ႏွစ္ဆတိုး

မေန႔ညက တစ္ညလုံးလိုလို ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕ကိစၥ ၿပီးေျမာက္ေရးအတြက္ မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ ကာမဆက္ဆံျခင္းအလုပ္ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ မိုးလင္းခါနီးမွ ကိစၥျပတ္ေတာ့သည္။ နံနက္(၄)နာရီ ခြဲၿပီး လမ္းမွာတိုင္ပင္ခဲ့ၾကသည္။ ည(၁၁)နာရီ က် ေတြ႕ၾကမည့္အေၾကာင္း ။ မၾကည္ရွိန္ကလည္း သူ႔ေယာက္်ားကို အရက္မူးေအာင္ တိုက္ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မေန႔ညကလို အားရပါးရ ႏွစ္ပါးသြားၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း … စသည္ျဖင့္ စုံစိေနပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက လမ္းခြဲခါနီးတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ဖက္စာ မန္က်ည္းပင္ႀကီးကို ကြယ္၍ မၾကည္ရွိန္ကို ဖက္နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလည္း ထမီလွန္၍ ကုတ္ထည့္လိုက္ေသးသည္။ မၾကည္ရွိန္ကလည္း အားက်မခံ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးကို ပုဆိုးပင့္လွန္၍ ဆြဲညႇစ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးက ငိုက္ဆင္းေနေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ေႏြးေႏြးေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား (၅)မိနစ္ေလာက္ အခ်စ္ပလူးၿပီးေနာက္ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ မၾကည္ရွိန္ကလည္း သူ႔ေယာက္်ားရွိရာ ဖဲဝိုင္းသို့ လာလမ္းအတိုင္းဣေျဒၷမပ်က္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းကမူ ရြာလမ္းအတိုင္း အေနာက္ဖက္သို့ ထြက္လာခဲ့ၿပီး စာသင္ေက်ာင္း ကိုပတ္ခါ ေတာင္ဘက္မွ ပတ္ဝင္ခဲ့ၿပီး ဗီဒီယို ဝင္ၾကည့္ေန၏။ မၾကည္ရွိန္က ကာမပါရမီ ျဖည့္သျဖင့္ လက္ဖြဲ႕အစီအစဥ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္မို့ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနပါေတာ့သည္။

ထို့ေနာက္ သူကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္ထားေသာ ကာမအားတိုးေဆးကို စားသည္။ ထိုေဆးကို စားၿပီး တစ္ေရးေကာင္းေကာင္း အိပ္လိုက္လၽွင္ ကာမအားေတြ ျပန္လည္ျပည့္ၿဖိဳးတိုးပြားလာသည္။ ကာမေဆးစားၿပီးေသာအခါ မုံညင္းဆီ၊ ေခြးေလွးယားျမစ္၊ ႏွမ္းလုံးႀကိဳင္ျမစ္၊ ဘူးသီးအႏွစ္တို့ျဖင့္ ေဖာ္စပ္ထားေသာ လိမ္းေဆးဆီျဖင့္ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို က်က်နန ပြတ္လိမ္းဆုတ္နယ္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳးတည္း အိပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ မၾကည္ရွိန္တို့လင္မယားလည္း စတုဒီသာ အဝအျပဲ စားေသာက္ၿပီး ဖဲဝိုင္းက နိုင္လာေသာ ေငြမ်ားကို လြယ္အိတ္ႏွင့္ ထည့္ကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး အူျမဴးေနၾက၏။ ကိုေပါစိန္က သူ႔မိန္းမကို ၾကက္ဥႏွစ္လုံးယူခဲ့ၿပီး အိမ္ေပၚထပ္ တက္ခဲ့ဖို့မွာရင္း ေရႊလိေမၼာ္ (၂) ပုလင္းယူကာ အေပၚထပ္ တက္ေလသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲေပၚတြင္ ေရႊလိေမၼာ္ႏွစ္လုံးကို တင္လိုက္သည္။ ေယာက္်ားပတ္ လက္ပတ္နာရီ အေကာင္းစားတစ္လုံး စားပြဲေပၚတြင္ ေရာက္ေန၏။ ကိုေပါစိန္ အံ့ၾသသြားသည္။ “..ေတာက္….ေကာင္မ ညက အိမ္သာဆိုၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ျပန္မလာေတာ့ဘူး..၊ သူ ပိုက္ဆံလာေပးေတာ့ အေတာ္ေခၚယူရတယ္၊ ဘယ္ေကာင္နဲ႔မ်ား ေနာက္မီးလင္းေနမွန္း မသိဘူး…” ဟု ရင္တြင္းမွာလည္း သံသယေတြနဲ႔ ဗေလာင္ဆူလာသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မၾကည္ရွိန္ကို သူ႔အရင္ေယာက္်ားလက္ထဲက ကလီကမာႏွင့္ လုယူခဲ့ရသည္မို့ (၃)ေက်ာင္းေျပာင္းေသာ ရွင္၊ (၃)လင္ေျပာင္းေသာ မိန္းမသည္ ကလီကမာ ဥာဏ္နီ၊ဥာဏ္နက္ မ်ားတတ္ေၾကာင္း ေလာကနီတိထဲမွာ ငယ္စဥ္က သင္ယူခဲ့ဖူး၏။ ေတာက္…ေဖလိုးမ…မသာမေတာ့ သိၾကေရာေပါ့ကြာ..ဟင္း…၊ ထိုစဥ္ မၾကည္ရွိန္က ၾကက္ဥႏွစ္လုံးကိုင္၍ အခန္းထဲဝင္လာသည္။ ကိုေပါစိန္က မၾကည္ရွိန္ကို မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မ်က္လုံးတို့ျဖင့္ စိမ္းစိမ္းႀကီး ၾကည့္ကာ… “ ေဟ့ေကာင္မ…ငါ့ကို လုံးဝမညာနဲ႔… ဒါ ဘယ္က လင္ငယ့္ပစၥည္းလဲ..အမွန္အတိုင္း ေျပာစမ္း…၊ မေန႔ညက အိမ္သာဆိုၿပီးေတာ့ လင္ငယ္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္းေနတာေပါ့.. ဟုတ္လား…” မၾကည္ရွိန္က နာရီကို ဆတ္ခနဲ လွမ္းယူလိုက္ရင္း … “ ဒီမွာ …ကိုေပါစိန္… က်ဳပ္ ဘာေကာင္မလဲ ဆိုတာ ေတာ္သိတယ္..ေနာ္…၊ ဘဝကံမေကာင္းခဲ့လို့ လင္ေတြထည္လဲ ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ ေတာ္နဲ႔ညားခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း က်ဳပ္ ဘယ္တုန္းက ေဖာက္ျပန္ဘူးလို့လဲ…၊ ဘာမွ မေမးမျမန္းဘဲနဲ႔ ကိုယ္ထင္ရာေတြ စြပ္ေျပာမေနနဲ႔…” “ ဟာ..ဘာေမးျမန္းေနစရာ လိုသလဲကြ.. ဒီအခန္းထဲမွာ ေယာက္်ားပတ္နာရီႀကီး ေရာက္ေနတာ နင္လင္ငယ္နဲ႔ ေနာက္ဇာတ္ခင္း ေနာက္မီးလင္းေနတာ ထင္ရွားေနတာပဲ..၊ အဲလိုဆို ေျပာေလကြာ..၊ ဒီနာရီက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအခန္းထဲ ေရာက္ေနတာလဲ…”“ ေတာက္….ဟာ….ေျပာေလ..ဒီနာရီက ဘယ္လိုလုပ္…….” “ ပံ့သကူ ေကာက္ရတာ ေတာ္ေရ……” “ ဟင္…ဘယ္လိုလုပ္ရတာလဲ…” “ မေန႔ညက အိမ္ျပန္လာရင္း ရခဲ့တာ…” မၾကည္ရွိန္က မာေက်ာကၽြတ္ဆတ္ေသာ အသံျဖင့္ ေျပာ၏။ ထို့ေနာက္ ဆက္ေျပာျပန္သည္။ “ အိမ္မေရာက္ခင္.. ေသးေပါက္ခ်င္လို့ မေအာင့္နိုင္တာနဲ႔ ခင္ျမင့္ႏြယ္တို့ ၿခံစည္းရိုးနား ေသးထိုင္ေပါက္ေနတာ…၊ မ်က္စိေရွ႕မွာ လေရာင္ဟပ္ၿပီး ဝင္းဝင္းလက္လက္ ပစၥည္းေလးမို့ ေကာက္ၾကည့္လိုက္တာ.. အဲဒီ နာရီျဖစ္ေနတာပဲ..” ဒီေတာ့မွ ထြန္းထြန္း ပံ့သကူ ပစ္ထားေသာ နာရီမွန္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။

ခင္ျမင့္ႏြယ္ဆိုတာ … တစ္ရြာလုံး၇ွိ အပ်ိဳေခ်ာ(၁၀)ဦးတြင္ နံပါတ္ (၁) စာရင္းဝင္ျဖစ္သည္။ မိဘကလည္း ပိုက္ဆံရွိသည္။ ဧကႏၲ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ခင္ျမင့္ႏြယ္ကို ပိုးခ်င္လို့ ၿခံနားလာပစ္ထားပုံ ရသည္။ အခုမွ ကိုေပါစိန္ စိတ္ထဲက အလုံးႀကီး က်သြားေတာ့၏။ သို့ေသာ္ နည္းနည္းပါးပါး ထပ္တြန္႔လိုက္ေသး၏။ “ ပံ့သကူ ရထားမွန္း ဘာလို့ညက ငါ့ မေျပာတာလဲ..” မၾကည္ရွိန္က မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း…. “ ေစာက္ျမင္ကပ္လို့… မေျပာတာ…” ဟုတ္သား…သူ႔မိန္းမ သူ႔ကို မေက်နပ္မွန္း ညထဲက သိသည္။ လီးအစာ စားခ်င္ေနတာ သူမေကၽြးနိုင္ခဲ့။ ဖဲေဇာေတြ ကပ္ေနခဲ့သည္။ မိန္းမထက္ ဖဲကိုခ်စ္ေၾကာင္း စကားနာထိုးခံခဲ့ရသည္။ ထို့ေၾကာင့္ မိန္းမေက်နပ္ေအာင္ ေစာက္ဖုတ္ကိုေတာင္ ယက္ေပးခဲ့ရေသးသည္။ “ လာပါ…မိန္းမရာ… ငါမွားပါတယ္…” မၾကည္ရွိန္က မသြားဘဲ ေပရပ္ေနသည္။ ထိုသို့ ေပကပ္ေနေလ ကိုေပါစိန္စိတ္ေတြက ပို၍ထႂကြလာေလျဖစ္သည္။ “ လာပါ…မိန္းမရ… ညက အေႂကြးကို အတိုးနဲ႔ ဆပ္ပါ့မယ္..၊ ” ကိုေပါစိန္တစ္ေယာက္ ကာမရာဂ ေသြးလွုံ႔ေဆာ္မွုေၾကာင့္ ငယ္မူျပန္ကာ ျမဴးႂကြေနသည္။ မၾကည္ရွိန္ကလည္း ရပ္ျမဲရပ္ေနသည္။ ညက သူ႔ကို အားရပါးရ လိုးေပးသြားေသာ ထြန္းထြန္း၏ဧရာမလီးႀကီးကို ျမင္ေယာင္မိရင္း မ်က္ႏွာမွာ ေသြးေရာင္လႊမ္းလာသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သူ႔ေယာက္်ား ပို၍မရိုးမရြျဖစ္လာေအာင္ တမင္သက္သက္ ဆြေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို့မွသာ အရက္ဒဏ္ႏွင့္ တစ္ခ်ိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမည္..၊ သည္ေတာ့မွ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ ထင္တိုင္းက်ဲ လို့ရမည္ မဟုတ္ပါလား..။ “ လာပါဆိုကြာ… မိန္းမကလဲ…” “ သြား….မလာဘူး…၊ အခုမွ လာေခ်ာ့မေနနဲ႔….ဟြန္း…” မၾကည္ရွိန္က ကိုေပါစိန္နား ကပ္မလာဘဲ အခန္းေထာင့္ရွိ ဘီရိုနားသြားၿပီး အဝတ္အစားလဲလိုက္သည္။ ညက ဝတ္ထားခဲ့ေသာ ထမီကို အရင္လဲ၏။ ထို့ေနာက္ ေက်ာေပးလၽွက္ အေနအထားျဖင့္ အေပၚအကၤ်ီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းခံေဘာ္လီကို လက္ေနာက္ပစ္၍ခၽြတ္သည္။ ထမီ ရင္မရွားဘဲ ကိုယ္အထက္ပိုင္းကို သည္အတိုင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ဖြံ့ၿဖိဳးစြင့္ကားေသာ ဖင္သားဆိုင္ ထြားထြားကားကားႀကီးႏွင့္ ေက်ာျပင္ေဖြးေဖြးႏုႏုႀကီးကို ၾကည့္ကာ ကိုေပါစိန္ စိတ္ေတြ ပို၍ပို၍ ထႂကြလာ၏။ ငနဲက ငါးခူျပဳံး ျပဳံးကာ ၾကက္ဥတစ္လုံးကို အစိမ္းလိုက္ ေဖာက္ေသာက္လိုက္ၿပီး ေရႊလိေမၼာ္ပုလင္းကို ပါးစပ္ျဖင့္ ေတ့ကာ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ .. ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ေမာ့ျပန္၏။ ပုဆိုးအကၤ်ီမ်ား ခၽြတ္၍ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးျဖင့္ သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ ေလၽွာ္ၿပီးသား အတြင္းခံ အကၤ်ီဝတ္ေနေသာ မၾကည္ရွိန္ထံ သြားသည္။ ေျခသံၾကားေသာ္လည္း မၾကည္ရွိန္က လုံးဝလွည့္မၾကည့္..။

ကိုေပါစိန္က အတြင္းခံအကၤ်ီ ေနာက္ျပန္ဝတ္ေနေသာ မၾကည္ရွိန္လက္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာကို ခၽြတ္ယူလိုက္ကာ ကုတင္ဖက္ဆီလႊင့္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ထို့ေနာက္ ႏုထြတ္ဝင္းမြတ္ေနေသာ နို့အုံျပည့္ျပည့္တင္းတင္းႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ “ ဖယ္စမ္းပါ…. အခုမွ….” မၾကည္ရွိန္က ထမီကို လွမ္းဆြဲေသာ္လည္း မမီေတာ့..။ ထမီက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြင္းလုံးကၽြတ္က်သြား၏။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာလည္း ေထာင္မတ္စ ျပဳလာသည္။ ထြန္းထြန္းေလာက္ေတာ့ မႀကီး..၊ ကိုေပါစိန္က တဏွာရာဂ အားႀကီးလွေသာ္လည္း လီးတန္ကေတာ့ အရွည္ ၅ လက္မခြဲသာ ..လူစင္မွီ႐ုံမၽွသာ ရွိ၏။ အတုတ္က ၄ လက္မခြဲခန္႔ရွိ၏။ လီးတန္ႀကီး အေရာင္အဆင္းက ညိဳမဲမဲ အေရာင္ျဖစ္ၿပီး .. ဒစ္ႀကီးက လန္ျပဲေနသည္။ အသက္အ၇ြယ္ကလည္း စကားေျပာလာၿပီမို့.. လီးတန္ႀကီးကို ၾကည့္ရသည္မွာ မြဲေျခာက္ေျခာက္ နိုင္လွသည္။ ထြန္းထြန္းလီးႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လၽွင္ ကိုေပါစိန္လီးမွာ သားအရြယ္မၽွသာ ရွိေတာ့သည္။ တေျဖးေျဖး စိတ္ပါ စိတ္ထလာဟန္ျဖင့္ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္လ်က္ ခပ္သြက္သြက္ ဂြင္းတိုက္ေပးသည္။ ကိုေပါစိန္က လေရထြက္ျမန္၏။ ဂြင္း ခပ္ျပင္းျပင္း တိုက္ေပးျခင္းျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လိုးေသာအခါ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္႐ုံႏွင့္ လေရထြက္ေတာ့မည္ကို သိထားသည္။ ေနာက္တစ္ခ်ီ လုပ္ခိုင္းမည္..၊ ၿပီးေတာ့ ထလာေအာင္ ဂြင္းတိုက္ေပးမည္..၊ မၾကာခင္ သုတ္ေရေတြ ထြက္ေစမည္..။ ဤသို့ျဖင့္ ကိုေပါစိန္၏ အားအင္ဗလေတြကို ခ်ိနဲ႔သြားေစမည္။ သို့မွသာ အရက္ရွိန္ျဖင့္ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမည္။ မၾကည္ရွိန္ သတ္ကြင္းထဲကို ကိုေပါစိန္ တည့္တည့္ႀကီး ဝင္လာပါေတာ့သည္။ သို့ေသာ္ မၾကည္ရွိန္ ထင္ထားသလို ေတာ့ မဟုတ္..။ ထႂကြလာေသာ ကာမစိတ္ကို ေရႊလိေမၼာ္ပင့္ေျမႇာက္လိုက္သည့္အတြက္ ကိုေပါစိန္ ရာဂဘီလူး ဝင္ပူးတာ ခံရပါေတာ့သည္။ မၾကည္ရွိန္ကို ခုတင္ေပၚသို့ ေပြ႕တင္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေစသည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တြဲေလာင္းခ်ထားၿပီး ေဘးသို့ ကားထားလိုက္သည္။ ကိုေပါစိန္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေဖာင္းဖုတင္းေမာက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္။ အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ၾကည့္ရသည္ကိုက ျမဴးထူး ေပ်ာ္ရႊင္စရာႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ကိုေပါစိန္က အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို လက္ႏွင့္ျဖဲလိုက္သည္။ ထိုအခါ နီရဲရႊဲစိုေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက ျပဴးတစ္ထြက္လာ၏။ ေစာက္ရည္ၾကည္တို့ျဖင့္ ေတာက္ပေနသည္။ ကိုေပါစိန္က သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအနားသို့ တိုးကပ္ၿပီး လၽွာဖ်ားျဖင့္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေလသည္။ ေစာေစာက ဟန္တစ္လုံးပန္တစ္လုံးျဖင့္ ခါးမတ္ထားေသာ မၾကည္ရွိန္တစ္ေယာက္ ၾကမ္းရွပူေႏြးေသာ လၽွာအေတြ႕ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိန္းဖိန္းတက္သြားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို့ေထာက္လၽွက္ရင္ေမာ့ခါးေကာ့လၽွက္ ခံေပးလိုက္သည္။ ေစာေစာကမူ .. မၾကည္ရွိန္ အမွန္တကယ္ ဖီးမတက္ေသး..။ ထြန္းထြန္းလီးအေတြ႕က အႀကီးအက်ယ္လႊမ္းမိုးေနသျဖင့္ ညေရးညတာအတြက္ စီမံစိတ္ကူးလ်က္ ေအးစက္စက္သာ ရွိေနခဲ့သည္။

ၾကမ္းရွေသာ လၽွာဖ်ားေႏြးေႏြးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ပြတ္ဆြဲေမႊဆြ ယက္ေပးလိုက္ေသာအခါ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ကာမအေၾကာမွန္သမၽွကို ပုတ္ခတ္လွုပ္ႏွိုးလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ မၾကည္ရွိန္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရွုံ႔မဲ့ေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကလည္း တီေကာင္ဆားႏွင့္အတို့ခံရသလို တြန္႔လိမ္ေကာ့ပ်ံေနသည္။ “ ပ်စ္…ျဗစ္…ဘြတ္…ဘြတ္…ပလပ္….ပလပ္….ျပတ္……..” ” အား…အား…ရွီး…ကၽြတ္..အာ…ာအး…. ကၽြတ္…ကၽြတ္….အား…အာ့…ကၽြတ္….” မၾကည္ရွိန္ တစ္ကိုယ္လုံး တြန္႔လိမ္လူးခါလၽွက္ အသည္းအသန္ ညည္းညဴေနပါေတာ့သည္။ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း တင္းကားေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝပတ္လည္ရွိ အတြင္းသားႏုႏုေတြကို ရွလူးခနဲ စုပ္ယူထည့္လိုက္သည္။ “ အမေလး….အား…..အမေလး..ေလး… အား ရွီး….အေမ့..အီးဟီး… အေမေရ…ကၽြတ္…. ကၽြတ္… ေကာင္း…ေကာင္းလိုက္တာ… တအားပဲ…အင္း..ဟင္း..” ကိုေပါစိန္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အလည္ေလာက္တြင္ ျဖဲထားေသာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ထိပ္နားဆီသို့ ပို့လိုက္ၿပီး အေသအခ်ာ ျဖဲၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ … နီညိဳေရာင္သန္းေနေသာ ေစာက္စိငုတ္ႀကီးက ျပဴတင္းထြက္လာသည္။ ထို ျပဴတင္းထြက္လာေသာ ေစာက္စိႀကီးကို ကိုေပါစိန္က လၽွာဖ်ားထိပ္ျဖင့္ တို့ထိကလိလိုက္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမွန္သမၽွလည္း တၿဖိဳးၿဖိဳး တဖ်င္းဖ်င္း ႏွင့္ လွုပ္ခတ္သြားသည္။ ကိုေပါစိန္က ေစာက္စိညိဳျပဴးျပဴးႀကီးကို ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္ျဖင့္ စုတ္ေပးလိုက္ရာ ..မၾကည္ရွိန္တစ္ကိုယ္လုံး ငါးရံ့ျပာလူးသကဲ့သို့ ဆတ္စလူးခါသြားေလေတာ့သည္။ ႏွုတ္ကလည္း တအီးအီး တအင္းအင္းျဖင့္ ညည္းညဴလ်က္ ေခါင္းကိုေနာက္လွန္ေမာ့ၿပီး ပါးစပ္ႀကီး ဟထား၏။ နို့အုံမို့မို့ႀကီး ႏွစ္မႊာမွာလည္း ဖားဖိုထိုးသလို နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ လွုပ္ရွားေနသည္။ ဤအေျခအေနေရာက္လၽွင္ သူ႔မိန္းမ ၿပီးေတာ့မည္ကို ကိုေပါစိန္က သိေန၏။ ထို့ေၾကာင့္ ကာမမိန္းခလုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္စိငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုတ္၊ လၽွာျဖင့္လည္း တဆတ္ဆတ္ လွုပ္ဆြေပးလ်က္ ရွိသည္။ “ ႁပြတ္….ႁပြတ္…ပလပ္…ပလတ္…. ဖြတ္…ျပလစ္… ႁပြတ္…ႁပြတ္… ရွလြတ္….ဖြတ္…ဖြတ္..စြပ္…စြက္.. အီးဟီး…အီး အီး…အင့္… အ…..ကၽြတ္… အမေလး.. အီးဟူး…. ဟင့္ အင္… အ…… အေမ့…အမေလး…ဟီးဟီး…. ပီး…ၿပီးေတာ့မယ္… ..ဟင္း ဟင္း….ဟင္း…. .လုပ္…….လုပ္ေတာ့… အား..ရွီး……အား……” မၾကည္ရွိန္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ လွန္က်သြားသည္။ ကိုေပါစိန္ လီးတန္မဲမဲႀကီးမွာလည္း အေၾကာေတြအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထကာ မာေက်ာသထက္ မာေက်ာလာသည္။ ကိုေပါစိန္ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ၿပီး မၾကည္ရွိန္၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကာ ရင္ဘတ္ဆီ တြန္းဖိလိုက္သည္။

ထို့ေနာက္ သူ႔လီးတန္ထိပ္ဖူးႀကီးျဖင့္ ေစာက္စိႀကီးကို ပြတ္ထိုးလိုက္သည္။ “ အား…အာ…အေမ့…အား….အမေလး…ကၽြတ္…. ရွီး အီး…အား..ကၽြတ္…အား…….” မၾကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ပြင့္ကန္ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ ယားႂကြလွိုက္တက္လာပါသည္။ ကိုေပါစိန္က လီးတန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ အေသအခ်ာကိုင္၍ ေစာက္စိႀကီးကို ဖိထိုးလိုက္ၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ေအာက္သို့ ဖိႏွိပ္ခ်လိုက္သည္။ “ ဖြတ္….ဖြတ္..ပလြတ္…..ပလြတ္……” လီးတန္ႀကီးက အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးထဲ နစ္ဝင္သြားေတာ့သည္။ ခါတိုင္းထက္ အနည္းငယ္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုေပါစိန္ သတိထားမိ၏။ သို့ေသာ္ ဘာမၽွ ေမးျမန္းမေနေတာ့..။ အိမ္ဝိုင္းထဲမွာ ခရမ္းပင္ ၁၀ ပင္ခန္႔ရွိသည္။ အျမဲတန္း အသီးသီးေနသည္။ ယခင္ကလည္း သူလိုးတာ အားမရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အလိုးခံခ်င္ပါလ်က္ မလိုးျဖစ္လၽွင္ျဖစ္ေစ၊ ခရမ္းသီးႏွင့္ အာသာေျဖေနက် ျဖစ္၏။ ယခုလည္း မေန႔ညက ခရမ္းသီးႏွင့္ အာသာေျဖထားပုံရသည္။ “ ဗြတ္….ဖြတ္…ႁပြတ္….ပလြတ္….ဖြတ္….စြပ္…ဖြတ္…အ…အ….ဟင့္.. အင့္…အေမ့…အမေလး….အား…အား……..” မၾကည္ရွိန္ႏွုတ္ဖ်ားမွလည္း တအင့္အင့္ အသံေတြ ထြက္ရင္း သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ခံသည္။ ထြန္းထြန္းလီးႀကီးကို ခံထားရေသာ ေစာက္ဖုတ္မို့ အားရပါးရေတာ့ မရွိလွ..။ သို့ေသာ္ ေစာက္ဖုတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး အယက္ခံထားရသည့္အတြက္ ၿပီးလုၿပီးခင္ ျဖစ္ေနရကား ေက်နပ္ဖြယ္ရာေတာ့ ရွိလွသည္။ အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္အၿပီးတြင္ ကိုေပါစိန္ လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ပင္ပန္းေမာဟိုက္ကာ မၾကည္ရွိန္ကိုယ္လုံးေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ မၾကည္ရွိန္ကလည္း ကာမဆႏၵ အထြတ္အထိပ္ေရာက္၍ ေစာက္ရည္ပူေတြ ပန္းထြက္ကာ ၿပီးဆုံးသြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အတန္ၾကာစြာ မွိန္းေနၾကရာမွ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ၾကၿပီး ခုတင္ေပၚတြင္ တူႏွစ္ကိုယ္ယွဥ္တြဲလ်က္ အိပ္လိုက္ၾကရာ မၾကာခင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္..။ “ သား…ေလး…သားေလး…ထေတာ့ေလ.. ..” ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး အိပ္ေကာင္းေနစဥ္ သူ႔အေမက လွုပ္ႏွိုးလိုက္သည့္အတြက္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ နိုးလာသည္။ “ ဘာ…..ဘာျဖစ္လို့လဲ…ေမေမ….” “ ေအာက္မွာ တင္ရီမ ေရာက္ေနတယ္… အထည္ေတြ ညတြင္းခ်င္း ပို့ရမယ္လို့ လူၾကဳံနဲ႔မွာလိုက္လို့… ကေန႔ည (၁၁)နာရီ ရထားအမွီ ရြာေထာင္ဘူတာက ေစာင့္ၿပီး တင္ေပးရမွာတဲ့… သူ႔ေမာင္က ညက အရက္မူးလြန္းၿပီး အရက္နာက်ေနလို့ မင္းလိုက္ပို့ေပးဖို့ အပူကပ္ေနတယ္…” “ ဟာ….ဒုကၡပါဘဲ..ဗ်ာ…” တစ္ခါတစ္ရံ မတင္ရီမ၏ အာ႐ုံကို စိတ္ႏွင့္မွန္း၍ သူ႔ေပါင္ၾကားက ေမာ္တာကို အာသာေျပ ေဆာ့ကစားဖူးသည္။ ညေနဆြမ္းခ်ိဳင့္ သြားပို့လၽွင္လည္း သူစားခ်င္တာကို လူေတြမသိေအာင္ ခိုးခိုးေကၽြး၇ုံမၽွမက ပိုယူလာတတ္ေသး၏။ မတင္ရီမက စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ တစ္ရြာလုံး သူတစ္ဦးထဲသာ ရွိသျဖင့္ လက္မလည္ေအာင္ ခ်ဳပ္ရသည္။ ပညာသင္ အကူချဖင့္ ၁၄ႏွစ္ ၁၅ႏွစ္ဝန္းက်င္ ေကာင္မေလး ၅ ေယာက္ခန္႔ ရွိသည္။ သူမ၏လုံးႀကီးေပါက္လွ ႐ုပ္ရည္ျဖင့္ ေယာက္်ားမယူသည္ကို ထြန္းထြန္းလည္း စိတ္ဝင္စားလၽွက္ရွိေလသည္။ အပ်ိဳႀကီးေရာ အစစ္ဟုတ္ပါရဲ့လားဟု တစ္ခါတစ္ခါ သံသယျဖစ္မိသည္။ ရြာမွာသာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ အပ်ိဳႀကီးဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿမိဳ့တက္ၿပီး ကုန္းေနလၽွင္ ဘယ္သူသိနိုင္တာမွတ္လို့..။ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္မို့ ၿမိဳ့ႏွင့္ကင္းကြာသူ မဟုတ္..။ ကင္းကြာလို့လည္း မရ..။ သည္ပညာကိုပင္ ၿမိဳ့က သင္ယူခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား..။ ထို့ေၾကာင့္ မ်က္စိႀကီးနားႀကီး ေခတ္မီသူဟု ဆိုရသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾသဇာထက္ျမက္ေသာ အပ်ိဳေခါင္း..။ ရြာမွာ နာေရး၊ သာေရး၊ ရွိလၽွင္ တက္တက္ႂကြႂကြ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိ၏။ ဒီအသက္အရြယ္ႏွင့္ စာဖတ္ဝါသနာပါသူဟူ၍ တစ္ရြာလုံးတြင္ မတင္ရီမတစ္ေယာက္သာ ရွိပုံရ၏။

ထြန္းထြန္းက ဘာစကားမွ မတုံ႔ျပန္ဘဲ ငူငူငိုင္ငိုင္ႀကီး ထိုင္ေနသျဖင့္ သူ႔အေမက… “ဟဲ့….ထေတာ့ေလ… မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ လိုက္ပို့လိုက္..ၾကားလား…၊ တင္ရီမကိုလဲ ႏွုတ္ဆက္လိုက္အုံး…၊ ကဲပါ… လာလာ အခုလိုက္ခဲ့…” ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ သူ႔အေမေနာက္က မွုန္ကုတ္ကုတ္ျဖင့္ လိုက္လာသည္။ ည ၁၁ နာရီ မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ ကိစၥသာ မရွိခဲ့လၽွင္ ထြန္းထြန္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လိုက္ပို့ေပးမည္။ အခုေတာ့ ကာမဓါတ္စာကို အဟန္႔ခံလိုက္၇သျဖင့္ ကၽြဲၿမီးတိုေနသည္။ ကိုရင္လူထြက္ၿပီးကတည္းက မတင္ရီမႏွင့္ မေတြ႕ရသည္မွာ ဒီေန႔အထိျဖစ္၏။ ကိုရင္ဘဝက စားအိမ္ေသာက္အိမ္၊ သူ႔ကိုယ္၌ကလည္း မတင္ရီမကို တကယ့္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခင္ပါသည္။ ခင္မင္႐ုံမၽွမက မတင္ရီမ၏ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ႐ုပ္ရည္ကိုပင္ လူပ်ိဳေသြးေလးဝင္လာေတာ့ စိတ္ဝင္တစား တပ္မက္ခဲ့ဖူးသည္။ မတင္ရီမ ႐ုပ္ပုံလႊာကို စိတ္ထဲကမွန္း၍ စိတ္ကူးယဥ္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ဖူးသည္။ ခက္ေနသည္က မၾကည္ရွိန္ေပၚ စြဲလန္းစိတ္..။ ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးသည့္ေစာက္ဖုတ္မို့ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီအထိပါ စြဲေနပုံရသည္။ ၿပီးေတာ့ မေန႔ညကမို့ ျဖစ္ရပ္က ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး ရွိေသး၏။ “ ထြန္း…. ေနနိုင္လွတဲ့ ငါးပိခ်က္..၊ လူထြက္ၿပီးကထဲက မေတြ႕၇တာ၊ ..အိမ္ေတာင္ လာေဖာ္မရဘူး..၊ ဘာလဲ..ထမင္းခိုးစားရတဲ့ဒုကၡ လြတ္သြားလို့ နင္က ပုန္ကန္တာေပါ့ ေလ….ဟုတ္လား…” “မဟုတ္ပါဘူး…မမရဲ့… ေက်ာင္းက ခဏယူလာတဲ့ ေရွးေဟာင္းစာေပထဲက ေဆးနည္းနဲ႔ ေဗဒင္ပညာ မႏၲာန္လက္ဖြဲ႕ စီရင္ခန္းေတြ ကူးေနရလို့ပါ….” ထြန္းထြန္းအေမ မၾကည္ၾကည္က သူတို့ႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် ေျပာေနၾကသည္ကို ျပဳံးျပဳံးႀကီး ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ေက်နပ္ေန၏။ “ အခု…ေလးနာရီ ထိုးၿပီးဆိုေတာ့ ငါးမတ္တင္းေလာက္ သြားမယ္ေလ…မမ..” “ ေအးေအး…ကဲ..သားကလဲ ေရခ်ိဳးေတာ့…ထမင္းစားၿပီး လိုက္ပို့လိုက္ေတာ့…” “ ထမင္းလဲ အိမ္က်မွစား ေမာင္ေလးႀကိဳက္တဲ့ အမဲသားႏွပ္နဲ႔ ပဲကုလားဟင္း ခ်က္ထားတယ္…” ကိုရင္ဘဝထဲက သူစားခ်င္တာ ခ်က္ခိုင္းေနက်မို့ မတင္ရီမက သိေနသည္။ “ ကဲ…ေရခ်ိဳးၿပီး လာခဲ့ေတာ့ေနာ္… မင္းအတြက္ အကၤ်ီသုံးထည္လဲ ခ်ဳပ္ထားတယ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္လက္ေဆာင္ေပါ့..၊ ကဲကဲ..မမၾကည္ က်မ သြားေတာ့မယ္ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္သာ ဒီငါးပိခ်က္ကို လႊတ္လိုက္ေတာ့…” နာရီက အဖိုးတန္သည့္တိုင္ လုံးဝမႏွေျမာပါ..။ သည္နာရီမ်ိဳး အလုံးေပါင္းမ်ားစြာ ဝယ္ယူနိုင္ပါသည္။ အဓိကျပႆနာက မၾကည္ရွိန္တို့ လင္မယားအခန္းထဲမွာ နာရီေမ့ထားခဲ့တဲ့ ကိစၥပါ..။ လူမွုအေတြ႕အၾကဳံ နည္းပါးေသးသည့္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အသဲအသန္ ေၾကာက္ေနမိသည္။ သူမ်ား မယားၾကာခိုတဲ့ ၾကာကူလီအေကာင္ဟု လူသိထင္ရွား ျဖစ္သြားမွာ ေသမတတ္ ေၾကာက္၏။ ေစာေစာကထဲက မတင္ရီမႏွင့္ လက္ဖြဲ႕ကိစၥ စီရင္ခြင့္ရလၽွင္ ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္မည္မဟုတ္..။ မတင္ရီမက ျငင္းခဲ့လ်င္လည္း ဤကိစၥမွ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ရလၽွင္လည္း အဆိပ္ေသာက္ၿပီး ေသပစ္မယ္ဟု ေခ်ာက္လၽွင္ ရကိုရမည္..။ အခုေတာ့ လြန္ကုန္ၿပီ..။ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ လွည္းေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။ မၾကည္ရွိန္တို့အိမ္နားအေရာက္တြင္ သူ႔ေယာက္်ား ကိုေပါစိန္က အားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ .. “ ဟေကာင္ႀကီး … ဘယ္လဲဟ… ေမာင္ရင္ဖြက္ထားတဲ့ နာရီ ပံ့သကူက ေမာင္ရင့္အစ္မ မၾကည္ရွိန္ ရလာသေဟ့..၊ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ကြာ.. ခင္ျမင့္ႏြယ္တို့အိမ္နား သြားဖြက္ရတယ္လို့….၊ ဟား..ဟား…. အခုေတာ့ ရေစခ်င္တာက တစ္ေယာက္ ရတာက တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ…” “ ဒါနဲ႔….မင္းက ဘယ္လဲ….” ထိုစဥ္ မၾကည္ရွိန္တစ္ေယာက္ ထဘီတိုတို ဝတ္ကာ ရင္ရွားႀကီးျဖင့္ ထြက္လာ၏။ ည ၁၁ နာရီ ေနာ္ဟူေသာ အသိေပးေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ထြန္းထြန္းကို ၾကည့္ေနသည္။

ထြန္းထြန္းကလည္း မေန႔ညက သူအားရပါးရလိုးထားခဲ့ေသာ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဆီ မွန္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းတုတ္တုတ္ႀကီးေတြဆီ…ၿပီးေတာ့မွ ရင္ရွားထားေသာ ထမီအတြင္းမွ တင္းရင္းမို့ေမာက္ေဖာင္းကားေနေသာ နို့အုံႀကီးႏွစ္မႊာတြင္ အဆုံးသတ္သြား၏။ ထြန္းထြန္းက ကိုေပါစိန္ အေမးကို မၾကည္ရွိန္ပါ တစ္ခါတည္း သိရေအာင္ ေျဖလိုက္သည္။ “ မတင္ရီမကို ရြာေထာင္ဘူတာ လိုက္ပို့ခိုင္းလို့ပါဗ်ာ..၊ ည ၁၁ နာရီ ရထားအမွီ အထည္ေတြ တင္ေပးရမွာမို့တဲ့…၊ အမေလး…..သူက ရွည္ၿပီး လိုက္ပို့ခိုင္းတာ..” ထြန္းထြန္း တကယ္ မေက်နပ္သံႀကီးႏွင့္ ေျပာလိုက္၏။ ဘာေၾကာင့္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည္ကိုကား မၾကည္ရွိန္သာ သိ၏။ မၾကည္ရွိန္လည္း ည ၁၁ နာရီ စီမံကိန္းႀကီး ပ်က္သြားၿပီမို့ ရင္ထဲဟာသြားသည္။ ထို့ေနာက္ ႏွုတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္ မရေတာ့..။ ထြန္းထြန္း စိတ္ထဲ မေကာင္းလွစြာျဖင့္…. “ ကဲ….ကိုရီေပါစိန္ က်ေနာ္ သြားမယ္ဗ်ာ….” “ ေအးေအး…ပံ့သကူ ဖြက္တဲ့ကုသိုလ္ေၾကာင့္ လိုရာဆႏၵေတြ ျပည့္ဝပါေစ ကြာ…ဟား ဟား….”ကိုေပါစိန္ တဟားဟား ရယ္ေမာရင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္မို့ တကယ္လည္း ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည္။ နႏြင္းနံ့လိုလို အနံ့လည္း ရ၏။ မတင္ရီမက ႏွာေခါင္းကို တရွုံ႔ရွုံ႔ လုပ္ရင္း ေၾကာက္ရြံ့ေသာ အသံျဖင့္… “ ေမာင္….ေမာင္ေလး… ရ…ရလား…” “ ဘာရတာလဲ မမရ…အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိနဲ႔…” “ ဟို…ဟို…နႏြင္း ….နႏြင္းနံ့ေလ….” ဟုတ္သည္…ထြန္းထြန္းလည္း ရ၏။ ထြန္းထြန္းက မေၾကာက္..၊ တေစၧသရဲ ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ သူရထားေသာ တေစၧသရဲနိုင္ ဂါထာမႏၲာန္ေတြကိုလည္း ယုံၾကည္၏။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ၏ စိုက္ကားျပည့္တင္းလ်က္ ရွိေသာ ဖင္ဆုံႀကီးကို ကိေလသာေရာင္ တလက္လက္ေတာက္ေနေသာ မ်က္လုံးတို့ျဖင့္ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ခါ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လာခဲ့သည္။ “ အမေလးေတာ့…. ေသာက္ပလုတ္တုတ္…..” မတင္ရီမ တစ္ကိုယ္လုံး ထြန္းထြန္း ရင္ခြင္ထဲ ျဗဳန္းကနဲ ေရာက္လာသည္။ ႏြားေတြကလည္း လန္႔ၿပီး ေနာက္သို့လွည့္မည္ အျပဳ..၊ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာ မတင္ရီမကို ေယာင္ရမ္း၍ ဖက္လိုက္ေလသည္။ ေႏြးေထြးအိစက္ေသာ အေတြ႕က ထြန္းထြန္းတစ္ကိုယ္လုံး ျဖတ္သန္းသြား၏။ အတန္ၾကာသည္အထိ ဖက္ထားမိရာ… .. ” ဟြန္း….ဖက္ထားတာလဲ လႊတ္ပါအုံး…. အရိုးေတြ ေၾကကုန္ေတာ့မယ္…” ဒီေတာ့မွ ထြန္းထြန္းလည္း သတိဝင္ကာ လႊတ္ေပးလိုက္၏။ ရြာေထာင္ဘူတာ ေရာက္ေတာ့ ည ၉ နာရီခြဲၿပီ..။ ရထားလာဖို့ တစ္နာရီခြဲေလာက္ ေစာင့္ရအုံးမည္..။ လွည္းေပၚတြင္ မတင္ရီမ၏ ေႏြးေႏြးအိအိ ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ခဲ့ရျခင္း။ မေန႔ညကလည္း မၾကည္ရွိန္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စိတ္တိုင္းက် လိုးခဲ့ရျခင္း…. စသည္တို့ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္း စိတ္ေတြမွာ ရမၼက္လွိုင္းေတြက တမဟုတ္ခ်င္း ထႂကြလာသည္။ သို့ေသာ္ အေျခအေနခ်င္းက မတူေပ။ မတင္ရီမဆိုတာက အစ္မအရင္းလို ျဖစ္ေနရာ.. နည္းနည္းေတာ့ ဟန္႔ေနသည္။ လွည္းေပၚမွာ ဖက္ခဲ့၇သည္ဆိုတာကလည္း တမင္သက္သက္ ဖက္ခြင့္ရ၍မဟုတ္..။

မတင္ရီမ ကိုယ္တိုင္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဇြတ္တိုးဝင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပစၥည္းေတြ ခ်အၿပီး ခုံတန္းေပၚ ထိုင္ေနၾကစဥ္ မတင္ရီက…. “ ေမာင္ေလး… ဆာရင္ တစ္ခုခု စားေလ…၊ မမလဲ ဘာမွ မစားခဲ့ဘူး…. ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စားမလား….” “ အင္း…….ေကာင္းသားဘဲ…” ဘူတာအတြင္းရွိ စားေသာက္ဆိုင္ဘက္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၂ ပြဲမွာ၍ ထိုင္ေနၾကစဥ္…. “ မမ……” “ ဟင္….ဘာလဲ…ေျပာ……” “ က်ေနာ္… အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္….” “ ဘယ္ျဖစ္မလဲ… မူးကုန္မွ မျပန္နိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနမယ္….” “ ဟာ…ရပါတယ္ မမရ…မေန႔ညကေတာင္ ေသာက္ေသးတာပဲ..လုပ္ပါေနာ္… တအားႀကီး မမူးေစရပါဘူး…”“ သေဘာ သေဘာ… သိပ္ေတာ့ မမ်ားေစနဲ႔…” မတင္ရီမ သေဘာမေတြ႕ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ မတင္ရီမ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ထြန္းထြန္း အရက္ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္ ဆြယ္ဖို့ စိတ္ကူးရွိထားသည္။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမဆီက ေငြ ၅၀ ေတာင္းခဲ့ၿပီး ေကာင္တာဆီ ထြက္ခဲ့သည္။ အရက္ပုလင္းႀကီး ေထာင္ထားလ်င္ အျမင္မေတာ္သည့္အတြက္ ေရဗူးထဲ ထည့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ ထို့ေနာက္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ရလၽွင္ လာပို့ဖို့ မွာခဲ့ၿပီး ခန္းဆီးကာထားေသာ အခန္းေလးထဲ ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ မတင္ရီမကိုပါ ေခ်ာ့တိုက္ခ်င္၍ အခန္းထဲ ဝင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္းက ဖန္ခြက္ႏွစ္ခြက္ထဲ အရက္ထည့္ရင္း … “ ေရာ့…..မမလဲ ေသာက္…” “ အို…ႀကံႀကီးစည္ရာ…မေသာက္ခ်င္ပါဘူး….” “ ကဲ…မေသာက္ခ်င္ေနဗ်ာ…၊ က်ဳပ္ကေတာ့ အျပန္ သရဲ ေၾကာက္တယ္..၊ အရက္ နဲ႔ ရဲေဆးတင္ထားမွ ျဖစ္မွာ..၊ သရဲဆိုတဲ့အေကာင္က သိပ္ပါးတာ.. ေၾကာက္တဲ့လူကို ျဖဲေျခာက္တတ္တယ္..၊ မေၾကာက္တဲ့လူဆိုရင္ အနားေတာင္ မကပ္ရဲဘူး…” ထြန္းထြန္းက ခြက္ထဲထည့္ထားေသာ အရက္ကို တစ္ခါတည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ “ ဟား……..ေကာင္းလိုက္တာ… ခ်ိဳျမ ၇ွိန္းဖိန္း သြားတာပဲ..” ကဲဟယ္…ဒီေလာက္ေတာင္ ရွိလွတာ… သူ႔အတြက္ ငွဲ႕ထားေသာ အရက္ခြက္ကို တစ္ခါတည္း ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ ရင္ထဲပူဆင္းသြားေသာ္လည္း တ႐ုတ္ဝီစကီက အဝင္မဆိုးလွပါ..။ ခ်ဳိုေမႊး သင္းပ်ံ႕ေသာ ရနံ့ေလး ရွိ၏။ “ ေရာ့….ထပ္ထည့္အုံး…” မတင္ရီမက အသံခပ္မာမာႏွင့္ ေျပာသည္။ ထြန္းထြန္းက ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ခပ္ျပဳံးျပဳံး မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ထပ္ထည့္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီမကလည္း ေစာေစာကလို တရွိန္ထိုး ေမာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ေႏြး ေထြးရွိန္းျမၿပီး လန္းဆန္းသြားသည္။ “ကဲ… ဘယ္ႏွယ့္လဲ…မမ…” “ အဟင္း..ဟင္း….မဆိုးပါဘူး…. ” ယခုကဲ့သို့ မတင္ရီမကို ေရွ႕ထားၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေပၚတင္ႀကီး ဗူးထျပေနျခင္းမွာ မတင္ရီမစိတ္ကို ဆြေပးေနျခင္း ျဖစ္၏။ တ႐ုတ္မကလည္း အအိုျဖစ္သည့္တိုင္ ႐ူပါေျဖာင့္ေသာ ထြန္းထြန္းကို ၾကာေတြပစ္ေန၏။ မတင္ရီမ ေဒါပြလာသည္။ “ အင့္……ထပ္တည့္စမ္း…” အသံခပ္မာမာျဖင့္ အရက္ခြက္ကို ထြန္းထြန္း ေရွ႕တိုးေပးလိုက္သည္။ “ ဟာ…ျဖစ္ပါ့မလား…မမရဲ့…” “ ေဟ့…လၽွာမရွည္နဲ႔ နင္နဲ႔ငါ နဲ႔ ညားလာတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္ၿပီ… ဘယ္တုန္းကမ်ား ငါ့စကား နားမေထာင္ဘူးလို့လဲ…” တ႐ုတ္မက မတင္ရီမ စကားကို သေဘာက်စြာ ျပဳံးၾကည့္ေနသည္။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အပိုင္ယူထားနိုင္သည့္အတြက္ အားက်ေနပုံ ရသည္။ “ ဟုတ္သားပဲ..ေမာင္ေလးကလဲ ကိုယ့္မိန္းမစကား နားေထာင္လိုက္ေလ…၊ လိုရင္ ရွိေသးတယ္…”“ အဟင္းဟင္း… သနားထိုက္ပါတယ္…မမရဲ့.. ေမာင္ေလးက လူေခ်ာေလးဘဲ.. ကဲ..လိုတာရွိရင္ မွာလိုက္ေနာ္…” စားေသာက္ေငြ ရွင္းၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾက၏။ မၾကာမီ ရထားဆိုက္လာသည္။ ရထားေပၚ ပစၥည္းအပ္ႏွံတင္ေပးၿပီးေနာက္ (၁၁) နာရီခြဲေလာက္ လွည္းႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ လက္က်န္အရက္မ်ား ထည့္ယူလာသည္ကိုေတာ့ မတင္ရီမ မသိ..။ ထြန္းထြန္းက သူ႔အႀကံႏွင့္ သူမို့ စကားမေျပာ။ ဤသို့ျဖင့္ သူတို့ လွည္းသည္ တိုးခ်ဲ႕ကြက္သစ္ကို ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ထြန္းထြန္းက ရံတိုင္တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ လြယ္အိတ္အတြင္းမွ ဝီစကီ ပုလင္းကို ထုတ္ကာ ပါးစပ္ႏွင့္ ေတ့ေမာ့လိုက္သည္။ “ အင့္….ငါ့မိန္းမ…ေရာ့… အခ်မ္းေျပ ေသာက္လိုက္….” ထြန္းထြန္း၏ မာန္ပါေသာ အေျပာေၾကာင့္ မတင္ရီမ မ်က္ႏွာ ျပဳံးသြားသည္။ သို့ေသာ္ ႏွုတ္ကမူ … “ ေအာင္မယ္.. ဘာငါ့မိန္းမလဲ .. ဟင္း…ေပါင္တြင္းေၾကာ ျပတ္သြားေအာင္ ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္မယ္…” ေျပာေျပာဆိုဆို မတင္ရီမ လက္က ထြန္းထြန္းေပါင္ေပၚ ေ၇ာက္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမလက္ကို ဆြဲထားလိုက္ၿပီး ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ဘယ္ဖက္ရံတိုင္တြင္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ပတ္ခ်ည္လိုက္သည္။

အသားက်ၿပီးေသာ ႏြားေတြမို့ အေနအထားမပ်က္ ပုံမွန္အတိုင္း သြား ေနၾက၏။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ ကိုယ္လုံးကို သိမ္းၾကဳံးဖက္လိုက္ၿပီး ပါးျပင္ကို အထပ္ထပ္နမ္း၏။ သဘာဝ သနပ္ခါးနံ့ သင္းသင္းေလးက ထြန္းထြန္း၏စိတ္ကို ႂကြသထက္ႂကြလာေအာင္ ျမႇူဆြယ္ကလိေနသည္။ ျပည့္တင္းေဖာင္းအိေသာ ပါးျပင္ႏုႏုေလးကို နမ္းရသည္မွာ အရသာရွိလွသည္။ မတင္ရီမက ဒူးတုတ္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ အလိုက္သင့္ ေနေလသည္။ ထြန္းထြန္း နမ္းသမၽွ ေက်နပ္စြာ ခံယူသည္။ ထြန္းထြန္းအသက္ရွူသံေတြက ျမန္ဆန္ ျပင္းထန္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက နမ္းလို့အားရေသာအခါ ပါးကို ဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ သူ႔လၽွာကို မတင္ရီမ ပါးစပ္ထဲသို့ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး မတင္ရီမ လၽွာကို စုတ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ မတင္ရီမက လွိုက္ဖိုေမာလၽွေသာ သက္ျပင္းအသံႀကီးကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ရင္အစုံက ေကာ့တက္သြားၿပီး ထြန္းထြန္း လီးတန္ႀကီးကို တင္းေနေအာင္ ညႇစ္ဆုတ္ထားလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႔လက္ခလယ္ကို ဟေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီးထဲသို့ ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အသြင္းအႏွုတ္လုပ္ကာ လွည့္ပတ္ေမႊေပး၏။ “ ျပစ္…ပလစ္…ျပစ္….ၿပိ…..ဗ်စ္….ဖြတ္……..” မတင္ရီမက ရင္အစုံကို ေကာ့လၽွက္ ထြန္းထြန္းကေတာ့ လွည္းေပၚျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လိုးကြင္းလိုးကြက္ကို ႀကံဆေန၏။ ႏြားေတြက ခပ္မွန္မွန္ သြားေန၍ ေတာ္ေသး၏။ ထြန္းထြန္းလက္က လွည္းကပ္ၾကမ္းကို စမ္းၾကည့္သည္။ အခံမပါလၽွင္ မတင္ရီမ နာမည္စိုး၍ ျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ လွည္းေပၚတြင္ ဂုံနီအိတ္ႏွစ္လုံး ဆက္ခင္းထားလၽွက္ ရွိသည္..။ အခု မၾကည္ရွိန္ကိုယ္စား မတင္ရီမကို လိုးရေတာ့မည္မို့ ထြန္းထြန္း စိတ္ေတြ ျမဴးႂကြလ်က္ ၇ွိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အပီအျပင္ ႏွိုက္ဆြထားၿပီး ျဖစ္ရာ ဖူးေယာင္ခုံးႂကြလ်က္ ေစာက္ေရေတြလည္း တစိမ့္စိမ့္ ထြက္လ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမကို ေနာက္လွန္ခ်လိုက္ၿပီး ထမီကိုလွန္၍ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေပါင္ႏွစ္လုံးေပၚ ကပ္ထားလိုက္သည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး ထြန္းထြန္းလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့ ဟု စိတ္ဒုန္းဒုန္း ပုံခ်ထားလိုက္သည္။ ႏြားေတြက သြားေနက်လမ္းမို့ သူ႔အလိုလို တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနၾကသည္။ “ မမ……” “ ဟင္…….” “ ဒါေလး ငုံထားလိုက္ေနာ္….” “ ဘာလဲ…အဲဒါက….” “ သရဲနိုင္လက္ဖြဲ႕….” အမွန္က ပီယလက္ဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ မတင္ရီမလည္း အေၾကာက္ေျပ၊ စကားေၾကာလည္း မ၇ွည္ေစရန္ သရဲနိုင္လက္ဖြဲ႕ဟု ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ လက္ဖြဲ႕ကိုယ္စီငုံထားလိုက္ၿပီး မတင္ရီမ ဖင္ၾကားတည့္တည့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္.. သူ႔လီးတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို လက္ႏွင့္အေသအခ်ာကိုင္၍ ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ ေတ့ခ်ိန္ကာ ျမႇင္း၍ျမႇင္း၍ သြင္းထည့္လိုက္သည္။ လင္ယူသားေမြးဖူးျခင္း မရွိ၊ တစ္ကိုယ္တည္းေန အပ်ိဳႀကီး ေစာက္ဖုတ္မို့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး နစ္ဝင္သြား၏။ သို့ေသာ္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက စိုအိေနသျဖင့္ ခက္ခက္ခဲခဲႀကီး မဟုတ္ပါ..။ လီးတန္ႀကီး၏ ႏူးညံ့ပူေႏြး မာေက်ာေသာ အထိအေတြ႕က သူမတစ္ကိုယ္လုံးရွိ ရမၼက္ေသြးေတြကို တလွိုက္လွိုက္ ဆူေဝ ပြက္ထလာေစ၏။ “ မမ…ရလားဟင္….” “ အင္း…..” “ ဖြတ္….စြပ္..ဖြတ္…..ဗ်စ္….ဖြတ္….အ…..အား…..အီး အင္း…အမေလး… အား..ရွီး… ကၽြတ္ ကၽြတ္…..အမေလး ေတာ့….” မတင္ရီမ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ရွုံ႔မဲ့သြားၿပီး ခါးလည္း ေကာ့တက္သြား၏။

လီးဝင္လီးထြက္ကလည္း အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕လာ၏။ “ မမ…နို့ႀကီးေတြ ေဖာ္ေပးစမ္းပါ… ေမာင္ေလး စို့ခ်င္လို့…..” “ ဟင္း….ေတာ္ေတာ္ရွုပ္….” မတင္ရီမက ထိုသို့ေျပာရင္း သူ႔အေပၚအကၤ်ီ ၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံဘရာစီယာကို ဆြဲလိပ္၍ အေပၚပင့္လွန္လိုက္သည္။ နို့အုံတင္းတင္းအိအိႀကီး ႏွစ္လုံးက လေရာင္ေအာက္တြင္ ဝင္းဝင္းစိုစို မို့မို့ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး ေပၚလာသည္။ ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မွန္မွန္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးေနရာမွ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္ျပန္စီ စို့ေပးလိုက္၏။ “ ျပတ္…ပလပ္…..ႁပြတ္……ႁပြတ္…..” “ အင့္….အေမ့…အင့္….အ……..အ….ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္….အေမ့…..အင့္…အား.. ..နာတယ္… ကၽြတ္ကၽြတ္….အ….” နို့စို့သံ ၊ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ လီးထိေတြ႕သံ မတင္ရီမႏွုတ္က ညည္းသံတို့ျဖင့္ လွည္းေပၚမွာ ဆူညံလၽွက္ ရွိေနပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လီးႏွင့္ကင္းကြာေနခဲ့ရေသာ အပ်ိဳႀကီး မတင္ရီမခမ်ာ တစ္စစ ေကာင္းလာသည္။ အီစိမ့္ရွိန္းဖိန္းေသာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို ထိထိမိမိႀကီး ခံစားရ၏။ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ရမၼက္ေသြးေတြကလည္း ပူေႏြးထႂကြလာသည္။ အသက္ရွူသံေတြကလည္း တစ္စတစ္စ ျပင္းထန္လာ၏။ မတင္ရီမလက္ႏွစ္ဖက္က ထြန္းထြန္းေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ဖင္ဆုံႀကီးကို ေဆာင့္အခ်ႏွင့္ အံက် ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ အပ်ိဳႀကီးအမည္ခံထားေသာ မတင္ရီမသည္ လီးအေတြ႕အၾကဳံ ၇ွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္က သူ႔အေဒၚ၏ေယာက္်ား ကိုဘထြားႏွင့္ ၿငိစြန္းခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က ကိုဘထြားမွာ အသက္ ၅၀ နီးပါး ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ရြာလုံးက အားကိုးအားထား ျပဳရေသာ အႏွိပ္ဆရာ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က သူ႔အေဒၚ ေတာသြားေနသည္။ ခါးကိုက္၍ အႏွိပ္ခံမိရာမွ ကာမအေၾကာေတြကိုပါ ဖြင့္ေပးၿပီး သူမကို လိုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ လိုးၿပီးတစ္ပတ္ခန္႔ေလာက္တြင္ ကိုဘထြား ပိုးထိ၍ ဆုံးသြားသည္။ မတင္ရီမ ေၾကာက္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း…။ အလိုးခံရစဥ္က ေကာင္းခဲ့ေသာ အရသာေတြ လြင့္စင္သည္အထိ အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ခဲ့ရသည္။ ထို့ေနာက္ လီးမွန္သမၽွ ကြင္းေ၇ွာင္ခဲ့သည္မွာ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ျဖစ္သည္။ ရည္းစားရွိခဲ့ဖူးေသာ္လည္း နမ္း႐ုံဖက္႐ုံ၊ နို့ကိုင္႐ုံမွလြဲ၍ အလိုးမခံခဲ့ရ..။ သူ႔ရည္းစားက လိုးခ်င္ပါသည္။ မတင္ရီမကိုယ္၌က မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွသာ လုပ္ရမည္ဟု သံမဏိစည္းကမ္းႀကီး ခ်မွတ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဝါကၽြတ္လၽွင္ မဂၤလာေဆာင္ဖို့ ႀကိတ္ႀကံထားေသာ္လည္း ဝါတြင္းမွာပင္ သူ႔၇ည္းစား တင္ညြန္႔ ပိုးထိ၍ဆုံးျပန္သည္။ သူ႔ရည္းစား တင္ညြန္႔မွာ ထြန္းထြန္းအေမ၏ ေမာင္အငယ္ဆုံး ျဖစ္ရာ ထြန္းထြန္း ဦးေလး ျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္းမေမြးခင္က ဇာတ္လမ္းမ်ားမို့ ထြန္းထြန္းကေတာ့ ဘာမွမသိပါ..။ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္က ဝိုးတိုးဝါးတားမၽွသာ သိခဲ့ရေသာ လီးအရသာကို ယခုေတာ့ တနင့္တပိုး တဝတအီႀကီး ခံစားေနရပါေတာ့သည္။ “ ဖြတ္….ဖြတ္…ဖြတ္….ပလြတ္…ဖြတ္….ဖြတ္…ပလြတ္….ဖြတ္…..” “ အင့္…အမေလး… အီး အင့္… အား….အေမ့…အင့္…အမေလး…အေမ့…အင္း..အား… အ…” မတင္ရီမ လက္အစုံက ထြန္းထြန္းေက်ာျပင္ႀကီးကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္လာ၏။ ထြန္းထြန္း၏ ျပင္းထန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔အညီ ဖင္ဆုံေၾကာႀကီးကို ရွုံ႔၍ ရွုံ႔၍ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ “ မမ….ေကာင္းလား ဟင္…” “ အင့္…..အေမ့…အင့္…..ရွီး…ေကာင္း….ေကာင္း တယ္… အင္း…အ…ကၽြတ္..ကၽြတ္…” “ ေမာင္ေလးကို တကယ္ခ်စ္ရဲ့လား…” “ ႏွစ္ကယ္…ႏွစ္ကယ္…. ..အ…အေမ့…အ…အင့္…..” “ ေနာက္လဲ ခံမွာလား…ဟင္..” “ အေမ့…အင့္…ကၽြတ္…ကၽြတ္…ခံ…ခံမွာေပါ့ လို့…” “ ေမာင္ေလး.. မမကို မွန္းမွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ရတဲ့ ညေတြ မနည္းဘူးဗ်…သိလား…” “ မမနဲ႔ ေမာင္ေလးက ဘာေတာ္လဲ ဟင္…” “ သိဘူး….” “ လင္မယား မဟုတ္ဘူးလား…” “ ဟင့္အင္း…ဟုတ္ဘူး… အေမ့…အား…အား…ရွီး… ကၽြတ္ကၽြတ္…” “ ဟို တ႐ုတ္မကို ေျပာေတာ့ ေမာင္ေလးက မမေယာက္်ား ဆို…” ထြန္းထြန္းက အေဆာင့္လည္း မျပတ္၊ ႏွုတ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ေမးလ်က္ ရွိသည္။ တအင့္အင့္ တအီးအီး ညည္းညဴေနရသည့္ၾကား ထြန္းထြန္းေမးသမၽွကို ေျဖေနရသည္မွာ ကာမစည္းစိမ္ ပ်က္လွသည္။ မတင္ရီမ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး ပြင့္ကန္ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွာလည္း တလွုပ္လွုပ္တရြရြျဖင့္ ယားယားႂကြတက္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အားႀကိဳးမာန္တက္ လိုးေနၾကသည္မွာ နာရီဝက္ေက်ာ္လာၿပီ။ ယခုအခ်ိန္ထိ မည္သူမွ မၿပီးၾကေသး..။ အနိုင္မခံ အရွုံးမေပး အၿပိဳင္ၾကဲေနၾကသည္။ ထြန္းထြန္းက အားရပါးရႀကီး ပစ္ပစ္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေနရာမွ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏွုတ္လိုက္သည္။ ျပည့္တင္းနင့္ေနေအာင္ ခံလို့ေကာင္းေနစဥ္ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏွုတ္လိုက္သျဖင့္ မတင္ရီမရင္ထဲ ဟာထြက္သြား၏။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ေဒါသူပုန္ထကာ စူပြစူပြ ျဖစ္လၽွက္ရွိသည္။ ထြန္းထြန္းက ပက္လက္အေနအထားမွ ကိုယ္ကို တေစာင္းျပင္လိုက္၏။ ထို့ေနာက္ မတင္ရီမ ညာဖက္ေျခေထာက္ကို ေကြးလၽွက္ ရင္ဘတ္ဆီ တြန္းကပ္လိုက္ၿပီး သူက မတင္ရီမ၏ ဘယ္ဖက္ေပါင္တံ တုတ္တုတ္ႀကီးအေပၚ ခြထိုင္ကာ ခြဆုံအရင္းထိ တိုးကပ္လိုက္၏။ သူ႔ညာလက္ျဖင့္ နို့အုံ၊ ဘယ္လက္ျဖင့္ ပခုံးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္လ်က္ လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တစ္ရစ္ခ်င္း ဖိသြင္းကာ ေညႇာင့္ေညႇာင့္လိုးျပန္ပါေတာ့သည္။ “ အီး..ဟီး…အမေလး…အမေလး…အီး ဟင္း….ကၽြတ္ကၽြတ္…. ေကာင္း …ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္…ေမာင္ေလးရယ္… အမေလး…အမေလး…အင္း..အင့္…အား…မမကို မညႇာ မညႇာနဲ႔…ေဆာင့္..ေဆာင့္ ..အေမ့…အင့္…အား…နာနာ ေဆာင့္…အမေလး…..ကၽြတ္ကၽြတ္…ဟုတ္ၿပီ… ဟုတ္ၿပီ…ေဆာင့္…အင့္…….အ…. ” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လွသျဖင့္ မီးပြင့္မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။

တစ္လွည္းလုံး လွုပ္ခါေနသည္။ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခါနီးေနၿပီမို့ ပြဲက ပိုၾကမ္းလာပါသည္။ ႏြားေတြက ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ သြားေနရာမွ သူတို့ကို သတိေပးေလသည္ထင္၍ ဒုန္းဆိုင္း၍ ေျပးကုန္ပါေတာ့သည္။ “ ဒုန္း…ဒုန္း…ဒုတ္….ဒလုပ္….ကၽြိ…က်လိ….ဒုတ္………ဒုန္း….” “ အင့္…အင့္…..အင့္…အေမ့.ကၽြတ္..ကၽြတ္….ကဲဟာ…အ…အေမ့…ရွီး…ကၽြတ္ကၽြတ္….” မတင္ရီမ အေပးေတြၾကမ္းလာသည္။ လူသူမနီးလွသည့္ လွည္းလမ္းေပၚတြင္ လွည္းသံ၊ လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ ထိေတြ႕သံတို့ျဖင့္ ဆူညံလၽွက္ ၇ွိေနပါေတာ့သည္။ မၾကာခင္မွာပင္ လွည္းေျပးႏွုန္း က်သြားသလို မတင္ရီမႏွင့္ ထြန္းထြန္းတို့လည္း ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝကာ ၿငိမ္က်သြားပါေတာ့သည္။ “ သိပ္ခ်စ္တာပဲ….ေမာင္ ေလး ရယ္……” ထြန္းထြန္း ႏွုတ္က ဘာမွမေျပာ..။ သို့ေသာ္ ႏွစ္ဆတိုး၍ ၾကဳံးဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့သတည္း…. ၿပီးပါပီ။