အေသြးအသား

“ၿဖိဴး” “စားေလ…ေရာ့” စားပြဲေပၚရိွ ပန္းကန္ထဲက ဘူးသီးေက်ာ္တစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီး ၿဖိဳးဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေလးကို ဖိုးေက်ာ္က ခြံ႕ေႂကြးလိုက္သည္။ ၿဖိဳးကို ဖိုးေက်ာ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးကို ခ်စ္ရွာသည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္း(၂)ႏွစ္ အတြင္းမွာ လက္ကိုင္႐ံု ပါးေလးနမ္း႐ံုကလြဲၿပီး က်န္တာဘာမွ မလုပ္ေပ။ ခ်စ္ရေသာၿဖိဳးကို ဖိုးေက်ာ္ တန္ဖိုးထားသည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ဆင္ဆင္ခ်င္ခ်င္ေနသည္။ အခြင့္အေရးေတြရိွေပမယ့္ မယူခဲ့တာ ဖိုးေက်ာ္ရဲ႕ ၿဖိဳးအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းသည္သာ။ ဘူးသီးေၾကာ္ခြံ႕ေႂကြးေနတဲ့ ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာအခ်စ္ေတြျပည့္ေနသည္။ ဒီလိုဂ႐ုတစိုက္ ရိွတဲ့သူမို႔လည္း ၿဖိဳးကို သူပစ္သြားမွာေၾကာက္သည္။ အခြင့္အေရးမယူတတ္ေသာသူမို႔လည္း ေမာင့္ကို ေလးစားမိသည္။ (အခြင့္အေရး ယူခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ေပးဖို႔အသင့္ပါေမာင္ရယ္)။ “အန္တီ” “ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္က်လဲခင္ဗ်” “ဘူးသီးေၾကာ္တစ္ပြဲတည္းဆိုေတာ့…ငါးရာပဲက်ပါတယ္ကြယ္” ဖိုးေက်ာ္ ငါးရာတစ္ရြက္ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။

ပိုက္ဆံရွင္းေပးၿပီးသည္ႏွင့္ ကားတံခါးကို ၿဖိဳးဝင္ထိုင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေအာင္ ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ “ေမာင့္ရဲ႕ ဒီလို ဂ႐ုတစိုက္ရိွမႈေတြေၾကာင့္ ၿဖိဳး စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္ ေမာင္ရယ္”လို႔ ရင္ထဲမွာ တိုးတိုးေလးေျပာေနမိတယ္။ “ၿဖိဳးဖာသာဖြင့္လို႔ရပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕” “ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေပးခ်င္လို႔ေပါ့ ၿဖိဳးရဲ့…” “ၿဖိဴဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ… ” “သြားစရာမရိွေတာ့ပါဘူးေမာင္ရယ္” ၿဖိဳးကို လမ္းထိပ္ခ်ေပးၿပီး ဖိုးေက်ာ္ အိမ္ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ … “သား…လာထိုင္အုန္း” ေက်ာမီွတဲ့ ေပၚမွာ နဂါးပံု ေဖာ္ထားတဲ့ တတ္မလမ္းသားခံုႀကီးေပၚမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထိုင္ေသာ ဦးဘထူးက အခုမွဝင္လာေသာ သားျဖစ္သူကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့…ေဖေဖ” ဖိုးေက်ာ္ ခါးေလးကိုင္းကာ ေဖေဖ့ေရွ႕ရိွ ခံုတစ္ခံုတြင္ ထိုက္လိုက္သည္။ ေဖေဖ့ကို ဖိုးေက်ာ္ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိခင္မရိွေတာ့သျဖင့္ ဒီအေဖကပဲ သူ႕အေပၚမွာ မိခင္လိုတစ္မ်ဳိး ဖခင္လိုတစ္မ်ဳိး ဒီအရြယ္ထိေရာက္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းလာခဲ့ရတာ ဖိုးေက်ာ္အသိပါ။

သားအခု မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္ရိွၿပီလည္း “၂၅ ႏွစ္ထဲမွာပါ ေဖေဖ” “ေအး…ဒါဆို ငါ့သားမွာ ခ်စ္သူရိွေလာက္ေရာေပါ့” “ဗ်ာ…” ေဖေဖအခုလို ေမးလာလိမ့္မယ္လို႔ ဖိုးေက်ာ္မထင္ထားေပ။ ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမွန္းလည္း မသိပါ။ ရင္ေတြလည္းတုန္ေနသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေဖ့ေဖ့ေရွ႕ကေန ခ်က္ျခင္းေပ်ာက္ကြယ္ သြားခ်င္မိတယ္။ “ေဖေဖ…ေမးေနတာ ေျဖေလ သား” “သားမွာ ရည္းစားရိွေနၿပီလား” ေဖေဖကထပ္ေမးေနေတာ့ မေျဖလို႔မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ေဖေဖစိတ္တိုလာလွ်င္ ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းသည္။ အရဲစြန္႔ၿပီး ေျဖလိုက္သည္။ “ဟုတ္ရိွပါတယ္…ေဖေဖ” “ဟား…ဟား….ဟား…” “ငါ့သားက ဘယ္ဆိုးလို႔လဲကြ” “ရည္းစာစးတြ ဘာေတြေတာင္ ရိွေနပါေပါ့လား” “ဟား…ဟား….ဟား…” ေဖေဖရဲ႕ရယ္ေမာသံၾကားမွပဲ စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္စျပဳလာခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ဘာမ်ား ေျပာဦးမလည္းဆိုၿပီးနားစိုက္ေထာင္ေနမိသည္။ “ေဖေဖဟာ အခုအခ်ိန္မွာ မိခင္တစ္ေယာက္လိုမ်ဳိး သားျဖစ္သူကို ေမးေနရွာသည့္အတြက္။

ဖိုးေက်ာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိျပန္သည္ “ကဲ သားမွာ ရည္းစားရိွတယ္ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ သား ေကာင္မေလးကို ေဖေဖနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ေခၚလာခဲ့ ဟုတ္ၿပီလား” “ေဖေဖတို႔က ခ်မ္းသာၿပီးသားဆိုေတာ့ ဆင္းရဲတာခ်မ္းသာတာမလိုဘူး စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့သူပဲလိုတယ္” “ကဲ…ကဲ… သားလည္း သြားေတာ့ ေဖေဖ သတင္းစာဖတ္လိုက္ဦးမယ္” ဖခင္ေရွ႕မွ ဝမ္းသာျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ မိမိအခန္းရိွရာသို႔ ေျခေလွမ္းေတြဦးတည္လိုက္သည္။ အိပ္ယာေပၚမွာ ၿဖိဳးနဲ႔ေတြ႕ရင္ ေျပာျပဖို႔ စကားေတြစဥ္းစားရင္း ညအေတာ္နက္ေတာ့မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “ၿဖိဳး” “ေျပာေလေမာင္ ဘာေျပာမလို႔လည္း” “ေမာင့္ ရဲ႕ ေဖေဖက ၿဖိဳးကိုေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့” “အဲဒါၿဖိဳးဘက္က လိုက္ေတြ႕ဖို႔ရာ အဆင္ေျပမေျပ” “ျဖစ္ပါ့မလားေမာင္ရယ္ ၿဖိဳးကဆင္ရဲေတာ့” ၿဖိဳးဆီကသိမ္ငယ္တဲ့ စကားေတြ ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့၍ ၿဖိဳးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိုးေက်ာ္ လက္ျဖင့္ ပိတ္လိုက္သည္။ “အဲဒါေတြေလ်ာက္မေျပာပါနဲ႔ ၿဖိဳးရယ္” “ေမာင့္ေဖေဖက ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြးတတ္ပါဘူး” ။

အခုလိုေခၚေတြ႕တာကလည္း ေဖေဖကၿဖိဳးကို အကဲခပ္ၾကည့္႐ံုသက္သက္ပါ “က်န္တာဘာမွ ေလ်ာက္မေတြးနဲ႔ေတာ့” “မနက္ျဖန္ ျဖိဳးကို ေမာင္ လမ္းထိပ္ကေနလာေစာင့္ၿပီးေခၚမယ္” “ကဲ…တစ္ခုခုစားၿပီးျပန္ၾကစို႔” ပနး္ၿခံထဲကအထြက္မွာ ၿဖိဳးလက္ကေလးကို ဖိုးေက်ာ္ အားေပးသည့္အေနျဖင့္ ကိုင္ေလ်ာက္လာသည္။ မနက္ျဖန္ ေဖေဖႏွင့္ သူ႕ခ်စ္သူေလးၿဖိဳးတို႔ ေတြ႕ဆံုမႈမွာ အဆင္ေျပပါေစလို႔လည္း ရင္ထဲမွာ ႀကိတ္ၿပီးဆုေတာင္းေနမိသည္။ “လာပါ ၿဖိဳးရဲ႕ မေၾကာက္ပါနဲ႔” ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ အိမ္ႀကီးက ခမ္းနားလြန္းလွသည္။ မိမိက ပိုက္ဆံတအား မခ်မ္းသာေပမယ့္ သူမ်ားစားသလိုစားႏိုင္သည္။ သူမ်ားဝတ္သလိုဝတ္ႏိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈက သူမကို အားငယ္ေစသည္။ အိမ္ထဲသို႔ ေခ်လွမ္းရန္ပင္ မဝံ့ရဲေတာ့ေပ။ ေမာင္ဇြတ္အတင္းဆြဲေခၚလာလို႔သာ ေမာင့္ေဖေဖေရွ႕ေရာက္လာရတာ။ ေဘးမွာ ေမာင္သာမရိွရင္ ဒူးေတြေခြၿပီးလဲက်သြားႏိုင္သည္။ ေမာင့္ေဖေဖကို မၾကည့္ရဲၾကည့္ရဲျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခန္႔ညားလြန္းလွသည္။

ေမာင္ကသာ အသက္ငါ့ဆယ့္ငါးႏွစ္လို႔ ေျပာမထားရင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေမာင့္ေဖေဖက ႏုပ်ဳိလွသည္။ “ေဖေဖ” “သားသူ႕ကိုေခၚလာခဲ့ ပါၿပီ” ဦးဘထူး သတင္းစာဖတ္ေနရာကေန ေကာင္မေလးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အကဲခပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက အသားေလးကဝင္းဖန္႔ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကလည္း ေခ်ာသည္။ အရပ္ကလည္းျမင့္သည္လို႔ေျပာလို႔ရသည္။ ခါးေလးကလည္း ေသးသြယ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ေကြးၫႊတ္ေနသည္။ သားျဖစ္သူေရြးတက္သားပဲလို႔ စိတ္ထဲကေန ေျပာမိသည္။ “ကဲ ထိုင္ၾက” ႏွစ္ေယာက္သား နီးရာ ခံုေတြမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ “သူ႕နာမည္က ၿဖိဳးၿဖိဴးပါ ေဖေဖ” “ေဖ့ေဖ့နာမည္က ဦးဘထူးတဲ့” “သမီးအသက္ဘယ္ေလာက္ရိွၿပီလည္း” ဘယ္ကေနစေမးရမွန္းမသိေတာ့ ဦးဘထူးအသက္ကို အရင္ေမးလိုက္ရသည္။ “၁၉ ႏွစ္ထဲမွာပါဦး” “ေက်ာင္းကေရာ ျပီးသြားၿပီလား” “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” “ဘာေမဂ်ာနဲ႔လဲ သမီး” “အီးေမဂ်ာနဲ႔ပါ ရွင့္”။

ေဖေဖႏွင့္ ၿဖိဳးစကားေျပာေနတာကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးေက်ာ္ၾကည္ႏူးမိေနသည္။ ၿဖိဳးနဲ႔ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပတာေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာမိသည္။ ၿဖိဳးကို ေဖေဖေခြၽးမအျဖစ္ လက္ခံမည့္သေဘာမွာရိွသည္။ ေဖေဖတို႔ေျပာေနတာေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီလို႔ ေတြးေနတုန္းရိွေသးတယ္…. “သားတို႔ ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခဲ့ၾကအုန္း။ ေဖေဖ အခန္းထဲသြားနားလိုက္ဦးမယ္” “ဪ ဒါနဲ႔…သားသူ႕ကို ထမင္းေႂကြးၿပီးမွျပန္ပို႔။ ေဒၚေလးျမကို ေဖေဖ ထမင္းဟင္းခ်က္ခိုင္းထားတယ္။” “သမီးလည္း ထမင္းစားၿပီးေတာ့မွပဲသြား” “ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္” ေဖေဖကေတာ့ ၿဖိဳးကို ေခြၽမေတာ္ဖို႔ လက္ခံသြားၿပီနဲ႔တူတယ္။ ေမာင္ ေပ်ာ္လိုက္တာ ၿဖိဳးရယ္။ သူတို႔ မဂၤလာေဆာင္ကို လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္လံႏႈတ္ဆက္ရင္း ဖိုးေက်ာ္နဲ႔ ၿဖိဳးၿဖိဳး ေပ်ာ္လို႔ မဆံုးေတာ့။ ေဖေက ဇြတ္စီစဥ္လို႔သာ ဒီမဂၤလာပြဲေလး ျဖစ္လာခဲ့တာ။ လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကို အၿပံဳးကိုယ္စီႏွင့္ ဧည့္ခံေနၾကသည္။ မဂၤလာေဆာင္အခန္းအနားၿပီးသြားေတာ့။

ဖိုးေက်ာ္တို႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဦးဘထူးက သူ႕အိမ္မွာပဲ ေခၚထားလိုက္သည္။ “သား…” “ဗ်ာ…ေဖေဖ” “ေရာ့…သားတို႔အတြက္ အခန္းေသာ့” “ေဖေဖက သတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ မဂၤလာဦးလက္ေဆာင္ အျဖစ္ေပးတာ” ေဖေဖကေတာ့ သူတိုႏွစ္ေယာက္အတြက္ အခန္းေသာ့ေပးၿပီးတာနဲ႔ ထြက္သြားသညိ။ ေဖေဖေပးေသာအခန္းေသာ့ေလးကို ကိုင္ကာ ပူပူေႏြးေႏြး ဇနီးေလးၿဖိဳးႏွင့္အတူ မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိပ္မည့္အခန္းကို အေျပးေလးသြားၾကည့္မိေတာ့သည္။ လံုးဝကိုမထင္မွတ္ထားရေလာက္ေအာင္ေဖေဖ အခန္းကိုျပင္ေပးထားတာပါလား။ ကုတင္နဲ႔ေမြ႕ယာကလည္း ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ေတြ။ မွန္တင္ကုန္ကအစ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ေတြ။ ေမြ႕ယာကိုေသေသျခာျခာၾကည့္လိုက္ေတာ့ စပလိန္ေမြ႕ယာျဖစ္ေနသည္။ ၿဖိဳးကေတာ့မွန္တင္ကုန္မွာထိုင္ၿပီး အလွျပင္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျဖဳတ္မလို႔လုပ္ေနသည္။ဝတ္ထားေသာထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌေလးကိုပါ လဲေတာ့မည္ထင္သည္။ “ၿဖိဴး” “ေျပာေလေမာင္”။

လက္ဝက္လက္စားနဲ႔ ထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌေတြကို မလဲေသးပါနဲ႔အုန္း “ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမာင္ရဲ႕” “ေမာင့္ဇနီးေလးကို ဒီသတို႔သမီဝတ္စံုေလးနဲ႔ ခ်စ္ခ်င္လို႔ပါ” “ဟာ…ေမာင္ေနာ္ ဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလည္း” “ရွက္စရာႀကီး” “ေလ်ာက္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ၿဖိဳးရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ေကာင္းဖို့ေျပာတာပါ” “ေမာင္ေနာ္…သြား” “မသြားပါဘူးၿဖိဳးရဲ႕…ၿဖိဳးကို ခ်စ္ရအုန္းမယ္ေလ” ”ဟာကြာ ဒါပဲေျပာေျပာေနေတာ့တာပဲ” ၿဖိဳးၿဖိဴးရဲ႕ သြယ္လ်တဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ဖိုေက်ာ္ေပြ႕ခ်ီးၿပီးကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ပါးေလးကို စၿပီးနမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေအာက္ကညီေတာ္ေမာင္ကလည္း ေတာင္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ…. “ဖိုးေက်ာ္…ေရ…ဖိုးေက်ာ္” သူ႕နာမည္ကို အိမ္အျပင္ဘက္မွလွမ္းေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္။ အခုမွအစပ်ဳိးကာရိွေသး အျပင္ဘက္က ေခၚသံေၾကာင့္ ဖိုးေက်ာ္ ဖီးပ်က္သြားသည္။ “ေဟး…ဘာလဲကြာ” “ခဏေလးေနာ္ၿဖိဳး ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုထြက္ေတြ႕ လိုက္အုန္းမယ္” ။

မင္းရဲ႕ မဂၤလာဦးည မွာ ငါတို႔ကို လိုက္ၿပီး ျပဳစုဦးမွေပါ့ကြ ငဟိန္းက စၿပီးေျပာလိုက္သည္။ “မင္းငါတို႔ကိုလိုက္မတိုက္ရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး မျပန္ပဲဒီမွာ အိပ္လိုက္မွေနာ္” ငဝင္းက ထပ္ၿပီး ခြၽန္ေပးလိုက္သည္။ “ဟာမင္းတို႔ကလဲကြာ…ဒီလိုလုပ္လို႔ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလည္း” “မနက္ျဖန္မွ ငါလိုက္တိုက္မယ္ေလေနာ္” “ငါတို့ကဒီေန႔ေသာက္ခ်င္တာ မင္းလိုက္တိုက္မလား မတိုက္ဘူးလား” “ငါတို႔ေတာ္ေတာ္တင္းလာၿပီေနာ္” ငဟိန္းႏွင့္ ငဝင္းတို႔ စိတ္ဆိုးမွာကို ဖိုးေက်ာ္မလိုခ်င္ပါ။ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့လည္း လိုက္တိုက္ဖို႔ဆံုျဖတ္လိုက္သည္။ “ဒါဆိုလည္း ခဏေစာင့္အုန္းကြာ” “ၿဖိဳးကို အႀကိဳးအေၾကာင္းသြားေျပာလိုက္အုနားမယ္” “ေဟး…ဒါမွ ငါ့တို႔သူငယ္ခ်င္းကြ” ငဟိန္းႏွင့္ ငဝင္းၿပိဳင္တူေျပာလိုက္ၾကသည္။ … “ၿဖိဳး…ဟိုေလ…” “ဘာေျပာမလို႔လဲေမာင္ ေျပာေလ” “ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ဇြတ္လိုက္တိုက္ခိုင္းေနလို႔ အဲဒါ” “ဪ…ေမာင္ရယ္…ဒါမ်ား လိုက္တိုက္လိုက္ေပါ့” ။

တစ္ခုေတာ့ ရိွတယ္ေနာ္ ေမာင္သာအမ်ားႀကီး မေသာက္ခဲ့နဲ႔ “အင္းပါ ၿဖိဳးရဲ႕” “ဒါေတြေၾကာင့္ ၿဖိဳးကို ေမာင္ခ်စ္ေနရတာ” “အဝတ္စားေတြ မလဲပစ္နဲ႔ေနာ္” “အင္းပါ” သူ႕ရဲ႕အသစ္စက္စက္ဇနီးေလးကို နဖူးေလးနမ္းၿပီးဖိုးေက်ာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ဘီယာဆိုင္ကို လိုက္သြားေတာ့သည္။ လက္မေလးေတြေထာင္ေပးပါအုန္းေနာ္… ခ်စ္သယ္ရင္းတို႔ “ဒင္ေဒါင္…ဒင္ေဒါင္….” နာရီသံၾကားလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀ နာရီထိုးသြားၿပီ။ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေမာင့္ကို အရက္ေတြမ်ားမူးေအာင္တိုက္ေနတာလား။ ေမာင္ကလည္းျပန္မလာေသးဘူး။ ဗိုက္ေတြကလည္း ဆာေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့ အျပင္ထြက္စားဖို႔ကလည္းမသင့္ေပ။ ေမာင့္အေဖေတြ႕သြားရင္ သူမကို ႐ူးသြားၿပီ ထင္ရင္အခက္ပါ။ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိပါ။ “ဝီွး” “ဖုတ္” “အမေလး…” အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္ သူမ၏ အေပၚသို႔က်လာသျဖင့္ သူမ လန္႔ၿပီးေအာ္ၿပီေနာက္ေမ့သြားသည္။ “ေဟ့…ဘာျဖစ္ေနၾကတာလည္း” ဦးဘထူး လွမ္းၿပီေအာ္ေမးလိုက္သည္။

စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေၾကာင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရကာစရိွေသးတယ္ ရန္ျဖစ္ေနတာလားဆိုၿပီး စိတ္ပူသြားသည္။ သတင္းစာဖတ္ေနသည့္ အရိွန္ေလးေတာင္ ပ်က္သြားသည္။ ဘာသံမွထပ္မၾကားေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ပူသြားကာ သားျဖစ္သူတို႔အခန္းေရွ႕ရပ္ကာ တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ေခြၽးမျဖစ္သူၿဖိဴးၿဖိဳးက ၾကမ္းျပင္တြင္လဲက်ေနသည္။ သားျဖစ္သူကို ရွာေတာ့ အခန္းထဲမရိွ။ ဒီေကာင္ ဘယ္မ်ားထြက္သြားပါလိမ့္။အင္း…မျဖစ္ေခ်ေသးပါဘူးဆိုၿပီး အခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။ေခြၽးမျဖစ္သူ ဘယ္လိုကေန သတိလစ္သြားလည္းမသိ။ ဦးဘထူး သတိျပန္လည္ေအာင္လုပ္ေနရသည္။ “သမီး…သမီး…” ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ပခုန္းေလးကိုကိုင္လႈပ္ၿပီး ဦးဘထူးေခၚေနသည္။ “အား…ကြၽတ္…” “သမီး သတိရလာၿပီလား” “ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး သတိလစ္ေနတာလည္းကြယ္”ဟို…သမီးအေပၚကို အိမ္ေျမႇာင္ျပဳတ္က်လို႔ ဦးဘထူးအခုမွ သူ႕ေခြၽးမေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္သတို႔သမီး ထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌကိုအခုအခ်ိန္ထိ မလဲရေသးတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။

စီးထားေသာ ပံုေတာ္ကတၱီပါ ဖိနပ္ကေလးကအစ ရိွေနသည္။ ဒီေတာ့ ဦးဘထူး မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေမးလိုက္သည္။ “သမီ…အခုခ်ိန္ထိ ဘာတစ္ခုမွမလဲရေသးတာလည္း” “ဟို…ေမာင္က သူျပန္လာတဲ့ထိ ဒီပံုစံအတိုင္းေလးထားဆိုလို႔ပါ” “သူျပန္လာတဲ့အထိဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္က ဘယ္သြားေနလို႔လည္း” “သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ကိုလာၿပီး ေခၚလို႔ ဘီယာဆိုင္လိုက္သြားတာပါ ေဖေဖ” “ေအးေကာင္းကြာ…ျပန္လာမွေတြ႕ဦးမယ္…ဒီေကာင္ေတာ့လား…” “သမီး…မသက္သာေသးဘူးလား” ေခါင္းကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြႏွင့္ ဖိႏိွပ္ေနရွာေသာေခြၽမေလးရဲ႕ ပုခုန္းေလးကို ထိန္းကိုင္ထားရင္းကဦးဘထူး ေမးလိုက္သည္။ “ဟုတ္…ကဲ့ရွင့္…” “ကဲထထ ဒီၾကမ္းျပင္ေပၚအၾကာႀကီး ထိုင္လို႔မေကာင္းဘူး သမီး” “ေႂကြျပားေတြခင္းထားတာဆိုေတာ့ေအးတယ္…ေတာ္ၾကာဖ်ားေနအုန္းမယ္” “ကုတင္ေပၚမွာ ခဏလွဲေန…” “ ဒုတ္…” “ဘုန္း…” ေခြၽးမေလးရဲ႕ လက္ေမာင္းေလးကို ဦးဘထူးကိုင္ၿပီး လိုက္အပို႔မွာ။

ကုတင္နားတြင္ တစ္ေယာက္ေျခတစ္ေယာက္ ခလုပ္တိုက္မိသလိုျဖစ္ၿပီး ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ အသစ္စက္စက္ စပရိန္ေမြ႕ယာႀကီးေပၚသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား လဲက်သြားသည္။ အသက္ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္ရိွ ဦးဘထူး၏ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္လံုးႀကီးေအာက္မွာေတာ့ အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖြံ႕ထြားလွေသာ ၿဖိဳးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ ပိလို႔ေနသည္။ “လွလိုက္တာ…သမီးေလးရယ္” မိန္းမျဖစ္သူဆံုးပါးသြားကတည္းက တစ္ကိုယ္ေရေနလာတဲ့ ဦးဘထူးတစ္ေယာက္ အထိအေတြ႕ေတြကို မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သားျဖစ္သူ အခုမွမဂၤလာေဆာင္ထားေသာ မိန္းကေလးပါလားဆိုတာလည္းသတိမရေတာ့။ သတို႔သမီး ထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနရွာေသာ ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ႏုနယ္ပ်ဳိျမစ္တဲ့အလွတရားေတြပဲ ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ ဦးဘထူးရဲ႕ အသိစိတ္ေတြ ဖုန္းလႊမ္းသြားသည္။ ေခြၽမျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကလည္း မိမိ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ဆိုေတာ့။

ေခြၽးမျဖစ္သူရဲ႕ စိုျပည္ၿပီးရွင္းသန္႔ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးရဲ႕ အလွတရားမ်ားကလည္း ဦးဘထူးကို ပိုၿပီးရင္ခုန္ေစသည္။ ဦးဘထူးတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ကေန ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေရရြတ္ၿပီး ေခြၽမျဖစ္သူရဲ႕ ပန္းေရာင္ဆိုးထားထားေသာ ေကာ့ၫြတ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အငမ္းမရ စုပ္ယူနမ္းလိုက္မိေတာ့သည္။ “ႁပြတ္…ႁပြတ္…” “အြန္႔…အြန္႔…” ၿဖိဳးၿဖိဳးခဗ်ာ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတာေၾကာင့္ ေရွာင္တိမ္းလို႔မရေတာ့ပဲ ဦးဘထူးရဲ႕ ငတ္မြတ္တဲ့ အနမ္းေတြေအာက္မွာ အသံေလး တအြန္႔…အြန္႔…မည္ရင္း ခံလိုက္ရရွာသည္။ တြန္းထုတ္ဖိုးႀကိဳးစားေတာ့လည္း ဦးဘထူးရဲ႕ သန္စြမ္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ေဘးလဲက်ေအာင္ မတြန္းထုတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းရင္း တျဖည္းျဖည္း မာၿပီးႀကီးလာသည့္ ေမာင္႔ေဖေဖရဲ႕ အတန္ႀကီးကလည္း သူမရဲ႕ ထိုင္မသိမ္းလံုခ်ည္ေအာက္က အဖုတ္ေလးကို ဖိထားသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ လက္ေတြကလည္းအၿငိမ္မေနေတာ့ပဲ သူမရဲ႕ လဖက္ရည္ၾကမ္းပန္းကန္သာသာရိွေသာ။

သူမရဲ႕ ႏို႔အံုေလးကို ထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္လိုက္၊ ပြတ္သပ္လိုက္၊ နယ္လိုက္လုပ္ေနသည္။ ေမာင္ တစ္ခါမွ မထိမကိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ေမာင့္ေဖေဖက အငမ္းမရကိုင္တြယ္ေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာလည္း ဝမ္းနည္းတာလိုလို သာယာမိတာလိုလိုျဖစ္ေနရၿပီ။။ ေမာင့္ေစာင့္ထိန္းသမွ်ကို ေမာင့္ေဖေဖက တစ္ရက္တည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဖ်က္စီးပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ တည္ၾကည္ခန္႔ညားလွတဲ့ ေမာင့္ေဖေဖက သူ႕သားအခုမွယူထားတဲ့ သတို႔သမီးေလးဆိုတာလားဆိုတာေတာင္ သတိမရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့သလိုျဖစ္ေနသည္။မ်က္လံုးေတြကလည္းရဲေနၿပီး ႏႈတ္းခမ္းေမႊးေတြလည္းေထာင္ေနသည္။သူ႕သားျပန္မလာခင္ကိစၥေတြၿပးီျပတ္ဖို႔အတြက္ ေခြၽးမပူပူေႏြးေႏြးေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံုစုပ္ေနရာကရပ္လိုက္ၿပီး ေခြၽမေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲၿပီးအလယ္မွာ ေနရာယူလိုက္သည္။ “ေတာ္ပါေတာ့ ေဖေဖရယ္…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…”။

သမီးကို သနားပါအုန္း…. အင့္…ရႊတ္…. ၿဖိဳးၿဖိဳး အခုမွေတာင္းပန္ၿပီး ငို႐ိႈက္ႏိုင္ေတာ့သည္။ သူမအဖုတ္ေလးကိုလည္း လံုခ်ည္ေပၚကေန အုပ္ၿပီးကာထားသည္။ “ေဖေဖ့စိတ္ေတြထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူးသမီးရယ္” “ေဖေဖ ကိုခြင့္လႊတ္ပါေတာ့ကြယ္” ဖိုးေက်ာ္ လူမွန္းမသိခင္ကတည္းက ကင္းကြာခဲ့တဲ့ အရာဆိုေတာ့လည္း ဦးဘထူး လက္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့။ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ေပါင္ကိုလည္းၿဖဲထားၿပီး လိုးဖို႔ေနရာယူထားၿပီးၿပီ။ လိုးေတာ့မည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ကာ ပန္းေရာင္ထိုင္မသိမ္းလံုခ်ည္ေလးကို လွန္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဝတ္ထားတဲ့အတြင္းခံ အျဖဴေရာင္ဘာင္းဘီေလးကို ႐ိူး႐ိုးတန္းတန္း မခြၽတ္ေတာ့ပဲ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္ေဇာေၾကာင့္ ၿဖဲပစ္လိုက္သည္။ “ၿဗိ…” ၿဖိဳးၿဖိဳးမွာ အတြင္းခံေလးၿပဲသြားသံႏွင့္အတူ အဖုတ္ေလးက ေအးကနဲျဖစ္သြားသည္။ အရမ္းလည္းရွက္သြားသည္။ မ်က္စိကိုစံုပိတ္ၿပီ ေပၚသြားေသာ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ မမီွမကန္း လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။

တစိမ္းေယာက်္ား တစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ပထမဦးဆံုး ဖုတ္ဖုတ္ေလးေပၚသြားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ္အရွက္သည္းမိသြားသည္။ လက္မေလးေထာင္ေပးပါခင္ဗ်ာ။အတန္းတက္ခ်င္လို႔ပါ။ “ေဖြးသန္႔ၿပီးေဖာင္းေနတာပါလား သမီးရယ္” ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ပစၥည္းေလးကိုၾကညိ့ရင္း ဦးဘထူး တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးမွာ အေမြးႏုေလးသာ ေရးေတးေတး ေပါက္ေနသည္က အူယားစရာ။ “ႁပြတ္…” “အို…” “အား…အဲဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔…” “သမီးေတာ့ ငရဲႀကီးေတာ့မွာပဲ…” “ပလက္..ပလက္…” ေခြၽးမေလးၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ဖင္သားေတြကို လက္နဲ႔လ်ဳိၿပီး ပင့္ကိုင္လိုက္ကာ ႂကြတက္လာတဲ့ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို ဦးဘထူး လ်ာျပားႀကီးႏွင့္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ လ်ာဖ်ားနဲ႔လည္း အစိေလးပတ္ပတ္လည္ကို ေမႊေပးလိုက္သည္။ “ႁပြတ္…” “ဖတ္…” ဖုတ္ဖုတ္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုကိုလည္း ဦးဘထူးသူ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ညႇပ္ဆြဲၿပီး လႊတ္ထည့္လိုက္သည္။

အား… ဟင့္…အို….မရေတာ့ဘူး…. “ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ေဖေဖရယ္” “ပလက္…ပလက္” ဦးဘထူးမွာ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ဖင္သားႏွစ္ခုကို ကိုင္ၿပီးလ်က္ေနသျဖင့္ သူ႕ေခြၽမေလး ၿပီေတာ့မယ္ဆိုတာကို အိစက္ေနေသာဖင္းသားေလးမ်ားက သူ႕လက္ထဲမွာ တင္းလာလိုက္ ျပန္အိသြားလိုက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ႀကိဳသိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္႐ႈၾကပ္မတတ္ ႏွာေခါင္ပါ ဖုတ္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားထဲ နစ္ဝင္ေအာင္ ဖိလိုက္ၿပီး ဖုတ္ဖုတ္ေလးရဲ႕ အတြင္းသားမ်ားကို တရစပ္လ်က္ပစ္လိုက္သည္။“ဟင့္…” “အား…” ျဖိဳးၿဖိဳးမွာ ဦးဘထူး၏ အျပဳစုေအာက္တြင္ တင္းေနေသာဖင္သားေလးမ်ား ေျပေလ်ာ့ကာ အရည္ေလးမ်ားထြက္က်ကုန္သည္အထိ ကာမ၏အရသာကို သိရိွသြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလး တစ္ခုလံုးလည္း သေတြးမ်ားႏွင့္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားပါ ေပက်ံလ်က္သည္။ သတို႔သမီးထိုင္မသိမ္းအက်ၤႌပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနၿပီး ၿပီးသြားလို႔ ေပ်ာ့ေခြသြားတဲ့ ေခြၽးမေလးကို ဦးဘထူး တပ္မက္စြာၾကည့္လိုက္သည္။

မ်က္ႏွာမွားလည္းရွက္သြားေလးမ်ားနီရဲေနသျဖင့္ သူမ၏အလွကို ထထပ္ဆင့္လွေနေအာင္ခ်ယ္သထားလို ျဖစ္ေနသည္။ ဦးဘထူး ပုဆိုးလွန္လိုက္ၿပီးလီးကိုထုတ္ကာ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားရႊဲေနေသာ ေခြၽမေလးရဲ႕ စိေနေသာေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေလးရဲ႕ ၾကားထဲကို လီးကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၿပဲလန္ေနေသာ ဒစ္ၿပဲႀကီးကို စိေနတဲ့အဖုတ္ေလးထဲကို ခါးေလးေကာ့ၿပီး ထိုးထည့္လိုက္သည္။ “ျဗစ္…” “ၿဗိ…” “အား…အမေလး…” “ေသပါၿပီ…နာလိုက္တာ…” “ထပ္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ေဖေဖရယ္…” “အရမ္းနာလို႔ပါ…စပ္လဲစပ္တယ္….” ေခြၽမေလးၿဖိဳးၿဖိဳး လူးလြန္႔သြားကာ ညည္းသံပါထြက္လာသည္။ မိမိလီးေၾကာင့္ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကြဲသြားမွန္း ဦးဘထူးသိသည္။ သားျဖစ္သူ ဖိုးေက်ာ္၏ လီးကေတာ္ေတာ္ေသးတာပဲလို႔ေတြးမိသည္။ သူလုပ္လိုက္မွ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ဖုတ္ဖုတ္က ကြဲသြားသျဖင့္ အရသာေတြ႕သြားသည္။ ခါးအားကိုသံုးကာ ေျဖးေျဖးေလးျခင္း ေညႇာင့္သြင္းသည္။

ေညႇာင့္ရင္းႏွင့္ပင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတားအဆီက ဦးဘထူးရဲ႕ လီးတစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္အဝင္မွာ ဒစ္ထိပ္ကို လာထိမိသည္။ ဦးဘထူး အံ့ဩသြားသည္။ ေခြၽးမေလးရဲ႕ အပ်ဳိးအေမွးပါးေလးမွန္း ဒက္ခနဲသိလိုက္သလို လီးႀကီကလည္း ထိုအပ်ဳိအေမွးေလးကို ထိုးေဖာက္ရန္အတြက္ တအားမာေထာင္လာသည္။ ပန္းေရာင္အိပ္ယာခင္းေလးမွာ အပ်ဳိအေမွးေလးေပါက္သြားရင္ ေသးြစေတြေပသြားႏိုင္သည္ကိုေတြးမိသျဖင့္ ခုနက ဆုတ္ၿဖဲထားေသာ အျဖဴေရာင္ အတြင္းခံေလးကို ေခြၽးမေလး၏ ဖင္ေအာက္၌ ျဖန္႔ခင္းလိုက္သည္။ “ဒုတ္…” ေဖာက္….” “အား… ေသပါၿပီ ေဖေဖရယ္” “ေကာင္းလိုက္တာ သမီးရယ္…ေခြၽးမေလးရယ္” ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ အပ်ဳိအေမွးပါးေလးမွာ ဦးဘထူး၏ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေသာ အရိွန္ေၾကာင့္ ေပါက္ျပဲသြားသည္။ ဦးဘထူး ျဖန္႔ခင္းထားေသာ အျဖဴေရာင္အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးမွာလည္း ဖုတ္ဖုတ္ေလးထဲမွ ထြက္လာေသာေသြးမ်ားႏွင့္ စြန္းေပသြားသည္။

အား…နာလိုက္တာ ေဖေဖရယ္… “ေျဖးေျဖးလုပ္ပါေတာ့…” “အမေလး…” “ကြၽတ္…ကြၽတ္…” ရွည္လ်ားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးႀကီးက သူမရဲ႕ သားအိမ္ကို လာထိတိုင္း သူမမွာ ေအာင့္ေအာင့္တတ္သြားသည္။ သူမ၏ ဖုတ္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ မဆန္မၿပဲဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္လုပ္ေနေသာလီးႀကီးက ႀကီးလွသျဖင့္ ဖုတ္ဖုတ္ေလးတစ္ခုလံုး ႀကိမ္းစပ္ေနသည္။ ဒီအေျခအေနထိေရာက္မွေတာ့ သူမလည္း ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ အလိုးကို ဆက္ၿပီးခံ႐ံုပဲ ရိွေတာ့သည္။ ဦးဘထူးမွာလည္း အပ်ဳိစစ္စစ္ေလးကို လိုးေနရသျဖင့္ ဖုတ္ဖုတ္ေလးရဲ႕ က်ဥ္းၾကပ္တ့ဲ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားေနရသည္။ “သမီးရယ္….အား….သမီေလးရယ္…” “ေဖေဖ…အား….ေဖေဖရယ္….” “ႁဗစ္…” “ဒုတ္…” “ႁပြတ္…” “ႁဗြက္” တေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေခၚၾကရင္း ကာမပန္းတိုင္သို႔ ၿပိဳင္တူတက္လွမ္းလိုက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕မွကာသံၾကားရသျဖင့္ သားျဖစ္သူဖိုးေက်ာ္ျပန္လာၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။

ဦးဘထူး ေတြေဝမေနပဲ ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ေသြးေလးေတြနဲ႔ေပေနေသာ အတြင္းခံေလးကို ေကာက္ယူၿပီး ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္။ ၿဖိဳးၿဖိဳးလည္း သူ႕ရဲ႕ တြန္႔ေၾကေနေသာ သတို႔သမီးဝတ္စံုေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၿပီးျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ခုနကမွ ေမာင့္ေဖေဖက သူ႕ရဲ႕ လီးႀကီးနဲ႔ သူမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အားရပါးရ လိုးသြားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလံုး နာေနသည္။ အခုလည္း ေမာင္က အရက္မူးၿပီး ျပန္လာကာသူမကို လိုးေပအုန္းမည္။ ေမာင့္အတြက္ေတာ့ သူမစိတ္မေကာင္းေပ။ သူမရဲ႕ ပန္းဦးကို ေမာင္ကိုယ္တိုင္ မယူခဲ့ႏိုင္လို႔ပါ။ ေမာင့္ေဖေဖကေတာ့ သူမရဲ႕ ပန္းဦးကို အဓမၼ ယူသြားခဲ့သည္။ “ၿဖိဳး…ေရ…” “ေမာင့္ မယားေလးေရ…” “ေမာင့္ကို လာတြဲပါဦး…” ဖိုးေက်ာ္အာေလးလ်ာေလးျဖင့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ “ေမာင္ ဘာလို႔အမ်ားႀကီးေသာက္လာတာလည္း” “နည္းနည္းေလးပါ….ၿဖိဳးရဲ႕” အခန္းထဲေရာက္တဲ့အထိ ေမာင့္ကိုတြဲေခၚလာခဲ့သည္။

ေမာင့္ဆီက အရက္နံ႔ေတြကလည္း နံေစာ္ေနသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမာင္က ၿဖိဳးကို ေမြ႕ယာေပၚလွဲခ်ၿပီး ထဘီလွန္ကာ ေစာေစာကမွေဖေဖလိုးသြားခဲ့တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ေမာင္က တန္းလိုးသည္။ ေမာင့္ေဖေဖ့တုန္းကလို သူမကိုမႏႉးမနပ္ေတာ့ ဘာအရသာမွမရိွေပ။ ဖုတ္ဖုတ္ထဲက ေမာင့္လီးက ေမာင့္ေဖေဖလီးေလာက္မတုတ္ မရွည္ေတာ့ ဟာတာတာျဖစ္ေနသည္။ သူမ ဘာေတြေလ်ာက္ေတြးေနပါလိမ့္။ ေမာင့္ရဲ႕လီးကို ေမာင့္ေဖေဖလီးနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္မိေနတာပါလားဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္သြားမိသည္။ “ျပစ္…” “ေကာင္းလိုက္တာ ၿဖိဳးရယ္” သူမက စဥ္းစားေတြးေနတုန္းရိွေသးတယ္ ေမာင္ကေတာ့ ၿပီးသြားသည္။ အဟုတ္ကို ဘာမွန္းမသိလိုက္ပါ။ ေမာင္သာတစ္ေယာက္တည္း ျပီးသြားသည္။ သူမကေတာ့ၿပီးလုၿပီးခင္ေလးမွာ မၿပီးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဘတ္သငံ့ငံ့ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ လက္မေလးေထာင္ေပးဖို႔ မေမ့ၾကနဲ႔ေနာ္ သယ္ရင္းတို႔ ေထာင္ေပးတဲ့ လက္မေလးေတြက ဆက္ေရးဖို႔အတြက္ အင္အားေလးမို႔ပါ။

ေဒၚျမ…. ရွင္ “ကေလးေတြကို မနက္စာစားရေအာင္ သြားေခၚလိုက္ပါဦး” ဦးဘထူး၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေဒၚျမ ဖိုးေက်ာ္ႏွင့္ ၿဖိဳးၿဖိဳးကို ေခၚဖို႔ထြက္သြားသည္။ ေဒၚျမဆိုတာက လည္းအျခားလူမဟုတ္ေပ။ ဦးဘထူးနဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္သည္။ ဦးဘထူးရြာကို အလႉသြားလႉတုန္းက ေဒၚျမ ေနရထိုင္ရတာ အဆင္မေျပတာကိုေတြ႕လို႔ ၿမိဳ႕ကို ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္မႈကိစၥလည္းႏိုင္နင္းသည္။ ယံုလည္းယံုၾကည္ရသည့္ ေဒၚျမပါေပ။ ခဏေနေတာ့ ေဒၚျမနဲ႔အတူ ဖိုးေက်ာ္တို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ပါလာသည္။ ဦးဘထူး ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပင္ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ သတင္းစာဖတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖို႔ ေဒၚျမက ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႔ကို စီစဥ္ေပးလိုက္သည္။ “သား” “ဗ်ာ…ေဖေဖ” “မဂၤလာေဆာင္နဲ႔ အလုပ္ေတြမ်ားေနေတာ့ ကုမၸဏီကို ေဖေဖမသြားျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ” “ဒီၾကားထဲမွာ ဦးစိုးမင္းနဲ႔ ေဖေဖလႊဲထားရတယ္” “သား မနက္စာစားၿပီးရင္ ေဖေဖတို႔ရဲ႕ ကုမၸဏီကို သြားလိုက္ဦး”။

ေဖေဖကေတာ့ သားလည္းမိန္းမရၿပီဆိုေတာ့ နားလိုက္ဦးမယ္ “သားက ဦးစိုးမင္းနဲ႔တြဲၿပီး ကုမၸဏီကကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္” “တကယ္လို႔ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးနားမလည္တာရိွရင္ အခက္အခဲရိွရင္ ေဖေဖကိုေျပာ ဟုတ္ၿပီလား” “ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်ပါေဖေဖ သားေသခ်ာလုပ္ပါ့မယ္” “ေအးေအး ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္” ၿဖိဳးၿဖိဳးလည္း မေန႔ကဘာမျဖစ္ခဲ့သလို ဟန္ေဆာင္ကာ စားစရာရိွတာစား ေသာက္စရာရိွတာေသာက္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခပ္တည္တည္ပင္။ ဦးဘထူးတို႔ ေျပာေနၾကတာကို ေခါင္းငံုၿပီးစားေသာက္ရင္းက နာေထာင္ေနသည္။ အမွန္ကေတာ့ ဦးဘထူး ညစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕သားကို ေကာင္မေလးအနားမရိွေအာင္ ဂြင္ဆင္လိုက္သည္သာ။ လွပေသာ ၿဖိဳးၿဖိဳးကို အားပါးတရ ထပ္ခ်စ္ခ်င္ေသးသည္။ အခုလည္းၾကည့္ေလ မနက္စာစားၿပီး ထသြားေသာ ေခြၽးမျဖစ္သူရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွကို တပ္မက္စြာလိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေတြျပန္ေတြးမိေတာ့ လီးကေတာင္လာျပန္သည္။

ကလစ္.. တံခါးဖြင့္သံ တိုးတိုးေလးၾကားလိုက္လို႔ ျဖဳးၿဖိဳး အိပ္ရင္းလွည့္ၾကည့္မိသည္။ “ဟင္…” “ေဖေဖ…” “ဘာလာလုပ္တာလည္း…” “သမီးေလးကို ခ်စ္ရတာမဝေသးလို႔ လာတာေပါ့” “သမီးကို အရမ္းခ်စ္မိသြားၿပီကြယ္” “ရႊတ္…ရႊတ္…ရႊတ္…” ဦးဘထူးေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ၿဖိဳးအိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ၿဖိဳးရဲ႕ ႏုနယ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးကို သူ႕ႏွာေခါင္းနဲ႔ နမ္းလိုက္ေတာ့သည္။ ၿဖိဳးၿဖိဳးရဲ႕ပါးေပၚမွာလိမ္းထားေသာ သနပ္ခါးမ်ား ေမွးမိွန္သြားသည္အထိ ဦးဘထူး နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ “ဟင့္အင္း…မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့…” “လႊတ္…ပါ….” အေပၚကေန အုပ္မိုးၿပီး မိမိပါးေလးကို တရစပ္နမ္းေနေသာ ဦးဘထူး၏ ခႏၲာကိုယ္ကိုႀကီးကို တြန္းကာ ၿဖိဳးၿဖိဳးေျပာလိုက္သည္။ ေျပာလို႔သာေျပာ၊တြန္းလို႔သာတြန္းေနရတာ ဦးဘထူးက မိမိအေပၚမွာ အဲဒီလို ဇြတ္အတင္း အဓမၼလုပ္ေနတာေတြကို မိမိ၏ မသိစိတ္ေတြက ေက်နပ္ေနမိတာ။ ၿဖိဳးကို ေမာင့္ေဖေဖက အဲဒီလိုအတင္းအဓမၼလုပ္ေလ ၿဖိဳးရဲ႕ အေသြးအသားေတြက ပိုဆာေလာင္လာသလိုပါပဲ။

အခုလည္းၾကည့္ေလ ေမာင့္လို ဖုတ္ဖုတ္ေလးကိုတန္းမလိုးပဲနဲ႔ ပါးေလးနမ္းလိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးစုပ္လိုက္၊ ႏို႔ေလးစို႔လိုက္၊ ဗိုက္သားေလးေတြကို သူ႕လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ လ်က္လိုက္၊ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို လ်က္လိုက္၊ ေစာက္စိေလးကိုစုပ္လိုက္နဲ႔ သူမကို ကာမစိတ္ေတြ မထႂကြလို႔မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနရတာ။ “ႁပြတ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္…” “အို…အား…” တဆင့္ၿပီးတဆင့္လုပ္လာရင္းကေန ၿဖိဳးရဲ႕ ျဖဴဝင္းၿပီးေဖာင္းအိေနတဲ့ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုပါမခ်န္ စုပ္ေနေတာ့ ၿဖိဳးေလ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းကိုမသိဘူး ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို အလိုးမခံရပဲနဲ႔ တစ္ခ်ီၿပီးသြားတယ္။ ေခြၽးမေလး၏ခါးေလးေကာ့တတ္သြားသျဖင့္ ေခြၽးမေလး တစ္ခ်ီၿပီးသြားမွန္း ဦးဘထူးသိလိုက္သည္။ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို စုပ္ေနတာက ရပ္လိုက္ကာ ေခြၽးမေလး၏ ရင္ဘတ္ေပၚတက္ခြလိုက္သည္။ ေခြၽမျဖစ္သူၿဖိဳးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို မိမ္ကိုယ္လံုးဖိမိမွာစိုးသျဖင့္ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို ေဘးသို႔ကားေထာက္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးေအာက္စကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္။

ဟင္… မ်က္ႏွာနားတြင္ေဝ့ဝဲကာ ေပၚထြက္လာေသာ ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕လီးႀကီးက အေတာ္ႀကီးလွသျဖင့္ သူမယာင္ၿပီး ေတာ့ အသံထြက္မိသည္။ “ကိုင္ၾကည့္ပါဦး…သမီးရဲ႕…” သူမရဲ႕ ျဖဴေဖြးေနနဲ႔ လက္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ႕လီးညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးကို ကိုင္ခိုင္းတာ။ လီးႀကီးကလည္းႀကီးလိုက္တာ သူမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္မဆန္႔။ ရွည္လိုက္တာကလည္း သူမလက္သီးစုပ္နဲ႔ဆို ငါးစုပ္စာေလာက္ရိွသည္။ အေၾကာေတြကလည္း အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနသည္။ “ေဖ့ေဖ့လီးနဲ႔ ေဖေဖ့သားလီး ဘယ္သူကပိုႀကီးလဲ…” “ဟာ…ေဖေဖကလည္း…ဘာေတြလာ…”“အု…” ၿဖိဳးေျပာေနတာေလးေတာင္မဆံုးလိုက္ဘူး။ ေျပာရင္းတန္းလန္းဟေနတဲ့ ၿဖိဳးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို ေမာင္ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕လီးဒစ္ႀကီးဝင္လာလို႔ ၿဖိဳးမွာ အသက္႐ႉေတာင္ၾကပ္သြားတယ္။ သူမရဲ႕ ေခါင္းကို ေမာင့္ေဖေဖက လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ထိန္းကိုင္ထားေတာ့ ႐ုန္းလို႔ကမရေပ။ ဦးဘထူးကေတာ့ သူ႕ေခြၽးမေလးရဲ႕ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး သူ႕လီးဒစ္ကို ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္နဲ႔။

ေခြၽးမေလးရဲ႕ ပါးစပ္ေလးကိုလိုးေနသည္။ ၿဖိဳးၿဖိဳးလည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ပါးစပ္ေလးကို အစြမ္းကုန္ဟကာ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔လိုးေနေသာ ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ လီးဒစ္ႀကီးကို မ်က္လံုးကေလးမိွတ္ကာ ၿငိမ္ခံေနေတာ့သည္။ ဦးဘထူးကေတာ့ မ်က္လံုးေလးမိွတ္ၿပီး ၿငိမ္ခံေနရွာေသာ ေခြၽးမေလးရဲ႕ ႏုနယ္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ေလးကို လိုးေနရသျဖင့္ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ အရသာေတြ႕ေနသည္။ “ပလြတ္…ပလြတ္” “ျပစ္…ျပစ္…” “အား…သမီး…သမီး…သမီးေလးရယ္” ေခြၽးမေလးရဲ႕ပါးစပ္ကို လိုးေနရင္းက စိတ္မိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ားထြက္ကာ ေခြၽးမေလးၿဖိဳးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာပဲ ၿပီးသြားသည္။ “အြန္း…အြန္း….” “ဂလု…” ဦးဘထူးမွာ သူ႕လီးႀကီးကို မိမိ၏ ပါးစပ္ထဲမွ မထုတ္ေသးပဲ စိမ္ထားသျဖင့္ လရည္မ်ားကို ေထြးထုပ္လို႔ မရပဲ သူမလည္ေခ်ာင္းထဲစီးဝင္သြားသည္။

မိမိ၏ ပါးစပ္ေလးကို ပါေမာင့္ေဖေဖမညႇာမတာလိုးၿပီးၿပီး ပါးစပ္ပန္းဦးကိုပါထပ္ေႁခြသြားသည္။ “ပလြတ္…” ဦးဘထူး၏ လီးႀကီးမွာ ၿပီးသြားေပမယ့္လည္း သူမပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ လီးတန္ႀကီးက ေတာင္ၿမဲတိုင္းေတာင္ေနသည္ အရိွန္မေသေသးေပ။ ဒါေတြေၾကာင့္မို႔လည္း သူမက ေမာင့္ေဖေဖရဲ႕ လီးႀကီးကို ေမာင့္ရဲ႕လီးထက္ႏွစ္သက္မိတာ။ “သမီးရယ္….ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္မိေနၿပီကြယ္” သူမကိုအဲဒီလိုေျပာၿပီး သူမအဖုတ္ေလးကို ထပ္လိုးတာ။ သူမဖုတ္ဖုတ္ေလးကို နာရီဝက္ေလာက္ လိုးၿပီးမွ ေမာင့္ေဖေဖ ေနာက္ခ်ီၿပီးသြားသလို သူမလည္း သူနဲ႔အတူ တစ္ခ်ီထပ္ၿပီးခဲ့ရတယ္။ ေမာင့္ေဖေဖနဲ႔အတူ ကာမစက္ယွက္ရတာကို ၿဖိဳးအရမ္းႏွစ္ခ်ဳိက္သြာမိတယ္။ ၿဖိဳးမွာ က်န္ေသးတဲ့ ပန္းဦးေတြကိုလည္း ေမာင့္ေဖေဖဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ယူယူ ၿဖိဳးျငင္းႏိုင္မယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ဪ သူမရဲ႕ ပန္းဦးေလးေတြကို တစ္ခုျခင္းေခြၽမယ့္ ပန္းဦးေခြၽမယ့္ ေမာင့္ေဖေဖေဖပါေလ….ၿပီးပါၿပီ ။