လက္ေတြ႕ ပို့ ခ်သူ

ကိုပြႀကီး ထံသို့လူပ်ိဳေပါက္ ခ်ာတိတ္ င ေအာင္ ႏွင့္ င စိုး တို့အလာစိပ္ေနသည္။ ည တိုင္း ေရာက္လာ၊ ကိုပြႀကီး ရႊီးသမၽွနားေထာင္ ၊ ၁၀ နာရီေလာက္မွ ျပန္ၾက ေတာ့ကြာ ဆိုမွ ဒယိ ဒရြတ္ ထ ျပန္သည္။ ကိုပြႀကီး က အ ရႊီးေကာင္းသည္။ ဟို အ ေနာက္ ပိုင္းက ေကာင္ မႀကီး– သိတယ္ မို့လား။ အပ်ိဳဘဝက ငါ ခနခန တက္ အုပ္ေနၾက ေပါ့။ အရမ္းေကာင္းသကြ။ ေအာက္က ေန ေကာ့ ေကာ့ေပးတာမ်ားကြာ ရက္စက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရြာလယ္က ျဖဴျဖဴ ေခ်ာေခ်ာ – လည္း ငါ သုံးခ်ီ တိတိ ေဆာ္ဘူးတယ္။ တညက ငါ မူးမူးနဲ႔ ေလးဘက္ ကုန္းခိုင္းၿပီး ႏႊာထည့္လိုက္တာ ေကာင္ မ ငိုယူရ တယ့့့့္။ သည္ ရြာမွာ ကိုပြႀကီး လုပ္ဘူးတဲ့ မ်ားလွ၏။ င ေအာင္ ငစိုးတို့က သူ႔ကို အထင္ႀကီး ေနၾက သည္။ လူပ်ိဳေပါက္စ ေတြ ဆိုေတာ့ ဒီလိုစကား မ်ိဳးေတြကို လႊတ္ နားေထာင္ခ်င္ သည္။ ထို့ေၾကာင့္လည္း သူတို့ႏွစ္ေယာက္က ညစဥ္ လာတိုင္း ကိုပြႀကီးႀကိဳက္တတ္ေသာ ထန္းေရ ႏွင့္ အမဲသားေျခာက္ ဖုတ္က ေလး ပါ ယူလာၿပီး လာဘ္ထိုးၾက၏။ ဒီမွာ လူပ်ိဳ့လက္ ဝက္ၿမီး တဲ့ကြ။ မင္းတို့အရြယ္ လူပ်ိဳေပါက္ ဆိုတာ သြက္ေနရ တယ္။ ည အ ေမွာင္ ထဲ ေကာင္ မ ေတြ႕ရင္ ဘိုး ဘတ္ ဆို ဝင္ လုံး။ နို့ေတြ ဘာေတြ ကိုင္။ ေပါင္ ၾကား ႏွိုက္ ။ မ ေအာ္ဘူးရယ္။ အိုေက လို့က ေတာ့ သ ေဘာရွိ ႏွံ ေပ ေတာ့။ ဟီ ဟီ။ ထို့ေနာက္ သူတို့နား ကပ္၍ တိုးတိုးေလး ဟိုဘက္အိမ္က အပ်ိဳမ တရွင္း နိပ္လိုက္တာကြာ။ အႀကီးမက နို့ႀကီးေတြ အယ္ေနတာဘဲ။ အငယ္မ က်ေတာ့ ဖင္ႀကီးတယ္။ ခုံ ေကာင္းတယ္။ ဒါမ်ိဳး ေဆာ္လို့ တအားေကာင္းေပါ့။

ညည သူတို့၂ ေယာက္ထဲ အိပ္ၾကတာကြ။ သူတို့အ ေမ အဘြားႀကီးက မ်က္ေစ့ မွုန္၊ နား မ ေကာင္းေတာ့ဘူး။ ငါ ငယ္ငယ္က ဆို ဒါမ်ိဳး ဝင္ တြယ္ၿပီးတာ ၾကာေပါ့။ မင္းတို့ညံ့လြန္းတယ္။ သည္အခိုက္ ျခင္ေထာင္ ထဲအိပ္ေန ေသာ သူ႔ မိန္းမ မမစိန္ ထြက္လာ၏။ ကိုပြႀကီး။ ေတာ္ က ေလးေတြကို မဟုတ္ တ႐ုပ္ ဘာေတြ ေျမႇာက္ေပးေနတာလဲ။ ေတာ္ၾကာ ဗယု တ္သုတ္ခ လုပ္ ရင္ က်ဳပ္တို့ပါသက္ေသလိုက္ေန ရဦးမယ္။ အိမ္ခ်င္းက စည္းရိုးေလး ျခားတာ။ သြား သြား ေကာင္ေလးေတြျပန္ၾက ေတာ့။ ေနာက္ ၅ ရက္ၾကာ။ လကြယ္ည။ င ေအာင္ နဲ႔ ငစိုး ေခ်ာင္ က်ေသာ တ ေနရာမွာ တီးတိုး တိုင္ ပင္ေန၏။ င ေအာင္ က ငစိုးထက္ ၁ ႏွစ္ႀကီးသည္။နဲနဲလည္း သတၱိ ပိုေကာင္း၏။ ေဟ့ေကာင္ ။ ငါ ဒီည အႀကီးေကာင္ မ ႀကီး ဝင္ ေဆာ္ မယ္။ အဲဒါ မင္းလည္း လိုက္ခဲ့။ ငစိုးက ” ဟာ မလိုက္ ရဲပါဘူးကြာ။” ေအ ေပး။ င ေၾကာက္။ မင္းက အခန္းထဲ လိုက္ မ ဝင္ ရပါဘူးကြ။ အိမ္ခါးပန္းအျပင္ က ေစာင့္ေပး ႐ုံပါ။ တကယ္လို့ ငါက အိုေက ရင္ အငယ္ မကို မင္း ဝင္ ေဆာ္ေပါ့။ ဒါမ်ိဳးက တ ေယာက္ ခံေနရင္ ေနာက္ တ ေယာက္လည္း ခံခ်င္ လာတာဘဲတဲ့။ ငစိုးလည္း င ေအာင့္ကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ေရာ ေခ်ာင္း နားေထာင္ ခ်င္ တာေၾကာင့္ေရာ ေခါင္း ညိတ္လိုက္ပါသည္။

ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ေလာက္ တရြာလုံး အိပ္ခ်ိန္ တြင္ င ေအာင္ သည္ အိမ္စည္းရိုး ကို ေက်ာ္နင္း ကာ အိမ္ဝင္းထဲဝင္၏။ ငစိုးကား ေနာက္လိုက္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌ င ေအာင္ သည္ တကယ့္သူရဲေကာင္း။ အပ်ိဳမ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းနား ေျခသံလုံလုံ ကပ္ သြားနိုင္ၾက၏။ င ေအာင္ က ကၽြမ္းက်င္ စြာ ကပ္ထ ရံ ကို ျဖဲ၍ အထဲဝင္ ေလ၏။ ငစိုးကား ေၾကာက္၍ တုန္ေနသည္။ အသက္ျပင္းျပင္းပင္ မရွူဝံ့။ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အခန္းထဲက ဂုံးဂုံးဂြမ္း ဂြမ္း အသံေတြ ထြက္လာသည္။ အႀကီးေကာင္ မ၏ ဆဲသံေပၚလာသလို တခုခုနဲ႔ေပါက္လိုက္၍ ထရံကို ဘုန္း ကနဲလာမွန္သည္။ မၾကာ ကပ္ေပါက္ကို ဗ်င္းကနဲ ေဆာင့္တိုးကာ င ေအာင္ေျပးထြက္လာ၏။ မဟန္ဘူးေဟ့ ။ ေျပးေတာ့ ။ လို့ငစိုးကို ေျပာၿပီး သူက ဝင္းတံခါးဆီ ေျပးထြက္သြားသည္။ ငစိုးကား လဲေသလုေအာင္ ေၾကာက္ေခ်ၿပီ။ အ ေဝးရွိ ဝင္းေပါက္ဆီထိ မ ေျပးဝံ့ သျဖင့္ နီးရာ ကိုပြႀကီး အိမ္ ဘက္သို့ဆူးစည္းရိုးကို တိုး၍ေျပး ရပါေခ်သည္။

ကိုပြႀကီး အိမ္ က အကာအရံ မလုံသည္မို့အိမ္ ထဲ ထိဝင္ ၊ ကုတင္ ေအာက္ စြတ္တိုး၏။ ဟဲ့။ ဘသူလဲ။ ကိုပြႀကီး မိန္းမ မမစိန္၏ တိုးတိုးအသံ။ အ အမ ။ က်ေနာ္ ငစိုးပါ။ ဟိုေကာင့့့့့္။ ေတာ္ေတာ့ ငါသိၿပီ။ နင္ တို့ကိုပြ မရွိဘူး။ သူ႔ညီ အလွူ ထမင္းခ်က္ ညအိပ္ သြားတယ္။ လာ ဒီအထဲ လာပုန္း။ အဲဒီ ဆိုရင္ ဟိုက မီးနဲ႔ထိုး ရွာရ င္ ျမင္ လိမ့္မယ္။ ငစိုး ေၾကာက္ ေနၿပီ။ င ေအာင္ လို အ ေဝးထိ မ လစ္ခဲ့မိတာ မွားၿပီ။ မတတ္နိုင္ ။ မမစိန္ ျခင္ေထာင္ ထဲ ဝင္ ပုန္းရ ေလၿပီ။ ဟိုဘက္အိမ္ဆီက လက္ႏွိပ္မီးေရာင္ တဝင္းဝင္း ျမင္ ရ၏။ မမစိန္ အဲသည္ဘက္ ဘသူလာလဲ။ ေတြ႕မိလား။ မမစိန္က အိပ္မွုံစုံမႊား အသံနဲ႔။ ဟဲ့ ဘသူမွ မလာဘူး။ နင္တို့ေတာင္ ဘက္ တံခါး ဆီ က ေတာ့ ခၽြမ္း ကနဲၾကားတယ္။ ညီမ ႏွစ္ေယာက္ တံခါးဆီ သြားၾကည့္ၾကသည္။အငယ္မက လက္ထဲမွာ ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးႏွင့္။ သူတို့ညီအမက လွမ္းေမးေတာ့ မမစိန္ က ငစိုး ကို သူမ ေစာင္ျခဳံထဲ ဆြဲ သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ လွမ္း ထိုးလိုက္ေသာ မီးေရာင္ျဖႇင့္ မမစိန္၏ ျဖဴေဖြး ႀကီး မားေသာ နို့ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ငစိုး မ်က္ ႏွာႏွင့္ ကပ္ လ်က္ ျမင္ လိုက္ ရသည္။

ငစိုး မလွုပ္ဝံ့ပါ။ အပ်ိဳ ညီအမ တရားခံကို မမိ၍ စိတ္ေလၽွာ့ ျပန္အိပ္ သြားၾက ေပမဲ့ ငစိူးက ေတာ့ မမစိန္ ေစာင္ျခဳံထဲမွာ ေခၽြးျပန္လ်က္။ မမစိန္က သူ႔ကို ရင္ ခြင္ ထဲ ဆြဲသြင္းၿပီး ေၾကာက္ေနတုန္းဘဲလား။ မမကို ျပန္ဖက္ထားေလ တဲ့။ ေျပာရင္း ငစိုးလက္ကို ဆြဲကာ သူမ ကိုယ္ေပၚ တင္ ေပးသည္။ မမစိန္ ကိုယ္ေပၚ အဝတ္အစားမရွိ။ အိပ္တုန္းက ရင္ လ်ားထားေသာ လုံခ်ည္သည္ ကၽြတ္က်သြား သည္လား ခၽြတ္ခ် လိုက္တာလား မသိ။ တုန္ယင္ေန ေသာ ငစိုးလက္ကို သူမကဘဲ ကိုင္၍ သူမ ဖင္ႀကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ငစိုး မရဲ တရဲ လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္၏။ ေႏြးေထြး ႏူးညံ့ေသာ္ လည္း တင္းလွသည္။ မမစိန္ က ငစိုးေခါင္းကို သူမ နို့ႀကီး ေတြၾကားဆြဲ သြင္း ဖိကပ္လိုက္ျပန္ေတာ့ ငစိုး ပါးစပ္က နို့သီးတ ခုႏွင့္ ထိ၏။ မစို့ရဲ။ မမစိန္ကဘဲ ပါးစပ္ေပါက္ ေတ့ ေပးျပန္သည္။ စို့ေလ ေမာင္ ေလးရဲ့။ ဘာလဲ မႀကိဳက္ဘူးလား။ ခစ္ ခစ္ မင္းက မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ေလးေပါ့။ မမစိန္က သူ႔ပုဆိုးကို ခၽြတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားကဟာ ကို ကၽြမ္းက်င္ စြာကိုင္ သည္ ။ ထ ေအာင္ ဆြသည္။ အာ အား ။ ငစိုး လူးခါသွား၏။ ေကာင္းလိုက္တာ မမရယ္။ မမစိန္သည္ ေပါင္ တ ေခ်ာင္းကို ငစိုးေပၚတင္ၿပီး ငစိုးဟာကို သူမ ဟာထဲ ေဘးေစာင္းမွာပင္ ရ ေအာင္ ထည့္ေပးသည္။

ထို့ေနာက္ ငစိုးကို ေပြ႕ဖက္ လ်က္ ပက္လက္လွန္ ရင္း သူမက အ ေပၚက ေရာက္ေစ သည္။ တပ္လ်က္ ဝင္ လ်က္ အ ေနအထားမပ်က္။ မမစိန္ က အ ေပၚက တက္လိုက္သျဖင့္ ငစိုးဟာ က မမစိန္ဟာထဲအဆုံးထိျမဳပ္ဝင္ သြားၿပီး ပိုေကာင္း လာသည္။ မမစိန္က အရမ္းကို ေကာင္းေန ေအာင္ေပးသည္။ အ ေပၚက ေဆာင့္ေနရင္း ေဘးတိုက္ ၊ ပတ္လည္ လွည့္သည္။ ငစိုးက မ ေနနိုင္ ၍ ျပန္ပင့္သြင္းေတာ့ ဟဲ့။ အသာၿငိမ္ေန ။ မင့္က ၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ မမ ကဘဲ လုပ္ေပးမယ္ ဟုဆိုသည္။ ထို့ေနာက္ စိတ္တိုင္းက် အပီအျပင္ လုပ္ေပး၏။ အထိုင္ ခ်ိန္မွာ ငစိုးဟာႀကီး တ ေခ်ာင္းလုံး ျမဳပ္ဝင္ သြားသည္ မွာ ေအာက္ က ခုံေတာင္ လိုက္ဝင္ မလို ထင္ ရသည္။ ေကာင္းလိုက္တာ မမ ရယ္။ အရမ္းကို ေကာင္းေန ၿပီ။ မမစိန္က ငစိုးလက္ေတြကို ဆြဲယူကာ သူမ နို့ႀကီး ေတြ ကိုင္ခိုင္း၊ အသီးေလးေတြကို လက္ညႇိုးလက္ မ ညႇပ္၍ ဖြဖြ ေခ်ေစသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား မ ေမၽွာ္လင့္ဘဲ ေတြ႕ေသာဂြင္ မွာ အသည္းအသန္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခ်စ္လိုက္ ၾကသည္။နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ငစိုးက အရင္၊ မမစိန္က ေနာက္ ဆက္တိုက္ၿပီး၏။ ငစိုးက ျပန္ခါနီး မမစိန္ကို တအားဖက္ ကစ္ ေပးရင္းမမရယ္။ မမသင္ တာက ကိုပြႀကီးသင္ တာထက္အရမ္း အရမ္းကို ပိုေကာင္းတာဘဲ။ ဟုေျပာသည္။ မမစိန္က မ်က္ေစာင္းထိုး၍ ေအာ္ ! မင့္ မို့ေျပာတတ္တယ္။ ဒီက လက္ေတြ႕ အရည္လည္ေအာင္ ကိုယ္ဖိရင္ ဖိ သင္ ေပးရတဲ့ ဟာကို ခိခိ။ …ၿပီးပါၿပီ