ သူက နင္ပက္လက္လွန္လိုက္ ဆိုၿပီး ပူတူးကို ပက္လက္ လွန္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာသူ လုပ္သလိုမ်ိဳး လုပ္တယ္။ ပူတူး တစ္ခါမွ မခံစားဖူးပါဘူး။ မ်က္လုံးထဲ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျမင္ လာလိုက္၊ ေျခဖ်ားကပဲ ရွိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သလို၊ လက္ဖ်ားေတြပဲ က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ျဖစ္ သလို၊ ေလထဲမွာပဲ လြင့္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနတယ္။ ခံစားေနရတာေတြက ေလ်ာ့မသြားဘဲ တျဖည္းျဖည္း တိုးလာတယ္၊ ရပ္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္ေနတယ္၊ ေရွ႕ ဘာေတြ ဆက္ခံစားရမွာ ဆိုတာကိုလည္း ေၾကာက္ေနတယ္၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေမာလည္း ေမာလာၿပီး ဘယ္လိုႀကီး ျဖစ္ေနမွန္းကို မသိဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ဟိုဟာထဲကေန က်င္တက္လာၿပီး ေသးေတြ ထြက္က် ေတာ့မလို ဘာလို ျဖစ္လာတယ္၊ ေသးထြက္က်ေတာ့မယ္ ရပ္ေတာ့ ဆိုေတာ့လည္း မရပ္ဘူး။ အဲလိုနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ဘာေတြ ျဖစ္မွန္းကို မသိေတာ့ဘဲ တစ္ကိုယ္လုံက အေၾကာေတြကို ဆြဲပစ္ လိုက္သလို၊ပြင့္ထြက္သြားသလို ျဖစ္သြားၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ေလ်ာ့သြားေတာ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ ေသးေတြလားေတာ့ မသိဘူး။ အိပ္ရာေပၚမွာကို ႐ႊဲနစ္ကုန္တာ။

ခဏအေမာေျဖၿပီးေတာ့ နင္လည္း နင့္ဘာသာ လုပ္၊ ငါလည္း ငါ့ဘာသာ လုပ္ အတူတူ လုပ္ၾက မယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ပြတ္ၾကတယ္။ သူလုပ္ေပးတာက်ေတာ့လည္း အရသာက တစ္မ်ိဳး၊ ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ေတာ့လည္း အရသာ တစ္မ်ိဳးပဲ။ လက္တစ္ဖက္က ကိုယ့္ႏို႔ကိုယ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ ပြတ္လိုက္၊ တစ္ဖက္က ေအာက္ကဟာကို ပြတ္လိုက္ ကလိလိုက္နဲ႔ ဇိမ္က်ေန လိုက္တာ ေနာက္တစ္ခါ ခုနကလိုမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေသးေတာ့ မထြက္ေတာ့ဘူး။

သူနဲ႔ ေနာက္ လူရွင္းတဲ့အခ်ိန္ ေတြ႕ရင္ ညက ဘယ္မင္းသားကို မွန္းၿပီး လုပ္ေၾကာင္း တြတ္ထိုး ျဖစ္တယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ အိပ္ရင္ အေမနဲ႔ အိပ္ေတာဆိုေတာ့ ခိုးလုပ္ရတာ သိပ္ မလြတ္ လပ္ဘူး။ အိပ္ကာနီး အိမ္သာတက္ရင္းနဲ႔ စိတ္ႀကိဳက္ကစားရသလို ေရခ်ိဳးရင္းနဲ႔လည္း ကစား ျဖစ္တယ္။ ေန႔တိုင္း မဟုတ္ေပမဲ့ ႏွစ္ရက္ တစ္ခါေလာက္ ပုံမွန္ ျဖစ္ေနတာပဲ။

ဒါေပမဲ့ တကယ္ တမ္း မွန္းၿပီး လုပ္ေနတာက ဘယ္မင္းသားမွ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ဦးတည္းေသာ ပူတူးရဲ႕ မင္းသား ကိုေလး။ ကိုေလးသိရင္ ဘာမ်ား ေျပာမလဲ မသိဘူး။ ဒီဇင္ဘာလေလာက္က်ေတာ့ အတန္းထဲက ေဇာ္ထြန္း ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ရည္းစားစကား လာေျပာတယ္။ အရင္က ဒီလိုလာေျပာရင္ ျငင္းလႊတ္ေပမဲ့ သူ႔ကို မျငင္းလိုက္ဘူး။ ရည္းစားထားခ်င္ေနတယ္။ ေဇာ္ထြန္းက ေတာ္ကီ ႂကြယ္တာလည္း ပါတာေပါ့။ သူ႔ေတာ္ကီထဲမွာ သာယာေနမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အေျဖေပးလိုက္တယ္။

ထုံးစံအတိုင္း အေျဖရတာနဲ႔ သူက ဟိုကိစၥ ေတာင္းဆိုေရာ။ ပူတူး လုံးဝ မေပးဘူး။ နင္ လိုခ်င္ ရင္ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ ရမယ္လို႔ အျပတ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဆယ္တန္း ေျဖၿပီးတဲ့ ေန႔မွာပဲ သူက ခိုးေျပးမယ္၊ ၿပီးရင္ ေနာက္ေန႔ ျပန္အပ္မယ္၊ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ စီစဥ္ ၿပီးၿပီ ဆိုတာကို ေျပာတယ္။ ပူတူး လက္မခံဘူး။ ဒီႏွစ္ မေအာင္ရင္ ေနာက္ႏွစ္ ျပန္တက္ရ မယ္။ ဆယ္တန္း မေအာင္ရင္ မျဖစ္ဘူး ဆိုၿပီး ထပ္ျငင္းလိုက္တယ္။ သူကလည္း လက္ခံတယ္။

ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့ ေန႔မွာ ပူတူး အေမေတာင္ မႏိုးေသးခင္ အေစာႀကီး ထြက္သြားတယ္။ ေအာင္စာရင္းမွာ ပူတူး ပါတယ္။ ေဇာ္ထြန္း ပါ မပါ ၾကည့္လိုက္ ေသးတယ္။ သူလည္း ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္းပဲ သူေခၚတဲ့ေနာက္ လိုက္ သြားမိေတာ့တယ္။

သူေခၚသြားတာက သူ႔ဦးေလးအိမ္ပါ။ သူ႔ဦးေလးက မရွိဘူး။ ေနာက္မွ သူမိန္းမခိုးမယ္ဆိုလို႔ ေရွာင္ေပးထားတာလို႔ သိရတယ္။ ပထမဆုံး သူစိမ္းေယာက်ၤားနဲ႔ အိပ္ရမဲ့ ည ဆိုေတာ့ ရင္ခုန္တာေပါ့။ မ်က္ႏွာလည္း ပူမိတယ္။ သူက ပူတူးေပၚကို တက္ခြေနၿပီ။ ေယာက်ၤားရရင္ ဒါလုပ္ခံရမယ္ဆိုတာေတာ့ သိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ရွက္တယ္ေလ။ သူ႔ကို မီးပိတ္ ခိုင္းရတယ္။ သူက မပိတ္ခ်င္ ပိတ္ခ်င္နဲ႔ မီးထပိတ္တယ္။

ပူတူး ရွက္ရွက္နဲ႔ မ်က္လုံးကို စုံ မွိတ္ ထားတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္လာၿပီး ပူတူးေပၚ ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပူတူး ႏႈတ္ခမ္းကို လာစုပ္တယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မသိေပမဲ့ ပူတူး အသာ ေလး ၿငိမ္ခံေနမိတယ္။ သူ႔လက္က ပူတူးရင္ ႏို႔ေလးေတြကို ပြတ္ကိုင္ေနၿပီ။ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္း တိန္းရွိန္းတိန္းႀကီးပဲ။ လက္က ဗိုက္ေတြကို လာပြတ္ေတာ့ ဗိုက္တစ္ျပင္လုံး လႈိင္းထၿပီး အသည္းေတြ ယားလိုက္တာ။ ေနာက္ ဟိုေနရာကို ေရာက္သြားၿပီး လက္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္သပ္ေနျပန္တယ္။

ပူတူး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပါးစပ္က အသံေတြဘာေတြ ထြက္ၿပီး ညည္း မိေနၿပီ။ ပူတူးရဲ႕ ေပါင္ကို သူ ဆြဲကားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔ ပူတူးရဲ႕ ပိပိအဝေလးကို ေထာက္ၿပီး ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ အစက ထည့္မရဘူး။ ေခ်ာ္ထြက္ေနတယ္။ ပူတူး အဲဒါႀကီး အထဲဝင္လာမွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဝင္မလာပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပမဲ့ မျပည့္ ပါဘူး။ သူ႔ဟာႀကီး ပူတူးရဲ႕ ပိပိေလးထဲကို ထိုးဝင္လာတယ္။ အထဲကေန တင္းကနဲ ျဖစ္ၿပီး ေအာင့္သြားတယ္။ ပူတူး သူ႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားမိတယ္။

သူ အထဲကေန ျပန္ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ ႏွစ္ခါေလာက္ လုပ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဟာႀကီးကို ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ နားထဲမွာ ျဗစ္ကနဲ ျမည္သံေတာင္ ျမည္သြားသလိုပဲ။ နာလိုက္တာမွ အသည္းခိုက္ေအာင္ပဲ။ သူ႔ဟာက ဗိုက္ထဲကို အေတာင့္လိုက္ ထိုးဝင္လာတယ္။ အဲဒါႀကီးက ဝင္လာလိုက္ ျပန္ထြက္ သြားလိုက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာတာေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီး အရသာတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္။ စည္းစိမ္ တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ပူတူး ခဏခဏ အာသာေျဖသလိုမ်ိဳးပဲ အရသာ တစ္ခုေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ပူတူး နည္းနည္းေလး အရွိန္တက္လာတုန္း ပိပိထဲကို ပူပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြ ဝင္လာၿပီး ေဇာ္ထြန္းရဲ႕ ပစၥည္းလည္း ေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့တယ္။ ပူတူးက စိတ္မေက်နပ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ဘာမွ ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေဘးမွာ တခူးခူး အိပ္သြားေတာ့တယ္။ ပူတူး စိတ္ေတြ တိုေနတယ္။ ဪ ကိုယ့္ဘာသာ အာသာေျဖတာေတာင္ အဆုံးထိ ေရာက္ေသးတယ္။ ေယာက်ၤားယူကာမွ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ ျဖစ္လို႔ပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာပဲ လက္နဲ႔ အဆုံးသတ္လိုက္ရတယ္။

ထူးဆန္းတာက ကိုယ့္ကို ခိုးေျပးတဲ့ ေဇာ္ထြန္းကို မွန္းၾကည့္တာ ဖီးလ္ မတက္လာဘူး။ ကိုေလးကို မွန္းမွပဲ ဖီးလ္ တက္လာတယ္။ ကိုေလးကို မွန္းၿပီး ပြတ္ရင္းနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ ကိုေလးကို လြမ္းမိတယ္။ သူ အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို စိတ္ပူေနရွာေရာေပါ့။ သနားပါတယ္။ ကိုေလးေရ ပူတူးကို ခြင့္လႊတ္ပါလို႔။

ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေဇာ္ထြန္းအိမ္က လာေခၚၿပီး ညေန ျပန္အပ္ဖို႔ လုပ္တယ္။ လူႀကီးေတြနဲ႔ သြားအပ္ေတာ့ ကိုေလး မရွိဘူး။ လူႀကီးေတြနဲ႔ အိမ္မွာ စကားေျပာေနခ်ိန္မွာ ကိုေလး ေရာက္လာတယ္။ အေမလည္း သေဘာမတူခ်င္ေပမဲ့ သူ႔သမီး အပ်ိဳျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္က အာက်ယ္က်ယ္ အေဒၚႀကီးရဲ႕ မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး စကားေအာက္မွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ က်သြားတယ္။ ပူတူး စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားတယ္၊ ေဒါသလည္း ျဖစ္သြားတယ္၊ ေနာင္တလည္း ရသြားတယ္၊ အေမ့မွာ သမီးရွင္သာ ျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေနရတဲ့ ဘဝ။

တင့္ ေတာင္းတင့္တယ္ လာေတာင္းခံရရင္ အေမ ဒီလို ျဖစ္မွာ မဟုတ္။ ပူတူး မ်က္ရည္ေတြ ဝဲလာတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္ မႈန္ဝါးဝါးပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ ကိုေလးက အိမ္ေပၚ တက္ လာၿပီး ခဏ ဝင္ထိုင္ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းၿပီး အိမ္ေပၚကေန ဆင္းသြားတယ္။ ကိုေလး ပူတူးကို စိတ္ဆိုးသြားၿပီ။

ေနာက္ေန႔မနက္ ကိုေလးအေဆာင္အထိ လိုက္သြားတယ္။ အရင္လည္း တခါတေလ အဲလိုပဲ လာလာႏႈိးေနက်ဆိုေတာ့ သူ႔႐ုံးက လူေတြက ဘာမွ မေျပာပါဘူး။ လွမ္းေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ေနေသးတယ္။ ကိုေလးအခန္းတံခါးကို ေခါက္ေတာ့ ကိုေလး ထဖြင့္တယ္။

အို… ကိုေလး တစ္ခါ မွ အရက္ေတြဘာေတြ မေသာက္ဖူးဘဲ အခု အရက္ေတြ ေသာက္ေနပါ့လား။ ကိုေလးပါးစပ္က အရက္နံ႔တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနတယ္။ မ်က္လုံးႀကီးကလည္း အစ္ၿပီး နီရဲေနတယ္။ ကိုေလး ပူတူးကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေတြ က်လာတယ္။ ပူတူးလည္း ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ ရင္ထဲ ဆို႔တက္လာၿပီး မ်က္ရည္က်လာမိတယ္။ ပူတူး ကိုေလးကို ေတာင္းပန္လိုက္တယ္။ ကိုေလး ပူတူးကို ဆူတယ္။ ဆူပါေစေလ။ ဆူ႐ုံတင္မက ႐ိုက္လည္း ခံဖို႔ အသင့္ပါပဲ ကိုေလးရယ္။

မဂၤလာေဆာင္ၿပီးေတာ့ ကိုေလးကို လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သြားကန္ေတာ့ၾကတယ္။ ကိုေလး မ်က္ႏွာ လုံးဝ မေကာင္းေပမဲ့ လူႀကီးပီပီသသပဲ ေလသံကို ထိန္းၿပီး ဆုေတြ တသီႀကီး ေပးလိုက္တယ္။ ပူတူး စိတ္မေကာင္းျခင္းေတြ မ်ားစြာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း ကိုေလးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာသြားတယ္။

ကိုေလး အေမ့ဆီကို တစ္ခါ တစ္ခါ ေရာက္လာေပမဲ့ ပူတူးကိုလည္း မေမးေတာ့ဘူး ေျပာတယ္။ ကိုေလး ပူတူးကို စိတ္နာသြားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဥေပကၡာျပဳလိုက္ၿပီလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ ကိုေလး ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းကို ရာထူးတိုးနဲ႔ ေျပာင္းသြားတယ္လို႔ သိရတယ္။ အႀကီးတန္းစာေရး ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ေျပာတာပဲ။ အဆက္အသြယ္လည္း မရေတာ့ပါဘူး။ ပူတူး အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း အစကတည္းကပဲ သိပ္ မေလးနက္ခဲ့လို႔လား မသိ။ သိပ္ အဆင္မေျပပါဘူး။ ယူတဲ့ ေယာက်ၤားက အလုပ္လည္း မလုပ္တတ္၊ လုပ္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိ၊ ပူတူးကိုလည္း မညႇာတာ။

သူ စိတ္ထန္ေနခ်ိန္မွာ ပူတူး ဘယ္ေလာက္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေန ျဖစ္ေန အတင္း လုပ္ခ်င္တယ္။ ပူတူး ကိုယ့္လင္သားပါေလ ဆိုသည့္ စိတ္ႏွင့္ သူ႔အလို လိုက္ေပးတယ္။ အိမ္ေထာင္သက္ ရင့္လာလည္း ပူတူး လက္သုံးရ မလြတ္ေသးဘူး။ သူ႔အလိုသာ သူၾကည့္လုပ္တာပဲ။ သူၿပီးသြားလ်င္ အိပ္သြားတယ္။ ပူတူးက အျဖည့္ခံ သက္သက္။ အဆိုးဆုံးက အေမ့ကို မေခ်မငံ ေျပာတာ။

အျပင္ထြက္ အရက္ကေလး ေသာက္စားၿပီးရင္ အိမ္မွာ ေယာကၡမႏွင့္ မိန္းမကို ရန္ရွာၿပီ။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျပာမလြတ္ ေအာင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ လုပ္ၿပီ။ ႐ိုက္တာႏွက္တာေတာင္ လုပ္ခ်င္ေသးတာ။ ရပ္ကြက္ လူႀကီးက ကိုယ့္ကို အကာအကြယ္ေပးထားေသးလို႔။ တခါတေလ ရပ္ကြက္လူႀကီးနဲ႔ ေပးစားခ်င္ ေပးစား၊ ကိုေလးနာမည္ တပ္ၿပီး ေပးစားတာက ရွိေသး။ အိမ္ေထာင္သက္ သုံးႏွစ္ေလာက္သာ ျဖစ္လာတယ္။ စီးပြားလည္း ဘာမွ မယ္မယ္ရရ တိုးတက္မလာခဲ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ဆက္ လက္တြဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာ သိလာေတာ့ ရပ္ကြက္ကို အကူအညီေတာင္းကာ ကြာရွင္းလိုက္ရေတာ့တယ္။ ေဇာ္ထြန္းကလည္း အသာ တၾကည္ ကြာေပးတယ္။ သူ႔မွာ ေနာက္ထပ္ေပါင္းစရာ မိန္းမ ရွိေနၿပီေလ။ ေနာက္မိန္းမ ကလည္း ပူတူးကိုေတာင္ ရန္ေစာင္ခ်င္ေနေသးတာ။ မယားငယ္ဘဝက မယားႀကီး ျဖစ္ခ်င္ေနပုံပဲ။

ပူတူး ကြာရွင္းၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္လည္း အိမ္ေထာင္ ထပ္မျပဳေတာ့ဘူး။ သားသမီး မရွိတာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမလို ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္က တစ္ခုလပ္ တစ္လင္ကြာ ဆိုတဲ့ ပုတ္ခတ္မႈ ေစာ္ကားမႈေတြက နားနဲ႔ မဆန႔္ ေတာ့ ရန္ကုန္ တက္လာၿပီး အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွာ ဝင္လုပ္တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေတာ့ အပ်ိဳလိုပဲ ေနေတာ့တယ္။ နံ႔တံ့တံ့ ပ်ံတံတံ အပ်ိဳ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ျမန္မာ ဆန္ဆန္ေလးနဲ႔ လူႀကီးဆန္ဆန္ ဝတ္တတ္လာတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနေတာ့တယ္။ လာဆက္ႏြယ္သမွ် ပုရိသေတြကိုလည္း ေဝးေဝးပဲ ထားေတာ့တယ္။ အေနေအးေတာ့ ေတာ္႐ုံ ဝင္မလုံးရဲၾကဘူးေပါ့။

ေနတဲ့အေဆာင္ကလည္း လုံၿခဳံပါတယ္။ အေဆာင္မႉး အပ်ိဳႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္ေလ။ Facebook သုံးျဖစ္လာေတာ့ ပူတူး ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္သုံးတယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြေလာက္ပဲ လက္ခံထားတာပါ။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုေလး အေကာင့္ကို ေတြ႕တယ္။ ကိုေလးကလည္း Ko Lay ဆိုတဲ့ အေကာင့္နာမည္ပဲ။ ကိုေလးရဲ႕ ဓာတ္ပုံ တင္ထားေတာ့ ခ်က္ခ်င္း Add လိုက္တာ။ ကိုေလးက လက္ခံလိုက္ေပမဲ့ ပူတူးအေကာင့္မွန္း သိပုံ မရပါဘူး။ ပထမ စာပို႔မလို႔ လုပ္ေသးေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ကိုေလး သူ႔ဘဝနဲ႔ သူ ေပ်ာ္ပါေစ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးေတာ့ပါဘူး ဆိုၿပီး ကိုေလးတင္သမွ် ကိုေလးရဲ႕ ပုံေတြကိုသာ ဖုန္းထဲမွာ သိမ္းထားၿပီး အလြမ္းေျပ ထုတ္ၾကည့္မိေတာ့တယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့

“ပူတူး ဆိုတာ ႏွင္းစက္ေမ လား၊ ဟုတ္ရင္ စာျပန္ပို႔ေပးပါ”

ဆိုတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္း ေရာက္လာတာကို ထီေပါက္မတတ္ ေပ်ာ္သြားမိတယ္။ ပူတူး တစ္ခါမွ ပုံမတင္ဖူးရာက ပုံတစ္ပုံ တင္လိုက္လို႔ သိသြားတာ ျဖစ္မယ္။ ပူတူး ေပ်ာ္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ စာျပန္ပို႔လိုက္တယ္။

“ကလင္…ကလင္…ကလင္…”

ေဟာ.. အေမ့ဆီက ဖုန္းလာပါေရာ… ေျပာျပစရာ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ ေနာက္မွ ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္။

—————————————

အသည္းကြဲေဝဒနာအတြက္ အေကာင္းဆုံး သမားေတာ္က အခ်ိန္သာ ျဖစ္သည္။ ၾကာေတာ့ လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားသည္။ ႐ုံးက စာေရး မမ တစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း အေတာ္ေလး အဆင္ေျပလာသည္။ သူမက ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြးမည့္သူ မရွိသည္ကို သိသျဖင့္ အိမ္ခ်က္ကေလးမ်ား မၾကာခဏ ေပးတတ္ သည္။ ၾကာေတာ့လည္း သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။

ပထမပိုင္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အစြဲအလမ္းေဟာင္းေၾကာင့္ သူမအေပၚ ဒီ့ထက္ပို ခံစားလို႔ မရ။ သူမကေတာ့ အထာေပးသည္ ဟုပင္ ေျပာလို႔ရသည့္ အေနအထားေလာက္ ရွိလာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ထားသည့္ အစြဲအလန္းက အက်ိဳးလည္း မရွိ၊ ေကာင္းလည္း မေကာင္းပါဘူးဟု စိတ္ ဒုန္းဒုန္း ခ်လိုက္ ရသည္။

တစ္ရက္ေတာ့.. ဒီၿမိဳ႕က တန္ခိုးႀကီးဘုရားပြဲသြားဖို႔ ထိုမမက အေဖာ္လာစပ္သည္။ နာမည္က ျမေကသြယ္ တဲ့ေလ။ သူမကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ႀကီးမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားက အပ်ိဳေပါက္မေလးမ်ားပင္ အရႈံးေပးရေလာက္သည္။ စြင့္ကားေသာရင္၊ ထြားေသာတင္ႏွင့္ က်င္သြယ္ေသာ ခါးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ဗိုက္သား အဆီ လုံးဝ မရွိ။ အသားအေရကလည္း အရမ္းႀကီး မျဖဴေသာ္လည္း အသားဝါဝင္းသည့္ထဲမွာ ပါသည္။

ပြဲသြားမည့္ ညေန၊ သူမ အိမ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ေတာ့ သူမက အသင့္ ေစာင့္ေနသည္။ ဆိုင္ကယ္ ေနာက္က တက္လိုက္ၿပီး ပြဲခင္းရွိရာသို႔ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ ေတာင္ေပၚေဒသ ဆိုေတာ့ လမ္း လမ္းက သိပ္မေကာင္းလွေသး။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဘရိတ္အုပ္လိုက္တိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ကို လာထိေတြ႕ေနသည့္ သူမ၏ ရင္ႏွစ္မႊာ၏ အရသာ… ေႏြးလြန္းသည္။ ပြဲခင္းေရာက္ဖို႔က လယ္ကြင္းႀကီးကို ျဖတ္ရမည္။

ေႏြရာသီျဖစ္သျဖင့္ လယ္ကြင္းထဲမွာက ေျခာက္ေသြ႕ကာ လူအုပ္ႀကီးက ဆိုင္ကယ္ေတြ လမ္းေပၚမွာ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး ေရစီးေၾကာင္းႀကီးလို တန္းစီကာ က်ိတ္က်ိတ္ တိုးေနသည္။ လူအုပ္ႀကီးထဲသို႔ မတိုးခ်င္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ကန္ေဘာင္ေပၚက ေလွ်ာက္သည္။ ကံသည္ အၿမဲေကာင္းမေနတတ္ေပ။ ဖုန္းဓာတ္မီး မွိန္မွိန္ေလး ထိုးထားေသာ အလင္းေရာင္ေအာက္သို႔ ကန္ေဘာင္ေဘးမွ ရိပ္ကနဲ တက္လာေသာ မည္းမည္းသ႑ာန္ တစ္ခု… သိလိုက္သည္…

“အို… ေႁမြႀကီး… ေႁမြႀကီး..”

သူမက အလန႔္တၾကား ေအာ္ဟစ္ကာ ကြၽန္ေတာ္ေပၚ အတင္း ဖက္တက္သည္။ ေျခႏွစ္ဖက္ ကလည္း ခ်ိတ္ထားလိုက္ေသးသည္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟန္ခ်က္မထိန္းႏိုင္ ျဖစ္ကာ ေရစပ္စပ္ရွိေသာ ကန္စပ္သို႔ ႏွစ္ေယာက္သား လုံးေထြးလ်က္ ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။

က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေအာက္က သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာ ခ်င္း အပ္၊ ရင္ခ်င္းကပ္လ်က္ ထပ္လ်က္သားႀကီး။ သူမ၏ ထြက္သက္က ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကို လာ႐ိုက္ခတ္သည္။ စကၠန႔္ပိုင္းမွ် မွင္သက္သြားမိၿပီးေနာက္ “အို” ဟု အလန႔္တၾကား ေရ႐ြတ္ကာ ႐ုန္းသည္။ ေရစပ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ေခ်ာ္က်ကာ သူမ ေပါင္လယ္ေလာက္ ဗြက္ထဲ နစ္သြားေတာ့ သည္။

“အား.. ေမာင္ေလး.. ဆြဲပါအုံး… က်ၿပီ”

သူမလက္ကေန ဆြဲတင္လိုက္ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားလည္း လူ႐ုပ္မေပါက္ေတာ့ ။ ေရကန္ထဲက တက္လာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားက ဗြက္ေတြနဲ႔ ။ လူေတြက ကြက္ၾကည့္သြားသည္။ ဒီပုံစံနဲ႔ ပြဲထဲသြားလို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ကားလမ္းေပၚသို႔သာ ျပန္တက္ခဲ့သည္။ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ အိမ္သို႔ ျပန္ေမာင္းလာခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕နဲ႔ ပြဲခင္းက အေတာ္ေလး ေဝးသည္။

“ေမာင္ေလး… ရပ္အုံး… ရပ္အုံး… ဘာႀကီးလဲ မသိဘူး… အီး”

ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ လူရွင္းသည့္ေနရာ ေမွာင္ရိပ္ထဲသို႔ ထိုးရပ္လိုက္ရသည္။

“ေမာင္ေလး… လုပ္ပါအုံး… ေပါင္မွာ… ဘာေကာင္ႀကီးလဲမသိဘူး… ႐ြစိ႐ြစိနဲ႔ ကပ္ေနတယ္”

ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ၿပီ။ ဗြက္ေတာထဲ က်သြားမွေတာ့။

“အစ္မ.. ကန္ေတာ့ေနာ္..”

ကြၽန္ေတာ္ ေျပာေျပာဆိုဆို ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူမ၏ ထဘီကို ဒူးဆစ္ေလာက္ထိ ဆြဲ လွန္လိုက္သည္။

“ဘယ္နားမွာလည္း အစ္မ”

”အား… ဒီနား… ဒီနားမွာ”

သူမ လက္ေထာက္ထားသည့္ ေနရာက ေပါင္ အလယ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ… ဇာတ္လမ္းက လွေခ်ၿပီ။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ လက္ကို ထဘီေအာက္က ႏႈိက္သြင္းလိုက္ကာ သူမ ျပသည့္ေနရာသို႔ ထိုးႏႈိက္လိုက္သည္။ ကြၽဲေမွ်ာ့ႀကီး။ အေတာ္ႀကီးသည္။ ေရထဲက်တုန္း အမိအရ တြယ္လိုက္တာ ျဖစ္မည္။

“မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ အစ္မ.. ဒီမွာ ရၿပီ”

“ဟယ္.. ေမွ်ာ့ႀကီး.. အႀကီးႀကီးပဲ… အစ္မက ေမွ်ာ့သိပ္ေၾကာက္တာ”

“ဟုတ္တယ္အစ္မ… ကံေကာင္းတယ္… မသိရင္ ဗိုက္ထဲဝင္သြားမွာ… ေသတတ္တယ္”

“ဟယ္… ဟုတ္ပါရဲ႕ေနာ္… အာာာ… ဘာေတြေျပာေနမွန္းလည္း မသိဘူး”

စကားလိုက္ေရာေနရာမွ ေမွ်ာ့ ဘယ္အေပါက္က ဝင္မည္ကို အေတြးေပါက္သြားပုံရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာကို အုန္းကနဲ ထုသည္။

“အစ္မ အဝတ္အစားလဲၿပီး ျပန္လာအုံးမွာလား”

“ဟင့္အင္း… မလာေတာ့ဘူး… မနက္ျဖန္မွပဲ ထပ္လာၾကမယ္ေလ”

မနက္ျဖန္ အတြက္ေတာ့ ခ်ိန္းသြားေပၿပီ။ ဒီေန႔က ကံေကာင္းသည္လား ကံဆိုးသည္လားကို မခြဲတတ္ေတာ့ပါေပ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကမန္းကတန္း လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ေပၚ တက္ေျပးေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေပါင္လယ္ေလာက္ထိ ႏႈိက္တာကို ခံလိုက္ရ၍ အပ်ိဳႀကီး ရွက္သြားျခင္းပဲလားေတာ့ မသိပါ။

ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အဝတ္အစားလဲၿပီး အိပ္ရာဝင္လိုက္ရသည္။ အိပ္လို႔ မရပါ။ အထိအေတြ႕အာ႐ုံေတြက ေႏွာင့္ယွက္ေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့လည္း အိပ္မက္အစိုေတြပင္ မက္လိုက္မိေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနလည္း သူမ အိမ္ေရွ႕ကေန ေစာင့္ေနသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ လယ္ကြင္းဘက္ မသြားေတာ့ဘဲ ေဝးခ်င္ ေဝးေတာ့ဟု ညာဘက္လမ္းက ပတ္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ အဲဒီဘက္ က်ေတာ့ အထဲဝင္ရတာ နည္းနည္း ေဝးသည္။ ဘရိတ္တစ္ခ်က္ အုပ္လိုက္တိုင္း တံဆိပ္ခတ္ ႏွိပ္ခံေနရသည့္ အရသာကို ခံစားမိလိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ္ အမွားႀကီး မွားမိသြားသည္ကို သိလိုက္ ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရွာ့တ္ပင္ အတိုဝတ္လာေသာ္လည္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ မဝတ္ခဲ့မိ။

ေအာက္ကေကာင္က ထ မာန္ၿဖီျပန္ရာ စိတ္ကို မနည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။ ပြဲခင္းထဲသို႔ ေရာက္သြားၿပီး အဆာေျပ စားသည္။ ထို႔ေနာက္ ရဟတ္ စီးခ်င္သည္ဟု ပူဆာ သျဖင့္ ရဟတ္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္။ နယ္ဘက္ ပြဲေတြမွာ လာတတ္သည့္ ရဟတ္ေတြက ရန္ကုန္က ရဟတ္ေတြလို မဟုတ္။ ရန္ကုန္က ရဟတ္ေတြက စက္ႏွင့္ ေမာင္းသည္။ ျဖည္းျဖည္းသာ လည္ၿပီး ရႈခင္းေတြ ၾကည့္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ဒီမွာက ရဟတ္အိမ္ေလးေတြမွာ ေလးေယာက္ စီးလို႔ရသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ တက္လိုက္ၿပီး ေရွ႕ခုံကလည္း အတြဲတစ္တြဲ၊ သူမ စီးသာစီးခ်င္ၿပီး ေၾကာက္ေနပုံ ရသည္။ ရဟတ္အိမ္ တစ္လုံး လူျပည့္သည္ႏွင့္ ရဟတ္ ေမာင္းသည့္ လုပ္သားမ်ားက အေပၚက တန္းေပၚသို႔ တက္သြားသည္။ သူတို႔ ဝိတ္ႏွင့္ ရဟတ္က လည္သြားသည္။ တစ္တြဲၿပီး တစ္တြဲ ၿငိမ့္ကနဲ ၿငိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ အတက္က သိပ္မသိသာေသာ္လည္း အဆင္းက်ေတာ့ အသည္းထဲ ေအးကနဲ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ကို ကိုင္ထားသည္။ ေအာက္ဆုံး ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ တစ္ပတ္လည္ လူျပည့္သြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ စတင္ ေမာင္းေတာ့သည္။

ရဟတ္ေမာင္းသူမ်ားက သူတို႔ အေလးခ်ိန္ကို ကြၽမ္းက်င္စြာ အသုံးခ်ကာ ရဟတ္အိမ္ေအာက္က ဘားတန္းေတြမွာ ဂြၽမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကစားျပရင္း လည္ပတ္ေစသည္။ စီးေနသူကေတာ့ သူတို႔ ဂြၽမ္းကစားေနတာကို မျမင္ရ။ သူမက ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္ေနၿပီး မ်က္ႏွာကို ဝွက္ထားသည္။ ရဟတ္က ဆယ္ပတ္ ျပည့္သြားေတာ့ ရပ္သြားသည္။ ထိုက်ေတာ့ မွ ရင္ခြင္ထဲ ဝွက္ထားသည့္ မ်က္ႏွာကို ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျပန္ခြာသည္။

ရဟတ္စီးၿပီးေတာ့ စတိတ္ရႈိးခဏၾကည့္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ လက္မွတ္သြားဝယ္ရသည္။ နယ္ၿမိဳ႕ ဆိုေတာ့ ပြဲ႐ုံႀကီးကို ပတ္ပတ္လည္ တာလပတ္စမ်ားႏွင့္ ကာထားၿပီး ပြဲလက္မွတ္ကို ပြဲ႐ုံ ေထာင့္မွာ ေရာင္းသည္။ ပြဲက စေနၿပီ။ လက္မွတ္ေရာင္းသည့္ေနရာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနသည္။ လူေပ်ာက္သြားမည္စိုးသျဖင့္ သူမကို ေရွ႕ကထားရသည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ေအာက္က ညီေတာ္ ေမာင္က ထႂကြေသာင္းက်န္းလာသည္မွာ ထိန္းမရေတာ့ေခ်။ ေဘာင္းဘီမို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။

သူမထံမွ ကိုယ္သင္းနံ႔ ေရေမႊးနံသင္းသင္း ေရာပြၽမ္းေနသည္ကို အနံ႔ရေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ အေနာက္ကလည္း လူအုပ္က တိုးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္က သူမ တင္ႏွစ္လုံး ၾကားကို သြားေထာက္မိေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ အားနာသြားသည္။ သူမက ဆတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္။

“အစ္မ.. ကန္ေတာ့… အေနာက္က တိုးေနလို႔”

သူမ ၿပဳံးေစ့ေစ့ႏွင့္ အန္ႀကိတ္ျပၿပီး အေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိေသာ္လည္း အေနာက္ကလည္း တိုး၊ အေရွ႕မွာလည္း ပိတ္ၾကပ္ေနရာ ဘယ္လို မွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ လက္မွတ္ရၿပီးျပန္ေတာ့ ပြဲ႐ုံထဲသို႔ တိုးေဝွ႔ ဝင္ရျပန္သည္။ အထဲမွာက တာလပတ္စႀကီးကို ခင္းထားကာ တစ္ခ်ပ္စာစီ ေလးေပပတ္လည္ေလာက္ အကြက္ဆြဲထားသည္။ ကိုယ့္နံပါတ္ ေရာက္ေအာင္ ထိုင္ေနသူမ်ားေရွ႕ ခြေက်ာ္သြားရသည္။ ထိုင္စရာ ေနရာရမွပဲ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။

ေတးဂီတသံက ဆူညံေနရာ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာဖို႔ပင္ အဆင္ မေျပလွ၊ ပုံမွန္ေလသံထက္ကို နည္းနည္းပိုေျပာမွ ၾကားရသည္။ ေရွ႕ဘက္ ေဆာင္းေဘာက္စ္ ေတြနားေလာက္ ေနရာရေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ ဆယ္နာရီေလာက္က်ေတာ့ စတိတ္ရႈိးလည္း ၿပီးသြားၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ အခန္းက႑ေတြ ေရာက္လာၿပီမို႔ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အေရွ႕က လမ္းေလွ်ာက္သြားေသာ သူမ၏ တင္ဆုံကို လွမ္းငမ္းလိုက္ရာ ပန္းႏုေရာင္ ထဘီဝတ္ထားေသာ သူမတင္ပါးႏွစ္ခု ဆုံရာ အလယ္တည့္ တည့္ ေအာက္နားေလာက္တြင္ ေရစိုကြက္ကေလး တစ္ကြက္ကို ေတြ႕မိလိုက္သည္။ ပန္းေရာင္ ပိတ္သားဆိုေတာ့ သိသိသာသာ ေပၚလြင္ေနသည္။

“အစ္မ… ေနာက္မွာ ကြက္ေနတယ္”

မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ သြားေျပာမိျပန္သည္။ သူမက လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ၿပီး..

“ဟယ္.. ဟုတ္ပါ့.. ဘယ္နားမွာ ေရကြက္ေပၚ ထိုင္မိလဲ မသိပါဘူး”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေဘးနား ေမွာင္ရိပ္သို႔ တိုးကာ ထဘီျပင္ဝတ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ပြဲခင္းထဲ ေႏြရာသီ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕မွာ ဘယ္နားမွာမွ ေရစိုစရာမရွိ။ ဧကႏၲ သူမလည္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားကာ စိုစြတ္သြားပုံ ရပါသည္။ သူမကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း အသံေတြက ကတုန္ကရင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ သိသာလြန္းသည္။ ဆိုင္ကယ္ေပၚေရာက္ေတာ့ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ေတာ့သည္။

“အစ္မ.. ဟို… ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္.. ခုန တိုးမိတာက မရည္႐ြယ္ပါဘူး.. ”

“ဟြန္း.. ေတာ္ပါ.. အပိုေတြ.. အဲဒါ မရည္႐ြယ္တာလား”

“မဟုတ္ပါဘူး… အစ္မရယ္.. အေနာက္က တိုးလိုက္လို႔ ျဖစ္သြားတာပါ.. အစ္မက ေမႊးႀကိဳင္ေနေတာ့ ပိုဆိုး”

“ေတာ္ပါဟယ္.. ငါ့အျပစ္ပဲ ျဖစ္ရေသး”

သူမေျပာပုံက အျပစ္ေတာ့ ျမင္ပုံမရ။ သူမအိမ္တြင္ ထားခဲ့ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ အေဆာင္ ျပန္ေမာင္းလာခဲ့သည္။ ထိုညကလည္း အိပ္မက္မက္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ေက်ာ္ျဖတ္လာသလို သူမႏွင့္ပင္ ရင္းႏွီးမႈေတြ ပိုလာသည္။ ႐ုံးပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာ သူမႏွင့္အတူတူ အေအးဆိုင္ ထိုင္ရင္းပင္ ခ်စ္ေရးဆိုျဖစ္ခဲ့သည္။ စဥ္းစားဦးမည္ေပါ့ေလ။ အေျဖရၿပီးေတာ့ ပိုမို ပြင့္လင္းလာခဲ့သလို အသုံးအႏႈန္း အေခၚအေဝၚမ်ားလည္း ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သည္။

“မ… ”

“ေမာင္ေရ”..

စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္.. သူမႏွင့္ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ ျဖစ္လာသည္။ သူမက ေၾကာက္သည္ဟု ဆိုကာ ေအာက္ပိုင္းကို ေပးမထိ၊ အေပၚပိုင္းကိုပင္ အျပင္မွသာ ထိေတြ႕ခြင့္ရသည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ အမွတ္တရ အေနျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္ ႐ုံးက လူပါးသည္။ အမ်ားစုကလည္း ႐ုပ္ရွင္ သြားမၾကည့္ေတာ့ဘဲ အိမ္မွာပဲ Skynet ႏွင့္ ၿငိမ့္ၾကတာ မ်ားသည္။

လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတန္း အတြဲခုံမွာ သြားထိုင္ၾကသည္။ သူမက ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာ မွီထားသည္။ ႐ုပ္ရွင္စၿပီ။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ေနၾကာေစ့ထုပ္ကေလး ေဖာက္ကာ ခြံ ေကြၽးရင္း ၾကည္ႏူးေနၾကသည္။ ေနာက္ သူမကို နမ္းလိုက္ကာ နား႐ြက္ကေလးကို သြားျဖင့္ ဖြဖြေလး ကိုက္ေပးလိုက္သည္။ (အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသးသူမ်ား ဒီနည္းကို စမ္းသပ္သင့္သည္)။

“အင္း.. ေမာင္.. အသည္းေတြယားတယ္”

“လာ… ကုတ္ေပးမယ္”

ကြၽန္ေတာ္ ေရာတိေရာေယာင္လုပ္ကာ သူမ ဗိုက္သားကို ကုတ္ေပးသေယာင္ ျပဳလိုက္သည္။ သူမကို သတိထားၾကည့္မိေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ အာ႐ုံမရွိ၊ မ်က္လုံးေလး ေမွးေနသည္။ ထိုမွ တစ္ဆင့္ အကဲစမ္းကာ လက္ကို ရင္သားမ်ားဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ တစ္ခ်က္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ဘာမွ ျငင္းဆန္ျခင္းေတာ့ မရွိ။ ကြၽန္ေတာ္ ရင္သားႏွစ္မႊာကို ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ကိုင္တြယ္ရင္း သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္ယူနမ္းလိုက္သည္။ သူမကလည္း က်င္လည္စြာပင္ ျပန္ လည္ တုန႔္ျပန္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံေတာ့ ရွိဖူးေလာက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ သိပ္ အခ်ိန္မဆြဲ ေတာ့။ သူမ၏ တုန႔္ျပန္မႈမ်ားကို အေျခအေနၾကည့္ကာ လက္ကို တျဖည္းျဖည္း ေအာက္သို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။ သူမေပါင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲဆိုေတာ့ လွန္လို႔ ေလွာလို႔ မရ။ ႐ုပ္ရွင္ကလည္း ဘယ္ေနရာထိ ေရာက္ေနၿပီမသိ။ ႐ုတ္တရက္ မီးလင္းလာလ်င္ ဒုကၡမ်ားသြားႏိုင္သည္ေလ။ ေပါင္လယ္ေလာက္မွ တျဖည္းျဖည္း ေပါင္ခြဆုံေနရာသို႔ လက္ကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ခ်ီတက္ေစသည္။ ေပါင္ရင္းမွာ သူမက ေပါင္ကို တင္းတင္းေစ့ထားေတာ့ လက္က ဆက္ေ႐ႊ႕ရ ခက္ေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ေျခေထာက္ တစ္ေခ်ာင္းကို သူမ ဒူးႏွစ္လုံးၾကားသို႔ မသိမသာ ထည့္ေပးလိုက္ရာ အနည္းငယ္ ဟသြားသည္။ ဒီေတာ့မွ မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္း သူမ၏ အဖုတ္ကေလးအား အုပ္ကိုင္ လိုက္သည္။ သူမ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ လက္က ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ကို တင္းတင္း ဖမ္းဆုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္လက္အား သူမ၏ အကြဲေၾကာင္းေလးကို စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္သပ္ကစားရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဖိသြင္းလိုက္၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာက္စိေလးကို ခလုတ္တိုက္လိုက္ႏွင့္ က်ီစယ္လိုက္သည္။

“အာ့… ဟာ… ေမာင္ရယ္.. ဟင့္”

သူမ၏ ႏွာသံေလးမ်ား ဝိုးတဝါး ထြက္လာသည္။

“အား.. ေမာင္ေရ.. ရွီး… မရေတာ့ဘူး… ဟင့္… အား.. ”

ေခါင္းကို ဘယ္ညာ ရမ္းကာ ပါးစပ္က တိုးတိုးႀကိတ္ညည္းေနသည္။ သူမ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးလာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္သားကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ေကာ့တက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အဖုတ္ႀကီးကို ဘယ္ညာ ဆတ္ ကနဲ ဆတ္ကနဲရမ္းရင္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ကို မ်က္ႏွာအပ္လ်က္ အေမာေျဖေနသည္။

“ေမာင္.. သြားရေအာင္ေနာ္… ”

“ေနပါအုံး မ ကလည္း ႐ုပ္ရွင္ မၿပီးေသးဘူးေလ”

”ျပန္ခ်င္ၿပီေမာင္ရယ္… ေနာက္မွ လာၾကည့္ေတာ့ေနာ္”

သို႔ႏွင့္ ဖိုသီဖပ္သီျဖစ္ေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ျပန္ျပဳျပင္ကာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ညက်ေတာ့ သူမဆီက ဖုန္းလာသည္။

“ေမာင္ေနာ္.. ေန႔ခင္းက တအားဆိုးတာပဲ..”

“ဟမ့္.. ဘာဆိုးလို႔လဲ မရဲ႕”

“ဆိုးတာေပါ့.. လူကို ေသမတတ္ပဲ”

“အာ့လိုျဖစ္သြားလား”

“ျဖစ္တာေပါ့ ေမာင္ရဲ႕.. ၿပီးေတာ့ ညေနက ေရခ်ိဳးေတာ့ စပ္ေနတယ္”

“ဘယ္ကစပ္တာလဲ”

“ဟိုေနရာကေပါ့ ေမာင္က အရမ္း ဖိပြတ္တာကိုး”

“အင္းပါ မ ရယ္.. စိတ္ပါသြားလို႔”

“ထဘီနဲ႔ ပြတ္ေတာ့ ပြန္းတာေပါ့ ေမာင္ရဲ႕”

“အာ့ဆို ထဘီမပါဘဲ ပြတ္ရင္ေရာ…”

“အမ္.. ေမာင္ေနာ္.. မ်ားလာၿပီ”

“တူတူေနခ်င္ၿပီ မ ရာ”

“ခုလည္း တူတူ ေလွ်ာက္သြားတာပဲကို”

“ဟုတ္ပူးေလဟာ.. အဲလိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး”

“ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ေမာင္ရဲ႕”

“လင္မယားေတြလိုမ်ိဳးေလ”

“ေနပါအုံး ေမာင္ရယ္.. ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္လာမွာေပါ့”

“အင္းပါ မ ရယ္”

ေနာက္တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြက်ေတာ့..

“ေမာင္.. မနက္ျဖန္ ေမာင့္ကို လက္ေဆာင္ေပးစရာရွိတယ္..”

“ဘာလဲ.. မ ရဲ႕”

“ေရာက္ေတာ့ သိမွာေပါ့.. လမ္းစရိတ္ယူခဲ့.. မ တို႔ ေတာင္ႀကီးသြားလည္မယ္.. အိမ္ကို ႐ုံးပိတ္ရက္ သင္တန္းတက္ရမယ္လို႔ ညာထားတယ္”

“ဟာ တကယ္လား၊ ေပ်ာ္လိုက္တာ”

“တကယ္ေပါ့ ေမာင္ရဲ႕၊ ေနအုံး အဲဒါ လက္ေဆာင္မဟုတ္ေသးဘူး၊ လက္ေဆာင္က ေတာင္ႀကီး ေရာက္မွ ေပးမွာ”

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သူမႏွင့္အတူ ေတာင္ႀကီးသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေတာင္ႀကီးေရာက္ေတာ့ အင္းေလး ေရာက္ေအာင္ သြားလိုက္ေသးသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ အတူတူ သြားရသည့္ ခရီးလမ္းက အလြန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ ညေန မိုးခ်ဳပ္ခါနီးေတာ့မွ ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။

“မ.. မိုးခ်ဳပ္ၿပီ.. ျပန္မွာလား”

သူမ ဘာမွ ျပန္မေျပာ၊ လက္ထဲမွ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ကာ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ ထုတ္ေပးသည္။

“အမ္.. အဲဒါ ဘာလုပ္ဖို႔”

“အာ… ေမာင္ေတာ္ေတာ္ အ တာပဲေနာ္… မွတ္ပုံတင္ ေပးပါတယ္ဆို မသိဘူးလား”

“ဟင့္အင္း.. သိဘူးေလ”

“ခက္ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီေတာ္… ကြၽန္မ ႐ုံးပိတ္ရက္ သုံးရက္လုံး ေတာင္ႀကီးမွာ သင္တန္း တက္ရမယ္လို႔ အိမ္ကို ေျပာလာခဲ့ၿပီရွင့္… ျပန္စရာ မလိုပါဘူးရွင့္..”

“ဪ… အဲလိုလား… သိဝူးေလ”

“အင္း… ေမာင့္သေဘာေလ… ေမာင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာတည္းေပါ့..”

“ခ်စ္လိုက္တာ.. မ ရယ္”

“ကဲ.. ေမာင္… မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ… ခ်စ္တာ ေနာက္မွခ်စ္… ေလာေလာဆယ္ တည္းစရာ ေနရာ ရွာဦး… မ.. ဗိုက္ဆာေနၿပီ.. တစ္ေနကုန္ ေလွ်ာက္သြားရတာလည္း ေညာင္းလွၿပီ”

သြားလာေရး လြယ္ကူေစရန္ ၿမိဳ႕မေဈးႀကီးႏွင့္ မနီးမေဝး ဟိုတယ္ တစ္ခုသို႔ သြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ Reception တြင္ ႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္း ယူလိုက္သည္။ တစ္ခန္းကို ငါးေသာင္း ေပးရသည္။ သူမကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ၿပဳံးေစ့ေစ့ လုပ္ေနသည္။ ဧည့္ႀကိဳေကာင္ေလးက အထုပ္အပိုးေတြကို တြန္းလွည္းႏွင့္ ထည့္ကာ ဓာတ္ေလွကားႏွင့္ အခန္းဝသို႔ လိုက္ပို႔သည္။ ေဈးႀကီးေပးရသလို အခန္းကလည္း ေကာင္းပါသည္။ အဆင့္ျမင့္အခန္းျပင္ဆင္မႈေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလွသည္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်လိုက္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။

“ဟိုး.. ဆရာ.. ေနပါအုံးကြယ္… တစ္ေနကုန္ လူလည္းေညာင္းေနၿပီ.. ေရေလးဘာေလး ခ်ိဳးၿပီး အျပင္မွာ ထမင္းထြက္စားမယ္ေလ.. ”

“ဟြန႔္.. မကလည္း”

“ေအာင္မယ္.. ကေလး႐ုပ္ႀကီးနဲ႔ လာခြၽဲေနျပန္ၿပီ… ေရခ်ိဳး ထမင္းသြားစားမယ္ေလ.. ျပန္လာမွ ေမာင့္သေဘာ.. ဟုတ္ၿပီလား”

“တကယ္ေနာ္…”

“ဪ တကယ္ပါဆို… ျမန္ျမန္လုပ္… ေရခ်ိဳး.. ကိုယ့္အခ်ိန္ထဲက ပါတယ္”

ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာ ေရေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ တက္သုတ္႐ိုက္ ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူမက ထဘီရင္ရွားႏွင့္ အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ သူမေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္… သူမကို လွမ္းဖက္လိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ့္ေပၚသို႔ ထပ္လ်က္ ျပဳတ္က်လာသည္။

“အို.. ေမာင္ေနာ္.. မကဲနဲ႔အုံး… ခုမွ ေရခ်ိဳးၿပီးတာ… ဟိုဘက္လွည့္ေန.. မ အဝတ္အစားလဲ ဦးမယ္”

ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဖက္ လွည့္ေပးေနစဥ္မွာပင္ သူမ အဝတ္အစား လဲၿပီးသြားသည္။

“ရၿပီ… လွည့္လို႔ရၿပီ”

ကြၽန္ေတာ္ သူမဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂါဝန္ အျပာႏုေရာင္ေလးႏွင့္ လွလြန္းေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အျပင္ထြက္ကာ ညစာ သြားစားသည္။ သူမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ အႀကိဳက္ တူသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ပင္လယ္စာသာ စားသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ငါးသေလာက္ဥ၊ သူမက ပုဇြန္ထုပ္ေၾကာ္ႏွင့္ ထမင္းၿမိန္ခဲ့သည္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဟိုတယ္ေပၚ ျပန္တက္ခ်င္ေနေသာ္လည္း သူမက တမင္ အခ်ိန္ဆြဲေနသည္။ ဟိုဟာ နည္းနည္း ဒီဟာနည္းနည္း ေလွ်ာက္စားေနသည္။

ည ကိုးနာရီေက်ာ္ေလာက္က်မွ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူမကို ဆြဲဖက္ကာ ခုတင္ေပၚသို႔ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ သည္။

“အယ္.. ေနအုံးေလ.. ေမာင္… မ တို႔ ထမင္းစားလာတာ သြားတိုက္၊ ပလုပ္က်င္းေတာ့ လုပ္ဦးမွေပါ့”

”ဟင့္အင္း… မလုပ္ေတာ့ဘူး”

“ေမာင္ေနာ္… ညစ္ပတ္ရင္… ဟြန႔္”

“အင္းပါ အင္းပါ… တိုက္ပါမယ္”

ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီးေနာက္… သူမ မ်က္ႏွာက မိတ္ကပ္ေတြ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ဖ်က္လိုက္ေသာ္လည္း သဘာဝဆန္ဆန္ လွေနျပန္သည္။ အိပ္ရာေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မရွည္စြာ သူမကို လွမ္းဖက္သည္။

“အို.. ေမာင္ကလည္း အရမ္းၾကမ္းတာပဲကြယ္… ေမာင့္သေဘာပါဆို.. မ..ကို မညႇာဘူးလား”

“မ.ရယ္ စိတ္ေလာသြားလို႔ပါ”

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ သူမ ေစာင္ထူႀကီးေအာက္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ သူမ၏ နား႐ြက္ကေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။

“အိ.. ခ္ခ္… ေမာင္.. အသည္းယားတယ္”

“အသည္းယားရင္… ကုတ္ေပးမယ္ေလ”

“ဟြန႔္… ေတာ္ေတာ့… သူကုတ္တာက.. အသည္းမဟုတ္ပါဘူး..”

“အာ့ဆို.. အသည္းမဟုတ္ ဘာကုတ္တာလဲ”

“အာ.. ေမာင္ေနာ္”

ကြၽန္ေတာ္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို အသာ စုပ္ကာနမ္းလိုက္သည္။ သူမကလည္း ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ျပန္ဖက္သည္။ ညာလက္က သူမ၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ညင္သာစြာ သပ္ေပးေနရင္း သူမ၏ လက္ေမာင္းေပၚတြင္ အလုပ္ေပးထားသည္။ သူမ၏ အသက္ရႉသံမ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို သူမ၏ ရင္သားေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။

“အင္း.. ဟင္း… ေမာင္ရယ္”

သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလး ပြင့္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္၏ အနမ္းမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး တုန႔္ ျပန္သည္။ ရင္သားေပၚမွ လက္က ဗိုက္သားေပၚသို႔ ေရာက္သြားသည္။ သူမက ပိုမို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္သို႔ တစ္ေစာင္း အေနအထားျဖစ္ေနသျဖင့္ ဗိုက္သားမွ ခါး… တင္ပါးထြားထြားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးသည္။

“ရွီး… ဟင္း.. ေမာင္… ေမာင္ရယ္”

သူမ၏ တုန႔္ျပန္ခ်က္မ်ားက တစ္စထက္ တစ္စ ပိုမို အားပါလာသည္။ တင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ သူမ၏ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္ရင္း ေပါင္လယ္သားမ်ားကိုသာ တစ္ဖက္ဆီ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ သူမ အသက္ရႉသံေတြ ျမန္သထက္ ျမန္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေပါင္လယ္သားေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ဂါဝန္စကို တျဖည္းျဖည္း အေပၚသို႔ ဆြဲတင္လိုက္သည္။

ဂါဝန္ ေအာက္စ လက္ထဲသို႔ ေရာက္လာေတာ့ ေပါင္သားေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္း လက္က တျဖည္းျဖည္း ေပါင္လယ္မွ ေပါင္ရင္းဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားလာသည္။

“အား.. ေမာင္ရယ္.. အ… ေနရခက္လိုက္တာေနာ္”

လက္က ေပါင္ခြဆုံသို႔ ေရာက္သြားေတာ့ သူမ၏ အဖုတ္ကေလးကို ပင္တီေပၚမွ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

“အေမ့… ရွီးးး.. ဟင့္… ေမာင္ေနာ္”

“မ.. အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္မယ္ေနာ္”

“ရွက္တယ္ ေမာင္ရယ္”

“မရွက္ပါနဲ႔.. မ ရဲ႕.. ေမာင္တို႔က မၾကာခင္ လက္ထပ္ရင္ ႀကဳံရမွာပဲကို”

သူမ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားရင္း ေခါင္းညႇိတ္ျပသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္သား ၿခဳံထားေသာ ေစာင္ကို ခြာခ်လိုက္သည္။ သူမ၏ အျပာႏုေရာင္ ဂါဝန္ကို ေခါင္းမွ လွန္ခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူမ ေက်ာေလး ေကာ့ေပးသည္။ ပင္တီႏွင့္ ဘရာ အျပာႏုေရာင္ေလးေတာ့ က်န္ေသးသည္။ မခြၽတ္ေသးခင္ကပင္ ပင္တီေအာက္မွ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ အဖုတ္ကေလး၏ အလယ္ေခါင္တြင္ အကြဲေၾကာင္းေလးပင္ ခပ္ေရးေရး ေပၚေနသည္။ စိုစြတ္ေနေသာ အကြက္ကေလးကို လက္နဲ႔ စမ္းလိုက္သည္။

“မ.. ဒီမွာ ႐ႊဲေနၿပီ”

“ဟင့္.. ေမာင္ပဲ အဲလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာကို”

ကြၽန္ေတာ္ သူမ၏ ဘရာႏွင့္ ပင္တီေလးကိုလည္း သူမကိုယ္မွ ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ကြၽန္ေတာ္ကို အလြန္ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဝတ္ေတြ အကုန္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ သူမေပၚမွ တက္ခြလိုက္သည္။

“ေမာင္… မ.. ေၾကာက္တယ္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္”

“အင္းပါ.. မ ရဲ႕.. နာေအာင္ မလုပ္ဘူး.. စိတ္ခ်”

သူမႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးမ်ားကို တရႈိက္မက္မက္ စုပ္နမ္းရင္း ညာလက္ကလည္း ရင္သားမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္သုံးသပ္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ဖြဖြေလး လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ ပြတ္ ေခ်ေပးသည္။ သူမ၏ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္လာသလို ညည္းသံသဲ့သဲ့.. ၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္မ်ားကို ပိုမို တက္ႂကြေစသည္။ ရင္သားမွ လက္မ်ားကို ဗိုက္၊ ခါး၊ တင္ပါးမ်ားဆီသို႔ အစဥ္လိုက္ ေနရာ ေ႐ႊ႕သည္။ တင္ပါးကို ဆုပ္နယ္ေနခ်ိန္ဝယ္ သူမ၏ လက္မ်ားက အိပ္ယာခင္းကို ဆုပ္ထားကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထား သည္။

ကြၽန္ေတာ္ သူမ၏ ေပါင္ၿခံတဝိုက္.. အဖုတ္ကို တစ္ခ်က္မွ် မထိဘဲ က်န္သည့္ေနရာမ်ားသို႔သာ မထိတတိ ကလိေနသည္။ ကာမသွ်တၱရ ေလ့လာမိသမွ်ကို အသုံးခ်ေနသည္။

“အား.. ရွီး… ေမာင္.. ေမာင္ရယ္.. မ.. မေနတတ္ေတာ့ဘူး..”

သူမေတာင္းဆိုလာေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္ လက္မ်ားကို အဖုတ္ေပၚသို႔ တင္ကာ အကြဲေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ စုန္စန္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္သည္။

“အ.. ေမာင္ရယ္.. ေမာင္ရယ္.. ဟင့္.. အင္း.. အားးး”

ကြၽန္ေတာ္ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းေနရင္းမွ လည္တိုင္.. ရင္ဘတ္.. ဗိုက္.. ဆီးခုံေပၚသို႔ အဆင့္ဆင့္ နမ္းသြားသည္။

“ေမာင္.. အဲဒါ မလုပ္နဲ႔ကြယ္.. ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္.. ”

“မႀကီးပါဘူး မ ရယ္.. ခ်စ္လို႔ပါ”

“မလုပ္နဲ႔ ေမာင္ရယ္.. ေနာ္… ေနာ္လို႔”

ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို သူမ အတင္း ျပန္ဆြဲတင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမ ေျခရင္းတြင္ ဒူးေထာက္ ေနရာယူလိုက္ကာ သူမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ကို ကားထုတ္လိုက္သည္။ ေဖာင္းမို႔ေနသည္ အဖုတ္ႀကီးက ဟဟေလး ပြင့္ေနကာ သူမ၏ ခ်စ္ဝတ္ရည္မ်ား ႐ႊဲနစ္၍ အေရာင္ လက္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္ကလည္း တရမ္းရမ္းႏွင့္ မာန္ၿဖီေနသည္။ ထိပ္ဖူးကို သူမ၏ ပန္းဝတ္လႊာခ်ပ္မ်ားအား ေခြၽခ်ရင္ အဝတြင္ ေတ့လိုက္သည္။

“အာ့.. ေမာင္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္”

ကြၽန္ေတာ္ ထိပ္ဖူးႏွင့္ သူမ၏ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ထိုးဆြေမႊေႏွာက္ေနရင္း သူမ၏ ပန္းဖူးေလးကို ထိထိမိမိ ထိုးပစ္လိုက္သည္။

“အား… ေမာင္ရယ္… အမေလး.. ဟင္း… မ.. မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး… ထည့္ပါေတာ့”

“ဘယ္ထဲကို ထည့္ရမွာလည္း မ..”

“ဟာ.. ေမာင္.ကလည္းကြာ”

“အာ့ဆို.. မေျဖရင္ မထည့္ဘူးေနာ္”

သူမ၏ ပန္းဖူးေလးကို ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ ဖိတြန္းလိုက္ရင္း အညႇာကိုင္လိုက္သည္။

“အ… အ… အဖုတ္ထဲကို ထည့္ေပးပါေမာင္ရယ္”

“ဘာႀကီးကို ထည့္ရမွာလဲလို႔”

“အာ.. ေမာင္ေနာ္”

“မေျဖဘူးလား”

သူမကို မထန္ထန္ေအာင္ ဆြလိုက္သည္။

“ေမာင့္… ေမာင့္လီးႀကီးကို… မ.. အဖုတ္ထဲကို ထည့္ေပးပါ ေမာင္ရယ္”

သူမ ထံက တစ္တစ္ခြခြ စကားမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲ ဖ်င္းကနဲပင္ ျဖစ္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ထိပ္ဖူးက အေပါက္ဝသို႔ ေတ့လိုက္ကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူမ၏ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ပင္ ညႇစ္ထားသည္။ ေတာ္ေတာ္ ၾကပ္လြန္းသည္။

“အား… အား… ေမာင္… ျဖည္းျဖည္းကြယ္.. နာတယ္”

ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဆုံးထိ တအိအိ သြင္းလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ သူမ၏ ဆီးစပ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီးစပ္ႏွင့္ ထိသည္အထိ ေဆာင့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္မွ အရွိန္တင္လိုက္သည္။ သူမ၏ ေအာ္သံညည္းသံမ်ားက ပို က်ယ္လာသလို သူမ လက္မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းႏွင့္ ေက်ာကို ေဆာက္တည္ရာမရ ဖမ္းဆုပ္လႈပ္ရွားေနသည္။

“ေမာင္.. ေမာင္… မ.. ၿပီးေတာ့မယ္.. ၿပီးေတာ့မယ္ထင္တယ္”

သူမ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ရင္လာကာ လက္က ကြၽန္ေတာ့္ ခါးကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ရင္း အားႏွင့္ ဆြဲဆြဲ ေဆာင့္ကာ အဖုတ္ႀကီးကလည္း ေကာ့တက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အရွိန္တင္လိုက္သည္။ သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္းပင္ ဖက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကို လွမ္းစုပ္သည္။

သူမ ထြန႔္ထြန႔္လူးလာၿပီးေနာက္ အဖုတ္ကို အေပၚသို႔ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ထိုးလိုက္ၿပီး အဖုတ္က ကြၽန္ေတာ့္ ဒုတ္ကို ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ညႇစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ မွ ဗုန္းကနဲ ျပန္ျပဳတ္က်သြားသည္။ ျပဳတ္က်သြားသည္အထိ အဖုတ္ႀကီးက တရမ္းရမ္း ႏွင့္ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္ မၿပီးေသးသျဖင့္ အဖုတ္ထဲသို ထပ္ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေနာက္ ဆက္ေဆာင့္သည္။ သူမ၏ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴသံမ်ားကလည္း တရစပ္ပင္။ ေနာက္ဆုံး ထိပ္ဖူးတစ္ခုလုံး က်င္တက္လာၿပီး သုက္ရည္မ်ားကို သူမ၏ အဖုတ္အတြင္းသို႔ ပန္းသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။

“ေမာင္ရယ္.. ေမာလိုက္တာ… ဟူး”

“ေကာင္းလား.. မ”

“ေကာင္းတာေပါ့ ေမာင္ရယ္… ေသမလိုကို ျဖစ္သြားတာ”

“ထပ္လုပ္ေပးရဦးမလား”

“အာ.. ခဏနားဦးမယ္ ေမာင္ရယ္”

“မ.. ဘယ္ႏွခါ ၿပီးသြားလဲ”

”ဘယ္ႏွခါမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ေမာင္ရယ္.. မအရင္ၿပီးတာေလ.. ေမာင္က ထပ္လုပ္ေနေတာ့ ခဏခဏ ၿပီးေနတာ.. သတိေတာင္ လစ္မတတ္ပဲ…”

သူမေပၚမွာ ထပ္လ်က္ပင္ စိမ္ထားရင္း အေမာေျဖေနလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ျပန္မေထာင္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ အေမာေျဖၿပီးေတာ့ သူမ ဗိုက္ေပၚကေန ဆင္းလိုက္ကာ တစ္သွ်ဴး စကၠဴေလးလွမ္းယူၿပီး သူမ အဖုတ္ဝတြင္ စီးက်ေနေသာ သူမဆီက အရည္မ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ သုက္ရည္မ်ားကို တယုတယ သုတ္ေပးလိုက္သည္။

ေမာေမာႏွင့္ အိပ္လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲ မသိ။ တေရးႏိုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္ဗလာႏွင့္ သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာခိုင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမ၏ ရင္သားမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေထာင္လာေသာ ဒုတ္ကို သူမ၏ တင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ျပဴထြက္ေနေသာ အဖုတ္ အဝသို႔ ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္း လိုက္သည္။

သူမ ကြၽန္ေတာ့္ တင္ပါးကို လက္ေနာက္ျပန္ လွမ္းကိုင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမ ခါးကို ကိုင္ကာ သာသာေလးပင္ ေဆာင့္ေပးသည္။ သူမကလည္း မျငင္းဆန္ပါ။ တအင္းအင္း ညည္းညဴရင္း ခံရွာသည္။ ညက တစ္ခါၿပီးထားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ပိုၾကာေနသည္။ သူမလည္း ႏွစ္ခါသုံးခါ ၿပီး ၿပီးသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမေနာက္က ဖက္ကာ အိပ္ေနလိုက္ ေတာ့သည္။

ေနာက္ေန႔ မနက္ မိုးလင္းေတာ့ သူမက အေစာႀကီး ႏိုးကာ အဝတ္အစားပင္ လဲၿပီးေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ ေပ်ာ့ဖတ္ေနသည့္ေကာင္ကို လာကိုင္လႈပ္ကာ ႏႈိးသည္။ ဒီေကာင္ကလည္း ေထာင္ခ်င္သလို ျဖစ္လာေသးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ႏိုးေတာ့..

“ေမာင္.. ထေတာ့.. မနက္ ဆယ္နာရီထိုးေနၿပီ… အယ္.. အယ္.. ၾကည့္စမ္း… လူဆိုးေလး..”

ဟိုေကာင္က သူမလက္ခ်က္ႏွင့္ ေထာင္ေနသည္။

“မ.. မရေတာ့ဘူး… ကိုယ့္ျပႆနာ ကိုယ္ရွင္း..”

“အာ.. ေမာင္ရယ္.. အဝတ္ေတြ လဲၿပီးမွ.. ”

“အဝတ္လဲၿပီးလဲ… မရဘူး”

“ေက်ကုန္မယ္ ေမာင္ရဲ႕”

“မေက်ေအာင္ လုပ္မယ္”

“မေက်ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲလို႔”

“မ.. ဟိုဘက္လွည့္ၿပီး ကုန္းေပးေလ”

“အာ.. ေမာင္ကလည္းကြာ.. အဲလိုႀကီးက”

“လုပ္ပါ မ ရဲ႕.. ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး”

သူမ အထဲက ဝတ္ထားေသာ ပင္တီကို ခြၽတ္ကာ ေျခရင္းတြင္ တင္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ကာ ေလးဘက္ေထာက္ေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမေနာက္က အဝတ္မပါ ကိုယ္ဗလာျဖင့္ ေနရာယူလိုက္ကာ သူမ ဝတ္ထားသည့္ စကတ္ကေလးကို ေရွ႕သို႔ လွန္တင္လိုက္ၿပီး တင္ပါးထြားထြားႀကီးႏွစ္ခုကို စုံကိုင္ရင္း တစ္ေၾကာင္း ဆြဲလိုက္သည္။ သူမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၿပိဳင္တူနီးပါးပင္ ၿပီးသြားသည္။ သူမ အဖုတ္ကို တစ္သွ်ဴးျဖင့္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးလိုက္သည္။

“မ.. ေကာင္းလား”

“အင္း.. ေကာင္းတယ္.. အခုက ပိုထိတယ္”

“ႀကိဳက္တယ္ေပါ့”

“အင္း.. ”

“ႀကိဳက္ရင္ အဲဒီအတိုင္း လုပ္ေပးရမလား”

“ေမာင့္သေဘာပါ.. ညကတုန္းက အတိုင္းလည္း ႀကိဳက္တာပဲ… အခုလည္း ေကာင္းတာပဲ… ကဲ ေကာင္းရင္လည္း ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲေတာ့.. ထမင္း သြားစားမယ္”

ထမင္းစားသြားၿပီး ျပန္တက္၊ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ပါသည္ႏွင့္ တစ္ေၾကာင္း ထဆြဲလိုက္၊ ျပန္အိပ္လိုက္ႏွင့္ တစ္ရက္လုံးလုံး အျပင္ပင္ မထြက္ဘဲ အခန္းထဲမွာ ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္းေနၾကသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ လုပ္ရတာ အားမရေသးသျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေရပူ စပ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္အတူေရခ်ိဳးရင္း ေဘစင္ေပၚ လက္ေထာက္ခိုင္းကာ ေနာက္မွ ႀကဳံးသည္က ရွိေသးသည္။ ပိုေဇရွင္လည္း အေတာ္ကို စုံလင္သြားသည္။ ေနာက္ေန႔ ေန႔လယ္ေလာက္က်မွ အခန္းအပ္ကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

ဒီလိုႏွင့္ သူမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ အေပးအယူ တည့္လာခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ႐ုံးပိတ္ရက္ အေၾကာင္းျပကာ ေတာင္ႀကီးသို႔ တက္လိုက္၊ တစ္ခါတရံလည္း ၿမိဳ႕အျပင္ ေတာစပ္မွာ သြားခ်ိန္းေတြ႕လိုက္ႏွင့္ အဆင္ေျပေနသည္။ သူမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ၾကား အားသာခ်က္ တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပါေနလွ်င္ သူမက မညည္းမျငဴ ျဖည့္ဆည္းေပးသလို သူမ စိတ္ပါေနလ်င္လည္း ကြၽန္ေတာ္က မညည္းမညဴ ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ အသုံးအႏႈန္း အေျပာအဆိုမ်ားပင္ ပြင့္လင္း ရဲတင္းလာခဲ့သည္။

”ေမာင္.. ညေနေတြ႕မယ္ေနာ္.. မကို လာလိုးေပးအုံး”

“မ..ေရ.. အားရင္ ထြက္ခဲ့ေနာ္.. လိုးခ်င္ေနၿပီ”

“အင္း.. လာခဲ့မယ္ေမာင္.. မလည္း အလိုးခံခ်င္ေနတာ အေတာ္ပဲ” စသည္ စသည္ျဖင့္။

တစ္ရက္ေတာ့ သူမ ဖုန္းဆက္သည္။ ငိုထားသည့္ပုံပင္။ သူမ မိဘေတြက သူတို႔ ႏွစ္သက္သည့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေပးစားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္သမွ် အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ သူမ မိဘမ်ား စကားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ခိုးရာလိုက္ေျပးဖို႔ စဥ္းစားေသာ္လည္း ႏွလုံး ေရာဂါရွိသည့္ မိခင္ကို ညႇာတာေနရသျဖင့္ မလုပ္ရက္ေၾကာင္း၊ သူမကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔နဲ႔ ေမ့လိုက္ ဖို႔၊ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ နီးစပ္ေစလိုေၾကာင္း စသည္တို႔ကို ေျပာသည္။

ကြၽန္ေတာ္ သူမႏွင့္ လမ္းခြဲလိုက္ရၿပီး တစ္လေလာက္ စိတ္ေလသြားေသးသည္။ အရက္ေတာ့ မေသာက္ျဖစ္။ အရက္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ ဟိုစိတ္ ဒီစိတ္ထက္ သူမကို လြမ္းသည့္ စိတ္က ပိုမ်ားမည္ထင့္…..။

ၿပီးပါၿပီ။