by အပျိုကြီး အပျိုကြီးရေဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာဝင်လာသည်။ “ အော် ဘယ်သူလဲလို့ မမမာ လာလေထိုင်” သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်။ အောင်သွယ်က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး၊ အပျိုလေး အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီမာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။ အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြော တတ်သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရ ဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်..။ ဒေါ်နီ မာက မခင်သက်ဘေးမှ ဖင်ထိုင်ခုံ တစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး နံရံ၌ မှီကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သိလျှက်နှင့် ကြက်သားတွေလားဟု မေးလိုက်သေး၏။“ ဟုတ်တယ်…မမမာရေ… ဒီနေ့ စနေနေ့ဆိုတော့ သင်တန်းတက်နေတဲ့ ဆွေဆွေတို့ လာမှာမို့ ဟင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေးချင်လို့ ဆိုပါတော့” “ အော်….ဟုတ်ပါ့..ကောင်းပါ့ ဒါနဲ့ ထားအိလေးကော မတွေ့ပါလား” “ ထားအိ သူတို့ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ မန္တလေးတဲ့၊ အခုမနက်ပဲ ထွက်သွားတယ်လေ…” “ ဟင်….ဒါဆို..အိမ်မှာ အပျိုကြီး တစ်ယောက်တည်း ပေါ့” “ အင်း အပျိုကြီးတို့ပဲ ကောင်းတယ်. လင်ယူသားမွေး ကိစ္စလဲ မလုပ်မရှုတ်တော့ဘူး၊ ကိုယ့်ဘာသာ တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နော်.. စားချင်မှ ကိုယ်ကြိုက်သလို ဟင်းဟင်းဟု အကဲစမ်းသည့်အနေဖြင့် ဆိုလိုက်သည်..။ အပျိုကြီးက ဘာမှ မပြော ပဲ အောက်ငုံ့၍ ခုတ်ထစ်စရာ အသားများကို သာ ရွေးရင်း ပြုံးနေလိုက်သည်..။ အတွင်းခံမပါပဲ စပို့ရှပ် အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ်ထား သမို့ ရင်သားများ အထင်းသား ပုံပေါ်နေကာ အသားတုံးကို ခုတ်လိုက်တိုင်း တုန်တုန် .. တုန်တုန်နှင့် လှုပ်ခါနေသော မခင်သက်၏ နို့ ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း … “ ဝါကျွတ်တော့မယ်နော်ဟု မဆီမဆိုင် ဆိုလေသည်။ အပျိုကြီးကအင်းဟု သံယောင်လိုက်၏.” အေးလေ အပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေတာပဲ ကောင်းတယ် မသက်ရေ… သိလား..၊ ယောင်လို့များတော့ လင်ယူမယ် စိတ်မကူးလေနဲ့” “ ဟင်း….မမမာက ကောင်းတာကျ ထည့်မပြောဘူး..ချန်ထားတယ်.” ဒေါ်နီမာ ဆင်သော အကွက်ထဲသို့ တည့်တည့်ကြီး ဝင် လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ကာ“ အေးလေ ကောင်းတာတော့ ကောင်းတာပေါ့..ဒါပေမယ့် ခဏပါ…မသက်ရယ်၊ ကောင်းတာကတော့ မသက်လည်း အပျိုကြီးပေမယ့် ဟင်းဟင်း.” “ အလိုတော် မမမာနော်.ဟင်း” “ သဘောပြောတာပါတော်၊ ခုကာလ အပျိုကြီး အပျိုကြီး ပေါင်လှန်ကြည့် လီးရာချည်းဆိုတဲ့ အထဲများ ကိုယ့်ညီမ ပါမလားလို့ပါ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မသက်ကိုမို့ ပြောရအုံးမယ်၊ ဒီမယ် ပါတော့ကော ဘာဖြစ်သေးလဲ အေနော်၊ ဘယ်သူမှ မသိပြီးတာပဲဟာ..ကိုယ်တို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ ဒါမျိုးဆို လက်မနှေးထဲကပဲ…၊ ကိုယ်တို့များ ဆိုလေ ဒီမယ်…ဒီမယ် ဒါသာ ကြည့်..(၁၄) နှစ်သမီးကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တာ.. ” ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြား ပုတ်ပုတ်ပြသည်..။ ဒေါ်နီမာ၏ သဘာဝ ကို မကြိုက်လှသော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ အပျိုကြီးကိုယ်နှိုက်က စိတ်ပါသလိုလိုမို့ သူပြောသမျှ မှေး၍ နားထောင်နေလိုက်သည်..။“ မသက် ဘယ်လိုမှ တော့ မအောင်းမေ့နဲ့နော်.. မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့ ပြောတာ…၊ မသက် ဆန္ဒရှိရင် ပြော၊ မမမာက ပိုင် တယ်၊ ပိုင်တဲ့ ယောက်ျားတွေ အများကြီး … ငယ်ငယ်လား၊ ရွယ်တူလား၊ ဦးဦးအရွယ်လား၊ ပြော အပျော်လဲရတယ်၊ ရေရှည်လဲ ရတယ်.. ရည်ရွယ်ထားရင် လက်ထပ်ချင်လဲ ရတယ် သိလားဟု တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားမည်ကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် အသံကို အုပ်၍ ပြောလေသည်။ “ ရပါတယ်…မမမာရဲ့” “ ဘာရပါတယ်ဟုတ်လား၊ အပျိုကြီး၊ ခေါ်ခဲ့လို့ ရပါတယ်လား ဟင်” “ ဟုတ်ပါဘူး. မမမာရဲ့.. ဒီလိုပဲ နေနေကျပဲ ဥစ္စာ” “ အဲဒါပြောတာပေါ့… မသက်တို့ ..အဲ ဒါတွေ ခက်တာ၊ ဒီမယ် .. မမမာကို မယုံလို့လား” “ ဟုတ်ပါဘူး အေးဆေးပဲ နေချင်လို့” “ ဖြစ်ရပြီ ဒီမယ် မသက်က အပျိုကြီးဆိုပေမယ့် တကယ့် ကို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးမို့ ကိုယ်တို့က ပြောတာ၊ ဒီအတိုင်းကြီး ပစ်ထားလိုက်တော့မှာလား၊ နှမျောစရာ” မခင်သက်က ဘေးသို့ စင်သွားသော ကြက်သားတုံးကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ စောင်းလဲမလို ဖြစ်သွားပြီးမှ ထိုင်ခုံပေါ် ဖင်ထိုင်ရင်း ကျန် သော အသားတွေကို ခုတ်နေပြန်သည်..။
လဲမလိုလို ဖြစ်သွားသောကြောင့် သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပျက်သွားကာ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်၍ နေတော့သည်..။ လက်မှာလဲ ဟင်းကိုင်နေခိုက်မို့ ပေပွနေသည်။ ပြင်မထိုင်အား။ ဒေါ်နီမာက ဟောင်းလောင်းကြီး ပေါ်နေသော မ ခင်သက် ပေါင်ခွကြားကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးမိသည်။ မခင်သက်ကတော့ သိဟန်မတူ သိလည်း မိန်းမချင်းမို့ အရေးမကြီးသလို ဆက်နေလိုက်ဟန် တူပါရဲ့။ ဝါဝင်းသော ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ကို အလင်းရောင်ဖြင့် အထင်းသား မြင်နေရသည်..။ စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် မမြင်ရသော်လည်း စောက်ခုံနှင့် စောက်မွှေးတွေကိုတော့ မဲမဲချိတ်ချိတ် လိမ်လိမ်ရှုတ်ရှုတ်ကြီး တွေ့နေရသည်။ ဟင်းချက်နေရင်း ဒေါ်နီမာက စကားလုံးဖြင့် လာပြီး ဆွခဲ့သည်မို့ ကြုံဖူးခဲ့သော အဖြစ်အပျက်တို့ကို တွေးမိရင်း မခင်သက် တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်တည်း ရင်ဖိုနေမိရတော့သည်..။တစ်မနက်လုံး အချက်အပြုတ် ကိစ္စများနှင့် နပမ်းလုံးနေရသည်..။ မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားကာမှ လျှော်ဖွပ်စရာတွေ လျှော်ဖွပ်၊ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ဘာလေး လူးရန် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ဖြစ်ရတော့သည် ရင်ရှားထားသော ရေစိုထမီကို လဲလိုက်ပြီး အခြောက်လဲလိုက်သည်။ ဝတ်ပြီးကာမှ ထမီကလည်း ကွဲထားတာ အကြီးကြီး။ မတတ်နိုင်၊ ဘယ်သူရှိတာမှတ်လို့ ထမီအကွဲကို လှည့်ဝတ်လို့လဲ မလုံ၊ အကွဲက နှစ်ကွဲ၊ ရှေ့ပို့တော့ နောက်က မလုံ၊ နောက်ပို့တော့ ရှေ့ကမလုံ၊ ကဲဟယ်ဟု ဆိုကာ ရှေ့နောက် တစ်ကွဲစီ ပို့ရင်း ရင်ရှားလိုက်သည်..။ ပြီး.. သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏။ မျက်နှာကို လူးပြီး ကိုယ်လုံးကို လူးရန် ထမီစကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဖွံ့ဖြိုးဝိုင်းစက်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ခန့်ခန့်ကြီး ပေါ်လာ၏။ မှန်ထဲမှာ ဖွေးဖွေးမို့မို့ကြီး ပြူထွက်နေသော ကိုယ့်နို့နှစ်လုံး ကို ငေးစိုက်နေရင်းက ကျောက်ပြင်ပေါ်မှ သနပ်ခါးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်၍ ဆွဲလိုက်ကာ လက်မောင်းသား အိအိနှင့် ကျောပြင် ဂုတ် သားတွေကို လူးနေခိုက်… ရှပ်ရှပ်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံက ပေါ်လာပြန်၏။“ အင်း .မမမာတစ်ယောက် ပြောရတာ အားမရသေးလို့ တစ်ခါလာပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့..” ဟု တွေးရင်း ကုန်သွားသော သနပ်ခါး အတွက် နောက်တစ်ကျော့ သွေးလိုက်ပြန်သည်..။ ခြေသံက အခန်းဝ၌ ရပ်သွား၏။ ထိုခြေသံသည် မခင်သက် ထင်ထားသလို ဒေါ်နီမာ၏ ခြေသံ မဟုတ်ဘဲ ပိုင်စိုး၏ ခြေသံဟု သိခဲ့လျှင် မခင်သက်တစ်ယောက် ဤသို့ ပရမ်းပတာကြီး နေမည့်ပုံ မပေါ်ပါ။ ခု တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ကြုံရပြန်ချေပြီ..။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်။ ပိုင်စိုးသည် အရင်တစ်ခါ ကြုံခဲ့ဖူးသည်မို့ ဒီတစ်ခါ ဘာ သံမှ မပေးတော့ဘဲ ဝင်လာခဲ့သည်..။ စင်စစ် ပိုင်စိုး မရိုးသား၊ မရိုးသားခြင်းက ယခု ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဂုဏ်ပြုလေပြီဟု ဆိုရမည်လားမသိ၊ တံခါးဝသို့ ပိုင်စိုး အရောက် မခင်သက်တစ်ယောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍ စိတ်ပါလက်ပါ သနပ်ခါး သွေးနေသည်..။ အသံမ ပေးသေးဘဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိ၏။ ဒေါ်ခင်သက်က ရှေ့ကိုသာ အားစိုက်ပြီး သွေးနေသည်မို့ ပိုင်စိုး ရောက်နေတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကွဲထဲမှ မို့အစ် ပြူထွက်နေသော ညာဘက်ခြမ်း တင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှင့် အားစိုက်၍ ကုန်းသွေးလိုက်တိုင်း လှုပ်လှုပ် နေသော မှန်ထဲမှတဆင့် မြင်ရသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်စိုး ငေးကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာပါတော့သည်..။ခဏကြာမှ ဒေါ်ခင်သက်တစ်ယောက် စိတ်ကူးဝင်သည်။ စောစောက ခြေသံကြားပါတယ်ဟု တွေးမိရင်း ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲအ မော့၊ မှန်ရိပ်ထဲ ပေါ်လာသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ မခင်သက် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်ရင်းအထိ လျှောကျနေသော ထမီကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်သည်။ သို့ပေမယ့် ဖြစ်သလိုကြီး “ မောင် မောင်..ပိုင်စိုး ဘယ်.ဘယ်တုံးက ဟု ပလုံးပထွေး ရေရွတ်သလိုကြီး မေးလိုက်ရင်း ဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသော ရင်ကို ငြိမ်သွားအောင် ကြိုးစားရသည်။ “ ခု ခုပဲ..ဒေါ်အဲလေ မမသက်ဒီနေ့ ဆွေဆွေ့ သွားခေါ်ရင်း လမ်းလဲကြုံနေတာနဲ့ ဒီဒီကို ဝင်လာတာပါ” ဟု ပိုင်စိုးကလည်း အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဆိုလေသည်။ မခင်သက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးရှေ့၌ မလုံမလဲ အဝတ်ဖြင့် ရင်ခုန် လှုပ်ရှားနေကာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းပင် မသိတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်။ “ မောင်မောင်ပိုင်စိုး အပြင်အပြင်ကပဲ ခဏစောင့်နော်….” ဟု တုန်ဟိုက်စွာ ဆိုသော်လည်း ပိုင်စိုးက မလှုပ်..၊ ကျောက်ရုပ်…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး စိုက်ကြည့် နေတော့သည်..။ ခင်သက် ဗြုန်းကနဲ ရပ်လိုက်မိသည်။
ဒီတော့မှ သူ့ထမီက ကွဲနေတာ သတိရပြီး ခုတင်ခြေရင်း၌ လွှားတင်ထားသည့် ထမီတစ်ထည်ကို ကုန်း၍ ဆွဲလိုက်ရာ ကျောပြင်နှင့် နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တင်းသွားပြီး တင်ပါးနှစ်ခုကြားနှင့် တည့်နေသော အကွဲစကြားမှ သွေးကြွစူအက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မို့ခုံးပြူထွက်လာတော့သည်..။ ပေါ့စေလိုလို့ ကြောင်ရုပ်ထိုးကာမှ ဆေးအတွက် လေးရလေပြီ.။ ပိုင်စိုး စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေသည်..။ ရင်ထဲမှာ ပူကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခပ်ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော မခင် သက်ရှိရာသို့ သွက်သွက်ကြီး လှမ်းသွားမိလေ၏။ သူမ ဆတ်ကနဲ မတ်တတ်အရပ် ပိုင်စိုးက နောက်မှ ဝင်၍ အပွေ့၊ မခင်သက်၏ နောက်မှ သိုင်း၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိသည်.။ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် အပျိုကြီးလည်း ကြောင်သွားကာ ပိုင်စိုး ကို တတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်လေသည်..။ အွတ်ကနဲ မြည်သွားပြီး သိုင်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ပြေကျသွား၏။ ရင်ခုန်တာ ရော စိတ်ဆိုးတာရော ပေါင်းပြီး အပျိုကြီးခမျာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။“ ပိုင်.ပိုင်စိုး…မင်း.မင်း.” ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက်မည်ဟု လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးကာမှ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သည်မ သိ၊ မခင်သက်တစ်ယောက် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်နေပါတော့သည်.။ ပိုင်စိုးလည်း ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားကာ “ မမသက် ကျ..ကျနော်ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်း မသိ ဖြစ်သွားလို့ပါ… ကျနော့်အပြစ်ပါ… မမသက်ရယ်… ကျနော့်ကို ရိုက်ပါ…ရိုက်လိုက်စမ်းပါဗျာ….” ပိုင်စိုးက မခင်သက်ရှေ့သို့ တိုး၍ ပါးကို အပ်လေသည်။ တကယ် တော့ အပျိုကြီးကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဖြစ်၍ ဘာဖြစ်မှန်း သူကိုယ်တိုင် မသိ၊ သူ့ကိုလည်း မရိုက်ရက်ပါ..။ ရိုက်ရန်လည်း မရည်ရွယ် ပါ။ စိတ်ထဲမှာ ထူပူသွားပြီး အရှက်ရော ရမ္မက်ပါ ပေါင်းစပ်မိပြီး ဒေါသဘက်သို့ ကူးသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပါချေ၏။ အတန်ကြာမှ မခင် သက် အငိုတိတ်ကာ စိတ်ဆိုးပြေသွားသည်။ မခင်သက်က လက်ထဲပါလာသော ထမီကို လဲ၍ ဝတ်ရန်ပြင်ပြီးမှ “ မင်း ဟို ဘက်ခန်း သွားနေကွာဟု ဆို၏။ “ ကွာ ”ဟူသော စကားလုံးကို မခင်သက် တမင်တကာ သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ စိတ်မဆိုး တော့ဘူး ဟူသည့်သဘော၊ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော ပိုင်စိုးက “ သွားဘူး” ဟု ညုတုတု ဆိုလိုက်၏။“ ဒါဆို ဟိုဘက်လှည့်ဟု ဆိုတော့လည်း “ လှည့်ဘူး တဲ့။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဈေးဆစ်နေကြသည်..။ စောစောက သူ့ကို ရိုက်မလို လုပ်ခဲ့တာ သူမပင် မဟုတ်တော့သလို မခင်သက်တစ်ယောက် မပွင့်တပွင့် ပြုံးကာ ထမီကို လဲ လိုက်တော့သည်။ ရှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲ ပွင့်သွားသော ရင်သား အညွန့်ဖွေးဖွေးကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သော ပိုင်စိုးကလည်း ငါးဖယ်ပြုံး ပြုံးလို့ “ သွား လူကို လိုက်ကြည့်နေ ဆွေဆွေလာမှ နင့်ယောက်ျား နင်နိုင်အောင်ထိန်းလို့ ပြောရအုံးမယ် ဟင်း” ပိုင်စိုးက ဘာမှမပြောပဲ ရှေ့သို့ တိုးလာသည်..။ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း မခင်သက်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ဆုတ် ဆုတ်ပေးနေ မိသည်။ ခုတင်ဘောင်နှင့် ထိသွားတော့ ဆက်ဆုတ်လို့ မရတော့။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်နှင့် ကပ်သွားအောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း“ မမ….မ.သက်” ပိုင်စိုးက လှိုက်ဖိုစွာ ဆိုလိုက်၏။ “ သွားသွား ကွာ မောင်ပိုင်စိုး မလုပ်နဲ့ ဖယ်.ဖယ်ပါ.” မခင်သက်က မောလျှသော အသံဖြင့် ရေရွတ်ရင်း လက်ကို ဖယ် သော်လည်း လက်က ပြုတ်မသွားပါချေ..။ ပို၍ ပင် တင်းကျပ်သွား၏။“ လူတွေ ဝင်လာရင် မကောင်းဘူးကွာ…. ဖယ်ပါ…ပြီးတော့ မင်းက ငါ့တူမ ယောက်ျားလေ၊ ပိုင်စိုး ဒေါ်ဒေါ် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာနော် လွှတ်နော်” မခင်သက်က အချိုသတ်ကာ ငြင်း၏။ ပိုင်စိုးက နောက်မဆုတ်ပါချေ။ သူမ၏ ကျောပြင်ကို လက် ပြောင်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲယူလိုက်ရာ မခင်သက်၏ ရေဆေးငါးကြီးပမာ တစ်လုံးတစ်ခဲနှင့် အိစက်နေသော မထိရက်စရာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်မိလျှက်သား ဖြစ်ရချေပြီ။ “ ပိုင်စိုး မမသက် ပြောနေတယ်..၊ ဒေါ်လေး ပြောနေတယ်နော်… ဖယ်ပါလို့ဆို.. မ သင့်ပါဘူး..ဖယ်ကွာ” ဒေါ်လေးရော၊ ဒေါ်ဒေါ်ရော၊ မမသက်ရော ဝေါဟာရမျိုးစုံ သုံးကာ မခင်သက် ရုန်းရှာပါသေး၏။ လှုပ်ခတ် နေသော ရင်က တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ ပိုင်စိုး ရင်အုပ်နှင့် ပိညှပ်နေတော့ ရုန်း၍လည်း မလွယ်ပါတကား။ ပိုင်စိုးက သူမ၏ ခါးနှင့် မို့ကားထွားအိသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိဆုပ်နှိပ်နယ်ရင်း “ မမ မ မသက် ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးလားဟင်” ဟု မေးတော့၊ “ အင်း…” ဟု တစ်ခွန်းသာ ဆိုရင်း ရုန်းကန်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့ ရုန်းမိကာမှ ခြေမ ခိုင်သလို ဖြစ်ပြီး ယိုင်ကျသွားတော့သည်.။ပိုင်စိုးက အခွင့်ကောင်းကို အလွတ်မပေးဘဲ ယိုင်သွားသော မခင်သက် ကိုယ်လုံးကို ခုတင်ပေါ် လှဲသိပ်လိုက်ကာ သူမထက်သို့ တက် ပြီး မှောက်လိုက်လေသည်..။ သူမ မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးကာ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်မိတော့သည်..။ ရှင်းသန့်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးစမို့ မွှေးလို့ ကြိုင်လို့ … သူ့ကိုယ်ကတော့ ချွေးနံ့တွေနဲ့ နံစော်နေမလား။ ဒေါ်ခင်သက် ရင်တွေ အရမ်းဖိုသွားရသည်။ ခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်း မခံရတာ ကြာပြီလေ။ အောက်မှ မလှုပ်သာ လှုပ်သာ လှုပ်ရင်း ရုန်းနေမိ သော်လည်း မိန်းမနှင့် ယောက်ျား အားချင်း မမျှပါချေ.။ တကယ်တော့ ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်ထဲက သိပ်မပါလှချေ။ ပိုင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲ၍ စုပ်လိုက်လေသော်ကား အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းသွားကာ ထွန့်ထွန့်လူးလူး ဖြစ်သွားရသည်.။ “ ပိုင်စိုး. တော်ကွာနော် ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး. ပြီးတော့ တံခါးကြီးကလဲ ပွင့်လို့” ပိုင်စိုးက ခုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။ တစ်မိနစ် မကြာလိုက်၊ ပြန်ရောက်လာပြန်သည်။ ပိုင်စိုး ပြန်ရောက်လာတော့ မခင်သက်က ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေရှာသည်..။ ရင်ရှားထားသော ထမီကို အထက်သို့ရောက် အောင် ဆွဲတင်လိုက်ရင်း ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို ကြည့်ကာ “ ဘာလုပတြာလဲ” ဟု ဆို၏။
“ တံခါး ပိတ်ခဲ့ပြီလေ…” ပိုင်စိုး ပြောပြောဆိုဆို ခုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်ကာ လည်ပင်းရောက်အောင် မတင်ထားသော ထမီစကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပြီး လျှောချလိုက်လေရာ ရင်သားနှစ်မွှာ ဘွားကနဲ ပေါ်သွားသည်..။ “ ပိုင်စိုး…ကွာ……မင်း ပြောစကားလဲ နားမ ထောင်ဘူး…ဟင်း….” ရီဝေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် မျက်စောင်းလှလှ ထိုးနေခိုက် ပိုင်စိုးက အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်..။ သူ့ပေါင်ကြား၌ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက်နှင့် မာန်ဖီနေသော နီညိုတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီးမှ “ မကြည့်ရဲဘူး ကွာ…” ဟု ဆိုကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်လေသည်..။ ပိုင်စိုးက သူမကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပင့်မကာ ထမီကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေရာ တင်ပါးနှင့် ထစ်ငြိနေသည်မို့ မခင်သက်က တင်ကို ကြွ၍ ပေးလိုက်မိသည်..။ ပိုင်စိုးက ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်သည်အထိ ဆွဲချွတ်ပြီး ခုတင်အောက် ပုံထားလိုက်သည်..။ ခုတော့ မမ သက် တစ်ယောက် ဆွေဆွေ့တာဝန်ကို ထမ်းရချေတော့မည်..။ ဆွေဆွေ့နေရာမှာ ငါပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်ရဲ့ဟု မချင့်မရဲ ပေါ်ခဲ့ဖူးသော စိတ်ကူးတို့ တကယ်ဖြစ်လာချေတော့မည် ထင်ပါရဲ့။ သင့်၏ မသင့်၏ မစဉ်းစားချင်တော့ပါ..။ ယခုအချိန်၌ ရမ္မက်မီးလျှံက ဝါးမြို တောက်လောင်နေသည်မို့ ဒီမီးကိုသာ ငြိမ်းပစ်လိုက်ချင်၏။ ဒါပဲသိတော့သည်..။ဆွေဆွေ သင်တန်းနားရက်တွေမှာ ပိုင်စိုးက အိမ်ခေါ် ခေါ်လာပြီး သူတို့လင်မယား တစ်ပတ်တစ်ခေါက် အိပ်ကြသည်..။ ခွဲနေရသော တစ်ပတ်စာကို အတိုးချ၍ လိုးကြတိုင်း တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်လေးသက်တစ်ယောက် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်ရသည်..။ အပျိုကြီးတန်မဲ့ ချောင်းကြည့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီ။ အဲဒီကတည်းက မြင်ရဖန်များခဲ့သော ပိုင်စိုးလီးထစ် နီညိုကြီးကို မေ့မရ… ဖျောက်မရ ဖြစ်ခဲ့ရသည်..။ ပိုင်စိုးလည်း ထူးမခြားနားပါပေ..။ ဆွေဆွေ့ကို သင်တန်းကိစ္စနှင့် ပစ္စည်းတွေ သယ်ပို့ပေးစဉ် အခေါက်က ဖြတ်ကနဲ အိမ်ထဲ ဝင်လာခိုက် ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ် ရုံမက တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးပါ ပြူးနေအောင် ပေါ်နေသည့် မခင်သက်၏ စွဲမက်စရာ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မြင်ခဲ့ရချိန်မှစ၍ ထိုမြင်ကွင်းက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည်။ ဆွေဆွေတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး တစ်မျိုးစီ လှ ကြပါ၏။ ထားအိက အေရိုးဗစ်လည်း ကစားထားသူမို့ အဟိုက်အရှိုက် အဖိုတွေက တင်းတင်းပြည့်ပြည့် စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းသလို ဆွေဆွေကလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးတာတောင်မှ အချိုးအစားမပျက်ပဲ လိုး၍ မဝအောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည့် မယား..။ အင်း.ဒေါ်လေး..မမသက်ကကော။ အပျိုကြီး စာရင်းဝင်နေသော်လည်း အစ်မကြီး အရွယ်မျှသာ။ တည်တည်ခန့်ခန့်၊ ထွားထွားမို့မို့၊ အိအိစက်စက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး လှသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက်..။ စိတ်ထဲကတော့ စိတ်ကူးနေခဲ့တာ ကြာပြီ..။ ကြာပြီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ်း ကြမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသော ရေဆေးငါး ခန္ဓာကို အတွင်းကျကျ သိခဲ့မြင်ခဲ့ရပြီး ကတည်းက ဆိုပါတော့။ယခုတော့ ထိုရေဆေးငါးကြီးကို စားဖို့ ကိန်းကြုံပါပြီ..။ ပိုင်စိုးသည် ရေဆေးငါးကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ စားရန် အကြေးခွံခွာသည့် အနေဖြင့် ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ အားပါပါ ပစ်၍ မှောက်လိုက်သည်..။ အိ..ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး “ မကြမ်းနဲ့ကွာ၊ နွားသိုးကြိုးပြတ် တကထဲမှဟင့်” မခင်သက်က မျက်စောင်းလှလှ တစ် ချက်ထိုးလိုက်လေရာ သကောင့်သား ပိုင်စိုးတစ်ယောက် သဘောတွေ့ မနောခွေ့ သွားရပြီ “ မမသက်ကို အပျိုကြီးဘဝက ချွတ် ပေးချင်လို့ပါ မမရဲ့” ပြောပြောဆိုဆို လေးငါးချက်မျှ ဆက်၍ ဆောင့်နေရာ မခင်သက်ခမျာ သဘောကျလျှက်ကပင် “ ကြည့် ပြောလေကဲလေ..နွားသိုးလေးတော့လား” ဤသို့ ဆိုကာ သူ့ကျောကို လက်သီးဆုတ်နှင့် ထုကာ ထုကာ မကြာခင် ဖြစ်လာတော့မည့် အရေးအတွက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ပြုံးနေမိတော့သည်။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဘယ်ညာလူးလိုက်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်လုံးစီ လူးလှိမ့်ပေးလိုက်သည်..။ နို့သီးခေါင်းကလေးများကို လျှာဖြင့် ကလိ၍ သွားဖြင့် မနာအောင် ငုံခဲပေးသည်.။အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခုလိုမျိုး ကလိတိတိဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ ဆွပေးနေသော အရသာကို မ ခံစားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ မခင်သက်ခမျာ မနေတတ်လောက်အောင် မရိုးမရွဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွကြွရွရွ တွန့်လိမ်နေ သဖြင့် ပိုင်စိုးက သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ ဆောင့်ပေးထိန်းပေးနေရသည်..။ ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီမို့ မီးကလည်း ပွင့်ခဲ့ချေပြီ..။ မခင်သက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအရင်းပိုင်း၌ စိုစွတ်သော အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကနဲ စိုလာပြီမို့ အပေါ်မှကပ်၍ ဖိထားသော ပိုင်စိုး၏ ပေါင်ရင်းဆီးစပ်တို့၌ အစိုဓာတ် ကူးစက်ခဲ့သည်..။ ယခုလိုအချိန်၌ ကိုယ်က မလုပ်ချင်ပါဘူး ပြောလျှင်တောင် ထိုင်ရှိခိုးကာ လိုး ပေးဘို့ တောင် တောင်းပန်တော့မည်ကို သိသော ပိုင်စိုးသည် အပျိုကြီးကို ရွသည်ထက် ရွလာအောင် အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပေးနေ တော့သည်..။ ဝမ်းပြင်သားတစ်လျှောက် ပတ်ပတ်လည် သွားအောင် လျှာဖြင့် လျက်၍ ကလိပေးသည်..။ ချက်တွင်းနက်နက် ကလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကလေးမြှူသလို မြှူနမ်းပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်သက်ခမျာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်လျှက် ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ ကြက်သီး တွေ ထသွားရတော့သည်..။ ပိုင်စိုးက မျက်နှာကို ဖြေးဖြေးချင်း အောက်သို့ ဆွဲချလာရင်း မခင်သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါစပ် လွင်ပြင်ပေါ် မှောက်၍ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ ရေချိုးသန့်စင်ပြီးစမို့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်၍ လှပလွန်းသော မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်…။ သူက မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအနည်းငယ် ခွာလျှက် အနီးကပ် ကြည့်ရင်း တံတွေးကို မျိုချလိုက်သည်..။ မခင်သက်ကမူ လက်ကို ပတ္တာယှက်သလို ယှက်၍ ခေါင်းတင်ကာ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ရတနာကို တပ်မက်စွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာ ကို ကြည့်နေမိသည်..။ “ အင်း.ပိုင်စိုးလေး ပိုင်စိုးလေး ဒီနေ့ည ဆွေဆွေလာတဲ့အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး…အေးလေ..သူ့ခမျာလဲ မိန်းမနဲ့ ကြာကြာခွဲနေရတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့မိန်းမပီပီ ကရုဏာ စိတ်ကလေးဖြစ်ကာ သူစိတ်ရှိသလို လိုး ပစေတော့၊ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ငါ အလိုဖြည့်လိုက်မယ်…ဟူသော သဘောဖြင့် ကျေနပ်စွာပင် မှေး၍ နေလေတော့သည်..။ ပိုင်စိုးက မ ခင်သက်၏ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေပြီး ဖူးဖူးမို့မို့ကြီး ခုံးကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဝကြီး ကြည့်ပြီး အစေ့လေးကို လျှာဖြင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားကာ ဘေးသို့ကားစွင့်လျှံကျနေသော တင်ပါးသားကြီးများ ကျုံ့၍တက်သွားသည်အထိ နေမထိ ထိုင်မသာ လူးလွန့်သွားရရှာသည်..။
ပိုင်စိုးက တဆက်တည်းပင် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်သွားအောင် လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လျှာကိုလိပ်ကာ ပေါ်လာသည့် အတွင်းသားနုနုထဲသို့ သွင်း၍ ကစားလိုက်သည်..။ ပိုင်စိုး၏ ကလိချက် ထိချက်များက မခင် သက်၏ အဓိက ခလုပ်များကိုချည်း ကိုင်နေသလို ဖြစ်ရကား အစာငတ်နေသော ကျားသစ်မတစ်ကောင် အစာကောင်းကို တွေ့ရာ၌ ဣန္ဒြေမရအောင် ဖြစ်သွားသကဲ့သို့ ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့် မမသက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အကောင်းစား ပြုစုပေး မှုကို ဖင်တကြွကြွ ရင်တမမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး ဆတ်ဆတ်ခါဖြင့် ဖီလင်တွေ အဆင့်ဆင့် တက် ရပါချေပြီ..။ အားမလို အားမရဖြစ်လှစွာ ပိုင်စိုး ခေါင်းကို မမှီမကမ်း ဆွဲ၍ ဆံပင်တွေကို ဖွချေပေးနေမိသည်..။ အပျိုကြီးတစ် ယောက် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေပြီကို သိသော ပိုင်စိုးက အရှိန်ကို မလျှော့ပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ညွန့်ဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်..။သူ့လက်နှစ်ဖက်ထဲ ပြည့်လျှံနေအောင် ဆုတ်ကိုင်မိသော မမသက်၏ အိစက်ထွားကြိုင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားမနာတမ်း ဆုတ်ချေပွတ်လှိမ့်ပေးရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ မွှေ၍ လျက်လိုက်၊ ကလိလိုက်၊ သွားဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် လေး ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ ခြေင်္သ့မင်းပြုသမျှ နုနေရရှာသည့် သမင်ငယ်လေးပမာ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းမှုတ်၍ လူး ကာလွန့်ကာဖြင့် မမသက်တစ်ယောက် ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရရှာပါလေ၏..။ ပိုင်စိုးကမူ မလျှော့ရေးချ မလျှော့..။ ကြာသော် မမ သက်တစ်ယောက် မနေနိုင်လွန်းတော့ပြီမို့ သူပြုသမျှ အကောင်းချည်း ဖြစ်နေသော်လည်း ဒီလောက်ကြီး ကောင်းလွန်းနေခြင်းကို လုံးဝ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ..။ ပါးစပ်မှ တအီးအီး၊ တအင်းအင်း ညည်းညူနေရာမှ “ မောင် မောင်လေး ပိုင်စိုး မောင်လေး တော်တော့ကွာ မမသက် အီး.ဟီး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင် တော့ဘူးကွယ်…” မခင်သက်တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့ တားမြစ်ရသည်အထိ ဖြစ်လာပါတော့၏။ဒါတောင် ပိုင်စိုးက မလျှော့သေးဘဲ နှစ်မိနစ်သာသာမျှ ဆက်၍ ဆုတ်ပေး စုပ်ပေး မှုတ်ပေး နေပြန်ရာ မမသက်ခမျာ ဘာမှ မတတ် နိုင်တော့သလို ဆက်၍သာ အဆွ ခံနေရရှာသည်..။ “ မောင်လေး.မမကို သနားပါကွယ်နော် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူးလိုး ….လိုးတော့နော်…လိုးပါတော့ကွာနော်.မောင်.မောင်လေး မမ..ကျနော် မှုတ်ပေးတာ ကြိုက်လား ဟင်…ကောင်းလား…”မခင်သက်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့် စကားမပြန်နိုင်ရှာ…။ အတန်ကြာမှ ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်ကာ “ သေ သေတော့မယ် ဒီမှာ မ….မမ ဘယ်လောက်ထိ ကောင်း ကောင်းနေလဲ မင်း …မသိဘူး.. လိုး လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်နော် နော်လို့ ဟင်း… တကထဲမှ လူကို ဣန္ဒြေမရအောင်ကို မှုတ်တော့တာပဲ…တော်တော်ဆိုးတယ်… လုပ်…လုပ်တော့ မြန်မြန်လေး…ဟင်း အင်း…”“ မောင်လေးက မမသက် အရသာ ရှိသထက် ရှိအောင်လို့ပါ..၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကောင်းနေတာကိုများ စိတ်ဆိုးရတယ်လို့” “ အင်း ….ဟင်း…စိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟဲ့..၊ သေနာလေးရဲ့.. ဒီက သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ပြောနေတာ…အင်း…..အ မေ့..အဲ့…….ဟင်း ကြည့်ပါလားလို့…၊ ဟင်….လိုးတော့လို့…” ပိုင်စိုးက အမှုတ်ကိစ္စကို ရပ်နား၍ အလုပ်ကိစ္စဝင်ရန် ပြင်ဆင်လေ သည်..။ ခပ်မြန်မြန်ပင် သူမ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲလိုက်ကာ ဟပြီး ခွဲပြီးဖြစ်သွားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက် ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဒူးကောက်ကွေးကို ပင့်၍ တွန်းတင်လိုက်သည်..။ ဒူးကောက်ကွေးမှ အထက်ပိုင်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ကားနေရာမှ စုထောင်သွားကာ ဒူးကွေးမှ အောက် ခြေသလုံးပိုင်းသည် အောက်သို့ ညွတ်ကျနေ ရကား မခင်သက်၏ တင်ပါးအောက်ပိုင်းသည် အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ ပုံစံဖြစ်နေလေသည်..။ပိုင်စိုးက လိင်တံထိပ်ဖူးကို မခင်သက် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝနှင့်တေ့ဆက် ဆက်နေရာ တော်တော်နှင့် မတည့်..။ စိတ်မရှည်တော့ သော မမသက်က “ ဟွန်းတကထဲမှပဲဟု ခပ်ပြုံးပြုံးလေးဆိုရင်း ပိုင်စိုး လီးတံထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းနုနုလေးများ ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ သူမစောက်ခေါင်းဝနှင့် ဆက်ပေးလိုက်တော့မှ ပိုင်စိုးက တင်ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက်ကာ နှစ်လိုက်တော့သည်..။ ဇွိ မြည်သံပေး၍ သူ့လထစ်ကြီး နစ်ဝင်သွားသမို့ မခင်သက်တစ်ယောက် စောစောကလို မပြုံးနိုင်တော့ရှာပဲ မျက်လုံး လေးကို မှေး ပါးစပ်လေးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ်မူးခံစားနေပါတော့သည်..။ လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်း လှပါ၏။ အနမ်းအရှုပ် အမှုတ် အလျက် စုံလင်စွာဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ နှူးထား၍ နူးအိ ဖောင်းရွနေတာတောင်မှ ပိုင်စိုး လထစ်ကြီးတစ် ချောင်းလုံး ခပ်စီးစီး ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝင်သွားရသည်..။ရွှပ်ခနဲ လွယ်လွယ်ကူကူ ဝင်ခြင်း မဟုတ်ပါ..။ ဇိကနဲ တွန်း၍ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။ ရင်သားတွေ ဖင်သားတွေက ဆွေဆွေ့ထက် ထွား၍ ကားကားမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြွကြွကြီးမို့ လိုးမကောင်းလောက်ဘူး ထင်ထားခဲ့သည်မှာ မှားပြီ..။ ဆွေဆွေက မမ သက်ထက် ရင်တွေ တင်တွေ နည်းနည်းငယ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကမူ ထွားကြိုင်းလှချေသည်..။ မမသက်မတော့ ပြည့်တင်း အိကားသော အသားဆိုင်များကြောင့် စောက်ဖုတ်က ညှပ်သလို ဖြစ်နေ၍လား မသိ..။ ကြီးမားသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်နှင့် ဘာမျှ ပင် မဆိုင်..။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး …လိုး၍ ကောင်းလွန်းလောက်ရုံ အနေတော်လေး ဖြစ်နေသည်..။ ပိုင်စိုး လီးတံကြီးက ပြောယူရ လောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်း၍လားတော့ဖြင့် မဆိုသာပါချေ..။ ဖြစ်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါ၏.။ ဆွေဆွေလဲ ခုမှသာပါ..။ ညား ကာစကများဆို..တော်ပါတော့ဟု တားယူရလောက်အောင် သူမခမျာ နာကျင်စွာ အလိုးခံခဲ့ရသည်..။ အခုတော့ နေ့တိုင်းညတိုင်း ဝင်နေကျ ထွက်နေကျမို့ ဒီလီးကြီး၏ လုံးပတ်နှင့် အရှည်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည် ရှိနေချေပြီ..။ မမသက်ကတော့ တစ်ခါမှ မခံရသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိ… လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ပိုင်စိုးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသော သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်၊ ပြန်ထိုးလိုက်ဖြင့် အသာလေး မှေးပြီး လိုးဆောင့်နေလေသည်..။ “ လိုး ကွာ….အင်း ဟင်း….ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးပါနော် အင်း ဟင့်.အမလေးကောင်း ကောင်းလိုက်တာဟုတ်ဟုတ် တယ်အင်း ဟုတ်ပြီ…၊ ဆောင့်ဆောင့်. နာနာလေး ဆောင့်… အေး …အေး ကွယ်.လိုး အားရပါးရသာ လိုးမမ စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင် ကွဲသွားပစေ မခင်သက်တစ်ယောက် ဟန်ဆောင်မှုတွေ တစ်ခုမကျန် ကွာကျသွားပြီး.. သူမဆန္ဒ ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟရတော့၏..။ သူမ၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအလျှံ များဖြင့် ရီဝေ တက်ကြွ၍ ထူးထူးကဲကဲ တပ်မက်ချင်စရာ လှပလွန်းနေတော့သည်..။ မိန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေခိုက် ထိုမိန်းမ၏ မျက်နှာ၌ တွေ့ရသော အမူအယာမှာ ထိုအချိန်၌သာ တွေ့ရသည့် အလွန်ရှားပါးလှသော အလှတစ်မျိုး မဟုတ်ပါလား…။ပိုင်စိုးက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသော မမသက်၏ ရမ္မက်လှိုင်းကြွ မျက်နှာပေးကို တစိမ့်စိမ့် ရှုစားရင်း ရာဂစိတ်တို့ ကြွသ ထက် ကြွလာကာ မမသက် အလိုကျ အစွမ်းကုန် အားသွင်းပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတော့သည်..။ ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးတို့ တွေ့ကြသည့်ပွဲမို့လား မသိ၊ ဖိုနှင့်မတို့ အချစ်နယ်ကျွံပြီး ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြပုံမှာ ထိတ်လန့်စရာ ကောင်း လှတော့သည်..။ အတန်ကြာမျှ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့် ဆောင့်လိုးနေပြီးမှ ခဏရပ်ကာ မမသက်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ၏ ညာဘက် ပေါင်တံကို ပင့်၍ တွန်းကပ်လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ခြေထက်၌ အားကစား လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်သလိုမျိုး ကွေး၍ တင်မြှောက်ထားသည့် ပုံစံ ဖြစ်သွား၏..။ မမသက် ပိုင်စိုး ပြင်ဆင်ပေးသမျှ ငြိမ်၍ ခံနေလိုက်သည်..။ သူ့အလိုကျ ကြွက်သားများကို ဖြေလျှော့၍ ပေးထားလိုက်သည်..။ ကြိုက်သလိုသာ ပြင်ဆင် ၊ ကြိုက် သည့်ပုံစံဖြင့်သာ လိုးပေတော့ ကောင်ဆိုးလေး……မောင်ပိုင်စိုးလေးရေ…။ တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ မခင်သက်၏ ခါးက နိမ့် ဆင်းနေပြီး တင်ပါးကြီးတစ်ဖက်က ခုံး၍ ကွေးကာ မြင့်ကားနေသည်။
စူကား မို့မောက်နေသော ဖင်သားဆိုင်နှစ်မြွာက အိစက်ကာ နောက်သို့ ပစ်ထား၏။ တုတ်ခိုင်အိဖွေးသော ပေါင်တံလုံးကြီးနှစ်ခုက ပူးဆင့်နေသည်။ အရင်းပိုင်းချင်းမှာတော့ ခပ်ကွာကွာဟလို့ နေ၏။ ဘယ်ခြမ်း ပေါင်းလုံးရင်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပစ်ထား ကာ ညာခြမ်းပေါင်လုံးရင်းက ရှေ့သို့ တွန်းပို့ခံထားရသမို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ လီးနှုတ်ပြီးကာစ မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးခမျာ စူ အက်စူအက် ရွစိရွစိဖြစ်ကာ လီးကြီးဝင်လာတော့မည်ကို အဆင်သင့် စောင့်ကြိုနေဟန်ဖြင့် အသားနီများပင် လန်ထွက်တော့မ လောက် မွတ်သိပ်နေရှာသည်။ ပိုင်စိုးက မမသက်၏ တင်ပါးခုံးခုံးပေါ် လက်တင်ကာ ဖင်ပြောင်ပြောင်နောက်၌ ကပ်လိုက်ပြီး အံကျ ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်စူစူထဲသို့ ထိပ်ဖူးကို တေ့၍ နှစ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားပါ၏။ အနေအထားကလည်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲဟထားသလိုမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စူစူမို့မို့ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အဆုံးအထိ သွင်းထားရာမှ ဆတ်ကနဲ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်မှ အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။ တစ်စတစ်စ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လာသည်။ သူက အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမသက်၏ အိစက်ထွားမို့သော ရင်သားကြီး နှစ်မြွာက ယမ်းခါ၍ တအိအိ ဖြစ်နေတော့သည်။သူမကလည်း အငြိမ်မနေပဲ တင်ကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးရင်း ညာလက်ဖြင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို စမ်းမိစမ်းရာ စမ်း၍ ဆိတ်ဆွဲညှစ်လိမ် ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုနေသည်သို့ ရှိ၏။ ပိုင်စိုးကလည်း အိထွားကားပြန့်သော အပျိုကြီး၏ ဖင်သားဆိုင်ကြီး များနှင့် သူ့ဆီးခုံရင်းတို့ အားရှိပါးရှိ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မြည်ကာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ အိတက်သွားသော နူးညံ့ဝင်း ဝါသည့် တင်သားဆိုင်ကြီးများကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်သည်ထက် ပြင်းထန်လာသည်။ ဆောင့်ချက်က လည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် ခံရသူမှာ မသက်သာပါ။ မမသက်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မညှာမတာ ဆွဲယမ်း၍ အလှုပ်ခံနေရသော သစ်ပင်ငယ်လေးပမာလို ဖြစ်နေရှာသည်။ မမသက်၏ နှုတ်မှ ကောင်းလွန်းလှသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် တအိအိ…တအအ… ညည်းသံလေးများကလည်း စည်းချက်ပမာ ထွက်ပေါ်လို့ နေပါ၏။ ပိုင်စိုးက ထွက်လုထွက်ခင်ဖြစ်နေသော သုတ်ကို ထိန်းသည့် အနေဖြင့် ဇွပ်ကနဲ အသံမြည်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တင်းကျပ်နေအောင် ရိုက်ထားသည့် ခပ်တုတ်တုတ် စို့ကြီး တစ်ချောင်း မရှိတော့သလိုဖြစ်ကာ မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး အရှိန်မသတ်နိုင်ပဲ ပွစိပွစိ ဖြင့် ရွစိထိုးနေ လေတော့သည်။“ မောင်….မောင်လေး ….. ပြီးချင်ပြီလား…” မမသက်က တုံရီဟိုက်သော အသံဖြင့် မေးလာသည်။ “ ဟုတ်တယ် မမသက် .. စိတ် ထဲမှာ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ခဏနားလိုက်ရတာ… ဆက်သာ လိုးနေလို့ကတော့ လရေတွေ ထွက်ကုန်တော့မှာ…” “ ဟင့်အင်း… ဟင့်အင်း… ထွက်ထွက် ဆောင့်သာဆောင့်ကွာ..၊ မမ အရမ်းကောင်းနေတာ…မောင်ရဲ့….” မမသက်က မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာ သူမ ဆန္ဒတွေကို ထုတ်ဖော်လာပါသည်။ ပိုင်စိုးက …. “ အင်းပါ မမရ…ဒီတစ်ခါ အပေါ်ကမှောက်ပြီး အားရပါးရ လိုးမယ်လေ…. အပြီးသတ်ပေါ့..မမကော ပြီးကာနီးပြီလား ” မခင်သက်က စိတ်မရှည်တော့သော အသံဖြင့် … အင်း .. ဟု တစ်ခွန်းဆိုပြီးနောက်… “ ဒီက အရမ်းကောင်းနေပြီ ဥစ္စာ၊ မင်းလီးကြီးသာ ဆက်ဆောင့်နေရင် ခုလောက်ဆို ပြီးနေရောပေါ့… လုပ်…လုပ်တော့…၊ စိတ်ရှိ လက်ရှိသာ ဆောင့်လိုးတော့…မမကို မညှာနဲ့… မမလဲ ပြီးတော့မှာ အင်း ဟင့်.ဟင်း” မခင်သက်က ပိုင်စိုး အလိုကျ ကိုယ် ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားကားစင်းစင်း ဖြစ်သွားအောင် အိပ်နေလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိ အိကြီးပေါ်သို့ တည့်တည့်မှောက်လိုက်ရာ သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးက ဆီးစပ်ပေါ်ထိ မှေး၍ ပူနွေးနွေး စိုအိအိကြီး မေးတင်နေသည်။“ ဟင်း……လုပ်တော့လေကွယ်…..လို့….” မခင်သက်က မောလျစွာ ဆိုရင်း သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေ၏။ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို ခပ် ကြာကြာလေး ငုံလိုက်ကာ မှေး၍ ခေတ္တ နားနေသည်။ ပြီးမှ ခါးကိုကြွလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖြဲကားထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ချိန်ကာ ထိုးထည့်လိုက်သော်လည်း ငနဲသား မောင်ရွှေလီးက ချော်ချော်ထွက်နေသည်။ မခင်သက် က တခစ်ခစ်ဖြင့် သဘောတွေကျကာ“ လွဲနေတယ်ဟဲ့…မောင်လေးရဲ့..၊ ဖယ်ဖယ်…မင်းဟာကြီး မထား၊ အင်း…ပေးပါဟာ… ကဲ..ဟုတ်..ဟုတ်ပြီ…ထည့်လိုက်တော့…ဒီအတိုင်းပဲ ထည့်လိုက်…ဟုတ်တယ်…အား.အိ..အီး…ကျွတ်..ကျွတ် ဆောင့်..ဆောင့် ကွယ် အီး…ရှီး မောင်..မောင်လေး…အား…ဆောင့်…ဆောင့်..နာ နာလေး မခင်သက်က ပိုင်စိုးလီးကြီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်များ၌ ယစ်မူးစွာ ရှိ ပါတော့သည်..။ ပိုင်စိုးကလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ်ပစ် ဆောင့်တော့သည်..။ အားပါလှသော သူ့လိုး ဆောင့်ချက်များကြောင့် မမသက်ခမျာ အံကိုကြိတ်ကာ မျက်လုံးများ စုံမှေးလျက် ပါးစပ်မှ တကျစ်ကျစ် တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ် သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးပြီး သူ့ကျောပြင်ကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ တွန့်လိန် ကော့လန်နေပါတော့သည်..။ သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများအရ အထွတ်အထိပ်သို့ သူမ ရောက်နေပြီဟု ပိုင်စိုး အတတ်သိလိုက်၏။ သူက မမသက်၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုံအရင်းမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ပြီးမှ အသက်ကို ဝအောင်ရှူလိုက်ကာ ခါးကို မြှောက်ကာ ပင့်ကာ အားရှိပါးရှိ အသားကုန်ကြုံး၍ လိုးလေတော့သည်..။ ပိုင်စိုး ဆောင့်ချက်များက အားမာန်ပါလှသလို အောက်မှနေ၍ စကောဝိုင်း မွှေ့သလို ဖင်ဆုံကြီးနှစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ ဝိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်၍ အလိုးခံပေးနေသော မမသက်၏ အပင့်..အရှိုက် အဟိုက် အဝေ့တို့ကလည်း မာန်ပါလှချေ၏..။ ဘာမှ မကြာလိုက်…။ပိုင်စိုး၏ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ယားကျိကျိနှင့် ကျင်တင်တင် ဖြစ်လာကာ တင်းတောင့်လာပြီး တစ်ပတ်စာ သိုလှောင်ထားခဲ့သော ဆွေဆွေ့အတွက် သုတ်ရည်တွေကို ဒေါ်လေးသက် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်..။ ပူနွေးစေးပျစ်သော သုတ်ရည်တို့က သူမ၏ သားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ပက်ဖျန်းလေပြီတကား..။ ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမဆီမှ ကားသံ ၊ ကလေးများ၏ ဆော့ ကစားသံ၊ လူသံ အချို့ကို ကြားနေရ၏။ ဘာလိုလိုနှင့် ပိုင်စိုးနှင့် မခင်သက်တို့၏ ကာမလွန်ဆွဲပွဲကြီး ဆင်နွှဲချိန်မှာ တစ်နာရီကျော် ကျော်မျှ ကြာလေသည်..။ ကြာဆို မမသက် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးချင်လာသည်အထိ စောင့်စားရ နှူးနှပ်ရတာကိုက နာရီဝက် နီးပါး ရှိခဲ့သည်ကိုး..။ စောင့်စားရကျိုး၊ ကြိုးစားရကျိုး နပ်ပါလေ၏။ ပိုင်စိုး အိမ်က ထွက်သွားသောအခါ ၃ နာရီတောင် ထိုးလုပြီ။ သူက မမသက်ကို အနမ်းဖြင့် နှုတ်ဆက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ထွက်သွားလေသည်..။ ပြီး….မမသက်၏ ဆန္ဒအရ တံခါးကို အပြင်မှ ကန့်လန့်ချသွားပေးခဲ့သည်.။ သူမကတော့ မစားရတာကြာပြီ ဖြစ်သော အနှစ်သက်ဆုံးသော ကာမအဟာရကို မွတ်သိပ်ဆာလောင်နေချိန်၌ တဝကြီး စားလိုက်ရသဖြင့် အစွမ်းကုန် ကျေနပ်၍ နေလေတော့သည်..။
သို့ပေမယ့်….. ပိုင်စိုး၏ အဆုတ်အနယ် အဖိအဆောင့်တို့က တစ်ခါဆို ဆိုသလောက် အားပါလွန်းလှသဖြင့် လက်မောင်း၊ နို့အုံ၊ ဖင် ဆုံ၊ ခါးစပ်တို့၌ နာကျင်နေလေတော့သည်..။ အနာဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးကတော့ သူမ၏ လက်ရွေးစင် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်ကြောင်း ပြောဖို့ပင် လိုမည်မထင်ပါ..။ မခင်သက်တစ်ယောက် သူ အားရပါးရ လိုးပြီး ထားပစ်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားကြီးဖြင့်ပင် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် ကားယားကြီး အိပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်..။ တစ်ချက် မှေး ခနဲ ဖြစ်သွားပြီးမှ အအေးပတ်မည်စိုး၍ ခုတင်အောက် ရောက်နေသော ခြုံစောင်ပါးပါးလေးကို ဖြစ်သလို လွှမ်းကာ နှစ်နှစ်ခြိုက် ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်လေရာ အစာဝသွားပြီဖြစ်သော မခင်သက်တစ်ယောက် အပျိုကြီး စည်းစိမ် အပြည့်ဖြင့် ခပ်ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်..။ အိပ်ရာကနိုးတော့ နေတော်တော်ချိုနေပြီ..။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ်လိုက်ရသဖြင့် လန်းဆန်းသွားသလို ရှိ၏။ လန်းသည်ထက် လန်းစေရန် ရေချိုးပစ်လိုက်သည်..။ သူ စွန့်ပစ်ထားခဲ့သည့် ကျိချွဲချွဲ အဖြူရည်များ ပေပွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ထဲသို့ လက်နှိုက်၍ သန့်စင်အောင် အထူးဂရုစိုက်လေသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်သွားအောင် လောင်းချိုးလိုက်တော့မှ လန်းဆန်း ရုံမက အားပါပြည့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်..။တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမဂုဏ် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ကျေနပ်နေသည်..။ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သနပ်ခါး ပါးပါးလိမ်းကာ ကြောင်အိမ်ထဲမှ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး ပျော့ပျော့နှစ်လုံးကို စားလိုက်သေး၏။ ပက်လက်ကုလားထိုင်၌ ခေတ္တ အနားယူနေစဉ် အပြင်မှ ခြေသံများကြား၍ မှောင်စပြုနေသော အခန်းကို မီးဖွင့်လိုက်သည်..။ “ အင်း…ဒီညတော့ သူနဲ့ ဆွေဆွေတို့ ရဲ့ ပွဲကို ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင် ဝသွားပြီ ဟင်း.ကောင်ဆိုးလေး…နေ့ခင်းက ငါ့ကိုလိုးပြီး ညကျ ငါ့တူမကို လိုးအုံးတော့ မယ်… ဆွေဆွေကတော့ သိရှာမှာ မဟုတ်ဘူး သိများသိရင် တော့ နောက်ဆို သူ့ယောက်ျား…အိမ်ကို တစ်ယောက်ထဲ မသွားရ ဆိုပြီး တစ်ချက်လွှတ် အမိန့်ထုတ်မယ် ထင်ပါရဲ့…” ဤသို့…တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေခိုက် ကျွပ်ကျွပ်အိတ်ဖြင့် စားစရာတွေ ဆွဲပြီး ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မခင်သက်က “ ဟဲ့ ဆွေဆွေရောဟင်” အလောသုံးဆယ် ပုံစံ ဖြင့် မေးလိုက်ရာ သူက ပြုံးစိစိဖြင့် လက်ညှိုးကိုထောင်ကာ လီးတောင်သလို တဆတ်ဆတ် လုပ်ပြရင်း “ စလိုက်သည်..။ “ ဟာ ဟုတ်ပါဘူး.ဒီကောင်လေး အကောင်းပြောတာ” မခင်သက်က မှင်တည်တည် ဆိုလိုက်တော့မှ “ တကထဲ မမကလဲ ဒေါချည့်ပဲ၊ ဖြေးဖြေးပေါ့.ပြောမှာပေါ့..မမရဲ့..” ပိုင်စိုးက လက်ထဲမှ အထုပ် တွေကို ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ကာ မခင်သက်၏ ခြေရင်း၌ ထိုင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်၌ မှေးနေသော အပျိုကြီးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်။“ အား အမောကို ပြေသွားတာပဲ…..မမရာ” “ သွား….သူခိုးလေး… မေးတာဖြင့် မဖြေဘူး…ဆွေဆွေမပါဘူးမို့လား ဒါ ကြောင့် သူ အူမြူးနေဟင်း” မခင်သက်ကလည်း ကြိတ်၍ ကျေနပ်နေလျက်ကပင် စိတ်ဆိုးဟန် တမင်ပြု၍ နှုတ်ခမ်းကို စူ ထားလိုက်လေသည်..။ ပိုင်စိုးက သူမကို ချိုင်းကြားမှ ဆွဲမထူလိုက်သည်။ အပျိုကြီးက ပေကပ်ကပ်ပုံစံဖြင့် တင်းခံနေ၏။ သူက မရမက ဆွဲယူလိုက်ရာ မပါချင့်ပါချင် ပုံစံဖြင့် မတ်တတ်ကြီး ပါသွားပြီး ပိုင်စိုး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားရလေသည်..။ “ ဟွ န့်….တော်တော်ကဲ၊ ဒီကဖြင့် စောက်ဖုတ်တွေ နာလို့ကောင်းတုန်း၊ ဒါက ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ လိုးချင်ပြန်ပြီလား ဒီလီးက” မခင်သက်က ဆွေဆွေမပါမှန်း အသေအချာ သိလိုက်ရာ ကြွရွလာသော ကာမစိတ်အဟုန်ဖြင့် ညစ်တီးညစ်ပတ်လေး ခပ် ရွှင်ရွှင် ခပ်မြူးမြူး ပြောလိုက်ပြီး ပိုင်စိုး ကျောပြင်ကို တအုန်းအုန်း ထုလေတော့သည်။ သူက တဟားဟားရယ်ရင်း သူမ၏ ကျော ပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ ရေချိုးပြီးစမို့ အေးစက်စက်ဖြင့် နွေးနေသည်ဟု ဆိုချင်စရာ ဓါတ်တစ်မျိုး စိမ့်ဝင်နေသော မမသက်၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်၍ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ “ လူဆိုးလေး ဖယ်ကွာ မမရင်တွေ ခုန်လာပြန်ပြီ…ခဏ လေးများ အမောဖြေပါအုံးတော့လား..ကွာ” ” တကထဲ မစားရတာ ကျနေတာပဲ သွား …ရေချိုးလိုက်အုံး၊ သူ့ကိုယ်ကဖြင့် ချွေး စော်တွေကို နံလို့” ဤသို့ ဆိုကာ တွန်းလွှတ်လိုက်သည်“ ဟဲဟဲ မမဖုရားရဲ့ အမိန့်တော်မြတ် အတိုင်းပါပဲ..” ပိုင်စိုးက ရွှတ်တီးရွှတ်နောက် ဆိုရင်း ရေချိုးရန် ပြင်လိုက်သည်။ ဆပ်ပြာ ၊ သဘက် စသည်ကို ယူပြီးမှ မမသက်ရှိရာသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာကာ “ ဟဲ..ဟဲ မမဖုရား ရေချိုးပြီးပြီးချင်းနော်.ဖုရာ့.” ဤသို့ ပြောဆိုကာ မခင်သက်၏ အိစက်ထွားကားနေသော တင်သားဆိုင်ကြီးကို တစ်ချက် ပုတ်၍ ထွက်သွားလေတော့သည်။ မ ခင်သက်ခမျာလည်း နေ့ခင်းက စားထားဘူးသည့် ပိုင်စိုး၏ လီးအရသာကြီးကို တွေးလိုက်မိပြီး ရင်တွေခုန်၊ ဖင်တွေတုန်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ယားကြွလာလေတော့သတည်း။
(Zawgyi)
အပိုကြီး အပိုကြီးရေဟု က်ယ်လောင် က်ယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာဝင္လာသည်။ “ အော် ဘယ်သူလဲလို့ မမမာ လာလေထိုင်” သိလွ်က္နွင့် ဧည့်ဝတ္စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ားလုပ္စာ ထိုင္စား၊ အတင်းေျပာ အိမ္လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်..။ အောင်သြယ္က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး..၊ အပိုလေး…အပိုျဖန်းတြေဆို ဒေါ်နီ မာနွင့် ကြာကြာမေနရဲ..။ အောင်သြယ္လုပ်ရင္လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင္ကိစ္စ သားကိစ္စေတြကို တစ္တစ္ခြခြ မြိန်ရေယွက်ရေ ေျပာ တတ်သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက္မေလးတြေကေတာ့ ရွက္တတ်သော အမူအယာျဖင့် ဒေါ်နီမာ ေျပာသော မစားရ ဝခမန်း ျခင်ထောင္ဇာတ္လမ်းတြေကို ဖုတ္လှိုက် ဖုတ္လှိုက္နွင့် ရင္တခုန္ခုန် အာသာမျေပ နားထောင္ခ်င္တတ်ကြသည်..။ ဒေါ်နီ မာက မခင်သက်ဘေးမွ ဖင္ထိုင္ခုံ တစ္လုံးကို ဆြဲယူပြီး နံရံ၌ မွီကာ မ်က္နွာခ်င်းဆိုင် ထိုင္လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သိလွ်က္နွင့် ကြက်သားတြေလားဟု မေးလိုက်သေး၏။“ ဟုတ္တယ်…မမမာရေ… ဒီနေ့ စေနေန့ဆိုတော့ သင္တန်းတက်နေတဲ့ ေဆြေဆြတို့ လာမွာမို့ ဟင်းကောင်းလေး ခ်က်ကြျေးခ်င္လို့ ဆိုပါတော့” “ အော်….ဟုတ္ပါ့..ကောင်းပါ့ ဒါနဲ့ ထားအိလေးကော မေတြ့ပါလား…” “ ထားအိ သူတို့ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ မန္တေလးတဲ့..၊ အခုမနက္ပဲ ထြက်သြားတယ်…လေ…” “ ဟင်….ဒါဆို..အိမ္မွာ အပိုကြီး တစ်ယောက္တည်း ပေါ့” “ အင်း… အပိုကြီးတို့ပဲ ကောင်းတယ်. လင်ယူသားမြေး ကိစ္စလဲ မလုပ္မရှုတ်တော့ဘူး..၊ ကိုယ့္ဘာသာ တစ်ယောက္တည်း လြတ္လြတ္လပ် လပ် နော်.. စားခ်င္မွ ကိုယ်ကြိုက်သလို…..ဟင်းဟင်း ဟု အကဲစမ်းသည့်အေနျဖင့် ဆိုလိုက်သည်..။ အပိုကြီးက ဘာမွ မျေပာ ပဲ အောက်ငုံ့၍ ခုတ္ထစ္စရာ အသားမ်ားကို သာ ရြေးရင်း ပြုံးနေလိုက်သည်..။ အတြင်းခံမပါပဲ စပို့ရွပ် အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ္ထား သမို့ ရင်သားမ်ား အထင်းသား ပုံပေါ်နေကာ အသားတုံးကို ခုတ္လိုက္တိုင်း တုန္တုန် .. တုန္တုန္နွင့် လှုပ္ခါေနေသာ မခင်သက်၏ နို့ ကြီးနွစ္လုံးကို တစ္ခ်က်ကြည့်ရင်း … “ ဝါကြျတ်တော့မယ်နော်… ” ဟု မဆီမဆိုင် ဆိုလေသည်..။ အပိုကြီးကအင်း ဟု သံယောင္လိုက်၏.” အေးလေ အပိုကြီးဘဝနဲ့ နေတာပဲ ကောင်းတယ် မသက်ရေ… သိလား..၊ ယောင္လို့မ်ားတော့ လင်ယူမယ် စိတ္မကူးလေနဲ့” “ ဟင်း….မမမာက ကောင်းတာက် ထည့္မျေပာဘူး..ခ်န္ထားတယ်.” ဒေါ်နီမာ ဆင်သော အကြက္ထဲသို့ တည့္တည့်ကြီး ဝင် လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ခေ်ာင်းတစ္ခ်က် ဟန့္လိုက္ကာ“ အေးလေ ကောင်းတာတော့ ကောင်းတာပေါ့..ဒါပေမယ့် ခဏ ပါ…မသက်ရယ်..၊ ကောင်းတာကေတာ့ မသက္လည်း အပိုကြီးပေမယ့် ဟင်းဟင်း.” “ အလိုတော် မမမာနော်.ဟင်း” “ သေဘာေျပာတာပါတော်၊ ခုကာလ အပိုကြီး အပိုကြီး ပေါင္လွန်ကြည့် လီးရာခ်ည်း…ဆိုတဲ့ အထဲမ်ား ကိုယ့်ညီမ ပါမလားလို့ပါ၊ ဘာပဲျဖစ်ျဖစ် မသက္ကိုမို့ ေျပာရအုံးမယ်၊ ဒီမယ်…ပါတော့ကော ဘာျဖစ်သေးလဲ အေ..နော်…၊ ဘယ်သူမွ မသိပြီးတာပဲဟာ..ကိုယ္တို့ကေတာ့ ရွင်းရွင်းပဲ ဒါမိုးဆို လက္မေနွးထဲကပဲ…၊ ကိုယ္တို့မ်ား ဆိုလေ ဒီမယ်…ဒီမယ် ဒါသာ ကြည့်..(၁၄) နွစ်သမီးကထဲက အေတြ့အကြုံ ရွိခဲ့တာ.. ” ေျပာေျပာဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြား ပုတ္ပုတ်ျပသည်..။ ဒေါ်နီမာ၏ သဘာဝ ကို မကြိုက္လေွသ္လာည်း ဒီတစ္ခါတော့ အပိုကြီးကိုယ္နှိုက္က စိတ္ပါသလိုလိုမို့ သူေျပာသမွ် မွေး၍ နားထောင်နေလိုက်သည်..။“ မသက်… ဘယ္လိုမွ တော့ မေအာင်းမေ့နဲ့နော်.. မိန်းမခ်င်း ကိုယ္ခ်င်းစာလို့ ေျပာတာ…၊ မသက် ဆန္ဒရွိရင် ေျပာ၊ မမမာက ပိုင် တယ်၊ ပိုင္တဲ့ ယောက်ားတြေ အမ်ားကြီး … ငယ်ငယ္လား၊ ရယ္တြူလား၊ ဦးဦးအရယ္လြား၊ ေျပာ… အေပ်္လာဲရတယ်၊ ရေရွည္လဲ ရ တယ်.. ရည်ရယ္ထြားရင် လက္ထပ္ခ်င္လဲ ရတယ် သိလားဟု တစ်ယောက်ယောက် ကြားသြားမည္ကို စိုးရိမ်ဟန်ျဖင့် အသံကို အုပ်၍ ေျပာလေသည်..။ “ ရပါတယ်…မမမာရဲ့……” “ ဘာ…ရပါတယ်…ဟုတ္လား…၊ အပိုကြီး၊ ခေါ်ခဲ့လို့ ရပါတယ္လား ဟင်…” “ ဟုတ္ပါဘူး…. မမမာရဲ့.. ဒီလိုပဲ ေနေနက်ပဲ ဥစ္စာ…” “ အဲဒါေျပာတာပေါ့… မသက္တို့ ..အဲ ဒါတြေ ခက္တာ၊ ဒီမယ် .. မမမာကို မယုံလို့လား..” “ ဟုတ္ပါဘူး… အေးဆေးပဲ နေခ်င္လို့…” “ ျဖစ်ရပြီ.. ဒီမယ်… မသက္က အပိုကြီးဆိုပေမယ့် တကယ့် ကို လုံးကြီးပေါက္လွကြီးမို့ ကိုယ္တို့က ေျပာတာ၊ ဒီအတိုင်းကြီး ပစ္ထားလိုက်တော့မွာလား… ၊ နွေမ်ာစရာ….” မခင်သက္က ဘေးသို့ စင်သြားသော ကြက်သားတုံးကို မမွီမကမ်း လွမ်းဆြဲလိုက်ရာ စောင်းလဲမလို ျဖစ်သြားပြီးမွ ထိုင္ခုံပေါ် ဖင္ထိုင်ရင်း က်န် သော အသားတြေကို ခုတ်နျေပန်သည်..။
လဲမလိုလို ျဖစ်သြားသောကြောင့် သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပ်က်သြားကာ ျပန္ထိုင္လိုက်တော့ အောက္စလြတ်၍ နေ တော့သည်..။ လက္မွာလဲ ဟင်းကိုင်နေခိုက္မို့ ပေပြေနသည်..။ ျပင္မထိုင်အား…။ ဒေါ်နီမာက ဟောင်းလောင်းကြီး ပေါ်ေနေသာ မ ခင်သက် ပေါင္ခြကြားကို ကြည့်ရင်း စိတ္ထဲက ပြုံးမိသည်..။ မခင်သက္ကေတာ့ သိဟန္မတူ..၊ သိလည်း မိန်းမခ်င်းမို့ အေရးမကြီး သလို ဆက်နေလိုက်ဟန် တူပါရဲ့..။ ဝါဝင်းသော ပေါင္တြင်းသားနွစ္ဖက္ကို အလင်းရောင်ျဖင့် အထင်းသား ျမင်နေရသည်..။ စောက္ဖုတ္ကို အပီအျပင် မျမင်ရေသ္လာည်း စောက္ခုံနွင့် စောက်မွှေးတြေကိုတော့ မဲမဲခိတ္ခိတ် လိမ္လိမ်ရှုတ်ရှုတ်ကြီး တြေ့နေရ သည်..။ ဟင်းခ်က်နေရင်း ဒေါ်နီမာက စကားလုံးျဖင့် လာပြီး ဆြခဲ့သည္မို့ ကြုံဖူးခဲ့သော အျဖစ်အပ်က္တို့ကို တြေးမိရင်း မခင်သက် တစ်ယောက် တစ္ကိုယ္တည်း ရင္ဖိုနေမိရေတာ့သည်..။တစ္မနက္လုံး အခ်က်အျပုတ် ကိစ္စမ်ားနွင့် နပမ်းလုံးနေရသည်..။ မီးဖိုခေ်ာင္ကိစ္စေတြ ပြီးသြားကာမွ လွေ်္ဖာပ္စြရာတြေ လွေ်္ဖာြပ်၊ ရေခိုးပြီး သနပ္ခါးလေး ဘာလေး လူးရန် မွန္တင္ခုံရွေ့ ထိုင်ျဖစ်ရေတာ့သည်..။ ရင်ရွားထားသော ရေစိုထမီကို လဲလိုက်ပြီး အျေခာက္လဲလိုက်သည်.။ ဝတ်ပြီးကာမွ ထမီကလည်း ကြဲထားတာ အကြီးကြီး..။ မတတ္နိုင်..၊ ဘယ်သူရွိတာမွတ္လို့…။ ထမီအကြဲ ကို လွည့်ဝတ္လို့လဲ မလုံ..၊ အကြဲက နွစ္ကြဲ၊ ရွေ့ပို့တော့ နောက္က မလုံ၊ နောက္ပို့တော့ ရွေ့ကမလုံ၊ ကဲဟယ်..ဟု ဆိုကာ ရွေ့နောက် တစ္ကြဲစီ ပို့ရင်း ရင်ရွားလိုက်သည်..။ ပြီး.. သနပ္ခါး သြေးလိုက်၏။ မ်က္နွာကို လူးပြီး ကိုယ္လုံးကို လူးရန် ထမီစကို ျဖည္ခ်လိုက် သည်..။ ဖြံ့ဖြိုးဝိုင်းစက်သော နို့ကြီးနွစ္လုံးက ခန့္ခန့်ကြီး ပေါ်လာ၏။ မွန္ထဲမွာ ဖြေးဖြေးမို့မို့ကြီး ျပူထြက်ေနေသာ ကိုယ့္နို့နွစ္လုံး ကို ငေးစိုက်နေရင်းက ကေ်ာက်ျပင်ပေါ်မွ သနပ္ခါးကို လက်ဝါးျဖင့် ပြတ်၍ ဆြဲလိုက္ကာ လက်မောင်းသား အိအိနွင့် ကေ်ာျပင် ဂုတ် သားတြေကို လူးနေခိုက်… ရွပ်ရွပ်..ရွပ်ရွပ် ေျခသံက ပေါ်လာျပန်၏။“ အင်း……..မမမာတစ်ယောက် ေျပာရတာ အားမရေသးလို့ တစ္ခါလာျပန်ပြီ ထင္ပါရဲ့..” ဟု တြေးရင်း ကုန်သြားသော သနပ္ခါး အတြက် နောက္တစ်ကေ်ာ့ သြေးလိုက်ျပန်သည်..။ ေျခသံက အခန်းဝ၌ ရပ်သြား၏။ ထိုေျခသံသည် မခင်သက် ထင္ထားသလို ဒေါ်နီမာ၏ ေျခသံ မဟုတ္ဘဲ ပိုင္စိုး၏ ေျခသံဟု သိခဲ့လွ်င် မခင်သက္တစ်ယောက် ဤသို့ ပရမ်းပတာကြီး နေမည့္ပုံ မေပါ်ပါ..။ ခု တော့… သူတို့နွစ်ယောက် ကြုံရျပန်ခေ်ပြီ..။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင်။ ပိုင္စိုးသည် အရင္တစ္ခါ ကြုံခဲ့ဖူးသည္မို့ ဒီတစ္ခါ ဘာ သံမွ မေပးတော့ဘဲ ဝင္လာခဲ့သည်..။ စင္စစ် ပိုင္စိုး မရိုးသား…၊ မရိုးသားျခင်းက ယခု ထိုက္ထိုက္တန္တန် ဂုဏ်ျပုလေပြီဟု ဆိုရ မည္လား မသိ၊ တံခါးဝသို့ ပိုင္စိုး အေရာက် မခင်သက္တစ်ယောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍ စိတ္ပါလက္ပါ သနပ္ခါး သြေးနေသည်..။ အသံမ ပေးသေးဘဲ ထိုျမင္ကြင်းကို ကြည့်နေမိ၏။ ဒေါ်ခင်သက္က ရွေ့ကိုသာ အားစိုက်ပြီး သြေးနေသည္မို့ ပိုင္စိုး ရောက်နေတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကြဲထဲမွ မို့အစ် ျပူထြက်ေနေသာ ညာဘက်ျခမ်း တင်သားဖြေးဖြေးကြီးနွင့် အားစိုက်၍ ကုန်းသြေးလိုက္တိုင်း လှုပ္လှုပ် ေနေသာ မွန္ထဲမွတဆင့် ျမင်ရေသာ နို့ကြီးနွစ္လုံးကို ပိုင္စိုး ငေးကြည့်နေရင်း အာခေါင္မ်ား ေျခာက္လာပါတော့သည်..။ခဏကြာမွ ဒေါ်ခင်သက္တစ်ယောက် စိတ္ကူးဝင်သည်..။ စောစောက ေျခသံကြားပါတယ်ဟု တြေးမိရင်း ခေါင်းကို ဆတ္ခနဲအ မော့၊ မွန်ရိပ္ထဲ ပေါ်လာသော ပိုင္စိုး၏ မ်က္နွာကို တြေ့လိုက်ရသည်..။ မခင်သက် ျပာျပာသလဲ ျဖစ်သြားကာ ပေါင်ရင်းအထိ လွေ်ာက်ေနေသာ ထမီကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်သည်..။ သို့ပေမယ့် … ျဖစ်သလိုကြီး…။ “ မောင်….မောင်..ပိုင္စိုး… ဘယ်.ဘယ္တုံးက ဟု ပလုံးပေထြး ရေရြတ်သလိုကြီး မေးလိုက်ရင်း … ဒိန်းဒိန်းခုန်သြားသော ရင္ကို ငြိမ်သြားအောင် ကြိုးစားရသည်။ “ ခု…ခုပဲ..ဒေါ်…အဲလေ… မမသက်…ဒီနေ့ ေဆြေဆြ့ သြားခေါ်ရင်း လမ်းလဲကြုံနေတာနဲ့ ဒီ…ဒီကို ဝင္လာတာ ပါ…” ဟု ပိုင္စိုးကလည်း အထစ္ထစ်အေငါ့ငေါ့ ဆိုလေသည်..။ မခင်သက္တစ်ယောက် ပိုင္စိုးရွေ့၌ မလုံမလဲ အဝတ်ျဖင့် ရင္ခုန် လှုပ်ရွားနေကာ ဘာလုပ္လို့ ဘာကိုင်ရမွန်းပင် မသိတတ်အောင် ျဖစ်နေသည်။ “ မောင်မောင္ပိုင္စိုး… အျပင်အျပင္ကပဲ ခဏေစာင့်နော်….” ဟု တုန်ဟိုက္စြာ ဆိုသ္လောည်း ပိုင္စိုးက မလှုပ်..၊ ကေ်ာက်ရုပ်…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ္နစ်ကြီး စိုက်ကြည့် ေနေတာ့သည်..။ ခင်သက် ျဗုန်းကနဲ ရပ္လိုက္မိသည်။
ဒီတော့မွ သူ့ထမီက ကြဲနေတာ သတိရပြီး ခုတင်ေျခရင်း၌ လွှားတင္ထားသည့် ထမီတစ္ထည္ကို ကုန်း၍ ဆြဲလိုက်ရာ ကေ်ာျပင္နွင့် နောက္ပိုင်းတစ္ခုလုံး တင်းသြားပြီး တင္ပါးနွစ္ခုကြားနွင့် တည့်ေနေသာ အကြဲစကြားမွ သြေးြကြစူအက်ေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ်ကြီးမွာ မို့ခုံးျပူထြက္လာတော့သည်..။ ပေါ့စေလိုလို့ ကြောင်ရုပ္ထိုးကာမွ ဆေးအတြက် လေးရေလပြီ.။ ပိုင္စိုး စိတ်တြေ အရမ်း လှုပ်ရွားနေသည်..။ ရင္ထဲမွာ ပူကနဲ ျဖစ်သြားကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုမွ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခပ္ကုန်းကုန်းကြီး ျဖစ်ေနေသာ မခင် သက်ရွိရာသို့ သြက်သြက်ကြီး လွမ်းသြားမိလေ၏။ သူမ ဆတ္ကနဲ မတ္တတ်အရပ် ပိုင္စိုးက နောက္မွ ဝင်၍ အေပြ့၊ မခင်သက်၏ နောက္မွ သိုင်း၍ ပြေ့ဖက္ထားလိုက္မိသည်.။ မထင္မွတ်သော အျဖစ်အပ်က္မ်ားကြောင့် အပိုကြီးလည်း ကြောင်သြားကာ ပိုင္စိုး ကို တေတာင်ျဖင့် တြက္လိုက်လေသည်..။ အြတ္ကနဲ ျမည်သြားပြီး သိုင်းထားသော လက္နွစ္ဖက္မွာ ေျပက်သြား၏။ ရင္ခုန္တာ ရော စိတ္ဆိုးတာရော ပေါင်းပြီး အပိုကြီးခမ်ာ တဆတ္ဆတ် တုန်နေသည်..။“ ပိုင်.ပိုင္စိုး…မင်း.မင်း.” ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက္မည်ဟု လက္ကိုေျမှာက္လိုက်ပြီးကာမွ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုျဖစ်သည္မ သိ၊ မခင်သက္တစ်ယောက် မ်က္နွာကို လက်ဝါးျဖင့် အုပ္ကာ ရှိုက်နေပါတော့သည်.။ ပိုင္စိုးလည်း ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ်သြားကာ… “ မမသက်…က်..က်နော်…က်နော် တောင်းပန္ပါတယ်… က်နော့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွန်း မသိ ျဖစ်သြားလို့ပါ… က်နော့်အျပစ္ပါ… မမသက်ရယ်… က်နော့္ကို ရိုက္ပါ…ရိုက္လိုက္စမ်းပါဗ်ာ….” ပိုင္စိုးက မခင်သက်ရွေ့သို့ တိုး၍ ပါးကို အပ်လေသည်။ တကယ် တော့ အပိုကြီးကိုယ္တိုင္လည်း ဘာျဖစ်၍ ဘာျဖစ္မွန်း သူကိုယ္တိုင် မသိ၊ သူ့ကိုလည်း မရိုက်ရက္ပါ..။ ရိုက်ရန္လည်း မရည်ရြယ် ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ထူပူသြားပြီး အရွက်ရော ရမ္မက္ပါ ပေါင်းစပ္မိပြီး ဒေါသဘက်သို့ ကူးသြားျခင်းသာ ျဖစ္ပါခေ်၏။ အတန်ကြာမွ မခင် သက် အငိုတိတ္ကာ စိတ္ဆိုးေျပသြားသည်။ မခင်သက္က လက္ထဲပါလာသော ထမီကို လဲ၍ ဝတ်ရန်ျပင်ပြီးမွ “ မင်း ဟို ဘက္ခန်း သြားနေကြာဟု ဆို၏။ “ ကြာ ” ဟူသော စကားလုံးကို မခင်သက် တမင္တကာ သုံးလိုက်ျခင်း ျဖစ်၏။ စိတ္မဆိုး တော့ဘူး ဟူသည့်သေဘာ၊ ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးတောက်သော ပိုင္စိုးက .. “ သြားဘူး” ဟု ညုတုတု ဆိုလိုက်၏။“ ဒါဆို ဟိုဘက္လွည့်ဟု ဆိုတော့လည်း “ လွည့္ဘူး တဲ့။ တစ်ယောက္နဲ့ တစ်ယောက် ဈေးဆစ်နေကြသည်..။ စောစောက သူ့ကို ရိုက္မလို လုပ္ခဲ့တာ သူမပင် မဟုတ်တော့သလို … မခင်သက္တစ်ယောက် မပြင့္တပြင့် ပြုံးကာ ထမီကို လဲ လိုက်တော့သည်။ ရွပ္ကနဲ လွပ္ကနဲ ပြင့်သြားသော ရင်သား အညနြ့်ဖြေးဖြေးကို ျမင်ျဖစ်အောင် ျမင္လိုက်သော ပိုင္စိုးကလည်း ငါးဖယ်ပြုံး ပြုံးလို့ “ သြား လူကို လိုက်ကြည့်နေ… ေဆြေဆြလာမွ နင့်ယောက်ား နင္နိုင်အောင္ထိန်းလို့ ေျပာရအုံးမယ် ဟင်း” ပိုင္စိုးက ဘာမွမျေပာပဲ ရွေ့သို့ တိုးလာသည်..။ တစ္လွမ်းနွစ္လွမ်း မခင်သက္လည်း ဘာရယ္မဟုတ် ဆုတ် ဆုတ်ပေးနေ မိသည်။ ခုတင်ဘောင္နွင့် ထိသြားတော့ ဆက္ဆုတ္လို့ မရေတာ့။ ပိုင္စိုးက မခင်သက္နွင့် ကပ်သြားအောင် မ်က္နွာခ်င်းဆိုင္လိုက်ပြီး သူမ ပခုံးနွစ္ဖက္ကို ဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္လိုက်ရင်း“ မမ….မ.သက်” ပိုင္စိုးက လှိုက္ဖိုစြာ ဆိုလိုက်၏။ “ သြားသြား ကြာ မောင္ပိုင္စိုး မလုပ္နဲ့ ဖယ်.ဖယ္ပါ.” မခင်သက္က မောလွ်သော အသံျဖင့် ရေရြတ်ရင်း လက္ကို ဖယ် သ္လောည်း လက္က ျပုတ္မသြားပါခေ်..။ ပို၍ ပင် တင်းက်ပ်သြား၏။“ လူတြေ ဝင္လာရင် မေကာင်းဘူးကြာ…. ဖယ္ပါ…ပြီးတော့ မင်းက ငါ့တူမ ယောက်ားလေ၊ ပိုင္စိုး…. ဒေါ်ဒေါ် တောင်းပန္ပါတယ္ကြာနော် လွှတ်နော်” မခင်သက္က အခိုသတ္ကာ ျငင်း၏။ ပိုင္စိုးက နောက္မဆုတ္ပါခေ်။ သူမ၏ ကေ်ာျပင္ကို လက် ေျပာင်းပြီး ခပ္တင်းတင်း ဆြဲယူလိုက်ရာ မခင်သက်၏ ေရေဆးငါးကြီးပမာ တစ္လုံးတစ္ခဲနွင့် အိစက်ေနေသာ မထိရက္စရာ ကိုယ္လုံးကြီးကို ဖက္မိလွ်က်သား ျဖစ်ရေခ်ပြီ..။ “ ပိုင္စိုး….မမသက် ေျပာနေတယ်..၊ ဒေါ်လေး ေျပာနေတယ်နော်… ဖယ္ပါလို့ဆို.. မ သင့္ပါဘူး..ဖယ္ကြာ” ဒေါ်လေးရော၊ ဒေါ်ဒေါ်ရော၊ မမသက်ရော ဝေါဟာရမိုးစုံ သုံးကာ မခင်သက် ရုန်းရွာပါသေး၏။ လှုပ္ခတ် ေနေသာ ရင္က တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ ပိုင္စိုး ရင်အုပ္နွင့် ပိညှပ်ေနေတာ့ ရုန်း၍လည်း မလြယ္ပါတကား..။ ပိုင္စိုးက သူမ၏ ခါးနွင့် မို့ကားထြားအိသော တင္ပါးကြီးနွစ္ဖက္ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိဆုပ္နွိပ္နယ်ရင်း…. “ မမ….မ မသက်… က်နော့္ကို စိတ္ဆိုးလားဟင်” ဟု မေးတော့၊ “ အင်း…” ဟု တစ္ခြန်းသာ ဆိုရင်း ရုန်းကန္လိုက်ျပန်သည်။ ထိုသို့ ရုန်းမိကာမွ ေျခမ ခိုင်သလို ျဖစ်ပြီး ယိုင္က်သြားတော့သည်.။ပိုင္စိုးက အခြင့်ကောင်းကို အလြတ္မေပးဘဲ ယိုင်သြားသော မခင်သက် ကိုယ္လုံးကို ခုတင်ပေါ် လွဲသိပ္လိုက္ကာ သူမထက်သို့ တက် ပြီး မွောက္လိုက်လေသည်..။ သူမ မ်က္နွာပေါ် အုပ္မိုးကာ ပါးျပင္နွစ္ဖက္ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ္လိုက္မိတော့သည်..။ ရွင်းသန့်ပြီး သနပ္ခါးလိမ်းပြီးစမို့ မွှေးလို့ ကြိုင္လို့ … သူ့ကိုယ္ကေတာ့ ခြျေးနံ့တြေနဲ့ နံစော်နေမလား။ ဒေါ်ခင်သက် ရင်တြေ အရမ်းဖိုသြားရ သည်..။ ခုလို ယောက်ားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်း မခံရတာ ကြာပြီလေ..။ အောက္မွ မလှုပ်သာ လှုပ်သာ လှုပ်ရင်း ရုန်းနေမိ သ္လောည်း မိန်းမနွင့် ယောက်ား အားခ်င်း မမွ်ပါခေ်.။ တကယ်တော့ ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ္ထဲက သိပ္မပါလွေခ်..။ ပိုင္စိုး က သူမနှုတ္ခမ်းကို ငုံခဲ၍ စုပ္လိုက်ေလေသ္ကာား အပိုကြီးခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိန်းဖိန်းသြားကာ ထြန့္ထနြ့္လူးလူး ျဖစ်သြားရသည်.။ “ ပိုင္စိုး. တ္ကောြာနော် ဒီလောက္ဆို ကေ်နပ္ပါတော့..၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး..၊ ပြီးတော့ တံခါးကြီးကလဲ ပြင့် လို့….” ပိုင္စိုးက ခုတင်ပေါ်မွ ခုန္ဆင်းကာ အျပင်သို့ ထြက်သြားသည်..။ တစ္မိနစ် မကြာလိုက်၊ ျပန်ရောက္လာျပန်သည်။ ပိုင္စိုး ျပန်ရောက္လာတော့ မခင်သက္က ခုတင်ပေါ်မွာ ပက္လက္ကေလး မွိန်းနေရွာသည်..။ ရင်ရွားထားသော ထမီကို အထက်သို့ရောက် အောင် ဆြဲတင္လိုက်ရင်း ဝင္လာသော ပိုင္စိုးကို ကြည့္ကာ “ ဘာလုပတြာလဲ” ဟု ဆို၏။
“ တံခါး ပိတ္ခဲ့ပြီလေ…” ပိုင္စိုး ေျပာေျပာဆိုဆို ခုတင်ပေါ် တက္လွဲလိုက္ကာ လည္ပင်းရောက်အောင် မတင္ထားသော ထမီစကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲပြီး လွေ်ာခ်လိုက်လေရာ ရင်သားနွစ္မွှာ ဘြားကနဲ ပေါ်သြားသည်..။ “ ပိုင္စိုး…ကြာ……မင်း ေျပာစကားလဲ နားမ ထောင္ဘူး…ဟင်း….” ရီေဝေသာ မ်က်ဝန်းမ်ားျဖင့် မ်က်စောင်းလွလွ ထိုးနေခိုက် ပိုင္စိုးက အက်ႌနွင့် ပုဆိုးကို ခပ်သြက်သြက် ခြျတ္ပစ္လိုက်ေလေတာ့သည်..။ သူ့ပေါင်ကြား၌ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက္နွင့် မာန္ဖီေနေသာ နီညိုတုတ္ခိုင္လွသည့် လီးကြီးကို တစ္ခ်က် ဝေ့ကြည့်ပြီးမွ “ မကြည့်ရဲဘူး ကြာ…” ဟု ဆိုကာ မ်က္နွာကို လက်ဝါးျဖင့် အုပ္လိုက်လေသည်..။ ပိုင္စိုးက သူမေက်ာျပင္ကို သိုင်းဖက္ပင့္မကာ ထမီကို အောက်သို့ ဆြဲခ်လိုက်လေရာ တင္ပါးနွင့် ထစ်ငြိနေသည္မို့ မခင်သက္က တင္ကို ြကြ၍ ပေးလိုက္မိသည်..။ ပိုင္စိုးက ထမီကို ကြင်းလုံးကြျတ်သည်အထိ ဆြဲခြျတ်ပြီး ခုတင်အောက် ပုံထားလိုက်သည်..။ ခုတော့ မမ သက် တစ်ယောက် ေဆြေဆြ့တာဝန္ကို ထမ်းရေခ်တော့မည်..။ ေဆြေဆြ့နေရာမွာ ငါပဲ ျဖစ္လိုက္ခ်င်ရဲ့ဟု မခ်င့္မရဲ ပေါ်ခဲ့ဖူးသော စိတ္ကူးတို့ တကယ်ျဖစ္လာခေ်တော့မည် ထင္ပါရဲ့…။ သင့်၏ မသင့်၏ မစဉ်းစားခ်င်တော့ပါ..။ ယခုအခိန်၌ ရမ္မက္မီးလွ်ံက ဝါးမြို တောက်လောင်နေသည္မို့ ဒီမီးကိုသာ ငြိမ်းပစ္လိုက္ခ်င်၏။ ဒါပဲသိတော့သည်..။ေဆြေဆြ သင္တန်းနားရက်တြေမွာ ပိုင္စိုးက အိမ်ခေါ် ခေါ်လာပြီး သူတို့လင္မယား တစ္ပတ္တစ်ခေါက် အိပ်ကြသည်..။ ခြဲနေရေသာ တစ္ပတ္စာကို အတိုးခ်၍ လိုးကြတိုင်း တစ္ဖက္ခန်းမွ ဒေါ်လေးသက္တစ်ယောက် စိတ်တြေ ဂနာမငြိမ် ျဖစ်ရသည်..။ အပိုကြီးတန္မဲ့ ခေ်ာင်းကြည့်ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ကြာပြီ..။ အဲဒီကတည်းက ျမင်ရဖန္မ်ားခဲ့သော ပိုင္စိုးလီးထစ် နီညိုကြီးကို မေ့မရ… ဖေ်ာက္မရ ျဖစ္ခဲ့ရသည်..။ ပိုင္စိုးလည်း ထူးမျခားနားပါပေ..။ ေဆြေဆြ့ကို သင္တန်းကိစ္စနွင့် ပစ္စည်းတြေ သယ္ပို့ပေးစဉ် အေခါက် က ျဖတ္ကနဲ အိမ္ထဲ ဝင္လာခိုက် ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ် ရုံမက တင္ပါးကြီးနွစ္လုံးပါ ျပူးေနေအာင် ပေါ်နေသည့် မခင်သက်၏ စြဲမက္စရာ ခန္ဓာကိုယ်အလွကို ျမင္ခဲ့ရခိန္မွစ၍ ထိုျမင္ကြင်းက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည်..။ ေဆြေဆြတို့ ညီအစ္မနွစ်ယောက္စလုံး တစ္မိုးစီ လွ ကြပါ၏။ ထားအိက အေရိုးဗစ္လည်း ကစားထားသူမို့ အဟိုက်အရှိုက် အဖိုတြေက တင်းတင်းျပည့်ျပည့် စြဲမက္ဖြယ် ကောင်းသလို ေဆြေဆြကလည်း အိမ်ထောင္က်ပြီးတာတောင္မွ အခိုးအစားမပ်က္ပဲ လိုး၍ မဝေအာင်ျဖစ္ခဲ့ရသည့် မယား..။ အင်း.ဒေါ်လေး..မမသက္ကေကာ။ အပိုကြီး စာရင်းဝင်ေနေသ္လာည်း အစ္မကြီး အရယ္မြွ်သာ။ တည္တည္ခန့္ခန့်၊ ထြားထြားမို့မို့၊ အိအိစက္စက် တစ္လုံးတစ္ခဲကြီး လွေသာ အလွပိုင်ရွင္တစ်ယောက်..။ စိတ္ထဲကေတာ့ စိတ္ကူးနေခဲ့တာ ကြာပြီ..။ ကြာပြီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ်း ကြမ်းပစ္ခ်င္စရာ ကောင်းလွေသာ ေရေဆးငါး ခန္ဓာကို အတြင်းက်က် သိခဲ့ျမင္ခဲ့ရပြီး ကတည်းက ဆိုပါတော့..။ယခုတော့ .. ထိုေရေဆးငါးကြီးကို စားဖို့ ကိန်းကြုံပါပြီ..။ ပိုင္စိုးသည် ေရေဆးငါးကြီးကို စိတ္တိုင်းက် စားရန် အေကြးခြံခြာသည့် အေနျဖင့် ပက္လက်ကြီး ျဖစ်ေနေသာ မခင်သက်၏ ကိုယ္လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ အားပါပါ ပစ်၍ မွောက္လိုက်သည်..။ အိ..ကနဲ အသံထြက်သြားပြီး “ မကြမ်းနဲ့ကြာ၊ နြားသိုးကြိုးျပတ် တကထဲမွဟင့်” မခင်သက္က မ်က်စောင်းလွလွ တစ် ခ်က္ထိုးလိုက်လေရာ သေကာင့်သား ပိုင္စိုးတစ်ယောက် သေဘာတြေ့ မေနာခြေ့ သြားရပြီ… “ မမသက္ကို အပိုကြီးဘဝက ခြျတ် ပေးခ်င္လို့ပါ မမရဲ့” ေျပာေျပာဆိုဆို လေးငါးခ်က္မွ် ဆက်၍ ဆောင့်နေရာ မခင်သက္ခမ်ာ သေဘာက်လွ်က္ကပင် “ ကြည့် ေျပာလေကဲလေ..နြားသိုးလေးတော့လား…..” ဤသို့ ဆိုကာ သူ့ကေ်ာကို လက်သီးဆုတ္နွင့် ထုကာ ထုကာ မကြာခင် ျဖစ္လာတော့မည့် အေရးအတြက် ရင်တြေခုန် ဖင်တြေတုန္လွ်က် ပြုံးနေမိတော့သည်။ ပိုင္စိုးက မခင်သက်၏ နို့ကြီးနွစ္လုံးကို မ်က္နွာအပ္လွ်က် ဘယ်ညာလူးလိုက်သည်..။ လက္နွစ္ဖက်ျဖင့် တစ္လုံးစီ လူးလွိမ့်ပေးလိုက်သည်..။ နို့သီးခေါင်းကေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့် ကလိ၍ သြားျဖင့် မနာအောင် ငုံခဲပေးသည်.။အေတြ့အကြုံ ရွိခဲ့ဖူးသ္လောည်း ယောက်ားတစ်ယောက်၏ ခုလိုမိုး ကလိတိတျိဖင့် စိတ္တိုင်းက် ဆြေပးေနေသာ အရသာကို မ ခံစားရသည္မွာ ကြာပြျီဖစ်၍ မခင်သက္ခမ်ာ မေနတတ်လောက်အောင် မရိုးမရြျဖစ္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး ြကြြကြရရြြ တြန့္လိမ်နေ သျဖင့် ပိုင္စိုးက သူ့ကိုယ္လုံးျဖင့် ဖိကာ ဖိကာ ဆောင့်ပေးထိန်းပေးနေရသည်..။ ခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက်ပြီမို့ မီးကလည်း ပြင့္ခဲ့ခေ်ပြီ..။ မခင်သက်၏ ပေါင္နွစ္လုံးအရင်းပိုင်း၌ စိုစြတ်သော အရည်ကြည္တို့ စိမ့္ကနဲ စိုလာပြီမို့ အေပါ်မွကပ်၍ ဖိထားသော ပိုင္စိုး၏ ပေါင်ရင်းဆီးစပ္တို့၌ အစိုဓာတ် ကူးစက္ခဲ့သည်..။ ယခုလိုအခိန်၌ ကိုယ္က မလုပ္ခ်င္ပါဘူး ေျပာလွ်င်တောင် ထိုင်ရွိခိုးကာ လိုး ပေးဘို့ တောင် တောင်းပန်တော့မည္ကို သိသော ပိုင္စိုးသည် အပိုကြီးကို ရသြည္ထက် ရလြာအောင် အစြမ်းကုန် နှိုးဆြေပးနေ တော့သည်..။ ဝမ်းျပင်သားတစ်လွေ်ာက် ပတ္ပတ္လည် သြားအောင် လွ်ာျဖင့် လ်က်၍ ကလိပေးသည်..။ ခ်က္တြင်းနက္နက် ကေလးကို ပါးစပ်ျဖင့် ကေလးျမှူသလို ျမှူနမ်းပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်သက္ခမ်ာ ခိုးခိုးခစ္ခစ် ရယ္လွ်က် ျဖတ်ျဖတ္လူးကာ ကြက်သီး တြေ ထသြားရေတာ့သည်..။ ပိုင္စိုးက မ်က္နွာကို ေျဖးေျဖးခ်င်း အောက်သို့ ဆြဲခ်လာရင်း မခင်သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါစပ် လြင်ျပင်ပေါ် မွောက်၍ ပြတ်ပေးလိုက်သည်..။ ရေခိုးသန့္စင်ပြီးစမို့ အညစ်အေကြး ကင်းစင်၍ လွပလြန်းသော မမသက်၏ စောက္ဖုတ်ကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်…။ သူက မမသက် စောက္ဖုတ်ကြီးကို မ်က္နွာအနည်းငယ် ခြာလွ်က် အနီးကပ် ကြည့်ရင်း တံတြေးကို မိုခ်လိုက်သည်..။ မခင်သက္ကမူ လက္ကို ပတ္တာယွက်သလို ယွက်၍ ခေါင်းတင္ကာ သူမ၏ လွို့ဝွက်ရတနာကို တပ္မက္စြာ စူးစိုက်ကြည့်ေနေသာ ပိုင္စိုး၏ မ်က္နွာ ကို ကြည့်နေမိသည်..။ “ အင်း…..ပိုင္စိုးလေး….ပိုင္စိုးလေး…ဒီနေ့ည ေဆြေဆြလာတဲ့အထိတောင် မေစာင့္နိုင်တော့ဘူး…အေးလေ..သူ့ခမ်ာလဲ မိန်းမနဲ့ ကြာကြာခြဲနေရေတာ့ ဆာနေရွာမွာပေါ့မိန်းမပီပီ ကရုဏာ စိတ္ကေလးျဖစ္ကာ သူစိတ်ရွိသလို လိုး ပေစေတာ့၊ သူ့စိတ္တိုင်းက် ငါ အလိုျဖည့္လိုက္မယ်…ဟူသော သေဘာျဖင့် ကေ်နပ္စြာပင် မွေး၍ ေနေလေတာ့သည်..။ ပိုင္စိုးက မ ခင်သက်၏ အရည်ကြည္မ်ား စိုရွှဲနေပြီး ဖူးဖူးမို့မို့ကြီး ခုံးြကြေနေသာ စောက္ဖုတ်ကြီးကို တဝကြီး ကြည့်ပြီး အေစ့လေးကို လွ်ာျဖင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ အပိုကြီးခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူသြားကာ ဘေးသို့ကားစြင့္လွ်ံက်ေနေသာ တင္ပါးသားကြီးမ်ား က်ုံ့၍တက်သြားသည်အထိ နေမထိ ထိုင္မသာ လူးလြန့်သြားရရွာသည်..။
ပိုင္စိုးက တဆက္တည်းပင် စောက္ပတ်အကြဲကြောင်းကြီး ပေါ်သြားအောင် လက်ခေ်ာင်းမ်ားျဖင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆြဲဖြဲလိုက်ပြီး လွ်ာကိုလိပ္ကာ ပေါ်လာသည့် အတြင်းသားနုနုထဲသို့ သြင်း၍ ကစားလိုက်သည်..။ ပိုင္စိုး၏ ကလိခ်က် ထိခ်က္မ်ားက မခင် သက်၏ အဓိက ခလုပ္မ်ားကိုခ်ည်း ကိုင်နေသလို ျဖစ်ရကား အစာငတ်ေနေသာ က်ားသစ္မတစ်ကောင် အစာကောင်းကို တြေ့ရာ၌ ဣေျန္ဒမရေအာင် ျဖစ်သြားသကဲ့သို့ ျပတ္လပ်နေသည္မွာ ကြာပြျီဖစ်သည့် မမသက္တစ်ယောက် ပိုင္စိုး၏ အေကာင်းစား ျပုစုပေး မှုကို ဖင္တြကြြကြ ရင္တမမျဖင့် တစ္ကိုယ္လုံး တြန့္လိမ်ကော့ပ်ံကာ ျဖတ်ျဖတ္လူး ဆတ္ဆတ္ခါျဖင့် ဖီလင်တြေ အဆင့္ဆင့် တက် ရပါခေ်ပြီ..။ အားမလို အားမရျဖစ္လွစြာ ပိုင္စိုး ခေါင်းကို မမွီမကမ်း ဆြဲ၍ ဆံပင်တြေကို ဖြေခ်ပေးနေမိသည်..။ အပိုကြီးတစ် ယောက် နေမထိထိုင္မသာ ျဖစ်နေပြီကို သိသော ပိုင္စိုးက အရွိန္ကို မေလွ်ာ့ပဲ လက္နွစ္ဖက္ကို ရင်ညနြ့္ဆီသို့ လွမ်းလိုက်သည်..။သူ့လက္နွစ္ဖက္ထဲ ျပည့္လွ်ံေနေအာင် ဆုတ္ကိုင္မိသော မမသက်၏ အိစက္ထြားကြိုင်းလွေသာ နို့ကြီးနွစ္လုံးကို အားမနာတမ်း ဆုတ်ခေ်ပြတ္လွိမ့်ပေးရင်း သူမ စောက္ဖုတ်ကြီးကိုလည်း စိတ္တိုင်းက် မွှေ၍ လ်က္လိုက်၊ ကလိလိုက်၊ သြားျဖင့် ခပ္ဆတ္ဆတ် လေး ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်ေနေလရာ ခြေင်္သ့မင်းျပုသမွ် နုနေရရွာသည့် သမင်ငယ်လေးပမာ အသက်ရှူသံ ျပင်းျပင်းမှုတ်၍ လူး ကာလြန့္ကာျဖင့် မမသက္တစ်ယောက် ကြိတ္မွိတ် ခံစားနေရရွာပါလေ၏..။ ပိုင္စိုးကမူ မေလွ်ာ့ရေးခ် မေလွ်ာ့..။ ကြာသော် မမ သက္တစ်ယောက် မေနနိုင္လြန်းတော့ပြီမို့ သူျပုသမွ် အေကာင်းခ်ည်း ျဖစ်ေနေသ္လာည်း ဒီလောက်ကြီး ကောင်းလြန်းနျေခင်းကို လုံးဝ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ..။ ပါးစပ္မွ တအီးအီး၊ တအင်းအင်း ညည်းညူနေရာမွ “ မောင် မောင်လေး ပိုင္စိုး မောင်လေး တော်တော့ကြာ မမသက် အီး.ဟီး ဘယ္လိုမွ မေနနိုင် တော့ဘူးကြယ်…” မခင်သက္တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့ တားျမစ်ရသည်အထိ ျဖစ္လာပါတော့၏။ဒါတောင် ပိုင္စိုးက မေလွ်ာ့သေးဘဲ နွစ္မိနစ်သာသာမွ် ဆက်၍ ဆုတ်ပေး စုပ်ပေး မှုတ်ပေး နျေပန်ရာ မမသက္ခမ်ာ ဘာမွ မတတ် နိုင်တော့သလို ဆက်၍သာ အဆြ ခံနေရရွာသည်..။ “ မောင်လေး.မမကို သနားပါကြယ်နော် ဘယ္လိုမွ မေနနိုင်တော့ဘူးလိုး ….လိုးတော့နော်…လိုးပါတော့ကြာနော်.မောင်.မောင်လေး မမ..က်နော် မှုတ်ပေးတာ ကြိုက္လား ဟင်…ကောင်းလား…”မခင်သက္တစ်ယောက် တော်တ္နောွင့် စကားမျပန္နိုင်ရွာ…။ အတန်ကြာမွ ဟင်း ခနဲ သက်ျပင်းရွည်ကြီး မှုတ္ထုတ္ကာ “ သေ ေသေတာ့မယ် ဒီမွာ မ….မမ ဘယ်လောက္ထိ ကောင်း ကောင်းနေလဲ မင်း …မသိဘူး.. လိုး လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်နော် န္လောို့ ဟင်း… တကထဲမွ လူကို ဣေျန္ဒမရေအာင္ကို မှုတ်တော့တာပဲ…တော်တ္ဆောိုးတယ်… လုပ်…လုပ်တော့ ျမန်ျမန်လေး…ဟင်း အင်း…”“ မောင်လေးက မမသက် အရသာ ရွိသထက် ရွိအောင္လို့ပါ..၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကောင်းနေတာကိုမ်ား စိတ္ဆိုးရတယ္လို့” “ အင်း ….ဟင်း…စိတ္ဆိုးလို့ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဟဲ့..၊ သေနာလေးရဲ့.. ဒီက သိပ်ပြီး အလိုးခံခ်င္လြန်းလို့ ေျပာနေတာ…အင်း…..အ မေ့..အဲ့…….ဟင်း ကြည့္ပါလားလို့…၊ ဟင်….လိုးတော့လို့…” ပိုင္စိုးက အမှုတ္ကိစ္စကို ရပ္နား၍ အလုပ္ကိစ္စဝင်ရန် ျပင္ဆင်လေ သည်..။ ခပ်ျမန်ျမန္ပင် သူမ ဒူးနွစ္ဖက္ကို ကိုင်ဖြဲလိုက္ကာ ဟပြီး ခြဲပြီးျဖစ်သြားသော ပေါင္နွစ္လုံးကြား ဒူးထောက်၍ ထိုင္လိုက် ပြီး လက္နွစ္ဖက်ျဖင့် ဆုပ္ကိုင္ထားသော ဒူးကောက်ကြေးကို ပင့်၍ တြန်းတင္လိုက်သည်..။ ဒူးကောက်ကြေးမွ အထက္ပိုင်း ပေါင္တံနွစ်ခေ်ာင်းက ဘေးသို့ ကားနေရာမွ စုထောင်သြားကာ ဒူးကြေးမွ အောက် ေျခသလုံးပိုင်းသည် အောက်သို့ ညတ္ကြ်နေ ရကား မခင်သက်၏ တင္ပါးအောက္ပိုင်းသည် အဂင်္လိပ်အက္ခရာ ပုံစံျဖစ်ေနေလသည်..။ပိုင္စိုးက လိင္တံထိပ္ဖူးကို မခင်သက် စောက္ဖုတ် နှုတ္ခမ်းဝနွင့်တေ့ဆက် ဆက်နေရာ တော်တ္နောွင့် မတည့်..။ စိတ္မရွည်တော့ သော မမသက္က “ ဟြန်းတကထဲမွပဲဟု ခပ်ပြုံးပြုံးလေးဆိုရင်း ပိုင္စိုး လီးတံထိပ္ဖူးကို လက်ခေ်ာင်းနုနုလေးမ်ား ျဖင့် ဆုတ္ကိုင္ကာ သူမေစာက်ခေါင်းဝနွင့် ဆက်ပေးလိုက်တော့မွ ပိုင္စိုးက တင္ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက္ကာ နွစ္လိုက်တော့သည်..။ ဇြိ ျမည်သံပေး၍ သူ့လထစ်ကြီး နစ်ဝင်သြားသမို့ မခင်သက္တစ်ယောက် စောစောကလို မပြုံးနိုင်တော့ရွာပဲ မ်က္လုံး လေးကို မွေး ပါးစပ်လေးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ္မူးခံစားနေပါတော့သည်..။ လိုးထည့္လိုက်ရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင် ရွိလြန်း လွပါ၏။ အနမ်းအရှုပ် အမှုတ် အလ်က် စုံလင္စြာျဖင့် စိတ္တိုင်းက် နှူးထား၍ နူးအိ ဖောင်းရေနြတာတောင္မွ ပိုင္စိုး လထစ်ကြီးတစ် ခေ်ာင်းလုံး ခပ္စီးစီး ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝင်သြားရသည်..။ရွှပ္ခနဲ လြယ္လြယ္ကူကူ ဝင်ျခင်း မဟုတ္ပါ..။ ဇိကနဲ တြန်း၍ ဝင်သြားျခင်း ျဖစ်သည်..။ ရင်သားတြေ ဖင်သားတြေက ေဆြေဆြ့ထက် ထြား၍ ကားကားမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းြကြြကြကြီးမို့ လိုးမေကာင်းလောက္ဘူး ထင္ထားခဲ့သည္မွာ မွားပြီ..။ ေဆြေဆြက မမ သက္ထက် ရင်တြေ တင်တြေ နည်းနည်းငယ်သ္လောည်း စောက္ဖုတ္ကမူ ထြားကြိုင်းလွေခ်သည်..။ မမသက္မေတာ့ ျပည့္တင်း အိကားသော အသားဆိုင္မ်ားကြောင့် စောက္ဖုတ္က ညှပ်သလို ျဖစ်နေ၍လား မသိ..။ ကြီးမားသော တင္ပါးကြီးနွစ္ဖက္နွင့် ဘာမွ် ပင် မဆိုင်..။ စီးစီးပိုင္ပိုင်ကြီး …လိုး၍ ကောင်းလြန်းလောက်ရုံ အေနေတာ်လေး ျဖစ်နေသည်..။ ပိုင္စိုး လီးတံကြီးက ေျပာယူရ လောက်အောင် ကြီးမားတုတ္ခိုင္လြန်း၍လားတော့ျဖင့် မဆိုသာပါခေ်..။ ျဖစ်တော့ ျဖစ္နိုင္ပါ၏.။ ေဆြေဆြလဲ ခုမွသာပါ..။ ညား ကာစကမ်ားဆို..တ္ပောါတော့ဟု တားယူရေလာက်အောင် သူမခမ်ာ နာက်င္စြာ အလိုးခံခဲ့ရသည်..။ အခုတော့ နေ့တိုင်းညတိုင်း ဝင်နေက် ထြက်နေက်မို့ ဒီလီးကြီး၏ လုံးပတ္နွင့် အရွည္ဒဏ္ကို ခံနိုင်ရည် ရွိေနေခ်ပြီ..။ မမသက္ကေတာ့ တစ္ခါမွ မခံရေသးတဲ့ စောက္ဖုတ္မို့လား၊ ဒါမွမဟုတ် မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိ… လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ရွိလြန်းလွသည်..။ပိုင္စိုးက အဆုံးထိ ဝင်သြားသော သူ့လီးကြီးကို ျပန္နှုတ်၊ ျပန္ထိုးလိုက်ျဖင့် အသာလေး မွေးပြီး လိုးဆောင့်ေနေလသည်..။ “ လိုး ကြာ….အင်း ဟင်း….ခပ်သြက်သြက်လေး လိုးပေးပါနော် အင်း ဟင့်.အမေလးကောင်း ကောင်းလိုက္တာဟုတ်ဟုတ် တယ်အင်း ဟုတ်ပြီ…၊ ဆောင့်ဆောင့်. နာနာလေး ဆောင့်… အေး …အေး ကြယ်.လိုး အားရပါးရသာ လိုးမမ စောက္ဖုတ်ကြီး ကြဲခ်င် ကြဲသြားပေစ မခင်သက္တစ်ယောက် ဟန်ဆောင္မှုတြေ တစ္ခုမက်န် ကြာက်သြားပြီး.. သူမဆန္ဒ ကို ဘယ္လိုမွ မထိန်းခ်ုပ္နိုင်တော့ဘဲ နှုတ္မွ ဖြင့်ဟရေတာ့၏..။ သူမ၏ မ်က္နွာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအလွ်ံ မ်ားျဖင့် ရီဝေ တက်ြကြ၍ ထူးထူးကဲကဲ တပ္မက္ခ်င္စရာ လွပလြန်းေနေတာ့သည်..။ မိန္မတစ်ယောက်၏ စောက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင်နေခိုက် ထိုမိန်းမ၏ မ်က္နွာ၌ တြေ့ရေသာ အမူအယာမွာ ထိုအခိန်၌သာ တြေ့ရသည့် အလြန်ရွားပါးလွေသာ အလွတစ္မိုး မဟုတ္ပါလား…။ပိုင္စိုးက စိတ္လှုပ်ရွားစရာ ကောင်းလွေသာ မမသက်၏ ရမ္မက္လှိုင်းြကြ မ်က္နွာပေးကို တစိမ့္စိမ့် ရှုစားရင်း ရာဂစိတ္တို့ ြကြသ ထက် ြကြလာကာ မမသက် အလိုက် အစြမ်းကုန် အားသြင်းပြီး ခပ်သြက်သြက် ဆောင့်ပေးတော့သည်..။ ကြောင္ခံတြင်းပ်က္နွင့် ဇရက်တောင္ပံကိုးတို့ တြေ့ကြသည့္ပြဲမို့လား မသိ၊ ဖိုနွင့္မတို့ အခ်စ္နယ္ကြျံပြီး ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြပုံမွာ ထိတ္လန့္စရာ ကောင်း လွေတာ့သည်..။ အတန်ကြာမွ် စိတ်ရွိလက်ရွိ ဆောင့် ဆောင့္လိုးနေပြီးမွ ခဏရပ္ကာ မမသက်၏ ကိုယ္လုံးကြီးကို ဘယ္ဖက်သို့ စောင်းပစ္လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ၏ ညာဘက် ပေါင္တံကို ပင့်၍ တြန်းကပ္လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ေျခထက်၌ အားကစား လေ့က်င့္ခန်း လုပ်သလိုမိုး ကြေး၍ တင်ေျမှာက္ထားသည့် ပုံစံ ျဖစ်သြား၏..။ မမသက် ပိုင္စိုး ျပင္ဆင်ပေးသမွ် ငြိမ်၍ ခံနေလိုက်သည်..။ သူ့အလိုက် ြကြက်သားမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့၍ ပေးထားလိုက်သည်..။ ကြိုက်သလိုသာ ျပင္ဆင် ၊ ကြိုက် သည့္ပုံစံျဖင့်သာ လိုးေပေတာ့ ကောင္ဆိုးလေး……မောင္ပိုင္စိုးလေးရေ…။ တစ္ဖက်သို့ စောင်းထားသည္မို့ မခင်သက်၏ ခါးက နိမ့် ဆင်းနေပြီး တင္ပါးကြီးတစ္ဖက္က ခုံး၍ ကြေးကာ ျမင့္ကားနေသည်။
စူကား မို့မောက်ေနေသာ ဖင်သားဆိုင္နွစ်ြမြာက အိစက္ကာ နောက်သို့ ပစ္ထား၏။ တုတ္ခိုင်အိဖြေးသော ပေါင္တံလုံးကြီးနွစ္ခုက ပူးဆင့်နေသည်။ အရင်းပိုင်းခ်င်းမွာတော့ ခပ္ကြာကြာဟလို့ နေ၏။ ဘယ်ျခမ်း ပေါင်းလုံးရင်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပစ္ထား ကာ ညာျခမ်းပေါင္လုံးရင်းက ရွေ့သို့ တြန်းပို့ခံထားရသမို့ ပေါင်ရင်းခြဆုံရွိ လီးနှုတ်ပြီးကာစ မမသက်၏ စောက္ဖုတ်ကြီးခမ်ာ စူ အက္စူအက် ရစြိရစြျိဖစ္ကာ လီးကြီးဝင္လာတော့မည္ကို အဆင်သင့် စောင့်ကြိုနေဟန်ျဖင့် အသားနီမ်ားပင် လန္ထြက်တော့မ လောက် မြတ်သိပ်နေရွာသည်။ ပိုင္စိုးက မမသက်၏ တင္ပါးခုံးခုံးပေါ် လက္တင္ကာ ဖင်ေျပာင်ေျပာင်နောက်၌ ကပ္လိုက်ပြီး အံက် ျဖစ်ေနေသာ စောက္ဖုတ္စူစူထဲသို့ ထိပ္ဖူးကို တေ့၍ နွစ္လိုက်သည်။ ဒီတစ္ခါတော့ လွေ်ာကနဲ ဝင်သြားပါ၏။ အေနအထားကလည်း ပေါင္နွစ်ျခမ်းကို ဖြဲဟထားသလိုမို့ စောက္ဖုတ်ကြီးက စူစူမို့မို့ကြီး ျဖစ်နေပါတော့သည်။ အဆုံးအထိ သြင်းထားရာမွ ဆတ္ကနဲ ျပန္ထုတ္လိုက်ပြီး ကြျတ္လုကြျတ္ခင် ျဖစ္မွ အားစိုက်၍ ဆောင့္လိုးပေးလိုက်ျပန်သည်။ တစ္စတစ္စ ဆောင့္ခ်က္မ်ားက ျပင်းထန္လာသည်။ သူက အားစိုက်၍ ဆောင့္လိုက္တိုင်း ဆောင့္လိုက္တိုင်း မမသက်၏ အိစက္ထြားမို့သော ရင်သားကြီး နွစ်ြမြာက ယမ်းခါ၍ တအိအိ ျဖစ်ေနေတာ့သည်။သူမကလည်း အငြိမ္မေနပဲ တင္ကို နောက်သို့ ပစ္ပစ်ပေးရင်း ညာလက်ျဖင့် သူ့ကိုယ္လုံးကို စမ်းမိစမ်းရာ စမ်း၍ ဆိတ္ဆြဲညှစ္လိမ် ကာ အားမလိုအားမရ ျဖစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုနေသည်သို့ ရွိ၏။ ပိုင္စိုးကလည်း အိထြားကားျပန့်သော အပိုကြီး၏ ဖင်သားဆိုင်ကြီး မ်ားနွင့် သူ့ဆီးခုံရင်းတို့ အားရွိပါးရွိ ပစ္ပစ်ဆောင့္လိုက္တိုင်း ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ ျမည္ကာ တုန္ခနဲ တုန္ခနဲ အိတက်သြားသော နူးညံ့ဝင်း ဝါသည့် တင်သားဆိုင်ကြီးမ်ားကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တြေ ျပင်းထန်သည္ထက် ျပင်းထန္လာသည်။ ဆောင့္ခ်က္က လည်း အားပါလြန်းလွသျဖင့် ခံရသူမွာ မသက်သာပါ။ မမသက္တစ္ကိုယ္လုံးလည်း မညှာမတာ ဆြဲယမ်း၍ အလှုပ္ခံနေရေသာ သစ္ပင်ငယ်လေးပမာလို ျဖစ်နေရွာသည်။ မမသက်၏ နှုတ္မွ ကောင်းလြန်းလွေသာ ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် တအိအိ…တအအ… ညည်းသံလေးမ်ားကလည်း စည်းခ်က္ပမာ ထြက်ပေါ်လို့ နေပါ၏။ ပိုင္စိုးက ထြက္လုထြက္ခင်ျဖစ်ေနေသာ သုတ္ကို ထိန်းသည့် အေနျဖင့် ဇြပ္ကနဲ အသံျမည်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဆြဲနှုတ္လိုက်သည်။ တင်းက်ပ်ေနေအာင် ရိုက္ထားသည့် ခပ္တုတ္တုတ် စို့ကြီး တစ်ခေ်ာင်း မရွိတော့သလိုျဖစ္ကာ မမသက် စောက္ဖုတ်ကြီးမွာ ဟာကနဲ ျဖစ်သြားရပြီး အရွိန္မသတ္နိုင္ပဲ ပြစိပြစိ ျဖင့် ရစြိထိုးနေ ေလေတာ့သည်။“ မောင်….မောင်လေး ….. ပြီးခ်င်ပြီလား…” မမသက္က တုံရီဟိုက်သော အသံျဖင့် မေးလာသည်။ “ ဟုတ္တယ် မမသက် .. စိတ် ထဲမွာ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ခဏနားလိုက်ရတာ… ဆက်သာ လိုးနေလို့ကေတာ့ လေရေတြ ထြက္ကုန်တော့မွာ…” “ ဟင့်အင်း… ဟင့်အင်း… ထြက္ထြက် ဆောင့်သာဆောင့္ကြာ..၊ မမ အရမ်းကောင်းနေတာ…မောင်ရဲ့….” မမသက္က မြတ်သိပ္ဆာလောင္စြာ သူမ ဆန္ဒေတြကို ထုတ်ဖ္လောာပါသည်။ ပိုင္စိုးက …. “ အင်းပါ မမရ…ဒီတစ္ခါ အေပါ်ကေမွာက်ပြီး အားရပါးရ လိုးမယ်လေ…. အပြီးသတ်ပေါ့..မမေကာ ပြီးကာနီးပြီလား ” မခင်သက္က စိတ္မရွည်တော့သော အသံျဖင့် … အင်း .. ဟု တစ္ခြန်းဆိုပြီးနောက်… “ ဒီက အရမ်းကောင်းနေပြီ ဥစ္စာ၊ မင်းလီးကြီးသာ ဆက်ဆောင့်နေရင် ခုလောက္ဆို ပြီးေနေရာပေါ့… လုပ်…လုပ်တော့…၊ စိတ်ရွိ လက်ရွိသာ ဆောင့္လိုးတော့…မမကို မညှာနဲ့… မမလဲ ပြီးတော့မွာ အင်း ဟင့်.ဟင်း” မခင်သက္က ပိုင္စိုး အလိုက် ကိုယ် ကို ပက္လက္လွန်ပြီး ပေါင္နွစ်ခေ်ာင်း ကားကားစင်းစင်း ျဖစ်သြားအောင် အိပ်နေလိုက်သည်။ ပိုင္စိုးက မခင်သက်၏ ကိုယ္လုံးအိ အိကြီးပေါ်သို့ တည့္တည့်မွောက္လိုက်ရာ သူ့လီးတန်ရွည်ကြီးက ဆီးစပ်ပေါ်ထိ မွေး၍ ပူနြေးနြေး စိုအိအိကြီး မေးတင်နေသည်။“ ဟင်း……လုပ်တော့လေကြယ်…..လို့….” မခင်သက္က မောလ်စြာ ဆိုရင်း သူ့ကို ရီဝေစြာ ကြည့်နေ၏။ သူက သူမနှုတ္ခမ်းကို ခပ် ကြာကြာလေး ငုံလိုက္ကာ မွေး၍ ခေတ္တ နားနေသည်။ ပြီးမွ ခါးကိုြကြလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖြဲကားထားသော ပေါင်ကြီးနွစ္လုံးကြားရွိ စောက္ဖုတ်ကြီးနွင့် တည့္တည့္ခိန္ကာ ထိုးထည့္လိုက်သ္လောည်း ငနဲသား မောင်ရွှေလီးက ခေ်ာ်ခေ်္ထာြက်နေသည်။ မခင်သက် က တခစ္ခစ်ျဖင့် သေဘာတြေက်ကာ“ လြဲနေတယ်ဟဲ့…မောင်လေးရဲ့..၊ ဖယ္ဖယ်…မင်းဟာကြီး မထား၊ အင်း…ပေးပါဟာ… ကဲ..ဟုတ်..ဟုတ်ပြီ…ထည့္လိုက်တော့…ဒီအတိုင်းပဲ ထည့္လိုက်…ဟုတ္တယ်…အား.အိ..အီး…ကြျတ်..ကြျတ် ဆောင့်..ဆောင့် ကြယ် အီး…ရွီး မောင်..မောင်လေး…အား…ဆောင့်…ဆောင့်..နာ နာလေး မခင်သက္က ပိုင္စိုးလီးကြီးကို ကိုယ္တိုင္ကိုင်ပြီး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့္ခ်က္မ်ား၌ ယစ္မူးစြာ ရွိ ပါတော့သည်..။ ပိုင္စိုးကလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနွင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ္ပစ် ဆောင့်တော့သည်..။ အားပါလွေသာ သူ့လိုး ဆောင့္ခ်က္မ်ားကြောင့် မမသက္ခမ်ာ အံကိုကြိတ္ကာ မ်က္လုံးမ်ား စုံမွေးလ်က် ပါးစပ္မွ တက်စ္က်စ် တရွီးရွီး ျမည်အောင် စုပ် သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးပြီး သူ့ကေ်ာျပင္ကို လက်သည်းမ်ားျဖင့် ကုတ်ျခစ္ကာ တြန့္လိန် ကော့လန်နေပါတော့သည်..။ သူမ၏ လှုပ်ရွားမှုမ်ားအရ အထြတ်အထိပ်သို့ သူမ ရောက်နေပြီဟု ပိုင္စိုး အတတ်သိလိုက်၏။ သူက မမသက်၏ နို့အုံကြီးနွစ္လုံးကို အုံအရင်းမွ ပယ္ပယ္နယ္နယ် ဆုပ္ကိုင္လိုက်သည်..။ ပြီးမွ အသက္ကို ဝေအာင်ရှူလိုက္ကာ ခါးကို ေျမှာက္ကာ ပင့္ကာ အားရွိပါးရွိ အသားကုန်ကြုံး၍ လိုးေလေတာ့သည်..။ ပိုင္စိုး ဆောင့္ခ်က္မ်ားက အားမာန္ပါလွသလို အောက္မေွန၍ စေကာဝိုင်း မွှေ့သလို ဖင္ဆုံကြီးနွစ္ဖက္ကို လွည့္ကာ ဝိုက္ကာ စိတ္တိုင်းက် လှုပ်၍ အလိုးခံပေးေနေသာ မမသက်၏ အပင့်..အရှိုက် အဟိုက် အေဝ့တို့ကလည်း မာန္ပါလွေခ်၏..။ ဘာမွ မကြာလိုက်…။ပိုင္စိုး၏ လေခ်ာင်းကြီးတစ္ခုလုံး ယားကိကိနွင့် က်င္တင္တင် ျဖစ္လာကာ တင်းတောင့္လာပြီး တစ္ပတ္စာ သိုလွောင္ထားခဲ့သော ေဆြေဆြ့အတြက် သုတ်ရည်တြေကို ဒေါ်လေးသက် စောက္ဖုတ္ထဲသို့ ပန်းထုတ္လိုက်ရေတာ့သည်..။ ပူနြေးစေးပ်စ်သော သုတ်ရည္တို့က သူမ၏ သားအိမ်ဝကို အရွိန်ျဖင့် ပက္ဖ်န်းလေပြီတကား..။ ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမဆီမွ ကားသံ ၊ ကေလးမ်ား၏ ဆော့ ကစားသံ၊ လူသံ အခို့ကို ကြားနေရ၏။ ဘာလိုလိုနွင့် ပိုင္စိုးနွင့် မခင်သက္တို့၏ ကာမလြန္ဆြဲပြဲကြီး ဆင္နွှဲခိန္မွာ တစ္နာရီကေ်ာ် ကေ်္မာွ် ကြာလေသည်..။ ကြာဆို မမသက် ကြည်ကြည်ျဖူျဖူ ပေးခ်င္လာသည်အထိ စောင့္စားရ နှူးနွပ်ရတာကိုက နာရီဝက် နီးပါး ရွိခဲ့သည္ကိုး..။ စောင့္စားရကိုး၊ ကြိုးစားရကိုး နပ္ပါလေ၏။ ပိုင္စိုး အိမ္က ထြက်သြားသောအခါ ၃ နာရီတောင် ထိုးလုပြီ။ သူက မမသက္ကို အနမ်းျဖင့် နှုတ္ဆက္ကာ ခပ်သြက်သြက္ကေလး ထြက်သြားလေသည်..။ ပြီး….မမသက်၏ ဆန္ဒအရ တံခါးကို အျပင္မွ ကန့္လန့္ခ်သြားပေးခဲ့သည်.။ သူမကေတာ့ မစားရတာကြာပြီ ျဖစ်သော အနွစ်သက္ဆုံးသော ကာမအဟာရကို မြတ်သိပ္ဆာလောင်နေခိန်၌ တဝကြီး စားလိုက်ရသျဖင့် အစြမ်းကုန် ကေ်နပ်၍ ေနေလေတာ့သည်..။
သို့ပေမယ့်….. ပိုင္စိုး၏ အဆုတ်အနယ် အဖိအေဆာင့္တို့က တစ္ခါဆို ဆိုသေလာက် အားပါလြန်းလွသျဖင့် လက်မောင်း၊ နို့အုံ၊ ဖင် ဆုံ၊ ခါးစပ္တို့၌ နာက်င်ေနေလေတာ့သည်..။ အနာဆုံးနွင့် အေကာင်းဆုံးကေတာ့ သူမ၏ လက်ရြေးစင် စောက္ဖုတ်ကြီး ျဖစ်ကြောင်း ေျပာဖို့ပင် လိုမည္မထင္ပါ..။ မခင်သက္တစ်ယောက် သူ အားရပါးရ လိုးပြီး ထားပစ္ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ကိုယ္တုံးလုံး အေနအထားကြီးျဖင့္ပင် ကုတင်ပေါ်တြင် ပက္လက် ကားယားကြီး အိပ္လ်က် မွေးနေလိုက်သည်..။ တစ္ခ်က် မွေး ခနဲ ျဖစ်သြားပြီးမွ အေအးပတ္မည္စိုး၍ ခုတင်အောက် ရောက်ေနေသာ ခြုံစောင္ပါးပါးလေးကို ျဖစ်သလို လွှမ်းကာ နွစ္နွစ်ခြိုက် ခြိုက် အိပ္ပစ္လိုက်လေရာ အစာဝသြားပြျီဖစ်သော မခင်သက္တစ်ယောက် အပိုကြီး စည်းစိမ် အျပည့်ျဖင့် ခပ္ကားကားကြီး အိပ်ပေ်ာ်သြားလေသည်..။ အိပ်ရာကနိုးတော့ ေနေတာ်တ္ခောိုနေပြီ..။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ္လိုက်ရသျဖင့် လန်းဆန်းသြားသလို ရွိ၏။ လန်းသည္ထက် လန်းစေရန် ရေခိုးပစ္လိုက်သည်..။ သူ စြန့္ပစ္ထားခဲ့သည့် ကိခြျဲခြျဲ အျဖူရည္မ်ား ပေပြေနေသာ စောက္ဖုတ်ကြီး ထဲသို့ လက္နှိုက်၍ သန့္စင်အောင် အထူးဂရုစိုက်လေသည်..။ တစ္ကိုယ္လုံး စိမ့်သြားအောင် လောင်းခိုးလိုက်တော့မွ လန်းဆန်း ရုံမက အားပါျပည့်သြားသလို ခံစားလိုက်ရသည်..။တင်းျပည့္က်ပ်ျပည့် ကာမဂုဏ် ခံစားလိုက်ရသျဖင့် စိတ္ထဲမွာ အလိုလို ကေ်နပ်နေသည်..။ ရေခိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သနပ္ခါး ပါးပါးလိမ်းကာ ကြောင်အိမ္ထဲမွ ဖီးကြမ်းငွက်ပေ်ာသီး ပေ်ာ့ပေ်ာ့နွစ္လုံးကို စားလိုက်သေး၏။ ပက္လက္ကုလားထိုင်၌ ခေတ္တ အနားယူနေစဉ် အျပင္မွ ေျခသံမ်ားကြား၍ မွောင္ဈပုေနေသာ အခန်းကို မီးဖြင့္လိုက်သည်..။ “ အင်း…ဒီညေတာ့ သူနဲ့ ေဆြေဆြတို့ ရဲ့ ပြဲကို ကြည့္စရာ မလိုလောက်အောင် ဝသြားပြီ ဟင်း.ကောင္ဆိုးလေး…နေ့ခင်းက ငါ့ကိုလိုးပြီး ညက် ငါ့တူမကို လိုးအုံးတော့ မယ်… ေဆြေဆြကေတာ့ သိရွာမွာ မဟုတ္ဘူး သိမ်ားသိရင် တော့ နောက္ဆို သူ့ယောက်ား…အိမ္ကို တစ်ယောက္ထဲ မသြားရ ဆိုပြီး တစ္ခ်က္လွှတ် အမိန့် ထုတ္မယ် ထင္ပါရဲ့…” ဤသို့…တောင္စဉ်ရေမရ တြေးနေခိုက် ကြျပ္ကြျပ်အိတ်ျဖင့် စားစရာတြေ ဆြဲပြီး ခပ်သြက်သြက် ဝင္လာသော ပိုင္စိုးကို တြေ့လိုက်ရသျဖင့် မခင်သက္က “ ဟဲ့ ေဆြေဆြေရာဟင်” အေလာသုံးဆယ် ပုံစံ ျဖင့် မေးလိုက်ရာ သူက ပြုံးစိဈိဖင့် လက်ညှိုးကိုထောင္ကာ လီးတောင်သလို တဆတ္ဆတ် လုပ်ျပရင်း “ စလိုက်သည်..။ “ ဟာ ဟုတ္ပါဘူး.ဒီကောင်လေး အေကာင်းေျပာတာ” မခင်သက္က မွင္တည္တည် ဆိုလိုက်တော့မွ “ တကထဲ မမကလဲ ဒေါခ်ည့္ပဲ၊ ေျဖးေျဖးပေါ့.ေျပာမွာပေါ့..မမရဲ့..” ပိုင္စိုးက လက္ထဲမွ အထုပ် တြေကို ကြမ်းပေါ်ပစ္ခ်လိုက္ကာ မခင်သက်၏ ေျခရင်း၌ ထိုင္လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်၌ မွေးေနေသာ အပိုကြီးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်။“ အား အေမာကို ေျပသြားတာပဲ…..မမရာ…” “ သြား….သူခိုးလေး… မေးတာျဖင့် မျေဖဘူး…ေဆြေဆြမပါဘူးမို့လား ဒါ ကြောင့် သူ အူျမူးနေဟင်း” မခင်သက္ကလည်း ကြိတ်၍ ကေ်နပ်နေလ်က္ကပင် စိတ္ဆိုးဟန် တမင်ျပု၍ နှုတ္ခမ်းကို စူ ထားလိုက်လေသည်..။ ပိုင္စိုးက သူမကို ခိုင်းကြားမွ ဆြဲမထူလိုက်သည်။ အပိုကြီးက ပေကပ္ကပ္ပုံစံျဖင့် တင်းခံနေ၏။ သူက မရမက ဆြဲယူလိုက်ရာ မပါခ်င့္ပါခ်င် ပုံစံျဖင့် မတ္တတ်ကြီး ပါသြားပြီး ပိုင္စိုး ရင္ခြင္ထဲ ရောက်သြားရေလသည်..။ “ ဟြ န့်….တော်တ္ကောဲ၊ ဒီကျဖင့် စောက္ဖုတ်တြေ နာလို့ကောင်းတုန်း၊ ဒါက ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ လိုးခ်င်ျပန်ပြီလား ဒီလီးက” မခင်သက္က ေဆြေဆြမပါမွန်း အေသအခ်ာ သိလိုက်ရာ ြကြရလြာသော ကာမစိတ်အဟုန်ျဖင့် ညစ္တီးညစ္ပတ်လေး ခပ် ရွှင်ရွှင် ခပ်ျမူးျမူး ေျပာလိုက်ပြီး ပိုင္စိုး ကေ်ာျပင္ကို တအုန်းအုန်း ထုေလေတာ့သည်။ သူက တဟားဟားရယ်ရင်း သူမ၏ ကေ်ာ ျပင္ကို သိုင်းဖက္ထားရာမွ ရေခိုးပြီးစမို့ အေးစက္စက်ျဖင့် နြေးနေသည်ဟု ဆိုခ်င္စရာ ဓါတ္တစ္မိုး စိမ့်ဝင်ေနေသာ မမသက်၏ တင္ပါးကြီးကို ခပ္တင်းတင်းဆုတ်၍ လွိမ့်ခေ် ပြတ်သပ်ပေးနေသည်။ “ လူဆိုးလေး ဖယ္ကြာ မမရင်တြေ ခုန္လာျပန်ပြီ…ခဏ လေးမ်ား အေမာေျဖပါအုံးတော့လား..ကြာ” ” တကထဲ မစားရတာ က်နေတာပဲ သြား …ရေခိုးလိုက်အုံး၊ သူ့ကိုယ္ကျဖင့် ခြျေး စော်တြေကို နံလို့” ဤသို့ ဆိုကာ တြန်းလွှတ္လိုက်သည်“ ဟဲဟဲ မမဖုရားရဲ့ အမိန့်တော်ျမတ် အတိုင်းပါပဲ..” ပိုင္စိုးက ရွှတ္တီးရွှတ်နောက် ဆိုရင်း ရေခိုးရန် ျပင္လိုက်သည်။ ဆပ်ျပာ ၊ သဘက် စသည္ကို ယူပြီးမွ မမသက်ရွိရာသို့ တစ်ခေါက်ျပန္လာကာ “ ဟဲ..ဟဲ မမဖုရား ရေခိုးပြီးပြီးခ်င်းနော်.ဖုရာ့.” ဤသို့ ေျပာဆိုကာ မခင်သက်၏ အိစက္ထြားကားေနေသာ တင်သားဆိုင်ကြီးကို တစ္ခ်က် ပုတ်၍ ထြက်သြားေလေတာ့သည်။ မ ခင်သက္ခမ်ာလည်း နေ့ခင်းက စားထားဘူးသည့် ပိုင္စိုး၏ လီးအရသာကြီးကို တြေးလိုက္မိပြီး ရင်တြေခုန်၊ ဖင်တြေတုန္ကာ စောက္ဖုတ်ကြီး တစ္ခုလုံး ယားြကြလာေလေတာ့သတည်း။
