အက်ဳိးအျမတ္

မမ .. ဓါတ္ပံုရိုက္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ .. ဒါေပမယ့္ .. က်ေနာ့္ အလုပ္က ..” “ႏိုး .. ႏိုး .. စိတ္မပူနဲ႔ .. ဇြဲ .. မမတာ၀န္ယူတယ္ .. မင္းရဲ ႔ေဘာ့စ္ မင္းကို လက္ညိဳးနဲ႔ေတာင္ မထိေစရဘူး” ရဲရဲႀကီး အာမခံေနေသာ ေဒၚနန္းယမံုေၾကာင့္ ဇြဲ ပုခံုးတစ္ခ်က္သာ တြန္႔ျပလိုက္သည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ သူမက ဒီလိုေျပာမွေတာ့ ဘာဂရုစိုက္စရာ လိုေနေသးသနည္း။ ေနာက္ၿပီး အခုအေျခအေနတြင္ အလုပ္ျပဳတ္မည့္ကိစၥထက္ မမဟု သူမကိုယ္သူမ သံုးႏႈန္းေနေသာ ေဒၚနန္းယမံု .. လက္စားေခ်ရန္ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ေဆာင္ခ်င္သည့္အခ်က္ကို ပိုစိတ္၀င္စားေနမိသည္။ “ဟုတ္ကဲ့ .. ဒါဆို … က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုဆက္လုပ္ၾကမွာလဲ ..” “အင္း .. ဟုတ္သားပဲ … ဒီလိုလုပ္မယ္ .. တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖက္ထားတာနဲ႔ စၾကတာေပါ့” “အိုေက .. မမ” ေဒၚနန္းယမံု ေပးလိုက္ေသာ ကင္မရာကို ထိုင္ရာမွ ထ၍ လွမ္းယူလိုက္သည္။ ဇြဲႏွင့္ နန္းယမံု .. ဦးမိုးလံုးဟိန္း၏ ခန္႔ညားလွေသာ ရံုးခန္းအတြင္းမွ သစ္လြင္လွေသာ စားပြဲႀကီး၏ အစြန္းတြင္ အတူတူရပ္မိသြားသည္။ နန္းယမံုေတာ့ ဘယ္လိုေနသည္ မသိ .. ဇြဲကေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္ေနသလိုကို ခံစားေနရသည္။ အဲယားကြန္းအသံ တိုးတိုးေလးသာ ျမည္ေနေသာ အလံုပိတ္ရံုးခန္းထဲတြင္ သူ႔ရင္ခုန္သံ တဒုန္းဒုန္းက အေတာ္ပင္ က်ယ္ေလာင္လွသည္။ နန္းယမံု ၾကားသြားမွာေတာင္ စိတ္ပူရသည္။ “ဒီေလာက္ဆို ရမလား .. မမ” ကင္မရာကိုင္ထားေသာ ညာလက္ကို ဆန္႔ထုတ္ၿပီး ဆယ္ဖီရိုက္လို႔ရေအာင္ ဇြဲ ျပင္လိုက္သည္။ ရင္သားထြားထြားေတြ မို႔တက္လာသည္အထိ နန္းယမံုက အသက္ကိုရွဴလိုက္ရင္း ဇြဲအနားသို႔ တိုးကပ္လာသည္။ သင္းပ်ံ ႔ေသာ အေကာင္းစား ေရေမႊးနံ႔က ေစာေစာကထက္ ပို၍ နီးကပ္စြာ ဇြဲထံပါးသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ “ရၿပီ .. ရိုက္ေတာ့” ကိုယ္ခ်င္းထိကပ္သြားမႈႏွင့္အတူ သူ႔ခါးကို လာဖက္လိုက္သည့္ နန္းယမံုေၾကာင့္ လက္ေျမွာက္ကိုင္ထားေသာ ကင္မရာဘက္ကို ဇြဲ ၾကည့္ေနဖို႔ သတိေမ့သြားသည္။

နီးကပ္လာသည့္ မ်က္ႏွာဖူးဖူးလွလွေလးအား ေယာင္ယမ္း၍ ေငးမိသြားၿပီးေနာက္ ကင္မရာခလုတ္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ညိဳးက အလိုအေလ်ာက္ ႏွိပ္မိသြားသည္။ “ကလစ္” “ရိုက္ၿပီးၿပီလား .. ျပဦး” သူ႔လက္ထဲမွ ကင္မရာကို ဆြဲယူသြားေတာ့ ဇြဲ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ေပးလိုက္၏။ နန္းယမံု ဗီဒရုိမ်က္နွာျပင္ ကို အာရံုစိုက္ေနခ်ိန္တြင္ ေဘးေစာင္းအေနအထားႏွင့္ ျမင္ေနရေသာ သူမအား ခိုးၾကည့္မိသည္။ ဇြဲက နန္းယမံုထက္ စာလွ်င္ ေခါင္းတစ္လံုးစာေလာက္ အသာေလး ျမင့္ေနေလရာ၊ ဖ်ဲသီး (ဖရဲသီး) လို႔ တင္စားေခၚဆိုလို႔ရမည့္ ေရႊရင္ထြားထြားေတြ၏ အထက္ပိုင္းကို အသက္ရွဴမွားဖြယ္ ျမင္ေနရသည္။ “အဆင္မေျပေသးဘူး .. ဇြဲ .. ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ မမတို႔ႏွစ္ေယာက္က အတြဲနဲ႔ တူမေနဘူး ..” “ဒါ .. ဒါဆို .. ဟိုေလ .. က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနတဲ့ ပံုဆိုရင္ေကာ” ေခ်ာေခ်ာငယ္ႏွင့္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိသည့္ ဇြဲ .. အရဲစြန္႔ကာ ေျပာလိုက္သည္။ နန္းယမံုက ၾကည္လင္လွသည့္ မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို အခုမွ ျမင္ဖူးသည့္ လူတစ္ေယာက္လို စိုက္ၾကည့္သည္။ ဇြဲ ရင္ထဲ ရွိရွိသမွ် တန္ခိုးရွင္ေတြကို တမိျပန္သည္။ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ၾကာသြားေတာ့မွ ဇြဲ အဆိုကို လက္ခံသည့္ႏွယ္ နန္းယမံု ေခါင္းေလးညိတ္ျပသည္။ သူမလက္ထဲ ကိုင္ထားေသာ ကင္မရာကို ဇြဲအား ျပန္ေပးလိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးသား ကိုယ္ခ်င္း ျပန္ပူးကပ္သြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပထမတစ္ခါလို ေဘးတိုက္အေနအထားႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ဇြဲတစ္ေယာက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနသလို၊ သူ႔ကံၾကမၼာကိုလည္း အံ့ၾသမိသည္။ ဤဘ၀တစ္သက္တာတြင္ ေဘာ့စ္ရဲ ႔ သရဖူမယားျဖစ္သူ ေဒၚနန္းယမံုအား နမ္းရလိမ့္မည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့ပါ။ ဇြဲ၏ ေခါင္းက ေရွ႔တိုးရင္း ငံု႔က်သြားသလို၊ နန္းယမံု၏ မ်က္ႏွာေလးက ေမာ္ေပးရင္း ေရွ႔သို႔ တိုးလာသည္။ ေျခတစ္လွမ္းခ်င္း တိုးလွမ္းလိုက္ၾကသည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး .. မ်က္ႏွာခ်င္း မထိခင္ နန္းယမံု၏ ေမာက္ထြက္ေနေသာ ရင္ဆိုင္ေတြႏွင့္ ဇြဲရင္ဘတ္ အရင္ဦးဆံုး ပြတ္တိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ေျဖညင္းစြာ ထိေတြ႔သြားသည္။ (အင္း) စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ လည္ေခ်ာင္းထဲက လွ်ံထြက္လာေသာ ညည္းသံကို အျပင္မေရာက္ေအာင္ ဇြဲ ေတာ္ေတာ္ထိန္းလိုက္ရသည္။ ကင္မရာကိုင္ထားေသာ တုန္ယင္ေနသည့္ လက္အား ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ဓါတ္ပံုတစ္ပံုကို ျမန္ျမန္ရိုက္လိုက္သည္။ ကလစ္ဆိုေသာ အသံၾကားေတာ့ နန္းယမံုက ေနာက္သို႔ အျမန္ျပန္ဆုတ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူခ်င္း ျပန္ကြာသြားသည္။

“ျပပါဦး .. မမကို” “ဟုတ္” ကင္မရာကို ယူလိုက္သည္ မဟုတ္ဘဲ ဇြဲေဘးနားကေနသာ လွမ္းၾကည့္သျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လူခ်င္းျပန္ပူးသည္။ ဇြဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးရင္း ဗီဒရုိမ်က္နွာျပင္ ကိုသာ နန္းယမံုၾကည့္သလို လိုက္ၾကည့္သည္။ တကယ္ကို သူႏွင့္ နန္းယမံု ႏႈတ္ခမ္းေတြက ထိေတြ႔ပူးကပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခုခု လိုအပ္ေနမွန္း ၾကည့္လိုက္တာႏွင့္ သိသာေနျပန္သည္။ “ဆိုးေတာ့ မဆိုးဘူး .. ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္နဲ႔ ဒင္းတို႔ ဂ်ဲလက္စ္ မျဖစ္ေလာက္ဘူးနဲ႔ တူတယ္ .. မမတို႔ ပိုၿပီး ပက္စ္ရွင္ လိုမလား မသိဘူး” “ဟုတ္တာေပါ့ မမ” “ဒါဆို .. ထပ္စမ္းၾကည့္ရေအာင္” ဒီတစ္ခါေတာ့ ဇြဲတစ္ေယာက္ ေနာက္တြန္႔မေနေတာ့ပါ။ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ေဒၚနန္းယမံုကို သူေဌးကေတာ္ဆိုေသာ အရွိန္အ၀ါႏွင့္ ရွိန္ေနခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ဇြဲ စိတ္ထဲတြင္ ဒီအေတြးေတြ မရွိေတာ့ပါ။ သူ႔ကံ ဘယ္ေလာက္ ထပ္ေကာင္းႏိုင္ဦးမလဲဆိုတာကို လက္ေတြ႔ စမ္းခ်င္လာသည္။ နန္းယမံု အနားတိုးလာသည္တြင္ သူကပင္ လက္ဦးေအာင္ သူမခါးေလးအား လွမ္းဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သာသာေလး ဖိနမ္းပစ္လိုက္သည္။ ခ်ဳိျမသင္းရီေသာ အနမ္း၏ အရသာက နန္းယမံု၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ တဆင့္ ဇြဲ ကိုယ္ထဲသို႔ စီးဆင္းသြားသည္။ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနေသာ နန္းယမံု၏ ကိုယ္ေလးက ေတာင့္ေတာင့္ေလး ျဖစ္ေနသည္ဆိုတာကို ဇြဲ သတိထားမိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တြန္႔ကာ မခိုးမခန္႔ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ထိကပ္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားတြင္ သူ႔လွ်ာေလးအား ထိုးထည့္လိုက္သည္။ “အင္” ဆိုေသာ အသံေလး ၾကားလိုက္ရၿပီး သူ႔လွ်ာက နန္းယမံုရဲ ႔ ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ဖက္ကို ျဖတ္သန္းၿပီး ပါးစပ္လွလွထဲ ေရာက္သြားသည္။ နန္းယမံု ကုိယ္ကေလး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီး ဇြဲ၏ ရင္ခြင္ထဲမွ ရုန္းထြက္သည္။ အလိုက္သင့္ပင္ သူလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း မကြာေသးခင္ သူမလွ်ာေလးအား သူ႔လွ်ာႏွင့္ တစ္ခ်က္ရေအာင္ လွမ္းပြတ္ဆဲြလိုက္သည္။ “ရ .. ရၿပီထင္တယ္” အနည္းငယ္ အသက္ရွဴမမွန္သည့္ အသံႏွင့္ နန္းယမံု ဇြဲအား လွမ္းေျပာသည္“နမ္းတာေတာ့ ရၿပီ .. မမ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ” ကင္မရာ စကရင္ထဲက အရအမိ ရိုက္ထားေသာ ပံုကို ဇြဲ လွမ္းျပသည္ “မမ မေျပာတတ္ဘူး .. ဇြဲ” နန္းယမံု၏ မ်က္လံုးေတြက စိတ္ရႈပ္ေထြးဟန္ႏွင့္ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနရွာသည္။ သူမကို လိုက္ၾကည့္ေနေသာ ဇြဲကိုေတာင္ တန္ျပန္ မၾကည့္ႏိုင္ရွာ။ နန္းယမံု၏ အၾကည့္က စားပြဲေပၚတြင္ တင္ေနေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ေငးၾကည့္သြားမိသည္။

ထုိခဏတာအတြင္း သူမ မ်က္၀န္းထဲတြင္ အေရာင္မ်ဳိးစံု လင္းလက္သြားသည္။ “မမ စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ အႀကံတစ္ခုေပးမယ္ .. ” “ေျပာ .. ဇြဲ .. ဘာလဲ ??” “မမ ၀တ္စံုရဲ ႔အေပၚပိုင္းကို ခန ဖယ္လိုက္ပါလား” ဒီစကားေၾကာင့္ နန္းယမံု၏ လက္က သူ႔ပါးေပၚ ေျဖာင္းခနဲ က်လာမလားဟု ဇြဲ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူထင္သလို မျဖစ္ပါ။ နန္းယမံု၏ ပံုစံက ေတြေ၀တြန္႔ဆုတ္ေနဟန္သာ ရွိသည္။ မထူးေတာ့သည့္အဆံုး ဇြဲလည္း ေဆးတစ္လံုးေလာက္ ထပ္ထိုးေပးလိုက္သည္။“ေဘာ့စ္နဲ႔ ေခ်ာေခ်ာငယ္တို႔ကို ပိုၿပီး ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္တဲ့အထိ ေဒါသထြက္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ နမ္းတဲ့အဆင့္ထက္ ပိုမွ ျဖစ္မယ္ .. မမ” ဇြဲ၏ ဒီစကားက ေတာ္ေတာ္ တာသြားပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဘာ့စ္ႏွင့္ ေခ်ာေခ်ာငယ္ဆိုေသာ အသံုးက နန္းယမံု၏ စိတ္ကို ဆြေပးလိုက္ဟန္ရွိသည္။ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ႏွင့္ ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲ ညိတ္ျပရွာသည္။ “ဟုတ္တယ္ .. မင္းေဘာ့စ္က မမ ရင္သားေတြကို သိပ္ႀကိဳက္တာ .. တျခား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သာ ဒါေတြကို ထိေတြ႔ေနတယ္ဆို ေသခ်ာေပါက္ ေဒါသထြက္လို႔ ေနရာမွာတင္ ႏွလံုးရပ္သြားႏိုင္တယ္ .. ေကာင္းၿပီေလ .. မင္းေျပာသလို လုပ္ၾကတာေပါ့” လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကသာ ဒီစကားကို ဇြဲၾကားမည္ဆိုလွ်င္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထပဲခုန္မိမလား၊ ေနာက္ကြ်မ္းေတြဘာေတြပဲ ထိုးမိမလား မသိ။ အခုေတာ့ ရင္ထဲအေပ်ာ္စိတ္ကို မ်က္ႏွာေပၚ တက္မလာေအာင္ မနည္းထိန္းေနရသည္။ ထိုသို႔ မိမိခံစားခ်က္ကို ရုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရသည္မွာလည္း ႀကီးစြာေသာ ဒုကၡဆိုသည္ကို စာဖတ္သူလည္း ဇြဲေနရာေရာက္လွ်င္ နားလည္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဇြဲတစ္ေယာက္ ေနရာကေန တုတ္တုတ္မွ်ကို မလႈပ္မိပါ။ ေသခ်ာသာ ၾကည့္လွ်င္ သူ႔တကိုယ္လံုးတြင္ လႈပ္ရွားေနသာ အရာသည္ နန္းယမံု၏ လက္ကေလးမ်ား လႈပ္ရွားရာသို႔ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားသာ ရွိေနေပသည္။ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့တြင္ ပတ္ထားေသာ ပု၀ါ ၏ အစႏွစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ရင္သားမို႔မို႔မ်ားအား စည္းေႏွာင္ထားေသာ အျဖဴေရာင္ဘရာက အျပင္ကို ထင္းထင္းလင္းလင္းပင္ ထြက္လာသည္။ နန္းယမံုသည္ ေခတ္မွီလြန္းလွသည္ကို ဒီေနရာတြင္ ဇြဲ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမ ၀တ္ထားေသာ ဘရာသည္ ဇာလႊာမ်ားျဖင့္ ဖန္တီးထားေသာ ပံုဆန္းဘရာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဘရာတစ္ခုလံုးတြင္ ဇာလႊာမ်ားက အမ်ားစု ျဖစ္သျဖင့္ ႏို႔လံုးေဖြးေဖြးေတြကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္ႏွင့္ မျခားပါ။ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမ်ားကို မျမင္ရသည့္တိုင္ ပန္းႏုေရာင္ ႏို႔ကြင္း၀ိုင္းေလးမ်ားကိုေတာ့ ရိုးတိုးရိတ္တိတ္ ျမင္ေနရေသးသည္။ “၀ိုး !!” (အံ့ၾသမႈကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ ဇြဲ ေရရြတ္မိသြားသလို၊ လက္ထဲကိုင္ထားေသာ ကင္မရာ၏ ခလုတ္ကိုလည္း ကလစ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ ႏွိပ္မိသည္) “၀ိုး လုပ္မေနနဲ႔ … ဇြဲ .. လက္နဲ႔ကိုင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံု ျမန္ျမန္လာရိုက္” ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။

ဒါမ်ဳိးေတာ့ ဇြဲတို႔အတြက္ ႏွစ္ခါျပန္ ဖိတ္ေခၚေနစရာမလို။ မသိမသာတုန္ေနေသာ လက္ေတြႏွင့္ပင္ ရင္သားဖြံ႔ဖံြ႔ထြားထြား တစ္ဖက္ကို ဘရာေပၚကေန လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ႀကီးမားသေလာက္ အိစက္ေႏြးေထြးသည့္ အထိအေတြ႔က သူ႔လက္ဖ၀ါးျပင္ေပၚသို႔ ကူးစက္ကာ ေရာက္လာသည္။ နန္းယမံု၏ ႏို႔လံုးႀကီးတစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားရင္း ဇြဲ က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဓါတ္ပံုေတြ တျဖတ္ျဖတ္ ရိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွလဲ ဘာျဖစ္လို႔ ေဘာ့စ္က ကင္မရာေထာက္တံကို သိမ္းမထားတာလဲဟု လွမ္းအျပစ္တင္လိုက္ေသးသည္။ ေထာက္တံသာ ရွိလွ်င္ ကင္မရာကို ေအာ္တုိခ်ိန္ထားလိုက္ယံုသာ၊ ဒါဆို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးႏွင့္ ဖ်ဲသီးအရြယ္ရွိသည့္ ႏို႔လံုးေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို အားရပါးရ ကိုင္တြယ္လို႔ရမွာျဖစ္သည္။ နန္းယမံု၏ ႏို႔လံုးေတြကလည္း တကယ္ကို သေဘာက်ခ်င္စရာေကာင္းပါသည္။ ဇြဲ၏ လက္တစ္ဖ၀ါးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မအုပ္ႏိုင္ခ်င္။ ႏူးညံ့မႈႏွင့္အတူ အိတင္းမႈကလည္း ထပ္တူတြဲ၍ ရွိေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေဖာ္ျပရခက္ေသာ အေတြ႔ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအေတြ႕က တပ္မက္ေမာဖြယ္ရာ အျပည့္လည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဇြဲတစ္ေယာက္ ကိုင္ထားလ်က္က မသိမသာပင္ ညွစ္မိသြားသည္။ နန္းယမံု ကိုယ္က တြန္႔သြားၿပီး ဘရာေပၚက သူ႔လက္ကို ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ “ဓါတ္ပံုေတြျပဦး .. ဇြဲ” မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္ႏွင့္ လႊတ္ေပးလိုက္ရသည့္ ဇြဲ .. ကင္မရာကို ထိုးေပးလိုက္သည္။ နန္းယမံုက ကင္မရာကို ၾကည့္ေနခိုက္၊ သူ႔မ်က္လံုးေတြကမူ ႏို႔လုံးအိအိႀကီးေတြထံပါးမွ တစ္ခ်က္ကေလးမွ မလႊဲ။ မ်က္ေတာင္ေတာင္ ခတ္မိရဲ ႔လား မသိ။ ကင္မရာကို ဇြဲလက္ထဲ ျပန္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ နန္းယမံုက အလုပ္စားပြဲႀကီးနားသို႔ ကပ္သြားသည္။ ၀တ္စံု၏ အေပၚစႏွစ္စကိုလည္း လည္တိုင္မွာ ျပန္ပတ္လိုက္ရာ ဇြဲ အလြန္အမင္း တပ္မက္ေနေသာ ေရႊရင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြက သူ႔ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္သြားသည္။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ သၾကားလံုးဗူးေပ်ာက္သြားသလို ဇြဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဟုတ္သည္ေလ။ ဒီအလံုးေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို အားရပါးရမွ မနယ္ရေသးတာ ..။ “က် .. က်ေနာ္တို႔ ၿပီးၿပီလား မမ” မေနႏိုင္ေတာ့သည္အဆံုး သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ ထားသည့္ နန္းယမံုကို ေနာက္ကေန ေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေမးမိသည္။ နန္းယမံုက ဇြဲကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္အေျဖမေပးပါ။ စားပြဲေပၚတြင္ ရွိေနေသာ ဦးမိုးလံုးဟိန္းတို႔အတြဲ၏ ဓါတ္ပံုေတြကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။

တေအာင့္ေနမွ “မၿပီးေသးဘူး .. ၿပီးဖို႔ အေ၀းႀကီးလိုေသးတယ္ .. ဇြဲ” “….” “ဇြဲ .. အဲဒီ ကင္မရာနဲ႔ မူဗီြရိုက္လို႔ရလား” “ရတယ္ .. မမ” (နန္းယမံု စိတ္ထဲတြင္ ဘာေတြးေနသည္ကို ဇြဲ မခန္႔မွန္းမိေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိတ္ကာေတာ့ အေျဖေပးလိုက္သည္) “အိုေက .. ေကာင္းတယ္ .. ဒါဆို အခုစၿပီး ရီေကာ့လုပ္လိုက္” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ နန္းယမံုက ဇြဲေရွ႔သို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူမဘာလုပ္မွာလဲဆိုတာ မသိခင္မွာပင္ သူ႔ေရွ႔တြင္ ဒူးေထာက္၍ ထုိင္ခ်လိုက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အံ့အားသင့္ၿပီး ဇြဲ ငံု႔ၾကည့္မိခိုက္ နန္းယမံု၏ သြယ္ေျပာင္းေသာ လက္တစ္စံုက ေဘာင္းဘီခါးပတ္ေခါင္းအား လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ “မ .. မ .. ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “ေမးမေနနဲ႔ … မင္း .. မင္းေကာင္မ အတြက္ ျပန္တံု႔ျပန္ခ်င္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား” “အာ .. ဟုတ္ … အိုေက” ကင္မရာကို ကိုင္ထားရင္းႏွင့္ ဇြဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ရပ္ေပးေနလိုက္သည္။ လႈပ္ရွားစရာ ရွိသမွ် နန္းယမံုကသာ ဦးေဆာင္၍ ျပဳလုပ္သည္။ ေဘာင္းဘီက သူ႕ေျခရင္းတြင္ ပံုသြားေသာအခါ နန္းယမံုလက္က ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ အတြင္းခံဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ဇြဲ .. ကင္မရာကို ဗြီဒီယိုသို႔ ေျပာင္းလိုက္ၿပီး စတင္ ရိုက္ကူးသည္။ အရင္ဆံုး ကင္မရာျမင္ကြင္းထဲတြင္ ေပၚလာတာက ျဖဴေဖြးသြယ္တန္းေသာ လက္ကေလး၊ ထိုလက္ကေလးရဲ ႔ လက္သူၾကြယ္ေနရာတြင္ေတာ့ တလက္လက္ေတာက္ေနေသာ စိန္လက္စြပ္ .. နန္းယမံုရဲ ႔လက္ထပ္လက္စြပ္၊ ေဖာင့္ဖေယာင္းပမာ လွပေသာ သူမရဲ ႔လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားႏွင့္ ထိစပ္ေနသည္က အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္က သူ႔လီးႀကီး။ ဇြဲတစ္ေယာက္ နားထင္ေတြ ရွိန္းခနဲ ျဖစ္လာသည္အထိ ခံစားလိုက္ရသည္။ “အိုး .. အေမ့ !!” ေယာက်္ားေတြ၏ လိင္အဂၤါႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး နန္းယမံု မည္မွ် အေတြ႔အႀကံဳရွိသည္ေတာ့ မသိ။ သူ႔လီးအား ေဘာင္းဘီႀကိဳးကို ဖယ္၍ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္တြင္ ေယာင္ယမ္း၍ ေရရြတ္လိုက္္သံေလးကမူ ဇြဲအတြက္ နား၀င္ခ်ဳိလွသည္။ စာေတြမွာ ေရးထားသည့္အတိုင္းသာဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ ျပန္ဆိတ္ၾကည့္ရမည့္ကိန္း။ ဒါအိပ္မက္မ်ားလား .. ကိုယ္တိုင္ျမင္ေနရသည့္ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကိုေတာင္ မယံုႏိုင္ပါ။ တကယ္ကို မုိက္သည့္၊ ဆက္ဆီက်လွသည့္ မမလွလွ နန္းယမံု၏ လက္ထဲတြင္ သူ႔လီးက ေရာက္ရွိေနသည္။ “မမ မ်က္ႏွာကို ပါေအာင္ ရိုက္ဦး .. အဲဒီေတာ့မွ မင္းလီးကို ကိုင္ထားတာ မမျဖစ္မွန္း ဒင္း သိမွာ” လီးကိုကိုင္၍ ေျဖးေျဖးသာသာ ဆုပ္စြဲေနေသာ လက္ကစ၍ တေျဖးေျဖးျခင္း ကင္မရာကို နန္းယမံု၏ မ်က္ႏွာရွိရာသို႔ ေရႊ႔သြားသည္။

နန္းယမံု၏ လွပေသာ မ်က္၀န္းေတြထဲတြင္ ထူးဆန္းသည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ လဲ့့ျဖာေနသည္။ သူမ ဘာေတြ ေတြးေနလဲဆိုတာကို ဇြဲ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔ အခိ်န္မအားပါ။ အေပၚစီးကေနၿပီး လွမ္းျမင္ေနရေသာ ႏို႔လံုးေဖြးေဖြးေတြ၏ ထိပ္ပိုင္းအား ကင္မရာကို ဆြဲ၍ လွမ္းခ်ိန္လိုက္သည္။ “အား .. ရွစ္ .. ေကာင္းတယ္” မာေၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနရာမွ၊ နန္းယမံုက က်န္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူ႔ေဂြးဥေတြကို ရြရြေလး လွမ္းကိုင္သည္။ လက္ဖ၀ါးေလးထဲတြင္ ထည့္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ မာဆက္ လုပ္သလို ႏွိပ္နယ္ေပးေသာအခါ ဇြဲတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးမ်ား ေမွးက်သည္အထိ ဖီလင္တက္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကင္မရာ မကိုင္ထားသည့္လက္ႏွင့္ နီးစပ္ရာ ႏို႕ႀကီးတစ္လံုးကို လွမ္းဆြဲမိ၏။ “အုိး !!” “ေဆာရီး .. မမ” “ရတယ္ .. ကင္မရာကို ေသခ်ာၾကည့္ဦး” “ဟုတ္ .. မမ ေသခ်ာရုိက္ထားတယ္” ခံစားမႈဖီလင္ေနာက္သို႔ ေမ်ာသြားသည့္ ဇြဲ .. နန္းယမံု၏ သတိေပးသံေၾကာင့္ ကင္မရာကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ျပန္ထိန္းကိုင္လိုက္သည္။ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္သည့္သူႏွင့္ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ နန္းယမံု အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြား၏။ သူၾကည့္ေနခိုက္ နန္းယမံုတစ္ေယာက္ အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ ရွဴလိုက္သည္ကို သတိထားမိသည္။ “ဇြဲ .. မနက္ကတုန္းက မင္း ေရခ်ဳိးလာခဲ့တယ္ မွတ္လား” “ဟုတ္တယ္ .. မမ … ဘာျဖစ္လို႔လဲ” (သူ႔ကိုယ္ကမ်ား အနံ႔အသက္ ထြက္ေနလို႔လားဟု ဇြဲ ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေတြးမွားသည္ကို ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္ေလသည္) “မိုး .. လံုး .. ဟိန္း .. က်မ လုပ္သမွ်ကိစၥေတြ အားလံုးဟာ ရွင့္ေၾကာင့္ျဖစ္လာတာ .. ရွင့္အျပစ္ေတြႀကီးပဲ” ကင္မရာကိုၾကည့္ကာ ေျပာေသာ ထိုစကားအဆံုးသတ္ႏွင့္အတူ နန္းယမံု၏ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက ဟသြားၿပီး လွ်ာနီနီခြ်န္ခြ်န္ေလးက ထြက္လာကာ ဒစ္လံုးႀကီးကို လွမ္းလ်က္သည္။ ဒစ္ထိပ္ႏွင့္ စိုစြတ္ေသာ လွ်ာထိပ္ေလး ထိမိမႈက နန္းယမံုလက္ထဲရွိ လီးတန္ကို ေထာင္းခနဲ ရုန္းထေစသည္။ ထိပ္ဖူး၀တြင္ စို႔ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးက နန္းယမံု၏ လွ်ာဖ်ားေလးတြင္ တြဲခို၍ ပါသြားသည္။ “ေကာင္းတယ္ .. မမရယ္ .. ေကာင္းတယ္ .. လ်က္ လ်က္ေပးပါဦး” ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ မာေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ႀကီး၏ အရင္းပိုင္းကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ လြတ္ထြက္ေနသည့္ ထိပ္ပိုင္းတေလွ်ာက္ နန္းယမံု၏ လွ်ာနီနီေလးက ေရြ႔လ်ားေနသည္။ ေအာက္ဆင္းသြားလိုက္၊ အေပၚတက္လာလိုက္ႏွင့္ အစုန္အဆန္ လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္၊ ထိပ္ဖူးလံုးႀကီးဆီ ျပန္အေရာက္တြင္ ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ဟ၍ ငံု႔လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းကို ဖိခ်လိုက္သည္တြင္ ႏူးညံ့ေသာႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို တြန္းတိုက္၍ လီးဒစ္က ပါးစပ္ေပါက္ထဲသို႔ ၀င္သြားသည္။ “အား .. အရမ္းေကာင္းတယ္ … မမ” ျပြတ္ခနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ လီးထိပ္က နန္းယမံု ပါးစပ္အတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာသည္။

လီးကို ၉၀ဒီဂရီေထာင္မတ္ေနေအာင္ ကိုင္ထားရင္း လက္ဖ၀ါးႏွင့္ဆုပ္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးသည္။ မ်က္ႏွာလွလွေလးက ေမာ့တက္လာၿပီး ဇြဲအား ထင္မွတ္မထားသည့္ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလိုက္သည္။ “မမနဲ႔ မင္းေကာင္မ .. ဘယ္သူစုပ္ေပးတာ ပိုေကာင္းလဲ” ဇြဲ၏ အသိအာရံုတြင္ ေလာေလာဆယ္ ႀကီးစိုးထားသည္က နန္းယမံုသာ ရွိသျဖင့္ သူ႔ေကာင္မဆိုေသာ ရည္ညႊန္းခ်က္ကို မနည္းေတာင္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ ေခ်ာေခ်ာငယ္ကို ေျပာမွန္းသိလိုက္သည္။ ေခ်ာေခ်ာငယ္ရဲ ႔ အစုပ္အမႈ (ဘလိုးေဂ်ာ့)က ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသည္မွန္း ဇြဲ မသိ။ သို႔ေသာ္ နန္းယမံု၏ ဘလိုးေဂ်ာ့က မတရားေကာင္းေနသည္မွန္းေတာ့ ဇြဲ သိေနသည္။ “မမက ပိုေကာင္းတာေပါ့” (ဇြဲ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေသခ်ာသိေအာင္ ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူ စုပ္ေပးတာ ခံရလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု ျဖတ္ခနဲ ေတြးလိုက္ေသးသည္) နန္းယမံုကေတာ့ ဇြဲ၏ အေတြးကို သိႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ သူမက ပိုသာသည္ဆိုေသာအခ်က္ေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားသည့္ အသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး ေခါင္းကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္ငံု႔၍ လီးကို အားရပါးရစုပ္သည္။ ေကာင္းမြန္လွသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားက လီးတန္တေလွ်ာက္မွ တဆင့္ ဇြဲ ကိုယ္အႏွံ႔ ျပန္႔၍ စီး၀င္သြားသည္။ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ နန္းယမံု၏ ေခါင္းကို လွမ္းကိုင္ၿပီး ဖိခ်မိသည္။ ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ပါးေစာင္သားေလးမ်ား၏ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ လီးတန္တစ္ေခ်ာင္းလံုးကို နန္းယမံု ပါးစပ္ထဲ သြင္းပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ “အား .. ေကာင္းတာ မမ” “အု .. အု” “မမ .. ဒိသရုပ္ လုပ္ဖူးလား ??” နန္းယမံု ကိုယ္လံုးေလး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီး၊ ပါးစပ္ထဲမွလည္း လီးတန္က ကြ်တ္ထြက္လာ၏။ ေခတ္မွီသည့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္မို႔ ဒိသရုပ္ဆိုသည္မွာ လိင္တန္ကို အဆံုးထိ ပါးစပ္ထဲသို႔ သြင္း၍ စုပ္ေပးျခင္းမွန္း နန္းယမံု နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမေယာက်္ား ဦးမိုးလံုးဟိန္းႏွင့္ေတာင္မွ ဒီလိုမ်ဳိး တခါမွ မစမ္းဘူးပါ။ ဦးမိုးလံုးဟိန္း၏ လိင္တန္ကို စုပ္ေပးသည္ဆိုတာကလည္း အၿမဲတမ္းရယ္လို႔ မဟုတ္။ သူမ စိတ္ပါသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ဦးမိုးလံုးဟိန္း အလြန္အမင္း ဆႏၵရွိခ်ိန္သာ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူမေယာက်္ား၏ လူယံုေကာင္ေလးက သူ႔လီးကို ဒိသရုပ္လုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၿပီ။ သူမ ဘာလုပ္ရမည္နည္း …. ။ ကင္မရာ ကိုင္ထားေသာ လက္ကို သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး ဇြဲတစ္ေယာက္ မခိုးမခန္႔ ၿပံဳးရင္း စကားကို တစ္လံုးခ်င္း ေျပာေနသည္။ “ဒီမွာ ေဘာ့စ္ .. ခင္ဗ်ား မိန္းမရဲ ႔ပါးစပ္ထဲကို ခင္ဗ်ား လီးအကုန္ ေသခ်ာေပါက္မထည့္ဖူးဘူး မွတ္လား .. ဘယ္ထည့္ရမလဲ .. ခင္ဗ်ားႀကီးက သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပန္ေနတာကိုး .. အခု ခင္ဗ်ား မရတဲ့ အခြင့္အေရးကို က်ေနာ္ ရၿပီ .. မမ က က်ေနာ့္လီးကို ဒိသရုပ္လုပ္ေပးေတာ့မယ္ … ဒီမွာ ၾကည့္ ..” ဇြဲေျပာလိုက္သည့္ စကားေတြ အားလံုးကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နန္းယမံု ၾကားလိုက္ပါသည္။

သူမ ဦးေႏွာက္က ထိုအခ်က္မ်ားကို လက္ခံသင့္၊ လက္မခံသင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဇြဲ၏ လက္က သူမေခါင္းကို အသာကိုင္ၿပီး ဖိခ်လိုက္သည္တြင္ေတာ့ ပါးစပ္ကို အလိုလိုဟေပးမိသြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူမ၏ သဘာ၀ဗီဇ က ႀကီးစိုးသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လီးတန္လံုးပတ္၏ ေအာက္ေျခပိုင္းႏွင့္ ထိႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ထိပ္ဖူးလံုးလံုးႀကီးက အာေခါင္ကို ေက်ာ္၍ လည္ေခ်ာင္း၀သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ပ်ဳိ ႔ခ်င္သလို ျဖစ္သည္။ အသက္ရွဴရခက္သလို ျဖစ္သည္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျပန္ထုတ္လိုက္သည့္တိုင္ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ ဆိုးသည္။ “အားမေလွ်ာ့နဲ႔ မမ ရေတာ့မွာ … နဲနဲပဲ လိုေတာ့တာ” တကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လိုပါေသးသည္။ ဇြဲ လုပ္ခဲ့ဖူးသမွ် ေကာင္မေလးတိုင္းေတာင္မွ ဘယ္သူမွ သူ႔လီးကို အကုန္ငံုႏိုင္တဲ့သူ မရွိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ဇြဲ၏ အားေပးမႈကို နန္းယမုံက အသိအမွတ္ျပဳဟန္ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး လက္ခံသည္။ ၿပီးေနာက္ အသက္ကို၀၀ရွဴသြင္းလိုက္ၿပီး သူမပါးစပ္ကို လီးထိပ္ဖူးအား ျပန္ငံု၍ ဖိခ်လိုက္ျပန္သည္။ အသက္ကို၀ေအာင္ ရွဴထားခဲ့သည့္အတြက္ လီးဒစ္က လည္ေခ်ာင္းထဲ၀င္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ အေစာတုန္းကလို မျဖစ္ေတာ့။ ပ်ဳိ႔ခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည့္ အခံေတာ့ ရွိေနေသးေပမယ့္ ထိုစိတ္ကို ထိန္းၿပီး လည္ေခ်ာင္းအတြင္းသားေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ကာ ငွက္ေပ်ာသီး မ်ဳိခ်သလို မ်ဳိလိုက္သည္။ လီးတန္လံုးပတ္ကို ဖိပြတ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက ေအာက္ဘက္သို႔ ေရြ႔သြားၿပီး နန္းယမံု၏ ႏွာတံခြ်န္ခြ်န္ေလးက လီးအရင္းတြင္ ေပါက္ေနေသာ အေမႊးေတြႏွင့္ ေရာယွက္သြားသည္။ သူမ ေမးေလးကမူ ေဖာင္းကားေနသာ ေဂြးဥမ်ားႏွင့္ သြားထိသည္။ “၀ိုး … ေရး .. မိုက္တယ္ မမ” ဇြဲတစ္ေယာက္ေတာ့ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္သို႔ အရွင္လတ္လတ္ ေရာက္ေနသလိုကို ခံစားရသည္။ နန္းယမံု၏ ေခါင္းကို ေနာက္ဘက္မွ ထိန္းကိုင္ထားရင္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္ၾကြတက္မလာေအာင္ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ ဖိထားသည္။ လီးဒစ္ဖူးႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းသားအိအိေတြ ထိေတြ႔ေနမႈသည္ ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ခနၾကာမွ ဖိထားမႈကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ “မမ .. လုပ္ႏိုင္တယ္ .. ေရး !!!” အင္မတန္မွ ေက်နပ္အားရသံႏွင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေၾကြးေၾကာ္ေနသည့္ နန္းယမံုေၾကာင့္ ဇြဲေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ၿပီး အသံတိတ္သြားရသည္။ သူမ စုပ္ေနေသာ လီးသည္ ဘယ္သူ႔လီးဆိုတာကိုေရာ နန္းယမံုေတြးမိပါရဲ႔လား မသိ ..။ ေနာက္ထပ္ဘာမွ ထပ္မံတိုက္တြန္းစရာ မလိုလိုက္ဘဲ နန္းယမံုက သူ႔လီးကို ျပန္၍ ငံုစုပ္သည္။ ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ နည္းစနစ္ကို သိနားလည္သြားၿပီ ျဖစ္သည္မို႔ တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္တင္ လီးက သူမပါးစပ္ထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ နန္းယမံု၏ ႏွာတံေလးက လီးေမႊးမ်ားၾကား ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။ ႏွာ၀ထဲသို႔ လီးေမႊးအခ်ဳိ႔ကပင္ တိုး၀င္သြားရာ သူမ ႏွာေခါင္းကို ဘယ္ညာလွည့္ကာ ကစားၿပီး ဖယ္ထုတ္လိုက္သည္။ “အိုး .. ရွစ္” ဇြဲတစ္ေယာက္ ဘယ္လုိမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။

သူ႔လိင္တန္သည္ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းလို တင္းမာေနၿပီး၊ အခ်ိန္ကိုက္ ဗံုးသလို ေပါက္ကြဲဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနသည္။ နန္းယမံု၏ ေခါင္းကို ဖမ္းကိုင္ၿပီး ခါးကိုလႈပ္ကာ သူမပါးစပ္အား ေဆာင့္လိုးမိေတာ့သည္။ နန္းယမံုက အလိုက္သင့္ပင္ လည္ေခ်ာင္းကို ေျဖေလွ်ာ့ထားေပးယံုမက၊ လွ်ာေလးႏွင့္လည္း အ၀င္အထြက္ ျဖစ္ေနေသာ လီး၏ ေအာက္ဘက္ပိုင္းကို ပတ္၍ လ်က္ေပးသည္။ ႏူးညံ့လွေသာ နန္းယမံု၏ ပါးစပ္လွလွေလးထဲတြင္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလံုး ကုန္ေအာင္ ထည့္ထားႏိုင္သည့္ ဖီလင္သည္ ဇြဲအတြက္ေတာ့ ဘာႏွင့္မွကို မလဲႏုိင္ေပ။ သူမပါးစပ္အား အရွိန္ႏွင့္လိုးေနေသာ ဇြဲအား မိနစ္ပိုင္းမွ် ၾကာသည္အထိ နန္းယမုံ လႊတ္ေပးထားလိုက္၏။ နန္းယမံု အေနႏွင့္ အစပိုင္းတုန္းက သူမအေပၚ ေဖာက္ျပန္သည့္ လင္ျဖစ္သူအား ပညာေပး လက္စားေခ်ဖို႔ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ဒီေလာက္အထိေတာ့ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု မထင္ထားခဲ့။ အခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဖို႔ မလြယ္ကူေတာ့ပါ။ သူမအေနႏွင့္လည္း ဒီအေျခအေနေရာက္လာမွ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔လည္း မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့။ ေရွ႔ဆက္တိုးဖို႔ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ “ဇြဲ .. ေနဦး” ျပြတ္ဆိုသည့္ အသံႏွင့္အတူ လီးက ပါးစပ္ေပါက္ထဲမွ ကြ်တ္ထြက္သြားရာ ဇြဲတစ္ေယာက္ တကယ္ကို ဖီးလ္ေအာက္သြားသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္မိနစ္၊ ႏွစ္မိနစ္သာ ဆက္ေဆာင့္ရလွ်င္ သူၿပီးေတာ့မွာ ေသခ်ာေနသည္ေလ။ “ဘာ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ မမ??” အနည္းငယ္ စိတ္ပ်က္သံႏွင့္ ေမးလိုက္သည့္ ဇြဲ .. နန္းယမံုထံမွ အေျဖေၾကာင့္ ေနရာမွာတြင္ ထခုန္ခ်င္သြားျပန္သည္။ အနည္းဆံုး ေတာ့ လူက မခုန္မိတာေတာင္ လီးတန္ႀကီးက ဆတ္ခနဲ ခုန္တက္သည္။ “တို႔တေတြ ဖက္ခ္ ၾကရေအာင္ .. ဇြဲ” “မမ .. တကယ္ ေျပာေနတာလား” (အံ့အားသင့္ၿပီးရင္း သင့္ေနရေသာ ဇြဲ .. ဒီတခါေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ပန္းကန္ျပား၀ိုင္းေလာက္ ႀကီးသြားသည္ဟု ဆိုလို႔ရသည္) “တကယ္ေျပာေနတာ .. ဇြဲ .. ဒါ ေနာက္စရာ မဟုတ္ဘူး” ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ ၾကည့္ေနေသာ ဇြဲအား ခပ္ေငါက္ေငါက္လွမ္းေျပာရင္း နန္းယမံု ဒရက္စ္(၀တ္စံု)ရဲ ႔ ေအာက္အနားစကို လွမ္းဆြဲကာ ခါးထက္သို႔ မတင္သည္။ ႀကီးမားေဖြးဥေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္သည္ ခပ္ေသးေသး ပင္တီက ဖံုးမထားႏိုင္သည့္ႏွယ္ လံုးေမာက္ကာ ေပၚထြက္လာသည္။ သူစိတ္ကူးယဥ္ထားသလို ဂ်ီစထရင္း ၀တ္ထားတာ မဟုတ္သည့္တိုင္ ပင္တီေသးေသးေလးက တင္ပါးအထက္ပိုင္းကိုသာ ဖံုးထားႏိုင္သည့္ ဆက္ဆီက်သည့္အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္။

ဇြဲ၏ လီးက ဆတ္ခနဲ ထခုန္ျပန္သည္။ မနည္းပင္ ဖင္ေက်ာေတြကို အျမန္ရႈံ႔လိုက္ရၿပီး လရည္မထြက္ေအာင္ ထိန္းထားရသည္။ “မင္း .. သန္႔တာေတာ့ သန္႔တယ္ ေနာ္ ..” “အာ .. သန္႔တယ္ မမ .. ဒါေပမယ့္ မမ အဆင္မေျပရင္ က်ေနာ့္ဆီမွာ ကြန္ဒံုးရွိတယ္” “ဒါဆို ယူလိုက္ေလ .. ဘာလုပ္ေနတာလဲ .. ျမန္ျမန္လုပ္ … အခ်ိန္မရွိဘူး” “ဟုတ္ .. ဟုတ္ .. မမ .. လာ .. လာၿပီ” ဇြဲတစ္ေယာက္ ကမန္းကတမ္း ၾကမ္းျပင္ေပၚပံုေနေသာ ေဘာင္းဘီကို ေျပးေကာက္၊ အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထုတ္၊ အိတ္အလယ္ေခါင္က ဇစ္ကို ဖြင့္ၿပီး တစ္ခုထဲသာ က်န္ေနသည့္ ကြန္ဒံုးကို ျမန္ျမန္ထုတ္ယူရသည္။ ကြန္ဒံုးအိတ္ေထာင့္ကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ကာ ဆြဲေဖာက္လိုက္ၿပီး အစြန္းစထြက္လာေသာ အၾကည္ျပားေလးကို လီးထိပ္တြင္စြပ္ကာ လိပ္ခ်လိုက္သည္။ “ေနဦး !! .. ကင္မရာနဲ႔ ခ်ိန္ရိုက္ထားဖို႔ မေမ့နဲ႔ဦး” ကြန္ဒံုးစြပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမနားသို႔ ေျပးကပ္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနသည့္ ဇြဲအား နန္းယမံု လွမ္းသတိေပးရသည္။ သူမ သတိေပးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ ဇြဲ စိတ္ထား၌ ကင္မရာရိုက္ကူးဖို႔ ကိစၥ လံုး၀ရွိမေနပါ။ စားပြဲစြန္း၌လက္ေထာက္ကာ ေနရာယူထားသျဖင့္ လံုး၀န္းၿပီးထြက္ေနေသာ ပန္းသီးပံုစံဟု တင္စားေခၚေ၀ၚရမည့္ တင္သားေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္ဖက္ကသာ ႀကီးစိုးထားသည္။ “ရၿပီ .. မမ” ကင္မရာကို ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ အလွစိုက္ ပန္းအိုးေပၚတြင္ သြားေျပးတင္ၿပီးေနာက္ နန္းယမံု ဖင္ေပးထားရာေနရာသို႔ ဇြဲ ေရာက္လာသည္။ လွန္တင္ထားေသာ ဒရက္စ္(၀တ္စံု)စ လိပ္ကာ ဖံုးေနသည့္ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ဇြဲ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း၊ ေနာက္တစ္ဖက္က လီးတန္ကို ထိန္းကာ ေစာက္ဖုတ္၀တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ နန္းယမံုကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ တင္ပါးကို ေကာ့ကာ ကုန္းေပးထားသည္ ျဖစ္ရာ အရည္ၾကည္စို႔ေနေသာ အ၀ေလးႏွင့္ ကြန္ဒံုးစြပ္ထားေသာ ဇြဲ၏ လီးထိပ္ေတ့မိသည္။ ဇြဲ သံုးေလ့ရွိေသာ ကြန္ဒံုးက လု ပါေသာ အမ်ဳိးအစားမို႔ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေတြးမေနေတာ့ပါ။ ေနရာမွန္သည္ကို သိသည္ႏွင့္ ဖိကာ သြင္းပစ္လိုက္သည္။ (အားပါးပါး .. က်ပ္လွခ်ည္လား) “အီး … အင့္ … အင့္” (နန္းယမံု ကိုယ္ကေလး ဆတ္ခနဲတုန္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းက်သည္) “ဒီမွာ ေဘာ့စ္ .. ခင္ဗ်ားႀကီးေတြ႔ၿပီ မွတ္လား … က်ဳပ္လုပ္ေနတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ .. ေတြ႔တယ္ဟုတ္ .. အဲဒါ ခင္ဗ်ား သစၥာမရွိဘဲ ပစ္ထားတဲ့ မိန္းမေလ … ဟုတ္ၿပီလား” ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာလီးႀကီးက သူမကိုယ္တြင္းသို႔ အဖုတ္၀မွတဆင့္ ျပည့္က်ပ္စြာ ၀င္လာမႈေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းက်သြားသူ နန္းယမံု .. ေဇာင့္ၾကြားၾကြားေလသံႏွင့္ လွမ္းေျပာေနသူ ဇြဲ၏ စကားမ်ားေၾကာင့္ ၿခံခုန္တဲ့လင္ျဖစ္သူကို မေက်နပ္သည့္စိတ္ေတြ ျပန္ထလာၿပီး သူမတင္ပါးေတြကို ေနာက္သို႔ တြန္းပို႔ပစ္လိုက္သည္။

ဇြဲႏႈတ္ဖ်ားမွ ေက်နပ္အားရစြာ ညည္းသံႏွင့္အတူ လီးႀကီးက က်ဥ္းက်ပ္ေနေသာ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေျပး၀င္သည္။ ဇြဲ၏ ဆီးစပ္ႏွင့္ ျဖဴေဖြးအိစက္ေသာ တင္ပါးႀကီးတစ္စံု ထိကပ္သြားသည္။ “အိုး .. ရွစ္ .. ေကာင္းတယ္” စူးစူးရွရွေအာ္ၿပီး ေက်နပ္အားရသံအျပည့္ႏွင့္ ေရရြတ္လိုက္သည့္ နန္းယမံုစကားေၾကာင့္ ဇြဲပင္ အံ့အားသင့္ၿပီး အဖုတ္ထဲအျပည့္၀င္ေနေသာ လီးႀကီးအား ဘာမွမလုပ္ဘဲ ၿငိမ္ေနမိသည္။ ဇြဲကသာ ထိုသို႔ ၿငိမ္ေနေပမယ့္ နန္းယမံုကေတာ့ ၿငိမ္ေနျခင္း မရွိပါ။ သူမဖင္ႀကီးေတြက တုန္ခါေနၿပီး၊ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကမူ ဇြဲ၏ လီးကို ပတ္ကာရစ္ဆြဲေနၾကသည္။ “လိုး .. လိုးေလ .. ဇြဲ .. မမ ကို လိုး .. ဖက္ခ္ မီ .. ပလိစ္ !!” သူ႔ေယာက်္ား စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေအာင္ပဲ နန္းယမံု တမင္ေျပာေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔လီးေၾကာင့္ပဲ ဆႏၵေတြ တက္ၾကြလို႔ လိုးခိုင္းတာလား ဇြဲ ေသခ်ာေ၀ခြဲမရပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအခ်က္ေတြအား ဇြဲ ဂရုစိုက္မေနေတာ့ပါ။ လံုး၀န္းသေလာက္ တင္းရင္းအိစက္ေနသည့္ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကာဆြဲကိုင္ၿပီး အားကုန္ကို လိုးေတာ့သည္။ လီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္ၿပီး ထြက္လာလိုက္၊ ၀င္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ ေျပးလႊားေနေသာ ပစ္စတင္ေခ်ာင္းႏွင့္ေတာင္ တူလွေပသည္။ နန္းယမံု တင္သားေတြက တကယ္ကို ျဖဴေဖြးကားစြင့္ကာ လံုး၀န္းလွသည္။ ေနာက္ကေန ေဒါ့ဂီစတိုင္လ္ႏွင့္ လိုးေနရသူ ဇြဲအဖို႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း တင္သားေတြ တုန္တက္သြားသည့္ ျမင္ကြင္း၊ အရည္ၾကည္ေတြ စိုေနေသာ လီးႀကီး အဖုတ္ထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္ ျမင္ကြင္း၊ အဆီရယ္လို႔ မရွိဘဲ ေက်ာ့ရွင္းေနေသာ ေက်ာျပင္ထက္တြင္ ဆံႏြယ္ေလးေတြ လႈပ္ခါသြားသည့္ျမင္ကြင္း .. ရမၼက္ၾကြဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေပါင္း မ်ဳိးစံုကို ျမင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာမ်ားထက္ ပို၍ သူ႔စိတ္ကို ဖမ္းစားထားသည္က လီးအ၀င္အထြက္ကို ျမင္ေအာင္ ဆိုၿပီး ဖင္သားႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆြဲၿဖဲထားမႈေၾကာင့္ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚေနေသာ စအိုေပါက္ နီနီစူစူေလး။ နန္းယမံုသည္ သူမကိုယ္သူမ ဂရုတစိုက္ႏွင့္ အၿမဲေက်ာ့ရွင္းေနေအာင္ ျပင္ဆင္ထားလို႔လား မသိ။ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေရာ ဖင္ၾကား ၊ စအိုေပါက္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေရာ အားလံုးက အေမႊးအမွင္ကင္းၿပီး ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေနသည္။ အဖုတ္ကို အပီအျပင္ ေဆာင့္လိုးေနရင္းမွ ဇြဲတစ္ေယာက္ ဖင္ခ်ခ်င္လာသည္။ နန္းယမံုကို ခ်ရဖို႔ အေရးက ဒီတစ္သက္ ျပန္ရခ်င္မွ ရေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ႀကံဳႀကိဳက္တုန္း ရွိရွိသမွ် အေပါက္အကုန္ဖြင့္လိုက္ခ်င္သည္။ “အင္း … အင့္ .. မမ ေကာင္းလာၿပီ .. ဇြဲ .. ေဆာင့္ .. နာနာေဆာင့္” ကာမရမၼက္ေဇာတက္ကာ နန္းယမံုတစ္ေယာက္ အပီအျပင္ ေပါက္ကြဲထြက္ေနသည္။

မိမိေယာက်္ားမဟုတ္တဲ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ ေယာက်္ားသားတစ္ဦးက လီးႀကီးႀကီးႏွင့္ လိုးေပးတာ ခံေနရသည္မို႔ ခံစားမႈအရွိန္ကလည္း ခါတိုင္းႏွင့္ မတူ။ တစ္သက္တာတြင္ မႀကံဳဘူးေသးသည့္ အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးေတာ့ဖို႔ နန္းယမံု တဲတဲေလးသာ လိုေတာ့သည္။ “အင္ .. အာ .. ဘာျဖစ္လို႔ ဆြဲထုတ္လိုက္တာလဲ .. ဇြဲ” အရမ္းႀကီး ေကာင္းေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အဖုတ္ထဲမွ လီးဆြဲထုတ္ခံရသျဖင့္ မဲ့တဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ နန္းယမံု လွည့္ၾကည့္ကာ ေမးရွာသည္။ စားပြဲစြန္းအား ေထာက္ထားသည့္ လက္ျဖင့္ လီးတန္ႀကီးအား လွမ္းဆြဲမည္ေတာင္ ျပဳသည္။ ဇြဲကာ အဆြဲမခံဘဲ ေနာက္သို႔ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္သည္။ တင္ပါးႀကီး တစ္ဖက္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ကိုမူ စအိုေပါက္ေလးေပၚ ေရႊ ႔ၿပီး လက္မႏွင့္ စူတူတူအ၀ေလးကို ဖိထိုးခ်သည္။ “မမ ေယာက်္ားက မမဖင္ကို လုပ္ဖူးလား” “အိုး .. ႏိုး .. မလုပ္ဘူး .. မလုပ္ဖူးဘူး” နန္းယမံု၏ စအိုေပါက္ေလးက တင္းရင္းေနေသာ္လည္း ဇြဲက လက္မကို အားႏွင့္ဖိခ်လိုက္သည္မို႔ ထိပ္ပိုင္းေလာက္ ၀င္သြားသည္။ ေခြ်းသီးေလးေတြ စို႔ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ နန္းယမံုကိုယ္ကေလး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီး လီးကို လွမ္းဆြဲေသာလက္ကို ကမန္းကတမ္း စားပြဲေပၚသို႔ ျပန္ေထာက္လိုက္ရသည္။ ဖင္ေပါက္ႏုႏုေလးထဲသို႔ ၀င္သြားေသာ သူ႔လက္မကို အသာေလး လႈပ္ေပးရင္း ကင္မရာတင္ထားရာဘက္သို႔ ဇြဲ လွမ္းၾကည့္ကာ စပ္ၿဖီးၿဖီးရုပ္ႏွင့္ ေျပာသည္။ “ကဲ .. ေဘာ့စ္ .. ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနာက္ဆံုးပိတ္အျဖစ္ ခင္ဗ်ားႀကီး တခါမွ မေရာက္ဘူးတဲ့ေနရာကို က်ေနာ့္လီးေရာက္ေအာင္ သြားလိုက္မယ္ .. ဘယ္ေနရာလဲဆိုတာ လက္မကို ျမင္တယ္ မွတ္လား .. မမနန္းယမံုရဲ ႔ ဗါဂ်င္ဖင္ေပါက္ေလးေပါ့ဗ်ာ .. ဟား ဟား” ဇြဲေျပာေနသည့္ စကားလံုးတိုင္းကို နန္းယမံု ၾကားပါသည္။ ေယာက်္ားျဖစ္သူ၏ အလုပ္သမားက သူေဌးကေတာ္ျဖစ္သူ သူမကို ဖင္ခ်ဖို႔ ႀကံစည္ေနသည္ဆိုတာ နန္းယမံု နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခုအေျခအေနတြင္ သူမ ျငင္းဆန္ခ်င္စိတ္တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ပါ။ အလွ်ံညီးညီး ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ ရမၼက္စိတ္တြင္၊ ေဖာက္ျပန္သူ ေယာက်္ားအေပၚ ခံျပင္းေဒါသထြက္မႈက ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ သူမလုပ္သမွ် အမွန္ဟု နန္းယမံု ထင္ျမင္ေနသည္။ ဖင္မကလို႔ ဘာႀကီးပဲခ်ခ် .. ဇြဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖို႔ သူမ သေဘာတူသည္။

“လုပ္ .. ဇြဲ .. မမ ဖင္ေပါက္က မင္းအတြက္ပဲ .. ဒါမွ ဒင္းတို႔ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မွာ” ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ ၀င္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ လက္မေပၚသို႔ ထီြခနဲ ေနေအာင္ တံေတြးေထြးခ်လိုက္သည္။ လက္မကို ႏွဲ႔ၿပီး လႈပ္ေပးလိုက္ရာ တံေတြးမ်ား စိမ့္၀င္လာသည္။ ဖင္၀ေလးက ေအးခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ နန္းယမံု စအုိ၀ေလးအား အလိုလုိ က်ံဳ ႔မိသည္။ “မမ .. စိတ္ေလွ်ာ့ထား .. ဖင္၀ကို အရမ္းတင္းမထားနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား ..” “အင္း .. ဇြဲ .. ေျဖးေျဖးေနာ္” “ဟုတ္ .. မမ” တံေတြးအကူအညီေရာ၊ ရႊဲရႊဲစိုေနေသာ အဖုတ္ထဲမွ ထြက္သည့္ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား၏ အကူအညီေရာ ေပါင္းကာ ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ လီးထိပ္ဖူး၀ကို ေသခ်ာေတ့သည္။ တအားကို ဖိသြင္းပစ္လိုက္ခ်င္သည့္ စိတ္က မ်ားေနေပမယ့္၊ ေနာက္ေပါက္ကို ဆက္ဆံသည္မွာ နန္းယမံုအတြက္ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ဆိုတာ ဇြဲ သိပါသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ အဖုတ္ေပါက္ထက္ မ်ားစြာေသးငယ္ေသာ စအိုေပါက္ထဲသို႔ သူ႔လီးဒစ္ ၀င္ႏိုင္ဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားသည္။ အားအရွိန္ကို ၁%ေလာက္မွစ၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ထပ္ကာ တိုးတိုးသြားသည္။ ရာခိုင္ႏႈန္း တစ္ရာျပည့္ဖို႔ေတာ့ မေစာင့္လိုက္ရပါ။ နန္းယမံုက စိတ္ကိုေလွ်ာ့ၿပီး ဖင္ေပါက္ကို ဖြင့္ထားေပးရာ ၇၀% ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ လီးဒစ္ဖူးက အထဲသို႔ ျမဳပ္၀င္သြားသည္။ “အား … ကြ်တ္ … ကြ်တ္ ..” “ရွစ္ .. အရမ္းက်ပ္တာပဲ မမ .. သိပ္ေကာင္းတယ္ .. ဆိုးဂြတ္” တစ္ေယာက္က နာလို႔ ညည္းတာျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေကာင္းလြန္းလို႔ ညည္းတာျဖစ္သည္။ နာတာေတာ့ နာေနေပမယ့္ နန္းယမံု ရုန္းကန္ၿပီး ထြက္သည္ေတာ့ မလုပ္ပါ။ စားပြဲစြန္းကိုသာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရာ သူမ၏ လက္ဆစ္ေလးမ်ားသည္ အားျပဳထားရသည့္အရွိန္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ေတာင္ သမ္းလာေနရွာသည္။ “မမ .. ဆက္သြင္းမယ္ေနာ္ .. ခန ေအာင့္ခံထား” အျပစ္အနာအဆာဆိုလို႔ အမည္းစက္တစ္စက္ေတာင္ မရွိသည့္ ျဖဴႏုေဖြးအိေနေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္အား ေပါင္းစပ္ထားသည့္ စအိုေပါက္ႏုႏုေလးအား သူ႔လီးႀကီးက ထိုးခြဲကာ ၀င္ေရာက္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းသည္ ဇြဲအတြက္ေတာ့ ၂၀၁၅အတြက္ ၾကည့္အေကာင္းဆံုးေသာ ျမင္ကြင္းသာျဖစ္သည္။ ေခ်ာ့သြင္းလိုက္၊ ခနရပ္ထားလိုက္၊ အားစိုက္ကာ ထပ္ဖိထည့္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိိန္မည္မွ် ကုန္သြားမွန္း မသိ။ ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေသးသည္။ ေစာေစာတုန္းက ၿပီးခ်င္သလို ျဖစ္ေနေသာ ဇြဲ .. ဖင္ေပါက္ထဲ လီး၀င္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသျဖင့္ ၿပီးခ်င္စိတ္က နည္းနည္းေပ်ာက္သြားသည္။

လီးအရင္းပိုင္းႏွင့္ တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္းႀကီးေတြ ထိဖို႔ နဲနဲေလးသာ လိုေတာ့သည္အခ်ိန္တြင္ ဇြဲ ခနနားလိုက္သည္။ “မမ အဆင္ေျပလား ..” “တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးနဲ႔ .. ေနရထိုင္ရတာေတာ့ တမ်ဳိးႀကီးပဲ” “ဒါက အစမွတ္လို႔ပါ .. လီးအ၀င္အထြက္ျဖစ္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ .. မမ ေဆြမ်ဳိးေမ့သြားရေစမယ္ .. ဟီး .. ဟီး” “ေဆြမ်ဳိးမေမ့လည္း မင္းေဘာ့စ္ကို ေမ့ရင္ ရၿပီ .. ေဆာင့္ေတာ့ကြာ” “စိတ္ခ် .. မမ” (လာၿပီ) ဆိုၿပီး အခ်က္ေပးသံအဆံုး၌ ဇြဲ သူ႔လီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္၍ အားႏွင့္တစ္ခ်က္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ က်ပ္သည္ကေတာ့ တကယ္ကို ျပဳတ္တူႏွင့္ ညွပ္ထားသလား ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျပဳတ္တူသည္ ႏူးညံ့လြန္းေသာ ကတၱီပါသားႏွင့္ အလားသဏၭာန္ တူေနပါသည္။ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေျဖးညင္းစြာ ျပန္ထုတ္လိုက္၊ အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ႏွင့္ အပ်ဳိရည္ပ်က္ခါစ ဖင္ေပါက္ေလးကို စိတ္တိုင္းက် လိုးေဆာင့္ေနသည္။ သူ႔ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ဆံုႀကီး လႈပ္ခါသြားၿပီး စအိုေပါက္ေလးကေတာ့ အစြမ္းကုန္ကို ၿပဲလန္လို႔ေနသည္။ “အင္း … အာ့ .. ဇြဲ .. အား … အာ့ .. ဇြဲ … လုပ္ .. လုပ္ … အာ့” အသြင္းအထုတ္မွန္လာသည္ႏွင့္အမွ် နန္းယမံု၏ ဖင္ေပါက္ေလးသည္ ဇြဲ၏ လီးကို ေကာင္းေကာင္းလက္ခံလာႏိုင္သည္။ နာေသးတာေတာ့ နာေနေသးေပမယ့္ ထိုနာတာႏွင့္တြဲ၍ ရရွိလာေသာ ခံစားမႈဖီလင္ကို မက္ေမာခံုမင္လာသည္။ ဇြဲ၏ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ညီညီ သူမတင္ပါးကို ေကာ့ေကာ့၍ ေပးသည္။ ဇြဲကလည္း နန္းယမံုတစ္ေယာက္ ဖင္အလိုးခံရတာ ဇိမ္ေတြ႔လာၿပီဆိုသည္ကို နားလည္သည့္အေလ်ာက္ အေလွ်ာ့မေပးေတာ့ဘဲ လီးကို ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းမ်ား သံုးကာ လိုးသည္။ “အိုး … ရက္စ္ … ေဆာင့္ … အာ့ .. အား .. မမ ၿပီးေတာ့မယ္ … ၿပီး … ၿပီးၿပီ ..” “အား .. ဖက္ခ္ … ထြက္ .. ထြက္ၿပီ” နန္းယမံု၏ ဖင္ေပါက္ေရာ၊ အဖုတ္ေရာ ရႈံ ႔ပြရႈံ ႔ပြျဖစ္ကာ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးသြားသလို၊ ဇြဲလည္းပဲ ဖင္သားေတြ က်ံဳ ႔ကာတုန္၀င္သြားသည္ အထိ အေကာင္းႀကီးေကာင္းၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထုတ္မိသည္။ တကိုယ္လံုးရွိ အားအင္ေတြ နန္းယမံု ဖင္ေပါက္ေလးထဲ စီး၀င္သြားသလို ခံစားရသည္။ “အရမ္းေကာင္းတာပဲ မမ ရယ္ ..” ေနာက္ဘက္နားရွိ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ကာ က်သြားရင္း ဇြဲတစ္ေယာက္ ေမာပန္းသံႏွင့္ ေျပာရွာသည္။ နန္းယမံုကလည္း အသက္ကို မွန္မွန္ျဖစ္ေအာင္ တဟင္းဟင္းႏွင့္ ရွဴေနရင္းမွ သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ယဲ့ယဲ့ေလး ၿပံဳးျပသည္။

“မမလည္း အရမ္းေကာင္းသြားတယ္ .. ဇြဲ” “……” ဘာေျပာရမွန္း မသိဘဲ ဇြဲ ၿငိမ္ေနစဥ္မွာပင္ နန္းယမံုက အံ့ၾသဖြယ္ရာ အျပဳအမူတစ္ခုကို ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ ဇြဲ ေရွ ႔တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အခုထက္ထိ မခြ်တ္ရေသးေသာ ကြန္ဒံုးကို လိပ္ကာ ခြ်တ္ယူလိုက္သည္။ လရည္ေတြ ျပည့္ေနေသာ ကြန္ဒံုးကို လက္ဖ၀ါးေပၚတြင္ကာ ခနၾကည့္ၿပီးေနာက္ မူႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ ၿပံဳးျပသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ခြ်ဲက်ိက်ိျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့ေသာ သူ႔လိင္တန္အား လက္ႏွင့္စုပ္ကိုင္ၿပီး အေပၚေအာက္ လွ်ာႏွင့္ လ်က္ေပးသည္။ ဇြဲတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနရာမွ ဖင္ႀကီး ၾကြမတက္ေအာင္ပင္ မနည္း သတိထားေနလိုက္ရသည္။ စိတ္ေက်နပ္သည္အထိ လ်က္ၿပီးသြားလို႔ နန္းယမံုက ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနႏွင့္ သူ႔လီးထိပ္အား ျပြတ္ခနဲေနေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွင့္ နမ္းၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္သည္တြင္ ဇြဲ၏ လီးက ျပန္၍တင္းမာစေတာင္ ျပဳေနသည္။ “အိုေက .. ဒီေလာက္ဆို ကင္မရာကို ပိတ္လိုက္လို႔ရၿပီ .. မမတို႔ ဟိုသစၥာေဖာက္ႏွစ္ေယာက္ကို တံု႔ျပန္လက္စားေခ်ဖို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီးလံုေလာက္ေနၿပီ ထင္တယ္ .. ေသခ်ာတယ္ ဒင္းတို႔ေတာ့ မမတို႔ကို ဂ်ဲလက္စ္ျဖစ္ယံုမက ဒါေတြျမင္ရင္ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေအာင္ ေဒါသထြက္ေနၾကမွာ ..” ေဒၚနန္းယမံုက တက္ၾကြစြာ ေျပာေနသေလာက္ ဇြဲကေတာ့ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပယံုသာ တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။ အခု ရိုက္ကူးထားသည့္ ဓါတ္ပံုေတြႏွင့္ ဗီြဒီယိုကို ဦးမိုးလံုးဟိန္း ျမင္လွ်င္ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူအလုပ္ျပဳတ္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ကိစၥမွန္သမွ်ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဇြဲအေနႏွင့္ အလုပ္ျပဳတ္မည့္ကိစၥအား လံုးလံုးကို ေခါင္းထဲထည့္္မေနေတာ့ပါ။ ေဘာ့စ္ျဖစ္သူ ကတိေပး ေျပာထားခဲ့သည့္ လကုန္လွ်င္ရမည့္ ေဘာနပ္စ္ကိုလည္း မလိုခ်င္ေတာ့ပါ။ ဦးမိုးလံုးဟိန္းက ေပးမည့္ေဘာနပ္စ္ထက္သာသည့္ အက်ဳိးအျမတ္ကို သူ႔ရဲ ႔အရမ္းကိုဆက္ဆီက်ၿပီး၊ အရမ္းကို လွပသည့္ မိန္းမျဖစ္သူထံမွ ရရွိခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား …ၿပီးပါၿပီ။