ေမာင္ေဇာ္ခ်စ္ေသာဆရာမ

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတခုလုံး ေရေႏြးပူနဲ႔ အပက္ခံလိုက္ရသလို ထူပူသြားပါသည္။သြားၿပီ…သြားၿပီ၊ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တာနဲ႔ ေခါင္းႀကီးကိုသာ ငုံ႔ထားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေဘးနားက ကုလားျမင့္ေအာင္ ကလြဲၿပီး အတန္းထဲကလူေတြ ဘယ္သူမွေတာ့ သိလိုက္ပုံမေပၚဘူး။ အားလုံးက ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုေတာ့ သာသူရႈပ္ေနၾကတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ေအာင္သာ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အမွီျပန္ေပးရမွာမို႔ ဒီစာအုပ္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ကုန္းဖတ္ေနၾကတာ။ ဘာ စာအုပ္ရမွာလဲဗ်… ..ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ေသြးႂကြခါစေကာင္ေတြရဲ႕ အသည္းစြဲ ျမန္မာေအာ စာအုပ္ေပါ့။
အခုမွ စဖတ္လို႔ သုံးေလးမ်က္ႏွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ဖ်တ္ခနဲ လက္ထဲက ဆြဲလုခံလိုက္ရလို႔ဘယ္ေကာင္လဲဟ ဆိုၿပီး ေကာမလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၉တန္း ( D )အတန္းပိုင္ဆိုလဲဟုတ္ ၊က်ဴရွင္ဆရာမဆိုလဲ ဟုတ္တဲ့ဆရာမ ေဒၚမမေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ေသၿပီေပါ့ဗ်ာ…ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေကာင္ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။လက္ထဲက ခိုးဖတ္ေနတဲ့ ေအာစာအုပ္ကို ဆရာမ မိသြားၿပီဆိုတဲ့ အသိက တက္ခါစဖီလင္ေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ…ဆရာမက စာအုပ္ကို သိမ္းၿပီးဘာမွ မေျပာပဲထြက္သြားလို႔။
ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္လုံး စိတ္ထဲမွာ ဒီစာအုပ္ကိစၥကို ဆရာမဘယ္လို အေရးယူအျပစ္ေပးမလ ဲဆိုတာကိုပဲ ေတြးပူေနမိေတာ့ တာပါပဲ။ ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ ညေနပိုင္း နံပါတ္-၆ စာသင္ခ်ိန္ဟာ ေဒၚမမေလးရဲ႕ အဂၤလိပ္စာအခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို အားရဝမ္းသာေစာင့္ေနေလ့ရွိပါတယ္။စာအသင္ေကာင္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..
အခုမွ ႏွာေသြးႂကြစ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ဆရာမရဲ႕ အျပေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အတန္းထဲဘက္ကို ေက်ာ
ေပးၿပီး စာေရးေနၿပီဆိုရင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕ တင္သားႀကီး ႏွစ္ဘက္ကို အားရပါးရ ၾကည့္ရလို႔ေလ။
အတန္းထဲက အပ်ိဴျဖစ္ခါစ ေကာင္မေတြရဲ႕ ဖင္ေတြနဲ႔ တျခားစီေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေကာင္မေတြက ဒါေတာင္ပဲကေပးခ်င္ေသးတယ္။ သူတို႔ဖင္နံျပားေတြနဲ႔မ်ား….ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ျပရင္ေတာင္ လီးေတာင္ပါ့မလား မသိဘူး။ ဆရာမ ရဲ႕ေဂ်ာႀကီးကေတာ့ရွယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ျပည့္ကားတင္းထြား အသည္းယားစရာႀကီးေပါ့။ အခုေတာ့အဲဒီတင္ကားကားႀကီးကိုခိုးေတာင္မၾကည့္ရဲ ေလာက္ေအာင္စိတ္ေတြမလုံမလဲ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ဒီၾကားထဲ ကုလားျမင့္ေအာင္က ေလသံတိုးတိုးနဲ႔၊
“ ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ေဇာ္၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ …ဆရာမက ဘာမွလဲ မေျပာေသးဘူးကြ။ ”
“ ေအး ငါလဲ အဲဒါပဲေတြးေနတာကြ…ေစာက္ျပႆနာပဲ။ ”
“ ငါက အေရးမႀကီးေသးဘူး ေမာင္ေဇာ္….မင္းကညေန က်ဴရွင္ရွိတယ္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ”
“ သိဘူးကြာ ညစ္တယ္။ ”
“ဟိုႏွစ္ေကာင္ ဘာမရွင္းလို႔လဲ….ဆရာမကိုေမးေလ။ ”
“အာ ဟို ရွင္းပါတယ္ ရွင္းပါတယ္ ဆရာမ။ ”
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေကာင္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက စာေတြကိုသာ အသိလက္လြတ္ ကူးေရးေနလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ ဆရာမကစာသင္ခ်ိန္ ၿပီးေတာ့အခန္းထဲက မထြက္ခင္ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚပါတယ္။ရင္တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ ဆရာမ အနားေရာက္သြားေတာ့မွ ဆရာမက ခပ္တိုးတိုးနဲ႔၊
“ ေမာင္ေဇာ္….ညေနက်ရင္ ဆရာမကိုေစာင့္ပါ။အမွတ္ျခစ္စရာေတြ အိမ္ကိုျပန္သယ္ရမွာ နဲနဲေလးေနလို႔။ ”
“ ေၾသာ္…ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ။ ”
“ ေအးေအး စိတ္ေတြေနာ္ စိတ္ေတြ….ဟင္းဟင္း။ ”
ဟူး …. ေလပူေတြ မႈတ္ၿပီး သက္ျပင္းခ် လိုက္ရပါသည္။ ဆရာႀကီး ႐ုံးခန္းလိုက္ခဲ့လို႔မ်ား ေျပာၿပီလား ဆိုၿပီးလန္႔သြားတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ….ေက်ာင္းဆင္းရင္ ဆရာမအိမ္ကို က်ဴရွင္လိုက္သင္ရတာေလ။ ခါတိုင္းလိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အရင္မျပန္ႏွင့္ပဲ ဆရာမကို ေစာင့္ၿပီး စာအုပ္ေတြ ကူသယ္ေပးဖို႔ ပဲေျပာတာ။ အင္း အေျခအေနကေတာ့ ထင္သေလာက္ မဆိုးႏိုင္ဘူး ထင္ရတာပဲ။
ညေနေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူမလိုက္သြားေတာ့ပဲ ေက်ာင္းေရွ႕အုတ္ခုံမွာထိုင္ၿပီး ဆရာမကိုေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။
ခဏေနေတာ့ လက္ဆြဲျခင္းတဖက္ အမွတ္ျခစ္စရာစာအုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္တဖက္နဲ႔ ဆရာမထြက္လာပါတယ္။
ကမန္းကတန္း အဲဒီႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးကို ေျပးဆြဲလိုက္တာေပါ့….ကိုယ္က အျပစ္ရွိသူမဟုတ္လား
“ ေပး ေပး ဆရာမ…ကြၽန္ေတာ္ဒါႀကီးသယ္ခဲ့မယ္။ ”
“ ေအးေအး…ေမာင္ေဇာ္ နဲနဲေတာ့ေလးတယ္ေနာ္။လာလာ ေနာက္က်ေနမယ္…သြားရေအာင္။ ”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေရွကအရင္ထြက္သြားတဲ့ ဆရာမေနာက္ကို စာအုပ္ထုပ္ႀကီးဆြဲၿပီး အေျပးလိုက္ရပါတယ္။ေရွ႕ေနာက္၂ေပေလာက္ပဲကြာၿပီး
ေလွ်ာက္ေနတာမို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္ၿပီးခါရမ္းေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကို
မစားရဝခမန္း ၾကည့္ေနရပါတယ္။ေက်ာင္းစိမ္းထမီေအာက္က ေကာ့ျပန္တက္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးနိမ္းတုံျမင့္တုံ တုန္ခါေနတာကိုၾကည့္ရင္း
စိတ္ကူးနဲ႔ အကိုင္ခံရတိုင္းသာ ပဲ့ပဲ့သြားမယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ဆို ဆရာမမွာ ထိုင္ဖို႔ေတာင္တင္ပါးရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးမိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ႏွာထစ ေကာင္ေတြ ဂြင္းေလးမ်ား စိမ္ေျပနေျပတိုက္တတ္လာၿပီဆိုရင္…အေတြးထဲမွာ ကိုယ္ဘာသာဇာတ္လမ္းေလးေတြ
ေတြးယူၿပီး ဂြင္းထုၾကတာ မဟုတ္လား။ဖာလဲသြားမခ်ရဲ..ေအာကားကလဲ ဆႏၵရွိတိုင္း ၾကည့္ဖို႔ကမလြယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္မ်က္စိထဲစြဲေနတဲ့
ေစာ္ကို အာ႐ုံထဲမွာ ေခၚၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔လိုးတတ္ၾကတာေလ။ကြၽန္ေတာ္တို႔ အ႐ြယ္အမ်ားစုကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္ရာ ေန႔စဥ္ထိေတြ႕ဆက္ဆံ
ေနရတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ေတြထဲကမွ ကိုယ္သေဘာက်ရာ မိန္းမတေယာက္ေယာက္ကို မွန္းၿပီးဂြင္းထုအာသာေျဖေလ့ရွိတဲ့ အတိုင္း
ကြၽန္ေတာ္လဲ ညတိုင္း ဆရာမကို စိတ္ကူးနဲ႔ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ၿပီး ဂြင္းထုေနၾကမို႔ပါ။ဆရာမက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂြင္းေမာ္ဒယ္ ေပါ့ဗ်ာ။
“ ဟိုေကာင္ေလး…ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။ဟိုမွာ ကားလာၿပီ…ျမန္ျမန္။ ”
“အာ ဟုတ္ဟုတ္။ ”
ေတြးရင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ကားမွတ္တိုင္ကို ဘယ္လိုေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ဘာေတြေတြးေနတာလဲတဲ့…ဆရာမက။
ေဝါကနဲ ထိုးရပ္လိုက္တဲ့ ဟိုင္းလပ္ကားေနာက္ခန္းကို ဆရာမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အေျပးကေလးတက္လိုက္ပါတယ္။လူေတာင္ေနရာမရေသး
ခင္ ကားကအုန္းကနဲေဆာင့္ထြက္လိုက္ေတာ့မွ ေစာက္က်ိဳးနဲ အေနအထားနဲ႔ ဆရာမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီကားေပၚပါလာတာသိလိုက္ရပါတယ္။
ထိုင္ခုံေနရာလြတ္ မရွိေတာ့တဲ့ ဟိုင္းလပ္ကားရဲ႕ ေျခနင္းခုံေပၚမွာ ဆရာမကေျခတဘက္ေထာက္ၿပီး အမိုးကိုင္းက လက္တန္းကို ကိုင္ကာ
ကုန္းကုန္းကြကြ ႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီကုန္းကုန္းႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဆရာမရဲ႕ အေနာက္တည့္တည့္မွာ လက္တဘက္က
အမိုးကိုင္းကိုဆြဲၿပီး က်န္တဲ့တဘက္က စာအုပ္ထုပ္ႀကီးကို ဆြဲထားလ်က္ပါလာပါတယ္။
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ရပ္ေနရတာဆို အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူးေလ။ခုဟာက သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ေမာင္းေနတဲ့ လိုင္းကားေပၚမွာ မဟုတ္လား။
ကားစထြက္လိုက္ၿပီ ဆိုရင္ပဲ အေၾကာင္းကေပၚလာၿပီေလ။ အရွိန္ေလးနဲ႔ေဝါကနဲ အထြက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လုံးကေနာက္ကို တခ်က္ယိုင္သြားၿပီး မေရွ႕ကိုအုန္း ကနဲေျပးေဆာင့္ေတာ့တာပဲ။ ေရွ႕မွာရွိေနတာက အုတ္နံရံႀကီးဆိုလဲ အေၾကာင္းမရွိေသးဘူး။ မသကာ နဲနဲပါးပါး နာယုံပဲ။ ခုဟာက ေရွ႕မွာရွိေနတာက ဆရာမရဲ႕ ဖင္ႀကီးေလ… အဲဒီဖင္ကားကားႀကီးကိုေျပးေဆာင့္မိမွေတာ့ အေၾကာင္းရွိၿပီေပါ့။
ဘာမွ လုပ္လို႔မရတဲ့ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေနေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးထဲကအေကာင္ကေတာ့ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲမွာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ႐ုန္းကန္ႀကီးထြား လာပါတယ္။ အဲဒီထက္ပိုၿပီး အေျခအေနမဆိုးလာေအာင္္သတိထားၿပီးေနေပမယ့္ ေမာင္းခ်င္သလို ေမာင္းေနတဲ့ လိုင္းကားေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္လီးက ေရွ႕က ကုန္းေနတဲ့ ဆရာမဖင္ကားကားႀကီးကို ေျပးေဆာင့္လိုက္၊ဆရာမဖင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္လီးဆီေျပးဝင္လာလိုက္နဲ႔ လီးနဲ႔ဖင္ စိန္ေျပးတမ္းကစားေနရပါတယ္။ ကားေပၚကလူေတြကလဲ ဂိတ္ဆုံးထိမ်ားစီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကလားမသိဘူး တေယာက္မွ တုတ္တုတ္မလႈပ္ဘူး။ တေယာက္ေယာက္ ဆင္းသြားလို႔ ဆရာမထိုင္ဖို႔ေနရာ ရသြားရင္ ဒီအေနအထားက လြတ္လမ္းျမင္ေသးတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒီဖင္ႀကီးကို မေတာ္တဆေဆာင့္မိေနရာကေန အရသာေတြ႕ၿပီး တမင္တကာကို ေျပးေျပးေဆာင့္ခ်င္ေနမိပါၿပီ။
လူပ်ိဳျဖစ္ၿပီးႏွာသာထလာခဲ့တာ…မိန္းမေတြနဲ႔ပိတ္သီးပြတ္သပ္ေနခဲ့ဘူးတာမွမဟုတ္တာ။ ခုလို အရွင္လတ္လတ္ႀကီး ေတာင္ေနတဲ့လီးနဲ႔
ဆရာမဖင္ႀကီးကို မထိတထိေဆာင့္ေနရတဲ့ အရသာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မဟာစည္းစိမ္ပါပဲ။ ဖင္သားႀကီးေတြကလဲ အိေနတာပဲ။တခါတခါ ေျပးကပ္ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းျပန္မကြာေသးပဲ အသားခ်င္းပြတ္ၿပီးဖိဆြဲသလို ျဖစ္ၿပီးမွ ျပန္ကြာသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲ ဗုံးအလုံးတစ္ရာေလာက္ စုၿပဳံေပါက္ကြဲသြားသလား ထင္ရေအာင္ကို တုန္ခါက်န္ေနခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေလာက္တင္းမာေနတဲ့ လီးတံမွာေတာင္ ဆရာမဖင္ႀကီးေတြရဲ႕ ႏူးညံ့မႈကို ခံစားေနရရင္ ဆရာမကေရာ သူ႔ဖင္ကိုလာလာေဆာင့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးရဲ႕ မာေက်ာေတာင့္တင္းေနမႈကို သိမ်ားေနမလား။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမက ပုံစံမပ်က္ဖင္ကုန္းထားလ်က္ပဲ ၿငိမ္ေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ တခ်က္တခ်က္ မသိမသာ ေဆာင့္လိုက္ တခါတခါ သိသိသာသာေဆာင့္လိုက္ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကားစပယ္ယာ ခမ်ာလဲ တစ္စီးလုံးဖင္ေသေတြခ်ည္းပဲပါလာလို႔ စိတ္ညစ္ေနပုံရပါတယ္။ေျမနီကုန္းမွာမီးပြိဳင့္မိေနတုန္း ေရွ႕မွတ္တိုင္ေတြ
အကုန္ေမးေနပါတယ္။ဆြဲထားရတဲ့စာအုပ္ထုပ္ႀကီးေၾကာင့္လက္အံေသေနတာကိုေတာင္ အခုမွသိတယ္..တကယ္တကယ္ အာ႐ုံကအဲဒီဖင္ႀကီး
ေပၚမွာပဲရွိေနတာ။စာအုပ္ကိုလက္ေျပာင္းၿပီးဆြဲလိုက္တုန္း စပယ္ယာကမွတ္တိုင္အေမးမွာ
“ သုခ ပါလား …….. သုခ ။ ”
“ ပါတယ္ သုခ။ ”
ဆိုၿပီး ေဒၚမမေလးေျဖလိုက္သံၾကားရပါတယ္။ေကာင္းေရာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ႕မွာ ဆင္းမယ့္လူကိုမရွိဘူး။မီးပြိဳင့္စိမ္းသြားေတာ့ ကားကေဒါနဲ႔
ေမာနဲ႔ေဆာင့္အထြက္မွာ ျပည့္ကားတင္းထြားလွတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ဖင္ႀကီးကို အားပါးတရ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္မိပါတယ္။ခါးကိုေကာ့ၿပီး ပိုပိုသာသာ
ေလးေဆာင့္ထည့္လိုက္တာမို႔ ေဒၚမမေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးႀကီးေတာင္ ဆတ္ခနဲ ကားထဲကို ေျပးဝင္သြားပါတယ္။လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္လိုက္ၿပီးကာ
မွဒီေလာက္သိသိသာသာႀကီး ဖင္ကိုအေဆာင့္ခံလိုက္ရတာကို ရိပ္မိေလာက္တယ္လို႔လဲ ျပန္ေတြးမိကာ ထူပူလာျပန္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့
ကိုယ့္ဟာကိုယ္လဲသိတယ္..ပုဆိုးထဲကလီးက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံတင္းေနတာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။အရသာထူးေတြေတြ႕ေနတာမို႔ အတြင္းခံ
ေဘာင္းဘီထဲကေန ထိုးထြက္ေတာ့မေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။အဲဒီေလာက္ေတာင့္တင္းေနတဲ့ လီးနဲ႔ ဖင္ကိုအထိုးခံေနရတာေတာင္ တခ်က္မွပုံစံ
မပ်က္ပဲ ေနေနတဲ့ ေဒၚမမေလးကိုလဲ အံ့ၾသလာပါတယ္။
“ ဖင္ႀကီးက အတုႀကီးမ်ားလား မသိဘူး ”
အဲဒီလိုေတြးမိတာနဲ႔အတူမ်က္စိကပါ ေဒၚမမေလးရဲ႕ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ေဟာဗ်ာ… ေက်ာင္းစိမ္းထမီ ဖင္ေအာက္ဘက္
ေလာက္မွာ က်ပ္ေစ့ေလာက္ရွိတဲ့ ေရစိုကြက္ေလးပါလား။သိလိုက္ပါၿပီ..ေမာင္ေဇာ္လဲ အဲဒီေလာက္မညံ့ပါဘူးေလ။ဒီအေျခဒီအေန မွာ
ဒီအကြက္က ဘယ္ကအရည္စိုတာလဲဆိုတာ တန္းသိလိုက္ပါၿပီ။ဘယ့္ႏွယ့္ ေနာက္ကေနတရစပ္လီးနဲ႔ထိုးေနတာကို ၿငိမ္လွခ်ည္
လားလို႔ ထင္ေနတာ။လတ္စသတ္ေတာ့ ေဒၚမမေလးတေယာက္ ေစာက္ပတ္ထဲက အရည္က်ေလာက္ေအာင္ ဖီလင္ယူေနတာကိုး။ႏို႔မို႔ဆို
လဲ ဒီထမီေပၚမွာ ေစာက္ရည္ေတြစိုမွာ မဟုတ္ပါဘူး။သူ႔ဟာဟူဖင္ၾကားထဲကေနစီးသြားမွာပါ။အခုဟာက ကြၽန္ေတာ္ကလီးနဲ႔ေျပးေျပးေဆာင့္
ေနေတာ့ ထမီစကပါ ဖင္ၾကားထဲေရာက္ေရာက္သြားၿပီး ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက ထမီေပၚမွာပါလာစိုေနေတာ့တာေပါ့။
မွတ္တိုင္မွာကားရပ္လိုက္တာနဲ႔ အရင္ဆုံးလြယ္အိတ္ကို ေရွ႕ကိုေျပာင္းလြယ္လိုက္ရတာပဲ။ႏို႔မို႔ဆို လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေပါင္ၾကားက ေကာင္က
ေငါထြက္ေနမွာေလ။ကားလမ္းကိုခပ္သြက္သြက္ကူးလိုက္ၿပီး ေဒၚမမေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရေအာင္ ေရွ႕ကေနလမ္းထဲကိုအရင္ဝင္လာခဲ့
လိုက္ပါတယ္။ရန္ကုန္ထုံးစံအတိုင္း ႐ုံးဆင္းေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မို႔ ေဒၚမမေလးတို႔လမ္းထဲမွာ စည္ကားေနပါၿပီ။ေရွ႕ကေန ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔
ေလွ်ာက္လာၿပီးမွ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ထမီေပၚကအစိုကြက္ကို သတိရလိုက္ပါတယ္။သူ႔ဟာသူေတာင္ဖင္မွာကြက္ေနတာသိပါ့မလားလို႔။ဒီအတိုင္း
ဖင္မွာအကြက္ႀကီးနဲ႔ တလမ္းလုံးေလွ်ာက္လာရင္ ျမင္တဲ့လူေတြအကုန္ဟားၾကမွာ။
“ ဟာ…ငါေျပာလိုက္ရင္လဲ ကားေပၚမွာျဖစ္ၾကတာေတြ အတြက္ရွက္ေနရမွာ။ မေျပာပဲေနလိုက္တာေကာင္းမလား။ ”
ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲ ေတြးၿပီးမွ ေနာက္ဆုံးေျပာလိုက္လို႔ ရွက္ရတာက ငါ့ကိုပဲရွက္ရမွာ၊ မေျပာပဲထားလိုက္ရင္ လမ္းထဲကလူေတြအကုန္ကို
ရွက္ရမွာ ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေနခဏရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ေခါင္းႀကီးငုံ႔ၿပီး ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ ေဒၚမမေလး ကိုေသေသခ်ာခ်ာပဲရပ္ၿပီးၾကည့္ေန
လိုက္ပါတယ္။အသားအရည္ကေတာ့ ပုံမွန္ခပ္လတ္လတ္အသားအရည္ပါပဲ၊ ေခ်ာသလားဆိုေတာ့လဲ အဲလိုေခ်ာတာမ်ိဳးမဟုတ္ျပန္ပါဘူး။
ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေတာင့္တင္းဖြံ႕ထြားတာေလးပဲ ထူးျခားတာပါ။ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေလာေလာဆယ္မွာ ေဒၚမမေလးကလြဲၿပီး
ဘယ္မိန္းမကမွ မ်က္စိထဲမွာၾကည့္လို႔ေကာင္းတာမရွိပါဘူး။
“ ဆ ဆရာ.မ ။ ”
“ ဟို ဟိုေလ။ ”
ေဘးနားက လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာမလို႔ ျပင္ကာမွ ေဒၚမမေလးကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပန္အၾကည့္မွာ ရင္ေတြတုန္ၿပီး ဘာေျပာ
ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ ႐ုတ္တရက္ ဆြံ႕အသြားရျပန္ပါတယ္။
“ ဟဲ့…ေကာင္ေလး ေျပာေလ ဘာတုန္း။ ”
“ အဲ..ဟိုေလ..ဆရာမ..၊ …ဆရာမ ဖင္…အာ..ဟိုဟို ေနာက္မွာကြက္ေနတယ္။အဲဒါ…. ”
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ သုတ္ေျခတင္ေတာ့တာပဲ။ေဒၚမမေလးတို႔တိုက္ခန္းေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ တျခား
က်ဴရွင္တူတူတက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေလွကားအုတ္ခုံမွာထိုင္ၿပီး အာလူးဖုတ္တဲ့လူဖုတ္၊မုန္႔စားတဲ့လူကစားေနၾကၿပီ။ကြၽန္ေတာ္က
စာအုပ္ထုပ္ႀကီးဆြဲၿပီးေရာက္လာတာျမင္ေတာ့ ဝိုင္းအာၾကတယ္။
“ ေဟ့ေကာင္…ေမာင္ေဇာ္သိပ္မဖားနဲ႔ကြာ။အဆင့္တစ္လဲမင္းရမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ”
“ ေအးေလ…ေမာင္ေဇာ္တို႔က သိပ္သိသာေနၿပီ။ဆရာမဆီက ဘာစားခ်င္လို႔လဲေဟ့။ ”
“ ငဖားႀကီးေဟ့ ဟားဟား ။ ”
ဝိုင္းဟားေနၾကတဲ့ အေကာင္ေတြ ေကာင္မေတြကို မ်က္လုံးျပဴး လွ်ာထုတ္ျပၿပီး ျပန္ေနာက္လိုက္ပါတယ္။လက္ထဲကစာအုပ္ထုပ္ႀကီးကို အုတ္
ခုံေပၚဘုန္းကနဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီး
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ…တံခါးဖြင့္ထားၿပီးၿပီလား။ ”
“ ေအးေအး .. ဖြင့္ထားၿပီးၿပီ။ ”
“ၿပီးေရာ ငါဒီအထုပ္ႀကီးသြားထားလိုက္ဦးမယ္။ ”
က်ဴရွင္ရွိတဲ့ ေန႔ဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲက တေယာက္ေယာက္ကို ေဒၚမမေလးက အိမ္ေသာ့ေပးလိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ကြၽန္
ေတာ္တို႔ကေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးတာနဲ႔ တခါတည္းထြက္လာလို႔ရၾကတာေလ။ဆရာမ ကေတာ့ ေက်ာင္းကိစၥေတြဘာေတြရွိတတ္
တာမို႔ ေနာက္က်ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအရင္သြားႏွင့္ၿပီး လြယ္အိတ္ေတြဘာေတြထား အဆာေျပမုန္႔ေတြဘာေတြစားထားရတာေပါ့။
ဆရာမကကိုယ္ခြဲမရွိဘူးေလ။ဆရာမေယာက္်ားဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကိုလဲ ခ်ိတ္ထားတဲ့ဓာတ္ပုံထဲမွာပဲျမင္ဘူးပါတယ္။ရွမ္းျပည္ဘက္မွာတာဝန္
က်ေနတယ္လို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ။ယူနီေဖာင္းေပၚက အပြင့္ေတြအခက္ေတြေတာ့ပါတယ္။ဗိုလ္ႀကီးလား ဗိုလ္မႉးလားေတာ့ မခြဲတတ္ဘူး။
႐ုပ္ကေတာ့ အညာသား႐ုပ္ပဲ။
ကြၽန္ေတာ္စာအုပ္ထုပ္ႀကီးကိုဧည့္ခန္းထဲမွာထားလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။တိုက္ခန္းဆိုေတာ့ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္း
ကတြဲလ်က္ေလ။ခုေတာ့ေဒါသေတြေျပၿပီး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္က ဆီးသြားလိုက္ေတာ့ပိုၿပီးေတာင္ေပ်ာ့က်သြားသလိုပါပဲ။
ကိစၥၿပီးလို႔ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဖြင့္မယ္အလုပ္မွာအဝတ္လွမ္းတဲ့ႀကိဳးတန္းဆီကို မ်က္စိကဘာရယ္မဟုတ္ၾကည့္မိလိုက္ပါတယ္။အတြင္း
ပစၥည္းေတြလွမ္းထားတာပါလား။စကဒ္လိုဟာမ်ိဳးတထည္နဲ႔ ပန္တီအျပာေလးတထည္ပါ။ေလွ်ာ္ၿပီးလွမ္းထားတာနဲ႔တူပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္လက္က အျပာေရာင္ပန္တီေလးကို အလိုလိုလွမ္းယူလိုက္မိပါတယ္။လက္ထဲမွာေရာက္လာတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ အတြင္းခံ
ေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ေလးကို တယုတယကိုင္တြယ္ေနရင္းက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြဘယ္လိုမွထိန္းလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ေစာေစာကညႇိဳးငယ္
ေနတဲ့ သေကာင့္သားကလဲ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ခ်က္ခ်င္း႐ုန္းႂကြလာျပန္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ပုဆိုးကိုကြင္းလုံးခြၽတ္ၿပီး ႀကိဳးတန္းမွာတင္လိုက္ပါတယ္။လက္ကိုတံေတြးနဲနဲဆြတ္ၿပီး ေတာင့္တင္းေနတဲ့ လီးကိုေရွ႕ေနာက္ဆြဲ
ၿပီးဂြင္းထုဖို႔ အစပ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။တလမ္းလုံးေဆာင့္လာရတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ဖင္ႀကီးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း အဲဒီဖင္ႀကီးမွာဝတ္တဲ့ေဘာင္း
ဘီကို ေသေသခ်ာခ်ာျဖန္႔လိုက္ကာ ခြၾကားေနရာကို ခပ္ဖြဖြနမ္းရႈိက္လိုက္ပါတယ္။
“ ဒီေနရာေလးက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနဲ႔ အၿမဲကပ္ေနမယ့္ေနရာပဲ။ ”
ဆပ္ျပာရနံ႔သင္းေနတဲ့ ပန္တီခြၾကားေနရာကို လွ်ာနဲ႔မထိတထိ လ်က္လိုက္တယ္။စိတ္အာ႐ုံထဲမွာေတာ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး
ကို လ်က္ေပးလိုက္ရသလိုပဲ ခံစားရပါတယ္။ေအာက္မွာလဲ လက္က အဆက္မျပတ္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ဂြင္းတိုက္ေပးေနတာမို႔ လီးတံထိပ္
ကဒစ္ႀကီးကလဲ ဖူးကားေရာင္ရမ္းလို႔ေနပါၿပီ။တသက္လုံးဂြင္းထုခဲ့သမွ် ဒီတခါထုရတာ အရသာအရွိဆုံးပါပဲ။ေရခ်ိဳးခန္းနံရံကို မွီကာ
ေဒၚမမေလးရဲ႕ အတြင္းခံပန္တီကို မ်က္ႏွာကမခြာပဲ စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္တိုင္းယဥ္ကာ စိတ္ရွိလက္ရွိထုေနရတာေလ။
“ အ…အ…ရွီး။ ”
“ ဟင္း….အ…အား။ ”
“ကြၽိ…..ကြၽီ…..ကြၽီ။ ”
အသံတခုနဲ႔အတူ ညာဘက္က ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ပြင့္သြားကာ တေယာက္ေယာက္ဝင္လာလိုက္တာကို မ်က္စိေထာင့္မွာရိပ္ကနဲေတြ႕
လိုက္ရခ်ိန္မွာ အရာအားလုံးေနာက္က်သြားပါၿပီ။
တံခါးကို ေသေသခ်ာခ်ာပိတ္ခဲ့မိရဲ႕လား ၊ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားခဲ့မိသလားဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။အင္းေလ
ဒီလိုလုပ္မိလိမ့္မယ္လို႔လဲ ကိုယ္တိုင္ေတြးမိခဲ့တာမွမဟုတ္တာ။ေျခအေနက ပံ့ပိုးလို႔ အခုလိုျဖစ္သြားရတာပါ။ေဒၚမမေလး
အ္ိမ္ထဲေရာက္လာတဲ့ အသံကိုလုံးဝကို မၾကားခဲ့ပါဘူး။ကိုယ့္ဟာကိုယ္တိုက္ပြဲ ကျပင္းထန္ေနတာကိုး။အခုေတာ့ေအာက္
ပိုင္းဗလာက်င္းလ်က္ သူ႔ရဲ႕ အတြင္းခံပန္တီေလးကို မ်က္ႏွာမွာအပ္ကာ ဂြင္းထုေနတဲ့ ေမာင္ေဇာ္ရဲ႕ အျဖစ္ကို ေဒၚမမေလး
တစ္ေယာက္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံလိုက္ရပါၿပီ။
“ ေမာင္ေဇာ္…မင္း ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။ ”
“ အဲဒါ…ဆရာမေဘာင္းဘီမဟုတ္လား။ ”
“ အခု ပုဆိုးျမန္ျမန္ျပန္ဝတ္စမ္း…ေအာက္ကဟာကိုလဲၾကည့္ဦး။ ”
ေဒၚမမေလးကသာ ဇယ္ဆက္သလို ေျပာေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တခြန္းမွျပန္မေျပာေတာ့ပါ။ဒီလိုထိေတာင္ ျဖစ္လာမွ
ေ႐ြးစရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႔ပဲ ခံယူလိုက္ၿပီေလ။ေရွ႕ဆက္တိုး႐ုံပဲရွိေတာ့တာေပါ့။ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ခြၾကားကထုလက္စမို႔ ေတာင္
မတ္ေနတဲ့ လီးကိုၾကည့္ကာ ပုဆိုးျပန္ဝတ္ခိုင္းေနတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕လက္ဖဝါးႏွစ္ဘက္လုံးကို ဖ်က္ခနဲဆြဲကာ ကြၽန္ေတာ့္လီးတံ
ေပၚမွာဖိကပ္ထားလိုက္ပါတယ္။႐ုတ္တရက္မို႔ေဒၚမမေလးတေယာက္ဘာမွမတုန္႔ျပန္ႏိုင္ခင္မွာခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုကိုပိုၿပီးနီးကပ္သြား
ေအာင္တိုးလိုက္ေတာ့ ေဒၚမမေလးကို ေရခ်ိဳးခန္းေထာင့္မွာပိတ္ထားလိုက္သလိုပါျဖစ္သြားပါတယ္။ေလာေလာလတ္လတ္
စိတ္ေတြထႂကြထားၾကတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရႉသံေတြက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ျပင္းထန္ဆူညံလာပါတယ္။
“ ဆရာမ…ကြၽန္ေတာ္..ကြၽန္ေတာ္ မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ”
“ၾကည့္ပါဦး ဆရာမရယ္။လီးတေခ်ာင္းလုံး အရမ္းေတာင္ေနၿပီ။ဆရာမဖင္ကို တလမ္းလုံးေဆာင့္လာခဲ့တာေလ အခု
မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ။ ”
“ ေမာင္ေဇာ္ ..မင္း မင္း ပုဆိုးျပန္ဝတ္ပါဆိုေနတာကို…ဒီကေလးနဲ႔ေတာ့ ခက္ကုန္ပါၿပီ။ ”
ေဒၚမမေလးတုန္ယင္စြာနဲ႔ ေမာင္ေဇာ့္ ကိုပုဆိုးျပန္ဝတ္ဖို႔ပဲ ေျပာေနေပမယ့္ လက္ႏွစ္ဘက္ကေတာ့ ေမာင္ေဇာ္ရဲ႕လီးတံကို တင္းက်ပ္
စြာဆုပ္ညစ္ထားပါတယ္။ေဒၚမမေလးကဆုပ္ကိုင္ျဖစ္ညႇစ္ထားခ်ိန္မွာေမာင္ေဇာ္ရဲ႕ ခါးေအာက္ပိုင္းက အလိုလိုေကာ့လိုက္ကုန္းလိုက္
လုပ္ေပးေနမိတာမို႔ ဂြင္းထုေပးတာခံေနရသလိုပါပဲ။္စိတ္ရွိလက္ရွိျဖစ္ညႇစ္ထားတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕လက္ထဲကို လီးတံတေခ်ာင္းလုံး
ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္လုပ္ေနရင္း စိတ္ေတြတအားပါလာကာ ေဒၚမမေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးျပည့္ျပည့္ႀကီးကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေဒၚမမေလးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဘက္က လီးတံကို ဆုပ္ကိုင္ထားခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကသိုင္းဖက္လိုက္တာမို႔ လက္ေတြကို
႐ုန္းမရေအာင္ခ်ဳပ္ၿပီးသား ပုံစံျဖစ္သြားပါတယ္။ႏူးညံ့တဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရဲ႕ အေတြ႕အထိ နဲ႔ ကိုယ္ရနံ႔ ကို တခါမွ
ဒီေလာက္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မႀကဳံခဲ့ဖူးတာကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရမၼက္ရွိန္ကို တရိပ္ရိပ္တိုးေစပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ အထင္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ေရာ ေဒၚမမေလးပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး နတ္ပူးသလို တုန္ခါေနၾကတယ္လို႔ ခံစားေနရပါတယ္။
“ မလုပ္ ပါနဲ႔ကြာ …မျဖစ္ပါဘူး။ ”
“ ေမာင္ေဇာ္…လႊတ္ပါ ဆရာမကို။ဟိုမွာ…တျခားကေလးေတြ တက္လာေတာ့မယ္ေလ။ ”
ပါးစပ္ကသာ လႊတ္ပါတကဲကဲ လုပ္ေနၿပီး လက္ေတြက လီးတံကိုမလႊတ္တမ္းကိုင္ထားတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ လည္ပင္း
တဝိုက္ကိုခပ္ဖြဖြလိုက္နမ္းေနတုန္းမွာ ေဒၚမမေလးကစိုးရိမ္စြာေျပာလာပါတယ္။ေဒၚမမေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကေအာက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလ်ာ့ခ်လာပါတယ္။ခါးအထက္ပိုင္းေလာက္ဆီကို အေရာက္မွာ ေဒၚမမေလးရဲ႕
မ်က္ႏွာကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခါးေအာက္ကေနမို႔ေမာက္ကားထြက္ေနတဲ့ ဖင္သားေတြကိုဆတ္ခနဲဆြဲကိုင္ကာဆီးခုံ
ခ်င္းပူးကပ္သြားေအာင္ဆြဲယူလိုက္မိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေဒၚမမေလးက လီးတံကိုဆုပ္ကိုင္ထားဆဲမို႔ ဆီးခုံခ်င္း မပူးကပ္ေတာ့ပဲ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဒစ္ဖ်ားကသာ ေဒၚမမေလးရဲ႕ဆီးစပ္ကိုထိုးမိသြားပါတယ္။အေရျပားခ်င္းပြတ္တာဆို ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္အခုဟာက
ေဒၚမမေလးရဲ႕ ထမီစကို ဖိပြတ္မိသြားတာေလ။ကားေပၚမွာတုန္းကေတာ့ ကိုယ္ကလဲ ပုဆိုးနဲ႔ ေအာက္ကလဲေဘာင္းဘီပါေသး
တာဆိုေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။အခုက ကိုယ္ကအလြတ္ႀကီးဆိုေတာ့ ပူကနဲျဖစ္ၿပီး ဒစ္ဖ်ားတခုလုံးက်ိန္းစပ္သြားတာပဲ။
“ အ..အ…။ ”
“ ဟင္…ဘာ. ဘာ ျဖစ္လို႔လဲ …။ ”
“ အား…ကြၽတ္..ကြၽတ္…ထမီကို ပြတ္ဆြဲသလိုျဖစ္သြားတာ..က်င္သြားလို႔။ ”
ေနရင္းထိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ထေအာ္လိုက္တာမို႔ ေဒၚမမေလးေတာင္လန္႔သြားတယ္ထင္တယ္။တခ်ိန္လုံးလီးကို ကိုင္ထားတဲ့
လက္ေတြကို အလန္႔တၾကားလႊတ္လိုက္ပါတယ္။အေၾကာေတြေထာင္ေနေအာင္ တင္းမာေနတဲ့ လီးထိပ္ကက်ိန္းစပ္ေနတဲ့
ဒစ္ဖ်ားကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ကိုင္ၾကည့္ၿပိး ဆုပ္လိုက္ေျဖလိုက္လုပ္ေပးေနတုန္း ေဒၚမမေလးရဲ႕ မထင္မွတ္တဲ့ အျပဳအမူ
ကို ႀကဳံေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
“ ဟင္း ဘာအခုမွေတာ္ေတာ္နာေနတာလဲ…ဒီေလာက္ေသာင္းက်န္းေနတာကို နဲေတာင္နဲေသးတယ္။ ”
“ ပ်စ္ ။ ”
ေျပာရင္းနဲ႔ သူ႔လက္ဝါးကို ပါးစပ္နားေတ့ကာ လက္ထဲကိုတံေတြးနဲနဲ ေထြးလိုက္ၿပီး၊ အဲဒီတံေတြးေတြကို ကြၽန္ေတာ့္
လီးတံမွာ သုတ္ကာေျဖးေျဖးခ်င္းလီးကိုဆြဲကစားေပးပါတယ္။နာေနတာေတာင္ျပန္ေမ့သြားၿပိး လီးကို အလိုက္သင့္
ေကာ့ေပးထားမိပါတယ္။လီးတေခ်ာင္းလုံးနီရဲ လာေအာင္ အရသာေတြ႕ေနခ်ိန္မွာ အခုလိုဂြင္းထုေပးေနတဲ့ ေဒၚမမေလး
ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလဲ အရည္ေတြဘယ္ေလာက္႐ြဲေနမလဲဆိုတာ ၾကည့္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
“ နာေသးလား…အခု ။ ”
“ အ..အ ..အား မနာေတာ့ဘူး…အရမ္းေကာင္းတာပဲ ဆရာမရယ္။ ”
“ ျပစ္..ျပစ္ ..ဗ်စ္ ။”
“ႏွာဗူးေလး…ျမန္ျမန္ၿပီးေတာ့ ….ေအာက္ကေနတက္လာက်ေတာ့မယ္။ ”
“အ..အား ရွီး…ေကာင္းလိုက္တာ…သြက္သြက္ေလးလုပ္ေပးပါ ဆရာမရယ္။ ”
“အင္း..လာ ဒီလိုေန။ ”
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထုေပးေနတာမို႔ ပုံစံမက်တဲ့ အေနအထားကို ေဒၚမမေလးကေျပာင္းေပးပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆြဲလွည့္ၿပီး
သူ႔ရင္ဘတ္ထဲထည့္ကာ ေနာက္ကေနလွမ္းၿပီးထုေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕လက္ေတြကခုနကထက္ပိုၿပီးသြက္သြက္
လက္လက္လႈပ္ရွားလို႔ရသြားတယ္။အားေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဘက္ကိုလဲ ေဒၚမမေလးရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေနာက္ျပန္
ကိုင္ကာ စိတ္ရွိလက္ရွိကိုင္တြယ္ေနလိုက္ပါတယ္။တရစပ္ ဂြင္းထုေပးရင္းက ကြၽန္ေတာ့္နား႐ြက္နား ကပ္ကာတိုးတိုးေလးေျပာ
လိုက္တဲ့စကားသံကို အၾကားမွာ တကိုယ္လုံးၾကက္သီးေတြေတာင္ထသြားတယ္။
“ မင္း…ဆရာမကို သိပ္လိုးခ်င္ေနလားဟင္။ ”
“ အ..အ..ဗ်ာ။ ”
“က်ဴရွင္ၿပီးရင္ မျပန္နဲ႔ေနာ္။…ဆရာမနဲ႔မင္းနဲ႔ လိုးၾကရေအာင္ကြာ။ ”
“အား….အီး…အ….ၿပီးေတာ့မယ္…ဆရာမ….အ အ ထုေပး ထုေပးပါ။ ”
“အင္း…အ..။ ”
“ ပ်စ္ ပ်စ္ ။”
ေဒၚမမေလးက ဂြင္းထုေပးရင္းေျပာလိုက္တဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္စိတ္ခံစားမႈေတြကပိုၿပီးျမန္ဆန္လာပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္
ခါးကို ေကာ့ႏိုင္သေလာက္ေကာ့ေပးထားသလို ေဒၚမမေလးကလဲ လီးတံႀကီးကို အားထည့္ၿပီးညစ္ကာ ဆက္တိုက္ထုေပးေနတယ္။
အသက္ကိုေအာင့္ထားကာလီးတံထိပ္ ဒစ္ဖ်ားကေန တကိုယ္လုံးက်င္ေနေအာင္တလိပ္လိပ္တက္လာတဲ့ ကာမအရသာကို အားပါး
တရခံစားရင္း သုတ္ရည္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပန္းခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။တကိုယ္လုံးႏုံးခ်ည့္ကာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ကို ထူမတ္ေပးရင္း ေဒၚမမေလးကၿပဳံးစိစိႀကီးလုပ္ကာ
“ဟင္း…ျမန္လိုက္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလး။ ”
“ကိုယ့္ ဟာေတြကိုယ္ ေရေလာင္းၿပီးေဆးခဲ့ဦးေနာ္…ဟင္းဟင္း။ ”
ေျပာၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုေရေဆးကာထြက္သြားတဲ့ေဒၚမမေလးရဲ႕ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကိုၾကည့္ကာသက္ျပင္းခ်လိုက္မိပါတယ္။ဒီအခ်ိန္
ေလး ၁၀ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ ဘယ္လိုေတြျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ပါဘူးေလ။တန္းေပၚက ပုဆိုးကို ျပန္ယူကာဝတ္လိုက္ၿပီး
ေစာေစာက ပန္းထုတ္ထားတဲ့ ေဒါသေတြကို ေရေဆးခ်ၿပီးမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြအသင့္ျပင္ထားၿပီးၾကတဲ့ စားပြဲဝိုင္းမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီးအရွိန္မေသ ေသးတဲ့ အရသာကို
မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ဇိမ္ယူေနလိုက္တယ္။ေဒၚမမေလးကေတာ့ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားၿပီး အဝတ္အစားလဲေနတယ္ ထင္ပါ
တယ္။က်ဴရွင္ၿပီးရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးကဝင္လာျပန္ေတာ့ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာပါတယ္။ဘယ္လိုစၿပီး ဘာေတြလုပ္ရ
မလဲဆိုတာေတြးၾကည့္ေနတုန္း ေအာက္ကေကာင္ေတြ ဆူဆူညံညံနဲ႔ဝင္လာၾကပါတယ္။
“ ေအး..ငါ့အိမ္ကပိုက္ဆံမေပးေသးဘူးကြ။ရရင္ေတာ့ ငါလဲဝယ္မွာ။ ”
“မဟုတ္ဘူးေလဟယ္..ဟိုေၾကျငာမွာဝတ္သြားတဲ့ ဒီဇိုင္းကိုေျပာတာ ငါက။ ”
“ေအးေဟ့ေကာင္..မင္းအဲဒီသီခ်င္း ေကာ့ဒ္ရွိရင္ ငါ့ကိုေပးဦး။”
တေယာက္တေပါက္နဲ႔ ဘာေတြေျပာေနၾကမွန္းမသိေအာင္ဆူညံစြာေရာက္လာၾကၿပီး အလ်ိဳလ်ိဳထမင္းစားပြဲဝိုင္း ၂ ဝိုင္း
မွာ ေနရာယူေနၾကခ်ိန္မွာ ေဒၚမမေလးလဲ အခန္းထဲကထြက္လာပါတယ္။တီရွပ္ပြပြနဲ႔ ကရင္ထမီလိုလို ရွမ္းထမီလိုလို တိုင္း
ရင္းသားအဆင္ ထမီတထည္ကိုတြဲၿပီးသာမန္သာဝတ္ထားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုလွေနပါတယ္။
“ကဲကဲ အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ စရေအာင္။ ”
“သခ်ာၤ ( ၁ ) သင္မယ္ဒီေန႔။ ”
စာအုပ္ထုတ္ဆိုလို႔သာထုတ္ထားရတယ္ စာထဲမွာကြၽန္ေတာ့္အာ႐ုံေတြလုံးဝရွိမေနပါဘူး။ရွင္းျပေနတဲ့အသံေတြ ျပန္ေမးေနတဲ့
အသံေတြကလဲ ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္ပါပဲ။ခ်ထားတဲ့ စာအုပ္ကိုငုံ႔ၾကည့္ေနရင္း ေဒၚမမေလးကိုဘယ္လိုပုံစံနဲ႔လုပ္ရမလဲ
ဆိုတာေတြကိုပဲ စိတ္ကူးယဥ္ေနမိပါေတာ့တယ္။ငါ လူပ်ိဳရည္ပ်က္ေတာ့မွာပါလား ဆိုတဲ့အသိကလဲရွက္သလိုလို ပီတိျဖစ္ေန
သလိုလို ခံစားရေစပါတယ္။အင္းေလ…ေၾကးစားမိန္းမတေယာက္နဲ႔ ကာမဆက္ဆံၿပီးလူပ်ိဳရည္ပ်က္ရတာထက္စာရင္အခုလိုကိုယ္
တကယ္ တပ္မက္စြဲလမ္းရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ဆီမွာ လူပ်ိဳရည္အပ်က္ခံလိုက္ရတာကို ေက်နပ္မိတာအမွန္ပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္စိတ္ကူးထဲမွာ အခါအခါျမင္ေယာင္မွန္းဆခဲ့ရဖူးတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တခုလုံးကို မိေမြးတိုင္း
ဖေမြးတိုင္း ျမင္ခြင့္ရၿပီေလ။ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လူပ်ိဳရည္ကိုေသာက္သုံးမယ့္ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ေပါင္ၾကားကအခ်စ္ပန္းပြင့္ႀကီးကေရာ
ဘယ္လိုပုံမ်ားရွိေနမလဲ။မဆုံးႏိုင္တဲ့အေတြးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးေနတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားလဲမသိဘူး။ေဘးကေကာင္ေတြ
စာအုပ္ေတြသိမ္းဆည္းေနမွ စာသင္လို႔ၿပီးသြားတာ သိပါတယ္။
အားလုံးကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းက်ဴရွင္ၿပီးတာနဲ႔လစ္ဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ။ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ ေနာက္ဆက္တြဲသင္ခန္းစာအတြက္
ထပဲ ထရမလို ထိုင္ပဲထိုင္ေနရမလိုျဖစ္ေနတယ္။အေရးထဲမွ ဘာမွမသိတဲ့ ဟိုအေကာင္ေတြက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္
ထိုင္ဖို႔ေခၚေနေသးတယ္။ခါတိုင္းလဲ က်ဴရွင္ၿပီးရင္ ထိုင္ေနၾကပါ။ဒီေန႔ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ေခၚတဲ့အေကာင္
ေတြကို ေတာ္ေတာ္ေသာက္ျမင္ကပ္သြားတယ္။
“ ေဟ့ေကာင္ လဒ… ထိုင္မွာလားလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္။ ”
“ ေဟ..ေအးေအး ငါဒီေန႔ မထိုင္ေတာ့ဘူးကြာ အိမ္ကေစာေစာျပန္လာဖို႔မွာထားတယ္ကြ။ ”
“ အံမယ္..ေမာင္ေဇာ္…ဒီေန႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတာင္မထိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား။ ”
“ ဗ်ာ…ဟုတ္ ဟုတ္တယ္ဆရာမ..ဟိုအိမ္မွာကိစၥေလးရွိလို႔ပါ။ ”
“ ေအးေအး ..လိမၼာတယ္ အိမ္ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ျပန္ေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ့..ျပန္မွာပါ။ ”
ဟိုေကာင္ေတြေခၚေနတာကို အတင္းျငင္းေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒၚမမေလးကလဲ ဝင္ၿပီးစေနျပန္ပါတယ္။အိမ္ကို တန္းတန္း
မတ္မတ္ျပန္ေနာ္တဲ့..ဟားဟား။အားလုံးလြယ္အိတ္ကိုယ္စီဆြဲကာ ထြက္ေနၾကပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္ပဲ ေယာင္လည္လည္လုပ္ၿပီး
ဟိုဟာေပ်ာက္သလိုလို..ဒီဟာေပ်ာက္သလိုလိုနဲ႔ ထိုင္ရာက မထေသးတာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚမမေလးကလဲၿပဳံးစိစိနဲ႔တခ်က္
ၾကည့္ၿပီး မီးဖိုခန္းဘက္ကို ထသြားပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္လဲ ခ်က္ခ်င္းအႀကံရၿပီးေနာက္က ထလိုက္သြားတယ္။
“ ေအးေအး ေဟ့ေကာင္ေတြသြားႏွင့္ၾကကြာ…ငါေရေသာက္ၿပီးမွလိုက္လာခဲ့မယ္။ ”
ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တမင္အားလုံးၾကားေအာင္ေအာ္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲဝင္လာခဲ့လိုက္တယ္။အထဲေရာက္
ေတာ့ ေဒၚမမေလးကလဲ ေသာက္ေရအိုးနားမွာရပ္ေစာင့္ေနပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုမွန္းမသိတဲ့အၿပဳံးနဲ႔ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္
ေနျပန္ပါတယ္။
“ ကိုယ္ေတာ္ေလး..အိမ္ေရာက္ေအာင္ျပန္ေနာ္..ဟုတ္ၿပီလား။ ခစ္..ခစ္ ။ ”
“ အာ…မဟုတ္ပါဘူး..ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိလို႔ ေျပာလိုက္တာပါ။ ”
“ ဟြန္း…သိပါ့ သိပါ့။ ျပာယာကိုခတ္ေနတာပဲ..တခါထဲ။ ”
“ အခုျပန္မဆင္းလို႔မွ မရတာ..ဆရာမရဲ႕ ။သူတို႔သိကုန္မွာေပါ့။ ”
“ ေအးပါ…သြားလိုက္ဆင္းသြားလိုက္။ၿပီးရင္.. ဟိုဘက္လမ္းဘက္ကေနျပန္ပတ္ၿပီးတက္လာခဲ့…ဟုတ္ပလား။ ”
“ အာ..အင္းအင္း။ ”
“ ေဟ့ သိပ္လဲ အျမန္ႀကီးတက္မလာနဲ႔ေနာ္…ကြၽန္မေရေလးဘာေလးခ်ိဳးပါရေစဦး။သြားသြား..။ ”
အင္း ဟုတ္သားပဲ။အခုခပ္တည္တည္နဲ႔လိုက္ဆင္းသြားၿပီးမွ ဟိုဘက္လမ္းကေနျပန္ပတ္လာခဲ့လို႔ ရတာပဲ။မိန္းမဥာဏ္ ဆိုတာ
ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာေနမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မႊန္ေနတာနဲ႔ ဘာမွမေတြးတတ္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ေဒၚမမေလးကေရေတာင္
ခ်ိဳးထားဦးမယ္ဆိုပါလား။ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္နဲ႔ ေရာၿပီးေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
” ေလာကႀကီးမွာ လင္ေယာက်ၤားနဲ႔ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေလးေဝးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဒါမ်ိဳးအစားေကာင္းေလးေတြနဲ႔လည္း စားရကံ ႀကဳံဆုံၾကတတ္ပါတယ္။
ျဖစ္တတ္တဲ့ ေလာကသဘာဝပါပဲေလ။ ခိုးစားရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ႔မွမတူတာအမွန္ပါပဲ။” လို႔
ေဒၚမမေလးက ေရခ်ိဳးေနရင္း ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေျဖေတြးေလးေတြးရင္း ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။
လမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ စနစ္တက်ေနရာယူၿပီးထိုင္ေနၾကတဲ့ ေကာင္ေတြကလွမ္းေခၚၾကျပန္
ပါတယ္။စနစ္တက်ေနရာယူတယ္ဆိုတာက ဆိုင္ေရွ႕ကျဖတ္သြားသမွ် ေစာ္ေတြကို မ်က္စိတဆုံးလဲ ၾကည့္ႏိုင္ရမယ္၊ အခ်င္း
ခ်င္းလဲ ျမင္ကြင္းကို ပိတ္တာကြယ္တာမ်ိဳးလဲ မရွိရေအာင္ ထိုင္ၾကတာကိုေျပာတာပါ။အင္း အခ်ိန္နဲနဲျဖဳန္းရမယ္ဆိုေတာ့လဲ
ခဏေလာက္ဝင္ထိုင္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။
“ ေအးလာလာ ေမာင္ေဇာ္…မင္းထိုင္ဦးမလို႔လား ျပန္မယ္ဆို။ ”
“ ေဆးလိပ္ေလး ေသာက္လိုက္ဦးမယ္ကြာ..အိမ္ေရာက္ရင္ေသာက္လို႔မရေတာ့ဘူးကြ။ ”
ေျပာရင္းနဲ႔ ေခြးေျခပုတလုံးယူကာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚက LONDON တလိပ္ကိုမီးညႇိကာဖြာေနလိုက္သည္။မီးခိုးေငြ႕မ်ား
ကိုအရႈိက္ထဲေရာက္ေအာင္ ရႉသြင္းၿပီးမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္မႈတ္ထုတ္ကာ စီးကရက္ကို အရသာခံေသာက္ေနတုန္းမွာ..
“ ေမာင္ေဇာ္…ေန႔ခင္းက မင္းတို႔ဆီကေအာစာအုပ္ မိလို႔ဆို..။ ”
“ ဟာ..မင္း ကိုဘယ္သူေျပာလဲ.။ ”
“ ဟိုေကာင္ ကုလားေျပာတာေလ…မေလးရွားကိုယ္တိုင္မိတာဆို ။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူးကြာ…အဲဒီေကာင္ကုလားေလွ်ာက္ဖြေနတာ..မေလးရွားမိတာဆို ငါဘယ္လိုက်ဴရွင္လာရဲမလဲကြ။ ”
“ ေအးေပါ့ ေဟ့ေကာင္ အသစ္ေလးဘာေလးရရင္လဲ ေပးဖတ္ဦးကြာ။ ”
“ ရရင္ ေပးပါမယ္ကြာ မပူပါနဲ႔။ ”
ေသာက္ကုလား..ပါးစပ္ေပါက္က ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး။မင္ေသေသနဲ႔ ပိတ္ျငင္းထားလိုက္ရတယ္။ေဒၚမမေလးကို ေနာက္ကြယ္မွာ
ေက်ာင္းသားေတြက မေလးရွားလို႔ေခၚၾကတယ္ေလ။မမေလးဆိုတဲ့ နာမည္ကို ဖ်က္ေခၚၾကတာပါ။အခုေတာ့ အဲဒီမေလးရွား
ေအာစာအုပ္မိတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကေတာ္ေတာ္ျပန္႔ေနၿပီလားမသိဘူး။ကုလားကို ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ စြတ္ဖြာေနတဲ့ စီးက
ရက္က ဖင္စီခံနားထိကုန္ေနၿပီမို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ကာ…
“ ကဲ..ငါလိမ့္ေတာ့မယ္ကြာ.အားလုံးပဲ။ ”
“ အိုေက အိုေက။ ”
“ ေအးေအး…မနက္ျဖန္က် ရွစ္တန္းက ေကာင္ေတြနဲ႔ ကန္ဖို႔ခ်ိန္းၿပီးၿပီေနာ္ ။ ”
“ ေအးပါ ငါသိပါတယ္။ ဒိုးၿပီကြာ။ ”
ကားမွတ္တိုင္ရွိရာဘက္ကို ထြက္ခဲ့ၿပီး မွတ္တိုင္မွာ အရိပ္အေျခခဏၾကည့္လိုက္တယ္။အားလုံးရွင္းေနေတာ့မွ မွတ္တိုင္ကိုေက်ာ္
ၿပီး ဟိုဘက္လမ္းထဲကို ဝင္ခဲ့လိုက္တယ္။လမ္းအဆုံးကေန ေဒၚမမေလးတို႔လမ္းထဲကို ျပန္ေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ လမ္းမီး
တိုင္ေတြေတာင္ထိန္ညီးေနပါၿပီ။အာ…ညခုနစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီပဲ။အခ်ိန္ကို သတိထားမိေတာ့မွ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ဖို႔ရာ
သတိရတယ္။ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းက ဘယ္အခ်ိန္မွ ၿပီးမယ္ဆိုတာမသိေတာ့ ဖုန္းဆက္ထားမွပဲဆိုၿပီး ေတြ႕တဲ့စတိုးဆိုင္ေလးတခုက
ေနဖုန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။ဆရာမေမြးေန႔ အလႉရွိလို႔ ဝိုင္းလုပ္ေပးေနပါတယ္ဆိုၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာကူညီဖို႔ေတာင္
ျပန္မွာေနေသးတယ္။အားလုံးအဆင္ေျပေနၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြက ေပါ့ပါးလ်င္ျမန္စြာနဲ႔ ေဒၚမမေလးရွိရာကို အေျပးတပိုင္း
ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။
ေလွကားထစ္ေတြကို ေက်ာ္ခြၿပီးေျပးတက္လာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ပိတ္ထားတဲ့တံခါးကို ေခါက္ဖို႔
ရင္ေတြတုန္ေနပါတယ္။မသိမသာ သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီးမွ သစ္သားတံခါးကို ခပ္အုပ္အုပ္ေလးေခါက္လိုက္ပါတယ္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကသတိထားမိသြားမွာစိုးလို႔ပါ။
“ ေဒါက္ ေဒါက္ ။ ”
“ ေဂ်ာက္…ကြၽီ ။ ”
ေျဖးေျဖးခ်င္းပြင့္လာတဲ့ တံခါးၾကားကေနျမင္လိုက္ရတဲ့ ေဒၚမမေလးကို ကြၽန္ေတာ္တခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့သူလိုေငးမိသြားပါတယ္။
ေရမေျခာက္တေျခာက္ဆံပင္ရွည္ေတြကိုျဖန္႔ခ်ထားၿပီး သနပ္ခါးက်ဲက်ဲေလးလိမ္းထားကာ ကပိုက႐ိုလွေနတဲ့ ဒီလိုပုံမ်ိဳးကို
ျမင္မွ မျမင္ဘူးခဲ့တာေလ။ၿပီးေတာ့ စပန္႔သားလို႔ ေခၚမလားမသိဘူး အဲဒီလိုေပ်ာ့ေပ်ာ့ပါးပါး ဂါဝန္ရွည္ေလးနဲ႔ ရွိသမွ် ခႏၶာကိုယ္
အလွေတြကိုလဲ တမင္ေပၚေအာင္ေဖာ္ၿပီးဝတ္ထားေသးတယ္။သာမန္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးေတာင္မွဒီညမွာ
ေတာ္ေတာ္ထြားေနတယ္လို႔ထင္ရတယ္။အိမ္ထဲမေရာက္ေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒၚမမေလးက ဆြဲေခၚသြင္းလိုက္ၿပီးေတာ့
အိမ္တံခါးကို ဂ်က္ပါထိုးၿပီးပိတ္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ဘာစလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိလို႔ ဆက္တီေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားမွာေစြ႕ကနဲဝင္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။တကယ့္
တကယ္တမ္း နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ၾကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံကစကားေျပာပါၿပီ။ေျပးပဲဖက္ရမလား တက္ပဲခြရေတာ့မလား ဘာဆိုဘာမွ
မလုပ္တတ္ေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒၚမမေလးကအလိုက္သိစြာလမ္းေၾကာင္းျပေပးႏိုင္လို႔သာေတာ္ပါေတာ့တယ္။ရွင္အရင္စမွ…
ဆိုရင္ေတာ့ ဒီညဒီလိုပဲခုံေပၚမွာထိုင္ေနရေတာ့မွာ အေသအခ်ာပဲ။
“ အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ရရဲ႕လား …ေမာင္ေဇာ္။ ”
“ ဟုတ္..ဟုတ္ ရတယ္ ဖုန္းဆက္ထားၿပီးၿပီ။ ”
“ ဟုတ္လား…ဒါဆိုေအးေအးေဆးေဆးေပါ့ေနာ္။ ”
ေခါင္းညိတ္ၿပီးေျဖလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေပါင္သားအခ်င္းခ်င္းထိကပ္သြားေအာင္ ေဒၚမမေလးကတိုးထိုင္လိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့
လက္တဘက္က ကြၽန္ေတာ့္ပခုံးကိုေက်ာ္ၿပီးဖက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္အထက္ပိုင္းတခုလုံးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲကိုဆြဲခ်လိုက္တယ္။
အလိုက္သင့္က်သြားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကေတာ့ေဒၚမမေလးရဲ႕ ႏို႔အုံသားကိုပါးနဲ႔ကပ္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါၿပီ။ႏူးညံ့လြန္းတဲ့အေတြ႕အထိ
ေၾကာင့္ ေအာက္မွာေဘာ္လီေတာင္ဝတ္မထားတာကို သိလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးနဲ႔ အဲဒီရင္သားအိအိကိုလိုက္ပြတ္ေတာ့တာပါပဲ။
ေဒၚမမေလးကလဲပါးနဲ႔ကပ္ၿပီးႏို႔အုံကိုပြတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ထိုးဖြကစားကာၿငိမ္ေနပါတယ္။
ပါးျပင္ကို တခ်က္တခ်က္လာလာေထာက္တဲ့ မာေတာင္ေတာင္ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုသြားနဲ႔သာသာေလး
ဖိကိုက္လိုက္ေတာ့ ေဒၚမမေလး ဆတ္ခနဲတြန္႔သြားကာ
“ ေဟ့…မကိုက္နဲ႔ေလကြာ..ျပတ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ”
“ အသည္းယားလို႔…ကိုက္လိုက္တာ။ ”
“ ဟြန္း အသည္းပဲယားတာလား…။ ”
“ ဟင္း ဟင္း ။”
“ လာ..ဒီလိုေလးေနကြာ…၊။ ”
ေဘးတေစာင္းႀကီးမွီထားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုခဏထခိုင္းတယ္။ၿပီးေတာ့ေဒၚမမေလးကအရင္ဆက္တီေပၚမွာ
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းခုံေပၚတင္ကာဒူးႏွစ္ဘက္ကိုကားကားေလးေထာင္ၿပီးထိုင္တယ္။ဂါဝန္ေအာက္နားစက
လြတ္သြားတာမို႔ေဒၚမမေလးရဲ႕ ဒူးအထက္နားကေလာက္ကေနတင္ပါးရင္းထိဆင္းသြားတဲ့ေပါင္လုံးႀကီးေတြကို
ျမင္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကတုန္ကရင္ႀကီးျဖစ္ကာပုဆိုးထဲကပစၥည္းကလဲ ခ်က္ခ်င္းသိသိသာသာ
ေသြးေတြတိုးလာပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး အဲဒီဒူးႏွစ္လုံးၾကားမွာေနာက္ျပန္ဝင္ထိုင္ခိုင္းကာ
အေနာက္ကေနဖက္ထားၿပီးသူ႔ရင္ဘတ္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္ျပန္တယ္။အဲဒီေတာ့ေဘးကေထာင္ေနတဲ့ဒူးႏွစ္
ဘက္ကဂါဝန္စေတြကအလိုလိုေလ်ာဆင္းသြားၿပီး ေပါင္ရင္းမွာသြားစုေနပါတယ္။အသားသိပ္မျဖဴေပမယ့္
ေပါင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကေတာ့မီးေရာင္ေအာက္မွာေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးကိုေပၚလာပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္
ဘက္ကို ဒူးထိပ္မွာအသာတင္ၿပီးမွေဒၚမမေလးရဲ႕ေပါင္သားတုတ္တုတ္ေတြကို မရဲတရဲကိုင္တြယ္ၾကည့္ပါတယ္။
“ ဟြန္း..ေက်ာင္းကျပန္လာတုန္းက သူမ်ားကို တလမ္းလုံးအေနာက္ကလုပ္လာတာ..။
ခုမင္းကို ျပန္လုပ္မယ္…ဟားဟား..။ ”
“…..ဟင္း..ဟင္း ။ ”
“ ျပစမ္းပါဦး…ဆရာမဖင္ကိုေတာင္ထိုးခ်င္ေနတဲ့ဟာေလးကို…။ ”
ဒီအဆင့္ထိေရာက္ေနတာေတာင္ကြၽန္ေတာ္ေျပာမထြက္တဲ့စကားမ်ိဳးေတြကိုေဒၚမမေလးကေျပာရဲေနတာ
အိမ္ေထာင္သည္မို႔လားေတာ့မသိဘူး။သူတစ္တစ္ခြခြႀကီးေတြေျပာလိုက္တိုင္းၾကားရတဲ့ကြၽန္ေတာရင္ေတြပိုခုန္တာ
ေတာ့အမွန္ပဲ။ေျပာရင္းကခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ကြၽန္ေတာ့္ခါးပုံစကိုေျဖခ်လိုက္ကာအတြင္းခံေဘာင္းဘီထဲက႐ုန္းႂကြေနတဲ့
လီးကိုအသာေလးဆြဲထုတ္ပါတယ္။ေဘာင္းဘီထဲကထြက္လာရလို႔အားရဝမ္းသာေတာင္မတ္ေနတဲ့လီးတံကို
ေျဖးေျဖးခ်င္း အေပၚေအာက္ကစားေပးပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ့္ဖင္ေတြခုံေပၚကေနႂကြႂကြ တက္သြားတဲ့အထိ
အရသာေတြ႕ေအာင္စၿပီးထုေပးေနတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ေပါင္ေတြကိုပြတ္ေနတဲ့လက္ေတြကလဲတျဖည္းျဖည္းေပါင္ခြ
ၾကားဆီေရာက္ေအာင္တိုးေနပါၿပီ။ေပါင္ရင္းနားေရာက္လာေလေလ အေတြ႕အထိကပိုၿပီးႏူးညံ့လာေလေလပါပဲ။
“ ဟင္း…အင္းး….အ ။ ”
“ ျပစ္ ျပစ္…ဗ်စ္ ။ ”
“ ေကာင္းလားဟင္….ဆရာမထုေပးတာ ။ ”
“ အား….ဟ…ေကာင္း တာ..ေပါ့…။ ”
“ မမ…အဖုတ္ႀကီးလဲ ယားေနပါၿပီ ကေလးရယ္…။ ”
“ ဟင္…မမ..အား…။ ”
“ အင္းေလကြာ….လိုးပဲလိုးေတာ့မယ္…ဆရာမလို႔ေခၚတုန္းလား။ ”
“ အင္း…အင္း မမ ။ ”
သူ႔ကိုယ္သူမမလို႔ေျပာလာတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ လက္ထဲမွာကြၽန္ေတာ့္လီးတင္မကဘူးေအာက္ကဥေတြပါ
အရသာေတြ႕ေနပါၿပီ။ဥေတြကိုခပ္ဖြဖြနယ္ရင္းလီးကိုတံေတြးေတြ႐ႊဲေနေအာင္ဆြတ္ကာအထုခံေနရတာေရာ
ံေဒၚမမေလးရဲ႕ေပါင္သားေတြကိုပြတ္ေနရတာေရာတစ္တစ္ခြခြႀကီးေတြၾကားေနရတာေရာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္စိတ္
ေတြအရမ္းကိုျပင္းထန္လာပါတယ္။တဝက္တပ်က္ပဲခြၽတ္ထားတဲ့ပုဆိုးကို ကန္ထုတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚမမေလးကိုမွီထားရာ
ကေနထကာအေပၚကအက်ီ ကႋုပါခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ပါတယ္။
လီးတန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပိး တခစ္ခစ္ရယ္ေနတဲ့ ေဒၚမမေလးကို
လက္ေမာင္းရင္းႏွစ္ဘက္ကေနဆြဲမၿပီးထခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
“ ဟဲ့ ဟဲ့…ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္းကြ. အင့္ ။ ”
“ဟင္း ဟင္း ။ ”
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္..။ ”
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အျပဳအမူကို ေဒၚမမေလးအံ့ၾသလို႔ မဆုံးေသးခင္မွာ သူ႔ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဘက္ကိုဆြဲၿပီး ထူအမ္းေန
တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္ကာ အလိုက္
သင့္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ေပးလာတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ဂါဝန္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ အတားအဆီးျဖစ္ေန
တာကို စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္လိုးရေတာ့မယ့္ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလဲ အခုထိမျမင္ရ
ေသးတာ မေက်နပ္ဘူး။ေဒၚမမေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးကိုပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ေနခဲ့သေလာက္ ကြၽန္
ေတာ္က်ေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ျမင္ေတာင္မျမင္ရေသးဘူးေလ။ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေနရင္းက ကြၽန္ေတာ့္လက္
ေတြကို ေဒၚမမေလးရဲ႕တင္ပါးကားကားႀကီးႏွစ္လုံးကို ျဖစ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ရင္း
“ ဆရာမ..ဟာ..မမ ။ ”
“ ဟင္း…အင္း …ဘာ လဲ ။ ”
“ ဂါဝန္ႀကီး မခြၽတ္ေသးဘူးလား….ဟင္။ ”
“ ေၾသာ္…ခြၽတ္ေလ..ကေလးခြၽတ္ေပး ။ ”
“ အင္း။ ”
ႏွစ္ေယာက္သားပူးကပ္ေနတာကို ခြာလိုက္ၿပီးေတာ့ ေဒၚမမေလးလက္ႏွစ္ဘက္ကို ေျမႇာက္ထားေပးပါတယ္။
ဂါဝန္ေအာက္နားစေတြကိုလိပ္ယူၿပီး ဆြဲတင္လာကာ ေခါင္းေပၚကေနမၿပီးခြၽတ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
ေရာ ေဒၚမမေလးပါ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီးေတြျဖစ္သြားပါၿပီ။ကြၽန္ေတာ္သိပ္ျမင္ေနခ်င္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္
ႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာမေတြ႕ရေသးေပမယ့္ ဆီးစပ္မွာအုံခဲေနတဲ့ ေစာက္ေမႊးမဲမဲေတြကိုျမင္တာနဲ႔တင္ လီးတံက
တင္းသထက္တင္းလာပါတယ္။ေဒၚမမေလးက သူ႔တကိုယ္လုံးကို အငမ္းမရၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို
ျပန္ၿပီးဝင္လာကာ အနမ္းေတြေပးျပန္ပါတယ္။ဘာအတားအဆီးမွ မရွိေတာ့ပဲ အေရျပားခ်င္းထိကပ္ပြတ္သပ္ရတဲ့
အခါမွာေတာ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ အသက္ရႉသံေတြက ျပင္းထန္သြားပါၿပီ။
“ ဟင္း ဟင္း အား။ ”
“ဟ ဟား အင္း ။ ”
အဝတ္အစားကင္းမဲ့ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒၚမမေလးကိုဖက္ထားရင္းက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုသူ႔ေပါင္ခြၾကားထဲကိုထိုးထည့္
လိုက္ေတာ့ အသာေလးေပါင္ေတြကိုဟေပးပါတယ္။မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ႏူးညံ့လြန္းလွတဲ့ အသားစိုင္တခုကို လက္ထဲ
မွာ အျပည့္စမ္းမိပါတယ္။
“ ဟင္း ဟင္း ဒါ မမဟာႀကီးလားဟင္။ ”
“ အင္း…အ.. ကေလး…သိပ္လိုးခ်င္ေနတဲ့ မမေစာက္ပတ္ႀကီးေလ။ ”
“ အ…အ..အား။ ”
“အရည္ေတြ ဟ..အ ႐ြဲေနတာ ေတြ႕လား။ ”
“အင္း အရမ္းကိုင္လို႔ေကာင္းတာပဲ မမရယ္။ ”
“လီးႀကီးနဲ႔လိုးရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းဦးမွာ…ဟ ဟင္ ဒီ ဒီလိုေလ…။ ”
“အ အ…အား မမ ၊။”
ကြၽန္ေတာ့္လီးကို ကိုင္ကာေပါင္ကိုကားလိုက္ၿပီး ဒစ္နဲ႔ေပါင္ခြၾကားကို တရၾကမ္းဆြဲတိုက္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အသည္း
ခိုက္ေလာက္ေအာင္ေကာင္းသြားပါသည္။စနက္တံကို မီးရႈိ႕လိုက္သလိုျဖစ္သြားတာမို႔ ေဒၚမမေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးကို ၾကမ္းျပင္
ေပၚပက္လက္ဆြဲလွဲခ်လိုက္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲကို ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။အခုမွပဲ အေမႊးအုံၾကားထဲက
မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုအသက္ရႉေမ့ေလာက္ေအာင္ ျမင္ရပါေတာ့တယ္။တကယ္ကိုၾကည့္လို႔မဝပါဘူး။အရည္
ၾကည္ေလးေတြစီးယိုေပက်ံေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကိုလက္ညႇိဳးနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ အတင္းဆုပ္လိုက္
လုပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒၚမမေလးၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနပါတယ္။
“ မမ အဖုတ္ႀကီး..အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္။ ”
“ လွေတာ့ဘာလုပ္ခ်င္လဲ…ေျပာ။ ”
“ လ..လိုးခ်င္တယ္ မမ ရယ္ ။ ”
“အင္း အ လိုးေလကြာ လိုးေတာ့ မမေစာက္ပတ္ကလဲ အရမ္းအလိုးခံခ်င္ေနၿပီ။ ”
“ဘတ္..ဖတ္။ ”
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေပၚေထာင္ကားလိုက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္ဝါးနဲ႔ပြတ္႐ိုက္ျပၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့
ပုံစံလုပ္ျပပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕ကိုနဲနဲတိုးလိုက္ကာလီးတံကို အေခ်ာင္းလိုက္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚတင္လိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့
အကြဲေၾကာင္းအလယ္ေလာက္မွာလီးကိုေတ့ၿပီးဖိထိုးခ်လိုက္တယ္။ေတာင့္တင္းေနတဲ့လီးတံက ဒစ္ျမဳပ္႐ုံေလာက္ပဲဝင္တယ္။
အေပါက္နဲ႔လြဲေနတဲ့လီးကို ေဒၚမမေလးကကိုင္ၿပီးအေပါက္တည့္ေပးေတာ့မွကြၽန္ေတာ္ဖိထိုးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပူေႏြးစို႐ြဲေန
တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို အိကနဲ တိုးဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ဒစ္ဖ်ားကေန အရင္းထိေအာင္ ပူေႏြးတဲ့တြင္းေလးထဲစိမ္လိုက္ရ
သလိုလို ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲဟာကနဲျဖစ္သြားပါတယ္။
“အား…ဟ…ကေလး..ကေလး..လီးႀကီး မမ အဖုတ္ထဲဝင္သြားၿပီ။ ”
“ ႁဗြတ္…ႁဗြတ္….စြတ္။ ”
“ အ..အ..မမ…ကို ကြၽန္ေတာ္လိုး..ေနတာေလ…။”
“အီး အင္း လိုး လိုး…ေဆာင့္ေပး…ၾကမ္းၾကမ္းေလးေဆာင့္ေပးပါ….မမ..ယားလြန္းလို႔…။ ”
“ ႁပြတ္…ဒုတ္ ဒုတ္…ဖြတ္ ။ ”
လီးတေခ်ာင္းလုံးဝင္ေနတာေတာင္ေအာက္ကေနေကာ့ၿပီး ျပန္ျပန္ေဆာင့္ေနတဲ့ ေဒၚမမေလးရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုလွမ္းကိုင္
ၿပီး ဒူးေတြပြန္းလာတဲ့အထိဆက္တိုက္ေဆာင့္လိုးရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကိုလီးတံဝင္တာထြက္တာကိုပါအရသာခံၾကည့္
မိပါတယ္။ဂြင္းထုတဲ့အရသာနဲ႔ အခုလိုလိုးရတာနဲ႔ဘာမွကိုမဆိုင္တာပါ။ေဒၚမမေလးကလဲေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္း
ကုန္ၿဖဲကားထားကာကြၽန္ေတာ္ေဆာင့္သမွ်ကိုေအာက္ကေနေအာ္ၿပီးခံေနပါတယ္။တရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ့ကာမအရွိန္နဲ႔အတူ
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈကလဲ ပိုၿပီးေတာ့ ျမန္လာပါတယ္။လီးကို ဆြဲမထုတ္ပဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေျပာင္းထိုင္ကာ ေဒၚမမေလးရဲ႕
ခါးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး အားရပါးရအရွိန္ပါပါေဆာင့္ေတာ့လီးကအထဲကိုပိုဝင္သြားတယ္ထင္တယ္ေဒၚမမေလးမ်က္ႏွာ
ပါရႈံ႕မယ့္မယ့္ျဖစ္ကာ ေအာ္ေနပါတယ္။
“ဒုတ္ ဒုတ္.. ျဗစ္ ။”
“ အမေလး…အား …ေကာင္းလိုက္တာ….ေဆာင့္ ေဆာင့္ ။ ”
“ ဟင္း…ဟား….အင့္ ။ ”
“ အ လီးႀကီးဆုံးေအာင္ေဆာင့္ေပးေနာ္….အား ေကာင္းလိုက္တာ…။ ”
“ဒုတ္ ဒုတ္ ဖြတ္။”
“အား အား ကြၽတ္..အား။ ”
“ေဆာင့္ အ..လိုးပါ….လိုးေပးပါ ကေလးရယ္ ။ ”
“အား အား အမေလး …အိုး….။ ”
ေအာ္တာသိပ္အက်ယ္ႀကိးမဟုတ္ေပမယ့္တဘက္ခန္းေတြ ၾကားမွာကိုကြၽန္ေတာ္ကစိုးရိမ္ေနမိပါေသးတယ္။ေဒၚမမေလး
ကေတာ့ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ကြၽန္ေတာ္ေဆာင့္ေပးသမွ်ကို အျပည့္အဝဖီလင္ယူေနပါတယ္။ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလဲသူ႔ဘာသာ
ပြတ္ကာ ကစားေနတာကလဲကြၽန္ေတာ့္ကိုၿပီးေသြးႂကြေအာင္လုပ္ျပေနသလိုပါပဲ။ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကိုလဲေကာ့လိုက္ျပန္ခ်လိုက္
နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာလီးတံကိုရမ္းခါေနေအာင္ေအာက္ကေနကစားေပးပါတယ္။အဲဒီပုံစံနဲ႔ ပဲ အားရပါးရေဆာင့္လိုး
ရင္းလီးထိပ္မွာက်င္ကနဲျဖစ္ကာ တကိုယ္လုံးေၾကာေတြျပတ္က်သြားသလိုခံစားလိုက္ရေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ
သိလိုက္ပါတယ္။ၿပီးမွာမသိေလာက္ေအာင္ကြၽန္ေတာ္လဲေကာင္းေနခဲ့ပါတယ္။သုတ္ရည္ေတြကိုေဒၚမမေလးရဲ႕ေစာက္ဖုတ္
ႀကီးထဲမွာပဲ ပန္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုမွေတာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲေဒၚမမေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚကိုေမွာက္ခ်ၿပီး
မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ၿပီး