ရစ္ပတ္ႏြယ္ေသာၾကိဳး

လက္ထဲမွာ ပူခနဲျဖစ္သြားသျဖင့္ ခန္႔မင္း တစ္ေယာက္ ေငးေမာျပီး အေတြးႏြံထဲနစ္ေနရာမွ သတိ၀င္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲကစီးကရက္မီးက အစီခံကုိ ထိလာျပီးသူ႔လက္ကုိ အပူဟပ္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ သူ႔အသိစိတ္ေတြက ဆုံးစမဲ့လြင့္ေမွ်ာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲမွာျပည့္က်ပ္ေနသည္။ ေဖေဖ၊ေမေမရဲ႕သားအရင္းမဟုတ္ဖူးဆုိေသာ အသိကသူ႔ရင္ထဲမွာ လြမ္းမုိးေနသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကုိမခ်စ္လုိ႕လားခ်စ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူ႔ကုိသားအရင္းလုိပင္ သေဘာထားျပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ သူ႕ကလည္း ေဖေဖ ဦးေ၀မင္းႏွင့္ ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းတုိ႔ကုိ ခ်စ္ပါသည္။ သူတုိ႔(၂)ဦးက သူ႔ကုိသူမတုိ႔သားအရင္းပါဟုပင္အခုထိေျပာေနၾကတုန္းပင္။ မထင္မွတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ သူသိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ေမေမ ေဒၚျဖဴျပာလင္းမွာ ရွိေနေသာ ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ မမၾကီး နီလာမင္းႏွင့္ မမေလး နီလာလင္းတုိ႔ကုိ ေမြးဖြားျပီးသည့္ေနာက္တြင္။

ေယာက်ၤားေလးလုိခ်င္သျဖင့္ကေလးထပ္ယူခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ထုိကုိယ္၀န္ကား ေမေမျဖဴျပာလင္းတြင္ အဖတ္မတင္ခဲ့။ ေဆးရုံတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးဖြားျပီး ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းအသက္ကုိကယ္ဆယ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမွာ ဆုံးသြားခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဘယ္သူမွန္းပင္ ေသခ်ာမသိေသာ သူ၏မိခင္က သူ႔ကုိေဆးရုံမွာ ေမြးဖြားျပီး ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။ ေဆးရုံမွတ္တမ္းမ်ားမွာလဲ လိပ္စာလိမ္ျဖင့္ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမွစုံစမ္းမရခဲ့။ သုိ႔ျဖင့္ ေယာက်ၤားေလးအရူးအမူးလုိခ်င္ေနေသာ ေဖေဖႏွင့္ေမေမကသူ႔ကုိ အေမြစားအေမြခံစာခ်ဳပ္ျဖင့္ေမြးစားခဲ့ၾကသည္။ ထုိအေၾကာင္းမ်ားကုိ သူ(၁၀)တန္းေအာင္ တကၠသုိလ္တက္သည့္အခ်ိန္ထိမသိခဲ့ပါ။ သူထုိအေၾကာင္းမ်ားကုိ ဘယ္လုိသိလာရသလဲဆုိေတာ့.. အဓိကေျပာရလွ်င္ မယု႔နီလာလင္းကုိ ေဖေဖ၊ေမေမတုိ႔မွ ေပးစားခဲ့သည့္ သူ႔ေယာက္ဖ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းႏွင့္တုိက္ရုိက္သက္ဆုုိင္ေနသည္။

ေသာက္က်င့္မေကာင္းေသာ ထုိလူေၾကာင့္ သူသည္ေဖေဖ၊ေမေမတုိ႔၏ ေမြးစားသားျဖစ္ေၾကာင္း သူသိခဲ့ရျပီး အခုလုိစိတ္ေလျပီး အိမ္မွာ မေနခ်င္သည့္အဆင့္အထိျဖစ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ မယု႔ႏွင့္သူကားငယ္ငယ္ကတည္းကအရမ္းခ်စ္ၾကသည္။ ဆုိးတူေကာင္းဘက္ တုိင္ပင္ေဖာတုိင္ပင္ဖက္…သူ႕စိတ္ထဲမွာ မယု႔ကုိသူသတိရလာသည္။ မယု႔ရယ္… သူ႔စိတ္ကူးမ်ားက ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထုိင္ခဲ့ၾကသည့္ မိသားစုဘ၀ေလးဆီလြင့္ေမွ်ာသြားသည္။မယု႔ႏွင့္သူႏွင့္ကား အသက္သိပ္မကြာ… မယု႔ႏွင့္သူႏွင့္ (၂)ႏွစ္သာ ကြာသျဖင့္ သူတုိ႔(၂)ဦးထက္ (၆)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကီးေသာ မၾကီးႏွင့္ သူတုိ႔ၾကားမွာ တုိင္ပင္ရန္မ၀ံ့ရဲၾက။ မယု႔ကား ရုပ္ေတာ္ေတာ္လွသည္ဟု ဆုိရမည္။ မယု႔ကား(၉)တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ကတည္းကၾကိဳက္သူေတြ၀ုိင္း၀ုိင္းလည္ေနသည္။ မယု႔ကား သူႏွင့္အတူေက်ာင္းသြားၾကလွ်င္ စာလုိက္ေပးေသာသူမ်ား၏ စာမ်ားကုိ ျပဳံးျပဳံးေလးယူလုိက္တာဘဲ။ သူကမယူေစခ်င္။

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မယု႔ကုိ ေပးလာေသာစာမ်ားကုိ မယု႔မေဖ်ာက္ပစ္မိလုိ႔ ေဖေဖေမေမတုိ႔ေတြ႕သြားလွ်င္ မယု႔ကုိရုိက္တာေၾကာင့္။ ဒါေၾကာင့္ ရည္းစားစာေတြေပးလာလွ်င္.မယု႔ကုိမယူေစခ်င္ေၾကာင္းေျပာေပမဲ့.. မယု႔ကေတာ့ သူ႔ကုိဒီလုိၾကိဳက္တဲ့သူမ်ားတာကုိ သေဘာက်ေနပုံပင္။ သူမကစာမ်ားကုိယူလာျပီး သူ႔ကုိထုိသူမ်ားေရးေသာ ရည္းစားစာကုိျပကာ ႏွစ္ေယာက္အတူ စာက်က္ရင္းျပကာ ခုိးဖတ္ရင္း အေရးအသားမ်ားကုိရီၾကသည္။ ဒါေပမဲ့မယု႔က စာညံ့သည္။ စာေမးပြဲ (၁)ႏွစ္က်ျပီး (၁၀)တန္းႏွစ္တြင္ သူႏွင့္အတူတူတက္ခဲ့ရေသးသည္။ သူစာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ မယု႔ကား ဆယ္တန္း(၂)ခါေျမာက္က်သည္။ ေဖေဖေမေမတုိ႔က… က်မွာေပါ့…စာမလုပ္ဘဲ..ရည္းစားဘဲထားေနတာကုိလုိ႔ေျပာေတာ့ မယု႔ငုိသည္။ မယု႔ကုိသူသနားမိသည္…မယု႔သည္သူ႔ကုိလာေပးသည့္ရည္းစားစာမ်ားကုိယူေသာ္လည္း ရည္းစားမထားခဲ့တာသူအသိဆုံး။ မယု႔၏ ဥာဏ္ထုိင္းမႈေၾကာင့္ က်တာပင္။

မယု႔ကုိသူကဘဲေခ်ာ့ရသည္…ေဖေဖေမေမတုိ႔ေျပာတာကုိစိတ္ထဲမထားပါနဲ႔ေပါ့ မယု႔ကား ေနပါေစေမာင္ေလးရယ္..မယု႔ရဲ႕ကံေပါ့.. တကယ္ေတာ့ မယု႔ရည္းစားမထားဘူးဆုိတာ ေမာင္ေလးအသိဆုံးပါလုိ႔ ငုိယုိျပီးေျပာခဲ့တာကုိ သူ႔မ်က္လုံးကမထြက္ေသးဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ သူဒုတိယႏွစ္တက္လုိ႔ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာမယု႔ကုိ အိမ္ကေယာက်ၤားေပးစားဖုိ႔စီစဥ္ေနပါျပီ။ ေျချငိမ္ေအာင္လုိ႔တဲ့။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးပင္။ ေဖေဖေမေမတုိ႔နဲ႔ထုိလူရဲ႕မိဘေတြက ရင္းႏွီးၾကသည္။ ထုိမွစျပီး ေပးစားဖုိ႕ရာ အထိျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔စီစဥ္ရျခင္းမွာလည္း ေဖေဖေမေမတုိ႔က မၾကီးတုန္းကသူတုိ႔အသိတစ္ေယာက္ရဲ႔သား ဆရာ၀န္တစ္ဦးနဲ႔ ေပးစားခဲ့တာ အဆင္ေျပလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကီးေယာက်ၤား ကုိၾကီးကုိကုိေအာင္က ခင္မင္ဖုိ႔ေကာင္းသလုိ သူနဲ႔မယု႔ကုိလည္း သူ႔ညီေလး၊ညီမေလးေတြလုိခ်စ္တဲ့အျပင္ မၾကီးနီလာမင္းအေပၚမွာလည္း ခင္ပြန္းေကာင္းပီသတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။

သူမွတ္မိပါသည္။ မယု႔ကုိ ေစ့စပ္မည့္ညက။ သူေက်ာင္းကေနျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ မယု႔အခန္းအေရွ႕ကအျဖတ္.. အခန္းထဲမွ မယု႔ရဲ႕ငုိသံလုိလုိၾကားရတာေၾကာင့္..သူဘာမ်ားျဖစ္တာလဲဆုိျပီး.. မယု႔အခန္းထဲ၀င္သြားခဲ့တယ္။ မယု႔ဟာ သူ႔အခန္းထဲက ကုိယ္လုံးေပၚ မွန္ၾကီးေရွ႕မွာ က်ဳံက်ဳံ႕ေလးထုိင္ျပီး ငုိေနတာပါ။ သူ၀င္သြားေတာ မယု႔ကုိေမးပါတယ္.ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔.လုိ႔ေပါ့။ မယု႔ကသူ႔ကိုဖက္ျပီး ငုိပါတယ္.. မယု႔ကုိ ေဖေဖတုိ႔ကေယာက်ၤားေပးစားေတာ့မယ္…အဲ့ဒါနင္မသိဘူးလားေမာင္ေလး..။ မနက္ျဖန္မနက္မွာ ဧည့္သည္ေတြလာမယ္ဆုိတာ..မယု႔ကုိေစ့စပ္ေပးဖုိ႔ေမာင္ေလးရယ္… မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြက်ေနတဲ့ မယု႔ကုိသူဘယ္လုိကေနဘယ္လုိႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိပါဘူး။ မယု႔ကေျပာပါေသးတယ္..သူရုပ္မလွခဲ့ရင္ေကာင္းမွာတဲ့.. အဲ့ဒါဆုိရင္ အခုလုိသူမခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ေပးစားခံရမွာမဟုတ္ဖူးတဲ့ေလ…။ ခက္တာက လုိက္ေျပးရေအာင္လည္းမယု႔မွာရည္းစားမရွိတာသူအသိဆုံး။

ဒီလုိနဲ႔ဘဲမယု႔ဟာ ေဖေဖေမေမတုိ႔ ေပးစားတာကုိယူဖုိ႔အထိျဖစ္လာပါတယ္။ အဲ့ဒီကုိတင္ေမာင္ထြန္းကုိ အရင္ကတည္းကသူလည္းသေဘာမက်ပါဘူး အိမ္ကုိလာရင္ သူ႔ကုိကေလးလုိလုိဆက္ဆံတာရယ္ အထက္စီးကဆက္ဆံျပီဒ မာနတစ္ခြဲသားနဲ႔ေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ သူမ်က္ႏွာေက်ာကုိမတည့္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖေမေမတုိ႔ကေတာ့ မယု႔ရဲ႕သေဘာကုိ ဘာမွမေမးဘဲ.. အခုလုိ အတင္းအက်ပ္စီစဥ္တဲ့ အတြက္ သူလည္းမေက်နပ္ေပမဲ့ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုေဖေဖေမေမတုိ႔က ကေလးတစ္ေယာက္လုိဘဲျမင္ၾကတာမဟုတ္လား။ သူအဲ့ကိစၥကုိ အဲ့ညမွာ ေဖေဖေမေမတုိ႔ကုိသြားေျပာပါေသးတယ္.။ ေဖေဖေမေမတုိ႔က သားငယ္..ဒီကိစၥမွသားငယ္၀င္မပါပါနဲ႔လို႔ေျပာလုိက္တာေၾကာင့္ သူလက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႔ မယု႔ကုိေစ့စပ္ေပးျပီး ႏွစ္ပတ္ခန္႔အၾကာမွာ မယု႔နဲ႔ အဲဒီကုိတင္ေမာင္ထြန္းဆုိတဲ့လူဟာ မဂၤလာေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္မွ မယု႔ဧည့္ခံတဲ့ေနရာမွ လူေသေကာင္ တစ္ေယာက္လုိပုံစံမ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့တာ။

သူမွတ္မိပါေသးတယ္။ ညဖက္ေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မၾကီးေယာက်ၤားကုိၾကီး ကုိကုိေအာင္တုိ႔အုပ္စုကုိ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက ဘက္ခ်လာႏုိက္ဆုိျပီးဧည့္ခံတဲ့ေနရာမွာ သူလည္းပါသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီဧည့္ခံပြဲမွာ ျပသနာကစေတာ့တာပါဘဲ။ မူးယစ္ရီေ၀ေနတဲ့ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းဟာမေျပာသင့္တဲ့စကားေတြကုိ အရက္၀ုိင္းမွာေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီစကားေတြက ဘာေတြလဲဆုိတာကေတာ့.. သူဟာ ေဖေဖေမေမတုိ႔ရဲ႔သားအရင္းမဟုတ္ဘဲ ေမြးစားသားျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ ကုိၾကီး ကုိကုိေအာင္ကတားျမစ္ေပမဲ့… သူ႔ရဲ႕အေဖနဲ႔အေမဟာ သူ႔ကုိ အေမြစားအေမြခံသားအျဖစ္ေမြးစားရာမွာ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက သူ႔မိဘေတြ သက္ေသအျဖစ္လက္မွတ္ထုိးခဲ့ေၾကာင္း မူးျပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။သူၾကားၾကားခ်င္းမယုံၾကည္ႏုိင္ခဲ့..။ သုိ႔ေသာ္လက္မခံခ်င္ေသာအမွန္တရား တစ္ခုကုိသူသိခဲ့ရျပီး မူးမူးနဲ႔ေပါက္ကြဲခဲ့သည္။ တစ္ဖက္၀ုိင္းမွ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ျငိျပီး ရုိက္ပြဲျဖစ္ကာလူတစ္ေယာက္ကုိရုိက္မႈျဖင့္သူအခ်ဳပ္ခန္းသုိ႔ ပထမဆုံးအၾကိမ္ေရာက္ဖူးခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္ အခ်ဳပ္ထဲတြင္ တစ္ညျပည့္ေအာင္မေနခဲ့ရပါ.။ မိဘမ်ားက ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံးမ်ားပီပီ..တစ္ဖက္သားကုိေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ေတာင္းပန္ကာ ညတြင္းခ်င္း သူ႕ကုိအခ်ဳပ္ခန္းထဲမွ လာထုတ္ခဲ့သည္။ ေဖေဖကသူ႔ကုိတစ္ခ်က္မွမဆူပါ။ ေမေမႏွင့္မယု႔ကေတာ့ ငုိလုိက္တာကုိမေျပာႏွင့္ေတာ့။ မၾကီးႏွင့္ ကုိၾကီးကုိကုိေအာင္တုိ႔ကေတာ့ နဂုိကေအးေအးသမားေတြမုိ႔ဘာမွမေျပာ။ သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔ကုိဘာမွမဆူၾက.။ မယု႔ရဲ႕အသစ္က်ပ္ခၽြတ္ေယာက်ၤားျပသနာကုိ စဖန္တီးခဲ့သူကုိတင္ေမာင္ထြန္းကေတာ့ ရွက္သည္ဆုိျပီး ရဲစခန္းသုိ႔ပင္လုိက္မလာခဲ့.။ သုိ႔ေသာ္သူ႔အေနျဖင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေမေမျဖဴျပာလင္းကုိသူကုိေမြးစားထားတာ ဟုတ္မဟုတ္ေမးေတာ့သည္။ ေမေမကငုိျပီးမေျပာေပမဲ့ ေနာက္ဆုံးသူအတန္တန္ငုိျပီးေျပာသည့္အခါတြင္ေတာ့.. ေမေမကသူ႔ကုိအေမြစားအေမြခံသားအျဖစ္ေမြးစားထားသည့္စာခ်ဳပ္ကုိျပသည္။ ေဖေဖကေတာ့မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ။

သူ႔ကုိ ေမာင္ေလးအရင္းအျဖစ္သာသိၾကေတာ့ မယု႔သည္လည္းသူႏွင့္ ေမာင္ႏွမအရင္းမဟုတ္မွန္း ထုိအခါမွသိၾကေတာ့သည္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမႏွင့္သိေနေသာမၾကီးကလည္း သူငယ္စဥ္ကတည္းက အမ်ားမသိေအာင္သာမက မယု႔ကုိပါမသိေအာင္ဖုံးဖိထားခဲ့ျပီး.. သူ႔အေပၚအခ်စ္ပိုခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ထုိအခ်ိန္မွ စတင္ျပီးသူ႔စိတ္ေတြေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ၏သားအရင္းမဟုတ္မွန္းသိလုိက္ရေသာ အခ်ိန္မွစတင္ျပီး အားငယ္စိတ္ေတြ၀င္လာခဲ့သည္။ ဒီအိမ္ၾကီးႏွင့္ဒီမိသားစုသည္သူႏွင့္မဆုိင္ေတာ့သလုိလုိ.. သုိ႔ႏွင့္ သူလည္းစိတ္ေလေလႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာသြားေနခဲ့သည္..။ ေမေမကသူ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္သည္ဟုဆုိရမည္.။ ေန႔တိုင္းလာလာေခၚသည္.. ေဖေဖလည္းက်န္းမာေရးမေကာင္းဘူး…သားအတြက္နဲ႔စိတ္ေတာ္ေတာ္ထိခုိက္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရွာေသာ္လည္း ေမေမကုိယ္တုိင္လည္း ႏွလုံးေရာဂါရွိေနသည္ကုိသူသိသျဖင့္ သူ႔အေနျဖင့္ စိတ္က လြန္ဆြဲေနရသည္။

မၾကီးကလည္းမၾကာခဏလာေခၚသျဖင့္ အိမ္ကုိျပန္ခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူအိမ္ျပန္ခဲ့ေပမဲ့သူ႕စိတ္ေတြကေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္မရွိဘဲ အထီးက်န္သလုိခံစားေနရသျဖင့္ ျမိဳ႔အျပင္မွာရွိတဲ့ ရႈခင္းသာဆုိတဲ့ ေတာင္ကုန္းေနရာေလးမွာခန္႔မင္းတစ္ေယာက္အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနျခင္းသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ကုိ ဆုိင္ကယ္ရပ္သံၾကားရတယ္.. ေမာင္ေလးျပန္လာျပီထင္တယ္ဟု မယု႔ေတြးထင္လုိက္မိသည္…။ သူမအခန္းေရွ႕မွ ေမာင္ေလးရဲ႕ေျခသံကုိ ၾကားရသည္။ ေမာင္ေလးခန္႔မင္းကားနည္းနည္းေသာက္လာဟန္တူသည္…။တံခါးကုိဟျပီးေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေမာင္ေလးသည္ ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ႔အခန္းတံခါးေရွ႕မွာရပ္ေနတာကုိေတြ႕ရသည္..။ မမၾကီးက ကုိကုိၾကီးအေျပာင္းက်ရာနယ္သုိ႔လုိက္သြားျပီ..။ ေဖေဖကလည္းခရီးထြက္သြားသည္..အိမ္မွာ သူမရယ္၊ေမေမရယ္၊အိမ္ေဖာ္မေလး မိေအးဘဲရွိတယ္။ .ေမေမကေတာ့ေမာင္ေလးစိတ္နဲ႔ပင္ႏွလုံးေရာဂါကျပန္ထေနသျဖင့္ ညေနကပင္ဆရာ၀န္လာၾကည့္ျပီး ေဆးထုိးေပးထားသျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနဟန္တူသည္။

ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကေတာ့ ညေနကတည္းက အျပင္ကုိကားတစ္စီးနဲ႔ထြက္သြားျပီ..။ ေမာင္ေလး…အခန္းေရွ႔ရပ္ေနေသာ ခန္႔မင္းမွာ..ေနာက္မွေခၚလုိက္သံေၾကာင့္တုန္သြားသည္..။ မယု႔အသံ…။ ေမေမေနမေကာင္းဘူးေမာင္ေလးရယ္..မယု႔ကုိၾကည့္လိုိက္ေတာ့မယု႔မ်က္၀န္းေတြက အားငယ္ေနသည့္ပုံစံေတြ။ သူ႔ရင္ထဲလႈိက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိ။ မယု႔ကုိ အခုလုိအေနအထားမ်ဳိးျမင္ရတုိင္း ဘာျဖစ္လုိ႔လဲမသိ မယု႔ကုိသူသနားသည္။ ေမာင္ေလးရယ္..အိမ္မွာဘဲေနပါကြယ္… ခန္႔မင္းစိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းလာသည္..။ မျဖစ္ဖူး..မမ…ကၽြန္ေတာ္ကေလ…ကၽြန္ေတာ္က.. ေမေမရဲ႔သားအရင္း..မယု႔တုိ႔ရဲ႕ေမာင္အရင္းမွမဟုတ္တာ… မယု႔မ်က္ရည္ေလး ေတြစုိ႔လာသည္။ စိတ္ထဲမွာ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္တလွပ္လွပ္ျဖစ္လာသည္.. ေမာင္ေလးရယ္..နင္ဒီလုိေတာ့မေျပာပါနဲ႔.. ဘယ္သူေတြဘာပဲေျပာေျပာ…နင္ဟာ ေဖေဖ၊ေမေမတို႔ရဲ႕သား မယု႔တုိ႔ရဲ႔ေမာင္ေလးဘဲ… အျပင္ကျပန္လာတာဆုိေတာ့ဘာမွမစားရေသးဘူးထင္တယ္..။

ခန္႔မင္းစိတ္ထဲလည္းဆာသလုိလုိျဖစ္ေနသည္မုိ႔ ေခါင္းကုိျငိမ့္ျပလုိက္သည္…။ မယု႔လဲဆာတယ္… လာ..မယု႔ခူးေကၽြးမယ္..ေမာင္ေလး..။ မယု႔က ခန္႔မင္းကုိ ထမင္းစားခန္းထဲကုိေခၚသြားသည္။ ေမေမေနမေကာင္းသျဖင့္ သူမႏွင့္မိေအးကလည္းျပဳစုေနရသျဖင့္..ဘာမွဖြယ္ဖြယ္ရာရာမခ်က္ႏုိင္။ ညေနကတည္းက သူမလည္းစိတ္နွင့္လူႏွင့္မကပ္သျဖင့္ ဘာမွမစားျဖစ္။ ထမင္းကုိ ဆီ/ဆားႏွင့္နယ္ျပီး.ငါးေျခာက္ေၾကာ္ဗူးထဲမွ ငါးေျခာက္ကုိယူကာ နယ္လုိက္သည္။ အင့္..ပါးစပ္ဟ..ေမာင္ေလး.. ကေလးတစ္ေယာက္လုိပင္..ခန္႔မင္းကုိငယ္ကတည္းကသူမကအဲ့လုိခြံ႔ေနက်.. ပလုပ္ပါးေလာင္းႏွင့္ သူမခြံ႔ေနေသာ ထမင္းကုိ ေမာင္ေလးခန္႔မင္းစားေနတာကုိၾကည့္ျပီး သူမၾကည္ႏူးမိသည္..။ ေၾသာ္..သူမရဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြက အတိတ္မွာက်န္ခဲ့ရပါျပီေလ။ ေမာင္ေလးကုိ ထမင္းခြံ႔ေကၽြးရင္းသူမလည္းစားရင္း.. ၀မ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္ က်လာေသာမ်က္ရည္ေလးေတြက ပန္းကန္ေပၚက်သြားသည္။

ခန္႔မင္းအဖုိ႔ဒါကုိျမင္လုိက္ရျပီး သူ႔ရင္ထဲမွလည္း ဆုိ့တက္လာေလသည္.. ေၾသာ္…မယု႔ရယ္.။ သူ႔စိတ္ထဲကမယု႔ကုိ အရမ္းကုိ သနားမိေနပါေတာ့တယ္။ ေမာင္ေလးကား ေမေမ့ကုိၾကည့္ျပီး…ငုိသည္.. အသံမထြက္ဘဲမ်က္ရည္ေတြက်ေနသည္.. ထုိအခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕မွ ဆူညံေသာ အသံေတြၾကားရသည္..။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္း မူးမူးနဲ႔ျပန္လာျပီေလ..ဒီလုိပဲ..အျမဲတမ္းမူးျပီးျပန္လာတယ္။ နီလာ…နီလာ…ကုိယ့္ကုိလာတြဲဦး..ေ၀ါ့.. ေရွ႕မွာအန္ေနသံကုိၾကားရသည္..။မယု႔က အိမ္ေအာက္ကုိ ကဗ်ာကယာဆင္းျပီးလင္ျဖစ္သူကုိသြားတြဲရသည္။ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဟစ္ျပီးဆုိေနေသးသည္.. ကားတံခါးကုိပင္မပိတ္ႏုိင္ေတာ့..ရွင္..ဒီအရက္ေတြေသာက္လာျပန္ျပီလား..ေမေမေနမေကာင္းဘူးဆုိတာသိရက္နဲ႔..ခ်စ္လုိ႔ၾကိဳက္လုိ႔ယူထားရတဲ့လင္မယားမဟုတ္တဲ့ခါက်ေတာ့ သူတုိ႔အိမ္ေထာင္ေရးကလည္းအဆင္မေျပ။ ေသာက္ပုိေတြေျပာမေနနဲ႔နားျငီးတယ္ငါမူးေနျပီ..ကုိတင္္ေမာင္ထြန္းက ေျပာရင္း ကားတံခါးကုိ ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္ျပီးပိတ္လုိက္သည္..။

မူးေနေသာ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကုိ သူမတုိ႔အခန္းထဲတြဲျပီး ေခၚသြားလုိက္သည္။ အိမ္ခန္းထဲေရာက္သည္နွင့္ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကသူမကုိကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလုိက္သည္…။ စိတ္မပါဘဲ…အခုလုိ မလြဲသာလုိ႔ဆက္ဆံေနရတာ..သူမမဂၤလာဦးညကတည္းကပါဘဲ.။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းသည္ သူမကုိ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ရာဂေၾကာင့္သာဆက္ဆံေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူမဘ၀မွာ အခ်စ္ဆုိတာဘာမွမသိလုိက္ခင္ေလးမွာ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းနဲ႔ယူခဲ့ရသည္။ မယု႔ရဲ႔ ႏုိ႔ေတြကုိ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက ၾကမ္းတမ္းစြာဆုပ္နယ္ေနသည္။ နာက်င္ေသာ္လည္း မယု႔ အံက်ိတ္ကာခံေနသည္။ ၀ဋ္ေကၽြးရွိသမွ်ခံရေပဦးမည္။ သူမထမိန္ကုိလွန္တင္ျပီး ေပါင္ကုိျဖဲကာ အသားကုန္ထုိးေတာ့သည္။ အေသေကာင္တစ္ေကာင္လုိ မယု႔ျငိမ္ခံေနျပီး ဘာမွတုန္႔ျပန္ျခင္းမရွိ။ ျပီးျပီးေရာသာ..သေဘာထားလုိက္သည္။ ဘာမွသူမစိတ္ထဲမွာမရွိေတာ့…ေလာကၾကီးမွာ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူနဲ႔ေပါင္းသင္းျပီး အသက္ရွင္ေနရတာပင္ပန္းလွပါျပီ။

ေနာက္ဆုံးကုိတင္ေမာင္ထြန္းကား သူ၏ဆႏၵျပည့္၀သြားျပီး သူမေဘးမွာ တရႈးရႈးျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလျပီ။ မယု႔ကားအိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ပါ… အိပ္ယာေပၚမွာ ထထုိင္လုိက္ျပီး ေထာင္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ လက္နဲ႔ပုိက္ျပီး အသံမထြက္ေအာင္ က်ိတ္ငုိေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဟေနတဲ့ အခန္းတံခါးၾကားကေနၾကည့္ေနတဲ့ ခန္႔မင္းလည္း နံရံကုိေက်ာမွီျပီး ရင္ထဲကဆုိ့တက္လာတာနဲ႔အတူ မ်က္ရည္ေတြကပါးျပင္ေပၚက်လာပါတယ္..။ ေၾသာ္..မယု႔ရယ္..မယု႔ရဲ႔ရင္ထဲကုိျမင္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နာက်င္ရပါတယ္ဗ်ာ…။ မယု႔ကား သူ႔ရင္ထဲကေ၀ဒနာေတြကုိ မေျပာဘဲ က်ိတ္မွိတ္ခံေနရတာျမင္ရေတာ့ သူ႔ရင္ထဲမွာ တဆတ္ဆတ္နာက်င္ေနျပီး.. အခန္းထဲကုိ ၀င္ကာ မယု႔ကုိ ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ ေနမေကာင္းလုိ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေမေမ့ အခန္းဆီသုိ႔သာ တစ္လွမ္းခ်င္း ေရြ႕လ်ားသြားပါေတာ့တယ္။ဆးရွိန္နဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ..ေမေမ့ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက ပြင့္လာသည္.. ေမေမက သူ႔ကုိျမင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားသည္…။

သားငယ္…ေမေမ့ဆီကိုျပန္လာတာပဲ..အဟြတ္..အဟြတ္… ေမေမကားေခ်ာင္းဆုိးေနသည္… သူကေရတစ္ခြက္ကုိ ခပ္က ေမေမ့ကုိေထြးေပြ႕ျပီး ေရကုိယုယုယယတုိက္လုိက္သည္။ ေမေမကားမ်က္ရည္ေတြက်ျပီး.. သားရယ္..ေဘးလူေတြေျပာတာကုိသားစိတ္ထဲမထားပါနဲ႔…။ ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္…သားဟာေမေမတုိ႔ရဲ႔သားအရင္းဘဲ…။သားဘယ္ကိုမွသြားစရာမလုိဘူး…ေမေမတုိ႔နဲ႔ဘဲေနပါသားရယ္… စိတ္မေကာင္းလွစြာျဖင့္ ခန္႔မင္းလည္း ေမေမျဖဴျပာလင္းကုိဖက္ျပီး ငုိပါေတာ့တယ္။ သားဘယ္ကုိမွမသြားေတာ့ပါဘူးေမေမရယ္… ေမေမကား ၀မ္းသာစြာျပဳံးလုိက္ျပီး..ေမေမေခါင္းေတြမူးတယ္သားရယ္.. အဲ့ဒါဆုိလည္း ခဏေလာက္အိပ္လုိက္ေတာ့ေလ..ေမေမ။ ေမေမကား မၾကာမွီျပန္လည္အိပ္ေျပာသြားသည္။ သူ႔အိပ္ေထာင္ထဲမွဖုန္းက မည္လာသည္။ ညၾကီးမွဘယ္သူပါလိမ့္ ဖုန္းကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ၏ေကာင္မေလး မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္…. ေျပာရလွ်င္ေတာ့ မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ႏွင့္ သူကားေက်ာင္းတက္စဥ္ သမီးရီးစားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ကုိ သူခ်စ္ပါသည္။မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္တုိ႔မိဘေတြကလည္း သူ႔ေမြးစားမိဘေတြလုိ ခ်မ္းသာေသာ အသုိင္းအ၀ုိင္းကေတြပင္။ ခန္႔မင္းကား အခန္းတံခါးကုိ ေမေမမႏုိးေစရန္အတြက္ အသာအယာျပန္ေစ့ထားခဲ့ျပီး အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ဆင္းခဲ့သည္..။ ေျပာေလ..မ်ဳိး…ဘာရွိလုိ႔လဲ..။ တစ္ဖက္မွ မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ရဲ႕အသံေလးက တုန္ယင္စြာျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည္။ မ်ဳိးကုိေမ့လုိက္ပါေတာ့ ကုိ… ဘာ….. ဟုတ္တယ္ကုိ..မ်ဳိးေလအိမ္ကေပးစားတဲ့သူနဲ႔ယူရေတာ့မယ္…။ သူ႔စိတ္ေတြ ဗေလာင္ဆူသြားသည္..။ မ်ဳိး…အကုိတုိ႔ခုိးေျပးၾကရေအာင္… မခုိးပါနဲ႔ေတာ့ အကုိရယ္…မ်ဳိးေလေဖေဖတုိ႔ေမေမတုိ႔ကုိေၾကာက္တယ္…။ မ်ဳိးကုိ႔ကုိခ်စ္ပါတယ္..မ်ဳိးကုိေနာင္ဘ၀ထိမုန္းလုိက္ပါ..ကုိ မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ကား ေျပာျပီးဖုန္းခ်သြားသည္။ သူျပန္ေခၚေသာ္လည္း ဖုန္းကမကုိင္ေတာ့ ေတာက္….သစၥာေဖာက္မ… သူေဒါသထြက္လြန္းသျဖင့္ အသားမ်ားပင္တုန္လာသည္။ ေလာကၾကီးကမတရားလွခ်ည္လား။

ခ်စ္သူကလည္းသစၥာေဖာက္။ တကယ္ေတာ့ မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ေလေျပေလးကိုသုံးသြားမွန္း သူသေဘာေပါက္သည္။ သူ႔ကုိေမြးစားသားမွန္းသိကတည္းကမ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ေရာသူမမိဘေတြေရာ ဆက္ဆံေရးေတြ အနည္းငယ္ေျပာင္းသြားတာသူသတိထားမိသည္။ သြားေပဦးေတာ့…မ်ဳိးမ်ဳိးသြယ္ေရ… ဂုဏ္ရွိန္ေတြကမက္ေမာတဲ့သူေတြ..ေလာကၾကီးမွာတယ္ေပါပါလား.. ေမတၱာစစ္က ဘယ္မလဲကြာ…သူေဒါသထြက္စြာျဖင့္ေတြးေနမိပါတယ္။ ညကေမေမနားမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ထုိင္ကာေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ခန္႔မင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္တစ္ခ်က္ မေပ်ာ္တစ္ခ်က္ျဖင့္ မနက္(၇)နာရီခန္႔တြင္…အိပ္ယာမွႏုိးလာသည္.။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မယု႔တုိ႔အခန္းမွစကားမ်ားသံသဲ့သဲ့ကုိၾကားရသည္။ စကားမ်ားေနၾကတာထင္တယ္..။ သူ႔အေနနဲ႔၀င္ပါလုိ႔မေကာင္း..သူႏွင့္မယု႔ကားအရင္ကလုိေမာင္ႏွမအရင္းလုိ အေနအထားမ်ဳိးဆုိ၀င္ပါလုိ႕ေကာင္းတယ္။ ျဖန္း..မယု႔ပါးကုိ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းရုိက္ေသာအသံကုိၾကားရသည္..။

ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာစကားသံမ်ားကလည္းထြက္ေပၚလာသည္။ မျဖစ္ေတာ့… သူေမေမမႏုိးေအာင္အခန္းတံခါးကုိဖြင့္ျပီးထာသြားသည္…။ မယု႔ကားၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ထုိင္ရက္လဲက်ေနျပီး ပါးတြင္အနီစင္းၾကီးနဲ႔..။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္း…ခင္ဗ်ားေတာ္သင့္ျပီထင္တယ္…သူ၀င္ေျပာလုိက္ေတာ့ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔..သူ႔ကုိၾကည့္ျပီး…။ မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လုိ႔ ၀င္ေျပာရတာလဲ..ေဟာေကာင္။ဒါငါ့မိန္းမ..ငါရိုက္ခ်င္ရင္ရုိက္မယ္။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္း..အေျပာၾကာင့္..သူနည္းနည္းေဒါသထြက္သြားသည္..။ ဒီမွာ…မယု႔ကက်ဳပ္အမဗ်..ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ့.. ေျပာကာမွပုိဆုိးလာသည္…ဟက္ဟက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတာဘဲေနာ္.. ေမာင္နဲ႔အမက…မသိရင္သမီးရီးစားက်ေနတာဘဲ…ထြီ.. ခင္ဗ်ား…ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔…ခင္ဗ်ားစိတ္မ်ားမွတ္ေနလား..။ သူအရမ္းစိတ္ဆုိးသြားသျဖင့္ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကုိရန္ျပဳမည္ၾကံစဥ္ မယု႔က ၾကားထဲမွ၀င္ပါလာသည္။

ေတာ္ေတာ့ေမာင္ေလး…ကုိတင္ေမာင္ထြန္း..ရွင္လဲေတာ္ေတာ့.. ေမေမ့ကုိသနားၾကပါဦး.. တကယ္တန္းက်ေတာ့ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကလူေၾကာက္တစ္ေယာက္ပင္…။ သူတကယ္လုပ္မည္ၾကံေတာ့ရြံ႕ေနသည္…။ အဲ့ဒါဆုိရင္..ငါသြားမယ္…ညမုိးခ်ဳပ္မွျပန္လာမယ္..ဒီအိမ္မွာေနရတာစိတ္ညစ္စရာေကာင္းတယ္.. ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကားေျခသံျပင္းျပင္းျဖင့္ပင္..အိမ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ေျခသံျပင္းျပင္းျဖင့္ပင္ ဆင္းသြားသည္။ စကားမ်ားေနသံကုိ အိပ္ယာမွ ႏုိးလာေသာ ေဒၚျဖဴျပာလင္းတစ္ေယာက္. ေကာင္းေကာင္းၾကီးၾကားေနရပါတယ္…. အင္း…ငါမွားျပီ…ငါမွားျပီ..လုိ႔လဲသူမကုိယ္သူမအျပစ္တင္ေနပါတယ္။ သမီးလတ္စိတ္ဆင္းရဲေနရတာ သူမေၾကာင့္ပါလား… ေၾသာ္..သမီးရယ္…ေမေမ့ကုိခြင့္လႊတ္ပါကြယ္… မ်က္၀န္းေထာင့္မွ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကား ေခါင္းအုံးေပၚကုိ က်သြားပါတယ္။ သားငယ္သူမအခန္းထဲ၀င္လာတာေၾကာင့္..သူမအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုိက္ပါတယ္။

စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏွလုံးေတြကလည္း မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္နာက်င္ျပီး ေမာလာပါတယ္။ ညကလဲ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းျပန္မလာ..မယု႔ေဒါသထြက္သလုိလုိျဖစ္ေနေသးသည္။ သုိ႕ေသာ္ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းျပန္မလာတာကုိပင္သူမေက်နပ္သလုိလုိ။ ျပန္လာတုိင္းလည္း မူးလုိ႔ဆုိေတာ့စိတ္ညစ္သည္။ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆုိ ဟုိတယ္တစ္ခုခုမွာေကာင္မတစ္ေကာင္ေကာင္နဲ့ေပ်ာ္ေနတုန္းေနမွေသခ်ာသည္။ မခ်စ္မႏွစ္သက္ဘဲလက္ထပ္ခဲ့ရေသာ္လည္း သူမဇနီးေကာင္းပီသေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့ပါေသးသည္။ ဒါေပမဲ့ သူကလည္း သူမကုိစက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိသေဘာထားေနသည္။ ေငြျဖင့္ ၀ယ္ခံရေသာအရုပ္တစ္ရုပ္လုိပင္သူမဘ၀က။ ညကေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ေသာ္လည္း အေစာၾကီးႏုိးခဲ့သည္။ ေမာင္ေလးအခန္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ေမာင္ေလးမရွိ။ အျပင္ထြက္သြားသည္ႏွင့္တူသည္။ ေမေမ့အခန္းမွာေတာ့ ေမေမအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပင္။ ေအာက္ထပ္ကုိဆင္းလာခဲ့သည္။

အိမ္ေဖာ္မေလးကလဲမရွိ ေစ်းသြားသည္ႏွင့္တူသည္။ ကလင္..ကလင္ ဧည့္ခန္းမွ စားပြဲေပၚက တယ္လီဖုန္းမည္လာသည္။ သူမဖုန္းကုိေကာက္ကုိင္လုိက္သည္….။ ဟဲလုိ..ေျပာပါရွင္… ေဒၚျဖဴျပာလင္းတုိ႔အိမ္ကပါလား….။ဟုတ္ပါတယ္ရွင့္…။ ေဒၚျဖဴျပာလင္းမ်ားရွိပါသလားခင္ဗ်…။ ေမေမေနမေကာင္းလုိ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္ရွင့္..ကၽြန္မကုိေျပာလုိ႔ရပါတယ္.. ကၽြန္မသူ႔သမီးပါ….။ ေၾသာ္…ေျပာရမွာေတာ့စိတ္မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ..ဦးက..(xx)ျမိဳ႕ကရဲစခန္းကစခန္းမွဴးပါ..။ ဦးေ၀မင္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမိဳ႔မွာ သူ႔ကားနဲ႔ကုန္တင္ကားတစ္စီးနဲ႔ တုိက္မိျပီး အခင္းျဖစ္ေနရာမွာဘဲ…ပြဲခ်င္းျပီးဆုံးသြားပါတယ္…အဲ့ဒါကာယကံရွင္မိသားစုေတြသိဖုိ႔… ရွင္…ေဖေဖဆုံးျပီ….. ဟဲလုိ…ဟဲလုိ….ဆက္ေျပာေသာ စခန္းမွဴး၏ဖုန္းထဲမွအသံမ်ားကုိ မယု႔မၾကားေတာ့…။ မ်က္ရည္မ်ားက သူမပါးေပၚကုိပုိးပုိးေပါက္ေပါက္က်လာသည္။ ဆုိ့နင့္လာေသာ ရင္ဘတ္ထဲမွ အလုံးၾကီးက ရင္ေခါင္းထဲအထိတက္လာသည္။

မ်က္လုံးမ်ားျပာေ၀လာျပီးေနရာတင္ဘဲေခြလဲက်သြားသည္။ အျပင္မွ ျပန္လာေသာခန္႔မင္းလည္း ၾကားလုိက္ရေသာ မယု႔၏အသံႏွင့္ ျမင္လုိက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေၾကာင္အၾကီးေငးၾကည့္ေနသည္…။ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေနရတာျငီးေငြ႕လာေသာ ေဒၚျဖဴျပာလင္းတစ္ေယာက္လဲ ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကုိေ၀မင္းဆုံးျပီဆုိေသာ အသံကုိၾကားလုိက္သျဖင့္ ႏွလုံးက မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ စူးေအာင့္လာျပီး… သူမနားထဲမွာေနာက္ဆုံးၾကားလုိက္တာကေတာ့ ေစ်း၀ယ္ရာမွ ျပန္လာတဲ့ အိမ္ေဖာ္မေလးရဲ႕အသံ…. လုပ္ၾကပါဦး…ေမေမၾကီးဘာျဖစ္သြားတာလဲမသိဘူး…ဆုိတဲ့အသံ။ သူမအတြက္တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္အတိက်သြားပါတယ္။ အလင္းတန္းတစ္ခုေပၚလာပါတယ္…..အလင္းတန္းထဲမွာကုိေ၀မင္းပါလား… ျပဳံးလုိ႔ရႊင္လုိ့….သူမဆီကုိ ကုိေ၀မင္းကလက္ကမ္းေပးတာကုိေတြ႕သည္…။ သူမႏႈတ္မွအသံမထြက္လာ..ကုိေ၀မင္းရဲ႔လက္ေတြဆီကုိ သူမလက္ေတြကုိေပးလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့။

သူမ စိတ္ေတြေႏြးေထြးလုံျခဳံသြားသလုိခံစားလုိက္ရသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကုိေ၀မင္းလက္ကုိဆြဲျပီး ေကာင္းကင္ေပၚကုိတက္သြားသလုိခံစားရသည္။ သူမကုိယ္သူမအပ်ဳိဘ၀တုန္းကလုိခံစားရတယ္။ ေပ်ာ္လုိက္တာကုိေ၀မင္းရယ္…ကၽြန္မမွာေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြေပ်ာက္ဆုံးေနတာၾကာျပီ….. အခုမွဘဲျပန္ရေတာ့တယ္…ရွင့္ကုိေက်းဇူးတင္လုိက္တာကြယ္…။ ေမေမႏွင့္ေဖေဖ၏ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးပြဲေလးကား ျပီးဆုံးေတာ့မည္။ အမွ်…အမွ်ေဖေဖနဲ႔ေမေမရယ္…ေရာက္ရာအရပ္ကသာဓုေခၚပါေတာ့…။ သားေနာင္ဘ၀က်ရင္ ေဖေဖနဲ႔ေမေမတုိ႔ရဲ႕ သားအရင္းျဖစ္ပါရေစေဖေဖနဲ႔ေမေမရယ္။ သားကုိခြင့္လြတ္ပါေတာ့. ခန္႔မင္းကား က်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္မ်ားကုိ လက္ခုံျဖင့္သုတ္လုိက္ျပီး ဆုိလုိက္ပါတယ္။ မယု႔ကေတာ့ တရႈံ႕ရႈံ႕ငုိေနသည္။ ကုိကုိၾကီးႏွင့္ မမၾကီးကေတာ့ လူၾကီးပုိင္းရင့္က်က္တည္ျငိမ္သူေတြမုိ့ထင္သည္။ ခံစားေနရတာကမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပၚလြင္ေနေပမဲ့ မ်က္ရည္ေတာ့မက်ေအာင္ထိန္းထားႏုိင္တာေတြ့ရသည္။

ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကေတာ့ ေရစက္ခ်သည့္ေနရာပင္ မလာသူ႕အခန္းထဲမွာ ေသာက္ေနျပီ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမေရ အမွ်အမွ်အမွ်…. မယု႔တစ္ေယာက္ အမွ်ေ၀ရင္းလဲက်သြားတာကုိ သူျမင္လုိက္သည္။ ဟဲ့ဟဲ့..လုပ္ၾကပါဦး…ေျခမကုိခ်ဳိး.. ဆူညံသြားေသာ အသံမ်ားႏွင့္အတူ…မယု႔ကုိသတိလည္လာေစရန္၀ုိင္း၀န္းျပဳစုေနၾကသည္။ ရႈိက္သံမ်ားႏွင့္အတူ မယု႔သတိရလာသည္။ ကဲကဲ…လတ္လတ္ကုိအခန္းထဲလုိက္ပုိ႔လုိက္ၾက…ဘယ္သူေျပာမွန္းပင္မသိလုိက္။ မမၾကီးက မယု႔ကုိတြဲေနသည္…။ ဒါေပမဲ့ မမၾကီးကမယု႔ကုိတြဲရာမွာ မယု႔ကမမၾကီးထက္ထြားေနသျဖင့္မမၾကီးယုိင္သြားသည္။ ခန္႔မင္းလည္း ျမင္မေကာင္းေတာ့သျဖင့္သူ၀င္ထိန္းလုိက္သည္…။ မမၾကီးဖယ္လုိက္ေတာ့…ေမာင္တြဲမယ္… ခန္႔မင္းက မယု႔ကုိ ခ်ဳိင္းေအာက္မ၀င္ထမ္းျပီး တြဲေခၚသြားသည္။ အေပၚထပ္ကုိတက္ေသာ ေလွခါးမ်ားကျမင့္ေနသလုိလုိ… ယုိင္နဲ႔ေနေသာမယု႔ခႏၶာကုိယ္က သူ႔အေပၚမွီတြယ္ေနသည္.. မယု႔၏ ကုိယ္သင္းနံ့ေလးကုိ သူ့ႏွာေခါင္း၀ေလးမွာရေနသည္…။

သနပ္ခါးပင္ မလိမ္းထားေသာ မယု႔၏ ရနံ့ေလးက သူ့ရင္ကုိ တုန္သြားေစသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိ။ မယု႔ကားသူမတုိ႔လင္မယားအိပ္ေသာ အခန္းေရွ႕ကုိေရာက္လာျပီ။ မယု႔က သူ႔ကုိတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္…။သူႏွင့္ကုိယ္ခ်င္းခြာလုိက္သည္။ ျပန္ေတာ့ေမာင္ေလး….မမအခန္းထဲ၀င္ေတာ့မယ္…။ မယု႔၏ ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္ခြံေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားကေသြးေၾကာစိမ္းေလးမ်ားပင္ျမင္ရသည္။ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ရဲတြတ္ေနသည္။ မ်က္ရည္ဥေလးကမယု႔မ်က္၀န္းေထာင့္မွ စီးက်လာသည္။ သူ့ရင္ထဲမွာ လႈိက္ခနဲျဖစ္သြားသည္ အရမ္းကုိ၀မ္းနည္းလာမိသလုိလုိဘဲ။ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ရင္ထဲမွာ နာက်င္လာသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ အခန္းတံခါးကပြင့္လာသည္…ကုိတင္ေမာင္ထြန္း…။ သူတုိ့ႏွစ္ဦးကုိ မသကၤာေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ မယု႔မူးလဲသြားလုိ့ လုိက္ပုိ့တာလုိ့သူေျပာလုိက္တယ္… ေအာ္..ေအး..ဆုိျပီးျပန္ေျပာတယ္လုိ႔ထင္တာဘဲ…. သူလည္း တိတ္ဆိတ္စြာဘဲ…ေအာက္ထပ္ကုိျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အေမြကုိမယု႔ကုိဘဲေပးလုိက္ပါ…ကၽြန္ေတာ္မယူခ်င္ဘူး… ကုိတင္ေမာင္ထြန္း မ်က္ႏွာ၀င္းလက္သြားသလုိဘဲ။ ကုိကုိၾကီးႏွင့္မမၾကီးက…။မရဘူး..ေမာင္ေလး…နင္ယူကုိယူရမယ္…ႏုိ့မုိ့ဆုိနင္ဘာလုပ္စားမွာလဲ… ေဖေဖနဲ႔ေမေမကလည္းဒီလုိလုံး၀ျဖစ္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့မယု႔ကလည္းသူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔သူ။ မယု႔ကလည္းျပတ္သားသည္…မယု႔လုံး၀မယူဘူးေနာ္ေမာင္ေလး….အားလုံးအညီအမွ်ခြဲေပးထားတာ…ေမာင္ေလးယူကုိယူရမယ္။ ကုိကုိၾကီးကလည္း.. ငါ့ညီရာ မင္း..ကုိၾကီးတုိ႔မၾကီးတုိ႔ကုိ ေမာင္ႏွမလုိသေဘာထားတယ္ဆိုယူပါ…လုိ႔တုိက္တြန္းပါတယ္။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းကေတာ့ သူရမဲ့ေငြထုပ္ၾကီးကုိ အလြယ္တကူလက္လြတ္လုိက္ရလုိ႔ သိပ္မၾကည္ပါဘူး။ အေမြစာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြအကုန္လုံးေရွ႕ေနၾကီးနဲ့ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြေရွ႕မွာလက္မွတ္ထုိးျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့…။ ေရွ႕ေနၾကီးနဲ့ အရပ္လူၾကီးမ်ားေရွ႕မွာ ကၽြန္မတစ္ခုေျပာခ်င္ပါတယ္ဆုိျပီး.. မယု႔က စာခ်ဳပ္တစ္ခုကုိေရွ႕ကုိခ်လုိက္ပါတယ္။

ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္တစ္ခုပါ…။ မမၾကီးနဲ့သူကေတာ့ မယု႔ကုိနားမလည္ႏုိင္စြာၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မကုိကြာေပးပါ..ကုိတင္ေမာင္ထြန္း….. ကုိတင္ေမာင္ထြန္းေရာ ထုိင္ေနတဲ့သူေတြအားလုံးအံ့အားသင့္သြားပါတယ္။ ရွင္နဲ့ ကၽြန္မက မိဘေတြေပးစားလုိ႔ယူခဲ့တာ..ဒီေတာ့ေဖေဖေမေမလဲဆုံးျပီ…။ ရွင္နဲ့ကြာဖုိ႔ဘဲက်န္ေတာ့တယ္…ရွင္ကၽြန္မရမဲ့အေမြထဲက ဒီအိမ္ၾကီးကလြဲရင္ၾကိဳက္တာယူသြားႏုိင္တယ္..။ အေရးၾကီးတာက ရွင္နဲ့မေပါင္းရရင္ျပီးေရာ။ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းမ်က္ႏွာနီသြားပါတယ္…ဒါေပမဲ့သူလည္းေယာက်ၤားဘဲေလ… မယု႔ဆီကေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့စကားကုိၾကားေပမဲ့ ၾကိဳက္တာယူသြားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့စကားကုိ သူေက်နပ္သြားဟန္တူတယ္။ ဒါဆုိ..မင္းနဲ့ငါနဲ့ရျပီးမွ ၀ယ္ထားတဲ့ ကားကုိငါယူသြားမယ္။ေက်နပ္တယ္ေနာ္… မမၾကီးနဲ့ကုိကုိၾကီးေရာ အရပ္လူၾကီးေတြဘာဘာမွ၀င္ေျပာခ်ိန္ကုိ မရလုိက္ပါဘူး။ မယု႔ပုံစံက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိျပတ္သားမဲ့ပုံစံ။ ကားကသိန္း(၁၀၀၀)ေက်ာ္ေလာက္တန္တဲ့ကားပါ…။

ဒီကားကေဖေဖေမေမတုိ႔၀ယ္ေပးထားတာပါ မယု႔ကေတာ့မႈဟန္မတူပါဘူး..။ ကုိကုိၾကီးကေတာ့ စိတ္မြန္းက်ပ္လာဟန္တူပါတယ္။ အျပင္ကုိထသြားတယ္…သူလည္းစိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာတာေၾကာင့္ လုိက္သြားပါတယ္။ ျခံေရွ႕မွကုိကုိၾကီးကစီးကရက္တစ္လိပ္ကုိ သူ႔အိပ္ကပ္ထဲကထုတ္ျပီး ဖြာရင္းေငးေနပါတယ္။ သူေရာက္သြားေတာ့ ကုိကုိၾကီးကဘာမွမေျပာဘဲ သူ႕ကုိေဆးလိပ္တစ္လိပ္ထုတ္ေပးတယ္။ သူလည္း ေဆးလိပ္ကုိမီးညွိလုိ႔ရႈိက္ဖြာရင္း လမ္းမဘက္ကုိ ေတာင္စဥ္ေရရာမရအေတြးေတြနဲ႔အတူ ေငးေမာေနပါေတာ့တယ္။ ကုိကုိၾကီးႏွင့္ မမၾကီးလည္းနယ္ကုိျပန္သြားျပီ။ အိမ္ေဖာ္မေလးကလည္း သူမနယ္ျပန္သြားျပီျဖစ္သည္။ အိမ္အေပၚထပ္မွ အထုပ္မ်ားကုိဆြဲကာ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းဆင္းလာျပီ။ သူမကုိ မထီတထီၾကည့္လုိက္ေသးသည္။ အခုေတာ့..မင္းဘဂၤလားေမာင္နဲ႔…မင္းနဲ့ဘဲက်န္ေတာ့တယ္ေနာ္…ဟက္ဟက္… ခနဲ႔တဲ့တဲ့အေျပာကုိ မယု႔ကလည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ပက္လိုက္ပါသည္… ။

ဒါရွင့္အပူမပါပါဘူး…. ေအးေပါ့ေလ…ေအးေပါ့….ဟက္ဟက္ ကုိတင္ေမာင္ထြန္းက မထီတရီအျပဳံးျဖင့္ သူမကုိၾကည့္ကာ ခနဲ႔ရယ္ရယ္ျပီ သူ႔အထုပ္မ်ားကုိကားေပၚတင္သည္။ ကားတံခါးကုိ တမင္သက္သက္ ဒုန္းခနဲ အသံမက်ယ္က်ယ္ေအာင္ပိတ္လုိက္ေသးသည္။ ကားစက္ကုိ တဗ်ည္းဗ်ည္းျမည္ေအာင္လုပ္ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံး ၾကမ္းတမ္းစြာေမာင္းထြက္သြားသည္။ လြတ္ျပီ..ကၽြတ္ျပီဟု မယု႔၀မ္းသာစြာေရရြက္လုိက္သည္။ သူမစိတ္ေတြကေဒါင္းမေလးတစ္ေကာင္လုိ ျမဴးၾကြေနသည္..။ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းစြာ သူမအခန္းထဲကုိ ၀င္ကာ အိမ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ပစ္လဲခ်လုိက္သည္ မ်က္လုံးမ်ားကုိေမွးမွိတ္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ခဏပင္ မအိပ္ႏုိင္…စိတ္ေတြကလႈပ္ရွားလာသျဖင့္မွန္တင္ခုံေရွ႕ကုိသြားလုိက္သည္။ ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ၾကီးေရွ႕ကထုိင္ခုံမွာ ထိုင္ကာ ဆံပင္မ်ားကုိသူမေသခ်ာစြာျဖီးေနသည္။ မ်က္ႏွာကုိ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးဖုိ႔လုိက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကုိ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးပါးေလးဆုိးလုိက္သည္။

ေၾသာ္…ဒီေန႔မွ ဘာေၾကာင့္မ်ားအလွျပင္ခ်င္ေနပါလိမ့္ကြယ္… သူမကုိယ္သူမပင္နားမလည္ႏုိင္။ စိတ္ေတြကလန္းဆန္းတက္ၾကြေနလုိ႔ထင္သည္။ သူမဒီလိုမေနျဖစ္ခဲ့တာၾကာျပီ…. အ၀တ္ဘီရုိကုိဖြင့္လုိက္ျပီး ၀တ္စုံမ်ားကုိတစ္စုံျပီးတစ္စုံထုတ္၀တ္ၾကည့္သည္။ မွန္ေရွ႕တြင္ တစ္ကုိယ္လုံးကုိလွည့္ပတ္ျပီး သူမလွမလွၾကည့္လုိက္ေသးသည္။ အပ်ဳိေတြပင္ရႈံးေလာက္ေအာင္လွေနေသာ သူမကုိယ္လုံးအလွကုိၾကည့္ျပီး သူမ ခစ္ခနဲရီလုိက္ေသးသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ…ေမာင္ေလးကုိ သူမလွမလွေမးခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာမိတယ္။ အခုမွသတိရတယ္..ေမာင္ေလးဘာလုပ္ေနပါလိမ့္… မနက္ကတည္းက အခန္းထဲကလဲထြက္မလာဘူးဟု သူမေတြးမိသည္..။ သူမသိခ်င္စိတ္ကုိ ထိန္းမရေတာ့ ေမာင္ေလးခန္႔မင္းရဲ႔ အခန္းဘက္သုိ႔ သူမကုိယ္သူမမသိလုိက္ခင္မွာပင္ ေျခလွမ္းမ်ားက တေရႊ႔ေရႊ႕ လွမ္းသြားေလေတာ့သည္။ ခန္႔မင္းက စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္သည္…။

အေမြလြဲစာခ်ဳပ္…မယု႔ကုိသူ႕ရလုိက္ေသာ အေမြေတြအားလုံးကုိ လြဲေပးလုိက္ေသာစာခ်ဳပ္။ ဘယ္ကုိသြားရမွန္းေတာ့ သူမသိေသး။ ဒီအိမ္ၾကီးမွာ သူဆက္မေနခ်င္ေတာ့။ ယခုတေလာ မယု႔မ်က္ႏွာကုိ သူေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲတာေတာ့အမွန္။ သူ႔႔ အိတ္ကုိဆြဲလုိက္သည္……စားပြဲေပၚမွာေတာ့ မယု႔ကုိႏႈတ္ဆက္သည့္စာႏွင့္စာခ်ဳပ္ကုိ ပန္းအုိးျဖင့္ဖိလုိက္သည္။ ဒါဘာ.လုပ္တာလဲေမာင္ေလး…. အခန္းတံခါးကပြင့္ေနသျဖင့္ မယု႔၀င္လာတာကုိ သူမသိလုိက္…။ သူတစ္ခ်က္တုန္သြားသည္…။ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္..မယု႔…သူ႔အသံကတုန္ယင္စြာထြက္ေပၚလာသည္…။ မယု႔ထံမွရႈိက္သံကထြက္ေပၚလာသည္ မယု႔ငုိေနသည္…။ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားကုိေက်ာခုိင္းလုိက္သည္…။ ေနဦးေမာင္ေလး…မယု႔ေမးစရာရွိတယ္… မယု႔ကုိေက်ာေပးရပ္ေနရင္းစကားကုိသူနားေထာင္ေနလုိက္သည္…။ ေမာင္ေလးမယု႔ကုိတစ္ေယာက္ထဲဒီအိမ္ၾကီးမွာထားခဲ့ေတာ့မွာေပါ့.. ထားႏုိင္ခဲ့တယ္ေပါ့…ေမာင္ေလး…။

မယု႔ကရႈိက္သံတစ္၀က္ပါေသာ အသံတုန္တုန္ေလးျဖင့္ေမးေနသည္။ ဟုတ္…ဟုတ္…တယ္..သူ့အသံကလည္းတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ေျဖလုိက္သည္… မင္း..မယု႔မ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့ၾကီးျပီးေျဖပါေမာင္ေလး… မယု႔သူ႔ဆီေလွ်ာက္လာေသာ ေျခသံကုိၾကားရသည္… သူလွည့္လုိက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ မယု႔က သူ႔ေနာက္နားအရပ္ဆုိေတာ့… မယု႔ႏွင့္သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ျဖစ္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးထားေသာ မယု႔၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္..။ မယု႔ရဲ႕ကုိယ္သင္းနံ႔ေလးကုိ သူရေနျပီ။ သူမယု႔ကုိ ေၾကာက္ေနသလုိလုိ ခံစားရတယ္။ မယု႔ကသူ႔မ်က္ႏွာကုိေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။ မ်က္၀န္းေထာင့္ကမ်က္ရည္ေတြက်လာပါတယ္။ ခန္႔မင္းသူ႔ကုိယ္သူ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိလုိက္ခင္မွာဘဲ မယု႔ရဲ႔မ်က္၀န္းေထာင့္က မ်က္ရည္ေလးကုိ သူ႔လက္မနဲ႔ ယုယစြာသုတ္ေပးလုိက္ပါတယ္… မငုိပါနဲ႔…မယု႔ရယ္…ဆုိျပီး ဘယ္လုိကေနဘာေတြသူလုပ္လုိက္တယ္မသိပါဘူး…. ။

မယု႔ကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကုိ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သုိင္းဖက္လုိက္ပါတယ္။ ေပြ႔ဖက္ခံလုိက္ရေသာ မယု႔လဲ ေမာင္ေလးရဲ႔ အနမ္းေတြကုိ ၾကည္ျဖဴစြာခံယူေနသည္။ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ ေမာင္ေလးရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတ့ာ သူမစိတ္ေတြ အရမ္းကုိလႈပ္ရွားလာျပီး ေမာင္ေလးရဲ႔ႏႈတ္ခမ္းကုိ သူမအငမ္းမရျပန္စုပ္ေနပါတယ္။ အသက္ရႈသံေတြလဲျပင္းလာပါတယ္။ ေမာင္ေလးကႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ျပီး သူမကုိယ္လုံးေလးကုိ ခ်ဳိင္းကလက္တစ္ဖက္ကမ တံေကာက္ေကြးနားကေနတစ္ဖက္ကမျပီး ေစြ႔ခနဲေပြ့ခ်ီကာ အနမ္းမုိးေတြရြာလုိက္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ရင္သားေတြကလည္း ေမာင္ေလးရဲ႔ရင္အုပ္က်ယ္ၾကီးမွာ ပိျပားေနပါတယ္။ သူမကုိယ္လုံးေလးကုိ ေမာင္ေလးကကုတင္ေပၚ တင္လုိက္ျပီး အေပၚကေနသူမကုိ ထပ္လုိ႔ အတင္းကုိအနမ္းမုိိးေတြရြာပါေတာ့တယ္။ မယု႔စိတ္ထဲမွာၾကည္ျဖဴစြာပါဘဲ..ကုိတင္ေမာင္ထြန္းနဲ႔တုန္းကဒီလုိမ်ဳိးသူမစိတ္ေတြတစ္ခါမွ သူမမျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးတာအမွန္ပါ.။

သူမအက််ီၾကယ္သီးေတြကုိ ေမာင္ေလးလက္က တစ္ျဗဳတ္ျဗဳတ္နဲ႔ ဆြဲျဖဳတ္ကုန္ပါျပီ။ ျမန္ဆန္လြန္းလွပါတယ္.။ ေမာင္ေလးခန္႔မင္းရဲ႔ ခါးေအာက္ပုိင္းက မယု႔ရဲ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာေရာက္ေနျပီး ေမာင္ေလးရဲ႔ ပုဆုိးေအာက္ကမာေက်ာေနတဲ့ ပူပူေႏြးေႏြးအေခ်ာင္းၾကီးက သူမရဲ႕ ေရႊၾကဳတ္ေလးအေျမာင္းမွာ ပြတ္သပ္ေနတာေၾကာင့္ သူမရင္ခုန္သံေတြကလဲ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ျမည္ေနပါတယ္။ စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ေမာင္ေလးရဲ႕လက္ကသူမထမိန္ကုိဆြဲခၽြတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမလက္ကလည္းေမာင္ေလးရဲ႕ ပုဆုိးကုိခၽြတ္ျပီးသားျဖစ္ေနပါျပီ။ ေမာင္ေလးရဲ႕ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကုိ သူမကဘဲ အနမ္းျခင္းဖလွယ္ရင္းဆြဲခၽြတ္လုိက္ေတာ့ ေမာင္ေလးခန္႔မင္းရဲ႔ ဒုတ္ၾကီးကလည္းေပၚလာပါတယ္။ ေမာင္ေလးရဲ႕ဒုတ္ၾကီးကုိသူမလက္နဲ႔ ဆြဲကုိင္လုိက္ျပီး သူမေရႊၾကဳတ္အ၀ေလးနဲ႔ေတ့ေပးလုိက္တဲ့အခါမွာ ေမာင္ေလးက လည္း အငမ္းမရ အတင္းကုိထုိးထည့္လုိက္ပါတယ္။

ဒုတ္ခနဲ အရင္းထိေထာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အင့္ခနဲသူမအသံထြက္ျပီး ေမာင္ေလးရဲ႔ ေကာ်ျပင္ၾကီးကုိ ေမာင္ေလးခ်ဳိင္းေအာက္ကေနလက္ရႈိလုိ့ဖက္ထားပါတယ္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိလည္းေမာင္ေလးရဲ႔ခါးကုိ ခ်ိန္လုိက္ပါတယ္။ ေမာင္ေလးလက္ေတြက ေမြ႔ယာေပၚေထာက္ျပီး မယု႔ကုိအပီၾကဳံးေတာ့တာပါဘဲ။ မယု႔ကလည္း ယုယၾကည္ျဖဴစြာနဲ႔ သူမေမာင္ေလးခန္႔မင္းရဲ႔ဒုတ္ၾကီးကုိ သူမရဲ႕ ေရႊၾကဳတ္အတြင္းသားေလးေတြနဲ႔ဖမ္းဖမ္းညွစ္ကာ သူမခါးကုိေကာ့ေကာ့ေပးေနပါတယ္။ အင့္အင့္.ဆုိတဲံအသံေလးက မယု႔ႏႈတ္ဖ်ားက ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ သူမလက္ေတြကလည္း ခန္႔မင္းကုိလႊတ္ထြက္သြားမွာစုိးတဲ့အလား အတင္းကုိဖက္ထားပါတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ ခန္႔မင္းတစ္ေယာက္ မယု႔ရဲ႕ေရႊၾကဳတ္ၾကီးထဲကုိ သူ႔ဒုတ္ကုိထည့္ျပီး သြင္းထုတ္လုပ္တဲ့အခါမွာ သူ႔အေခ်ာင္းၾကီးကက်င္တက္ျပီး စိမ့္လာသလုိလုိျဖစ္လာပါတယ္…ထုိအခ်ိန္မွမယု႔မ်က္ႏွာကလည္းတစ္မ်ဳိးေလးျဖစ္သြားျပီး။

မယု႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ သူ႔ေက်ာကုိ အတင္းကုတ္လုိ့ ေကာ့ေကာ့ေပးလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ဒုတ္ထဲကေန ျပစ္ခနဲျပစ္ခနဲပန္းထြက္သြားတဲ့ အခ်စ္ေရေတြဟာ မယု႔ရဲ႔ ေရႊၾကဳတ္အတြင္းသားနံရံေတြကုိပန္းထြက္သြားသလုိ…မယု႔ရဲ႔ေရႊၾကဳတ္ထဲ ကထြက္က်လာတဲ့ အရည္ေတြနဲ႔သူ႔အရည္ေတြဟာ သူ႔ဒုတ္ၾကီးစုိက္ထားတာကုိ ႏႈတ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မယု႔ရဲ႕ေရႊၾကဳတ္ထဲက ယုိဖိတ္က်လာက မယု႔ရဲ႔ဖင္ၾကားထဲကုိ လိမ့္ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ သူလည္းမယု႔ကုိယုယစြာျဖင့္ အေပၚက ေနထပ္ျပီး မယု႔ရဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေန႔ ေတ့ကာ နမ္းရင္း…အေမာေျဖေနပါေတာ့တယ္.. မယု႔ရဲ႔စိတ္ထဲမွာလည္း သူ႔လုိဘဲၾကည္ႏူး၀မ္းသာမႈ ခ်စ္ခင္စုံမက္မႈကုိ အေသအခ်ာခံစားေနရမယ္ဆုိတာ စကားတစ္ခြန္းမွေျပာစရာမလုိဘဲသိလုိက္ပါျပီေလ… ေၾသာ္…မယု႔ရယ္…တကယ္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ္ဟာ ..မယု႔အနားကေနဘယ္ကုိမွမသြားႏုိင္ဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္သိလုိက္ပါျပီေလ…..ျပီးပါျပီ။