အခ်စ္လား သံေယာဇဥ္လား”

ေအာင္ေအာင္ အမိေျမမွ ခြဲခြာၿပီး ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ေလးႏွစ္ခန္႔ ရွိေလၿပီ။ စထြက္လာစဥ္ကာလက Gmail gtalk ပဲ ေခတ္စားခ်ိန္ ၂၀၁၀ ေလာက္၊ ျမန္မာျပည္မွာလည္း အင္တာနက္က ေကာင္းေကာင္းမရဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အားလုံးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားသည္။ ေလးႏွစ္ေနအၿပီး ၂၀၁၄ ေလာက္တြင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ေဖ့ဘုတ္က တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သုံးလာေတာ့ ငယ္သူခ်င္းေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ျပန္ဆက္သြယ္မိေလသည္။ ျပန္ဆက္သြယ္မိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲ့မွ တကၠသိ္ုလ္ေရာက္သည္ထိ အတူတြဲလာခဲ့ေသာ စိုးႏွင့္ ျပန္ေတြ႕ရသည္မွာ ေအာင္ေအာင့္အတြက္ အေပ်ာ္ဆုံးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေလးႏွစ္တာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ အလုပ္ႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ရေသာ ေအာင္ေအာင့္အတြက္ အိုေအစစ္ေလး တစ္ခုေတြ႕သည္ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေလသည္။ အလုပ္က အျပန္ မက္ေဆ့ေဘာက္စ္ေလးၾကည့္ေတာ့ စိုးရဲ႕ စာတိုေလးကို ေတြ႕ရသည္။

စိုး – ဟိတ္ နင္ဘာလုပ္ေနလဲ။
ေအာင္ေအာင္ – အင္း ခုမွ အလုပ္က ျပန္ေရာက္တာ နင္ေရာ ခု ဘယ္မွာလဲ
မက္ေဆ့ပို႔ၿပီး အဝတ္အစားလဲခ်ိန္ ႏိုတီသံေလးၾကားလို႔ ၾကည့္ေတာ့ စိုးရဲ႕ မက္ေဆ့ျဖစ္ေနသည္။ သူမလိုင္းေပၚမွာ မရွိဘူးထင္ေနတာ။ ေအာင္ေအာင္ တစ္ေယာက္ အိမ္ေနရင္း ဝတ္သည့္ အဝတ္မ်ားအျမန္လဲၿပီး ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး စိုးကို မက္ေဆ့ျပန္ပို႔ေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – ငါက နင္မရွိဘူး ထင္ေနတာ။
စိုး – ရွိတယ္ေလဟာ။ နင္နဲ႔ ငါက ၄ နာရီေလာက္ကြာတာဆိုေတာ့ နင္ျပန္လာခ်ိန္ ငါက ႐ုံးမွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ေျပာျပထားတာ မမွတ္မိဘူး။
ေအာင္ေအာင္ – နင္ ႐ုံးမွာ မက္ေဆ့ပို႔ေန။ အဆူခံရမယ္ေနာ္။
စိုး – ေအးေဆးပါဟာ။ ငါက လကုန္ခါနီးမွ အလုပ္မ်ားတာ ခုက ေအးေဆး။

ေအာင္ေအာင္ – ဟဟ နင္က လွေတာ့ ဆူမယ့္သူ မရွိဘူးထင္တယ္။
စိုး – အာ ဘာမဆိုင္ဘူး။
ေအာင္ေအာင္ – နင္ လွလာလိုက္တာ။ အေကာင့္ အပ္တုန္းက နင္မွ ဟုတ္ပါ့မလား ထင္ေနတာ။
စိုး – ဟဲ့ ငယ္႐ုပ္ပဲကို။
ေအာင္ေအာင္ – ေအာ္ ဆင္ေတာ့ ဆင္ေသးတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္က ခုလို အဖုအေဖာင္းေတြမွ မရွိပဲ။ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔။
စိုး – ဟဲ့ အေကာင္ ေျပာရင္း ေဗြေဖာက္လာၿပီ ငါေအာက္ၿပီဟာ။
ေအာင္ေအာင္ – မေအာက္ပါနဲ႔ စတာပါ။
စိုး တစ္ေယာက္ စာမျပန္ေတာ့။ စိတ္ဆိုးၿပီထင္တယ္။ ငယ္ငယ္ကလိုမွ မဟုတ္ေတာ့ပဲဆိုတာ ေအာင္ေအာင္ေမ့ၿပီး စမိတာ အိုေအစစ္ေလး ေအာက္သြားၿပီ။ ညမွ ျပန္ေခ်ာ့ရမွာပဲဟုေတြးရင္း တက်ဳတ္က်ဳတ္ျမည္ေနေသာ ဗိုက္ကို ျဖည့္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ရေလေတာ့သည္။
ခ်က္ျပဳတ္အၿပီး စားရင္းေသာက္ရင္း စိုး၏ ဓါတ္ပုံေလးေတြကို ၾကည့္မိသည္။ ငယ္ငယ္က သာမန္႐ုပ္ရည္ဟုသာ ထင္ခံခဲ့ရေသာ စိုးတစ္ေယာက္ အေတာ္ေလးကို လွလာသည္။ နဂိုအသားအရည္ျဖဴတဲ့သူဆိုေတာ့ ျပင္တတ္ဆင္တတ္လာတာနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ညစဥ္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းထဲမွ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ပင္ သြားတူေနသည္။ ငယ္စဥ္က ျပားခ်ပ္ခဲ့ေသာ ေ႐ႊရင္အစုံႏွင့္တင္တို႔မွာလည္း ျမင္သူတကာ ေငးေလာက္စရာ အခ်ိဳးအစားျဖစ္လာသည္။ “ေအာ္ နင္ေတာ္ေတာ္ လွလာပါလား”ဟု ေတြးမိလိုက္သည္။ စားၿပီးေသာက္ၿပီး ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ား ေဆးေၾကာၿပီးသည္ႏွင့္ စိုးကို ေခ်ာ့ဖို႔ စာပို႔ရေတာ့သည္။
(ေနာက္ပိုင္းမွာ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ အခ်ိန္ကို ငဲ့ကြက္ေသာ အေနနဲ႔ ခ်က္တင္အားလုံးထဲမွ အေရးႀကီး ဘူးခန္းမ်ားကိုသာ ထည့္သြင္းသြားပါမည္။)
ေအာင္ေအာင္ – ဟိတ္ နင္တကယ္စိတ္ဆိုးသြားတာလား။

စာပို႔ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္အတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီး နားဖို႔ လုပ္ေတာ့မည္။ အလုပ္နဲ႔အိမ္ လြန္းထိုးသြားေနရေသာ ေအာင္ေအာင္တစ္ေယာက္ အထီးက်န္ဆန္လွသည္။ ကြန္ျပဴတာေလးဖြင့္ၿပီး ကုတင္ေပၚအတက္ ေဖ့ဘုတ္မွ ႏိုတီသံေလး ၾကားလိုက္ရသည္။ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ စိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေလမလား။ မက္ေဆ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း သူမျဖစ္ေနေတာ့ ေအာင္ေအာင္ အင္မတန္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
စိုး – စိတ္မဆိုးပါဘူးဟာ။ နင္ ငယ္ငယ္တည္းက ငါ့ကိုဆို ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ စေနၾကပဲ။
ေအာင္ေအာင္ – ေအးပါ။ ဒါေပမယ့္ ငါလည္း ေနာက္ကို ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။ ၂ ေယာက္လုံးက အပ်ိဳ လူပ်ိဳ အဆင့္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီး အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီး အဆင့္ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ငယ္ငယ္ကလို စဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးေလ။
စိုး – ရပါတယ္ဟ။ တျခားလူမွ မဟုတ္တာ။ တျခားလူဆိုရင္ေတာ့ မရဘူးေနာ္။ ငါ့အေၾကာင္းသိတယ္မလား။
ေအာင္ေအာင္ – အင္း ကတ္ကတ္လန္ေလ။

စိုး – အင္း အက်င့္က ျပင္မရဘူး။
ေအာင္ေအာင္ – ငယ္ငယ္ကလို ညာတာပါေတးနဲ႔ ဖက္နမ္းရင္ေရာ
စိုး – ေဖာက္လာၿပီေနာ္ ေအာက္လိုက္ရမလား။
ေအာင္ေအာင္ – မလုပ္ပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ငါ့မွာ ေျပာစရာဆိုလို႔ နင္ပဲရွိတာကို။ အထီးက်န္ေနတဲ့ ငါ့ဘဝကို ၾကင္နာေပးပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္။
စိုး – ေအး အဲ့တာေၾကာင့္ ေလွ်ာ့ေပးရင္း ေလွ်ာ့ေပးရင္းနဲ႔ ………………..
ေအာင္ေအာင္ – ………………………ဒါက ဘာလဲ။
စိုး – ဘာမဟုတ္ဘူး။ လိုက္ေတြးမေနနဲ႔။
ေအာင္ေအာင္ – …………
စိုး – …………
ဒီလိုနဲ႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာင္ေျပာင္းေထြလာပါသလို၊ လက္ရွိအခက္အခဲေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြကိုပါ ရင္ဖြင့္ၾကရာ ဘုံကမာၻေလး ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ေအာင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔လည္း အခ်ိန္က နီးကပ္လာေလၿပီ။
ေအာင္ေအာင္ – သူငယ္ခ်င္း ငါေနာက္ႏွစ္လဆို ျပန္ေတာ့မယ္။
စိုး – တကယ္လား။ ငါက နင္ ႏိုင္ငံျခားမွာပဲ ေနေတာ့မယ္ ထင္ေနတာ။

ေအာင္ေအာင္ – မေနႏိုင္ပါဘူးဟာ။ ဒီမွာ အထီးက်န္တယ္ဟ။ အၿပီးျပန္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီ။ အဲ့မွာပဲ အဆင္ေျပတာလုပ္ေတာ့မယ္။
စိုး – အင္း ငါေတာ့ မတားခ်င္ပါဘူး နင့္ကို။
ေအာင္ေအာင္ – ျပန္ရင္ နင့္ကို အရင္ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာ။ ရန္ကုန္လာခဲ့ပါလား။
စိုး – ဟဲ့ ငါ့အိမ္က ဘယ္လႊတ္ပါ့မလဲ။ မန္းေလးေရာက္မွ ေတြ႕။
ေအာင္ေအာင္ – ေအး မန္းေလးေရာက္ရင္ေတာ့ ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကလို သြားထိုင္မယ္ေနာ္။
စိုး – ေအးပါ။ မန္းေလးေရာက္တာနဲ႔ နင္သြားခ်င္တဲ့ေနရာေျပာ။ လိုက္ပို႔မယ္။
ေအာင္ေအာင္ – ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက ကန္ေဘာင္မွာ ထိုင္ရင္ ညာတာပါေတးနဲ႔ ဖက္နမ္းတာ မွတ္မိလား။
စိုး – ဒီတခါေတာ့ မရဘူးေနာ္။ ကန္ထဲ တြန္းခ်ခံရမယ္။
ေအာင္ေအာင္ – တြန္းခ်ခံၿပီး နမ္းမယ္။ နင္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွလာတယ္။
စိုး – ဒီတိုင္းပါပဲ ငဘူးေကာင္။ ဒါပဲ မွ်ားဦးလွည့္ေနတယ္။
ေအာင္ေအာင္ – တကယ္ကို လွလာတာပါ။ ေအာ္ ဒါနဲ႔ နင့္အတြက္ေတာင္ လက္ေဆာင္ေတြ သြားၾကည့္မို႔။ ဘာႀကိဳက္လဲ။
စိုး – ရပါတယ္ဟ။ မဝယ္ပါနဲ႔။ ငါက ဘာမွျပင္တတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။
ေအာင္ေအာင္ – မရဘူးဟာ။ ဝယ္မွာပဲ။

စိုး – ေအး ဝယ္မယ္ဆိုလည္း တစ္ခုပဲ ဝယ္လာ။ နင္ ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာထားရတာကို။
ေအာင္ေအာင္ – ေအးပါ နားလည္ေပးလို႔ ေက်းဇူးပါ။ ေရေမႊးပဲ ဝယ္လာလိုက္မယ္ဟာ။ နင့္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလး သေဘာက်တယ္။ ေရေမႊးလည္း အနံ႔မျပင္းတာ ဝယ္လာမယ္။
စိုး – ငဘူးေကာင္ ငါ့ကိုယ္သင္းနံ႔က ဘယ္နားက ပါလာတာလဲ။
ေအာင္ေအာင္ – ခိုးရႉၾကည့္ထားတာေလ။
စိုး – နင္ဟာေလ မလြယ္ဘူး။ ေၾကာက္ေတာင္လာၿပီ။
ေအာင္ေအာင္ – မေၾကာက္ပါနဲ႔ ဘာမလုပ္ပါဘူး။
စိုး – ဘာမလုပ္လို႔ပဲ။ လုပ္မ်ားလုပ္ရင္……………………..
ေအာင္ေအာင္ – …………………………ဒါက
စိုး – ငဘူးေကာင္။ လိုက္ေတြးျပန္ၿပီ။ အိပ္ေတာ့မယ္ bye bye..
ဒီေန႔ ေလယာဥ္ေပၚတက္ရမယ့္ ရက္ပဲ။ ဘာရယ္လို႔ မသိ ေပ်ာ္ေနမိသည္။ အၿပီးျပန္ရတာလည္း ပါမည္။ အရင္အေခါက္ေတြ ျပန္တုန္းက ကိုယ့္မွာ အေဖနဲ႔အေမက လႊဲရင္ ေစာင့္မည့္သူဟူ၍ မရွိခဲ့။ အခုေတာ့ ကိုယ္သံေယာဇဥ္အရွိဆုံး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါ ေစာင့္ေနမည္ဆိုသည့္ အခ်က္က ရင္ကို ေႏြးေစ၏
အခ်ိန္ ၉ နာရီေလာက္ ေလယာဥ္စီးၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ႀကီးကို ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္က ထြက္လာကာစနဲ႔ လားလားမွ် မဆိုင္ေတာ့။ အရာရာက အားလုံးအသစ္အဆန္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ အနည္းငယ္ေတာ့ ပိုပူလာတယ္လို႔ ထင္ရသည္။ ေလဆိပ္အတြင္းမွာပဲ ဖုန္းကဒ္အျမန္ဝယ္လိုက္ၿပီး မိဘ ၂ ပါးကို ျမန္မာျပည္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ည ရန္ကုန္-မန္းေလးကားႏွင့္ မန္းေလးသြားၿပီး မန္းေလးမွာ တစ္ရက္နားအၿပီးမွ အိမ္သို႔ျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးလိုက္သည္။ မိဘေတြဆီဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ စိုးရဲ႕ ဖုန္းကို ခ်က္ျခင္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္။ သူမ အသံၾကားလိုက္ေတာ့ ရန္ကုန္အပူက နည္းနည္းေလွ်ာ့သြားသည္လို႔ ခံစားလိုက္ရ၏။

ေအာင္ေအာင္ – ဟိတ္ ငါျပန္ေရာက္ၿပီ ခုရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ။ ဒီညကားနဲ႔ မန္းေလးလာမယ္။ ၿပီးရင္ မန္းေလးမွာ တစ္ညအိပ္လိုက္မယ္ေလ။
စိုး – တစ္ခါတည္း အိမ္တန္းမျပန္ဘူးလား။
ေအာင္ေအာင္ – မန္းေလးကေန ခ်က္ျခင္းကားထပ္စီးရရင္ ေသဖို႔ပဲရွိေတာ့တယ္။ ခဏနားပါရေစဦး။ နင့္ကို ေတြ႕ခ်င္တာလည္းပါတယ္။
စိုး – အင္း ဟုတ္ပါၿပီ။ နက္ျဖန္က ႐ုံးဖြင့္ရက္ဆိုေတာ့ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွ လာေခၚမယ္။ နင္အဆင္ေျပလား။
ေအာင္ေအာင္ – ေျပပါတယ္။ ငါလည္း မနက္တစ္ပိုင္းေတာ့ ခဏျပန္အိပ္မယ္ေလ။ ငါ ……….. ဟိုတယ္မွာ တည္းမွာေနာ္။ နင္လာေခၚမွာလား။ ေဝးလား ေနတဲ့ေနရာနဲ႔။
စိုး – မေဝးပါဘူး။ အဆင္ေျပတယ္။
ေအာင္ေအာင္ – နင့္ေနာက္က လိုက္စီးမွာေနာ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အထာက မက်ေသးေတာ့ ကိုယ္တိုင္မေမာင္းရဲေသးဘူး။
စိုး – ေအးပါ။
ေအာင္ေအာင္ – ငါ ကားငွားၿပီး ကားဝင္းကို သြားေတာ့မယ္ဟာ။
စိုး – ေအးေအး လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေလ သူငယ္ခ်င္း။ အကုန္ၿပီးမွ ျပန္ေခၚလိုက္ေနာ္.
ေအာင္ေအာင္ – အိုေခ bye bye သူငယ္ခ်င္း
တကၠစီငွားၿပီး ကားဝင္းကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ရန္ကုန္ကို အသံတိတ္ ေငးေမာၾကည့္ရႈေနမိေလသည္။ ကားဝင္းေရာက္သည္ႏွင့္ ကားလတ္မွတ္ျဖတ္. အထုပ္အပိုးေတြကို အပ္ၿပီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ေရးကို အရင္လုပ္ၿပီး စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။ ကားထြက္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္လိုေသးသည္။ စားၿပီးေသာက္ၿပီး ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ေဝးကြာခဲ့ေတာ့ ျမန္မာဘီယာေလးကို ထိုင္ၿမဳံ႕ရင္း အခ်ိန္ကုန္လို႔ ကုန္မွန္းမသိ.. ကားထြက္ခ်ိန္ပင္ေရာက္လာေလၿပီျဖစ္သည္။ ကားဂိတ္ကို ျပန္လာ. ကားေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ မွတ္ပုံတင္ ဘာညာျပၿပီး တခါတည္းထိုးအိပ္မိေတာ့သည္။
ဆူဆူညံညံအသံၾကားလို႔ ထလိုက္ေတာ့ မန္းေလးကြၽဲဆည္ကန္ကားဝင္းေတာင္ ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ကားေပၚကဆင္း အထုပ္အပိုးေတြယူ တကၠစီငွားၿပီး တည္းမည့္ဟိုတယ္ကိုသာ တစ္ခါတည္း ပို႔ခိုင္းလိုက္ေလ၏။ ဟိုတယ္ေရာက္ အခန္းငွားၿပိးသည္ႏွင့္ သံေယာဇဥ္မေလးဆီ ဖုန္းဆက္မိျပန္သည္။
ေအာင္ေအာင္ – ငါ မန္းေလးမွာေရာက္ေနၿပီ။ မေန႔က ကားဝင္းထဲ ဆူညံေနတာနဲ႔ဖုန္းမေခၚျဖစ္တာ။
စိုး – ေအး ရပါတယ္။ ခုေရာ ဟိုတယ္က အဆင္ေျပလား။

ေအာင္ေအာင္ – ေျပပါတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ခဏအိပ္လိုက္မယ္။ ေလယာဥ္ဆင္းတာနဲ႔ အေဝးေျပးကားတန္းစီးလာေတာ့ ေရမခ်ိဳးရေသးဘူး။
စိုး – အင္း ညေနငါလာေခၚလိုက္မယ္ေနာ္။
ေအာင္ေအာင္ – အိုေခ။ bye bye
ေန႔ခင္း တစ္ေရးႏိုးေတာ့ ဟိုတယ္ေအာက္ဆင္းၿပီး အနီးအနားက ထမင္းဆိုင္မွာပဲ စားၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရွာထိုင္မိသည္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အရသာေတြထဲမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ဟု ထင္မိသည္။ ဆိုင္ထိုင္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ဖုန္းဝင္လာလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိုးရဲ႕ ဖုန္းျဖစ္ေနသည္။
စိုး – သူငယ္ခ်င္း ငါေလးနာရီေလာက္ လာေခၚမယ္ေနာ္။ ႐ုံးကို ေျပာၿပီး ေစာဆင္းလာလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ မိန္းထဲက ထိုင္ေနက်ဆိုင္မွာ သြားထိုင္ရေအာင္..
ေအာင္ေအာင္ – အင္း ငါလည္း အဲ့တာေျပာမို႔ပဲ။ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။
စိုး – အင္း သူငယ္ခ်င္း။
ညေန ၄ နာရီထိုးၿပီး သူမ လာေခၚေတာ့ ႐ုပ္တည္နဲ႔ သူ႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္ ခြထိုင္လိုက္သည္။ သူမဆံႏြယ္မွ ေမြးပ်ံ႕ေသာ ရနံ႔တို႔ကို ရေလသည္။ အရင္တစ္ခ်ိန္က ခိုးခိုးၿပီး နမ္းရႈံ႕ခဲ့ဖူးေသာ သူမ၏ ဆံႏြယ္မွ ရနံ႔ေလးမ်ားႏွင့္ ကိုယ္သင္းရနံ႔ကို ျပန္ရလိုက္ေလသည္။ ရင္ကို ေႏြးေထြးသြားေစ၏။ သူမခါးက်င္က်င္ေလးကို ႐ုပ္တည္နဲ႔ ေကာက္ဖက္ထားလိုက္သည္။
စိုး – ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ။

ေအာင္ေအာင္ – ျပဳတ္က်မွာ စိုးလို႔ပါ။
စိုး – ေအး. လက္ကို ေနရာလိုက္မေ႐ြ႕နဲ႔။
ေအာင္ေအာင္ – မေ႐ြ႕ပါဘူး။ ဒီတိုင္းထိန္းကိုင္႐ုံတင္ပါ။
စိုး – မိန္းထဲက ထိုင္ေနက်ဆိုင္ကို အရင္သြားမယ္။ ၿပီးမွ ကန္ေဘာင္ေပၚသြားမယ္။
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မိမိအေျဖပင္ မေစာင့္ ၿငိမ့္ခနဲ စထြက္ေလၿပီ။ မိန္းထဲ ထိုင္ေနက်ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အရင္ငါးႏွစ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားရသည္။ ငယ္စဥ္က လတ္ဆတ္မႈကို ျပန္ရလိုက္သည္။ ဆိုင္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ သူမကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ေအာ္ လွရက္ပါေပ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ မ်က္ႏွာမွ အေၾကာစိမ္းေလးမ်ား ေပါက္ထြက္လာမလားေတာင္ ထင္ရသည္။ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ႏွင့္ ဆြဲထားသည့္ လည္ဆြဲမွာ ပနာရလွေလသည္။ လည္တိုင္ေက်ာ့ေအာက္က ေ႐ႊရင္အစုံမွာလည္း ဖြံ႕ဖြံ႕ထားထားရွိလွသည္။ ဝတ္ထားသည္ ဂါဝန္မွာ ခပ္ပြပြျဖစ္ေပမယ့္ သူမ၏ မိန္းမပ်ိဳပီသမႈကိုေတာ့ ဖုံးကြယ္မထားႏိုင္ရွာ။ အလွေကာက္ေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။ ထြာဆိုင္လွလွႏွင့္ ျဖဴေဖြးေသာ ေျခအစုံမွာလည္း ပနာရလွေလသည္။
စိုး – ဟဲ့ ဟဲ့.. ငါ့ကို ၾကည့္ရင္း ေမ့မ်ားသြားၿပီးလား။ မ်က္လုံးက ေခၚေတာတစ္ေထာင္အားနဲ႔။
သူမေျပာမွ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး အၾကည့္ကို သူမမ်က္လုံးဆီသို႔ အလ်င္အျမန္ပို႔လိုက္ရေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – အရမ္းလွလို႔ပါဟာ။
စိုး – ေျမႇာက္မေနနဲ႔ ငါေကြၽးမယ္။
ေအာင္ေအာင္ – ရပါတယ္ဟ။ ေရာ့ နင့္အတြက္ ငါ့လက္ေဆာင္။
သူမ ေရေမြးဘူးေလးကို ယူၿပီး နမ္းၾကည့္သည္။ လက္ခုံႏွင့္ နား႐ြက္ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ဆြတ္ျဖန္းလိုက္ေလသည္။ ေအာ္ လွရက္ပါေပ့။ ဆိုင္မွာ ခဏထိုင္ၿပီး မိန္းထဲသို႔ ဆိုင္ကယ္ပတ္ေမာင္းၾကသည္။ ေနေတာင္ဝင္ခါနီးၿပီ။
စိုး – ကန္ေဘာင္သြားရေအာင္ဟာ.
ေအာင္ေအာင္ – ေအး သြားမယ္ေလ။
ကန္ေဘာင္ေရာက္ေတာ့ ထိုင္ေနက်ခုံတန္းေလးေတြ ရွိရာကို သြားၾကေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – ခုံေတြရွိပါဦးမလား။
စိုး – ရွိပါတယ္ဟ. ေဟာဟိုမွာ ျမင္ေတာင္ေနရၿပီ။
ခုံေပၚမွာထိုင္ၿပီး ကန္ကို ျဖတ္တိုက္လာသည့္ ေလႏုေအးကို အရသာအရင္ခံလိုက္သည္။ ေနေရာင္တေျဖးေျဖးက်သြားသည္ႏွင့္အတူ စားေသာက္ဆိုင္အခ်ိဳ႕မွ မီးေရာင္တို႔သည္လည္း ဟိုမွ သည္မွ တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္ လင္းလက္လာေလသည္။ မီးေရာင္တို႔ႏွင့္အတူ သီးခ်င္းသံသဲ့သဲ့ကိုလည္း ၾကားရေလသည္။ ၂ ေယာက္သား အလွအပကို ခံစားေနရင္း အနားမွ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည့္ ကားတစ္စီးမွ ဟြန္းသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေၾကာင့္ သူမလန္႔သြားၿပီး မိမိ၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္လာေလသည္။ အမွတ္ရစရာေတြထဲမွာ သူမလန္႔တတ္တာကိုလည္း သတိျပန္ရသြားသည္။
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာေသာ သူမကို အလိုက္သင့္ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ မိမိကလည္း မလႊတ္ သူမကလည္း မ႐ုန္း.။ ဟိုမွသည္မွ မီးပြင့္ေလးမ်ား၊ သီခ်င္းသံမ်ား၊ ကန္ကိုျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလႏုေအး၊ ေကာင္းကင္ထက္ လင္းလက္ေနသည့္ ၾကယ္ပြင့္ေလးႏွင့္ ပုရစ္ေတာက္သံေလးမ်ားက သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦး၏ သံေယာဇဥ္ေပြ႕ဖက္မႈကို ၾကည္ႏူးရေအာင္ ထပ္ျဖည့္ေပးသလိုျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ ပါးျပင္ႏုႏုကို နမ္းရႈံ႕မိေတာ့ ေမြးညႇင္းႏုေလးမ်ားကို ခံစားရသည္။ ရနံ႔သင္းသင္းကိုလည္း ရလိုက္ေလသည္။ သူမ၏ လည္တိုင္ေက်ာ့သည္ တေျဖးေျဖးေမာ့လာ၏။ ပါးျပင္မွသည္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာအစုံကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ၿပီး ေမႊးၾကဴမိသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားတို႔ မသိမသာတုန္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ ထင္ရသည္မဟုတ္ တကယ္ပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ မိမိ၏ လွ်ာကို သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ႏူးညံ့ေသာ လွ်ာကို လိုက္လံရွာေဖမိသည္။ သူမကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ေထြးပတ္ယူငင္သြားေလသည္။ လွ်ာဖ်ားႏွစ္ခု တီးတိုးေပြ႕ဖက္မိၾကေလၿပီျဖစ္သည္။ သူမ ႏွာသီးဝမွ ေလႏုေႏြးေလးကို ခံစားရမိသည္။ အသက္ရႈသံ တေျဖးေျဖးျမန္လာတာကိုလည္း သတိထားမိေလသည္။ မိမိ၏ လက္အစုံကိုလည္း ပခုံးဖ်ားမွသည္ ေ႐ႊရင္အစုံဆီသို႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕လိုက္ေလသည္။ ႏူးညံ့ၿပီး လုံးဝန္းသည့္အထိအေတြ႕ကို ရလိုက္သည္။ ဂါဝန္လက္ျပတ္ၾကားမွ ေ႐ႊရင္အစုံကို တိုးဝင္စမ္းသပ္ေတာ့ ၾကက္သီးဖုေလးမ်ားကိုပင္ စမ္းသပ္မိေလသည္။ သူမ၏ ႏို႔သီးဖ်ားေလးေတြလည္း တင္းမာၿပီး ႐ုန္းကန္ေနသည္ကို စမ္းသပ္မိျပန္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္ကို ေ႐ႊရင္အစုံမွာ ထားၿပီး ညာဘက္လက္ကိုေတာ့ ေအာက္ဖက္သို႔ တေျဖးေျဖးေ႐ႊ႕ၿပီး ဂါဝန္ကိုမ၍ ေပါင္တြင္းသားတို႔ကို ပြတ္သပ္မိသည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္အစုံသည္လည္း ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္သို႔ မသိမသာကားလာေလသည္။ မိမိကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ သူမ၏ ပန္းကေလးရွိရာသို႔ ေ႐ြ႕ေျပာင္းစမ္းသပ္မိျပန္သည္။ ႏူးညံ့ေသာ အဝတ္စကို ဖမ္းဆုပ္မိေလသည္။ အနည္းငယ္စိုစြတ္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ အဝတ္စေဘးသို႔ တစြန္းတစေက်ာ္ထြက္ေနေသာ အေမႊးႏုႏုကိုလည္း စမ္းမိသည္။ အဝတ္စေအာက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလး အသာလွ်ိဳၿပီး စမ္းၾကည့္ေတာ့ တင္းမာေဖာင္းကားၿပီး စိုစြပ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားကို ေတြ႕ရေလသည္။ သူမ အသက္ရႈသံလည္း ပိုျမန္လာသည္။ မိမိကိုလည္း တင္းၾကပ္စြာျပန္ဖက္ထားသည္။ မိမိ၏ ညာလက္သည္လည္း ႏႈတ္ခမ္းသား ပြင့္ခ်ပ္တို႔ကို အသာအယာပြတ္သပ္ေနမိေလသည္။ ပြတ္သပ္ရင္းႏွင့္ မိန္းကေလးတို႔၏ အရသာဖုကို ခလုတ္တိုက္မိေလသည္။ တိုက္မိတိုင္း သူမအသက္ရႈသံတို႔ ပိုျပင္းလာသည္။ မိမိကိုလည္း ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားေလသည္။ သူမ၏ ဖြားဖက္ေတာ္မွာလည္း ပိုမိုစိုစြတ္လာေလသည္။ ညည္းသံသဲ့သဲ့ကိုလည္း ၾကားမိေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – ဒီနားက ငါတို႔ဆိုေနက် KTV ရွိေသးလား။
စိုး – ေအး ရွိေသးတယ္။
ေအာင္ေအာင္ – သြားရေအာင္ဟာ.
သူမ၏ ျပန္ေျဖသံမွာ စိုးရိမ္သံတို႔ ေရာယွက္ေနသည္ ထင္ရသည္။ KTV ကလည္း အနီးအနားမွာဆိုေတာ့ အျမန္ေရာက္သြားၿပီး တစ္ခန္းယူလိုက္သည္။ စားစရာဘာညာမွာၿပီး ေရာက္တာနဲ႔ လိုရင္ေခၚလိုက္မယ္ေနာ္ ေျပာၿပီး တံခါးကို ဂ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။ သီခ်င္းလည္း မဆိုျဖစ္။ သူမကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားအစုံကို နမ္းလိုက္ေလသည္။ သူမကလည္း တင္းၾကပ္စြာ ျပန္ဖက္ထားသည္။ သူမခါးေလး အနည္းငယ္ေကာ့လာသည္။ မိမိလည္း နမ္းရင္း ခါးျပန္ေကာ့ၿပီး ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးကို မိတ္ဆက္ေပးမိသည္။ ဆိုဖာခုံေပၚသို႔ ၂ ေယာက္သား ထပ္လွ်က္လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ အနမ္းေတြ ပိုၾကမ္းလာသလို အသက္ရႈသံေတြလည္း ပိုျပင္းလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းမွသည္ သူမ၏ ေကာ့ေထာင္ေနေသာ ႏို႔အစုံကို ေျပာင္းနမ္းမိေလသည္။ လက္တစ္ဖက္ကိုလည္း သူမ၏ ညီမေလး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားဆီ အသာလႊဲေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ႐ႊဲစိုေနၿပီျဖစ္သည္။ တိုက္စစ္သုံးခုကို တၿပိင္တည္း ဖြင့္တိုက္ခံရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ ညည္းညဴျခင္းကိုသာ တုံ႔ျပန္ႏိုင္ေလသည္။ ႏို႔ကို နမ္းေနရာမွ တေျဖးေျဖးေအာက္ေ႐ႊ႕ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကို ယက္တင္လိုက္ေလသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ပို႐ြဲလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားအစုံကို ၿဖဲၿပီး အရသာဖုေလးကို လွ်ာႏွင့္တြန္းထိုးလိုက္ေသာအခါ သူမတင္သည္ ဆိုဖာေပၚမွ ေျမႇာက္တက္လာေလသည္။ မိမိ၏ ေမးေစ့တစ္ဝိုက္ သူမ၏ အရည္မ်ား႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွင့္ မိမိႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ခြာလိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမႏွင့္ ၆၉ ပုံစံသို႔ ေျပာင္းလဲၿပီး ေနရာယူလိုက္သည္။
စိုး – အင္းးး
မ်က္ႏွာေပၚ အုပ္မိုးလာေသာ သူမေစာက္ဖုတ္၏ လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုကို ေျဖးေျဖးခ်င္း စုပ္ယူလိုက္မိသည္။ သူမကလည္း လီးကို သူမ၏ ပါးျပင္ႏွင့္ ပြတ္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို အားရပါးရယက္တင္လိုက္တိုင္း သူမ၏ ညည္းသံပိုက်ယ္လာေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း အတင္းဖိကပ္ထားေလသည္။ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ကိုသာမက ဖင္ဝစူတူတူေလးကိုပါ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ထိုးသြင္းမိေနသည္။ သူမညည္းသံ ပိုက်ယ္လာၿပီး ေပါင္တြင္းသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာ၏။ ထို႔ေနာက္ ပြတ္ခနဲခပ္ေႏြးေႏြး ျဖဴစြတ္ေသာ အရည္တခ်ိဳ႕ မိမိ၏ မ်က္ႏွာေပၚ ယိုစီက်လာေလသည္။ သူမ၏ ညည္းသံမွာလည္း တေျဖးေျဖးတိုးသြားၿပီး ကိုယ္ခႏၶာလည္း ၿငိမ္သက္သြားေလသည္။ သူမကို ဆိုဖာေပၚ ပက္လက္အေနအထားသို႔ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး သူမေဘးမွာ ကပ္ၿပီး လွဲလိုက္ေလသည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာမွာ ေခြၽးသီးေလးမ်ာပင္ စို႔ေန၏။ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ မွိတ္ထားဆဲ ျဖစ္ေနသည္။
သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္နမ္းလိုက္ၿပီ သူမကိုယ္လုံးေပၚ အုပ္မိုးၿပီေနရာယူလိုက္သည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားမွာလည္း အလိုက္သင့္ ဟိုဘက္သည္ဘက္သို႔ ကားသြားေလသည္။ လီးကို အသာကိုင္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ အသာအယာပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အနည္းငယ္ေကာ့တက္လာသည္။ မိမိလည္း သူမ ပုခုံးကို အသာဆုပ္ကိုင္ အားယူလိုက္ၿပီး လီးကို ေျဖးညႇင္းစြာ သြင္းလိုက္ေလသည္။ သူမ မ်က္လုံးလည္း ပြင့္လာၿပီး မိမိကို ခပ္ေမွးေမွးၾကည့္ေနေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – သူငယ္ခ်င္း လိုးေတာ့မယ္ေနာ္။
စိုး – နင္ သိပ္အႏိုင္က်င့္တာပဲဟာ။
ေအာင္ေအာင္ – နင့္ကို….
စကားအဆုံးမသတ္ခင္ မိမိ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို သူမလက္ႏွင့္ အသာပိတ္လိုက္သည္။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္က မိမိ၏ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး တိုးညႇင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။
စိုး – လိုးေပးေတာ့ဟာ။
သူမ၏ အမိန္႔ရသည္ႏွင့္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး အားႏွင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးမိေလသည္။
ေအာင္ေအာင္ – ေကာင္းလိုက္တာဟာ။
စိုး – အင္း အား အား ေဆာင့္ေပးပါ.
ေအာင္ေအာင္ – ေဆာင့္ၿပီေနာ္..
တစ္ခ်က္ျခင္း လိုးေနရာမွ ခပ္သြတ္သြတ္ေလး ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသသည္။ သူမ၏ လက္အစုံမွာလည္း မိမိလည္ပင္းကို ယီးေလးခိုေနၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း လီးႏွင့္ကြၽတ္ထြက္သြားမည္ စိုးသည့္အလား အတင္းေကာ့ေပးလာသည္။ သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ ညီးတြားသံမ်ားကလည္း စီးခ်က္ညီေနေလသည္။ အခ်က္တစ္ရာခန္႔ ေဆာင့္လိုးၿပီး သူမကို ဆြဲထူၿပီး ထိုင္ရက္ အေနအထားသို႔ေျပာင္းလိုက္ေလသည္။ သူမလည္း မိမိအေပၚခြထိုင္၍ လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ကို ေတ့ၿပီး ေျဖညႇင္းစြာ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။
စိုး – ႏို႔စို႔ေပးပါဦး။
ေအာင္ေအာင္ – နင္လည္း ေဆာင့္ေပးပါဦး။
၂ ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ အားသြန္၍ လိုးမိေလသည္။
စိုး – ငါ့ ေစာက္ဖုတ္ေတြ တအားယားလာၿပီဟာ အား ေအာင္ေအာင္ အား လိုးပါ။
ေအာင္ေအာင္ – ငါလည္း ေကာင္းေနၿပီ။
ခဏၾကာေတာ့ သူမ၏ ကိ္ုယ္ခႏၶာမွာ တြန္႔လိန္ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း ေလွ်ာက္ေအာ္ေနေလေတာ့သည္။
စိုး – အား အား ျဖစ္ၿပီ ျဖစ္ၿပီ။ မလႊတ္နဲ႔ ငါ့ကို မလႊတ္နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ။
ခဏေနေတာ့ သူမ ၿငိမ္က်သြားေလသည္။ မိမိကိုလည္း ရွက္ၿပဳံးေလးျပန္ၾကည့္ေလသည္။
သူမက စားပြဲေပၚရွိ အေအးဗူးေတြထဲက တစ္ဗူးကို လွမ္းေပးရင္း
စိုး – ေရာ့ ငဘူးေကာင္.. အေအးေသာက္ဦး။
သူမေျပာမွပဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ ဘာျပန္မေျပာဘဲ အေအးဗူးကို လွမ္းယူၿပီး ေဖာက္ေသာက္လိုက္တယ္။
ေအာင္ေအာင္ – ငါ လုပ္ခဲ့………
စကားမဆုံးလိုက္. သူမက ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္သည္။
စိုး – ဟိတ္… အကုန္ၿပီးၿပီေနာ္. နားရွက္စရာေတြ ျပန္မေျပာနဲ႔.
(ငင္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ လုပ္ေနၾကတုန္းကေတာ့ လိုးေပးပါ လိုးေပးပါနဲ႔ … )
စိုး – ျပန္ရေအာင္ဟာ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ.. မုန္႔ေတာင္မေကြၽးလိုက္ရဘူး..
ေအာင္ေအာင္ – မုန္႔ေပါင္းစားလိုက္ၿပီေလ..
စိုး – အာ ေစာက္ေကာင္.. မေျပာပါနဲ႔ဆိုတာကို..
ေအာင္ေအာင္ – ေအးပါ.. မေျပာနဲ႔ဆိုေပမယ့္. ငါတို႔ ဟြာေတာင္ မသုံးလိုက္ရဘူး..
စိုး – လုပ္တုန္းက လုပ္ၿပီး ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ.. ရက္လြတ္တယ္ ငဘူးေကာင္.
ေအာင္ေအာင္ – ဟီးးးး
စိုး – ျပန္မယ္..
ေအာင္ေအာင္ – ငါနဲ႔ဟိုတယ္ လိုက္အိပ္လိုက္ေလ..
စိုး – အာ.. အိမ္က ညဘက္ တျခားေနရာေပးမအိပ္ဘူး ခုေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ.
သူမနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေလး ေျဖးေျဖးေမာင္းရင္း ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ အျပန္မွာေတာ့ သူမခါးကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ထားမိေလသည္။ သူမ၏ ကိုယ္သင္းရနံ႔ကိုလည္း ေပၚေပၚတင္တင္ ရႈရႈိက္မိသည္။