တိုင္ကြန္း ကိုကို

“ မို႔မို႔…ညည္း ေတာ္ေတာ္ လယ္တယ္ေနာ္..သိပ္ ဥာဏ္မ်ားတာဘဲ….ဒီက သေဘာ႐ိုး ထင္ၿပီး လိုက္လာတာ…”
မို႔မို႔က ရယ္ေနသည္ ။
“ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ညည္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဆုံၾကမွာ မဟုတ္ဘူး .. သူက ညည္းကို အရမ္း စြဲလန္းေနတာ…မိရွင္
ေစာရဲ႕..ငါ့အေဖကို ပ်ဥ္းမ႐ြာကို သြားမယ္ခ်ည္း ေျပာေနတာ တဲ့..မိရွင္ေစာတို႔မ်ား လွလြန္းေတာ့ ေတာ္ေကာက္
ခံရတာေပါ့ဟယ္…ငါ သိပ္ ၀မ္းသာပါတယ္……နင့္အတြက္ . . . ”
“ အို..သူနဲ႔ငါနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘဲနဲ႔ အဲလိုႀကီး ေျပာမေနပါနဲ႔ဟာ…..ငါကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တာပါဘဲ…”
“ အမေလး..နင္နဲ႔သူနဲ႔ ခ်စ္ၾကဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတာကို…စိတ္ညစ္မေနစမ္းပါနဲ႔….”
မို႔မို႔ကို ဆန္းေ႐ႊတိုး ဖုန္းေပးသြားတယ္ ဆိုတာ မိရွင္ေစာ မေျပာျပပါ ။ ဖုန္းကို အသံပိတ္ၿပီး ဘိုင္ဘေရးရွင္း လုပ္
တာကို ဆန္းေ႐ႊတိုးက ျပေပးသြားသည္ ။ မဟုတ္ရင္ အေဖတို႔ အေမတို႔ ဖုန္းသံကို ၾကားသြားႏိုင္သည္ ။
မေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ သူ ဖုန္းေခၚလာသည္ ။

အေဖတို႔ မသိေအာင္ အိပ္ခန္းထဲ ကုတင္ေပၚ လွဲရင္း သူ႔ကို “ ဟိတ္..ဘာလို႔ ေခၚတာလဲ….ခုဘဲ ေတြ႕ခဲ့တဲ့
ဥစၥာ..” လို႔ သူ႔ကို တိုးတိုးေလး အျပစ္တင္လိုက္မိသည္ ။
“ မိရွင္ေစာရဲ႕ အသံေလးကို ၾကားခ်င္လို႔ေပါ့….” လို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုး ေျပာလိုက္တာက မိရွင္ေစာကို ပီတိျဖာသြား
ေစသည္ ။ “ တကယ္လား…” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္မိသည္ ။
“ တကယ္ေပါ့…မိရွင္ေစာရယ္…အရမ္း ခ်စ္မိေနတာ…..”
“ အိုး..ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ…ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ . . ”
“ ေဟး….ေန…..ေန….ေနပါအုံး မိရွင္ေစာရယ္….အသံေလး ၾကားပါရေစအုံး……”
“ သူ…သိပ္ကဲတာဘဲ..ဒီမွာ အေမတို႔ မိသြားမွာ ေၾကာက္ေနရတာ….သိလား . . .”
“ ထပ္ ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္…မို႔မို႔တို႔ အိမ္မွာ ဆုံလို႔ ရမလားဟင္..မိရွင္ေစာ….”
“ အလိုေတာ္….ခုေလးတင္ ေတြ႕လာခဲ့တာ..ထပ္ ေတာင္းဆိုေနျပန္ၿပီ…လြန္တယ္….”
“ ခ်စ္တာကိုး…တသက္လုံးေတာင္ အတူတူ ေနခ်င္တဲ့ဟာကို….”
သူ႔စကားက မိရွင္ေစာကို ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းဖ်န္း ထသြားေစသည္ ။ ရင္ေတြ ခုံတာ အရမ္းဘဲ ။
“ အဲဒါေတြ မေျပာနဲ႔ကြာ..ဒီက ရွက္တယ္….”
“ မိရွင္ေစာက အရမ္းလွေတာ့ ရည္းစားမ်ား ရွိႏွင့္ၿပီလားလို႔ စိတ္ပူလိုက္ရတာ….ေတာ္ပါေသးရဲ႕..”
“ ကဲ…သူနဲ႔ စကားေျပာရတာ ဒီက ရွက္လာတယ္…ေတာ္ၿပီ…ခ်လိုက္ေတာ့မယ္….”
မိရွင္ေစာ တကယ္ဘဲ ဖုန္းပိတ္လိုက္ပါသည္ ။

သူနဲ႔ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ၾကေတာ့မယ္ ထင္တာဘဲ ။ သူ႔ကိုလည္း မိရွင္ေစာ စိတ္၀င္စား သေဘာက်
ေနသည္ ။ သူ ခ်မ္းသာလို႔ မဟုတါဘူး ။ သူ႔႐ုပ္က မိရွင္ေစာ ႀကိဳက္တဲ့ ႐ုပ္မ်ိဳး ေလ ။ သူ႔အသံကိုလည္း သ
ေဘာက်သည္ ။ အဓိကကေတာ့ သူက မိရွင္ေစာကို အရမ္း ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ေတြ႕ရလို႔ ။
အေမကေတာ့ ငယ္ငယ္ထဲက အၿမဲ ေျပာဖူးသည္ ။ ေယာက္်ားေတြက သူတို႔ဖက္ ပါလာေအာင္ ကိုယ့္ကို ဘယ္
လို ခ်စ္ေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ ေျပာၾကလိမ့္မယ္…ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ယုံ တဲ့ ။
ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ၾကားက စိုစိစိနဲ႔မို႔ ရာသီမ်ား လာလားလို႔ စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႐ႊဲေန
တာ ေတြ႕ရသည္ ။ သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာလို႔ ၾကက္သီးေတြ ထ စိတ္ေတြ ၾကည္ႏူးမိတာေတြေၾကာင့္ ဒီလို သဘာ၀ အ
ရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္ လို႔ မိရွင္ေစာ ယူဆလိုက္သည္ ။
အို…ငါ သူ႔ကိုခ်စ္ မိၿပီလား ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ မိရွင္ေစာကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြ မ်ားေနလို႔ စီစီစိမ့္က ေကြၽးပါရေစလို႔ ေခၚတာကိုလည္း မသြား
ျဖစ္ဘူး ။ အစကေတာ့ စီစီစိမ့္ကို ဆန္းေ႐ႊတိုး ႀကိဳက္သလိုလို ျဖစ္ခဲ့မိလို႔ ခ်ဥ္းကပ္မိခဲ့သည္ ။ စီစီစိမ့္က ေဟာ့
တ္ေရွာ့ေလးေလ ။

ဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ ေ႐ႊေရာင္ကိုင္း မ်က္မွန္ အဝိုင္းေလးနဲ႔ ထမိန္က တိုတိုေလး အၿမဲ ၀တ္
သည္ ။ လမ္းေလ်ာက္တာကလည္း ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္နဲ႔ ။
မေမစီကလည္း သူ႔ကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ျပဳစုခ်င္လြန္းလို႔ တခ်ိန္လုံး လာခဲ့ဖို႔ ေခၚေနသည္ ။ သို႔ေသာ္ ဆန္းေ႐ႊတိုး
က မိရွင္ေစာမွ မိရွင္ေစာ ျဖစ္ေနတယ္ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ အံ့ၾသေနၾကသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ မိဘေတြက ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ႏိုင္ငံျခားကို ဦးထက္နဲ႔ သြားဖို႔ ေျပာလာသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးက မိရွင္ေစာနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီး အခ်စ္ဖီလင္ေတြ တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ႏိုင္ငံျခားကို မသြားခ်င္ေတာ့ ။
ဦးေ႐ႊတိုးက ေဒါသသံနဲ႔ “ သား..မင္းဘဲ သြားခ်င္လို႔ ငါတို႔ကို အျပစ္တင္ေနတယ္ေလ..အခု သြားပါ ဆိုေတာ့
လည္း မင္းက အင္တင္တင္နဲ႔..မင္းစိတ္က မတည္ၿငိမ္ပါလားကြ…ငါတို႔ မင္းကို လႊတ္ထားေနေသးတယ္ေနာ္..
ေပ်ာ္ပါေစ ဆိုၿပီး…မင္း ေနပုံထိုင္ပုံနဲ႔ မင္း ေရွ႕ေရးကို ရင္ေလးေသးတယ္….မင္း ႏိုင္ငံျခား ခရီးကို သြားဖို႔ လုပ္
ပါ..စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ဘယ္လို ရွိေနလဲ..ေလ့လာပါကြာ….သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြ တိုးတက္ေနသလို ဒို႔ဆီ
မွာလည္း တိုးတက္လာေအာင္ ႀကံေဆာင္ရမယ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးက မိရွင္ေစာနဲ႔ တအား ေတြ႕ခ်င္ေနသည္ ။ ဒ႐ိုင္ဘာႀကီးဦးကံရကိုဘဲ အပူကပ္ရေတာ့သည္ ။
သူ႔မိသားစုကို ဘုရားဖူး ေခၚတဲ့အခါ မိရွင္ေစာကိုလည္း အရင္လိုဘဲ မို႔မို႔နဲ႔ အေဖၚလိုက္ဖို႔ ေျပာေတာ့ ကိုကံရ
လည္း သူေဌးသား အတြက္ ႀကံဖန္ေပးရေတာ့တာဘဲ ။

ဒီလို လုပ္ေပးဖို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုးက အလကား ခိုင္းတာ အပူကပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဦးကံရရဲ႕ မိန္းမကိုေရာ သမီးမို႔မို႔ကိုေရာ ဆန္းေ႐ႊတိုးက သူတို႔ တုန္လႈပ္ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားတဲ့
တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို ေပးသည္ ။
ဦးကံရလည္း သူေဌးသား ေပးတာေတြေၾကာင့္ ကဲ မိန္းမေရ..မင္းနဲ႔မို႔မို႔ မိရွင္ေစာကို ရန္ကုန္ကို မရရေအာင္
ေခၚခဲ့ၾကေတာ့ကြာ…လို႔ ေျပာသည္ ။ မို႔မို႔တို႔ သားအမိလည္း မိရွင္ေစာကို သူတို႔နဲ႔ လိုက္ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ဖို႔
ႀကိဳးစားရသည္ ။ မိရွင္ေစာနဲ႔ မို႔မို႔တို႔ သားအမိ ခါတိုင္း ရန္ကုန္သြားသလိုဘဲ ႐ြာထိပ္က ကားဂိတ္မွာ အေဝးေျပး
ကား အလာကို ေစာင့္ၾကရသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ မီနီဘတ္စ္ အေသးစား တစီး ထိုးဆိုက္လာၿပီး ကားေမာင္းသူက ကားဂိတ္က ဆိုင္မွာ လဖက္ရည္
ပါဆယ္ ၀ယ္သည္ ။
ဒီလူက မို႔မို႔ကို ေမးလိုက္တာက “ ရန္ကုန္သြားမလို႔လား” တဲ့ ။
မို႔မို႔က “ ဟုတ္ပါတယ္..ဦး…” လို႔ ေျဖေတာ့ “ နင္တို႔ေပးတဲ့ အေဝးေျပးကားခဘဲေပး.. …ငါ့ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့ၾက”
လို႔ ဒီလူက ေျပာလို႔ မို႔မို႔.တို႔ သားအမိ နဲ႔.မိရွင္ေစာတို႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ သူ႔မီနီဘတ္စ္ နဲ႔ လိုက္ဖို႔ လုပ္ၾက
သည္ ။ တျခား ကားေစာင့္သူေတြကလည္း သူတို႔လည္း လိုက္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာၿပီး ေျပးလာၾကေတာ့ ကား
သမားက ကားမဆန္႔ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး လက္မခံဘူး ။
မိရွင္ေစာတို႔ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားရသည္ ။ ထုံးစံအတိုင္း မို႔မို႔အေဖကို သူေနတဲ့ သူေဌးၿခံ
မွာ သြား ေခၚရသည္ ။
မိရွင္ေစာလည္း ဆန္းေ႐ႊတိုးကိုမ်ား ေတြ႕မလား ဆိုၿပီး မ်က္လုံးေတြက ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာေဖြၾကည့္မိေနသည္ ။
အင္း…..သူ ငါလာမွာ မသိဘူးလား..ဦးကံရႀကီးက မေျပာျပဖူးလား မသိဘူး . . . .။
မို႔မို႔တို႔နဲ႔ ၿခံေပါက္၀က လုံၿခဳံေရး အေစာင့္ကို ဦးကံရနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ လာတာ လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဒီတခါေတာ့
ၿခံေစာင့္ လုံၿခဳံေရးက ျပာျပာသလဲ တံခါး ဖြင့္ေပးသလို သူကိုယ္တိုင္ ဦးကံရ ရဲ႕ တန္းလ်ားကို လိုက္ပို႔ေပးသည္ ။
“ မိရွင္ေစာ ..”
ဟင္….သူ…သူ…သူ……မိရွင္ေစာ ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့လူ . .ဆန္းေ႐ႊတိုး….
ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ သူ႔အေနာက္ကေန ေခၚလိုက္တာ ။
“ ဟင္…ကိုဆန္းေ႐ႊတိုး….”
“ မိရွင္ေစာတို႔ ဘုရားသြားမလို႔လား…..ကိုဆန္း လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ . . ”
“ အို..ေနပါေစ……”
“ ဘယ္ဟုတ္မလဲ..မိရွင္ေစာကို ပို႔ခ်င္တယ္…..”
ဦးကံရ မိသားစုလည္း မိရွင္ေစာနဲ႔ အတူ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ လင္က႐ူဆာ ကားႀကီးနဲ႔ ဘုရားသြားရလို႔ ေပ်ာ္ေန
သည္ ။ ေ႐ႊတိဂုန္ဘုရားေပၚကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ ဦးကံရ မိသားစုလည္း အလိုက္သိစြာနဲ႔ ဆန္းေ႐ႊတိုးနဲ႔ မိ
ရွင္ေစာတို႔ကို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေစဖို႔ ေရွာင္ေပးၾကသည္ ။
မိရွင္ေစာလည္း ဆန္းေ႐ႊတိုး နဲ႔ အတူ ပန္းကပ္ ေရလႉ ၿပီး ဘုရား အတူတူ ထိုင္ ရွစ္ခိုး ဆုေတာင္းရတာကို စိတ္
ထဲမွာ တအား ၾကည္ႏူးမိေလသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးဟာ ငါ့ရဲ႕ တသက္တာ လက္တြဲၾကရမယ့္ ဖူးစာရွင္လား လို႔လည္း စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိသည္ ။
ဘုရား တပတ္ ေလ်ာက္ၾကရင္း ဆန္းေ႐ႊတိုးက “ ဒီလိုဘဲ မိရွင္ေစာနဲ႔ တသက္လုံး ဘုရားလာခ်င္တယ္ ” လို႔
ေျပာလိုက္လို႔ မိရွင္ေစာလည္း မ်က္ႏွာေလး ရဲသြားၿပီး ေခါင္းကို ငုံ႔ထားေလသည္ ။
ဘုရားက ဆင္းခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ဆန္းေ႐ႊတိုးက စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ကို ေခၚသြားၿပီး အားလုံးကို ထမင္းေကြၽး
သည္ ။ ဦးကံရ မိသားစုက ဆန္းေ႐ႊတိုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာႏိုင္ေအာင္လို႔ စားေသာက္ဆိုင္ အျပင္
က ပန္းၿခံထဲ ကို ေရွာင္ေပးၾကသည္ ။

ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း “ မိရွင္ေစာ..ကိုယ့္ကို ျပန္ခ်စ္ပါကြာ….မိရွင္ေစာကို တကယ္ ခ်စ္တာပါ…မိရွင္ေစာကို လက္ထပ္
မယ္…” လို႔ ေျပာတဲ့အခါ မိရွင္ေစာလည္း “ ကိုဆန္းေ႐ႊတိုးတို႔က တအားခ်မ္းသာၾကလို႔ မိဘေတြက မိရွင္ေစာ
တို႔နဲ႔ သေဘာတူၾကမယ္ မထင္ပါဘူး . . မျဖစ္ႏိုင္တာကို မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔ ကိုဆန္းေ႐ႊတိုး….” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း “ က်ဳယ္ မိရွင္ေစာကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို ကိုယ့္မိဘေတြကို မေျပာျပရေသးေတာ့ သေဘာတူ
မယ္ မတူမယ္ လို႔ ကိုယ္လည္း အတတ္ မသိဘူး ..ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အေျခအေနက သူတို႔ သေဘာတူမွ မိရွင္
ေစာနဲ႔ လက္ထပ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး ….ဒီအတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔….” လို႔ ျပန္ေျပာေလသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးက ျပန္ခ်စ္ဖို႔ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျဖဖို႔ အႀကိမ္ၾကမိ ပူဆာေလသည္ ။ မိရွင္ေစာလည္း “ ေနာက္မွ ေနာက္
မွ ” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးက ႐ြာအျပန္ကို သူကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းၿပီး လိုက္ပို႔ေပးသည္ ။ မို႔မို႔လည္း မိရွင္ေစာေၾကာင့္ သူေဌး
သားရဲ႕ မစကူညီမႈေတြကို ရၿပီး တအား ေပ်ာ္ေနသည္ ။ ႐ြာထဲကိုေတာ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးက မလိုက္ ။ မို႔မို႔က “ ငါ့
သူငယ္ခ်င္းေတာ့ ေကာင္းစားၿပီ…ငါ့ကို မေမ့သြားပါနဲ႔ေနာ္…” လို႔ စသည္ ။ မိရွငေစာလည္း “ ဟဲ့..ငါတို႔က
ဘာမွ မဟုတ္ေသးပါဘူး….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ မို႔မို႔က “ မဟုတ္ေသးပါဘူး ဆိုေတာ့ တေန႔ေတာ့
ဟုတ္လာမယ္ေပါ့ေလ..ဟီး…”လို႔ စျပန္သည္ ။
မိရွင္ေစာလည္း သူစတာကို ေက်နပ္ေနသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို သူ စိတ္ထဲက သေဘာက်ေနမိတာေတာ့
သူ႔ဖါသာလည္း သိေနခဲ့သည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ အျပန္လမ္းမွာ ကားေမာင္းရင္း မိရွင္ေစာနဲ႔ အတူတူ ဘုရားသြားရတာ စကားေျပာရတာေလး
ေတြကို မ်က္စိထဲ တဝဲလည္လည္ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ေနမိရင္း ေက်နပ္ ၾကည္ႏူးေနသည္ ။
အင္း….ေခ်ာလိုက္တဲ့ မိရွင္ေစာေလး . . .ခ်စ္တာမွ အရမ္း……..ျပန္ခ်စ္ပါ လို႔ ေျပာေနရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ..
ဖုန္း ျမည္လာသည္ ။

ဟင္…ေဖေဖ…..ေခၚေနတာပါလား …
ဟယ္လို ဆန္းေ႐ႊတိုး ပါ …
ေဟး ..သား…..ေဖေဖပါ…သားကို ေဖေဖ တခု ခိုင္းမလို႔..သား လုပ္ေပးမလား…..
ရတယ္ေလ ေဖေဖ..ေျပာ..သား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ….
“ ေဖေဖတို႔ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတယ္ သားေရ..သားနဲ႔ ခင္မင္ေနတဲ့ စီစီစိမ့္ရဲ႕ အေဖႀကီး ဦးေမာင္စိမ့္ က
ေဖေဖတို႔ စီးပြားေရး ဂြင္ေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ တည့္မတ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး သားရဲ႕…..သားနဲ႔က သူ႔
သမီးကလည္း အဆင္ေျပ ခင္မင္ေနေတာ့ သား ေဖေဖ့ကို တခု လုပ္ေပးေစခ်င္တယ္…..သား ဦးထိုက္ဆီကေန
လက္ေဆာင္ထုပ္ေတြ ေတာင္းယူၿပီး စီစီစိမ့္တို႔ အိမ္ကို သြားေပးေစခ်င္တယ္……သူတို႔ မိသားစု အတြက္ေပါ့
ကြာ….လုပ္ေပးမယ္ မဟုတ္လား….”
ဆန္းေ႐ႊတိုး အံ့ၾသသြားသည္ ။
သူ႔ေဖေဖနဲ႔ ေမေမသည္ ခုမွ လတ္တေလာ ခ်မ္းသာလာတဲ့ လူေတြက “ ခ႐ိုနီ ” လို႔ ေခၚၾကတဲ့ သူေဌးမ်ိဳး
ေတြ မဟုတ္ၾကဘူး ဆိုေတာ့ ေဖေဖတို႔က ဒီလို လူႀကီးေတြကို ဖါးတဲ့ မ်က္ႏွာလုပ္တဲ့ လူတန္းစားထဲမွာ မပါ
ဘူးလို႔ သူထင္ထားတာ…ေဖေဖ့ပါးစပ္က ဒီလိုေတြ ေျပာလာလိမ့္မယ္ လို႔ သူ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ ။
အင္းေလ..သူတို႔ လိုအပ္လို႔ လုပ္တာ ေနမွာေပါ့ လို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး ေဖေဖ့အကူအညီေတာင္းတာကို လုပ္ေပး
ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္ ။
စီစီစိမ့္ အိမ္ကို သူ သြားလိုက္မည္ ။

စီစီစိမ့္သည္ ဆန္းေ႐ႊတိုး သူ႔အိမ္ကို လာမယ္ ဖုန္းဆက္လို႔ အရမ္း ေပ်ာ္သြားသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ေရလာဖို႔ ေျမာင္းေပးေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။ စီစီစိမ့္ကို အစကေတာ့ ႀကိဳက္သလိုလို လုပ္ေနခဲ့
ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာ အတြက္ စိတ္ကူးေျပာင္းသြားသလဲ မသိဘူး ။ ေရွာင္ဖယ္သလိုလို လုပ္သြားသည္ ။
သူမကို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးၾကသည္ ။ ကိုဆန္းနဲ႔က ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာ ။
ေပးစရာ အေျဖ မရွိတဲ့ စီစီစိမ့္ တေယာက္ အခက္ေတြ႕သည္ ။
စီစီစိမ့္တို႔ရဲ႕ “ စိမ့္ ရိပ္ၿမဳံ ” ကို ေရာက္သြားေတာ့ ၿခံေပါက္ေစာင့္ေတြက ျပာျပာသလဲ တံခါး ဖြင့္ေပးၾကသည္။
ဆန္းေ႐ႊတိုးက ကားကို တိုက္ႀကီးရဲ႕ အေရွ႕ေပါက္ဆီကို ေမာင္းသြားလိုက္တဲ့အခါ စီစီစိမ့္ ေစာင့္ႀကိဳေနတာကို
ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
စီစီစိမ့္သည္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလွတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ပါ ။ ကိုယ္လုံး အခ်ိဳးအဆက္ကေတာ့ မိရွင္
ေစာေလာက္ မလွေပမယ့္ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ေမာ္ဒယ္မေလး တေယာက္လို ၾကည့္ေကာင္းသည္ ။
“ ဟိတ္..ကိုဆန္း……စီစီ့ဆီကို လာမယ္ ဆိုတာ ၾကားရတာ မယုံႏိုင္ဘူး……ကိုဆန္းရယ္….”
“ စီစီ့ေဖေဖ ေမေမတို႔အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ကိုယ့္ေဖေဖက ပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔ေလ..”
စီစီစိမ့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက ညႇိဴးသြားသည္ ။
“ ဟင္း..သူ စီစီ့ဆီကို သက္သက္ လာလည္တယ္ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့ စီစီ့ေဖေဖေမေမတို႔အတြက္
လက္ေဆာင္ လာပို႔တာ ျဖစ္ေနတယ္…ဟင့္..ကိုဆန္းက စီစီ့ကို ခင္သလိုလို နဲ႔ ေနာက္က်ေတာ့ ဘာလို႔
စိတ္ေျပာင္းသြားတာလဲဟင္…..”လို႔ ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
“ စီစီ့ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ လာတာပါ..စီစီရယ္…စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔အေဖ ေပးလိုက္
တဲ့ အထုပ္ေတြကို ကားေပၚက ခ်သည္ ။
စီစီစိမ့္သည္ သူ႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး…ဒက္ဒီတို႔က အလုပ္နဲ႔ နယ္ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ကို သြားၾကတယ္…လို႔ ေျပာ
လိုက္ၿပီး ဆန္းေ႐ႊတိုးကို တိုက္ႀကီးထဲကို ေခၚသြားသည္ ။ အိမ္အကူ အိမ္ေဖၚ လည္း တေယာက္မွ မေတြ႕လို႔
စီစီစိမ့္တေယာက္ သူလာမွာမို႔ လူေတြကို ရွင္းထားတာ ျဖစ္မည္လို႔ ေတြးမိလိုက္သည္ ။
“ ကိုဆန္း….ဘာေသာက္မလဲ…ဘာစားမလဲ…..ေျပာ…”
ၿပဳံးၿပဳံးေလး ေမးလိုက္တဲ့ စီစီစိမ့္သည္ ျဖဴေဖြးသန္႔ရွင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္သူမွ ရွိမေန
တဲ့ တိုက္ႀကီးတလုံးထဲ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုး ရင္တအား ခုံသြားသည္ ။
သူ ခ်စ္မိေနတဲ့ မိရွင္ေစာ ရွိေနတာကို သတိရလိုက္ၿပီး စီစီစိမ့္ ခင္းေပးတဲ့ လမ္းကို ေလ်ာက္လို႔ မျဖစ္ဘူး
ဆိုတာကို သူ သတိရလိုက္လို႔ စီစီစိမ့္နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကာရွည္ မေနေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေပမယ့္ စီစီ
စိမ့္က သူ႔ကို ျပန္မလႊတ္ဘူး ။ အေပၚထပ္ကို အတင္း ေခၚသြားသည္ ။
“ စီစီ…ကိုယ္ အလုပ္ေလး ရွိလို႔ ျပန္လိုက္အုံးမယ္…..”
“ အို….ေအးေဆးေပါ့..စီစီနဲ႔ ေတြ႕တုံး..ေနပါအုံးေလ…အခု ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ..အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူ
မွ မရွိတဲ့ အခ်ိန္…ကိုဆန္း နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္…..”
စီစီစိမ့္က သူ႔လက္ကို ဆြဲၿပီး သူမ အိပ္ခန္းထဲကို ၀င္လိုက္သည္ ။ အပ်ိဳမတေယာက္ရဲ႕ အနံ႔ေမႊးေမႊးေတြကို
သူ ရလိုက္သည္ ။ စိတ္ေတြက ထႂကြလာသည္ ။
“ လာ..ထိုင္..ကိုဆန္း….ကိုဆန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာကို အခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္…စီစီ့
စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာေတြကို ေျပာျပလို႔ ရမလားဟင္…..”
စီစီစိမ့္က သူမရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ထိုင္ခိုင္းသည္ ။
“ စီစိမ့္..ဒို႔၂ေယာက္ အခုလို မေနသင့္ဘူးထင္တယ္…..”
“ ဘာလို႔လဲ……”
စီစီစိမ့္က ၿပဳံးစိစိနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္လို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုး ရဲ႕ စိတ္ေတြ အရမ္း လႈပ္ရွားသြားသည္ ။
“ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္တဲ့ ဖိုနဲ႔မဟာ ဆိတ္ကြယ္ရာ ေနရာ တခုမွ မေနသင့္ဘူး…..တဲ့….”
“ ေနရင္ ဘာျဖစ္လဲဟင္…..ကိုဆန္း….”
“ ေနရင္…ညိစြန္းတတ္တာေပါ့ စီစီ…..”
စီစီစိမ့္က ရယ္တာမွ အရမ္း…..။
“ ဘာလို႔ ရယ္ေနတာလဲ…စီစီ….”
“ ညိစြန္းတာ မေကာင္းဘူးလား…..”
ၿပဳံးစိစိနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ စီစီစိမ္သည္ အရမ္း လွေနသည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ မိရွင္ေစာကို သတိမရေတာ့ ။ ကာမစိတ္ေတြက ျပင္းထန္ ထႂကြေနၿပီ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ စီစီစိမ့္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ထိကပ္သြားၾကသည္ ။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔
စ စုတ္လိုက္သည္ ဆိုတာ မသဲကြဲ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္ စုတ္မိေနၾကၿပီ ။
တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ တအားဖက္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္ေနတာကို မရပ္ႏိုင္ၾက ။ အနမ္းေတြ
က ရပ္လို႔ မရဘဲ ၾကာရွည္လာသည္ ။ ျငင္ျငင္သာသာေလး ဖြဖြေလး စုတ္ေနမိသည္ ။
စီစီစိမ့္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို အားမလိုအားမရ ပြတ္သပ္ ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ ..ကုတ္
ျခစ္လိုက္ လုပ္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စီစီစိမ့္သည္ ကာမဖီလင္ေတြ ႂကြေနၿပီ ဆိုတာကို ဆန္းေ႐ႊတိုး
သိလိုက္သည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ မိန္းမ အေတြ႕အႀကဳံ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနၿပီ မဟုတ္လား ။
စီစီစိမ့္သည္ ဘေလာက္စ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို အတြင္းမွာ အတြင္းခံ မပါဘဲ တထပ္ထဲ ၀တ္ထားလို႔
ရင္သားလုံးလုံးေလးေတြကို ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ ျမင္ေနရသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးနဲ႔ ရင္ျခင္းအပ္ ပူးကပ္ ဖက္ထား
ၾကေတာ့ သူမရဲ႕ လုံး၀န္းတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြက ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တသားထဲက်ေအာင္ ဖိကပ္
မိေနသည္ ။ ဒီ ထိေတြ႕မႈေတြက ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြကို တဟုန္ထိုး ထႂကြလာေစသည္ ။
ဘေလာက္စ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ဖက္က ႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြကို ဆြဲျဖဳတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ေထာက္ ေထာက္ ေထာက္ ေထာက္ ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြနဲ႔ ႏွိပ္ၾကယ္သီးေလးေတြသည္ ျပဳတ္ပြင့္
ကုန္သည္ ။ စီစီစိမ့္သည္ သူမ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထားရင္း ဆန္းေ႐ႊတိုး ကို သဲသဲမဲမဲ စုတ္နမ္းေန
သည္ ။ ဘေလာက္စ္ေလး သူမကိုယ္ေပၚက ကြာထြက္သြားသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခြာ
လိုက္သည္ ။ စီစီစိမ့္က နမ္းခ်င္ေနတုံးဘဲ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လိုက္ ဟတ္ေနသည္ ။ သို႔ေသာ္ ဆန္း
ေ႐ႊတိုးက သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဆက္ မနမ္းေတာ့ဘဲ ေကာ့တင္းလုံးေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြက
ထိုးေထာင္ထေနတဲ့ ရင္သီး ( ႏို႔သီး ) ေလး တဖက္ကို ငုံစို႔ပစ္လိုက္သည္ ။
ရင္သီးဖုေလးသည္ နီရဲလုံးတင္းေနသည္ ။ ကာမစိတ္ ျပင္းျပေနတာမို႔ မာေထာင္ေနသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ နမ္းစုတ္ေနတာကို တအင္အင္ အသံေလး ထြက္ၿပီး စီစီစိမ့္ ခံယူေနရင္း
ကုတင္ႀကီးေပၚကို ပက္လက္ေလး လဲက်သြားရသည္ ။ ရင္သီး မာမာေလးေတြကို တဖက္ၿပီးေတာ့
တဖက္ ဆန္းေ႐ႊတိုး စို႔ေပးေနသည္ ။ ဒီတခါ ဖယ္ခြၽတ္လိုက္တာက စီစီစိမ့္ရဲ႕ စကပ္ေလး ။ တိုလြန္းတဲ့
စကပ္ေလးသည္ ဖယ္ခြၽတ္ဖို႔ မခက္လွ ။ လြယ္လြယ္ကူကူဘဲ ကြၽတ္သြားသည္ ။
“ အို….”
စီစီစိမ့္ရဲ႕ တကိုယ္လုံးမွာ ဇာနားကြပ္ ပင္တီအနက္ေလးဘဲ က်န္ေတာ့သည္ ။ စီစီစိမ့္ရဲ႕ ရင္သီးေတြကို
စို႔ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လာသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ လက္ေတြက ရင္စိုင္းေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုပ္နယ္
ပြတ္သပ္ေနသည္ ။
စီစီစိမ့္ရဲ႕ ပင္တီဂြၾကားေနရာေလး အရည္ေတြ စိုစို႐ႊဲလြန္းလို႔ ကြက္ေနသည္ ။
“ ဟင့္ဟင့္….ကိုဆန္းရယ္…စီ့စိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး….”
ဆန္းေ႐ႊတိုးက ေပါင္ဂြၾကားက စိုကြက္ေနတဲ့ ေနရာေလးကို ေလနဲ႔ မႈတ္လိုက္သည္ ။
“ အိုဟင့္ဟင့္..ကိုဆန္း……..”
စီစီစိမ့္ က သူမရဲ႕ ေပါင္တန္သြယ္ေလးေတြကို ေစ့လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဆန္းေ႐ႊတိုးက ေပါင္တန္
ေတြ ၾကားထဲကို ေခါင္းထိုးသြင္းလိုက္တာေၾကာင့္ “ ကိုဆန္း..ဘာ…ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္….” လို႔ ေမး
လိုက္သည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း တအား ထန္ေနၿပီ ။ “ စီစီ့အဖုတ္ကို နမ္းမလို႔….” လို႔
ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း ပင္တီေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေဖါင္းႂကြေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္
လွလွေလး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြက ေပါင္ၿဖဲကားလိုက္တာေတာင္ ေစ့
ေနသည္ ။ ႁပြတ္ကနဲ ဆန္းေ႐ႊတိုး နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။
“ အို႔….”
ရွက္စိတ္ေလးေၾကာင့္ ေပါင္ကို ေစ့လိုက္ၿပီး လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ကာလိုက္ဖို႔ ႀကိဳး
စားေပမယ့္ ဆန္းေ႐ႊတိုးက ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ခြင့္မေပးသလို စီစီစိမ့္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း သူ႔
လက္ေတြနဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္တာကို ခံရသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ႏွာေခါင္း ခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းကို လိုက္ပြတ္ထိုးတာကို ခံရေတာ့ စီစီစိမ့္
တေယာက္ ထြန္႔ထြန္႔လူးၿပီး ကိုယ္ကို အေနာက္ကို ဆုတ္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေလသည္ ။ သို႔ေပမယ့္
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ ေျပးထြက္လို႔ မရဘဲ ဆန္းေ႐ႊတိုး နမ္းရႈံ႕သမွ်
ကို ခံေနရေလသည္ ။
“ ကိုဆန္းရယ္….ဘာေတြ ေလ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ…”
စီစီစိမ့္သည္ သူမကဘဲ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြား…ဆန္းေ႐ႊတိုးက ျပန္မည္ လုပ္တာကိုေတာင္
အတင္း ကုတင္ေပၚ ဆြဲထိုင္ခိုင္းခဲ့ေပမယ့္ အခုလို ဘာဂ်ာအမႈတ္ခံရေတာ့လည္း အမူပိုပိုနဲ႔ ေျပာလိုက္
သည္ ။ ဒီအခ်ိန္က်မွေတာ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ အေနာက္ ဆုတ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ ။ ဆုတ္လို႔လည္း မ
ရေတာ့ ။ စီစီစိမ့္ ေစာက္ပတ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနၿပီး မၾကာခင္ လိုးဖို႔ စဥ္းစား ျပင္ဆင္ေနသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ လီးတန္သည္ ကာမစိတ္ေတြ ျပင္းထန္လြန္းတဲ့အတြက္ တအား ႀကီးထြားကာ မတ္မတ္
ေထာင္ေနသည္ ။
စီစိစိမ့္သည္ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးတာကို မ်က္လုံးေလး စုံမွိတ္ခါ ခံေနရင္း ယက္ေပးေန
တာ ရပ္လိုက္လို႔ မ်က္လုံးကို ဖ်တ္ကနဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး
ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အံ့ၾသသြားသလို ေယာက္်ားလီးတန္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ အနီးကပ္ႀကီး
ေတြ႕ျမင္လိုက္ရလို႔လည္း “ ဟာ…” လို႔ အသံထြက္သြားသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း စီစီစိမ့္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲၿဖဲၿပီး လ်ာကို အတင္း ထိုးသြင္းေတာ့
စီစီစိမ့္ အလူးအလဲ ခံေနရသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္မွာလည္း တအား အဆြခံရလို႔ ခံခ်င္စိတ္ေတြက ထိန္းမရ
ေအာင္ ေပၚေပါက္ရၿပီ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း စီစီစိမ့္တေယာက္ တအား ခံခ်င္ေနေလာက္ၿပီ ဆိုတာကို သူ႔အေတြ႕အႀကဳံေတြ အရ
သိေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေပါင္တန္ေတြကို ၿဖဲကားၿပီး အေပၚက တက္ခြလိုက္သည္ ။ သူ႔လီးတန္ကို စီစီစိမ့္
ေစာက္ဖုတ္အ၀မွာ ေတ့လိုက္သည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ စီစီစိမ့္တို႔ တိုက္ႀကီးရဲ႕ အ၀င္၀ ကို ကားတစီး ထိုးဆိုက္လာတဲ့အသံေတြကို သူတို႔ ႏွစ္
ေယာက္ ၾကားလိုက္ရသည္ ။
“ ဟင္…ဘယ္သူလဲ….ကိုဆန္း…ဘယ္သူလာလဲ မသိဘူး….”
စီစီစိမ့္လည္း တအား ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ဆန္းေ႐ႊတိုးကို တြန္းဖယ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။
“ စီစီေရ…သမီး..စီစီ……စီစီ….ရွိလား…..”
ေအာ္ေခၚေနတဲ့ အသံ ကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
စီစီစိမ့္လည္း အ၀တ္အစားေတြကို လိုက္ေကာက္ယူေနသည္ ။
“ အဲဒါ စီ့ႀကီးႀကီး…ႀကီးႀကီးျမ ေရာက္လာတာ…ကိုဆန္း.အ၀တ္ေတြ ျပန္၀တ္ပါအုံး….”
ဟာ…တကယ့္ကို ဖီလင္ အျမင့္ဆုံး အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း လီးႀကီး မတ္မတ္
ေထာင္လ်က္ တိုးလို႔တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနသည္ ။
ဂြတ္တိုင္း ႏိုက္ကလပ္ထဲက အထူး ဗီအိုင္ပီ သီးသန္႔ဝိုင္းမွာ ဆန္းေ႐ႊတိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္း အဖြဲ႕ ေရာက္
ေနသည္ ။ မန္ေနဂ်ာ ညီညီလတ္ ကိုယ္တိုင္ ဆန္းေ႐ႊတိုးတို႔ လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္ လုပ္ကိုင္ေပး
ေနသည္ ။
စင္တင္ေတးဂီတ အစီအစဥ္က မၾကာခင္ စေတာ့မည္ ။
တီးဝိုင္း တာ၀န္ခံ ကိုေပါလ္က ဆန္းေ႐ႊတိုး ရဲ႕ အနားကို ႐ို႕႐ို႕ေလး ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ ။
“ ကိုဆန္းေ႐ႊတိုး..က်ေနာ္တို႔ ေျဖေဖ်ာ္မႈ အစီအစဥ္ စပါေတာ့မယ္…က်ေနာ္လည္း ကိုဆန္းေ႐ႊတိုး ခိုင္း
ထားတဲ့အတိုင္း နံမည္ႀကီးေနတဲ့ ေတးေရးဆရာ အိုင္စီအီး ကို ၀သုန္နန္း အတြက္ သီခ်င္းစာသား
ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ေရးခိုင္းခဲ့သလို ၀သုန္နန္း ကိုလည္း ဒီသီခ်င္းေတြကို ေလ့က်င့္ခိုင္းလို႔ ကိုဆန္း
ျဖစ္ေစခ်င္သလို ၀သုန္နန္းကို စီးရီး တခု ထုတ္ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ နီးပါးကို ျဖစ္ေနၿပီဗ်….” လို႔ ကိုေပါလ္
က လာေျပာလိုက္လို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း ကိုေပါလ္ကို “ ေကာင္းတယ္ကိုေပါလ္…အခု ၀သုန္နန္း ဆိုျပ
မယ္ မဟုတ္လား….” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ပါသည္ ။ ကိုေပါလ္က “ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုဆန္းေ႐ႊတိုး…သူ ဆိုျပ
ပါမယ္…ကိုဆန္း ႀကိဳက္မႀကိဳက္လည္း ၾကည့္ေပးပါ..ကိုဆန္း ရဲ႕ သေဘာထားေလးလည္း သိလိုပါတယ္.”
လို႔ ေျပာၿပီး စင္ဖက္ကို ျပန္ထြက္သြားလိုက္ပါသည္ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း စင္ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ သေဘာက်တဲ့ အၿမဲ ၿပဳံးျပတတ္တဲ့ အဆိုေတာ္
အသစ္စက္စက္ေလး ၀သုန္နန္းကို ေတြ႕လိုက္ရပါသည္ ။
“ ကိုဆန္း….ေစာေစာက ေျပာျပေနတာေလး ဆက္ပါအုံး….”
သူငယ္ခ်င္း ဇံျမင့္မိုလ္က ေမးလိုက္သည္ ။
သူက စီစီစိမ့္ အိမ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာေတြကို ျပန္ေျပာျပေနတာ ။
ၿငိမ္းလတ္ ရစ္ခ်တ္နဲ႔ ဇံျမင့္မိုလ္တို႔က သူ႔ရဲ႕ အႀကံေပးေတြ ဆိုလည္း မမွားဘူးေလ။ မခြၽင္းမခ်န္ထား
ဘဲ အကုန္လုံးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သူ ေျပာျပေလ့ ရွိသည္ ။
အင္း..ခြၽင္းခ်က္ တခုေတာ့ ရွိသည္ ။ မေမစီတင္သိန္းနဲ႔ ျဖစ္တာေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ မေျပာ။
“ ေအးကြာ….ဇံႀကီးရာ..ငါလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ထန္ေန တင္းေနတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ႀကီးႀကီး ေရာက္လာလို႔
အ၀တ္ေတြ ျပန္၀တ္ၿပီး သူ႔ဘီဒို အကြယ္မွာ ေတာင္ရက္ႀကီး ပုန္းေနခဲ့ရတယ္….ဟားဟား…..”
သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရယ္လိုက္ၾကတာ အရမ္းဘဲ ။
ၿငိမ္းလတ္က “ မင္း ဘာဂ်ာေတာ့ ကိုင္လိုက္ရတာေပါ့ေနာ္…ဟီး…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ရစ္ခ်တ္က
“ စီစီစိမ့္ေတာ့ အခုေလာက္ ဆိုရင္ မင္းကို ေတာ္ေတာ့္ကို တမ္းတေနမွာ ေသခ်ာတယ္..သူက မင္း
ဒုတ္ကိုလည္း ေတြ႕ဖူးသြားၿပီေလ..ဘာဂ်ာကလည္း အမႈတ္ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုေတာ့…ခိခိ….” လို႔ ထင္
ျမင္ခ်က္ ေပးေလသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ စင္ျမင့္ေပၚကေန ကိုေပါလ္က “ တကသစ္စ အဆိုေတာ္ ၀သုန္နန္းက ေနၿပီး မၾကာခင္
ထုတ္ေတာ့မယ့္ ( မိုးျဖဴမစဲ မိုးမဲမ႐ြာ ” ဆိုတဲ့ ေတးစီးရီးစ္ေလးထဲက သီခ်င္းသစ္ေလးေတြနဲ႔ ေျဖေဖ်ာ္ပါ
ေတာ့မယ္…” လို႔ ေၾကျငာလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
အၿပဳံးကေလးနဲ႔ စင္ေပၚတက္လာတဲ့ ၀သုန္နန္းကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ၿငိမ္းလတ္က “ ကိုဆန္း..
မဆိုးဘူးကြ…အင္း..ေကာင္မေလးက တကယ့္ အလန္းစားေလး….” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္သည္ ။
၀သုန္နန္းက သီခ်င္း တပုဒ္ စဆိုသည္ ။
ေသေသခ်ာခ်ာ ေ႐ြးထားတဲ့ သီခ်င္း ျဖစ္တာရယ္ နံမည္ႀကီး သီခ်င္းေရးဆရာ စပ္တာေၾကာင့္ရယ္လား
မသိ..ေတာ္ေတာ့္ကို ေကာင္းသည္ ။ သူမအသံက တကယ့္ အမိုက္စား ။ အသံလည္း ေကာင္းသလို
ဆိုလည္း ဆိုတတ္သည္ ။ နံမည္ႀကီးမွာ ေသခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလး ။
ဆိုေနရင္း သူ႔ဖက္ကို ခဏခဏ ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပသည္ ။
သူတို႔ အတြက္ စားစရာ ေသာက္စရာေတြ ကိုယ္တိုင္ လာပို႔ေပးတဲ့ မန္ေနဂ်ာ ညီညီလတ္ကို လွမ္းေခၚ
လိုက္သည္ ။
“ ညီညီလတ္ . .၀သုန္နန္း ရဲ႕ စီးရီးစ္ထုတ္ဖို႔ဟာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္စမ္းကြာ..မင္း လုပ္တာ
အားမရဘူး….ေႏွးေနတယ္…မင္း မလုပ္ႏိုင္ရင္ေျပာ..ငါ ဦးထိုက္ကို လုပ္ခိုင္းလိုက္မယ္…”
ညီညီလတ္က “ က်ေနာ္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္…စိတ္ခ်ပါ..အားလုံး ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ နဲ႔ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္
ေအာင္ က်ေနာ္ လုပ္ပါမယ္….” လို႔ ျပာျပာသလဲ ေျပာလိုက္သည္ ။
ၿငိမ္းလတ္က ခပ္တိုးတိုး..“ ဦးထိုက္ကို မလုပ္ခိုင္းနဲ႔..ေတာ္ၾကာ ၀သုန္နန္းေလးကို ဦးထိုက္သေဘာက်ၿပီး
မင္းဆီကေန ယူေျပးသြားေနအုံးမယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
ဦးထိုက္က ေစာ္မိုက္မိုက္ေလးေတြကို ဆို အလြတ္မေပးတတ္ဘူးလား…..လို႔ ရစ္ခ်တ္က ရယ္ၿပီး ေျပာသည္ ။
မိရွင္ေစာ ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။
“ ဟိတ္…ဖုန္းမေခၚတာ ၾကာၿပီ……ဒီက သူ ဖုန္းေခၚမလားလို႔ ေစာင့္ေစာင့္ေနမိတာ….ဘာလဲ..ဘယ္
မိန္းကေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနသလဲ….”
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ရင္ထဲ ေႏြးသြားသလိုဘဲ ။ မိရွင္ေစာရဲ႕ အေျပာအဆိုေလးေတြက သူ႔အေပၚ သံေယာဇဥ္
ရွိေနတယ္ ဆိုတယ ျပေနလို႔ ။
“ တကယ္…မိရွင္ေစာက ကိုယ့္ဖုန္းကို ေစာင့္ေနတယ္ ..ဟုတ္လား…”
သူ႔အသံက ၀မ္းသာသြားတဲ့ အသံ ။
မိရွင္ေစာက “ အမေလး…ဒီက ဖုန္းကို ခိုးဖြက္ထားၿပီး သုံးေနတာ ဆိုေတာ့ သူဖုန္းဆက္လာရင္ မိဘ
ေတြ မသိေအာင္ အိပ္ခန္းထဲ သြားသြားၾကည့္ရတယ္…သူေခၚထားသလား ဆိုၿပီး…သက္သက္ ေစာင့္
ေနတယ္ မထင္ပါနဲ႔..ဟင္း..ကိုယ္လိုရာ ကိုယ္ဆြဲေတြးမေနနဲ႔ရွင့္…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
“ ေတြ႕ခ်င္တယ္…မိရွင္ေစာနဲ႔…”
“ အမေလး..ဖုန္းေျပာေနရတာကိုဘဲ ေက်နပ္ပါရွင္..က်မ ရွင့္ကို အမ်ားႀကီး လိုက္ေလ်ာထားပါတယ္..”
“ အင္း…ဖုန္း ေျပာရတာကိုလည္း ၀မ္းသာတယ္….လူခ်င္းလည္း ေတြ႕ခ်င္တယ္…အေၾကာင္း တခုခု ျပၿပီး
ရန္ကုန္ကို လာခဲ့ပါလား…ဒါမွ မဟုတ္….ျမင္းၿခံကိ လာခဲ့ေလ…”
“ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္….က်မ…မိဘေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္..သူတို႔က ေရွး႐ိုးက်တဲ့ မိဘေတြ ရွင့္..ရည္းစား
ထားတာ မႀကိဳက္ဘူး….”
“ အင္….မိရွင္ေစာကို အပ်ိဳႀကီး လုပ္ခိုင္းတာလား..”
“ ခိခိ….အဲလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး…သူတို႔က လူႀကီးခ်င္း ေျပာဆို ေတာင္းရမ္းၿပီး လက္ထပ္ေပးခ်င္ၾကတဲ့
မိဘေတြေလ…”
“ သူတို႔ မသိေအာင္ ေတြ႕ၾကရေအာင္ပါ..မိရွင္ေစာရယ္…ဒီကေကာင္လည္း မိရွင္ေစာကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြ
နဲ႔ ရင္ေတြ တအားပူေနတယ္ သိလား….”
မိရွင္ေစာရဲ႕ ရယ္သံေလးကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
“ ရင္ပူရင္ ေရခဲေရေလး ေသာက္လိုက္…”
“ မေနာက္နဲ႔ကြာ..မိရွင္ေစာ…ဒီက တကယ္ ခ်စ္ေနတာကိုး…ခ်စ္လြန္းေနေတာ့ ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္တယ္…
သိလား….မိရွင္ေစာ သေဘာေပါက္ေအာင္ ျပန္ခ်စ္ၾကည့္လိုက္…အခ်စ္ဆိုတဲ့ဟာကို သိသြားမယ္…”
“ အံမယ္..အံမယ္…သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္ရမယ္တဲ့ ..ဟင္းဟင္း….နာေနပါ့မယ္..ကိုကိုရယ္….”
“ ေဟးေဟး…မိရွင္ေစာ…ဒို႔ကို အဲလို ေခၚပါလား…”
“ ဘယ္လိုလဲ…”
“ ေစာေစာက ေခၚလိုက္သလိုေလ…ကိုကို….လို႔…”
“ အယ္..အဲလို ေခၚလိုက္မိလို႔လား…..မဟုတ္ပါဘူး…မေခၚပါဘူး….”
“ ေခၚလိုက္ပါတယ္….မိရွင္ေစာရယ္….ေနာ္….ေနာ္…ဒို႔ကို ကိုကို လို႔ ေခၚ…”
“ အမေလး…တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တနယ္ၿပီး တနယ္ တက္သိမ္းေနပါလား…..ခိခိ…..သိပ္တတ္တဲ့ဆရာႀကီး…”
မိရွင္ေစာကို တကယ္ဘဲ ေတြ႕ခ်င္ ျမင္ခ်င္ေနသည္ ။ ဘယ္လို လုပ္မလဲ သူ စဥ္းစားေနသည္ ။
ျမင္းစီးထြက္ရင္း မိရွင္ေစာကို သူတို႔႐ြာထဲက ေခၚထုတ္မည္ လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္ ။
အားငယ္ေနတဲ့ အၿပဳံးေလး
၀သုန္နန္းရဲ႕ အၿပဳံးကေလးေတြက သူ႔ဘ၀ ႀကီးပြားဖို႔ ျဖစ္သြားသည္ ။
သူ႔မန္ေနဂ်ာ ညီညီလတ္နဲ႔ တီးဝိုင္း တာ၀န္ခံကိုေပါလ္တို႔ရဲ႕ ဖိဖိစီးစီး လုပ္တာေတြေၾကာင့္ ၀သုန္နန္း
ရဲ႕ “ မိုးျဖဴမစဲ မိုးမဲမ႐ြာ ” စီးရီး ထုတ္တာ အေကာင္အထည္ ေပၚလာသည္ ။
ကိုရဲေနာင္ ( ေဆြစတူဒီယို )မွာ အသံသြင္းတာေတြကို ဆန္းေ႐ႊတိုး ကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္ၿပီး
မေကာင္းမခ်င္း အပင္ပန္းခံၿပီး အခ်ိန္နဲ႔ ေငြရင္းၿပီး လုပ္လို႔ ထိပ္တန္း ေတးသီခ်င္းေတြ ေပၚထြက္လာ
ရသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ပန္းခ်ီ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ၀သုန္နန္းအတြက္ ေၾကာ္ျငာေတြကို
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔မွာ ပိုစတာ အႀကီးစားႀကီးေတြနဲ႔ လိုက္ေၾကာ္ျငာခိုင္းလိုက္သည္ ။
၀သုန္နန္းရဲ႕ သီခ်င္းေတြ မထြက္ခင္ထဲက ပိုစတာႀကီးေတြေၾကာင့္ လူေတြ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားေနၾက
တဲ့အခ်ိန္ ဆန္းေ႐ႊတိုးက ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း ေၾကာ္ျငာထည့္ခိုင္းျပန္သည္ ။
၀သုန္နန္း နံမည္ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္ ၀သုန္နန္းကို ေၾကာ္ျငာ႐ိုက္ခ်င္လို႔ ကမ္းလွမ္းၾကတဲ့ သတင္းေတြက
သတင္းစာမွာ ပါလာျပန္သည္ ။
၀သုန္နန္းသည္ သူ႔ကို စနစ္တက် နဲ႔ နံမည္ႀကီးလာေအာင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို
ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆုံးတာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္စကားေလးေတာင္ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရး မရဘူးလို႔
တီးဝိုင္း တာ၀န္ခံ ကိုေပါလ္ကို ေတြ႕တုံး ေျပာလိုက္သည္ ။ ကိုေပါလ္သည္ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ ကလပ္မွာ တီး
၀ိုင္း တီးခတ္ေနတုံးက မသိသာေပမယ့္ ၀သုန္နန္းကိုလည္း ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးတာလည္း လုပ္ေရာ
ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕ မစပံ့ပိုးမႈေတြေၾကာင့္ ဝုန္းကနဲ ႀကီးပြားလာသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ့လူ ဆိုၿပီး စီးပြားေရး
ေလာကက လက္ခံသြားလို႔ ဘာဘဲ လုပ္လုပ္ အဆင္ေခ်ာလာသည္ ။ ကိုေပါလ္သည္ ဆန္းေ႐ႊတိုးရဲ႕
အရွိန္အဟုန္ကို ခံစားရလို႔ ေက်းဇူးတင္ေနတဲ့လူပါ ။ ၀သုန္နန္းက ဒီလို ေျပာလာတဲ့အခါ သူကိုယ္တိုင္
က ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ေက်းဇူးတင္ေနေတာ့ ၀သုန္နန္း ကို ဆန္းေ႐ႊတိုးနဲ႔ ဆုံဖို႔ ၾကားကေန ဖန္တီးေပး
လိုက္သည္ ။
ပန္းၿခံႀကီး တခုထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ နံမည္ႀကီး စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးမွာ ၀သုန္နန္း ေရာက္ေနသည္ ။
ဒီေနရာကို ဆန္းေ႐ႊတိုး လာမည္ လို႔ ကိုေပါလ္က ေျပာလို႔ ။
ဒီ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးမွာ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ စီးပြားေရးသမား တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတြ႕စရာ ရွိလို႔ လာတဲ့အခိုက္
ကိုေပါလ္က ၀သုန္နန္း အတြက္ အခ်ိန္ နည္းနည္း ေပးႏိုင္မလား လို႔ ေျပာေပးမွာ ျဖစ္သည္ ။
ပန္းၿခံထဲက ခုံတန္းေလးမွာ ၀သုန္နန္း ထိုင္ေနသည္ ။ ခါးလည္အထိ ရွည္တဲ့ နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံပင္ေတြ
နဲ႔ အသားျဖဴျဖဴ ေကာင္မေလး တေယာက္ တေယာက္ထဲ ထိုင္ေနလို႔ တခ်ိဳ႕လူေတြက သမင္လည္ျပန္
လွည့္ၾကည့္သြားတတ္သည္ ။
ပင္ကိုယ္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ၀သုန္နန္းသည္ ကလပ္ကို တီးဝိုင္းနဲ႔ လိုက္သြားရင္း တခါတခါ
စင္ေပၚတက္ၿပီး သူ နံမည္ရထားတဲ့ လူသိတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကို ဆိုရသည္ ။ ကလပ္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ
က တႀကိမ္မွာ ကိုေပါလ္ကို သူတို႔ရဲ႕ ေဘာစိ ဆိုၿပီး ျပထားလို႔ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ေဘာစိမွန္း ၀သုန္နန္း
သိထားသည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးနဲ႔ ဆုံတိုင္း ၀သုန္နန္းက ၿပဳံးျပသည္ ။ ဒီအၿပဳံးေလးေတြက ဆန္းေ႐ႊတိုးကို
သတိထားမိသြားေစသည္ ။ ဒီအၿပဳံးကေလးေတြေၾကာင့္ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ ၀သုန္နန္းကို သီခ်င္း ထုတ္
ေပးျဖစ္သြားသည္ ။
ႀကီးမားတဲ့ ကားနက္ႀကီးတစီး ၀သုန္နန္း ထိုင္ေနတဲ့ေနရာ နားက ကြက္လပ္ကို ထိုးဆိုက္လာသည္ ။
ကားႀကီးေပၚက လူတေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။ မီးခိုးေရာင္ ရွပ္လက္တို ေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ နဲ႔ ။
ေတာက္ေျပာင္တဲ့ ရႉးဖိနပ္ကို စီးထားသည္ ။ ဘယ္လက္မွာက သားေရႀကိဳးနဲ႔ နာရီ ေ႐ႊေရာင္ အဝိုင္း
ေလး ပတ္ထားသည္ ။
၀သုန္နန္း ထိုင္ေနရာက ထရပ္လိုက္သည္ ။ ဆန္းေ႐ႊတိုးက ၀သုန္နန္းဆီကို ေလ်ာက္သြားလိုက္တဲ့အခါ
၀သုန္နန္းလည္း ဆန္းေ႐ႊတိုး ဖက္ကို ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။
“ ၀သုန္….ဒို႔ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ဆို….ဆိုင္ထဲကို လာခဲ့ေရာေပါ့….အစားလည္း စားရင္း …”
“ ဟုတ္…ရပါတယ္…အကို…..မစားေတာ့ပါဘူး . . ”
“ ..သီခ်င္းေတြ ထြက္ၿပီေနာ္….တအား ေပါက္သြားတယ္ လို႔ ကိုေပါလ္ ဖုန္းဆက္ေျပာျပ
တယ္…”
“ ဟုတ္…အကို….အရမ္း ေအာင္ျမင္ပါတယ္…အဲဒါ…..”
“ ဘာျဖစ္လဲ ၀သုန္…ဘာလိုေသးလဲ….”
“ အို..ဘာ..ဘာမွ..ဘာမွ မလိုေတာ့ပါဘူး….အကို႔ကို ၀သုန္က ေက်းဇူး အရမ္းတင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာ
ခ်င္လို႔ပါ…”
“ အင္း..အင္း…၀သုန္ ေအာင္ျမင္ အဆင္ေျပတာ ေတြ႕ရလို႔ ဒို႔ ၀မ္းသာတယ္……..အခု တေယာက္ထဲလား
ညေနစာ စားၿပီးၿပီလား….”
၀သုန္နန္းက ေခါင္းေလး ခါျပသည္ ။
“ မစားရေသးပါဘူး အကို..ဒါေပမယ့္ ၀သုန္ မစားေတာ့ပါဘူး….မဆာဘူး…..”
“ ဘာလည္း ၀မ္းသာလြန္းလို႔ အစားေတာင္ မစားခ်င္ဘူးေပါ့ေလ…တေယာက္ထဲလာတာလား…ဘာနဲ႔
ျပန္မလဲ…”
“ ဟုတ္..၀သုန္ တေယာက္ထဲပါ….တက္စီေခၚၿပီး ျပန္ပါမယ္..အကို႔ေက်းဇူး တအားႀကီးတယ္ ဆိုတာ
၀သုန္ ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ….”
“ လာျပန္ၿပီ..ဒီေက်းဇူး…..ကဲ လာ..လာ ဒို႔ လိုက္ပို႔ေပးမယ္…၀သုန္ ေနတဲ့ေနရာကို ေျပာျပ….“
“ အို…အားနာစရာႀကီး အကိုရယ္…ေနပါေစ….”
“ လာ..အားမနာနဲ႔ ..တခုခုလည္း ၀ယ္ေကြၽးအုံးမယ္…..”
၀သုန္နန္းကို သူ႔ကားႀကီးဆီကို ေခၚသြားလိုက္သည္ ။
ေမႊးပ်ံ႕ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ကားႀကီးထဲကို ေရာက္ေတာ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးက “ ၀သုန္…..ဘာစားခ်င္လဲ..ဒို႔ ေကြၽး
မယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ကားကို ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။
“ မစားေတာ့ပါဘူး..အကို…အိမ္ကိုဘဲ ျပန္ေတာ့မယ္…..အေမ စိတ္ပူေနမွာ စိုးလို႔…..”
၀သုန္နန္း ေနတာက တကယ့္ကို ဆင္းရဲသားေတြ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ေလး မွာ ။
ဆန္းေ႐ႊတိုးလည္း ၀သုန္နန္းရဲ႕ အိမ္ကို ေတြ႕သြားေတာ့ ဟတ္ထိသြားသည္ ။ အင္း….ငါ တခုခုေတာ့
လုပ္ေပးအုံးမွပါဘဲ …။
အျပန္မွာ ကားထဲကေန ဦးထိုက္ဆီကို ဖုန္းဆက္သည္ ။
“ ဟလို….ကိုဆန္း….ေျပာ….ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…”
“ ဦးထိုက္ကို….တခု ေမးစရာ ရွိလို႔…”
“ ေမး…ကိုဆန္း..တခုမက ေမး..တဒါဇင္ ေမးလည္းရတယ္…..ဟဲဟဲ….”
“က်ေနာ္..တိုက္ခန္း လိုခ်င္လို႔….အိပ္ခန္း ႏွစ္ခန္းေလာက္ေပါ့…”
“ ရတယ္ေလ…ကိုဆန္း သုံးဖို႔လား….တပုံႀကီး ရွိတယ္…..ဟဲဟဲ….ခဏေလး သုံးမွာလား…..ဘာအတြက္လဲ”
ဦးထိုက္သည္ ေနာက္ေျပာင္ေနပါလား ။ ေပ်ာ္ေနပုံရသည္ ။
“ က်ေနာ္ ေကာင္မေလး တေယက္ သိပ္ ဆင္းရဲလို႔ ေပးမလို႔..သူနဲ႔ သူ႔အေမေနဖို႔….”
“ အိုေက…..ရတယ္….ဘယ္နား ထားမလဲ…..ဗဟိုလမ္း…လား..မင္းဓမၼလမ္း လား…ကိုးမိုင္လား…ကိုဆန္း
ေသဘာ…”
“ က်ေနာ္ မသိဘူးဗ်ာ..ေကာင္းတာေလး မွာ ထားလိုက္….သူ႔လက္ရွိ အိမ္လိပ္စာ ညီညီလတ္ သိတယ္…
ဦးထိုက္ စီစဥ္ေပးလိုက္ဗ်ာ….”
“ ေကာင္းၿပီ ကိုဆန္း…..ဦးထိုက္လည္း ကိုဆန္းကို ေျပာစရာ ရွိေသးတယ္…..ကိုဆန္း အေဖက ကိုဆန္းနဲ႔
ဦးထိုက္ကို ႏိုင္ငံျခား ထြက္ခိုင္းေနတယ္ …လုပ္စရာ အလုပ္ေလးေတြရယ္….ေလ့လာစရာေလးေတြရယ္
ရွိေတာ့ ကိုဆန္းကို ဦးထိုက္က လိုက္ျပေပးေစခ်င္ၾကတယ္…..ေနာင္ေရးအတြက္ေပါ့..ကိုဆန္း သိထားရ
ေအာင္ေပါ့…အဲဒါ ေရွ႕လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔ သြားဖို႔ အိုေကမလား…ကိုဆန္း….”
“ အင္း..သြားဆိုလည္း သြားရတာေပါ့…ဦးထိုက္…”
“ ဟုတ္ၿပီ ကိုဆန္း…စီစဥ္လိုက္မယ္ေနာ္….”
“ အင္း….”
မို႔မို႔သည္ အေမနဲ႔ အေမ့ဖက္က အေဒၚတေယာက္ဆီကို ေရာက္ေနသည္ ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားက ၿမိဳ႕သစ္တခုမွာ ျဖစ္သည္ ။
ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ျဖစ္လို႔ အိမ္ကေလးေတြက တဲသာသာ ။ ျဖစ္သလို ေဆာက္ထားတာ ။
မို႔မို႔တို႔ လာလို႔ မိသားစု အားလုံး ညစာ စားဖို႔ အေဒၚက လမ္းထိပ္က ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ စားစရာ
၀ယ္ခိုင္းလို႔ အေဒၚ့သမီး ဂြက္ေထာ္နဲ႔ မို႔မို႔ လမ္းထိပ္ကို ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ။
လမ္းထိပ္က ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ လမ္းမအတိုင္း ေမာင္းလာတဲ့ ကားအနက္ေရာင္ႀကီး
တစီးက ေခါက္ဆြဲဆိုင္ အေရွ႕နားမွာ ထိုးရပ္လာသည္ ။ ကားေပၚက စုံတြဲတတြဲ ဆင္းလာတာကို စပ္စု
ၿပီး ၾကည့္လိုက္တဲ့ ဂြက္ေထာ္က မို႔မို႔ကို လက္တို႔ၿပီး..“ အဲဒါေလ ..နံမည္ႀကီးသြားတဲ့ အဆိုေတာ္
၀သုန္နန္း ဆိုတာ….ဒို႔လမ္းထိပ္မွာ ေနတယ္…” လို႔ ျပလိုက္သည္ ။ မို႔မို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလွအပ
ျပင္ဆင္ထားတဲ့ မို႔မို႔တို႔ အ႐ြယ္ ေကာင္မေလး တေယာက္ ။ သူနဲ႔ တြဲလာတဲ့လူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
( အို….သူေဌးသား ဆန္းေ႐ႊတိုး ပါလား…..ဟာ…ဟာ….ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ…..)
၀သုန္နန္းနဲ႔ တြဲခုတ္လာတဲ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးကို ၾကည့္ၿပီး မို႔မို႔ တအား စိတ္ညစ္သြားသည္ ။
မိရွင္ေစာကို အသဲအသန္ ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ လို႔ ငိုျပေနတဲ့ ဆန္းေ႐ႊတိုးသည္ ကြယ္ရာမွာ အဆိုေတာ္မ
ေလး နဲ႔ တြဲေနပါလား ။
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ မိရွင္ေစာကို ေျပာျပလိုက္ရမလား ။ ေသခ်ာေအာင္ စုံစမ္းၾကည့္ရမလား ။ အင္း…
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ေတာ္ၾကာ အဆိုေတာ္မေလးက သူ႔အေဖတူ အေမကြဲ ညီမ ျဖစ္လို႔ လာကူေနတာ
ျဖစ္ေနရင္ ငါက ၾကားထဲက သူမ်ား ခ်စ္ျခင္းကို ခြဲတဲ့ ဗီလိန္မ ျဖစ္ေနအုံးမယ္…။
မို႔မို႔ အေတြးေတြ မ်ားေနသည္ ။
မိုးျဖဴမစဲ မိုးမဲမ႐ြာ စီးရီး တခု တအားေပါက္ ေအာင္ျမင္႐ုံနဲ႔ ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ၿပီး ရပ္ေငးေနလို႔ သာယာ
ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုတာ ကိုေပါလ္ သိသည္ ။
အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ တီးဝိုင္း ေခါင္းေဆာင္ ဂီတေလာကသား တေယာက္ဘဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ၀သုန္နန္းကို ေနာက္ စီးရီးတခု ထုတ္ဖို႔ စၿပီး သီခ်င္းရွာ..သီခ်င္းေရးဆရာေတြနဲ႔ ေရးခိုင္း
အသံစမ္း..ေလ့က်င့္တာေတြ လုပ္ေနသည္ ။
သူ႔အိမ္မွာ ဝိုင္းေတာ္သားေတြ အားလုံး ေရာက္ေနသည္ ။ ေဘးနားမွာ လူမရွိခ်ိန္ ၀သုန္နန္း ကို ကို
ေပါလ္ က တီးတိုး ေမးလိုက္သည္ ။
“ ဟဲ့ေကာင္မေလး…နင္နဲ႔ သူေဌးသားကိုဆန္း က ျဖစ္ေနၾကၿပီလား….တိုက္ခန္းေတာင္ ၀ယ္ေပးတယ္
ဆိုေတာ့….”
“ ဟာ..ဆရာေပါလ္ကလည္း…..မဟုတ္တာႀကီး….သမီးနဲ႔ ကိုဆန္းနဲ႔က ႐ိုး႐ိုးခင္တာပါ….အမေလး…ကိုဆန္း
လား….၀သုန္႔ကို ႀကိဳက္မွာ…၀သုန္႔ထက္ ဆယ္ျပန္သာတဲ့ နံမည္ႀကီး မင္းသမီးေတြ ေမာ္ဒယ္ေတြက
ကိုဆန္း ေခၚရင္ ဖင္ေတြ ရမ္းခါၿပီး ေျပးလာၾကမွာ….”
“ မသိပါဘူးဟာ..နင့္အေပၚ ေစတနာ ရက္ေရာလြန္းေနတာမို႔ ငါက ..ဟဲဟဲ….နင္နဲ႔သူနဲ႔….ဟိုဒင္းေတြ
ျဖစ္ၿပီးကုန္ၿပီလို႔ ထင္ေနလို႔…”
“ ဆရာေပါလ္ေနာ္….မဟုတ္တာေတြ ေလ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔..”
ကိုေပါလ္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္လို႔ သူ႔မိန္းမ ပင္စီ ၾကားသြားၿပီး…“ ကိုေပါလ္….ဘာေတြ သ
ေဘာက်ေနတာလဲ…” လို႔ လာေမးသည္ ။
မိရွင္ေစာသည္ အေဖနဲ႔ အေမ ခိုင္းတာေတြကို ကူညီဖို႔ အၿမဲ ႀကိဳးစားသည္ ။
ဒီေန႔ မနက္လည္း ႐ြာသာယာက ေဒၚပိုးတီက ထူးထူးဆန္းဆန္း သူယူထားတဲ့ ေငြေတြ
ျပန္ဆပ္ခ်င္သည္ …မလာႏိုင္လို႔ တေယာက္ေယာက္ကို လႊတ္ယူခိုင္းလိုက္ပါ လို႔ လူႀကဳံနဲ႔ ေျပာခိုင္းလို႔
အေမက မိရွင္ေစာကို ႐ြာသာယာက ေဒၚပိုးတီ ဆီကို လႊတ္ေနသည္ ။
“ သမီး…ေငြေတြ ျပန္သယ္လာရမွာမို႔ မို႔မို႔ကို အေဖၚ ေခၚသြားပါလား…..အိမ္က ျမင္းလွည္း နဲ႔သြား
လိုက္…အေမ….ညိဳေအးကို သမီးကို လိုက္ပို႔ဖို႔ မွာထားလိုက္ၿပီးၿပီ …. ” လို႔ အေမက ေျပာလို႔ မို႔မို႔ကို
သြားေခၚေတာ့ မို႔မို႔ မရွိဘူး ။ မို႔မို႔ ရန္ကုန္က အေဒၚဆိကို သြားသည္ တဲ့ ။
မိရွင္ေစာလည္း ဖြက္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ထုတ္ၾကည့္ၿပီး ကိုဆန္းမ်ား ေခၚထားမလား လို႔ ၾကည့္သည္ ။
တခါ ေခၚထားတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ အရဲစြန္႔ၿပီး သူ႔ဆီကို ေခၚၾကည့္လိုက္သည္ ။ ပထမဆုံး မိရွင္
ေစာက သူ႔ကို စေခၚတဲ့ ဖုန္း ။
“ ဟယ္လို…..အေျဖေပးေတာ့မလား…အခ်စ္ …. ”
႐ုတ္တရက္ႀကီး သူက ေျပာလိုက္လို႔ မိရွင္ေစာ ရွက္သြားသည္ ။
“ ဟိတ္..သူ႔ဆီကို ဖုန္းေခၚတာ သူမ်ား မေျပာရဲေတာ့ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္..ဖုန္း ခ်လိုက္ရမလား…”
“ မခ်ပါနဲ႔ မိရွင္ေစာရယ္…ခ်စ္လို႔ စတာပါ….၀မ္းသာလိုက္တာ…ဒို႔ဆီကို ဖုန္းေခၚလို႔..အဲလို အၿမဲေခၚ
ေနာ္….”
“ အံမယ္….ပိုေနၿပီ..တခု ေျပာစရာ ရွိလို႔….”
“ ေျပာ…ဘာလဲ….အေျဖေပးေတာ့မလို႔လား…..”
“ အာ……ဟုတ္ဖူး…..ကိုဆန္း ဒီေန႔ အားလား….”
“ ဘယ္အခ်ိန္လဲ….မိရွင္ေစာ အတြက္ဆို ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေဘးခ်ိတ္လိုက္ၿပီး အားပစ္လိုက္မယ္….အားတယ္..
ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…ေျပာ….”
“ ႐ြာသာယာကို လာႏိုင္မလား….”
“ ေတြ႕မလို႔လား….လာတာေပါ့..ခုခ်က္ခ်င္းကို ဟယ္လီေကာ့ပတာ နဲ႔ ေျပးလာမယ္…..”
“ မပိုနဲ႔…လာႏိုင္ရင္ လာခဲ့…မိရွင္ေစာ ႐ြာသာယာကို လာစရာ ရွိလို႔….”
“ ဟာ…၀မ္းသာလိုက္တာ….လာမယ္…အခုလား…..”
“ အင္း…..”
“ သူတို႔ ေ႐ႊျမင္းၿခံ နားက မေအးဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနမယ္….”
“ အိုေက…လာၿပီ အခ်စ္ေရ….လာၿပီ..ဆီးယူး…..ဆီးယူး….”
မိရွင္ေစာ ၿပဳံးေနသည္ ။
ကိုဆန္းနဲ႔ ခ်ိန္းလိုက္ၿပီ ။ စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကို တအား ေတြ႕ခ်င္ေနသည္ ။
အေမက “ သမီး…..ေကာင္ေလး..ျမင္းလွည္းနဲ႔ ေစာင့္ေနၿပီ…..သြားေတာ့မလား….” လို႔ လွမ္း ေမးေန
သည္ ။ “ အေမေရ…ယူစရာေလး ယူပါရေစအုံး…”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္