မုန္း…(မေမ့သ၍)
အၾကည့္ေတြကုိ ထုိမမဆီသုိ႔ ေရြ႔လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင့္မာတဲ့အရပ္နဲ႔လုိက္ဖက္တဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း အလုံးအဝန္းအဖုအထစ္ေတြနဲ႔ ႏုႏုယ္ပ်ဳိပ်စ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးကုိ မွင္သက္ေငးေမာလုိက္မိတယ္။ “အုိး လွခ်က္„…(က်ေနာ့္အရမ္း ၾကဳိက္တဲ့ လုလုေအာင္ အစပ္အေပါက္မ်ဳိး) တံေတြးကုိ ဂလုခနဲျမဳိခ်လုိက္ၿပီး…