အခ်စ္အတြက္ အလိုအပ္ဆုံး

က်ေနာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာမွ် ျပန္မေျပာမိေတာ့..။ ခ်စ္ေသာ ညိဳသီ က်ေနာ့္အေပၚ၌ အထင္ အလြဲႀကီး လြဲသြားျပန္ၿပီမို႔…စိတ္ထဲ၌ တင္းၾကပ္မြန္းနစ္ေနသည္..။
တဆစ္ဆစ္ နာက်င္လြန္းေသာ ႏွလုံးသားမွ ေဝဒနာကို က်ေနာ္ ဘယ္ပုံ ကုစားရပါမည္နည္း..။ စိတ္ထဲမွာ…အားလုံး ေဝဝါးေနဆဲ…။
“ ညိဳသီ.. ရန္ကုန္မွာပဲ ရွိေနတယ္.. ရဲလင္း..သီဟက သူ႔အေဒၚတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳ လုပ္ခိုင္းထားတယ္..တဲ့… ”
“ မင္း..သတင္းက ဘယ္ရပ္ကြက္ ကလဲ..”
ေဆးေပါ့လိပ္ကို အေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္ရင္း စန္းလြင္က ေမးသည္.။

“ ဟဲဟဲ…မင္းတို႔က ငါ့ကို အထင္ေသးၾကတာကိုး… ကြ.. ဟဲဟဲ..မမႏြယ္နဲ႔ ညိဳသီ့အေဒၚက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြ….၊ ငါက ညိဳသီနဲ႔ ရဲလင္း ျပႆနာကို ေျပာျပလို႔ မမႏြယ္ .. စိတ္မေကာင္းဘူး.. ညိဳသီ့အေဒၚကလဲ ခုမွ ႏွစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာဟ…အပ်ိဳပဲ.. ဒီေတာ့ စန္းလြင္ အဲဒါ.. မင္းအပိုင္း..”
“ ေဟ့ေကာင္ .. အ႐ူးမထနဲ႔ … ျပႆနာက မရွင္းပဲ ပိုၿပီး ရႈပ္လာမွ .. ဒုကၡေတြတသီႀကီး ေတြ႕အုံးမယ္..”
“ ရပါတယ္.. စန္းလြင္ရာ.ေနာင္ေတာ့္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ သမ႐ိုးက် နည္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ..ဟ..ဒီမွာ မနက္ျဖန္ မင္းနဲ႔ငါ ေဒသေကာလိပ္ထဲ သြားၾကမယ္.. ”
“ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ…ကလပ္စ္ ဖ်က္ၿပီး လစ္မွာလား..”
“ ဟာ…အေရးတႀကီး အခ်ိန္ေလကြာ…ဘာလဲ မင္းက ေစာင္းတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုေနခ်င္ေသးလို႔လား… ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် ေျပာေနၾကသည္ကို က်ေနာ္ ၾကားေနေသာ္လည္း က်ေနာ္ စိတ္မဝင္စားပါ..။ အျပင္၌ ခပ္သဲသဲေလး ႐ြာေနေသာ မိုးဖြားေလးမ်ားကိုသာ က်ေနာ္ ေဆြးေျမ့ ေၾကကြဲစြာ ၾကည့္ေနမိသည္..။

မိုးေတြ႐ြာတိုင္း သတိရလိုက္တာ..ခေလးရယ္..။
“ တဆိတ္..ကူညီပါလား..ဗ်ာ…”
“ ရွင္…”
“ ညီမက ေက်ာင္းသူထင္ပါတယ္.. ဟို..အစ္ကို႔ရဲ႕ ညီမတစ္ေယာက္ ဒီေဒသေကာလိပ္မွာ တက္ေနပါတယ္… သူ႔နံမယ္က ျဖဴႏွင္းေဝတဲ့…အဲဒါ ဒီအခန္း..”
“ အို…ဒါက စာသင္ေဆာင္ေတြရွင့္….”
“ ေအာ္…အစ္ကိုက .. ဟိုး ျမင္းၿခံဘက္က လာတာပါ.. ”
“ မိန္းကေလးေဆာင္ေတြက ဟိုဖက္မွာ ရွိတယ္ေလ..သြားေမးၾကည့္ပါလား..”
စန္းလြင္ ပါးစပ္ထဲ ေတြ႕ကရာနာမည္တစ္လုံးကို ခုတုံးလုပ္၍ ညိဳသီ့အေဒၚႏွင့္ စတင္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္..။ တစ္ရက္….အင္း…ရက္ရွည္စီမံကိန္းဆိုေတာ့ အေတာ္ေလးေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ ထားရမွာပဲေလ…။
“ ေဟာ…ညီမ နဲ႔ပဲ ေတြ႕ျပန္ၿပီ..ဟဲ ဟဲ..”
“ အစ္ကို႔ ညီမကို ရွာလို႔ေတြ႕ၿပီလား…ဟင္….”
“ ေတြ႕ၿပီ..ေတြ႕ၿပီ သူက ဟို စံရိပ္ၿငိမ္မွာ အေဆာင္ငွါးေနတာတဲ့ေလ…အစ္ကို႔နံမယ္က သန္းလြင္ပါ… ခုေတာ့ ဒီတကၠသိုလ္ဝင္းထဲမွာပဲ အလုပ္ရၿပီေလ..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းထားရတာ စိတ္မခ်လို႔ ညီမေရ.. အစ္ကို႔ဒုကၡကလဲ ႀကီးပါ့..။ ေက်ာင္းတက္ ေက်ာင္းဆင္း အလုပ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္…ဒါနဲ႔ ညီမ နံမယ္က..”
“ အဟင္း…ထားထားေဝပါ…အစ္ကို… ၊ ညီမလဲ..အစ္ကို႔လိုပဲ တူမေလးတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳ လုပ္ေနရတာပါ..”
“ ကဲ.ဗ်ာ..၊ ဘဝေတြက တူမွတူတတ္လြန္း..ဟဲဟဲ…”
“ အင္းေနာ္….ဒီမွာ ေကာ္ဖီဗူးပါတယ္….”
“ ဟာ…အေတာ္ပဲ…အစ္ကို႔မွာ ကိတ္တစ္လုံး ပါတယ္…အိုေကပဲ…”
ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ေမာသံက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုပြဲက လက္ခုပ္သံေတြထက္ သာယာခဲ့တယ္ဆိုပဲ..။
“ ဟယ္…မႏြယ္…ေက်ာင္းထဲ ဘာလာလုပ္..”
“ ၾကည့္စမ္း…ထားထား..ညည္းအိမ္ေထာင္က်မွန္းေတာင္ မသိဘူး…အရမ္းဆိုးတာပဲ..ဘာလို႔ဖိတ္စာ မပို႔တာလဲ…”
“ ဟာ….မႏြယ္ကလဲ…”
“ ဒီမွာရွင့္…က်မနဲ႔ ထားထားက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ သိလား …လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ကြင္းေရွာင္သြားေနာ္ …အဟင္း…သြားအုံးမယ္..ထားထားေရ..ခေလး ကင္ပြန္းတပ္မွ လာခဲ့မယ္….”
ဒါက ဒါ႐ိုက္တာ ေက်ာ္ေဝရဲ႕ ပီျပင္ေသာ ႐ိုက္ခ်က္..။ ထားထားေဝ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးႏွင့္ ..။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာကိုယ္တိုင္ တစ္ခန္းဝင္ပါေသာ ဇာတ္ဝင္ခန္းကိုလဲ အပီအျပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ျပန္သည္..။
“ ေဟး…..ကိုလြင္ ၾကည့္စမ္း..ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက မင္းနဲ႔ ကြဲသြားလိုက္တာ…ခု အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီေပါ့ေလ….မင္းတို႔လင္မယားကို ေတြ႕မွ သတိရတယ္..။ ဟိုေကာင္ေလ..ေအာင္ေဆြႀကီးလဲ ခေလးေတြေတာင္ ရေနၿပီဟ… ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔လို သူေဌးမဟုတ္ေတာ့ မေခ်ာင္လည္ၾကဘူး..သြားအုံးမယ္…ညီမကလဲ…ေတြ႕ရင္ေခၚေပါ့ကြာ….”
ဒါပဲ…ဒါ႐ိုက္တာ မနားတမ္း ကန္သြင္းလိုက္တဲ့ေဘာ…ဂိုးထဲကို တန္းဝင္တာပဲ..။
“ က်မေတာ့ စိတ္ေတာင္ ညစ္လာၿပီ…ကိုသန္းလြင္..ရယ္…”
ထားထားက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးျဖင့္ ေျပာေသာအခါ ..သန္းလြင္က တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ ေလသံမ်ိဳးျဖင့္ …
“ အစ္ကိုေတာ့ ေပ်ာ္တယ္….ထားရယ္…”
“ အိုး….ဘာကိုလဲ….လို႔…….”
“ သူတို႔ထင္သလိုသာ ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔….”
“ အစ္ကို..ေနာ္…ဒီက ႐ိုး႐ိုးခင္တာဟာ ကို…”
“ အင္း….ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ေလ…”
“ ဘာေျပာတယ္…ဟြန္း…”
“ ဟန္ေဆာင္ျခင္းဟာ လိမ္လည္ျခင္းတစ္မ်ိဳးတဲ့…”
“ အညာသားက စကားတတ္တယ္…ေနာ္….”
“ အညာသားလဲ ႏွလုံးသားနဲ႔ပါ…ထားရယ္….”
ဆိုပါေတာ့…ေက်ာ္ေဝ ႐ိုက္သြင္းထားေသာ အကြက္ထဲသို႔ ကြက္တိဝင္လာေသာ ထားထားတစ္ေယာက္။
ထားထားေဝ အလွကို က်ေနာ္ စာမဖြဲ႕လိုပါ..။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ရေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အသိအမွတ္ျပဳၾကရမည္ထင္သည္..။

အပ်ိဳႀကီးမ်ားစတိုင္အတိုင္း အိေျႏၵႀကီးကေတာ့ ရွစ္ပိႆာခန္႔ အၿမဲ ႐ြက္ထားရွာသည္.။ သို႔ေသာ္ စန္းလြင္ႏွင့္ ဆုံဆည္းေလတိုင္း ထားထားေဝ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဝင္းဝင္းလက္ေနၾကသည္..။ ထာဝစဥ္လို တည္ၿငိမ္ေနေသာ ထားထားေဝတစ္ေယာက္ စန္းလြင္ေနာက္က်လွ်င္ မသိမသာ ကားလမ္းဆီသို႔ ေငးေမာေနတတ္သည္..။ ဤသည္ကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ႏွင့္ ေက်ာ္ေဝက တားဂက္ထိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အခ်က္ျပ လက္မေထာင္ျပေလ့ ရွိၾကသည္..။
“ ဒါ…အစ္ကို႔ၿခံေလ…ထား…ပန္းအစုံ ရွိတယ္..အဓိက စိုက္တာက စပယ္ပန္းပါ..ေဖာက္သည္ေတြလည္း အၿမဲလာဝယ္ၾကတယ္…”
“ အစ္ကိုက သူေဌးေလးေပါ့…ေနာ္….”
“သူေဌးကေတာ္ေလးကလဲ…ဒီမွာ အၿမဲလာေနခ်င္ ေနေလ…”
“ ဟြန္း…..သြားပါ…ရည္းစားလဲ မျဖစ္ေသးပဲနဲ႔….”
“ ဟာ..ဟုတ္လား…..အစ္ကိုက ျဖစ္ေနၿပီ ထင္တာ…”
“အံမယ္…လူလည္ႀကီး…ဟင္း….သူ႔လဲ အေျဖမေပးရေသးပဲနဲ႔…”
“ အစ္ကိုေခၚတဲ့ေနာက္ေတာင္ လိုက္လာၿပီပဲ ထားရယ္…..”
ေက်ာ္ေဝမွာထားသည့္အတိုင္း စန္းလြင္ လက္ကျမန္သည္..။ ထားထားကိုယ္လုံးေလးကို သိမ္းက်ဳံးေပြ႕လိုက္သည္..။
“ ဟာ…ေဟ့ေအး…အစ္ကိုရာ…အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ ေနာ္….”
“ စိတ္ဆိုးလား…ထားရယ္…”
“ ဆိုးတာေပါ့….လို႔….သြား..ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး…..”
ထားထားက စန္းလြင္ကို တြန္းထားခဲ့ၿပီး စပယ္႐ုံပန္းတန္းၾကားထဲ ခေလးတစ္ေယာက္လို ဝင္ေျပးသည္..။ စန္းလြင္က ေနာက္မွ ေျပးလိုက္ရင္း ၿခံေထာင့္ေအရာက္တြင္ အမိဖမ္းလိုက္သည္..။
“ လႊတ္ကြာ…..အစ္ကို…ထားထား စိတ္ဆိုးမွာေနာ္…”
“ ဆိုးခ်င္လည္း ဆိုးေတာ့ ထားထားရယ္…ခ်စ္တယ္ကြာ….ခ်စ္တယ္….”
“ အာ…ဒုကၡပါပဲ…ဟိတ္…အဲလို အႏိုင္မက်င့္နဲ႔ေနာ္…ထား ငိုမွာသိလား…ဟာ…အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ..လို႔….”
အၾကားအျမင္မ်ားစြာ သင္တန္းဆင္းထားေသာ စန္းလြင္လက္ႀကီးမ်ားက ထားထားႏို႔ႀကီးမ်ားကို အုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပြတ္သပ္ ဆုပ္နယ္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုလည္း ဖိကပ္စုပ္နမ္းသည္..။ ထားထားရင္ေတြ တသိမ့္သိမ့္ တုန္သြားဟန္ျဖင့္ ဝါး႐ြက္ေႂကြေလးမ်ား ၾကားလဲက်သြားရွာသည္..။
စန္းလြင္ကလည္း ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ား သင္တန္း ဆင္းၿပီးၿပီ..။ တစ္ျပားသားမွ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ထားထားကိုယ္ေလးေပၚမွ ဖိအုပ္ခြစီးထားကာ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ထားထားေပါင္ၾကားထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးသြင္းၿပီး အသလြတ္ႀကီး ေညႇာင့္ေလသည္..။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ထားထားစိတ္ကို ႏႈိးဆြလိုက္ျခင္းပင္..။ မိန္းမဗီဇအတိုင္း ထားထားေပါင္ႀကီးမ်ား ကားထြက္သြားသည္..။ စန္းလြင္က တစ္ဆင့္တက္၏ ။ လုံခ်ည္အတြင္းမွ မာေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ထားထားေစာက္ဖုတ္ေလးသို႔ မွန္းၿပီး ေထာက္ခါ ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ …ထားထားမွာ ကာမစိတ္မ်ား ႏိုးထလာၿပီး စန္းလြင္ခါးကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္၍ ညႇပ္လိုက္ေလ၏ ။

ထိုအခါမွ စန္းလြင္က ထားထားထမီေအာက္စေလးကို ဂမူးရႉးထိုး ဆြဲလွန္ပစ္လိုက္ေလရာ…ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားမွာ ထိကပ္မတတ္ႀကီးမားေနၿပီး ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း ျဖဴေဖြးအိစက္စြာ…အသားခ်င္းထိမိလိုက္ၾကေလသည္..။
ႏွစ္ဦးသား အသက္ရႉသံမ်ား လႈိင္းထန္လာသည္..။ ထားထားေဝ၏ ဘဲဥပုံမ်က္ႏွာေလးမွာ နီရဲၿပီး ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထား၏ ။ စန္းလြင္က ေစ့ကပ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ သူ႔လီးပူပူေႏြးေႏြးႀကီးကို ထိုးသြင္းကာ ေညႇာင့္ေပးလိုက္ရာ… ထားထားထံမွ ဖားဖိုထိုးသကဲ့သို႔ေသာ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းကို က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရေလသည္..။ စန္းလြင္၏ လက္တစ္ဖက္က ထားထားႏို႔ႀကီးမ်ားကို ဆုတ္နယ္ေပးေနသည့္နည္းတူ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ၿဖဲဟလ်က္ ထိုးေမႊေပးလိုက္ေလသည္..။

“ ဟင့္……..အင္း ”
အသက္ရႉထုတ္ေသာ အသံရွည္ရွည္ေလးတစ္ခ်က္သာ ထားထားထံမွ ထြက္ေပၚလာသည္..။ ကလန္ကဆန္ျဖင့္ ခုခံကာကြယ္ျခင္း ဘာတစ္ခုမွ် မျပဳရွာေတာ့..။ စန္းလြင္စိတ္ႀကိဳက္ႏႉးႏွပ္ၿပီးသြားေသာအခါ ထားထားဒူးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ဆြဲတင္လိုက္သည္.။
ထိုအခါ ထားထားေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲမွ အပ်ိဳစင္ ပါကင္ေစာက္ပတ္ ရနံ႔ေလးက ေထာင္းခနဲ စန္းလြင္ႏွာေခါင္းဝသို႔ ဝင္လာသည္..။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေသာ္လည္း ႐ိုးသားႀကိဳးစားေသာ စန္းလြင္အဖို႔ မိန္းမေစာက္ပတ္ကို ပထမဆုံးနီးကပ္စြာ ျမင္ဖူးျခင္းပင္ျဖစ္ရာ…ထားထား၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအား အေသအခ်ာငုံ႔ၾကည့္ရင္းက လီးႀကီးကို ကိုင္ထည့္လိုက္သည္..။
“ အား…..အိ….အင့္….အင္း…..”
ထားထားထံမွ အသက္ေအာင့္လိုက္ေသာအသံေလး ထြက္လာကာ တစ္ကိုယ္လုံးမွာလည္း တုံရီေနသည္..။ ေစာင္းထားေသာ ေခါင္းေလးေၾကာင့္ ဘာမွန္းမသိဘဲ က်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားက မ်က္လုံးအိမ္ေထာင့္မွ စီးက်လာေနေပသည္..။
“ ဘာလို႔ ငိုရတာလဲ…ထားရယ္….”
“ ဟင့္…..ရွက္…ရွက္လို႔ပါ…အစ္ကိုရယ္…”
“ ေအာ္…အပ်ိဳမေလးေတြ ရွက္ရင္လဲ ငိုတာပါပဲလား…လူႀကီးေတြ ရွက္ေတာ့ ရီတယ္ ဆို…”
“ အစ္ကို လိုးမယ္ေနာ္…ထား…..”
“ အင္း…အင္း………”
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ပူးကပ္စုခြၽန္ရင္း ထားထားေခါင္းၿငိမ့္သည္..။ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ ပထမဆုံး ထိမိၾကေသာအရသာကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး အခုမွ စတင္ခံစားဖူးၾကရသည္..။
စန္းလြင္လက္က ေဘာ္လီအက်ႌထဲမွ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ညင္သာစြာ ႏႈိက္ထုတ္ယူလိုက္သည္..။ ႏို႔ႀကီးမ်ားက ေနမထိ ေလမထိ ႏွင့္ ေဖြးဥေနသည္..။ သင္းခ်ိဳေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စန္းလြင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ဖိနမ္းၿပီးမွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ကလိေပးသည္.. ။
ထားထားမွာ ဝါး႐ြက္ေႂကြမ်ားေပၚ၌ တလူးလူးတလြန္႔လြန္႔ျဖင့္ အဖ်ားတက္သလို တဟင္းဟင္းၿငီးတြားေနရရွာေလသည္..။ တစ္ခါတစ္ေလ… ေအာက္မွ ဖင္ႀကီးႂကြႂကြတက္လာၿပီး ေတ့႐ုံ ေတ့ထားေသာ လီးႀကီးအား လွမ္းလွမ္း ဟတ္သကဲ့သို႔ ေကာ့ေဆာင့္ေနသည္..။

“ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ…ေသေတာ့မယ္…သိလား…အဟင့္…..”
တိုးတိုးမွ တကယ့္တိုးတိုးေလး…ၿငီးေျပာေလးေျပာသည္..။ သည္ေတာ့မွ စန္းလြင္က လီးကို တစ္ထစ္ လိုးသြင္းလိုက္သည္..။
“ ျဗစ္…..ျပစ္…ပလြတ္…”
လီးက ထိပ္မွာအရည္မ်ား စို႐ႊဲေနၿပီး ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီး အတိုင္း ေခ်ာ္ထြက္သြားသည္..။
“ ကြၽတ္…ဘယ္လိုမွန္း မသိဘူး…ဟင့္…ဟင့္….”
ထားထားစိတ္မရွည္စြာျဖင့္ စန္းလြင္ပုခုံးကို လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ထုေလသည္..။ စန္းလြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ သြင္းလိုက္ျပန္သည္..။
“ ႁပြတ္…ပလြတ္….ျပစ္…..ျပစ္…”
လီးႀကီးကသာ ေကာက္ဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔မဝင္ ။
“ အာ…ဟာ…အဟင့္…..ဟင့္…”
ထားထားမွာ တစ္ကိုယ္လုံး တုံခါၿပီး အေနရခက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္..။ စင္စစ္ စန္းလြင္မွာ အျမင္သာရွိၿပီး တစ္ခါမွ် မလိုးဖူး..။ ယခု သူ ဇြတ္အတင္းလိုးထည့္ေနသည္မွာ ေစာက္စိေလးတဝိုက္ရွိ ေစာက္ပတ္အထက္ပိုင္းကို လိုးသြင္းေနျခင္းျဖစ္သည္..။ စန္းလြင္နဖူးတြင္ ေခြၽးမ်ားသီးလာေနသည္..။ ထားထားမွာ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးျဖစ္ေလရာ..တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ယခုကဲ့သို႔ မခံဖူးေပရာ…။
“ အေပါက္မွမတည့္ပဲ…ကိုင္သြင္းပါလား…” … စသည္ျဖင့္ ပါးစပ္မွ မထြက္ပဲ…. “ အာ..ဟာ…အဟင့္….” ဟူေသာ စိတ္မရွည္သံကေလးမ်ားကိုသာ ျပဳႏိုင္ေလသည္..။ ေနာက္ဆုံး စန္းလြင္… ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးကို လက္မႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ၿဖဲလိုက္သည္..။
“ ျပတ္..” ကနဲ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္း ကြဲသြားသည္..။ ထိုအခါမွ ရႉးေပါက္ေသာ ေစာက္စိေအာက္နားမွ သားအိမ္လမ္းေၾကာင္းရဲရဲႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ေလသည္..။ အတြင္းသားမ်ားက ရဲရဲနီေနေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ေအာက္ေျခမွ အသားအရည္မွာ သြားဖုံးသားကဲ့သို႔ ခပ္မာမာ ခပ္တင္းတင္းျဖင့္ အညိဳေရာင္သန္းသန္းေလး ျဖစ္ေနသည္..။ စန္းလြင္.. ေစာက္ပတ္ကို သုေတသန လုပ္အၿပီး၌ သူ႔လီးႀကီးအား ေအ၇ခြံၿဖဲခ်ၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ ေတ့ကာ လိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္..။
“ ႁဗြတ္…အေမ့….”
ႀကိမ္တို႔လိုက္ေသာ ႏြားႏွယ္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္..။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ပူထူရွိန္းဖိန္းၿပီး တစ္ခါမွ် မႀကဳံဖူးေသးေသာ ကာမအရသာကို စတင္ခံစားလိုက္ရေလသည္..။
ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးႀကီးဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ထားထားတစ္ကိုယ္လုံးရွိ ႂကြက္သားမ်ား တင္းကနဲ က်စ္မာသြားၾကသည္..။ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး ဝင္လာေသာ လီးႀကီးအရသာမွာလည္း စြဲမက္စဖြယ္ ခ်ိဳအီေသာအရသာကို ေပးစြမ္းေနသည္..။ တကယ္ဆို စန္းလြင္သည္ ေဒါင္ေကာင္းၿပီး ႂကြက္သားအဖုအထစ္မ်ားျဖင့္ ခန္႔ညားေသာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလရာ ထားထားမွာ အိပ္ရာဝင္တိုင္း စိတ္ကူးထဲ၌ စန္းလြင္၏ အလိုးကို ခံၾကည့္စၿမဲ ျဖစ္သည္..။ တစ္ခါတစ္ေလေစာက္ေရၾကည္မ်ား စို႐ႊဲေပက်ံေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လက္ကိုထိုးေမႊရင္းျဖင့္ အာသာေျဖခဲ့ရေပါင္းလည္း မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့..။
ယခုေတာ့ တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္ အလုံးအထည္ႀကီးႏွင့္ လက္ေတြ႕အလိုးခံေနရၿပီဆိုေတာ့ အမယ္မင္း…ဘာဆိုဘာမွ အရသာမခံႏိုင္….ေကာင္းသည္..။ သိပ္ေကာင္းသည္..။ ဆိုတာေလာက္ပဲ ခံေနမိၿပီး ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ အရာရာ ေဝဝါးေနပါေပါ့လား..။

“ ႁပြတ္….ျဗစ္….စြပ္…..စြပ္…ႁပြတ္….”
“ အား…အ……..အ….ေျဖးေျဖး…အစ္ကို..အား.နာတယ္……နာတယ္…”
မိန္းကေလး ၇၅ ရာခိုင္ႏႈံး လိုးရင္နာမည္ဆိုသည္ကို လက္ခံထား၍လားမသိ..။ နည္းနည္းပါးပါး နာလ်င္လဲ နာတယ္ နာတယ္.. ႏွင့္ သူတို႔ ၿငီးတြားတတ္ၾကသည္..။ စင္စစ္က ဤမွ်ေလာက္ နာက်င္ျခင္း မဟုတ္ေခ်..။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္….စြပ္……ဖြတ္….စြတ္…ဖတ္…ႁပြတ္………”
စန္းလြင္ေဂြးစိႀကီးက ေဂြးျပင္းက်.. တြဲက်ေနသည္က တေထြးႀကီး..။ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေဂြးစိက ထားထားဖင္ျဖဴျဖဴႀကီးကို သြားၿပီး ႐ိုက္႐ိုက္မိေလသည္.။ ဤသို႔ ေဂြးဥႀကီးက လႊဲ႐ိုက္ေနသည္ကလည္း ထားထားအတြက္ ကာမစိတ္အရွိန္ တိုးျမႇင့္ေပးေစသည္..။
ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး အီစိမ့္ၿပီး အေၾကာေပါင္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ကာမအရသာ ေပးႏိုင္ေသာ လီးႀကီးမွာ စြဲမက္စရာ ေကာင္းေနသည္..။ လီးႀကီးအဝင္ အထြက္မွန္လာသလို ထားထားကလည္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္း ေနရာမလပ္ ထိုးမိေစရန္ ဖင္ႀကီးကို ဘယ္လူးလိုက္ ညာလွိမ့္လိုက္ ခံေပးတတ္လာသည္..။ တစ္ခါတစ္ရံ ထုတ္ခနဲ ထိုးမိလိုးမိလိုက္ေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရာတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးခနဲ ၿပိဳဆင္းပိတ္က်သြားတတ္ေသးသည္..။
နာတာေအာင့္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ.. က်င္ခနဲ ေသးေပါက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေစေသာ ခံစားမႈ ျဖစ္သည္..။ စန္းလြင္မွာလည္း ဤသို႔ (ဘာမွန္းမသိေသာ) အဖုအထစ္ကေလးကို လီးထိပ္ျဖင့္ မွန္း၍ ထပ္ခါ ထပ္ခါ လိုးေနရသည္ကို အရသာေတြ႕လာသည္.။
အတန္ၾကာ ေညႇာင့္လိုးေနရာမွ စန္းလြင္က ထားထားေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေစ့ကပ္ၿပီး တန္းတန္းစင္း ခ်လိုက္သည္..။ လီးကိုမူ မခြၽတ္ပဲ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေက်ာ္၍ ထားထားကိုယ္ေပၚသို႔ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ (ၾကက္ေျခခတ္) ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ လက္ေထာက္ကာ တစြတ္စြတ္ ေဆာင့္လိုးေနေလသည္..။
ဒူးေထာင္ေပါင္ကားလိုးသကဲ့သို႔ မထိေသာ္လည္း လီးအဝင္အထြက္ ျမန္ဆန္လြန္းသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ သိမ့္သိမ့္ခါၿပီး စန္းလြင္ဆီးခုံႀကီးႏွင့္ ဖိကပ္လိုက္တိုင္း ေဘးသို႔ျပားၿပီး ကားကားသြားေလသည္..။
လီးႀကီးမွာ အဆုံးအထိ စိုက္ဝင္သြားၿပီး .. သားအိမ္ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ အဆုံးေထာက္မိေလသည္..။ ထိုသို႔ အတန္ၾကာလိုးၿပီး စန္းလြင္က ထားထားႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ကာ ဆန္႔ထားေသာ ထားထားေပါင္ႀကီးမ်ားေပၚ၌ ဖင္ထိုင္ကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္အေနအထားျဖင့္ ဒလစပ္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ထားထားေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ ပန္းသြင္းလိုက္ရာ.. ေႏြးခနဲ ေႏြးခနဲ ပူဆင္းသြားေသာ စန္းလြင္သုတ္ေရမ်ားႏွင့္ အၿပိဳင္ ထားထားကလည္း ျပစ္ခြၽဲေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို အားပါးတရ ပန္းထုတ္ခါ စိုက္ စိုက္ဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို ေအာက္မွ တဆတ္ဆတ္ ေကာ့တင္ပစ္ေဆာင့္ လိုက္ေလေတာ့သည္…။
“ ရွင္…ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစား ႀကိဳးစား က်မကို လုံးဝျပန္ၿပီး ဆက္လို႔ရလိမ့္မယ္ မထင္ပါနဲ႔..ကိုရဲလင္း…”
“ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ရက္စက္ရတာလဲ..ခ်ာတိတ္ရယ္…”
“ အဟင္းဟင္း….မိန္းမေတြ ေပါပါတယ္…ကိုရဲလင္း က်မတစ္ေယာက္ထဲ ဒါပါတာ မဟုတ္ဘူး… က်မ ႐ိုင္းသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ…”
ညိဳသီက သူမေပါင္ၾကားသို႔ ေမးဆတ္ျပရင္းေျပာလိုက္သည္..။ ေအာ္…ေစာ္ကားရက္ေလျခင္း…။
“ ဒီမွာ ညိဳသီ…အခ်စ္နဲ႔ကာမကို မင္းဘယ္လို နားလည္ေနလဲ..ဟင္..”
“ ရွင္တို႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ လိုးဖို႔ပဲ မဟုတ္လား…ကာမစပ္ယွက္တာကို ဖုံးကြယ္ၿပီး ေျပာေနၾကတာပဲ မႈတ္လား…”
“ ေတာ္ေတာ့ ညိဳသီ….သိပ္လွတဲ့ မင္းပါးစပ္က ဒီေလာက္ညစ္ပတ္တဲ့ စကားေတြ ထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ငါမထင္ခဲ့မိဘူး..ငါ ခ်စ္တာက ညိဳသီ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး..၊ ဒါပဲ…ေစာက္ပတ္ပါရင္ ၿပီးစတမ္း လီးပါရင္ ၿပီးစတမ္း ဆိုရင္ ဒီေန႔လူ႔ေလာကမွာ သူ႔ကိုပဲ လက္ထပ္မယ္ ၊ ဟိုလူနဲ႔ေတာ့ မယူဘူး..ဆိုတဲ့ ျပႆနာေတြ ဘယ္ရွိၾကေတာ့မွာလဲ…”
က်ေနာ္ စကားကို အေပါက္အလမ္းတည့္ေအာင္ မနည္းႀကိဳးစား ၿပီးေျပာေနရသည္..။ အထင္တႀကီး အျမတ္တႏိုး ထားခဲ့ရေသာ ညိဳသီ၊ မ်ားစြာ အဆင့္အတန္း နိမ့္က်ေသာ စကား ေျပာထြက္ရက္ၿပီပဲ…။ ရက္စက္ယုတ္မာေသာ အေတြးအေခၚ အညစ္အေထးမ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္ဖုံးလႊမ္းေနေသာ သင္းတို႔ေမာင္ႏွမသည္ က်ေနာ့္အား ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးခဲ့ၾကသည္…။ လူ႔ေလာက မွ က်ေနာ္ ထြက္ခြာသြားခဲ့လ်င္ သူတို႔ ရီေမာၾကလိမ့္မည္၊ ႐ႊင္လန္းၾကလိမ့္မည္…။ ခ်စ္ခဲ့သေလာက္ ရက္စက္ျပလိုက္ၿပီပဲ ညိဳသီ..။
မိုးရိပ္ေတြ တက္လာေနသည္..။ မိုးသက္ေလကလည္း စေနေထာင့္မွ အျပင္းခ်ီတက္လာေနသည္..။ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ မပါသျဖင့္ ဆံပင္တို႔က ေလမွာ ဝဲလြင့္ေနသည္..။ ေက်ာက္ေရတြင္း ဂဝံကုန္းထက္၌ ဆူဇူကီး ဆိုင္ကယ္ေလးကို စက္ႏႈိး၍ ေခ်ာက္ကမ္းပါးဘက္သို႔ ဦးတည္ထားသည္..။
အေပၚစီးမွ ေန၍ ေျမာက္ဥကၠလာဘက္ရွိ ရပ္ကြက္မ်ားကို ျမင္ေနရသည္..။ ဟိုးအေဝးမွာ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေတြ…။ က်ေနာ့္မ်က္ဝန္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္ပူတို႔ အိုင္ထြန္းေနသည္..။ မိုးသည္းသည္းထန္ထန္ ႐ြာလာသည္..။ ဆိုင္ကယ္စီးေလ့က်င့္ရင္း က်ေနာ္… ေခ်ာက္ထဲသို႔ က်ၿပီးေသၿပီဆိုေသာ သတင္းကို ၾကားလိုက္လွ်င္ ညိဳသီ ေပ်ာ္သြားလိမ့္မည္..။ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီး ခုန္ကာ ခုန္ကာ ေပ်ာ္လိမ့္မည္..။ ေပ်ာ္ရစ္ေတာ့…အခ်စ္ေလးေရ…။
ဝူးကနဲ စက္ရွိန္ကို ျမႇင့္…ကလပ္ကို ဆြဲညႇစ္ၿပီး ဘယ္ေျခေထာက္က ဂီယာ ဖိနင္းလိုက္သည္..။ ဝူး….ေဝါ….ကနဲ ဆိုင္ကယ္ေလးက ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ႏွယ္ ကစုန္ေပါက္ ထြက္သြားသည္..။ ေျပးလမ္းက ကုန္းေလ်ာ ေဝသီျမင့္မားေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထိပ္မွ ဂ်ိဳးျဖဴေရပိုက္ႀကီးမ်ား ရွိရာ ဘက္သို႔ စက္ကုန္ဖြင့္ရင္း ေမာင္းခ်လိုက္သည္..။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးသည္ တမုဟုတ္ခ်င္း နီးကပ္လာသည္..။ က်ေနာ္ ဆက္ကင္းဂီယာကို နင္းလိုက္ျပန္သည္..။ ေလးညႇိဳ႕မွ လႊတ္လိုက္ေသာ မွ်ားတစ္စင္းပမာႏွယ္..။ ေပ်ာ္ရစ္ေတာ့….မင္း ေပ်ာ္ရစ္ေတာ့ ညိဳသီ…။
“ ဝွစ္…ဝွီး…..ဟာ…..” တုံ႔ဆြဲျခင္း ခံလိုက္ရေသာ ေဝဒနာ….။ ၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ဆိုင္ကယ္ေလး ေလမွာ ပ်ံဝဲ ထြက္သြားသည္…..။
“ မင္း .. ဒီေလာက္ေတာင္ ဖြန္ေၾကာင္ရသလား ရဲလင္းရာ…ဟင္…”
“ သီဟ သာ မပါရင္ မင္း ကာလနာတိုက္ေနၿပီ… သိလား.. သီဟ ဆိုင္ကယ္စီး ကြၽမ္းလို႔ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ႏွစ္လက္မေလာက္ေလး အခ်ိန္အဆ လြဲသြားတာနဲ႔ အားပါးပါး မေတြးရဲဘူး… ရဲလင္း…”
က်ေနာ္ ျမက္ခင္းေပၚ၌ လဲက်ေနသည္..။ ဝန္းက်င္ရွိ လူမ်ားကို တစ္ဦးခ်င္း ေၾကာင္စီစီ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..။ ေက်ာ္ေဝ၊ မမႏြယ္ ၊ စန္းလြင္ ၊ ထားထား ၊ သီဟ ၊ ေစာစႏၵာ ၊ ညိဳသီ… မီးခဲမေလ ညိဳသီ…။
“ ေမာင့္ ဆိုင္ကယ္ကို ေဘးတိုက္ျဖတ္ၿပီး အစ္ကိုသီဟ က ေမာင့္ကို ဆြဲခ်လိုက္တာ..သိရဲ႕လား ..သိရဲ႕လား အခ်စ္သူရဲေကာင္းႀကီး…ဟြန္း…သူမ်ားကို စိတ္ဆင္းရဲရေအာင္ သိပ္လုပ္ခ်င္ေနတယ္…”
က်ေနာ့္ပခုံးကို ဆြဲ ဆြဲေဆာင့္ၿပီး ညိဳသီ ေအာ္သည္..။ မ်က္ရည္ေတြ ရစ္ဝိုင္းလို႔…ေျခေထာက္ကေလး ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္ၿပီး ေအာ္သည္..။
“ ေဟး….ဘယ္လိုေနေသးလဲ….ရဲလင္း…”
သီဟက ဒူးေထာက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ကို ခြၽတ္ကာ ေမးသည္..။
“ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး…ေခါင္းထဲ နည္းနည္းမူးသြား႐ုံပါ….”
“ ေအး…႐ူးသြားတာ….ကြ…မင္း…..ငါ တယ္ကြာ…ေတာက္….”
ေက်ာ္ေဝက က်ေနာ့္ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေဒါသျဖစ္ေနသည္..။
“ အို…ေက်ာ္ကလဲ…လာျပန္ၾကမယ္…လာ…လာ….ကိုရဲလင္း…မႏြယ္တို႔ ျပန္မယ္ေနာ္…”
“ ထားတို႔လဲ ျပန္မယ္ေလ…အစ္ကို….”
ေက်ာ္ေဝႏွင့္ စန္းလြင္တို႔အတြဲမ်ား ဟြန္ဒါ ဆိုင္ကယ္ အသီးသီးေပၚတက္ခါ ေမာင္းထြက္သြားၾကသည္..။
“ မင္းတို႔….ဒီယမဟာ ကို စီးခဲ့ၾက…ငါနဲ႔ စႏၵာ ေျမာက္ဥကၠလာကို ဒီလမ္းက ျဖတ္သြားရအုံးမယ္… ကိစၥရွိလို႔….၊ .. ညီမေလး ျမန္ျမန္ျပန္ၾကေနာ္…မိုးေတြမိၿပီး ဖ်ားေနအုံးမယ္….ငါ..သြားမယ္ ရဲလင္း…”
က်ေနာ္ ဘာမွ် နားမလည္သလို..ေခါင္းကိုသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္..။
“ ေမာင္………”
ညိဳသီ က်ေနာ့္ပခုံးကို လႈပ္ၿပီး ေခၚသည္..။
“ ေမာင္………ဆို….”
ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ဆင့္ ေခၚျပန္သည္..။
“ ၾကည့္ပါလား…သူမ်ား … ငိုမွာ..ေနာ္….ဟင့္…”
ညိဳသီ တကယ္ပင္ မ်က္ရည္မ်ား ရစ္ဝဲလာသည္..။
“ ေမာင္….ညိဳသီ့ကို မုန္းသြားၿပီလား……ဟင္…”
ညိဳသီ့ အသံက စိုးစိုးရိမ္ရိမ္ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္…။
“ ညိဳသီ့ကို မုန္းဖို႔ ေမာင့္မွာ ခြန္အား မရွိပါဘူး…ခေလးရယ္…”
“ သြားပါ…ဟိုေန႔က တကယ္ မုန္းသြားၿပီးေတာ့…ဟြန္း…. ၊ အဲဒါေလ….ကိုေက်ာ္ေဝႀကီးက ေျပာခိုင္းလို႔ ေျပာတာ…ဟာကို…၊ သူမ်ားကို ထားခဲ့ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ငိုခဲ့ရတယ္ မွတ္လဲ.. သြား….ေမာင္ မေကာင္းဘူး..၊ ညိဳသီ .. အဲဒီေလာက္ ေမာင့္ကို ေျပာမလား…လို႔..”
မိုးသီးမိုေပါက္မ်ား ႐ြာခ်လိုက္ျပန္သည္..။
“ ေမာင္….ျပန္ၾကစို႔..ကြယ္…..ေနာ္….”
က်ေနာ္ ..ထကာ သီဟ၏ ယမဟာ ဆိုင္ကယ္ေလးကို ခြထိုင္လိုက္သည္..။ ညိဳသီက ေနာက္မွ ကယ္ရီယာေပၚ၌ အိကနဲ တက္ထိုင္သည္..။
“ အခုေန…ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခ်ာက္ထဲ ထိုးဆင္းမလား ညိဳသီ…”
“ ဟင့္အင္း…ဆင္းခ်င္ပါဘူး…”
ညိဳသီက မ်က္ႏွာေလး ငုံ႔၍ ၿပဳံးစူစူေလး ေျပာလိုက္သည္..။
“ ေမာင္နဲ႔ လိုက္မေသရဲ လို႔လား….ညိဳသီ…”
“ ဟုတ္ပါဘူး….ဆို…”
“ ဘာျဖစ္လို႔….လဲ..”
“ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္လို႔မွ…… မဝေသးတာ….”
“ ေခြးမေလး….စကားသိပ္တတ္….”
“ေဟ့….လိမ့္က်အုံးမယ္….သြားကြာ….ဟိုနား က်မွ……”
“ အရင္ ေနရာေလးလား…ပထမဆုံး စၿပီး…………..”
“ သိဘူး…….အို…နားရွက္စရာေတြ သူေျပာအုံးမယ္…ဟြန္း….”
က်ေနာ္ တဟားဟား ရယ္ပစ္လိုက္ခါ ဆိုင္ကယ္ေလးကို ေမာင္းထြက္လာသည္..။ ညိဳသီႏွင့္ စၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရၾကေသာ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးနားအေရာက္ …ဆိုင္ကယ္ကို စက္သတ္ပစ္လိုက္သည္..။
“ ၾကည့္….သူ…..အိုကြာ….ေမာင္ကလဲ…..”
ဂ်င္းစကပ္ ခါးပတ္ေလးကို က်ေနာ္ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္..။
“ ဟာ….အဝတ္ေတြ မခြၽတ္နဲ႔ေမာင္ရာ…မလုပ္…..ပါ…နဲ႔….ေမာင္…ရ…”
က်ေနာ္ နားမေထာင္ပါ…။ အေပၚအက်ႌ ဘေလာက္စ္ေလးကိုလည္း ေခါင္းေပၚမွ ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ျဖဴဝင္းအိစက္ေသာ အလွရတနာေလး ႏွစ္လုံး ခါရမ္း ၿပီး အံက်လာသည္..။ ညိဳသီ လက္ကေလး ပိုက္လိုက္ရင္း….
“ လုပ္ၿပီ…ၾကည့္ပါလား….ေမာင္ေနာ္…..ေျပာလို႔လဲ မရဘူး…”
အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းေနေသာ ညိဳသီ့ ကိုယ္လုံးေလးအာ မိုးေပါက္ကေလးမ်ားက ပက္ျဖန္းေပးေနသည္..။ က်ေနာ္ .. စကပ္ေလးကို ထပ္မံ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္…။
“ အိုး….ဒုကၡပါပဲ…ေမာင္…..ဆိုးတယ္ … ကြာ….”
ျဖဴဝင္းေဖာင္းမို႔ေနေသာ ပခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို လက္အစုံျဖင့္ ၿခဳံသိုင္းယွက္ႏြယ္လ်က္ ၾကက္ေျခခတ္ေလး ဖက္ထားၿပီး က်ေနာ့္အား ကိုယ္တေစာင္းေလး အေနအထားျဖင့္ တင္ပါးႀကီးမ်ားကို လိမ္ကာလွည့္လိုက္ရာ ဂြမ္းဆိုင္ဂြမ္းခဲႀကီးပမာ ေဖြးဥေနေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ား ေသးက်ဥ္းေသာ ခါးေလးမွ ကားစြင့္ တုံအိေနၿပီး ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ကာမစိတ္မ်ားကို တရွိန္ရွိန္ ေတာက္ေလာင္လာေစသည္..။ သူမ၏ လိင္အဂၤါေလးကို ညႇပ္ထားလိုက္သည္..။
မို႔ေမာက္ ဝင္းလက္ေသာ ဆီးခုံေလးက ပခုံးသား လက္ေမာင္းသားတို႔ထက္ သာ၍ပင္ ျဖဴေဖြး ၿပီး ဥေနေပရာ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားမွာ ပိန္းပိတ္စြာ နက္ေမွာင္ေနၿပီး အေရာင္ေလးမ်ားပင္ တဖိတ္ဖိတ္ လက္ထေနေလသည္..။
မ်က္လုံးဝိုင္းေလး ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေၾကာက္လန္႔တၾကားေလး လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနရွာေသာ ဟန္ကေလးက ငိုမဲ့မဲ့ အသြင္ေလး ေဆာင္ေနသည္..။ ျမယာပင္ၿခဳံမ်ား၊ ႀကိမ္ပင္မ်ားက က်ေနာ္ႏွင့္ ညိဳသီတို႔ ရွိေနရာ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးကို ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ လုံၿခဳံစြာ ကာရံေပးထားေလသည္..။
မဂၤလာဒုံ .. ရန္ကုန္ ကားလမ္းမႀကီးႏွင့္ ကားသံ သဲ့သဲ့ေလးမွ် ၾကားရ႐ုံ ကြာေဝးသည့္နည္းတူ အေရွ႕ဘက္တြင္ ေက်ာက္ေရတြင္း ရပ္ကြက္ကလည္း ဤေနရာသို႔ ၿခဳံထူထပ္ေသာေၾကာင့္ လူအေရာက္အေပါက္ နည္းလွေပသည္..။ ေတာင္ဘက္၌ ျပန္႔ျပဴးေသာ ေဂါက္ကြင္းက အိေျႏၵႀကီးစြာ ေက်ာခိုင္းထားၿပီး ေျမာက္ဘက္ မဂၤလာဒုံ ေလယာဥ္ကြင္းႀကီးမွာလည္း ဆာဟာရ ကႏၲာရႀကီးႏွယ္ မ်က္ေစ့တဆုံး ရွင္းလင္းတိတ္ဆိတ္လို႔ ေနသည္..။
တိုင္းတံမ်က္စီးပင္ အခ်ိဳ႕သာ ေလမွာ မိုးႏွင့္အတူ ယိမ္းကေနၾကသည္..။
က်ေနာ္ကလည္း ကေလးပမာ အက်ႌေဘာင္းဘီမ်ားကို ခြၽတ္၍ ေႏြးေထြးေသာ ညိဳသီ့ကိုယ္လုံးေလးကို မိုးေရစက္မ်ားျဖင့္ ေရာေထြးကာ အားရပါးရႀကီး ဖက္လိုက္ရာ.. ညိဳသီကလည္း က်ေနာ့္အား ေဟ့ကနဲ ေအာ္ရင္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ျပန္ဖက္လိုက္ေလသည္..။
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲသို႔ ေရာက္ေနေသာ အာဒံႏွင့္ ဧဝ အလား အဝတ္ဗလာျဖင့္ မိုးေရမ်ားေအာက္တြင္ ျမဴးတူးေနမိၾကသည္..။ က်ေနာ့္လက္ႀကီးမ်ားက ညိဳသီႏို႔ႀကီးမ်ားကို၎၊ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို၎၊ ကိုင္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္ လုပ္ေနသကဲ့သို႔ပင္ ညိဳသီ၏ ျဖဴေဖြးေပ်ာင္းႏြဲ႕ေသာ လက္ကေလးမ်ားက က်ေနာ္၏ မတ္ေတာင္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ဆုတ္နယ္ျဖစ္ညႇစ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေဆာ့ေနမိၾကၿပီးမွ….။
“ အေအးပတ္ၿပီး…ေသကုန္ၾကဦးမယ္..ေမာင္ရယ္…”
ဟု ညိဳသီက လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္ရင္း ရင္ခုန္သံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္..။ ထိုအခါမွ ညိသီအား ဂမူကေလးတစ္ခုေပၚတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ေစလိုက္သည္..။
“ ေမာင္ကကြာ…လုပ္လိုက္ရင္…အဆန္းပဲ…ျမန္ျမန္လုပ္ကြာ…သူမ်ား ရွက္တယ္.. မေတာ္တဆ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေတြ႕သြားရင္ ေသဖို႔ပဲ ေကာင္းေတာ့မယ္..”
သူမ ဝသီေလးအတိုင္း တတြတ္တြတ္ ေရ႐ြတ္ရင္း ေတာင္ကမူေလးေပၚ၌ အင္အင္းပါသကဲ့သို႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္လိုက္ေလရာ.. ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ၿပဲအာသြားေလသည္..။ ထိုအခါ…က်ေနာ္က လီးႀကီးကို ညိဳသီ့မ်က္ႏွာေလး ေရွ႕တြင္ပင္ အသာအယာၿဖဲကာ ေစာက္ပတ္အဝေလးသို႔ေတ့ရင္း ျဗစ္ကနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္..။
“ အ….အ………ေမာင္ရယ္…..ဟင့္…ဟင့္..အင္း………”
သူမလက္အစုံက က်ေနာ့္ခါးကို စုံကိုင္ရင္း က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ပါးေလးအပ္ကာ ညီးတြားလိုက္ရွာသည္.။ ျပန္႔ျပဴး ဝင္းလက္ေနေသာ အနာ႐ြတ္ေလးမ်ား ကင္းစင္ေသာ ေက်ာျပင္ေလးေပၚသို႔ မိုးေရစက္မ်ားက ခုန္ေပါက္ ေက်ရာက္ေနသည္.။
ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ခႏၶာကိုယ္မွ အေငြ႕မ်ား တရွိန္းရွိန္းထြက္ေနရာ ကာမမီး အပူရွိန္သည္ သဘာဝအေအးဒဏ္ကို ထူးထူးျခားျခားႀကီး တြန္းလွန္ကာကြယ္ ေပးေနေလသည္..။
“ ေမာင့္ဟာႀကီးက သံေခ်ာင္းႀကီး က်ေနတာပဲ…ေနာ္….ေမာင့္….”
အမွန္ပင္ က်ေနာ့္လီးႀကီးမွာ မာေတာင္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးထဲ၌ ျပည့္ၾကပ္ေနေပရာ ညိဳသီ့ဖင္ႀကီးမွာ ႂကြတက္လာၿပီး မကုန္းမကြေလးျဖင့္ တဟင္းဟင္း ညီးေနျပန္ပါသည္..။
“ နာလို႔လား…ညိဳသီ…”
က်ေနာ္က နားဝ၌ ကပ္လ်က္ ၾကင္နာစြာ ေမးလိုက္သည္..။
“ ဟင့္အင္း….နာတာ မဟုတ္ဘူး..ေမာင္ရဲ႕…ၾကပ္တာ…အင့္….ေမာင့္ဟာႀကီးက အရင္ကထက္ ပိုႀကီးေနသလိုပဲကြယ္…သူမ်ားဟာေလးထဲမွာ ျပည့္သိပ္ေနတာ…ဟင့္..ဟင့္…..အင္း……”
က်ေနာ့္လက္မ်ားက ျဖဴေဖြးတင္းက်စ္ေနေသာ ညိဳသီ့ဖင္ႀကီးကို တ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးၿပီး တေျဖးေျဖး ဖင္အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ထည့္သြင္း ပြတ္ေပးေနသည္..။
“ လိုးေလ….ေမာင္ရဲ႕….သိပ္မနာေတာ့ပါဘူး….”
ညိဳသီက က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ပဲ က်ေနာ့္ကိုယ္လုံးကို ပါးေလးျဖင့္ ကပ္ခါ ေမာေနေသာ အသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္..။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္က လုံးဝန္းတင္းေျပာင္ေနေသာ ညိဳသီ့ဖင္ႀကီးကို ေအာက္မွ ပင့္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ညိဳသီ့ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ရႈံ႕ကနဲ တြန္႔သြားၿပီး ဆတ္ခနဲ ဖင္ႀကီး ႂကြသြားေလသည္.။ ထိုအခါမွ ရပ္ထားေသာ လီးႀကီးကို အလိုက္သင့္ ႁပြတ္ကနဲ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္..။
“ အိ…အ…..အမေလးေလး…ေမာင္ ….ရယ္……”
ေသလုေမ်ာပါး အသံေလး တစ္ခ်က္ညီးရင္း က်ေနာ့္ခါးကို တင္းတင္းႀကီး ဖက္လိုက္ပါေလသည္.။ သုံးေလးခ်က္မွ် ဤသို႔ပင္ စအိုေလးကို ႏႈိက္လိုက္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ လုပ္ေပးလိုက္ရာ ညိဳသီ ေတာင္ကမူေလးထက္တြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ျဖစ္သြားလိုက္ ကြတတ ကုန္းတုံးတုံးေလး ျဖစ္သြားလိုက္ ႏွင့္ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနရွာသည္..။
ထို႔ေနာက္မွ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ က်ေနာ္က ပက္လက္လွန္ခ်ၿပီး ညိဳသီအား တက္ခြလိုးခိုင္းလိုက္သည္..။
“ ရွီး…အ……..ကြၽတ္ …ေစာက္ပတ္ေလးေတာ့ ကြဲျပန္ၿပီထင္တယ္…ေမာင္ရယ္… အီး….အင့္….အ..နာလိုက္တာ …ကြယ္…..”
နာလိုက္တာဟု ပါးစပ္က ၿငီးတြားေသာ္လည္း သူမဖင္ႀကီးကမူ ဝတၱရားမပ်က္ ႂကြကာ ႂကြကာ ဖိေဆာင့္ခ်ေနၿပီး…ေဝဒနာကို တြန္႔လိမ္ခံစားရင္းမွ… ရႉးရႉး ရွားရွားျဖစ္လာကာ က်ေနာ့္အား ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ အတင္း ဒလၾကမ္း ေလး ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္..။
“ အား…..အာ..အာ….အင္း……အ….အ…”
က်ေနာ္က ခါးေလးမွ ကိုင္၍ ေအာက္မွ ပင့္ ပင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ… က်ေနာ့္ပခုံးကို ဆိုင္ကယ္စီးသလို လက္ျဖင့္ လွမ္းေထာက္၍ ကိုင္ရင္း သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္လ်က္ တပ္လပ္ႀကီး ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အား ငုံ႔ၾကည့္ကာ တဆတ္ဆတ္ ဖိဖိ ေဆာင့္ခ်လိုက္ကာ တင္ပါးႀကီးကို ဆတ္ဆတ္လႈပ္ရင္း က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေမွာက္လွဲခ်လိုက္ေတာ့သည္..။
က်ေနာ့္လိင္တန္ႀကီးထိပ္မွလည္း တင္းခနဲ ျဖစ္ခါ သုတ္ေရမ်ားကို ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိေလေတာ့သည္..။
ၿပီးပါၿပီ…။
အားလုံးကို ေလးစားခ်စ္ခင္စြာျဖင့္……!