ေမြးျပီးစားေသာတီလတ္

ျခံထဲကားဝင္လာသံၾကားေတာ့ ဘုရားရွိခိုးေနတာ ကမန္ကတန္း ရပ္ၿပီး ဘုရားခန္းထဲကထြက္ ေလွကားထိပ္ကေန တိတ္တိတ္ေလး သြားေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္။ ဆင္ဝင္ေအာက္မွာတည္းက ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ အသံနဲ႔ စကားေျပာလာတာဆိုေတာ့ မင္းစိုးမွန္း တန္းသိတယ္။ သူသိခ်င္တာက မင္းစိုးနဲ႔ပါလာမယ့္သူ။ ေခါင္းကို ဒီထက္ပိုငံု႔မရေတာ့ လက္ရန္းမွာ ကိုယ္ကို ဒီထက္ပို ကိုင္းလိုက္တယ္။ ဖင္ႀကီးႏွစ္လံုးကေတာ့ တင္းေနတဲ့ ထမီသားေအာက္က ျပဴးၿပီး ထြက္ေနမွာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အေနာက္က ေခ်ာင္းတဲ့သူမရွိလို႔။ သိခ်င္စိတ္က ရင္ေတြေတာင္ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္တယ္။ စကားေျပာသံေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာၿပီ။ “ဟုတ္တယ္ဗ် ကိုမင္းစိုးရဲ႕၊ အဓိကအခ်က္က ဦးစီးဦးေဆာင္မယ့္သူ မရွိေသးတာ။ က်ေနာ္တို႔ သမဂၢလည္း ဒီကိစၥကို ေသခ်ာႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္” အသံႏုႏုေအးေအးေလးကို ၾကားလိုက္ရမွ ရင္ထဲက အပူလံုးႀကီးက်ၿပီး ရင္တစ္ခုလံုး ေအးျမစိမ့္ဆင္းသြားတယ္။

အမယ္ေလး ဒီအသံေလးၾကားရဖို႔ကို ရင္ခုန္လိုက္ရတာ။ “တီလတ္ ဘာခ်က္လဲ” က်က္သေရရွိတဲ့ အသံေလးကို ဖီးလ္တက္လို႔မွ မဆံုးခင္ မင္းစိုးရဲ႕ က်က္သေရမရွိ အသံျပဲႀကီးက နားထဲလာေဆာင့္တယ္။ ေသနာေကာင္။ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္ရင္ သူေခ်ာင္းေနမွန္း သိမွာစိုးလို႔ ခနေလး ေစာင့္လိုက္ၿပီးမွ “ဟဲ့ ဘယ္သူလဲ၊ မင္းစိုးလား” ေလွကားက အသာေလး ဆင္းလိုက္ၿပီး “တီလတ္ ဘုရားရွိခိုးေနတာဟဲ့၊ မင္းတို႔က ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္နဲ႔၊ ဟယ္ သားဖိုးခ်စ္ လည္း ပါလာတာကိုး၊ လာ..လာ..သား ထိုင္၊ မင္းစိုးနဲ႔အတူ တခါတည္းစားသြား၊ ဒီေန႔ ပုစြန္တုပ္ခ်က္တာကြ” သူ႔ကိုေတြ႕တာနဲ႔ အံ့ဩဟန္ျပဳၿပီး ထမင္းစားေခၚလိုက္ပံုက အင္မတန္ပီျပင္တဲ့ ဝါရင့္မင္းသမီးအိုက္တင္ပဲ။ ေဒၚခိုင္ခိုင္လတ္ဟာ ဆရာဝန္မလုပ္ဘဲ မင္းသမီးလုပ္ခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတာ။ “ေနပါေစ တီလတ္၊ သားစားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ခု ကိုမင္းစိုးကို စာရွင္းျပဖို႔ လိုက္လာတာ၊ ၿပီးရင္ သြားစရာေလးလည္း ရွိေသးလို႔၊ အဲဒါေၾကာင့္”။

အားနာပါးနာ အသံလြင္လြင္ေလးကို ထပ္ၾကားရျပန္တယ္။ သူက မင္းစိုးေခၚသလို တီလတ္ပဲေခၚတယ္။ ငယ္ငယ္တည္းက အိမ္ခ်င္းက ကပ္ရက္ကိုး။ ဘာေကၽြးေကၽြး အျမဲတမ္း ျငင္းေနက်။ ဟင္းဟင္း။ ဒီက ခိုင္ခိုင္လတ္ တကယ္ေကၽြးမယ့္ဟာက်ရင္ေတာ့ မင္းျငင္းႏိုင္မလား ၾကည့္ေသးတာေပါ့ေလ။ “တီလတ္ ဘာေတြသေဘာက်ၿပီး ျပံဳးေနတာလဲ။ သားမစားေသးဘူး။ ဖိုးခ်စ္နဲ႔ စာလုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ လာ ဖိုးခ်စ္ ငါ့အခန္းထဲသြားမယ္။” ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အေတြးေလးကို မင္းစိုး အစုတ္ပလုတ္ ဝင္ေႏွာင့္ယွက္သြားတယ္။ ေႏွာင့္ယွက္ရံုအားမရလို႔ သူ႔ကိုပါ လက္ကဆြဲၿပီး ေခၚခ်သြားတာ ယက္ကန္ယက္ကန္ေလးနဲ႔ ပါသြားရွာတယ္။ ေသနာေကာင္ မင္းစိုး။ ဒီႏွစ္မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး စာေမးပြဲ အေသအလဲ ေအာင္ခ်င္ေနရလဲ မသိဘူး။ စာလုပ္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္။ ဒီေကာင္ 2nd MB မွာတင္ တဖုန္းဖုန္းက်ေနတာဆိုေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းျပန္တက္ေနရတာ ရွက္မွာေပါ့။

ဒီေကာင့္ကို တစ္ဦးတည္းေသာ တူေလးဆိုၿပီး ကိုယ့္ေျခရာနင္းေအာင္ ေဆးေက်ာင္းတက္ခိုင္းကာမွ ပထမႏွစ္မွာတင္ ကဗ်ာလိုလို စာလိုလို ဂိမ္းလိုလို ရူးၿပီး ေဝေလေလျဖစ္သြားတာပဲ။ အခု ခ်စ္လြန္းသူဆိုတဲ့ ဖိုးခ်စ္ေလးနဲ႔ ေပါင္းမိမွ စာေတြဘာေတြ ျပန္လုပ္လာတာ။ ဖိုးခ်စ္ေလးက ဖရက္ရွာဆိုေတာ့ မင္းစိုးထက္ ငယ္ေပမယ့္ ပိုရင့္က်က္တယ္၊ အေနအထိုင္ သိမ္ေမြ႕တယ္။ ႏူးညံ့တယ္။ အို ေျပာလို႔ျဖင့္ မကုန္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ခိုင္ခိုင္လတ္က ဆြဲစားခ်င္ေနတာေပါ့။ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ မိဘေတြက ဆံုးပါးသြားၾကၿပီ။ ရွိတာမွ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္တည္း။ အစ္မလုပ္သူတို႔ လင္မယားကလည္း မင္းစိုးေလး တစ္တန္းေလာက္မွာ သူ႔ကို ထားခဲ့ၾကျပန္ၿပီ။ အဲဒီတုန္းက သူက ဆရာဝန္မေပါက္စေပါ့။ ခု မင္းစိုး အသက္ေတာင္ ၂၂ ေလာက္ရွိေနၿပီ။ သူကေတာ့ ၄၀စြန္းစြန္းလို႔ပဲ ေျပာထားေပမယ့္ လူေတြက မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး မခိုင္လတ္ရယ္ ရွိလွ ၃၅ေပါ့ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ အရြယ္တင္ပံုေလ။

အံမယ္ ဆံုးသြားတဲ့ မင္းစိုးအေမ ခိုင္ခိုင္ျမတ္က သူ႔ထက္ပိုလွတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အစ္မ မရွိတဲ့ေနာက္ အစ္မက သူ႔အလွေတြ အေမြေပးသြားသလားထင္ရတယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္ တုိ႔ အသားကုန္လွလာတယ္။ ဇာတိက ေပါင္ၿမိဳ႕သူဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ေလးက ေပါင္သူပီပီသသ လံုးထြားျပည့္ၿဖိဳးေနတာေပါ့။ မြန္အမ်ိဳးသမီးဆိုေတာ့ အသားအေရကလည္း ဝင္းဝါစိုေျပေနတာ၊ တကယ့္ သုဝဏၰဘူမိအႏြယ္ အစစ္ပဲ။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ သြားေလး နည္းနည္း ေယာင္ေယာင္ေလး ေရွ႕ထြက္ေနတာ (ေခါတာမဟုတ္ဘူးေနာ္) ေလးက ပိုစြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ထင္ရတယ္။ ညေနဘက္ ေဆးခန္းမ်ားသြားထိုင္လိုက္ရင္ တစ္ရပ္ကြက္လံုး မေငးတဲ့လူကို မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခိုင္ခိုင္လတ္ကလည္း ကားကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာထားခဲ့ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပတ္ၿပီးကို ေလၽွာက္ပစ္တာ။ ဝတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ရင္ဖံုးနဲ႔ ပိုး၊ခ်ိတ္ ထဘီေတြနဲ႔ ဆံထုံးအုပ္အုပ္ႀကီးနဲ႔၊ အတြင္းထဲမွာ ရြခ်က္ကေတာ့ ခိုင္ခိုင္လတ္ကို မီတဲ့လူ ရွားသေလာက္ပဲ။

ေက်ာင္းပထမႏွစ္ကေန ဒီအရြယ္ထိ ဘဲခ်ည္းပဲ ငါးေယာက္ထားဖူးတယ္။ အဲ့ထဲက သံုးေယာက္နဲ႔က ၿငိဖူးတယ္။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရင္ လိုးဖူးတယ္။ ပထမဆံုးတေယာက္နဲ႔တုန္းကေတာ့ သူေရာ ကိုယ္ေရာ ငယ္ေသးလို႔ ထားပါေတာ့။ တခါတေလမွ။ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ တကယ္အထန္လိုင္း။ အဲ့ခ်ိန္ ခိုင္ခိုင္လတ္ကလည္း ဆရာဝန္မေပါက္စ။ အားတဲအခ်ိန္ကို အားသလိုကို လိုးတာ။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိသမၽွအေပါက္ေတြလည္း သူ႔လီးႀကီး မထည့္ဖူးတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဖင္စအိုဝဆိုတာ လိုးလြန္းလို႔ ရိုးေတာင္ရိုးတယ္။ သူလိုးအားႀကီးတာ မေျပာနဲ႔ေလ။ ခိုင္ခိုင္လတ္ကလည္း ဖင္ခံပက္စက္တယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိသမၽွအေပါက္ အကုန္အထည့္ခံခ်င္တာ။ နားရြက္တို႔ ႏွာေခါင္းတို႔ေတာင္ လီးနဲ႔ မဆံ့လို႔ ဆံ့ရင္ ထည့္ခိုင္းမွာ။ မဆံ့ဆို ဟိုလူ႔လီးကလည္း တကယ္စံခ်ိန္မီ လံုးတုတ္ေနတာ။ လိုးဖူးတဲ့ ၃ေယာက္ထဲမွာ အႀကီးဆံုးပဲ။ တတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပထမတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။

လူပ်ိဳႀကီးကို သြားႀကိဳက္မိတာ ရွက္သလို ေၾကာက္သလိုနဲ႔ လိင္ကိစၥလည္း အားကမရွိ။ လီးကလည္း ေသး။ သူနဲ႔ေတာ့ သံုးေလးခါပဲ လုိးျဖစ္တယ္။ အဲ့တေယာက္က ေနာက္ဆံုးလိုးဖူးတဲ့သူျဖစ္သလို ေနာက္ဆံုးထားတဲ့ ရည္းစားလည္းျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔ဆို အသက္ေတြက မငယ္ေတာ့ဘူး တည္ၿငိမ္ရေတာ့မယ္ ဘာညာနဲ႔ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ ေဂါက္ၿပီး ျဖတ္လိုက္တာပဲ။ အဲထိေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ လီးနဲ႔ကင္းေဝး က်န္းမာေရး လုပ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္လည္း ေက်ာ္ေရာ ေရာဂါထေတာ့ပဲ။ အဲ့ဖိုးခ်စ္ေလးကို ျမင္ၿပီးေတာ့ေလ။ ေကာင္ေလးက အရင္ကလည္း အိမ္ကို ဝင္ထြက္ေနက်ပါ။ အဲ့တုန္းက ဖာသိဖာသာပဲ။ သူလည္းသူ႔ဟာသူ။ ကိုယ္လည္း အဖုတ္ၾကားေတာင္ ညႇပ္ထားမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္က်မွ ဘာထျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အိမ္မွာေန႔ခင္း ေန႔လယ္လာၿပီး အဝတ္ေလၽွာ္ မီးပူတိုက္ လုပ္တဲ့ကေလးမက ေရာ့ အန္တီလတ္ၾကည့္ဖို႔ဆိုၿပီး ကိုရီးယားကားေတြ တစ္ထပ္ႀကီး ေပးသြားတာ။

သူၾကည့္ၿပီးၿပီ ေကာင္းတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ညဘက္ေတြ ေဆးခန္းက ျပန္လာေတာ့ စကားေျပာေဖာ္၊ ရန္ျဖစ္ေဖာ္ မင္းစိုးကလည္း မရွိတာနဲ႔ အဲ့ကားေတြၾကည့္ရင္းနဲ႔ ခိုင္ခိုင္လတ္တစ္ေယာက္ ထန္တာ ထန္တာေလ၊ အရည္ကို ေတာက္ေတာက္ ေတာက္ေတာက္နဲ႔က်တယ္။ အမယ္ေလး ငါ ဂုဏ္သေရရွိ ေဒါက္တာမႀကီးျဖစ္ၿပီး ဒီကႏြဲ႕ကလ် ကိုရီးယားမင္းသားေလးေတြက်မွ ဒီေလာက္ျဖစ္ရလားလို႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ က်ိန္ဆဲလည္း မရပါဘူး။ ကိုႏိုင့္လီးႀကီးနဲ႔တုန္းက ၾကမ္းတာေတြ၊ ကိုႏိုင့္ဗလႀကီးေတြနဲ႔တုန္းကေတာင္ ဒီေလာက္ မထန္ခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ အရင္က ဖာသိဖာသာေနမိတဲ့ ဖိုးခ်စ္ေလးက မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ခုနက ကိုရီးယားမင္းသား ကႏြဲ႕ကလ်ေလးနဲ႔ တူလာပါေလေရာ။ အမယ္ေလးဟဲ့ ဖိုးခ်စ္ရဲ႕၊ ငါ့မ်က္စိေရွ႕တင္ ေလးဘက္ေထာက္သြားေနတဲ့ ကေလးေလးက ငါ့ကို အရည္စက္လက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သတဲ့လား။

ဖိုးခ်စ္ကို ျမင္တာနဲ႔ တကိုယ္လံုး ထူပူ ေရေတြငတ္၊ ရင္ေတြတုန္၊ ေကာင္ေလး ေပါင္ၾကားထဲေျပးဝင္ၿပီး လီးႀကီးေရာ ဥေတြေရာ ေျပးစုပ္ လ်က္ခ်င္လိုက္တာ၊ သူ႔ဂြၾကားကို ခိုင္ခိုင္လတ္ဖင္ဆံုႀကီးနဲ႔ ပြတ္ၿပီး အယားေျဖခ်င္လိုက္တာ လြန္ေရာ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ ကိုယ့္တူ ကိုယ့္သားေလာက္ေလးကို ၾကံရေတာ့တာပဲ။ အစ္မသာ ရွိေသးရင္ ဆဲလိုက္မယ့္ျဖစ္ခ်င္း။ မိဘေတြကေရာ အစ္မတို႔လင္မယားကေရာ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ တူဝရီးအတြက္ အေမြေတြ တပံုႀကီးထားခဲ့လို႔ တစ္သက္စားမကုန္ပါဘူး။ တူဝရီး ၂ေယာက္ အႀကိဳက္သံုးလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခိုင္ခိုင္လတ္က ဘယ္ေတာ့မွ လိုတာထက္ ပိုမသံုးခဲ့ဘူး။ မင္းစိုးကလည္း ဒီအသက္အရြယ္အထိ သူ႔ကိုေပးထားတဲ့ မုန္႔ဖိုးထက္ပိုၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ မေတာင္းခဲ့ဘူး၊ ဒီေကာင္ ဒီတစ္ခ်က္ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးရမယ္။ ခုေတာ့ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္အသံုးအစြဲ ညီလာရာက ခိုင္ခိုင္လတ္က စၿပီး သစၥာေဖာက္ရေတာ့တယ္။

ဖိုးခ်စ္ေလး အိမ္လာရင္ နာရီ၊ ေရေမႊး၊ ခါးပတ္၊ အားေဆး အကုန္ ရရင္ ရသလို ေပးေနတာ။ ေကာင္ေလးကေတာ့ အေၾကာက္အကန္ျငင္းတယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္က ခိုးၿပီးေပးေပမယ့္ မင္းစိုးက ရိပ္မိပံုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အံ့ဩဖို႔ ေကာင္းတာက ဘာမွမေျပာတာပဲ။ တျခားကိစၥဆို ေမာင္မင္းစိုးတို႔ အေဒၚရင္းေခါက္ေခါက္ကို နပမ္းသတ္လံုးရလည္း လံုးမယ့္ အထာမ်ိဳး။ ခုက် ၿငိမ္ေနတယ္။ မသကၤာလို႔ သြားၾကည့္မွ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ဖိုးခ်စ္က ေပးသမၽွေတြ တခုမွ မယူဘူး။ မင္းစိုးဆီ ျပန္ေပးခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ဒီေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသားက အဲဒီပစၥည္းေတြနဲ႔ သာယာေနတာေပါ့။ ေသနာေကာင္ေလး။ ငါေကၽြးတဲ့ အားေဆးေတြစားၿပီး အေကာင္ႀကီးက တုတ္ခဲေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ေပၚသြားမွာစိုးလို႔ ဘာမွေတာ့ ျပႆနာမရွာဘူး။ ဒင္းကိုေတာ့ စိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အခဲမေၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ၾကာေတာ့ ျမင္ရတာေတာင္ အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ေရွာင္ေနတာ။ သူကလည္း ဖာသိဖာသာပဲ။

အဲလိုနဲ႔ အေဒၚနဲ႔ တူဝရီး နည္းနည္းစိမ္းသလို ျဖစ္ေနရာက ဒီေန႔က်မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲ မသိ တီလတ္ ဘာခ်က္လဲဘာညာနဲ႔ လာေရာေနတာ။ ဖိုးခ်စ္ကိုလည္း ေခၚလာတယ္ဆိုေတာ့ ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္းဦးမလို႔ပဲ ေနမွာေပါ့။ အယ္ ဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုဆို ငါ့ဖိုးခ်စ္ေလး ေမ်ာက္ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ေသနာေကာင္ မင္းစိုး။ ဒင္းကို ဖိုးခ်စ္ေလး စာရွင္းျပေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားၿပီလဲ မသိ ခိုင္ခိုင္လတ္တစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ရင္း စာဖတ္သလိုလိုနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားၿပီ။ ေစာင့္ရင္း ေစာင့္ရင္း တခ်က္ေမွးခနဲ ျဖစ္သြားတာ ေဘးကေန “တီလတ္.. တီလတ္” ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးေလး ၾကားမွပဲ ျပန္သတိဝင္လာတယ္။ “ေဩာ္ ဖိုးခ်စ္ေလး ၿပီးၿပီလား၊ ေအးကြာ၊ တီလတ္လည္း အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားေတာ့ ေခါင္းေတြကေနာက္.. အဲမွာ ေမွးကနဲ ျဖစ္သြားတာပဲ” “အိပ္လိုက္ပါလား တီလတ္ရဲ႕ ရွစ္နာရီလည္း ထိုးေနၿပီ ကိုမင္းစိုးေတာင္ အိပ္သြားၿပီ”။

“အို ေျပာမေနနဲ႔ အဲ့ကာလနဂါးကေတာ့” သူရယ္သံလြင္လြင္ေလးေပၚလာတယ္။ “ဖိုးခ်စ္ေလး .. တီလတ္ေခါင္းေနာက္ေနလို႔ကြာ၊ အေပၚထပ္တက္ရမွာေလ နည္းနည္း…” “သား လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ အန္တီလတ္ရဲ႕” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လက္ေမာင္း ခ်ိဳင္းၾကားေအာက္ေန သူ႔ေခါင္းကို လၽွိဳဝင္လိုက္ၿပီးေတာ့ တြဲေခၚသြားတယ္။ ႏူးညံလိုက္တာ အထိအေတြ႕က။ အိပ္ခန္းထဲလည္းေရာက္ေရာ ခိုင္ခိုင္လတ္တို႔ျမန္တယ္။ လက္က တံခါးခ်က္ကို ခ်ၿပီးသားပဲ။ အေမတို႔ အေဖတုိ႔ အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ေဆာက္ခဲ့ေတာ့ အေပၚထပ္အခန္းေတြက အသံလံုတယ္။ ေလၽွာက္ခုန္ေနရင္ေတာင္ အသံ က ေအာက္ကို သိပ္မေရာက္ဘူး။ ခုတင္နားလည္း ေရာက္ေရာ မူးသလို ေမာ္သလိုနဲ႔ ခုတင္ေပၚတြန္းခ်လိုက္တယ္။ မရေတာ့ဘူး၊ ဒီေန႔အပိုင္ၾကံမွ။ ႏို႔မိုဆို အမ္းရတဲ့ ပစၥည္းေတြက မင္းစိုးဆီေရာက္တာနဲ႔တင္ သူ႔ထိုင္အမ္းေနရသလို ျဖစ္ေနမယ္။ ေကာင္ေလးက လဲသြားေတာ့ ခိုင္ခိုင္လတ္က သူ႔အေပၚ ဖိလွဲခ်လိုက္တယ္။

သူ႔ဂြၾကားနဲ႔ ကိုယ့္ဂြၾကား ကြက္တိ။ ခိုင္ခိုင္လတ္က နဂိုတည္းက အၾကံနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဘရာ ပင္တီ ဘာမွ မဝတ္ထား။ အထဲမွာ မိေမြးတိုင္းပဲ။ အက်ႌနဲ႔ ထဘီကလည္း အေပ်ာ့သားကိုမွ ေတာ္ေတာ္ပါးတာ။ အလံုး အဖု အထစ္ႀကီးေတြက ေသခ်ာမၾကည့္ရင္ေတာင္ ဒီတိုင္းႀကီး ထင္းေနတာ။ ဖိုးခ်စ္ေလးက အိမ္ေနရင္း ေဘာင္းဘီတိုအပါးေလးနဲ႔။ သူ႔ဂြၾကားက ခိုင္ခိုင္လတ္က သူ႔အဖုတ္ႀကီးနဲ႔ ပြတ္တယ္။ ထဘီနဲ႔ ေဘာင္းဘီ ခံေနေပမယ့္ အသိသာႀကီးေလ။ သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္မိတာေပါ့။ ဟယ္ ဒါေပမယ့္ အံ့ဩစရာ ဖိုးခ်စ္လီးက လံုးဝ ေတာင္မလာဘူးေတာ့။ မာဆတ္ဆတ္ေလးေတာင္ ျဖစ္မလာဘူး။ တခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ဖိုးခ်စ္ အသက္ရွဴသံေတြ ျမန္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္လႈပ္ရွားလို႔ထက္ ေၾကာက္လို႔ ျမန္တဲ့ ပံုစံႀကီး။ ခိုင္ခိုင္လတ္ ကိုယ္လံုးႀကီးနဲ႔ အဲလိုပြတ္တာ ခံရရင္ ေတာ္ရံု ေယာက်ာ္းေလးကေတာ့ ေနရာမွာတင္ သုတ္ႏွစ္ခါေလာက္ ထြက္သြားမယ္။

ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ဘာမွထူးမလာဘူး။ ဒါနဲ႔ ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မထူးပါဘူး ကိုယ္ကပဲ စလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ႏွင္းဆီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို နမ္းမယ္အလုပ္မွာ “တီလတ္ ဘာလုပ္တာလဲ… ဖယ္.. ဖယ္” ဆိုၿပီး ခိုင္ခိုင္လတ္ကိုယ္လံုးႀကီးကို သူ႔ကိုယ္လံုး ကႏြဲ႕ကလ်ေလးနဲ႔ တြန္းဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း တံခါးဆီေျပးသြားၿပီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ဖြင့္ေနေပမယ့္ လက္ကေခ်ာ္ေနေတာ့ တံခါးက မပြင့္ဘူး။ ခိုင္ခိုင္လတ္ ေဒါသထြက္သြားၿပီ။ သူဖင္သရမ္းတာမွန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႏႊဲခဲ့တဲ့ ပြဲတိုင္းမွာ ခိုင္ခိုင္လတ္ဘက္က စခဲ့ရတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမွ မရွိဘူး။ ေယာက်ာ္းေတြကိုယ္တိုင္က လိုခ်င္ ခယၿပီး လာေတာင္းယူရတာခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ဆံုး အရွက္ႀကီးတဲ့ ကိုဝင္းေအာင္ႀကီးေတာင္ သူ႔ေျခသလံုးသားဝင္းဝင္းေလး လွစ္ျပလိုက္တာနဲ႔ အရူးအမဲသားေကၽြးသလို ျဖစ္သြားတာ။ ခုဟာက လြန္လြန္းၿပီ။

“ေဟ့ ဖိုးခ်စ္” ခိုင္ခိုင္လတ္ အသံက ပီသတယ္၊ ဟိန္းတယ္။ ဝါ့ဒ္ထဲမွာတုန္းက ဂ်ဴနီယာေတြကို ေဟာက္တဲ့ အသံမ်ိဳး။ ဖိုးခ်စ္ တန္႔သြားတယ္။ “မင္းက မလြန္လြန္းဘူးလား။ ငါမိန္းမတန္မဲ့နဲ႔ ငါ့ဘက္က စရတာကိုေတာင္ သရဲသဘက္ေတြ႕သလို အတင္းထြက္ေျပးတယ္။ ငါက ရြံစရာေကာင္းေနလို႔လား။ ဘာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ ရွိေနလဲ။ မင္းအေမအရြယ္မို႔လို႔လား။ ေျပာစမ္း ဖိုးခ်စ္” ခိုင္ခိုင္လတ္ အသံကို အသားကုန္ျမင့္ေအာ္ေျပာတယ္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ ဖိုးခ်စ္က တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ “တီ..တီလတ္မွာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ မရွိပါဘူး။ တီလတ္က က်ေနာ္ ေတြ႕ဖူးသမၽွထဲမွာ က်က္သေရအရွိဆံုး၊ အလွဆံုး မိန္းမပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က…” “ဘာျဖစ္လဲ မင္းက” “က်ေနာ္က ကိုမင္းစိုးကုိ……” စကားမဆံုးခင္ ေဂ်ာက္ခနဲ တံခါးပြင့္သြားေတာ့ ဖိုးခ်စ္ ဆင္းေျပးသြားတယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္ေတာ့ ေနရာမွာတင္ ပံုရက္သား လဲက်သြားတယ္။ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး ခ်ာခ်ာလည္ေနၿပီ။

သူ႔နားထဲမွာ ဖိုးခ်စ္ရဲ႕ အသံက ပဲ့တင္ရိုက္ခတ္ေနတယ္။ “က်ေနာ္က ကိုမင္းစိုးကုိ……” “က်ေနာ္က ကိုမင္းစိုးကုိ……” “က်ေနာ္က ကိုမင္းစိုးကုိ……” “က်ေနာ္က ကိုမင္းစိုးကုိ……” အား ခိုင္ခိုင္လတ္ ငိုခ်လိုက္တယ္။ ငါ့အျဖစ္က ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အေျခာက္ကိုမွ ၾကံမိတယ္။ ငါ့သိကၡာေတြ အကုန္ အက်ခံၿပီးေတာ့ကို ျမဳဆြယ္ခဲ့တာ။ ခုအဲဒီအေျခာက္သာ ႏုတ္မလံုဘဲ ဖြရင္ ဒီၿမိဳ႕မွာ ငါ့သိကၡာေတာ့ သြားပါၿပီ။ အီး …အစ္မေရ .. ညီမေလးအျဖစ္ကို ၾကည့္လွည့္ပါဦး။ အဲဒီအေျခာက္ေလးက အစ္မသားကို … အစ္မသားကို…. ဟုတ္တယ္။ ဒီကိစၥေတြအားလံုး မင္းစိုးေၾကာင့္ျဖစ္တာ။ ဒင္းေၾကာင့္ျဖစ္တာ။ ဒင္းသာ အဲဒီအေျခာက္နဲ႔ မပတ္သက္ရင္…ငါ ခုလိုျဖစ္စရာမရွိဘူး။ သတ္မယ္.. ဒင္းကို.. ငါသတ္မယ္။ မင္းစိုး.. နင္ေသဖို႔သာ ျပင္ထား။ ခိုင္ခိုင္လတ္ မိန္းမၾကမ္းႀကီးတစ္ေယာက္လို အိမ္ေပၚက တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ေျပးဆင္းလာတယ္။ မင္းစိုး အခန္းနားေရာက္ေတာ့ ခလူး ခေလာနဲ႔ ေဟာက္သံေလးမ်ားေတာင္ ၾကားရေသး။

သေတာင္းစား… ဒင္းက ဇိမ္ေလးနဲ႔ ေဟာက္ေတာင္ေဟာက္ေနတယ္။ ငါကေတာ့ ေခြးလံုးလံုး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒင္းေတာ့လား ေတြ႕မယ္။ မင္းစိုးအခန္းတံခါးက ဘယ္ေတာ့မွ ပိတ္မထားဘူး။ ေစ့ရံုေစ့ထားတာ။ ခိုင္ခိုင္လတ္ကလည္း ဝင္ေလ့မရွိဘူး။ မင္းစိုးလည္း ခိုင္ခိုင္လတ္အခန္းကို တစ္ႏွစ္ေနလို႔ တစ္ခါမေရာက္ဘူး။ အခန္းထဲမွာ မီးပိတ္ထားေတာ့ တရုတ္ကပ္က လေရာင္ေလးပဲ ျဖာက်ေနတယ္။ ျခင္ေထာင္ထဲမွာေတာ့ မင္းစိုးက ခဘူး ခေလာနဲ႔။ ခိုင္ခိုင္လတ္ ေဒါသပိုထြက္သြားတယ္။ ေသနာက်ေလး ေသေအာင္သတ္ပစ္မယ္။ ျခင္ေထာင္ကို ျဗဳန္းဆို ဆြဲမလိုက္ေတာ့ “ဟယ္”. ခိုင္ခိုင္လတ္ ၾကက္ေသေသသြားရၿပီ။ လေရာင္ေအာက္မွာ မင္းစိုးရဲ႕ လီးႀကီးက ေထာင္တန္းေနတာပဲ။ အေၾကာေတြက အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလို႔။ ႀကီးတာကလည္း သူ႔ဘဲေတြထဲမွာ အႀကီးဆံုး ကိုႏိုင္ႀကီးလီးထက္ေတာင္ ႀကီးေသးတယ္။ လံုးပတ္ႀကီးက တုတ္ခဲေနတာပဲ။ ထိပ္ဖူးႀကီးက နီရဲေျပာင္လက္လို႔၊ ဥႏွစ္လံုးကလည္း ေနရာတက်။

အေမႊးေတြက မည္းလိမ္ေကာက္လို႔။ ခိုင္ခိုင္လတ္ အျပင္မွာ ေတြ႕ဖူးသမၽွ လီးေတြထဲမွာ အရိုင္းဆန္ဆံုးနဲ႔ အလွဆံုး လီးႀကီးပဲ။ ဒီေကာင္ေလး ေဆးေတြဘာေတြမ်ား ေလၽွာက္ထိုးထားသလားလို႔ ေတြးေနတုန္း ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာတယ္။ မင္းစိုးကို သတ္ခ်င္တဲ့ ေဒါသေသြးေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မင္းစိုး လီးႀကီးကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ခ်င္တဲ့ ကာမေသြး၊ တဏွာေသြး၊ ရမၼက္ေသြးေတြ။ စိတ္က ကိုင္ၾကည့္ခ်င္တယ္လို႔ပဲ ရွိေသး ကိုယ္က ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး၊ မင္းစိုးလီးႀကီးကို ဖေယာင္းလက္ေခ်ာင္း သြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔ ဆုပ္မိသြားၿပီ။ ထိပ္ဖူးႀကီးကို ေသခ်ာျမင္ရေအာင္ အေရခြံကို ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ လီးနံ႔ ညႇီစို႔စို႔ႀကီးက ေထာင္းခနဲ တက္လာတယ္။ မင္းစိုးက ဒီရက္ပိုင္း ေအးတယ္ဆိုၿပီး ေရမခ်ိဳးဘဲ ေနတာ ၂ရက္ရွိၿပီ၊ ခိုင္ခိုင္လတ္ေတာင္ ဆူလိုက္ေသးတယ္။ ခုလည္း လီးကို သန္႔ရွင္းေရး မလုပ္ထားလို႔ ထင္တယ္။ လီနံ႔ႀကီးက ႏွာေခါင္းထဲ မႊန္သြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲ့လီးနံ႔ ညႇီစို႔စို႔ႀကီးက ခိုင္ခိုင္လတ္အတြက္ေတာ့ နတ္သုဒၶါရဲ႕ အနံ႔ပဲ။ ဒီအနံ႔ႀကီးက ကိုယ္တြင္းက အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ကို ႏုိးၾကားလာေစတယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္ ေရငတ္လာၿပီ။ အာေခါင္ေတြေျခာက္။ ကိုယ္ေတြပူ။ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္လာလို႔ လီးႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အထက္ေအာက္ ပြတ္တိုက္ေပးၿပီး ႏွင္းဆီဖူးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အဝိုင္းပံုျဖစ္ေအာင္ ဟ၊ စေတာ္ဘယ္ရီေရာင္ ခံတြင္းေလးထဲ အုခနဲ ငံုခ်လိုက္တယ္၊ အစက စုပ္ရံု စုပ္ေပးမလို႔။ ေလာဘႀကီးၿပီး ငံုလိုက္တာ လည္ေခ်ာင္းထဲထိ ေရာက္သြားၿပီး ဒိသရုတ္ျဖစ္သြားတယ္၊ အြတ္ခနဲ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ လီးႀကီးမွာ ခိုင္ခိုင္လတ္ သြားရည္ေတြ တံေတြးေတြ ရႊဲၿပီး ခၽြဲျပစ္ေနတယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္လည္း လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ လက္နဲ႔တိုက္ၿပီး မင္းစိုးေပၚ တက္ခြလိုက္တယ္။ ခုနတည္းက ဘာမွ ဝတ္မထားေတာ့ လီးႀကီးရဲ႕ ေအးစက္ပူေႏြးတဲ့ အထိအေတြ႕က အဖုတ္ကို က်င္ခနဲ လာထိတယ္။

ထိပ္ဖူးႀကီးကို အဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီး “သား.. မင္းစိုး… တီလတ္ကို.. ခြင့္လႊတ္ပါ. တီလတ္ အရမ္းထန္ေနလို႔ပါ သားရယ္”. ဆိုၿပီး ရွိုက္သံတဝက္နဲ႔ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရင္း ထိုင္ခ်လိုက္တာ ဒုတ္ခနဲ သားအိမ္ကို သြားေဆာင့္တယ္။ “အား… ေကာင္းလိုက္တာ..သားရယ္.တီလတ္ျဖင့္ ဦးႏိုင္နဲ႔ ၿပီးတည္းက ဒီေလာက္ စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိတဲ့ အရသာ မခံစားရတာ ၾကာၿပီ…” “သား… မင္းစိုး… တီလတ္… လိုးၿပီေနာ္… သားကို ..လိုးၿပီ” ခိုင္ခိုင္လတ္ ေကာင္းလြန္းေတာ့ ပါးစပ္က ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာၿပီး လီးႀကီးအေပၚက ေန တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ေဆာင့္ခ်ေနတယ္။ မင္းစိုး ဆီးစပ္နဲ႔ ခိုင္ခိုင္လတ္ ဖင္ႀကီး ရိုက္ခတ္သံကလည္း တဖုန္းဖုန္းနဲ႔။ အဲ့ေလာက္လုပ္ေနမွေတာ့ ေမာင္မင္းစိုးလည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာမွတ္လို႔။ ႏိုးၿပီေပါ့ဗ်ာ။ မႏုိးဘဲေနရေအာင္ ဂ်ပန္ကားမွ မဟုတ္တာ။ မင္းစိုးကလည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ဥစၥာေစာင့္မ သူ႔ကို အမွန္အကန္ က်ံဳးေနတယ္လို႔မက္တာ။

ႏိုးလာေတာ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ အဝါဝမ္းဆက္နဲ႔ မိန္းမက သူ႔ေပၚတက္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေနတာေတြ႕တယ္။ လေရာင္ပဲရွိေတာ့ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမျမင္ရဘူး။ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဥစၥာေစာင့္မထင္ၿပီး အဲ့မိန္းမဖင္ကို လက္ႀကီးနဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ၿပီး ေအာက္က ပင့္ေဆာင့္ေပးေနလိုက္တယ္။ ၃ခ်က္ေလာက္က် အားမရေတာ့ ဖင္ကေနကိုင္ၿပီး လီးလည္း အဖုတ္ထဲက ကၽြတ္မသြားေအာင္ထိန္းရင္း ဥစၥာေစာင့္မကို လွဲသိပ္လိုက္တယ္။ အဲ့က်မွ သူ႔ေအာက္က မ်က္ႏွာက ထင္းခနဲ။ “ဟာ…. တီလတ္” မင္းစိုး ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားတယ္။ တီလတ္က သူ႔ကို ဒီရက္ပိုင္း ဟိုပစၥည္းေတြကိစၥနဲ႔ စိတ္ေကာက္ေနတာ၊ သိပ္ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး။ ခုက် သူ႔အေပၚ တက္ေဆာင့္ေနပါလား။ “တီလတ္ လုပ္မေနနဲ႔ မင္းစိုး.. ေဆာင့္စမ္း..” “တီ … တီလတ္” မင္းစိုး ထစ္ေငါ့ ထစ္ေငါ့ ျဖစ္ေနတာကို ခိုင္ခိုင္လတ္ စိတ္မရွည္လို႔ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မင္းစိုး တင္ပါးကို ညႇပ္ၿပီး သူေအာက္က ေကာ့ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။

အဲ့က်မွ မင္းစိုးလည္း အေယာင္ကန္ကန္းနဲ႔ ခါးလႈပ္ၿပီး အသားကုန္က်ံဳးေဆာင့္ေတာ့တယ္။ “အား မင္းစိုး.. ေဆာင့္. ဟုတ္တယ္… အဲလိုေလး… နာနာေဆာင့္” တီလတ္ အရင္ကနဲ႔ တျခားစီပဲ ပြင့္လင္းလွခ်ည္လားလို႔ မင္းစိုး ေတြးေနတယ္။ ေတြးရင္း ေဆာင့္တာလည္း ရပ္မသြားဘူး။ မင္းစိုးလီးႀကီးက တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ တီလတ္အဖုတ္ထဲ ဝင္ေနတယ္။ “မင္းစိုး… ငါ့ကိုလိုး…ငါ့ကို ေသေအာင္လိုး.. နင့္အေဒၚရင္းေခါက္ေခါက္ ငါ့ကို အဖုတ္ႀကီးျပဲသြားေအာင္လိုး.. ငါ နင့္လီးႀကီးကို ႀကိဳက္တယ္ဟာ.. ငါ့အဖုတ္ႀကီးကို လိုးဟာ” တီလတ္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းခါၿပီး စကားလံုး အၾကမ္းႀကီးေတြ ေျပာေနေတာ့ မင္းစိုး ဖီးလ္ေတာ္ေတာ္ရွိလာတယ္။ သူလည္း ဒီအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ ေစာ္ေတာ့ လိုးဖူးတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္အခုဟာက ကိုယ္တစ္သက္လံုး ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသလာတဲ့ တီလတ္။ အေဒၚရင္းေခါက္ေခါက္။ စိတ္ထဲမွာ အေဒၚဆိုတာထက္ အေမလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ထားတာ။

အဲလိုမိန္းမကို ျပန္လိုးေနရတယ္ဆိုတဲ့ ဖီလင္က လည္းျဖစ္သလို pleasure လည္း အႀကီးအက်ယ္ရေစတယ္။ “တီလတ္..” “ဘာလဲ” “ေဒါ့ဂီဆြဲၾကမလား” မင္းစိုး အရဲစမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ “ေအး ေကာင္းသားပဲ၊ ေဒါ့ဂီဆို ေနာက္ကေန ေဆာင့္လို႔ရတယ္” ဒီတေခါက္လည္း လီးမကၽြတ္ေအာင္ ဂရုတစိုက္လွည့္လိုက္ၾကၿပီးေတာ့ တီလတ္က ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္လို႔ ေမြ႕ရာကို မ်က္ႏွာအပ္ လက္ေထာက္၊ မင္းစိုးက တီလတ္ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေဆာင့္ေနတာ။ “အာား မင္းစိုး. ေကာင္းတယ္… အဲ့လိုေဆာင့္… နာနာလိုး. အရမ္းေကာင္းတယ္… အဖုတ္ေတာ့ ျပဲပါၿပီ. လိုးစမ္း.. လိုးရင္းနဲ႔ ရိုက္.. တီလတ္ဖင္ကို ရိုက္… သား အားရွိပါးရွိ ရိုက္.. သားငယ္ငယ္က တီလတ္ ခဏခဏရိုက္ဆံုးမဖူးတယ္ေလ.. အဲဒါကို လက္စားေခ်တယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး ရိုက္” မင္းစိုးလည္း အမိန္႔လိုက္နာတဲ့ အေနနဲ႔ ဖ်န္းခနဲ ရိုက္ခ်လိုက္တယ္။

ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ဖင္တံုးႀကီးမွာ လက္ဝါးရာႀကီး နီထင္းသြားတယ္။ “ဖ်န္း ” “ဖ်န္း” “ဖ်န္း” မင္းစိုး ဆက္တိုက္ရိုက္ခ်လိုက္တယ္။ “တီလတ္” “ဟင္.. သား” ” သားလိုးတာ ေကာင္းလား” “အရမ္းေကာင္းတယ္” “ရိုက္တာေရာ” “အင္း အေသႀကိဳက္တယ္” “တီလတ္ကို သားေန႔တိုင္း ဒီလိုလိုးမွာေနာ္” “အင္း သားဆႏၵရွိတဲ့အခ်ိန္ တီလတ္ထဘီကို လွန္ၿပီး ႀကိဳက္သလိုသာ လိုးေတာ့ သားရယ္.. အရမ္းေကာင္းတာပဲ” “တီလတ္ သားေဂၚလီထည့္ရင္ေရာ ခံမွာလား” “ဘာထည့္ထည့္ကြာ… ငါ့သားလိုးရင္ တီလတ္ခံဖို႔ အသင့္ပဲ” “ဟုတ္ၿပီ” မင္းစိုးက မေျပာမဆိုနဲ႔ လီးႀကီးကို ဘြတ္ခနဲ ခိုင္ခိုင္လတ္ အဖုတ္ထဲက ထုတ္လိုက္တယ္။ ခိုင္ခိုင္လတ္က ဘာလုပ္တာလဲလို႔ ေအာ္မလို႔ ပါးစပ္ဟတုန္းရွိေသး ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ေလး ျပဲသြားတယ္။ “ဇြိ… ၿဗိ…” မင္းစိုးက လီးႀကီးကို ခိုင္ခိုင္လတ္ ဖင္စအိုဝထဲ ႁဗြတ္ဆို ထိုးထည့္ လိုက္တာကိုး။ အဲ့ေလာက္ႀကီးတဲ့ လီးႀကီးကို ဖင္ကို အလိုးခံရေတာ့ ခိုင္ခိုင္လတ္ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနတယ္။

“အစ္မေရ… ညီမေလးကို ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့. အစ္မသား…ညီမေလးလည္း သားလိုခ်စ္ရတဲ့ မင္းစိုးက ဖင္လိုးေပးတာကို ညီမေလး အေသအလဲႀကိဳက္ေနၿပီ အစ္မေရ” တီလတ္ အဲ့လို ေအာ္တဲ့အသံၾကားေတာ့ မင္းစိုးလည္း အတြင္းသားေတြ စုတ္ျပဲမွာ ဘာညာမေတြးေတာ့ဘူး က်ားတစ္ေကာင္လို အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ေဆာင့္လိုက္တာ “အ .. အ တီလတ္ သားၿပီးေတာ့မယ္” “တီ… တီလတ္လည္း.. ၿပီးေတာ့မယ္.. တီလတ္က ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ ႏွစ္ခုလံုး… တ.. တၿပိဳင္တည္း.. ၿပီး… ၿပီး… အား.. မင္းစိုး… မင္းစိုး… သား… ခ်စ္တယ္ကြာ… အေဒၚအရင္းကို ဖင္ေရာအဖုတ္ပါလိုးေပး.တယ္…. ခ်စ္… ခ်စ္တယ္ကြာ..မင္းစိုး.. အား.. တီလတ္ၿပီးၿပီ.. မင္းစိုး …” တီလတ္ကေယာင္ကတမ္းေတြ ေျပာၿပီး ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ စူပြစူပြလုပ္ၿပီး ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားတယ္။ မင္းစိုးလည္း ၿပီးသြားလိူ႔ တီလတ္ရဲ႕ ေမွာက္ရက္ ကိုယ္ေပၚ လိုက္ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး လီးႀကီးကို ဖင္ထဲ စိမ္ထားရင္း အေမာေျဖလိုက္တယ္။ တီလတ္က ေမ်ာ့ေနတဲ့ၾကားက ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ “သား ..မင္းစိုး… သားကို တီလတ္ တသက္လံုး ေမြးလာတာ.. ဒီညတစ္ညတည္းနဲ႔ကို တန္ပါတယ္ကြာ” ၿပီးပါၿပီ။